1.

ევროპაში უსაფრთხოებისა და თანამშრომლობის ორგანიზაცია, ევროპის თავისუფალი

ვაჭრობის ასოციაცია;
GFSP-ის განვითარებისკენ კიდევ ერთი ნაბიჯი იყო ევროპის უსაფრთხოებისა და
თავდაცვის პოლიტიკის შექმნა, რომელსაც ლისაბონის ხელშეკრულებით , საერთო
უსაფრთხოებისა და თავდაცვი პოლიტიკა ეწოდა. ამ ინიციატივის განხორციელებას წინ
რამდენიმე მნიშვნელოვანი მოვლენა უძღვოდა. 1998 წლის სამიტზე ჟაკ შირაკი და დიდი
ბრიტანეთის პრემიერ-მნისტრი ტონი ბლერი შეთანხმდნენ სენტ მალოს დეკლარაციის
მიღებაზე. დეკლარაციაში ნათქვამია, რომ „დროა, ევროპამ შესაფერისი როლი
შეასრულოს საერთაშირისო არენაზე. ევროკავშირს უნდა ჰქონდეს ავტონომიურად
მოქმედების უნარი საგარეო საკითხებში, რომელსაც ზურგს საიმედო სამხედრო ძალა
გაუმაგრებს, ასევე, უნდა შეეძლოს ამ ძალის ამოქმედება, გადაწყვეტილების მიღება და
იყოს მზად საერთაშორისო კრიზისებთან გასამკლავებლად“. სენტ მალოს შემდეგ
მოვლენები ძალიან სწრაფად განვითარდა. მორიგმა ევროპულმა საბჭომ კი , საფუძველი
უკვე ევროპის უსაფრთხოებისა და თავდაცვის პილოტიკას ჩაუყარეს . კიოლნში
ფორმალურად დადასტურდა ევროკავშირის წევრი ყველა ქვეყნის სრვილი საერთო
თავდაცვის თაობაზე და გადაწყდა, რომ სამომავლოს, შეექმნათ სამხედრო შტაბბინა და
სამხედრო ძალები. ჰელსინკში დაისახეს ე.წ „მთავარი ამოცანა “ რაც გულისხმობდა , რომ
ევროკავშირის წევრ საელმწიფოებს 2003 წლისთვის თავი უნდა მოეყარათ 50000-60000
სწრაფი რეაგირების ჯარისთვის. სანტა მარია დე ფეირაზე შეთანხმდნენ , რომ 2003
წლისთვის კავშირი განკარგულებაში იქნებოდა 5000-მდე პოლიციელი. ზემოაღნისნულმა
საბჭოებმა საფუძველი ჩაუყარა საერთო თავდაცვის ანუ ევროპის უსაფრთხოებისა და
თავდაცვის პოლიტიკას, რომელიც ფორმალურად შეყვანილ იქნა ევროპის ინსტიტუტებში
ნიცის ხელშეკრულებით. ზემოთაღნისნულმა საბჭოებმა საფუძველი ჩაუყარა საერთო
თავდაცვის ანუ ევროპის უსაფრთხოებისა და თავდაცვის პოლიტიკას , რომელიც
ფორმალურად შეყვანილ იქნა ევროპის ინსტიტუტებში