Author's Note

WARNING : This story is written by an amateur. Please excuse the foul words and
typographical errors. This is not suitable for very young audiences. Parental
guidance is advised :) Choss! Hahaha. *Sabog plorwaks*
The story is purely work of fiction. Any names of persons and establishments are
purely coincidental and doesnt reflect reality. This story can only be read in this
website and account. Remember , Plagiarism is a crime.
Revised as of November 2013.
(C) Serialsleeper
All rights reserved.

=================

Prologue

Genre : Mystery | Thriller

Language : Taglish | Informal Filipino

Revised version 2013

PG 13

- - - - - - - --

PROLOGUE

"5....4....3.....2.....1.."

"My name is Parker Imperial. 16 years old and incoming Student sa New York Film
University pero now im not sure if makaka-attend pa ako," Napatingala si Parker at
huminga ng malalim sa kagustuhang pigilan ang kanyang luha. "Well, thats a long
story hehehe. Mommy, Daddy if napapanood nyo to marahil wala na ako. Pero if may
mangyayari mang masama sa akin, just know that i love you so much. If I would have
another life, sana kayo parin ang pamilya ko. Kuya did everything to protect me my
whole life. Kuya, if anything happens to me, hindi mo yan kasalanan. I love you
kuya. and to my boyfriend G-greyson, i love you.... " Sabi ni Parker sa harap ng
video camera habang pilit na naglalagay ng munting ngiti sa kanyang labi at pilit
na pinipigilan ang pag-agos ng luha niya.
"5....4....3.....2.....1.."

"Dominic Imperial. ako yung pinaka pogi dito sa buong Boarding school! hahaha.
Pagbigyan na tutal baka huling araw ko na to diba? By the way, Mom & Dad if youre
watching this I might be gone. Parker, if youre watching this right now, please
know that im very happy that youre alive. My life is well spent dahil nakasama ko
kayong lahat. Hoy Kat, i love you hihihihi." Masayang pagtatapos ni Dominic sa
kanyang mensahe habang kumakaway sa harapan ng video camera.

"5....4....3.....2.....1.."

"Mom.......its me Carly. Maraming po salamat sa lahat. wag kayong mag-alala,

katawan ko lang ang mawawala pero parati lang akong nandiyan para sayo. I love you
mom, Sorry kung ngayon ko lang to nasabi sayo. Thank you, I love you and Im sorry "
Panay ang pagbuhos ng luha ni Carly habang binibitiwan ang mga katagang iyon.

"5...4...3...2...1"

"Ethan, 17 years old. Sa tita ko, annyeonghaseyo Tita. sa wakas po nagkita na kami
ni Parker. Uhm...Tita, baka ito na po ang huling beses na makikita niyo ako,
maraming salamat po sa pag-aalaga sa akin. Sorry po talaga sa lahat nang nagawa
ko."sabi ni Ethan habang pinipilit ang sariling tumawa sa kabila ng takot at
lungkot na namamayani sa puso niya.

"5....4....3.....2.....1.."

"Sa lahat ng mga nanonood ito, Ako si Robbie Chen 16 yrs old. Adik na adik ako sa
horror movies kaya lang these past few days, nangyayari ang lahat ng mga
pangyayaring inakala kong sa Horror Movies lang napapanood. Its like im inside a
horror movie and as for a movie savvy myself, I hate it......"

3 DAYS AGO....
=================

Chapter I : The Top Twelve

{ Third Person's Point of View}

"Parks! Parks! wake up!" mahinang bulong ni Miki sa natutulog na si Parker habang
sinusundot ang pisngi nito.

Napakamot nalang si Parker sa kanyang ulo nang dahil sa inis.

"Miki, wag muna gusto ko pang matulog. "bulol na asik nito at kaagad na napapikit
at bumalik sa mahimbing na pagtulog.

"Parker naman eh! gumising ka na diyan!" Pagmamaktol ulit ni Miki habang pilit na
tinatanggal ang kumot na itinalukbong ni Parker sa sarili nito. "Parker wag na
matigas ang ulo! Gising na pleaseeeeee" Miki.

Napabuntong hininga si Parker at tinanggal ang kumot sa mukha niya at kinapa-kapa

ang mukha ni Miki. "Parkey anong ginagawa mo?" tanong ni Miki na naguguluhan sa
kinikilos ng kanyang kaklase.

"Naghahanap ng snooze button para tumahimik ka, pero kung wala edi sasapakin nalang
kita" Banta nito

"Parker naman eh!" Ismid ni Miki at kaagad na nag-pout ngunit wa epek parin ang
pagpapa-cute niya kay Parker.

Muli na sanang makakabalik si Parker sa kanyang pagtulog nang bigla nalang hinatak
ni Carly ang kanyang paa paalis ng kama. "Parker Imperial , get your sleepy ass up.
Tinatawag na nila tayo" hirit ni Carly

Matalik na magkakaibigan ang tatlo kayat sa iisang-kwarto lamang sila nakatira.

Malayo sila sa kanilang mga magulang kayat tanging ang mga kaklase na nila ang
nagiging pamilya nila.

"Girls it almost midnight! tulog pa ang lahat ng santo! shit naman oh!" sa huli ay
bumangon nalang si Parker kahit gustong-gusto pa nitong matulog.

- - - - - - - - - -
PARKER'S POV

Lechugas naman oh. Para akong isang zombie na naglalakad. Kalahati palang yata ng
diwa ko ang gising. Gustong-gusto ko pa sanang matulog. Namalayan ko nalang na nasa
Auditorium na pala kami. Pagpasok namin doon, nakita kong naroon pala ang ibang mga
classmates namin. Lechugas! Anong meron?

Bigla akong nilapitan at inakbayan ng loko-loko kong kuya "Hoy Parker gising! Gusto
mo bang hipan ka ng mabango kong bibig upang magising ka?" Nanunuksong sabi nito
habang pilit na inilalapit ang mukha niya sa akin.

Magkaklase lang kami ni Kuya kayat close parin kami. Nasa isang boarding school
kami ngayon, isang kakaibang boarding school dahil nakatayo ito sa isang pribadong
isla. Malayo kami sa mga magulang namin kayat siya na ang nagiging tagapag-alaga ko
dito.

"kuya, maawa ka sa akin gusto ko pang mabuhay." biro ko kay kuya sabay takip ng
ilong ko.

Biglang kumawala si Kuya mula sa pagkakaakbay sa akin at kaagad na tinakpan ang

ilong nito. "Bunso! Ikaw naman pala ang may nakakamatay na hininga! Nagtoothbrush
ka ba?" Tanong nito habang nakangiti ng nakakaloko at agad na naglakad papalayo.

Lechugaaaaaaaaaaaaas!

Nakalimutan ko palang mag-toothbrush!

Diyos ko sana wala si Grey. Patay ako nito!

bigla kong naramdamang may yumakap sa akin mula sa likuran ko. "Goodmornight!"
mahinang bulong niya sa tenga ko at agad na tumawa.Yung tawang to, alam kong ang
boyfriend ko to. Ito na nga ba yung sinasabi ko! Patay! paano nato! huhuhuhu

Kumawala mula sa pagkakayakap sa akin ang boyfriend kong si Grey at kaagad akong
nginitian ng napakalapad "Wala ba akong greetings o kiss diyan?" tanong nito habang
naka-smirk. Wala akong ibang magawa kundi ngumiti nalang. Shit! ano ng gagawin ko?!
MGA SANTO TULONG!

"Mustang tulog?"Muli niyang tanong sa akin kayat ngiti nalang ulit ang naging sagot
ko sa kanya. Utang na loob wag ka ng magtanong ng kung ano-anong ka echosan!
"2 days nalang before semestral break, saan ka magbabakasyon?" tanong ulit ni Grey
na halatang naghihintay na magsalita ako. utang na loob! Pwede bang sapakin ko muna
tong boyfriend ko para mawalan ng malay?

Ngumiti nalang ako at tumango-tango bilang sagot.

"Anong nangyari sayo Parks?" Nagtatakang tanong niya. Shit nahahalata na talaga!
Lord kailangan ko ng milagro. Tulungan niyo po ako.

Umiling-iling nalang ako at muling ngumiti.

"BB yan! hahahaha" biglang sabat ni kuya at agad na hinampas ang kamay niya sa
bibig ko. Aawayin ko na sana si Kuya nang

bigla kong napagtanto na Breath mints pala ang ipinasubo niya sa akin. Kaagad akong
napangiti ng malapad. Hulog ng langit talaga ang kuya kong mukhang demonyo!.

Bigla kong narinig na tumawa si Grey.

"Sige tawa lang kung gusto mong masapak" Banta ko sa kanya. Hayy! sa wakas
nakapagsalita na ako. Wala ng bad breathe! bwahahaha!

Bigla akong inakbayan ni Grey at hinalikan ang noo ko "kahit na napakabaho pa nang
bibig mo, hahalikan parin naman kita eh" mahinang bulong nito at nginitian ako ng
nakakaloko.

Ngumiti nalang ako at pabiro siyang binatukan. Langya pinapakilig ako ng wala sa
oras ng mokong nato. "Adik mo grey!" napasigaw nalang ako at pabirong inilayo ang
mukha niya sa akin.

"Adik sayo!" Biglang nagpout si Grey at nagpacute habang ngumunguso. Tumawa nalang
ako at kaagad na kinurot ang pisngi niya.

"Ang korni mo ihulog kita sa bangin eh!" i jokingly shouted ngunit niyakap lang
niya ako ulit mula sa likuran ko.

"EHEEEEEM!" Kaagad kaming napalingon ni Grey sa narinig at laking gulat nang

makitang si Kuya Dominic lang pala. Naka-cross ang balikat niya habang napakasama
na ng tingin sa amin lalong-lalo na kay Grey.
halos magsalubong na ang mga kilay ni Kuya. Mukha na tuloy siyang demonyo. hahaha

"Five inches apart! Greyson atras" ma-otoridad na utos ni Kuya sa amin.

Si

Grey naman ay ngumiti nalang at itinaas ang dalawang kamay bilang tanda ng pagsuko.
"Atras! Layuan mo yang kapatid ko! Bakla yan nagpa-sex change lang!" sigaw ulit ni
kuya.

agad ko siyang sinamaan ng tingin. Aba! pagtripan na naman ba ako!

Biglang binatukan ni Carly si Kuya. Sila na din kasi. Biruin mo yun ang boyfriend
ng bestfriend ko ay ang kuya ko.

"Hoy Dominic wag mo na ngang distorbohin ang lovelife ng utol mo" pagsisita ni
Carly sa kanya. Si Kuya naman parang bata na sumunod agad sa utos at napaatras
nalang palayo sa amin.

"Ive got my eyes on you" banta ulit ni Kuya sabay turo ng mga mata niya kayat agad
na siyang Hinampas ni Carly ng pom-poms sa mukha.

natigil nalang kami sa aming awkward moment nang bilang mag-salita si Kevin sa Mic.
Si kevin ang isa sa mga pinakasikat na lalaking estudyante dito kaya naman malakas
ang loob niyang magpaka-MC. Hearthrob DAW kasi. Bilib din ako sa kahanginan niya
eh, nakakatangay.

"Uhm...Check Mic Test....3...2..1...2..69" pabirong saad nito habang nagpapacute

"Hoy umayos ka!" sigaw ni Grey kay Kevin kayat kaagad itong tumigil sa kanyang
kalokohan at ngumiti na naman na parang isang asong ulol.

Itinaas ni Kevin ang isang pulang baso na may lamang kaunting alak. "Goodmornight
TOP TWELVE! And yeah we are indeed lucky dahil sa lahat ng Seniors Tayo ang nasama
sa listahan! We are on the

top of the food chain! Four years tayong nagsama-sama sa islang ito. Malayo sa
magulang, malapit sa mga terror teachers at malapit sa mga classmate na mayroong
iba't ibang sapi. At sa makalawa ay Semestral Break na----" feel na feel ni Kevin
ang moment niya sa pag speech nang biglang sumabat si Dixon

"Kevin, bakit ikaw ang nags-speech, diba dapat si Grey dahil siya ang president?"
sarcastic na tanong ni Dixon kayat biglang tumahimik ang paligid. Awkward...
Nagulat kaming lahat nang biglang tumayo sa harapan naming lahat si Hershel at
inagaw ang mic mula kay Kevin. "To Stop all this bullshit Ako na ang gagawa ng
speech" Taas noong sabi nito sabay smirk. "Congratulations nga pala sa nakapasok
ngayon sa top Thirteen." Sarkastikong sabi nito at tiningnan kami ng masama.
Hershel's bitching again.

Itinaas ni Hershel ang red plastic cup na puno ng alak. "Nga pala, A toast for our
classmate Eliza Hamilton. May she finally rest in peace" Muling dagdag nito

Bigla akong nanlamig nang marinig ko ang pangalang yun. Unti-unting nanlambot ang
tuhod ko at bumilis ang tibok ng puso ko.

Maging ang iba ay natahimik din.

"Hershel youre drunk get off the stage!" Seryosong saad ni Grey ngunit hindi din
siya nito pinakinggan.

Hershel once again smirked and raised an eyebrow "What? Im not drunk. We all know
what happened to Eliza" Napailing-iling si Hershel habang tumatawa "Okay to wrap
this up. Thanks

so much for the memories guys!. Good luck and Good Riddance!"Sarkastiko itong
pumalakpak at agad na bumaba ng stage.

Sanay na kami sa ugali niya kayat parang normal na sa amin ang ganyang ugali niya
pero ngayon ay iba nato. Iba dahil binanggit niya si Eliza.

Lahat kami ay tahimik lamang.

Alam kong gaya ko ay nakaramdam sila ng lungkot..........at guilt.

Napahawak ako ng mahigpit kay Grey. Pilit kong pinipigilan ang pagtulo ng luha ko.

"Nasaan na nga tayo?! Ay oo ampogi ko! Amahearthrob babyy! WOHOOOO" Biglang sigaw
ni Kevin na pilit ibinabalik ang kasiyahan namin kanina sa kabila ng panggugulo ni
Hershel

"Forget about what she said. Lets just enjoy the party okay?" bulong ni Grey sa
akin. Alam kong nag-aalala siya kayat tumango nalang ako at pinilit ang sarili kong
ngumiti.

Ngayon ko lang napansin, Labing-dalawa lang pala kami dito, Ang Top Twelve to be
exact.

Iba ang Top Twelve namin dito kumpara sa ibang ekwelahan. Ibang-iba. Binubuo ito ng
mga studyanteng Pinakapopular. You dont have to be the most intelligent , You dont
have to be the Prettiest. All you need is to be popular. Once youre in the Top
Twelve. You'd be on top of the Food Chain. You rule the school at madali kang
matatanggap sa college na papasukan mo. In other words, Life would be easier.
Anyone would kill to be in the Top Twelve.

Unpredictable ang rankings...hindi nga namin alam kung sino ang nagra-rank sa amin.

Nakahinga ako ng maluwag nang makitang lumabas si Hershel sa auditorium. Sa wakas

mawawala na ang killjoy...

"May inihanda kaming isang napakagandang palabas para sa inyong lahat. Naway matuwa
kayo" Anunsyo ni Kevin kayat lahat kami ay sabay-sabay na napatingin sa white area
ng stage kung saan nakapwesto ang projector.

Biglang nawala ang bad vibes namin nang biglang bumulaga sa amin ang stolen photos
ng lahat sa iisang slideshow. Walang humpay ang tawanan at hagalpakan dahil sa mga
litratong epic. Walang umaangal kahit medyo nakakahiya, good vibes all the way
lang.

Ipinakita sa slideshow ang litrato ng principal naming nangungulangot kayat mas

lalo kaming nagtawanan.

"Shit feel na feel niya ang pangha-harvest!" Sigaw ni Robbie na halos umiyak na sa
kakatawa.

"Baka matusok utak ni principal! hahahahahaha!" Rex

Biglang nawala ang litrato kayat saglit kaming natigil sa pagtawa. Anyare? asan na
yung mga stolen compilations?

Nagtaka kami nang bigla nalang may nag-play na kakaibang video.

Wala akong ibang naririnig kundi pagsigaw kayat bahagya akong kinikilabutan.

Bigla akong kinabahan nang makakita ako ng isang babaeng nakatayo ngunit nakatali
ang kanyang dalawang kamay at paa sa isang plywood. Kakaiba dahil ang plywood na
nasa likuran niya ay may ibat ibang kulay at marka....Parang dart board?

"Kevs anong kagaguhan yan?" Carly

Napatingin ako sa direksyon ni Kevin ngunit siya ay nakatitig lang din sa video.
Gaya namin mukha din siyang nagtataka,

para bang ngayon lang din niya ito nakita.

sabay-sabay kaming lahat na napasigaw nang bigla na lamang may tumamang isang bagay
sa kaliwang mata nung babae sa video. Agad umagos ang napakaraming dugo sa mukha
niya kayat sigaw siya ng sigaw. Sa pinakagilid ng screen ay nakakita kami ng isang
kamay at nakahawak ito ng nail gun. nail gun pala ang ibinaril sa kanya. Hindi
namin makita kung sino yung bumabaril dahil tanging kamay lang niya ang nakikita
namin.

Tinitigan ko nang mabuti ang mukha ng babae at labis akong kinilabutan nang
mamukhaan ko kung sino ito... Yung babae...parang siya yung guidance councelor.

Sigaw siya ng sigaw. Kitang-kita ko ang takot mula sa kinikilos niya. Walang humpay
ang kanyang pagmamakaawa.

Napapangiwi at napapapikit ako sa bawat pagtama ng pako sa babae. Mistula ngang

ginawa siyang isang human dart board.

"Turn it off nakakdiri!" Sigaw ni Miki

"Guys i hate horror movies turn it off!" Sigaw naman ni Carly.

"Tss.. ang Oa niyo naman" Kuya

Hindi ko na napigilan pa ang sarili ko at lumapit na ako sa stage kung saan

naroroon si Kevin na siyang may control sa projector.

"Kevin please tell me thats your prank!" mahinang bulong ko.

Dahan-dahang napailing-iling si Kevin na mistulang gulat na gulat parin. "D--di ko

alam saan galing yan"

naguguluhang saad nito

Maging si Robbie na gaya koy isang aspiring film student ay lumapit rin sa stage
upang kausapin si Kevin. "Dude thats not a good prank. Turn it off youre scaring
us" Mahinang bulong naman ni Robbie.

Nanginginig ang mga kamay na pinatay ni Kevin ang projector.

Ilang sandali ay biglang nagsigawan at nagpalakpakan ang mga kaklase namin na

mistulang bilib na bilib sa video na napanood.

"Wow! Anggaling niyo!" Sigaw ni Grey habang pumapalakpak

"Akala ko talaga totoo! Ang galing niyo talaga parks!" Sigaw din ni Carly

"Sabi sayo magaling ang lahi namin eh!" Kuya

Dali-dali akong napailing-iling. "H--hindi kami ang gumawa nun" ako

Iniisip ng mga kaklase naming kami ang gumawa nun ngunit nagkakamali sila, wala
kaming alam sa video na yun!.

"Parks ikaw ba ang gumawa nun?" Tanong naman ni Robbie na gaya koy kinakabahan din.
Parang kami lang yata ang nagtataka dito.

"No! I didnt!" Napasigaw na lamang ako.

*BLAG*

Biglang bumukas ang malaking pintuan ng Auditorium na di kalayuan sa amin at laking

gulat namin nang makita ang isang matandang babaeng nakasuot ng night gown na see-
through. Ang gulo-gulo ng buhok niya at punong-puno ng puti ang kanyang mukha at
ang masaklap pa nitoy naaaninag namin ang payat at kulubot niyang katawan.

"Multooooo!" sabay-sabay naming sigaw habang takot na takot.

"ANONG MULTO?! AKO TO PRINCIPAL NIYO! WHO GAVE YOU PERMISSION NA MAG-PARTY NG
GANITONG ORAS?! ALL OF YOU TO MY OFFICE AND PREPARE FOR PUNISHMENT!" Galit na galit
niyang sigaw. Sa sobrang sigaw niya parang mababali yung buto niya sa mala-stick
niyang katawan. Hindi ko alam kung matatakot ba ako o matatawa.

END OF CHAPTER ONE

Thank you for reading.

Vote and Comment :)

=================

Chapter II : Punishments

ROBBIE'S POV

Heto kami ngayon sa principal's office. Sa takot namin sa principal namin ay

nagkasya kaming labing-isa katao sa sofa niya. Hanep talaga tong superpowers ni
mam!

"Its 1:26 am! You are supposed to be in your respectives rooms sleeping! Who gave
you permission to hold a party?!" Galit na sigaw ng principal namin sabay sabunot
ng buhok niya.

Kanya-kanya kami ng takip ng mga mata namin dahil sa mala-delubyong tanawin. Yung
iba napapaungol sa pandidiri.

Shit nakaka-trauma tong principal namin!

Di niya ba alam na halos lumabas na ang kanyang kaluluwa sa suot niyang nightgown?!
Nyeta sleeveless ang suot niya! Sleeveless! kayat kitang-kita namin ang dark forest
na itinatago niya sa kili-kili! Trauma na ito! Trau! ma!

Pasimpleng umubo si Dominic sabay bulong. "Putol-putol din pag may time" kayat agad
siyang binatukan ni Carly.

"Pre my eyes.. my innocent eyes" mahinang bulong ni Kevin na halos hindi na

maipinta ang mukha.
Isa-isa niyang itinutok niya sa amin ang stick niyang panturo. "Wag kayong sumigaw!
Act your age! nasa fourth year highschool na kayo! Months away ga-graduate na kayo!
You are supposed to be role models to others! Inilagay kayo sa islang to para mag-
aral ng maayos! hindi magparty na parang mga baliw!" Muling sigaw niya sabay angat

sa mga bagay na nasa mesa niya at padabog itong ibinagsak ulit sa mesa. Ayos talaga
tong si maam, pang action-star!

Masyadong highblood si ma'am ngayon. menopausal na yata to. Hindi ko alam kung ano
yung nakakatakot, yung posibilidad na mapaparusahan kami o yung mukha niya. Eh sino
ba naman kasi ang hindi kikilabutan. Gulong-gulo ang buhok niya, may white cream pa
sa mukha niya at pulang-pula pa yung mata niya, tanda na kaka-gising lang niya.

Humakbang siya papalapit sa amin.

See-through yung night gown niya kayat kitang-kita namin ang bra at underwear niya
pati na ang payat at kulubot niyang katawan. Tuluyan kaming nagsigawan at yung iba
sa amin ay nagsitilian na. Mama ayoko na sa skwelahang to! Nyeta!!!

Pinanlisikan niya kami ng mga mata. "At kayo pa ang may ganang sumigaw! As
punishment this coming semestral break, bawal kayong umalis sa islang to! For one
week dito lang kayo! You will do nothing but study and clean the whole school!"
Sigaw niya

Mas lalo kaming nagsigawan sa narinig. You have got to be kidding me! Sa buong
school year, Dalawang beses lang kaming makakauwi sa sarili naming mga bahay;
During christmas at semestral break lang tapos maging ito kukunin pa. Hindi na tama
yun! Nyeta nasaan ang hustisya?! Nasaan?!! This is spartaaaa!

"Ma'am?! You cant

do that! Its fvcking semestral break!" Sigaw naman ni Carly na agad naming sinang-
ayunan.
"Well I can Ms. Ramos. I am the principal here and I can no longer tolerate your
mischievous acts" Principal.

"Grey favorite ka niyan gumawa ka ng paraan please. Ayokong maiwan dito sa

sembreak" mahinang bulong ni Parker kay Grey. Ay oo nga! Student council president
nga pala si Grey. Siya ang may pinakamagandang reputasyon sa aming lahat. Paborito
nga siya ng mga teachers eh.

Tumayo si Grey at agad na kinuha ang atensyon niya. "Ma'am with all due respect.
Parusa na po sa amin ang makita kang hindi nakabihis ng maayos. We learned our
lesson please forgive us. Hi--hindi na po mauulit. hehehe" Mahinahong saad ni Grey
upang pakalmahin ni Ma'am. "Ako na po ang humihingi ng tawad sa ginawa namin. Hindi
na po talaga mauulit" Grey

"Oo nga ma'am" pagsasang-ayon naman ni Dixon na siyang bestfriend/roomate ni Grey.

"No. Kailangan niyong matuto ng leksyon! Parati nalang kayong ganyan! Just because
you came from wealthy families doesnt mean youre off the hook. You are gonna stay
here for one week and you are going to clean up your act!" Muli niyang sigaw

gamit ang napaka-tinis na boses.

"Tss... Yung totoo para sa anong punishment to? Dahil ba to sa ginawa naming party
o baka naman dahil sa nangyari kay Eliza." Biglang saad ni Blake at bahagyang
napasmirk.

Natahimik kaming lahat. Maging ang principal namin ay nagulat sa narinig.

Si Eliza.......

"O diba totoo? Alam naman naming kami ang sinisisi niyo sa nangyari kay Eliza. Wag
na kasing magplastikan. Sinali-Sali niyo pa kami sa top thirteen. Tss..." Sabi nito
gamit ang cold niyang boses. Kalmado naman agad itong lumabas sa office na para
bang walang nangyari.

Hindi na kami nagulat sa asal ni Blake. Sanay na kami sa kanya.

"Lumabas na kayo sa opisina ko at bumalik na kayo sa mga silid ninyo." Cold na saad
ni Principal at agad na lumabas ng opisina.

nagbago din ang mood niya nang marinig ang tungkol kay Eliza. Di ko siya masisisi.
Talaga naman kasing kagimbal-gimbal yung nangyari kay Eliza lalong-lalo nat may
kasalanan kami sa nangyari......

- - - - - - - -- - - -

PARKER'S POV

"Aish nakakainis! Paano

na ako makakapagshopping nito kung stuck ako sa islang to sa semestral break!" Asik
ni Carly nang makalabas sa opisina si Principal.

"Oo nga! Im like so dying to get out of this island!" Miki

"Tsss...Bakit pa ba kasi tayo nagpa-party yan tuloy!" Pagpaparinig ni Dixon sa

aming lahat.

Napa-smirk si Rex at dahan-dahang lumapit kay Dixon na para bang sinisindak ito
gamit ang kanyang tingin "Dixon, Dixon, Dixon pwede bang isara mo yang bunganga mo?
Magsalita ka sa exam dahil diyan ka namin lubos na kailangan" Saad ni Rex at
sarkastikong ngumiti.

Napalunok si Dixon at dahan-dahang humakbang paatras palayo kay Rex.

Sa loob ng apat na taon ay walang ginawa si Rex kundi sindakin ang kawawang nerd na
si Dixon kayat alam na nito ang kayang gawin ni Rex sa kanya.

"Wag na tayong magsisihan. Nandito nato. Magdasal nalang tayong magbago ang isip ng
matandang yun bukas" Pagpapakalma naman ni Grey kay Rex upang layuan nito si Dixon.

Huminga ako ng malalim at pilit na pinakalma ang sarili ko. Hindi ako mapakali sa
tuwing naririnig ko ang pangalan ni Eliza. Parker wala kang kasalanan. Hindi niyo
kasalanan ang nangyari kay eliza. Pilit ko itong ibinubulong sa isip ko.

"Parks okay ka lang?" Mahinang bulong ni Kuya Dom at agad akong inakbayan.

"Kuya si Eliza" mahinang bulong

ko.

Nginitian ako ni Kuya ng napakatamis at dahan-dahan siyang napailing-iling. "Walang

may gusto ng nangyari. Walang may kasalanan. Tandaan mo yan okay?" paninigurado
niya sa akin kayat ngumiti na lamang ako.

Eliza kung nasaan ka man, sana napatawad mo na kami.

"Wait kasali ba si Hershel na hindi pwedeng umalis sa island? Please tell me hindi
natin siya makakasama! I cant stand her guys"Kinakabahang saad naman ni Miki.
"Nga pala nasaan si Hershel?" Kevin

"Tae ang swerte ng babaeng yun di niya nakita black forest ni Principal" mahinang
bulong ni Robbie

"Swerte? Sinabi mo pa" Sabi naman ni Blake at bahagyang napa-smirk.

- - - - - - - - - - - - -

KILLER'S POV

"Parang awa mo na please wag mo akong sasaktan" Mahinang bulong niya habang
humahagulgol. Kitang-kita ko ang takot sa mga mata niya dahil nakatutok sa leeg
niya ang kutsilyong hawak ko.

"Shhh... i cant promise you that" mahinang bulong ko sabay smirk.

Nanginginig siya sa takot. Alam ko ang mga taong gaya niya, Mahina --Mahina siya
kayat walang kahirap-hirap sa akin ang wakasan ang buhay niya.

"Oh my god p-please dont hurt me. I-im sorry p-please dont hurt me. God help me"
Nanginginig ang kanyang boses at unti-unti na itong pumipiyok sa takot.

"God cant save you now...." sabi ko sa kanya at tiningnan ko siya sa mga mata.
Buong lakas kong isinaksak ang kutsilyo sa kanyang sikmura. Nanlaki ang mga mata
niya nang dahil sa sakit. Kasabay nun ang pagtulo ng luha mula sa mga mata niya at
dugo sa bibig niya. Mas diniinan ko ang kutsilyong nakabaon sa kanyang sikmura at
dahan-dahan itong inikot upang lubos niyang maramdaman ang sakit.

Napangiti ako, Rinig na rinig ko tunog ng pag-tama ng kanyang dugot-laman sa

kutsilyo.

"B..bakit?" mahinang bulong niya habang unti-unti siyang nawawalan ng kamalayan.

Bakit? Dahil ang lahat ay magbabayad... Lintik lang ang walang ganti....

END OF CHAPTER TWO.

- - - - - - - - -

I know super waley. hahahaha.

Patawarin XD

Thanks for Reading!

Vote and comment ♥

=================

Chapter III : Guilt

PARKER'S POV
Nakarinig ako ng malabong sigawan kayat dahan-dahan kong idinilat ang mga mata ko
at iniangat ang ulo ko. Lechugas nakatulog pala ako dito sa library.

kinusot ko ang mata ko at dahan-dahang iniunat ang kamay ko. Teka nasaan sina
Carly, Miki at Kuya Dominic? Kani-kanina lang magkakasama kaming apat dito upang
gumawa ng project? Hala anong oras na ba?

Napatingin ako sa relo ko, 2:35 am na pala malapit nang sumikat ang araw pero di pa
namin natatapos ang project na due mamaya.

"Close the door! Close the fvcking door!"

Gulat na gulat ako nang biglang dumating ang hingal na hingal na sina Miki, Carly
at Kuya. Tumatakbo sila at parang takot na takot habang nagsisigawan.

Dali-daling sinara ni Kuya ang pintuan ng library at hinarangan ito ng mga upuan.
Bigla akong nanlamig sa kaba. Andaming tanong sa isip ko ngunit nangingibabaw ang
takot. Anong nangyayari?

"Stay back and keep quiet!" aligagang saad ni Kuya at dali-dali kaming pinaatras.

"K-kuya anong nangyayari?" mahinang bulong ko ngunit itinaas lang ni kuya ang
kamay niya na para bang pinapatahimik ako. Napatingin na lamang ako kay Carly at
mas lalo akong kinabahan nang makitang umiiyak siya at habang nanginginig

sa takot.

"H-hindi natin siya dapat iniwan" mahinang bulong ni Miki habang humahagulgol.

"Shhhh!!!" Sita sa kanya ni Kuya na halatang natatakot rin.

Buong buhay ko ngayon ko lang sila nakitang ganito ka-takot. Bigla kaming nakarinig
ng isang tili ng babae. Kasabay nun ay ang kanyang palahaw. Nanlaki ang mga mata
ko. Bumilis ang tibok ng puso ko dahil sa takot.

kilala ko ang boses na yun.

"Eliza" mahinang bulong ko. Ramdam ko ang takot mula sa sigaw at palahaw niya.

"Bitiwan mo ako! Tulong! Tulong! Parang-awa niyo na tulungan niyo ako!" Sigaw ni
Eliza

"Tumahimik ka! Ang ingay mo!" Sigaw din ng isang lalakeng hindi ko makilala ang
boses.

Sigaw lang ng sigaw si Eliza habang humihingi ng tulong. Tanging boses lang nila
ang naririnig ko ngunit takot na takot ako. Mistula akong nanigas sa kinatatayuan
ko.

"Make them stop! make them stop!" iyak naman ni Carly habang tinatakpan ang tenga
niya.

Nakarinig kami ng ilang kalabog. Kasunod nitoy mga bakas ng paang parang tumatakbo.
Dahan-dahang napaatras si kuya palayo sa pintuan. Sinenyasan din niya kaming
umatras.

"HELP ME! HELP ME! BUKSAN NIYO TO!" Sigaw ng sigaw si Eliza mula sa labas habang
kinakalampag ang pintuan ng library. Pilit niyang binubuksan ang pintuan upang
makapasok

sa kinaroroonan namin.

"ATE PARKER BUKSAN NIYO TO! PAPASUKIN NIYO AKO! TULUNGAN NIYO AKO! ATE PARKER!
ATE!" Unti-unting tumulo ang luha ko nang marinig kong isinigaw ni Eliza ang
pangalan ko. Nanginginig ako sa takot.

Dali-dali akong niyakap ni kuya "Shhh! Shhh! dont listen" mahinang bulong niya at
pilit na tinatakpan ang tenga ko. Takot na takot na ako, ayoko na.

"TULONG! TULONG!" eliza

Mistula akong nahimasmasan kaya dali-dali akong tumakbo papunta sa pintuan upang
buksan ito ngunit laking gulat ko nang bigla akong pinigilan nila kuya sa
pamamagitan ng paghawak sa braso ko. "ATE PARKER! ATE PARKER! GUYS BUKSAN NIYO TO!
PLEASE! PARANG AWA NIYO NA!" Muling sigaw ni Eliza na takot na takot.

"ELIZA! ELIZA!" Sigaw ako ng sigaw gusto ko siyang tulungan.

"Parker no! Parker dont open the door!" Sigaw nila Kuya at Carly.

Pinilit kong kumawala sa kanila ngunit di ko kaya.

"Wag ka na kasing magpumiglas!" sigaw ng lalaki na kasama ni Eliza sa labas.

Muli kaming nakarinig ng isang malakas na tunog. "ELIZA! ELIZA!" sigaw ako ng sigaw
habang unti-unting lumalabo ang lahat.

"PARKER GISING!"
Agad akong napaupo mula sa pagkakahiga. tagaktak ang pawis ko habang hinahabol ko
ang hininga ko. Napatingin ako sa paligid at nakita kong nakatayo sa gilid ko sina
Miki at Carly na mistulang nag-aalala.

Napanaginipan ko na naman pala ang nangyari noon.

"Parker" mahinang bulong ni Miki. Bakas sa boses niya ang pag-aalala kayat tumayo
na lamang ako at dumiretso sa banyo upang manghilamos. Pilit kong pinapakalma ang
sarili ko gamit ang maligamgam na tubig. Tumayo ako at pinagmasdan ang sarili ko sa
salamin.

Anong klaseng kaibigan ako...

Anong klaseng tao ako....

"Parker at some point we have to move on. Its been a year" sabi ni Carly at hinimas
ang likuran ko.

Napatingin ako sa kanya mula sa salamin "Carly Im trying... You know I am,"
mahinang bulong ko habang unti-unting tumutulo ang luha ko. "Eliza, she called for
help. She even screamed my name! She was begging for me to help her but I didnt!
Hindi niyo alam kasi hindi pangalan niyo ang sinisigaw niya habang ------" Tuluyan
na akong napaiyak.

Naramdaman ko na lamang na niyayakap ako ng mga kaibigan ko ngunit baliwala kasi

andun parin ang galit ko sa sarili ko. The guilt is eating me alive and I cant find
my way out.

"Kung binuksan mo ba ang pintuan noon, nasisigurado mo bang naligtas talaga si

Eliza. Baka kung binuksan natin ang pintuan noon, baka tayong lahat ang napahamak.
Everything happens for a reason parks...Everything does" Pagpapakalma ni Carly sa
akin kayat napapikit na lamang ako.

Ginawa namin yun para iligtas ang sarili namin pero hindi kami ligtas mula sa
sarili naming konsensya. Yes im alive and well but I feel myself dying everytime I
hear her name.

- - - - - - - - - - - - -

CARLY'S POV

Pinapunta kaming labing-dalawa sa conference room. Tanaw na tanaw namin dito mula
sa bintana na nagsisi-alisan na ang iba naming mga schoolmates samantalang kami
heto NGANGA.

"Lalim iniisip natin ngayon ah?" bati sa akin ni Dominic sabay yakap sa akin mula
sa likuran ko.

"Hey we need to talk about Parker, she's having nightmares again. Nag-aalala na ako
sa kanya" mahinang bulong ko kay Dominic upang hindi kami marinig ni Parker na
nakatanaw lamang sa bintana kasama si Grey.

"Thanks babe. Thanks for looking after her" Sabi ni Dominic at ipinatong ang baba
niya sa likuran ko. Ngumiti na lamang ako. Tong magkapatid nato, pasalamat sila
mahal ko sila.

"Parker's my bestfriend since freshman days kahit di kita boyfriend mahal ko parin
yang utol mo no" Giit ko.

"Ikaw? okay ka

lang ba?" Dominic asked looking worried.

 Bahagya akong tumango. "We did what we had to do to keep ourselves safe that night
right?" mahinang bulong ko.

"Yes we did" Tugon naman ni Dominic at hinalikan ang noo ko. We werent proud of
what we did but it was the only way. See no evil, Hear no evil.

"Yucks! You guys get a room! Nang-iinggit na naman kayo!" Biglang sigaw ni Miki na
nasa hindi kalayuan.

"Bitter!" pabiro kong sigaw.

"Miki naman, kung naiinggit ka sa kanila sabihin mo dahil nandito naman ako!"
Sigaw ni Kevin

"Yucks! Kadiri tumahimik ka!" Miki

Agad nakunot ang noo ni Kevin. "Kung maka-yucks naman! Ano akala mo sa akin
panget?! Tss! Andaming babaeng nagkakandarapa sa akin!" Bulyaw ni Kevin kayat
bahagya kaming nagtawanan.

"Bro panget ka naman talaga" Sabat naman ni Robbie sabay tapik ng likod ni Kevin.

"Isa ka pa Robbie! Gusto mo ipagahasa kita kay Miki?!" Pananakot ni Kevin

"EWWW!" sigaw naman ni Miki kayat nagtawanan ulit kami.

Biglang bumukas ang pintuan at pumasok ang principal namin. Hayy buti nalang this
time disenteng damit na ang suot niya, hindi gaya nung kagabi. Kasabay niyang
pumasok si Sir Salva na siyang adviser namin. "Kayo na ang bahala sa kanila" Tipid
na saad ng principal at agad na umalis.
END OF CHAPTER THREE.

- - - - - - -- - --

Thanks for reading :)

Vote and Comment ♥

=================

Chapter IV : Cast Away

PARKER'S POV

Hanggang ngayoy nababagabag parin ako sa kakaibang video na yun kayat naisipan kong
magtanong-tanong ulit sa kanila. Ewan ko ba pero pakiramdam ko may mali...

Nilapitan ko si Kevin, "Kevin seryosong usapan walang biruan. Yung video kagabi
pakulo mo ba yun?" pasimple kong tanong.

Bahagyang napakamot ng kanyang ulo si Kevin, "Parker naman sinabing wala eh.
Peksman mamatay man si Robbie wala akong kinalaman sa video na yun!" Kevin

"Hoy ungas bakit mo binanggit ang pangalan ko?" sabat naman ni Robbie at tumabi rin
sa amin.

"Dude that video from last night. It looks like a snuff film. Naaalala niyo ba yung
babae, para siyang yung guidance councelor natin. Robbie are you sure na hindi ikaw
ang nag-orchestrate ng prank na yun?" Tanong ko ulit dahil sumawsaw si boy sawsaw.

"Uy hindi ako! Yan nga rin yung nasa isip ko. It looked so real at tayong dalawa
lang naman dito ang magaling when it comes to effects like that," Biglang natahimik
si Robbie at biglang nanlaki ang mga mata niya na parang may naiisip. "W-what if
may serial killer sa islang to?" mahinang bulong niya

*POK*

Bigla siyang binatukan ni Kevin.

"Wag kang gago! Pero alam niyo kahapon before nagsimula ang party ay nawala yung

usb kong may laman ng slideshow. Ilang oras ko yung hinanap pero buti nalang nakita
yun ni Blake." Kevin

Tinapik ni Kevin ang likod ko, "Parks kalma lang. Maaaring prank lang talaga yun ng
iba sa atin. At ikaw Robbie iwas-iwas din sa panonood ng horror movies. Grabe
imagination niyo!"

Napabuntong hininga na lamang ako. May point din naman si Kevin, Nawala ang usb na
ginamit niya sa slideshow, that means may possibility na may nag-prank lang sa
amin. Parker calm down...nap-praning ka lang. Youve watched way too much horror
movies.

- - - - - - - - - - - - - - - -

Carly's POV

"Sir final na po ba talaga tong punishment sa amin? Di naman yata makatarungan

yun!" Welga ni Dixon kay Sir Salva na kararating lang.

"Sir I need vacation! Sawang-sawa na ako sa mukha ni Robbie!" Iyak ni Miki

"Hoy miki kung meron mang nagsu-suffer dito ako yun! Roommate ko si Robbie!
ROOMMATE! Pabirong sigaw naman ni Kevin

"Wow! Ramdam na ramdam ko talaga ang pagmamahal niyo sa akin guys! Maraming
salamat! the best kayo! Nyeta I love you! " Sarkastikong sigaw ni Robbie na naka-
poker face.

Halos lahat ng mga kaklase ko umaalma kayat malas si Sir Salva dahil sila ang
napagbubuntungan ng galit ng iba. Napabuntong hininga na lamang si Sir
Salva.Halatang naiinis

na siya sa mga reklamo.

"Unfortunately wala akong magagawa. Pati nga ako stuck din dito. For the next few
days dito lang talaga tayo. Kasalanan niyo rin kasi eh, bakit pa ba kasi kayo nag-
party gayung alam niyong mainit ang ulo sa inyo ng principal. But on the bright
side solo niyo ang buong isla at wala pa ang principal. Think of it as a vacation."
Sir Salva

"Oo nga no?" mahinang bulong ng mga kaklase ko. Yung iba napapangiti dahil sa
ideya.

"Eh teka po sino po ang matitira sa isla?" tanong naman ni Dominic.

"Ako, Yung mga cook at yung ibang guards. Sina Ryan din ata at si Dino And since
wala si Principal yung anak-anakan niya munang si Sir Stanley ang mag-aastang
principal. Nakamasid siya sa atin parati."Sagot ni Sir Salva at agad na tinuro ang
mga cctv sa buong lugar.

"Creepy" mahinang bulong ni Kevin

"So you mean iilan lang talaga tayo dito?!" I asked again
"Look i know youre all scared nang dahil sa nangyari last year but i assure you,
Your safety is our priority. Thats the purpose of the CCTV cameras" Sir Salva

Biglang itinaas ni Parker ang kanyang kamay kayat tinawag siya nito. "Sir Salva
nasaan po yung guidance councelor?" Parker

Siguro nagtatanong

siya dahil dun sa video kagabi.

"We received a message from her last night. Nagka-emergency daw sa kanila kayat
kanina pa siyang umaga umalis ng isla" Sir Salva

"O diba sabi ko walang dapat ipag-alala" Sabi ni Kevin kay Robbie at Parker.

- - - - - - - - - - - - - -

PARKER'S POV

"So pwede na ba kaming lumabas dito?" tanong ni Rex nang matapos sa litanya si Sir.

"Wait! May special announcement ako! Drumroll please!" Magiliw na sigaw ni Sir
Salva sabay turo kay Blake.

Tumango lang si blake at agad na kinuha ang drumstick sa bulsa niya at agad na
ginawang drums ang table.

"Dugdududug! Congatulations to Parker Imprerial and Robbie Chen! You are officially
accepted to New York film University! Kakarating lang ng lang ng acceptance letters
niyo fresh from the big apple!" Anunsyo ni Sir at agad na inabot sa amin ni Robbie
ang mga sulat.
O_O

Oh my god! Tanggap ako!!! Omoooo!

Agad nagpalakpakan ang lahat. Hindi ko maiwasang mapangiti, sa wakas natupad narin
ang matagal ko ng pangarap. Napatingin ako kay Robbie at kagaya ko ay tuwang-tuwa
din siya. Magkapareho din naman kasi kami ng pangarap ng unggoy na yan.

"Way to go Parkey bunsoy!" Bati

sa akin ni Kuya at panay ang paggulo ng buhok ko. Pati sila Carly at Miki panay din
ang pag-congratulate sa akin. Bigla kong naalala si Grey kayat bahagyang nabawasan
ang saya ko at napalitan agad ng pag-aalala kayat gad akong napatingin sa direksyon
niya. I felt bad when i saw the look on his face.

He's smiling but i know he's not happy. Matagal na naming pinag-aawayan to kayat
alam kong big deal to para sa kanya. Maging silang dalawa nga ni Kuya ay nag-away
nadin dahil dito.

"Grey" mahinang bulong ko ngunit tumango lang siya at muling ngumiti.

"One more thing may transferee din tayo dadating siya mamaya" Dagdag pa ni Mr.
Salva

Teka transferee? Masyado naman atang late at bakit ngayong semestral break pa?
Weird.

"Sir yung totoo anong nahithit ng estudyanteng yan? hahaha" Kuya Dom

"Hayaan niyo na. Nag-offer ng malaking halaga ng pera para payagang mag-aral dito.
Alam niyo naman si principal kaya ayun pumayag agad" Sir Salva.

Si principal nga naman. Taong version ni Mr. Krabs.

- - - - - -- - - - - -

Kanya-kanya muna kami ng mga trip pamapalipas oras pero karamihan sa amin ay
nandito sa library. Tanging library lang kasi ang wifi area dito. Iba kasi tong
Provident High, Inilalayo kami sa temptasyon ng internet kayat sobrang torture.

"Sis nakita mo si Grey?" Tanong ko kay Carly

"Hindi. Wait hindi ba kayo nag-usap matapos mong natanggap ang letter?" tanong ni
carly

"Oo, Bigla kasing nawala eh. For sure nagtatampo yun" ako

Napabuntong hininga si Carly. "Sis you know what? If Greyson really loves you then
he should support you. Dont worry okay? Gawin mo kung ano yung makapagpapasaya
sayo. At isa pa this is your dream since you were a kid. Maiintindihan naman niya
siguro yan." pangungumbinsi ni Carly kayat tumango nalang ako at ngumiti.

"Speaking of the devil" mahinang bulong ni Carly at agad na ngumuso kayat agad
akong napalingon sa likuran ko. Bahagya akong kinabahan nang makita ko si Grey.

"Una na ako byeeeee" mahinang bulong ni Carly at dali-daling umalis.

Huminga muna ako ng malalim at agad na lumapit kay Grey, "Hey" maalinlangan kong
bati.

"Hey" bati din ni Grey habang nakangiti kayat bahagyang nawala ang kaba ko. "Bakit
parang malungkot ka diba dapat masaya ka? tanggap ka na sa new york" dagdag pa
niya.
I tried to hide my frustrations by pouting. "Akala ko galit ka eh" mahinang bulong
ko.

Ngumiti lamang siya ng napakalapad at agad na hinawakan ang kamay ko. "Im not.
haha. Well i was surprised. Ayokong magkalayo tayo pero pangarap mo yun diba? As
long as youre happy im fine with that." saad nito at agad akong niyakap.

"Believe in the power of skype?" biro ko.

"Yup" sagot naman niya. Unti-unting namuo ang luha sa mga mata ko. Malayo pa ang
graduation pero heto unti-unti na akong nalulungkot. Lechugas ang arte ko talaga.

END OF CHAPTER FOUR

---------------------

Thanks for reading!

Vote and comment ♥

=================

Chapter V : Voyeurism

THIRD PERSON'S POV

Maingat si Rex sa bawat hakbang na tinatahak niya. Patingin-tingin din ito sa

paligid upang makasiguradong walang makakakita sa kanya. Tumigil siya sa monitoring
rooms na siyang nagsisilbing opisina ni Mr. Stanley.
"Ikaw pala yan Rex, pasok" dali-daling tugon ni Mr. Stanley nang makita niya si Rex
at agad na pinapasok sa opisina na excited na excited.

Pagpasok pa lang ni Rex sa monitoring rooms ay agad nang tumambad sa kanya ang
napakaraming maliliit na monitors na mistulang mga telebisyon. Kitang-kita mula sa
mga monitors na iyon ang ibat-ibang nangyayari sa buong eskwelahan sapagkat
naglalaman ito ng live feed ng CCTV cameras.

"Dala mo ba?" tanong ni Sir Stanley kayat napa-smirk na lamang si Rex at agad na
ibinigay kay Sir Stanley ang isang USB.

"All brand new videos" taas noong saad ni Rex.

"Sino ang bida?" tanong ulit ni Sir Stanley habang napapakagat ito sa kanyang labi.

"Tsss... The top thirteen girls...Excluding hershel." Rex

"Ayos" mahinang bulong ni Sir Stanley na tuwang-tuwa. Agad na inilahad ni Rex ang
kanyang kamay kay sir stanley. "Yung pinag-usapan natin sir ha?" tanong ni Rex.

"Ay oo! Wag kang mag-alala tutupad ako sa usapan bastat wala kang pagsasabihan."
Sir Stanley

Tumango na lamang si Rex at agad na napasmirk.

- - - - - - - - - - - --

PARKER'S POV
Oras na para sa dinner naming lahat kayat heto kami nagtipon-tipon sa cafeteria.
Nakakapanibago dahil nasanay ako na napakadami namin dito pero ngayon iilan nalang
talaga kami. Huling dumating sa cafeteria si Sir Salva at may kasama itong isang
lalaking kaedad namin. Baka siya yung transferee na sinasabi niya.

"Students let me introduce our new student Ethan Woo." anunsyo ni Sir at agad
namang ngumiti si Ethan sa aming lahat. Napatingin siya sa akin at bigla nalamang
kumaway. Ayokong mapahiya siya kayat nginitian ko na lamang siya. Teka bakit ganun?
Parang familiar ang mukha niya.

"Whoa parkey parang may gusto sayo yung cute transferee" mahinang bulong ni Miki
kayat dali-dali ko siyang pinatahimik.

"Wag kang ganyan" mahinang bulong ko. Natatakot akong baka marinig ni Grey at mag-
away na naman kami.

Nang tuluyan na kaming dumami ay napagdesisyunan naming kumain nalang. Nakakapagod

kayang maghintay sa iba, gutom na eh. dali-dali na kaming pumwesto sa napakalaking
table.

"Hey!" Nagulat ako nang bigla nalang akong nilapitan nung Ethan at tumabi sa akin.
Naku po! nakaupo siya sa pwesto ni Grey.

"h-hi..hehe" bati

ko rin sabay ngiti.

"Ethan nga pala" sabi niya at agad na inilahad ang kamay niya.

I dont want to seem rude kayat nakipagshake hands nalang ako. "Im Parker" tipid ko
namang sagot.
"And Im her boyfriend so back off!" Nagulat ako nang bigla na lamang sumulpot si
Grey sa likuran ni Ethan at napakasama na ng tingin nito sa amin.

"Grey" awat ko sa kanya ngunit di niya ako pinansin.

"Youre in my seat Ethan" cold ulit na pagkakasabi ni Grey kayat ngumiti nalamang si
Ethan at tumayo.

"Chill dude. Nga pala nice meeting you again parker" saad nito at agad na umalis
habang nakangiti. Again? teka totoo ba yung narinig ko?

- - - - - - - - - - - - - - - -- -

ROBBIE'S POV

Nasa kalagitnaan kami ng pagdi-dinner nang mapansin ko ang tampuhan nila Parker at
Grey

"Pre instant teleserye sa harapan natin tingnan niyo" mahinang bulong ko kay Kevin
na nakaupo naman sa tabi ko. Tumawa na lamang si Kevin at gaya ko ay pasimpleng
nakikinig sa pag-aaway nila.

Wala kaming tv dito kayat pati mga kaklase namin ginagawa nalang naming libangan.

"Grey galit ka ba?" Narinig naming tanong ni

Parker kay Grey.

"Oo dahil bilog ang hugis ng itlog" Mahinang bulong ni Kevin na mistulang sinagot
ang tanong ni Parker kayat Kaagad kaming nagtawanan. Ang korni tangina.

"Break na yan" bigla namang singit ni Rex kayat muli kaming nagtawanan.

"Pag-ibig nga naman. Kung sino yung taong nakakapagpasaya sayo, siya pa yung taong
magbibigay sayo ng napakatinding sakit" Singit naman ni Dixon

"Shit! youre so deep!" asik ni Kevin sabay takip sa ilong niya.

"Nga pala nakita niyo ba si Hershel?" Tanong ni Sir Salva sa aming lahat. Teka mula
noong party di pa namin nakikita si hershel.

"Umuwi na siya diba?" tanong ni Miki

"Hindi. Wala siya sa passenger's manifest ng mga barkong umalis kanina. We assumed
she stayed on the island knowing some of you will be here." Sir Salva

Nasaan kaya yung babaeng yun?

- - - - -- - - - - -- - - - -

THIRD PERSON'S POV

Abala sa panonood ng hindi kaaya-ayang videos si Sir Stanley. Sa sobrang pagkawili

niya sa pinapanood ay hindi niya namalayang hindi na pala siya nag-iisa sa
monitoring rooms.
"Tangina ang ganda pala talaga nitong si Carly" mahinang bulong nito na napapakagat
pa sa kanyang labi.

Papanoorin na sana niya ang video ni Parker nang bigla na lamang may humataw ng
baseball bat sa kanyang ulo kayat kaagad siyang nawalan ng malay.

- - - - - - -- - - - -

Dahan-dahang idinilat ni Sir Stanley ang kanyang mga mata at laking gulat niya nang
mapagtantong nakatali ang kanyang mga kamay at paa sa isang upuan. Pilit siyang
nagpupumiglas ngunit sadyang napakahigpit ng pagkakatali sa kanya ng salarin.

"Gising ka na pala sir" sarkastikong sabi ng salarin at agad na napasmirk.

"S..sino ka?! pakawalan mo ako kung ayaw mong ma-paalis sa eskwelahang to!" banta
ni Sir Stanley kayat tumawa na lamang ang salarin.

nakasuot ng mahabang itim na damit na mistulang roba ang salarin at may maskara ito
sa kanyang mukha.. Maskara ng demonyo.

"Ako lang naman ang huling taong makikita mo bago ka mamatay" mahinang bulong ng
salarin at agad na napa-smirk.

"You son of a bitch! pakawalan mo ako! tulong! tulong!" sigaw ng sigaw si Sir
Stanley sa pag-aakalang may makakarinig sa kanya ngunit balewala lamang ito dahil
soundproof ang buong kwarto.

"Shhhh. You'll enjoy this you bastard" mahinang bulong ng salarin at agad na
binusalan ng malakas ang bibig ni Sir Stanley. Hindi

na nito magawang makasigaw pa at tanging impit na lamang na boses ang nailalabas

nito.
Bigla na lamang pinunit ng salarin ang pang-itaas na damit ni Sir Stanley sa tulong
ng isang kutsilyo. Napasigaw na lamang si Sir Stanley sa sakit nang bigla na lamang
siyang sinugatan ng salarin sa kanyang tiyan. "Wag kang mag-alala Sir maliit na
sugat lang yan. nagpatulo lang ako ng dugo," Napa-smirk na lamang ang salarin at
agad na kinuha ang isang garapong punong-puno ng mga ipis, "Sila na ang magpaparusa
sayo" mahinang bulong ulit nito.

Agad nanlaki ang mga mata ng guro. Sigaw ito ng sigaw at patuloy ang pagpupumiglas
nang dahil sa takot.

Nang walang ano-anoy bigla na lamang binuksan ng salarin ang garapon at agad na
ibinuhos ang napakaraming ipis sa sugat nito. Sigaw ulit ng sigaw si Sir Stanley.
Kitang-kita ang sakit at hapding kanyang nararamdaman mula sa kanyang paghagulgol.
Napangiti na lamang ang salarin at agad na kinuha ang isang malaking kahon.

Laking gulat ni Sir Stanley nang bigla na lamang buksan ng salarin ang kahon at
tumambad sa kanya ang napakaraming daga, "Enjoy the feast" mahinang bulong nito at
agad ding ibinuhos ang napakaraming mga daga sa duguang guro. Hindi nakuntento ang
salarin at muli niyang sinugatan ang guro sa iba't-ibang parte ng kanyang katawan.
Sigaw lamang ng sigaw si Sir Stanley lalong-lalo nat pinagkakagat na ng mga daga
ang kanyang mga sugat.

"Bye Sir stanley. Sila na ang bahala sayo tutal pare-pareho naman kayong peste"
pamamaalam ng salarin at agad na lumabas ng opisina na parang walang nangyari.
Naiwan lamang ang duguan na si Mr. Stanley habang pinagpi-pyestahan siya ng mga
ipis at daga.

END OF CHAPTER FIVE

- - - -- - - - - - -

Pasensya na kung waley. hehehe.

THANKS FOR READING.

VOTE AND COMMENT ♥

=================

Chapter VI : Kill or Die

Third Person's POV

Buong araw wala silang ibang ginawa kundi maglinis at tumambay sa isla.

Mag-aalas syete ng gabi, muli silang nagtipon-tipon sa cafeteria upang maghapunan

ngunit sa gabing to ay iilan lamang sila.

"Manang ang sarap talaga ng luto niyo!" Papuri ni Robbie sa mga cook habang sarap
na sarap sa paglamon.

"Eww why do you have to be so balahura?" Reklamo naman ni Miki kayat ngumiti lang
si Robbie at mas nilakihan pa ang paglamon para inisin lalo si Miki.

"Good evening sir!" Biglang sigaw ni Ryan nang makita si Sir Salva na kakapasok
lang kayat maging ay iba ay agad namang bumati sa guro.

"Sir kumain na ho kayo" Wika ng isa sa mga cook at agad na binigyan ng pagkain ang
gurong mistulang problemado.

"Sir ayos ka lang?" Tanong ni Grey sa guro.

Nasapo na lamang ng guro ang kanyang ulo at pinagmasdan ang clip board nito.
"Nakita niyo ba si Hershel? Kasi nakasaad dito, Hindi siya umalis sa isla"

Nakunot ang noo ng iba sa narinig.

"Talaga di umalis si Hershel? Bat di ko siya nakikita?" Dixon

"Ako din di ko siya nakikita" Miki

"Baka kasama si Rex? Alam niyo namang bedfriends ang dalawang yun?" Sabat ni Lee

"Di naman kaya..." Mahinang bulong ni Robbie at agad

siyang natigil sa pagkain, "Nagaya na siya kay Eliza?" dagdag pa nito na mistulang
nanakot kayat agad siyang binatukan ni Grey.

"Pwede ba umayos ka?!" Sigaw ni Grey kay Robbie nang mapansing rumihistro na sa
mukha ni Parker ang lungkot.

"Aish isang malaking bangungot yung nangyari kay Eliza, wag nalang nating pag-
usapan. Hihingi nalang ako ng tulong mamaya kay Sir Stanley" Sir Salva shrugged.
Isa ang nangyari kay Eliza sa mga dahilan kung bakit problemado si Si sir salva,
natatakot siyang baka may mangyari uling krimen lalong-lalo na sa mismong kapatid
pa nito.

Panay ang kwentuhan at tawanan nila habang kumakain ngunit napuno ng sigawan ang
cafeteria nang bigla na lamang namatay ang ilaw.

"Waaa! Ang dilim!" Carly

"Kili-kili mo lang yan. hehehe" Robbie

"Robbie papatayin kita!" Carly

"Kill me with your love baby!" Robbie

"Robbie kakatayin kita" singit naman ni Dominic sa seryosong tono kayat agad
tumigil si Robbie sa pang-aasar kay Carly

"I love you Dominic hehehe" Mahinang bulong ni Robbie at si Miki nalang muli ang
inasar.

"Ang hirap kumain pag madilim!" Sigaw naman ni Grey na hirap sa pagsubo sa sarili.
"Wag kang kumain bobo!" Pang-aasar naman

ni Dixon kay Grey na siyang naging kanyang bestfriend at Roomate sa loob ng

maraming taon.

"Ryan, Dino pakisabi nga sa guard na ayusin muna ang generator. Baka kasi
nagpakatamad na naman yun" Utos ni Sir Salva sa dalawa na agad naman itong sinunod.
Sanay na sila sa maya't-mayang blockout at brownout sa isla kayat ang generator ang
kanilang pag-asa kaso ngayon nagtataka sila kasi di pa ito inaayos ng gwardya.

- - - - - - - -

Dala-dala ang iisang flashlight ay maingat na tinahak nila Ryan at Dino ang madilim
na daan. Pumunta muna sila sa guard house, hindi nila nadatnan dun ang kahit isa
man lamang sa apat na guards na natitira sa isla kayat naisipan nilang sila na
lamang ang bumaba sa basement upang paandarin ang generator.

"Pre sigurado ka bang bababa tayo diyan?" Tanong ni Dino na mistulang natatakot
bumaba sa napakadilim na basement kayat pinagtawanan lamang siya ni Ryan.

"Duwag mo talaga! alam mo kailangan nating magpasipsip kay Sir Salva! Para sa
grades natin to!" Anyaya ni Ryan habang bumababa ng basement. Walang nagawa si Dino
kundi sumunod na lamang.

Nagtaka sila nang mapansing bukas ang pinuan patungo sa utility room, "Nandito na
siguro ang mga guard" Wika ni Dino ngunit nagpatuloy

lang si Ryan sa pagpasok dito.

"Pre, ito na yata ang generator," Wika ni Ryan nang makita ang isang malaki at
parisukat na makina "Teka bakit basa yata ang sahig?" Dagdag pa nito.

"Huh?" Mahinang bulong ni Dino atsaka itinutok sa sahig at flashlight ngunit laking
gulat nito nang makita ang napakaraming dugo sa sahig. Nanlaki ang mga mata niya at
agad na napasigaw, ganun din si Ryan.

Tatakbo na sana si Ryan palabas ng basement nang bigla siyang madulas dahil sa
dugo. Bumagsak siya sa sahig at agad tumambad malapit sa kanyang mukha ang wala ng
buhay nilang security guard. Nakadilat ang mga mata nito tanda ng matinding takot
at wakwak na ang kanyang tiyan, nakalabas narin halos ang kanyang bituka't lamang
loob.

"AAAAAHHHHHH!" Napasigaw si Dino sa nakita at dali-dali nang tumakbo samantalang si

Ryan naman ay nakahiga parin sa sahig na parang nanigas sa takot at sigaw lang ng
sigaw.

Makakalabas na sana sa basement si Dino nang bigla na lamang may humarang sa kanya
sa pintuan... Isang taong nakasuot ng itim na roba at maskara ng demonyo at may
hawak itong baril.

"S-sino ka?! Wag kang lalapit!" takot na takot na sigaw ni Dino at dali-daling
tumakbo pabalik sa direksyon ni Ryan upang makalayo sa salarin.

Tumawa lang ang salarin habang itinututok parin sa dalawa ang baril. Bigla nitong
inilapag sa sahig ang isang kutsilyo na dali-dali namang pinulot ni Ryan at
itinutok sa salarin. Muling tumawa ang salarin sabay iling-iling.

"Wow so sasaksakin mo ako? Naku! Mauunahan kitang patayin kasi baril tong hawak ko
eh sorry," Sarcastic na saad ng salarin sabay kalabit ng safety pin nito. "Lets
play a game" mahinang bulong nito.

"What game?!!" Asik ni Dino na halos maihi na sa takot.

"Kill or Die! Bibigyan ko ng pagkakataon ang isa sa inyo na mabuhay, sa isang

kundisyon..... Papatay ka o ikaw ang papatayin" Ma-otoridad na saad ng salarin na
ikinagulat ng dalawa.
"N-nagbibiro ka lang diba?! Kevin ikaw ba yan!? Rex?!" Nag-hysterical si Dino at
agad na nabitawan ang kutsilyo kayat nahulog ito sa sahig.

"Im a murderer, not a joker," deretsahang saad ng salarin, "The rules are simple
actually, Iisa lang sa inyo ang pwedeng mabuhay. Kayo ang gagawa ng sarili niyong
kapalaran" Dagdag pa ng salarin.

Nanlaki ang mga mata ni Dino nang makitang hawak-hawak na ni Ryan ang kutsilyo.
Umiiyak narin ito gaya niya.

"R-ryan? A-anong gagawin mo?" Mautal-utal

na saad ni Dino

"S-sorry! P-patawarin mo ako! Ayoko pang mamatay!" mahinang bulong ni Ryan habang
umiiyak at agad na sinaksak ng isang beses si Dino sa sikmura.

"N-nagawa ko na! Sinaksak ko na siya!" Iyak ni Ryan nang bumagsak si Dino sa sahig.

"Bobo ka ba?! Ang sabi ko dapat patayin!" Sigaw ng salarin na mistulang nainis.

Laking gulat ni Ryan nang bigla na lamang inagaw ni Dino ang kutsilyo mula sa
kanyang kamay. Kahit na hirap dahil sugatan, nagawang saksakin ni Dino ng maraming
beses si Ryan na naging dahilan ng dagliang kamatayan nito.

Nanginig ang mga kamay ni Dino habang umiiyak at pinagmasdan ang wala ng buhay na
katawan ni Ryan sa sahig.

"R-ryan sorry!" Sigaw ni Dino habang hawak-hawak ang duguang sikmura. Iniangat niya
ang kanyang tingin sa salarin, "N-nagawa ko na ang gusto mo! Parang awa mo na! Wag
mo akong sasaktan!" Pagmamakaawa ni Dino.

"Mga wala talaga kayong kwenta!" Biglang sigaw ng salarin na galit na galit at
bigla na lamang binaril si Dino ng tatlong beses sa ulo.
- - - - - - - - - - - - --

Samantala, abala sa kwentuhan at tawanan ang mga natitira sa cafeteria nang bigla
na lamang

silang makarinig ng tatlong sunod-sunod na putok ng baril. Agad silang natahimik.

"Dumaan ba ang diyos?" Pagbibiro ni Robbie nang tumahimik ang lahat.

"Putok ng baril yun bobo!" Dominic

"Oh my God! What do you mean by Baril?! Natatakot na ako!" Mangiyak-ngiyak na saad
ni Miki kayat agad siyang niyakap ni Carly.

"Grey.." mahinang bulong ni Parker at agad na napahawak sa kamay ng kasintahan.

Ilang sandali pay biglang bumalik ang ilaw sa buong lugar kayat napatingala sila at
inikot ang kanilang mga paningin sa paligid. Bakas ang takot at gulat sa mukha nila
lalong-lalo na sa kanilang guro.

"Sir baril ho ba talaga yun?" Tanong ng isa sa mga cook na halatang ntatakot na.

"Titingnan ko ho," Wika ng guro na kinakabahan narin at dali-daling kinuha ang

maliit na radyo na mistulang walkie talkie sa kanyang bulsa. Pinindot niya ito at
nagsalita, "Chief this is sir Salva, over."

"Hanep parang sundalo! hohoho" mahinang bulong ni Robbie na manghang-mangha kayat

agad siyang siniko ni Grey.

Saglit na ibinaba ni Sir Salva ang kanyang radyo, "Everyone bumalik kayo sa mga
kwarto niyo, lock your doors and wag kayong lalabas until we say so" Ma-otoridad na
saad ng guro kayat agad na nagkatinginan ang mga estudyanteng mistulang kinakabahan
at naguguluhan.

"Sir what the hell is happening?" Carly

Napabuntong hininga si Sir Salva at pinilit ang sariling ngumiti alang-alang sa

kapanatagan ng mga estudyante, "This is just a precautionary measure. Dont worry,
baka may illegal lang na nangangaso sa labas."

"Kung sa labas yun hindi natin maririnig yun dito sa loob. The decibels are
inconclusive" Saad naman ni Dixon.

"Bigyan ng jacket yan" mahinang bulong ni Robbie.

"Just do as I say please," Ma-otoridad na saad ng guro kayat muling nagkatinginan

ang lahat. "Go back to your rooms goddamn it!" Tuluyang napasigaw ang guro na
mistulang galit na. Walang nagawa ang mga estudyante kundi lumabas na lamang at
bumalik sa kani-kanilang mga kwarto.

"Stuck on an island with few people, storm, blackout and now gunshots? Damn am I in
a horror movie?" Mahinang bulong ni Robbie sa sarili.

END OF CHAPTER 6

- - - - -- - - - - -

Thanks for reading!

Vote and Comment ♥

=================

Chapter VII : Keep Calm and Die

{Third Person's POV}

Napaupo si Miki sa kama habang sapo-sapo sa ulo niya at mistulang takot na takot.

"Miki calm down okay?" Asik ni Carly na kalmado lang habang sinusubukang tumugtog
ng gitara, "Mabuti pa si Parker kalmado lang" Wika nito sabay turo kay Parker na
nakahiga lang sa kanyang kama at nakatitig sa dingding. Ang totoo nitoy takot rin
talaga si Carly ngunit ayaw lang niyang ipakita dahil ayaw niyang mag-panic sila.

"Carly how can I calm down knowing maaaring maulit yung nangyari kay Eliza noon?!
What if may student na namang high at makakapatay ng isa na naman sa atin!"

"Miki Shut hell up! Hindi tayo dapat matakot! " Tuluyang napasigaw si Carly.

*Knock-knock*

Agad napabalikwas at nagtilian ang tatlo at ang kaninang si Carly na nagtatapang-

tapangan ang siyang may pinakamalakas na tili.

"Sabi mo wag matakot?" Tanong ni Miki na nakangiti ng nakakaloko kay Carly.

Natigil sa pagtili si Carly at dali-daling humanap ng palusot, "Thats a sarcastic

scream my dear" Ismid nitong saad.

Kinuha ni Parker ang gitarang nasa sahig na animoy gagamitin itong pamalo, "Sino
yan?!" Malakas na sigaw ni Parker.

"Ako ang hari

ng kapogian!" Biglang sigaw ni Dominic na siyang nasa labas pala kayat agad nila
itong pinagbuksan ng pinto.
"Dude you scared the crap out of us!" Sigaw ni Parker nang makita ang kapatid.

"Duwag" mahinang bulong naman ni Dominic at agad na binatukan ang kapatid.

"And just what are you doing here?" Tanong ni Carly at pabirong tinaasan ang kilay
ng boyfriend. Nagtaka siya nang makitang may mga dalang unan at kumot si Dominic.

"Im staying with you girls, Just in case... alam mo na" Wika ni Dominic at
bahagyang ngumiti. Alam nila kung bakit ito narito, umiiral ang pagiging over-
protective nito sa kanila lalong-lalo na sa kapatid nito.

Isasara na sana nila ang pinto nang may narinig silang sumigaw, "Waaaa! Sandali!"
Nagtaka sila nang dumating sa kwarto nila si Robbie na hingal na hingal. Nakasuot
ito ng kanyang jacket at headphones at gaya ni Dominic ay may dala-dala itong mga
kumot at unan. "Makikitulog din ako sa inyo! hehehe" Taas noong saad nito at kahit
walang pumapayag ay pumasok agad ito sa kanilang kwarto.

"What are you doing here Robbie?!" Asik ni Miki

"Because I want to stay alive? At isa pa wag kayong mag-alala di ko kayo type, its
a horror movie thing actually" Paliwanag ni Robbie

"Is this one of your horror movie paranoia shitties Rob?" Tanong naman ni Dominic.

"Walang basagan ng trip. Mabuti ang handa" Tipid na saad ni Robbie at agad na
pumwesto sa sahig.

"Hayaan niyo na, Mukha yang kriminal pero hindi yan rapist" Saad naman ni Parker
para matapos na ang bangayan.

- - - - - - -- - - -
"Sigurado ho ba kayo sa narinig niyo?" Tanong ng may-edad nang gwardyang tinatawag
nilang Chief kay Sir Salva.

"Everyone else heard it! Chief wag mong sabihing nags-siesta na naman kayo gaya ng
dati?!" Asik ni Sir Salva kayat bahagyang napakamot nalang si Chief sa kanyang
batok.

"Hindi ah! Nasa lighthouse ako! Nagmamatyag!" Giit ni Chief sabay turo sa mataas na
lighthouse na nasa labas. Napabuntong hininga na lamang si Sir Salva.

Biglang tumunog ang static ng radyo ni Chief, "Chief may kailangan kayong makita
dito sa labas, over" Saad ng gwardya sa kabilang linya kayat agad silang nagtungo
sa labas.

Kumukulog at bahagyang kumikislap ang kalangitan dahil sa nagsisimulang kidlat --

yan ang bumungad kay Chief at Sir Salva nang makalabas sila sa mismong building ng
skwelahan. "Ano bang kailangan naming makita?" Tanong ni Chief nang maabutan niya
ang dalawa pang mga natitirang gwardya na nakatingin sa karatula ng skwelahan.
Maging

silay napatingin rin at laking gulat nila nang makitang ang karatulang imbes na
magsasabing, Welcome to Provident High ay napalitan na ng WELCOME TO SLAUGHTER HIGH
at mistulang isinulat pa ito gamit ang dugo.

"What the hell?! Malilintikan tayo ni Principal oras na makita niya to!" Galit na
si Sir Salva.

"Si Sir Stanley, puntahan nalang natin siya tutal may CCTV footage siya dun baka
sakaling malaman natin sino ang gumawa nito o yung nagpaputok ng baril," Suhestyon
ni Chief, "Teka yung pang-apat na gwardya nasaan siya?" Tanong nito sa dalawang
sekyu.

"Pinaandar lang niya yung generator sa basement chief" Sagot nung isang sekyu.

"Teka yung kuryente? Ano palang nangyari sa kuryente?!" Sir Salva

"Pumutok ho yung isa sa mga poste. Pero wag kayong mag-alala sapat yung maibibigay
na kuryente ng generator hanggang sa dumating yung aayos ng poste" Paliwanag ng isa
sa mga gwardya.

- - - - - - - - - - - -

Dali-daling nagtungo sina Sir Salva at ang tatlong gwardya papunta sa Opisina ni
Sir Stanley na nasa pangatlong building.

Nagulat si Sir Salva nang bigla nilang makasalubong si Blake na may dala-dalang
isang kahon habang nakikinig ngsa kanyang ipod. Nanlaki ang mga mata ni Blake,
gusto niyang tumakbo upang

magtago kaso huli na.

"Anong ginagawa mo dito sa faculty building?" Tanong ni Sir Salva

Ngumiti na lamang si Blake na mistulang isang inosenteng tupa at bahagyang

napakamot sa batok niya. "Ah eh kinuha ko lang ho kasi yung mga kinumpiska ni
Principal na mga gadgets namin. hehehe"

Napabuntong hininga na lamang si Sir Salva, "Bumalik ka sa kwarto mo Blake." Ma-

otoridad nitong saad kayat dali-daling umalis si Blake.

Nang makarating na sila sa harapan ng opisina ni Sir Stanley ay agad na kumatok si

Sir Salva, "Sir Stanley ako ho to si Sir Salva, magpapatulong lang sana -----"
Hindi na natapos pa ni Sir Salva ang kanyang sinasabi nang may maapakan siyang
isang malagkit na bagay.

"D-dugo..." Mautal-utal na saad ng isa sa mga gwardya kayat agad silang napayuko.
Nagimbal sila nang may makita silang dugong umaagos sa sahig at mistulang itoy
nagmumula sa loob ng opisina ni Sir Stanley.

"Sir Stanley!" Sigaw ng guro at agad na pinaghahampas ang pintuan.

"Tabi!" Wika ni Chief at agad na kinuha ang baril sa kanyang holster. Matibay ang
doorknob kayat binaril na lamang ito ni Chief upang makapasok sila.

Nang makapasok ay halos hindi sila makapaniwala sa kagimbal-gimbal nilang nadatnan

-- Si Mr. Stanley, nakatali siya sa upuan at wakwak ang kanyang

tiyan kayat nakalabas ang kanyang lamang loob na nginangatngat na ng mga malalaking
daga. Wala na rin siyang mga mata, butas nalang ang tanging naroon.

Napasuka si Sir Salva sa nakita ganun din halos ang mga gwardya.

Parang kwitis na sinilaban si Chief nang biglang mag liparan ang mga ipis. At si
Sir Salva naman ay paupong bumagsak sa sahig dala parin ng hilakbot at gulat. Hindi
sila makapaniwala sa nakikita.

"S-sinong hayop ang gumawa nito?!" Sigaw ni Chief na panay ang pagtakip sa kanyang
bibig dahil sa masangsang na amoy.

"Ch-chief ang mga cook!" Biglang sigaw ng isa sa mga gwardya na mistulang takot na
takot habang nakaturo sa isa sa mga monitors na may live feed ng CCTV cameras ng
Cafeteria.

Gulat na gulat sila sa nakita. Nakahandusay na sa sahig ang matandang cook,

naliligo ito sa sariling dugo samantalang ang isa namang cook ay kasalukuyang
sinasakal ng isang taong naka-maskara.

Dali-daling kumaripas sa pagtakbo ang tatlong gwardya papunta sa sa cafeteria upang

masagip kawawang cook samantalang naiwan sa monitoring room si Sir Salva.
Nakatulala parin ito at nanginginig parin sa takot.

Saglit na napahinto si Chief sa isang fire alarm at dali-dali itong pinindot.

- - - - - - - - - - - -
Ang magkapatid na sina Parker at Dominic ay kasalukuyang nasa girl's bathroom at
nagbabangayan. Antok na antok pa kasi si Dominic at hindi niya ikinatuwa ang
pagpapasama sa kanya ni Parker. Biglang tumunog ang fire alarm

kayat natahimik ang dalawa. Tumayo si Parker malapit sa bintana ng cubicle para
tingnan kung saan ang sunog ngunit wala siyang nakita .

Tumalikod na siya upang lumabas sa cubicle nang biglang may humila sa leeg niya
mula sa bintana, agad napasigaw si Parker dala ng gulat at sakit, "K-kuya tulungan
mo ako! AAAAA! Bitawan mo ako!" Sigaw ng sigaw si Parker habang pilit na
tinatanggal ang kamay na nakapulupot sa leeg niya.

Dali-daling pumasok si Dominic upang saklolohan ang kapatid.

"Kuya tulong!" Sigaw ni Parker na nasasakal na at hirap na sa paghinga.

"Hayop ka bitawan mo si Parker!" Galit na sigaw ni Dominic at dali-daling hinila

ang brasong nakapulupot sa leeg ng kapatid. Naghilahaan ang dalawa hanggang sa
lumuwag ang pagkakapulupot nito sa leeg ni Parker kayat nagawa niyang makatakas.

"Sino kang hayop ka?!" Muling sigaw ni Dominic at pipilipitin sana ang braso ng
salarin ngunit agad niya itong nailabas mula sa bintana. "Tangina bumalik ka dito!"
Sigaw ni Dominic na galit na galit dahil di man lang niya nakita ang mukha ng
nagtangka sa kapatid at ang mga kamay nitoy may suot pang itim na gloves.

"Okay ka lang?" Alalang tanong ni Dominic at dali-daling niyakap ang kapatid na

umiiyak at nanginginig na sa takot habang hawak-hawak ang namumula nitong leeg dala

ng marahas na pagkakakal.

"Lets get the hell out of here" Iyak ni Parker kayat dali-dali silang lumabas sa
banyo at bumalik sa kwarto.

- - - - - - -

"Anong nangyari sa inyo?!" Gulat na saad nila Carly na nasa labas pala ng kwarto.
Narinig din nila ang fire alarm.
"Malamang may sunog! Fire alarm eh!" Robbie

"S-sina Sir Salva! Siguradong nasa cafeteria pa sila!" Pahayag ni Dominic kayat
dali-dali silang nagtakbuhan.

Bago makarating sa cafeteria ay nadaanan pa nila ang boys dormitory kayat nakita
nila sina Blake at Kevin na kumakatok sa kwarto nina Grey at Dixon. Umalis na sila
agad nang lumabas sina Grey at Dixon na mistulang bagong gising.

Sama-sama silang nagtungo sa cafeteria ngunit laking gulat nilang lahat nang
tumambad sa kanila ang bangkay ng dalawang cooks sa sahig.

"A-anong nangyari?!" Gulat na sigaw ni Grey

Dali-daling tinakpan ng mga gwardya ng table cloth ang mga bangkay ng mga cook.
Huli na pala sila kanina dahil nang makarating sila, wala na itong mga buhay at
nakalayo na ang salarin.

Lahat silay takot na takot, napakarami nilang binabato na tanong sa mga gwardya
ngunit wala silang maisagot dahil maging silay wala ring kaide-ideya sa mga
nangyayari.

"Kayo lang ba? nasaan yung iba?" Tanong ni Chief na halos mangiyak-ngiyak na.

Bigla namang dumating sina Lee, Ethan at Rex na tuluyang kumumpleto sa bilang ng
mga estudyanteng nagpaiwan sa isla.

"Chief anong nangyari dito?!" Sigaw ulit ng mga estudyante.

Nasapo na lamang ni Chief ang kanyang ulo dala ng bigat ng nararamdaman, "Hindi rin
namin alam, n-nakadisguise siya" Mautal-utal nitong saad.
"Anong hindi alam?! muntikan nang mapatay yung kapatid ko kanina! This is supposed
to be an elite school!" Sigaw ni Dominic na galit na galit.

Nagkatinginan ang lahat dahil sa takot

"Anong nangyari kanina?" tanong ng lahat.

Nang marinig ito ni Grey ay agad niyang niyakap si Parker na nanginginig parin sa
takot.

"Habang nasa banyo kami kanina biglang may humila sa kanya at halos patayin siya sa
sakal!" Sigaw ni Dominic na agad namang pinakalma ni Carly.

"Nakita mo ba kung sinong gumawa?" tanong ni Grey habang kino-comfort si Parker,

"Shh i wont let anyone hurt you okay?" Bulong ni Grey at agad na hinalikan ang noo
ni Parker.

"Braso lang ang nakita ko" Mangiyak-ngiyak na saad ni Parker kayat agad rin siyang
nilapitan ng mga bestfriend na sina Miki at Carly upang aluin.

"Nyeta, nangyayari na talaga yung mga dating sa horror movies ko lang napapanood"
Mahinang bulong ni Robbie na nanlalaki ang mga mata at mistulang takot na takot
dahil sa mga nangyayari.

"Robbie iba ang pelikula sa totoong buhay!" Giit naman ni Kevin na takot na takot
narin gaya ng iba.

"But how would you explain whats happening?! Hindi to isang panaginip!" Giit naman
ni Robbie na pulang-pula ang mata dahil sa antok.

"Ano ba talagang nangyayari?!" Naguguluhang saad ni Dixon.

"Diba matalino ka?! i-analyze mo!" Sigaw ni Grey

"Tama na yan! Wala kayong patutunguhan kung magkakainitan kayo!" Sita sa kanila ng
gwardya kayat agad silang natahimik, "Ganito all of you stay here! Walang lalabas
at walang magpapapasok ng kahit na sino dito sa cafeteria kung hindi niyo kilala!
Baka may baliw na nakapasok sa isla, madami ang posibilidad. Lalabas kami ng ibang
mga gwardya at ha-huntingin namin ang gumawa nito. Wag kayong matutulog ng sabay-
sabay para may bantay" Ma-otoridad na utos ni Chief at agad silang umalis kasama
ang dalawa pang gwardya.

"Teka nasaan sina Ryan at Dino?" Tanong ni Dixon

"Theyre dead" mahinang bulong ni Robbie habang nakatingin sa kawalan na parang

napakalalim

ng iniisip.

Agad nakunot ang noo ni Dixon, "Anong pinagsasabi mo?!"

"Blackout kanina napakadilim ng lugar at inutusan sila ni Sir Salva. In horror

movies, people die when they go to dark places" Seryosong saad ni Robbie.

"Hoy Chen pwede bang tigil-tigilan mo na yang kabaliwan mo!" Sigaw ni Kevin

"Robbie isa nalang tatamaan ka na talaga sa akin!" Grey

- - - - - - - - - - -

Nang makarating ang tatlong gwardya sa Monitoring Rooms ay agad nilang itinabi ang
naaagnas ng bangkay ni Sir Stanley at tinakpan na lamang ito ng tela. Gusto nilang
humingi ng tulong ngunit napagtanto nilang may sumira sa lahat ng mga cable na
sanay magagamit nila sa komunikasyon sa labas ng isla. Maging ang internet
connection ay putol narin. Wala silang ibang mahanap na paraan upang makahingi ng
tulong.
Nakaharap lamang si Sir Salva sa mga monitors at sinusubukang i-rewind ang mga CCTV
footages upang malaman kung ano ba talaga ang nangyari sa isla.

"Tangina hindi ko alam paano to!" Tuluyang napasigaw si Sir Salva dala ng matinding
takot at inis.

"Sinong marunong umoperate niyan?" Tanong naman ni Chief.

Napabuntong hininga si Sir Salva, "May mga estudyante akong maalam sa ganitong
bagay, papupuntahin nalang natin sila dito sa pagsapit ng umaga" Sagot ni Sir Salva
ngunit nagtaka siya dahil mistulang hindi nakikinig sa kanya si Chief.

"Chief anong problema?" Tanong ng isa sa mga gwardya nang mapansing aligaga si
Chief at parang may hinahanap sa kanyang bulsa.

Makaraan ang ilang sandali ay biglang nanlaki ang mga mata ni Chief na para bang
natatakot sa napagtanto. "N-nawawala ang skeleton key" Mahinang bulong nito.

END OF CHAPTER 7

- - - -- - - - - - - -

Thanks for reading!

Vote and Comment ♥

=================

Chapter VIII : Boom

{Parker's POV}

Pinagmadan ko ang kamay ko, hanggang ngayon nanginginig parin ito sa takot. Hindi
ko maintindihan kung bakit may gumagawa ng ganito sa amin. Ito na ba ang kabayaran
sa hindi namin pagtulong kay Eliza noon?

Napatingin ako sa mga kaklase ko. Sa apat na taong magkakasama kami sa islang to,
ngayon ko sila nakitang ganito katindi ang takot.

"Sandali lang" Bulong sa akin ni Grey at agad siyang tumayo sa harapan naming
lahat.

"Wala sa ating may alam sa nangyayari but we have to stick together, walang
panghihinaan ng loob! Walang matatakot! Kung sino man ang gumagawa nito, hindi
natin siya hahayaang makasakit ng kahit sino man sa atin. Alam ko marami sa atin
dito ang hindi nagkakasundo sa ilang mga bagay pero siguro naman ayaw nating may
mapahamak sa isa man sa atin diba? Apat na taon tayong magkakasama sa islang to,
andami na nating pinagsamahan kayat sana naman magtulungan tayo sa pagtatanggol sa
isa't-isa." Pahayag ni Grey kayat kahit papanoy bahagyang lumakas at gumaan ang
loob namin. Napangiti ako, this is the very reason why I loved Grey....

Tumayo si Kuya Dominic, "Grey's right, Mga ungas lets block all the doors and
windows. Arm yourselves with anything, baka may kutsilyo rin diyan sa kusina"
Nagsitayuan ang karamihan sa mga lalake at tulong-tulong nilang binuhat ang mga
mesa at upuan upang ipangharang sa pinto.

"Hoy okay ka lang?"

Nagtaka

ako nang biglang lumapit sa akin si Ethan, yung transferee. Umupo siya sa tabi ko
at nginitian ako.

"Im okay, thanks for asking" tipid kong saad at umiwas na lamang ng tingin.

I heard him laugh a bit, "Parkoy di mo na ba talaga ako naalala?" Nakunot ang noo
ko dahil sa sinabi niya. But wait did he just called me Parkoy?! Isang tao lang ang
tumatawag sa akin ng ganun!

Agad kong tinitigan ang mukha niya, familiar talaga ang mukha niya eh.
"Anong problema dito?" Biglang lumapit sa amin sina Kuya at Grey.

Ngumiti rin si Ethan kay Kuya, "Dominico Demonyo di mo narin ako naalala no?
hahaha" Nanlaki ang mga mata ko, Shet! Siya yung nagbansag kay kuya na Dominico
Demonyo noon!

"Tan-Tan!" Agad akong napangiti ng napakalapad at niyugyog ang balikat niya.

Tuwang-tuwa ako dahil matapos ang ilang taon, sa wakas nagkita na ulit kami pero
nakakainis lang kasi bat ngayon ko lang napagtanto.

"Tangina Tan-tan! Ikaw pala yan! Antagal mong di nagpakita sa amin ah!" Wika ni
Kuya at nag-fistbump sila.

Napatingin ako kay Grey na halatang nalilito kayat agad ko siyang nilapitan, "Ethan
is our childhood friend kaso biglang nawala ang loko eh." I assured him and he
smiled back to me. I was relieved kasi di na

siya naiinis kay Ethan.

- - - - - - - - - - --

Nagising akong magkasandal kami ni Grey sa isa't-sa. Umaga na pala. Nilibot ko ang
paningin ko at nakitang natutulog pa sina kuya at tanging sina Robbie at Kevin lang
yata ang gising na.

Maya-maya pay biglang may kumatok kayat nagising na ang lahat. Si Chief pala.

"May maganda akong balita, Nakahanap kami ng isang gumaganang speed boat. Wag na
kayong mag-alala dahil patungo na sa siyudad ang dalawang guards para humingi ng
tulong." Nakangiting saad ni Chief at agad na itinuro ang bintana.

Kitang-kita namin mula sa hindi kalayuan ang maliit na dock, Naroon nga ang
dalawang gwardya habang inaayos ang speed boat.
Nakahinga kaming lahat ng luwag, hindi namin maiwasang mapangiti. Sa wakas
makakaalis na kami sa islang to! Yung mga boys hayun naglolokohan na, bumalik na
yung dating happy mood ng lahat.

"Babay! Babay!" Parang mga batang nagsisigawan sina Robbie at Kevin. Lumingon sa
kanila ang mga guard at kumaway. Naririnig sila nito dahil hindi sila masyadong
malayo.

Niyakap ako ni Kuya, "Bunso makakauwi na tayo!"

Sinubukan kong pigilan ang luha ko, "Nood tayo ng cartoons pag-uwi natin!"

"Marathon pa kung gusto mo!" Saad ni Kuya kayat kahit papaanoy natuwa ako kasi
ayaw na ayaw talaga niya sa cartoons. Parati kaming nag-aaway dahil diyan.

"Robbie Chen and Parker

Imperial pinapatawag kayo ni Sir Salva sa monitoring rooms" Tawag ni Chief kayat
agad na nakunot ang noo ko. Bakit naman kami ipapatawag ni Sir Salva?

"Ha? Uy wala akong atraso!" Robbie

"May ipapagawa lang sa inyo" Chief

"Teka sasama ako" Wika ni Grey at agad na hinawakan ang kamay ko.

Umiling si Chief, "Sandoval hindi pwede, ikaw ang President, ikaw ang kailangang
maiwan dito kasama nila" sabi ni Chief. Oo nga naman, bilang president ng SSC si
Grey ang may responsibilidad sa lahat. From the very beginning ito yung protocol.

"Screw my leadership rank! Sasamahan ko ang girlfriend ko chief" Giit ni Grey

ngunit nagbingibingihan na lamang si Chief.

"Grey, dont worry i'll be fine" I assured Grey and hugged him.
"Ako nalang ang sasama sa kapatid ko" Sabat ni Dominic. Napatingin siya kay Carly,
"Carls sumama ka rin" Anyaya niya dito.

"Carly dito lang tayo huhu" Pamimilit ni Miki na takot na takot parin.

Ngumiti lang si Carly, "I'll just stay here, diyan lang naman kayo sa kabilang
building eh. Samahan mo ang kapatid mo Dom" My bestfriend smiled and insisted. Kuya
Dom kissed Carly's forehead and bid goodbye.

"Wag parin kayong magpapapasok ng kahit na sino and lock all the doors" Muling ma-
otoridad na saad ni Chief at agad

na kaming umalis papunta sa kabilang building kung saan naroroon ang monitoring
room kasama sina Robbie at Kuya Dom.

- - - - - - - -

{Third Person's POV}

Nakarating na sina Chief, Robbie, Parker at Dominic sa Monitoring rooms. Sa labas

palang amoy na amoy na nila ang masang-sang na amoy ng naaagnas ng bangkay ni Mr .
Stanley

Kitang-kita nila sa live feeds ng CCTV cameras ang ginagawa ng lahat. Nakikita din
nila ang dalawang guardiya na naghahanda nang umalis.

Dahil hindi marunong, Inutusan sila ni Mr. Salva na i-rewind ang mga CCTV footages
para malaman nila ang tunay na nangyari sa isla. Agad umupo sina Parker at Robbie
sa harapan ng napakaraming monitors.

"Weird things started happening last night, Lets rewind it 7:00 pm" Wika ni Parker
na agad namang ginawa ni Robbie.
Hindi nila inaasahan ang kanilang nakita sa pag rewind nila ng tapes

7:14 PM --- nakita nila ang kanilang mga sarili habang kumakain sa cafeteria kasama
ang ibang mga kaklase. Biglang nawala ang kuryente kayat pansamantalang mga
footage. Makaraan ang ilang minuto ay bumalik ito ngunit iilan lamang sa maga CCTV
ang gumagana, Mistulang may sumira nito.

"Tingnan niyo sa Camera 154" Nanlaki ang mga mata ni Robbie habang itinuturo ito.

Laking gulat nilang lahat nang makita nilang may isang taong nakasuot

ng mahabang itim na damit at may maskara ito sa kanyang mukha. Hirap na hirap siya
habang may kinakaladkad -- Ang duguang bangkay ni Ryan.

"Oh God! Ryan!" Napabalikwas si Parker sa nakita. Gulat na gulat silang lahat.

"T-teka saan siya napunta?" Tanong ni Dominic dahil biglang nawala ang salarin
matapos itong lumiko sa isang pasilyo habang kaladkad parin si Ryan. Hindi abot ng
CCTV ang pasilyong nilikuan niya kayat lahat sila ay naiwang nagtataka, Matapos nun
ay hindi na nila muling nakita ang salarin.

"Fast forward it' Ma-otoridad na saad ni Sir Salva na agad namang sinunod ni
Parker.

9:58 pm -- Nakita nilang sinaksak ang isa sa mga cook at agad itong bumagsak sa
sahig. Matapos nun ay hinabol ng salarin ang natitirang cook hanggang sa naabutan
niya ito at sinakal gamit ang string ng gitara na ikinalaslas ng leeg niya.
Mistulang natunugan ng salarin ang paparating na mga gwardya at tumakbo ito papunta
sa kusina na hindi na naabot ng CCTV camera. Maya-maya pay biglang dumating sina
Chief kasama ang dalawang guards at hindi na nakita pa ang salarin.

"T-teka di siya umalis?" Dominic

"Hindi maaari! Chineck namin ang buong lugar maging ang kusina!" Giit ni Chief at
totoo nga dahil kitang-kita sa footage na walang nakitang kahit na sino ang mga
gwardya nang pumasok sila sa kusina.
"T-teka saan siya dumaan?!" Robbie

"Paano

siya nakapasok gayong sinabihan ko sina Manang na i-lock ang cafeteria?!" Sir Salva

"Ginamit niya ang skeleton key" Nanlulumong saad ni Chief. Sa pamamagitan ng

skeleton key ay maaaring mabuksan ng kahit na sino ang kahit na anong pinto sa
buong isla.

"Shit! Kung ganun wala na talaga tayong kawala?!" Asik ni Dominic.

Biglang na-tulala si Chief habang nakatitig sa isang live feed ng CCTV kayat
napatingin din dito ang iba -- Maglalayag na pala ang dalawang gwardya.

Kitang-kita ang kasiyahan sa kanilang mga mukha dahil alam nilang maliligtas na
sila kapag makakahingi na ng tulong ang dalawa.

Ngunit laking gulat nila dahil ilang segundo lang ay bigla na lamang sumabog ang
speed boat kasama ang dalawang gwardya. Sa sobrang lakas ng pagsabog ay gumuho ang
ilang bahagi ng eskwelahang pinaka-malapit dito --Ang Cafereria. Halos yumanig ang
buong isla. Maya-maya pa'y dali-daling tumakbo ang lahat paalis ng monitoring room
maliban na lamang kay Sir Salva na nakatulala parin habang umiiyak, Tuluyan na
siyang binalot ng matinding takot.

- - - - - - - -- - - -

Bumubulong ng dasal habang umiiyak si Sir Salva na Mistulang tinakasan na ng

katinuan ng dahil sa mga pangyayari. Hindi niya napansin na dahan-dahang bumukas
ang pintuan sa kanyang likuran at dahan-dahang pumasok ang salaring nakasuot ng
maskara ng demonyo.

Magkaharap na sila ni Sir Salva ngunit nakatulala lang ang guro at nagpatuloy lang
sa pagdadasal.
"Sa tingin mo ba hindi kita papatayin dahil diyan sa dasal mo?" sarcastic na tanong
ng salarin at humigpit ang hawak niya sa itak na dala-dala. Ngunit hindi kumibo ang
guro.

"Lintik lang ang walang ganti sir" Mahinang bulong ng salarin at walang ano-anoy
bigla na lamang niyang tinaga ang mataas na bahagi ng ulo ng guro. Sa sobrang lakas
nitoy halos mahati sa dalawa ang mukha't ulo nito. Parang buko lang na biniyak.
Ngunit ang kaibahan lang ay napakaraming dugo't mangitim-ngitim na laman ang agad
na dumanak sa sahig.

END OF CHAPTER 8

- - - - - - - - - -

Thanks for reading!

Vote and Comment ♥

=================

Chapter IX : Stay Alive

{ Third Person's POV }

Gulat na gulat sila sa nang madatnan ang ngayo'y gumuho ng cafeteria. Kahit saan
wala kang ibang makikita kundi mga gumuhong pader, apoy at napakakapal na usok.

"Guys! Sumagot kayo! Nasaan kayo?!" Sigaw ni Robbie at Chief sa pag-asang may
natitira pang buhay sa mga kaklase. Dali-dali nilang ginalugad ang paligid ngunit
hirap sila dahil sa usok at apoy.

"Carly! Carly!" Sigaw ng sigaw si Dominic.

"Grey!!!" Humahagulgol na si Parker. Akmang tatakbo siya upang galugarin ang guho
ngunit niyakap na lamang siya ni Dominic sa takot na baka ito naman ang masaktan
dulot ng napakaraming apoy sa paligid. "B-bitawan mo ako! Grey! Carly! Miki!"
Walang humpay na nagsisigaw si Parker.
 .

Ilang oras din silang naghahanap ng senyales na may buhay na na-trap sa guho ngunit
wala.

"Chief, sa lakas ng pagsabog may posibilidad naman diba na may nakarinig at

tutulong sa atin diba?!" Mangiyak-ngiyak na saad ni Parker.

Paupo lamang na bumagsak si Chief sa sahig dala ng pagod at bigat ng damdamin.

"Kuya narinig nila yun Diba? Diba?!" hysterical na si Parker kayat niyakap na
lamang siya ni Dominic at muling hinayaang umiyak sa kanyang bisig.

Si Robbie, di parin umiimik. Tahimik lang siyang umiiyak habang pinagmamasdan ang

kinahantungan ng apat na taon nilang samahan. At isa pa alam nilang napakalayo pa

nila mula sa siyudad, milagro lamang na may dumaan na ibang bangka at narinig ang
pagsabog.

"T..the killer is still on the lose" Biglang tumayo si Chief at pinilit ang
sariling lakasan ang loob, "Kunin natin ang kahit na anong supplies na makikita
either food or weapon, sa monitoring rooms tayo pansamantala. Siguradong safe tayo
doon" Ma-otoridad na saad ni Chief.

"Don't you have guns here?!" Dominic

Napailing-iling lang si Chief, "Isang baril lang ang meron ako,"

"Nyeta?! Ang laki ng isla tas isa lang ang baril?!" Asik ni Robbie

Wala silang magawa kayat kinuha na nila ang mga nahahanap nilang maaring mga
magamit nila; mga kutsilyo, tubig at pagkain .
- - - - - - - - - -- -

{Parker's POV}

Iniisip ko palang na wala na si Grey ay parang di ko na kaya. Si Grey kasi yung

taong nagpatunay sa akin na totoo pala ang pagmamahal. These past few days puro
lang kami away at tampuhan. Kung alam ko lang sanang ganito ang mangyayari, sana
iniwasan ko na yung makakapaggalit sa kanya...Pati din sina Carly at Miki, those
two are my bestfriends, I shouldve been with them.

What did we do to deserve this hell?

"Kuya bakit nangyayari to sa atin? wala naman tayong masamang ginawa diba?"

Muli akong niyakap ni Kuya, "Shhh. You have to be strong okay? We both have to be
strong for mom and Dad."

"Kuya makakauwi pa ba tayo ng buhay?" Masakit mang aminin pero pakiramdam ko talaga
ay hindi na ako makakaalis sa islang to ng buhay.

"Wag kang magsasalita ng ganyan. Makakauwi parin tayo. Wag kang panghihinaan ng
loob, isipin mo sina Mommy at Daddy. When we get home, papanoorin natin yung
cartoons na gustong-gusto mo at hinding-hindi na ako magrereklamo" Pilit
pinapalakas ni Kuya ang loob ko pero hindi, Mahina talaga ako.

Napayakap ako ng mahigpit sa kanya. Napakasakit parin kasi. Yung mga taong parati
kong kasama, yung mga minahal ko...wala na.

"M-may maliit na rubber boat" Biglang saad ni Chief kayat agad kaming napatingin sa
kanya. Rubber boat?! Napakaliit nung rubber boat upang magkasya kaming apat.
"Chief baka may bomba na naman at isa pa may bagyo! Mabuti sana kung speed boat
kaso yan kaso hindi! magsasagwan ka pa!" alalang saad ni Robbie

Napailing-iling si Chief, "I have to take chances. Ang trabaho ko ay ang

protektahan kayo at isa pa..... May kasalanan kami"

Hangang-hanga ako sa sinabi

niya pero bakit ganun? Anong kasalanan?

Tatanungin sana namin siya kaso muli siyang nagsalita.

"Dominic kunin mo to, make sure walang ibang makakapasok o makakalapit sa inyo.
Doon lang kayo sa monitoring rooms. Kailangan niyong manatiling buhay hanggang sa
makarating ang tulong. Gagawin ko ang lahat upang makuha ang tulong na yun" Wika ni
Chief habang iniaabot kay Kuya ang baril.

Pinatakbo niya agad kami pabalik ng monitoring rooms.

Sana...Sana wag siyang mapahamak at makahanap talaga siya ng tulong.

- - - - - -- - - - - - --

Dala-dala ang mga gamit na nakuha ay tumuloy na kami sa Monitoring rooms .

Agad akong napatili nang maabutan namin ang walang buhay na katawan ni Sir Salva.
Biak ang ulo ito at nagkalat ang dugo sa sahig. Napasuka kami.

"Shit! Shit!" Sa galit ni Kuya Dominic ay agad siyang napasuntok ang ding.

"Tangina kadiri! Tangina Sir Salva wag mo akong multuhin!" Sigaw ng sigaw si Robbie
habang tinatakpan ng tela ang bangkay ni Sir.

Pakiramdam koy immuned na yata ako sa mga taong namamatay sa paligid ko kayat
napapikit na lamang ako at napausal ng dasal.
Inilabas nalang namin ang bangkay ni Sir Salva at agad kaming nagkulong sa loob ng
monitoring room. Hinarangan naman ng napakaraming bagay ang pinto sa takot na baka
sugurin kami ng kung sino mang pumapatay.

"What

the hell?!"

Nakaupo kami ni Kuya sa sahig nang biglang sumigaw si Robbie kayat agad kaming
lumapit sa kanya.

May nakita pala si Robbie na private files sa computer ni Mr. Stanley. Ngunit
laking gulat ko nang makitang kaming tatlo ni Carly at Miki ang nasa video at ang
mas masaklap, Kuha ito sa loob ng kwarto namin habang nagbibihis kami. Shit! Paano
nagkaroon ng ganyang vide si Sir Stanley?! Shit Walang hiya siya!

"That son of a bitch" Agad napasigaw si Kuya Dominic sabay takip ng mukha ni
Robbie.

"Uy unfair patingin din ako!" Robbie

"Bwisit! Paano siya nagkaroon nito?!!" Sigaw ko at dali-daling binura ang video.

Pinanood na lamang namin ang ibang mga CCTV footages, particularly that part before
the cafeteria blew up kasi after nun wala ng mga footages ang cafeteria since
nasira nga ito dahil sa pagsabog.

Hindi ko kayang panoorin ang mga huling sandali ng buhay ng mga kaibigan ko kayat
mayat-maya akong napapapikit.

"Pause," Robbie said so I pushed the pause button. "Guys look nawala ang feeds ng
CCTV ng camera before pa ng pagsabog" He sounded alarmed at agad na tinuro ang
timeline ng pagsabog.

"So you mean someone purposely destroyed the camera just before the explosion?!"
Kinilabutan ako sa naisip ko.

"Look closer," Seryosong

saad ni Robbie at agad na itinuro ang screen. Titingnan ko sana ito ng mabuti nang
bigla na lamang sumigaw si kuya.

"S-sina Carly!" Kumurba ang napakalapad na ngiti sa mukha ni Kuya sabay turo sa
isang monitor kayat napatingin kaming dalawa ni Robbie dito.

"Oh my God!" Napatakip agad ako sa bibig ko dahil sa tuwa. Magkakasama sina Carly,
Miki, Lee at Ethan na naglalakad sa isang pasilyo. Sa tuwa namin, agad kaming
nagyakapan tatlo.

"Robs paandarin mo ang intercom bilis! Papuntahin natin sila Dito!" Aligagang utos
ni Kuya.

"Nababaliw ka ba?! Baka marinig ng salarin tas atakihin pa niya sina Carly!" Giit
ni Robbie

Bigla kong naalala si Grey, kung buhay sina Carly dapat siya rin, "W-where's Grey?!
Bakit hindi sila magkakasama?!" Agad akong napaiyak.

"Parker, if they survived im pretty sure Greyson survived too!" Pagpapakalma sa

akin ni Kuya at agad akong niyakap. Nagtaka ako kasi bigla niyang kinuha ang walkie
talkie na nasa mesa, "Susunduin ko sila, Robbie take care of my sister"

"Kuya please mag-ingat ka" I pleaded and he nodded.

Lalabas na sana si Kuya nang bigla na lamang siyang pinigilan ni Robbie, "Dominic
bago ka umalis, may mga rules kang dapat malaman" Nakunot ang noo namin pero si
Robbie, parang napakaseryoso niya.

"What rules?" naguguluhan kami.

Nabauntong hininga si Robbie at agad na tinanggal ang headphones sa ulo niya.

Napakaseryoso niya, ibang-iba ito sa Robbie Chen na utak sisiw, "Pinagtagpi-tagpi
ko ang lahat mula sa pinaka-umpisa and I realized something, We are in a horror
movie Reality Version"
Saglit kaming nagkatininan ni Kuya, Kapwa kami naguguluhan sa kinikilos at sinasabi
ni Robbie.

"And since its a horror movie, You have to follow the rules to survive; Una, pag
may narinig kang kakaiba, wag na wag mo itong susundan kasi sinisigurado ko sayo,
mapapahamak ka; Pangalawa, Wag kang pumunta sa madilim na lugar. For example, Ryan
and Dino kita niyo naman ang kinahantungan ng dalawa; Third, do not trust
anyone-----

"Robbie, I saw the movie Scream. You just copied their rules!" Giit ko.

"Thats the point! The killer is following the pattern of a horror movie and the
only way to survive is to follow the rules of horror movies! I mastered the horror
movie archetypes, I am not wrong with this! Bahala kayo basta sundin niyo nyeta!"
Asik ni Robbie.

Napabuntong hininga si Kuya, "Okay. Yung mga pintuan, bantayan nyo parati,
alalahanin nyo yung skeleton key."

Pagkaalis ni Kuya ay agad naming inilock ang pinto. Hindi na muna namin inilagay
ang harang just incase magmamadali sina kuya sa pagpasok.

Napabuntong hininga ako at agad na naupo. Napakalakas ng tibok

ng puso ko dahil sa kaba. Sana hindi mapahamak sina kuya. I should be happy dahil
buhay yung bestfriends ko kaso si Grey....

Bigla kong naalala yung pangatlo at huling rule ni Robbie....Dont trust anyone.

"Robs...What do you mean by Dont trust anyone?" Tanong ko ngunit sa totoo lang,
kinikilabutan ako sa maaaring maging sagot.

"Alam ko mahirap tong paniwalaan pero sigurado akong isa lang sa atin ang mamatay
tao," Deretsahan niyang sagot kayat agad akong napatayo, "Think about it Parker,
Alam ng salarin ang pasikot-sikot sa lugar nato" dagdag pa niya at muling isinabit
ang headphones niya sa kanyang leeg.

Ayokong maniwala sa sinasabi niya kayat naghanap ako ng iba pang dahilan, Part of
me believes it but part of me cant accept it, "That doesnt mean anything, Robbie sa
apat na taon nating magkakasama eh halos minahal na natin ang mga negative
attitudes ng isa't-isa" Giit ko

"Yan din yung nasabi ko sa sarili ko pero iba talaga ang kutob ko Parker. Nag-iba
ang paniniwala ko matapos ng mga nangyari kay Eliza. Just hear me out okay?"

Tumango na lamang ako.

"Lets start with Kevin. Naalala mo yung party sa auditorium? Paano kung si Kevin
pala talaga ang may pakana nun? Diba nang dahil dun naparusahan tayo

at yung video! Parker after all thats happened, Sigurado na akong totoo yung video
ng babaeng ginawang dart board and what if sinadya yun lahat ni Kevin?!"

Nasapo ko ang ulo ko dahil sa pagkalito, "Robbie Chen naririnig mo ba ang sarili
mo? For God's sake! Kevin is your roomate and bestriend!"

"Believe what you want Parks but I wont take chances of getting killed nor
Betrayed," Napabuntong hininga si Robbie at napaisip, "Si Ethan, diba magkababata
kayo? paano kung plano din nya tong lahat para makabalik siya sa buhay mo dahil
alam niyang kami na ang naging kaibigan mo?"

Nanlaki ang mga mata ko sa narinig. Agad akong kinilabutan.

"Si Miki, parang napaka inosente ni Miki pero sa horror movies, kung sino yung
mistulang inosente ay siya pala ang may maraming tinatago. What if nililinlang lang
tayo ng inosente niyang ngiti at Kilos? What if..." Nanlaki ang mga mata ni Robbie
na para bang natatakot sa kanyang iniisip, "What if obsessed na sa akin si Miki? At
dahil alam ni Miki na paborito ko ang horror movies, ginagawa niya na itong totoo
para sa akin?"

Agad kong binatukan si Robbie, "Bwisit ka! Seryosong usapan! Wag kang mangarap ng
gising!"

Sinamaan lang ako ng tingin ni Robbie, "Yang Kuya mo? Paano kung may pagka-
psychotic yang kuya mo-----" Natigil sa pagsasalita si Robbie dahil agad ko siyang
binigyan ng pamatay kong death glare kayat dali-dali siyang umiwas ng tingin,

"Okay inosente na kuya mo peace tayo Parker. hehehe"

Napabuntong hininga na lamang ako, "What about Blake? Blake's the weirdo and Kevin
said nawala yung USB niya but it was found by Blake" I cant help but to join
brainstorming. I love solving mysteries to be honest.

Biglang pumalakpak si Robbie at napangiti ng napakalapad, "Parker Imperial sa wakas

nakikisama ka na! Okay, next is Si Carly. What if gusto ka na pala niyang
dispatsahin kasi nagseselos na siya sayo. Naiinggit na siya dahil mas mahal ka ng
kuya mo kayat gusto ka na niyang dispatsahin?" Okay that was creepy! Carly is my
bestfriend even before naging sila ni Kuya. She couldnt do that to me...

Bahagya akong napaisip, "Dixon... Dixon's the smartest among us. What if sa sobrang
talino niya ay alam na niya kung aano gumawa ng improvised bomb? What if sa sobrang
talino niya nabaliw siya?"

"Nice theory Parks," Agad siyang nakipag-high five sa akin, "Si Lee , ayon dito
papalago na ang business ng papa niya . Diba kapag lumabas sa public tong nangyari
sa atin ay parang magiging publicity din to sa negosyo nila if magiging victim or
survivor si Lee diba .

"How about Rex? This past few days parati ko siyang nakikitang mag-isa tas parang
may tinatago?" Nanlaki ang mga mata ni

Robbie sa sinabi ko.

"Hershel...." Mahinang bulong ni Robbie kayat agad nakunot ang noo ko.

But come to think of it, she can be a suspect, "Sir Salva say hindi umalis si
Hershel. What if she stayed here to hurt us. But what could be her motive? I mean
every killer has a motive right?"

Saglit na natahimik si Robbie at parang napakalalim ng iniisip niya, "Eliza

Hamilton.... Mas lumala kasi yung ugali niya after namatay si Eliza...."

Unti-unting namuo ang luha sa mga mata ko nang maalala ko ang kasalanan namin kay
Eliza, "Robbie is this connected with what happened to Eliza?"
"We dont know for sure, Pinatay si Eliza ng isang estudyanteng high na nag-amok and
that was a year ago." Nasapo ni Robbie ang ulo niya na parang litong-lito.

Napatingin ako kay Robbie. Wait, Robbie Chen. Come to think of it, Robbie was
always the crazy one at sa loob ng apat na taon ngayon ko lang yata siya nakitang
ganito ka-seryoso, "Robbie....What if youre the killer? What if all this time
pinagt-tripan ako. What if pakana mo tong lahat dahil sumobra ang pagmamahal mo sa
horror movie?" Dahan-dahan akong napahawak sa baril na iniwan ni Kuya.

"Ang pogi ko namang killer ano?" Sarcastic niyang saad kayat dahan-dahan akong
napabitaw sa baril, "Ikaw Parker? Paano kung ikaw ang Killer?"

Napangisi na lamang ako, "Kung ako man ang killer, sa tingin mo buhay ka pa
ngayon?" Sarcastic ko ring saad.

Saglit kaming nagkatinginan ni Robbie at nagpalitan ng masasamang tingin. Ewan ko

ba pero bigla nalang kaming natawa sa isa't-isa. Kanina nag-iiyakan kami tas ngayon
nagtatawanan na. hayy ewan..

"Lechugas, tingnan mo nagbibintangan na tayo, baka mag-iba na tuloy ang pakikitungo

ko sa kanila" Pasaring ko.

Bahagya lang na tumawa si Robbie at muling tiningnan ang Monitors, "Parks malapit
na palang makarating ang kuya mo sa gymnasium. Bagal niyang maglakad" Biro nito.

Pinipilit ko ang sarili kong maging kalmado. Alam kong kagaya koy kinakabahan narin
si Robbie sa maaaring mangyari.

Lord please wag mong pababayaan ang kuya at ang mga kaibigan ko.

*BLAG BLAG*

"AAAAHHHHH!"
Otomatiko kaming nagtilian at napabalikwas ni Robbie sa gulat nang bigla na lamang
may kumalampag sa pintuan ng kinaroroonan namin. Napakalakas nito at para bang
gustong-gusto talagang pumasok ng kung sino mang nasa labas.

Jusko, kung wala lang ako sa sitwasyong ganito marahil humagalpak na ako sa
kakatawa dahil sa tili ni Robbie. Lechugas, mas malakas yung tili niya kesa sa
akin! >_<

*BLAG BLAG*

END OF CHAPTER 9

- - - - - - - - - -

Thanks for reading!

Vote and Comment♥

=================

Chapter X : Mistakes

{Third Person's POV }

Patuloy parin ang pwersahang pagtulak at paghampas sa pintuan kayat sigaw lang ng
sigaw sina Parker at Robbie na ngayoy takot na takot na nakasandal sa pader sa dulo
ng kwarto.

Mistulang napuno na si Robbie. Pinulot niya ang baril at kahit nanginginig ay pilit
niya itong itinututok sa pintuan

"Punyeta kang hayop ka tumigil ka!!!" Napasigaw si Robbie ng napakalakas na maging

si Parker ay natakot rin sa kanya. Iyan ang unang beses na nawalan ng kontrol si
Robbie sa sarili .
"Guys?! nandiyan ba kayo?! " biglang may sumigaw at agad na humupa ang paghampas.

Nanlaki ang mga mata ni Parker nang makilala ang boses na iyon.

"S-Si Grey yun diba?" tanong ni Parker at dali-daling napatakbo sa pintuan upang
pagbuksan ito. Ibinaba din ni Robbie ang baril at dali-daling tinulungan si Parker
sa pinto.

Akmang tutulakin na naman ni Grey ang pintuan nang itoy tuluyang mabuksan nina
Parker at Robbie ito kayat agad na nawalan siya ng kontrol sa katawan at tuluyang
dumausdos kina Robbie at Parker. Ang resulta, Mistulang naging Bowling pins sina
Robbie at Parker sa nangyari samantalang si Grey naman ang bowling ball .

Hilong hilo ang tatlo nang mabagsak sa sahig.

"Greyson Sandoval! Alam mo ba yung salitang KATOK?!" Galit na sigaw ni Robbie

"Oh my God! salamat ligtas ka" Dali-daling nagyakapan ang dalawa kayat napabuntong
hininga na lamang si Robbie at napa-isnab.

"Nyeta! ang sakit sakit pa ng likod ko tapos ipapa-iral niyo na naman ang
kakornihan niyo! Pwe!" Muling sigaw ni Robbie at iika-ikang tumayo, "G-grey asan
ang iba? Asan sina Kevin?" tanong ni Robbie na kinakabahan parin.

"Hindi ko alam, wala akong matandaan sa nangyari. Teka nasaan sina Dominic?".

"Buhay rin sila Carly! Sinundo sila ni kuya pero Grey, Sir Salva's gone pero si
Chief humingi na ng tulong" paliwanag ni Parker

"hum..humingi ng tulong saan?"

"Pumalaot siya gamit ang rubber boats. Pero hanggang ngayon wala pa kaming balita.
Dude anong nangyari kanina, bat mo pwersahang tinutulak ang pint?! Muntik na akong
maihi sa takot!" Muling reklamo ni Robbie kayat tumawa nalang si Grey at bahagyang
napahawak sa batok niya.

"Sorry, akala ko kasi kung ano nang nangyari nakita ko kasi yung bangkay ni Sir
Salva sa labas tas di ko din kasi kayo halos marinig mula sa labas. Pero nung
sumigaw na si Robbie nang napalakas, dun ko pa narinig na may tao pala dito,"
paliwanag ni Grey sabay ngiti at kamot sa batok niya na para bang nahihiya.

Muli nalamang nilang ibinalik ang paningin nila sa monitors.

Nakahinga silang lahat ng maluwag nang makitang magkakasama na ngayon sina Dominic
at iba pa at ngayoy papalabas na

sila sa Gymnasium.

"Shit yung killer!" Nanlaki ang mga mata ni Grey at agad na itinuro ang isang
monitor. Agad napasigaw sa takot ang tatlo nang makita nila na may isang taong
nakasuot ng maskarang demonyo sa corridors malapit sa Gymnasium. Napakabilis nitong
tumakbo habang may hawak-hawak na kutsilyo.

"Umalis kayo diyan! Umalis kayo diyan!" Sa takot ay napasigaw na lamang si Robbie
kahit alam niyang hindi siya maririnig nila Dominic.

Nangyari ang labis nilang kinatatakutan, Nagtagpo sa corridors ang salarin at ang
grupo nila Dominic. Agad nagsigawan ang grupo nang makitang tumatakbo sa kanilang
direksyon ang salarin.

"Kuyaaaaaa!" Napatili na lamang si Parker at agad na napatakip sa kanyang mukha

nang dahil sa takot.

Maya-maya pa ay dahan-dahan niyang sumilip upang tingnan kung ano na ang nangyari.
At laking gulat ni Parker nang makitang ang salarin ay nakahiga na sa sahig.

"A-anong nangyari?" Mautal-utal na saad ni Parker.

"N-nasaksak ni Lee ang salarin" Mahinang saad ni Grey at agad niyang nasapo ang ulo
niya.
- - - - - - - - - - -

Nanginginig ang mga kamay ni Lee habang hawak-hawak ang duguang kutsilyo. Pinilit
niya ang sarili niyang ngumiti dahil namatay niya ang salaring aatake sana sa
kanila.

Mangiyak-ngiyak na napahawak si Carly sa kanyang dibdib. "Akala ko talaga katapusan

na natin" Iyak nito habang inaalala ang muntik ng pagsugod sa kanila ng salarin.

Nakahinga silang lahat ng maluwag at agad na nagyakapan.

Na curious sila sa katauhan ng salarin kayat dahan-dahang lumapit si Dominic dito

at tinanggal ang maskara.

Ang pagsasaya nila ay agad na napalitan ng matinding takot at gulat nang makitang
ang kanilang guidance councelor ito. At ang masaklap? Duguan ang mukha nitong
punong-puno ng sugat. Nakita nilang may tahi ang bibig nito at halos butas nalang
ang natitira sa kanyang mata dahil napakaraming pako ang nakatusok dito.

Agad silang nagsigawan lalong-lalo na si Lee na hindi makapaniwalang mali ang

kanyang napatay. Nanginginig ang mga kamay ni Dominic at dahang-dahang iniangat ang
itim na robang suot ng guidance councelor, Hindi siya nakapagsalita at napapikit na
lamang sa takot nang makitang punong-puno din ng pako at dugo ang katawan nito.

"H-hi-ndi ko alam!" Nag-hysterical si Lee habang nanlalaki parin ang mga mata.
Bakas ang matinding konsensya sa mukha nito.

"Lee pinatay mo ang guidance councelor!" Iyak ni Miki

"Hindi ko sinasadya! Hindi ko alam!" Giit ni Lee na maluha-luha na.

Napatayo na lamang si Dominic habang sapo ang ulo niya, "Takbo! Bumalik na tayo sa
monitoring room bilis!" Sigaw ni Dominic sa nanginginig na boses kayat dali-dali na
lamang silang nagtakbuhan.
END OF CHAPTER 10

- - - - - - - - - -

Thanks for reading!

Vote and Comment ♥

=================

Chapter XI : The Archetypes

{Third Person's POV}

Ligtas na nakabalik ang grupo sa monitoring rooms.

"Carly! Miki!" Mangiyak-ngiyak na sigaw ni Parker at dali-daling hinagkan ang mga

kaibigang akala niyay nawala na sa kanya.

Umupo ang lahat sa sahig. Pawang takot na takot at pagod na pagod. Marahil ay dahil
sa tindi ng tensyong dulot ng mga pangyayari ay natahimik ang lahat. Halos walang
nagkikibuan. Tahimik lang silang uumiyak.

Kanya-kanya sila ng higa at pwesto sa sahig samantalang sina Robbie at Dominic ay

taimtim na nagmamatyag sa mga monitors ng cctv camera.

"So we're just going to be Sitting ducks here?" Basag ni Miki sa katahimikan at
agad na pinunasan ang luha niya.

"We can't do anything Miki" Giit ni Grey habang yakap-yakap si Parker na nakasandal
sa balikat niya.

"Are you really sure na nakahingi ng tulong si chief?" Tanong ni Carly na tuluyan
ng binalot ng takot kayat napayuko na lamang sila sa pag-asang nakaalis ito.

Umayos sa pag-upo si Parker at marahas sinapo ang mukha niya.

"W..were being punished" Anunsyo nito na siyang ikinagulat ng lahat.

"What are you talking about Parker?" Tanong ni Ethan na walang kamalay-malay.

"Im talking about Eliza! Hindi natin siya tinulungan kaya ngayon

pinaparusahan na niya tayo!" Iyak ni Parker kayat agad nakunot ang noo ng lahat.

"So ano? Multo ni Eliza pinapatay tayo? Hahaha! Parker shabu pa!" Sarcastic na saad
ni Lee

"Or maybe someone's avenging her death...." Mahinang bulong ni Robbie.

Napahawak na lamang si Parker sa kanyang mga mata, "Hindi natin siya tinulungan!
Isang pintuan lang yung pagitan natin mula sa kanya pero hindi natin siya
tinulungan! She was crying for help! And now ngayong tayo ang iniisa-isa, wala ding
tutulong sa atin!" Parker ultimately broke down became hysterical.

Agad na napatayo si Dominic na halatang galit na, "Parker hindi ka nakakatulong!

Pwede ba tumahimik ka nalang diyan at matulog!" Pangaral nito sa kapatid habang
nakakunot ang noo at napakasama ng tingin.

"Teka Dominic wag mo namang kausapin ng ganyan ang kapatid mo!" Pagtatanggol ni
Grey dito. Mistulang ang dalawa naman ang magkaka-initan kayat tumayo na si Carly
upang mamagitan.

"P-pinatay ko si Ma'am..." Biglang iyak ni Lee sabay tingala at inuntog ang sarili
sa sinasandalankayat muling natahimik ang lahat. Hanggang ngayoy mistulang wala
parin sa wisyo ito.

Hinilamos ni Dominic ang kanyang kamay sa mukha. Huminga siya ng malalim at muling
napasuntok sa pader, "The killer did this on purpose! Nakita niya ba yung ginawa
niya sa
kanya?" Halos maiyak si Dominic, "Tinahi niya ang bibig ng guidance councelor natin
para di siya makasigaw! Pinahirapan niya ito kayat nagtatakbo siya"

"Why is he doing this to us?" Naguguluhang saad ni Ethan

"The killer doesnt only want us to suffer physically, The killer wants us to suffer
mentally" Mahinang bulong ni Robbie.

"How... How did you survive the explosion?" Biglang saad ni Parker.

Agad nakunot ang noo ni Grey, "N-nagising ako na nasa library na ako"

"K-kami! Pagkagising namin nasa Gymnasium na kaming apat" Sagot naman ni Ethan.

Sa gitna ng pagtatalo ay biglang nagka-ideya si Robbie at kinuha ang isang video

camera mula sa cabinet, "Nakita ko to kanina, gamitin natin para may maiwan tayong
mensahe sa mga magulang natin just in case." aya ni Robbie sa walang kabuhay-buhay
na boses.

Natahimik ang lahat at bahagyang nagkatinginan.

Biglang tumayo si Parker at kinuha ang camcorder mula kay Robbie, "good idea"

"Parks, I wont let you die" Pigil ni Grey dito.

"No one's going to die!" Miki

"Walang makakasiguro niyan,

Death is sudden and unpredictable mas mabuti ang handa" Tugon ni Parker at agad
nagtungo sa maliit na CR na nasa loob lamang ng monitoring rooms upang makahanap ng
privacy.
Napabuntong hininga si Dominic at bahagyang sumandal sa pader, "Parker's right"

- - - - -- - - - - - --

"Grey its your turn" Wika ni Robbie at agad na inabot kay Grey ang camcorder ngunit
di niya ito tinanggap. Sa halip ay bahagya lang itong napangiti.

"Parker's already here. Masasabi ko sa kanya ang lahat ng gusto kong sabihin" Grey

"Ikaw Miki?" Wika din ni Robbie ngunit napailing lang si Miki.

"I'll make sure na hindi ako mamamatay ngayon Robs" Kampante si Miki kayat
napabuntong hininga na lamang si Robbie at binalikan ang pagmamasid sa mga video.

Makaraan ang ilang minuto ay biglang namatay ang Camera feed sa isang classroom sa
lecture building. Pinagmasdan niyang mabuti ang monitor nang biglang namatay rin
ang Camera feed ng katabi nitong classroom.

"May nangyayari na naman" Wika ni Robbie kayat agad nagsitayuan ang iba upang
manood ng footage.

Bigla nalang bumukas ang ilaw sa

classroom. Nagulat ang lahat nang makitang nakahandusay na sa magkabilang classroom

sina Kevin at Dixon.

"Oh my God! Buhay pa si Dixon!" Sigaw ni Miki at agad na itinuro si Dixon sa screen
at totoo nga kasi gumagalaw ang mga kamay nito na para bang gustong bumangon.

Nanlaki ang mga mata ni Grey, "I-i'll go get them!" tatakbo na sana siya palabas
ngunit agad siyang pinigilan ni Parker.
"No Grey! Dito ka lang!" Pamimilit nito ngunit napailing lang si Grey.

"Parker, Dixon's my bestfriend kailangan ko siyang tulungan" Wika ni Grey at agad

na hinawakan ang magkabilang pisngi ng kasintahan.

"Im coming with you" Sabat ni Lee, "G-gusto kong makatulong."

"Ako din sasama ako, Hindi ko hahayaang paglaruan niya tayo ng ganito" Dominic.

Agad napatayo si Robbie sa harapan nilang lahat.

"Teka sandali lang! Wag kayong magpadalos-dalos kailangan nating planuhan to!" Wika
ni Robbie at agad na may kinuha mula sa mga kabinet.

"Nahanap ko to kanina, magagamit natin to" Agad na inabot ni Robbie ang apat na
walkie-talkie sa kanilang lahat.

"Dom yung flare! Dom gumawa ako ng Flare last year para sa investigatory project
ko. Maaaring magamit natin yun para makatawag ng tulong" sabi ni Carly

"Saan mo nilagay?"

"Nasa kwarto namin. Dom mas mabuti pang sumama ako! Alam ko kung saan yun
nakalagay!" Carly volunteered.

"No, youre staying here masyadong delikado" Dominic

"Dominic Imperial, I cant just sit here doing nothing! I can protect myself you
know that! I'drather die fighting!" Giit ni Carly kayat walang nagawa si Dominic
kundi pumayag na lamang. Alam niyang oras na may gustong gawin si Carly ay hinding-
hindi talaga ito papipigil.

"Ako din sasama ako! Ayokong maiwan dito!" Pamimilit ni Miki kayat pumayag nalang
din sila.

"Teka paano ako?! Sama din ako!" Pagmamakaawa ni Parker.

"Parker kayo ni Robbie ang nakakaalam kung paano i-operate tong mga gamit dito.
Malaki ang maitutulong nyo kapag nasa labas kami. You'll be our eyes" Paliwanag ni
Carly sa kaibigan.

Lumapit na lamang si Dominic at agad na niyakap ang kapatid, "Wag ng matigas ang
ulo. Tulungan mo si Robbie dito. Pangako babalik kami pagkatapos uuwi na agad tayo
kay Mommy at Daddy okay?"

Unti-unting pumatak ang luha ni Parker at tumango na lamang, "Please mag-ingat

kayo"

"Parker wag kang iyakin, mas lalo kang pumapangit" Biro

naman ni Carly at agad na nakipagyakapan sa kanya.

"Carly, please take care. I love you sis. Kayong dalawa ni Miki" Parker

Huling lumapit si Grey kay Parker at agad itong hinalikan, "I love you Parker, till
forever ends. Dont worry about me" Bulong nito kayat napayakap na lamang si Parker
sa kanya.

"Robbie bantayan mo ang utol ko kung ayaw mong ma-lechon ng buhay" utos ni Dominic
habang inaayos ang bala ng baril na hawak niya.

"Wag kang mag-alala ako bahala" Paniniguro ni Robbie.

"Parker we'll be back then everythings going to be okay " sabi ni Grey.

Bago umalis ay naghawak-kamay muna ang walo at sabay-sabay na nagdasal.

- - - - -- - - - - - - -- - -

{Parker's POV}

Paulit-ulit akong nagdarasal habang pinagmamasdan sila mula sa CCTV cameras. Buong
buhay ko ngayon lang ako nakaramdam ng ganito katinding kaba at takot.

"Parker ano sa tingin mo ang nangyari kay Blake at Rex?" Biglang tanong ni Robbie
kayat agad na nakunot ang noo ko. Pero oo nga, magmula kanina ay tanging sila
nalang yung hindi pa namin nakikita.

"Ayoko mang isipin pero baka wala na sila" napabuntong hininga na lamang ako, "Si
Hershel... Asan na kaya siya?"

"Probably

dead. Sa horror movies, The slut is the first to die." Deretsahan niyang sagot.

"What makes you think were in a horror movie?" Kanina ko pa talaga to gustong
itanong sa kanya dahil simula pa lang ito na yung bukambibig niya.

Napabuntong hininga siya, "Parks hindi mo ba napapansin? Ganitong-ganito yung

nangyayari sa horror movies tapos maging tayo! Binubuo tayo ng archetypes ng horror
movie characters."

"Anong ibig mong sabihin?" hindi ako bobo pero pag si Robbie ang kausap ko
pakiramdam ko pinapakuluan ang utak ko.

"Hear me out, most horror movies ay may characters na Malandi, Mabait, Maarte,
Matalino, May mahilig sa Sports, May Weirdo, May Tao-Tao lang at May Final Girl.
Isipin Mo nga; Si Hershel ay medyo may kalandian. Si Grey yung president ng SSC
hence the good guy. Si Miki yung maarte. Si Dixon at Carly yung mga sobrang
matatalino. Si Blake at Rex ang bad boy. Si kevin yung gago. Ako yung weirdo at
ikaw Parker, Ikaw yung Final Girl?"

Napakamot nalang ako sa ulo ko.

"Okay you have a point but Final girl? The hell robs?"

"Diba most horror movies na napapanood natin ay parating yung Babaeng mabait ang
nabubuhay sa huli? Example yung sa Halloween. Si Laurie Strode which is yung
kapatid ng killer na si Michael Myers ay parang last one standing sa ending.

Pati sa Friday the 13th, I know what you did last summer, A nightmare on elm
street, Jeepers Creepers, Sleepaway Camp at Scream. Parker diba nanonood ka ng
horror movies? For sure alam mo na ang ibig kong sabihin! At sa lahat nang mga
kaklase natin, baka ikaw yung Final Girl kasi ikaw, masyado kang mabait sa lahat!
wala kang bisyo, ikaw yung parating nagugustuhan ng lahat, Ikaw yung hindi
masyadong maarte at isa pa, the virgin always lives" Bigla siyang napakamot sa
kanyang ulo, "virgin ka diba?"

Agad ko siyang binatukan. Kahit kailan utak sisiw parin tong mokong nato.

"So that explains why nakitulog ka sa room namin kahapon?"

"Yup! Since sure survivor ang Final Girl, malay mo madamay ako sa swerte kapag
parati akong didikit sa kanya" Taas noo niyang saad na para bang proud na proud sa
sarili

"Isa pa pala, yung Red Herring."

"RED HERRING?" Nakunot ang noo ko.

"Red Herring yan yung characters na unang napaghihinalaan. Halos lahat ng mga clues
tinuturo siya yun pala iba ang salarin. Minsan sinasadya ng killer na may ibang
mapagbintangan. At isa pa sa horrror movies, parating may twist!"
"Robbie, Parker is everything okay? Over" Agad kaming natigil sa pag-uusap nang
muling magsalita si Kuya.

Muli naming pinagmasdan ni Robbie ang Monitors, " Everything's clear"

"Kuya mag-ingat ka parati" Sabat ko.

"I will Parks" Tugon naman niya.

Bigla kong napansin na tumahimik si Robbie at nagtaka ako kasi nakapako lang ang
tingin niya sa camera 32.

"S-si Rex nakahiga sa sahig" Nauutal si Robbie.

Agad akong napatayo, "Ako na ang pupunta sa kanya"

"Parks tatawagan ko nalang sila. Sila nalang ang kukuha kay Rex baka mapatay ako ng
kuya mo at ni Grey kung may mangyari sayo!" Giit ni Robbie ngunit napailing lang
ako.

"You said it yourself, the final girl willl live. if im not the final girl so be it
ay isa pa, baka kung anong mangyari kay Rex kung hindi siya kukunin doon. Hindi na
kakayanin ng konsensya ko." Dali-dali akong tumakbo habang dala-dala ang isang
walkie talkie.

"Hoy Parker sandali!" Sigaw ni Robbie pero nagbingi-bingihan lang ako.

"Alert me if theres something wrong!" Sumigaw nalang ako.

------------------

{Robbie's POV}

Nyeta tong si Parker! Ang tigas talaga ng ulo!

Muli ko nalang ibinalik ang tingin ko sa monitors ngunit laking gulat ko nang
makitang napuno ng usok ang kinaroroonan nila.

Nanlamig ako sa takot at Dali-dali ko silang niradyohan.

"May sunog yata diyan! Umalis na kayo! Bilis!"

Narinig kong ubo sila ng ubo mula sa kabilang linya.

"Shit Dominic asan ka?!" Narinig ko ang boses ni Carly

"Nasaan kayo?!" Grey

"Guys sumagot kayo nyeta?!" Muli kong sigaw ngunit wala na akong narinig kundi
static. Napatingala ako sa monitor upang tingnan kung ano na ang nangyayari ngunit
laking gulat ko kasi may nakita akong kamay na humawak sa mismong CCTV camera at
bigla itong sinira. Ganun rin na kamay ang nakita kong sumira ng CCTV camera sa
cafeteria!!

END OF CHAPTER 11
- - - - - -- - -- - -

Thanks for reading!

Vote and Comment ♥

=================

Chapter XII : No place for weak souls

{ Parker's POV }

I found myself walking along the deserted rooms and offices. Nakakabingi ang
katahimikan, hindi ko inaakalang hahantong kaming lahat sa ganito. Noon ayaw na
ayaw ko dito dahil malayo ako sa Mommy at Daddy ko. Ngunit nagbago ang lahat ng mga
ito lalong-lalo na nang makilala ko si Grey...

Napabalikwas ako nang bigla na lamang tumog ang walkie talkie este radyong dala-
dala ko.

"Parker, nawala ang communication natin sa iba, please get the hell back here!"
Nag-aalalang saad ni Robbie ngunit napabuntong hininga na lamangako.

Pinindot ko ang isang button ng radio upang magsalita, "Copy Rob, malapit na ako
kay Rex just hang in there" Bulong ko.

"Waaa! Parker naman! Ayoko pang mamatay!" Sigaw ni Robbie kayat dali-dali ko siyang
pinatahimik.

"Robbie wag kang sumigaw! Mapapahamak ako sayo! Just chillax okay and tell me if
you see something" sagot ko ulit ng pabulong.
Napabuntong hininga ako at muling ibinaling ang atensyon ko sa daang tinatahak.
Pahigpit ng pahigpit ang hawak ko sa baseball bat ng dahil sa takot.

♫ All those little kids

with the pumped up kicks

better run better run

outrun my gun ♫

I sang the song that first came in my head, Grey's favorite song.

Thats right Parkey, dont be scared.... just sing ... be calm .... JUST BE....

"Shit" Muli na naman akong napabalikwas nang muling tumunog nag radyo. I swear to
God pag ako napuno ako mismo ang lelechon dito kay Robbie!

"Waaaa! Parker! Parker Gumalaw si Rex waaaa!" pabulong na sigaw ni Robbie na

halatang takot na takot na. Gusto kong mag reply pero biglang naubusan ito nang
battery! Naku naman! Wrong timing! Lechugas!

Ihinulog ko nalang ito sa sahig at nagpatuloy nalang ulit sa paglalakad hanggang sa

makarating ako sa kinaroroonan ni Rex.

"Rex! Rex! okay ka lang?! tara na bilis!" pabulong kong sigaw habang inaalog ang
duguan at hilo-hilo pang si Rex na nakahiga sa sahig.

Dahan-dahan niyang ibinuka ang mga mata niya, "Li--- Li----" yun lamang ang tanging
mga salitang lumabas sa bibig niya, hirap na hirap siya pagsasalita marahil dahil
ito sa pagkahilo.
"ano? lakasan mo boses mo, di kita marinig" reklamo ko sa kanya

♫ What does the Fox say! ding ding ding ding ding ding ♫ biglang tumunog ang
speakers ng skwelahan na pagka-lakas-lakas kayat agad akong napalundag at
napabalikwas sa gulat. "TANGINA CHEN!" Hindi ko na napigilan pa ang sarili kong
mapamura.

Ngunit parang tinakasan ako ng kaluluwa ko nang bigla na lamang may taong nadapa sa
tabi ni Rex at sumumsob sa sahig.

"Ikaw?!" napatili ako at dali-daling tumakbo nang mapagtanto kong ang salarin pala
iyon.

Hinabol niya ako at nagawa niyang hilahin ang buhok ko dahilan para mapaatras ako
patungo sa kanya. Parang tambol na ang puso ko sa kaba at nanginginig na ako. I
panicked, napahawak ako sa isang table at pinulot ang isang malaking stapler.
Tinapon ko yun sa kanya pero tanging maskara lang niya ang tinamaan ko. Nabitawan
niya ang buhok ko pero pilit niyang hinahatak ang braso ko. May hawak siyang lubid
at pilit niya itong nilalagay sa leeg ko pero patuloy ako sa pagpupumiglas. I
kicked his crotch but saglit lang siyang napayuko sa sakit na para bang di siya
gaanong nasaktan gaya ng inaasahan ko.

"Lechugas ka! Sino ka ba?!" Sa sobrang galit ko napasigaw ako. Inilabas niya ang
isang kutsilyong galing sa kanyang bulsa at narinig ko siyang tumili na para bang
galit na galit. Nanlaki ang mga mata ko.

Oh my God! Oh my God!

Alam ko maaaring katapusan ko na to pero nakakabwisit yung kantang patuloy paring

nagp-play!

Tumakbo siya papalapit habang tinututok ang kutsiyo sa akin, tumakbo ako patungo sa
isang table. I panicked kayat inihagis ko sa kanya ang lahat ng mahawakan ko. "Wag
kang lumapit sa akin bwisit ka!!!" sigaw ko at sa sobrang

takot ko tinapon ko sa kanya ang upuan. Ang tanga, sinalo ito at itinapon pa niya
pabalik sa akin. Sinubukan kong umilag ngunit tinamaan parin ang gilid ng siko ko.
Ang sakit bwisit! Sigaw ako ng sigaw at para na akong tanga sa kakatapon ng gamit.
Nakahawak ako ng isang keyboard sa computer, at agad itong itinapon sa kanya.
"YESSS!" Para akong batang binigyan ng kendi sa saya pagkakita kong natapon niya
ang kutsilyong hawak nang dahil sa ginawa ko. Nag-unahan kami sa kutsilyo,
sinabunutan ko siya at pilit na tinatanggal ang maskara pero ang hirap. Pareho
kaming nagtitilian; pareho na kaming nakahiga sa sahig at nag-uunahang gumapang
papunta sa kutsilyo nang biglang may nakaunang pumulot nito.

"Layuan mo si Parker kung ayaw mong gilitan ko yang leeg mo!" Mautal-utal ng iika-
ikang si Rex

Nagulat kaming dalawa ng salarin. Sinamantala ko ang pagkakataon na makatayo at

tinangka kong tanggalin ang maskara niya pero bigla niya akong nasuntok sa mukha.
Mommy! My beautiful face!

Bahagya akong bumagsak sa sahig dahil sa pagkahilo, nalasahan ko ang dugong

tumutulo mula sa ilong ko. Bahagyang lumabo ang paningin ko ngunit naaninag ko na
tumakbo ang salarin palabas. Tinulungan muna ako ni Rex na bumangon bago namin
hinabol ang salarin .

Kitang-kita kong tumakbo ang salarin papalapit sa Janitor's closet. Iyon na ang
pinakadulo ng building. Wala na siyang matatakasan, Kakalbuhin ko talaga siya!

"Rex dead end na susunod" I reminded him.

"Stay behind me" Wika ni Rex kayat agad ko siyang sinunod.

Dahan-dahan kaming lumapit doon. Alam naming baka magkarambulan kaming lahat.
Napatingin kami sa dulo ng pasilyo at wala kaming nakitang ni-anino ng salarin.
Iisa nalang ang hinala namin, nasa loob na siya ng Janitors Closet!

Napatingin sa akin si Rex na para bang tinatanong ako kung handa na ako. Dahan-
dahan akong tumango habang hawak-hawak ang keyboard na gagawin kong papukpok sa
leche. "1, 2, 3!" handang-handa naming binuksan ang Janitor's closet ngunit laking
gulat namin nang wala kaming nakitang tao roon.
Nakunot ang noo namin. Ginalugad namin ang buong kwarto pero wala... Ni bakas wala
din. Natakot na kami ni Rex, alam naming baka sunggaban na naman niya kami kayat
patakbo kaming bumalik ng monitoring rooms.

Pagkatok namin ng pintuan, bumulaga sa amin si Robbie na putlang-putla at gulong-

gulo ang buhok. Maluha-luha ito na parang bata at agad akong niyakap. "PARKER!!!
Akala ko katapusan na natin! Mabuti nalang buhay ka!" Mangiyak-ngiyak si Robbie.
Baliw

"Anong Natin?! eh ako nga yung muntikan!" Giit ko.

"Kung may nangyari sayo siguradong papatayin ako ng Kuya mo at ni Grey! Parker

chop-chop victim ang kahihinatnan ko sa dalawang yun paano nalang masasayang yung
genes ko!" Wika ni Robbie.

Tama nga naman siya, nakakatakot si Kuya pag nagagalit.

Isa-isa kaming binigyan ni Robbie ng bottled water. Dala marahil ng matinding pagod
at kabay napaupo na ako sa sahig. Si Rex naman hilong-hilo parin yata kayat
sumandal lang siya sa dingding.

Bigla kong naalala si Kuya kayat unti-unting namuo ang luha sa mga mata ko.

"R-robs nasaan sina Kuya?" Mahinang bulong ko, natatakot ako sa maaaring sagot niya
kasi alam ko ang mga posibilidad.

"P-parks, di ko alam. Bigla nalang silang hindi sumagot at namatay ang mga feeds ng
CCTV" Sagot ni Robbie na hindi makatingin ng deretso sa akin.

Napahawak na lamang ako sa bibig ko, hindi ko maiwasang mapaluha dala ng matinding
takot at pag-aalala. Ayokong may mapahamak ni-isa man sa kanila...
"Pinalanghap din siguro sila ng pampatulog gaya nung sa amin" Biglang saad ni Rex
kayat agad na nakunot ang noo ko.

"Teka, ano ba talaga ang nangyari sa cafeteria?" Tanong ni Robbie.

Bahagya siyang napayuko, "Nagdadasal kami nun at pinagmamasdan ang mga guards nang
biglang may lumabas na usok mula sa air vent. Nung una hindi lang namin pinansin
dahil akala namin may nagluluto lamang, hanggang sa na realize namin na patay na
pala ang mga cooks.

Yung iba nagsi-alisan muna dahil hindi na kinaya ang usok pero kami naiwan doon...
" sabi ni Rex

"At hanggang dun lang ang naalala mo?" Muling tanong ni Robbie at dahan-dahang
tumango si Rex.

Teka, bakit ganun? wala kaming nakitang ganung pangyayari camera feeds ng Cafeteria
noong mangyari yun at never naming inalis ang paningin namin doon.

"Pero anong ginagawa mo doon sa office?" tanong ko

"I dont know how I got there! Ang naalala ko lang nasa harapan na kita at nakita
kong nasa likuran mo na siya, may hawak siyang lubid at sasakalin ka yata niya!
Tinangka kitang sabihan pero hindi ako makapagsalita, buti nalang nagulat ka sa
kanta" Kwento ni Rex

Oo nga pala yung kanta, kung hindi dahil doon baka wala na ako. Agad akong
napatingin kay Robbie upang magpasalamat pero inunahan na niya ako,

"Youre welcome, Im awesome" Taas noo nitong saad kayat napahawak nalang ako sa
mukha ko.

"Maaring isa lang sa atin ang salarin" Wika ni Rex

"Matagal na naming iniisip yan pero bakit mo naman nasabi?"

"Nung bago ako nahimatay, may nakita akong nakasuot ng gas mask." Wika ni Rex kayat
bahagya akong kinilabutan. Siguro yung taong yun, siya yung sumugod sa akin kanina

pero ang pinagtataka ko lang bakit ganun ang........

"Paano kami nakasisigurong hindi ikaw yun?" Biglang tanong ni Robbie kayat muling
napunta ang atensyon ko kay Rex.

"Sa tingin mo gagawin ko to sa sarili ko?" Inangat ni Rex ang T-shirt niya at
pinakita sa amin ang mga sugat niya sa likod. Pagkakita ko sa sugat niya alam kong
hindi talaga siya ang salarin. Napakasakit kasi ng mga sugat niya. Parang
tinadyakan siya ng maraming beses.

Bigla kong naalala, paano tumunog yung speakers? sabi nila sira yun?

"Rob naayos mo ba yung speaker?" Nakakunot ang noo kong tanong.

"Yup! maliit lang pala ang sira, utak pala ni Mr. Stanley ang may malaking sira"
Robbie

Hindi maalis sa isip ko ang nangyari sa iba, alalang-alala parin ako, sana okay
lang sila. Papa God wag mo silang papabayaan, "Rob , wala ba talagang feed sa
pinuntahan nina kuya?"

Lumapit kaming tatlo sa mga monitors. Totoo nga kadiliman lamang ang nasa mga
monitors na malapit sa pinuntahan nila kuya.

"Teka may video ba sa nangyari kay parker kanina?" tanong ni Rex

"Oo, para kayong nasa pelikula kanina. Nyeta alam niyo bang halos mabunot ko ang
lahat ng buhok ko sa takot! buti nalang din talaga nakabangon ka kanina Rex"

Napatingin ako kay Rex at agad na nagpasalamat. Kahit na may pagka-gago siya,
mabuti parin siyang tao.

Napatigil kami sa pag-uusap nang makita naming pinapakita na yung part na hinahabol
namin yung salarin. Kitang-kita namin na pumasok siya sa Closet. Walang ibang
pintuan doon kayat saan siya nagtago?!

"Horror movies" Mahinang bulong ni Robbie at bigla na lamang siyang yumuko at

kinakapa ang sahig.

"Robs what are you doing?" Tanong ko kay Robbie ngunit di niya kami sinagot, sa
halip ay nagpatuloy lang siya sa pagkapa-kapa sa sahig na para bang may hinahanap
at mayat-maya niya itong kinakatok. .

Biglang nanlaki ang mga mata ni Robbie, "Guys! tulungan nyo ako, iangat natin to
bilis!" aligagang saad ni Robbie kayat dali-dali naming sinunod ang sinabi niya.
Iniangat namin ang isang kahoy na bahagi ng sahig. Kung titingnan para lang itong
parte ng simentong sahig pero hindi...

Nagulat kaming lahat sa nakita, mayroong lagusan sa sahig kung saan maaaring mag-
kasya ang iilang-katao.

"Tama nga ang hinala ko, kaya pala bigla nalang nawawala at lumilitaw kung saan-
saan ang salarin. Marami palang sikretong lagusan ang eskwelahan............"
Anunsyo ni Robbie.

END OF CHAPTER 12
- - - - - - - - -

Thanks for reading!

Vote and Comment ♥

=================

Chapter XIII : Answer Death

{Parker's POV}

Hindi ako makapaniwala sa nakikita ko. All this time akala ko kwentong gaguhan lang
to pero hindi. Totoo nga yung mga lagusang sinasabi nila.

"This school," bahagyang sinapo ni Robbie ang kanyang ulo, "I never believed the
rumors pero totoo nga talaga! Some say this school was built on the Japanese era;
back then this building wasn't a school but a barracks! And people got too paranoid
with all the murders and invasion. This explains kung bakit may mga sikretong
lagusan!" Pagtatanto ni Robbie.

"Ayos din pala ng skwelahan natin, ready sa digmaan pero sa isang serial killer
hindi" Sarcastic na saad ni Rex.

Base sa mga narinig kong kwento, nakalock ang lahat ng mga lagusan at ilang dekada
na itong hindi nabubuksan. Dapat napakarami nitong sapot ng gagamba ngunit iilan
lang ito, palatandaan na dito nga dumadaan ang salarin. At marahil nabuksan niya to
dahil sa skeleton key.

Napatingin ako sa relo ko, 9:35 pm na.

"Diba dapat nasa Siyudad na ngayon si Chief?" tanong ko.

"Oo pero hindi tayo nakasisisguro dahil baka may patibong na naman." sabi ni Robbie
Bigla kong naalala ang mga ginagawa ni Daddy sa tuwing gumagawa sila ng building.
He was an engineer kayat parati siyang may ginagawa at dinadalang blueprints.

/>

"Robbie we need blueprints"

"Anong blueprints?" Rex

"Blueprints, nandoon ang detalye at structure ng buong school. Malalaman natin ang
lahat ng mga sikretong lagusan dito. We might have the upper hand kung alam natin
ang bawat pasikot-sikot ng lugar nato." sabi ko

"ang tanong... nasaan nakalagay ang blueprints? " Rex

"Baka nandito? Bilis hanapin natin!" Robbie

Saglit kong nasapo ang ulo ko. Diyos ko gabayan niyo ho parati sina Kuya. Sana
hindi sila pinapahirapan o sinasaktan.

- - - - - - - - - - - -

{ Third Person'sPOV }

Hingal na hingal si chief ngunit kahit pagod ay patuloy siyang nagsasagwan. Patagal
nang patagal ay lumalakas na ang alon. Walang awat sa pagdadasal si Chief sapagkat
maaring ito na ang huling sandali nang buhay niya. Ang bangkang sinasakyan ay
napapasukan na ng tubig hanggang sa tuluyan na nga itong lumubog kayat sigaw nang
sigaw si Chief. Marunong siyang lumangoy pero nahihirapan siya dahil sa malalakas
na alon.

Ilang minuto ang nakalipas ay hindi na niya kayang kumapit pa sa Bangka, nakapikit
na lamang siya at naghihintay sa kanyang katapusan...naramdaman niyang nawawalan na
siya ng hininga.

Pumapasok na sa kanyang ilong at bibig ang tubig dagat ngunit bago siya tuluyang
nawalan nang malay ay may nakita siyang Ilaw, isang nakakasilaw na ilaw....

"Diyos ko, sana mapatawad mo ako sa mga kasalanan ko" bulong ng matanda hanggang sa
unti-unti na itong napapikit.

"Gising! Manong gising!"

Dahan-dahang idinilat ni Chief ang kanyang mga mata nang marinig niya ang isang
napakalabong boses. Hindi niya inaasahan ang nakita niya; puro kadiliman at biglang
bumulaga sa kanya ang mukha nang isang lalaki.

"Diyos ko nasa purgatoryo na ba ako?" ang tanging nasabi ni Chief nang ngumiti sa
kanya ang lalaking naka-itim.

"Ikaw pa ang tinulungan! Ikaw pa ang may ganang mang-lait!" Sigaw sa kanya ng
mangingisdang tumulong sa kanya.

Agad napabangon si Chief at kahit hilong-hilo pa'y inilibot niya ang kanyang
paningin at napagtantong nasa isang malaking bangka siya. Agad siyang nabuntong
hininga at nagsimulang umiyak, "Diyos ko salamat!!!" napasigaw siya

"Manong anongginagawa niyo dito? di nyo po ba alam na may paparating na bagyo?"

tanong ng isa pang lalaking nakasakay sa malaking Bangka.

Napasinghap ang matandang sekyu, "Tulungan nyo kami! galing ako sa provident high!
May pumapatay! naiwan doon ang mga estudyante!" pagmamakaawa ni Chief
"Baka

doon galing yung narinig naming pagsabog? Tumawag kami kanina sa siyudad pero baka
sa susunod na araw pa daw nila mapupuntahan dahil napakalakas na bagyong
paparating" Kwento ng mangingisda

"Narinig niyo ba yung sinabi ko?! Pinapatay na ang mga bata dun! Kailangan nila ng
tulong!"

"Manong ang mabuti pa pumunta muna tayo sa siyudad para makahingi ka ng tulong sa
mga kinauukulan. Hindi namin kaya yang mamatay tao eh, ayaw naming madamay"
Kalmadong paliwanag naman ng mangingisda.

Naiintindihan ni Chief ang ibig sabihin nila kayat nagpatuloy sila patungong
siyudad. Hindi parin maalis ang Kaba at Pag-aalala ni Chief sa mga estudyante, alam
niyang may kasalanan din siya.... pati na din ang Principal ng eskwelahan..

- - - - - - - - - - - - -

{Carly's POV}

"Carly! Carly gising!" Naririnig kong humahagulgol si Miki kayat kahit hilong-hilo
pa akoy sinubukan kong dumilat.

Gulat na gulat ako nang makitang nasa harapan ko si Miki. Takot na takot ako nang
makitang nakatali ang kanyang dalawang kamay gamit ang barbedwire. Labis ang
pagdurugo nito. Napasinghap ako at tininganan ang sarili ko. Napaiyak na lamang ako
sa takot nang makitang maging ang kamay koy sugat-sugat narin dahil sa barbedwire.

Napatingin ako sa hindi kalayuan at nakita

ang salaring nakasuot ng itim na mahabang damit at maskara ng demonyo.

"Did you have a good sleep?"

Nanlaki ang mga mata ko nang makilala ko ang boses niya.

Dahan-dahan niyang tinanggal ang maskarang suot niya. Hindi ako makapagsalita sa
gulat nang makitang ito ay si Hershel. Napakasama ng tingin niya sa amin.

"Hershel you slut! Pakawalan mo kami dito! You will pay for this!" Sigaw ni Miki.

Napasmirk si Hershel at biglang inilabas ang isang, "No girls, Its you who'll pay"

Nagsmila akong manginig sa takot. Oo parati naming nakakakaaway noon si Hershel

dahil sa pagiging rude niya pero hindi ko inakalang aabot siya sa ganito.

"Hershel please wag mo akong sasaktan! Parang awa mo na!" Humagulgol si Miki.

Bahagya lang na tumawa si Hershel at itinutok kay Miki ang baril, "Bakit? Nang
humingi ng tulong si Eliza sa inyo tinulungan niyo ba siya?!" Sigaw ni Hershel
habang nanlilisik ang mga mata niya. Bakas ang matinding galit dito.

Napaiyak na lamang ako, tama nga ang sinabi ni Parker. Tungkol to sa kasalanan
namin kay Eliza.

"Hershel ito ba ang dahilan mo?! Upang ipaghiganti si Eliza?! Hershel sa tingin mo
kung ikaw yung nasa posisyon namin matutulungan mo rin kaya siya?!"

Nanginginig ang mga kamay ni Hershel sa galit at nagsimulang tumulo ang

luha niya, "Oo tutulungan ko ang kapatid ko! Kahit na sinong tao tutulong! Kayo
hindi kayo tao! Mga demonyo kayo!" Sigaw niya sa amin habang umiiyak.

M-magkapatid sila? K-kapatid niya si Eliza?

"Hershel patawarin mo kami! Gusto namin siyang tulungan!" Napahagulgol si Miki.

"Pero bakit hindi niyo ginawa?! Hinayaan niyong mamatay ang kapatid ko!" Pinunasan
ni Hershel ang luha sa mukha niya. Nanginginig na siya sa galit.

"I want you to play a game. I'll give you a question and you give me the answer. If
youre wrong you'll kiss your pathetic lives goodbye." Bigla niyang saad habang
patuloy ang pag-agos ng luha sa mukha niya.

"Please wala kaming kasalanan sayo!" Muling iyak ni Miki.

"Akala mo lang wala pero meron! meron! meron!" sigaw ni Hershel at sinampal ng
napakalakas si Miki. bahagyang tumawa si Hershel at napahawak sa noo niya, "Damn I
sounded like an old filipino movie" She sniffed.

Huminga siya ng malalim at kinasa ang baril na hawak niya, "Back to what I'm
saying, your category will be about music. I'll make this easy for you bitches; if
wrong youre dead, if right you just might live" Muli siyang napasmirk at dahan-
dahang lumapit sa akin. Agad akong nasigaw nang itinutok niya ang baril sa ulo ko.

"You first Carly.....What

is the Story behind FM statics's song Tonight?" Napahagulgol na lamang ako nang
makitang isinilid na niya ang kanyang daliri sa trigger.

I closed my eyes, "Y-yung composer! may fiancee siya na namatay sa 9/11! Fvck you
Hershel! Fuck you!" Aligaga akong napasigaw.

Naramdaman kong inilayo niya ang baril sa ulo ko kayat muli akong napaiyak. Dahan-
dahan namang lumapit si Hershel kay Miki na iyak din ng iyak.

"Oh sweetie dont cry your life is not that special anyway" Sarcastic na saad ni
Hershel at itinutok kay Miki ang baril.

"Carly! Carly!" Sigaw ng sigaw si Miki habang humahagulgol kayat napapikit nalang
ako.
"Question number 2, What is the story behind Foster the people's Pumped up kicks?"

Napailing-iling si Miki habang humahagulgol. "H-hindi ko alam! Please wag mo akong

papatayin!"

Napa-smirk si Hershel, "Final chancee Miks, Answer correctly or you'll die." Bulong
niya dito.

"please wag mo akong patayin .. hindi ko talaga alam ... next question nalang
please ! "

Napatili si Miki, "Hindi ko alam!"

"Wrong answer bitch!" Walang ano-anoy bigla na lamang binaril ni Hershel si Miki sa
ulo. Pakiramdam koy nabingi ako at tumigil ang oras.

"Miki! Miki!" Sigaw lang ako ng sigaw. Hindi ako makapaniwalang totoo tong nakikita
ko; Si Miki wala ng buhay samantalang nagkalat sa sahig ang kanyang utak at dugo.

"Tsk, tsk sayang paborito pa naman yan ng kaibigan ko." Tiningnan ako ni Hershel at
muling napasmirk, "Youre lucky, for now di pa kita papatayin kasi mamaya im sure
pag yung kaibigan ko ang nakakita sayo, papahirapan ka muna niya bago ka niya
patayin."

Maya-may pay lumabas siya ng kwarto kayat naiwan akong mag-isa habang pinagmamasdan
ang wala ng buhay na si Miki. Gustuhin ko mang tumayo at tumikas ay di ko magawa
dahil nakatali pa ng barbedwire ang mga kamay ko sa upuan.

END OF CHAPTER 13

- - - - - - - - -
Thanks for reading!

Vote and Comment ♥

=================

Chapter XIV : Jinx

{Parker's POV}

Abala kami sa paghahalungkat ng mga gamit mula sa mga cabinet ngunit bigla akong
nakarinig ng isang putok ng Baril.

Napakalakas nun kayat parang naging dumadausdos na tambol ang puso ko. Alam kong
takot na takot na sila ngunit pinipilit lamang nilang maging matatag.

Diyos ko, wag niyo pong pababayaan ang mga kaibigan ko lalong-lalo na ang kuya ko.

"I found it!" Biglang sigaw ni Rex kayat dali-dali kaming lumapit sa kanya.

Hindi kami makapaniwala sa nakita, totoo ngang napakarami ng lagusan ng skwelahan.

Pinagtagpi-tagpi ko ang lahat sa isip ko; This explains why may videos namin si Sir
Stanley. He has the resources, from blueprints to keys. Ang walang hiyang matandang
yun, marahil matagal na niyang pinapakinabangan ang mga lagusan sa pamboboso niya.
Pinag-aaralan namin kung saan patungo ang mga lagusan nang biglang namatay ang
kuryente. Napakadilim ng lahat kayat dali-dali akong napahawak sa kanilang dalawa.
Maya-maya pay bigla itong bumalik.

Napatingin si Rex sa monitors. Yung ibang mga cameras na nakapatay, gumana bigla.

"Hala? Diba sina Dixon tong nasa Camera 83?!" Bulalas ni Rex kayat agad kaming
lumapit dito.

Ang camera 83 ay nakalagay sa Storage room. Nakikita namin sina Dixon, Ethan at Lee
na pawang nakatali ang kamay at paa. Nakahiga silang tatlo sa sahig. Hindi namin
makita kung nasaan

ang salarin.

Napatingin ako sa ibang camera, hinahanap ko kung nasaan sina Grey. Ngunit ang
nakita ko lang sa Camera 45 ay sina Miki at Carly. Nakaupo sa Armchair habang
natutulog.

"We have to get them!" Napasigaw agad ako.

"Nasaan itong sa camera 45?" tanong ni Robbie

"Sa Girls dormitory yan! Malapit sa kwarto namin!" ako

"Okay, Ako ang pupunta sa mga babae, Ikaw ang sa mga lalake Robbie." utos ni Rex

"Hoy, may pumapatay na nga pero umiiral parin ang kalandian mo!" pasaring ni Robbie

"Hindi ah!" Giit ni Rex

Nakakabwisit nakuha pa nilang magbangayan!

"If mag-aaway lang kayo, Edi ako nalang ang pupunta sa mga babae!"

"No Parker, I promised your brother. " sabi ni Robbie

"Okay fine! Rock, Paper, fvck you just to be fair! tsss" Rex

Yun nga, ang dalawang mokong naglaro pa! Si Rex ang nanalo kayat ang mga babae ang
pupuntahan niya. Napabuntong hininga nalang si Robbie. Kung pwede lang talagang ako
na mismo ang papatay sa kanila ginawa ko na! lechugas!

Bago sila umalis ay nagtaka ako kasi humingi ng tawad sa akin si Rex. Sa
pagkakaalala ko wala naman siyang utang sa akin ah?

Mag-isa nalang ako sa monitoring

rooms. Sinigurado kong lock ang lahat at pinagpatuloy kong pinanood nangyayari sa
Camera 83 at Camera 45 .

Natakot ako sa sumunod na nangyari sa Camera 45 kung saan nandoon ang mga babae.
May biglang Pumasok sa kwarto nila at Lumapit sa CCTV camera. Nanlamig ako mula sa
kinauupuan.... Si Hershel... Ngumiti siya sa camera na para bang alam niyang
pinapanood ko ito. Napahawak na lamang ako sa bibig ko nang makitang may hawak
siyang baril. Hershel hayop ka! Wag na wag mong sasaktan ang mga kaibigan ko!

Shit ang tanga-tanga ko! Sa sobra ko yatang kaba at takot nakalimutan kong babae
nga pala ang boses nung umatake sa amin ni Rex! Shit si Hershel nga yun!

Dali-dali kong niradyohan si Rex.

"Rex hurry up! Hershel is the killer! May dala siyang baril!" Napasigaw ako sa
pagitan ng mga hikbi ko.

Hindi na sumagot sa akin si Rex kayat nasabunutan ko na lamang ang sarili ko.
Nakita ko sa CCTV camera na Dali-dali siyang tumakbo patungo sa kwarto kung nasaan
sina Carly at Miki. "Bilisan mo!" Napasigaw na lamang ako.
Nakita kong pumasok na si Rex sa kinaroroonan nina Miki at Carly.

Teka bakit ganun?! Bakit hindi ko nakikita sa Rex sa monitor kasama sina Miki at
Carly?! Ang tanging nakikita ko lamang ay Sina Miki at Carly na nakatali sa mga
upuan kasama si Hershel na para bang ginigising sila at walang rex na pumasok mula
sa labas!

Bahagya akong napabalikwas nang biglang tumunog ang walkie talkie.

"Parker! Patay na si Miki! Kasama ko na si Carly!" Napanganga ako sa narinig. W-

wala na si Miki?

Pero bakit ganito ang nakikita ko sa CCTV?!

Gusto kong umiyak dahil wala na ang kaibigan ko ngunit pakiramdam koy tuluyan ng
nanuyo ang luha ko. Napatingin ako sa Camera 45. Nandoon parin ang mga bestfriend
ko, kasama ang walang hiyang si Hershel. Bigla kong naalala ang lesson namin
tungkol sa Camera manipulation...At sa pagkakaalala ko, kaklase ko si Hershel
dun...

Dali dali kong niradyuhan si Robbie.

"Robbie listen to me Its a trap! Late ang nakikita natin! Bumalik ka na dito
bilis!" Aligaga kong sigaw sa takot na baka mapahamak sila. Nanginginig na ang mga
kamay ko sa kaba kayat sinapo ko nalang ang mukha ko.

"Robbie sumagot ka! Umalis ka na diyan bilisan mo!" Muli kong sigaw.

Dali dali kong hinanap sa monitor kung nasaan si Robbie. Para akong nabunutan ng
tinik nang pagkakita kong nasa Corridors lamang si Robbie. Napahinto siya sa
pagtakbo dahil sa sinabi ko. Nakatayo lang siya sa harap ng pintuan.

"May sumisigaw Parker!" mahinang bulong ni Robbie

"Robbie you said it yoursel! Iin horror movies, if may narinig kang kakaiba you
should never check it out so get the hell back here bilis!" Muli kong sigaw ngunit
hindi na siya sumagot.

Nakita kong naglakad siya patungo sa pintuan na

para bang gusto niya itong buksan.

Otomatiko akong napatili nang biglang may bumukas ng pintuan mula sa loob ng kwarto
at walang ano-anoy bigla niyang kinaladkad papasok ng Kwarto si Robbie. Pilit na
nanglaban si Robbie ngunit hindi siya nagkaroon ng pagkakataon na makawala.
Nakakainis! Hindi ko man lang siya matulungan!

Napaiyak na lamang ako nang makitang naipasok nga ng salarin sa loob si Robbie.
Hindi ko kayang tingnan kung ano ang nangyayari sa loob ng storage room, natatakot
akong makita ang pagpatay kay Robbie.

Nagulat ako nang biglang bumukas ang pintuan at nakitang tumakbo palabas habang
duguan sina Robbie at Lee. Bigla ring lumabas ang salarin na hinahabol silang
dalawa.

Shit! Nasa loob pa sina Ethan at Dixon! Pagkakataon ko na to para tumulong!

- - - - - - - - -

{ 3rd Person's POV }

Naglalakad si Robbie patungo sa Storage room ngunit nagradyo sa kanya si Parker.

Natakot siya nang sabihing trap lang ang lahat ngunit may narinig siyang sumisigaw
mula sa loob storage room.
Mistulang nalimutan niya ang lahat ng rules na sinusunod niya. Tinungo niya ang
pintuan ngunit gulat na gulat siya nang biglang lumabas ang salaring nakasuot ng
maskara at kinaladkad siya papasok.

Nakita niya doon na nakatali din sina Ethan, Lee at Dixon. Tanging si Lee lang ang
gising sa kanila. Biglang bumangon si Lee na nakatakas pala at agad ba itinulak ang
salarin ng malakas.

Dali-dali silang lumabas mula sa storage room.

Takbo lang sila nang takbo hanggang sa makarating sila sa mga hagdan .

Mas nauna si Robbie na makalapit sa hagdan ngunit hindi niya nakita na naghihintay
na pala sa kanila ang salarin dahil gumamit ito ng shortcut. Huli na ang lahat nang
makita niyang naroon na pala ang salarin. Bigla nitong hinatak ang kanyang braso at
itinulak siya pababa ng hagdan. Nagpagulong-gulong si Robbie pababa ng hagdan.

Kitang-kita ni Lee ang pangyayari kayat tumakbo siya pataas nang hagdan.

Nang makita ng salarin na wala ng buhay si Robbie at duguan ay dali dali niyang
hinabol si Lee.

Takbo lang nang takbo si Lee hanggang sa makarating na siya sa Rooftop ng building.
Ngunit kasunod na niya ang salarin. Napakalakas ng ulan at hangin. Basang-basa na
sila.

Dahan-dahang lumapit ang salarin sa kanya .

"Sino ka?! Anong ginawa ko sayo?!" Iyak ni Lee

Dahan-dahan paring lumapit ang salarin sa kanya at inilabas ang kutsilyo. Bawat
hakbang niya palapit ay hahakbang naman paatras si Lee. Hindi namalayan ni Lee na
malapit na siyang malaglag mula sa rooftop dahil walang harang ang mga dulo nito.
Muling napaatras si Lee ngunit sa pagkakataong ito, wala na siyang maatrasan.
Tuluyan na siyang nalaglag . Biglang tumakbo ang salarin. Nakita niyang nakahawak
pa sa isang bahagi ng pader si Lee. Iniabot nito ang kanyang kamay. Gusto niyang
tulungan si Lee!

"Abutin mo ang kamay ko!" Biglang sigaw ng salarin.

"Ha?!" Napasigaw na lamang si Lee sa gulat.

"Bilis kumapit ka!" Muling sigaw ng salarin.

Sinubukan ni Lee na iabot ang kanyang kamay ngunit nang dahil sa lakas ng ulan ay
tuluyan ng nadulas ang kanyang kamay. Nang dahil ditoy tuluyan siyang nahulog sa
kanyang kamatayan.

Tumayo nalang ang salarin at pinagmasdan ang ngayoy wala ng buhay na katawan ni
Lee.

END OF CHAPTER 14

- - - - - - - - -

Thanks for reading!

Vote and Comment ♥

=================

Chapter XV : The Good Samaritans

{Third Person's POV}

|FLASHBACK|

"Ate Hershel may gift ako para sa graduation mo" Nakangiting saad ni Eliza sa
nakakatandang kapatid.

"Shh! Wag mo nga akong tawaging ate, mamaya may makarinig sayo" Suway ni Hershel
dito.

Napa-pout na lamang si Eliza at humiga sa kama ng kapatid, "Hmmp, Porket half

sisters lang tayo Ikinakahiya mo na talaga ako no?"

Napangiti na lamang si Hershel at agad na napailing-iling, "OA mo talaga, of course

not its just that you know naman my reputation here. Im known as the queen bitch
here, paano nalang pag nalaman ng mga kaaway kong students dito na kapatid kita?
Edi aapihin ka rin nila diba? Sis youre only a sophomore tas ako gagraduate na ako
dito. Sino nalang ang magtatanggol sayo?"

Napabuntong hininga nalang si Eliza at agad na binato ng unan ang kapatid.

Nagtawanan sila at muling nagkulitan.

"Nga pala kamusta yung film club? Mabait ba sayo yung president niyong si
Imperial?" Usisa ni Hershel upang masiguradong maayos ang lagay ng kapatid.

Napangiti si Eliza, "Ah si ate Parks? Oo! Super bait niya ate ! idol ko nga siya
kasi ang ganda-ganda niya tas ang bait-bait niya pa! Bagay na bagay sila nung
boyfriend niyang SSC president! Yung mga kaibigan niya mabait rin sa akin."

"So mas maganda si Parker kesa sa akin ganun?" Biro ni Hershel at agad na sinamaan
ng tingin ang

kapatid.

"Oo? Pero syempre joke lang! Mas maganda ka parin!" Bawi naman ni Eliza.

"Kung sino man ang mang-aaway sayo sabihin mo sa akin okay? And Eli please wag na
wag mong sasabihin sa kanilang kapatid kita okay? Alam mo na" Muling paalala ni
Hershel.

"Yes ma'am!" Biro ni Eliza sabay salute. "Nga pala pupunta muna ako ng library,
mago-overnight kasi sina ate parks sa library gusto ko makisali hehehe" Paalam
nito.

Tumango lang si Hershel, "Teka sis banyo muna ako. Brb mehehehehe" Paalam nito
kayat naiwan si Eliza na mag-isa sa kwarto.

Narinig ni Eliza na tumunog ang cellphone ng kapatid, umiral ang kapilyahan nito
kayat binasa niya ang natanggap nitong message.

From : 09*********

Meet me at the Photography room if ayaw mong kumalat ang sikreto mo.

Kinilabutan si Eliza sa nabasa niya ngunit bigla siyang napaisip. Parati na lamang
si Hershel ang nagtatanggol sa kanya kayat ngayon gusto naman niyang siya ang
magtanggol sa kapatid.

Pumunta si Eliza sa Photography room ngunit laking gulat niya doon nang maabutan
niya ang isang lalaking mistulang wala sa sarili. Pulang pula ang mga mata nito at
nagsasalita ito ng mag-isa para bang nababaliw. May hawak itong kutsilyo. Nakita
nung lalake si Eliza at bigla siya nitong hinabol. Nahila ng lalake ang buhok ng
kawawang si Eliza kayat agad itong bumagsak sa sahig. Walang kalaban-laban

si Eliza, tanging sigaw at iyak lang ang nagawa niya habang nilalapastangan ng
lalake ang kanyang katawan. Madaling araw na, nasa kani-kanilang mga mga kwarto ang
mga estudyante kayat halos walang makarinig sa kanyang mga palahaw. Sa panahong din
yun ay wala pang mga CCTV na ikinabit sa skwelahan.

"Miki naririnig mo yun? Bat parang may umiiyak?" Tanong ni Carly na kasalukuyang
dumadaan malapit sa Photograph Room.

"Ha? wag ka namang manakot!" Miki

"Tulungan niyo ako!" Napasigaw si Eliza kayat dali-daling napatakbo sina Carly at
sumilip.
"Anong ginagawa niyo dito?!" Biglang sigaw ng lalake nang makita sina Miki at Carly
kayat agad na nagtakbuhan ang dalawa sa takot na baka saksakin sila nito.

"Uy teka saan kayo pupunta?" Tanong ni Dominic nang makasalubong niyang tumatakbo
sina Carly at Miki.

"May estudyanteng nabaliw! Hawak niya si Eliza!" Iyak ni Carly

"Tumakbo na kayo! Papatayin ko kayo!" Muling sigaw ng lalake na siyang humahabol

kay Miki at Carly. Kasalukuyan rin niyang kinakaladkad si Eliza na panay ang pag-
iyak. Gustong tulungan ni Dominic ang kawawang si Eliza ngunit natatakot siyang
masaksak ng lalake. Wala silang ibang nagawa kundi tumakbo nalang pabalik ng
Library upang magtago.

Sigaw ng sigaw si Eliza na humihingi ng tulong habang humahagulgol, takot na takot

na ito. Hawak siya ng lalake sa kanyang ulo at ang may hawak naman itong malaking
kutsilyo.

Malapit lang sa kinaroroonan nila ang Audio-Visual room kung saan naroroon sina
Grey, Kevin at Robbie na sikretong nagmo-movie marathon. Nakatulog si Robbie ng
mahimbing habang nanonood ng pelikula kayat wala siyang kaalam-alam sa nangyayari
samantalang sina Kevin naman at Grey ay mistulang binalot ng takot kayat hindi nila
magawang lumabas upang tulungan si Eliza.

Naroroon din sa malapit sina Rex, Lee, at Dixon at gaya ng ibay natatakot rin
silang madamay kayat hindi nila nagawang lumabas upang tulungan si Eliza.

Nang gabing yun ay walang awang pinagsasaksak si Eliza ng lalakeng estudyante rin
sa Provident HIgh. Marami ang nakarinig ng mga palahaw ni Eliza ngunit ni-isa ay
walang ibang tumulong sa kanya sa takot na baka sila naman ang madamay.

Nahuli ang pumatay sa kanya at napag-alamang lango ito sa pinagbabawal na gamot

kayat nagawa nito ang ganitong krimen.

- - - - - - - - - -- - - - - -
{Parker's POV }

Takbo lang Ako ng takbo. Takot na takot ako sa mga nangyayari pero pinipilit ko
nalang isipin ang mga magagandang ala-ala namin .

Paakyat na ako sa hagdan nang makakita ako ng dugo. Nag-alala ako pero hindi ko
nalang pinansin dahil kailangan kong magmadali.

Binilisan ko ang pagtakbo, ito lang ang pagkakataon ko upang maialis doon sina
Ethan at Dixon. Pagod na pagod na ako. Nag-aalala padin ako dahil hindi pa namin
alam kung nasaan si Kevin, Kuya Dominic, Blake at Grey. Hingal na hingal na ako

pero di ako pwedeng huminto .

Nakarating na ako sa Storage room. Dali-dali kong kinalagan ang mga kamay at paa
nila. Buti nalang at gising na sila. Bigla kaming nakarinig ng sigaw at maya-mayay
malakas na kalabog.

Saglit akong natigil. Sigurado akong boses yun ni Lee.

"Parker Bilis!" Sigaw ni Dixon kayat dali-dali narin akong tumakbo palabas gaya
nila.

Nasa hagdanan na kami banda nang biglang sumigaw si Dixon.

"Shhh!" Sabay naming sita sa kanya.

"Ang tuhod ko!" Sigaw ni Dixon na namimilipit na sa sakit. Nalaman naming may sugat
pala ang tuhod niya kayat inalalayan nalang namin siya ni Ethan habang pababa kami.
Ngunit nanlamig ako nang makarinig na tila may tumatakbo pababa ng hagdan mula sa
itaas namin .

Saglit akong napatingala at laking takot ko nang makitang tumatakbo ang salarin
patungo sa direksyon namin!
"Maaabutan niya tayo" Pabulong kong sigaw kayat mas binilisan namin ang pagkilos.
Nilibot ko ang paningin ko, sa dulo ng palapag ng hagdan ay may nakita akong isang
pintuan. Janitor's closet yata. I dont want to die kayat out of instinct, binuksan
ko ito. Buti nalang hindi ito naka lock kayat dali-dali kaming nagtago doon.
Isiniksik namin ang aming mga sarili.

"Parker, dito ka sa likod ko" Bulong ni Ethan at agad akong pinatago sa likuran
niya.

Sumunod ako

at tumayo sa likuran nila ni Dixon. Tinatakpan namin ang aming mga bibig upang
hindi niya kami makagawa ng ingay. Ramdam ko ang kaba naming lahat nang tuluyan na
naming marinig na bumababa na ng hagdan ang salarin. Halos tumigil ako sa paghinga.
.

Pikit lang ako ng pikit, pinapakalma ang nanginginig kong katawan nang dahil sa
matinding takot.

"Shhh" Nanlaki ang mga mata ko nang bigla na lamang may kamay na tumakip sa bibig
ko. Gusto kong sumigaw sa takot at gulat ngunit nanigas na ako sa kinatatayuan ko.
Gusto kong sabihan sina Ethan ngunit di ko magawa. Katapusan ko na!

Ang lamig lamig ng kamay na humawak sa akin.

"Shhh. Ako to Parker wag kang matakot" Muli niyang bulong niya sa tenga ko.

Nakahinga ako ng maluwag nang makilala ko ang boses na yun. Agad akong napalingon
at ganun din sina Ethan at Dixon na narinig ang boses niya, Laking tuwa ko nang
makitang ito ay si Robbie. Buhay na buhay siya kaso duguan ang noo niya.

"Robbie?" Bulong ko.

"Guys bilis may lagusan dito" Bulong ulit ni Robbie

Namangha kami nang makitang may sikretong pintuan pa pala sa loob ng Janitor's
closet. Pumasok kami doon ngunit walang ni isang gamit , pawang kadiliman ang
nakikita namin. Biglang may iniangat si Robbie mula sa

sahig, Isa iyong lagusan gaya nang sa monitoring rooms!

Dali-dali kaming bumaba doon dahil baka maabutan kami ng salarin

Nang makababa na kami ay pansamantala kaming nakahinga ng maluwag. Akala namin

napakadilim doon pero hindi namin inakalang marami palang maliliit na ilaw doon.
Hindi masyadong maliwanag pero sapat na ang maliliit na ilaw na makakagabay sa amin
sa mga tunnels.

Maliit at masisikip ang mga tunnels, kailangan pa naming gumapang. Muntik na akong
mapasigaw nang makita kong may mga Daga na dumadaan-daan. Napatigil ako at tinakpan
na lamang ang bibig ko. Takot na takot ako sa mga Daga , ewan ko pero para akong
aatakihin sa puso sa tuwing malalapit ako sa daga. Lalo na ngayon, napakalaki ng
mga daga dito.

"Parker close your eyes para di mo sila makita. Hawakan mo ang paa ko, I'll guide
you" Bulong ni Ethan.

Pumwesto sa harapan ko si Ethan para sundan ko siya. Na-aapreciate ko ang ginagawa

ni Ethan. Napaka-close namin noong mga bata pa kami. Before I met Carly, he was my
bestfriend until they migrated to USA.

Concentrate lang kami sa paggapang nang biglang may tumunog na mga chimes.
Napatingin kaming lahat kay Dixon na siyang nasa pinakalikuran namin dahil parang
doon nanggagaling ang tunog.

"Sorry! Sorry!" Pabulong na sigaw ni Dixon na parang takot na takot..

"Anong nangyari?!" Robbie.

"Parang may nasagi ako sa ulo ko." Bulong naman ni Dixon.

Tiningnan ko ang sinasabi niya tutal malapit lang ako sa kanya. Nakita kong may
isang lubid malapit sa kanyang ulo at may nakapulupot na chimes dito.

"Guys mag-ingat kayo sa dinadaanan niyo" pinaalalahanan ko nalang sila.

nagpatuloy lang kami sa paggapang, sinusundan lang namin si Robbie na siyang nasa
unahan at dahil nasa kanya ang blueprints.

Maya-maya pay biglang huminto si Robbie kaya't napahinto din kami

"Guys may kahon teka." sabi ni Robbie.

Pilit kong iniingat ang ulo ko upang makita ang ibig sabihin ni Robbie.

"Ahhh! Bitawan mo ako! Tulong! Tulong!" Nagulat kami nang biglang sumigaw si Dixon

Napatingin kaming lahat sa kanya. Para akong tinakasan ng katinuan sa takot nang
makitang may humihila kay Dixon mula sa kanyang likuran.

"Bitawan mo ako! Bitawan mo ako!" Pilit na nagpupumiglas si Dixon. Masyadong

masikip kayat nahihirapan kami, "Parker tulungan mo ako!" Sigaw ni Dixon kayat
dali-dali kong sinubukang abutin ang kamay niya. Kitang-kita ko ang takot sa mukha
ni Dixon, gustong-gusto ko siyang tulungan.
"Gapang bilis!" sigaw ni

Robbie habang dali-daling gumapang.

"Parker gapang!" Sigaw ni Ethan at naramdaman kong hinila niya ang kamay ko.

Nagpupumiglas padin si Dixon upang makawala sa salarin ngunit halatang mas malakas
sa kanya ang salarin. Gusto ko siyang tulungan pero hindi ko alam kung paano. Pilit
kong inaabot ang kamay niya ngunit di ko kaya.

Biglang hinampas ng salarin ang ulo ni Dixon kayat nawalan ito nang malay at
tuluyan ng nakaladkad palayo sa amin.

"Dixon!" napasigaw nalang kami .

"Guys bilis!" sigaw ni Robbie

Nagpatuloy nalang kami sa paggapang. Hindi na ako lumingon pa dahil natatakot ako
sa kung anong makita ko. Napaiyak nalang ako sa galit ko sa sarili ko at awa kay
Dixon.

nagpatuloy lang kami sa paggapang hanggang sa....

- - - - - - - - - - - - --
{ 3rd Person's POV }

Tinangka ni Rex na iangat ang barbedwire na nakapulupot sa kamay ni Carly ngunit

hindi niya iyon kaya. Ginawa ni Rex ang lahat ng naisipan niya para makawala si
Carly na hindi ito masasaktan ngunit napakahigpit talaga ng barbedwire. Isang galaw
lang ay namimilipit na sa sakit si Carly at lumalabas ang napakaraming dugo.
Pinipilit ni Carly ang

sarili na wag tumili kahit na napakasakit na talaga.

Biglang nakarinig si Rex na parang may naglalakad sa labas. Natakot silang dalawa
ni Carly dahil baka abutan sila doon ng salarin. Desperada na si Carly na makawala
doon kayat ibinuhos niya ang lahat ng lakas at siya na mismo ang humatak sa
dalawang kamay paalis sa barbedwire. Binaliwala nalang niya ang sakit. Napatakip si
Rex ng mga mata niya dahil napakasakit ng ginagawa ni Carly.

Sa wakas natanggal narin ang barbedwire ngunit malapit nang matuklap ang isang
parte ng balat niya sa kamay. Makikita narin halos ang maliit na parte ng buto nang
kanyang kamay at panay ng pag-agos ng dugo mula dito. Dali-daling tinalian ni Rex
ng Tela ang kamay ni Carly na halos mahimatay na sa sobrang sakit.

Nag-isip si Rex ng paraan kung paano sila makaalis buti nalang naalala niya ang
sinabi ni Robbie na may lagusan sa kinaroroonan niya. Madali niya itong nahanap
kayat dali-dali silang bumaba dito.

Gapang lang sila nang gapang hanggang sa lumiko na sila. Hindi inaasahan ni Rex na
may mababangga siya doon, Napasigaw silang lahat sa gulat .

"Nyeta ka Rex! Ang panget mo! Papatayin mo ba ako sa takot!" sigaw ni Robbie nang
mapagtantong ito pala ay si Rex.

"Ikaw din tinakot mo ako gago! Sinong kasama mo Rob?" tanong ni Rex

"Sina Ethan
at Parker!"

"Oh my God Parker! Parker!" Napaiyak si Carly nang malamang nasa malapit si
Parker.

"Carly!" Napahagulgol si Parker nang maalala si Miki.

Nagpatuloy na sila sa paggapang na pinangungunahan ni Robbie. Nakahinga sila ng

maluwag nang matanaw ang dulo ng mga tunnels. Nagpatuloy sila hanggang sa makalabas
sila doon, nasa isang parte na sila nang gubat. Unti-unti ng humihina ang buhos ng
ulan ngunit ang hangin ay ganun parin. Nagpahinga muna sila sa Gubat
pansamantala...

- - - - - - - - - - - - - -

{Parker's POV}

Nakahinga na kami ng maluwag dahil nakalanghap nadin kami ng sariwang hangin.

Ngunit hindi ko parin maiaalis sa sarili ko ang mag-alala para kay Kuya at Grey,
maging sa iba pa naming kaklase.

Nilapitan ko si Carly at agad siyang niyakap.Pareho kaming nasasaktan dahil sa mga

nangyayari.

"Parkey wala na si Miki! She died right in front of me!" Sigaw ni Carly sa pagitan
ng kanyang mga hikbi.

Gusto kong magtanong sa kanya kung nakita niya ba sina kuya ngunit bigla kong
naramdaman na may tumutulo sa aking likod mula sa kanyang kamay .
Tiningnan ko ang kamay niya, nagulat ako sa nakita; puno na ng dugo ang telang
nakatali sa kanyang kamay. Naawa ako sa bestfriend ko kayat kinuha ko kayat pinunit
ko ang maliit na bahagi ng T-shirt ko. Itinali ko iyon sa kamay ni Carly para
malagyan ng pressure ang sugat.

Nagpaalam muna ako sa kanya at nilapitan ko si Robbie upang gamutin din ang sugat
niya sa noo na dahil daw sa pagkahulog niya sa hagdan. Nagpahinga muna kami sa
gubat, kailangan naming mag-ipon nang lakas.

Nakatulog ang iba. Pinipilit kong matulog ngunit di ko kaya. Patuloy na pumapasok
sa isipan ko sina Kuya at Grey. Maayos lang kaya sila?

Bigla akong tinabihan ni Ethan, "Di ka makatulog?"

Agad akong napa-iling, "Ikaw?"

"Di rin. stargazing tayo tulad nang dati " aya niya

Gusto kong ngumiti, kahit yung peke lang pero di ko talaga kaya.

"Walang bituin sa langit, Malakas ang ulan kanina at mas lalakas pa siguro to
mamaya."

Napatingin ako kay Ethan. Na miss ko din ang mokong nato. Magkababata kami
eh ...pero nang-iwan siya at di na nagparamdam

"Haayy.... miss ko na yung mga kalokohan natin noong mga bata pa tayo" Alam kong
kinakausap niya lang ako ng ganito upang malimutan ko ng pansamantala ang sitwasyon
namin.
"Kung hindi ka sana umalis noon, hindi mo ako mami-miss" Biro ko ngunit di siya
tumawa. Napayuko na lamang ako.

"Alam mo ba kung bakit ako umalis ng Pilipinas noon?" He said as he smiled.

Dahan-dahan akong tumango, "Yeah , diba na promote sa trabaho yung tita mo kaya
nagmigrate kayo?

Nawala ang ngiti sa mukha niya at dahan-dahan siyang tumango, "Ah tama yan yung
sinabi ko sa lahat pero nagsinungaling ako sa inyo noon"

Nakunot ang noo ko sa sinabi niya, "Anong ibig mong sabihin?"

"I've always had a heart condition ever since I was a baby Parks. Nag-migrate kami
para magpagamot" Seryoso niyang saad habang nakatingin sa mata ko.

Matagal bago ako nakasagot sa sinabi niya, Hindi ako makapaniwala pero siguro naman
sa sitwasyon naming to ay hindi siya magbibiro. Unti-unting namuo ang luha sa mga
mata ko, "We were bestfriends Ethan, You shouldve told me!" Giit ko

"Ayaw kong kaawaan mo ako Parks. Isa pa kaya lang naman ako bumalik sa Pinas ay
para makita ko kayo ni Dominic for the last time at para makapagpaalam." Nakita
kong unti-unting namuo ang luha sa mga mata niya. Pakiramdam koy tuluyan na akong
pinapatay sa sakit. Tama ba yung pagkakaintindi ko sa ipinapahiwatig niya?

"W-hat

do you mean by last time Ethan?" Tanong ko kahit alam kong maaari akong masaktan sa
isasagot niya.
Napa buntong hininga muna siya bago sumagot

"Eventhough I went through medications and surgery, wala na talagang magagawa. My

days are counted Parks at gusto ko lang talagang makapagpaalam kasi yun lang ang
makakapag-pagaan ng pakiramdam ko kahit papaano."

Napaiyak na ako ng tuluyan dahil sa narinig. Para na kaming magkapatid kayat

masakit para sa akin na mawawala siya. Lahat nalang ba ng mga kaibigan ko mawawala
na sa akin? Ganun ba katindi ang kasalanan ko? May ginawa ba akong masama sa past
life ko?

"Alam ko pinagsisisihan mong pumunta ka pa dito, Im sorry for bringing you this
kind of hell" Hindi ko maiiwasang makonsensya dahil kung iisipin kami ni Kuya ang
dahilan kung bakit nasali siya sa bangungot nato.

Ngumiti siya at bigla niyang ginulo ang buhok ko gaya ng dati, "Wala kang dapat
Ikahingi ng tawad truth is I want to thank you. I was afraid to die for nothing.
Ang gusto ko may mabuting mangyari nang dahil sa kamatayan ko. Youre my bestfriend
parker, you'll always be kahit na may Greyson kana"

Natigil kami sa pag-uusap nang biglang kumulog ng napakalakas. Nagising ang iba
dahil dito.

"Oh God no!" Carly

"Tangina!" Galit na sigaw ni Rex nang magsimulang bumuhos ang napakalakas na ulan.

"Guys kailangan na nating bumalik sa loob" Ethan

"Baka mamatay tayo pag bumalik tayo!" Giit ni Robbie

Nasapo ko ang ulo ko, "Tao lang si Hershel at Tao lang din ang kasabwat niya!
Theyre not invincible! Theyre not an army! Matatalo natin sila pag-lumaban tayo!"
Agad akong napasigaw.

Nanlaki ang mga mata ni Robbie, "S-si Hershel ang pumapatay? At may kasabwat siya?"
Gulat sila sa nalaman kayat dahan-dahan akong tumango.

"Eliza was Hershel's sister.... She blames us for her death" Biglang saad ni Carly
kayat nanlambot ang tuhod ko hanggang sa paupo akong bumagsak sa sahig.

"This is my fault... This is all my fault" Hindi ko maiwasang mapahagulgol. Kung

sana binuksan ko ang pinto ng gabing yun, kung sana hindi ako nagpakaduwag. Eliza
was screaming my name, she was begging for me to help her but I didnt.

"Hindi lang ikaw ang may kasalanan Parker!" Carly

"Nandun din kami ng gabing yun, tayong lahat ang may kasalanan" Rex

Mas lalong lumakas ang ulan kayat wala kaming ibang magawa kundi tumakbo pabalik sa
mga tunnels. Goal namin ang makabalik muna sa monitoring rooms.

Gumagapang na kaming

lahat sa lagusan, nasa unahan si Robbie kayat siya ang sinusundan namin..

"Robbie hurry up!" sigaw ni Rex

"Shhh" sagot ni Robbie na para bang kinakabahan, bahagya siyang napatingala.

Maging kami ay napatingala din. Kinapakapa ko ang dingding -- Kahoy. Siguradong

nasa library kami kasi base sa pagkakaalala ko, ito lang yung gusaling gawa sa
kahoy.
Patuloy lang kami sa paggapang nang biglang may bumagsak na matalim na bagay mula
sa taas.

Nagsigawan kami nang mapagtanto namin kung ano ito --Isang Itak

Bigla itong umangat at bumagsak na naman sa amin. Sa takot na baka tamaan kami ay
dali-dali kaming gumapang sa kahit na anong madadaanan namin. Nang dahil doon
nagkahiwa-hiwalay kami nang dinaanan. Hindi ko na nakita sina Carly at Robbie

"Kamusta kayo diyan?" Narinig naming sigaw ni Hershel habang tumatawa.

Patuloy niya kaming inaatake kayat sigaw lang kami ng sigaw. Alam naming oras na
tamaan kami ng itak ay maaari namin itong ikamatay.

Muntik na akong tamaan buti nalang nakailag ako. Patuloy lang kami sa paggapang
hangang sa naging iba ang tunog ng pagbagsak ng itak. Napalingon kami ni Ethan kay
Rex na siyang nasa pinakalikuran

namin. Nagulat kami sa nakita; Nabagsakan ng itak ang likod ni Rex.

"Rex!" Agad akong napasigaw nang makitang lumabas ang dugo sa kanyang bibig.
Nasaksak si Rex at ngayoy mas dinidiinan pa ito ng salarin.

"Umalis na kayo" sabi ni Rex habang lumalabas na ang dugo sa kanyang bibig ..

Napapikit na lamang ako sa takot.

"Parker bilis liko dito!" Pabulong na sigaw ni Ethan kayat agad akong sumunod sa
dinadaanan niya. Maya-maya pay kinapa ko ang dingding naramdaman kong concrete na
ito. Hindi na niya kami mababagsakan ng itak. Ngunit hindi na namin kasama sina
Robbie at Carly. Nagkahiwalay kami.
Inalis ko ang takot na nararamdaman ko. Kailangan kong maging matatag. Hindi na ako
iiyak. Gagawin ko ang lahat para wala ng masaktan si Hershel.

- - - - - - - - - --

Patuloy lang kami sa paggapang hanggang sa makita ko na mayroong labasan sa itaas

namin. Binuksan ko ito, nakahinga ako nang maluwag dahil sa liwanag at malawak na
space, walang ibang tao doon. Nasa loob kami ng faculty office.

Tinulungan ko sa paglabas si Ethan.

"Parks, yung braso mo." Tiningnan ko ang braso ko. Nagulat ako sa nakita ko, may
sugat na pala ako sa braso, natamaan pala ako nang itak kanina...

"Oh my god!" ngayon ko lang naramdaman ang sakit at hapdi ng sugat ko .

Natigil kami nang marinig namin na may nagtatangkang bumukas nang doorknob. Mabuti
nalang at lock ito. Narinig naming hinampas niya ng makailang-ulit ang pintuan
tanda na ito ay ang salarin.

"Ikaw ang bahala sa kanila, magpapahinga muna ako" Narinig ko ang boses ni Hershel
mula sa labas. Parang may kausap siya at marahil ito ay ang kasabwat niya.

Bigla niyang hinataw ng itak ang pintuan habang tumatawa na parang baliw. Takot na
takot kami. Mawawasak na niya ang Pintuan.

END OF CHAPTER 15
 - - - - - -- - - - - - --

Thanks for reading!

Vote and Comment♥

=================

Chapter XVI : Dont look back

{ Third Person's POV }

Sa wakas nakarating na si Chief sa siyudad dali-dali siyang pumunta sa police

station at sinabi ang lahat ng nangyari. Pinapunta niya din doon si Principal
Mendrez .

"Sir pasensya na. Hindi pa namin mari-rescue ang mga bata. Masama pa ang panahon
para pumalaot" Wika ng pulis na agad ikinagalit ni Chief.

"Masama ang panahon?! ganun-ganun na lang yun? Iniisa-isa ang mga estudyante doon!
Kailangan nilang maialis dun sa lalong madaling panahon!" Asik ni Chief ngunit
pinakalma lamang siya ng mga pulis na nilapitan.

"Sir huminahon na ho kayo "

Pabagsak na naupo sa sahig ang matanda dala ng matinding pagod at pagkakonsensya,

"K-kasalanan namin to" Mahinang bulong ni Chief

"anong kasalanan? " tanong ni Detective Rossi na kararating lang .

"tumanggap po kami nang mga studyanteng may Criminal Record at Mental illness."
Agad na lumabas sa balita ang nangyayari sa Provident International Boarding School
pero hindi nila matulungan ang mga estudyante nang dahil sa bagyo.

Nangako si Det. Rossi na tututukan ang kaso at ang nangyayari sa isla.

- - - - - - - - - - - --

{ Parker's POV }

Nanginginig ang mga kamay ko sa takot at hindi ko na mapigilan ang sarili kong
mapahagulgol.

Binuksan ni Ethan ang bintana.

"Parker labas dito bilis!" Aligaga niyang sigaw kayat dali-dali kong sinunod ang
sinabi niya. Basang-basa ang pader dahil sa lakas ng ulan at hangin. Mabuti nalang
at malapit sa akin ang fire escape ladder. Madali akong nakakapit doon, madali
nadin akong makakapunta sa ibang floor malayo sa salarin sa pamamagitan nito.

"Ethan bilis lumabas ka na diyan hanggat hindi pa siya nakakapasok!" Sigaw ko sa

pagitan ng mga hikbi ko at agad na inabot sa kanya ang kamay ko.

Tiningnan niya ako sa mga mata, napakaseryoso ng mukha niya, "Climb to the other
window Parker. Dont stop, dont look back okay? Just run! Dont stop running until
youre safe Parker!" Ma-otoridad niyang saad kayat agad na nakunot ang noo ko.

Walang pag-aatubili akong tumango at muling inabot sa kanya ang kamay ko. "Bilis
Ethan lumabas ka na diyan!" Aligaga kong sigaw.
Nagulat ako nang bigla siyang umiling "I cant Parks, I've always wanted to have a
reasonable death, thank you for giving me that opportunity," Biglang kumurba ang

isang matamis na ngiti sa labi niya "I love you Parks, I always have and I always
will. Dont look back okay?" at laking gulat ko nang bigla niyang isinara ng malakas
ang bintana at inilock ito.

Nanlaki ang mga mata ko at kasabay nun ang otomatikong pagpatak ng luha ko.
"No....Ethan! Ethan get the hell out of there! Dont play the hero! Ethan lumabas ka
dito" Sigaw ako ng sigaw hanggang sa napapatili na ako

Lumingon lamang si Ethan sa akin at ngumiti. "Go" I coundnt here him but Ive read
the words that came out from his lip.

- - - - - - - - - - - - - -

{ Third Person's POV }

Isinara ni Ethan ang bintana matapos lumabas si Parker. Magpapaiwan siya doon para
hindi masundan si Parker ng salarin. Nakakita siya nang baseball bat doon kayat
agad niya itong pinulot.

Maya-maya'y tuluyan ng nasira ang pintuan at pumasok ang salarin na may dala-dalang
napakalaki ngunit napakatalim na kutsilyo. Iniwan ng salarin ang itak na gamit sa
wasak ng pintuan, mas gusto niya ang kanyang kutsilyo.

"Wow! so gusto mo palang maging hero Ethan?" Sarcastic na tanong ng salarin nang
mapagtantong nakalabas si Parker. "Magpapaiwan

ka dito para sa babaeng yun? Ano ba talagang espesyal sa babaeng yun?! " Napasigaw
ito na mistulang galit na galit.
 "Im not afraid you" Matigas na saad ni Ethan.

"you should be" pangangatwiran ng salarin.

"Dadaan ka muna sa malamig kong bangkay bago mo maha--------" hindi inaasahan ni

Ethan ang sumunod na nangyari. Naglabas nang baril ang salarin at pinaputukan siya
nito, tinamaan ang kanyang tiyan kayat agad siyang bumagsak sa sahig.

Nakita ng salarin na nakahiga na si Ethan at walang malay. Nilapitan niya ito para
tingnan kung humihinga pa ba. Lumuhod ang salarin malapit kay Ethan para pulsuhan
siya nang biglang Bumangon si Ethan at sinuntok ang salarin sa mukha.

Dali-daling kinuha ni Ethan ang baseball bat at hinataw niya ang salarin nang
maraming beses. Ngunit sa sumunod na pukpok niya sa ulo nito ay hindi niya
namalayang nakahawak na pala nang kutsilyo ang salarin .

Napangiwi si Ethan sa sakit, kasabay nun ang pagpatak ng butil ng luha sa mga mata
niya. Nasaksak ang simukra ni Ethan. Hindi tumigil ang salarin at inundayan pa niya
ng ilang saksak hanggang bumagsak na si Ethan.

Hirap na hirap si Ethan sa paghinga at kasabay nun ay ang pagluwa niya ng dugo.
Kahit hirap ay nagawa nitong makangiti. Kahit papaanoy masaya siya dahil alam
niyang may magandang

rason ang kamatayan niya at ay yun ang pagligtas sa babaeng minamahal.

- - - - - - - -

Nakalabas na sina Carly at Robbie mula sa mga lagusan nang makarinig sila ng isang
putok ng baril. Dali-dali silang lumabas mula sa Boys dormitory. Takbo sila ng
takbo papunta sa monitoring room. Habang malapit sila sa office ng Principal ay
napahinto si Carly sa pagtakbo nang mapansin na parang may ibang paa siyang
naririnig na tumatakbo.

Napalingon siya at laking gulat niya nang makitang tumatakbo din ang salarin
palapit sa kanila!

Napatili si Carly kayat napalingon din si Robbie. "Gago dito!" Sigaw ni Robbie at
dali-dali silang pumasok sa office ng principal dahil alam nilang aabutan sila nang
salarin kapag tumakbo lang sila.

Dali-dali nilang ini-lock ang pinto at sumandal sa likurang bahagi ng kwarto dahil
sa takot.

"May lagusan ba dito?!!" Aligagang tanong ni Carly at nagsimula itong mapaiyak sa

sobrang takot.

Dali-daling binuhat ni Robbie ang sofa at iniharang ito sa pintuan. "hindi na tayo
pwede sa lagusan! Aabangan nila tayo dun!" Sigaw naman ni Robbie at agad na nilibot
ang paningin na para bang may hinahanap. "Carly ang bintana bilis!" Pabulong na
sigaw ni Robbie upang hindi sila marinig ng salarin.

Nagsimula ang salarin sa pagkalampag ng pintuan sa pamamagitan ng isang palakol

kayat nag-panic na ang dalawa. Halos mabaliw si Robbie sa pagbubuhat ng mga gamit
na ipanghaharang sa pintuan samantalang si Carly naman ay kaagad na binuksan ang
bintana.

Hindi na nag-aksaya pa ng oras si Robbie at dali-dali siyang tumakbo at hinatak si

Carly patungo sa bintana ngunit bago sila umalis ay nakakita si Carly ng folder sa
table ng principal. Isa itong folder na may nakalagay CLASS 4-A confidential. Dali-
dali itong inilagay inipit ni Carly sa kanyang suot na jacket.

Dali-daling umakyat sina Robbie at Carly sa balcony, mabuti nalang at malapit dito
ang faculty Lounge, hindi naka lock ang pintuan at napakalapit lamang nito sa
monitoring rooms.

Makalipas ang ilang sandaling takbuhan at akyatan ay basang-basa silang nakarating

sa Monitoring room. Nang makarating doon ay dali-daling inilock ni Robbie ang
pintuan.

"Carly, ano yang dala mo?" Tanong ni Robbie nang makitang inilabas ni Carly ang
isang brown na folder.

"Kinuha ko to mula sa table ni Sister. Its confidential and its about our class!"
Pahayag ni Carly at dali-daling binuklat ang folder.

Binasa nila ang laman nito ngunit hindi nila ito maintindihan ng mabuti dahil basa
na sa ulan ang ibang pahina. Tiningnan nila ang iba pang nalalabing pahina sa
pagbabakasakaling may maiintindihan sila

Hindi sila nabigo dahil laking gulat ni Carly nang tumambad sa kanya ang isang
file. Agad nakunot ang noo niya.

"Carly ano yan?" Tanong ni Robbie na mistulang nababahala.

"M-may criminal ang record ang isa sa atin" Mautal na utal na saad ni Carly na
mistulang hindi makapaniwala sa nababasa.

"Ha?! sino?" Dali-daling nakibasa si Robbie.

"I.. I dont know! Its smudged! Nabasa sa ulan!" Iritadong sigaw ni Carly kayat agad
na kinuha ni Robbie ang isa pang pahinang nasa likod nito.
"Wait, Psyshopatic Tendencies?! Manic depressive episodes?!" Nagulantang si Robbie
sa binasa.

Agad napahawak si Carly sa kanyang bibig, "Nagpapasok sila nang student na Psycho
dito?!" Nagulantang si Carly sa nalaman.

"Nyeta kanino ba to?!" Galit na sigaw ni Robbie. Nanginginig ang kanyang kamay
habang patuloy itong binabasa. "Male; born October 31, 1994; Filipino; yan lang ang
tanging nababasa ko." Dagdag pa ni Robbie na gulong-gulo.

"Sino sa atin ang may birthday ng october?" Aligagang saad ni Carly.

"Wala... Okay I was the one who made the birthday charts last sem and I can assure
you walang may October na birthday sa atin! if 1994 siya pinanganak this means 18
years old na siya, sino sa atin yung 18 years old na?!" tanong ni Robbie

Saglit na napaisip si Carly sabay sapo ng ulo niya "Blake.... Dixon" Wika ni Carly
at mistulang wala na itong nalalaman.

Nanlaki ang mga mata ni Robbie, "Si Kevin...."

END OF CHAPTER 16

- - - - - - - -- - -

Thanks For Reading!

Vote and Comment ♥

=================

Chapter XVII : Roll The Dice

{ Parker's POV }

"Ethan! lumabas ka!" sigaw lang ako nang sigaw sa pagitan ng mga hikbi ko nguniy
hindi na siya lumilingon sa akin. Parang may kausap siya....

Parker...Parker calm yourself...

Kinumbinsi ko ang sarili ko na umakyat nalang at sundin ang sinabi ni Ethan.

Maingat ako sa pagakyat sa hagdan kasi sa isang maling hakbang lang siguradong
madudulas malalaglag ako. Maya-maya pay bigla akong nakarinig ng putok ng baril
galing sa kwarto kung nasaan si Ethan.

Iyak lang ang tanging nagawa ko. Ibinuhos ko ang lahat ng galit ko sa pag-akyat ko
sa hagdan. Hindi ko na naman natulungan ang kaibigan ko. Pero hindi ako dapat
panghinaan ng loob, ayoko ng maging mahina.....

Nakita kong bukas ang bintana malapit sa boys dormitory kayat doon na ako
dumiretso. Sa wakas, nakapasok nadin ako. Hindi ko maiwasang umiyak nang dahil sa
mga nangyari. Never kong inakala na mangyayari to sa akin.

Napakadilim ng kwartong napasukan ko. Hinahanap ko ang switch ng ilaw nang bigla
akong nadapa, nakaramdam ako na may nahawakan akong basa. Dali dali akong bumangon
para buksan ang ilaw. Nagulat ako sa aking nakita, nakahiga sa kama ang walang
buhay na katawan nina Ryan at Dindo.

Tinakpan ko nalang ang bibig ko upang wag mapatili, nilabas ko nalang ang lahat ng
sama ng loob ko sa pamamagitan ng paghagulgol. Napatingin ako sa mga gamit na nasa
side Table, Nagtaka
ako nang makakita ako ng isang ID......... ID ni Kevin.

Nanlaki ang mga mata ko sa palaisipang pumasok sa utak ko....

Paano kung si Kevin ang killer?

Bigla akong nakarinig ng sigaw at siguradong-sigurado akong kay Carly ito

nanggagalin kayat dali-dali akong lumabas mula sa kwarto nila Kevin at sinundan
kung saan ko narinig yung sigaw.

Laking gulat ko nang salarin sa dulo ng pasilyo! Pilit niyang binubuksan ang
Principal's office gamit ang isang palakol at mula doon naririnig ko ang mga sigaw
nila Carly at Robbie. Bakas ang takot sa boses nila, pare-pareho kaming takot.

Naalala ko ang sakripisyo ni Ethan, ginawa niya iyon dahil bestfriend niya ako.
Hindi ko natulungan si Ethan pero maari pa akong makatulong sa isa ko pang
bestfriend.

Nanginginig ang buong katawan ko dala ng takot at lamig habang unti-unti na namang
pumapatak ang luha ko, "Hoy Panget! Nandito ako!" sumigaw ako para matuon sa akin
ang atensyon ng salarin at tigilan niya sina Carly.

Hinanda ko ang sarili kong tumakbo.

Ngunit malayo sa inaasahan ko ang nangyari kasi napatingin lang siya sa akin. Hindi
niya ako nilapitan sa halip ay ipinagpatuloy niya ang pwersahang pagbukas sa
principal's office.

Anong nangyayari sa kanya? Kahapon lang ay gustong-gusto niya akong patayin pero
ngayon hindi na?!
"Hershel

you bitch! Ako ang habulin mo!!" Muli akong sumigaw ng sumigaw hanggang sa biglang
humarap sa akin ang salarin. Nagsimula siyang maglakad papalapit sa akin kayat
binalot ako ng matinding takot.... Sa takot koy dali-dali akong napatakbo.

Takbo lang ako ng takbo hanggang sa malayo-layo na ako mula sa principal's office
at hindi ko na naririnig ang bakas nang paang humahabol sa akin. Napalingon ako at
laking gulat ko nang mapagtantong hindi niya talaga ako hinabol. Bigla akong
nakarinig ng putok nang baril.

"Oh my God" Yun na lamang ang mga salitang lumabas mula sa labi ko kasabay ang
pagpatak ng luha ko.

- - -- - - - - - - - - -

{ Third Person's POV }

Pinagmamasdan nina Robbie at Carly ang mga monitor upang hanapin sina Ethan at
Parker. Ine-rewind nila ang mga tapes at nagulat sila sa nakita; Si Parker nakatayo
malapit sa salarin .

"Teka kanina to diba? noong nasa loob tayo ng office ni Sister at gustong pumasok
ng salarin?nasa labas pala si Parker kanina?" Gulat at nagtatakang tanong ni
Robbie.

Nakunot ang noo ni Carly at napahawak siya sa bewang niya. "Anong ginagawa niya?!
kinakausap ba niya ang salarin?" Naguguluhang tanong ni Carly at makaraan

ang ilang segundong panonood ay napagtanto niya ang ginagawa ni Parker "Oh my god!
nagpapahabol si Parker!" Sigaw ni Carly at agad siyang napahawak sa bibig niya.
Hindi na napigilan ni Carly ang mapaiyak.

"Teka, hindi siya hinahabol ng salarin?" Tanong ni Robbie nang mapansing hindi
gumagalaw ang salarin sa kinatatayuan.

"R-robbie sa 9th camera t-tingnan mo" Mautal-utal na saad ni Carly na nanlalaki ang
mata at may itinurong isang footage.

Napatingin si Robbie sa tinuro ni Carly sa nakita at maging siyay hindi

makapaniwala sa nakita; Nandoon ang salarin may kasamang dalawang tao na nakatali
at may takip ang mga mukha.

"P-pa-paaano makakapunta ang salarin doon samantalang nasa labas ang salarin kanina
at hinahabol tayo? Hindi kaya....." Hindi matapos ni Robbie ang kanyang sinasabi.

"Robbie ang salarin? May kasabwat pa si Hershel! pero diba late yung feeds ng ibang
camera?" Carly

"Oo late pero pareho yung timeline nila. Totoo itong nakikita natin Carly , dalawa
ang salarin. Pero ang pinanonood natin ay 1 hour ago" paliwanag ni Robbie.

Sa camera 98, nakita nila ang pangalawang salarin. May kasama itong mga bihag,
dalawang tao na nakaupo at nakatali. Pawang may takip ang mga mukha nila;

Ang isang lalaking nasa kaliwa ay may nakasulat na PLAYER 1 sa kanyang suot na
takip sa mukha, samantalang ang nasa kanan naman ay may PLAYER 2 na nakasulat.

Nakunot ang noo nila, hindi nila malaman kung sino ang mga bihag nito. Sa gitna ng
dalawang nakaupo ay may maliit na table.
Biglang kumaway sa harapan ng Camera ang salarin. Parang sinasadya niyang magpakita
sa camera -- Nanunukso

Sa galit, napasuntok na lamang si Robbie sa ding-ding samantalang si Carly naman ay

paupong bumagsak sa sahig habang humahagulgol. Alam nila na ang mga nakikita nila
ay isang oras nang late. Ine-rewind lang kasi nila yunat ibig sabihin nun wala na
silang magagawa kundi panoorin iyon.

Kumaway ang salarin sa camera, alam niyang may makakapanood sa kanyang ginagawa
pagkuway humarap siya sa kanyang mga bihag.

"Hello players! Welcome to our new game its called Roll the Dice, ever saw the
movie Joy ride 2? Well if no, the game is simple! kayo ang bahala sa kapalaran nang
isat-isa. Bawat resulta ng dice pagkatapos niyong ihagis ay may katumbas parusa sa
other player; 1 = Death, 2 = knees, 3 = Arms, 4 = toe & Finger, 5 = back, 6 =
eyes!" Masayang anunsyo ng salarin at inilapag ang isang dice sa gitna ng table.
"The first one to die loses...." dagdag

pa nito.

"Hayop ka! Pakawalan mo kami dito!" Galit na sigaw ng taong may suot na Player 1 sa
kanyang takip sa mukha.

"Hindi pwede! hindi magiging masaya kung isa lang ang player. Heto ang dice, ihagis
mo na!" Pang-uudyok ng salarin habang tumatawa.

"Wag mo siyang sundin! Parang-awa mo na wag!" Sigaw naman ng Player 2 na

nagsisimula ng humagulgol.

"Ihahagis mo o sasabog yang ulo mo?!" Banta ng salarin sabay tutok ng baril sa ulo
ni Player 1 na kasalukuyang nanginginig na sa takot.
"S-sorry" Yun na lamang ang lumabas na mula sa bibig ni Player 1, bakas sa kilos
niya ang labis na takot habang inihahagis niya ang dice.

huminto ang dice sa number 2

"Number 2! wow nice job player 1!" Anunsyo ng salarin at dahan-dahang pinulot ang
isang tubo sa sahig. Walang ano-anoy bigla niyang hinataw ng tubo ang tuhod ni
Player 2.

Umalingawngaw ang napakalakas na sigaw, bakas sa matandang boses niya ang sakit. Sa
sobrang lakas ng pagpalo sa kanyay halos nayupi ang porma ng kanya tuhod.

"its your turn player 2, roll the dice..." bulong naman ng salarin at inilagay sa
palad ng kawawang biktima ang dice. Walang nagawa si Player 2 kundi bitawan na
lamang ang dice at hinintay

ang magiging kapalaran ng huli.

"Eyes...wow thats nice" Nakangising saad ng salarin.

"Wait what?! No! No! Please nagmamakaawa ako sayo!" Sigaw ng sigaw si Player 1 at
pilit na nagpupumiglas. Halos maihi na ito sa takot.

Biglang kumuha ng ballpen ang salarin at walang ano-anoy bigla nitong sinaksak ang
mata ni Player 1. Agad nagtalsikan ang napakaraming dugo kasabay nun ang walang
humpay na sigaw at palahaw ni Player 1 dahil sa matinding sakit. Tumutulo ang
napakaraming dugo mula sa kanyang mata habang nakabaon ang ballpen dito. Walang
nagawa silang dalawa kundi ang maiyak nalang sa matinding paghihirap.

Ibinigay ng salarin ang dice kay Player 1 kahit na sigaw na ito ng sigaw parin ito
sa sakit. Nahulog ang dice mula sa nagpupumiglas at nanginginig nitong kamay at
huminto ito sa sa number 5.
"Back...wow this is gonna be epic!"

Biglang inilabas ng salarin ang kanyang kutsilyo at sinugatan nang napakalalim ang
likod ni Player 2 at wala siyang magawa kundi mapasigaw na lamang sa sakit.
inihagis nalang niya ang dice at huminto ito sa number 1.

"BINGO!" sigaw ng salarin habang tumatawa.

"Noo! You son a bitch! You son of a bitch!" Sigaw lamang ng sigaw ang mga kawawang
biktima.

Walang ano-anoy bigla na lamang binaril ng salarin si Player 1 sa ulo na kaagad

naman nitong ikinamatay. Pumalakpak ang salarin na mistulang manghang-mangha

sa nangyari at iniwan lamang si Player 2 na sigaw parin ng sigaw.

Pati ang mga nanood na sina Carly at Robbie ay walang nagawa kundi ang sumigaw at
maiyak sa nakikita . Wala na talaga silang magagawa dahil isang oras na iyong
nangyari. Tiningnan nila ang kasalukuyang nangyayari doon at nakitang nakaalis na
ang salarin sa footage. Hinanap nila ito sa iba pang footage at nakita sa Camera
68. Naglalakad ang salarin ngunit hindi nila inaasahan ang sumunod na nangyari .

May nilapitan ang salarin, isang tao ring nakasuot ng maskara gaya niya -- Ang
kanyang kasabwat. Bigla niya itong hinataw ng tubo sa ulo kayat agad itong bumagsak
sa sahig habang duguan.

hindi sila makapaniwala sa kanilang nasaksihan .

Nag-kakatrayduran na ang mga salarin....

"M-maari kayang may pangatlong kasabwat?" mahinang bulong ni Robbie.

"What do you mean?!" Carly

"Look at the killer's body structure! Thats not Hershel! Dalawang lalake yan! Carly
dalawa ang kasabwat ni Hershel!" Labis ang takot sa mukha ni Robbie nang dahil sa
kanyang napagtanto.

Biglang may kumalabog sa pintuan na kinaroroonan nila kayat dali-daling nagsigawan

sina Robbie at Carly at napaatras.

"Si Parker to open up! Open up!" Nakahinga ng maluwag ang dalawa sa narinig kayat
dali-dali nilang kinuha ang mga harang na inilagay nila sa pintuan upang
mapagbuksan si Parker. Nang makapasok ay agad na sinalubong ni Carly ng mahigpit na
yakap si Parker habang humahagulgol. Lahat sila hanggang ngayoy takot na takot
parin.

"W-wala na si Ethan! " Iyak ni Parker

"Shhh. shhhh" Pilit na pagpapatahan ni Carly sa kaibigan.

Nagulantang silang lahat nang biglang umalingawngaw ang static na tunog ng radyo na
para bang gustong may kumausap sa kanila. Nagkatinginan silang tatlo.

Matapos ang ilang segundong static ay biglang may nagsalita sa kabilang linya.

"Hello nandiyan ba si Parker?" Nanlaki ang mga mata nila nang marinig ang boses ni
Hershel habang tumatawa.
END OF CHAPTER 17

- - - - - - - - -- - - - -

Thanks for reading!

Vote and comment ♥

=================

Chapter XVII : Behind the demon

{ Dominic's POV }

"kuya! sa Provident High daw mag-aaral?" Tanong ni Parker habang hinihila ang damit
ko. Napakalapad ng ngiti niya pero di ko siya pinapansin kasi concentrate ako sa
videogame na nilalaro ko.

"Kuya naman eh! Pansinin mo ako!" Pangungulit ulit ni Parker sa akin

"Oo kaso Gusto nila Mommy at Daddy na ako ang magiging Yaya mo. Wag kang magulo
naglalaro pa ako!" sagot ko sa kanya at muling nag-concentrate sa paglalaro.Minsan
talaga nakakairita na siya.

"Paano yung plano mo na sa Manila ka magha-highschool?" Tanong ulit niya ngunit di

ko na siya sinagot. Mula sa gilid ng mga mata ko ay nakita kong napakasama na ng
tingin niya sa akin. Tss, pikon.

"Mama's boy" bulong niya at akmang aalis.

"Daddy's whore" Ganti ko.

Lumingon siya sa akin, "Make-up user!"

"Nonstop Farter." Sabi ko at agad na napa-smirk, ang sarap talaga inisin ng isang
to.
"Kulangot eater!" Sigaw niya

"Vomit Swallower..."

"Rugby boy!"

"Rugby girl"

Saglit siyang natahimik na para bang nag-iisip, "Solvent boy!" Sigaw

niya ulit.

Tumawa ako, "Solvent and Rugby are the same, Talo ka Parks" I said and stuck out
my tongue.

"Whatever, tss. Anak ka ng demonyo!" Sigaw niya

Biglang naputol ang masayang panaginip ko ng biglang may sumampal sa akin. Unti-
unting nawala ang imahe ni Parker sa paningin ko. Nakaramdam ako ng matinding sakit
sa ulo ko. Dahan-dahan kong idinilat ang mga mata ko at laking gulat ko nang
tumambad sa akin ang isang taong nakasuot ng maskara ng demonyo.

"Gising na Dominic, Mamatay ka pa"

Napasinghap ako at bahagyang ginalaw ang ulo ko, "H-hayop ka... Pakawalan mo ako
dito"

Napatingin ako sa paligid, nakita kong katabi ko si Grey na nakaupo din sa isang
upuan at nakatali gaya ko. Wala akong naalala simula nang makalanghap kami nang
usok na nakakahilo.

"Ang tagal mo namang nagising Dominic, nagkagulo na ang lahat natutulog ka padin."
Wika ng salarin. Sinusubukan kong kilalanin ang boses niya ngunit may gamit yata
siyang bagay na nagpapagbago ng boses.
"Nasaan sila?! Walang hiya ka wag na wag mo silang sasaktan!" nagpupumiglas ako
para makawala sa tali ko pero napakahigpit nito.

"Easy

lang Dom, darating din ang oras mo."

Gustong-gusto ko siyang sugurin at patayin ngunit di ko magawa kasi nakatali ako.

Bigla kong narinig na umungol si Grey tanda na unti-unti na siyang nagigising kayat
napalingon ako sa kanya.

"Grey gising!" Sigaw ko

Gulat si Grey nang magising siya agad siyang nagpumiglas gaya ko, "Hayop ka! Bakit
ako nakatali?! Anong ibig sabihin nito?! Pakawalan mo ako dito!" Sigaw ng sigaw si
Grey.

Tumawa lang ang salarin, "Not yet..."

"Tutal gising na kayong dalawa, magsimula na tayo sa laro pero bago yun hihintayin
muna natin ang special player natin na napakahalaga sa inyong dalawa" Bakas ang
pagka-arogante sa boses niya.

"Wag na wag mong idadamay si Parker dito hayop ka!" Sigaw ni Grey.

Teka espesyal sa amin? Oo nga si Parker ang ibig niyang sabihin.

Hindi pwedeng mapahamak ang kapatid ko!

"If you do anything to harm my little sister, I swear to God i will hurt you in any
possible way" banta ko sa kanya. Pinipilit kong kumalas mula sa pagkakatali ko pero
napaka higpit talaga nito. S-si Carly, sana ligtas siya.
 "Wow takot ako! hahahahaha" Saracstic niyang saad.

"Wag mo mong idamay dito si Parker parang awa mo na!" Sigaw ni Grey.

Kinuha ng salarin ang baril na nasa bulsa niya, "See this is why I chose Parker.
Kung siya mamamatay, madaming masasaktan"

"Ako nalang yung saktan mo wag ang kapatid ko!"

Napailing-iling siya habang ikinakasa ang baril, "Heres how we play, nakikita nyo
tong laptop? naglagay ako ng sarili kong camera para mamonitor ang mga nangyayari
sa labas. Papupuntahin ko dito si Parker nang mag-isa. Kailangan wala pang isang
minuto ay nandito na siya. Every minute na wala siya dito ay may mamamatay sa isa
sa inyo." Bigla niyang itinuro sa amin ang baril.

"And if she arrives within One minute anong gagawin mo sa kapatid ko?!"

"Dominic, Dominic, sasabihin ko yan sa takdang panahon." salarin

May kinuha siya mula sa kanyang bulsang isang walkie talkie.

"Hello nandyan ba si Parker ?" sabi niya sa walkie talkie. Nanlaki ang mga mata ko.
Hindi! Hindi maaring pumunta dito si Parker! Mapapahamak lang siya!

"Parker Wag kang makinig sa kanya!" Sigaw ako ng sigaw ngunit agad niya akong
sinuntok.

Hindi ko na narinig pa ang pinag-usapan nila dahil lumayo mula sa amin ang salarin.
Maya-maya pay bumalik siya, "Sorry guys, She's coming"

"Wag na wag mong sasaktan si Parker kundi papatayin kita!" Grey

"30 seconds left!" Biglang sigaw ng salarin habang nakatingin sa relo niya.

- - - - - - -

{Parker's Point of Vew }

"Walang hiya ka! Wag mo silang sasaktan!" Sigaw ko.

Bigla naming narinig na sumigaw si Kuya. Napaiyak nalamang ako lalo na nang marinig
kong sinuntok si Kuya.

"Its up to you Parker, if and only IF makakarating ka dito sa homeroom classroom

natin within 1 minute. No one will die. But every minute na late ka, may mamamatay
sa isa sa kanina, Pili ka? Si Grey o si Dominic? kailangan ikaw lang mag-isa, no
guns & weapons. The clock is ticking parker" The killer ordered at agad na pinutol
ang linya.

Agad kong nasapo ang ulo ko, nasa kanya sina kuya at Grey. Hinding-hindi ko
mapapatawad ang sarili ko kung may mangyaring masama sa kanila.

"Parker dont go there!" Sigaw ni Carly

Pinunasan ko ang luha sa mga mata ko, "I cant risk their lives"

"Paano ka?! How sure are you na makakaligtas ang kuya mo kung pupunta ka doon?
Parker papatayin ka din niya. " sabi ni Robbie
Napabuntong hininga na lamang ako at agad na sinuot ang jacket ko, "If anything
happens to them knowing that i wouldve done something to help them,

I would regret this for the rest of my life."

I hugged both of them, "Dont follow me please" Pagmamakaawa ko sa kanila.

Hindi na ako nagpaligoy-ligoy pa, dali-dali akong tumakbo patungo sa Classroom

namin. Sa buong buhay ko ngayon lang ako nakatakbo ng ganito kabilis. Halos mawalan
ako nang hininga pero ayaw kong tumigil kasi kailangan nila ako.

Tagaktak ang pawis ko nang makarating na ako sa classroom. Nasa pintuan ako nang
bigla kong narinig nasumigaw sina Grey at Kuya

"Parker wag kang pumasok!"

Huli na bago ko sila narinig, hindi ko nacontrol ang sarili ko at binuksan ko ang
pintuan. Nakita ko ang kuya ko na alalang-alala at si Grey na naiiyak. Ngunit
pagtingin ko sa salarin ay nakharap napala siya sa akin at nakatutok na sa akin ang
baril na hawak niya.

Bigla niya akong akong pinaputukan at sa sobrang gulat koy agad akong kumaripas sa
pagtakbo.

Takbo ako ng takbo dahil sa takot ngunit ang masaklap ay sinusundan niya ako sa
pagtakbo

Hindi ako huminto sa pagtakbo hanggang sa makarating ako sa Library. Dali-dali kong
isinara ang pintuan ngunit napakalapit lang niya saakin. Hindi ko na nagawang i
lock pa ang pinto kayat nadaganan na niya ako.

Pagod na pagod na ako. Nakahiga ako sa sahig habang siyay nakapatong sa ibabaw ko.

"Bilis mo palang tumakbo

parker pero naabutan parin kita" Tumawa siya at bigla niyang tinanggal ang
maskarang suot niya.

Nanlaki ang mga mata ko nang makita ko kung sino siya....

"Surprise Parker" Bulong niya.

"D-DIXON?!"

Nakanganga parin ako, hindi ako makapaniwala. Nananaginip ba ako? Buhay si Dixon at
all this time siya ang pumapatay?!

"What did I ever do to you?" napaiyak ako

"What did you do.... um .. wait let me think .. YOU TOOK MY BESTFRIEND AWAY FROM
ME!"
Agad nakunot ang noo ko, "You dont own Grey! Wait youre gay?!"

Marahas niyang hinawakan ang ulo ko at tumayo siya, "No you Idiot! but Grey was my
only friend!"

"Ano ba kayo ang ingay niyong dalawa?!" Nagulat ako nang malamang nasa hindi
kalayuan lang pala si Hershel, nakahiga siya sa sofa at para bang natutulog. Tumayo
siya at lumapit sa amin.

Tiningnan ako ni Hershel sa mga mata at napangisi siya, "Tingnan mo nga naman, Hi
Parker! Ano ang pakiramdamna malagay sa bingit ng kamatayan at walang ibang
tutulong sayo?"

Napaiyak na lamang ako.

Nalaman ko mula kay Carly ang totoo at ang dahilan ni Hershel kung bakit niya
ginagawa to. Kung sana tinulungan ko lang si Eliza baka sakaling hindi to
mangyayari sa amin lahat.

"H-hershel kung maibabalik ko lang ang panahon, hindi ako magdadalawang isip na
tulungan si Eliza!" Iyak ko.

"Oh you and youre bullshit Parker! Hangang-hanga sayo ang kapatid ko alam mo ba
yun?! Pero anong ginawa mo?! WALA DIBA?! WALA! INUNA MO ANG SAR-------" Nagulat ako
nang bigla na lamang umalingawngaw ang isang putok ng baril. Natigil sa pagsasalita
si Hershel at bigla na lamang siyang bumagsak sa sahig.

Napatili ako nang makitang matama na ng bala ang noo ni Hershel at agad na nagkalat
sa sahig ang napakaraming dugo.

"Ang ingay niya kasi" Mahinang bulong ni Dixon na nakangisi habang hawak-hawak ang
umuusok pang baril.

Hindi ako makapaniwalang pati kasabwat niya ay nagawa niyang patayin.

"Baliw ka dixon! Baliw ka!" Sigaw ako ng sigaw ngunit tawa lang siya ng tawa.

"We treated you as a friend Dixon you know that!" Muli kong sigaw

"We all go a little crazy sometimes Parker at Sorry hindi mo malalaman ang lahat ng
motives ko ngayon, Hayaan mong ang iba nalang ang makaalam ng nun" Dahan-dahan
niyang hinaploas ang mukha ko kayat napangiwi nalang ako sa takot.

"Youre a psycho!" Sigaw ko ngunit muli siyang tumawa.

"Thanks for the compliment" Bigla siyang tumalikod at ini-lock ang pinto.

Pagkakataon ko nato! Agad kong nilibot ang paningin ko, dali-dali kong pinulot ang
nakita kong ballpen at sinunggaban si Dixon ng saksak sa kanyang tenga.

Sigaw siya ng sigaw sa sakit kayat mas idiniin ko ito ng mabuti hanggang sa makita
akong tumutulo na ang napakaraming dugo sa kanyang tenga.

"Puta ka!" Sigaw niya at tuluyan niya akong naitulak. Sigaw siya ng sigaw at
bahagyang napaluhod dahil sa sakit. Natapon sa malayo ang baril na hawak niya.

"Tanga ka parin Dixon!" Sigaw ko. Tumakbo ako para lumabas sa pintuan ngunit nahila
niya ang jacket na suot ko.

"You cant run bitch!" Sigaw niya na at ngayoy nagngi-ngitngit na sa galit.

Nagpanic na ako. Nakahawak ako ng libro at dali dali kong inihampas ito sa ulo
niya. Tuluyan niya akong nabitawan nang makita niyang nakahawak ako ng encyclopedia
at ihahampas ko na sana ito sa kanya.

Sinamantala ko ang pagkakataon at dali-dali akong tumakbo paalis ng library ....

Takbo na naman ako ng takbo. Lumingon ako at nakita ko si Dixon, Mistula siyang
nahihilo habang tumatakbo. Mas binilisan ko nalang ang pagtakbo ko hanggang sa
makarating ako sa Auditorium.

Gusto kong i-lock ang pinto ngunit hindi ko alam kung paano. Tumakbo nalang ako sa
mga sa mga

musical instruments, nagtago ako doon tutal alam kong napakalaki ng Auditorium
namin.

Bahala na ang diyos sa akin. Kinuha ko nalang drumsticks tutal matalim iyon.
Nagtago ako sa likod ng Cello at tinakpan ang bibig ko ...

- - - - - - - - - -- - -

{Dominic's Point of View}

Naririnig ko na si Parker na tumatakbo palapit sa amin. Biglang binunot ng salarin

ang baril niya. Napasigaw kami ni Grey pero huli na ang lahat, binuksan na ni
Parker ang pintuan.

Para akong mababaliw nang makita kong pinaputukan niya ang kapatid ko. Sigaw lang
ang tanging nagawa namin ni Grey. Akala ko mawawala na ang kapatid ko pero buti
nalang nakailag siya. Ngunit hinabol namansiya ng salarin.

Sa galit ko napatayo ako habang nakatali pa ang upuan sa katawan ko. Hindi kinaya
ng katawan ko ang bigat ng upuan kayat bumagsak ako sa sahig.

"Dominic! Grey! Nasaan kayo?!" Nabuhayan ako ng loob nang marinig ko ang boses ni
Carly.
"Carly nandito kami! Bilisan mo! Papatayin niya si Parker!" Sigaw ni Grey

Agad kaming natulungan ni Carly. Nang matanggal ang mga tali namin ay dali-dali
naming sinundan kung saan tumakbo silang dalawa. Hindi na namin ininda ang sakit ng
katawan at Sugat namin .

Tumakbo lang kami ng tumakbo, hindi namin alam kung saan sila pumunta. Bigla kaming
nakakita ng bakas ng dugo.

Nakita kong napaiyak si Grey sa nakita namin.

"Nasugatan ang braso ni Parker kanina dahil sa itak" Sabi ni Carly kayat kinabahan
na ako. Sinundan nalang namin kung saan patungo ang bakas ng dugo. Nakarating kami
sa library at naabutan namin ang walang buhay na katawan ni Hershel.

"Dito may bakas pa dito ng dugo!" Sigaw ni Grey kayat muli kaming lumabas at
sinundan ito.

Sinundan namin ito hanggang sa makarating kami sa Auditorium.

Bukas ang Pintuan.

Dali-dali kaming pumasok.

"PARKER! ASAN KA?!" sigaw ako ng sigaw

Biglang tumakbo si Grey, napatingin ako sa kanyang pinuntahan

Para akong nabunutan ng tinik nang makita ko ang kapatid kong lumabas mula sa stage
nagtatago pala siya sa mga musical instruments.

Awang-awa ako sa itsura ng kapatid ko. Punong puno siya ng dugo at umiiyak.

Tumakbo siya palapit sa amin .

- - - - - --- - - - - -

{Third Person's POV}

Naiwan sa monitoring rooms sina Carly at Robbie na nagdarasal. Biglang naalala ni

Robbie ang dalawang taong nakita nilang pinaglaro ng "roll the dice".

"I cant just sit here" Bulong ni Robbie sa sarili.

"Carly stay here" Ma-otoridad na saad ni Robbie at dali-daling tumakbo. Hindi na

siya napigilan pa ni Carly.

Nang makarating siya doon ay maingat siyang pumasok sa takot na baka naroon ang
salarin. Dali-dali niyang tinanggal ang takip sa mukha ni Player 1.

Napapikit nalang si Robbie nang makita niyang si Blake iyon. May ballpen na
nakatusok sa mata nito at wala na siyang buhay.

Nilapitan naman ni Robbie ang nasa kabila. Napaiyak din siya ng makita niyang si
Kevin ito. Ngunit biglang dumilat ang mga mata ni Kevin. Napasigaw si Robbie sa
takot.

"Rob.. tulong" Bulong ni Kevin kayat agad niya itong tinulungan.

Samantala nakita ni Carly na hinahabol si Parker ng salarin kayat dali-dali siyang

tumakbo doon para tulungan sina Dominic at Grey nang sa ganun matulungan din nila
si Parker...

END OF CHAPTER 18
- - - -- - - - - - - -

Thanks for reading!

Vote and Comment ♥

=================

Chapter XIX : The Final Girl

{ Parker's POV }

No matter how hard I try to be brave, hindi ko talaga kaya. Hindi maalis ang takot
ko. Ilang minuto ang lumipas, hindi parin ako umaalis sa pinagtataguan ko. Bigla
kong narinig na bumukas ang pintuan. Pinangunahan na ako ng takot ko kayat hindi
ako kumilos, nagtago lang ako at tinatakpan ang bibig ko.

Tanggap ko na kung ano man ang magiging kapalaran ko, at least lumaban ako
hanggang sa huli. Ive had a good life kasama ang family at friends ko and I cant
deny the fact na may kasalanan din ako, I deserve this... I deserve to be in this
situation...

Naghihintay lang talaga ako na matagpuan ng salarin. Ngunit wala, walang umatake
sa akin. Di kaya guni-guni ko lang yun dahil sa takot ko?

Makaraan ang ilang minuto ay may narinig akong tumatakbo. Marami akong naririnig
na mga bakas ng paa...Sana, sana sina kuya na ang padating .

"Parker! Parker nasaan ka?!!" Nanlaki ang mga mata ko. Hindi ako nagkakamali,
boses yun ng kuya ko!

Bigla akong nabuhayan ng loob nang marinig ko ang boses ni Kuya. Tinatawag niya
ang pangalan ko kayat dali-dali akong tumayo. Nakita ko si Grey, masayang-masaya
siya nang makita ako. Tumakbo siya papunta sa direksyon ko. Agad na kumurba ang
malapad na ngiti sa labi ko at hindi ko napigilan ang pagbuhos ng luha ko lalong-
lalo nat nang makita ko rin sina Kuya at

Carly.

Hindi ko napigilang mapahagulgol kasi pagod na pagod na rin ako. Pinipilit kong
tumawa pero hindi ko talaga mapigilang umiyak ..

Masayang-masaya ako ngunit bigla akong nakaramdam ng sakit.

Para bang hindi na ako makagalaw.

Napatingin ako sa kanila at nagulat ako nang bigla silang nagsigawan. Napalitan
ang ngiti nila ng sigaw at luha kayat maging ang ngiti koy nawala rin.

"Parker no!" Biglang sigaw ni Grey at nakita ko ang pag-agos ng luha mula sa mga
mata niya.

Magsasalita sana ako ngunit laking gulat ko dahil imbis na salita, dugo ang
lumabas mula sa bibig ko. Bahagya akong napayuko ako at laking gulat ko nang makita
ko ang palasong tumagos sa sikmura ko.

Nagiging malabo ang lahat ng nawalan akong balanse sa sarili ko, Bumagsak ako sa
sahig. Pinilit kong ibuka ang mga mata ko, nakita ko ang malabong mukha nila Carly,
Grey at Kuya. Nakapalibot sila sa akin at lahat sila nag-iiyakan. Ayoko silang
makitang umiiyak kayat pinilit ko ang sarili kong ngumiti.

"Parker! Parker dont close your eyes! Parker stay with us!" Narinig kong sigaw sila
ng sigaw.

Im trying my best to stay awake pero parang bumibigat ang mata ko, I can no longer
keep up with the pain. Naaninag ko si Carly na humahagulgol kayat hinawakan ko nang
mahigpit ang kamay niya. "Take care of him sis" Yun

lamang ang lumabas sa bibig ko.

"Wag kang magsasalita ng ganyan! Help is on the way! Just hang on! Parker im
begging you!" Sigaw ni Carly

Naramdaman kong hinawakan ni kuya ang mukha ko. "Parker dont you dare leave me!
We'll go home together! We'll still watch cartoons together! Parker wag kang
bibitaw" Napahagulgol si Kuya kayat kahit mahirap ay sinubukan kong abutin ang
mukha niya.

"I.... I love you kuya" mahinang bulong ko

"Dont sleep Parker, Dont sleep! stay with us!" Muling sigaw ni kuya habang
humahagulgol kayat pakiramdam koy unti-unting nadudurog ang puso ko kasabay ang
pagbagal ng pagtibok nito.

Naaninag ko si Grey na humahagulgol kayat inabot ko ang kamay niya. We held each
other's hands for the last time...

"P-parker patawarin mo ako! Parker! Parker mahal na mahal kita!" Sigaw siya ng
sigaw kayat muli akong napangiti.

"I love you...til forever ends" mahinang bulong ko kahit hirap na hirap na ako sa
paghinga.

- - - - - - - - - -- - -
{Dominic's POV}

Paulit-ulit kong sinisigaw ang pangalan ng kapatid ko. Pakiramdam koy dinudurog ang
puso ko. Ayoko siyang makatulog dahil alam kong oras na makatulog siya'y hindi na
siya magigising.

"Parker! Parker baby look at me!" Sigaw ng sigaw si Grey habang tinatapik ang
pisngi niya.

Pakiramdam koy tinakasan ako ng katinuan nang makita kong hindi na gumagalaw ang
nakadilat pang mga mata ni Parker. Her eyes are open but she's no longer
responding. Nanginginig kong hinawakan ang pulso niya at napasigaw na lamang ako
nang wala na akong madamang pintig.

"Parker no! Parker gising!" Carly

"Parker!" sigaw lang ako ng sigaw nang bigla akong nakaamoy ng pamilyar na usok ...

Tiningnan ko sina Carly at Grey maging sila ay nagsimula nang mahilo....

END OF CHAPTER 18

- - - - - - - - - - - - - - - -

RIP PARKER.
Thanks for reading!

Vote and comment♥

=================

Chapter XX : Survival of the fittest

{Carly's POV}

Unti-unti kong ibinuka ang mga mata ko, hindi ko maiwasang mapangiti, "Panaginip
lang pala ang lahat, thank you lord" Mahinang bulong ko at agad na napabuntong
hininga ngunit nagtaka ako kasi bigla akong nakadama ng sakit sa mga kamay ko.
Shit! Bakit nakatali ako?!

"Nope this is all real Carly, Welcome to the bloody reality" Laking gulat ko nang
biglang may nagsalita sa likod ko. Shit what the hell?! Nakasuot siya ng mahabang
itim na damit at nakasuot ng maskara ng demonyo. Shit! Ang killer!

Agad kong nilibot ang paningin ko at mas nagulat ako nang mapagtantong nakaupo kami
ni Dominic sa dalawang magkatalikod na upuan at nakatali kami dito habang
nakatalikod sa isa't-isa. Wait so ibig sabihin totoo yung mga nangyari at totoong
wala narin......

Agad akong napatili at napahagulgol nang makita ko ang walang buhay na katawan ng
bestfriend kong si Parker na nakahiga sa stage. Dali-dali akong nagpumiglas.
Gustong-gusto kong lapitan si Parker; gustong-gusto kong makawala ngunit di ko
kaya.

"Parker! Parker!" Sigaw ako ng sigaw habang humahagulgol. "You son of a bitch
pakawalan mo kami dito! Papatayin kita! Hayop ka!"

"Natatakot ako tangina!" Sarcastic niyang sigaw kayat nanlaki ang mga mata ko....
Kilala ko ang boses na yun..
"Dixon?" Mahinang bulong ko at agad niyang tinanggal ang maskara sa mukha niyua.
Nakangisi siya na para bang nagmamalaki.

Agad nakunot ang noo ko, "B-but you-youre dead?"

"I didn't die, I was only dragged you idiot! Well what do you expect from a typical
cheerleader anyway? Gaya nga sa mga horror movies theres always a dumb cheerleader"
Sabi niya at agad akong tinawanan. "Yung boyfriend mo, hindi nakaget-over sa mahal
niyang kapatid...nasiraan na yata ng bait." Dagdag niya pa kayat agad kong nilingon
ng bahagya si Dominic.

"Dom! Dominic!" Sigaw ulit ako ng sigaw sa pagitan ng mga hikbi ko ngunit hindi
niya ako pinapansin. Nakayuko lang si Dominic na parang wala sa sarili.

"So magkasabwat pala kayo ng walang hiyang si Hershel huh?!" Napasigaw na lamang
ulit ako kay Dixon.

"Ex-kasabwat Carly... Sabihin nalang nating ginamit ko siya kaso ngayon tapos na
ang pakinabang ng putang yun. Pero malaki ang pasasalamat ko sa kanya kasi mas
naging madali ang trabaho namin dahil sa tulong niya. Ang hirap kaya kayong
habulin, Taguan version 2.0"

"Nasaan si Grey?!" Muli kong sigaw nang maalala siya.

"Andun natutulog sa sahig ang loko"

Deretsahang sagot ni Dixon habang nakangiti sabay turo sa isang direksyon kayat
agad ko itong sinundan ng tingin.

Teka bakit hindi nakatali si Grey?

"Grey gising! Grey! Takbo! Grey!" Agad akong napasigaw nang mapansin kong parang
unti-unti ng gumigising at bumabangon si Grey.
"Shhh! Wag mong distorbohin ang apprentice ko Carly. Kita mong pagod na pagod ang
tao." Muling saad ni Dixon habang nakangisi kayat agad na nanlaki ang mga mata ko.

Apprentice?

I-ibig sabihin.....

"Ap-App-rentice?" Mautal-utal kong saad. "Oh my god! Grey ikaw ang kasabwat?!"
Muli kong sigaw nang mapagtanto at mapagtagpi-tagpi ko ang lahat.

Hindi ako makapaniwala na magagawa ni Grey na traydorin kami lalong-lalo na si

Parker. Maniniwala akong ipapahamak niya kami, pero si Parker? Alam kong mahal na
mahal ni Grey si Parker!

Bumangon si Grey na nakatulala lamang; pulang-pula at namumugto ang kanyang mga

mata.

"Yes Carly...Yes he is" Sabat ni Dixon kayat napatili na lamang ako sa galit.

"Grey! Hayop ka! Minahal ka ng kapatid ko! Papatayin kita!" Laking gulat ko nang
bigla na lamang nagwala si Dominic. Sigaw siya ng sigaw habang humahagulgol.

Awang-awa ako sa kanya kasi alam ko kung gaano niya kamahal ang kapatid niya...

Biglang napatayo si Grey at agad na sinapo ng marahas ang ulo niya "No! No! M-mahal
ko si Parker! Parker!" Nag-iba ang emosyon sa mukha ni Grey, para siyang litong-
lito. Bigla siyang napatingin sa kinaroonan ni Parker at biglang bumagsak sa sahig
habang umiiyak."Parker! Parker!" Sigaw siya ng sigaw.

Nakakatakot ang reaction ni Grey, para siyang galit na galit pero biglang umiyak na
parang bata.

Natahimik bigla si Dominic at natulala na naman..

"Grey umayos ka nga, Parker isn't worth it!" Giit naman ni Dixon.

Dahan-dahang tumayo si Grey. Mistula siyang nagngi-ngitngit sag alit at walang ano-
anoy sinugod ng suntok si Dixon at agad itong kinwelyohan.

"Dixon putangina! Wala sa plano natin ang galawin mo si Parker! Walang hiya ka!"
sigaw nang sigaw si Grey habang sinusuntok si Dixon. Pero hindi lamang ito umiilag
at lumalaban.

"Grey killing Parker was for your own good. She's holding you back!" Matigas na
saad ni Dixon kahit tumatulo na ang dugo mula sa labi nito. Hindi man lang siya
nasisindak sa galit ni Grey

"She was my life Dixon! Ginawa ko to para sa kanya nakalimutan mo naba yun!" Muling
sigaw ni Grey at muling bumagsak ng paupo sa sahig habang humahagulgol.

"Weve planned this for years Grey, hinding-hindi ko hahayaang sirain lang ng
babaeng yun ang plano natin. Bakit Grey nasisigurado mo bang matatanggap ka ni
Parker oras na malaman niyang mamatay tao ka rin?!" Sigaw rin ni Dixon na para bang
sinusulsulan si Grey.
Naguguluhan na ako sa mga naririnig ko. Si Dominic wala na rin sa sarili niya.

"Why...Why are you doing this to us?! Hershel's doing this for Eliza how about
you?" Sabat ko sa kanila

Biglang lumayo si Dixon kay Grey at lumapit sa akin. "Why?! Because I can! Because
I want to!" Biglang sigaw ni Dixon sabay hila ng buhok ko kayat agad akong napatili
sa sakit.

"Bitawan mo siya hayop ka! Hayop ka!" Sigaw naman ulit ni Dominic habang
nagpupumiglas.

"Dixon youre smart! Alam mo dapat kung ano ang tama at mali!" Iyak ko

Tumawa si Dixon, "Youre right Carly, Im smart hell Im even the smartest among you
nimrods! Do you wanna know a secret? Ayokong magmayabang pero alam niyo bang ako
ang may kagagawan ng lahat?" Kinuha ni Dixon ang kutsilyo mula sa kanyang bulsa at
itinapat ito sa kanyang mukha. Dahan dahan niyang hinaplos ang napakatalim na dulo
nito habang ngumingisi, "Napaisip ako, kaya ko kayang maging isang diyos? Kaya ko
kayang manipulahin ang isang tao? Alam mo matagal na namin tong tanong nila Grey
eh, naisakatuparan lang talaga dahil kay Eliza. Naaalala

niyo ba yung gagong pumatay kay Eliza? Para sa kaalaman niyo ako yung nagpahithit
sa kanya ng droga. Grabe ang tanga ng lalakeng yun! Hindi niya napapansin na parati
kong nilalagyan ng droga yung kapeng parati kong binibigay sa kanya. Sa totoo lang
hindi ko talaga inakalang mapapatay niya si Eliza kaso ika nga nila, May dahilan
ang lahat ng bagay.Hindi rin naman dapat si Eliza yung mamatay, Si Hershel dapat
yun. Pero biruin niyo yun? Nang dahil pala sa pagkamatay ni Eliza eh nabuo sa isip
ko ang pangalawang konsepto ng experimento ko, Ang Slaughter High project."

"Mga hayop kayo!" Muli akong napasigaw.

"Hayop sa galing! Hahaha! Napansin ko, parati niyong bukambibig yung salitang
pagkakaibigan so I wanted to put it to the test. Siguro naman alam mo yung katagang
Survival of the fittest diba? Survival of the fittest is a Natural selection
conceived of as a struggle for life in which only those organisms best adapted to
existing conditions are able to survive. So I came up with the plan, Kayong lahat
na hindi tumulong kay Eliza ay nilagay ko sa top twelve ng school. I planned for
you to be here in this island. Gusto kong makita kung hanggang saan ang tatag ng
sinasabi niyong pagkakaibigan. I want to see you turn against each other and I
didnt fail. Yung sina Kevin at Dino? Kita niyo naman diba? Desperado na silang
mabuhay na kahit makasakit ay ginawa parin nila para lang makaligtas. And I made
sure na may makakapanood nito, " Tinuro ni Dixon ang CCTV cameras

"I want to show people how evil man can be lalong-lalo na pagdating sa kaligtasan.
Gusto kong ipakita ang totoong kulay ng tao. Nang dahil sa takot, lumalabas ang
tunay na kulay ng isang tao gaya ng pag-nalalasing. Survival of the fittest at its
very core. The best experiment ever. I'll leave the best legacy among all.... I'd
be recognized as the best scientist."

"You've watched too many horror movies you son of a bitch!" Sigaw ko

"Carly, Horror movies are only my training wheels" Giit ni Dixon sabay haplos sa
pisngi ko. "The weak die out and the strong will survive" bulong niya

Wala akong nakikitang bakas ng pagsisisi sa mukha ni Dixon. Mas nakikita kong
masaya siya....masaya siya sa pagdurusa namin...

Napatingin si Dixon kay Dominic at muling napangisit, "Sayang kung hindi lang sana
ginulo ni Parker ang plano ang gagawin ko sana eh papipiliin kita kung sino sa
kanila ni Carly ang gusto mong mabuhay... Maganda sana yun"

"Thats bullshit!" Sigaw ni Dominic

kahit na sino ang makakarinig nun ay hindi makakapaniwala. Nang dahil lang dun,
maraming buhay ang nasayang! Marami ang nasaktan! Mas matatanggap ko pa kung ang
motibo niya ay paghihiganti pero sa ganitong dahilan?! Kabaliwan!

"it doesnt have to make

sense to you, it makes sense to me!" Biglang sigaw ni Dixon sabay saksak sa hita ni
Dominic kayat nagsigawan ulit kami.
"Get away from him! Baliw ka Dixon! Paano ka nakapasok sa skwelahang to?!" ako

biglang napangiti si Dixon...pakiramdam koy demonyo ang kaharap ko ngayon.

"With money! Yang si Principal na mukhang pera? nakita niyang may criminal record
pero hindi siya nagdalawang-isip na papasukin ako nang mag-alok ng malaking halaga
yung mga umampon sa akin para matanggap ako sa skwelahang to! See my adoptive
parents were very desperate to get rid of me"

"Shit"

"By the way, yung mga bomba? ako lahat ang gumawa nun. Improvised nga eh! Yung
ginagamit kong usok para makatulog kayo. Improvised din yun, ginagawa ko mula sa
Chemistry laboratory natin. Ito ang advantage ng pagiging matalino, Nerds are so
better than jocks."

nagulat nalang ako nang biglang magsalita si Dominic, "Ikaw Grey, ano yung motive
mo? paano mo nagawang traydorin ang kapatid ko?" Walang emosyon nitong saad.

Ngayon ko lang nakitang ganito siya ka seryoso..

Nagsalita si Grey na kanina pa tahimik,"Parker was going to leave me for new york
and I couldnt let that happen. Mahal na mahal ko siya. Hindi ko kayang mawala
siya." patuloy parin ang pagdaloy ng luha ni Grey....

"At ngayon Grey nasaan

ang kapatid ko?!" Sigaw ni Dominic at sarcastic na tumawa habang tumitingala sa

kisame. "Ni-isa sa atin di na siya makakasama! Yan yung plano mo Grey ang patayin
ang kapatid ko?! Yan ba yung sinasabi mong pagmamahal?!" Nanggagalaiting sigaw ni
Dominic.

Lahat kami nag-iiyakan maliban nalamang kay Dixon na nakangisi lang sa isang tabi.
"No! She wasnt supposed to die! Yung mga target ko ay yung pumipilit kay Parker na
umalis at yung may kasalanan sa kanya! gusto ko lang mawala ang lahat ng sumusulsol
sa kanya na pumunta sa New York!" biglang sinabunutan ni Grey ang buhok niya at
muling humagulgol.

matagal bago makasagot si Grey. Hindi siya humaharap sa amin habang nagsasalita,
nakatingin lamang siya sa kawalan.

hindi ako makapaniwalang sa simpleng bagay lang ay nagawa nilang pumatay...

"Grey sana ako nalang yung pinatay mo tutal ako naman yung nagyaya sa kanya sa New
York! Sana ako nalang yung pinatay mo!" sigaw ng sigaw si Dominic

"Grey ikaw lang yung nagpasaya ng ganun katindi kay Parker kaso ano tong ginagawa
mo?! Grey mahal na mahal ka ng kaibigan ko!" Naawa ako para kay Parker pero mabuti
nalang siguro at hindi niya nalaman to

Pinunasan ni Grey ang luha sa kanyang mga mata at muling napatingin sa kawalan,
"Alam nyo, ako ang pumatay kay Mr. Stanley kasi nalaman kong naglagay siya ng mga
cameras

sa shower room ng Girls. Pinanonood niya si Parker na naliligo pati kayo din Carly.
Kayo Carly diba nagmakaawa ako sa inyo na miki na kumbinsihin niyo sa Parker na
huwag umalis? anong ginawa niyo?! wala diba?! Hindi dapat si Parker yung pinatay
dapat kayo yun eh! Dapat sa simula pa lang dinispatsa ko na kayo!" Grey

Biglang lumapit si Grey sa amin. Bigla niyang inilabas ang napakatalim kutsilyo,
iniangat niya ito na parang sasaksakin ang kamay ko kayat pumikit na lamang ako.

"Grey wag walang hiya ka!"

Lahat yata ng dasal ay binigkas ko na sa isip ko, nag-expect ako ng matinding sakit
kaso nagtaka ako kasi bigla kong naramdaman na parang malaya na ang kamay ko.
Hinawakan ni Grey ang kamay ko na para bang ayaw niyang malaman ni Dixon na
nakawala ako. Tiningnan ko ang mukha niya, Ganun parin ang ekspresyon niya; Galit
na galit.

Teka tinutulungan niya kami?

Ginawa niya din ito kay Dominic at matapos ay bumalik na siya palapit kay Dixon.
Nagpanggap nalang ako na nasasaktan kayat panay ang pagsigaw at pagtili ko.

"Nasaan sina Robbie at Kevin?" Biglang tanong.

"Pinatulog ko muna, Mamaya pa sila maglalaro. Tayo muna" Laking gulat naming lahat
ng walang ano-anoy bigla niyang sinaksak sa sikmura si Grey. Nagsigawan kaming
lahat.

Agad bumagsak ang duguang si Grey sa sahig.

"How Stupid do you think I am Greyson?! Bakit mo sila pinakawalan?!" Sigaw ni Dixon
habang pinagsisipa si Grey.

Hindi na namin sinayang ang pagkakataon. Dali-dali kaming tumakbo ni Dominic

palabas ngunit naka-lock pa ang pinto. Napamura ako sa takot.

"You can run but you cant hide!" sigaw ni Dixon habang naglalakad palapit sa amin.

"Akyat!" Sigaw ni Dominic at agad kaming tumakbo paakyat sa hagdan. Napakalaki ng

auditorium namin, sa pinakataas na palapag ay may bintana doon, maaari kaming
makalabas.
Nangangalahati na kami sa pangatlong palapag ng paliko-likong hagdan nang biglang
sumigaw si Dixon.

"Run Dominic! Run like your little sister did before I killed her!" Panunukso ni
Dixon kayat agad na huminto si Dominic sa pagtakbo. Rumehistro ang matinding galit
sa mukha niya.

"Carly akyat bilis," Ma-otoridad at seryosong saad ni Dominic kayat agad akong
umiling. "Carly Bilis!" sigaw ni Dominic. Natakot ako sa kanya kayat dali-dali
nalang akong umakyat.

"So, Dominic Imperial is playing a hero again. Alam mo ba ginawa din yan ni Ethan
pero nasaan ngayon si Parker? His death was worthless, Tanginang pathetic"
Pumalakpak

si Dixon

Sa galit ni Dominic ay bigla niyang walang takot na sinugod si Dixon at

pinagsusuntok ito. Ngumiti lang si Dixon at Inilabas ang kutsilyo niya at akmang
sasaksakin ito.

Sa takot ay nanigas ako sa kinatatayuan.

Tuluyang nadaganan ni Dixon si Dominic sa sahig at sinasakal na niya ito.

Mistula akong nahimasmasan kayat dali-dali akong tumakbo papalapit sa kanila at

hinila si Dixon sa leeg palayo kay Dominic ngunit bigla niya akong natulak kayat
ahulog ako sa hagdanan.

Narinig kong sumigaw si Dominic at naging malabo ang lahat.

Hindi masyadong mataas ang nabagsakan ko pero nakakahilo lang talaga magpagulong-
gulong sa hagdan. Pinipilit kong bumangon para tulungan si Dominic na kasalukuyang
sinasakal ni Dominic pero hindi kaya ng katawan ko. Gusto ko siyang tulungan.

Bigla akong may narinig na tumatakbo patungo sa amin, muli kong idinilat ang mga
mata ko at laking gulat ko nang makita ko si Grey, iika-ika siya sa pagtakbo habang
hawak-hawak ang sikmurang may saksak. Hindi ko alam pero nakaramdam ako ng awa nang
makita ko siya...

"Dixon tama na!" Sigaw ni Grey at agad niyang sinunggaban si Dixon ng saksak sa
likod kayat bahagyang napalayo itong napaatras palayo kay Dominic.

"Traydor ka!" Sigaw ni Dixon at bakas sa mukha niya ang magkahalong sakit at galit.

Tanging sigaw nalang ang nagawa ko nang biglang sinaksak ni Dixon nang maraming
beses si Grey. Hinang-hina narin

si Grey kahit hindi na niya magawang makailag o makagalaw pa.

Biglang kumurba ang isang maliit na ngiti sa mukha ni Grey sa kabila ng sakit na
dulot ng walang humpay na pagsaksak sa kanya "Im sorry" Nabasa ko yun mula sa bibig
niya.

Walang ano-ano'y biglang itinulak ni Grey si Dixon sa railings, hindi siya bumitaw
kay Dixon at sabay silang nahulog sa balconahe.

"GREYYYYY!" Sabay kaming napasigaw ni Dominic. Mataas ang kinahulugan nila at

narinig namin ang malakas na kalabog tanda ng napakalakas na impact.

"C-Carly!" Sigaw ni Dominic at dali-daling siyang tumakbo sa kinaroroonan ko at

tinulungan akong bumangon. Shit ang sakit ng katawan ko! Nabalian yata ako ng buto!

- - - - - - - - -

Nang makababa kami, naabutan namin si Grey na duguan at hinang-hina habang

gumagapang palapit sa walang buhay na katawan ni Parker. Humiga siya sa tabi nito
at kahit nanginginig ang kanyang kamay at hinang-hina ay nagawa parin niyang
haplusin ang mukha ng bestfriend ko.
Agad akong napahawak sa bibig ko upang mapigilan ang hikbi ko.

"Wi-will she..." Napalunok si Grey tandang he was in great pain "Will she forgive
me?" Mahina niyang saad at bahagyang napatingin sa direksyon namin. Hinawakan niya
ang kamay ni Parker kahit halos malagutan na siya ng hininga.

Dahan-dahan

akong tumango at agad na napayakap kay Dominic. Kahit na napakasama ni Grey naaawa
parin ako sa kanya kasi mahal na mahal niya si Parker. Grey is a good guy who made
a bad decision with the worst friends.

Biglang humiwalay sa pagyakap sa akin si Dominic at naglakad palayo pero nakapako

parin ang tingin ko kay Grey at Parker. Hindi ko maiwasang maiyak lalong-lalo na
nang bahagyang bumuka ang bibig ni Grey at sa huling pagkakataon, "I love you
Parker... Till forever ends" mahinang bulong nito.

"Carly halika dito" Bigla akong tinawag ni Dominic kayat agad akong lumingon sa
kinaroonan niya at nagtaka ako nang makitang nakaharap siya kay Dixon na duguan,
hindi na siya gumagalaw.

Dali-dali akong lumapit sa kanila.

"Buhay pa ang walang hiya" Mahinang bulong ni Dominic na nagngingitngit parin sa

galit. Walang ano-anoy bigla niya itong makailang ulit na tinadyakan at nakikita
kong unti-unting tumutulo ang luha niya.

Alam kong naghihinagpis parin si Dominic dahil sa pagkakawala ni Parker kayat dali-
dali ko siyang niyakap. Halos humagulgol siya nang niyakap niya ako ng pabalik.

Saglit akong napalingon kay Parker at Grey; gaya ni Parker ay nakadilat nadin ang
mga mata ni Grey. Hindi na ito gumagalaw tanda na tuluyan na itong nawakasan ng
buhay. Namatay siyang nagsisisi sa kanyang

mga nagawa. Masakit tanggapin na sa isang iglap wala na ang mga kaibigan ko kayat
napaiyak na lamang din ako.
- - - - - -- - - - - - -

Lumuluha si Robbie habang pinagmamasdan ang walang buhay na katawan nila Grey at
Parker. Tahimik lang siya ngunit maya-mayay bigla siyang napatingin sa akin habang
nakakunot ang noo. "Ikaw ang final girl?" Mahinang bulong niya.

Hindi ko naiintindihan ang sinasabi ni Robbie. Masyadong marami ang nalalaman niya
tungkol sa horror movies. Ang alam ko lang ang pinaka nakakatakot na horror movie
ay ang buhay namin.

Sa apat na taong magkakasama kami, sinong mag-aakalang aabot kami sa ganito? Yung
mga bestfriend ko namatay sa mismong harapan ko at wala man lang akong nagawa. Yung
mga inakala ko namang mababait eh yun pala ang mismong nanggago sa amin. Nakakainis
lang eh, ni-minsan hindi ko inisip na ganito kasama ang ibang tao.

"M-magiging okay ba si Dominic?" Mautal-utal na saad ni Robbie habang pinagmamasdan

si Dominic na nakaupo sa sahig habang iniiyakan ang walang buhay na katawan ni
Parker. Napaiyak na lamang kami sa nakita.

"Gising na ang hayop" Biglang saad ni Kevin at laking gulat ko nang makitang may
hawak siyang isang palakol. Itinuro niya ang upuan kung saan nakatali si Dixon...
Tama nga siya unti-unti nang nagigising si Dixon.

"Kevin anong gagawin mo?" Mahinang bulong ko

"An eye for an eye" Seryosong

saad nito at iika-ikang lumapit kay Dixon habang inaalalayan ni Robbie.

Narinig naming tumawa si Dixon. May dugong tumutulo mula sa gilid ng labi niya
ngunit nagagawa parin ng hayop na yan na ngumiti! Sana mamatay na siya!
"Ano gagantihan niyo ako?! Hahaha! Sinisira niyo ang cliche ng horror movies!"
Ismid na sigaw ni Dixon.

"You disgrace horror movies you son of a bitch!" Sigaw naman ni Robbie na galit na
galit ngunit pinagtawanan lang siya ni Dixon.

"Naghahanap lang ako ng pointers Robs, mabuti nalang talaga at may horror movies.
Nga pala Menor-de-edad ako! Hahaha! Tangina di ako makukulong!" Taas noong
pagmamayabang ni Dixon ngunit napa-smirk lamang si Kevin.

"In movies and Television. They always say to forgive pero in reality no one can
forgive unless nakaganti ka na." Sabi ni Kevin na mistulang nagbabanta kay Dixon
kahit namimilipit parin siya sa sakit.

"I told you what would happen if you hurt my little sister Dixon" Biglang saad
naman ni Dominic na nasa likuran na pala namin. Napakasama ng tingin niya kay
Dixon.

Napalunok si Robbie, "Guys ano ang gagawin niyo?" wika nito na mistulang natatakot.

- - - - - - - - -

We werent proud of what we did to Dixon but it did gave us some peace. People will
say we should forgive pero bakit iba yung nararamdaman ko? Yung nararamdaman namin?
Grey apologized to us sincerely and even sacrificed his life. Its difficult to
admit but half our heart says we forgive him. All he did was love Parker. He killed
people because he loved Parker so much but If hindi niya mahal si Parker siguradong
pinatay nadin kaming lahat ni Dixon. Life is really confusing.

Wala na si Dixon kayat inilagay namin ang wala niyang buhay na katawan sa isang
kwarto at naghanap ng maaaring paraan para makaalis sa islang to.

Tiningnan ko ang relo ko 1:53 AM na.

Habang nagpapahinga kami sa auditorium ay bigla kaming nakarinig ng serena ng mga

pulis. Biglang dumami ang mga makukulay na ilaw sa labas kayat dali-dali kaming
nagsilabasan sa building at laking tuwa namin nang mapagtantong nandito na ang
tulong.... Nandito na ang mga rescuers at pulis.

Pero huli na... Huli na ang lahat dahil wala na halos lahat ng mga kaibigan namin.

"Anong ginawa niyo sa skwelahan ko?! Mga walang modo kayo?! Mga walang hiya
kayo?!" Bigla naming narinig na nagsisigaw si Principal, kararating lang niya sa
isla at naghy-hysterical na agad siya nang makita ang halos sirang-sira ng
skwelahan. Lalapitan niya sana kami upang awayin gaya ng dati pero bigla siyang
pinosasan at dinakip ng mga pulis. Serves her right for letting a psycho in our
school... She's the one who should be blamed here in the first place...

Nilapitan kami ni Chief at bigla siyang lumuhod sa harapan namin; Humahagulgol

habang humihingi ng tawad.

"Its over" Mahinang bulong ni Dominic at agad na hinalikan ang noo ko kayat
napayakap na lamang ako ng pabalik sa kanya habang pinapanood ang mga bangkay ng
mga kaibigan namin habang inilalabas mula sa skwelahan..

The nightmare's over but the scars might live on forever........

- - - - - - - - - - -

Thanks for reading!

Vote and Comment ♥

=================

Epilogue

{ Dominic's Point of View }

[ Play the song on the multimedia box ]

"My name is Parker Imperial. 16 years old and incoming Student sa New York Film
University pero now im not sure if makaka-attend pa ako. Well, thats a long story
hehehe. Mommy, Daddy if napapanood nyo to marahil wala na ako. Pero if may
mangyayari mang masama sa akin, just know that i love you so much. If I would have
another life, sana kayo parin ang pamilya ko. Kuya did everything to protect me my
whole life. Kuya, if anything happens to me, hindi mo yan kasalanan. I love you
kuya. Hey G-greyson, i love you.... "

Gaya ng dati ay hindi ko maiwasang mapaluha habang pinagmamasdan ang mukha ng

kapatid ko.

Ito yung mga huling oras ng buhay niya, Ito yung mga sandaling takot na takot siya.

Sa kabila ng mga nangyari, kahit papaanoy unti-unti ng nawawala ang sakit ng

nakaraan sa paglipas ng panahon.

Kinuha ko ang cellphone na nasa bedside table ko. Gaya ng nakagawian, Tinawagan ko
siya...

"Hey there ! Its me Parker, Just leave a message after the beep"
*BEEP*

"Bunso, Pang-ilang daang voicemail ko na kaya to? Pagpasensyahan mo na si Kuya,

gustong-gusto ko lang kasing makipag-usap sayo, kahit kunwari-kunwarian lang,"
Napatingala ako at sinapo ang ulo ko. Hindi

ko na naman maiwasang mapaluha. "Miss na miss na miss na kasi kita. Musta ka na

diyan? Dito okay lang sina Mommy at Daddy, pinipilit nilang magpakatatag dahil alam
nilang ito ang gusto mo. Sana masaya ka kung nasaan ka man ngayon. Graduation day
na pala natin ngayon, sana nandito ka.... sana nandito kayo ng iba. Its been really
tough for the past 6 months. Isinara na ang school kayat homeschool kaming mga
seniors. Provident high would be closed kasi tinagurian na itong slaughter high ng
press, sirang-sira na. Alam mo ba, hindi masaya ang Graduation day dahil di kita
kasama, ang gwapo ko pa naman sana sa toga ko. By the way, mag popropose na ako kay
Carly next week. I love you Parks..."

Alam kong hindi ako sasagutin ni Parker kapag tinawagan ko siya pero parati ko
parin siyang tinatawagan nang sa ganun hindi ko maramdamang wala na ang kapatid ko.

Nasa graduation ceremony na kami ngayon.

Napaka weird kasi sa section namin apat nalang kami. Last four standing sabi pa ng
mga dumalo. Si kevin hayun nakasaklay parin, Matindi rin kasi ang inabot niyang
bali sa paa. Si Carly naman, sa kabila ng trauma ay ayos narin siya. Si Robbie
naman medyo may trauma pa sa mga nangyari at sabi niya di narin daw muna siya
tutuloy sa New York. Dito nalang daw siya sa Pilipinas mag-aaral ngunit
ipagpapatuloy parin niya ang pangarap niyang paggawa ng pelikula.

Napagdesisyunan namin ni Carly na pumunta sa New York. Mag-aaral siya doon sa Arts
at Ako naman, itutuloy ko ang pangarap ng kapatid ko. Nakakatuwa pagmasdan ang
mommy at daddy ko, masaya sila sa pag-graduate ko. Hindi nila pinapakita sa akin na
nasasaktan parin sila sa pagkawala ni Parker. Iniisip ko nalang din na nasa tabi
lang siya nina mommy at daddy, kinukunan ako ng litrato at pinagtatawanan gaya ng
nakagawian namin.

Napatingin ako sa mga bisita sa Ceremony. Nakita ko sa malayo si Chief, retired na

siya. Hindi namin siya sinisisi dahil sa mangyari dahil alam naming hawak lang siya
sa leeg ng gahaman naming principal noon. At ewan ko ba kung guni-guni ko lang yun
pero bigla akong nakakita ng babaeng nakatayo sa likod sa upuan ng mga parents .
Nakita ko si Parker, katabi si Grey at may ngiti na ang mukha niya.

Ipinikit ko ang mga mata ko para masigurado kaso pagdilat ko, wala na siya. Siguro
imahinasyon ko lang yun kasi yun ang gusto kong makita. Ika nga nila, People see
what they want to see. Pero ngayon kahit papaanoy ramdam ko, kung nasaan man si
Parker ngayon at iba pang mga kaklase namin ay payapa na sila...

~ THE END ~

Thank you so much for reading! ♥

All rights reserved 2012

(c) Serialsleeper

To God be the glory!

=================

Author's note

Date Originally Started : September 24, 2012

Date Originally Ended : October 18, 2012

Revised as November 2013

Written by : Highstrungteen and Serialsleeper

(c) Serialsleeper

- - - \

Author's Note : Maraming-maraming salamat po talaga sa pagbabasa. Pasensya na sa

kapalpakan. hehehe. My besfriend who also took part in writing this was was the one
who asked me to revise this and changed the cast. Ayaw rin kasi naming maging isa
tong fanfic kasi this is supposed to be a mystery/thriller story :) Hope you guys
understand.

The revisions of Book 2 is not yet done so patience is a virtue :)

Thank you so much talaga guys :)

Godbless ♥

=================

Special Chapter : Child's Kill

CHILD'S KILL

"Hello Darren, please tell me something about yourself" tanong ng Madreng nag-
aalaga sa kanya.

"My name is Darren Lloyd Chua and I am 8 years old

Ang mga batang ka-edad ko Cartoons ang pinapanood Pero ako? Horror movies

Ang mga batang ka-edad ko Idolo ay mga super heroes Pero ako? Serial Killers

Ang mga batang ka-edad ko takot na takot sa dugo Pero ako? gustong-gusto ko ito.

Ang mga batang ka-edad ko mahilig maglaro ng bahay-bahayan Pero ako ? mahilig akong
mag laro ng patay-patayan.

Ang mga batang ka-edad ko laruan ang parati nilang kasama Pero ako ? parati kong
kasama ang kutsilyo ko...

Gusto mo bang malaman ang Ginawa ko?

Sabin ng bata na nakangiti habang naglalaro ng kotse-kotsehan.

=================
Special Chapter : Child's Kill 2

"Darren , Gising na baka ma la-late ka na sa school nyan ?" sabi ni Alice sa

kanyang anak na walong taong gulang.

"Mama , I don't want to go to school " sagot ni Darren na hindi pa bumabangon mula
sa kinahihigaan.

"Baby, kailangan kang pumasok sige ka di ko ibibigay ang gift mo para ngayong pasko
. " sabi ng mama niya

Dahan-dahang idinilat ni Darren ang kanyang mga mata ng dahil sa narinig.

"Gift ? " tanong niya

"Oo naman , malapit na ang pasko pero kung hindi ka magiging good boy , edi wag
nalang "

"good boy ako mama ! " sigaw niya habang dali-daling nag-ready para pumasok sa
school.

Mag-isa lang siyang pumupunta sa school dahil malapit lang ito sa kanila

Nang makarating siya sa School ay nakakita siya ng isang patay na ibon sa daanan

Kinuha niya ito at inilagay sa kanyang bag.

Nang makarating na siya sa eskwelahan ay pasimple niyang inilagay ang patay na ibon
sa mesa ng guro niya.

Napasigaw ang guro nang Makita ang patay na ibon. Nagtawanan ang lahat ng bata sa
nangyari.

Pero alam na ng guro kung sino ang gumawa nun.

Hindi muna pinagpatuloy ng guro ang kanyang klase at sa halip ay kinausap si Darren
sa principal's office at pinapunta

ang kanyang parents.

"Mrs. Chua, good morning po. Ipinatawag po namin kayo dito para kausapin kayo
tungkol sa behavior ng anak niyong si Darren. "

"Ma'am may ginawa po ba ang anak kong masama ? " tanong ni Alice

"Mrs. Kanina po kasi nilagyan ni Darren ng patay na ibon ang table ko " sabi ng
guro na kalmado

"My son wouldn't do such thing are you sure na si Darren ang gumawa nun ?"

"Mrs. we are sure just like the time he cut his seatmate's hair. Noong tinalian
niya ang kaklase niya at binusalan ang bibig nito , noong nakita ng janitor na
nilulunod niya ang pusa sa banyo."

"My Son is only 8 years old, bata lang siya kaya nagagawa niya yan." Sabi ni alice
na galit na galit at parang maluluha na.

"Mrs. Chua with all due respect, kailangan nyo pong ipatingin si Darren sa isang
professional na psychiatrist. "

"No! My son is not crazy, bata lang siya na nagkakamali "

"Mrs, we are not saying that he's crazy we just want to help him and your other son
, Jarred . Alam po namin na naglalabas-pasok si Jarred sa hospital dahil sa kuya
niya " sabi ng guro na pinipilit maging magalang at kalmado sa mga nangyayari.

"Hindi sinasadya ni Darren na mahulog ang kapatid niya sa hagdan. " sigaw ni Alice
at dali-daling umalis doon.

Hindi alam ni Alice na nakikinig

pala si Darren sa usapan nila. Galit nag alit si Darren.

"Anak ? nakikinig ka bas a usapan naming mga matatanda ? "

"Hindi po Mommy "sabi ni Darren na nakangiti

"Darren, mahal na mahal ka namin nina Daddy at Jarred ha tandaan mo palagi yan"
sabi ni Alice habang niyayakap ang anak at pinipigil ang pagluha

Umalis na agad nila sa school. Lumingon si Darren at tumingin ng masama sa guro

nila. Natakot ang guro ng Makita niya ang titig ni Darren sa kanya.

Nang makarating sila sa kanilang bahay ay binuksan niya ang TV para malibang si
Darren.

Nang gabi na ay pinatulog muna ni Alice ang kanyang anak , nang makitang tulog na
ito ay dali-dali niyang tinawagan ang asawa niya.

"Hello Carlo, kamusta si Jarred ? pwede na ba siyang makalabas diyan? " tanong niya
habang naiiyak

"Honey , pwede na daw siyang lumabas pero natatakot umuwi si Jarred , may trauma pa
siya matapos siyang mahulog sa hagdan. " sagot ni Carlo habang pinagmamasdan ang
bunsong anak nilang si Jarred na natutulog sa kama ng hospital.

"Hon, may sinabi ba si Jarred kung bakit siya nahulog ? "

"Wala , hindi nga siya halos makipag-usap sa akin. "

"Pinatawag ako ng teacher ni Darren kanina , may ginawa na naman daw siya."

"Ha ?! na naman ? honey

sundin na kaya natin ang sinabi ng mama mo na ipa check si Darren sa

psychiatrist ?"

"Our son is not crazy Carlo! , bata lang siya"

"Alice , para din sa mga anak natin ito . "

Napaiyak na silang dalawa ng tuluyan. Naglakad si Alice para puntahan ang kanyang
anak na nasa kwarto nito .

"Carlo pwede ko bang makausap si Jarred, its been two days . Miss na miss ko na
siya "

Ginising ni Carlo ang anak na natutulog at pinakausap ito sa mommy niya.

"Hello Mama! " bati ni Jarred sa kanya

"Jarred Baby , miss na miss na kita okay ka lang ba ? " sabi ni Alice na tuluyan ng
naiyak nang dahil sa pangungulila sa pamilya nito.

"Mama miss ko na nadin po kita , wag na pong mag-iyak ma " sabi ni Jarred

"Hindi umiiyak si Mommy anak , may sipon lang ako " palusot sa kanya ng Mommy

"ah, pagaling ka ha !" sabi niya sa mama niya

"Mahal na mahal kita Jarred remember that okay? "

Pinupunasan ni Alice ang luha niya ng bigla siyang nakaramdam ng sakit. Hindi siya
nakapagsalita , sa halip ay umungol nalang siya...napatingin siya sa likuran niya .
Nakita niya si Darren na nasa likod niya na nakangiti ... Tuluyan ng bumagsak si
Alice sa sahig na duguan.

"Mommy? " tanong ni Jarred kay Alice nang hindi na ito magsalita

"Hello Jarred kamusta ka na ? " tanong ni Darren na tumatawa

"Kuya! anong ginawa mo kay mommy?? Diba sabi mo paghindi ako magsumbong hindi mo
sila sasaktan ? " sigaw ni Jarred habang umiiyak

Nagulat si Carlo sa narinig na sinabi ni Jarred . Dali-dali niyang hinablot ang

cellphone.

"Darren what did you do to your mother?! " sigaw ni Carlo

Ngunit hindi na sumagot si Darren.

Dali-daling tumawag si Carlo ng pulis at pinapunta sa bahay nila.

"Jarred stay here, be strong okay " paalam ni Carlo sa anak . Walang nagawa si
Jarred kundi ang sundin ang Daddy niya.

Nang makarating si Carlo sa bahay nila kasama ang mga pulis. Nagulat siya ng
maabutan niya ang kanyang asawang wala nang buhay. Dali-dali siyang umakyat sa
hagdan para hanapin si Darren. Pagbukas niya ng pintuan , bigla siyang binaril ni
Darren.

Narinig ng mga pulis ang putok ng baril at dali-dali nila itong pinuntahan. Nagulat
sila sa nakita . Nakaupo si Darren sa tabi ng ama.

Naghihingalo ang kanyang ama habang patuloy niya itong sinasaksak ng kutsilyo at
tumatawa.....

Nag-uusap ang mga tao sa orphanage tungkol kay Darren. Hindi siya maaaring makulong
nang dahil sa batas at walang sapat na kagamitan at institusyon ang bansa upang
magamot si Darren. Walang nagsampa ng kaso sa kanya at sa halip ay napunta siya sa
orphanage.

=================

Original/Raw Version (Unedited | Kathniel ) 1

Note : This is the Unedited and Original version of Slaughter High. Hindi ito
inedit! Sana walang magreklamo kasi wala akong pinipilit na basahin to. Keep Calm
friends! ♥

- - - - - - -- - -- - -

P R O L O G U E
"5....4....3.....2.....1.."

"Hello everyone , Sa mga hindi nakakakilala sa akin , ako si Parker Imperial 16

years old and incoming

Student sa New York Film University pero im not sure now if makaka-attend pa ako .
Well , thats a long story

. Mommy , Daddy , if napapanood nyo na to , marahil wala na ako . Pero if may

mangyayaring masama sa

akin , just know that i love you so much. If i would have another life , sana kayo
parin ang kasama ko .

Maraming salamat sa lahat . Kuya did everything to protect me my whole life .

Kuya , if anything happens to

me , hindi mo yan kasalanan . i love you kuya . Maaring ito na ang magiging huling
sandali nang buhay ko ,

pero please remember parati lang akong nandito para sa inyo . Greyson , mahal
kita . "

sabi ni Parker na umiiyak habang nasa harapan ng video camera .

"5....4....3.....2.....1.."

"Sa mga nanood nito , hello ! ako si Dominic Imperial 17 years

old . ako yung pinaka pogi dito sa buong

Boarding school . hahaha . biro lang . pwede namang mangarap tutal baka huling araw
ko na to diba .. by the
way , Mommy , daddy , if youre watching this . I might be gone . Parker , if youre
seing this now , please

know that im very happy that youre alive . My life is well spent dahil nakasama ko
kayong lahat . Hoy Kat , i

love you ^_^ . hehe . Sa inyong lahat , I love you all . YOLO :)"

masayang sabi ni Dominic sa harapan ng video camera

"5....4....3.....2.....1.."

"Mommy , its me Kat . If napapanood nyo to marahil wala na ako . Maraming salamat
sa lahat . wag kayong

mag-alala , katawan ko lang ang mawawala pero parati lang akong nandiyan para
sayo ."

Pigil ang pag-iyak nang sabihin niya iyon

"5....4....3.....2.....1.."
" annyeonghaseyo appa, i bogo gyesidamyeon nan jug-eoss-eul sudo issseubnida.
hangsang gieog haeyo.

Just always remember , i love you and i forgive you"

sabi ni Lee habang nasa harap ng video camera

"5...4...3...2...1"

"Hello sa lahat . Ako pala si Ethan , 17 years old . sa tita ko , annyeonghaseyo

Tita . sa wakas po nagkita na

kami ni Parker pero may boyfriend na po siya pero okay lang . alam ko namang masaya
na siya . Tita , baka

ito na po ang huling beses na makakausap ko kayo , maraming salamat po sa pag-ampon

sa akin. Sorry po

talaga sa lahat nang nagawa ko . "

sabi ni Ethan habang pinipilit ang sariling tumawa sa kabila ng takot.

"5....4....3.....2.....1.."
"Sa lahat nang mga nanonood ito , Ako si Robbie Chen 17 yrs old . Adik na adik ako
sa horror movies kaya

lang these past few days , nangyayari ang lahat ng mga pangyayaring akala ko sa
Horror Movies lang

nangyayari .. oh well , Mommy , Daddy & mga kutung lupa kong kapatid..mahal na
mahal ko kayo , kung

napapanood nyo to , marahil wala na ako . maraming salamat sa lahat at sorry lahat
nang nagawa ko .. "

sabi ni Robbie sa harap ng Video Camera ...

"Hoy Miki , Grey ! mag-iwan na kayo nang mga mensahe ninyo ... just in case .. "
sabi ni robbie sabay abot ng

video camera ..

"No thanks Robs , hindi yan kailangan sisiguraduhin kong mabubuhay pa ako "
pabirong sabi ni Miki .

"Pass din ako robs , nandito naman si Parker . masasabi ko sa kanya ang lahat nang
sasabihin ko sa kanya ..
" sabi ni Grey..

3 DAYS AGO .......

END OF PROLOGUE.

PROPERTY OF MULTIPLEPSYCHO.

C H A P T E R ONE : BEGINNING OF THEIR END

[Parker's POV]
" Parkey , parkey , wake up "

ang sarap sana ng tulog ko nang marinig kong sinasabi ni Miki ..

"Miki , wag muna gusto ko pang matulog" ungol ko

Pag hindi tumigil tong babaeng to , tatamaan na talaga siya sa akin . Gusto ko pang
matulooog

"Parkey tawag tayo nila" sabi ni Miki

kinapa-kapa ko ang mukha niya

"What are u doing Parkey ? "

"Naghahanap nang snooze button para tumahimik ka , pero kung wala , sasapakin kita"
sabi ko sa kanya.

"Parkey naman" pa cute na sabi ni Miki

Babalik na sana ako sa pagtulog nang hinatak ni Kat ang paa ko paalis sa kama.

"Parker Imperial , get your sleepy ass up . Tawag na tayo nila" hirit ni Kat

"girls it almost midnight ! tulog na ang lahat , Aiishhh , naman oh ! " ayoko
talagang bumangon, gusto ko pang

matulog pero wala akong choice ,di papaawat ang mga kutung lupang roomate ko.

Nagsuot lang kami ng Jacket at lumabas na agad kami. Litong-lito ako sa mga
nangyayari dahil nasa kabilang kanto

pa ang ulirat ko .

Namalayan ko nalang na nasa Auditorium na pala kami. Pagdating namin doon , nakita
kong naroon pala ang lahat

ng mga classmates namin.

"Parker ! , gising . gusto mo bang hipan kita gamit ang mabangong bibig ko para
magising ka ?? "

sus ! si kuya Dominic pala ..

"kuya , maawa ka sa akin gusto ko pang mabuhay . " biro ko kay kuya
"hmmpph ! hindi pala ako ang nangangailangan nang toothbrush " pasinghal na sabi ni
kuya at lumayo .

*oh my gooood ! nakalimutan kong mag toothbrush

! sana wala si Grey !*

biglang may yumakap sa likod ko ..

"Goodmorninght ! "

shit si Grey

uwaaaaaaaa

"Wala ba akong greetings o kiss diyan"

humarap na siya sa akin ang boyfriend ko . habang ako smile lang nang smile.
"mustang tulog?"

tawa nalang talaga ang sinagot ko sa tanong niya.

*lord , wala na sana siyang tanong , ayokong magsalita ngayon .. *

"2 days nalang before semestral break saan ka magbabakasyon ? "

hmm.mm..hmmm.. *wala na talaga akooong masagot na iba *

"anong nangyari sayo Parkerbebe ? " nagpout agad si Grey .

Ang corniiii pero ang cute na dafuq ! haha

i shook my head .

"BB yan . hahahaha ! " sabat ni kuya habang hinampas ang kamay niya sa bibig ko .
Breath mints pala ang

ipinasubo ni Kuya. buti nalang at maganda pala ang ginawa niya kundi nag world war
3 na talaga kami

*thaaank

you loooord , di na sana mabaho *

tumawa nang tumawa si Grey .

"sige tawa lang , at masasapak talaga kita " sa wakas nakapagsalita na ako habang
kumakain nang breath mints .
"kahit na napakabaho pa nang bibig mo , eh , hahalikan parin kita " sabi ni Grey

* ang koooorniiii ! *

bigla siyang ngumuso . Atoooots ! ang cute pero PDA masyado . Pakipot naman ang
drama ko

"Magtatampo na talaga ako sayo niyan baby " sabi niya

"Mamaya nalang Pbb teens much ?! " sabi ko sabay tawa......

Biglang nagpout si Grey at nagpacute habang ngumunguso

"Ehem !!! "

bigla kaming napalingon sa likuran namin.

Si kuya Dominic pala . binigyan niya kami ng masamang tingin.

Bigla naman siyang binatukan ni Kat ..

Napaayos si Grey sa pagtayo . at nagmukhang anghel sa pagngiti.

natigil nalang kami sa aming awkward moment nang mag speech si Kevin.

"Goodmornight Class 4-1 . 2 days to go , semestral break na natin . at pagkatapos

nitong next semester ,

Graduation natin . tapos magkakalayo na ang lahat sa college .

Four years tayong nagsama-sama sa islang ito . Malayo sa magulang , malapit sa mga
terror teachers at

malapit sa mga classmate na mayroong iba't ibang sapi . " feel na feel ni Kevin ang
moment niya sa pag speech

nang biglang sumabat si Dixon

"Kevin , bakit ikaw ang nag speech , diba dapat si Grey dahil siya ang mayor ? "
sarcastic na sabi ni Dixon .
*nakoooo pooo , bastos talaga ng lalaking to *

"Dixon , dahil good mood ako ngayon , hindi na kita hihiritan ... well to
continue , para to sa inyong lahat .

" may bigla siyang ginalaw sa computer niya .

Ngayon ko lang napansin , may white screen pala sa likod niya. Nagsimula na ang
slideshow.

nagtawanan ang lahat nang bumulaga ang mga stolen shots naming lahat . walang
umangal , good time lang sa

lahat .

pagkatapos ng slideshow , nagpaalam muna si Grey sa akin na pupunta siya nang stage
.

"Umm everyone , lupet nang slideshow no . pero may announcement lang muna ako ,

This next semester ,

ay magkakaroon tayo nang 3 exchange students from Korea . bukas pa daw sila
darating . Sana maging hospitable tayong lahat sa kanila . Hindi daw sila masyadong
marunong magtagalog

pero English kaya naman daw nila . So from 17 we'll be 20 . okay ? thanks "

pagkatapos magsalita ni Grey ay tumabi na siya sa akin ...

nagpatuloy din si Kevin sa kanyang slideshow . pero nagtaka kami kung bakit yung
slideshow ay naging video ..

napaka dilim nang video pero biglang umilaw , nagulat kaming lahat sa aming
nakita ,

nasa video ,

Si Ma'am Alvarez , art teacher namin ... nakatali siya sa isang sulok ng kwarto
habang nakatayo . may mga guhit sa

likuran niya , parang mga numero , yung nga ! nakatali si Ma'am sa isang malaking
Dartboard . Natahimik kaming

lahat at pinagmasdan ang sumunod na pangyayari. Biglang may naghagis nang dart .
Muntik nang matamaan ang

mata niya .

nagsimula na akong kabahan at tumakbo kay Kevin na siyang may hawak nang controls
sa slideshow . pati si Robbie
lumapit din.

"kevs , ano yan ? "t tanong namin

pero nakatulala lang si kevin sa panonood.

nagpatuloy din ang kung sino mang humahagis kay ma'am nang darts . Dinig na dinig
namin ang pagsigaw at

pagmamakaawa ni ma'am . 20 kami noon na nanood pero ni isa sa aming klase ang may
alam sa nangyayari .

ang 5 darts ay puro mintis , mistulang inaasar si ma'am . sa pang-anim na hagis ay

tinamaan ang tiyan ni ma'am ,

walang dugong tumulo . ang ordinaryong darts ay napalitan ng nail gun . tanging
kamay lang ang nakikita namin ,

nakahawak nang nail gun na tinuturo kay ma'am habang si ma'am halos tumulo na ang
laway sa pagmamakaawa at

takot . tinamaan ang mga mata ni Ma'am at tumutulo na ang mga dugo

biglang tumigil ang video ...

nagulat kaming tatlo nang magpalakpakan ang lahat ng mga kaklase namin .

"WHOHOOO ! GALING ! " bati nilang lahat

"teka , hindi , ha ?" tanging nasabi ko lang

"kevin, ano yun ? " tanong ni Robbie

"hin..hindi ko alam , wala yun sa plano ko .. Parker ikaw gumawa nun ? " gulong-
gulong sabi ni kevin

"hindi .. hindi ako gumagawa nang ganoon na videos " sabi ko

*oh my god ...ano yun ?! *

kinuha ni kevin ang microphone

"hindi kami ang gumawa nun ! " sabi ni kevin na halos nauutal na

"Wehhh ! " sigaw ng iba

"baka si Parker , film student ka sa new york next year diba ?" ,tanong ni Miki

"hi..hindi ako yung gumawa nun . "

"Guys ! sino ang gumawa non ?! " galit na sabi ni Robbie ..

nagtatawanan parin ang lahat dahil akala nila Prank parin yun .

napalitan ang kasiyahan ng takot nang bumukas ang pinto at tumambad sa aming
harapan ang mukha nang principal

naming si Sister Mendrez kasama ang asst principal at guards.

"WHAT ARE YOU DOING HERE !? " sigaw ni sister

hala ! nagsitakbuhan kaming lahat pabalik sa kanya-kanyang kwarto .

*lagot kami ! nakita niya ang mga mukha namin ....*

END OF CHAPTER 1
CHAPTER TWO : NO MERCY

[ KILLER'S POV ]

Nagsitakbuhan silang lahat pabalik sa kanila kanilang kwarto ngunit ang isa sa
kanilang mga kaklase ay nagpunta

muna sa Cafeteria . Nang malaman kong nagpunta pala siya sa Cafeteria ay parang
umiral na naman ang kalokohan

ko ...

dali-dali akong pumunta sa Cafeteria ..

nang makarating ako doon , sinigurado

kong lock lahat . buti nalang malayo ang cafeteria sa mga kwarto .

"Abigail ... Abigail ... " dahan-dahan kong pagtawag sa kanya

Pinuntahan niya ako.. Nawala ang ngiti sa labi niya nang makita niya ako ..

ano kaya ang nangyari sa kanya , natakot ba siya sa mukha ko o alam na niya ang
susunod na mangyayari sa kanya

..

oo nga pala , nakalimutan ko , hawak-hawak ko pa pala ang nail gun ..

"Abby .. Abby .. " masuyo kong pagtawag

wala nang nagawa si abby nang na corner ko na siya . sigaw siya nang sigaw pero
sorry siya , walang makakarinig .

"Please ma awa ka , kahit sa baby ko .. " pagmamakaawa ni Abigail

"Buntis ka ? good , its like hitting two birds with one stone "

"please , waaag ! "

sinaksak ko siya nang dala kong kutsilyo . Hindi ko na ginamit sa kanya ang nailgun
, ayoko na maging redundant sa

methods ko . nang madiin ko na sa dibdib niya ang kutsilyo , lumabas ang maraming
dugo mula sa puso niya .. Ang

sarap nang pakiramdam ko .. Para akong diyos , ako ang pipili kung sino ang
mabubuhay o mamamatay .. Pero i

think im not suitable to be God , nah , i'll just be the devil ..

________________________________________________

OCTOBER

14 , 2011

[ Parker's POV ]

puyat na puyat kaming lahat nang magkita-kita kami sa classroom . Pero hindi maalis
sa isip ko yung video .

Nilapitan ko agad si Robbie.

"Robbie , that was a snuff film diba ? "

"Park , di tayo makakasigurado if snuff films yon . Snuff films ay totoong pagpatay
ng tao sa pelikula diba . baka

naman tama sila , prank lang yon . Imposible namang may gumawa nang ganun kay ma'am
. right ? " pagsisigurado

ni Robbie

"ok fine , thanks :) "

nilapitan ko rin si Kevin

"kevin , prank mo lang ba yung kagabi ? " tanong ko sa kanya

"Parks , wala talaga akong alam dun sa video . pati nga ako litong-lito rin .
promise "

seryosong seryoso si kevin sa sinabi niya.

"paano yun nakarating sa slideshow mo?" tanong ko

"before nagsimula yung slideshow , biglang nawala ang Cd pero mabuti nalang may
nakakita . nasa cd yun

lahat . Teka , film student ka diba sa tingin mo , totoo ba talaga yung nasa
video ? "

"medyo blurr yung video , hindi ako makasigurado pero masama

ang kutob ko . " ayaw ko mang maniwalang

may masamang nangyari , iba talaga ang kutob ko .

"Parks wag mo na kaya munang sabihin sa iba , baka mag-alala lang sila " sabi ni
Kevin

gusto ko pa sanang kausapin siya nang biglang nag-announcement si Jessica ,

"Classmates , nakita niyo ba si Abigail after sa nangyari kagabi ? " tanong ni

Jessica sa lahat .

"baka kasama ni Rex kagabi " sagot ni Dixon

*Tama si Dixon , baka kasama ni Rex si Abigail .. Notorious kasi na flirt si

Abigail at si Rex.*
"hoyyy ! , may policy kaya ako , i dont date a girl twice " sabat ni Rex

nasa loob na pala si Rex. nagsidatingan din ang lahat dahil tumunog na ang bell .

Ready na kami sa last day namin ngayong semester nang biglang pumasok si Sister
Mendrez..

" Good Morning Sr. Mendrez " bati naming lahat na mistulang mga anghel na walang
kalokohan.

"Theres nothing Good this Morning , I know , kayo yung nandoon kagabi sa Auditorium
.Kayo din yung

nanggulo sa Cafeteria . And as punishment , for the next 2 weeks dito lang kayo sa
island cleaning and

guarding the

school ! . "

" Sr . With all due respect , wala po kaming alam tungkol sa Cafeteria . Its unfair
for all of us " sabi ni Grey
nagtinginan kaming lahat at disappointed sa sinabi ni Sister .

" Mr. Grey , i trust you but not your classmates . Yes , You are the elite section
of the whole school pero kayo

din ang may pinakamaraming bad records. You are all wealthy , nilagay kayo nang
parents niyo dito para

matuto , hindi mang-abuso . Tsk , tsk , i already informed your parents na dito
lang kayo for the next 2 weeks

. Wag niyong sayangin ang pera at hardwork nang family nyo . thats all for now . "
agad umalis si sister nang

hindi man lang pinakikinggan ang paliwanag namin.

napuno ang classroom nang ingay at galit. Highblood ang lahat .

Pumasok ang adviser namin na si Mr . Salva

" Sir , wala po kaming kasalanan !!! " paliwanag namin sa kanya

"naniniwala akong hindi nyo magagawa yung sa cafeteria , pero yung sa Auditorium ,
alam kong kayo yun .

Tanggapin nalang natin dahil may kasalanan din kayo . " kalmadong sabi ni Sir
" Sir ano bang nangyari sa Cafeteria ?" , tanong ni kuya dominic

"may nanggulo sa lahat nang mga gamit doon , may nagkalat din doon ng dugo nang
baboy o anong hayop

ba yun " paliwanag ni sir.

" Sir naman , hindi po namin magagawa yun, nagkaroon lng po kami ng mini program sa
auditorium .

" paliwanag din ni Kat .

"Wala na tayong magagawa , hawak niya tayong lahat sa leeg . think of the bright
side , aalis ang lahat nang

mga teachers at students sa island . Solo niyo ang island for 2 weeks , well , may
nagbabantay parin pero

atleast bonding diba "

END OF CHAPTER 2
PROPERTY OF MULTIPLEPSYCHO , WATTPAD

CHAPTER THREE : ENTOMOPHOBIA KILLS

napalitan ang galit namin ng excitement sa sinabi ni sir ...

*yiheeeee ^_^ !!! *

"ano kaya kung may, magpapaiwan din dito , tapos iisa-isahin tayong lahat .
sasakalin , sasaksakin at

pahihirapan " biro ni Robbie

*POK*

yun , nabatukan siya ng ilang mga kaklase ko . nananakot na naman eh

. hayyy .

" Naman eh ! , takot pa nga ako nang dahil sa video kahapon , nanakot ka na naman.
" reklamo ni Miki.

"anong video ? " tanong ni Sir .

"kagabi po kasi , nakakatakot yung video parang totoo , ginagawa daw na dartboard
si Ma'am Alvarez " sabi

ni Grey .

" Sir nakita nyo po ba si Ma'am Alvarez kanina or kahapon ? " tanong ko
" nope but , nag text daw siya kay sister na nagkaroon ng emergency sa bahay nila
at mauuna siyang umalis

sa island . " paliwanag ni sir.

*hayyyy .. salamat parang nabunutan ng tinik ang dibdib ko sa sinabi ni sir . *

tinapik din ni Kevin ang siko ko

"oh dibaa . " pagsisigurado ni Kevin.

nginitian ko nalang siya..

habang nasa kalagitnaan kami ng chikahan (wala na kasi kaming seryosong pag-aaralan
dahil last day na din kasi ng

semester ) biglang dumating ang tatlong foreign exchange students.

"Oh , umm . class I would like to introduce you to , Lee Song and Ethan Yan ..they
are from korea . umupo

muna kayo para makasali kayo sa chikahan

. wait , diba tatlo kayo ? "

"sir , i no understand . " sabi ni Lee

"he says we sit . Sir , Aaron must have gone somewhere , he had friends here
already " sabi ni Ethan kay Sir at

Lee.

naghanap na silang dalawa ng upuan . nagulat ako nang dumiretso si Ethan sa tabi ko
. tama nga pala , wala si

Abigail . bigla siyang ngumiti sa akin . nginitian ko nalang din siya , i dont want
to be rude din .

pagtingin ko sa harapan ko , ang sama na pala ng tingin ni Grey . Nginitian ko

nalang siya .

"Abigail is absent ? " tanong ni sir

"malamang" *sarcastic* sabat ni kevin

" Mr Antonio , what did you say ? " naiiritang sabi ni sir
"wala po sir "

nagtawanan kaming lahat .. naging mala anghel na naman si Kevin.

"by the way , i would like to congratulate Ms. Parker Imperial & Mr. Robbie Chen ,
youre acceptance letter for

New York Film University is here"

* yeheeeeyyy ! :))))))))))) all my hardwork paid off ! :)))) *

pinalakpakan nila kami , tuwang-tuwa sila

para sa amin.

pagtingin ko sa reaction ni Grey , hindi siya natuwa . Matagal na naming pinag-

aawayan to . Ayaw niya akung mag-

aral sa New York . Gusto niya sa Manila lang kami. Nag-away narin sila ni kuya
dahil dito , siya kasi ang nag-udyok

sa akin na mag-aral doon .

napalitan ang saya ko ng pag-aalala .. mag-aaway na naman kami nito.

Ayaw na ayaw ko talagang mag-away kami ni Greyson ko .

papalabas na ako ng classroom pero hindi ko parin makita si Grey.

Bigla nalang may humila sa akin at inakbayan ako.

"Lalim ng iniisip mo ngayon bebe " sabi ni Grey

nagulat ako. Akala ko kasi magiging cold na naman siya sa akin . Nakakatawa ang
endearment namin pabago-bago .

Bebe , Baby minsan nga soulmate . nyahaha

"Akala ko kasi galit ka na naman sa akin eh "

"Never akong magagalit sayo no ! tampo , oo . Pero alam mo namang di kita matitiis
eh. " bigla niyang

hinalikan ang noo ko.

"Good boy"

"oyyy ikaw din ! dapat maging good girl ka sa akin." ngumiti

siya habang nagwink sa akin.

eeeee ! ang cute talaga ng mokong na to !

_________________________________________

October 15, 2011

[KILLER'S POV]

nagsialisan na ang ibang mga estudyante , at sumakay na sila sa mga barko .

bago umalis inatasan muna ni Sister ang anak niya na si Stanley na i install ang
karamihan sa mga CCTV cameras .
Magpapaiwan nalang din si Stanley para i monitor ang mga naiwang students ..

nang makarating si Stanley sa bagong kwarto na may mga CCTV , hindi niya alam na
nandoon na ako , naghihintay

sa kanya...

habang nakatalikod siya , Pinokpok ko nang kahoy ang ulo niya kaya na himatay siya

tinali ko siya sa isang silya ...

*Ano kaya ang gagawin ko sa kanya ???*

bigla siyang nagising at nagsisisigaw , pero sorry walang makakarinig sa kanya.

binusalan ko na ang bibig niya para

makasigurado ..

Pinwesto ko muna ang video camera sa anggulong maganda.

pinunit ko ang t-shirt

niya .

kinuha ko ang paborito kong kutsilyo at dahan-dahang sinugatan ang tiyan niya ..
konting hiwa lang ang kailangan , tutulo na agad ang dugo

kinuha ko ang boteng puno nang ipis, gagamba at daga at itinapon sa kanyang
sugat ..

pinagpiyestahan siya nang mga ito

Kitang-kita sa mukha niya ang sakit at takot . Napaihi nga siya

hindi ko na gustong pahirapan siya , gusto ko , mga ipis din ang magpahirap sa
kanya. kaya't iniwan ko na sila.

Takot siya sa mga insecto , too bad .

END OF CHAPTER 3

CHAPTER FOUR : BEWARE OF DARKNESS

[ Parker's POV ]

DAY 1

kalat-kalat kaming lahat naglilinis sa school , mapa Auditorium man o mga

classrooms habang ang ibang mga

students na papaalis na ng isla .

"Attention everyone !"

nagsitinginan kaming lahat . Si sir pala may announcement.

"okay

so unfortunately , hindi rin ako pauuwiin ng minamahal nating principal para may
bantay kayo . so

wala akong choice . If may problema or anything . Sabihin nyo lang sa akin ok ? "
"Sir , sino-sino po yung naiwan dito sa island ? "tanong ni Rex

"uhhm , 20 students , Mr. Stanley , yung dalawang cook , 5 guards and yours truly .
" expain ni sir

*whaaaat , hindi man lang pala kami umabot ng fifty *

"No worries students , may CCTV cameras everywhere , every shenanigans would be
caught and perps

would be punished and warning please no pervy moments ,understand Abigail and
Rex ?"

"Sir naman " angal ni Rex

"wala pa ba si Abigail ? " tanong ni sir

"wala parin po since last night " sagot ni Jessica na siyang roomate ni Abigail

"wag na kayong magtaka , ganun talaga yung batang yon , magpapakita rin yon pag
gutom na "

Nagpatuloy lang kami sa paglilinis .

"Parkersss ! congrats " sabay karga

sa akin . gulat na gulat ako

"kuyaaaaa ! ibaba mo ako , mahuhulog ako ! , "

"mahuhulog ka pero pasok ka parin sa NYFU "

pinagtatawanan kami ng mga nakakita sa amin . nakakahiya pero nasanay na ako .

pero si Grey hindi man lang niya ko binati . Big deal sa akin to . pangarap ko to
mula pagkabata.

"Parker right ? "

si Ethan pala

"yup , and you must be Ethan right ? "

nag shake hands kami nang biglang sumabat si Grey

"And im the boyfriend so back off "

hindi ko inaasahang ganun ang magiging pakikitungo ni Grey sa kanya. Nahiya ko sa

nangyari dahil parang nabastos

si Ethan at nagwalk-out.
"Grey , nakikipagkaibigan lang ang tao "

"ewan ko sayo " sabi ni Grey sabay alis.

AAHHHHHH ! minsan napakalabo nitong si Grey . Seloso masyado . Pero ang sarap ng
feeling pag nagseselos siya

. ^_^ Kinikilig akoooooooo

"Parks anong nangyari dun ? " tanong ni Kat

"ewan , bad mood masyado "

"Parks , di mo naman siya masisisi , nalaman niyang matutuloy ka talaga sa New York
, sa kabila nang efforts

niya para di ka mag enroll dun . Sabagay , kung sino ang tatanungin , sasabihan ka
na sayang kung di ka
tutuloy sa NYFU "

" nakokonsensya na nga ako , niyaya ko siya na sa New york din mag-aaral pero di
parin siya pumayag kahit

na doon siya gustong paaralin ng parents niya. "

"Hello :) pwede bang maglinis na kayo ? " sabat ni kuya

*Asar tong lalakeng tooooooo ! *

Dinner na namin yun , iilan lang kaming kumakain sa Cafeteria , ang iba mamaya pa
daw . hindi parin kami nag-

uusap ni Grey . Ewan ko ba kung anong problema nya .

Todo titig ako kay Grey pero wa epek ! nagtatampo talaga si bebe ko !

natigil kami sa pagkain ng mag-announcement si Jessica

"has anyone seen Abigail ? "

"Hija , abigail is abigail . alam mo na ang mga kalokohan niya . hayaan mo

magpapakita lang yan

mamaya" pag-sisigurado ni Sir Salva

" Sir , Aaron is still nowhere to be found " sabat ni Lee

"well , theres your answer . may nabingwit na naman si Abbigail" sabi ni Kevin

*oo nga pala , ni anino ni Aaron di pa talaga namin makikita *

tawanan at chikahan lang kami nang biglang namatay ang ilaw ..

"aaahh ! ahh !" tilian ang ibang mga babae

*sh** ang OA naman , para brownout lang hysterical agad .?! tsk.tsk..

"shut up everyone , ano ba brownout lang yan " reklamo ni Sir

sino ang tapos nang kumain ?

" Sir ako po at si Jonas " sagot ni Pido

" ok , Pido and Jonas , favor , pwede nyo bang i check if may guard na nag-aayos sa
generator , medyo

tamad kasi yung ibang guard dito pag wala si Animales este sister . " pakiusap ni
sir

tiis lang kami sa kadiliman , cellphones sana kaso bawal din kasi ang cellphones
dito dahil wala ring signal . Napaka

dilim , tanging liwanag lang ng buwan ang kasama namin. walang nagsasalita dahil
natatakot din . pamahiin kasi

namin na huwag mag-ingay kapag madilim

*ang weird nohh ?*

______________________________

[unknown person's POV ]

"Pido naman bakit ka nag prisinta ?! "

narinig kong reklamo ni Jonas .

*Tama nga naman si Jonas , bakit ba kasi nag prisinta si Pido , well on the bright
side , mapapatay ko parin sila kahit

hindi sila nagprisinta . mas mabuti pa nga to , walang oras na masasayang . Advance
is always an advantage.

"uyy jons , open ang basement door "

"meaning nandyan na ang guard inaayos "

"duwag , bumaba nga tayo para maka sigurado jons at baka bigyan din tayo ng added
points ni Sir Salva"

"ok fine "

nang makababa na sila sa basement , sinarado ko na ang pintuan.

buwan lang ang tanging ilaw namin .

" pre , ito na yata ang generator "

"pido , bat basa ang sahig?"

"malay ko baka naka ----" biglang bumagsak si Pido . nadulas pala .

nabagok yata ang ulo ni Pido , parang nahimatay.

"Pido ! Pido ! , anong ?! dugo ! . "

"malamang dugo " sagot ko para namang hindi nanonood ng horror movies ang mga
mokong nato.
"haaa ?! sino ka ?!! "

"ako , im the last

person you'll get to talk to , Alive "

**isang hampas lang ng Tubo , nawalan na agad nang malay ?!**

hindi talaga ako na challenge sa dalawang to . Hindi rin nga nila nakita na Nasa
paanan na nila ang walang buhay na

katawan ng Guard ..

Well .. what to doo.. what to doo ...

i re reserve ko nalang muna tong dalawa :)))))

binalik ko na ang kuryente

nililinis ko muna ang dugo ng biglang may narinig ako

" May tao ba diyan ? ! "

Nagtago muna ako

"Caloy ! Caloy ! " ang security guard pala , tinatawag yung security guard na
pinugutan ko .

nang makarating siya malapit sa pinagtataguan ko , sinunggaban ko siya ng saksak sa

likod niya . Wala siyang

nagawa . Sinigurado kong Spinal Cord niya ang tatamaan ko para instant paralyze.

3 guards nalang .. ang chicken naman

hindi mapawi ang ngiti sa labi ko . Wala pang 1 week pero andami ko nang tinapos.

i cant wait till i see them all bleed .

END OF CHAPTER 4

PROPERTY OF MULTIPLEPSYCHO
CHAPTER FIVE : HANGMAN

[3rd PERSON'S POV]

population : 24/29

DAY 2

araw na nilang solo ang buong Isla . ngunit hindi parin nila alam ang mga
nangyayari.

Papalabas na si Parker ng kwarto niya nang madatnan niyang naghihintay sa labas si

Grey na gustong humingi ng

tawad. Sa inaasahan , nagkabati na agad sila .

alas otso na nang umaga , kailangan na silang magreport kay Mr. Salva . Nagtipon-
tipon silang lahat sa Cafeteria at

nag Roll call .

"react if absent " utos ni Mr. Salva

1. Antonio , Kevin Patrick

2. Borguz , Abigail "ABSENT ! " sigaw nang lahat

3.Chen , Robbie

4.Gomez , Jonas "ABSENT ! " sigaw nang lahat habang tumingin-tingin sa paligid

5.Imperial , Dominic

6.Imperial , Parker Marie

7.Kabaluna

, Pido Dindo "ABSENT ! " sigaw nang lahat habang tumingin-tingin sa paligid

8.Legazpi , Jessica

9.Martin, Kathleen Mae

10.Ormoc, Dixon

11.Perez , Anika

12.Quizon , Rex Ian

13.Roque , Mikey

14. Sandoval , Greyson

15. Saragoza , Blake

16. Lee Song

17. Torres , Miki Allison

18. Villar , Claire

19. Yan , Ethan

20. Wong, Aaron "ABSE------ " sagot nang lahat nang biglang

"Aaron's here sir ! " sigaw ni Lee

nagtinginan ang lahat .

"Mr. Wong , where have you been ? " tanong ni Sir

"Sir I went to Town yesterday when the boats were leaving . I just got back this
Morning when they were

delivering supplies . "

" so , where's abigail ? " tanong si Mr. Salva kay Aaron .

"Abigail who ? i was alone the whole time sir " lito habang sinasagot si Sir.

"so nasaan si Abigail ? " pag-aalalang tanong ni Jessica.

"i'll inform the guards para may maghanap

na kay Abigail . Nasaan sina Jonas at Pido ? "

"hindi po namin alam sir . hindi po iisa ang floors ng mga kwarto namin" sagot ni
Grey

"Okay so , sunduin nyo muna sila sa kwarto nila and then you all stay sa Library
para maglinis."
Pagdating ni Mr. Salva sa Guard Stations , nakita niyang natutulog ang tatlong
guards.

"eheemmm ! excuse me ! eheeem ! " kahit na anong lakas nang boses niya ay hindi
parin ito magising.

"Good Morning Sister Mendrez ! " panakot ni Mr. Salva sa kanila ngunit hindi parin
ito nagigising

hindi na nakatiis si Mr. Salva at kinurot na ang mga guards upang magising.

makaraan ang maraming kurot at pagbabanta ni Mr. Salva , nagising narin ang isa

"uyy ! sir ! anong oras na ba? " gulat na gulat ang guard nang magising

"oras na para magtrabaho kayo! hindi dahil tayo-tayo lang ang nasa isla ay hindi na
kayo magbabantay" utos

ni Mr. Salva
"Sir , nagbabantay po talaga kami kagabi. Di ko nga namalayan na nakatulog na pala
kaming tatlo" paliwanag

ng isang guard.

"teka , di ba gigising yang mga kasama mo ? "

Ginising nila ang dalawa . Makaraan ang ilang minuto , nagising narin sila.

hindi din naman sila masisisi ni Mr. Salva dahil minsan lang din kasi mawala si
Sister Mendrez sa isla . At kawawa

silang lahat kapag nandiyan si Sr. Mendrez.

Nang magising na ang lahat tinanong na sila ni Mr. Salva

"May nakita bakayong student na babae , short hair , maputi ? "

"eh , sir , andami po nang ganyang discription. Hahanapin nalang namin siya." sabi
ng guard

"sir , titingnan din po namin sa gubat . Marami din po kasi kaming nahuhuli doong
students na nag
lalakwatsa doon. "

"o sige . salamat . balitaan nyo ako. "

Papunta na sana Si Mr. Salva sa ibang estasyon ng mga guards upang magtanong nang
mapansin niyang may

CCTV na pala. Napakalaki ng skwelahan kayat natagalan siya sa pagpunta sa

Monitoring rooms , doon nakalagay

ang mga Feeds ng Camera kung saan binabantayan ni Mr. Stanley. Kung alam lang ni
Mr. Salva ang madadatnan

nya dun

nang malapit na siyang makarating sa monitoring rooms. Bigla niyang nakita si Blake
na naglalakad lakad sa 3rd

floor

"BLAKE ! anong ginagawa mo dito ? " tawag niya

pero parang hindi siya naririnig ni Blake . Nagpatuloy lang ito sa paglalakad.
Hinabol niya ito at hinawakan ang braso.
"blake , anong ginagawa mo dito? "

gulat na gulat si Blake nang makita niya si Mr. Salva . Kaya pala hindi siya
naririnig ni Blake ay nakikinig ito ng ipod.

"Si...sir ..hinahanap ko po ang laptop ko . " nauutal na paliwanag ni Blake

Kinukuha kasi ni Sister Mendrez ang lahat ng gadgets nila sa tuwing mag-uumpisa ang
semester.

inintindi nalang ni Sir Salva si Blake . Ang pamamaraan din kasi ni Sister Mendrez
ay parang Martial Law.

" Pumunta ka na agad sa library dahil pupuntahan ko pa si Mr. Stanley " utos niya

"Sir sigurado ka bang pupunta ka diyan ? may nakalagay po kasi na DO NOT DISTURB ,
naalala nyo naman

po ba yung nangyari sa teacher na naglakas loob na mag-utos sa ampon ni Sister

diba"

napa lunok si Mr. Salva.

Noon kasi ay nagkaroon ng mga nawawalang estudyante , gustong magpatulong ng guro
kay Mr. Stanley . Nang

marating niya ang kwarto may nakalagay na DO NOT DISTURB sign pero hindi niya yun
pinansin . nadatnan niyang

may kasama na student sa kwarto . kayat ginawa ni Mr. Stanley ang lahat upang
mapaalis yung teacher.

Hindi nalang tumuloy si Mr. Salva . Sumabay nalang siya paalis sa Faculty building.

Sa kabilang dako naman ng building , nandoon sina Pido at Jonas .

Napakadilim

Pawang naka tayo sa mga silya , may lubid na nakapulupot sa kanilang mga leeg at
nakatali ang kamay. madilim ang

paligid . isang maling hakbang at siguradong bigti sila

Pawang nagmamakaawa sa taong nasa harapan nila .

" Sino ka ?! , pakawakan mo kami " sigaw ni Jonas sa taong naka suot nang hoodie at
maskarang demonyo

"alam mo kahit anong gawin mong pagsigaw , walang makakarinig , soundproof dito"
sigaw ng nang salarin

"pakawalan mo kami , pangako hindi kami magsusubong " pagmamakaawa ni Pido

"Sa tingin Mo ganyan ako katanga ... well , by the way . if gusto niyong makawala ,
may lalaruin tayo .

Familiar naman kayo sa Larong Hanggaroo at hangman diba ?! , Ikaw ang una Pido , "

"f*** you ! f*** you ! , i will never play your stupid game"

sigaw ni Pido

"Wala kang choice . ako ang gamemaster , ako ang God , ako ang may hawak sa
kapalaran mo.To start ,

Category natin Horror Movies . magbibigay ka ng letra pero kung wala yung letra sa
tamang sagot , mag do-
drawing ako , if nakumpleto ang drawing ng hangman , TIGOK ka . gets ?! OK so Pido
give me a letter .... "

" GO TO HELL ! GO TO HELL ! " sigaw ni Pido .

"Wrong Answer" Sigaw ng salarin habang Tumatawa at lumapit sa kinatatayuan ni

Pido . Bigla niyang sinipa ang

silya .

Nabigti si Pido , he tried so hard , gasping for air . Pero wala na . Si Jonas
napaiyak nalang sa takot. Pagkatapos ng

ilang segundong pagpupumiglas ay nalagutan na siya nang hininga

"Jonas ready ka na ba ? Category : Horror movies "

HETO ANG CLUE : _ _ _ _ _ _ _

halos nauutal na si Jonas sa takot .

" A " sigaw ni Jonas

"correct ! "

_ _ _ A _ _ _

"M!"

"WRONG ! "

"P"

"WRONG"

"Goodbye Jonas ! "

"teka ! teka ! wala pa diba ! " takot na takot na si Jonas

"Sorry , mababa lang pasensya ko . Ang answer , BUHAY KO ! " sabi ng salarin at
Biglang Sinipa ang Silya ..

iniwan niyang nakabigti si Jonas habang nagpupumiglas at malalagutan na ng

hininga ..

Pinuntahan nang salarin ang Monitoring Rooms , andoon pa pala si Mr. Stanley .
Naghihingalo habang

nginangatngat na siya at mga daga at ipis . tinanggal niya ang busal sa bibig
nito .

"Patayin mo na lang ako .. " pagmamakaawa ni Mr. Stanley

"hindi pwede , hindi mo maeenjoy " .

Naingayan ang salarin kay stanley kayat pinukpok niya ng Tubo ang ulo nito .

Nang tumulo ang dugo sa noo niya , Nadagdagan na naman ang pagpipyestahan ng mga
daga.

Umalis ang salarin upang pumunta sa Library.

END OF CHAPTER 5

CHAPTER SIX : KILL OR DIE

[3rd PERSON'S POV]

Iilan lang sa kanila ang nasa library . Ang iba ang hinahanap sina Pido at Jonas.

Dumating na sina Blake at Mr. Salva sa library dala ang mga confiscated nilang
gadgets

Para silang mga batang binigyan ng kendi sa tuwa.

Magdadapit hapon na nang nagsimulang magdatingan ang mga naghahanap kina Pido at
Jonas

"Nakita nyo ba ? " tanong ni Mr. Salva

"Wala Sir , pati sa kwarto wala " sagot nila

"nasaan ang dalawang guard bakit tatlo lang yung nakita namin ? " tanong ni Dixon
"sigurado nag sie-siesta na yung mga yun dahil wala si Shitster . " sagot ni
Dominic

"huyy . bastos mo " saway ni Kat.

Pinapunta na silang lahat sa Cafeteria para kumain ng dinner .

hindi magkamayaw sa paggamit ng gadgets ang iba . Picture dito , Picture doon. Kaya
lang walang internet at

cellphone signal.

Habang kumakain ang lahat ay dumating ang tatlong guard . Inaya na din silang
kumain ng Lunch Ladies

out of curiousity nagtanong si Ate Gladys , isa sa mga lunch lady

"Chief ? , saan po ngayon kumakain sina Mr. Stanley at yung dalawa pang guards ? "
"hindi ba sila pumupunta dito ? " tanong ni chief , leader na guard

"oo , baka nagluto siguro sila ng sarili nilang pagkain "

"siguro nga . "

Ang lahat ay sobrang maingay , puro tawanan at kantiyawan .

" Students minimize your voice , di ako makakain ng maayos " reklamo ni Mr. Salva

"Sir kakantahan nlang kita

.Ako'y isang sirena

Kahit anong sabihin nila ako ay ubod ng ganda

Ako'y isang sirena

Kahit anong gawin nila bandera ko'y di tutumba

Drum na may tubig ang sinisisid

Naglalakihang mga braso, sa'kin dumidikdik

Drum na may tubig ang sinisisid

Sa patagalan ng paghinga, sa'kin kayo ay bibilib . " hirit ni Kevin

nagtawan silang lahat ng ma gets nila ang pinapahiwatig ni Kevin . Open kasi si Sir
Salva sa Gender niya .

natigil ang katuwaan ng biglang sumigaw at sumuka si Jessica

nagtinginan ang lahat habang hysterical siya ..

" Yung karne ! yung karne ! " yun lang ang tanging nasigaw niya .

nagtinginan ang lahat sa karne. parang may marka ang Karne , parang Rose

"anong problema Jess? calm down please " sabi ni Parker habang niyayakap si Jessica

nagulat ang lahat ng biglang napasigaw si Rex

"bakit ba ?! " sumisigaw na ang lahat .

"taaa..tattoo yan ni Abigail ! "

nagkagulo ang buong cafeteria , ang iba sumuka na .

tumakbo si Jessica patungo sa kwarto niya . Nag hysterical siya sa nangyari . Di

niya alam , may sumunod pala sa

kanya ..

.Nakarinig siya ng katok sa Pinto , di niya ito binuksan .

takot na takot siya at umiiyak ng biglang pwersahang tinutulak ang pinto .

nang dahil sa takot , inatake siya ng asthma niya .. hinanap niya ang inhaler
niya ..wala ito sa lalagyan niya ..
biglang bumukas ang Pinto . Nakatitig

lamang ang salarin kay Jessica habang nahihirapan na itong huminga. tanging

iyak lang ang nagawa ni Jessica .

Iniwan na siya ng salarin sa kwarto at ni-lock ang kwarto niya .

Pinabalik muna ni Mr. Salva ang mga students sa kani-kanilang kwarto at pinakalma.

Pati si Mr. Salva ay litong-lito na din . Di niya naiintindihan ang mga nangyayari.

"Teka nasaan si Blake at Ethan ? " tanong ni Grey

"si Dixon din wala " sabat ni Dominic

"Bumalik na kayong lahat sa kwarto niyo , lock all doors , walang lalabas. " sabi
ni Chief
nagsitakbuhan ang lahat pabalik sa kanya-kanyang kwarto.

biglang may humawak sa braso ni Parker.

" Parker samahan na kita sa room niyo. "

"Grey nandoon sila Miki . Dont worry " sabi ni Parker kay Grey sabay halik sa
pisngi nito . Halatang umiiwas muna

si Parker kay Grey dahil alam niyang maiinit pa ang mga ulo nila.

"Okay please be careful , pakakasalan pa kita " sabi ni Grey habang hinahaplos

ang mukha ni Parker at umalis

na.

Sinunod nilang lahat ang sinabi ni Chief . Pagdating sa mga kwarto walang lumabas .
Takot na takot si Kat pero ayaw niyang ipahalata kina Parker at Miki dahil ayaw
niyang magpanic sila . Sinigurado

nilang lock ang lahat .

ni isa sa kanila ang kumibo . ayaw nilang mahalata na natatakot sila , plastikan
sila sa pagiging kalma . ngunit

biglang may kumatok at nagtilian sila .

"Hoy ! ako lang to kalma lang " si Dominic pala

"girls , tutal ito ang pinakamalaking bedroom sa school , dito muna ako hanggang ma
clear out yung

insidente kanina. para may kasama din kayo."

"ang sabihin mo , ayaw mong mapagalitan ng parents mo kapag napabayaan mo ang utol
mo . "

Bigla kaming natahimik sa aming kantiyawan ng biglang may kumatok .

"sino yan ? " tanong ni Domic

"ako to , yung gwapong classmate nyong si Robbie . "

binuksan nila ang kwarto at pinatuloy si Robbie

"nakita kong papunta dito si Dom na may dalang sleeping bags , pwede din ba akong
makitulog dito , ako

lang kasi mag-isa sa room ko . sa horror

movies kung sino yung mag-iisa , siya na ang biktima " kwento ni

Robbie

Pinatuloy nila si Robbie at naghanda ng matulog

samantala sa fourth floor ,

natutulog na sina Anika at Claire , hindi nila namamalayan na may pumasok na pala
sa kwarto nila.

Biglang nagising si Claire dahil naririnig niyang umiiyak si Anika .

nagulat siya sa kanyang nakita , May isang taong naka hoodie at nakasuot nang
maskara ng demonyo. Hawak-
hawak niya si Anika habang tinututukan niya ng kutsilyo ang leeg nito .

"Talk and She dies " banta ng salarin

"please , wag mo kaming saktan . " pagmamakaawa ni Claire habang si Anika iyak ng
iyak

"okay ! " sabi ng salarin.

bigla niyang binitawan si Anika . Napayakap si Anika kay Claire..

"Not yet done , i wont hurt you , instead ,you will hurt her and vice versa .
Simple rules lang naman, KILL OR

DIE . " sabi ng salarin habang naghagis ng kutsilyo sa sahig .

Inilabas niya ang kanyang baril at itinutok sa kanila.

i will only give you 30 seconds , if no one's brave enough , papatayin ko

kayong dalawa
"please waag " pakiusap ni Anika sa salarin

"Tick , tock , times ticking up , suko na kayo ?"

nagulat si Anika ng biglang pinulot ni Claire ang kutsilyo

"claire , dont please, please "

"Sorry , anika sorry " iyak ng iyak si Claire

"ang tagal naman ! dalian mo na , 10 seconds .. 10......9......8"

nang itinutok ni Claire kay anika ang kutsilyo , biglang hinablot ni Anika ang
kutsilyo at sinaksak si Claire
"Sorry .. sorry .. sorry .. " napaluhod si Anika habang umiiyak

"Sorry din ... " biglang sabi ng salarin ..

Nang walang ano-anoy sinaksak niya si Anika sa Puso .

"why ?... why ?... " yun nlang ang tanging nasabi ni Anika habang tumutulo ang dugo
mula sa labi nya ..

"well i lied " ang sagot ng salarin

bago umalis , inundayan muna niya ng saksak ang ears ni Claire para masiguradong
patay na nga ito.

walang ni isa man ang nakarinig sa nangyari .

ni-lock na ng salarin ang pinto na para bang walang nangyari.

END OF CHAPTER 6

CHAPTER SEVEN : BOOM!

[THIRD PERSON'S POV]

Ang lahat ng mga students ay nasa kani-kanilang kwarto na , pwera lang sa mga
guards , cooks (lunch lady) at ni Mr.

Salva na chini-check parin ang karne.

"Chief , sa tagal-tagal ko pong nagluluto , ngayon pa po talaga ako nakakita ng

ganitong karne , baka po

totoo ang sinabi ng mga bata" nauutal na sabi ng isang cook.

"Gladys , kung totoo man , may tao bang gagawa ng ganito dito ? " tanong ni Chief

"Chief , masama na talaga ang kutob ko , ilang araw ko nang di nakikita si

Abigail , Mr. Stanley at ibang

guards , di man lang ba kayo nababagabag ? " tanong ni Mr. Salva

"Sir , napakalaki po ng isla at eskwelahan , wala nga tayong cellphones dito ,

walang paraan para magkausap

tayo ng hindi nagkikita "

"teka , diba dapat may mga Radyo kayo sa isat-isa ? " tanong ni Mr. Salva
"Sir , parang sira din po yung signal dito para sa radyo namin , dalawang araw na
pong puro static lang "

"kailangan ko na talagang tingnan ang mga CCTV . I dont care if i get fired . Im
gonna give him a piece of my

mind." sabi ni Mr. Salva sabay takbo patungo sa monitoring rooms

sumunod din ang ibang guards kay Mr. Salva patungo sa Faculty building kung saan
naroroon ang mga monitoring

rooms.

Nang makarating sila doon ay napansin nilang lock ang pintuan.

"Mr. Stanley , theres been some problems , pwede nyo po ba kaming papasukin ? "
sabay pagkatok ni Mr.

Salva

pero wala paring sumasagot . Katok lang sila ng katok ngunit wala parin .

biglang may naapakang kakaiba ang isang guard . Tiningnan niya ito , nagimbal siya
sa kanyang nakita , dugo ..
"Chii-chief , dugo "

napatingin silang lahat at nagulat sa nakita . mas naging pursigido sila na

makapasok

kinuha ni chief ang kanyang baril . Naghanda ang iba at umatras . Binaril ni Chief
ang doorknob dahil hindi nila ito

kayang matulak.

Nangmakapasok , halos hindi sila makapaniwala sa kagimbal-gimbal nilang nakita .

napasuka si Mr. Salva sa nakita .

Si Mr. Stanley , nakatali sa upuan , nakalabas ang lamang loob na kinakain pa ng

mga daga . Wala na rin siyang

mga mata . Kahindik-hindik ang kanyang kinahinatnan.

Parang kwitis na sinilaban si Chief nang mag liparan ang mga ipis.

napasuka na din ang iba . hindi na kinaya nang sikmura nila ang nakita . Kahit na
nakakabwisit si Mr. Stanley ay
parang sobra naman ang nangyari sa kanya.

hindi na pumasok ni Mr. Salva dahil nang hina na ang tuhod nya sa takot.

pinanood ni Chief ang live feed ng CCTV , napunta ang kanyang atensiyon sa
nangyayari sa cafeteria .

Nandoon si Ate Gladys , nakahandusay at naliligo sa sarili niyang dugo . habang ang
isang cook ay kasalukuyang

sinasakal gamit ang lubid .

Napasigaw nalang sila sa kanilang nakita . pinaandar ni Chief ng fire alarm ng

school para magising ang lahat at ma

distract ang salarin.

Kumaripas

ng takbo si Chief patungo sa cafeteria upang matulungan ang cook .

sumunod din ang isang guard at naiwan na lamang si Mr. Salva at ang isang guard
doon.

Nang makarating si Chief sa cafeteria ay wala nang buhay ang dalawa at hindi na
mahagilap ang salarin.
..NAGISING at nagulat ang lahat ng dahil sa fire alarm .

Ang magkapatid na sina Parker at Dominic ay nasa banyo . Nagpasama kasi si Parker
sa kuya niya nang biglang

tumunog ang fire alarm. Tumayo si Parker malapit sa bintana ng cubicle para tingnan
kung saan ang sunog. Wala

siyang nakita .

Tumalikod na siya sa bintana para puntahan ang kuya niya . Nang biglang may humila
sa kanya mula sa bintana ,

napasigaw siya kayat biglang pumasok si Dominic.

tanging braso lang nang salarin ang makapasok sa bintana , nakatutok ito ng
kutsilyo sa Right temple ni Parker .

"kuya ! tulong . " sigaw ni parker.

gustong tumulong si dominic sa kapatid niya ngunit binantaan siya ng salarin na wag
lumapit kundi mamamatay si

Parker.
"bitiwan mo ang kapatid ko maawa ka " pagmamakaawa ni Dominic

biglang nawala ang

mga kamay na may hawak kay parker . Napatakbo siya at yumakap sa kuya niya .

biglang may kumatok sa pintuan ng banyo .

nanigas ang magkapatid sa takot ..

"Dom ! , Parker , lumabas na kayo " sigaw ni Kat at Robbie na nasa labas.

"anong nangyari bakit kayo sumisigaw ? " tanong ni Robbie

hindi sila nakasagot at sa halip ay tumakbo para suduin ang kanilang mga classmates
.

Nakita nila sina Blake at Kevin na kumakatok sa kwarto nina Grey at roomate nitong
si Dixon.

Umalis na sila agad nang lumabas sina Grey at Dixon na mistulang bagong gising.
naisipan nilang pumunta nalang sa cafeteria dahil alam nilang doon nakatira ang mga
cook.

laking gulat nila sa kanilang nakita , Nakahandusay ang dalawang cooks na wala nang
buhay. Hinarang sila ni Chief ,

"kayo lang ba ? nasaan yung iba ? " tanong niya

"chief anong nangyari dito ?" tanong ni Grey

"hindi rin namin alam , nakadisguise ang salarin"

"anong hindi alam ! muntikan ng mamatay yung kapatid ko kanina ! this is supposed

to be an elite secluded

school" sigaw ni dominic habang yakap ang kapatid na takot na takot

nagtinginan ang lahat at natakot .

"anong nangyari kanina ? " tanong nang lahat.

"habang nasa banyo kami kanina biglang may humila sa kanya at tinutukan siya ng
kutsilyo . "

"nakita mo ba kung sinong gumawa ? " tanong ni Grey habang kino-comfort si Parker

"braso lang ang nakita ko . " iyak ng iyak padin si Parker at takot na takot sa
nangyari.

"I wont let that psychopath hurt you" sabi ni Grey habang niyayakap si Parker

"kaya pala kayo sumisigaw kanina . napatakbo nga kami palabas ni Kat nang mapansing
may sumisigaw

kasabay ng fire alarm . Pero si Miki , tulog parin .. " sabi ni robbie
"teka nasaan si Miki ? " tanong ni kevin

"OH MY GOD ! naiwan namin si Miki " sigaw nina Robbie at Kat

"teka , sino pa ang mga wala dito ? " tanong ng isang guard

"marami ang wala pa dito ."

"Stay here , walang maghihiwa-hiwalay , kukunin lng namin ang mga kaklase

nyo . " utos ni Chief.

"teka , hindi mo ba kami bibigyan ng baril ? paano kung puntahan niya kami dito ? "
tanong ni Dixon

"maraming kutsilyo diyan , improvise . I lock nyo lahat ng pinto at bintana , wag
kayong magpapasok dito ng

hindi nyo kilala . "

"ano ba talagang nangyayari ? " tanong ni Dixon

"Diba matalino ka? i analyze mo ! " sabi ni Grey

"Tama na yan , wala kayong patutunguhan kung magkakainitan kayo , sundin nyo ang
sinabi ko "

papalabas na sa cafeteria si Chief nang biglang bumangga sa kanya si Rex na takot

na takot at may bahid ng dugo

ang kanyang kamay

" Hijo , anong nangyari sayo ?"

"Siii , sii , sii Anika at Claire . wala na . "

nanlumo ang lahat sa nalaman , napaiyak ang iba sa pagkat sa apat na taong
pagsasama , hahantong lang pala sila

sa ganito.

tuluyan ng umalis ang dalawang guard upang hanapin ang mga wala sa cafeteria .

Sinunod ng lahat ang sinabi ni Chief

. Sinigurado nilang lock ang lahat .

Napansin ni Dixon na may mga naiwan pang bakas ng dugo sa isang sulok malapit sa
bintana , nilapitan nya ito at

inamoy.

"hoy dixon , anong ginagawa mo diyan ? " tanong ni Kevin

"Yung sinabi nilang dugo ng baboy , ay hindi sa baboy , sa tao to . "

lumapit ang lahat para tingnan kung may katotohanan ba ang sinabi niya ngunit hindi
nila alam ang kaibahan talaga .
umalis muna si Robbie mula sa kumpulan ng lahat nang mapansing tulala parin si Rex.

"Pre , okay ka lang ? " tanong ni Robbie

"paano ako magiging okay , lahat nalang ng kilala natin namamatay . Someone's
picking us off , One by one

"

"alam ko , pinipilit ko lang hindi matakot para hindi ako gumawa ng kabaliwan. were
in a real horror movie . "

"parang isa lang sa atin ang salarin "

"paano mo naman nasabi yan ? "

"tingnan mo nga , tayo - tayo nalang ang nandito "

"there are other possibilities , hell ! it could be anything or anyone like Jason
freaking Voorhees ! pwede ring

may nakapasok na psychopath sa island , sa apat na taon nating magkakasama ,

mayroon bang magta-

traydor sa atin to the point na mamamatay tayo ?. " naiinis na sagot ni Robbie

"Hindi mo nakita ang nakita ko . lock ang pintuan nila ng pumunta ako doon , walang
forced entry , hindi

naman sila magpapapasok ng hindi nila kilala diba ? alam mo yung nakita kong mas
nagpatindi sa hinala ko ,

ang jacket na nakita ko sa sahig . " mahinang sabi ni Rex.

"kaninong jacket ? "

"kay blake .. "

"teka .. teka , kung lock ang kwarto nila , paano ka nakapasok ?" mapaghinalang
tanong ni Robbie
Samantala , nang makarating na ang dalawang guards sa dormitory ng boys , may
naririnig silang sumisigaw.

"may tao ba diyan , buksan nyo ako ! buksan niyo ako ! "

"Umatras ka muna hijo ! " sabi ni chief at pagkatapos ay pinaputukan ang doorknob .

Si Mikey pala .

"Chief pumunta lang po ako dito sa kwarto nila Robbie para manguha ng deodorant
tutal

hindi naka lock

pero nang papalabas na ako , bigla nalang pong may naglock sa akin mula sa labas ,
saan po ang sunog

?" tanong ni Mikey

"mas malala pa nga sa sunog ang nangyayari " mahinang bulong ng guard

"nasaan po yung mga classmates ko ? "

"mamaya nalang namin ipapaliwanag , nasaan ba ang mga kwarto ng ibang mga kaklase
mo ?"

Nang biglang may narinig silang sumisigaw na parang hindi maka hinga , boses ng
babae ,

napatakbo si Mikey para sundan ang boses , kasunod ang dalawang guards na kinakatok
ang mga kwarto kung

meron mang tao doon .

malayo na si Mikey sa mga guards.

Nakakita si Mikey nang isang Bukas na kwarto , dali-dali siyang pumasok nang
biglang nakita niyang naka Play ang

isang Video sa tv , si Jessica ang sumisigaw , nagmamakaawang tulungan siya .

Nagulat ang lahat ng biglang may Sumabog !

Napatakbo ang dalawang guards upang tingan kung ano ang sumabog ,

they can smell burning flesh

nakita nila si Mikey , sunog ang kalahati ng katawan at kalat-kalat ang laman at
balat nito .

Trap pala ang video .

nanlumo ang dalawa dahil sa nangyari . napaluhod sila habang naiiyak.

nagulat sila ng biglang may lumabas sa isang pinto , Ang tatlong koreano pala !

"what happened here ?! " tanong ni Lee

"oh god! " ang tanging nasabi ni Aaron ng makita niya ang kinahinatnan ni Mikey .
"TARA NA ! " utos ni chief na takot na takot na sa mga maaring susunod na
mangyayari.

mabilis ang kanilang paglalakad , bawat pintong malakaran ay kinakatok nila upang
makasiguradong wala na ngang

tao .

END OF CHAPTER 7

CHAPTER EIGHT : AFTERMATH

Nakabalik na ang mga guards at ang mga koreano sa cafeteria

"ano yung sumabog kanina ? " tanong ni Dominic

"nasaan si Miki ? " tanong ni Kat

"hindi namin siya nakita . wala ng mga tao sa girls dormitory pag punta namin
kanina." paliwanag ni Chief.

"teka .. nasaan si Mikey ? " tanong ni Dixon

"Mikey's gone" sagot ni Ethan

wala silang magawa kundi maiyak nalamang sa sinapit ng kanilang mga kaibigan.

natahimik ang lahat ng may narinig silang kumakatok sa pintuan.

"Guys ! nandiyan ba kayo ? "

"Si Miki ! Si Miki ! buksan nyo ! " sigaw ni Kat

Pinapasok nila si Miki . Parang walang ka alam-alam si Miki sa nangyayari .

" oyy , anong ginagawa nyo rito ? yung mga mokong iniwan ako " reklamo ni Miki

lumapit sila at niyakap si Miki .

"mabuti naman, okay ka lang . "

tiningnan ni Chief ang relo niya , 2:30 am

nagpaalam muna si Chief sa kanila na pupuntahan muna sina Mr. Salva sa monitoring
rooms.
"wag kayong matulog ng sabay-sabay para may nagbabantay . babalik kami pagsikat ng
araw . kung may

mangyari man pupuntahan agad namin kayo dito , hihingi muna kami ng tulong."

nang silang labingdalawa nalang ang nasa cafeteria , hindi na mapakali

si Rex .

alam niyang isa lang sa kanila ang salarin .

nang makarating sina chief sa Monitorng rooms ay naabutan nilang nag-aayos ng mga
tapes sina Mr. Salva at isa

pang guard.

Itinago na pala nila ang naaagnas na katawan ni Mr. Stanley

"natawagan nyo na ba ang mga police ?"

" Chief , may sumira sa main radio , hindi tayo makaka-communicate sa siyudad. "
"ha ? " napasuntok si Chief sa pader ng malaman nya iyon.

iyon nalang ang tanging komunikasyon nila sa siyudad . kung wala iyon ,kailangan na
talaga silang pumalaot .

"Chief diba may mga mag de-deliver ng mga supplies dito ?" tanong ng isang guard

"mga tatlong araw pa yata bago sila dumating , sa tatlong araw , hindi tayo
sigurado kung buhay pa ba tayo

nyan . "

"Sir , may nakita po ako sa video ! " sigaw ng isang guard

tiningnan nila ito , nakita nila ang isang taong nka suot ng Varsity Jacket na may
Maskarang Demonyo . Gusto nilang

palitan ang anggulo pero hindi nila alam kung paano . Sensitibo ang device , isang
mali ay mabubura ang lahat .

Iniba kasi ni Mr. Stanley ang settings nang sa ganon siya lang ang may control

sa lahat .
"May mga estudyante akong magaling sa mga ganitong bagay ! "

"papupuntahin ko sila dito pagsapit ng umaga . "

"Chief pupunta po kami ngayon sa siyudad para humingi ng tulong " suhestyon ng
guard

"delikadong pumalaot ngayon , malakas ang hangin . "

"kailangan nating sumugal , nakita natin ang kinahinatnan nila. hindi natin alam
ang mangyayari pag di pa

tayo makahingi ng tulong bukas " sabi ng guard

"sa umaga na , masyadong delikado ngayon . thats an order. "

Ang mga students na naiwan sa cafeteria ay naghahanda na para sa unang shift nang
magbabantay at

magpapahinga

biglang lumapit si Ethan kay Parker habang nakatulala ito

"hoy , okay ka lang ba ? "

"alam mong magtagalog ? " gulat na tanong ni Parker

"hindi mo ba talaga ako nakikilala ? "

napaisip si Parker . Lumapit si Grey at si Dominic sa kanila

"anong problema dito ? " tanong ni Grey

"Dominic , di mo rin ba ako natatandaan ?"

natahimik sila at napaisip

"TAN ! TAN ! " masayang bati ni Parker nang matandaan nya ito .

"uyy . sorry tan , di kita nakilala , ang gwapo mo na kasi , di ka na sipunin "
sabi ni Dominic

"uhm , Grey , kababata kasi namin siya . "

"sige mauna na muna ako , matutulog muna " paalam ni Ethan

"baby , musta na yung sugat mo ? " tanong ni Grey

"galos lang naman to ,okay lang ako baby " sagot ni Parker habang pilit na
ngumingiti sa kabila ng takot niya

"Parker , okay ka lang ba talaga " paninigurado ni Kat habang tinitingnan ang sugat
ni Parker kanina

"Oo , dont worry about me sis . "

"Kat honey, go to slee na kami na ang bahala sa inyo . " sabi ni Dominic kay kat

"ikaw din Parker . tulog na "

ipinahiga na muna ni Dominic sa lap niya si Kat para makatulog na ito . Ipinaubaya
na muna niya si Parker kay Grey

dahil

alam niyang hindi nito pababayaan ang kapatid niya.

"Parker , pangako sayo , di kita pababayaan . Mahal na mahal kita. tandaan mo yan
okay ? " sabi ni Grey

habang niyayakap si Parker

"Mahal na mahal na mahal din kita bebe ko " sabi ni Parker na tuluyan ng napaiyak

"Uy , wag ka ng umiyak sige ka makikita ka ng kuya mo nyan awayin pa ko" napa-smirk
si Grey.

pinahiga naniya si Parker sa lap niya para makatulog na ito

DAY 3

POPULATION: 16/29
nang umaga ding yon ay dumating na si Chief sa Cafeteria.

"Wag kayong mag-alala patungo na sa siyudad ang dalawang guards para humingi ng
tulong . makakaalis na

kayo dito at makakatawag na ng police . "

"YESSS ! " nagbunyi ang lahat .

"pero ganun parin dapat , magbantay kayo parati . maaaring nandito pa ang salarin
sa paligid . wag na wag

kayong aalis dito.sa ngayon kailangan munang sumama sa akin sina Parker Imperial at
Robbie Chen . May

gustong ipagawa kasi daw sa inyo si Mr . Salva "

"wait , sasamahan ko ang girlfriend ko ! " sabi ni Grey

"Hindi pwede , ikaw ang leader sa klase ninyo , ikaw ang kailangan maiwan kasama
nila " sabi ni Chief

"Screw my leadership rank . Sasamahan ko ang girlfriend ko chief "

"Greyson please , thats an order " sabi ni Chief

"Grey , magiging okay lang ako " Paninigurado ni Parker kay Grey at agad silang
nagyakapan.

"Dominic , samahan mo na ang kapatid ko , alam kong yan ang gusto mo " sabi ni Kat

"paano ka ? sumama ka rin " sabi ni Dominic

"hindi ko din pwedeng iwan si Miki dito . kailangan ko siyang samahan"

hinalikan ni Dominic ang noo ni Kat

"Sasama Ako " sabi ni Dominic kay Chief

Nang sila ay nakaalis na dali-daling ni lock nang mga natitirang estudyante ang
pintuan.

Nakarating na sina Chief , Robbie , Parker at Dominic sa Monitoring rooms . Amoy na

amoy nila ang masang-sang

na amoy ng katawan ni Mr . Stanley

kitang-kita nila sa live feeds ng CCTV cameras ang ginagawa ng lahat . Nakikita din
nila ang dalawang guardiya na

naghahanda na ng kanilang demakinang bangka .

Inutusan sila ni Mr. Salva na i rewind ang mga tapes para malaman nila ang tunay na
nangyari .
"yung unang kakaibang pangyayari ay nagsimula noong Thursday midnight diba , rewind
kaya natin dun ?

" sabi ni Parker

Hindi nila inaasahan ang kanilang nakita sa pag rewind nila ng tapes

october 13 , 2011 12:50 am --- nakita nila ang aktwal na pagpatay kay Abigail .
Pinagsasaksak ito. Mistulang

sinugurado ng salarin na patay na siya . Pagkatapos ay may hiniwang parte ng

kanyang tiyan , hinugasan ito ng

salarin nang matagal at ipinasok sa refrigerator.

Sa parteng iyon , napapikit nalang sila sa pagkadiri . Hindi kinaya ng sikmura ni

Mr. Salva at sumuka na .

pagkatapos niyang ipinasok sa refrigerator ang laman ay kinaladkad niya ang walang
buhay na katawan ni Abby .

Hindi na mahagilap sa CCTV kung saan sila napunta . Tiningnan nila ang ibang
anggulo at lugar ng mga camera

pero bigla nalang silang naglaho.

october 15, 2011 7:27 pm --- may isang naka jacket at demonyong maskarang bumaba sa
ilalim nang basement .

Everything turned black , yun pala yung brownout . ilang oras ang lumipas , walang
lumabas mula sa basement o sa

ibang labasan mula dito . hanggang sa kasalukuyang feed walang makikitang lumalabas
mula sa basement .

october 16, 2011 12:22 am --- ang naka disguise na salarin , naglalakad sa pasilyo
ng girls dormitory sa 3rd floor .

may inilabas itong susi at tuluyang nakapasok sa kwarto nina Anika at Claire.

nagulat ang lahat , bakit may susi ang salarin sa kwarto nila . Namutla si Chief at
hindi nakakibo . Mistulang may

hinahanap siya sa kanyang keychain . Hindi mapakali.

"Chief anong nangyayari ? " nag-aalalang tanong ni Dominic

"Ang Skeleton key ko .. nawawala . " halos na uutal na sagot ni Chief

"Diyos ko .. " naiiyak na sabi ni Mr. Salva

"teka , ano ba yang skeleton key ? " tanong ni Robbie

"sa pamamagitan ng skeleton key , makakapasok siya sa kahit anong locks o pintuan
sa buong school. pati

na sa dorm at cafeteria. "

" ha ! "

Biglang naging tulala si Chief sa isang live

feed ng CCTV , tiningnan din ng lahat ang Monitor .

Ang dalawang guards pala , magpapalaot na .

kitang-kita ang kasiyahan sa kanilang mga mukha dahil alam nilang maliligtas na
sila kapag makakahingi na ng

tulong ang dalawa ..

Napabuntong-hininga silang lahat nang umandar ang bangka nang biglang ,

SUMABOG ANG BANGKANG SINASAKYAN NILA !

sa lakas nang impact gumuho ang isang bahagi ng cafeteria . Iyon kasi ang
pinakamalapit na building sa dagat .

niyanig ang buong isla pero ang cafeteria ang pinaka nasira .

gulat na gulat at hindi nakakibo ang lahat nang tao sa Monitoring rooms .

END OF CHAPTER 8
CHAPTER NINE : TRUST NO ONE

tumakbo ang lahat paalis ng monitoring room at naiwan na lamang si Mr. Salva na
nag-iisa , nakatulala , di parin

makapaniwala sa nangyari

Gulat na gulat sila sa kanilang nadatnan , gumuho ang ibat-ibang parte nang
cafeteria . Maaring may mga natabunan

doon ..

"GREY !!! " tawag ni Parker na umiiyak habang ginagalugad ang guho

"Kat ! " tawag din ni Dominic

pero walang sino man ang sumasagot sa kanila .

Ilang oras din silang naghahanap nang senyales na may buhay na na-trap sa guho .
Samantalang sa monitoring rooms , patuloy sa pag ro-rosaryo at pag-iyak si Mr.
Salva na Mistulang tinakasan ng

katinuan ng dahil sa mga pangyayari.

Dahan-dahang bumukas ang pintuan . pumasok ang salarin na nakasuot ng jacket at

maskara ng demonyo.

Pero , si Mr. Salva ay nakatulala parin kahit na humarap na sa kanya ang salarin

" Sa tingin mo , hindi kita papatayin ng dahil sa dasal mo ? " sarcastic na sabi ng
salarin

nang walang ano-anoy , Sinaksak niya sa tiyan si Mr. Salva .

"lintik lang ang walang ganti , Mr. Salva " sabi nang salarin habang hinihintay na
malagutan ng hininga si Mr.

Salva

umalis na agad ang salarin ng masigurong wala na siyang buhay .

Samantala , iyak pa din ng iyak si parker sa maaaring

nangyari sa mga kaibigan nito

"Chief , sa lakas ng pagsabog , may posibilidad naman diba na may nakarinig at

tutulong sa atin diba

?" tanong ni Parker

pero napaluhod nalang si Chief

"DIBA ?! " tanong parin ni Parker

"kuya narinig nila yon Diba ? kuya diba ? " hysterical na si Parker .

niyakap nalang siya ng kuya niya . at napaiyak na ng lubusan .

Si Robbie , di parin umiimik . panay lang ang pag agos ng kanyang luha .

alam nilang napakalayo pa nila mula sa siyudad , milagro lamang na may dumaan na
ibang bangka at narinig ang

pagsabog
"Kunin nyo ang kung ano mang supplies ang makuha nyo , sa monitoring rooms tayo
pansamantala .

Siguradong safe tayo doon . may kukunin lang muna ako . " utos ni Chief

Kinuha na nila ang mga maaring mga gamit nila , mga kutsilyo , tubig at pagkain .

Ilang mga minuto ang lumipas , dumating si Chief na madaming dalang mga baril at
armas . napatingin ang tatlo .

"Cool " ang tanging nasabi ni Robbie sa nakita .

nanggaling pala si Chief sa Guard House .

"itinago ko itong lahat in case of emergency and this counts as an emergency . "

"Parker... " tawag ni Dominic sa kapatid na halos wala na sa sarili

____________________________________________

[PARKER'S POV]

iniisip ko palang na wala na si Grey ay parang di ko na kaya.

Si Grey kasi yung taong nagpatunay sa akin na totoo pala ang pagmamahal.

These past few days puro lang kami away at tampuhan.

Kung alam ko lang sanang ganito ang mangyayari , sana iniwasan ko na yung
makakapaggalit sa kanya...

Mahal na Mahal ko siya eh.

nasasaktan din ako para sa bestfriend kong si Kat . Simula pagkabata siya yung
kasama ko . Minahal ko siya na

parang kapatid ko... Bakit ba nangyayari ang lahat ng to sa amin ?

What did we do to deserve this hell ? ?

Bigla kong narinig ang boses ni Kuya.

"Parker ! "

nakita ko si Kuya sa harapan ko na lumuluha .

Tuluyan na naman akong napahagulgol..

"Kuya bakit nangyayari to sa atin? wala naman tayong masamang ginawa diba ? "

"Parker please dont cry . I wont let that son of a bitch hurt you okay ? please be
strong..for me ? "
napayakap ako ng mahigpit sa kanya. Napakasakit parin kasi. Yung mga taong parati
kong kasama , yung mga

minahal ko .. Wala na...

Sumunod nalang ako sa paglalakad nila.

_______________________________________

[Narration]

dala-dala ang mga gamit na nakuha ay tumuloy na sila sa Monitoring rooms .

Laking gulat nila sa inabutan , nagkalat ang dugo at nakahandusay ang walang malay
na katawan ni Mr. Salva .

Mistulang na immune na sila sa sakit at pighati ng pagkawala ng mga kaibigan nila

kayat dinasalan muna nila ang

katawan nito at tinakpan .

Niyakap ni Dominic ang kapatid niya . Pilit nyang nilalakasan ang loob nya .

"Parky , makakauwi din tayo , makakasama na natin si Mommy at Daddy , manunuod na

din tayo ng

adventure time diba ? "

napaiyak na naman si Parker sa sinabi ng kapatid .

may nakita si

Robbie na private files sa computer ni Mr. Stanley . Pinanood nya ang mga videos
nito . Hindi nila

inaasahan ang laman nito , mga videos ng mga babaeng students na naliligo . Isa
narin dito ang video nina Parker at

mga roomate nya .

"ang walang hiya ! " sabi ni Chief

"oh my God , delete that ! " sigaw ni Parker .

sinunod agad ni Robbie ang sinabi ni Parker ngunit napatigil siya sa huling video
na nakita niya , Si Mr. Stanley iyon

habang naghihirap sa kamay ng mga insekto at daga . Sigaw nang sigaw .

hindi na nila nakayanan at tiningnan ang isa pang Video , Ang video ni Jessica
habang humihingi ng tulong .

biglang napasigaw si Chief , " Ang mga rubber boats ! , may mga natitira pa "

"chief sigurado ka ? baka may bomba na naman ,baka may mangyari na naman . " sabi
ni Parker

"walang mangyayari kung hindi ako magbabakasakali , kung may mangyayari man sa akin
, okay lang , yan

ang trabaho ko , bantayan at tulungan kayo . "

"salamat Chief " sabi ng tatlo

dali-daling

umalis si Chief sakay ng rubber boat at pumalaot . Pinabaunan siya nila ng mga
pagkain at inumin .
Pinanood nila si Chief mula sa bintana . Dasal sila ng dasal na sanay hindi
mapahamak si Chief.

patuloy paring pinagmamasdan nina Parker at Dominic si Chief mula sa bintana ng 3rd
floor kung saan sila naroroon

. Nang biglang sumigaw si Robbie ,

" Si Miki at si Kat !!! , buhay sila ! " masayang sigaw ni Robbie

laking tuwang napatingin ang magkapatid sa monitor na tinitingnan ni Robbie . Si

Miki at si Kat nga ! , nasa

Gymnasium kasama ang tatlong koreano .

"buti naman ligtas sila ! nasaan kaya ang iba ? " tanong ni Robbie

"wala ba controller dito para sa speaker ? "

"may sumira , titingnan ko kung maaayos ko pa "

" susunduin ko sila para makapunta sila dito " sabi ni Dominic

"kuya sasama ako ! "

"wag na , mas safe ka dito . at sa gwapo kong to ! kapatid mo yata ang captain ng
basketball team."

"Dom , bago ka umalis, may mga rules kang dapat malaman " sabi ni Robbie

"anong rules ? "

"nasa horror movie tayo , reality version .

una , pag may narinig kang kakaiba , wag na wag mong susundan ito .

pangalawa , wag kang pumunta sa madilim na lugar

pangatlo , dont say I WILL BE BACK" sabi ni Robbie

"Robbie , kinopya mo lang ang nasa Scream na rules eh . " sabi ni Dominic

"ahh , basta sundin mo ! "

"kuya , mag-ingat ka please . dalhin mo parati yung baril na bigay ni Chief . "

"yung mga doors , bantayan nyo parati , alalahanin nyo yung skeleton key . "

hinalikan ni Dominic ang noo ni Parker at umalis na

pagkaalis ni Dominic ay nilagyan nila ng harang ang pintuan .

habang pinagmamasdan ni Parker ang Camera ay may nakita si Robbie na isang folder .

information pala tungkol sa kanilang lahat na magkakaklase ang naroon .

"Parks , sa tingin mo sino ang pumapatay ? "

"aba malay ko , hindi naman yata isa sa atin diba ? "

"parks , think about it , alam ng salarin ang pasikot-sikot dito

. "

"that doesnt mean anything , sa apat na taon nating magkakasama eh halos minahal na
natin ang mga

negative attitudes ng lahat . "

"yan din yung nasabi ko pero iba talaga ang kutob ko parker . just hear me out
please . "

"okay fine . "

"lets start with Kevin . naalala mo yung nangyari sa auditorium . Paano kung si
Kevin pala talaga ang may
pakana nun ? . diba ng dahil dun naparusahan tayo . at yung video ! imposibleng
wala talaga siyang alam

nun ."

" next Robs "

"Si Ethan , diba magkababata kayo ? paano kung plano din nya tong lahat para
makabalik siya sa buhay mo

dahil alam niyang kami na ang naging kaibigan mo . "

"next ! "

"Si Miki , parang napaka inosente ni Miki pero diba nga kung sino yung mistulang
inosente ay siya pala ang

may maraming tinatago ? . nung naiwan namin siya ni Kat sa kwarto , paano siya
hindi napahamak na kung

sila Anika at Claire nga , nasa loob ng kwarto eh pinasok . "

"tama na nga , nakakatakot ka na "

" Kailangan nating isa-isahin ang lahat. Si Kat , baka hindi mo alam , gusto ka

na palang dispatsahin para ma

solo nya ang atensyon ni Dom . "

"Si Aaron , ilang araw siyang di nagpakita sa atin diba ? madami siyang oras para
magtanim ng mga bomba .

"

"hayy salamat , nakipag communicate kana rin . Si Lee , ayon dito papalago na ang
business ng papa niya .

Diba kapag lumabas sa public tong nangyari sa atin ay parang magiging publicity din
to sa negosyo nila if

magiging victim or survivor si Lee diba .

"Si blake , napaka misteryoso ni blake . for four years tanging si kevin lang ang
nakita kong parati niyang

kasabay. Parati din siyang nawawala pero lilitaw din naman Robbie."

"Parks , alam mo may sinabi sa akin si Rex , nakita niya daw ang jacket ni Blake na
nasa kwarto nina Anika at

Claire ng mamatay sila . Pero nang tanungin ko si Rex kung paano niya nalaman , di
niya ako sinagot ."
"now that youve mentioned it , napaka playboy ni Rex . Di kaya lumalala ang
kamanyakan niya at nage-

escalate sa pagka psychopath ?."

" Parks , Si Dixon , diba siya ang pinaka matalino sa atin . baka alam niya kung
paano mag improvise ng mga

bomba . "

"kung siya man ? bakit walang sinasabi si Grey na masamang attitude o ginagawa
nya . "

biglang

natahimik si Parker ng nabanggit niya si Grey ...

"Si grey , nakakainis minsan dahil parang napakabait nya parati , baka may tinatago
? . naalala mo naman

diba yung reaction niya ng malaman nya ang tungkol sa New York .

"hindi naman siguro nya magagawa sa akin yun Rob , wala na din si Grey diba. " sabi
ni Parker na halatang
nanlulumo at naiiiyak na naman kayat change topic na kaagad si Robbie

" Si kuya mo , diba nakasuot ng varsity jacket yung salarin , paano kung kuya mo
yun ? may lihim palang

galit sayo ? "

"hoy , wag ka namang ganyan , kilala ko ang kuya ko , isa pa hindi jersey number
nya ang nakalagay sa

varsity jacket . Eh ikaw ? paano kung sumobra ka ng panonood ng horror movies to

the point na gusto mo

nang gumawa ng real life horror movie .Paano kung sinadya mong videohan ang lahat
ng pagpatay para may

entry ka sa NEW YORK FILM UNIVERSITY Diba Rob ? "

"nice one ! Eh paano kung ikaw Parks ? "

"kung ako man ang killer , sa tingin mo buhay ka pa ngayon ? "

nagtawanan agad sila .

"dafuq , tingnan mo , nagbibintangan na tayo . baka mag-iba na tuloy ang
pakikitungo ko sa kanila

. "reklamo

ni Parker

tinawanan lang siya ni Robbie

"Parks , malapit na palang makarating ang kuya mo sa gymnasium . Bagal niyang

maglakad . "biro ni Robbie

Pinipilit nilang maging kalmado sa lahat ng mga nangyayari pero nawala ang ang
pagiging kalmado nila ng marinig

na may nagtatangkang bumukas sa doorknob ng pintuan nila

tiningnan nila ang monitor na may live feed sa labas ng monitoring rooms pero sira
pala ang CCTV doon

Nagimbal ang dalawa ng biglang pwersahang tinutulak na ang pintuan.

napatili ang dalawa . maging si Robbie napatili din sa gulat.

nagtinginan silang dalawa . Gustong gustong tumawa si Parker sa reaction ni Robbie

pero hindi parin nawawala ang

takot niya sa kung sino man ang nasa labas.

"Sino yan ?! " tanong ni Robbie

pero patuloy padin ang pagtulak sa pintuan .

Hinanda nila ang kanilang mga sarili sa kung sino man ang papasok . Naghanda na
silang lumaban para sa kanilang

buhay

patuloy parin ang pagtulak sa pintuan .

palakas ng palakas hangang sa tumabingi na ang iniharang nilang cabinet

END OF CHAPTER 9

CHAPTER TEN : MISSING

patuloy parin ang pwersahang pagtulak sa pintuan .

* BAAAAG ! BAAAAG *

tuluyan ng naubusan nang pasensya si Robbie

" Tumigil ka for God's sake tumigil ka ! bwisit ka !!! " napasigaw si Robbie ng
napakalakas na maging si Parker

ay natakot rin sa kanya . Iyan ang unang beses na nawalan ng kontrol si Robbie sa
sarili .

"Guys , nandiyan ba kayo ? " biglang may sumigaw habang humupa ang pagtulak

"Si , Grey yun diba ? " tanong ni Parker habang papatakbong tinungo ang Pintuan .
Napatakbo din si Robbie para

tulungan si Parker sa Pintuan .

Akmang tutulakin na naman ni Grey ang pintuan ng biglang bumukas ito at nawalan
siya ng kontrol sa katawan at

tuluyang nadaganan sina Robbie at Parker .

Mistulang naging Bowling pins sina Robbie at Parker sa nangyari . Si Grey naman ang
bowling ball .

Hilong hilo ang tatlo sa nangyari

"Grey ! alam mo ba kung paano kumatok " reklamo ni Robbie

"Oh my God , salamat ligtas ka " Napayakap si Parker kay Grey . at napaiyak sa tuwa

"Diyos ko ! mamaya na nga kayo mag moment diyan , tumayo muna tayo . sakit sakit pa
ng likod ko"

dali-dali nilang isinara ang pintuan at hinarangan ng cabinet .

nagyakapan ang dalawa sa muling pagkikita . pati rin si Robbie ay napayakap kay
Grey .

" Greyson okay ka lang ba ? thank God youre okay ! Akala namin kung ano na ang
nangyari sayo ! " sabi ni

Parker habang niyayakap si Grey nang napakahigpit

"Sabi ko naman sayo di ba , di kita pababayaan dito . Hindi ako mawawala kung alam
kong hindi pa kayo

maayos . Dont cry na please" Hinalikan ni Grey si Parker at nagpatuloy sa pagkapan.

"dude buti naman okay ka lang . nasaan ang iba ? " tanong ni Robbie

" hindi ko alam , wala akong matandaan sa nangyari . teka nasaan ang iba? "sagot ni
Grey .
"may umatake kay Mr. Salva . Si chief humingi ng tulong . Si kuya , sinundo sina
kat " paliwanag ni Parker

"hum..humingi ng tulong saan ?"

"pumalaot siya gamit ang rubber boats . pero hanggang ngayon wala pa kaming balita.
Dude anong nangyari

kanina , bat mo pwersahang tinutulak ang pinto . Muntik na akong maihi sa takot. "
sabi ni Robbie.

"sorry , akala ko kasi kung ano nang nangyari , di ko kasi kayo naririnig mula sa
labas. Pero nung sumigaw

na si Robbie nang napalakas , dun ko pa narinig na may tao pala dito . " paliwanag
ni Grey.

pinagmasdan na nila ang mga cameras

"hay salamat nagkita narin sina kuya at yung mga nasa gymnasium ...
teka ..........Oh my god ! oh my god . oh

my god . " takot na takot si Parker sa nakita.

"anong nangyari ? " tanong ni Grey

"ang nasa camera 12 ... .... "

napatingin sila sa camera 12 na siyang pinakamalapit sa Gymnasium . Kitang-kitang

may tumatakbo . Isang

nakasuot ng varsity jacket , maskarang demonyo at bitbit na kutsilyo . Ang bilis

nitong tumakbo.

"umalis kayo diyan ! umalis kayo diyan ! " napasigaw ang mga nasa monitoring
rooms . Yan lang ang nagawa nila

ng makitang Nasa labas na ng gymnasium

ang kanilang mga kaklase at napakalapit na sa kanila ng salarin.

Nakarinig si Aaron ng boses ng isang babaeng sumisigaw . Napatingin siya sa

kanilang kaliwa at nagulat nang

biglang may bumangga sa kanila . Ang ilan sa kanila ay nakailag . ngunit siya ay
hindi pinalad.
Nagulat sila ng mapansin nilang nadaganan na pala nito si Aaron . Silang dalawa ay
nakahiga . Biglang tumayo ang

bumangga sa kanila at nakita nilang nasaksak pala nito si Aaron sa puso .

Sa takot nilang lahat na sila ang aatakihin nito . kinuyog nila ito at hindi
nakapagpigil si Lee , kinuha niya ang

kutsilyong nakabaon sa puso nang walang buhay na si Aaron at sinaksak ang bumangga
sa kanilang naka jacket at

maskarang demonyo.

tumigil na ito sa paggalaw at mistulang wala ng buhay.

"siya .. siya yung nakita naming pumatay kay Abigail ! "

nakahinga sila ng maluwag ... Na curious sila sa katauhan ng salarin at tinanggal

ang maskara.

Ang pagsasaya ay napalitan ng takot nang makita nila na Si Ms. Alvarez ang nasa
likod ng maskara .

Ang mga mata nito ay tadtad ng

pako at tumutulo ang dugo mula dito . Puno ng mga sugat ang kanyang katawan
lalong lalo na ang mukha nito . Ang pinakamasaklap pa dito , tinahi ang kanyang
bibig"

Napaiyak nalang ang lahat sa kanilang nakita .

" Oh God , Oh God .. I didnt know .. i thought ..i thought ..." sigaw ni Lee habang
binabagabag ng kanyang

konsensiya .

"hindi mo yun kasalanan Lee , hindi natin yun sinadya isa pa , sinugod nya tayo . "
sabi ni Miki.

"Sinasadya niya to , sinadya niya tong lahat . Someone's picking us off one by
one . someone's turning us

against each other. " sabi ni Dominic

"umalis na tayo dito please ! " pakiusap ni Kat

"paano ang katawan nila? " tanong ni Ethan.

Napagdesisyonan nalang nilang ilagay ang mga katawan nila sa katabing kwarto .

Nang buhatin nila ang katawan ni Ms . Alvarez ay biglang

"mmmmm ! mmm ! " sigaw ng sigaw siya . kahit sa huling pagkakataon gusto niyang
lumaban . Nng dahil sa gulat

ay nabitiwan nila ito .

mga ilang segundo ay tuluyan na itong binawian ng buhay .

Wala silang nagawa kundi ang maiyak na lamang .

Umalis na sila upang magtungo sa Monitoring

rooms.

samantalang ang nasa monitoring rooms ay hindi makapaniwala sa nangyari .

"ibig sabihin totoo talaga yung nasa slideshow at video ni kevin . " sabi ni Parker
"Teka so lumalaki ang posibilidad na si kevin ang salarin. " sabi ni Robbie

"diba sabi ni Kevin na nawala yung CD before nung mini program tapos may nakakita
sa CD ? " tanong ni

Parker

"so may posibilidad na kung sino yung nakakita ng CD ang siyang salarin ng lahat .
" sabi ni Robbie.

" teka , so sinasabi niyong isa lang sa mga kaklase natin ang salarin ? " tanong ni
Grey

"Maari ... " sagot ni Robbie

"you would rather accuse one of our own than to believe na may psychopath na
nakapasok sa island ? " galit

na sabi ni Grey.
" Grey , anything is possible ! , nakita mo naman yung mga nangyari diba ? maging
open-minded tayo ! " sabi

ni Parker

Biglang may kumatok . Hindi pala nila namalayan na nasa labas na ang mga kaklase
nila dahil sa argumento nila .

"kami

to , buksan niyo na ! " sigaw ni Dominic

nagyakapan ang lahat nang muli silang magkita-kita.

"nasaan ang iba ? " tanong ni Grey

"hindi namin alam " sagot ni Ethan

" Sino yung mga hindi natin kasama ? " tanong ni Dominic

"Sina Rex , Kevin at dixon at si Blake " sagot ni Grey habang tinitingnan kung sino
ang wala .

Nagpahinga muna ng mahimasmasan na .

"i reserve nyo ang energy ninyo , hindi natin alam ang susunod na maaring mangyari
" utos ni Grey.

END OF CHAPTER 10

CHAPTER ELEVEN : SITTING DUCKS

 [3rd PERSON'S POV]

nakahiga lamang sila sa sahig habang nag momonitor sina dominic at Robbie

tiningnan ni Miki ang orasan niya , 4:37 PM

"so , were just going to be Sitting ducks here ? sure ba talaga kayo na

nakahingi ng tulong si chief ? "sabi ni

Miki

hindi na sila nakasagot dahil maging sila ay hindi alam .

biglang nagka idea si Robbie at kinuha ang isang video camera mula sa cabinet...

"nakita ko to kanina, gamitin natin para may maiwan tayong mensahe sa mga magulang
natin just in case
" aya ni Robbie

natahimik ang lahat .... maliban lamang kay parker

"sige ! mabuti rin yan para hindi na mabigat sa pakiramdam " sabi ni parker

"parks , i wont let you die " sabi ni Grey

"walang makakapagsabi kung sino ang mabubuhay o mamamatay . mabuti na ang handa . "

sagot ni parker . kinuha niya ang Video camera at nagtungo sa banyo na nasa loob
lamang ng monitoring rooms .

"tama si Parker , mas mabuti nang mahanda natin ang ating mga sarili at mga
magulang kung ano man ang

mangyari sa atin . sabi ni dominic

~~~~~~~~~~~~(PROLOGUE) ~~~~~~~~~~~~~~~
natapos na ang lahat sa mga mensahe nila maliban lamang kay Miki at Grey ..

Binuksan ni Robbie ang lahat nang mga cabinet doon , naghahanap ng mga maaring
magamit . SWERTE ! nakakita

sa Robbie ng pitong walkie talkie / radyo sa isang cabinet.

"AYOS ! magagamit natin to . " masayang sigaw ni Robbie

"buti naman meron ! " sabi ni Grey

makaraan ang ilang minuto ay biglang namatay ang Camera feed sa isang classroom sa
kabilang building.

Pinagmasdan nilang mabuti ang monitor nang biglang namatay rin ang Camera feed ng
katabi nitong classroom .

"may nangyayari na naman ... " sabi ni Robbie

Bigla nalang bumukas ang ilaw sa classroom . Nagulat ang lahat nang makitang
nakahandusay na sa magkabilang

classroom sina Kevin at Dixon .

Nanlumo sila dahil parang wala na silang buhay. Ngunit biglang gumalaw si Dixon .

"Oh my God , buhay pa si Dixon ! " sigaw ni Miki

"I'll go get him " sabi ni Lee

hindi nila inaasahang magpiprisenta si Lee dahil hindi naman sila magkaibigan

"Lee , are you sure , youre not even close with them? " tanong ni Ethan

"i accidentally killed their

teacher , gusto kong makabawi kahit sa ganitong paraan lang . " malungkot na sabi

ni Lee
"It wasnt your fault Lee , ang may kasalanan ay yung nag torture sa kanya . " sabi
ni Grey

"I'll still go .. " sabi ni Lee

"sasama ako " sabi ni Ethan

"Sasama din kami " sabay na sabi ng lahat ..

"Planuhan muna natin to okay ... Parker dito ka lang , kayong dalawa ni Robbie ang
magmomonitor sa CCTV

. ako , si Lee , Grey at Ethan ang susundo sa kanila . " ma awtoridad na sabi ni
Dominic

"Sasama kami " sabi ni Kat at Miki

"wag na dito nalang kayo " sabi ni Dominic

"i dont want to die doing nothing , id rather die fighting .. isa pa black belter
kami diba. " pakiusap ni Miki

"Dom , Alam din namin kung saan nakatago ang ibang supplies , makakatulong kami . "
sabi ni Kat

"Kuya ! sasama ako , black belter din ako diba kat ? " sabi ni Parker

"Parks , kayo ni Robbie ang nakakaalam kung paano ioperate ang mga gamit dito .
Malaki ang maitutulong

nyo kapag nasa labas kami . " sabi ni Kat

Napilitan nalang pumayag si Parker sa kanila . Ayaw din niyang maging aalahanin
kapag sumama.

"Robbie , take care of parker ! " utos ni Dominic

"Sus naman , walang makakalapit diyan sa utol mo " pabirong sabi ni Robbie

"Parker , we'll be back . everythings going to be okay " sabi ni Grey.

"Miki , wala ba akong take care kiss diyan ! ? " sigaw ni Robbie

"che !! " sagot ni Miki

"Sis , bantayan mo si Kuya ha . " utos ni Parker kay Kat ..

tumawa lang si Kat .. Nagpaalaman na ang lahat at nagdasal bago umalis ... Lumakad
nadin sila dala-dala ang mga

walkie talkie for communication at mga armas . naiwan nalang ang dalawa sa
monitoring rooms .

"Parker ano sa tingin mo ang nangyari kay Blake at Rex ? " tanong ni Robbie
"ayoko mang isipin pero baka wala na sila ... "

"Parks , parang nasa horror movie na talaga tayo . tingnan mo , lahat tayo ay
bumubuo sa horror movie

archetype at cliche .. "

"paano mo naman nasabi ? "

"hear me out , most horror movies ay

may characters na Malandi , Matapang , Duwag , Matalino , May mahilig

sa Sports , May Weirdo , Nakakatawa , May Tao-Tao lang at May Final Girl . Isipin
Mo nga , Si abigail ay

medyo may kalandian , Si Grey yung medyo matapang , Si Miki yung duwag , Si Dixon
at Kat yung mga

sobrang matatalino , Si Blake at ako yung weirdo , Si kevin yung prankster . Yung
iba mga go with the flow

lang at ikaw yung Final Girl . "

"Final Girl .. ? "

"Diba most horror movies na napapanood natin ay parating yung Babaeng mabait ang
nabubuhay sa huli .

Example , yung sa HALLOWEEN , FRIDAY THE 13th , I KNOW WHAT YOU DID LAST SUMMER ,
JEEPERS

CREEPERS ,SCREAM at iba pa . sa lahat nang mga kaklase natin , baka ikaw yung Final
Girl kasi ikaw,

masyado kang mabait sa lahat , wala kang bisyo , ikaw yung parating nagugustuhan .
at Virgin ka ... virgin ka

diba ?"

"hoyy ! grabe mo naman , imposible namang sumunod ang salarin ng mga nangyayari sa
horror movies . "

"may isa pa pala , RED HERRING.."

"ano yung RED HERRING ? " tanong ni Parker

"para ka namang hindi nanonood ng horror movies parks .. Red Herring yan yung
characters na unang

napaghihinalaan . Halos lahat ng mga clues tinuturo siya yun

pala iba ang salarin .Minsan sinasadya ng killer

na may ibang mapagbintangan."

"aaahh .. gaya nung sa Harper's Island .. "

"hala .. parang harpers island yung sitwasyon natin ! "

napatigil sila ng biglang tumunog ang walkie talkie ..

"Robbie , Parker is everything okay? Over " sabi ni Dominic

"Copy .. everything is clear ..over" sagot ni Robbie

*HANEP ! MILITARY STYLE MAG-USAP .. YAN KASI ANG TINURO SA TRAINING ^_^ *
napatingin si Robbie kay Parker nang biglang itong natahimik .

nakatulala si Parker na nakatingin sa Camera 32 . yung camera na iyon ay nasa upper

floor kung saan naroroon sila.

"Si...si.. Rex nakahiga sa sahig . " nauutal na sabi ni Parker

"oo nga ! kukunin ko muna siya .. " sabi ni Robbie

"ako lang Robs , diba sabi mo Final Girl ako .. walang mangyayari sa akin kung ako
ang kukuha sa kanya ..

" sabi ni Parker

"Parks tatawagan ko nalang sila . sila nalang ang kukuha kay Rex ..baka mapatay ako
ng kuya mo at ni Grey

kung may mangyari sayo . "

"you said it yourself , the final girl lives . if im not the final girl so be it .
isa pa , baka kung anong mangyari

kay Rex kung hindi siya kukunin doon . Ikaw yung mas magaling diyan , ikaw yung mas
dapat maiwan dito ..

wala nang nagawa si Robbie nang umalis na nang tuluyan si Parker ..

"Hoyy PARKER ! "

"Alert me if theres something wrong.. "

SAMANTALA ......

"Guys ,wala nang feed sa lahat ng classrooms pati sina Dixon at Kevin wala. di ko
na din kayo nakikita .

over" babala ni Robbie

"Copy .. tutuloy parin kami .. over " sagot ni Ethan

malapit na nilang marating ang classroom ng biglang may naamoy silang kakaiba ...
nag-iba ang pakiramdam nila sa

naamoy .. bigla silang umubo at nahilo

"oh my God ... Oh my God ... " tanging nasabi ni Miki nang maramdamang susuko na
ang kanyang mata ...

ilang segundo lang , nakatulog na silang lahat ...

"Guys , okay lang kayo ... over " sabi ni Robbie

"Guys , say something please .. guys ! "

wala paring sumasagot sa kanya ...

END OF CHAPTER 11

CHAPTER TWELVE : RUN HIDE AND FIGHT

[PARKER'S POV]

I found myself walking along the deserted offices . Nakakabingi ang katahimikan .
Hindi ko inaakalang hahantong

kaming lahat sa ganito. Noon ayaw na ayaw ko dito dahil malayo sa Mommy at Daddy
ko. Nagbago ang lahat ng

makilala ko sila....

*FLASHBACK*

First day of school noon , first year highschool din kami . Tanging si Kuya lang at
si Kat ang kakilala ko.Magkaklase

kasi kami simula elementary ...nakakapanibago dahil 17 students lang kami sa aming
section. Kami ang first section

kayat wagas ang pressure.

sa sobrang nerbyos ko yata nun , bigla akong nadapa . nagtinginan silang lahat at
nagpipigil tumawa..
napasigaw ako , "KAYA NYO YUN ?! " sabay pose at tawa ... yun lang ang naiisip ko
para hindi ako magmukhang

tanga

ang mga kutung lupa nagsitawanan ... dumaan ang mga buwan at naging magkakaibigan
na ang lahat .. halos lahat

na yata naging kaibigan ko maliban na lamang kay Dixon at Blake ...

"Kat , may kaibigan ba yan sila maliban kay grey at kevin ? "

"matagal na nga akong nahihiwagaan diyan. si Dixon, parang si Grey lang yata ang
close niya .. Mag

roomates kasi . Si blake din parating si Kevin lang ang kasama.. hayaan mo na yan .
" sagot ni Kat

Lunch time na nun.

"Park . grabe makatitig sayo yung si Grey , wagas ! " sabi ni Kat sa akin.
na curious ako at Bigla akong napalingon , *WAAAAAH !!!! * nagtama ang mga mata
namin . bigla siyang tumingin sa

katabi niyang si Dixon at nagpapanggap na may sinasabi kay Dixon. tawang-tawa ako
sa nangyari pati din si Kat.

Halatang nagulat si Grey nang mapatingin ako.

"HAHAHAHAHA ! palusot pa si Grey . napaka obvious niyang magpanggap " sabi ni kat

"hoy ! hinaan mo ang boses mo nakakahiya baka marinig ka "

"hahahaha . nagblush ka naman , If i know kilig na kilig kang bruha ka . " sabi ni
Miki

*END OF FLASHBACK*

biglang nabalik sa kasalukusyan ang pag-iisip ko nang biglang tumunog sa walkie

talkie . PUTEK ! muntikan na

akong atakihin sa puso nang dahil sa gulat.

"Parker , nawala ang communication natin sa iba . kakaiba na ang kutob ko . bumalik
ka na dito . Over " sabi

ni Robbie

"Copy .. Rob , malapit na ako , kailangan ko lang puntahan si Rex . Over "

"Copy , bilisan mo and please mag-ingat ka . Over "

"copy , tell me if may papalapit sa akin . Over " sagot ko

. Youre voice , was the soundtrack of my summer Do you know youre unlike any other

You'll always be my thunder .

Dont be scared parker ... just sing ... be calm .... JUST BE....

". AHHHHHHHHHHHHHHH ! "

napasigaw ako nang biglang tumunog na naman ang walkie talkie ....

"Parker .. gumalaw si Rex ..Over . " sabi ni Robbie

Gusto kong mag reply pero biglang naubusan ito nang battery !

NAKO NAMAN WRONG TIMING ! WALANG HIYYYAAAA agh !

nagmadali na ako hanggang sa makarating ako sa kinaroroonan ni Rex .

"Rex ! Rex ! okay ka lang ? tara na bilis ! " ginigising ko siya at tinulungang
tumayo ..

"Liiii.. Liiii " yun lamang ang tanging narinig ko sa sinabi niya

"ano ? lakasan mo boses mo . di kita marinig " reklamo ko sa kanya

biglang tumunog ang speakers ng skwelahan na pagka-lakas-lakas

. TAKE IT TO THE HEAAAAD ... YEAH, YEAH .

"AHHHHH ! " napalundag ako at nakatakbo sa gulat dahil sa sobrang lakas ng tugtog.

Pero parang tinakasan ako ng espirito ko ng biglang may taong nadapa sa tabi ni
Rex.

"IKAWWWWW !!!! " napatili ako at tumakbo nang makita kong ang salarin pala iyon .

hinabol niya ako at nahila ang buhok ko . takot na takot ako pero ayaw ko pang
mamatay . Napahawak ako sa isang

table at pinulot ang isang malaking stapler . Tinapon ko yun sa kanya pero tanging
maskara lang niya ang tinamaan

ko . Nabitawan niya ang buhok ko pero pilit niyang hinahatak ang kamay ko . May
hawak siyang lubid . Pilit niya itong

nilalagay sa leeg ko pero patuloy ako sa pagpupumiglas . Sinipa ko yun Private part
nya , ibinuhos ko lahat nang galit

ko sa sipa na iyon. Napaluhod siya sa sakit .

"BWISIT KA SINO KA BA ?! " sa sobrang galit ko napasigaw ako . tinangka kong

tanggalin ang maskara niya pero

hinatak niya ang kamay ko at tinulak ako . dahan-dahan siyang tumayo pero iika-ika
parin siya . Inilabas niya ang
isang kutsilyong galing sa kanyang bulsa.

oh my god ! oh my god ! .. alam ko maaaring katapusan ko na to pero bahala na basta

masaktan ko siya , sapat na

yun .. lalaban parin ako ... pero nakakainis naka play parin yung TAKE IT TO THE
HEAD ni Chris Brown !!!

tumakbo siya palapit sa akin habang tinututok ang kutsiyo sa akin ... tumakbo ako
patungo sa isang table at inihagis

sa kanya lahat ng mahawakan ko.

"Wag kang lumapit sa akin !!!!" sigaw ko .. sa sobrang takot ko tinapon ko sa kanya
ang upuan . Ang tanga , sinalo

! , itinapon pa niya ng pabalik sa akin .. umilag ako pero tinamaan padin ang kamay
ko. sigaw lang ako ng sigaw pero

para na akong tanga sa kakatapon ng gamit . Nakahawak ako ng isang keyboard sa

computer , at tinapon sa

kanya.

Para akong batang binigyan ng kendi sa saya pagkakita kong natapon niya ang
kutsilyo . Nag.unahan kami sa

kutsilyo. Sinabunutan ko siya at pilit na tinatanggal ang maskara pero ang hirap .
Napakalaki niya kumpara sa akin .

Pareho na kaming nakahiga sa sahig at nag-uunahan sa kutsilyo nang biglang

may nakaunang pumulot ng kutsilyo

" Layuan mo si Parker kung ayaw mong gilitan ko yang leeg mo ? " sigaw ni Rex
nagulat kaming dalawa ng salarin . Sinamantala ko ang pagkakataon na maka tayo at
tinangka kong tanggalin ang

maskara niya . Pero bigla niya akong nasuntok . Ang sakiiiiit !!! . dumudugo na
pala ang gilid ng mata ko. Natumba

ako bigla .. Tumakbo naman ang salarin palabas. Tinulungan muna ako ni Rex na
bumangon bago namin hinabol

ang salarin .

Kitang-kita kong tumakbo ang salarin papalapit sa Janitor's closet . Iyon na ang
pinakadulo ng building. wala na

siyang matatakasan

"Rex dead end na susunod . "

"stay behind me . " sabi ni Rex

dahan-dahan kaming lumapit doon . Alam naming baka magkarambulan kaming lahat .

biglang nawala ang salarin , iisa nalang ang hinala namin , nasa loob na siya ng
Janitors Closet.
"1...2...3 !!! " handang handa naming binuksan ang Janitor's closet pero wala na
talagang tao doon . Ginalugad

namin ang buong kwarto pero wala ... natakot na kami ni Rex , alam naming baka
sunggaban na naman niya kami

kayat patakbo naming tinungo ang monitoring rooms.

Pagkatok

namin ng pintuan , bumulaga sa amin si Robbie na napaka putla . Bigla niya akong
niyakap ...

"PARKER !!!!!!! akala ko katapusan na natin ! , tinakot mo ako " sabi ni Robbie

"Natin? eh ako nga yung muntikan "

"kung may nangyari sayo siguradong papatayin ako ng kuya mo at ni Grey ! "

tama nga naman siya , si kuya nakakatakot yun basta galit .

"pumasok na nga tayo pagod na pagod pa ako ! " sigaw ni Rex

Binigyan kami ng tubig ni Robbie........bigla kong naalala sina kuya

"Anong nangyari sa iba ?!! " tanong ko

"Pa..parks .. di ko alam , bigla nalang silang hindi sumagot at namatay ang mga
feeds ng CCTV "

napaupo ako sa sinabi niya at napaiyak na naman ako . Hindi ko kayang mawala na
naman sila.

Ayaw kong mapahamak ni isa sa kanila

"marahil pinalanghap din sila ng pampatulog gaya nung sa amin " sabi ni Rex

"teka , ano ba talaga ang nangyari sa cafeteria ? " tanong ni Robbie

"Nagdadasal kami nun at pinagmamasdan ang mga guards nang biglang may lumabas

na usok mula sa air

vent . nung una hindi lang namin pinansin dahil akala namin may nagluluto lamang ,
hanggang sa na realize

namin na patay na pala ang mga cooks.. yung iba nagsi-alisan muna dahil hindi na
kinaya ang usok pero
kami naiwan doon... . " sabi ni Rex

Teka ... bakit wala kaming nakitang ganung pangyayari sa Camera Feeds ng Cafeteria
noong mangyari yun ? .. hindi

naman kami umaalis sa panonood sa kanila ...

"Pero anong ginagawa mo doon sa office ? " tanong ko

"naaalala ko , may humihila sa akin . Nakasuot nang maskara . Kahit na anong gawin
ko parang hindi ako

makagalaw. hanggang sa magising ako na nasa harapan na kita at nakita kong nasa
likuran mo na siya , may

hawak siyang lubid at muntik kang daganan. Tinangka kitang sabihan pero hindi ako
makapagsalita .. buti

nalang nagulat ka sa kanta at napabalikwas... "

Oo nga pala yung kanta , kung hindi dahil doon wala na ako .. Napatingin ako kay
Robbie gusto kong magpasalamat

pero inunahan na niya ako ,

"Youre welcome Parks . Glad to help " sabi ni Robbie

"Maaring isa lang sa atin ang salarin . " Sabi ni

Rex

"Matagal na naming iniisip yan pero bakit mo naman nasabi . " tanong ko

"Nung bago ako nahimatay , may nakakita akong nakasuot ng gas mask . Hindi ko
maalala ang mukha niya

pero sigurado akong lalake siya . "

"Paano kami nakasisigurong hindi ikaw yun ? " tanong ni Robbie

"Sa tingin mo gagawin ko to sa sarili ko ?"

Inangat ni Rex ang T-shirt niya at pinakita sa amin ang mga sugat niya sa likod.

Pagkakita ko sa sugat niya alam kong hindi talaga siya ang salarin . Napakasakit ng
mga sugat niya. Parang
tinadyakan siya ng maraming beses

"Pero paano mo mapapaliwanag kung paano ka nakapasok sa room nina Anika at Claire ?
" tanong ni Robbie .

Napa buntong hininga si Robbie

"Totoo may kasalanan ako pero hindi ko kayang pumatay. Dakilang manyak lamang ako
pero di ako

pumapatay .. Na open ko yung kwarto gamit ang hairpin , Pumasok ako sa kwarto nila
para kumuha ng

pictures nila habang natutulog bilang remembrance dahil gusto ko nang umalis sa
eskwelahan ng malaman

kong may pumapatay .Hindi ko inaasahan ang naabutan ko , nakita ko din yung jacket
ni Blake.. yun lang

.." paliwanag ni Robbie

"EWWW

! " sigaw namin sa kanya

"wag kang mag-alala hindi ko tinatalo yung mga may boyfriend ! " sabi ni Rex

buti naman ... natakot tuloy ako bigla ... nyahahah ^_^
bigla kong naalala , paano tumunog yung speakers ? sabi nila sira yun .

"Rob naayos mo ba yung speaker? " tanong ko

"oo , maliit lang pala ang sira .. utak pala ni Mr. Stanley ang may sira . "

hindi maalis sa isip ko ang nangyari sa iba ... alalang-alala parin ako , sana okay
lang sila .

"Rob , wala ba talagang feed sa pinuntahan nina kuya ? "

lumapit kaming tatlo sa mga monitors . Totoo nga kadiliman lamang ang nasa mga
monitors na malapit sa

pinuntahan nila kuya.

"teka may video ba sa nangyari kay parker kanina ? " tanong ni Rex
"Oo , para kayong nasa pelikula kanina . Buti nalang nakabangon ka kanina Rex . "

"Oo nga , salamat pala Rex. " sabi ko sa kanya ...

"Okay lang yun , salamat din , kung hindi ka dumating alam ko papatayin na nya ako.
"

Napatigil kami

sa pag-uusap ng makita naming pinapakita na yung part na hinahabol namin yung

salarin ... Kitang

kita namin na pumasok siya sa Closet . walang ibang pintuan doon . Saan siya
nagtago ?

Bigla kong naalala yung sa basement . Kahit kailan wala kaming nakitang lumabas
mula sa basement simula noong

pumasok sina Pido at Jonas doon.

Natakot ako sa naisip ko . Sana mali ang hinala ko ..

may hinahanap ako sa sahig . napansin nila na natataranta na ako ..

"Parks what wrong ? " tanong nila ... naririnig kong kinakausap nila ako pero
masama talaga ang kutob ko ..

Nadiskubre kong totoo pala yung hinala ko , habang inaapakan ko yung isang sahig ,
naramdaman kong may

umuuga , parang kahoy .

"Guys , tulungan nyo ako , iangat natin tong floormat bilis ! " sabi ko sa
kanila .. kinakabahan na talaga ako .

Nagulat kaming lahat sa nakita ...Mayroong lagusan sa sahig , gawa ito sa kahoy
kaya umuuga .

Tama nga ang hinala ko , kaya pala bigla nalang nawawala at lumilitaw kung saan-
saan ang salarin . Marami palang

sikretong lagusan ang eskwelahan............

END OF CHAPTER 12
CHAPTER THIRTEEN : ANSWER DEATH

[PARKER'S POV]

"Ano yan ? bakit may kahoy diyan ?! " tanong ni Rex

sinabi ko sa kanila ang mga hinala ko..

" Sa mga kuha ng CCTV , parating nawawala at hindi mahagilap ang mga katawan nila
gaya nung kay Abby .

Noon ding sa basement , diba never nating nakitang lumabas doon ang salarin o kahit
na sino pa . walang

ibang pintuan o bintana doon At yung kanina .. Dead end na yun . Tanging paraan
lamang na bigla siyang

mawawala at lilitaw ay dahil dito , mga lagusan ...."

" Totoo pala yung sabi sabi ng ibang mga alumni noon ... This school wa built on
this island right after World

War 2 kaya daw inihanda in case magkaroon na naman ng digmaan.. " sabi ni Rex

"Ayos din pala ng skwelahan natin . Ready sa digmaan pero sa psychopathic killer ,
walang makakatulong sa

atin... "

napatingin ako sa relo ko ...

nakita ni Rex na tiningnan ko ang relo ko at nagtanong ng oras..

"9:57

na ..."

"di ba tayo kakain ? " sabi ni Robbie

"kayo lang muna .. " hindi ko kayang kumain habang nag-aalala kung ano na ang
kalagayan ng iba.
"Parker kailangan mong kumain , mas makakatulong tayo sa kanila kung may lakas tayo
. "Sabi ni Rex

kumain muna kami at hinarangan ang lagusan just in case ......

"Diba dapat nasa Siyudad na ngayon si Chief ? " tanong ko

"Oo pero hindi tayo nakasisisguro dahil baka may patibong na naman. " sabi ni
Robbie

"nakaalis pala si Chief kanina ? sana nga nakahingi siya nang tulong...." sabi ni
Rex

natapos na kaming kumain at naghanda ng aming mga armas . may natitirang apat na
shotgun , di namin alam kung

paano ito gamitin at kung may sapat ba itong bala . May mga pepper spray din na
magagamit namin.
"Blueprints ...... " sabi ni Robbie

"Anong Blueprints ? " tanong ni Rex

"blueprints , nandoon ang detalye at structure ng buong school . Malalaman natin

ang lahat ng mga

sikretong lagusan dito." sabi ko

"ang tanong ... nasaan nakalagay ang blueprints? " Rex

"baka nandito .. hahanapin ko .. " Robbie

"May iba pang paraan . " sabi ko at lumapit sa monitors . ini rewind ko yung isang
camera nung gabing mapatay si

Abigail .

"Kung tama ang hinala ko , nandito sa bandang dulo nang cafeteria ang isang
lagusan. Hindi na ito naabot

nang CCTV kaya hindi natin sila nakikitang bumababa sa lagusan "
"Sure ka ba diyan Parks ? " tanong ni Robbie

"Oo , yan lang din kasi ang tanging logical explanation. "

___________________________________________________

[Narration]

Hingal na hingal si chief . Patuloy siyang nagsasagwan.

patagal nang patagal ay lumalakas na ang alon .

walang awat sa pagdadasal si Chief . Maaring ito na ang huling sandali nang buhay
niya.

Ang bangkang sinasakyan ay napapasukan na ng tubig hanggang sa tuluyan na nga itong

lumubog.
Sigaw nang sigaw si Chief . Marunong siyang lumangoy pero nahihirapan siya dahil sa
malalakas na alon.

ilang minuto ang nakalipas ay hindi na niya kayang kumapit pa sa bangka . Nakapikit
na lamang siya at naghihintay

sa kanyang katapusan...naramdaman niyang nawawalan na siya

ng hininga. Pumapasok na sa kanyang katawan

ang tubig dagat . Bago siya tuluyang nawalan nang malay ay may nakita siyang Ilaw .
Napakaliwanag nito ..

"Diyos ko , sana sa langit ako mapunta ...sana mapatawad mo ako sa kasalanan ko

".....

Nagising si Chief . Hindi niya inaasahan ang nakita niya .. Puro kadiliman at
biglang bumulaga sa kanya ang mukha

nang isang lalaki.

" Diyos ko , nasa purgatoryo na ako ... " ang tanging nasabi ni Chief nang ngumiti
sa kanya ang lalaking naka-itim

sa kanyang harapan.

"Hoy Manong ! ikaw na nga ang tinulungan . Ikaw pa ang may ganang mang-lait ! "
reklamo ng lalaking naka-

itim
biglang napabangon si Chief sa nangyari at tiningnan ang paligid .. nasa malaking
bangka siya

"Diyos ko salamat !!! . " napasigaw siya

"Manong ano po yung ginagawa niyo dito ? di nyo po ba alam na may paparating na
bagyo ? " tanong nang

isa pang lalaking nakasakay sa malaking bangka

"Tulungan nyo kami . Galing ako sa Boarding School doon sa kabilang isla . may
pumapatay , naiwan doon

ang mga estudyante! " pagmamakaawa ni Chief

"baka doon galing yung narinig naming pagsabog . Tumawag kami sa siyudad pero baka
sa susunod na

araw pa daw nila mapupuntahan dahil napakalakas ng paparating na bagyo.

"yung mga estudyante , may pumapatay sa kanila ! May sumira sa lahat ng mga gamit
namin kayat hindi

kami makahingi ng tulong . "

"Manong pumunta muna tayo sa Siyudad para makahingi ka nang tulong sa mga
kinauukulan . Hindi namin

kaya yang killer . Mga mangingisda lang kami ayaw naming madamay .. "

naiintindihan ni Chief ang ibig sabihin nila kayat nagpatuloy sila patungong
siyudad .

Hindi parin maalis ang Kaba at Pag-aalala ni Chief sa mga estudyante .. Alam niyang
may kasalanan din siya .. Pati

na din ang Principal ng eskwelahan..

Samantala .....

Biglang nagising si Miki ...Nakita niyang may kinakabit ang salarin sa CCTV camera

Gusto niyang tumayo mula sa armchair pero may pumipigil sa kanya. Nakaramdam siya
nang napaka hapdi sa

kanyang kamay . Napasigaw siya sa nakita ; Ang kanyang kamay ay nakatali sa desk ng
isang armchair gamit ang

isang barbwire. Dumudugo ang kanyang mga kamay at siyay namimilipit sa sakit .

Napatingin siya sa kanyang paligid . Tanging si Kat lang ang nakikita niya na
pareho din niya

nang sitwasyon ngunit

itoy hindi pa nagigising .

"Kat gising ! Kat ! Kat ! "

Nagising si Kat ng dahil sa mga palahaw ni Miki. Napasigaw at napaiyak din siya sa
nakita .

"Nasaan yung iba ? " tanong ni Kat

"Di ko alam .. Kat ayaw ko pang mamatay ... " sabi ni Miki habang umiiyak

"Tsk.. Tsk ...May paraan Miki " biglang may nagsalita ngunit di nila ito
kilala ..Gumagamit ang salarin ng voice

modulator para di siya makilala..

"Sino ka ?! " sigaw ni Kat

"Bakit ba talaga ganyan yung una niyong sinasabi ? Its very F*ck*ng Cliche !!! sa
tingin nyo sasabihin ko . ?!

" sigaw ng Salarin

"Tell us what you want you sick S.O.B !!! " sigaw ni Miki.

"I want you to play a game. I'll give you a question and you give me the answer. If
youre wrong you'll kiss

your pathetic lives goodbye . "

"please wala kaming kasalanan sayo ... " pagmamakaawa ni Kat

"Akala mo lang wala pero meron ! meron ! meron ! " sigaw nang salarin sabay sampal
kay Kat.

Biglang tumawa ng salarin .. "uyy , para akong si Carlo

Aquino ah . hahahah :D "

"back to what I'm saying ... Your category will be about music . if wrong youre
dead ,if right you might live ...

Question number 1 for you Kat ...What is the Story behind Fm Static's song
TONIGHT ? " sabay tutok sa ulo ni

Kat ng baril
dali-daling napaisip si Kat ... " yung composer ! may fiancee siya na namatay sa
Twin towers noon 9/11 . He

was so brokenhearted and devastated kayat nasulat niya yung kanta!!!! oh my god
please dont kill me

" sigaw ni Kat habang takot na takot

"Congratulations . You get to live. but dont expect you'll get to leave this island
alive ."

"Second Question ... For you Miki.. What is The Story Behind Foster the People's
song PUMPED UP KICKS ?

" sabi niya habang tinututok ang baril sa ulo nito ..

"di ko alam ! " iyak ni Miki

"Thats my favorite song my dear , di mo alam ? lyrics palang malalaman mo na . You

only have 30 seconds

...."

"please wag mo akong patayin .. hindi ko talaga alam ... next question nalang
please ! "

"Wrong Answer. " kalmadong sabi ng salarin at biglang kinalabit ang Trigger .

Napasigaw nalang si Kat sa nakita .. Nagkalat ang dugo at utak ni Miki sa

sahig ..Walang nagawa si Kat kundi ang

maiyak sa sinapit ng kaibigan...

"the answer .... Pumped up kicks was inspired by a Student who went on a killing
Spree on his school ,

sound familiar eh ? .... Congrats Kat .. You get to live ... For now :) , see you
later ."

naiwan si Kat na umiiyak . Nasa harapan padin niya ang walang buhay nasi Miki .
Basag ang ulo nito at nagkalat ang

dugo ....

Hindi Makaalis si Kat dahil sa barbedwire na nakapulupot sa kanyang kamay ...

Umalis ang salarin at naiwan si Kat na hysterical.

END OF CHAPTER 13

CHAPTER FOURTEEN : JINX

[Parker's POV]

Abala kami sa paghahalungkat ng mga gamit mula sa mga Cabinet

ngunit Bigla akong nakarinig ng isang putok ng Baril .

Ang lakas nun.

Naisip ko bigla ang mga kaibigan ko at ang kapatid ko . Diyos ko sana walang
nasaktan sa kanila.

Nakarinig din pala sina Rex at Robbie . Alam kong takot na takot na sila ngunit
pinipilit lamang nilang maging

matatag
"Guys ! nakita ko na ang blueprints ! "tawag ni Rex .

Hindi kami makapaniwala sa nakita , totoo ngang napakarami ng lagusan ng

skwelahan .

pinag-aaralan namin kung saan patungo ang mga lagusan nang biglang namatay ang
kuryente ngunit bigla namang

bumalik.

napatingin si Rex sa monitors. Yung ibang mga cameras na nakapatay , gumana bigla
"Hala , diba sina Dixon tong nasa Camera 83 ? " tanong ni Rex

Napatingin

kami sa Camera 83 .

Ang camera 83 ay nasa storage room . Nakikita namin sina Dixon , Ethan at Lee na
pawang nakatali ang kamay at

paa . nakahiga silang tatlo sa sahig . Hindi namin makita kung nasaan ang salarin .

Napatingin ako sa ibang camera , hinahanap ko kung nasaan sina Grey .

Nakita ko sa Camera 45 nandoon sina Miki at Kat . Nakaupo sa Armchair habang

natutulog.

"Guys! sina Kat ! "

napatingin silang dalawa sa Camera 45 .

"Nasaan itong sa camera 45 ? " tanong ni Robbie

"Sa Girls dormitory yan ! Malapit sa kwarto namin " ako

"Okay , Ako ang pupunta sa mga babae , Ikaw ang sa mga lalake Robbie. " utos ni Rex

"Hoy , may pumapatay na nga pero umiiral parin ang pagka manyak mo ! " sigaw ni
Robbie

"Hindi ah , ang sabihin mo gusto mong maka Score kay Miki ! " Rex

Ughhhh .. nakakabwisit na ang dalawa nagbabangayan na !

kahit nagpapatayan na , heto sila nagbabangayan -_-

"If mag-aaway lang kayo , Edi ako nalang ang pupunta sa mga babae ! " sigaw ko

"No Parker , i promised your brother . " sabi ni Robbie

"okay fine . Rock , Paper , Scissors just to be fair " sabi ni Rex

Yun nga , ang dalawang Mokong nag bato-bato pick pa . Si Rex ang nanalo kayat ang
mga babae ang pupuntahan

niya . Napabuntong hininga nalang si Robbie.

Dali dali na nilang tinungo ang iba . Isa isa kami ng walkie talkie at shotgun .
Ako ang mag-isang naiwan sa
monitoring rooms .

bago umalis si Rex ay bigla siyang humingi nang tawad sa akin . Tinanong ko siya
kung bakit ngunit hindi na siya

sumagot.

nakaalis na sila .

Patuloy kong pinapanood ang Camera 83 at Camera 45 .

Natakot ako sa sumunod na nangyari sa Camera 45 kung saan nandoon ang mga babae.
May biglang Pumasok sa

kwarto nila at Lumapit sa CCTV camera . kitang-kita ko ang mata ng salarin ngunit
hindi ko ito makilala dahil may

gamit na pulang contactlenses . Bigla kong napansin na gumising na si Miki

. Papalapit ang salarin sa kanila.

dali-dali kong niradyohan si Rex.

"Rex ! ang salarin kasama na ng mga babae . May dala siyang baril ! "

hindi na sumagot sa akin si Rex , nakita ko sa CCTV camera na Dali-dali siyang

tumakbo patungo sa kwarto kung

nasaan sina Kat at Miki .

nakita kong pumasok na si Rex sa kinaroroonan nina Miki at Kat .

Ngunit Bakit Ganoon ?! Hindi ko nakikita sa Rex sa monitor kasama sina Miki at
Kat ?!! Ang tanging nakikita ko

lamang ay Sina Miki at Kat na nakatali sa mga upuan kasama ang salarin! walang rex
na pumasok mula sa labas !

nagulat ako nang biglang tumunog ang walkie talkie

"Parker ! patay na si Miki may tama ng baril sa ulo ! Si Kat nalang ang nandito !"

PUTEK ! BAKIT GANITO ANG NAKIKITA KO SA MONITOR !??

nanlamig ako sa sinabi ni Rex . napatingin ako sa Camera 45 . nandoon parin ang

mga bestfriend ko , kasama ang

salarin ! Bigla kong naalala ang lesson namin tungkol sa Camera manipulation !

dali dali kong niradyuhan si Robbie .

"Robbie , Its a trap ! Late ang nakikita natin ! Bumalik ka na dito bilis ! " sigaw
ko

nanginginig ako sa kaba . Dali dali kong hinanap sa monitor kung nasaan si Robbie .
Para akong nabunutan ng tinik

nang pagkakita kong nasa Corridors lamang si Robbie . Napahinto siya sa pagtakbo
dahil sa sinabi ko.
"May sumisigaw Parker ! " sagot ni Robbie

"You said it yourself in horror movies , if may narinig kang kakaiba , you should
never check it out ! "

hindi na siya sumagot . nakita kong naglakad siya patungo sa pintuan , ang mga
sumunod na nangyari ay hindi ko

inaasahan . Bigla bumukas ang pintuan !

Biglang kinaladkad papasok ng Kwarto si Robbie . Pilit siyang nanglaban ngunit

hindi siya nagkaroon ng

pagkakataon
na makuha ang kanyang baril sa bulsa .

Wala akong nagawa ! napaluha lang ako pagkakita kong tuluyan nang nakaladkad siya
patungo sa loob ng Storage

room.

Napasigaw ako nang biglang bumukas ang pintuan at nakitang tumakbo palabas habang
duguan sina Robbie at Lee

. Bigla ring lumabas ang salarin , hinahabol silang dalawa .

Ito na ang oras para makatulong Ako ! . Hindi na ako magdadalawang isip pa .

Dali-dali akong tumakbo patungo sa storage room . Habang wala pa ang salarin ,
matutulungan ko ang mga naiwan

doon .
Hingal na hingal na ako pero ayaw kong may mapahamak sa kanila .. Takbo lang ako
nang takbo.

__________________________________

[3RD PERSON'S POV]

Naglalakad si Robbie patungo sa Storage room ngunit nagradyo sa kanya si Parker.

Natakot siya nang sabihing trap

lang ang lahat ngunit may narinig siyang sumisigaw mula sa storage room.
Binaliwala na niya ang rules dahil tanggap na niya kung mamamatay

man siya .

Tinungo niya ang pintuan ngunit gulat na gulat siya nang biglang lumabas ang
salarin at kinaladkad siya papasok .

Pilit siyang nanglaban , gusto niyang hugutin ang baril na nakatago sa kanyang
bulsa ngunit hindi niya kaya , mas

malakas ang salarin sa kanya .

Patuloy ang kanyang pagpupumiglas ngunit tuluyan na siyang nakapasok sa storage

room .

Nakita niya doon na nakatali din sina Ethan , Lee at Dixon . Tanging si Lee lang
ang gising sa kanila. Biglang

bumangon si Lee at itinulak ang salarin ng malakas . Dali-dali silang lumabas mula
sa storage room .
Takbo lang sila nang takbo hanggang sa makarating sila sa mga hagdan .

Mas nauna si Robbie na makalapit sa hagdan ngunit hindi niya nakita na naghihintay
na pala sa kanila ang salarin.

Huli na ang lahat ng makita niyang naroon na pala ang salarin. Bigla nitong hinatak
ang kanyang braso at itinulak

siya pababa ng hagdan .

Kitang-kita ni Lee ang pangyayari kayat tumakbo siya pataas nang hagdan.

Nang makita ng salarin na mistulang wala nang buhay si Robbie ay dali dali niyang
hinabol si Lee.
Takbo lang nang takbo si Lee hanggang sa makarating na siya sa Rooftop ng
building . Ngunit kasunod na niya ang

salarin.

Dahan-dahang lumapit ang salarin sa kanya .

"What did I ever do to you ?" tanong ni Lee

dahan-dahan paring lumapit ang salarin sa kanya at inilabas ang kutsilyo . Bawat
habang niya palapit ay hahakbang

naman paatras si Lee . Hindi namalayan ni Lee na malapit na siyang malaglag mula sa
rooftop dahil walang harang

ang mga dulo nito .

Tuluyan nang nakaatras si Lee ngunit sa pagkakataong ito , wala na siyang maatrasan
. Tuluyan na siyang nalaglag .
Biglang tumakbo ang salarin . Nakita niyang nakahawak pa sa isang bahagi ng pader
si Lee. Iniabot nito ang

kanyang kamay . Gusto niyang tulungan si Lee !

"Abutin mo ang kamay ko ! " sigaw nang salarin .

" HA ? " tanging nasabi ni Lee

"Dali ! kumapit ka ! "

dali-daling hinawakan ni Lee ang kamay ng salarin . Buong lakas na hinatak ng
salarin si Lee ngunit hindi niya ito

kaya .

"Humawak ka lang Lee ! " sigaw ng salarin

ngunit tuluyan nang nakabitaw ang kamay ni Lee sa Pader at sa kamay ng Salarin .
tuluyan ng nahulog si Lee sa kanyang kamatayan .

Tumayo na ang salarin

"Sorry Lee . "

sambit niya habang tinitingnan ang duguang katawan ni Lee.

Umalis na siya upang balikan ang nasa storage room.

END OF CHAPTER 14

CHAPTER FIFTEEN : CRAWL

[Parker's POV]

*FLASHBACK*

September 22 , 2010

naglalakad ako mag-isa sa corridors ng dormitory . Patungo ako sa storage room

upang kumuha nang mga

detergents . Dito kasi sa island , kami ang bahala sa sarili namin . Walang yaya ,
kailangang kami ang magsikap

kaya ngayon , heto ako naglalakad sa napakatahimik na corridors para lang makakuha
ng supplies para

makapanglaba ngayong hatinggabi. Gusto ko kasing tapusin na lahat nang labahin

ngayon tutal hindi ako makatulog

..

sa wakas nakuha ko narin ang kailangan ko , papalabas na sana ako sa storage room
ng biglang bumulaga sa aking

harapan si Blake .

"Shit ! " napamura ako

nahulog ko ang dala ko nang dahil sa gulat

"uyy Sorry Parker " sabi ni Blake

"gulat naman ako sa iyo maglalaba ka din ba ? " tanong ko sa kanya sabay ngiti

"Oo , para wala nang gagawin bukas."blake

napahinto kami sa pag-uusap nang biglang may narinig akong

papasok din sa storage room na kumakanta

".Robert's got a quick hand, he'll look around the room , he wont tell you his plan
he's got a rolled ciga-----

."

napahinto siya sa pagkanta ng makita niya kami .

"uyy ! ikaw lang pala yan Grey . " bati ko

._.

"anong ginagawa nyo dito ?" grey

kumunot ang noo niya ng makita niyang magkasama kami ni Blake.

seloso -_-

"kumukuha nang gamit sa storage room."ako

"mauna na muna ako sa inyo . "paalam ni Blake

na-op yata si Blake

Actually , kami na ni Grey . 2 weeks na kami pero sinisikreto pa namin sa iba.

"mag-isa ka yata ?" tinanong ko sa kanya

"Oo , sinusumpong na naman si Dixon ng mood swings eh. " grey

"come to think of it , ang close nyo ni Dixon no ? " tanong ko

"nagseselos

ka ba ? " grey sabay taas baba ng kilay niya

napahinto ako at napatawa ...ASSUMING XD

"ang lakas nang hangin !!! " biro ko sa kanya ...tumawa nalang kami
biglang nagsalita si Grey

"Bestfriends kami ni Dixon mula nung nasa Orphanage pa kami . His parents were both
murdered while my

parents both died on a Car crash "

nagulat ako ng sinabi niya yun....alam kong hindi iyon madali para sa kanya.

agad kong hinawakan ang kamay niya..

"hey , if you dont want to talk about it , thats okay Grey . " sabi ko sa kanya
dahil medyo personal na kasi ang

sinasabi niya at baka ayaw niyang pag-usapan.

"No... its really okay Parks . I want you to get to know me better . First time din
na kinwento ko to sa iba kaya

gumagaan ang pakiramdam ko . " Grey

napangiti ako sa sinabi niya.

nagtambay nalang muna kami doon.

"i think i was 7 years old when we met . My biological parents died in a car crash
and matagal bago dumating

yung Tito ko na mag-aalaga sa akin kaya nag stay muna ako sa orphanage at doon kami
nagkakilala ni
Dixon. We had each other's backs and became bestfriends. Kaya hanggang sa naampon
na kami , we kept in

touch. Hindi ko nga inaasahan na dito siya papasok ." kwento pa ni Grey

alam kong masakit sa kanya ang pag-usapan iyon kayat hinawakan ko ang kamay niya
para maramdaman niyang

nandito lang ako parati para sa kanya.

"Hindi mo naman ako iiwan gaya ng parents ko diba ? " tanong niya

"Oo naman . " ako

"Good ^_^ " sabi ni Grey at biglang ngumuso

nag-isip rin ako kung ano ang ibig niyang sabihin . Slow ako eh ^_^
"Ano ?"

"Ganito oh ! " sabi ni Grey at biglang inilapit ang mukha niya sa akin

***tsup***

first kiss ko yun . And im glad ive had my first kiss with him

*END OF FLASHBACK*
Takbo lang Ako ng takbo . Takot na takot ako sa mga nangyayari pero pinipilit ko
nalang isipin ang mga

magagandang ala-ala namin .

Paakyat na ako sa hagdan ng makakita ako ng dugo . Nag-alala ako pero hindi ko
nalang pinansin dahil kailangan

kong magmadali

Binilisan ko ang pagtakbo , ito lang ang pagkakataon ko upang maialis doon sina
Ethan at Dixon . Pagod na pagod

na ako . Nag-aalala padin ako dahil hindi pa namin alam kung nasaan si Kevin , Kuya
Dominic , Blake at Grey. Hingal

na hingal na ako pero di ako pwedeng huminto .

Nakarating na ako sa Storage room . Dali-dali kong Kinalagan ang tali ng mga kamay
at paa nila . Buti nalang at

gising na sila . Bigla kaming nakarinig nang sigaw at maya-mayay malakas na

kalabog.
nakilala ni Ethan ang sigaw na iyon , bigla siyang napaiyak sa narinig pero dali-
dali kaming tumakbo paalis ng

storage room.

nasa hagdanan na kami banda ng biglang sumigaw si Dixon

"aagh ! "

"Shhhh ! " na irita kaming dalawa ni Ethan , natatakot kaming marinig ng salarin
"sorry ,ang sakit ng paa ko " sagot ni Dixon

inalalayan nalang siya ni Ethan habang pababa kami . Ngunit nanlamig ako nang
makarinig na tila may tumatakbo

pababa ng hagdan mula sa itaas namin .

"Oh my God " malapit na ang salarin sa amin ...

sa isang bahagi ng pader , sa dulo ng hagdanan ay may nakita akong pintuan para
iyong maliit na Janitor's closet .

Out of instinct , binuksan ko ito . Buti nalang hindi ito naka lock. Dali-dali
kaming nagtago doon . Isiniksik namin ang

aming sarili doon .

"Parker , dito ka sa likod ko " sabi ni Ethan sa akin .

Sumunod ako doon at tumayo sa likuran nila ni Dixon . Tinatakpan namin ang aming
mga bibig upang hindi niya

kami marinig na takot na takot . Ramdam ko ang kaba naming lahat

ng tuluyan na naming marinig na bumababa na

ng hagdan ang salarin . Nagdadasal ako na sana daanan niya lang kami .

Pikit lang ako ng pikit , pinapakalma ang nanginginig kong katawan ng dahil sa
takot.

naramdaman kong huminto ang tibok ng puso ko nang biglang makaramdam ako na may tao
sa likod ko , bigla

niyang tinakpan ang bibig ko .

Ang lamig lamig ng mga kamay na humawak sa akin . Takot na takot ako , gusto kong
sumigaw pero baka makita

kami ng salarin . Gusto kong humingi ng tulong kay Ethan at dixon pero parang hindi
ako makagalaw sa takot ...

"Shhh .. ako to Parker wag kang matakot " bulong niya sa tenga ko .

nakahinga ako ng maluwag dahil kilala ko ang boses na yun . Napaharap ako sa
kanya ..

"Robbie? ... "

narinig nila Ethan ang sinabi ko at lumingon sa amin.

"Guys dito tayo , may lagusan dito bilis " sabi ni Robbie

dali-dali naming sinundan ang sinabi niya . Kahit takot nagmadali na kami .
namangha ako nang makitang may sikretong pintuan pa pala sa loob ng Janitor's
closet . Pumasok kami doon ngunit

walang ni isang gamit , pawang kadiliman ang nakikita namin .Biglang may iniangat
si Robbie mula sa sahig , Isa

iyong lagusan gaya nang sa monitoring rooms !

Dali-dali kaming bumaba doon dahil baka maabutan kami ng salarin

nang makababa na kami , ay pansamantala kaming nakahinga ng maluwag . Akala namin

napakadilim doon pero

hindi namin inakalang maraming maliliit na ilaw doon . Hindi masyadong maliwanag
pero sapat na ang maliliit na ilaw

na makakagabay sa amin sa mga tunnels.

Maliit ang mga tunnels , kailangan pa naming gumapang . Muntik na akong mapasigaw
nang makita kong may mga

Daga na dumadaan-daan . Napatigil ako at tinakpan ang bibig ko .

Takot na takot ako sa mga Daga , ewan ko pero para akong aatakihin sa puso sa
tuwing malalapit ako sa daga. Lalo

na ngayon , napakalaki ng mga daga dito . Parang binibigyan ng cherifer .

" Parker close your eyes para di mo sila makita . i'll guide your feet sa
directions" ethan
Pumwesto sa harapan ko si Ethan para sundan ko siya . Na-aapreciate ko ang ginagawa
ni Ethan . Napaka-close

namin noong mga bata pa kami. Before I met Kat , he was my bestfriend until they
migrated to USA.

Concentrate lang kami sa paggapang nang biglang may tumunog na mga Bell .
Napatingin kami lahat kay Dixon na

siyang nasa pinakalikuran namin dahil parang doon nanggagaling ang tunog

"Oh my God , Sorry ! " sabi ni Dixon

"Anong nangyari ? "

"Parang may nasagi ako sa ulo ko . " Dixon

Tiningnan ko ang sinasabi niya tutal malapit lang ako sa kanya . Nakita kong may
isang lubid malapit sa kanyang ulo

. Isang lubid na may nakapulupot

na mga bells .

nagpatuloy lang kami sa paggapang , sinusundan lang namin si Robbie na siyang nasa
unahan.

Biglang huminto si Robbie kaya't napahinto din kami

"Guys may kahon oh . " sabi ni Robbie

nagulat kami nang biglang sumigaw si Dixon

"Ahh ! bitiwan mo Ako ! "

napatingin kaming lahat sa kanya ... Para akong tinakasan nang espirito ko sa takot
... May humihila kay Dixon mula

sa kanyang likuran !

"Let go of me ! " sigaw ni Dixon

"Gapang bilis ! " sigaw ni Robbie habang dali-daling gumapang .

nagpupumiglas padin si Dixon upang makawala sa salarin ngunit halatang mas malakas
sa kanya ang salarin .

Gusto ko siyang tulungan pero hindi ko alam kung paano . Pilit kong inaabot ang

kamay niya ngunit di ko kaya.

biglang hinampas ng salarin ang ulo ni Dixon kayat nawalan ito nang malay .

"Dixon ! " napasigaw nalang kami .

"guys bilis !! " sigaw ni Robbie

nagpatuloy nalang kami sa paggapang . labag man sa kalooban ko pero nagpatuloy

nalang ako sa paggapang doon

. hindi na ako lumingon pa dahil natatakot ako sa kung anong makita ko . napaiyak
nalang ako sa galit ko sa sarili ko

at awa kay Dixon.

nagpatuloy lang kami sa paggapang hanggang....

_____________________________________________

[3RD PERSON'S POV]

Tinangka ni Rex na iangat ang barbedwire na nakapulupot sa kamay ni Kat ngunit

hindi niya iyon kaya . Ginawa ni

Rex ang lahat nang naisipan niya para makawala si Kat ngunit napakahigpit talaga ng
barbedwire . Isang galaw lang

, ay namimilipit na sa sakit si Kat at lumalabas ang napakaraming dugo . Mahigit

isang oras din sila doon .

Biglang nakarinig si Rex na parang may naglalakad sa labas . Natakot silang dalawa
ni Kat dahil baka abutan sila

doon ng salarin . Desperada na si Kat na makawala doon kayat ibinuhos niya ang
lahat ng lakas at hinatak ang

dalawang kamay mula sa barbedwire . Binaliwala nalang niya ang sakit . Tinakpan ni
Rex ang mga mata niya dahil

napakasakit ng ginagawa ni Kat

Sa wakas natanggal narin ang barbedwire ngunit malapit nang matuklap ang isang
parte ng balat niya sa kamay.

Makikita narin halos ang maliit na parte ng buto nang kanyang kamay . Pinigilan
niyang sumigaw sa sakit , nagkalat

ang dugo . Dali-daling tinakpan ni Rex ng Tela ang kamay ni Kat . Namimilipit siya
sa sakit .

Nag-isip si Rex nang paraan kung paano sila makaalis buti nalang naalala niya ang
sinabi ni Robbie na may lagusan

sa kinaroroonan niya . Buti nalang madali niya iyong nahanap . Dali-dali silang
bumaba doon ni Kat .

gapang lang sila nang gapang hanggang sa lumiko na sila . Hindi inaasahan ni Rex na
may mababangga siya doon ,

Napasigaw silang lahat sa gulat .

"Puta naman oh ! ginulat mo ako Rex ! " sigaw ni Robbie

"ikaw din tinakot

mo ako ! sinong kasama mo Rob ? " tanong ni Rex

"sina Ethan at Parker nasa likod ko . "

napasigaw si Kat sa narinig , " Parker ! " tawag ni Kat

narinig ni Parker ang boses ni Kat .

"Kat ! " bati ni Parker

nagpatuloy na sila sa paggapang , pinangunahan ito ni Robbie .... nakahinga sila ng

maluwag nang matanaw ang

dulo ng mga tunnels. Nagpatuloy sila hanggang sa makalabas sila doon , nasa isang
parte na sila nang gubat .

nagpahinga muna sila sa Gubat pansamantala...

____________________________________

[PARKER'S POV]

nakahinga na kami ng maluwag dahil nakalanghap nadin kami ng sariwang hangin.

Nilapitan

ko si Kat . Niyakap niya ako . Ewan ko pero bigla akong napaiyak . Para ko nadin
kasing kapatid si Kat .

Nalalabas ko sa kanya ang lahat nang nararamdaman ko. Para akong batang umiiyak.

" Parkey , wala na si Miki , hindi ko siya tinulungan .. " umiiyak na sinabi sa
akin ni Kat

"it wasnt your fault , wala kang kasalanan .. " paniniguro ko sa kanya
gusto kong magtanong sa kanya kung nakita niya ba sina kuya ngunit bigla kong
naramdaman na may tumutulo sa

aking likod mula sa kanyang kamay .

tiningnan ko ang kamay niya , nagulat ako sa nakita . puno na ng dugo ang telang
nakatali sa kanyang kamay .

naawa ako sa bestfriend ko . kinuha ko ang kutsilyong tinatago ko sa suot kong

jacket . Pinunit ko ang isang parte ng

T-shirt ko . Itinali ko iyon sa kamay ni Kat para malagyan ng pressure ang sugat.

nagpaalam muna ako sa kanya at nilapitan ko si Robbie upang gamutin din ang sugat
niya sa noo dahil sa

pagkahulog niya sa hagdan.

nagpahinga muna kami sa gubat , kailangan naming mag-ipon nang lakas.

DAY 4 2:20 AM

nakatulog ang iba . Pinipilit kong matulog ngunit di ko kaya . Bigla akong
tinabihan ni Ethan

"Parker , di ka makatulog? "Ethan

"oo, ikaw? " ako

"di rin. stargazing tayo tulad nang dati " aya niya

"walang bituin sa langit , Mukhang uulan . "ako

napatingin ako kay Ethan...

na miss ko din ang mokong nato.

magkababata kami eh ...pero nang-iwan siya at di na nagparamdam

"haayy .. miss ko na yung mga kalokohan natin noong mga bata pa tayo" Ethan

tumingala siya sa langit habang yakap ang kanyang tuhod.

"kung hindi ka sana umalis noon , hindi mo ako mami-miss . hahaha " biro ko sa
kanya

pero hindi siya tumawa . natahimik ako sa reaksyon niya

"Alam mo ba kung bakit ako umalis ng Pilipinas noon ? " tanong niya

"Yeah , diba na promote sa trabaho yung tita mo kaya nagmigrate kayo . " ako

biglang nawala ang ngiti sa kanyang mukha

"Ah , tama yan yung sinabi ko sa lahat pero nagsinungaling ako sa inyo noon." ethan

nalito ako sa sinabi niya .

"Anong ibig mong sabihin ? " ako

"I have a heart condition eversince I was a kid. Nag-migrate kami para
magpagamot..." ethan

matagal bago ako nakasagot sa sinabi niya .. di ako makapaniwala...

"We were bestfriends Ethan , You shouldve told me ! "ako

"Ayaw kong kaawaan mo ako Parks. Isa pa kaya lang naman ako bumalik sa pinas ay
para makita ko kayo ni

Dominic for the last time . " sabi niya ... nakikita kong malapit nang tumulo ang
luha niya.
"what do you mean by last time Ethan ?! " ako

hindi siya sumasagot..

"What do you mean ethan ?! "ako

napa buntong hininga muna siya bago sumagot

"Eventhough i went through medications and surgery , wala na talagang magagawa. I

went to this school to

see you for the last time. Mabuti nalang at may foreign exchange program ang school
na pinapasukan ko.. "

Napaiyak ako nang tuluyan sa sinabi niya . Close kami ni Ethan mula pagkabata .
Minahal ko siya bilang kaibigan .

Itinuring ko siyang kuya.

"Alam ko pinagsisisihan mong pumunta ka pa dito . Sorry Tan . "ako

" Dont say Sorry . I want to thank you . I was afraid to die for nothing . Ang
gusto ko may mabuting mangyari

nang dahil sa kamatayan ko . Youre my bestfriend parker , you'll always be kahit na

may Greyson kana ..

" ethan

natigil kami sa pag-uusap nang biglang kumulog ng napakalakas. nagising ang iba
dahil dito.
"Oh my God " sabi ni Kat

"No!...noo!...noo!...

" napasigaw si Rex

alam namin ang ibig sabihin ng ganung panahon , may bagyo na .

nanlumo kaming lahat .. kahit pa makahingi ng tulong si chief , matatagalan parin

kaming sagipin ng dahil sa bagyo.

Lumakas ang ulan . maaaring mabasa ang baril na aming dala.

nag-init na ang ulo ko

"Guys kailangan na nating bumalik sa loob " sabi ni Rex

"baka mamatay tayo pag bumalik tayo " sabi ni Robbie

"Isang salarin lang yan ! bakit tayo matatakot . He's not an army ! mas madami tayo
. Hindi natin hahayaan na

sasaktan niya tayo . " sigaw ko

tumakbo kami pabalik sa mga tunnels. Goal namin ang makabalik muna sa monitoring
rooms.

gumagapang na kaming lahat sa lagusan , nasa unahan si Robbie kayat siya ang
sinusundan namin..

"Robbie hurry up ! " sigaw ni Rex

"dude ! ang

sakit na nang kamay ko ! " sagot ni Robbie

kinapakapa ko ang dingding ... Kahoy .. baka nasa library kami .

patuloy lang kami sa paggapang nang biglang may bumagsak na bakal mula sa taas.

Napasigaw kami ...

mas natakot kami nang marealize namin kung ano ang bumagsak !

isang malaking Itak !

nagsigawan kami nang bigla itong umangat at bumagsak na naman sa amin . Sigawan
kami. Nang dahil doon

nagkahiwa-hiwalay kami nang dinaanan. Hindi ko na nakita sina Kat at Robbie.

Ang salarin patuloy kaming inaatake mula sa itaas gamit ang matalim na itak !

sigaw lang kami ng sigaw sa takot . Panic na kaming lahat

inilabas ni Rex ang dala niyang baril. nagpaputok siya nang

ilang beses , nagmadali kami sa paggapang

Muntik na akong tamaan buti nalang nakailag ako .. Patuloy lang kami sa paggapang
hangang sa naging iba ang

tunog ng pagbagsak nang palataw . napalingon kami , nagulat kami sa nakita, nakita
naming natamaan na si Rex sa

likod .
May lumabas na dugo sa kanyang bibig . Mas idiniin pa nang salarin ang itak.

"Umalis na kayo ! " sabi ni Rex habang lumalabas na ang dugo sa kanyang bibig ..

napaiyak nalang ako .. wala na si Rex...

"Parker liko ! " sigaw ni Ethan

Lumiko ako gaya ng sabi niya , kinapa ko ang dingding naramdaman kong concrete na
ito . Hindi na niya kami

mababagsakan ng itak . Ngunit hindi na namin kasama sina Robbie at Kat .

Nagkahiwalay kami ..

inalis ko ang takot na nararamdaman ko . kailangan kong maging matatag ... hindi na
ako iiyak . gagawin ko ang

lahat para wala nang mawala sa amin.

patuloy lang kami sa paggapang hanggang sa makita ko na mayroong labasan sa itaas

namin . Binuksan ko ito ,

nakahinga ako nang maluwag dahil sa liwanag , walang ibang tao doon . Nasa loob
kami nang faculty office .
Tinulungan ko sa paglabas si Ethan .

"Parks , yung braso mo. "

tiningnan ko ang braso ko . Nagulat ako sa nakita ko , may sugat na pala ako sa
braso , natamaan pala ako nang itak

kanina...

"Oh my God . " ngayon ko lang naramdaman ang sakit at hapdi nang sugat ko .

Natigil kami nang marinig namin na may nagtatangkang bumukas nang doorknob .

Mabuti nalang at lock ito

"Buksan nyo ako para mapadali na ang kamatayan nyo ! " sigaw nang salarin na nasa
labas .

bigla niyang hinataw nang itak ang pintuan habang tumatawa na parang baliw . Takot
na takot kami. Mawawasak na

niya ang Pintuan.

END OF CHAPTER 15

=================

Original/Raw Version (Unedited | Kathniel ) 2

CHAPTER SIXTEEN : DON'T LOOK BACK

[3RD PERSON'S POV]

Sa wakas nakarating na si Chief sa siyudad dali-dali siyang pumunta sa police

station at sinabi ang lahat ng

nangyari. Pinapunta niya din doon si Principal Mendrez .

"Sir , pasensya na . Hindi pa namin mari-rescue ang mga bata . masama pa ang
panahon para pumalaot .

" sabi nang pulis

"Masama ang panahon? ganun-ganun na lang yun ? . iniisa-isa ang mga estudyante doon
. Kung nakita nyo
ang ginawa sa katawan nang mga biktima. Wala silang maasahan ! "

"Sir huminahon na ho kayo "

"Kasalanan namin to .. " iyak ni Chief

"anong kasalanan? " tanong ni Detective Rossi na kararating lang .

"tumanggap po kami nang mga studyanteng may Criminal Record at Mental illness."

Agad na lumabas sa balita ang nangyayari sa Provident International Boarding School

pero hindi nila matulungan

ang mga estudyante nang dahil sa

bagyo.
 Nangako si Det. Rossi na tututukan ang kaso at ang nangyayari sa isla.

__________________________________________

[PARKER'S POV]

Takot na takot ako .

Binuksan ni Ethan ang bintana

"Parker, labas na sa bintana! "

dali-dali kong sinunod ang sinabi niya . Basang-basa ang pader dahil sa lakas nang
ulan at hangin. Mabuti nalang at

malapit sa akin ang fire escape ladder. Madali akong nakapunta doon , madali nadin
akong makakapunta sa ibang

floor malayo sa salarin

"Ethan bilis lumabas ka na diyan hanggat hindi pa siya nakakapasok . " sabi ko sa
kanya mula sa labas nang

bintana.

"Climb to the other window . Dont stop , Dont look back . Just run okay . Dont stop
running until youre safe

Parker." sabi niya sa akin . Napaka seryoso nang mukha niya.

"Oo naman pero please lumabas ka na dito please. "

"Im sorry Parks , i cant do that . I wanted to have a reasonable death , thank you
for giving me that

opportunity. I love you Parks . I always have and I always will . Dont look back
okay."

bigla niyang isinara ang bintana at ngumiti sa akin .

napaiyak ako sa ginawa niya .

"No ! , Ethan ! get the hell out of there ! dont play the hero ! lumabas ka dito !
" sigaw ko sa kanya mula sa

labas.

lumingon lamang si Ethan sa akin at ngumiti .

"Go " narinig kong sinabi niya sa akin

___________________________

[3RD PERSON'S POV]

Isinara ni Ethan ang bintana matapos lumabas si Parker . Magpapaiwan siya doon para
hindi masundan si Parker

nang salarin. Nakakita siya nang baseball bat doon at kinuha niya iyon.

Tuluyan nang nasira ang pintuan at

pumasok ang salarin na may dalang kutsilyo.

"Wow, so gusto mo palang maging hero Ethan ? " sabi nang salarin

"Magpapaiwan ka dito para sa babaeng yun ? " dagdag niya

"I'm not afraid of you . " sabi ni Ethan

"you should be "

hindi inaasahan ni Ethan ang sumunod na nangyari . Naglabas nang baril ang salarin
at pinaputukan siya nito ,

tinamaan ang kanyang tiyan.

Nakita nang salarin na nakahiga na si Ethan at walang malay . Nilapitan niya ito
para tingnan kung humihinga pa ba

ito . Lumuhod ang salarin malapit kay Ethan para pulsuhan siya nang biglang
Bumangon si Ethan at sinuntok ang

salarin .
Kinuha ni Ethan ang baseball bat at hinataw niya ang salarin nang maraming beses.

Ngunit sa sumunod na pukpok niya sa ulo nito ay hindi niya namalayang nakahawak na
pala nang kutsilyo ang

salarin .

Nasaksak ang tiyan ni Ethan . Hindi tumigil ang salarin at inundayan pa nang saksak
ang bumagsak na si Ethan.

naghihingalo si Ethan ngunit nakangiti parin siya

Masaya siya dahil alam niyang may magandang rason ang kamatayan niya.
Samantala , nakalabas na sina Kat at Robbie mula sa mga lagusan nang makarinig sila
nang putok ng baril. Dali-dali

silang lumabas mula sa Boys dormitory.

Patakbo sila habang papunta sa monitoring room . Habang malapit sila sa office ni
Principal Mendrez ay napahinto si

Kat sa pagtakbo nang mapansin na parang may ibang paa siyang naririnig na
tumatakbo.

Napalingon siya , nagulat siya sa nakita , tumatakbo din ang salarin palapit sa
kanila !

napasigaw si Kat kayat napatingin din si Robbie. Dali-dali silang pumasok sa office
ng principal dahil alam nilang

aabutan sila nang salarin kapag tumakbo lang sila .

Dali-dali nilang ini-lock ang pinto.

"May lagusan ba dito ? " tanong ni Kat

"hindi na tayo pwede sa lagusan , aabangan lang niya tayo doon . "
"bintana ,.. hindi tayo mahihirapan dahil malapit lang tayo sa balcony" sabi ni Kat

Ngunit bago sila umalis mula sa bintana ay nakakita si Kat nang folder sa table ng
principal . Isa itong folder na may

nakalagay CLASS 4-A confidential. dali dali niya itong kinuha at umalis mula sa
bintana.

pinaputukan nang salarin ang pintuan upang makapasok pero huli na siya , nakatakas
na sina Kat at Robbie.

Dali-daling umakyat sina Robbie sa balcony , mabuti nalang at ito ang faculty
Lounge , hindi naka lock ang pintuan at
napakalapit nito sa monitoring rooms.

sa wakas nakarating na sina Kat at Robbie na basang-basa sa monitoring room . Dali-

dali nilang ini lock ang lahat.

"Kat , ano yang dala mo ? " tanong ni Robbie

"Kinuha ko to mula sa table ni Sister . Confidential daw eh pero tungkol sa atin "

binasa
nila ang laman nito ngunit hindi nila ito maintindihan ng mabuti dahil basa na sa
ulan ang ibang pahina.

tiningnan nila ang ibang pahina nang folder , nagbabakasakaling may maiintindihan
sila .

nagulat si Kat sa kanyang nabasa sa isang file

"Kat , ano yan ? " tanong ni Robbie

"may criminal record ...."

"Ha ? sino ? "

lumapit si Robbie para tingnan ang binabasa ni Kat

"hindi ko makita ang pangalan its smudged dahil sa ulan."

binasa pa nila ang ibang files. Nabigla si Robbie sa kanyang nabasa

"Psychopathic Tendencies..."

"Wait .. nagpapasok sila nang student na Psycho dito ?! " asik ni Kat

"Putaena ! kanino ba to ?!! " galit na sigaw ni Robbie

"Male , born October 31, 1994 , filipino , yan lang ang tanging nababasa ko. " sabi
ni Kat

"sino sa atin ang may birthday ng october ? " tanong ni Kat

"Wala .. wala sa atin ... pero yung year ! if 1994 siya pinanganak this means 18
years old na siya , sino sa atin

yung 18 years old na ?! " tanong ni Robbie

"Si Blake .... Si Dixon at si Kevin ! "sabi ni Kat

END OF CHAPTER 16

CHAPTER SEVENTEEN : ROLL THE DICE

[PARKER'S POV]
"Ethan ! lumabas ka ! " sigaw lang ako nang sigaw habang umiiyak.

ngunit hindi na siya lumilingon sa akin. Parang may kausap siya.

Kinumbinsi ko ang sarili ko na umakyat nalang at sundin ang sinabi ni Ethan.

Maingat ako sa pagakyat sa hagdan ,

isang maling hakbang at siguradong

malalaglag ako.

bigla akong nakarinig ng putok ng baril galing sa kwarto kung nasaan si Ethan.

Iyak lang ang tanging nagawa ko. ibinuhos ko ang lahat nang galit ko sa pag-akyat
ko sa hagdan. Hindi ko na naman

natulungan ang kaibigan ko .

nakita kong bukas ang bintana malapit sa boys dormitory kayat doon na ako
dumiretso.

sa wakas , nakapasok nadin ako . hindi ko maiwasang umiyak ng dahil sa mga nangyari
. Never kong inakala na

mangyayari to sa akin.

napakadilim ng kwartong napasukan ko. hinahanap ko ang switch ng ilaw nang bigla
akong nadapa , nakaramdam

ako na may nahawakan akong basa.

Dali dali akong bumangon para buksan ang ilaw . Nagulat ako sa aking nakita ,
nakahiga sa kama ang walang buhay

na katawan nina Jonas at Pido.

Tinakpan ko nalang ang bibig ko para walang makarinig sa akin. Napatingin ako sa
mga gamit na nasa side Table .

Nakakita

ako ng ID .. kay KEVIN ang ID

oh my God . Baka si Kevin nga ang salarin

bigla akong nakarinig nang sigaw !

kilala ko ang sigaw na yun , Kay Kat yun !

Lumabas ako mula sa kwarto nila Kevin at Sinundan kung saan ko narinig yung sigaw.

Nakita ko ang salarin ! pilit niyang binubuksan ang Principal's office . Malaki ang
hinala kong nandoon sina Kat sa
loob.

naalala ko ang sakripisyo ni Ethan. Ginawa niya iyon dahil bestfriend niya ako.

Hindi ko natulungan si Ethan pero maari pa akong makatulong sa isa ko pang

bestfriend.

"nandito ako!" sumigaw ako para matuon sa akin ang atensyon ng salarin at tigilan
niya sina Kat.

Napatingin siya sa akin ngunit hindi niya ako nilapitan sa halip ay ipinagpatuloy
niya ang pwersahang pagbukas sa

principal's office.
nagulat ako sa inasal nang salarin.

Kahapon lang ay gustong-gusto niya akong patayin pero ngayon

hindi na ?!

"tigilan mo na sila ! nandito ako ! ako ang patayin mo! "

biglang humarap sa akin ang salarin at lumapit sa akin. Natakot na ako kayat
tumakbo na ako.

I was so stupid. Malayo layo na ako mula sa principal's office at hindi ko na

naririnig ang bakas nang paang

humahabol sa akin . Lumingon ako , hindi niya talaga ako sinundan . Bigla akong
nakarinig ng putok nang baril.
"Oh my God "

lumayo nalang ako at nagpatuloy na pumunta sa monitoring rooms.

__________________________________________

[3RD PERSON'S POV]

Pinagmamasdan nina Robbie at Kat ang mga monitor upang hanapin sina Ethan at
Parker.

Ine-rewind nila ang mga tapes at nagulat sa nakita ,

Si Parker nakatayo malapit sa salarin .

"Teka , kanina to diba

noong nasa loob tayo ng office ni Sister at gustong pumasok ng salarin , nasa labas

pala si Parker kanina?" Robbie

"Anong ginagawa niya ?! kinakausap ba niya ang salarin? oh my god , nagpapahabol si

Parker ! " Kat

"Teka , hindi siya hinahabol nang salarin ? " Robbie

"Robbie sa camera 98 tingnan mo" takot na sabi ni Kat

Napatingin si Robbie sa pinakita ni Kat at hindi makapaniwala sa nakita. Nandoon

ang salarin may kasamang

dalawang tao na nakatali at may takip ang mga mukha.

"Paano makakapunta ang salarin doon samantalang nasa labas ang salarin kanina at
hinahabol tayo ? Hindi

kaya..... " Robbie

"Robbie dalawa ang salarin ? pero diba late yung feeds ng ibang camera ?" Kat

"Oo late pero pareho yung timeline nila . Totoo itong nakikita natin Kat , dalawa
ang salarin. Pero ang

pinanonood natin ay 1 hour ago" sabi ni Robbie

Sa camera 98 , nakita nila ang pangalawang salarin. May kasama itong mga bihag ,
dalawang tao na nakaupo at
nakatali.

Pawang nakatakip ang mukha. Ang isang lalaking nasa kaliwa ay may nakasulat na
PLAYER 1 sa kanyang

suot samantalang ang nasa kanan naman ay may PLAYER 2 na nakasulat

Hindi nila malaman kung sino ang mga bihag nito.

Sa gitna nang dalawang nakaupo ay may maliit na table.

Biglang kumaway sa harapan ng Camera ang salarin. Parang sinasadya niyang magpakita
sa camera.

Napasuntok nalang si Robbie sa dingding sa galit. Alam nila na ang mga nakikita
nila ay isang oras nang late . Ine-

rewind lang kasi nila yun. wala na silang magagawa kundi panoorin iyon.

Kumaway ang salarin sa camera. Alam niyang may makakapanood sa kanyang ginagawa...

"Hello players. Welcome to our new game its called ROLL THE DICE. The game is
simple kayo ang bahala sa

kapalaran nang isat-isa . Bawat resulta ng dice pagkatapos niyong ihagis ay may
katumbas parusa sa other

player .

1 = Death
2 = knees

3 = Arms

4 = toe & Finger

5 = back

6 = eyes

okay ... hindi na ako magpapaligoy-ligoy pa ..the first to die loses. lets begin "
sabi ng salarin

"Pakawalan mo na kami ! " pagmamakaawa ni Player 1

"hindi pwede , hindi magiging masaya kung isa lang ang player , ito ang dice ,
ihagis mo na " aya ng salarin
"Pare wag ! " sabi ni Player 2

"Ihahagis mo o sasabog yang ulo mo ?! " sigaw nang salarin habang itinututok ang
baril sa ulo ni Player 1

"Sorry Pare " iyak ni Player 1 habang inihagis ang dice

huminto ang dice sa number 2

" Number 2 . wow nice job player 1 . " sabi nang salarin sabay kuha nang isang tubo
.

Nang walang ano-anoy hinataw niya nang tubo ang tuhod ni Player 2.

napaihi sa sakit si Player 2 . sa lakas nang palo niya ay na dislocate ang buto
nang paa nito.
"its your turn player 2 . roll the dice " sabi nang salarin

inihagis ni Player 2 ang dice . Huminto ito sa number 6

"wow. eyes . this will be good. " sabi ng salarin

"sorry .. sorry ... " iyak ni Player 2

kumuha nang ballpen ang salarin at bigla nitong sinaksak ang mata ni Player 1

sigaw nang sigaw si Player 1 sa sakit . Tumutulo ang napakaraming dugo mula sa
kanyang mata habang nakabaon

ang ballpen sa mata nito. Walang nagawa silang dalawa kundi ang maiyak nalang sa
torture na nararanasan

ibinigay na ng Salarin ang dice kay Player 1 kahit na sigaw na ito ng sigaw sa
sakit . Ngunit inihagis parin niya ang

dice ... Huminto ito sa number 5

"wow.. back .. this is gonna be good."

biglang inilabas nang salarin ang kanyang kutsilyo at sinugatan nang napakalalim
ang likod ni Player 2 . walang

nagawa kundi sumigaw si Player 2 sa sakit.

inihagis nalang niya ang dice at huminto ito sa number 1.

"BINGO ! " sigaw nang salarin habang tumatawa. bigla niyang binunot ang baril at
ipinaputok sa ulo ni Player 1

napasigaw nalang si Player 2 sa galit , sakit at guilt na nararamdaman niya .

Pati ang mga nanood na sina Kat at Robbie ay walang nagawa kundi ang sumigaw at
maiyak sa nakikita . Wala na

talaga silang magagawa dahil isang oras na iyong nangyari.

Tiningnan nila ang kasalukuyang nangyayari doon sa kinaroroonan at nakitang wala na

ang salarin doon . Hinanap

nila ito at nakita sa Camera 68 . Naglalakad ang salarin ngunit hindi nila
inaasahan ang sumunod na nangyari .

Biglang hinataw ang salarin nang kasabwat nitong kaga niyay nakasuot nang maskarang
demonyo at Jacket.

hindi sila makapaniwala sa kanilang nasaksihan .

The killers are turning against each other.

biglang may kumatok sa monitoring rooms .

" Guys ! ako to si Parker! buksan nyo ako ! "

dali-daling binuksan ni Kat ang pintuan at pinapasok si Parker na umiiyak.

"wala .. wala na si Ethan.. " iyak ni Parker

"Parker , dalawa ang salarin .. " putol ni Robbie

"ha ? oh my God ... nakita ko ang katawan nina Pido at Jonas sa Room ni Kevin at
Blake"
Biglang naputol ang kanilang pag.uusap nang biglang tumunog ang walkie talkie nila

"Hello .. nandyan ba si Parker ? " tanong ng salarin habang tumatawa

[END OF CHAPTER 17]
CHAPTER EIGHTEEN : BEHIND THE DEMON

[DOMINIC'S POV]

"kuya ! sa Provident International Boarding School ka din mag-aaral ? " tanong ni

Parker habang hinihila ang

likod balikat mo.

kasalukuyan kaming naglalaro ng videogame ni Parker kayat di ko siya hinaharap...

focus lang ako sa flatscreen.

"Oo , unfortunately . Gusto na naman nina Mommy at Daddy na ako ang magiging Yaya
mo " sagot ko sa
kanya

"paano yung plano mo na sa Manila ka magha-highschool ? " parker

ipinause ko nalang ang laro dahil kailangan kaming mag-usap ng pormal. alam kong
nagui-guilty na naman yan.

"Wala akong magagawa kailangan daw kitang bantayan sabi nina Daddy . " at agad ko
siyang binigyan ng

ngiting nakakaloko

napabuntong hininga si parker

"Kuya sorry ... Pero hindi ko naman kailangan ng bantay , lalong lalo na kung Mala
skeleton kapayat ang

bantay ko ! " biro ni Parker.

binigyan ko siya ng WAG-KANG-MAG-ALALA look

"Ang sabihin mo insecure ka sa kapogihan ko dahil matatalbogan ko ang mga boys

doon. "

agad nag make-a-face ang bunso ko

Parker : "ewww . Shut up Mama's boy ! "

asaran na yan pahuhuli ba naman ako? hahaha

Ako : "Daddy's whore ! "

Parker: "Make-up user ! "

Ako : "Floorwax Smeller

! "

Parker: "kulangot eater ! "

Ako : " suka swallower ! "

Parker: "Rugby Boy"

Ako : "Rugby Girl"

Parker " S...solvent boy ! "

"HAHAHAHA . talo ka na parker .. bawal umulit ! " sigaw ko sa kanya

"Whatever . Anak nang demonyo ! " sigaw niya

"Hoy , baka nakakalimutan mo magkapatid tayo , demonya. hahaha !"

Biglang naputol ang masayang panaginip ko ng biglang may sumampal sa akin...

nawala ang imahe ni Parker na nakangiti...

tumambad sa akin ang isang taong nakasuot ng Jacket at maskarang demonyo...

"GISING NA DOMINIC .. MAMAMATAY KA PA .. GISING NA .. " sabi niya sa akin

"Putangina ! pakawalan mo ako dito .. " ako

napatingin ako sa paligid , nakita kong katabi ko si Grey na nakaupo din sa isang
upuan at nakatali gaya ko .

Wala akong naalala simula nang makalanghap kami nang usok na nakakahilo. Napatingin
ako sa wristwatch ko

. 4:32

am

"Ang tagal mo namang nagising Grey , nagkagulo na ang lahat natutulog ka padin. "
sabi ng salarin

"Nasaan ang iba ?!! putangina ka ! anong ginawa mo sa iba !? " nagpupumiglas ako
para makawala sa tali ko

pero napakahigpit nito.

"Easy lang Dom , darating din ang oras mo . " salarin

galit na galit ako sa kanya pero alam ko na walang magagawa ang galit ko kung
nakatali parin ako dito . Fvck ! di ako

makawala.

biglang nagising si Grey ...

"Grey ! nasaan ang iba ? " tanong ko sa kanya

"Di.. di.. di ko alam .. si Parker . " grey

"Nasaan ang kapatid ko Grey .. ? " tanong ko sa kanya

"ewan ko .. " hindi pa maayos kausap si Grey. Parang groggy parin siya.

"Oyy. Teka Gising na ang lahat magsimula na tayo sa ating Laro..No exceptions "
sabi ng salarin.

Pinapakinggan kong mabuti ang bawat salita niya , sinusubukan kong kilalanin ang
boses niya pero wala akong

maalalang may ganyang boses sa aming magkakaklase.

"Boys , bago magsimula ang laro natin . Kailangan natin ng isa pang player . Ako
ang pipili nang player . At

ang napili ko ay walang iba kundi si ..... *drumrolls* ... PARKER ! "

Amputa ! idadamay pa niya ang kapatid ko ! taena !!!

"Wag na wag mong idadamay si Parker dito !!! " sigaw ni Grey

"If you do anything to harm my little sister , i swear to God i will hurt you in
any possible way ! " banta ko sa

kanya ..Pinipilit kong kumalas mula sa pagkakatali ko pero napaka higpit talaga
nito.
"oh my God , im so scared ... NOT ! hahaha " sarcastic na sabi ng salarin.

"Wag mo nang idamay si Parker dito !" ako

"See ,this is why I chose Parker. Madami ang masasaktan pag mawawala siya . Maganda
yun , I can harm alot

of people Emotionally and Physically. " Salarin

"Please nagmamakaawa ako sa iyo , wag mo nang idamay si Parker . " Grey
"pwede ba tumahimik na KAYO !!! If may magsasalita pa sa inyo siguradong
pasasabugin ko ang bungo ni

Parker gaya nang ginawa ko kay Miki ! "salarin

w...wala na si Miki ? ...nasaan si Kat ... Diyos ko ...

natahimik kaming lahat ng dahil sa sinabi niya . Sana nagbibiro lang siya sa sinabi
niya tungkol kay Miki...
"Heres how we play , nakikita nyo tong laptop ? , naglagay ako ng sarili kong
camera para mamonitor ang

mga nangyayari sa labas . Papupuntahin ko dito si Parker nang mag-isa . Kailangan

wala pang isang minuto

ay nandito na siya . Every minute na wala siya dito ay may mamamatay sa isa sa
inyo. " salarin

"And if she arrives within One minute anong gagawin

mo sa kapatid ko ? " ako

"Dominic , dominic ... sasabihin ko yan sa takdang panahon." salarin

May kinuha siya mula sa kanyang bulsa , isang walkie talkie !

"Hello nandyan ba si Parker ?" sabi niya sa walkie talkie

"Parker Dont listen to him ! " sigaw ko ngunit bigla niya akong sinuntok

yun lang ang tanging narinig ko dahil lumayo na siya mula sa amin .

Diyos ko , sana hindi mapahamak ang kapatid ko .

muling lumapit ang salarin sa amin .

"Guess what , Our special player is coming ! "

"Wag na wag mong sasaktan si Parker ! " narinig kong sumigaw si Grey . Sinesenyasan
ko siyang wag nang

magsalita dahil ayaw kong galitin ang salarin , baka kung anong gawin niya sa
kapatid ko kapag ginalit namin siya .

"30 seconds left ! " sigaw niya.

hindi na ako mapakali , natatakot ako sa kung anong mangyayari .

____________________________________________

[PARKER'S POV]

bigla kong narinig na binanggit ng salarin ang pangalan ko . Hinablot ko ang Walkie
Talkie.

"You Scumbag ! Nasaan ang iba?! "

bigla naming narinig na sumigaw si Kuya . Napaiyak na ako lalo na nang marinig kong
sinuntok si Kuya .. Napasigaw

nalang ako.

"Please dont hurt my Brother ! "

ayokong mapahamak si Kuya

"Its up to you Parker , if and only IF makakarating ka dito sa homeroom classroom

natin within 1 minute . No

one will die . But every minute na late ka , may mamamatay .. kailangan ikaw lang
mag-isa , no guns &

weapons ... Tick.. Tock.. Tick... Tock... is that a deal ? "

"Parker wag ! " sabi ni Kat

pero wala akong magagawa ayaw kong may mapahamak pa

"how sure are you na makakaligtas ang kuya mo kung pupunta ka doon , papatayin ka
din niya. " sabi ni

Robbie
"If anything happens to them knowing that i wouldve done something to help them , i
would regret this for

the rest of my life " sabi ko

biglang tumunog ang walkie talkie

"Parker , is it a deal ? "

"i'll be there " sabi ko

dali-dali akong tumakbo ngunit sinundan ako ni Kat .

"Dont follow me ! please ! " nagmakaawa ako sa kanila

dali-dali akong tumakbo patungo sa Classroom namin.

Sa buong buhay ko ngayon lang ako nakatakbo ng ganito kabilis.

halos mawalan ako nang hininga pero ayaw kong tumigil . Kailangan nila ako ..

sa wakas nasa pintuan na ako ng classroom.

Tagaktak ang pawis ko....

Bigla kong narinig nasumigaw sina Grey at Kuya

"Parker wag kang pumasok !"

huli na bago ko sila narinig , hindi ko nacontrol ang sarili ko at binuksan ko ang
pintuan.

nakita ko ang kuya ko na alalang-alala at si Grey na naiiyak . Ngunit pagtingin ko

sa salarin ay nakharap siya sa akin
at nakatutok ang baril niya sa akin.

Bigla niya itong Pinaputok at napatakbo ako .

Tumakbo ako sa takot . Ang masaklap ay sinusundan niya ako sa pagtakbo

Sigaw lang ang tanging nagawa ko hanggang sa bigla akong napatingin sa sahig dahil
parang may tumutulo .

Nakakita ako ng Parang dugo . Hanggang sa napansin ko na ngang tinamaan pala ako
kanina ng salarin sa balikat

ko .

Hindi ako huminto sa pagtakbo hanggang sa makarating ako sa Library . Dali-dali

kong

isinara ang pintuan ngunit

napakalapit lang niya saakin. Hindi ko na nagawang i lock pa ang pinto at dinaganan
na niya ako.

Pagod na pagod na ako.

Nakahiga na ako sa sahig at nakapatong siya sa akin

"Bilis mo palang tumakbo parker pero naabutan parin kita . haha "

itinutok niya ang baril sa ulo ko .

Napapikit nalang ako at napaiyak.

Nararamdaman ko nang kakalabitin na niya ang trigger

Napasigaw na ako ng tuluyan niyang kinalabit ito.

idinilat ko ang mga mata ko ...teka , bakit hindi masakit ?

bigla kong narinig na tumawa ang salarin

"Ang swerte mo talaga Parker . Biruin mo nga naman , naubusan ako ng bala ? haha "
sabi niya habang

nakapatong parin sa akin

" What did I ever do to you Kevin ?! " sigaw ko

"Kevin ?! , do you really

think that I'm Kevin . Hell , he cant even punch ! "

"Then who are you ? Parati mong sinusuot ang Cheap mong maskara para matakot kami ?
duwag ka !
duwag ! "

"Do you really want to see who I really am Parker ? " bigla siyang tumayo at
umatras mula sa akin

"Oo para malaman ko ang walang hiyang pumatay sa mga kaibigan ko ! "

"As you wish my dear .. "

dahan-dahang tinanggal ng Salarin ang maskara niya ....

hindi ako makapaniwala sa nakita ko ....Ni minsan hindi ko inakalawang kaya niyang
pumatay...
" D...

Dixon ..?
What did I ever do to you? " napaiyak ako

"What did you do.... um .. wait let me think .. YOU TOOK MY BESTFRIEND AWAY FROM ME
! "

"you dont own Grey Dixon !... youre gay ?! "

"No bitch ! im not Gay . but Grey was my only friend and you took him away from
me . "

"nang dahil sakin kaya mo sila pinatay ?!"

"Sort of .. Its a long story .. unfortunately you wont live long enough to hear
that story ... Parang patikim lang

ang sinasabi ko sayo ngayon . "

"We treated you as a friend Dixon you know that. Ikaw lang ang lumalayo sa amin ! "

"aww , im so touched ... pero that doesnt suffice. I want everyone to suffer and
bleed. "

"Why dixon ? why ? we didnt bully you , we never did.. "

"We all go a little crazy sometimes Parker . & Sorry hindi mo malalaman ang lahat
nang motives ko ngayon ...

hayaan mong ang iba ang makaalam ng buong motives Parker . "

"Youre

a psychopath you sick son of a bitch !!! "

"I prefer to be called a Sociopath my dear "

bigla siyang tumalikod at ini-lock ang pinto

PAGKAKATAON KO NA TO... dali-dali kong pinulot ang nakita kong ballpen at

sinunggaban si Dixon ng saksak sa

kanyang tenga.

idiniin ko ito nang mabuti hanggang sa makita akong tumutulo na ang napakaraming
dugo sa kanyang tenga ngunit

natulak na niya ako

hindi niya inasahan ang ginawa ko

napaharap siya sa akin at napasigaw siya ng napakalakas ng dahil sa sakit.

" Tanga ka parin Dixon ! "

tumakbo ako para lumabas sa pintuan ngunit nahila niya ang jacket na suot ko.

"You cant run ! " sigaw niya sa akin

nagpanic na ako.

nakahawak ako ng libro at dali dali kong inihampas ito sa ulo niya.

bigla niya akong nabitawan ng makita niyang nakahawak ako ng encyclopedia.

Dali-dali akong tumakbo paalis ng library ....

Takbo na naman ako ng takbo

lumingon ako at nakita ko ang salarin , para siyang nahihilo , pagewang-gewang sa

paghabol sa akin.
binilisan ko nalang ang pagtakbo ko hanggang sa makarating ako sa Auditorium.

Gusto kong i lock ang pinto ngunit hindi ko alam kung paano . Tumakbo nalang ako sa
mga sa mga musical

instruments, nagtago ako doon tutal alam kong napakalaki ng Auditorium ... BAHALA
NA..... Kinuha ko ang

drumsticks tutal matalim iyon. Nagtago ako sa likod ng Cello at tinakpan ang bibig
ko ...

_______________________________________

DOMINIC'S POV

naririnig ko na si Parker na tumatakbo palapit sa amin .

biglang binunot ng salarin ang baril niya.

Napasigaw kami ni Grey pero huli na ang lahat , binuksan na ni Parker ang pintuan.

Para akong mababaliw ng makita kong pinaputokan niya ang kapatid ko.
Sigaw lang ang tanging nagawa namin ni Grey

akala ko wala na ang kapatid ko pero buti nalang nakailag siya.

Ngunit hinabol siya ng salarin.

Sa galit ko napatayo ako habang nakatali pa ang upuan sa katawan ko . Hindi kinaya
ang upuan ng katawan ko at

bumagsak ako sa sahig .

"Dom ! " narinig kong sumigaw si Grey.

Wala paring epekto . Nakatali parin ako habang ang kapatid

ko ay hinahabol ng salarin.

makaraan ng ilang minuto ay bigla akong nakarinig na may sumisigaw... parang si Kat
.

"Dominic ! Grey ! nasaan kayo ?!!"

si Kat nga ang naririnig ko

sumigaw si Grey "Kat nandito kami ! Bilis ! papatayin niya si Parker . "
pumasok si Kat sa kinaroroonan namin ... hindi ako makapagsalita dahil medyo gulat
pa ako sa mga pangyayari.

"Kat kunin mo ang kutsilyo sa sapatos ko ! " sigaw ni Grey

Nang matanggal ang mga tali namin ay dali-dali naming sinundan kung saan tumakbo
silang dalawa . Hindi na namin

ininda ang sakit nang katawan at Sugat namin .

Tumakbo lang kami ng tumakbo , hindi namin alam kung saan sila pumunta.

Bigla kaming nakakita ng bakas ng dugo.

Nakita kong napaiyak si Grey sa nakita namin.

Hindi ko nalang siya pinansin dahil ako man ay naiiyak nadin. Tumakbo ako para
sundan ang bakas nang dugo

ngunit napadpad kami sa Library .. Akala namin naroon sila pero wla pala sila doon.

"May mga bakas pa dito ! " sigaw ni Grey at tumakbo

sinundan agad namin ito.

Diyos ko , tulungan mo ang kapatid ko. Ayaw ko siyang mapahamak.

sinundan namin ito hanggang sa makarating kami sa Auditorium.

Bukas ang Pintuan.

Dali-dali kaming pumasok.

"PARKER ! ASAN KA ?! " sigaw ako ng sigaw

biglang tumakbo si Grey , napatingin ako sa kanyang pinuntahan

Para akong nabunutan ng tinik ng makita ko ang kapatid kong lumabas mula sa stage
nagtatago pala siya sa mga

musical instruments.

Awang-awa ako sa itsura ng kapatid ko. Punong puno siya ng dugo at umiiyak .
Tumakbo siya palapit sa amin .
tumakbo din kami ni Kat .

ngunit biglang tumigil si Parker sa pagtakbo.....

______________________________________

[NARRATION]

Naiwan sa monitoring rooms sina Kat at Robbie na nagdarasal.

Biglang nakita ni Robbie ang feeds ng Camera 98. Nakita niyang wala doon ang
salarin.

"Kat , pupuntahan ko yung mga nandoon tutal wala ang salarin , stay here. "

dali-daling umalis si Robbie .

Nang makarating siya doon ay dali-dali niyang tinanggal ang takip sa mukha ni
Player 1 .
napaiyak nalang si Robbie nang makita niyang si Blake iyon . May ballpen na
nakatusok sa mata nito at wala nang

buhay.

nilapitan naman ni Robbie ang nasa kabila. Napaiyak din siya ng makita niyang si
Kevin ito.

Ngunit biglang hinawakan ni Kevin ang kanyang kamay . Napasigaw si Robbie sa takot.

"Rob.. tulong " sabi ni Kevin

Tinulungan ni Robbie si Kevin para makapunta sa monitoring rooms

Samantala nakita ni Kat na hinahabol si Parker ng salarin kayat dali-dali siyang

tumakbo doon para tulungan ang

mga kaibigan at para matulungan nila si Parker...

END OF CHAPTER 18
CHAPTER NINETEEN : FAREWELL

[PARKER'S POV]

No matter how hard i try to be brave , hindi ko talaga kaya . Hindi maalis ang
takot ko.
 ilang minuto ang lumipas , hindi parin ako umaalis sa pinagtataguan ko.

bigla kong narinig na bumukas ang pintuan .

pinangunahan na ako ng takot ko.

Hindi ako kumilos . Nagtago lang ako doon . tinatakpan ko ang bibig ko.

tanggap ko na kung ano man ang magiging kapalaran ko , at least lumaban ako .
hanggang sa huli.

Ive had a good life kasama ang family at friends ko.

naghihintay lang talaga ako na matagpuan ng salarin.

Ngunit wala , walang umatake sa akin.

Baka guni-guni ko lang yun dahil sa takot ko.

Makaraan ang ilang minuto ay may narinig akong tumatakbo.

marami akong naririnig na mga bakas ng paa..

Sana , sana sina kuya na ang padating .

bigla akong nabuhayan ng loob ng

marinig ko ang boses ni Kuya. Tinatawag niya ang pangalan ko.

Dali-dali akong tumayo.

Nakita ko si Grey , masayang masaya siya nangg makita ako , tumakbo siya palapit sa
akin dahil medyo malayo ako.

Nakita ko si Kuya at si Kat , alalang-alala sila.

Masayang-masaya ako ng makita ko sila. Hindi ko napigilang umiyak. Pagod na pagod

na ako at napakasakit ng

sugat ko. Tumakbo ako patungo sa kanila . Pinipilit kong tumawa pero hindi ko
talaga mapigilang umiyak ..
Masayang-masaya ako ngunit bigla akong nakaramdam ng sakit.

Para bang hindi na ako makagalaw.

Napatingin ako sa kanila , nagulat ako ng bigla silang sumigaw .

Napalitan ang ngiti nila ng sigaw at luha.

Si Grey , bigla siyang napaluhod at napaluha.

"NO ! "

Napatingin ako sa katawan ko.

Bigla akong nakahawak ng dugo

D...DUGO?

Doon ko lang naramdaman ang sakit pagkakita ko sa katawan ko.

Isang Palaso ang nasa tiyan ko.

tuluyan na akong nahiga ...

nakalapit na sa sila sa akin

biglang tumakbo si Grey ngunit pinigilan ko siya ...

biglang naging malinaw sa akin lahat... biglang naging malinaw sa akin kung sino
ang salarin...

"Kuya ... I love you ...*coughs blood* its not your fault...." ako

awang-awa ako sa mukha ni Kuya...kitang-kita ko ang pagbuhos ng kanyang luha

"Parker , dont close your eyes .. Stay please.. stay .. " naririnig kong sinasabi
nila.

im trying my best to stay awake pero parang bumibigat ang mata ko...

nahihilo na ako

nakikita ko si Kat na umiiyak ... Hinawakan ko ang kamay niya.

"Uhgghh.....Wag mong pababayaan si Kuya ha . I love you Kat . " ako

nahihirapan na akong magsalita dahil madami na ang dugong lumalabas mula sa bibig
ko.
"No! No ! wag kang magsalita ng ganyan " sumisigaw na si Kat

"Grey ....... " ibinulong ko nalang sa kanya ang lahat.

"Mahal na mahal kita Grey . I forgive you ."

"NO .. No .. Dont say that Parker malapit na ang rescuers. i love you Parker.. Im
sorry .. Sorry Parker.. dont

leave me please .. MAHAL NA MAHAL KITA" Grey

parang nadudurog ang puso kong nakikita silang umiiyak

mahal na mahal ko sila , ayaw ko silang masaktan pero wala na akong magagawa
"Parker Sorry ... Sorry hindi kita naprotektahan ... Please wag mo akong iiwan .
uuwi pa tayo kay mommy at

daddy... Manonood pa tayo ng Adventure time diba ? " sabi ni Kuya

he cupped my face with his hands

"Its not your fault kuya....Bisitahin mo ako parati ha ? wag mong paiiyakin ang
bestfriend ko .. Grey ,

bantayan mo sila .. wag mong hahayaang masaktan sila ha .. " ako

iyak lang sila nang iyak ...

"dont sleep Parker , dont sleep .. stay with us " sabi ni Kuya

ngunit parang hindi ko na kaya ... blurr na lahat .. hilong-hilo na ako ...

____________________________________

[Dominic's POV]

biglang napahinto si Parker sa pagtakbo .

Hindi ako makapaniwala sa sakita .. Tinamaan ng Palaso ang kapatid ko .

tumakbo kami palapit sa kanya .

Parang dinudurog ang puso ko sa nakikita ..

Ang kapatid na sinabi kong poprotektahan ko at mahal ko ay nasa harapan ko , nag-

aagaw buhay. Wala akong

nagawa para matulungan siya..

Tiningnan namin kung saan galing yung Palaso.

Nakita namin ang salarin , nasa taas ...

pupuntahan sana namin siya pero pinigilan kami ni Parker.

may gusto siyang sabihin sa amin..

Pinipilit kong panatilihing gising ang kapatid ko .. Alam ko na oras na makatulog

siya , maaring di na siya magigising.

Parati kaming nag-aaway ni Parker , ngayon ko lang na realize na marami akong

sinayang na panahon ... hindi ko

nasabi sa kanya ang lahat .. huli na ang lahat ....

ngumiti si Parker sa amin, sinabi niya sa amin na mahal niya kami ...

dahan-dahang pumikit ang kanyang

mga mata ...

"Parker Wake UP ! Parker Wake up ! "

wala na .. Wala na ang kapatid ko ...

pakiramdam koy matatakasan na ako ng katinuan...

hindi ako makapaniwalang sa isang iglap , wala na ang bunso kong mahal na mahal ko.

iyak lang ako ng iyak .. hindi ko matanggap na wala na siya ...

bigla akong nakaamoy ng pamilyar na usok ...

tiningnan ko sina Kat at Grey maging sila ay nagsimula nang mahilo....

__________________________________________

[KAT'S POV]
 bigla akong nagising ...

oh thank God!

"panaginip lang pala ang lahat .. salamat lord .. " napa buntong hininga ako

ngunit nagulat nalang ako nang biglang may nagsalita sa likuran ko.

"Sorry to burst your bubble Kat but its all happening .. look at the stage "

napatingin ako sa stage .. napaiyak ako sa nakita ko , Wala na nga bestfriend ko.
gusto kong lapitan si Parker ngunit di ako makagalaw.

Ngunit doon ko pa narealize , Nasa upuan na naman ako , nakatali na ng lubid .

"Pakawalan mo kami dito walang hiya ka! nasaan si Dominic at Grey? " ako

"Kat ang tanga mo naman nasa likod mo si Dominic. Gising pero nakatulala." salarin

napatingin ako sa likod ko , Oo nga nandoon si Dominic gising na at nakatulala.

"Yung boyfriend mo, hindi nakaget-over sa mahal niyang kapatid ... nasiraan na yata
ng bait. "salarin
hindi ko na napigilan ang sarili ko . Napahagulgol na ako. Ang dalawang bestfriend
ko , wala na.

Napatingin

ako sa relo ko . 6:21 PM ang tagal pala naming nakatulog.

bigla kong naalala si Grey.

"Nasaan si Grey ?! " ako

andoon oh , natutulog sa sahig.

Teka , bakit hindi nakatali si Grey ?

"Sino ka ? anong kasalanan namin sayo ? bakit mo kami ginaganito. "ako

nagulat ako nang bigla niyang tinanggal ang maskarang suot niya...

"Surprise Kat "

DIXON?!

SI DIXON ANG PUMAPATAY?

"WHAT THE FVCK Dixon ! wala kaming kasalanan sayo ! mabait kaming lahat sayo ! "
sigaw ko

Mistulang bumalik sa dati si Dominic at sumigaw

"Dixon ! anong ginawa sayo ng kapatid ko ? napakabait ng kapatid ko ! sana ako

nalang yung pinatay mo

tutal ako yung nagti-trip sayo ! pagbabayaran mo ang ginawa

mo "Dominic
"uyyy hello Dominic . Actually wala naman talaga akong personal na galit sayo .
Nagustuhan nga kita eh

dahil pwede kang maging kagaya namin. yung kapatid mo lang talaga." dixon

napapansin kong parang nagigising na si Grey ...

"Grey Gising !!! " sigaw ko

"Shhh.. wag mong distorbohin ang apprentice ko Kat. Kita mong pagod na pagod. "
sabi ni Dixon
APPRENTICE?

SI GREY , APPRENTICE NI DIXON?!!

Ayaw ko mang isiping si Grey ang salarin . Pero pinagtagpi-tagpi ko ang lahat ng
nangyari.
"App..Apprentice ? ... Oh my God , grey ikaw ang kasabwat ? "

Hindi ako makapaniwala na magagawa ni Grey na traydorin niya si Parker. Maniniwala

akong ipapahamak

niya kami

, pero si Parker ? . Alam ko mahal na mahal ni Grey si Parker . Pero bakit niya
ginawa ito ?

biglang bumangon si Grey .. gaya namin , pulang-pula at namumugto ang kanyang mga
mata.
"Nagtatanong ka pa Kat ? napaka-obvious naman diba . " Dixon

SHIT! Totoo nga....

Si Grey.....

Hindi ko na napigilan pa ang pagbuhos ng luha ko...

ang bestfriend ko ay pinatay sa harapan namin , tapos malalaman naming ang taong
pinagkatiwalaan niya ang

mismong tumraydor sa kanya...

"Grey! walang hiya ka ! minahal ka ng kapatid ko ! lintik ka ! " sigaw ng sigaw si
Dominic

"HUH?! no . no . no , MAHAL KO SI PARKER ,ginawa ko yun para sa kanya!!!!! " Nag-

iba ang emosyon sa

mukha ni Grey, para siyang litong lito.... bigla nalang tumulo ang luha sa mga mata
niya.."mahal na mahal ko siya ..

siya yung buhay ko.. si Parker.. Si.. Parker wala na... wala na siya"

nakakatakot ang reaction ni Grey , para siyang galit na galit pero biglang umiyak
na parang bata.

natahimik bigla si Dominic at natulala na naman..

tumayo si Grey at bigla niyang kinwelyohan si Dixon

"Dixon bwisit ka ! Wala sa plano natin ang galawin mo si Parker ! " sigaw nang
sigaw si Grey habang sinusuntok

si Dixon . Pero hindi umiilag o lumalaban si Dixon.

"Grey killing Parker was for your own good . She's holding you back ! " Matigas na
saad ni Dixon na hindi man

lang nasisindak sa galit ni Grey

"She was my life Dixon ! sinabi ko sayo na hindi dapat masaktan si Parker. Ginagawa
ko to para sa kanya

pero pinatay mo siya walang hiya ka !" Grey

bigla nalang napaupo si Grey sa sahig at humagulgol..

niyakap niya ang kanyang tuhod at umiyak...

"Weve planned this for years . Sisirain lang ni Parker ang plano natin Grey ! "
Dixon

naguguluhan na ako sa mga naririnig ko. Si Dominic wala na rin sa sarili niya.
"bakit nyo ba ginagawa sa amin to?" sabat ko sa kanila

biglang lumayo si Dixon kay Grey at lumapit sa akin

"When I was a kid i was very obsessed on a tv show about serial killers.
Napakagaling nila , mula sa USA ,

LONDON , BRAZIL , etc pero ni isa wala dito sa pilipinas. Gusto kong may
representative ang bansa natin at

gusto kong maging ako yun . At first i killed my parents , it felt soo good. See ,
the world is full of pain ,

niloloko lang naman natin ang sarili natin. Im doing everyone a favor , be part of
something big. Plano

naming dalawa to ni Grey simula noong nasa orphanage pa kami "

Wala akong nakikitang bakas ng pagsisisi sa mukha ni Dixon...

nakikita kong masaya siya....

masaya siya sa pagdurusa namin...

"thats

bullshit ! " sigaw ko

kahit na sino ang makakarinig nun ay hindi makakapaniwala...

nang dahil lang dun , maraming buhay ang nasayang...

marami ang nasaktan..

"it doesnt have to make sense to you , it makes sense to me ! " Dixon

"Baliw ka Dixon ! paano ka nakapasok sa school nato ?! " ako

biglang napangiti si Dixon...

pakiramdam koy demonyo ang kaharap ko ngayon.

"With money .. Yan si Sister Mendrez , hipokrita yan , nakita niyang may criminal
record at sakit ako sa pag-

iisip hindi nagdalawang-isip na papasukin ako nang mag offer nang 10 million ang
umampon sa akin... My

adoptive parents were very desperate to get rid of me kahit na malaki ang
magagastos nila. " Dixon
"Oh my God ... " tanging nasabi ko

"By the way , yung mga bomba , ako lahat ang gumawa nun . Improvised nga eh. Yung
ginagamit kong usok

para makatulog kayo. Improvised din yun , ginagawa ko mula sa Chemistry

laboratory natin. Ito ang

advantage ng pagiging matalino, Nerds are so better than jocks.

"The school named PROVIDENT INTERNATIONAL BOARDING SCHOOL will be called Slaughter
High. where

everyone died a horrible death .. " dagdag pa ni Dixon

nagulat nalang ako nang biglang magsalita si Dominic.

" Ikaw Grey , ano yung motive mo ? paano mo nagawang traydorin ang kapatid ko ?
"Dominic na seryosong-

seryoso ...

Ngayon ko lang nakitang ganito siya ka seryoso..

"Parker was going to leave me for new york. *hikbi*I couldnt let that happen. Mahal
na mahal ko siya. Hindi ko

kayang mawala siya. " Grey

patuloy parin ang pagdaloy ng luha ni Grey....

"At ngayon nasaan ang kapatid ko ? niisa sa atin di na siya makakasama. Yan yung
plano mo Grey ang

Patayin ang kapatid ko ? " Dominic

lahat kami nag-iiyakan maliban nalamang kay Dixon

"NO ! NO ! NO ! she wasnt supposed to die. Yung mga target ko ay

yung pumipilit kay Parker na umalis at

yung may kasalanan sa kanya ! gusto ko lang mawala ang lahat ng sumusulsol sa kanya
na pumunta sa New

York . " Grey

biglang sinabunutan ni Grey ang buhok niya at umiyak na parang bata...

"Pwedeng-pwede kang mag-aral sa new york Grey at isa pa di ka iiwan ni Parker . You
know that . " ako
matagal bago makasagot si Grey..

Hindi siya humaharap sa amin habang nagsasalita , nakatingin lamang siya sa

kawalan.

"I dont want her to leave philippines! makakakita siya ng iba doon ! baka ipagpalit
niya ako " Grey

hindi ako makapaniwalang sa simpleng bagay lang ay nagawa nilang pumatay...

"Grey sana ako nalang yung pinatay mo tutal ako naman yung nagyaya sa kanya sa new
york ! sana ako

nalang yung pinatay po ! hindi sana yung kapatid ko Grey !" sigaw nang sigaw si
Dominic
 pinunasan ni Grey ang luha sa kanyang mga mata...

"Alam nyo , ako ang pumatay kay Mr. Stanley . Nalaman kong naglagay siya ng mga
cameras sa shower

room ng Girls. Pinanonood niya si Parker na naliligo pati ikaw din Kat ! Ako din
yung pumatay kay Mr. Salva ,

nagmakaawa ako sa kanya na wag ipasa ang application ni Parker sa NYFU pero
itinuloy parin niya . Kat diba

nagmakaawa ako sa inyo na miki na kumbinsihin niyo sa Parker na huwag umalis ?anong
ginawa niyo ? wala

diba !" Grey

biglang lumapit si Grey sa amin.Bigla niyang inilabas ang napakatalim kutsilyo ,

iniangat niya ito na parang

sasaksakin ang kamay ko. Pumikit nalang ako at sumigaw.

"Grey huwag!!! walang hiya ka ! " sigaw ni Dominic

bigla kong naramdaman na parang malaya na ang kamay ko. Hinawakan ni Grey ang kamay
ko na para bang ayaw

niyang malaman ni Dixon na nakawala ako.

Ginawa niya din ito kay Dominic.

Bumalik na siya palapit kay Dixon.

"Nasaan sina Robbie at Kevin ? " tanong ni Grey kay Dixon

"Nandoon

sa monitoring rooms natutulog muna . Mamaya pa sila maglalaro. " Dixon

"May bagyo pa ba Dix ? " Grey

"Oo" sagot ni dixon

nagulat nalang ako nang biglang sinaksak ni Dixon si Grey sa tiyan...

maging si Grey ay hindi inasahan ang ginawa ni Dixon sa kanya...

napasigaw ako sa nakita ko...

nakahiga na si Grey sa sahig habang duguan...

"How Stupid do you think I am Greyson ! bakit mo sila pinakawalan?! " Sigaw ni
Dixon habang pinagsisipa si

Grey

dali-dali kaming tumakbo ni Dominic palabas ngunit naka-lock pa ang pinto.

"You can run but you cant hide ! " sigaw ng salarin habang naglalakad palapit sa
amin.

tumakbo nalang kami paakyat sa hagdan ni Dominic. May bintana doon , maaari kaming
makalabas.
"Run Dominic , Run like your little sister did before i killed her ! " sabay tawa
ng salarin

biglang huminto sa pag-akyat si Dominic . Binitiwan niya ang kamay ko

"Kat , akyat bilis.. " Dominic

"No!.. " ako

"Kat. Bilis ! " sigaw ni Dominic. Natakot ako sa kanya kayat dali-dali na akong
umakyat

"So ... Dominic Imperial is playing a hero again. Alam mo ba ginawa din yan ni
Ethan pero nasaan ngayon si

Parker ? . his death was worthless. pity , pity ... "

nagalit si Dominic sa sinabi ni Dixon

Sinuntok niya ang mukha ni Dixon pero wala lang ito sa kanya.

tawa parin ng tawa si Dixon

Inilabas ni Dixon ang kutsilyo niya at gustong saksakin si Dominic.

Nanigas ako sa lahat

ng pangyayari , gusto kong gumalaw ngunit hindi ko magalaw ang katawan ko.

tuluyan ng nadaganan ni Dixon si Dominic at sinasakal na niya ito.

Mabuti nalang at nakakilos na ako.

dali-dali akong pumunta sa kanila at hinila si Dixon palayo kay Dominic ngunit
bigla akong natulak ng salarin.

Nahulog ako sa hagdanan.

narinig kong sumigaw si Dominic.

Hindi masyadong mataas ang nabagsakan ko pero nakakahilo lang talaga magpagulong-
gulong sa hagdan. Pinipilit

kong bumangon para tulungan si Dominic pero hindi kaya ng katawan ko.

Bigla akong narinig na may tumatakbo patungo sa amin.

Dinaanan niya ako at doon ko nakitang si Grey pala ang tumatakbo.

Bigla niyang sinunggaban si Dixon ngunit binalingan siya ng saksak nito.

Sinaksak ni Dixon ng maraming beses si Grey.

Napasigaw lang kami ni Dominic sa nangyari.

"GREYYYY !! "

"Patawarin nyo ako sa lahat... I never wanted Parker to get hurt. " maluhang sigaw
ni Grey.

Bigla niyang itinulak si Dixon mula sa itaas , hindi siya bumitaw kay Dixon at
sabay silang sahulog.
mataas ang ikinahulog nila.

"Nooo ! "

Tumakbo si Dominic sa kinaroroonan ko at tinulungan akong bumangon. Napakasakit ng

braso't kamay ko.

Nang makababa kami , nakita namin si Grey na iika-ikang naglakad palapit kay Parker
at humiga sa tabi nito.
nilapitan namin siya. kahit na tinraydor kami ni Grey , hindi namin maiwasang maawa
sa kanya. Gaya namin hindi din

niya matanggap ang pagkamatay ni Parker.

Naalala ko na may ibinulong si Parker sa kanya...

"Grey ano ang ibinulong sayo ni Parker kanina ? " tanong ko

"She..she said she forgives

me. " hirap magsalita si Grey. Nakahiga siya at hinawakan ang kamay ni Parker at

nakatingin lang kay Parker.

biglang lumayo si Dominic at pinuntahan ang walang hiyang si Dixon

Pero nakatingin parin ako kay Grey at Parker. Hindi ko maiwasang maiyak.

"Kat , Sorry sa lahat. Paki sabi sa iba Sorry "sabi ni Grey at ibinalik ang tingin
sa bestfriend ko

Kahit na naghihingalo na si Grey , hinawakan parin niya ang kamay ni Parker

"PARKER IMPERIAL , I LOVE YOU "

ilang saglit lang ay nakapikit na si Grey...

hindi na siya humihinga...

wala na si Grey....

"Kat halika dito . " tawag ni Dominic

lumapit ako sa kanya at nakitang pinupulsuhan niya si Dixon.

"Kat buhay pa ang walang hiya " sabi ni Dominic.

biglang tumayo si Dominic at hinalikan ako.

"Our nightmare's over." sabi niya

bigla niyang kinaladkad ang walang malay na katawan ni Dixon at inilagay siya sa
upuan at tinalian.

"Kat I know its wrong but i want him to pay. " sabi niya

parang naiintindihan ko na ang ipinapahiwatig niya.

"Dom , wait ka muna. Puntahan ko muna sina Robbie "

dali-dali akong pumunta sa monitoring rooms

nagulat ako nang makita ko si Kevin doon. Kawawa si Kevin , punong-puno siya ng
dugo't sugat na

ginawa sa kanya ng salarin.

Pinapunta ko sila sa Auditorium.

"Kat , hindi makalakad si Kevin . " sabi ni Robbie na groggy pa

"Nandoon ang salarin nakatali , buhay pa " sabi ko

biglang nakatayo si Kevin..

"tara na Robbie bilis ! tulungan mo akong makapunta doon ! "

alam ko kung ano ang nasa isip nila...

Gaya namin , gusto din nilang gumanti...

nang makarating kami sa Auditorium ay hindi sila makapaniwala na wala na si Parker.

si Robbie ay bigla nalang napaluhod at umiyak...

"Parker died ? siya yung final girl diba? .. this means ikaw yung final girl Kat !
" sabi ni Robbie

hindi ko naiintindihan ang sinasabi ni Robbie. Masyadong marami ang nalalaman niya
tungkol sa horror movies. Ang

alam ko lang ang pinaka nakakatakot na horror movie ay ang buhay namin.

Sa apat na taong magkakasama kami , sinong mag-aakalang aabot kami sa ganito . Yung
bestfriend ko for 7 years

wala na. Yung mga inakala kong kaibigan , ginago lang kami.

Nasa auditorium na kami ng biglang may ipinakita si Robbie sa amin na CD .

Sabi niya , nandoon daw lahat ng feeds ng bawat pagpatay. Nandoon din daw ang mga
ebidensya na si Dixon nga

ang salarin. Pati ebidensiya ng kawalang hiyaan ng mga itinuring naming school
administrators.

bigla kong naalala , dalawa yung tao na may criminal record. Itinanong ko sa kanila
kung alam nila kung sino pa sa

amin ang may criminal record maliban kay Dixon.

"Si Blake.. nakapatay siya nang minsang may nagtangka sa buhay niya.. pero self
defense lang yun. " sabi ni

Kevin
"Si Blake pala ang Red herring.. " sabi ni Robbie.

biglang nawala sa paningin namin si Dominic.

Tiningnan ko ang stage , nandoon si Dominic patuloy na niyayakap at humihingi ng

tawad sa kapatid.

napaiyak ako sa nakita ko. Parker didnt deserve to die. She wasnt perfect pero
napakabuti niya sa lahat.

napansin naming unti-unting gumigising si Dixon..

"Oyy .. nice , gagantihan

niyo na ako ? akala ko ba mababait kayo? "sabi ni Dixon

biglang lumapit si Dominic kay Dixon.

"In movies, in tv shows . They always say to forgive pero in reality no one can
forgive unless nakaganti ka na

. I told you what would happen if you hurt my little sister" sabi ni Dominic.

I wasnt proud of what we did to Dixon , but he deserves it.

People will say we should forgive pero iba yung nararamdaman namin.

Alam naming hindi mabibigyan ng Justice ang mga nangyari dahil sasabihin nilang
Minor pa si Dixon at hindi siya

mapaparusahan.
Grey apologized to us sincerely and even sacrificed his life. Napatawad namin siya.

All he did was love Parker.

If hindi niya mahal si Parker siguradong patay na kaming lahat.

Kevin was the first to exact his revenge. Ginawa niya kay Dixon ang lahat ng ginawa
niya sa kanila ni Blake.

pero wala lang kay Dixon . Tawa lang siya nang tawa na para bang hindi nasasaktan

_________________________________________
DAY 5 1:53 AM

population 4/29

[KAT'S POV]

Wala na si Dixon at inilagay namin siya sa isang kwarto at naghintay kami ng

rescuers dahil tumitila na ang ulan at

hangin..
tiningnan ko ang relo ko 1:53 AM

habang nagpapahinga kami sa auditorium ay bigla kaming nakarinig ng serena.

biglang dumami ang mga ilaw sa labas.

nagsi pasukan ang mga pulis at rescuers.

pero huli na sila .. apat nalang kami. wala na ang ibang kaibigan namin...

nilapitan kami ni Chief at lumuhod sa harapan namin na humihingi ng tawad.

alam pala nila na may sira ulo silang pinatuloy sa skwelahan.

nakita namin ang principal...

galit na galit siya ..

"Anong ginawa niyo sa skwelahan ko ! "

biglang naging galit ang mukha ni Dominic ngunit pinigilan ko nalang siya .

ibinigay ni Robbie kay Det. Rossi ang mga papeles na nagpapatunay na malaki ang
kasalanan ng principal at agad

siyang dinampot ng mga pulis...

[END OF CHAPTER 19]

EPILOGUE:

[DOMINIC'S POV]

bagong gising lang ako. Kinuha ko agad ang cellphone ko .

tinawagan ko siya pero as usual voicemail parin.

" Hey there ! Its me Parker. Please leave a message after the beep . "
*BEEP*

ibinaba ko pagkatapos idinial ko ulit.

" Hey there ! Its me Parker. Please leave a message after the beep . "

*BEEP*

"Hello bunso ! Pasensya na ha , tawag ako ng tawag ,

ang sarap kasing pakinggan ng boses mo eh.

Pagpasensyahan mo na , miss na miss na miss na kasi kita . Musta ka na diyan? Okay

lang sina Mommy at Daddy

.Sana masaya ka kung nasaan ka man ngayon. Graduation na nating ngayon , Sana
nandito ka , sana nandito kayo
ng iba. Its been really tough for the past 6 months. isinara na ang school kayat
homeschool kaming mga seniors.

Yung mga ibang year pinalipat na. Hindi masaya ang Graduation day dahil di kita
kasama, ang gwapo ko pa naman

sana sa toga ko. By the way, mag popropose na ako kay Kat next week. I Love you
Paker , Miss na miss kita...bye "

hindi ko maiwasang maiyak . hanggang ngayon di ko parin tanggap ang pagkawala niya.
Pinanood ko yung video ng

huling habilin niya.. Nang dahil doon medyo gumagaan ang pakiramdam ko.

Alam kong hindi ako sasagutin ni Parker kapag tinawagan ko siya .

Pero parati ko parin siyang tinatawagan ng saganun hindi ko maramdamang wala na ang
kapatid ko.
Nasa graduation ceremony na kami . Napaka weird , sa section namin ay apat lang
kami.

Si kevin nakasaklay parin.

Mabuti nalang at okay pa ang mga kamay ni Kat . Makakapagpinta pa rin siya

Si Robbie naman medyo may trauma pa sa mga nangyari pero itutuloy niya ang pagpunta
sa New York na mag-aral.

Napagdesisyunan namin ni Kat na pumunta sa New York. Mag-aaral siya doon sa Arts at
Ako naman , itutuloy ko

ang pangarap ng kapatid ko.

nakakatuwa pagmasdan ang mommy at daddy ko , masaya sila sa paggraduate ko. Hindi
nila pinapakita sa akin na

nasasaktan parin sila sa pagkawala ni Parker.

Iniisip ko nalang din na nasa tabi lang siya nina mommy at daddy , pini-picturan
ako...

Napatingin ako sa mga bisita sa Ceremony . Nakita ko sa malayo si Chief , retired

na siya.

Napatawad na namin siya , wala naman talaga siyang kasalanan . Hawak siya sa leeg
ng gahaman naming principal

noon. Hindi namin siya masisisi.

Ewan ko ba kung guni-guni ko lang yun pero bigla akong nakakita nang babaeng
nakatayo sa likod sa upuan ng

mga parents . Nakita ko si Parker katabi si Grey pati yung iba naming kaklase na
pumananaw noon. Parang masaya

ang kapatid ko.

Ipinikit ko ang aking mga mata upang makasigurado ..

Pagdilat ko sa aking mata , wala na sila ...

pakiramdam ko gumaan ang pakiramdam ko dahil sa isang maikling panahon

nakita kong masaya ang kapatid ko

.............................THE END..................................