Professional Documents
Culture Documents
พ่อบ้านจักรพรรดิปีศาจ 001-200
พ่อบ้านจักรพรรดิปีศาจ 001-200
ตอนที่ 2 เกิดใหม่
ตอนที่ 4 มารหัวใจ
ตอนที่ 7 ค่ายกล
ตอนที่ 8 เหยื่อกินเบ็ด
“จะ-เจ้าทาได้ยงั ไง…”
“ลืมมันไปก่อนและทาตามที่ขา้ บอก นี่คือค่ายกลที่จะส่ งผลต่อการรับรู ้ของอีกฝ่ าย
และนี่ยงั เป็ นค่ายกลสังหาร ควบคุมความโกรธเพื่อฆ่าศัตรู ”
ลัว่ หยุนชางประกอบท่าทางมือตามจัว๋ ฝานอย่างแข็ง ๆ แต่ทว่า เขาเร็ วเกินไป นางจึง
ไม่สามารถจดจาการเคลื่อนไหวของเขาได้หมด
“เห้อ ทาไมเจ้าช้าจัง?นี่ง่ายสุดแล้วนะ!”จัว๋ ฝานโกรธ“ถ้าเจ้ายังเป็ นแบบนี้ พ่อบ้าน
ซุนจะต้องตามเรามาทันแน่ และเราจะต้องตาย เจ้ามันช้าเหมือนหมู”
ทั้งชีวิตนาง ลัว่ หยุนชางได้รับแต่ความรักและควาามเคารพจากผูอ้ ื่น นางไม่เคยโดน
ดูถูกในระดับนี้มาก่อน
น้ าตาเริ่ มเอ่อล้นในดวงตาของนางขณะที่นางลดหัว แต่นางก็ยงั อดทน
เมื่อเห็นพี่สาวถูกทาให้อบั อาย ผูเ้ ป็ นน้องจึงตะโกนด่าจัว๋ ฝาน“เจ้าทาสตัวเหม็น อย่า
มารังแกพี่สาวข้า”
จัว๋ ฝานส่ายหัว ไม่คิดทะเลาะกับเด็กเหลือขอ
เขาพบว่าปราณของเขาแค่พอจะสร้างค้ายกล แต่ไม่สามารถควบคุมมันได้
ถ้ามีใครพูดถึงค่ายกลความพิโรธที่สมบูรณ์ ต่อให้ไม่มีใครควบคุมมันได้ แต่ขยะ
อย่างพ่อบ้านซุนก็จะถูกกาจัดแน่ แต่ทว่า เขามีหินปราณแค่พนั ก้อน ถ้าไม่ใช่เพราะ
เป็ นค่ายกลธรรมชาติ เขาคงไม่สามารถทาร้ายใครได้
ตอนนี้มนั จึงเป็ นหน้าที่ของคุณหนูที่จะต้องควบคุมค่ายกล
แต่สาหรับนาง วิธีการนั้นยาวและซับซ้อน มันยากเกินเข้าใจ ยิง่ ไปกว่านั้น พวกนาง
ยังยืนบนขอบเหว
อย่างช่วยไม่ได้ จัว๋ ฝานกอดนางจากด้านหลัง จับมือนาง
“เจ้าจะทาอะไรนะ?”ลัว่ หยุนชางตัวแข็ง แก้มของนางแดงก่า
“อย่าขยับ ข้าจะสอนเจ้า”จัว๋ ฝานขยับมือนาง สอนนางถึงการประสานมือต่าง ๆ
แม้จะจับใจความได้ แต่การโดนผูช้ ายกอดก็ทาให้หวั ใจของนางสับสน แก้มของ
นางร้องผ่าว เพราะนี่เป็ นครั้งแรกที่มีคนมาทาแบบนี้กบั นาง
ทุกครั้งที่ความคิดของนางล่องลอย เสี ยงจะดังขึ้นในหูนาง“อย่าเหม่อ”
นางเหลือบมองเขา เห็นว่าจัว๋ ฝานจริ งจังแค่ไหน บ่งชี้วา่ การกระทาของเขาไม่ได้มี
เป้าหมายเพื่อเอาเปรี ยบนาง
[ฮึ่ม เขารู ้วา่ เมื่อไรที่ควรเป็ นสุภาพบุรุษ!]
ลัว่ หยุนชางสงบอารมณ์ ร่ างของนางแนบชิดเขาขึ้น รับรู ้ถึงแขนแข็งแกร่ งด้านหลัง
นาง นี่เป็ นครั้งแรกในช่วงสามวันที่นางรู ้สึกปลอดภัย
“พ่อบ้านซุน พวกมันไปทางป่ าหมอก”สิ บกิโลเมตรด้านนอกป่ าหมอก โจรตัวน้อย
ตรวจหาร่ องรอยและรายงานพ่อบ้านซุน
พ่อบ้านซุนลูบหนวดขาวของเขา หัวเราะอย่างเย็นชา“เป็ นที่หลบซ่อนที่ดีไม่เลว เรา
รู ้จกั บริ เวณภูเขา แต่ไม่ใช่สถานที่น่าขนลุก อย่างไรก็ตาม …”
พ่อบ้านซุนมองหัวหน้าผูค้ ุม้ กันที่โดนจับและดวงตาก็ฉายแววชัว่ ร้าย
“หัวหน้าผาง มันจบแล้ว ด้วยความมีเมตตาของคุณหนู นางจะไม่มีวนั ทิ้งเจ้า”
“ไอขยะ อย่าคิดว่าเจ้าจะใช้ขา้ ข่มขูค่ ุณหนูได้”ดวงตาของเขาแดงก่าขณะจับจ้อง
พ่อบ้านซุน
“ฆ่าข้าซะ ไม่ง้นั ข้าจะฆ่าเจ้า ล้างแค้นให้พวกพ้องของข้า”
“ฮ่าๆๆ เมื่อข้าได้รับวิชายุทธ์นนั่ ข้าก็ยนิ ดีทาตามความปรารถนาของเจ้า”พ่อบ้าน
ซุนเหล่ตา ส่งเสี ยงหัวเราะน่าขนลุก“ไปกัน”
มันใช้เวลาหนึ่งชัว่ โมงกว่ากลุ่มคนยีส่ ิ บคนจะมาถึงป่ าหมอก
แต่ก่อนพวกเขาจะได้เข้าใกล้ เสี ยงกรนก็ดงั จากชายที่นอนพิงต้นไม้ มันคือจัว๋ ฝาน
นัน่ เอง
“พ่อบ้านซุน มันคือคนที่ฆ่าเจ้าอ้วน”
จัว๋ ฝานโดนปลุกด้วยเสี ยง เขาหาวและลืมตาที่เหนื่อยล้า เมื่อเห็นพ่อบ้านซุนและ
พรรคพวก เขาไม่แสดงความกลัว ความวิตกกังวล แต่กลับยิม้
“พ่อบ้านซุน ข้ารอเจ้ามานานมาก”
พ่อบ้านซุนขมวดคิว้ มองอีกฝ่ ายด้วยความระมัดระวัง
“เจ้าร้ายกาจมาก ข้าประเมินเจ้าต่าไป”พ่อบ้านซุนพูด
ถ้ามันเป็ นเวลาอื่น เขาจะไม่มีทางมาสนใจข้ารับใช้
แต่นบั ตั้งแต่พอ่ บ้านซุนได้เห็นจัว๋ ฝานฆ่าอย่างโหดเหี้ ยม ภาพของเขาก็พลิกคว่า[เจ้า
หนูน้ ีไม่เพียงซ่อนตัวได้ดี แต่ยงั โหดเหี้ ยมอีกด้วย ถ้ามันโต มันต้องมาแก้แค้นแน่]
“จัว๋ ฝาน เจ้าอยากจะพูดอะไรกันแน่”
จัว๋ ฝานตอบ“พ่อบ้านซุน อยากทาข้อตกลงกันไหม?”
“ข้อตกลงอะไร?”
“ข้าจะให้นายน้อยและคุณหนูของตระกูลลัว่ กับเจ้า แต่เจ้าต้องรับรองความปลอดภัย
ของข้าในภูเขาลมดา”
[ว่าไงนะ?]
ไม่เพียงพ่อบ้านซุนที่ตกใจ แต่แม้กระทัง่ หัวหน้าผูค้ ุม้ กันก็ยงั ตกตะลึง
เขาฝากความหวังไว้กบั จัว๋ ฝานเพื่อให้พาสองพี่นอ้ งหนี ใครจะไปคิดว่าจัว๋ ฝานจะใช้
ทั้งสองมาเป็ นหมากต่อรองเพื่อเอาตัวรอด
“ทาไมเจ้าถึงทาแบบนี้?ตระกูลลัว่ ไม่เคยรังแกเจ้า”ความสงสัยผุดในหัวใจพ่อบ้าน
ซุน
“ฮ่าๆๆ งั้นทาไมเจ้าถึงทาแบบนี้ละ?ตระกูลลัว่ ปฏิบตั ิต่อเจ้าดีกว่าข้าซะอีก”
พ่อบ้านซุนหน้าแดง รู ้สึกเดือดดาล
ขณะสงบสติ จัว๋ ฝานก็พูดต่อ“ผูช้ ายทุกคนต่างทาเพื่อตัวเอง ด้วยตระกูลลัว่ ที่ล่ม
สลาย การฟื้ นคืนไม่ใช่สิ่งที่คนคนเดียวจะทาได้ ทาไมข้าถึงควรเดินทางไปสู่ความ
ตายด้วย?การใช้พวกนางเป็ นหลักประกันให้ขา้ มีชีวิตสิ ถึงเป็ นธรรมชาติของ
มนุษย์”
เขาหยิบเชือกสี แดงขึ้นจากพื้น
“คุณหนูอยูท่ ี่ปลายเชือกอีกด้าน ข้าผูกปมไว้หลายทาง มันจึงมีแค่ขา้ ถึงรู ้วา่ คุณหนูอยู่
ไหน”
พ่อบ้านซุนพยักหน้าขณะคว้ามัน“แผนดี ใช้เชือกเพื่อทาร่ องรอย และเจ้ายังสร้าง
ทางแยกเพื่อปกป้องเส้นทางที่ถูกต้องเพื่อเจ้า เจ้าร้ายกาจมากฮ่าๆๆ…”
เขาส่งเชือกกลับ“ตกลง นาทางไป แต่อย่าคิดตุกติกเด็ดขาด”
“พ่อบ้านซุน ข้าเป็ นคนซื่อสัตย์!”จัว๋ ฝานยิม้
พ่อบ้านซุนเยาะเย้ย“ข้าเคยเชื่อเจ้า แต่ตอนนี้...ใครจะไปเชื่อ?!”
ทั้งสองสบตากัน หัวเราะให้กนั ขณะซ่อนความคิดชัว่ ร้ายไว้
ขนของหัวหน้าผูค้ มุ ้ กันตั้งชัน เขายังคงสาปแช่งพ่อบ้านซุนว่าเป็ นมนุษย์เน่าเหม็น
ขณะที่ก่นด่าจัว๋ ฝานว่าเป็ นพวกทรยศนายตัวเอง แม้ทุกคนจะไม่สนใจเขาก็ตาม
ตอนที่ 9 พลังของค่ายกล
ตอนที่ 10 ทะลวงผ่าน
ตอนที่ 12 เด็กสาวแปลกๆ
“พวกเขาจะไม่กลับมาอีกสักพัก ไปเดินเล่นกันเถอะ”
จัว๋ ฝานหันหลังกลับ เดินหนีไป หัวหน้าผางรู ้วา่ เขาไม่ใส่ ใจคาพูดเขาและถอน
หายใจขณะเดินตาม
ในไม่ชา้ พวกเขาก็อยูใ่ นพื้นที่ตลาด นี่คือจุดที่ผบู ้ ่มเพาะโจรจะมาขายของ
แลกเปลี่ยนของหรื อวัตถุดิบบ่มเพาะอื่น
ด้วยประสบการณ์ของจัว๋ ฝาน เขาควรสามารถหาสิ นค้าที่คนอื่นมองข้ามได้
ทั้งสองไปเยีย่ มแผงลอยมากมาย และหลายครั้ง หัวหน้าผางอยากล้วงมือเข้ากระเป๋ า
แต่เมื่อเห็นจัว๋ ฝานเดินหนีดว้ ยท่าทางเบื่อ ๆ เขาก็เดินตามไป
บางทีเขาอาจไม่รู้ตวั แต่หวั หน้าผางกลับโดนลดตาแหน่งให้เป็ นผูต้ ิดตามของจัว๋
ฝาน
“โอ้ยโลกนี้มนั อะไรกัน มีแต่ขยะ?ไปกันเถอะ?”จัว๋ ฝานเดินรอบตลาด แต่ไม่พบ
อะไรสะดุดตา
ตอนนั้นเอง เขาก็ได้ยนิ เสี ยงเอะอะโวยวาย
เขาเห็นเจ้าของแผงลอยและเด็กสาวหน้าแดงกาลังโต้เถียงกันอย่างดุเดือด
เขาพาหัวหน้าผางผ่านฝูงชนไปตรงกลาง เห็นหน้าตาของเด็กสาว นางสวมชุดขาว
คิ้วละเอียดราวกับจันทร์เสี้ ยว ดูสงบและอ่อนโยน ต่อให้ตะโกน นางก็ไม่เคยขาด
รอยยิม้ ราวกับนางไม่โกรธเลย นางอดทนแม้จะโดนต่อต้าน
“หยกดานี้เป็ นของปลอม”
“ปลอมอะไรกัน?นี่คือหยกดาที่บริ สุทธิ์สุดต่างหาก ถ้าทิ้งไว้กลางแดดสักวัน มันก็
จะยังเย็น ถ้าสวมเป็ นจี้ การบ่มเพาะจะง่าย...”
ชายคนนั้นพูดพล่ามไม่หยุด“แม่หนู เจ้าเข้าใจสิ่ งที่ขา้ พูดหรื อไม่?”
นางส่ายหัว แต่รอยยิม้ ยังไม่หายไป“ข้าไม่ค่อยรู ้เรื่ องหยกดามากนัก แต่ขา้ ก็เคยเห็น
มาแล้ว ข้าจึงบอกได้วา่ นี่เป็ นของปลอม”
“ฮ่าๆๆ เจ้าเคยเห็นมันแค่ครั้งเดียว แต่กลับบอกว่านี่เป็ นของปลอม?พวกเจ้าได้ยนิ
กันไหม?นี่มนั เรื่ องตลกอะไรกันเนี่ย?”
“ใช่ และข้าก็มนั่ ใจว่าข้าพูดถูก ถ้าเราพูดถึงราคา หยกดาที่แย่สุดจะมีราคาที่ 10
หินลมปราณ ส่วนอันดีสุดจะเป็ นร้อย แต่ของเจ้ามีค่าแค่ 3 หิ นลมปราณเท่านั้น”
“ไสหัวออกไปซะ!เจ้าหนู อย่ามายุง่ กับธุรกิจข้า เด็กอย่างเจ้าจะไปรู ้คุณค่าของมันได้
ยังไง?”
เด็กสาวยิม้ ขณะจ้องชายคนนั้น เขารู ้สึกเดือดดาลอยูข่ า้ งใน แต่ไม่รู้จะระบายที่ไหน
อย่างที่พูด เจ้าจะทุบตีคนที่ยมิ้ ไม่หุบไม่ได้
เด็กสาวปฏิเสธราคาของหยกดาโดยไม่มีเหตุผลชัดเจน ถ้าเป็ นคนอื่น เขาคงตบไป
แล้ว แต่รอยยิม้ ของนางทาให้เขาไม่มีแรงแม้แต่จะยกมือ
“หยกดานัน่ เป็ นของปลอม”
เสี ยงผูช้ ายคนหนึ่งดังสะท้อนออกมา ฝูงชนเห็นจัว๋ ฝานกาลังจ้องเด็กสาวด้วยรอยยิม้
“สายตาของคุณหนูเฉียบแหลมมาก แต่ไม่สามารถอธิบายได้วา่ มันผิดตรงไหน อย่าง
ที่ทุกคนรู ้ ของจริ งจะอยูท่ ี่มุมมอง ของจริ งสามารถเห็นของปลอมได้ และของปลอม
ก็สามารถเป็ นของจริ งได้…”
เด็กสาวผงะแต่ก็พยักหน้า พิจารณาเขา
จัว๋ ฝานหันไปหาฝูงชน“ทุกคน มีใครมีของเหล่านี้บา้ ง?กามะถัน โคลเวอร์..”
เขาแจกแจงของทัว่ ไปบางอย่างและบางคนก็นาออกมา
ภายใต้สายตาของทุกคน จัว๋ ฝานโยนพวกมันลงน้ า กวนและพูดกับเจ้าของแผง
“โปรดวางหยกดาลงไปในนั้น”
“ฮึ่ม เจ้าแค่กาลังจะล้างมัน!’เขามัน่ ใจมาก แม้จะวางมันลงไปก็ตาม
แต่เมื่อมันลงน้ าไป น้ าก็เริ่ มเป็ นฟอง เปลี่ยนเป็ นสี แดง มันยังปล่อยพลังงานสี เลือด
จางๆ
“เป็ นไปได้ยงั ไง?”เจ้าของแผงตกใจ
เด็กสาวเบิกตากว้างด้วยความประหลาดใจ
“ฮ่าๆๆ ไม่ตอ้ งแปลกใจไป หยกดานี้เป็ นแค่ของเลียนแบบที่จะเผยสี จริ งเมื่อโดน
น้ า”จัว๋ ฝานหยิบหยกดาขึ้นมา ส่งให้เจ้าของ“ตอนนี้เจ้าควรรู ้แล้วว่าคุณหนูคนนี้พูด
ถูก”
“เจ้าสารเลวนัน่ กล้าโกหกข้า!มันขายให้ขา้ ในราคา 20 หิ นลมปราณ!”เจ้าของกัด
ฟัน
“หยกดานี้มีค่าแค่ 3 หินลมปราณเท่านั้น”
เด็กสาวประกาศการประเมินของนาง ยิม้ ให้จวั๋ ฝาน“คุณชายมีสายตาดีมาก ข้ารู ้วา่
มันเป็ นของปลอม แต่ก็ไม่สามารถระบุความแตกต่างได้ ข้าขอบคุณที่ท่านมา
ช่วยเหลือ”
“ไม่เป็ นอะไร ข้าเองก็เคยเห็นมันมาแล้ว”จัว๋ ฝานยิม้ “คุณหนู ท่านจะซื้อมันไหม?
มันแค่ 3 หินลมปราณเองนะ”
“ไม่จาเป็ น ข้าแค่อยากบอกให้คนอื่นรู ้ถึงราคาจริ ง”นางหัวเราะและจากไป
เมื่อมองดูนางหายลับไป หัวหน้าผางก็ถอนหายใจ”เป็ นเด็กสาวที่แปลกมาก’
จัว๋ ฝานกลับถอนหายใจโล่งอกขณะพึมพา“สายตาของนางเฉี ยบแหลมมาก มันเป็ น
เรื่ องดีที่นางยังไร้ประสบการณ์ ไม่ง้ นั นางคงได้รับสมบัติไปแล้ว”
จากนั้นเขาก็หนั ไปมองหยกดาด้วยสายตาที่เปล่งประกาย
แต่เจ้าของแผงกลับถอนหายใจขณะเก็บข้าวของ เตรี ยมกลับบ้าน.....
ตอนที่ 13 ปราณโลหิต
“ไม่คิดเลยว่าข้าจะพลาด”
เจ้าของแผงกาลังถือกระเป๋ าขณะเดินไปตามตรอกห่างไกล เขาไม่คุย แค่ถอนหายใจ
ขณะเดิน
จากนั้นก็มีเสี ยงจากด้านหลัง“เจ้าของร้าน โปรดรอสักครู่ ”
เขาหยุดด้วยความตกใจ หันไปเห็นจัว๋ ฝานกาลังเดินมา
“เจ้านี่เอง…”เขาจาจัว๋ ฝานได้ มันเป็ นเขาที่แสดงทุกคนให้ดูวา่ หยกดานี้เป็ นของ
ปลอม
“เจ้าต้องการอะไรงั้นหรื อ?”
“ฮ่าๆๆ ข้าแค่ชอบหยกดาของท่านและจะจ่ายหิ นลมปราณ 10 ก้อนเพื่อมัน”จัว๋
ฝานหัวเราะ เหลือบมองกระเป๋ าของชายคนนั้น
หลังพึมพาสักพัก เจ้าของก็มองจัว๋ ฝานแปลกๆ“เจ้ารู ้วา่ หิ นนี้เป็ นของปลอม แล้ว
ทาไมถึงจ่ายด้วย 10 หิน?คุณหนูบอกว่ามันมีค่าแค่ 3 เองนี่”
จัว๋ ฝานส่ายหัวพลางพูดเสริ ม“ต่อให้มนั จะเป็ นของปลอม มันก็ดูเป็ นของจริ ง ข้าอาจ
ขายมันเป็ นหยกดาได้”
“โอ้ ข้าเข้าใจแล้ว เจ้าอยากหลอกคนอื่นให้ซ้ือมัน”เจ้าของพยักหน้าเข้าใจ“ถ้าเป็ น
แบบนั้น มันก็ต่างออกไป มันคงมีค่ามากกว่าแค่ 10 หินลมปราณ”
“งั้นเจ้าต้องการเท่าไร?”จัว๋ ฝานหรี่ ตาลง แผ่จิตสังหารออกมา
“อย่างน้อยก็50!”เจ้าของแสดงธาตุแท้ออกมา“ถ้าไม่ ข้าจะไปหาเป้าหมายเองและ
ขายมันสักร้อย”
ต้องขอบคุณคาเตือนของจัว๋ ฝาน เจ้าของจึงรู ้วา่ มีคนน้อยมากที่จะบอกได้วา่ หยกดา
เป็ นของจริ งหรื อปลอม เขาสามารถขายของปลอมเองได้และรับเอาโชคลา�
“เจ้าจะซื้อไหม?”
เมื่อเห็นสี หน้าของจัว๋ ฝาน เจ้าของก็รู้วา่ อีกฝ่ ายไม่มีหินลมปราณมากขนาดนั้น แต่
มันก็ดีเพราะเขาจะได้เอาไปขายเอง เขาจึงรี บเดินหนีไป
“รอก่อน!’
ขณะที่เขากาลังจะก้าวเดิน มือหนึ่งก็คว้าจับไหล่เขาไว้เหมือนกรงเล็บเหล็ก ทาให้
เจ้าของส่งเสียงร้องเจ็บปวด
“เจ้าของร้าน อย่าโลภไปหน่อยเลย”จัว๋ ฝานเตือน
“ฮึ่ม โลภแล้วไง?หยกดาเป็ นของข้า ข้าจะขายมันในราคาเท่าไรก็ได้...”
เสี ยงของเขาขาดช่วงขระที่ปราณดาไหลเข้าตัวเขา
หลังร่ างเขาเปลี่ยนเป็ นสี ดา สายลมก็พดั ผ่าน ทาให้ร่างเขาสลายเป็ นฝุ่ น หายไป
พร้อมกับสายลม
จัว๋ ฝานพ่นลมหายใจ รู ้สึกว่าปราณของเขาแข็งแกร่ งขึ้น เขาเป็ นผูเ้ ชี่ยวชาญกลัน่
ปราณขั้น 1 เจ้าของร้านที่เป็ นแค่ระดับสร้างรากฐานขั้น 7 ไม่มีทางต่อต้านเขาได้
เขาแค่อยากซื้อขาย แต่เจ้าของร้านบังคับให้เขาต้องโหดเหี้ ยมเอง
จัว๋ ฝานหยิบหยกดาออกมา กลับไปโรงเตี๊ยม
เขาไม่ได้เสพติดการฆ่า แต่บางคนเสพติดความตายเอง
จัว๋ ฝานพบหัวหน้าผางที่โรงเตี๊ยมและโยนกระเป๋ า“เฒ่าผาง นี่”
หัวหน้าผางไม่เข้าใจ“เอ๊ะ? 10 หินลมปราณนี่?เจ้าไม่ได้ซ้ือมันเหรอ?”
จัว๋ ฝานทิง้ หัวหน้าผางไว้ที่โรงเตี๊ยมหลังยืม 10 หิ นลมปราณ บอกว่าเขาพบ
บางอย่างต้องหา แต่หินจานวนเดิมยังอยูใ่ นกระเป๋ า
“โอ้ ตาแก่นนั่ ใจดี เขามอบให้ขา้ ฟรี ”จัว๋ ฝานหาข้ออ้าง
“ใช่แล้ว เฒ่าผาง ช่วยเฝ้าประตูขา้ หน่อย อย่าปล่อยให้ใครเข้ามา”
จากนั้น เขาก็ปิดประตูหอ้ งเขา หัวหน้าผางพบว่ามันแปลก แต่เนื่องจากพวกเขาเป็ น
พี่นอ้ งกันแล้ว เขาจึงยอมช่วยเหลือ เช่นนั้น เขาจึงนัง่ ลงตรงหน้าประตูหอ้ งจัว๋ ฝาน
จัว๋ ฝานได้ยนิ เสี ยงด้านนอกประตูและพยักหน้าพอใจ เขาโชคดีที่พบคนซื่อสัตย์แบบ
นี้
ต่อไป เขาวางหยกดาลงบนโต๊ะ ปล่อยปราณมืดของเขา
แกร๊ ก!
เปลือกชั้นนอกของหินแตก เผยให้เห็นแสงสี แดงเลือด
มันไม่ใช่หยกดาอีก แต่เป็ นสี แดงเลือด ยิง่ ไปกว่านั้น มันยังเหมือนหัวใจที่กะพริ บ
เป็ นจังหวะเหมือนหัวใจเต้น
"มันคือปราณโลหิต!"
จัว๋ ฝานปลื้มปิ ติ ไม่สามารถปิ ดบังการแสดงออกบนหน้าได้อีก
ปราณโลหิตจะเกิดจากหิน มันแค่ตอ้ งการอย่างเดียวคือการอาบเลือดของคนนับล้าน
ดูดซับแก่นแท้ของดวงอาทิตย์และดวงจันทร์เป็ นเวลาพันปี มันถึงจะเกิดเป็ นปราณ
โลหิต มันคือสมบัติของผูบ้ ่มเพาะปี ศาจ ถือเป็ นสมบัติที่หายากมาก
ผูบ้ ่มเพาะจะใช้ปราณโลหิตเพื่อสร้างทารกโลหิ ต ในการต่อสู ้ เขาสามารถส่ งทารก
โลหิตไปดูดซับเลือดของศัตรู จากนั้นก็ฆ่าอีกฝ่ ายทิง้ ทารกโลหิ ตยังสามารถเติบโต
ไปพร้อมผูบ้ ่มเพาะ เมื่อจัว๋ ฝานแข็งแกร่ งพอ แม้กระทัง่ จักรพรรดิก็ยงั ไม่กล้าตอแย
กับมัน
ตามคัมภีร์ลบั 9 สมถะ เคยมีผบู ้ ่มเพาะปี ศาจโบราณ ราชาปี ศาจโลหิ ต ที่ฝึกฝน
ทารกโลหิ ตจนถึงขั้นนักบุญ แม้กระทัง่ จักรพรรดิโบราณทั้งสิ บก็ไม่เต็มใจเป็ นศัตรู
กับเขา
ราชาปี ศาจโลหิตรู ้สึกไร้เทียมทานและไปท้าทายจักรพรรดิ 9 สมถะเพื่อฉายาผูบ้ ่ม
เพาะปี ศาจที่แข็งแกร่ งสุด มันจบด้วยการเสมอ ด้วยจักรพรรดิ 9 สมถะที่บาดเจ็บ
หนัก แทบจะแพ้ราชาปี ศาจโลหิต
แต่ทว่า จักรพรรดิ 9 สมถะก็ได้รับเคล็ดบ่มเพาะลับของราชาปี ศาจโลหิ ตมาเพื่อชุบ
เลี้ยงทารกโลหิต พัฒนามัน และเสริ มด้วยเคล็ดปี ศาจแปลงกาย จักรพรรดิ 9 สมถะ
เองก็อยากฝึ กฝนทารกโลหิ ตเช่นกัน แต่ก็ไม่เคยมีโอกาส
ส่วนจัว๋ ฝาน จักรพรรดิปีศาจเองก็ไม่เคยมีโอกาสเช่นนั้น เขาคิดว่าเขาโชคดีมากที่
หลังเกิดใหม่ก็ได้รับโอกาสฝึ กฝนทารกโลหิ ต
ถ้าเขามีมนั ในชาติที่แล้ว นักบุญก็คงไม่นบั เป็ นอะไร
ความคิดนั้นยิง่ ทาให้เขากระตือรื อร้นที่จะเฉื อนข้อมือ เทเลือดใส่ หยกโลหิ ตนัน่
ตอนที่ 14 กลัน่ ทารกโลหิต
แหมะ ...แหมะ…
เหมือนกับทารกกาลังหายใจ เลือดแต่ละหยดตกลงบนหิ น และหายไปทันที หิ นเริ่ ม
สั่น และยิง่ แผ่กลิ่นอายรุ นแรงขึ้นเรื่ อย ๆ
จัว๋ ฝานยิม้ ชัว่ ร้าย และกรี ดเลือดให้หยกเพิ่ม
ถ้าเขาอยากกลัน่ ทารกโลหิ ต เขาจาต้องอาบมันด้วยเลือดของเขาจนกระทัง่ ปราณ
โลหิตผสานเข้ากับลมหายใจและการเต้นหัวใจของมัน
วินาทีที่เลือดของจัว๋ ฝานเริ่ มไหลช้า แต่ปราณโลหิ ตกลับไม่เคยอิ่ม มันกลืนทุกอย่าง
ที่เขามอบให้
จัว๋ ฝานเลียริ มฝี ปากแห้ง ผิวเขาซีดไปหมด จิตใจเริ่ มขุ่นมัว เขารู ้ดีวา่ เขาเสี ยเลือดมาก
ไปแล้ว แต่เขามาไกลเกินจะหันหลังกลับ
มีโอกาสแค่ครั้งเดียวในการกลัน่ ทารกโลหิ ตขึ้นมา ถ้าเขาหยุด มันก็เหมือนกับการ
ทิง้ เด็กไป มันคงจะคิดว่าจัว๋ ฝานละทิง้ มันและไม่มีวนั ยอมรับเขาอีก
นี่ทาให้จวั๋ ฝานไม่มีทางหันหลังกลับไปเมื่อเริ่ มกระบวนการ
หลังผ่านไปหนึ่งชัว่ โมง จัว๋ ฝานก็รู้สึกโลกหมุน ถ้าเขากล้าทาต่อไป มันจะเสี่ ยงถึง
ชีวิตเขา ถ้าชีวิตเขาจบ ปราณโลหิตก็หมดความหมาย
ขณะที่เขากาลังพิจารณาว่าจะล้มเลิก ความรู ้สึกที่อธิบายไม่ได้ก็ผดุ ในหัวใจ
จัว๋ ฝานตกตะลึง จากนั้นก็ยนิ ดี ตอนนี้จิตใจของเขากับปราณโลหิ ตเชื่อมต่อกันแล้ว
เขาถือหินโลหิตไว้ กระตุน้ เคล็ดปี ศาจแปลงกาย ปราณสี ดาของเขาห่อหุม้ หิ นและ
สายโลหิตก็ยนื่ ออกมา เข้าตัวจัว๋ ฝาน
สุดท้าย หินโลหิตก็แตกละเอียด แสงสี แดงยิงออกจากตัวมัน จัว๋ ฝานตรวจสอบอย่าง
ยินดี เห็นทารกสี แดงขนาดเท่าฝ่ ามือนอนอยูใ่ นตันเถียนของเขา
เมื่อรับรู ้ถึงการจ้องมอง ทารกโลหิตก็ลืมตาขึ้นมาเล็กน้อยก่อนหลับตา
“นะ-นี่คือทารกโลหิต!”
หลังมึนงงสักพัก เขาก็กระโดดโลดเต้นด้วยความดีใจ เขาไม่เคยคิดว่าการกลัน่ ทา
รโลหิตจะง่ายขนาดนี้
ถึงแม้เขาจะทาสาเร็จ แต่เขาก็เสี ยเลือดมากเกินไป เมื่อเขายืนขึ้น ขาของเขากลับอ่อน
แรงและล้มลง แต่ถึงกระนั้น มันก็ไม่สามารถลบรอยยิม้ ออกไปจากหน้าเขาได้
“ตอนนี้ ข้ามีทารกโลหิต ก้าวต่อไปคือการเรี ยนรู ้วิชายุทธ์”
ฝ่ ามือโลหิต วิชายุทธ์ระดับมนุษย์ข้นั กลาง ฝ่ ามือจะส่ งผลต่อเลือดของอีกฝ่ าย ทาให้
มันไหลย้อนกลับ ต้องขอบคุณที่มีทารกโลหิ ต ตอนนี้มนั โหดร้ายพอจะสร้างความ
เสี ยหายถึงแก่นโลหิตของคน
แม้จะเป็ นแค่ระดับมนุษย์ข้นั กลาง พลังมันก็แข็งแกร่ งพอ ๆ กับวิชาระดับมนุษย์ข้ นั
สูง มันอาจเหนือกว่าด้วยซ้ า…
สิ บวันต่อมา
ประตูเปิ ดและจัว๋ ฝานก็ออกมาด้วยรอยยิม้ หัวหน้าผางลุกขึ้นยืน ขยี้ตา
“ทาไมถึงนานขนาดนี้?คฤหาสน์ไช่ได้ส่งคนมาแล้ว”
เมื่อเห็นเฒ่าผางที่เหนื่อยล้า จัว๋ ฝานก็ยมิ้ “เฒ่าผาง ขอบคุณมาก”
“เห้ย ขอบคุณขอบเคินอะไร เราเป็ นพีน่ อ้ งกันนะ?แต่เราไม่สามารถปล่อยให้
คุณหนูกบั นายน้อยรอได้นานนัก”
“อืม เจ้าไม่อยากรู ้ง้นั เหรอว่าข้าทาอะไรตลอดสิ บวัน?”
“นัน่ เป็ นเรื่ องของเจ้า ถ้าเจ้าอยากบอกเจ้าก็ค่อยบอกข้า”หัวหน้าผางโบกมืออย่างไม่
แยแส ดึงจัว๋ ฝานไปทางคฤหาสน์ไช่
จัว๋ ฝานรู ้สึกประทับใจกับเขามาก แม้จะรู ้จกั กันไม่นาน เฒ่าผางก็ไว้ใจเขามาก
สิ่ งนี้ไม่เคยเกิดขึ้นกับตลอดชีวิตของเขาในฐานะจักรพรรดิปีศาจมาก่อน
หนึ่งชัว่ โมงต่อมา พวกเขาไปถึงหน้าประตูโออ่าที่สลักด้วยตัวอักษรสี ทองว่า
คฤหาสน์ตระกูลไช่
ขณะที่พวกเขากาลังจะเข้าไป ผูค้ ุม้ กันก็หยุดพวกเขา
“หยุด พวกเจ้าเป็ นใครกัน?”
หัวหน้าผางประสานมือ“ฮ่าๆๆ ข้าคือหัวหน้าผูค้ ุม้ กันของตระกูลลัว่ ผางยู่ นี่คือ
พ่อบ้านของตระกูลลัว่ จัว๋ ฝาน คุณหนูและนายน้อยของข้าเป็ นแขกในบ้านเจ้า”
จัว๋ ฝานผงะ เขากลายเป็ นพ่อบ้านของตระกูลลัว่ แล้ว?
ผางยูร่ ู ้วา่ เขากาลังคิดอะไรและกระซิบ“แปดวันก่อน คนของตระกูลไช่มาบอกว่าเจ้า
คือพ่อบ้านตระกูลลัว่ คุณหนูตอ้ งเป็ นคนพูดแบบนั้นแน่ ยินดีดว้ ยนะ น้องชายจัว๋
ฮี่ๆๆ…”
เขาส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้ ยิม้ ขมขื่น
เขาไม่อยากเป็ นพ่อบ้านอะไร แต่เพื่อความปลอดภัยของสองพี่นอ้ ง และปลดตัวเอง
ให้เป็ นอิสระจากมารหัวใจเขาจึงต้องทา จักรพรรดิปีศาจอย่างเขาจะยินดีกบั การเป็ น
พ่อบ้านของตระกูลชั้นต่าได้อย่างไร?
แต่ขณะที่เขากาลังดูถูกตระกูลลัว่ ผูค้ ุม้ กันของคฤหาสน์ไช่ก็กาลังดูถูกเช่นกัน
ทั้งสองมองพวกเขาอย่างดูถูก“ฮึ่ม พวกขอทานอีกสองคนที่มาขออาหารฟรี ”
“เห้ย เจ้าพูดว่าอะไรนะ?”
หัวหน้าผางโกรธ อยากโต้เถียง แต่จวั๋ ฝานหยุดเขาไว้ พวกเขาเดินเข้าไปข้างใน
หัวหน้าผางไม่เข้าใจ“ทาไมเจ้าถึงหยุดข้า?”
จัว๋ ฝานมีแค่สีหน้าเคร่ งขรึ ม ทัศนคติของสองข้ารับใช้สะท้อนถึงผูเ้ ป็ นนาย ไม่มี
ประโยชน์อะไรที่จะเถียงกับทั้งสอง พวกเขาต้องไปหาตัวลัว่ หยุนชางและทาความ
เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น คฤหาสน์ไช่อาจไม่ใช่สถานที่ที่ดีนกั
หลังซักถาม พวกเขาก็มาถึงที่พกั ของสองพี่นอ้ ง
เมื่อเห็นสภาพการเป็ นอยู่ แม้กระทัง่ ทรุ ดโทรมกว่าห้องพักโรงเตี๊ยม หัวหน้าผางก็
สาปแช่ง“ทาไมตระกูลไช่ถึงปฏิบตั ิต่อนายน้อยและคุณหนูเช่นนี้?นี่มนั ไม่ใช่แขก
แล้ว”
“ไม่ใช่แค่น้ นั พวกเขายังไม่มองว่าทั้งคูเ่ ป็ นมนุษย์ดว้ ยซ้ า”จัว๋ ฝานรู ้สึกโกรธอยู่
ภายใน ถ้าไม่ใช่เพราะสภาพความเป็ นอยูข่ องสองพี่นอ้ ง งั้นก็ตอ้ งเพราะหงุดหงิดที่
ตัวเองต้องมาเสี ยเวลา
“เข้าไปกันเถอะ”
จัว๋ ฝานรี บเข้าไปข้างในพร้อมหัวหน้าผาง ภายใน พวกเขาเห็นลัว่ หยุนไห่นงั่ เหม่อ
ลอยบนเตียง ไร้ซ่ ึงความกระตือรื อร้นตามปกติ
สถานที่แห่งนี้ดูดหดร้าย มีแค่เก้าอี้กบั โต๊ะหัก
หัวหน้าผางหลัง่ น้ าตา“นายน้อย….”
“เจ้าหนู พี่สาวของเจ้าอยูไ่ หน?”จัว๋ ฝานเป็ นคนโผงผาง ไร้ซ่ ึงความเห็นอกเห็นใจ
มันดูเหมือนเสี ยงของจัว๋ ฝานจะทาให้ร่างไร้ชีวิตของลัว่ หยุนไห่สนั่ สะท้านและตื่น
ขึ้น
ลัว่ หยุนไห่รีบพูดรัวใส่จวั๋ ฝาน“พี่สาวไปหาเขา..ฮึก นายน้อยไช่”
“การขอความช่วยเหลือในสถานการณ์น้ ีนบั เป็ นความอัปยศอย่างมาก ไปหาพี่สาว
เจ้ากัน”จัว๋ ฝานลากลัว่ หยุนไห่ออกเตียง สี หน้าของเขาบิดเบี้ยวจนน่าเกลียด
หัวหน้าผางตื่นตระหนก อยากหยุดจัว๋ ฝานไม่ให้ทาหยาบคายกับนายน้อง แต่
อารมณ์ของจัว๋ ฝานดูไม่ดีมาก สลายความกล้าทั้งหมดของเขาไป
เช่นนั้น ลัว่ หยุนไห่จึงสั่นไปด้วยความกลัวขณะนาทาง
หัวหน้าผางวิ่งตามไปขณะคิด[ที่นี่ใครเป็ นนายกันแน่?]
ตอนที่ 15 การแต่งงานที่เป็ นโมฆะ
เปลี่ยนจากตระกูลไฉเป็ นไช่นา้
รอยแตกลุกลามเหมือนใยแมงมุม ถ้าพวกเขาไม่ใช่ผเู ้ ชี่ยวชาญกลัน่ ลมปราณ เข่า
พวกเขาคงแหลกไปแล้ว ไม่สามารถเดินได้อีก
ทั้งสองหน้าดาขณะแหงนมอง เห็นจัว๋ ฝานยืนตรงหน้าพวกเขาอีกครั้ง
"เป็ นเจ้าอีกแล้ว!"
คู่รักรู ้วา่ จัว๋ ฝานเป็ นคนเดียวในกลุ่มที่มีพลังพอจะจัดการพวกเขา
"ต่อให้เจ้าคุกเข่าอ้อนวอนตอนนี้ ข้าก็จะไม่ปล่อยเจ้าไป"ซุนยูเ่ ฟยจ้องจัว๋ ฝาน คาราม
ด้วยความโกรธ
ปึ ก ปึ ก!
จัว๋ ฝานเตะทั้งคู่โดยไม่ลงั เล
"เจ้าอยากให้ขา้ คุกเข่า?เจ้ายังไม่คู่ควร"
ซุนยูเ่ ฟย ไช่เซียวถิงตกตะลึง แม้กระทัง่ ลืมความเจ็บปวดจากการโดนเตะ
การตบพวกเขาช่วยให้ลวั่ หยุนชางพ้นจากสถานการณ์เป็ นสิ่ งที่พวกเขาเข้าใจได้ เพื่อ
ชดใช้ พวกเขาสั่งให้อีกฝ่ ายคุกเข่า แต่พอ่ บ้านก็ยงั กล้าตีพวกเขา เขาไม่กลัวว่าจะ
ไม่ได้รับอนุญาตให้ออกคฤหาสน์ไช่แบบมีชีวิตหรื อ?
หัวหน้าผางโกรธกับการกระทาของทั้งสอง แต่เขามองมันจากมุมที่ต่างกันและรู ้สึก
ว่ามันดีกว่าที่จะอดทน ไม่ง้นั ตระกูลลัว่ คงพินาศที่นี่
ลัว่ หยุนชางยิม้ หดหู่ คนอื่นไม่เข้าใจจัว๋ ฝาน แต่นางได้รับรู ้นิสัยป่ าเถื่อนของเขาใน
ป่ า เขาไม่เคยทาตัวเหมือนข้ารับใช้ เขาจะทาตามใจชอบ นางไม่สามารถรับกับความ
จริ งที่ตระกูลลัว่ ของพวกนางมีขา้ รับใช้เช่นนี้
แต่ ทัศนคติของนางก็เปลี่ยนไป ตอนนี้นางมองจัว๋ ฝานด้วยความเคารพและชื่นชม
ทาสน่ารังเกียจคนนี้ที่มกั รังแกนางไม่จากัดอยูแ่ ต่การตีเจ้านาย แต่ยงั เป็ นคนอื่นด้วย
เขาไม่รู้จกั กลัว ช่วงเวลานั้น ภาพของทาสน่ารังเกียจได้กลายเป็ นวีรบุรุษผูย้ งิ่ ใหญ่
ที่มาช่วยเหลือตระกูลลัว่
"ใครกันที่กล้าทาอะไรอุกอาจในเขตตระกูลไช่?"
เสี ยงตาหนิของผูช้ ายคนหนึ่งดังขึ้นขณะที่ปรากฏตัวด้านหน้าพวกเขา
สี หน้าของลัว่ หยุนชางสลดลง นางดึงน้องชายนางเข้ามาใกล้จนเขารู ้สึกวิตกไปด้วย
ไช่เซียวถิงดีใจ"พ่อ พ่อมาแล้ว!เขามาสร้างปั ญหาให้กบั ตระกูลไช่ของเรา!"
เมื่อรู ้วา่ หัวหน้าตระกูลไช่หรงมา จัว๋ ฝานก็ดูระวังตัวขึ้น
ไช่หรงดูเหมือนคนอายุวบั 50 สู.งและแข็งแรง กลิ่นอายทรงพลังแผ่ออกจากตัว
เขา
"หลอมกระดูกขั้น 8"จัว๋ ฝานยิม้
คิ้มของไช่หรงกระตุกด้วยความตกใจที่แวบผ่านหน้า เขาไม่เคยคิดว่าเด็กรุ่ นเยาว์จะ
มองเห็นผ่านการบ่มเพาะเขาได้
"ตาดี!"ไช่หรงพูด"ข้าขอถามได้หรื อไม่วา่ เจ้าเป็ นใคร?"
"พ่อบ้านของตระกูลลัว่ จัว๋ ฝาน!"
ไช่หรงตกใจและสังเกตเขา
เขาได้ยนิ จากลัว่ หยุนชางว่าตระกูลลัว่ มีพอ่ บ้านคนใหม่เพราะคนเก่าทรยศ แต่เขาไม่
คิดว่ามันจะเป็ นเด็กแบบนี้ และยังให้ความรู ้สึกแปลกๆอีกด้วย
ถ้ามันเป็ นเวลาอื่น จิ้งจอกอย่างเขาคงไม่ไปยุง่ กับตัวแปรลึกลับอย่างจัว๋ ฝาน น่า
เสี ยดายที่ตอนนี้มีขมุ อานาจในเมืองซึ่งเขาไม่สามารถตอแยด้วยได้
"ท่านลุงไช่ ท่านต้องให้ความยุติธรรมกับพวกเรา"ซุนยูเ่ ผยชี้รอยฝ่ ามือบนหน้านาง
ขณะจ้องจัว๋ ฝาน
ไช่หรงเข้าใจสถานการณ์ทนั ที"ไม่ตอ้ งห่วง ลุงไช่อยูน่ ี่แล้ว'
จากนั้นเขาก็หนั ไปมองลัว่ หยุนชาง"หยุนชาง ข้ารับเจ้า สองพี่นอ้ งมาด้วยความ
เมตตา มันไม่เป็ นไรถ้าเจ้าอยูเ่ ฉยๆ แต่ทาไมถึงต้องสร้างปั ญหาด้วย?"
ลัว่ หยุนชางตัวสั่น หมดคาพูด
จัว๋ ฝานก้าวมาข้างหน้าด้วยรอยยิม้ "แก่ก็แก่แล้วแต่ยงั มารังแกเด็กอีกงั้นหรื อ หัวหน้า
ตระกูลไช่?ข้าจะไม่พูดมากไปกว่านี้ หยุดแสร้งทาเป็ นเมตตา ไม่ตอ้ งใช้คาพูด
อ้อมๆ เจ้าทามันไปเพราะผลประโยชน์ ไม่ง้ นั เจ้าคงยกเลิกงานแต่งไปแล้ว"
"เอาล่ะ ในเมื่อเจ้าอยากให้เราเป็ นศัตรู ข้าก็จะไม่ประนอมอีก"ใบหน้าของไช่หรง
เปลี่ยนไป"วันนี้ ข้าจะยุติเรื่ องนี้ให้ยเู่ ฟย เจ้าแค่ตอ้ งรับหนึ่งฝ่ ามือจากข้า ข้าจะไม่เอา
เปรี ยบเจ้าและใช้พลังแค่สองส่วนเท่านั้น"
สองส่วน?
รู ม่านตาของเขาหดลง หัวหน้าผางตะโกน"ถึงกระนั้น มันก็ยงั แข็งแกร่ งกว่าการ
โจมตีของผูเ้ ชี่ยวชาญกลัน่ ลมปราณขั้น 9 เสี ยอีก เห็นได้ชดั ว่าเจ้าอยากตีเราให้
ตาย!"
"ลุงไช่ ข้าขอร้องท่าน หยุนไห่ยงั เด็ก เขาไร้เดียงสา!"หยุนชางวิงวอน
แต่ไช่หรงกลับส่งเสี ยงเหอะ จากนั้นก็ยมิ้ ให้ซุนยูเ่ ฟย
"ได้ งั้นข้าขอลงมือก่อน"ปากของจัว๋ ฝานโค้งขึ้น
หวืด!
ฝ่ ามือสี แดงขนาดใหญ่ปรากฏขึ้นในอากาศ ไช่หรงไม่คิดว่าจัว๋ ฝานจะโจมตีก่อน
และส่งฝ่ ามือเขาออกไปเช่นกัน
เมื่อปะทะกัน ฝ่ ามือโลหิตก็กระจัดกระจาย จัว๋ ฝานถอยกลับไปสิ บก้าว แต่ไม่
บาดเจ็บ
"กลัน่ ลมปราณขั้นสองแต่สามารถต้านทานพลังสองส่ วนของข้าได้?!"หัวใจของ
ไช่หรงเต็มไปด้วยความตกใจ"แต่การรอดชีวิตของเจ้าล้วนมาจากโชค"
"ฮ่าๆๆ เหตุผลเดียวที่ขา้ ยังไม่ตายเพราะข้าไม่เชื่อในโชค"และเขาก็ช้ ีมือของไช่หรง
ด้วยรอยยิม้ ชัว่ ร้าย"แต่เป็ นพลัง"
ไช่หรงหรี่ ตา มือของเขามีเลือดไหลจากการปะทะก่อนหน้า
เป็ นไปได้อย่างไร?(เขาก็แค่ผบู ้ ่มเพาะกลัน่ ลมปราณขั้นสอง ส่ วนข้าคือผูบ้ ม่ เพาะ
หลอมกระดูกขั้นแปด นัน่ คือความแตกต่างอย่างสิ้ นเชิง!]
"นอกจากนี้"จัว๋ ฝานพูดต่อ"เจ้าคิดว่านัน่ คือสองส่ วนจริ งหรื อ?นัน่ ยังไม่ถึงหนึ่ง
ส่วนด้วยซ้ า
ไช่หรงเริ่ มนึกถึงสิ่ งที่เกิดขึ้น
แม้จะกระทันหัน เขาก็ต้งั ใจปล่อยพลังสองส่ วนจริ ง แต่เมื่อเขาปล่อยฝ่ ามือ เลือดลม
ของเขากลับปั่นป่ วน และผลลัพธ์ก็เป็ นอย่างที่เห็น
"นอกจากนี้ มองดูลูกชายเจ้าสิ "
จัว๋ ฝานชี้ไช่เซียวถิง ไช่หรงเห็นลูกชายของเขากระอักเลือดคาโต
"พ่อ กะ-เกิดอะไรขึ้น?"ไช่เซียวถิงตื่นตระหนก เขาไม่ได้รับบาดเจ็บ แต่กลับ
กระอักเลือด
"จัว๋ ฝาน เจ้าทาอะไรลงไป?!"ไช่หรงคาราม
จัว๋ ฝานตอบด้วยการเย้ยหยัน"ข้าแค่อยากบอกหัวหน้าตระกูลไช่วา่ ข้าสามารถพราก
เอาชีวิตของลูกชายเจ้าได้ทุกเมื่อ โปรดนาไปพิจารณาด้วย"
ขณะที่ไช่หรงกาลังลังเล จัว๋ ฝานก็ช้ ีนิ้วอีกครั้ง และเลือดก็พน่ ออกจากปากของไช่
เซียวถิง
"เอาล่ะ ข้าเชื่อเจ้าแล้ว"ไช่หรงปาดเหงื่อบนหน้าผาก พูดด้วยน้ าเสี ยงสั่นเทา
เขาไม่รู้วา่ จัว๋ ฝานใช้อะไรกับลูกชายเขา แต่จวั๋ ฝานเตรี ยมการมาแล้ว ตอนนี้เขาจึง
เสี ยใจ ถ้าเขารู ้วา่ ตระกูลลัว่ มีพอ่ บ้านเช่นนี้ เขาคงไม่ถลาลึกมาจนถึงขนาดนี้
"งั้น ข้าจะขออาลาท่านตรงนี้ หัวหน้าตระกูลไช่"จัว๋ ฝานยิม้ หยัน จากนั้นก็ดึงลัว่ หยุน
ชางไป
จัว๋ ฝานหัวเราะลัน่ "วันนี้เจ้าชอบรังแกข้า พรุ่ งนี้ขา้ จะเหยียบเจ้าแทบเท้า"
"ท่านลุงไช่ ทาไมท่านถึงปล่อยเขาไป?"ซุนยูเ่ ฟยพูดด้วยความไม่พอใจ
ไช่หรงพึมพา ถอนหายใจขณะมองจัว๋ ฝานเดินจากไป"แทนที่จะให้ที่พกั พิง ข้ากลับ
เชิญศัตรู ..."
เขาส่ายหัว ช่วยพาไช่เซียวถิงเดินเข้าข้างใน หลังเดินไม่กี่กา้ ว เขาก็หนั มาหาซุนยูเ่ ฟย
"ยูเ่ ฟย เราต้องรี บสะสางเรื่ องนี้กบั จัว๋ ฝานให้เร็ วที่สุด เขาจะเป็ นอันตรายต่อตระกูล
ซุนของเจ้า"
"ฮึ่ม ท่านไม่กล้าโจมตีเขาเพราะลูกชายท่าน แต่ตระกูลซุนของข้าไม่กลัว ข้าจะให้
เขาได้ลิม้ รสชาติแห่งความกลัวที่กล้ามาตอแยตระกูลใหญ่ท้ งั เจ็ด!"
ตอนที่ 17 ศาลาเฉียนหลง
ตอนที่ 18 หลงขุ่ย
“สองหมื่น ฮ่าๆๆ..”
จัว๋ ฝานลูบคาง ส่ายหัวขณะยืน่ มือออกไป“ในเมื่อคุณหนูไม่ซื่อสัตย์ ก็คงไม่ตอ้ งคุย
กันต่อ”
นางรี บถอยกลับ กอดม้วนหนังไว้ กลัวว่าจัว๋ ฝานอาจเอามันไป
“คุณชายจัว๋ สองหมื่นไม่นอ้ ยเลยสาหรับค่ายกลระดับหนึ่ง นี่ยงั เป็ นแค่ภาพวาดแทน
ชิ้นหยก ราคาถือว่ายุติธรรมแล้ว”
“ฮ่าๆๆ คุณหนูหลง ข้าอาจไม่มีความรู ้นกั แต่ขา้ รู ้วา่ ท่านพยายามโกงข้า ส่ งมัน
กลับมาให้ขา้ ”จัว๋ ฝานยืน่ มือออกไป แต่ไม่เร่ งรี บ เขากลับจ้องนาง
นางจับภาพวาดไว้แน่น หลงขุ่ยกัดปากและตะโกน“ถือว่าข้ายอมขาดทุน สามหมื่น”
“คุณหนูหลงยังไม่ซื่อสัตย์พอ”จัว๋ ฝานส่ ายหัวด้วยความผิดหวัง และโน้มตัวไปคว้า
ม้วนหนัง
หลงขุ่ยขดตัวไปด้านหลัง อยากหลบเงื้อมมือมารของจัว๋ ฝาน
ภาพวาดนี้เป็ นค่ายกลระดับหนึ่งจริ ง นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่นางเห็น ราคาเดิมของมัน
ยุติธรรมและเริ่ มด้วยสองหมื่นเพราะนางรู ้วา่ นางไม่สามารถต่อรองกับจัว๋ ฝานได้
ถึงกระนั้น ด้วยค่ายกลมากมายที่นี่ นางกลับไม่รู้จกั มันเลย ตระกูลผูป้ ระเมินอันดับ
หนึ่งในจักรวรรดิมีค่ายกลมากมายเก็บไว้ แต่นี่ก็เป็ นอันหายากที่นางไม่เคยเห็นมา
ก่อน
เช่นนั้น ต่อให้นางต้องขาดทุน นางก็จะทาเพื่อให้ได้รับมัน
น่าเสี ยดายที่จวั๋ ฝานยืนขวางทางนาง ไม่เต็มใจถอยสักก้าว เช่นนั้น นางจึงหันไปหา
คุณหนูตระกูลลัว่ “คุณหนูลวั่ ภาพวาดนี้มีราคามากสุ ดแค่สามหมื่น มีแค่ศาลาเฉี ยนห
ลงเราถึงซื้อภาพวาดเช่นนี้ได้ในจักรวรรดิ ท่านจะไม่ได้รับราคาที่ดีแบบนี้แล้ว”
“อืม…”นางลังเล เหลือบมองจัว๋ ฝาน
หลงขุ่ยรู ้วา่ นางหนีมาได้ ผลักกดดันต่อ“คุณหนูลวั่ ท่านกับศาลาเฉี ยนหลงกาลังทา
การค้าครั้งใหญ่และจะเป็ นแขกผูท้ รงเกียรติของเรา ประตูเราจะเปิ ดต้อนรับท่าน
ตลอดเวลา”
แขกผูท้ รงเกียรติ?
ลัว่ หยุนชางพึมพา“นี่เป็ นการได้รับผูส้ นับสนุนสิ นะ?”
หัวใจของนางโดนยึดครองด้วยความยินดีและหันไปหาจัว๋ ฝาน“แล้วถ้า…”
“ไม่!”จัว๋ ฝานคาราม ตวัดสายตาจ้องนาง
หญิงโง่คนนี้คล้อยตามทันที ศาลาเฉี ยนหลงมีดีแค่หลอกแขกโง่ๆ?เพื่อให้ได้รับ
อานาจ เพื่อปกป้องพวกเขา พวกเขาต้องได้รับผ่านการค้าที่เท่าเทียมเท่านั้น
“คุณหนูหลง ข้าคือพ่อบ้านตระกูลลัว่ ข้ารับผิดชอบดูแลทุกเรื่ อง โปรดส่ งภาพวาด
กลับคืนให้ขา้ ”รอยยิม้ ของจัว๋ ฝานถูกแทนด้วยใบหน้าเย็นชา
หลงขุ่ยมึนงง จากนั้นก็จอ้ งลัว่ หยุนชาง
คาพูดเขาเป็ นจริ ง?ตั้งแต่เมื่อไรที่อานาจของพ่อบ้านมีเหนือเจ้านาย?
[แต่ดูแล้ว คุณหนูของตระกูลลัว่ คงไม่สามารถเถียงพ่อบ้านคนนี้ได้]
นางถอนหายใจ ส่งม้วนหนังกลับไปแบบไม่เต็มใจ“น่าเสี ยดาย คุณชายจัว๋ คาขอ
ท่านสูงไปและข้าก็ไม่อาจเติมเต็ม แต่ขา้ เต็มใจรับประกันด้วยวชื่อเสี ยงของศาลา
เฉียนหลงเรา ว่าค่ายกลระดับหนึ่งนี้มีค่าไม่เกินสามหมื่น”
ด้วยม้วนในมือ จัว๋ ฝานลุกขึ้น โน้มตัวไปใกล้หลงขุ่ย เดินผ่านนางไป
ก่อนนางจะได้พูดอะไร เขาก็พูด“ขอโทษด้วย มันดูเหมือนข้าจะมองคุณหนูไว้สูง
เกินไป ท่านไม่เข้าใจอะไรเลย สถานที่น้ ีมีผปู ้ ระเมินคนอื่นไหม?”
“วะ-ว่าไงนะ ข้าไม่เข้าใจ?”
แก้มของหลงขุ่ยแดงด้วยความโกรธ
ไม่มีขอชิ้นใดที่ผา่ นมือนางแล้วประเมินผิดๆมาก่อน ความจริ งที่นางสามารถชี้หยก
ดาปลอมได้ แต่ไม่สามารถอธิบายว่าทาไมคือพรสวรรค์นาง มันเพราะนางเกิดมา
เป็ นผูป้ ระเมิน
กล่าวได้วา่ นางคือผูเ้ ชี่ยวชาญ!
แต่ จัว๋ ฝานกลับเยาะเย้ยพรสวรรค์นาง ปฏิเสธทักษะนางในการประเมิน มันเลวร้าย
ยิง่ กว่าการตบตีนางเสี ยอีก นี่เป็ นการดูถูกศักดิ์ศรี นาง
“คุณชายจัว๋ สายตาท่านดี แต่ก็ไม่ควรทาเกินไป”หลงขุ่ยแสดงรอยยิม้ ที่เกินกว่าแค่
ความโกรธ
จัว๋ ฝานแค่ยมิ้ “ที่นี่มีผปู ้ ระเมินคนอื่นไหม?”
หลงขุ่ยจ้องเขา“ได้ รอที่นี่”
และนางก็จากไป ลัว่ หยุนชางกังวลถึงความโกรธที่หลงขุ่ยแสดง“เราไปทาให้ศาลา
เฉียนหลงโกรธเข้าหรื อเปล่า?”
จัว๋ ฝานส่ายหัว
อึดใจต่อมา หลงขุ่ยก็ปรากฏตัวใหม่ แต่ครั้งนี้ มีชายชราด้านข้างนาง
“ตาเทพ หลงจิ่ว?”
ลัว่ หยุนชางตะโกนด้วยความตกใจและหันไปหาจัว๋ ฝาน“เขาคือผูด้ ูแลศาลาเฉี ยนห
ลงในเมืองเนตรสายลม หัวหน้าผูป้ ระเมิน ตาเทพหลงจิ่ว”
“อ่า คุณหนูตระกูลลัว่ นี่ เอง”
แม้กระทัง่ จากร้อยก้าว เสี ยงของหลงจิ่วก็ฟังชัดในหูพวกเขา“ข้าเคยพบพ่อท่านยีส่ ิ บ
ปี ก่อน ตอนนั้นเขายังหนุ่มแน่นเต็มไปด้วยความกล้า ไม่คิดเลยว่าตระกูลท่านจะต้อง
มาขายสมบัติ”
หัวใจของจัว๋ ฝานสั่นสะท้าน คิ้วเขาขมวดเป็ นปม
พลังของชายคนนี้เหนือกว่าไช่หรง จนถึงจุดที่จวั๋ ฝานมองไม่ออก มันไม่ใช่วา่ สายตา
เขาไม่ดี หรื อตาแก่นี่ปิดบังพลังไว้ มันคือความแตกต่างระหว่างพวกเขาที่ห่างชั้นกัน
มากเกินไป
[ศาลาเฉียนหลงมียอดฝี มือเช่นนี้นี่เอง]
ไม่ชา้ หลงจิ่วที่หลงขุ่ยพยุงก็มาถึงตรงหน้าพวกเขา ลัว่ หยุนชางก้มหัว
“ท่านลุงจิ่ว’ และคนอื่นก็รีบทาตาม แต่จวั๋ ฝานกลับยืนนิ่ง
หลงจิ่วสารวจเขาด้วยสายตาพร่ ามัว“เจ้าคือพ่อบ้านตระกูลลัว่ งั้นหรื อ?”
“ถูกต้อง!’
“อืม ไม่วา่ ใครก็ดีกว่าเฒ่าซุนนัน่ ”หลงจิ่วมองพวกเขาอย่างมีความหมาย จากนั้นก็นงั่
ลง“ข้าได้ยนิ ว่าเจ้ากังขาฝี มือของเสี่ยวขุย่ ”
“ใช่”จัว๋ ฝานไม่ถนอมน้ าใจเลย แถมยังเหลือบมองนางจากหางตา
“ฮ่าๆๆ เสี่ ยวขุ่ยอาจใหม่ในธุรกิจนี้ แต่สายตานางก็ดี นางต้องประเมินไม่ผิดแน่ แต่
ในเมื่อเจ้ากังขานาง ตาแก่คนนี้ก็จะดูเอง”
“เชิญ”
จัว๋ ฝานส่งม้วนหนังไป และรอยยิม้ ของหลงจิ่วก็สลายหายไปทันทีที่เขาเปิ ดเนื้อหา
อ่าน
“ท่านลุงจิ่ว ข้าพูดถูกใช่ไหม?”หลงขุ่ยแสยะยิม้ และตะโกน“ค่ายกลระดับหนึ่ง หิ น
ปราณสามหมื่นก้อน”
หลงจิ่วจ้องภาพวาดนิ่ง ๆ และหลังจากนั้นถึงพูดด้วยใบหน้าเคร่ งขรึ ม“ไม่คิดเลยว่า
ตระกูลลัว่ จะซ่อนของแบบนี้ไว้ เจ้าหนู 1.8 ล้านเป็ นไง?”
ว่าไงนะ?
พวกเขาอ้าปากค้าง โดยเฉพาะหลงขุย่ นางไม่เคยคิดฝันว่าจะมีวนั ได้เห็น ผูด้ ูแลศาลา
เฉียนหลง หลงจิ่วเสนอตัวเลขที่มากมหาศาลเช่นนั้น...
ตอนที่ 20 ค่ายกลโบราณ
“ท่านลุงจิ่ว..”
หลงขุ่ยจ้องหลงจิ่ว ผูจ้ อ้ งจัว๋ ฝานอย่างสงบด้วยตาข้างเดียวของเขา
จัว๋ ฝานจ้องกลับพร้อมแสยะยิม้ “ต่าไป”
“ว่า-”
พวกเขากรี ดร้องลัน่
1.8 ล้านเป็ นจานวนที่ตระกูลลัว่ ไม่คิดฝันแล้ว ลัว่ หยุนชางไม่เคยฝันว่าตัวเองจะ
ร่ ารวยได้ถึงขนาดนั้น แต่ในสายตาจัว๋ ฝาน มันไม่พอ
ลัว่ หยุนชางกับหัวหน้าผางมองเขา ถ้าไม่ใช่เพราะเกิดและถูกเลี้ยงมาในคฤหาสน์
เมฆ พวกเขาคงคิดว่าเขาคือลูกหลานตระกูลใหญ่
สายตาของเขาทอดมองไปไกลมาก
แต่ก่อนคนอื่นจะได้สติจากคาพูดของจัว๋ ฝาน คาตอบของหลงจิ่วก็มาถึง
“ข้าเข้าใจ แต่นี่เป็ นตัวเลขมากสุดที่ตาแก่คนนี้จะให้ได้”
“อึก งั้นข้าจะขายมันให้ท่านปู่ จิ่วด้วยราคานี้”ลัว่ หยุนชางหัวเราะอย่างกระดากปาก
นางไม่เคยคิดฝันว่าภาพวาดสัว่ ๆจากจัว๋ ฝานจะขายได้มากขนาดนี้
และจากแววตาของตาเทพ หลงจิ่วแล้ว อีกฝ่ ายดูเหมือนจะต้องการมันมาก เช่นนั้น
มันดีกว่าที่จะได้รับความโปรดปรานจากเขาและสร้างสายสัมพันธ์อนั ดีกบั ศาลา
เฉียนหลง
หลงจิ่วแสดงรอยยิม้ ขอบคุณ ตามคาด เขารี บม้วนภาพวาดอย่างระมัดระวังสุ ดขีด
แต่ทว่า จัว๋ ฝานกลับตบโต๊ะ“ในเมื่อท่านให้สูงกว่านี้ไม่ได้ งั้นข้อตกลงก็เป็ นอัน
ยกเลิก”
“จัว๋ ฝาน!”
ลัว่ หยุนชางแหกปากมองเขา แต่เขาไม่สนใจนางขณะเอื้อมมือไปจับม้วนภาพ
หลงจิ่วหรี่ ตา ปลดปล่อยพลังอันน่าสะพรึ งกลัว“เจ้าหนู ตาแก่คนนี้อยากได้มนั ”
ภายใต้แรงกดดันมหาศาลเช่นนั้น ทุกคนต่างหดตัว ขณะที่ลวั่ หยุนชางกับหัวหน้า
ผางตกใจจนคิดอะไรไม่ออก
หลงจิ่วเหนือกว่าไช่หรง การตอแยเขาเท่ากับความตาย
แต่จวั๋ ฝานกลับไม่สนใจอานาจของอีกฝายและยังเย้ยหยัย“ปู่ จิ่ว ท่านกาลังทาให้
ชื่อเสี ยงของศาลาเฉียนหลงเสื่ อมเสีย”
“เจ้าหนู ไม่กลัวเลยหรื อไง?”หลงจิ่วเพิ่มแรงกดดันเข้าไปอีก
“ฮึ่ม แล้วท่านละ?”
พวกเขาจ้องตากันอยูห่ นึ่งวินาที จากนั้นหลงจิ่วก็สลายแรงกดดันและหัวเราะ“ฮ่าๆๆ
เด็กดี ด้วยการที่เจ้าคอยดูแลตระกูลลัว่ พวกเขาคงไม่มีอะไรให้ตอ้ งกังวลแล้ว”
คนอื่นตกตะลึง ทั้งสองก้าวห่างออกจากกันและสลายหมอกควันทั้งหมดซะดื้อๆ
แต่ ไม่มีใครรู ้วา่ ทั้งคู่ได้ต่อสู้กนั ในหัว
หลงจิ่วปลดปล่อยพลังเขาเพื่อให้จวั๋ ฝานยอมขายภาพวาดกับเขา แต่จวั๋ ฝานก็พงุ่ ผ่าน
แรงกดดัน ถามชายชราถึงศักดิ์ศรี ศาลาเฉี ยนหลงคือตระกูลผูป้ ระเมินอันดับหนึ่ง
ท่ามกลางเจ็ดตระกูลใหญ่ ถ้าเรื่ องนี้รั่วไหลไป ภาพลักษณ์พวกเขาคงเสี ยหายหนัก
จัว๋ ฝานเดิมพันด้วยโชคชะตาเขาว่าศักดิ์ศรี ของตระกูลในหัวใจของหลงจิ่วต้องเป็ น
อันดับหนึ่ง และชนะ
จัว๋ ฝานแสยะยิม้ ผลักม้วนภาพไปตรงหน้าหลงจิ่ว“สิ บล้าน จ่ายมาก่อนสิ บล้านและ
ที่เหลือก็ค่อย ๆ ทยอยจ่าย”
“นัน่ ..”
หลงจิ่วพยักหน้า“ได้ จนกว่าหนี้จะหมด ศาลาเฉี ยนหลงถือเป็ นหนี้ตระกูลลัว่ ”
หลงจิ่วรับม้วนภาพและออกไป แต่เมื่อเขาออกไป เสี ยงของเขาก็ดงั ขึ้น“เสี่ ยวขุ่น เอา
หินปราณให้พวกเขาล้านก้อนและส่ งพวกเขาออกไปด้วย”
“อึก เจ้าค่ะ!”
หลงขุย่ เต็มไปด้วยความคิดต่างๆนานาในนหัวเพราะนางไม่เคยเห็นหลงจิ่วแสดงสี
หน้าเช่นนี้มาก่อน นางหันกลับไปมองจัว๋ ฝาน มันเป็ นครั้งแรกที่นางเห็นเขายิม้ แบบ
นี้
ต่อมา นางก็ส่งหินปราณล้านก้อนให้เขาและพาพวกเขาออกไป
ที่ประตู ผูค้ ุมทั้งสองต่างกระตือรื อร้นที่จะให้พวกเขาปรากฏตัวและสัง่ สอนพวกเขา
แต่ท่าทีเคารพของหลงขุ่ยก็ได้ทาลายแผนพวกเขา และเมื่อพวกเขาได้ยนิ ข้อตกลงที่
พวกเขาทารวมถึงหินปราณล้านก้อน พวกเขาก็ตกตะลึง
พวกเขาไม่คิดว่าพวกบ้านนอกแบบนี้จะสามารถคุยข้อตกลงสาคัญแบบนี้ได้
“บ้าจริ ง ขอบคุณพระเจ้าที่เราไม่ได้ทาอะไร ไม่ง้ นั หายนะอาจเกิดขึ้นกับเรา”ผูค้ ุม
จ้องทั้งสี่ จากไป และปาดเหงื่อบนหน้าผาก ส่ วนอีกคนแค่กม้ หน้า
ศาลาเฉียนหลงปฏิบตั ิต่อตระกูลร่ ารวยด้วยความเคารพ ถ้าคนของพวกเขากล้าทา
อะไรตระกูลเหล่านั้น พวกเขาก็ตอ้ งโดนลงโทษ
ในกรณี ของตระกูลที่มีหินปราณล้านก้อน การขาดความเอื้อเฟื้ อของพวกเขาอาจจบ
ลงด้วยชีวิตของพวกเขาเอง
เมื่อคิดได้ พวกเขาก็เริ่ มเหงื่อตก..
อีกด้านหนึ่ง หลงขุ่ยกลับไปหาหลงจิ่วซึ่งตอนนี้กาลังดูทุกรายละเอียดของค่ายกล
ระดับหนึ่ง
“ท่านลุงจิ่ว ไม่ใช่วา่ นี่แค่ค่ายกลระดับหนึ่งหรอกหรื อ?สิ่ งนี้จะไปมีราคาถึงสิ บล้าน
ได้เยีย่ งไร?ข้าไม่เคยเห็นของที่มีค่ามากขนาดนั้นมาก่อน”หลงขุ่ยถาม
หลงจิ่วถอนหายใจ ทาท่าให้นางนัง่ ลงข้างเขา“เสี่ ยวขุ่ย ดูให้ดี นี่อาจเป็ นหนึ่งเดียวใน
จักรวรรดิ”
“นี่..”ดวงตาของหลงขุ่ยฉายแววตกใจ
“ค่ายกลโบราณ!”
หลงจิ่วตอบสนองต่อมัน“ค่ายกลโบราณเป็ นวิชาที่สูญหาย แต่สิ่งนี้ได้พิสูจน์การมี
อยูข่ องพวกมันแล้ว มันประเมินค่าไม่ได้ แม้แต่สิบล้านก็ต่าเกินไป”
“ว่างไนะ?ประเมินค่าไม่ได้?”
หลงจิ่วพยักหน้าด้วยรอยยิม้ แบบเด็กๆ ราวกับว่าเขาได้รับของเล่นที่เขาหวงแหนสุ ด
แต่มีบางอย่างทาให้อารมณ์ของเขาขุ่นมัว
“เสี่ ยวขุ่ย บอกอาเจียให้หายอดฝี มือมาห้าคนและจับตาดูตระกูลลัว่ วันนี้พวกเขาไป
ตอแยตระกูลซุนเข้า”
“ทาไมเราถึงควรช่วยพวกเขา?”
หลงจิ่วตะคอก“เจ้าไม่ได้ยนิ หรื อไง?เราเป็ นหนี้พวกเขา”
หลงขุ่ยนึกได้[งั้น นี่ก็คือสิ่ งที่จวั๋ ฝานกับหลงจิ่วตกลงกัน]
แต่ลุงจิ่วผูม้ ีประสบการณ์ก็ยงั พ่ายแพ้ต่อการเจรจากับเด็ก แน่นอน เขาจึงอารมณ์ไม่
ดี
หลงขุ่ยอดไม่ได้ที่จะหัวเราะคิกคัก...
ตอนที่ 21 ปัญหามาถึงที่
“ไสหัวออกไป!’
ในคืนเงียบสงัด จัว๋ ฝานพยายามอย่างหนักที่จะขับเลือดออกจากหน้าอก ขณะนัง่ บน
เตียง ลัว่ หยุนชางอยากช่วยเขาแต่จวั๋ ฝานกลับผลักไล่ไสส่ งนาง
แม้จะชนะโหยวเฉวียน ชัยชนะของเขาก็ไม่ได้หอมหวาน
ถ้าไม่ใช่เพราะเขาลอบโจมตี การต่อสู ้คงเป็ นฝ่ ายเดียว ซึ่งเป็ นเหตุการณ์ปกติสาหรับ
ผูบ้ ่มเพาะปี ศาจ แต่เขากลับรู ้สึกถึงความไร้อานาจอย่างสุ ดซึ้งจากการต่อสู ้วนั นี้
แม้พวกเขาจะห่างกันสี่ ข้นั เขาก็เชื่อว่าตัวเองคือจักรพรรดิปีศาจ ผูแ้ ม้แต่เด็กก็ยงั ต้อง
ฉี่ราดเมื่อได้ยนิ ชื่อ
แต่ความจริ งกลับแสดงว่าไม่เพียงเขาจะไม่ชนะ แต่เขายังเสี ยเปรี ยบในการต่อสู ้ เขา
ต้องอาศัยอุบายล่อให้ศาลาเฉียนหลงออกมา และฆ่าศัตรู ทีเผลอ ขณะหาทางออกให้
ตระกูลลัว่
ทุกอย่างเป็ นไปตามแผน แต่มนั ยังไม่ทิง้ รสชาติดีไว้ในปาก
“อ่อนแอเกินไป..”
เพื่อกาจัดปัญหาของพวกเขากับตระกูลไช่และตระกูลซุน พวกเขาจึงยุง่ กับความ
ขัดแย้งของเจ็ดตระกูลใหญ่ มันเป็ นการแลกเปลี่ยนยาพิษตัวหนึ่งเป็ นอีกตัว ตอนนี้
ทุกอย่างเงียบ แต่ไม่ชา้ พวกเขาต้องเจอกับท่อนฮุคของบทเพลง
แต่ ด้วยพลังของเขา เขายังปกป้องตัวเองไม่ได้ดว้ ยซ้ า นับประสาอะไรกับตระกูลลัว่
“ข้าต้องรี บแข็งแกร่ งขึ้น!”
จัว๋ ฝานกัดฟัน แสดงท่าทางแปลกๆขณะที่ดวงตาของเขาเปล่งแสงสี แดงน่าขนลุก
ตอนนี้ ไช่เซียวถิงกาลังนัง่ สมาธิในห้อง แต่จู่ๆก็พลันปวดท้องจนใบหน้าบิดเบี้ยว
เม็ดเหงื่อไหลหยดบนหน้าผากของเขา และไม่ชา้ เขาก็หมดสติ
แสงสี เลือดพุง่ ออกจากหน้าท้องเขา และทารกขนาดเท่าฝ่ ามือก็โผล่ออกมา
มันคือทารกโลหิตของจัว๋ ฝาน
ขณะที่เขาอยูใ่ นคฤหาสน์ไช่ จัว๋ ฝานได้แทรกทารกโลหิ ตไปในตัวไช่เซียวถิง เพื่อ
ควบคุมไช่หรง เพราะการเคลื่อนไหวของเขาเร็ วเกินไป จึงไม่มีใครเห็น และภายใต้
การคุกคามชีวิตของลูกชาย ไช่หรงจึงปล่อยตระกูลลัว่ ไป
ต้องขอบคุณทารกโลหิตในตัวไช่เซียวถิง จัว๋ ฝานถึงจับตาดูเรื่ องราวได้ เขาจาได้รับ
คาเตือนล่วงหน้าถึงแผนการใดที่อาจเกิด
แต่ตอนนี้ การสอดแนมตระกูลไช่หมดคุณค่าแล้ว
ทารกโลหิ ตเห็นไช่เซียวถิงหมดสติและส่ งเสี ยงหัวเราะเยาะของจัว๋ ฝาน“ฮึ่ม ข้าจะไม่
เอาชีวิตเจ้าเพื่อให้เจ้าได้เห็นถึงการล่มสลายของตระกูลไช่”
จากนั้นทารกโลหิตก็เปลี่ยนเป็ นแสงสี แดง บินออกไป
ในสวนมืดมิด ผูค้ ุม้ กันตระกูลไช่กาลังลาดตระเวน แต่แสงสี แดงก็พลันบินเข้าตัวเขา
เขาไม่สามารถเปล่งเสี ยงได้ขณะที่ร่างกายสั่นกระตุก ไม่ชา้ เขาก็หดตัวและลมเบา
บางก็สลายเขาเป็ นฝุ่ น ทิ้งแสงสี แดงไว้เบื้องหลัง
ด้วยลักษณะนี้ ผูค้ ุม้ กันกว่าสามสิ บคนจึงหายตัวไปจากตระกูลไช่
ในโรงเตี๊ยม จัว๋ ฝานได้ส่งทารกโลหิ ตไปหาเหยือ่ รายต่อไปต่อ
เขากับทารกโลหิตเป็ นหนึ่งเดียวกัน เมื่อทารกโลหิ ตเข้าตัวผูบ้ ่มเพาะ เขาจะใช้เคล็ด
ปี ศาจแปลงกายเพื่อดูดซับแก่นเลือดกับปราณของคนมาไว้ใช้กลัน่ ทีหลัง
เขาไม่วางแผนใช้ทารกโลหิ ตเร็วขนาดนี้ แต่เขาต้องรักษาหัวใจเขา ดังนั้นเขาจึงใช้
มันลดจานวนคนของตระกูลไช่ไปเลยทีเดียว
ทารกโลหิ ตไปถึงระดับกลัน่ ปราณอยาุ่งรวดเร็ วและแแม้กระทัง่ ผูเ้ ชี่ยวชาญหลอม
กระดูกก็ยงั สู้กบั มันได้ลาบาก สาหรับศัตรู ระดับกลัน่ ปราณ ทุกคนจะโดนมันฆ่าใน
ชัว่ พริ บตา
ถ้าจัว๋ ฝานมีทารกโลหิตตอนสู้กบั โหยวเฉวียน เขาคงชนะได้โดยไม่ตอ้ งพึ่งพาแผน
ร้าย
เขาถอนหายใจขณะคิดว่าทารกโลหิ ตกับเคล็ดปี ศาจแปลงกายนั้นเป็ นอะไรที่ลงตัว
กันอย่างมาก
การเลี้ยงดูทารกโลหิตยากมาก และแม้กระทัง่ ปรมาจารย์ปีศาจโลหิ ตก็ยงั เลี้ยงมันได้
ถึงแค่ระดับนักบุญ แต่ตอ้ งขอบคุณเคล็ดปี ศาจแปลงกาย จัว๋ ฝานจึงเลี้ยงมันถึงระดับ
กลัน่ ปราณได้ภายในเวลาแค่สิบวัน
เขาทามันช่วงก่อนหน้านี้ วันแรกเขาใช้เพื่อมัดทารกโลหิ ต ที่เหลือคือมอบแก่น
โลหิตให้มนั เนื่องจากทารกโลหิตมาถึงระดับดังกล่าว มันจึงถึงเวลารวบรวมแก่น
โลหิต
และในตระกูลอย่างตระกูลไช่ ผูเ้ ชี่ยวชาญหลอมกระดูกหายาก จัว๋ ฝานจึงไม่กลัวว่า
ทารกโลหิ ตจะโดนทาร้าย นี่ทาให้เขาสามารถดูดผูค้ ุม้ กันห้าสิ บคนได้จนแห้ง
แต่ขณะที่เขากาลังวางแผนจะกาจัดคนอื่นต่อ พลังงานน่าขนลุกก็ดึงดูดความสนใจ
เขา
“ผูบ้ ่มเพาะปี ศาจ?”
จัว๋ ฝานตกใจ ชักนาทารกโลหิ ตไปยังแหล่งพลังนั้น
มันเข้าใกล้หอ้ งเล็กๆ ที่มีแค่แสงไฟอ่อนๆ มีผบู ้ ่มเพาะกลัน่ ลมปราณขั้นสู งสุ ด 20
คนยืนเฝ้าอยู่
มันกระตุน้ ความอยากรู ้ของจัว๋ ฝานและบังคับทารกโลหิ ตไปตรงหน้าต่าง สาหรับผู ้
คุม้ กันเหล่านั้น พวกเขาไม่สามารถตรวจพบทารกโลหิ ตได้เลย ไม่ตอ้ งพูดว่าจะเห็น
มัน
มีผอู ้ าวุโสสามคนนัง่ ในที่นงั่ รับแขกกับที่นงั่ หลัก
คนในที่นงั่ หลักคือไช่หรง ที่นงั่ ทางซ้ายเขาโดนจับจองด้วยชายชราหัวล้านดวงตา
ขุ่นมัวและแผ่กลิ่นอายพิศดาร
จัว๋ ฝานมองออกแต่แวบแรกว่ามันคือผูบ้ ่มเพาะปี ศาจ
ชายชราทางขวาของไช่หรงสวมชุดขุนนาง มีร่องรอยปราณปี ศาจรั่วไหลจากเขา มัน
แสดงให้เห็นว่าเขาอยูร่ ะหว่างการเปลี่ยนไปใช้เคล็ดบ่มเพาะปี ศาจ
แต่ไช่หรงกับชายชราแต่งตัวสูงศักดิ์กลับแสดงความเคารพอย่างมากต่อผูบ้ ่มเพาะ
ปี ศาจหัวล้าน
[หรื อว่า..]
จัว่ ฝานรู ้สึกว่าเขาดันมาพบอะไรบางอย่างตอนผูน้ าตระกูลไช่ประสานมือตรงหน้า
ชายชราหัวล้าน“ผูอ้ าวุโสเจี้ยน ลมอะไรกันที่หอบท่านกับผูน้ าตระกูลซุนให้มาหาข้า
ถึงที่?”
ดวงตาขุน่ มัวนั้นจ้องไช่หรงจนกระทัง่ เขาตัวสั่น จากนั้นผูอ้ าวุโสเจี้ยนถึงยิม้ “ข้า
แน่ใจว่าเจ้าคงรู ้ วันนี้ศิษย์จากโหยวหมิงกู่ของข้าโดนฆ่าตายโดยศาลาเฉียนหลง”
“อืม มันเป็ นฝี มือตระกูลลัว่ ไม่ใช่หรื อครับ?”ไช่หรงหัวเราะแห้ง
“เจ้าคิดว่าตระกูลลัว่ จะกล้าหรื อไง?”ผูอ้ าวุโสเจี้ยนหัวเราะ ดวงตาขุ่นมัวของเขาทอ
ประกาย“ความบาดหมางระหว่างโหยวหมิงกู่กบั ศาลาเฉี ยนหลงติดอยูใ่ นทางตัน ทั้ง
สองฝ่ ายไม่มีใครกล้าลงมือก่อนและทาลายสมดุลของเจ็ดตระกูลใหญ่ แต่ศาลา
เฉียนหลงกลับใช้ตระกูลลัว่ มาฆ่าศิษย์ของข้า พวกมันมีเป้าหมายอะไร?”
สิ่ งนี้ทาให้จวั๋ ฝานหัวเราะเบาๆ
ตามคาด เจ็ดตระกูลใหญ่น้ ีได้รับการปฏิบตั ิเหมือนราชามาหลายปี จนพวกเขาไม่เชื่อ
ว่าจะมีใครกล้าท้าทายอานาจพวกเขา มันเพราะความหยิง่ ผยองดังกล่าวที่ทาให้พวก
เขาเชื่อว่าศาลาเฉียนหลงเป็ นคนวางแผนแทนที่จะมองตามความเป็ นจริ ง
ศาลาเฉียนหลงก็ไม่ต่างกัน เต็มใจรับความอยุติธรรมนี้แทนที่จะแสดงความอ่อนแอ
“เอ่อ งั้นท่านมาหาข้าเพราะ..”ไช่หรงลังเล
“ฮ่าๆ ไม่มีอะไรมาก แค่ช่วยเราสอดแนมศาลาเฉี ยนหลง ทาความเข้าใจเจตนาอีก
ฝ่ าย มันดูเหมือนเหตุการณ์น้ ีจะกระตุน้ ให้เกิดสงครามระหว่างตระกูล”
“เอ่อ..ผูอ้ าวุโสเจี้ยน นัน่ คือศาลาเฉียนหลง ตระกูลไช่ของข้าไม่สามารถตอแยด้วย
ได้”ไช่หรงตื่นตระหนก
เขาคิด[ทาไมพวกเจ้าเจ็ดตระกูลใหญ่ถึงลากตระกูลเล็กๆของข้ามายุง่ ด้วย?]
ผูอ้ าวุโสเจี้ยนส่ายหัว“ผูน้ าตระกูลไช่ อย่าเข้าใจผิด ไม่จาเป็ นที่ตระกูลเจ้าต้อง
เผชิญหน้ากับศาลาเฉียนหลง แค่ทดสอบพวกมัน นัน่ คือการจัดการกับตระกูลลัว่
และคอยดูท่าทีของศาลาเฉียนหลง”
“ว่าไงนะ ตระกูลลัว่ ?”
ไช่หรงตกใจมาก
ไม่มีใครในเมืองเนตรสายลมที่ไม่รู้การต่อสู ้ระหว่างโหยวเฉวียนและจัว๋ ฝาน ที่
ตระกูลลัว่ ได้รับการหนุนหลังโดยศาลาเฉี ยนหลง
[แต่เจ้าก็ยงั ขอให้ขา้ ให้ยงุ่ กับตระกูลลัว่ นัน่ ไม่เท่ากับการตอแยศาลาเฉี ยนหลงหรื อ
อย่างไร?]
ไช่หรงมองผูน้ าตระกูลซุน และเห็นแค่รอยยิม้ มีความสุ ขบนความทุกข์ของผูอ้ ื่น
[บัดซบ!ในเมื่อเจ้าสนิทกับโหยวหมิงกู่ ทาไมเจ้าไม่ไปยุง่ กับตระกูลลัว่ เอง?ลูกสาว
เจ้าเป็ นคนสร้างเรื่ องไม่ใช่หรื อไง?แต่ตอนนี้เจ้าเห็นตระกูลลัว่ อยูก่ บั ศาลาเฉียนหลง
เจ้าถึงไม่กล้าขยับตัวสักนิด!]
ไช่หรงรู ้สึกคันมือคันเท้ามาก แต่ก็ไม่กล้าปฏิเสธโหยวหมิงกู่“เห้อ ข้าจะพูดตามจริ ง
ข้าเกลียดเจ้าเด็กจัว๋ ฝานมาก เขามาตระกูลข้าหลายวันก่อน มาสร้างปั ญหา ข้าไม่รู้วา่
เขาใช้ลูกไม้สกปรกอะไร แต่เขาทาให้ลูกชายข้ากระอักเลือดไปหลายวันและเรายัง
ไม่รู้วิธีรักษา ถ้าข้าไปหาเขา เขาคงใช้ลูกไม้เดียวกันเพือ่ พรากชีวิตของลูกชายข้า…”
อุฟ…
ก่อนไช่หรงจะพูดจบ จัว๋ ฝานก็แทบกลั้นเสี ยงหัวเราะไว้ไม่อยู่
เขาทิง้ ทารกโลหิตไว้ในตัวไช่เซียวถิงเุืพอ่ สัง่ สอนบทเรี ยนให้ตระกูลไช่ แต่ไม่เคย
คิดใช้มนั อีกหลังจากนั้น เขาไม่คิดว่าผูน้ าตระกูลจะใช้ขอ้ อ้างแบบนี้มาหลบหนี
สถานการณ์
แม้กระทัง่ ผูอ้ าวุโสเจี้ยนก็ไม่เชื่อในคาพูดของไช่หรงและใบหน้าก็เริ่ มตึง
เมื่อเห็น ไช่หรงก็รีบเสนอทางเลือก”ผูอ้ าวุโสเจี้ยน ผูน้ าตระกูลซุนคือคนที่เหมาะกับ
งานนี้สุด แถมยังสนิทกับโหยวหมิงกู่ การปล่อยให้เขารับหน้าที่น้ ีจะไม่ทาให้ท่าน
ผิดหวัง’
“เห้ย ไช่หรง เจ้าพูดอะไรออกมา?”
ผูน้ าตระกูลไช่กระโดดตัวโหยง ตระกูลลัว่ น่าปวดหัวมากและพวกเขาไม่รู้ดว้ ยว่า
ความสัมพันธ์ของมันกับศาลาเฉียนหลงแน่นแฟ้นแค่ไหน ถ้าเขาไปยุง่ กับตระกูลลัว่
เขาคงพังพินาศ
แม้ตระกูลซุนกับโหยวหมิงกู่จะเกี่ยวข้องกัน แต่พวกเขาก็ไม่ใช่หนึ่งในเจ็ดตระกูล
ใหญ่ การไปหาเรื่ องศาลาเฉียนหลงไม่ใช่ทางเลือกที่ดี มันไม่รู้วา่ โหยวหมิงกู่จะยืน่
คอมาช่วยเหลือตระกูลซุนหรื อไม่
การไปหาตระกูลลัว่ เท่ากับการฆ่าตัวตตาย
เมื่อเห็นทั้งสองตระกูลแย่งกันประกาศความภักดี หลีกเลี่ยงหน้าที่ตนเองในช่วงเวลา
สาคัญ ผูอ้ าวุโสเจี้ยนก็ตะคอก“พอได้แล้ว เจ้าพวกไร้ประโยชน์ ข้าไม่ตอ้ งการพวก
เจ้า ข้าจะหาคนอื่นมาทางานเอง”
“นอกจากนี้ไช่หรง เจ้านาวิชายุทธ์ระดับจิตวิญญาณ ลูกเตะสลายลมมาด้วย
หรื อไม่?”
“เชิญตรวจสอบมัน ผูอ้ าวุโสเจี้ยน”ไช่หรงรี บยืน่ แท่งหยก แต่ดวงตายังแสดงความ
ไม่เต็มใจ“ผูอ้ าวุโสเจี้ยน นี่คือวิชายุทธ์ระดับจิตวิญญาณหนึ่งเดียวของบรรพบุรุษที่
สื บทอดลงมาในตระกูลไช่ของข้า”
“หึ ข้าไม่เอาเปรี ยบเจ้าหรอก”ผูอ้ าวุโสเจี้ยนโยนแท่งหยกให้เขา“นี่คือวิชายุทธ์ระดับ
จิตวิญญาณ ดัชนีเพลิง ขั้นสูงกว่าเจ้า”
ไช่หรงยินดี แสดงความขอบคุณซ้ าแล้วซ้ าเล่า จัว๋ ฝานที่อยูด่ า้ นนอกรู ้สึกงงงวย
[โหยวหมิงกู่กลับแลกวิชายุทธ์จิตวิญญาณขั้นกลางกับขั้นต่า?]
“ผูอ้ าวุโสเจี้ยน ท่านหาคนที่จดั การกับตระกูลลัว่ ได้แล้วหรื อยัง?ถ้าท่านไม่วา่ อะไร
ข้าขอบังอาจถาม”
โดยไม่สนใจวิชายุทธ์ที่โหยวหมิงกู่มอบให้ไช่หรง ผูน้ าตระกูลซุนถาม ไช่หรงจึง
แคะหูเพื่อฟัง
ดวงตาของผูอ้ าวุโสเจี้ยนฉายแววดูถูก“พวกฝูงสุ นขั กลัวว่าจะมีคนมาแทนที่พวกเจ้า
หรื อไง?ฮึ่ม ไม่ตอ้ งห่วง คนคนนั้นมาจากโหยวหมิงกู่”
“โหยวหมิงกู่เริ่ มดาเนินแผนแล้ว?ทาไม..”ผูน้ าตระกูลซุนกับไช่หรงไม่สนใจคาพูด
ดูถูกของผูอ้ าวุโสเจี้ยนและแปลกใจ
ด้วยแสงแปลกๆในดวงตาเขา ผูอ้ าวุโสเจี้ยนพูดขึ้น“เขาเป็ นสายที่เราวางไว้ในภูเขา
ลมดามานานแล้ว..”
“ภูเขาลมดา!”
จัว๋ ฝานตกใจจนหัวใจเต้นผิดจังหวะและการควบคุมพลังงานก็ไม่เสถียร
“นัน่ ใคร?”
ผูอ้ าวุโสเจี้ยนสะบัดหัว สะบัดฝ่ ามือออกไป ประตูถูกระเบิดเป็ นชิ้นเล็กชิ้นน้อย เห็น
ทารกโลหิ ตเปลี่ยนเป็ นลาแสงสี แดงและบินหนีไป
ผูอ้ าวุโสเจี้ยนรี บกระโจนออกไปด้านนอก
“เร็วมาก!”
จัว่ ฝากตกใจ แต่โชคยังอยูข่ า้ งเขา เขาแสยะยิม้ กระตุน้ ให้ทารกโลหิ ตเข้าตัวใครสัก
คน
“เลือดเดือด!”
ผูค้ ุม้ กันพองตัวจนระเบิด โดยไม่มีเวลาหลบ คนอื่นข้างเขาต่างตาย
ร่ างของจัว๋ ฝานโดนขัดขวางด้วยแรงระเบิด ช่วยให้ทารกโลหิ ตหลบหนีได้
ไช่หรงกับผูน้ าตระกูลซุนเห็นฉากนี้และตกใจกลัว“นัน่ คืออะไร?”
ผูอ้ าวุโสเจี้ยนส่ายหัว แต่ใบหน้ากลับดามืด“ข้าไม่รู้ แต่มนั ต้องเป็ นของผูบ้ ่มเพาะ
ปี ศาจ..”
ตอนที่ 24 ทะลวงผ่านอีกครั้ง
หวีด!
แสงสี แดงพุง่ ผ่านท้องฟ้ามืด ผ่านประตู เข้าตัวจัว๋ ฝาน
เขาพ่นลมหายใจ ลืมตาขึ้นด้วยความยินดี โชคดี ทารกโลหิ ตหลบหนีได้เร็ ว ไม่ง้ นั
คงโดนตาแก่หวั ล้านทาลาย
เขาไม่คิดฝันว่าจะพบคู่ต่อสู้ที่แข็งแกร่ งขนาดนี้ในตระกูลไช่ แม้เขาจะไม่รู้ระดับการ
บ่มเพาะของอีกฝ่ าย เขาก็มนั่ ใจว่าอีกฝ่ ายไม่ได้ดอ้ ยไปกว่าหลงจิ่ว
และเมื่อทารกโลหิ ตถูกทาลาย เพราะการเชื่อมต่อของจัว๋ ฝานกับมัน มันคงเป็ น
หายนะสาหรับเขาด้วย ต่อให้หวั ใจเขาระเบิด เขาก็จะไม่ตายตราบเท่าที่ทาสโลหิ ต
ยังมีชีวิต เพราะวินาทีที่เขาผูกมัดกับทารกโลหิ ต มันจะกลายเป็ นหัวใจเขา
“ข้าต้องฝึ กให้หนักขึ้นเพื่อพัฒนาพลังข้า”
ประสบการณ์อนั กว้างขวางบอกเขาว่าอันตรายกาลังเกิด ตอนนี้ มันเหมือนโหยวห
มิงกู่กบั ศาลาเฉียนหลงกาลังเงียบ แต่ภูเขาลมดาอาจเป็ นชนวนให้เกิดหายนะโดยมี
ตระกูลลัว่ อยูต่ รงกลาง
ชะตากรรมของเขาขึ้นอยูก่ บั การเพิม่ พลังทารกโลหิ ตให้เป็ นระดับหลอมกระดูก นี่
คือทางเดียวที่จะมัน่ ใจได้วา่ เขาจะต้านทานยอดฝี มืออย่างหลงจิ่วได้
จัว๋ ฝานหลับตา กลัน่ ปราณและแก่นโลหิ ตที่ทารกโลหิ ตรวบรวม
วินาทีต่อมา แสงสี แดงก็ส่องจากหน้าอกเขาขณะที่พลังงานสี แดงไหลผ่านเส้นเลือด
ไปยังหัวใจเขา เมื่อพลังรวมกันในหน้าอก มันก็เริ่ มรักษา การเต้นหัวใจที่อ่อนแรง
ของเขาเริ่ มเต้นแรงขึ้น
ในเวลาแค่ชวั่ โมงเดียว หน้าอกเขาหายดี ไม่เหลือแม้แต่รอยแผลเป็ น ถ้าไม่มีใครเห็น
ว่าหัวใจของเขาระเบิด พวกเขาคงไม่เชื่อเหตุการณ์น้ ี
เขากลัน่ ปราณที่ทารกโลหิ ตรวบรวมมาต่อไป เปลี่ยนเป็ นพลังปราณสี ดา ส่ วนหนึ่ง
ไหลเข้าตันเถียนเขา อีกส่วนไหลกลับไปหาทารกโลหิ ต
ผูเ้ ชี่ยวชาญกลัน่ ปราณไม่นอ้ ยกว่า 50 คนโดนกลัน่ และผลักดันจัว๋ ฝานให้ผา่ นกลัน่
ลมปราณขั้นสามและเกือบเข้าสู่ข้นั สี่
บูม! จัว๋ ฝานกับทารกโลหิตทะลวงผ่านขั้นสี่ พร้อมกัน
จัว๋ ฝานมีความสุข มันง่ายมากที่จะเพิม่ พลัง มันต้องใช้เวลาแค่สิบวันเท่านั้น
แต่เมื่อเขาอยากเลื่อนเป็ นขั้นห้า เขาพบว่าปราณที่ทารกโลหิ ตเก็บมาหมดไปแล้ว
เขาอยากพัฒนาต่อ แต่นี่ก็น่าพึงพอใจแล้ว
เขามองออกนอกหน้าต่างที่ทอ้ งฟ้าแจ่มใสและเดินออกไปเพื่อยืดเส้น ตอนนี้ที่ภูเขา
ลมดากาลังมา เขาต้องหาที่ปลอดภัยให้ตระกูลลัว่ หลบ
จัว๋ ฝานเปิ ดประตูไปห้องเขาแต่ก่อนจะได้กา้ วเท้า เสี ยงก็ดงั ขึ้น บางสิ่ งตกลงมาที่เท้า
เขา เขามองดู เห็นลัว่ หยุนชางกาลังลุกขึ้นอย่างเขินอาย
“เจ้าทาอะไร?”จัว๋ ฝานขมวดคิว้
เขาทุ่มความสนใจกับการควบคุมทารกโลหิ ตตลอดคืนและจากนั้นก็บ่มเพาะ เขา
ไม่ได้ให้ความสนใจกับสิ่ งที่เกิดด้านนอกห้องเลย
[บัดซบ!ข้าประมาทขนาดนี้ได้อย่างไร?ถ้ามันเป็ นศัตรู ข้าคงตายไปแล้ว]
เมื่อเห็นเขาดูโกรธ ลัว่ หยุนชางก็ขอโทษ“ข้ากังวลว่าบาดแผลของเจ้าจะแย่ลงและจึง
มารอด้านนอก ตอนนี้ที่เจ้าไม่เป็ นไรแล้ว ข้าก็จะไป”
“หยุดก่อน นี่เจ้ายืนเฝ้าข้าทั้งคืนเลยหรื อ?”จัว๋ ฝานตกใจ
ลัว่ หยุนชางหน้าแดง รี บหมุนตัวหนีดว้ ยความเร่ งรี บ
หัวหน้าผางโผล่หวั ออกมาพอดี เห็นจัว๋ ฝานปลอดภัย และส่ งเสี ยงตะโกนลัน่ “น้อง
ชายจัว๋ เจ้าหายดีแล้ว บาดแผลของเจ้าทาให้พวกเรากลัวมาก คุณหนูยนื เฝ้าหน้า
ประตูเจ้าตลอด เอ๊ะ นางไปไหนแล้ว?”
“ไปแล้ว”
จัว๋ ฝานลูบจมูก พูดอย่างใจเย็น แต่ความอบอุ่นกลับเพิม่ ขึ้นในหัวใจ
[เจ้ามารหัวใจบัดซบ!]
จัว๋ ฝานสาปแช่ง จักรพรรดิปีศาจผูร้ ุ่ งโรจน์จะเกิดความรู ้สึกกับผูห้ ญิงสามัญชนได้
ไง?
[นี่ตอ้ งเป็ นฝี มือของมารหัวใจแน่]
“ใช่แล้ว เฒ่าผาง เจ้ามาได้ทนั เวลาพอดี ไปศาลาเฉี ยนหลงกับข้าหน่อย”
“แล้วคุณหนูกบั …”
“สบายใจได้ หลังเหตุการณ์เมื่อวาน คงไม่มีใครกล้าแตะต้องเรา ถ้าพวกมันไม่กลัว
ว่าจะยัว่ โมโหศาลาเฉียนหลง..”
หัวหน้าผางคิดสักพักและชูนิ้วให้จวั๋ ฝาน ดวงตาของเขาเปล่งประกายด้วยความ
เคารพ เขาไม่เข้าใจแผนของจัว๋ ฝาน แต่ก็ชดั เจนว่าจัว๋ ฝานทาให้คนอื่นเข้าใจผิดคิดว่า
ศาลาเฉียนหลงหนุนหลังตระกูลลัว่
“พ่อบ้านจัว๋ ตอนนี้ขา้ เชื่อมัน่ อย่างเต็มที่แล้ว ถ้าตระกูลลัว่ ไม่มีเจ้าเป็ นพ่อบ้าน เราคง
ถึงฆาตไปแล้ว มันนับเป็ นการเสี ยเปล่าจริ งๆที่ปล่อยให้เจ้าไปกวาดสวนหลังบ้านใน
ตอนนั้น”
จัว๋ ฝานหัวเราะ ตบไหล่หวั หน้าผางพลางส่ ายหัว
[คนคนนั้นไม่ใช่ขา้ ..]
15 นาทีต่อมา ทั้งคู่ก็มาถึงประตูศาลาเฉี ยนหลง ผูค้ ุมด้านหน้าเป็ นคนเดิม แต่ครั้ง
นี้ ทั้งคู่กลับแสดงความเคารพ
“เชิญ ท่านแขกผูม้ ีเกียรติ”
“ว่าไงนะ เจ้าไม่ตอ้ งไปรายงานก่อนหรื อ?”จัว๋ ฝานเยาะเย้ย
หลังหัวเราะโง่ๆ ผูค้ ุมก็รู้วา่ จัว๋ ฝานยังไม่พอใจกับเรื่ องที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้และขอ
โทษ“มันเป็ นเราที่อวดดี ไม่รู้จกั ความยิง่ ใหญ่ของท่าน ท่านทาการค้าหิ นปราณล้าน
ก้อน เราไม่มีสิทธิ์ขวางแขกอย่างท่าน”
“เหอะ!”จัว๋ ฝานแค่นเสี ยงจากนั้นก็พาหัวหน้าผางเข้าด้านใน ทิ้งผูค้ ุมที่ยงั ก้มหัว
ประจบเขา เห็นได้ชดั ว่าพวกเขาไม่พอใจ แต่ก็ยงั สวมรอยยิม้ จอมปลอมบนหน้า
ทั้งสองวิ่งไปหาหลงขุ่ย ครั้งนี้ นางขาดความเคารพ แต่กลับแสดงท่าทีโกรธเกรี้ ยว
ขณะเดินหนี
“อืม เราไปทาให้นางไม่พอใจตอนไหน?”หัวหน้าผางงุนงง
จัว๋ ฝานยิม้
“คุณหนูหลงขุ่ย นี่คือวิธีที่ศาลาเฉียนหลงปฏิบตั ิต่อแขกงั้นหรื อ?”
“ฮึ่ม พวกเจ้านะหรื อแขก?”นางเลิกคิว้ จ้องเขา“เจ้าไม่สมควรเป็ นแขกเมื่อเจ้ากาลัง
หลอกใช้เรา!”
จัว๋ ฝานลูบคาง ยิม้ และพึมพา“ยังเป็ นแค่เด็กสาว และใสซื่อ”
เสี ยงของจัว๋ ฝานแผ่วเบา แต่ก็มากพอไปถึงหูของหลงขุ่ย นางได้รับการปฏิบตั ิราว
กับอัญมณี ของตระกูลมาตลอด ไม่เคยได้รับคาดูถูกเช่นนี้ โดยเฉพาะจากคนที่อายุ
พอๆกับนาง
“จัว๋ ฝาน เจ้าเรี ยกใครว่าเด็ก?”
“เจ้าไง!”จัว๋ ฝานยิม้ “ไม่วา่ จะเป็ นเรื่ องธุรกิจหรื ออะไรก็ตามระหว่างเจ็ดตระกูลใหญ่
ทุกอย่างต้องถูกนามาพิจารณาตอนมองผลกาไร แต่เจ้ากลับโกรธแค่เพราะโดนใช้
ในแผนคนอื่น เจ้าอยูร่ อดมานานขนาดนี้ได้ไง?เทียบกับเจ้า หลงเจี๋ยยังโตกว่า เขารู ้
ว่าข้าใช้เข้าและแค่เดินหนีไปแทน จากที่ขา้ มอบ การยอมรับว่าแพ้ก็เป็ นพลังแบบ
หนึ่ง อย่างน้อยครั้งต่อไปที่ขา้ วางแผนใช้งานเขาก็คงไม่ง่ายขนาดนั้น”
นี่คือครั้งแรกที่หลงขุ่ยได้ยนิ ข้อโต้แย้งแบบนี้และตกตะลึง
นางมาจากบ้านใหญ่ของตระกูลและอยูใ่ นความดูแลของหลงจิ่ว ผูอ้ าวุโสในบ้าน
ใหญ่พูดถึงพรสวรรค์ของนางอย่างมากแต่ก็ยงั ไม่มอบความรับผิดชอบอันหนักอึ้ง
ให้นาง เมื่อนางมาถึงที่นี่ หลงจิ่วก็พูดเหมือนกัน พรสวรรค์นางไม่นอ้ ยไปกว่า
หลงเจี๋ยแต่หลงจิ่วไม่วางใจให้นางรับผิดชอบ
นางไม่เข้าใจ แต่ตอนนี้มนั ดูเหมือนนางจะเริ่ มเข้าใจแล้ว…
“ความรัก ความเกลียดชัง ความใกล้ชิดและการแก้แค้นจะไม่ช่วยเจ้า มีแค่
ผลประโยชน์เท่านั้น”จัว๋ ฝานเห็นดวงตาสับสนของนางแล้วหัวเราะเบาๆ“เรามา
ระบายความคับข้องใจส่วนตัวของเราและคุยเรื่ องธุรกิจกันดีกว่า มันยังเป็ นที่ที่
พรสวรรค์เจ้าได้ฉายแสง”
หลงขุ่ยคิดและพยักหน้า
แต่จากนั้นเสี ยงกระแอมก็ดงั ขึ้น พร้อมด้วยเสี ยงมีอายุ“คุณชายจัว๋ มาคุยกัน”
ทั้งสามหันไปเห็นหลงจิ่วเดินมาพร้อมหลงเจี๋ย แต่หลงเจี๋ยไม่สามารถปกปิ ดควาาม
ตกใจได้ขณะจ้องมองจัว๋ ฝาน
เมื่อวาน เขาเห็นหัวใจของจัว๋ ฝานระเบิดแต่ตอนนี้ เขากลับเดินเหิ นได้เหมือนไม่มี
อะไรเกิดขึ้น ลมหายใจของเขายังสม่าเสมอมาก
[เขาหายดีในคืนเดียว?ได้ไง?]
“ปู่ จิ่ว ท่านจะไม่ให้โอกาสผูเ้ ยาว์เลยหรื อ?”จัว๋ ฝานพูดโดยไม่สนใจท่าทีของหลง
เจี๋ย
หลงจิ่วส่ายหัวพร้อมหัวเราะ“ฮ่าๆๆ แค่จากการคุยกับเจ้า ข้าก็จบด้วยการถูกใช้ แต่
เจ้ายังกล้ามาที่นี่ ถ้าข้ารู ้ธาตุแท้ของเจ้าแต่แรก ข้าคงยึดถือเจ้าเป็ นสัตว์ประหลาดพัน
ปี ที่หลบภัยในตระกูลลัว่ ”
[บ้าจริ ง!นัน่ ใกล้เคียงมาก!]
จัว๋ ฝานฝื นหัวเราะ“ท่านใจดีเกินไป ปู่ จิ่ว ข้าจะไปเทียบกับท่านได้ยงั ไง?”
“พอแล้ว!”หลงจิ่วเปลี่ยนน้ าเสี ยง“ทาไมเจ้าถึงมาที่นี่?”
“ข้ากาลังมองหาบ้านพักที่ปลอดภัยให้ตระกูลลัว่ อาศัย ปุ่ จิ่วรู ้สถานที่ดีๆหรื อไม่?”
หลงจิ่วลูบเครา“ทาไมข้าถึงควรช่วยเจ้า?”
“ง่ายมาก ศาลาเฉียนหลงเป็ นหนี้เรา!แถม..”จัว๋ ฝานหัวเราะอย่างร้ายกาจ“มันจะช่วย
ให้พวกท่านจับตาดูเราได้ง่ายขึ้น”
ดวงตาของหลงจิ่วหรี่ ลงขณะที่หวั ใจของเขาสั่นสะท้านด้วยความตกใจ
[เด็กเวรนี่มองขาดไปหมด นับตั้งแต่ฆ่าโหยวเฉวียนเมื่อวาน ศาลาเฉี ยนหลงก็ต้ งั รับ
ความสัมพันธ์ของเรากับโหยวหมิงกู่ตึงเครี ยดมาก การต่อสู ้อาจแตกหักได้ทุกเมื่อ]
และตระกูลลัว่ ก็คือตัวแปรเพราะพวกเขามีสายสัมพันธ์กบั ศาลาเฉี ยนหลง ไม่มีใคร
กล้ายุง่ กับมัน แต่มนั ยังช่วยให้ตระกูลลัว่ ทาตามใจชอบ การเคลื่อนไหวผิดๆอาจ
กระตุน้ ให้เกิดสงครามระหว่างตระกูลได้
นี่ทาให้หลงจิ่ววางกาลังสอดส่องตระกูลลัว่ แต่จวั๋ ฝานกลับมองออก นี่ทาให้หลงจิ่ว
รู ้สึกหวาดหวัน่
[เจ้าเด็กเวรนี่มีแผนอะไร?]
เขาไม่คิดเลยว่าผูบ้ ม่ เพาะที่มีประสบการณ์นบั ร้อยปี อย่างเขาจะโดนเด็กคนหนึ่งปั่ น
หัว และเขาก็ยงั ไม่เข้าใจภาพรวมทั้งหมดอีก ความรู ้สึกเช่นนี้ไม่ใช่เรื่ องน่า
ประทับใจเลย…
ตอนที่ 25 ปรมาจารย์ค่ายกล
หวีด!
เงาร่ างหนึ่งปรากฏตรงหน้าทั้งคู่ มันคือหลงจิ่ว ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความ
ตื่นเต้น
“ใครกันที่ต้งั ค่ายกลนี้?”
“เอ่อ มัน..”
ทั้งสองมองหน้ากันก่อนหลงเจี๋ยจะตอบ“พ่อบ้านของตระกูลลัว่ จัว๋ ฝาน!”
“ว่าไงนะ เขา?”
หลงจิ่วหันไปมองค่ายกลและยิง่ เขาตรวจสอบ เขาก็ยงิ่ ตกใจ“ผูใ้ ช้ค่ายกลต้องรู ้จกั
ค่ายกลแต่ละตัวเหมือนหลังมือตัวเอง ใช้เวลาหลายปี เพื่อทาความเข้าใจฟ้าดิน ด้วย
วัยของข้า ข้าตั้งได้แค่ค่ายกลระดับสาม แต่เด็กอย่างเขากลับตั้งค่ายกลระดับห้า
ได้?”
หลงจิ่วดูเหมือนจะกาลังถามหลงขุ่ยกับหลงเจี๋ย แต่มนั ดูเหมือนเขากาลังถามตัวเอง
ด้วย ทั้งสองทาได้แค่ส่ายหัว
มันไม่รู้วา่ จัว๋ ฝานเป็ นคนแบบไหน เขายังคงสร้างเรื่ องน่าตื่นตาตื่นใจซ้ าแล้วซ้ าเล่า
แม้กระทัง่ ทั้งสอง ผูเ้ กิดในตระกูลสูงส่ งก็ไม่กล้าดูหมิ่นจัว่ ฝานอีก พวกเขายังรู ้สึก
ด้อยกว่าด้วยซ้ า
“ไปเรี ยกเด็กนัน่ มา เอ่อ ไม่สิ เชิญเขามา ข้าอยากคุยกับเขา”หลงจิ่วยิม้ ไม่หุบ
ทั้งสองประสานมือและทาตามคาสั่งเขา ไม่ชา้ ศาลาในสวนหลังบ้าน หลงจิ่วกาลัง
ริ นชาบนโต๊ะหิน มันใช้เวลาไม่นานก่อนจัว๋ ฝานจะเดินมา ตามด้วยหลงเจี๋ยกับ
หลงขุ่ย
“ฮ่าๆๆ น้องชายจัว๋ เชิญนัง่ ”หลงจิ่วหัวเราะขณะเชิญ
หลงเจี๋ยกับหลงขุ่ยตกใจ
น้องชายจัว๋ ?
หลงจิ่วเป็ นคนมีตาแหน่งสูงในตระกูล เช่นนั้น ทั้งสองจึงเรี ยกเขาว่าลุง แต่คนที่
ภาคภูมิใจอย่างหลงจิ่วกลับเคารพคนแค่ไม่กี่คนในจักรวรรดิเทียนหวี่
แต่การเรี ยกเด็กคนนี้วา่ ’น้องชาย’ทาให้ท้ งั สองนิ่งงัน
จัว๋ ฝานก้าวเข้ามา นัง่ อย่างไม่ลงั เล ในสายตาเขา นี่คือโลกที่ผแู ้ ข็งแกร่ งได้รับความ
เคารพ ถ้ามีพลังพอ ตาแก่นี่ก็จะนับถือเขา
“ทาไมพี่ชายจิ่วถึงเรี ยกข้ามา?”จัว๋ ฝานไม่ใช่คนหัวรั้นและริ นชาให้ตวั เอง เขาดู
เหมือนจะไม่รู้จกั คาว่า’หน้าด้าน’เลย
หลงขุ่ยไม่สามารถตอบสนองได้ หลงเจี๋ยกลอกตา สาปแช่งเขาว่าหน้าด้าน
แต่หลงจิ่วกลับมีความสุข ความสัมพันธ์ของพวกเขาดีข้ ึนและนัน่ เป็ นเรื่ องดีสาหรับ
เขา
“น้องชายจัว๋ ในเมื่อเจ้าเรี ยกข้าว่าพี่ชายจิ่ว ข้าก็จะไม่ออ้ มค้อม ข้าจะพูดตามตรง
สาหรับผูใ้ ช้ค่ายกลระดับห้าในตระกูลต่าต้อยอย่างตระกูลลัว่ นั้น มันถือว่าเสี ยเปล่า
มันจะดีสุดถ้าเจ้าเข้าร่ วมศาลาเฉียนหลง เราจะปฏิบตั ิกบั เจ้าในฐานะปรมาจารย์
แม้กระทัง่ ผูน้ าตระกูลก็ยงั ต้องแสดงความเคารพต่อเจ้า”
หลงขุย่ กับหลงเจี๋ยไม่คิดฝันว่าหลงจิ่วอยากเชิญจัว๋ ฝานมาเป็ นปรมาจาย์ของศาลา
เฉียนหลง
นัน่ คือสถานะที่สูงสุดในศาลาเฉียนหลง สู งยิง่ กว่าผูอ้ าวุโส เด็กที่หลังหูยงั เปี ยกจะ
ได้รับเกียรติเช่นนี้ได้อย่างไร?
แถม จัว๋ ฝานยังเป็ นแค่ผบู ้ ่มเพาะกลัน่ ลมปราณ เจ็ดตระกูลใหญ่ถึงกับเชิญคนแบบนี้
มาเป็ นปรมาจารย์
การขอให้เขาเข้าร่ วมศาลาเฉียนหลงก็เพื่ออนาคตของตระกูล
จัว๋ ฝานจิบชาด้วยรอยยิม้
เขารู ้เจตนาของหลงจิ่วแต่แรกแล้ว ใครจะไม่ต่อสู ้แย่งตัวผูใ้ ช้ค่ายกลระดับห้าบ้างใน
จักรวรรดิแห่งนี้?แม้กระทัง่ จักรพรรดิก็ยงั ต้องแสดงความสุ ภาพต่อเขา
เขาเล็งเห็นสิ่ งนี้ไว้แต่แรก
“น้องชายจัว๋ จะว่ายังไง?”หลงจิ่วถามอีกครั้ง
จัว๋ ฝานยิม้ “ข้ามีเงื่อนไขเดียว”
“ถ้ามันอยูใ่ นอานาจของศาลาเฉียนหลง เจ้าจะขออะไรก็ได้”หลงจิ่วแสดงความ
ยินยอม
“แม้กระทัง่ ให้นางมาเสิ ร์ฟชาข้า นวดเท้าข้า และอุ่นเตียงให้ขา้ งั้นหรื อ?”จัว๋ ฝานชี้
หลงขุ่ย
แก้มของหลงขุ่ยแดงด้วยความโกรธ“ฝันไปเถอะ”
หลงจิ่วจาต้องส่ายหัวด้วยความลาบากใจ“มันเป็ นไปไม่ได้กบั เสี่ ยวขุย่ ”
“ฮ่าๆๆ ข้าแค่ลอ้ เล่น ข้ามีคุณหนูแล้ว ข้าจะมองคนอื่นไปทาไม?”ดวงตาของจัว๋
ฝานทอประกาย“ข้าอยากให้สองพี่นอ้ งลัว่ ...ปลอดภัยตลอดไป”
จัว๋ ฝานหยุด
หลงจิ่วแสดงความชื่นชม เขาไม่คิดว่าเงื่อนไขของจัว๋ ฝานจะแค่น้ ี ความทุ่มเท
ดังกล่าวทาให้เกิดความเคารพจากคนสามคนรอบตัวเขา
แม้กระทัง่ หลงขุ่ยก็ยงั มองเขาในอีกด้าน
“ข้าตกลง ตราบเท่าที่ศาลาเฉียนหลงยังอยู่ ตระกูลลัว่ ไม่ใช่แค่รุ่นนี้เท่านั้น แต่
ลูกหลานของตระกูลลัว่ จะอยูอ่ ย่างสงบสุ ขไปตลอด”
จัว๋ ฝานยิม้ จิบชาอีกครั้ง
“งั้นจากนี้ไป เจ้าก็คือปรมาจารย์ของศาลาเฉี ยนหลง ข้าจะรายงานมันกับตระกูลและ
สามวันให้หลัง ข้าจะให้อาเจี๋ยพาเจ้าไปบ้านใหญ่”
“รอเดี๋ยว!”
จัว๋ ฝานยกมือขึ้น“ข้าไม่ตกลง”
“ว่าไงนะ?แต่ก่อนหน้านี้..”หลงจิ่วตื่นตระหนก“น้องชายจัว๋ เจ้าเล่นอะไร?”
จัว๋ ฝานใช้น้ าเสี ยงจริ งจัง“ถ้ามันเป็ น 15 นาทีก่อน ข้าคงตกลงไปโดยไม่ลงั เล แต่
ตอนนี้…”
“ตอนนี้?”หนวดเคราของหลงจิ่วสั่น
จัว๋ ฝานส่ายหัว ยิม้ อย่างลึกลับขณะที่เสี ยงเปลี่ยนเป็ นเย็นชา“แม่นางหลง จาสิ่ งที่ท่าน
พูดได้หรื อไม่?”
จัว๋ ฝานกาหมัด“ภายในสิ บปี ข้าจะทาให้ตระกูลลัว่ ยืนอยูเ่ หนือเจ็ดตระกูลใหญ่!”
เขากระดกชาจนหมด กระแทกถ้วยชากับโต๊ะก่อนจากไป
หลงขุ่ยมองตามเขาด้วยความรู ้สึกแปลกๆ
มันเป็ นไปไม่ได้สาหรับตระกูลเล็กที่จะเติบโตจนเหนือเจ็ดตระกูลใหญ่ในสิ บปี ต่อ
ให้เขาจะเป็ นผูใ้ ช้คา่ ยกลระดับห้าก็ตาม ตาแหน่งของเจ็ดตระกูลใหญ่ไม่ใช่อะไรที่
เขาลาพังจะเอาชนะได้
แต่ความมัน่ ใจของจัว๋ ฝานก็ทาให้นางหวัน่ ใจ
“เสี่ ยวขุ่ย เจ้าพูดอะไรกับเขา?”หลงจิ่วหันไปมองทั้งสอง จากสี หน้าของจัว๋ ฝาน เขา
รู ้วา่ จัว๋ ฝานไม่ได้โกหก งั้นก่อนหน้าก็ตอ้ งมีเรื่ องเกิดขึ้น
หลงขุ่ยเอาแต่จอ้ งแผ่นหลังของจัว๋ ฝาน หลงเจี๋ยจึงพูดขึ้นแทน
หลงจิ่วส่ายหัวหลังได้ยนิ “ข้าเฝ้าสอนเจ้าว่าอย่าดูถูกคนอื่น เจ้าดูถูกตระกูลลัว่ และ
พวกเขาก็ตอ้ งไม่อยูเ่ ฉยแน่”
“แต่..สิ่ งที่เขาพูดไม่มีวนั เป็ นไปได้”หลงเจี๋ยพึมพา
หลงจิ่วลูบเครา“ตระกูลลัว่ มีผใู ้ ช้ค่ายกลระดับห้า ต่อให้มนั จะไม่เหนือกว่าเจ็ด
ตระกูลใหญ่ มันก็ยงั เป็ นที่รู้จกั ไปทัว่ มันดีกว่าที่จะตีสนิทกับพวกเขา”
“เราตีสนิทจนเกือบได้เขามาเป็ นปรมาจารย์…”หลงจิ่วถอนหายใจ จ้องหลงขุ่ยเขม็ง
สาหรับจัว๋ ฝาน เขาเดินไปหาลัว่ หยุนชาง แต่ความคิดกลับหมุนไม่หยุด
เขาสามารถทาให้มารหัวใจสงบได้อย่างสมบูรณ์ แต่เลือกไม่ทาเพราะคาพูดของ
หลงขุ่ย
[ฝัน?ถ้าเราไม่แม้แต่จะฝั่น ทางเลือกของเราก็ลว้ นขึ้นอยูก่ บั โชคชะตา]
ผูบ้ ่มเพาะปี ศาจเดินไปบนเส้นทางที่ทา้ ทายสวรรค์ สู ้เพื่อชะตากรรมของตัวเอง จัว๋
ฝานจึงเกลียดมากตอนมีคนบอกเขาว่าเป้าหมายใดที่เขามีเป็ นแค่ฝัน
เขาต้องพิสูจน์ให้ทุกคนเห็นว่าแม้แต่ตระกูลล่มสลายก็สามารถไปถึงจุดสู งสุ ดได้สัก
วันหนึ่ง เขาไม่ได้ช่วยตระกูลลัว่ แค่เพราะมารหัวใจอีก แต่เพราะเส้นทางของเขาใน
ฐานะผูบ้ ่มเพาะปี ศาจ
[ไม่มีอะไรในโลกนี้ที่เป็ นไปไม่ได้!ถ้าสวรรค์ขวางทางข้า ข้าก็จะทาลายมัน ชะตา
กรรมของข้าขึ้นอยูก่ บั ข้า ไม่ใช่สวรรค์]
วันนั้นจะมาถึงเมื่อเขาสร้างตระกูลล่มสลายให้กลายเป็ นตระกูลที่ยงิ่ ใหญ่สุดในโลก!
ตราบเท่าที่จกั รพรรดิปีศาจ จัว๋ อี้ฝานอยูน่ ี่ ก็ไม่มีอะไรเป็ นไปไม่ได้
ปัง!
จัว๋ ฝานกระแทกประตูดว้ ยความโกรธ
ลัว่ หยุนไห่ ลัว่ หยุนชาง กับหัวหน้าผางตกใจ ลัว่ หยุนชางลังเลก่อนรวบรวมความ
กล้ามาพูดกับเขา“จัว๋ ฝาน ปู่ จิ่วต้องการอะไร?”
“เขาเชิญข้าให้เข้าร่ วมกับศาลาเฉียนหลง”
สี หน้าของทั้งสามสลดลง แม้จะรู ้สึกท้อแท้ในใจ ลัว่ หยุนชางก็ยงั ฝื นยิม้ ออกมา
“ยินดีดว้ ย ศาลาเฉียนหลงจะต้องมอบอนาคตแสนรุ่ งโรจน์ให้กบั เจ้ามากกว่าตระกูล
ลัว่ เป็ นแน่”
นางเดาได้วา่ พรสวรรค์ของจัว๋ ฝานในฐานะผูใ้ ช้ค่ายกลคงต้องตาเจ็ดตระกูลใหญ่
ตระกูลลัว่ ไม่มีทางรั้งคนแบบนี้เอาไว้ได้
จัว๋ ฝานตะคอก“ทาหน้าสลดทาไมกัน?ข้าปฏิเสธไปแล้ว”
“ว่าไงนะ?”
แม้จะตกใจ แต่ก็มีความสุข“ทาไม?”
“แค่เพราะ ข้าจะอยูใ่ นห้องข้า!”จัว๋ ฝานเดินหนีไปโดยไม่ตอบ แต่ก่อนเขาจะปิ ด
ประตู เขาก็พูดเสี ยงเย็น“คุณหนู อย่ายุง่ เกี่ยวกับเรื่ องของตระกูลลัว่ ในอนาคตอีก ไม่
ว่าจะเล็กหรื อใหญ่”
ลัว่ หยุนชางพยักหน้าอย่างเหม่อลอย ทาไมเขาถึงพูดเรื่ องนี้ข้ ึนมา?
จากนั้นจัว๋ ฝานก็ดูเหมือนจะคุยกับนางแต่ก็ยงั พูดกับตัวเองด้วย
“จากนี้ไป ข้าคือพ่อบ้านตระกูลลัว่ ในสิ บปี ข้าจะพาตระกูลลัว่ ไปอยูเ่ หนือศาลา
เฉียนหลง!”
เขาทิ้งคาพูดสุดท้ายไว้ให้ท้งั สามตกใจ...
ตอนที่ 27 จับโจร
หวือ!
รุ่ งอรุ ณมาถึง จัว๋ ฝานโอบกอดสาวงามไว้สองนาง ผูค้ ุม้ กันผงะตอนเห็นพ่อบ้านคนนี้
ที่ปิดประตูบ่มเพาะถึงสิ บวันปรากฏตัว
บางคนยังแซว“พ่อบ้านจัว๋ เมื่อคืนท่านคงเหนื่อยแย่!”
หลงขุย่ ดันผ่านมาและเห็นเขากับสาวงามสองนาง นางขมวดคิ้ว กลอกตาขณะเดิน
ออกไป นางไม่สนใจเขาขณะปากยังบ่น”ผูช้ ายก็เหมือนกันหมด’
จัว๋ ฝานไม่สนใจว่าพวกเขาจะเข้าใจผิดและโยนทั้งสองเข้าห้องเขา ปิ ดประตูและนัง่
บนเก้าอี้
“โอ้ย!”
เสี่ ยวซีได้สติจากการล้มกระแทกพื้นและขยี้ตา“นี่คือที่ไหนกัน?”แแต่เสี ยงตะโกน
ของนางก็หยุดเมื่อสายตาพบกับผูห้ ญิงอีกคน“คุณหนู ท่านไม่เป็ นอะไรนะ?”
ผูห้ ญิงคนนั้นนอนไม่ขยับบนพื้น
จัว๋ ฝานยิม้ ขยับนิ้วและคืนอิสรภาพให้นาง
ผูห้ ยิงคนนั้นดีดตัวขึ้น เอื้อมมือไปจับข้อขา ควักมีดออกมาแทงใส่ คอของจัว๋ ฝาน
แต่ กลับมีแค่เสี ยงร้องครวญครางขณะที่มีดหยุดด้านหน้าลาคอของเขา
จัว๋ ฝานชื่นชมนาง“ฝี มือดี แต่นนั่ ไม่ได้ผลกับข้า ข้าเชิญเจ้ามาเพื่อทาให้เรื่ องราว
กระจ่างชัด ถ้าเจ้าบริ สุทธิ์ใจ ข้าจะปล่อยเจ้าไป”
“แถม มันดีกว่าถ้าเจ้าไม่คิดแว้งกัดข้าอีก”จัว๋ ฝานดึงมีดออกจากมือนาง จากนั้นก็
เหลือบมองเรื อนร่ างนาง“โอ้ เราต้องทาให้แน่ใจว่าเจ้าไม่มีอะไรซ่อนไว้อีก”
จัว๋ ฝานทาท่าลามก
นางหน้าแดง“เจ้ากล้า?”
มือของเขาหยุด ขณะที่จวั๋ ฝานจ้งอตานาง“นัน่ ก็ข้ ึนอยูก่ บั เจ้า”
จากนั้นน้ าเสี ยงของเขาก็เปลี่ยนไป“เจ้าเป็ นใคร?มาทาอะไรในเมืองเนตรสายลม?”
นางไม่สนใจเขา
แคว้ก!
จัว๋ ฝานฉีกชุดตรงเอวนางและโยนทิ้งลงพื้น
“อ้า!”
ความโกรธของนางระเบิด ดวงตาของนางดูเหมือนจะพ่นไฟออกมา แต่จวั๋ ฝานก็ไม่
สนใจ
เสี่ ยวซีวิ่งมาและชกจัว๋ ฝานด้วยหมัดน้อยๆของนาง“เจ้าสารเลว กล้าดียงั ไงถึงทา
แบบนี้กบั คุณหนู!”
อีกมือของจัว๋ ฝานขยับเบาๆ และชุดของเสี่ ยวซีส่วนหนึ่งก็ตกลงบนพื้นเช่นกัน นาง
ตกตะลึงไปชัว่ ขณะก่อนถอยหลังกลับ กอดตัวนางแน่นด้วยน้ าตาที่เอ่อล้น
จัว๋ ฝานถามด้วยน้ าเสี ยงสงบดัง่ เดิม“เจ้าเป็ นใคร?มาทาอะไรในเมืองเนตรสาย
ลม?”
นางเม้มปากเป็ นคาตอบ
เสื้ อผ้าของนางถูกฉีกอีกครั้งก่อนจัว๋ ฝานจะถามซ้ า“เจ้าเป็ นใคร?มาทาอะไรในเมือง
เนตรสายลม?”
ความโหดร้ายของจัว๋ ฝานคล้ายกับเครื่ องจักรไร้หวั ใจที่นาความกลัวมาสู่ นาง
สุดท้ายนางก็คลายกราม“ข้าคือลูกสาวบุญธรรมของเจ้าภูเขาลมดา เหล่ย ยูถ่ ิง ข้ามา
เมืองเนตรสายลมเพื่อทาลายตระกูลลัว่ ”
“ยังไง?”ใบหน้าของจัว๋ ฝานยังไร้อารมณ์ราวกับมันไม่เกี่ยวข้องกับเขา นี่ทาให้
เหล่ยยูถ่ ิงยิง่ กลัว ชายคนนี้ไม่ดูเหมือนมนุษย์เลย
“โหยวหมิงกู่จะเบี่ยงความสนใจของผูค้ ุม้ กัน ขณะที่เราลอบเข้ามา”
จัว๋ ฝานพยักหน้าพอใจ เขารู ้เรื่ องนี้แต่แรก และแค่ถามลองใจ
คาถามต่อไปเป็ นสิ่งที่เขาอยากรู ้สุด
“เจ้ามีความสัมพันธ์ยงั ไงกับโหยวหมิงกู่?พวกเขาได้อะไรโดยการช่วยเหลือเจ้า?”
เหล่ยยูถ่ ิงหน้าเสี ย“ข้าไม่รู้”
จัว๋ ฝานจ้องนาง และพบว่าคาตอบนางเป็ นความจริ ง“เจ้าติดต่อกับโหยวหมิงกู่ได้
ยังไง?ใครเป็ นคนกลาง?”
ดวงตาของเหล่ยยูถ่ ิงสัน่ ไหว แต่ปากกลับเม้มแน่น
จัว๋ ฝานเดาได้แต่ยงั อยากได้ยนิ มันจากนาง ดังนั้นเขาจึงฉีกเสื้ อของเหล่ยยูถ่ ิง
ร่ างกายนางพลันเผยต่อหน้าจัว๋ ฝาน ทิ้งไว้แค่เศษผ้าสี แดงเพื่อปกป้องยอดเขาของ
นาง
น้ าตาของเหล่ยยูถ่ ิงไหลหยด มือของจัว๋ ฝานอยูใ่ กล้กบั เศษผ้าสี แดงนั้นมากขึ้น
ขณะที่เสียงของเขาลดต่าลง“นี่คือโอกาสสุ ดท้ายที่จะรักษาศักดิ์ศรี ของเจ้า ถ้าเจ้าไม่
ตอบ ข้าจะให้กลุ่มชายฉกรรจ์ดา้ นนอกเข้ามา”
“เจ้าสารเลว!”เหล่ยยูถ่ ิงก่นด่า
“ข้าจะนับสาม สอง หนึ่ง…”ยิง่ เขานับ มือของเขายิง่ เข้าใกล้นาง
เหล่ยยูถ่ ิงกัดปากแน่นจนเลือดไหล นางร้องไห้แต่ไร้เสี ยงออกมา
“เจ้ากล้าหาญมาก!”จัว๋ ฝานพยักหน้าและกาลังจะกระชากชุดแต่เสี่ ยวซีพลันตะโกน
ขึ้นก่อน“อย่า!ข้าขอร้องเจ้า อย่ารังแกคุณหนูเลย มันเป็ นศิษย์พี่หยางที่ติดต่อกับ
โหยวหมิงกู่”
“เขาเป็ นใคร?”จัว๋ ฝานแสยะยิม้ ชัว่ ร้าย เหล่ยยูถ่ ิงอยากตะโกนหยุดเสี่ ยวซี แต่จวั๋ ฝาน
ก็หา้ มไว้
เสี่ ยวซีเห็นคุณหนูตอ้ งทรมานและพูดออกมา“เขาเป็ นศิษย์ของท่านเจ้าภูเขา หยาง
หมิง ท่านเจ้าภูเขาได้ทาสัญญาแต่งงานระหว่างศิษย์พี่หยางกับคุณหนู แต่วนั หนึ่ง
ผูน้ าตระกูลลัว่ ลัว่ เจิ้งหนานกลับฉวยโอกาสตอนเขาเผลอ ทาร้ายเขาจนบาดเจ็บ
สาหัส เขาจึงนอนเป็ นอัมพาต ไม่แม้แต่จะพูดได้..”
“งั้น เจ้าก็คิดจะเล่นงานตระกูลลัว่ คืน?”จัว๋ ฝานยิม้ “นักฆ่าต้องชดใช้ และการแก้
แค้นก็ตอ้ งได้รับการชาระสิ นะ?”
“แล้วไงต่อ?”
เสี่ ยวซีลงั เลแต่เมื่อเห็นจัว๋ ฝานขยับมือเข้าใกล้หน้าอกของเหล่ยยูถ่ ิง นางก็รีบพูด“เรา
แพ้การเผชิญหน้ากับผูค้ ุม้ กันของตระกูลลัว่ แต่จากนั้นศิษย์พี่ก็ได้ทาข้อตกลงกับ
พ่อบ้านซุน เขาทางานกับเราจากภายในและล้มตระกูลลัว่ จากนั้นคุณหนูตระกูลลัว่
ก็หนีไปและเราก็พลาดกับนาง จากนั้นศิษย์พี่หยางถึงพบว่าเจ้าอยูน่ ี่กนั หมดและขอ
ความช่วยเหลือจากโหยวหมิงกู่….”
“ดี”
มือของจัว๋ ฝานยังคงนิ่ง“เจ้ารู ้ได้ไงว่าเจ้าภูเขาถูกลอบโจมตีโดยลัว่ เจิ้งหนาน?เจ้า
เห็นกับตาหรื อ?”
“ศิษย์พี่หยางเห็น!”
“ศิษย์พี่หยางยังบอกเจ้าว่าฝ่ ามือมังกรหวนกลับสามารถรักษาเจ้าภูเขาได้สินะ?”จัว๋
ฝานเลิกคิ้ว ขณะที่เสี่ ยวซีพยักหน้า นางประหลาดใจที่พบว่าเขาพูดถูก
ด้วยภาพที่ชดั เจน จัว๋ ฝานจึงถอนมือจากหน้าอกของเหล่ยยูถ่ ิง
แต่ทว่า เสี ยงแผ่วเบากลับดังจากด้านนอก“จัว๋ ฝาน เจ้าอยูห่ รื อเปล่า?”
ลัว่ หยุนชางเข้ามาข้างในพร้อมกับลัว่ หยุนไห่และหัวหน้าผาง แต่ก็ตอ้ งผงะ
สาวงามสองคนที่เสื้ อผ้าฉีกขาดอยูด่ า้ นใน โดยมีมืออันแสนชัว่ ร้ายของจัว๋ ฝานอยู่
ด้านหน้าหน้าอกของสาวคนหนึ่ง ลัว่ หยุนไห่อา้ ปากค้าง แต่สายตากลับหยาดเยิม้
ลัว่ หยุนชางรี บปิ ดตาน้องชายนาง ตะโกนใส่ หวั หน้าผาง“เอาตัวนายน้อยออกไป”
หัวหน้าผางพยักหน้าขณะแบกลัว่ หยุนไห่ออกไป แต่ไม่วายหันมามองจัว๋ ฝานด้วย
รอยยิม้ แบบที่ผชู ้ ายทุกคนต่างเข้าใจ
“พ่อบ้านจัว๋ !”
ลัว่ หยุนชางโกรธ’นี่คือศาลาเฉียนหลง ทาไมเจ้าถึงสร้างปั ญหา?”
จัว๋ ฝานยักไหล่“ทุกอย่างที่ขา้ ทาก็เพือ่ ตระกูลลัว่ ”
“เพื่อตระกูลลัว่ ?”
ลัว่ หยุนชางหัวเราะด้วยความโกรธ“เจ้านาสาวสองคนมาเล่นด้วยและบอกว่ามันเพื่อ
ตระกูลลัว่ ?เจ้าไม่ได้บอกว่าเจ้ากาลังแข็งแกร่ งขึ้นหรื อไง?ไหนเจ้าบอกว่าจะพา
ตระกูลลัว่ ให้เหนือกว่าเจ็ดตระกูลใหญ่ภายในสิ บปี ?นี่คือวิธีการของเจ้าหรื อ?”
จัว๋ ฝานตกตะลึง ลัว่ หยุนชางยึดมัน่ ด้วยศักดิ์ศรี และคุณธรรมตลอดเวลา แม้จะเป็ น
ตอนโกรธ ทาไมจู่ๆวันนี้นางถึงเสี ยความสงบทั้งหมดไป?
จัว๋ ฝานส่ายหัว“ถ้าเจ้ารู ้วา่ พวกนางเป็ นใคร เจ้าจะไม่พูดแบบนั้น”
ลัว่ หยุนชางไม่เชื่อ
“พวกนางมาจากภูเขาลมดา และข้ากาลังสอบปากคาพวกนาง”จัว๋ ฝานหัวเราะเยาะ
สองสาว“วิธีน้ ีได้ผลสุดกับผูห้ ญิง แม้กระทัง่ พวกโจรก็ตาม”
“ว่าไงนะ พวกนางมาจากภูเขาลมดา?”
ดวงตาของลัว่ หยุนชางแดงก่าขณะที่ระเบิดพลังออกมา ชกใส่ เหล่ยยูถ่ ิง“เอาพ่อของ
ข้าคืนมา”
จัว๋ ฝานจับมือนุ่มๆของนาง“ใจเย็นๆ ข้าเชื่อว่าความขุ่นเคืองใจของตระกูลลัว่ และ
ภูเขาลมดาเชื่อมโยงกัน เจ็ดตระกูลใหญ่อาจอยูเ่ บื้องหลังเรื่ องนี้”
“ว่าไงนะ?”
ไม่เพียงแค่ลวั่ หยุนชาง แม้กระทัง่ เหล่ยยูถ่ ิงกับเสี่ ยวซีก็ยงั ตกตะลึง
ทั้งตระกูลลัว่ กับภูเขาลมดาเป็ นแค่มดต่อหน้าเจ็ดตระกูลใหญ่ ทาไมพวกเขาต้องทา
อะไรให้ยงุ่ ยากเพื่อปิ ดซ่อนเจตนาทั้งๆที่สามารถจัดการได้ดว้ ยปลายนิ้ว?
จัว๋ ฝานยังไม่เข้าใจเช่นกัน แต่เขาก็ยงั ปล่อยเหล่ยยูถ่ ิงไป
“คุณหนูเหล่ย ข้ามีเรื่ องอยากขอ”จัว๋ ฝานก้มหัว“ข้าอยากให้เจ้าพาข้าไปภูเขาลมดา
ข้าอยากไปสื บหาสาเหตุ”
“ฮึ่ม ไม่มีทางที่เจ้าจะเข้าภูเขาลมดาได้”เหล่ยยูถ่ ิงแค่นเสี ยง
จัว๋ ฝานยิม้ ให้ลวั่ หยุนชาง“คุณหนู ข้าขอฝ่ ามือมังกรหวนกลับหน่อย”
“ทาไม?”
ลัว่ หยุนชางนามันออกมา ถ้าคนอื่นขอ นางคงไม่หยิบออกมาเร็ วขนาดนี้ แต่
เนื่องจากจัว๋ ฝานคือผูใ้ ช้ค่ายกลระดับห้า เขาคงไม่สนใจแค่วิชายุทธ์ระดับจิตวิญญาณ
จัว๋ ฝานยิม้ “คุณหนูเหล่ย นี่คือฝ่ ามือมังกรหวนกลับที่เจ้าต้องการ แต่นี่คือวิชายุทธ์
มันไม่สามารถรักษาแผลของเจ้าภูเขาได้ ข้าถึงได้ขอเจ้าให้พาข้าไปภูเขาลมดาเพื่อ
ตรวจสอบ มีโอกาสสูงที่หยางหมิงจะหลอกเจ้ามาตลอด เราต้องทาให้เรื่ องราว
ชัดเจน ไม่ง้นัั ตระกูลลัว่ กับภูเขาลมดาจะโดนบดขยี้ดว้ ยเจ็ดตระกูลใหญ่”
“ศิษย์พี่หยางเป็ นคนดี ไม่ใช่คนขี้โกหก”เสี่ ยวซีพูด
จัว๋ ฝานมองแค่เหล่ยยูถ่ ิง“หยางหมิงจะทาให้พอ่ บ้านตระกูลลัว่ แปรพักตร์ได้อย่างไร
หลังรับใช้ตระกูลลัว่ มาหลายปี และยังติดต่อกับโหยวหมิงกู่ตลอดเวลา?เหล่ยยูถ่ ิง
เจ้ารู ้จกั คู่หมั้นเจ้าดีแล้วงั้นหรื อ?”
คาพูดของจัว๋ ฝานจี้หวั ใจของเหล่ยยูถ่ ิงและความสงสัยก็ก่อตัว นางรับแท่งหยกของ
ฝ่ ามือมังกรหวนกลับมา และพยักหน้า
เนื่องจากเขามอบวิชายุทธ์ให้นาง ซึ่งเป็ นสิ่ งที่สืบทอดมาหลายชัว่ อายุคน นางจึงพบ
ความผิดปกติและเห็นด้วย ยิง่ ไปกว่านั้น ภูเขาลมดาเป็ นบ้านนาง จัว๋ ฝานก็แค่คนคน
เดียว ไม่มีทางที่เขาจะใช้เล่ห์เหลี่ยมได้ที่นนั่
จัว๋ ฝานพอใจ แต่ก็เปล่งเสี ยงออกมาด้วยความลาบากใจ“แม่นางเหล่ย ระวังอย่าเป็ น
หวัดเสี ยล่ะ”
“อ้า!”
ตอนนี้นางถึงรู ้ตวั ว่าพ่อบ้านผูช้ วั่ ร้ายได้ฉีกชุดนางและทาได้แค่ใช้สองมือปกปิ ด
ลัว่ หยุนชางกับเสี่ ยวซีผลักจัว๋ ฝานออกไปทางประตู“ออกไป!”
ประตูกระแทกปิ ดด้านหลังเขาขณะที่สามสาวยิม้ ให้กนั แต่จากนั้นมันก็ทาให้พวก
นางรู ้วา่ เรื่ องราวนี้ยงั ซับซ้อนมาก พวกนางยังเป็ นศัตรู กนั และรี บลบรอยยิม้
จากนั้นเสี ยงของจัว๋ ฝานก็ดงั ขึ้นจากด้านนอก“แม่นางเหล่ย ครั้งหน้าอย่าลืมสวม
เสื้ อผ้าให้มากกว่านี้นะ”
เหล่ยยูถ่ ิงอายจนตาแดง ใบหน้าของนางร้อนผ่าวไปหมด
ตอนที่ 29 เข้ าภูเขาลมดา
หญิงสาวกับชายชราเดินไปตามถนนป่ า
นางตัวสูง น่าหลงใหล มีกลิ่นหอมเหมือนผีเสื้ อ ชายชราไว้เคราแพะสี ขาว แต่ดวงตา
กลับเต็มไปด้วยความร้ายกาจ
ทั้งสองมาถึงตีนเขาและมองยอดเขา สาวงามจ้องผูอ้ าวุโสแต่น้ าเสี ยงกลับเจือไปด้วย
ความโกรธ’จัว๋ ฝาน เจ้าควรทาตัวให้ดี ถ้าข้าพบว่าเจ้ามีเจตนาร้ายต่อภูเขาลมดา ข้าจะ
ไม่ปล่อยเจ้าไป”
“ฮ่าๆ ใจเย็นๆ อย่าลืมว่าตาแก่คนนี้มาเพื่อตรวจสอบเท่านั้น ยิง่ ไปกว่านั้น ชายคน
เดียวจะไปทาอะไรได้?”เสี ยงหัวเราะของชายชราดังไปถึงสวรรค์
เหล่ยยูถ่ ิงแค่นเสียง ไม่สนใจเขา“และถ้าข้าพบว่าเจ้าทาร้ายเสี่ ยวซีแม้แต่เส้นผม ข้าก็
จะจบชีวิตเจ้า”
“สบายใจได้ ข้าจับนางเป็ นตัวประกันเพราะเราไม่ไว้ใจกัน ในแง่หนึ่ง ข้าต้องการ
หลักประกัน ส่วนในอีกแง่..”จัว๋ ฝานพูดด้วยน้ าเสี ยงลึกลับ“มันเพื่อตัวเจ้าเอง”
“เพื่อข้า?”
เหล่ยยูถ่ ิงไม่เข้าใจ แต่คาตอบเดียวที่นางได้รับคือการส่ ายหัว
ทั้งสองปี นขึ้นไปเงียบๆ ครึ่ งทาง พวกเขาก็มาถึงจุดตรวจแรก
“นัน่ ใคร?”
ชายแข็งแกร่ งกระโดดมาขวางทาง แต่เมื่อเขาเห็นเหล่ยยูถ่ ิง เขาก็กม้ หัว“อ่า คุณหนู
นี่เอง ไม่ใช่วา่ ท่านไปเมืองเนตรสายลมหรอกหรื อ ทาไม..”
“ข้ามีธุระ!”
เหล่ยยูถ่ ิงเชิดคาง เดินไปโดยไม่เหลียวแลชายคนนั้น
“เขาเป็ นคนของหยางหมิง”จัว๋ ฝานกระซิบ“บอกข้าที ถ้างานเจ้าในเมืองเนตรสายลบ
เป็ นความลับ ทาไมโจรทัว่ ไปถึงรู ้เรื่ องนี้?”
เหล่ยยูถ่ ิงขมวดคิว้
ความไว้วางใจที่ไม่สั่นคลอนก่อนหน้านี้ของนางโดนจัว๋ ฝานขยี้ซ้ าแล้วซ้ าอีก นาง
เองก็เริ่ มสังเกตเห็นพฤติกรรมที่ไม่สอดคล้องมากมายของหยางหมิง อาจกล่าวได้วา่
นางกับเขาเพิ่งพบกัน เขาจับตาทุกการเคลื่อนไหวของนาง แต่นางกลับทาตัวชิน
เหมือนมันเป็ นเรื่ องปกติ แต่ตอนนี้นางรู ้สึกถึงอันราย
“เจ้าจะเห็นเอง เมื่อเราไปถึง หยางหมิงจะมาต้อนรับเจ้า”จัว๋ ฝานยิม้ ขณะเร่ งความเร็ ว
เหล่ยยูถ่ ิงมองตามเขาด้วยความสงสัย
พวกเขาผ่านจุดตรวจหลายจุดก่อนไปถึงยอดเขา ตอนนี้พวกเขามายืนด้านหน้าประตู
ค่ายภูเขาลมดา เนื่องจากจัว๋ ฝานแอบอ้างเป็ นชายชราและถูกพามาโดยเหล่ยยูถ่ ิง จึง
ไม่มีใครถามอะไรกับเขา
แต่เมื่อพวกเขาก้าวเท้าข้ามประตู ชายคนหนึ่งก็ปรากฏ
เขาสูงสง่า แต่มีรอยยิม้ ชัว่ ร้ายประดับบนใบหน้าหล่อเหลา จัว๋ ฝานรู ้ได้แต่แรกเห็นว่า
นัน่ คือหยางหมิง
“เห็นไหม ทุกการกระทาของเจ้าโดนรายงานกลับมา”จัว๋ ฝานเลิกคิ้วให้เหล่ยยูถ่ ิง
เหมือนเด็กที่ชนะการเดิมพัน
แต่เหล่ยยูถ่ ิงไม่มีอารมณ์เล่นกับเขา แต่กลับสวมสี หน้าเคร่ งขรึ มแทน
จัว๋ ฝานทาให้นางสงสัยทุกย่างก้าวโดยเฉพาะอย่างยิง่ ว่าหยางหมิงอาจเป็ นสายจาก
โหยวหมิงกู่
นางไม่อยากเชื่อมันเพราะเขาคือคู่หมั้นที่พอ่ บุญธรรมตระเตรี ยมให้นาง มันยาก
สาหรับนางที่จะเปลี่ยนมุมมองที่มี
แต่ความสงสัยเหล่านั้นเป็ นผลมาจากคาพูดของจัว๋ ฝานตลอดทาง
เหล่ยยูถ่ ิงกัดปาก นางมองหยางหมิงด้วยสายตาซับซ้อน
“น้องยูถ่ ิง เจ้าควรอยูใ่ นเมืองเนตรสายลมไม่ใช่หรื อ?ทาไมถึงกลับมาอย่าง
กะทันหันเล่า?”หยางหมิงเข้าหานางด้วยรอยยิม้ และหันไปมองจัว๋ ฝาน“และนี่คือ..”
เหล่ยยูถ่ ิงลังเล“ศิษย์พี่ ศาลาเฉียนหลงไม่ใช่กลุ่มคนที่เราสามารถตอแยได้ แม้คน
ของโหยวหมิงกู่ก็ไม่ควรไว้วางใจ แผนการนี้อนั ตรายเกินไป ข้าจึงทิ้งคนให้คอย
สังเกตการณ์”
สี หน้าของหยางหมิงเปลี่ยนไป แต่ก็หายไปอย่างรวดเร็ ว แต่ก็มากพอให้จวั๋ ฝาน
สังเกตเห็นจิตสังหารในดวงตาเขา
“น้องยูถ่ ิง ความเมตตาของอาจารย์หนักประดุจภูเขา เราจะไม่มอบชีวิตเราให้เขาได้
อย่างไร?เราจะเห็นแก่ตวั กันได้อย่างไร?นอกจากนี้ เราไม่ควรล้างแค้นให้อาจารย์
หรื อ?”
“ข้ารู ้ แต่วา่ ….”เหล่ยยูถ่ ิงขมวดคิ้ว“เราไม่สามารถมองข้ามชีวิตของพี่นอ้ งเราได้ นี่
คือนักหลอมโอสถระดับสองที่ขา้ เชิญมาช่วยพ่อบุญธรรม เราจะยุติการแก้แค้นนี้
เมื่อเขาหายดี”
จัว๋ ฝานรี บประสานมือ“ฮ่าๆๆ ตาแก่คนนี้เร่ ร่อนไปทัว่ โลกและรักษาโรคร้ายมานับ
ไม่ถว้ น ไม่มีบาดแผลหรื อโรคร้ายใดที่เล็ดรอดสายตาข้าไปได้..”
‘ฮึ่ม ถ้าเจ้าสุดยอดขนาดนั้น เจ้าจะมาอยูแ่ ถวนี้ทาไม?’หยางหมิงคิด
หยางหมิงพูดแทรกจัว๋ ฝาน“น้องยูถ่ ิง มีแค่ฝ่ามือมังกรหวนกลับถึงสามารถรักษาแผล
ได้ เจ้าไม่เชื่อข้ารึ ?”
เหล่ยยูถ่ ิงนึกถึงช่วงเวลาที่ใช้กบั หยางหมิงและหัวใจก็สับสนไปหมด
จัว๋ ฝานยืนคัน่ กลางระหว่างทั้งั สองและถามหยางหมิง“น้องชาย ให้ขา้ ได้ลองเถอะ
ข้าคือหมอ”
“ไสหัวไป!”
หยางหมิงโกรธและสะบัดฝ่ ามือออกไป จัว๋ ฝานรู ้สึกได้ถึงพลังของมันแต่ไม่หลบ
ฝื นรับการโจมตี
ปัง!
แม้จะไม่ใช้วิชายุทธ์ แต่ฝ่ามือของผูบ้ ่มเพาะหลอมกระดูกขั้นต้นก็มากพอจะทาให้
เขากระอักเลือด
“ท่านโจมตีเขาทาไม?!”เหล่ยยูถ่ ิงตะโกน
จัว๋ ฝานฝื นยืนขึ้นขณะกระอักเลือดออกมาอีกกอง“ตาแก่คนนี้ไม่สามารถรับการทุบตี
ได้ คุณหนู ข้าต้องขอโทษด้วย แต่ขา้ ขอปฏิเสธข้อตกลงก่อนหน้านี้ ข้าควรรู ้แต่แรก
ว่าพวกโจรนั้นคุยไม่ได้”
“เจ้าพูดว่าไงนะ?”
หยางหมิงโกรธและตบอีกครั้ง แต่เหล่ยยูถ่ ิงขวางเขาไว้
“ข้าเชิญเขามา ถ้าท่านอยากตีเขา ท่านจะต้องผ่านข้าไปก่อน”
“ฮึ่ม งั้นก็ให้เขาลองรักษา แต่ถา้ เขาทาให้อาจารย์ยงิ่ แย่ เขาจะไม่ได้ออกไปแบบมี
ชีวิต”หยางหมิงสะบัดแขนเสื้ อ เดินออกไปด้วยความโกรธ
เหล่ยยูถ่ ิงรู ้สึกผิดและจ้องจัว๋ ฝาน“มันเป็ นความผิดของเจ้า ศิษย์พี่ถึงเมินข้า ข้ามันโง่
เองที่เชื่อเจ้า ไม่มีทางที่ศิษย์พี่จะเป็ นคนทาร้ายพ่อบุญธรรมไปได้”
“คุณหนู พ่อบุญธรรมท่านไม่ได้สอนวิธีตดั สิ นคนให้เจ้าหรื อ?”จัว๋ ฝานเช็ด
เลือดออกจากปากด้วยรอยยิม้ “แต่นี่ถือว่าสมบูรณ์แบบ”
เหล่ยยูถ่ ิงตกใจ แต่ก็สงสัย
“ตอนเจ้าคุยกับบางคน เจ้าต้องอย่าสนใจสิ่ งที่พวกเขาพูด แต่ให้ดูการแสดงออก”
จัว๋ ฝานแสยะยิม้ ชัว่ ร้าย“เหตุผลที่เขาหยุดข้าก่อนหน้านี้เพราะเขาไม่รู้ระดับของข้า
ต้องขอบคุณฝ่ ามือนี้ เขาถึงเดาพลังข้าได้ และจึงปล่อยข้าให้ผา่ น เจ้าบอกข้าทีวา่ เขา
ห่วงใยหรื อไม่”
เหล่ยยูถ่ ิงนึกย้อนไป การกระทาทั้งหมดของเขาสอดคล้องกับที่จวั๋ ฝานพูดจริ ง จนถึง
ตอนที่เขาจากไป หยางหมิงยังยิม้ อ่อนให้นาง
[หรื อว่า…]
เหล่ยยูถ่ ิงไม่กล้าสรุ ป ถ้านางทาแบบนั้น หัวใจของนางคงเจ็บปวดเกินรับได้และคง
ไม่สามารถหยุดตัวเองจากการเผชิญหน้ากับหยางหมิงได้ ตอนนั้น ความสัมพันธ์
ของทั้งคู่คงไม่เหลือ
จัว๋ ฝานตบไหล่นาง“มา พาข้าไปหาพ่อบุญธรรมของเจ้า”
“เจ้าคนขี้โกง!แค่แสดงเป็ นหมอก็พอแล้ว มีประเด็นอะไรให้ตอ้ งไปเจอเขา”เหล่ยยูถ่ ิ
งแทบควบคุมอารมณ์ไม่ได้
จัว๋ ฝานยิม้ ขณะยักไหล่“ตอนเจ้าแสดง เจ้าต้องทาให้ดี ยิง่ ไปกว่านั้น ละครเรื่ องนี้ยงั
ไม่จบ”
ด้วยคาพูดสุดท้าย จัว๋ ฝานจึงเดินไปและเหล่ยยูถ่ ิงก็ตาม
ขณะเดินผ่าน สายตานับร้อยก็จบั จ้องพวกเขา
เหล่ยยูถ่ ิงรู ้สึกไม่สบายใจอย่างมาก ดวงตาที่เคยเต็มไปด้วยความเคารพกลับมีแค่
ความระวัง
ทั้งสองเข้าห้องของเจ้าภูเขา เห็นหยางหมิงด้านใน เขาถือชามข้าวต้ม ป้อนอาหารให้
ชายชราบนเตียง
“หึ ข้าจะให้เจ้ารับผิดชอบต่อเรื่ องที่เกิดขึ้นกับอาจารย์”
หยางหมิงทุบชามลงบนโต๊ะ จากนั้นก็นงั่ ลงด้านข้างเพื่อสังเกต
จัว๋ ฝานหัวเราะด้านในขณะตรวจชายชรา
เมื่อนิ้วของเขาแตะเอวของชายชรา เขาก็ใส่ ปราณลงไป และสิ่ งที่เขาเห็นก็ทาให้เขา
ตกตะลึง
“เขาไม่มีบาดแผลภายนอก”จัว๋ ฝานส่ ายหัว
หยางหมิงหลอกตา“จาเป็ นต้องพูดด้วยเหรื อ?”
“และก็ไม่ใช่ท้งั ภายใน”
ดวงตาของหยางหมิงหรี่ ลง เขากามือแน่น
เขาคิดว่าจัว๋ ฝาน ผูบ้ ่มเพาะกลัน่ ลมปราณขั้นสี่ คงไม่กล้าพูดอะไรมาก แต่ความเป็ น
จริ งได้พิสูจน์แล้วว่าเขาผิด
จิตสังหารของหยางหมิงแผ่ออกมา!
“ถ้าท่านพ่อไม่ได้บาดเจ็บ แล้วทาไมเขาถึงขยับตัวหรื อพูดไม่ได้?”เหล่ยยูถ่ ิงสงสัย
การวินิจฉัยของจัว๋ ฝาน คิดว่าเขาแค่แสดง
[เจ้าจะอธิบายยังไงว่าผูเ้ ชี่ยวชาญหลอมกระดูกกลับขยับตัวไม่ได้ท้ งั ๆที่ไม่มีแผล?]
จัว๋ ฝานเกาจมูก“ตาแก่คนนี้มีสิ่งแปลกปลอมอยูใ่ นตัว”
ปัง!
หยางหมิงทุบโต๊ะขณะที่ชายชราบนเตียงจ้องจัว๋ ฝาน เขาอยากพูด แต่ก็ไม่มีแรง
แต่สายตาที่เต็มไปด้วยอารมณ์ของเขากลับบอกทุกอย่าง..
“ไร้สาระ!”
หยางหมิงคาราม พุง่ ตัวไปกระชากจัว๋ ฝานออกมา ขณะที่เหล่ยยูถ่ ิงตกตะลึง
“ศิษย์พี่ เกิดอะไรขึ้น?”
หยางหมิงหันไปมองเหล่ยยูถ่ ิง“ศิษย์นอ้ ง เจ้ากาลังปิ ดบังอะไรจากข้าหรื อเปล่า?”
เหล่ยยูถ่ ิงผงะแต่ก็ส่ายหัว“ข้าเนี่ยนะ?”
หยางหมิงแค่นเสี ยง“ศิษย์นอ้ ง หลังอยูด่ ว้ ยกันมานาน เจ้าไม่สามารถโกหกข้าได้
หรอก”
“เจ้าต้องปิ ดบังข้าแน่!”
เหล่ยยูถ่ ิงรู ้สึกได้ถึงอันตรายเบื้องหลังรอยยิม้ ของหยางหมิง ราวกับมีอสรพิษร้าย
กาลังจ้องนาง บังคับให้นางต้องถอยกลับ
หยางหมิงถาม“ศิษย์นอ้ ย เสี่ยวซีอยูไ่ หน?”
“ข้าให้นางไปทางาน”เหล่ยยูถ่ ิงสวน
หยางหมิงพยักหน้าด้วยความพึงพอใจ แต่วินาทีต่อมา ดวงตาของเขาก็ทอประกาย
ชัว่ ร้าย ขณะส่งฝ่ ามือออกไป ฝ่ ามือทรงพลังกระแทกหน้าอกของนาง ส่ งนางลอย
ออกไป
เลือดถูกพ่นกลางอากาศ
จากนั้นหยางหมิงก็กดปุ่ มบนเตียงและประตูกบั ดักก็เปิ ดด้านใต้เหล่ยยูถ่ ิง
จัว๋ ฝานตกใจและหนี แต่มือแสนว่องไวของหยางหมิงก็ได้คว้าคอเขา โยนเขาลงไป
ในหลุม จากนั้นก็ปิดประตู
ชายชราตัวสัน่ จากความโกรธเมื่อเห็นทั้งสองตกลงไปในกับดัก
ปัง!
ตัวของเหล่ยยูถ่ ิงกระแทกกับพื้นถ้ า แต่หลังจากเสี ยงกระแทก มันก็เป็ นเลือดของ
นางที่ถูกพ่นตามมา
“ไม่คิดเลยว่าเด็กนี่จะมีประตูกบั ดักด้วย”จัว๋ ฝานมาถึงพื้นและรู ้สึกถึงบางสิ่ งนุ่มๆใน
ฝ่ ามือ“ทาไมพื้นถึงนุ่มจัง?”
“สารเลว!ลุกออกไปนะ!”
เสี ยงแหลมบาดหูเขา จัว๋ ฝานถึงรู ้ตวั ว่าเขาอยูบ่ นตัวเหล่ยยูถ่ ิง โดยที่สองมือวางบน
หน้าอกนาง
เขารี บวิง่ ไป พูดด้วยความเขินอาย“ขอโทษด้วย มันเป็ นอุบตั ิเหตุ..”
เหล่ยยูถ่ ิงหน้าแดง แต่ไม่เถียง
นางยืนขึ้น“หยางหมิง เจ้าคือคนที่อยูเ่ บื้องหลังเรื่ องทั้งหมดนี้สินะ!”
“ฮ่ๆๆ..”
เสี ยงหัวเราะชัว่ ร้ายของหยางหมิงดังจากด้านบน“น้องยู่ ข้ารู ้วา่ การกลับมาของเจ้าน่า
สงสัย เจ้าถึงขั้นนานักหลอมโอสถระดับสองมาด้วย ข้าจึงคิดได้วา่ เจ้าคงเริ่ มสงสัย
ข้า”
“ทาไมเจ้าถึงทาแบบนี้?ท่านพ่อปฏิบตั ิต่อเจ้าด้วยดีมาตลอด”เหล่ยยูถ่ ิงรู ้สึกเหมือน
ใจสลาย
หยางหมิงตอบ“ข้ามีแผนของข้า ตาแก่นี่ไม่มีความหมายอะไรต่อข้า ข้าเองก็ไม่อยาก
รี บจัดการเจ้านัก แต่เจ้ากลับรนหาที่เอง”
น้ าตาไหลอาบแก้มของเหล่ยยูถ่ ิง นางกระอักเลือดอีกครั้ง
จัว๋ ฝานส่ายหัว ไม่ซ้ าเติมนาง[เจ้าทาได้แค่ตาหนิตวั เอง] แต่เนื่องจากเขาต้องเล่นให้
จบ เขาจึงยังสวมบทบาทหมอ
“น้องชาย ข้าไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องด้วยเลย ปล่อยข้าไปเถอะ ข้าบริ สุทธิ์’”
หยางหมิงหัวเราะ
“ตาแก่บดั ซบ ถ้าเจ้าไร้ประโยชน์ มันคงไม่ต่างว่าจะฆ่าเจ้าหรื อไม่ น่าเสี ยดายที่เจ้า
ดันเก่งจนพบอาการของตาแก่นนั่ ”
“อาการ?อาการอะไร?ข้าแค่คิดว่าเขาไม่ได้ขยับตัวมานานจนเส้นยึดเท่านั้นเอง
และอยากมอบยาคลายเส้นให้เขา!”จัว๋ ฝานบอก“นี่คือวิธีที่ขา้ หาเลี้ยงชีพตัวเอง
ทาไม…”
หยางหมิงลูบหน้าผาก
[บัดซบ นี่ขา้ เข้าใจผิดไปเองหรื อนี่!]
เขามองว่าชายชรามีฝีมือ แต่ความจริ งเขากลับเป็ นแค่พวกต้มตุ๋น[สุ ดท้าย ชายชรา
ระดับกลัน่ ลมปราณจะมาไปมีฝืมืออะไรได้?]
หยางหมิงส่ายหัว เสี ยใจกับการกระทาที่บุ่มบ่ามของเขา เขาอยากให้เหล่ยยูถ่ ิง
ทางานให้เสร็จ แต่ตอนนี้เขาคงต้องทามันเอง
“มันเป็ นเจ้าที่ทาลายทุกอย่าง!”หยางหมิงคาราม“เมื่อข้ากลับมา ข้าจะจัดการกับพวก
เจ้าสองคน!”
“เห้ย ดูให้ดี อย่าให้ใครเข้ามาเด็ดขาด”
“ครับ!”
จากนั้นจัว๋ ฝานก็ได้ยนิ ยามสองคนขานรับตรงประตูและหยางหมิงก็เดินออกไป
“เห้ น้องชาย ข้าไม่ใช่คนเดียวที่หาเลี้ยงชีพแบบนี้นะ!ปล่อยข้าไปเถอะ”
จัว๋ ฝานตะโกนอีกสองสามครั้งแต่ไม่ได้รับการตอบกลับและแน่ใจว่าหยางหมิงไป
แล้ว
เขาหันไปหาเหล่ยยูถ่ ิง พบว่านางนัง่ เหม่ออยู่ นางเพิ่งพบว่าคู่หมั้นนางเป็ นคนละคน
โดยสิ้นเชิงและไม่ได้รู้สึกอะไรกับนางเลย ถึงขั้นเต็มใจฆ่านาง ไม่วา่ จะเป็ นผูห้ ญิง
คนไหนก็คงรู ้สึกใจสลาย
จัว๋ ฝานลูบเคราปลอมๆ“เจ้าไม่ต่างจากคุณหนูของข้านัก หลังจากนี้ เจ้าควรแบ่งปั น
ความเจ็บปวดของกันและกันหลังรู ้จกั กัน”
“ฮึ่ม หลังจากนี้?มันยังไม่แน่ใจเลยว่าเราจะรอด”
รอยยิม้ ของจัว๋ ฝานเต็มไปด้วยความมัน่ ใจ“ทุกอย่างเป็ นไปตามแผนของตาแก่คนนี้
ทาใจให้สบาย เราจะออกไปกันคืนนี้ แต่ถา้ เจ้าอยากตาย เจ้าก็สามารถอยูเ่ ฉยๆได้”
เหล่ยยูถ่ ิงตะคอก“ถ้าข้าตาย ข้าจะลากเจ้าลงไปกับข้า”
จัว๋ ฝานหัวเราะขณะหลับตา รอให้ค่าคืนมาถึง
เหล่ยยูถ่ ิงหน้ามุ่ย แต่ก็พบว่าการเถียงกับจัว๋ ฝานได้บรรเทาความเจ็บปวดภายในและ
มีบางอย่างผุดขึ้นมา…
ยามค่าคืน จันทร์เสี้ยวลอยบนฟ้าเหนือภูเขาลมดา โจรมากมายกาลังหลับ ยกเว้นยาม
ในถ้ ามืด จัว๋ ฝานอยูใ่ กล้กาแพง ลืมตาขณะเหล่ยยูถ่ ิงกาลังนอนหลับอยูข่ า้ งหลัง
เขาชี้นิ้ว และแสงสีแดงก็สว่างจากตัวเหล่ยยูถ่ ิง ลอยตรงหน้าจัว๋ ฝาน
มันคือทารกโลหิต
จัว๋ ฝานไม่ไว้ใจเหล่ยยูถ่ ิงแม้จะมีขอ้ ตกลงร่ วมกัน เขาจึงจับเสี่ ยวซีเป็ นตัวประกันและ
วางทารกโลหิตไว้ในตัวนาง
ถ้านางทาผิดครั้งเดียว เขาจะจบนางทันที
มันเป็ นโชคดีที่การกระทาของเหล่ยยูถ่ ิงเป็ นไปตามคาสั่ง แต่ตอนนี้มนั ถึงเวลาที่
ทารกโลหิ ตต้องแสดงพลัง
ทารกโลหิ ตทาราวกับมันไม่เห็นพ่อมาหลายวัน มันรี บเอาตัวมาถูแก้มจัว๋ ฝาน เขายิม้
ก่อนดวงตาจะฉายแววอามหิต
ทารกโลหิ ตรู ้วา่ เขาต้องการอะไรและบินออกไป ผนังหิ นหนาไม่ได้ขดั ขวางมันเลย
ในเวลานี้ ป่ าบนภูเขาเงียบสงบเป็ นพิเศา กลุ่มโจรกาลังสนุกกับความฝันในห้องพวก
เขา
แต่แสงสี แดงกลับสว่างวาบภายในตัวคนหนึ่ง จากนั้นก็อีกคน รอยยิม้ มีความสุ ข
ก่อนหน้านี้จางหายไปและในไม่ชา้ ก็ไร้ชีวิต
ความเร็วของทารกโลหิตน่ากลัว เก็บกวาดโจร 20 คนในหนึ่งลมหายใจ เมื่อมัน
จากไป ห้องนี้ก็ไร้ชีวิต
ในทานองเดียวกัน ทารกโลหิ ตท่องไปทัว่ ภูเขาลมดา พรากทุกสิ่ งมีชีวิตระหว่างทาง
เป้าหมายสุดท้ายของมันคือทหารยามสองคนที่ประตูห้องเจ้าภูเขา
ซวบ!
ทหารยามคนหนึ่งเห็นคู่หูโดนทาร้ายด้วยไฟสี แดง“มีบางอย่างในตัวเจ้า!”
ทหารยามอีกคนตัวแข็ง ไม่รับรู ้วา่ เกิดอะไรขึ้น แต่จากนั้นเสี ยงของจัว๋ ฝานก็ดงั จาก
ภายในตัวเขา“ปล่อยเราออกไป”
หัวใจของทหารยามตื่นตระหนก ทาไมเสี ยงของคนที่ติดอยูด่ า้ นใต้พวกเขาจึงดังจาก
ตัวของคู่หูเขา?
ก่อนพวกเขาจะได้เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น ทารกโลหิ ตก็สูบเลือดเพื่อนตรงหน้าเขาจน
แห้ง ไม่เหลืออะไรนอกจากฝุ่ นผง จากนั้นก็เข้าตัวทหารยามอีกคน
ยามกลัวแทบตายจนร้องไม่ออก
ตอนนั้น เสี ยงของจัว่ ฝานดังจากในตัวเขา“ปล่อยเราออกไป!”
มันเต็มไปด้วยพลังที่ไม่สามารถปฏิเสธได้ เข่าของเขาอ่อนแรง ขณะที่กางเกงของ
เขาเปี ยกไปหมด
“นายท่าน โปรดรอสักครู่ ข้าจะรี บไปปล่อยท่านออกมา!”เขาร้อง
ใครก็ตามที่เห็นคู่หูกลายเป็ นฝุ่ นคงไม่เหลือความกล้าอีก ทหารยามรี บไปเปิ ดกลไก
ครื่ น!
ประตูกลไกเปิ ดและแสงสว่างก็ส่องลงไป
เหล่ยยูถ่ ิงสะดุง้ ตื่นและมองจัว๋ ฝานข้างๆ“ถ้าเจ้าอยากรอด ก็ตามข้ามา”
จากนั้นเขาก็กระโดดขึ้นไป
เหล่ยยูถ่ ิงทึ่ง แต่คาพูดของเขาก็ทาให้นางโกรธ“ฮึ่ม ข้าจะไม่ยอมง่ายๆหรอก”
จากนั้นนางก็กระโดดตามเขาไป...
บทที่ 31 หนอนไหมหิมะบ่อเย็น
ทัง้ สองกลับถึงห้องนายภูเขาอย่างปลอดภัย เมื่อยามเห็นทัง้ สองคน เขาก็คกุ เข่าลง
อ้อนวอนขอความเมตตา “คุณลุงและหญิงสาว ปล่อยฉันเถอะ ฉันถูกฉาวไจ๋ข่มขืน
ฉันด้วย...โอ้ ไม่ โดยหยางหมิง ไอ้สารเลวนั่นบังคับให้ฉนั ...”
"ปี ศาจ!"
ทันใดนัน้ ใบหน้าของเขาก็เคร่งขรึม Zhuo Fan พูดอย่างเย็นชา: "พวกเราผู้
ปลูกฝังอสูรมักจะสังเวยสัตว์ประหลาด ไม่วา่ จะเป็ นการโจมตีหรือการป้องกัน สัตว์
ประหลาดมีบทบาทสาคัญ คุณรูไ้ หมว่าทาไมฉันถึงพูดก่อนหน้านีว้ ่าชายชราคนนีม้ ี
สิ่งแปลกปลอม ร่างกาย แล้วหยางหมิงจะลงมือกับเราเหรอ?”
พัฟ!
"ฮ่าฮ่าฮ่า......"
“ท่านพ่อ พูดได้แล้ว!”
เมื่อเล่ยอวี่ถิงเห็นดังนัน้ เธอก็รบี เข้าไปจับมือชายชราไว้แน่น เธอหลั่งนา้ ตาและ
รูส้ กึ ตื่นเต้นมาก แต่ Zhuo Fan ขมวดคิว้ และพึมพา: "ให้ตายเถอะ ชายชราคน
นีไ้ ม่สามารถเคลื่อนไหวได้เป็ นเวลานาน และเลือดของเขาก็แข็งตัว จะใช้เวลาหนึ่ง
ปี ครึง่ ในการฟื ้ นตัว และเขาก็ช่วยไม่ได้ในระยะสัน้ ระยะยาว มันเสียเวลา”
"หยุด!"
"คุณไม่รูอ้ ะไรเลย!"
Zhuo Fan สาปแช่งอย่างไร้ความปราณี จากนัน้ ก็พบกล่องเล็ก ๆ และใส่
แมลงเข้าไปอย่างระมัดระวัง ในเวลาเดียวกัน เขาได้บีบแก่นเลือดของเขาออกมา
สองสามหยดแล้วหยดเข้าไปข้างใน จากนัน้ ปิ ดฝาแล้วใส่ไว้ในอ้อมแขนของเขาด้วย
ความพึงพอใจ
"ไม่ตอ้ งการ!"
ระหว่างทางฉันเห็นศพเกลื่อนไปทั่วหมู่บา้ น ทุกคนเสียชีวิตอย่างสงบสุขมาก
โดยไม่มีการแสดงออกถึงความเจ็บปวด แต่ความสงบสุขนัน้ ทาให้ทงั้ สองคน
หวาดกลัวมากยิ่งขึน้
เมื่อมองดูความสงบที่อยู่ตรงหน้าเขา ดวงตาของชายชราเต็มไปด้วยความกลัว
และความชื่นชม
“คุณ...เป็ นคนทาเรื่องใหญ่...”
บทที่ 32 คนจากสานักงานใหญ่
สิบวันต่อมา Zhuo Fan และ Lei Yuting แอบย่องกลับเข้าไปในลานเล็ก ๆ
ของ Qianlong Pavilion
“คุณคือ... หยุนซาง?”
"อะไร?"
"พ่อ!"
“อาจารย์แห่งขุนเขา!”
"ฮะ?"
ตะลึง!
ทุกคนต่างตกใจและมองหน้ากัน สงสัยว่าเขาจะทาอะไร...
ศาลาเฉียนหลงสาขาเมืองเฟิ งหลินมีประตูทางเข้าสูงเหมือนกันและมียามสอง
คนเหมือนกัน Zhuo Fan เดินตรงเข้าไปข้างในและไม่มีใครกล้าหยุดเขา
“พี่จ่วิ !” Zhuo Fan ตะโกนขณะที่เขาเดิน มองหาตาแหน่งของ Long
Jiu
จุ๊!
“เฮ่เหอเหอ...พี่โจว ทาไมคุณถึงมาหาฉันเรื่องนี?้ ”
ทันทีท่เี ขามาถึงหลงจิ่ว เขาก็ยมิ ้ แต่ในไม่ชา้ รอยยิม้ ก็เปลี่ยนสีและค่อยๆ
กลายเป็ นความมืดมน: "แต่ฉนั อยากจะเตือนคุณว่า ถ้าวันนีค้ ณ ุ พูดอะไรเล็กน้อย
ฉันจะไม่ถือเรื่องนีเ้ บา ๆ เรา"
Zhuo Fan อดไม่ได้ท่จี ะแตะจมูกของเขา และยิม้ อย่างไม่ผกู มัด:
"ปรมาจารย์จาก Netherworld Valley มาถึงแล้วและกาลังจะบุกโจมตีท่นี ่ี
นี่เป็ นเรื่องใหญ่หรือเล็ก?"
“ถ้ามันเป็ นเรื่องจริง แน่นอนว่ามันเป็ นเรื่องใหญ่!”
อย่างไรก็ตาม ก่อนที่ Long Jiu จะพูด เสียงที่ผนั ผวนมากขึน้ ก็ดงั มาจาก
เก้าอีด้ า้ นหลังเขา จากนัน้ เก้าอีท้ งั้ สองก็คอ่ ยๆ หมุนไป และออร่าที่น่าสะพรึงกลัว
มากกว่า Long Jiu ก็กดเข้าหา Zhuo Fan ทันที
พวกเขาทัง้ สามตกตะลึงเมื่อได้ยินสิ่งนี ้
“นี่คืออะไร?” เล่ยอวี่ถิงถาม
“ยาฟื ้ นฟู!”
“อะไรนะ?” เล่ยอวี่ถิงตกใจและมองดูขวดด้วยความประหลาดใจ
เธอยังรูเ้ กี่ยวกับยาฟื ้ นฟู ซึง่ เป็ นยาเกรดสามที่มีราคาหินวิญญาณหลายแสน
ก้อน แม้ว่าพวกเขาจะปล้นภูเขาวายุทมิฬเป็ นเวลาหนึ่งปี แต่พวกเขาอาจไม่
สามารถปล้นศิลาจิตวิญญาณนับพันได้ แต่ตระกูลหลัวกลับโยนยาอายุวฒ ั นะอัน
ลา้ ค่าเช่นนีอ้ อกไปอย่างไม่ตงั้ ใจ
ตระกูลหลัวรวยขนาดนัน้ เลยเหรอ?
ดูเหมือนจะสัมผัสได้ถึงสิ่งที่อยู่ในใจของเธอ หลอหยุนชางตบมือเธอแล้วพูด
ด้วยรอยยิม้ : "พี่สาวยู่ถิง ไม่ตอ้ งกังวล ศาลาเฉียนหลงเป็ นหนีเ้ รา 10 ล้าน นา้ ยา
อมฤตเกรดสามจะถือว่าเป็ นดอกเบีย้ " เข้าใจแล้ว! "
สิบล้าน?
เอ่อฮะ!
“จูโอฟาน!” โหยวหมิงพูดทุกคา
"ใช่!"
“โจวฟาน เกิดอะไรขึน้ ?”
“เจี๋ยเจี๋ย...”
ดวงตาสีทองสายฟ้าสีม่วง?
เมื่อได้ยินสิ่งนี ้ Zhuo Fan ก็อดไม่ได้ท่จี ะประหลาดใจ เขาไม่คาดคิดว่าจะมี
ผูค้ นในโลกมนุษย์ท่ฝี ึ กฝนพลังเวทย์มนตร์เช่นนี ้
"ฮ่าฮ่าฮ่า......"
เมื่อ Jian Fan ได้ยินสิ่งที่เขาพูด เขาไม่รูส้ กึ ละอายเลย แต่เขากลับหัวเราะ
อย่างภาคภูมิใจและพูดว่า "นั่นเป็ นเพราะคุณโง่ ใครจะตาหนิคณ ุ ได้ ตอนนัน้ คุณ
เป็ นหนึ่งในผูท้ ่เี ก่งที่สดุ ในศาลาเฉียนหลงด้วย ดวงตาสีทองสายฟ้าสีม่วงของคุณ
ตอนนีค้ ณ ุ ไม่มีการสนับสนุนแล้ว ฉันเกรงว่าเขาถูกผลักไสให้อยู่ในตาแหน่งต่าสุด
ในฐานะหนึ่งในเก้าผูอ้ าวุโส เขาทาได้เพียงปกป้องเมืองเฟิ งหลินในดินแดน
ชายแดนนีเ้ ท่านัน้ มันไร้สาระ”
“เจียนฟาน!”
คาราม!
เสียงคารามของมังกรดังไปทั่วโลก และมังกรทองในมือของหลงจิ่วก็รบี วิ่ง
ออกไปราวกับว่ามันยังมีชีวิตอยู่ เขาเปิ ดฟั นและกรงเล็บของเขาราวกับว่าเขา
ต้องการฉีกศัตรูตรงหน้าให้เป็ นชิน้ ๆ
"อิอิอิ...นี่ไม่ใช่การฆ่าคุณนะ แต่..."
"ไม่ดี!"
"เริ่มปฏิบตั ิ!"
หวด!
“อาวุธวิญญาณระดับสาม ดาบมังกรที่น่าภาคภูมิใจ?”
เอ่อฮะ!
แสงสีทองพุ่งออกไปที่ดา้ นข้างของชายสองคนในชุดคลุมสีดา และในทันใดนัน้
ก็มีเสียงฟ้าร้องดังขึน้ ท้องฟ้าทัง้ หมดภายใต้แสงสีทองนี ้ ถูกแบ่งออกเป็ นสองซีก
อย่างเห็นได้ชดั และใช้เวลานานกว่าสิบวินาทีในการกลับมารวมกันอีกครัง้
อาวุธวิญญาณนีค้ มมากจนสามารถตัดผ่านอากาศได้
"ดี!"
บูม!
ดวงตาหรี่ลงเล็กน้อย ชายชราผมบลอนด์และชายชราผมสีแดงจ้องมองตรงไป
ข้างหน้า แต่พวกเขาไม่ได้มองเขา แต่มองคนที่อยู่บนไหล่ของเขา...
กลืนกินอีกาผี!
โจวฟานพึมพา...
บทที่ 35 ดวงตาสีทองสายฟ้ าสีม่วง
“นั่นคือ... ดวงตาสีทองสายฟ้าสีม่วงของฉัน?”
บูม!
มีเสียงดังกึกก้องบนท้องฟ้าเหมือนม้านับพันควบม้า หลงจิ่วบินกลับหัว
เหมือนว่าวที่มีสายหักท่ามกลางแสงสีม่วง และเลือดเต็มปากก็อดไม่ได้ท่จี ะพ่น
ออกมา
เมื่อเห็นฉากนี ้ ชายชราผมบลอนด์และชายชราผมสีแดงต่างก็กงั วลและรีบไป
หา Jian Fan พวกเขารูอ้ ยู่ในใจว่าอีกาผีตวั นีถ้ กู ควบคุมโดย Jian Fan ตราบ
ใดที่ Jian Fan ถูกจัดการ จะไม่มีใครสั่งการอีกาผีนีไ้ ด้
เสี่ยงโชค!
หากพวกเขาไม่สามารถชนะได้ในวันนี ้ ศาลาเฉียนหลงจะเสียหน้า
“สัตว์ประหลาดตัวหนึ่งบวกกับดวงตาสีทองสายฟ้าสีม่วงที่ถกู ขโมยมา
ต้องการเอาชนะฉันทัง้ สามคน อีแร้ง คุณหยิ่งเกินไป” ชายชราผมบลอนด์ถอน
หายใจด้วยความโล่งอก ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยแสงสีทอง และเขาก็ เจตนาฆ่า
แผ่กระจายออกมาอย่างไม่สะทกสะท้านและเห็นได้ชดั ว่าเขาโกรธอย่างแท้จริง
เอ่อฮะ!
“วันนีฉ้ นั อยากจะแสดงให้คณ
ุ เห็นว่าฉันได้ช่ือของฉันมาว่า Golden
Dragon Scissor ได้อย่างไร”
คาราม!
เสียงคารามของมังกรชัดเจนดังก้องไปทั่วท้องฟ้า และในท้องฟ้ายามค่าคืนที่มืด
มิด Jian Fan และอีกสามคนสามารถเห็นผีหวั มังกรขนาดใหญ่ปรากฏขึน้
รอบตัวชายชราผมบลอนด์
บูม แสงสีม่วงพุ่งออกมาอีก!
ว้าวว้าว...
“พี่สาม!”
คาราม!
“ให้ตายเถอะ ศาลาเฉียนหลงของคุณสามารถปรับแต่งมอนสเตอร์เพื่อลอบ
โจมตีได้จริง ๆ…”
"เดิน!"
Jian Fan กัดฟั นรูว้ ่าตอนนีเ้ ขาเสียเปรียบ และเขาจะไม่สามารถได้เปรียบ
ใดๆ หากเขายังคงต่อสูต้ ่อไป เขาจึงตัดสินใจอย่างรวดเร็วและบินหนีไปพร้อมกับ
ผูช้ ่วยสองคน
"ไล่ล่า!"
"ฆ่า!"
เอ่อฮะ!
เมื่อเห็นบุคคลหนึ่งปรากฏตัวขึน้ เหล่าโจรในภูเขาวายุทมิฬก็อดไม่ได้ท่จี ะ
แข็งตัวและหยุด หยางหมิงก้าวไปข้างหน้า มองดูจวั ฟานอย่างเย็นชา และยกมุม
ปากขึน้ อย่างชั่วร้าย: "คุณมาจากตระกูลหลัวเหรอ?"
Zhuo Fan พยักหน้าและพูดอย่างใจเย็น: "ฉันเป็ นแม่บา้ นของตระกูล
Luo Zhuo Fan"
"ใช่!"
“นี่...นี่คือพลังเวทย์มนตร์ท่เี หนือกว่าที่สดุ !”
ดวงตาของ Yang Ming สั่นไหวอย่างไม่แน่นอน เมื่อเขามองไปที่ Zhuo
Fan อีกครัง้ ความดูถกู ครัง้ ก่อนก็หายไป และเขากลับมีสีหน้าเคร่งขรึมแทน: "คุณ
เป็ นใคร? ไม่มีทางที่คนเช่นคุณจะมีอยู่ในตระกูล Luo "
“อ้าว คุณเหรอ?”
คุณจะรักษาคนแบบนีไ้ ว้ได้อย่างไร?
"อะไรนรก?"
ให้ตายเถอะ ครอบครัวของฉันโกงฉัน!
ไม่ใช่ว่าเด็กคนนีท้ าได้เพียงลอบโจมตีและความแข็งแกร่งของเขาไม่ดีนกั หรือว่า
เขามีพลังเวทย์มนตร์เช่นนีไ้ ด้อย่างไร? เมื่อมังกรตัวนีพ้ ่งุ ลงมา ทุกคนที่น่ีจะแตก
เป็ นชิน้ ๆ
"หยุด!"
“เจี๋ยเจี๋ย...”
ด้วยการหัวเราะเบา ๆ ชายในชุดคลุมสีดาก็บินลงมาจากเมฆสีดาและลงมาอยู่
ตรงหน้าหยางหมิง Lei Yuting ก็มาหา Zhuo Fan และจ้องมองเขาอย่าง
ดุเดือด: "ฉันบอกให้คณ
ุ หยุดเมื่อกีไ้ ม่ใช่หรือ?"
“ทุกคนที่ยืนอยู่ตรงข้ามฉันต่างก็เป็ นศัตรู ทาไมฉันจะต้องฟั งคุณด้วย” Zhuo
Fan เพิกเฉยต่อ Lei Yuting และจ้องมองไปที่ชายในชุดคลุมสีดาที่อยู่ตรง
ข้าม
ตะลึง!
“พี่หยุน คุณ…”
"ทาไมทาไม?"
เอ่อฮะ!
“ไม่อย่างนัน้ ก็เหมือนกับพวกเขา”
เมื่อคนอื่นเห็นพวกเขาก็ว่งิ หนีไปด้วยความกลัวและชายในชุดคลุมสีดาก็
เพิกเฉยต่อเขา Lei Yuting มองไปที่ชายในชุดคลุมสีดาด้วยใบหน้าที่โกรธ
เกรีย้ ว
Zhuo Fan แตะคางของเขาแล้วหัวเราะและพูดว่า: "คุณไม่ตอ้ งพึ่ง
Nether Valley หรอกหรือ? ทาไมคุณถึงฆ่าพวกเขา?"
“สวรรค์ชนั้ หนึ่ง!”
คาราม!
โห่!
ประหลาดใจที่ชายในชุดคลุมสีดาไม่เคยคาดหวังว่าจะมีเงามังกรสองตัวปรากฏ
ขึน้ ในรูปแบบนี ้ สิ่งนีแ้ ตกต่างไปจากรูปแบบมังกรขดที่เขารูจ้ กั อยู่แล้ว
“สวรรค์ชนั้ สาม!”
มังกรทองสามตัวทะยานสูท่ อ้ งฟ้า!
ครอบครัวใหญ่ในเมืองรวมตัวกันอยู่ในบ้านและไม่กล้าพูดออกมา พวกเขาคง
ไม่เคยเห็นการต่อสูท้ ่นี ่ากลัวเช่นนีม้ าก่อนในชีวิต
แทนที่จะเสียใจในตอนนัน้ มันจะดีกว่าถ้าทาลายเขาตอนนี ้
บูม!
เขาบินไปที่ความสูงมากกว่าสิบฟุตก่อนที่จะหยุดและอดไม่ได้ท่จี ะกระอัก
เลือดออกมาเต็มปาก
ด้วยรอยยิม้ ที่เย็นชา Zhuo Fan มองไปที่ชายชุดดาในอากาศด้วยท่าทาง
เหยียดหยาม: "คุณสามารถเป็ นผูอ้ าวุโสที่มีความสามารถเพียงเท่านี ้ คุณเข้ามาอยู่
ในอันดับของตระกูล Yuxia ที่เจ็ดใน Netherworld Valley ได้อย่างไร?
"
เมื่อได้ยินสิ่งนี ้ ปอดของชายชุดดาก็แทบจะระเบิดด้วยความโกรธ
เขาไม่เคยคิดเลยว่าจะถูกเด็กคนหนึ่งในอาณาจักรรวมพลังชี่ทบุ ตีอย่างสาหัส
ขนาดนีใ้ นช่วงชีวิตของเขา หากเรื่องนีแ้ พร่กระจาย เขาจะไม่กลายเป็ นตัวตลกของ
ทัง้ จักรวรรดิหรือ?
"เร็วมาก!"
บูม!
ทันใดนัน้ ก็มีเสียงฟ้าร้องดังเข้ามาในหูของเขา Zhuo Fan รูส้ กึ ว่าเขายังไม่
ตาย เขาลืมตาขึน้ มาทันที และเห็นชายชราร่างสูงยืนอยูต่ รงหน้าเขา เลือดหยดลง
จากแขนของเขา
ชายในชุดคลุมสีดายิม้ อย่างเหยียดหยามและยกวงล้อพระจันทร์แห่งความชั่ว
ร้ายซึง่ ยังคงเปื ้อนเลือดของเล่ยหยุนเทียน
“นั่นไม่จาเป็ นต้องเป็ นเช่นนัน้ ” Zhuo Fan ยิม้ แปลก ๆ และจู่ๆ ก็ผกู ปมบน
รอยมือของเขา และมังกรทองทัง้ เก้าตัวก็ลอยขึน้ ไปบนท้องฟ้าอีกครัง้ "คุณ Lei
โปรดฟั งคาสั่งของฉัน คราวนีฉ้ นั จะฆ่าสิ่งนี"้ คนแก่."
Lei Yuntian มองที่ดวงตาที่ม่นั ใจของ Zhuo Fan และพยักหน้าอย่าง
รุนแรง แสดงความไว้วางใจอันยิ่งใหญ่โดยไม่มีเหตุผล ชายในชุดคลุมสีดาหัวเราะ
อย่างบ้าคลั่งราวกับว่าเขาเคยได้ยินเรื่องตลกที่สนุกที่สดุ ในโลก
"ดี!"
"ธันเดอร์ฟิงเกอร์!"
“ฆ่าเจ้าซะก่อนดีกว่า”
“แสวงหาความตาย!” ชายในชุดคลุมสีดาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากโจมตีวงล้อ
พระจันทร์อนั ชั่วร้ายของ Zhuo Fan และไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากโจมตี Lei
Yuntian แทน เล่ยหยุนเทียนยิม้ อย่างมีความสุข และรีบวิ่งไปหาชายในชุดคลุม
สีดาโดยไม่ลงั เลใจ แม้ว่า Zhuo Fan จงใจขอให้เขาตายในช่วงเร่งรีบนี ้ แต่เขาก็
ยังเต็มใจ
เกิดการระเบิดที่รุนแรงดังก้องในท้องฟ้าเหนือลานเล็กๆ และแสงสีทองของการ
ระเบิดของมังกรก็สอ่ งสว่างไปทั่วทัง้ ท้องฟ้า ความกดดันอันใหญ่หลวงทาให้เกิด
คลื่นที่ซดั เข้ามา กดทับเมืองชายแดนเล็กๆ แห่งนี ้ บ้านหลายหลังแตกเป็ นชิน้ เล็ก
ชิน้ น้อยในทันทีเหมือนพายุทอร์นาโดพัดผ่านไปหลังจากคลื่นอากาศผ่านไปก็มีเศษ
ชิน้ ส่วนหนึ่งชิน้
ชายสองคนในชุดคลุมสีดาแอบถอนหายใจด้วยความโล่งอกและมองหน้ากัน
แต่จากนัน้ ก็มองไปทางศาลาเฉียนหลงอย่างไม่สบายใจ แม้ว่าพวกเขาจะจัดให้มีผู้
อาวุโสมาดูแลพวกเขาที่น่นั ในกรณีท่แี ผนผิดพลาด
เด็กคนนีน้ ่ากลัวมาก...
“คุณเล่ย!”
นี่ไม่ใช่พระคุณในการช่วยชีวิตหรือการยืนยันความสามารถของชายหนุ่มอีก
ต่อไป แต่เป็ นการบูชาอย่างลึกซึง้ ของผูแ้ ข็งแกร่ง “พ่อบ้าน Zhuo หากคุณมีคาสั่ง
ใด ๆ ก็ไม่สาคัญ”
"หยุด!"
ชน!
ฮัม!
“เพียงเพราะฉันจาสิ่งเหล่านีไ้ ด้ ฉันอยากจะฆ่าคุณให้มากกว่านี!้ ”
ชน!
ไม่แน่ใจ?
เอ่อฮะ!
“จูโอฟาน”
เขายังคงจาได้ชดั เจนว่าถ้าไม่เคยมีสิ่งแปลกปลอมเข้าไปในร่างกายของเขามา
ก่อน เขาจะถอดแขนข้างหนึ่งออกได้อย่างไรด้วยกรงเล็บของผูอ้ าวุโสคนที่สามของ
ตาหนักเฉียนหลง
ฉ่า!
"ย่าแย่……"
กระหน่า!
"ชัดเจน!"
"รอสักครู!่ "
"ดี!"
"ถูกต้อง."
“เป็ นไปได้ไหมว่า...เมื่อคืนคือ...”
เมื่อได้ยินสิ่งนี ้ หลงจิ่วก็พยักหน้าอย่างชัดเจน
“อาจกล่าวได้ว่าพวกเขาเตรียมชายสองคนและม้าไว้?”
"ฮึ่ม" ในเวลานี ้ เสียงเหยียดหยามเล็กน้อยดังมาจากฝูงชน แต่ก็สง่ ผ่านไปยังหู
ของทุกคนอย่างชัดเจน: "แล้ว Zhuo Fan ก็บา้ คลั่งมาโดยตลอด และเขาก็ข่วู ่า
จะเหนือกว่าตระกูลที่เจ็ดในสิบปี ด้วย ผลก็คือมีขโมยเล็กๆ น้อยๆ ที่น่ี คนเยอะ
มากสบายดี แต่เขาเป็ นคนเดียวที่ได้รบั บาดเจ็บ มันไม่มีประโยชน์จริงๆ!”
อะไรนะ ฉันปกป้องเขาเหรอ?
เมื่อได้ยินสิ่งนี ้ เล่ยหยุนเทียนก็อดไม่ได้ท่จี ะตะลึง จากนัน้ ส่ายหัวด้วยสีหน้าขม
ขื่น: "ฉันรูส้ กึ ละอายใจที่จะบอกว่าฉันเพิ่งบุกทะลวงอาณาจักรเทียนซวนเมื่อวานนี ้
และฉันไม่มี ความสามารถในการปกป้องพ่อบ้านจัว”
อีกสองคนก็จอ้ งมองอย่างชื่นชมเช่นกัน
“แล้วเกิดอะไรขึน้ ต่อไป?”
“ถูกบังคับให้ลา่ ถอย?”
คิว้ ของเขาเลิกขึน้ โดยไม่รูต้ วั และใบหน้าของเล่ยหยุนเทียนแสดงท่าทางกังวล
ราวกับว่าเขาจาเหตุการณ์ท่นี ่าตกใจเมื่อคืนนีไ้ ด้: "พวกคุณ อย่าดูถกู เด็กคนนี ้
Zhuo Fan มากเกินไป"
ชน!
“จูโอฟาน!”
เมื่อเห็นเขาออกมา ทุกคนก็กรีดร้องด้วยความประหลาดใจ บางคนด้วยความดี
ใจ และบางคนก็สงสัยอย่างซับซ้อน
"คุณหายดีแล้วหรือยัง?" หลอหยุนชางรีบไปข้างหน้าและถามด้วยความกังวล
“ผายลมอะไรเช่นนี!้ ”
“อีแร้งเจียนฟาน!”
บทที่ 41 ความลับของดวงตาสีทองสายฟ้ าสีม่วง
“พี่โจว”
"คุณ……"
เมื่อพูดอย่างนัน้ จัวฟานก็หยิบถุงผ้าออกมา
"ถูกตัอง."
Zhuo Fan พยักหน้าและพูดอย่างสงบ: "นับตัง้ แต่ชายชราเสียชีวิต สัตว์
ประหลาดตัวนีก้ ็ไม่มีเจ้าของ พี่เก้า เอามันกลับไปและฝึ กมันให้เชื่อง ฉันเชื่อว่าอีก
ไม่นานมันจะกลายเป็ นสัตว์เลีย้ งทางจิตวิญญาณของคุณและปกป้องคุณ “ถัด
จากนัน้ ”
ตอนนี ้ Long Jiu ถือว่า Zhuo Fan เป็ นหนึ่งในเขาเอง ดังนัน้ ความลับที่
เขาฝังอยู่ในใจมาโดยตลอดจึงถูกเปิ ดเผยต่อผูอ้ ่นื เป็ นครัง้ แรก: "พี่ชาย คุณรูจ้ กั
สถานที่อนั ตรายที่สดุ สามแห่งในแผ่นดินใหญ่หรือไม่"
“ทาไม?” โจวฝานพูดอย่างกังวล
“เอ่อ คือพ่อบ้านจัว...”
แต่ไม่นานเขาก็คิดได้อีกครัง้
เขาคงจะหยาบคายเกินไปเมื่อเขาพาเสี่ยวชุยกลับมาและถอดเสือ้ ผ้าของเธอ
ออก ซึง่ ทิง้ เงาไว้ในใจของเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ เช่นเดียวกับเมื่อเขาเอาชนะหลอหยุน
ไห่ทกุ ครัง้ ก่อน
“พี่โจว คุณหายจากอาการบาดเจ็บแล้วหรือยัง?”
“เฒ่าปั ง!”
แต่การแสดงของเหล่าปางทาให้เขางุนงง
เขาไม่เคยทาอะไรทาร้ายเขา ดังนัน้ เขาจึงไม่ควรกลัวตัวเอง แต่เนื่องจากเขาไม่
กลัว เขาจะวิ่งหนีเมื่อเห็นตัวเอง
"กลิ่นหอม!"
Zhuo Fan อดไม่ได้ท่จี ะชมเชย มอง Lei Yuting แล้วพูดว่า "คุณซือ้ มัน
มาจากไหน มีรา้ นอาหารดีๆ ในเมือง Fenglin หรือไม่?"
ทุกวัน?
"ถูกตัอง!"
เมื่อหลอหยุนชางเห็นกล่องอาหารจัวฟานวางอยู่บนโต๊ะ มุมปากของเธอก็อด
ไม่ได้ท่จี ะขดตัวเป็ นโค้งที่มีเสน่ห์ แต่การจ้องมองของเธอก็เหมือนกับดาบที่คมกริบ
มันเหมือนกับว่ามันสามารถยิงหลุมใส่ทกุ คนที่เห็นได้
ชน!
หลอหยุนชางวางกล่องอาหารไว้ตรงหน้าจัวฟานและยิม้ ออกมาด้วยเสียงอันดัง:
"พ่อบ้านจัว ฉันทาเองนีเ้ พื่อคุณเป็ นการส่วนตัว ฉันหวังว่าคุณจะดูแลตัวเองดีๆ"
"กินของฉันก่อน" หลอหยุนชางพูดอย่างกังวล
“มาก่อนได้ก่อน ฉันจะชิมของนางสาวเล่ยก่อน”
จัวฟานพยักหน้ารับอาหารของหลอหยุนชางไปกัดอีกคาหนึ่ง อย่างไรก็ตาม
ทันทีท่เี ขาเอามันเข้าปาก เขาก็บว้ นมันออกมาอีกครัง้ โดยไม่ลงั เล
“ว้าว มันมีกลิ่นหอมมาก!”
ขณะเดียวกันภายในเมืองจักรพรรดิ
ในห้องอ่านหนังสืออันโอ่อ่ามีคนสองคนนั่งเคียงข้างกัน คนหนึ่งอายุประมาณสี่
สิบปี นุ่งห่มผ้าสีขาว ผ้าไหมสีทอง หน้าเหมือนหยก และมีหนวดที่มมุ ปากซึ่งมักจะ
กระตุกราวกับว่าเขา เต็มไปด้วยรอยยิม้ เสมอ
ไอ ไอ ไอ…
“พบฝ่ าพระบาท!”
"เพียงพอ!"
"ฯลฯ!"
“เจ้าอ้วน ฉันไม่ได้บอกคุณมานานแล้วว่าฉันจะไม่เห็นด้วยกับข้อเสนอของคุณ
ทาไมคุณยังมาอยู่ท่นี ่ี?” เสียงของ Nightshade ดังขึน้ ก่อนชาย
Nightshade จะมาถึง ใบหน้าของชายอ้วนที่เต็มไปด้วยความสุขหดตัวลง
อย่างรวดเร็ว
ประณามมัน!
โดยเฉพาะอย่างยิ่งความเกลียดชังที่จะจับภรรยาของเขานัน้ ทนไม่ได้มากกว่า
ความเกลียดชังที่จะฆ่าพ่อของเขา
พัฟ!
แน่นอนว่านอกเหนือจากภูมิหลังทางครอบครัวแล้ว อย่างไรก็ตาม
Solanum nigrum เป็ นคนไม่มีภมู ิหลังทางครอบครัวหรือไม่?
"หุบปาก!"
ดังที่ชายอ้วนพูด แน่นอนว่าไม่มีทหารยามคนใดติดตามเขาไป
ปั งปั งปั ง!
ชน!
"ไร้ยางอาย!"
บูม!
Nightshade หัวเราะเยาะไม่แปลกใจเลย
"จะทาอย่างไร?"
ดอกยาง!
“แล้วเราควรทาอย่างไรดี” เจ้าอ้วนถามอย่างกังวล
“มันเป็ นสมบัติวิเศษเหรอ?”
ผูน้ าชุดดาก็รูเ้ รื่องนีแ้ ละตกใจมาก แต่เมื่อเขาต้องการหลีกเลี่ยง จู่ๆ แสงสีแดงก็
เข้ามาในร่างกายของเขา จากนัน้ เขาก็ไม่สามารถเคลื่อนไหวได้อีกต่อไป
เอ่อฮะ!
“ฆ่าเด็กสารเลวนั่นก่อน!”
ผูน้ าของพวกเขาประมาทและเสียชีวิตอย่างอนาถที่น่ีมาก่อนเขาจะไม่มีวนั ทา
ผิดพลาดเช่นนีอ้ ีก
เมื่อสายตาของเขาจับจ้องไปที่การเคลื่อนไหวของวงล้อพระจันทร์ท่ชี ่วั ร้าย มุม
ปากของนักฆ่าก็ขดตัวขึน้ โดยไม่สมัครใจ เขาพบวิธีจดั การกับ Zhuo Fan
ความเร็วของ Zhuo Fan ใน Qi Gathering Realm นัน้ ไม่มีใครเทียบได้
สาหรับเขา ตราบใดที่เขาให้ความสนใจกับวงล้อพระจันทร์ท่ชี ่วั ร้ายและไม่ได้รบั
บาดเจ็บจากมันเขาก็สามารถฆ่าเด็กคนนีไ้ ด้อย่างง่ายดาย .
ฟ่ อ!
ทุกคนอ้าปากค้างโดยไม่รูต้ วั และมองดู Zhuo Fan ด้วยสายตาที่หวาดกลัว
มากยิ่งขึน้
ความเร็วที่น่าสะพรึงกลัวดังกล่าว ประกอบกับใบมีดอันแหลมคมของวงล้อ
พระจันทร์ท่ชี ่วั ร้าย ทาให้นกั ฆ่าทุกคนรูส้ กึ ถึงอากาศเย็นที่ลอยขึน้ มาจากด้านหลัง
ของพวกเขาในทันใด
ตัวตนของนักล่าและเหยื่อดูเหมือนจะผ่านการพลิกกลับครัง้ ใหญ่
เอ่อฮะ!
อีกครัง้ !
เขาไม่อยากจะเชื่อเลยว่าคนที่เขาจาได้ว่าเป็ นคู่แข่งทางความรักเมื่อมองแวบ
เดียวและแม้แต่ทา้ ทายเขาก็จะแข็งแกร่งขนาดนี ้
ทีนีล้ องคิดดูว่าเขาไร้สาระแค่ไหนตอนที่เขาดวลกับคนอื่น
แต่การได้เห็นเขาลงมือในวันนีท้ าให้หญิงสาวตกใจมาก
"ใช่ ๆ……"
อย่างไรก็ตาม เมื่อบุคคลนีก้ าลังจะอธิบาย จู่ๆ เสียงขลุย่ ก็ดงั ขึน้ ครูต่ ่อมา เขา
เห็นคลื่นลูกใหญ่ผา่ นไป ดวงตาของชายคนนัน้ ตกตะลึง และเขาก็ลม้ ลง หายใจไม่
ออก
คนที่มีพลังทางจิตวิญญาณที่แข็งแกร่งสามารถฆ่าคนที่มองไม่เห็นได้เพียงแค่
คิดถึงจิตวิญญาณของเขา เมื่อปรมาจารย์ดงั กล่าวมาถึง แม้ว่า Zhuo Fan จะ
อาศัย Blood Infant และ Evil Moon Wheel เขาก็ไม่มีวนั เป็ นศัตรู
ของเขา
เอ่อฮะ!
“ฮ่าฮ่าฮ่า...เรามาถึงแล้วตอนที่พ่โี จวแข่งขันกับองค์ชายสาม”
ชายอ้วนจึงเรียกเขาว่าอาจารย์เสมอ ไม่ใช่อาจารย์
“พี่โจว”
ในเวลานี ้ Long Jiu มาหา Zhuo Fan ด้วยสีหน้าจริงจัง: "คุณมากับฉันที่
Qianlong Pavilion ฉันมีบางอย่างให้คณ
ุ "
"นี่คือ……"
นี่ไม่ใช่สิ่งที่เขาต้องการ
สิ่งที่เขาต้องการคือสัญญาพันธมิตรที่ยตุ ิธรรมนี ้
เมื่อปรากฎว่าเขาพูดถูก
“ไม่มีอะไร ฉันหิวแล้ว!”
หลอหยุนชางส่ายเปลือกตาของเธอและหรี่ตาที่ง่วงนอนของเธอ หลังจากมองไป
รอบๆ เขาก็ตระหนักว่านี่คือห้องครัวจึงยิม้ อย่างช่วยไม่ได้
" ผูบ้ ญ
ั ชาการผางอดไม่ได้ท่จี ะตกใจเมื่อเห็นการปรากฏตัวของชายสองคน
และชีไ้ ปที่หลัวหยุนชาง
Fan ก็แอบโทษตัวเอง
เดิมทีเขาต้องการพาหลอหยุนชางกลับไปที่หอ้ งของเขาเพื่อพักผ่อนเมื่อคืนนี ้ แต่
เขากลัวที่จะปลุกเธอ เขาจึงอยู่ท่นี ่ีเพื่อปกป้องเธอทัง้ คืน แต่เธอไม่คาดคิดว่ามันจะ
ทาให้เธอป่ วยจริงๆ
แป้ง
"เดี๋ยวก่อน!"
บัญชาการ
หลอหยุนชางกลอกตามองเขาอย่างมีเสน่ห:์ "ทาไมคุณถึงหุนหันพลันแล่นนัก
คนในราชวงศ์จะขุ่นเคืองได้ง่ายๆ เหรอ?" หลังจากพูดแบบนัน้ ราวกับว่าเขากลัว
ว่าจัวฟานจะเห็นอะไรบางอย่าง หลอหยุนชางก็รบี วิ่ง
? ?"
ชายคนนัน้ ตกตะลึงและส่ายหัวเล็กน้อย
“เฮอะ เยี่ยมเลย!”
แต่รา่ งกายของเขากลับไม่ขยับเลย
แม่ทพั ปั งที่ติดตามอย่างใกล้ชิดก็ตกตะลึงทันที
เมื่อกีค้ ณ
ุ ไม่เป็ นแบบนี ้ คุณถูกลากไปหนักถึง 2,500,000 ถึง 80,000
หยวน เขายังบอกด้วยว่าถ้าสาวของฉันไม่ออกมาแม้ว่าจะมีเวลาจุดธูปเธอก็จะฆ่า
ทุกคนในบ้าน ทาไมตอนนีค้ ณ
ุ สุภาพขนาดนี?้
ผูบ้ ญ
ั ชาการผางมองไปที่จวั ฟานอย่างสงสัย แต่เขาเห็นเพียงรอยยิม้ ลึกลับบน
ใบหน้าของเขา
ในไม่ชา้ ลาวปางก็รูว้ ่าทัง้ หมดนีเ้ กี่ยวข้องกับพ่อบ้าน Zhuo และเขาก็ยก
นิว้ โป้งขึน้ โดยไม่รูต้ วั
คุณโง่เขลาเข้าใจความสาคัญของคนเหล่านีไ้ ด้อย่างไร?
ไม่นานทุกคนก็มาถึงด้านนอกสวน
เมื่อมองจากระยะไกลฉันเห็นศาลากลางสวน มีโต๊ะหินอยู่ในศาลา ชายอ้วนนั่ง
อยู่บนที่น่งั หลักตรงกลาง และด้านหลังเขานั่งขลุย่ หยกและเทพเจ้าดาบ Fang
Qiubai .
ทุกคนต่างมองดูชายอ้วน
พูดเบาๆ “และสาม...
ยิ่งไปกว่านัน้ กองกาลังทัง้ สามจะไม่มวี นั ออกจากเมืองเฟิ งหลินจนกว่าไข่มกุ จะ
เปล่งประกาย "
อะไรนะ? " “
สี่เสา? ”
มีแม้กระทั่งข่าวลือว่าความแข็งแกร่งที่แท้จริงของสี่เสาหลักนัน้ แข็งแกร่งกว่าจริง
ๆ ทาให้แม้แต่ราชวงศ์ยงั รูส้ กึ หวาดกลัว
ราชวงศ์ สี่เสาหลัก และตระกูลขุนนางทัง้ เจ็ดนัน้ ประกอบขึน้ เป็ นพลังการต่อสูท้ ่ี
แข็งแกร่งที่สดุ ของจักรวรรดิทงั้ หมด แต่พวกเขาก็มีความสัมพันธ์ท่สี มดุลซึง่ ควบคุม
ซึง่ กันและกัน หากฝ่ ายใดฝ่ ายหนึ่งเสียสมดุล จักรวรรดิเทียนหยู่จะล่มสลายทันที
พวกเขาไม่เคยคิดเลยว่าบรรพบุรุษของพวกเขาจะยิ่งใหญ่ถึงขนาดที่พวกเขาจะ
กลายเป็ นเสาหลักทัง้ สี่ของจักรวรรดิได้
ตระกูลขุนนางก็ไม่สามารถหยุดเจ็ดตระกูลได้" หลอหยุนชางสับสนเล็กน้อยและ
พูด
ก่อนที่ชายอ้วนจะพูดอะไร Zhuo Fan ก็ยมิ ้ แล้วพูดว่า: "คุณหนู การปรากฏ
ตัวของตระกูลที่แปดนัน้ ไม่ได้หยุดอยู่ แต่เพื่อสร้างสมดุลระหว่างพลังการต่อสูข้ อง
ทุกฝ่ าย โดยทั่วไปแล้ว สงครามจะเกิดขึน้ เมื่อฝ่ ายหนึ่งมีสมั บูรณ์ ความได้เปรียบ
สงครามเช่นการทาร้ายศัตรูหนึ่งพันคนและตัวเองแปดร้อยคนโดยทั่วไปจะไม่
เกิดขึน้ เว้นแต่จะมีความเกลียดชังสาบาน ดังนัน้ บางครัง้ เมื่อพลังสองอันขัดแย้งกัน
ก็แก้ไขได้ง่ายขึน้ สุดท้ายแล้วไม่มีใครอยากเสียทัง้ สองอย่าง ข้าง ๆ "
แอบเสียใจอยู่
” พวกเขาไม่เคยคิดเลยว่าคุณจะถือศิลปะการต่อสูร้ ะดับซวนระดับต่าอยู่ในมือ
ของคุณจริงๆ” ในขณะที่เขาพูดนัน้ ชายอ้วนก็แสดงรอยยิม้ เจ้าเล่ห:์ "ตราบใดที่คณุ
มีศิลปะการต่อสูน้ ี ้ คุณสามารถฝึ กฝนความแข็งแกร่งของคุณเองได้ ผูช้ าย แม้แต่
ตระกูลที่เจ็ดก็มีหนังสือเกี่ยวกับศิลปะการต่อสูร้ ะดับซวนเพียงหนึ่งหรือสองเล่มอยู่
ในมือเท่านัน้ ”
ชายอ้วนขมวดคิว้ และจ้องมองเข้าไปในดวงตาของพวกเขา
Lei Yuntian ถอนหายใจก่อนยกหมัดขึน้ แล้วพูดว่า "ฝ่ าบาท องค์ชายสาม
Lei ล้มเหลวในการรักษาศิลปะการต่อสูข้ องบรรพบุรุษของเขา และถูกผูค้ นใน
Netherworld Valley พาตัวไป เขาได้ทรยศต่อคาสั่งของจักรพรรดิ โปรด
ยกโทษให้เขาด้วย "อะไรนะ?" ชายอ้วนพูด
เขากระโดดขึน้ มาพูดอย่างไม่เชื่อหู
ชายอ้วนถอนหายใจด้วยความโล่งอกและเกาหัวโดยไม่รูว้ ่าจะทาอย่างไร
Cai Rong เหลือบมองเขาอย่างระมัดระวังและพูดอย่างเงียบ ๆ: "ฝ่ าบาท
ราชวงศ์ไม่สามารถให้ทกั ษะศิลปะการต่อสูร้ ะดับ Xuan แก่เราได้อีกหรือ?" "ให้
ตายเถอะ!" เมื่อได้ยินคาพูดของเขา ชายอ้วนก็อดไม่ได้ท่ี
จะ
?”
“คุณเรียกใครว่าโจรเหรอ? คุณกาลังมองหาความตายอยู่หรือเปล่า”
ไหม ตัง้ หลักในจักรวรรดิ Tianyu หรือยัง ยังคงเป็ นปั ญหา คนกลุม่ นีเ้ ริ่มเพ้อ
ฝันเกี่ยวกับปั ญหาใบหน้าแล้วเมื่อพวกเขายืนเคียงข้างกับครอบครัวที่เจ็ด พวกเขา
เป็ นกลุม่ โคลนที่ไม่สามารถยืนหยัดได้จริงๆ ไปที่กาแพงและไม่มีใครก้าวหน้า
Fatty และ Fang Qiubai เฝ้าดูทงั้ สองครอบครัวทะเลาะกันอย่างเงียบ ๆ
ด้วยสีหน้าเดียวกันในสายตาของพวกเขา
แสดงความดูถกู
ชน!
"เอะอะเรื่องอะไร?"
ชา ปากของหลอหยุนไห่เผยให้เห็นส่วนโค้งที่ช่ วั ร้าย
เมื่อเห็นฉากนี ้ ทุกคนก็ตกใจ สานวนนีค้ นุ้ เคยกับพวกเขามาก มันเหมือนกับของ
คนอื่นทุกประการ เมื่อนึกถึงสิ่งนี ้ สายตาของทุกคนก็หนั ไปหาจัวฟานที่อยู่ดา้ นหลัง
หลอหยุนชาง
ไม่
หลังจากได้ยินสิ่งนี ้ อีกสองครอบครัวก็ไม่สามารถพูดอะไรได้อีกต่อไปและเงียบ
ไป
หากคุณไม่ตอ้ งการก็ลืมมันซะ"
เสี่ยวหมิน กรุณาออกไป"!"
ชายอ้วนถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้และพึมพา: "คุณยังจาเดิมพันที่เราเดิมพัน
เมื่อวานได้ไหม ใครแพ้จะยอมแพ้กยุ เม่ย แต่ถึงฉันจะแพ้ฉนั ก็ยงั ปล่อยไม่ได้ ดังนัน้
ฉันจึงตัดสินใจสาบานเป็ นเพื่อนกับคุณ แล้วต่อจากนีไ้ ปเราก็จะเป็ นพี่นอ้ งกัน . คน
ที่เรียกว่าพี่นอ้ งกันจะโดนหลอกไม่ได้แล้วจากนีไ้ ปฉันจะยอมแพ้พี่กยุ จริงๆ เลย” โจ
วฟานเลิกคิว้ เขาไม่คาดคิดว่าจะเป็ นเช่น
“เด็กคนนีฉ้ ลาดเกินไป…น่ากลัวจริงๆ!”
โอ้!
เขา
" ทางานเสร็จแล้ว!”
เอ่อฮะ!
มีเสียงในอากาศและทันใดนัน้ ชายชุดดาก็ปรากฏตัวนอกบ้านโดยสวมหมวกสี
ดาบนศีรษะรูปลักษณ์ท่แี ท้จริงของเขาไม่สามารถมองเห็นได้ชดั เจน
บูม!
เมื่อมองดูชายชราสองคนที่มีผมสีดาและสีขาวด้วยความตกใจ โหยวหว่านซาน
ก็พดู ด้วยความไม่เชื่อ: "ผูเ้ ฒ่าสองคนของหยินและหยาง?" จูกดั ฉางเฟิ งยิม้ และ
พยักหน้า: "เจ้าแห่งโหย่วกู่เคยเห็นผูค้ นมาก่อนแล้ว ผูอ้ าวุโสทัง้ สองคน
“โอ้ ไม่น่าแปลกใจเลยที่คณ
ุ พ่ายแพ้ให้กบั เฟิ ง หลินเฉิง” ในโลกนี ้ ความ
แข็งแกร่งไม่สามารถตัดสินได้จากรูปลักษณ์ภายนอกของมัน! “จูกดั ฉางเฟิ ง ถอน
หายใจและมองดูทอ้ งฟ้าอย่างช่วยไม่ได้ “นอกจากนี ้ ฉันไม่ใช่คนที่ฉลาดที่สดุ ใน
จักรวาล
“ถ้าไม่ใช่แล้วใครล่ะ? ”
ในช่วงสามเดือนที่ผ่านมา ไม่เพียงแต่มีศิลาจิตวิญญาณนับพันและเสบียงนา้
อมฤตหลายร้อยชนิดที่ได้รบั การสนับสนุนจากราชวงศ์ ศาลาเฉียนหลงยังได้สง่ ศิลา
วิญญาณสองพันก้อนหลังจากศิลาวิญญาณหนึง่ พันก้อนด้วย
"อะไรนะ?"
ผูบ้ ญ
ั ชาการผางไม่รูว้ ่าทาไมและมองดูเขาอย่างสงสัย
Zhuo Fan เพียงจ้องเข้าไปในดวงตาของเขาและพูดอย่างเย็นชา: "ผางหยู
คุณยังจาสิ่งที่โซลานัมกุยพูดในตอนนัน้ ได้ไหม เธอพูดถูก ด้วยคุณสมบัติของคุณ
คุณสามารถเข้าถึงได้เพียงระดับรวบรวมพลังชี่เท่านัน้ " หลังจากพูดเช่นนี ้ ผู้
บัญชาการ
"จริงเหรอ?"
“หวังว่าคราวหน้ากลับมาอีกจะได้เห็นชายชราผูแ้ ข็งแกร่งแทนศพของเจ้า!”
"555... ไม่ตอ้ งห่วง เฒ่าแปง ฉันแข็งแกร่งมาก ฉันจะไม่ตายง่ายๆ หรอก!" ผู้
บัญชาการผางหัวเราะเสียงดัง และกอดจัวฟาน ดวงตาเสือของเขาเปี ยกโชกแล้ว
จัวฟานไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องบอกเหตุผลอีกครัง้ หลังจากได้ยินสิ่งนี ้
Lei Yuting ก็พยักหน้า แต่ก่อนที่เธอจะออกไปเธอก็จิบแก้มของ Zhuo Fan
มี ความเข้าใจบางอย่าง
หนึ่งชั่วโมงต่อมา ชายชุดดาก็มาถึงประตูเมือง
“เดี๋ยวก่อน บัตรผ่านของคุณอยู่ไหน”
“เปล่าประโยชน์!”
แล้วเขาก็จะตายอย่างอนาถเช่นกัน
“เจอแล้วเหรอ?”
“ไม่!”
“ทาไมถึงแขวนอยู่ท่นี ่ีถา้ ไม่เจอ ทาไมไม่แยกรีบหา หาไม่เจอ ระวังผมจะเอา
ของคุณไป” หัว” ผูช้ ายที่ดเู หมือนพ่อบ้านมุ่งหน้าหาทุกคน คนหนึ่งตะโกน และคน
อื่นๆ ไม่กล้าพูดอะไร ดังนัน้ พวกเขาจึงไม่มีทางเลือกนอกจากพยักหน้าและมองไป
รอบๆ อีกครัง้
“โอ้ พี่ใหญ่คนนี…
้ ”
ขอทานตัวน้อยตกตะลึงและรีบตามจัวฟานไปโดยเผยให้เห็นใบหน้าที่สกปรก
ของเขาเต็มไปด้วยฝุ่ นสีดา และพูดด้วยรอยยิม้ : "ขอบคุณมากในตอนนี ้ ไม่เช่นนัน้ ..
”
เมื่อได้ยินสิ่งนี ้ ขอทานตัวน้อยก็หยุดร้องไห้และหันสายตากลับไปกลับมาราวกับ
กาลังคิดว่าจะอธิบายอย่างไร
Zhuo Fan ยิม้ และพูดต่อ: "แม้ว่าสิ่งที่คณ
ุ พูดจะเป็ นความจริง ฉันจะมี
ประโยชน์อะไรกับคุณ ฉันจะรุกรานกองกาลังท้องถิ่นเท่านัน้ ดังนัน้ ฉันคิดไม่ออก
จริงๆ ว่ามีเหตุผลใดที่จะช่วยคุณ!"
ตอนแรกเมื่อขอทานตัวน้อยเห็นเขาช่วยเหลือก็คิดว่าเขาเป็ นคนจิตใจอบอุ่นและ
อ่อนโยน
“คุณจะไปที่เทือกเขาหมื่นอสูรเหรอ?” ขอทานตัวน้อยตะโกนจากด้านหลัง
ยก
ขึน้ คิว้ ของเขา กระโดดขึน้ ไปที่ Zhuo Fan และพูดด้วยรอยยิม้ : "ให้ฉนั บอก
คุณเถอะ Vajra Quicksand กาลังจะปรากฏในเทือกเขาหมื่นสัตว์รา้ ย ดังนัน้
ในช่วงสามเดือนที่ผ่านมา ผูค้ นใน Netherworld Valley ปิ ดกัน้ เทือกเขา
หมื่นอสูรและไม่อนุญาตให้บคุ คลอื่นเข้ามา ผูค้ นเข้ามา "
คิงคองดูดทรายเหรอ?
Zhuo Fan รูส้ กึ ประหลาดใจ แต่เขาอดไม่ได้ท่จี ะมีความสุขมาก
เลือดทารกของเขากาลังจะทะลุผ่านขอบเขตการสร้างกระดูกและต้องการวัสดุ
เพื่อปรับแต่งเอนทิตี ในเวลานัน้ เลือดทารกสามารถเป็ นเสมือนหรือเป็ นของจริงได้
หากเป็ นเสมือน ก็สามารถฆ่าคนที่มองไม่เห็นได้ ในความเป็ นจริง มันสามารถเป็ น
เหล็กกลั่นและสามารถใช้เป็ นอาวุธวิเศษได้ มันไม่ง่ายอีกต่อไป ได้รบั บาดเจ็บ.
ขอทานตัวน้อยยื่นมือออกไปทันทีและขยิบตาให้เขา ความหมายของเขาชัดเจน
”
Zhuo Fan ไม่ลงั เลใจ เพราะเขารูว้ ่าแม้ว่า Netherworld Valley จะ
รูเ้ กี่ยวกับตระกูล Luo เขาก็ไม่ควรรูช้ ่ือพ่อบ้านของเขา สาหรับการสังหารผูอ้ าวุโส
สองคนของพวกเขา มีเพียงหยางหมิงเท่านัน้ ที่รูเ้ รื่องนี ้ แต่จะมีใครเชื่อเขาเมื่อเขา
กลับไปบอกเขาหรือไม่?
ตระกูลซู่?
“ช่างไร้เหตุผลเสียจริง ก่อนที่คณ
ุ จะมาที่เมืองชิงหมิง อย่าถามก่อนว่าตระกูล
Xue ของเราเป็ นใคร กล้าดียงั ไงมายุ่งกับครอบครัว Xue ของเราที่น่ี?” “ฮิฮิฮิ
...” พร้อมกับหัวเราะเบา ๆ Zhuo Fan ส่ายหัวอย่างไม่
ผูกมัด ส่ายหัว "แน่นอน ฉันถามไปแล้ว ตระกูล Xue เป็ นเพียงสุนขั ที่ถกู มัดไว้
ในเมือง Qingming ในหุบเขา Netherworld คุณคิดว่าฉันควรสนใจสุนขั
ตัวหนึ่งเมื่อฉันมาที่เทือกเขาหมื่นอสูรและ เพิกเฉยต่อสัตว์วิญญาณที่หายากและ
หายากมากมายใช่ไหม
“เอาเลย เอาไป!”
“ฝูงปลาเบ็ดเตล็ดกล้าดียงั ไงมาตาย?”
Zhuo Fan เม้มริมฝี ปากอย่างเหยียดหยาม ก้าวไปข้างหน้าแทนที่จะถอย
กลับ และทันใดนัน้ ก็รบี วิ่งไปหากลุม่ ทหารรักษาการณ์ แสงสีแดงกะพริบอยูใ่ นมือ
ของเขา และเขาก็โจมตีฝ่ามือเงาเลือดระดับกลางของศิลปะการต่อสูร้ ะดับมนุษย์
ทันที!
พัฟ!
"Xue Gang?"
ชน!
ฉันลืมอ่านปูมเมื่อออกไปข้างนอก!
"หยุด!"
อย่างไรก็ตาม เมื่อจัวฟานกาลังจะใช้กาลังอีกเล็กน้อยเพื่อส่งนายน้อยกลับไป
ทางทิศตะวันตก ขอทานตัวน้อยก็ตะโกนทันที
ดังนัน้ Zhuo Fan จึงปล่อยมือแล้วโยน Xue Gang ลงไปที่พืน้ ด้วย "ป๋ อม"
เขาบีบนิว้ แล้วเรียกเด็กเลือดกลับมา เขายักไหล่อย่างเมินเฉย: "คุณไม่สนใจอีก
ต่อไปแล้ว ทาไมฉันต้องกลัวด้วย ปั ญหาในอนาคต?”
“หนิงเอ๋อ หยุด!”
ว้าว!
“สายตาดี!”
อะไรนะ คนของคุณ?"
“คุณต้องการทาอะไร?” ซู่หว่านหลงประหลาดใจและถามเสียงดัง
เขาไม่เคยคาดหวังว่าลูกชายของเขาจะถูกควบคุมโดยชายหนุ่มที่อยู่ขา้ งหน้าเขา
อย่างง่ายดาย
แต่ในที่สดุ เขาก็เข้าใจว่าทาไม!
"ไม่!"
“สมบัติเวทมนตร์ระดับสาม?”
“สาเร็จ!”
แต่ในขณะนี ้ เกิดการเปลี่ยนแปลงกะทันหัน!
ตอนที่เลือดทารกกาลังจะบินเข้าไปในร่างกายของ Xue Wanlong มันก็
เด้งกลับมาพร้อมกับ "กระแทก" จากผลกระทบจากการฟื ้ นตัวนี ้ Zhuo Fan ได้
เชื่อมต่อกับทารกในเลือด และพลังงานและเลือดในหัวใจของเขาก็พ่งุ สูงขึน้ เมื่อ
เขาเอียงมือ วงล้อพระจันทร์อนั ชั่วร้ายก็เคลื่อนไปด้านข้างจริงๆ
แต่เขาไม่เคยคาดหวังว่าทารกเลือดจะเด้งกลับมาซึง่ จะส่งผลต่อการพลาดใน
รอบนัน้ ด้วย
โชคดีท่ีเขาขอให้เด็กชายทาท่าสิบกระบวนท่าจากเขาอย่างกล้าหาญ แล้วปล่อย
พวกเขาไป
“กระบวนท่าที่หก!”
เอ่อฮะ!
"ฉัน...ฉันแพ้แล้ว!"
เขาไม่อยากจะเชื่อเลยว่ามันเป็ นเรื่องจริง เดิมที เขาเสนอข้อตกลงสิบกระบวน
ท่าเพียงเพื่อทดสอบความแข็งแกร่งของชายหนุ่ม แต่ฉนั ไม่ได้คาดหวังว่าใน
กระบวนท่าที่หก ฉันจะแพ้ไปแล้ว และฉันก็ม่นั ใจว่าฉันแพ้แล้ว
แต่ถึงอย่างนัน้ ...
"เป็ นไปไม่ได้!"
ในเวลานี ้ ขอทานตัวน้อยและซู่ หลินก็กรีดร้องพร้อมกัน ส่ายหัวด้วยความไม่เชื่อ
พวกเขาไม่อยากจะเชื่อเลยว่า Xue Wanlong ผูซ้ ง่ึ แข็งแกร่งมาโดยตลอด จะ
พ่ายแพ้ให้กบั คนรุน่ เดียวกันที่มีขนาดเท่ากับพวกเขาภายในหกกระบวนท่า
สิ่งที่เหลืออยู่คือสร้างโอกาสในการสังหารด้วยการโจมตีเพียงครัง้ เดียว!
แต่ก่อนที่เขาจะเข้าใจความหมายที่แท้จริง ซิวหว่านหลงก็เข้ามาหาขอทานตัว
น้อย กอดเขาไว้ในอ้อมแขน และตบหลังเขาเบา ๆ
อะไรขึน้ ?”
แต่ไม่ไกลนัก เสียงที่เป็ นกังวลของ Xue Lin ก็ดงั มาจากที่น่นั อีกครัง้ : "พ่อ ถ้า
เราหา Ning'er ไม่พบ เราจะทาอย่างไรใน Netherworld Valley..."
"หุบปาก ฉันมีวิธีของตัวเอง!
"
" ซู่หนิงเซียง!”
หลังจากที่พ่อและลูกชายสองคนจากไปแล้ว จัวฟานก็มาหาขอทานตัวน้อยและ
ตบหมวกขอทานของเขาอย่างไร้ความปราณี ทันใดนัน้ ผมสีดาเงางามก็รว่ งหล่นลง
มาราวกับนา้ ตก
. !"
มา มาเลย!"
Zhuo Fan หัวเราะและติดตามอย่างใกล้ชิด ประมาณหนึ่งในสี่ของชั่วโมง
ต่อมา เสียงนา้ ไหลก็ดงั มาถึงหูพวกเขา! Zhuo Fan เลิกคิว้ ขึน้ โดยไม่รูต้ วั และ
เร่งฝี เท้าทันที
!"
Zhuo Fan ตะคอกอย่างเย็นชา ไม่สนใจเธอ และเพียงแค่ลา้ งตัว เอง: "ล้าง
เสร็จแล้วฉันจะขึน้ ไปช่วยตัวเองก่อน! ถ้าต้องการก็ลา้ งด้วยกันก็ได้ ฉันไม่รงั เกียจ!"
"
... "
มา ไปรอบๆ ไป : “ฉันไม่อยากกินผลไม้ดิบ!”
สุกเหรอ?
“โอเค... โอเค!”
“ไม่ละ่ ลงไปเร็วเข้า!”
Xue
Ningxiang He พยักหน้าและกล่าวว่า: "ชายชราเป็ นผูอ้ าวุโสคนที่เจ็ดของ
Netherworld Valley และประจาการอยู่ท่เี มือง Qingming มานาน
กว่าสิบปี จนกระทั่งเกิดกระแสนา้ ทองคาเมื่อเดือนที่แล้วก็มีเรื่องมากมายเกิดขึน้
มากมาย ของทรายดูดวัชระพ่นออกมาจากบ่อทองไหล ที่น่ี ในเวลาเดียวกัน คนทัง้
ห้าสิบคนนัน้ ล้วนเป็ นจ้าวแห่งอาณาจักรแห่งการสร้างกระดูก!”
"มันเทศ!"
ขึน้ สนิม!
มีเสียงหญ้าสั่นไหว และสัตว์วิญญาณจานวนมากเข้ามาใกล้ไฟอย่างระมัดระวัง
โดยดึงมวลความมืดที่อยู่ขา้ งใน พยายามค้นหามันเทศแสนอร่อย แต่พวกเขาไม่
พบไม่วา่ จะมองดูยากแค่ไหนก็ตาม
ในความเป็ นจริงพวกเขาได้เอามันเทศที่เผาแล้วออกไปแล้วสิ่งที่พวกเขาต้องการ
คือให้มนั เทศส่งกลิน่ หอมและดึงดูดหนูภเู ขา หากคุณทิง้ มันเทศไว้ท่นี ่นั และถูกสัตว์
จิตวิญญาณตัวอื่นหยิบขึน้ มา กลิ่นจะแพร่กระจายและส่งผลต่อการจับพวกมัน
พัฟ!
เจีย๊ บ
หยิบ หนอนแดงเลือดออกมาจากต้นมะระ
นี่คือสัตว์ประหลาดที่เขาขัดเกลาอย่างระมัดระวัง หนอนไหมเลือดฮันทัน! ตราบ
ใดที่หนอนไหมเลือดนีเ้ ข้าไปในท้อง สิ่งมีชีวิตใดๆ จะต้องเชื่อฟั งคาสั่งของเขา
มิฉะนัน้ คาสาปเลือดจะถูกเปิ ดใช้งาน และไม่มีรา่ งกายใด ๆ ที่ไม่บบุ สลาย
ชายหนุ่มเหลือบมองพวกเขาทัง้ สองอย่างเย็นชาและพูดอย่างเหยียดหยาม:
"คุณสองคนกล้าหาญมาก คุณกล้าที่จะสัมผัสสัตว์เลีย้ งวิญญาณของเจ้านายของ
ฉันเหรอ?" "เอ่อ ขอโทษ เราไม่ได้ตงั้ ใจจะ ... " Xue Ningxiang
แค่
ชาย
“สมบัติวิเศษระดับสาม?”
เขาเลิกคิว้ ขึน้ โดยไม่รูต้ วั และความดูถกู ที่ยงั คงฉายออกมาจากดวงตาของชาย
คนนัน้ ก่อนหน้านีก้ ห็ ายไปในขณะนี ้ ท้ายที่สดุ แล้ว อาวุธเวทย์มนตร์ระดับสามนี ้
สามารถคุกคามชีวิตของเขาได้แล้ว และคาสอนที่เขาได้รบั มาตัง้ แต่เด็กก็คือแม้ว่า
สิงโตจะต่อสูก้ บั กระต่าย เขาก็ตอ้ งออกไปให้หมด!
“เฮดรูมสไตล์!”
หวด!
เมื่อเห็นฉากนีช้ ายหนุ่มถึงกับตะลึง!
คนที่มีอานาจเหนือกว่าในตอนนีก้ ็คือตัวเขาเองทาไมเด็กฝั่งตรงข้ามถึงแสดง
เจตนาฆ่าเช่นนี?้ เขายังสามารถฆ่าตัวตายได้หรือไม่?
เอ่อฮะ!
ติง๊ !
ชน!
เขาจะเผชิญหน้ากับศัตรูอีกครัง้ ได้อย่างไร?
เหงื่อเย็นหยดหนึ่งไหลออกมาจากหน้าผากของชายคนนัน้ เขาหันกลับมามอง
Zhuo Fan อย่างลึกซึง้ แล้วกัดฟั นแล้วพูดว่า "พี่ชาย คุณชื่ออะไร" Zhuo
Fan ตกตะลึง
บ้า ปั ง ปั ง!
Luo?
ตระกูลไหนคือตระกูลหลัว ฉันไม่เคยได้ยินเลย!
ไม่วา่ สิ่งที่ Zhuo Fan พูดจะเป็ นจริงหรือเท็จก็ตาม หากเป็ นจริง นี่เป็ นหยก
ชิน้ หนึ่งที่ยงั ไม่ถกู ค้นพบ ตราบใดที่ยงั มีลกู ศิษย์เช่น Zhuo Fan และการ
สนับสนุนจากคฤหาสน์ Jianhou ตระกูล Luo จะเป็ นตระกูลอันดับสองเป็ น
อย่างน้อยในอนาคต และอาจจะไม่ถึงจุดสูงสุดของตระกูลอันดับสองด้วยซา้ เมื่อ
ถึงเวลานัน้ คฤหาสน์ Jianhou ของพวกเขาจะแข็งแกร่งยิ่งขึน้ อย่างแน่นอน
"อะไรนะ?"
สนธิสญ
ั ญาพันธมิตร? ศาลาเฉียนหลง?
แต่สญ
ั ญาพันธมิตรคือพลังแห่งพันธมิตรระหว่างเจ็ดตระกูล แม้แต่ตระกูลชัน้
สองเหล่านัน้ ก็ไม่มีคณ
ุ สมบัติท่จี ะเข้าไปแทรกแซงได้เลย
เหยียดหยาม
เอ่อฮะ!
หยิบกระดาษสีขาวและปากกาออกมาจากแหวน Zhuo Fan เริ่มสาดหมึก
และเขียนลงบนกระดาษทันที ภายในสี่ช่วั โมง ภาพแปลกๆ ก็ชดั เจนขึน้ เรื่อยๆ
"นี่คือ..."
“ตามฉันมา!”
จัวฟานดึงภาพวาดกลับ หัวเราะเบา ๆ และวิ่งหนีไป ขณะที่เซี่ยเทียนหยางและ
ซิ่วหนิงเซียงติดตามอย่างใกล้ชิด
เทือกเขาหมื่นอสูรแบ่งออกเป็ นสามภูมิภาคโดยประมาณตามระดับอันตรายของ
สถานที่ท่สี ตั ว์วิญญาณมารวมตัวกัน
สระนา้ พุทองไหลอยู่บริเวณนี ้
พืน้ ที่ท่สี องถูกกาหนดให้เป็ นพืน้ ที่ตามล่าสมบัติโดยผูค้ น และเป็ นสถานที่ท่สี ตั ว์
วิญญาณระดับสามและสี่มกั ออกไปเที่ยวกัน หากต้องการเข้ามาที่น่ี หากคุณไม่มี
ความแข็งแกร่งของอาณาจักรตีกระดูก แสดงว่าคุณกาลังมองหาความตาย
"อะไรนะ?"
หลังจากห้าร้อยเหรียญแล้ว ชายร่างเล็กก็เริ่มหอบไม่หยุด
เมื่อถึงเวลาที่ฝังหินวิญญาณก้อนสุดท้ายตามแผนภาพการก่อตัว มันก็ตายไป
แล้วเมื่อมันกลับมา Xue Ningxiang อุม้ มันไว้ในอ้อมแขนของเธอและ
ปลอบโยนมัน ทาให้มนั รูส้ กึ ถึงความสุขไปตลอดชีวิต
ขณะที่เสวี่ยหนิงเซียงดูเหมือนจะลืมเรื่องทรายเพชรไปสนิทและเล่นกับหนูดินทุก
วัน เซี่ยเทียนหยางพยายามเรียกเจ้าตัวน้อยมา แต่มนั กลอกตาให้เขา ซึ่งทาให้เขา
อับอาย
เขาจึงเปลี่ยนเป้าหมายไปยังจั๋วฝาน มองเขาด้วยสายตาสงสัย
การบ่มเพาะด้วยความวิตกกังวลและกระสับกระสายมีแต่จะทาให้เบี่ยงเบน ขณะ
ที่จ๋ วั ฝาน…
เซี่ยเทียนหยางตรวจสอบจั๋วฝานและเกิดอิจฉา
แก้มของเซี่ยเทียนหยางสั่น แสดงสีหน้าหน่ายใจ
เพื่อทะลวงผ่านในช่วงเวลาสาคัญเช่นนี ้ เขาจะไม่มีวนั เข้าถึงสภาพจิตใจของจั๋ว
ฝานได้เลย
เจ้าตัวน้อยเลิกกับเขาอย่างเด็ดขาด มันยังไม่มาช่วยเขาบรรเทาความเบื่อหน่าย
ด้วยซา้ !”
“ข้าทนไม่ไหวแล้ว!”เซี่ยเทียนหยางคร่าครวญ
“ถึงเวลาแล้ว!’
จั๋วฝานดีดตัวขึน้ เสวี่ยหนิงเซียงผูก้ าลังเล่นกับเจ้าตัวน้อยตกใจเล็กน้อย และหันไป
มองจั๋วฝานกับเซี่ยเทียนหยาง
“ฮ่าๆๆ ข้าจะมาหามันทาไมถ้าข้าไม่มี?”เซี่ยเทียนหยางหัวเราะและเหวี่ยงแห
ทรายเพชรปะทุพร้อมกับลาวาและต้องใช้แหพิเศษเพื่อกรอง
จั๋วฝานเองก็โยนแหทองของตัวเองลงในลาธาร
เซี่ยเทียนหยางจ้องเขาอย่างสงสัย”น้องจั๋ว นั่นเจ้าทาอะไร?”
“ดูให้ดี!”
หินปราณที่วางอยู่ใต้ดินเปล่งแสงและยิงลาแสงขึน้ ฟ้า
ผูค้ นตกตะลึง
เหตุผลเพราะการปะทุของทรายเพชรนัน้ ควรมีลาวาไหลออกมาด้วย นา้ ของบ่อ
นา้ พุรอ้ นต้องร้อนจนแม้แต่ผบู้ ม่ เพาะหลอมกระดูกยังไม่สามารถเข้าใกล้ได้
แต่ทาไมถึงมีแค่นา้ เปล่า?
“นั่น!”
ผูอ้ าวุโสเจ็ดคารามด้วยความโกรธ”พวกเจ้ากาลังรนหาที่ตาย!”
“ทรายเพชร!”เซี่ยเทียนหยางยินดี เขาหันไปมองจั๋วฝานด้วยความตกใจ”น้องจั๋ว
เจ้าสุดยอดมาก ทรายเพชรมาปะทุท่นี ่ีได้ยงั ไง”
จั๋วฝานยิม้ ”ค่ายกลนีเ้ รียกว่าสวรรค์และโลกพลิกกลับ มันคือค่ายกลระดับหนึ่ง
ดาษๆ แต่มนั สามารถโยกภูเขาและแม่นา้ ได้ ข้าแค่สลับให้ทรายเพชรมาปะทุท่นี ่ี”
จั๋วฝานพูดว่ามันง่าย แต่เซี่ยเทียนหยางกลับตกใจกับแก่นแท้
เขาเริ่มนึกถึงข้อตกลงพันธมิตรกับศาลาหลงเจียงที่จ่วั ฝานพูด
[มันอาจไม่ใช่เรื่องเกินจริงสาหรับศาลาเฉียนหลงที่จะทาข้อตกลงเช่นนีถ้ า้ พวกเขารู ้
ถึงพรสวรรค์ของจั๋วฝาน]
“พี่จ๋ วั ท่านกาลังอวด”เสวี่ยหนิงเซียงสงสัยคาพูดเขา
แต่เซี่ยเทียนหยางพยักหน้า”เอาล่ะ ข้าจะส่งคนไปพร้อมข้อตกลงพันธมิตรตอนข้า
กลับไป จะให้ขา้ ส่งไปที่ไหน?”
“ตระกูลลั่วแห่งเมืองเนตรสายลม ข้าจะกลับไปตอนข้าจัดการธุระเสร็จ!”
แต่สิ่งที่หลุดกรอบความคิดนางคือการที่เซี่ยเทียนหยางให้ความสาคัญกับจั๋วฝาน
มากขนาดนี ้ ตระกูลทั่วไปจะไม่มีวนั เห็นคุณค่าของจั๋วฝาน
“ทาไมต้องรีบ?”
“เราจะทายังไงกันต่อ?”
เซี่ยเทียนหยางดีใจที่เห็นแต่ก็ตระหนักถึงอันตราย จั๋วฝานลากพวกเขามาสถานที่น่ี
เป็ นเวลา 12 ชั่วโมงก็เพื่อซือ้ เวลา แม้กระทั่งยอดฝี มือปราณนภาก็ตอ้ งใช้เวลาส้อง
ชั่วโมงกว่าจะมาถึงที่น่ี
ทัง้ สองจ้องจั๋วฝานเหมือนกาลังมองคนบ้า
สัตว์อสูรระดับหก วิหคสายฟ้า…
ตอนที่ 62
“เราจะแบ่งทรายเพชรกันก่อนแล้วค่อยหนี!’
จั๋วฝานกระตือรือร้นที่จะแบ่งของตอนเห็นทรายระยิบระยับ
เสวี่ยหนิงเซียงกับเซี่ยเทียนหยางยิม้ ขมขื่น
เหมือนกับตอนสั่งเจ้าตัวน้อยให้วางค่ายกลเพื่อขโมยทรายเพชรทัง้ หมด
ทุกคนจึงเริ่มคิดหาภาชนะที่พวกเขามีจากแหวนและในไม่ชา้ ทรายเพชรก็เติมเต็ม
ภาชนะทุปรูปทรง
ในการสร้างอาวุธจิตวิญญาณระดับห้า ทรายเพชรหยิบมือหนึ่งก็พอจะเพิ่มพลังมัน
แล้ว ทาให้มนั เป็ นอาวุธจิตวิญญาณระดับห้าชั่นนา แต่ดว้ ยกองทรายเพชร ใครจะ
ไปรูว้ ่ามันสามารถสร้างอาวุธเช่นนัน้ ได้ก่ีชนิ ้ และเขาสามารถเพิ่มทรายได้มากเท่าที่
ต้องการในกระบวนการหลอม
[สาวกของตาหนักกระบี่ช่างไม่สนใจโลกภายนอกเลย!]
จั๋วฝานเอาแต่ส่วนแบ่งเขาไป เซี่ยเทียนหยางลอบพยักหน้าและนาทรายเพชรที่
เหลือไป ถามจั๋วฝาน”เราจะหนีกนั ยังไงดี?”
ซวบ!
มือของจั๋วฝานถือขวดใบเล็กและหยิบเม็ดยาสีแดงสามเม็ดออกมา เขากินมันหนึ่ง
เม็ดและมอบให้อีกสอง
เซี่ยเทียนหยางมองเม็ดยาทึ่งๆ”วิเศษ!เจ้าไปเอามันมาจากไหนกัน?”
เสวี่ยหนิงเซี่ยงเองก็ท่งึ
จั๋วฝานถูจมูก”ข้าปรุงมันขึน้ มาเอง!”
เซี่ยเทียนหยางตกใจจนแก้มสั่น
[ไม่ใช่แค่นนั้ แต่เขายังสร้างค่ายกลที่สาบสูญและปรุงเม็ดยาที่ไม่เคยมีมาก่อน!]
จนถึงตอนนี ้ เขาคิดว่าเขาได้พบกับสุดยอดอัจฉริยะเหมือนกับเขาเท่านัน้ แค่คตู่ ่อสู้
ที่แข็งแกร่งอีกคนเหมือนอัจฉริยะที่เขาพบในเจ็ดตระกูลใหญ่
เซี่ยเทียนหยางกลืนเม็ดยาและกระโดดข้ามลาธาร เข้าไปในเขตสอง”ไปกันเถอะ”
จั๋วฝานกับเสวี่ยหนิงเซียงตกใจ[เกิดอะไรขึน้ กับเขา?]
ใบหน้าของเขาแดงก่าด้วยความโกรธตอนเห็นลาวา และดวงตาของเขาก็หรี่ลงด้วย
จิตสังหารที่ระเบิดออกมา
“มีคน..มีคนดึงทรายเพชรมาที่น่ี…”
เขามองไปรอบๆและพึมพา”พวกมันเพิ่งได้ทรายเพชรไปและควรหนีไปได้ไม่ไกล ถ้า
พวกมันอยู่ในเขตแรก ความตายจะเป็ นเรื่องของเวลา …”
จากนัน้ เขาก็ทะยานเข้าเขตสอง!
จั๋วฝานหยุด หันกลับไปมองพร้อมขมวดคิว้
“อะไร?”เซี่ยเทียนหยางกับเสวี่ยหนิงเซียงหยุด
“เกิดอะไรขึน้ ?”จั๋วฝานพึมพา”ผูอ้ าวุโสนั่นกาลังเข้าเขตสองมา!”
“ว่าไงนะ?”เซี่ยเทียนหยางกังวล”เอาไงกันดี?เขาจะตามเราทันแน่”
“น่ากลัว?”จั๋วฝานขมวดคิว้
“เจ้ากาลังบอกว่าเขาแข็งแกร่ง?”
แต่ความตายถูกร่ายมา ทางเลือกเดียวของจั๋วฝานคือเอาชนะในเกมนี!้
เสวี่ยหนิงเซียงตัวสั่นและคว้าแขนของจั๋วฝานด้วยท่าทางน่าสงสาร”พี่จ๋ วั ท่าน
รับปากกับข้าแล้วว่าจะพาข้าออกไป”
เสวี่ยหนิงเซียงฉีกยิม้ สดใสเมื่อนางได้ยินและแกว่งแขนของจั๋วฝานไม่หยุด
ซวบ
“หูดี!”
มือของจั๋วฝานขยับและ..
บูม!
“ค่ายกล?”
บูม!
ผูอ้ าวุโสเจ็ดคารามและประสานมือ
ฟี นิกส์ไฟกรีดร้องและพ่นไฟออกมา
ปั ง!
ตามเสียงเรียกของจั๋วฝาน นางประสานมือตามที่เขาสอน
เขาไม่เคยคิดฝันว่าจะมีอีกคนกาลังควบคุมค่ายกล!
แต่ก่อนเขาจะได้คิดมาตรการโต้ตอบ จั๋วฝานก็ตะโกนอีกครัง้
บูม!
เมื่อสายฟ้าชนเข้ากับเงา มันก็กระตุน้ การระเบิด!
ผูอ้ าวุโสเจ็ดกระอักเลือด !
บูม!
“ตายซะ เจ้าสารเลว!”
“ฆ่าเขาซะ!’
เสียงตะโกนดังขึน้ พร้อมกัน ผูอ้ าวุโสเสร็จเรียกสมบัติมารออกมา สะบัดมันใส่จ๋ วั
ฝานขณะที่จ๋ วั ฝานประสานมือ
ไฟกับโซ่ตะขาบปะทะกัน
เสวี่ยหนิงเซียงกับเซี่ยเทียนหยางมองด้วยความงุนงง
แต่ทว่า เขาคิดถึงบางสิ่งและดวงตาของเขาก็ฉายแววชั่วร้ายออกมา
“เจ้าคือคุณหนูสามของตระกูลเสวี่ย!’
ผูอ้ าวุโสเจ็ดเมินจั๋วฝานและเปลี่ยนเป้าหมาย สารวจเสวี่ยหนิงเซียงด้วยรอยยิม้ ”ข้า
จาได้ว่าเจอเจ้าตอนห้าปี ก่อน เจ้ายังเป็ นแค่เด็กอยู่เลยตอนนัน้ ตอนนีเ้ จ้ากลับโต
ขึน้ เป็ นสาวสวยแล้ว”
หัวใจของเสวี่ยหนิงเซียงเต้นกระหน่า ลดหัวลงเพื่อหลบสายตาทิ่มแทง
ดวงตาของเขาฉายแววจิตสังหารขณะพูด เสวี่ยหนิงเซียงตัวสั่นและไม่สามารถ
ประสานมือต่อได้อีก
เซี่ยเทียนหยางคิด[บัดซบ เสวี่ยหนิงเซียงกังวลถึงตระกูลนางและไม่มีกระจิตกระใจ
จะสู้ โดยปราศจากความช่วยเหลือของลม พลังของเราจะลดลงมาก]
“ฮ่าๆๆๆ!’
บูม!
คาพูดของเขาดังก้องในหูนางและเสวี่ยหนิงเซียงก็แสดงจิตสังหารออกมาเป็ นครัง้
แรกขณะพึมพาไม่หยุด”เขาจะรอดไปไม่ได้ เขาต้องตาย เขาต้องตาย”
ตาย!”
เสวี่ยหนิงเซียงคารามออกมาและประสานมืออีกครัง้
บูม!
การระเบิดรุนแรงสั่นสะเทือนไปทั่วเขตสอง แม้กระทั่งท้องฟ้าก็ดเู หมือนจะถล่ม
สัตว์อสูรระดับสี่บางตัวยังหนี
ผูอ้ าวุโสเจ็ดที่อยุ่ตรงกลางระเบิดไปไกลหลายสิบเมตรขณะที่กระอักเลือดออกมา
แต่ครัง้ นี ้ เลือดระเหยก่อนมันจะถึงพืน้
แต่เขาเข้าใจว่าเขาไม่สามารถรับการโจมตีเช่นนัน้ ได้อีก
การกระทาของนางคือการเร่งพลังของค่ายกลจนถึงขีดจากัด!
“เร็วเข้า รีบช่วยหนิงเอ๋อร์!’
จั๋วฝานตื่นตระหนกขณะประสานมือร่วมกับเซี่ยเทียนหยาง สายฟ้ากับไฟระเบิดใส่
ผูอ้ าวุโสเจ็ดอีกครัง้
“หนิงเอ๋อร์!’
จั๋วฝานกาหมัด
นา้ ตาไหลอาบแก้มของเสวี่ยหนิงเซียง
หัวใจของเซี่ยเทียนหยางเจ็บปวดและคารามด้วยความโกรธ”ผูอ้ าวุโสโหยวหมิงกู่
เจ้าไม่รูจ้ กั อับอายบ้างหรือไงตอนทาร้ายเด็กสาวไร้การป้องกัน?”
“แต่หนิงเอ๋อร์”
“หนิงเอ๋อร์..เห็นด้วย”ดวงตาของจั๋วฝานดูแข็งกร้าว เซี่ยเทียนหยางรูส้ กึ สั่นสะท้าน
ขณะมองจั๋วฝาน จากนัน้ ก็เห็นสายตาวิงวอนของเสวี่ยหนิงเซียงและถอนหายใจ
จากนัน้ เซี่ยเทียนหยางก็คารามพร้อมประสานมือ
นี่คือพลังที่แข็งแกร่งสุดที่เขาสามารถปลดปล่อยได้
เซี่ยเทียนหยางกัดฟั น[พลังโจมตีเต็มกาลังของเราทาอะไรไม่ได้?หรือเราจะจบสิน้
แล้วจริงๆ?]
[นอกจากนี ้ ตระกูลของหนิงเอ๋อร์จะถึงวาระ]
บูม!
เซี่ยเทียนหยางมองมันด้วยตาที่เบิกโพล่ง”ดะ-ได้..ยะ-ยังไง?”
“ลมปรากฏขึน้ ได้ไง?’
จั๋วฝานยิม้ ไม่เหมือนคนที่เพิ่งเสียเพื่อน”ข้าบอกเจ้าว่าข้าไม่สามารถควบคุมค่ายกล
ระดับห้าได้ดว้ ยตัวเองและต้องให้พวกเจ้าสามคนร่วมมือด้วยใช่ไหม? อืม ข้าโกหก
ผูอ้ าวุโสเจ็ดคนนัน้ จะมองออกและข้าก็คงไม่สามารถหลอกเขาได้”
เขายังจาได้ตอนจั๋วฝานตะโกนใส่หนิงเอ๋อร์”ข้าจะไม่ทิง้ ใครไว้!”ดวงตาของเขาเต็ม
ไปด้วยความชอบธรรม[นั่นก็เป็ นการแสดง?]
“เจ้าสัญญาอะไรกับนาง?”เซี่ยเทียนหยางกลืนนา้ ลาย”ข้าได้ยินว่าเจ้ารับปากว่า
จะพานางออกนอกเมือง!”
แต่เสียงหัวเราะกลับดังจากคุกพายุไฟสายฟ้า…
ตอนที่ 65
“ฮ่าๆๆ เจ้าหนู เจ้าก็เหมือนข้า เห็นแก่ตวั โหดร้าย เลือดเย็นและจะไม่ลงั เลที่จะใช้
คนของตัวเอง แม้กระทั่งข้าก็ยงั รูส้ กึ กลัวเจ้า!”
บูม!
มันเห็นได้ชดั ว่าเขารอดเพราะโซ่เหล่านี ้
แถมนั่นยังคือพลังแท้จริงของค่ายกลพายุไฟสายฟ้า
“ฮี่ๆๆ ข้าเคยมีแค่หนึ่ง!”
แบบนีเ้ ขาจะสามารถใช้ทารกโลหิตได้
ดีสดุ ถ้าทารกโลหิตเข้าตัวผูอ้ าวุโสเจ็ดได้ เขาจะจัดการอีกฝ่ ายได้โดยไม่มีการ
ต่อต้าน
“สัตว์มาร!”
“สมบัติมารระดับสาม เข็ดบิดเบือน!”
ผูอ้ าวุโสเจ็ดเยาะเย้ยจั๋วฝานและดึงเข็มกลับเข้าไปในข้อศอกเขา
ปั ง!
ฝ่ ามือของผูอ้ าวุโสเจ็ดมาถึงเหนือหัวจั๋วฝาน
เขาไม่อยากตาย แต่เขาทาอะไรไม่ได้
แล้วไง?คนแพ้ไม่เคยมีทางเลือกตัง้ แต่ตน้ !
จั๋วฝานหลับตา สูดลมหายใจสุดท้ายและภาพก็ดามืด..
โฮก!
ผูอ้ าวุโสเจ็ดสะดุง้
สัตว์อสูรสั่นสะท้านในถา้ พวกมัน
แค่กแค่ก แค่ก..
เสวี่ยหนิงเซียงไอเบาๆก่อนลืมตาขึน้ แต่ความตกใจก็กวาดผ่านหัวใจนาง”ทาไมป่ า
ถึงหายไปและหลงเหลือแค่ขเี ้ ถ้า?}
[ผูอ้ าวุโสเจ็ดไม่มีพลังพอจะทาเช่นนี]้
นางมองไปรอบๆเพื่อหาตัวจั๋วฝานกับเซี่ยเทียนหยาง เห็นพวกเขากาลังนอนหมด
สติ จั๋วฝานมีสภาพหนักสุด มีเลือดไหลจากรูบนหน้าอกเขา
เขากาลังหายใจรวยริน…
เสวี่ยหนิงเซียงร้องเรียกจั๋วฝานและพลิกตัวเขาเพื่อพบแผลขนาดเท่าหมัดใน
หน้าอกเขาที่ทะลุจนถึงหลัง ใบหน้าของเขาขาวซีด อุณหภูมิรา่ งกายยังลดลง
“พี่จ๋ วั เจ้าตื่นแล้ว!”เสวี่ยหนิงเซียงดีใจ
จั๋วฝานขยับปากแต่อ่อนแอเกินจะเปล่งเสียงได้
เสวี่ยหนิงเซียงมองตามท่าทางเขา เห็นทารกโลหิตนอนจมกองเลือด
“เจ้าอยากให้ขา้ นามันมา?”นางถาม
ทารกโลหิตเปล่งแสงสีแดงและกลับไปในตัวจั๋วฝาน เขาพ่นลมหายใจขณะที่เริ่ม
ขยับตัวเล็กน้อย
เขาอยู่ในสภาพย่าแย่เช่นกันและไม่มีทางช่วยมันได้ แต่ทารกโลหิตจะมอบพลังงาน
ให้เขาเล็กน้อยถ้ากลับเข้าตัวเขา
“ละ-เลือด”จั๋วฝานกระซิบเสียงแหบ
เสวี่ยหนิงเซียงหยุดไปชั่วขณะ จากนัน้ ก็กรีดข้อมือนางด้วยมีดและนามือนางไปจ่อ
ริมฝี ปากของจั๋วฝาน
เสวี่ยหนิงเซียงถอนหายใจโล่งอกและยิม้
เวลาผ่านไปแต่ความกระหายของจั๋วฝานไม่ลด ใบหน้าของเสวี่ยหนิงเซียงซีดและ
ถึงขัน้ เวียนหัว
นางรูว้ ่ามันมาจากการเสียเลือดแต่นางไม่หยุดเขา
เมื่อจั๋วฝานยอมปล่อยและสูดอากาศ เขาก็เห็นใบหน้าขาวซีดของเสวี่ยหนิงเซียง
และรูส้ กึ ซับซ้อน
“ขอบใจเจ้ามาก”จั๋วฝานมีแรงจะพูดแล้วเพราะเลือด เสวี่ยหนิงเซียงยิม้ นางรูส้ กึ
อ่อนแรงแต่รอยยิม้ ของนางกลับประทับตรึงในหัวใจจั๋วฝาน
ด้วยความคิดนัน้ ขวดสีฟ้าจึงปรากฏในมือเขา
เสวี่ยหนิงเซียงพยักหน้าและป้อนยาให้เขา นางตรวจสอบเซี่ยเทียนหยางและพบว่า
เขายังมีชีวิต นางป้อนเม็ดยาเขา
[ข้าไม่คิดว่าข้าจะต้องใช้พวกมันเร็วขนาดนี!้ ]
แต่เสวี่ยหนิงเซียงไม่กลับมา
เสวี่ยหนิงเซียงกลับมาพร้อมไม้และสร้างเปลสองตัว เมื่อนางวางพวกเขาลงบนเปล
จั๋วฝานก็อยากขอโทษแต่ก็ตอ้ งกลืนคาพูดเมื่อเขาเห็นนางหลบเลี่ยงเขา
ครื่น!
แต่นางยังเดินต่อเหมือนเครื่องจักร ลากพวกเขาไปข้างหน้า
เจ้าตัวน้อยกระโดดรอบขานางด้วยความดีใจและกระโดดไปข้างหน้า
เสวี่ยหนิงเซียงเดาว่ามันกาลังนาทางและลากเปลไปททที่ถา้
จั๋วฝานพูดขณะจับจ้องวัชพืชรอบถา้ ”นั่นคือหญ้าผ่อนคลาย!”
เซี่ยเทียนหยางตื่นตระหนก”นั่นหมายความว่า..กับดัก?”
หนูดินส่งเสียงแหลมสองสามครัง้ พร้อมลดหัวลง
เสวี่ยหนิงเซียงกอดมันไว้ท่หี น้าอกและพูดเสียงเบากับจั๋วฝาน”เราจะทาไงกันดี?”
“จะทาอะไรอีกละ?!วิ่ง!”เซี่ยเทียนหยางแหกปาก
จั๋วฝานรีบถาม”ตอนนีก้ ่ีโมงแล้ว?”
“ว่าไงนะ?”เซี่ยเทียนหยางดีดตัว”เจ้าบอกว่า…เป็ นฝูง?”
“หมาป่ ากระหายเลือด!”
“เซี่ยเทียนหยาง!”
จั๋วฝานพูด”ส่งกระบี่เจ้าให้หนิงเอ๋อร์!”
“หนิงเอ๋อร์?”เซี่ยเทียนหยางไม่เข้าใจ”กระบี่ดาราของข้าเป็ นอาวุธจิตวิญญาณ
ระดับสี่ แต่หนิงเอ๋อร์คือผูบ้ ม่ เพาะกลั่นลมปราณ มันไม่พอจะรับมือสัตว์อสูร
เหล่านัน้ ”
เขาพูดถึงความแตกต่างด้านการบ่มเพาะและจ้องจั๋วฝาน”นางไม่เหมือนเจ้าที่สกู้ บั
ผูบ้ ม่ เพาะหลอมกระดูกและนภาได้ตอนเป็ นผูบ้ ม่ เพาะกลั่นลมปราณ”
เซี่ยเทียนหยางเข้าใจแผนของจั๋วฝานแล้ว เขาเองก็หยิบกระบี่ดาราของเขาออกมา
เช่นกัน
“ฮึ่ม พวกใจดา!”เซี่ยเทียนหยางบ่น
“หนิงเอ๋อร์ เจ้าทาบ้าอะไร?”จั๋วฝานตะโกน
เสวี่ยหนิงเซียงฟั นและหมาป่ าอีกสามตัวก็ลม้ นางหันมามองด้วยรอยยิม้ เขินอาย”ดู
สิ ถ้าข้ายังยืนที่น่ี พวกมันจะไม่มีวนั เข้ามาได้!”
เขาหลับตา ไม่อยากเห็นจุดจบขณะที่ความเจ็บปวดเข้าครอบงาหัวใจ
“จั๋วฝาน!”
“เออ!”
จั๋วฝานส่งเสียงตอบ เซี่ยเทียนหยางมองเสวี่ยหนิงเซียงที่ยืนหยัดอย่างกล้าหาญ
และหลับตาเช่นกัน
“อ้า!”
โฮก!
แม้กระทั่งราชาหมาป่ าก็ไม่สามารถรอดและหายไปจากโลกนี ้
“จั๋วฝาน!”
จั๋วฝานได้ยินเสียงคนเรียกเขาและลืมตา
จั๋วฝานสงสัย”เจ้าเป็ นใคร?”
“สัตว์อสูรอะไร?”
“สัตว์อสูรระดับหก วิหคสายฟ้า!”
“ทาไม?”
ดวงตาของจั๋วฝานหมุนวน”จะอะไรอีกละ เพื่อเพิ่มพลังข้านะสิ!”
บูม!
“เจ้า..มาจากดินแดนศักดิส์ ิทธิ์..”จั๋วฝานอ้าปากค้าง
“จะ-เจ้าเป็ นใครกันแน่?”
จั๋วฝานหม่นหมอง แต่ก็หาทางออกไม่ได้”ข้าอยากไปหุบเขาสายฟ้าและค้นหาเศษ
ซากของจักรพรรดิสวรรค์ เพื่อสิ่งนัน้ ข้าต้องการวิหคสายฟ้าเพื่อป้องกันสายฟ้า
ม่วง!”
“ว่าไงนะ?”
ด้วยความแปลกใจ เขาพบว่าเขาขยับตัวได้จริง
“แต่..ทาไมเขาถึงเลือกข้า?’
เสียงครางทาลายความคิดฟุ้งซ่านเขาและจั๋วฝานก็พบร่างอ่อนแอของเสวี่ยหนิงเซีย
งในกองเลือด เขารีบพุ่งไปหานาง ป้อนเม็ดยาปกป้องหัวใจ
ปราณอบอุ่นวิ่งแล่นภายในตัวนางและจั๋วฝานก็ถอนหายใจ
บาดแผลของนางไม่ลกึ นางแค่ใช้ปราณในตัวจนหมดเพื่อสูก้ บั หมาป่ ากระหาย
เลือดและแค่ตอ้ งพักฟื ้ นไม่ก่ีวนั
“ใจเย็นๆ เรายังไม่ตาย!”
และเด็กสาวก็หมดสติไปอีกครัง้
จั๋วฝานมองสีหน้าสงบสุขของนางและแบกนางไปในถา้ วางนางไว้ขา้ งหญ้าผ่อน
คลาย มันคือของที่ดีสดุ ในการบรรเทาความเหนื่อยล้ามนุษย์
จั๋วฝานแค่นเสียง เหวี่ยงขาไปด้านหลังก่อนเตะตูดเซี่ยเทียนหยางเต็มแรง!
“อ้ากกก!’
เซี่ยเทียนหยางตกใจตอนเห็นจั๋วฝาน.”เจ้าเตะข้า?ทาไม..เราตายด้วยกันนี่ ทาไม
เจ้าถึงเตะข้าได้?”
“อะไรนะ เรายังไม่ตาย?”
ริมฝี ปากของเซี่ยเทียนหยางสั่นสะท้านขณะคร่าครวญอย่างหงุดหงิดใจ”ตัว
ประหลาด!’
ชีวิตของเขาไม่มีทางเข้าใจได้ว่าจั๋วฝานกระโดดไปมาได้ไงทัง้ ๆที่สองวันก่อนชีวิต
ของเขาเพิ่งแขวนอยู่บนเส้นด้าย?แม้แต่เขา ผูบ้ ม่ เพาะหลอมกระดูกก็ยงั ต้องพักฟื ้ น
สองเดือนถึงยืนได้
ซวบ!
“นี่เป็ นความผิดเขาไม่ใช่หรือไง?”เซี่ยเทียนหยางตบหน้าอกเขาและต่อว่าจั๋วฝาน”
ยังไงซะ ข้าก็ยงั ไม่ให้อภัยที่เจ้าหมอนี่ใช้หนิงเอ๋อร์เป็ นเหยื่อล่อ!ข้าจะไม่โมโหได้ไง?
ทะเลาะอะไร ข้าคันไม้คนั มืออยากจะกระทืบเขาซะมากกว่า”
“ผิดศีลธรรม?เจ้ามันอาชญากรเลือดเย็นชัดๆ”
เมื่อเห็นจั๋วฝานกับเซี่ยเทียนหยางทะเลาะกันข้ามหัวนาง เสวี่ยหนิงเซียงก็ทาท่าให้
พวกเขาหยุด”เอาล่ะ หยุดเถียงกันได้แล้ว ทัง้ หมดก็แค่อดีต ข้าไม่สนใจแล้ว ทาไม
พวกเจ้าถึงต้องหยิบยกมันขึน้ มาด้วย”
“ไม่ ข้าอยากทวงคืนความยุติธรรมให้เจ้า”
เซี่ยเทียนหยางจับไหล่นางขณะจ้องจั๋วฝาน
“ไม่เป็ นไร เราเป็ นเพื่อนที่ฝ่าฟั นความเป็ นความตายด้วยกัน มันเป็ นนา้ ใต้สะพานก็
เท่านัน้ !”เสวี่ยหนิงเซียงยิม้ ให้ทงั้ สองและยื่นนิว้ ก้อยออกไป
ทัง้ สองไม่เข้าใจว่าทาไมเขาถึงพูดแบบนี ้
จั๋วฝานตอบด้วยนา้ เสียงมุ่งมั่น”เขตสาม!”
“อะไรนะ?”เซี่ยเทียนหยางกับเสวี่ยหนิงเซียงตะโกนลั่น”ตอนแรกเราอยากหลบผู้
อาวุโสเจ็ดเข้าไปที่น่นั แต่ทาไมเจ้าถึงยังอยากไป”
“สารเลว เจ้าอยากได้เหยื่อเพิ่มสินะ?”เซี่ยเทียนหยางสาปแช่ง
ขณะตอบ จั๋วฝานก็หมุนตัว
“รอก่อน!”
เสวี่ยหนิงเซียงดึงมือเขาด้วยรอยยิม้ เขินๆ”พี่จ๋ วั ถ้าเจ้าไม่ถือว่าข้าเป็ นภาระ ก็พา
ข้าไปด้วย ต่อให้ขา้ จะกลายเป็ นเหยื่อ มันก็ไม่เป็ นไรตราบเท่าที่ขา้ ได้อยู่กบั เจ้า!”
จั๋วฝานตกใจและหัวใจก็เต้นแรง
จั๋วฝานเลิกคิว้ ”เจ้าอยากติดตามข้าไปด้วย?”
“ระยา!เราจะไม่มีวนั ไปถึงไหนได้ถึงยังคลานแบบนี!้ ”
โฮก!
นั่นคืองูหลามยาวสามสิบเมตรที่มีหงอนสีแดงและเกล็ดแข็ง ดวงตาเย็นของมันมอง
หาอาหารมือ้ ต่อไป
“สัตว์อสูรระดับห้า งูเหลือมหงอนเพชร!”
“วิ่ง!’
จั๋วฝานเยาะเย้ย”ไม่มีใครบอกเจ้าให้มา ทาไมเจ้าไม่คลานกลับไปละ?”
เซี่ยเทียนหยานมองบน
เซี่ยเทียนหยางตอบ”ในเมื่อข้าลงเรือลาเดียวกับเจ้าแล้ว การกลับไปก็เท่ากับการ
ฆ่าตัวตายชัดๆ”
จั๋วฝานกับเสวี่ยหนิงเซียนส่ายหัว
โดยเฉพาะถ้ามีมนุษย์!
จั๋วฝานยิม้ ด้วยความมั่นใจ
แต่ปัญหาคือยังไง
ครื่น!
พวกเขากะพริบตาด้วยความตกใจ
มีเพียงคาตอบเดียว..
“สัตว์อสูรระดับหก!”พวกเขาตะโกนพร้อมกัน
“ดูเหมือนว่าจะมาจากทางนัน้ !”จั๋วฝานวิ่งตรงไปขณะที่เซี่ยเทียนหยางแหกปาก”
สัตว์อสูรเหล่านัน้ จะฉีกเจ้าเป็ นชิน้ ๆ!”
จั๋วฝานแสยะยิม้
ถ้าหนึ่งในนัน้ คือวิหคสายฟ้า มันก็สมบูรณ์แบบ เขาจะนอนรอและหาโอกาสโจมตี
“วิหคสายฟ้า!”
จั๋วฝานหรี่ตา[เขาไม่ได้โกหกข้า รังของวิหคสายฟ้าอยู่น่ี]
“สัตว์อสูรระดับหก ราชาสิงโตเพลิง!”
[ไม่ ข้าต้องช่วยมัน!]
บูม!
ราชาสิงโตเพลิงพ่นลูกไฟขณะที่วิหคสายฟ้าส่งพายุสายฟ้าไปด้วยการกระพือปี ก
ของมัน ตัง้ ใจบดขยี ้
แต่จากนัน้ ราชาสิงโตก็กระแทกร่างใหญ่โตมันใส่วิหคสายฟ้าแสนบอบบาง
มันจะตายถ้าเป็ นแบบนี ้
“พี่ใหญ่จ๋ วั ช่วยเจ้านกน้อยน่าสงสารได้ไหม?”เสวี่ยหนิงเซียงใช้สายตาแบบลูก
หมาจ้องมองเขา
จั๋วฝานแทบกระอักเลือด
แต่เสียงวิงวอนของเสวี่ยหนิงเซียงก็สะท้อนในหัวเขา
[วิหคสายฟ้าต้องรอด!]
ตอนที่ 70 เพลิงฟ้ ำศักดิส์ ิทธิ์
“หนิงเอ๋อร์ เราไม่สามารถแทรกแซงการต่อสูข้ องอสูรระดับหกได้!”
จั๋วฝานเลิกคิว้ ขณะมองเซี่ยเทียนหยางอย่างลึกซึง้
“แต่…”
สีหน้าของเสวี่ยหนิงเซียงเต็มไปด้วยความกังวล”แต่นกน้อยนั่นไม่ได้สเู้ พื่อดินแดน
มัน มันกาลังปกป้องลูกของนาง…”
“หุบปาก!ข้าเกือบโดนเจ้าหลอกใช้อีกแล้ว”เซี่ยเทียนหยางบ่น”ถ้าเจ้าอยากได้วิหค
สายฟ้า ก็เชิญ ข้าไม่ขอยุ่ง”
เสวี่ยหนิงเซียงพยักหน้า ใช้ดวงตาประดุจหมาน้อยขณะเขย่าแขนของเซี่ยเทียนห
ยาง”พี่ใหญ่เซี่ย ไปกับพี่จ๋ วั เถอะ นกน้อยกับลูกของนางน่าสงสารมาก!”
เซี่ยเทียนหยางรูส้ กึ อยากร้องไห้
[นกน้อยน่าสงสาร?การกระพือปี กจากมันครัง้ เดียวจะฉีกข้าเป็ นชิน้ ๆ ทาไมเจ้าไม่
รูส้ กึ เสียใจแทนข้าบ้าง?]
“ว่าไงนะ?”เซี่ยเทียนหยางอุทาน
ลูกไฟหนึ่งลูกหรือสายฟ้าหนึ่งสายสามารถปลิดชีวิตพวกเขาได้
“เอาไงต่อ?”เซี่ยเทียนหยางแหงนมองบนฟ้า
“เยี่ยม!”เซี่ยเทียนหยางพูดและยกนิว้
เขาสบกับดวงตาคู่โตของราชาสิงโตเพลิง เขายังสังเกตเห็นว่าดวงตาของสิงโต
กาลังเย้ยหยันเขา
จั๋วฝานตะโกนด้วยความตื่นตระหนก”เจ้าบ้านั่นพบเราแล้ว วิ่ง”
“แต่ไข่…”เซี่ยเทียนหยางประหม่า
บูม!
ราชาสิงโตเพลิงหัวเราะด้วยความยินดีและพ่นลูกไฟอีกลูก
ราชาสิงโตเพลิงทที่ลอยอยู่ดา้ นบนส่งเสียงคารามลั่น
“เราทาให้มนั แย่กว่าเดิม!เราได้เร่งจุดจบของวิหคสายฟ้า”ระหว่างวิ่งกลับไปหา
เสวี่ยหนิงเซียง จั๋วฝานถอนหายใจ แม้จะไม่ชอบ เขาก็พดู ด้วยความมุ่งมั่น”ไปกัน
เถอะ ถ้าเรารอให้วิหคสายฟ้าตาย สิงโตบ้านั่นจะมาไล่ลา่ เรา”
จั๋วฝานถอนหายใจ เขาไม่มีทางช่วยนกนั่นได้เลย
“ปล่อยมันไปหนิงเอ๋อร์ เราต้องไปแล้ว!”จั๋วฝานขมวดคิว้ และเร่ง แต่เสวี่ยหนิงเซีย
งกลับส่ายหัว
บูม!
ราชาสิงโตเพลิงตะปบกรงเล็บมันใส่ลาคอนก
“ไม่!’
จั๋วฝานกับเซี่ยเทียนหยางรีบพุ่งมา
“หนิงเอ๋อร์ ข้าจะตายไปกับเจ้า!”เซี่ยเทียนหยางคารามขณะโยนตัวเองไปตรงหน้า
นาง
เขารูส้ กึ ถึงความอบอุ่นแผ่วเบาและสรุปว่ามันน่าจะเกี่ยวกับคนที่ปรากฏใน
จิตสานึกเขา
“ข้าไม่เคยเห็นมนุษย์ทาให้สตั ว์อสูรระดับหกกลัวด้วยแค่การมองมาก่อน”เซี่ย
เทียนหยางสูดหายใจลึกเพื่อสงบสติ”เจ้าเห็นไหมว่ามันกลัวแค่ไหนตอนมองเจ้า?
เหมือนกับว่าเจ้าจะกินมันลงไปทัง้ ตัว”
ไม่เหมือนเซี่ยเทียนหยาง นางเมินราชาสิงโตที่หนีไปและตรวจสอบบาดแผลของนก
น้อย
“ข้าทาอะไรไม่ได้”จั๋วฝานส่งปราณของเขาไปตรวจสอบสภาพมันก่อนถอนหายใจ
แผนเอาตัววิหคสายฟ้าสลายไปแล้ว
นกน้อยลืมตาขึน้
“มันต้องการลูกของนาง ไปหาพวกมันกัน”เสวี่ยหนิงเซียงร้อง
จั๋วฝานกับเซี่ยเทียนหยางออกค้นหา ไม่ชา้ ก็รวบรวมไข่ไหม้ไร้ชีวิตได้สี่ใบ
“อีกหนึ่งละ?”เสวี่ยหนิงเซียงถาม
จั๋วฝานมองวิหคสายฟ้าและลอบพยักหน้า
เมื่อคิดได้แบบนี ้ จั๋วฝานก็เริ่มเคารพนก
“เจ้าอยากให้ขา้ รับมัน?”จั๋วฝานเดา
มันพยักหน้า ดวงตาเต็มไปด้วยความอบอุ่น
เสวี่ยหนิงเซียงเห็นชีวิตมันลาลับและร้องไห้ออกมา
[นางมีความทรงจานี่เอง ไม่แปลกใจที่จะอ่อนไหวขนาดนี]้
เขาเดินหนีไปก่อนเซี่ยเทียนหยางจะได้เถียง เซี่ยเทียนหยางอยากตามจั๋วฝานไปแต่
พอเห็นหนิงเอ๋อร์ เขาจึงอยู่ เขากังวลถึงความปลอดภัยของนาง การทิง้ นางไว้คน
เดียวในป่ าไม่ฉลาดนัก แม้มนั จะไม่ค่อยแตกต่างต่อให้เขาอยู่ดว้ ยก็ตาม
หวือ!
เขาเริ่มหมุนพลังปราณและมือของเขาก็เปลี่ยนเป็ นสีแดงร้อน
และตอนนี ้ เขาก็กาลังวางแผนหลอมแหวนจับอสูร
เขาใกล้บรรลุวตั ถุประสงค์ของเขาแล้ว
ในคืนเงียบสงัด ดวงดาวเปล่งประกายขณะที่เสวี่ยหนิงเซียงกับเซี่ยเทียนหยางจ้อง
พวกมันด้วยความเบื่อหน่าย นี่คือดินแดนของวิหคสายฟ้า ไม่มีสตั ว์อสูรระดับหก
ตัวใดมาตระเวนแถวนี ้ มันเป็ นที่ท่ปี ลอดภัยสุดสาหรับพวกเขา
เสียงทาลายความเงียบและจั๋วฝานก็ปรากฏข้างพวกเขา
เสวี่ยหนิงเซียงวิ่งไปหาเขาด้วยความยินดีขณะที่เซี่ยเทียนหยางมองเขาขึน้ ลง”เจ้า
ทาอะไรกับศพ?”
เสวี่ยหนิงเซียงตกใจกับคาตอบของเขาและเซี่ยเทียนหยางก็รบี ปลอบนาง”หนิง
เอ๋อร์ ไม่เป็ นไร ศพของสัตว์อสูรมักถูกจัดการแบบนี ้ แต่ขา้ ไม่รูว้ ่าเขาใช้มนั หลอม
อะไรขึน้ มา”
จั๋วฝานมองเสวี่ยหนิงเซียงผูห้ น้าแดงก่า
จั๋วฝานยกมือและสายฟ้าก็แล่บบนแหวนเขา
เสวี่ยหนิงเซียงยินดีแต่หวั ใจกลับเต้นกระหน่าขณะที่นางยื่นหมัดที่สวมแหวน
ออกมา จั๋วฝานทาเหมือนกันและแหวนสองวงก็สง่ เสียง
เซี่ยเทียนหยางเต็มไปด้วยความอิจฉาและคาราม”จั๋วฝาน ขะ-ข้าเองก็อยากได้”
“ไม่มีแล้ว!”จั๋วฝานพูด”วันนีก้ ็เป็ นวันเกิดเจ้าด้วยหรือไง?”
แหวนสายฟ้าที่พวกเขาได้รบั จะตอบสนองกันเมื่ออีกคนอยู่ใกล้ๆ
จั๋วฝานพูดอย่างจริงจัง”แล้วไหนของขวัญเจ้าที่จะให้หนิงเอ๋อร์?”
หลังผ่านค่าคืนยาวนาน พวกเขาก็เริ่มเดินทางกลับในตอนเช้า
“ที่เหลือคือออกจากเมืองชิงหมิงและเราก็จะปลอดภัย”จั๋วฝานมองทิศทางของ
เมืองด้วยรอยยิม้
“สิ่งนัน้ มันคืออะไร?”เซี่ยเทียนหยางถาม
จั๋วฝานส่ายหัว เขามองไม่ทนั และไม่ชดั เจนว่าเกิดอะไรขึน้ ตอนนัน้ แต่เมื่อเขาตื่นขึน้
เขาก็เห็นการทาลายล้างรอบตัวและได้ขอ้ สรุปเช่นนี ้
“ข้าไม่รู”้
ทัง้ สองตกใจและลังเล
ซวบ!
ยอดฝี มือระดับนภา!
จั๋วฝานกับเซี่ยเทียนหยางตกใจและปกป้องเสวี่ยหนิงเซียงด้วยร่างกายพวกเขา
“ผูอ้ าวุโสจากโหยวหมิงกุู่?”
“ข้าไม่เคยเจอเขา”
จั๋วฝานกับเซี่ยเทียนหยางกระซินกัน สิ่งที่แน่คือ ชายชราคนนีอ้ ยากเล่นงานพวกเขา
แต่จากนัน้ เสวี่ยหนิงเซียงก็กระโดดออกไปและเดินไปหาชายชรา”ท่านปู๋ !”
เสวี่ยติงเถียนไม่สนใจเด็กน้อยสองคนตรงหน้า เขากลับมองแต่เสวี่ยหนิงเซียง”หนิง
เอ๋อร์ เจ้าวิ่งไปไหนมาตลอดหลายเดือนมานี?้ ข้ามองหาเจ้าไปทั่ว”
“เขา!”
เซี่ยเทียนหยางรีบแฉ”ข้าเพิ่งพบหนิงเอ๋อร์หลังจากนัน้ ข้าไม่เคยเจอหลานชายท่าน”
“อะไรนะ?คนรัก?”
“หยุดก่อน!”จั๋วฝานตะโกน
เสวี่ยติงเถียนพูดเสียงเย็น”มีอะไร เจ้าหนู?”
“ท่านจะเอาตัวหนิงเอ๋อร์ไปไม่ได้”จั๋วฝานูด”และข้าขอแนะนาว่าท่านเองก็ไม่ควร
กลับไปเช่นกัน”
เสวี่ยติงเถียนขมวดคิว้ ”เจ้าหมายความว่าไง?”
ฝ่ ามือโลหิต!
มันแย่หน่อยที่เขาไม่ใช่ยอดฝี มือระดับนภา
วิชายุทธ์ระดับนภา?
เสวี่ยติงเถียนขยับเท้าเล็กน้อยและหายตัวไป ตบเซี่ยเทียนหยางจากด้านข้าง
เซี่ยเทียนหยางกระอักเลือก บินออกไปจากแรงกระแทก มันต้องขอบคุณเกราะที่ทา
ให้เขาไม่บาดเจ็บหนัก
เสวี่ยติงเถียนหันไปหาหลานสาวเขาและตกใจที่เห็นนางหลั่งนา้ ตาขณะนามีดจ่อ
คอ
เลือดเริ่มไหลซึมออกมา
“อย่า!”เซี่ยเทียนหยางตกใจกลัว แต่เสวี่ยติงเถียนกลับกัดฟั นและยังเดินต่อ แต่
ทว่า จั๋วฝานสังเกตเห็นนา้ ตาในดวงตาของชายชรา
“เจ้าพูดอะไร?”เสวี่ยติงเถียนหยุดและจ้องจั๋วฝาน
หลังผลักดันเสวี่ยติงเถียนได้ตามต้องการ จั๋วฝานก็ตอกตะปูดอกสุดท้าย”เจ้าอยาก
พาเรากลับไปโหยวหมิงกู่ทงั้ ทัง้ ที่ไม่แน่ใจว่าพวกมันจะยอมรับเราหรือไม่ แต่ถา้ เจ้า
ทา ตาหนักกระบี่จะปล่อยเจ้าไป?
ปึ ก!
ตระกูลเสวี่ยอยู่ใต้อานาจโหยวหมิงกู่ แต่พวกเขาไม่เคยคิดจะก้าวไปยุ่งความ
ขัดแย้งระหว่างเจ็ดตระกูลใหญ่ ถ้ามันเกิด โหยวหมิงกู่จะโยนพวกเขาไปตายเอา
ดาบนา้
เสวี่ยติงเถียนเริ่มรูส้ กึ ว่าฟ้าทาร้ายเขา
[ปี นีค้ ือหายนะของตระกูลเสวี่ย เราไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากตายในมือของหนึ่งใน
เจ็ดตระกูลใหญ่?]
ยอดฝี มือระดับนภาต้องมาคุกเข่า?
แต่มือของจั๋วฝานมาขวางเขาไว้
“ถ้าเจ้าอยากช่วยหนิงเอ๋อร์ ก็แสดงฐานะของเจ้าออกมา”จั๋วฝานกระซิบ ซึ่งทา
ให้เซี่ยเทียนหยางพยักหน้า
เสวี่ยติงเถียนตัวสั่นและกลับไปคุกเข่าด้วยใบหน้าแดงก่า
“เจ้า…”
“ใช่ ข้าผิดเอง”เสวี่ยติงเถียนลดหัวลง
“ฮึ่ม งัน้ ข้าจะพาหนิงเอ๋อร์ไป ถ้าเจ้าอยากได้ตวั นางกลับ ตระกูลเสวี่ยหรือโหยวห
มิงกู่จะต้องไปหานางที่ตาหนักกระบี่”
“รอเดี๋ยว!”
จั๋วฝานกาลังจะไปแต่เสวี่ยติงเถียนคว้าข้อเท้าเขาไว้”มันไม่สาคัญว่าหนิงเอ๋อร์จะไป
ตอแยผูอ้ าวุโสเจ็ดหรือไม่ แต่นางจะไปไหนไม่ได้ ไม่งนั้ ตระกูลเสวี่ยเราจะไม่ตายดี
ข้าไม่สามารถยอมรับมันได้ต่อให้มนั หมายถึงการตอแยนายน้อยตาหนักกระบี่”
จั๋วฝานขมวดคิว้ มองเขาอย่างมีความหมายและเห็นความมุ่งมั่นในดวงตา
[หรือ..หนิงเอ๋อร์จะ..]
ดวงตาของจั๋วฝานแผ่จิตสังหารออกมา เขาชิงกระบี่ดวงดาวของเซี่ยเทียนหยางมา
และแทงหน้าอกของชายชรา
“ไม่!”
เซี่ยเทียนหยิงพุ่งมาชิงกระบี่เขากลับ”ข้าคิดว่าเจ้าแค่จะทาให้ตาแก่น่ีกลัวซะอีก เขา
คือปู่ ของหนิงเอ๋อร์นะ!”
จั๋วฝานพูดอย่างเย็นชา”ถ้าเจ้าต้องเลือกให้ใครตาย เจ้าจะเลือกใคร?”
“แน่นอนสิ…”เซี่ยเทียนหยางลังเลขณะอยู่ในสภาพกลืนไม่เข้าคายไม่ออก เสวี่ยห
นิงเซียงไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึน้ ระหว่างปู่ นางกับจั๋วฝาน
“เสวี่ยติงเถียน เจ้าต้องการให้หนิงเอ๋อร์ทาอะไร?”จั๋วฝานพูด
เสวี่ยติงเถียนถอนหายใจ”ข้ารูว้ ่านายน้อยคนนัน้ ชมชอบหลานสาวข้า แต่นางได้
หมัน้ หมายกับนายน้อยแห่งโหยวหมิงกู่แล้ว ตอนนางอายุ 16 ปี ข้าจะต้องส่งนาง
ให้พวกเขา เพราะเหตุนี ้ นางจึงพยายามหนีออกจากบ้านหลายต่อหลายครัง้ พอ
ใกล้หมดเวลา ถ้าข้าไม่พานางไป ทัง้ ตระกูลเราจะพินาศ”
จั๋วฝานนมองใบหน้าเหี่ยวย่นของเสวี่ยติงเถียน พยายามหาคาโกหกแต่ไม่พบ”งัน้
เจ้าเองก็ไม่รูส้ ินะ ถ้ามันคือการแต่งงาน นั่นคงไม่เป็ นไร แต่..”
“แต่อะไร?”เซี่ยเทียนหยางตะคอก”หนิงเอ๋อร์ไม่สามารถแต่งงานกับพวกสวะจาก
โหยวหมิงกู่ได้ ไปกับข้า ตามพี่ชายคนนีไ้ ปตาหนักกระบี่เถอะ”
“ว่าไงนะ?เป็ นไปไม่ได้!”เสวี่ยติงเถียนปฏิเสธ”ทาไมพวกเขาถึงต้องทาแบบนัน้ ?
เรามักภักดีตอ่ พวกเขา”
ทุกคนถามด้วยความตกใจ”เตาหลอมอะไร?”
นั่นคือหนึ่งในโอกาสหายากที่ผบู้ ม่ เพาะสองเส้นทางจะร่วมมือกัน
โชคดีท่จี ๋ วั ฝานอยู่ท่ามกลางพวกเขา เห็นกองกาลังนีเ้ คลื่อนไหว จากนัน้ เขาก็เรียนรู ้
ที่จะไม่สร้างความเกลียดชังต่อสาธารณะถ้าไม่ใช่คนที่แข็งแกร่งสุด
มันเงียบจนได้ยินแค่เสียงลม
“หนิงเอ๋อร์!”
เขาสะบัดหน้าและบินไป
เสวี่ยหนิงเซียงจ้องเขาหายไปด้วยนา้ ตาที่เอ่อล้น
“ทาไมเจ้าถึงคิดว่าเขาถึงยอมคุกเข่าให้เรา?เขาไม่ได้ทามันเพื่อเรา แต่เพื่อตาหนัก
กระบี่เบือ้ งหลังเจ้า เขาไม่ได้คกุ เข่าเพื่อตัวเขาเอง แต่เพื่อตระกูลเสวี่ย ถ้าเขาเป็ นผู้
บ่มเพาะอิสระ เราคงโดนฆ่าไปแล้ว”
“เอาล่ะ พอได้แล้ว”
เซี่ยเทียนหยางผงะ”หนิงเอ๋อร์ อย่า!”
จั๋วฝานจ้องตานางแต่ทงั้ หมดที่เห็นคือเจตจานงที่ไม่ไหวติงและพยักหน้า”แม้กระทั่ง
ผูอ้ าวุโสเจ็ดแห่งโหยวหมิงกู่ก็ไม่มีทางอื่นเพื่อฝึ กวิชายุทธ์เช่นนัน้ จากสิ่งนี ้ มัน
ชัดเจนว่าโหยวหมิงกู่ขาดเตาหลอมมากแค่ไหน การทาเช่นนีอ้ าจได้ผล แต่…”
“ไม่มีแต่ตราบเท่าที่มนั ได้ผล!”
เสวี่ยหนิงเซียงโบกมือและถอนหายใจราวกับกาลังระบายความกังวลทัง้ หมดบน
หน้าอกออก นางแย้มยิม้ แต่ทงั้ สองกลับรูส้ กึ ปวดใจจากนา้ ตาที่ไหลรินของเสวี่ยห
นิงเซียง
“หนิงเอ๋อร์!”
เซี่ยเทียนหยางก้าวไปข้างหน้า แต่เสียงนุ่มนวลของเสวี่ยหนิงเซียงกลับดังก่อนเขา
จะได้กา้ วอีกก้าว”โปรดอยากใช้กาลังเลย ข้ารูว้ ่าข้าสูท้ ่านไม่ได้ แต่ขา้ จะเกลียด
ท่านไปตลอดชีวิตและไม่มีวนั ฟั งพวกท่านอีก”
เซี่ยเทียนหยางคุกเข่า มองนางจากไปด้วยความเจ็บปวด
“งัน้ เจ้าปล่อยนางไปทาไม?”เซี่ยเทียนหยางกัดปากจนกระทั่งเลือดไหลออกมา
ปึ ก!
เซี่ยเทียนหยางคาราม วิ่งตามเสวี่ยหนิงเซียงไป
“เจ้าจะทาอะไร?”จั๋วฝานเช็ดเลือดจากปากและยืนขึน้
“ข้าจะไปช่วยนาง!”เซี่ยเทียนหยางพูด
“แค่เจ้า?”จั๋วฝานสวน”ผูบ้ ม่ เพาะหลอมกระดูกจะไปสูย้ อดฝี มือระดับนภาไปเยี่ยง
ไร?เจ้าก็เห็นสิ่งที่เพิ่งเกิด เจ้ารูค้ วามแตกต่างระหว่างระดับหลอมกระดูกกับนภาดี
มันไม่ใช่แค่เรื่องการบินไม่ได้ แต่ยงั รวมถึงความเร็ว”
เซี่ยเทียนหยางคารามพร้อมกับเร่งความเร็ว
ลองคิดภาพมีดที่เฉือนไปทุกสัดส่วนของร่างกายถ้าอยากหลอมร่างกายนีเ้ ข้ากับ
วัตถุดิบ มันน่ากลัวมากจนหลายคนยอมตายเสียดีกว่า
ในอดีต ก่อนเขาจะพบคัมภีรล์ บั เก้าสมถะ จั๋วฝานไม่ได้ฝึกเคล็ดพิโรธแม้เขาจะมี
เพราะมันไร้ความเป็ นมนุษย์มากเกินไป โหดเหีย้ มมากเกินไป แม้พลังที่มนั ให้
กลับคืนจะสูงก็ตาม
แต่น่ีคือทางเดียวที่เขาจะสามารถเพิ่มพลังเขาได้ในเวลาอันสัน้ ถ้าเขาไม่แข็งแกร่ง
กว่าปี ศาจเจ้าเล่หต์ วั นัน้ ความสาเร็จของเขาก็จะไม่แน่นอน!
เขาหลับตา พร้อมประสานมือ
“อ้ากก!”
จากนัน้ จั๋วฝานก็กรีดร้องออกมา ไม่สามารถทนความเจ็บปวดของเข็มทรายเพชร
อีกล้านเข็มที่เจาะผิวหนังกับกล้ามเนือ้ ได้
แต่ก่อนหน้านัน้ เขาต้องทนความเจ็บปวด
ป่ าเถื่อนเกินไป!
“อึก..”
จั๋วฝานตัวสั่นกระตุก และเสียงก็เล็ดรอดผ่านไรฟั น
การตะโกนมีแต่จะเพิ่มความเจ็บปวดของเขาจนกระทั่งเขาทนไม่ไหว เพื่อเลี่ยงมัน
เขาต้องฝื นปิ ดปากแม้ดวงตาของเขาจะปูดจนแทบถลน
[ไอจักรพรรดิเก้าสมถะแสนบัดซบ เจ้าคิดบ้าอะไรอยู่ถึงได้สร้างเคล็ดหลอมกายา
แสนบ้าคลั่งแบบนีข้ นึ ้ มา?]
[ยังมีขนั้ ตอนสุดท้าย…สร้างร่างกายใหม่..]
จั๋วฝานหลั่งเหงื่อเย็น เขาสูดหายใจลึกผ่านไรฟั น
อวัยวะภายในของจั๋วฝานหลั่งเลือดและเขาก็พ่นเลือดที่ผสมกับเศษเนือ้ ออกมาซา้
แล้วซา้ อีก
รอยยิม้ ของจั๋วฝานโดนลบออกด้วยเสียงร้องโหยหวน
“อ้ากก!”
จั๋วฝานตาหนิตวั เอง
สิ่งที่ทาให้เขาประหลาดใจคือ ทาไมเขาถึงต้องหลอมร่างกายเขาด้วยวิธีการแสน
โหดร้ายเช่นนี?้
“ข้าต้องเป็ นบ้าไปแล้วแน่ๆ ทาไมข้าถึงใช้เคล็ดวิชาที่บดั ซบเช่นนี”้
จั๋วฝานหลับตาด้วยความเสียใจขณะที่ชีวิตของเขากาลังหายไปต่อหน้า
ตอนนีค้ ่ายกลพิศดารถึงพลังแท้จริงของมันออกมา
ผูอ้ าวุโสเจ็ดกาลังจิบชาเงียบๆ
โหยวกุ่ยฉีจิบชาจากนัน้ ก็กระแทกลงโต๊ะ
ปึ ก!
และหัวใจของเสวี่ยติงเถียนก็ดาดิ่ง
โหยวกุ่ยฉีแสยะยิม้ เจ้าเล่ห”์ เสวี่ยติงเถียน เจ้าอยู่ใต้โหยวหมิงกู่มานับร้อยปี เรามัก
ใจดีตอ่ เจ้า”
โหยวกุ่ยฉีตบโต๊ะและคาราม”หลานของเจ้าไปไหน เสวี่ยหนิงเซียงนะ?”
เสวี่ยติงเถียนผงะ แต่ไม่ตอบ
“ฮึ่ม ข้าจะบอกเจ้าให้ฟัง นางกับเด็กระยาสองคนขโมยทรายเพชรของข้าและ
ตอนนีพ้ วกมันก้คงตายไปแล้วในเทือกเขาหมื่นอสูร”คิว้ ของโหยวหมิงกู่ขมวดขณะที่
เขานึกถึงเสียงร้องน่ากลัวตอนนัน้ ถ้าเขาอยู่นานกว่านีห้ น่อย เขาคงตายไปแล้ว
โหยวกุ่ยฉีได้แต่ถอนหายใจ และระบายความโกรธกับตระกูลเสวี่ย
“นาพวกมันเข้ามา!”โหยวกุ่ยฉีปรบมือและยอดฝี มือหลอมกระดูกสามคนก็ดงึ คน
สามคนที่โดนโซ่มดั เข้ามา
“ผูอ้ าวุโสเจ็ด!”
เสวี่ยติงเถียนคาราม จ้องโหยวกุ่ยฉีดว้ ยดวงตาแดงก่า”ตระกูลเสวี่ยยอมเป็ นข้ารับ
ใช้โหยวหมิงกู่มาร้อยปี เพื่อป้องกันเมืองชิงหมิง นี่คือการตอบแทนของโหยวหมิงกู่
หรือ?”
เสวี่ยติงเถียนไม่สามารถทนคาพูดถากถางได้ เขากาหมัดและปลดปล่อยความ
โกรธ
เขาปล่อยแรงกดดันของยอดฝี มือระดับนภา ผลักยอดฝี มือหลอมกระดูกสามคน
รอบเขาออกไปขณะที่โหยวกุ่ยฉีจอ้ งมองด้วยจิตสังหารที่ไหลทะลัก
“โหยวกุ่ยฉี!”
“สารเลว!”
ปั ง!
ฝ่ ามือฟาดใส่หน้าอกของเสวี่ยติงเถียนและเสวี่ยติงเถียนก็กระอักเลือดขณะเซไป
ข้างหลัง
เสวี่ยติงเถียนรูส้ กึ เหมือนหน้าอกของเขากาลังแผดเผาและพ่นเลือดออกมาเหมือน
นา้ พุ
“ฮ่าๆๆ เสวี่ยติงเถียน เจ้าคิดว่าเจ้าจะฆ่าข้าได้?เจ้าไม่มีค่าอะไรนอกจากผูบ้ ม่ เพาะ
ระดับนภาที่เพิ่งทะลวงผ่าน ขณะที่ขา้ อยู่ขนั้ สาม เจ้าอยู่ท่ชี นั้ ล่าง ส่วนข้าอยู่ ณ
จุดสูงสุด เจ้าไม่มีวนั เอาชนะข้าได้หรอก!”
เสวี่ยหนิงเซียงลากมีดไปตามคอ เรียกเลือดสีแดงออกมา
“หนิงเอ๋อร์ ไม่!”
“ไม่หยุด!’
โหยวกุ่ยฉีฉายแววอามหิต”เจ้าหนูน่นั ยังมีชีวิตอยู่หรือเปล่า?”
“โหยวกุ่ยฉี เจ้า..”
“เจ้าควรรักษาคาพูด!”เสวี่ยหนิงเซียงจ้องเขา
โหยวกุ่ยฉีพยักหน้าพลางหัวเราะ”ข้าจะโกหกได้ยงั ไงในเมื่อเจ้ามีคา่ มากขนาดนัน้ !”
ชายหนุ่มรูปงามปรากฏตัวข้างเสวี่ยหนิงเซียงพร้อมข้ารับใช้สองคน จั๋วฝานคงจา
เขาได้ทนั ที เขาคือโหยวหมิง ผูแ้ ทรกซึมเข้าภูเขาลมดาในฐานะหยางหมิงและ
ต่อมาก็หนีออกเมืองเนตรสายลม
โหยวหมิงที่ยืนข้างเสวี่ยหนิงเซียงหัวเราะเยาะ”เจ้าก็คือเตาหลอมสาหรับศิษย์พี่ของ
ข้า?ข้าต้องบอกว่าเจ้าสวยมาก”
เสวี่ยหนิงเซียงพ่นลมหายใจ หันไปมองครอบครัวนางขณะเดินจากไป
เสวี่ยหนิงเซียงชะงักงันกับชื่อนัน้
“เจ้าได้บอกใครไหมว่าเขาฆ่าผูอ้ าวุโสของเราไปสองคน?”
ดวงตาของโหยวกุ่ยฉีระเบิดจิตสังหารออกมา”เราจะจัดการกับเจ้าหนูสารเลวนี ้
ก่อน จากนัน้ ค่อยคิดหาทางจัดการจั๋วฝานนั่น ไม่งนั้ ถ้าสองคนนีเ้ กิดร่วมมือกัน
ขึน้ มา มันคงเป็ นฝันร้ายของโหยวหมิงกู่
แต่การกระทาเล็กน้อยของเขาได้ทาลายกาแพงหินจนหมดและเขาก็ลม้ ลงกับพืน้
พอคิดถึงเรื่องนีก้ ็ทาให้เขาอดหัวเราะออกมาไม่ได้
กระบวนการหลอมเหมือนตกนรกทัง้ เป็ น เจ็บปวดและถึงตาย แต่ผลลัพธ์น่า
ประหลาดใจ ตอนนีเ้ ขาเกิดใหม่ดว้ ยกายเพชรที่ไม่มีวนั แตก แม้กระทั่งยอดฝี มือ
ระดับนภาก็ไม่สามารถทาให้เกิดรอยบุ๋มบนตัวเขาได้
ด้านนอกประตูตระกูลเสวี่ย ยายอ้วนตะโกนขณะที่เสวี่ยหนิงเซียงถูกนาไปด้าน
นอกโดยสาวใช้สองคน คนทัง้ เมืองชิงหมิงมารวมตัวกันเพื่อเป็ นสีกขีพยานในงานนี ้
โหยวกุ่ยฉีกบั โหยวหมิงยิม้
ทุกคนมีความสุขกับการแสดงความโอบอ้อมของโหยวหมิงกู่ บางคนยังหลั่งนา้ ตา
จินตนาการว่าลูกสาวของตระกูลพวกเขากาลังแต่งงาน
ฝูงชนรูส้ กึ ทึ่งกับความใจดีของพวกเขาอีกครัง้
“เจ้า..”
เกวียนหรูหราอยู่ตรงหน้านางโดยมียอดฝี มือหลอมกระดูก50คนรอบมัน
เสวี่ยหนิงเซียงขมวดคิว้ ขณะที่ยกขาขึน้ นางอยากช่วยจั๋วฝาน แต่โหยวหมิงกู่มีชีวิต
ของครอบครัวนางในกามือ นางไม่มีอะไรจะไปต่อรองได้
ทันใดนัน้ แหวนสายฟ้าของเสวี่ยหนิงเซียงก็แล่บและหัวใจนางก็เต้นกระหน่า
“หนิงเอ๋อร์ ข้ามาช่วยเจ้าแล้ว!”
เป็ นการตอบสนองต่อเสียงตะโกนของเสวี่ยหนิงเซียง เสียงของเซี่ยเทียนหยางดัง
ขึน้ ขณะที่เขาแทงกระบี่ดวงดาวใส่โหยวกุ่ยฉี
เจตจานงกระบี่ทาให้ฝงู ชนอ้าปากค้างขณะกระจัดกระจาย
เขาตกใจแต่ไม่ได้ใช้กระบี่เพื่อป้องกัน แต่กลับเพิ่มพลังให้มนั
“กระบวนท่าฉีกมิติ!”
หัวใจของโหยวกุ่ยฉีกระชับและหายไปจากจุดนัน้ คลื่นกระบี่ฟาดใส่เกวียน เปลี่ยน
มันเป็ นของที่ใช้งานไม่ได้
“วิชายุทธ์ระดับนภาของตาหนักกระบี่ 9 กระบวนท่ามิติไหลลื่นของตาหนัก
กระบี่?”
โหยวกุ่ยฉีปรากฏตัวข้างเซี่ยเทียนหยาง พูดอย่างเย้ยหยัน”เจ้ามาจากตาหนักกระบี่
แต่เด็กทั่วไปจะถือมรดกนีไ้ ด้ไง?เจ้าคือ…”
“ฮึ่ม ไม่ใช่กงการอะไรของเจ้า!”
เซี่ยเทียนหยางพ่นลมและแทงกระบี่ไปข้างหลัง
ครัง้ นี ้ กระบี่ไม่มีพลังสาแดงออกมา แต่ทกุ ที่ท่มี นั ฟาดฟั น มันจะทาให้มิติหยุดชะงัก
และโหยวกุ่ยฉีก็ชา้ ลง
“ตาข่ายว่างเปล่า!”เซี่ยเทียนหยางคาราม
เซี่ยเทียนหยางก้ายหน้าและตอบ”ฉันขอท้าให้นายฆ่าฉัน!แต่นายจะสามารถ
รับผิดชอบกับสงครามที่ตามมาได้ไหม?ฮ่าๆๆ”
โหยวกุ่ยฉีตบหน้าอกของเซี่ยเทียนหยาง
เสวี่ยหนิงเซียงร้อง”ไม่!’แต่โหยวหมิงกู่ได้ตดั สินใจฆ่าเขาไปแล้ว
“หยุด!”
เสียงมีอายุดงั ก้องและคลื่นกระบี่สีทองก็สลาย
เขาหยุดโจมตีและกระโดดถอยไปหกเมตร
เซี่ยเทียนหยางถ่มนา้ ลาย”ข้าท้าให้เจ้าฆ่าข้า!แต่เจ้าจะรับผิดชอบสงครามที่ตามมา
ไหวไหม?ฮ่าๆๆ”
โหยวกุ่ยฉีตบใส่หน้าอกของเซี่ยเทียนหยาง
เสวี่ยหนิงเซียงกรีดร้อง”ไม่!”แต่โหยวกุย่ ฉีหมายมั่นจะฆ่าเขาแล้ว
“หยุด!”
เสียงสูงวัยดังก้องและคลื่นกระบี่สี่ทองก็ฟาดลงมา!
เขาหยุดการโจมตีและกระโดดถอยหลังไปหกเมตร
บูม!
เมื่อฝุ่ นสลายตัว หลุมกว้างหนึ่งเมตรก็เกิดขึน้ ในตาแหน่งเดิมของโหยวกุ่ยฉี ส่วน
ความลึกนัน้ ไม่มีใครรู ้
“ผูอ้ าวุโสแปด!’
“ฮ่าๆ มันจะดีกว่าถ้าเจ้าอยู่เงียบๆ!”
“แสดงบทบาทเป็ นตัวร้ายนะสิ”
จากนัน้ โหยวกุ่ยฉีก็แสยะยิม้ ”แล้วนายน้อยจะเล่นบทวีรบุรุษยังไง?”
จากนัน้ เขาก็คาราม”โจมตี!”
“งัน้ ข้าจะฆ่าพวกมันให้หมด!’โหยวกุ่ยฉีคาราม
เสวี่ยหนิงเซียงเงยหน้าขึน้ แต่ดวงตาของนางกลับเอ่อล้น
มันเต็มไปด้วยความสิน้ หวังและความทรมาน!
“ตอนนีใ้ ครจะช่วยข้าได้?”เสวี่ยหนิงเซียงพึมพาขณะแหงนมองฟ้า”ใครจะช่วยเรา
ได้บา้ ง?”
เซี่ยเทียนหยางเห็นเสวี่ยหนิงเซียงเสียสติและหัวใจของเขาก็แทบหลั่งเลือด เจีย้ น
ซุยเฟิ งหยุดเขาจากการพุ่งไป
“ยิ่งเราอยู่ให้ห่างจากโหยวกุ่ยฉีก็ย่งิ ดี”
ปึ ก!
“เขามาแล้ว!”เซี่ยเทียนหยางมองไปรอบๆด้วยความหวัง
เสวี่ยหนิงเซียงตัวสั่นสะท้าน ดวงตาของนางเริ่มชัดเจน นางพึมพาขณะมองแหวน
สายฟ้า”พะ-พี่ใหญ่จ๋ วั ”
ครื่น!
“ใครกัน”
เขามีประสบการณ์มากพอจะบอกได้ว่าจั๋วฝานเพิ่งทะลวงเข้าสูร่ ะดับหลอมกระดูก
แต่กลิ่นอายกับพลังที่เด็กนี่ปล่อยออกมากลับทาให้ผบู้ ม่ เพาะระดับนภาสั่นสะท้าน
ทุกคนรูส้ กึ ราวกับพวกเขากาลังยืนต่อหน้าสัตว์อสูรร้ายที่พร้อมกระโจนใส่พวกเขา
สิ่งหนึ่งโจมตีเขา เขากับจั๋วฝานพบกับหลายเดือนก่อนตอนเด็กนี่อยู่ในระดับกลั่น
ลมปราณขัน้ หก แต่ไม่ถึงครึง่ ปี ให้หลัง เด็กนี่กลับไม่ตายแถมยังกลายเป็ นผูบ้ ม่
เพาะหลอมกระดูก
ความเร็วของเขาทาให้โหยวกุ่ยฉีส่นั สะท้าน
[นี่เป็ นไปได้ยงั ไง?]โหยวกุ่ยฉีคิด[เด็กนี่น่ากลัวมาก ข้าต้องรีบกาจัดมัน]!
โหยวกุ่ยฉีแค่นเสียง”หมิงเอ๋อร์ ไปจัดการเขาให้ขา้ ”
[เจ้าเด็กนี่ได้ทาลายชื่อเสียงของโหยวหมิงกู่จนป่ นปี ้]
เจีย้ นซุยเฟิ งไม่ใช่คนที่จะพลาดโอกาสหัวเราะใส่ศตั รู”ฮ่าๆๆ ศิษย์อจั ฉริยะกับ
อาจารย์ช่ือดัง วันนีข้ า้ ได้เห็นถึงจิตใจอันแน่วแน่ของศิษย์โหยวหมิงกู่แล้ว”
โหยวกุ่ยฉีชะงักไปครูห่ นึ่งแล้วมองจั๋วฝานอยู่นาน
ในที่สดุ เขาก็เข้าใจ
โหยวกุ่ยฉีถอนหายใจและตบไหล่ของโหยวหมิง
เพื่อกาจัดมารหัวใจของศิษย์เขา ศิษย์เขาต้องฆ่าจั๋วฝานด้วยตัวเอง
เขาพูดอย่างเย็นชา”ใครก็ตามที่เต็มใจจับเขาจะได้รบั รางวัลจากข้า!”
โหยวหมิงพยักหน้าและมองไปข้างหน้า
เจีย้ นซุยเฟิ งขมวดคิว้ ”โหยวกุ่ยฉีใช้ชีวิตได้สมกับฉายา เขามองสภาพจิตใจของศิษย์
เขาออกทันทีและหาทางช่วยเขาเอาชนะ เทียนหยาง เพื่อนของเจ้ากาลังตกอยู่ใน
อันตราย”
หมัดของชายร่างใหญ่เร็วประดุจสายลมและแข็งแกร่งเหมือนขุนเขา!
แต่จ๋ วั ฝานทาเหมือนเขาไม่มีเวลาตอบสนอง
บูม เสียงดังสะเทือนในหูของทุกคน
พอเห็นว่าจั๋วฝานโดนหมัดไปเต็มๆ คนของโหยวหมิงกู่ก็เริ่มหัวเราะ
ขณะที่คนเริ่มพูดคุยกัน บรรยากาศคุกคามของจั๋วฝานก็หายไปจากใจพวกเขาใน
ไม่ชา้
มีแค่โหยวกุ่ยฉีถึงขมวดคิว้ มองซ้ายมองขวาไม่หยุด
“อ้าก!”
“เป็ นไปไม่ได้!”
[เด็กนี่มาจากไหน?พลังของเขาขัดต่อกฏเกณฑ์เกินไปแล้ว…]
ตอนที่ 79
ใช่ ขัดต่อกฏเกณฑ์!
“สัตว์ประหลาด!’
แรกเริ่มเป็ นเสียงกระซิบ แต่คานีก้ ลับดังก้องในหูทกุ คนและพวกเขาก็เห็นด้วยกับ
คาคานี ้
ความกลัวถูกวาดขึน้ อย่างแจ่มแจ้งบนหน้าของพวกเขา
จั๋วฝานถูกโซ่ค่ขู าว-ดาจับขณะที่พวกมันพันรอบเขา
โหยวกุ่ยฉีแสยะยิม้ จับปลายอีกด้านของโซ่
อารมณ์ของโหยวกุย่ ฉีดามืดลง
เขารูว้ ่าจั๋วฝานกาลังเยาะเย้ยเขา แม้กระทั่งเขาก็มีขีดจากัด โดยเฉพาะตอนโดน
ผูเ้ ยาว์ดถู กู ต่อหน้าผูค้ นมากมาย
“ข้าพูดผิดเหรอ?”
ดวงตาของจั๋วฝานทอประกายและสายฟ้าก็ระเบิดออกมา
บูม!
โหยวกุ่ยฉีไม่สามารถตอบสนองได้ก่อนโซ่จะถูกสะบัดทิง้
เนื่องจากวิหคสายฟ้าคือสัตว์อสูรระดับหก การเพิ่มทรายเพชรเข้าไปจึงทาให้มนั
กลายเป็ นสมบัติมารระดับหก
ซวบ!
นี่คือความเร็วของยอดฝี มือระดับนภา
ผูบ้ ม่ เพาะหลอมกระดูกกลับมีพลังเช่นนี.้ .
เซี่ยเทียนหยางมองอย่างมึนงงด้วยสายตาที่ไม่อยากเชื่อ จั๋วฝานเมื่อวานก่อน
ห่างไกลจากวันนีม้ าก
“ผูอ้ าวุโสแปด ท่านเห็นอะไรไหม?”
ซวบ!
เสียงสายฟ้ากับโลหะหยุดลงกะทันหัน การแสดงออกของจั๋วฝานดูจดจ่อขณะที่เขา
หยุดขยับปี กเพราะโหยวกุ่ยฉีไม่อยู่ในสายตา
ตึง!
ปี กของจั๋วฝานโดนโซ่หยินหยางจับไว้ การโจมตีของสมบัติมารระดับสามมาใน
เวลาอันเหมาะเจาะ พอดีกบั ตอนที่การเคลื่อนไหวของจั๋วฝานโดนผนึก
พรึบ่ !
ตึง!
เกิดเสียงแหลมบาดหู ปี กกับโซ่หยินหยางปะทะกันอีกครัง้ แต่คราวนี ้ บทบาทพวก
เขาสลับกัน
ใบหน้าของโหยวกุย่ ฉีแดงก่าและหอบอย่างหนักเพื่อบรรเทาความโกรธในตัวเขา
คาพูดของจั๋วฝานเป็ นการดูหมิ่นฉายาเขา
“อย่าได้ใจไปนัก เจ้าหนู!”
จั๋วฝานยังคงสงบขณะหัวเราะ ร่างของเขาถลาไปรอบๆด้วยความช่วยเหลือของท่า
เท้าวิญญาณลีล้ บั และปี กของเขา เขาเคลื่อนไหวได้เร็วกว่าโหยวกุ่ยฉีดว้ ยซา้ ไป
เกิดเสียงระเบิดดังสนั่นและสายฟ้าก็ฟาดผ่าในคนของโหยวหมิงกู่ มันระเบิดหัวของ
พวกเขา ทาให้อวัยวะพวกเขากลายเป็ นของเหลว
ผูค้ มุ้ กันคนอื่นหนีไปให้ห่างจากจุดที่โหยวกุ่ยฉีกบั จั๋วฝานยืนจ้องหน้ากัน
“กะ-เกิดอะไรขึน้ ?”เซี่ยเทียนหยางจ้องศพด้วยความกลัว
“แต่อะไร?”เซี่ยเทียนหยางดูเหมือนจะใจร้อน
“ฮ่าๆๆ นี่แหละที่ทาให้เด็กนี่น่ากลัว”
ดวงตาของเจีย้ นซุยเฟิ งสั่นไหวและเขาก็จริงจัง”เขาทามันเพื่อเยาะเย้ยตาแก่น่นั ผู้
อาวุโสคนหนึ่งกลับโดนเด็กจูงจมูก เข่นฆ่าคนของเขาไปหลายคน แต่เขากลับไร้
อานาจหยุดมัน โหยวกุ่ยฉี ปี ศาจเจ้าเล่หผ์ โู้ ด่งดังกลับโดนเด็กระดับหลอมกระดูก
ปั่ นหัวเหมือนแมวเล่นกับหนู หลังจากนีเ้ ขาจะไปหลงเหลือความภาคภูมิใจอะไร
อีก?”
“จั๋วฝานกับโหยวกุ่ยฉีเหมือนกัน การตอแยกับคนดังกล่าเท่ากับเชิญตัวเองสู่
ยมโลก เพราะการแก้แค้นของพวกเขาจะไม่จากัดแค่เจ้า แต่จะขโมยสิ่งที่เจ้ารักหวง
แหนทัง้ หมด ความตายจะมาหลังไม่เหลืออะไรให้ปล้นแล้ว”
พลังของจั๋วฝานเกินความคาดหมายของเขา
“ฮ่าๆๆ ข้าเข้าใจแล้ว!”
“และเจ้าคิดว่านี่จะเปลี่ยนอะไรได้?เจ้าจะตายอยู่ดี”จั๋วฝานพูด
บูม!
เสวี่ยหนิงเซียงจ้องจั๋วฝานที่โดนหมอกเทาบดบังและร้องไห้ออกมา
ถ้าไม่ใช่เพราะนาง เขาคงไม่ตาย
“พี่จ๋ วั อภัยให้ขา้ ด้วย มันเป็ นความผิดของข้าเอง!”เสวี่ยหนิงเซียงสะอืน้
เคล็ดปี ศาจแปลงกายแต่เดิมมีไว้ใช้เพื่อดูดกลืนทุกอย่างเพื่อยกฐานบ่มเพาะของ
ตน เหตุผลที่เขาไม่สามารถดูดวิญญาณได้มากเกินเพราะฐานบ่มเพาะเขาไม่
แข็งแกร่งพอ มันมีแต่จะเป็ นผลเสีย
แต่คาพูดดูถกู ของจั๋วฝานทาให้เขาอับอายต่อหน้าสาธารณะ
เขาใช่ปีศาจเจ้าเล่ห์ จอมปราชญ์อนั ดับหนึ่งแห่งโหยวหมิงกู่จริงหรือ?
“ไร้สาระ!”
โหยวกุ่ยฉีทนไม่ไหวอีกต่อไป
จั๋วฝานอยากทาลายความภาคภูมิใจของเขาในฐานะคนเจ้าเล่ห ์
จั๋วฝานหัวเราะ”โหยวกุ่ยฉี พร้อมหรือยัง?มันถึงเวลาที่เจ้าจะได้เห็นพลังแท้จริง
แล้ว”
เขากระโดดขึน้ ในวินาทีถดั มา
ปั ง!
เขาพุ่งใส่โหยวกุ่ยฉีเหมือนจรวด
โซ่หยินหยางไม่สามารถแตะตัวเขาได้และเขาก็ได้ชกใส่โหยวกุ่ยฉีแล้ว
“ฮ่าๆ เสร็จข้า!”
โซ่ไม่สามารถทนได้แม้แต่วินาทีเดียวขณะที่ทารกโลหิตฉีกกระชากมันไปพร้อมกับ
แขนของโหยวกุ่ยฉี
เขาไม่มีเวลามารูส้ กึ ถึงแขนที่หายไปตอนจั๋วฝานชกใส่หน้าเขา
“สารเลว เจ้าคิดว่าเจ้าจะฆ่าข้าได้ในกระบวนท่าเดียวจริงรึ?”
ซวบ!
สมบัติมารระดับสาม เข็มบิดเบือนบินออกจากแขนเสือ้ เขาใส่หมัดของจั๋วฝาน
จั๋วฝานมาที่น่ีเพื่อให้แน่ใจว่าเขาจะจากไปโดยไม่เหลือศักดิศ์ รี
หมัดยังพุ่งมาอย่างไม่ลงั เล ชนเข้ากับเข็ม
แต่เสียงคมชัดที่ดงั จากการปะทะเผยให้เห็นเข็มบิดเบือนที่หกั เป็ นสองส่วน หมัด
ไม่ได้รบั ผลกระทบเลยแม้แต่นอ้ ยขณะที่มนั เจาะเข้าหน้าอกของโหยวกุ่ยฉี
ดวงตาของจั๋วฝานทอประกายขณะที่เขานึกถึงความเจ็บปวดไม่รูจ้ บที่เขาต้อง
เผชิญ”มันล้วนเป็ นความผิดของเจ้าไม่ใช่หรือ?”
[การเปลี่ยนแปลงของเจ้าเกี่ยวอะไรกับข้า?]
จั๋วฝานคลายกามือและทิง้ หัวใจลงพืน้
แต่การกระทาแสนธรรมนีไ้ ด้เข้าครอบงาหัวใจของทุกคน
ขณะที่สายตาเย็นชาของจั๋วฝานกวาดมองฝูงชน พวกเขาก็ลดหัวลงด้วยความกลัว
กลัวว่าปี ศาจร้ายจะจ้องมองพวกเขา
แต่จ๋ วั ฝานกลับแค่หวั เราะ”เจ้าหมอนั่นคงหนีหางจุกตูดกลับบ้านไปแล้ว เขาหลุด
มือข้าไปอีกแล้ว”
“นี่คือโลกภายนอกเหรอ?”
“ในที่สดุ !”
เสวี่ยหนิงเซียงหัวเราะและหน้าแดง”ขอบคุณ พี่ใหญ่จ๋ วั !”
“ไม่เป็ นไร ไม่ใช่วา่ เราตกลงกันไว้งนั้ เหรอ?”จั๋วฝานพูด”หนิงเอ๋อร์ นี่อาจเป็ นเวลา
อันเหมาะสมในการบอกลา”
“ท่านจะไปแล้ว?”เสวี่ยหนิงเซียงเงยหน้าขึน้ จับจ้องจั๋วฝาน”ไปไหน?”
“ไม่!”จั๋วฝานปฏิเสธ”ด้วยพลังของเจ้า เจ้าจะตกอยู่ในอันตราย”
เสวี่ยหนิงเซียงเงยหน้าขึน้ แล้วพยักหน้า
ตอนนีเ้ ป็ นเวลาที่ตอ้ งมองหาที่ปลอดภัยสาหรับตระกูลนาง มันคงโหดร้ายเกินไปที่
นางจะเห็นแก่ตวั แล้วไปกับจั๋วฝาน ปล่อยให้พ่อแม่พี่นอ้ งต้องกตอยู่ในอันตราย
นางละอายใจแต่ก็ยงั อยากไปกับเขา
“ตอนแหวนสายฟ้าเปล่งแสง!”
จั๋วฝานโบกมือขณะเดินหนีไป แหวนสายฟ้าบนมือของเขากับเสวี่ยหนิงเซียง
เปล่งแสง..
[น่าขยะแขยงสิน้ ดี!]
หนึ่งเดือนต่อมา ในสวนของจักรพรรดิในนครหลวง
ท่ามกลางเสียงนกร้องขับขาน ตัวหมากถูกขยับไปตามจังหวะสงบ
ปั ง ปั ง ปั ง…
“ฉงเอ๋อร์ ข้าบอกเจ้าให้เผชิญหน้ากับทุกเหตุการณ์อย่างสงบไม่ใช่หรือไร?แล้วเจ้า
ไม่สงั เกตหรือว่าข้ากาลังเล่นหมากกับอาจารย์ซือหม่าอยู่?”
จักรพรรดิยกตัวหมากและเล่นต่อโดยไม่หนั ไปมองอวี่เหวินฉง
น่ายินดี!
หมากในมือจักรพรรดิไม่ม่นั คงและตกลงบนกระดาน ดวงตาของเขาหดลงอย่าง
รุนแรง และอาจารย์ซือหม่าตรงข้ามก็อดสั่นสะท้านไม่ได้
เพีย้ !
จักรพรรดิกระแทกหมากลงบนกระดานอย่างแรง ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความ
ตื่นเต้น
อวี่เหวินฉงมองจักรพรรดิอย่างลึกซึง้ ก้มหัวและขอตัว
คฤหาสน์ของอัครมหาเสนาบดีแห่งนครหลวง
“ว่าไงนะ?”
จูเก่อฉางเฟิ งพลันลืมตาขึน้ ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความตกใจ จากนัน้ ก็หรี่ตา
ราวกับกาลังทาบางสิ่งและถอนหายใจ”โอ้ มันดูเหมือนสมดุลของเจ็ดตระกูลใหญ่
กาลังจะพัง ตาแก่น่นั ควรเตรียมการให้เร็วที่สดุ ”
คฤหาสน์จีซ้ ือ
ชายชราผมขาวรับบันทึกเล่มน้อยจากชายในชุดดาและหลังคลี่ออก เปลือกตาเขาก็
สั่นโดยไม่รูต้ วั จากนัน้ ก็โบกมือให้ชายชุดดาออกไป
เขาค่อย ๆ เดิน ชายชราไปที่จดุ สังเกตการณ์ เหม่อมองท้องฟ้า ดวงตาของเขาเต็ม
ไปด้วยความเห็นใจ”โลกกาลังวุน่ วาย ประกายไฟเพียงเสีย้ วเดียวสามารถจุดไฟป่ า
ได้!เห้อ มันดูเหมือนโลกนีต้ อ้ งเปลี่ยนเจ้าของ และข้าก็หวังว่ามันจะไม่มากเกินไป”
“ว่าไงนะ?”
ทุกคนตกใจ
ใครใช้ให้จ๋ วั ฝานฆ่าโหยวกุ่ยฉี?นี่คือสิ่งที่ไม่มีใครในห้องสามารถทาได้
“ท่านเจ้าหุบเขา อย่า!”
ทันใดนัน้ เสียงตะโกนก็ดงั ขึน้ โหยวหวันซานหันไปมอง แต่เห็นแหล่งเสียงคือชาย
ชราผมดายาวที่น่งั ตรงข้ามผูอ้ าวุโสใหญ่ ซึง่ เป็ นตาแหน่งแรกทางซ้ายมือเขา
หลังไตร่ตรองสักพัก โหยวหวันซานก็โบกมือ
โหยวหมิงยินดี และรีบพูด”ท่านเจ้าหุบเขา ตามความคิดเห็นแสนต่าต้อยของศิษย์
เราสามารถโยนตระกูลลั่วทิง้ ไปได้ เท่าที่ศิษย์รูม้ า ตระกูลลั่วตอนนีพ้ ่งึ พาพ่อบ้านจั๋ว
ฝานล้วนๆ ด้วยการคงอยู่ของจั๋วฝาน ตระกูลลั่วจะยิ่งใหญ่ แต่ตราบเท่าที่จ๋ วั ฝาน
หายไป การกาจัดพวกกระจอกของตระกูลลั่วจะไม่ยากเลย!”
ดวงตาของโหยวหวันซานสว่างวาบ เขามองโหยวหมิง”ว่าต่อไป!’
“ครับ”มุมปากของเขายกขึน้ เล็กน้อย”แม้เราจะไม่สามารถเข้าใกล้เมืองเนตรสาย
ลมได้ จั๋วฝานก็ไม่อยู่ท่นี ่นั แล้ว เราจึงไม่ตอ้ งสนใจมันเลย ตราบเท่าที่เราทุ่มความ
สนใจไปที่จ๋ วั ฝาน”
“งัน้ เราจะหาเด็กนั่นเจอได้ไง?”
“ออกประกาศจับตายในนามโหยวหมิงกู่ เอาให้เขาไม่มีท่ซี ุกหัวในจักรวรรดิ!”
โหยวหมิงแสยะยิม้ ”ตอนนัน้ เราจะรูก้ ารเคลื่อนไหวของเขา ก่อนเขาหนีกลับไป
เมืองเนตรสายลม เราก็แค่ดกั ซุ่มกาจัดเขา”
โหยวหวันซานหัวเราะลั่น”ฮ่าๆๆ ดี เอาตามนัน้ !”
เสียงคารามของโหยวหวันซานดังไปทั่วหุบเขา แต่โหยวหมิงกลับแสดงแค่รอยยิม้
ชั่วร้าย
จั๋วฝาน ไอสัตว์ประหลาด แม้ขา้ จะไม่กล้าเผชิญหน้ากับเจ้า แต่ตอนนี ้ เจ้าจะต้อง
เจอกับการไล่ล่าของทัง้ จักรวรรดิ ส่วนข้าแค่รอดูเจ้าตาย ฮี่ๆๆ..
“ช้าก่อน!”
หลังโหยวหมิงได้ยิน เขาก็อดยินดีไม่ได้และรีบขอบคุณยกใหญ่!
ในเวลาเดียวกัน ที่หลังภูเขาคฤหาสน์ล่วั ในภูเขาลมดา เมืองเนตรสายลม หัวหน้า
ผางกาลังจับดาบเหล็กชัน้ ดีไว้ในแนวตัง้ ตัวของเขาเต็มไปด้วยรอยแผลเป็ น และ
ลมดาก็แผ่จากตัวเขา และหลังหมุนวนรอบดาบ มันก็กลับเข้าตัวเขา
“20 แต่รอดแค่หนึ่ง?”เหล่ยยู่ถิงประหลาดใจ
หัวหน้าผางยิม้ เล็กน้อย”นี่ถือว่าเป็ นอัตราที่สงู มากแล้ว ตอนแรกเราฝึ กคน 50 คน
แต่ทงั้ หมดกลับตาย แต่เพื่อตระกูลลั่วแล้ว สิ่งนีค้ มุ้ ค่า”
เหล่ยยู่ถิงหยิบสมุดบันทึกออกมาและส่งไป”เขาได้ฆ่าผูอ้ าวุโสเจ็ดของโหยวหมิงกู่
และตอนนีโ้ หยวหมิงกู่ก็ได้ออกประกาศฆ่าเขา”
ฮัดเช้ย!
บูม!
พุฟ!
พรึบ่ ..
แรงสั่นสะเทือนรุนแรงทาให้นกทัง้ ภูเขาแตกรัง กระพือปี กพวกมันบินขึน้ ฟ้าอย่าง
วุน่ วาย จั๋วฝานสูดลมหายใจ เหงื่อเริ่มไหล แต่เขายังประสานมือ และเปิ ดปาก สูด
ลมหายใจไปทางฝูงนก
โฮก!
จั่วฝานถอนหายใจและนั่งสมาธิเพื่อฟื ้ นลมปราณ
จั๋วฝานอดขมวดคิว้ ไม่ได้
จั๋วฝานยิม้ อย่างดูถกู
ปั ง!
ชายชรามองเรือนร่างเย้ายวนของซ่งเฉียนและอดหัวเราะแห้งไม่ได้
พรึบ่ !
เสียงบางอย่างพุ่งผ่านอากาศ และทัง้ สองที่กาลังจะฆ่าตัวตายก็โดนผลักล้ม
“ใคร?”
สองพี่นอ้ งตระกูลซ่งกับชายชรากรีดร้องอุทานพร้อมกัน
“หึ เจ้าจะไปทาอะไรได้?”
ชายชราแค่นเสียง ระเบิดจิตสังหารออกมา
“หนี?ไม่มีวนั ”
พอเห็น ซ่งเฉียนกับซ่งอวี่ก็อดถอนหายใจและหลับตาไม่ได้
แต่ทว่า เสียงแหลมกลับดัง จั๋วฝานยังยืนนิ่ง แต่ชายชราล้มลงจมกองเลือดโดยที่หวั
หายไปแล้ว
“สัตว์ประหลาด!’
ไม่รูว้ ่าเป็ นใคร แต่พอเสียงกรีดร้องดัง คนอื่นก็ตวั สั่นตอนได้ยิน พวกเขารีบวิ่งหนีไป
ไม่ทิง้ ฝุ่ น แต่จ๋ วั ฝานกลับไม่ไล่ตามและอยากเดินหนีไป
“รอก่อน!”
มันต่างกันประดุจฟ้ากับเหว..
ตอนที่ 85
“มีอะไร?”
“ใช่!”
ครัง้ นี ้ ซ่งอวี่พยักหน้าและรีบก้าวมา”หอคอยฮั่วอวี่จะจัดงานไป่ ตานทุกสิบปี ใครก็
ตามที่มีฝีมือปรุงโอสถหรือตระกูลที่สืบทอดวิชาลับด้านนีจ้ ะได้ไปเข้าร่วม ถ้าพวก
เขาโชคดีพอเป็ นที่โปรดปรานของหอคอยฮั่วอวี่ พวกเขาจะได้เข้าร่วมเป็ นตระกูล
ภายใต้และจะได้รบั การคุม้ ครองของเจ็ดตระกูลใหญ่!’
พอได้ยิน จั่วฝานก็อดแตะจมูกอย่างขบคิดไม่ได้
“วิเศษ ทาไมเราไม่ไปด้วยกันละ”ซ่งเฉียนอดยินดีไม่ได้ตอนได้ยินและอุทาน
“ลั่วฝาน!”จั๋วฝานแตะจมูกและหัวเราะเบาๆ
มันแค่ว่าจั๋วฝานดูถกู วัตถุดิบเหล่านี ้
จั๋วฝานยักไหล่และเงียบ
“เสี่ยวอวี่ เจ้ากาลังพูดถึงอะไร?”
ใบหน้าของซ่งอวี่ก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย เขารีบขยับไปข้างจั๋วฝาน”เขาคือฉีเทียนเหล่ย
ตระกูลอันดับหนึ่งในเมืองหลานหลิง นายน้อยของตระกูลฉี ตระกูลฉีกบั ตระกูลซ่ง
ของข้าเป็ นมิตรกัน แต่พวกเขาเป็ นตระกูลระดับสอง ส่วนข้าเป็ นแค่ระดับสาม
ดังนัน้ พวกเขาจึงมักดูถกู เรา แต่ฉีเทียนเหล่ย ทุกครัง้ ที่เขาเห็นพี่สาวข้า เขาจะเป็ น
บ้า”
เห้อ พวกไร้โชคชะตา!
“พี่ชายเหล่ย…เขาคือเพื่อนเรา”ซ่งเฉียนดูเหมือนจะกลัวฉีเทียนเหล่ย และเสียงก็
สั่นเล็กน้อย แต่ก็ยงั อยากปกป้องจั๋วฝาน นางรีบใช้รอยยิม้ ทรงเสน่หแ์ ละเปลี่ยน
เรื่อง”ใช้แล้ว พี่เทียนเหล่ย ท่านรูไ้ ด้ไงว่าเราจะมาถึงวันนี?้ ”
“ข้าได้รบั จดหมายจากลุงซ่ง”
เพีย้ !
ซ่งอวี่อยากอธิบาย แต่ฉีเทียนเหล่ยกลับตบหน้าด้วยหลังมือ”ข้าไม่ได้ถามเจ้า!”
แต่จ๋ วั ฝานกลับยืนนิ่งไม่ขยับ
ทันใดนัน้ คลื่นที่มองไม่เห็นก็พลันแผ่ออกจากตัวจั๋วฝาน
สาหรับความโกรธก่อนหน้า มันสลายหายไปทันที
เขาค่อยๆเดินไปตรงหน้าฉีเทียนเหล่ย ฉีเทียนเหล่ยหน้าซีดด้วยความกลัวและไม่
สามารถขยับตัวได้ จั๋วฝานค่อยๆยื่นปากไปใกล้หเู ขา กระซิบเสียงเบา”ถ้าเจ้ายัง
ปากดีใส่ขา้ อีก ข้าจะฆ่าเจ้าทิง้ เสีย!’
พรึบ่ !
“ใช่!”จั๋วฝานหัวเราะเยาะและพึมพา
“คุยกับฉีกงั เลี่ยนั่นเสร็จแล้วเหรอ?”
ซ่งเฉียนกับซ่งอวี่ต่างตกใจ พวกเขาตัวแข็งและพยักหน้า ดวงตาที่มองจั่วฝานยัง
เต็มไปด้วยความกัลว
สองพี่นอ้ งตระกูลซ่งส่ายหัวพร้อมกัน
“ไม่ได้!”
บูม!
ผูอ้ าวุโสกวาดตามองอย่างตื่นตะลึง
“ฮี่ๆๆ ข้าอยู่น่ี!”
เสียงหัวเราะดังจากด้านหลัง พวกเขาไม่มีเวลาหันไปขณะที่กะโหลกของผูอ้ าวุโส
คนหนึ่งระเบิดเป็ นละอองเลือด
จั๋วฝานปั ดมือ”คนแรก!”
โฮก!
ภาพของเสือสอดคล้องกับการเคลื่อนไหวของฉีกงั เลี่ย แต่จ๋ วั ฝานกลับยืนนิ่งแค่น
เสียงและชกหมัดออกไป
ปั ง!
นี่คือพลังที่เหนือกว่าแบบสิน้ เชิง!
ทุกคนที่น่ีต่างมองเขาด้วยใบหน้าดามืด
ซ่งเฉียนกับซ่งอวี่รูส้ กึ เสียใจ
ซ่งเฉียนเม้มปาก ลดหัวลงด้วยความเสียใจขณะที่ซ่งอวี่ถอนหายใจ
“ฮึ่ม ขยะ”จั๋วฝานแค่นเสียง
ซวบ!
“ระวัง!”
“พี่!”
ซ่งอวี่รอ้ งคร่าครวญขณะรีบวิ่งมารับร่างของนาง แต่ซง่ เฉียนกลับมองแค่จ๋ วั ฝาน
พยายามรวบรวมเรี่ยวแรงที่เหลือเพื่อขอโทษเขา
จั๋วฝานถอนหายใจ
“นังแพศยา เจ้าทาลายแผนของข้า!ข้าจะฆ่าเจ้า!”
เมื่อแผนของเขาโดนขัดขวาง ฉีกงั เลี่ยก็ระเบิดความโกรธและพุ่งใส่สองพี่นอ้ ง
ยอดฝี มือตระกูลฉีแตกพ่าย!
“พิษ?”ซ่งอวี่เริ่มโวยวายและแทบร้องไห้”มันต้องเป็ นหนึ่งในพิษประจาตระกูลฉี
ข้าจะไปตรวจสอบคลังพวกเขาเพื่อดูว่าพวกเขามียาแก้พิษไหม พี่สาว ท่านต้อง
อดทน”
ซ่งอวี่ปาดนา้ ตาและลุกขึน้
รอยยิม้ อ่อนประดับบนหน้าเสื่อมโทรมของซ่งเฉียนและมือบอบบางของนางก็แตะ
เขา ดวงตาวาววับคูห่ นึ่งจับจ้องเขาด้วยสายตามุ่งมั่นที่ทาให้จ๋ วั ฝานตกใจ เขารูส้ กึ
ราวกับว่าพวกเขากลับไปอยู่ในรถม้า
ด้วยความกังวลถึงสภาพของนาง เขาจึงรีบถอนพิษ
เขาพบว่าสภาพของซ่งเฉียนยิ่งย่าแย่ลงและตัดสินใจ
[นี่น่าอึดอัดชะมัด..]
ตอนที่ 88
“อ-อะไรนะ?”ซ่งเฉียนพบว่าจั๋วฝานทาสีหน้าแปลกๆและถาม
ซ่งเฉียนเข้าใจจากความลังเลของเขาและใบหน้าที่ซีดเซียวก็เปลี่ยนเป็ นสีชมพู
จั๋วฝานตกใจ.”แม่นางซ่ง อะไร…”
ลมหายใจร้อนของซ่งเฉียนเข้าหูเขา”จั๋วฝาน เจ้ารูไ้ หม?ข้าชอบเจ้าตัง้ แต่แรกที่เห็น”
นางไม่ให้โอกาสเขาได้ต่อต้านเลยขณะที่จบู เขา
เงาร่างสีดาปรากฏและโยนระฆังโปร่งใสขนาดใหญ่เหนือจั๋วฝาน
จั๋วฝานอุทาน”อาวุธจิตวิญญาณระดับสี่?”
“ฮ่าๆๆ ใช่แล้ว นี่คือสมบัติของตระกูลฉี ปะราม่วง!”
“เกิดอะไรขึน้ ?ข้าโดนวางยารึ?”
“ฮ่ๆๆ นั่นคือพิษที่รา้ ยแรงสุดของตระกูลฉี พิษกลืนวิญญาณ!”ชายชราเยาะเย้ย”
มันเล่นงานดวงวิญญาณและไม่มีใครที่ต่ากว่าระดับเซียนจะทนได้นานกว่าสอง
ชั่วโมง แม้กระทั่งยอดฝี มือระดับเซียนก็ยงั จะตายภายในสามวันถ้าไร้ยาแก้พิษของ
เรา!”
จั๋วฝานขมวดคิว้
ชายชรามองเขาและหัวเราะเยาะ”เจ้าคงสงสัยว่าเจ้าโดนวางยาได้อย่างไร?ฮี่ๆๆ ข้า
จะบอกเจ้าให้ มีดนัน้ ไม่มีพิษ มันแค่เป็ นบางสิ่งที่ทาให้เลือดคนเปลี่ยนสี พิษแท้จริง
อยู่บนไหล่ของเฉียนเอ๋อร์ ซึง่ เจ้าเต็มใจดูดมันออกมาเอง”
ร่างอีกสองร่างเดินออกมาข้างซ่งเฉียน ซ่งอวี่กบั ฉีเทียนเหล่ย ซ่งเฉียนกับซ่งอวี่ดู
เหมือนจะเต็มไปด้วยความรูส้ กึ ผิด ทัง้ คูห่ ลบสายตาจั๋วฝาน แต่ฉีเทียนเหล่ยกลับ
จ้องเขาด้วยความเกลียดชังที่ฝังลึก
“ฮึ่ม เจ้าพยายามจะหลอกใครกัน?”
[แค่เด็กคุยโว!]
ชายชราแค่นเสียง”ตอนนีข้ า้ รูแ้ ล้วว่าทาไมเจ้าถึงตัง้ ตัวเป็ นศัตรูกบั โหยวหมิงกู่ เจ้า
มันบ้านี่เอง!คนธรรมดาคนหนึ่งจะปกครองทัง้ ทวีปได้ไง?”
“นั่นคือสิ่งที่นางให้ขา้ ตอนนางจูบข้า?”
“ถูกต้อง!”
ซวบ!
ไฟสีฟ้าเผยตัวพร้อมกับควันดาที่ลอยออกจากมัน
พิษกลืนวิญญาณโดนสลายไปต่อหน้าพลังของไฟนี ้
90
จั๋วฝานลุกขึน้ ยืนและกวาดมองคนตรงหน้าด้วยจิตสังหาร”ข้าบอกโหยวกุ่ยฉีไว้
อย่างหนึ่งตอนข้าฆ่าเขา และตอนนีข้ า้ จะพูดมันให้เจ้าฟั ง ต่อหน้าพลังแท้จริง แผน
ร้ายทัง้ หมดเป็ นได้แค่ขยะ!”
ตอนที่ 89
เป็ นแบบนีไ้ ด้ไง?
“นะ-นั่นมันอะไร?”
ฉีเว่ยหลินสังเกตไฟสีฟ้าบนหน้าผากของจั๋วฝานและอุทาน”สิ่งนัน้ คือตัวถอนพิษ?”
ไฟหายไปในวินาทีตอ่ มาและจั๋วฝานก็แสยะยิม้ ชั่วร้าย”ฮ่าๆๆ คนตายไม่จาเป็ นต้อง
รูม้ าก”
ทัง้ หมดตกใจและก้าวถอยหลัง
พวกเขาเห็นจั๋วฝานเดินมาและคาพูดของเขาก็ย่งิ ทาให้เขากลัว
แต่ฉีเว่ยหลินกลับรวบรวมความกล้าขึน้ มาตอนสังเกตเห็นปะราม่วงยังอยู่รอบจั๋ว
ฝาน”ไม่ตอ้ งห่วง เจ้าหนูน่นั ติดอยู่ในอาวุธจิตวิญญาณของข้า ไม่มีทาง…”
“โฮก!”
เขาไม่ได้โอกาสอธิบายเหตุผลให้จบด้วยซา้ ขณะที่เสียงมังกรคารามดังและแสงสี
ดาก็ว่งิ ผ่านหน้าอกเขา
ฉีเว่ยหลินอ้าปากค้างและเลือดก็ไหลออกจากปาก
ปั ง!
จั๋วฝานฆ่าเขาได้ในชั่วพริบตาแม้จะติดกับอยู่!
แม้กระทั่งยอดฝี มือระดับนภาก็ไม่สามารถแสดงพลังแบบนีไ้ ด้ถา้ อยู่ในจุด
เดียวกับจั๋วฝาน
[เขา…กาลังจะทาลายทัง้ ตระกูลข้า]
“อ้า!”ซ่งเฉียนกรีดร้องด้วยความกลัวขณะหนี เข่าของฉีเทียนเหล่ยกับซ่งอวี่อ่อน
ยวบ ตัวสั่นขณะวิ่งตามนางไป
จั๋วฝานแสยะยิม้ อย่างชั่วร้าย
กระบวนท่าที่สอง กรงเล็บมังกรปี ศาจ!
ท่ามกลางวิชายุทธ์ระดับนภา จั๋วฝานสามารถใช้กระบวนท่าแบบเต็มแรงได้แค่ครัง้
เดียว แต่เขาก็ยงั เหลือเรี่ยวแรงอีกครึง่
[แต่พลังนีก้ ็พอแล้ว!}
จากนัน้ ปี กของเขาก็สะบัด
ครื่น!
ปะราม่วงที่แตกกลายเป็ นชิน้ ๆ และจั๋วฝานก็จอ้ งทัง้ สามอย่างเย็นชา ปี กของเขา
กระพือและไล่ตามไป
สองพี่นอ้ งซ่งจิตใจแหลกสลาย
“พี่!”
นา้ ตาของซ่งอวี่ไหลออกมาขณะที่ซ่งเฉียนมองเขาอย่างมุ่งมั่น
จั๋วฝานส่ายหัว”เจ้าก็เหมือนกับพวกเขา เจ้ายังลดระดับตัวเองลงมา..”
จากนัน้ เขาก็หนั ไปมองท้องฟ้ากว้าง”ข้าสงสัยว่าพวกเจ้าจะทาอะไรอยู่ตอนนี?้ ข้า
สงสัยว่าการกระทาของข้าจะทาให้พวกเขาลาบากกว่าเดิม..”
“เจ้ากาลังพูดถึง..ตระกูลลั่ว”ซ่งเฉียนพูด
ปี กของจั๋วฝานตวัดและหัวของสองพี่นอ้ งก็ลอยในอากาศก่อนตกลงพืน้
หนึ่งเดือนต่อมา
เขากวาดตามองทุกอย่างและพึมพา”ไฉนตระกูลฉีถึงเงียบขนาดนี?้ ”
“ฮึ่ม พวกมันเร่งบอกเราว่ามีเบาะแสของเจ้าหนูน่นั แต่พอเรามา กลับไม่มีใครโผล่
หัวมาสักคน”ผูอ้ าวุโสอีกคนก่นด่า”ตระกูลระดับสองแบบพวกมันคิดเล่นอะไร?”
ผูอ้ าวุโสอีกสองคนนึกถึงภาพของเด็กที่ฉีกคนที่กาลังหนีและตระหนักว่าพวกเขายัง
ด้อยกว่าเขาพอเป็ นเรื่องความโหดร้าย
“คนโง่หลงตัวเอง!”ผูอ้ าวุโสสองสะบัดหน้าขณะที่หอคอยไฟพุ่งทะยานด้านหลังเขา
มันกลืนคฤหาสน์และศพไป ทิง้ ไว้แค่เศษซากตระกูลฉี
ซู่!
ใช่แล้ว ชายหนุ่มก็คือจั๋วฝาน!
คนที่แต่งตัวเป็ นนายน้อยของตระกูลระดับสามอย่างจั๋วฝานไม่ต่างอะไรกับขอทาน
ที่น่ี
ด้วยรอยยิม้ ชั่วร้าย จั๋วฝานสะบัดแส้มา้ และเร่งความเร็วขึน้ เล็กน้อย เขาอยากหา
โรงเตีย๊ มใหเร็ว ไม่งนั้ เขาคงเหมือนคนจร
ฮ่า!
จั๋วฝานสะบัดแส้มา้ และขับเข้าถนน เจอกับสายตาที่หรี่ลงของทุกคน สุดท้าย เขาก็
พบโรงเตีย๊ ม หยุดและรีบเดินเข้าไป
เห้ย…พวกหมาแก่ดถู กู คน!
จั๋วฝานโกรธขึน้ มา เขารีบเดินเข้าไปใกล้ ทุบโต๊ะและคาราม”มีหอ้ งว่างไหม??ข้า
สามารถจ่ายได้”
ดวงตาของจั๋วฝานหรี่ตา หัวใจของเขากระตุกและก่นด่าอย่างหน้าด้านในใจ”เด็กนี่
สมควรตายจริง ๆ หลังใช้เวลาครึง่ เดือนกับบิดา เขากลับไม่บอกบิดาด้วยซา้ ว่าเขา
มีคนรูจ้ กั ที่น่ี”
“หยุดก่อน!’
ตอนนีเ้ อง จั๋วฝานถึงเข้าใจอย่างถ่องแท้
จั๋วฝานส่ายหัวและยิม้ ขมขื่น
บางคนยังหันไปมองซ้ายขวา กลัวว่าจะมีคนผ่านมาได้ยิน!
“น้องชายซ่งอวี่!”
ทันใดนัน้ ตงเทียนปาก็มองแผ่นหลังของจั๋วฝานและโน้มตัวเข้ามา”พี่สาวเจ้าไปไหน
นางไม่ตามมาด้วยหรือ?”
“อี่ๆๆ..โลกก็งดงามเหมือนเมฆ ทาไมพี่ชายตงถึงลดตัวลงมาละ”จั๋วฝานหัวเราะ”
พี่สาวข้าไม่ค่คู วรกับพี่ชายหรอก มีดอกไม้งามมากมายในเมืองฮัวอวี่แห่งนี ้ ผูห้ ญิง
ที่ไม่ต่าต้อยเช่นนาง ทาไมท่านถึงสนใจนางละ?”
ตงเทียนปากวาดมองและเห็นว่าไม่มีใครอยู่ เขาจึงพูด”หอคอยฮัวอวี่แห่งนีค้ ือ
ตระกูลเดียวในเจ็ดตระกูลที่ผหู้ ญิงเป็ นใหญ่ เป็ นเวลานับพันปี แล้ว พวกนางแค่จะ
รับผูช้ ายจากตระกูลต่าง ๆ มาเข้าร่วมเท่านัน้ ที่น่ี สถานะของผูห้ ญิงจึงใหญ่สดุ ”
“แล้วไง แค่ไล่ตามจีบสาวที่ชอบก็ไม่ได้หรือ?”
“โหยวหมิงกู่สง่ ใครมาที่น่ี?”จั๋วฝานรีบถาม
พอกวาดมองก็จะเห็นสาวสวยในชุดแดงยืนตรงหน้าแผงลอยขนาดเล็ก ลูบไล้อญ
ั
มณีชนิ ้ งามในมือ ดวงตาดุจหงษ์ของนางกาลังก้มมองพืน้
“ใครให้เจ้าไป?”
นา้ ตาแห่งความอัปยศไหลริน
บูม!
เปลือกตาจั๋วฝานสั่น และเท้าก็ขยับเล็กน้อย
“หึพวกขยะ ไม่สนุกเลย”
อะไรนะ?
“ตกลง!”เซียวตานตานเม้มปาก ไม่มองเขา
“นายน้อยหลิน!”
พรึบ่ !
ทันใดนัน้ ร่างของหลินเที่ยนอวี่ก็ปรากฏขึน้ ด้านหลังตงเสี่ยววานในชั่วพริบตา ใน
มือเขา เขาคว้าจับผ้าผืนบางที่ปล่อยกลิ่นหอมของสาวน้อยออกมา
“น่าเสียดาย เจ้าไม่มีพลังเช่นนัน้ !”
อะไรกัน!
เร็วมาก
“อา กลิ่นหอมยิ่งนัก!”
“ข้ารู ้ พี่ใหญ่จะปกป้องเจ้าเอง!’
“ยังมีอีก เร็วเข้า!’
พอเห็นว่าในที่สดุ หลินเทียนอวี่ก็เผยธาตุแท้ เซียวตานตานจึงอดเร่งด้วยความ
รังเกียจไม่ได้ หลินเทียนอวี่พยักหน้าเล็กน้อย และหายตัวไป
ตุบ!
ตงเทียนปาคุกเข่าลงกับพืน้ อย่างอ่อนแรง
มันเร็วเกินไป เขาจ้องอีกฝ่ ายตาเข็มง แต่ก็ยงั จับไม่ทนั ความเร็วนี่มนั อะไร
ตงเทียนปาเงยหน้าขึน้ และเห็นใบหน้าของจั๋วฝาน
“ว่าไงนะ?”
“ไม่เห็นจะต่าง!”
จั๋วฝานเกาหัวด้วยความสงบและอธิบาย”ข้าเคยไปบ้านนางเพื่อขอแต่งงาน แต่นาง
ปฏิเสธ ข้าจึงถือเป็ นอดีตสามีนางได้ไหม?”
อดีตสามีบา้ อะไร?!
พอได้ยินแบบนี ้ ทุกคนก็มองเขาอย่างแปลกใจและลอบพยักหน้า
เขาต้องโง่แน่ ๆ แม้กระทั่งกล้าเยาะเย้ยเจ็ดตระกูลใหญ่
ทุกคนส่ายหัวและถอนหายใจ มองจั๋วฝานด้วยความสงสาร วันนีเ้ ด็กนี่คงตายแล้ว
“ฮี่ๆๆ เจ้าจบแล้ว!”
“ฝันไปเถอะ!”
“เกิดอะไรขึน้ ?”
ตงเสี่ยววานมองจั๋วฝานด้วยแก้มแดงก่า และความขอบคุณในดวงตานางก็แสดง
แทนคาพูด
จั๋วฝานค่อยๆโบกมือแล้วขยิบตาให้ตงเทียนปา”พี่ชายตง มันไม่ได้ขนึ ้ อยู่กบั ท่านว่า
เรื่องนีจ้ บแล้วหรือยัง”
“หยุด!”
เสี่ยวตานตานจ้องมองกลุม่ พวกเขา และมุมปากก็ขดขึน้ ”ข้าจะไม่คิดบัญชีกบั นาง
เรื่องนี ้ แต่มนั น่าเสียดายที่พี่ชายเทียนอวี่ดเู หมือนจะไม่ยอมปล่อยพวกเจ้าไป”
[ว่าไงนะ?]
ขณะที่คนอื่นอุทานอยู่ภายใน ตงเทียนปาก็ตะโกนด้วยความโกรธ”แล้วเกมจะจบ
ลงตอนไหน?”
“ตอนข้าเล่นพอแล้ว”หลินเทียนอวี่หวั เราะเยาะ
นี่มนั จะรังแกกันเกินไปแล้ว!
หลินเทียนอวี่เยาะเย้ย”เจ้าคิดว่าเจ้าทรงพลังแค่เพราะโชคดีชกข้าโดนหรือ?ฮ่าๆๆ
ฉลาดคิด!”
ใบหน้าของหลินเทียนอวี่เดี๋ยวดาเดี๋ยวขาวด้วยความโกรธและสุดท้ายก็หนั ไปมอง
เสี่ยวตานตานอย่างช่วยไม่ได้
“ข้าไม่มีวนั ร้องไห้!”เสี่ยวตานตานเชิดหน้าอย่างภาคภูมิใจ
จั๋วฝานหันไปมองด้วยสายตาเย็นชาถึงขีดสุด
เปรีย้ ง!
ในชั่วพริบตา สายฟ้าก็ระเบิดและร่างของจั๋วฝานก็ไปปรากฏด้านหลังเสี่ยวตาน
ตาน วินาทีตอ่ มา หลังได้ยินเสียงฉีกกระชาก หนึ่งในผ้าชัน้ นอกของเสี่ยวตานตานก็
กลายเป็ นเศษผ้าทันที!
“ในแง่ของความเร็ว เจ้ายังด้อย!’
มันกลายเป็ นว่าเด็กนี่คือของจริง!
ตอนที่ 94
เป็ นไปได้ยงั ไง?
เสี่ยวตานตานตกตะลึงอย่างสิน้ เชิงขณะมองเศษผ้าที่ปลิวในอากาศ
[สารเลว!เจ้ากล้ากล่าวชมภรรยาข้าต่อหน้าข้า?]
“สารเลว เจ้าคิดว่าเจ้ากาลังทาอะไรอยู่?”หลินเทียนอวี่คาราม
จั๋วฝานจ้องใบหน้าแดงก่าของเสี่ยวตานตานและเลิกคิว้ ท้าทาย”คุณหนูตานตาน
ข้าไม่อ่อนแอเหมือนนายน้อยกระจอกนั่น ข้าอยากเรียนรูท้ ่จี ะเริ่มรุกสาวมาตลอด
การกระทาของข้าอาจหยาบคายไปบ้างต่อท่าน ดังนัน้ ดังนัน้ ท่านสามารถตบตีขา้
หรือต่อว่าข้าก็ได้ แต่ขา้ จะยังทาเหมือนเดิม“
พอได้ยินแบบนี ้ เสี่ยวตานตานก็จอ้ งจั๋วฝานด้วยความโกรธ แต่ดว้ ยเหตุผล
บางอย่าง หัวใจของนางกลับสั่นสะท้าน การครอบงาของจั๋วฝานแตกต่างจากที่
หลินเทียนอวี่ทากับนางอย่างสิน้ เชิงและมันทาให้นางรูส้ กึ แตกต่าง
หลินเทียนอวี่ปากสั่น
“เจ้า เจ้าทาเกินไปแล้ว!”
หลินเทียนอวี่ปรากฏตัวตรงหน้าตงเสี่ยววาน
นางร้องด้วยความกลัวแต่มือมารของหลินเทียนอวี่กลับมาไม่ถึง เขาโดนตบปลิว
กลางอากาศ ตอนเขาลุกขึน้ จั๋วฝานก็ได้ไปปรากฏข้างเสี่ยวตานตาน และถากถาง
ต่อ”คุณหนูตานตาน เจ้ากระจอกนั่นล้มอีกแล้ว ข้าเกรงว่าข้าจะต้องล่วงเกินท่านอีก
แล้ว”
เสียงฉีกดังขึน้ และเนือ้ หนังบนตัวเสี่ยวตานตานก็เปิ ดเผยกว่าเดิม
จั๋วฝานเชิดคางนาง”คุณหนูตานตาน โปรดอย่าได้ตาหนิการกระทาอันหยาบคาย
ของข้า”
ครัง้ นี ้ เสี่ยวตานตานหลงจั๋วฝานแบบหน้ามืดตามัวและพยักหน้าเห็นด้วย
อะไรกัน!
ครัง้ นี ้ หลินเทียนอวี่ไม่สามารถระงับความโกรธในหัวใจได้อีกและก็ไม่สามารถสวม
มาดคุณชายได้แบบเดิม เขาคาราม พุ่งใส่จ๋ วั ฝานและก่นด่าเสี่ยวตานตาน”นาง
แพศยา บิดาผูน้ ีจ้ ะส่งเจ้ากับชายชูข้ องเจ้าไปลงนรกด้วยกัน!”
เขากาลังใช้พลังเพื่อคว้าชัยชนะ
ปึ ก!
เกิดเสียงดัง และสายลมสีเขียวก็กวาดผ่านแขนของจั๋วฝานไป แต่กลับเกิดเสียง
โลหะชนกันแทน เมื่อสายลมสลาย ดวงตาของทุกคนก็หรี่ลงและแม้กระทั่งหลิน
เทียนอวี่ก็ยงั เผยใบหน้าตกใจ
“เป็ นไปได้ไงกัน?”
พุฟ!
หลินเทียนอวี่สาลักเลือด เขารูส้ กึ ถึงความเจ็บปวดที่ท่มิ แทงหัวใจและก่อนจะได้สง่
เสียงร้อง เขาก็หมดสติไปก่อน
ตึง มันไม่สามารถได้ยินแม้แต่เสียงหายใจ
ราวกับเพิ่งทาเรื่องไร้สาระ จั๋วฝานหันหน้าไปเย้าหยอกเสี่ยวตานตานต่อ
ดวงตาของเสี่ยวตานตานเต็มไปด้วยความประหลาดใจ นางจ้องเขาด้วยความ
หลงใหลยิ่งกว่าเดิม”เจ้าน่าทึ่งมาก ถ้ามีเจ้า ข้าจะไปอยากได้ขยะแบบนัน้ ทาไม?ไม่
ต้องห่วง เจ้าจะได้เข้าร่วมหมู่ตกึ ฮัวอวี่ของเราในอนาคต ไขว่ฮวั จะไม่กล้ามาสร้าง
ปั ญหาให้เจ้าแน่”
“ฮี่ๆๆ…งัน้ ข้าต้องขอขอบคุณคุณหนูตานตานที่ห่วงใย แต่..”จั๋วฝานมองผ้าชิน้
สุดท้ายของเสี่ยวตานตาน”อืม ต่อให้ท่านจะเสียคูห่ มัน้ ไปแล้ว ข้าก็ควรถอดผ้าชิน้
สุดท้ายของท่าน!’
เสี่ยวตานตานบิดตัวอย่างเขินอาย วางแขนคล้ายหยกงามสองข้างโอบรอบคอจั๋ว
ฝานด้วยใบหน้าทรงเสน่หแ์ ละพูด”น้องชาย ข้าจะเป็ นของเจ้าในอนาคตอยู่แล้ว ต่อ
ให้เจ้าอยากได้รา่ งกายของผูอ้ ่นื มันก็ตอ้ งเป็ นตอนกลางคืนสิ เจ้าคงไม่อยากทาให้
ตัวเองขายขีห้ น้าต่อหน้าคนมากมายหรอกใช่ไหม?”
“ฮ่าๆๆๆ”
สิ่งที่ตามมาคือริบบิน้ สีฟ้าสองเส้น
มือของจั๋วฝานหยุดนิ่งด้วยความตกใจ”ยอดฝี มือระดับนภา!”
ตอนที่ 95
ริบบิน้ สีฟ้าสองเส้นพุ่งใส่จ๋ วั ฝาน เขาคิดที่จะหลบ แต่ก็ลม้ เลิกความคิดนัน้
[ข้าจะเดิมพัน!]
“ขะ-ข้าทาแบบนัน้ ลงไปได้ไง?”
จั๋วฝานชมเชยนางในใจ[ไม่เลวเลย]
เสียงกระซิบสะกดใจส่งผลต่อจิตใจของคนที่ผใู้ ช้สามารถชักนาเหยื่อให้ทาอะไรก็ได้
ตามใจชอบ นี่ทาให้จ๋ วั ฝานสามารถหลอกเสี่ยวตานตานได้ง่ายๆ
ลูกไม้นีไ้ ม่ใช่วิชาลับของผูบ้ ม่ เพาะปี ศาจ แต่ไม่ใช่ทกุ คนทีท่จะใช้ได้ ก่อนอื่น
วิญญาณของผูใ้ ช้ตอ้ งแข็งแกร่ง ซึง่ ทาให้ผบู้ ม่ เพาะปี ศาจส่วนใหญ่ท่ตี ่ากว่าระดับ
นภาใช้ไม่ได้
“น้องชาย!”
ตงเทียนปาเดินมาหาจั๋วฝานเพื่อแสดงความขอบคุณ”ขอบคุณเจ้ามาก ถ้าไม่ใช่
เพราะเจ้า ชื่อของตระกูลตงคงป่ นปี ้ บ้าจริง ไม่มีถ่ินใดของเจ็ดตระกูลใหญ่ท่ี
ปลอดภัยเลย”
“พี่ชายซ่ง ขอบคุณท่าน..”ตงเสี่ยววานจับชุดนางแน่นและพูดขอบคุณ
จั๋วฝานไม่สนใจคาพูดขอบคุณ เขาขมวดคิว้ มองไปไกลและถาม”พี่ชายตง ผูห้ ญิง
คนนัน้ เป็ นใคร?”
“พี่ใหญ่..”
ตงเสี่ยววานมองเขาอย่างไม่พอใจ แต่ไม่วายยังเหลือบมองตามหลังจั๋วฝานที่
หายไป มีความหวั่นไหวในดวงตานาง และความรูส้ กึ ของนางก็คือหลักฐาน
ในเวลาเดียวกัน หมู่ตกึ ฮัวอวี่หลัก ในโถงรับรอง
นางทรงเสน่หอ์ ย่างแท้จริง!
ทางซ้ายมือนางคือชายวัยกลางคนที่มีมือเรียวเสียยิ่งกว่าผูห้ ญิง เขากาลังลูบหนวด
เครา แต่ดวงตาทัง้ สองกาลังสารวจผูห้ ญิงทุกสัดส่วน
ผูอ้ าวุโสชุดเขียวไม่ไว้หน้าหลินจื่อเทียนเลยและยังถากถางเขาจนถึงจุดที่หลินจื่อ
เทียนต้องสะบัดหน้าหนี
เจ้าหมู่ตกึ มู่ตานดูมีชีวิตชีวา แต่นางก็ไม่ปกปิ ดความโกรธและเกลียดชัง
“เจ้า..”
นางกาลังจะโจมตี แต่หลินจื่อเทียนหยุดนางไว้”เจ้าหมู่ตกึ มู่ตาน อย่าวู่วาม”
บทสนทนาแสน’เป็ นมิตร’ของพวกเขาโดนขัดด้วยเสียงที่มาจากนอกประตู
“นางไปตอแยใคร?”
ฉินไช่ชิงส่ายหัว และปรบมือ
ผูห้ ญิงสองคนพาตัวเสี่ยวตานตานที่ยงั โดนริบบิน้ สีฟ้ารัดตัวเดินเข้ามา ด้วยสัดส่วน
ที่แสดงออกมาเต็มที่ นางจึงได้รบั สายตาร้อนแรงของศิษย์ผอู้ าวุโสหยาน
“เทียนอวี่!”
และศิษย์พวกเขาก็มีความคิดเดียวกัน บางคนอาจโหดร้ายกว่าเสี่ยวตานตานด้วย
ซา้ มันต้องขอบคุณที่ว่าข้อบังคับของหมู่ตกึ ฮัวอวี่ได้จากัดศิษย์ของตนไว้
สิ่งที่อยู่ในหัวทุกคนคือฝี มือของจั๋วฝาน
ผูอ้ าวุโสห้าอดนาเขาไปเทียบกับคนคนหนึ่งไม่ได้
เจ้าหมู่ตกึ มู่ตานสับสน”ทาไมทุกคนถึงไปกันหมด?”
“อะไรนะ?เขาคือจั๋วฝาน?”มู่ตานเบิกตากว้าง
หลินจื่อเทียนพยักหน้า”ข้าได้แต่หวังว่าเขาจะเป็ นจั๋วฝาน”
ตอนที่ 97
ภายใต้แสงพลบค่า จั๋วฝานกาลังเดินทางคนเดียวผ่านเมือง เขาดูเหมือนจะผ่อน
คลาย แต่ความคิดของเขาทางานหนักมาก เขากาลังกระจายดวงวิญญาณเขาไปสู่
สภาพแวดล้อม
“ฮึ่ม ทาไมต้องสนใจ?ถ้าเจ้าคิดว่าเจ้ายิ่งใหญ่มากแล้วทาไมถึงมาที่น่ี?”
เหตุการณ์นีเ้ หล่านีเ้ กิดขึน้ ทุกที่ ตระกูลระดับสามกาลังข่มใส่กนั นี่คือสถานที่ท่ีพวก
อ่อนแอรวมกัน แต่ แม้กระทั่งในหมู่พวกกระจอก พวกเขาก็ยงั สูก้ นั
จั๋วฝานพูดด้วยเสียงแหบแห้ง
เขาเดินไปข้างหน้าและพบอาคารซอมซ่อทัง้ สองฝั่ง
ทุกคนมองเขาอย่างเป็ นศัตรูแบบเปิ ดเผย กลัวว่าเขาจะอยากสูก้ บั พวกเขาเพื่อแย่ง
ที่พกั
มันไม่มีใครอยู่รอบแถวนัน้ ด้วยซา้
“ฮึ่ม เจ้านะสิโง่!ถ้าเจ้าอยากตายก็เชิญเข้าไปเลย!”บางคนสวนกลับ
“ทาไม?”
ชายคนนัน้ อธิบาย”เจ้ามาใหม่จึงไม่รู ้ เจ้าของที่น่นั คือหญิงวิบตั ิ ร่างกายของนาง
เต็มไปด้วยโรคภัย หลายคนเมินคาเตือนนีแ้ ละเลือกอาศัยที่น่นั แม้จะอยู่ห่างจาก
นาง แต่ท่หี ลังบ้าน พวกเขาทัง้ หมดกลับตายในสามวันต่อมา”
จั๋วฝานแค่นเสียงอยู่ขา้ งใน
เขาเมินคาเตือนเหล่านัน้ และเดินตรงไปภายใต้สายตาของทุกคน
‘น้องชาย เจ้าอยากตายหรือไร?”
“ชีวิตของข้ายังอีกยาวไกล!”จั๋วฝานโบกมือ
ไม่วา่ จะเป็ นโรคระบาดหรือพิษ ขณะที่คนอื่นกระวนกระวายต่อมา เขากลับไร้ความ
กังวล เคล็ดปี ศาจแปลงกายสามารถดูดซับอะไรก็ได้ในโลกนี ้ แม้กระทั่งโรคระบาด
นี!้
“นั่นใคร?”
จั๋วฝานมองตามเสียงไปเห็นเด็กสาวตรงหน้าบ้านในชุดผ้าฝ้ายหยาบกาลังจ้องเขา
เด็กสาวอาจสวมชุดผ้าชัน้ ต่า ปิ ดบังเรือนร่างกับใบหน้า แต่ดวงตาบริสทุ ธิ์ของนางก็
ทาให้จ๋ วั ฝานคลายความระมัดระวัง
เขาสาบานว่าเขาไม่เคยเห็นดวงตาน่ามองแบบนีม้ าก่อนในชีวิตเขา
“ช่างเป็ นดวงตาที่สวยมาก!”จั๋วฝานชม
“หยุดโกหกเสีย คิดว่าข้าจะเชื่อคาพูดของเจ้าหรือไง?”
“แน่นอนว่าย่อมรู”้
เขาหรี่ตาและดวงตาก็เปลี่ยนเป็ นเย็นชา
[ข้ามองไม่เห็นฐานบ่มเพาะของนาง นางไปถึงระดับเซียนแล้ว?หรือบางทีนางเป็ น
แค่คนธรรมดา?แต่คนธรรมดาจะกล้าใช้นา้ เสียงแบบนัน้ ต่อหน้าผูบ้ ม่ เพาะหลอม
กระดูกได้ไง?]
[ฮึ่มน่าขันเสียจริง!]
จั๋วฝานแสยะยิม้ และเข้าบ้านเขา[เจ้าต้องทาอะไรบางอย่างถึงได้หา้ มข้าจากการ
ออกมาตอนกลางคืน งัน้ ข้าก็จะออกและดูว่าเจ้าปิ ดบังอะไร!]
จั๋วฝานทาสมาธิ
เวลาผ่านไปและกลางคืนก็มาเยือนสลัม
ซวบ!
จั๋วฝานดีดมันขึน้ และแสงสีแดงก็พ่งุ จากตัวเขาและกลืนกินมัน
“ไป!”
“ค่ายกลระดับสาม ค่ายกลจันทรา!”
จั๋วฝานถอนหายใจและดึงทารกโลหิตกลับ
ตอนนีเ้ ขาเข้าใจแล้วว่าทาไมคนก่อนหน้าถึงตายกัน เขาคิดว่ามันเพราะนาง
วางแผนร้ายหรือเพราะโรคระบาด แต่หลังเขาเห็นมัน เขาก็รูว้ ่ามันไม่ใช่สกั อย่าง
นางแค่กาลังรักษาตัวเอง
ค่ายกลจันทราจะช่วยให้คนดูดซับหยินของดวงจันทร์และบ่มเพาะได้ แต่การใช้
เวลามากเกินไปกับมันจะทาลายสมดุลภายในตัว แต่ นางกลับไม่มีเจตนาบ่มเพาะ
นางแค่กาลังใช้ปราณหยินเพื่อสะกดพิษในตัวนาง
น่าเสียดาย นี่ไม่ใช่ไร้ผลข้างเคียง พอปราณหยินรวมตัวกันภายใน ตันเถียนนางจะ
เริ่มเสื่อม สุดท้าย นางจะกลายเป็ นพิการ ยิ่งนางพยายามสะกดพิษ มันจะยิ่ง
รุนแรงตอนนางไม่สามารถสะกดมันไว้ได้อีก
มันยังสามารถพรากชีวิตนางไปได้
“แม่นาง!”
“โอ้!”
ตอนกลางวันแดดแผดจ้า
หญิงวิบตั ิน่งั อยู่บนก้อนหินตามปกติ หันหน้าเข้าหาแสงแดดจ้า หายใจเข้าออก สูด
อากาศร้อน
“หยุด!”
“แบ่งเงินกัน แบ่งเงิน!”
พวกเขามองหน้ากัน ทันใดนัน้ มีคนตะโกน และทุกคนที่น่ีก็รวมตัวกันอีกครัง้ และ
สิ่งที่อยู่ตรงหน้าพวกเขาคือเนินเขาที่สร้างด้วยหินวิญญาณ
แสงระยิบระยับทาให้หวั ใจของทุกคนเต้นรัวอย่างรวดเร็ว
ปั ง!
พวกคนในระดับหลอมกระดูกไร้ประโยชน์เหล่านัน้ จะมาทาให้กายสมบัติมารระดับ
ห้าของเขาบุบสลายได้ไง?บาดแผลของเขาเกิดจากฝี มือเขาเองเพื่อทาให้หวั ใจของ
แม่นางผูน้ ีอ้ ่อนยวบ
ขอบคุณพี่ตง ขอบคุณสาหรับประสบการณ์ในการจีบสาว+
จั๋วฝานถอนหายใจ แต่บนใบหน้าของเขา เขาหัวเราะอย่างเต็มที่เหมือนเด็กหนุ่ม:
“พี่สาว ข้ารูจ้ กั เจ้ามานานแล้ว แต่ขา้ ยังไม่รูจ้ กั ชื่อเจ้าเลย”
“นานอะไร?เราเจอหน้ากันแค่สามครัง้ ” นางกลอกตาและพึมพา”เจ้า.สามารถ
เรียกข้าว่าพี่สาวฉู่ฉ่”ู
“ได้เลย พี่สาวฉู่ฉ่!ู ”
ดวงตาของ จั๋วฝานหดเกร็งและหัวใจของเขาก็ตกตะลึง
“เจ้ากาลังทาอะไรอยู่?”
“อาการบาดเจ็บของข้า… ไม่ใช่สิ่งที่ตระกูลระดับสามอย่างเจ้าสามารถรับมือได้
แต่ก็ขอบใจที่เจ้ามีใจคิดช่วยข้า”
“ใครบอก?”
นั่นคือชายร่างใหญ่ท่เี ห็นการกระทาของเขาและเล่นละครตามเขา!
ไม่นาน ทัง้ สองก็มาถึงโรงแรมที่ตงเทียนปาอาศัยอยู่ คราวที่แล้วเพราะรีบจากไป
รถม้าของตระกูลซ่งจึงยังอยู่ท่นี ่ี มันมีวตั ถุดิบปรุงยาที่รวบรวมโดยตระกูลซ่งเพื่อเข้า
ร่วมในงานไป่ ตาน แต่ตอนนีท้ งั้ หมดเป็ นของจั๋วฝาน
“พี่ชาย!”
“อะไรนะ?”
เมื่อได้ยินคาพูดของจั๋วฝาน ตงเทียนปาก็ตกใจและตะโกนว่า: “เจ้าไม่เห็นแม้แต่
หน้าของนางเนี่ยนะ? แต่ยงั อยากนอนกับนาง?”
เขาดูไม่จริงจังเลย เหมือนกับเด็กใสซื่อ
“ช่างเป็ นการควบคุมที่แม่นยาอะไรเช่นนี!้ ”
ตงเทียนปาอดกรีดร้องไม่ได้
แม้แต่นกั หลอมโอสถระดับสามก็สามารถควบคุมวัตถุดิบได้มากถึงแค่เก้าชนิด
พร้อมกัน นั่นคือขีดจากัดแล้ว แต่ จั๋วฝานสามารถควบคุมได้มากกว่าหนึ่งโหล เห็น
ได้ชดั ว่าเขาได้ผ่านระดับของนักหลอมโอสถระดับสามไปแล้ว แม้แต่ระดับสี่หรือห้า
“เจ้ากาลังทาอะไรอยู่?”
ตงเทียนปาตกตะลึงและพูดด้วยความสงสารเล็กน้อย: “ข้าคิดว่าเจ้ามี
ความก้าวหน้า ทาไมเจ้าถึงไม่รูถ้ ึงพืน้ ฐานของการหลอมโอสถ? เจ้ารวบรวม
วัตถุดิบทัง้ หมดไว้ในที่เดียวเช่นนีแ้ ละดับไฟ ฤทธิ์ยาคงโดนทาลายหมดแล้ว”
เมื่อเห็นทัง้ หมดนี ้ ฉู่ฉ่กู ็สา่ ยหัวและหัวเราะเบาๆ
จั๋วฝานหัวเราะและค่อยๆคลี่ฝ่ามือ
อธิบายง่ายๆคือมันเป็ นเม็ดยาที่กระโดดข้ามขัน้ !
ฉู่ฉ่กู ็อดไม่ได้ท่จี ะหรี่ตาลง และเป็ นครัง้ แรกที่ดวงตาของนางดูตกใจ นางเองก็เห็น
เทคนิคหลอมโอสถแบบนีเ้ ป็ นครัง้ แรก
นางพยักหน้าโดยไม่รูต้ วั และชื่นชมออกมา’ข้าไม่คิดเลยว่าวิชาด้านการหลอมโอสถ
ของเขาจะสูงส่งขนาดนี ้ อีกไม่ก่ีปีเจ้าคงโด่งดังไปทั่วเทียนอวี่เป็ นแน่”
ฮิฮิฮิ…ข้าดังอยู่แล้ว แต่แค่เจ้าไม่รู!้
“เจ้าล้มหลินเทียนอวี่ได้?ไม่ใช่วา่ เจ้าอ่อนแอเสียยิ่งกว่าศิษย์ของตระกูลระดับสาม
หรอกหรือ?”
จั๋วฝานกวาดตามองไปทั่ว จากนัน้ ก็ยิม้ อายๆ”เอ่อ ถ้าข้าบอกว่าเขาทาร้ายตัวเอง
ท่านจะเชื่อข้าไห?
แต่คนในดถงราชาเม็ดยาไม่เหมือนคนในตระกูลอื่น
ฟ่ อ!
พุฟ!
“ฮ่าฮ่าฮ่า…ตามที่คาดของพวกกบในกะลา ช่างโง่เขลา!”
จั๋วฝานขมวดคิว้ และแค่นเสียง
ดังนัน้ การป้องกันของพวกเขาจึงถือว่าอ่อนแอสุด
เพื่อกลบจุดอ่อนนี ้ เขาจึงซ่อนตัวเองในหมอกพิษทันทีท่โี จมตี ทาให้คนกลัวจะเข้า
ใกล้
แสงเย็นแวบผ่านตาของเขาและเท้าของจั๋วฝานก็ขยับเล็กน้อย ขณะที่เขากาลังจะ
พุ่งเข้าหมอก ตัดหัวของเด็กนี่ในหนึ่งลมหายใจ เขาก็ตอ้ งหยุดชะงักเท้า และดวงตา
ก็หนั ซ้ายขวา
ฮึ่ม ร้ายกาจ!
จั๋วฝานแสยะยิม้ เย็น และถอยหลังอีกครัง้ โดยไม่มีแววตาเดิมอีก
หนังตาจั๋วฝานกระตุก เ ขาเชิดคางและหัวเราะ”ฮี่ๆๆ…เจ้าคิดว่าข้าโง่หรือไงถึงจะ
วิ่งเข้าหมอกพิษเจ้าไป?ถ้าเจ้าออกมา ข้าถึงเล่นด้วย ถ้าไม่ก็อยู่ในนัน้ ไปตลอด
เถอะ รอให้พลังปราณของเจ้าหมด ข้าค่อยจัดการกับเจ้าทีหลัง!”
“ฮึ่ม ถ้าเจ้าคิดว่าฝ่ ามือเมฆสายรุง้ เป็ นแค่วิชาป้องกัน งัน้ เจ้าก็ผิดมหันต์!วันนี ้ นาย
น้อยผูน้ ีจ้ ะแสดงให้เจ้าเห็นว่าวิชายุทธ์ท่สี มบูรณ์แบบที่สดุ เป็ นเยี่ยงไร!”
ฮะห์!
เขากัดฟั นอย่างรุนแรง
แต่ตอนเขาไม่พดู อะไร หยานฟู่ ก็คิดว่าจั๋วฝานกลัวเขาหัวหด”เจ้าหนู อย่าคิดว่าเจ้า
เหนือกว่าคนธรรมดาแล้วจะรังแกคนของเจ็ดตระกูลใหญ่ได้ ข้าขอบอกเจ้า เจ้า
สามารถเมินตระกูลอื่นได้ แต่ถา้ เจ้ายั่วยุวงั ราชาเม็ดยาเราเมื่อไร เจ้าจะไม่ตายดี
แน่!”
หลังสูดหายใจลึก จั๋วฝานก็กาหมัดแน่น
อึก!
เขาไม่อยากเชื่อว่าจะมีคนไม่กลัวพิษและกล้าวิ่งเข้ามา
ไม่วา่ มันจะเป็ นใคร มันก็ควรลังเลตอนเจอกับหมอกพิษตรงหน้า ในเวลาแค่ 15
นาที หมอกคงหมด แต่ใครจะไปรูว้ ่าจั๋วฝานกลับเด็ดขาดจนเลือกใช้กลยุทธ์แบบนี ้
เขาไม่กลัวตายเลยหรือไง?
เพราะความเจ็บปวดนีม้ นั เจ็บถึงหัวใจ!
เสี่ยวตานตานมองจั๋วฝานด้วยความรูส้ กึ ผสมปนเปในหัวใจ
“ฮี่ๆ….ไหนเจ้าบอกว่าวิชายุทธ์ของวังราชาเม็ดยาเจ้าไร้เทียมทาน?เจ้าอยากให้
บิดาตายไม่ใช่หรือ?ฮืม วันนีข้ า้ จะตายไปกับเจ้า ดูสิว่าเจ้าหรือข้าที่จะตายแบบมี
ความสุข!”
“หยุดมือ!’
หลินจื่อเทียนพยักหน้าเล็กน้อยและถอนหายใจยาวเหยียด”ตอนนีข้ า้ เข้าใจแล้วว่า
ทาไมเทียนอวี่ถึงแพ้ ตอนเจอกับคนบ้าแบบนี ้ แถมพลังยังไม่ธรรมดา มันคงไม่
แปลกที่จะแพ้ แต่จะมีสกั กี่คนในโลกที่สามารถเป็ นได้แบบเขา ผูไ้ ม่กลัวความตาย!
คนส่วนใหญ่คงคิดหนีเอาชีวิตรอดก่อน และมันคงสายเกินไปที่จะตอบสนอง ดังนัน้
วังราชาเม็ดยาจึงยังน่ากลัว”
ผูอ้ าวุโสห้าพยักหน้าให้หลินจื่อเทียนและบินหายไป แต่ก็ยงั ได้ยินเสียงเขาใน
อากาศ”น่าเสียดาย ชายหนุ่มคนนีม้ ีรา่ งกายแข็งแกร่ง ถ้าเขาได้รบั การฝึ กจากข้า
มันจะกลายเป็ นสุดยอดอาวุธในอนาคต!แต่ตอนนีม้ นั โดนพิษของวังราชาเม็ดยาไป
แล้ว น่าเสียดาย น่าเสียดาย…”
หลินจื่อเทียนเป็ นคนเดียวที่เหลือ
เขาขยิบตาไปทางชายชราชุดเขียวด้วยสีหน้าอึมครึม จั๋วฝานกระทืบหยานฟู่ ใน
สภาพนี ้ ถ้าเกิดพวกเขาวิ่งไป มันคงไม่สวย
ราชาเม็ดยาอสูรหยานซงหันไปมองตงเสี่ยววาน แสงสีเขียวสว่างวาบในดวงตาเขา
ตงเสี่ยววานอดตัวสั่นสะท้านไม่ได้และชีต้ วั เองอย่างสับสน”ท่าน…หมายถึงข้า?”
ตงเสี่ยววานไม่มีทางเลือกนอกจากกัดฟั นไปหาเขา
พอเห็นสภาพเลือดท่วมตัวของหยานฟู่ และฟั นทัง้ ปากที่หายไป ตงเสี่ยววานก็อด
รูส้ กึ ขยะแขยงไม่ได้ มันไม่ใช่วา่ นางบังคับเขาให้มา แต่เขายืนกรานจะดึงตัวนางมา
หาซ่งอวี่เอง ทาไมข้าถึงต้องดูแลเขาด้วย?
ราวกับเห็นความคิดของเสี่ยวตานตาน หยานซงหรี่ตาและจิตสังหารก็ระเบิด
ออกมา เขาพูดเสียงเย็น”ยัยหนู ศิษย์ขา้ บาดเจ็บเช่นนีก้ ็เพื่อเจ้า เจ้ายังรังเกียจเขา
อีกหรือ?”
ยิ่งไปกว่านัน้ เขาไม่ได้ติดพิษ
ทันใดนัน้ เอง…
แหวนจิตวิญญาณสายฟ้าของเขากลับระเบิด และจั๋วฝานก็คิดอย่างตกใจ”หรือเด็ก
นั่นจะมาที่น่ี!”
เจ้ามาช้าไป!
“เจ้าอยากมายุ่งเรื่องของข้าหรือ?”
หยานซงค่อยๆหันไปมอง จิตสังหารของเขาระเบิดออกมา ตอนนี ้ เจีย้ นซุยเฟิ งตบ
ไหล่ของเซี่ยเทียนหยางและส่ายหัว”เทียนหยาง มันไม่ใช่เรื่องของเรา อย่าไปยุ่ง!’
ปั ญหาคือว่ามันจะใหญ่หรือเล็กเท่านัน้ เอง
ถ้าจะยุ่งเรื่องคนอื่น ข้าจะไม่หา้ มเจ้า แต่ทว่า ถ้าเจ้าไปยุ่งเรื่องของเจ็ดตระกูลใหญ่
มันจะทาให้เกิดสงครามระหว่างตระกูล ซึง่ ทาให้ผอู้ าวุโสทัง้ ตาหนักตื่นตระหนก
“อืม!”
แม้ศิษย์เขาจะชนะ เขาก็ชนะอย่างน่าสมเพช
ถ้าคนในตาหนักกระบี่รูว้ ่าศิษย์ของเขาโดนทุบตีจนเป็ นหัวหมู มันจะน่าอับอาย
ขนาดไหน?
เซี่ยเทียนหยางกัดปากและถอนหายใจอย่างไม่เต็มใจ
“เจ้าคือนายน้อยของตาหนักกระบี่!”
ทันใดนัน้ เสียงร้องเบาๆก็ดงั และเซี่ยเทียนหยางก็หนั ไปดู เห็นตงเสี่ยววานกาลัง
คุกเข่าต่อหน้าเขา”พี่ชายซ่งอวี่โดนพิษของวังราชาเม็ดยาเข้าแล้ว โปรดช่วยเขา
ด้วย”
ตงเสี่ยววานพยักหน้าทัง้ นา้ ตา
ว่าไงนะ?
พี่สาว ยาหยกนั่นควรหยดใส่ไข่ของข้าสิ…
ตอนที่ 103
ของเหลวสีเขียวเปลี่ยนเป็ นรังสีแสงสีเขียว กระจายไปทุกมุมของร่างกายจั๋วฝาน
แทรกซึมร่างกายเขาที่โดนทาลายด้วยพิษ หลังผ่านไปประมาณสามชั่วดมง ไม่มี
ร่องรอยของพิษทัง้ สามบนหน้าเขาอีก
“ข้าอยู่ไหน?”
จั๋วฝานหันซ้ายหันขวา ใบหน้าของเขาดูสบั สน แต่ตอนเขาเห็นฉู่ฉ่ดู า้ นหลัง เขาก็อด
กรีดร้องด้วยความแปลกใจไม่ได้”พี่สาวฉู่ฉู่ ในที่สดุ ท่านก็กลับมา ข้าคิดว่าท่านจะ
โกรธข้าจนเมินข้าแล้วซะอีก!”
ดวงตาของเขากลอกซ้ายขวา และจั๋วฝานก็ถอนหายใจ
ฉู่ฉ่ผู นู้ ีไ้ ม่ธรรมดาเลยจริงๆ ถึงกับมองธาตุแท้ของคนออกจากการต่อสู้ ผูบ้ ม่ เพาะ
ปี ศาจอย่างเขาทาได้ท่มุ เทกับการพัฒนาพลัง เขาจะไปมีจิตใจมีเมตตากับคนอื่น
ก่อนได้ไง?
“ข้าไม่สามารถพูดได้ว่ามันคือจุดประสงค์ ข้าแค่อยาก…อยู่ใกล้ท่าน”จั๋วฝานจับ
จมูก ใบหน้าค่อยๆเปลี่ยนเป็ นสีแดง”พี่สาวฉู่ฉู่ ท่านพูดถูก ข้าไม่ใช่คนที่ชอบจับ
มิตรกับใครอื่น แต่..สาวงามเป็ นข้อยกเว้น!”
ทันทีท่สี นิ ้ เสียง จั๋วฝานก็มองฉู่ฉ่อู ย่างลุม่ หลง ฉู่ฉ่ตู กตะลึง และสีแดงก็เริ่มลุกลาม
ขึน้ หน้านาง
พอเห็นฉากนี ้ จั๋วฝานก็อดถอนหายใจโล่งอกไม่ได้
“แม่ของเจ้าพูดจาไร้สาระ!”
“จริงเหรอ งัน้ ขอข้าดูหน่อยสิ!”
“อะไรนะ ท่านจะไป?”
จั๋วฝานเชื่อว่าเขาไม่ใช่คนดี
นางฟ้านางสวรรค์!
จั๋วฝานอดตกตะลึงไม่ได้ ลืมเลือนจุดประสงค์เดิมไปเสียสนิท
เพีย้ !
นางตบหน้าจั๋วฝานปลิวไปกระแทกกาแพง ฉู่ฉ่หู ยิบผ้าสีฟ้าที่ตกพืน้ ขึน้ มาอย่างวิตก
ปิ ดหน้านางและวิ่งออกไป
“กะ..เกิดอะไรขึน้ ?”
จั๋วฝานลอบก่นด่าตัวเองและถอนหายใจ
ตอนที่ 104
“ซ่งอวี่ อยู่หรือเปล่า?”
“ไป ไป อย่ามาลูกไม้น่ี!”
ตงเทียนปาปั ดฝุ่ นบนตัวแล้วพูดอย่างสงสัย”มีอะไรแปลก ๆ ในบ้านเจ้า ทาไมข้าถึง
เหมือนโดนใครบางคนตีกระเด็นออกมา?”
“ฮ่าๆๆ…ใครบอกให้ท่านวิ่งเข้ามาโดยไม่ได้รบั อนุญาตเล่า?”จั๋วฝานส่ายหัว”ข้า
บ่มเพาะอยู่สามวัน และก็กลัวว่าจะมีคนมารบกวน ข้าจึงตัง้ ค่ายกลป้องกันรอบ
บ้าน”
“เจ้ารูว้ ิธีสร้างค่ายกลได้ไงกัน?”
แต่ทว่า จั๋วฝานไม่คิดพูด
“เห้ย น้องชายซ่ง แล้วแม่นางฉู่ละ?”ตอนนีเ้ อง ตงเทียนปามองไปรอบๆแล้วถาม
อย่างสับสน”นางบอกว่านางอยากช่วยเจ้า แต่นางก็ช่วยเจ้าไว้จริง ๆ นางเป็ นคน
แปลกยิ่งนัก ทาไมตอนนีข้ า้ ถึงไม่เห็นนางแล้วละ?”
“โอ้ เรื่องมันยาว!’
ข้าแค่เสียใจว่าทาไมถึงไม่ตดั สินใจให้เด็ดขาดแล้วยอมปล่อยให้ยาหยกโพธิ์เล็ด
ลอดไปได้
แต่ทว่า จั๋วฝานไม่สามารถอธิบายมันได้”พี่ชายตง ท่านมาหาข้าวันนีเ้ พื่อดูว่าข้า
ตายแล้วหรือยังหรือมีเรื่องอะไร?ถ้าท่านมาดูว่าข้าเป็ นหรือตาย งัน้ ท่านก็ไปได้
แล้ว”
พอพูดแบบนัน้ ตงเทียนปาก็อดดึงจั๋วฝานออกมาไม่ได้
“ข้าพาเจ้าไปไหน?”ตงเทียนปาดูสบั สน
“พี่ชายตง ทาไมท่านถึงพาข้ามาที่น่ีละ?”จั๋วฝานเมินตงเสี่ยววานแล้วถามตง
เทียนปา
ตงเทียนปาขมวดคิว้ แสดงความจริงจัง”น้องชาย ข้าคิดถึงทุกอย่างที่ผ่านมา
เหตุผลว่าทาไมเราถึงโดนคนทาร้ายก็เพราะเราไปตอแยเสี่ยวตานตาน”
ตงเสี่ยววานกัดปากและถอนหายใจ
แม้นางจะรูส้ กึ ไม่ดีแทนพี่ใหญ่ แต่นางก็ทาอะไรไม่ได้ ตระกูลธรรมดาต้องทนความ
อัปยศนีถ้ า้ อยากเจอผูอ้ าวุโสของเจ็ดตระกูลใหญ่
ทัง้ สองพยักหน้าเล็กน้อย
ทันใดนัน้ จิตสังหารก็ระเบิดออกมา
ตงเทียนปากุมหน้าผากและถอนหายใจ
พอเห็นซ่งอวี่แบบนี ้ ตงเทียนปาก็รูส้ กึ ว่านี่ไม่ใช่นอ้ งชายคนเดิมของเขา ไม่เพียง
พลังจะเพิ่มขึน้ นิสยั ยังเปลี่ยนไป แม้กระทั่งเมินเฉยเจ็ดตระกูลใหญ่
“เจ้าหมู่ตกึ เชิญพวกมันเข้าไปปได้ไง?พวกมันควรโดนจับกุมและลงโทษอย่างสา
สม!”
พอได้ยิน เด็กสาวก็แทบหลั่งนา้ ตา”พี่หยุดพูด มันเปล่าประโยชน์ ท่านรูไ้ หมว่าเจ้า
หมู่ตกึ พูดอะไรหลังข้าเล่าเรื่องแย่เกี่ยวกับเจ้าหนูน่ีต่อหน้าท่าน?”
“ท่านเจ้าหมู่ตกึ ว่าไง?”
“ว่าไงนะ?”
คนบ้าไม่ได้น่ากลัว แต่คนบ้าที่มีฝีมือต่างหากถึงน่ากลัว
อย่างที่รู ้ จั๋วฝานมาเมืองฮัวอวี่ภายใต้ช่ือซ่งอวี่ ถ้าเกิดเขาไปสร้างปั ญหาอะไร ทุก
คนที่แค้นก็จะไปลงที่บา้ นตระกูลซ่ง
“มิกล้า มิกล้า!”
ตงเทียนปารีบพาน้องสาวของเขาก้มหัวลง แต่จ๋ วั ฝานกลับแสยะยิม้ แล้วนั่งลง”
ขอบคุณ!”
ตงเทียนปากลัวจนแทบร้องไห้ออกมา
“ฮ่าๆๆ….ซ่งกงจื่อ(คุณชายซ่ง)คือชายแท้ ข้าจะไปตาหนิเขาได้ไง?พวกเจ้าเองก็ไม่
ต้องเกร็งขนาดนัน้ เชิญนั่ง”ฉินไช่ชิงโบกมือ ยิม้ อ่อน
จั๋วฝานไม่สนใจ
ตงเทียนปาถอนหายใจ แก้มของเขากระตุกอย่างแรง!
พุฟ!
ตงเทียนปาหันไปมองจั๋วฝาน เห็นว่าเขาคว้าผลไม้บนโต๊ะกินอย่างสบายใจ
“พูดมาเถอะ”ฉินไช่ชิงยิม้
หลังครุน่ คิดสักพัก ใบหน้าของตงเทียนปาก็เปลี่ยนเป็ นเศร้าหมอง “รายงานท่าน
เจ้าหมู่ตกึ จริง ๆ แล้ว ท่านเองก็รู ้ เราตอแยคุณหนูเสี่ยวตานตานแห่งหมู่ตกึ มู่ตาน
หลายวันก่อน เราจึงใช้ชีวิตด้วยความตื่นตระหนกและกลัวมาตลอด ข้าบังอาจมา
ขอท่านเจ้าหมู่ตกึ ให้ยตุ ิความขุ่นเคืองนี ้ ข้าตงเทียนปากับซ่งอวี่จะไม่มีวนั ลืม
บุญคุณนีไ้ ปตลอดชีวิต”
“ฮ่าๆๆ..คุณชายซ่งถือว่าโชคดีจริง ๆ!”
จั๋วฝานหรี่ตาแล้วยิม้ ”ท่านพูดได้ดี!’
พอเห็นทัง้ สอง มันก็ดเู หมือนว่าเรื่องของฉู่ฉ่จู ะไม่ใชเรื่องใหญ่ และตงเทียนปาก็อด
ถอนหายใจโล่งอกไม่ได้ เขากลัวว่าฉู่ฉ่จู ะมีปัญหากับหมู่ตกึ ฮัวอวี่อยู่ซะอีก
ฉินไช่ชิงปรบมือสามครัง้ และสาวกบางคนก็เดินนาไหเหล้าสามไหมา
“แขกทัง้ สามมาจากแดนไกลเพื่อมอบของขวัญชิน้ โตให้ขา้ สุราสามไหนีค้ ือดอก
ร้อยหยกขาว มันเป็ นสุราดัง้ เดิมของหมู่ตกึ เรา ซึง่ ช่วยในการบ่มเพาะ”
“ของดี!”
“มันคืออะไร?”จั๋วฝานหาวแบบเบื่อ ๆ
“ว่าไงนะ พูดใหม่ส?ิ ”
“รากโพธิ์!”ฉินไช่ชิงยา้ อีกครัง้
รูม่านตาของจั๋วฝานหดลงและก็ลอบยินดี
พระเจ้ากาลังช่วยข้าจริงๆ ฮ่าๆๆๆ
จั๋วฝานหัวเราะอย่างบ้าคลั่งในใจ และดวงตาก็เต็มไปด้วยความตื่นเต้น
ตอนที่ 106
“อืม…เจ้าหมู่ตกึ ถือเป็ นผูอ้ าวุโสของหมู่ตกึ ฮัวอวี่ ทาไมท่านถึงต้องทาแบบนี?้ ”
แม้จ๋ วั ฝานจะมีความสุขในหัวใจ มันก็ดีกว่าที่จะถามให้ชดั
หลังส่งเสียงคร่าครวญ ดวงตาของฉินไช่ชิงก็แสดงความเขินอายและพูดอย่างเย็น
ชา”เจ้าไม่ตอ้ งถามให้มากความ แค่ทามันซะ!”
จั๋วฝานหรี่ตาลง และคิดในใจ
“หึ แล้วข้ายังมีทางเลือกอีกหรือ?”
จั๋วฝานหัวเราะและแสงก็สว่งในมือ เขาเก็บม้วนภาพเข้าไปในแหวน”แต่เจ้าหมู่ตกึ
ชิงฮัว ท่านก็โหดร้ายเกินไป ถ้าท่านตัดมือตัดเท้าข้า ควักลูกตาข้า และตัดลิน้ ข้า ข้า
อาจตายได้เลยนะ!”
จั๋วฝานกลอกตา”ท่านเขียนด้วยเท้าได้หรือ!”
ฉินไช่ชิงจับจ้องทุกการเคลื่อนไหวของจั๋วฝานและไม่พบอะไรผิดปกติ ดวงตาของ
นางยังสับสนแต่ก็ยงั ตอบ”นางเป็ นศิษย์นอ้ งข้าและฐานบ่มเพาะปั จจุบนั ก็ควรเป็ น
ระดับนภาขัน้ สาม!”
“แต่…เจ้าได้ยินเด็กนั่นพูดไหมว่าในเมืองนี ้ มีคนที่สามารถรักษาพิษของเจ้าได้
ปรากฏตัว ถ้าพิษของเจ้ามีทางแก้ ผูน้ าเราจะยังโดนเจ้าข่มขู่อีกหรือ?”
หยานซงมองฉินไช่ชิงด้วยความไม่พอใจ และพูดด้วยรอยยิม้ ชั่วร้าย”เจ้ากาลังหวัง
ให้คนเช่นนัน้ ปรากฏตัวมาช่วยหมู่ตกึ ฮัวอวี่ของเจ้าหรือ?’
ดังนัน้ จั๋วฝานจึงควบคุมทารกโลหิตให้กลับเข้าตัวเขา
ตอนนี ้ ทุกอย่างชัดเจนแล้ว พอเขาได้รากโพธิ์มา เขาก็จะสะบัดก้นหนีไป
บิดาช่วยเจ้า และเจ้าก็ควรตอบแทนความเมตตาของบิดา!
ซวบ!
จั๋วฝานส่ายหัว ก้าวเดินต่อและผสานเข้ากับความมืด!แม้เขาจะเชี่ยวชาญค่ายกล
ต่าง ๆ เขาก็สามารถแตะค่ายกลบางอย่างได้ถา้ ไม่ทนั ระวัง
ต่อไป เป้าหมายของเขาอยู่ใกล้แค่เอือ้ ม
คลังสมบัติ รากโพธิ์…
ตอนที่ 107
ภายใต้การปกปิ ดของท้องฟ้าสีดา จั๋วฝานลอบเร้นเหมือนแมว และไปถึงสวน
ภายใน
“บัดซบ!”
จั๋วฝานสบถขณะก้าวเดินพลางลอบปล่อยทารกโลหิตออกมา
ซวบ
เซี่ยเทียนหยางเต็มไปด้วยจิตวิญญาณแห่งการต่อสู”้ ข้าพอใจแล้วตราบเท่าที่แซง
หน้าเด็กนั่นได้”
เจีย้ นซุยเฟิ งยิม้ ”เจ้าหมายถึง…สัตว์ประหลาดจั๋วฝาน?”
“ใช่!”
เซี่ยเทียนหยางหัวเราะออกมา”มีเรื่องหนึ่งที่เด็กบัดซบนั่นสอนข้า และข้าก็คิดว่ามัน
ถูก ไม่มีอะไรในโลกนีท้ ่เี จ้าไม่สามารถทาได้ ท่านเอาแต่บอกว่าโหยวกุ่ยฉีรา้ ยกาจ
แค่ไหน แต่สดุ ท้ายเขาก็จบลงในเงือ้ มมือของจั๋วฝานไม่ใช่หรือ?ขอแค่มีพลังพอ ข้า
ก็จะกาหนดคูค่ รองข้าได้ และท่านพ่อก็จะไม่มีวนั หยุดข้าได้!”
เซี่ยเทียนหยางเดินออกห้องไป
“เทียนหยาง เจ้าจะไปไหน?”
“ฝึ ก!”
“อะไรนะ เจ้าเข้าใจกระบวนท่าที่สี่แล้ว?!”
“มะ-ไม่!”เสี่ยวตานตานกรีดร้อง
จั๋วฝานหยุดคิดและหัวใจก็ระเบิดความโกรธตอนเห็นหยานฟู่ กาลังจะเอาเปรียบ
เสี่ยวตานตาน
[บัดซบ!ไสหัวไป เจ้าสารเลว!อย่าทาลายแผนข้า นางยังต้องไปเยี่ยมอาจารย์ของ
นาง!]
ทารกโลหิตเข้าตัวหยานฟู่ ในชั่วพริบตา
จั๋วฝานแค่นเสียงขณะส่งทารกโลหิตตามนางไป
ทารกโลหิตติดตามเสี่ยวตานตานที่เร่งไปเคาะประตู
จั๋วฝานตกใจและส่งทารกโลหิตเข้าไปข้างใน เขาไม่ได้พบแค่ผหู้ ญิง แต่ยงั พบผูช้ าย
“อือ…”
“อาจารย์..”
“ตานตาน เจ้าพูดอะไร?”
“จั๋วฝาน?”
“และนั่นทาให้เจ้ายิ่งไม่พอใจหลินเทียนอวี่สินะ?”เจ้าหมู่ตกึ มู่ตานเห็นและถอน
หายใจ”เด็กโง่เอ๋ย ต่อให้มีชายเช่นนัน้ จริง มันก็ไม่ได้หมายความว่าเจ้าจะโชคดีพอ
ได้เจอเขา เรา หญิงของหมู่ตกึ ฮัวอวี่จะแต่งงานกับคนจากตระกูลใหญ่เพื่อรักษา
ความยิ่งใหญ่ของเราเท่านัน้ เจ้าต้องยอมรับชะตากรรมนี!้ ”
เสี่ยวตานตานถอนหายใจและพยักหน้า
“ค่ะ อาจารย์!”เสี่ยวตานตานก้มหัว
ค่ายกล!
พลังงานรอบหอคอยหดถอย
ปึ ก!
แต่วินาทีท่ีเขาแตะมัน เขาก็กรีดร้อง”บัดซบ..ของปลอม!’
จั๋วฝานตื่นตระหนก มันดูคล้ายกับของจริงมากจนเขาแยกแยะด้วยสายตาไม่ได้
แต่สิ่งนีด้ เู หมือนของจริงทุกประการยกเว้นว่ามันไม่มีพลังชีวิตข้างใน
เขาวางรากลงกล่องและเก็บมันเข้าแหวน
“ใครกันที่กล้าบุกคลังสมบัติของหมู่ตกึ ฮัวอวี่?”
จั๋วฝานบุกกระโจน
นางหัวเราะเยาะและส่งฝ่ ามือไป
จั๋วฝานฉีกยิม้ ขณะที่มนั กาลังจะโดนตัวเขา เขาเลือนหายไปด้วยท่าเท้า วินาที
ต่อมา เขาก็ไปปรากฏด้านหลังนาง
“ฮี่ๆๆ เสร็จข้า!”
หญิงสาวเองก็ตกใจไม่แพ้กนั ”อย่าบอกข้านะว่าเจ้าคือ..”
จั๋วฝานมองเหลียวหลังขณะแสดงรอยยิม้ แปลก ๆ
นี่คือที่ท่เี ขาพบกับเจ้าหมู่ตกึ ชิงฮัว มันยังเป็ นเส้นทางหลบหนีท่ที าไว้บนแผนที่ เขา
จะมอบรากโพธิ์ให้นางที่น่ี
ร่างสีขาวลอยเหยียบบนกิ่งไม้ไม่ไกลด้านหลังจั๋วฝานภายใต้การปกปิ ดของความ
มืด ลมแผ่วเบาพัดใบไม้และจั๋วฝานก็หกู ระดิก
“พุฟ!”
เสียงหัวเราะดังตามมาด้วยร่างสีฟ้าบนหมู่ไม้ ดวงตาของนางจ้องมองจั๋วฝานด้วย
ความโกรธ”คุณชายซ่ง ข้าไม่คิดเลยว่าท่านจะเป็ นคนใจร้อน จนรอสักสองนาทีก็ไม่
ไหว ถ้าท่านเอาสมบัติไป สิ่งเดียวที่จะเกิดคือความพินาศของตระกูลซ่ง!”
จั๋วฝานเองก็สงั เกตเห็น
จั๋วฝานเลิกคิว้
เห็นได้ชดั ว่าฉินไช่ชิงรูว้ ่าของในนีเ้ ป็ นของปลอม แต่ก็ยงั แกล้งทาเป็ นไม่รู ้ เป้าหมาย
ของนางชัดเจน เพื่อให้เขาขโมยของปลอม ไม่ใช่ของจริง
ทัง้ หมดเพื่อหลอกราชาเม็ดยาอสูร!
‘เจ้าเป็ นใคร?”จั๋วฝานแกล้งแปลกใจและถอยหลัง
หยานซงแค่นเสียง มองจั๋วฝานอย่างดูถกู ”ฮี่ ๆ เจ้าเด็กตัวเหม็น เจ้าสูก้ บั ศิษย์ขา้ ลืม
ไปแล้วหรือไง?แต่น่นั เป็ นเรื่องปกติเนื่องจากเจ้าหมดสติ”
ดวงตาของหยานซ่งแดงก่าและหนวดเคราก็ส่นั จากความโกรธ
ในจักรวรรดิเทียนอวี่ มีใครหน้าไหนบ้างที่กล้าด่าเขา?
แต่น่นั เยบไม่ได้กบั การพูดว่าเขากระโดดใส่เด็ก เขาคือนักหลอมโอสถอันดับหนึ่งใน
วังราชาเม็ดยา ราชาเม็ดยาอสูร เมื่อคาว่าเขาลอบโจมตีผเู้ ยาว์หลุดออกไป ใบหน้า
ของเขาจะถูกโยนลงกองโคลน
เขารีบกลบเกลื่อน”เจ้าหนู นั่นแค่เพื่อสั่งสอนบทเรียนเจ้า”
ปั ง!
หยานซงโยนกล่องลงบนพืน้ บดขยีร้ ากโพธิ์ดา้ นใน
“ท่านสงสัยข้า?”จั๋วฝานสวมใบหน้าหวาดกลัวขณะหนี เตรียมกางปี ก
ไม่วานหยานซงจะโดนรากโพธิ์ปลอมหลอกหรือไม่ นางก็จะยังโยนให้เขาอยู่ดี
หยานซงจะตาหนินางที่เลือกคนไม่ดี และจะไม่บอกนางให้ไปหารากโพธิ์อีก
จั๋วฝานสูดลมหายใจขณะกาหมัดแน่น
[การฆ่าพวกมันไม่ใช่เรื่องง่าย แต่ก็ไม่ยากเช่นกัน]
ฉินไช่ชิงที่กาลังเข้ามาหยุดเดินและปล่อยฝ่ ามือสีฟ้าใส่หน้าอกของหยานซง
ปั ง!
“จะ-เจ้ากล้าทรยศข้า?”หยานซ่งตะเกียกตะกายลุกและชีน้ างด้วยความโกรธ
จั๋วฝานมองนางอย่างมึน ๆ หมัดของเขาคลาย
[อะไรกัน?เจ้าหมู่ตกึ ชิงฮัวไม่ได้อยากลากข้าลง?]จั๋วฝานพบว่าประเมินผิดแต่แรก
จั๋วฝานตกตะลึง
ดวงตาของฉินไช่ชชองทอประกายภาคภูมิ”หยานซ่ง เจ้าทาเรื่องเลวทรามมามาก
ข้าอาจตายจากพิษเจ้า แต่ขา้ จะไม่เสียใจ!’
ฉินไช่ชิงกระโจนใส่หยานซ่ง ฝ่ ามือนางเปล่งแสงสีฟ้าขณะเล็งไปที่หน้าอกเขา
ฉินไช่ชิงไม่สามารถเข้าประชิดถึงตัวเขาได้ก่อนนางจะเริ่มตัวสั่นและอาเจียนเลือด
ดาออกมา เลือดดามีฤทธิ์สงู ราวกับมันจะกินพืน้
จากนัน้ เจ้าหมู่ตกึ ชิงฮัวก็ลม้ ลง
ฉินไช่ชิงไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึน้
ปั ง!
เกิดเสียงระเบิดดังสนั่นปวดหู ราชาเม็ดยาอสูรถอยไปสิบก้าวและพ่นเลือดออกมา
มือของเขาถูกห่อหุม้ ด้วยนา้ แข็ง
ร่างสีขาวลอยลงข้างเจ้าหมู่ตกึ ชิงฮัว ท่าทางของนางเต็มไปด้วยอานาจและจะได้รบั
ความเคารพจากใครก็ตามที่กล้ามองนาง
“พี่สาวฉู่ฉู่ ทาไมท่านถึงมาที่น่ี?”
จากนัน้ างก็โน้มตัวไปตรวจสอบแผลของฉินไช่ชิง
ยาหยกโพธิ์!
“พี่สาว ข้ารูว้ ่าใจท่านรักหมู่ตกึ ฮัวอวี่ ข้าขอโทษ มันเป็ นข้าที่ทาหน้าที่ผิดพลาดเอง
ถึงทาให้ท่านต้องทนทุกข์ทรมาน”ฉู่ชิงเฉิงยกเปิ ดผ้าเขียวอย่างเบามือและหยดยา
หยกโพธิ์เข้าปากฉินไช่ชิง
รูม่านตาของจั๋วฝานกับหยานซ่งหดลงด้วยความโลภ ดวงตาของพวกเขาจับจ้อง
ขวดยาตาไม่กะพริบ
ต่อให้ขา้ จะเห็นยาหยกโพธิ์น่ีเป็ นครัง้ ที่สอง พลังชีวิตอันทรงพลังของมันก็ยงั ทาให้
เขาตกใจ!
สูญเปล่าไปอีกหยด ช่างน่าเสียดาย!
“ซ่งอวี่ หลบออกไป!”ฉู่ชิงเฉิงพูด
จั๋วฝานทาตามและหลบไปด้านข้างทันที!เขาจะรอให้ปลากัดกันแล้วค่อยทาตัวเป็ น
คนตกปลา ตอนนี ้ ไม่มียอดฝี มือระดับนภาคนใดจะระวังผูเ้ ยาว์ระดับหลอมกระดูก
แบบเขา
ฮี่ๆๆ สูก้ นั ไป สูก้ นั จนตายไปข้างเลย
มุมปากของจั๋วฝานยกขึน้
ราชาเม็ดยาอสูรหรี่ตาแคบพอเห็นทัง้ สองมุ่งมั่นและอดวางมือไว้บนเอวไม่ได้และ
พูดด้วยรอยยิม้ ”เจ้าหมู่ตกึ ฉู่ เจ้าต้องคิดให้ดีก่อนทาอะไร ไม่งนั้ จะมาเสียใจทีหลัง
ไม่ได้!”
บูม
มันคือชายชราชุดเหลืองที่ตาบอดข้างหนึ่ง มีอีกาเกาะไหล่เขาแต่ตาของเขายังมี
สายฟ้าสีม่วงส่องสว่าง
“ลุงจิ่ว?”ฉู่ชิงเฉิงกับฉินไช่ชิงร้องด้วยความยินดี ขณะที่ราชาเม็ดยาอสูรขมวดคิว้ ”
ไม่คิดเลยว่าเจ้าจะได้ตาของเจ้ากลับคืนมา ตาเทพหลงจิ่ว”
แม่นางทัง้ สองรีบหันมามองหลงจิ่ว
“ลุงจิ่ว ทาไมท่านถึงหยุดเรา?ท่านลืมแก้แค้นให้ท่านย่าแล้วหรือไง?”ฉินไช่ชิงบ่น
แต่ฉ่ชู ิงเฉิงกลับคว้าไหล่นาง”ศิษย์พี่ ท่านเข้าใจลุงจิ่วผิด เขาช่วยเราต่างหาก”
“แต่ขา้ ทาร้ายเขาได้แล้วไม่ใช่หรือ?”ฉินไช่ชิงเถียง
หลงจิ่วพูด”ชิงเอ๋อร์ เจ้าไม่ได้สงั เกตนา้ เต้าของเขาหรือ?”
ฉินไช่ชิงส่ายหัว
“น้องชายของท่าน”ฉู่ชิงเฉิงกับฉินไช่ชิงถาม
จั๋วฝานเลิกคิว้ [เขาคงไม่ได้หมายถึงข้าหรอกใช่ไหม?]
อารมณ์ของหลงขุ่ยขุ่นมัวหลังได้ยินคาพูดของหลงจิ่ว”ลุงจิ่ว จะพูดถึงเด็กบัดซบนั่น
ขึน้ มาทาไม?เขาเคยฆ่าแค่โหยวกุ่ยฉี แต่ท่านกลับเอาเรื่องเขามาคุยโวไม่หยุด!
หลายคนจากศาลาเฉียนหลงเริ่มคิดว่าท่านไม่ใช่แค่พี่นอ้ งกันแล้ว!’
“ฮี่ๆๆ เสี่ยวขุ่ย เจ้าอิจฉาหรือ?ใครในรุน่ เจ้าที่สามารถฆ่าสารเลวโหยวกุ่ยฉีได้
บ้าง?แม้กระทั่งการยึดถือเขาเป็ นบรรพบุรุษของข้าก็ไม่ใช่เรื่องเกินจริง ยิ่งไปกว่า
นัน้ เราเป็ นพี่นอ้ งร่วมสาบานกันแล้ว”
“ลุงจิ่ว ท่านกาลังพูดถึงข่าวลือนั่น……สัตว์ประหลาดจั๋วฝานหรือ?”ฉู่ชิงเฉิงเลิก
คิว้
จั๋วฝานไม่พอใจ[ข้ามักทาตัวไม่โดดเด่นไม่ใช่เหรอ?ปกติขา้ จะฆ่าโดยไม่ระบุช่ือนี่?]
ทว่ากลับทาให้เขางุนงงว่าชื่อของเขาเป็ นที่รูจ้ ักรในจักรวรรดิเทียนอวี่ว่าสัตว์
ประหลาดได้ไง!
ฉู่ชิงเฉิงจับมือหลงขุ่ยแล้วมองหลงจิ่วอย่างมีความหวัง”ลุงจิ่ว จั๋วฝานมีพลังพอจะ
ฆ่าราชาเม็ดยาอสูรจริงหรือ?”
หลงจิ่วส่ายหัว”ข้าไม่แน่ใจ แต่จากที่ขา้ เดา จุดจบของราชาเม็ดยาอสูรจะอยู่ในกา
มือของน้องชายจั๋วฝานของข้าเท่านัน้ ”
[ข้าจบสิน้ แล้ว!]
“เจ้ามองอะไร?ไม่เคยเห็นผูช้ ายมาก่อนเหรอ?”จั๋วฝานหงุดหงิดและตะคอกเสี่ยว
ตานตานจนนางตัวสั่นและถอยหลัง
“หยาบคาย!”
“ใครสน อย่าปล่อยให้นางจ้องข้าด้วยสายตาเร่าร้อนเช่นนีส้ ิ”
“สะ-สายตาเร่าร้อนอะไร?”เจ้าหมู่ตกึ มู่ตานตกใจ
ฉู่ชิงเฉิงจ้องเขม็ง”ซ่งอวี่ หยุดพูดจาหยาบคายได้แล้ว!”
“ขอรับ พี่สาวฉู่!”
“เจ้าเด็กบัดซบ ข้าจะทุบตีเจ้าให้ตายคามือ!”
เจ้าหมู่ตกึ มู่ตานเตรียมจู่โจมแต่โดนหยุดไว้ ทว่าคนที่หยุดนางไม่ใช่ฉ่ชู ิงเฉิง มัน
กลับเป็ นเสี่ยวตานตานที่ย่นื มือมาหยุดนางไว้
นางวิงวอนด้วยสายตาให้ปล่อยเด็กบัดซบนั่นไป!เจ้าหมู่ตกึ มู่ตานงงงวย
“อย่าบอกนะว่า…”
เจ้าหมู่ตกึ มู่ตานกรีดร้อง”เจ้าหลงเขา?!”
“เจ้ามีช่ือเสียงด้วยหรือ?ทาไมเจ้าถึงาตัวเหมือนเจ้าคือคนเสียหายถ้าศิษย์ขา้ ชอบ
เจ้า?”
[ศิษย์ขา้ ไม่ดีตรงไหนเจ้าถึงไม่ยอมรับ?]
ความโกรธของเจ้าหมู่ตกึ มู่ตานเบี่ยงไปจากศิษย์ท่ไี ร้ตาของนางเป็ นการบังคับให้
แต่งงานกับจั๋วฝาน จากทที่ดู ทัง้ คูอ่ าจสูก้ นั ถ้าจั๋วฝานยังเอาแต่ปฏิเสธ
“หะ ครึง่ ?’
อะไรนะ?
ทันทีท่เี รื่องนีห้ ลุดออกมา ทุกคนก็ตกใจ เหนือสิ่งอื่นใด แบบนีก้ ็เท่ากับว่าทัง้ หมู่
ตึกฮัวอวี่ตกอยู่ในกามือของราชาเม็ดยาอสูร!
“แล้วอาจารย์อาโจมตีตาแก่น่นั สาเร็จหรือไม่?”เสี่ยวตานตานพลันถามขึน้
แต่ก่อนคนอื่นจะได้พดู จั๋วฝานกลับแค่นเสียง”ได้โปรด ข้าคิดว่าตัวเองเป็ นคนที่ขี ้
เกียจใช้สมองแล้ว แต่ไม่คิดว่าสมองของเจ้าจะโคลนตมเสียยิ่งกว่า ถ้าเจ้าหมู่ตกึ ชิง
ฮัวทาสาเร็จ นางคงนั่งชนแก้วกับศิษย์นอ้ งของนางไปนานแล้ว นางคงไม่มายืน
ร้องไห้ปาดนา้ ตากันตรงนีห้ รอก”
“ใคร?”ทุกคนถาม
เช่นนัน้ มันจึงไม่มีใครสามารถเทียบด้วยได้
และฉู่ชิงเฉิงเองก็มองจั๋วฝานเช่นกัน ดูเหมือนจะสังเกตเห็นความลาบากใจของเขา
และอดหัวเราะไม่ได้”ซ่งอวี่ เจ้าเองก็พกั ในหมู่ตกึ ฮัวอวี่เถอะ”
เขาคือจักรพรรดิปีศาจและแม้กระทั่งผูห้ ญิงก็ยืนขวางทางเขาไม่ได้
จั๋วฝานก้าวไปทางห้องของฉู่ชิงเฉิง จากการย่างก้าว คนสามารถเห็นได้ถึงความ
มุ่งมั่น
“หลบ หลบ!”
เสียงร้องตะโกนอย่างเร่งรีบมาจากร่างในชุดแดง มันไม่ใช่ใครอื่นนอกจากเสี่ยวตาน
ตาน
เขาคิดสักพักและหายตัวไปตรงหน้านาง
ปึ ก!
เสี่ยวตานตานดูเหมือนจะชนกับกาแพงเหล็กและล้มกับพืน้ นางลูบก้นกับหัวด้วย
ความเจ็บ
“ใครกันที่ตามืดบอกกล้าขวางทางข้า..”เสี่ยวตานตานก่นด่าแต่ก็สาลักคาพูดตอน
เห็นจั๋วฝาน
จั๋วฝานจ้องนางอย่างเย็นชา”เจ้าพูดว่าไงนะ?”
นางก้มหัวและหน้าแดงเล็กน้อยขณะเดินผ่านเขาไป
จั๋วฝานยิ่งงงงวยเข้าไปใหญ่[นางเคยหยิ่งไม่ใช่เหรอ?ทาไมจู่ ๆ นางถึงเปลี่ยนไป?]
เขาคว้าแขนนาง
เสี่ยวตานตานตัวสั่นและแก้มนางก็ย่ิงแดงกว่าเดิม
จั๋วฝานเมินความเขินอายของนางและพูด”เจ้าจะไปไหน?ทาไมหมู่ตกึ ฮัวอวี่ถึงเงียบ
นัก?ทุกคนไปไหนหมด?”
“อ่อ นั่นเพราะพวกเขาไปเจอนายน้องหวงปู”้
หัวใจของจั๋วฝานสั่นคลอน
[สารเลว!ข้าตัดสินใจโจมตี แต่กลับมียอดฝี มือมา และเขายังเป็ นคูร่ กั วัยเด็กของฉู่
ชิงเฉิง?]
นางปรารถนาให้เวลาหยุดอยู่ตรงนี ้
ประตูจกั พรรรดิแข็งแกร่งจนสามารถข่มเหงอีกหกได้เลยเชียวหรือ?
คงเป็ นงัน้ ด้วยความหยิ่งยโสของเจ็ดตระกูลใหญ่ พวกเขาคงไม่มีทางยอมรับเรื่อง
เสียหน้าเช่นนี ้
ข่าวลือไม่ได้เกินจริง มันมากกว่าด้วยซา้ !
นี่คือพลังที่เหนือกว่าอย่างแท้จริง
พลังวิญญาณของคนในระดับนภาจะบ่งบอกถึงศักยภาพกับพลังที่จะเข้าสูร่ ะดับ
เซียน ไม่มีใครยินดีแต่พวกเขาต้องยอมรับมันว่าอีกไม่ชา้ ประตูจกั รพรรดิคงมียอด
ฝี มือระดับเซียนอีกคน
เสี่ยวตานตานคิดว่าเขากังวลเกี่ยวกับหมู่ตกึ ฮัวอวี่และปลอบเขา”ข้าไม่คิดเลยว่า
เจ้าจะเป็ นคนจิตใจดี ถึงกับเป็ นห่วงเรา แต่ไม่ตอ้ งห่วง ด้วยนายน้อยหวงปูช้ ิงหยุน
ราชาเม็ดยาอสูรจะต้องมอบยาแก้พิษให้อย่างเชื่อฟั งเป็ นแน่”
[ฮึ่ม ใครห่วงเจ้ากัน!]
หวงปูช้ ิงหยุนเดินไปหาเซี่ยเทียนหยางและวางมือบนไหล่เขา
“นายน้อยสอง!”เจีย้ นซุยเฟิ งตื่นตระหนก
ขณะที่เกิดเหตุการณ์นี ้ ไม่มีใครสังเกตเห็นว่าจั๋วฝานที่ยืนตรงมุมกาลังจ้องเขม็ง
ดวงตาของเขาเย็นชาและหมัดก็กาแน่น
“ซ่งอวี่ เป็ นอะไร?ใบหน้าของเจ้าน่ากลัวมาก”เสี่ยวตานตานถาม
“ฮึ่ม มันจะไปมีประโยชน์อะไร?”จั๋วฝานหรี่ตาขณะแสดงจิตสังหารออกมา”
ในทางกลับกัน ข้าจะบดขยีใ้ ครก็ตามที่มาทาอะไรพี่นอ้ งของข้า!’
พอพวกเขานั่งลงกับแขก มันดูเหมือนจะเหลือโต๊ะว่างแค่หนึ่ง
หวงปูช้ ิงหยุนถามอย่างสงสัย”ทาไมถึงมีโต๊ะว่าง?นับโต๊ะผิดหรือไง?”
พวกเขาต่างเดาว่านายน้อยสองคนนีค้ งยังหงุดหงิดถึงได้หยิบยกเรื่องนีข้ นึ ้ มา
ราชาเม็ดยาอสูรแค่นเสียง”แล้วไง?เจ่าคิดว่าตาหนักกระบี่จะเริ่มสงครามแค่เพราะ
โต๊ะหรือไง?”
“งัน้ โต๊ะก็จะอยู่!’เขาประกาศ
แต่ตอนหวงปูช้ ิงหยุนเห็นคนสองคนผ่านมา เขาก็แสยะยิม้ ”แต่ทว่า มันเป็ นแค่โต๊ะ
ว่าง สองคนด้านนอก มาร่วมดื่มกับข้าเป็ นไง?”
จั๋วฝานกับเสี่ยวตานตานที่กาลังจะกลับห้องได้ยินเสียงตะโกนของเขา
เสี่ยวตานตานฟุ้งซ่านไม่รูจ้ ะทาไงและมองจั๋วฝานเนื่องจากโถงรับรองเต็มไปด้วยผู้
อาวุโส นี่เป็ นสิ่งที่ศิษย์ของเจ้าหมู่ตกึ มู่ตานไม่เคยได้เข้าร่วม
[ชายคนนีไ้ ม่กลัวใครเลยหรือไง?]
“หือ ตระกูลระดับสาม?’
หวงปูช้ ิงหยุนเลิกคิว้ ”หาได้ยากที่ตระกูลระดับสามจะได้กลายเป็ นเขยของหมู่
ตึกฮัวอวี่ เชิญนั่ง!”
[เขยอันใด?ข้าไปกลายเป็ น..เขยของฮัวอวี่ตอนไหน?]
จั๋ฝานที่ตกอยู่ในห้วงความคิดโดนเสี่ยวตานตานที่หน้าแดงก่าปลุก
จั๋วฝานไม่รอให้การโต้เถียงจบขณะที่น่งั ลงแล้ว
แต่ไม่มีใครสังเกตเห็นว่าหลงจิ่วกาลังหลั่งนา้ ตา อีกากลืนวิญญาณของเขาเองก็
กาลังกระพือปี กอย่างตื่นเต้น….
ตอนที่ 115
จั๋วฝานจ้องท่าทางลิงโลดของอีกากลืนวิญญาณและยกมุมปากขึน้ รูว้ ่าหลงจิ่วจา
เขาได้ เหนือสิ่งอื่นใด เขาชินกับการเรียกหลงจิ่วว่า’ปู่ จ่วิ ’ตัง้ แต่ครัง้ แรกที่พบกัน
ไม่มีใครเข้าใจสิ่งที่เกิด ดวงตาของพวกเขาแทบถลนออกมา
เซี่ยเทียนหยางยืนที่ประตูทางเข้าท่ามกลางความตกใจของทุกคน ในขณะเดียวกัน
ใบหน้าของเจีย้ นซุยเฟิ งกลับกลายเป็ นดามืด
มันไม่เหมาะสมที่จะดึงดัน
เซี่ยเทียนหยางเดินจากไป
ฉู่ชิงเฉิงถอนหายใจ
ถ้านางไม่สามารถแม้แต่จะรักษาศักดิ์ศรีของแขกนางได้ แล้วพวกเขาจะกลับมาอีก
เป็ นครัง้ ที่สองหรือ?
หวงปูช้ ิงหยุนดาดิ่งกับความพอใจและแสดงรอยยิม้ ดวงตาของเขากวาดมองไป
ทางราชาเม็ดยาอสูรที่พยักหน้าและแสดงแววตาเจ้าเล่ห ์
จั๋วฝานเห็นมันและกรีดร้องข้างใน[บัดซบ!นี่คือแผนของหวงปูช้ ิงหยุน!เพื่อแยกหมู่
ตึกฮัวอวี่จากตระกูลอื่น!]
[ฮึ่ม เด็กบัดซบไร้ช่ือกลับกล้าเรียกข้าว่าพี่ชาย?เจ้าคู่ควรหรือไง?การนั่งข้างเจ้า
เท่ากับโยนศักดิศ์ รีของเจ็ดตระกูลใหญ่ทงิ ้ ขว้าง!]
เซี่ยเทียนหยางแค่นเสียงอยู่ดา้ นในขณะกัดฟั น!
ทุกคนตาลาย แม้กระทั่งหวงปู้ชิงหยุน
[บัดซบ!เด็กนี่ถือเป็ นคนบ้าในหมู่คนบ้า!]
ขณะที่เซี่ยเทียนหยางคือคนหนุ่มที่บมุ่ บ่าม[เจ้าคิดว่าเขาจะปล่อยเจ้าไปหลังโดนดู
ถูกเช่นนีน้ ะหรือ?]
ศิษย์ของราชาเม็ดยาอสูรกับหลินจื่อเทียนมองการแสดงนีอ้ ย่างลิงโลด
รอยยิม้ ปรากฏบนหน้าของจั๋วฝานขณะที่เขามองแผ่นหลังของเซี่ยเทียนหยาง
เซี่ยเทียนหยางเมินนาง เดินไปที่โต๊ะของจั๋วฝานอย่างสงบ
จั๋วฝานเติมแก้วเขาและเซี่ยเทียนหยางก็น่ งั พยักหน้าเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึน้
นางไม่สามารถเข้าใจได้ว่าจั๋วฝานใช้ลกู ไม้อะไรถึงทาให้นายน้อยตาหนักกระบี่สงบ
ลงได้
เซี่ยเทียนหยางกับจั๋วฝานชนแก้วกัน!
จั๋วฝานยกแก้วให้นางและเลิกคิว้
“ชิงเฉิง!’
ดวงตาของหวงปูช้ ิงหยุนเริ่มเย็นชา เขาถูกกระตุน้ ความโกรธด้วยการกระทา
ของจั๋วฝานที่กระจายความขัดแย้งระหว่างหมู่ตกึ ฮัวอวี่กบั ตาหนักกระบี่
“ฮ่าๆ ข้าจะไปถือสาได้ไง?ข้ามาเพราะเจ้าอยู่แล้วนี่”
เสียงปรบมือดัง ทุกคนหันไปมองฉู่ชิงเฉิง
นางจ้องราชาเม็ดยาอสูรด้วยสายตาเย็นชา”หยานซ่ง มันได้เวลาที่เรื่องของเราจะ
ยุติลงวันนีแ้ ล้ว”
“ฮ่าๆๆ..เจ้าพูดเรื่องอะไร?ข้าไม่เข้าใจ บางทีขา้ คงไม่ได้รบั เชิญกระมัง้ ?”ราชาเม็ด
ยาอสูรลูบเครา
คนอื่นเงียบไป
พวกเขารูป้ ั ญหาระหว่างพวกเขานานแล้ว แต่ครัง้ นี ้ หมู่ตกึ ฮัวอวี่ได้เชิญประตูจกั
พรรรดิมาเป็ นคนกลางและกดดันโถงราชาเม็ดยา ราชาเม็ดยาอสูรไม่มีทางเลือก
นอกจากต้องยอม
แต่ตอนนายน้อยสองต้องพูด เขากลับเงียบ
“ฮี่ๆๆ นายน้อยสองพูดถูก!”
“ปล่อยให้เป็ นหน้าที่ของข้า!”
หวงปูช้ ิงหยุนยกมือขัดและพูดกับราชาเม็ดยาอสูร”ผูอ้ าวุโสหยาน จุดยืนปั จจุบนั
ของท่านเท่ากับดูถกู ประตูจกั รพรรดิ ท่านไม่เห็นหัวข้าเลยหรือ?”
ราชาเม็ดยาอสูรประสานมือและยิม้ ”แต่สิ่งที่ขโมยไปควรถูกส่งกลับก่อนไม่ใช่
หรือ?”
“เอ๊ะ ท่านหมายความว่าไง?”หวงปู้ชิงหยุนเลิกคิว้
“หุบปาก!’
ความโกรธของฉู่ชิงเฉิงพุ่งทะยานและดวงตาของนางก็แดงก่าขณะจ้องคูศ่ ิษย์
อาจารย์ช่วั
ราชาเม็ดยาอสูรมองนางอย่างดูถกู ”นายน้องสอง ถ้าเรื่องนีเ้ กิดขึน้ กับประตู
จักรพรรดิ ท่านจะยังมอบยาแก้พิษให้หรือ?”
“ท่านพูดถูก!”หวงปูช้ ิงหยุนพยักหน้า
เหล่าผูอ้ าวุโสเริ่มพยักหน้า
“รับทราบ!’ฉู่ชิงเฉิงกับราชาเม็ดยาอสูรพยักหน้า
[พวกเขาวางแผนกันไว้ตงั้ แต่ตน้ !]
“คาตัดสินของนายน้อยสองยุติธรรมที่สดุ ข้าเห็นด้วยอย่างยิ่ง!”ราชาเม็ดยาอสูร
หัวเราะ”งัน้ ข้าก็จะไม่อายและขอเลือกรากโพธิ์”
“แล้วเจ้าจะยังเรียกตัวเองว่าหมู่ตกึ ฮัวอวี่ได้ไงถ้าทุกคนตายกันหมด?”หวงปูช้ ิง
หยุนแค่นเสียง”เราตกลงกันไปก่อนหน้านีว้ ่าจะไม่โต้แย้งคาตัดสินของข้า จงยอมรับ
หรือทนรับความพิโรธของประตูจกั รพรรดิ!”
“สามหาว!”
ความโกรธของหวงปูช้ ิงหยุนพุ่งทะยานขณะที่เขาปล่อยฝ่ ามือออกไป ไม่แม้กระทั่ง
จั๋วฝานที่กล้ารับฝ่ ามือของยอดฝี มือระดับนภาขัน้ สอง
“บอกข้ามา คาตัดสินของข้าถูกหรือผิด?”
หัวใจของทุกคนแทบหุยดเต้น พวกเขาส่ายหัวจากนัน้ ก็จอ้ งจั๋วฝาน
[นรก!เด็กนี่กาลังขู่ผอู้ าวุโสจิ่วอีกแล้ว?]
นา้ เสียงของจั๋วฝานราบเรียบ แต่ทกุ คนรูค้ วามหมาย สิ่งที่ทาให้ทกุ คนตกใจคือเขา
กาลังดูหมิ่นหลงจิ่วครัง้ แล้วครัง้ เล่า!
หลงขุ่ยกับหลงเจี่ยจ้องมองจั๋วฝานตาเขม็ง
แต่หลงจิ่วกลับไม่ว่าอะไร เขาได้แต่ทบทวนคาพูดตัวเอง มองจั๋วฝานอีกครัง้ เขา
สังเกตเห็นความมุ่งมั่นที่ซ่อนอยู่ในดวงตาของเขา จากนัน้ หลงจิ่วก็กดั ฟั น!
[ได้ ข้าจะเดิมพัน!]
[เขาเป็ นใครกันแน่?เขาทรงพลังมากกว่าข้าอีกหรือ?]
ในความเป็ นจริง เขาไม่ใช่คนเดียวที่สงั เกตเห็น ทุกคนต่างตระหนักเรื่องนีแ้ ต่เลือกที่
จะไม่เปิ ดเผย ทว่าดวงตาของพวกเขาไม่เคยละออกจากจั๋วฝาน!
จั๋วฝานหัวเราะเยาะอยู่ขา้ งในขณะดื่มกับเซี่ยเทียนหยางเหมือนเพื่อนสนิท
“ข้ารู ้ ข้ารู!้ ’
[ว่าไงนะ?!]
นี่ทาให้ทกุ คนกลัน้ หายใจ เจีย้ นซุยเฟิ งแทบระเบิด ในช่วงเวลาวิกฤตที่คาพูดหนึ่ง
สามารถตัดสินอนาคตของตระกูลได้ เขากลับกาลังเล่น?
จั๋วฝานโอบกอดเสี่ยวตานตานและจูบนางอย่างดูดดื่มต่อหนุก้ คน
จั๋วฝานส่ายหัวพลางถอนหายใจ”ถ้างัน้ ก็เลือกซะ”
เซี่ยเทียนหยางเชิดคางด้วยความมั่นใจ เตรียมสูก้ นั
ถ้าเขาฆ่าจั๋วฝานตอนมีโอกาส ศาลาเฉียนหลงกับตาหนักกระบี่ก็คงยอมและหมู่
ตึกฮัวอวี่ก็คงล่มสลายไปง่าย ๆ แล้ว!
[เด็กบัดซบ!ข้าจะฆ่าเจ้าด้วยมือข้าเอง!]หวงปูช้ ิงหยุนจ้องจั๋วฝานอย่างอาฆาต
จั๋วฝานสังเกตเห็นและยิม้ ”ถ้านายน้อยสองไม่พอใจกับข้อสรุปนี ้ ข้าก็มีขอ้ เสนอ ผู้
อาวุโสหยานจะมอบยาแก้พิษให้และเขาก็จะเลือกของอะไรก็ได้จากหมู่ตกึ ฮัวอวี่
ยกเว้นรากโพธิ์!”
“ไม่!ข้าต้องการแค่รากโพธิ์!”ราชาเม็ดยาอสูรคาราม
“เจ้าหมายความว่าไง?”ราชาเม็ดยาอสูรถาม
“ง่ายมาก งานไป่ ตานกาลังจะเริ่มและรางวัลก็จะเป็ นรากโพธิ์ ผูช้ นะจะได้มนั ไป”
สิ่ง่ีคนพบว่าแปลกคือโถงราชาเม็ดยากับประตูจกั รพรรดิไม่ใช่คนเจรจาเรื่องเงื่อนไข
กับเจ้าหมู่ตกึ ฮัวอวี่ แต่เป็ นจั๋วฝาน เขบของหมู่ตกึ
“ทาไมกัน?”ฉู่ชิงเฉิงพูด
รูม่านตาของฉู่ชิงเฉิงหดลง หัวใจของนางดาดิ่ง
“ฮ่าๆๆ…ใช่แล้ว คนที่ทาให้นางบาดเจ็บสาหัสก็คือผูน้ าประตูจกั รพรรดิ นางเด็กโง่
เจ้าหลงคิดว่าด้วยการพึ่งพาความสัมพันธ์ของเจ้ากับนายน้อยสอง เจ้าจะให้ประตู
จักรพรรดิเป็ นหัวหอกให้เจ้าได้ แต่จริง ๆ แล้ว เจ้ากลับนาหมาป่ าเข้าบ้าน!”
“อือ!”
จั๋วฝานดึงมือของนางออกอย่างไม่ใยดีและเดินตรงไปข้างหน้า เสี่ยวตานตาน
เสียใจ แต่ก็ยงั มองเขาอย่างเป็ นห่วง หลังจากนัน้ ไม่นาน นางก็ดเู หมือนจะคิดอะไร
ได้และรีบไป
“ทุกคน ไม่เจอกันนานเลยนะ!”
พอเดินไปตรงหน้าพวกเขา จั๋วฝานก็หวั วเราะ หยิบเอาแหวนอสนีบาตออกจาก
แหวนเก็บของและสวมมัน ในชั่วพริบตา แหวนของเซี่ยเทียนหยางก็ระเบิดสายฟ้า
ออกมา
“น้องชาย?รอเดี๋ยว..เจ้าคือจั๋วฝาน?”
หลงขุ่ยกรีดร้อง เนื่องจากหลงจิ่วมีนอ้ งชายแค่คนเดียว มันจึงไม่ยากที่จะเดาว่าเขา
เป็ นใคร
ทัง้ สองถามพร้อมกัน”เจ้าหมายความว่าไง?”
ตอนนี ้ พวกเขาเริ่มเข้าใจว่าทาไมหวงปูชิงหยุนถึงทาอะไรหยาบคายและน่ารังเกียจ
ขนาดนัน้ แม้กระทั่งทาร้ายนายน้อยของตระกูลอื่น
“ภายในสิบปี ตระกูลลั่วจะเหนือกว่าเจ็ดตระกูลใหญ่นะหรือ?”หลงขุ่ยตกใจ
“ไม่เลว”จั๋วฝานยิพ้ ลางพยักหน้า”ผลประโยชน์คือข้าสามารถชะลอความก้าวหน้า
ของประตูจกั รพรรดิได้ ปล่อยให้ตระกูลลั่วได้เติบโตภายในสิบปี ตอนนัน้ คนที่เป็ น
ตระกูลอันดับหนึ่งแห่งเทียนอวีอาจเป็ น..”
ตอนที่ 119
[คิดการใหญ่มาก!]เจีย้ นซุยเฟิ งเป็ นคแนกรที่เปิ ดปากด้วยความตกใจ
คาพูดของจั๋วฝานถือเป็ นเรื่องเพ้อฝัน
“เจ้าคิดว่าข้าอยากเหรอ?ข้าจาให้พวกมันก้าวถอยและยอมมอบชีวิตใหม่ให้กบั หมู่
ตึกฮัวอวี่ได้ไง?”จั๋วฝานกลอกตา”ยิ่งไปกว่านัน้ พวกเจ้าไม่ตอ้ งห่วง พวกเจ้าแค่ตอ้ ง
สนับสนุนหมู่ตกึ ฮัวอวี่เป็ นครัง้ คราว ป้องกันมันจากการโดนกลืนกิน!”
“หมายความว่าเจ้ามีทางออกหรือ?”
จั๋วฝานพูดด้วยความมั่นใจ”มันก็แค่การหลอมโอสถ ข้าจะเผชิญหน้ากับราชาเม็ด
ยาอสูรด้วยตัวเอง!”
“อะไรนะ?!เขาคือนักหลอมโอสถระดับเจ็ด ..?
ยิ่งไฟแรง ความละเอียดยิ่งดี
“แล้วถ้าเจ้าพลาดละ?”หลงจิ่วเห็นจั๋วฝานเงียบไปและเริ่มกังวล
มันคือความชื่นชม…
“นายน้อยเซี่ย โปรดอย่าทาร้ายเขาเลย!”
จั๋วฝานมักอวดดีอยู่เสมอจนหลงจิ่วอยากฉวยโอกาสแกล้งเขาบ้าง
หลงจิ่วกระแอมก่อนคารามด้วยความโกรธ”หมู่ตกึ ฮัวอวี่ไปรับศิษย์หยาบคายแบบ
นีม้ าได้ไง?ข้าคงตบเขาให้เป็ นตัวโง่บดั ซบไปแล้วถ้าเจ้าหมู่ตกึ มู่ตานไม่มาห้าม!”
หัวใจของจั๋วฝานเต้นกระหน่าและรูแ้ ผนการอีกฝ่ าย
จั๋วฝานขยิบตา
จั๋วฝานหันไปหาหลงขุ่ย
นางกลัน้ รอยยิม้ ไว้สดุ ความสามารถขณะพูด”เจ้าก็แค่ผเู้ ยาว์เหมือนท่านหญิงคนนี ้
เจ้าควรสารวมตัวให้ดีกว่านีต้ อนเจอหน้าลุงจิ่วอีก อย่าหน้าด้านและเรียนรูม้ ารยาท
ไว้ซะบ้าง!”
แต่หลงเจี๋ยแค่ยกั ไหล่และเดินไป
ถ้าเขาไม่เห็นมันกับตา เขาคงไม่เชื่อว่าสัตว์ประหลาดจั๋วฝานที่ฆ่าโหยวกุ่ยฉีจะมี
วันนีก้ บั เขาด้วย
เมื่อทุกคนไปหมด เสี่ยวตานตานก็ถอนหายใจและยิม้ ”นั่นอันตรายมาก โชคดีขา้
เรียกอาจารย์มาช่วยเจ้าไว้ทนั ”
“ใครบอกเจ้าให้เรียก?”
จั๋วฝานจ้องนางอย่างหมดความอดทน[เจ้าพวกนัน้ จะกล้าเหิมเกริมกับข้าขนาดนี ้
หรือไงถ้าไม่ใช่เพราะพวกเจ้าสองคนเสนอหน้ามา?]
จั๋วฝานคิดสักพักจากนัน้ ก็เดินไปโถงรับรอง[มันถึงเวลาที่จะหงายไพ่แล้ว!]
จั๋วฝานดูเหมือนคนละคน ไม่เหมือนซ่งอวี่แสนไร้เดียงสา
แต่คาพูดของเขาทะลุหนู าง
จั๋วฝานถอนหายใจ
“ซงอรี่”ฉู่ชิงเฉิงดูเหมือนจะไม่ได้ยินเขาเลยขณะที่นางยิม้ อบอุ่น”ข้าขอบใจเจ้าจริงๆ
ข้าไม่รูว้ ่าเจ้าได้ศาลามังกรเฉียนหลงกับตาหนักกระบี่มาช่วยเหลือเราได้ไง และ
มอบโอกาสสุดท้ายให้กบั เรา โดยปราศจากโอกาสนี ้ ข้ารูว้ ่าเราจะโดนเหยียบย่า
ศักดิศ์ รี!”
“อ่อ จริงๆแล้ว..”
“เอาล่ะ เจ้าไม่ตอ้ งอธิบาย ข้าเข้าใจ!“นางใช้มือละเอียดอ่อนเพื่อช่วยพยุงจั๋วฝาน
ขึน้ และยิม้ ” ข้ารูว้ ่าเจ้าอยากปลอบข้า แต่ไม่จาเป็ น ข้ารูแ้ ล้ว มันยังมีเวลาอีกจนว่า
งานไปตานจะเริ่มและข้าก็หวังว่าเจ้าจะช่วยข้าได้”
ระลอกพลังที่มองไม่เห็นกระเพื่อมและม่านพลังก็เปิ ดออก
เสียงชราภาพดังมาจากด้านใน จู่เอ๋อร์ เจ้าเป็ นเจ้าหมู่ตกึ แล้ว เจ้าไม่ตอ้ งทาแบบนี ้
ต่อหน้าข้าหรอก”
วินาทีท่ีเขาเข้าไป เขาก็จาม!
ฉู่ชิงเฉิงงหน้าแดงและพยักหน้า
จั๋วฝานจ้องมองอย่างว่างเปล่า เขาไม่เข้าใจเลย!
[อะไร?]
แค่มองเขาก็รูต้ น้ ตอ
“ท่านทาเม็ดยาหรือยาพิษกันแน่?”จั๋วฝานตะโกน
“ฮ่าๆๆ พูดได้ดี”
“นี่เป็ นไปได้ไง?”
จั๋วฝานพึมพาส่วนผสมเจ็ดชนิด..แต่ละอันคือสมบัติธรรมชาติแสนหายาก แต่การ
หลอม..นัน้ คือยาพิษหรือเม็ดยา?”
ดวงตาของจั๋วฝานไหววูบด้วยแสงแปลกๆ
ตอนที่ 121 ท่ำนย่ำ
จั๋วฝานเลิกคิว้
นี่ยืนยันได้ว่าหมู่ตกึ ฮัวออับจนหนทางแล้วจริง
ตอนเขาคิดถึงมัน การสูก้ นั ของยอดฝี มือระดับเซียนน่าจะลงเอยด้วยการที่
ปรมาจารย์ของประตูจกั รพรรดิบาดเจ็บไปหลายสิบปี [ข้าเดาว่ามันคืออีกทางที่จะ
ชะลอการพิชิตของพวกมัน]
ฉู่ชิงเฉิงส่ายหัว ดวงตาของนางแน่วแน่”การขอให้ปรมาจารย์ออกมาจะกระตุน้
สงครามท่ามกลางเจ็ดตระกูล จักรวรรดิจะตกอยู่ในสงครามกลางเมืองและคนจะ
ล้มลงด้วยความสิน้ หวัง หัวใจของข้าไม่อาจทนรับ ถ้าหมู่ตกึ ฮัวอลุม่ เรา พี่สาว
น้องสาวจะต้องแยกทาง แต่ในกรณีสงคราม หมู่ตกึ ฮัวอวจะแพ้แน่และพี่นอ้ งข้าจะ
จบสิน้ ในฐานะผูน้ า ข้าไม่อาจเมินเฉยชะตากรรมพวกนางได้”
ในทางกลับกัน จั๋วฝานกลับกลอกตา
ถ้ามันเป็ นเขา เขาจะแบ่งแยกและจากนัน้ ก็พิชิต โจมตีอย่างเปิ ดเผยและลับๆ
กระจายการเข่นฆ่าไปทั่วและพลิกคว่ําจักรวรรดิ นั่นคือโอกาสสาหรับเขา เพื่อผงาด
จากความบ้าคลั่งไข้าอยากหันหลังให้กบั โลกของข้า แทนที่จะให้โลกหันหลังให้กบั
ข้า!]
หัวใจของนางเจ็บปวด ฉู่ชิงเฉิงกระซิบบางอย่างในหูของป้าเถา
“เจ้าถึงได้พาเด็กนี่มาสินะ”
ป้าเถาถอนหายใจ ตบไหล่ฉ่ชู ิงเฉิง จากนัน้ ก็หนั ไปมองจั๋วฝานอย่างจริงจัง”เจ้าหนู
มานี่ และคานับท่านย่าผูน้ ีส้ ามครัง้ !”
จั๋วฝานงงท่านย่า?อะไร?]
“ดี!เสร็จสิน้ พิธี!
จั๋วฝานยังสับสนตอนป้าเถาตะโกนและขอให้เขาคุกเข่าอีก
ป้าเถากับฉู่ชิงเฉิงสังเกตเห็นดวงตาหยิ่งของเขาและส่ายหัว
แต่พอถึงช่วงกลาง จั๋วฝานก็เริ่มสนใจ
มันกลายเป็ นว่าหมู่ตกึ ฮัวอวี่กบั โถงราชาเม็ดยาเคยเป็ นพันธมิตรที่แน่นแฟ้น และ
มักจะจับคูศ่ ิษย์ของตนกัน
แม้กระทั่งโถงราชาเม็ดยาก็ยงั ชื่นชมนาง
ฉู่ชิงเฉิงหวนคิดถึงช่วงเวลาเหล่านัน้ ขณะมองท่านย่า
จั๋วฝานพยักหน้า“ขอรับ!”
“ดี ตอนนี ้ เจ้าจะเป็ นคนต่อไปที่จะส่งต่อมันใหมู่ตกึ ฮัวอวจะไม่มีวนั ตาย ตราบ
เท่าที่มีคนจาได้!”นางหัวเราะและช่วยพยุงจั๋วฝานลุกก่อนจะจับมือของเขาให้แนบ
ชิดกับฉู่ซิงเฉิง
“แค่ไม่ก่ีวนั …ระวังตัวด้วย!”
ป้าเถาเดินไปที่ผนังถ้ําและทาสมาธิ
“อ่อ..”
“โง่!”
ฉู่ชิงเฉิงพาจั๋วฝานไปเนินเขา มีหลุมศพโดดเดี่ยวสามหลุมอยู่ท่ามกลางลมหนาว
“นี่คือพ่อแม่กบั น้องชายของข้า!”ฉู่ชิงเฉิงถอนหายใจ
อู่ชิงเทียน?
“ซ่งอรี่!”
ฉู่ชิงเฉิงหันไปมองเขาด้วยสายตาอ่อนโยน”เจ้ารูต้ วั ไหม?ตอนเจ้าให้ผลไม้ขา้ ใน
สลัม ตอนเจ้าสูเ้ พื่อข้า ข้าเห็นชิงเทียนในตัวเจ้า!โดยเฉพาะตอนเจ้าสูก้ บั หยานฟู
ภาพของเขาได้ซอ้ นทับกับเจ้า”
ฉู่ชิงเฉิงน้ําตาไหลออกมา
จั๋วฝานหน้าแดงด้วยความละอาย เขามักคิดว่าการที่เขาได้เข้าใกล้ฉ่ซู ิงเฉิงนัน้ ต้อง
ขอบคุณวิชาของตงเทียนปา มันกลายเป็ นว่าเขาคือตัวแทนของน้องชายนาง
ฉู่ชิงเฉิงจ้องเขา”ข้าบอกเจ้าให้หยุดเรียกข้าว่าพี่สาว เจ้าลืมแล้วหรือไง?”
จั๋วฝานสะดุง้
[ตัวแทนน้องชายแต่เรียกพี่สาวไม่ได้?]
ฉู่ชิงเฉิงสังเกตเห็นปฏิกิรยิ าเขาและส่ายหัว“บางที่ขา้ คงถือว่าเจ้าเป็ นน้องชายข้าแต่
แรก แต่หลังวันนี.้ .”
ดวงตาของจั๋วฝานทอประกายเย็นชา
“และน้องชายเจ้าก็ตายจากพิษ?สวรรค์ช่างโหดร้ายกับอัจฉริยะเหลือเกิน!”
[มันน่าเสียดายที่ชีวิตของเขาจบลงเร็วขนาดนี]้
ฉู่ชิงเฉิงส่ายหัว นัยน์ตานางเศร้าสลด “ไม่ เขาถูกเจ้าหมู่ตกึ คนอื่นฆ่าตาย”
จั๋วฝานตกใจ แต่ไม่นานก็คิดออก
[ใครที่โชคร้ายสุดในโลกนี ้ มันก็คือวีรบุรุษนิรนามไง!]
[ทาไม?]
[ฮ่าๆๆ เพราะไม่มีฝ่ายใดได้รบั สิ่งที่ตอ้ งการ!]
น้ําตาร่วงหล่นจากดวงตาของฉู่ชิงเฉิง จั๋วฝานอยากปลอบนางแต่นางโบกมือ
ปฏิเสธ หยุดเขาไว้
“เพราะศพของชิงเทียนอยู่ในสภาพนัน้ ข้าจึงทาได้แค่ฝังเขาไว้ท่นี ่ี ข้ากลัวว่าเขาจะ
โดนสาปส่ง ข้าจึงไม่สลักชื่อเขาไว้ ต่อมา ข้าย้ายหลุมศพของพ่อแม่ขา้ มารวมกัน
ที่น่ี”
คาพูดของฉู่ซิงเฉิงเต็มไปด้วยความเศร้าสลดและฟั งดูเหมือนความปรารถนา
สุดท้าย ทิง้ ให้จ๋ วั ฝานสับสน[นางวางแผนจะทาอะไร?]
จั๋วฝานยักไหล่
“ตอนนี ้ ตามข้าไปที่สดุ ท้าย”
จั๋วฝานบึงพอพบว่านี่คือสลัมที่พวกเขาพบกันครัง้ แรก
“อ่อ ทาไมเราถึงมาที่น่ีอีก?
จั๋วฝานหยอกล้อ“ใช่ ทาไมเจ้าหมู่ตกึ ใหญ่ถึงต้องมาซ่อนตัวที่น่ีในฐานะหญิงวิบตั ิ
ด้วย?”
จั๋วฝานพยักหน้าและฉู่ชิงเฉิงก็พลันนาเสือ้ คลุมดามาโอบไหล่เขา
จั๋วฝานมองนาง
ฉู่ชิงเฉิงยิม้ “ซงอวี่ ข้ามเวลาไม่มาก ข้าหวังว่าเจ้าจะมาแทนที่ชิงเทียน และให้ขา้
รูส้ กึ ถึงความอบอุ่นของครอบครัว”
ปี ก!
ฉู่ชิงเฉิงจ้องตาเขา นางลังเลก่อนถอดผ้าคลุมหน้าออก
เขาคือยอดฝี มือนภา
คนคนนัน้ ไปกระซิบข้างหูของนายน้อยสอง
ปั ง!
หวงปู่ ชิงหยุนบินตรงไปสลัมทันที
ตอนที่ 123 เคล็ดกายทรราชทองคา
แสงแดดยามเช้าอบอุ่นเล็ดรอดเข้าบ้าน ส่องบนใบหน้าสงบของจั๋วฝาน เปลือกตา
ของเขาสั่นและเขาก็ยมิ ้ มองคนในอ้อมแขน เขากับฉู่ชิงเฉิงใช้ชีวิตเช่นนีอ้ ย่างสงบ
สุข พวกเขาอยู่ดว้ ยกันและนอนบนเตียงเดียวกัน แม้จะไม่มีอะไรเกิดขึน้ พวกเขาก็
ยังเอนซบกัน ให้ความรูส้ กึ สงบสุขกัน จั๋วฝาน จอมมารแสนโหดเหีย้ มไม่เคยพบ
ความรูส้ กึ
เปลือกตาของเขาสั่นเล็กน้อย Zhuo Fan ลืมตาที่ง่วงนอนของเขา เหลือบ
มองความงามในอ้อมแขนของเขา และแสดงรอยยิม้ อันสงบสุขที่หาได้ยาก
บางทีน่ีอาจเป็ นความอบอุ่นของครอบครัว
เมื่อมองดูความงามในอ้อมแขนของเขาอีกครัง้ Zhuo Fan รูส้ กึ มึนงง
เล็กน้อย รูปลักษณ์ท่ไี ม่มีใครเทียบได้ของ Chu Qingcheng เป็ นเพียง
หายนะสาหรับประเทศและประชาชน
โห่!
ชน!
แกล้งย่ามันเกินเหตุ คิดว่าไม่มีอารมณ์เหรอ?
“คุณจะต้องฆ่าใครสักคนหลังจากที่คณ
ุ เปิ ดผ้าคลุมออก คุณตระหนี่เกินไป
แม้ว่า Qingcheng จะเป็ นคู่รกั ในวัยเด็กของคุณ แต่คณ
ุ ก็ตอ้ งปล่อยให้คนอื่น
เห็น ฉันไม่ได้ขโมยภรรยาของคุณ?” ไม่เป็ นไรถ้าเขาไม่ทา อย่าพูดเลย
บุคคลนีข้ ดั เกลาร่างกายของเขาอย่างไรแม้ว่าจะไม่ดีเท่ากับเทคนิคการขัดเกลา
ร่างกายแบบลับๆ ของเขา แต่ก็ยงั ถือได้ว่าเป็ นเทคนิคการขัดเกลาร่างกายที่
เหนือกว่า เขาสามารถใช้พลังงานในร่างกายเพื่อเดินทางระยะไกลได้จริงๆ
"ระวัง!"
หัวใจ! "
ชน!
มีเสียงดังที่ส่นั สะเทือนท้องฟ้า และร่างกายข้างหน้าของ Huang Pu
Qingyun ก็หยุดลง หมัดเหล็กที่สอ่ งประกายถูกปกคลุมไปด้วยนา้ ค้างแข็งแล้ว
ชูชิงเฉิงบินถอยหลังออกไปห้าหรือหกฟุตในทันทีก่อนที่จะหยุด มีเลือดสีแดงสด
ค่อยๆ ไหลออกมาจากมุมปากของเธอ
ขัดเกลาร่างกายเส้นเลือดมังกร!
ดวงตาของ Zhuo Fan หรี่ลง และในที่สดุ เขาก็เข้าใจว่าทาไมร่างกายของเขา
จึงแข็งแกร่งและแข็งแกร่งกว่าผูฝ้ ึ กฝนการขัดเกลาร่างกายทั่วไปมาก ปรากฎว่าเขา
ใช้แก่นของเส้นเลือดมังกรเพื่อฝึ กฝนร่างกายของเขา
หยกเย็น!"
"นิว้ ดอกโบตั๋น!"
โห่!
เมื่อ Jian Suifeng และ Long Jiu เห็นดวงตาของ Zhuo Fan พวก
เขาก็เข้าใจแล้วว่าเขาตัดสินใจแล้ว และเม็ดเหงื่อก็ไหลออกมาบนหัวของพวกเขา
ท้ายที่สดุ ทันทีท่เี ขาลงมือ เขาก็ขดั แย้งกับนิกายจักรพรรดิและอีกสี่ตระกูลโดย
สิน้ เชิง และสงครามระหว่างเจ็ดตระกูลก็ปะทุขนึ ้ ทันที
"ราชายาพิษเวรนี่! “
ทุกคนโค้งคานับ แต่ในใจต่างก็มีความคิดที่แตกต่างกัน
“ตามฉันมา!”
เธอโง่และพี่นอ้ งดงก็โง่ยิ่งกว่าอีก
“พี่สาว ฉันบอกให้คณ
ุ เริ่มแต่เช้า! ดูสิ คุณไม่มีโอกาส!” ตงเทียนป้ามองทัง้ สอง
คนอย่างว่างเปล่า ด้วยความสับสนยังคงฉายแววอยู่ในดวงตาของเขา
“ไปกันเถอะ!”
" หัวหน้าเจ้าของบ้าน!"
เซียวตันตันหลั่งนา้ ตาและพยักหน้าขณะสะอืน้
แย่ท่สี ดุ คือส่งไปไกลแล้วกลับมา
เมื่อเห็นพฤติกรรมเด็ดขาดของซ่งหยู เจ้าของบ้านมู่ตานก็รูส้ กึ โกรธเล็กน้อยในใจ
และตะโกนว่า: "ซงหยู ดูแลลูกศิษย์ของฉันให้ดี ไม่เช่นนัน้ ฉันจะไม่ปล่อยคุณไป"
"ฮึ่ม ลูกศิษย์ของคุณช่างช่าง
เมื่อมองดูรถม้าที่เคลื่อนห่างออกไปเรื่อยๆ เจ้าของบ้านมู่ตานก็กระทืบเท้าด้วย
ความโกรธ: "หึ ฉันแค่บอกว่าผูช้ ายไม่ดี พอได้ยินว่าอยากวิ่งหนีสดุ ชีวิต ไอ้เหีย้ โดย
ไม่พดู อะไรซักคา ซายาซีว่งิ หนีไป!" "
“ชู่ ชู่!”
ดวงตา
ไมล์
Zhuo Fan มองย้อนกลับไปและเห็นว่าเกือบจะเสร็จแล้ว เขาจึงปล่อยเชือกม้า
ตบก้นแล้วกระโดดลงจากรถ
ปรากฎว่าฉันลังเลว่าจะฆ่าฉันหรือแต่งงานกับฉัน
อนิจจา มันอันตรายเกินไป ถ้าฉันไม่หล่อและน่าดึงดูดสาหรับผูห้ ญิง ถ้าชูชิงเฉิง
เลือกที่จะฆ่าฉันในเวลานัน้ ฉันจะยังมีชีวิตอยู่ไหม?
อิอิอิ...อดไม่ได้แล้วเขาหล่อมากและโชคดีมาก
แต่เมื่อเห็นแสงแวบวาบ สามสิ่งก็ปรากฏต่อหน้าทุกคน
เป็ นเรื่องจริงที่คณ
ุ ไม่สามารถหาสิ่งใดได้โดยไม่ตอ้ งสวมรองเท้าเหล็ก และไม่
ต้องใช้ความพยายามใดๆ เพื่อให้ได้มา
ดวงตาของเขา
ตงเสี่ยวหวันก็มองดูพี่ชายของเธออย่างกระตือรือร้น ดวงตาของเธอเต็มไปด้วย
การอ้อนวอน ตงเทียนป้าหรี่ตาลง กัดฟั นแล้วหันรถม้าไปรอบ ๆ ทันที: "ไปกันเถอะ
ฉันปล่อยให้พี่ชายของฉันเสี่ยงตามลาพังอีกต่อไปไม่ได้แล้ว!"
ตอนที่ 126 ทรยศ
รูส้ กึ โล่งใจ."
"คุณ... คุณ..."
"
ชูชิงเฉิงส่ายร่างกายอย่างกะทันหัน และชูชิงเฉิงไม่สามารถสงบสติอารมณ์ได้อีก
ต่อไป เธอไม่คาดคิดมาก่อนว่าราชายาพิษมือจะทาเช่นนีไ้ ด้อย่างละเอียด การ
เคลื่อนไหวนี ้ กวาดล้างพลังของฮวาหยู่โหลวและทาให้พวกเขาไม่สามารถต้านทาน
ได้
โอกาสสุดท้ายในการจัดการกับหัวขโมยเก่าคนนีห้ ายไปหมดแล้ว...
"Jie Jie Jie... ฉันเคยบอกไปแล้วว่า Huayulou นีอ้ ยู่ภายใต้การควบคุม
ของฉันแล้ว สิ่งที่คณ
ุ ทาก็ไร้ผล ดังนัน้ คุณควรกาจัดความกังวลของคุณ" มาทากัน
เถอะ"
หากคนอื่นเห็นสิ่งนี ้ พวกเขาจะอ้าปากค้างไม่ตกตะลึง
เหตุใดเจ้าของชัน้ ที่ 13 จึงอยู่บนชัน้ 15 ของอาคาร Huayu ตามหลังราชายา
พิษมือ? หากคนฉลาดเห็นมัน เขาคงจะเดาได้ว่าฮวายู่โหลวอยู่ในสถานการณ์ท่ถี ึง
วาระ
“หัวขโมยเฒ่าหยานซ่ง มันไม่ง่ายเลยที่จะเอาสมบัติของฮวายู่โหลวของเราไป”
ป้าเทา
จบ ราชายาพิษมือส่ายแขนเสือ้ แล้วจากไปพร้อมกับทุกคน
ทุกคนมองเขาด้วยความดูถกู แต่ในใจพวกเขากลับหวาดกลัวอย่างสุดซึง้
“ทุกคน ช่วยเงียบหน่อย!”
!
ทันทีท่เี ธอพูดจบ เซียวยะก็ตบฝ่ ามือหยกของเธอเบา ๆ เมื่อเสียงปรบมือดังขึน้
เด็กผูห้ ญิงที่สง่างามจานวนหนึ่งก็เข้ามาภายใต้สายตาแปลก ๆ ของทุกคน จากนัน้
จึงยืนทีละคนบนเวทีเล่นแร่แปรธาตุนบั พัน
ชีวิต
“ถ้าไม่อยากไปก็กรุณาหลีกทางด้วย!”
หญิงชราคนหนึ่งผลักเขาออกไปอย่างดุเดือดและเดินผ่านเขาไปอย่างช้าๆ ผิวสี
นา้ ตาลอมเขียวของเธอทาให้ทกุ คนหวาดกลัวในทันใด Liu Yizhen เมื่อเขาเห็น
มันเขาก็ย่งิ มากขึน้ ไปอีก ตกใจ
"ออกไปให้พน้ ทางของฉัน!"
ความคิดของฮวายู่โหลวช่างคิดมากจนเขาคานึงถึงความคิดของครอบครัว
ใหญ่ๆ ที่มาดูดว้ ยซา้ ซึง่ กระตุน้ ความชื่นชมของทุกคน
สมบัติของหอฮวาหยู่คือรากเส้นใยโพธิ์
อะไรนะ?
ในขณะนี ้ ความหวังเล็กๆ ที่เพิ่งเกิดขึน้ ก็พงั ทลายลงในทันที
ในการแข่งขันที่มีคนนับพันคนเข้ารอบแรกมีเพียงร้อยคนและตกรอบไปหลาย
พันคน เศร้าใจขนาดนี ้ จาเป็ นต้องเล่นเก่งขนาดนีใ้ นรอบแรกหรือไม่?
ติง๊ !
เซียวหยาเขย่ากระดิ่งในมือของเธอเบาๆ โดยไม่มีการเตือนล่วงหน้า
เมื่อเห็นฉากนี ้ นักเล่นแร่แปรธาตุท่ียืนอยู่ในยี่สิบอันดับแรกก็อดไม่ได้ท่จี ะ
หัวเราะออกมาดัง ๆ แต่พวกเขาก็ไม่ได้วิตกกังวลเลย
รอบแรกนีไ้ ม่ใช่การแข่งขันเรื่องความเร็วมากนัก แต่เป็ นการเปรียบเทียบระหว่าง
ซินซิง การวิตกกังวลกับเรื่องเล็กๆ น้อยๆ เช่นนีห้ มายความว่าแม้ว่าคุณจะเป็ น
นักเล่นแร่แปรธาตุระดับสาม คุณอาจไม่สามารถสกัดยาอายุวฒ ั นะระดับ 1 ได้หาก
คุณกังวลมาก
“คนงี่เง่าจริงๆ !”
"!
แต่ใครจะคิดว่าทุกคนจะตกใจเมื่อได้ยินเรื่องนี ้
ทันใดนัน้ การแสดงออกของทุกคนก็มืดมน
โดยไม่คาดคิด เถาดันเนียงไม่ดีเท่ากับราชาโอสถมือพิษในการกลั่นยาเม็ดเกรด
หนึ่ง ไม่ตอ้ งพูดถึงยาคุณภาพสูงที่ตามมาเลย ชูชิงเฉิงหลับตาลงเล็กน้อย หัวใจของ
เธอแทบจะจมลงไปด้านล่าง
ความหวังสุดท้ายเริ่มริบหรี่มากขึน้ เรื่อยๆ!
และ เหลือบมองเต๋าดันเนียงอย่างดูถกู
มันคือใคร?
เอ่อฮะ!
ทุกคนหันกลับไปมองดูว่าเสียงมาจากไหน
“ชูชิงเทียน!”
? ตระกูลซ่งคืออะไรฉันไม่เคยได้ยินเรื่องนีม้ าก่อน?
ทันใดนัน้ หินก้อนหนึ่งก็ทาให้เกิดคลื่นนับพัน และทุกคนที่อยู่ตรงนัน้ ก็ตกตะลึง
พวกเขาไม่เคยคิดเลยว่าครอบครัวที่พวกเขาไม่เคยได้ยินชื่อนักเล่นแร่แปรธาตุท่ี
พวกเขาไม่เคยได้ยินมาก่อนจะเอาชนะนักเล่นแร่แปรธาตุอนั ดับหนึ่งของ Tianyu
ในรอบแรกของเทศกาล Baidan ราชายาหยานซ่งออกมาด้านบน!
ซ่งหยูคนนีค้ ือใคร?
ให้คณ
ุ แกล้งเท่ได้อีก!
เหตุผลเหรอ คุณยังมีเหตุผลอยู่หรือเปล่า?"
แตะ!
มีเสียงดังอีกครัง้ หนึ่ง Zhuo Fan เตะแท่นเล่นแร่แปรธาตุอย่างแรงและพูด
ด้วยความโกรธ: "คุณผูเ้ ฒ่า โปรดสละตาแหน่งของคุณ ฉันอยากจะยืนบนนัน้ !" เขา
อดไม่ได้ท่จี ะตกใจ ยาพิษที่มือ กษัตริยด์ เู หมือนจะยังไม่มี
? ตระกูลซ่งคืออะไรฉันไม่เคยได้ยินเรื่องนีม้ าก่อน?
ทันใดนัน้ หินก้อนหนึ่งก็ทาให้เกิดคลื่นนับพัน และทุกคนที่อยู่ตรงนัน้ ก็ตกตะลึง
พวกเขาไม่เคยคิดเลยว่าครอบครัวที่พวกเขาไม่เคยได้ยินชื่อนักเล่นแร่แปรธาตุท่ี
พวกเขาไม่เคยได้ยินมาก่อนจะเอาชนะนักเล่นแร่แปรธาตุอนั ดับหนึ่งของ Tianyu
ในรอบแรกของเทศกาล Baidan ราชายาหยานซ่งออกมาด้านบน!
ซ่งหยูคนนีค้ ือใคร?
ให้คณ
ุ แกล้งเท่ได้อีก!
เหตุผลเหรอ คุณยังมีเหตุผลอยู่หรือเปล่า?"
แตะ!
มีเสียงดังอีกครัง้ หนึ่ง Zhuo Fan เตะแท่นเล่นแร่แปรธาตุอย่างแรงและพูด
ด้วยความโกรธ: "คุณผูเ้ ฒ่า โปรดสละตาแหน่งของคุณ ฉันอยากจะยืนบนนัน้ !" เขา
อดไม่ได้ท่จี ะตกใจ ยาพิษที่มือ กษัตริยด์ เู หมือนจะยังไม่มี
“555...นี่เรียกว่ายาอายุวฒ
ั นะได้เหรอเด็กคนนีผ้ ่านมันไปได้จริงๆ!” "
สิ่งนีไ้ ม่ใช่ยาอายุวฒ
ั นะเกรดต่าด้วยซา้ มีไว้เพื่อย่อยหลอดอาหารและเด็กน่า
รับประทานเท่านัน้ จึงจะสามารถ ถือว่าเว่อร์ไปนะ” ยาเม็ด?”
ทันใดนัน้
ทุกคนก็เริ่มส่งเสียงเหมือนหม้ออีกครัง้ เซียวเหลียนตกใจมากจนก้มศีรษะลง นี่
คือวิจารณญาณของเธอ หากเธอต้องรับผิดชอบ เธอคงไม่สามารถหนีความผิดได้
ทาไมพวกเขาไม่คิดเรื่องนี?้
เนื่องจากการสกัดยาอายุวฒ
ั นะเช่น Kaiwei Wan นัน้ ง่ายเกินไป แม้ว่าคุณ
จะไม่ใช่นกั เล่นแร่แปรธาตุ แต่คนธรรมดาก็สามารถสกัดมันได้และพวกเขาจะ
ประสบความสาเร็จ
แต่คณ
ุ ต้องรูว้ ่าในคาจากัดความของนา้ อมฤตจิตวิญญาณ นา้ อมฤตระดับหนึ่ง
คือระดับต่าสุด ตราบใดที่วสั ดุยาได้รบั การขัดเกลาและไม่แตกหักก็ถือว่าเป็ นยา
เม็ด สาหรับนา้ อมฤตนี ้ ระดับสูงสุดคือ 12 ระดับ และระดับต่าสุดคือ 1 ระดับ ไม่มี
ความเป็ นไปได้ท่จี ะลดระดับลงกว่านีอ้ ีกแล้ว
บางคนถึงกับทุบหน้าอกและรูส้ กึ สานึกผิด
ความเสียใจของคนหลายพันคนหลั่งไหลอยู่ในใจ แต่พวกเขาก็ทาอะไรไม่ได้
ช่องโหว่ก็มีนะ ถ้าไม่เจอ หรือ ผ่านมันไปได้ จะโทษใคร?
อย่างไรก็ตาม ความโกรธทัง้ หมดของพวกเขามุ่งตรงไปที่ Zhuo Fan และ
พวกเขาทัง้ หมดจ้องมองที่ Zhuo Fan ราวกับว่าพวกเขาเป็ นศัตรูท่ีฆ่าพ่อของ
พวกเขา คงจะไม่เป็ นไรถ้า Zhuo Fan ใช้ทกั ษะที่แท้จริงของเขาเพื่อเอาชนะ
พวกเขา แต่ Zhuo Fan เพิ่งได้เปรียบอย่างมากและวิ่งไปข้างหน้าพวกเขา ซึง่
ทาให้พวกเขาไม่ม่นั ใจไม่วา่ จะเกิดอะไรขึน้
ทุกคนเริ่มโกรธมากขึน้ และปอดของพวกเขาก็แทบจะระเบิดด้วยความโกรธ
” ?” เต๋าดันเนียงอดไม่ได้ท่จี ะถาม..
หลงจิ่วถอนหายใจและถอนหายใจด้วยความโล่งอก
ความเงียบงัน ความเงียบแห่งความตาย
ด้วยเสียงเขามองไปทางซ้ายและขวา
ทุกคนพยักหน้า และผูอ้ าวุโสคนที่หา้ ของ Netherworld Valley ถึงกับ
หัวเราะเสียงดัง: "ฮ่าฮ่าฮ่า... หยานซ่ง ผีเฒ่านีห้ ยิ่งผยองมาโดยตลอด เป็ นเรื่อง
น่ายินดีมากที่ได้เห็นเขาถูกเด็กที่ไม่รูจ้ กั หน้าอับอายขนาดนี ้ ความสูงของสวรรค์
และโลกในวันนี”้ Huang Pu Qingyun รูส้ กึ ยินดี
สิ่งที่นายน้อยคนที่สองพูดก็คือเด็กคนนีค้ วรจะตายหลังจากรอบที่สองของการ
แข่งขันนา้ อมฤต และเขาเป็ นคนที่ย่วั ยุมิสเตอร์หยานก่อน แม้ว่ามิสเตอร์หยานจะ
ทากับเขา แต่ฮวั ยู่โหลวก็ไม่มีเหตุผลที่จะตาหนิมิสเตอร์หยานและรุน่ ที่สอง สาหรับ
นายน้อย นางสาวชิงเฉิงจะไม่ข่นุ เคืองอีกต่อไป ไปทางนายน้อยคนที่สอง” หลิน ซี
เทียน พยักหน้าและหัวเราะเบา ๆ แต่ฉนั ต้องบอกว่าเขาพูดถูก
แตะ!
"
ลมหายใจของราชายาพิษหยุดนิ่ง ผมและเคราของเขาก็ลกุ ขึน้ แม้ว่าเขาจะรูว้ ่า
เด็กคนนีห้ ยิ่ง แต่เขาไม่คิดว่าเขาจะหยิ่งขนาดนี ้ เขายืนอยู่บนเวทีนีด้ ว้ ยโชคและ
ความฉลาดเท่านัน้ แต่จริงๆ แล้วเขากล้าที่จะอ้างว่าเป็ นผูท้ ่ดี ีท่สี ดุ ใน Tianyu
และปล่อยให้เขาท้าทายเขาในฐานะราชายาพิษมือ?
“ฮะ ฉันก็ทาได้แล้ว!”
อะไรนะ?
แต่สาหรับตาแหน่งนี ้ ราชาแห่งมือมีพิษและยารักษาโรคก็ไม่มีอะไรมากไปกว่า
ราชายามือพิษ ทาไมเจ้า เด็กสารเลวอย่างเจ้าที่ยงั เด็กถึงดารงตาแหน่งนีด้ ว้ ย?
หน้า พยักหน้า
“หัวข้อของการแข่งขันนา้ อมฤตรอบที่สองคือการกลั่นยาอายุวฒ
ั นะระดับ
สาม!”
เสียงที่ชดั เจนของเซียวยะดังขึน้ ต่อหน้าหูของทุกคน เมื่อได้ยินสิ่งนี ้ ดวงตาของ
ทุกคนก็สว่างขึน้ และพวกเขาแสดงรอยยิม้ ที่สดใส
ยาอายุวฒ
ั นะระดับสามส่วนใหญ่ได้รบั การขัดเกลาจากวัตถุดิบยาของยา
อายุวฒ
ั นะระดับสาม อย่างไรก็ตาม วัสดุยาอายุวฒั นะระดับสองจานวนมาก
สามารถนามากลั่นเป็ นยาอายุวฒั นะระดับสามได้ อย่างไรก็ตาม ไม่สามารถทา
ผ่านการกลั่นแบบธรรมดาได้ วัสดุยาจะต้องมีปฏิกิรยิ าระหว่างกันในระหว่าง
กระบวนการกลั่นเพื่อดึงพลังยาทัง้ หมดออกจากวัสดุยาและสร้างเป็ นยาอายุวฒ
ั นะ
ระดับ 3
โดยคานึงถึงว่าสูตรการเล่นแร่แปรธาตุในมือของนักเล่นแร่แปรธาตุนนั้ เพียงพอ
หรือไม่
หลายคนกังวลว่ายาอายุวฒ
ั นะในมือมีนอ้ ยเกินไป จะเริ่มอย่างไร?
!
เด็กคนนีม้ าจากไหน เขาหน้าด้าน และกล้าเรียกพวกเราว่าสามเณรนักเล่นแร่
แปรธาตุ ช่างไร้เหตุผลขนาดไหน?
แต่วินาทีตอ่ มา สายตาของทุกคนก็ตกตะลึง
“เทคนิคลับแห่งการเล่นแร่แปรธาตุ กรงเล็บคารามของมังกรเก้าสวรรค์!”
แม้ว่าราชายาพิษของมือที่น่ีจะมีพลังมากที่สดุ ในการเล่นแร่แปรธาตุแม้ว่าเขาจะ
ขัดเกลาวัตถุดิบยาอย่างรวดเร็ว แต่ก็ยงั มีขนั้ ตอนต่างๆ อย่างน้อย ผูค้ นก็สามารถ
มองเห็นกระบวนการกลั่นวัตถุดิบยาให้เป็ นของเหลวยาได้ดว้ ยตาเปล่า
คาราม!
คนเหล่านีม้ ีคณ
ุ สมบัติอะไรที่จะหักล้างต่อหน้าคนอื่น?
แม้แต่ราชายาพิษมือก็ยงั ตกตะลึงในขณะนี ้
ใจ
บางทีน่ีอาจเป็ นสิ่งที่คณ
ุ พึ่งพา!
!"
เขามองทุกคนอย่างกระวนกระวายใจและพยักหน้าแต่กลับไม่มีสีหน้าราคาญ
เลย กลับกลายเป็ นความภาคภูมิใจที่ไม่อาจอธิบายได้
โทรออก!
อุบตั ิเหตุ?
เมื่อนักเล่นแร่แปรธาตุปรับแต่งวัสดุยา เขาจะทาให้ของเหลวยากระเด็นออกมา
อย่างแน่นอน เนื่องจากจิตใจไม่สบายใจและไฟหยวนลี่ท่ไี ม่ม่นั คง แต่น่นั จะเกิด
ขึน้ กับผูเ้ ล่นเล่นแร่แปรธาตุมือใหม่เท่านัน้ แม้แต่นกั เล่นแร่แปรธาตุระดับแรกก็จะ
ไม่ทาผิดพลาดในการเล่นแร่แปรธาตุอีก
นี่มนั จงใจชัดๆ
ทุกคนอดไม่ได้ท่ีจะส่ายหัวและถอนหายใจอย่างลับๆ
เสียงหัวเราะของราชายาพิษดังก้องไปทั่วห้องโถงฮวาหยู
ทุกคนถอนหายใจและส่ายหัว รูส้ กึ เสียใจอย่างสุดซึง้ ที่อจั ฉริยะนักเล่นแร่แปร
ธาตุท่ไี ม่ธรรมดาคนนีก้ าลังจะถูกราชายาพิษผูน้ ีส้ งั หารอย่างสง่างาม
ดูเหมือนว่าช่วงเวลาต่อไปพวกเขาจะจบชีวิตลงอย่างง่ายดาย!
คราวนีจ้ ่ วั ฟานโกรธมากจริงๆ...
บทที่ 134 เสิ่นหลงหยิน
“คุณย่าของเขา ในอดีต ฉันเป็ นคนเดียวที่สามารถนอกใจคนอื่นได้ ฉันไม่คิดว่า
ชายชราคนนีจ้ ะเป็ นฝ่ ายริเริ่มในครัง้ นี…
้ ” ดวงตาของเขาหรี่ลงเล็กน้อย Zhuo
Fan ยังคงควบคุมพายุเปลวเพลิง
ต้องถูกฆ่าไปกี่คนถึงจะสะสมเจตนาฆ่าอันทรงพลังเช่นนีไ้ ด้?
ได้ ช่วยไม่ได้แต่แอบถอนหายใจ
จุดประสงค์ของการมาของเขาในวันนีไ้ ม่เพียงแต่เพื่อหยุดการพิชิตของนิกาย
จักรพรรดิและซือ้ เวลาให้ตระกูลหลัวเติบโตขึน้ เท่านัน้ ตอบแทนยารักษาโรคของ
Chu Qingcheng ด้วย
ธรรมดาอย่างคุณ จะทานายทักษะการเล่นแร่แปรธาตุของฉันได้อย่างไร”
อ่า!
เสียงกรีดร้องของผูห้ ญิงดังออกมาทีละคน และผูห้ ญิงทุกคนในปั จจุบนั ก็มี
แก้มแดงและก้มศีรษะลง เซียวหยาซึง่ อยู่บนแท่นจัดแสดง หลับตาแน่นและตะโกน
อย่างกังวล: "ซ่ง... ท่านอาจารย์ซ่ง คุณกาลังทาอะไรอยู่?" "
“เอ่อ... อันไหน?”
"อะไรนะ?"
เขาอดไม่ได้ท่จี ะตกใจ เจ้าของ Mudan พูดด้วยความไม่เชื่อ: "นี่มนั เป็ นไป
ไม่ได้ เขาเป็ นฆาตกรนิสยั ไม่ดีเหรอ? มีเรื่องแบบนีเ้ กิดขึน้ ได้ยงั ไง" ในโลกนีเ้ หรอ
มนุษย์?”
ดังนัน้ เขาจึงจับโซลานัมกุยและหลงเจี๋ยแล้วหันหลังให้พวกเขา
โชคดีท่ียงั มีเวลา!
ด้วยรอยยิม้ แห่งชัยชนะที่มมุ ปากของเขา Zhuo Fan มองไปที่ราชายามือพิษ
ที่โง่เขลาและพูดอย่างใจเย็น: "ผูเ้ ฒ่าอมตะ ฉันจะให้คณ
ุ เห็นว่าตอนนีช้ ่องว่างใน
การเล่นแร่แปรธาตุคืออะไร" ทันทีท่เี ขาพูดจบ
Buzz!
ทันใดนัน้ คลื่นที่มองไม่เห็นด้วยตาเปล่าก็แผ่กระจายออกมาจากระหว่างเสา
แสง หลังจากนัน้ ทันที แดนเห็นเสาแสงระเบิดทันที กลายเป็ นแสงสีทองเล็กๆ และ
ลอยอยู่ในอากาศ
บูม!
โดยเฉพาะนักเล่นแร่แปรธาตุเหล่านัน้ ช่างน่าเหลือเชื่อยิ่งกว่าอีก
เธอไม่มีทางเลือกนอกจากต้องคร่าครวญและหยิบยาเม็ดที่ทาจากปั สสาวะด้วย
ความรังเกียจ แต่ทนั ทีท่นี า้ อมฤตอยู่ในมือของฉัน มันก็รูส้ กึ เย็น เห็นได้ชดั ว่ามัน
เป็ นยาอายุวฒ
ั นะที่ได้รบั การขัดเกลาใหม่ แต่ทาไมยาอายุวฒ
ั นะถึงไม่มีไฟลุกโชน
ล่ะ?
ฉันจะทาตามที่คณ
ุ พูดอาจารย์หลิว!”
ราวกับว่ากาลังหยิบหลอดช่วยชีวิต เซียวยะเหลือบมองอาจารย์หลิวอย่าง
ขอบคุณ จากนัน้ ประสานนิว้ ของเธอเข้าด้วยกันและลูบเบาๆ ระหว่างเม็ดยา
โทรออก!
ทุกคนตกใจและมองไปที่เซียวหยาบนแท่นจัดแสดง
มาสเตอร์เพลงนีค้ ือใคร?
"เดี๋ยวก่อน!"
ทันใดนัน้ เซียวยะก็กระพริบตาด้วยความประหลาดใจและพูดด้วยสีหน้างุนงง:
"นา้ อมฤตนีล้ ดระดับลงด้วยตัวมันเองจริง ๆ และตอนนีเ้ ป็ นนา้ อมฤตระดับสี่" ทันที
ที่ขอ้ ความนีอ้ อกมา ทุก
คน ตกใจอีกครัง้
จิง จิงแห่งความตาย!
ทุกคนตกใจและพูดไม่ออกกับปรากฏการณ์ประหลาดที่อยู่ตรงหน้า มียาเม็ด
จริงๆ ที่สามารถหายไปได้ในอากาศ เหลือเพียงชัน้ ยาที่ตกค้างอยู่ดา้ นนอกเท่านัน้
หรือ?
ประเด็นสาคัญคือถึงแม้ว่ามันจะยังมีชีวิตอยู่ มันก็ไม่สามารถหนีไปอย่างเงียบๆ
ต่อหน้าทุกคนได้
เขาก็โยนมันให้เซียวยะบนเวที
รอ
ถ้าเธอไม่เข้าใจกุญแจเธอก็ไม่สามารถตัดสินได้
หากเธอตัดสินใจว่าอาจารย์ซ่งได้รบั ชัยชนะ เธอไม่สามารถอธิบายเหตุผลให้ทกุ
คนฟั งได้ หากราชายาพิษตัง้ ใจแน่วแน่ท่จี ะชนะ ปรมาจารย์นกั ปรุงยาทัง้ สิบคนก็จะ
มองเธอด้วยความดูถกู
ดูเหมือนว่าจะบอกว่าเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ ยังเด็กเกินไปที่จะเห็นความมหัศจรรย์
ของนา้ อมฤตนี ้ สิ่งที่น่าราคาญที่สดุ คือแม้แต่ราชายาพิษมือเองก็ยงั มีสายตาเช่นนี ้
นี่ไม่ใช่ทงั้ ซ้ายหรือขวาจริงๆ
จะเห็นได้ว่าในใจของเขา เขาคิดอยู่แล้วว่าทักษะการเล่นแร่แปรธาตุของ
Zhuo Fan ได้เหนือกว่าพวกเขามานานแล้ว และเมื่อเปรียบเทียบกับพวกเขา
แล้ว เขาไม่ได้อยู่ในระดับเดียวกันอีกต่อไป
แต่ของขวัญดังกล่าวทาให้ทกุ คนตกตะลึงจนแทบจะอ้าปากค้าง โดยเฉพาะผูท้ ่รี ู ้
เพียงเล็กน้อยเกี่ยวกับการเล่นแร่แปรธาตุ แม้ว่าพวกเขาจะรูว้ ่า Zhuo Fan มี
พลัง แต่พวกเขาไม่เคยคาดหวังว่า Zhuo Fan จะมีพลังมากจนปรมาจารย์
นักเล่นแร่แปรธาตุอย่าง Liu Yizhen จะได้รบั การปฏิบตั ิเหมือนผูอ้ าวุโส
และการพยักหน้านีก้ ็มีความเฉพาะเจาะจงมากเช่นกัน
เทคนิคการเล่นแร่แปรธาตุโบราณสูญหายไปนานแล้วและหลายเทคนิคก็
กลายเป็ นตานาน แต่พวกเขาไม่เคยคาดหวังว่าจะได้เห็นปรมาจารย์นกั เล่นแร่แปร
ธาตุรุน่ เยาว์เช่นนีท้ ่นี ่ีโดยใช้เทคนิคลับโบราณ
ครูห่ นึ่ง ทุกคนในกลุม่ ผูช้ มเริ่มตื่นเต้น และดวงตาสีทองทัง้ สองของพวกเขามอง
ไปที่ Zhuo Fan ซึง่ อยู่ในขัน้ การเล่นแร่แปรธาตุครัง้ แรกและยังคงประพฤติตน
อย่างสงบ
แต่เขาไม่เคยจินตนาการมาก่อนว่าเขาเชี่ยวชาญศิลปะการเล่นแร่แปรธาตุลบั
โบราณ ซึง่ เป็ นทักษะที่สญ
ู หายไปนานแล้ว
หืม!
แวบ
ยังไงก็ตามตอนนีข้ อ้ เท็จจริงก็อยู่ตรงหน้าแล้วฉันไม่สามารถชนะการแข่งขันแดน
รอบสองได้อีกต่อไป คุณยังสามารถล้างแค้นเป็ นการแก้แค้นส่วนตัวต่อหน้าผูค้ น
จานวนมากได้หรือไม่?
ดูเหมือนว่าวันนีเ้ ธอจะต้องคุกเข่ายอมรับความผิดพลาดก่อนจะยอมแพ้
แม้แต่ราชายาพิษมือก็อดไม่ได้ท่จี ะปรบมืออย่างดุเดือดและพยักหน้าด้วยความ
เชื่อมั่น: "ปรมาจารย์ซ่งมีทกั ษะการเล่นแร่แปรธาตุท่ไี ม่มีใครเทียบได้จริงๆ ฉัน
ยอมรับว่าฉันแพ้การแข่งขันนา้ อมฤตรอบนี ้ และฉันก็เชื่อมั่น อย่างไรก็ตาม
ปรมาจารย์ซ่ง มีขอ้ เสียโดยกาเนิด ฉันจะชนะอย่างแน่นอนในรอบต่อไป”
เมื่อมาถึงจุดนี ้ เจตนาฆ่าที่เปลือยเปล่าฉายแวววาวในสายตาของราชายามือ
พิษ Zhuo Fan ยิม้ อย่างไม่กลัวเลย
เต๋าดันเนียงถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้และคิดหาทางแก้ไขเธอไม่อาจปล่อยให้
ชายหนุ่มที่ดีเช่นนีถ้ กู ทาลายลงเช่นนี ้
"เยี่ยมมาก เราชนะอีกรอบ"
ชูชิงเฉิงและอีกสามคนมองหน้ากันและพยักหน้าเล็กน้อย
บูม!
น่าเสียดายที่ช่วงเวลานีเ้ หมือนกับช่วงเวลานัน้
"เอาล่ะ... เอ่อฮะ?"
ทาไมฉันถึงโชคร้ายตลอด...
ติง๊ !
สิ่งที่พวกเขารอคอยคือโอกาสที่จะกลับมาอีกครัง้
แต่ Zhuo Fan ผูซ้ ง่ึ มองโลกในแง่ดีอย่างเป็ นเอกฉันท์ ยืนอยู่ท่นี ่นั อย่างว่าง
เปล่าไม่เคลื่อนไหว มีรอ่ งรอยของความเคร่งขรึมบนใบหน้าของเขาที่ไม่สามารถขับ
ไล่ออกไปได้
ใช่
แล้ว !"
แต่...
วัสดุยาระดับห้าเหล่านัน้ ในเปลวเพลิงของเขาเปรียบเสมือนวัวแก่ลากเกวียนที่
พัง มันใช้เวลานานในการกลั่นของเหลวยาหนึ่งหยด
: "เฒ่าหยาน คุณหมายถึงอะไร"
เมื่อเห็นว่าเซียวหยายังคงงุนงง ราชายาพิษในมือก็มีความสุขมากที่จะอธิบาย
ต่อไป: "โดยทั่วไปแล้วการเล่นแร่แปรธาตุจะแบ่งออกเป็ นไฟพลเรือนและไฟการ
ต่อสู้ นา้ อมฤตระดับต่า วัสดุยาจะปรับแต่งได้ง่ายกว่า โดยทั่วไปไฟที่น่มุ นวลและ
อ่อนโยนคือ วิธีการหลัก ไฟการต่อสูท้ ่รี ะเบิดได้สามารถทาลายวัสดุยาได้อย่าง
ง่ายดาย เผาไหม้ แต่เมื่อกลั่นยาคุณภาพสูง ไฟการต่อสูเ้ ป็ นแกนนา และไฟที่
อ่อนโยนไม่เพียงพอที่จะปรับแต่งพวกมันอีกต่อไป” "แต่เด็กคนนี ้
"อาจารย์ซ่ง เรารักคุณ!"
...
"ทุกคน ขอบคุณสาหรับการสนับสนุนของคุณ"
ปุ๊ !
อนิจจา เด็กน่าสงสาร!
ในชั่วพริบตา เม็ดยาในเปลวไฟในมือของราชายาพิษแห่งมือพิษก็เปล่งประกาย
แวววาวใส และพวกมันกาลังจะกลายเป็ นยาเม็ดในเวลาต่อ ๆ ไป ไม่มีใครหยุดเขา
ได้อีกต่อไป
เมื่อเห็นว่ายาอายุวฒ
ั นะในมือของเขากาลังจะเปลี่ยนเป็ นยาอายุวฒ ั นะระดับ 5
อย่างสมบูรณ์ในครัง้ เดียว ราชายาพิษในมือก็ยมิ ้ กว้างขึน้ เรื่อย ๆ เขามีความสุข
มากกว่าตอนที่เขาสกัดยาแก้โรคทุกชนิดระดับ 7 ได้สาเร็จเป็ นครัง้ แรก เวลา.
อาจาม!
ดี!
ฟ่ อ!
ความเจ็บปวดรวดร้าวอาจทาให้หวั ใจเขาหยุดเต้นและทาให้เขาร้องไห้ได้!
เรียก!
มาพร้อมกับแรงกดดันอันทรงพลังและล้นหลาม ราชายามือพิษโจมตี Zhuo
Fan Tianling Gai ด้วยฝ่ ามือ แต่จวั ฟานไม่กลัวเลยและยังคงยืนอยู่ท่นี ่นั
อย่างพึงพอใจ
โทรออก!
..
ราชายาพิษมือสั่นศีรษะด้วยความไม่เชื่อ กลั่นกรองวัสดุยาในมือของเขาและพูด
ด้วยรอยยิม้ ชั่วร้าย: "ถ้าไม่ก่อให้เกิดปั ญหา เจ้ามาที่น่ีจะมีประโยชน์อะไร? ด้วย
ความเร็วในการสกัดนา้ อมฤตของเจ้าเหมือนกับ เต่า เป็ นไปไม่ได้เลยที่จะมี
ความหวังว่าจะถูกคัดเลือก ใช่”
“ฉันเข้าใจแล้ว คุณก็แค่คิดว่าฉันมาที่น่ีเพื่อสร้างปั ญหาอีกครัง้ ” Zhuo Fan
ไม่สนใจและยังคงพูดอย่างใจเย็น
พวกเขาตกใจกลัวและเมื่อทุกคนได้ยินดังนัน้ ใจก็เต้นแรงอีกครัง้
คนส่วนใหญ่ในสนามไม่มีเวลาดูว่าเกิดอะไรขึน้ ก่อนที่เรื่องจะจบลง
ทุกคนเกาหัวด้วยความสับสน ทุกคนมองหน้ากันและจัวฟานบนสนาม สงสัยว่า
เขาเพิ่งทาอะไรไป
ราชายามือพิษจ้องไปที่หมัดของเขาอย่างใกล้ชิด เปลือกตาของเขาสั่นเล็กน้อย
และทันใดนัน้ เขาก็หวั เราะออกมาดัง ๆ: "ฮ่า ๆ ๆ ๆ ... ฉันคิดว่าคุณกาลังจะทาอะไร
แต่ผลลัพธ์ก็เหมือนเดิมไม่ คุณทาลายวัตถุดิบยาทัง้ หมดเหรอ?”
นักเล่นแร่แปรธาตุสิบอันดับแรกที่ใกล้ชิดกับจัวฟานเล็กน้อยอดไม่ได้ท่จี ะอุทาน:
"เป็ นไปได้อย่างไร"
บนเวทีหลัก ฟั งเสียงตะโกนที่ทาให้แผ่นดินไหวและเห็นการสนับสนุนอย่างบ้า
คลั่งของทุกคน Xie Tianyang อดไม่ได้ท่จี ะพูดด้วยความอิจฉา: "เด็กคนนีเ้ ป็ น
บุคคลจริงๆ ไม่ว่าเขาจะไปที่ไหนก็ตาม ในยามยากลาบาก เขาจะต้องกลายเป็ น
เจ้าเหนือหัว ของฝ่ ายเดียว!"
หลังจากได้ยินสิ่งนี ้ ทุกคนก็พยักหน้าด้วยความเข้าใจและทาท่าทางเงียบๆ
เรียก!
ราชายาพิษมือแอบโกรธ แต่เขายังคงนิ่งเงียบ
ถ้าไม่บอกว่าหารากโพธิ์ไม่ได้ เสียหน้าด้วยซา้ !
ราชายาพิษมือไม่รูว้ ่าทาไม
ราชายาพิษเปรียบเสมือนกระจกในใจของเขาเกี่ยวกับการสมรูร้ ว่ มคิดของ
Zhuo Fan และเขาไม่ตอ้ งการฟั งเรื่องไร้สาระของเขาอีกต่อไป อย่างไรก็ตาม
ฉันไม่สามารถควบคุมหูของฉันได้
เขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากมองไปที่เซียวหยาบนแท่นจัดแสดง และทา
รายงานเล็ก ๆ เหมือนเด็กบ่นว่า: "ตัดสินแล้ว เด็กคนนีข้ ดั ขวางไม่ให้ฉนั กลั่นปรุง
การเล่นแร่แปรธาตุ!" "อะไรนะ ท่านอาจารย์ซ่งขัดขวางไม่ให้คณ ุ กลั่นปรุงยาปรุงยา
เหรอ? ทาไม
เขาถึงขวางทาง?” เซียวยะตะลึงและถามอย่างสงสัย
“ตัดสินแล้ว ฉันขัดเกลาเสร็จแล้ว!”
อ่า จาม!
แต่เขาไม่ได้จามไปทางเขา แต่เอามือถูจมูกราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึน้
ใครบ้างที่สามารถทนต่อการรักษาความตึงเครียดในระดับสูงเช่นนีไ้ ด้เป็ น
เวลานานในขณะที่กลั่นนา้ อมฤต?
ในเรื่องนี ้ เขาต้องเขียนคาชื่นชม Zhuo Fan จริงๆ ในช่วงไม่ก่ีทศวรรษที่ผ่าน
มา Zhuo Fan คือบุคคลอันดับหนึ่งที่สามารถบังคับราชายาพิษหยานซ่งของ
เขาให้มาถึงระดับนีไ้ ด้
ทุกคนบนเวทีหลักต่างก็หวั เราะแล้ว
ท้ายที่สดุ หยานซ่งเป็ นราชาแห่งยาพิษที่ทาให้ทกุ คนในตระกูลที่เจ็ดเกรงกลัวเขา
แต่วนั นีเ้ ขาอยู่ในเงือ้ มมือของเด็กที่เพิ่งเริ่มต้น และเขาก็ประสบปั ญหาครัง้ แล้วครัง้
เล่า ซึง่ น่าพอใจจริงๆ
ถ้าเฒ่าคนนีแ้ พ้ คงได้รากโพธิ์คงยาก!
ราชาโอสถแห่งมือพิษสูดหายใจเข้าลึกๆ มองไปที่นา้ อมฤตในมือของเขาซึง่ เหลือ
อีกเพียงก้าวเดียวเท่านัน้ จึงจะเสร็จสมบูรณ์ และพยายามสงบสติอารมณ์
ฟ่ อ!
แม้ว่าพวกเขาจะไม่เคยเห็นเธอมาก่อน แต่พวกเขาคงไม่สามารถจินตนาการถึง
รูปลักษณ์ท่นี ่าสมเพชของคนที่กาลังจะร้องไห้โดยไม่มีนา้ ตา นี่ยงั คงเป็ นราชาแห่ง
ยาพิษที่น่ากลัว ชั่วร้าย หยิ่งและครอบงา หยานซ่ง หรือเปล่า?
"เชื่อใจเหรอ ไม่นะ!"
ไม่ใช่เพราะชายหนุ่มลึกลับคนนีน้ ่าเชื่อถือที่เขามอบความอยู่รอดของ
Huayulou ให้กบั เขา แต่นอกเหนือจากเขาแล้ว ไม่มีใครสามารถแบกรับภารกิจ
สาคัญนีไ้ ด้!
Xie Tianyang เอนตัวลงบนเก้าอีห้ ินมองไปที่ Zhuo Fan ด้านล่างและ
ดวงตาของเขาก็อ่อนลงมาก: "ตอนนีค้ ณ ุ ก็รูแ้ ล้วว่าทาไมเราทุกคนถึงเชื่อใจเพื่อนที่
ไม่น่าเชื่อถือที่สดุ คนนี ้ เพราะมีเพียงเขาเท่านัน้ ที่คคู่ วรกับเราที่สดุ ไว้วางใจ" "ไม่มี
อ่า จาม!
ดวงตาของเขาหรี่ลงเล็กน้อย และเจตนาฆ่าก็ฉายแววอยู่ในดวงตาของจัวฟาน
แต่คราวนีเ้ ขาทาผิดต่อชายชรา นับตัง้ แต่ราชายามือพิษล้มเหลวในการกลั่นยา
เป็ นครัง้ ที่สอง นอกเหนือจากความโกรธครัง้ แรก จิตใจของเขาก็วา่ งเปล่าเนื่องจาก
ความวิตกกังวล
"มีวิธี!"
ทันใดนัน้ ราชายามือพิษก็ตบหน้าผากและกรีดร้อง หลังจากนัน้ ทันที เขาก็หยิบ
เข็มเงินแปดเล่มออกมาแล้วแทงเข้าที่หน้าผากอย่างแรง
“เข็มเงินผนึกจุดฝังเข็ม?”
พัฟ!
พัฟ!
ทันที
แต่สิ่งที่พวกเขาไม่เคยคาดหวังก็คือสิ่งนีเ้ กิดจากการจูงใจโดยเจตนาของ
Huayulou หากนักเล่นแร่แปรธาตุไม่สามารถทาให้ดีท่สี ดุ เมื่อขัดเกลาการเล่น
แร่แปรธาตุ แสดงว่าเขาไม่มีคณ
ุ สมบัติท่จี ะเป็ นนักเล่นแร่แปรธาตุท่มี ีคณ
ุ สมบัติ
เหมาะสมอย่างแน่นอน
เว้นแต่คณ
ุ จะมีเงินทุนเพียงพอเช่นเดียวกับ Zhuo Fan ท้ายที่สดุ แล้ว
จรรยาบรรณและกฎเกณฑ์ทางวิชาชีพจะเปิ ดประตูหลังให้กบั ผูแ้ ข็งแกร่ง
"เดี๋ยวก่อน!"
ในเวลานี ้ ปรมาจารย์นกั เล่นแร่แปรธาตุท่เี พิ่งสกัดนา้ อมฤตเกือบจะในเวลา
เดียวกับราชายาพิษมือก็ตะโกน เขาจ้องมองราชายาพิษด้วยความกลัว แต่สดุ ท้าย
เขาก็ยงั คงรูส้ กึ ไม่สมดุลในใจอย่างมาก เขากัดฟั นและพูดอย่างไม่ม่นั ใจ: "ตัดสิน
แล้ว มีความแตกต่างเพียงเล็กน้อยระหว่างฉันกับมิสเตอร์หยาน แต่ สิ่งที่ฉนั ได้ขดั
เกลาคือวิญญาณระดับสูงระดับห้า” ยาเม็ด เขาเพิ่งผลิตยาเม็ดด้อยกว่าระดับห้า
พูดตามตรรกะ ผูเ้ ข้ารอบสุดท้ายคนที่สิบควรเป็ นฉัน!” "หุบปาก!
"
ทุกคนตกตะลึงอยู่ครูห่ นึ่ง
ทุกคนรูส้ ถานการณ์ก่อนหน้านีเ้ ป็ นอย่างดี ราชายาพิษ และปรมาจารย์ซ่งเป็ น
คูแ่ ข่งกันทัง้ ชีวิตและความตาย อาจารย์ซ่งยิ่งกระตือรือร้นที่จะไล่ชายชราออกไป
แต่ตอนนี ้ เหตุใดอาจารย์ซ่งจึงพูดแทนราชายามือพิษ?
เถาดันเนียงมองข้างสนามอย่างวิตกกังวล เธอสามารถบีบราชายาพิษออกไปได้
แต่ทาไมเด็กคนนีถ้ ึงลุกขึน้ มาอีกครัง้ ? ชู ชิงเฉิง ก็ไม่เข้าใจพฤติกรรมของเขาเช่นกัน
เธอจ้องไปที่แผ่นหลังที่แข็งแกร่งของเขาด้วยดวงตาที่สวยงามของเธอ และกระพริบ
ตาโดยไม่ตงั้ ใจ
ทุกคนก็ตกอยู่ในความเงียบ
เที่ยงตรงและไม่ธรรมดา!
เซียวตันตันตัวสั่นด้วยความตื่นเต้นแล้วยากที่จะไม่ช่ืนชมชายผูค้ รอบงาเช่นนี ้
แต่ความชั่วร้ายนีค้ ือบรรยากาศแห่งความชั่วร้ายและฮีโร่แห่งความชั่วร้าย!
ช้าๆ
สามีคนนีด้ ีเกินไปก็ไม่ดีหรอกเขาจ้องคนมากเกินไป
“ถึงปรมาจารย์นกั เล่นแร่แปรธาตุทกุ คนที่ได้เข้าสูร่ อบชิงชนะเลิศของราชานัก
ปรุงยา ขอแสดงความยินดีดว้ ย คุณจะมีโอกาสได้รบั รางวัลสุดท้ายของหอคอย
Huayu ของเรา ซึง่ เป็ นวัตถุทางจิตวิญญาณระดับเก้า รากที่มีเส้นใยโพธิ์!” เซียว
ย่ามองไปที่สิบ ผูค้ นที่อยู่ตรงหน้าเธอและพูดด้วยรอยยิม้ เล็กน้อย:
"ตอนนี ้ โปรดยืนในตาแหน่งที่สอดคล้องกันตามอันดับที่คณ
ุ ได้รบั ก่อนหน้านี"้
ตะลึง!
เปลี่ยนไป อดีต..."
แย่สดุ คือต้องกลับมาอีกรอบ!
อย่างไรก็ตาม เขาจะไม่ทามันเพื่อกาจัดราชายาพิษผ่านการนินทาของทุกคนที่
อยู่ตรงนัน้ เขาสามารถใช้คนเหล่านีไ้ ด้ แต่เขาจะไม่มีวนั พึ่งพาพวกเขา
นายน้อยคนที่สอง!"
Pu
Qingyun เขาพยักหน้าเล็กน้อย แต่ทนั ใดนัน้ ก็เลิกคิว้ แล้วพูดด้วยรอยยิม้ :
"แต่ผเู้ ฒ่าหลิน ถ้าคุณไม่พดู ถึงมัน ฉันเกือบลืมไปแล้ว คุณยังพูดแบบเดียวกันใน
รอบที่สาม และคุณใช้หวั ของคุณเพื่อรับประกันว่าผูเ้ ฒ่าหยาน เราต้องชนะ ผลลัพธ์
จะเป็ นอย่างไร?”
เสียงขอบดังขึน้
ทันใดนัน้ บางครอบครัวก็มีความสุขและบางครอบครัวก็เศร้า!
พี่ชาย คุณปล้นฮวายู่โหลวตอนกลางวันแสกๆ...
บทที่ 146 การปล้นทีไ่ ร้ยางอาย
มันหายไปแล้ว!"
เซียวยะจ้องมองเขาอย่างดุเดือดและพูดด้วยความโกรธเล็กน้อย: "อาจารย์หลิว
โปรดอย่าสร้างปั ญหาอีกต่อไป เป็ นไปได้ไหมว่าคุณสามารถกลั่นยาเหล่านีใ้ ห้เสร็จ
สิน้ ในสถานการณ์นี?้ " ร่างกายที่กาลังจะพุ่งไปข้างหน้าไม่
มิฉะนัน้ ก็ไม่สาคัญว่าคุณจะใช้เวลาเพิ่มอีกสักหน่อยหรือไม่
ใจ . ของวัสดุยา
เป็ นไปได้อย่างไรที่จะสกัดยาอายุวฒ
ั นะนับหมื่นได้ทนั ที? นี่มนั เป็ นการปล้น
ชัดๆ เหรอ?
อาจารย์คนนีฉ้ ลาดมากจนเขากล้าใช้ประโยชน์จากฮวายู่โหลวด้วยซา้
แต่ถึงอย่างนัน้ ฮวายู่โหลวก็ไม่มีสว่ นเกี่ยวข้องกับเขาตอนนีจ้ ริงๆ ใครบอกให้ฮวา
หยู่โหลวปล่อยให้พวกเขาเลือกวัตถุดิบยาได้อย่างอิสระ? ผูค้ นยืนยันว่าพวกเขา
ผลิตยาได้หมื่นเม็ด แล้วคุณจะทาอย่างไร?
อาจารย์เพลงนีไ้ ร้ยางอายมาก!
คุณเอารัดเอาเปรียบเรามากขนาดนีแ้ ต่คณ
ุ ยังเรียกเราว่าตระหนี่เหรอ? มีคนไร้
ยางอายในโลกนีไ้ หม?
เมื่อมองดูตารางแสดงผลในพริบตา Zhuo Fan ได้นาวัสดุยาที่ว่างเปล่าไป
80% ถึง 90% สิ่งที่เหลืออยู่เป็ นเพียงวัสดุยาขยะเกรดหนึ่งและสองเท่านัน้
Xiaoya โกรธมากจนเธอ เกือบจะร้องไห้
บูม!
"นี่... นี่คือ..."
แต่ถึงแม้เขาจะพูดอย่างถ่อมตัว แต่ก็มีแววตาพึงพอใจอยู่ลกึ ๆ
หน้าซื่อใจคด!
ไม่น่าแปลกใจเลยที่จ่ๆู เขาก็มีความเชื่อว่าจะชนะ
แม้แต่คนที่ไม่เข้าใจการเล่นแร่แปรธาตุก็จะเข้าใจกุญแจเมื่อเห็นเปลวไฟของ
ปรมาจารย์นกั เล่นแร่แปรธาตุเหล่านัน้ หรี่ลงครึง่ หนึ่งในทันที
เซียวยะหายใจเข้ายาวและมองดูหลิวอีเ้ จินด้วยดวงตาที่เต็มไปด้วยความชื่นชม
ปรากฎว่าอาจารย์หลิวคือม้ามืดตัวจริงในกิจกรรมไป่ ตนั นี ้
อย่างไรก็ตาม เรื่องนีก้ ็ซ่อนอยู่ลกึ พอสมควร
“นี่คือ... นี่คือ…”
กล่าว
ว่า เขาจ้องมอง Liu Yizhen อย่างดูถกู ซึง่ ตกตะลึงโดยสิน้ เชิงและเยาะเย้ย:
"ผูเ้ ฒ่า Liu คุณไม่คคู่ วรกับฉันในการประชุมนักเล่นแร่แปรธาตุในเมืองหลวงของ
จักรพรรดิ กับฉันที่น่ีคณ ุ ยังอยากเป็ นราชาแห่งนักเล่นแร่แปรธาตุอยู่ไหม ฮ่าฮ่าฮ่า
ไร้สาระ ไร้สาระ คุณคิดว่าคุณเป็ นคนเดียวในโลกที่มีเปลวไฟพิเศษอยู่ในมือหรือ
เปล่า?”
แก้มของ Liu Yizhen เปลี่ยนเป็ นสีแดง ส่วน Liu Yizhen ก็แอบโกรธ แต่
เขาพูดไม่ออก
แม้แต่ผิวสีเขียวของเถาดันเนียงก็มืดลงอย่างรวดเร็วและเธอก็ดนู ่ากลัวยิ่งขึน้ ไป
อีก
อย่างไรก็ตาม เขาไม่สนใจและยังคงแนะนาให้ทกุ คนรูจ้ กั อย่างหยิ่งผยอง: "การ
เล่นแร่แปรธาตุคือความสมดุลของหยินและหยาง แม้ว่าเปลวไฟของผูเ้ ฒ่าหลิวจะ
เป็ นไฟสัตว์รา้ ยของสัตว์วิญญาณระดับที่สี่ แต่เป็ นไฟที่อยู่ใจกลางโลก หนักเกินไป
และไม่เหมาะสาหรับการเล่นแร่แปรธาตุเลย . ในทางตรงกันข้าม ไฟสัตว์รา้ ยของ
สัตว์จิตวิญญาณระดับที่หา้ ของฉัน หยานหยูหยาน ซึง่ มีนา้ อยู่ในไฟ ไฟในนา้ นา้
และไฟ ฝาแฝดหยินและหยาง เป็ นเปลวไฟที่เหมาะสมที่สดุ สาหรับการเล่นแร่แปร
ธาตุ มีเพียงพวกเราใน Medicine King Palace เท่านัน้ ที่รูว้ ิธีคน้ หามัน
เปลวไฟเช่นนี ้ มีเพียง Medicine King Palace ของเราเท่านัน้ ที่สามารถ
ผลิต Alchemy King ได้…” วุย้
ที่สดุ แล้วคุณเคยถามฉันบ้างไหมว่าฉันจะเห็นด้วยกับสัตว์อสูรวิญญาณระดับ
หกในมือของฉัน ซึง่ เป็ นไฟสัตว์รา้ ยของ Cang Yue Yanying หรือไม่ "
อะไรนะ สัตว์วิญญาณระดับที่หก?”
ในกรณีนีไ้ ม่มีการเปรียบเทียบเลย
“ท่านอาจารย์…”
เสียงใหญ่!
มันเป็ นไฟวิญญาณแห่งสวรรค์และโลกหรือเปล่า?
ฟ่ อ!
ไฟของสัตว์อสูรวิญญาณระดับห้าหรือหกนัน้ หาที่เปรียบมิได้
ดูเหมือนว่าทุกคนจะหวาดกลัวกับพลังของมัน และใบหน้าในเปลวไฟสีซีดก็อด
ไม่ได้ท่จี ะหัวเราะอย่างตื่นเต้นมากขึน้ ไปอีก เสียงหัวเราะดังก้องในหูของทุกคนแต่
เต็มไปด้วยความเย่อหยิ่งและดูถกู ราวกับจักรพรรดิท่ไี ด้รบั ชัยชนะหัวเราะเยาะทุก
คนที่น่ี
เมื่อได้ยินเสียงหัวเราะอันชั่วร้ายของนกในหูของเธอ เถาดันเนียงก็ถอนหายใจ
อย่างช่วยไม่ได้และหลับตาลงลึก ๆ ถ้าเธอรูว้ ่าชายชราคนนีม้ ีสิ่งมีชีวิตทางจิต
วิญญาณเช่นนี ้ เธอจะแข่งขันกับเขาได้อย่างไรในอนาคต? คุณจะสูญเสียไม่ชา้ ก็
เร็วอยู่ดี
แต่เมื่อลองคิดดูแล้ว ดูเหมือนว่าเธอไม่เคยเอาชนะราชายาพิษองค์นีม้ าก่อน คน
ที่เอาชนะเขาสามครัง้ ติดต่อกันคือ...
ดังนัน้ เขาจึงกลัวว่าเปลวไฟของเขาจะส่งผลต่อเปลวไฟแท้จริงของจิตวิญญาณ
กระดูกของเขา
มีเปลวไฟเช่นนีใ้ นโลกหรือไม่?
“ฮึ่ม เด็กคนนีเ้ สแสร้งจริงๆ อวดอ้าง และไม่รา่ ง แต่ผชู้ ายคนนีแ้ กล้งทา มันฟั งดู
ไม่เหมือนของจริงเลย” Xie Tianyang อดไม่ได้ท่จี ะม้วนริมฝี ปากและเยาะเย้ย
วุย้ !
อย่างไรก็ตาม ก่อนที่เขาจะพูดจบ เปลวไฟสีเขียวก็ปรากฏขึน้ บนนิว้ ที่ยกขึน้ ของ
Zhuo Fan มันเหมือนกับแสงเทียนสลัวๆ สงบ และเป็ นธรรมชาติ ไม่มีพลังใดๆ
เลย
เปลวไฟแท้จริงของวิญญาณกระดูกซึง่ เคยแสดงพลังมาก่อนและหัวเราะเยาะ
อย่างชั่วร้าย ดูเหมือนจะพบกับสัตว์รา้ ยที่น่ากลัวที่สดุ ไม่วา่ ราชายาพิษจะควบคุม
มืออย่างไร ทันใดนัน้ มันก็รบี กลับเข้าสูร่ า่ งกายของเขา และดับลงใน ชั่วครูห่ นึ่ง
และจะไม่มีใครเห็นอีกเลยกล้าแสดงอาการบางอย่าง
คนอื่นให้เปลวไฟอันทรงพลังเช่นนีม้ า ทาไมฉันถึงไม่โชคดีนกั ?
“ตอนนีค้ ณ ุ ยังคิดที่จะสกัดยาอายุวฒ
ั นะอยู่หรือเปล่า?” Zhuo Fan ยิม้
อย่างชั่วร้ายและโบกมือให้เปลวไฟสีเขียวตรงหน้าเขา
วงกลมดวงตาของราชายาพิษทามือเปลี่ยนเป็ นสีแดงโดยไม่รูต้ วั เต็มไปด้วย
ความอิจฉาริษยาและความเกลียดชัง ตอนนีเ้ ขายังคงคิดถึงการกลั่นยาได้อย่างไร?
ในเวลานี ้ จิตใจของเขาเต็มไปด้วยความลึกลับเกี่ยวกับเปลวไฟนี ้
นี ้ ราชายาพิษแทบร้องไห้
Zhuo
พวกเขาถามตัวเองว่าไม่มีใครสามารถวางแผนได้สมบูรณ์แบบเหมือนที่เขาทา
เธอดูเหมือนเด็กสาวอายุสิบหกหรือสิบเจ็ดปี ใบหน้าแดงก่า
ราวกับจะบอกทุกคนนั่นคือคนของฉัน!
อย่างไรก็ตามถ้าคุณไม่ย่งุ กับเขาเขาจะมาหาคุณหรือเปล่า?
ทุกคนรอบตัวเขาตกใจเมื่อได้ยินสิ่งนี ้ พวกเขาต่างมองหน้ากันด้วยความไม่เชื่อ
นายน้อยคนที่สองคนนีม้ กั จะเกเรอยู่เสมอ ทาไม? ฉันเคยได้ยินเขา พูดอะไร
บางอย่างเพื่อรับทราบผูอ้ ่นื
วุย้ !
นั่นคือการเชื่อฟั งอย่างแท้จริง!
อาจกล่าวได้ว่าคนเหล่านีไ้ ม่ม่นั ใจ
แต่ Huangpu Qingyun เข้าใจว่า Zhuo Fan ในสาขาการเล่นแร่แปร
ธาตุกลายเป็ นบุคคลที่มีอานาจมากที่สดุ ที่น่ี และต่างจากเขาตรงที่อานาจแบบนีท้ า
ให้ทกุ คนเชื่อมั่น มากเสียจนคนอย่าง Poison Hand Medicine King
จะทาตามที่เขาพูด
อะไรนะ ยาอายุวฒ
ั นะระดับสูงระดับหกเหรอ?
วุย้ !
โห่ โห่!
พัฟ!
โทรออก!
อะไรนะ เกรดเจ็ดเหรอ?
เต๋าดันเนียงแอบสาปแช่งแต่กลับลังเล
ฮึ!
เมื่อเห็นสายตาที่ไม่อาจเข้าใจได้ในสายตาของคนสองคนนี ้ เถาดันเนียงก็
อยากจะเตะพวกเขาออกไปจริงๆ ถ้าพวกเขาทัง้ สองไม่ได้ต่อสูก้ นั อย่างดุเดือดและ
ทัง้ คูท่ างานอย่างหนักเพื่อสร้างยาอายุวฒ
ั นะ ฉันจะต้องทางานหนักเพื่อสร้างยา
อายุวฒ
ั นะเพียงเพื่อรักษาหน้าของฉันหรือไม่?
ดวงตาของเขาหรี่ลงโดยไม่รูต้ วั และมีท่าทางเคร่งขรึมที่หาได้ยากในดวงตาของ
ราชายาพิษมือ และดูเหมือนว่าจะมีเปลวไฟลุกไหม้อยู่ในรูม่านตาของเขาที่จอ้ ง
มองอย่างใกล้ชิดที่ Zhuo Fan
เรียก!
ด้วยเสียงหัวเราะที่ช่วั ร้าย เปลวไฟแท้จริงของวิญญาณกระดูกก็ปรากฏขึน้ ในมือ
ของเขาอีกครัง้ หลังจากนัน้ ทันที โดยไม่ตอ้ งรีบใส่สว่ นผสมของยา ราชายาพิษมือก็
พ่นเลือดออกมาอีกคาหนึ่งตัง้ แต่ตน้
หายากแค่ไหนที่จะมีคใู่ นชีวิต? เพื่อที่จะเอาชนะ Zhuo Fan คูต่ ่อสูท้ ่ยี ่งิ ใหญ่
ที่สดุ ในชีวิตของเขา เขาต้องออกไปให้หมด ถึงแม้จะต้องแลกด้วยชีวิตก็ตาม
ทันใดนัน้ ราชายาพิษก็พ่นเลือดออกมาเต็มปากอีกครัง้
เรียก!
เปลวไฟที่แผดเผาสะท้อนถึงผิวที่ซีดและไร้เลือดของราชายามือพิษ เดิมทีเขา
แข็งแกร่งมาก แต่ตอนนีเ้ ขาเหมือนชายชราที่อ่อนแอ เอนกายอยู่บนโต๊ะปรุงยา
ลาดับที่สิบ ราวกับว่าเขาจะล้มลงในวินาทีถดั ไป
หลังจากใช้พลังงานไปสามคาในวันนี ้ เขายังคงแสดงพลังงานออกมาโดยไม่มี
การสารองใด ๆ ซึง่ เห็นได้ชดั ว่าทาให้เขาเหนื่อยล้าเล็กน้อย เม็ดเหงื่อค่อยๆ ไหล
ออกมาจากหน้าผากของเขา ไม่เพียงแต่ผิวของเขา แต่มือของเขาก็ซีดและแก่อย่าง
รวดเร็วด้วย
แต่ดวงตาของเขายังคงส่องแสงสดใส จ้องมองอย่างใกล้ชิดไปที่เม็ดยาที่ค่อยๆ
ควบแน่นและก่อตัวเป็ นรูปร่างในเปลวไฟ
แม้ว่าจะอยู่ในตาแหน่งตรงข้ามกันแต่ก็รูจ้ กั ฮีโร่และเห็นคุณค่าของฮีโร่ถึงแม้จะ
เป็ นศัตรูแต่ก็ยงั มีสิ่งที่ตอ้ งเคารพ
เปลวไฟแท้จริงของวิญญาณกระดูกคูค่ วรกับการเป็ นไฟวิญญาณแห่งสวรรค์
และโลกและมันอยูใ่ นมือของปรมาจารย์ดา้ นการเล่นแร่แปรธาตุอย่างราชายาพิษ
แห่งมือพิษ อย่างไรก็ตาม ในเวลาเพียงชั่วครู ่ นา้ อมฤตได้ควบแน่นเป็ นรูปร่างของ
นา้ อมฤตแล้ว
พัฟ!
แม้ว่าไฟวิญญาณจากสวรรค์และโลกสามารถถ่ายทอดจิตวิญญาณให้กบั นา้
อมฤตและเพิ่มคุณภาพของนา้ อมฤตได้ แต่นกั เล่นแร่แปรธาตุทกุ คนไม่สามารถทา
ได้
แต่ตอนนีร้ าชายาพิษได้ทาสาเร็จแล้ว!
เนื่องจากแสงที่สกุ ใสของ Zhuo Fan ผูค้ นเกือบลืมเกี่ยวกับปรมาจารย์แห่ง
การเล่นแร่แปรธาตุท่แี ท้จริงใน Tianyu แต่ตอนนีเ้ ขาได้ใช้ความแข็งแกร่งของเขา
เพื่อพิสจู น์ว่าเขายังคงเป็ นนักเล่นแร่แปรธาตุท่แี ข็งแกร่งที่สดุ ในจักรวาล
เขายื่นมือออกและหยิบยาในมือ หนวดเคราและผมสีเขียวของราชายาพิษปลิว
ไปตามสายลม และเขาก็ค่อยๆ แสดงยาให้ Zhuo Fan ดวงตาของเขาแสดง
ความเย่อหยิ่งอีกครัง้
“นี่... นี่คือ…”
แน่นอนว่านี่คือการประกาศสงคราม
นี ้ ออกมาทุกคนตกใจ!
จริงๆ แล้วมียาอายุวฒ
ั นะระดับ 7 ที่เหนือกว่ายาอายุวฒ
ั นะระดับ 8 นี่เป็ นครัง้
แรกที่พวกเขาได้ยินคาพูดดังกล่าว แม้แต่นกั เล่นแร่แปรธาตุระดับต่าบางคนก็ยงั ตก
ตะลึงอยู่ครูห่ นึ่ง
แต่มีเพียงปรมาจารย์นกั เล่นแร่แปรธาตุระดับ 5 ขึน้ ไปเท่านัน้ ที่สามารถเข้าใจ
เหตุผลได้อย่างถ่องแท้
จากก้นบึง้ ของหัวใจ เขามองว่า Zhuo Fan เป็ นคูต่ ่อสูท้ ่ตี อ้ งกาจัดมากขึน้
เรื่อยๆ
แต่สิ่งที่แปลกก็คือในเวลานีพ้ วกเขาไม่ได้มีความคับข้องใจระหว่าง
Huayulou และ Yaowangdian มากนักในใจ แต่พวกเขากลับกังวลว่า
Zhuo Fan จะจัดการกับความท้าทายของ Poison Hand Yaowang
อย่างไร
และในขณะที่เขาเคลื่อนไหว ดวงตาและหัวใจของทุกคนก็เคลื่อนไหวเช่นกัน
ในขณะนี ้ Zhuo Fan กลายเป็ นจุดสนใจของผูช้ มแล้ว และทุกการเคลื่อนไหว
ของเขากังวลเกี่ยวกับความคิดของทุกคน
แทนที่จะรีบจุดไฟเพื่อสกัดยาอายุวฒ
ั นะ Zhuo Fan สะบัดนิว้ ของเขาก่อน
และหินวิญญาณหลายสิบก้อนก็บินไปรอบๆ เตาเล่นแร่แปรธาตุ จัดเรียงอย่างเป็ น
ระเบียบเป็ นรูปแบบที่แปลก
ทุกคนตกใจและไม่รูว้ ่าเกิดอะไรขึน้
ในขณะนี ้ พร้อมด้วยเสียงหัวเราะที่แปลกและเศร้าโศก เงาสีเทาก็มาจากทุกทิศ
ทุกทาง ลอยอยู่เหนือหัวของ Zhuo Fan
บูม!
เสียงดังที่ทาให้โลกสั่นสะเทือนก้องอยู่ในหูของทุกคนทาให้แก้วหูของผูค้ นเจ็บ
แสงไฟที่สอ่ งประกายทาให้ทกุ คนตาบอด
ฮะ...
คือร่างวิญญาณในภูเขาและแม่นา้ "
"ใช่ มีรา่ งวิญญาณอยู่รอบตัวเรา แต่ ไม่นานพอและเรายังไม่ได้เปิ ดภูมิปัญญา
ทางจิตวิญญาณของเราเลย โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ที่ซง่ึ ตระกูล Yuxia ทัง้ เจ็ดตัง้ อยู่
การเลือกสถานที่นนั้ มีความเฉพาะเจาะจงมากและพวกเขาก็เต็มไปด้วยพลังทาง
จิตวิญญาณ สถานที่ ในสถานที่ดงั กล่าวมีวิญญาณมากขึน้ เกิด แต่คนส่วนใหญ่
หามันไม่เจอ"
บูม!
อีกหนึ่งการปรับแต่งทันที
นักเล่นแร่แปรธาตุหลายคนรูส้ กึ ขมขื่นในใจเมื่อมองดูเทคนิคการเล่นแร่แปรธาตุ
แปลก ๆ ด้วยความอิจฉาและความริษยา
คาราม!
บูม!
เหมือนเมื่อก่อน หัวมังกรทัง้ เก้าชนกันและจมลงไปในทะเลเพลิงทันทีและหายไป
อย่างสมบูรณ์ แต่ช่ วั ขณะต่อมา มังกรตัวน้อยทัง้ เก้าก็โผล่ออกมาจากทะเลเพลิงอีก
ครัง้
“ฮ่าฮ่าฮ่า... ถึงเวลาจบแล้ว!”
นา้ ยาหยกโพธิ์!
นักเรียนไม่สามารถหยุดกระตุกได้ และปรมาจารย์นกั เล่นแร่แปรธาตุท่มี ีความรู ้
บางคนก็มองดู Zhuo Fan ด้วยความประหลาดใจและสงสัยในสายตาของพวก
เขา
ในขณะนี ้ ทุกคนดูเหมือนจะได้กลิ่นอย่างอื่น
คาราม!
สาหรับยาเหล่านัน้ ดูเหมือนว่าพวกมันไม่ได้กาจัดธรรมชาติของมังกรออกไป
อย่างสมบูรณ์ และพวกเขายังคงปล่อยมังกรคารามออกมาในขณะที่บินอยูใ่ น
อากาศ
ความมั่นใจ นั่นแหละความมั่นใจ
แต่ฉนั ไม่เคยคาดหวังว่า Zhuo Fan ซึง่ เป็ นสัตว์รา้ ยจะนิสยั ไม่ดีขนาดนี ้ ไม่
เพียงแต่มีความเหนือกว่าในแง่ของปริมาณเท่านัน้ แต่ยงั เหนือกว่าในด้านคุณภาพ
ด้วยซา้
ความแข็งแกร่งต้องต่างกันมากขนาดไหน...
แตะแตะแตะ!
มีคณ
ุ สมบัติท่จี ะประกาศให้ฉนั เป็ นราชาแห่งนักปรุงยาได้ยกเว้นตัวฉันเอง!"
ด้วยคาพูดที่แผ่วเบา Zhuo Fan ราวกับว่าเขาไม่เห็นเซียวหยา เขาเดินตรง
ผ่านเธอไปโดยไม่หรี่ตามอง
เอ่อฮะ!
ไม่มีเวลาตอบโต้ เขาเพียงเอียงศีรษะไปข้างหนึ่งโดยสัญชาตญาณ
โทรออก!
สายฟ้าฟาดผ่านแก้มของเขา และเลือดสีแดงสดเล็กน้อยก็ไหลลงมาอย่างช้าๆ
ทันใดนัน้ หน้าผากของ Huang Pu Qingyun ก็ถกู ปกคลุมไปด้วยเหงื่อเย็น
หลายชัน้ แล้ว
ถ้าเขาไม่ไวต่ออันตรายมากนัก ศีรษะของเขาคงถูกทะลุเข้าไปจนหมดในเวลานี ้
ชน!
สองคนนีด้ ไู ม่เหมือนคนคนเดียวกัน!
คุณบอกว่าคุณเป็ นเด็กใจร้ายมาปรากฏตัวเมื่อไรก็ไม่ดีคณ
ุ ต้องมาปรากฏตัวต่อ
หน้าสาธารณชนและทาให้พวกเราอับอาย! เป็ นเหตุผลที่ Huayulou ของเราไม่
เคยทาให้คณ
ุ ขุ่นเคือง แล้วทาไมคุณถึงอยากทาร้ายเราแบบนี?้
: “คุณดันดัน แล้วเด็กชายไม่ยอมให้เราเข้าร่วมเพราะเขากลัวว่าเราจะถูก
ประตูจกั รพรรดิตกเป็ นเป้าหมาย และส่งผลกระทบต่อแผนพัฒนาครอบครัวของ
เขา เมื่อพูดถึงเรื่องนี ้ นี่ก็มาจากการพิจารณาอย่างเห็นแก่ตวั ของเขาเช่นกัน
ไม่เช่นนัน้ คนเห็นแก่ตวั อย่างเขาจะใจดีและรับมือกับคนยากลาบากขนาดนีด้ ว้ ย
ตัวเองได้อย่างไร? ฉันยังจาได้ว่าในเมืองเฟิ งหลิน เขาปล่อยให้เราต่อสูค้ รัง้ ใหญ่กบั
Netherworld Valley แต่เขาใช้โอกาสนีฆ้ ่าผูเ้ ฒ่าสองคนและขอให้เราแบก
มันให้เขา ... " "คุณไม่ได้รบั อนุญาตให้พดู ดูหมิ่นฉัน สามี นั่นคือปั ญญา ฉัน
ครัง้
คาร่า!
แทนที่จะหายใจไม่ออก ไปลงนรกกับคนที่คณ
ุ ชอบอย่างยิ่งใหญ่ดีกว่า
เกิดเหตุ มองลงไป
คนหนึ่งฟาดไปที่หมัดเหล็กเพลิงของเขา และอีกคนหนึ่งก็เล็งไปที่ใบหน้าของเขา
โดยตรง
การต่อสูก้ บั คู่ต่อสูเ้ ช่นนี ้ แม้แต่เขา ผูอ้ าวุโสคนที่หา้ ก็ยงั รูส้ กึ ไม่สบายใจ ใครจะรู ้
ว่าจู่ๆ เด็กคนนีก้ ็จะมีกลยุทธ์ท่จี ะนาไปสูก่ ารตายแบบเดียวกันหรือไม่?
“หึ ถ้าคิดจะหนีจะไปไหนได้ละ่ ?”
รอ คนเดียวที่มีสมบัติวิเศษ?”
สมบัติวิเศษระดับห้า!"
หลงจิ่วและคนอื่น ๆ มองหน้ากันด้วยสายตาที่เคร่งขรึม
หันศีรษะของเขาและมองไปที่ซากปรักหักพังอีกครัง้ Huang Pu
Qingyun หัวเราะเบา ๆ : "ด้วยความแข็งแกร่งของผูอ้ าวุโสคนที่หา้ เด็กคนนัน้
อาจได้รบั บาดเจ็บสาหัสและไม่สามารถขยับได้แม้ว่าเขาจะไม่ตายก็ตาม ฉันสงสัย
ว่าผูอ้ าวุโสคนที่หา้ จะเห็นด้วยหรือไม่ ตามคาขอของฉัน ถ้าเด็กคนนัน้ ยังไม่ตาย
โปรดมอบอานาจของผูอ้ าวุโสคนที่หา้ เพื่อล้างแค้นผูอ้ าวุโสคนที่เจ็ดของ Guigu
และให้ฉนั ฆ่าเขาด้วยมือของฉันเอง!” เมื่อพูดถึงสิ่งนี ้ ดวงตาของ Huang Pu
Qingyun ก็เปล่งประกาย
ด้วย เจตนาฆ่าอันเปลือยเปล่า
"นายน้อยคนที่สอง ระวังด้วย!"
“พี่ชาย คุณซ่อนความลับมากมายไว้ในร่างกายที่คณ
ุ ไม่ได้บอกฉัน?” หลงจิ่
วอดไม่ได้ท่จี ะส่ายหัวและถอนหายใจ ทุกคนก็มองไปที่ Zhuo Fan ด้วยความ
ประหลาดใจอย่างลับๆ
“เจ้าหนู ไม่มีทางที่เจ้าจะหนีไปได้!”
ทันใดนัน้ ก็มีเสียงตะโกนดังขึน้ อีกครัง้ และ Huang Pu Qingyun ก็หยุด
อยู่ตรงหน้าเขา ณ จุดหนึ่ง
เพราะพวกเขารูว้ ่ามันสายเกินไปที่จะจากไปตอนนี ้
เมินเฉย เมินเฉย!
โทรออก!
เร็วมาก!
แล้ว
“อะไรนะ?”
เพียงแต่ความเร็วของการเคลื่อนไหวนีเ้ ร็วมากจนไม่สามารถมองเห็นความเร็ว
การเคลื่อนที่ของอาณาจักร Tianxuan ของเขาได้
มี คุณเคยได้ยินมาว่าหยดนา้ สามารถทะลุหินได้!”
เช่น ปรมาจารย์ภายนอกโลก
แต่เขาต้องอดทนแต่ก็ช่วยไม่ได้!
มือของเขาเจ็บจริงๆ...
“ฉันเชื่อสิ่งนีโ้ ดยธรรมชาติ!”
แต่เห็นได้ชดั ว่าพวกเขากาลังแอบหัวเราะอยู่ในใจ
หลังจากหายใจเข้าลึกๆ สักสองสามครัง้ Lin Zitian ก็สาปแช่ง: "ตด ใครเป็ น
คนแพร่ข่าวลือ ฉันจะฉีกเขาเป็ นชิน้ ๆ" "ข่าวลือเหรอ ผูเ้ ฒ่าหลินขีล้ ืมจริงๆ เขาแค่ใส่
กางเกงขึน้
และปฏิเสธที่จะยอมรับมัน ตอนนีค้ ณ
ุ มีตน้ ขาที่แข็งแรงแล้ว คุณลืมขาหยกอัน
หอมกรุน่ ในอดีตไปหรือเปล่า?” Zhuo Fan อดไม่ได้ท่จี ะเยาะเย้ย และในขณะ
ที่เขาพูด เขาก็มองไปที่ตาแหน่งของเวทีหลัก โดยตัง้ ใจหรือไม่ตงั้ ใจ
ดูเหมือนจะมีการเยาะเย้ยและดูถกู มากยิ่งขึน้
โทรออก!
ตัง้ แต่นนั้ มา ฉากก่อนหน้านีก้ ็เกิดขึน้ อีกครัง้ Zhuo Fan ถูก Lin Zitian ไล่
ออกและหักเสาหินอีกครัง้
เมื่อ Zhuo Fan ลุกขึน้ จากซากปรักหักพัง Lin Zitian ไม่ให้โอกาสเขา
หายใจและรังแกเขาอีกครัง้ แขนของ Zhuo Fan แดงและบวมแล้ว แต่เขายังคง
กัดฟั นและแทงไปข้างหน้าด้วยปี กเมฆฟ้าร้องสองปี ก
ด้วยวิธีนี ้ Zhuo Fan ถูก Lin Zitian ผูโ้ กรธแค้นไล่ออกครัง้ แล้วครัง้ เล่า
ทาให้เสาหินหัก แม้ว่า Lin Zitian จะไม่ใช่ผฝู้ ึ กฝนร่างกายและสามารถสร้าง
ความเสียหายให้กบั Zhuo Fan ได้ในคราวเดียว แต่เขาไม่สามารถต้านทาน
การโจมตีบอ่ ยครัง้ จากเขาได้
ตอนนี ้ Zhuo Fan เป็ นแบบนี ้ เป็ นเศษเหล็กเพชรที่ถกู ทุบซา้ แล้วซา้ เล่า
อย่างไรก็ตาม แม้ว่าจมูกของเขาจะฟกชา้ และใบหน้าของเขาบวม แต่ความมุ่งมั่น
ในดวงตาของเขายังคงอยู่
ฮ่าๆๆ... ดูเหมือนว่าสิ่งหนึ่งจะดึงอีกสิ่งหนึ่งลงมาจริงๆ!
Huangpu Qingyun หัวเราะในใจและตะโกนบอก Lin Zitian: "ผู้
อาวุโส Lin ให้เขาหายใจเป็ นครัง้ สุดท้ายแล้วให้ฉนั มา"
ใช่แล้ว!"
ทันใดนัน้ ราชายาพิษก็สะดุง้ และพึมพา: "ไม่น่าแปลกใจที่ฉนั รูส้ กึ อย่างนัน้ เสมอ
มีบางอย่างผิดปกติ แค่นนั้ แหละ ความยิ่งใหญ่ของเด็กชายคนนัน้ ก็หายไปแล้ว”
ถูกตัอง!
ทาไม...มันมาวนเวียนอยู่ในหัวอีกแล้ว?
โอ้!
“ตามที่คณ
ุ ต้องการ อิอิอิ...”
Lin Zitian ผูอ้ าวุโสแห่ง Happy Forest ถูก Zhuo Fan สังหารด้วย
การเคลื่อนไหวเพียงครัง้ เดียว นี่ไม่ใช่สิ่งที่น่ากลัวที่สดุ สิ่งที่น่ากลัวที่สดุ คือการ
แสดงออกที่ผ่อนคลายของ Zhuo Fan ราวกับว่าการฆ่าชาย Tianxuan ที่
แข็งแกร่งก็ไม่ต่างจากการเหยียบย่ามด
ปี ศาจ!
ดังนัน้ เซียวตันตันจะต้องพยายามอย่างเต็มที่เพื่อให้แน่ใจว่าสถานะของ
Zhuo Fan อยู่ในใจของ Chu Qingcheng ไม่เช่นนัน้ แม้แต่ผลิตภัณฑ์ของ
แท้ก็จะหมดไป ไม่ตอ้ งพูดถึงโบนัส Zhuo Fan ของเธอเลย
เมื่อถึงเวลานัน้ มันก็สายเกินไปที่เธอจะร้องไห้!
เจ้าของบ้านดอกโบตั๋นและบ้านดอกไม้สีฟ้าเมื่อเห็นว่าชูชิงเฉิงตัดสินใจแล้ว ก็คร่า
ครวญและหยุดพยายามโน้มน้าวเธอ แต่พวกเขาทุกคนรูด้ ีวา่ คนอย่าง Zhuo
Fan อาจไม่เคยมีความสงบสุขในชีวิตเลย
แล้ว
ความแปลกแยก ความแปลกแยกอีกแล้ว!
ทัง้ สองมองตากันด้วยความมุ่งมั่นก้าวย่างอย่างดุเดือดผ่านเข้าไปในรูใหญ่และ
ไล่ออกไปในทันที ราชายาพิษครุน่ คิดอยู่พกั หนึ่งแล้วจึงนาหยานฟู่ ออกไป
ในทันใดนัน้ เหลือเพียงหลงจิ่วและคนอื่นๆ อยู่บนเวทีหลัก
พวกเขาก็กา้ วไปข้างหน้าและบินไปที่ทางเข้าถา้
ประหลาด
เป็ นความจริงที่ว่า เช่นเดียวกับอาจารย์ประเภทนัน้ ก็มีศิษย์ประเภทนัน้ ด้วย เด็ก
คนนีช้ า้ พอ ๆ กับนายของเขาจริงๆ เห็นไหมว่าตอนนีเ้ รายืนอยู่ขา้ ง ๆ เราแค่ไม่
อยากเข้าไปเกี่ยวข้องกับเรื่องนี ้
คุณยังคงขอทานที่น่ีคณ
ุ ไร้ยางอายจริงๆ!
ในกรณีนีใ้ ห้ยา้ ย
ถ้าใช้อารมณ์ไม่ได้ผลก็ควรเรียนรูท้ ่จี ะใช้เหตุผล
โอ้ มันน่าสับสนจริงๆ
บูม!
ทันใดนัน้ ขณะที่เธอกาลังคิดอยู่ จู่ๆก็มีเสียงดังออกมา
มีการเคลื่อนไหวที่แปลกประหลาดเช่นนีใ้ นโลกที่แม้แต่ปรมาจารย์
Tianxuan ก็ไม่สามารถทาอะไรได้ ไม่น่าแปลกใจเลยที่ผชู้ ายคนนีถ้ กู เรียกว่า
ปี ศาจ ฉันเกรงว่ามีเพียงปี ศาจเท่านัน้ ที่สามารถมีรูปร่างที่ช่วั ร้ายเช่นนีไ้ ด้
โทรออก!
ทันใดนัน้ Zhuo Fan ก็กา้ วเข้าสูค่ วามว่างเปล่าเป็ นครัง้ สุดท้าย และผละตัว
ออกจากการล้อมและการปิ ดล้อมของชายทัง้ สองทันที และเดินตรงขึน้ ไปบน
ท้องฟ้า อย่างไรก็ตาม Huang Pu และ Qingyun หมดลมหายใจแล้วและ
ไม่สามารถตามทันได้อีกต่อไป
โดยทั่วไปแล้วสัตว์วิญญาณจะใช้รา่ งกายอันทรงพลังของพวกมันเพื่อการล่า
สัตว์ ยิ่งระดับสูง ร่างกายของพวกมันก็จะยิ่งมีพลังมากขึน้ เท่านัน้ แต่มนั เป็ นสาย
พันธุต์ ่างดาว ในแง่ของความแข็งแกร่ง มันไม่ได้ทรงพลังเท่ากับร่างกายของสัตว์
วิญญาณระดับแรกด้วยซา้ และไม่มีกรงเล็บที่แหลมคม
ไม่สาคัญว่าร่างกายของคุณจะแข็งแกร่งแค่ไหนหรือคุณมีพรสวรรค์และทักษะ
อะไรบ้าง ตราบใดที่พลังวิญญาณของคุณไม่สามารถต้านทานการโจมตีดว้ ยเสียง
นีไ้ ด้ พวกคุณทุกคนก็จะตายจากปากที่เปื ้อนเลือดของสิ่งเล็กๆ นี ้
การเป็ นศัตรูของราชวงศ์ท่ีเจ็ดหมายความว่าจะต้องตายโดยไม่มีสถานที่ฝังศพ
แต่ในฐานะปรมาจารย์ผยู้ ่งิ ใหญ่ในโลกแห่งการเล่นแร่แปรธาตุ มันน่าเสียดายอย่าง
ยิ่งที่ตอ้ งตายแบบนี ้
. ไป.
ค้างคาวเลือดที่ส่นั สะเทือนท้องฟ้าทัง้ สิบตัวกระพือปี กสองครัง้ และอ้าปาก
เล็กน้อย แต่เขารูส้ กึ ว่าพืน้ ที่รอบตัวเขาผันผวน และด้วยเสียงกระหึ่ม คลื่นเสียงที่ดู
เหมือนสสารพุ่งเข้าหา Zhuo Fan ทันที
บัซ!
อันนีแ้ ข็งแกร่งกว่าเดิมหลายสิบเท่า
มีการสั่นสะเทือนหลายสิบครัง้ และ Zhuo Fan กาลังจะพุ่งออกมาจากท้องฟ้า
เมฆ แต่มีเสียงดังปั ง หัวของเขาระเบิด จากนัน้ เขาก็ลม้ ลงกับพืน้ เหมือนก้อนหิน
จากนัน้ ก็ทบุ ก้อนหินขนาดใหญ่ดว้ ย หลากหลาย รู
เมื่อเขาปี นออกจากหลุมด้วยความยากลาบากและเงยหน้าขึน้ มอง รูม่านตาของ
เขาก็หดตัวลงและเขาก็อดไม่ได้ท่จี ะหายใจ
หน้า .
“ให้ตายเถอะ!”
บัซ!
อา!
เรียก!
ราชาโอสถมือพิษกลอกตาอย่างช่วยไม่ได้และส่ายหัว คุณถามฉันว่าฉันควรถาม
ใคร?
: "นายน้อยคนที่สอง โปรดระวังสิ่งที่คณ
ุ พูดด้วย! ฉัน เหยาวังเตีย้ น คอย
ช่วยเหลือนิกายจักรพรรดิของคุณมาโดยตลอด ฉันจะมีความคิดที่สองได้อย่างไร
แม้แต่รากที่มีเส้นใยโพธิเหล่านัน้ ก็ยงั ได้รบั สาหรับจักรพรรดิของคุณ นิกาย" "หึ บาง
ที
เมื่อได้ยินสิ่งนีท้ กุ คนก็พยักหน้า
แต่มนั กลับทาให้พวกเขาตกตะลึง!
ชน!
แม้ว่าเขาจะไม่ตาย แต่เขาก็ไม่สามารถที่จะต้านทานได้
ดู ความมุ่งมั่นฉายแววอยู่ในดวงตาของเขา
อย่างไรก็ตาม ก่อนที่พวกเขาจะดาเนินการได้ มีเสียงดังปั ง และ Zhuo Fan
ก็กระโดดออกจากซากปรักหักพังอีกครัง้ เปลวไฟสีนา้ เงินบนศีรษะของเขาหายไป
แล้ว แต่ในม่านตาของเขา แสงสีเขียวก็วาบวาบออกไปราวกับว่าเปลวไฟกาลังเต้น
มอง
ปราบปรามวิญญาณ!
สิ่งนีท้ าให้พวกเขาตกใจ
มันเป็ นไปตามคาด!
ชน!
“เด็กคนนี…
้ นิสยั เสียไปแล้วเหรอ? นั่นคือพลังเวทย์มนตร์ของเสินเฉาผูท้ รงพลัง
เขาอยู่ในอาณาจักรแห่งการสร้างกระดูก…” หลงจิ่วเบะปาก แต่สดุ ท้ายเขาก็ไม่
สามารถดาเนินการต่อไปได้ เขาเต็มไปด้วยความขมขื่นเท่านัน้
เมื่อเห็นสิ่งนีท้ กุ คนก็ถอนหายใจและพยักหน้า
แม้ว่า Zhuo Fan จะเป็ นเพียงผูฝ้ ึ กฝน Bone Forging Realm แต่มี
อาณาจักรแห่งจิตวิญญาณของผูท้ ่แี ข็งแกร่งใน Divine Illumination
Realm พวกเขายังคงรูส้ กึ เหมือนกาลังกัดเม่นและไม่สามารถกินได้
แค่ผกู มือและเท้าแล้วปล่อยให้คณ
ุ ต่อสู้
ทันทีท่เี ขาพูดแบบนี ้ ทุกคนรอบตัวเขาก็มองดูถกู เหยียดหยาม แม้ว่าการกลั่น
แกล้งจะไม่ใช่เรื่องแปลกในตระกูลที่เจ็ด แต่พวกเขาก็ไม่เคยถูกรังแกอย่างไร้
ยางอายขนาดนี ้
ฟ่ อ!
แต่ตอนนีค้ ณ
ุ เป็ นเพียงผูป้ ลูกฝังในอาณาจักรตีกระดูก แม้ว่าร่างกายของคุณจะ
แข็งแกร่งกว่าคนทั่วไป แต่คณ ุ ก็ยงั อยู่ในอาณาจักรตีกระดูก ตรงหน้าคุณคือ
ปรมาจารย์ Tianxuan สองคนที่ไร้ยางอาย พวกเขาจะไม่แสดงความเมตตา
เพียงเพราะระดับพลังยุทธ์ของคุณค่อนข้างต่า
หากคุณยังคงทาเช่นนี ้ คุณกาลังขุดหลุมศพของคุณเองจริงๆ!
Huangpu Qingyun และผูอ้ าวุโสคนที่หา้ ก็ประหลาดใจเช่นกัน แต่เมื่อ
พวกเขามองไปที่ Zhuo Fan พวกเขาก็ประหลาดใจและสับสนเช่นกัน
พัฟ!
“ยาจิตวิญญาณระดับห้า ยาเม็ดหยวนระเบิด!”
โดยไม่รู ้
ตัว สีหน้าของเขายิ่งเคร่งขรึมมากขึน้
ใจ เขาโยนยาห้าเม็ดเข้าปาก
ทันใดนัน้ ลมและเมฆก็เปลี่ยนสีและฟ้าร้องก็ระเบิด
ในสายตาที่น่าสยดสยองของผูค้ น ร่างกายของ Zhuo Fan ไม่มีการ
เคลื่อนไหว และพืน้ ที่ดเู หมือนจะเริ่มบิดเบีย้ ว พลังงานที่อดุ มสมบูรณ์จนดูเหมือน
เป็ นสสารจริง ไม่สามารถหยุดพุ่งออกมาจากร่างกายของเขาได้
ปี กเมฆสายฟ้าที่อยู่ขา้ งหลังเขาดูเหมือนจะเปลี่ยนแปลงตลอดเวลาภายใต้ฟ้า
ร้องที่พร่างพราย โดยเพิ่มขึน้ เป็ นสองเท่าของขนาดก่อนหน้านีด้ ว้ ยความเร็วที่
มองเห็นได้ดว้ ยตาเปล่า
ชน!
"นั่นคือ..."
ร่างกายของเด็กชายคนนีแ้ ข็งแกร่งแค่ไหน?
“สัตว์ประหลาด!”
เมื่อไร!
เสียงโลหะปะทะกันดังขึน้ และคลื่นแห่งความผันผวนอันน่าสะพรึงกลัวก็ออกมา
อีก ผูค้ นรีบต่อต้าน และผูค้ นหลายสิบคนถูกกระแทกเนื่องจากขาดกาลัง
ร่างกายของเขาทาจากทรายดูดเพชร และมีความแข็งแกร่งเทียบเท่ากับอาวุธ
เวทย์มนตร์ระดับห้า ก่อนหน้านีเ้ ขาไม่สามารถเอาชนะชายสองคนนีไ้ ด้ เพียงเพราะ
พลังงานในร่างกายของเขาอยู่ห่างกันมากเกินไป และเขาไม่สามารถใช้พลังของ
ร่างกายนีไ้ ด้เลย
การระเบิดที่รุนแรงและการปะทะกันของโลหะอย่างรุนแรงยังคงดังก้องอยู่ในหู
ของทุกคน แต่ผคู้ นกลับจ้องมองไปข้างหน้าอย่างว่างเปล่าด้วยความตกตะลึง
เสียงระเบิดรุนแรงยังคงดังต่อไป
และการโจมตีของพวกเขาก็ไม่สามารถโจมตีเขาได้แม้แต่นอ้ ย
เรียก!
ทันใดนัน้ เปลวไฟสีเขียวบนหัวของ Zhuo Fan ก็กระพริบ จากนัน้ เปลวไฟที่
ลุกโชนก็เริ่มค่อยๆ กระจายไป คิว้ ของ Zhuo Fan ขยับราวกับว่าเขาตระหนักถึง
บางสิ่งบางอย่าง และร่องรอยของความเคร่งขรึมก็คอ่ ยๆปรากฏขึน้ บนใบหน้าของ
เขา
ดูเหมือนว่า... ใกล้จะหมดเวลาแล้ว!
ชน!
หมัดตรงธรรมดากระทบช่องท้องส่วนล่างของเขา Huang Pu Qingyun
รูส้ กึ ถึงพลังอันท่วมท้นที่พ่งุ เข้ามาหาเขาและถูกกระแทกออกไปด้วยเสียงหวือ
ชน!
แต่ไม่นานทุกคนก็ตระหนักได้ว่าคนนีค้ ือใคร?
ปี ศาจ Zhuo Fan ผูม้ ีช่ือเสียงไปทั่วโลกยังสังหาร Ghost Seven ซึง่ เป็ น
คลังความคิดของ Netherworld Valley เขาได้รุกราน Netherworld
Valley แล้ว มีอะไรอีกที่เขาไม่กล้าทาอะไรอีก?
"ใช่แล้ว ฉันเอง!"
ราชายาพิษมือเชียงสนับสนุนร่างกายที่อ่อนแออยู่แล้วของเขาและเล่นชุด
Medicine King Palace ที่สมบูรณ์แบบที่สดุ .
ศิลปะการต่อสูร้ ะดับ Xuan ที่สมบูรณ์แบบที่สดุ ในวัง รอยยิม้ ที่ดอื ้ รัน้ ปรากฏขึน้ ที่
มุมปากของเขา "ท่านอาจารย์ Zhuo ฉันรูว้ ่าทักษะการเล่นแร่แปรธาตุของคุณ
ดีกว่าของฉันหลายพันเท่า แต่ไม่มีทางที่คณ
ุ จะทาลายได้อย่างแน่นอน ผ่านเมฆ
หลากสีสนั ของฉันในทันที พิษของ Luo Zhang"
ใจ
บูม!
มันมีพิษหรือไม่”
ฉันเกรงว่าความประหลาดใจและความตกใจนับไม่ถว้ นที่เขาประสบในวันนีไ้ ม่
ใหญ่เท่ากับการโจมตีท่เี ขาได้รบั ในครัง้ นี ้
ด้วยรอยยิม้ เล็กน้อยที่มมุ ปาก ดวงตาของ Zhuo Fan ฉายแววเย็นชาและ
เขามองเขาอย่างดูถกู : "ผูเ้ ฒ่า คุณรูไ้ หมว่าฉันหมายถึงอะไรจากสิ่งที่ฉนั เพิ่งพูดไป
ฉันจะไม่พดู มัน อย่าคิด ฉันเป็ นเพียงนังสารเลวไร้ประโยชน์พวกนัน้ ฉันบอกได้แค่
ว่า อย่ามองว่าฉันเป็ นกลุม่ คนอ่อนแอ พิษของคุณมีไว้เพื่อทรมานคนอ่อนแอ
เหล่านัน้ เท่านัน้ มันไม่มีประโยชน์อะไรกับฉันเลย” มือพิษ ราชายาสูดหายใจเสียง
ดัง
เขาหายใจแรง ไม่แน่ใจว่าตกใจหรือโกรธ
แต่หวั หน้าอาคารชิงฮวาและคนอื่น ๆ โกรธมากแล้วและกาหมัดแน่น ดวงตาของ
พวกเขาลุกโชน: "เด็กคนนี ้ คุณคิดว่าใครอ่อนแอ" " ใจเย็น ๆ ใจเย็น ๆ เขาแค่แสร้ง
ทาเป็ นเย็นชาสักพักแล้ว
และ อีกสักพักทุกอย่างจะเรียบร้อยดี” Xie Tianyang โบกมืออย่างรวดเร็ว
เขาหัวเราะเบา ๆ แล้วพูดว่า "นอกจากนี ้ เขายังทาสิ่งนีเ้ พื่อตีตวั ออกห่างจากคุณ ซึง่
เป็ นผลดีตอ่ คุณ อย่างน้อยกลุม่ จักรพรรดิก็จะไม่ทาให้ ปั ญหาสาหรับคุณ” “ใช่
สามีของฉัน แม้ว่าเขาจะมีปากมีพิษ แต่เขาต้องทา
เพื่อพวกเราที่ดี นอกจากนี ้ เมื่อเปรียบเทียบกับสามีของฉันแล้ว เรายังแข็งแกร่ง
ไม่พอ!” เซียวดันตันมองดูจวั ฟานด้วย ใบหน้าของเขาดูหลงใหล ยิ่งเขามองเขามาก
เท่าไร เขาก็ย่งิ ชอบเขามากขึน้ เท่านัน้ และยิ่งเขามองเขามากเท่าไร เขาก็ย่งิ มี
อานาจครอบงามากขึน้ เท่านัน้
เจ้าของมูดนั บีบเธอแรงๆ และกัดฟั นด้วยความเกลียดชัง: "สาวน้อยเวรนี่ ตอนนี ้
เธอเริ่มที่จะหันศอกออกไปด้านนอกแล้ว ฉันโกรธจริงๆ..."
บทที่ 167 สถานะทีอ่ ยู่ยงคงกระพัน
ด้วยเหงื่อเย็นที่ไหลออกมาบนศีรษะ ราชายาพิษมือจึงจ้องไปที่โจวฟานที่อยู่
ตรงหน้า หัวใจเขาสั่นเทา แม้ว่าเขาจะรูถ้ ึงจุดอ่อนร้ายแรงของคูต่ ่อสูแ้ ล้ว และ
สามารถเปลี่ยนความพ่ายแพ้เป็ นชัยชนะได้ตราบใดที่เขาเลื่อนเวลาออกไป
เพียงพอ เขายังคงรูส้ กึ ถึงความไร้พลังอย่างลึกซึง้
Qingyun ต่อย
Zhuo Fan รูเ้ รื่องนีด้ ีท่สี ดุ ดังนัน้ เขาจึงเป็ นคนที่กงั วลใจมากที่สดุ เช่นกัน
หมัดของเขากระชับขึน้ อย่างกะทันหัน ร่างกายของ Zhuo Fan เต็มไปด้วย
แรงผลักดัน ปี กเมฆฝนฟ้าคะนองที่อยู่ขา้ งหลังเขาระเบิดด้วยสายฟ้า และดวงตา
เย็นชาคูห่ นึ่งจ้องมองตรงไปที่อีกสามคน: "ตอนนีเ้ ราทุกคนรูแ้ ล้วว่าฉันไม่มี
เสียเวลามากขึน้ แค่ขยับเพียงครัง้ เดียวก็ชนะหรือแพ้”
คาราม!
ฟ่ อ!
เขาคารามและกลืนลงไป
“นายน้อยคนที่สอง!”
อุ๊ย ใกล้จะหมดเวลาแล้ว
ไม่ ประเมินความสามารถของคุณสูงไป!”
คุณสมบัติ!"
ชน!
คาราม!
“ฮึ่ม ไม่มีใครสามารถปลิดชีวิตของฉันได้!”
แรงมาก แรงมาก!
แม้แต่ดวงตาของหลงจิ่วก็ยงั โปนด้วยความตกใจอยู่แล้ว
คาราม!
ปี ศาจกษัตริย!์
ตกตะลึง
พัฟ พัฟ!
หยวนตันที่ระเบิดนีเ้ ป็ นเพียงข้อควรระวังที่เขาเตรียมไว้
แต่เขาไม่เคยคาดหวังว่าเขาจะต้องเผชิญกับผลลัพธ์ท่เี ลวร้ายที่สดุ โดยถูกราย
ล้อมไปด้วยพวกมันและไม่สามารถหลุดออกมาได้ ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากหันไป
ใช้เคล็ดลับสุดท้ายแบบหนึ่งต่อสี่
แตะแตะแตะ!
คาร่า คาร่า...
บูม!
"ไม่ตอ้ งกังวล!"
ตงเทียนป้าอดไม่ได้ท่จี ะตะโกน เมื่อจ้องมองเข้าไปในดวงตาของจัวฟานอย่าง
ใกล้ชิด ดาบในมือของเขาสั่นเล็กน้อย: " Devil Zhuo Fan ฉันชื่นชมชื่อของ
คุณมานานแล้ว และคุณก็ฉลาดพอ ๆ กับข่าวลือ คุณหลอกลวงพวกเราอย่าง
หนัก!” ดวงตาหรี่ลงเล็กน้อย Zhuo Fan เยาะเย้ย: "ใช่ ฉัน
. , ตาแดง.
“ถูกต้อง!”
“ทาไม?”
ฉันขอถามคุณว่าฉันจะปล่อยเขาไปได้อย่างไรสัตว์ประหลาดที่มีความแข็งแกร่ง
ในการท้าทายตระกูล Yuxia ที่เจ็ด
แต่ตอนนีเ้ ขาขยับตัวไม่ได้แล้วจึงต้องใช้ทารกโลหิตลอบโจมตี
อัตราความสาเร็จของการลอบโจมตีเด็กทารกลดลงอย่างมาก เขานาเลือดทารก
กลับเข้าไปในร่างกายของเขาเพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้ผอู้ ่นื ค้นพบและหาโอกาสในการ
ลอบโจมตี
ขึน้ สนิม!
ดีใจ
เซียวตันตันหยิบมันมาวางไว้ขา้ งหน้าจัวฟานและตรวจสอบอย่างระมัดระวัง
หลังจากพิสจู น์ได้ว่าไม่มีปัญหาเขาก็มอบให้เขา
แชะ!
“นี่... ความก้าวหน้าอีกครัง้ !”
"อะไรนะ?"
คือ กังวลและคิดในใจไม่สบายใจเล็กน้อย
Zhuo Fan ขมวดคิว้ และมองเธออย่างแปลก ๆ: "ฉันเกี่ยวอะไรกับคุณ? ทา
สิ่งที่คณ
ุ ต้องทา"
เธอไม่มีนยั สาคัญในใจของเขาจริงๆหรือ?
ดูเหมือนจะสัมผัสได้ถึงความคิดของน้องสาวของเขา ตงเทียนป้าตบไหล่ของเธอ
อย่างช่วยไม่ได้และถอนหายใจ: "หว่านเอ๋อ เด็กคนนัน้ ถูกกาหนดให้เป็ นผูช้ ายที่มี
การเปลี่ยนแปลงครัง้ ใหญ่ เขาไม่เหมือนพวกเรา" ตงเสี่ยวหว่าน พยักหน้าเล็กน้อย
ด้วยความเข้าใจในใจ
ฉันหวังเช่นนัน้ !
“เขากลับมาแล้ว!” ชูชิงเฉิงกรีดร้องและรีบวิ่งไปข้างหน้าด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วย
ความสุข คนที่เหลือมองหน้ากันและตามหลังชุดสูท
ชิงเฉิงหยิบแหวนด้วยความงุนงงและหยิบสิ่งที่อยู่
ว่าเขาไม่รูจ้ กั เธอในฐานะภรรยาของเขา
ดูเหมือนว่าเขาจะยังไม่อยากจะเชื่อเลย
สิบเจ็ด... มีสิบแปดไม่ใช่เหรอ?
ไป
นี่มนั อะไรกัน...
ทุกคนตกใจอีกครัง้ และมองดูขวดยาด้วยสีหน้ามีความหวัง
โทร!
“จูโอ...จูโอ...จูโอฟาน!”
บูม!
"
“ฮิฮิฮิ...ในที่สดุ ก็มีประโยชน์!”
ท่าทางนัน้ เหมือนกับกระต่ายขาวตัวน้อยที่พบกับเสือตัวใหญ่โดยไม่ได้ตงั้ ใจ
“ฉัน... ฉันไม่ใช่คณ
ุ ฆ่าเหรอ? เป็ นไปได้ยงั ไง…” หลังจากจ้องมอง Zhuo
Fan อย่างใกล้ชิดเป็ นเวลานาน ราชายาพิษมือดูเหมือนจะจาสิ่งที่เกิดขึน้ เมื่อสี่วนั
ก่อนได้ แต่สาหรับเขาแล้วดูเหมือนว่า เหมือนเพิ่งเกิดขึน้ เมื่อไม่นานมานี ้
Zhuo Fan อดไม่ได้ท่จี ะหัวเราะเบา ๆ แล้วพูดเบา ๆ : "ฉัน Zhuo Fan
ถูกวัดจากการกระทาของฉันมาโดยตลอด ไม่มีใครที่ฉนั อยากฆ่ายังมีชีวิตอยู่ ไม่มี
ใครที่ฉนั ไม่อยากฆ่านัน้ ตายไปแล้ว เสียงนัน้ คลื่นที่ซดั เจ้าในขณะนัน้ ข้าได้อยู่แล้ว
ถ้ามันอ่อนลง มันจะแยกวิญญาณและกายของเจ้าออกไปชั่วคราวเท่านัน้ ทาให้เจ้า
ปรากฏเป็ นภาพเคลื่อนไหวที่ถกู ระงับ ตราบใดที่ขา้ ป้อนยาฟื ้ นคืนชีพเจ้า และขู่เจ้า
ด้วยเสียงเดียวกัน โบกมือ คุณจะตื่น” ดวงตาของเขาไม่สามารถหยุดกลอกได้
เขาไม่เข้าใจจริงๆ ว่าจัวฟานทาอะไรกับเขา?
จู่ฝานอดไม่ได้ท่ีจะยิม้ อย่างโง่เขลาจึงหยิบหนอนแดงออกมาแล้วแสดงให้เขา
เห็น: "คุณหยาน ฉันบอกความจริงกับคุณ ก่อนที่คณ ุ จะตื่น ฉันกลัวว่าคุณจะไม่เห็น
ด้วยดังนัน้ ฉันจึง กินสิ่งเล็กๆ น้อยๆ นีใ้ ห้เธอ นี่คือสัตว์ประหลาดตัวไหมเลือดของ
ฉัน ตราบเท่าที่ฉนั มีความคิด มันจะทาให้เลือดพุ่งออกมาทัง้ ตัวและคุณจะทาลาย
ตัวเอง” ไม่สามารถหยุดความหวาดกลัวได้ มือ
พิษ ราชายาไม่เคยคาดหวังว่า Zhuo Fan จะมีพิษร้ายแรงเช่นนี ้ เขาไม่
สามารถกาจัดมันได้สกั พักจึงตะโกน: "Zhuofan คาพูดของคุณไม่นบั คุณไม่
บังคับฉันเหรอ?" ฉัน
อา!
เสียงคารามอันน่าสังเวชของราชายาพิษดังก้องไปทั่วท้องฟ้า ราวกับวิญญาณ
ชั่วร้ายในเก้าโลกใต้พิภพที่ถกู ตัดเป็ นชิน้ ๆ ด้วยบาดแผลนับพันครัง้ และคร่าครวญ
อย่างไม่มีท่สี นิ ้ สุด โชคดีท่สี ถานที่แห่งนีถ้ กู ทิง้ ร้าง ไม่เช่นนัน้ หากผ่านไปตอน
กลางคืนคงกลัวตาย
อา!
ในขณะนี ้ ราชายามือพิษทาได้แค่มองขึน้ ไปบนท้องฟ้าและส่งเสียงหอน ดวงตา
ของเขาโปน และศีรษะที่เต็มไปด้วยเลือดของเขาก็ดเู หมือนจะระเบิดเมื่อใดก็ได้ แต่
คงจะดีไม่นอ้ ยหากเป็ นเช่นนัน้ เขายังไม่สามารถขอได้
นะ?
พี่ชายขอแค่ให้ความสุขกับฉันแค่ทาเหมือนคนแก่ขอร้องคุณ
ฉันเกรงว่าราชายาพิษคงจะไม่เคยคิดเลยว่าวันหนึ่งเขาจะอยากให้คนอื่นฆ่าเขา
เร็วเท่าไหร่ก็ย่งิ ดีเท่านัน้ และเขาจะมีความคิดใจร้ายเช่นนี ้
แต่ตอนนีเ้ ขากระตือรือร้นมากและแทบจะรอไม่ไหวแล้ว!
"อะไรนะ?"
ฉันอดไม่ได้ท่จี ะตกใจ ดวงตาของราชายาพิษเริ่มดุรา้ ยในทันที และเขาก็กดั ฟั น
แล้วพูดว่า: " โจวฟาน ฉันสาบานเลย ถ้าคุณกล้าแตะผมของเขา ฉันจะไม่ปล่อย
คุณไปแม้ว่าคุณจะเป็ นผีก็ตาม!”
“เดี๋ยวก่อน!”
ขณะ
ชั่วขณะหนึ่ง ราชายามือพิษตกอยู่ในความลังเลและภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่
ออก
ดวงตาของราชายาพิษในมือเปลี่ยนไปและลังเลมากขึน้
เมื่อเห็นว่าความร้อนใกล้จะจบลงแล้ว Zhuo Fan ก็ข่แู ละล่อลวงอีกครัง้ :
"ตอนนีค้ ณ
ุ ตัดสินใจอีกครัง้ ในฐานะมือพิษของ Medicine King Palace,
Medicine King Yan Song เขากลายเป็ นศัตรูของฉันกับลูกศิษย์ของเขา
และถูกสังหารโดย ฉันอีกครัง้ หรือยอมรับฉัน คาเชิญให้เป็ นผูอ้ าวุโสของห้องเล่นแร่
แปรธาตุของตระกูล Luo ของเราในเมือง Fenglin เกิดใหม่จากเถ้าถ่านและ
ครองโลก!” หลังจากครุน่ คิดอยู่ครูห่ นึ่ง ราชายาพิษในมือก็แวบเข้า
หมัดอันดุเดือด ราชายามือพิษกล่าวด้วยความภาคภูมิใจอย่างยิ่ง
“ตกลง ไปต่อ!”
นัน้
มากจนผมสีเขียวบนหน้าผากของเขาและรูม่านตาสีเขียวในดวงตาของเขาเป็ น
สัญญาณของพิษ ยิ่งทักษะลึกเท่าไร พิษก็จะยิ่งชัดเจนมากขึน้ เท่านัน้
ดังนัน้ เป็ นเวลาหลายร้อยปี ท่พี วกเขาพยายามทุกวิถีทางเพื่อให้ได้นา้ หยกโพธิ์
ไม่ใช่เพราะความทะเยอทะยานใด ๆ ที่จะผนวก Huayulou เป็ นความจริงที่ว่า
ไม่มีของเหลวหยกโพธิ์และไม่สามารถผลิตยาแก้พิษได้ ผูค้ นจานวนมากจะตาย
เพราะสิ่งนี ้
เชื่องช้า
แต่หลังจากพบเขาแล้วเขาคงจะผิดหวังมาก
เล็กน้อย ราชายาพิษมือยังคงพยักหน้าเห็นด้วย
ในฐานะพี่ใหม่ของครอบครัวฉันต้องไม่รงั้ ครอบครัวไว้
กังวล
กลับไปหาครอบครัวแล้วตอนนีเ้ รามีปัญหาแล้ว!"
หนึ่งเดือนต่อมา ณ นครหลวง
จักรพรรดิและชายชราผมขาวนั่งตรงข้ามกันในศาลาอันสง่างามในสวนหลังบ้าน
พร้อมกับเสียงนกร้องและกลิ่นหอมของดอกไม้ เมื่อมองดีๆ ก็เป็ นนายสีมาที่มกั จะ
เล่นหมากรุกกับจักรพรรดิ
ตรงกลางมีโต๊ะหินที่มีกระดานหมากรุกเหล็กสีดา ปกคลุมไปด้วยตัวหมากรุกสี
ดาและสีขาวอย่างหนาแน่น ในขณะนี ้ นายสีมานั่งลงโดยมีจดุ บอดบนดวงอาทิตย์
อยู่ในมือ
!”
ลูบไล้เคราของท่านนาย สีมายิม้ แหบแห้ง: "ฉันยึดพืน้ ที่เล็ก ๆ นีเ้ ท่านัน้ แต่ฝ่า
บาทมีอยู่ท่วั โลก เกมหมากรุกใหญ่ ๆ นี ้ ฉันจะเปรียบเทียบกับฝ่ าบาทในเกมเล็ก ๆ
นีไ้ ด้อย่างไร พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หวั แพ้หมากรุกเล็ก ๆ สิบเกม แต่ชนะ
สถานการณ์โดยรวมของโลก ฉันไม่เก่งเท่าฉัน!” "อิอิอิ... คุณสีมา โปรดอย่า
ล้อเลียนเรื่องนี ้
“ท่านพ่อ...จักรพรรดิ.์ ..”
ทันใดนัน้ เสียงร้องอันดังก้องก้องไปทั่วฮาเร็ม จากนัน้ แผ่นดินก็เริ่มสั่นสะท้าน
อย่างไม่อาจควบคุมได้ ใบหน้าของจักรพรรดิตกตะลึง และเขาโบกมืออย่างรวดเร็ว
ขอให้สาวใช้ในวังขยับกระดานหมากรุกออกไปอย่างราบรื่น: "ไม่ เด็กคนนัน้ กลับ
มาแล้ว" "ฮิฮิฮิ... ฝ่ าบาท ไม่จาเป็ นต้องตื่นตระหนก ข้า
พระองค์ เตรียมพร้อมแล้ว!”
ปั งปั งปั ง!
? เขา
นั่น ?” นายสีมากล่าวด้วยความประหลาดใจ
? ?"
ฟ่ อ!
เมื่อสูดอากาศเย็น จักรพรรดิและนายสีมาก็สญ
ู เสียความสงบในทันที
ไม่สาคัญว่า Lin Zitian จะตายหรือไม่ แต่ช่ือเสียงของราชายาพิษนีแ้ ข็งแกร่ง
กว่าของ Yougui Qilai เท่านัน้ แม้ว่าเขาจะตายด้วยนา้ มือของ Zhuo Fan
ดังนัน้ Palace Medicine King Palace จะต้องไม่หยุดตาย
ฟ่ อ!
หยูเหวินฉงจ้องมองจักรพรรดิอย่างระมัดระวังด้วยใบหน้าที่เศร้าหมอง ดวงตา
ของเขาขยับไปมา สงสัยว่าเขากาลังคิดอะไรอยู่
ในเมืองหลวงของจักรวรรดิ พระราชวังของนายกรัฐมนตรี
"แต่คณ
ุ เพิ่งบอกว่าลิงถงเป่ ยกังกังก็กินด้วย..." ร่องรอยของความผิดหวังค่อยๆ
ปรากฏขึน้ บนใบหน้าของผูอ้ าวุโสคนที่สาม
จะระเบิดตัวเองให้หมด!"
“ตามที่คณ
ุ พูด เราสามารถจัดการกับนิกายจักรพรรดิตอนนีท้ ่เี ราร่วมมือกับ
Zhuo Fan ได้หรือไม่ นี่ไม่ใช่ขอ้ แก้ตวั ที่จะทาลายศาลาเฉียนหลงของเรา”
“แม้ว่าจะไม่มีขอ้ แก้ตวั เช่นนัน้ เขาก็จะทา ยังคงทาลายเรา
อดไม่ได้ท่ี
จะตะโกน
ด้วยเสียง Long Yifei โบกมือและขัดขวางการทะเลาะกันระหว่างผูเ้ ฒ่าทัง้
สอง แสงแวววาวมั่นคงในดวงตาของเขา: “ฉันตกลงที่จะสร้างพันธมิตรกับ Zhuo
Fan ในตอนแรกและฉัน อย่าวางแผนที่จะเปลี่ยนแปลงตอนนี ้ การแสดงของ
เด็กชายคนนีท้ าให้ฉนั ลืมตาขึน้ และจะช่วยได้มากต่อศาลาเฉียนหลงของเราใน
อนาคต ดังที่ฉนั ได้กล่าวอีกครัง้ Zhuo Fan จะไม่ตาย และการเป็ นพันธมิตร
ของเขากับตระกูล Luo จะ ไม่เปลี่ยนแปลง" "
ประตูอิมพีเรียลนีม้ าเร็วมาก!
พูด…”
อ่า จาม!
Zhuo Fan เลิกคิว้ มอง Yan Song และเยาะเย้ย: "ผูเ้ ฒ่า Yan ความไม่
พอใจของ Huayulou ที่มีตอ่ คุณน่าจะลึกกว่าของฉันมาก ความขุ่นเคืองของ
สาวกหญิงนับหมื่นใน Huayulou รวมตัวกัน คุณเคยรูส้ กึ ขุ่นเคืองบ้างไหม ลับ
หลังเหรอ?" สบายดีมยั้ ?"
ฮึ!
“เดี๋ยวก่อน!”
ในขณะนี ้ เขาได้พฒ
ั นาอีกครัง้ และจิตสานึกทางจิตวิญญาณของเขาก็แข็งแกร่ง
ขึน้ โดยธรรมชาติ ไม่น่าแปลกใจเลยที่เขาสามารถรูไ้ ด้ว่าเกิดอะไรขึน้ ห่างออกไป
หนึ่งไมล์
น ไม่แน่นอน!"
“ฉันเหรอ?”
อะไรขึน้ ถ้าพวกเขาตรวจไม่พบรัศมีของเรา?”
“โลกนีจ้ ะมียาอายุวฒ
ั นะที่น่าอัศจรรย์เช่นนีไ้ ด้อย่างไร ทาไมฉันไม่เคยได้ยิน
เรื่องนีม้ าก่อน และเป็ นยาอายุวฒ
ั นะชัน้ หนึ่งที่มีราคาถูกขนาดนี?้ ” ราชายามือพิษ
ตกตะลึงและไม่อยากจะเชื่อข้อเท็จจริง ต่อหน้าเขา
และบินไปข้างหน้าในทันที .
ราชายาพิษมีความสุขมากจนเหมือนกับครัง้ แรกที่เขาสกัดยาวิเศษ... ใน
ป่ าภูเขาอันมืดมิด ชายชราสองคนในชุดคลุมสีขาวนั่งอยู่บนก้อนหินใหญ่สอง
ก้อนโดยหลับตาและนั่งสมาธิ , แต่รา่ งกายของพวกเขาตื่นตัวมาก แม้ว่าสายลมจะ
พัดผ่านไป หูของพวกเขาก็จะไม่หยุดขยับ
ชายชราอีกคนก็ไม่ลืมตาและยังคงเงียบ
เขายังคงนั่งขัดสมาธิบนก้อนหินอย่างเงียบ ๆ และพูดอย่างสงบ: "นายเล้งอยู่ยงคง
กระพันมาโดยตลอดและการอนุมานของเขาก็คงไม่ผิด เขาบอกว่าวันนีเ้ ราจะพบ
กับฆาตกรที่ฆ่าลาวหลิวบนถนนสายนี ้ ดังนัน้ เราจะ คุณจะได้เจอเขาแน่นอน แค่
อดทนรอ!”
พัฟ!
โทรออก!
เพียงชั่วพริบตา มันก็เจาะเข้าไปโดยตรง
เขาล้มลงด้วยป๋ อม!
“อันที่สี่!”
เมื่อมองดูเหล่าซีนอนจมกองเลือด ดวงตาของเหล่าซานก็เปล่งประกายด้วยแสง
คริสตัล เมื่อเขาหันไปมองจัวฟาน ดวงตาของเขาแดงก่าและเต็มไปด้วยความ
เกลียดชังและความโกรธ
เด็กคนที่สามลังเลและจ้องมองเข้าไปในดวงตาของเขาอย่างใกล้ชิด
และโยนร่างของลูกคนที่สี่ให้กบั ลูกคนที่สาม
เลือดที่ไหลไม่หยุดไหลออกมา!
พัฟ!
ลูกคนที่สามล้มลงข้างร่างของลูกคนที่สี่ และความคิดในใจของเขาก็หยุดลง
อย่างไรก็ตาม ดวงตาของเขาเปิ ดอยู่เสมอ และดวงตาของลูกคนที่สี่ก็หนั หน้าเข้า
หากัน ทัง้ สองคนปฏิเสธที่จะพักผ่อนอย่างสงบ!
เนื่องจากมีข่าวลือว่าราชายาพิษแห่งมือเสียชีวิตแล้ว และเขาได้กาจัดสารพิษที่
สะสมอยู่ในร่างกายของเขาจนหมด และกลายเป็ นเด็กลงหลายสิบปี ในทันที ผูเ้ ฒ่า
ทัง้ สองจาเขาไม่ได้เลย
อนิจจา สานักจักรพรรดิแข็งแกร่งเกินไปหรือว่าราชายาพิษกาลังอ่อนแอลง?
Zhuo Fan รูค้ าตอบแล้ว แต่เขาก็ยงั ไม่อยากยอมรับ เพราะถ้าเป็ นกรณีนี ้
ปั ญหาที่เขาจะต้องเผชิญจะมากเกินไป
ท้ายที่สดุ
ราชายามือพิษอดไม่ได้ท่จี ะเบะปากและเงียบไป
ชน!
อย่างไรก็ตาม ก่อนที่เขาจะสัมผัสผมของ Zhuo Fan จู่ๆ แสงสีทองก็พ่งุ
ออกมาจากร่างของ Zhuo Fan และเปิ ดรูท่หี น้าอกของเขาทันที
โทรออก!
เขาฆ่าทัง้ สองคนโดยไม่ตงั้ ใจ
อะไรนะ?
เรียก!
ฮะ?
“คุณถูกค้นพบแล้วหรือ?”
กัน สาหรับการเดาที่เหลือเชื่อในตอนนี ้
หากบุคคลในอาณาจักรการตีขนึ ้ รูปกระดูกหรืออาณาจักรเทียนซวนในโลกนี ้
สามารถค้นพบที่อยู่ของปรมาจารย์ของอาณาจักรแสงศักดิส์ ิทธิ์ได้อย่างง่ายดายก็
ไม่จาเป็ นต้องเป็ นปรมาจารย์ของอาณาจักรแสงศักดิส์ ิทธิ์ มันเป็ นการสิน้ เปลือง
จริงๆ
เมื่อกีค้ ณ
ุ พูดอะไร หากอาณาจักร Shenzhao ถูกค้นพบโดย Bone
Forging Realm และ Tianxuan Realm มันจะสูญเปล่า
Zhuo ฟานตกใจและถามอย่างสงสัย
ใคร?”
ฆ่าด้วยความคิดเหรอ?
ระลอกคลื่นเดียวกันแผ่กระจายออกไปราวกับสสาร แม้ว่าจะไม่เพียงพอที่จะฆ่า
ผูค้ นด้วยความคิด แต่มนั ก็ได้วางโล่ป้องกันความคิดไว้รอบตัวพวกเขาทัง้ สองแล้ว
ชน!
แม้ว่าความแข็งแกร่งของจิตวิญญาณของเขาจะไปถึงขอบเขตแห่งแสงสว่างอัน
ศักดิส์ ิทธิ์ แต่ก็ยงั ห่างไกลเมื่อเทียบกับความแข็งแกร่งของจิตวิญญาณที่ทรงพลังนี ้
การปะทะกันของความคิดในตอนนีท้ าให้เปลวไฟสีนา้ เงินบนหน้าผากของเขา
ออกมาจริงๆ
เขารูอ้ ยู่ในใจว่าเปลวไฟสีเขียวนีก้ าลังปกป้องจิตวิญญาณของเขา การปรากฏ
ตัวของ Qingyan หมายความว่าความคิดของชายชราในตอนนีเ้ พียงพอที่จะ
คุกคามจิตวิญญาณของเขา แม้ว่าจะไม่เพียงพอที่จะทาลายวิญญาณของเขาและ
ฆ่าเขาก็ตาม
แต่อย่างน้อยก็สามารถทาร้ายจิตใจของเขาได้
หลี่จิงเทียนตัวสั่นเมื่อคิดถึงเรื่องนี ้ ไม่น่าแปลกใจเลยที่เจ็ดตระกูลของราชวงศ์
อิมพีเรียลส่งการต่อสูค้ รัง้ ใหญ่เพื่อขับไล่เด็กคนนีใ้ ห้ตาย
เร็วมาก!
หลี่จิงเทียนมองไปที่ราชายามือพิษที่ส่นั เทาอยู่แล้วและหัวเราะเสียงดัง
ราชายาพิษมือถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้คิดอยู่ครูห่ นึ่งและยอมรับอย่าง
ตรงไปตรงมา: "ใช่ ฉันออกจากวังราชายาแล้ว ฉันกาลังจะกลับไปหาตระกูลหลัว
พร้อมกับบัตเลอร์โจว หากคุณต้องการฆ่าหรือตัดหัวเขา โปรด ตามที่คณุ ต้องการ”
Zhuo
หลี่จิงเทียนดูเหมือนจะไม่ได้คาดหวังว่าเขาจะพูดตรงไปตรงมาขนาดนี ้ และอด
ไม่ได้ท่จี ะหัวเราะออกมาดัง ๆ: "ฮ่า ๆ ๆ โอเค หยานฟู่ คุณเป็ นคนจริงๆ และข่าวลือ
จากภายนอกก็เป็ นเรื่องจริง ฉันจะให้คณ ุ ไปวันนี ้ ส่วนเด็กคนนี.้ .." "
ว่า หนาว.
อะไร
คุณตืน้ เขินมากจนสามารถพูดคาที่หยิ่งยโสและต้องการติดสินบนฉันจริง ๆ
อย่างไรก็ตาม มันเป็ นเวลานานแล้วและฉันไม่ได้ปรากฏตัวใน Tianyu มานาน
แล้ว เวลา ดังนัน้ ฉันไม่ตาหนิคณ
ุ " เขาพยักหน้าด้วยความพึงพอใจ สิ่งต่าง ๆ กาลัง
ไปในทิศทางที่ถกู ต้อง
เดิมที เขาต้องการให้ราชายาพิษพูดถึงการกระทาที่กล้าหาญของเขาและเพิ่ม
คุณค่าของเขา โดยไม่คาดคิด ชายชราคนนีเ้ ล่าเหตุการณ์ในอดีตทัง้ หมดของเขาให้
เขาฟั งโดยไม่คาดคิด
ขณะที่เขาพูดเช่นนัน้ ราชายาพิษก็มองหลี่จิงเทียนด้วยความเคารพในสายตา
ของเขา หลี่จิงเทียนเชิดหน้าขึน้ ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความภาคภูมิใจ
ดังสุภาษิตที่ว่าถ้าอยากเป็ นข้าราชการต้องกบฏก่อน
“บอกความจริง!”
เมื่อมองดูเขาอย่างอ่อนโยน Zhuo Fan พูดอย่างเย็นชาราวกับจักรพรรดิท่ไี ม่
อาจต้านทานได้: “ถ้ามิสเตอร์หลี่ถา้ คุณไม่สามารถบอกฉันได้อย่างตรงไปตรงมา
แม้ว่าคุณจะฆ่า Zhuo Fan ฉันก็เกรงว่าฉันจะไม่ได้สิ่งที่คณ
ุ ต้องการ เพราะ
Zhuo Fan ไม่รูว้ ่าคุณต้องการอะไรจริงๆ”
ไม่น่าแปลกใจเลยแม้แต่ชายที่ช่ือเล้งยังต้องลงมือจัดการกับเด็กคนนีเ้ ป็ นการ
ส่วนตัวในครัง้ นี ้
ถ้าฉันไม่สามารถหาวิธีควบคุมเขาได้ ฉันคงไม่สอนอะไรเขาเลย!
มียาแบบนีใ้ นโลกจริงๆเหรอ?
Li Jingtian รูส้ กึ สงสัย แต่ Zhuo Fan ก็อยู่ตรงหน้าเขา หากเขาไม่ได้
รับประทานยาดังกล่าวจริงๆ การฝึ กฝนของเขาที่อาณาจักรตีกระดูกจะดีไปกว่า
Huang Pu Qingyun ซึง่ เป็ นผูฝ้ ึ กฝนการปรับแต่งร่างกายได้อย่างไร
“มีวตั ถุดิบยาไม่เพียงพอที่จะสกัดมัน!”
...ฉันเป็ นนักเล่นแร่แปรธาตุและฉันต้องใส่ใจกับรายละเอียดมากมายในการ
จับสัตว์อสูรวิญญาณระดับที่สาม แล้วฉันจะปล่อยให้คณ ุ หยานทามันคนเดียวได้
อย่างไร” Zhuo Fan เช็ดหน้าผากราวกับเช็ดเหงื่อ .
พยักหน้าอย่างหนัก
“เดี๋ยวก่อน!”
ให้ ออก.
หลิง ยกเว้นนักเล่นแร่แปรธาตุเช่นพวกเราที่เชี่ยวชาญในการจับพวกมันมาทายา
อายุวฒ
ั นะ แล้วคนธรรมดาจะเข้าใจความชอบของสัตว์รา้ ยได้อย่างไร?" Zhuo
Fan หัวเราะเบา ๆ และส่ายหัว
เดี๋ยวก่อน!"
ทันใดนัน้ Li Jingtian ตะโกนอีกครัง้ รอยยิม้ ที่อธิบายไม่ได้ปรากฏขึน้ ใน
ดวงตาของเขา จากนัน้ ด้วยการปั ดนิว้ ของเขา ร่างของสีแดง ทันใดนัน้ จิง้ จอก
นา้ แข็งหางก็ปรากฏตัวขึน้ มันถูกแบ่งออกเป็ นสองซีก
แต่หลังจากได้ยินเสียงหึ่ง เม็ดยาสีแดงสิบเม็ดที่ออกมาจากอากาศเย็นก็บิน
ออกมาและตกไปอยู่ในมือของจัวฟาน
“เดี๋ยวก่อน!”
ฉันต้องกลืนมันลงไปอึกเดียว
แล้วเอือ้ มมือไปหยิบยาเม็ดหนึ่ง
“เอามาให้ฉนั !” หลี่จิงเทียนพูดอย่างเย็นชา
ทันทีท่นี ายาอายุวฒ
ั นะเข้าปาก หลี่จิงเทียนก็รูส้ กึ ได้ถึงความเย็นยะเยือกที่เข้า
มาปกคลุมร่างกายของเขา ตามมาด้วยความอบอุ่นราวกับดอกไม้ในฤดูใบไม้ผลิท่ี
เบ่งบาน ทาให้รา่ งกายของเขารูส้ กึ อบอุ่นและสบายตัวอย่างอธิบายไม่ได้
"คุณ...คุณ..."
“เจ้าหนู มายอมรับชะตากรรมของเจ้าเถิด”
“อา...”
แต่เขากลับล้มลงกับพืน้ ด้วยความเจ็บปวดสาหัสและเอามือกุมหัวไว้
ฮ่าฮ่า..."
หวังฉีฉีหวั เราะออกมาดังๆ
ส่วนว่าเขาขว้างมันไปอย่างไร เขาก็มีคาถามเช่นกัน
แล้ว
พยักหน้าเล็กน้อย
ฮึ!
ในขณะนี ้ ปรมาจารย์อีกคนที่เต็มไปด้วยความปรารถนาและจินตนาการได้เข้า
ร่วมทีมของ Zhuo Fan
เมืองซัวหลงล้อมรอบด้วยภูเขาและทอดยาวหลายพันไมล์ ทั่วเมืองมีเสาหินสูง
ตระหง่าน ดาบนับพันสูงตระหง่านอยูใ่ นเมฆ เมื่อมองลงมาจากที่สงู จะเห็นได้
ชัดเจนว่ามีเขามังกรควบม้าถูกเสาหินสี่เสานีต้ อกตะปูลงกับพืน้ ไม่สามารถ
หลบหนีได้
โทรออก!
ทันใดนัน้ ก็มีเสียงในอากาศ และมีแสงสามสายผ่านไปในอากาศและตกลงต่อ
หน้าทัง้ สามคน ไม่ใช่ใครอื่นนอกจากเจ้าตาหนักของตาหนักเฉียนหลง, หลงอีเ้ ฟย
เช่นเดียวกับผูอ้ าวุโสที่สามและหลงจิ่ว
โทรออก!
นี่ยงั แสดงให้เห็นว่านิกายจักรพรรดิแยกศาลาเฉียนหลงออกจากรายชื่อที่
ไว้วางใจ
แม้ว่าหัวหน้าครอบครัวทัง้ สองจะอยู่ในเจ็ดตระกูลเดียวกันแต่พวกเขาก็ไม่มีอะไร
ที่เหมือนกันมาตัง้ แต่เกิดนี่เป็ นครัง้ แรกที่พวกเขาได้พบกัน ฉันรูอ้ ยู่ในใจว่าอีกฝ่ าย
เป็ นพันธมิตร ดังนัน้ ฉันจึงอดไม่ได้ท่จี ะรูส้ กึ จริงใจเป็ นพิเศษ
คนที่เหลือตกตะลึงมากยิ่งขึน้ ราวกับว่าพวกเขาได้เห็นผีในเวลากลางวันแสกๆ
พวกเขาทัง้ หมดมีปากโต และจ้องมองไปข้างหน้าด้วยความไม่เชื่อ
คนที่มากับคุณยายคือปรมาจารย์อาคารดอกโบตั๋นและปรมาจารย์อาคารสีนา้
เงินและสีขาว เมื่อเห็นฉากนี ้ ทุกคนก็เงยหน้าขึน้ อย่างภาคภูมิใจ หลังจากผ่านไป
หลายปี ในที่สดุ พวกเขาก็รูส้ กึ ภาคภูมิใจอีกครัง้
..
ทุกคนรูด้ ีวา่ Chu Bijun เป็ นที่รูจ้ กั ในนาม Iron Lady และมักจะทา
ตามที่เธอพูดเสมอ หากเธอพูดคารุนแรงเช่นนีใ้ นวันนี ้ จะเกิดปั ญหามากมายใน
Medicine King Palace ในอนาคต
“ขอแสดงความยินดีกบั อาจารย์ Chu สาหรับการฟื ้ นตัวและดูแลหอคอย
Huayu อีกครัง้ !”
กาหมัดของคุณไว้
เล้งหวูช่ างยิม้ เบา ๆ และพูดว่า: "แค่ว่าวันนีเ้ ป็ นการรวมตัวครัง้ ใหญ่ของเจ็ด
ตระกูล คุณช่วยกรุณาทาหน้าให้มิสเตอร์เล้งและเก็บความขุ่นเคืองในอดีตไว้
ชั่วคราวได้ไหม?" "ฮิฮิฮิ... ฉันจะไม่กล้าได้ยงั ไง ให้คณ
ุ เล้งทาหน้าหน่อยเหรอ
ไม่
คนโกงหน้าซื่อใจคด!
Peony และ Qinghua Host เข้าใจทุกอย่างแล้ว และอดไม่ได้ท่ีจะ
สาปแช่งในใจ แต่พวกเขาไม่กล้าแสดงเพราะพวกเขาได้รบั คาแนะนาจากคุณยาย
ล่วงหน้า
เป็ น
ให้ฉนั เถอะ!"
สักพักทัง้ สองก็เริ่มทะเลาะกันเพราะต้องลุกจากที่น่งั Huang Pu
Tianyuan นั่งเงียบ ๆ และเฝ้าดูอย่างไร้ความรูส้ กึ
พวกเขามองหน้ากันและเข้าใจ
แม้ว่าความหมายของคาพูดของเล้งหวูช่ างจะคลุมเครือ แต่ความทะเยอทะยาน
ของนิกายจักรพรรดิก็พร้อมที่จะเปิ ดเผยออกมา เมื่อเขาหยิบยกทฤษฎีกษัตริยแ์ ละ
รัฐมนตรีขนึ ้ มา ดูเหมือนว่าเขาจะพูดถึงความสัมพันธ์ของเขากับหวงผู่เทียนหยวน
แต่ทาไมเขาไม่พดู ถึงความสัมพันธ์ระหว่างเจ็ดตระกูลล่ะ?
ดูเหมือนว่าการรวมตัวของเจ็ดครอบครัวเพื่อหารือเกี่ยวกับการจัดการกับจัวฟาน
นีเ้ ป็ นเพียงข้ออ้าง และจริงๆ แล้วจุดประสงค์ก็เพื่อบังคับให้ทงั้ หกตระกูลยอม
จานนต่อเขา!
ต่าง
เล็กน้อย
หวงผู่เถียนหยวนก็มองเธอแปลก ๆ ราวกับว่าเขาไม่คาดหวังว่าเธอจะเห็นด้วย
อย่างรวดเร็ว
คุณยายคุณไม่ลอ้ เล่นพวกเราเหรอ?
เป็ นไปได้ไหมว่าจุดประสงค์ของคุณในการแจ้งให้เราทราบล่วงหน้าคือเพื่อให้เรา
ใช้ความน่ารังเกียจของเราเพื่อขจัดความรุง่ โรจน์ ความยิ่งใหญ่ และความถูกต้อง
ของคุณ
ให้ตายเถอะ Imperial Sect ไร้ประโยชน์จริงๆ มีใครรังแกคนอื่นแบบนีบ้ า้ ง
ไหม?
“แต่คณ
ุ เล้ง ปรมาจารย์นิกาย เราควรจัดการกับ Zhuo Fan คนนัน้
อย่างไร?” โหยวหว่านซานขมวดคิว้ ด้วยสีหน้าเคร่งขรึม
พึมพา
ฉันเดาว่าแม้แต่เล้งหวูช่ างก็คงตกใจมากจนตาของเขาจะโผล่ออกมา...
บทที่ 187 กลับสู่เมืองเฟิ งหลิน
"นอกจากนี.้ .."
ปรากฏ
“สับสน!”
Huang Pu Tianyuan ตะโกน แสงเย็นวาบในดวงตาของเขา: “Zhuo
Fan ออกมาจากที่น่นั คุณรับประกันได้ไหมว่าครัง้ ที่สอง สาม หรือแม้กระทั่งคนที่
สิบ Zhuo Fan จะไม่ออกมาที่น่นั มันจะเป็ นปั ญหาอีกครัง้ ดังนัน้ ทาไมไม่
ลองใช้โอกาสนีท้ าลายสถานที่นนั้ ให้ราบเรียบล่ะ นอกจากนี.้ .." ทันใดนัน้ นา้ เสียง
ของ
“ส่งจดหมายตอนนีแ้ ล้วปล่อยให้พวกเขาดาเนินการ!”
“ใช่!”
Huang Putianyuan พยักหน้าด้วยความพึงพอใจ และ
Youwanshan และคนอื่น ๆ ก็ถอนตัวและเดินจากไป เมื่อทัง้ สี่คนมาถึงที่โล่ง
โหยวหวันซานกระทืบเท้าบนพืน้ และตะโกนด้วยความโกรธ: "นิกายจักรพรรดินีม้ นั
อะไรกัน พวกเขาใช้พวกเราเป็ นหอกอย่างชัดเจน!" "ใช่แล้ว เฟิ ง หลิน เมืองนี ้
หายใจ และพยักหน้าเล็กน้อย
วหว่านซานหรี่ตาและกัดฟั น: "เดิมพันได้เลยว่าราชวงศ์อ่อนแอแล้วและไม่กล้า
แตะต้องเราเลย!"
ทันทีท่เี ขาพูดจบ คุณ ว่านซานหยิบใบหยกสีเขียวที่มีตราประทับอยู่ในมือของ
เขาออกมา และใบหยกก็กลายเป็ นกระแสแสงและบินออกไปเพื่อส่งข้อความไปยัง
เมืองเฟิ งหลิน
หัวหน้าครอบครัวอีกสองคนมองหน้ากัน หยิบใบหยกออกมาสองใบแล้วแจกให้
" !"
กัน หลังจากที่ตกตะลึง
พวกเขาไม่เคยคิดเลยว่าเมื่อพวกเขาสร้างพันธมิตรกับฮวายู่โหลว เดิมทีพวกเขา
วางแผนที่จะเป็ นผูช้ ่วยลับ แต่เขาไม่คาดคิดว่าตอนนีเ้ ขาจะเป็ นคนที่พ่งุ เข้าสูก่ าร
ต่อสู้
ในทางตรงกันข้าม พวกเขา...
ที่ใบหน้าของเขาก็เคร่งขรึมและเขาก็โค้งคานับด้วยความเคารพ: "คุณยายเอา
สถานการณ์โดยรวมไปก่อน ฉันรูส้ กึ ละอายใจมาก!" "
เอาล่ะ ตอนนีเ้ ราเป็ นพันธมิตรกันอย่างแท้จริงแล้ว เราควรรับภาระหนักของ จะ
หยุดนิกายจักรพรรดิไม่ให้กา้ วหน้าได้อย่างไร!"
“สับสน!”
ท้องฟ้า
Long Yifei และ Xie Xiaofeng มองหน้ากันด้วยรอยยิม้ เบีย้ ว หญิง
เหล็กคนนีเ้ ด็ดเดี่ยวมากจนหัวหน้าครอบครัวทัง้ สองไม่มีท่ีว่างให้เข้าไปยุ่งและ
สามารถติดตามเธอได้เพียงข้างหลังเท่านัน้ !
มันยากเกินไปจริงๆ...
"ฉันกลับมาแล้ว!"
บทที่ 188 ผู้ทรยศ
แล้วดวงตาที่ข่นุ เคืองยังคงเต็มไปด้วยความกังวล
บัซ!
รวดเร็ว
โดยเฉพาะอย่างยิ่ง Zhuo Fan อาจกล่าวได้ว่าคาสั่งสังหารอสูรได้เปิ ดตัว
แล้วจริงๆ หรือ? นี่มนั กะทันหันเกินไปสาหรับเขา เขาและผูอ้ าวุโสทัง้ สองมีวธิ ีของ
ตนเองในการช่วยชีวิตของพวกเขา แต่ทงั้ ครอบครัว Luo ในฐานะกลุม่ ผูอ้ ่อนแอ
จะต้องประสบภัยพิบตั ิอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้
สาหรับฉัน!"
Zhuo Fan เหลือบมองเขาอย่างเย็นชา เขาพูดอย่างสงบ: "เพื่อที่จะล้อมรอบ
ฉันและฆ่าฉันอย่างแน่นอน พวกเขาวางกับดักที่ปลอดภัยที่สดุ ที่น่ี ปั จจัยทัง้ หมด
รวมถึงการแทรกแซงที่เป็ นไปได้ของปรมาจารย์ของศาลาเฉียนหลง พวกเขาได้
นามาพิจารณา อาจกล่าวได้ว่ามี สาม โดยมีปรมาจารย์ของ Shenzhao
รับผิดชอบ เมื่อฉันก้าวเข้าสูเ่ มือง Fenglin ฉันจะต้องตายอย่างแน่นอน! แต่
ทันใดนัน้ รอยยิม้ ชั่วร้ายก็ปรากฏขึน้ ที่มมุ ปากของเขา Zhuo Fan หันไปมอง Li
Jingtian แล้วพูดว่า "พวกเขาไม่เคยคิดเลยว่าจะมี Shenzhao ที่แข็งแกร่ง
อยู่ขา้ งๆฉันและเขายังเป็ นผูก้ ลั่นกรองร่างกายที่แข็งแกร่งในระดับที่หกอีกด้วย ของ
Shenzhao!" "ฮ่าฮ่าฮ่า... ถ้าอย่างนัน้
อย่าง
รอบคอบ ไว้หนวดเคราอยู่ครูห่ นึ่ง และทันใดนัน้ ดวงตาของเขาก็มีแววตาดุรา้ ย:
"เอาล่ะ ฉันจะเข้าไปแล้วปล่อยให้คนแก่ตาบอดพวกนัน้ ได้รบั เกียรติ!" "ไม่!" Zhuo
Fan หัวเราะเบา ๆ และส่าย
หัว
คาพูดของหลี่จิงเทียนดังและอธิบายไม่ได้ดว้ ยความเย่อหยิ่งและความมั่นใจ
จริงๆ .. "
โอ้ ฮ่าฮ่าฮ่า..."
ตามที่ Zhuo Fan กล่าว Cai Rong และ Cai Xiaoting พ่อและลูก
ชายกาลังนั่งอยู่ในห้องเล็ก ๆ มองหน้ากันด้วยใบหน้าที่มืดมน
“พ่อ บอกฉันที Zhuo Fan เป็ นเพียงคนรับใช้ ฉันจะ Cai Xiaoting ลูก
ชายผูส้ งู ศักดิข์ องคฤหาสน์ Cai ด้อยกว่าเขาได้อย่างไร ทาไม Luo
Yunshang ถึงไม่จริงจังกับ Zhuo Fan ดูฉนั สิ Zhuo Fan ห่างหายไป
นานถึงสองปี แล้ว และเธอก็มองดูทิศทางการจากไปของจัวฟานทุกวันเหมือนก้อน
หินของยาม เธอไม่ได้พดู ถึงความลับที่ย่งิ ใหญ่เช่นนีใ้ ห้ฉนั ฟั งด้วยซา้ เช่น แนว
ป้องกันภูเขา ... "ไค่หรง มอง
Cai
เห็นได้ชดั ว่ามันยากสาหรับพ่อลูกใช่ไหม?
คุณอยากจะรุกรานใคร ครอบครัวที่เจ็ด?
เขายังคงสามารถสงบความโกรธของครอบครัวหนึ่งได้ดว้ ยการขายตระกูลหลัว
แต่ความโกรธของทัง้ สามตระกูล บางทีแม้ว่าตระกูลหลัวจะจากไปแล้ว แต่อีกสอง
ครอบครัวที่ยงั โกรธอยู่อาจยังคงระบายความโกรธต่อพ่อและลูกชายของพวกเขา !
รง
เอาล่ะ เราเชื่อในตัวคุณอย่างแน่นอน!"
เมื่อมองหน้ากันแล้วทัง้ สามก็พยักหน้าเล็กน้อย
และคุณเหลาหลิวและคนอื่น ๆ ก็ตกใจเมื่อได้ยิน!
แม้แต่เจ้านายจานวนมากจากเจ็ดตระกูลก็ยงั ต้องเผชิญกับมันราวกับว่าพวกเขา
กาลังเผชิญกับศัตรูท่นี ่าเกรงขาม คน ๆ นัน้ ช่างน่ากลัวขนาดไหน?
บูม!
“คุณ... คุณไม่ใช่เหรอ...”
ผูส้ กั การะคนหนึ่งดูเหมือนจะจาหลี่จิงเทียนได้ และชีไ้ ปที่หลี่จิงเทียนด้วยความ
ประหลาดใจอย่างอธิบายไม่ถกู ในดวงตาของเขา
อย่างไรก็ตาม ก่อนที่ชายคนนัน้ จะเอ่ยชื่อของเขาออกมา หลี่จิงเทียนก็กา้ วไป
ข้างหน้าโดยไม่พดู อะไรสักคา และตบหน้าเขา
มีเสียงที่คมชัด และผูบ้ ชู าก็โซเซ เอียงร่างกายของเขา และหลี่จิงเทียนก็พดู ด้วย
ความโกรธ: "ขยะแขยง ทาไมคุณยังไม่โค่นตระกูลหลัวลง!" ในทันใดนัน้ ทุกคนก็
ตกตะลึง
ไม่ใช่เพราะเสียงตะโกนอันดังของ Li Jingtian แต่เนื่องจากการตบของ Li
Jingtian ต่อผูบ้ ชู า มันกะทันหันมากจนไม่มีใครเตรียมพร้อมทางจิตใจ
นั่นเป็ นเครื่องบูชา ชายผูม้ ีอานาจชื่อ Shenzhao ตบหน้าเขาแบบไม่ได้ตงั้ ใจ
คนๆ นีเ้ ป็ นใคร!
Cai Rong และลูกชายของเขาเช็ดเหงื่อเย็นออกจากหน้าผากอย่างต่อเนื่อง
วันนีน้ ่าตื่นเต้นมากจนหัวใจของพวกเขาแทบจะทนไม่ไหว
หากคุณพูดถึงสิ่งนีต้ ่อหน้าเขาตอนนีค้ ณ
ุ จะไม่เปิ ดเผยข้อบกพร่องของเขาหรือ
คุณกาลังมองหาการทุบตี!
พวกเขาทัง้ สามบูชาและรอคาสั่งจากหัวหน้าครอบครัวของตน
แต่ตอนนี ้ เนื่องจาก Li Jingtian อยู่ท่นี ่ีในนามของ Imperial Sect มี
อะไรจะพูดอีกบ้าง ถ้าเขากล้าขึน้ ไป เราก็จะกล้าขึน้ ไป แย่ท่สี ดุ ในอนาคตประตู
จักรพรรดิจะอยู่ขา้ งหน้า นี่ถือเป็ นแผนการที่ดีท่สี ดุ สาหรับทัง้ สามตระกูล
แต่พวกเขามุ่งความสนใจไปที่การคานวณผลประโยชน์ของครอบครัวเท่านัน้ แต่
พวกเขาก็ทงิ ้ ความสงสัยมากมายไว้เบือ้ งหลัง
พวกเขาไม่คิดถึงคาถามต่อเนื่องอีกต่อไป หรือถึงแม้จะคิดถึงพวกเขาก็ไม่กล้า
ถามอีก พวกเขายังคิดว่าการถูกหลี่จิงเทียนตบนัน้ ยังไม่เพียงพอหรือ?
Don อย่ามองคุณธรรมที่คณ
ุ มีในขณะนัน้ !” ซุน หยูเฟย พูดอย่างเหยียด
หยาม
เขาเบะปากอย่างดูถกู เหยียดหยาม ด้วยสีหน้าดูถกู เหยียดหยาม
งุนงง
“ลูกสาวโง่เขลา แน่นอนว่าคุณกาลังเชียร์ผอู้ าวุโสและผูส้ กั การะ!” หัวหน้า
ตระกูลซุนหัวเราะ: “ลูกสาว คุณต้องจาไว้ว่าการที่คณ ุ จะได้รบั ความโปรดปราน
จากตระกูลใหญ่ ๆ หรือไม่นนั้ ก็สะท้อนให้เห็นในรายละเอียดเหล่านี!้ ”
“พ่อ พวกเราก็เหมือนกัน...”
“ไร้สาระ ตระกูลซุนเคยสูงกว่าเราไม่ใช่เพราะพวกเขาเกี่ยวข้องกับหุบเขามรณะ
ใช่ไหม ตอนนีผ้ เู้ ฒ่าสามคนและสี่ครอบครัวกาลังต่อสูก้ นั ต่อหน้าพวกเขา นี่คือวิธีท่ี
พวกเขาติดต่อกับตระกูลขุนนางใหญ่ ๆ ช่างเป็ นโอกาสที่ดี หากตระกูล Sun ของ
เขายึดต้นขาของ Netherworld Valley เราก็อาจจะสามารถยึดขาอันหนา
ทึบของ God King Sect ได้ เมื่อถึงเวลามาดูกนั ครอบครัวซุนสามารถอวดต่อ
หน้าพ่อและลูกชายของเราได้อย่างไร!” ดวงตาของ Cai Xiaoting อดไม่ได้ท่ี
จะเป็ นประกายและ Cai Xiaoting พยักหน้าอย่างดุเดือด เขาพยักหน้า:
"พ่อคุณพูดถูก เมื่อถึง
เวลา ดูนงั ตัวเมียตัวน้อยนั่นสิ ซุนหยูเฟย คุณยังกล้าดูถกู ฉันอยู่หรือเปล่า?”
ทันทีท่เี ขาพูดจบ ดวงตาของ
Cai Rong มองดูทงั้ หมดนีแ้ ล้วรูส้ กึ โล่งใจมาก ในที่สดุ เด็กคนนีก้ ็รูว้ ิธีการ
ต่อสู!้
นะ คุณ ผูบ้ ญ
ั ชาการผาง และซิสเตอร์เล่ยกาลังทางานทัง้ กลางวันและกลางคืน
ตามแผนพัฒนาของตระกูล Luo ฉันช่วยอะไรไม่ได้มากในวันธรรมดา ดังนัน้ ให้
Yunshang บริจาคเงินให้กบั ตระกูล Luo ในตอนนี ้ นอกจากนี ้ ตระกูล Luo
ยังเป็ น บ้านของฉัน และพวกคุณทุกคนต่างก็เป็ นญาติของฉัน ฉันเคยเห็นมันตาย
มาแล้วครัง้ หนึ่ง และฉันก็ไม่อยากให้มนั ตายอีก..." คาพูด
มี แสงแห่งความคิดถึงอันนุ่มนวลในดวงตาของเขา
เล่ยอวี่ถิงกัดริมฝี ปากของเธอแล้วพูดอย่างขมขื่น: "เด็กคนนีม้ นั ไอ้สารเลว เขามี
ปั ญหาและยังไม่กลับมา เขารูแ้ ค่วา่ จะใช้ชีวิตนอกบ้านอย่างมีความสุขได้อย่างไร!"
"พี่เล่ย อย่าพูดแบบนัน้ กับเขา
อา!
ทันใดนัน้ รูม่านตาของเธอก็หดตัวลงและเธอก็กรีดร้อง
อะไรนะ?
ทุกคนตกตะลึงและหัวใจก็จมลงอย่างรวดเร็ว...
บทที่ 191 การทางานร่วมกัน
โห่!
นี่คือครอบครัวหลัวที่เขาอยากเข้าร่วม และมันน่าประทับใจจริงๆ!
มีเสียงระเบิดดังขึน้ อีกครัง้ ในอากาศ และในที่สดุ ผูเ้ ฒ่าทัง้ สาม โหยวเหลาหลิว,
หยานเจิง้ หลาน และหลินลูเ่ ฟิ ง ก็ตามทันในที่สดุ
"อ๊ะ!"
อะไรนะ?
"ให้ฉนั ไปพบพวกเขา!"
"ผูบ้ ญ
ั ชาการผาง คุณ..." หลอหยุนชางสะดุง้ นา้ ตาไหลเป็ นประกาย
เมื่อจ้องมองทุกคนที่หายไปในหมอกอย่างว่างเปล่า ดวงตาของหลอหยุนชางก็
มัวไปด้วยนา้ ตาแล้ว หลอหยุนไห่มองไปที่นอ้ งสาวของเขาแล้วพูดว่า: "พี่สาว พวก
เขาทัง้ หมดจะต้องตายเพื่อเรา?”
Buzz!
ไม่ เขาเป็ นผูอ้ าวุโสที่ยิ่งใหญ่ดว้ ยหรือไม่ ฮัม ตระกูล Luo เป็ นตระกูลระดับสาม
จริงๆ หรืออย่างมากก็เป็ นตระกูลระดับสอง และที่น่นั ไม่เหลือใครในครอบครัว
เมื่อมีแม่บา้ นนิสยั ไม่ดีอย่าง Zhuo Fan อยู่ท่นี ่ี ผูเ้ ฒ่าคนนีจ้ ะมาได้ยงั ไง...
อย่างไรก็ตาม ความจริงกลับตรงกันข้าม!
บูม!
ชั่วขณะหนึ่ง หัวของหลี่จิงเทียนเต็มไปด้วยเส้นสีดา
โทรออก!
ทันใดนัน้ ก็มีเสียงในอากาศ และมีเงาสีดาแวบผ่านมาหยุดอยู่ตรงหน้าเล่ยหยุน
เทียน เมื่อเล่ยหยุนเทียนเห็น เขาก็อดไม่ได้ท่จี ะตะโกน: "ผูบ้ ญ
ั ชาการผาง!"
ผูบ้ ญ
ั ชาการผางตะโกนด้วยรอยยิม้ : "มันเป็ นหน้าที่ของฉันในฐานะผูบ้ ญั ชาการ
ทหารองครักษ์ท่จี ะต่อสูก้ บั ศัตรูต่างชาติและปกป้องบ้านเกิดของเรา ฉันจะปล่อย
ให้ผเู้ ฒ่าได้อย่างไร เล่ยจัดการมันคนเดียวเหรอ?” “ยัง
"คุณหนู คุณมาที่น่ีทาไม"
“ฮ่าฮ่าฮ่า...คุณกาลังพูดถึงเด็กสารเลวนั่น”
โกรธ
ครัง้
“พายุเปลวไฟสีดา!”
แต่ในขณะนี ้ เมื่อเผชิญกับเปลวไฟสีดาที่พ่งุ ออกมาจากทุกทิศทุกทาง ผูส้ กั การะ
ยังคงนิ่งเฉย โดยไม่มีคลื่นบนใบหน้าของเขา ช่วงเวลาต่อมา แดนเห็นม่านตาของ
เขาควบแน่น
ด้วยเสียงหึ่งเบา ๆ พลังที่ไม่มีใครเทียบได้ของจิตวิญญาณก็แพร่กระจายออก
ไปสูบ่ ริเวณโดยรอบ เปลวไฟสีดาแตกเป็ นประกายเล็ก ๆ และสลายไปในทันที
สิ่งที่ดงึ ดูดสายตาพวกเขาคือหมัดสีแดงเลือดสองหมัดที่เจาะทะลุหน้าอกของ
ชายทัง้ สอง
เขาจาได้ว่าทัง้ สามคนไม่เคยรุกรานนิกายจักรพรรดิเลยเหรอ?
ใจ
เมื่อหันศีรษะด้วยเหงื่อเย็นบนใบหน้า เขาเห็นตราประทับในมือของ Li
Jingtian ผูส้ กั การะตัวสั่นและพูดว่า "หลี่...ผูเ้ ฒ่าหลี่ คุณทราบการก่อตัวของ
รูปแบบนีไ้ ด้อย่างไร?" หลัวหยุนก็มีเช่นเดียวกัน สงสัย
ซางและคนอื่น ๆ ก็งงเช่นกัน
อะไรนะ?
ทันทีท่ขี อ้ ความนีอ้ อกมา ทุกคนก็ตกตะลึง ผูส้ กั การะตกใจมากจนหน้าซีดจน
แทบจะหายใจไม่ออก
ฉันไม่รูส้ กึ ว่ามันยากสักหน่อย
คุณรูไ้ หมว่า Zhuo Fan สร้างความยุ่งยากครัง้ ใหญ่ในเมือง Huayu
สังหารปรมาจารย์สามคนติดต่อกันและทาให้สตั ว์ประหลาดพิการที่ปรมาจารย์
ปรับแต่งร่างกายหลบหนีมา พวกเขาทัง้ สามอาจไม่ใช่ค่ตู ่อสูข้ องเขาด้วยกัน ไม่ตอ้ ง
พูดถึงการอยู่ในรูปแบบของพวกเขา .
อย่างไรก็ตาม สีหน้าของโหยวเหลาหลิวและอีกสามคนดูเศร้าหมองกว่าเดิมมาก
ดังคากล่าวที่ว่านักวิชาการสามารถถูกฆ่าได้แต่ไม่ทาให้อบั อาย! พวกเขายอมรับว่า
แม้ว่าทัง้ สามคนจะร่วมมือกัน แต่พวกเขาอาจไม่ใช่คตู่ ่อสูข้ อง Zhuo Fan
แต่ถึงอย่างนัน้ Zhuo Fan ก็ยงั ดูถกู เหยียดหยาม ซึง่ ยังคงทาให้พวกเขาโกรธ
ดวงตาของเขาหรี่ลงเล็กน้อย และมุมปากของหยานซ่งก็โค้งงออย่างเย็นชาและ
เย่อหยิ่ง: "ถ้าอย่างนัน้ คุณควรทาความสะอาดหูของคุณและฟั งฉัน ฉันชื่อหยาน
ซ่ง!"
อะไร
อย่างไรก็ตาม ชื่อเสียงของหยานซ่งในฐานะราชายาพิษในมือยังคงทาให้พวก
เขาหวาดกลัว
คุณเหลาหลิวและหลินรูเ่ ฟิ งเห็นว่าพวกเขากาลังจะประสบความสาเร็จและพวก
เขายังแสดงรอยยิม้ ที่ดรุ า้ ย พวกเขา
เนื่อง
บูม !
? “ทัง้ สามคนตะโกนพร้อมกัน!
!
มังกรเจ็ดตัวคาราม แต่เมื่อได้ยินเสียงดัง มังกรเจ็ดสีเจ็ดตัวที่สงู มากกว่าร้อยฟุต
ก็โผล่ออกมาจากฝ่ าเท้าของหยานซ่ง นอกจากนี ้ ปากของมังกรทุกตัวยังมีเขีย้ วคาว
โผล่ออกมาอีกด้วย
หยานซ่งเองก็ทรงพลังอย่างน่าอัศจรรย์อยู่แล้วและเป็ นราชาพิษที่สมควรได้รบั
แต่ท่นี ่ี ด้วยความช่วยเหลือของรูปแบบห้าระดับนี ้ ราชายาพิษในมือจึงมีพลังมาก
ยิ่งขึน้ และความแข็งแกร่งของเขาก็เพิ่มขึน้ หลายสิบเท่า
"ขอแสดงความยินดีกบั คุณหลี่ท่คี ณ
ุ กลับมาด้วยชัยชนะอันยิ่งใหญ่!"
พวก
เขามองหน้ากันและพยักหน้าพร้อมกัน แต่ไม่นานพวกเขาก็ตระหนักได้ว่าใครคือ
คนที่ทาเสียงดัง? ฉันจึงหันกลับไปมอง!
อย่างไรก็ตาม มีคนหนุ่มสาวบางคนที่โง่เขลาและไม่สามารถมองเห็นความจริง
ได้ ไฉ เสี่ยวถิง พองหน้าอกของเขา ลุกขึน้ ยืนและตะโกน: "พ่อครับ ฉันคิดว่าเขาเพิ่ง
จะหลอมกระดูกได้เพียงระดับที่ 5 เท่านัน้ คุณกับลุงซุนจะโค่นเขาลงแน่นอน ทาไม
คุณถึงสุภาพขนาดนี ้ ก้มหน้าแล้วไปที่ ตระกูลที่เจ็ดต้องขอสินเชื่อ เราเป็ นแค่ปลา
คาร์พกระโดดข้ามประตูมงั กรไม่ใช่เหรอ 555...” “
เร่งรีบ
"ฮ่าฮ่าฮ่า... พวกเขาจะออกมาเหรอ?"
ฟ่ อ!
Cai Rong และคนอื่น ๆ อดไม่ได้ท่จี ะอ้าปากค้าง และ Cai Rong และคน
อื่น ๆ ต่างก็ตกตะลึงเมื่อเห็นฉากนี ้
โทรออก!
หยานซ่งไม่สามารถเกาหัวด้วยความลาบากใจได้ จึงรีบมาหาจัวฟานและ
หัวเราะออกมาดังๆ: "อิอิอิ... ขอบคุณมากสาหรับพ่อบ้าน Zhuo ที่ช่วยฉันทา
ความสะอาดปลาที่หลุดลอดผ่านอวน ไม่เช่นนัน้ ฉันคงต้องใช้ เทคนิคพิเศษ
บางอย่าง!"
ฉันไม่มีใครรูเ้ รื่องคุยโม้และใบหน้าก็รอด!”
ใช่ !”
ราชายาพิษพยักหน้า จากนัน้ ยื่นมือออกเพื่อกักขังทุกคน จากนัน้ โบกแขนเสือ้
และนาคนทัง้ สี่เข้าสูร่ ูปแบบมังกรพิษอีกครัง้
บัซ!
“พี่โจว!”
ปั ง!
หลอหยุนชางจ้องเข้าไปในดวงตาของเขาอย่างแน่นหนาโดยไม่ตอบคาพูดของ
เขา ราวกับว่าเธอต้องการมองเข้าไปในหัวใจของเขา มือที่เย็นชาแตะแก้มของเขา
ช้าๆ ด้วยความตื่นเต้นและโล่งใจในดวงตาของเขา และเขาก็พมึ พา: "โจวฟาน ยินดี
ต้อนรับกลับบ้าน!" ทันทีท่เี ขาพูดจบ ดวงตาของหลอหยุนชางก็มืดลง และเขาก็ลม้
ลงกับพืน้ ที่ดา้ นหน้าหน้าอกของ
เขา .
“คุณหนู!” ทุกคนกังวลและรีบไปดู
“คุณหลัว คุณตื่นแล้วเหรอ?”
ฉันไม่สนใจอีกต่อไปแล้ว ฉันอยากเจอเขา!"
ใบหน้าของหลอหยุนชางแสดงความตื่นเต้น ราวกับว่าร่างกายที่อ่อนแอของเธอ
จู่ๆ ฟื ้ นแล้วเธอก็ลกุ จากเตียงแล้วเดินออกไปทันที เสี่ยวชุยส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้
และไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องติดตามเธอและช่วยเธอ โดยกลัวว่าเธอจะทา
ผิดพลาดอีกครัง้
ทัง้ สองใช้เวลาไม่นานก็มาถึงหน้าห้องประชุมของ Black Wind
Mountain และเสียงที่คนุ้ เคยของ Zhuo Fan ก็ดงั มาจากข้างใน
โง่จริงๆ!”
และคุณ!”
แล้วคุณเล่าปาง!"
เราได้ทาไม่นอ้ ยไปกว่าเขา!
สายตาของคุณ?
ชั่วโมง ที่เหลือ?”
ด้วยก้าวเท้าเบา ๆ หลอหยุนชางผลักเสี่ยวฉุยออกไปและเดินเข้าไปเพียงลาพัง
ดวงตาที่อ่อนโยนเหล่านัน้ จ้องไปที่ Zhuo Fan อย่างใกล้ชิด ราวกับว่าพวกเขา
กาลังพยายามบีบนา้ ออก
หลอหยุนชางเพียงมองดูเขาและพยักหน้าเล็กน้อยโดยไม่พดู อะไรเลย
หลี่จิงเทียนและคนอื่น ๆ ก็กอดหมัดและทักทายกลับ
อย่างไรก็ตาม ความภาคภูมิใจในสายตาของหลี่จิงเทียนยังคงเหมือนเดิม
ในขณะที่ราชายาพิษมือดูไม่กระสับกระส่าย
หายใจ
เดิมทีเขาคิดว่าเขาปี นขึน้ ไปบนกิ่งไม้สงู แล้วนี่เป็ นตระกูลสันโดษไม่นอ้ ยไปกว่า
ตระกูลที่เจ็ด แต่ฉนั ไม่ได้คาดหวังว่านี่จะเป็ นไอ้สารเลวประเภทสามจริงๆ
ตราบใดที่อานาจและสถานะในมือของคุณไม่เปลี่ยนแปลงคุณต้องระวังทุกคน
รอบตัวคุณเสมอ!บางทีคนที่คณ ุ ไว้วางใจมากที่สดุ ในวันนีอ้ าจเป็ นศัตรูตวั ฉกาจ
ที่สดุ ของคุณในวันพรุง่ นีเ้ ช่นเดียวกับ ตระกูลที่เจ็ดเป็ นวีรบุรุษผูก้ ่อตัง้ แต่ตอนนีพ้ วก
เขากลายเป็ นอันตรายที่ซ่อนอยู่ต่อราชวงศ์แล้ว!”
ผูกมัด .
หลอหยุนไห่กลอกตาและรูส้ กึ เวียนหัวไปหมด
“ไม่น่าแปลกใจเลยที่พ่อบุญธรรมของข้าขอให้เราเร่งรีบหลายพันไมล์มาช่วย
ที่น่ี ปรากฎว่ามีเจ้านายอาศัยอยู่ท่นี ่ีจริงๆ!” ชายในชุดคลุมสีเขียวมองดูรูปแบบทัง้ สี่
ดวงตาของเขาเป็ นประกาย จากนัน้ เขาก็มองไปด้านข้างของเขา และกล่าวว่า
"รูปแบบนี ้ คุณคิดอย่างไร"
ปั ง!
ด้วยเสียงที่คมชัด พัดขนนกปรบมืออยู่ในมือ คนที่สองครุน่ คิดอยู่ครูห่ นึ่งแล้วพูด
เบา ๆ : "ความลึกลับของการก่อตัวนีย้ ากที่จะเข้าใจได้ระยะหนึ่ง อย่างไรก็ตาม
หากมีใครในขบวนการที่ควบคุม รูปแบบ ตราบใดที่ระดับพลังยุทธ์อยู่เหนือ
Tianxuan ฉันเกรงว่าพวกเราทัง้ สี่คนจะสามารถทาได้ มันยากที่จะทะลุทะลวง
ได้แม้จะมีความแข็งแกร่งเช่นนี!้ ” “คุณยายของเขา ถ้าเป็ นเช่นนัน้ ทาไมเราไม่มา
หลายพัน
ชายผมสีแดงเลียริมฝี ปากและหยุดพูดด้วยความโกรธ
บัซ!
เขาได้ยินมามากมายเกี่ยวกับชื่อเสียงของสี่เสาหลักขณะเดินทางในเทียนยู่ เสา
ที่สองจากสี่เสา Dugu Zhantian ใช้เวลาทัง้ ชีวิตในกองทัพและไม่มีลกู แต่
เขามีบตุ รชายบุญธรรมเพียงสี่คนเท่านัน้ เขากล้าหาญและเก่งในการต่อสูแ้ ละ
ความแข็งแกร่งของเขาก็น่าประหลาดใจ ในแง่ของความสามารถ เขาไม่ได้ดอ้ ยกว่า
ชายผูภ้ าคภูมิใจที่ได้รบั การฝึ กฝนอย่างลับๆโดยตระกูลที่เจ็ดเลย และยิ่งกว่านัน้ อีก
นี่...นี่...นี่มนั ไม่สมเหตุสมผลเลยจริงๆ!
ชั่วขณะหนึ่งพวกเขาทัง้ สี่รูส้ กึ โกรธเล็กน้อย โดยเฉพาะลูกคนที่สาม Dugu
Huo ทนอารมณ์โกรธไม่ได้และสาปแช่งเสียงดัง: "คุณ แม่บา้ นนามสกุล Zhuo
ช่างไร้เหตุผลจริงๆ เรามาหลายพันไมล์เพื่อช่วยคุณ แต่คณ ุ ไม่รูส้ กึ ขอบคุณ และ
คุณก็ทาไม่ได้" ไม่ให้พวกเราเข้าไปด้วยซา้ ” เข้าไปข้างในสิ มีใครในโลกนีท้ ่ปี ฏิบตั ิ
ต่อแขกเช่นนีห้ รือเปล่า?” “
แขก?”
หลอหยุนชางมองดูคนรับใช้สง่ เสียงดังกริ่งและเกือบจะทาลายภูเขาลมทมิฬ
ทัง้ หมด เธอมาหา Zhuo Fan ด้วยสีหน้าสับสน: "คุณ... คุณเป็ นอะไร ... "
อย่างไรก็ตามเธอไม่รอเธอ
อา จาม!
ห่างออกไปหนึ่งร้อยไมล์นอกเมืองเฟิ งหลิน ชายชราคนหนึ่งกาลังนั่งอยู่บนหลัง
ม้าตัวสูง เขาอดไม่ได้ท่จี ะจาม และร่างกายของเขาก็รูส้ กึ หนาวโดยไม่มีเหตุผล เขา
มองไปข้างหน้าจากระยะไกลแล้วพูดว่า "มาเถอะ อีกนานเท่าไหร่ถึงเมืองเฟิ งหลิน"
! !"
คุณคิดว่าไง?"
ถามหลังจากถามคาถามมากมายทัง้ สี่คนก็มองหน้ากันด้วยสีหน้าขมขื่น
นะ ?”
เปลือกตากระตุกโดยไม่รูต้ วั Dugu Zhantian ตะโกนด้วยความโกรธ: "คุณ
ไม่รูเ้ รื่องพวกนีด้ ว้ ยซา้ คุณทาอะไรไปสองสามวันเมื่อคุณมาถึงก่อนเวลา? เฟิ งเอ๋อ
นี่ไม่ได้มีความสามารถเท่าที่คณ ุ มักจะเป็ น!" เดิมที
เขา การป้องกันชายแดนมานานหลายทศวรรษเพื่อป้องกันการรุกรานของ
กองทัพ Dog Rong แต่จกั รพรรดิไ์ ด้ออกคาสั่งและย้ายเขากลับไปช่วยเมืองเฟิ ง
หลิน เขารูถ้ ึงความสาคัญของเรื่องนีแ้ ละไม่สามารถชะลอได้ช่วั ขณะหนึ่ง
เมื่อเห็นเช่นนีอ้ ีกสามคนก็อดไม่ได้ท่ีจะแอบหัวเราะคิกคัก
พูดว่า
เขาหัวเราะออกมาดังๆ: "ฮ่าฮ่าฮ่า...เดิมที ฉันมาที่น่ีเพียงเพื่อคาสั่งของจักรพรรดิ
และไม่ได้ตงั้ ใจจะไปเยี่ยมตระกูลหลัว อย่างไรก็ตาม เนื่องจากมีเจ้านายอาศัยอยู่
อย่างสันโดษที่น่ี ฉันจึงยัง ต้องการใช้เวลากับพวกเขา!” ในขณะที่เขาพูดเขาก็หนั
หลังกลับ
เสียง
ความผันผวนของอวกาศระเบิดออกมา หมอกของการก่อตัวของมังกรพิษค่อยๆ
หายไป และร่างของ Zhuo Fan ก็ปรากฏขึน้ ต่อหน้าพวกเขา คราวนี ้ ใบหน้า
ของ Zhuo Fan เต็มไปด้วยความเคารพ
“ฉันรอคุณมานานแล้ว!”
มุมปากของเขาโค้งงอเล็กน้อย Zhuo Fan โค้งคานับ และ Dugu
Zhantian ส่าย แขนเสือ้ ของเขาและก้าวไปข้างหน้า
Zhuo แฟนโค้งคานับอีกครัง้
ด้วย ไม่
นาน ทุกคนก็มาถึงลานเล็กๆ ที่สะดุดตาคือชายหนุ่มถือชามบนหัว นั่งยองๆ
เหยียดมือตรง และบนแขนและขาก็มีชามสองใบใส่เหล้าองุ่นใสเทลงไป มีกริชแวว
วาวเล็กๆ ติดอยู่ใต้บนั้ ท้ายของเขา ตราบเท่า
ใช่!" "
หลอหยุนไห่พยักหน้าและวิ่งออกไปอย่างตื่นเต้น ราวกับนกที่หนีออกจากกรง
สุดท้ายก็ไม่ตอ้ งยืนนิ่งอีกต่อไป เหนื่อยจริงๆ
อะไรนะ กาลังจะแต่งงานเหรอ?
อนิจจาพวกเขายังคงสายเกินไป
หลอหยุนไห่และหลอหยุนชางที่โศกเศร้าตกตะลึงและมองไปที่จวั ฟานด้วย
ความรูส้ กึ ละอายใจ
Zhuo Fan ผูน้ ีเ้ ปิ ดปากของเขาและกล้าพูดอะไรจริงๆ เรามีคนน้อยกว่า
10,000 คนในภูเขาเฮยเฟิ ง เราจะมีคนรับใช้ 100,000 คนได้อย่างไร? นอกจากนี ้
ทาไมคุณถึงต้องการคนรับใช้มากมายเราไม่สามารถจ่ายได้เหรอ?
นะ จอมพลตัดสินใจเพื่อครอบครัวหลอของเรา!” หลอหยุนไห่กลอกตาและใช้
ประโยชน์จากสถานการณ์นีเ้ พื่อโค้งคานับ
ฮึ่ม ผิดหวัง!