Het pompen van het hart, of de hartslag, wordt veroorzaakt door afwisselende samentrekkingen en

ontspanningen van het myocardium. Deze contracties worden gestimuleerd door elektrische impulsen
van een natuurlijke pacemaker, de sinoatriale of S-A-knoop in de spier van het rechter atrium. Een impuls
van de S-A-knoop zorgt ervoor dat de twee boezems samentrekken, waardoor bloed in de kamers wordt
gedwongen. Het samentrekken van de ventrikels wordt gecontroleerd door impulsen van het
atrioventriculaire of A-V-knooppunt dat zich op de kruising van de twee atria bevindt. Na samentrekking
ontspannen de ventrikels zich en daalt de druk daarin. Bloed stroomt opnieuw de boezems in en een
impuls van de S-A begint de cyclus opnieuw. Dit proces wordt de hartcyclus genoemd. De periode van
ontspanning wordt diastole genoemd. De periode van contractie wordt systole genoemd. Diastole is de
langste van de twee fasen, zodat het hart tussen de weeën kan rusten. Over het algemeen varieert de
hartslag omgekeerd evenredig met de grootte van het dier. Bij olifanten bedraagt dit gemiddeld 25
slagen per minuut, bij kanaries ongeveer 1.000. Bij mensen neemt het percentage geleidelijk af vanaf de
geboorte (wanneer het gemiddeld 130 is) tot de adolescentie, maar neemt het licht toe op oudere
leeftijd; het gemiddelde percentage voor volwassenen is 70 slagen in rust. Het percentage neemt tijdelijk
toe tijdens inspanning, emotionele opwinding en koorts en neemt af tijdens de slaap. Ritmische pulsatie
die op de borst wordt gevoeld en die samenvalt met de hartslag, wordt de apexslag genoemd. Het wordt
veroorzaakt door druk die bij het begin van de systole op de borstwand wordt uitgeoefend door de
ronde en verharde ventriculaire wand.

Neem een Britannica Premium-abonnement en krijg toegang tot exclusieve inhoud.

Abonneer nu

hart

hart

Dwarsdoorsnede van een hart met vier kamers.

De ritmische geluiden die de hartslag begeleiden, worden hartgeluiden genoemd. Normaal gesproken
worden door de stethoscoop twee verschillende geluiden gehoord: een laag, enigszins langdurig “lub”
(eerste geluid) dat optreedt aan het begin van de ventriculaire contractie, of systole, en geproduceerd
door het sluiten van de mitralis- en tricuspidaliskleppen, en een scherper, hoger geluid. - “dup” (tweede
geluid), veroorzaakt door het sluiten van de aorta- en longkleppen aan het einde van de systole. Af en
toe hoorbaar in normale harten is een derde zacht, laag geluid dat samenvalt met vroege diastole en
vermoedelijk wordt geproduceerd door trillingen van de ventriculaire wand. Een vierde geluid, dat ook
optreedt tijdens de diastole, wordt zichtbaar gemaakt door grafische methoden, maar is bij normale
proefpersonen meestal niet hoorbaar; Aangenomen wordt dat dit het resultaat is van atriale contractie
en de impact van bloed dat uit de atria wordt uitgestoten, tegen de ventriculaire wand.

Hartgeruisen kunnen door een arts gemakkelijk worden gehoord als zachte sissende of sissende geluiden
die de normale geluiden van een hartactie volgen. Geruis kan erop duiden dat er bloed lekt door een
niet goed gesloten klep en kan wijzen op de aanwezigheid van een ernstig hartprobleem. Coronaire
hartziekten, waarbij onvoldoende zuurstofrijk bloed naar het myocard wordt gevoerd als gevolg van de
vernauwing of verstopping van een kransslagader door vettige plaques, zijn wereldwijd een belangrijke
doodsoorzaak.