Το έργο «Άμλετ» του Σαίξπηρ πιθανόν να πρωτοπαρουσιάστηκε στα πανεπιστήμια

του Κέιμπριτζ και της Οξφόρδης το 1603. Η ακριβής χρονολογία δεν είναι
γνωστή.Στην Ελλάδα το έργο παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στο Εθνικό Θέατρο
το 1937 σε σκηνοθεσία Δημήτρη Ροντίρη με Άμλετ τον Αλέξη Μινωτή.

Ο Άμλετ, στο ομώνυμο έργο του Σαίξπηρ, είναι πρίγκιπας της Δανίας και γιος του
βασιλιά Άμλετ του πρεσβύτερου. Ο θείος του Κλαύδιος δολοφόνησε τον βασιλιά,
σφετερίστηκε τον θρόνο και έχει παντρευτεί τη μητέρα του Άμλετ, βασίλισσα
Γετρούδη. Το φάντασμα του βασιλιά παρουσιάζεται στον Άμλετ και ζητά
εκδίκηση για τη δολοφονία του. Εκείνος αποφασίζει να παριστάνει τον τρελό με
σκοπό να ανακαλύψει την αλήθεια και προσκαλεί έναν θίασο για να
αναπαραστήσει τη δολοφονία του πατέρα του παρουσία του Κλαύδιου. Η
αντίδραση του Κλαύδιου αποκαλύπτει την ενοχή του, όμως εκείνος στέλνει τον
Άμλετ στην Αγγλία με κρυφή εντολή να εκτελεστεί από τις αγγλικές αρχές. Ο
Άμλετ κατορθώνει και γυρίζει πάλι πίσω στη Δανία όπου τελικά σκοτώνει τον
Κλαύδιο λίγο πριν πεθάνει και ο ίδιος πληγωμένος από μια μονομαχία με τον
Λαέρτη γιο του σκοτωμένου Πολώνιου συμβούλου του βασιλιά. Η Οφηλία, κόρη
του Πολώνιου και αδελφή του Λαέρτη, είναι η αγαπημένη του Άμλετ. Όμως
εκείνος την απορρίπτει όταν αποστρέφεται τις γυναίκες καθώς παριστάνει τον
τρελό και πλησιάζει όλο και πιο πολύ στην επιβεβαίωση της δολοφονίας του
πατέρα του. Η Οφηλία είναι αθώα και αγνή μέσα σε έναν κόσμο γεμάτο από κακία
και συμφέροντα. Η ίδια δε θέλει παρά το καλό του Άμλετ και πέφτει θύμα όχι
μόνο του κόσμου αλλά και του Άμλετ αφού δε γνωρίζει ότι εκείνος παριστάνει
τον τρελό, ούτε την αλήθεια που τον βαραίνει. Τελικά με την απόρριψη από τον
Άμλετ αλλά και με τον θάνατο του πατέρα της θα τρελαθεί και θα αυτοκτονήσει.

Ο Άμλετ είναι η προσωποποίηση της εντιμότητας και του ήθους. Μέσα από την
ιστορία του ο Σαίξπηρ πραγματεύεται ερωτήματα σχετικά με την ανθρώπινη
φύση, την αξία της ζωής και τι σημαίνει τελικά να είναι κανείς άνθρωπος. Ο
Άμλετ είναι μόνος σε έναν κόσμο όπου κυριαρχεί η κακία, η εξαπάτηση και το
συμφέρον επισκιάζει κάθε ηθική. Γνωρίζει την αλήθεια και δεν ανέχεται πλέον τις
συμβάσεις. Βλέπει γύρω του τους ανθρώπους να καταπατούν κάθε έννοια ηθικής
με τις πράξεις τους και να διαστρεβλώνουν την αλήθεια με τα λόγια τους. Ο
ίδιος είναι αληθινά ηθικός αφού προσπαθεί ακόμα και όταν του έχει αποκαλυφθεί
η αλήθεια σχετικά με τη δολοφονία του πατέρα του να την επαληθεύσει και ασκεί
ηθικό έλεγχο στα δικά του συναισθήματα καθυστερώντας έτσι την εκδίκησή του.
Στο τέλος, μαζί με τη μητέρα του και τον Κλαύδιο, πεθαίνει κι αυτός αφού δεν
είναι δυνατό σε αυτά τα πρόσωπα των τραγωδιών να συνεχίσουν να ζουν σε έναν
κόσμο όπου η έννοια του σωστού καταπιέζεται. Ο Άμλετ έχει στην ουσία μια
συμπεριφορά σχεδόν αυτοκαταστροφική. Μοιάζει να μην ανήκει πλέον στον
κόσμο των ανθρώπων μιας και κινείται μόνο από την έννοια του απολύτου το
οποίο οδηγεί στην ουσία στο θάνατο όχι μόνο αυτόν άλλα και όποιον άλλον
πραγματικά αθώο βρίσκεται κοντά του όπως την Οφηλία.

Πηγές: 1“Άμλετ” μετάφραση Γιώργος Χειμωνάς

2 Wikipedia λήμμα “Shakespeare” και “Hamlet”