Boekverslag 2

1: Perenbomen bloeien wit

2: Gerbrand Bakker
3: Roman
4: Het boek heet perenbomen bloeien wit en in dit boek krijgen ze een ongeluk en een
jongen ligt dan in coma en kan dan de zin "Perenbomen bloeien wit" niet uit zijn hoofd
krijgen.
5: In de tijd van nu en de verleden tijd.
6: Weet ik niet
7: In het ziekenhuis en in het huis van opa en oma.
8: Persoon 1
Gerard: Gerard is de vader van Gerson en de tweeling Klaas en Kees. Hij houd veel van
uitslapen en is best vaak chagrijnig. Hij heeft rare gewoontes zoals elke week de auto
wassen. Op het einde van het boek is hij best verdrietig omdat zn zoon is overleden.
Persoon 2
Gerson: Gerson is de zoon van Gerard, 13 jaar oud, heeft zwart haar en groene ogen. Gerson
is 3 jaar jonger dan zijn tweelingbroers Klaas en Kees. Gerson is degene die in het verhaal
blind word. Op het einde van het boek springt hij in een meer en gaat hij dood.
9: Dat Gerson dood gaat.
10: Toen alle drie de broers vroeger klein waren, speelden ze altijd het spel ‘zwart’. Tijdens
het spel noemde een van de drie een plek en moesten ze daar met hun ogen dicht heen
lopen.
Op een dag gingen Gerard, Gerson, Klaas, Kees en hun hondje Daan naar opa en oma Jan en
Anna. Terwijl ze reden hadden ze een soort discussie over de perenboom. Gerson zei dat hij
wilt bloeide, maar de andere dachten dat hij roze was. Ze reden bij een kruising en er kwam
een auto die reed heel hard tegen hun aan. Gerard, Klaas, Kees en Daan hadden niet veel
maar Gerson...
Er ging anderhalve week voorbij tot Gerson eindelijk uit coma kwam. Toen hij uit coma
kwam riep hij door het ziekenhuis ‘PERENBOMEN BLOEIEN WIT!’ hij kon die zin maar niet uit
zijn hoofd krijgen toen hij in coma lag. Gerson wou heel graag in zijn ogen wrijven, maar er
zat een natte doek op.
Na een tijdje wist hij het ook, hij was blind. Hij zou voor altijd het spel ‘zwart’ moeten
spelen. Hij heeft het er vaak moeilijk mee.
Toen ze drie maanden later weer over dezelfde weg reden als waar het ongeluk was
gebeurd, wou Klaas dat de auto stopte. Klaas stapte uit de auto en zei tegen Gerson: ‘Je had
gelijk, de perenbomen bloeien wit.’.
Wanneer ze waren aangekomen bij opa en oma wilt Gerson op tien augustus een rondje
lopen om het meer alleen met Daan. Van Anna moest Gerson naar huis komen als het ging
onweren, maar dat deed hij niet. Toen het ging onweren ging Gerson het meertje in. Er
kwam donker en bliksem en het meer werd even helemaal verlicht. Daan zat op de steiger
te wachten tot Gerson klaar was met zwemmen. Gersons hoofd verdween steeds verder in
het water, tot hij helemaal weg was. Daan bleef zitten, hij wachtte en hij wachtte maar
Gerson kwam niet meer naar boven. Hij was weg. Hij kwam niet meer terug. Daan wist dat
het niet goed was, maar hij bleef wachten tot Gerson terug zou komen wetende dat dat niet
zou gebeuren.