‫ارشام سیداحمدی ‪904‬‬

‫از همسری که همدمش را به مام وطن داد تا پدری که پدرش را دیگر ندید و پسری که کفش هایش را زان پس نپوشید ‪ .‬همت‬
‫کردند و آوین بود نیتشان صیاد دشمن بودند عباس هایی که فریاد بابایی فرزندانشان را نشنیدند و اندرزگوی نوه شان نبودند ‪ .‬بر‬
‫تشنه لبان کارون اژدر بودند و فهمیده تر از آنکه بگویند بهنام تر از محمدی هست ‪ .‬جهان آرای دوران بودند و در دل کشوری‬
‫رستگار‪.‬‬
‫مردان و زنانی که بدور از مردانگی و زنانگی ‪ ،‬رها از جنس و رنگ و اعتقاد گریان از آنها که برای پشت داریشان بهشان پشت‬
‫کرده بودند سنگر هارا پر تر از آزادی دربی ‪ 97‬میکردند‪ .‬زور بازویشان نچندان اما ولی ها داشت ایمان و ِع رقشان ‪ ،‬سرمای‬
‫کویر را گرمای دلشان دل سرد میکرد سینه خیز سینه کش های مرز را رد میکردند ‪ .‬مین میکاشتند و الله ی قرمز سبز می‌شد ‪،‬‬
‫چشم بسته در راه وطن به زیر تانک میرفتند حتی اگر تصدیق بعید تر از بعده ها بود ‪ .‬طلوع خورشید طلوعشان بود غروب‬
‫خورشید طلوعشان بود جوری قدم برمیداشتند انگار مطلعند از آنچه در طالعشان است سینه سپر و ایمان و غرور سالح آنقدر که‬
‫صالح عراق را بشد در صلح خواند ‪ .‬سالها بعد از دل آنان قاسمی بود هنوز ‪ ،‬دیگر عراق پیکار نمیکرد اما دشمن فراتر بود و‬
‫دفاع به خاک وطن خالصه نمیشد ‪ ،‬با موشک و تانک نه با زیرنویس و رونویس اخبار و ایالن ماسک و دوج هایش جلو میآمدند ‪،‬‬
‫اما مردم قاسم را بیش از این گران میدانستند و غرب را ارزان و وقیح تر از باقی پول ماست ‪ ،‬وقت نابودی بود ‪ .‬دست بکار شدند‬
‫و موفق اما تاریخ را نمیشود ترور کرد و ذهن هرکس در دل خودش جاودان است و ریشه ی سردار دلها محکم تر از این است ‪.‬‬
‫کسی که نه فقط از اسالم و ایران ما بلکه از تفکرات و اعتقادات ما ‪ ،‬از همه ی من از همه ی ما دفاع کرد‪.‬‬
‫یا علی؛‬