AAS 61 1969 Ocr

You might also like

Download as pdf or txt
Download as pdf or txt
You are on page 1of 939

AC TA

APOSTOLICAE SEDIS

COMMENTARIUM OFFICIALE

TYPIS POLYGLOTTIS VATICANIS


M-DCCCC-LXIX
Axt. et vol. LXI 31 Ianuarii 1969 N. 1

ACTA APOSTOLICAE SEDIS


COMMENTARIUM OFFICIALE

Directio: Palazzo Apostolico - Città del Vaticano — Administratio: Libreria Editrice Vaticana

ACTA PAULI PP. VI

CONSTITUTIONES APOSTOLICAE

I
PALENSIS
(MAASINENSIS)

Detractis quibusdam territoriis a dioecesi Palensi, nova conditur dioecesis,


« Maasinensis » appellanda.

P A U L U S E P I S C O P U S
SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Dei F i l i u m adorandum in exemplum assumentes, qui e caelorum


amplitudine in has terras descendit ut omnes mortales vitam aeternam
haberent et abundantius haberent (cf. Io. 10, 10), et Nos, quantum in
Nobis situm est et auctoritate Nostra dignum, operam damus et ela-
boratius ut christianis omnibus, c u m per aptiorem finium Ecclesiarum
dispositionem, tum per prudentes E p i s c o p o s , tum denique per since-
ram Christi doctrinam, aeternae vitae adipiscendae copiam faciamus.
Cum ergo venerabilis Frater Theotimus Pacis, Episcopus Palensis,
audito coetu E p i s c o p o r u m Insularum Philippinarum, seu Conferentia
Episcopali, id proposuerit ut e certo territorio suae dioecesis nova
Ecclesia constitueretur, Nos re bene reputata, sententiaque audita
6 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

venerabilis F r a t r i s Carmeli R o c c o , A r c h i e p i s c o p i titulo Iustinianopo-


litani in Galatia atque in Republica Insularum Philippinarum A p o -
stolici Nuntii, consilioque petito a venerabilibus Fratribus Nostris
S. R. E. Cardinalibus Sacrae Congregationi p r o Episcopis praepositis,
haec statuimus- A dioecesi Palensi territorium separamus civilis pro-
vinciae quam v u l g o cognominant Southern Leyte, ut est per legem
civilem terminata, quaeque vicariatus Assumptionis, Immaculatae Con-
ceptionis, et Sacratissimi Rosarii c o m p l e c t i t u r ; praeterea territorium
municipiorum populari lingua sic appellatorum : Matalom, Bato,
H i l o n g o s , Hindang, Inopacan, Baybay, quae in civili provincia Leyte
sunt sita, vicariatus S. Iosephi et S S . Cordis Iesu comprehendens. His
autem omnibus terris novam dioecesim condimus, Maasinensem cogno-
minandam atque archidioecesi Nominis Iesu seu Caebuanae suffraga-
neam. Censemus autem ut templum Assumptionis B. M. V. in urbe
Maasin cathedrale sit, in qua urbe sacer Praesul cathedram suae
potestatis collocabit Sedemque ponet. Qui profecto Canonicorum col-
legium constitui curabit, ad normas per alias Litteras Apostolicas
edendas ; interea vero Consultores dioecesanos eliget, quos in rebus
explicandis maioribus consiliarios atque adiutores habebit. Ad Semi-
narii dioecesani constitutionem atque temperationem quod attinet,
serventur sive leges iuris communis, sive normae Sacrae Congrega-
tionis p r o Institutione Catholica, sive Decretum Concilii Vaticani II
(( Optatam totius ». Simul ac nova dioecesis condita fuerit, Sacerdotes
ei circumscriptioni addicantur in cuius territorio beneficium vel offi-
cium habeant; ceteri, etiam Seminarii tirones, illi, ubi legitimo domi-
cilio degant. Ultimum, documenta et acta quae novam dioecesim respi-
ciant, ad eius Curiam cito mittantur, ibique religiose serventur. Ce-
terum, haec omnia quae descripsimus, venerabilis Frater Carmelus
R o c c o ad exitum deduci studebit, vel quem ipse delegaverit. Re vero
acta, documenta exarentur, quorum sincera exempla ad Sacram Con-
gregationem p r o Episcopis mittantur.

H a n c vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore


v o l u m u s ; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res
est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Cuius Consti-
tutionis efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere
poterunt, c u m per eam iisdem derogemus omnibus. Nemini praeterea
haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere l i c e a t ;
quin i m m o huius Constitutionis exemplis et l o c i s , sive typis impressis
sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica digni-
Acta Pauli Pp. VI 7

tate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta,


eadem omnino habenda erit fides, quae huic haberetur, si ostenderetur.
D a t u m R o m a e , apud S. Petrum, die vicesimo tertio mensis martii,
anno D o m i n i millesimo nongentesimo sexagesimo octavo, Pontificatus
Nostri quinto.

ALOISIUS Card. TRAGLIA CAROLUS Card. CONFALONIERI


S. B. E. Cancellarius 8. Congr. pro Episcopis Praefectus

Franciscus Tinello
Apostolicam Cancellariam Regens

Ioannes Calieri, Proton. Apost.


Iosephus Del Ton, Proton. Apost.
Loco £8 Plumbi
In Ap. Cane tab., vol. C X XVI II, n. 18.

II
FIANARANTSOAËNSIS - TAMATAVENSIS
(MANANJARIENSIS)

Detractis nonnullis territoriis ab archidioecesi Fianarantsoaënsi et a


dioecesi Tamatavensi, nova quaedam dioecesis conditur, « Mananjarien-
sis » appellanda.

P A U L U S E P I S C O P U S
SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Perpetua florere iuventa Ecclesiam matrem atque volventibus annis


nova semper specie exornari novisque radiare fulgoribus, omnibus prae-
sertim patet quotiens alia ex aliis nascitur dioecesis et ampliores gen-
tes ad Christi legem amplectendam moribusque servandam suaviter
alliciuntur. Quam ob rem, cum Sacrae Congregationi p r o Gentium
Evangelizatione seu de Propaganda F i d e , auditis quidem votis tum
Nuntiaturae Apostolicae in Republica Madagascariensi, tum venera-
bilium Fratrum Gilberti Ramanantoanina, Archiepiscopi Fianarant-
soaènsis et Iulii Puset, E p i s c o p i Tamatavensis, visum esset archidioe-
cesim Fianarantsoaênsem et dioecesim Tamatavensem dividere, atque
ex earumdem territoriis novam dioecesim excitare, id N o s probantes
accommodatumque existimantes ad sanctissimam fidem Nostram in ea
nobilissima natione augendam, ea quae sequuntur decernimus atque
iubemus. Ab archidioecesi Fianarantsoaënsi districtus civiles v u l g o
8 Acta Apostolicae Sectis - Commentarium Officiale

Manajary et Ifanadiana cognominatos, et a dioecesi Tamatavensi


districtum civilem quem Nosy V a r i c a dicunt detrahimus eosque in
novae dioecesis formam redigimus quae Mananjariensis appellabitur,
quaeque archidioecesi metropolitanae Fianarantsoaënsi suffraganea sub-
icietur. Cuius sane Ecclesiae sedes atque caput in civitate Mananjary po-
netur, cathedra vero episcopalis dignitatis atque auctoritatis in templo
Sancto Augustino dicato, factis scilicet iuribus et privilegiis cathedra-
lium templorum propriis. Concedimus autem ut dum Canonicorum col-
legium condatur, in dioecesi Mananjariensi Consultores dioecesani deli-
gantur, qui consilio et opera E p i s c o p o assint. Cetera vero, quae ad
novae dioecesis constitutionem et vitam pertinent, legibus Iuris Cano-
nici omnino regantur. Ultimum decernimus ut has Litteras Nostras
Apostolicus in R e p u b l i c a Madagascariensi Nuntius, sive per se ipse
sive per alium quem voluerit, ad effectum deducat. Effecti vero negotii
congrua documenta ad Sacram Congregationem p r o Gentium Evange-
lizatione seu de Propaganda F i d e mittantur, signata sigilloque impressa.
H a n c vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore
v o l u m u s ; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res
est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Cuius Consti-
tutionis efiicacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere
poterunt, c u m per eam iisdem derogemus omnibus. Nemini praeterea
haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere l i c e a t ;
quin i m m o huius Constitutionis exemplis et locis, sive typis impressis
sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica digni-
tate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta,
eadem omnino habenda erit fides, quae huic haberetur, si ostenderetur.
D a t u m R o m a e , apud S. Petrum, die nono mensis aprilis, anno D o -
mini millesimo nongentesimo sexagesimo octavo, Pontificatus Nostri
quinto.

ALOISIUS Card. TRAGLIA GREGORIUS P. Card. AGAGIANIAN


S. R. E. Cancellarius S. Congr. pro Gentium Evangelizatione
seu de Propaganda Fide Praefectus

R o d o m o n s Galligani
pro Apostolicae Cancellariae Regente

Ioannes Calleri, Proton. Apost.


Iosephus Del Ton, Proton. Apost.
Loco £8 Plumbi
In Ap. Cane, tab., vol. CXXVIII, n. 16.
Acta Pauli Pp. VI 9

III
GUAXUPENSIS
(CLARAVALLENSIS IN BRASILIA)

Dismembratis a Guaxupensi dioecesi territoriis, nova conditur Abbatia


nullius, « Claravallensis in Brasilia » appellanda.

P A U L U S E P I S C O P U S
SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Caelestis urbis visio, ut est in sacris Litteris descripta, animum


Nostrum ita afficit ut non solum ex ea summa gaudia capiamus, ad
quae nati sumus, sed etiam ut, Qui summam totius rei christianae,
sancto Dei consilio, obtinemus, omnes nostras curas in eo collocemus
ut, iuvante sancto Dei Numine, Ecclesiam hic in terris ad similitudi-
nem eius caelestis atque inaccessibilis civitatis aedificemus. Cum autem
venerabilis Frater Iosephus de Almeida Batista, Episcopus Guaxupen-
sis, collatis consiliis cum dilecto F i l i o Nivardo Buttarazzi, Congrega-
tionis Casamariensis Sacri Ordinis Cisterciensis Abbate Praeside Gene-
rali, id postulaverit ut partito territorio Sedis Guaxupensis, nova
Abbatia nullius ex eo excitaretur, datis iuribus ac privilegiis quae ex
iure communi ad huiusmodi Abbatias spectant, Nos, post auditum
venerabilem Fratrem Sebastianum Baggio, Archiepiscopum titulo Ephe-
sinum et in Brasilia A p o s t o l i c u m Nuntium, de sententia venerabilium
Fratrum Nostrorum S. R. E. Cardinalium Sacrae Congregationi p r o
Episcopis praepositorum, suprema Nostra apostolica auctoritate haec
omnia probantes sequentia decernimus. E o r u m omnium consensum sup-
plentes qui hac supra re aliquid iuris vel habeant vel se praesumant
habere, a dioecesi Guaxupensi integrum separamus territorium munici-
piorum, prout in praesens lege civili circumscribuntur, quae vulgo
cognominantur Claraval et Ibiraci, idemque territorium in novae A b -
batiae nullius saecularis formam redigimus, Claravallensis in Brasilia
appellandae iisdemque cingendae finibus quibus municipia quae diximus
terminantur omniaque iura habentis quibus ceterae eiusdem honoris
Abbatiae nullius perfruuntur. H a n c novam Abbatiam nullius suffraga-
neam facimus metropolitanae Sedi de Pouso A l e g r e ; item eius Abba-
tem p r o tempore, ad normam iuris, auctoritati eiusdem Sedis Archie-
10 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

piscopi o b n o x i u m . Sedes abbatialis in urbe v u l g o Claraval erit, tem-


plumque ibi exstans Spiritui Sancto dicatum ad gradum et dignitatem
Ecclesiae abbatialis evehimus, cui cuiusque p r o tempore A b b a t i , hono-
res, insignia, privilegia iuraque omnia tribuimus quibus ceterae abba-
tiales saeculares Ecclesiae earumque Abbates, iure communi, fruuntur
et ornantur; Abbates vero iisdem oneribus et obligationibus adstrin-
gimus quibus ceteri Abbates saeculares, Ordinarii l o c o r u m , ligantur.
Maiori autem decori ac utilitati Abbatiae Claravallensis in Brasilia con-
sulentes, eiusdem A b b a t i obligationem etiam imponimus Canonicorum
collegium abbatiale condendi, iuxta tamen normas per alias sub plumbo
Litteras edendas ; quandiu autem Abbatia Canonicorum senatu carebit,
permittimus ut Consultorum suppleatur coetu, qui consilio et ope A b -
bati assint. Mensam abbatialem efficient : Curiae proventus, fidelium
oblationes, congrua pars bonorum, quae novae Abbatiae provenient, ad
normam canonis 1500 C . I . C . Ad Abbatiae autem regimen quod attinet
haec statuimus. A b b a s nullius Claravallensis in Brasilia legitime consti-
tutus, Superioris monasterii Claravallensis munus, quoties id sinant
adiuncta, simul obtinebit; idemque A b b a s , religiosus, ab A p o s t o l i c a
Sede ex tribus sacerdotibus a Praeside Generali Congregationis Casa-
mariensis Sacri Ordinis Cisterciensis propositis seligatur et ad nutum
Sanctae Sedis officio perfruatur. Cum vero idem monasterium in Abba-
tiae dignitatem evectum fuerit, Abbas nullius, religiosus, ad normam
Constitutionum eiusdem Congregationis Casamariensis a conventuali
Capitulo eligetur et ab A p o s t o l i c a Sede confirmabitur. A c t a et docu-
menta novam Abbatiam quoquo m o d o respicientia a Curia Guaxupensi
ad abbatialem Curiam transferantur, ut in tabulario religiose custo-
diantur. H a e c omnia ut ad effectum adducantur curet venerabilis Frater
Sebastianus B a g g i o quem diximus, vel ab eo delegatus vir, d u m m o d o
in ecclesiastica dignitate constitutus. Qui autem negotium perfecerit
congrua documenta exarari iubeat et ad Sacram Congregationem p r o
E p i s c o p i s mitti.
H a n c vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore
v o l u m u s ; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res
est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Cuius Consti-
tutionis efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere
poterunt, c u m per eam iisdem derogemus omnibus. Nemini praeterea
haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere l i c e a t ;
quin i m m o huius Constitutionis exemplis et l o c i s , sive typis impressis
sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica digni-
Acta Pauli Pp. VI 11

tate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta,


eadem omnino habenda erit fides, quae huic haberetur, si ostenderetur.
Datum R o m a e , apud S. Petrum, die undecimo mensis maii, anno
D o m i n i millesimo nongentesimo sexagesimo octavo, Pontificatus Nostri
quinto.

ALOISIUS Card. TRAGLIA CAROLUS Card. GONFALONIERI


S. R. E. Cancellarius S. Congr. pro Episcopis Praefectus

Franciscus Tinello
Apostolicam Cancellariam Regens

Ioannes Calieri, Proton. Apost.


Eugenius Sevi, Proton. Apost.
Loco SB Plumbi
In Ap. Cane, tal., vol. CXXVIII, n. 8J .
f

IV
NUAKCHOTTENSIS

Dioecesis Nuakchottensis, quae in Reipublicae Mauritaniacae finibus


exstat, a metropolitana Sede Dakarensi seiungitur et Apostolicae Sedi
directo obnoxia fit.

P A U L U S E P I S C O P U S
SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Quod Sacra Congregatio p r o Gentium Evangelizatione, seu de Propa-


ganda F i d e , de sententia sive venerabilis Fratris Ioannis Mariani,
Archiepiscopi titulo Missuensis atque in A f r i c a Occidentali Delegati
A p o s t o l i c i , sive locorum Ordinariorum, quorum negotium interesset,
opportunum fieri censuit, id est ut, ob peculiaria adiuncta, dioecesis
Nuakchottensis a provincia ecclesiastica Dakarensi distraheretur atque
Sanctae Sedi directo subiceretur, probandum esse censuimus. Qua de re,
apostolica usi Nostra potestate, cathedralem Sedem Nuakchottensem
a iure metropolitanae Ecclesiae Dakarensis eximimus eamque A p o s t o -
licae Sedi directo subiectam in posterum esse Apostolica hac Consti-
tutione declaramus et statuimus. Quae quidem Constitutio ut ad effectum
adducatur curet venerabilis F r a t e r Ioannes Mariani, quem diximus,
vel ab eo delegatus vir, d u m m o d o in ecclesiastica dignitate constitutus.
Qui autem rem perfecerit congrua documenta exaranda studeat ad Sa-
12 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

cramque Congregationem p r o Gentium Evangelizatione mittat, de more


signata sigilloque impressa.
H a n c vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore
v o l u m u s ; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res
est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Cuius Consti-
tutionis efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere
poterunt, c u m per eam iisdem derogemus omnibus. Nemini praeterea
haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere l i c e a t ;
quin i m m o huius Constitutionis exemplis et l o c i s , sive typis impressis
sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica digni-
tate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta,
eadem omnino habenda erit fides, quae huic haberetur, si ostenderetur.
D a t u m R o m a e , apud S. Petrum, die octavo mensis iunii, anno D o -
mini millesimo nongentesimo sexagesimo o c t a v o , Pontificatus Nostri
quinto.

ALOISIUS Card. TRAGLIA GREGORIUS P. Card. AGAGIANIAN


S. R. E. Cancellarius S. Congr. pro Gentium Evangelizatione
seu de Propaganda Fide Praefectus

R o d o m o n s Galligani
pro Apostolicae Cancellariae Regente

Ioannes Calieri, Proton. Apost.


Iosephus Del Ton, Proton. Apost.
Loco £B Plumbi
In Ap. Cane, tab., vol. CXXVIII, n. 15.

V
CALCUTTENSIS
(BALASORENSIS)

Quibusdam detractis territoriis ex archidioecesi Calcuttensi, nova consti-


tuitur praefectura apostolica, « Balasorensis » nomine.

P A U L U S E P I S C O P U S
SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM

R e r u m c o n d i c i o catholicarum, quae et vigere magis magisque in


Calcuttensi archidioecesi videntur, et pleniorem inde requirunt procu-
rationem, profecto inducunt ut, propositum accipientes Sacrae Con-
Acta Pauli Pp. VI 13

gregationis p r o Gentium Evangelizatione seu de Propaganda F i d e ,


certa de eadem archidioecesi territoria detrahamus, iisque novam prae-
fecturam apostolicam condamus. H o c enim perspicuum est constatque
inter omnes, ubi multiplicentur ecclesiasticae circumscriptiones copia-
que sacrorum Antistitum fiat, uberiores ibi oriri colligique pastoralium
laborum fructus. Suprema ideo usi Nostra potestate sequentia decer-
nimus ac iubemus. Ab archidioecesi Calcuttensi eam territorii partem
separamus, quae finibus districtuum de Balasore, de Mayurbhanj et
de Keonjhar terminantur eandemque praefecturam apostolicam consti-
tuimus, ex urbe Balasore Balasorensem appellandam. E a m praeterea
provinciae ecclesiasticae Ranchiensi adiungimus atque Sodalibus Con-
gregationis Missionum regendam concredimus, ad Nostrum tamen
atque Apostolicae Sedis nutum. Nova igitur praefectura apostolica
iis cunctis iuribus fruetur, quibus eiusdem ordinis Ecclesiae, ad nor-
mam Codicis Iuris Canonici.
H a n c vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore
v o l u m u s ; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res
est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Cuius Consti-
tutionis efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere
poterunt, cum per eam iisdem derogemus omnibus. Nemini praeterea
haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere l i c e a t ;
quin i m m o huius Constitutionis exemplis et locis, sive typis impressis
sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica digni-
tate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta,
eadem omnino habenda erit fides, quae huic haberetur, si ostenderetur.
Datum R o m a e , apud S. Petrum, die octavo mensis iunii, anno
D o m i n i millesimo nongentesimo sexagesimo octavo, Pontificatus No-
stri quinto.

ALOISIUS Card. TRAGLIA GREGORIUS P. Card. AGAGIANIAN


8. B. E. Cancellarius 8. Congr. pro Gentium Evangelizatione
seu de Propaganda Fide Praefectus

R o d o m o n s Galligani
pro Apostolicae Cancellariae Begente

Eugenius Sevi, Proton. Apost.

Iosephus Massimi, Proton. Apost.


Loco © Plumbi

In Ap. Cane, tab., vol. CXXVIII, n. 7.


14 Acta, Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

VI
DURANGENSIS - MAZATLANENSIS
(SALTENSIS IN MEXICO)

E nonnullis territoriis Ecclesiarum Durangensis et Mazatlanensis nova


constituitur praelatura, « Saltensis in Mexico » nomine.

P A U L U S E P I S C O P U S
SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM

N o n habentibus hic hominibus manentem civitatem, sed futuram


inter aspera huius vitae inquirentibus (cf. Hebr. 13, 14), profecto sub-
venit Ecclesia sancta Dei, non m o d o parens ac mater christianorum
sollicita, sed et ipsa civitas supra montem posita (cf. Mt. 5, 14), et
caelestis urbs supernae Ierusalem similis, in qua si quis et recte et
caste et sancte vixerit ac praesidia ad omnes casus omnia constituerit,
in spem inducitur certam, fore ut ad aeternae illius civitatis possessio-
nem aliquando veniat. Quam ob rem, cum venerabiles Fratres Antonius
López A v i ñ a , Archiepiscopus Durangensis, et Michael García F r a n c o ,
Episcopus Mazatlanensis, id proposuerint ut suarum Ecclesiarum ter-
ritoriis partitis nova praelatura conderetur, N o s re bene reputata, con-
silioque petito a venerabilibus Fratribus Nostris S. R. E. Cardinalibus
Sacrae Congregationis p r o Episcopis praepositis ; item explorato quid
A p o s t o l i c u s Delegatus in Republica Mexicana de re sentiret, haec sta-
tuimus, nempe rati posse christianorum utilitati conducere. A Duran -
gensi archidioecesi territorium separamus quod complectitur munici-
p i u m vulgari sermone Pueblo N u e v o ; a dioecesi vero Mazatlanensi
territoria municipiorum detrahimus, quae vocantur Tamazula, T o p i a ,
Canelas, Santa Maria Otaez et San D i m a s , item territorium paroe-
ciae quam populari sermone cognominant San A n d r e s de la Sierra,
intra fines municipii Santiago Papasquiaro situm; quibus omnibus
terris novam praelaturam condimus, cuius erit nomen Saltensis in
Mexico. H u i u s autem Ecclesiae Sedes erit in urbe EI S a l t o ; templum
vero ibi exstans S. Francisci Assisiensis ad gradum praelaticii evehi-
mus, c u m debitis iuribus. Censemus praeterea ut nova praelatura sit
Sedi Durangensi suffraganea, ac eius Praesul sacro eiusdem archidioe-
cesis Antistiti sit ad normam iuris obnoxius. Seminarium condatur
Acta Pauli Pp. VI 15

iuvenibus educandis, qui ad Sacerdotium ab adorando Spiritu D e i


v o c e n t u r ; idque secundum leges iuris communis fiat atque Sacrae
Congregationis p r o Institutione Catholica. Cum autem iuvenes illi stu-
diis sacrae theologiae atque philosophiae incumbere debeant, ex iis qui
fuerint meliores E o m a m mittantur atque Collegio Pontificio Mexicano
excipiantur. Mensam constituent sive Curiae proventus, sive fidelium
christianorum collationes, sive pars bonorum quae ad normam canonis
1500 C. I. C. novae Ecclesiae obvenient. Regimen praelaturae, electio
V i c a r i i Capitularis, sede vacante, aliaque huiusmodi, Iure Canonico
temperentur. A c t a denique ad novam Sedem pertinentia cito ad eius
Curiam mittantur, ibique religiose serventur in archivo rerum reli-
giosarum. Ceterum, quae iussimus venerabilis Frater V i d o D e i Mestri
exsequi curabit, Archiepiscopus titulo Tuscamiensis, et in M e x i c o A p o -
stolicus Delegatus. Re vero acta, eius erit sincera exempla gesti nego-
tii R o m a m mittere, ad Sacram Congregationem p r o E p i s c o p i s .
H a n c vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore
v o l u m u s ; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res
est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Cuius Consti-
tutionis efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere
poterunt, cum per eam iisdem derogemus omnibus. Nemini praeterea
haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere l i c e a t ;
quin i m m o huius Constitutionis exemplis et locis, sive typis impressis
sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica digni-
tate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta,
eadem omnino habenda erit fides, quae huic haberetur, si ostenderetur.
D a t u m R o m a e , apud S. Petrum, die decimo mensis iunii, anno D o -
mini millesimo nongentesimo sexagesimo octavo, Pontificatus Nostri
quinto.

ALOISIUS Card. TBAGLIA CAROLUS Card. CONFALONIERI


S. R. E. Cancellarius 8. Congr. pro Episcopis Praefectus

R o d o m o n s Galligani
pro Apostolicae Cancellariae Regente

Eugenius Sevi, Proton. Apost.

Iosephus Massimi, Proton. Apost.


Loco © Plumbi
In Ap. Cane, tab., vol. CXXVIII, n. 8.
16 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

VII
S. LUDOVICI IN MARAGNANO - S. IOSEPHI DE G R A J A U
(BACABALENSIS)

Distractis quibusdam territoriis ab archidioecesi S. Ludovici in Mara-


gnano et a praelatura S. Iosephi de Grajau, nova conditur dioecesis
nomine « Bacabalensis ».

P A U L U S E P I S C O P U S
SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Visibilis natura Ecclesiae Dei necessitatem postulat sese accommo-


dandi l o c o r u m temporumque condicionibus ea omnia subsidia atque
instrumenta praebendo quibus efficaciore m o d o salutis opus inter homi-
nes peragi possit. Cum autem ex externae dioecesis compaginis amplitu-
dine, non paucae neque exiguae difficultates exoriri viderentur, vene-
rabiles Fratres Ioannes Iosephus da Mota et Albuquerque, Archiepi-
scopus S. L u d o v i c i in Maragnano et Adulfus Aloisius Bossi, Episco-
pus titulo Parnassenus et S. Iosephi de Grajau Praelatus, audita Con-
ferentia Episcopali Brasiliana, a Nobis petierunt ut, suarum Eccle-
siarum territoriis partitis, nova conderetur dioecesis. Nos autem,
praehabito consilio venerabilis Fratris Sebastiani B a g g i o , Archiepiscopi
titulo Ephesini et in Brasilia A p o s t o l i c i Nuntii, sententiam rogatis
dilectis Filiis Nostris S. R. E. Cardinalibus Sacrae Congregationi p r o
Episcopis praepositis, suppleto consensu eorum omnium qui hoc super
negotio ius aliquod vel habeant vel se putent habere, haec quae sequun-
tur apostolica potestate decernimus. Ab archidioecesi S. Ludovici in
Maragnano territorium separamus municipii quod vulgari sermone
Bacabal cognominant, excepta autem parte quae, ad septemtrionem
pontis supra rivum Piratininga, comprehenditur inter eundem rivum
Piratininga, autoraedarum viam v u l g o « BR-22 » nuncupatam et muni-
cipium S. Matthaei ; territorium municipii Ipixuna, excepta vero parte
quae extenditur ad meridiem eiusdem pontis supra rivum Piratininga
et quae pertingit pagos A n i n g a et Barbosa ; necnon integrum terri o-
rium municipiorum, prouti in praesens lege civili terminantur, quae
v u l g o nuncupantur Altamira do Maranhäo, Igarapé Grande, L a g o da
Pedra, L a g o d o J u n c o , L a g o V e r d e , L i m a Campos, Olho d ' Á g u a dos
Cunhas, Pedreiras, P i o X I I , P o ç â o de Pedras, R o s i n ò p o l i s , Santo An-
Acta Pauli Pp. VI 17

tonio dos Lopes, V i t o r i n o F r e i r é ; a praelatura autem S. Iosephi de


Grajau distrahimus integrum territorium quod complectitur populari
sermone municipium Esperantinopolis ; quibus omnibus terris novam
condimus dioecesim Bacabalensem appellandam iisdemque finibus cir-
cumscribendam ac municipia, simul sumpta, quae diximus. Novae dioe-
cesis sedes episcopalis erit in urbe vulgo Bacabal, episcopalis vero magi-
sterii cathedra in curiali templo, eadem in urbe exstante, quod D e o
dicatum est in honorem S. Theresiae a Iesu, cui omnia iura sacrarum
cathedralium aedium concedimus. E p i s c o p o scilicet, praeterquam quod
iura damus congrua, obligationes etiam imponimus, quae residentium
Antistitum sunt propriae. Bacabalensis dioecesis suffraganea erit me-
tropolitanae Sedi S. Ludovici in M a r a g n a n o ; item sacer eius Praesul
metropolitanae iurisdictioni Praesulis eiusdem archidioecesis subdetur.
Ad Canonicos quod attinet, cathedrale collegium condatur, post alias
tamen Apostolicas datas Litteras; interea Consultores diocesani deli-
gantur, ad normam Iuris Canonici. Quod vero spectat Seminarium, ser-
ventur praescripta iuris communis, prae oculis etiam habitis normis
decreti Concilii Vaticani II a verbis « Optatam totius » incipientis at-
que peculiares leges Sacrae Congregationis pro Institutione Catholica.
Seminarii autem alumni, et animi et ingenii dotibus prae ceteris insi-
gnes, R o m a m , cum adoleverint, mittantur in Collegium Pium Brasilia-
num, philosophicis theologicisque disciplinis imbuendi. Mensa episco-
palis, quae dicitur, constabit Curiae emolumentis ; fidelium collatio-
nibus sponte oblatis; dote quae a civili potestate expectatur; ea bono-
rum parte, quae novae dioecesi obveniet ad normam Canonis 1500
C. I. C. Ad clerum autem quod attinet, censemus ut, his Litteris ad
effectum adductis, eo ipso sacerdotes illi Sedi ascribantur, in cuius
territorio beneficium vel officium habeant; ceteri vero clerici Semina-
riique tirones ei Sedi, in qua legitime degant. A c t a denique ad novam
Sedem pertinentia cito ad eius Curiam mittantur, ibique religiose ser-
ventur in archivo rerum religiosarum. Ceterum has Litteras ad effectum
adducendas curet venerabilis Frater Sebastianus B a g g i o , quem dixi-
mus, vel ab eo delegatus v i r ; qui vero negotium perfecerit, congrua
documenta exaranda studeat, ad Sacram Congregationem pro Epi-
scopis mittenda, de more signata.

H a n c vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore


v o l u m u s ; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res
est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Cuius Consti-
tutionis efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere

2 - A. A. S.
18 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

poterunt, c u m per eam iisdem derogemus omnibus. Nemini praeterea


haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat ;
quin i m m o huius Constitutionis exemplis et l o c i s , sive typis impressis
sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica digni-
tate constituti simulque ab aliquo p u b l i c o tabellione sint subscripta,
eadem omnino habenda erit fides, quae huic haberetur, si ostenderetur.
D a t u m R o m a e , apud S. Petrum, die vigesimo secundo mensis iunii,
anno D o m i n i millesimo nongentesimo sexagesimo octavo, Pontificatus
Nostri sexto.

ALOISIUS Card. TRAGLIA CAROLUS Card. CONFALONIERI


/S. R. E. Cancellarius S. Congr. pro Episcopis Praefectus

R o d o m o n s Galligani
pro Apostolicae Cancellariae Regente

Ioannes Calieri, Proton. Apost.

Victorius Bartoccetti, Proton. Apost. a.i.


Loco £8 Plumbi
In Ap. Cane, tab., vol. CXXVIII, n. 1$.

VIII
GULUENSIS
(LIRENSIS)

Distractis quibusdam territoriis e dioecesi Guluensi, nova conditur dioe-


cesis, « Lirensis » nomine.

P A U L U S E P I S C O P U S
SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Firmissima spe ducti, sacras circumscriptiones, in quibus accu-


ratiore dilectione homines ad catholicam informentur veritatem, quo-
tiens Nobis fas est, condimus, p r o certo habentes D e u m , qui perpetuos
dat teneris sementibus auctus, novis Ecclesiis suae gratiae rore favere,
atque incrementa omnipotenti virtute praestare. Quam ob rem, c u m
S a c r o Consilio Christiano Nomini P r o p a g a n d o visum sit in Ugandensi
regione novam dioecesim condere, N o s , sententia audita venerabilis
Fratris A m a l i i P o g g i , Archiepiscopi titulo Cercinitani atque A p o s t o -
Acta Pauli Pp. VI 19

liei in Uganda Pro-Nuntii, item Ordinarii Praesulis Guluensis, haec


quae sequuntur decernimus atque iubemus. E territorio dioecesis
Guluensis, partem austro-orientalem, quae civilem districtum v u l g o
« L a n g o » constituit, detranimus, eamque in novae dioecesis f o r m a m
redigimus Lirensis nuncupandae ab urbe principe eiusdem civilis di-
strictus, quam Ecclesiam suffraganeam facimus Sedi metropolitanae
Kampalaènsi. Cetera, quae ad regimen novae dioecesis spectent, ad
res atque personas, ad electionem V i c a r i i Capitularis, Sede vacante,
in his Ius Canonicum omnino servetur. Ad haec autem quae iussimus
efficienda venerabilis Frater A m a l i u s P o g g i operam dabit vel quem
ille delegabit; re vero acta, documenta exarari iubebit et ad Sacram
Congregationem p r o Gentium Evangelizatione seu de Propaganda F i d e
cito mittet, sinceris exemplis.
H a n c vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore
v o l u m u s ; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res
est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Cuius Consti-
tutionis efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere
poterunt, cum per eam iisdem derogemus omnibus. Nemini praeterea
haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere l i c e a t ;
quin i m m o huius Constitutionis exemplis et locis, sive typis impressis
sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica digni-
tate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta,
eadem omnino habenda erit fides, quae huic haberetur, si ostenderetur.
Datum R o m a e , apud S. Petrum, die duodecimo mensis iulii, anno
D o m i n i millesimo nongentesimo sexagesimo octavo, Pontificatus Nostri
sexto.

ALOISIUS Card. TRAGLIA GREGORIUS P. Card. AGAGIANIAN


8. R. E. Cancellarius 8. Congr. pro Gentium Evangelizatione
seu de Propaganda Fide Praefectus

Franciscus Tinello
Apostolicam Cancellariam Regens

Ioannes Calieri, Proton. Apost.

Eugenius Sevi, Proton. Apost.


Loco © Plumbi
In Ap. Cane, tab., vol. CXXVIII, n. 79.
20 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

IX
BHOPALENSIS
(SAGARENSIS)

Quibusdam detractis territoriis ex archidioecesi Bhopalensi, novus con-


ditur exarenatus apostolicus, nomine « Sagarensis ».

P A U L U S E P I S C O P U S
SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Q u o aptius propiusque Christifidelium necessitatibus consulatur,


opus est persaepe ut quaedam dioeceses, sive vastitate territorii latius
patentes, sive incolarum numero frequentiores, dividantur, distractis-
que ex iis regionibus novae constituantur sui iuris Sedes. Cum ideo
Sacra Congregatio pro Ecclesiis Orientalibus censuerit omnino c u m
p o p u l o r u m utilitate congruere, si exarchatus apostolicus ritus Mala-
barensis in Bhopalensis archidioecesis finibus conderetur, de sententia
venerabilis Fratris Eugenii D'Souza, sacri eiusdem archidioecesis
Antistitis, postque auditum A p o s t o l i c u m in India Pro-Nuntium atque
Sacram Congregationem pro Gentium Evangelizatione, sequentia decer-
nimus atque iubemus. Ab archidioecesi Bhopalensi districtus civiles
seiungimus, quibus per vulgus appellatio Sagar, Raisen et Vidisha,
iisque exarchatum apostolicum ritus Malabarensis constituimus, no-
mine Sagarensem, quem curis sodalium Congregationis Carmelitarum
Mariae Immaculatae concredimus. Conditus exarchatus regetur ad
normam iuris, attentis praesertim cann. 266-387 Litterarum A p o s t o -
licarum « Cleri Sanctitati », die altero mensis iunii, anno millesimo
nongentesimo quinquagesimo septimo datarum, servato quoque can. 382
de cura fidelium diversi ritus in territorio exstantium. Decernimus
praeterea ut idem exarchatus metropolitanae Sedi Bhopalensi subda-
tur, instar Ecclesiae suffraganeae. Ea tandem quae praescripsimus ad
effectum adducat Apostolicus in India Pro-Nuntius, vel ab eo delegatus
vir. Qui autem negotium perfecerit congrua documenta exaranda curet
eaque ad Sacram Congregationem p r o Ecclesiis Orientalibus mittat,
de more signata sigilloque impressa.

H a n c vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore


v o l u m u s ; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res
est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Cuius Consti-
tutionis efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere
Acta Pauli Pp. VI 21

poterunt, c u m per eam iisdem derogemus omnibus. Nemini praeterea


haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere l i c e a t ;
quin i m m o huius Constitutionis exemplis et locis, sive typis impressis
sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica digni-
tate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta,
eadem omnino habenda erit fides, quae huic haberetur, si ostenderetur.
Datum ex A r c e Gandulfi, prope E o m a m , die undetricesimo mensis
iulii, anno D o m i n i millesimo nongentesimo sexagesimo octavo, Ponti-
ficatus Nostri sexto.

ALOISIUS Card. TRAGLIA MAXIMILIANUS Card. DE FURSTENBERG


S. R. E. Cancellarius 8. Congr. pro Ecclesiis Orientalibus Praefectus

Franciscus Tinello
Apostolicam Cancellariam Regens

Ioannes Calieri, Proton. Apost.


Iosephus Del Ton, Proton. Apost.
Loco © Plumbi
In Ap. Cane, tab., voi. CXXVIII, n. 52.

X
JABALPURENSIS
(SATNENSIS)

Detractis quibusdam territoriis e dioecesi Jahalpurensi, novus exar-


chatus apostolicus conditur, nomine « Satnensis ».

P A U L U S E P I S C O P U S
SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM

In more est Apostolicae huius Sedis, idque frequentissime et Nos


fecimus, eorum Praesulum sententiis accedere, qui magna esse c u m
fidelium utilitate coniunctum putant, si quibusdam suarum dioecesium
territoriis novae constituantur ecclesiasticae circumscriptiones, aliis,
ut regantur, Antistitibus Pastoribusque tradendae. Cumque ideo cen-
suerit Sacra Congregatio pro Ecclesiis Orientalibus, de sententia vene-
rabilis Fratris Leobaldi D ' S o u z a , Episcopi Jabalpurensis, omniumque
Episcoporum Status vulgo Madhya-Pradeshensis in India, postque
auditum Apostolicum in India Pro-Nuntium atque Sacram Congregatio-
nem pro Gentium Evangelizatione, esse ibi locorum novum exarchatum
ritus Malabarensis constituendum, quod Nobis eadem Congregatio pro-
22 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

posuit libenti animo accepimus, sequentia decernentes. A dioecesi


Jabalpurensi territorium separamus, quod civiles districtus complecti-
tur, vulgo Tikamgarh, Chhatarpur, Panna, Satna, R e w a , Sidhi, atque
iis exarchatum apostolicum ritus Malabarensis condimus, quem soda-
libus Congregationis Vincentianae ritus Malabarensis concredimus.
Conditus exarchatus, nomine Satnensis, regetur ad normam iuris,
attentis in primis cann. 266-387 Litterarum Apostolicarum « Cleri
Sanctitati », die altero mensis iunii, anno millesimo nongentesimo
quinquagesimo septimo, datarum, servato praesertim can. 382 de cura
fidelium diversi ritus in territorio exstantium. Decernimus praeterea
ut, quo magis pastoralis unitas et habeatur et provehatur, idem exar-
chatus metropolitanae Sedi Bhopalensi subdatur, instar Ecclesiae
suffraganeae. Ea tandem quae praescripsimus ad effectum deducat
A p o s t o l i c u s in India Pro-nuntius, vel ab eo delegatus vir. Qui vero
negotium perfecerit, congrua documenta exaranda curet eaque ad
Sacram Congregationem pro Ecclesiis Orientalibus mittat, de more si-
gnata sigilloque impressa.
H a n c vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore
volumus ; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res
est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Cuius Consti-
tutionis efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere
poterunt, c u m per eam iisdem derogemus omnibus. Nemini praeterea
haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere l i c e a t ;
quin i m m o huius Constitutionis exemplis et locis, sive typis impressis
sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica digni-
tate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta,
eadem omnino habenda erit fides, quae huic haberetur, si ostenderetur.
D a t u m ex A r c e Gandulfi, prope R o m a m , die undetricesimo mensis
iulii, anno D o m i n i millesimo nongentesimo sexagesimo octavo, Ponti-
ficatus Nostri sexto.

ALOISIUS Card. TRAGLIA MAXIMILIANUS Card. DE FURSTENBERG


S. R. E. Cancellarius S. Congr. pro Ecclesiis Orientalibus Praefectus

Franciscus Tinello
Apostolicam Cancellariam Regens

Ioannes Calieri, Proton. Apost.


Iosephus Del Ton, Proton. Apost.
Loco £g Plumbi
In Ap. Cane, tab., vol. CXXVIII, n. 53.
Acta Pauli Pp. VI 23

XI
INDORENSIS
(UJJAIENSIS)

Detractis quibusdam territoriis a dioecesi Indorensi, novus exarchatus


apostolicus conditur, nomine « Ujjaiensis ».

P A U L U S E P I S C O P U S
SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Apostolicum munus, quod divinitus exsequendum accepimus, omni-


bus nempe ubique terrarum Christi fidelibus consulendi, a Nobis quan-
doque requirit, ut ex iam constitutis Sedibus alias Sedes conda-
mus ; in manibus enim omnium est, eo magis colligi fructus, quo
frequentiores operarii serant inque agro exercendo incumbant. Quo-
niam igitur censuit Sacra Congregatio pro Ecclesiis Orientalibus,
de sententia venerabilis Fratris Francisci Simons, Episcopi Indoren-
sis omniumque Episcoporum Status vulgo Madhya-Pradeshensis in
in India, postque auditum A p o s t o l i c u m in India Pro-Nuntium atque
Sacram Congregationem pro Gentium Evangelizatione, esse ibi loco-
rum exarchatum ritus Malabarensis constituendum, quod Nobis eadem
Sacra Congregatio proposuit libenti animo accepimus, sequentia decer-
nentes. A dioecesi Indorensi territorium separamus, quod tres districtus
civiles complectitur ; hoc est : Ujjain, Shajapur, Rajagarh, iisque
exarchatum apostolicum ritus Malabarensis condimus, quem soda-
libus Societatis missionariae Sancti Thomae Apostoli eparchiae P a p i e n -
sis concredimus. Conditus exarchatus, nomine Ujjaiensis, regetur ad
normam iuris, attentis praesertim cann. 266-387 Litterarum Apostoli-
carum « Cleri Sanctitati », die altero mensis iunii, anno millesimo
nongentesimo quinquagesimo septimo, datarum, servato quoque can. 382
de cura fidelium diversi ritus in territorio exstantium. Statuimus prae-
terea ut, quo magis unitas actionis inter sacros Ecclesiarum Pastores
firmetur, idem exarchatus metropolitanae Sedi Bhopalensi subdatur,
instar Ecclesiae suffraganeae. Ea tandem quae praescripsimus ad
effectum deducat Apostolicus in India Pro-Nuntius, vel ab eo delegatus
vir. Qui vero negotium perfecerit, congrua documenta exaranda curet
eaque ad Sacram Congregationem p r o Ecclesiis Orientalibus mittat,
de more signata sigilloque impressa.
24 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

H a n c vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore


v o l u m u s ; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res
est religiose serventur, atque igitur v i m suam obtineant. Cuius Consti-
tutionis efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere
poterunt, c u m per eam iisdem derogemus omnibus. Nemini praeterea
haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere l i c e a t ;
quin i m m o huius Constitutionis exemplis et l o c i s , sive typis impressis
sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica digni-
tate constituti simulque ab aliquo p u b l i c o tabellione sint subscripta,
eadem omnino habenda erit fides, quae huic haberetur, si ostenderetur.
D a t u m ex A r c e Gandulfi, p r o p e R o m a m , die undetricesimo mensis
iulii, anno D o m i n i millesimo nongentesimo sexagesimo octavo, Ponti-
ficatus Nostri sexto.

ALOISIUS Card. TRAGLIA MAXIMILIANUS Card. DE FURSTENBERG


S. B. E. Cancellarius S. Congr. pro Ecclesiis Orientalibus Praefectus

Franciscus Tinello
Apostolicam Cancellariam Regens

Ioannes Calieri, Proton. Apost.

Eugenius Sevi, Proton. Apost.


Loco © Plumbi
In Ap. Cane, tab., vol. CXXVIII, n. 5k.

XII
GULIELMOPOLITANAE ET PARAMARIBOËNSIS

Dioeceses Gulielmopolitana et Paramariboënsis, adhuc Sedi Apostolicae


directo subiectae, metropolitanae Sedi Portus Hispaniae suffraganeae de-
clarantur.

P A U L U S E P I S C O P U S
SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Si quis mente recogitet quae quantaque Nostra sit evangelicae legis


prolatandae cura, quamque sollicita pastoralium fructuum exspectatio,
is etiam plane intelleget cur libenti animo eorum accedamus votis,
incepta complectamur, quae ad Christi religionem fovendam aptius
conducant. Cumque ideo sacri dioecesium Gulielmopolitanae et Para-
mariboënsis Ordinarii opportunum fore existimaverint cumque fide-
Acta Pauli Pp. VI 25

lium bono utilitateque haud parva coniunctum, si eaedem cathedrales


Ecclesiae, Apostolicae Sedi hucusque subiectae atque hoc ipso die curis
Delegationis Apostolicae Portus Principis commissae, ad normam de-
creti Concilii Oecumenici Vaticani I I , a verbis « Christus D o m i n u s ))
incipientis (cf. n. 40, 2 ) , metropolitanae alicui Sedi unirentur, Portus
Hispaniae nempe, quod propositum Nobis est accepimus ratumque
habuimus. De sententia scilicet Sacrae Congregationis p r o Gentium
Evangelizatione seu de Propaganda F i d e , postque auditum venerabilem
Fratrem Mariam Iosephum Lemieux, Archiepiscopum titulo Soldita-
num atque A p o s t o l i c u m in iis regionibus Delegatum, summa Nostra
potestate decrevimus, ut dioeceses Gulielmopolitana et Paramariboën-
sis, ad hunc usque diem Apostolicae Sedi directo subiectae, metropo-
litanae Ecclesiae Portus Hispaniae tamquam suffraganeae in posterum
addicantur, ad normam Codicis Iuris Canonici. Ea autem quae sta-
tuimus ad exitum adducenda curet venerabilis idem Frater Maria
Iosephus Lemieux, quem diximus, vel ab eo delegatus vir, suetaque
documenta ad Sacram Congregationem p r o Gentium Evangelizatione
mittat, de more signata sigilloque impressa.
H a n c vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore
v o l u m u s ; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res
est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Cuius Consti-
tutionis efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere
poterunt, c u m per eam iisdem derogemus omnibus. Nemini praeterea
haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat ;
quin immo huius Constitutionis exemplis et locis, sive typis impressis
sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica digni-
tate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta,
eadem omnino habenda erit fides, quae huic haberetur, si ostenderetur.
D a t u m ex A r c e Gandulfi, prope R o m a m , die undetricesimo mensis
iulii, anno D o m i n i millesimo nongentesimo sexagesimo octavo, Ponti-
ficatus Nostri sexto.

ALOISIUS Card. TRAGLIA GREGORIUS P. Card. AGAGIANIAN


8. R. E. Cancellarius 8. Congr. pro Gentium Evangelizatione
seu de Propaganda Fide Praefectus

Franciscus Tinello
Apostolicam Cancellariam Regens

Ioannes Calieri, Proton. Apost.

Eugenius Sevi, Proton. Apost.


Loco £B Plumbi
In Ap. Cane, tab., vol. CXXVIII, n. 56.
26 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

EPISTULA

Ad Exc.mum P. D. Tullium Botero Salazar, Archiepiscopum Medellen-


sem, ob celebranda sollemnia, primo saeculo volvente ab illa archidioe-
cesi constituta.

Perquam acceptae Nobis fuerunt abs te omni cum humanitatis


officio sane datae litterae, quibus edocti sumus te, Venerabilis Frater,
consilium inivisse archidioecesis Medellensis magni faustique cele-
brandi sollemnis eventus, cuius p r o x i m e recordatio recurret : centum
enim revoluti m o x implebuntur anni, ex quo auspicio optimo ea consti-
tuta est.
Quod tanti facti commemorandi causa in animo habes, manifestum
Nobis fecisti ; idque cum pernoverimus, valde probare et merito prae-
c o n i o laudis honestare minime dubitamus.
Decet cumprimis per occasionem publicis significationibus sacras
agitare laetitiae; decet et pia exsultatione summas Deo persolvere
grates, a quo benefacta praeclara et singularia ab illis devenerunt
primordiis. Recte eo diviniora aestimantur esse beneficia, quo plures
et magnitudine doni et aevi diuturnitate complectuntur; quod si
autem eadem saeculi intervallo interiecto simul considerantur, quodam
m o d o magis grandescunt et grati animi sensus commovent bene cordatis
viris, qui ad hos palam prodendos certatim accurrunt.
P r o temporis l o c o consentaneum sane aptumque erit scriptis et
sermone dilucide collustrare initia, incrementa, decora omnia istius
Ecclesiae, ad manus revocare ab origine annales, e quibus nobilitatis,
nativae vestratum laudis, quaedam conspicua nota erui licet.
Praeter alia historia dignum est animadvertere istic per aetatum
decursum magnam fieri frequentiam confluentium nomini D o m i n i , ado-
rantium in spiritu et veritate, evangelicam iustitiam sitientium.
H o c quoque in bonum et in ornamentum vertit quod istic insignes
natorum numero et honestate sunt familiae, quod ad sacerdotium et
ad sacra claustra ineunda divinae vocationes crebrescunt, quod agri-
cultura, artes, humanae litterae florent, ita ut, felicitate soli et indu-
stria civium, vita victu cultuque sat suavi traducatur, haud sine multo-
rum exspectatione, ut salutari praesidio legum socialis iustitiae prae-
cepta audentius ad effectum deducantur et promulgentur. Archidioe-
cesi quoque perspicuo honori cedit condita Pontificia Bolivariana Stu-
Acta Pauli Pp. VI 27

diorum Universitas, magnum doctrinarum domicilium, de re sacra et


civili apud vos egregie meritum et uberiores editurum exspectationi
pares fructus, si illic omnia ad christianae sapientiae placita ordinatim
et concinne disponentur.
Eerum autem gestarum patrias memorias repetentibus iure merito
emerget etiam, qualia sint decora nomina sacrorum Antistitum, qui
spatio exacto saeculi ad gubernacula venerandae istius Ecclesiae sede-
runt. H o s viros veteris fidei et magnitudine animi praeditos, pulchri
amatores, divinae legis studiosos custodes, virtutum opifices, oportebit
in praesens claro in lumine poni, hoc etiam salutari consilio, ut debiti
eis reddantur gratae recordationis honores utque — quod quidem vehe-
menter precamur et cupimus — ad prosperiorem provehendum statum
dilectae istius archidioecesis sacerdotes omnes et praesertim in episco-
pali Cathedra sessuri magistri ab illis impressa vestigia pietatis, iusti-
tiae et cum Petri Sede arctae communionis aemulo studio sequantur.
Quae ut eadem attingatur nobilis meta, hortandi sunt hisce in
adiunctis rerum christifideles, ut catholicae fidei thesaurum, inaestima-
bilis pretii spiritualem hereditatem, indemnem semper sanumque ser-
vent, sera in aeva tradendum, atque eandem fidem, quae per caritatem
operatur, plenitudine mirifici amoris faciant Spiritus Sancti fructuum
copia fecundam.
Quam ob rem vocis tuae ministerio insonent illis in actione vitae
apostolicae normae et ad fortiter agendum patiendumque salubria
praecepta : « Per caritatem Spiritus servite ad invicem « Unusquis-
que sicut accepit gratiam, in alterutrum illam administrantes sicut
2
boni dispensatores gratiae Dei ) ) , iunctis quodam m o d o pinnis suis
3
alterius ad alterum luce fidei, misericordiae affectu coniuncti. Multum
optantes, ut celebritates coetusque ad honorandum expletum saeculum
a condita archidioecesi Medellensi felicem gignant messem plurimi in
evangelicae disciplinae via profectus, ac perpetua recordatione sint
dignae, utque stata sollemnia peragantur c u m melioris aevi Ecclesiae
in A m e r i c a Latina auspicio, effusas divitias supernae bonitatis uni-
versis qui eis intererunt enixe invocamus : « Commendo vos D e o in
verbo gratiae ipsius qui potens est aedificare et dare hereditatem in

1
Gal. 5, 13.
2
1 Petr. 4, 9.
3
Cfr. Ezech. 1, 9.
28 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

4
sanctiflcatis omnibus » . H o r u m denique supernorum munerum pignus
tibi, Venerabilis Frater, cunctoque clero et fideli p o p u l o , tuis curis
commisso, A p o s t o l i c a m Benedictionem peramanter impertimus.
Ex aedibus Vaticanis, die VIII mensis Novembris, anno MCMLXVIII,
Pontificatus Nostri sexto.

PAULUS PP. VI

ALLOCUTIONES

I
Ad Excellentissimum Virum Necdet Uran, Turcarum Reipublicae cum
auctoritate Legatum, Summo Pontifici Litteras commissi muneris testes
tradentem. *

Mister Amlassador,

It is with special pleasure that We welcome y o u as Ambassador


Extraordinary and Plenipotentiary of Turkey to the H o l y See.
Y o u r E x c e l l e n c y ' s kind words recali Our historie visit, which was
a testimony to the excellent relations of cordial friendship existing
between the Catholic Church and T u r k e y ; and to Our admiration for a
country, justly famed for its natural beauties and its artistic treasures,
which We saw in Istanbul, Ephesus and Smyrna, with their religious
memories.
We cherish the most consoling remembrance of the solemn and
cordial welcome accorded Us by H i s Excellency the President of the
R e p u b l i c and by the Honourable Members of the Government. We
then received a deep impression of the évolution of modern Turkey,
through the wise and farseeing efforts of its statesmen.
W e l l aware of the condition of the Catholic Church in y o u r country,
We are confident that it will always enjoy the civil liberties enshrined
in y o u r constitution and the full trust of the Authorities ; for the great
desire of Catholics is to contribute, ever more generously, to the spiri-
tual and social g o o d of the Nation.

4
Act. 20, 32.
* Die 5 mensis decembris a. 1968.
Acta Pauli Pp. VI 29

Ardently desiring to consolidate and increase the relations of most


sincere and most heartfelt friendship between Turkey and this A p o s t o l i c
See, We assure Y o u r Excellency of Our good wishes for your important
m i s s i o n ; and, through your g o o d offices, We send salutations of w a r m
respect to the Chief of State, and the Government, as well as to all the
beloved Turkish people. Upon them, and upon Y o u r Excellency and y o u r
family, We invoke the protection and assistance of A l m i g h t y G o d .

II
Ad Excellentissimum Virum Jussi Mäkinen, Finnicae Reipublicae cum
auctoritate Legatum, Summo Pontifici Litteras concrediti muneris testes
tradentem. *

Monsieur l'Ambassadeur,

Nous recevons avec la plus vive satisfaction les Lettres de créance


que vous remettez entre Nos mains, et sommes heureux de saluer en
votre personne l'Ambassadeur d'une Nation avec laquelle le Saint-Siège
entretient, depuis plus de ving-cinq ans, les plus cordiales relations.
V o t r e Excellence a fait allusion aux heures sombres de la seconde
guerre mondiale qui virent l'établissement de ces relations. C'était en
1942. Nous étions alors à la Secrétairerie d'Etat et avons conservé un
souvenir très précis de cet épisode et de la vigueur avec laquelle
notre Prédécesseur Pie X I I , accueillant le premier et très digne Repré-
sentant de votre Pays, Monsieur Georges Gripenberg, souligna « le droit
inviolable de toutes les nations, grandes ou petites, à déterminer leur
x
propre sort, à l'exclusion de toute ingérence étrangère ) ) .
En une heure où semblait seule compter la force des armes, ces
paroles de foi et de courage — paroles toujours actuelles : l'expé-
rience l'a montré encore récemment — voulaient être une affirma-
:

tion du droit en même temps qu'un appel à l'espérance. La Fin-


lande, après avoir traversé la période douloureuse de la guerre,
réaffirma avec fierté l'indépendance qu'elle avait proclamée en 1917,
et chacun peut constater aujourd'hui, au terme de ce demi-siècle
de vie autonome, quelles preuves elle a su donner de sa personnalité dans
le concert des nations.

* Die 12 mensis decembris a. 1968.


1
Discorsi e Radiomessaggi di 8. 8. Pio XII, TV, p. 161.
30 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

P o u r sa part, le Saint-Siège est heureux et honoré, Monsieur l ' A m -


bassadeur, d'entretenir des relations avec votre P a y s . D ' a b o r d , à cause
de son histoire : le christianisme est, peut-on dire, aux origines de cette
histoire et en a accompagné le développement.
La communauté catholique, dans la Finlande d'aujourd'hui, est, il
est vrai, peu nombreuse. Mais deux traits la caractérisent, qui sont pré-
cieux à N o s yeux. En premier lieu, elle y jouit d'une pleine liberté, ce
qui est tout à l'honneur de votre peuple et assure à l'Eglise catholique
dans votre Pays une vie pacifique et digne. Ensuite N o s fils s'y trouvent
en relations amicales avec leurs frères chrétiens, luthériens-évangé-
liques, qui forment la majorité de la population finlandaise. Et Nous
aimons à penser que dans le climat œcuménique qui s'est développé à
la suite du récent Concile, ces relations de charité fraternelle ne ces-
seront d'augmenter et de produire des fruits, pour le plus grand bien
des uns et des autres.
Nous avons un autre motif encore pour apprécier les relations que le
Saint-Siège entretient avec votre Pays : c'est le haut degré de culture et
de civilisation que celui-ci a réussi à acquérir au cours des siècles. La
nation finlandaise représente une remarquable expression ethnico-cultu-
relle dans l'ensemble nord-européen ; d'autre part, c o m m e V o t r e Excel-
lence le faisait justement remarquer à l'instant, elle se montre animée
par un esprit de neutralité active au service de la paix, et rejoint, sur
ce terrain, un des principaux soucis du Saint-Siège dans le temps
présent.
C'est vous dire, Monsieur l'Ambassadeur, que Nous apprécions tout
particulièremnet les vœux que vous Nous présentez de la part de Son
Excellence M. le Président de la République de Finlande, auquel Nous
vous prions de transmettre, en retour, les Nôtres très fervents.
Accueillant avec non moins de satisfaction l'expression des sen-
timents qui vous animent personnellement au moment où vous abordez
votre nouvelle et noble mission, Nous invoquons de tout cœur sur
l'heureux déroulement de celle-ci, ainsi que sur votre personne, votre
famille, votre Pays et ses Gouvernants, l'abondance des bénédictions
du Dieu tout-puissant.
Acta Pauli Pp. VI 31

III
Ad Excellentissimum Virum Albertum Hupperts, Belgicae Nationis libe-
ris cum mandatis Legatum, qui Summo Pontifici Litteras concrediti
muneris fidem facientes tradidit. *

Monsieur l'Ambassadeur,

Nous vous souhaitons de tout cœur la bienvenue au Vatican, où


votre mission vient s'insérer dans une belle et déjà longue tradition.
Bien des années ont passé, en effet, depuis le jour où la Belgique
entra en relations diplomatiques avec le Saint-Siège. Et ces rapports,
toujours cordiaux, Nous semblent avoir gagné en importance au cours
des années, au fur et à mesure que grandissait la position politique
internationale de la Belgique et que s'affirmait, en particulier son
rôle dans l'organisation dé l ' E u r o p e .
Le Saint-Siège a suivi de très près, et avec un vif intérêt, le déve-
loppement des institutions internationales qui ont leur siège dans
votre Capitale, et il ne peut que souhaiter voir se poursuivre et s'in-
tensifier, avec l'aide de votre Pays, le laborieux processus qui devrait
conduire enfin à une unification organique de ce grand Continent.
V o t r e Excellence a fait allusion à cette (( poursuite des idéaux
européens », qui rentre dans les vues du Saint-Siège comme dans celles
de la Belgique. Elle a mentionné aussi l'effort en vue de la détente et
du retour de la paix. Il nous semble que le premier de ces objectifs
peut constituer une notable contribution à la réalisation du second,
et qu'une Europe unie serait un grand pas vers la paix du monde.
Quant à l'assistance aux Pays en voie de développement, dont V o t r e
Excellence a également fait mention, Nous avons suffisamment mani-
festé, pensons-Nous, en paroles et en actes, à quel point Nous tenait à
cœur cette cause, si importante elle aussi, pour la paix du monde, et
surtout si conforme, pour un chrétien, aux exigences de sa f o i .
Sur tous ces points, vous le voyez, le Saint-Siège rejoint — avec,
bien entendu, l'éclairage propre à sa mission spirituelle — les domaines
de l'activité temporelle internationale dans lesquels votre Pays se
montre à la fois soucieux et capable d'apporter une contribution à
laquelle on ne peut que rendre hommage.
Mais plus encore que le rôle de la Belgique dans la vie internatio-

* Die 19 mensis decembris a. 1968.


32 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

naie, c'est sa place dans l'Eglise qui explique et justifie tout le prix
qu'attache le Saint-Siège à entretenir les bonnes relations avec votre
Patrie. Portée par une longue et glorieuse tradition, la Belgique a
toujours revêtu, aux yeux de l'Eglise, le caractère de nation catholique,
et elle a fait honneur à ce titre par une abondance d'institutions éduca-
tives, sociales et culturelles dont l'éloge n'est plus à faire. Notre vœu
le plus cher, c'est que la Belgique catholique soit fidèle à sa tradition ;
c'est le vœu aussi qu'elle sache trouver dans cette tradition la force de
surmonter ses difficultés actuelles.
Il n'est pas étonnant qu'elle soit travaillée aujourd'hui, comme
bien d'autres nations, par des ferments de renouveau qui attestent sa
vitalité et peuvent aussi être cause parfois de quelque inquiétude, dans
l'ordre civil c o m m e dans l'ordre religieux. Notre souhait, c'est qu'elle
discerne avec lucidité et sagesse chrétienne ce qui est conforme à son
véritable bien, et qu'elle poursuive, dans la c o n c o r d e entre tous ses
fils, son élan vers le progrès dans tous les domaines.
De ces vœux, V o t r e Excellence voudra bien se faire l'interprète
auprès de Leurs Majestés le R o i et la Reine des Belges, vers lesquels
va, en cet instant, Notre pensée pleine de cordiale et déférente estime.
C'est de grand cœur que Nous invoquons sur leurs Personnes, sur le
Gouvernement et le peuple Belges, sur V o t r e Excellence et sur l'heu-
reux déroulement de la mission qu'elle inaugure aujourd'hui auprès
de Nous, l'abondance des divines bénédictions.

IV
Ad Excellentissimum Virum Eduardum Brazäo, Lusitanae Reipublicae
liberis cum mandatis Legatum, Summo Pontifici Litteras concrediti
muneris testes tradentem. *

Monsieur r Ambassadeur,

Les nobles paroles que V o t r e Excellence vient de Nous adresser,


Nous touchent profondément. Nous y retrouvons l'écho de la longue
et vivante tradition du Portugal catholique.
Triple tradition, pourrait-on dire. Tradition historique, d'abord :
celle d'un Pays qui, dès son origine c o m m e Etat indépendant, a noué
avec le Siège A p o s t o l i q u e , c o m m e V o t r e Excellence le rappelait à
l'instant, des rapports qui sont, grâce à Dieu, aujourd'hui encore
bien vivants.

* Die 21 mensis decembris a. 1968.


Acta Pauli Pp. VI 33

Tradition religieuse, ensuite : celle d'un peuple qui a laissé le mes-


sage de l'Evangile animer, au cours des âges, tant de ses institutions,
et surtout façonner son âme aux vertus solides de foi, de courage et
d'endurance, qui constituent j u s q u ' à ce j o u r son plus précieux patri-
moine.
Tradition missionnaire, enfin : celle d'une communauté chrétienne
qui a, par la vaillance des meilleurs de ses fils, enrichi l'Eglise de
plusieurs de ses épopées les plus lointaines, les plus héroïques, les
plus glorieuses.
L ' â m e du Portugal est restée marquée par cette tradition, et si,
du passé, nous venons au présent, chacun peut constater le sérieux et
la profondeur des sentiments chrétiens qui l'animent, aujourd'hui
encore. Nous l'avons constaté Nous-même à Fatima, lors d'un inou-
bliable pèlerinage : bien rarement dans Notre vie il Nous fut donné de
voir un pareil spectacle de foi et de ferveur religieuse !
Nous n'oublions pas que la vie du Portugal catholique s'affirme
également au plan intellectuel, et c'est avec joie que Nous faisons
mention en votre présence de la récente et si heureuse inauguration
de l'Université catholique de Lisbonne, porteuse de tant d'espoirs pour
l'avenir de votre patrie.
Quel sera cet avenir, dans l'immense mutation qui affecte le monde
moderne? Ce sera — Nous aimons à l'espérer et à le souhaiter — un
avenir de persévérant et courageux développement culturel et social.
Dans quelles conditions devra-t-il se réaliser? Pour être vraiment
fécond et bienfaisant, il est évident qu'il devra se faire dans l'ordre,
c'est-à-dire dans l'observance attentive de la justice pour tous et dans
le respect d'une saine liberté, conforme aux exigences de la maturité
accrue des temps nouveaux. Nous souhaitons qu'il se réalise surtout
dans l'union solide et cordiale de tous les Portugais et dans une
constante et joyeuse fidélité à l'Eglise et à la foi catholique.
C'est dans ces sentiments que N o u s accueillons, Monsieur l ' A m b a s -
sadeur, les Lettres qui vous accréditent auprès de Nous comme Repré-
sentant du Portugal. Nous invoquons l'abondance des divines faveurs
sur votre belle Patrie et sur les responsables de ses destinées, ainsi que
sur votre personne et sur l'heureux déroulement de votre mission
auprès de Nous, et de grand cœur Nous vous accordons, ainsi q u ' à
votre famille et à tous ceux qui vous sont chers, Notre Bénédiction
Apostolique.

3 - A. A. s.
34 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

V
Ad E.mos Patres Cardinales, ad Romanae Curiae Pontificalisque Domus
Praelatos, per E.mum Sacri Collegii Decanum Summo Pontifici felicia
ac fausta ominatos, Nativitatis Domini nostri Iesu Christi festo recur-
rente. *

Signori Cardinali! E, con voi presenti, tutto il Sacro Collegio,


e voi tutti, Prelati della Nostra Famiglia Pontificia e della Curia
Romana,

A g l i auguri testé espressi da così degno e venerato interprete qual


è il Signor Cardinale Decano del Sacro Collegio medesimo, rispondono
vivi e sinceri i Nostri, nello spirito della sempre gratissima e dolcissima
festività del santo Natale di Nostro Signore Gesù Cristo, al Quale
tutti serviamo e dal Quale tutto speriamo.
I Nostri voti sono dettati dalla devozione verso le vostre eminenti
e care persone e dalla riconoscenza, che a voi tutti dobbiamo per l'assi-
dua e saggia vostra attività in favore della Sede Apostolica ed in aiuto
della personale opera Nostra, e per c i ò stesso a vantaggio di tutta la
nostra santa Chiesa cattolica e della sua presenza nel mondo. V o g l i a m o
dirvi ancora una volta, profittando dell'apertura d'animo, che questa
felice circostanza Ci offre, la stima che Noi nutriamo per l'intero Sacro
Collegio Cardinalizio, per quanti c o m p o n g o n o la Nostra Famiglia Pon-
tificia e per tutti c o l o r o che prestano la loro attività nei Dicasteri e
nei vari organi della Curia Romana ; e possiamo aggiungere : per tutti
c o l o r o che fanno c a p o al Governatorato della Città del Vaticano e per
quelli del Nostro Vicariato di R o m a . Noi apprezziamo moltissimo le
molteplici ed esperte prestazioni, che voi offrite alla Chiesa Romana.
Noi sappiamo che la fedele ed esperta operosità di quanti fra voi rive-
stono unici laboriosi e responsabili assumono spesso la gravità e il
valore d'una c r o c e pesante e meritoria, portata nel nome ed a gloria
di Cristo Signore.
Così che Noi non esitiamo a dare a voi, Signori Cardinali, ed a voi
tutti, che fate loro corona, e che nel linguaggio corrente siete generica-
mente classificati come esponenti o come membri della Curia Romana,
il riconoscimento dovuto alla vostra funzione, non tanto onorifica,
quanto piuttosto operativa, utile perciò e indispensabile alla missione

* Die 23 mensis decembris a. 1968.


Acta Pauli Pp. VI 35

unitaria e universale, che questa Sede A p o s t o l i c a esercita, nel nome di


Cristo, al centro della Chiesa ; e volentieri diamo a voi tutti, e non per
solo vostro c o n f o r t o , ma per quello altresì di c o l o r o che vi circondano
e vi osservano, la testimonianza del buono spirito, che anima e che
vuole sempre meglio animare questa stessa Curia Romana, della com-
petenza e della rettitudine con cui essa cerca di assolvere i compiti che
le sono affidati, e del comune proposito di onorare e di illustrare i molti
e vari uffici, che in essa voi esercitate, con sincere virtù cristiane. Noi
siamo lieti che cotesta buona forma, la quale distingue, specialmente
d o p o le recenti modifiche apportate ai quadri della Curia R o m a n a , in
conformità alle disposizioni conciliari e alle necessità del suo funzio-
namento, il volto della Curia medesima, sia per essa lo scudo migliore
alle critiche, non sempre benevole e oggettive, che dentro e fuori della
Chiesa le sono oggi r i v o l t e ; e sempre auguriamo che l'ordine, la com-
petenza, la premura e la cortesia dei suoi servizi, la religiosità, l'inte-
grità, il disinteresse, la umiltà, con cui ogni membro della Curia R o -
mana vorrà sempre corrispondere ai p r o p r i doveri, ne costituiscano la
migliore apologia, ne accrescano d'intorno la stima e la fiducia, ne con-
servino interiormente la coscienza della propria elezione e della
funzione.

La consuetudine poi ci porta a dare, in questa occasione, uno


sguardo generale al panorama della Chiesa.
Se noi guardiamo all'anno che sta per terminare — anno denso,
anch'esso, di avvenimenti e lieti e tristi per l'umanità — e ci chie-
diamo, in particolare, ciò che esso ha significato per la Chiesa, noi
sentiamo accenti e giudizi diversi risuonare, non solo nella stampa,
che delle vicende ecclesiastiche ha continuato ad occuparsi in maniera
e con interesse del tutto speciali, ma anche da parte di uomini, che
della vita della Chiesa sono direttamente protagonisti e più che altri
responsabili.
A c c e n t i e giudizi di ottimismo quasi senza riserve, in alcuni : e se
qualche accenno meno ottimista viene da loro fatto, esso riguarda
piuttosto la apprensione, eccessiva e infondata a l o r o dire, i timori,
le inquiete previsioni, il pessimismo, dunque, manifestato da altri.
Questo rappresenta, ad avviso dei primi — gli ottimisti —, un vero
pericolo per la Chiesa, oggi : che potrebbe portare a male valutare
ed a cercar di soffocare fermenti e inquietudini che sono indice e
ripresa di vitalità, e che vanno piuttosto considerati con serenità ed
36 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

incoraggiati c o m e premessa di un progressivo purificarsi e rinvigo-


rirsi della Chiesa, perché essa giunga ad essere più genuina e meglio
rispondente a c i ò che la volontà del divino suo F o n d a t o r e e le neces-
sità dei tempi esigono.
Posti da Cristo, in quanto Successore di Pietro, a visibile fonda-
mento e universale Pastore della Chiesa, N o i non possiamo non osser-
vare con o c c h i o particolarmente vigile ed attento la sua vita e il suo
travaglio, e non possiamo non cercare di interpretare in c i ò i lati
positivi e quelli, eventualmente, negativi : per dar grazia a D i o dei
primi e per sforzarci di sostenerli e p r o m u o v e r l i ; per esaminare che
cosa, per i secondi, quelli negativi, possiamo e dobbiamo fare, in
unione di animo, di cuore e di volontà c o n i Nostri Fratelli nell'Epi-
scopato, che dei destini della Chiesa è in così larga misura responsabile.
Ottimismo, allora, o pessimismo nel Nostro apprezzamento della
presente situazione della Chiesa e della sua vita nell'anno ormai quasi
decorso?
Vi diremo che, grazie a D i o , Ci sembra di poter scorgere in esse
una misura di bene e di speranza ben più larga di quel che può consi-
derarsi n e g a t i v o ; e che anche per quest'ultimo sia lecito nutrire una
buona fiducia di ripresa.
Ci induce a c i ò , innanzitutto, la consapevolezza, non che l'espe-
rienza della risoluta e cosciente e irremovibile fedeltà della totalità
— possiamo dire, senza quasi eccezione — dei Nostri Fratelli nel-
l ' E p i s c o p a t o , alla Chiesa e all'umile Successore di Pietro e V i c a r i o
di Cristo Signore : fedeltà che, dimostrata e riaffermata in situazioni
e momenti non facili, dà alla Chiesa la tranquilla sicurezza che le
viene dalla unione del Collegio Episcopale c o n il suo Capo.
La consapevolezza, l'esperienza — p o i — della fedeltà commovente
e sincera della maggioranza, veramente grandissima, dei Nostri figli,
a N o i accomunati nella grazia del sacerdozio, o in quella di redenti da
Cristo e partecipi della sua Grazia e delle sue eterne promesse.
Così Ci confortano le testimonianze che Ci giungono, ripetute e
consolanti, da ogni parte del m o n d o , specialmente da quelle che da
N o i sono rimaste, per esterne condizioni, più a l u n g o separate e dove
ancora la religione e la libertà della Chiesa soffrono di limitazioni e di
ingiuste restrizioni : quasi che queste facciano più vivamente sentire
la necessità dell'unione di cuore e della comunione gerarchica c o n il
centro della Chiesa, rinsaldino i vincoli della carità verso il Padre
ed i Fratelli, e rinvigoriscano la volontà di appartenere, nella vita e
Aeta, Pauli Pp. VI 37

nella morte, in ogni prova della vita, e sino al sacrificio di questa, ove
occorra, alla Chiesa : una, santa, cattolica, basata sul fondamento
apostolico ed edificata sulla roccia contro la quale Cristo ha garan-
tito che, per la sua virtù redentrice, non potranno prevalere le forze
avversarie.
Che si deve dunque dire di quegli altri episodi — e non sono pochi,
né oscuri — che fanno parlare di una ( ( c r i s i ) ) nella C h i e s a : crisi di
fede e crisi di disciplina?
Noi non vogliamo e non possiamo addentrarci qui in Un esame
approfondito dei fatti, ai quali va tuttavia sempre la Nostra atten-
zione di Pastore e di Padre : siamo aperti sempre alla comprensione
sincera di disagi, di aspirazioni, di impazienze, che possono assumere
talvolta toni ed aspetti quasi di rivolta e di sfida; e siamo desiderosi
di rispondervi nel miglior m o d o possibile, ma nello stesso tempo dove-
rosamente solleciti di salvaguardare il sacro deposito di verità e di
norme di vita che alla Chiesa è stato affidato dal suo Fondatore e che
Noi dobbiamo conservare essenzialmente indenne, così come Ci è stato
tramandato, pur presentandolo e applicandolo in maniera rispon-
dente alle necessità del mondo di oggi.
Certo, non possiamo tacere il dolore che Ci procura il vedere tal-
volta incompresi o travisati i Nostri intenti e la Nostra stessa p a r o l a ;
e il timore che un certo numero — fortunatamente esiguo, ma per Noi
sempre troppo elevato — di Nostri F i g l i , e, per loro opera, di altri
ancora tra i meno difesi e provveduti, abbia a discostarsi dal retto
cammino e, attratto da amore di novità e di cambiamento, possa rite-
nere come a sé rivolte le parole d e l l ' A p o s t o l o : a veritate quidem audi-
1
tum avertent, ad fabulas autem convertentur.
Questo, e non una pavida visione delle cose, detta il Nostro insi-
stere su temi che consideriamo fondamentali per l'ortodossia dottri-
nale ed il buon ordinamento della vita della Chiesa, e che per taluni,
pur troppo anche sacerdoti o persone consacratesi alla perfezione
religiosa, sembrano aver perduto nitidezza di contorni, o sicurezza di
verità : sia appunto per quel che riguarda l'insegnamento della fede,
sia per quel che tocca i principi della, così chiamata, disciplina
ecclesiastica, e che altro non è se non la libera, volonterosa ed impe-
gnativa accettazione di quei rapporti, reciprocamente fiduciosi e pieni
di riguardo, fra autorità derivante da un divino mandato ed obbe-

1
2 Tim. 4, 4.
38 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

dienza, a tutti indispensabile per entrare nel mistero di quella di


C r i s t o ; che Cristo stesso ha voluti quali elementi essenziali, provvi-
denziali e caratteristici della sua Chiesa, e che di questa fanno, più
che un esercito rigidamente ordinato, una grande, amorosa famiglia,
un popolo immenso, ed insieme organicamente e gerarchicamente
compaginato, nella diversità degli uffici e delle funzioni, una nella
2
comune responsabilità verso D i o ed i propri fratelli.
È infatti evidente che, solo se saprà rimanere in tal m o d o amante
della verità ed unita e compatta c o m e il suo Divin Fondatore la vuole,
la Chiesa potrà esercitare appieno la sua missione di luce e di santi-
ficazione fra gli uomini. E potrà offrire al m o n d o più preziosa colla-
borazione nell'opera di pace, di elevazione umana e di progresso, alla
quale la sua stessa natura di società di amore sembra chiamarla.

Per tali motivi non abbiamo potuto s o t t r a r c i al dovere di riaffer-


mare, al cospetto ed in nome della Chiesa intera, come un Amen solen-
ne, a conclusione d e l l ' A n n o della F e d e , celebrato in r i c o r d o del X I X
centenario del martirio degli A p o s t o l i Pietro e P a o l o , il Credo, sia
Nostro, che del P o p o l o di D i o .
A n c o r a per tali motivi, e per non defraudare l'invocazione, l'attesa,
il bisogno del P o p o l o di D i o , abbiamo dovuto dare la Nostra risposta
di Pastore dell'intera Chiesa agli interrogativi posti a l l ' u o m o , al cri-
stiano, di o g g i , dall'antico problema d'una responsabile paternità e
d'una onesta regolazione della natalità. Risposta a lungo meditata,
perché abbiamo voluto che scrupolosamente fossero esaminate le nuove
argomentazioni ed obiezioni mosse contro il costante e comune inse-
gnamento della Chiesa, il quale Ci è apparso così nuovamente nella
sua severa e insieme serena certezza,
N o i non ignoriamo le differenti reazioni suscitate dal Nostro pro-
n u n z i a m e n e . Di tutte abbiamo preso nota, c o n il rispetto che a tutti
portiamo e c o n il proposito di non lasciar mancare, quando ne sia il
momento, le risposte che apparissero necessarie, specialmente sul piano
di pastorali preoccupazioni. Ma fin d'ora confidiamo che il Nostro inse-
gnamento sarà a c c o l t o con schietto spirito di fede, sarà meditato con
serena ed ampia riflessione, sarà riconosciuto c o m e conforme al costume
e al sentimento cristiano, sarà accolto c o m e provvido presidio alla
onestà e alla dignità dell'amore, sarà compreso c o m e tirocinio alla

2
Cfr. 1 Cor. 12, 4-31.
Acta Pauli Pp. VI 39

superiore moralità e alla sincera spiritualità della vita coniugale, sarà


praticato come rafforzamento dell'istituto familiare e della sanità so-
ciale, e sarà benedetto dai premi, che rendono virtuosa e felice la vita
presente, e le preparano quello della vita futura.

La cura della santa Chiesa di D i o , cura che pur amata e fiduciosa


non cessa di essere pesante per le Nostre umili forze, Ci porta a con-
fidare sempre maggiormente nell'aiuto prezioso e nella collaborazione,
non solo del Sacro Collegio e degli organismi della Nostra Curia, ma
anche, ed ora specialmente, dei Nostri Fratelli nell'Episcopato sparsi
nel m o n d o e impegnati nel servizio delle diverse diocesi.
Differenti modi abbiamo studiato per assicurare sempre più larga-
mente a questa Sede A p o s t o l i c a e alla Chiesa intera l'apporto della
l o r o esperienza, del l o r o consiglio, della l o r o responsabilità.
A questo scopo abbiamo stabilito di convocare per il prossimo anno
1969 un'assemblea straordinaria del Sinodo dei V e s c o v i , che avrà ini-
zio, a D i o piacendo, P I I ottobre venturo e che avrà come s c o p o di esa-
minare le forme adatte ad assicurare una migliore cooperazione e più
proficui contatti delle singole Conferenze Episcopali con la Santa Sede
e fra di esse.
L'importanza che Noi annettiamo a questa possibilità di mutuo aiuto,
basato su un principio di collegiale collaborazione e di comune respon-
sabilità, dal Concilio Ecumenico V a t i c a n o II approvato ed incorag-
giato, Ci ha indotto a questa deliberazione, che confidiamo c o n l'aiuto
di D i o coronata di risultati di non poca utilità per la Chiesa.

Non possiamo dimenticare in questo fugace sguardo retrospettivo


sull'anno trascorso il Nostro viaggio a B o g o t á , in occasione del Con-
gresso Eucaristico Internazionale, c o l à celebrato, e dell'apertura della
seconda Conferenza generale d e l l ' E p i s c o p a t o dell'America Latina. Vi
ha fatto cenno nelle sue parole anche il Cardinale D e c a n o , il quale Ci
onorò con la sua compagnia e con il suo ministero in questa straordi-
naria circostanza. Siamo ancora in dovere di ringraziare per l ' a c c o -
glienza a N o i fatta, ma ben più di c o m p i a c e r c i della piissima, ordi-
nata e sapientemente preparata celebrazione del Congresso Eucari-
stico m e d e s i m o : vero attestato di pietà personale e di culto collettivo
tributato con solennità e semplicità di riti e di fede a Cristo S i g n o r e ;
vera espressione della profonda religiosità del p o p o l o Colombiano e di
quella dei Paesi ivi rappresentati; vera promessa d'un risveglio reli-
40 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

gioso, morale e sociale che deve trasformare, senza impiego di vio-


lenza e di o d i o e senza restrizioni delle legittime libertà, le condizioni
economiche, sociali ed ecclesiali di quel Continente. Ne benediciamo
ancora il Signore, e ancora esprimiamo l'augurio e l'incitamento a
tutti i figli d e l l ' A m e r i c a Latina, aftinché a così felice preludio cor-
risponda l'opera realizzatrice, pronta, ordinata, sistematica, effettiva
per l'auspicato progresso civile e religioso di quelle popolazioni, al
quale progresso la Chiesa, nell'ambito suo p r o p r i o , s'impegna a dare
il suo appoggio vigoroso e generoso.
E che questo auspicio non sia vano abbiamo avuto conferma dalla
Assemblea Episcopale, c h ' è seguita al Congresso e che, inaugurata
da Noi a B o g o t a , si svolse poi, in lunghe e fervorose adunanze, a Me-
dellin. V o g l i a m o anche in questo momento mandare a l l ' E p i s c o p a t o
Latino-Americano il Nostro plauso e il Nostro incoraggiamento.

A p p r o f o n d e n d o la coscienza di sé la Chiesa intravvede meglio la


missione che deve svolgere nel m o n d o . È questa una missione di pace.
La pace è stata e rimane uno dei centri della Nostra sollecitudine, dei
Nostri pensieri e della Nostra azione : ne abbiamo fatto oggetto,
c o m ' è noto, di una Giornata Mondiale di riflessione e di preghiera. Ma
qual è stato il c a m m i n o della pace nell'ultimo anno?
La persistenza di dolorosi conflitti, l'irrigidimento di situazioni
e di tensioni pericolose in taluni settori, un penoso arresto nel pro-
cesso di distensione faticosamente avviato, il turbamento della convi-
venza internazionale prodotto da interventi effettuati o temuti me-
diante la forza delle armi e la sopraffazione politica e infine il man-
cato rispetto di alcuni diritti fondamentali della persona umana,
hanno descritto curve discendenti sul diagramma della storia degli
avvenimenti ai quali abbiamo assistito durante l'anno che sta per
chiudersi.
Non vogliamo, tuttavia^ disperare che i p o p o l i ritrovino finalmente
la insopprimibile vocazione universale d e l l ' u o m o alla pace, nella mutua
stima, attraverso l'unica via razionale del r e c i p r o c o rispetto, del nego-
ziato e dell'intesa, che c o o r d i n i al bene generale il contrasto talora ine-
vitabile dei vari interessi.
Con questa visione sempre presente alla Nostra mente e alla Nostra
preghiera, abbiamo incoraggiato e sostenuto i passi da varie parti diretti
verso la soluzione di problemi concreti e particolari, nella convinzione
che essi potevano esercitare un peso determinante nella bilancia dell'equi^
Acta Pauli Pp. VI 41

librio mondiale, e abbiamo salutato con soddisfazione l'apparizione sulla


scena internazionale del Trattato di non-proliferazione delle armi
nucleari.
Non è mancata la presenza della Santa Sede allá celebrazione del
XX anniversario della Dichiarazione dei Diritti d e l l ' U o m o , quasi a
sottolineare l'importanza che ad essa viene data quale sicuro c a m m i n o
verso la pace ; ed abbiamo appoggiato, per quanto sta in Nostro potere,
l'attività del sommo Consesso internazionale delle Nazioni Unite diretta
a tale s c o p o .
Ma in relazione al sofferto problema della pace, non possiamo tacervi
una rapida visione della situazione in tre punti nevralgici, che rendono
insicura la situazione del mondo o g g i . V o g l i a m o alludere al Vietnam,
al Medio Oriente e Luoghi Santi e alla Nigeria.

V o i conoscete con quanta premura abbiamo seguito la situazione nel


Sud-Est asiatico, e pertanto Ci vorrete dispensare dal ricordare, ora, il
contributo che, per affrettare l'avvento della sospirata pace attraverso
negoziati leali e sinceri, N o i siamo venuti svolgendo con ogni impegno
e senza mire a Nostri interessi, nel corso dell'anno che sta per tra-
montare.
Intanto in quelle regioni si è finalmente aperta una schiarita, che
sembra presagio di più consolanti eventi, anche se, purtroppo, il suolo
vietnamita continua ad essere teatro di una intensa attività bellica
e terroristica.
È per Noi motivo di soddisfazione osservare come tutte le parti
interessate siano finalmente giunte alla determinazione di incon-
trarsi per discutere problemi e questioni di interesse c o m u n e ; e ar-
dentemente auspichiamo che presto abbiano ad iniziare, in una atmo-
sfera di serena e fattiva comprensione, veri colloqui di pace.
Non ignoriamo, né sottovalutiamo, difficoltà ed ostacoli che ancora
restano da superare per l'avvio delle trattative propriamente d e t t e ;
ma nutriamo buone speranze che contrasti e divergenze siano equa-
mente risolti avendo in vista interessi superiori.
Non possiamo non ricordare tuttavia i continui e pressanti appelli
a N o i rivolti da parte di quanti, pur aspirando alla composizione
pacifica del conflitto, trepidano e non senza ragione — della sorte
futura della l o r o Patria.
Perché la loro fiducia nella Nostra azione in favore della pace
fondata sulla giustizia e la libertà non sia vana, mossi dal sentimento
42 Acta Apostolicae Sedis Commentarium Officiale

dei Nostro apostolico ministero, in questi momenti decisivi, N o i auspi-


chiamo che c o l o r o , ai quali è stato demandato il c o m p i t o di ricercare
e raggiungere la soluzione del problema, sappiano adeguatamente far
fronte alle gravi responsabilità che pesano su di l o r o .
Non un qualsiasi a c c o r d o , infatti, metterà fine alle sofferenze ed
ai sacrifici di quelle già tanto provate popolazioni. Soltanto nel mutuo
rispetto di ogni legittima aspirazione, nella tutela delle civili libertà
e dei diritti fondamentali d e l l ' u o m o si avranno vero ordine e duratura
tranquillità nel Vietnam.
Ben volentieri facciamo Nostri i voti c o m u n i perché si addivenga
intanto ad una effettiva cessazione delle ostilità, di ogni attività mili-
tare, soprattutto di numerosi deplorevoli atti di terrorismo e di sabo-
taggio, di cui sono vittime inermi c i t t a d i n i ; il prolungarsi del con-
flitto non fa che scavare sempre più profondi abissi tra i figli di una
stessa terra.
In questa vigilia di aspettative e di speranze, salutiamo c o n com-
piacimento qualunque iniziativa che, in quel tormentato Paese, avrà
c o m e fine di rendere più saldi quei vincoli di unità e di collaborazione,
che abbrevieranno il cammino verso la pace vera, il progresso sociale
e la prosperità.

Lo stato di cose nel Medio Oriente non cessa di attirare dolorosa-


mente la Nostra attenzione, non potendo mai dimenticare quanto siano
implicati nella tragica vertenza gli interessi delle popolazioni locali e
quelli a N o i sempre presenti c i r c a la condizione dei Luoghi Santi.
Quasi ogni giorno notizie di scontri, di violenze, di attentati e di rap-
presaglie portano al Nostro spirito turbamento e tristezza, perché
rivelano l'agitazione di animi sempre più sconvolti da rancori e da
avversione, passioni che offuscano la visione serena e generosa della
realtà capace di orientare i passi nella ricerca di un regolamento
onorevole.

V o c i autorevoli si sono levate a segnalare la gravità della presente


situazione. Mentre, infatti, da un lato si parla di corsa agli armamenti
e si riscontra una difficile e ritardata esecuzione di decisioni prese
nelle più alte istanze internazionali, dall'altro urge una sistemazione
giusta e definitiva dei rifugiati vecchi e nuovi, le c u i misere condi-
zioni Ci rattristano grandemente, e le popolazioni sono portate quasi a
disperare del raggiungimento di una soluzione pacifica.
V o g l i a m o qui ripetere il Nostro apprezzamento per l'opera paziente
Acta Pauli Pp. VI 43

e generosa intrapresa dalle Nazioni Unite al fine di portare le parti


ad un avvicinamento. Seguiamo questi sforzi con simpatia e fac-
c i a m o i voti più ferventi che essi incontrino in tutti i responsabili la
necessaria cooperazione ed il dovuto a p p o g g i o .
Nelle presenti condizioni, Ci sentiamo, tuttavia, in dovere di met-
tere in guardia contro il pericolo che le armi abbiano ancora una volta
a infliggere all'umanità la l o r o storia di dolore e di morte, e chie-
diamo insistentemente che siano invece il c o r a g g i o generoso, la com-
prensione lungimirante, il sentimento della fratellanza umana a far
sentire la parola preminente, che potrebbe dischiudere una nuova era
di fiducia, di collaborazione e di felice progresso.
Fedeli alla Nostra missione di procurare e favorire la pace e mossi
dall'amore che portiamo a tutte le popolazioni, specialmente alle più
sofferenti, che hanno c o m e patria quella terra benedetta, che fu già
patria del Salvatore, non Ci stanchiamo di richiamare gli insostitui-
bili principi di giustizia e di solidarietà, che costituiscono anche per
questi p o p o l i la trama di una vera pace e la garanzia per ciascuno di
essi della sua dignità, dei suoi diritti e delle sue legittime aspirazioni.
Non possiamo tacere, peraltro, la grande responsabilità che pese-
rebbe sulle Nazioni, anche solo indirettamente legate a quelle regioni,
qualora cedessero a tentazioni di calcoli egoistici, di disegni di potenza
o di supremazia, e non facessero invece tutto il possibile per sanare
una situazione così pregiudiziale per milioni di uomini e, D i o non
voglia, per la stessa umanità.
N o i desideriamo nuovamente assicurare che la Nostra collabora-
zione, nella misura consentita dalle Nostre possibilità, non mancherà
mai e sarà sempre ispirata dalla stima e dall'affetto che portiamo
indistintamente a tutti i p o p o l i della regione.
R i c o r d i a m o ancora, in questa occasione, le richieste da Noi pubbli-
camente fatte per ottenere un regolamento internazionalmente garan-
tito della questione di Gerusalemme e dei Luoghi Santi, alla quale,
c o n le tre religioni monoteistiche c o l à attestate, è interessata grande
parte dell'umanità.

Anche nelle regioni della Nigeria, a Noi carissima, continua la


guerra, con tutte le sue dolorose conseguenze di crudeltà, di lutti, di
malattie e di fame.
A v e v a m o sperato che ad un m o n d o straziato da tanti conflitti e
impaurito dalla minaccia di altri forse ancora più drammatici, potesse
44 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

venire da quel nobile Paese d ' A f r i c a l'esempio incoraggiante di una


pace raggiunta non con le armi, ma attorno al tavolo di un onorevole
e leale negoziato.
D o b b i a m o rendere onore a tanti Capi di Stato illuminati e respon-
sabili, e tra i primi Sua Maestà l'Imperatore d'Etiopia, per gli sforzi
compiuti con tenacia al fine di convincere ed aiutare le due parti in
contesa a trovare la via di un a c c o r d o .
Non mài, nel corso di questo conflitto, abbiamo tralasciato occa-
sione per rivolgere il Nostro appello a c c o r a t o non solo alle parti
direttamente coinvolte, m a anche a tutti c o l o r o che pensavamo avreb-
bero potuto svolgere un'utile e meritoria azione di avvicinamento e
di mediazione. Per questo abbiamo anche offerto i Nostri servizi, qua-
lora fossero stati ritenuti graditi ed utili.
E poiché non possiamo disgiungere la Nostra missione di pace dal
Nostro dovere di carità, abbiamo voluto che la Nostra benemerita
organizzazione « Caritas » facesse il possibile per inviare soccorsi alle
popolazioni civili maggiormente sofferenti e bisognose. A Nostro nome
essa, c o l contributo generoso di tanti buoni, ai quali diciamo il Nostro
grazie, ha p o t u t o inviare aiuti in viveri e medicinali ad entrambe le
parti, senza preferenze o parzialità per la regione o per la religione di
chi soffre, solo considerando che chi più soffre è più vicino al Nostro
cuore.
Siamo stati sempre e intendiamo rimanere al di sopra del conflitto :
non spetta a N o i di suggerire determinate soluzioni al grave problema,
che tante lacrime e sangue ha c a u s a t o ; ma non potevamo né potremo
restare indifferenti al grido di dolore che è penetrato nel fondo del
Nostro animo. D i o Ci è testimone dei sentimenti che hanno ispirato
la Nostra opera di pacificazione e di soccorso e vogliamo confidare
anche nella comprensione retta e nel sereno giudizio di chi Ci osserva.
V o r r e m m o ripetere, in questa occasione, alle popolazioni di tutte
le regioni di quella grande ed importante porzione d ' A f r i c a , che il
P a p a tutte le ama e le porta nel c u o r e ; di tutte vorrebbe asciugare
le lacrime e a tutte vorrebbe assicurare un domani migliore.
E in questi giorni abbiamo ripetuto ai responsabili delle due parti
il Nostro invito, la Nostra implorazione : affinché facciano tutto quan-
to è in l o r o potere per la ripresa delle trattative di pace, senza lasciarsi
scoraggiare dall'insuccesso dei tentativi già compiuti, ma ricorrendo
ad ogni risorsa di buona volontà, d'immaginazione e di cuore. Ed ab-
biamo anche suggerito, in coincidenza non prevista, ma felice, con
Acta Pauli Pp. VI 45

una iniziativa dell'Imperatore d'Etiopia, a cui si è ora aggiunta anche


quella del Governo Italiano, di cominciare con un gesto che potrebbe
avere una grande importanza anche per il suo valore simbolico : e
cioè un concorde rispetto dei santi giorni delle Festività Natalizie, da
riservarsi non ad atti di guerra, ma alla preghiera e alla nostalgia
della pace.

Non vorremmo che il quadro ora tracciato producesse nel suo


insieme un'impressione diversa da quella che desta nel Nostro animo.
Vi invitiamo pertanto ad aprire con Noi il vostro spirito ad una visione
di serena speranza in Cristo.
L'umanità vive oggi un periodo nuovo della sua storia, caratteriz-
zato da profonde trasformazioni, da rapidi mutamenti, da esaltanti
conquiste nel c a m p o della scienza e della tecnica. Non mai, come oggi,
gli uomini hanno avuto un senso così acuto della libertà; non mai iJ
m o n d o ha avvertito così lucidamente la sua unità e la mutua interdi-
pendenza dei singoli, individui e p o p o l i , in una necessaria solidarietà;
aumentano gli scambi delle idee attraverso i mezzi, sempre più estesi e
perfezionati, di comunicazione sociale ; si accresce, di pari passo, il senso
di giustizia e la ribellione contro ogni forma di sopraffazione e di
maltrattamento. Così il genere umano passa da una concezione piut-
tosto statica dell'ordine ad una concezione più dinamica ed evolutiva.
E come dimenticare che mentre N o i qui sediamo tranquilli, stu-
diando gli oroscopi del tempo trascorso e del tempo che viene, un'im-
presa, che supera ogni limite ordinario della fantasia e dell'attività
umana, sta compiendosi negli spazi cosmici c o l viaggio favoloso di
tre astronauti volanti verso la luna, per muoversi all'intorno con pro-
digiosi giri esplorativi?
Rendiamo anche Noi o m a g g i o all'ingegno, all'operosità, al corag-
g i o degli uomini intenti a questo genere di conquiste, facciamo voti
per l'esito felice e fecondo delle l o r o sapienti e temerarie imprese, e
invochiamo l'assistenza di D i o sugli astronauti, su quanti sono colle-
gati, sull'umanità che osserva e che pensa e che dalle meravigliose
conquiste raggiunte e sperate deve logicamente concludere in un inno
3
nuovo al D i o dell'universo : Cantiamo a Lui un cantico nuovo !
La Chiesa, divina nella sua origine, soprannaturale nei suoi mezzi
e nel suo fine, stabile ed immutabile nelle sue strutture fondamentali,

3
Cfr. Is. 42. 10; Ps. 149, 1.
46 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

entrando nel tempo ne porta sul volto l'impronta, le caratteristiche


e le esigenze. Essa è consapevole delle trasformazioni che avvengono :
non le subisce, ma le riflette e le a c c o m p a g n a ; sostiene i fermenti di
libertà ed incoraggia le conquiste della scienza e della t e c n i c a ; sente,
anche in se stessa, il bisogno di essere debitamente dinamica : legata,
sì, alle solide linee della Tradizione, ma ringiovanita, (( aggiornata »
e protesa — col senso profetico ispiratole dal suo Fondatore — verso
il futuro.
Questi nuovi fermenti, che pullulano nella Chiesa, se possono destare
apprensioni e turbamenti, sono anch'essi fermenti di vita e segni ine-
quivocabili di una profonda vitalità; anziché mortificati, dovranno
essere arginati e convogliati nella compagine del Corpo mistico.

Ed ora qui si fermi il Nostro già troppo lungo discorso, anche se


tanti altri temi Ci solleciterebbero a continuarlo. Qui si fermi e ritorni
donde era partito, ai voti per il prossimo santo Natale e per l'anno
nuovo, che si affaccia alla storia presente pieno di speranze, ma anche
di drammatiche incertezze. E i voti siano questi : che ogni avvenimento,
ogni giorno, ogni ora, che piacerà al Signore di concedere al nostro cam-
mino nel tempo, ci trovino sempre e tutti vigilanti e fidenti nella piena
e fervorosa rispondenza ai nostri rispettivi e per tutti accresciuti
doveri; e che sempre inter mundanas varietates ibi nostra fixa sint
1
corda ubi vera sunt gaudia.'
A questo vi conforti, Signori Cardinali, e voi tutti Prelati della
Nostra F a m i g l i a Pontifìcia e della Curia R o m a n a , la Nostra Apostolica
Benedizione.

VI
Metallorum opificibus Tarenti habita, nocte Nativitatis Domini, Beatis-
simo Patre sacrum in ipsa fabrica v. « Centro Siderurgico » peragente. *

F i g l i ! Fratelli ! A m i c i ! Uomini sconosciuti e già da Noi amati come


reciprocamente legati — voi a N o i , Noi a v o i — da una parentela supe-
riore a quella del sangue, del territorio, della c u l t u r a ; una parentela,
.ch'è una solidarietà di destini, una comunione di fede, esistente o da
suscitare, una unità misteriosa, quella che ci fa cristiani, una sola cosa
in Cristo !

4
Colletta della IV Domenica dopo la Pasqua.
* Die 25 mensis decembris a. 1968.
Acta Pauli Pp. VI 47

Tutte le distanze sono superate, le differenze cadono, le diffidenze


e le riserve si s c i o l g o n o ; siamo insieme, c o m e se non fossimo fore-
stieri gli uni e gli altri ; e questo specialmente con N o i , proprio perché
siamo vostri, come lo è il Papa per tutti, per i cattolici, quali voi siete,
specialmente : Padre, Pastore, Maestro, Fratello, A m i c o ! Per cia-
scuno, per tutti.
Così adesso p e n s a t e c i ! Così a s c o l t a t e c i !
Siamo qua venuti per voi, Lavoratori ! Per voi lavoratori di que-
sto nuovo e colossale centro s i d e r u r g i c o ; ed anche per gli altri delle
officine e dei cantieri di questa Città e di questa R e g i o n e ; e d i c i a m o
pure per tutti i lavoratori dell'immenso e formidabile settore dell'In-
dustria moderna (e non dimentichiamo neppure i lavoratori dei campi,
i pescatori, gli addetti ai cantieri navali, i marinai, e quelli d ' o g n i
altro c a m p o dell'attività umana : voi ora tutti li rappresentate al
Nostro sguardo).
P e r voi, L a v o r a t o r i !
Ma prima che N o i vi parliamo, l a s c i a t e c i essere cortesi e rico-
noscenti con tutti coloro che qui Ci hanno accolto e permesso di en-
trare. Noi Ci sentiamo obbligati a ringraziare le Autorità civili e
militari, i Promotori e i Dirigenti di questa gigantesca i m p r e s a ; così
l ' A r c i v e s c o v o e quanti spiritualmente e socialmente vi assistono; le
vostre Rappresentanze; ed anche le vostre famiglie, i vostri figli,
tutta la popolazione di questa Città e di questa Regione. A tutti il
Nostro saluto, il Nostro augurio ed anche la Nostra Benedizione. Il
Natale riempie il cuore di voti buoni e felici per tutti.

Ma ora a voi, Lavoratori, che cosa diremo nel breve momento


concesso a questo nostro rapido incontro?
Vi parliamo c o l cuore. Vi diremo una cosa semplicissima, ma
piena di significato. Ed è q u e s t a : N o i facciamo fatica a parlarvi.
Noi avvertiamo la difficoltà a far Ci capire da v o i . O N o i forse non vi
comprendiamo abbastanza? Sta il fatto che il discorso è per N o i ab-
bastanza difficile. Ci sembra che tra voi e Noi non ci sia un linguaggio
comune. V o i siete immersi in un m o n d o , che è estraneo al mondo in
cui noi, uomini di Chiesa, invece viviamo. V o i pensate e lavorate in
una maniera tanto diversa da quella in cui pensa ed opera la Chiesa !
Vi dicevamo, salutandovi, che siamo fratelli ed amici : ma è poi vero
in realtà? Perché noi tutti avvertiamo questo fatto evidente : il lavoro
e la religione, nel nostro m o n d o moderno, sono due cose separate, stac-
48 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

cate, tante volte anche opposte. Una volta non era così (anni fa Noi
parlammo di questo fenomeno a T o r i n o ) . Ma questa separazione, questa
reciproca incomprensione non ha ragione di essere. N o n è questo il mo-
mento di spiegarvi perché. Ma per ora vi basti il fatto che N o i , proprio
c o m e Papa della Chiesa cattolica, come misero, ma autentico rappre-
sentante di quel Cristo, della cui Natività noi questa notte celebriamo
la memoria, anzi la spirituale rinnovazione, siamo venuti qua fra voi
per dirvi che questa separazione fra il vostro m o n d o del lavoro e quello
religioso, quello cristiano, non esiste, o meglio non deve esistere. Ripe-
teremo ancora una volta da questo centro siderurgico che consideriamo
ora espressione tipica del lavoro moderno, portato alle sue più alte
manifestazioni industriali, d'ingegno, di scienza, di tecnica, di dimen-
sioni economiche, di finalità sociali, che il messaggio cristiano non gli è
estraneo, non gli è rifiutato ; anzi diremo che quanto più l'opera umana
qui si afferma nelle sue dimensioni di progresso scientifico, di potenza,
di forza, di organizzazione, di utilità, di meraviglia — di modernità
insomma — tanto più merita e reclama che Gesù, l'operaio profeta, il
maestro e l ' a m i c o dell'umanità, il Salvatore del m o n d o , il V e r b o di D i o ,
che si incarna nella nostra umana natura, l ' U o m o del dolore e dell'amo-
re, il Messia misterioso e arbitro della storia, annunci, qui, e di qui al
mondo, il suo messaggio di rinnovazione e di speranza.
Lavoratori, che Ci ascoltate : Gesù, il Cristo, è per voi !
Ricordate e meditate : il Cristo del V a n g e l o , quello che la Chiesa
cattolica vi presenta e vi offre, è per voi ! Questa notte è con voi !
Non abbiate timore che questa presenza, questa alleanza, vissuta
nella fede e nel costume, voglia mutare l'aspetto, la finalità, l'ordi-
namento d'un'impresa come questa, e d'altre s i m i l i ; voglia c i o è , c o m e
volgarmente si dice, clericalizzare il lavoro moderno d e l l ' u o m o , ovvero
frenare la sua espansione, opporre la finalità religiosa della vita allo
sviluppo dell'attività umana, il V a n g e l o al progresso scientifico, tecnico,
economico e sociale.
V o i avete certamente sentito parlare del recente Concilio, nel quale
la Chiesa ha espresso e precisato il suo pensiero a riguardo dei suoi
rapporti col mondo contemporaneo. E c c o che cosa dice il Concilio :
« I c r i s t i a n i . . . non solo non pensano di contrapporre le conquiste
dell'ingegno e dell'abilità dell'uomo alla potenza di D i o , quasi che la
creatura razionale sia rivale del C r e a t o r e ; ma, al contrario, essi — i
cristiani — sono piuttosto persuasi che le conquiste dell'umanità
sono segno della grandezza di D i o e frutto d'un suo ineffabile disegno.
Acta Pauli Pp. VI 49

E quanto più cresce la potenza degli uomini, tanto più si estende e


1
si allarga la l o r o responsabilità individuale e c o l l e t t i v a » .
Questo vale per chi pone a confronto il cristianesimo con l'umane-
simo del lavoro moderno ; e vale specialmente per chi infonde in questo
lavoro le risorse della scienza, della tecnica, dell'organizzazione indu-
striale, e produce opere ciclopiche e perfette come quella in cui ci tro-
viamo, ovvero domina in tal m o d o le leggi e le forze della natura da
aprire agli ardimenti dell'uomo imprese impensabili e meravigliose,
come quella che p r o p r i o durante questa notte porta tre uomini a girare
nello spazio celeste intorno alla Luna. Onore ai pionieri dell'espan-
sione dell'intelligenza e dell'attività d e l l ' u o m o ! E gloria a D i o che
sul volto dell'uomo irradia la sua luce e imprime alle facoltà umane
2
la regale potestà di dominare le creature che lo c i r c o n d a n o .
È questo un pensiero, un principio, che dovrà sempre più diventare
sorgente di meditazione per l ' u o m o moderno, e suscitare in lui non
l ' o r g o g l i o e la tragedia di Prometeo, ma quel sentimento primordiale
e dinamico di simpatia e di fiducia verso la natura, di cui siamo parte
3
e in cui siamo esploratori ; sentimento che si chiama meraviglia
— sentimento di gioventù e d'intelligenza —, e che passando dall'os-
servazione incantata delle cose alla ricerca suprema della loro origine
diventa scoperta del mistero, diventa adorazione, diventa preghiera.
Cari L a v o r a t o r i ! sono parole difficili? N o ; sono parole consolanti,
e p r o p r i o per voi, che vivete in questo quadro, che sembra a prima
vista un enigma formidabile, un intreccio di macchine e di energie in-
comprensibile, un regno della materia che dispiega certi suoi segreti,
che voi trasformate con una lotta tremenda e abilissima in elemento
utile ad altri lavori, perché sia poi utile al servizio e al bisogno del-
l ' u o m o . V o i avete davanti una visione estremamente realista, ma non
materialista. V o i sapete come trattare la materia, che sembra ingrata
e refrattaria ad ogni tentativo dell'arte umana; sapete trattarla e
dominarla, perché, da un lato, siete diventati così intelligenti, voi e
chi vi dirige, da scoprire le leggi nuove del mestiere umano, cioè del-
l'arte di dominare le cose, e, d'altro lato, avete scoperto, voi ei vostri
maestri, le leggi nascoste nelle cose stesse : le leggi? Che cosa sono le
leggi, se non pensieri? Pensieri nascosti nelle cose, pensieri imperativi

1 Const. past. de Eccl. in mundo huius temporis Gaudium et spes, n. 34


2
Cfr. Gen. 1, 20ss.; cfr. S. Ireneo: Gloria Dei vivens homo.
3
Cfr. Einstein, Gosmic Religion, New York, 1931, 52-53.

4 - A. A. S.
50 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

che non solo le definiscono c o n i nostri nomi c o m u n i , ferro, fuoco, o


altro, ma che danno ad esse un loro essere particolare, un essere che
da sé, è evidente, le cose non sanno darsi, un essere ricevuto, un
essere che diciamo creato. V o i incontrate ad ogni fase del vostro im-
mane lavoro questo essere creato, che vuol dire pensato. Pensato da
Ohi? V o i , senza accorgervi, estraete dalle cose una risposta, una
parola, una legge, un pensiero, eh'è dentro le c o s e ; un pensiero che,
a ben riflettere, ci porta a rintracciare la mano, la potenza, che dicia-
m o ? , la presenza, immanente e trascendente, cioè lì dentro e lì sopra,
d'uno Spirito Pensante e Onnipotente, al quale siamo abituati a dare
il nome, che ora Ci trema sulle labbra, il nome misterioso di D i o .
Cioè, cioè, cari Lavoratori ! voi vedete c o m e quando lavorate in
questa officina è, in certo senso, c o m e se foste in Chiesa; v o i , senza
pensarvi, voi qui venite a contatto con l'opera, c o l pensiero, con la
presenza di D i o . V o i vedete come lavoro e preghiera hanno una radice
comune, anche se espressione diversa. V o i , se siete intelligenti, se siete
veri uomini, potete e dovete essere religiosi, qui, nei vostri immensi
padiglioni del lavoro terrestre, senza altro fare che amare, pensare,
ammirare il vostro faticoso lavoro.
A b b i a m o detto faticoso ; cioè abbiamo riconosciuto l'aspetto umano
dell'opera vostra. Qui due mondi s'incontrano : la materia e l ' u o m o ;
la macchina, lo strumento, la struttura industriale da una parte, la
mano, la fatica, la condizione di vita del lavoratore dall'altra. Il pri-
mo m o n d o , quello della materia, ha una sua segreta rivelazione spi-
rituale e divina, Noi dicevamo, da fare a chi la sa c o g l i e r e ; ma
quest'altro m o n d o , che è l ' u o m o , impegnato nel lavoro, carico di
fatica, e pieno lui stesso di sentimenti, di pensieri, di bisogni, di stan-
chezza, di dolore, quale sorte trova qui dentro? Qual è, in altri ter-
mini, la condizione del lavoratore impegnato nella organizzazione
industriale? sarà macchina anche lui? puro strumento che vende la
propria fatica per avere un pane, un pane da v i v e r e ; perché prima e
d o p o tutto, la vita è la cosa più importante d ' o g n i a l t r a ; l ' u o m o vale
più della macchina e più della sua produzione. Sappiamo bene tutte
queste cose, le quali hanno assunto, nel tempo passato e ancora assu-
m o n o , nel tempo nostro, un'importanza nuova, immensa, predomi-
nante ; e hanno avuto la loro espressione in quel complesso di problemi
e di lotte, che chiamiamo la questione sociale. Tutti sanno quali sono
stati i fenomeni culturali, storici, sociali, e c o n o m i c i , politici, nei quali
Acta Pauli Pp. VI 51

la questione sociale si è posta e si pone. N o n è in questo momento che


se ne vuole parlare.
In questo momento a N o i , e certo a voi, preme di risolvere con
qualche risposta, sia pure molto sommaria, l'obiezione che Noi stessi
abbiamo sollevata entrando qua d e n t r o ; e c i o è : che cosa fa il messag-
gero del V a n g e l o qua dentro? che cosa può dire il rappresentante di
Cristo a questo vostro mondo del lavoro moderno? a voi, specialmente,
lavoratori delle braccia, datori di quella fatica fisica, umile ed este-
nuante, che ancora nessuna macchina vale a sostituire?
Cari L a v o r a t o r i ! sotto questo aspetto, quello umano, la Nostra
parola diventa più facile, e quasi Ci erompe dal cuore perché Ci sem-
bra di leggerla nel vostro cuore. C h e cosa avete nel cuore? siete
uomini : siete per questo felici? avete tutto quello che vi spetta come
uomini e che voi profondamente desiderate? Questo certamente non
può del tutto verificarsi ; non lo è per alcuno ; non lo è, forse tanto
meno, per voi. Ciascuno porta in fondo al suo animo una sofferenza :
siete miseri? siete veramente liberi? siete affamati di giustizia e di
dignità? siete desiderosi di salute? bisognosi di amore? Avete nel cuore
sentimenti di rancore e di odio? avete ansia di vendetta e di ribel-
lione? D o v ' è per voi la pace, la fratellanza, la solidarietà, l'amicizia,
la lealtà, la bontà? dentro e fuori di v o i ?
Noi vi diremo una cosa, che dovrete ricordare : nói vi compren-
diamo. Dicendo noi, diciamo la Chiesa. Sì, la Chiesa, come una madre,
vi comprende. Non dite e non pensate mai che la Chiesa sia cieca ai
vostri bisogni, sorda alle vostre v o c i . A n c o r a prima che voi abbiate
coscienza di voi stessi, delle vostre condizioni reali, totali e profonde,
la Chiesa vi conosce, vi studia, vi interpreta, vi difende. A n c h e più che
voi talvolta non pensiate. Che direste se noi, la Chiesa, ci limitassimo
a conoscere le passioni che hanno agitato in tanti modi le classi lavo-
ratrici? Che cosa moveva queste passioni? Il desiderio, il bisogno di
giustizia. La Chiesa non condivide le passioni classiste, quando queste
esplodono in sentimenti di odio e in gesti di v i o l e n z a ; ma la Chiesa
riconosce, sì, il bisogno di giustizia del p o p o l o onesto, e lo difende,
c o m e può, e lo promuove. E badate bene : non di solo pane vive
l ' u o m o , dice la Chiesa ripetendo le parole di C r i s t o ; non di sola
giustizia economica, di salario, di qualche benessere materiale, ha
bisogno il Lavoratore, ma di giustizia civile e sociale. A n c o r a per
questa rivendicazione la Chiesa vi comprende e vi aiuta. E di più :
voi avete altri bisogni e altri diritti ; a tutelare i quali la Chiesa m o l t o
52 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

spesso rimane l'unica vostra avvocata ; i bisogni e i diritti dello spirito,


quelli propri di figli di D i o , quelli di cittadini del regno delle anime,
chiamate ai veri e superiori destini della pienezza della vera vita
presente e di quella futura. N o n siete voi elevati a questa eguaglianza,
che supera ogni dislivello sociale? A n z i non siete fra tutti i preferiti
del V a n g e l o , voi se p i c c o l i , voi se poveri, voi se sofferenti, voi se op-
pressi, voi se assetati di giustizia, voi se capaci di gioia vera e di
amore vero?
La Chiesa questo pensa e dice di voi e per v o i . Ed è chiaro il per-
ché. Perché la Chiesa è la continuazione di Cristo. La Chiesa è il tra-
mite che porta attraverso i secoli e diffonde per tutta la terra la
Parola del Signore, anzi la presenza, avvertita solo da chi crede, di
Gesù, di quel Gesù, del quale questa notte commemoriamo e in noi,
spiritualmente, rinnoviamo la nascita.
Dite una cosa : trovate strano, allora, trovate anacronista, trovate
nemico il messaggio del V a n g e l o qui dentro? non vi sono uomini vivi,
uomini sofferenti, uomini bisognosi di dignità, di pace, di amore qui
dentro, che non comprendono il pericolo d'essere ridotti ad esseri di
una (( sola dimensione », quella di s t r u m e n t i l e che non si accorgono che
p r o p r i o qui (vogliamo dire nel cuore del m o n d o industriale in grande
stile), dove il pericolo di questa disumanizzazione è maggiore, proprio
qui il soffio del V a n g e l o , come ossigeno di vita degna d e l l ' u o m o , è più
che mai al suo posto, e la presenza umile e amorosa di Cristo è più
che mai necessaria?
E c c o , figli carissimi, perché qua siamo venuti. Siamo venuti per
voi. Siamo venuti, aftinché la Nostra presenza vi dimostrasse la pre-
senza consolatrice, salvatrice di Cristo in mezzo al m o n d o meravi-
glioso, ma vuoto di fede e di grazia, del lavoro m o d e r n o . Siamo venuti
per lanciare di qui, come uno squillo di tromba risonante nel mondo,
il beato annunzio del Natale all'umanità che sale, che studia, che
lavora, che fatica, che soffre, che piange e che spera; e l'annuncio è
quello degli A n g e l i di Bethléem : oggi è nato il Salvatore vostro, Cristo
Signore.
Acta Pauli Pp. VI 53

NUNTII RADIOPHONICI

I '.. '
Catholici orbis Christifidelibus cunctisque hominibus, ob celebranda
Nativitatis Domini nostri Iesu Christi sollemnia. *

Fratelli e figli carissimi,


E voi tutti, uomini e donne, che Ci ascoltate,
Cittadini del mondo,

Noi, P a o l o , servo dei servi di D i o , Vescovo di R o m a e Pastore della


Chiesa Cattolica, investito della missione di predicare il Vangelo della
salvezza e della pace, vogliamo annunciarvi, anche per quest'anno 1968,
ormai al tramonto, e per quello che sta per sorgere 1969, il Natale di
1 2
Gesù, chiamato C r i s t o , nostro S i g n o r e .
Echeggia nella Nostra flebile voce quella dei secoli. Perché sono
secoli da quando questo annuncio si ripete ; e sempre nel suo messag-
gio autentico, o nella sua eco confusa, giunge a noi, come una notizia
nuova, la buona novella per l'umanità. L ' o r o l o g i o del tempo, ogni
anno, a quest'ora dolcissima, segna un momento che pare sorpresa,
pieno di senso, d'interesse e di speranza. È davvero un momento
felice. È un momento profondamente umano. È un momento miste-
riosamente sacro. È un momento che tocca intimamente la nostra vita,
la sua coscienza, la sua essenza, il suo destino. In questo momento si
profilano davanti al nostro sguardo i valori primi e concreti della
vita, l'infanzia, la famiglia, la casa, la mensa, il riposo, la serenità,
la pace ; scaturiscono nei cuori i sentimenti migliori : la bontà, la
compassione, l'amore. Così è il Natale.
A Noi piace in questo momento cogliere l'aspetto intenzionale del
fatto prodigioso, c h ' è il N a t a l e ; cioè il perché della venuta di Cristo
fra noi.
Fratelli e figli e uomini tutti che Ci ascoltate ! Noi vi invitiamo a
godere con Noi ! La nostra gioia è la più vera e la più grande di tutte !
Il « perché » della venuta di Cristo è la nostra salvezza ! Nessun avve-
nimento ci riguarda tanto direttamente quanto il Natale. Noi lo

* Die 20 mensis decembris a. 1968.


1
Matth. 1, 16.
2
Ad Rom. 1, 4.
54 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

diciamo ogni volta che, durante la santa Messa, recitiamo il « Credo » :


propter nos homines et propter nostram salutem descendit de caelis,
per noi uomini e per la nostra salvezza E g l i è disceso dai c i e l i !
Perciò Noi siamo felici di ripetere oggi al mondo l'annunzio del
Natale come un messaggio di speranza : Cristo è la vera, la somma
speranza dell'umanità !
Non è difficile osservare quanto la speranza sia operante nel nostro
tempo, fino a caratterizzarne gli aspetti salienti ! Oggi ogni cosa si
muove e si cambia nel segno e con la forza della speranza. Oggi l ' u o m o
pensa, opera e vive, a credito della speranza. Non è forse la speranza
la spinta interiore del dinamismo moderno? Non è la speranza la
radice che alimenta l'immensa fatica del mondo proteso verso la sua
trasformazione ed il suo progresso? Non è la speranza l'attrattiva
apocalittica verso un avvenire da conquistare, e verso un umanesimo
nuovo, che dovrebbe balzare fuori dalla crisalide delle concezioni
tradizionali del costume sociale? Nessuno più è pago di ciò che esiste
al presente. Un tempo l'esperienza degli anziani faceva garanzia degli
ordinamenti vigenti e desiderabili ; ora proprio questi ordinamenti
sono impugnati, precisamente perché ereditati dal passato, e si voglio-
no piuttosto sconvolgere che conservare e rinnovare, nella cieca spe-
ranza che il nuovo di per sé sia fecondo di umano progresso. Non si
crede più ai valori stabili della fede, della cultura, delle istituzioni;
e si guarda all'avvenire non sotto un aspetto c r o n o l o g i c o , coerente
c o n una tradizione in via di sviluppo organico, ma sotto un aspetto
ribelle, a sorpresa e indefinibile, nella fiducia quasi fatalistica e mes-
sianica d'un rinnovamento radicale e generale e d'una felicità final-
mente libera e piena. Due fattori hanno c o n c o r s o a generare questa
tensione della speranza : la scoperta della possibilità sempre più larga
d'imprevedibili conquiste, mediante l'esplorazione scientifica e il domi-
nio tecnico della natura; e l'avvertenza delle condizioni di bisogno in
cui si trova ancora, sotto tanti aspetti, la maggior parte dell'umanità ;
così che questa duplice scoperta ha svegliato desideri nuovi ed immensi
nei cuori umani ; la speranza cioè d'impiegare la ricchezza dei mezzi
conquistati a colmare le lacune della fame, della miseria, dell'igno-
ranza, della precarietà, dell'insufficienza di cui ancora soffre l'uomo
del nostro secolo.
Siamo all'epoca della speranza.
Ma questa è la speranza nel regno della terra, la speranza nella
sufficienza umana.
Acta Pauli Pp. VI 55

E p r o p r i o ai nostri giorni questa stessa speranza subisce una gravis-


sima crisi.
Un fenomeno grandioso e complesso si delinea davanti allo sguardo
esterrefatto d e l l ' u o m o contemporaneo. Innanzi tutto il benessere stesso,
che l'intelligente e faticosa opera umana va suscitando, diventa facil-
mente fonte di nuovi bisogni e spesso di più gravi malanni : il pro-
gresso stesso crea in certi campi pericoli enormi e spaventosi per
l'intera umanità : e l ' i m p i e g o che l ' u o m o moderno può fare delle forze
micidiali, di cui egli s'è impadronito, distende sul nostro orizzonte,
non più la speranza, ma nubi pesanti di terrore e di follia. La pace
dei p o p o l i , o, per meglio dire, l'esistenza degli uomini sulla faccia
della terra è messa in pericolo. Il potere distruttivo d e l l ' u o m o moder-
no è i n c a l c o l a b i l e ; e la fatale probabilità che tale potere abbia a
devastare la città umana dipende da cause tragicamente libere, che
né la scienza, né la tecnica possono di per sé dominare. Succede allora
che alla speranza subentra l'angoscia.
E purtroppo, anche per altra via, la nostra generazione giunge ad
analogo risultato. L ' u o m o d ' o g g i s'è accorto che tutta la costruzione
del sistema economico e sociale, ch'egli faticosamente costruisce con
superbi risultati pratici, minaccia di diventare la sua prigione e di
privarlo della sua personalità, per assimilarlo a uno strumento mec-
canico della grande macchina produttrice; la quale, mentre offre
numerosi e meravigliosi miglioramenti esteriori, lo assoggetta ad un
colossale apparato dominatore. Nascerà così una società ridondante di
benessere materiale, soddisfatta e gaudente, ma priva di ideali supe-
riori che danno senso e valore alla vita, e quasi sorda al gemito dei
poveri, vicini o lontani, che pur essi uomini si chiamano, e fratelli
sono. L ' o c c h i o di alcuni giovani specialmente, di solito veggente e
profetico, è stato ottenebrato dal mancato insegnamento di principi
assoluti, e dalla diffusione sistematica del dubbio e dell'agnosticismo.
A un certo punto la contestazione è allora diventata di moda, c o n la
tentazione di degenerare in rivolta, in violenza, in anarchia. A n c h e
in questo campo sociale e ideale la speranza umana si degrada e si
spegne.
Noi vediamo con dolore che, per causa di questi inconsulti smar-
rimenti collettivi, vanno perduti valori storici, culturali, morali, tut-
tora validi e degni, con danno dell'intera comunità civile. Ve-
diamo c o n stupore come tanti cittadini sani ed onesti, ed anche maestri
saggi ed ascoltati e uomini responsabili del bene pubblico non tro-
56 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

vano in se stessi energie per difendere e per rivivere genialmente un


patrimonio di civiltà, guadagnato c o n immensi sacrifìci, ed aperto al
comune godimento, e per risparmiare alla società, alle generazioni
venture specialmente, le conseguenze di inutili e rovinose distruzioni
materiali e morali. E vediamo parimente c o n rammarico che spesso
il presunto rimedio a questi disordini, in atto o temuti, si riduce al
ricorso ad una repressione pesante di legittima libertà, o alla priva-
zione generale dei diritti civili, o alla disconoscenza delle imploranti
necessità della povera gente. A n c h e qui la speranza è ferita.
Il discorso potrebbe continuare rivolgendosi alla vita internazio-
nale : viene meno oggi la speranza della pace?
E potrebbe discendere nel fondo di tanti spiriti rappresentativi
della cultura moderna : non mai forse, c o m e ai nostri giorni, la lette-
ratura, lo spettacolo, l'arte, il pensiero filosofico sono stati testimo-
nianze più spietate della deficienza d e l l ' u o m o , della sua debolezza
mentale, della sua dominante sensualità, della sua ipocrisia morale,
della sua facile delinquenza, della sua insorgente crudeltà, della sua
possibile abiezione, della sua inconsistente personalità ; e tutta que-
sta compiaciuta accusa s'è appoggiata sopra un terribile e apparen-
temente inoppugnabile a r g o m e n t o : questo è l ' u o m o ! Così è il grande
e misero figlio del s e c o l o ! Questa è la vera realtà della v i t a !
E allora d o v ' è , u o m o fratello, la tua speranza?
Se Noi proponiamo alla vostra riflessione, cari ascoltatori, un
tema così complesso e così vasto, e, d i c i a m o pure, così reale, non lo
facciamo certamente per turbare con sinistri e sconsolati pensieri la
serena ricorrenza del Natale ; sì bene lo facciamo per farvi meglio
comprendere e gradire il lieto messaggio di speranza, che il Natale reca
con sé.
L'esperienza della condizione drammatica, e per sé disperata, della
vita umana, esperienza che il progresso moderno, lungi dal sopprimere,
spesso acuisce ed esaspera, ci deve ricondurre all'ammissione d'un in-
sopprimibile bisogno, che l'umanità, in forme e in gradi diversi, ha
sempre portato in fondo alla sua coscienza : il bisogno d'essere salvata.
Sì, abbiamo bisogno tutti d'essere salvati. Con le nostre sole forze non
3
ci r i u s c i a m o . Il nostro presuntuoso affanno di salvarci da soli accresce
alla fine l'osservazione della nostra radicale incapacità. D i c i a m o di
più, autorizzati dalla conoscenza d e l l ' u o m o e della storia : abbiamo

3
Cfr. Ad Rom. 7, 15 ss.
Acta Pauli Pp. VI 57

bisogno d'un Salvatore. Di un Messia. Il nome di Gesù significa Salva-


t o r e ; e Cristo significa Messia. Questo nome « G e s ù C r i s t o » è l'an-
nunzio della nostra salvezza; è la promessa Che fonda la nostra spe-
ranza. A b b i a m o bisogno di Cristo. Occorre che E g l i abbia una potenza
divina, perché nessun'altra potenza vincerebbe i nostri mali. Occorre
che Egli abbia una fratellanza umana, perché, se fratello non fosse,
noi non lo potremmo bene capire. A n c o r a è il Pontefice del mistero di
Cristo, San Leone, che parla : « Se (Cristo) non fosse D i o vero, non
potrebbe recare rimedio ; se non fosse uomo vero, non ci sarebbe di
e s e m p i o ; nisi enim esset Deus verus, non afferret remedium; nisi esset
4
homo verus, non praeberet exemplum ».
E c c o perché il Nostro annuncio del Natale, d o p o quasi venti secoli,
conserva la sua attualità. E per la fede che in esso Noi abbiamo, dicia-
mo : la sua validità. Noi siamo autorizzati a far Nostre le squillanti
parole d e l l ' A n g e l o del Natale : « Io vi portò una lieta novella — è
l ' E v a n g e l o ! — una lieta novella di grande allegrezza per tutto il po-
5
p o l o : oggi nella città di David è nato per voi un Salvatore » .
E non è vano l'annuncio, perché non sarà vana la speranza che in
esso noi metteremo. Quel Cristo, che in quella notte beata, mediante la
verginale maternità di Maria, si è inserito nella storia e nei destini
dell'umanità, vive tuttora. V i v e nella pienezza d'una gloria, ancora
per noi senza nome possibile e senza concetto adeguato, nella vita
celeste ; ma di là vive ancora di qua, in mezzo a noi, rinascendo conti-
nuamente, come sorgente nella sua fontana, nel suo Corpo mistico, che
è la Chiesa, e ancora diffonde nel mondo la sua verità e la sua grazia.
6
E g l i era, dice l'Evangelista, pieno di grazia e di verità. La sua
verità, cioè la sua parola, che attualizza fra noi il suo pensiero, ci è
maestra di vita, ci svela chi è D i o , c'insegna chi è l ' u o m o , ci dice che
cosa dobbiamo fare, amare, ci fa vedere nell'uomo che soffre, ancor più
che un fratello, Lui stesso, ci restituisce alla libertà, alla dignità,
all'attesa dell'uomo ideale, ci rende capaci di bontà, di giustizia e di
pace : è la luce del m o n d o . E perché così luminosa e alta parola non
abbagli i nostri deboli occhi e non opprima e non confonda la nostra
innata debolezza, Egli la corrobora con un soccorso misterioso e potente,
l'azione del suo Spirito. Questo è il Natale. Questa l'Incarnazione, che

4
Serm. XXI: PL 54, 192.
5
Luc. 2, 10-11.
6
Cfr. Io. 1, 14.

5 - A. A. S.
58 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

partendo da Cristo investe l'umanità ; e la scuote, la sveglia, la tormenta,


la rigenera ora, nel tempo, per guidarla oltre il tempo, verso l'eternità.
È una palingenesi lenta, ma sicura ; faticosa, ma trionfante ;
antica, ma clamorosamente attuale. È il cristianesimo. Il quale ha
virtù di infondere speranza e di dare v i t a ; e non soltanto all'ordine
suo p r o p r i o , quello religioso e soprannaturale, ma d'infonderla altresì
all'ordine profano e naturale, che, agganciando le sue terrene e perciò
caduche speranze alla speranza incrollabile, scesa dal regno dei cieli,
non dubita più che il suo lavoro sia v a n o . È il cristianesimo v i v o
nelle realtà che Cristo opera tra noi : la candida e pia innocenza dei
bimbi, il dolore offerto degli ammalati, l'amore sano e profondo delle
famiglie, la generosità disinteressata dei giovani, la pazienza umile
ed invocante dei poveri, la fatica anelante a m a g g i o r giustizia dei
lavoratori, la carità silenziosa e operante dei buoni, la preghiera
incessante nelle Comunità dei fedeli. È il cristianesimo vivo della
santa Chiesa Cattolica, operatrice delle speranze eterne, e non meno
7
confortatrice di quelle terrene, veramente umane.
E N o i ne siamo così commossi e sicuri, diletti Fratelli e figli,
che c o n effusione di cuore ne rinnoviamo a voi il felice messaggio e lo
avvaloriamo con la Nostra Benedizione A p o s t o l i c a .

II
Universis Christifidelibus, die festo Nativitatis Domini nostri Iesu Christi,
antequam ex externo Basilicae Vaticanae podio Urbi et Orbi Beatissi-
mus Pater Apostolicam impertiit Benedictionem. *

Figli carissimi! Fratelli e uomini tutti che Ci ascoltate!

E c c o il Natale. Il Natale di nostro Signore Gesù Cristo. Accettiamo


il c o m p u t o convenzionale : quel Natale avvenne 1968 anni fa. Oggi noi
ne celebriamo la memoria. Oggi ricordiamo c o n commozione e con
meraviglia quell'avvenimento estremamente umile. Oggi ripensiamo
con riflessione grave e intelligente quell'avvenimento estremamente
importante.
Da allora molte cose hanno avuto p r i n c i p i o . Da allora, per il fatto
1
d'una tale nascita, la dignità della natura umana è stata riabilitata ed

7
Cfr. Const. past. de Eccl. in mundo huius temporis Gaudium et spes.
* Die 25 mensis decembris a. 1968.
1
Cfr. Col. 1, 15.
Acta Pauli Pp. VI 59

esaltata. Da allora l'unità potenziale del genere umano è diventata


manifesta. Da allora la storia del mondo ha avuto il suo punto focale.
2
Da allora un principio di fratellanza universale è stato p r o c l a m a t o .
Da allora ogni essere umano è diventato sacro, degno di ogni cura,
d'ogni rispetto. Da allora s'è inaugurato il criterio che chi soffre, chi
è p i c c o l o , chi è povero, chi è schiavo, chi è decaduto merita cura, soc-
corso, rispetto, e merita maggiore giustizia. Da allora la disperazione,
c h ' è in fondo all'anima d e l l ' u o m o deluso e peccatore, ha avuto titolo a
sperare, a rivivere. Da allora una sorgente, ch'è diventata fiume, e di
cui la Chiesa vuol essere il canale principale e autentico, un fiume
refrigerante, fecondante, rigenerante, è scaturita a Bethléem : l'amore ;
l'amore nuovo, inconcepibile e incontenibile di D i o , di D i o fattosi no-
stro fratello e nostro m o d e l l o , nostro maestro, nostro amico, nostro
salvatore e redentore, nostro c a p o e nostra vita, s'è riversato sulla terra,
e ancora la inonda, e qui oggi fa lago, e tutti ci invade, l'amore del
Natale, l'amore di Cristo.
Cerchiamo, un istante, Fratelli e F i g l i , d'averne coscienza, d'averne
interiore esperienza ; e saremo felici ; felici del vero « buon Natale ».
E comprenderemo un mistero vitale, che tutti personalmente e
socialmente ci riguarda. Il mistero è questo : la festa del Natale non
è solo memoria. E non è solo celebrazione di riti, di abitudini liete e
affettuose, di gioia domestica o pubblica che sia. È ripetizione, è rinno-
vamento. La nascita di Cristo, divina e naturale, dev'essere rinascita
nostra spirituale e cristiana. Questo è un fatto meraviglioso p r o p r i o
della nostra fede, un fatto vitale.
D o b b i a m o rinascere, possiamo rinascere. Chi di noi non ha l'espe-
rienza dell'inesorabile voracità del tempo? Chi non vede c o m e ogni
umano progresso è insufficiente a se stesso, e per il suo stesso sviluppo
reca in sé la condanna della sua caducità? Chi non avverte, oggi spe-
cialmente, che ogni manifestazione della vita offre il bersaglio ad una
sua spietata, e, in certo senso, logica contestazione? Chi di noi non
porta in fondo al suo spirito il morso della sfiducia; sfiducia in se
stesso, se bene si conosce debole e peccatore, sfiducia negli altri, sfiducia
nella società, sfiducia nella civiltà, sfiducia nel m o n d o ?
Il Natale, N o i lo abbiamo già detto nel Nostro messaggio, vince
questa sfiducia ; e ci convince che si p u ò , si deve sperare. Bisogna rina-
scere, bisogna ricominciare. Oggi rinascere, o g g i ricominciare.

2
Cfr. Rom. 8, 29.
60 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

E la festa odierna, lieta e profonda, ce ne infonde la speranza e ce


ne insegna la via. Bisogna rinascere mediante i criteri, mediante i
principi, mediante le energie, che Cristo mette ancor oggi a nostra
disposizione. In Cristo, c o n Cristo, è sempre possibile ritornare da
c a p o e riprendere la costruzione della nostra vita personale, della
nostra vita familiare, della nostra vita sociale e civile. Il Natale di
Cristo è perenne. Cristo è l'infanzia, è la giovinezza, è la virilità nuova
del m o n d o . Con Lui possiamo celebrare non solo il suo antico Natale,
ma il nostro nuovo Natale.
È questo il Nostro augurio per voi, P i g l i e Fratelli. Lo è per chi ha
fame e sete di giustizia. Lo è per chi soffre nel dolore e nella povertà.
Lo è perché la pace e la c o n c o r d i a rinascano fra gli uomini ancora
tesi in troppo lunghi conflitti. Lo è per la Chiesa, lo è per il m o n d o .

NUNTIUS SCRIPTO DATUS

Ad Excellentissimum Virum Aemilium Arenales Catalan, cum XXIII


Generali Coetui a Consociatis Nationibus habito praesideret vicesimusque
exactus annus a renuntiatis Hominum Iuribus recoleretur.

In 1948, the United Nations, after the tragic expérience of the


Second W o r l d W a r , solemnly published its " U n i v e r s a l Déclaration
on the Rights of Man ", and during the past year this precious docu-
ment has been placed before universal mankind as an ideal for the
community of man. The realization of this goal, as urgent as ever,
is still the principal goal of the United Nations, and it remains the
basis of effective brotherly collaboration among men without which
a true peace can never be achieved. In Our unforgettable visit to the
General Assembly, We associated Ourself with the programme of the
United Nations in this important field by calling in the ideal of which
the human race dreams in its pilgrimage in time and the greatest
hope for the w ó r l d . We stated that " y o u proclaim here the fund-
amental rights and duties of man, his dignity, his freedom, and above
all his religious freedom ". In substance, y o u ha ve placed before the
world ideáis which dedicated men have striven to achieve, a fund-
amental principie expressed in the Constitution of the United Sta-
t e s — " A l l men have been created e q u a l ; they have been endowed by
Acta Pauli Pp. VI 61

the Creator with inalienable rights, among which are life, liberty and
the pur suit of happiness
This Universal Déclaration on the Rights of Man is equally import-
ant t o d a y ; it has indicated a course that cannot be abandoned if
mankind sincerely wishes to achieve peace. The events of our days,
unfortunately, make it evident that this brotherly collaboration in an
atmosphère of respect and understanding is still cruelly contradicted
in many parts of the world, by racial, ideological and religious
discrimination, by the forceful subjection of weaker nations, by politicai
régimes which deprive Citizens of just freedom, by recourse to threats
and violence instead of recourse to negotiations to résolve conflicts
of self-interest. There is a direct relation between human rights and
peace. It is impossible to have true and lasting peace where human
rights are unrecognized, violated and trampled upon.
The Catholic Church will not remain indifferent to responsibility
towards the unity of the human family. She seeks not to impose new
structures or establish juridic norms for the City of Man, but she
does insist that these norms be inspired by the principie of respect for
human rights and by the promotion and préservation of these same
rights. On January Ist, the universal Church will sponsor a W o r l d D a y
of Peace, and she will emphazise the thème that promotion of the
rights of man is the path towards peace. In this We follow closely
the example of Christ who has given to the Church the message of love,
from which the norms of moral life derive and which sanctions fully
the respect owed to the human per son.
W e call upon y o u , Y o u r Excellency, and your colleagues, w h o
represent the aspiration of all men, not to cease your efforts to make
the Universal Déclaration on H u m a n Rights a reality which will bring
about the peace so desired by men everywhere. F o r Our part, by
prayer, in season and out, We shall beg G o d ' s blessings upon the
efforts of the United Nations for men, brothers of one human family
and children of one G o d .
F r o m the Vatican, December 4, 1968.

PAULUS PP. VI
62 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

ACTA SS. CONGREGATIONUM

SACRA CONGREGATIO PRO EPISCOPIS

CUSCHENSIS - PORTUS MALDONADI

DECRETUM
De finium mutatione

Maiori Christifidelium spirituali bono apprime studentes, Excnii


PP. DD. Richardus Durand Flores, Archiepiscopus Cuschensis, et
Xaverius M. Ariz Huarte, Episcopus titularis Baparensis, Vicarius
Apostolicus Portus Maldonadi, unanimi consensu, ab A p o s t o l i c a Sede
expostulaverant ut fines ecclesiastici circumscriptionum sibi concredi -
tarum aliquantulum immutarentur ac aptius disponerentur, ita quidem
ut archidioecesis Cuschensis et vicariatus apostolici Portus Maldo-
nadi fines c u m civilibus limitibus deinde convenirent.
Sacra Congregatio pro Episcopis, praehabito favorabili voto E x c m i
P . D . R o m u l i Carboni, Archiepiscopi titularis Sidoniensis, i n Repu-
blica Peruvia A p o s t o l i c i Nuntii, atque initis consiliis c u m Sacra Con-
gregatione pro Gentium Evangelizatione quoad territorium vicaria-
tus apostolici Portus Maldonadi, rata petitam immutationem aeternae
animarum saluti cessuram, vigore specialium facultatum sibi a S u m m o
Pontifice Paulo Divina Providentia P p . VI tributarum, oblatis pre-
cibus annuendum censuit.
Quapropter, suppleto, quatenus opus sit, eorum interesse habentium
vel habere praesumentium consensu, praesenti Decreto ab archidioecesi
Cuschensi distrahit integrum territorium civilis provinciae vulgo La
Convención, intra fines eiusdem archidioecesis exstans, illudque vica-
riatui apostolico Portus Maldonadi perpetuo adnectit.
Documenta et acta praefati territorii clericos, fideles et bona tempo-
ralia respicientia a tabulario Curiae Cuschensis ad archivum Curiae
Portus Maldonadi, quam primum, transmittantur.
Ad clerum quod attinet, simul ac praesens Decretum ad effectum
deductum fuerit, sacerdotes Ecclesiae illi censeantur adscripti in cui as
territorio ecclesiasticum beneficium aut officium legitime detineant;
ceteri autem sacerdotes, clerici, seminariique tirones dioecesi illi incar-
Sacra Congregatio pro Gentium Evangelizatione 63

dinati maneant vel incardinentur in cuius territorio legitimum habeant


domicilium.
Ad haec perficienda Sacra Congregatio p r o Episcopis memoratum
E x c m u m P. D. R o m u l u m Carboni deputat, necessarias et opportunas
eidem tribuens facultates, etiam subdelegandi, ad effectum de quo agi-
tur, quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, onere im-
posito ad eandem Sacram Congregationem, cum primum fas erit, au-
thenticum exemplar actus peractae exsecutionis remittendi.
Quibus super rebus praesens edit Decretum perinde valiturum ac
si Apostolicae sub plumbo Litterae datae forent.
Datum R o m a e , ex aedibus Sacrae Congregationis pro Episcopis, die
14 mensis decembris anno 1968.

CAROLUS Card. CONPALONIERI, Praefectus

L. © S-
© Ernestus Civardi, A r c h i e p . tit. Serdicen., a Secretis

SACRA CONGREGATIO
PRO GENTIUM EVANGELIZATIONE
SEU DE PROPAGANDA FIDE

i
NOMINATIONES

Decretis, ut infra datis, Sacra Congregatio pro Gentium Evangeli-


zatione seu de Propaganda F i d e ad suum beneplacitum renunciavit :

die 8 Ianuarii 1968. — R. P. Petrum Butelezi, e Congregatione Mis-


sionariorum Oblatorum B. M. V. Immaculatae, Administratorem Apo-
stolicum cathedralis Ecclesiae Umzimkulensis.
die 16 Ianuarii. — R. P. Ioannem Christophorum Mahon, e Socie-
tate S. Patritii pro Missionibus ad Exteros, Praefectum Apostolicum
nuper erectae praefecturae apostolicae de L o d w a r .
die 29 Ianuarii. — E x c . P. D. Gerardum de Milleville, Archiepi-
scopum tit. Gabalensem, Administratorem Apostolicum cathedralis
Ecclesiae Imae Telluris et Petrirostrensis.
64 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

die 16 Februarii. — R. P. Brunonem Zwissler, e Congregatione Otti-


liensi O. S. B. pro Missionibus exteris, Administratorem Apostolicum
nuper erectae cathedralis Ecclesiae Njombenae.
die 26 Februarii. — R. P. Dionysium Newman, e Societate S. Patri-
tii pro Missionibus ad Exteros, Administratorem Apostolicum nuper
erectae cathedralis Ecclesiae Nakurensis.
die 2 Martii. — E x c . P. D. Georgium Benedictum Gassongo, Epi-
scopum tit. Cubdensem, Administratorem Apostolicum cathedralis Ec-
clesiae A r c i s Rousset.
die 11 Martii. — R. P. Iacobum de Bernon, e Congregatione Mis-
sionariorum Oblatorum B. M. V. Immaculatae, Praefectum Aposto-
licum nuper erectae praefecturae apostolicae Maruanae-Mokolensis.
— R. P. Aloisium Charpenet, e Congregatione Missionariorum Obla-
torum B. M. V. Immaculatae, Praefectum Apostolicum nuper erectae
praefecturae apostolicae Yaguanae.
die 3 Maii. — R. P. Vidonem A t i l i u m Previtali, ex Ordine Fratrum
Minorum, Praefectum Apostolicum Misuratensem, Administratorem
Apostolicum vicariatus apostolici Tripolitani.
die 25 Maii. — E x c . P. D. Ioannem Choi, Episcopum Pusanensem,
Administratorem Apostolicum cathedralis Ecclesiae Masanensis.
die llf Iunii. — R. P. Iacobum Vadakevetil, e Congregatione Missio-
nis, Administratorem Apostolicum nuper erectae praefecturae aposto-
licae Balasorensis.
die 18 Iunii. — E x c . P. D. Alfonsum Liguori Morapeli, Archiepi-
scopum Maseruenum, Administratorem Apostolicum cathedralis Eccle-
siae Leribensis.
die 16 Iulii. — E x c . P. D; Hadrianum Mkoba, Episcopum Morogo-
roënsem, Administratorem Apostolicum administrationis apostolicae
Zanzibar en sis et Pembaënsis.
die 31 Iulii. — R. P. Michaelem Di Simone, e Congregatione Clerico-
rum excalceatorum S S . Crucis et Passionis D. N. Iesu Christi, Prae-
fectum Apostolicum nuper erectae praefecturae apostolicae Sekadauen-
sis.
die 24 Septembris. — R. P. Ioannem Rosner, e Societate Apostolatus
Catholici, Administratorem Apostolicum cathedralis Ecclesiae Oudts-
hoornensis.
die 25 Septembris. — E x c . P. D. Philippum Côté, Episcopum Siü-
ceuvensem, Administratorem Apostolicum Insularum de Quemoy.
die 26 Septembris. — R . D. Paulum T e p Im Sotha Samath, e clero
Sacra Congregatio pro Gentium Evangelizatione 65

saeculari, Praefectum Apostolicum nuper erectae praefecturae apo-


stolicae Battambangensis.
— R. D. Andream Lesouèf, e Societate Parisiensi Missionum ad
exteras gentes, Praefectum Apostolicum nuper erectae praefecturae
apostolicae Kompongchamensis.
die 4 Octobris. — R. P. Leopoldum Grimard, e Congregatione
Sancti Spiritus, Praefectum Apostolicum nuper erectae praefecturae
apostolicae Idahinae.
die SO Novembris. — E x c . P. D. Franciscum Xaverium Hsu Chen-
Ping, Episcopum tit. Horrensem, Administratorem Apostolicum « ad
nutum Sanctae Sedis » cathedralis Ecclesiae Sciiamchiamensis.
die 7 Decembris. — E x c . P. D. Georgium Hamilton Pearce, Ar-
chiepiscopum Suvanum, Administratorem Apostolicum « sede plena ))
cathedralis Ecclesiae Aganiensis.

II
JESSELTONENSIS
(KOTAKINABALUENSIS)

DECRETUM
De mutatione nominis

Cum EXCÏ&US ac Revmus Dominus Iacobus Buis, Episcopus tit.


Astypalaeensis et Vicarius Apostolicus Jesseltonensis, proposuisset ut
praesens denominatio vicariatus apostolici Jesseltonensis ita permu-
taretur ut deinde Kotalcinabaluensis nuncuparetur, iuxta novum no-
men vulgo K o t a Kinabalu nuper urbi Jesselton datum, Sacra Congre-
gatio pro Gentium Evangelizatione seu de Propaganda F i d e , re mature
perpensa, optatis praelaudati V i c a r i i Apostolici inhaerendum censuit.
Itaque eadem Sacra Congregatio, vigore facultatum sibi a S S m o
D o m i n o Nostro Paulo Divina Providentia Papa VI tributarum, supra-
memoratam propositionem adprobavit ac praesens in re Decretum con-
fici iussit.
Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis P r o Gentium
Evangelizatione seu de Propaganda F i d e , die 22 mensis martii a. D. 1968.

G. P. Card. AGAGIANIAN, Praefectus

L. © S.

© Sergius Pignedoli, A r c h i e p . tit. I c o n . , a Secretis


66 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

III
MAIDUGURIENSIS - YOLAËNSIS

DECRETUM
De mutatione finium

Commissi gregis c o m m o d o studentes, E x c m i ac Revmi D o m i n i Timo-


theus Cotter, Episcopus Maiduguriensis, et Patritius Iosephus Dalton,
Episcopus Yolaënsis, ab hoc Sacro Consilio Christiano Nomini Propa-
gando expostulaverunt ut districtus vulgo Gaanda, K i l b a , Uba, Maiha,
Mubi, M a y o Bani et Michika a dioecesi Yolaënsi distraherentur et dioe-
cesi Maiduguriensi adnecterentur.
Quas preces haec Sacra Congregatio, audito favorabili voto E x c m i
ac Revmi D o m i n i Aloisii Bellotti, Archiepiscopi titulo Voncarianensis
atque Apostolici in Africa Media Occidentali Delegati, benigne excipiens,
vigore facultatum sibi a Sanctissimo D o m i n o Nostro Paulo Divina
Providentia P p . VI tributarum, praesenti Decreto decernit ut supra-
dicti districtus civiles a dioecesis Yolaënsi distrahantur et dioecesi
Maiduguriensi adscribantur.
Ad haec perficienda Sacrum hoc Dicasterium supralaudatum E x c m u m
ac Revmum Dominum Aloisium Bellotti deputat, necessarias ei et
opportunas tribuens facultates etiam subdelegabiles, ad effectum de quo
agitur, onere imposito ad eandem Sacram Congregationem quam pri-
mum remittendi authenticum exemplar actus peractae exsecutionis.
Datum R o m a e , ex Aedibus Sacrae Congregationis p r o Gentium Evan-
gelizatione seu de Propaganda F i d e , die 3 mensis Septembris anno
D o m i n i 1968.

G. P. Card. AGAGIANIAN, Praefectus

L . © S.

Eduardus Pecoraio, Subsecretarius


Sacra Romana Rota 67

ACTA TRIBUNALIUM

SACRA ROMANA ROTA

Citatio edictalis

PICTAVIENSIS
Nullitatis matrimonii (Colas - Saila)

Cum ignoretur locus actualis commorationis domini Raimundi Saila,


conventi in causa de qua supra, eundem citamus ad comparendum, aut
per se aut per procuratorem legitime constitutum, coram Tribunali
S. Romanae Rotae (Piazza della Cancelleria, 1 - R o m a ) , in diem 20
martii 1969, hora undecima, p r o concordatione vel subsignatione sequen-
tis d u b i i :

An constet de matrimonii nullitate, in casu.

Ordinarii locorum, parochi et fideles, qui notitiam habuerint actua-


lis commorationis praedicti domini Raimundi Saila, curare debent ut
ipse de hac edictali citatione rite moneatur. *

Adamus P u c c i , Ponens

Ex Cancellaria S. R. Rotae, die 15 mensis ianuarii a. 1969.

Orlandus Di J o r i o , Notarius

* Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de M. Raymond Saila,


défendeur en cette cause, nous le citons à comparaître, par propre personne
ou par un procureur légitimement constitué, au siège du Tribunal de la
S. Rote Romaine (Roma, Palazzo della Cancelleria) le 20 mars 1969, à
11 heures, pour concorder ou souscrire le doute ci-dessous rapporté:

Conste-t-il de la nullité du mariage, dans le cas?

Les Ordinaires des lieux, les curés, les fidèles ayant connaissance du lieu
de la résidence dudit M. Raymond Saila, devront, dans la mesure du possible,
l'avertir de la présente citation.
68 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

DIARIUM ROMANAE CURIAE


Giovedì 5 dicembre 1968, il Santo Padre Paolo VI ha
ricevuto in solenne Udienza, per la presentazione delle Lettere
Credenziali, Sua Eccellenza l'Ammiraglio NECDET URAN, Am-
basciatore Straordinario e Plenipotenziario della Repubblica
di Turchia.

Giovedì, 12 dicembre 1968, il Santo Padre Paolo VI ha rice-


vuto in solenne Udienza, per la presentazione delle Lettere
Credenziali, Sua Eccellenza il Signor J u s s i MÄKINEN, Amba-
sciatore Straordinario e Plenipotenziario della Repubblica di
Finlandia.

Giovedì, 19 dicembre 1968, il Santo Padre Paolo VI ha rice-


vuto in solenne Udienza, per la presentazione delle Lettiere
Credenziali, Sua Eccellenza il Signor ALBERT HUPPERTS, Amba-
sciatore Straordinario e Plenipotenziario del Belgio.

Sabato, 21 dicembre 1968, il Santo Padre Paolo VI ha rice-


vuto in solenne Udienza, per la presentazione delle Lettere
Credenziali, Sua Eccellenza il Signor EDUARDO BRAZÀO, Amba-
sciatore Straordinario e Plenipotenziario della Repubblica del
Portogallo.

SEGRETERIA DI STATO

NOMINE

Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Paolo VI ha


nominato :
30 dicembre 1968. L ' I l M o e Revmo Mons. Grumelli Antonio, Sotto-Segre-
tario del Segretariato per i non credenti,
Perito della Sacra Congregazione per la Dot-
trina della Fede.
4 gennaio 1969. S. E. Revma Mons. Trochta Stefano, Vescovo di Litomë-
rice, Membro del Segretariato per i non cre-
denti.
Diarium Romanae Curiae 69

ONORIFICENZE

Con Breve Apostolico il Santo Padre Paolo VI ha conferito :


La Gran Croce dell'Ordine di san Silvestro Papa'.
22 marzo 1968. Al sig. Lohr Walter (Mainz).

Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Paolo VI ha


conferito :

La Commenda dell'Ordine Piano :

26 giugno 1968. Al sig. Castiglioni dei Marchesi Luigi (Ancona).


» » » Al sig. Antonucci Lucidi Nob. Filippo (Roma).

Il Cavalierato dell'Ordine Piano:


26 giugno 1968. Al Marchese d'Adda Salvaterra Don Gioacchino (Roma).
» » » Al Marchese Patrizi Naro Montoro Don Paolo (Roma).
» » » Al sig. Pellati dei Conti Achille (Roma).
» » » Al sig. Sacchetti dei Marchesi Don Marcello (Roma).

La Commenda con Placca dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile:


10 giugno
giugno 1968. Al sig. Zanaboni Luigi (Tortona).
» » » Al sig. De Giovanni di Santa Severina Luigi {Italia).
li » Al sig. Burrus Gerardo (Basel).
15 » Al sig. Papierkowski Zdzislao (Lublin).
» » Al sig. Strzeszewski Ceslao (Lublin).
3 luglio » Al sig. Mattucci Guido (Italia).
12 » Al sig. Youssef Mohsen Fahmy (Repubblica Araba Unita).

La Placca dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile:


12 novembre 1966. Al sig. Vasters Enrico (Malines-Bruxelles).
27 aprile 1968. Al sig. Santarelli Bernardino (Roma).

La Commenda dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile:


4 settembre 1967. Al sig. Fransen Giovanni Francesco (Gent).
28 novembre » Al sig. Schoenenberger Guglielmo (Lausanne, Genève et
Fribourg).
20 febbraio 1968. Al sig. Conrad Alfredo Giorgio (Westminster).
23 » Al sig. Gabriel Leone (Wien).
14 marzo Al sig. Steinfl Carlo (Roma).
4 aprile Al sig. Darving Carlo (Kobenhavn).
9 » Al sig. Kiebooms Luigi (Antwerpen).
» » Al sig. Sansotta Salvatore (Gerace-Locri).
» Al sig. Joachim Marcello (Malines-Bruxelles).
27 Al sig. Blom Holger (Stockholm).
70 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

27 aprile .1968. Al sig. Heuberger Giuseppe (Stockholm).


9 maggio » Al sig. Ceresa Aurelio (Ivrea).
11 » Al sig. Iurgens Rodolfo Goffredo M. (Rotterdam).
14 » Al sig. Marucci Tito (Atri).
16 » Al sig. De Nayer Pietro Paolo (Malines-Bruxelles).
26 » » Al sig. Rossetti Giuseppe (Sabina e Poggio Mirteto).
10 giugno » Al sig. Spalla Ferdinando (Tortona).
15 » Al sig. Bruno Alberto (Pinerolo).
26 » » Al sig. Castellucci Albertino (Nocera Umbra e Gualdo
Tadino).
11 luglio » Al sig. Oantuaria Guimaràes Antonio Sabino (Brasile).

La Commenda dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe militare :

12 giugno 1968. Al sig. Trióla Mario (Italia).


15 » » Al sig. Villaroel Ordosgoitty Pietro A. (Caracas).
19 » Al sig. Giglio Antonino (Italia).
26 » » Al Conte Tosi Gustavo (Roma).
» » Al Principe Odescalchi Don Ladislao (Roma).

Il Cavalierato» dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile :

3 novembre 1967. Al sig. Holla Rodolfo M. Giuseppe ('s-Hertogenbosch).


7 » Al sig. Jayetilleke Edoardo (Colombo in Ceylon).
20 febbraio 1968. Al sig. Collins Giovanni Michele (Northampton).
7 marzo » Al sig. Butcher Federico Antonio (Arundel and Brighton).
4 aprile » Al sig. Pijls Enrico Leone (Breda).
» » » Al sig. Rijkes Giovanni Enrico (Breda).
» » » Al sig. Lyons Michele Gerardo (Brisbane).
» Al sig. Edixhoven Gerardo Enrico (Roermond).
» » » Al sig. Pratviel Renato (Toulouse).
18 » Al sig. Verbruggen Paolo Leone Giovanni ('s-Hertogen-
bosch).
27 » » Al sig. Chardon Giacomo (Chartres).
» » » Al sig. de l'Escalopier Michele (Chartres).
» » » Al sig. Larrive Giacomo (Chartres).
29 » » Al sig. Lem Pietro Domenico Maria ('s-Hertogenboschì.
4 maggio » Al sig. Gründemann Teodoro Guglielmo S. M. (Rotter-
dam).
5 » » Al sig. Gorge Dionigi (Aire-Dax).
16 » » Al sig. Meert Ernesto (Malines-Bruxelles).
26 » » Al sig. Nobuo Nishida (Giappone).
31 » » Al sig. Chopat Giovanni (Nancy).
» » Al sig. François Camillo (Nancy).
» » » Al sig. Zirnstein Giovanni (Trieste e Capodistria).
15 giugno Al sig. Rodríguez Pérez Giuseppe Antonio (Caracas).
20 » Al sig. Baert Giovanni (Hasselt).
» » » Al sig. Rezette Enrico (Namur).
13 luglio » Al sig. Dalla Rossa Prati Sisto (Parma).
Diarium Romanae Curiae 71

13 luglio 1968. Al sig. Faccini Giorgio (Parma).


» » » Al sig. Vitali Mazza Ugo (Parma).
La Commenda con Placca dell'Ordine di san Silvestro Papa:
os

aprile 1968. Al sig. Marcie Renato (Salzburg).

La Placca dell'Ordine di san Silvestro Papa :


3 novembre 1967. Al Conte Rigoli Rigoletto (Malines-Bruxelles).
16 dicembre »
Al sig. Baur Francesco (Gent).
31 maggio 1968. Al sig. Sammartino Pietro (Roma).
10 giugno »
Al sig. Spatafora Salvatore (Italia).
14 » »
Al sig. Bersano Primino (Roma).

La Commenda dell'Ordine di san Silvestro Papa:

24 gennaio 1968. Al sig. Novak Rodolfo (Gurk).


23 febbraio » Al sig. Roth Goffredo (Wien).
» » » Al sig. Lagiba Francesco (Wien).
1 marzo » Al sig. Merlini Ugo (Milano).
23 » » Al sig. Reghezza Giacomo (Ventimiglia).
os

aprile » Al sig. Piacente Domenico (Roma).


» » » Al sig. Zampetti Bruno (Roma).
» » » Al sig. Adrowitzer Alfredo (Salzburg).
» » » Al sig. Ritschel Carlo Enrico (Salzburg).
» » » Al sig. Mück Guglielmo (Wien).
18 » Al sig. De Souza Virgilio (Lisboa).
29 » » Al sig. Sweens Giuseppe ('s-Hertogenbosch).
30 » » Al sig. Intonti Vincenzo (Bari).
co

maggio » Al sig. Riva Giuseppe (Feltre e Belluno).


4 » » Al sig. Dois Matteo Giovanni Leonardo (Olanda).
» » » Al sig. Marini Federico (Roma).
9 » » Al sig. Antonioni Gottardo (Amelia).
» » » Al sig. Segala Alessandro (Milano).
14 » » Al sig. Cicone Mario (Italia).
16 » » Al sig. Barbieri Alberto (Bologna).
» » » Al sig. Togni Fernando (Malines-Bruxelles).
31 » Al sig. Biagi Domenico (Comacchio).
» » » Al sig. Ferri Manlio (Comacchio).
» » Al sig. Del Guercio Olindo (Conza).
» » » Al sig. Sterker Pietro Ermanno (Monte Oliveto Mag-
giore).
7 giugno Al sig. Talone Emilio (Roma).
14 » » Al sig. Gestri Silvano (Pistoia).
.15 » » Al sig. Aguilar Gorrondona Giuseppe Luigi (Caracas).
» » » Al sig. Wallis Legorburu Gustavo (Caracas).
» » » Al sig. Costi Roberto (Reggio Emilia).
» » » Al sig. Pompili Olivio (Roma).
16 » » Al sig. Poggioni Assuero (Roma).
72 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

20 giugno 1968. Al sig. Meerts Luigi Giuseppe (Antwerpen).


» » » Al sig. Vanhoucke Giorgio (Gent).
13 luglio Al sig. Martinetti Domenico (Iglesias).
» » » Al sig. De Peppo Aurelio (Roma).

Il Cavalierato dell'Ordine di san Silvestro Papa:

28 ottobre 1967. Al sig. Panken Francesco Cornelio ('s-Hertogenbosch).


4 gennaio 1968. Al sig. Claus Achille (Antwerpen).
» » » Al sig. Paulussen Giuseppe (Antwerpen).
7 marzo » Al sig. Gillain Giuseppe (Malines-Bruxelles).
21 » » Al sig. Sulbut Vittore (Liège).
4 aprile » Al sig. Vlaminkx Giovanni Pietro Giuseppe (Breda).
» » » Al sig. D'Ambrosio Alfredo (Policastro).
» » Al sig. Albrizzi Sergio (Venezia).
» Al sig. De Groot Federico Alfonso G. (Breda).
os

» » Al sig. Painblanc Fernando (Antwerpen).


))
» Al sig. Rombouts Luigi (Antwerpen).
))
» » Al sig. Van Den Bogaert Modesto (Antwerpen).
))
» » Al sig. Schmidt Adalberto (Gurk).
» » » Al sig. Tischler Massimiliano (Salzburg).
18 » » Al sig. Versteeg Nicola (Breda).
19 » Al sig. Geurts Luciano (Roermond).
» » » Al sig. Laumans Giacomo Pietro Uberto (Roermond).
» » Al sig. Theunissen Giovanni Giuseppe Uberto (Roer-
mond).
27 » » Al sig. Wols Gaspare H. (Haarlem).
» » » Al sig. Giannetti Bonaventura (Roma).
29 » » Al sig. De Hommel Antonio ('s-Hertogenbosch).
» » » Al sig. Ooms Lamberto Francesco ('s-Hertogenbosch).
eo

maggio » Al sig. Dalpane Paolo (Faenza).


9 » » Al sig. Van Laer Giovanni Battista (Malines-Bruxelles).
14 » » Al sig. Heessels Martino Cornelio (Utrecht).
» » » Al sig. Verhaar Leonardo Cornelio (Utrecht).
16 » Al sig. Poggi Pietro (Bologna).
» » Al sig. Coeck Giulio (Malines-Bruxelles).
» » Al sig. Struyf Andrea (Malines-Bruxelles).
» » » Al sig. Vandewiele Marcello (Malines-Bruxelles).
21 » Al sig. Rosato Raffaele (Roma).
26 » » Al sig. Senechal Adriano (Reims).
31 » Al sig. Pesca Giovanni (Casale Monferrato).
» » Al sig. Tornasi Duilio (Comacchio).
» » » Al sig. Zamboni Luigi (Comacchio).

NECROLOGIO

30 dicembre 1968. Monsig. Loayza Gumiel Cleto, Vescovo di Potosí.


5 gennaio 1969. Monsig. Scully William Aloysius, Vescovo di Albany.
22 » » Monsig^ Jacob Ghebre Jesus, Vescovo tit, di Eritro.
An. et vol. LXI 28 Februarii 1969 N. 2

ACTA APOSTOLICAE SEDIS


COMMENTARIUM OFFICIALE

Directio: Palazzo Apostolico - Città del Vaticano — Administratio: Libreria Editrice Vaticana

ACTA PAULI PP. VI

CONSTITUTIONES APOSTOLICAE

I
NGOZIENSIS
(MUYINGANAE)

Detractis quibusdam territoriis ab Ecclesia Ngoziensi, nova dioecesis con-


ditur, « Muyingana » nomine.

P A U L U S E P I S C O P U S
SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Divinum mandatum quo Christus apostolos suos misit in mundum


universum ad evangelium gentibus nuntiandum (Me. 15-16) et Nos vehe-
menter impellit ut ubique hominibus maiorem in dies facultatem
demus Dei verbum audiendi, eius sanctissimam adorandi maiestatem
animumque virtute ac veritate excolendi. Quam ob rem, cum Sacrum
Consilium Christiano Nomini Propagando, audita sententia favora-
bili tum Apostolicae in Burundi Nuntiaturae tum Ordinarii loci cuius
intersit, id statuerit ut, distractis quibusdam territoriis ab Ecclesia
Ngoziensi, nova quaedam constitueretur dioecesis, Nos, hanc senten-
tiam probantes ratamque habentes, sequentia decernimus et iubemus.
E o r u m omnium consensum supplentes qui hac super re aliquid iuris
vel habeant vel se praesumant habere, a dioecesi Ngoziensi partem
orientalem territorii distrahimus eamque in novae dioecesis formam
redigimus, a civitate principe eiusdem regionis Muyinganae appellan-
dae. Limites inter novam dioecesim Muyinganam et dioecesim N g o -

6 - A. A. S.
74 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

ziensem, per limites districtus civilis v u l g o « Muyinga )) et districtus


civilis vulgo (( Ngozi » statuentur, firmis manentibus ceteris limitibus.
Constitutae Ecclesiae sedes Episeopique domicilium in ipsa urbe Muy iii -
gaiia erit, eamque suffraganeam facimus metropolitanae Sedi Kite-
gaënsi. Praecipimus insuper ut p r o l o c o r u m huiusque temporis adiunc-
tis, Canonicorum l o c o Consultores dioecesani deligantur qui E p i s c o p o
assint. Quod autem ad Ecclesiae regimen administrationemque attinet^
leges iuris canonici serventur atque regulae quas Sacra Congregatio
pro Gentium Evangelizatione seu de Propaganda F i d e statuerit. Ceterum
quae per has Litteras mandavimus exsequenda, is curabit qui, eo tem-
pore quo negotium agendum erit, A p o s t o l i c a m in Burundi Nuntiatu-
ram regat, vel per se ipse vel per alium, factis ad id necessariis
facultatibus. Re vero acta, documenta exarentur, quorum sincera exem-
pla ad Sacram Congregationem p r o Gentium Evangelizatione seu de
Propaganda F i d e cito mittantur.
H a n c vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore
v o l u m u s ; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res
est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Cuius Consti-
tutionis efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere
poterunt, c u m per eam iisdem derogemus omnibus. Nemini praeterea
haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat ;
quin i m m o huius Constitutionis exemplis et l o c i s , sive typis impressis
sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica digni-
tate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta,
eadem omnino habenda erit fides, quae huic haberetur, si ostenderetur.
D a t u m ex A r c e Gandulfi, prope R o m a m , die quinto mensis septem-
bris, anno D o m i n i millesimo nongentesimo sexagesimo octavo, Ponti-
ficatus Nostri sexto.

ALOISIUS Card. TRAGLIA GREGORIUS P. Card. AGAGIANIAN


S. R. E. Cancellarius S. Congr. pro Gentium Evangelizatione
seu de Propaganda Fide Praefectus

Franciscus Tinello
Apostolicam Cancellariam Regens

Eugenius Sevi, Proton. Apost.

Iosephus Massimi, Proton. Apost.


Loco £8 Plumbi

In Ap. Cane, tab., vol. CXXVIII, n. 91.


Acta Pauli Pp. VI 75

II
KABGAYENSIS
(KIBUNGENSIS)

Detractis quibusdam territoriis ab archidioecesi Kabgayensi, nova dioe-


cesis conditur, « Kibungensis » appellanda.

P A U L U S E P I S C O P U S
SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Ecclesiam sanctam, quam Christus flagrantissima in homines di-


lectione condidit quamque suo pretioso cruore redemit, mira laboris
industria ingeniique animi fortitudine sanctissimi Dei viri omnibus
populis ac nationibus intulerunt. Nemo tamen non videt quantum ad
eandem propagandam atque augendam apta rerum religiosarum, finium-
que dioecesium temperatio et dispositio conferant. Quam ob rem cum
Sacrae Congregationi pro Gentium Evangelizatione seu de Propaganda
F i d e visum esset bene fieri si, divisa archidioecesi Kabgayensi, nova
in eius finibus conderetur Ecclesia, Nos, sententia audita venerabilis
Fratris Amalii P o g g i , Archiepiscopi titulo Cercinitani atque Aposto-
lici in R w a n d a Nuntii, necnon Ordinarii Praesulis l o c i , suprema No-
stra apostolica auctoritate, haec statuimus atque iubemus. Ab archi-
dioecesi Kabgayensi partem orientalem territorii distrahimus atque
in novae dioecesis formam redigimus, omnibus datis iuribus, quae ad
normam iuris communis huiusmodi circumscriptionibus ecclesiasticis
competunt. Hanc autem dioecesim Kibungensem appellari censemus
a civitate principe eiusdem regionis. Limites inter archidioecesim
Kabgayensem et novam dioecesim Kibungensem statuendos volumus
per limites praefecturarum civilium K i b u n g o et Kigali, uti populari
sermone appellant, firmis ceteris limitibus. Novae Ecclesiae sedes in
civitate Kibungensi erit, cathedra Episcopi in principi templo, quod
ad dignitatem cathedralis tollimus, c u m debitis privilegiis. Sive dioe-
cesim Kibungensem sive eius Antistitem iurisdictioni metropolitanae
sacri Praesulis Kabgayensis subicimus, cui erunt suffraganei. Ad Ca-
nonicorum autem collegium quod attinet, permittimus ut, ob locorum
rerumque adiuncta, Consultores dioecesani ad normam iuris interea
renuntientur. Ceterum haec Nostra decreta ad effectum deducenda
venerabilis Frater Amalius P o g g i , quem diximus, curabit, vel ab eo
76 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

delegatus vir, d u m m o d o in ecclesiastica dignitate constitutus. Rebus


autem peractis, documenta idem exarari iubebit, quorum sincera
exempla ad Sacram Congregationem p r o Gentium Evangelizatione seu
de Propaganda F i d e mitti curabit.
H a n c vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore
volumus ; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res
est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Cuius Consti-
tutionis efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere
poterunt, c u m per eam iisdem derogemus omnibus. Nemini praeterea
haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere l i c e a t ;
quin i m m o huius Constitutionis exemplis et l o c i s , sive typis impressis
sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica digni-
tate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta,
eadem omnino habenda erit fides, quae huic haberetur, si ostenderetur.
D a t u m ex A r c e Gandulfi, prope R o m a m , die quinto mensis septem-
bris, anno D o m i n i millesimo nongentesimo sexagesimo octavo, Ponti-
ficatus Nostri sexto.

ALOISIUS Card. TRAGLIA GREGORIUS P. Card. AGAGIANIAN


S. R. E. Cancellarius S. Congr. pro Gentium Evangelizatione
seu de Propaganda Fide Praefectus

Franciscus Tinello
Apostolicam Cancellariam Regens

© Iosephus Rossi, E p . tit. Palmyrenus, Proton. Apost.

Iosephus Del T o n , Proton. Apost.


Loco 83 Plumbi
In Ap. Cane, tab., vol. CXXVIII, n. 90.

NUNTII GRATULATOMI

I
Ad E.mum P. D. Iosephum S. R. E. Card. Beran, Archiepiscopum Pra-
gensem, octogesimum diem natalem celebraturum.

Octogesimum natalem celebranti tibi, Dilecte F i l i Noster, bene


multi, prope et p r o c u l , memores tui, quos amicitia, consuetudine
vitae, acceptis beneficiis omne genus tibi devinxisti, prospere, fauste,
feliciter aemula certatione studii precantur.
Acta Pauli Pp. VI 77

Quorum salutariter ominantium chorum aliquo m o d o N o s praeeun-


tes, haec, diligentiae plena, vota tibi ultro proferimus, admodum
gavisi, quod praeclaram hanc occasionem nancisci possumus existi-
mationis de te Nostrae iudicium egregium, sincerum laudis praeconium
palam faciendi.
A b s te hactenus emensum spatium viarum Nobis respicientibus,
ac rerum discrimina, varia et ardua, in quibus usque ad hodiernum
diem versatus es, attente considerantibus praecipua causa prorsus est,
cur tibi valde gratulemur de tot nobilibus bene actae vitae gestis et
exemplis a te datis.
Nam in te claro lumine eluxerunt in officio tuo implendo accurata
observantia, in sacerdotio fungendo strenua fidelitas, firma legis Excelsi
custodia, quae praesertim in communione c u m Petri Sede innitebatur,
amabilis sermonis comitas, singularis suavitas morum et, c u m his do-
tibus animi coniuncta, invicta fortitudo, quae, confisa intemerato testi-
monio conscientiae rectae, terrenas minas non metuit. Enimvero ad
consummándam virtutem ob perfectionis privilegium fortibus datum,
id tibi concessum est, ut pro Christi Ecclesiae sacrosanctis iuribus diu
multa aerumnosa invicto animo patereris. H o c quod in immortalem tibi
honorem cedit, faxit miserentissimus Deus, ut quemadmodum, nata-
liciis tuis vertentibus, optamus et cupimus, in maius emolumentum
Ecclesiae sanctae vertat, cuius causam egisti et agis, in bonum dilectae
patriae tuae redundet, cui non serum serenumque aevum iustitiae, con-
cordiae, pacis verae Nostrae et tuae preces deproperant.
Deus autem spei repleat te, et quotquot desiderii tui ac sollicitu-
dinis tuae sunt participes, omni gaudio et pace in credendo, ut abun
1
detis in spe et virtute Spiritus S a n c t i . H o c tibi octogesimum natalem
peragenti propensa voluntate scribere voluimus, quod quidem putamus
tibi ad accipiendum iucundum fore et rebus, in quibus sita est felicitas
tua, diu profuturum.
Tibi denique, Dilecte F i l i Noster, Apostolicam Benedictionem, ef-
fusorum caelestium munerum pignus, ac praecipuae caritatis Nostrae
testem, peramanter et perquam libenter in D o m i n o impertimus.
Ex Aedibus Vaticanis, die xn mensis Decembris, anno MCMLXVIII,
Pontificatus Nostri sexto.

PAULUS PP. VI
1
Cfr. Rom. 15, 13.
78 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

II
Ad E.mum P. D. Ephraem S. R. E. Card. Forni, octogesimum diem
natalem celebraturum.

Caritas, qua te complectimur, N o s oblivisci non sinit te octogesi-


mum aetatis annum propediem esse celebraturum, Nosque impellit, ut
tam fausti diei laetitiam ex anima participemus.
Optima ergo, Dilecte F i l i Noster, accipe omina, quae proferimus,
praeteritum temporis spatium respicientes, quo te novimus Ecclesiae
D e i ac nominatim Apostolicae huic Sedi inserviisse, ut Nuntium in
pluribus Legationibus antea, deinde ut Purpuratum Patrum, praesta-
bili c u m virtute, insigni c u m dexteritate, egregia cum officii diligentia.
Scilicet verba, quae honoris tui insigni insculpi iussisti: « a r d e r e et
lucere perfectum », ad effectum vitaeque usum adduxisti, exemplum
aliis praebens, quod intuerentur.
Eiusmodi praeterea vota, ob natalem tuum, suscipimus, ad futurum
tempus mentem convertentes. Deum enim submissis et enixis precibus
rogamus, ut te diu propitius sospitet iisque repleat solaciis, quibus
aetas provecta relevetur et reddatur iucundior.
Quodsi umbratilem potius vitam iam ducere cogeris, ea, ut probe
nosti, non minus utilis esse potest E c c l e s i a e ; i m m o ex ea, si virtutum
exercitatione nobilitatur, permagnae et arcanae vires in illam profici-
scuntur.
Cum vero terrena haec peregrinatio nostra aeternam Ierusalem
suspiret oporteat, tibi clementissimum Deus, post diuturnam huius lucis
usuram, servi fidelis praemia tribuat, scilicet ea bona ineffabilia, quae
neque aspectu oculorum comprehendi, neque auribus percipi, neque
ulla cogitatione adumbrari queunt.
Nihil denique restat, quam ut tibi, Dilecte F i l i Noster, Bene-
1
dictionem A p s t o l i c a m « magno corde et animo volenti » . impertiamus.
Ex A e d i b u s Vaticanis, die VIII mensis Ianuarii, anno MCMLXIX,
Pontificatus Nostri sexto.

PAULUS PP. VI
1
Macck. 1, 8.
Acta Pauli Pp. VI 79

III
Ad E.mum P. D. Iosephum S. R. E. Card. Beltrami, octogesimum diem
natalem celebraturum.

Cum m o x octogesimus sit tibi celebrandus natalis dies, hic eventus


procul dubio sponte tuum compellet animum ad illam recolendam super-
norum beneficiorum c o p i a m , uberrimam sane, quae tibi per longum hoc
temporis spatium collata e s t ; atque iusta tibi erit causa, c u r humili
mentis obsequio erga E u m , qui vitae et virtutis fons et origo est, verba
Heres S. Pauli : « Gratia Dei sum id quod sum, et gratia eius in me
vacua non fuit
P r o impensa qua te complectimur caritate, hunc diem praeterlabi
minime patimur, quin publico aestimationis Nostrae testimonio eum
sollemniorem reddamus. Non enim Nos latent adsidui a te suscepti p r o
Ecclesia labores, praesertim c u m multos per annos in variis Nationibus
Apostolicum Nuntium egisti, ubi sedulitate officii, consilii sagacitate
ac sacerdotalium virtutum laude praestans, numquam tibi parcens te
acceptum praebuisti, Nobis autem perquam earum, qui propterea te
ad Purpuratorum Patrum dignitatem eveximus.
A c c i p e , igitur, vota Nostra, Dilecte F i l i Noster, accipe salutares
adprecationes, quas supplicibus ad D e u m precibus confirmare percu-
pimus, et quibus id enixe poscimus, ut caelesti munimine tectus, seros
adhuc in annos, integer viribus, Ecclesiae bono servire valeas, ac tuo
promeritprum serto novas gemmas adicias.
Haec sincero pectore ominati, tibi, Dilecte F i l i Noster, et universis
qui octogesimi natalis tui celebrationi intererunt, A p o s t o l i c a m Bene-
dictionem peramanter in D o m i n o impertimus.
Ex Aedibus Vaticanis, die xv mensis Ianuarii, anno MCMLXIX, Pon-
tificatus Nostri sexto.

PAULUS PP. VI

i 1 Cor. 15, 19.


80 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

ALLOCUTIONES

I
Habita in Basilica S. Mariae de Aracoeli, Summo Pontifice Sacrum
perageiite, die per totum terrarum orbem fovendae paci inter gentes
dicato. *

Signori Cardinali,

Signori dell'Urbe ! dove la Pax Romana, c i o è quella che vuol signi-


ficare Civiltà e universalità, conserva i suoi ideali t r o f e i !
Signori del M o n d o ! ai quali giungerà forse l ' e c o di questa Nostra
parola ! per vostro tramite, sempre rapido e sicuro, Signori Diploma-
tici , che qui rappresentate i Governi dei P o p o l i ! gli arbitri della pace !
E voi, cittadini della società moderna, per i quali la pace è mag-
giormente questione di vita, o di morte !
V o i , uomini di Chiesa, che della pace di Cristo custodite e procla-
mate il m e s s a g g i o ; voi specialmente, F i g l i di San Francesco, che in
questa chiesa fate del suo non spento saluto « P a x et bonum » il vostro
emblema perenne ! Voi, Figli carissimi della Nostra Commissione
« Iustitia et P a x » !
É finalmente voi, fanciulli che assistete a questa preghiera pen-
sando all'effigie, celebrata qui in « A r a Coeli », del Bambino Gesù, per
la cui nascita, a Bethléem, risuonò fra cielo e terra, c o l grido di gloria
a D i o , l'annunzio della pace in terra agli uomini da Lui benvoluti !
Tutti Noi vi invitiamo a celebrare insieme, o g g i , primo giorno del
nuovo anno 1969, la « Giornata della P a c e », come quella che vuole in-
cominciare bene, nell'invocazione, nell'augurio, nel propòsito della
pace, il nuovo corso del tempo, e che vuole congiungere in uno stesso
pensiero la pace e l'anno che viene, la pace e la speranza, la pace e la
conversazione umana, la pace e la serenità domestica, la pace e l'equi-
librio sociale, la pace e il benessere, la pace e il progresso, la pace e la
buona coscienza, la pace e la grazia di D i o .
Come mai questo nome « pace » può abbinarsi a tante manifestazioni
della vita, e può esigere da noi una così prevalente considerazione? Lo
sappiamo tutti : perché la pace è l'armonia delle cose ; e noi moderni
che abbiamo sempre più cognizione e possesso di tante cose, non pos-

* Calendis ianuariis a. 1969.


Acta Pauli Pp. VI 81

siamo goderne, se esse non sono coordinate come si conviene ; la pace


è la condizione ed il risultato dell'ordine. Ohi ñon ricorda la celebre
definizione di Sant'Agostino : tranquillitas ordinisi la tranquillità (e
1
non per questo immobile, statica) dell'ordine. E poi perché la pace,
2
quella vera, è l'espressione della giustizia : opus iustitiae pax. La pace
oggi è un'esigenza tanto più sentita quanto più noi facciamo attenzione
ai rapporti primari e vitali del mondo umano, i rapporti con D i o , c o n
Cristo, con la Chiesa^ con gli u o m i n i ; chiamiamoli rapporti teologici,
perché ci sono noti nel disegno misterioso e profondo della rivelazione ;
così avvertiamo il bisogno morale, psicologico, personale di avere « la
coscienza in pace », cioè l'esperienza interiore, pacifica e non tumultuosa
e disperata del nostro essere, delle nostre facoltà ; e sempre più ci
accorgiamo che è ormai tempo di sciogliere la dialettica delle condizioni
sociali da una fase di lotta e di egoismi e bisogni contrastanti in una
nuova fase di libera ed equa coordinazione di funzioni complementari,
di partecipazione a responsabilità e a vantaggi comuni, e di fratellanza
collaboratrice e concorde ; e finalmente tutti desideriamo che i conflitti
ancor oggi operanti (il pensiero corre al Vietnam, all'Africa, alla Pale-
stina) ed ogni altro conflitto fra i P o p o l i , fra le Nazioni, fra gli Stati,
fra i nuovi Organismi internazionali e supernazionali, abbiano a risol-
versi non già con prove di forza brutale e micidiale, cieca e rovinosa,
o con imposizioni oppressive, ma c o n procedimenti razionali, che sap-
piano tutelare il diritto, l'interesse, l'onore delle collettività umane,
c o n equilibrio, c o n temperanza, c o n equanimità, forse non senza qual-
che vicendevole sacrificio, ma senza sacrifìcio di vite umane, spesso
ignare e innocenti dei motivi dei contrasti in questione, e senza sper-
pero di energie e di mezzi, quando ancora la maggior parte dell'uma-
nità manca d'una equa sufficienza di vita.
Così l'idea di pace trova la sua più comune applicazione all'ordine
fra gli Stati, cioè alla sua suprema espressione civile e politica, quella
che maggiormente riguarda la convivenza, l'armonia, la collaborazione,
la complementarità, la solidarietà dei P o p o l i : la pace acquista oggi
un senso universale, ambisce ad abbracciare l'intera umanità; e ogni
violazione locale e parziale al suo civile dominio ferisce il mondo nella
sua sensibilità generale, perché ormai la pace vuol essere l'anima del
mondo, incamminato verso la sua organica e vivente unificazione. I

1
Cfr. De civ. Dei, 19, 13; PL 41, 640.
2
Is. 32, 17.
82 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

conflitti tuttora aperti in alcuni punti della terra, e i recenti episodi


di violenza di guerriglia, di terrorismo, di rappresaglia diffondono
una dolorosa vibrazione in tutto il c o r p o d e l l ' u m a n i t à ; e D i o voglia
che questa vibrazione abbia una sua larga e salutare resipiscenza e
rinsaldi il senso della solidarietà e della pace fra gli u o m i n i ; e non
scuota piuttosto la fiducia, che il m o n d o civile va guadagnando, nel
superamento della necessità della violenza e della concezione barbara
della guerra utile e risolutiva delle umane vertenze.
Questa considerazione ne suggerirebbe molte altre di facile evidenza :
la pace è necessaria, la pace è difficile, la pace è fragile, la pace è
progressiva, la pace è bene comune, la pace è interesse generale, e,
come dicevamo nel Nostro messaggio per la ( ( G i o r n a t a » , che stiamo
celebrando, la pace è doverosa. Ed altre considerazioni possono essere
derivate dalle precedenti; come quella che classifica le differenti fórme
della pace : quella, ad esempio, della distanza e perciò dell'indifferenza
e della separazione di rapporti e di interèssi, oggi difficilmente conce-
pibile, quella della tregua precaria delle c o n t e s e ; quella dell'equilibrio
delle forze pronte a misurarsi nell'offesa o nella difesa; quella delle
alleanze particolari, dei b l o c c h i ; quella del terrore nella previsione di
terribili conflagrazioni ; tutte forme imperfette di piace, prive di comuni
superiori principi, le quali ci dimostrano c o m e l'idea, anzi la realtà
della pace non è statica, ma d i n a m i c a ; non vuole impigrire e addor^
mentare individui e comunità, ma vuol essere attiva è rivolgersi progres-
sivamente all'enucleazione dei principi umani e giuridici, sui quali là
pace deve fondarsi, vuole esprimersi in un graduale disarmo e in
servizi di comune vantaggio, e vuole consolidarsi in istituzioni inter-
nazionali e supernazionali, sempre meglio idonee a prevenire, a conte-
nere, a risolvere le contese sempre insorgenti nell'umano consorzio. La
pace è in fieri, è progressiva ; ha la sua storia. Pace e storia dovrebbero
finalmente identificarsi.
Ciascuno vede come questa concezione sia al tempo stesso logica ed
ardua ; naturale e ancora lontana ; bella e t r o p p o bella per gli uomini
che ancora noi siamo : egoisti, violenti, particolaristi, e spesso costretti
a difenderci non c o n mezzi pacifici, ma con quelli imposti dalla legit-
tima difesa, e c o m e siamo ancora oggi tentati a credere che eroismo e
violenza si equivalgano, mentre dovrebbe essere nostro studio veggente,
specialmente nel dramma contemporaneo della vita giovanile, di distin-
guere l'uno dall'altra : vi è un eroismo, vi è un c o r a g g i o , vi è un mar-
tirio, vi è un sacrificio di uomo forte e grande, « ribelle per amore »,
Acta Pauli Pp. VI 83

che non mira all'altrui offesa e rifugge da intenzionale violenza. Questi


fuggevoli accenni ci c o n d u c o n o al pensiero che quest'anno caratterizza
la (( Giornata della P a c e », pensiero che fa parte di una concezione
molto larga sui presupposti della pace stessa. La pace non è un fiore
spontaneo della nostra arida terra, priva di amore e intrisa di sangue.
La pace è frutto d'una trasformazione morale dell'umanità. Esige una
coltivazione concettuale, etica, psicologica, pedagogica, giuridica. N o n
si improvvisa una pace vera, non si mantiene una pace imposta dal-
l'oppressione, o dal timore, o da ordinamenti giuridici iniqui e non più
ammissibili. La pace dev'essere umana, perciò libera, giusta, felice.
Ed e c c o allora che siamo indotti a cercare le radici, donde la pace
deriva. E una di queste radici è quella che il mondo ha glorificato nel-
l'anno testé c o n c l u s o : la proclamazione dei diritti d e l l ' u o m o ; una
proclamazione, alla quale noi dobbiamo fare eco per l'anno che oggi
inauguriamo.
D i c i a m o dunque : il riconoscimento dei diritti dell'uomo segna un
sentiero, che conduce alla pace. Potremmo enunciare questo tema anche
in sentenza r e c i p r o c a ; e c i o è : il riconoscimento dei diritti d e l l ' u o m o
conduce alla pace ; c o m e , a sua volta, la pace favorisce tale ricono-
scimento. In ogni modo : uomo e pace sono tèrmini correlativi ; sono
realtà che vicendevolmente si reclamano e si integrano.
Qui il discorso porterebbe a dimostrare questa relazione; ma, in
questa sede, l'intuizione a tutti comune vale per dimostrazione; e vale
per ricordare come quella famosa proclamazione dei diritti dell'uomo
attenda ancora una sua completa applicazione : non dev'essere un prin-
c i p i o astratto, un vano conato, una velleità ipocrita. Vi sono ancora
fenomeni nel mondo contemporaneo, che denunciano l'inadempienza di
non piccola parte dei diritti, di cui l ' u o m o oggi dovrebbe godere. Leg-
gendo il preambolo della famosa D i c h i a r a z i o n e : « . . . il riconoscimento
della dignità inerente a tutti i membri della famiglia umana e dei l o r o
diritti eguali e inalienabili costituisce il fondamento della libertà, della
giustizia e della pace nel mondo », possiamo noi dire che questa dignità
d e l l ' u o m o , d'ogni singolo uomo e d'ogni legittimo gruppo umano, è
veramente ammessa nell'estimazione comune, nella legislazione univer-
sale e, ciò che più conta, nell'applicazione pratica della umanità
odierna? La libertà religiosa è effettiva e dappertutto vigente? Il diritto
al lavoro e del lavoro è realmente in atto? L'eguaglianza dei cittadini,
la sufficienza per vivere, la difesa dei deboli, la diffusione della cultura
di base e professionale, e così via, sono diritti veramente vigenti, o
84 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

sono ancora contraddetti e dimenticati? L'evoluzione dell'uomo verso


la sua pienezza è tuttora bisognosa di enorme sviluppo ; e finché questo
sviluppo non avrà raggiunto la sua sufficiente misura, pace vera non
avremo nel mondo. Noi osiamo ripetere c i ò che altrove abbiamo affer-
mato : lo sviluppo dei Popoli è oggi il nuovo nome della Pace.
E lo ripetiamo davanti a questi fanciulli, che abbiamo voluto pre-
senti à questa celebrazione, quasi simbolo dell'uomo che ha bisogno
ancora di mille cure, d'immenso amore ed è soggetto di tutti i diritti
ancora prima d'esserlo dei rispettivi doveri.
Lo ripetiamo durante questo rito, che rinnova fra noi la presenza
di Cristo, il F i g l i o dell'uomo per eccellenza, che sollevò gli uomini al
livello della figliolanza adottiva di figli di D i o , e c'insegnò come si può
giungere al riconoscimento effettivo, ordinato, rigeneratore degli umani
diritti, specialmente là, dove sono più umiliati, offesi e bisognosi, con
la carità, l'amore cioè pervaso della grazia dello Spirito.
Ci sovvengono allora le parole scultoree di S. Agostino : (Pacem)
3
hoc est habere, quod amare; avere la pace significa amare.
E c o n questi sentimenti esprimiamo a voi tutti qui presenti, che
religiósamente e nobilmente li condividete, esprimiamo a R o m a , espri-
miamo al mondo il Nostro augurio per l'anno nuovo, aftinché sia anno
di pace, con la Nostra Benedizione A p o s t o l i c a .

II
Habita in Vaticana Basilica, in festo Epiphaniae Domini, Exc.mis Prae-
sulibus a Beatissimo Patre ad sacrum Episcopatus Ordinem sollemni
ritu assumptis. *

Venerabiles Fratres ac dilecti filii,

Ecclesia mysterium Epiphaniae hodie celebrat, scilicet supernum


consilium, quo placuit D e o in sua bonitate et sapientia Seipsum reve
1
lare et notum facere sacramentum voluntatis suae; quo homines per
Christum, Verbum carnem factum, in Spiritu Sancto accessum habent
2
ad Patrem et divinae naturae consortes efficiuntur. H a c itaque reve-
3
latione Deus invisibilis ex abundantia caritatis suae homines sicut

3
Sermo 357; PL 39, .1582.
* Die 6 mensis ianuarii a. 1969.
1
Eph. 1, 9.
2
Cfr. Eph. 2, 18; 2 Pet. 1, 4.
3
Cfr. Col. 1, 15; 1 Tim. 1, 17.
Acta Pauli Pp. VI 85

4 5
amicos alloquitur, et c u m eis conversatur, ut eos ad. societatem Secum
6
invitet in eamque suscipiat. H i c igitur dies est sollemne R e v e l a t i o n i s ;
est sollemne apparitionis D e i , se manifestantis in ordine n o v o , diverso,
altiore, qui ordini, quo ipse ratione intra fines naturae cognosci potest,
non opponitur ; est manifestatio, qua nobis datur altius contueri aliquo
m o d o , eoque uberrimo sane et ineffabili, veritates divinas in se ipsis,
divinum consilium super nos atque adeo super ipsam nostram exsisten-
tiam nostramque salutem ; quae quidem manifestatio inducit necessi-
tudinem admirabilem et supernaturalem inter D e u m et homines, et iam
nunc constituit vitalem quandam rationem, veram religionem, c o m m u -
nionem inter veritatem vivam humanamque, naturam transcendentem,
quae propria est divinitatis, atque nos singulos, i m m o ipsum huma-
num genus, donum, lumen, vitam huiusce revelationis excipiens.
H o c consilium in Christo Iesu perficitur, et nobiscum communicatur
eo quod illud accipimus, id est per fidem; ac deinde promanat illa a
Spiritu Sancto profecta effusione, quam caritatem et gratiam nomi-
namus, et credentes ita regeneratos et caelestibus donis referios unum
efficit corpus in Christo, scilicet Ecclesiam.
Revelationis, quae est lux superna, proprium est momentum multi-
forme sed certum ac definitum in tempore, in historia, in ipsa vita
humana, sociali et v i s i b i l i ; quod momentum, ut diximus, plenitudi-
nem in Christo adeptam quasi lucem emittit. Sed post eum et ex eius-
dem praescripto ad nos pervenit per quandam transmissionem, seu
traditionem, id est ope ministerii humani, magisterii videlicet, quod
est instrumentum revelationis ; per Apostolos dicimus, qui c u m munere
mediatoris unico et nativo Iesu Christi suam mediationem c o m p o n u n t ,
quae quidem est inferioris ordinis et instrumenti vi praedita, sed
necessaria quasi canalis, per quem charisma electionis eorum, a Christo
7
ipso peractae, perfluit, item charisma muneris eorum rite instituti et
8
permanentis ; quod non a communione fidelium provenit, sed ad eorum
spectat aedificationem.
Apostoli deinde una c u m viris sibi coniunctis eius nuntium salutis
litteris consignarunt : « u t . . . Evangelium integrum et vivum iugiter
in Ecclesia servaretur, . . . successores reliquerunt Episcopos, ipsis " s u u m

4
Cfr. Ex. 33, 11; Io. 15, 14-15.
5
Cfr. Bar. 3, 38.
6
Cfr. Const. dogm. de Divina Revelatione Dei Verbum, n. 2.
7
Io. 6, 70; 15, 16.
8
Mt. 28, 19; Lc. 10, 16.
86 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

ipsorum locum magisterii tradentes " », quemadmodum Sanctus Ire-


9
naeus, traditionis interpres, d o c e t .
Itaque logica ratione feliciterque a d d u c i m u r ut in vobis, Venerabi-
i

les Fratres, quos hodie ad ordinem Episcopatus assumpsimus et Col-


legio episcopali aggregavimus, mysterium Epiphaniae et consilium Re-
velationis contemplemur. V o s estis heredes huiusce thesauri veritatum
1 0
revelatarum, vos estis custodes ((depositi » , vos, p r o munere, Christi
geritis personam, v o s estis ministri eius potestatis magistralis, sacerdo-
talis, p a s t o r a l i s ; ad Ecclesiam vero quod attinet, vos m o d o germano
ac pienissimo Christum repraesentatis ; « ubi utique apparet episcopus,
illic multitudo sit, quemadmodum utique ubi est Christus Iesus, illic
1 1
catholica e c c l e s i a » , ut ait Sanctus Ignatius A n t i o c h e n u s ; vos huic
estis praepositi, et ut tales officium circa hanc suscipitis m o d o tam
amplo et impellente, ut in E p i s c o p o caritas perfectissime manifestetur
hicque is appareat, qui totam vitam suam ponat, quasi ea sit ipse
12
amorem se offerens p r o a l i i s , et cui sequela Christi sit praecipua ac
13
certissima norma v i t a e . V o s igitur tam arcte, ut nemo alius, devove-
mini servitio Ecclesiae, quae sententia secundum traditionem in quovis
sermone de Episcopatu c o n t i n e t u r ; inter multos autem l o c o s , haec Ori-
ginis verba libet afferre, qui de E p i s c o p o haec asserentis: « Qui voca-
tur . . . ad episcopatum non ad principatum vocatur, sed ad servitutem
14
totius Ecclesiae » ; atque Sanctus Augustinus monere non desinit :
1 5
(( vobis non tam praeesse, sed prodesse delectet » .
Sed ad id redeuntes, quod, liturgia huius diei suadente, animum
pulsat Nostrum, mentionem oportet faciamus de multiplicibus ratio-
nibus, quae inter A p o s t o l u m simulque eius successorem atque divinam
Revelationem intercedunt. Nemo magis quam ipse hanc percipit, audit,
meditatur, in vitae usum a d d u c i t ; quod quidem per verba a Iesu Chri-
16
sto in ultima Cena prolata patefit et inculcatur : vos estis discipuli
praecipui Revelationis. Nemo potius quam vos custos est huiusce here-
ditatis divinarum veritatum ac quidem custos qui vere proprieque dici-

3
Adv. Haer. III, 3, 1; PG 7, 848; Const. dogm. de Divina Revelatione Dei
Verbum, n. 7.
10
1 Tim. 6, 20.
11
Smyrn. 8, 2.
Cfr. Io. 15, 13.
1 2

Cfr. Io. 21, 19, 22.


1 3

14
In Is. Horn. VI, 1; PG 13, 239.
15
Sermo MO, 1; PL 38, 1484.
16
Io. 15, 19; Me. 7, 11.
Acta Pauli Pp. VI 87

17 18
tur, custos denique quod ad ipsum usum pertinet. V o b i s ipsis,
magis quam cuique alii, in Ecclesia Dei promissa est effusio Spiritus
19
Sancti, qua intellectus donatur et altitudo Revelationis aperitur. Ex
auditoribus singularibus facti estis magistri divinae doctrinae : magi-
sterium autem est una e praeclarioribus et magis peculiaribus potesta-
tibus, quas Christus suis credidit Apostolis et iis, qui in eorum l o c u m
essent successuri ad nuntium suum veritatis et salutis disseminandum,
20
quod est E v a n g e l i u m . Magisterio autem iungitur testimonium. D o c -
trina enim fidei non per se ipsam praevalet quasi, vixdum annuntiata
ut ceterae veritates ad rationem humanam pertinentes, statim susci-
piatur et propagetur evidentia sibi propria, sed illa innititur in verbo
21
Dei, Christi, et eius, qui huius est testis fidelis, auctoritate ornatus
22
certumque habens m o m e n t u m . Cum testimonio vero sociatur periculum
atque alea, nec non, si casus fert, defensio veritatis cum ipso vitae
23
discrimine.
Una Nobiscum et cum universo Episcopatu Catholico, Venerabiles
24 25
Fratres, facti estis ministri ac testes C h r i s t i , defensores E v a n g e l i i ,
2 6 27
segregati in Evangelium D e i , confessores E v a n g e l i i . V e r b u m D e i in
vitam nostram sic se infundat oportet, ut viva quaedam necessitudo et
28
propinquitas spiritualis c u m Christo efficiantur ; nos quidem disci-
29
puli sumus, sectatores, imitatores, vivae quaedam imagines D o m i n i ;
nos in humili vita nostra quodam m o d o induere debemus et vivendo
exprimere V e r b u m Dei, ut eius revelatio ope nostri ministerii et exem-
pli in Ecclesia Dei et in mundo pergat splendescere. Praeclara qui-
dem est condicio nostra, sed etiam gravis : nos enim sumus, ut ait
3 0
Christus Iesus, lux m u n d i ; haec lux non potest neque debet exstin-

17
1 Tim. 6, 20.
18
Lc. 11, 28; Io. 14, 15 et 21-28.
19
Io. 14, 26; 15, 26.
20
Mt. 28, 20.
Cfr. Lc. 24, 48; Act. 1, 8; 10, 39.
2 1

22
Cfr. Gal. 1, 8; Const. dogm. de Divina Revelatione Dei Verbum, n. 10; Dz.-
Sch. 3884-3887 (2313-1315).
23
Cfr. Io. 16, 2; Hebr. 10, 20 ss; 11, lss.
2 4
Cfr. Act. 26, 16.
25
Phil. 1, 16.
26
Rom. 1, 1.
2 7
Cfr. Rom. 1, 16.
28
Lc. 11, 28.
2 9
Cfr. 1 Cor. 4, 16; 11, 1; 1 Pet. 5, 3.
30
Mt. 5, 14.
88 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

gui. H a e c est significatio et vis actionis sacramentalis, quam in vobis


modo perfecimus : vos videlicet reddidimus quasi ardentes flammas veri-
tatis caritatisque Magistri Divini. Utinam semper ardeatis et hoc
ardore consumamini et ita lumen paschale Christi proferatis !

Non vi diremo altro sul mistero celebrato e c o m p i u t o ; voi, del


resto, tutto già conoscete. Ma voi accetterete alcune esortazioni che
31
noi, a cui è toccato l'onore, l'ufficio, di generarvi a l l ' E p i s c o p a t o ,
portiamo nel cuore non solo per vostra, ma ancor più per nostra edi-
ficazione, aftinché a tanto favore divino risponda quanto più degna-
mente possibile la nostra riconoscenza, la nostra accettazione.
Noi innanzi tutto pensiamo che il primo nostro atteggiamento
verso la nostra vocazione episcopale sia la fede, come nei Magi, come
in ogni credente, una fede pura e integra verso la verità rivelata; una
fedeltà coerente e gaudiosa verso i doveri ch'essa c o m p o r t a . Non è
atteggiamento originale questo, perché riguarda ogni c r i s t i a n o ; ma
in noi Maestri, in noi Pastori, in noi Vescovi questo atteggiamento
dev'essere perfetto ed esemplare. Se mai l'ortodossia deve caratteriz-
zare un membro della Chiesa, da noi per primi, da noi sopra tutti
l'ortodossia dev'essere chiaramente e fortemente professata. Oggi, come
ognuno vede, l'ortodossia, cioè la purezza della dottrina, non sembra
essere al primo posto nella psicologia dei cristiani : quante cose, quante
i • • •

verità sono messe in questione ed in d u b b i o ; quanta libertà si riven-


dica nei confronti c o l patrimonio autentico della dottrina cattolica,
non solo per studiarlo nelle sue ricchezze, per approfondirlo e per
meglio spiegarlo agli uomini del nostro tempo, ma talora per sotto-
porlo a quel relativismo, in cui il pensiero profano sperimenta la sua
precarietà e in cui cerca la sua nuova espressione, ovvero per adattarlo
e quasi per commisurarlo al gusto moderno e alla capacità recettiva
della mentalità corrente.
Fratelli, siamo fedeli, ed abbiamo fiducia che nella misura stessa
della nostra fedeltà al dogma cattolico, non l'aridità del nostro inse-
gnamento, non la sordità della presente generazione mortificherà la
nostra parola, ma la sua fecondità, la sua vivacità, la sua capacità di
32
penetrare essa troverà, quasi per sua insita e prodigiosa v i r t ù .

Ce que nous avons dit sur la jalouse observance de l'orthodoxie


doctrinale n'est pas en contradiction avec l'anxiété pastorale ni avec
3 1
Cfr. 1 Cor. 4, 15.
32
Cfr. Hebr. 4, 12; 2 Cor. 10, 5.
Acta Pauli Pp. VI 89

l'habileté didactique soucieuses de communiquer aux hommes de notre


temps le message de la révélation sous une forme et dans un langage
qui le rendent plus acceptable, dans une certaine mesure plus compré-
hensible, et en tout cas béatifiant.
A u j o u r d ' h u i le mystère de l'Epiphanie, c'est-à-dire de la révélation
chrétienne, demande à être considéré par les hommes comme la vraie
et la plus haute vocation de l'humanité, vocation de tous les peuples
et de toutes les âmes. Tous et chacun de ces peuples et de ces âmes
doivent savoir découvrir en eux-mêmes de secrètes et profondes pré-
dispositions à la foi chrétienne : ils doivent reconnaître dans la foi chré-
tienne l'interprétation sublime de ces prédispositions, c'est-à-dire de
leur façon caractéristique d'incarner une humanité « capable de D i e u » ;
ils doivent y trouver l'appel à la plénitude de vie que seul le christia-
nisme peut leur offrir dans une expression toujours nouvelle et mo-
derne. Rappelons-nous Saint Paul : « Je me dois, disait-il, aux Grecs
3 3
et aux Barbares, aux savants et aux ignorants » .

In this way, Brothers, the W o r d , whose guardians we are, will


bec orne apostolic, that is to say, will be spread abroad, and will
become missionary. This demand belongs to Révélation as its o w n .
The feast we are celebrating, the Epiphany, teaches us that it is G o d ' s
Plan that the Christian calling and the economy of salvation should
be universal. It is also a demand that will become an active p o w e r
in him who has the singular destiny to be chosen for the teaching office
and ministry of the gospel, in the superior grade of that élection, the
élection to the episcopate. "I chose you ", says the L o r d , " a n d I
3 4
commissioned you to go out and to bear fruit " . It is part of G o d ' s
intention for Révélation that it should shine in the darkness of the
world, not only without any preconceived discrimination, but with the
widest diffusion possible. But this diffusion demands a service entrusted
to men commissioned for it. Revealed truth demands a qualified
33
doctrinal ministry ; it demands brothers ; it demands pastors ; it
demands teachers who will carry the gospel message of salvation to
men ; it demands apostles ; it demands bishops. Y o u have been entrust-
ed with this service of the truth and for the faith : a service that
makes responsible before G o d , Christ, the Church, and the w o r l d ,

33
Rom. 1, 14.
34
In. 15:16.
3 5
Cfr. Rom. 10, 14 ss.

7 - A. A„ S.
90 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

him to Avhom it has been committed. " It is a duty which has been laid
on m e ; " cries St Paul, "I should be punished if I did not préach the
3 6
gospel ! " . It demands zeal, courage, the spirit of initiative, the daring
of preaching : " T h o u g h y o u be of slight voice and tardy tongue, give
3 T
your self to the w o r d of G o d " .

Este deber episcopal, esto es, el de anunciar el mensaje de la reve-


lación divina, es m u y grave y hasta puede parecer superior a nuestras
fuerzas. P e r o , he aquí que otra actitud completa la sicología moral
del heraldo del Evangelio. Si la fortaleza es una virtud característica
del Obispo — especialmente en este tiempo lleno de dificultades para
el ejercicio autorizado del ministerio, hoy frecuentemente contestado,
y del magisterio, también hoy frecuentemente extenuado p o r la crítica,
por la duda, por el arbitrio doctrinal — el Pastor bueno no debe temer.
38
Tendrá que perfeccionar con sensibilidad s i c o l ó g i c a , con mansedum-
39 40
bre h u m i l d e , con espíritu de sacrificio, su arte de guiar a los hom-
bres, hijos y hermanos, y de hacerles amar esa obediencia en cuya
41
esfera se desarrolla toda la economía de la redención ; pero no deberá
4 2
temer. El Obispo no está s o l o ; Cristo está con é l . Lo asiste un
43
carisma del E s p í r i t u . Ejercicio habitual del dominio de sí mismo y
de la conciencia de la realidad espiritual, en la que ha sido llamado a
vivir, será el de la confianza en el Señor, el del abandono a su voluntad
44
y a su p r o v i d e n c i a . Nos, al terminar estas palabras, recordaremos a
vosotros, Hermanos, a nos mismo y también a cuantos nos escuchan, la
advertencia de J e s ú s : ( ( I n mundo pressuram habebitis, sed confidite,
4 5
E g o vici mundum » .

Quorsus tandem spectat Noster hic sermo?


Eo sane spectat ut pleniore in luce collocetur E p i s c o p i munus, quod
attinet ad tutelam et propagationem nuntii divinitus re velati. Quod
quidem munus tamquam a Christo D o m i n o institutum nos agnoscentes,

36
1 Cor. 9, 16.
37
Origen, ibid.
3 8
Cfr. Mt. 11, 16; Io. 2, 25.
3 9
Cfr. Mt. 11, 29.
4 0
Cfr. Io. 10, 15; 2 Cor. 12, 15.
41
Cfr. PMl. 2, 8; Hebr. 13, 7, 17.
42
Io. 14, 9; Mt. 28, 20.
43
Mt. 10, 20; Io. 15, 18 ss.
4 4
Cfr. Lc. 22, 35.
45
Io. 16, 33.
Acta Pauli Pp. VI 91

Deo grates persolvemus, qui dedit potestatem talem hominibus.** Eidem-


que muneri debitum tribuemus honorem, asseverantes eius necessita-
tem et beneficia ; agitur enim de veritatis caritatisque ministerio, quod
omnino requiritur ad nostros dirigendos gressus in via salutis. Nos
Episcopi, quibus hoc officium concreditum est, nihil praetermittemus,
quominus eodem fungamur humiliter ministrando, fideliter interpre-
tando atque spem firmam ponendo in virtute, quae a V e r b o Dei pro-
ficiscitur. Cum autem operam dabimus huic divino Verbo propagando,
id curabimus ut Populus Dei docili mentis obsequio id excipiat atque
illud praebeat subsidium, quod ipse, sensu fidei praeditus, nostri
muneris perfunctioni afferre potest. Nihil vero curae habebimus sor-
tis, sive prosperae sive infestae, quae nobis verbum Dei praedicantibus
4 7
contingere poterit ; sed tantummodo solliciti erimus de nostri testi-
48
monii veritate, ut non evacuetur crux Christi. Ipsi gloria et impe-
49
rium in saecula saeculorum. Amen.

III
Ad Excellentissimos Viros e Legatorum Coetu apud Sedem Apostolicam,
novo ineunte anno Beatissimo Patri fausta omnia ominatos. *

Excellences, chers Messieurs,

Nous remercions votre interprète des bonnes et nobles paroles qu'il


vient de Nous adresser en votre nom. Il s'est servi, pour vous désigner,
d'une expression heureuse : le Corps Diplomatique, a-t-il dit, constitue
(( quelque chose comme une famille ». C'est bien ainsi que Nous l'en-
tendons aussi. Et il est tout naturel qu'au début d'une année nouvelle
se tienne une réunion de famille pour l'échange des vœux traditionnels.
Nous vous sommes reconnaissant de ceux que vous Nous présentez. De
tout cœur Nous vous offrons ceux que Nous formons à Notre tour
pour vos personnes, pour vos familles et pour vos Patries respectives.
Cette rencontre annuelle nous invite tous à nous poser une question ;
une question qui n'est pas nouvelle, mais qu'il est toujours utile de
poser, car elle peut fournir matière à bien des réflexions. Cette question

4 6
Cfr. Mt. 9, 8.
47
Cfr. 2 Tim. 2, 9; Io. 15, 20-21.
48
1 Cor. 1, 17 ss.
49
Apoc. 1, 6.
* Die 11 mensis ianuarii a. 1969.
92 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

est la suivante. Puisque vos nations respectives ont j u g é bon et opportun


d'entretenir des relations avec le Saint-Siège; puisque des relations de
cette sorte ne se justifient que si elles servent au bien c o m m u n de la
société, autrement dit si elles sont utiles aux grandes causes de l'huma-
nité, à la solution de ses problèmes : comment pouvons-nous nous aider
mutuellement à atteindre ce but?
La réponse à cette question n'est pas aussi simple qu'il pourrait
sembler d'abord : car l'activité des deux parties en présence ne s'exerce
pas au même niveau. Les Etats poursuivent des intérêts d'ordre tem-
porel, tandis que le Saint-Siège poursuit des finalités qui sont principa-
lement d'ordre spirituel. Et nous touchons ici un aspect caractéristique,
unique, qui ne se retrouve pas dans les relations des nations entre elles,
mais qui se vérifie pour chacune d'elles dans ses relations avec le Saint-
Siège : la rencontre du temporel et du spirituel.
Cette différence des plans qui pourrait sembler compromettre les
chances d'une heureuse collaboration, les assure au contraire excellem-
ment : car ces deux plans se complètent et s'appellent, de sorte qu'on
peut dire que, normalement, les deux parties en présence, loin de pour-
suivre des intérêts contrastants ou divergents, sont d'avance d ' a c c o r d
sur l'essentiel des buts à atteindre.
Quels sont-ils, ces buts? De deux sortes, Nous semble-t-il : d'une part
le bien de chaque peuple pris individuellement; d'autre part le bien
c o m m u n de l'humanité.
Dans chaque peuple, dès là que le Saint-Siège ne recherche aucun
avantage personnel, mais bien l'avantage de ce peuple lui-même, la col-
laboration doit être normalement la plus facile qui soit : que se propo-
sent en effet les Autorités temporelles sinon le bien de leurs peuples?
Le bien spirituel et le bien temporel ne sont pas deux antagonistes : ils
s'harmonisent dans une vision totale de la personne et de la société
humaine. Et que dire de la collaboration du Saint-Siège et des nations
au plan du bien c o m m u n de toute l'humanité? V o t r e D o y e n y a insisté
avec raison et a mis ce point en relief avec un grand bonheur d'expres-
sion, trop flatteur sans doute pour les efforts de Notre modeste person-
ne, mais non certes inadéquat à traduire les soucis et les ardents désirs
du Siège Apostolique. Les questions en jeu sont trop graves, en effet,
pour ne pas appeler l'action concertée de tous les hommes de cœur sur
la terre entière. C'est du destin du monde qu'ils s'agit, en définitive,
des troits humains à garantir à tous, de l'élévation des faibles, de
l'éducation de tous à la collaboration, du désarmement à réaliser, du
Acta Pauli Pp. VI 93

racisme à éliminer, de la justice, de la liberté à faire régner partout,


et enfin et surtout de l'immense question qui semble résumer à elle
seule et dominer toutes les autres : la question de la paix. « Longue et
difficile bataille », disait justement votre illustre interprète ! Nous
ajouterons : bataille à livrer tous les jours, conquête sans cesse à recom-
mencer, car le démon de la discorde ne sera jamais complètement
exorcisé.
Mais laissez-Nous, devant vous, arrêter plutôt Notre regard sur ce
qui peut servir de stimulant et d'encouragement dans la collaboration
qui doit caractériser nos rapports mutuels. Est-ce trop optimiste de
juger que les foyers de guerre sont présentement, grâce à Dieu, en voie
d'extinction? Est-il téméraire d'espérer que les laborieux pourparlers
de Paris apporteront sans trop tarder au Vietnam meurtri la paix à
laquelle il aspire depuis si longtemps? Nous voulons croire aussi que
finiront par s'ouvrir en Afrique, c o m m e Nous le souhaitions dans Notre
réponse de Noël aux vœux du Sacré Collège, des négociations analo-
gues au sujet du conflit nigérien. Le Moyen-Orient reste sans doute une
source de graves préoccupations : mais l'empressement généralement
manifesté à ce propos, lors des derniers développements, a montré
combien l'aspiration à la paix était profondément enracinée dans les
consciences et dans l'opinion publique. Là aussi Nous voulons accueillir
ces symptômes c o m m e une lueur d'espoir et l'annonce d'heureuses amé-
liorations.

Si Nous tournons les yeux vers l'Amérique Latine — et Notre récent


et inoubliable voyage en Colombie Nous y invite — il Nous est impos-
sible, certes, de ne pas apercevoir les menaces qui continuent à peser sur
la paix sociale de cet immense continent. Mais il Nous semble dis-
cerner, là aussi, un progrès dans la prise de conscience des problèmes,
et dans l'exigence mieux sentie de justes réformes. Enfin, pour finir
par l ' E u r o p e , nul n'oserait dire, certes, qu'elle est tout entière sereine
et complètement pacifiée. Des inquiétudes se sont manifestées der-
nièrement en Irlande du N o r d ; et nul ne peut se résigner de gaîté de
cœur aux graves atteintes portées contre la liberté d'un vaillant Etat
d ' E u r o p e centrale, qui est resté depuis lors au premier plan de l'actua-
lité. Mais dans ce dernier cas aussi, n'est-il pas réconfortant de noter
que l'admiration et la sympathie d'une opinion publique quasi una-
nime se sont spontanément manifestées en faveur de la défense des
valeurs qui sont le patrimoine commun de l'humanité?
En présence des sentiments mélangés d'espoir et de crainte que
94 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

suscite ce bref rappel des menaces pesant sur la paix du monde, Nous
posons la question que Nous avons prise p o u r thème de cet entretien;
vous et Nous — vous, les nations, et Nous, le Saint-Siège — que pou-
vons-Nous faire ensemble dans ce domaine? Ou plus précisément, car
la question a deux aspects : comment pouvez-vous Nous aider? Et
comment pouvons-Nous vous aider?
V o u s pouvez Nous aider en suivant de près, c o m m e vous le faites,
l'activité du Saint-Siège en faveur de la P a i x , en étant les témoins
attentifs de ce que le devoir de Notre charge Nous inspire de dire et de
faire à ce sujet, en contribuant à le faire connaître dans vos Pays, à
en favoriser l'application. Qui ne voit, par exemple, ce que la cause
de la Paix gagnerait à une mise en œuvre, sur une plus vaste échelle,
des suggestions de l'Encyclique Populorum progressio? ou d'une
réponse moins timide à Nos appels à la réduction progressive et réci-
proque des armements? à la constitution d'un fonds mondial pour
le développement? Il Nous semble que sur ces points et sur d'autres,
vous, comme diplomates, avec l'autorité qui s'attache à votre nom et
à votre fonction, vous pouvez Nous être d'un précieux secours pour
seconder Notre action.
Et Nous, que pouvons-Nous faire pour vous? Sans doute, avant
tout, mieux vous connaître, Nous tenir avec toujours plus de soin au
courant de la situation de chacun de vos P a y s . V o u s Nous y aidez,
d'ailleurs, en Nous fournissant des éléments de jugement qui Nous
permettent souvent de compléter et, au besoin, de corriger les données
fournies par la grande information et pas toujours conformes à la
réalité des faits. Nous sommes heureux d'avoir cette occasion de vous
en remercier. Etre bien informé, c'est la première condition d'une
fructueuse collaboration.
Ce que Nous pouvons et voulons faire surtout, c'est servir
toujours plus et toujours mieux le bien-être moral et spiri-
tuel de vos P e u p l e s ; et Nous continuerons à Nous y employer;
soit qu'il s'agisse de rappeler des points de doctrine ou des exigences
de morale conformes au véritable bien de l ' h o m m e ; soit qu'il s'agisse
de soutenir ce que les meilleures énergies de chaque Pays entrepren-
nent pour l'élévation spirituelle et culturelle des citoyens, pour le
développement dans les âmes de sentiments favorables à la paix et à
la bonne entente. C'est là, peñsons-Nous, le genre de service qu'on
est en droit d'attendre de N o u s ; c'est Notre contribution spécifique à
la solution des grands problèmes humains d'aujourd'hui.
Acta Pauli Pp. VI 95

Que Dieu nous aide, Excellences, chers Messieurs! Qu'il rende


féconde notre collaboration à tous pour le bien de la société tout en-
tière ! Nous le lui demandons avec ferveur, en implorant son assistance
sur vos personnes, sur vos familles et vos patries, et sur l'heureux
accomplissement de votre haute tâche au cours de cette année nouvelle.

IV
Ad Excellentissimum Virum Petrum EUiott Trudeau, Consilii publicae
rei administrandae in Canadensi Natione Praesidem. *

Monsieur le Ministre,

La visite que V o t r e Excellence veut bien Nous faire aujourd'hui est


pour Nous un honneur et un plaisir.
Il y a longtemps que Nous connaissons ed admirons la vitalité
humaine et chrétienne de votre belle patrie. Et la Providence Nous a
permis, il y a bien des années, d'apprécier par une expérience directe
la cordialité et la délicatesse de l'hospitalité canadienne. Expérience
trop brève, malheureusement, mais qui Nous a laissé un inoubliable
souvenir.
Nous avons suivi depuis lors avec un intérêt accru les événements
qui concernaient votre Pays, tant dans le domaine politique et social
que dans le domaine religieux, et Nous sommes heureux d'avoir aujour-
d'hui l'occasion d'exprimer, devant une personnalité aussi qualifiée
que Votre Excellence, Notre confiance dans l'avenir du Canada.
Ce n'est pas que Nous méconnaissions la gravité et la difficulté des
problèmes qui se posent à un Premier Ministre Canadien, au début
d'une nouvelle législature, dans la situation présente du monde. La
coexistence dans votre Pays de deux communautés linguistiquement et
culturellement distinctes ajoute sans doute encore à la difficulté. Mais
l'esprit positif et réaliste de vos compatriotes sait trouver les moyens
d'assurer le progrès de la nation, en conciliant harmonieusement des
intérêts parfois divergents. Et s'ils vous ont porté au très haut poste
de responsabilité que vous occupez aujourd'hui, c'est précisément, Nous
semble-t-il, parce qu'ils nourrissent la confiance que vous saurez pro-
mouvoir les intérêts généraux du Pays dans la bonne entente de tous
ses habitants. Il est trop évident en effet que ce qui les unit est plus
fort et plus important que ce qui les divise.
L ' E g l i s e , en vertu de sa mission, est favorable, vous le savez, à tout

* Die 16 mensis ianuarii a. 1969.


96 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

ce qui rapproche les hommes dans une féconde collaboration. Elle ne


peut donc que souhaiter voir se développer, au cœur de chaque nation,
une volonté sincère et unanime au service du bien c o m m u n . Et elle fait
une place, dans sa prière liturgique, à l'imploration en faveur des
responsables de ce bien commun. C'est donc de grand cœur qu'elle
forme des vœux, dont Nous sommes heureux de Nous faire l'interprète,
pour le pacifique et fructueux déroulement de votre haute mission au
service de votre Patrie.
La vocation universelle de l'Eglise lui fait par ailleurs un devoir
d'élargir aux dimensions du monde ce souci de la bonne entente et de
la collaboration entre les hommes, et c'est pourquoi elle s'engage si
profondément dans la grande cause de la paix du monde. V o t r e Pays,
Monsieur le Premier Ministre, est un Pays foncièrement pacifique, et
Nous aimons à penser qu'il continuera, sous votre impulsion, à appor-
ter avec autorité sa précieuse contribution à une cause si vitale pour
l'avenir de l'humanité.
N o u s avons confiance qu'il continuera aussi — et c'est par là que
Nous voulons terminer — à donner à l'Eglise ces belles familles chré-
tiennes qui lui font tant d'honneur, et où le Seigneur se plaît si souvent
à choisir ceux et celles q u ' i l appelle à une vocation plus haute. Nous
vous confierons que ce n'est pas sans une profonde émotion que Nous
avons Nous-même imposé les mains, le j o u r de l'Epiphanie, à de nou-
veaux Evêques, parmi lesquels figurait un fils de votre noble et chère
Patrie canadienne.
N o u s remercions V o t r e Excellence de l'aimable visite qu'elle a bien
voulu Nous faire et de grand cœur Nous invoquons sur elle, sur sa
famille et sur tout le Canada l'abondance des divines bénédictions.

NUNTIUS SCRIPTO DATUS


E.mo P. D. Francisco Card. König, Archiepiscopo Vindobonensi, Exc.mis
Praesulibus, Clero et Christifidelibus Austriae, quinto saeculo volvente
ab illa dioecesi constituta.

Unserem geliebten Sohn F r a n z Kardinal K ö n i g , Erzbischof von


Wien,
Unseren Mitbrüdern im Bischofsamt sowie allen Priestern und
Gläubigen, die die Fünfhundertjahrfeier der Bistumsgründung begehen.

Euch allen gilt Unser väterlicher und brüderlicher Gruss in


Christus Jesus, unserem Herrn.

D e r R ü c k b l i c k auf die Ereignisse der geschichtlichen Vergangenheit


Acta Pauli Pp. VI 97

lässt oft in augenfälliger W e i s e die wunderbaren Fügungen der göttli-


chen Vorsehung erkennen. Trotz vieler vergeblicher Bemühungen, trotz
Widerstand und Schwierigkeiten erlangte Kaiser Friedrich I I I . schliess-
lich doch von Unserem V o r g ä n g e r Paul I I . am 18. Januar 1469 die
Errichtung des Bistums W i e n . Gerade diese Gründung wurde, wie die
Bilder Ihrer reichbewegten Geschichte zeigen, im Laufe der Jahrhun-
derte zu einer Quelle des Segens für die K i r c h e in Österreich, ja weit
über die österreichischen Landesgrenzen hinaus.
So ist unser Herz heute vor allem von Dank gegen Gott erfüllt für
das Zeugnis des Glaubens und die W e r k e der Liebe, für die Treue zur
K i r c h e und zum Stellvertreter Christi, die in den Gläubigen der W i e n e r
Erzdiözese auch in sturmbewegten Tagen stets lebendig waren und
sind. Ja, lasst uns Gott in Jesus Christus danken, dass er aus so
schwierigen und kleinen Anfängen so Grosses mit seiner Gnade
geschaffen hat ! Er möge für immer dieses sein W e r k segnen und alle,
die dafür gearbeitet, gebetet und geopfert haben !
Mit Unserem Dank verbinden sich in dieser festlichen Stunde Unsere
von Herzen kommenden W ü n s c h e . W i r möchten sie in die W o r t e der
1
Schrift k l e i d e n : ((Stehet fest im G l a u b e n ! ) ) , ((Jeder von euch möge
2
den gleichen Eifer in der Hoffnung zeigen ! ) ) , « Seid eines Sinnes, von
3
der gleichen Liebe und dem gleichen Geiste beseelt ! ) ) .
(( Stehet fest im Glauben ! )). In den letzten Jahren ist eine wachsende
Unruhe um die Grundfragen des Glaubens und des kirchlichen Lebens
spürbar geworden. Wiederholt haben Wir daraufhingewiesen, dass
Auffassungen vertreten werden, die nicht unerheblich von der überlie-
ferten kirchlichen Lehre abweichen und die Ordnung in der K i r c h e
zu gefährden drohen. Die vom Zweiten Vatikanischen K o n z i l eingeleitete
Erneuerung, der begonnene innerkirchliche Dialog und das breite In-
teresse der Öffentlichkeit an den Fragen des Glaubens und des kirch-
lichen Lebens dürfen nicht zu Verwirrung und Auflösung führen,
sondern müssen die entscheidenden Initiativen sein, die unter der
Leitung des kirchlichen Lehramtes der Festigung und Vertiefung
unseres Glaubens dienen. Ihr könnt hier, liebe Söhne und Töchter
der Erzdiözese W i e n , auf eine grosse Vergangenheit zurückblicken.
Die echte Frömmigkeit euerer Väter und ihre Liebe zur Kirche
haben sich in den herrlichen sakralen Bauwerken eueres Bistums ein
bleibendes und stets mahnendes Denkmal geschaffen.
(( Jeder von euch möge den gleichen Eifer in der Hoffnung zeigen ! )).

1 1 Petr. 5, 9.
2 Hebr. 6, 11.
3 Phil. 2, 3.
98 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Heute, wie vor fünfhundert Jahren in den Gründungstagen des Bistums


W i e n , steht die Menschheit an der Schwelle eines Zeitalters bedeutender
Entdeckungen. Damals w a r es die Erforschung Amerikas, heute geht das
Interesse über die E r d e hinaus, in die W e i t e des Universums. Der nach
oben gerichtete B l i c k des Menschen soll symbolhaft sein für unsere
Haltung als Christen in dieser W e l t . In der L ö s u n g der vielen menschli-
chen Probleme dürfen w i r nicht allein unser Vertrauen auf unsere
menschlichen Kräfte und auf die materiellen Güter der Erde setzen,
sondern unsere Hoffnung muss sich auf Gott richten. Er wird uns in
vielen Fragen, die menschlich gesprochen ausweglos und unerträglich
erscheinen, Licht und Kraft schenken.
« Seid eines Sinnes, von der gleichen Liebe und dem gleichen Geist
beseelt ! ». D i e grossen sozialen Probleme, denen sich die V ö l k e r heute
gegenübersehen, fordern von uns Christen ein mitfühlendes Herz und
eine helfende H a n d . D o c h möchten W i r dabei, wie schon bei anderen
Gelegenheiten, in Erinnerung rufen, was heute leider oft übersehen und
verneint wird, dass unsere Liebe zum Nächsten in einer inneren
Abhängigkeit zur Gottesliebe steht. N u r die liebende Verbindung mit
Gott ist die Kraftquelle aller Initiativen für die Lösung der sozialen
Frage, für eine fruchtbare Zusammenarbeit im öffentlichen Leben,
für die W e r k e des Friedens und der Caritas. A u s der Kraft der Got-
tesliebe heraus werdet Ihr auch auftretende Spannungen überwinden
und die rechte Haltung gegenüber der K i r c h e , ihrer Autorität und
ihren Institutionen in dem wichtigen W e r k der Erneuerung, das ihr
durch euere bevorstehende Diözesansynode einleitet, bewahren und
festigen.
Ehrwürdige Brüder, liebe Söhne und Töchter ! D a s Beispiel euerer
Vorfahren, die grosse Tradition des österreichischen Landes und euere
frohe und zuversichtliche Wesensart werden Unsere W ü n s c h e ver-
wirklichen lassen. V o r allem und immer aber wird es das W e r k der
göttlichen Gnade sein, die W i r in reicher F ü l l e für euch und euer
Erzbistum W i e n , für euer kirchliches Leben, und v o r allem für die
bevorstehende Synode erflehen, und als deren Unterpfand W i r euch
allen von Herzen Unseren Apostolischen Segen erteilen.
A u s dem Vatikan, am Fest der Erscheinung des Herrn 1969.

PAULUS PP. VI-


Sacra Congregatio pro Episcopis 99

ACTA SS. CONGREGATIONUM


SACRA CONGREGATIO PRO EPISCOPIS

PROVISIO ECCLESIARUM

Sanctissimus Dominus Noster Paulus Divina Providentia P p . VI,


successivis decretis Sacrae Congregationis p r o Episcopis, singulas quae
sequuntur Ecclesias de novo Pastore dignatus est providere, nimirum :

die 2 Februarii 1968. — Titulari episcopali Ecclesiae Salapinae


praefecit R. D. Guerinum Grimaldi, e clero archidioecesis Salernita-
nae, curionem S. Petri in Camerellis, Antistitem Urbanum.
die 1 Iunii. — Titulari episcopali Ecclesiae Catulensi E x c . P. D. Re-
natum Luisi, hactenus Episcopum Neocastrensem.
die 16 Iulii. — Cathedrali Ecclesiae Xapecoënsi E x c . P. D. Iose-
phum Gomes, hactenus Episcopum Bagensem.
die 12 Octobris. — Cathedrali Ecclesiae Neocastrensi R. D. Ferdi-
nandum Palatucci, e clero Nuscano, Delegatum Episcopalem eiusdem
dioecesis atque Praelatum honorarium Sanctitatis Suae.
die 2ÏÏ Octobris. — Titulari episcopali Ecclesiae Ulciniensi praefecit
E x c . P. D. Simonem Landersdorfer, hactenus Episcopum Passaviensem.
die 31 Octobris. — Titulari episcopali Ecclesiae Turrensi in Numi-
dia R. D. Salvatorem Di Salvo, curionem Beatae Mariae Virginis a
Providentia in oppido vulgo dicto Zafferana Etnea, archidioecesis
Catanensis, quem deputavit Auxiliarem Excmi P. D. Ioannis R i z z o ,
Archiepiscopi Rossanensis.
die 5 Novembris. — Titulari episcopali Ecclesiae Labicanae R. P. D.
Paulum Carrière, Vicarium Generalem dioeceseos Catalaunensis, quem
constituit Coadiutorem cum iure successionis E x c m i P. D. Iacobi Guil-
hem, Episcopi Valleguidonensis.
die 1 Novembris. — Titulari episcopali Ecclesiae Hipponensi E x c .
P. D. Arturum Horsthuis, hactenus Episcopum Jalespolitanum.
die 9 Novembris. — Titulari episcopali Ecclesiae Atellanae Exc.
P. D. Iosephum Ruotolo, hactenus Episcopum Uxentinum - S. Mariae
Leucadensis.
die 11 Novembris. — Titulari episcopali Ecclesiae Geruntinae R. D.
100 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Andream Bernardum Schierhoff, ab archidioecesi S. Ludovici, paro-


chum pagi vulgo « Viacha » in archidioecesi Pacensi in Bolivia, quem
deputavit Auxiliarem E x c m i P. D. Georgii Manrique Hurtado, Archie-
piscopi Pacensis in Bolivia.
—• Titulari episcopali Ecclesiae Caeretanae B. D. Hádumarum
Esquivel, curionem paroeciae vulgo appellatae « J e s ú s de M a c h a c a » ,
in archidioecesi Pacensi in Bolivia, quem deputavit Auxiliarem Excmi
P. D. Georgii Manrique Hurtado, Archiepiscopi Pacensis in Bolivia.
— Titulari episcopali Ecclesiae Novensi in Dalmatia R. D. Abelem
Costas Montano, e dioecesi Cochabambensi, directorem Collegii dioece-
sani (( P i o X I I », quem deputavit Auxiliarem Excfiii P. D. Iosephi Ar-
mandi Gutiérrez Granier, Episcopi Cochabambensis.
die 18 Novembris. — Cathedrali Ecclesiae Sancti Sebastiani Exc.
P. D. Hyacinthum A r g a y a Goicoechea, hactenus Episcopum Mindonien-
sem - Ferr olensem.
die 20 Novembris. — Titulari, pro hac vice archiepiscopali, Eccle-
siae Uthinensi E x c . P. D. Henricum Iosephum 0 ' B r i e n , hactenus Ar-
chiepiscopum Hartfortiensem.
die 27 Novembris. — Titulari episcopali Ecclesiae Guzabetensi E x c .
P. D. Flavianum A r i o l a , hactenus Episcopum Legazpiensem.
die 30 Novembris. — Titulari episcopali Ecclesiae Madensi Exc.
P. D. Iosephum Germanum Benavides Morriberón, hactenus Episcopum
Chachapoyasensem, quem deputavit Auxiliarem E x c m i P. D. Leonardi
Iosephi Rodríguez Bailón, Archiepiscopi Arequipensis.
die 2 Decembris. — Cathedrali Ecclesiae Ergadiensi et Insularum
R. D. Colin MacPherson, e clero eiusdem dioecesis, curionem ad Im-
maculatae Conceptionis in oppido vulgo F o r t W i l l i a m .
die 3 Decembris. — Titulari episcopali Ecclesiae Tasaccorensi E x c .
P. D. Benignum Chiriboga, hactenus Episcopum Latacungensem.
die 5 Decembris. — Cathedrali Ecclesiae Latacungensi R. D. Iose-
phum Marium Ruiz Navas, ex archidioecesi Quitensi, Subsecretarium
Conferentiae Episcopalis Aequatorianae.
die 7 Decembris. — Cathedrali Ecclesiae Albasitensi R. D. Irenaeum
Garcia Alonso, Curiae Metropolitanae Toletanae Cancellarium.
die 9 Decembris. — Cathedrali Ecclesiae Campitemplensi, noviter
erectae, E x c . P. D. Brunonem Wechner, hactenus Episcopum tit. Car-
tenitanum.
die 11 Decembris. — Cathedrali Ecclesiae Minoricensi R. D. Mi-
chaelem Moneadas Noguera, e clero eiusdem dioecesis.
Sacra Congregatio pro Episcopis 101

— Cathedrali Ecclesiae Saginavensi E x c . P. D. Franciscum F. Reh,


hactenus Episcopum tit. Macrianensem in Mauretania.
— Titulari episcopali Ecclesiae Dragonariensi R. D. Stephanum
W e s o l y , e clero dioecesis Katoviciensis, quem deputavit Auxiliarem
Emi P. D. Stephani S. R. E. Card. Wyszynski, Archiepiscopi Gne-
snensis.
die 16 Decembris. — Titulari episcopali Ecclesiae Turrensi Concor-
diae R. D. Andream Quelen, e clero dioecesis Corisopitensis, curionem
ad S. Aloisii in urbe vulgo Brest, quem deputavit Auxiliarem E x c m i
P. D. Henrici Mazerat, Episcopi Andegavensis.
— Titulari, pro hac vice archiepiscopali, Ecclesiae Thermitanae seu
Hymerensi R. P. D. Antonium Mariam Travia, archidioecesis Panor-
mitanae sacerdotem, Praelatum honoris causa Sanctitatis Suae atque
Nuntiaturae Apostolicae in Italia Consiliarium.
die 19 Decembris. — Titulari episcopali Ecclesiae Merciorum R. P.
D. Iosephum Gray, Vicarium Generalem archidioecesis Birmingha-
miensis, quem deputavit Auxiliarem Excmi P. D. Georgii Andreae
Beck, Archiepiscopi Liverpolitani.
die 21 Decembris. — Titulari episcopali Ecclesiae Vagensi R. D.
Iosephum Gucwa, e clero dioecesis Tarnoviensis, quem deputavit Auxi-
liarem E x c m i P. D. Georgii Ablewicz, Episcopi Tarnoviensis.
— Titulari, p r o hac vice archiepiscopali, Ecclesiae Emmausensi E x c .
P. D. Franciscum Costa, Assidentem Ecclesiasticum Societatis Actionis
Catholicae Italiae, hactenus Episcopum titularem Emmausensem.
die 23 Decembris. — Titulari episcopali Ecclesiae Tadamatensi R.
D. Eugenium Ernoult, Vicarium Episcopalem in dioecesi Rhedonensi,
quem deputavit Auxiliarem E x c m i P. D. Michaelis Vial, Episcopi Nan-
netensis.
die 2If Decembris. — Titulari episcopali Ecclesiae Hortensi R. P. D.
Paulum Marcinkus, e clero archidioecesis' Chicagiensis, Praelatum
honoris causa Sanctitatis Suae atque Nuntiaturae Apostolicae Consi-
liarium.
die 28 Decembris. — Metropolitanae Ecclesiae Hartfortiensi Exc.
P. D. Ioannem F. Whealon, hactenus Episcopum Eriensem.
— Cathedrali Ecclesiae Patensi E x c . P. D. Georgium Scarso, hacte-
nus Episcopum tit. Gemellensem in Numidia.
— Titulari, pro hac vice archiepiscopali, Ecclesiae Marcellia-
nensi E x c . P. D. Iosephum Petrum Costa, hactenus Episcopum Caëti-
102 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

tensein, quem constituit Coadiutorem cum iure successionis E x c . P. D.


Alexandri Gonçalves do Amaral, Archiepiscopi Uberabensis.
— Titulari episcopali Ecclesiae Motulensi R. P. D. Bernardum Iose-
phum Me Laughlin, V i c a r i u m Generalem dioecesis Buffalensis, quem
deputavit Auxiliarem Exdmi P. D. Iacobi Aloisii Me Nulty, Episcopi
Buffalensis.
— Titulari episcopali Ecclesiae Cursolensi R. P. D. Thomam Benia-
minum Fulton, Cancellarium curiae metropolitanae Torontinae, quem
deputavit Auxiliarem E x c m i P . D . Philippi Francisci P o c o c k , Archie-
piscopi tit. Isauropolitani, Administratoris A p o s t o l i c i « sede plena »
archidioecesis Torontinae et Coadiutoris c u m iure successionis Emi P.
D . Iacobi Caroli S . R . E . Card. McGuigan, Archiepiscopi Torontini.
die 30 Decembris. — Cathedrali Ecclesiae Matamorensi R. D. Sabam
Magaña García, e clero archidioecesis Moreliensis, V i c a r i u m Capitula-
rem eiusdem dioecesis Matamorensis.
— Cathedrali Ecclesiae Raphaèliensi R. D. A n t o n i u m Alfredum Bra-
sca, V i c a r i u m Capitularem eiusdem dioecesis Raphaëliensis.
— Titulari, p r o hac vice archiepiscopali, Ecclesiae Alexanensi E x c .
P. I). Thomam Albertum Clavel Méndez, hactenus Archiepiscopum
Panamensem.
die 8 Ianuarii 1969. — Titulari, pro hac vice archiepiscopali, Eccle-
siae Civitatensi E x c . P. D. Martinum Michaelem Johnson, hactenus
Archiepiscopum Vancuveriensem.
— Metropolitanae Ecclesiae Vancuveriensi E x c . P. D. Iacobum Fran-
ciscum Carney, hactenus E p i s c o p u m tit. Oboritanum.
— Titulari episcopali Ecclesiae Zertensi Exc. P. D. Eduardum
Aloisium Fitzgerald, hactenus Episcopum Vinonaensem.
— Titulari episcopali Ecclesiae Maxitensi E x c . P. D. Camillum An-
dream Le Blanc, hactenus Episcopum Bathurstensem in Canada.
— Cathedrali Ecclesiae Vinonaensi E x c . P. D. Loram Iosephum
Watters, hactenus Episcopum tit. Fidolomensem.
8. Congreg, pro Religiosis et Institutis Saecularibus 103

SACRA CONGREGATIO PRO RELIGIOSIS


ET INSTITUTIS SAECULARIBUS

INSTRUCTIO DE ACCOMMODATA RENOVATIONE


INSTITUTIONIS AD VITAM RELIGIOSAM DUCENDAM

PROOEMIUM

Renovationis causam suscipiens, ut Ecclesia abundantiora spiritua-


lium virium c o p i a polieret, et ad nuntium salutis hominibus nostrae
aetatis impertiendum evaderet paratior, Concilium Oecumenicum Vati-
canum Secundum iis etiam curas non leves adhibuit, qui divinum voca-
tionis religiosae donum persequuntur, eorumque vitae naturam, ratio-
1
nem, momentum in clariore luce c o l l o c a v i t . Circa quorum condicionem
in corpore Ecclesiae haec asseveravit : « Status . . . qui professione con-
siliorum evangelicorum constituitur, licet ad Ecclesiae structuram
hierarchicam non spectet, ad eius tamen vitam et sanctitatem incon-
2
cusse pertinet ) ) .
Praeterea « cum ecclesiasticae Hierarchiae munus sit P o p u l u m Dei
pascere et ad pascua uberrima ducere (cfr. Ez. 34, 14), ad ipsam spectat
evangelicorum consiliorum p r a x i m , quibus perfectio caritatis erga D e u m
et p r o x i m u m singulariter fovetur, legibus suis sapienter moderari.
Ipsa etiam, Spiritus Sancti impulsus dociliter sequens, regulas a
praeclaris viris et mulieribus propositas recipit et ulterius ordinatas
authentice approbat, necnon Institutis ad aedificationem Corporis Chri-
sti passim erectis, ut secundum spiritum fundatorum crescant atque
3
floreant, auctoritate sua invigilante et protegente adest » .
Verum nihilominus constat alacrem vigorem, praesertim renovatio-
nem vitae spiritualis, evangelicae et apostolicae, qua Religiones ani-
mentur oportet, dum indefatigato nisu ad caritatem in dies altiorem
ipsis est contendendum, ex iis potissimum pendere, quibus munus con-
creditum est regendi, nomine quidem Ecclesiae et ope gratiae caelestis,
eadem Instituta, simulque ex magnanima cunctorum sodalium coope-
ratione. In ipsa enim natura vitae religiosae, perinde ac in ipsa Eccle-

1
Cfr. Const. dogm. de Ecclesia Lumen gentium, n. 43ss.; Decr. de accomm. renov.
vitae religiosae Perfectae caritatis.
3
Const. dogm. de Ecclesia Lumen gentium, n. 44.
3
Ib., n. 45.
104 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

siae natura, positum est, ut illa eam secum ferat structuram, sine qua
nulla societas, ne supernaturalis quidem, finem suum assequi possit,
neque aptiora subsidia, quibus ad hunc perveniatur, valeat suppeditare.
Quam ob rem Ecclesia, per experientiam quoque edocta, quam sae-
culorum decursu hausit, permota est, ut corpus legum canonicarum
paulatim conficeret, quae ad vitae religiosae firmitatem atque profectum
ante actis temporibus non paulum contulerunt. Neminem autem latet
accommodatam Institutorum renovationem, p r o u t nostrae huius aetatis
condiciones postulent, effici non posse nisi normae canonicae, ad structu-
ram et subsidia vitae religiosae pertinentes, recognoscantur.
Quoniam autem « Institutorum a c c o m m o d a t a renovatio a sodalium
4
institutione maxime pendet » , multae Religiones virorum et mulierum,
renovationi a Concilio expetitae operam dare cupientes, diligenti inqui-
sitione peracta ac saepe opportunitate oblata praeparandi specialis Ca-
pituli generalis, quod per Litteras A p o s t o l i c a s « Ecclesiae sanctae »
5
motu p r o p r i o datas praescribitur, annisae sunt, ut accuratius condi-
ciones définirent, quibus accommodata renovatio institutionis per gra-
dus tradendae sodalibus, qui ad vitam religiosam informantur, ad
effectum deduceretur.
Ita factum est, ut vota quaedam proferrentur ac Sacrae Congrega-
tioni p r o Religiosis et Institutis Saecularibus, praesertim ab « Unione
Superiorum Generalium », proponerentur. Quae postulationes eo pro-
fecto spectabant, ut normae canonicae, quibus religiosorum institutio
in praesenti regitur, ita relaxarentur, ut Societates secundum decreti
6
« Perfectae caritatis » praescriptum, totum institutionis cursum aptius
accommodarent mentis habitui hominum novae huius aetatis, vitae con-
dicionibus nunc obtinentis, atque etiam apostolatus necessitatibus ho-
diernis, indole tamen et fine peculiari cuiusque Instituti fideliter
servatis.
Liquet vero novas leges certa ac definita ratione ferri non posse, nisi
respectu habito experimentorum, quae quidem intra fines satis amplos et
per satis diuturnum temporis spatium fuerint capta, ut fieri possit iudi-
cium rebus innixum. Quod sane verissimum est, c u m implicatae rerum
condiciones, earum p r o locis varietas et celeriores cotidie mutationes eos,
quorum est hac aetate iuvenes ad germanam vitam religiosam instituere,
non sinant « a priori » affirmare, quae viae sint optimae.

4
Decr. de accomm. renov. vitae religiosae Perfectae caritatis, n. 18.
5
Cfr. Motu proprio Ecclesiae sanctae, II, n. 3.
6
Decr. de accomm. renov. vitae religiosae Perfectae caritatis, n. 3 ss.
S. Congreg, pro Religiosis et Institutis Saecularibus 105

Qua de causa Sacrae Congregationi p r o Religiosis et Institutis


Saecularibus, postquam plures sibi datas sententias de diversis spatiis
institutionis ad vitam religiosam ducendam mature excussit, expedire
visum est quasdam leges canonicas relaxare, ut necessaria experimenta
fieri possent. Verumtamen, si de iuridicis normis nonnihil detrahitur,
plurimum interest, ne quid detrimenti primariis bonis inferatur, quae
tueri iisdem vigentibus legibus merito est propositum. Iamvero « serio
perpendendum est optimas accommodationes ad necessitates temporis
nostri peractas effectum non sortiri, nisi animentur renovatione spiri-
7
tuali » .
Ut igitur recognitio subsidiorum normarumque vitae religiosae au-
thentica sit, simul requiritur, ut iterum ea definiantur, quae in eadem
vita religiosa sunt praecipua, quippe quorum tuitio sit finis ipsarum
normarum. Propter hoc eoque consilio, ut novarum ordinationum vis,
praesenti Instructione statutarum, melius intellegeretur, haec Sacra
Congregatio non ab re esse censuit illis quaedam animadversione digna
praeponere.

1
DE NONNULLIS RATIONIBUS ET PRINCIPIIS

1 - N o n solum implicatae condiciones, de quibus est supra mentio


iniecta, sed etiam, ac quidem maxime, augescens Institutorum eorum-
que operum diversitas minus atque minus sinunt aptas normas sancire,
quae eadem ratione ad omnia simul Instituta et ad cunctas regiones
pertineant. Quocirca normae multo latius patentes, quae hac Instruc-
tione eduntur, singulis Societatibus facultatem dant illas prudenter
sequendi vias, quae ipsis magis conveniant.
Peculiari vero m o d o monendum est, in institutione et educatione,
optimas vias non esse prorsus easdem p r o virorum atque mulierum
Societatibus. Praeterea rationes et subsidia institutionis differant ne-
cesse est, prout de Religione uni contemplationi dedita agatur aut de
Instituto operibus apostolicis addicto.
2 - Quaestiones autem e facultate orientes, quae hac Instructione
Institutis conceditur substituendi, si id opportunum putaverint, pro
votis temporariis alius generis vincula, suadent, ut natura et momen-
tum ipsius professionis religiosae in memoriam revocentur. H a e c enim
professio, qua sodales « per vota aut alia sacra ligamina, votis propria

7
Ib., n. 2 e).

8 - A. A. S.
106 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

8
sua ratione assimilata » , ad tria consilia evangelica persequenda se
obligant, consecrationem efficit, qua quis se D e o totum tradit, cui soli
merito offertur donum tam absolutum personae humanae. Congruit
autem magis naturae eiusmodi doni, ut perficiatur et significantissime
exprimatur professione perpetua, sive simplex sit sive sollemnis. Re
quidem vera ((tanto . . . perfectior erit consecratio, quo per firmiora et
stabiliora vincula magis repraesentatur Christus c u m sponsa Ecclesia
9
indissolubili vinculo coniunctus » . Ita fit, ut professio religiosa sit
actus religionis peculiarisque consecratio, qua quis D e o se devovet.
Neque solum secundum Ecclesiae doctrinam, sed etiam ex ipsa huius
consecrationis natura votum oboedientiae, quo religiosus plenam sui
abdicationem consummat et una c u m castitatis ac paupertatis perfectum
veluti sacrificium immolat D e o , ad essentiam pertinet professionis reli-
10
giosae.
H o c m o d o Christo consecratus, religiosus simul servitio Ecclesiae
mancipatur, atque secundum vocationem suam adducitur, ut perfectio-
nem caritatis apostolicae exerceat, quae eum urgere et impellere debet,
sive in vita contemplationi penitus dedita sive in variis operibus exse-
quendis. Est tamen animadvertendum, quamquam in Institutis apostola-
tui addictis (( ad ipsam naturam vitae religiosae pertinet actio apostolica
et benefica hanc non esse primarium professionis religiosae finem ;
atque, ceterum, eadem apostolatus opera plane posse obiri sine conse-
cratione e statu religioso exorta, licet haec eum, qui iisdem se obligave-
rit, adiuvare queat ac debeat, ut se impensius det apostolatui.
Quodsi ergo vita religiosa quoad subsidia et formas, quibus ad usum
deducitur, utiliter renovatur, nullatenus tamen licet asseverari ipsam
professionis religiosae naturam esse immutandam vel ea deminuenda,
quae eadem ut sibi propria postulet : siquidem iuvenes, a Deo ad statum
religiosum vocati, nostris hisce temporibus non minus optant, immo
percupiunt hanc vocationem quoad omnia perficere, quae ea secum fert,
d u m m o d o sint certa ac genuina.
3 - Attamen, praeter vocationem religiosam vere proprieque dictam,
Spiritus Sanctus in Ecclesia excitare non desinit, praesertim recenti
aetate, multa Instituta, quorum sodales, aliquo sacro ligamine devincti
aut non astricti, vitam communem ducere et consilia evangelica sta-

8
Const. dogm. de Ecclesia Lumen gentium, n. 44.
6
Ib.
10
Cfr. Decr. de accomm, renov. vitae religiosae Perfectae caritatis, n. 14.
1 1
Ib., n. 8.
S. Congreg, pro Religiosis et Institutis Saecularibus 107

tuunt implere ea mente, ut variis apostolatus vel caritatis operibus


sese addicant. Ecclesia authenticam variarum eiusmodi formarum vitae
naturam sanxit quidem et a p p r o b a v i t ; verum hae statum religiosum
non efficiunt, quamquam huic, quod ad leges attinet canonicas, saepius
aliquatenus similes redduntur. Normae igitur et praeceptiones, quae
hac Instructione continentur, ad Instituta religiosa vere proprieque
dicta proxime spectant. A l i a vero Instituta illas, si voluerint, sequi
poterunt in iis, quae ad sodalium suorum recte temperandam institu-
tionem pertinent quaeque indoli operum, ad quae incumbunt, magis
congruant.
4 - Ut vero facultates hac Instructione concederentur, plures res
cognitae atque compertae suaserunt, quas breviter attingere expedit.
Germana enim institutio ad vitam religiosam ducendam potius pro-
gressione quadam nostris hisce temporibus impertienda esse videtur at-
que ad longius spatium protrahenda; siquidem complecti debet tem-
pus novitiatus et annos p r i m u m vinculum temporarium subsequentes.
Quo in formationis cursu novitiatus suum pondus prorsus servare
debet, utpote p r o quo nihil substitui possit quique singulariter ad ipsa
spectet vitae religiosae initia. Ad quem finem non pervenitur, nisi
futurus novitius saltem aliqua praeparatione humana et spirituali sit
instructus, quam non solum probare convenit, sed saepe etiam complere.
Novitiatus profecto unicuique candidato eo tempore est peragendus,
quo is, conscius se a D e o esse vocatum, eam maturitatem humanam et
spiritualem sit consecutus, qua sufficienti ac debita c u m oneris cogni-
tione et libertate statuere valeat huic vocationi respondere. Non est
quidem ineunda vita religiosa nisi eiusmodi decisio libere capiatur et
seiunctio ab hominibus et rebus, quam illa secum fert, accipiatur. Quae
prior deliberatio necessario non postulat, ut candidatus statim ea
omnia efficere valeat, quae vita religiosa et opera Instituti exigunt,
sed ipse idoneus sane haberi debet, qui progressione quadam eo perdu-
catur. Maior enim difficultatum pars, quae in novitiorum institutione
hac aetate reperiuntur, inde solet oriri, quod hi, cum ad novitiatum
admittuntur, satis maturitatis non sunt adepti.
Itaque praeparatio ad novitiatum inchoandum eo magis ac magis
necessaria videtur, quo mundus christiana religione minus est imbutus.
Iamvero plurimis in casibus aptatione spirituali et psychologica, per
gradus procedente, prorsus opus esse apparet, ut animi ad illam com-
ponantur separationem, qua a vita atque etiam ab ipsis consuetudinibus
saecularibus receditur. Iuvenes autem, nostro quidem aevo, vita reli-
108 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

giosa allecti, non vitam facilem quaerunt, i m m o id, quod est absolu-
tum, magnopere sitiunt; attamen eorum vita fide alita saepe rudimen-
tis tantum doctrinae innititur, c u m , ex contrario, profanis disciplinis
sint magis eruditi.
I n d e consequitur, ut cunctae Religiones, iis non exceptis, quae
postulatum haud praescribunt, magnum momentum oporteat tribuant
huic ad novitiatum praeparationi. In Institutis quidem, scholas apo-
stolicas vel collegia vel seminaria habentibus, candidati ad vitam reli-
giosam directe ad novitiatum solent transire. E x p e d i t tamen recogitare,
utrum hic agendi modus sit servandus, an praestet, quo melius animi
ad decisionem de vita religiosa, plena c u m oneris cognitione, capes-
senda praeparentur, admissioni ad novitiatum c o n g r u u m probationis
tempus praeponere, ut candidatus ad maturitatem humanam et affecti-
vam assequendam adiuvetur. Ceterum, etsi agnosci oportet hasce quae-
stiones p r o regionibus esse diversas, affirmetur tamen necesse est aeta-
tem, admissioni ad novitiatum congruentem, diutius, quam antea con-
tigit, esse prolatandam.
5 - In Societatibus apostolatus operibus deditis, quod ad institutio-
nem in novitiatu tradendam attinet, compertum est potiorem in ea
rationem ducendam esse necessitatis novitios ab ipso initio et m o d o
magis directo praeparandi ad vitae genus et ad opera, quae futuro
tempore suscipient, eosque docendi in ipsa vita sua illam paulatim per-
ficere cohaerentem unitatem, qua contemplatio et actio apostolica inter
se copulentur ; quae quidem unitas est e praecipuis ac primariis earun-
dem Societatum bonis. Ad hanc vero unitatem comparandam requiri-
tur, ut recte intellegantur ipsa ratio vitae spiritualis propria et viae,
quibus ad arctiorem cum D o m i n o coniunctionem perveniatur, uno eo-
demque movente amore erga Deum et homines, qui sive solitario eoque
intimo c o m m e r c i o c u m illo commonstratur sive magnanimo laboribus
apostolicis se devovendi studio. Oportet vero iuvenes religiosi monean-
tur hanc tantopere expetitam unitatem, ad quam omnis nititur vita, ut
perfecte se valeat explicare, non in ipso ordine operum effici, neque pro
more ratione psychologica percipi, c u m in ipsa divina insideat caritate,
quae est vinculum perfectionis omnemque superat sensum.
Ad hanc autem unitatem adipiscendam, qua quis non potitur nisi
abdicatione sui diu se exercuerit nec nisi assidue sit annisus intentio-
nem in ipsa actione purificare, necesse profecto est, ut lex ipsi vitae
spirituali inhaerens in memoratis Religionibus fideliter servetur, quae
in eo posita est, ut apte inter se conveniant tempora solitudini, ubi D e o
S. Congreg, pro Religiosis et Institutis Saecularibus 109

vacetur, tributa ac tempora variis operibus et necessitudinibus huma-


nis, quas illa secum ferunt, dicata.
Ut igitur novitii, d u m nonnullis operibus Instituti propriis exercen-
tur, momentum huius legis habeant comprehensum eique assuescant,
expedire videtur Societatibus, quae id sibi profuturum censuerint,
facultatem concedere in cursum novitiatus inducendi actuositatem for-
mativam seu tempora experimentorum faciendorum, quae c u m operibus
et vitae genere iisdem propriis congruant.
Est igitur animadvertendum eiusmodi actuositatem formativam,
quae institutionem compleat novitiatus, non eo spectare, ut novitiis ea
impertiatur formatio, artibus technicis exercendis muneribusque obeun-
dis consentanea, quam nonnulla apostolica opera postulant et quae
serius iis tradetur, sed ut eos adiuvet ad perspicienda, inter ipsam
huiusmodi operositatem, ea, quae ipsorum ad vitam religiosam vocatio
exigat, et quomodo ei fideles maneant oporteat.
Re quidem vera religiosi, in tanta operum apostolicorum diversi-
tate, quae ipsis obversantur, meminerint se ipsos, aliter ac Instituta
saecularia, quae in operibus sibi propriis exsequendis huius mundi
utuntur instrumentis aut munera implent temporalia, prae primis,
secundum ipsam Concilii doctrinam, esse debere, m o d o prorsus sin-
gulari, testes Christi in sinu Ecclesiae : « Sollicite attendant religiosi,
ut per ipsos Ecclesia revera Christum in dies, sive fidelibus sive infi-
delibus, melius commonstret, vel in monte contemplantem, vel turbis
Regnum Dei annuntiantem, vel aegrotos et saucios sanantem ac pecca-
tores ad bonam frugem convertentem, vel pueris benedicentem, et om-
nibus benefacientem, semper autem voluntati Patris qui E u m misit
1 2
oboedientem » .
Diversa sunt enim dona : qua de causa unusquisque vocationi sibi-
met ipsi attributae inhaereat ; siquidem aliud est munus eorum, qui ad
statum religiosum in Ecclesia sunt vocati, aliud munus Institutorum
saecularium, aliud denique munus temporale et apostolicum laicorum,
qui peculiari ratione in aliquo Instituto D e o dicati non sunt.
H a e c profecto, ad vocationem propriam quod attinet, prospiciens, is,
qui a D e o ad statum religiosum amplectendum asciscitur, perspectam
habeat vim et significationem institutionis, quae ei in novitiatu tradi
incipiat.

Natura ergo et momentum, ad educationem pertinens, huiusmodi

12
Const. dogm. de Ecclesia Lumen gentium, n. 46.
110 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

actuositatis, nec non opportunitas eam novitiatus cursui inserendi


diversa omnino ratione debent aestimari, p r o u t agatur de Institutis
virorum aut feminarum, de religiosis Societatibus contemplationi dedi-
tis aut operibus apostolicis.
Ceterum efficacitas huius institutionis, quae impertitur, dum simul
maior libertas amplior que agilitas praebentur, multum etiam e firmi-
tudine ac prudentia pendent, quibus in moderatione Magister novitio-
rum et ii cuncti utuntur, qui post novitiatum ad iuvenum religiosorum
formationem operam conferunt. Est magnum etiam pondus attenden-
d u m , quod in huiusmodi institutionis causa tribuatur oportet communi-
tati generosae, ferventi, concordi, cuius in gremio iuvenes religiosi
experiendo condiscere valeant mutui auxilii fraterni momentum, vi
cuius progressus facere et in vocatione sua perstare expeditius possint.
6 - Ut igitur huic ipsi necessitati institutionis per gradus proce-
dentis consuleretur, est posita quaestio de producendo temporis spatio,
professionem votorum perpetuorum praecedente, quo, probationis causa,
temporariis vinculis aliquis astringitur, atque de substituendis in locum
votorum temporariorum vel de iisdem praeponendis alius generis liga-
minibus.
E x p e d i t quidem, ut religiosus, quo tempore vota perpetua emittit,
ad eum spiritualis maturitatis gradum pervenerit, qui necessarius est,
ut status religiosus, quo certum stabilemque in m o d u m sese obstringit,
sit ipsi revera subsidium ad perfectionem et maiorem caritatem facilius
consequendam, non onus nimis grave ad portandum. Nihilominus, qui-
busdam in casibus, prorogatio probationis temporariae hanc maturita-
tem potest fovere, in aliis vero detrimenta afferre, quae non ab re est
indicare. Ee enim vera non semper maturitas adiuvatur, si quis per
nimium tempus in dubitatione incertus versetur; qui status aliquibus
causa esse potest cuiusdam ad inconstantiam proclivitatis. A c c e d i t quod,
si quis ad professionem perpetuam non admittitur, reditus ad laicorum
vitam saepe necessitatem adducit se iterum aptandi, quae quidem res
eo est gravior ac difficilior, quo longius fuit tempus in condicione vincu-
lorum temporariorum transactum. Superiores igitur conscii sint oportet
muneris sui et oneris hac in re, neque in postremum tempus decisionem
religiosum in saeculum remittendi differant, quam maturius capere
potuerunt ac debuerunt.
7 - Quodlibet autem Institutum ne decernat facultate uti hac Instruc-
tione concessa, p r o votis temporariis alius generis ligamina substituendi,
nisi causam et naturam huius mutationis plane perspexerit atque expen-
S. Congreg, pro Religiosis et Institutis Saecularibus 111

derit. Neque dubitari licet, quantopere intersit, ut is, qua a D o m i n o


Iesu admoneri se sentit, ut Omnia relinquat ipsumque sequatur, huic
invitationi magnanimiter ac toto corde, ab ipso vitae religiosae initio,
obtemperet ; cui quidem sacro vinculo professio votorum temporariorum
est prorsus consentanea. Etenim priorum votorum professio, quamvis,
eo quod est temporaria, probationis notam prae se ferat, candidatum
tamen consecrationis, status religiosi propriae, reapse participem reddit.
Verumtamen praeparatio ad vota perpetua etiam sine votorum tem-
porariorum professione potest haberi. Re enim vera, ut saepius hac
nostra quam ante actis aetatibus comperitur, quidam, novitiatum ab-
solventes, nondum adepti sunt maturitatem religiosam, quae sufficiat,
ut statim votis religiosis devinciantur, quamvis in dubitationem non sit
vocanda generosa eorum indoles et ad statum religiosum vocationis
authentica natura ; scilicet animus eorum fluctuans, num vota sibi sint
emittenda, saepe penitus simul conscius est postulatorum et gravis
momenti professionis perpetuae, quam expetunt et ad quam se cupiunt
praeparare. H a c de causa nonnullis Religionibus expedire videtur, ut
novitii, post emensum novitiatum, alio temporario ligamine quam votis
sese astringant, quo quidem duplex eorum desiderium expletur D e o et
Instituto se tradendi atque ad professionem perpetuam plenius se prae-
parandi.

Quaecumque autem est temporarii huius ligaminis forma, fldelitati


erga veram vocationem religiosam consentaneum est, ut illud ad ea
aliquo m o d o referatur, quae tria postulant consilia evangelica, atque
adeo iam ad unam professionem perpetuam plane dirigatur, cuius est
veluti tirocinium et praeparatio.
8 - Qui obligationem suscipit D o m i n u m in vita religiosa sequendi,
verborum eiusdem D o m i n i memor quidem sit : « N e m o mittens manum
suam ad aratrum et respiciens retro, aptus est regno Dei )) ( L c . 9, 62).
Verumtamen difficultates psychologicae et ad animi affectum spectan-
tes, quibus nonnulli, dum vitae religiosae se paulatim accommodant,
urgentur, non semper auferuntur, quo tempore iidem novitiatum absol-
v u n t ; quamvis non sit merito dubitandum, quin vocatio eorum possit
authentica esse. Non paucis in casibus, Superiores absentiam permit-
tentes, de qua in iure cautum est, eiusmodi sodalibus opportunitatem
queunt praebere tempus extra d o m u m Instituti agendi, ut difficultates
facilius expedire possint. Sed in aliis casibus iisque difficilioribus, haec
via non semper sufficit : Superiores tunc poterunt sodalibus suadere,
112 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

ut ad saeculum revertantur, ratione habita, si casus ferat, facultatis


n. 38 huius Instructionis concessae.
9 - Institutio demum religiosa, progressione magis procedens atque
prudenti consilio in diversa vitae iuvenis religiosi spatia dispertita,
seria votorum perpetuorum praeparatione ad absolutionem perducatur.
Optandum est enim, ut huic actui unico et praecipuo, quo religiosus
Deo in perpetuum consecratur, praeparatio satis diuturna proxime
praeponatur, quam is in sacro recessu et oratione peragat, ita ut haec
praeparatio quasi alter novitiatus possit haberi.

II
DE PECULIARIBUS NORMIS

Itaque Sacra Congregatio p r o Religiosis et Institutis Saecularibus,


necessaria et utilia experimenta cupiens fovere, accommodatae institu-
tionis religiosorum renovationi conducibilia, postquam haec omnia in
Plenariis Coetibus diebus 25 et 26 mensis iunii, anno nuperrime elapso
actis, mature perpendit, de speciali Summi Pontificis Pauli P p . VI
mandato, per hanc Instructionem, statuere atque edere has, quae se-
quuntur, normas sibi curae habuit.
10 - I. Institutio ad vitam religiosam ducendam duo spatia prae-
cipua et necessaria comprenhendit, videlicet : novitiatum et tempus
probationis, quod novitiatum subsequens Societatum indoli congruens
tempus durat et q u o sodales votis vel aliis ligaminibus temporariis sunt
astricti.
I I . P r o b a t i o autem praevia, cuius tempus varium est quodque, in
nonnullis Institutis praescriptum, postulatus nomine venit, admissio-
nem ad novitiatum ex more praecedit.
11. - I. H u i c praeviae probationi propositum est, ut non solum de
aptitudine et vocatione candidati iudicium fiat, sed etiam ut comperia-
tur, quae sit eius doctrinarum religiosarum c o g n i t i o et, si opus sit, ea
compleatur m o d o , qui necessarius visus fuerit; ac denique ut progres-
sione quadam a vita in saeculo ad vitam novitiatus propriam transeatur.
I I . P e r huius probationis tempus singulari ratione explorandum est,
num candidatus ad vitam religiosam necessariis praeditus sit quali-
tatibus maturitatis humanae et ad animi affectus pertinentis, ita ut
spes affulgeat eundem capacem fore ad obligationem status religiosi
rite suscipiendam et in hac, imprimis novitiatus tempore, ad pleniorem
maturitatem continenter èsse profecturum.
S. Congreg, pro Religiosis et Institutis Saecularibus 113

I I I . Quodsi in quibusdam casibus difficilioribus Superior censuerit,


consentiente eo, cuius interest, medicum psychologum, in arte sua vere
peritum, prudentem et principiis moralibus commendatum, consulere,
optandum est, ut, ad maiorem efficacitatem assequendam, hoc examen
non nisi post satis diuturnum tempus probationis transactum fiat, ea
mente, ut medicus speciali disciplina insignis post experimenta p r o -
ferre possit i u d i c i u m .
1 2 - 1 . In Societatibus, in quibus postulatus sive iure c o m m u n i sive
per Constitutiones praescribitur, Capitulum generale, normas huius
Instructionis prae oculis habens, poterit tempus postulatus ita dispo-
nere, ut meliori ad novitiatum ineundum praeparationi congruat.
I I . In aliis Institutis Capituli generalis est naturam ac tempus prae-
viae huius probationis praefinire, quae quidem p r o candidatis diversa
esse potest. Verumtamen, ut efficacitatem adipiscatur, haec probatio
ne sit nimis brevis, neque ex more duos superet annos.
I I I . Optandum est, ne haec probatio in ipsa novitiatus d o m o peraga-
tur. Expedire etiam poterit, ut tota vel ex parte extra Religionis
domum fiat.
IV. Praeviae huius probationis tempore, etiamsi extra domum
Instituti eam haberi contingat, candidati moderationi religiosorum peri-
torum committantur, sitque inter hos et Magistrum novitiorum assidua
cooperatio, ut continuitati institutionis prospiciatur.
13 - I. V i t a religiosa incipit a novitiatu. H u i c , quicumque est finis
peculiaris Religionis proprius, est propositum, ut novitius ea cognoscat,
quae ut primaria et praecipua vita religiosa postulat, atque, ad carita-
tis perfectionem consequendam, consilia evangelica castitatis, pauper-
tatis et oboedientiae, quae (( per vota aut alia sacra ligamina, votis
13
propria sua ratione assimilata » suo tempore profitebitur, ad usum
deducat.
I I . In illis Societatibus, in quibus « ad ipsam naturam vitae reli-
1 4
giosae pertinet actio apostolica et benefica » , novitii etiam per gradus
instituantur, ut operibus fini Instituti consentaneis se dedant, illam
c u m Christo unionem efficientes, unde omnis ipsorum actio apostolica
15
procedat o p o r t e t .
14 - Superiores, quorum est candidatos ad novitiatum admittere,
vigilanti cura ne eo accedere sinant nisi illos, qui aptam indolem et

13
Const. dogm. de Ecclesia Lumen gentium, n. 44.
14
Decr. de accomm. renov. vitae religiosae Perfectae caritatis, n. 8.
l s
Cfr. ib.
114 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

sufficientes maturitatis qualitates praebeant, quae necessariae putantur,


ut vitam religiosam, Societatis p r o p r i a m , valeant inire.
1 5 - 1 . Novitiatus, u t validus sit, peragi debet i n d o m o a d hoc rite
designata.
I I . F i a t vero in communitate vel coetu novitiorum, fraterna cari-
tate inter se coniunctorum sub moderatione Magistri. Condiciones
vitae atque genus operum et laborum novitiis credendorum ea statuan-
tur mente, ut novitiorum institutionem adiuvent et provehant.
I I I . H a e c autem formatio, secundum doctrinam a D o m i n o in Evan-
gelio traditam et secundum ea, quae finis particularis et spiritualis
Societatis disciplina requirunt, eo praecipue pertinet, ut novitii paula-
tim discant iis omnibus se abdicare, quae ad regnum Dei non spectant,
doceantur colere humilitatem, oboedientiam, paupertatem, orationi in-
stare et coniunctionem servare c u m D e o , una c u m animo prompto ad
motus Spiritus Sancti excipiendos, ac denique mutuum sibi praebere
auxilium spirituale in caritate sincera et simplici.
I V . Novitiatus exigit quoque, ut studio et meditationi Sacrae Scrip-
turae opera detur, institutio praeterea de rerum spiritualium doctrina
et usu tradatur, quae necessaria est ad vitam supernaturalem, Deo
coniunctam, promovendam et ad statum religiosum animo comprehen-
dendum, atque vita liturgica et disciplina spirituali Societatis propria
candidati initientur.
1 6 - 1 . A d novitiatus constitutionem non requiritur licentia A p o s t o -
licae S e d i s ; sed est supremi Religionis Moderatoris, de consensu eius
Consilii, et secundum Constitutionum praescriptum, constitutionem
novitiatus decernere aut permittere, eius rationes, quod ad peculiares
vitae condiciones attinet, definire, atque eius sedem in aliqua Societatis
domo collocare.
II. Q u o aptius quibusdam necessitatibus institutionis novitiorum
prospiciatur, supremus Religionis Moderator permittere potest, ut novi-
tiorum coetus, per certa temporis spatia, in alia Instituti d o m o , a se
designata, commorentur.
17 - Supremus Religionis Moderator, si necessitas postulet, potest,
de consensu sui Consilii et audito Superiore provinciali, cuius interest,
permittere etiam plurium novitiatuum in eadem provincia constitu-
tionem.
18 - Quoniam vita communis ad novitiorum institutionem summam
vim habet, supremus Religionis Moderator, si exiguus novitiorum nume-
rus ad vitam communem promovendam non aptus esse videatur, novi-
S. Congreg, pro Religiosis et Institutis Saecularibus 115

tiatum apud Instituti communitatem, si fieri possit, collocet, quae ad


formationem parvi eiusmodi coetus novitiorum fovendam adiuvandam-
que idonea sit.
19 - In casibus particularibus et ad m o d u m exceptionis, supremus
Moderator facultate praeditus est concedendi, de consensu sui Consilii,
ut candidatus novitiatum in alia suae Societatis d o m o , quae non sit
novitiatus domus, sub moderatione alicuius probati religiosi, qui par-
tibus Magistri novitiorum fungatur, valide peragat.
20 - Superior maior ob causam, quam iustam existimaverit, potest
indulgere, ut prima professio extra novitiatus domum emittatur.
21 - Novitiatus ita descriptus, ut valide perficiatur, duodecim menses
debet complecti.
2 2 - 1 . Absentia a coetu et a d o m o novitiatus, quae tres menses, sive
continuos sive intermissos, superet, ipsum novitiatum invalidum reddit.
I I . Quod ad absentiam attinet tribus mensibus breviorem, Superio-
rum maiorum est, audito novitiorum Magistro et ratione habita absen-
tiae causae, in singulis casibus decernere, utrum expediat necne eius-
modi absentiam explere, prorogationem novitiatus praecipiendo eius-
demque prorogationis tempus statuendo. Quod quidem etiam per
Constitutiones potest definiri.
2 3 - 1 . Capitulum generale, maioritate duarum saltem partium
suffragiorum e tribus, decernere potest, experimenti causa, ut ad
complendam novitiorum institutionem, unum vel plura temporis spatia
actuositati formativae, c u m indole Instituti congruenti, tribuenda ex-
tra novitiatus domum peragantur, prout, iudicio novitiorum Magistri
et de consensu Superioris maioris, unum vel plura eiusmodi spatia for-
mationi utilia visa fuerint.
I I . H a e c temporis spatia probationis formativae unum vel plures
novitios aut etiam totum eorum coetum respicere possunt. Si fieri potest,
novitii non singuli haec temporis spatia transigant.
I I I . D u m haec interiecta tempora actuositatis formativae traducunt,
novitii moderationi Magistri novitiorum obnoxii manent.
24 - I. Integrum spatium temporis, quod novitii actuositatis forma-
tivae causa extra novitiatus domum peragunt, additur duodecim men-
sibus, qui, tenore n. 21, ad validitatem novitatus requiruntur; totius
autem novitiatus sic amplificati tempus duos annos ne superet.
I I . Huiusmodi vero actuositati formativae novitius ne se dedat, nisi
postquam saltem tres menses in ipso novitiatu exegerit, eaque dispo-
natur hoc ordine oportet, ut novitius minimum sex menses continuos in
116 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

novitiatu degat atque eo revertatur saltem uno mense antequam primis


votis vel temporariis ligaminibus sese astringat.
I I I . Quodsi ad institutionem futuri novitii Superiori necessarium
visum fuerit, ut ad actuositatem formativam incumbat, antequam tres
menses praescriptos in ipso novitiatus e x o r d i o ibidem degat, illa ut
probatio fieri poterit, novitiatus autem nonnisi eadem peracta initium
capiet.
2 5 - 1 . R a t i o huiusmodi actuositatis formativae, quae extra novi-
tiatus d o m u m suscipitur, diversa esse potest p r o fine Instituti eiusque
operum indole. Semper tamen animo est concipienda et ad usum dedu-
cenda respectu formationis novitiorum, aut, quibusdam in casibus, quo
melius iudicari possit de eorum idoneitate ad vitae genus Religionis
p r o p r i u m . Praeterquam ad praeparationem, qua novitii gradatim ad
opera apostolica perducuntur, haec actuositatis formativae tempora eo
etiam possunt pertinere, ut in ipsis vitae adiunctis veras paupertatis
laborisque formas conspiciant, indoles animi ingeniique eorum forme-
tur, melior hominum cognitio accipiatur, voluntas firmetur, cuiusque
conscientia officii munerisque progressione augeatur, opportunitas deni-
que praebeatur nitendi coniunctionem c u m D e o in vita activa fideliter
servare.
I I . Haec temporis spatiorum vicissitudo, quae dantur actioni et
quae in sacro recessu orationi, meditationi, studio impenduntur, dein-
ceps novitiorum institutionem proprie afficiens, hos incitet, ut eandem
in cursu vitae religiosae fideliter teneant. Optandum est etiam, ut
huiusmodi tempora recessui dicata, annis institutionis, quae professio-
nem perpetuam praecedit, per stata intervalla disponantur.
26 - Superior maior, iusta de causa, permittere potest, ut prima
professio anticipetur, non tamen ultra quindecim dies.
27 - In Societatibus, in quibus diversi sunt novitiatus p r o diversa
sodalium qualitate, novitiatus, nisi aliter in Constitutionibus caveatur,
pro uno genere peractus p r o altero valet. Condiciones quibus hic tran-
situs fiat, per Constitutiones, si casus ferat, definiantur.
28 - Peculiaris novitiatus indoles et finis simulque arcta necessitudo,
quae inter novitios vigeat oportet, quandam seiunctionem novitiorum
coetus a ceteris Instituti sodalibus profecto postulant. Novitiis tamen
licet, Magistri novitiorum iudicio, c u m aliis communitatibus vel reli-
giosis professis commercium habere. Capituli generalis est, ratione
ducta indolis et muneris Religionis atque particularium adiunctorum,
8. Congreg, pro Religiosis et Institutis Saecularibus 117

harum necessitudinum modum statuere, quae inter novitios et alia


Instituti membra intercedere possint.
2 9 - 1 . Capitulum generale permittere potest aut etiam praecipere
quaedam studia novitiatus tempore exercenda, quae meliori novitio-
rum institutioni sint utilia. Studia vero, quae in doctrinis vertuntur,
ad Dei cognitionem c u m amore coniunctam dirigi debent et ad vitam
e fide haustam provehendam.
I I . Vetantur autem per novitiatus tempus, de quo in n. 21, omnia
studia, etiam theologica et philosophica, quae fiunt aut ad consequanda
diplomata aut ad eam institutionem comparandam, qua quis ad munera
obeunda componitur.
30 - Omnia officia et labores novitiis iniuncta, sub moderatione et
vigilantia Magistri novitiorum sunt exsequenda, qui aptos peritosque
adiutores asciscere potest. In eiusmodi vero officiis gerendis quaeratur
oportet novitiorum formatio, non Instituti emolumentum.
3 1 - 1 . I n novitiorum moderatione, maxime actuositatis formativae
temporibus, Magister novitiorum haec yerba a Concilio V a t i c a n o Se-
cundo dilucide enuntiata attendat : « Ut igitur sodales vocationi suae
ad Christum sequendum imprimis respondeant, ac ipsi Christo in Eius
membris deserviant, actio eorum apostolica ex intima cum I p s o unione
1 6
procedat oportet » . « Quapropter cuiuslibet instituti sodales, D e u m
prae omnibus et unice quaerentes, contemplationem, qua Ei mente et
corde adhaereant c u m amore apostolico, quo operi Redemptionis adso-
1 7
ciari Regnumque Dei dilatare nitantur, coniungant oportet ) ) .
I I . Ad hunc finem assequendum, haec doceat novitios :
1) in cunctis rebus, in apostolatus operibus hominumque servi-
tio, nec non temporibus, quibus orationi vel studio in silentio vacant,
intentionis puritatem unitatemque caritatis erga Deum et p r o x i m u m
exquirant ;
2) cum operibus apostolicis Religionis propriis adducuntur, ut
negotiis humanis se implicent, discant uti hoc mundo tamquam non
utantur ;
3) limites agnoscant in actione sibi impositos neque hac de causa
deficiant a n i m o ; propriam vero vitam recte dirigere nitantur, per-
suasum sibi habentes neminem se D e o eiusve fratribus sincere posse
devovere, nisi sibi ipse cum humilitate dominetur;
4) voluntate firma et ad suscipienda incepta parata, atque ratione

16
Decr. de accomm. renov. vitae religiosae Perfectae caritatis, n. 8.
17
Ib., n. 5.
118 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

congruente iis, quae suorum Institutorum apostolatus operibus dedi-


torum indoles munusque postulant, necessariam, in ordine humano
et spirituali, aequilibritatem efficiant inter tempora apostolatui homi-
numque ministerio tribuenda, ac tempora, convenienter diuturna,
danda orationi ac meditatae verbi D e i lectioni, in solitudine aut in
communitate ;
5) hunc cursum necessarium et praecipuum omnis vitae in eius-
m o d i Societatibus D e o consecratae fideliter servantes, c o r in coniunc-
tione cum D e o et in pace gradatim stabiliant, quae ex impleta divina
voluntate oritur, cuius motus in officiis sui status et in iis, quae nomi-
natim iustitia et caritas exigunt, discant percipere.
32 - I. Inter Superiores, Magistrum novitiorum et ipsos novitios
necessaria habeatur mentium et consiliorum conspiratio, qua unitate,
e germana caritate trahente originem, omnino opus est in novitiorum
institutione.
II. Superiores et Magister novitiorum his semper testimonium
praebeant evangelicae simplicitatis, amicitiae c u m benignitate socia-
tae, et respectus personae uniuscuisque eorum, ut mutua exsistat
fiducia animique ipsorum sint dociles et a p e r t i ; ita enim Magister
novitiorum magnanimitatem eorum ad donationem sui dirigere poterit,
qua D e o se in fide prorsus tradant, et gradatim eos verbo et exemplo
adducere, ut in mysterio Christi crucifixi ea deprehendant, quae vera
oboedientia religiosa requirit.
Magister igitur novitios incitet, (( ut in muneribus obeundis et in
inceptis suscipiendis activa atque responsabili oboedientia cooperen-
1 8
tur » .
33 - Quod ad habitum novitiorum aliorumque ad vitam religiosam
candidatorum attinet, Capituli generali est rem definire.
34 - I. Capitulum generale, maioritate duarum suffragiorum par-
tium e tribus, decernere potest, ut, l o c o votorum temporariorum, alius
generis ligamina, veluti promissio Instituto facienda, in hoc indu-
cantur.
I I . H o c autem ligamine aliquis in ipso novitiatus fine devincitur,
et quidem ad tempus probationis, quod usque ad professionem per-
petuam protrahitur aut usque ad sacra vincula, quae p r o votis in non-
19
nullis Institutis o b t i n e n t . Eiusmodi vero temporario ligamine aliquis

1 8
Ib., n. 14.
19
Cfr. superius, n. 3.
S. Congreg, pro Religiosis et Institutis Saecularibus 119

in brevius etiam tempus potest astringi; idem praeterea saepius quit


renovari aut professionem votorum temporariorum praecedere.
3 5 - 1 . Consentaneum quidem est, u t temporarium eiusmodi ligamen
iam ad tria consilia evangelica exercenda referatur, ea mente ut vera
perpetuae professionis habeatur praeparatio. Convenit, ut unitas insti-
tutionis ad vitam religiosam ducendam servetur; quae, licet per pro-
fessionem perpetuam certum stabilemque in modum perficiatur, mature
tamen agatur oportet et per satis diuturnum temporis spatium expli-
cetur.
I I . Cum igitur professio religiosa, unica et perpetua, totam vim
suam obtineat, optandum est, ut eam tempus satis longum, praepara-
tioni tribuendum, proxime praecedat, quod quasi alter novitiatus
habeatur. Capituli autem generalis est eius tempus atque rationes
definire.
36 - Quaecumque est temporarii ligaminis natura, eius effectus
huiusmodi est, ut is, qui eo se devinxerit, suae Eeligioni iungatur,
atque officium secum ferat Regulam, Constitutiones aliasve normas
observandi. Ad Capitulum generale pertinet alias huiusce ligaminis
rationes et ea, quae inde consequuntur, sancire.
3 7 - 1 . Capitulum generale, omnibus attente perpensis, tempus voto-
rum vel ligaminum statuere debet, quod inter finem novitiatus et votorum
perpetuorum professionem interponatur. Quod quidem probationis spa-
tium tribus annis ne sit brevius neque novem annos continuos superet.
I I . F i r m u m manet praescriptum, ex quo professio votorum perpe-
tuorum fieri debet, antequam sacri ordines recipiantur.
3 8 - 1 . Si sodalis, qui Institutum legitime deseruit sive post exactam
professionem vel vinculum temporarium, sive postquam eiusmodi votis
vel ligaminibus est exemptus, petit, ut ad religionem iterum admittatur,
supremus Moderator, de consensu sui Consilii, eum recipere potest ne-
que obligatione tenetur praescribendi, ut is novitiatum denuo peragat.
II. Moderator tamen supremus ei tempus probationis iniungere
debet. Q u o emenso, candidatus ad vota temporaria vel ad alius generis
ligamina potest admitti in tempus, quod non sit brevius uno anno aut
spatio probationis temporariae, quod, cum Religionem deseruit, ei
ante professionem perpetuam erat traducendum. Licet autem Superiori
probationis tempus praecipere.
120 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

III
DE PECULIARIUM NORMARUM EXSECUTIONE

Quod ad praesentes normas exsequendas spectat, haec serventur :


I. Praescripta iuris communis pergunt valere, nisi per huius Instruc-
tionis normas iis derogetur.
I I . Facultates hac Instructione concessae delegari nullatenus pos-
sunt.
I I I . N o m i n e supremi Moderatoris seu Superioris generalis intelle-
gitur etiam A b b a s , qui Congregationi monasticae praeest.
I V . Supremo Religionis Moderatore deficiente vel legitime impe-
dito, eaedem facultates ei competunt, qui ex probatis Constitutio-
nibus eius partibus legitime fungitur.
V. Q u o d ad moniales uni vitae contemplativae deditas pertinet, pecu-
liares normae Constitutionibus inserantur et ad approbationem propo-
nantur. Nomae autem huius Instructionis, quae nn. 22, 26, 27 continen-
tur, iis possunt applicari.
V I . - 1) Si speciale Capitulum generale, per Litteras « Ecclesiae
sanctae )) motu proprio datas praescriptum iam celebratum fuerit,
supremi Religionis Moderatoris eiusque Consilii est, omnibus rerum
adiunctis diligenter perpensis, in solidum statuere, utrum Capitulum
generale convocari oporteat ad deliberandum de facultatibus ipsi con-
cessis, an praestet rem ad p r o x i m u m Capitulum generale differre.
2) Quodsi Moderator generalis eiusque Consilium eadem ratione
arbitrantur convocationem novi Capituli generalis esse nimis onerosam
aut id c o g i non posse, simul tamen usum earundem facultatum Capi-
tulo generali attributarum urgere, ut bono Societatis prospiciatur,
eidem Moderatori generali eiusque Consilio in solidum potestas est in
usum adducendi, usque ad p r o x i m u m Capitulum generale, omnes aut
nonnullas facultates, d u m m o d o antea ceteri Superiores maiores eorum-
que Consilia audiantur, et duae partes illorum e tribus consentiant.
H i s c e Superioribus maioribus cordi sit, ut religiosos professos a votis
perpetuis in antecessum consulant. In Institutis vero in provincias non
divisis, supremus Moderator professos a votis perpetuis oportet consu-
lat et assensum duarum partium e tribus accipiat.
V I I . H a e normae, experimenti causa editae, vigere incipiunt ex quo
die praesens Instructio fuerit pervulgata.
D a t u m R o m a e , ex Aedibus Sacrae Congregationis p r o Religiosis et
Institutis Saecularibus, in festo Epiphaniae D o m i n i , anno MCMLXIX.

H. Card. ANTONIUTTI, Praefectus

ffi Antonius Mauro, A r c h i e p . tit. Thagasten., a Secretis


Sacra Congregatio Rituum 121

SACRA CONGREGATIO RITUUM

i
TRIDENTINA
Beatificationis et canonizationis Venerabilis Servi Dei Ioannis Nepomu-
ceni de Tschiderer, Principis et Episcopi Tridentini.

SUPER DUBIO

An constet de virtutibus theologalibus Fide, Spe et Caritate cum in


Deum tum in proximum, necnon de cardinalibus Prudentia, Iustitia,
Temperantia, Fortitudine, earumque adnexis, in gradu heroico, in
casu et ad effectum de quo agitur.

Inter apostolicos viros et egregios pastores, qui Ecclesiam Dei supe*


riore saeculo illustrarunt et virtutum ac sanctitatis fama floruerunt,
accensendus est Ioannes Nepomucenus de Tschiderer, Princeps et Epi-
scopus Tridentinus.
Is ortum habuit Bauzani, intra fines tunc Tridentinae dioeceseos,
die 15 Aprilis anno 1777 volvente, eodemque nativitatis die sacra
Baptismi unda ablutus est. Parentes habuit Iosephum Ioachim de
Tschiderer et Mariam Catharinam de Giovanetti, tum natalium splen-
dore tum pietate praeclarisque moribus c o n s p i c u o s ; quorum pia ac
severa disciplina usus, mature coepit christianis conformari virtutibus.
Pueritiam et adolescentium Bauzani transegit, ubi Sodales Francisca-
les audiens in litterarum rudimentis operam posuit, cum professores
Oeniponte, quo eius pater se contulerat, pia mater francomurariorum
sectae adhaerere suspicaretur. Litteras in patrio gymnasio didicit,
philosophicis autem et theologicis studiis in Oenipontano vacavit Athe-
naeo, laudes sibi promerens egregias. Ibi Servi Dei fides, pietas et
modestia magnum in discrimen venere. Illa enim Academia, ut quae
Iosephinum Institutum esset, quod ad catholicas doctrinas attinet,
male audiébat, eratque auditorum vita licentior. At Famulus Dei
utrumque effugit scopulum assiduo precum exercitio, cotidiana pieta-
tis librorum lectione et Sacramentorum frequentia. Ecclesiasticam
vitam sibi sua sponte constituit. Sacerdotio itaque initiatus die 27
Iulii a. 1800, apostolici ministerii initium fecit Longomosii, ubi paroe-
ciali muneri operam navavit parochi legatus. Biennium ibi commo-
ratus, discessit R o m a m , ad quam visendam catholici spiritus rapiebat
ardor. A P i o V I I Pontifice M a x i m o benigne exceptus, Protonotarius

9 - A. A. S.
122 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

A p o s t o l i c u s creatus est. In patriam reversus, Ulterinae paroeciae addic-


tus est, unde post annum et anni dimidium Tridentum vocatus est,
ut in episcopali Seminario theologicam de moribus scientiam et pasto-
ralem disciplinam traderet. Mitis et prudens ibi eius doctrina, usuique
accommodata atque a nimio tunc temporis rigore aliena. Nec magistri
munus ceteris sui ministerii officiis eum p r o h i b e b a t ; confessiones enim
excipiebat et summo mane Sacris in m a x i m o templo operabatur, ut
domestici et operarii eis interesse valerent. V e r u m c u m a divina gratia
ad animarum curam gerendam urgeretur, de episcopi consensu dimisso
officio docendi scholasticos, ad oviculas Christi pascendas nutriendas-
que se convertit, et Sarnorum ac Meranensium paroecias, alteram post
alteram, gubernavit eo quidem c u m successu, ut ubique copiosissimos
religionis ac pietatis fructus colligeret. Septimum annum in Merani
procuratione peregerat, cum Tridentinae cathedralis ecclesiae canoni-
cus electus et institutus est. Dignitatem doluerunt Merani cives pa-
trem, ducem, lumen sibi arripientem; doluit prae ceteris humillimus
parochus haud quaesitum honorem. Nec praetermisit in illa canonica
dignitate apostolicus vir apostolici ministerii labores. Canonici digni-
tati Provicarii munus postero anno accessit. Deinde anno 1832 a Gre-
g o r i o Papa X V I episcopus titularis Helenopolitanus renuntiatus, fini-
timae dioeceseos Brixinensis Praesuli in adiutorem datus est. Talia
ibi dedit eximiae pietatis, studii pastoralis, humilitatis, benignitatis
ceterarumque virtutum specimina, quae et amorem et venerationem
singularem ipsi conciliarent. Tandem, quod iam antea in votis erat,
die 19 Decembris a. 1834 Tridentinae Ecclesiae praesul electus, inse-
quenti anno ad eandem regendam accessit. Ex quo tempore nulli pe-
percit labori, ut gregem suum tutaretur ac p a s c e r e t ; universam pro-
vinciam sibi demandatam licet amplitudine conspicuam non semel
perlustravit, nec locorum asperitatem, aut caeli inclementiam unquam
exhorruit, i m m o devexa iam aetate et non adeo firma valetudine pera-
gravit, ne pueri Confirmationis gratia carerent. H o m o ut erat sapiens
et prudens, noverat christianae societatis pacem et progressum inte-
gritate fidei niti, et hanc incolumem tuendi summum sollertis cuiusque
praesulis esse munus. Pervaserat Tridentinam dioecesim infestissima
illa Iansenii et F e b r o n i i lues, quae tunc temporis Ecclesiae nobilis^
simas provincias divexabat. Utraque amovenda F a m u l i D e i decessores
p r o viribus curaverant; quorum opus ipse alacri animo prosecutus
est. H i n c magistros qui eiusmodi erroribus infecti essent, a scholis
amovit, aliosque substituit, qui orthodoxa principia et R o m a n a e Eccle-
siae doctrinam penitus consectarentur. Q u o d quidem tam fortiter ac
suaviter praestitit, ut Tridentina dioecesis ad plenissimum Apostolicae
Sedis obsequium fuerit redacta, nec principum et clericorum aliter
Sacra Congregatio Rituum 123

senteiìtium offensionem incurrerit. R o m a n a e Ecclesiae iura sacrosancta


assertor fortis et prudens a Caesaris ausibus vindicavit, omnibusque
verbo et exemplo suasit ut redderentur quae essent Caesaris Caesari
et quae D e i D e o . Cohaeret D e i F a m u l i acerrimo in Ecclesiae doctrina
tuenda studio, obsequium quo venerabile eius caput, R o m a n u m Pon-
tificem, prosecutus est. Cuius condolens aerumnis, malevolis dectrac-
torum sermonibus publice defendebat. Catecheseos instructio valde
ei erat c o r d i , qua tum pueros tum adultos instituere satagebat. Illustres
oratores per quadragesimale tempus a c c i e b a t ; quorum contionibus,
ut p o p u l o exemplo esset, saepe aderat. Eo auctore illa iamdiu inter-
missa consuetudo sacrarum expeditionum quibus populi ad pietatem
excoluntur quaeque missiones audiunt, rediit. H u c spectat diligentia
et industria quas Servus D e i adiecit ut Tridentinus grex gnaros, probos
et omnigena virtute florentes clericos haberet. H i n c ad Seminarium
curas omnes cogitationesque contulit. Quos autem in Seminario paterna
sollicitudine educabat, eosdem, postquam sacerdotalem militiam in-
gressi erant, pervigil pastor non neglegebat. Quorum sacerdotalis
spiritus ut confirmaretur, sacros secessus quotannis in Seminarii aedi-
bus instituit, quae spiritualia exercitia dicuntur, ut clerici, ab homi-
nibus segreges actae vitae exagitantes rationem aeternaeque veritatis
commentantes documenta, novas ad ministerium sumerent vires. Quae
subiectis suadebat exercitia, ipse episcopus primus obibat. Cultus di-
vini amantissimus, ingentibus sumptibus ecclesias reparavit atque pre-
tiosissima plurimaque supellectili ditavit, ne quid in illis deesset ad
decorem domus Dei promovendum. Qui aliorum indigentias miseratus
est, quovis modo iisdem obviam ire studebat, cotidie propria manu
eleemosynas pauperibus distribuens et salutaria monita simul imper-
tiens, ut c u m pane terreno vitae aeternae alimoniam dispensaret. Ex
multis beneficentiae operibus quae instituit, dignae quae memorentur
sunt duae ab eodem conditae domus, altera recipiendis educandisque
surdis mutis, altera alumnis Sacrorum instituendis. Paroeciales biblio-
thecas optimis et plurimis libris tum de dogmatica tum de morali theo-
logia tractantibus, tum de ceteris divinis disciplinis refertis auxit. Re-
ligiosos quoque Ordines et Congregationes munificentia et peculiari
benevolentia prosecutus est.
Ad hasce pastorales virtutes, eas sociavit quae propriam cuiusque
vitam sanctificant. Humilitas in eo summa, adeo ut nonnisi coacte
dignitates acciperet, insignia autem honorifica constanter c e l a r e t ; mor-
tificationem eo usque coluit, ut etiam in extrema senectute ecclesiastica
ieiunia servaret, quibus alia sua sponte addere solebat; carnem suam
flagellis macerabat. I n c o m m o d a m salutem atque extremum praesertim
morbum mira patientia toleravit. Orationi assidue intentus nullum
124 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

diem sine meditatione praeterivit. Deiparam Virginem, erga quam


filialem fovebat pietatem, cotidiana c o r o n a precatoria salutabat. In
praesentia D e i iugiter ambulabat, praesertim c u m sacrum aliquod sui
officii ministerium obiret.
Omnibus omnia factus, bonum certamen certavit, donec assiduis
attritus laboribus ac senio confectus, extremis Ecclesiae recreatus
Sacramentis, placide obdormivit in D o m i n o die 3 Decembris anno
1860, aetatis suae octogesimo tertio.
C u m igitur Servus D e i tot ac tantis floruisset virtutibus, tamque
sapienter et laboriose vineam D o m i n i ad summam senectutem exco-
luisset et c u m v i x e vivis sublatum non paucis Deus portentis famulum
suum magnificare visus esset, percrebruit in dies erga ipsum omnium
ordinum veneratio, iam, dum adhuc viveret, concepta. Quapropter de
Beatorum Caelitum honoribus eidem decernendis Causa agi coepta
est. Instructis itaque ordinariis processibus apud Curiam Tridentinam
annis 1873-1877, R o m a m q u e delatis riteque excussis, L e o X I I I Pontifex
Maximus commissionem introductionis Causae Servi D e i , apud Sacram
Rituum Congregationem agendae, propria manu obsignavit. Super
scriptis autem eidem F a m u l o Dei tributis editum fuit decretum die
16 A p r i l i s a. 1885, atque super oboedientia Decretis Urbanianis de
cultu liturgico non praestando alterum exiit die 14 Martii a. 1890
decretum. A p o s t o l i c i postmodum in eadem Curia Tridentina annis 1890-
1896 adornati sunt processus super virtutibus et miraculis in specie,
de quorum iuridica vi latum est decretum die 3 Iulii a. 1898.
Servatis itaque omnibus de iure servandis, instituta est disceptatio
super virtutibus theologalibus et cardinalibus Venerabilis Ioannis Nepo-
muceni de Tschiderer. Quae disceptatio, licet ipsa Causa felici auspicio
inchoata esset, longius, quam ut fieri solet, obtinuit iter. Disceptatum
enim fuit primum in antepreparatoria Congregatione c o r a m Cardinali
H i e r o n y m o Maria Gotti, Causae Ponente seu Relatore, die 21 Februarii
a. 1905 coacta, quam quidem secutae sunt quatuor Congregationes
praeparatoriae annis 1906, 1909, 1934 et 1937 celebratae. Profecto,
impense atque impensius agitari coeptum est apud Sacram Rituum
Congregationem dubium, utrum Servus Dei 1osephinismo, quem vocant,
qui tunc in A u s t r i a vigens tantopere Ecclesiae iura coartabat, aliqua-
tenus indulsisset. Opus ergo erat ampliore et accuratiore investigatione
documentorum perquirendorum ubicumque inveniri potuissent, quae
de F a m u l o D e i directe aut indirecte agerent, eius moralem illustra-
rent habitum atque imaginem politicam et religiosam depingerent Im-
perii Austriaci, intra cuius fines cuiusque sub regimine ille vixit et
egit. Cui quidem gravi muneri plene ex officio satisfecit primum R.
P. Iosephus Grisar, historiae modernae in Pontificia Gregoriana Uni-
Sacra Congregatio Rituum 125

versitate magister, et deinde Sectio Historica ipsius Sacrae R i t u u m


Congregationis, ita ut Causa tandem in Generali Congregatione sistere
valuerit, enodatis quidem a Censura exhibitis difficultatibus. Quae
Generalis Congregatio coacta est die 18 Iunii a. 1943 in Vaticanis
aedibus coram S u m m o Pontifice P i o X I I s. m . , in eaque Revmus Car-
dinalis Alexander V e r d e , inde ab anno 1932 Causae Ponens seu Relator,
dubium proposuit discutiendum : An constet de virtutibus theologalibus
Fide, Spe et Caritate cum in Deum tum in proximum, necnon de car-
dinalibus Prudentia, Iustitia, Temperantia et Fortitudine, earumque
adnexis, in gradu heroico, in casu et ad effectum de quo agitur. Et
omnes, qui interfuere, Revmi Cardinales, Officiales Praelati Patresque
Consultores affirmativam sententiam protulerunt. Summus vero Pon-
tifex mentem aperire suam in tanti momenti negotio de more distulit
idque, ob peculiares rationes minime Causae ipsi inhaerentes, longius
producere ratus est. Inde factum est ut Causa sileret, donec novissime
Revmus Archiepiscopus Tridentinus, Alexander Maria Gottardi, nec-
non R. P. D. Emygdius Federici, Protonotarius Apostolicus atque
Causae sedulus Postulator legitime constitutus, Summo Pontifici P a u l o
Papae VI preces adhiberent enixas, ut Venerabilis Servi Dei Causa ad
ulteriora procederet. H i n c in Audientia diei 7 mensis Iunii anni huius,
infrascriptus Sacrae Rituum Congregationis Secretarius fidelem San-
ctitati Suae fecit relationem super toto Causae itinere p e r a c t o ; et
Beatissimus Pater, re mature perpensa, mentem suam pandere non
est cunctatus et mandavit Decretum apparari.
Hodierno tandem die, Sacris piissime operatus, accitis ad Se Revmis
Cardinalibus infrascripto, Sacrae Rituum Congregationis Praefecto,
et A r c a d i o Maria Larraona, novissimo Causae Ponente seu Relatore,
necnon R. P. Raphaele Perez O . S . A . , Fidei Promotore Generali, R. P.
D. A m a t o Petro Frutaz, Auditore Generali, meque subscripto a Secre-
tis, iisque adstantibus solemniter pronuntiavit : Constare de virtutibus
theologalibus Fide, Spe, Caritate cum in Deum tum in proximum, necnon
de cardinalibus Prudentia, Iustitia, Temperantia, Fortitudine, earum-
que adnexis, in gradu heroico, Venerabilis Servi Dei Ioannis Nepomu-
ceni de Tschiderer, Principis et Episcopi Tridentini, in casu et ad
effectum de quo agitur.
H o c autem Decretum publici iuris fieri et in acta S. R i t u u m Con-
gregationis inseri mandavit.
Datum R o m a e , die 4 Iulii a. D. 1968.

BENNO Card. GUT, Praefectus


L. © S.
© Ferdinandus Antonelli, A r c h i e p . tit. Idicren., a Secretis
126 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

II
ADIACENSIS SEU NICENSIS

Beatificationis et canonizationis Servi Dei Caroli Dominici Albini, sacer-


dotis professi Congregationis Missionariorum Oblatorum B. M. V. Imma-
culatae.

SUPER DUBIO

An constet de virtutibus theologalibus Fide, Spe et Caritate tum in


Deum cum in proximum, nec non de cardinalibus Prudentia, Iusti-
tia, Temperantia et Fortitudine earumque adnexis, in gradu heroico,
in casu et ad effectum de quo agitur.

(( Spiritus D o m i n i super me, eo quod unxerit D o m i n u s me ; ad an-


nuntiandum mansuetis misit me, ut mederer contritis corde, et prae-
dicarent captivis indulgentiam et clausis apertionem » (Is. 61, 1-3).
H a e c verba Isaiae prophetae ad eos quoque referuntur qui, cari-
tate Christi compulsi, ut animarum saluti proficerent totas impende-
runt vires, impervias saepe regiones peragrantes, et cuiusvis generis
adversitates sustinentes. Quod procul dubio alacriter peregit D e i Fa-
mulus Carolus Dominicus A l b i n i , qui a praedicatione verbi Dei ad
finem usque vitae numquam cessavit.
D i e 20 Novembris anno 1790 in urbe Menthone, e legitimis coniugi-
bus I a c o b o et Laurentia Bosano, pietate et honestate conspicuis, tertius
e septem liberis natus est. Fervida praeditus indole, docilítate et oboe-
dientia vitaeque innocentia enituit, ac tenerrimam erga Deiparam V i r -
ginem et sanctum Aloisium Gonzaga devotionem excoluit. D e c i m o tertio
aetatis anno ad sacram Synaxin primum accessit, quam deinde frequen-
tare consuevit. A p u d sodales Scholarum Piarum illius loci prima rudi-
menta didicit, ingenio ac sedulitate praeditus. Humanitatis studiis in
patria optime absolutis, ad sacerdotium vocatum se persensit, quare
seminarium maius Nicense ingressus, studiorum curriculum perfecit.
D i e tandem 17 Decembris anno 1814 sacerdos inauguratus fuit.
In patriam reversus et parochi adiutor constitutus, statim pagos et
vicos paroeciae peragrandos suscipit, ut agrícolas fidei veritates edo-
ceret, atque hic et illic pueros ad christianam sapientiam erudire,
nuptias illegitimas rite componere et peccatores ad paenitentiam revo-
care sategit. Cappellanus nosocomii, in pago Cornolès, vulgo appellato,
a principe Portus Herculis Monoeci anno 1819 erecti, renuntiatus,
difficultates quamplurimas superare valuit, qua occasione eximiae eius
virtutes maxime eluxerunt.
Sacra Congregatio Rituum 127

A n n o 1824 inter Missionarios Oblatos B. M. V. Immaculatae adlectus,


A q u i s Sextus tirocinium iniit, quo nondum perfecto, ad professionem
religiosam admissus fuit ab ipso Congregationis fundatore D e i F a m u l o
Eugenio de Mazenod, quem R o m a m postea adire coegit, ut Congregatio-
nis approbationem a Summo Pontifice consequeretur.
A n i m a r u m salute exardescens, Galliam Narbonensem sacris missio-
nibus excoluit, nullis defatigatus itineribus, nullis deterritus laboribus,
nullis tempestatibus praepeditus, in omnibus sacri ministerii officiis
explendis promptum alacremque se praebuit.
A n n o 1827 Massiliam accitus, per annos septem theologiam moralem
in seminario maiore docuit, insimulque ea in urbe assiduos exantlavit
labores p r o peccatorum conversione et pro Italis patria extorribus.
A n n o 1835 in Corsicam appulit, et totam fere insulam, sacras habens
contiones, peragravit, et ubique uberrimos christianae paenitentiae
pietatisque fructus collegit. Regularis vitae exemplar, missionarius
ferventissimus, apostolico zelo iugiter incensus, totam in divinam glo-
riam animarumque salutem vitam impendit.
H a u d enim facile dictu est quanta erga Deum exarserit caritate,
quantum in aeternam p r o x i m o r u m salutem studium contulerit, quanta
omnium virtutum effulserit laude. Omnino sui oblitus, omnibus omnia
factus, usque ad extremum vitae cursum continenter in vinea D o m i n i
sudavit et alsit. H i n c quot odia extinxerit ac inimicitias dissipaverit,
quot peccatores ad Deum c o n v e r t e n t , quot aberrantes ad fidem revoca-
verit, quotque ad bonos mores, ad pietatem religionemque excitaverit
firmaritque, nisi solus Deus, nemo noscere valet.
Tandem laboribus corporisque austeritatibus fractus, die 20 Maii
anno 1839 in pago cui nomen V i c o in Corsica purissimam animam D e o
reddidit, virtutibus mentisque dives.
Percrebrescens sanctimoniae fama, qua Dei Famulus vivens hone-
stabatur, caelestibus signis confirmari visa est. Quapropter de Bea-
torum Caelituum honoribus eidem decernendis agi coeptum est. Post
igitur ordinarios, quos vocant, processus in episcopalibus curiis A d i a -
censi et M c e n s i constructus, atque edito die 8 Maii 1912 decreto super
scriptis eidem Servo Dei tributis, Benedictus P a p a decimusquintus
Commissionem introductionis Causae die 14 A p r i l i s 1915 propria manu
obsignavit. Constare dein de oboedientia praestita decretis sa. me. Ur-
bani Papae V I I I super numquam ei exhibito cultu Sacra Congregatio
Rituum die 12 Iulii anno 1917 decrevit.
A p o s t o l i c i postmodum adornati sunt processus in iisdem curiis Adia-
censi et M c e n s i super virtutibus et miraculis in specie, de quorum
iuridica vi decretum est die 16 Iulii 1938.
Quibus omnibus rite absolutis, instante R e v m o P. Iosepho M o r a b i t o ,
128 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Congregationis Missionariorum Oblatorum B . M . V . Immaculatae P o -


stulatore Generali, ad disceptationem super virtutibus heroicis Servi
Dei perventum est die 10 Iunii 1952 in Congregatione Antepraeparato-
ria c o r a m R e v m o D o m i n o Benedicto Cardinali A l o i s i Masella, Epi-
scopo Praenestino, Causae Ponente seu Relatore. Sectio dein Histo-
rica S. Rituum Congregationis documenta collegit, diligenter per-
pendit et publici iuris fecit de exortis Causae difficultatibus iisque
solutis. Postea, instante R e v m o P. A n g e l o Mitri, eiusdem Congre-
gationis Missionariorum Oblatorum B . M . V . Immaculatae novo P o -
stulatore Generali, de virtutibus heroicis Servi Dei actum est in
Coetu Praeparatorio die 10 Aprilis 1966 habito, ac tandem in Generali
c o r a m Sanctissimo D o m i n o nostro P a u l o P a p a V I , die 22 Maii anni
praeteriti, in quo praefatus Cardinalis dubium discutiendum proposuit :
An constet de virtutibus theologalibus Fide, Spe et Caritate tum in
Deum cum in proximum, nec non de cardinalibus Prudentia, Iustitia,
Temperantia et Fortitudine earumque adnexis, in gradu heroico, in
casu et ad effectum de quo agitur.
Et Revmi Patres Cardinales, Revmi Praelati Officiales Consultores-
que theologi suffragium tulerunt.
Beatissimus vero Pater haec vota benigne suscipere dignatus est,
et mentem suam affirmativam aperire non dubitavit, iussitque Decretum
apparari super virtutum Servi Dei heroicitate.
Hodierno tamen die, Sacro pientissime litato, ad Se accitis Revmis
Cardinalibus infrascripto S. Rituum Congregationis Praefecto et Bene-
d i c t o Aloisi Masella, Causae Ponente seu Relatore, R e v m o P. Raphaële
Perez, O . S . A . , F i d e i Promotore Generali, R. P. D. Amato Petro
Frutaz, A u d i t o r e Generali, meque item infrascripto S. Rituum Con-
gregationis Secretario, Sanctitas Sua solemniter edixit : Constare de
virtutibus theologalibus Fide, Spe et Caritate tum in Deum cum in
proximum, nec non de cardinalibus Prudentia, Iustitia, Temperantia
et Fortitudine earumque adnexis, Servi Dei Caroli Dominici Albini,
sacerdotis professi Congregationis Missionariorum Oblatorum B. M. V.
Immaculatae, in gradu heroico, in casu et ad effectum de quo agitur.
H o c autem Decretum rite promulgari et in acta S. Rituum Con-
gregationis referri mandavit.
D a t u m R o m a e , die 4 Iulii a. D. 1968.

BENNO Card. GUT, Praefectus

L . & S.

© Ferdinandus Antonelli, A r c h i e p . tit. Idicren., a Secretis


Sacra Congregatio Rituum 129

III
LUGDUNENSIS

Beatificationis et canonizationis Servi Dei Francisci Rivat, Moderatoris Ge-


neralis Instituti Parvulorum Fratrum Mariae.

SUPER DUBIO

An constet de virtutibus theologalibus Fide, Spe et Caritate cum in


Deum tum in proximum, necnon de cardinalibus Prudentia, Iustitia,
Temperantia et Fortitudine earumque adnexis, in gradu heroico, in
casu et ad effectum de quo agitur.

« P r o puero isto oravi, dixit A n n a Elcanae uxor, Samuelem puerum


suum Eli offerens, et dedit mihi Dominus petitionem meam . . . I d c i r c o
et ego commodavi eum D o m i n o cunctis diebus, quibus fuerit c o m m o -
datus D o m i n o » (1 Sam. 1, 27-28). Verbis, quae his sunt similia, Fran-
cisca Boiron puerum suum Gabrielem beato Marcellino Ohampagnat,
Parvulorum Fratrum Mariae fundatori, tradidit.
Gabriel die 12 martii, anno 1808 natus est in pago « Maisonnette »
ad « La V a l l a » Lugdunensis archidioeceseos municipium pertinente,
postremus inter quattuor germanos et tres sorores, eodemque die per
Baptismum Dei regeneratus fuit.
D o m u s familiae Rivat patriarcharum mores, uti dicunt, retinebat,
quam Ioannis Baptistae patris probitas et genitricis Franciscae Boiron
sensus penitus christiani, verum sanctuarium efneiebant, ubi Ecclesiae
leges, ieiunia, abstinentiae diligentissime servabantur et sacratissimi
Rosarii coronae recitatio quotidiana in honore habebatur.
D i e 13 augusti, anno 1813 pia mater tenellum Gabrielem in sanctua-
rio « Valfleury » nuncupato in sodalitatem B. M. Virginis, quae ut
A u x i l i u m Christianorum invocatur, ascripsit eidemque Beatae V i r g i n i
devovit.
Puer, quasi alter A b e l , greges pascebat et ipse quoque (( bonus
pastor » fieri cupiebat, cum beatus Marcellinus Champagnat, qui ani-
mas praesertim puerorum quaerebat, anno 1816, in pagum (( La V a l l a )>
pervenit vicarii paroeciali munere functurus.
Iuvenis levita, in christianae doctrinae institutionibus, Gabrielem
cognovit et statim admiratione eius innocentiae motus, « intuitus est
eum et dilexit eum » (Marc. 10, 21).
Puer tunc decem annos agebat a c , temporibus illis quibus ianse-
nismi placita, quasi frigidus aër, diffundebantur, temerarium videbatur
eum ad sacram synaxim primum admittere.
130 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Sed beatus Marcellinus non solum protegere sed etiam pane fortium
alere animae illius innocentiam cupiens, die 19 aprilis anno 1818 Ga-
brielem ad Eucharisticam dapem recepit. I a m tunc Christus D o m i n u s
ipse, necessitudine utriusque animam c o n i u n x i t . Beatus Marcellinus
die 2 ianuarii anno 1817 Societatem religiosorum laicorum instituerat
quae elementa christianae doctrinae litterarumque iuventuti quam
maxime in periculo eversionum moralium socialiumque illius temporis
versanti traderet ; sine mora, die 5 maii 1818 Gabrielis parentibus pro-
posuit ut puerum sibi ut candidatum committerent. Parentes, qui iam
primogenitum sacerdotali munere D e o devoverant, libenter consense-
runt, et postero die mater Francisca, laeto animo laetissimum filium
Gabrielem in sacello Ssmi Rosarii pagi « La V a l l a » ecclesiae, Beatae
V i r g i n i denuo sacravit; deinde beato Marcellino Champagnat eum
commisit in hanc sententiam locuta : « A c c i p e puerum istum eiusque
animum finge ut vis : Beatae Virginis Mariae eum sacravi ; Illa manci-
p i o eum possidet ». Tenellus aetate puer, sed spiritu admodum maturus,
iam vocationem suam recte perspiciens eique firmissima voluntate
adhaerens !
D i e 3 augusti eiusdem anni, Gabriel Spiritum Sanctum per Confirma-
tionis Sacramentum recepit, ac die 8 septembris anno 1819 vestem Par-
vulorum F r a t r u m Mariae induit novumque nomen Fratris Francisci
assumpsit, in caelestem matrem amorem significans.
Ex quo tempore D. F. magis magisque assequendae evangelicae per-
fectioni operam dedit, nec intermisit laborem susceptum, qui (( formatio-
nis-actionis » ratio vocatur quaque beatus Champagnat iuvenes sodales
imbuebat et statim notiones theoreticas ad usum deduci iubebat. H o c
m o d o Franciscus maxima c u m facilitate de meditatione et studio ad
manuum opus, quae in honore erant in n o v o S o d a l i c i o , transibat, de
discipuli munere ad praeceptoris experimenta se convertebat, prospere
et hilare procedens.
Interea Ordinarius Lugdunensis Institutum Parvulorum Fratrum
Mariae die 3 martii 1824 laudaverat et Frater Franciscus, qui iam diu
se ipsum habebat « tamquam templum D e i cuius c o r sacrarium esse
deberet », die 11 octobris anno 1826, in sacello « Hermitage » religionis
vota nuncupans tribus consiliis evangelicis se obligavit Deoque summo
dilecto, plane mancipatus est maximo c u m gaudio ita etiam exterius
manifesto, ut beatus Marcellinus, Legifer Pater : « F i l i mi, ei dixerit,
tuae felicitati in video )).
Praeterea scholae muneri addictus, in variis municipiis, ofiîcium
suum tam laudabiliter explevit ut discipuli omnibus locis eum singulari
studio et amore prosecuti fuerint. Sed beatus Marcellinus qui animi
mentisque dotes huius sodalis cognoscebat et existimabat, eum in
Sacra Congregatio Rituum 131

domum « Hermitage » revocavit, primo ut candidatos doceret, deinde


ut se tamquam consiliarius, auxiliarius et vicarius adiuvaret.
Interea beatus Marcellinus adversa valetudine fractus, cupiens
moderationem Congregationis aliis tradere, consentiente ac praesidente
Ioanne Claudio Colin, Societatis Mariae confundatore, anno 1839
Capitulum Generale congregavit, quod fere unanimiter Fratrem Fran-
ciscum Superiorem Generalem renuntiavit ; simulque duos socios elegit :
Fratres Aloisium Mariam et Ioannem Baptistam qui novum Superiorem
adiuvarent.
Omnes de eius electione gavisi sunt, praesertim beatus Marcellinus
qui, tormentis quidem excruciato corpore, sed tamen animo sereno
propter Societatis stabilitatem ab eo conditae, octo post menses, 280
sodales, 48 d o m o s , c u m 7000 alumnis relinquens, ad patriam caele-
stem evolavit.
Franciscus prudenter animi firmitatem mansuetudini socians et sibi
Apostolum proponens exemplum, « omnibus omnia factus est )> (1 Cor.
9, 28) ut omnes Christo lucrifaceret. Tanta erat concordia inter eum ac
duos consiliarios, ut sodales eos « Tres unum » cognominarent, a c ,
Parvulorum Fratrum Maristarum Congregationis incremento auge-
scente, alios Fratres videlicet Tricastenses, anno 1842 et Vivarienses
anno 1844, sibi copularent.
A n n o 1851, Parvuli Fratres Maristae a Republica Gallica legitime
agniti sunt.
Sub Fratris Francisci ductu, anno 1852 Capitulum Generale exem-
plum certum ac definitum Constitutionum et Regularum proposuit;
postero anno, traditiones paedagogicas Congregationis in unum corpus,
quod (( Guide des Ecoles » inscribitur, collegit.
A n n o denique 1858 Frater Franciscus R o m a m se contulit ad proba-
tionem pontificiam consequendam ; exitus illius rei fuit, sequenti anno,
Decretum Laudis, ac die 9 ianuarii anno 1863, approbatio definitiva
Parvulorum Fratrum Maristarum a Scholis per Decretum Summi Pon-
tificis Pii IX sancita. Nec in tanto labore praetermisit novos operarios
Oceaniae missionibus mittere eosque in posterum adiuvare.
A l i u d propositum Dei Famulus per Capitulum Generalem cepit,
inducendo quartum votum « stabilitatis )), eo pertinens ut Parvulorum
Fratrum Mariae Constitutiones et spiritus sarta tecta servarentur Insti-
tutum ipsum qualibet impensa perpetuaretur ; ipse primus die 2 sep-
tembris anno 1855 illud votum nuncupavit. Denique Congregatione ma-
gis ac magis augescente, Dei Famulus, anno 1858 Curiam Generalem in
oppidum « St-Genis » transtulit. T o t tantaeque diuturnae sollicitudines
Servi Dei valetudinem adeo fregerunt ut sibi munere abdicandum esse
censeret. Eo anno 1860 sodalium numerus, miro incremento, ad 2086,
132 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

d o m o r u m ad 379 et alumnorum ad 50.000 pervenerant; eventus atque


exitus vere mirifici qui tribui debent sagacitati in regendo Instituto,
quod munus D e i F a m u l u s paterne et suaviter sed etiam firmiter gessit.
Ubi electus fuit F r . Aloisius Maria, Franciscus novam d o m u m
principem reliquit, l o c u m (( Hermitage » repetens, et haec scripsit :
« V i g i n t i annos habui ad praeparandum me muneri Superioris ; totidem
ad agendum ; eruntne totidem mihi iterum ad expiandum? ».
Fortasse rem animo praesagivit, quia totidem annos vixit, nomen
(( pappi )) v. scilicet « grand-père » sibi adjiciens.
In hoc recessu, ut ceteroqui iam ab ineunte aetate, Franciscus
vehementer cupiebat « I m a g o vivida Patris Champagnat fieri » Iesum
Christum eucharisticum deligens, Beatam V i r g i n e m imitans, ac Dei
gratias semper agens p r o beneficiis acceptis omnesque hortans ut eosdem
sensus haberent, absconditus in Christo, silentium, humilitatem et
modestiam diligebat, praefulgens animi innocentia et voluntaria corpo-
ris castigatione, c u i rigorem flagelli et c i l i c i i adiungebat.
Misericors, benignus, suavis in omnes, praesertim in iuvenes, in pau-
peres et in aegrotos quorum animos recreabat et cohortabatur mirabili
modo.
Sacram liturgiam a m a b a t ; reverentiam adversus Summum Ponti-
ficem, Episcopos et clericos, occasione data, ostendebat : educator effi-
cax docendo et loquendo, sed multo magis exemplis trahendo.
In rerum eversione quae nationes, praesertim anno 1848, afflixit,
saeviente bello anno 1870, et in pluribus aliis discriminibus, firmam
fiduciam suam in D e o et in Beata V i r g i n e , « Ordinario Subsidio » Par-
vulorum F r a t r u m Mariae, collocatam, in alios transfundere studuit.
Etiam in infirmitatibus, praesertim in apoplexiae ictu, clarum et
constans exemplum sereni animi ac religiosae suavitatis praebuit. In-
colae finitimi sacellum « Hermitage » frequentantes, ob eius pietatem,
humilitatem, caritatem, admiratione afficiebantur.
Cum die sabbati, 22 ianuarii anno 1881, F r a t e r Franciscus, flexis
genibus orans, animam efflavisset, opus fuit eius corpus diu exponere
ut admirationi et pietati christifidelium satisfieret.
Eius sanctitatis fama increbrescente, anno 1910 in Lugdunensi
Curia Processus Ordinaria Auctoritate fuit instructus et Romam
delatus; anno autem 1929, post inquisitionem Servi Dei scriptorum,
Decretum super scriptis latum fuit, ac die 14 novembris 1934 Summus
Pontifex P i u s XI f. m. commissionem introductionis Causae signavit.
D i e 2 decembris eiusdem anni, obtenta dispensatione a constitutione
Apostolici Processus de fama sanctitatis in genere, impetratae sunt
Litterae Remissoriales ad Processum A p o s t o l i c u m construendum super
virtutibus et miraculis in specie. D i e 31 iulii 1935 Decretis a Sacra
Sacra Congregatio Rituum 133

Rituum Congregatione super non cultu et pro continuatione Processus


super virtutibus et miraculis in specie editis, die 16 iulii 1941 per
decretum agnita fuit omnium Processuum auctoritas.
Postea, instante Fratre Alexandro Di Pietro, F . M . S . , Causae legi-
timo Postulatore, die 12 iunii 1955 in coetu antepraeparatorio et die
8 martii 1966 in coetu praeparatorio super Servi Dei virtutibus, die
autem 22 maii 1967 in generali coram Sanctissimo D o m i n o P a u l o
Papa V I , disceptatum fuit.
Reverendissimus Dominus Benedictus Cardinalis Aloisi Masella
Causae Ponens eodem die, mense et anno, sequens dubium discutiendum
proposuerat : An constet de virtutibus theologalibus Fide, Spe et Cari-
tate tum in Deum cum in proximum, nec non de cardinalibus Pruden-
tia, Iustitia, Temperantia ac Fortitudine earumque adnexis, in gradu
heroico, in casu et ad effectum de quo agitur.
Et Revmi Patres Cardinales, Revmi Praelati Officiales Consultores-
que theologi suffragium tulerunt.
Beatissimus vero Pater haec vota benigne suscipere dignatus est,
et mentem suam affirmativam aperire non dubitavit, iussitque Decretum
apparari super virtutum Servi Dei heroicitate.
Hodierno tamen die, Sacro pientissime litato, ad Se accitis Revmis
Cardinalibus infrascripto S. R i t u u m Congregationis Praefecto et Bene-
dicto Aloisi Masella, Causae Ponente seu Relatore, R e v m o P. Raphaele
Perez, O . S . A . , Fidei Promotore Generali, R . P . D . . A m a t o Petro
Frutaz, Auditore Generali, meque item infrascripto S. Rituum Con-
gregationis Secretario, Sanctitas Sua solemniter e d i x i t : Constare de
virtutibus theologalibus Fide, Spe et Caritate tum in Deum cum in
proximum, nec non de cardinalibus Prudentia, Iustitia, Temperantia
et Fortitudine, earumque adnexis, Servi Dei Francisci Rivat, Superioris
Generalis Instituti Parvulorum Fratrum Mariae, in gradu heroico,
in casu et ad effectum de quo agitur.
H o c autem Decretum rite promulgari et in acta S. Rituum Congre-
gationis referri mandavit.
Datum Romae, die 4 Iulii a. D. 1968.

BENNO Card. GUT, Praefectus

L. © S.
© Ferdinandus Antonelli, A r c h i e p . tit. Idicren., a Secretis
134 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

ACTA TRIBUNALIUM

TRIBUNAL VICARIATUS URBIS

Citationes edictales

I
ROMANA
Nullitatis matrimonii (De Angelis - Ruggiero)

Cum ignoretur locus actualis commorationis domini Vincentii Rug-


giero, in causa de qua supra conventi, eundem citamus ad comparendum
coram Tribunali Primae Instantiae Vicariatus Urbis (Piazza S. Gio-
vanni in Laterano, 6), aut per se aut per procuratorem legitime consti-
tutum, in die 2 maii 1969, bora duodecima, p r o concordatione sequentis
dubii :

An constet de nullitate matrimonii, in casu.

Ordinarii l o c o r u m , parochi, fideles quicumque notitiam habentes


actualis commorationis praedicti domini Vincentii Ruggiero, curare
debent ut ipse de hac edictali citatione rite moneatur. *

P. G. Venuta, Iudex Instructor

Ex aedibus Tribunalis Vicariatus Urbis, die 24 februarii a. 1969.

D. A n g e l o Caravella, Cancellarius

* Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de M. Vincent Ruggiero,


défendeur en cette cause, nous le citons à comparaître, par propre personne
ou par un procureur légitimement constitué, au siège du Tribunal de
Première Istance du Vicariat de Rome (Piazza S. Giovanni in Laterano, 6),
le 2 mai 1969, à 12 heures, pour concorder le doute ci-dessous rapporté :
Conste-t-il de la nullité du mariage, dans le cas?
Les Ordinaires des lieux, les curés, les fidèles ayant connaissance du
lieu de la résidence dudit M. Vincent Ruggiero, devront, dans la mesure du
possible, l'avertir de la présente citation.
Tribunal Vicariatus Urbis 135

II
ROMANA
Nullitatis matrimonii (Di Fulvio - Falcioni)

Cum ignoretur locus actualis commorationis dominae Ildae Ivelice


Falcioni de Bravo, die 9 novembris 1929 natae et in causa de qua supra
conventae, eandem citamus ad comparendum coram Tribunali Secundae
Instantiae Vicariatus Urbis (Piazza S. Giovanni in Laterano, 6 - R o m a ) ,
aut per se aut per procuratorem legitime constitutum, in diem 10 maii
1969, bora duodecima, p r o concordatione sequentis dubii :

An constet de nullitate matrimonii, in casu.

Ordinarii locorum, parochi, fideles quicumque notitiam habentes


actualis commorationis praedictae dominae Ildae Ivelice F a l c i o n i de
B r a v o , curare debent ut ipsa de hac edictali citatione rite moneatur. *

Philippus Giannini, V. Officialis

Ex aedibus Tribunalis Vicariatus Urbis, die 26 februarii a. 1969.

Franciscus Maggi, Cancellarius

* Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de M.me Ilda Ivelice


Falcioni de Bravo, défenderesse en cette cause, nous la citons à comparaître,
par propre personne ou par un procureur légitimement constitué, au siège
du Tribunal de Seconde Istance du Vicariat de Rome (Piazza S. Gio-
vanni in Laterano, 6), le 10 mai 1969, à 12 heures, pour concorder le doute
ci dessous rapporté :

Conste-t-il de la nullité du mariage, dans le cas?

Les Ordinaires des lieux, les curés, les fidèles ayant connaissance du
lieu de la résidence de ladite M.me Ilda Ivelice Falcioni de Bravo, devront
dans la mesure du possible, l'avertir de la présente citation.
136 Acta Apostolicae Sedis <- Commentarium Officiale

DIARIUM ROMANAE CURIAE

SEGRETERIA DI STATO

NOMINE

Con Brevi Apostolici il Santo Padre Paolo VI ha nominato:


17 novembre 1968. L'Illmo e Revmo Mons. Pinto Gómez Giuseppe Michele,
Prelato uditore del Tribunale della Sacra Ro-
mana Rota.
5 febbraio 1969. Gli Illmi e Revmi Monsignori Di Felice Angelo e Pozzi
Renato, Prelati Uditori del Tribunale della
Sacra Romana Rota.
8 » » S. E. Revma Mons. Alibrandi Gaetano, Arcivescovo tit.
di Binda, Pro-Nunzio Apostolico nel Kuwait.

Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Paolo VI ha


nominato :
6 agosto
1968. Il Revmo P. Andrew Agnello, dell'Ordine dei Frati Mi-
nori, Presidente dell'Associazione Internazio-
nale Cattolica per la Radiodiffussione e la Te-
levisione UNDA, il Sig. Gelamur Giovanni,
Presidente dell'Unione Internazionale Catto-
lica della Stampa, Membri « durante munere »
della Pontificia Commissione per le Comuni-
cazioni Sociali.
26 gennaio 1969. L'Illmo e Revmo Mons. Csertö Alessandro, Promotore
di Giustizia della Saera Congregazione per
la Dottrina della Fede.

NECROLOGIO

30 gennaio 1969. Monsig. Yuen Ching Ping Joseph M., Vescovo eli Chu-
matien.
3 febbraio » Monsig. Joliet Oscar-Jozef, Vescovo tit. di Costanza di
Arabia, Ausiliare di Gent.
7 » » Monsig. Sabóia Bandeira de Mello Carlos Eduardo, Ve-
scovo di Palmas.
» » » Monsig. Martínez Silva Salvador, Vescovo tit. di Jaso,
Ausiliare di Morelia.
14 » » Monsig. Hiinermann Friedrich, Vescovo tit. di Ostracine,
Ausiliare di Aachen.
An. et vol. LXI 31 Martii 1969 N. 3

ACTA APOSTOLICAE SEDIS


COMMENTARIUM OFFICIALE

Directio: Palazzo Apostolico - Città del Vaticano — Administratio: Libreria Editrice Vaticana

ACTA PAULI PP. VI

EPISTULA APOSTOLICA

Ad Exc.mos Praesules, Clerum et Christifideles Cecoslovachiae: un-


decimo exeunte saeculo ab excessu e terrestri vita S. Cyrilli, eius
Gentium Apostoli.

PAULUS PP. V I
VENERABILES FRATRES ET DILECTI FILII
SALUTEM ET APOSTOLICAM BENEDICTIONEM

Antiquae nobilitatis decora gentium vestrarum aemulo stu-


dio repetere, memorias prisca magnitudine inditas, conspicuas
in fastis historiae inscriptas, attente recolere munus est, quo vos
ipsi, Venerabiles Fratres et dilecti filii, insigniter estis propensi.
Quod quidem semel iterumque contigit, anno MCMLXIII mani-
festius usu venit. Nam cum eodem anno undecim revoluta
saecula implerentur, ex quo Slavicorum populorum Apostoli,
SS. Cyrillus et Methodius, in Magnam Moraviam evangelici
operis perficiundi causa profecti sunt, praesertim domi, sed
etiam apud exteras gentes, quarum vestrates sunt accolae,
susceptae sunt celebritates, frequentati sunt coetus, multigena
incepta ad rem deducta, quorum haud sopita est grata recor-
datio et eorum partae utilitates haud parvi momenti durabiles
exstant. Praeter alia, pia peregrinantium agmina Romam per
occasionem advenerunt, quasi vestigia sanctorum duorum fra-
trum sequerentur. Nos ipsi paterna benevolentia ea excipere
10 - A. A. S.
138 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

1
gavisi sumus, Bohemorum primo, postea Slovacorum, qui
2
magno numero ob eandem causam Romanum iter susceperunt.
Illius autem sollemniter peractae commemorationis veluti ser-
tum imposi turi, Basilicae S. Clementis inventa S. Cyrilli lip-
sana restituimus, magnifico sane apparatu divinae liturgiae,
cui multi Patres Concilii Oecumenici Vaticani secundi adsti-
3
terunt. Felicis recordationis Decessor Noster Ioannes XXIII
tunc ad Slavicas Nationes Epistulam Apostolicam incipien-
tem a verbis Magnifici eventus edidit, ubi praeclare argumen-
tabatur de doctrinis praeceptisque SS. Cyrilli et Methodii,
nunc quoque ad erudiendum validis et ad unitatem Christia-
4
dum assequendam acerrima admovebat hortamenta. Cum
vero postea coram admisisset multigenarum Slavicarum gen-
tium delegatos, rite benedixit auspicali lapidi Instituti Slo-
vachi a SS. Cyrillo et Methodio, quod e solo excitatum sacro-
rum alumnis esset sedes et quod officina pateret studiorum ad
5
religiosas disciplinas et elegantiam doctrinarum pertinentium.
Bohemi vero ad perpetuam memoriam eorundem saecularium
sollemnium in Petriana Patriarchali Basilica S. Venceslai
altare musivo opere exornandum curarunt, quo germanum par
rutilis tessellis pictum est.
Nunc vero, cum prorsus instet undecies saecularis memo-
ria diei, quo S. Cyrillus Romae e terrestri exilio ad sempiternae
vitae praemium evolavit, libenti volentique animo praeclaram
occasionem nanciscimur, ut par fratrum nobile hasce per Lit-
teras Nostras perinde ac radiantia lumina in edito loco collo-
cemus, atque adeo huiusmodi honorem tribuendo vos, vestra-
tes, ceterum haud dubie ad hoc sponte inclines, ac vestro com-
motas exemplo alias Slavorum gentes ad rei prorsus consenta-
neum obsequium adhortemur.
Loquendum potissimum Nobis videtur de S. Cyrillo, de
eius vitae curriculo et praecipuis eventibus, de eius in re spiri-
tuali indole, de exemplis praeceptisque ab ipso hereditate ac-
ceptis atque, Nostra sententia, huic quoque aetati valde profu-

1
Cfr. Insegnamenti di Paolo VI, vol. I, p. 73 s.
2
Cfr. ibid., pp. 130-133.
3
Cfr. A. A. S. 55 (1963), pp. 1035-1039.
4
Cfr. A. A. S. 55 (1963), pp. 434-439.
5
Cfr. ibid., pp. 458-460.
Acta Pauli Pp. VI 139

turis. Ad S. Cyrillum profecto quam maxime saeculare sollem-


ne pertinet, quippe qui, quamvis iunior Methodio, auspicia
cepit, et primas partes egit missionalis laboris, exanclati una
cum eodem Methodio, qui « servivit tamquam servus minori
6
fratri, subici ens se » . At vero propterea quod, inter se animo
et opere indissolubiliter ipsi coniuncti, una voce et una mente
consentientes et concordes fuerunt, iure optimo sicut meritum,
ita alterius in alterum tribuendum publicae venerationis offi-
cium redundare et renuere videtur. Licet passim notos, ne
pigeat vos tam gloriosos replicare annales, ne molestum videa-
tur tam generosa gesta presse strictimque a Nobis collustrari.
Quae cum rite recoluntur, nonne natura ipsa sua hoc valde
honestat eorum auctores et ad imitandi studium provocat in
laudationem ipsorum congregatos? Quo nullum aliud officium
dignius.
Cyrillus, qui ortum habuit Thessalonicae, e septem filiis
Leonis, magistri militum, postremus fuit. In sacro baptismate
ei inditum nomen Constantini, quod is usque ferme ad exitum
vitae suae retinuit dierum. Septem annos natus, praesago di-
gnatus est somnio, quo, Apostolus segregatus in Evangelium
regni, ad sponsalia cum Divina Sapientia contrahenda volens
7
invitabatur. Ex hac aetatula in eius animo pulcherrima linea-
menta spectabilia apparent : praecox acies ingenii, consilii ma-
turitas et gravitas, in audendo sollertia, virgineus candor oris et
morum, in excogitando et agendo sapientiae incensissimum
studium.
Cum ad artium bonarum disciplinas se rettulisset, Constan-
tinopoli litteras interiores et recónditas apud insignes docto-
res edidicit tam fructuoso exitu, ut statim philosophi cogno-
mine nobilitaretur. Honestissimis nuptiis repulsis, patriarcha-
lis « chartophylax » factus est; at vero haud diu fungendo
huic muneri vacavit, quod monasticae vitae capessendae de-
siderio motus, clam aufugit et apud litus Bosphori sacrum
coenobium inivit; deinceps ibi deiectus, cum ad pristina
rediisset, philosophiae publicus praeceptor creatus est. A

8
Vita Methodii IV, 3; in F. Grivec-F. Tomèié, Constantinus et Methodius Thessa-
lonicenses, Fontes. Zagrabiae 1960, p. 222 (abbreviatio : Fontes).
7
Cfr. Vita Constantini III, 1-3; Fontes, p. 171.
140 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

qua professione discedit, ubi primum evangelici muneris


officium ipsi concreditur. Siquidem utpote theologus consi-
liarius comitatur legatos, a byzantino imperatore missos ad
Arabes, et in hoc persequendo arduo mandato ob mentis aciem
copiosamque doctrinam nominis eius fama celebratur. Domum
autem reversus, Methodium fratrem germanum in monasterio
quodam montis Olympi in Bithynia consecutus est. Neque diu
ipse in umbratilis vitae solitudine est commoratus, quippe cum
ad aliud missionale inceptum, apud Chazaros scilicet, evocare-
tur. Tunc vero Evangelii praeco mira gratia praeditus, magno-
pere est nisus, ut gens illa Christi suavi imperio et legi adice-
retur, isque paulo post dignus prorsus est habitus, cui maius
ac paene sublime rerum molimentum deputaretur.
Rastislaus, Magnae Moraviae princeps, ab imperatore by-
zantino Michaele I I I poposcerat populo suo destinandum ido-
neum Evangelii satorem, « doctorem talem qui nobis nostra
8
lingua veram fidem christianam explicaret » . Ad huiusmodi
apostolici laboris sarcinam haud dubie cum mire duo fratres
essent parati exercitis studiis, monastica vita et praesertim
sacris expeditionibus apud Orientalium Stirpes peractis, ad
aggrediendum magnae molis opus a gemina caritate, in Deum
scilicet et homines, incitamentum sumebant. Cyrillus ad uni-
versalem salvificam voluntatem Dei in suo suscipiendo moli-
mine mentis adiciebat obtutum, reapse, ut ipse appellabatur,
9
« Sanctae Trinitatis servus et discipulus » . Nobili fratrum pari
a providentissimo Dei, qui, certo tempore in saeculorum de-
cursu suaviter et fortiter disposito, transferre Slavicas gentes
10
voluit in regnum Filii dilectionis suae et in christianae Euro-
pae consortium adsciscere, concredita est opera, mirorum even-
tuum ferax, in qua uterque audax prudentia et amabili dili-
gentia enisus est.
Praeter alia, antequam Constantinus iter susciperet, litte-
rarum ordinem ad Slavorum usum composuit et in eorum ser-
monem Sacra Biblia et liturgicos libros sive Latini, sive Graeci
ritus provido auso convertere studuit. Ab urbe Constantinopoli
in Magnam Mora viam profecti, ibi ab omnibus honorifice re-
8
Tita Constantini XIV, 3; Fontes, p. 199.
9
Cfr. ibid., VI, 6; Fontes, p. 179.
10
Cfr. Col. I, 13.
Acta Pauli Pp. VI 141

cepti sunt ac statim coeperunt « parvulos docere litteras, officia


11
ecclesiastica instruere, et... divini verbi germina seminare».
Quodsi, favente Deo, aureis messibus crescit spei plenus labor,
tamen interturbant nocentium impedimenta « interque niten-
1 2
tia culta / Infelix lolium et steriles dominantur avenae » .
Quam ob rem Cyrillus et Methodius operis sui tuendi et pro-
vehendi causa Romam profecti, ab Hadriano II tanta cum bene-
volentia excepti sunt, ut in omni re ab eo habita officia exspec-
tationem implerent. Procul dubio hoc consilio ipsi romanum
iter aggressi sunt, ut Summo Ecclesiae Antistiti de rebus gestis
rationem redderent, ut apostolico incepto suo tuto prosequendo
probe consulerent, ut Slavicae linguae usus in re liturgica a se
invectus ratus fieret. Id quoque expostulatum est, ut Metho-
dius et nonnulli, qui eos comitabantur, viri ad sacri ordinis
gradus eveherentur, atque ecclesiasticae temperationi finium,
ubi evangelica eorum opera impendebatur, percommode pro-
spiceretur.
Constantinus cum paene quadraginta duos annos esset
natus, consummatis virtutibus, maturus caelo, letali morbo
correptus, Romae obdormivit in Domino, et inter lacrimas
totius Urbis in Basilica S. Clementis honorifice sepultus est.
Antequam autem supremum diem obiret, celsae magnanimi-
tatis indicio et praesagitione veste monastica indui voluit et
Cyrillus appellari. Methodius autem ab Hadriano II Archie-
piscopus Pannoniensis et Magnae Moraviae creatus, domum
rediit atque Pontificii Legati addito sibi celso gradu, miro
laboris molimento in id incubuit, ut Slavicae gentes Evangelio
imbuerentur.
Quam speciosi, in periculis intrepidi, in conficiendis
itineribus alacres fuerunt pedes eorum evangelizantium bo-
num, evangelizantium regnum Dei! Hi Evangelii sancti prae-
cones, quos tot florentissimae Nationes probe sibi gloriantes
suos asserunt fuisse Apostolos, sunt debentque semper existi-
mari stabile dulceque vinculum christianae caritatis et frater-
nae communionis, quibus eae inter se cohaereant. Nam praeter
Moravos, Slovacos et Slovenos, etiam Bohemos, Polonos, Croa-

11
Legenda Italica VII; Fontes, p. 62.
12
Vergilius, Georg., I, 153-154.
142 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

tas, et, per suae disciplinae alumnos, Serbos, Macedones, Búl-


garos, horumque ministerio etiam Ucrainos, Russos, Albo-
ruthenos christianae dignitatis nominis participes effecerunt.
Considerantibus et vobiscum repetentibus, Venerabiles Fra-
tres et dilecti filii, quid prae se ferat duorum Thessalonicensium
apostolatus, palam fit eum fuisse vestratibus munificentis-
simum donum Dei. Ipsi enim gentes istas, nuntiato Evange-
lio, ad Ecclesiae Catholicae sinum adduxerunt easque, con-
formatis litterarum elementis ac patrio sermone ad certae
legis disciplinam composito, doctrina et optimis artibus ab
initio instituerunt. Eorum praeterea opere et merito cum
Oriente et Occidente vestrum initum est litterarum commer-
cium; lingua Slavica ad dignitatem liturgici usus advecta;
Ecclesiae in regione ista intructa temperatio; ius civile quoque
sapientiae plenis praeceptis informatum. Probe vocandis pa-
tribus patriae, ipsis communi sententia id praecipue debetur,
quod dilecti populi vestri in consessum Nationum ad huma-
nitatis culmen evectarum admissi sunt. Verumtamen caelitus
gratia data, ne vacua evadat neve exspectato fructu inarescat,
ob accepti beneficii immortalem memoriam et implendi officii
conscientiam ab omnibus, quorum res interest, vigilandum
et annitendum est.
Quid vobis, Venerabiles Fratres, quid vestro hortatu per-
motae communitati et societati inditae Cecoslovachiae agen-
dum est, ut, prout exigit mirifica temporis opportunitas, S. Cy-
rillum et, infracto vinculo ei coniunctum, Methodium digne
honoretis?
Ipsos gratis et mirabundis oculis suspicite, ad ipsos cun-
cta victurae pietatis facto agmine preces et vota f erte, bonae
viae ductores et suasores habetote, in quibus firmissima est
locanda fiducia. Nam sanctorum communione, propter quam
inter Ecclesiam terrestrem et caelestem Ierusalem recipro-
cantes almae caritatis fluunt et renuunt undae, ipsi amantur et
amant, nimirum maiore vehementia et potestate quam cum
in terris degebant, in variis rerum discriminibus, in quibus
versamini, lucem, opem, triumphum conferre optantes. Pro-
stant ii sanissimae fidei columnae, virtutum nitentium spe-
cimina, duae olivae, duo candelabra, duo filii olei, qui adsistant
Acta Pauli Pp. VI 143

13
Dominatori universae terrae, ac multum orant pro universa
14
sancta civitate, quae est Ecclesia ac pro gentibus vestris, ut
christianae humanitatis cultui maiorum, quam ad aedifican-
dam ipsi fabri fuerunt, firmiter adhaereant ac vetera cum
novis uniendo ad verae progressionis statas metas procedere
valeant, tuto nempe itinere, quod ipsi muniunt, collustrant,
commonentes liberorum populorum dignitatem, potius quam
in exercitu et acervatis opibus, sitam esse in concordia civium,
in domesticis virtutibus, in probitate morum, in recti et aequi
custodia, in sincero cultu et praesidio Omnipotentis Dei, cui
subsunt omnia, cuius gloriae debent omnia servire.
Nonne quodlibet institutum vitalem suam vim servare
potest eadem mensura ac si suas respectet claras origines et
sacras maiorum traditiones servet, quas quidem si detrectat,
degener et caducum idem fit, perinde ac si quercui abactae
vel deminutae sint radices, ei rediviva et perennis viriditas
frustra in exspectatione est?
Quapropter ex animo vestro memoria numquam disce-
dant monita, quae quasi testamento S. Cyrillus vobis reliquit,
ut semper populi vestri salutis indefatigabiles sitis ministri.
Haec fuerunt enim eius in lecto mortis novissima verba:
« Domine, Deus meus ... exaudi meam orationem, et fidelem
tibi gregem serva ! . . . Auge Ecclesiam tuam multitudine et
omnes in unitate collige, et fac eximium populum concor-
dem in vera fide tua et recta confessione, et inspira in corda
eorum verbum tuae doctrinae. Tuum enim est donum, si nos
1 5
accepisti indignos ad praedicationem Evangelii Christi tui » .
Tanto incitamento obsequentibus et clara imitantibus exem-
pla, vobis praedicandum est verbum Dei, « opportune et im-
16
portune... in omni patientia et d o c t r i n a » , publice et priva-
tim, intimis cordium colloquiis, atque gratiae Christi divi-
tiae explicandae. Praedicate Evangelium resurrectionis, nun-
tium gaudii et pacis, sermonis et exempli cum virtute multa,
invocata gratia spiritualium charismatum, scientes hanc esse

13
Cfr. Zach. IV, 11-14; Apoc. XI, 4.
14
Cfr. 2 Mach. XV, 14.
15
Vita Constantini XVIII, 8-10; Fontes, p. 211 s.
16
2 Tim. 4, 2.
144 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

17
victoriam quae vicit, vincit, vincet mundum, fidem nostram.
Hoc autem in ministerio, quo nullum certe aliud pluris aesti-
mandum est, eas, quae vobis se praestant, et loci et temporis
opportunitates diligenter et continenter adhibete atque, prout
vobis praesto sunt, socialis quoque communicationis instru-
mentis utimini, sine ulla mora, multum audaciae et spiritus
in vobis contrahentes. Audete : fortes fortium amica fortunans
gratia adiuvat. Pro certo autem habetote populos, qui ad civi-
lis vitae cultum Evangelii praedicatione imbuti pervenerunt,
praepediri non posse, quin appetant arcano instinctu verbi
Domini salutiferam auditionem et antiquam dignitatem, ut
18
Cyrilli verbo utamur, apertis vel occultis votis anhelent.
Date idcirco operam, ut crescenti iuventutis suboli Evan-
gelium ad vestrorum Apostolorum exemplum annuntietis.
Quid quaerit florens ista aetas, saepe audax intimis suis cogi-
tationibus, nisi horridae vacuitatis voraginem abhorrere et Chri-
stum, solem iustitiae, suspirium saeculorum, in quo est omnis
plenitudo veri, pulchri, boni, amplecti?
Id pertinet quam maxime etiam ad sacrorum alumnos et ad
ipsos sacerdotes, quibus universis et singulis valde cupimus in-
esse flammantem Spiritui!) Christi, quibus precando exoptamus,
ut veluti gentis vestrae Apostolus Cyrillus, aeternae Sapientiae
19
sponsi sint et pro Sancta Trinitate et vivere et mori sciant.
Haud modici delectamenti Nobis est causa, cum edocemur istis
in regionibus ad sacerdotalia munera vocationes paulatim cre-
scere. Deo vobiscum summas agimus gratias, qui mittit opera-
rios in campos messis suae, numero necessitatibus minus im-
pari, virtute, utinam, omni ex parte praestabiles et in diem
praestabiliores. Quare nulli parcite labori, ut sacrorum semi-
nariorum alumnis ductores praeficiantur suo munere digni,
sanctimonia et prudentia spectabiles, nullo modo cum malo
coniventes.
Nec minus exoptamus, ut religiosa vita evangelicae perfe-
ctionis obligata votis istic reflorescat, activa scilicet et contem-
plativa quoque vita, cuius formam S. Cyrillus mirifice amavit

17
Cfr. 1 Io. 5, 4.
18
Cfr. Vita Constantini IX, 12; Fontes, p. 186.
19
Cfr. Vita Constantini VI, 8; Fontes, p. 179.
Acta Pauli Pp. VI 145

et dilexit. Ceterum eandem Concilii Oecumenici Vaticani II


Patres et Nos ipsi haud semel laudibus prosecuti sumus, eo
annitentes ut eam ad maiorem amplitudinem passim provehe-
20
remus.
Ad homines autem e laicorum ordine demum alloquium
Nostrum oportet converti. Nos minime latet, quanam alacri di-
ligentia et prisca fide die noctuque pro Evangelio adlaborent.
Sciunt christianam vitam omnino esse certamen, stadium, mi-
litiam ; et Sacram Confirmationis sacramenti acceptam in se ex-
suscitare student virtutem, communi Ecclesiae vitae inserti et,
prout fert tempus, ad confitendum et glorificandum nomen
Domini et ad puros agones instruuntur Evangelium non eru-
bescentes. In propositis tam dignis laude ipsi intrepidi perstent.
Horum adiutricem operam, in reliquum tempus fortasse ma-
gis necessariam, aeque, ut facitis, magni aestimantes, eo pro-
cliviores ut pro adepta maturitate spirituale sacerdotium exer-
centes maiorem a vobis fiduciam, ac liberius onus suae actionis
suscipiant. Quam ob rem cordi vobis sit potissimum ut in inte-
grae et sanissimae fidei institutione, optimis moribus et aptis
suae cuiusque disciplinae technis ipsi conformentur; neque
umquam satis ponetur industriae, ut ad omnem virtutem hae
lampades insigniter et luceant et ardeant, quarum beneficium
videntur exposcere nunc haud parum apud vos socialis res,
caritas patriae, concordia foederatae reipublicae, cuius novae
ordinationi vobiscum faustum exordium feliciaque incrementa
precamur. Nam ii in exemplum volunt et debent esse, spectata
honestate integri, probi, fidi, strenui, oboedientes iustis legibus,
pulchri cultores, pacis satores, publici boni amatores : « Uno
verbo, quod anima est in corpore, hoc sint in mundo christia-
2 1
ni » : ac tales sunto ii qui gentium vestrarum honor, robur,
decus esse volunt debentque.
Prorsus inter omnes constat, quantum S. Cyrillus eo insum-
pserit sollicitudinis et laboris, ut in sacra liturgia tum Latini,
tum Byzantini ritus Slavicus sermo adhiberetur quantumque
2 2
ad huiusmodi usum parandum et tuendum opem contulerit ;
quod quidem Hadrianus II quasi sertum imponeret diuturno
20
Cfr. Const. dogm de Ecclesia Lumen gentium, nn. 43-47.
21
Ep. ad Diognetum VI; ed. Funk, I, p. 400.
22
Cfr. Vita Constantini XVI; Fontes, pp. 205-208.
146 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

conamini ratum habuit et comprobavit. Civili nempe humani-


tatis cultui et ipsis eisdem sacris ritibus a S. Cyrillo non alius
primarius locus attribuebatur, nisi ut servirent Deo, regno Dei
et Evangelii sanctissimae causae. Verum quod is praecurrens
saeculorum aetates fecerat, Concilium Oecumenicum Vatica-
23
num II inde nunc sancivit atque nova affertur ratio, ut in
restaurationem liturgicam, iam prospero cum emolumento istic
ad rem deductam, magno iudicio et pari prudentia studiosio-
res incumbatis, ut plane perficiatur, studio pulchritudinis ac-
curate servando et ad rem deducendo, propterea quod ad sum-
mum Pulchrum minus indigne colendum pulchritudo a maio-
ribus quoque tradita regalis est et amabilis via. Pergite, ad
normas Concilii Oecumenici Vaticani II, in sacris ritibus pa-
triis uti sermonibus, una cum lingua Latina et ecclesiastico
24
cantu, ex latere cognato ad amussim servandis. Quapropter
religiosis modulaminibus quae in terris vestris divite vena
excaturiunt et canoram popularemque animam vivide expri-
munt, selectis, recognitis, expurgatis si oportet, in vestibula
sacra ingressum facite. Hac in re de boni exitus exspectatione
confidimus; nam gentibus vestris haec inest ingenua sentiendi
nota, ut orare cantando et orando cantare in amore habeant;
utinam cantent lingua, cantent corde et cantent vita canticum
novum desiderii sancti, quo ad infinitum veri, boni, pulchri
oceanum et ad optima quaeque assequenda mentes dirigantur !
Perspectum est — ac nemo studiosus ab hac sententia di-
screpat — humanitatis cultum Slavicarum gentium a duobus
Thessalonicensibus fratribus ortum duxisse. Natalis nempe eius
tunc illuxisse videtur, cum Cyrillus, antequam Slavicas litte-
rarum formas componendas insumeret et prologum Evangelii
secundum Ioannem convertere inciperet, memoratu dignam de-
25
precationem ad divinae Sapientiae thronum admovit. Hinc
exordia, hinc dilucula, hinc auspicia, laeta hinc fausta incre-
menta in vestro cultioris vitae progressu et cursu: enimvero
mores, iura, leges, disciplinae, artes, litterae spiritum afflatum-
que hinc acceperunt, quo nobilitarentur et propagarentur et
crescerent. Felix fecundumque foedus avitae fidei cum doctri-
23
Cfr. Const. de S. Liturgia Sacrosanctum Concilium, n. 36.
24
Cfr. ibid.
25
Cfr. Vita Constantini XIV, 13-14; Fontes, p. 201.
Acta Pauli Pp. VI 147

narum et artium elegantia et civili humanitate indemne ser-


vate, cum pro certo habere debeatis, isto prisco amicitiae
vinculo et nodo parta esse gentium vestrarum in saeculorum
decursu prae ceteris illustria decora, atque ita et in crastinum
publicas et privatas utilitates inde magni momenti exorituras
esse.
Silentio praeterlabi non patimur aliud, quod, duobus A p o -
stolis gentis vestrae singulare et ornatissimum insigne, fel. rec.
Decessor Noster Ioannes XXIII in iis valde adamavit: deside-
26
rium scilicet unitatis. Exhalans Cyrillus animam suam has
insusurravit preces : « Omnes in unitate collige et fac eximium
2 7
populum concordem in fide tua et recta confessione » . Pro-
fecto novissima verba Cyrilli plane consona fuerunt votis Ser-
vatoris nostri, antequam pateretur et cum relinqueret mundum
iturus ad Patrem, unitatis bonum, quo nihil maius, ardenter
commendaret : « Ut omnes unum sint... ut credat mundus quia
2 8
tu me misisti » . Quod Cyrillus e terrestri vita demigrans pre-
catus est id mandatum reputatote, vobis hereditario nomine
commissum, quod ad exsequendum oportet incumbatis assidue.
Unitatem igitur quaerite, unitatem anteponite, unitatem dili-
gite; in singulos dies eam quodam modo exaedificate conditam
in numquam frangenda conscientiae purae pace cum Deo, quae
29
exsuperat omnem sensum et omne gaudium transcendit. Maio-
ra adhuc prospicimus : exemplum unitatis, quod ipsi praebue-
ritis, quasi vexillum extolletur quo micante ceterae Slavicae
stirpis gentes ad coniunctionem in Evangelio pacis, vias pacis
30
muniant atque decurrant. Illam unitatem intellegimus, cuius
impetranda consecutio primaria fuit causa, cur diuturni per
temporis decursum fausto omine felicique eventu Velehradenses
31
Conventus celebrabantur.
Procul dubio primum vinculum talis adspectabilis unitatis
cum Ecclesia erat arctissima S. Cyrilli et eius asseclarum cum
Sede Apostolica eiusque Pontifice coniunctio, etiam ea aetate,

26
Cfr. Epistula apostolica Magnifici eventus: A. A. 8. 55 (1963), p. 437.
27
Vita Constantini XVIII, 9; Fontes, p. 211.
28
Io. 17, 21.
2 9
Cfr. PMl. 4, 7.
3 0
Cfr. Luc. 1, 79.
31
Cfr. Epistula apostolica Magnifici eventus: A. A. S. 55 (1963), p. 437.
148 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

qua, pro dolor, inter Orientalem et Occidentalem Ecclesiam


exorta erat temporalis contentio. Haec sane fidelitatis observa-
tio erga Urbis Episcopum et Sedem Apostolicam, quam vestra-
tes ab eo auro gemmisque pretiosiorem hereditatem acceperunt,
vos, dilectissimi Nobis, professi estis praedicandis posteritati
exemplis, verbis, fortiter factis; hanc profitentur in praesens
quoque peregrinantium turmae istinc Romam venientes, quas
crebro coram admittere gaudemus atque conspicimus vera
pietate et calore fidei insignes.
Pro comperto sit vobis, idque palam declarare cupimus, Nos
benevolentiam filiorum paterna caritate plane rependere, laeta
maestave semper vestra participantes : persuasum vobis sit
Apostolicam Sedem necessitatibus vestris, prout copia datur,
velle et conari potissima ratione consulere, et quemadmodum
laetamur de acceptis nuntiis super condicione Ecclesiae Grae-
cae-catholicae, — quem quidem statum ad perfectionis ulteriores
gradus perventurum esse valde speramus in Cecoslovachia, —
ita confidimus haud sero fore ut nova iuridica temperatio
32
Ecclesiae in Slovachia ad effectum deducatur.
Profecto in obscuro non est eos, qui volunt pie vivere in
Christo Iesu, inter angustias et insidias haud paucas saepe
33
versari; sed attamen animos vos ne desponderitis. Nonne
viriliter agere, fortia pati, tuta tranquillitate uti, cum con-
scientiae purae testimonio exspectare, ut coortae procellae in
auram lenem vertantur, vestrae virtutis avi tum est indicium?
Erit vobis hoc pretium meriti et praemii luculentissima, au-
spice et propitia Beatissima Virgine Maria, Matre, Regina,
advocata ter mirabili, semper opifera, quam colere maiorum
vestrorum instituto et mori insistentes, populi vestri nulli
voluerunt et volent esse secundi, atque eius experiemini arri-
dentis vultus túrbida serenans tutamen.
Haec imo e pectore ominati, vobis, Venerabiles Fratres et
dilecti filii, gratiae caelestis plenitudinem et pacem quae
exsuperat omnem sensum, spei securae solacium haud defe-
tiscens in Omnipotentis umbra confisae enixo oratu invocamus

32
Cfr. Const. apost. Ad Ecclesiastici regiminis incrementum: A. A. S. 29 (1937),
pp. 366-369.
3 3
Cfr. 2 Tim. 3, 12.
Acta Pauli Pp. VI 149

atque, horum pignus, vobis atque clero et christifidelibus curis


vestris commissis et universis, qui ubique terrarum saecula-
rem memoriam excessus e terrestri vita S. Cyrilli instaurando
sollemnia honorabunt, Apostolicam Benedictionem peraman-
ter impertimus.
Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die n mensis Fe-
bruarii, in festo Purificationis Beatae Mariae Virginis, anno
MCMLXIX, Pontificatus Nostri sexto.

PAULUS PP. V I

LITTERAE APOSTOLICAE
MOTU PROPRIO DATAE

Processus de Causis beatificationis et canonizationis aptius ordi-


nantur.
PAULUS P P . V I

SANCTITAS CLARIOR in dies altiorque est mysterii Ecclesiae


declaratio et significatio, donec haec, plenam in caelis compa-
ginem assecuta, in summa caritatis beatitudine adorabit Deum
1
et Agnum qui occisus est.
Ipse autem benignissimus Deus, qui est omnis sanctitatis
et fons et corona et gloria, in Ecclesia semper nova instaurat
exempla virtutum, atque in vita eorum qui, humanitatis no-
strae consortes, ad imaginem tamen Christi perfectius trans-
formantur ... praesentiam vultumque suum hominibus vivide
2
manifestat praeclarumque in iis signum praebet Regni sui,
ut ad illud adipiscendum, magna imposita nube testium? nos
potenter alliciat.
Nihil ergo mirum, si Concilium Vaticanum II, de mysterio
agens Ecclesiae, praestantissimam hanc sanctitatis notam, cui
ceterae arcte conectuntur, in pleniore luce collocavit, c u n c t o -
que christifideles cuiusvis condicionis vel ordinis ad vitae
1
Conc. Oecum. Vat. II, Const. dogm. de Ecclesia Lumen gentium, n. 51: A. A. 8. 57,
1965, p. 58.
2 Ibid., n. 50, p. 56.
3 Cfr. Hebr. 12, 1.
150 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

christianae plenitudinem et caritatis perfectionem etiam atque


4
etiam advocavit ; quae quidem ad sanctitatem invitatio pecu-
liarissima habetur tamquam proprietas ipsius conciliaris magi-
sterii eiusque veluti ultimus finis.
Dum vero sanctitatem omnium fidelium pro viribus Eccle-
sia fovere studet, iisdem vera sanctitatis exempla ante oculos
proponere numquam intermittit, martyres scilicet aliosque viros
et mulieres heroicarum, quas appellant, virtutum laude insignes,
quorum ut et conversationem exemplum, et communione con-
5
sortium, et intercessione subsidium assequantur magnopere
enititur.
Ut vero praeclara huiusmodi sanctitatis exempla probe
dignoscantur, atque sua sincera luce plene resplendeant, cano-
nicae pervestigationes necessariae sunt, summo quidem studio
ac sedulitate, prouti rei gravitas postulat, peragendae, quas
Decessores Nostri, in primis f. r. Benedictus XIV, sapientis-
simis, pro suorum temporum ratione, communierunt legibus,
in Codicem Iuris Canonici postea receptis. Sed mutatis moribus
vitaeque adiunctis, congruum et consentaneum visum est in-
quisitionis, quam diximus, viam ac rationem recognoscere,
atque ad nostri huius temporis necessitates accommodare, ut,
suprema Summi Pontificis cum Episcoporum auctoritate effi-
caciter consociata, planius et expeditius fiat iter ad causas
beatificationis et canonizationis Servorum Dei instruendas.
Quapropter, rebus diligentissime perpensis, motu proprio
et auctoritate Nostra Apostolica, haec quae sequuntur statui-
mus atque decernimus.

I
DE EPISCOPORUM CUM S U M M O PONTIFICE
CONSOCIATA ACTIONE IN PROCESSIBUS INSTRUENDIS

1. In iure, hucusque vigenti, duplicis ordinis Processus


quoad Beatificationem Servorum Dei servabantur: alii enim
erant Ordinarii, ab Episcopis scilicet seu locorum Ordinariis
4
Cfr. Conc. Oecum. Vat. II, Const. dogm. de Ecclesia, Lumen gentium, nn. 40-42:
A. A. S. 57 (1965), pp. 44-47.
5
Ex Praefatione, quibusdam dioecesibus concessa.
Acta Pauli Pp. VI 151

iure proprio, ex demandata in canonibus auctoritate, instructi


(cc. 1999, § 3; 2038, §§ 1 et 2, 1.-3.); alii Apostolici (cc. 2087-
2097), auctoritate nempe a Sancta Sede delegata et sub ipsius
moderamine instructi (cc. 2088-2100).
In posterum vero, in Causis procedentibus per viam ordi-
nariam non cultus, unicus instituetur Processus cognitionalis
seu ad colligendas probationes, qui in duplici auctoritate con-
sistet: in ordinaria nempe demandata, proprio iure exercita
atque in pluribus aucta; et in delegata ab Apostolica Sede,
quae priori addetur eamque confirmabit atque extollet.

2. Episcopis dioecesanis vel Hierarchis aliisque ipsis in


iure aequiperatis, intra fines suae iurisdictionis (cc. 1999, § 3;
2038, § 2, 1.-3., 2039), sive ex officio, sive ad instantiam sin-
gulorum fidelium vel legitimorum fidelium coetuum (c. 2003,
§§ 1-2) eorumdemve procuratorum (c. 2004), ius competit:
inquirendi, atque, servatis praescriptis Iuris communis et pecu-
liaribus Normis, a Sacra Rituum Congregatione ad hoc edendis,
Causam aperiendi seu introducendi.

3. Antequam vero Episcopus vel Hierarcha, sive ex officio


sive ad instantiam, Causam aperiat seu introducat (n. 2),
Sancta Sedes consulenda est, validis idoneisque suppeditatis
argumentis, quibus Causa ipsa legitimo solidoque fundamento
innixa cognoscatur.
Postea Sancta Sedes, omnibus perpensis, decernet utrum
nihil obsit Causae aperiendae seu introducendae.

II
DE CURSU PROCESSUS

4. Venia Sanctae Sedis habita, Episcopus aut Hierarcha,


lato Decreto, Causam valet aperire vel, si id in Domino expe-
dire existimaverit, in opportunius tempus eam differre, aut
etiam eadem supersedere.
Quidquid tamen statuerit, de consilio a se suscepto San-
ctam Sedem certiorem facere ne omittat.

5. Processus complectitur inquisitionem:


1° super Servi Dei scriptis;
152 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

2° super eiusdem vita et virtutibus, vel martyrio, nec-


non super non cultu.
6. Processu absoluto, eiusdem Acta ad Sacram Rituum
Congregationem mittantur.
7. Sacra Rituum Congregatio, Actis Processus diligenti
examine cognitis, si quae addenda vel complenda videantur,
vel ea ab Episcopo aut Hierarcha requirat, vel ex officio ipsa
compleat (cf. Const. Regimini Ecclesiae universae, n. 62, § 2, 1).
8. Quoad asserta miracula ad Beatificationem et Canoniza-
tionem iure requisita, Episcopus vel Hierarcha, antequam de
iisdem inquirat, brevem et accuratam facti relationem mittat
ad Sacram Rituum Congregationem, ut ab ea opportunam in-
structionem obtineat.
Inquisitio de assertis miraculis ab inquisitione de virtutibus
vel de martyrio separatim fiat.

III
DE TRIBUNALIBUS AD PROCESSUM INSTRUENDUM

9. Episcopus vel Hierarcha, ad normam Iuris competens,


omnia potest agere quae ad instruendum Processum neces-
saria sunt. Ab eodem, vel ipsius nomine, pertractanda sunt
quae ad Causam aperiendam, seu introducendam pertinent,
Sede Apostolica annuente (cfr. nn. 2, 3).

10. § 1. Ad Processus aptius instruendos, Episcoporum


Conferentia alicuius Nationis vel Regionis facultate frui-
tur, vi harum Litterarum Apostolicarum, erigendi Tribunalia
territorialia specialia ad hoc constituta pro territoriis suae
iurisdictioni subiectis; quae tamen Sedis Apostolicae reco-
gnitione indigent.
§ 2. Haec Tribunalia territorialia sunt Provincialia, vel
Interprovincialia, vel Nationalia, prouti erecta fuerint pro aliqua
tantum Provincia ecclesiastica, vel pro pluribus Provinciis
ecclesiasticis alicuius regionis, vel pro toto territorio eccle-
siastico alicuius Nationis.
§ 3. Constitutio Tribunalis territorialis est obligatoria,
Acta Pauli Pp. VI 153

si dioeceses territorii, de quo agitur, careant Officialibus ad


proprium Tribunal dioecesanum apte constituendum.
11. Episcoporum Conferentiae erit:
o
I Tribunalia territorialia erigere, assignata unicuique
Tribunali opportuna circumscriptione;
2° Sedem Tribunalis territorialis determinare;
3° Uniuscuiusque Tribunalis praesidem eligere, ad quin-
quennium.
12. Coetus Episcoporum Provinciae aut Regionis, de qui-
bus agitur, erit:
r Erectionem Tribunalis territorialis Episcoporum Con-
ferentiae proponere;
2° Praesidis nomen eidem Conferentiae praesentare;
3° Ceteros Officiales Tribunalis territorialis, ad quinquen-
nium, eligere.
13. Tribunal territoriale legitime constitutum potestatem
iudicialem obtinet in toto territorio sibi assignato, quoad omnes
instruendos Processus, quos Episcopi, de quibus supra, eidem
commiserint.
14. Licet cuilibet Episcopo dioecesano territorii, quod com-
memora vimus, instructionem omnium Processuum Causarum
Beatificationis Servorum Dei et Canonizationis Beatorum suae
dioecesis Tribunali territoriali, si libet, committere, tunc etiam
cum in sua Curia Tribunal rite constituere potest.
15. Integrum tamen manet Episcopi ius, etiam Tribunali
territoriali legitime constituto, eosdem Processus in propria
Curia instruendi, dummodo proprium Tribunal idoneis Offi-
cialibus, etiam extra dioecesim quaesitis, constituere valeat,

Quae vero a Nobis hisce Litteris, motu proprio datis, statuta


sunt, ea omnia firma ac rata esse iubemus, contrariis quibus-
vis, etiam specialissima mentione dignis, non obstantibus.
Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die xix mensis
Martii, in festo S. Ioseph, B. Mariae Virginis Sponsi, anno
MCMLXIX, Pontificatus Nostri sexto.

PAULUS PP. V I
11 - A. A. S.
154 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

CONSTITUTIONES APOSTOLICAE

I
LOKOJANAE
(IDAHINAE)

Detracta a territorio dioecesis Lokojanae parte quae sita est ad orientem


fluminis Niger, nova praefectura apostolica conditur, cui nomen datur
« Idahinae ».

P A U L U S E P I S C O P U S
SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM

A Iesu Christo, D e i F i l i o hominumque Bedemptore, exempla sumen-


tes, qui e caelorum plaga terras has petiit imas ut in tepentibus homi-
num pectoribus ignem accenderet pietatis atque caritatis (cf. Lc. 12,
49), et N o s , qui universae christianorum familiae praepositi sumus,
D e i sane consilio et voluntate, nihil aliud laboribus, sollertia, prospi-
cientia Nostra spectamus, quam ut singulis Ecclesiis toto terrarum
orbe diffusis, eam rerum condicionem faciamus, qua ille sacer ignis,
quo fides alitur, et accendatur, et in lucidam flammam succrescat. Quam
ob rem, c u m Sacra Congregatio p r o Gentium Evangelizatione seu de
P r o p a g a n d a F i d e , re bene considerata, sententiaque audita venerabi-
lium F r a t r u m Aloisii Bellotti, Archiepiscopi titulo Voncarianensis
atque in A f r i c a Media Occidentali A p o s t o l i c i Delegati, atque Augusti
Dilisle, E p i s c o p i Lokojani, Nobis proposuerit ut, diviso territorio dioe-
cesis Lokojanae, nova quaedam praefectura apostolica conderetur, Nos
haec statuimus atque iubemus. Ab ea dioecesi territorium detrahimus,
quod ad orientem fluminis M g e r populari sermone cognominati situm
est, quodque gens Igala incolit, eoque novam praefecturam constitui-
mus, Idahinam ab urbe principe eius terrae appellandam, atque curis
Congregationis Sancti Spiritus sub tutela Immaculati Cordis Beatissi-
mae Virginis Mariae concredendam. Cuius sodales paterne hortamur
ut finibus christianae religionis proferendis nihil, ut suus est m o s ,
omittant. Ceterum haec quae per has Litteras Nostras mandavimus,
venerabilis Frater Aloisius Bellotti, cuius fecimus m o d o mentionem, ad
exitum adduci studebit, vel quem ipse delegaverit, factis nempe iuribus
atque potestatibus necessariis. Re autem acta, curabit idem ut docu-
menta exarentur, eorumque exempla sincere scripta ad Sacram Con-
gregationem p r o Gentium Evangelizatione cito mittantur.
H a n c vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore
v o l u m u s ; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res
Acta Pauli Pp. VI 155

est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Cuius Consti-
tutionis efficacitatis nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta offi-
cere poterunt, c u m per eam iisdem derogemus omnibus. Nemini prae-
terea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere
l i c e a t ; quin i m m o huius Constitutionis exemplis et locis, sive typis
impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesia-
stica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint
subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae huic haberetur, si
ostenderetur.
Datum R o m a e , apud S. Petrum, die sexto et vicesimo mensis sep-
tembris, anno D o m i n i millesimo nongentesimo sexagesimo octavo, Pon-
tificatus Nostri sexto.

ALOISIUS Card. TRAGLIA GREGORIUS P. Card. AGAGIANIAN


8. R. E. Cancellarius 8. Congr. pro Gentium Evangelizatione
seu de Propaganda Fide Praefectus

Franciscus Tinello
Apostolicam Cancellariam Regens

Eugenius Sevi, Proton. Apost.


Iosephus Massimi, Proton. Apost.
Loco £g Plumbi
In Ap. Cane, tab., vol. CXXIX, n. 26.

II
PHNOM PENH
(CHOMPONCHAMENSIS)

Quibusdam detractis territoriis a vicariatu apostolico nomine « Phnom


Penh », nova conditur praefectura apostolica « Chomponchamensis »
appellanda.
P A U L U S E P I S C O P U S
SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Superna voluntate Illius in terris vice fungentes, qui « omnes homi-


nes vult salvos fieri et ad agnitionem veritatis venire )) (1 Tim. 2, 4 ) ,
nihil intentatum relinquimus ut ad vitam aeternam consequendam quam
uberrima subsidia eaque efficacissima cunctis populis proponamus et
off eramus. Quam ob rem, c u m Sacrae Congregationi p r o Gentium
Evangelizatione seu de Propaganda F i d e , post auditum venerabilem
Fratrem A n g e l u m Palmas, A r c h i e p i s c o p u m titulo Vibianensem atque
A p o s t o l i c u m in Vietnamia et Cambogia Delegatum, visum sit o p t i m o
156 Acta Apostolicae Sedis --Commentarium Officiale

consilio fieri, si in his regionibus nova crearetur circumscriptio eccle-


siastica, Nos re bene reputata, sententia petita a quibus oporteret, haec
de suprema Nostra potestate decernimus atque iubemus. A vicariatu
apostolico « de P h n o m Penh » districtus civiles separamus, quos vulgo
appellant K o m p o n g Cham, P r e y V e n g , Sway-Rieng, Kratié, Mondul-
kiri, Ratanakiri et Strung Treng iisque praefecturam apostolicam
constituimus omnibus datis iuribus, quae ad n o r m a m iuris communis
huiusmodi Circumscriptionibus ecclesiasticis competunt. H a n c autem
praefecturam Chomponohamensem appellari censemus, ex urbe Kom-
p o n g Cham, eamque sodalibus Societatis Parisiensis Missionum ad
exteras gentes gubernandam concedimus, bonam in animo concipientes
spem fore ut, eorum sollicito studio atque industria, « sermo Dei currat
et clarificetur » (2 Thess. 3, 1) magis magisque in dies. Praecipimus
autem ut quae mandavimus ad effectum adducat venerabilis Frater
Angelus Palmas, quem diximus, vel ab eo delegatus vir, d u m m o d o sit
in ecclesiastica dignitate constitutus. Qui vero negotia perfecerit con-
grua documenta exaranda studeat ad Sacramque Congregationem p r o
Gentium Evangelizatione quam primum mittat.
H a n c vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore
v o l u m u s ; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res
est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Cuius Consti-
tutionis efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta offi-
cere poterunt, c u m per eam iisdem derogemus omnibus. Nemini prae-
terea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere
l i c e a t ; quin i m m o huius Constitutionis exemplis et locis, sive typis
impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesia-
stica dignitate constituti simulque ab aliquo p u b l i c o tabellione sint
subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae huic haberetur, si
ostenderetur.
Datum R o m a e , apud S. Petrum, die vigesimo sexto mensis sep-
tembris, anno D o m i n i millesimo nongentesimo sexagesimo octavo, Pon-
tificatus Nostri sexto.

ALOISIUS Card. TRAGLIA GREGORIUS P. Card. AGAGIANIAN


S. R. E. Cancellarius S. Congr. pro Gentium Evangelizatione
seu de Propaganda Fide Praefectus

Franciscus Tinello
Apostolicam Cancellariam Regens

Eugenius Sevi, Proton. Apost.


Iosephus Massimi, Proton. Apost.
Loco £8 Plumbi
In Ap. Cane, tab., vol. CXXIX, n. 19.
Acta Pauli Pp. VI 157

...III
PHNOM PENH
(BATTAMBANGENSIS)

Distractis nonnullis territoriis a vicariatu apostolico de Phnom Penh,


nova quaedam apostolica praefectura conditur, « Battamhangensis »
nomine.
P A U L U S E P I S C O P U S
SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Qui in Beati Petri locum successimus, ad rerum Ecclesiae univer-


sae procurationem vocati, officii Nostri conscientia ita movemur, exem-
plis atque verbis Christi ita afficimur, gliscentibus omnium Ecclesia-
rum negotiis atque necessitatibus ita impellimur, ut omnes Nostras
curas atque sollicitudines in id eonferamus, ut Christi fidelibus earum-
que pastoribus, sive prope sint N o s , sive longe, satis provideamus.
Quam ob rem, c u m Sacrae Congregationi pro Gentium Evangelizatione
seu de Propaganda F i d e visum sit bene fieri, si vicariatu apostolico
de Phnom Penh partito, nova ex eo praefectura apostolica condere-
tur, N o s , re bene reputata, atque venerabili Fratre A n g e l o Palmas
sententiam rogato, Archiepiscopo titulo Vibianensi et in Vietnamia et
Cambogia A p o s t o l i c o Delegato, haec quae sequuntur potestate Nostra
decernimus ac iubemus. A vicariatu de Phnom Penh civiles districtus
ut dicunt, de Battambang, Siemreap, K o m p o n g Thom-Preahvihear,
K o m p o n g Chhnang et Pursat separamus iisque novam praefecturam
apostolicam constituimus, quam Battambangensem appellari iubemus,
quamque curandam clero Cambogiano tradimus, paterne hortantes ut,
suorum maiorum exempla secutus, nihil omnino omittat Christi fidei
atque religioni propagandae. Ceterum quae mandavimus, venerabilis
Frater Angelus Palmas, cuius mentionem fecimus, ad exitum deduci
studebit, vel quem ipse delegaverit, factis iustis facultatibus. Ee vero
acta, documenta exarentur, quorum sincera exempla ad Sacram Congre-
gationem p r o Gentium Evangelizatione seu de Propaganda F i d e cito
mittantur.
H a n c vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore
v o l u m u s ; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res
est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Cuius Consti-
tutionis efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta offi-
158 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

cere poterunt, c u m per eam iisdem derogemus omnibus. Nemini prae-


terea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere
l i c e a t ; quin i m m o huius Constitutionis exemplis et l o c i s , sive typis
impressis sive m a n u exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesia-
stica dignitate constituti simulque ab aliquo p u b l i c o tabellione sint
subscripta, eadem o m n i n o habenda erit fides, quae huic haberetur, si
ostenderetur.
D a t u m R o m a e , apud S. Petrum, die sexto et vicesimo mensis sep-
tembris, anno D o m i n i millesimo nongentesimo sexagesimo octavo, Pon-
tificatus Nostri sexto.

ALOISIUS Card. TRAGLIA GREGORIUS P. Card. AGAGIANIAN


S. R. E. Cancellarius S. Congr. pro Gentium Evangelizatione
seu de Propaganda Fide Praefectus

Franciscus Tinello
Apostolicam Cancellariam Regens

® Iosephus Rossi, E p . tit. Palmyrenus, Proton. Apost.

Ioannes Calieri, Proton. Apost.


Loco £ß Plumbi
In Ap. Cane, tab., vol. CXXIX, n. 20.

LITTERAE APOSTOLICAE

I
Delegationi Apostolicae in Australia, Nova Zelandia et Oceania nova indi-
tur appellatio « in Australia et Papua-Nova Guinea ».

PAULUS PP. VI

Ad perpetuam rei memoriam. — Cum opportunum visum sit Sacrae


Congregationi p r o Gentium Evangelizatione seu de P r o p a g a n d a F i d e
ut Delegatio A p o s t o l i c a , antea ab Australia, Nova Zelandia et Oceania
nuncupata, ita divideretur, ut duae aliae sui iuris constituerentur, pecu-
liaribus hodie datis Litteris perfecimus. Persuasum enim habuimus haud
parum inde dignitatis A p o s t o l i c a m hanc et R o m a n a m Sedem honoris-
que amplitudinem consecuturam, plurimumque catholicas ipsas res
utilitatis. H i s igitur actis, Nos, certa scientia ac matura deliberatione,
Acta Pauli Pp. VI 159

harum Litterarum vi Nostraque potestate, post subtracta ab A p o s t o -


licae Delegationis dicione in Australia, Nova Zelandia et Oceania ter-
ritoria Conferentiarum Episcopalium Novae Zelandiae et Oceani Paci-
fici, decernimus ut eadem Delegatio in posterum ab Australia et
Papua-Nova Guinea appelletur, eiusque Sedes in vulgo Sydney urbe
sit. Contrariis nihil obstantibus. H a e c edicimus, statuimus, decernen-
tes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac
permanere; suosque plenos atque integros effectus sortiri et o b t i n e r e ;
illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum
plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum;
irritumque ex tunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a
quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari conti-
gerit.
Datum Romae, apud S. Petrum, sub anulo Piscatoris, die p r i m o
mensis novembris, anno millesimo nongentesimo sexagesimo octavo,
Pontificatus Nostri sexto.

ALOISIUS Card. TRAGLIA, 8. B. E. Cancellarius

Franciscus Tinello
Apostolicam Cancellariam Regens

83 Iosephus Rossi, E p . tit. Palmyrenus, Proton. Apost.

Eugenius Sevi, Proton. Apost.


Loco £8 Sigilli

In Ap. Cane, tab., vol. CXXIX, n. 62.

II
Nova Delegatio Apostolica erigitur in Nova Zelandia et Oceano Pacifico

PAULUS PP. VI

Ad perpetuam rei memoriam. — Quo plus efficientiae tribuamus sol-


licitudini Nostrae de universo dominico grege, quem commendatum Nobis
habemus, curas non solum eo intendamus oportet, ut eius portionibus
Patres et Pastores praeficiamus, qui sua moderatione oves ad saluta-
ria pascua deducant, sed etiam ut Legatos Nostros mittamus, qui Dele-
gati Apostolici nuncupati, Nostram veluti personam apud Coetus Epi-
scopales ipsosque sacrorum Antistites gerant. Quod quidem eo consilio
160 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

fit, ut his per eosdem Delegatos A p o s t o l i c a Sedes quasi p r o p i o r evadat


et quodam m o d o aspectabilis, simulque officiorum utilitates afferantur
et mutuae necessitudinis rationes reddantur faciliores expèditioresque.
H a c ducti mente Delegationem A p o s t o l i c a m in regionibus seu insulis,
quas Coetus Episcopales Novae Zelandiae et Oceani Pacifici complectun-
tur, instituere decrevimus. Quae c u m ita sint, N o s e consulto Sacrae
Congregationis p r o Gentium Evangelizatione seu de Propaganda F i d e ,
certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potesta-
tis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in m o d u m Delega-
tionem A p o s t o l i c a m , Novae Zelandiae et Oceani Pacifici appellandam,
erigimus et constituimus eiusque sedem in urbe Vellingtonia collocamus ;
quae quidem Delegatio praedicta territoria comprehendat et memora-
tae Sacrae Congregationi p r o Gentium Evangelizatione sit obnoxia.
Eidem ergo omnia et singula deferimus officia, privilegia atque indulta,
quae huiusmodi Delegationum propria sunt. Contrariis quibusvis non
obstantibus. H a e c edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras
firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere, suosque
plenos atque integros effectus sortiri et obtinere ; enuntiataeque Delega-
tioni ita constitutae nunc et in posterum plenissime suffragari; sicque
rite iudicandum esse ac definiendum ; irritumque ex nunc et inane fieri,
si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive
ignoranter attentari contigerit.
D a t u m R o m a e , apud S. Petrum, sub anulo Piscatoris, die primo
mensis novembris, anno millesimo nongentesimo sexagesimo octavo,
Pontificatus Nostri sexto.

ALOISIUS Card. TRAGLIA, S. R. E. Cancellarius

Franciscus Tinello
Apostolicam Cancellariam Regens

ffi Iosephus Rossi, E p . tit. Palmyrenus^ Proton. Apost.

Eugenius Sevi, Proton. Apost.


Loco 83 Sigilli
In Ap. Cane, tab., vol. CXXIX, n. 61.
Acta Pauli Pp. VI 161

III
Beata Maria Virgo^ « Nuestra Señora de Copacabaha » vulgo appellata,
principalis Patrona totius Bolivianae Classis declaratur.

PAULUS PP. VI

Ad perpetuam rei memoriam. — Maria, mater Ecclesiae sollemni


m o r e in Concilio Oecumenico V a t i c a n o II pronuntiata est, quippe quae
ad gignendam augendamque vitam divinam in singulis hominum ani-
mis, materno opere continuo intendit et licet in contemplanda augusta
Trinitate laetetur, tamen ex aetherio solio filiorum non obliviscitur,
eorumque necessitates in D e o persentiens, A d v o c a t a m et Auxiliatricem
se praestat potentissimam. E a m ergo qui sequuntur studiosa imitatione
ac supplici deprecatione omnes gratiae thesauros obtinent, aeternaeque
adipiscuntur salutis refugium. H u i u s m o d i marialis pietatis sedes in-
clita esse perhibetur et nobile templum Beatae Mariae V i r g i n i s de
Copacabana, in dioecesi Pacensi, intra fines Bolivianae ditionis, quod,
septimo decimo saeculo erectum, et sodalibus Fratrum Minorum Ordi-
nis concreditum, Deiparae statuam pervetustam servat et multam sui
movet admirationem tum ob ortus antiquitatem eximiumque archi-
tectandi genus, tum ob rei divinae diligentiam sacrique cultus fervo-
rem. Quibus permoti iam Praedecessores Nostri Pius XI effigiem ipsam
aureo diademate redimiri et Pius X I I templum titulo ac dignitate Basi-
licae Minoris decorari censuerunt. Cupiens autem marialem religionem
ulterius provehere et praesidium Deiparae Virginis maius promereri
tot inter discrimina quae corporibus et animis imminent, venerabilis
Frater Aloisius Rodríguez P a r d o , S. Crucis de Sierra Episcopus et
Boliviae Castrensis V i c a r i u s , qui vota simul significavit Christifidelium
Copiarum navalium Boliviae necnon Episcopalis Bolivianae Conferen-
tiae, Nos rogavit, ut Beatam Mariam V i r g i n e m , nomine illo appellatam,
cuius paciferum praesidium per volventia saecula usque ad praesens
experti sunt, totius Bolivianae Classis praecipuam Patronam renun-
tiaremus. Quibus precibus libenti animo concedentes, e Sacrae R i t u u m
Congregationis consulto, post auditum venerabilem Fratrem Ioannem
Graveiii, Archiepiscopum titulo Suensem et in Bolivia A p o s t o l i c u m
Nuntium, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque A p o s t o -
licae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in
modum Beatissimam V i r g i n e m Mariam « Nuestra Señora de Copaca-
bana )) appellatam principalem apud Deum Patronam totius Bolivia-
162 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

nae Classis constituimus ac declaramus, omnibus adiectis iuribus et


privilegiis liturgicis quae coetuum personarum Patronis rite compe-
tunt. Contrariis quibusvis non obstantibus. H a e c edicimus, statuimus,
decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter
exstare ac permanere ; suosque plenos atque integros effectus sortiri et
obtinere; illisque ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in
posterum plenissime suffragari.
D a t u m R o m a e , apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die
quarto mensis novembris, anno millesimo nongentesimo sexagesimo
o c t a v o , Pontificatus Nostri sexto.

ALOISIUS Card. TRAGLIA, S. R. E. Cancellarius

Franciscus Tinello
Apostolicam Cancellariam Regens

53 Iosephus Rossi, E p . tit. Palmyrenus, Proton. Apost.

Iosephus D e l T o n , Proton. Apost.


Loco £¡3 Sigilli
In Ap. Cane, tal., vol. CXXIX, n. lfi.
Acta Pauli Pp. VI 163

CONVENTIO
inter Apostolicam Sedem et Bavaricam Civitatem

ACCORDO VERTRAG

fra la Santa Sede e lo Stato Bava- zwischen dem Heiligen Stuhl und
rese con cui si apportano modifiche dem Freistaat Bayern zur Ä n d e r u n g
ed aggiunte agli articoli 5 e 6 del und Ergänzung der Artikel 5 und 6
Concordato c o n la Baviera del 29 des Bayerischen Konkordates v o m
marzo 1924. 29. März 1924.

FRA LA SANTA SEDE, ZWISCHEN DEM HEILIGEN STUHL,

rappresentata dal suo Plenipoten- vertreten durch dessen Bevollmäch-


ziario Mons. D r . Corrado Bafile, A r - tigten, den Apostolischen Nuntius
civescovo titolare di Antiochia di in Deutschland Msgr. D r . Corrado
Pisidia, Nunzio A p o s t o l i c o in Ger- Bafile, Titularerzbischof von A n t i o -
mania, chien in Pisidien,

UND

LO STATO BAVARESE, DEM FREISTAAT BAYERN,

rappresentato dal D r . h. c. A l f o n s vertreten durch den Ministerpräsi-


G o p p e l , Presidente dei Ministri, c o - denten D r . h. c. Alfons Goppel sowie
me pure dal D r . L u d w i g Huber, den Bayerischen Staatsminister für
Ministro per l'Istruzione ed il Culto, Unterricht und Kultus D r . L u d w i g
e dal D r . K o n r a d Pòhner, Ministro Huber und den Bayerischen Staats-
delle Finanze, minister der Finanzen D r . K o n r a d
Pöhner,

viene concluso il seguente A c c o r d o . wird nachstehender Vertrag ge-


schlossen :

La nuova situazione determina- Die neue Entwicklung auf dem


tasi in c a m p o scolastico ha indotto Gebiet des Schulwesens hat den Frei-
10 Stato Bavarese ad introdurre nel- staat Bayern veranlaßt, weitgehende
l'ambito della scuola primaria e Reformen des Volksschulwesens und
della formazione dei maestri note- der Lehrerbildung einzuführen, die
voli riforme, che presuppongono Änderungen des am 29. März 1924
modifiche del Concordato stipulato zwischen dem Heiligen Stuhl und
11 29 Marzo 1924 fra la Santa Sede dem Freistaat Bayern abgeschlosse-
e lo Stato Bavarese. nen Konkordates voraussetzen.

Il Governo Bavarese, pertanto, Die Bayerische Staatsregierung


prima dell'approvazione delle nuove hat deshalb vor Verabschiedung der
164 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

disposizioni legislative, ha chiesto neuen Gesetzesbestimmungen den


alla Santa Sede di consentire alla Heiligen Stuhl ersucht, einer Ände-
modifica di quegli articoli del Con- rung jener Artikel des Bayerischen
cordato con la Baviera, che vengono Konkordates zuzustimmen, die durch
toccati dalla divisata legislazione. die geplante Gesetzgebung berührt
werden.

La Santa Sede si è dichiarata a c i ò D e r Heilige Stuhl hat sich dazu


disposta. bereit erklärt.

Nel desiderio di attuare in tal In dem W u n s c h e , auf diesem Ge-


c a m p o un'amichevole collaborazio- biet eine freundschaftliche Zusam-
ne, la Santa Sede e lo Stato Bava- menarbeit zu pflegen, haben der Hei-
rese hanno deciso di adeguare il lige Stuhl und der Freistaat Bayern
Concordato anzidetto alle nuove esi- beschlossen, das oben erwähnte
genze. A tale scopo le A l t e Parti K o n k o r d a t den neuen Erfordernis-
contraenti hanno convenuto di ap- sen anzupassen. Zu diesem Z w e c k
portare al Concordato le seguenti sind die hohen Vertragspartner über
modifiche ed aggiunte : folgende Änderungen und Ergänzun-
gen desselben Konkordates überein-
gekommen :

1. 1.

Gli articoli 5 e 6 del Concordato A r t . 5 und A r t . 6 des Konkordates


ricevono la formulazione seguente : erhalten folgende Fassung :

Articolo 5 Artikel 5

§ 1. Lo Stato istituirà in ciascuna § 1. D e r Staat wird an den bis-


delle attuali A l t e Scuole pedagogi- herigen Pädagogischen Hochschu-
che di M o n a c o , Augusta, Bamberga, len in München, Augsburg, Bam-
Norimberga, Ratisbona e W ü r z b u r g berg, Nürnberg, Regensburg und
una cattedra di Pedagogia ed un in- W ü r z b u r g je eine Professur für
c a r i c o d'insegnamento o una catte- P ä d a g o g i k und je einen Lehrauftrag
dra di Filosofia, da affidarsi a do- oder eine Professur für Philosophie
centi, contro i quali nulla possa ecce- errichten, gegen deren Inhaber
pirsi dal punto di vista cattolico ed hinsichtlich ihres katholisch-kirchli-
ecclesiastico. chen Standpunktes keine Erinne-
rung zu erheben ist.
§ 2. In tutte le A l t e Scuole peda- § 2. An allen bisherigen Pädago-
gogiche attualmente esistenti verran- gischen Hochschulen werden Insti-
no eretti Istituti c o n cattedre per tute mit Lehrstühlen für katholi-
l'insegnamento della Teologia cat- sche Theologie und für Didaktik
tolica e della Didattica dell'insegna- des Relegionsunterrichtes eingerich-
mento religioso. Per la nomina dei tet. A u f ihre Inhaber findet A r t . 3
rispettivi titolari si applica l'art. 3. Anwendung.
Acta Pauli Pp. VI 165

§ 3. Le superiori Autorità eccle- § 3. In den Prüfungskommissio-


siastiche saranno convenientemente nen, die für die Erteilung der Lehr-
rappresentate nelle Commissioni esa- befähigung für Religionsunterricht
minatrici per l'abilitazione all'inse- an den Volksschulen zuständig sind,
gnamento della Eeligione nelle scuo- erhalten die kirchlichen Öberbehör-
le primarie. Per impartire l'istru- den eine angemessene Vertretung.
zione religiosa si richiede previa- Die Erteilung des Religionsunter-
mente la missio canonica da parte richtes setzt .die Missio canonica
del Vescovo diocesano. durch den Diözesanbischof voraus.
§ 4. Lo Stato garantisce l'istitu- § 4. Der Staat gewährleistet die
zione ed il funzionamento di una Errichtung und den Betrieb einer
A l t a Scuola pedagogica ecclesiasti- kirchlichen Pädagogischen Hoch-
ca. Su richiesta dell'ente gestore lo schule. Er ersetzt auf A n t r a g des
Stato rimborsa (anche per le nuove Trägers (auch für die Neubauten)
costruzioni) le spese necessarie, da den notwendigen Aufwand, der sich
computarsi alla stregua di quelle nach dem vergleichbarer staatlicher
per simili Alte Scuole statali. Esso Hochschulen bemißt. Er wird dafür
curerà che, nel quadro dell'organiz- Sorge tragen, d a ß ihren Professoren
zazione delle A l t e Scuole pedago- im Rahmen der Organisation der
giche statali, ai professori dell'Alta staatlichen Pädagogischen Hoch-
Scuola pedagogica ecclesiastica ven- schulen die gleichen akademischen
gano riconosciuti diritti pari a quel- Rechte eingeräumt werden, wie den
li dei titolari delle cattedre nelle Lehrstuhlinhabern staatlicher Päda-
A l t e Scuole pedagogiche statali. Gli gogischer Hochschulen. Die an die-
studenti formati nell'Alta Scuola pe- ser kirchlichen Hochschule ausgebil-
dagogica ecclesiastica verranno am- deten Studenten werden nach Maß-
messi, a tenore delle prescrizioni gabe der allgemeinen Bestimmun-
generali, agli esami di Stato e ver- gen zu den staatlichen Prüfungen
ranno equiparati nell'impiego agli zugelassen und in ihrer beruflichen
insegnanti formati nelle Alte Scuole Verwendung den an staatlichen
statali. Hochschulen ausgebildeten Lehrern
gleichgestellt.
§ 5. Per l'abilitazione all'insegna- § 5. Die Erwerbung der Lehrbe-
mento nelle scuole primarie (pro- fähigung für Volksschulen, Sonder-
priamente Volksschulen), nelle scuo- schulen, Berufsschulen, Realschu-
le speciali (propriamente Sonder- len und Gymnasien sowie die Über-
schulen), nelle scuole professionali, tragung eines Lehramtes werden für
nelle Realschulen e nei Ginnasi, e die Angehörigen von Orden und re-
per la nomina a maestri o maestre ligiösen Kongregationen an keine
non si richiedono per i membri de- anderen Bedingungen geknüpft als
gli Ordini o delle Congregazioni re- für Laien.
ligiose condizioni diverse da quelle
richieste per i laici.
166 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Articolo 6 Artikel 6

§ 1. Il diritto delia Chiesa catto- § 1. D a s R e c h t der katholischen


lica in Baviera ad un conveniente K i r c h e in Bayern auf einen angemes-
influsso nell'educazione degli alun- senen Einfluß bei der Erziehung der
ni della propria confessione viene Schüler ihres Bekenntnisses wird
garantito, senza pregiudizio del di- unbeschadet des Erziehungsrechtes
ritto dei genitori. der Eltern gewährleistet.
§ 2. In classi e gruppi di insegna- § 2. In Klassen und Unterrichts-
mento nelle scuole primarie, fre- gruppen an Volksschulen, die aus-
quentati esclusivamente da alunni schließlich von Schülern des katho-
di confessione cattolica, l'insegna- lischen Bekenntnisses besucht wer-
mento e l'educazione si uniformano den, richten sich Unterricht und Er-
agli speciali principi della confes- ziehung nach den besonderen Grund-
sione cattolica. sätzen des katholischen Bekennt-
nisses.
§ 3. V e n g o n o formate classi e § 3. Klassen und Unterrichtsgrup-
gruppi di insegnamento per alunni pen für Schüler des katholischen
di confessione cattolica, quando i ge- Bekenntnisses werden gebildet, wenn
nitori o chi per essi vi consentono, die Erziehungsberechtigten zustim-
e le esigenze della pedagogia e del- men und die pädagogischen und
l'organizzazione scolastica lo per- schulorganisatorischen Erfordernis-
mettono. Tale condizione si verifica se es ermöglichen. Dies trifft zu,
quando per un corso vengono costi- wenn für einen Schülerjahrgang Pa-
tuite classi parallele o quando ven- rallelklassen, oder wenn parallele
g o n o formati gruppi di insegnamen- Unterrichtsgruppen gebildet werden.
to paralleli.
§ 4. In classi, frequentate da alun- § 4. In Klassen, die von Schülern
ni di confessione diversa, l'insegna- verschiedener Bekenntnisse besucht
mento e l'educazione, salvo il rispet- werden, richten sich Unterricht und
to dovuto ai sentimenti di alunni di Erziehung bei gebührender Rück-
diversa convinzione, si uniformano sichtnahme auf die Empfindungen
ai principi comuni delle confessioni andersdenkender Schüler nach den
cristiane. gemeinsamen Grundsätzen der
christlichen Bekenntnisse.
§ 5. Nella scelta dei maestri si § 5. Bei der A u s w a h l der Lehr-
deve tener c o n t o della confessione kräfte soll auf die Bekenntniszuge-
cui appartengono gli alunni. hörigkeit der Schüler Rücksicht ge-
nommen werden.
§ 6. I maestri idonei e disposti ad § 6. D i e zur Erteilung katholischen
impartire l'insegnamento della Reli- Religionsunterrichtes bereiten Lehr-
gione cattolica verranno assegnati kräfte werden bei der Zuweisung an
alle singole scuole possibilmente in die einzelnen Schulen nach Möglich-
maniera tale che l'insegnamento keit so eingesetzt, d a ß der katholi-
della Religione cattolica, quale ma- sche Religionsunterricht als ordent-
Acta Pauli Pp. VI 167

teria ordinaria, rimanga assicurato liches Lehrfach an den Schulen


mediante la collaborazione dei mae- durch die Mitwirkung der Lehrer
stri. gesichert bleibt.

2. 2.

D o p o Part. 6 viene inserito nel Nach A r t . 6 wird folgender A r t .


WS
Concordato il seguente : 6 in das Konkordat eingefügt :

MS
Art. 6 BIS
Art. 6

§ 1. Lo Stato Bavarese, nel qua- § 1. D e r Freistaat Bayern wird im


d r o delle provvidenze in favore delle Rahmen der allgemeinen F ö r d e r u n g
scuole private, concederà il suo der Privatschulen den Schulen ka-
aiuto alle scuole private gestite da tholischer Träger seine Hilfe ange-
enti cattolici. In conformità c o n le deihen lassen. Nach M a ß g a b e der
prescrizioni statali, tali scuole ven- staatlichen Vorschriften werden die-
g o n o riconosciute dallo Stato ed se Schulen staatlich anerkannt und
agevolate mediante sovvenzioni c o - durch Finanzierungshilfen sowie
me pure mediante facilitazioni nello durch Erleichterung im Austausch
scambio di maestri. von Lehrkräften gefördert.
§ 2. A l l e scuole primarie private § 2. Privaten katholischen V o l k s -
cattoliche ed alle scuole speciali pri- schulen und Sonderschulen, die von
vate cattoliche, gestite da persona juristischen Personen des öffentli-
giuridica di diritto pubblico o pri- chen oder privaten Rechts betrieben
vato, operanti su base di pubblica werden, auf gemeinnütziger Grund-
utilità e rispondenti nella l o r o im- lage wirken und in Ausbau und Glie-
postazione ed articolazione alle pre- derung den für die öffentlichen Schu-
scrizioni vigenti per le scuole pub- len geltenden gesetzlichen Vorschrif-
bliche, lo Stato, su richiesta dell'en- ten entsprechen, ersetzt der Staat
te gestore, rimborsa le necessarie auf Antrag des Schulträgers den not-
spese, da computarsi alla stregua di wendigen Aufwand, der sich nach
quelle per le scuole pubbliche. dem der öffentlichen Schulen be-
mißt.
§ 3. Le spese necessarie per lavori, § 3. D i e notwendigen Kosten für
approvati dall'Autorità scolastica, schulaufsichtlich genehmigte Neu-,
di costruzione di nuovi edifìci di Um- und Erweiterungsbauten priva-
scuole primarie private e di scuole ter Volksschulen und Sonderschulen
speciali private, c o m e pure di adat- werden vom Staat im Rahmen der
tamento o ampliamento delle mede- im Haushalt für diesem Z w e c k be-
sime, verranno rimborsate dallo Sta- reitgestellten Gesamtsumme ersetzt.
to, nel quadro dello stanziamento a D e r Gesamtbetrag für den Bau die-
tale fine fissato nel bilancio statale. ser Schulen wird in einem angemes-
L ' i m p o r t o complessivo per detti la- senen Verhältnis zu den A u f wen-
168 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

vori verrà fissato iii conveniente düngen der öffentlichen H a n d für


proporzione alle spese edilizie della den öffentlichen Schulhausbau fest-
pubblica finanza per le scuole pub- gesetzt.
bliche.
D i e vorstehenden Änderungen und
Le anzidette modifiche ed aggiunte Ergänzungen sind integrierender Be-
sono parte integrante del Concor- standteil des Konkordates vom 29.
dato del 29 Marzo 1924. März 1924.

Questo A c c o r d o , i cui testi ita- Dieser Vertrag, dessen italieni-


liano e tedesco fanno egualmente scher und deutscher Text gleiche
fede, dovrà essere ratificato e gli Kraft haben, soll ratifiziert und die
Istrumenti della ratifica dovranno Ratifikationsurkunden sollen mög-
essere scambiati quanto prima in lichst bald in Bad Godesberg
Bad Godesberg. ausgetauscht werden.

Esso entra in vigore il giorno del- Er tritt mit dem Tage des Austau-
lo scambio di detti Istrumenti. sches in Kraft.

In fède di che il presente A c c o r d o Zu Urkund dessen wurde dieser


è stato sottoscritto. Vertrag unterzeichnet.

F a t t o in d o p p i o originale. Geschehen in doppelter Urschrift.

M o n a c o , 7 Ottobre 1968. München, den 7. Oktober 1968.

CORRADO BAFILE D r . h. c. ALFONS GOPPEL


Arcivescovo tit. Bayerischer Ministerpräsident
di Antiochia di Pisidia
Nunzio A p o s t o l i c o D r . LUDWIG HUBER
Bayerischer Staatsminister
für Unterricht und Kultus

D r . KONRAD PÖHNER
Bayerischer Staatsminister
der Finanzen

Conventione inter Apostolicam Sedem et Bavariam rata habita,


die XXX mensis ianuarii anno MDCCCCLXIX Ratihabitionis Instru-
menta accepta et reddita mutuo fuerunt. Exinde, i. e. a die XXX
mensis ianuarii anno MDCCCCLXIX, huiusmodi Conventio inter Apo-
stolicam Sedem et Bavariam icta vigere coepit ad normam eiusdem
Pactionis.
Acta Pauli Pp. VI 169

EPISTULA

Ad Rev.mum P. Rollandum Huot, Congregationis Presbyterorum a SS.mo


Sacramento Moderatorem Generalem, cum proxime Romae de Eucharistico
cultu cogendus esset Coetus.

Saluberrimum Sacramentum Eucharistiae, quod est veluti centrum


vitae Ecclesiae, utpote quo auctor ipse gratiae vere, realiter et sub-
stantialiter contineatur, credentium mentes ita possidet, ut, non l o n g a
disquisitione sed quadam rei perspicientia adducti, intellegant eidem
cultum adorationis esse tribuendum. Qua quidem latriae exercitatio-
ne efficitur, ut virtus religionis explicetur et incrementis augeatur,
qua animus fidelis Creatorem suum, qui naturam prorsus transcendit,
eiusque dominatum agnoscit, et l o c u m , qui sibi ipsi convenit, sub-
misse studet obtinere. I m m o haec adoratio etiam corpore manifesta-
1
tur, quod quasi « hostia vivens, sancta, Deo placens » offertur ;
« quia », ut ait Sanctus Thomas Aquinas, « in omnibus actibus latriae,
id quod est exterius refertur ad id quod est interius, sicut ad princi-
palius, ideo ipsa exterior adoratio fit propter interiorem; ut videlicet
per signa humilitatis, quae corporaliter exhibemus, excitetur noster
2
affectus a d subiciendum s e D e o » .
Qui ergo, ut religiosa Congregatio, cui tu, dilecte Fili, moderaris,
et aliae similes Sodalitates, adorationi Christi Domini in divino
Sacramento praesenti p r o munere insistunt, fidem catholicam prae-
clare confirmant contra eos, qui Deum placitis suis vel vitae moribus
negant vel, licet eam servare videantur, parvi pendunt et minuunt.
Q u o satius autem res perspiciatur, animadvertatur oportet, adora-
tionem non secernendam esse a toto illo sacramento seu mysterio sa-
3
lutis, « q u o d est Christus . . . spes g l o r i a e » ; scilicet Eucharistia, non
quod ad praesentiam realem tantum attinet, est consideranda, sed
« tota sua amplitudine tam in ipsa celebratione Missae quam in cultu
sacrarum Specierum, quae post Missam ad extensionem gratiae Sacri-
4
f i c i i asservantur » . Quam o b rem adoratores propterea cultum eucha-
risticum etiam extra Sacrificium persequuntur, ut fructus ex eo

1
Cfr. Boni. 12, 1.
2
Ila-Ilae, q. 84, a. 2.
3
Gol. 1, 27.
4
Instructio de cultu Mysterii Eucharistici, 2-g; A. A. 8. 59 (1967), p. 593.

12 - A. A. S.
170 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

orientes abundantius percipiant idque efficacius valeant participare.


Ut autem hae vires supernae in vitam cotidianam copiosius infundan-
tur, necessaria etiam est virtutum exercitatio : iamvero, c u m Chri-
stum in augusto Sacramento delitescentem piis obsequiis colimus, in-
crementa accipimus virtutum theologalium, fidei, spei et caritatis,
quae animum rectius componunt, ut possit « qua par est devotione,
memoriale D o m i n i celebrare et panem illum nobis a Patre datum fre-
5
quenter suscipere ) ) .
A c c e d i t quod haec adoratio, qua, ut dictum est, gratia Sacrificii
eucharistici continuatur, totam Ecclesiae communitatem salutariter
attingit. Preces enim, quae ei, qui est « Emmanuel )) in altari propo-
situs, adhibentur, sunt revera « catholicae », quatenus universam Ec-
clesiam universumque mundum respiciunt. Q u o d etiam historia d o c e t ;
nam supplicationes augusti Sacramenti ad quadraginta horas in Urbis
templis per vices anno MDXCII, a Clemente P p . V I I I , Decessore No-
stro, ideo sunt ratae et promotae, ut difficillimis temporibus caeleste
6
auxilium humanae familiae impetraretur. Itaque huiusmodi adora-
tione non imprimis singulorum pietatis studio satisfit, sed animus
permovetur ad « amorem " socialem " excolendum, quo privato bono
commune anteponimus, causam communitatis, paroeciae, Ecclesiae
suscipimus caritatemque extendimus in totum mundum, quia ubique
7
membra Christi esse novimus » .
Instituta igitur et Sodalitates, quibus e peculiari lege, ab Ecclesia
probata, munus est commissum Eucharistiae Sacramento adorationis cul-
tum exhibendi, noverint se praeclarissimum officium, ac quidem eiusdem
Ecclesiae nomine, exsequi. V i t a religiosorum sodalium, d u m m o d o eius-
modi vocationi pie, fideliter, constanter respondeant, non minus quam
eorum, qui uni contemplationi sunt dediti aut in apostolicis operibus
versantur, « tamquam signum apparet, quod Ecclesiae membra effica-
citer attrahere potest et d e b e t . . . supereminentem quoque magnitu-
dinem virtutis Christi regnantis atque infinitam spiritus Sancti poten-
8
tiam . . . cunctis hominibus d e m o n s t r a t » .
Non est ergo c u r sodales, qui praestantissimum hoc latriae munus
obeunt, aetate nostra animis deficiant, quasi, ut quidam dictitant,
agatur de quadam « obsoleta devotione » et quasi illi tempus terant,

* Ibid. 50; A. A. S. 59, 1967, p. 567.


6
Cfr. Bull. Born. V, 1; Romae 1751, p. 412.
7
Litt. Enc. Mysterium Fidei; A. A. S. 57, 1965, p. 772.
8
Const. dogm. de Ecclesia Lumen gentium, n. 44: A. A. S. 57, 1965, pp. 50-51.
Acta Pauli Pp. VI 171

c u m alia opera magis urgeant. Persuasum enim sibi habeant Eccle-


siae, ut antea ita et nunc, omnino opus esse iis, qui divinum Sacra-
9
mentum « adorent in spiritu et veritate )) ; atque, quemadmodum par
est, diligentiae plenas curas adhibeant, ut ad amussim serventur
instituta et praecepta, quae hac super re dedimus sive in Encyclicis
Litteris Mysterium Fidei nuncupatis, sive in Instructione De cultu
Mysterii Eucharistici.
F o r e igitur speramus, ut in p r o x i m o R o m a n o conventu eorum, qui
ad cultum Mysterii Eucharistici peculiare studium conferunt, egre-
gium adorationis munus_, nova quasi luce explendescente, recte aesti-
metur, opportuna suscipiantur consilia, vires spirituales excitentur,
Ecclesiae vitae quam maxime conducibiles.
Haec ominati, tibi, dilecte F i l i , religiosae familiae, cui praees,
cunctis denique, qui conventui illi intererunt, Benedictionem Aposto-
licam, superni roboris et solacii auspicem Nostraeque benevolentiae et
caritatis testem, libenti animo impertimus.
Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die x mensis Ianuarii,
anno MCMLXIX, Pontificatus Nostri sexto.

PAULUS PP. VI

NUNTII GRATULATOMI

I
Ad E.mum P. D. Iosephum S. R. E. Cardinalem Garibi et Rivera, Archie-
piscopum Guadalajarensem, octogesimum diem natalem celebraturum.

Quodsi filii, quos in Christo tibi habes commendatos, te propediem


ob octogesimum natalem ovantes gratulantesque circumstabunt, Nos
quoque iuvat, sincera fraternaque actos dilectione ac tam praeclara
usos opportunitate, optimis illorum ominibus Nostra interserere vota.
Sed magnus annorum numerus expletus non una est laetitiae causa,
siquidem una tecum, dilecte F i l i Noster, et cum ovibus tuis memorare
gaudemus te admodum iuvenem Christi famulatui et sacerdotio fuisse
addictum, atque ante octo fere lustra episcopatum suscepisse, quem
primo ut Antistes Auxiliaris, deinde ut Coadiutor, denique ut Archie-
piscopus Guadalajarensis et nomine et re, in c o m m o d u m et profectum
istius i n d i t a e Ecclesiae sedulo impendisti. Scilicet tam grave obiens

9
Cfr. Io. 4, 23.
172 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

munus non solum magister, sed etiam testis vitae, quae D e o inhaeret,
fuisse c o g n o s c e n s ; est etiam prae Nobis ferendum te acriter studuisse
ad usum deducere, quod sive ad te ipsum sive ad alios attinet, verba,
in honoris tui insigni inscripta : (( Diligite alterutrum ». Secundum
hanc sententiam, qua tota lex Christi comprehenditur, annisus es, ut
apud te vigeret caritas, « dulce ac salubre vinculum c o r d i u m , sine qua
dives pauper est et c u m qua pauper dives est. H a e c in adversitatibus
tolerat, in prosperitatibus temperat, in duris passionibus fortis, in
bonis operibus hilaris . . . inter iniquitates gemens, in veritate respi-
1
rans w.
Ad provectam igitur aetatem perductum clementissimus Deus,
omnium bonorum Largitor, iis te cumulet solaciis, quae sint veluti
egregia praemia l a b o r u m , quos sustinuisti, et ad perstandum in pie-
tatis caritatisque studio, quo ardes, blanda invitamenta. Nos vero
enixis eum precibus rogamus, ut te diu sospitem servet, donec illucescat
dies ille sempiternus, quem non urget crastinus, quo in perfecta cari-
tate fruemur D e o , qui est aeternus et immensus, gaudium plenum,
beatitudo summa.
Sollemnia autem aliquo m o d o participare cupientes, quae, natalis
tui causa, celebrabuntur atque etiam ad gratias D e o ex animo agendas,
ut addecet, vertent, Benedictionem A p o s t o l i c a m , uberum caelestium
donorum pignus et certum benevolentiae Nostrae testimonium tibi,
dilecte F i l i Noster, Venerabili Fratri F r a n c i s c o Xaverio Ñ u ñ o Guer-
rero, A r c h i e p i s c o p o titulo Garellensi, Coadiutori T u o et V i c a r i o Gene-
rali, clero et universo gregi, pastoralibus curis tuis commisso, volentes
impertimus.
Ex Aedibus Vaticanis, die x x i mensis Ianuarii, anno MCMLXIX,
Pontificatus Nostri sexto.

PAULUS PP. VI

II
Ad E.mum P. D. Antonium S. R. E. Cardinalem Caggiano, Archiepisco-
pum Bonaerensem, octogesimum diem natalem celebrantem.
Octogesimum celebranti natalem tibi, dilecte F i l i Noster, concentui
v o c u m multorum, qui grate erga te affecti ob accepta beneficia vel qui
te probe recteque diligunt et existimant, salutariter precabuntur,
1
S. Aug., Sermo S50, 3; PL 39, 1534.
Acta Pauli Pp. VI 173

Nostra quoque vota, quasi sertum imponamus, libenter proferimus.


A c c i p e igitur i m o e pectore p r o m p t a omina, quibus a D e o b o n o r u m
omnium A u c t o r e et Largitore tibi cuncta candida, laeta, verae feli-
citati tuae consentanea et apta exoptamus.
Nec patimur tibi hanc per occasionem deesse gratulationes Nostras,
quibus volumus novo testimonio palam fieri, quonam opinionis iudi-
c i o te prosequamur, quam magni pendamus bene merita, quae tam
diuturno temporis spatio in Christi militia et in Ecclesiae famulatu
tibi collegisti.
N a m p r i m o Rosariensi archidioecesi praepositus et V i c a r i u s Ca-
strensis factus p r o Republica Argentina, et abhinc ferme decem annos
Bonaërensis Ecclesiae Archiepiscopus, multa inter discrimina gravis-
sima tui muneris officia prudenter, naviter, diligenter obiisti ut,
optimo cuique acceptus, egregie excogitatis et factis nobilem Argenti-
nam gentem insigniter demeritus sis. Profecto verba quae in tui hono-
ris insigni pingenda curasti « impendam et superimpendar », perpetuo
integrae fidei servando studio, et tuo adsiduo in p o p u l o ad christianam
vitam excolendo labore, ad effectum rei deduxisti.
F a c igitur in institutum adprobatione dignum iter alacri constan-
tique animo insistas, confisus lumine, auxilio, ductu abundanter effusi
Spiritus amoris, fortitudinis et cunctipotentis gratiae, qua ad omnia,
etiam inaccessa et ardua appetenda, valemus, et ei, cui semper hac-
tenus te credidisti, fac maiore fiducia te credas.
Divitias autem supernae bonitatis tibi invocamus largifluas, ut,
animi et corporis viribus acer, diu pergas te devovere pro Ecclesiae
emolumento et decore, atque iam in terris sanctae absumptae operae
praeviam inceptamque remunerationem accipias, quam amplissimam
perpetuoque mansuram prospicimus et percupimus in caelestis Ieru-
salem sine casu et occasu fruendis aeternae pacis deliciis.
Nihil denique Nobis restat, nisi ut tibi, dilecte F i l i Noster, Bene-
dictionem A p o s t o l i c a m et gregi, vigilantiae tuae commisso, « magno
1
corde et animo volenti » impertiamus.
Ex Aedibus Vaticanis, die x x i mensis Ianuarii, anno MCMLXIX,
Pontificatus Nostri sexto.

PAULUS PP. VI

1
II Macch. l, 3.
174 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

ALLOCUTIONES

I
Ad Praelatos Auditores, Officiales et Advocatos Tribunalis Sacrae Roma-
nae Rotae, novo litibus iudicandis ineunte anno coram admissos. *

Signor Decano, Signori Uditori della Sacra Romana Rota,

Siamo lieti di vedervi raccolti intorno a Noi e di salutarvi tutti,


ricambiando a voi ed agli altri Officiali di questo Nostro sacro Tribu-
nale ed a quanti vi sono addetti, e vi prestano l'opera l o r o , i Nostri
voti migliori per le vostre singole persone e per la vostra attività giudi-
ziaria. Ringraziamo in m o d o particolare Lei, Signor D e c a n o , per le
parole c h ' E l l a Ci ha testé rivolte, per le notizie, ora esposte, riassu-
mendo in brevi osservazioni ed in poche cifre il lavoro intenso ed
accurato del medesimo insigne Tribunale.
Questa annuale Udienza, oltre il piacere d'un incontro così cordiale
e istruttivo come quello presente, offre a N o i la felice occasione per
ripensare e per onorare quella potestà giudiziaria, di cui è munita la
Chiesa cattolica, ravvisando in tale potestà un'espressione nativa e
precipua dell'autorità, onde il Fondatore ed il Capo unico e supremo
della Chiesa stessa, che è Cristo, ha voluto investirla, dandole potestà
non solo di effondere nel suo Corpo mistico i carismi vivificanti e santi-
ficanti dello Spirito, ma di governarlo altresì, in nome suo, quale com-
pagine visibile, sociale, organica e gerarchica, c o n virtù giurisdizionale.
Deriva infatti dalla potestà di giurisdizione l'ufficio g i u d i z i a r i o ; ed
entrambi risalgono all'autorità-principe, che nella Chiesa è quella
della regalità spirituale di Cristo, a Lui dovuta non soltanto per la
supremazia della sua divina persona e per la sua dignità di Capo
della Chiesa, ma anche per averla conquistata e meritata con l'umiltà
1
e la generosità della sua Passione redentrice. E se anche dobbiamo
riconoscere alla potestà giurisdizionale della Chiesa l'esercizio d'una
causalità diversa da quella santifìcatrice, avendo questa Cristo c o m e
unica fonte ed essendo chi la dispensa soltanto ministro, soltanto stru-
mento, mentre quella giurisdizionale, pur attingendo da Cristo la sua
virtù e la sua ragion d'essere, possiede un suo proprio procedimento

* Die 27 mensis ianuarii a. 1969.


1
Cfr. S. Th. III, 47, 2; 48, 1; 59, 3; Pio XI, Enc. Quas primas: A. A. S. 17, 1925,
p. 593 ss.
Acta Pauli Pp. VI 175

umano, che fa di chi n'è investito un esecutore responsabile, una


2
causa seconda c o m e dicono i t e o l o g i ; tuttavia essa pure rende gloria
3
al Signore Gesù, perché lo rappresenta, ne adempie la missione, ne
serve i seguaci, ne testimonia la presenza storica nel m o n d o .
È noto a tutti come il riconoscimento della potestà giurisdizionale
si inserisce nel quadro di quella ecclesiologia integrale, che N o i rite-
niamo autentica, e che, senza nulla trascurare della realtà e della
profondità del suo aspetto mistico e carismatico, ne considera insieme
il suo aspetto visibile e sociale, che qualifica la Chiesa una società
giuridicamente perfetta, non univocamente eguale a quella civile,
ma originale e singolare, perché, a causa del fine suo p r o p r i o e dei
mezzi dei quali si vale per conseguirlo, si definisce soprannaturale e
spirituale, trovando in se stessa, per disposizione del suo divino F o n -
4
datore, le risorse alla sua esistenza e alla sua attività. E che c i ò
valga anche della potestà giudiziaria è facile ricavarne le prove dalle
5
fonti neotestamentarie, anch'esse da tutti c o n o s c i u t e , e da tutta la
6
tradizione ecclesiastica, confermata dal recente Concilio V a t i c a n o I I ,
che, nella Costituzione dogmatica Lumen gentium, c o m e ricorderete,
dice che (( i Vescovi hanno il sacro diritto, e davanti al Signore il
dovere, di dare leggi ai loro sudditi, di giudicare (iudicium faciendi)
7
e di fare tutto quanto appartiene al culto e all'apostolato ) ) . Questo
è bene richiamare per il fatto che, essendo oggi giustamente ricon-
dotto il concetto di autorità nella Chiesa alla sua ragion d'essere, c h ' è
quella del servizio, non si vorrebbe che fosse fraintesa l'origine del-
l'autorità stessa, quasi emanasse dalla comunità dei fedeli, e non
derivasse la sua fonte superiore dal diritto divino, e si confondesse
questo suo efficiente principio con lo s c o p o per cui Cristo l'ha stabilita,
c i o è per la guida e per la salvezza del P o p o l o di D i o ; né si vorrebbe
che fosse indebitamente inceppato l'esercizio stesso della legittima
autorità della Chiesa nell'esplicazione delle sue funzioni, intese ap-
punto al multiforme servizio dei bisogni sempre più vasti e com-
plessi della vita ecclesiale. Sarebbe istruttivo, a questo riguardo e a
titolo d'esempio, ricordare come il Papa San Gregorio M a g n o , che

2 a
Cfr. 8. Th. III, 8, 6; Journet, L'Eglise, I, p. 159, 3 ed.
9
Cfr. 2 Cor. 5, 20.
* Cfr. Leone XIII, Enc. Immortale Dei: A. S. 8. 18, p. 165.
8
Cfr. Matth. 18, 17; 1 Cor. 6, lss.; 1 Tim. 5, 19.
6
Cfr. Wernz-Vidal, VI, p. 23 ss.
7
N. 27.
176 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

volle esplicitamente essere insignito del titolo della umiltà e del ser-
8
vizio, definendo se stesso servus servorum Dei, abbia sempre, non
meno e ben più di altri Pontefici, rivendicato al ministero di Pietro
cura... totius Ecclesiae et principatus*
Così che, volendo Noi onorare nell'organo giudiziario a cui voi
appartenete e prestate la preziosa opera vostra il carattere ministe-
riale che lo giustifica e lo distingue, volentieri vediamo in cotesto
Sacro Tribunale riflesse alcune di quelle virtù cristiane delle quali
vogliamo, con l'aiuto di D i o , che sia rivestito il Nostro apostolico
ufficio. Servizio innanzitutto di carità è il Nostro, se davvero ricor-
diamo il mandato, che risuona in tutto il V a n g e l o del Signore, e se ne
ascoltiamo l ' e c o nell'esortazione di San Bernardo a Papa Eugenio :
(( Il tuo cuore è come una fontana pubblica, dove tutti hanno diritto
10
di bere » ; e tale è anche il vostro servizio, che per la stessa sua com-
11
petenza, aperta, secondo ie norme stabilite, a tutta la Chiesa, allarga,
c o m ' è proprio della carità, la sua sollecitudine oltre ogni confine. Il
crescente vostro lavoro, inoltre, lo dimostra.
Servizio poi pastorale di verità, di saggezza, di giustizia, di cri-
stiana prudenza vuole essere parimente il Nostro; ed anche sotto
questo aspetto, anzi sotto questo principalmente, esso si rispecchia
nella vostra attività giudiziaria, se è vero c o m e insegna San T o m -
12
maso, che ogni giudizio implica una rettitudine razionale, e che
ogni giudice è come una giustizia personificata, quandam iustitiam
animatam.
In questa apologia della vostra specifica funzione canonica e in
questo accostamento della vostra attività giudiziaria alla Nostra
missione apostolica si nasconde forse, potrà qualcuno dubitare, quel-
l'atteggiamento ideale e pratico, tanto criticato dai promotori del risve-
glio evangelico e spirituale nella Chiesa, e tanto avversato dai fautori
di libere correnti carismatiche, ovvero di quelle contrarie idealmente,
ma praticamente cospiranti della secolarizzazione, atteggiamento che
ha preso di nome i b r i d o di giuridismo? N o n è questo il Nostro pen-
siero, né è questo il Nostro proposito : una Chiesa in cui un Diritto
Canonico, esteriore e formalistico, prescindesse dallo spirito del Van-

8
Cfr. Grisar, San Gregorio, pp. 74-75. 211.
9
Cfr. Batiffol, San Gregorio, p. 207.
10
De cons. I, V.
1 1
Can. 1599.
12
I I M p e , 60, 1.
Acta Pauli Pp. VI 177

gelo, o prevalesse sulla speculazione teologica, o soffocasse la forma-


zione della coscienza illuminata all'autodeterminazione e ritardasse
10 sviluppo della vita ascetica e propriamente religiosa, non rispon-
derebbe agli orientamenti rinnovatori del Concilio, né perciò ai Nostri.
Ma il Concilio non solo non ripudia il Diritto Canonico, la norma cioè
che precisa i doveri e difende i diritti dei membri della Chiesa, ma
la auspica e la vuole, come conseguenza delle potestà lasciate da
Cristo alla sua Chiesa, come esigenza della sua natura sociale e visi-
13
bile, comunitaria e g e r a r c h i c a , c o m e guida alla vita religiosa e alla
14 15
perfezione cristiana, e c o m e tutela giuridica della stessa l i b e r t à .
P e r c i ò il Concilio ha decretato la revisione del Codice di Diritto
16
Canonico, la quale è già fervorosamente in c o r s o , come è noto, e
secondo criteri più aderenti alla missione pastorale della Chiesa e alle
legittime esigenze della vita moderna.
N o n spirito di giuridismo perciò anima cotesto provvido e sapiente
Tribunale, ministro del diritto, interprete della giustizia, sensibile
all'equità e alla misericordia, come già dichiarava il Nostro Prede-
17
cessore, di venerata memoria, P i o X I I ; ma lo spirito della Chiesa
cattolica, vigile tutrice della legge cristiana, e materna interprete
della realtà umana : Ex intima hominis natura haurienda est iuris
1
disciplina. *
P e r c i ò N o i volentieri onoriamo cotesta istituzione e la confortiamo,
esprimendo a voi la Nostra riconoscenza, il Nostro incoraggiamento,
11 Nostro elogio.
E a questo punto il Nostro discorso dovrebbe appunto rivolgersi
all'opera vostra. Ma voi potete ben immaginare quale sia il Nostro
pensiero a tale riguardo, senza che N o i tratteniamo più oltre la vostra
paziente attenzione.
In quest'ora, sotto molti aspetti grave e decisiva, di rinnovamento
della vita della Chiesa, di inquietudine di alcuni suoi figli, di muta-
mento della mentalità contemporanea, di rilassamento del costume
sociale, di accelerazione d'ogni operazione umana, di progresso delle
discipline giuridiche e scientifiche, di bisogno di testimonianze di inte-
13
Cfr. Const. dogm. de Ecclesia Lumen gentium, n. 27.
" Const. dogm. de Ecclesia Lumen gentium, n. 45; e decr. de accomm. renov. vitae
religiosae Perfectae caritatis.
15
Cfr. Decl. de libertate religiosa Dignitatis humanae, n. 15.
16
Decr. de past. Episcop. munere in Ecclesia Christus Dominus, n. 44.
17
Cfr. Discorsi e Radiomessaggi, vol. II, p. 234 ss.
18
Cicerone, De legibus II.
178 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

grità, di fermezza, di bontà e di attesa che la Chiesa cattolica sia in


ogni sna manifestazione più cosciente della sua missione, più libera
dagli interessi temporali, più irradiante il V a n g e l o di salvezza che
porta c o n sé, è ovvio che N o i attendiamo anche da v o i , F i g l i , Fratelli
e Signori del Nostro rinomato Tribunale della Sacra R o m a n a R o t a ,
un nuovo impegno di perfezionamento in ogni sua componente, perso-
nale, forense, funzionale, pronti N o i stessi a sostenerlo e a favorirlo,
affinché esso meriti sempre più la pubblica fiducia, ed abbia per sé,
c o n la Nostra Benedizione A p o s t o l i c a , quella di D i o .

II
Consultoribus coram admissis e Consilio technicis solvendis quaestionibus
Vaticanae administrandae Civitatis. *

Diletti figli.

Siamo profondamente grati per le nobili e cortesi parole ora ascol-


tate le quali trovano viva risonanza nel Nostro animo paterno. Oltre
a l l ' o m a g g i o degli auguri per il n u o v o anno, v o i tutti, c o n questo atto
di presenza, avete voluto portare a N o i l'attestato molteplice della
vostra fede, della vostra devozione alla Chiesa e al Papa, e finalmente
della vostra attività in seno alla Consulta dello Stato della Città del
Vaticano.
Doppiamente gradito, pertanto, Ci è questo incontro, in particolar
m o d o perché Ci offre l'occasione di manifestare pubblicamente a v o i ,
qui insieme riuniti, la Nostra gratitudine e il Nostro apprezzamento
per il lavoro da voi svolto c o m e membri del n u o v o organismo che
abbiamo recentemente istituito.
La mole dei vostri abituali impegni, che sappiamo numerosi e assor-
benti, non vi ha impedito di rispondere all'invito della Santa Sede ; con
slancio generoso anzi, di cui vi ringraziamo veramente di cuore, v o i
avete accettato di mettere a profitto della Città del V a t i c a n o le vostre
specifiche competenze tecniche e amministrative.
N o n solo. Ma dalle espressioni del degnissimo interprete dei vostri
sentimenti abbiamo appreso con soddisfazione che già è avviato lo stu-
d i o di questioni che Ci stanno particolarmente a cuore. Il che Ci assi-
cura dell'alta coscienza che guida e sostiene la vostra fatica e ve ne
fa comprendere la singolare importanza. Importanza commisurata non

* Die 1 mensis februarii a. 1969.


Acta Pauli Pp. VI 179

tanto dalla necessità che nel territorio della Città del V a t i c a n o esistano
e prosperino tutti gli uffici e le attività di uno Stato minuscolo, ma
libero e autonomo, quanto piuttosto dal ruolo unico che la Sede A p o s t o -
lica svolge nella vita della Chiesa. Come sede del V i c a r i o di Cristo e
centro visibile della cattolicità, il V a t i c a n o è ben più che un complesso
monumentale che può interessare il pellegrino, lo studioso, il turista,
l'erudito. A n c h e se così esiguo e ristretto è il suo spazio, non però è
inerte. Al contrario, è un cuore che fa sentire in ogni parte della Chiesa
l'efficacia delle sue prestazioni ; e adeguate vie per così elevato c o m p i t o
sono anche le sue attrezzature e i suoi uffici, i quali per conseguenza
sono a esclusivo servizio della Chiesa e della sua spirituale missione
nel mondo.
V ' è p o i da aggiungere che, al presente, il dovere che incombe alla
Santa Sede di attendere al governo della Chiesa universale e di venire a
c o l l o q u i o apostolico c o l m o n d o moderno, soggetto a così profonde e
rapide trasformazioni, le impone un ritmo più intenso che nel passato
di rapporti con ogni parte della cristianità, e la obbliga a ricercare
nuove forme e mezzi sempre più progrediti per una efficace irradiazione
della sua azione evangelizzatrice. La parola ha bisogno di v o c e , e la
voce ha bisogno d'un organo fisico che la pronuncia. La vostra funzione
si svolge a questo livello funzionale, come appunto è lo Stato della Città
del V a t i c a n o rispetto alla Santa Sede. Ma qui lo strumento non po-
trebbe avere impiego più utile e più degno.
Di qui comprenderete il valore e la nobiltà della vostra volenterosa
prestazione, che in tal m o d o assume un significato immensamente supe-
riore a quello di natura puramente tecnica e professionale; chiamati
c o m e siete a servire così da vicino la missione propria del Nostro ufficio
apostolico, voi potete considerarvi in certa misura come Nostri colla-
boratori. E comprenderete perciò con quale interesse e fiducia Noi
guardiamo alle vostre capacità e alla vostra esperienza altamente
qualificata; si tratta infatti di portare il vostro contributo in un
c a m p o che è strettamente Nostro e che impegna, davanti a D i o e
davanti agli uomini, la Nostra responsabilità; ma è un c a m p o , al
tempo stesso, immensamente largo, cioè cattolico, universale, voglia-
mo dire a beneficio di tutta la Chiesa e in certo m o d o — intenzionale
almeno — dell'intera umanità.
C o n c e d e t e c i allora in una circostanza così bella e così confiden-
ziale come questa, che Noi vi auguriamo di essere sempre all'altezza
dei vostri compiti : con fedeltà piena alla Sede A p o s t o l i c a , con impe-
180 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

g n o generoso nel vostro lavoro, c o n la ricerca di idee nuove, atte a


conferire sempre maggiore incidenza al Nostro ministero apostolico.
E vi sorregga continuamente la consapevolezza di essere preziosi ausi-
liari della Chiesa, non tanto come fautori d'un suo superstite e mini-
mo potere temporale, quanto piuttosto c o m e esponenti di quella orga-
nica e responsabile collaborazione del Laicato cattolico alla Gerarchia,
oggi più che mai auspicata, specialmente nella sfera esecutiva e nel-
l'ambito delle competenze terrestri nelle quali i Laici sono più esperti
e qualificati. Cotesta Consulta assume così un valore di simbolo, ove
si rispecchiano, ad un tempo, le tradizioni della Chiesa R o m a n a ,
le intenzioni del recente Concilio, e i Nostri fiduciosi propositi. E
osserviamo c o n piacere che c i ò avviene in un momento in cui la
Chiesa sente più urgente che mai il dovere di essere presente nel
m o n d o e di offrire alla soluzione dei problemi degli uomini l'apporto
originale e indispensabile di sapienza, di carità e di grazia, che pro-
viene dal suo antico e imperituro messaggio.
Accogliete queste Nostre rispettose e affettuose espressioni come
testimonianza della Nostra stima e del Nostro incoraggiamento a pro-
seguire l'opera da voi intrapresa, per il cui felice successo Noi invo-
chiamo fiduciosi larga e continua l'assistenza del Signore.
E con questi sentimenti e voti ricevete tutti la Nostra propiziatrice
A p o s t o l i c a Benedizione.

III
Exc.mis Praesulibus coram admissis, e provinciis ecclesiasticis Lagosensi,
Kadunaënsi et Onitshaënsi. *

Venerable Brothers in the Episcopate, Archbishops and Bishops


of the Ecclesiastical Provinces of Lagos, Raduna and Onitsha,

We are happy to receive y ou and to greet y o u in the Lord Christ,


Venerable Brothers. Indeed, We say with sincerity that We are grateful
for y o u r visit, since it offers Us the opportunity to open Our heart to
y o u , as We have already opened Our home.
We know that in these past days y o u have met together, to discuss
with Our assistants y o u r pastoral and religious problems, which have
been made still more difìicult because of the abnormal situation—
abnormal, because it is a situation of war—which has too long endured.
We have followed and are familiar with the situation in which so

* Die 7 mensis februarii a. 1969.


Acta Pauli Pp. VI 181

many people in your régions find themselves—We think especially of


the children.
Several times, as y o u well know, We have expressed Our anxiety,
Our desires and Our hopes for an end to such a state of affairs. Before
T
G o d and Our conscience We feel that W e have lef t undone no action
or undertaking that was in Our power in order to bring any person
in authority to find a peaceful solution which would silence the
sound of arms.
Unfortunately, until now all attempts, those also springing from
other authoritative sources, have failed to bring the wished-for suc-
cess. Must We therefore yield to a sensé of discouragement and
resign Ourself to the inevitability of hatred between brothers and of
mutual destruction? Must We perhaps say that there is no longer
hope that the good sentiments of brotherhood and love can finally
prevail, that above disagreements the voice of c o n c o r d and charity
can find victory? Christian conscience can in no way accept thèse
hypotheses.
Y o u have just performed the sacred rite of Concelebration, united
around a single aitar, the image of Christ, together with Our Cardinal
Secretary of State. The prayer in c o m m o n , with tears and trust, w a s
for peace : that God would restore peace to those régions so dear to Us,
to those sons so close to Us, closest to Our heart because the most
severely suffering.
In y o u , worthy représentatives of the Bishops of the three E c -
clesiastical Provinces of L a g o s , R a d u n a and Onitsha, We see the
image of Our other Venerable Brothers in the Episcopate, of the
priests and religious, of the sisters, and of ali the Catholics of ail
régions of Nigeria. In them We find a single aspiration, which
reflects both the conscience and the good will of ali the people of those
noble régions, the aspiration for peace. F r o m Our brotherly meeting
there arises a single c r y , that for peace, and a single pétition for
peace : " Domine, dona nobis pacem ".
The Church is one, above every conflict; the Church loves and is
loved, above every division ; the Church wishes to bring peace and love
where there is war and hatred ; the Church wishes to aid the suffering ;
the Church wishes to exercise her witness especially in the most tragic
moments of the history of peoples. That is what the Church is doing
in your régions. Y o u r présence and y o u r fraternal embrace w o u l d
point out to all in authority the w a y to reconciliation, and w o u l d
182 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

aifirm that it is possible and that it is one's duty to find a solution.


It is not for Us or for y o u to suggest a concrete politicai plan, but it
is Our duty and yours to declare solemnly that it is not by war, but
by sincere negotiations, not in an atmosphère of opposition, but in one
of open coopération, that the wished-for solution of the baneful con-
troversy will be found.
Let those in authority know that the H o l y See follows with lively
anxiety and disinterested impartiality the sorrowful happenings, and
that it dares to call on them to exert a supreme effort in a dedicated
search for peace. Let them be assured that in doing so they will also
render a valuable service to humanity, which will act as a model and
will win the highest esteem.
We would wish y o u , Venerable Brothers, to take back to y o u r
own diocèses, and to those which y o u represent, the assurance that
the P o p e loves all without distinction with the same intensity of
affection; that for all He would wish to be the good Samaritan who
pours oil on their w o u n d s ; that the P o p e w o u l d like to be able to give
even greater assistance without any discrimination whatever; that
H i s love is extended spontaneously to all, expecially to the most
grievously suffering, because they are living images of Christ.
The fervent message which We entrust to y o u is suggested by the
Apostle Paul: " Let the peace of Christ rule in your hearts
2
because " He is our peace, w h o has made us both one " . May the
Blessing which We from Our heart bestow on y o u , make this Our
wish effective and lasting.

IV
E.mo Patri Iosepho Card. Beran, Exc.mis Praesulibus et Christifidelibus
Cecoslovachis, qui Romam peregrinati sunt indictis sollemnitatibus inter-
futuri, undecimo exacto saeculo a piissimo S. Cyrilli obitu. *

Venerato e diletto Signor Cardinale!


Venerabili Confratelli, Vescovi della nobile terra di Cecoslo-
vacchia!
E voi tutti, diletti figli, di là venuti a Roma per le celebrazioni
deirXI Centenario della morte di San Cirillo!

Benvenuti in questa R o m a , che, come accolse materna e regale i


due santi fratelli Cirillo e Metodio, gli apostoli di cui tuttora vi glo-
1
Col. 3:15.
a
Eph. 2:14.
* Die 14 mensis februarii a. 1969.
Acta Pauli Pp. VI 183

riate, così oggi vi accoglie c o n grandissimo affetto ! Benvenuti nella


Casa del Padre Comune, aperta sempre a tutti i cattolici, a tutti i
cristiani, a tutti gli uomini di buona volontà, e che o g g i si spalanca
per voi nel più cordiale dei saluti ! Benvenuti in questo centro della
cattolicità universale, benvenuti al Nostro cuore di Padre, che o g g i
vi vede con intensa gioia e più intensa c o m m o z i o n e !
Diversi motivi Ci rendono tanto gradita la vostra presenza : d o p o
t r e n t a n n i , voi siete il p r i m o pellegrinaggio ufficiale, così eletto, così
numeroso, che giunge dalla vostra terra per venerare il Sepolcro di
Pietro, e la sua Sede di verità e di amore. V o i venite a R o m a , chiamati
dalla voce di Cirillo, che qui attende la Risurrezione con i martiri e
i santi di questa terra benedetta; venite, chiamati dalla confessione di
lui e del fratello Metodio, camminando come sullo stesso cammino da
essi percorso, e seguendone le orme. V o i venite a R o m a portando in
cuore le speranze, le preghiere, le ansie dei vostri connazionali, in questo
particolare momento della vostra storia : e come non restare scossi da
cotesta vostra presenza, così vibrante e composta, così entusiastica e
devota, così affettuosa e pia? Siate dunque i benvenuti, dilettissimi
Fratelli e F i g l i Nostri, siate benedetti !

Il r i c o r d o centenario della morte di S. Cirillo richiama con evidenza


il pensiero all'impronta marcata e tuttora viva, che i due A p o s t o l i
hanno lasciato nella storia religiosa, culturale, nazionale dei vostri
due p o p o l i . P u r nei mutamenti, susseguitisi nella secolare vicenda
del tempo, quel filone d ' o r o , portato a voi da Cirillo e Metodio c o l
tesoro della fede e dei valori spirituali, non si è più inaridito.
Anzitutto, voi siete rimasti fedeli al patrimonio sacro ch'essi vi
hanno lasciato : l'amore alla Liturgia divina, che amate accompagnare
con i canti e gli inni religiosi nelle rispettive lingue, è ancor quello
che i due santi hanno infuso in v o i . Il rinnovamento liturgico, voluto
dal Concilio Ecumenico Vaticano I I , vi ha trovati come già predispo-
sti, per l'opera presaga e provvidenziale, ch'essi, incoraggiati dalla
Sede R o m a n a , operarono all'alba della vostra storia, sottolineando in
m o d o concreto una tradizione secolare della Chiesa, che « favorisce e
accoglie tutta la dovizia di capacità e le forme di vita dei p o p o l i , in
quanto sono buone, e, accogliendole, le purifica, le consolida e le eleva
La devozione che portate ai vostri due santi, espressa anche nella
miriade di chiese, istituzioni, opere e associazioni, ad essi dedicate,

1
Const. dogm. de Ecclesia Lumen Gentium, n. 13.
184 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

è stata il vessillo unificatore della vostra storia religiosa ; i vostri


migliori vescovi e sacerdoti, c o m e l ' A r c i v e s c o v o Stojan, il V e s c o v o
Moyzes, i sacerdoti Susil è H o l l y , si sono ispirati a quell'azione
instancabile. E che più? V o i condividete la venerazione per Cirillo e
Metodio con i fratelli separati, ed essa è un legame di più che stringe
cattolici e ortodossi, insieme c o l battesimo, l'eucaristia, la devozione
alla Vergine e con tutti gli elementi che uniscono, più numerosi di
2
quelli che d i v i d o n o . E quando due santi sono reclamati come propri,
e venerati da tanti p o p o l i e tante nazioni, come lo sono i due fratelli,
non si p u ò non vedere in questa impressionante consonanza un singo-
lare tratto di unione, che è doveroso mettere in luce.
Ma l'influsso di quei grandi apostoli del V a n g e l o non si è limitato
soltanto alla vita religiosa, ma da questa è entrato nella storia civile,
culturale e sociale : e anche a questo voi vi siete mantenuti fedeli. Ciò
che più colpisce, nel considerare le vicende dei vostri p o p o l i , è appunto
il vedere che in essi la fede ispira la cultura, vi è strettamente asso-
ciata, e la muove nelle sue forme anche elementari c o m e in quelle più
complesse : si passa dall'alfabeto alla conoscenza della Scrittura Divi-
na, alla fioritura delle opere del periodo cirillico-metodiano. Davvero
quel filone d ' o r o , partendo dai due santi Fratelli, non si è impoverito,
ma si è ingrandito sempre più, traducendosi nella vostra creatività
letteraria, artistica e scientifica, e continua ad arricchire anche oggi
le vostre culture, irradiandosi perfino oltre le frontiere, come attesta
la vitalità dei congressi di Velehrad.
La fede ha quindi portato anche a voi benefici, che non si limitano
al c a m p o strettamente religioso, c o m ' è del resto insito, per divina
disposizione, nel tesoro ineguagliabile della Rivelazione : e non è
stato p r o p r i o San Cirillo a sottolineare che « il ritorno di tutti gli
uomini al paradiso » determina, come causa ad effetto, « il ritorno del
paradiso tra tutti gli uomini, e nei l o r o c u o r i »? I valori religiosi non
escludono, ma impegnano il credente nella ricerca del bene naturale
e dei sani valori umani : della vita, della cultura, del l a v o r o , della
Patria.
Il vostro pellegrinaggio, per l'anniversario della morte di San Ci-
rillo, acquista dunque un preciso significato. È una testimonianza, una
promessa, una speranza.

2
Cfr. Ioannis XXIII, Ep. Ap. Magnifici eventus, 11 maii 196S: A. A. S. 55 (1963),
p. 437.
Acta Pauli Pp. VI 185

Testimonianza anzitutto : essa dice che, anche oggi, quei valori


che nella ieratica figura dei due apostoli trovano l'espressione e il sim-
bolo, non sono venuti mai meno. V o i siete rimasti fedeli a D i o , a
Cristo, alla Chiesa; siete rimasti uniti alla Sede di Pietro, che, da
una parte, essi seppero riconoscere, pur in un momento di grave ten-
sione tra la Sede di R o m a e quella di Costantinopoli, conservandosi
in comunione con essa con vera grandezza di spirito, mentre essa,
dall'altra parte, conferì l o r o l'investitura solenne dell'apostolato fra
i popoli slavi. Oggi, come in tutta la vostra storia, voi avete saputo
attestare, spesso con la dura sofferenza dignitosamente sopportata, la
vostra convinzione profonda, la vostra fede cirillico-metodiana, cioè
autenticamente cattolica. Ve ne ringraziamo di cuore, perché c i ò che
oggi è più necessario non sono le parole, ma gli esempi : e voi ne date
testimonianza al m o n d o .

Il vostro pellegrinaggio è ancora una promessa : di continuità, di


fedeltà, di amore che non si estingue. E perciò sappiamo di poter dire
che, come lo foste nel passato, così rimarrete sempre fedeli a D i o , a
Cristo, alla Chiesa, alla Sede di Pietro. Noi contiamo su v o i tutti,
con un cuore che si apre trepido alla visione del domani. Contiamo su
di voi, Vescovi e sacerdoti, aftinché continuiate con zelo, prudenza e
c o r a g g i o l'opera dei santi Cirillo e Metodio, nello spirito del Concilio
Vaticano I I , applicandone sempre scrupolosamente le norme diret-
tive nel campo liturgico come in quello dell'apostolato, dell'educazio-
ne religiosa della gioventù e dei futuri sacerdoti, per la formazione
delle famiglie. Contiamo su di voi, religiosi e religiose, il cui amore
a Cristo e la fedeltà della vita sacrificata sono efficace dimostrazione
delle realtà che non si vedono, della vita celeste, già operante qui in
terra, della fede in D i o , che trasporta le m o n t a g n e ! Contiamo su di
voi, diletti seminaristi, aftinché sappiate tenere davanti agli occhi l'im-
magine dei santi Cirillo e Metodio per sostenere il vostro impegno di
preparazione al sacerdozio, nella disciplina, nella preghiera, nello zelo,
nello studio per l'acquisto di una profonda c u l t u r a ! Contiamo su di
v o i , carissimi giovani, aftinché, come sapete appassionarvi per c i ò che
fa grande la vita, e degna di essere vissuta, così non dimentichiate di
guardare sempre a quegli uomini, generosi e pazienti, ardimentosi e
umili, per avere forza d'animo e di sacrificio. Contiamo su di v o i , laici
credenti, perché il vostro esempio sereno, dignitoso, pacato dimostra
con forza eloquente che la fede è feconda di ispirazione anche per la

13 - A. A. S.
186 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

3
vita professionale e sociale, e la pietà è utile ad ogni c o s a . Contiamo
su di v o i , specialmente, sposi e genitori cristiani, affinché la vita dei
vostri focolari sia profondamente cristiana, per dare ai vostri figli quel-
la educazione di fortezza e di amore, che dalla fede trae la sua origine,
e ha fatto grande nei secoli la vostra terra.

Questo pellegrinaggio è, infine, una speranza. Speranza di rapporti


sempre più fraterni e cordiali con i nostri fratelli separati. Speranza
di serenità e di pace religiosa e civile. Speranza di comprensione e di
amore. La vostra attesa non sarà vana : che la vostra pazienza con-
vinca tutti i vostri concittadini e i vostri governanti che avete inalie-
nabile diritto alla libera professione delle vostre convinzioni, perché
esse, professate c o n leale amore al vostro Paese, portano un reale
beneficio anche alla società civile. La vostra storia è là a dimostrarlo :
come abbiamo già rilevato, l'eredità di fede, ricevuta dai santi Cirillo
e Metodio, ha permeato la civiltà e l'umanesimo. I vostri popoli si
sono distinti per l'attaccamento a questi valori, che sono quelli della
verità, della giustizia, della libertà e della pace : e questo fin dalla
culla della vostra storia, quando giunsero a v o i , messaggeri di Cristo,
i due banditori della Parola di D i o . Ma questi beni sono indivisibili :
non si è liberi, senza libertà anche r e l i g i o s a ; non è completa la cultura,
che si nega ai valori trascendenti; non è genuina la giustizia, che
non si applica ugualmente a tutti.
L e g g i a m o nei vostri occhi che cosa questo significhi per voi : non la
richiesta di privilegi, ma la legittima espansione dei vostri diritti
naturali. Sappiamo quanto desideriate che tutte le diocesi abbiano
buoni Pastori, Vescovi che possano esercitare senza restrizioni inde-
bite la loro spirituale funzione. Sappiamo che volete usufruire sem-
plicemente delle forme oneste e fondamentali, in cui si possa svolgere
ed esprimere la vostra vita religiosa : seminari, ordini e congrega-
zioni religiose, stampa cattolica, insegnamento religioso. Abbiamo
perciò la speranza che la sacra eredità del vostro passato possa garan-
tire anche la soluzione delle questioni riguardanti la religione e la
Chiesa. I primi passi intrapresi rafforzano la Nostra fiducia, e la
buona volontà, finora manifestata, è di buon auspicio. Ma soprattutto
l'aiuto di D i o conforti gli animi nostri.
Con l'animo pieno di questa grandissima speranza N o i vi salu-

3
Cfr. i Tim. 4, 8.
Acta Pauli Pp. VI 187

tiamo : portate la Nostra parola beneaugurante e cordiale a tutti i


fedeli, a tutti i credenti in Cristo, a tutti i vostri connazionali. D i t e
che il Papa li ama, li ricorda, li affida, nella preghiera, alla prote-
zione della gloriosa Madre di D i o , da voi tanto venerata a Boleslav, a
Hòstyn, a Sastin, a Levoca, come all'intercessione sempre validissima
dei santi Cirillo e Metodio. Invochiamo sui vostri popoli, sui vostri
fratelli, su voi tutti qui presenti, e sui vostri cari lontani — specie
sui piccoli, i sofferenti e gli ammalati — la speciale protezione di D i o ,
della quale vuol essere auspicio e pegno la Nostra Apostolica Bene-
dizione.

V
Habita in Aede Sixtina, Romanae dioecesis curionibus et quadragesimarii
temporis in Urbe oratoribus. *

Venerati confratelli,

Questo annuale incontro con i Predicatori della prossima Quare-


sima e con i Nostri Sacerdoti di R o m a , con i Parroci e con i Coadiu-
tori specialmente impegnati nel ministero pastorale, con gli Eccle-
siastici del Vicariato della Nostra Diocesi e con quanti del Clero
diocesano e delle Famiglie religiose vi dedicano il loro servizio spiri-
tuale, e con una rappresentanza dei Nostri Seminaristi è molto pre-
zioso per N o i . Vi vediamo qui c o l Nostro caro e venerato Cardinale
V i c a r i o , a cui siamo obbligatissimi per la cura d'anime ch'egli presta,
con tanta saggezza e tanta dedizione, a questa Nostra amatissima
U r b e ; vi vediamo numerosi ed u n i t i ; vi vediamo attenti e desiderosi
d'ascoltare una Nostra p a r o l a ; vi vediamo religiosamente compresi
della carità, che in questo momento ci unisce in uno stesso amore a
D i o , a Cristo, alla Chiesa, e in una stessa anelante preghiera per
l'avvento del regno dei cieli e per la nostra comune salvezza. Fissiamo
nei nostri animi il momento felice. Possiamo vedervi riflessa la splen-
dida parola della primitiva comunità cristiana, la quale era « un cuore
1
solo e un'anima sola y). Riviviamo un istante questo prodigio di ca-
rità. V o r r e m m o che qui foste tutti; e tutti vi consideriamo presenti,
cari Sacerdoti Romani, anche se molti, trattenuti dagli impegni del
vostro ministero, non lo siete fisicamente. Tutti vi vogliamo abbrac-

* Die 17 mensis februarii a. 1969.


1
Act. 4, 32.
188 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

ciare, tutti ringraziare, tutti confortare, tutti benedire. È questa per


N o i u n ' o r a di pienezza spirituale; il Nostro ufficio apostolico vorrebbe
arricchirla di quella misteriosa presenza, che il Signore ha promesso
2
a c o l o r o che sono congregati nel suo nome : vorrebbe prolungarla
3
in santa conversazione c o m e P a o l o a Troade ; e avremmo tante cose
da dire e forse tante da voi da ascoltare. Ma il semplice fatto di que-
sto incontro supplisce il discorso, che, invece d'essere lungo e pro-
fondo, è semplice e breve. Familiare, anzi; ed anche quest'anno,
piuttosto che riguardare i grandi temi p r o p r i della predicazione qua-
resimale, si ferma sopra qualche aspetto della nostra vita ecclesia-
stica, oggetto ora di molte e gravi discussioni. A c c e n n i a m o appena.
Del resto, questi problemi sono presenti ed agitati negli animi di tutti.

Il Sacerdote nella società contemporanea

D o b b i a m o innanzi tutto ricordare alcune idee dinamiche, che per-


c o r r o n o oggi tutta la Chiesa, e che specialmente fra gli ecclesiastici
suscitano non p o c o turbamento. La prima di queste idee riguarda la
figura del prete. La si considera quasi sempre esteriormente, nella
sua posizione sociologica, nel quadro della società contemporanea, la
quale come ognuno sa, è tutta in movimento, tutta in trasformazione.
Il prete, rimasto al suo posto, s'è visto abbandonato dalla sua tradi-
zionale comunità ; il vuoto s'è fatto intorno a lui, in molti luoghi ; in
altri la clientela pastorale si è c a m b i a t a ; difficile avvicinarla, difficile
capirla, difficile interessarla alle cose religiose, difficile ricomporla in
una comunità affiatata, fedele, orante. Il prete, allora si è chiesto,
che ci sta a fare in un m o n d o così diverso da quello ch'egli una volta
assisteva? chi lo ascolta? e come può egli farsi ascoltare? E g l i si è
sentito un fenomeno sociale strano, anacronistico, impotente, inutile,
perfino r i d i c o l o . Ed ecco allora l'idea nuova e dinamica : bisogna fare
qualche cosa, bisogna osare tutto per riavvicinarsi al p o p o l o , per com-
prenderlo, per evangelizzarlo. L ' i d e a , per sé, è ottima ; e noi l'abbiamo
vista germinare dalla carità del cuore desolato del prete, che si è sen-
tito escluso dal m o n d o storico, sociale ed umano, in cui egli doveva
trovarsi personaggio centrale, maestro e pastore ; ed in cui invece è
diventato forestiero, solitario, superfluo e deriso. La incongruenza e
la sofferenza di questa sorte si sono fatte intollerabili. Il sacerdote

2
Cfr. Matth. 18, 20.
3
Cfr. Act. 20, 7.
Acta Pauli Pp. VI 189

ha cercato ispirazione ed energia nella profondità e nell'essenza della


sua vocazione. Bisogna muoversi, ha detto, e riprendere la « missione » ;
e talvolta così lo ha detto a scapito anche della celebrazione del culto
divino e della normale amministrazione dei sacramenti.
Ottima, diciamo, l'idea e segno d'una altissima coscienza sacerdo-
tale. Il Sacerdote non è per sé, è per gli altri ; il Sacerdote deve lui rin-
correre gli uomini per farne dei fedeli, e non solo aspettare che gli
uomini vengano a lui ; se la sua chiesa s'è fatta vuota, egli dovrà uscire
« per le piazze e i vicoli della città » in cerca della povera gente, e poi
ancora « per le vie e lungo le siepi », e spingere invitati raccogliticci ad
4
entrare. Questa urgenza apostolica preme sui cuori di tanti Sacerdoti,
le cui chiese sono diventate deserte. E quand'è così, come non ammirarli?
come non sostenerli?

Perfezionare le forme tradizionali di apostolato

Ma facciamo attenzione, proprio in omaggio del carattere speri-


mentale e positivo dell'apostolato. P r i m o : non è sempre così. Vi sono
tuttora comunità di fedeli straripanti di numero e desiderose di rego-
lare osservanza; perché lasciarle? perché cambiare per loro il metodo
del ministero, quando questo è ancora autentico, valido e magnifica-
mente fecondo? Non faremmo torto alla fedeltà di tanti buoni cristiani
per tentare avventure d'esito incerto? E, secondo, quando basta aprire
una nuova chiesa e accogliere con amorosa premura la gente che vi
occorre spontanea ed avida di parola divina e di grazia sacramentale,
perché escogitare forme nuove e strane d'apostolato di dubbia riuscita
e forse di precaria durata? Non conviene forse perfezionare quelle
tradizionali, e farle rifiorire, come il Concilio c'insegna, di realismo
pastorale, di nuova bellezza e di nuova efiicacia, prima di tentarne
altre, spesso arbitrarie e di non sicuro risultato, o ristretto a gruppi
particolari e staccati dalla comunione della plebe fedele? Oh ! noi
non dimenticheremo la parola di Gesù, che ci raccomanda di lasciare
le novantanove pecorelle che sono al sicuro per andare in cerca del-
6
l'unica smarrita ; e ciò specialmente se la proporzione, come oggi
capita in certe situazioni, fosse contraria, quella cioè d'una sola peco-
rella al sicuro, mentre novantanove fossero quelle disperse : ma sem-
pre il criterio della unità e della completezza del nostro gregge, i l „

4
Cfr. Luc. 14, 21-13.
5
Cfr. Luc. 15, 4.
190 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

criterio dell'amore pastorale e della responsabilità nostra verso le


anime e del l o r o inestimabile valore ci sarà di guida.
Bisogna fare attenzione. Il bisogno, anzi il dovere, della missione
efficace e inserita nella realtà della vita sociale può produrre altri
inconvenienti, come quello di svalutare il ministero sacramentale e
liturgico, quasi fosse di freno e d'intralcio a quello dell'evangelizza-
zione diretta del m o n d o moderno ; ovvero quello, oggi piuttosto diffuso,
di voler fare del prete un u o m o come qualsiasi altro, nell'abito, nella
professione profana, nella frequenza agli spettacoli, nell'esperienza
mondana, nell'impegno sociale e politico, nella formazione d'una fa-
miglia propria con l'abdicazione al sacro celibato. Si parla di volere
così integrare il Sacerdote nella società. È così che dev'essere conce-
pito il significato della magistrale parola di Gesù, che ci vuole nel
m o n d o , ma non del m o n d o ? non ha Egli chiamato ed eletto i suoi
discepoli, quelli che dovevano estendere e continuare l'annuncio del
regno di D i o , distinguendoli, anzi separandoli dal m o d o comune di
vivere, e chiedendo a loro di lasciare ogni cosa per seguire Lui solo?
Tutto il Vangelo parla di questa qualificazione, di questa « specializ-
zazione » dei discepoli che dovevano poi fungere da apostoli. Gesù li
ha staccati, non senza l o r o radicale sacrificio, dalle loro occupazioni
ordinarie, dai l o r o interessi legittimi e normali, dalla loro assimila-
zione all'ambiente sociale, dai l o r o affetti sacrosanti ; e li ha voluti a
Sé dedicati, con d o n o completo, Con impegno senza ritorno, puntando,
sì, sulla loro libera e spontanea risposta, ma preventivando una l o r o
totale rinuncia, un'immolazione eroica. Riascoltiamo l'inventario delle
nostre spogliazioni dalle labbra stesse di Gesù : Omnis, qui reliquerit
domum, vel fratres aut sorores, aut patrem, aut matrem, aut uxorem,
6
aut filios, aut agros propter nomen meum ... E i discepoli avevano
coscienza di questa loro personale e paradossale c o n d i z i o n e ; Pietro
7
che parla : Ecce nos reliquimus omnia, et secuti sumus Te. Il discepolo,
l'apostolo, il Sacerdote, l'autentico ministro del V a n g e l o può essere
un uomo socialmente come gli altri uomini? Povero sì, come gli altri;
fratello sì, agli altri ; servitore sì, degli altri ; vittima sì, per gli altri
8
... « i l buon pastore dà la sua vita per le p e c o r e » ; ma nello stesso
tempo egli è dotato d'una funzione altissima e specialissima : Vos estis
sal terrae ... Vos estis lux mundi! Ed è chiaro, se abbiamo la nozione

6
Matth. 19, 29.
7
Ib. 27.
* Io. 10, 11.
Acta Pauli Pp. VI 191

della composizione organica del c o r p o ecclesiale; S. Paolo non potrebbe


al riguardo essere più esplicito : Corpus non est unum membrum, sed
multa ... Quod si essent omnia unum membrum, ubi corpus f Nunc
9
autem multa quidem membra, unum autem corpus ... La diversità
delle funzioni è principio costituzionale nella Chiesa di D i o ; ed essa
riguarda in primo l u o g o il sacerdozio ministeriale : vediamo di non
perderla questa specifica funzione per un malinteso proposito di assimi-
lazione, di (( democraticizzazione », come oggi si dice, nella società
ambientale : (( Se il sale diventa insipido, con cosa gli si renderà il suo
sapore? Non è più buono ad altro che ad essere buttato via e calpe-
1 0
stato dalla gente » . Sono parole del Signore, le quale devono fare
riflettere al discernimento necessario nell'applicazione della formula
ricordata : essere nel mondo, ma non del mondo. La mancanza di questo
discernimento, del quale l'educazione ecclesiastica, la tradizione asce-
tica, il diritto canonico ci hanno tanto parlato, può proprio conseguire
l'effetto contrario a quello che un suo incauto abbandono ci aveva fatto
sperare : l'efficacia, il rinnovamento, la modernità. P u ò infatti essere
così annullata l'efficacia della presenza e dell'azione sacerdotale nel
m o n d o ; l'efficacia che proprio si voleva ottenere quando si reagiva im-
prudentemente alla separazione del sacerdote dal resto della società.
Annullata : nella stima e nella fiducia del p o p o l o , e dalla pratica esi-
genza di dedicare ad occupazioni profane e ad affezioni umane : tempo,
11
cuore, libertà, superiorità di s p i r i t o , che solo il ministero sacerdotale
voleva per sé confiscate.

Propositi generosi ed erronee suggestioni

Ripetiamo, fratelli venerati e carissimi : bisogna fare attenzione.


Questo desiderio d'inserire il sacerdote nel complesso sociale, in cui
si svolge la sua vita e il suo ministero è buono, ma da proposito gene-
roso di uscire dal guscio d'una condizione cristallizzata e privilegiata,
può tradursi in una suggestione erronea gravissima, la quale può
paralizzare la vocazione sacerdotale in ciò che ha di più intimo, di
più carismatico, di più fecondo ; e p u ò demolire di colpo l'edificio della
funzionalità pastorale. Come anche può esporre Sacerdoti buoni, gio-
vani specialmente, agli influssi delle correnti più discutibili e più
pericolose di mentalità estranee di m o d a ; li può rendere perciò vulne-

1 Cor. 12, 14-21 ss.


9

*° Matth. 5, 13.
Cfr. 1 Cor. 2, 15.
1 1
192 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

rabili dall'esterno ed esporli all'accettazione supina e incontrollata


delle idee altrui. Il gregarismo ideologico e pratico è diventato conta-
g i o s o . In una seria relazione, ad esempio, sui fatti del maggio scorso
nell'ambiente universitario francese si leggeva : « On a signalé aussi
l'imprégnation de la mentalité maoïste chez certains aumôniers d'étu-
diants » .

L'autorità nella Chiesa

Bisogna fare attenzione. Un'altra idea dinamica, anche questa


lodevole in radice, ma spesso intemperante nella sua formulazione ed
esplosiva nella sua problematica applicazione è quella delle così dette
« strutture ». Non si sa bene quale significato si attribuisca a questo
termine nel linguaggio ecclesiastico, specialmente quando si vuole
avere qualche dovuto riguardo all'opera di Cristo, alla Chiesa qual è,
nel suo disegno costituzionale, nel suo patrimonio dottrinale, nella
sua elaborazione tradizionale, strumento e sacramento della salvezza.
Ma una formula prevale : bisogna cambiare le strutture. È possibile
questo? è lecito? è utile? Pare a Noi che talvolta il sogno irreale d'una
Chiesa invisibile, o la folle speranza di poter eliminare le difficoltà e
la materialità della Chiesa-istituzione, per conservare un cristiane-
simo p u r o , di vaga e libera concezione, o la temeraria utopia di far
sorgere una Chiesa di propria invenzione non consentano di riflettere
alla superficialità di simile ambizione, specialmente se il cambiamento
delle strutture si propone di cominciare c o l distruggere, non c o l rifor-
mare, quelle che esistono, e se l'iniziativa manca d'autorità e d'espe-
rienza per così grave operazione. Sotto il velo trasparente d'un astratto
nominalismo si auspicano talora novità eversive, senza tener c o n t o di
due cose, che dovrebbero raccomandarci saggezza e prudenza; la pri-
ma, che l'ammodernamento delle strutture, d i c i a m o meglio, della legi-
slazione ecclesiastica è già in corso ; ma per essere sana e vitale e
promossa dalla corresponsabilità di chi sa e di chi p u ò , esige studio
e pazienza, a cui N o i per primi cerchiamo dare impulso, specialmente
con la revisione del Codice di Diritto Canonico ; la seconda, che le
strutture, fatte oggetto di contestazione, sono spesso tutt'altro che con-
trarie agli effetti che il loro cambiamento vorrebbe conseguire. Chi co-
nosce la Chiesa al di dentro, lo s a ; e pur lamentando certi difetti inne-
gabili, vede c o m e l'amore, l'obbedienza, la fiducia, lo zelo possano
benissimo rianimare il tronco, come quello d'un annoso ulivo, delle
vecchie strutture per una nuova vegetazione di genuina vitalità cristiana.
t

Acta Pauli Pp. VI 193

Ma tant'è : si vorrebbero mutare le strutture; e da molti, così


dicendo, si pensa al fastidio dell'autorità nella Chiesa. La si vuole
abolire, e non si p u ò ; la si vuole derivare dalla comunità, e si con-
travviene ad un carattere costituzionale della Chiesa, che Cristo ha
voluto a p o s t o l i c a ; la si vuole servizio, e sta bene, purché il servizio
sia quello dovuto della potestà pastorale; la si vuole i g n o r a r e ; ma
come resterà autentico un cristianesimo senza magistero, senza mini-
12
stero, senza unità e potestà derivante da Cristo? L'autorità nella
Chiesa ! per chi ne sperimenta il grave peso, e non ne ambisce l'onore,
non è facile farne l'apologia ! basti ora a N o i l'averne fatto questa
modesta difesa.

Unità di fede, di carità, di disciplina

11 Nostro discorso si fa lungo senza che vi abbiamo parlato di c i ò


che più ora a Noi preme : ed è il rinnovamento del tessuto dei rapporti
nell'interno della nostra Chiesa. V o r r e m m o che la Diocesi di R o m a ,
13
ancora, primeggiasse nella carità ; ed elogiamo e incoraggiamo quanti
di voi operano per dare consistenza alla nostra comunità romana, per
darle afflato d'amicizia, di bontà, di concordia, di mutua stima e
fiducia, di volonterosa collaborazione. Desideriamo che non sint in
14
vobis Schismata; vi possono essere disparità di vedute pratiche,
diversità di libere opinioni, varietà di ricerche scientifiche, molteplicità
di iniziative pastorali, novità di istituzioni buone, e così v i a ; ma
insieme e soprattutto deve fra noi regnare l'unità di fede, di carità, di
disciplina. Vogliate avvertire, carissimi, come lo stile del Nostro
governo ecclesiastico voglia essere pastorale, e cioè voglia essere gui-
dato dal dovere e dalla carità, aperto alla comprensione e all'indul-
genza, esigente nella lealtà e nello zelo, ma paterno e fraterno e umile
nel sentimento e nelle forme. Sotto questo aspetto, se il Signore Ci
aiuta, vorremmo essere da voi compresi e amati. Così voi riconosce-
t e c i ed aiutateci. E parimente voi, Sacerdoti anziani o rivestiti di
qualche responsabile ufficio, procurate di comprendere i vostri Con-
fratelli, quelli che sono tenuti a prestarvi l'opera l o r o , i Sacerdoti
giovani in m o d o particolare. E questi, i cari, i nostri Sacerdoti gio-
vani, si sappiano benvoluti e stimati; e vogliano, sì, usare del d i a l o g o
per stabilire con i l o r o Superiori relazioni di sincerità e di fiducia,

12
Cfr. Gal. 1, 8-9; 2 Cor. 1, 24; 2 Cor. 10, 5; ecc.; S. Ignazio d'Ant., Ad Magnes., IV.
13
Cfr. S. Ign. d'Ant., Ad Rom., Prologo.
14
1 Cor. 1, 10.

V
194 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

senza però togliere a chi dirige la responsabilità e la libertà di deli-


berare, e senza privare se stessi del merito dell'obbedienza. È in uno
studio di comune obbedienza che si c o m p i e e si celebra fra noi il
mistero redentore dell'obbedienza di Cristo. D i a m o vita alle nuove
istituzioni ecclesiali, che il Concilio ha prescritto : il Consiglio Pre-
sbiterale e la Commissione Pastorale; diamo ai problemi diocesani un
interessamento solidale e un'attività rinnovata e generosa; facciamo,
in una parola, della carità nel suo interiore carisma di grazia e di
amore, e nel suo esteriore esercizio di servizio ad ogni bisogno dei
fratelli e della società, alle necessità dei Poveri specialmente, ai pro-
blemi del ceto operaio e di quello studentesco, alla causa di Cristo, in
una parola, il nostro programma quaresimale, affinché possiamo tutti
celebrare e rivivere c o n pienezza di fede e di letizia il mistero pasquale.
A tanto vi conforti la Nostra A p o s t o l i c a Benedizione.

VI
Iis qui interfuerunt Coetui primo internationali de institutione artes pro-
fitentium in Europa. *

Nous accueillons avec plaisir les membres du Premier Congrès In-


ternational p o u r la F o r m a t i o n Professionnelle en Europe, et Nous vous
souhaitons à tous, Messieurs, la plus cordiale bienvenue. Toute activité
se déroulant au plan international a pour Nous un vif intérêt, et la
vôtre, qui pourra se révéler si bienfaisante p o u r l'avenir des popula-
tions laborieuses de vos Pays, retient toute Notre attention.
Organisée par la méritante Unione Nazionale dell'Istruzione Tec-
nica e Professionale — active en Italie depuis plus de dix ans — et
par la Présidence de la Communauté E c o n o m i q u e Européenne, votre
rencontre se signale avant tout par l'autorité des personnalités hau-
tement qualifiées qu'elle rassemble, par l'actualité des sujets qu'elle
étudie, et par l'importance que ceux-ci revêtent actuellement pour des
millions de jeunes des six pays du « Marché Commun ».
L'existence même de cette communauté pose en effet des problèmes
et impose des devoirs nouveaux. Il faut élaborer une politique com-
mune de la formation professionnelle dans le cadre des intérêts cul-
turels, économiques et sociaux de ce groupe ethnique; il faut assurer,
dans ce même cadre, une certaine liberté de circulation pour ceux

* Die 22 mensis februarii a. 1969.


Acta Pauli Pp. VI 195

qui veulent exercer leur profession dans l'un ou l'autre des pays in-
téressés; cela suppose des échanges d'expériences pédagogiques, une
relative égalisation dans les niveaux respectifs de la formation pro-
fessionnelle, avec une certaine reconnaissance réciproque des titres qui
la sanctionnent : autant de problèmes — pour n'en citer que quelques-
uns — qui intéressent grandement l'équilibre humain et social de la
Communauté Européenne.
Problèmes qui peuvent sembler d'abord d'ordre matériel et techni-
que : et ils le sont, certes, pour une grande part. Mais votre présence
ici, votre souci d'interrompre un instant vos travaux pour rendre
visite à une autorité spirituelle, prouvent bien qu'à vos yeux ces pro-
blèmes revêtent une autre dimension, moins facile sans doute à expri-
mer en lettres et en chiffres, mais qui va bien au-delà de la pure techni-
que : ces problèmes engagent l'homme et son destin sur cette terre ; ils
ont une résonance immédiate aux niveaux culturel et social ; ils ne
peuvent faire abstraction du plan moral. Et c'est pourquoi, Messieurs,
vous le comprenez, Nous y portons un si vif intérêt.
Notre désir est que, grâce à votre effort commun, les incertitudes
qui pèsent sur l'avenir de tant de jeunes européens se dissipent ; que
la qualité croissante et coordonnée de la formation qu'ils reçoivent
leur donne confiance en eux-mêmes, confiance dans l'avenir; qu'elle
contribue à l'épanouissement de leurs âmes en même temps qu'au per-
fectionnement de leurs c a p a c i t é s ; qu'elle se résolve en un profit non
seulement professionnel, mais humain, moral, spirituel.
Tel est le vœu que Nous avons plaisir à formuler devant vous,
Messieurs. Et tandis que Nous vous remercions de votre aimable
visite, c'est de grand cœur que Nous invoquons l'assistance divine sur
vos personnes, sur vos activités, vos familles et vos Pays respectifs,
et sur l'heureuse conclusion des travaux de votre Congrès.
196 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

ACTA SS. CONGREGATIONUM


SACRA CONGREGATIO PRO EPISCOPIS

I
PROVISIO ECCLESIARUM

Sanctissimus D o m i n u s Noster Paulus D i v i n a Providentia P p . V I ,


successivis decretis Sacrae Congregationis p r o Episcopis, singulas quae
sequuntur Ecclesias de n o v o Pastore dignatus est providere, nimirum :

die 1 Ianuarii 1969. — Titulari episcopali Ecclesiae Sullectinae


praefecit E x c . P. D. Iosephum Schoiswohl, hactenus E p i s c o p u m Grae-
censem-Seccoviensem.
die 6 Ianuarii. — Titulari archiepiscopali Ecclesiae Aquileiensi
E x c . P. D. Iosephum Höffner^ hactenus E p i s c o p u m Monasteriensem,
quem constituit Coadiutorem c u m iure successionis E m i P. D. Iosephi
S. R. E. Cardinalis F r i n g s , Archiepiscopi Coloniensis.
die 10 Ianuarii. — Metropolitanae Ecclesiae Colocensi E x c . P. D.
Iosephum I j j á s , hactenus E p i s c o p u m tit. Tagaratensem.
— Metropolitanae Ecclesiae Agriensi E x c . P. D. Paulum Brezanôczy,
hactenus E p i s c o p u m tit. Rotariensem.
— Cathedrali Ecclesiae Vaciensi Exc. P. D. Iosephum Bank,
hactenus E p i s c o p u m tit. Materianensem.
— Cathedrali Ecclesiae Quinque Ecclesiensis E x c . P. D. Iosephum
Cserháti, hactenus E p i s c o p u m tit. Melzitanum.
— Titulari, p r o hac vice archiepiscopali, Ecclesiae Arensi in Nu-
midia E x c . P . D . Andream Hamvás, hactenus Archiepiscopum Colo-
censem.
— Titulari episcopali Ecclesiae Arensi E x c . P. D. Georgium Zem-
plén, Sacri Ordinis Cisterciensis sodalem, Moderatorem Seminarii
Centralis Budapestensis, quem deputavit Auxiliarem Excmi P. D.
Emerici Szabó, E p i s c o p i tit. Thyatireni, Administratoris Apostolici
(( sede impedita » Strigoniensis.
— Titulari episcopali Ecclesiae Cartennitanae R. D. Iosephum
V a j d a , e clero archidioecesis Strigoniesis, Seminarii eiusdem archi-
dioecesis Moderatorem, quem deputavit A u x i l i a r e m E x c m i P. D. Iose-
phi Bank, E p i s c o p i Vaciensis.
Sacra Congregatio pro Episcopis 197

— Titulari episcopali Ecclesiae Cufrutensi R. D. Iosephum K a c -


ziba, e Clero dioecesis Vaciensis.
— Titulari episcopali Ecclesiae Tabborensi R. D. Iosephum Ud-
vardi, e clero archidioecesis Colocensis, curionem in oppido vulgo
J anoshalma.
die 11 Ianuarii. — Titulari episcopali Ecclesiae Macomadensi Ru-
sticianae E x c . P. D. Florentium Sisinio Vieira, hactenus Episcopum
Amargosensem.
die 15 Ianuarii. — Cathedrali Ecclesiae Bagensi E x c . P. D. Ange-
lum Mugnol, hactenus Episcopum tit. M c i v e n s e m .
die 23 Ianuarii. — Coadiutorem cum iure successionis E x c m i P. D.
Gulielmi Iosephi Smith, Episcopi Pembrokensis, constituit Exc. P.
D. Iosephum Raymundum W i n d l e , Episcopum tit. Uzitensem.
die 30 Ianuarii. — Metropolitanae Ecclesiae Toletanae E x c . P. D.
Vincentium Enrique Tarancón, hactenus Archiepiscopum Ovetensem.
die 31 Ianuarii. — Cathedrali Ecclesiae Machalensi, noviter erectae,
E x c . P. D. Vincentium Maya, hactenus Episcopum tit. Comanensem
Ponticum et Praelatum de EI Oro.
— Titulari episcopali Ecclesiae Drusilianensi R. D. Ismaelem Erra-
zuriz Gandarillas, V i c a r i u m Episcopalem archidioecesis S. Iacobi in
Chile, quem deputavit Auxiliarem E m i P. D. Radulfi S. R. E. Cardi-
nalis Silva Henriquez, Archiepiscopi S. Iacobi in Chile.
— Titulari, p r o hac vice archiepiscopali, Ecclesiae Tubernucensi E x c .
P. D. Iosephum Walsh, hactenus Archiepiscopum Tuamensem.
— Metropolitanae Ecclesiae Tuamensi R. D. Iosephum Cunnane,
e clero eiusdem archidioecesis.
— Titulari episcopali Ecclesiae Scalensi R. P. D. Iosephum Alfon-
sum Me Nicholas, ex archidioecesi S. Ludovici, quem deputavit A u x i -
liarem E x c m i P. D. Ioannis J. Carberry, Archiepiscopi S. Ludovici.
die 5 Februarii. — Metropolitanae Ecclesiae Panamensi E x c . P. D.
Marcum Gregorium McGrath, hactenus Episcopum S. Iacobi Vera-
guënsis.
— Metropolitanae Ecclesiae Salernitanae, cui adnexa est Admini-
stratio perpetua dioecesis Acernensis, Exc. P. D. Caietanum P o l l i o ,
hactenus Archiepiscopum Hydruntinum.
— Coadiutorem cum iure successionis E m i P. D. Aloisii S. R. E.
Cardinalis Concha, Archiepiscopi Bogotensis, constituit E x c . P. D.
Hannibalem Muñoz Duque, Archiepiscopum tit. Carianensem.
— Titulari episcopali Ecclesiae Materianensi R. D. Georgium Hour-
198 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

ton, curionem paroeciae vulgo Christo Crucificado in civitate S. Iacobi


in Chilia, quem deputavit Auxiliarem E x c m i P. D. Alberti Rencoret
D o n o s o , Archiepiscopi Portus Montt.
— Titulari episcopali Ecclesiae Altinensi Exc. P. D. Iosephum
P. Dougherty, hactenus Episcopum Yakimensem.
— Cathedrali Ecclesiae Yakimensi R. P. D. Cornelium M. Power,
ex archidioecesi Seattlensi.
die 11 Februarii. — Titulari episcopali Ecclesiae Bisicensi R. P.
Iacobum Chemello, Rectorem Seminarii Minoris dioecesis Pelotensis,
quem deputavit Auxiliarem Excimi P. Antonii Zattera, Episcopi Pelo-
tensis.
12 Februarii. — Titulari episcopali Ecclesiae Buduanensi R. P. D.
Victorinum Ligot, Vicarium Generalem dioeceseos Laoagensis, quem
deputavit Auxiliarem E x c m i P. D. Ioannis C. Sison, Archiepiscopi
Novae Segobiae.
die IS Februarii. — Cathedrali Ecclesiae Sancti Andreae de Tuxtla
R. D. Villelmum Ranzahuer, e clero archidioecesis Jalapensis, Mode-
ratorem Seminarii eiusdem archidioecesis.
die 19 Februarii. — Cathedrali Ecclesiae Sancti Pauli in Alberta
R . P . D . Eduardum Gagnon, Magistrum Provincialem Societatis Pre-
sbyterorum S. Sulpitii in Ditione Canadensi.
die 24 Februarii. — Titulari episcopali Ecclesiae Tubyzanae R. P. D.
Georgium R. Evans, V i c a r i u m Generalem archidioecesis Denveriensis,
quem deputavit Auxiliarem E x c m i P. D. Iacobi Vincentii Casey, Ar-
chiepiscopi Denveriensis.
— Titulari episcopali Ecclesiae Vinensi R. P. D. Laurentium
P. Graves, Officialem Tribunalis ecclesiastici dioecesis Petriculanae,
quem deputavit Auxiliarem E x c m i P. D. Alberti L. Fletcher, Episcopi
Petriculani.

II
ELPASENSIS - C I V I T A T I S JUAREZENSIS

DECRETUM

De mutatione finium dioecesium

Conventionibus die 29 mensis Augusti anni 1963 ratis habitis inter


Foederatae septemtrionalis Americae Civitates et Mexicanam Rempu-
blicam, quibus controversia de finibus in regione vulgo « EI Chamizal )>
Sacra Congregatio pro Episcopis 199

composita est, E x c . m u s V i d o Dei Mestri, Archiepiscopus titularis Tu-


scamiensis, in Mexicana Ditione Apostolicus Delegatus, maiori Chri-
stifidelium spirituali bono prospiciens, ab Apostolica Sede expo-
stulavit ut limites dioecesium Elpasensis et Civitatis Juarezensis, quae
fines praefatae regionis attingunt, aliquantulum immutarentur ac aptius
disponerentur, ita quidem ut ecclesiasticarum circumscriptionum li-
mites cum civilibus finibus, memoratis pactis statutis, deinde conve-
nirent.
Sacra Congregatio pro Episcopis, attentis favorabilibus votis E x c . m i
P. D. Aloisii Raimondi, Archiepiscopi titularis Tarsensis, in Foederatis
septemtrionalis Americae Civitatibus Apostolici Delegati, necnon
E x c . m o r u m , quorum interest, Ordinariorum l o c o r u m , rata huiusmodi
immutationem aeternae saluti animarum cessuram, vigore specialium
facultatum sibi a Summo Pontifice P a u l o Divina Providentia P P . VI
tributarum, oblatis precibus annuendum censuit.
Quapropter, suppleto, quatenus opus sit, eorum interesse habentium
vel habere praesumentium consensu, praesenti Decreto decernit ut ec-
clesiastici fines memoratarum dioecesium in regione « EI Chamizal ))
nuncupata cum civilibus limitibus conveniant.
Documenta et acta praefatae regionis clericos, fideles et bona tem-
poralia forte respicientia ad Curiam cuius interest, c u m primum fas
erit, rite transmittantur.
Ad clerum quod attinet, simul ac praesens Decretum ad effectum
deductum fuerit, sacerdotes Ecclesiae illi censeantur adscripti in cuius
territorio ecclesiasticum beneficium aut officium legitime detineant ;
ceteri autem sacerdotes, clerici, seminariique tirones dioecesi illi in-
cardinati maneant vel incardinentur in cuius territorio legitimum ha-
beant domicilium.
Ad haec perficienda Sacra Congregatio pro Episcopis memoratum
E x c . m u m P. D. V i d o n e m Dei Mestri deputat, necessarias et opportu-
nas eidem tribuens facultates, etiam subdelegandi, ad effectum de quo
agitur, quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, onere
imposito ad eandem Sacram Congregationem, quam primum, authenti-
cum exemplar actus peractae exsecutionis remittendi.
Quibus super rebus praesens edit Decretum perinde valiturum ac si
Apostolicae sub plumbo Litterae datae forent.
Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis pro Episcopis,
die 15 mensis februarii anno 1969.

CAROLUS Card. CONFALONIERI, Praefectus


L. © S .
© Ernestus Civardi, A r c h i e p . tit. Serdicen., a Secretis
200 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

III
C I V I T A T I S JEFFERSONIENSIS

DECRETUM
Translationis cathedrae episcopalis

Constitutione A p o s t o l i c a (( Ex quo die )) a c l . me. P i o Papa Decimo-


secundo, die altero mensis Iulii anno D o m i n i millesimo nongentesimo
quinquagesimo sexto data, sedes episcopalis Civitatis Jeffersoniensis
p r o tempore Antistitis in urbe vulgo « Jefferson City )) constituta est,
ecclesiaque in eadem urbe exstans, D e o in honorem S. Petri A p .
dicata, ad Civitatis Jeffersoniensis Cathedralis ecclesiae gradum et di-
gnitatem evecta.
Cum vero contigerit ut, labentibus annis, praefatae sacrae Aedes
auctis dioeceseos necessitatibus ac frequentiori fidelium numero minus
aptae in dies evaserint, E x c . m u s P. D. Iosephus M. Marling, Episcopus
Civitatis Jeffersoniensis, vota universi cleri omniumque fidelium expri-
mens, ab A p o s t o l i c a Sede postulavit ut cathedra episcopalis in novum
aptiusque templum, D e o in honorem S. Ioseph Sponsi B. Mariae V i r g .
dicatum, transferretur.
P o r r o haec Sacra Congregatio p r o E p i s c o p i s , re mature perpensa
ac habito in primis favorabili voto E x c . m i P. D. A l o i s i i Raimondi, A r -
chiepiscopi tit. Tarsensis et in Civitatibus Foederatis Americae Sep-
tentrionalis Delegati A p o s t o l i c i , rata id ad decus Civitatis Jeffersoniensis
Ecclesiae valde profuturum, petitioni annuit.
Quapropter, suppleto, quatenus opus sit, eorum interesse haben-
tium vel habere praesumentium consensu, vigore specialium faculta-
tum a S u m m o Pontifice Paulo D i v i n a Providentia P p . VI sibi tri-
butarum, praesenti Sacrae Congregationis p r o Episcopis Decreto, pe-
rinde valituro ac si Apostolicae sub p l u m b o Litterae datae forent, me-
moratum novum templum, D e o in honorem S. Ioseph Sponsi B. Mariae
Virg. dicatum, ad dignitatem et gradum Ecclesiae Cathedralis Civi-
tatis Jeffersoniensis evehit, ita ut in eodem episcopalis cathedra post-
hac erigi possit ac debeat, collatis simul omnibus praerogativis, iuribus
et privilegiis quibus ceterae Cathedrales Ecclesiae fruuntur.
Ad haec omnia exsecutioni mandanda haec Sacra Congregatio pro
E p i s c o p i s deputat memoratum E x c . m u m P . D . A l o i s i u m R a i m o n d i ,
eidem tribuens facultates necessarias et opportunas etiam subdelegandi,
ad effectum de quo agitur, quemlibet virum in ecclesiastica dignitate
Sacra Congregatio Rituum 201

constitutum, onere ei imposito ad eandem Sacram Congregationem p r o


Episcopis authenticum exemplar actus peractae exsecutionis quam pri-
mum remittendi.
Datum R o m a e , ex Aedibus Sacrae Congregationis p r o Episcopis,
die 18 mensis Februarii anno 1969.

CAROLUS Card. CONFALONIEBI, Praefectus

L. & S.

& Ernestus Civardi, A r c h i e p . tit. Serdicen., a Secretis

SACRA CONGREGATIO RITUUM

IANUENSIS

Beatificationis et canonizationis Servae Dei Mariae Repetto, Instituti


Filiarum Nostrae Dominae de Refugio in Monte Calvario, vulgo « Bri-
gnoline » nuncupatarum.

SUPER DUBIO

An constet de virtutibus theologalibus Fide, Spe et Caritate cum in


Deum tum in proximum, necnon de cardinalibus Prudentia, Iustitia,
Temperantia et Fortitudine, earumque adnexis, in gradu heroico,
in casu et ad effectum de quo agitur.

Sicut caritas fastigium, ita sanctitatis fundamentum fuit semper


humilitas : qui hoc fundamentum tuto iecerit, poterit in quantam volue-
rit altitudinem structuram excitare (Sancti Ioannis Chrysostomi Horn.
35 in c a p . X I V Gen. : P G 53, 330).
H a n c quippe regiam viam, idoneo vehens curru, percurrit feliciter
Serva Dei Maria Repetto, humilitatis virtute munita, quae diuturnae
eius vitae tota fuit ratio et unum c o n s i l i u m ; ita christianae et reli-
giosae perfectionis iter prospere institit, ut, Deum in simplicitate
cordis amando proximumque alacri animo diligendo, sanctitatis fun-
damentum ponere, eiusdemque structuram excitare, ac magnam altitu-
dinem attingere mire valuerit.
D i e 31 octobris mensis anno 1807, in o p p i d o , cui nomen Voltaggio,
Ianuensis archidioecesis, orta est F a m u l a Dei Maria Repetto, quae
Sancti Francisci a Camporubeo, fratris laici Ordinis Minoris Capucci-

14 - A. A. S.
202 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

norum, non tantum prope aequalis ac fere municeps fuit, sed etiam in
religiosae vitae condicione illi compar, et potissimum magna virtutum
eius aemula.
Patrem habuit Ioannem Baptistam Repetto, tabellionem, matrem-
que Teresiam Gazzale : bonis satis quidem praeditos, sed religione mo-
rumque honestate etiam magis commendandos. Serva D e i , octo libe-
rorum primogenita, die Omnium Sanctorum festo baptizata fuit, eique
Mariae Magdalenae Peregrinae nomina sunt imposita. Parentes nihil
omiserunt quominus filiam ad germanam pietatem sedula cura confor-
marent : D e u m in primis fidenter amando et sapienter timendo, miseros
autem, egenosque praesertim, verbo et opere sublevando.
Aetate proficiens et religione, vix o c t o annos nata, sacro Confirma-
tionis chrismate linita e s t ; et biennio post, anno 1817, ad divinam
primitus Eucharistiam libandam admissa fuit.
In paterna d o m o duos et viginti annos innöcentissime vixit : paren-
tibus oboediens ac rerum domesticarum curam agens, religionis offi-
cia servans et caritatis opera exercens, Deiparam Virginem colens
Sanctosque imitata, donec, Divini Sponsi, ad perfectiorem vitam alli-
cientis, vocem intus persentiens, statum religiosum amplecti vehemen-
ter exoptavit.
Tandem, parentibus consentientibus, Serva D e i , ad suam florentem
vitam D e o feliciter vovendam, die 7 maii 1829, superno lumine ducta,
ad Ianuense Institutum Filiarum Nostrae Dominae de Refugio in Monte
Calvario, vulgo Brignoline nuncupatarum, iucundo animo convolavit.
I b i ad mortem usque permansit; et quasi viveret tantummodo spatium
temporis unius eiusdemque claustralis diei, per unum et sexaginta annos
se conf ormabat ad voluntatem D e i , sedula cura praestando, per singulos
dies, suae condicionis officia.
Quamvis Monasterii ianua fere numquam egressa sit, et in ipsa reli-
giosa d o m o obscuris tantum sarcinatricis et ianitricis functa sit mune-
ribus, ita ut tota eius vita vere dici possit plane abscondita cum Christo
in Deo (Col. 3, 3 ) , est tamen vere mirabile in oculis nostris ( Ps. 117, 23),
q u o m o d o innumeri, sive pauperes sive divites, sive iuvenes sive senes,
sive plebei sive optimates, caritatem Servae D e i eiusque vitae sancti-
tatem admirantes, ex urbe Genua, immo e tota Liguriae regione, ad eam
quasi ad missionariam et venatricem animarum, fidentiores accurrerint,
ut suum aperirent animum salutaria consilia excepturi ; verbum divina
sapientia ref ertum, animo fluctuantes audirent ; quaedam subsidia, inopia
pressi sibi compararent ; caeleste solacium, angustiis laborantes iucunde
adipiscerentur : omnes itaque cuiusvis ordinis ad eam undique conflue-
bant et saltem orationibus eius se commendabant, quasi ipsa Serva Dei
cuiusdam regiae domus felix dispensatrix esset.
Sacra Congregatio Rituum 203

Quapropter, sicut populus Ianuensis Sanctum Franciscum a Cam-


por ubeo, adhuc viventem, Patrem Sanctum appellabat, ita populus
idem F a m u l a m Dei Mariam Repetto, adhuc viventem, Monachae Sanctae
titulo merito honestabat.
A n n o 1835, cholerae morbo acerrime saeviente, Serva Dei nihil per-
timescens vitae periculum sibi impendens, Superiorum venia e Mona-
sterio primum egressa est, et infirmorum civium levamini impavide
attendit; anno autem 1854, eadem contagione iterum grassante, mira
caritate et alacri animo, sicut D o m i n o serviens, pro aliorum salute
laboravit.
Omnes virtutes, cum théologales tum cardinales, et evangelica quo-
que consilia, ad mortem usque, sine intermissione coluit, eaque, quam-
vis ignara penitus, ita ostendit in se, quasi essent nocturnae faces longe
lateque viatores illuminantes.
Fides in primis, quam prope S S m i Sacramenti altare diu ac nocte
hauriebat, quamque cuiusque locutionis certam clausulam faciebat sem-
per, aut saltem sermoni addebat; prudentia autem, qua peculiaribus in
rerum adiunctis sapienti simplicitate non raro usa est; humilitas vero,
qua, neminem spernens, spernebat se et se sperni a m a b a t ; patientia
quidem, qua, aetate progressa, et ob corporis debilitatem sex ultimos
vitae menses in lecto recumbens, merito valuit omnes tribulationes
tolerare libenter, pati gaudenter.
Tandem, singulari patrocinio Sancti Ioseph, cuius cultum inter
fideles maxime promovit et a quo specialia munera multis se adeuntibus
persaepe impetravit, semper, ad finem usque suae terrenae vitae, valde
est confisa.
Annis denique meritisque onusta, die 5 ianuarii anno 1890, sanctis
Ecclesiae Sacramentis receptis, invocationes Pie Iesu Domine et Regina
caeli laetare, alleluia devote proferens, placidissime obdormivit in
D o m i n o , aetatis suae anno octogesimo tertio.
F a m a sanctitatis eius, non solum inter Sorores sed etiam late in
p o p u l o christiano percrebrescente, canonicae inquisitiones inter annos
1927 et 1933 factae sunt Genuae, et earum aperitio, die 26 aprilis 1934,
rite ac de iure Romae effecta est.
E d i t o postea, die 28 novembris 1941, super eiusdem Famulae Dei
scriptis decreto, Pius Papa X I I f e. re., die 11 martii 1949, signare intro-
ductionis Causae Commissionem propria manu dignatus est. Indulta
autem a processu apostolico super fama eiusque continuatione condendo
legitima dispensatione, ac de non cultu, die 12 septembris 1950, authen-
tico decreto prolato, tandem, super eiusdem Servae Dei virtutibus et
miraculis in specie, constructi sunt apostolici processus, de quorum
validitate die 19 ianuarii 1958 sancitum fuit.
204 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Hisce omnibus praemissis, Congregatio Antepraeparatoria super


praedictae Famulae Dei virtutibus in gradu heroico, c o r a m E m o ac
R e v m o D n o Cardinali Benedicto Aloisi Masella, Praenestino E p i s c o p o
et Causae Ponente seu Relatore, die 28 februarii 1961 habita est ; Prae-
paratoria vero die 8 martii 1966 ; Generalis denique, coram Ssmo D n o
nostro P a u l o P a p a V I , die 22 maii anni praeteriti, in qua idem
Emus Cardinalis Relator dubium discutiendum proposuit : An constet
de virtutibus theologalibus Fide, Spe et Caritate cum in Deum tum in
proximum, necnon de cardinalibus Prudentia, Iustitia, Temperantia et
Fortitudine, earumque adnexis, in gradu heroico, in casu et ad effectum
de quo agitur.
Et E m i ac Revmi Patres Cardinales, Revmi Praelati Officiales et
Consultores Theologi, quotquot aderant, suum quisque votum protu-
lerunt; et Sanctitas Sua, cuncta suffragia intento animo secutus, men-
tem Suam aperire dignata est, et super heroicitate virtutum Servae Dei
Mariae Repetto decretum apparari iussit.
Hodierno quidem die, Eucharistico Sacrificio piissime litato, Sancti-
tas Sua ad Se accitis Revmis Cardinalibus, infrascripto Sacrae Rituum
Congregationis Praefecto, et Benedicto Aloisi Masella, Causae Ponente
seu Relatore, necnon Reviho P. Raphaele Perez O . S . A . , Promotore
Generali Fidei, R . P . D . A m a t o P e t r o Frutaz, Auditore Generali,
meque item subsignato S. Rituum Congregationis Secretario, sollem-
niter edixit : Constare de virtutibus theologalibus Fide, Spe et Caritate
cum in Deum tum in proximum, necnon de cardinalibus Prudentia,
Iustitia, Temperantia et Fortitudine, earumdem adnexis, in gradu
heroico, Servae Dei Mariae Repetto, Instituti Filiarum Nostrae Do-
minae de Refugio in Monte Calvario, vulgo (( Brignoline » nuncupa-
tarum, in casu et ad effectum de quo agitur.
H o c autem Decretum publici iuris fieri et in A c t a Sacrae Rituum
Congregationis referri mandavit.
Datum Romae, die 4 Iulii a. D. 1968.

BENNO Card. GUT, Praefectus

ffi Ferdinandus Antonelli, A r c h i e p . tit. Idicren., a Secretis

L. B S.
Sacra Romana Rota 205

ACTA TRIBUNALIUM

SACRA ROMANA ROTA

Citationes edictales

I
CHICAGIENSIS
Nullitatis matrimonii (P. J. Burns - Caruso)

Cuín ignoretur locus actualis commorationis dominae Evelyn F l o r a


Caruso, conventae in causa de qua supra, eandem citamus ad comparen-
dum, aut per se aut per procuratorem legitime constitutum, coram
Tribunali S. Romanae Rotae (Piazza della Cancelleria, 1 - R o m a ) , in
diem 6 maii 1969, hora decima, p r o concordatione vel subsignatione
sequentis dubii :

An constet de matrimonii nullitate, in casu.

Ordinarii locorum, parochi et fideles, qui notitiam habuerint actua-


lis commorationis praedictae dominae Evelyn F l o r a Caruso, curare
debent ut ipsa de hac edictali citatione rite moneatur. *

Gerardus Maria Rogers, Ponens

Ex Cancellaria Tribunalis S. R. Rotae, die 4 martii a. 1969.

Orlandus Di J o r i o , Notarius

* Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de M.me Evelyn Flora


Caruso, défenderesse en cette cause, nous la citons à comparaître, par pro-
pre personne ou par un procureur légitimement constitué, au siège du Tri-
bunal de la S. Rote Romaine (Roma, Palazzo della Cancelleria) le 6 mai 1969,
à 10 heures, pour concorder ou souscrire le doute ci-dessous rapporté :

Conste-t-il de la nullité du mariage, dans le cas?

Les Ordinaires des lieux, les curés, les fidèles ayant connaissance du
lieu de la résidence de ladite Evelyn Flora Caruso, devront, dans la mesure
du possible, l'avertir de la présente citation.
206 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

II
BARCINONENSIS
Nullitatis matrimonii et dispensationis (Marcet Gris - Maia Guimaraes)

Cum ignoretur locus actualis commorationis domini Erlandi Iosephi


Maia Guimaraes, conventi in causa de qua supra, eundem citamus ad
comparendum, aut per se aut per procuratorem legitime constitutum,
coram Tribunali S. Romanae Rotae (Piazza della Cancelleria, 1 - R o m a ) ,
in diem 26 maii 1969, hora undecima, pro concordatione vel subsigna-
tione sequentium dubiorum :

An constet de matrimonii nullitate in casu, ob exclusionem


iuris ad actus coniugales ex parte viri;

et quatenus negative,

An consilium praestandum sit Sanctissimo pro gratia dispen-


sationis super matrimonio rato et non consummato, in casu.

Ordinarii locorum, parochi et fideles, qui notitiam habuerint actua-


lis commorationis praedicti domini Erlandi Iosephi Maia Guimaraes,
curare debent ut ipse de hac edictali citatione rite moneatur. *

Ovidius Bejan, Ponens

Ex Cancellaria Tribunalis S . R . Rotae, die 4 martii a. 1969.

Orlandus Di J o r i o , Notarius

* Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de M. Erlando Ioseph


Maia Guimaraes, défendeur en cette cause, nous le citons à comparaître,
par propre personne ou par un procureur légitimement constitué, au siège
du Tribunal de la S. Rote Romaine (Roma, Palazzo della Cancelleria) le
26 mai 1969, à 11 heures, pour concorder ou souscrire les doutes ci-dessous
rapportés :

1. Conste-t-il de la nullité du mariage dans le cas, pour exclusion


du droit à Vacte conjugal, de la part du mari f
et, dans le cas contraire :
2. Doit-on interroger le Saint-Père pour la dispense super rato et non
consummato, dans le cas f
Les Ordinaires des lieux, les curés, les fidèles ayant connaissance du
lieu de la résidence dudit Erlando Ioseph Maia Guimaraes, devront, dans
la mesure du possible, l'avertir de la présente citation.
Sacra Romana Rota 207

III
NICTHEROYENSIS
Nullitatis matrimonii (Gonçalves - Correla)

Cum ignoretur locus actualis commorationis domini Ioachim Cor-


reia, conventus in causa de qua supra, eundem citamus ad comparen-
dum, aut per se aut per procuratorem legitime constitutum, c o r a m
Tribunali Sacrae Romanae Rotae (Piazza della Cancelleria, 1 - R o m a ) ,
in diem 14 maii 1969, hora undecima, p r o concordatione vel subsigna-
tione sequentis dubii :

An constet de matrimonii nullitate, in casu.

Ordinarii locorum, parochi et fideles, qui notitiam habuerint actua-


lis commorationis praedicti domini Ioachim Correia, curare debent ut
ipse de hac edictali citatione rite moneatur. *

Salvator Canals, Ponens

Ex Cancellaria Tribunalis S. R. Rotae, die 6 martii a. 1969.

Orlandus Di J o r i o , Notarius

* Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de M. Joachim Correia,


défendeur en cette cause, nous le citons à comparaître, par propre per-
sonne ou par un procureur légitimement constitué, au siège du Tribunal
de la S. Rote Romaine (Roma, Palazzo della Cancelleria), le 14 mai 1969,
à 11 heures, pour concorder ou souscrire le doute ci-dessous rapporté :

Conste-t-il de la nullité du mariage, dans le cas?

Les Ordinaires des lieux, les curés, les fidèles ayant connaissance du
lieu de la résidence dudit Joachim Correia, devront, dans la mesure du
possible, l'avertir de la présente citation.
208 Acta Apostolicae Sedis - Commentwium Officiale

DIARIUM ROMANAE CURIAE

SACRA CONGREGAZIONE DEI RITI

Martedì, 4 febbraio 1969, nel Palazzo delle Congregazioni, alla presenza


dell'Emo Signor Cardinale Michele Browne, Ponente o Relatore della Causa
del Servo di Dio Damiano De Veuster, sacerdote professo della Congrega-
zione dei Sacri Cuori di Gesù e Maria (Picpus), si è adunata la S. Congre-
gazione dei Riti antepreparatoria, nella quale i Revmi Prelati Officiali e
Consultori teologi hanno discusso sulla eroicità delle virtù del predetto
Servo di Dio.

Martedì, 18 febbraio 1969, nel Palazzo Apostolico Vaticano, si è adunata


la S. Congregazione dei Riti preparatoria, nella quali gli Emi Signori Car-
dinali, i Revmi Prelati Officiali e Consultori teologi hanno discusso sull'eroi-
cità delle virtù dei Servi di Dio :
1. Emanuele Domingo y Sol, sacerdote, fondatore dell'Istituto dei
Sacerdoti Operai Diocesani;
2. Fratel Muziano, dell'Istituto dei Fratelli delle Scuole Cristiane.

SEGRETERIA DI STATO

NOMINE

Con Brevi Apostolici il Santo Padre Paolo VI ha nominato:


1 marzo 1969. S. E. Revma Mons. Cecchini Michele, Arcivescovo tit. di
Aquileia, Pro-Nunzio Apostolico nel Madaga-
scar.
8 » » S. E. Revma Mons. Mo joli Giuseppe, Arcivescovo tit. di
Larissa di Tessalia, Pro-Nunzio Apostolico in
Etiopia.
24 » » L'Illmo e Revmo Mons. Bartoccetti Vittorio, Vice Ca-
merlengo di Santa Romana Chiesa.

Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Paolo VI ha


nominato :
17 marzo 1969. S. E. Revma Mons. Benelli Giovanni, Sostituto della
Segreteria di Stato, e S. E. Revma Mons. Ca-
saroli Agostino, Segretario del Consiglio per
gli Affari Pubblici della Chiesa, Consultori
della Sacra Congregazione per la Dottrina del-
la Fede.
Diarium Romanae Curiae 209

20 marzo 1969. L'Emo e Revmo Signor Cardinale Felici Pericle, Membro


della Sacra Congregazione per i Vescovi.
21 » » L'Illmo e Revmo Mons. Di Biagio Agostino e il Revmo
Mons. Rizzi Mario, Capi Ufficio della Sacra
Congregazione per le Chiese Orientali.
22 » » S. E. Revma Mons. Ziadé Ignazio, Arcivescovo Maronita
di Beirut; S. E. Revma Mons. Brini Mario,
Segretario della Sacra Congregazione per le
Chiese Orientali; il Revmo Mons. De Clercq
Carlo; il Revmo Padre Wojnar Melezio, del-
l'Ordine di San Basilio Magno; il Revmo Sac.
Jarawan Elia, Consultori della Pontificia Com-
missione per la Revisione del Codice di Di-
ritto Canonico.

A norma del Motu proprio « Pro comperto » del 6 agosto 1967, il Santo
Padre Paolo VI ha nominato :
18 marzo 1969. Membri della Sacra Congregazione per la Disciplina dei
Sacramenti :
S. E. Revma Mons. Fares Armando, Arcivescovo di Ca-
tanzaro ;
S. E. Revma Mons. Lallier Marco, Arcivescovo di Be-
sançon ;
S. E. Revma Mons. McGucken Giuseppe Tommaso, Arci-
vescovo di San Francisco;
S. E. Revma Mons. de Moráis Penido Geraldo Maria, Ar-
civescovo di Juiz de Fora;
S. E. Revma Mons. Maccari Carlo, Arcivescovo di An-
cona ;
S. E. Revma Mons. Tabera Araoz Arturo, Arcivescovo di
Pamplona ;
S. E. Revma Mons. Ashby Brian Patrizio, Vescovo di
Christchurch.
20 » » Membro della Saera Congregazione per il Clero:
S. E. Revma Mons. Fernandes Bijos Geraldo, Vescovo
di Londrina.

Con Breve Apostolico il Santo Padre Paolo VI ha nominato :


Assistente al Soglio Pontificio-
27 agosto 1968. S. E. Revma Mons. Ngô-Dinh-Thuc Pietro Martino, Arci-
vescovo tit. di Bulla Regia.

Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Paolo VI ha


nominato :
Protonotari Apostolici ad instar participantium:
24 gennaio 1968. Monsig. Hubertus Bruno (San Antonio).
23 marzo » Monsig. Harrington Paolo (Boston).
210 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Protonotari Apostolici soprannumerari:


4 aprile 1968. Monsig. Schwertz Federico Giuseppe (Wheeling).
27 settembre » Monsig. Noto Angelo (Agrigento).
15 ottobre » Monsig. Mazzarone Angelo (Tricarico).

Prelati Domestici di Sua Santità :


29 maggio 1967. Monsig. Chiodini Gaspare (Saint Louis).
» » » Monsig. Doyle Francesco (Saint Louis).
» » » Monsig. Ratermann Davide (Saint Louis).
» » » Monsig. Wilmes Luigi (Saint Louis).
» » » Monsig. Winter Giuseppe (Saint Louis).
8 giugno » Monsig. Aviza Jonas (Kaunas).
28 novembre » Monsig. Lippe Antonio (Graz-Seckau).
1 marzo 1968. Monsig. Murphy Carlo F. (Cincinnati).
» » » Monsig. Tensing Roberto Enrico (Cincinnati).
7 » » Monsig. McGrath Giovanni J. (Steuben ville).
14 » » Monsig. Gertz Guglielmo (Münster).
» » » Monsig. Reckfort Francesco (Münster).
» » » Monsig. Schmitz Giuseppe (Münster).
» » » Monsig. Stammkotter Guglielmo (Münster).
» » » Monsig. Wöste Guglielmo (Münster).
27 » » Monsig. Carey Michele Andrea (Raleigh).
» » » Monsig. Dengers Pietro Martino (Raleigh).
» » » Monsig. Murphy Francesco Giuseppe (Raleigh).
28 » » Monsig. Cox Gerardo (Santa Rosa in California).
» » » Monsig. Farrell Giovanni (Santa Rosa in California).
» » » Monsig. Jackson Carlo (Santa Rosa in California).
» » » Monsig. Tournier Andrea (Santa Rosa in California).

Prelati d'Onore di Sua Santità :


4 aprile 1968. Monsig. Gelineau Luigi Edoardo (Burlington).
» » » Monsig. Lynch Giovanni Antonio (Burlington).
» » » Monsig. McKernan Giuseppe P. (Wheeling).
» » » Monsig. McNulty Giovanni Luigi (Wheeling).
» » » Monsig. Stand Silvestro Guglielmo (Wheeling).
27 » » Monsig. Guzman Novoa Giuseppe Maria (Orense).
» » » Monsig. Fenelon Tommaso Francesco (Saint Paul and
Minneapolis).
» » » Monsig. Ward Giacomo Arturo (Saint Paul and Minnea-
polis).
» » » Monsig. Galles Francesco Edoardo (Winona).
» » » Monsig. Literski Roy Edoardo (Winona).
13 maggio » Monsig. Bell Michele (New York).
» » » Monsig. Byrne Enrico (New York).
» » » Monsig. Clark Eugenio (New York).
» » » Monsig. Doherty Andrea (New Yok).
» » » Monsig. Downey Vincenzo (New York).
» » » Monsig. Fogarty Edmondo (New York).
Diarium Romanae Curiae 211

13 maggio 1968. Monsig. Gallagher Roberto (New York).


» » » Monsig. Gallagher Tommaso (New York).
» » Monsig. Harrington Giovanni (New York).
» » » Monsig. Heneghan Tommaso (New York).
» » » Monsig. Herlihy Timoteo (New York).
» » » Monsig. Kaufmann Carlo (New York).
» » » Monsig. Kenealy Guglielmo (New York).
» » » Monsig. Lumia Giuseppe (New York).
» » Monsig. Moore Nicola (New York).
» » » Monsig. Quinn Giuseppe (New York).
» » Monsig. Riordan Giuseppe (New York).
26 » » Monsig. Keohane Marco (Boston).
» » » Monsig. Sullivan Daniele (Boston).
» » » Monsig. Me Mahon Giovanni Giuseppe (Richmond).
» » » Monsig. Scannell Tommaso Patrizio (Richmond).
15 giugno » Monsig. Thaliath Giuseppe (Jabalpur).
1 luglio » Monsig. Reinisch Giovanni (Graz-Seckau).
» » » Monsig. Zehrer Francesco (Graz-Seckau).
» » » Monsig. Barreto Melgarejo Romano (Villarrica).
eo

» » Monsig. Clarke Dionigi (Meath).


» » » Monsig. McKcever Giovanni (Meath).
13 » » Monsig. Bauer Enrico (Kansas City - St. Joseph).
» » » Monsig. Baum Guglielmo (Kansas City - St. Joseph).
» » » Monsig. Blacet Guglielmo (Kansas City - St. Joseph).
» » » Monsig. Fiedler Ernesto (Kansas City - St. Joseph).
» » » Monsig. Harper Giacomo (Kansas City - St. Joseph).
» » » Monsig. Hogan Roberto (Kansas City - St. Joseph).
» » Monsig. Huhmann Giovanni (Kansas City - St. Joseph).
» » » Monsig. Moser Vittore (Kansas City - St. Joseph).
» » Monsig. O'Brien Tommaso (Kansas C i t y - S t . Joseph).
» » » Monsig. Summers Emmett (Kansas City - St. Joseph).
22 » » Monsig. Pitzki Enrico (Berlin).
24 » » Monsig. Ritter Giuseppe (Salzburg).
29 » » Monsig. Fabbri Francesco (Roma).
8 agosto » Monsig. Bianco Giacomo (Tarlac).
» Monsig. Soriano Giacomo (Tarlac).
5 » » Monsig. Gofa Tullio (Brescia).
9 » » Monsig. Kershaw Basilio (Lancaster).
» » » Monsig. Gambino Emanuele (Palermo).
13 Monsig. Sullivan Maurizio (New York).
16 settembre » Monsig. Bertozzi Tarcisio (Cesena).
» » » Monsig. Bersani Silvio (Cesena).
» Monsig. Fleischmann Alfonso (Eichstatt).
25 » » Monsig. Turpel Alfonso (Luxembourg).
28 » » Monsig. Ferretti Giuseppe (Bobbio).
1 ottobre » Monsig. Tricarico Alberto (Gallipoli).
5 » » Monsig. Lay ode Lorenzo (Lagos).
» » » Monsig. Onih Giulio (Lagos).
» Monsig. Sadiku Giulio (Lagos).
212 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

S ottobre
1968. Monsig. Magambo Serafo B. (Fort Portai).
» » Monsig. Musiko Bonifacio (Fort Portai).
15 » » Monsig. De Simone Giuseppe (Sorrento).
28 » » Monsig. Gal vitto Antonio (Foggia).
7 novembre » Monsig. Fernandes Angelo (Ohikmagalur).
» » Monsig. Marino Calogero (Piazza Armerina).
22 » Monsig. Benelli Armando (Prato).
dicembre » Monsig. Jerominek Francesco (Katowice).
Ol

7 » » Monsig. Damilano Secondo (Tortona).


13 » » Monsig. Bottizer Alfredo (Parenzo - Pola).

Camerieri segreti soprannumerari di Sua Santità:


20 febbraio 1969. Monsig. Fisher Clarence Alfredo (Annidale).
1 marzo » Monsig. Amann Roberto A. (Cincinnati).
28 » » Monsig. Gaffus Giacomo P. (Santa Rosa in California).
Cappellani di Sua Santità :
27 aprile 1968. Monsig. Sobrado González Cesareo (Orense).
» » » Monsig. Berntson Terranee Vilfredo (Saint Paul and Min-
neapolis).
» Monsig. O'Farrell Giovanni (Sydney).
» » » Monsig. Whelan Patrizio (Sydney).
13 maggio » Monsig. Cassidy Giacomo (New York).
» » » Monsig. Curran Ugo (New York).
» » » Monsig. Kenny Walter (New York).
» Monsig. McCabe Giovanni (New York).
» » » Monsig. O'Brien Guglielmo (New York).
31 » Monsig. Endrich Erico (Rottenburg).
» » Monsig. Gantert Giuseppe (Rottenburg).
» » Monsig. Zörlein Giuseppe (Rottenburg).
15 giugno » Monsig. D'Souza Francesco (Nagpur).
» » » Monsig. Gaekwad Francesco (Nagpur).
1 luglio » Monsig. Vidal Castillo Giorgio (Piura).
» » » Monsig. Zarate Cáceres Giovanni Evangelista (Villa-
rrica).
13 » Monsig. Vergori Giuseppe (Lecce).
» » Monsig. Mutti Battista (Rottenburg).
24 » » Monsig. Lorenzi Alfonso (Padova).
» » Monsig. De Paolis Giovanni (Roma).
» ))
» Monsig. Mohn Helmut (Rottenburg).
29 Monsig. Tilotta Edoardo (Mazara del Vallo).
» » » Monsig. Polverari Giuseppe (Senigallia).
» » » Monsig. Silviotti Sante (Senigallia).
2 agosto » Monsig. Cirocchi Venanzio (Nocera Umbra e Gualdo Ta-
dino).
» » » Monsig. Rosetti Americo (Nocera Umbra e Gualdo Ta-
dino).
» » » Monsig. Martorana Giuseppe (Piazza Armerina).
Diarium Romanae Curiae 213

9 agosto 1968. Monsig. Affronti Francesco (Palermo).


» » » Monsig. Giallombardo Giovanni (Palermo).
» » » Monsig. Napoli Giuseppe (Palermo).
» » » Monsig. Russo Rocco (Palermo).
16 settembre Monsig. Schlick Giovanni (Eichstatt).
» » » Monsig. Thomann Erberto (Graz-Seckau).
» » » Monsig. Battaglia Giovanni (Ragusa).
» » Monsig. Sgarioto Rosario (Ragusa).
25 » » Monsig. Baretto Natale (Cuneo).
» » » Monsig. Biancotto Giuseppe (Cuneo).
» » » Monsig. Bono Luigi (Cuneo).
» » Monsig. Peano Nicolao (Cuneo).
» » » Monsig. Marckhgott Eberardo (Linz).
» » » Monsig. Salvaggio Antonino (Mazara del Vallo).
27 » » Monsig. Consiglio Salvatore (Agrigento).
» » » Monsig. Lupo Calogero (Agrigento).
» Monsig. Campanella Giuseppe (Bovino).
28 » » Monsig. Mazzoni Colombano (Bobbio).
» » » Monsig. Maina Giacomo (Bobbio).
» Monsig. Palombo Aldo (Grosseto).
Ol

ottobre
» » » Monsig. Koch Giuseppe (Wien).
15 » » Monsig. Rendié Giacomo (Bar).
» » » Monsig. Bonin Luigi (Padova).
» » » Monsig. Angerosa Domenico (Tricarico).
» » » Monsig. Perrone Pancrazio (Tricarico).
» » » Monsig. Sarli Gaspare (Tricarico).
» » » Monsig. Venece Mario (Tricarico).
22 » Monsig. Iaén Santiago Giuseppe (Sevilla).
28 » » Monsig. Martino Antonio (Foggia).
7 novembre » Monsig. Barghini Giuseppe (Sarsina).
30 » » Monisg. Iakubiec Ceslao (Warszawa).
dicembre » Monsig. Grudnick Francesco (Katowice).
Ol

» » » Monsig. Szymecki Stanislao (Katowice).


13 » » Monsig. Ceraldi Francesco (San Marco e Bisignano)
» » » Monsig. Cisario Ermenegildo (San Marco e Bisignano)
» » » Monsig. Mazzia Angelo (San Marco e Bisignano).
» » » Monsig. Vivona Francesco (San Marco e Bisignano).
20 » » Monsig. Lopez Illana Francesco (Albacete).
» » » Monsig. Sacco Carlo (Ivrea).
10 gennaio 1969. Monsig. Vattioni Francesco (Roma).
14 » » Monsig. Jordanek Taddeo (Wladislavia).
» » » Monsig. Korczyk Tito (Wladislavia).
» » » Monsig. Michalec Giuliano (Wladislavia).
» » » Monsig. Rog Venanzio (Wladislavia).
» » Monsig. Rybak Taddeo (Wladislavia).
214 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

ONORIFICENZE
Con Brevi Apostolici il Santo Padre Paolo VI ha conferito :
La Gran Croce dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile :
5 ottobre 1968. Al sig. Lever Leslie (Salford).

La Gran Croce dell'Ordine di san Silvestro Papa:


15 gennaio 1968. Al sig. Dichtel Antonio (Freiburg im Breisgau).

Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Paolo VI ha


conferito :
La Commenda dell'Ordine Piano :
21 giugno 1968. Al sig. Kortmann Costantino Nicola Maria fs-Hertogen-
bosch).

La Commenda con Placca dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile:


28 settembre 1968. Al sig. De Azeredo Pervigao Giuseppe (Lisboa).

La Commenda con Placca dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe militare :


14 giugno 1968. Al Gen. Paumgartten Zdenko (Austria).

La Placca dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile :


28 agosto 1968. Al sig. Prinke Francesco (Wien).

La Commenda dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile :


19 luglio 1967. Al sig. Deermann Bernardo (Köln).
3 novembre » Al sig. Kill Giuseppe Maria (Köln).
11 dicembre » Al sig. Bertacchi Giacomo (Bergamo).
7 marzo 1968. Al sig. Fuhlrott Otto (Fulda).
31 maggio » Al sig. Ryan Colondai Giuseppe (Bangalore).
co

luglio » Al sig. Di San Bonifacio Milone (Padova).


» » » Al sig. Cecchetti Giuseppe (Padova).
13 » » Al sig. Sentis Simeon Giuseppe Maria (Tarragona)
17 » Al sig. Angelini-De Miccolis Filippo (Conversano).
22 » Al sig. Cambiaghi Angelo (Roma).
2 agosto » Al sig. Berna Silvio (Chiusi e Pienza).
19 » » Al sig. Chiapparelli Giovanni (L'Aquila).
5 ottobre » Al sig. Minderop Paolo Giulio M. G. (Rotterdam)
15 » » Al sig. Eschenbrenner Pietro (Reims).
28 » » Al sig. De Antoni Vittorio (Viterbo).
7 novembre » Al sig. Grasso Pompeo (Caltanissetta).
» » » Al sig. Alfieri Nereo (Ferrara).
» » Al sig. Forlani Edmondo (Rimini).
» » » Al sig. Ielmini Giuseppe (Roma).
9 gennaio 1969. Al sig. Risso-Dominguez Fernando G. (Argentina).
Diarium Romanae Curiae 215

La Commenda dell'Ordine di san Gregorio Magno, elasse militare :


28 agosto 1968. Al sig. Montorsi Otello (Italia).

Il Cavalierato dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile:


1 marzo 1968. Al sig. MacOabe Giuseppe (Middlesbrough).
» » » Al sig. Peckston Giovanni Grant (Middlesbrough).
4 aprile Al sig. Narick Stefano D. (Wheeling).
9 » » Al sig. Moynihan Noel (Westminster).
27 » » Al sig. Joseph Enrico Barnett (Birmingham).
» » » Al sig. Lucas Giovanni Tommaso (Birmingham).
» » Al sig. Michel Enrico J. (Saint Paul and Minneapolis).
» Al sig. Ryan Giovanni J. (Saint Paul and Minneapolis).
» » Al sig. Tierney B. Carlo (Saint Paul and Minneapolis).
29 » » Al sig. Tanner Lorenzo (Westminster).
31 » Al sig. Colaço Tommaso (Bangalore).
» » » Al sig. Monteiro Luigi (Bangalore).
» » Al sig. Saldanha Guglielmo (Bangalore).
» » » Al sig. Jeresek J. (Winona).
15 giugno » Al sig. Kouwenhoven Pietro Giovanni Antonio Maria
(Rotterdam).
» » » Al sig. Rittner Tommaso (Westminster).
» » Al sig. Tayler Enrico (Westminster).
» » » Al sig. Tolhurst Francesco (Westminster).
26 » Al sig. Loonen Pietro Giovanni (Roermond).
»
co

luglio Al sig. Van Eyseren Leonardo Antonio Enrico (Roer-


mond).
22 » » Al sig. Hawe Filippo (Liverpool).
» » » Al sig. Taylor Aroldo (Liverpool).
» » Al sig. Van Lier Giovanni Adriano (Bois-le-Duc).
2 agosto » Al sig. Gleeson Martino (Dublin).
» » » Al sig. Van Zuylen Marcello Giovanni (Rotterdam).
CD

» » Al sig. Boxer Carlo (Westminster).


» » » Al sig. Lloyd Francesco (Westminster).
13 » Al sig. Dolk Enrico Davide Maria (Rotterdam).
28 » » Al sig. Veringa Antonio Giovanni (Breda).
» » » Al sig. Micca Pietro (Roma).
25 settembre Al sig. Buise Pietro (Vicenza).
28 » » Al sig. Biasi Gaetano (Roma).
» » » Al sig. Della Porta Pietro (Roma).
5 ottobre » Al sig. Ferraris Giovanni (Grosseto).
14 » » Al sig. Baldone Samuele C. (Mobile - Birmingham).
» » » Al sig. Collins Federico G. (Mobile - Birmingham).
» » » Al sig. Cusick Edoardo S. (Mobile - Birmingham).
» » » Al sig. Dekle Leone A. (Mobile - Birmingham).
» » » Al sig. Fricker Francesco Alberto (Mobile - Birmingham).
» » » Al sig. Garvin Giovanni C. Jr. (Mobile - Birmingham).

»» » » Al sig. Herlihy Carlo E. (Mobile - Birmingham).


» Al sig. Kime Ambrogio R. (Mobile - Birmingham).
216 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

14 ottobre
1968 Al sig. McHugh Giuseppe Ignazio (Mobile - Birmingham).
» » » Al sig. Mims Goffredo Oarterio Jr. (Mobile - Birmin-
gham).
» » » Al sig. Nicholas Giovanni (Mobile - Birmingham).
» » » Al sig. O'Brien Ugo A. (Mobile-Birmingham).
» » » Al sig. Perez Alfredo L. (Mobile - Birmingham).
» » » Al sig. Plaisance Giorgio (Mobile - Birmingham).
» » » Al sig. Smith Federico Lloyd (Mobile - Birmingham).
» » » Al sig. Sudduth Giuseppe E. (Mobile - Birmingham).
» » » Al sig. Thornton Guglielmo L. Sr. (Mobile - Birmin-
gham).
» » » Al sig. Velia Giovanni Jr. (Mobile - Birmingham).
» » » Al sig. Whibbs Vincenzo (Mobile - Birmingham).
» » » Al sig. Willey Douglas J. (Mobile - Birmingham).
7 dicembre » Al sig. Collins Enrico (San Diego - California).
13 » » Al sig. Chenard Giovanni (Genève).

La Commenda con Placca dell'Ordine di san Silvestro Papa:


22 luglio 1968. Al sig. Ja verone Maurizio (Roma).
13 agosto » Al sig. Schoiber Ernesto (Sankt-Pölten).
28 » » Al sig. Herrmann Gustavo (Wien).

La Placca dell'Ordine di san Silvestro Papa :


27 novembre 1968. Al sig. Dore Giovanni Pietro (Roma).

La Commenda dell'Ordine di san Silvestro Papa:


2 gennaio 1967. Al sig. Atorn Antonio (Paderborn).
4 gennaio 1968. Al sig. Fackler Giorgio (Augsburg).
21 febbraio » Al sig. Wechs Tommaso (Augsburg).
7 marzo » Al sig. Kraemer Corrado W. (Osnabrück).
27 aprile » Al sig. Fonk Giovanni (Freiburg im Breisgau).
26 maggio » Al sig. Montebelli Carlo (Roma).
31 » » Al sig. De Theux de Mont jardin Guido (Liège).

NECROLOGIO

28 febbraio 1969. L'Emo Signor Cardinale Testa Gustavo, del Titolo di


S. Girolamo degli Schiavoni, Pro-Presidente
dell'Amministrazione del Patrimonio della Se-
de Apostolica.
3 marzo » Monsig. Lucas Martino, Arcivescovo tit. di Aduli.
11 » » Monsig. Guerry Emile Maurice, Arcivescovo tit. di Ottava.
17 » » Monsig. Picard de la Vacquérie Robert, Arcivescovo tit.
di Amida.
18 » » Monsig. Vanuytven Charles A . , Vescovo tit. di Megara.
21 » » Monsig. Brunner George, Vescovo tit. di Murustaga.
An. et vol. LXI 30 Aprilis 1969 N. 4

ACTA APOSTOLICAE SEDIS


COMMENTARIUM OFFICIALE

Directio: Palazzo Apostolico - Città del Vaticano — Administratio: Libreria Editrice Vaticana

ACTA PAULI PP. VI

CONSTITUTIO APOSTOLICA

Missale Romanum ex decreto Concilii Oecumenici Vaticani II instau-


ratum promulgatur.

PAULUS EPISCOPUS
S E R V U S S E R V O R U M DEI

AD P E R P E T U A M REI MEMORIAM

ex decreto Concilii Tridentini a De-


MISSALE R O M A N U M ,
1
cessore Nostro S. Pio V anno M D L X X promulgatum, nemo
non suscipit in multis iisque mirificis utilitatis fructibus esse
numerandum, qui ex eadem Sacrosancta Synodo in universam
Christi Ecclesiam dilapsi sunt. Per quattuor enim saecula,
non modo illud ritus Latini sacerdotes pro norma habuerunt,
ad quam Eucharisticum Sacrificium facerent, sed sacri etiam
Evangelii nuntii in omnes fere terras invexerunt. Innumeri
praeterea sanctissimi viri animorum suorum erga Deum pie-
tatem, haustis ex eo sive Sacrarum Scripturarum lectionibus
sive precationibus, copiosius aluerunt, quarum praecipuam
partem Sanctus Gregorius Magnus in certum digesserat or-
dinem.
Sed ex quo tempore latius in christiana plebe increbescere
et invalescere coepit sacrae fovendae liturgiae studium, quod,

1
Cfr. Const. Apost. Quo primum, die 13 mensis Iulii anno 1570 data.

15 - A. A. S.
218 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

de Decessoris Nostri ven. rec. Pii XII sententia, ostendere vi-


sum est aeque providentis Dei erga huius aetatis homines pro-
pensissimae voluntatis indicium, aeque Sancti Spiritus per Ec-
2
clesiam suam salutiferum transitum, palam pariter eluxit,
Missalis Romani formulas tum aliquatenus recognoscendas tum
accessionibus esse locupletandas. Cuius rei faciendae initium
idem Decessor Noster attulit Vigilia Paschali et Ordine Heb-
3
domadae Sanctae instauratis, qui proinde primum quasi gra-
dum posuit ad Missale Romanum novis huius temporis animi
sensibus accommodandum.
Recens autem Concilium Oecumenicum Vaticanum II, edi-
ta Constitutione a verbis Sacrosanctum Concilium incipiente,
generalis renovationis Missalis Romani fundamenta locavit:
statuens, ut primum textus et ritus ita ordinarentur, ut sancta,
4,
quae significarent, clarius exprimerent; deinde, ut Ordo Mis-
sae ita recognosceretur, ut singularum partium propria ratio
necnon mutua conexio clarius paterent, atque pia et actuosa
s
fidelium participatio facilior redderetur; tum ut, quo ditior
mensa Verbi Dei pararetur fidelibus, thesauri biblici largius
6
aperirentur; ut postremo novus ritus concelebrationis confi-
7
ceretur, Pontificali et Missali Romano inserendus.
Attamen huiusmodi Missalis Romani renovatio nequaquam
ex improviso inducta putanda est; cum ad eam haud dubie
viam munierint progressiones in disciplinis liturgicis, proxi-
mis hisce quattuor saeculis, factae. Nam si, post Concilium
Tridentinum celebratum, ad Missalis Romani recognitionem
non parum adiuvarunt evoluti et inspecti vetusti Bibliothecae
Vaticanae aliique undique conquisiti codices, uti confirmatur
Constitutione Apostolica Quo primum a Decessore Nostro

2
Cfr. P i t t s X I I , Allocutio iis, qui primo Conventui ex omni natione de Liturgia
pastorali, Assisii habito, interfuerunt, die 22 mensis Sept. anno 1956: A.A.S. 48, 1956,
p. 712.
3
Cfr. S. Congr. Rituum, Decr. Dominicae Resurrectionis, die 9 mensis Febr.
anno 1951 datum: A.A.S. 43, 1951, pp. 128ss.; Decr. Maxima redemptionis nostrae
mysteria, die 16 mensis Nov., anno 1955 editum: A.A.S. 47, 1955, pp. 838ss.
4
Cfr. CONCILIUM OECUM. VATICANUM I I , Const. de sacra Liturgia, Sacro-
sanctum Concilium, n. 21; A.A.S. 56, 1964, p. 106.
s Cfr. iUd. n. 50. p. 114.
e Cfr. ibid. n. 51, p. 114.
7
Cfr. ibid. n. 58, p. 115.
Acta Pauli Pp. VI 219

S. Pio V data, posthaec nimirum hinc vetustissimi liturgici


fontes et reperti et foras emissi sunt, hinc liturgicae Orientalis
Ecclesiae formulae altius sunt investigatae ; ita ut optarent
multi, ut huius generis cum doctrinae tum pietatis divitiae,
non modo in tabulariorum tenebris non iacerent, sed e contra-
rio in lucem prolatae christianorum mentes animosque illu-
strarent et pascerent.
Nunc vero, ut novam Missalis Romani compositionem, sum-
mis saltem lineamentis, quasi praefiniamus, in primis ani-
madvertimus, Institutione Generali, qua in libro tamquam
prooemio usi sumus, novas normas Eucharistici Sacrificii ce-
lebrandi proponi, sive quoad ritus persolvendos et officia unius-
cuiusque astantis et participis propria, sive quoad supellecti-
les et loca rei divinae peragendae necessaria.
Praecipua instaurationis novitas in Precatione Euchari-
stica, quam vocant, versari existimanda est. Quamvis enim
in Romano ritu prima eiusdem Precationis pars, hoc est Prae-
fatio, varias, saeculis volventibus, susceperit formulas, altera
tamen pars, quam Canonem Actionis appellabant, per illud
tempus, quod a IV ad V saeculum actum est, immutabilem in-
duit formam; cum, e contrario, Liturgiae Orientales in ipsas
Anaphoras quandam varietatem reciperent. Hac autem in re
praeterquam quod Precatio Eucharistica aucta est copia Praefa-
tionum, vel ex antiquiore Romanae Ecclesiae traditione sump-
tarum, vel nunc primum compositarum, quibus et peculiares
partes mysterii salutis clarius patefierent, et plura uberiora-
que gratias agendi argumenta praeberentur, praeterea ut eidem
Precationi tres novi Canones adderentur statuimus. Attamen
sive ut pastoralibus, quas nominant, rationibus consuleretur,
sive ut concelebratio expeditius procederet, iussimus verba
Dominica in qualibet Canonis formula una eademque esse.
Itaque in quavis Precatione Eucharistica illa sic proferri vo-
lumus : supra panem : A C C I P I T E E T M A N D U C A T E E X HOC O M N E S :
HOC E S T E N I M CORPUS M E U M , QUOD PRO VOBIS T R A D E T U R ; et supra

calicem : A C C I P I T E E T BIBITE E X EO O M N E S : HIC E S T E N I M CALIX


S A N G U I N I S M E I NOVI ET AETERNI T E S T A M E N T I , Q U I PRO VOBIS ET PRO

MULTIS EFFUNDETUR IN REMISSIONEM PECCATORUM. - Hoc FACITE

IN M E A M COMMEMORATIONEM. Verba autem M Y S T E R I U M FIDEI, de


220 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

contextu verborum Christi Domini deducta, atque a sacerdote


prolata, ad fidelium acclamationem veluti aditum aperiunt.
Quoad Ordinem Missae, ritus, probe servata eorum substan-
8
tia, simpliciores facti sunt. Ea namque praetermissa sunt,
quae temporum decursu duplicata fuerunt vel minus utiliter
9
addita, praesertim circa ritus oblationis panis et vini, et circa
ritus fractionis panis et Communionis.
Huc accedit quod restituuntur... ad pristinam Sanctorum
10
Patrum normam nonnulla quae temporum iniuria deciderunt;
11
cuius generis sunt Homilia, et Oratio universalis seu Oratio
12
fidelium, et ritus paenitentialis, seu reconciliationis cum Deo
et cum fratribus, initio Missae peragendus : cui, ut oportebat,
suum redditum est momentum.
Ad haec, iuxta illud Concilii Vaticani II praescriptum, quo
praecipiebatur ut intra praestitutum annorum spatium, prae-
13
stantior pars Scripturarum Sanctarum populo legeretur, to-
tum Lectionum corpus diebus dominicis legendarum in trium
annorum ordinem tributum est. Praeterea diebus utcumque
festis, lectioni Epistulae et Evangelii alia praeponitur, ex Ve-
teri Testamento, vel, Tempore Paschali, ex Actibus Apostolo-
rum sumpta. Hac enim adhibita ratione, enucleatius mysterii
salutis continuus processus illustratur, verbis Dei revelatis
demonstratus. Quae amplissima lectionum biblicarum copia,
qua diebus festis praestantior Sacrarum Scripturarum pars
fidelibus proponitur, accessione profecto completur reliquarum
Librorum Sacrorum partium, quae diebus profestis recitantur.
Quae sane omnia hoc modo ordinata sunt, ut magis ac ma-
14
gis in christifidelibus ea verbi Dei fames exstimuletur, qua,
Spiritu Sancto duce, novi Foederis populus ad perfectam Ec-
clesiae unitatem veluti urgeri videatur. Hisce ita compositis,
illud etiam vehementer fore confidimus, ut sacerdotes et fide-
les simul sanctius animum suum ad Cenam Domini praepa-

8
Cfr. ibid. n. 50, p. 114.
9
Ibid.
10
Cfr. ibid.
11 Cfr. ibid. n. 52, p. 114.
12 Cfr. ibid. n. 53, p. 114.
is Cfr. ibid. n. 51, p. 114.
14 Cfr. Amos 8, 11.
Acta Pauli Pp. VI 221

rent, simul, Sacras Scripturas altius meditati, verbis Domini


uberius in dies alantur. Exinde denique sequetur, ut, iuxta
Concilii Vaticani II monita, Divinae Litterae sive quasi qui-
dam spiritualis vitae fons perennis, sive praecipuum christia-
nae doctrinae tradendae argumentum, sive demum cuiusvis
theologicae institutionis medulla ab omnibus habeantur.
Verumtamen in hac Missalis Romani instauratione, non
solum tres, de quibus adhuc diximus, partes, hoc est Precatio
Eucharistica, Ordo Missae et Ordo Lectionum, mutatae sunt,
sed ceterae etiam, in quibus idem constat, recognitae et valde
variatae sunt, id est: Temporale, Sanctorale, Commune San-
ctorum, Missae Rituales et Missae votivae, quae vocant. In
quibus peculiaris quaedam diligentia ad Orationes adhibita est,
quae non solum numero auctae sunt, ut novis horum tempo-
rum necessitatibus novae responderent, sed etiam vetustissimae
ad antiquorum textuum fidem redditae. Ex quo factum est,
ut singulis praecipuorum temporum liturgicorum feriis, scili-
cet Adventus, Nativitatis, Quadragesimae et Paschae, diversa
cotidie adicere tur Oratio.
Quod reliquum est, licet textus Gradualis Romani, ad can-
tum saltem quod attinet, non fuerit mutatus, tamen, facilioris
intellectus gratia, sive Psalmus ille Responsorius, de quo
S. Augustinus et S. Leo Magnus saepe commemorant, sive
Antiphonae ad Introitum et ad Communionem in Missis lectis
adhibendae, pro opportunitate, instaurata sunt.
Ad extremum, ex iis quae hactenus de novo Missali Roma-
no exposuimus quiddam nunc cogere et efficere placet. Cum
Decessor Noster S. Pius V principem Missalis Romani editio-
nem promulgavit, illud veluti quoddam unitatis liturgicae in-
strumentum idemque tamquam genuini religiosique cultus in
Ecclesia monumentum christiano populo repraesentavit. Haud
secus Nos, etsi, de praescripto Concilii Vaticani II, in novum
15
Missale legitimas varietates et aptationes ascivimus, nihilo
tamen secius fore confidimus, ut hoc ipsum a christifidelibus
quasi subsidium ad mutuam omnium unitatem testandam con-
firmandamque accipiatur, utpote cuius ope, in tot varietate

1 5
Cfr. CONCILIUM OECUMENICUM VATICANUM II, Const. de sacra Liturgia Sacro-
sanctum Concilium, nn. 38-40: A.A.S. 56, 1964, p. 11(.
222 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

linguarum, una eademque cunctorum precatio ad caelestem


Patrem, per summum Pontificem nostrum Iesum Christum,
in Spiritu Sancto, quovis ture fragrantior ascendat.
Quae Constitutione hac Nostra praescripsimus vigere in-
cipient a die X X X proximi mensis Novembris hoc anno, id est
a Dominica I Adventus.
Nostra haec autem statuta et praescripta nunc et in poste-
rum firma et efficacia esse et fore volumus, non obstantibus,
quatenus opus sit, Constitutionibus et Ordinationibus Aposto-
licis a Decessoribus Nostris editis, ceterisque praescriptionibus
etiam peculiari mentione et derogatione dignis.
Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die I I I mensis Apri-
lis, in Cena Domini N. I. C , anno M C M L X I X , Pontificatus No-
stri sexto.

PAULUS PP. V I

LITTERAE APOSTOLICAE
MOTU PROPRIO DATAE

I
Normae universales de anno liturgico et novum Calendarium Ro-
manum generale approbantur.

PAULUS PP. V I

M Y S T E R I I PASCHALIS celebrationem potissimum habere in re-


ligioso christianorum cultu momentum, eandemque per dierum,
hebdomadarum totiusque anni explicari cursum, dilucide sacro-
sancto Concilio Vaticano II docemur. Ex quo sequitur, opus
esse, ut idem paschale Christi mysterium in instauratione anni
1
liturgici, cuius normae ab ipsa Sancta Synodo tradita sunt,
in clariore luce ponatur, sive ad ordinationem Proprii, quod
vocant, de Tempore ac de Sanctis, sive ad Calendarii Romani
recognitionem quod attinet.
1
Constitutio de sacra liturgia Sacrosanctum Concilium, cap. V; A. A. S. 56, 1964,
pp. 125-128.
Acta Pauli Pp. VI 223

I
Re enim vera, progredientibus saeculis, factum est, ut tum
ex auctis pervigiliis, religiosis festis, eorumque per octo dies
celebrationibus, tum ex variis anni liturgici sensim intersertis
partibus, ita non numquam peculiaribus pietatis exercitatio-
nibus christifideles uterentur, ut eorum mentes a praecipuis
divinae Redemptionis mysteriis quadamtenus sevocari vide-
rentur.
Sed neminem latet, a Decessoribus Nostris S. Pio X et ven.
rec. Ioanne XXIII nonnulla data esse praecepta eo spectantia,
ut pariter dies dominica, in suam pristinam dignitatem resti-
2
tuta, vere proprieque primordialis dies festus ab omnibus
haberetur, pariter liturgica sacrae quadragesimae celebratio
instauraretur. Neque minus tenetur, Decessorem Nostrum ven.
3
rec. Pium XII decreto facto mandavisse, ut apud Ecclesiam
Occidentalem, inter Noctem Paschalem, sollemnis vigilia re-
dintegrare tur ; in qua, dum Sacramenta christianae initiationis
celebrarentur, populus Dei cum Christo Domino resurgente
suum renovaret spirituale foedus.
Hi videlicet Summi Pontifices, Sanctorum Patrum institu-
tionem firmiterque catholicae Ecclesiae traditam doctrinam
secuti rectissime sentiebant, annali Liturgiae cursu non modo
facta commemorari, quibus Christus Iesus salutem nobis mo-
nendo attulit, aut praeteritarum rerum gestarum memoriam
repeti, quam meditantes christifidelium animi, vel simpliciores,
erudirentur et nutrirentur, verum etiam iidem edocebant anni
liturgici celebrationem peculiari sacramentali vi et efficacia
pollere ad christianam vitam alendam.* Quod quidem Nos-
metipsi et sentimus et profitemur.
Recte igitur ac merito cum Sacramentum Nativitatis Chri-
5
sti eiusque in mundo agimus manifestationem, illud depre-

2 Ibid., n. 106, p. 126.


3
S. R. C. Decretum Dominicae Resurrectionis, die 9 mensis Februarii anno 1951
datum; A. A. S. 43, 1951, pp. 128-129.
4
S. R. C. Decretum generale Maxima Redemptionis, die 16 mensis Novembris anno
1955 datum; A. A. S. 47, 1955, p. 839.
s S. Leo Magnus, Sermo XXVII in Nativitate Domini, 7, 1: PL 54, 216.
224 Acta Apostolicae Sedie - Commentarium Officiale

camur, ut per eum, quem similem nobis foris agnovimus,


intus reformari mereantur-* et cum eiusdem Christi Pascha
renovamus, a summo Deo poscimus, ut, qui cum Christo sint
1
renati, sacramentum vivendo teneant, quod fide perceperunt.
Nam, ut Concilii Oecumenici Vaticani II verbis utamur, Ec-
clesia mysteria Redemptionis ita recolens, divitias virtutum
atque meritorum Domini sui, adeo ut omni tempore quodam-
modo praesentia reddantur, fidelibus aperit, qui ea attingant
8
et gratia salutis repleantur.
Quam ob rem anni liturgici recognitio, normaeque eius
instaurationem consequentes, ad nihil aliud pertinent, nisi
ut fideles per fidem, spem, caritatem ardentius cum toto ...
2
Christi mysterio per anni circulum explicato communicent.

II

A quo argumento illud haudquaquam dissidere existima-


mus, etiam festa Beatae Mariae Virginis, quae indissolubili nexu
10
cum Filii sui opere salutari coniungitur, et memorias Sancto-
rum, quibus iure merito dominorum nostrorum Martyrum et
11
Victorum natalicia accensentur, nitida luminis claritate ful-
gere; cum festa Sanctorum mirabilia ... Christi in servis eius
praedicent, et fidelibus opportuna praebeant exempla imi-
12
tanda. Etenim hoc firmum certumque semper Ecclesiae ca-
tholicae fuit, Sanctorum festis paschale Christi mysterium
13
nuntiari ac renovari.
Quapropter, cum infitias ire non liceat, labentibus saecu-
lis, plura quam par esset Sanctorum festa inducta esse, con-
venienter Sancta Synodus monuit: Ne festa Sanctorum festis

6
Cfr. Missale Romanum, Oratio de Epiphania.
7
Ibid., Oratio feriae III infra octavam Paschae.
8
Constitutio de sacra Liturgia Sacrosanctum Concilium, n. 102; A. A. S. 56, 1964,
p. 125.
9
Cfr. ibid.
10 Ibid., n. 103.
11 Cfr. Breviarium Syriacum (saec. v), ed. B. Mariani, Roma, 1956, p. 27.
2
1 Cfr. Constitutio de sacra Liturgia Sacrosanctum Concilium, n. 111; A. A. S. 56,
1964, p. 127.
is Cfr. ibid., n. 104; pp. 125 s.
Acta Pauli Pp. VI 225

ipsa mysteria salutis recolentibus praevaleant, plura ex his


particulari cuique Ecclesiae vel Nationi vel Religiosae Fami-
liae relinquantur celebranda, iis tantum ad Ecclesiam univer-
sam extensis, quae Sanctos memorant, momentum universale
1
prae se ferentes. *
Iamvero haec Concilii Oecumenici decreta ad effectum ad-
ducendi causa, hinc nonnullorum Sanctorum nomina a Calen-
dario generali sublata sunt, hinc facultas est concessa, ut
aliorum Sanctorum memoriae, cum libet, agantur, eorumque
cultus, in suis cuiusque regionibus tributus, congruenter resti-
tuatur. Ex quo natum est, ut quorundam Sanctorum non ubi-
cumque terrarum notorum, a Calendario Romano expunctis
nominibus, ibidem nomina recepta sint quorumdam Marty-
rum, in iis ortorum regionibus, ad quas Evangelii nuntium
serius manavit; ita ut in eodem indice omnium gentium qui-
dam quasi vicarii, vel profuso pro Christo sanguine, vel prae-
stantissimis adhibitis virtutibus insignes, pari dignitate con-
spiciatur.
Has ob causas putamus, novum generale Calendarium, ad
usum Latini ritus digestum, sive magis cum huius temporis
pietatis rationibus et sensibus congruere, sive aptius eam Ec-
clesiae proprietatem, qua est universalis, referre; utpote quod
praeclarissimorum Virorum nomina deinceps proponat, qui
perspicua sanctitatis specimina, multiplicibus excultae modis,
cuncto populo Dei apponant. Quod quantum ad spiritualem
totius christianae multitudinis utilitatem conducat supervaca-
neum est dicere.
Huiusmodi ergo causis diligentissime coram Domino per-
pensis, novum Calendarium Romanum generale a Consilio ad
exsequendam Constitutionem de Sacra Liturgia compositum,
itemque normas universales ad ordinationem anni liturgici
spectantes, Apostolica Nostra auctoritate approbamus, ut a die
i mensis Ianuarii proximi anni M C M L X X vigere incipiant, iuxta
decreta, quae Sacra Rituum Congregatio coniuncte cum Con-
silio, de quo mox diximus, fecerit, usque ad illud tempus vali-
tura, quo Missale et Breviarium rite instaurata edita erunt.
Quaecumque vero Nostris hisce Litteris motu proprio datis

i* md., n. 111; p. 127.


226 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

statuta sunt, ea omnia firma ac rata esse iubemus, non obstan-


tibus, quatenus opus sit, Constitutionibus et Ordinationibus
Apostolicis mentione et derogatione dignis.
Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die xiv mensis Fe-
bruarii, anno M C M L X I X , Pontificatus Nostri sexto.

PAULUS PP. V I

II
Iuridicae quaedam Patrum Cardinalium rationes definiuntur quoad
suos Titulos vel Diaconias in Urbe.

PAULUS PP. V I

Patres Cardinales in sacris huius


A D HOC U S Q U E T E M P U S ,
Urbis aedibus, quas vel uti Titulum vel uti Diaconiam habe-
bant, eiusmodi facultatibus ad administrationem pertinentibus
fruebantur, quarum causae vel in munere pastorali vel in
recto regimine Nostrae Romanae dioecesis positae, nunc sua-
dere videntur abrogationem.
Quod profecto congruere putamus sive cum iis quae De-
cessor Noster ven. mem. Ioannes XXIII, de titulis Sedium
suburbicariarum edixit, Apostolicis Litteris Suburbicariis Se-
dibus motu proprio die xi mensis Aprilis anno M C M L X I I datis,
sive cum iis quae Nosmetipsi Apostolicis Litteris Romanae
dioecesis die x x x mensis Iunii anno M C M L X V I I I editis praecepi-
mus (cfr. n. 1 5 , b), quae ad collationem spectabant beneficiorum
in basilicis minoribus et in collegiatis, quas vocant, in Titulum
Cardinalibus assignatis.
Quapropter Nostris hisce Litteris motu proprio emittendis,
ea quae sequuntur decernimus.

I. - Cardinalium est bonum ecclesiarum, in Titulum vel


Diaconiam acceptarum, postquam in earum canonicam vene-
runt possessionem, consilio et patrocinio promovere. In eas
vero nulla iurisdictione pollent, neque ullo modo possunt iis
se interponere, quae vel ad bonorum administrationem, vel ad
disciplinam, vel ad morum correctionem, vel ad ecclesiae ser-
vitium spectant.
Acta Pauli Pp. VI 227

IL - Si quid Cardinales in suis Titulis vel Diaconus, praeter


fines supra statutos, agere in animo habeant, ea de re sive
cum Cardinale in Urbe Vicario, sive, si de ecclesia agatur ad
Religionem clericalem immunem pertinente, cum legitimo Mo-
deratore religioso consilia conferant.

I I I . - Quatenus opus est, abrograntur can. 240, § 2;


can. 1414, § 4; can. 1432, § 1, Codicis Iuris Canonici.

I V . - Ea quae per has Apostolicas Litteras decrevimus, a


die xxviii huius mensis vigere incipient.

Quae vero a Nobis hisce Litteris motu proprio datis decreta


sunt, ea omnia rata ac firma esse iubemus, contrariis quibusli-
bet, etiam specialissima mentione dignis, non obstantibus.

Datum Romae apud Sanctum Petrum, die xv mensis


Aprilis anno M C M L X I X , Pontificatus Nostri sexto.

PAULUS PP. VI

CONSTITUTIONES APOSTOLICAE

I
ISLANDIAE
(REYKJAVIKENSIS)

Apostolicus vicariatus Islandiae ad dioecesis dignitatem evehitur, nomine


« Reykjavikensis ».

P A U L U S E P I S C O P U S
SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Cum Ecclesia sancta, quamvis in intima sui compage Iesu Christi


spiritu regatur et informetur, in externa tamen facie ac structura iis
legibus sit subiecta, quibus reliquae hominum societates, quae ut sunt
res humanae, quemadmodum florescunt, crescunt, propagantur, ita
possunt et languescere, et opprimi, et vel prorsus exstingui, et eadem
228 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Ecclesia tum triumphus egit, multis prospere gestis gentibusque pluri-


mis illata salute, tum magnis obnoxia difficultatibus, aut l o c o cessit
interdum, aut infirmior facta est. Quod quidem etiam in Islandia factum
esse plane constat. In quam sane pulcherrimam terram c u m sancti
reges Olavus I et II christianum nomen intulissent, magnaque incre-
menta verenda Christi religio per aetates cepisset, maxime a religiosis
familiis S S . Benedicti atque Augustini, res in peius paulatim vertere,
ad nostram usque aetatem. Cumque tamen ob assiduos Societatis Mariae
Montfortanae labores non m o d o christiana fides reviviscere visa sit,
spemque ostenderit fore ut ibi loci augeri possit, censuit S. Congregatio
p r o Gentium Evangelizatione seu de P r o p a g a n d a F i d e bene fieri, si in
Islandia sacra Hierarchia restitueretur. Qua sententia ea qua oporteret
consideratione reputata, consilioque expetito a venerabilibus Fratribus
Brunone B. H e i m , A r c h i e p i s c o p o titulo Xanthiensi et in Scandia A p o -
stolico Delegato, atque Ioanne Baptista Huberto Theunissen, Archie-
piscopo titulo Bavagalianensi et A p o s t o l i c o Administratore vicariatus
Islandiae, haec statuimus atque iubemus. In Islandia insula sacram
Hierarchiam restituimus, atque proinde vicariatum apostolicum Islan-
diae, Societati Mariae Montfortanae commissum, ad gradum et digni-
tatem dioecesis evehimus, c u m debitis iuribus, ita ut in ipsa Insula
unica sit dioecesis, nomine Reylcjavikensis, Apostolicae Sedi recto
subiecta atque Sacrae Congregationi p r o Gentium Evangelizatione ob-
noxia. Cui scilicet regimen rerum religiosarum totius Insulae damus.
Novae circumscriptionis sedes episcopalis in urbe Reykjavikensi collo-
cabitur, in qua sacer Praesul cathedram suam statuet, in templo vide-
licet Christo D o m i n o Eegi dicato. Episcopus, cui Ecclesia illa obtinget
gubernanda, Canonicorum collegium condat, quod si impossibile ad
praesens est, Consultores dioecesanos deligat, quibus utatur in rebus
maioris negotii expediendis. Item Seminarium construat, pueris exci-
piendis ad Sacerdotium vocatis. Reliqua omnia, quae ad regimen dioe-
cesis respiciant, Iure Canonico temperentur. Ceterum quae mandavi-
mus venerabilis Frater B r u n o B, H e i m , quem diximus, ad exitum addu-
cat, vel quem ipse legaverit. Be profecto rite acta, documenta exarari
faciet atque sinceris exemplis ad Sacram Congregationem pro Gentium
Evangelizatione cito mittet.
H a n c vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore
v o l u m u s ; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res
est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Cuius Consti-
tutionis efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta offi-
Acta Pauli Pp. VI 229

cere poterunt, c u m per eam iisdem derogemus omnibus. Nemini prae r


terea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere
l i c e a t ; quin i m m o huius Constitutionis exemplis et locis, sive typis
impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesia-
stica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint
subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae huic haberetur, si
ostenderetur.
Datum R o m a e , apud S. Petrum, die duodevicesimo mensis octobris,
anno D o m i n i millesimo nongentesimo sexagesimo octavo, Pontificatus
Nostri sexto.

ALOISIUS Card. TRAGLIA GREGORIUS P . Card. AGAGIANIAN


S. R. E. Cancellarius 8. Congr. pro Gentium Evangelizatione
seu de Propaganda Fide Praefectus

Franciscus Tinello
Apostolicam Cancellariam Regens

© Iosephus Rossi, E p . tit. Palmyrenus, Proton. Apost.

Ioannes Calieri, Proton. Apost.

Loco £B Plumbi

In Ap. Cane, tab., vol. CXXIX, n. 32.

II
BOBODIULASSENSIS
(DIEBÜGÜENSIS)

Detractis quibusdam territoriis e dioecesi Bobodiulassensi, nova consti-


tuitur dioecesis, « Diebuguensis » appellanda.

P A U L U S E P I S C O P U S
SERVUS SERVORUM DEI

AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Evangelicae voces, quibus Christus, D e i Filius, prudentem servum


illum dicit, qui, super familiam constitutus, dat iusto tempore ceteris
tritici mensuram (cf. Lc. 12, 42), in N o s sane cadere videntur quam
230 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

aptissime, qui, universae familiae christianae Dei voluntate praepositi


procurationi, tam acri studio, tam assidua sollicitudine, tanta pruden-
tia in delectu bonorum et maiorum gubernare debemus, ut et Ipsi men-
suram tritici, hoc est curarum Nostrarum fructus, Ecclesiarum unicui-
que nacti opportunitatem attribuamus. Quam ob rem, cum dioecesis
Bobodiulassensis, in finibus regionis quam dicunt « Haute-Volta »,
latius pateret atque nimia populorum diversitate coalesceret, visum
est bene fieri, si ex eadem nova quaedam dioecesis conderetur. Quae cum
ita sint, de sententia Sacrae Congregationis pro Gentium Evangeli-
zatione seu de Propaganda F i d e , post auditam sententiam Apostolicae
in Africa Occidentali Delegationis, atque Conferentiae, ut dicunt,
Episcopalis regionis Haute-Volta, item Andreae Dupont, Episcopi Bo-
bodiulassensis, haec quae sequuntur statuimus atque iubemus. E dioe-
cesi Bobodiulassensi territorium, civiles regiones comprehendens Dié-
bougou et Gaoua, separamus, ex iisque novam dioecesim constituimus,
Diebuguensem appellandam, atque clero saeculari c o n c r e d e n d a m ; quae
praeterea Sedi metropolitanae Uagaduguensi suffraganea erit, atque
Sacrae Congregationi de Propaganda F i d e obnoxia. Novae dioecesis
urbs caput illa erit quam populus Diebougou cognominare consuevit,
in qua Episcopus domicilium ponet, cathedra in templo principe eius
civitatis collocata. Qui profecto dum Canonicorum collegium condatur,
Consultores dioecesanos eliget, quibus utatur in negotiis maioribus Ec-
clesiae explicandis. Cetera omnia, quae ad Sedis m o d o constitutae regi-
men, administrationem, electionem V i c a r i i Capitularis, Sede vacante,
respiciunt, Iure Canonico omnino regantur. Has vero Litteras ad exitum
deducendas venerabilis Frater curabit, qui Delegationi Apostolicae in
Africa Occidentali praeest, vel quem ipse delegaverit. Re autem acta,
documenta exarentur, quae sincere conscripta ad Sacram Congrega-
tionem de Propaganda F i d e per exempla mittentur, idque cito.
H a n c vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore
v o l u m u s ; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res
est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Cuius Consti-
tutionis efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta offi-
cere poterunt, c u m per eam iisdem derogemus omnibus. Nemini prae-
terea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere
l i c e a t ; quin immo huius Constitutionis exemplis et locis, sive typis
impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesia-
stica dignitate constituti simulque ab aliquo p u b l i c o tabellione sint
Acta Pauli Pp. VI 231

subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae huic haberetur, si


ostenderetur.
D a t u m R o m a e , apud S. Petrum, die duodevicesimo mensis octo-
bris, anno D o m i n i millesimo nongentesimo sexagesimo octavo, Ponti-
ficatus Nostri sexto.

ALOISIUS Card. TRAGLIA GREGORIUS P . Card. AGAGIANIAN


S. R. E. Cancellarius 8. Congr. pro Gentium Evangelizatione
seu de Propaganda Fide Praefectus

Franciscus Tinello
Apostolicam Cancellariam Regens

Ioannes Calieri, Proton. Apost.

Iosephus Del T o n , Proton. Apost.


Loco £ß Plumbi

In Ap. Cane, tab., vol. CXXIX, n. 58.

III
LABACENSIS

In Iugoslavia nova provincia ecclesiastica constituitur, cuius sedes metro-


politana Labacensis Ecclesia erit.

P A U L U S E P I S C O P U S
SERVUS SERVORUM DEI

AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Quisquis cum animo suo recogitat quae quantaque Nostra sit evange-
licae legis prolatandae cura, quam sollicita pastoralium fructuum exspec-
tatio, is etiam plane animadvertit c u r libenti animo eorum accedamus
votis, incepta complectamur, quae ad Christi religionem fovendam aptius
conducant. Quapropter, c u m Coetus E p i s c o p o r u m Iugoslaviae opportu-
num fore existimaverit atque cum fidelium bono utilitateque haud parva
coniunctum si in Sloveniae territorio nova provincia ecclesiastica conde-
retur, quod Nobis proposuit efficiendum Sacra Congregatio p r o Episco-
pis, audito sane venerabili Fratre Mario Cagna, Archiepiscopo titulo He-
racleensi in E u r o p a atque in Iugoslavia A p o s t o l i c o Delegato, o m n i n o
232 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

accipiendum esse censuimus. Suprema ideo Nostra potestate provinciam


ecclesiasticam, Labacensem nomine, in Sloveniae regione constituimus,
cuius metropolitana Sedes eadem Ecclesia Labacensis erit, suffraganea
rero dioecesis Mariborensis-Lavantina, quae adhuc Apostolicae Sedi
directo subiectae erant ; ita videlicet ut ad normam legum canonicarum
Ordinarius Praesul Mariborensis-Lavantinus iure habeatur Archiepi-
scopo Labacensi suffraganeus. Decernimus praeterea ut primus Metro-
polita idem sit, qui in praesentia sacer est Labacensis Ecclesiae Archie-
piscopus, venerabilis nempe Frater Iosephus Pogacnik. Ea autem quae
statuimus ad exitum adducenda curet venerabilis Frater Marius Cagna,
quem diximus, vel ab eo delegatus sacerdos. Qui vero negotium perfe-
cerit sueta documenta ad Sacram Congregationem p r o Episcopis mittat,
de more signata sigilloque impressa.
H a n c vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore
v o l u m u s ; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res
est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Cuius Consti-
tutionis efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta offi-
cere poterunt, cum per eam iisdem derogemus omnibus. Nemini prae-
terea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere
l i c e a t ; quin i m m o huius Constitutionis exemplis et locis, sive typis
impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesia-
stica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint
subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae huic haberetur, si
ostenderetur.
D a t u m R o m a e , apud S. Petrum, die altero et vicesimo mensis no-
vembris, anno D o m i n i millesimo nongentesimo sexagesimo octavo, Pon-
tificatus Nostri sexto.

ALOISIUS Card. TRAGLIA CAROLUS Card. GONFALONIERI


A. R. E. Cancellarius 8. Congr. pro Episcopis Praefectus

Franciscus Tinello
Apostolicam Cancellariam Regens

83 Iosephus Rossi, E p . tit. Palmyrenus, Proton. Apost.

Iosephus Massimi, Proton. Apost.


Loco SB Plumbi

In Ap. Cane, tab., vol. CXXIX, n. 8-5.


Acta Pauli Pp. VI 233

IV
OENIPONTANAE
(CAMPITEMPLENSIS)

Detracta parte a dioecesi Oenipontana, nova dioecesis conditur, quae


« Campitemplensis » nominabitur.

P A U L U S E P I S C O P U S
SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Christi caritas, quae beatissimum Paulum ita urgebat ut nulla


curarum requies A p o s t o l o esset dum Ecclesiarum necessitatibus provi-
deret, quas condidisset, eadem Nos quoque in magnas adducit sollici-
tudines, idque eo m o d o , ut omnes labores Nostros, et cogitationes, et
studia eo intendamus, unde filiis Nostris, ubicumque denique degunt,
quosque plus oculis Nostris diligimus, c o m m o d a et utilitates oriantur :
signum enim certum amoris est, si Augustino credimus, pascere domi-
nicum gregem (In Io. 21, 15-17). Quam ob rem, cum venerabilis Frater
Opilius Rossi, Archiepiscopus titulo Ancyranus et in Austria Apostoli-
cus Nuntius, ab hac Petri Sede expostulaverit ut, dioecesi Oenipontana
partita, alia excitaretur, Nos, inita cum civilibus Austriae auctorita-
tibus conventione die septimo mensis octobris, hoc anno, venerabili Fra-
tre Paulo Rusch, Episcopo Oenipontano, sententiam rogato, auditoque
Coetu Episcoporum Austriae, seu Conferentia Episcopali, re denique
bene reputata, ea quae sequuntur, decernimus et iubemus. Ab Ecclesia
Oenipontana territorium separamus civilis regionis « Voralberg » c o -
gnominatae, excepta tamen Abbatia Beatae Mariae Virginis Maris Stel-
lae, eoque novam dioecesim condimus, Gampitemplensem appellandam,
atque sacro Metropolitae Salisburgensi subiciendam tamquam suffra-
ganeam. Sedes dioecesis in urbe Feldkirch erit, ibique Episcopus
cathedram episcopalis auctoritatis ponet in templo, quod fuit adhuc
paroeciale, S. Nicolao dicato, factis nempe iuribus debitis atque con-
gruis honoribus. In nova Ecclesia cathedrale Canonicorum collegium
constituatur, ad normas per alias Litteras Apostolicas edendas; inte-
rim indulgemus ut Consultores dioecesani deligantur qui Praesuli
suo consilio atque opera assint. Mensa episcopalis, quae dicitur,
efficietur : Curiae proventibus, fidelium collationibus, dote ab

16 - A. A. S.
234 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

auctoritate danda, atque ea bonorum parte, quae ad canonem 1500


Codicis I. C. novae Sedi obveniet. Ad Seminarium quod pertinet,
serventur leges iuris communis, ratione habita Decreti « Optatam
totius » Concilii Vaticani I I , et regulae Sacrae Congregationis p r o
Institutione Catholica. Regimen praeterea atque administratio Cam-
pitemplensis dioecesis omnis Iure Canonico temperetur. Simul autem
ac dioecesis constitutio ad effectum adducta fuerit, sacerdotes ei Eccle-
siae addicantur, in qua beneficium aut officium habeant ecclesiasticum ;
ceteri vero clerici atque Seminarii tirones, ei, in qua legitime degant.
Denique acta et documenta, quae hanc novam dioecesim eiusve
fideles respiciant, ad eius Curiam episcopalem mittantur, in qua religiose
custodiantur. Ceterum, venerabilem F r a t r e m Opilium Rossi, quem memo-
ravimus, designamus ut haec Nostra decreta effici curet, vel quem ipse
delegaverit. Re vero acta, documenta exarentur, sincerisque exemplis ad
Sacram Congregationem p r o Episcopis mittantur.
H a n c vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore
volumus ; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res
est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Cuius Consti-
tutionis efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta offi-
cere poterunt, cum per eam iisdem derogemus omnibus. Nemini prae-
terea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere
l i c e a t ; quin i m m o huius Constitutionis exemplis et locis, sive typis
impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesia-
stica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint
subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae huic haberetur, si
ostenderetur.
D a t u m R o m a e , apud S. Petrum, die octavo mensis decembris, anno
D o m i n i millesimo nongentesimo sexagesimo octavo, Pontificatus Nostri
sexto.

ALOISIUS Card. TRAGLIA CAROLUS Card. CONFALONIERI


S. R. E. Cancellarius S. Congr. pro Episcopis Praefectus

Franciscus Tinello
Apostolicam Cancellariam Regens

Ioannes Calieri, Proton. Apost.

Iosephus Massimi, Proton. Apost.


Loco £ß Plumbi

In Ap. Cane, tab., vol. CXXIX, n. 64.


Acta Pauli Pp. VI 235

EPISTULAE

I
Ad E.mum P. D. Iosephum S. R. E. Card. Frings, Archiepiscopum Colo-
niensem, moderatione illius archidioecesis se abdicantem.

Communionem, obsequii plenam, qua cum beatissimi Petri succes-


sore coniungeris, quamque aliunde cognitam habemus, litteris tuis
luculenter vidimus confirmatam, quibus id flagitasti, ut voluntati tuae
moderatione Archidioecesis Coloniensis te abdicandi obsecundaremus.
P r o egregia quidem opinione, quam de te habemus et qua apud
alios plurimos flores, et p r o laudibus, quibus nomen tuum ut sacer
Pastor ornasti, inviti optatum tuum explevimus, sumus tamen assensi
ratione habita provectae aetatis tuae et valetudinis adversae. Nec
facere possumus, quin animum tuum paratum ad regiminis pondus,
c u m vires non suppetant, deponendum et obtemperationem tuam recens
de hac re editis normis praedicemus.
Ceterum archiepiscopale munus, quod, Cardinalis etiam dignitate
insignis, in c o m m o d u m i n d i t a e istius Ecclesiae Coloniensis diu gessisti,
fulget nec facile obruetur oblivione : etenim inter summas difficultates,
maxime cum horrificum bellum desaeviret atque in tuae iurisdictionis
urbibus et oppidis hominum et aedificiorum strages fieret immanis, filiis,
in Christo tibi commendatis, adfuisti sollicitus et intrepidus pater atque
adiutor ; scilicet fuisti (( esurientium cibus, spes miserorum, solamen
1
lugentium A.
Post bellicam cladem restitutionis opus alacer institisti, iuvatque
praesertim memorare abs te multa templa, misere eversa, esse refecta,
alia a fundamentis extructa.
Verumtamen non minore c u m diligentia ad spiritualem Ecclesiae tibi
creditae aedificationem operam contulisse c o g n o s c e n s . Potissimum Anti-
stitis sacrorum officium comprehensum habebas eo pertinens, ut recta
fides defenderetur ac propagaretur atque ambages errataeque opiniones
a grege propulsarentur ; siquidem « hoc est primum praeceptum, hoc est
initium religionis et vitae nostrae, fixum habere cor in fide, et figendo c o r
2
i n f i d e vivere bene » .
Libenter etiam meminimus te satis longum tempus Coetui Episcopali

1
S. Hier., Ep. 60 ad Heliodorum; PL 22, 595.
2
S. Aug. Serm. 38, 3; PL 38, 237.
236 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Germaniae praefuisse, in eoque munere constitutum rei catholicae utili-


tates attulisse nec paucas nec leves.
Deus igitur iam in terris iis te praemiis cumulet, quibus senectus
relevetur et iucundetur, maxime vero iis te donis locupletet, quibus ani-
mus, sacro otio fruens, liberius possit uni D e o adhaerere, qua in re
summa sapientia continetur.
Huiusmodi ergo adhuc diu, quemadmodum optamus, muneribus utere,
quibus tibi detur velut gaudia praegustare aternae Ierusalem, ubi
« vacabimus, et videbimus ; videbimus, et amabimus ; amabimus, et
laudabimus. E c c e quod erit in fine sine fine. N a m quis alius noster
3
est finis, nisi pervenire ad regnum, cuius nullus est finis? » .
Haec habuimus, quae ad te amanti animo scriberemus, cuius
certum testimonium sit A p o s t o l i c a Benedictio, quam tibi, dilecte F i l i
Noster, volentes impertimus.
E x aedibus Vaticanis, die x mensis Februarii, anno M C M L X I X , Pon-
tificatus Nostri sexto.

PAULUS PP. VI

II

Ad E.mum P. D. Franciscum S. R. E. Card. Roberti, Praefecti Supremi


Tribunalis Signaturae Apostolicae munere se abdicantem.
Signor Cardinale,

Col tratto di nobile disinteresse e di delicata discrezione che tanto


La distinguono, rendendoLa sì c a r o e apprezzato al Nostro cuore,
Ella ha voluto, con ripetuta insistenza, mettere a Nostra disposizione
l'alto e responsabile ufficio di Prefetto del Supremo Tribunale della
Segnatura A p o s t o l i c a .
N o n Le nascondiamo che la richiesta, da Lei motivata da inderoga-
bili esigenze, specie per la sua salute, Ci ha procurato un vivo rincre-
scimento, perché le sofferenze e le pene dei Nostri più stretti collabo-
ratori si ripercuotono nel Nostro animo c o n particolare intensità.
In questo momento N o i Le siamo vicini, con il Nostro affetto, la
Nostra stima, la Nostra riconoscenza. E mentre, pur a malincuore, Ci
vediamo tanto amabilmente da Lei indotti a confermare la sua meditata
decisione, N o i vogliamo riandare con Lei agli anni singolarmente

3
S. Aug., De Civ. Dei 22, 30, 5; PL 41, 804.
Acta Pauli Pp. VI 237

fecondi della sua lunga vita, interamente spesa per il servizio e l'onore
della Santa Chiesa, con la rettitudine della sua coscienza profonda-
mente sacerdotale, col prestigio universalmente riconosciuto della sua
cultura giuridica, versata nei campi più vari e difficili del Diritto
Canonico c o m e nelle consuetudini della vita ecclesiastica, e con la
saggezza acquistata nell'esperienza di un ascendente cammino nei vari
Dicasteri della Curia Romana, le cui tappe salienti, insieme al compi-
mento di altri numerosi incarichi di sempre delicata importanza ini-
ziati fin dal 1920, furono soprattutto le funzioni di Sotto-Segretario
della Sacra Congregazione allora detta dei Seminari e delle Univer-
sità degli Studi, nel 1931, di Segretario della Sacra Congregazione
allora chiamata del Concilio, nel 1946, fino al meritatissimo conferi-
mento del supremo suggello della P o r p o r a Romana, datale da Gio-
vanni X X I I I di v. m., in quello stesso Concistoro che, come non po-
tremo dimenticare mai, annoverò anche la Nostra umile persona.
Ella ha pertanto posto i suoi talenti di pietà, di sapienza e di dot-
trina al servizio di quattro Nostri Predecessori, per la durata, possiamo
pur dire, di ben mezzo secolo, in una continua e sacrificata attività,
a cui hanno conferito ulteriore spicco le sue numerose pubblicazioni
scientifiche; e, anche a nome di quegli indimenticabili Pontefici, i
quali non hanno mancato di dimostrarLe sempre la loro considera-
zione, Noi sentiamo il dovere di ripeterLe il Nostro vivo ringrazia-
mento per quanto Ella ha fatto, con tanta generosità e indiscussa com-
petenza, per servire gli interessi del R e g n o di Cristo, e del suo V i c a r i o
in terra.
Il suo corrispondere, ora, alla volontà di D i o , che La prova con la sof-
ferenza, conferisce alla sua statura spirituale il culmine arcano della
purificazione, che il Signore chiede ai suoi figli nell'adorabile inscruta-
bili tà dei suoi decreti : e siamo certi che, in quest'ora di sacrificio,
mentre Ella ripete con San P a o l o : adimpleo ea quae desunt passio-
1
num Christi in carne mea pro corpore eius, quod est ecclesia, la sor-
gente della più pura e serena letizia sgorgherà dalla sua anima, e con-
tinuerà a crescere, e a colmarLa di consolazione e di pace, per gli
anni avvenire, che Le auguriamo ancora fecondi di merito : sia davanti
a D i o , a cui offrirà, per mezzo di Cristo, il sacrificium laudis, id est
2
fructum labiorum confitentium nomini eius; sia davanti alla Chiesa,

1
Col. 1, 24.
2
Hebr. 13, 15.
238 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

che Ella sempre aiuterà c o n le sue preghiere, c o n i suoi sacrifìci, e con


la ricchezza, che ben sappiamo sempre disponibile, della sua sagacia
e preparazione.
A tale s c o p o , N o i le invochiamo le continue effusioni della grazia
celeste; e per attestarLe la Nostra grande benevolenza, di cuore Le
impartiamo, particolare e propiziatrice, la Nostra A p o s t o l i c a Bene-
dizione.
D a l Palazzo A p o s t o l i c o V a t i c a n o , il 24 marzo dell'anno 1969, sesto
del nostro Pontificato.

PAULUS PP. VI

HOMILIA

Habita in patriarchali Archibasilica Lateranensi, feria quinta « in Coena


Domini », Beatissimo Patre Sacrum pontificali ritu peragente. *

Fratelli,

Noi siamo esitanti a prendere la parola, questa sera, in questa as-


semblea, in questa (( ecclesia », tipica in tutta la cattolicità, ma per
c i ò stesso eguale ad ogni singola riunione di fedeli, raccolti intorno
ad un altare, convocati e serviti dal ministero prodigioso dei l o r o
pastori, quasi fossero c o n noi, come noi celebranti questa misteriosa
cena del Signore.
Siamo esitanti, perché temiamo di turbare l'interiorità personale
dei vostri pensieri, la quale noi supponiamo profonda in ciascuno di
v o i , e singolarmente tesa nello sforzo di concentrarsi finalmente in un
momento di più chiara coscienza, per cogliere qualche cosa del rito,
che stiamo celebrando, del suo significato, della sua misteriosa realtà,
della sua ineffabile ripercussione nella nostra psicologia, nella nostra
mentalità, nella nostra anima. Quasi istintivamente, per il fatto che
siamo qui, intervenuti a questa speciale, specialissima cerimonia,
ognuno di noi è preso da un senso di raccoglimento e da un bisogno di
ritrovare se stesso, al contatto, alla luce di questa celebrazione.
Ebbene, noi cercheremo c o n queste nostre brevi parole, le quali
fanno anch'esse parte della celebrazione stessa, di non allentare la

* Die 3 mensis aprilis a. 1969.


Acta Pauli Pp. YI 239

vostra interiore tensione, di non distrarvi, ma di assecondare, se pos-


sibile, il corso ovvio ed essenziale dei vostri pensieri medesimi.
A che cosa essi ora si rivolgono? qual è il loro primo contenuto?
Essi si rivolgono ad un fatto evangelico ben noto, all'ultima cena di
Gesù con i suoi discepoli. R i c o r d i a m o bene quell'avvenimento. Cia-
scuno di noi cerca di rappresentarsene il quadro, di vederlo con la
propria immaginazione; il nostro è un atto di memoria. E subito ci
accorgiamo che questa memoria assume un valore speciale; è una
memoria voluta da Cristo stesso : « Fate questo, disse proprio allora
Gesù, fate questo in memoria di me T r a pochi istanti noi ripete-
remo alla lettera queste parole. Questa commemorazione stabilisce
perciò un rapporto storico, diretto, premeditato fra Cristo e noi, un
rapporto di ossequio al suo volere, di fedeltà alla sua parola, una sua
presenza spirituale ; con questa particolare intenzione : di trasformare
noi memori, noi spettatori, in convitati ; di farci sedere a quella mensa,
così semplice, ma così carica di significati immensi e profondi. Una
memoria che diventa storia presente e storia nostra ; una storia che si
attualizza per noi, in noi, quasi che noi pure fossimo ora, come fosse
allora, seduti a quella cena pasquale, in cui si consumava la Pasqua
tradizionale, celebrativa della liberazione del Popolo eletto dalla
2
schiavitù, mediante l'immolazione dell'agnello, e le era sostituita la
Pasqua nuova, la nostra, « in cui Cristo, come spiega S. P a o l o , è im-
3
molato : Pascha nostrum immolatus est Christus » , Lui assume la
preconizzata e tragica funzione di « A g n e l l o di D i o , di colui che toglie
4
il peccato del mondo » ; e Lui inaugura quel nuovo Testamento, in c u i
noi ora ci troviamo ; lo inaugura dando alla sua ultima cena, da rinno-
5
varsi come annuncio perenne della sua m o r t e , il valore di sacrificio,
rendendo Se stesso presente col suo Corpo e col suo Sangue come vit-
tima immolata, raffigurata nei segni del pane e del vino, resi per noi
spirituali alimenti, cioè mezzi di comunione e fonti di vita, della vita
stessa di Cristo, infusa in noi.

Infusa in noi, perché? oh ! è chiaro : afímché noi viviamo di Lui,


di Cristo. Questo è il prodigio : « chi mangia di me, disse Gesù, vivrà
6
di me )), e vivrà per m e . Ma come, come? cioè, qual è il significato

1
Le. 22, 19; 1 Cor. 11, 24.
2
Cfr. S. Gaudenzio, Primus Tractatus; PL 20, 827.
3
1 Cor. 5, 7.
4
lo. 1, 29.
5
1 Cor. 11, 26.
6
Io. 6, 57; cfr. S. Agostino, In Io., Tr. 23; PL 35, 1615.
240 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

7
essenziale, Peffetto soprannaturale, la res, c o m e d i c o n o i t e o l o g i , di
questa alimentazione sacrificale, per la quale Cristo si comunica a
noi, e noi ci inseriamo in L u i ? è una nuova, misteriosa unità, che deve
risultare appunto dalla partecipazione all'eucaristia, perché eucaristia
si chiamerà questa celebrazione di amore memore e riconoscente, questa
(( agape », questa comunione sacrificale ; è l'unità del c o r p o mistico, è
la Chiesa, c o r p o mistico di Cristo, vivente di fede, di speranza e di
carità. Nessuna parola a questo proposito è più chiara di quella del-
l ' A p o s t o l o : (( noi formiamo un unico c o r p o pur essendo molti, poiché
8
tutti partecipiamo d'un unico pane » .
Fratelli miei ! a questo pensiero noi vorremmo che si fermasse la
nostra riflessione circa il rito, anzi c i r c a la cena pasquale, che stiamo
celebrando. Non è certo pensiero nuovo e o r i g i n a l e ! guai se lo f o s s e !
è il pensiero vero, conclusivo, tempestivo della nostra Pasqua. E cioè
il pensiero dell'unione, diciamo di più : dell'unità, della misteriosa,
vitale, obbligante unità, che deve così ravvivarsi in noi da farci poi
vivere di sé, essere la nostra luce per la nostra vita pratica e sociale,
formare la qualificazione caratteristica della nostra romanità cattolica :
l'unione, l'unità fra di noi ! È quel volersi bene, l'un l'altro, quell'amarci
a vicenda, come Lui, Gesù, ci ha amati ; è il suo comandamento supremo,
9
è i l distintivo che siamo davvero suoi discepoli !
Questo richiamo ci sembra opportuno. Tanto si parla di unità nel
mondo. La storia dell'umanità, nonostante le fratture, le lotte, le
disparità che la dividono, cammina verso l'unità : vi arriverà? o sarà
conato vano il suo sforzo di solidarietà mondiale? e se vi arrivasse,
sarà sua fortuna, o sua sventura per la (( unica dimensione » che po-
trebbe assumere un'unità puramente tecnica ed esteriore, cioè per la
perdita delle libere e plurime espressioni dell'umanità universale?
L'umanità ha bisogno d'unirsi nella solidarietà e nell'amore : e dove ne
trova il tipo e la fonte?
Si parla di unità nel pluralismo delle denominazioni cristiane, nel-
l'ecumenismo ; e quando quest'unità potrà dirsi effettiva e perfetta, se
non quando sarà unanime nella confessione d'unica fede, condizione
indispensabile per la partecipazione ad una medesima comunione euca-
ristica?
Si parla di un rinnovamento nella dottrina e nella coscienza della

7
Cfr. S. Th. III, 73, 3.
8
1 Cor. 10, 17.
9
Io. 13, 34-35.
Acta Pauli Pp. VI 241

Chiesa di D i o ; ma come potrà essere autentica e persistente la Chiesa


viva e vera, se la compagine che la forma e la definisce (( c o r p o mi-
stico », spirituale e sociale, è oggi così spesso e così gravemente corrosa
dalla contestazione o dall'oblio della sua struttura comunitaria e gerar-
chica, contraffatta nel suo divino e indispensabile carisma costitutivo,
ch'è l'autorità pastorale? come potrà arrogarsi d'essere Chiesa, cioè
p o p o l o unito, anche se localmente frazionato e storicamente e legittima-
mente diversificato, quando un fermento praticamente scismatico la
divide, la suddivide, la spezza in gruppi più che d'altro gelosi d'arbi-
traria e, in fondo, egoistica autonomia, spesso mascherata di pluralismo
cristiano o di libertà di coscienza? come potrà essere costruita la Chiesa
di Cristo da un'attività, che vorrebbe dirsi apostolica, quando questa
attività è volutamente guidata da tendenze centrifughe, e quando svilup-
pa non la mentalità dell'amore comunitario, ma quella piuttosto della
polemica particolarista, o quando preferisce pericolose e equivoche
simpatie, bisognose di irriducibili riserve, alle amicizie cristiane fon-
date su basilari principi, indulgenti verso i comuni difetti, e bisognose
sempre di convergenti collaborazioni?
Si parla ancora di Chiesa, e di Chiesa cattolica, la nostra : ma
possiamo noi dire a noi stessi, ch'essa, nei suoi membri, nelle sue isti-
tuzioni, nella sua operosità è sempre e davvero animata da quel sincero
ed umile spirito di unione e di carità, che la renda degna di celebrare,
senza ipocrisia e senza consuetudinaria insensibilità, la nostra santis-
sima Messa quotidiana? Non vi sono talvolta anche fra noi quegli
Schismata, quelle scissuras, che la prima lettera ai Corinti di S. P a o l o ,
10
oggi nostra ammaestrante lettura, dolorosamente denuncia? Abbiamo
sempre bisogno di costruire quella carità, quell'unità virtuosa di sen-
timenti e di rapporti, che l'Eucaristia presuppone ed alimenta, e che
sublimerà nelle parole testamentarie di Cristo, che tutti siano uno,
11
ut unum sint.
E qui, in questo momento che precede immediatamente la nostra
comunione con Cristo, unificatore di noi suoi seguaci e suoi membri,
12
rinnoviamo la nostra interiore maniera di pensare e di a g i r e ; rinun-
ciamo allo spirito di emulazione e di discordia, alla sottile tentazione
della maldicenza fra noi fratelli ; e, se bisogno vi fosse, allarghiamo gli
animi al perdono per chiunque ci avesse usato torto, come promettiamo

10
1 Cor. 1, 10; 12, 25; 11, 1S.
11
Cfr. Io. 13, 34-35; 17, 21 ecc.
, 2
Cfr. Eph. 4, 23.
242 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

riconciliazione con chiunque a cui si deve restituire rapporto di umana


13
conversazione : c o m e appressarci alla cena cristiana della carità e
dell'unità, senza questa pace nel cuore?
E una grazia domandiamo oggi a Cristo Gesù : che dia alla sua
x 4
Chiesa, a questa Chiesa di R o m a chiamata a « presiedere alla carità )), '
di conservarsi e di perfezionarsi sempre nell'unità interiore sua pro-
pria, come la Pasqua del Signore lo esige. Così sia.

ALLOCUTIONES

I
Ad Excellentissimum Virum Richardum Nixon, Foederatarum Americae
Septemtrionalis Civitatum Praesidem. *

Mister President,

We are very happy, and deeply grateful t o o , that y o u r courtesy


has made this visit possible, at the close of y o u r strenuous working
journey through E u r o p e .
In the past, We have already had the honour of visits from y o u :
but n o w y o u come to Us in another capacity, with the heavy respons-
ibilities of the President of the United States of A m e r i c a .
It is as such that We greet y o u , giving expression immediately to
a warm and spontaneous wish : M a y y o u , in y o u r administration,
expérience the deep satisfaction of making a real contribution to the
total cessation of those conflicts n o w , unfortunately, in p r o g r e s s ; and
of putting an even more effective stop to the outbreak of new armed
struggles, by f o l l o w i n g the sure w a y towards a lasting peace, and
promoting true prosperity by means of a widely based and fruitful
under standing.
This is the mission which your great Nation, Mister President,
along with the other members of the international community, is
called upon to f ulfìl : a mission of peace, a mission of noblehearted
collaboration with all peoples, and particularly with the developing

Cfr. Mt. 5, 23.


1 3

" S. Ignazio, Epist, ad Romanos, Inscript., Ed. X. Funk, Patres Apostolici, I, Tubin-
gae 1901, p. 252.
* Die 2 mensis martii a. 1969.
Acta Pauli Pp. VI 243

peoples, in mutual esteem, with respect for the fundamental freedoms


of men and of nations, and in the promotion of genuine human values.
A l l peoples are closely bound together, n o w more than ever before,
in a common destiny, the great world-wide effort to build, on solid
foundations, the earthly city in which each individual lives and works.
An exalting and difficult task, this. It is one that calis for foresight,
in order that, while uncovering the immensity of mankind's needs, it
may also realize the no less immense possibilities offered today, espe-
cially by science and technology employed in the service of man.
It is also a task that requires g o o d , constructive, and generous
ideas, noble desires, moral energy, a clear vision of reality, firm
décision, courage to make choices, and persevering constancy in the
way that is chosen.
It is therefore a task which has need of an assistance that cannot
be physically measured, yet is absolutely indispensable; for "unless
x
the Lord builds the house, those w h o build it will labour in vain " .
To construct this earthly city in unity, prosperity, wisdom and
concord, the Oatholic Church, inspired by the Gospel message, w i l l
unfailingly continue to offer her disinterested and active contribution
of moral energy and support.
That the serene vision of peace may ever shine in your mind and
heart, Mister President, to inspire and sustain your valiant efforts,
Our repeated good wishes go with y o u , and Our heartfelt prayer
accompanies y o u ; as We invoke upon y o u , and upon the people of
the United States of America who are so dear to Us, abundant divine
blessings.

II
Sodalibus Tertii Ordinis Regularis S. Francisci, Societatis Apostolatus
Catholici, Ordinis Clericorum Regularium Ministrantium Infirmis et Parvi
Operis Divinae Providentiae, qui Coetui generali suae cuiusque Religio-
sae Familiae interfuerunt. *

Diletti figli.

Il Nostro animo si apre al più cordiale saluto nelP accogliere in voi


i degni rappresentanti di quattro benemerite Famiglie religiose : il
Terz'Ordine Regolare di San Francesco, la Società dell'Apostolato

1
Ps. 126, 1.
* Die 6 mensis martii a. 1969.
244 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Cattolico, la Congregazione dei Ministri degli Infermi, la Piccola


Opera della Divina Provvidenza.
La peculiare fisionomia dei vostri singoli Istituti conferisce a que-
sta Udienza un carattere di amabile varietà, che Ci offre l'occasione
di andare c o n la mente — anche se fuggevolmente — ai diversi campi
di alto e generoso apostolato da voi svolto in seno alla Chiesa.
Ma se differente è per ciascuna delle vostre Congregazioni il com-
pito affidato dalla Provvidenza, unico è lo s c o p o che vi ha riuniti qui
in E o m a , la partecipazione cioè ai lavori dei Capitoli Generali Spe-
ciali per la revisione delle R e g o l e e delle Costituzioni dei vostri Istituti
alla luce degli insegnamenti del Concilio E c u m e n i c o Vaticano I I .
Il vostro desiderio di chiedere la Nostra Benedizione sui lavori che
avete intrapreso, già Ci dice lo spirito che anima l'impegno di rinno-
vamento, che il Concilio esige oggi dalle F a m i g l i e religiose per adem-
piere con sempre maggiore fecondità di servizio la missione a cui sono
chiamate dalla Chiesa. Rinnovamento che, se richiede un prudente e
coraggioso adattamento degli Istituti Religiosi alle nuove necessità dei
tempi, non significa per questo adeguamento allo spirito del s e c o l o ;
sarà bensì una ricerca amorosa e sincera di tutto c i ò che può ricon-
fermare sempre più alla vita religiosa il suo vero ed autentico signi-
ficato di consacrazione al Signore, e quella testimonianza di fedeltà
ai consigli evangelici, che il Concilio ha luminosamente delineata come
« un segno che p u ò e deve attirare efiicacemente tutti i membri della
Chiesa a compiere con slancio i doveri della vocazione cristiana, poi-
ché . . . lo stato religioso, che rende più liberi i suoi seguaci dalle cure
terrene, meglio anche manifesta a tutti i credenti i beni celesti già
presenti in questo m o n d o , testimonia la vita nuova ed eterna, acqui-
stata dalla redenzione di Cristo, e preannunzia la futura resurrezione
x
e la gloria del R e g n o Celeste » .
Quest'opera di rinnovamento, voi ben lo sapete, deve conservare
alle singole Congregazioni la loro fisionomia propria e dovrà attuarsi
nella fedeltà allo spirito primitivo e alle più genuine tradizioni. Occor-
rerà quindi ripensare le origini. La via è segnata dalla sua partenza.
L'albero vive delle sue radici. E non vi è dubbio che la vostra più
vitale radice saranno l'esempio e gli insegnamenti dei vostri venerati
F o n d a t o r i . In tal m o d o voi saprete c o m p o r r e armoniosamente l'antico
con il n u o v o , guidati dall'amore alla Chiesa, dallo zelo delle anime,

1
Const. dogm. de Ecclesia Lumen gentium, n. 44.
Acta Pauli Pp. VI 245

dalla fedeltà al V i c a r i o di Cristo, e salvaguardando il primato della


vita spirituale, senza la quale ogni pur volenteroso sforzo di rinnova-
mento riuscirebbe vano, e sterile si rivelerebbe qualsiasi programma
di attività apostolica.
Diletti figli, con questi sentimenti Ci è caro accompagnare i lavori
dei vostri Capitoli Generali. Li avvalora la Nostra preghiera, affinché
la luce dello Spirito Santo illumini le vostre menti, e affinché i vostri
Istituti possano attingere dagli sforzi che state compiendo il necessa-
rio impulso a proseguire nel loro luminoso cammino.
Di questi aiuti del Cielo sia pegno la Nostra Apostolica Benedi-
zione, che di cuore impartiamo a voi, qui presenti, ed a tutti i vostri
Confratelli.

III
Moderatoribus, Membris et Consultoribus e Consilio de Laicis, Romae
quintum Coetum habentibus. *

Monsieur le Cardinal, Vénérables Frères, Chers Fils, Dirigeants,


Membres et Consulteurs du Conseil des Laïcs, soyez les bienvenus!

V o t r e eminent Président Nous avait manifesté déjà, à l'automne


dernier, votre désir de venir Nous faire hommage de votre amour de
l'Eglise, de votre volonté de la servir toujours mieux dans les rangs
de ce laïcat, dont le Concile et la théologie contemporaine ont si
remarquablement et si opportunément exalté le rôle.
Nous vous dirons que votre désir venait au-devant du Nôtre : car
Nous aussi Nous voulions vous rencontrer, pour recueillir, par votre
entremise, l'écho des pensées, des sentiments, des problèmes aussi du
laïcat chrétien, dispersé sur la surface de la terre, et dont vous êtes ici
les représentants si qualifiés.
Il Nous paraît, en effet, tout-à-fait conforme à l'esprit du Concile
et utile au renouveau actuellement en cours dans l'Eglise, que s'éta-
blisse entre vous et Nous un fructueux dialogue.
Ce dialogue, utile en tout temps, Nous apparaît plus nécessaire que
jamais dans les circonstances actuelles; celles-ci sont marquées, en
effet, comme tout le monde le sait et le voit, par de vastes remises en
question, par des ( ( c o n t e s t a t i o n s » multiples, qui peuvent, dans une
juste mesure, aider l'Eglise à se renouveler, mais qui risquent parfois

* Die 15 mensis martii a. 1969.


246 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

aussi de troubler la foi du peuple chrétien au lieu de la raffermir et


de la vivifier. V o u s êtes les témoins directs, dans vos différents Pays,
de ces mouvements de pensée et d'action, de leurs manifestations
diverses, des sentiments profonds qui les inspirent. V o u s pouvez ap-
précier les éléments positifs qu'ils comportent et Nous apporter à
Nous-même là-dessus de précieux éléments de jugement. C'est ce que
Nous attendons de votre Conseil, c'est un des motifs qui ont présidé
à son institution.
Mais l'échange doit se faire dans les deux sens : et Nous attendons
de vous également que votre sens de l'Eglise, votre attachement à
celui qui — bien qu'indignement — en est aujourd'hui le Chef visible,
vous inspirent en même temps de vous faire ses interprètes auprès de
vos frères, de leur porter l'écho de ses préoccupations de pasteur, de
ses consignes aussi, c o m m e des indications qu'il lui appartient de
donner pour leur apostolat.
Il faut en somme qu'un courant s'établisse, de vous à Nous, c o m m e
de Nous à vous. Il est d'une souveraine importance que dans l'Eglise,
comme dans tout organisme vivant, la tête et les membres soient étroi-
tement reliés, dans un même amour du Christ Sauveur, que les soucis
des fils soient connus du Père et partagés par l u i ; mais aussi que la
parole du Père soit entendue de tous les fils, comprise et mise en prati-
que. P o u r cela aussi, N o u s comptons sur vous. Car vous le savez bien,
cette parole ne veut rien redire d'autre que le message de l'Evangile,
mais c'est aussi le message tout entier qu'elle doit redire, dans sa
plénitude. V o u s pouvez bien en assurer, en quittant R o m e , tous ceux
dont vous êtes auprès de Nous en ce moment les représentants. Le
grand souci du Pape, c'est que tous les chrétiens soient fidèles au
Christ, qu'ils portent généreusement la bonne nouvelle du salut à tra-
vers le monde, qu'ils soient, là où ils sont, dans leurs familles, dans
leurs villes et villages, dans leurs usines et leurs bureaux, leurs labo-
ratoires et leurs secrétariats, leurs commerces et leurs fermes, partout
dans le monde, les témoins vivants, ardents, généreux, j o y e u x , com-
municatifs, de l'amour du Seigneur.
Dans la crise actuelle qui ébranle le monde, dans la mutation qui
secoue les institutions les mieux établies, c'est c o m m e un vertige qui
gagne les âmes les plus assurées, au sein même de l'Eglise, et jusqu'à
ceux-là même qui s'étaient généreusement voués à son service exclusif.
A chacun, dans ce trouble, de se ressaisir, d'écouter aussi, et de
comprendre les interrogations et remises en question qui nous concer-
Acta Pauli Pp. VI 247

nent tous, et qui nous provoquent à un salutaire examen de conscience :


sommes-nous de bons serviteurs de l'Eglise, d'authentiques témoins
de l'Evangile, de bons messagers du Christ? Pouvons-nous, comme
Saint Paul, qui avait reçu du Christ lui-même la divine assurance :
« Ma grâce te suffit, car ma puissance se déploie dans la faiblesse )),
pouvons-nous répondre par le cri de foi et d'espérance jailli du cœur
du grand A p ô t r e : « Je me glorifierai donc volontiers de mes faiblesses,
1
afin que repose sur moi la puissance du Christ »?
Oui, chers Fils, soyez de plus en plus disponibles à la grâce du
Christ et dociles à ses inspirations, à toutes ses inspirations : celles
qui vous sont plus familières, certes, mais celles aussi qui animent
d'autres famille d'esprit, d'autres mouvements d'apostolat que les
vôtres.
A chacun de porter témoignage, selon la grâce qui lui est donnée,
pourvu que ce témoignage soit vraiment et authentiquement d'Eglise :
2
et alors il ne portera que des « fruits de bonté, de justice et de vérité » .
Nous ne vous en dirons pas plus pour aujourd'hui. Les directives
du Concile sont assez présentes à vos esprits pour vous servir de guide
et éclairer votre route. Que Dieu vous accompagne et vous bénisse
dans cette tâche si difficile, certes, mais si belle aussi, que le Seigneur
vous a confiée, et pour le succès de laquelle Nous vous accordons,
chers Fils, et en vos personnes à tout le laïcat catholique, une très
affectueuse Bénédiction Apostolique.

IV
Praesidi Membrisque e Consilio populorum progressioni provehendae,
qui Romae studiorum coetibus interfuerunt. *

We are most pleased to welcome the R i g h t Honourable Lester B.


Pearson, Chairman of the Commission on International Development,
together with the distinguished members, ail internationally-known
authorities on development. We are pleased that R o m e should have
been chosen as the place for this regular meeting of the Commission,
prior to the five regional meetings scheduled with 33 African and Asian
Governments in Abidjan, K a m p a l a , Rawalpindi, Delhi and Singapore,
to hear their views on economie development and aid.

1
2 Cor. 12, 9.
2
Eph. 5, 9.
* Die 15 mensis martii a. 1969.
248 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

The purpose of this Commission is, in the Chairman's words, to


" examine the progress and problems experienced in the fìeld of internat*
ional aid and development assistance over the past twenty years and to
make recommendations on the best policies and methods to help promote
the economie growth of the developing world in the years to c o m e ".
We must thank y o u , Mr. Pearson, f o r having accepted the heavy but
challenging responsibility of presiding over this analysis and planning
which promises so much for the developing w o r l d , as we prepare for
the Second Development Decade. It is most appropriate that y o u , a
former President of the United Nations Assembly and winner of the
Nobel Peace Prize, should preside over this Commission, because " de-
velopment is the new name for peace
Our words of welcome come from Our heart ; for since the beginning
of Our pontificate, We have constantly given Our füllest support to ail
efforts, including those of the great inter-governmental organizations, to
achieve the full, integral development of men everywhere.
Indeed it was for this purpose that, responding to the request of the
bishops of the recent Council, we decreed the establishment of our own
Commission for Justice and Peace. T o this Commission we have given
the task of " bringing to the whole of G o d ' s People the full knowledge
of the part expected of them at the présent time, so as to further the
progress of poorer peoples, to encourage social justice among nations, to
offer to ]ess developed nations the means whereby they can further their
own progress
We have encouragea this Commission to cooperate in every way with
such development efforts as you gentlemen represent, and, in partic-
ular, to give its most serious attention to the kind of report your own
Commission is preparing. Through the National Justice and Peace
Commissions the understanding and support of Citizens will be aroused
on behalf of world coopération for development.
So it is, We repeat, with great i o y that We welcome and encourage
your strenuous efforts, for it is precisely men like yourselves whom We
address when We say in Our encyclical, Populorum progressio :
" Finally, We turn to all men of good will who believe that the way to
peace lies in the area of development. Delegates to international
organisations, government officiais, gentlemen of the press, educators :
2
all of y o u , each in y o u r o w n way, are the builders of a new world " .

1
Litt. Encycl. Populorum progressio, 5.
2
N. 83.
Acta Pauli Pp. VI 249

V
In Vaticana Basilica, post Sacrum peractum, Beatissimus Pater christifi-
delibus nuntiat Se proxime in Ugandam peregrinaturum esse, ut sollemni-
tatibus praesideat Sanctis illius regionis honorandis Martyribus. *

Vi daremo una notizia, intorno alla quale si sono già concentrate


molte curiosità e accumulate diverse ipotesi e non poche attese. La
notizia è questa.
Siamo stati vivamente e ripetutamente invitati da numerosi V e s c o v i
e Fedeli di fare una visita in A f r i c a , e precisamente in Uganda, dove
fervono i lavori per il nuovo Santuario e dove è eretto un altare in
onore dei Martiri africani, che Noi abbiamo avuto la felice ventura di
canonizzare. Si desidera che la cerimonia della consacrazione di questo
altare sia da Noi presieduta, e celebrata insieme con altri Vescovi Afri-
cani, e alla presenza di quei Fedeli, di cui Ci è nota la commovente
rispondenza alla vocazione cristiana.
Ebbene, N o i abbiamo accettato l'invito. Si tratterà, anche questa
volta, d'un viaggio v e l o c e ; e sarà, a D i o piacendo, nella seconda metà
del prossimo mese di l u g l i o ; Ci recheremo a Kampala, capitale del-
l'Uganda, col beneplacito di quelle Autorità civili e con la previsione,
per N o i desideratissima, d'incontrarvi parecchi Vescovi del continente
africano, già colà convocati per una l o r o riunione.
A v r e m o nel cuore i destini spirituali e civili di tutta l ' A f r i c a ;
avremo nella preghiera e nell'ansia del Nostro spirito la pace di quei
P o p o l i , di quello specialmente, a Noi già noto e tanto caro, della Nigeria
tuttora straziata dalle dolorose vicende a tutti note.
A s s i s t e t e c i , F i g l i carissimi, con i vostri v o t i ; e pregate con N o i ,
affinché questo nuovo viaggio porti con sé i doni della Fede, della pace
e del vero benessere per tutta quella Terra, che Noi fin d'ora salu-
tiamo e benediciamo.

* Die 19 mensis martii a. 1969.

17 - A. A. S.
250 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

VI
Membris e Consilio v. d. « Comitato Generale della Programmazione tra
F.A.O. e Industria », qui interfuerunt coetibus Romae habitis. *

Messieurs,

Nous tenons à remercier d'abord votre très digne interprète, le


D o c t e u r V i c t o r Umbricht, des paroles q u ' i l vient de prononcer. Elles
manifestent de façon particulièrement heureuse la noblesse des sen-
timents qui vous animent, et elles définissent bien la nature et l'am-
pleur de la contribution que votre Groupe de grands industriels peut
apporter, en coopération avec la F . A . O . , à la cause du progrès des
peuples en voie de développement.
Cette cause, vous le savez, tient une place importante dans les
préoccupation de l'Eglise aujourd'hui. Nous accueillons donc avec
une vive satisfaction un ensemble de personnalités aussi hautement
qualifiées que les vôtres, et Nous vous remercions d'avoir distrait
quelques instants du programme chargé de votre Assemblée Générale
pour venir Nous rendre visite.
T o u t ce qui intéresse le bien de l'humanité et son avenir trouve un
écho immédiat et profond dans le cœur de l'Eglise. Et c'est à bon
droit que votre porte-parole a évoqué les noms de Nos plus récents
prédécesseurs et rappelé leurs enseignements en matière sociale.
Il a évoqué aussi le « spectre de la faim » : ce mot terrible suffit
à dire le degré d'acuité, de gravité et d'urgence que revêt aujourd'hui
le problème du développement, auquel était consacrée Notre Encycli-
que Populorum progressio, et sur lequel Nous sommes revenu bien
souvent depuis. C'est à Nos yeux, c o m m e aux yeux de beaucoup, le
problème-clé qui commande sans doute l'avenir temporel de l'humanité.
A en croire, en effet, des statistiques sérieuses, si on laissait les
choses aller leur train, le fossé irait sans cesse s'accroissant entre
les pays industrialisés et les pays en voie de développement; de sorte
que, par une espèce de fatalité du dynamisme actuel de la production,
les nations riches deviendraient toujours plus riches et les nations
1
pauvres toujours plus pauvres, avec l'aggravation des tensions socia-
les qui ne manqueraient pas de s'ensuivre.

* Die 20 mensis martii a. 1969.


1
Cfr. Litt. Encycl. Populorum progressio, n. 8.
Acta Pauli Pp. VI 251

C'est contre cette fatalité que s'inscrit votre action, et elle pour-
rait se révéler capitale pour l'avenir des peuples pauvres, et d o n c
pour la paix du monde et le bonheur des hommes.
V o u s êtes conscients, en effet, que le vrai problème n'est pas d'as-
sister de l'extérieur les pays pauvres, mais bien de leur fournir les
instruments nécessaires pour qu'ils soient en mesure de procéder eux-
mêmes à l'amélioration de leur production « et de découvrir eux-
mêmes, dans la fidélité à leur génie propre, les moyens de leur progrès
2
social e t humain » .
V o u s avez compris qu'il y a là une véritable mission qui s'impose
aux pays industriels au nom de la fraternité humaine; et votre inter-
prète a relevé c o m m e un élément positif et encourageant le fait que
les pays industriels prennent une conscience de plus en plus vive de
l'importance de cette mission qui leur incombe.
Cette mission, vous voulez en être les pionniers, en accélérant le
rythme d'expansion des industries liées à l'agriculture dans les pays en
voie de développement. T o u t homme de cœur ne peut, Nous semble-t-il,
qu'applaudir à ce programme. « Car c'est là qu'il faut en venir. La
solidarité mondiale, toujours plus efficiente, doit permettre à tous les
3
peuples de devenir eux-mêmes les artisans de leur destin » .
Mais une mission suppose un idéal, et des mobiles d'action toujours
élevés et désintéressés. Toute considération de profit personnel, de con-
currence, de calcul d'intérêts, doit disparaître ici devant la noblesse et
l'urgence du but : aider nos frères moins bien partagés à émerger enfin
de leur humiliante misère et à accéder à des conditions de vie dignes
de l'homme. C'est bien ainsi que vous le comprenez, Messieurs, et dans
cette voie Nos plus vifs encouragements vous sont acquis.
Sans doute certains s'étonneront qu'une société d'ordre surnaturel
comme l'Eglise, attache une telle importance à des réalisations d'ordre
temporel. Notre prédécesseur Pie X I I , il y a bien des années déjà,
répondait à cette objection, et il n'hésitait pas à affirmer qu'(( un
surnaturalisme, qui écarte la religion des nécessités et des devoirs
économiques et politiques, c o m m e s'ils ne concernaient pas le chré-
tien et le catholique, est chose malsaine, étrangère à la pensée de
4
l'Eglise ) ) . C'est assez dire combien est cohérente avec la foi une

8
Litt. Encycl. Populorum progressio, n. 64.
3
Litt. Encycl. Populorum progressio, n. 65.
4
A. A. 8. 46, 1952, p. 819.
252 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

attitude (( engagée » — comme on aime à dire aujourd'hui — dans des


tâches temporelles au service de l'humanité.
De grand cœur Nous souhaitons que vos efforts, ceux de la F . A . O .
et ceux des Pouvoirs publics en faveur du « Tiers Monde » ne cessent
dé s'intensifier, et dans ces sentiments, Nous vous accordons à tous,
Messieurs, c o m m e témoignage de Notre bienveillance et gage de la
divine protection, Notre Bénédiction Apostolique.

VII
Ad Excellentissimum Virum Darium Echandia, Columbianae Reipublicae
cum auctoritate Legatum, Summo Pontifici Litteras commissi muneris
testes tradentem. *

Señor Embajador:

Con atención y complacencia profundas hemos escuchado las ex-


presiones que Vuestra Excelencia acaba de dirigirnos al presentar las
Cartas Credenciales que lo acreditan c o m o Embajador Extraordinario
y Plenipotenciario de Colombia ante la Santa Sede.
Múltiples sentimientos invaden nuestro ánimo en esta circunstan-
cia : de gratísimo recuerdo hacia su ilustre y benemérito antecesor,
Don José A n t o n i o Montalvo ; de bienvenida cordial hacia Vuestra
Excelencia, quien llega con la preciosa experiencia de relevantes
cargos ocupados en su País y de los años durante los cuales desem-
peñó la misma misión que hoy reanuda; de simpatía imborrable
hacia la queridísima Nación Colombiana.
Su presencia y sus delicadas palabras, Señor Embajador, han
avivado en nuestra memoria las jornadas que providencialmente trans*
currimos en Bogotá. Permitidnos decir que aquellos itinerarios, apreta-
dos de ciudadanos creyentes, entusiastas y honrados, y cuanto en ellos
vimos y oímos, dejaron en nos una huella indeleble de gozo y de espe-
ranza pastorales. ¿ C ó m o no evocar — entre tantos otros momentos —
los del Campo Eucaristico, los de San José de Mosquera, los de Santa
Cecilia, los de la Catedral y su Plaza de Simón Bolívar, donde percibimos
una Iglesia palpitante?
Entonces, a la luz del Misterio del A m o r Sacramentado, fuente y
exigencia de caridad entre los hombres y de sociabilidad equilibrada y
fructuosa, hablamos de la promoción integral humana que ha de alcanzar

* Die 21 mensis martii a. 1969.


Acta Pauli Pp. VI 253

a todos. Tuvimos asimismo la oportunidad de invitar a que cada uno


desarrollase plena y responsablemente, dentro del orden, de la legítima
libertad y del respeto de los derechos, su vocación cívica social y
cristiana. También entonces alentamos a quienes se esfuerzan por pro-
mover y consolidar estructuras eficaces y estables que garanticen la
convivencia nacional y la paz en el mundo.
Todos estos ideales a que Vuestra Excelencia ha aludido y que con-
cuerdan con los valores de religiosidad y de civismo característicos de
Colombia, los volvemos a ratificar impulsados por la misma solicitud
con que nos b r o t a r o n ; en nuestro ministerio y en la Iglesia, fiel a su
naturaleza espiritual, no caben con estas exhortaciones otras miras sino
las de servir a los hombres, c o m o a una gran familia que camina en la
tierra peregrina hacia el Padre.
¡ S e ñ o r E m b a j a d o r ! Al formular ardientes votos por el cabal cum-
plimiento de su alta misión y para que ella contribuya a mantener y a
estrechar las relaciones, felizmente existentes, entre la Santa Sede y
Colombia, queremos asegurarle nuestra benevolencia a la vez que invo-
camos sobre su persona, sobre el Excelentísimo Señor Presidente y el
Gobierno de su Nación, y sobre todo el dilectísimo Pueblo Colombiano,
copiosas bendiciones divinas.

VIII
Praesidibus Membrisque Commissionum Episcopalium ad Seminaria spec-
tantium, qui Coetui interfuerunt de Ratione fundamentali institutionis
sacerdotalis, iuxta placita Concilii Oecumenici Vaticani IL *

Venerabiles Fratres,

Libenti fraternoque animo vos salvere iubemus, Praesides Commis-


sionum Episcopalium ad Seminaria spectantium, gratiamque vobis ha-
bemus quod, pro munere vestro, huic conventui interesse voluistis, cui
res non levis ponderis est proposita, scilicet ut de " Ratione funda-
mentali institutionis sacerdotalis » cognoscatis. In officio tam gravi
atque difficili versantibus, vobis singulari prorsus modo c o r d i est, ut
alumni ad sacerdotium rite instituantur; rem videlicet agitis, quacum
ipsa fortuna Ecclesiae coniungitur maxime.
Etenim, si merito quaeritur : (( Quid par illi arti quae dirigendae
animae et efformandae iuvenis menti et indoli incumbit ) ) / quid erit

* Die 27 mensis martii a. 1969.


1
S. Io. Chrysost, Hom. 59 in Matth., 7; PG 58, 584.
254 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

dicendum de arte, quae eo pertinet, ut homines, aetate plerumque flo-


rentes, ad munus celsissimum et sanctissimum et perarduum obeundum
comparentur? H u i u s sane educationis causae summum momentum tri-
buatur oportet, et qui eam gerunt, noverint se Ecclesiae peculiari
omnino ratione inservire.
Non necesse habemus, Venerabiles Fratres, de plurimis commemo-
rare testimoniis, quibus comprobetur, quanta c u m sollicitudine eadem
Ecclesia hanc rem tractaverit et tractet. V i g e t memoria Concilii Oecu-
menici Vaticani Secundi, quod novae aetatis signa perspieiens, non
modicum studium eo contulit. P r o x i m i in apostolico munere Decessores
Nostri hac cura uri videbantur; et Nosmet ipsi paucis mensibus post-
quam arcano Dei consilio ad ministerium universi dominici gregis
pascendi sumus asciti, Epistulam A p o s t o l i c a m edidimus, quarto exacto
saeculo post constituta a Concilio Oecumenico Tridentino sacra Semi-
naria, ita ut iam in ipso Pontificii huius servitii exordio Nobis datum
sit eandem curam c u m Ecclesia communicare.
Vestra autem praesentia opportunitatem Nobis praebet de nonnul-
lis rationibus huius argumenti breviter exponendi.
Neminem latet, quot et quantae difficultates his temporibus ortae
sint, quod ad educationem attinet eorum, qui ad ineundum sacerdotium
componuntur. Quae quidem difficultates latius patent, ut omnes novistis,
atque adeo non solum ad hos candidatos pertinent, sed quoquoversus
pervaserunt atque pervadunt : cuiusvis enim fere ordinis iuvenes mo-
ventur et concitantur ; novus quidam mentis habitus inductus est, quem
maturitatem vocant et ex quo illi cupiunt res, quae ad ipsos spectant,
cognoscere suarumque actionum arbitri esse. Nolunt, ut ab iis tantum,
qui praesunt, de se ipsis statuatur, sed exoptant hinc aliquam partem
habere operis ad sui institutionem et profectum spectantis, illinc liber-
tate frui suoque uti arbitrio. Haec duo propria sunt et peculiaria discri-
minis seu (( crisis », uti appellant, qua iuventus nunc temporis urgetur.
Quemadmodum liquet, ex his consequitur, ut auctoritas ipsa in
controversiam vocetur. Quod quidem est sedulo perpendendum. Quodsi
primaria et probata institutionis praecepta non sunt abicienda, tamen
etiam novae huius aetatis novique mentis habitus, quem diximus,
ratio ducatur oportet. Etenim necessitudo inter educatorem et alum-
num non amplius eiusmodi esse putatur, ut externo quodam mandato
perficiatur, quatenus alter imperet sitque activus, alter passive, ut
aiunt, obtemperet, sed illa mutua necessitudo in iis innitatur, quae
ipsi iusso inhaerent atque adeo ex eius interiore veluti parte procedunt.
Acta Pauli Pp. VI 255

Munus institutoris et, ut ita dicamus, monstratoris viae sine d u b i o sem-


per est necessarium, attamen eius exercitatio aequis rationibus deter-
minetur oportet, fiat considerate cogitateque, et sit ad persuadendum
apta et accommodata. •
Non negamus hoc m o d o difficilius praeceptoris partes impleri, sed
affirmari debet novam hanc institutionis disciplinam, cum recta firmi-
tate copulatam, mori christiano magis esse consentaneam ; scilicet in hoc
educationis opere iam magis causae respiciantur, quae efficiuntur sacra
ipsius praeceptoris indole, siquidem etiam veteres, christianae religionis
non participes, « paedagogos plurimum benevolentiae postulare, non
2
neglegendos esse, sed alio quodam m o d o aestimandos » censuerunt ; quae
causae praeterea efficiuntur ipsis finibus educationi propositis, quippe
qui pertineant ad rem spiritualem, disciplinam, doctrinam, ministerium
pastorale, ac denique exemplis institutoris, qui oportet sit vivendi
magister eo quod in ipso vera virtus elucet, maxime humilitas et firmitas
animi.
Institutio, praeterquam quod his rationibus seu causis suffulciatur
oportet, secum ferre debet etiam sermocinationem seu colloquium, prae-
sertim quatenus id praeceptor c u m alumnis singillatim facit. Qua in
re affabilitas, sincerus animi affectus, patientia non satis commendan-
tur, scilicet superemineat caritas, « dulce ac salubre vinculum men-
3
tium ) ) .
H o c vero principium, quasi lux totum institutionis opus dirigens,
studiose diligenterque attendatur : magister seu praeceptor, cuius offi-
cium necessarium quidem est, utpote cum ipse sit veluti artifex impri-
mens formam, paulatim se quodam m o d o subducat, ita ut eius opus non
amplius sit expetendum ; is enim virtutem ac doctrinam sic in animos
alumnorum transfundere debet, ut horum ipsorum vires iam sufficiant
et iidem libere et ex conscientiae officio agere sciant. Iter autem, quo
ad hoc fastigium pervenitur, est caritas.
Nec timeat magister, si ita se gerat, virtutem educatoris propriam
imminui, cum potius ea semper vigilans esse debeat et efficax; neque
colloquia sua c u m alumnis ad quaestiones tantum minores et vanas
spectare velit, cum potius sermonem familiarem, quem illi c u m ipso
habent, ut occasionem arripere debeat eorundem mentibus et cordibus
inserendi altissimas illas notiones, in quibus vita sacerdotalis omnis
nititur; idque agat sobrie quidem sed continenter, maxime has duas

2
Cfr. Cic. De amie. 74.
3
S. Aug. Sermo 850, 3 ; PL 39, 1534.
256 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

notiones praecipuas inculcans : consortium Sacerdotii Christi, cuius


scilicet erunt participes, et munus pastorale, quod in medio P o p u l o
Dei obibunt.
Quis neget hanc educandi rationem perdifficilem esse? Etenim ea
postulat, ut impensius et apertius imitatione exprimatur usus Divini
4
Magistri, qui, « mitis et humilis c o r d e ) ) , discipulos, olim rudes et im-
peritos, ad apostolicum munus, quo <
. < faciem terrae renovarent », infor-
mavit.
Multum denique studii ac diligentiae posittini esse videmus in appa-
randa « Ratione fundamentali institutionis sacerdotalis », quae ad nor-
mam Decreti « Optatam totius » Concilii Oecumenici Vaticani Secundi
et ex consulto Synodi Episcoporum est composita sed nondum abso-
luta. Cui opportuno consilio propositum est, ut in hoc gravissimo edu-
cationis negotio cuidam unitati prospiciatur et simul varietati, pro
regionum necessitatibus, locus detur. Non est quin momentum huius
veluti primariae legis institutionis sacerdotalis videat et ponderet; ex
ea enim efficacitas eiusdem educationis et ministerii, quod sacrorum
alumni quondam gerent, non minima ex parte pendebit. Eadem ex
caritate, cuius praeconium diximus, vim suam hauriat oportet, cum
futura sit instrumentum illorum, quorum est potissimum caritate iuve-
nes ad altare Dei perducere.
Ceterum, quaecumque est forma huius (( Rationis » eadem tum solum
sufficiet, si rerum optimus magister, usus, quem experiendo estis con-
secuti, atque dilectio, qua alumnos non solum complectimini sed. etiam
educare studetis, accesserint.
Itaque Christum D o m i n u m humili prece rogamus, ut labori vestro
aspiret, isque in Ecclesiae bonum et profectum feliciter vertat. Haec
vota, quae, magnitudinis huius causae conscii, animo sollicito susci-
pimus, A p o s t o l i c a Benedictio confirmet, quam vobis, Venerabiles Fra-
tres, flagranti caritate impertimus.

IX
Iis qui interfuerunt Symposio Romae habito, auctore Secretariatu pro non
credentibus, proposito argumento: « The Culture of Unbelief ». *

It is with respectful regard that We greet Our visitors, participants


in the Symposium on " T h e Culture of Unbelief ". We thank them for
this visit, which takes on for Us the character of a highly significant
4
Matth. 11, 29.
* Die 27 mensis martii a. .1969.
Acta Pauli Pp. VI 257

encounter. This is not* the usual meeting of friendly persons ; it is


0
rather the encounter of diverse cultures and din ering thoughts. We
say this with h u m i l i t y ; We k n o w that here before Us are men of
high intellect and deep s t u d y ; but We say this also with j o y and with
hope : for it is always Our desire to listen to those voices which express
the thinking of our times, as it is ever Our desire that Our o w n
voice should be heard—a voice which, only because of the debility
and lack of skill of Our lips, may seem to be uncertain and out of
tune ; yet, We must add, holds within itself the sureness of the truth,
and the yearning to communicate its message of hope and of life.
This moment, therefore, seems to Us to be as it were dramatic and
symbolic.
The Secrétariat which is called that for Non-Believers was instituted,
first of all, for the purpose of promoting the study of those attitudes
of négation which modern man assumes—whether in cultural express-
ions, in sociological and politicai terms, or in practical and unthinking
ways—with regard to that religion which believes in a transcendental,
personal G o d , the beginning and end of the entire universe, including
man, and with regard to that religion which finds in Christ the solution
of the great problem of the true and living God, the loving God of
our salvation.
Thus, it comes about that we must recognize many aspects and
many motives of non-belief ; that we must receive the many objections
which non-belief proposes to u s ; that we must respect the scientific
contributions which it makes to the study of the religious problem,
with arguments drawn from unquestionable sciences such as psychology
and sociology ; that we must admit the difficulties raised today by
the pedagogico-social context, particularly in young minds engaged
in scientific studies, and in the employment of sensitive knowledge,
in préférence to speculative knowledge, when dealing with the tradition-
al religious mentality we wish also to acknowledge that frequently
that a-religious form which defines itself as secularizaron, and is
so widely spread today, is not in itself anti-religious ; rather, it tends
to claim for the autonomous forces of human reason the knowledge
and exploitation of the world as proposed to man's direct expérience.
In a w o r d , then, we are fair, and in part assenting, in regard to
" Non-Believers ".
At a certain time, however, we must say that we, too, are " N o n -
Believers ". F o r example, we do not believe that the development of
258 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

modern thought, provided it is consistent with its intrinsic exigences,


leads of necessity to the denial of G o d . Moreover, although we admit
that the knowledge of G o d requires an assistance which only G o d can
1
g i v e , we do not believe that the certitude of G o d ' s existence is inac-
cessible to the human m i n d ; f that is to say, we do not believe that
science and belief in God are antithetical terms, mutually exclusive
of each o t h e r ; we do not believe that the theoretical and practical
forms of the m o d e m denial of G o d are beneficiai to the progress of
culture and of human happiness ; we do not believe that the economie,
social and civil libération of man requires the necessity of banishing
religion as being a déviation from the struggle to establish truly
3
human dimensions and t o build u p the earthly city ; and f i n a l l y w e
do not believe that the ineffable, mysterious, transcendental and
4
unknown G o d is inaccessible and distant. In this, we t o o are " p r o -
testers " !
We are protesters because we wish to raise up again the idea of
G o d , from the dégradation into which it has fallen with many men of
our time, and from the fantastic, superstitious or idolatrous counter-
feit which we often encounter, even in m o d e m life, as well as from the
despair, the anguish, the void, which its absence produces in the heart
of man.
Therefore We greet with pleasure the initiative taken by the Secrétar-
iat f o r Non-Believers, and by its Eminent President, Cardinal K ö n i g ,
with the valid and disinterested contribution of the " Giovanni A g n e l l i "
Foundation of Turin, and the scientific collaboration of the Department
of Sociology of the University of California, by convoking in Biome
during thèse days a g r o u p of illustrious scholars from various parts of
the w o r l d , who have, under the chairmanship of Professor Peter Berger
and in the c o m p a n y of several theologians, analyzed the thème : " The
Culture of Unbelief
Together with Our congratulations for the good w o r k done, We
express the hope that these studies will continue, and develop, by
means of collaboration with personalities and institutions of the
scientific w o r l d . The Church will, to the extent of her possibilities,

1
Cfr. Ps. XXXV, 10; Denz-Sch., n. 2732.
2
Cfr. Rom. 1, 20; Denz.-Sch., n. 3004.
3
Cfr. Cost. past. de Eccl. in mundo huius temporis Gaudium et spes, n. 21.
* Cfr. Acts. 17, 22-28; De Lubac, Sur les chemins de Dieu, p. 112.
Acta Pauli Pp. VI 259

favour this type of undertaking which, besides the contribution which


it can offer to her own specific mission, will also, We fervently hope,
share in securing peaceful and orderly living together of all peoples.

X
Delegatis e Nationali Consilio Ecclesiarum in Foederatis Americae Sep-
temtrionalis Civitatibus. *

My dear Brothers in Christ,

It is a pleasure and a j o y for Us to welcome y o u in Our home today.


We would like to express our appréciation that such distinguished
représentatives of the National Council of Churches of Christ in the
United States of A m e r i c a have desired to discuss with Us and with
Our Secrétariat for P r o m o t i n g Christian Unity the progress that has
been made and the questions that are being raised concerning the
development of the movement towards unity among Christians in your
great country.
We are also grateful for the delicate gesture by which y o u have
invited to accompany y o u , as your guests, the Secretary of the National
Conference of Catholic Bishops in the United States as well as the
Director of the Bishops' Committee for Ecumenical and Interreligious
Affairs. We interpret this not only as a sign of the Christian coopérat-
ion which already exists between y o u r Council and the R o m a n Catholic
Church in the United States, but also as a happy omen of y o u r desire
to find ways and forms for even closer collaboration with Our brother
Bishops of that nation.
In 1964, We stated to the représentatives of the various Christian
Churches and Communities gathered in B o m b a y : " It is Our hope
that Our efforts can accompany yours, can mingle with yours so that
together, in humility and charity and mutual understanding, we can
seek aut the ways by which Christ's will * that all may be one ' can
one day be fuUy realized More recently We aflSrmed that "the
ecumenical question has been raised by R o m e in all its gravity, its
breadth, and its innumerable doctrinal and practical implications.
It has not been considered with an occasionai and passing glance, but

*Die 28 mensis martii a. 1969.


1
Of. Il Viaggio di Paolo VI in India, p. 74.
260 Acta Apostolicae Sedis -. Commentarium Officiale

has become the object of permanent interest, of systematio study and


of unceasing charity. It remains such, in accordance with a line
which has n o w become part of Our apostolic ministry. The Council
2
makes this an obligation for Us and traces the w a y for Us " .
W h a t a consoling source of j o y it is for Us to k n o w that the R o m a n
Catholic bishops and faithful of the United States have well understood
and w a r m l y accepted this serious engagement, so that already many
fruitful accomplishments have been realized in close coopération with
your Council and those who belong to its member Churches.
Y o u r distinguished spokesman had mentioned the c o m m o n initiatives
which y o u are making as Christians to help résolve the pressing Pro-
blems of war and violence, of conflict between races and between the
rieh and the p o o r , of the gap between the générations. Indeed, " n o t
everyone who cries, ' L o r d , L o r d ' , will enter into the kingdom of
heaven, but those w h o do the Father's will and take a strong grip on
3
the work at hand " We are happy to k n o w that while y o u are
endeavoring to carry out these activities, y o u are together reflecting
on the biblical message itself.
F o r We are convinced that doctrine and practice are inextricably
intertwined in the c o m m o n effort towards that unity through which
Christ will truly be a sign to the w o r l d . Doctrine animâtes action ; it
guides it, gives it deeper inspiration and ensures that action is truly
Christian. On the other hand, action gives a new and dynamic
dimension to reflection upon the doctrine of Christ and its meaningful
application to the concrete problems of today's w o r l d .
This dialectic between truth and love, doctrine and action, expé-
rience and reflection, is the fulfilment of those w o r d s of St. Paul which
form what could be called, " t h e great ecumenical commandment " :
" Veritatem facientes in caritate : Speaking the truth in love, we are
4
to g r o w up in every way into him w h o is the head, into Christ " .
Fidelity to that Pauline " commandment " will help us to search
out, understand and exploit those many bonds which already unite us as
brothers in Christ, so that both in our teaching and in our c o m m o n activ-
ity, the G o o d News of the Resurrected L o r d may become more visible in
the living practice of Christians. Such ñdelity w i l l indeed more clearly

2
Cf. A. A. S. 59 (1967), p. 494.
3
Const. past. de Eccl. in mundo huius temporis Gaudium et spes, n. 93.
4
Eph. 4, 15.
Acta Pauli Pp. VI 261

reveal the painiul différences which still exist among brothers in Christ,
but will help us discern better those ways of activity which can make an
authentic contribution towards resolving those différences, and distin-
guish them from others which, though often inspired by sincere good
will and love, in the final analysis impede rather than assist the
search for that restoration of Christian unity which will make more
vivid our c o m m o n witness to the world.
Y o u no doubt are aware that the witness of your ecumenical spirit,
attitudes and activities is not confined to y o u r own country. The
relations between Roman Catholics and Protestants in the TJnited
States have, in many ways, implications for the general ecumenical
and—We would add—missionary movements throughout the world.
A difficult task, but should we not be hopeful? Ecumenism is indeed
a mission of hope, for its holy objective " transcends human powers
and gifts ", and we place our hope " e n t i r e l y in the prayer of Christ
for the Church, in the love of the Father for us, and in the power of
5
the H o l y Spirit " . Y o u r visit and the words of your spokesman have
also expressed this common confidence. This encourages Us in the
exercise of Our own apostolic office; We are deeply grateful.
We wish to assure y o u that We are deeply sensitive to the ser-
iousness and the loyalty to our common Lord Jesus Christ which
marks the work of your Council itself, and the various types of colla-
boration you have already undertaken and propose to undertake with the
R o m a n Catholic Church.
In a particular w a y , then, may Christians in the United States,
6
" being rooted and grounded in love " realize in themselves and for
the world " the immeasurable greatness of his power in us who believe,
according to the working of his great might which he accomplished in
Christ when he raised him from the dead and made him sit at his
7
right hand in the heavenly places " .

5
Decr. de Oecumenismo Unitatis redinte ff ratio, n. 24.
B
Eph. 3, 17.
7
Eph. 2, 19-20.
262 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

XI
Sodalibus ex Ordine Cisterciensium Reformatorum, qui Romae speciali
Coetui generali religiosae suae communitatis interfuerunt. *

Dilectissimi filii,

Libenti ac paterno animo vos salutamus, qui, i n d i t a m Familiam


religiosam Cisterciensium Reformatorum seu Strictioris Observantiae
repraesentantes, R o m a m convenistis ad speciale Capitulum Generale
celebrandum.
Iamvero abhinc paucos menses Epistulam satis amplam ad Abba-
tem Generalem vestrum et ad universum Ordinem, cui praeest, dedi-
m u s ; qua multa, quae animum Nostrum pulsabant circa ipsam vitam
vestram et hoc Capitulum Generale caritate sincera ediximus.
Imprimis egregiam existimationem de Ordine vestro significavimus
atque in sua l u c e ponere conati sumus magnum et praeclarum bonum
vitae contemplativae, quae statum vitae christianae « perfectum ))
quendam efficit et non solum monachis, D e o penitus adhaerentibus,
maxime prodest, sed etiam Ecclesiae universae. Libet iterare haec
verba, quae in eadem Epistula protulimus : « si hae animae (contem-
plativae) deficiant, si vita illarum tabescat ac debilitetur, necessario
consequetur, ut vires totius Corporis Christi deminuantur ». V o s hor-
tati sumus, ut essetis tantum vosmet ipsi, monentes verum aposto-
latum vestrum esse vitam absconditam.
Ceterum non dubitamus, quin peculiaria consilia et hortamenta,
quae de Capitulo Generali vobis adhibuimus, animo obsequenti acce-
peritis et ad effectum adducere studeatis.
Itaque non paucae res, quas in Epistula illa pertractavimus, Nobis
forent nunc repetendae, sed ipse conspectus vester et hoc ipsum Capi-
tulum Generale Nos impellunt, ut nonnulla, vobis certe nota, quae
Ecclesia a vobis expectat, enuntiemus, fore confisi, ut post hunc
magni momenti conventum, Capitulum dicimus Generale, nova ani-
morum alacritate novoque vigore vitam vestram, uni D e o deditam,
agatis.
1. Ordo vester, licet ipsa eius institutio ad prisca revocetur tem-
pora, ortum habuit media aetate, qua vitae condiciones magis fave-
bant monasticae disciplinae. N u n c vero positi estis in mundo, qui

* Die 29 mensis martii a. 1969.


Acta Pauli Pp. VI 263

febri quadam correptus esse videtur, quae etiam in l o c a sacra et


solitaria quodam m o d o pertingit. Clamore atque tumultu fere omnia
personant. Potissimum vero hominum animi vix se colligere valent,
alienis rebus distinentur, ex more evagantur multiplicibus rationibus
hodierni cultus civilis : diaria, ephemerides, commentarii, libri, quasi
colluvies quaedam, in domorum et mentium penetralia irrumpunt;
maxima est vis instrumenti radiophonici ac televisifici; multo arctio-
res crebrioresque quam antea sunt necessitudines inter homines, qui
facillime se attingunt, c u m itinera etiam longa, congressiones, com-
mune opus certi cuiusdam coetus hisque similia, iam ad cotidianum
usum nostrum pertineant. A b s i t , ut veri nominis bona, quae progres-
sio humani cultus secum tulit, negemus aut respuamus, sed fatendum
est difficilius nunc inveniri recessum, ubi animus D e o ac sibi penitus
possit vacare.
Vestrum igitur munus, dilecti filii, eo spectat, ut hac ipsa aetate
vitam contemplativam integram et absolutam servetis, novum quod-
dam eius testimonium mundo exhibentes. Necesse est, ut ab illo rerum
humanarum strepitu, quo mens nimis occupatur nec facile in D e u m
intenditur, vos abstrahatis. In solitudine, procul a negotiis et inep-
tus mundi, viget et floret spiritualis vita Familiae Cisterciensis ;
etenim, ut ait Sanctus Bernardus, « quantam internae consolationis
dulcedinem, et gratiam visitationis divinae praepedit huiusmodi nu-
1
garum vapor a d modicum parens » -
H i c facere non possumus, quin brevem mentionem de silentii disci-
plina faciamus, quae est sacra veluti hereditas Ordinis vestri et his
etiam temporibus momentum suum prorsus retinet. Quod quidem silen-
tium, ut probe novistis, non praecipue in eo positum est, ut quis a
verbis oris abstineat, sed potissimum ut cunctas vires animi a rebus
fluxis et vanis avertat et in unum D e u m dirigat. Sed ipsum silentium
externum, si ita fas est loqui, in monasteriis vestris signum sit inte-
rioris huius silentii.
Ad hoc meditatio accedat oportet, in qua animus suavi c u m D e o
c o m m e r c i o calescit. H u c maxime pertinet lectio meditata Sacrae Scrip-
turae, qua monachus V e r b u m D e i quasi p r o x i m e contingit et sapide
cognoscit. Cui opportune additur ipsum studium sacrorum Bibliorum,
quae ope recentium inquisitionum altius possunt intellegi. Sine huius-
modi Scripturae lectione vita monastica vix illo pollet vigore, qui ei

1
Ep. 385, 4; PL 182, 589.
264 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

proprius esse debet. Ita in rebus divinis cogitatione defixus, filius Sancti
Bernardi amore erga Christum D o m i n u m crescit, siquidem tota eius
vita ad perfectionem caritatis tendat oportet. Solum si hoc vero amore
inflammatur, iucundum ei erit monasticum institutum, asperum quidem
ac veluti cruce Christi signatum, ac solum hoc m o d o id fecundum
redditur p r o ipso, p r o Ordine, cuius est sodalis, p r o Ecclesia et homi-
num societate. Ubi haec vivida flamma caritatis ardet, omnia cetera
inveniuntur, ubi languet vel exstincta est, cuncta desunt.
2. H a e c precatio, meditatio, lectio vos habiliores etiam reddent ad
fructuose participandam vitam liturgicam Ecclesiae, siquidem hic veluti
concentus inter privatum opus singulorum atque sacros ritus publicas-
que preces est una e praeclarioribus traditionibus Ordinis vestri ; satis
2
est ex hac parte memorare « usus antiquiores Ordinis Cisterciensis »
Sed quaestio non levis exsistit , qua quorundam animi moventur at-
que etiam turbantur, scilicet qui sit rectus mentis habitus, quod attinet
ad mutationes in rem liturgicam post Concilium V a t i c a n u m Secundum
inductas. H i s sine dubio id propositum est, ut precatio melior et sanctior
evadat et ut una cum Ecclesia animo magis conscio o r e t u r ; quodsi
nonnulla in hisce precibus expeditiora sunt effecta, ea subsidia sunt et
esse debent ad altius noscendas et veluti amplius gustandas ipsas Eccle-
siae orationes, ad impensiorem assequendam participationem mysterio-
rum., quae celebrantur, et ad arctiorem reddendam communionem c u m
P o p u l o Dei.
3. Id etiam blando alloquio vos hortamur, ut unitatem Familiae
religiosae vestrae studiosa voluntate servetis. Libet ergo in memoriam
revocare verba quae in (( Charta Charitatis », a Sancto Stephano Har-
ding composita, continentur : « In actibus nostris nulla sit discordia,
3
sed una charitate, una regula similibusque vivamus moribus » . Licet
in praesenti quiddam peculiare ac diversum concedatur, tamen omnino
oportet annitamini, ut unitatem mentium et finium, aequalem ratio-
nem regulae et observantiam disciplinae Benedictinae sectemini.
Cavendum est vobis, ne ullo p a c t o rem asceticam, vobis propriam, et
spiritualis vitae formam, qua estis insignes, amittatis. Quodsi nunc, ut
quaedam exempla afferamus, vobis permittitur, ut unusquisque suam
habeat cellam, tamen propter hoc propositum et dulcedo vitae com-
munis ne quid detrimenti patiantur ; praeterea si austeriores quaedam

2
PL 166, 1385 ss.
3
PL 166, 1379.
Acta Pauli Pp. VI 265

consuetudines temperatae sunt propter corporis valetudinem, l o c o r u m


naturam vel aliam causam probandam, semper tamen memores estote
vos elegisse vitam pauperem, humilem, cum paenitentia et in silentio
agendam ; liceatque Nobis verba Sancti Bernardi usurpare : (( Obsecro
4
vos, fratres mei, non graventur corda vestra in curis saecularibus ) ) .
4. V i t a autem spiritualis et liturgica vestra sedulo studio alatur,
quod per vices opere manuum varietur secundum illud : « ora et la-
bora ». Quem quidem laborem plurimi aestimate, quippe cum sit proprie-
tas vestri Instituti. Ceterum is est etiam exercitatio quaedam virtutis
paupertatis, cum praesertim minus fortunati fabrilibus victum sibi
quaerant oporteat. Ipsum vero Concilium Vaticanum Secundum digni-
tatem et utilitatem laboris laudibus efferre non dubitavit, haec pro-
ferens verba : « Labore suo h o m o ordinarie suam suorumque vitam
sustentat, cum fratribus suis coniungitur eisque inservit, germanam
caritatem exercere potest atque creationi divinae perficiendae sociam
operam praebere. I m m o , per laborem D e o oblatum, tenemus hominem
ipsi redemptionis operi Iesu Christi consociari, qui praecellentem la-
bori detulit dignitatem, c u m in Nazareth propriis manibus operare-
5
tur ) ) . Itaque vita vestra, ad hoc quod attinet, est menti Ecclesiae et
his temporibus maxime consentanea; iamvero, ut scitis, quidam sacer-
dotes, novas apostolatus vias ingressi, ut operarii inter operarios hac
aetate vitam degere conantur.
V o s bene meruistis de re r u s t i c a ; etenim sudore vestro salubres et
feraces effecistis amplas regiones, veluti Langobardiae planitiem. H i c
recordari Nosmet ipsos sinite opere vestro loca plana Mediolanensia
— (( bassa milanese » vulgo appellantur — in fertilium agrorum for-
mam esse redacta, Nosque ecclesiam vestram, nunc refectam et resti-
tutam, invisisse in oppido « M o r i m o n d o », quod ab abbatia quadam,
quam Sanctus Bernardus condidit, nomen traxit. Recte quidem hic
cadunt versus illi arguti, quibus labor vester quodam m o d o definitur :
« Bernardus valles, montes Benedictus amabat ; oppida Franciscus,
magnas Ignatius urbes » .
Opus autem vestrum, pertinens ad agrorum culturam, id etiam
efficere potest, ut in regionibus ad humanum cultum et profectum
nitentibus, novus finis missionalis monasteriis vestris proponatur ac
nova tribuatur efficacitas. Peropportune enim ibi, ut quondam in Oc-

4
Sermo 3 in Ascens. Domini, 9; PL 183, 313.
5
Const. Past. de Eccl. in mundo huius temporis Gaudium et spes n. 67: A. A S. 58
(1966), p. 1088.

18 - A. A,. S.
266 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

cidente evenit, centra vitae Cisterciensis erigentur, quae « cruce et


aratro » maxima beneficia in gentem illis in partibus habitantem pote-
runt conferre.
5. Ecclesiam denique adiuvate spirituali disciplina vestra serena,
tranquilla, constanti, quae simul in intimis animis haereat et auste-
ritate commendetur. Conscii sitis oportet muneris, quod vobis in E c -
clesia est implendum. Communicate eius necessitatibus atque dolo-
ribus, preces hac de causa fundite, paenitentiam agite et m u n d o exem-
plum praebete vitae vestrae singularis, quae illum excitet atque alli-
ciat. Ut paucis dicamus, ad mundum loquimini silentio vestro ! « Et
pax Christi exsultet in cordibus vestris, in qua et vocati estis in uno
6
corpore e t grati estote » .
Unus e conditoribus vestris, Stephanus H a r d i n g , quem ut Sanctum
colitis et qui Sanctum Bernardum Cistercium petentem recepit, tradi-
tur fuisse (( sermone c o m i s , facie iocundus, animo semper in D o m i n o
7
laetus » . Ita et vos sitis oportet, ita prorsus ! Sitque huius rei pignus
et benevolentiae Nostrae testimonium A p o s t o l i c a Benedictio, quam
vobis amanti animo impertimus.

XII
Ad sodales e Societate Mariae Montfortana et ex Instituto Fratrum Instruc-
tionis Christianae a S. Gabriele, qui generali religiosae suae cuiusque
communitatis Coetui interfuerunt. *

Chers Fils,

C'est une joie pour Nous de saluer, d'encourager et de bénir,


surtout au cours d'une même rencontre, les Supérieurs, Conseillers et
Capitulants de la Compagnie de Marie et des Frères de Saint-Gabriel.
V o u s terminez en ce moment les travaux de vos chapitres généraux.
La Compagnie de Marie vient d'élire à sa tête le Très Révérend Père
Marcel Gendrot, pour lequel Nous formons les vœux les meilleurs, et
Nous avons déjà eu le plaisir de recevoir le Très Révérend F r è r e
R o m a i n Landry, Supérieur général des Frères de Saint-Gabriel.
Durant cette session, vous avez puisé, les uns et les autres, votre
renouvellement spirituel à la même source, le charisme de Saint Louis

6
Col. 3, 15.
7
Gesta Regum Anglorum, 337; PL 179, 1289.
* Die 31 mensis martii a. 1969.
Acta Pauli Pp. VI 267

Marie Grigniòn de Montfort, qui, en son temps, a su évangéliser en


profondeur le peuple de D i e u . Et sur ses traces, à la lumière du
Concile et de votre expérience, vous avez cherché comment assurer
aujourd'hui un service semblable, selon la spécialisation qui vous
est propre, prédication ou éducation. Nous savons le dévouement
régulier que vous apportez à votre tâche d'Eglise, soucieux de donner,
d'entretenir ou d'approfondir le sens de Dieu, dans des cercles de plus
en plus larges. La diversité des Capitulants, venus de nouvelles « pro-
vinces », jadis considérées comme lointaines, ne témoigne-t-elle pas
de la qualité de votre œuvre missionnaire et de sa vigoureuse expan-
sion?
Nous vous en félicitons. Nous vous encourageons à continuer de
réveiller, avec l'aide de Marie, le désir du Christ qui sommeille dans
l'âme de tant de nos contemporains, et à préparer pour demain ces
chrétiens solides qui seront la fierté des peuples, la lumière de leur
civilisation, le levain de leurs communautés catholiques. De grand
cœur, Nous vous accordons, et en premier lieu à vos Supérieurs géné-
raux et à leurs Assistants, ainsi qu'à tous les religieux, prêtres et
frères, que vous représentez, Notre paternelle Bénédiction Apostolique.

XIII
Habita in Vaticana Basilica christifidelibus coram admissis.

Diletti figli e figlie,

Giorni di riposo, giorni di svago, giorni di festa sono questi per


voi, cari nostri visitatori, che venite a R o m a durante la Settimana
Santa, profittando, la maggior parte di voi, della vacanza scolastica
o professionale, che l'annuale ricorrenza pasquale vi concede. Ma se
voi desiderate, come lo dimostra la vostra presenza a questa Udienza,
partecipare in qualche m o d o allo stato d'animo della Chiesa durante
la Settimana Santa, che precede la celebrazione del massimo avveni-
mento della storia e dei destini umani, cioè la risurrezione del Signore
Gesù, voi trovate la Chiesa non in festa, ma tutta assorta in una
grave e dolorosa meditazione, quella della Passione di Cristo, delle
sue ineffabili sofferenze, della sua Croce, della sua morte. Meditazione
penosissima, perché obbliga il nostro pensiero a considerare in Cristo,

* Die 2 mensis aprilis a. 1969.


268 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

1
il primogenito dell'umanità, i misteri più oscuri e più ripugnanti, e
tuttavia realissimi, quelli del dolore, del peccato, della morte, non
solo riferiti a Gesù e alla tragedia inconcepibile della fine della sua
vita nell'economia temporale presente, ma a considerarli altresì rife-
riti a noi, in un rapporto così diretto e così inevitabile da riflettere,
anzi da rinnovare misticamente in noi quel dramma sconfinato, fino
a farcelo capire, per quanto a noi possibile, c o m e il sacrificio per ec-
cellenza, il sacrificio d e l l ' A g n e l l o di D i o , il sacrificio dell'incompa-
rabile, oceanico amore di Cristo per noi, e insieme c o m e la fonte bea-
tissima della nostra fortuna, cioè della nostra Redenzione.

2
F i g l i carissimi, capiteci. La Chiesa, in questa misteriosa liturgia,
è presa da immensa pena. R i c o r d a , ripete nei suoi riti, rivive nei suoi
sentimenti la Passione di Cristo. Essa stessa ne prende coscienza, ne
soffre, ne piange. Non disturbate il suo lutto, non distraete il suo pen-
siero, non irridete al suo rimorso, non crediate follia la sua angoscia.
Anche voi circondate del vostro silenzio il g r i d o del suo d o l o r e ; com-
piangetela; onoratela della partecipazione al suo altissimo e spiri-
tuale c o r d o g l i o .
A questo invito, che ogni fedele sente risuonare nel suo cuore in
questo momento grande ed amaro, dies magna et amara valde, come
singhiozza con lirica emozione la liturgia, possiamo aggiungere due
considerazioni.
La prima, c o m ' è nostra abitudine in questi familiari incontri setti-
manali, ci riporta agli insegnamenti del C o n c i l i o . È stato giustamente
notato come dal Concilio si è diffusa nella Chiesa e nel m o n d o un'onda
di serenità e di o t t i m i s m o ; un cristianesimo confortante e positivo,
potremmo d i r e ; un cristianesimo amico della vita, degli uomini, degli
stessi valori terrestri, della nostra società, della nostra storia. Potrem-
mo quasi vedere nel Concilio un'intenzione di rendere accettabile ed
amabile il cristianesimo, un cristianesimo indulgente ed aperto, spoglio
d'ogni rigorismo medievale e di ogni interpretazione pessimistica sugli
uomini, sui l o r o costumi, sulle l o r o mutazioni e sulle loro esigenze.
Questo è vero. Ma facciamo attenzione. Il Concilio non ha dimenticato
che la Croce sta al centro del cristianesimo. A n c h ' e s s o ha avuto una
rigorosa fedeltà alla parola di San Paolo : « Che non sia resa vana la

1
Cfr. Rom. 8, 29; Col. 1, 15.
2
Cfr. 2 Cor. 1,2.
Acta Pauli Pp. VI 269

3
Croce di Cristo » : ut non evacuetur crux Christi; anch'esso, come
l ' A p o s t o l o , ha detto a se stesso : « N o n giudicai di sapere qualche cosa
4
fra voi, se non Gesù Cristo, e questo crocifisso » . Potremmo ricordare
come le grandi linee teologiche, mistiche ed ascetiche della associazione
dei fedeli alla Passione del Signore percorrano le pagine dei docu-
5
menti conciliari ; basti questa citazione : « Come Cristo ha c o m p i u t o
l'opera della redenzione nella povertà e nella persecuzione, così pure la
Chiesa è chiamata a prendere la stessa per comunicare agli uomini i
6
frutti della salvezza ... » .

E qui si presenta al nostro spirito una seconda considerazione, che


deriva dalla prima, cioè dal rapporto che intercede fra Cristo paziente
e la sua Chiesa, fra il Capo ed il Corpo mistico, fra il Vangelo della
Passione del Signore e la storia dolorosa della Chiesa. La Passione del
Signore, diciamo brevissimamente, si riverbera nella Chiesa non solo
per la testimonianza ch'essa c o n la sua predicazione e la sua dottrina
le d à ; non solo per l'imitazione che l'esempio eroico e magnanimo di
7
Cristo riflette sui cristiani e li induce a seguirlo ; non solo per la
comunicazione sacramentale, che applica ad ogni fedele l'assimilazione
8
mistica alla morte e alla risurrezione del Signore ; ma in certo m o d o
si rinnova, sì riproduce, si r i p e t e ; e non tanto in ogni singolo seguace
9
di Cristo, ma nella Chiesa intera, considerata quale comunità, quale
complesso delle membra di Cristo, quale vita di lui prolungata nella
s t o r i a ; e perciò si perpetua.
Si perpetua, e dura ancora. E in questa ricorrenza pasquale la
Chiesa, più che in ogni altro momento, prende coscienza dei p r o p r i
dolori, li assapora, li patisce, li accetta umilmente, e cerca di santi-
ficarli, e di estrarne il documento della sua identità a Cristo Signore
e Maestro, del suo amore desideroso di fondere le proprie pene con quelle
10
del Crocifìsso, e di convertire le proprie umiliazioni e le proprie scon-

3
/ Cor. 1, 17.
4
1 Cor. 2, 2.
5
Si vedano, ad esempio, quelli della grande Costituzione dogmatica sulla Chiesa,
Lumen gentium, nn. 7, 8, 11, 34, 49...
« Ib. n. 8.
7
Cfr. Abelardo.
5
Cfr. Rom. 6, 3.
9
Cfr. Col. 1, 24: «Io vado completando — scrive San Paolo — nella mia carne ciò
che manca alle sofferenze di Cristo».
10
Cfr. il tema ricorrente dello Stabat Mater.
270 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

fitte in meriti di penitenza, di purificazione, di redenzione. Di maggiore


virtù, di maggiore c o r a g g i o , di maggiore speranza.

È così? Soffre oggi la Chiesa? F i g l i , figli carissimi ! Sì, oggi la


Chiesa è alla prova di grandi sofferenze ! Ma c o m e ? D o p o il Concilio?
Sì, d o p o il Concilio ! Il Signore ci sperimenta. Soffre la Chiesa, voi lo
sapete, della opprimente mancanza di legittima libertà in tanti Paesi
del m o n d o . Soffre per l'abbandono di tanti cattolici della fedeltà, che la
tradizione secolare le meriterebbe, e lo sforzo pastorale, pieno di com-
prensione e di amore, le dovrebbe ottenere. Soffre soprattutto per l'insor-
genza inquieta, critica, indocile e demolitrice di tanti suoi figli, i
prediletti — sacerdoti, maestri, laici, dedicati al servizio e alla testi-
monianza di Cristo vivente nella Chiesa viva —, c o n t r o la sua intima
e indispensabile comunione, contro la sua istituzionale esistenza, con-
tro la sua norma canonica, la sua tradizione, la sua interiore c o e s i o n e ;
contro la sua autorità, insostituibile principio di verità, di unità, di
11
c a r i t à ; c o n t r o le sue stesse esigenze di santità e di sacrificio; soffre
per la defezione e per lo scandalo di certi ecclesiastici e religiosi, che
crocifìggono oggi la Chiesa.
Carissimi figli, non rifiutateci la vostra solidarietà spirituale e la
vostra preghiera. Non lasciatevi prendere dalla paura, dallo scorag-
giamento, dallo scetticismo, né tanto meno dal mimetismo, che oggi,
mediante la suggestione dei mezzi d'informazione sociale, fa strage
fra tanti spiriti deboli e impressionabili, e alcune volte anche fra spi-
riti forti e giovani. Ma soffrite ed amate c o n la Chiesa. Con la Chiesa
operate e sperate. E a tanto vi conforti la nostra Benedizione Aposto-
lica, c o n migliore e gioioso augurio pasquale.

NUNTIUS RADIOPHONICUS
Universis Urbis et Orbis christifidelibus cunctisque hominibus, die Pa-
schatis Resurrectionis Domini nostri Iesu Christi, antequam ex externo
Vaticanae Basilicae podio Beatissimus Pater Apostolicam impertiit Bene-
dictionem. *

Fratelli e figli e uomini amici, che Ci ascoltate!

Il Nostro annuncio oggi è questo : ecco la Pasqua ! Termine questo


che vuol dire, nel senso biblico, etimologico, l'esenzione; l'esenzione
11
Cfr. Boyer, La décomposition du catholicisme, 1968.
* Die 6 mensis aprilis a. 1969.
Acta Pauli Pp. VI 271

dal castigo di morte decretato nella notte della liberazione del p o p o l o


eletto affinché esso potesse intraprendere il suo pellegrinaggio dall'esi-
lio e dalla schiavitù verso la terra promessa. Questa esenzione fortu-
nata dallo sterminio del flagello punitivo fu tradotta nella nostra
Volgata c o l termine espressivo di (( passaggio » ; del « passaggio del
Signore », che risparmia i suoi fedeli e li guida ad un nuovo destino,
ad una nuova vita. Il fatto rimase storia del P o p o l o ebraico ; la storia
divenne simbolo per la nuova alleanza inaugurata da Gesù C r i s t o ; e
x 2
Lui, Gesù Cristo è ora « la nostra Pasqua » , Lui il nostro liberatore
3
dalla schiavitù del peccato e dal fatale destino della morte eterna,
Lui la nostra speranza, Lui il nostro gaudio.
Noi siamo felici di potervi dare questo annuncio di gaudio pasquale.
L ' a u g u r i o abituale di « buona Pasqua » non è parola per Noi conven-
zionale e vana. La gioia è vero retaggio cristiano. E lo è con tanta
ragione e con tanta pienezza da costituire l'ultimo, il supremo nostro
messaggio. La beatitudine è il nostro v a n g e l o ; ed oggi questo vangelo,
modulato dagli angeli nella notte di Natale alla venuta di Cristo
nel m o n d o , predicato da Cristo nel discorso del monte, il discorso
fondamentale della sua profezia alla umanità, risuona come tromba
d'argento nel P o p o l o di D i o ; perché è il vangelo della vittoria inaudita
sul dolore, sul peccato, sulla morte, che Cristo ha conseguito per sé,
4
« primizia dei dormienti » nel sonno mortale e non più finale, e che
E g l i ha conseguito per noi. Noi siamo felici di annunciarvi la felicità
della Pasqua.
Innanzi tutto per dare compimento all'insegnamento, che il Nostro
ufficio di banditori della Parola di D i o mette continuamente sulle
Nostre labbra. È un insegnamento difficile, perché riguarda verità,
svela realtà, che trascendono la comune esperienza sensibile ed il
l o g i c o discorso razionale ; lo dicevano anche gli uditori del V a n g e l o :
5
« Questo linguaggio è duro, e chi mai può ascoltarlo? » . È un inse-
gnamento antico, che spesso si esprime in termini non comuni e p o c o
accessibili all'intelligenza del nostro tempo, e al gergo didattico della
nostra generazione, la quale dura fatica a scoprire come in quell'invo-
lucro di antiche locuzioni si nasconde un contenuto perenne, e perciò

1
1 Cor. 5, 7.
2
2 Tim. 1, 9.
3
2 Tim. 4, 18.
4
1 Cor. 15, 20.
5
Io. 6, 61.
272 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

sempre attuale e v i v o . È un insegnamento severo, che contrasta con-


tinuamente con l'illusione del costume facile e istintivo, per il quale
la degradante licenza vorrebbe rivestirsi della veste sublimante della
libertà ; e che è obbligato a richiamare l ' u o m o alla sua statura vera, di
creatura eretta al dominio non solo delle cose, ma di se stessa, quale
dev'essere per rispecchiare in sé l'originale immagine di D i o impressa
6
sul suo volto ; anzi, insegnamento il Nostro obbligato a predicare la
7
follia e lo scandalo della c r o c e , e a suscitare energie morali nuove ed
eroiche in seno alla debole e pigra argilla umana. È un insegnamento
spesso impopolare perciò, e da molti giudicato sorpassato ed ostico
agli orecchi della gente moderna, aperti alle lusinghe della dolce vita
dei sensi, dell'opulenza, del potere, dell'autosufficienza.
Eppure, fratelli e figli carissimi, e voi uomini pensosi a cui
giunge questa Nostra voce pasquale ! Il Nostro è un messaggio vero ed
è un messaggio di gioia. Il cristianesimo, lo ripetiamo, non è facile,
ma è felice.
È felice, non già per le forme esteriori e temporali di cui si riveste
la felicità umana, oggi straziata dalle contestazioni che sorgono dal
suo stesso cuore, e che ne svelano l'insufficienza, l'insussistenza, l'in-
giustizia e la caducità ; ma per le ragioni invincibili su cui è fondato ;
ragioni dell'infinita felicità di D i o , che si irradia in amore sul pano-
rama umano e vi semina le sue scintille, segni e richiami ad una supe-
8
riore pienezza, e che batte alle soglie del cuore umano per un'ineffa-
bile comunione soprannaturale; ragioni di tutta l'economia della sal-
vezza, che ci è appunto offerta per la liberazione dalle nostre più gravi
e per sé inguaribili miserie interiori, i nostri f a l l i ; e che ci è comu-
9
nicata per dare risoluzione positiva a tutte le c o s e , anche le più nega-
tive, il dolore, la povertà, la fatica, la delusione, la morte.
Non sia vano ricordare, anche in questo momento, che l'economia
della salvezza, polarizzata verso la città dello spirito o g g i , del cielo
domani, non paralizza l'economia temporale, che costruisce la città
terrena, dove l ' u o m o viva da u o m o , nella vera libertà, nella giustizia
sociale, nella ricerca del sapere, nell'operosità del lavoro, nell'equa
distribuzione del pane e del benessere, nell'amore onesto ed a m i c o ,
nell'ordine sempre nuovo e nella pace ; in una parola : in quella gioia

6
Cfr. Ps. 4, 7.
7
Cfr. 1 Cor. 1, 23.
s
Cfr. Ap. 3, 20.
9
Rom. 8, 28.
Acta Pauli Pp. VI 273

di vivere che Cristo stesso ha annunciato, quale sovrabbondante risul-


1 0
tato a chi cerca per p r i m o il regno di D i o .
Ragioni vere, dunque, fratelli, alle quali oggi dobbiamo testimo-
nianza. Vi ripeteremo c o n l ' A p o s t o l o : « Siate lieti sempre nel Signore ;
11
lo ripeto, siate lieti w . Non più, diremmo, per il nativo bisogno di
felicità; non più soltanto per il diritto, che la civiltà progredendo
vuole assicurare ad ogni essere u m a n o ; ma per dovere altresì, per la
gloria di D i o ; ed oggi per la celebrazione di questo indescrivibile av-
venimento, che tutti ci riguarda e ci avvolge, che è la risurrezione
di Cristo.
Siate lieti, siate felici di questa fede, di questa f o r t u n a ! Di questo
inno pasquale alla vita ! alla vita che non muore e risorge ! alla vita,
che anche nella sfera temporale, è illuminata da speranza nuova,
capace, c o m e dicevamo, di farle osare le più ardue imprese e di risol-
vere i più intricati problemi.
Buona Pasqua perciò a voi tutti, membri di questa Chiesa, che
dalla fede trae le sue ragioni di vivere e di spiritualmente godere.
Buona Pasqua (( ecumenica » a tutti i fratelli cristiani. A tutti
i popoli!
Buona Pasqua specialmente a v o i , giovani, che avete tanto bisogno
di fiducia e di felicità, e che fra tutti siete i migliori candidati a
capire, a far vostra la Pasqua, cioè la vita, la pienezza di Cristo.
Buona Pasqua a voi, genitori, che alla vita immortale offrite i
frutti del vostro puro amore. Buona Pasqua a voi, sofferenti e poveri
tutti, ai quali la beatitudine di Cristo è per primi dovuta e ai quali
chiunque ha cuore umano e cristiano deve il dono del suo servizio e
del suo amore.
Buona Pasqua a voi, gente del lavoro, fratelli di Cristo, c h ' E g l i
12
a sé chiama per la sua autentica consolazione ; buona Pasqua a v o i ,
uomini politici, a cui la speranza vittoriosa di questa giornata deve
infondere sapienza, c o r a g g i o e fiducia a far vivere e rivivere la pace
nel m o n d o .
Buona Pasqua a tutti, nel segno sicuro della beatitudine derivante
dalla risurrezione benedetta di Cristo ! Alleluia !

10
Cfr. Encicl. Immortale Dei di Leone XIII; e Cost. past. de Eccl. in mundo huius
temporis Gaudium et spes dei Concilio Vaticano II.
11
Phil. 4, 4.
12
Cfr. Matth. 11, 28.
274 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

ACTA SS. CONGREGATIONUM

SACRA CONGREGATIO PRO EPISCOPIS

PROVISIO ECCLESIARUM

Sanctissimus Dominus Noster Paulus Divina Providentia P p . VI,


successivis decretis Sacrae Congregationis pro Episcopis, singulas quae
sequuntur Ecclesias de novo Pastore dignatus est providere, nimirum :

die 18 Februarii 1969. — Titulari archiepiscopali Ecclesiae Gra-


densi praefecit E x c . P. D. Iosephum López Ortiz, hactenus Episcopum
Tudensem, quem constituit Vicarium Generalem Castrensem Exercitus
Hispaniarum.
die 19 Februarii. — Titulari episcopali Ecclesiae Praesidiensi R. D.
Ladislaum Miziolek, sacerdotem archidioecesis Varsaviensis, Seminarii
eiusdem archidioecesis moderatorem, quem deputavit Auxiliarem Emi
P. D. Stephani S. R. E. Cardinalis Wyszynsld, Archiepiscopi Varsa-
viensis.
die 25 Februarii. — Cathedrali Ecclesiae Imusensi R. D. Felicem
Pérez, ab archidioecesi Manilensi.
— Titulari episcopali Ecclesiae Carinolensi R. D. Amatum Paulino,
parochum et vicarium foraneum pagi vulgo appellati « Baliwag », in
dioecesi Malolosina.
die 27 Februarii. — Titulari episcopali Ecclesiae Thimidorum Re-
giorum R. P. D. Lucianum Bardonne, Vicarium Generalem dioecesis
Sancti Claudii, quem deputavit Auxiliarem E x c m i P. D. Andreae Pail-
ler, Archiepiscopi Rothomagensis.
die 11 Martii. — Titulari, pro hac vice archiepiscopali, Ecclesiae
Foronovanae E x c . P. D. Caesarem Antonium Mosquera Corral, hacte-
nus Archiepiscopum Guayaquilensem.
die 12 Martii. — Cathedrali Ecclesiae Rivi Australis, noviter erectae,
R. D. Titum Buss, e dioecesi Joinvillensi.
— Cathedrali Ecclesiae Captatoropolitanae, noviter erectae, R. P.
Orlandum ab A n t o n i o Prado, sodalem Ordinis Fratrum Minorum Ca-
puccinorum, saeculo : Octacilium Dotti.
die 13 Martii. — Titulari episcopali Ecclesiae Doliensi R. P. Lau-
Sacra Congregatio pro Episcopis 275

rentium Unfried, sodalem Congregationis Missionariorum Filiorum


SS. Cordis Iesu, Vicarium Generalem Praelaturae Tarmensis, quem
deputavit Auxiliarem E x c m i P. D. Iosephi Rodríguez Bailón, Archie-
piscopi Arequipensis.
— Titulari episcopali Ecclesiae Sardanensi R. P. Aloisium Baldo
Riva, sodalem Congregationis Sanctissimi Redemptoris, V i c a r i u m Epi-
scopalem archidioecesis Truxillensis, quem deputavit Auxiliarem E x c m i
P. D. Caroli Mariae Jürgens Byrne, Archiepiscopi Truxillensis.
— Titulari episcopali Ecclesiae Oboritanae R. P. Aloisium Zanzot-
tera, sodalem Congregationis Oblatorum S. Joseph Astae Pompejae,
moderatorem Delegationis Regionalis eiusdem Congregationis in Rebus-
publicis Peruvia et Bolivia, quem deputavit Auxiliarem E x c m i P. D.
Theodosii Moreno Quintana, Episcopi Huarazensis.
— Titulari episcopali Ecclesiae Mevaniensi R. P. Iesum Calderón
Barrueto, ex Ordine Fratrum Praedicatorum, vice-moderatorem coeno-
bii vulgo (( Santo D o m i n g o » in civitate Cuschensi, quem deputavit Au-
xiliarem E x c m i P. D. Alberti Dettmann y A r a g ó n , Episcopi Icensis.
die 15 Martii. — Titulari episcopali Ecclesiae Melzitanae R. P. D.
Cletum Bellucci, e dioecesi Anconitana, moderatorem Pontificii Semi-
narii Aprutini S. Pii P p . X, quem deputavit Auxiliarem E x c m i P. D.
Gulielmi Motolese, Archiepiscopi Tarentini.
die 25 Martii. — Cathedrali Ecclesiae Rivoriensi R. D. Maclovium
Vázquez Silos, canonicum Capituli cathedralis S. Ludovici Potosiensis.
die 29 Martii. — Cathedrali Ecclesiae Andriensi R. P. D. Iosephum
Lanave, ex archidioecesi Barensi, hominibus in Actionis Catholicae
agminibus militantibus pro universa Italica Natione consulentem.
— Titulari episcopali Ecclesiae Sinnensi R. P. D. Franciscum Bru-
stia, hactenus Episcopum Andriensem, quem deputavit Administra-
torem Apostolicum « sede vacante )) dioecesis Montis Regalis in Pede-
monte.
die 2 Aprilis. — Titulari episcopali Ecclesiae Sutunurcensi R. P.
Antonium a B. Maria V. de Monte Carmelo, ex Ordine Fratrum Di-
scalceatorum B. Mariae de Monte Carmelo, saeculo Antonium Cheniche,
quem deputavit Auxiliarem E x c m i P. D. Aloisii Victoris Sartori, Epi-
scopi S. Mariae.
die 10 Aprilis. — Metropolitanae Ecclesiae Guayaquilensi E x c . P.
D. Bernardinum Echeverría Ruiz, hactenus Episcopum Ambatensem.
die lk Aprilis. — Cathedrali Ecclesiae Vianensi R. D. Franciscum
Aelium Campos, ab archidioecesi Fortalexiensi.
276 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

SACRA CONGREGATIO
PRO GENTIUM EVANGELIZATIONE
SEU DE PROPAGANDA FIDE

INSTRUCTIONES

I
De ordinanda cooperatione missionali Episcoporum quoad Pontificalia
Opera Missionalia necnon circa incepta particularia dioecesium pro Mis-
sionibus.

Quo aptius ad effectum deducantur quae ab Oecumenico Concilio


Vaticano Secundo necnon a Summis Pontificibus decreta sunt ad foven-
dam ordinatam catholicorum cooperationem quoad missionalem Eccle-
siae sollicitudinem, necesse est certa quaedam principia atque normas
statuere.
Ideoque Sacra Congregatio pro Gentium Evangelizatione seu de
Propaganda F i d e , approbante S u m m o Pontifice Paulo V I , censuit hoc
magni momenti negotium tractandum esse in Congregatione Plenaria,
quae, ob novam ordinis rationem eidem a Constitutione Apostolica
1
(( Regimini Ecclesiae Universae )) tributam, non m o d o aptissimum
ac legitimum evasit instrumentum ad iudicium faciendum de antedic-
tis negotiis, verum etiam sedes propria pro decisionibus ferendis ad
dirigendam universam Ecclesiae missionalem activitatem.
H u n c igitur in finem eadem Sacra Congregatio, cum prius a Con-
ferentiis Episcopalibus et a Pontificalium Operum Missionalium Di-
rectoribus Nationalibus propositiones ac suggestiones de hac re expo-
stulasset, auditis insuper sententiis peculiaris coetus Consultorum,
examini iudicioque primae Congregationis Plenariae, R o m a e habitae
a die 25 ad diem 28 mensis iunii 1968, has duas Quaestiones proposuit,
scilicet :
A - de definiendis relationibus quae intercedere debent inter Sacram
Congregationem pro Gentium Evangelizatione et Conferentias Episco-
pales quod attinet ad Pontificalia Opera Missionalia;

1
Const. apost. Regimini Ecclesiae universae, art. 83, § 2: A. A. S. 59, 1967, p. 916.
Sacra Congregatio pro Gentium Evangelizatione 277

B - de moderandis quibusdam inceptis Dioecesium territorii iuris


communis pro Missionibus.
A - Patres vero Congregationis Plenariae, omnibus mature perpen-
sis, quoad priorem quaestionem, in primis haec Principia recolenda
atque confirmanda censuerunt :
1. Omnis cooperatio missionalis ordinatim componi debet, quippe
quae pars est illius sollicitudinis qua Episcopi tamquam « membra
Collegii episcopalis et legitimi A p o s t o l o r u m successores », una c u m
S u m m o Pontifice, (( pro universa Ecclesia ex Christi institutione et
2
praecepto tenentur » .
2. Ad hanc autem cooperationem in Ecclesia universa obtinen-
dam, pro suo munere, Summus Pontifex praesertim adhibet sua Opera
Missionalia, id est : Pontificale Opus a Propagatione F i d e i , Ponti-
ficale Opus a Sancto Petro A p o s t o l o p r o Clero indigena, Pontificale
Opus a Sancta Infantia, Pontificalem Cleri Consociationem Missio-
nalem.
Cum haec Opera sint Pontificalia, ipsis necessario illa competit
praestantia quae ab eorundem Operum universalitate profluit, quae-
que confirmata atque definita fuit propriis Statutis a Sancta Sede
3
datis.
3. Ideoque ab Episcopis, in proprio exsequendo missionali munere,
istis « Operibus iure primus locus tribui debet quippe quae media
sunt tum ad catholicos inde ab infantia sensu vere universali et mis-
sionario imbuendos, tum ad excitandam efficacem collectionem subsi-
4
diorum in bonum omnium Missionum pro cuiuscumque necessitate » .

2
Const. dogm. de Ecclesia Lumen gentium, 28: A. A. S. 57, 1965, p. 27.
3
Statuta generalia Pii Operis a Propagatione Fidei (adiecta M. P. Romanorum
Pontificum, diei 3 maii 1922): A. A. S. 14, 1922, pp. 326-328.
Statuta pro Consilio Superiore Generali eiusdem Operis: A. A. S. 14, 1922, pp. 328-330.
Statuta generalia Piae Unionis Cleri pro Missionibus (adiecta Decreto Sacrae Con-
gregationis de Propaganda Fide, diei 4 aprilis 1926): A. A. S. 18, 1926, pp. 231-235.
Cfr. Motu proprio Decessor Noster, diei 24 iunii 1929, De Pontificiorum Operum Mis-
sionalium coordinatione: A. A. S. 21, 1929, pp. 342-345; Motu proprio Vix ad Summi
Pontificatus, diei 24 iunii 1929, quo Pontificium Opus « a S. Petro Apostolo » pro Cleri
Indigenae institutione propriis et definitis Statutis donatur: A. A. S. 21, 1929, pp. 345-349.
Instructio data a Sacra Congregatione de Propaganda Fide die 9 martii 1937: De
coordinatione Piae Unionis Cleri pro Missionibus cum Operibus Missionalibus: A. A. S.
29, 1937, pp. 476-477. De concessione tituli « Pontificiae » huic Unioni a Summo Pontifice
Pio XII die 28 octobris a. 1956 facta: Acta Pontificalium Operum, 1957, p. 97.
Pontificium Opus a Sancta Infantia, Ordinatio Operis, die 7 iunii 1950 recognita
(Paris, 1951).
4
Decr. de activ. mission. Ecclesiae Ad gentes divinitus, 38: A. A. S. 58, 1966, p. 985;
cfr. Nuntius Summi Pontificis Pauli VI pro die missionali anni 1968: A. A. S. 60, 1968,
pp. 399-403.
278 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

•i. H o r u m vero Operum directio a S u m m o Pontifice concredita


fuit Sacrae Congregationi pro Gentium Evangelizatione seu de Pro-
5
paganda F i d e , cui proinde proprio iure haec Opera subiiciuntur.
5. A p u d Conferentias Episcopales adsit specialis Commissio Epi-
scopalis pro Missionibus, tamquam potissimum et immediatum instru-
6
mentum in bonum earundem Missionum.
6. Praecipua munera huius Commissionis Episcopalis sunt :
a) Incepta fovere quibus excitentur in P o p u l o Dei, praesertim
in Clero, conscientia atque activitas missionalis.
b) Promovere Pontificalia Opera Missionalia in omnibus Dioe-
cesibus atque curare ut eorundem Operum Statuta, maxime vero quoad
7
transmissionem omnium subsidiorum, rite serventur.
c) Proponere Conferentiae Episcopali certam stipem propriis
reditibus congruentem quam singulae Dioeceses, iuxta votum Concilii
Oecumenici Vaticani Secundi, Sanctae Sedi, id est Congregationi p r o
Gentium Evangelizatione, quotannis dare tenentur, ab eadem Sancta
8
Sede Missionibus distribuendam.
d) Curare ne peculiaria incepta missionalia Conferentiae Epi-
scopalis damno evadant Pontificalibus Operibus et Institutis Missio-
nalibus necnon aliis Operibus in Natione forte erectis p r o Missionibus.
7. a) Quo melius autem in cooperatione missionali, sub quavis
ratione considerata, unitas atque efficacitas obtineantur, Commissio
Episcopalis p r o Missionibus utatur Consilio Nationali Missionali hunc
9
in finem erecto, quod regitur a Praeside eiusdem Commissionis. P r o
sua cuiusque competentia in hoc Consilio partes habent Praeses Pon-
tificalis Cleri Consociationis Missionalis, Directores Nationales Pon-
tificalium Operum Missionalium, aliqui Sacerdotes necnon Delegati
Dioecesani electi a Commissione Episcopali, Delegati Institutorum
10
Missionalium in Natione exsistentium atque Adsociationum Lai-
c o r u m operam praestantium pro Missionibus.
o) Ubi constituta sunt Consilia Regionalia pro Missionibus,
eorum agendi modus ad concordanda incepta dioecesana c u m Ponti-

5
Cfr. Motu proprio Ecclesiae Sanctae, III, 13, 2: A. A. S. 58, 1966, p. 785.
6
Cfr. Motu proprio Ecclesiae Sanctae, III, 9: A. A. S. 58, 1966, p. 784.
7
Cfr. Motu proprio Ecclesiae Sanctae, III, 7: A. A. S. 58, 1966, p. 784.
8
Cfr. Decr. de activ. mission. Ecclesiae Ad gentes divinitus, 38: A. A. S. 58, 1966,
p. 986; Motu proprio Ecclesiae Sanctae, III, 8: A. A. S. 58, 1966, p. 784.
9
Cfr. Motu proprio Ecclesiae Sanctae, III, 11: A. A. S. 58, 1966, p. 784.
10
Cfr. Motu proprio Ecclesiae Sanctae, III, 11: A. A. S. 58, 1966, p. 784.
Sacra Congregatio pro Gentium Evangelizatione 279

ficalibus Operibus Missionalibus analoga ratione regitur ac Consilium


Nationale pro Missionibus.
Consideratis autem Statutis Pontificalium Operum Missionalium,
Patres has quae sequuntur normas p r o structura atque agendi modo
eorundem Operum in unaquaque Natione proposuerunt :
1. Pontificalia Opera Missionalia suum habeant in unaquaque
Natione Directorem, cuius munus est ista Opera promovere ac regere.
Pontificalis vero Cleri Consociatio Missionalis, praeter Directorem
Nationalem, habeat insuper Praesidem Episcopum.
2. Istorum Directorum atque supradicti Praesidis nominatio
facienda est hoc modo :
Director Pontificalis Cleri Consociationis Missionalis nominatur
ab eiusdem Consociationis P r a e s i d e ;
Director Pontificalis Operis a Sancta Infantia nominatur a Prae-
side Consilii Superioris Generalis eiusdem Operis, de consensu Confe-
rentiae E p i s c o p a l i s ;
Director vero Pontificalium Operum a Propagatione F i d e i et a
Sancto Petro A p o s t o l o pro Clero indigena, necnon Praeses Episcopus
Pontificalis Cleri Consociationis Missionalis, nominantur a Sacra Con-
gregatione pro Gentium Evangelizatione ex tribus quidem, si possibile
sit, candidatis quos Praeses Conferentiae Episcopalis, nomine eiusdem
Conferentiae, Sacrae Congregationi praesentaverit.
3. T a m Directores Nationales Pontificalium Operum Missionalium
quam Praeses Pontificalis Cleri Consociationis Missionalis nominantur
ad quinquennium; possunt tamen confirmari ad aliud quinquennium.
4. Directores Nationales Pontificalium Operum Missionalium in
omnibus muneribus quae officio sibi commisso connectuntur, Statuta
aliasque normas in eundem finem a Sancta Sede data sedulo servare
debent ; ut vero quae praescribuntur in praedictis Statutis atque normis
fideliter ad effectum deducantur, studiose curabunt ; totam autem stipem
p r o Missionibus a Pontificalibus Operibus Missionalibus collectam ad
suum quisque Consilium Generale fideliter transmittent.
Tandem, ad meliorem usque ordinationem obtinendam actuositatis
Sanctae Sedis et Conferentiarum Episcopalium in eiusdem cooperatione
missionali, Patres Congregationis Plenariae antedictis Conferentiis Epi-
scopalibus haec in D o m i n o magnopere commendant :
1. Ut ad rem diligenter deducant quod exponitur in n. 3° ex supra
memoratis principiis, primum scilicet locum, inter media ad assequen-
280 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

dam cooperationem missionalem, Pontificalibus Operibus Missionalibus


tribuendum esse.
2. Ut in munere fungendo faveant Praesidem Pontificalis Cleri Con-
sociationis Missionalis atque Directores Nationales Pontificalium Ope-
rum Missionalium, quibus suam praebet fiduciam Sacra Congregatio pro
Gentium Evangelizatione.
3. Ut in deliberationibus inceptisque Commissionis Episcopalis pro
Missionibus sociam operam tribuere velint Directoribus Nationalibus
Pontificalium Operum Missionalium; hac enim ratione ipsi efficacius
suum munus explere valebunt, mentem Hierarchiae localis cognoscentes,
ad promovendam conscientiam missionalem et ad congrua auxilia colli-
genda.
4. Ut dent operam ad deducendum in actum quod edicitur in 6°
principio c), id est ut, praeter oblationes a fidelibus sponte datas Ponti-
ficalibus Operibus Missionalibus, a singulis dioecesibus subsidium pro-
priis reditibus congruens Sacrae Congregationi p r o Gentium Evange-
lizatione quotannis tradatur.
B - Quoad alteram quaestionem, scilicet de moderandis quibusdam
inceptis Dioecesium territorii iuris communis pro Missionibus.
Patres, rite perpendentes quam necessarium sit ut in hac quoque
parte actuositatis missionalis omnia recte et ordinatim procedant, ad
has quae infra exponuntur conclusiones devenerunt :
1. Peculiaris forma activitatis missionalis singularum Dioecesium
territorii iuris communis vel etiam ipsius Conferentiae Episcopalis,
qua presbyteri dioecesani atque, servatis servandis, religiosi quoque
ac religiosae, necnon laici mittuntur ad aliquam Circumscriptionem
Missionalem ut ibi collaborationem praestent sub iurisdictione Ordi-
11
narii loci, agnoscitur atque libenter r e c i p i t u r .
2. Ad hanc peculiarem formam actuositatis seu sollicitudinis
missionalis in actum traducendam, requiritur praevia consultatio tum
Conferentiae Episcopalis ad quam pertinet Dioecesis territorii iuris
communis, tum Conferentiae Episcopalis in cuius ambitu comprehen-
ditur Circumscriptio Missionalis; de hac re autem certior quoque fiat
Sacra Congregatio pro Gentium Evangelizatione.
3. Omnes formae huius directae collaborationis Dioecesium ter-

11
Cfr. Decr. de activ. mission. Ecclesiae Ad gentes divinitus, 38, 41: A. A. S. 58,
1966, pp. 985-986 ; 988-989; Decr. de past. Episcop. munere in Ecclesia Christus Domi-
nus, 6: A. A. S. 58, 1966, pp. 675-676; Nuntius Pauli VI Africae Terrarum, 26: A. A. S.
59, 1967, p. 1088.
Sacra Congregatio pro Gentium Evangelizatione 281

ritorii iuris communis c u m Circumscriptionibus Missionalibus, sive


agatur de personis mittendis ut in superiore n. 1 dictum est, sive de
subsidiis oeconomicis atque de fundatione operum missionalem finem
respicientium, plane commendantur, dummodo tamen ne detrimentum
exinde capiant Pontificalia Opera atque Instituta Missionalia.
Quae omnia ab infrascripto huius Sacrae Congregationis Cardinali
Praefecto in Audientia diei 6 vertentis mensis et anni Sanctissimo D o -
mino Nostro Paulo Divina Providentia Papae VI relata, Ipse Sum-
mus Pontifex Instructionem de qua supra approbare dignatus est
atque publici iuris fieri mandavit.
D a t u m R o m a e , ex Aedibus Sacrae Congregationis pro Gentium
Evangelizatione seu de Propaganda F i d e , in Festo S. Matthiae A p o -
stoli, die 24 mensis februarii a. D. 1969.

GREGORIUS P. Card. AGAGIANIAN, Praefectus

L . © S.

93 Sergius Pignedoli, A r c h i e p . tit. I c o n . , a Secretis

II

De quibusdam principiis atque normis circa relationes in territoriis Mis-


sionum inter Ordinarios locorum et Instituta Missionalia. *
Relationes in territoriis missionum inter Ordinarios locorum et
Instituta Missionalia, ea praesertim quibus demandata erat cura pa-
storalis horum territoriorum, pro locorum temporumque adiunctis
aliquas nonnumquam suscitarunt difficultates, de quibus solvendis
Sacra Congregatio p r o Gentium Evangelizatione seu de Propaganda
F i d e , p r o munere sibi commisso, semper sollicita fuit.
N e m o sane ignorat praeeminentes atque haud raro únicas partes
quas habuerunt praedicta Instituta in condendis atque evolvendis
missionibus. Ideoque facile perspicitur tantummodo memoratarum rela-
tionum harmonicam compositionem possibiles reddere tum ordinatam
atque efficacem navitatem evangelicae praedicationis in territoriis mis-
sionum, tum ipsam existentiam consolidationemque circumscriptionum
ecclesiasticarum in his territoriis erectarum.
* Nomine Institutorum Missionalium veniunt Ordines, Congregationes, Instituta et
Adsociationes sive virorum sive mulierum quae in Missionibus laborant; cfr. Decr. de
activ. mission. Ecclesiae Act gentes divinitus, 23, not. 2: A. A. S. 58, 1966, p. 974.
19 - A. A. S.
282 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

H a e c autem rerum c o n d i c i o bene ostendit probatque necessitatem


interventuum eiusdem Sacrae Congregationis ut pro sua sollicitudine
aptis normis consuleret novis in dies exigentiis ex mutata conforma-
tione seu figura iuridica circumscriptionum missionalium promanan-
tibus.
Istiusmodi normae decursu temporis auctae atque inter se aliquando
diversae, veluti ad quandam organicam codificationem redactae sunt
1
Instructione a Sacra Congregatione data die 8 d e c . 1929. H a e c vero
Instructio, ut in compertis est, c u m a principio procederet sic dicti
« iuris commissionis », quo nempe aliquod territorium missionum cui-
dam delecto Instituto evangelizandum committebatur, necessario versari
seu sistere debuit in definienda habitudine Superioris illius Instituti
dumtaxat ad V i c a r i u m vel Praefectum A p o s t o l i c u m vel etiam ad alium
huiusmodi Ecclesiasticum Superiorem.
Hisce tamen postremis decenniis aliqua supervenerunt facta et
mutationes quae saltem ex parte inefficacem reddiderunt praefatam
Instructionem, uti verbi gratia : erectio ordinariae Hierarchiae Epi-
scopalis fere ubique peracta in territoriis missionum, latior in dies
curae Dioecesium Missionalium Clero saeculari autochtoni traditio,
nuperrime vero Concilium Oecumenicum Vaticanum Secundum quod
denuo asseruit sollemnique ratione confirmavit theologica atque iuri-
dica principia supra quae c o n d i c i o E p i s c o p i residentialis in Ecclesia
eiusque dioecesi arcte fundatur.
Itaque ex supradictis mutationibus patuit necessitas funditus reco-
gnoscendi, sub ductu principiorum conciliarium, relationes in Ordi-
narios l o c o r u m , plerumque Episcopos Dioecesanos, et Instituta Missio-
nalia, quae, dum antea praecipuas partes habebant in opere missionali,
postea autem interdum ad aliam modestiorem sed haud minoris mo-
menti condicionem cooperatorum in ipso opere transierant.
H u i c e r g o necessitati respondens, Sacra Congregatio postquam posi-
tivas sententias obtinuit a potioribus Conferentiis Episcopalibus et
Institutis Missionalibus, audito insuper speciali coetu Consultorum,
de consensu Summi Pontificis examini iudicioque primae Congregationis
2
Plenariae, R o m a e habitae a die 25 ad diem 28 iunii a. 1968, quaestio-
nem proposuit.

1
A. A. S. 22, 1930, pp. 111-115.
2
Cfr. Const. Apost. Regimini Ecclesiae universae, art. 83, § 2: A. A. S. 59, 1967,
p. 916.
Sacra Congregatio pro Gentium Evangelizatione 283

Post argumenti diligentem integramque considerationem, Patres


Congregationis Plenariae ita decernendum censuerunt :
1. Iuridicum systema Commissionis, de quo in memorata Instruc-
tione, abrogatur quoad Dioeceses territoriorum missionum. E contra
ipsum adhuc vigere pergit in Circumscriptionibus Ecclesiasticis Mis-
sionalibus nondum in Dioeceses veri nominis erectis.
2. Novum systema iuridicum quod introducitur l o c o systematis
commissionis in supradictis Dioecesibus, specialem formam habebit
collaborationis Institutorum Missionalium cum Episcopis harum Dioe-
cesium, quae Mandatum vocatur.
3. Istud vero Mandatum ita describitur :
Munus quod alicui Instituto, petente E p i s c o p o et ipso Instituto
audito, a Suprema Auctoritate Ecclesiae datur ad collaborandum in
Dioecesi missionali c u m et sub eodem E p i s c o p o , secundum conven-
3
tionem initam.
4. Mandatum tantummodo datur si quod Institutum, qua tale,
sive curam determinati territorii sive definitum opus missionale maio-
ris momenti in Dioecesi rite assumpserit.
5. Suprema Auctoritas Ecclesiae quae in praefata descriptione ut
mandans indicatur, intellegi debet Sacra Congregatio p r o Gentium
Evangelizatione seu de Propaganda F i d e , quae, nomine ac iussu Sum-
mi Pontificis, omne opus missionale ubique terrarum dirigit atque
4
ordinat.
6. Mandatarii nomine, e contra, venit Institutum clericale vel
laicale, sive virorum sive mulierum, quod iuxta suam cuiusque indo-
lem praedictum munus collaborationis acceptat.
Ad hoc mandatum suscipiendum unice competens est Instituti Mo-
derator Supremus et quidem ad normam Constitutionum seu Regu-
larum vel Statutorum p r o Missionibus.
7. Finis mandati est tutela iurium atque officiorum tum Episco-
porum Dioecesanorum in locis missionum, tum Institutorum quae col-
laborationis munus explent. Ope sane mandati facilior atque magis
aequa efficitur distributio missionariorum et subsidiorum, dictorum
Institutorum functio efficacior fit in Ecclesia ac stabilis ordinataque
evadit in Missionibus evangelica activitas.

3
De qua in n. 14 e).
4
Cfr. Decr. de activ. mission. Ecclesiae Ad gentes divinitus, 29: A. A. S. 58, 1966,
p. 980; Motu proprio Ecclesiae Sanctae III, 13, 1: A. A. S. 58, 1966, p. 785.
284 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

8. Episcopus, antequam petat mandatum, tenetur :


a) mentem exquirere Conferentiae Episcopalis ad quam per-
tinet; siquidem Conferentiarum Episcopalium in Missionibus est,
in connexione c u m Sacra Congregatione p r o Gentium Evangelizatione,
« examinare m o d u m aptiorem quo vires (sacerdotes, catechistae, Insti-
5
tuta, etc.) i n territorio distribui p o s s i n t » ;
b) de hac mente Sanctam Sedem scripto certiorem facere.
9. Mandatum datur « Decreto » a Sacra Congregatione.
10. Mandatum exstinguitur unice explicita revocatione ex parte
Sacrae Congregationis, quae tamen ad hanc revocationem non deve-
niet nisi prius audierit tam E p i s c o p u m quam Institutum.
11. Episcopus admittere potest in suam Dioecesim alia Instituta
etiam absque mandato, quin teneatur prius audire Institutum cui
antea mandatum datum fuerat, nisi aliud de hac re in conventione
statutum fuerit. Cum novum Institutum admittitur absque mandato,
Sacra Congregatio illam peculiarem responsabilitatem quae ex con-
cessione mandati promanat sibi non assumet.
12. Cum Circumscriptiones Ecclesiasticae de quibus supra in
Dioeceses evehuntur, cessat systema iuridicum commissionis. Atta-
men, ad difficultates vitandas, Episcopus et Institutum, quod iure
commissionis fruebatur, inter se conveniant de m o d o prosequendi apo-
stolatum missionalem in l o c o .
13. Circa iura et officia E p i s c o p o r u m residentialium in territoriis
missionum :
a) Romanus Pontifex habet in universam Ecclesiam potesta-
6 7
tem plenam, supremam, universalem et immediatam. Episcopi Ec-
clesias particulares sibi commissas regunt potestate propria, ordinaria
8
et immediata. Exercitium potestatis episcopalis a R o m a n o Pontifice
ultimatim regitur atque intuitu utilitatis Ecclesiae vel fidelium certis
9
limitibus circumscribi potest. Ad exercendam autem hanc potestatem
10
supremam Romanus Pontifex utitur Dicasteriis Curiae Romanae.
Sic pro omnibus Missionibus et p r o tota activitate missionali unum

5
Motu proprio Ecclesiae Sanctae III, 18, i: A. A. S. 58, 1966, p. 7S6.
6
Cfr. Const. dogm. de Ecclesia Lumen gentium, 22: A. A. S. 57, 1965, p. 26.
7
Cfr. Decr. de past. Episcop. munere in Ecclesia Christus Dominus, 2: A. A. S. 58,
- 1966, p. 673.
8
Cfr. Const. dogm. de Ecclesia Lumen gentium, 27: A. A. S. 57, 1965, p. 32.
9
Cfr. ib.
10
Cfr. Decr. de past. Episcop. munere in Ecclesia Christus Dominus, 9: A. A. S. 58,
1966, p. 676.
Sacra Congregatio pro Gentium Evangelizatione 285

Dicasterium competens est, nempe Sacra Congregatio pro Gentium


Evangelizatione seu de Propaganda F i d e , cuius est dirigere et ordi-
nare omnem actuositatem missionalem, ideoque et missionarios distri-
11
buere secundum urgentiores necessitates in variis terrae r e g i o n i b u s .
ö) Exercitium vero potestatis episcopalis in Dioecesibus Missio-
nalibus tale esse debet ut Episcopus, qua rector et centrum unitatis
in apostolatu dioecesano, missionalem activitatem promovere, moderari
atque ordinare valeat, ita tamen ut spontanea navitas eorum qui in
opere missionali partem habent, atque in primis Institutorum quae
12
collaborationem praestant, servetur et foveatur.
14. Circa iura et officia Institutorum Missionalium in territoriis
missionum :
a) Instituta quae decursu saeculorum enixe operam dederunt
Evangelii praedicationi atque Ecclesiae plantationi, adhuc agnosci de-
bent ab Episcopis in territoriis missionum ut instrumentum magnae
13
utilitatis hisce dioecesibus ; collaboratio revera ab istis Institutis prae-
stita efficit ut Episcopi Missionarii evangelizandi operam validius
absolvere valeant. Verumtamen etiam in territoriis missionum istis
Institutis haud prohiberi potest exercitium iuris servandi suam pecu-
14
liarem indolem debitamque a u t o n o m i a m , necnon facultas condendi
15
domos ad normam iuris atque fovendi vocationes p r o p r i a s , , ita ut
singuli fideles libere suam ingredi valeant viam iuxta inspirationem a
16
Domino receptam.
b) Eadem vero Instituta zelo atque experientia in servitium
auxiliumque erunt Episcopis Missionariis, sub eorundem E p i s c o p o r u m
iurisdictione praestandum, quod veram atque efficacem collaborationem
in evangelizatione constituat. H a e c collaboratio, quae speciali m o d o
absolvitur missis Instituti sodalibus necnon apte praestitis subsidiis,

11
Cfr. Decr. de activ. mission. Ecclesiae Ad gentes divinitus, 29: A. A. S. 58, 1966,
p. 980; Motu proprio Ecclesiae Sanctae III, 13, 1:A. A. S. 58, 1966, p. 785; Const. apost.
Regimini Ecclesiae Universae, art. 82: A. A. S. 59, 1967, p. 915.
12
Cfr. Decr. de activ. mission. Ecclesiae Ad gentes divinitus, 30: A. A. S. 58,
1966, p. 981.
13
Cfr. Decr. de activ. mission. Ecclesiae Ad gentes divinitus, 27: A. A. S. 58,
1966, p. 978.
14
Cfr. Decr. de accomm. renov. vitae religiosae Perfectae caritatis, 2 b): A. A. S.
58, 1966, p. 703; Decr. de past. Episcop. munere in Ecclesia Christus Dominus, 35, 2-5:
A. A. S. 58, 1966, pp. 691-692.
15
Cfr. Decr. de activ. mission. Ecclesiae Ad gentes divinitus, 18: A. A. S. 58, 1966,
pp. 968-969.
16
Cfr. Const. dogm. de Ecclesia Lumen gentium, 43: A. A. S. 57, 1965, p. 50.
286 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

perficienda est tam in cura animarum, quam in peculiaribus functio-


17
nibus p r o bono communi territorii m i s s i o n a l i s .
c) Ad fructuosam autem collaborationem fovendam conventio-
nes ineantur inter Ordinarios locorum et Instituta Missionalia ad
mutuas relationes moderandas, quas Sacra Congregatio p r o Gentium
18
Evangelizatione in memorata Instructione iam c o m m e n d a v i t et Con-
cilium Oecumenicum V a t i c a n u m Secundum Summusque Pontifex nunc
19
explicite e d i x e r u n t . Per eas enim non solum c o n c o r d i a et pax, quae
omni sacro ministerio sunt necessariae, facilius obtinentur, verum etiam
stabilitas qua tum ipsae Missiones tum Instituta valde indigent. In
his conventionibus, igitur, apte ac perspicue indicare oportet inter alia,
munus ab Institutis susceptum et modum collaborationis cum Ordina-
riis l o c o r u m . Similiter, quod ad missionarios attinet, in eisdem defi-
nienda sunt, praeter numerum missionariorum, ius eosdem praesen-
tandi atque nominandi p r o variis officiis necnon omnia quae ipsorum
translationem, amotionem et substitutionem respiciunt.
d) Tandem, sodales istorum Institutorum in sua praestanda
actuositate illas normas aliaque praecepta observare tenentur quae
data sunt ab E p i s c o p o vel a Conferentia Episcopali quoad activitatem
pastoralem et socialem necnon quoad disciplinam liturgicam et eccle-
20
siasticam.
15. Circa vero habitudines inter Ordinarios locorum et Insti-
tuta Missionalia, quod attinet ad bona temporalia eorundemque bono-
rum administrationem, Patres Congregationis Plenariae, ob implica-
tionem materiae diversitatemque condicionum in variis locis missionum,
opportunum existimaverunt nonnulla principia generalia de hac re in
mentem revocare, remisso Sacro Dicasterio p r o Gentium Evangeli-
zatione munere parandi specialem instructionem post absolutam inve-
stigationem huius quaestionis sub quavis ratione attente consideratae.
Interim vero sequentia principia prae oculis habeantur :
a) Circa bona ecclesiastica : Bona personarum moralium quae
directe dependent ab Ordinario l o c i (ut bona dioecesis, paroeciarum,
etc.) administrari debent ad normam iuris c o m m u n i s ; bona vero per-

17
Cfr. Decr. de activ. mission. Ecclesiae Ad gentes divinitus, 27: A. A. S. 58, 1966,
p. 978.
18
A. A. S. 22, 1930, p. 113.
19
Cfr. Decr. de activ. mission. Ecclesiae Ad gentes divinitus, 32: A. A. S. 58, 1966,
p. 982; Motu proprio Ecclesiae Sanctae, III, 17: A. A. S. 58, 1966, pp. 785-786.
20
Cfr. Decr. de activ. mission. Ecclesiae Ad gentes divinitus, 30: A. A. S. 58, 1966,
p. 981; Motu proprio Ecclesiae Sanctae, I, 25, 26: A. A. S. 58, 1966, p. 770.
Sacra Congregatio pro Gentium Evangelizatione 287

sonarum moralium quae dependent ab Instituto (ut bona d o m o r u m ,


provinciarum, etc.) administrantur ad normam iuris communis atque
Constitutionum seu Regularum Instituti, necnon, iuxta Statuta p r o
Missionibus.
6) Circa eleemosynas : prae oculis in primis semper habeatur
supremam normam hac in re esse sive explicitam sive implicitam
voluntatem donatoris. Ideoque eleemosynae receptae p r o definita Cir-
cumscriptione Missionali, vel p r o missionibus determinati Instituti,
tradendae sunt illi qui regit vel praefatam Circumscriptionem vel
Institutum; eleemosynae vero quae missionariis datae fuerint intuitu
personae, ipsi missionario vel Instituto pertinent secundum eiusdem
Instituti Constitutiones seu Regulas vel Statuta pro Missionibus.
16. Quae in hac Instructione exposita sunt c i r c a iura et officia
tam Episcoporum aliorumque Ordinariorum locorum in territoriis
missionum, quam Institutorum ibidem collaborationem praestantium,
necnon circa cetera principia in hac ipsa Instructione definita, habenda
sunt veluti caput et fundamentum p r o illis conventionibus inter Ordi-
narios locorum et Instituta Missionalia ineundis, de quibus dictum
est in n. 14 c).
Sacra Congregatio, quo ordinatius procedatur in executione huius
Instructionis, omnes quorum interest admonet nullam mutationem
statim admittendam esse. Ordinarii vero locorum et Superiores Insti-
tutorum Missionalium curent ut intra annum a die promulgationis
Instructionis mutuae relationes, de communi consilio, novis hisce
normis adaptentur.
Quae omnia ab infrascripto huius Sacrae Congregationis Cardi-
nali Praefecto in Audientia diei 6 vertentis mensis et anni Sanctis-
simo D o m i n o Nostro Paulo Divina Providentia Papae VI relata, Ipse
Summus Pontifex Instructionem de qua supra approbare et A p o s t o -
lica Auctoritate munire dignatus est, contrariis quibuslibet, etiam
speciali mentione dignis, minime obstantibus atque mandavit ut eadem
Instructio rite promulgetur.
Datum R o m a e , ex Aedibus Sacrae Congregationis p r o Gentium
Evangelizatione seu de Propaganda F i d e , in Festo S. Matthiae A p o -
stoli, die 24 mensis februarii a. D. .1969.

GREGORIUS P. Card. AGAGIANIAN, Praefectus

L . © S.

© Sergius Pignedoli, A r c h i e p . tit. I c o n . , a Secretis


288 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

ACTA TRIBUNALIUM

SACRA ROMANA ROTA

Citationes edic tales

I
VINDOBONENSIS
Nullitatis matrimonii (Zingarelli - Fluss)

Cum ignoretur locus actualis commorationis dominae Chlothildis


Fluss, conventae in causa de qua supra, eandem citamus ad comparen-
dum, aut per se aut per procuratorem legitime constitutum, coram
Tribunali S. R o m a n a e Rotae (Piazza delia Cancellería, 1 - R o m a ) , in
diem 17 iunii 1969, hora meridiana, pro concordatione vel subsignatione
sequentis dubii :

An constet de nullitate matrimonii, in casu.

Ordinarii l o c o r u m , parochi et fideles, qui notitiam habuerint actualis


commorationis praedictae dominae Chlothildis Fluss, curare debent ut
ipsa de hac edictali citatione rite moneatur. *

Angelus Di Felice, Ponens

Ex Cancellaria Tribunalis S. R. Rotae, die 12 mensis aprilis a. 1969.

Orlandus Di J o r i o , Notarius

* Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de M.me Clotilde Fluss,


défenderesse en cette cause, nous la citons à comparaître, par propre personne
ou par un procureur légitimement constitué, au siège du Tribunal de la
S. Rote Romaine (Roma, Palazzo della Cancelleria) le 17 juin 1969, à
12 heures, pour concorder ou souscrire le doute ci-dessous rapporté:

Conste-t-il de la nullité du mariage, dans le cas?

Les Ordinaires des lieux, les curés, les fidèles ayant connaissance du
lieu de la résidence de ladite Clotilde Fluss, devront, dans la mesure du
possible, l'avertir de la présente citation.
Sacra Romana Rota 289

II
CLOYNENSIS
Nullitatis matrimonii (Ducey - O'Keefe)

Cum ignoretur locus actualis commorationis domini Patritii O'Keefe,


conventi in causa de qua supra, eundem citamus ad comparendum, aut
per se aut per procuratorem legitime constitutum, coram Tribunali
S. Romanae Rotae (Piazza della Cancelleria, 1 - R o m a ) , in diem 25
iunii 1969, hora undecima, pro concordatione vel subsignatione sequen-
tis dubii :

An constet de matrimonii nullitate, in casu.

Ordinarii locorum, parochi et fideles, qui notitiam habuerint actua-


lis commorationis praedicti domini Patritii O'Keefe, curare debent ut
ipse de hac edictali citatione rite moneatur. *

Salvator Canals, Ponens

Ex Cancellaria Tribunalis S. R. Rotae, die 16 mensis aprilis a. 1969.

Orlandus Di J o r i o , Notarius

* Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de M. Patrice O'Keefe


défendeur en cette cause, nous le citons à comparaître, par propre per-
sonne ou par un procureur légitimement constitué, au siège du Tribunal
de la S. Rote Romaine (Roma, Palazzo della Cancelleria), le 25 juin 1969,
à 11 heures, pour concorder ou souscrire le doute ci-dessous rapporté :

Conste-t-il de la nullité du mariage, dans le cas?

Les Ordinaires des lieux, les curés, les fidèles ayant connaissance du
lieu de la résidence dudit Patrice O'Keefe, devront, dans la mesure du
possible, l'avertir de la présente citation.
290 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

III
ROMANA
Nullitatis matrimonii (Casciano - Stella)

Cum ignoretur locus actualis commorationis domini Nevii Stella,


conventi in causa de qua supra, eundem citamus ad comparendum, aut
per se aut per procuratorem legitime constitutum, c o r a m Tribunali
S. Romanae Rotae (Piazza della Cancelleria, 1 - R o m a ) , in die 25
iunii 1969, hora undecima, pro concordatione vel subsignatione sequen-
tis dubii :

An constet de matrimonii nullitate, in casu.

Ordinarii locorum, parochi et fideles, qui notitiam habuerint actua-


lis commorationis praedicti domini Nevii Stella, curare debent ut ipse
de hac edictali citatione rite moneatur. *

Salvator Canals, Ponens

Ex Cancellaria Tribunalis S. R. Rotae, die 16 mensis aprilis a. 1969.

Orlandus Di J o r i o , Notarius

* Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de M. Nevio Stella, défen-


deur en cette cause, nous le citons à comparaître, par propre personne ou
par un procureur légitimement constitué, au siège du Tribunal de la S. Rote
Romaine (Roma, Palazzo della Cancelleria), le 25 juin 1969, à 11 heures,
pour concorder ou souscrire le doute ci-dessous rapporté:

Conste-t-il de la nullité du mariage, dans le cas?

Les Ordinaires des lieux, les curés, les fidèles ayant connaissance du lieu
de la résidence dudit Nevio Stella, devront, dans la mesure du possible,
l'avertir de la présente citation.
Diarium Romanae Curiae 291

DIARIUM ROMANAE CURIAE

Domenica, 2 marzo 1969, il Santo Padre Paolo VI ha rice-


vuto in particolare Udienza Sua Eccellenza il Signor RICHARD
M. NIXON, Presidente degli Stati Uniti di America.

Venerdì, 21 marzo 1969, il Santo Padre Paolo VI ha rice-


vuto in solenne Udienza, per la presentazione delle Lettere
Credenziali, Sua Eccellenza il Signor DARIO ECHANDIA, Amba-
sciatore Straordinario e Plenipotenziario della Repubblica di
Colombia.

SACRA CONGREGAZIONE DEI RITI


Martedì, 11 marzo 1969, nel Palazzo delle Congregazioni, alla presenza
dell'Emo Signor Cardinale Arcadio Maria Larraona, Ponente o Relatore
della Causa di beatificazione del Servo di Dio Giovanni Gailhac, sacerdote,
fondatore della Congregazione delle Suore del Sacro Cuore di Maria Ver-
gine Immacolata, si è adunata la S. Congregazione dei Riti antepreparatoria,
nella quale i Revmi Prelati Officiali e Consultori teologi hanno discusso sulla
eroicità delle virtù del predetto Servo di Dio.

Mercoledì, 26 marzo 1969, nel Palazzo delle Congregazioni si è adunata


la S. Congregazione dei riti ordinaria particolare, nella quale gli Emi
Signori Cardinali e i Revmi Prelati Officiali hanno discusso sulla introdu-
zione della Causa della Serva di Dio Maria Maddalena del S. Cuore di Gesù
(Anna Bentivoglio), monaca professa del Secondo Ordine di S. Francesco.
Hanno preso poi in esame la relazione dei censori teologi su gli scritti
dei Servi di Dio :
1. Silvano Carrillo, Vescovo di Sinaloa Cullacan (già Sinaloa) nel
Messico ;
2. Oreste Fontanella, sacerdote secolare;
3. Bronislao Markiewicz, sacerdote, fondatore delle Congregazioni di
S. Michele Arcangelo;
4. Norberto di S. Maria dell'Orto, sacerdote professo della Congrega-
zione dei Passionisti;
5. Eustachio Kugler, religioso dell'Ordine di S. Giovanni di Dio (Fate-
benef rateili) ;
6. Bruno Marchesini, chierico;
7. Celestina Donati della Madre di Dio, fondatrice della Congrega-
zione delle Figlie Povere di S. Giuseppe Calasanzio;
8. Teodora Guérin, fondatrice dell'Istituto delle Suore della Provvi-
denza di S. Maria ad Nemus (Indianapolis) ;
292 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

9. Maria Raffaella Cimatti, dell'Istituto delle Suore della Misericordia.


Martedì, 15 aprile 1969, nel Palazzo Apostolico Vaticano si è adunata la
S. Congregazione dei Riti preparatoria, nella quale gli Emi Signori Cardi-
nali, i Revmi Prelati Officiali e Consultori teologi hanno discusso sulla
eroicità delle virtù dei Servi di Dio :
1. Clemente Marchisio, prevosto di Rivalba Torinese;
2. Raffaella Ybarra di Vilallonga, fondatrice dell'Istituto delle Suore
dei Santi Angeli Custodi.

SEGRETERIA DI STATO
NOMINE

Con Brevi Apostolici il Santo Padre Paolo VI ha nominato :


24 marzo 1969. S. E. Revma Mons. Bartoccetti Vittorio, Vice Camerlengo
di Santa Romana Chiesa.
26 » » L'Emo Signor Card. Staffa Dino, Prefetto del Supremo
Tribunale della Segnatura Apostolica.
9 aprile » L'Illmo e Revmo Mons. Casoria Giuseppe, Segretario
della Sacra Congregazione per la Disciplina
dei Sacramenti.
» » » L'Illmo e Revmo Mons. Pinna Giovanni Maria, Segre-
tario del Supremo Tribunale della Segnatura
Apostolica.
» » » S. E. Revma Mons. Martin Giacomo, Vescovo tit. di
Neapoli di Palestina, Prefetto del Palazzo
Apostolico.
» » » Il Revmo Mons. Monduzzi Dino, Reggente della Prefet-
tura del Palazzo Apostolico.
12 » » S. E. Revma Mons. Willebrands Giovanni, Vescovo tit.
di Mauriana, Presidente del Segretariato per
r Unione dei Cristiani.
» » » S. E. Revma Mons. Mauro Antonio, Arcivescovo tit. di
Tagaste, Vice-Presidente del Segretariato per
i non credenti.
» » » Il Revmo Padre Heston Edoardo, della Congregazione di
Santa Croce, Segretario della Sacra Congre-
gazione per i Religiosi e gli Istituti Secolari.
» » » Il Revmo Padre Hamer Girolamo, dell'Ordine dei Predi-
catori, Segretario del Segretariato per l'Unio-
ne dei Cristiani.
» » » S. E. Revma Mons. Caprio Giuseppe, Arcivescovo tit. di
Apollonia, Segretario dell'Amministrazione del
Patrimonio della Sede Apostolica.
19 » » S. E. Revma Mons. Mozzoni Umberto, Arcivescovo tit.
di Side, Nunzio Apostolico in Brasile.
» » » S. E. Revma Mons. Alibrandi Gaetano, Arcivescovo tit.
di Binda, Nunzio Apostolico in Irlanda.
Diarium Romanae Curiae 293

19 aprile 1969. S. E. Revma Mons. Cardinale Igino, Arcivescovo tit. di


Nepte, Nunzio Apostolico in Belgio.
» » » S. E. Revma Mons. Palmas Angelo, Arcivescovo tit. di
Vibiana, Nunzio Apostolico in Colombia.

Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Paolo VI ha


nominato :

26 marzo 1969. L'Emo Signor Card. Roberti Francesco, Prefetto Emerito


del Supremo Tribunale della Segnatura Apo-
stolica.
9 aprile » Il Revmo Mons. Schierano Mario, Segretario « ad inte-
rim» della Prefettura degli Affari Economici
della Santa Sede.
11 » » L'Illmo Sig. Martin Artajo Alberto, Consultore della
Pontifìcia Commissione per le Comunicazioni
Sociali.
12 » » S. E. Revma Mons. Hlouch Giuseppe, Vescovo di Ceske
Budejovice, Consultore della Sacra Congre-
gazione per i Vescovi.
» » » S. E. Revma Mons. Matousek, Vescovo tit. di Serigene,
Consultore della Sacra Congregazione per il
Clero.
» » » S. E. Revma Mons. Skoupy Carlo, Vescovo di Brno,
Consultore della Sacra Congregazione per la
Evangelizzazione dei Popoli.
» » » S. E. Revma Mons. Zela Stanislao, Vescovo tit. di Ar-
pasa, Consultore della Sacra Congregazione
per l'Educazione Cattolica.
» » » S. E. Revma Mons. Otéena&ek Carlo, Vescovo tit. di
Chersoneso di Creta, Membro del « Consilium
ad exsequendam Constitutionem de Sacra Li-
turgia ».
16 » » S. E. Revma Mons. Verolino Gennaro, Arcivescovo tit.
di Corinto, Nunzio Apostolico, Presidente del-
la Pontificia Commissione di Archeologia
Sacra.
19 » » L'Emo Signor Card. Felici Pericle, Membro del Consi-
glio per gli Affari Pubblici della Chiesa.

Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Paolo VI ha


nominato :

Protonotari Apostolici soprannumerari:


14 maggio 1968. Monsig. Madden Giuseppe (Scranton).
13 dicembre » Monsig. Krautscheidt Giuseppe (Essen).
11 gennaio 1969. Monsig. Borettini Luigi (Reggio Emilia).
294 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Prelati Domestici di Sua Santità:


16 gennaio 1968. Monsig. Berríos Edoardo (Arecibo).
23 » » Monsig. Manastersky Emilio (Stamford degli Ucraini).
» » » Monsig. Stock Giovanni (Stamford degli Ucraini).
24 » » Monsig. Ehlinger Aroldo (San Antonio).
» » » Monsig. Ehlinger Paolo (San Antonio).
» » » Monsig. Janak Uberto (San Antonio).
» » » Monsig, Matocha Giovanni (San Antonio).
» » » Monsig. Sheridan Patrizio (San Antonio).
23 febbraio » Monsig. Altany Giuseppe (Pittsburgh).
» » » Monsig. Bosco Antonio Gerardo (Pittsburgh).
» » » Monsig. Dravecky Michele Giorgio (Pittsburgh).
» » » Monsig. Glenn Francesco Antonio (Pittsburgh).
» » » Monsig. Helzisouer Stefano Cornelio (Pittsburgh).
» » » Monsig. Keefer Oliviero (Pittsburgh).
» » » Monsig. Lowney Giuseppe (Pittsburgh).
» » » Monsig. Meenan Giuseppe Shields (Pittsburgh).
» » » Monsig. Rice Patrizio (Pittsburgh).
» » » Monsig. Sojka Ferdinando Marion (Pittsburgh).

Prelati d'Onore di Sua Santità:


14 maggio 1968. Monsig. Burchill William (Scranton).
» » » Monsig. Gildea Leone (Scranton).
» » » Monsig. Granahan Leone (Scranton).
» » » Monsig. Grauzlis Antonio (Scranton).
» » » Monsig. Hammond Giuseppe (Scranton).
» » » Monsig. Harvan Michele (Scranton).
» » » Monsig. Kane Francesco (Scranton).
» » » Monsig. Kennedy Michele (Scranton).
» » » Monsig. Knight Tommaso (Scranton).
» » » Monsig. Lowry Giacomo (Scranton).
» » » Monsig. Manikowski Edoardo (Scranton).
» » » Monsig. McDonough Giuseppe (Scranton).
» » » Monsig. Mecca Marco (Scranton).
» » » Monsig. Mussari Francesco (Scranton).
» » » Monsig. Padden Giuseppe (Scranton).
» » » Monsig. Shaughnessy Giuseppe (Scranton).
» » » Monsig. Sikorski Clarenzio (Scranton).
» » » Monsig. Weniger Lorenzo (Scranton).
» » » Monsig. Yanchuska Stefano (Scranton).
31 » » Monsig. Lobodych Romano (Philadelphia per i Bizantini).

ONORIFICENZE

Con Brevi Apostolici il Santo Padre Paolo VI ha conferito:

Il Collare dell'Ordine Piano:


25 agosto 1968. A S. E. il Dr. Lleras Restrepo Carlos, Presidente della
Republica di Colombia.
Diarium Romanae Curiae 295

La Gran Croce dell'Ordine Piano :


25 agosto 1968. A S. E. il Dr. López Michelsen Alfonso, Ministro degli
Affari Esteri di Colombia.

La Gran Croce dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile:


25 agosto 1968. A S. E. il Dr. Pastrana Borrero Misael, Ministro dell'In-
terno di Colombia.
» » » AlPOn. Dr. Barco Vargas Virgilio, Sindaco di Bogotá
(Colombia).

La Gran Croce dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe militare :


25 agosto 1968. A S. E. il Gen. Ayerbe Chaux Gerardo, Ministro della
Difesa di Colombia.

La Gran Croce dell'Ordine di san Silvestro Papa:


25 agosto 1968. Ad Dott. Agudelo Rios John (Colombia).
» » » Al Dott. Betancur Belisario (Colombia).
» » » Al Dott. Morales Suárez José Maria (Colombia).
» » » Al Dott. Borda Mendoza Carlos (Colombia).
» » » Al Dott. Manrique Alvarez Hernando (Colombia).
» » » Al Brig. Gen. Etilio Leyva Luis (Colombia).
» » » Al Magg. Gen. Mejia Valenzuela Alfonso (Colombia).
» » » Al Magg. Gen. Pinzón Caicedo Guillermo (Colombia).
» » » Al Magg. Gen. Camacho Leyva Bernardo (Colombia).
» » » Al Contramm. Parra Ramírez Jaime (Colombia).
» » » Al Brig. Gen. TJrrego Bernal Armando (Colombia).
» » » Al Brig. Gen. Varón Valencia Abraham (Colombia).
» » » Al Brig. Gen. Espinosa Peña Hermando (Colombia).
» » » Al Dott. Betancur Campuzano Ignacio (Colombia).
» » » Al Dott. Arias Robledo Eduardo (Colombia).
» » » Al Sig. Ortega Pablo Juan (Colombia).
» » » Al Dott. Cavelier Gaviria German (Colombia).

Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Paolo VI ha


conferito :
La Commenda con Placca dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe militare:
25 agosto 1968. Al Col. Matamoros Da Costa Gustavo (Colombia).

La Placca dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile:


25 agosto 1968. Al sig. Soto Del Corrai Luis (Colombia).
» » » Al sig. Cárdenas G. Jorge (Colombia).

La Commenda dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile:


25 agosto 1968. Al sig. Miani Alfredo (Colombia).
» » » Al sig. Bernal Jaramillo Pedro (Colombia).
296 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

25 agosto 1968. Al sig. Soto Pombo Eduardo (Colombia).


» » » Al sig. Cordoba Angulo Jaime (Colombia).
» » » Al sig. Rodríguez Ricardo (Colombia).
» » » Al sig. Escobar López Miguel (Colombia).
» » » Al Cap. Nieto Tenorio Jaime (Colombia).
» » » Al Cap. Pardo Uribe Enrique (Colombia).

Il Cavalierato dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile:


25 agosto 1968. Al sig. Gutiérrez Escobar Alberto (Colombia).
» » » Al sig. Rojas Raquero Jaime (Colombia).
» » » Al sig. Pinilla Contreras Belarmino (Colombia).
» » » Al sig. Castro Guillermo (Colombia).
» » » Al sig. Rodríguez Carlos (Colombia).

La Commenda con Placca dell'Ordine di san Silvestro Papa:


25 agosto 1968. Al Col. Valencia Paredes Armando (Colombia).
» » » Al Col. Rios Mesa Nicolas (Colombia).
» » » Al Cap. Barvo G. Rafael (Colombia).
» » » Al sig. Pretelt Martínez Sabas (Colombia).
» » » Al Cap. Fajardo Boada Enrique (Colombia).
» » » Al Cap. Tapias Gómez Pedro (Colombia).

La Commenda dell'Ordine di san Silvestro Papa:


25 agosto 1968. Al Dott. Giraldo Carlos Emilio (Colombia).
» » » Al Cap. Ruiz Acuña Fernando (Colombia).
» » » Al sig. Fajardo Saavedra Gundisalvo (Colombia).
» » » Al sig. Santos A. Carlos Enrique (Colombia).
» » » Al sig. Molina Guillermo (Colombia).

lì Cavalierato dell'Ordine di san Silvestro Papa:


25 agosto 1968. Al sig. De la Torre A. Guillermo (Colombia).
» » » Al sig. Torres Edoardo (Colombia).

NECROLOGIO

1 aprile 1969. Monsig. Laudadio Nicholas, Vescovo tit. di Ala miliaria.


4 » » Monsig. Aramburu Zenón, Vescovo di Wuhu.
» » » Monsig. Schubert Giuseppe, Vescovo tit. di Ceramussa.
10 » » Monsig. Balconi Lorenzo, Arcivescovo tit. di Gerapoli
di Frigia.
20 » » Monsig. Huibers Jan Pieter, Arcivescovo tit. di Cipsela.
» » » Monsig. Lazik Ambróz, Vescovo tit. di Appia e Ammini-
stratore Apostolico di Trnava.
An. et vol. LXI 31 Man 1969 N. 5

ACTA APOSTOLICAE SEDIS


COMMENTARIUM OFFICIALE

Directio: Palazzo Apostolico - Città del Vaticano — Administratio: Libreria Editrice Vaticana

ACTA PAULI PP. VI

CONSTITUTIO APOSTOLICA

Sacra Rituum Congregatio in duas Congregationes dividitur, alteram


pro Cultu Divino, alteram pro Causis Sanctorum.

PAULUS PP. VI
SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM

SACRA RITUUM quam Decessor Noster f. r.


CONGREGATIO,
1
Xystus V anno a reparata salute MDLXXXVIII condidit, iam a
principio duplici illi vacavi t muneri : ut hinc scilicet sacris Ec-
clesiae latinae ritibus praeesset ac moderaretur; illinc omnia
quoad totam Ecclesiam perageret, quae ad Sanctorum canoni-
zationem omni modo spectarent. Quod alterum munus eam ob
rem Congregationi sacris ritibus praepositae creditum est, quia
canonizationis causae eo semper pertinuerunt, ut Servi Dei in
Sanctorum Caelitum album relati in Ecclesia universa publico
honorarentur cultu.
Duplici hoc munere Sacra Rituum Congregatio per quattuor
fere saecula ea rerum prudentia functa est, ut eam ob causam
praeclaras laudes collegerit. Etenim ad sacram liturgiam quod
attinet, mentionem inicere sufficiat, Sacram Rituum Congre-

1
Cfr. Constit. Apost, sub plumbo data Immensa aeterni Dei: in Bullario Romano,
VIII, Augustae Taurinorum ed. an. 1863, p. 989.

20 - A. A. S.
298 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

2
gationem, praescripta sacrosancti Concilii Tridentini secutam,
postquam Sanctus Pius V Breviarium et Missale Romanum
3
pro vi den ter emendata in lucem pro tulerat, ceteros libros litur-
gicos instauravisse et edidisse, formulas ritusque liturgicos
Ecclesiae latinae, expolitis partibus media, quam vocant, aeta-
te deformatis, ad pristinam puritatem aptamque compressio-
nem restituisse, eorumque nimia varietate sublata, ad quandam
liturgicam unitatem redegisse, incolumem postea firmiter ser-
4
vatam.
Nostra vero aetate eadem Sacra Congregatio, mandata agens
Decessoris Nostri S. Pii X, viam aperuit generali liturgiae in-
5
staurationi per illam Breviarii recognitionem, quae ab eodem
Sancto Pontifice nomen accepit; quam postea prosecuta, iubente
Decessore Nostro ven. rec. Pio XII, Vigiliam paschalem anno
6
M C M L i restituit, atque anno MCMLV novum Ordinem Hebdo-
7
madae Sanctae edidit. Ex quibus inceptis multisque aliis pro-
ficisci quodammodo visa est ea Constitutio, quam Concilium
8
Oecumenicum Vaticanum II probavit.
Nec minoris aestimanda est Congregationis, de qua loqui-
mur, opera ad Sanctorum causas apparandas et cognoscen-
das collata. Quod palam index Sanctorum testatur, qui ab
anno MDLXXXVIII ad nostrum hoc tempus in Caelitum nume-
rum ascripti sunt, vel virtutibus heroicis, quas appellant, vel
martyrio accurate excussis.
Attamen nunc sive generalis liturgiae instauratio a Con-
cilio Vaticano II decreta, sive legum causas Sanctorum respi-
cientium ad nostri temporis sensum recognitio nova studia,
novas curas sollecitudinesque in huiusmodi negotiis pertrac-
tandis et expediendis requirere et exigere videntur.
2
Cfr. Canones et Decreta Sacrosancti Oecumenici et Generalis Concilii Tridentini,
Sessiones XXII, XXIV, XXV.
3
Cfr. Const. Apost. Quo primum, die 13 mensis Iul. an. 1570 data.
4
Quantopere Sacrum hoc Consilium de re liturgica meruerit satis ostendunt quinque
ab eo edita volumina, quibus Decreta authentica continentur.
s
Cfr. Const. Apost. Divino afflatu, data die 1 mensis Nov., an. 1911: A. A. S. 3
(1911), pp. 633-638.
6
Cfr. S. Congr. Rituum, Decr. Dominicae Resurrectionis: A. A. S. 43 (1951),
pp. 128 ss.
7
Cfr. S. Congr. Rituum, Decr. Maxima Redemptionis nostrae mysteria: A. A. S.
47 (1955), pp. 838 ss.
8
Cfr. Const. Sacrosanctum Concilium: A. A. S. 56 (1964) pp. 97-138.
Acta Pauli Pp. VI 299

Perspicuum praeterea est, si res ipsa penitus consideretur,


aliam esse liturgiae materiam, aliam causarum Sanctorum,
itemque in altera diversa quam in altera studium, ingenii cul-
tum, viam rationemque procedendi postulari.
Hanc ob causam Nosmetipsi, eo Constitutionis Apostolicae
9
Regimini Ecclesiae loco, ubi de Sacra Rituum Congregatione
agebatur, eandem in duas tribui iussimus partes, quas Sectio-
nes vocant, quarum altera circa divinum cultum, altera circa
causas Sanctorum versaretur.
Nunc vero re diligentius perpensa, peritorumque virorum
sententia petita, in illud venimus consilium, ut earum sectio-
num, ita aliam ab alia seiungamus, ut unaquaeque sui iuris
omnino reddatur.
Quapropter Nostra hac Constitutione Apostolica, in locum
Sacrae Rituum Congregationis, quae adhuc obtinuit, duas novas
substituimus Congregationes, quarum prior SACRA CONGREGATIO
PRO CULTU DIVINO appellabitur, altera vero SACRA CONGREGATIO
PRO CAUSIS SANCTORUM.
Congregatio autem pro cultu divino, praeter iura sibi pro-
pria, quae mox definientur, partes etiam sibi asciscet Consilii
ad exsequendam Constitutionem de sacra Liturgia, quod proin-
de tamquam Corpus sui iuris finem capere volumus, atque in
eadem Congregatione inesse tamquam peculiarem Commissio-
nem statuimus, quae esse pergat quoadusque inchoatus libros
liturgicos perfecerit.
Quare ordinationibus abrogatis, quae in Constitutione Apo-
110
stolica Regimini Ecclesiae habentur, sequentes servandas
esse decernimus.

SACRA CONGREGATIO PRO CULTU DIVINO

1. Sacra haec Congregatio, cui praeest Cardinalis Praefectus,


iuvantibus Secretario et Subsecretario, ius habet in omnia quae
cultum divinum directe et proxime respiciunt in Ritu romano
inque ceteris Ritibus latinis, salvo iure aliorum Dicasteriorum,
quoad ea, quae vel fidei doctrinam, vel ecclesiasticam discipli-
nam attingunt, vel ordinem iudicialem requirunt.
9
Cfr. nn. 58-64: A. A. 8. 59 (1967), pp. 904-908.
10
Cfr. ibid.
300 Acta, Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

2. Sacra haec Congregatio in tria dispescitur Officia.


§ 1) Officium primum operam confert ad liturgicum Dei cul-
tum, vel rituali vel pastorali ratione spectata ; textibus liturgicis
emendandis aut conficiendis vacat ; recognoscit calendaria pecu-
liaria, et Propria Missarum et Officiorum, sive dioecesium sive
Ordinum Religiosorum; opportunas ab hisce rebus vacationes
concedit; agit de vera legitimaque interpretatione cum norma-
rum tum rubricarum, quae in libris liturgicis habentur; atten-
dit ad cultum sacrarum reliquiarum, ad confirmandos Caelites
tutelares, et ad concedendam appellationem basilicae minoris.
§ 2) Officium secundum rationem habet cum Conferentiis
Episcopalibus, quarum Acta liturgica, ad normam art. 36 § 3
11
Constitutionis de sacra Liturgia, perpendit, probat seu confir-
mat; accommodationes, de quibus art. 40 eiusdem Constitu-
12
tionis significat, a Conferentiis Episcopalibus propositas, ac-
curate considerat, spectatis sive legibus liturgicis generalibus,
sive necessitatibus, traditionibus et ingenio singulorum popu-
lorum; denique versatur circa cultum extraliturgicum, hoc est
circa populi christiani pietatis exercitationes, salvis facultatibus
Sacrae Congregationis pro doctrina fidei.
§ 3) Officium tertium rationes habet cum Commissionibus,
quas appellant, liturgicis, cum Commissionibus mixtis plurium
nationum, cumque Institutis, uti vocant, quae vel apostolatum
liturgicum, vel musicam, vel cantum, vel artem sacram promo-
vent ; non solum notitias de vita liturgica in Ecclesia conquirit,
sed scriptiones etiam de hoc argumento agentes congerit, ex
quibus rationaria conficit ; reputat quo modo media, quae voci-
tant, communicationis socialis ad divinum cultum provehen-
dum conferre possint; inceptis denique pastoralibus, Conso-
ciationibus ex omni natione, et conventibus apostolatus litur-
gici favet.

3. Haec sacra Congregatio iuvatur tum a suo Coetu Consul-


torum, e viris constante rei liturgicae peritissimis, a Summo
Pontifice undique gentium eligendis, tum a Commissionibus ad
13
quaestiones difficiliores investigandas constitutis.
11
Cfr. Concil. Vat. II, Const. Sacrosanctum Concilium: A. A. S. 56 (1964), p. 109 s.
12
Cfr. ibid. n. 40: 1. c, p. 111.
13
Cfr. Const. Apost. Regimini Ecclesiae, n. 61, § 3: A. A. S. 59 (1967), p. 905.
Acta Pauli Pp. VI 301

4. Ad instaurationem liturgicam absolvendam sacra haec


Congregatio ad tempus opera utitur membrorum et peritorum,
qui ad Consilium ad exsequendam Constitutionem de sacra Li-
turgia pertinebant; ea scilicet ratione quae hic definitur:
§ 1) Purpurati Patres qui Membra erant Consilii, eo ipso
Membra fiunt Congregationis pro cultu divino. Ad quos alii,
si visum fuerit, addi poterunt.
§ 2) Episcopi dioecesani, vi Litterarum Apostolicarum Pro
14
comperto sane uti Membra huic Congregationi assignandi,
pro hac vice, ab iis qui veluti Membra ad Consilium, quod
diximus, pertinebant, e suis Sodalibus eligentur.
§ 3) In coetibus, in quibus ultimae conclusiones circa eden-
dos libros liturgicos approbandae sunt, partem habebunt tum
Sodales peculiaris Commissionis, e desito Consilio oçtae, tum
Membra huius sacrae Congregationis.

SACRA CONGREGATIO PRO CAUSIS SANCTORUM

5. Sacrae Congregationis pro Causis Sanctorum, cui praeest


Cardinalis Praefectus, iuvantibus Secretario et Subsecretario,
hoc est munus, ut omnia agat quae vel ad Beatificationem Ser-
vorum Dei, vel ad Canonizationem Beatorum, vel ad reliquia-
15
rum conservationem omni modo pertinent.

6. Sacra Congregatio, quae in Causis cognoscendis ad mo-


dum iudicii procedit, tribus officiis constat, quae sunt: Offi-
cium primum iudiciale, cui proxime moderatur Secretarius,
adiuvante Subsecretario et congruo Officialium numero; Offi-
cium secundum, cui praeest Promotor Generalis Fidei, opem ei
ferentibus Subpromotore Generali Fidei et consentaneo nu-
mero Officialium; tertium Officium Historicum Hagiographi-
c u s ^ cui praeficietur Relator Generalis.

7. Primum Officium haec praestat :


§ 1) Supplices libellos expendit ea de causa delatos, ut vel
Causae introducantur, vel inquisitiones instruantur super as-

14
Cfr. A. A. 8. 59 (1967), pp. 881-884.
15
Cfr. can. 253 § 3; et Const. Apost. Regimini Ecclesiae, n. 59: A. A. 8. 59 (1967),
p. 904.
302 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

serta miracula; scripta recognoscit, in quibus supplices libelli


nituntur; decernit num Causa introduci, vel processus de quo-
dam miraculo instrui possit. Normas praeterea tradit ad pro-
cessus instruendos ; num hi valeant iudicat ; acta ad inquisitio-
nem necessaria, si casus ferat, per se ipsum vel per Episcopum
16
loci complet vel supplet; de exceptionibus decernit.
In his agendis sequenti ratione procedit :
o
I Dubium num aliquid obsit Causae introductioni pro-
ponitur in peculiari Congressu, in quo, post acceptas tabulas
— constantes ex documentis ab Episcopo missis, ex trium Con-
sultorum votis, atque e voto Promotoris Generalis Fidei —
suffragium pro rei veritate ferunt Secretarius, Subsecretarius,
Promotor Generalis Fidei, Relator Generalis, Subpromotor Ge-
neralis Fidei, et tres Consultores, ab iis diversi qui scriptum
votum de eadem re tulerunt. Postea de facto examine Relatio
17
finalis componetur, quam omnes subscribens
2° Sententia ferenda est a peculiari Congregatione, quae
constat ex Cardinali Praefecto, Cardinali Ponente, et ex tribus
saltem aliis Cardinalibus, quibus cum prioribus tabulis ea etiam
subicienda sunt suffragia in peculiari Congressu prolata, et
18
Relatio finalis. Congregationi peculiari adest Secretarius.
3° Iudicium de processuum auctoritate, post habitum
votum Promotoris Generalis, pronuntiatur in ordinario Con-
gregationis Congressu.
4° Ad eundem ordinarium Congressum spectat de excep-
19
tionibus decernere.
§ 2) Videt de Servorum Dei scriptis, de martyrio, de vir-
tutibus heroicis, de confirmatione antiqui cultus atque de
Doctoris titulo Sanctis decernendo, sequenti modo :
o
I Examen scriptorum, post suffragium a duobus Censo-
ribus theologis latum, fit in Congressu ordinario; si vero pecu-
liares difficultates occurrant, quaestio ad Congregationem ple-
nariam defertur.
2° Disceptatio de martyrio, vel de virtutibus heroicis
16
Cfr. Const. Apost. Regimini Ecclesiae, n. 62, § 2, 1°: 1. c, p. 906; cfr. Litt. Apost.
Sanctitas clarior, motu proprio datae die 19 mensis Mart an. 1969, n. 7: A. A. 8., 61
v

(1969), p. 152.
17
Cfr. Const. Apost. Regimini Ecclesiae n. 62, § 2, 1°: 1. c, p. 906.
18
Cfr. ibid.
19
Cfr. ibid.
Acta Pauli Pp. VI 303

— parata Positione, constante e Summario, e Patroni Informa-


tione, e trium Consultorum votis, ex animadversionibus Pro-
motoris Generalis Fidei, atque e Patroni responsione — fit in
peculiari Congressu, in quo iidem qui supra designati sunt
o 20
n. 7 § 1, I , quasi iudicum munere fungentes, suffragium pro
rei veritate ferunt. De peracta disceptatione Relatio finalis com-
21
ponitur, quam omnes suffragatores subscribunt.
3° Sententia pronuntiatur in Congregatione plenaria P a -
trum Cardinalium, quibus cum priore Positione subicienda sunt
suffragia in peculiari Congressu lata et Relatio finalis. Con-
22
gregationi adest Secretarius.
4° Ad excutiendum dubium de antiquo cultu confirman-
do vel de titulo Doctoris Ecclesiae Sanctis decernendo, paretur
Positio constans ex Summario, Patroni Informatione, trium
Consultorum votis, et Promotoris Generalis Fidei disquisitione
vel declaratione. Disceptatio autem fiat primum in peculiari
Congressu, deinde in Congregatione plenaria Patrum Cardina-
lium, uti indicavimus, in hac ipsa § ad nn. 2° et 3°.
§ 3) Cognoscit de assertis miraculis deprecationi Servi Dei
23
tributis, sequenti ratione:
o
I Asserta miracula, de quibus duo Periti suum iudi-
cium medico-legale aperuerint, expenduntur in coetu medico-
rum, quorum conclusiones accurata relatione exponuntur.
2° Deinde paratur Positio, constans ex Summario, iudi-
ciis medico-legalibus Peritorum, relatione coetus medicorum,
informatione Patroni, votis trium Consultorum, animadversio-
nibus Promotoris Generalis Fidei, et responsione Patroni. De
quibus tabulis disceptatur primum in peculiari Congressu,
deinde in Congregatione plenaria Patrum Cardinalium, uti su-
24
pra significatum est n. 7 § 2, 2° et 3°.

8. § 1) Sententiae Patrum Cardinalium, de quibus ad n. 7


§ 1, 2°; § 2, 3° et 4°; § 3, 2°, referuntur ad Summum Pontificem,
25
iuxta praescripta cann. 2083 §§ 1 et 2; 2107; 2111; 2133.
20
Cfr. ibid., n. 62, § 2, 2»: L c .
21
Cfr. ibid.
22
Cfr. ibid.
23
Cfr. ibid., n. 62, § 2, 3°: 1. c, p. 907.
24
Cfr. ibid.
25
Cfr. ibid., n. 62, § 3: 1. c.
304 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

§ 2) Si Summus Pontifex decreverit ulterius esse proce-


dendum, causa suum perget iter.
§ 3) Si vero Summus Pontifex decreverit dubium novae
Congregationi Patrum Cardinalium esse subiciendum, Positio
paretur, in qua ponantur sive difficultates non solutae, sive
Patroni responsio, sive, si adsint, nova documenta.
§ 4) Si denique Summus Pontifex causam esse reponendam
iusserit, de ea iam agere non licet, nisi, ob nova ac probabilia
interposita documenta, venia ab ipso Summo Pontifice tri-
buatur.

9. Officium secundum est proprium Promotoris Generalis


Fidei, cuius est ius tueri et animadversiones, vel disquisitio-
nes aut suffragia edere, ut supra in singulis casibus statutum
26
est.

10. Officium Historicum Hagiographicum, Causis historicis


seu antiquis instruendis vacans, peculiari lege regitur, a De-
cessore Nostro f. r. Pio XI statuta Apostolicis Litteris Già da
qualche tempo motu proprio die vi mensis Februarii anno
27
MCMxxx editis.

11. Sacra haec Congregatio suam habet Cancellariam, quam


28
appellant, proprio instituto administratam.

12. Item Congregatio in promptu habet album cum Advo-


catorum et Procuratorum, qui dotibus et titulis praeditis esse
29
debent iure requisitis, tum collegium peritissimorum medi-
30
corum, ob suam scientiam et probitatem ad hoc electorum.

13. Quoad Servorum Dei Beatificationem et Beatorum Ca-


nonizationem, postquam haec in Consistorio decreta fuerit, ri-
31
tus et sollemnia serventur a Curia Romana recepta.

26
Cfr. cann. 2079; 2080; 2106, 3, 4; 2109, 1, 2; 2010, § 1; et Const. Apost. Regimini
Ecclesiae, n. 62, § 5: 1. c, p. 907.
27
Cfr. A. A. S. 22 (1930), pp. 87-88; et Const. Apost. Regimini Ecclesiae, n. 63:
A. A. S. 59 (1967), p. 908.
28
Cfr. ibid., n. 62, § 6: 1. c, p. 907.
2 9
Cfr. can. 2018.
30
Cfr. Const. Apost. Regimini Ecclesiae, n. 62, § 7: 1. c, p. 907.
31
Cfr. can. 2111; et Const. Apost. Regimini Ecclesiae, n. 62, § 4: 1. c, p. 907.
Acta Pauli Pp. VI 305

14. Quae Constitutione hac Nostra praescripsimus ab hoc


ipso die vigere incipiunt.
Nostra haec autem statuta et praescripta nunc et in poste-
rum firma et efficacia esse et fore volumus, non obstantibus,
quatenus opus est, Constitutionibus et Ordinationibus Aposto-
licis a Decessoribus Nostris editis, ceterisque praescriptioni-
bus etiam peculiari mentione et derogatione dignis.

Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die VIII mensis Maii,


anno MCMLXIX, Pontificatus Nostri sexto.

PAULUS PP. V I

LITTERAE APOSTOLICAE

I
KUWAITENSIS

In Civitate vulgo Kuwait Nuntiatura Apostolica constituitur

PAULUS PP. VI

Ad perpetuam rei memoriam. — Sollicitudo illa cotidiana, qua, ut


cunctis propius efficaciusque consulamus hominibus pro officio Nostro
apostolico urgemur, Nos impellit ut, opportune oblata a Nobisque maxi-
mopere expetita occasione, eas c u m civilibus cuiusque nationis auctori-
tatibus consuetudines excitemus ac foveamus, quae, omnium consensu,
non solum sanctae Christi Ecclesiae, verum etiam nationibus ipsis haud
parvas afferunt utilitates. Cuiusmodi autem consuetudines quoniam
Sacra Congregatio pro Gentium Evangelizatione seu de Propaganda
F i d e proposuit ut etiam cum Civitate vulgo K u w a i t instituerentur, A p o -
stolica videlicet Nuntiatura condita, libenti Nos animo eius accedendum
esse sententiae statuimus, id plurimum confisi ut, quae incepta in rerum
sive religiosarum sive temporalium provincia inita ibi locorum fuerint,
eadem magis in dies, D e o iuvante, florerent. Quae cum ita sint, N o s ,
motu proprio, certa scientia ac matura deliberatione, harum Littera-
rum vi, Nuntiaturam Apostolicam in Civitate quam diximus condimus,
nomine Kuwaitensem, omnibus eidem delatis iuribus, privilegiis, hono-
ribus, praerogativis, indultis, quae huiusmodi Legationum propria sunt.
306 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

H a e c statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque


efficaces exstare ac permanere ; suosque plenos atque integros effectus
sortiri et obtinere ; ipsique Nuntiaturae Apostolicae nunc et in posterum
plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum; irri-
tumque et inane fieri, si quidquam secus super his, a quovis, auctoritate
qualibet, scienter vel ignoranter attentari contigerit. Contrariis quibus-
vis nihil obstantibus.
D a t u m R o m a e , apud S. Petrum, sub anulo Piscatoris, die octavo
mensis februarii, anno millesimo nongentesimo sexagesimo nono, Pon-
tificatus Nostri sexto.

ALOISIUS Card. -TRAGLIA, 8. R. E. Cancellarius

Franciscus Tinello
Apostolicam Cancellariam Regens

£B Iosephus Rossi, E p . tit. Palmyrenus, Proton. Apost.

Iosephus Del T o n , Proton. Apost.


Loco £g Plumbi

In Ap. Cane, tab., vol. CXXX, n. Iß.

II
AETHIOPIAE

Internuntiaturà Apostolica Aethiopiae ad dignitatem et gradum Nuntiatu-


rae evehitur.

PAULUS PP. VI

Ad perpetuam rei memoriam. — Ex quo tempore haud sine divino


consilio in summum sumus christiani sacerdotii fastigium provecti, ex
eo sane tempore, id quod cum officii Nostri natura maxime congruit,
in nullam rem, in negotium nullum cogitationem curamque Nostram
magis convertimus, quam in sanctissimam Christi religionem intenden-
dam, propagandam, tuendam, utpote qua nihil carius, sanctius, sollem-
nius habeamus, nihil necessarium hominibus ad aeternae atque immor-
talis vitae bona comparanda. Quam ob rem, c u m Internuntiaturam
A p o s t o l i c a m Aethiopiae ad gradum et dignitatem Nuntiaturae evehere
visum sit, N o s , re bene reputata, proque certo habentes id nonnisi c u m
utilitate et decore Ecclesiae fieri, motu p r o p r i o , certa scientia ac matura
Acta Pauli Pp. VI 307

deliberatione Nostra, harum Litterarum vi Nostraque item auctoritate,


Internuntiaturam Apostolicam Aethiopiae in Nuntiaturam" A p o s t o l i c a m ,
sedem etiam eandem confirmantes, redigimus ; cui profecto omnia iura,
privilegia, honores, praerogativas, indulta deferimus, quae huiusmodi
Legationum propria sunt, certa spe freti hanc animi Nostri testificatio-
nem religioni provehendae esse conducturam. Haec edicimus, statuimus,
decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter
exstare ac permanere; suosque plenos atque integros effectus sortiri et
obtinere ; ipsique Apostolicae Nuntiaturae Aethiopiae, sic a Nobis erec-
tae, nunc et in posterum plenissime suffragari ; sicque rite iudicandum
esse ac definiendum; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam
secus, s u p e r n i s , a quovis, auctoritate qualibet, scienter vel ignoranter
attentari contigerit. Contrariis quibusvis nihil obstantibus.
Datum Rpmae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die
octavo mensis martii, anno Domini millesimo nongentesimo sexagesimo
nono, Pontificatus Nostri sexto.

ALOISIUS Card. TRAGLIA, S. R. E. Cancellarius

Franciscus Tinello
Apostolicam Cancellariam Regens

ffl Iosephus Rossi, E p . tit. Palmyrenus, Proton. Apost.

Eugenius Sevi, Proton. Apost.


Loco £g Plumbi
In Ap. Cane, tab., vol. CXXX, n. 6/ . f

ALLOCUTIONES

I
Ad Excellentissimum Virum Nicanorem Costa Méndez, ab Exteris Negotiis
in Argentina Administrum. *

Señor Ministro,

Múltiples sentimientos brotan, con idéntica prioridad, de nuestro


ánimo en la presente circunstancia : de bienvenida cordial para Vuestra
Excelencia y las personalidades que lo acompañan, de gratitud por la
deferente visita que apreciamos en todo su significado, de complacencia

* Die 11 mensis aprilis a. 1969.


308 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

por las expresiones que acabamos de escuchar, y de afectuoso recuerdo


para la gran Nación Argentina.
Ha querido Vuestra Excelencia subrayar, c o n referencia devota
al Magisterio de la Iglesia y a nuestra persona, conceptos sobre el
desarrollo orgánico y aunado de los pueblos, sobre la auténtica y
eficiente democracia en la vida interna nacional y su positiva par-
ticipación en la comunidad internacional. Que esos altos objetivos se
plasmen continuamente en realidades concretas es nuestro ardiente
anhelo por ver en ellos el camino indispensable para la paz, para esa
paz que presupone en los corazones virtudes grandes y magnánimas,
morales y espirituales, de las que el cristianismo es manantial inagotable.
¿ P o r qué, todavía hoy, no obstante las trágicas lecciones de la
historia, la humanidad vive dividida, las clases sociales no hallan un
equilibrio de fraternidad, la convivencia recorre rutas difíciles y san-
grientas? ¡ P o r q u e los cimientos de la ciudad temporal no se basan
en los principios insustituibles del humanismo genuino y, sobre todo,
de la sabiduría, justicia y caridad cristianas !
¿ E s que los términos, hoy tan invocados, de libertad responsable,
de derechos de la persona, de la dignidad de los Pueblos, de armonía
respetuosa entre regiones y Países, pueden obtener su plena eficacia
operativa, mientras no tengan una lógica referencia al Dios viviente
de donde deriva la luz de la conciencia moral y el sentido de la solida-
ridad fraterna?
Bien sabemos que éstas son las convicciones de Argentina, dicho-
samente dotada de un precioso patrimonio espiritual así c o m o de
recursos naturales ; bien sabemos que ella, donde convergen y encuen-
tran hospitalidad constructiva tantos emigrados, está empeñada en un
programa de ulterior progreso material, cultural, moral y de colabora-
ción con otras Naciones ; son ideales que la Iglesia, dentro de su misión
espiritual y de su vocación universal, favorece y a c u y o cumplimiento
llama a sus hijos porque, c o m o releva el Concilio V a t i c a n o Segundo,
« los gozos y las esperanzas, las tristezas y las angustias de los hom-
bres de nuestro tiempo, sobre todo de los pobres y de cuantos sufren,
son a la vez gozos y esperanzas, tristezas y angustias de los discípulos
de Cristo. Nada hay verdaderamente humano que no encuentre eco en
1
su corazón w.

1
Const. past. de Eccl. in mundo huius temporis Gaudium et spes, n. 1.
Acta Pauli Pp. VI 309

; Señor Ministro ! Mientras formulamos votos p o r el feliz éxito del


viaje que lo ha traído a Europa, correspondemos agradecidos al saludo
que nos ha presentado en nombre del Excelentísimo Señor Presidente
de la católica Argentina e invocamos sobre toda ella las más copiosas
bendiciones divinas.

II

Christifidelibus coram admissis, post habitum sermonem, Beatissimus


Pater nuntiat Se proximo mense iunio Genavam iturum, ut sollemnita-
tibus intersit, quinquagesimo anno volvente a constituta v. d. « Organiz-
zazione Internazionale del Lavoro ». *

Il tema di queste Nostre parole, sempre semplici e familiari c o m ' è


costume in queste Udienze generali, si riferisce a realtà storiche, che
non esitiamo a definire altamente significative e importanti.
E c c o che Ci è offerta oggi l'occasione per darne a voi una prova,
che riempie il Nostro animo di profonda commozione e di alti pensieri.
E c c o un (( segno dei tempi ».
È a Noi rivolto invito ufficiale di r e c a r c i a Ginevra per interve-
nire alla celebrazione del cinquantesimo anniversario della fondazione
dell'Organizzazione Internazionale del L a v o r o ; celebrazione, che è pre-
vista per la prima metà del prossimo mese di Giugno.
A tale invito, tanto inatteso ed onorifico, e tanto rispondente ai
Nostri sentimenti di stima per così benemerito e così rappresentativo
Organismo internazionale, e tanto congeniale con la Nostra missione di
giustizia, di pace e di fraternità, abbiamo deciso di rispondere, con
umile riconoscenza, affermativamente.

III

Iis qui interfuerunt Coetui Internationali Societatum Biblicarum Catho-


licarum, Romae habito. **

On A p r i l 24 of last year We were pleased to receive the late Cardinal


Bea and some of you, who are also présent today, at the end of the first
conférence held in R o m e to study how Catholic Biblical Associations
and other engaged in the biblical apostolate could implement the very

* Die 16 mensis aprilis a. 1969.


** Die 16 mensis aprilis a. 1969.
310 Acta, Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

important goals set forth in Chapter Six of the Second Vatican Oouncil's
Constitution on Divine Révélation. It is a great consolation to Us
that so many others have joined y o u in this vital work, and that the
study has resulted in practical proposais and programs.
We feit it was a providential thing when Cardinal Bea came to Us
not long after the close of the Ecumenical Council and asked if the
Secrétariat which he headed might begin studying the implementation
of the final chapter in the conciliar document on the B i b l e . As a
Scripture scholar, Cardinal Bea was esteemed by Christians every-
w h e r e ; as President of the Secrétariat for P r o m o t i n g Christian Unity,
he had won the confidence and even affection of leaders and members
of Christian Churches and Communities throughout the world.
We were pleased to approve the C a r d i n a l e requèst, and We are
very grateful that the work for easy access to the Scriptures that he
then began has produced such fruitful results : the " Guiding Principies
for Interconfessional Cooperation in Translating the Bible published
on Pentecost Sunday of last year ; various programs of coopération
with the United Bible Societies which have been approved by
Episcopal Conferences in many countries and which make the Scriptures
available to people who would not otherwise have them ; and finally the
proposai for an international Catholic Fédération for the Biblical
Apostolate, which is intended to serve the Bishops in their pastoral
responsibilities concerning wider use and knowledge of the Bible.
We understand that this proposai for the International Catholic
Fédération has been prepared in consultation with the Secrétariat for
P r o m o t i n g Christian Unity and représentatives of Sacred Congrégat-
ions concerned with the various aspects of the biblical apostolate. We
trust that the détails of the plans will be carefully studied and, after
approvai by the appropriate authority, will be of service to the Bishops
throughout the world.
In the course of each day there are many things to which We must
give Our attention for the good of the Church and for the good of souls
everywhere, but an occasion like this meeting with you today gives Us
the welcome opportunity to stress the fundamental importance of G o d ' s
revealed w o r d in all that We do and say. " T h e word of G o d should
be available at all times declared the Second Vatican Council. Yes,
always, and easily, and ever more widely. It is not only priests, reli-
gious br other s and sisters who should have the Scriptures, read them,
meditate on them, and meet Christ our L o r d daily in this way. As the
Acta Pauli Pp. VI 311

Second Vatican Council said, " all the faithful " should have easy
access to the Scriptures, in the liturgy, through the Scripture readings
and the homily, and also in daily private lite. A l i are called to this
meeting with Christ our L o r d .
The Second Vatican Council has made it clearer than ever before
that We and Our brother Bishops throughout the world have a serious
responsibility to do all we can to help provide people with easy access
to the Scriptures. W h e n dedicated people like yourselves come forward
to help Us in this great task, We rejoice and give heartfelt thanks.
It is a special cause of j o y to Us that, as has been said already by
Bishop Willebrands, President of the Secrétariat for Promoting Christian
Unity, coopération in translating thé Scriptures and making them
easily accessible to all people results in bringing Christians closer
together. If, as has also been said, fraternal collaboration in this work
renders the Christian message more crédible and appealing to non-
Christians, it is clear how much this work should be esteemed by
everyone.
F o r ail thèse reasons, We gladly impart Our special paternal A p o -
stolic Blessing to you, your families and religious communities, your
collaborators and supporters.

IV
lis habita, qui e « Certamine Vaticano », a Commentariis qui « Latinitas »
inscribuntur duodecimum proposito, victores abierunt. *

Salvere iubemus vos, dilecti filii, Nostramque vobis laetitiam ex


animo significamus, quod hoc etiam anno, post celebratum Vaticanum
Certamen, a Commentariis qui Latinitas inscribuntur indictum, vos ite-
rum alioqui datum est. Inceptum laudamus, probamus voluntatem,
studia confirmamus, quibus eo strenue incumbitis, ut linguae Latinae
cultus, amplissimus veluti humanitatis thesaurus, nostro etiam tem-
pore floreat, i m m o incrementum capiat.
Ad quod consilium maiore usque contentione perficiendum, illustre
contuentes exemplum, memoriam viri, in Latinitatis gloria perinsignis,
commemorando renovatis, duo post eius mortem exacta saecula : Aegi-
dium illum dicimus Forcellinium, quem Decessor Noster Leo decimus

* Die 18 mensis aprilis a. 1969.


312 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

tertius (( clarissimum lexicographum, de christiana et litteraria republica


egregie meritum » appellavit ; cuius per diuturnos annos elucubratum
opus ab omnibus optimae notae existimatoribus celebratum est, idemque
utilitatis plurimum Latinas litteras docentibus atque discentibus iam diu
contulit ; cuius tamen praecipuae laudes non m o d o in mirifica paene eru-
ditione et priscae antiquitatis scientia c o n s t i t e r i n t , sed etiam, atque in
primis, in praeclara sacerdotali vita, in demissa animi comitate, in num-
quam intermisso caritatis et oboedientiae studio : cui scilicet hoc unum
fuit propositum atque statutum, ut adulescenti clero solida instrumenta
pararet ad humanas sacrasque disciplinas perdiscendas, et sanctae Ec-
clesiae decori et emolumento consuleret. H i s enim verbis prooemio sui
illius Lexici totius Latinitatis finem ipse imponebat, anno millesimo
septingentésimo septuagesimo primo : « Macti igitur animis, studiosi
clerici : R o m a n a m eloquentiam amate, quae vobis olim sanctae Eccle-
siae inservientibus magnopere est profutura ».
Quae verba egregiam exhortationis materiam Nobis etiam praebent,
cum plane sciamus, vos tanta assiduitate et diligentia linguae Latinae
honorem provehere : id facientes, R o m a n a e Ecclesiae magni pretii auxi-
lium confertis, quae Latii sermonis dignitatem servavit, quippe quod
unitatis vinculum, stabilitatis aspectabile signum, mutuae necessitu-
dinis instrumentum semper existimaret. Quodsi, pastoralibus ducta
rationibus, post Concilium Oecumenicum Vaticanum II populares unius-
cuiusque Nationis linguae in sacrae Liturgiae usum invectae sunt,
Ecclesia monere non destitit, ut « linguae Latinae usus, salvo parti-
culari iure, i n ritibus Latinis servaretur » / a c praesertim u t sacrorum
alumni (( eam linguae Latinae cognitionem acquirerent, qua tot scien-
tiarum fontes et Ecclesiae documenta intellegere atque adhibere pos-
2
sent » .
Operam ergo dare vos etiam pergite, ut haec verba ad rei effectum
fideliter adducantur, legendo, scribendo, docendo : vobis numquam
Nostrum deerit incitamentum, numquam deerit plena ac sincera pro-
batio Nostra, potissimum autem aspirabunt Dei gratia et auxilium,
quorum pignus et auspicium A p o s t o l i c a m Nostram Benedictionem
vobis hic astantibus peramanter impertimus, eamque ad necessarios
quoque vestros et ad eos omnes volumus pertinere, qui Commentariis
vestris utcumque favent.

1
Cfr. Constitutio de S. Liturgia Sacrosanctum Concilium, n. 36: A. A. S. 56 (1964),
p. 109.
2
Cfr. Decr. de institutione sacerdotali Optatam totius, n. 13: cfr. A. A. S. 58 (1966),
p. 721.
Acta Pauli Pp. VI 313

V
E.mis Patribus Cardinalibus et Exc.mis Praesulibus ex Italico Episcopali
Coetu, qui generali Conventui Romae interfuerunt. *

Signori Cardinali, venerati Confratelli,

Questo non è un discorso ! è semplicemente un saluto, un riverente


e cordiale saluto, che personalmente desideriamo porgere alla chiusura
della vostra Assemblea, e che non può mancare per dare a voi l'assicu-
razione, resa sensibile dalla Nostra presenza, della concordia di senti-
menti, di propositi, di preghiere, che Ci unisce a ciascuno di voi e al-
l'intera Conferenza Episcopale Italiana, particolarmente in cotesta riu-
nione, ben qualificata per dimostrare e per mettere in azione, come
nuova entità canonica, c o r p o ecclesiale, c o m e « agape » pastorale il Col-
legio Episcopale di questo Paese. V o r r e m m o poter dire meglio, a cia-
scuno in particolare, a tutti voi congregati nel nome di Cristo ed aventi
1
Lui in mezzo a v o i , quale devozione, quale affermazione, quale comunione
intercorre fra le vostre venerate persone e l'umile Nostra, fra le vostre
cure e le vostre ansie apostoliche e le Nostre fraterne, fra la carità che
vi stringe al Signore e la Nostra che a Lui cerchiamo di tributare c o n
2
quel primato di amore e di fedeltà, c h ' E g l i volle da Pietro richiedere.
Basti ora dichiarare e celebrare nel silenzio dei cuori questa superiore
e caratteristica armonia propria di pastori coscienti e responsabili della
Chiesa di D i o .
Una seconda parola crediamo da parte Nostra doverosa ; ed è quella
della riconoscenza, che si rivolge innanzi tutto al degnissimo Presi-
dente della Conferenza Episcopale Italiana, il Signor Cardinale Gio-
vanni Urbani, Patriarca di Venezia, e a tutti i membri della Presidenza
della Conferenza medesima, con loro compreso lo zelante Segretario
Monsignor Andrea Pangrazio, V e s c o v o di P o r t o e Santa Rufina, e con
quanti prestano la loro collaborazione all'efficace e complesso lavoro
della Conferenza. Vi sia di conforto, vi sia di incoraggiamento la Nostra
gratitudine, la Nostra esortazione, la Nostra solidarietà.
A v r e m m o cento questioni, le quali potrebbero offrire tema a questo
colloquio. Esse sono continuamente presenti al Nostro spirito ; ne valu-

* Die 19 mensis aprilis a. 1969.


1
Cfr. Matth. 18, 20.
2
Cfr. Io. 21, 15.

21 - A. A. S.
314 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

tiamo il numero, la complessità, la gravità, l'urgenza ; ne condividiamo


la responsabilità, le apprensioni, le speranze; procuriamo di non la-
sciarvi mancare il Nostro aiuto (voi lo sapete) ; e sempre le teniamo
presenti in m o d o particolare, fra le altre innumerevoli e non meno gravi
del Nostro ministero apostolico, nelle Nostre orazioni. Se, di propo-
sito, ora a nessuna di esse N o i facciamo esplicito riferimento, c i ò è
per dare un segno ad una ragione di metodo, se non di principio (poi-
ché non dimentichiamo la posizione e la funzione che Ci sono riservate
anche in seno d e l l ' E p i s c o p a t o I t a l i a n o ) ; di metodo, d i c i a m o ; cioè
quello che vuole riconoscere a l l ' E p i s c o p a t o Italiano una sua propria
missione, una sua propria responsabilità, una sua propria funzionalità,
analogamente a quanto è riconosciuto agli Episcopati e alle l o r o
rispettive Conferenze delle altre Nazioni, sempre in gerarchica unione,
ben si sa, con questa Sede A p o s t o l i c a . E, per di più, una ragione di
fatto dispensa N o i e dispensa voi dal riprendere in questo momento
finale la trattazione di temi, che in questi giorni voi avete ampiamente
e autorevolmente discussi : avete già molto ascoltato, parlato e riflesso.
Basti così. A Noi non resta che di auspicare da parte vostra un suc-
cessivo e positivo approfondimento dei temi trattati ed augurare che
abbiano effettiva applicazione le conclusioni ed i propositi, a cui c o -
teste intense giornate hanno portato gli animi vostri. Un'assemblea,
come quella che ora concludiamo, non è un'accademia puramente spe-
culativa, né tanto meno retorica. Né i tempi che c o r r o n o , né l'ufficio
p r o p r i o di V e s c o v i consentono di esaurire relazioni e dibattiti d'una
riunione come la vostra in sole parole, anche se non vane e non c o m u n i .
A l l ' o p e r a dunque, venerati Confratelli !
Che se ora bastassero tempo e lena per qualche ulteriore rifles-
sione, per qualche spirituale divagazione c i r c a il fatto stesso di questo
convegno e c i r c a i doveri che ne scaturiscono, Ci piacerebbe discorrere
alquanto sulla figura del V e s c o v o , quale deve risultare dal recente
C o n c i l i o . Esistono studi pregevoli sulla fisionomia, sia morale che
sociale, del V e s c o v o , quale si è configurata nei vari periodi storici.
Nessuno di noi ha certamente trascurato di farsi un concetto c i r c a la
persona del V e s c o v o in seguito alla riforma tridentina (si veda, ad
es., il saggio d'un autorevole studioso quale è Hubert J e d i n : « I l tipo
ideale d i V e s c o v o secondo l a Riforma cattolica » , Morcelliana, Bre-
scia, 1950). Tutti siamo portati a ripensare le figure d'un Giberti, e
d'un San Carlo B o r r o m e o , per ricordarci p o i d'un San Francesco di
Sales, d'un S. Gregorio Barbarigo, d'un S. A l f o n s o , d'un S. P i o X
Acta Pauli Pp. VI 315

e d'un Card. Ferrari. Questi ricordi sono sempre d'attualità. Ma N o i


vorremmo chiedere a Noi : quali tratti caratteristici sono messi in
rilievo dai documenti del recente Concilio nella figura tipica e ideale
del Vescovo ai nostri giorni? Come incide, ad esempio, nella spiritua-
lità interiore e nell'atteggiamento pratico del Vescovo la collegialità,
che la costituzione dogmatica Lumen Gentium ha messo in così lumi-
noso rilievo? Come il decreto sull'ufficio pastorale dei Vescovi Christus
Dominus? Come la costituzione pastorale Gaudium et spes? Come, in
modo speciale, la costituzione sulla Sacra Liturgia Sacrosanctum Con-
cilium? e così via. Noi pensiamo che questa ricerca possa offrire una
vena di lunga e proficua meditazione, e possa perfezionare in noi il
concetto della dignità, della missione, del servizio, della carità, quali
sono specifici in chi ha la tremenda e ineffabile ventura di qualificarsi
successore degli Apostoli. Nessuno vorrà negare che la « cura d'anime »,
c o m e già dopo il Tridentino, diventi il carattere saliente del V e s c o v o ,
c o n tutto c i ò che esso comporta di autenticità evangelica, di povertà e
di semplicità, di interiorità e di sacralità, di attività pastorale e mis-
sionaria, d'inventività e di accostamento rispetto al mondo moderno.
E quale urgenza assume oggi nel V e s c o v o il suo primario e personale
ufficio dell'annuncio della Parola di D i o , vogliamo dire della catechesi
e della predicazione?
Una nota fra tutte vogliamo rilevare : il Vescovo di ieri poteva essere
riservato e difeso dalla sua stessa autorità; obbligato alla residenza e
alla visita pastorale, s ì ; ma poteva tutelare l'esercizio della sua mis-
sione con una certa distanza dal suo clero e dal suo p o p o l o ; oggi non
più. Il Vescovo ritorna padre, pastore, fratello, amico, ammonitore e
consolatore in mezzo al P o p o l o di D i o . La sua presenza si fa abituale e
popolare. La sua autorità forte e soave. La sua conversazione possibile
e familiare. La sua fatica, Confratelli carissimi, è moltiplicata. La sua
pazienza è messa a dura prova. Ma l'efficacia del suo ministero sarà
accresciuta ! La sua persona, sempre doverosamente venerata, diventerà
amata ! R i c o r d i a m o S. P a o l o : Praedica verbum; insta opportune, im-
portune; argue, obsecra, increpa in omni patientia et doctrina
3
c o n quello che segue, quasi detto allora per n o i .
E dove questo esercizio di ministero pastorale (e possiamo dire di
genuina ascetica episcopale) oggi a Noi pare più necessario è nella
conversatio con i sacerdoti e con i seminaristi. Confratelli, si chiuda

3
2 Tini. 4, 2/ss.
316 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

con questo r i c o r d o al Nostro, al vostro amatissimo Clero, il Nostro


c o m m i a t o . Dite ai vostri preti, dite ai vostri seminaristi, che li abbiamo
avuti nella memoria e nel cuore, e che nella celebrazione di quest'ora
di carità ecclesiale essi hanno avuto da N o i una intenzionale, cordiale
Benedizione.
La quale Benedizione A p o s t o l i c a da parte dell'umile vostro Servo
dei Servi di D i o è per voi, degnissimi V e s c o v i Italiani, per voi Confra-
telli diletti, pienissima, specialissima.

VI
Moderatoribus ac sodalibus Societatis Iesu, qui Romae Coetui interfuerunt
de quaestionibus ad Instituti regimen spectantibus. *

Dilectissimi Nobis filii, iidemque filii Societatis Iesu ! V o b i s , qui


1
haud immerito, immo optimo iure « Patris » nomine a p p e l l a m i n i ob
dignitatem sacerdotii Christi, qua ornati estis, ac religiosae professio-
nis, quae vos praeclari exempli famulos et ductores efficit in Ecclesia
Dei : iisque praesertim ex vobis, Patres Societatis Iesu, quibus Provin
cialis munus aut alia gravis momenti officia in Ordinis vestri regimine
commissa sunt : de vestro adventu deque pietatis studio, quod praesentia
vestra significat atque confirmat, gratias plurimas persolvimus.
D u m vobis peculiari hac data occasione gratum animum profi-
temur, facere non possumus quin permoveamur ad effusiorem plenio-
remque solvendam gratiarum actionem, quam universo Instituto vestro
debemus. Scilicet Societati Iesu meritam debitamque gratiam referimus,
quod quattuor amplius saecula actuosam sapientemque operam confert
ad defendendam, promovendam illustrandamque Ecclesiam sanctam Dei,
ac numquam cessavit strenuam Aliisque dignam praestare fidelitatem
erga servum servorum D e i , hoc est R o m a n u m Pontificem, et erga hanc
ipsius A p o s t o l i c a m Sedem, in qua catholicae Ecclesiae unitatis et uni-
versalitatis centrum constitutum est. Item grati animi sensus profe-
rimus de innumeris operibus et inceptis, quae Societas Iesu ad maiorem
Dei gloriam suscepit promovit atque perfecit, in quovis navitatis
c a m p o , quae ad Ecclesiae munus spectat, praesertim quod attinet ad
praedicationem verbi Dei, ad spiritualem animorum curam, ad eccle-
siasticam profanamque mentis culturam, ad sacras missiones inter

* Die 21 mensis aprilis a. 1969.


1
Cfr. 1 Cor. 4, 15.
Acta Pauli Pp. VI 317

gentes nondum Evangelii luce collustratas, ad Christum Iesum extol-


lendum atque defendendum per suorum exemplorum imitationem, ad
testimonium denique verbis et exemplo eius nuntio salutis praestandum,
quod quidem apud vos usque ad sanctitatis fastigium et sanguinis
effusionem pertingit.
H a e autem laudes nostra quoque aetate i n d i t a e strenuaeque Socie-
tati Iesu sane debentur; ac dum libenter hac utimur opportunitate, ut
eas ex intimo animi sensu proferamus, enixe Deum rogamus, ut inae-
stimabilibus suis praemiis Institutum vestrum remuneret illudque sin-
gulari amore supernoque auxilio continenter prosequatur ; itemque vota
facimus, ut vos omnes vestrique sodales tam praeclarae traditionis digni
sitis heredes, eamque religiose servare ac pergere valeatis.
H o c autem grati animi Nostri testimonium singulari hoc tempore
libentius impensioreque studio exhibere cupimus ob duplicem causam,
quam operae pretium est nonnullis peculiaribus considerationibus ex-
planare.
P r i o r causa ex eo petenda est, quod inter universam catholicam
Ecclesiam vestrumque Institutum communis quaedam sors habetur,
quae quidem labente tempore magis magisque firmata est. Vestra enim
Societas in Ecclesia catholica locum obtinet, sine dubio circumscriptum
sed egregium, ministerium quoddam implet, vitae institutionisque
cuiusdam formam exhibet, laborem sustinet, qua de causa inter utram-
que peculiaris necessitudinis vinculum intercedit : scilicet fortuna ve-
stra quodam modo fortunam totius familiae catholicae contingit, sive
c u m prosper status vester est, ut optamus, sive c u m forte res vestrae
dilabuntur, quod esset miserandum. Si autem ex eo quod corpori Eccle-
siae militantis inseritur, Instituto vestro signum divinae benevolentiae
2
obvenit et hoc eidem cedit honori, in quibus vobis licet gloriari, simul
tamen illud vobis onus imponit atque officium, vosque impellit, ut
conscientiam excitetis, qua ad summam omni ope nitamini fidelitatem.
Altera vero iam exponenda est causa : Ecclesia enim, ut probe
nostis, nunc tempus transigit singularis momenti, sive quod ad eius
attinet incrementa, quae effici iam possunt vehementi impulsu Concilii
Oecumenici Vaticani Secundi, recens celebrati, et exspectatione illa
hominum nostrae aetatis, novam manifestationem nuntii christiani
exoptantium, sive quod spectat ad quandam perturbationem, quae
non solum eius bono historice considerato, sed etiam ac multo magis

2
Cfr. 2 Cor. 8, 23; Phil. 3, 3.
318 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

gloriae nominis Christi et saluti multarum, i m m o plurimarum ani-


marum detrimentum afferre potest. E s t tempus, quo fortasse summo in
r
discrimine versatur ipse vigor spiritualis et historicus Ecclesiae ; ete-
nim, quae sint hodie rerum condiciones in Ecclesia et extra eam, vos
optime compertum habetis. Futurus eius status pendere potest e viis,
quas in praesentibus rerum adiunctis inierint, c u m onerum munerum-
que suorum conscientia, praecipui christifidelium coetus.
Sinite ergo, filii dilectissimi, Nos monere, quantum Ecclesia vestro
opus habeat p r o v i d o adiumento. Ecclesia indiget interiore animorum
coniunctione, fraternitate recte disposita, consensu in dilectione innixo.
Ecclesia requirit, ut caritas et oboedientia hanc suam compagem, qua
in unitate componatur et institutis apte ordinetur, servent atque corro-
borent. Ecclesia oportet veris et vitalibus traditionibus suis, sibi con-
stans, inhaereat, e quibus, quasi floridi rami, oriantur novae formae
perennis eius vigoris. Ecclesia servet oportet germanam sacerdotii
notionem eiusque propriam rem sacram et asceticam, praesertim ut
integra firmaque sacri caelibatus excelsa norma c o l a t u r ; pariterque
oportet laicorum ordinem ad operositatem et fidelitatem incitet, qui,
conscientia matura adducti, eius evangelici nuntii disseminandi actio-
nem confirment et amplificent intra eiusdem fines et extra. Ecclesia
oportet nova comprobet ratione se idoneam esse ad hodiernae hominum
societati serviendum in paupertate, c u m sapientia et amore, neque
tamen in re sociali locum det ignaviae, qua facinora leviter permittan-
tur, aut falso robori, quo ad seditionem et violentiam descendatur.
Ecclesia, si alias umquam, hoc potissimum tempore opus habet in suae
fidei professione atque studio firma perstare : illam dicimus fidem,
perennem atque sinceram, quam magisterii charisma, ab ipso Christo Ec-
clesiae collatum, tutam securamque reddit. Ecclesia necesse habet
suum afflatum, suum gaudium, suumque robur ex intima sua vita, e
precationibus sive liturgicis sive privatis, atque ex divinae gratiae
fontibus haurire. Ecclesiae necesse est suum ingens desiderium ad
effectum deducere, quo flagrat, ut fracta christianae familiae unitas
in recte compositam sibique cohaerentem caritatis conspirationem rur-
sus instauretur, quin tamen fidei integritas per ambiguitates reticeatur
neve praecipua veritatis capita corrumpantur. Ecclesia oportet recens
celebrati Oecumenici Concilii Vaticani II doctrinis sincero adhaereat
obsequio, easque ut normas quam fidelissime sequatur ad iuvenilem
Vigorem suum iterum acrius excitandum. Ecclesiae denique opus est,
ne spes, ab ipso Concilio ortae, ad irritum c a d a n t ; ut suscepta renova-
Acta Pauli Pp. VI 319

tionis itinera non minus recta quam expedita sint; ut praesertim


succrescens iuventa percipiat atque experiatur, quantopere Ecclesia
eam profecto existimet, sustineat, amet.
O quae quantaeque sunt aliae etiam necessitates, quarum indicia
Ecclesiae vita nostro hoc tempore praebet, instar crescentium gemma-
rum, e solo veluti erumpentium, vel dolorum, quae auxilium solacium-
que implorant ! Tempus prorsus deficiat, si has vobis numerare velimus,
qui tamen eas tali rerum scientia et experientia novistis, quas unus
amor vobis infudit. Quam ob rem, filii electi, strenui Nobisque caris-
simi, Ecclesiam iuvate. Eius necessitatibus opem auxiliumque ferte.
Omnibus denuo nunc ostendite, hac scilicet temporum condicione, pe-
riculi plena sed animis fortiter accendendis aptissima, ad quaenam
egregia facinora Ignatii filii adhuc valeant !
V o b i s Sanctae Ecclesiae necessitates breviter commemoravimus : at
vero nihil aliud addemus, ut viam rationemque vobis explicemus, qua
spiritualem militiam vestram, sueta ac iuvenili semper alacritate, exer-
ceatis? Omnia sane, quae ad vos attinent, satis diceremus, si vos id
unum moneremus : scilicet ut recentis vestrae tricesimae primae Con-
gregationis Decreta diligenter fidenter que servetis, in quae elaboranda
tanto incubuistis studio. Nihilominus perplacet Nobis, ut sane addecet
amantissimum ac sollicitum patrem, vestros ante oculos tria haec hor-
tamenta ponere, quippe quae apta ac salutaria sint tum vobis tum iis
omnibus, qui vobismetipsis ducibus in militia vestra sunt adscripti.
H o r u m primum hortamentorum hoc est, ut insignem illam Spiritua-
lium Exercitiorum palaestram constanti existimatione atque fiducia
prosequamini. Brevissima huiusmodi commemoratio satis esto ad ea-
dem Exercitia enixe commendanda.
Alterum vero hortamentum tale est, ut duplex momentum vocatio-
nis vestrae, quae religiosa atque apostolica est, penitus perspicere stu-
deatis : scilicet firma cum illa animi perseverantia, quae vobis propria
est, meditandas observandasque curate vestras Constitutiones, sive vetu-
stiores sive recentiores. Cávete ne umquam tentationi indulgeatis iisdem
vos exsolvendi, speciosa causa impulsi quod ita paratiores ad hodierna
tempora sitis atque adeo faciliorem ad nostrae aetatis homines aditum
habeatis. Tali enim m o d o in id inciditis periculum, ut vos ipsi ad natu-
ralismum, qui latissime nunc obtinet, convertamini, potius quam homi-
nes ad vitae ducendae rationem et ad supernaturalia mysteria conver-
tatis, quae catholicae religionis propria sunt.
Tertium demum hortamentum est — neque admiremini, quod id
320 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

ipsum Nostro profluat ab ore ; hanc enim rem dicimus, ut Nobismetipsis


dicamus itemque arctiore vobiscum ac firmiore communione coniun-
gamur — : Iesum d i l i g i t e ; tamquam viventem Personam E u m diligite
(siquidem Ipse revera vivit ! ) , tamquam Magistrum verum, tamquam
A m i c u m unicum a quo inenarrabili prorsus ratione diligimur, tamquam
Salvatorem omnia donantem omniaque merentem ; diligite E u m , dici-
mus, sicut nempe ab iis diligi debet, quibus praesenti hac vita et
semper feliciter contigit, ut membris Societatis eius ascriberentur.
H a e c quidem omnia vobis, cunctis vestris Sodalibus, vestraeque di-
sciplinae alumnis et discipulis ex animo ominamur libenterque Aposto-
lica Nostra Benedictione confirmamus.

VII
Ad Excellentissimum Virum Henricum Renatum Dodds, Reipublicae Se-
negalensis cum auctoritate Legatum, Summo Pontifici Litteras concrediti
muneris testes tradentem. *

Monsieur l'Ambassadeur,

Nous remercions vivement V o t r e Excellence de ses nobles paroles,


et en recevant de ses mains les Lettres qui l'accréditent auprès de Nous
c o m m e Ambassadeur du Sénégal, Nous sommes heureux de saluer en
elle le représentant distingué d'un Pays qui Nous est cher à maints
égards, et de vous exprimer Nos sentiments de bienvenue dans cette
Cité, que vous connaissez bien pour y avoir déjà rempli d'importantes
fonctions.
V o u s êtes l'envoyé d'une nation qui, ayant accédé naguère à l'in-
dépendance, fut l'une des premières en Afrique à demander l'établis-
sement de relations diplomatiques avec le Saint-Siège. Cette démarche
qui manifestait la considération de votre illustre Chef d'Etat et de son
gouvernement pour la place et la mission de l'Eglise catholique dans le
destin de votre Pays, avait offert alors à l'autorité pontificale l'heureuse
opportunité de saluer avec joie la naissance de la nouvelle et vivante
nation sénégalaise. Le Saint-Siège appréciait notamment son souci du
respect et de la dignité de l'homme, de ses droits à épanouir sa vocation
à être l'agent responsable de son progrès humain et religieux : condi-
tions indispensables d'une justice et d'une paix universelles. V o t r e Pays,

* Die 22 mensis aprilis a. 1969.


Acta Pauli Pp. VI 321

par la maturité qu'il s'est acquise dans un long passé de responsabi-


lités politiques interafricaines et par sa préoccupation du développe-
ment et du rayonnement culturels de l'Afrique, apparaît particulière-
ment sensible à ces grands idéaux. Plus que d'autres peut-être il res-
sent vivement l'inquiétude d'en voir la réalisation compromise ou trop
longtemps retardée en certaines régions d'Afrique.
Nous partageons nous-même la souffrance de voir se prolonger sur
la terre africaine des conflits qui ensanglantent ou affament tant d'êtres
humains appelés à la joie de vivre ; Nous déplorons que, malgré beaucoup
d'efforts, les conditions de vie précaires de tant de populations urbaines
ou rurales de l'Afrique leur imposent des limitations contraires à leur
développement et à leur dignité ; plus préoccupante encore Nous semble
la situation d'une jeunesse africaine qui se décourage ou s'exaspère
devant l'incertitude de son avenir professionnel.
Nous ne cédons pas cependant au pessimisme, car Nous savons aussi
les efforts que déploie en particulier votre Pays, Monsieur l'Ambassa-
deur, pour organiser avec ses voisins une coopération économique béné-
fique à chacun d'eux ; Nous pensons également que les appels pleins de
sagesse et de noblesse qu'adresse votre Chef d'Etat à la conscience des
nations favorisées finiront par ouvrir les voies d'une plus équitable
répartition des charges et des ressources de chacun des membres de la
famille des nations ; tel était notre vœu pressant en adressant au monde
Notre lettre encyclique Populorum progressio et Notre Message à
l'Afrique qui furent si bien accueillis au Sénégal.
Nous aimons à voir un autre motif d'espoir dans la considération
dont les autorités sénégalaises témoignent à l'égard des communautés
catholiques et de leurs entreprises charitables et culturelles au service^'
de votre Pays. Dans le climat de compréhension, de dialogue et de foi
qui maintient une bienfaisante harmonie entre les différentes familles
spirituelles du Sénégal, Nous sommes assuré que Nos fils catholiques
auront toujours à cœur de coopérer de toutes leurs forces à la promo-
tion de votre Pays. Le Saint-Siège, pour sa part, entend la servir dans
la ligne de sa mission spirituelle, et se félicite de vous avoir pour inter-
locuteur direct dans cette collaboration. Avec Nos meilleurs vœux pour
l'heureux accomplissement de votre haute mission, Nous appelons sur
votre Pays, votre famille et votre personne la Bénédiction du Dieu tout
puissant.
322 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

VIII
Ad Excellentissimum Virum Chen Chih-Mai, Sinensis Reipublicae liberis
cum mandatis Legatum, qui Summo Pontifici Litteras commissi muneris
fidem facientes tradidit. *

Mister Ambassador,

It is with cordial appréciation that We receive the Oredential


Letters with which you c o m e to Us as Ambassador of the Republic of
China.
We thank Y o u r Excellency for y o u r kind words in recalling the
warm and friendly relationship, founded on mutual esteem, and on
respect for the higher values of moral and spiritual integrity, which
has for centuries prevailed between this A p o s t o l i c See and the beloved
Chinese people. Confident that your mission will help greatly in
strengthening and enriching such relations, We gladly assure Y o u r
Excellency of Our constant desire to provide every possible assistance
and favour to your efforts.
The Republic y o u so nobly represent has given an admirable example
of enlightened progress, the results of which are evident in the most
varied fields, while at the same time sustaining, defending, and ever
increasing the ancient treasure of Chinese civilization and culture.
We cannot but mention the beautiful unity of family life, respect for
parents and eiders, and the high considération in which éducation,
learning, wisdom and freedom are held. To the préservation of these
values, so greatly esteemed also by the Church, Chinese Catholics will
ever give their support and their generous contribution. Indeed, the
Catholic Church is, and intends to remain, the defender not only of
religious principies, but also of all those moral, spiritual and cultural
values which are the c o m m o n héritage of ali mankind, and which
cannot be attacked without undermining ali human civilization.
Requesting that Y o u r Excellency kindly convey to His Excellency
the President Our cordial greetings and heartfelt wishes, We invoke
upon him, upon the Republic of China, upon y o u and your new mission,
the richest blessings and favours of Heaven.

* Die 22 mensis aprilis a. 1969.


Acta Pauli Pp. VI 323

IX
E.mo Patri Card. Gabrieli M. Garrone, S. Congregationis pro Institutione
Catholica Praefecto, delegatisque qui Coetui interfuerunt Romae habito
a Consociatione Catholicarum Studiorum Universitatum. *

Monsieur le Cardinal,
Vénérables Frères et chers fils,

« L'élite de l'élite » ! C'est en ces termes que notre vénéré Prédéces-


seur le Pape Jean X X I I I accueillait, certains d'entre vous s'en sou-
viennent, les représentants de la Fédération des Universités Catholi-
er
ques, le 1 avril 1959. Nous avons plaisir ce matin, Messieurs les
Recteurs et Délégués des Universités Catholiques, à vous redire ces
paroles, en les faisant nôtres.
Certes, depuis dix ans, bien des choses ont changé, dans le monde
comme dans l'Eglise, vous en êtes tous les jours les témoins, et non pas
des témoins passifs, mais des témoins agissants, tous préoccupés d'assu-
rer la présence de l'Eglise au sein des mutations qui ébranlent le monde,
désireux d'apporter le poids de votre expérience et de vos responsabilités
dans les transformations qui changent profondément la structure tradi-
tionnelle des Universités, heureux enfin d'incarner dans ces institutions
qui vous sont confiées les grandes directives du récent Concile œcuméni-
que du Vatican, en particulier dans la constitution pastorale Gaudium et
Spes sur l'Eglise dans le monde de ce temps, et dans la déclaration Gra-
vissimum Educationis Momentum sur l'éducation chrétienne. Ces textes
du reste, vous sont bien familiers. Nous voudrions seulement d'un m o t
en redire toute l'importance et l'actualité, avec notre joie de vous voir
travailler ensemble, autour de notre et votre cher Cardinal Garrone,
de Monseigneur Schroffer, et de leurs adjoints à la Congrégation pour
l'éducation catholique, qui accomplit aujourd'hui un si fécond travail
d'Eglise.
En affirmant la nécessité et la légitimité des Universités catholiques,
le Concile y voit « comme une présence publique, stable et universelle
de la pensée chrétienne dans tout l'effort intellectuel pour promouvoir
une culture supérieure », de manière à ce que les étudiants ainsi formés
« d e v i e n n e n t des hommes éminents par l'instruction, prêts à assumer

* Die 26 mensis aprilis a. 1969.


324 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

les plus lourdes tâches dans la société, et témoins de la foi dans le


1
monde». C'est dire qu'en plus des fonctions d'enseignement et de
recherche assurées, c o m m e dans toute Université, l'Université catho-
lique, tout en respectant la légitime autonomie des valeurs terrestres
et les lois propres de la recherche scientifique, se distingue comme une
communauté intellectuelle (( au sein de laquelle le catholicisme est
2
présent et actif ) ) .
Le Concile, du reste, en soulignant la volonté de dialogue de l'Eglise
avec le monde d'aujourd'hui, ne manquait pas de relever avec satis-
3
faction l'aide que l'Eglise en r e ç o i t , et l ' a p p o r t qu'elle lui donne, en
échange pourrait-on dire, pour l'aider à résoudre les antinomies aux-
quelles le progrès culturel est aujourd'hui affronté de manière dramati-
que : comment promouvoir le dynamisme et l'expansion de la culture
sans mettre en péril la sagesse ancestrale des peuples, comment sauve-
garder, malgré l'émiettement des diverses disciplines, la nécessaire
synthèse; comment reconnaître la légitime autonomie de la culture,
tout en évitant le danger d'un humanisme purement terrestre, qui
4
deviendrait vite inhumain?
C'est à ces problèmes que l'Université catholique se trouve con-
frontée, dans la crise du moment présent, où la culture elle-même se
trouve mise en question. Qui ne voit le rôle hors pair qu'elle est appelée
à y jouer, de par sa nature même : jeter des ponts entre la tradition et
l'avenir, mais aussi, dans le présent, entre l'ancienne culture classique
et la nouvelle culture scientifique, entre les valeurs de la culture mo-
derne aussi et l'éternel message de l'Evangile, par un dialogue continu,
source de mutuel enrichissement.
Chers Messieurs, c'est un vaste champ d'action qui vous est ainsi
ouvert, de par votre vocation propre, au cœur même des interrogations
les plus graves qui sont aujourd'hui posées à la conscience des hom-
mes. Et votre réussite intéresse tout autant le monde que l'Eglise.
Quant à celle-ci, elle a bien conscience que vous agissez et travaillez
en son nom, et que vous accomplissez pour elle une fonction irrempla-
çable. C'est dire les liens étroits qui sont nécessairement les vôtres

1
Decl. de educatione christiana Gravissimum educationis, n. 10.
2
Déclaration de l'Assemblée générale des Universités catholiques, Congo-Kinshasa,
10-16 septembre '68.
3
Const. past. de Eccl. in mundo huius temporis Gaudium et spes, n. 44 et 54.
4
Cf. Le Père Henri de Lubac, cité dans Populorum Progressio, n. 42, et Const. past.
Gaudium et spes, n. 56.
Acta Pauli Pp. VI 325

avec son magistère, en une parfaite communion d'esprit, de cœur et de


volonté, dans un même service de l'unique peuple de Dieu, où il revient
à chacun d ' a c c o m p l i r sa mission propre, selon ce que le Seigneur a
5
voulu, dans son insondable sagesse, pour son E g l i s e .
Aujourd'hui comme hier, le magistère demeure l'authentique garant
de votre inspiration, dans la fidélité librement consentie à la vivante
tradition reçue des Apôtres.
Au reste, votre expérience féconde n'est-elle pas là pour l'attester?
Le caractère confessionnel d'une Université catholique, bien loin d'être
un obstacle à la valeur scientifique des études, peut et doit être une
aide pour la pédagogie de ces études, aussi bien celle du maître que
celle de l'étudiant, mus l'un et l'autre par une recherche désintéressée
de la vérité, selon l'admirable programme de saint Augustin, qui a
6
inspiré tant de générations de chercheurs : (( Intellectum valde ama ) ) .
Le Concile l'a proclamé avec fermeté : c'est toute l'Eglise qui est
missionnaire, et son activité « n'est rien d'autre, n'est rien de moins
que la manifestation du dessein de Dieu, son Epiphanie et sa réalisation
dans le monde et son histoire, dans laquelle Dieu conduit clairement à
7
son terme, au moyen de la mission, l'histoire du salut ) ) . Dans ce grand
œuvre, vous tenez une place de c h o i x , une place irremplaçable. (( Puisque
le sort de la société et de l'Eglise même est étroitement lié aux progrès
8
des jeunes qui font des études supérieures » , voyez quelle est la gran-
deur enthousiasmante de votre tâche. L ' E g l i s e et le monde vous regar-
dent, les jeunes comptent sur vous, sachez répondre à leur attente
anxieuse et impatiente. Au milieu des agitations qui se développent
avec violence et âpreté, recevez leur cri, entendez ce qu'il y a de vrai
dans leur appel, répondez à leurs justes instances. A v e c courage et
lucidité, acceptez les remises en question nécessaires. A v e c sagesse et
mesure, opérez les discernements indispensables. A v e c audace et fer-
meté, ouvrez les chemins de l'avenir. A tous, sachez apprendre, par
votre vie tout autant que par votre enseignement, comme et pourquoi
l'on vit, dans une foi ardente, une espérance inconfusible, et une brû-
lante charité.
Sur ces chemins du savoir et de la science, qui sont aussi les chemins

5
Cf. Const. dogm. de Ecclesia Lumen gentium, n. 12 et 13, et Const. dogm. de Di-
vina Revelatione Dei Verbum, n. 8 et 10.
6
Ep. 120 ad Oonsentium, de Trinitate disserentem, III, 13 - PL 33, 459.
7
Decr. de activ. mission. Ecclesiae Ad gentes divinitus, n. 9.
8
Decl. de educatione christiana Gravissimum educationis, n. 10.
326 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

de l'Evangile du Christ, notre pensée vous accompagne, avec notre


affectueuse Bénédiction Apostolique.

" W h e n a man applies himself to the various disciplines of philo-


sophy, of history, and of mathematica! and natural science, when he
cultivâtes the arts, he can do very much to elevate the human family
to a more sublime understanding of truth, goodness and beauty, and
to the formation of judgements which embody universal values . . . Yet
the danger exists that man, confiding too much in modern discoveries,
may even think that he is sufficient unto himself, and no longer seek
any higher realities ... ". The Church has solemnly affirmed "the
9
legitímate autonomy of human culture, and especially of the sciences " .
The Catholic university is the meeting place of worldly values and
of the superior spiritual realities ; there especially can the Christian
contribute " t o promoting that Christian transformation of the world
by which naturai values, viewed in the full perspective of humanity
1 0
as redeemed by Christ, contribute to the g o o d of society as a whole " .

NUNTII RADIOPHONICI

I
Iis qui interfuerunt Conventui e tota Gallia Argentorati habito a Conso-
ciatione Operum Catholicorum. *

Chers fils, chères filles,

V o u s voici au terme de ce soixante-treizième congrès de l'Union des


Œ u v r e s catholiques. Depuis trois jours, après une longue préparation,
prêtres, religieuses et laïcs, vous étudiez avec des moyens techniques
adaptés, en assemblées et en carrefours, l'impact des moyens de com-
munication sociale sur l'homme et la société actuels. Nous vous en
félicitons, heureux de bénir aujourd'hui vos efforts, et de vous encou-
rager dans votre vie apostolique marquée par ce nouveau monde des
communications sociales.
N'est-ce pas en effet un nouveau monde que suscitent sous nos yeux
ces nouvelles techniques, comme une nouvelle culture alimentée par de

9
Const. past. de Eccl. in mundo huius temporis Gaudium et spes, nn. 57-59.
10
Decl. de educatione christiana Gravissimum educationis, n. 2.
* Coetus habitus a die 8 ad 11 diem mensis aprilis a. 1969.
Acta Pauli Pp. VI 327

puissants courants où le « medium » audio-visuel confère en quelque sorte


à l'événement un nouveau degré d'existence, quasi simultané à travers
le monde, par-delà les réactions propres des divers âges, milieux, et
pays?
Le fait est là, irréversible, avec ses risques de nivellement, d'appau-
vrissement, de conformisme, de propagande et de pression; avec ses
menaces aussi pour l'intériorité, la réflexion, l'objectivité ; mais en
même temps avec ses chances nouvelles d'accès à une connaissance
plus riche des hommes, dans leur univers diversifié; des chances nou-
velles aussi de mieux discerner les valeurs de justice, de paix, de
fraternité, de besoin spirituel, qui se manifestent dans le m o n d e ; des
chances nouvelles enfin de susciter l'échange, le partage, la solidarité,
la charité, selon votre souci : passer de la communication à la commu-
nion. P a r un judicieux usage de ces nouveaux moyens de communica-
tions, nous sommes en effet invités à une communion plus profonde avec
tous les hommes, fils du même Père, et tous frères.
Nous y sommes invités : c'est dire que cela ne va pas de soi. Le
progrès technique, en effet, ne nous rend pas meilleurs. Il n'entraîne
pas nécessairement, par lui-même, le progrès spirituel. Celui-ci dépend
de notre maturité, de notre attention, de notre conscience, de notre
liberté, de l'intention de ceux qui manient ces puissants moyens techni-
ques, et de la formation de ceux qui reçoivent leur empreinte. L'enjeu,
qui ne le voit, est capital : à nous de prendre en mains ces instruments
nouveaux pour en faire de nouvelles possibilités d'amour.
Prêtres et religieuses, vous mesurez à quel point, tout comme les
laïcs, vous êtes influencés par les moyens de communication sociale.
Sachez y être attentifs, dans votre formation comme dans votre aposto-
lat quotidien. Tout d'abord, regardez, écoutez avec les yeux du cœur,
pour découvrir, à travers des expressions parfois déconcertantes, les
valeurs qui s'y cachent, les interrogations qui s'y posent, les itinéraires
qui s'y cherchent, les messages qui y sont inscrits, les appels qui nous
provoquent.
A nous d'en faire autant de points d'accrochage de ce message
évangélique dont nous sommes les témoins, et qui ne peut être reçu
1
dans la foi : le mystère du Christ et son insondable richesse de salut,
2
qu'il nous faut annoncer à tous, en particulier à (( ceux qui sont loin ) ) .

1
Cfr. Eph. 3, 5-12.
2
Act. 2, 39.
328 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

A nous d'utiliser, pour ce faire, avec une audace toute apostolique, ces
modes d'expression auxquels nos contemporains sont sensibles, et qui
nous donnent des possibilités nouvelles d'évangélisation. Non pas qu'il
s'agisse de mettre au goût du j o u r la foi, qui demande toujours adhé-
sion personnelle et prière, mais il s'agit bien plutôt de conduire à la
foi par des moyens adaptés à la sensibilité, c o m m e à l'imagination et
à la raison de l'homme d'aujourd'hui. N ' o u b l i o n s pas non plus combien
les projecteurs des « mass-media » braqués sur l'Eglise nous obligent à
conformer notre conduite au message dont nous sommes porteurs, si
3
nous voulons en être le signe authentique. Heureux temps qui nous
oblige à une telle sincérité !
Chers fils et filles, « proclamez la bonne nouvelle à toute la créa-
4
tion » avec le zèle de ceux qui vous ont précédés depuis plus de cent
ans à ces Congrès. Que d'exemples entraînants de prêtres et de reli-
gieuses, à commencer par le Père Anizan, fondateur des F i l s de la
Charité dont nous fêtons le cinquantenaire ! A v e c le même amour des
âmes, soyez les témoins de (( Celui dont la puissance agissant en nous
est capable de faire bien au-delà, infiniment au-delà de tout ce que nous
5
pouvons demander et concevoir » . Que notre Bénédiction Apostolique
en soit le gage. Et que dans un monde assoiffé de justice, de paix, de
vérité, de fraternité, de joie, et d'espérance, votre témoignage brille
limpide aux yeux des hommes, afin qu'ils rendent grâces au Père qui
6
est aux d e u x .

II
A Beatissimo Patre missus, ob inaugurandam in Asia Catholicam Stationem
Radiophonicum, « Radio-Veritas » nuncupatam. *

Venerable Brothers, beloved sons and daughters,

We salute with pleasure the new step being taken, towards the
realization of a most important project for the Church in South East
Asia, by the blessing and inauguration of " R a d i o Veritas ".
This very name indicates the role of the new transmitter, that of

3
Cfr. Matth. 5, 14 et Rom. 13, 12-13.
4
Me. 16, 15.
5
Eph. 3, 20.
6
Cfr. Matth. 5, 16.
* Die 11 mensis aprilis a. 1969.
Acta Pauli Pp. VI 329

giving to the truth a new and powerful voice, in a continental area of


inereasing significance in world affairs. R a d i o , one of those " astonishing
x
inventions " that " human genius has produced from natural materials " ,
makes it possible to fulfil today, in an unexpected manner, the divine
command to " proclaim upon the house-tops " the good news of
Rédemption ; and in rebuttai of false matérialistic doctrines, which are
widely and skilfully propagandized, to help men " hear and understand
2
the grâce of G o d in truth " .
The General Meeting of the Philippine Radio Educational and
Information Center, which will precede the inauguration of " R a d i o
Veritas ", emphasizes international and inter-racial collaboration, in
a truly Catholic spirit, between the Bishops of Asia and Australia ;
and it recalls the contributions made to this notable achievement by
the Congrégation of " Propaganda F i d e " and by the Catholics of
other nations, especially Germany, as well as by Our Venerable
Brothers in the Hierarchy and their flocks in the Philippines.
This collaboration will succeed if prepared for by intelligent and
far-sighted planning, and accompanied by understanding, dialogue,
and patience, in order to reconcile and harmonize différent needs and
varying cultural traditions. We are confident that, with G o d ' s help,
the Bishops of South East Asia will bring this immensely significant
enterprise to full achievement, aided by the unselfish contributions of
their clergy and people, which We earnestly solicit.
On Our part, We have instructed the Pontifical Commission for
Social Communications to follow closely the development of " R a d i o
Veritas ", and to ensure it every possible support.
Invoking divine guidance and assistance, therefore, We lovingly
impart to Our Beloved Son Cardinal Santos, Archbishop of Manila,
to Our Venerable Brothers, the Bishops of South East Asia, to the
governors, staff and personnel of " R a d i o Veritas " and ail those w h o
hear its voice, Our paternal A p o s t o l i c Blessing.

1
Decr. de instr, communicationis socialis Inter mirifica, n. 1.
2
Col. 1, 6.

22 - A. A. S.
330 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

NUNTIUS SCRIPTO DATUS

Universis catholicis Christifidelibus cunctoque Clero, ob diem celebran-


dum ecclesiasticis iuvandis vocationibus per totum terrarum orbem di-
catum.

La celebrazione della sesta Giornata mondiale di preghiere per le


vocazioni, il prossimo 20 aprile, seconda domenica dopo la Pasqua,
mette sulle Nostre labbra e nel Nostro cuore un trepido, implorante,
fiducioso invito a tutta la Chiesa, perché voglia unirsi, con N o i , in un
più intenso vincolo di carità per implorare dalla bontà del Signore i
sacerdoti, numerosi e santi, che le necessità del suo Corpo Mistico
oggi richiedono.
È un invito che, come ogni anno, sentiamo di rivolgere per un impe-
rioso dovere del Nostro ministero, e che particolari circostanze rendono
più pressante. Di fatto, il tempo pasquale, che presenta, con maggior
vivezza, il lieto annuncio della morte redentrice e della gloriosa Risur-
rezione di Cristo Signore, illumina dei suoi riflessi la figura, l'opera,
la missione di c o l o r o , che la più alta vocazione data all'uomo chiama a
rinnovare quaggiù quel Sacrifìcio Redentore, e ad essere nel mondo i
testimoni del D i v i n o Risorto, i banditori del messaggio della salvezza.
Inoltre, la figura, mite ed eroica, del B u o n Pastore, che la Liturgia
romana presenta con suggestiva ricchezza di significati nella domenica
scelta per la celebrazione della « Giornata », dà a questa un preciso
punto di riferimento e per la riflessione dei sacerdoti, e per la gene-
rosità dei chiamati, e per la preghiera dell'intera comunità dei fedeli.
L ' a m p i o orizzonte, infine, delle opere apostoliche, che su tutti i fronti
del m o n d o odierno sono impegnate a rinnovare la presenza e l'azione
del Cristo e spesso languono, contro forza, per mancanza di energie
più valide e più proporzionate alle crescenti necessità delle anime, fa
a tutti comprendere l'urgenza, diremmo la drammaticità del problema
delle vocazioni.
Gravissimo problema, fra tutti. Perché è un problema di uomini,
che nel sacerdozio si dedichino anima e c o r p o « principalmente e pro-
priamente a l sacro ministero » / consacrati « per predicare i l Vangelo,
pascere i fedeli e celebrare il culto divino, quali veri sacerdoti del Nuovo
Testamento, partecipi, nel loro grado di ministero, dell'ufiicio dell'unico
2
Mediatore, Cristo » ; e se il Concilio E c u m e n i c o Vaticano II ha chia-
ramente affidato la consacrazione del m o n d o alla maturata consape-

1
Const. dogm. de Ecclesia Lumen gentium, n. 31.
2
Cfr. ibid., n. 28.
Acta Pauli Pp. VI 331

3
volezza del laicato c a t t o l i c o , ne ha nondimeno riconfermato la guida
ai Vescovi e ai sacerdoti, loro collaboratori, perché solo essi « devono ...
predicare il messaggio di Cristo in m o d o che tutte le attività terrene
4
dei fedeli siano pervase dalla luce del V a n g e l o » . È un problema di
anime aperte, che nella vita religiosa (( diano la splendida e singolare
testimonianza, che il m o n d o non può essere trasfigurato e offerto a D i o
5
senza lo spirito delle beatitudini ) ) . È un problema di giovani, che
sappiano affrancarsi dal conformismo alla vacuità edonistica c o m e
all'opposizione irrifiessa e sterile, per offrirsi a Cristo Gesù con l'ine-
guagliabile forza della loro intatta freschezza spirituale, per diventare
6
suoi ministri e dispensatori dei misteri di D i o , « veri pastori di anime,
sull'esempio di Nostro Signore Gesù Cristo, Maestro, Sacerdote e Pa-
7
store » . È un problema dell'intera comunità cristiana, che, viva e
operante nelle parrocchie e nelle varie istituzioni, è tenuta ad assolvere
il dovere di dare incremento alle vocazioni sacerdotali, anzitutto con
8
una vita pienamente fedele al V a n g e l o , talché «a tutto il P o p o l o
cristiano va insegnato che è suo dovere di collaborare in vari modi,
con la preghiera insistente e anche con gli altri mezzi a disposizione, a
far sì che la Chiesa disponga sempre di sacerdoti di cui ha bisogno per
9
compiere la propria missione divina » . ÏC problema di tutta la società,
10
entro cui cresce e si forma la gioventù ; ma è anche, e principalmente,
problema di famiglie veramente cristiane, « le quali, se animate da
spirito di fede, di carità e di pietà, costituiscono come il primo semina-
1 X
rio » , entro il cui terreno, come insegna la grande tradizione fami-
liare che ha dato alla Chiesa tanti santi, germogliano i virgulti delle
genuine vocazioni maschili e femminili, se ne difende il primo sbocciare,
c o m e se ne porta a maturazione lo splendido frutto, che, centuplicato
dalla grazia di stato, si riverserà a beneficio di tutto il P o p o l o di D i o .
Per questo, Noi Ci rivolgiamo ancora una volta a tutta la grande
famiglia cattolica per ripetere il Nostro invito, che è ispirato dalla
preghiera stessa di Gesù al Padre, e vuol ripetere la sua v o c e , far
sentire il suo a s s i l l o : ( ( I o per essi p r e g o : ... consacrali nella V e r i t à ;
la tua parola è verità. Come tu hai mandato me nel mondo, così a n c h ' i o
li ho mandati nel mondo e per essi io consacro me stesso ... Né prego
per questi soltanto, ma anche per c o l o r o che crederanno in me per mezzo

3
Cfr. ibid., n. 34.
I
Const. past. de Eccl. in mundo huius temporis Gaudium et spes, n. 43.
s
Const. dogm. de Ecclesia Lumen gentium, n. 31.
8
Cfr. 1 Cor. 4, 1.
7
Decr. de institutione sacerdotali Optatam totius, n. 4.
8
Cfr. ibid., 2.
9
Decr. de Presbyt. ministerio et vita Presbyterorum ordinis, n. 11.
10
Cfr. Const. past. de Eccl. in mundo huius temporis Gaudium et spes, n. 25.
II
Decr. de institutione sacerdotali Optatam totius, n. 2.
332 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

della loro parola, affinché tutti siano una cosa sola, come tu, Padre,
sei in me e io in te, affinché anch'essi siano una cosa sola in noi, e
12
il m o n d o creda che tu mi hai m a n d a t o ) ) .
La Nostra voce, pur tanto impari e indegna, vuol farsi eco fedele di
queste parole : non sentite l'ansia che le fa vibrare, non suscitano esse
in voi tutti, venerabili Fratelli e diletti F i g l i , un fremito di generosità,
un fervoroso esame di coscienza, un proposito santo, un programma
vasto e ardito?
Ci rivolgiamo a voi, V e s c o v i e Fratelli nella Chiesa di D i o , che « posti
1 3
dallo Spirito Santo a reggere la Chiesa di D i o ) ) , più di ogni altro
sentite la Nostra universale sollecitudine, affinché consideriate le voca-
zioni sacerdotali e religiose come la pupilla dei vostri occhi e ad esse
dedichiate le premure costanti delle vostre attività; la piena misura
della vita cristiana delle comunità, a voi affidate, sta nel numero e nella
qualità di c o l o r o che a D i o irrevocabilmente si consacrano. Curate
dunque con trepida vigilanza i vostri seminari, affinché siano templi di
preghiera, scuole di santità e di dottrina, palestre di anime forti, non
mutevoli ad ogni vento che spiri, ma pronte e desiderose di impegnarsi
per la santa c a u s a ; seguite la chiamata di D i o nei cuori degli adole-
scenti, ma date attentissimo impulso anche alla cura delle vocazioni,
che lo Spirito Santo suscita oggi più che mai, nella gioventù già adulta,
che studia e che lavora.
Ci rivolgiamo a voi, sacerdoti, primi e insostituibili collaboratori
dei Vescovi in questa grande missione, affinché, « c o l ministero della
parola e con la propria testimonianza di una vita, in cui si rifletta
chiaramente lo spirito di servizio e la vera gioia pasquale )), facciate
comprendere ai fedeli l'eccellenza e la necessità del sacerdozio, aiutando
— « senza badare a fatiche o a difficoltà » — quanti consideriate « vera-
w
mente idonei a un così elevato ministero, siano essi giovani o adulti » .
Ci rivolgiamo alla magnifica schiera di educatori cattolici, ai mae-
stri e agli insegnanti di ogni ordine, affinché sappiano coltivare, con
discrezione amorevole e sollecita del bene futuro della Chiesa, i germi
che sbocceranno nelle anime degli alunni più generosi e sensibili.
Ci rivolgiamo alle famiglie, agli sposi cristiani, ad essi ripetendo
la commossa esortazione del Nostro Predecessore P i o X I I : « Che farete
voi, qualora il Maestro divino venisse a domandarvi la parte di D i o ,
cioè l ' u n o o l'altro dei figli o delle figlie, che E g l i si sarà degnato di
accordarvi, per formarne il suo sacerdote, il suo religioso o la sua
r e l i g i o s a ? . . . Ve ne supplichiamo, in nome di D i o : no, non chiudete

12
Io. 17, 9, 17-21.
13
Act. 20, 28.
14
Decr. de Presbyt. ministerio et vita Presbyterorum ordinis, n. 11.
Acta Pauli Pp. VI 333

allora in un'anima, con gesto brutale ed egoistico, l'ingresso e l'ascolto


della divina chiamata. V o i non conoscete le aurore e i tramonti del
sole divino sul lago di un giovane cuore, i suoi affanni e la sua lena,
i suoi desideri e le sue speranze, le sue fiamme e le sue ceneri. Il cuore
ha abissi inscrutabili anche a un padre e a una m a d r e ; ma lo Spirito
Santo, che sostenta la nostra debolezza, domanda per noi con gemiti
inenarrabili, e Colui, che scruta i cuori, conosce quel che brami lo Spi-
1 5
rito ) ) .
A questi cuori giovanili Noi soprattutto Ci rivolgiamo, al termine
del presente Messaggio, il quale è più che altro un colloquio e un dia-
l o g o : a voi, giovani, che, oggi più che mai, potete e dovete sentire la
voce di Cristo che chiama, indicandovi le regioni del mondo già pros-
16
sime a maturazione, pronte per la mietitura, ove mancano, e sono pur
tanto necessari, i sacerdoti, i missionari, le suore di contemplazione
e di apostolato. L'anima dei giovani del tempo nostro è forse più adatta
e disposta a captare quest'imponderabile chiamata, perché essi sono più
che mai assetati di assoluto, di generosità, di autenticità. I giovani
oggi, certo la grande maggioranza, non vogliono parole, ma fatti ; vo-
gliono pagare di persona, vogliono costruire un m o n d o nuovo. E ad
essi, come sempre, la Chiesa è ancor là, viva e discreta, stimolante e
silenziosa, a chiedere le loro energie, a spalancar loro il campo immenso
della collaborazione, a presentar l o r o le anime ansiose di verità, le
moltitudini delle nostre città e delle nostre campagne, ed anche, più
oltre, i corpi minati dalla fame, le braccia languenti dei malati e dei
lebbrosi, per ripetere, con la sua voce non mai affievolita, che sovrasta i
clamori della violenza inconsulta, e i seducenti richiami dell'edonismo
molle ed egoista, la voce dell'antica parabola : « Perché ve ne state tutto
1 7
i l giorno oziosi? Andate anche voi nella mia v i g n a ! » .
E c c o , Fratelli e F i g l i dilettissimi, quanto Ci è sgorgato dal cuore in
questa preparazione della Giornata mondiale di preghiere per le voca-
zioni : il Signore accompagni e avvalori le Nostre parole con la sua
grazia, suscitando energie novelle, rispondenze consapevoli e gioiose,
riflessioni ardite e concrete ; e mentre vi invitiamo a elevare più intense
e ferventi le vostre suppliche, affinché il Signore mandi operai nella sua
18
messe, in pegno dell'aiuto divino, di cuore impartiamo a voi tutti la
Nostra Apostolica Benedizione.
D a l Vaticano, 19 marzo 1969, festa di San Giuseppe.

PAULUS PP. VI
15
Ai novelli sposi, 25 marzo 1942 ; Discorsi e Radiomessaggi di 8. 8. Pio XII, iv, p. 13.
1 6
Cfr. Io. 4, 35.
17
Matth. 20, 6.
18
Cfr. ibid., 9, 38.
334 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

SECRETARIA STATUS SEU PAPALIS

INSTRUCTIO

Circa vestes, titulos et insignia generis Cardinalium, Episcoporum


et Praelatorum ordine minorum.

Ut sive sollicite suum munus tueretur universae vigilandi


Ecclesiae, sive Concilii Oecumenici Vaticani II indicia et con-
silia ad effectum adduceret, Summus Pontifex Paulus VI nihil
praetermisit, quin considerationem suam etiam in quasdam
vitae ecclesiasticae externas formas intenderet, ut pariter eas
magis ad mutata temporum adiuncta componeret, pariter
aptius ad summa animorum bona referret, quae iis formis et
significari et foveri oportet.
De re videlicet agitur, qua mens hominum, qui nunc sunt,
in primis commovetur, et in qua, extremis utriusque vitatis
appetitionibus, proprietas et dignitas accommodentur opus est
ad simplicitatem, ad utilitatem, ad demissionis denique et pau-
pertatis spiritum, quo eos praesertim ornari decet, qui, cum ec-
clesiasticis officiis initiati sint, certum onus idcirco receperunt
operam populo Dei navandi.
Quapropter his ductus rationibus Summus Pontifex supe-
rioribus hisce duobus annis primum nonnullas edendas normas
curavit circa vestes et alios Cardinalium honores (cfr. Decretum
a S. Congregatione Caerimonia!! die 6 mensis Iunii anno 1967
datum et N. 3711 notatum); deinde die 28 mensis Martii anno
1968, Litteras Apostolicas a verbis Pontificalis Domus inci-
pientes motu proprio dedit de nova Domus Pontificiae ordi-
natione; praeterea die 21 mensis Iulii anno 1968 alias Aposto-
licas Litteras, quibus initium Pontificalia insignia, motu pro-
prio de Pontificalibus insignibus emisit, quibus adiectum erat
Decretum a S. Congregatione Rituum de eadem re, eodemque
die factum, atque n. R. 32/968 notatum.
Cum autem haud ita pridem Summus Pontifex vellet pla-
nius immutare disciplinam de vestibus, de titulis deque insi-
gnibus generis sive Cardinalium, sive Episcoporum, sive Prae-
Acta Pauli Pp. VI 335

latorum ordine minorum, peculiari Cardinalium Coetui et


Suae Secretariae Status mandavit, ut diligenter rei studerent,
iustam rationem habentes et traditi moris, et nostrae huius
aetatis usus, et summorum animi bonorum, cum hisce vitae
formis, licet externis et adventiciis, quodammodo coniunc-
torum.
Ex quibus collatis consiliis haec Instructio provenit, quam
Summus Pontifex coram me Cardinali a publicis Ecclesiae
negotiis, die 28 mensis Martii hoc anno ad colloquium admisso,
ratam habuit, iussitque, ut a die 13 mensis Aprilis huius anni,
hoc est a Dominica in Albis, vigere incipiat.
Contrariis quibusvis, etiam speciali mentione dignis, non
obstantibus.

PARS P R I M A

DE VESTIMENTIS

A) Pro S. R. E. Cardinalibus :
1. In usu permanent sive talaris vestis e lana similive e
panno rubri coloris, una cum zona, limbis, suturis et globulis
e rubro serico, sive mozeta eiusdem textilis et coloris ac ve-
stis, dempto tamen cuculio.
Pallium, seu manteletum, aboletur.

2. Item in usu permanet talaris vestis torulo exornata, una


cum limbis, suturis, ocellis et globulis e rubro serico, dempto
tamen reflexu in manicis.
Hanc supra vestem palliolum, torulo item exornatum, de-
ferre licet.

3. Cum alterutra talari veste, sive rubri coloris, sive torulo


exornata gestanda erit zona rubra e serico undulato cum la-
ciniis item sericis duas extremas partes exornantibus.
Zona autem cum flocculis aboletur.

4. Cum talaris vestis rubra gestatur, rubra etiam tibialia


adhibentur. Usus vero tibialium rubrorum cum talari veste
torulo exornata prorsus liber est.
336 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

5. Vestis communis, seu cotidiani usus, potest esse talaris


torulo non exornata. Una cum talari veste nigra, tibialia nigra
adhibentur. Rubrum collare et pileolum, e serico undulato
rubri coloris una etiam cum talari veste torulo non exornata
deferri possunt.

6. Biretum, ex undulato serico rubri coloris, una tantum


cum chorali veste, non autem pro communi capitis tegumento,
adhiberi potest.

7. Usus perampli talaris pallii ex serico undulato rubri co-


loris non amplius praescribitur in pontificalibus audientiis
iisque caeremoniis, quae adstante Summo Pontifice peragun-
tur. Idem aliis in casibus liber est, veruntamen ad sollem-
niora adiuncta reservatur.

8. Per amplum talare pallium laneum rubri coloris abole-


tur, atque pro eo decorum nigri coloris pallium substitui po-
test, cui adicere palliolum licet.

9. Ruber galerus et petasus e rubro item gausapo abolen-


tur. In usu autem permanet petasus e nigro gausapo, qui,
si casus ferat, chordulis flocculisque rubri et flavi coloris exor-
nari poterit.

10. Usus rubrorum calceorum atque fibularum, earum


etiam quae argenteae super nigros calceos imponuntur, tol-
litur.

11. In usu permanet rochetum e lino simili ve e textui.


Eidem vero numquam superpelliceum imponetur.

12. Magna cappa sine pelle mustelina, scilicet sine her-


mellino, non amplius praescribitur, eademque tantum extra
Urbem, in sollemnissimis quidem festivitatibus, adhiberi
poterit.

13. Usus funiculi et catellae ad pectoralem Crucem susti-


nendam servatur. Funiculus autem tunc tantum gerendus est,
cum talaris vestis rubri coloris aut sacrae vestes adhibentur.
Acta Pauli Pp. VI 337

B) Pro Episcopis:
14. Similiter ac de Cardinalium vestibus statutum est,
Episcopi servant vestem talarem violacei coloris, mozetam
sine cuculio, et vestem talarem nigram torulo, ocellis, globulis
ac subsuto rubini coloris ornatam.
Mozeta ubique terrarum gestari poterit, etiam ab Episcopis
titularibus.
Manteletum seu pallium violacei coloris aboletur.
Vestis talaris nigra cum torulo ceterisque ornamentis rubini
coloris non amplius praecipitur, ut vestis communis. Supra
hanc vestem palliolum gestari poterit.

15. Quod attinet ad zonam sericam violaceam, ad tibialia,


ad vestem communem, ad collare, ad pileolum, ad biretum,
ad peramplum talare ex serico violacei coloris pallium, ad ta-
lare laneum pallium eiusdem coloris, ad fíbulas, ad rochetum,
ad cappam magnam, ad funiculum et catellam Crucis pecto-
ralis, serventur normae, quae NN. 3-8 et 10-13 statutae sunt.

16. Usus vigere pergit petasi gausapati chordula et floccis


viridi coloris ornati, qui similis erit pro omnibus Episcopis,
residentialibus et titularibus.

17. Episcopi ex Ordinibus vel Congregationibus religiosis


delecti utentur veste talari violacei coloris, veste talari cum
vel sine torulo, globulis, ocellis ac subsuto rubini coloris,
haud secus ac ceteri Episcopi.

C) Pro Praelatis ordine minoribus:


18. Praelati Superiores Dicasteriorum Curiae Romanae di-
gnitate episcopali non aucti, Auditores Sacrae Romanae Rotae,
Promotor Generalis iustitiae et Defensor Vinculi in Supremo
Tribunali Apostolicae Signaturae, Protonotarii Apostolici de
numero, Clerici Camerae Apostolicae et Praelati Pontificali
Aulae addicti servant vestem talarem violacei coloris, man-
teletum seu pallium violaceum, rochetum, vestem talarem cum
torulo ceterisque ornamentis rubini coloris sine palliolo, zonam
violaceam cum laciniis sericis duas extremas partes exornanti-
338 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

bus, peramplum talare pallium violacei coloris, quod tamen ne-


cessario adhibendum non est, et floccum rubrum supra biretum.
Zona serica cum flocculis, tibialia violacei coloris et fibulae
supra calceos tolluntur.

19. Ad Protonotarios Apostolicos supra numerum et ad


Praelatos Honorarios Sanctitatis Suae quod attinet, abolentur
manteletum violacei coloris, zona serica cum flocculis, tibialia
violacei coloris, fibulae supra calceos et floccum rubrum su-
pra biretum.
Servantur autem vestis talaris violacei coloris, vestis tala-
ris nigra cum torulo ceterisque ornamentis rubini coloris sine
palliolo, et zona serica laciniis ornata. Si opus fuerit, supra
vestem talarem violàcei coloris, loco r oche ti, iidem induent
superpelliceum non crispatum.
Pallium talare violacei coloris, etsi non praecipiatur, ser-
vant Protonotarii Apostolici supra numerum, non autem Prae-
lati Honorarii Sanctitatis Suae.

20. Pro Cappellanis Sanctitatis Suae vigere pergit usus vestis


talaris nigrae cum torulo ceterisque ornamentis, et serica zona
violacei coloris, quae gestanda erit etiam in sacris caeremoniis.
Vestis talaris violacea, peramplum pallium eiusdem coloris
binis caudis praeditum, zona flocculis ornata, et fibulae supra
calceos abolentur.

SECUNDA PARS

TITULI ATQUE INSIGNIA

21.Tituli, quos cognationis dicunt, a Summo Pontifice ad-


hibiti erga Patres Cardinales, Episcopos aliosque ecclesiasticos
viros, hi ex ordine tantummodo erunt, qui sequuntur:
« Venerabilis Frater Noster »
« Venerabilis Frater »
« Dilectus Filius ».
22. Pro Patribus Cardinalibus adhiberi poterit titulus « Emi-
nentiae », pro Episcopis vero titulus « Excellentiae », quibus
adiungi etiam fas erit adiectivum nomen « Reverendissimum ».
Acta Pauli Pp. VI 339

23. Cum vero vel Pater Cardinalis vel Episcopus, aut scrip-
tis aut oretenus, compellatur, prior « Dominus Cardinalis »,
alter vero italica lingua Monsignore vocari poterit.

24. Titulus Monsignore, qui in rationibus habendis cum Epi-


scopo adhibetur, coniunctum habere poterit adiectivum « Re-
verendissimum ».

25. Etiam pro Praelatis, quorum mentio facta est ad N. 18,


titulus Monsignore coniungi poterit cum adiectivo nomine
« Reverendissimo ».
Decanus Sacrae Romanae Rotae atque Secretarius Supremi
Tribunalis Signaturae Apostolicae ornari poterunt titulo « Ex-
cellentiae », quin tamen eidem titulus « Reverendissimus » ad-
datur. Quod quidem fieri potest etiam pro Vicario Camerarii
Sanctae Romanae Ecclesiae.

26. Protonotarii Apostolici supra numerum, Praelati Ho-


norarii, necnon Cappellani Sanctitatis Suae titulo Monsignore
ornari poterunt, quem praecedere potest, si casus ferat, no-
men adiectivum « Reverendum ».

27. In officiosis litteris scribendis omitti poterunt verba


« sacram osculatus purpuram » atque « sacrum anulum oscu-
latus ».

28. Sive Patribus Cardinalibus, sive Episcopis conceditur,


ut generis insigne adhibere possint.
Huius vero insignis aspectus ad normam artis exarandorum
insignium delineandus erit, idemque simplex atque perspi-
cuus sit oportet. Ab huiusmodi autem insigni sive baculi pa-
storali sive infulae effigies tollantur.

29. Patribus Cardinalibus permittitur, ut proprium insigne


in templi fronte, quod eorum Titulum vel Diaconiam efficiat,
depictum suspendere curent.
Ab inferiore tamen templo Purpurati Patris, cuius est Ti-
tulus, removeatur imago. Venia autem conceditur ut, in me-
moratis templis, haud procul a primariis foribus, Patris Car-
dinalis, ad quem Titulus spectat, nomen legatur, accommo-
340 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

data forma litteris inscribendum, quae cum sacri aedificii struc-


tura apte conveniat.

ADDITAMENTA

30. Quod ad Patrum Cardinalium vel Patriarcharum ex


Orientali Ritu vestes et titulos attinet, proprii cuiusque ritus
usus serventur.

31. Patriarchae Latini Ritus, Romana Purpura non deco-


rati, vestes induant, quibus ceteri Episcopi utuntur.

32. Pontificii Legati, qui episcopali dignitate sive condeco-


rentur sive careant, ad normas sese accommodent, quae Epi-
scopis supra praescripta sunt.
Iis tamen, in sua cuiusque sede, zonam, pileolum, biretum
atque peramplum talare pallium ex undulato serico confectum
induere licet. Horum tamen Legatorum ii tantum « Venerabilis
Fratris » nomine vocabuntur, ut supra ad N. 21 scriptum est,
qui episcopali dignitate ornati erunt.

33. Praelati atque Abbates « nullius », Apostolici Admini-


stratores, Vicarii ac Praelati Apostolici, qui Episcoporum di-
gnitate careant, easdem vestes ac ceteri Episcopi induere po-
terunt.

34. Quod ad appellationes attinet, Episcoporum Conferen-


tiae opportunas leges edere queunt, quae singularum regionum
usibus respondeant, habita tamen ratione normarum atque re-
gularum, quae hac Instructione continentur.

35. Quod denique spectat ad Canonicorum, Beneficiario-


rum Parochorumque vestes et titulos, aptae praescriptiones a
S. Congregatione pro Clero in posterum edentur, quae ad huius
tamen Instructionis rationes accommodabuntur, scilicet ut in
hac etiam materia omnia ad simpliciorem formam redigantur.

Datum ex Aedibus Vaticanis, die xxxi mensis Martii, anno


MCMLXIX.

HAMLETUS I. Card. CICOGNANI


a publicis Ecclesiae negotiis
Sacra Congregatio pro Qentium Evangelizatione 341

ACTA SS. CONGREGATIONUM

SACRA CONGREGATIO
PRO GENTIUM EVANGELIZATIONE
SEU DE PROPAGANDA FIDE

PROVISIO ECCLESIARUM

Sanctissimus Dominus Noster Paulus Divina Providentia P p . VI,


successivis decretis Sacrae Congregationis pro Gentium Evangelizatione
seu de Propaganda F i d e , singulas quae sequuntur Ecclesias de novo
Pastore dignatus est providere, nimirum :

die 19 Decembris 1968. — Titulari, pro hac vice archiepiscopali, Ec-


clesiae Massalubrensi praefecit E x c . P . D . Paulum A i jiro Yamaguchi,
hactenus Archiepiscopum Nagasakiensem.
— Titulari, pro hac vice archiepiscopali, Ecclesiae Bavagalianensi
E x c . P. D. Gabrielem Manek, hactenus Archiepiscopum Endehensem.
— Metropolitanae Ecclesiae Endehensi R. D. Donatum Djagom,
sodalem Societatis V e r b i Divini.
— Titulari, pro hac vice archiepiscopali, Ecclesiae Castrensi in
Tuscia E x c . P. D. Edgarium Aristidem Maranta, hactenus Archiepi-
scopum Daressalaamensem.
— Metropolitanae Ecclesiae Daressalaamensi Emum P. D. Laurea-
num Card. Rugambwa, hactenus Episcopum Bukobaênsem.
— Titulari episcopali Ecclesiae Litterensi E x c . P. D. Ioannem Bap-
tistam Cesana, hactenus E p i s c o p u m Guluensem.
— Cathedrali Ecclesiae Guluensi E x c . P. D. Cyprianum Kihangire,
hactenus Episcopum Hoimanum.
— Titulari episcopali Ecclesiae Tortibulanae R. D. Abraham Than,
e clero dioecesis Tunguensis, quem deputavit Auxiliarem E x c m i P. D.
Ferdinandi Guercilena, Episcopi Kentunghensis.
die 1 Ianuarii 1969. — Titulari episcopali Ecclesiae Bahannensi
E x c . P . D . Natalem Boucheix, hactenus Episcopum Portus Novi.
die 9 Ianuarii. — Titulari episcopali Ecclesiae Fidolomensi R. D.
342 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Bernardum Mabula, e clero saeculari, quem deputavit Auxiliarem


E x c m i P . D . Marci Mihayo, Archiepiscopi Taboraënsis.
die 6 Februarii. Cathedrali Ecclesiae Songeanae, noviter erectae,
E x c . P . D . I a c o b u m K o m b a , hactenus E p i s c o p u m Thignicensem.
— Cathedrali Ecclesiae Portus Ludovici R. D. Ioannem Margéot, e
clero saeculari.
— Cathedrali Ecclesiae Thiesinae, noviter erectae, R. D. Franci-
scum D i o n e , e clero saeculari.
— Titulari episcopali Ecclesiae Ficensi R. P. Eduardum Franci-
scum K e l l y , sodalem Missionariorum Sacratissimi Cordis Iesu, quem
deputavit A u x i l i a r e m Emi P. D. Normanni Thomae Card. Gilroy, Ar-
chiepiscopi Sydneyensis.
die 26 Februarii. — Titulari archiepiscopali Ecclesiae Aquileiensi
R. D. Michaelem Cecchini, Antistitem Urbanum, e clero archidioecesis
Lucensis, quem deputavit Pro-Nuntium A p o s t o l i c u m in Madagascariensi
Republica.
die 6 Martii. — Cathedrali Ecclesiae Bukobaënsi E x c . P. D. Ger-
vasium Nkalanga, hactenus Episcopum Balburensem.
— Cathedrali Ecclesiae Bumburiensi E x c . P. D. Milonem M c K e o n ,
hactenus Episcopum Antipyrgensem.
— Cathedrali Ecclesiae Oudtshoornensi R. P. Manfredum Gottschalk,
sodalem Societatis Apostolatus Catholici.
— Titulari episcopali Ecclesiae Thignicensi R. D. Ioannem Stepha-
num Satterthwaite, e clero dioecesis Armidalensis, quem constituit
Coadiutorem c u m iure successionis E x c m i P. D. Patricii Iosephi Far-
relly, E p i s c o p i Lismorensis.
— Titulari episcopali Ecclesiae Montis Marani R. P. A l e x i u m Obe-
lar Colman, sodalem Societatis S. Francisci Salesii, quem deputavit
Vicarium Apostolicum Chachensem in Paraquariensi Natione.
— Titulari episcopali Ecclesiae Membressitanae R. D. Ioannem
Aloisium M o r g a n , e clero archidioecesis Melburnensis, quem deputavit
A u x i l i a r e m E x c m i P . D . Thomae Vincentii Canili, Archiepiscopi Cam-
berrensis et Gulburnensis.
— Titulari episcopali Ecclesiae Zicensi R. D. Christophorum M w o -
leka, quem deputavit Auxiliarem E x c m i P. D. Alfredi Lanctôt, Episcopi
Rulengensis.
die 20 Martii. — Titulari episcopali Ecclesiae Plovacensi E x c . P. D.
Dantem Battaglierin, hactenus Episcopum Kulnensem.
Sacra Congregatio Rituum 343

SACRA CONGREGATIO RITUUM

NAMURCENSIS

Canonizationis Beatae Iuliae Billiart, Virginis, fundatricis Congregationis


Sororum Nostrae Dominae Namurci.

SUPER DUBIO

An et de quibus miraculis, post indultam eidem Beatae ab Apostolica


Sede venerationem, constet in casu et ad effectum de quo agitur.

Congregationis Sororum Dominae Nostrae Namurcensium condi-


trix, Iulia Billiart, ob heroicas, quibus inclaruerat virtutes, a Summo
Pontifice S. P i o X die 13 mensis Maii anno 1906 in Beatarum Virginum
album inserta est.
Christifidelium autem in novensilem Beatam crevit in dies pietas,
atque per eiusdem intercessionem placuit Deo Optimo Maximo, qui
facit mirabilia magna solus (Ps. 135, 4 ) , beneficia, ni forte miracula,
petentibus dilargiri. Hinc, servatis de iure servandis, die 23 Iulii
anno 1924 causa canonizationis est resumpta binaeque ab Actoribus
selectae fuere mirae sanationes, quas sacro huic F o r o ad canoniza-
tionis causam instruendam proposuerunt.
Quarum prior est haec : Otacilius Ribeiro, rusticanus Brasilianus
recens nuptus, annorum viginti et quinque, bona semper usus vale-
tudine, medium circa mensem Septembrem anno 1950, cum dies tres
meridiano sole torrente in aquoso c a m p o se fatigasset, doloribus toto
in abdomine correptus est. Quibus ingravescentibus ab opere cessavit
domumque reverti coactus est. Accessere deinde dyspeptica phaeno-
mena, stypsis et oliguria, quae per aliquot dies patienter Otacilius
tulit, spem fovens se quamprimum domesticis remediis valetudinem
recuperaturum. A t , in peius cotidie cum verterent eius condiciones,
die 29 Septembris in nosocomium loci cui vulgo nomen Campos Novos
deductus est. Comperto gravissimo aegroti statu, illico, vespere sci-
licet eiusdem diei, laparotomiam chirurgus peregit explorationis causa ;
at vero, induratam intus inveniam tumefactionem nec aperuit nec ab-
scidit, timens ne aegrotus in discrimen adduceretur vitae, et statim
factam in corpore incisionem reseravit, sibi persuasus alioquin infirr
344 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

mum ob peritonitidem p r o x i m e moriturum. Itaque prope deploratus


iacebat Otacilius propter imi intestini occlusionem — huiusmodi nam-
que diagnosim ediderunt postea periti physici —, c u m Soror valetu-
dinaria eum est adhortata ut Beatae sese commendaret Iuliae Billiart,
cuius imaginem in adversa posuerat pariete eiusque sacras reliquias
infirmae parti applieuerat; preces itaque ferventes Beatae ipsius pa-
trocinium implorantes fundi coeptae sunt. Nec incassum, nam Beata
sine mora adfuit. Mane insequentis diei, c u m aegros de more peram-
bularet visendos, chirurgus demiratür Otacilium esse salvum et, nisi
ob recens vulnus laparötomiae praepeditum, e lectulo surrecturum.
Post hebdomadam plene sanatus, ille nosocomium reliquit rediitque
ad gravissimus suos labores.
Altera mira sanatione fruitus est H o m e r u s Rhodius, decem libe-
rorum pater, in, urbe N a m u r c o operariorum c o n d u c t o r . Is nihil de sua
valetudine conquestus est usque ad quadragesimum aetatis annum.
Eo autem tempore perturbationibus dyspepticae indolis atque hemicra-
nia laborare c o e p i t ; quae quidem perturbationes, alternas inter vices,
viginti circiter per annos perseverarunt, usque ad annum scilicet 1919,
c u m , die 20 mensis Novembris, dolore ex capite saevius tentatus est.
Successere quoque vomitiones, stypsis, oliguria viriumque debilitas
tanta, ut in terram ceciderit et lecto decumbere sit coactus. Insequen-
tibus diebus tum gravior H o m e r i valetudo tum graviora symptomata :
diffusi in toto corpore recruduerunt dolores, spirandi difficultas maior
eaque obstrepens, singultus assidui, tardus arteriarum pulsus, labia
et lingua sicca, tumidaque facies et a c c e n s a ; debilitatus adeo erat et
abiectus, ut animo deficeret. A curatione medicus una c u m altero aceito
perito, sanguinis peracta analysi, compertum habuit agi de gravi per-
sistentique cornate, in quod aegrotus adductus erat propter hepaticam
et renalem urhaemiam, adeoque infaustam omnino quoad vitam edide-
runt prognosim. Morientium' munitus Sacramentis, iam animam age-
bat die 30 Novembris, c u m Beatae Iuliae intercessio p r o sanatione
implorata est, impositis reliquiis super aegroto initisque novendialibus
precibus. Ferventes autem preces totius infirmi familiae et Sororum
exauditae fuere. Paucarum namque horarum spatio, in melius con-
versae sunt infirmi condiciones atque diebus insequentibus ex m o r b o
omnino convaluit suosque in posterum obire labores potuit.

Super utraque sanatione apostolici processus conditi sunt, et quidem


super priore in Curia Lagensi in Brasilia annis 1953-1954, super altera
vero in Namurcensi Curia anno 1926; eorundem autem processuum
Sacra Congregatio Rituum 345

iuridica validitas probata est a Sacra Rituum Congregatione, prioris


quidem die 17 Ianuarii a. 1958, alterius die 14 Novembris a. 1930.
Consilium autem Medicum eiusdem Sacrae Congregationis, severo
examini subiectis depositionibus tum testium tum medicorum a cura-
tione, ab inspectione et ex officio deputatorum, praeter naturae vires
et ordinem binas praefatas sanationes contigisse affirmavit.
Concessa demum, ad instantiam Revmi P. Hugonis Marton, Ordinis
Praemonstratensis, Causae huius Postulatoris legitime constituti, di-
spensatione super antepraeparatoria Congregatione, actio super iisdem
sanationibus agitata est in Congregatione praeparatoria in Vaticanis
Aedibus die 2 Iulii a. 1968 celebrata. Quam secuta est, die 30 Ianuarii
anni huius 1969, Congregatio Generalis coram Ssmo D o m i n o nostro
Paulo Papa V I , in qua Revmus Cardinalis Paulus Giobbe, Causae
Ponens seu Relator, dubium discutiendum posuit : An et de quibus
miraculis, post indultam eidem Beatae ab Apostolica Sede venera-
tionem, constet in casu et ad effectum de quo agitur. Et omnes qui
aderant, Revmi Cardinales, Officiales Praelati Patresque Consultores
affirmativum suffragium singuli dederunt. Quae suffragia attentis au-
ribus secutus, Beatissimus Pater, qui propositam quaestionem, Sibi
antea oblatam, accurata consideratione iam expenderat neque omise-
rat quominus preces ad Deum funderet ut divini luminis auxilium Ipsi
praeberet ad iudicium in rerum veritate innixum faciendum, confestim,
nulla interposita mora, decretoriam pronuntiavit sententiam, nimirum :
Constare de duobus miraculis, Beata Iulia Billiart Virgine intercedente,
a Deo patratis, scilicet de primo : instantaneae perfectaeque sanationis
ab occlusione imi intestini Domini Otacilii Ribeiro, megacolo affecti;
et de altero : instantaneae perfectaeque sanationis a cornate gravi et per-
sistenti Domini Homeri Rhodius, insufficientia hepática et renali affecti.

H o c autem Decretum publici iuris fieri et in A c t a Sacrae R i t u u m


Congregationis referri mandavit.
Datum Romae, die 30 Ianuarii a. D. 1969.

BENNO Card. GUT, Praefectus

L . © S.

© Ferdinandus Antonelli, A r c h i e p . tit. Idicren., a Secretis

23 - A. A. S.
346 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

ACTA TRIBUNALIUM

SACRA ROMANA ROTA

Citatio edictalis

CLIFTONIENSIS
Nullitatis matrimonii (Betty-Yeo)

Cum ignoretur locus actualis commorationis dominae Aliciae Mariae


Y e o , conventae in causa de qua supra, eandem citamus ad comparen-
dum, aut per se aut per procuratorem legitime constitutum, coram Tri-
bunali S. Romanae Rotae (Piazza della Cancelleria, 1 - R o m a ) , in
diem 5 augusti 1969, hora undecima, pro concordatione vel subsigna-
tione sequentis dubii :

An sententia Rotalis diei 6 februarii 1969 confirmanda vel infir-


manda sit in casu.

Ordinarii locorum, parochi et fideles, qui notitiam habuerint actualis


commorationis praedictae dominae Aliciae Mariae Y e o , curare debent
ut ipsa de hac edictali citatione rite moneatur. *

Salvator Canals, Ponens

Ex Cancellaria Tribunalis S. R. Rotae, die 14 mensis maii a. 1969.

Orlandus Di J o r i o , Notarius

* Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de M.me Alicia Maria Yeo,


défenderesse en cette cause, nous la citons à comparaître, par propre per-
sonne ou par un procureur légitimement constitué, au siège du Tribunal
de la S. Rote Romaine (Roma, Palazzo della Cancelleria) le 5 août 1969, à
Il heures, pour concorder ou souscrire le doute ci-dessous rapporté :
La sentence du Tribunal de la Rote en date du 6 février 1969 doit-elle
être confirmée ou infirmée, dans le cas?
Les Ordinaires des lieux, les curés, les fidèles ayant connaissance dû lieu
de la résidence de la dite M.me Alicia Maria Yeo, devront, dans la mesure
du possible, l'avertir de la présente citation.
Tribunal Vicariatus Urbis 347

TRIBUNAL VICARIATUS URBIS

Citatio edictalis

ROMANA
Nullitatis matrimonii (Santippo-Sinclair)

Cum ignoretur locus actualis commorationis domini Sinclair J o h n


M e o l s o n , Edimburgi (Britannia) nati die 29 maii 1927, et in causa de
qua supra conventi, eumdem citamus ad comparendum coram Tribu-
nali Secundae Instantiae Vicariatus Urbis (Piazza S. Giovanni in La-
terano, 6 - R o m a ) , aut per se aut per procuratorem legitime constitutum,
in diem 22 septembris 1969, hora duodecima, pro concordatione sequen-
tis dubii :

An constet de nullitate matrimonii in casu.

Ordinarii locorum, parochi, fideles quicumque notitiam habentes


actualis commorationis praedicti domini Sinclair John M e o l s o n , curare
debent ut ipse de hac edictali citatione rite moneatur. *

Ph. Giannini, v. Officialis

Ex aedibus Tribunalis Vicariatus Urbis, die 22 maii 1969.

F. Maggi, Cancellarius

* Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de M. Sinclair John Ni-


colson, défendeur en cette cause, nous le citons à comparaître, par propre
personne ou par un procureur légitimement constitué, au siège du Tribunal
du Vicariat de Rome (Piazza S. Giovanni in Laterano, 6 - Roma), le 22 sep-
tembre 1969, à 12 heures, pour concorder le doute ci-dessous rapporté:

Conste-t-il de la nullité du mariage, dans le cas?

Les Ordinaires des lieux, les curés, les fidèles ayant connaissance du
lieu de la résidence dudit M. Sinclair John Mcolson, devront, dans la
mesure du possible, l'avertir de la présente citation.
348 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

ACTA COMMISSIONUM

PONTIFICIA COMMISSIO
DECRETIS CONCILII VATICANI II
INTERPRETANDIS

Responsum ad propositum dubium

Patres Pontificiae Commissionis Decretis Concilii Vaticani II inter-


pretandis, proposito in plenario coetu quod sequitur dubio, responden-
dum censuerunt ut infra :

D. - Utrum, iuxta Litteras Apostolicas Sacrum Diaconatus ordi-


nem, diei 18 iunii 1967, n. 22, 4, collatas c u m Constitutione dogmatica
de Ecclesia Lumen Gentium, diei 21 novembris 1964, n. 29, clausula
ubi deest sacerdos requiratur ad validitatem delegationis quae fit Dia-
c o n o p r o assistendo matrimonio.

R. - NEGATIVE, seu clausulam supradictam non esse ad validitatem


requisitam.

Ssmus D o m i n u s Noster Paulus P p . VI in Audientia die 4 A p r i l i s


1969 infrascripto impertita supradictam decisionem ratam habuit, ad-
probavit et publicari iussit.

PERICLES Card. FELICI, Praeses


Diarium Romanae Curiae 349

DIARIUM ROMANAE CURIAE

Venerdì, 11 aprile 1969, il Santo Padre Paolo VI ha rice-


vuto in solenne Udienza Sua Eccellenza il Signor NICANOR COSTA
MÉNDEZ, Ministro degli Esteri e del Culto della Repubblica Ar-
gentina.

Martedì, 22 aprile 1969, il Santo Padre Paolo VI ha rice-


vuto in solenne Udienza, per la presentazione delle Lettere
Credenziali, Sua Eccellenza il Signor HENRI-RENÉ DODDS, Am-
basciatore Straordinario e Plenipotenziario della Repubblica
del Senegal.

Martedì, 22 aprile 1969, il Santo Padre Paolo VI ha rice-


vuto in solenne Udienza, per la presentazione delle Lettere
Credenziali, Sua Eccellenza il Signor CHEN CHIH-MAI, Amba-
sciatore Straordinario e Plenipotenziario di Cina.

NOMINA PONTIFICIA
Il Santo Padre Paolo V I , con il seguente venerato Chirografo, ha nomi-
nato l'Emo Signor Cardinale Giovanni Villot Suo Segretario di Stato, Pre-
fetto del Consiglio per gli Affari Pubblici della Chiesa, Presidente della
Pontificia Commissione per lo Stato della Città del Vaticano e Presidente
dell'Amministrazione del Patrimonio della Sede Apostolica:

Signor Cardinale,
Neirallocuzione del 30 aprile scorso, tenuta per Vimposi-
zione della Berretta ai nuovi Cardinali, nel render nota la
Nostra accettazione della rinuncia del Card, Amleto Giovanni
Cicognani, abbiamo pubblicamente annunziato di averLa chia-
mata a succedergli nell'incarico di Segretario di Staio.
Pertanto, mentre ancora una volta esprimiamo il Nostro
apprezzamento per Colui che, con tanta delicatezza, operosità
e sapienza Ci è stato vicino per quasi sei anni nel reggere le
onerose responsabilità, legate air adempimento di tale ufficio,
350 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

continuando con fedeltà e devozione assolute l'impegno di


primo collaboratore del Papa, a cui l'aveva chiamato il Nostro
Predecessore Giovanni XXIII di v.m., con questo Nostro Chi-
rografo La eleggiamo alla menzionata funzione, nominandola
altresì Prefetto del Consiglio per gli Affari Pubblici della Chie-
sa, Presidente della Pontificia Commissione per lo Stato della
Città del Vaticano, e Presidente dell'Amministrazione del
Patrimonio della Sede Apostolica.
Ci sono note le doti di mente, di cuore, di volontà, come di
pastorale sensibilità e saggezza, che L'hanno preparata ad
assumere questo nuovo, ed invero amplissimo campo di atti-
vità, al diretto servizio del Papa e della Santa Sede: doti che,
come abbiamo notato nella ricordata occasione, La rendono
idoneo al grave e nuovo ufficio, che Le confidiamo, e merite-
vole così della Nostra come della fiducia del Collegio Car dina-
zio, della Curia Romana e dell'intera Chiesa Cattolica.
Sappiamo con quanta dedizione Ella abbia speso se stesso
nei delicati compiti, via via affidati alla sua competenza e al
suo zelo: prima nello studio e nell'insegnamento accademico
della teologia morale, sia nel Seminario della sua natia diocesi
di Clermont, per la formazione del giovane Clero, sia nella
Facoltà teologica dell'Università Cattolica di Lyon, a contatto
con i problemi della gioventù universitaria di quell'Ateneo, di
cui fu anche Vice Rettore-, quindi come Segretario generale
dell'episcopato francese a Parigi, nel crogiolo di esperienze
pastorali ad alto livello; in seguito, come Coadiutore e poi
successore del Card. Gerlier sulla sede arcivescovile di Lyon,
ove Ella, anche in qualità di Primate delle Gallie, seppe con-
ciliarsi gli animi del clero e dei fedeli di quella vasta arcidio-
cesi, caratterizzata dai complessi problemi della sua vita cul-
turale e sociale. In riconoscimento dei suoi meriti, Noi stessi
La volemmo Nostro collaboratore, chiamandola, nel Conci-
storo del 22 febbraio del 1965, a far parte del Sacro Collegio, e,
nel piano di sempre più efficace internazionalizzazione della
Curia, affidandoLe la Prefettura della S. Congregazione per il
Clero, allora detta del Concilio, dopo che avevamo sperimen-
tato non solo il valore della sua opera, prestata durante il
Concilio Ecumenico Vaticano II come Sotto-Segretario, ma
anche la sua fedeltà alla Chiesa e alla Sede di Pietro, congiunta
Diarium Romanae Curiae 351

alla bontà del carattere e alla dolcezza del tratto, che a tutti
L'hanno reso caro come « vero ed eccellente "uomo di Chiesa " ».
Un tirocinio di tale complessità di esperienze è parso a Noi
dare la piena garanzia che Ella sia all'altezza del nuovo com-
pito, e possa farvi rifulgere ancor più le risorse dell'animo, la
sapienza accumulata in una vita tanto feconda, la conoscenza
degli odierni problemi cruciali della Chiesa, le sollecitudini
per il Clero e per la cura pastorale, la conoscenza delle funzioni
delicate e complesse della Curia Romana, e dedicare così tutte
le sue energie allo sforzo che la Chiesa sta oggi compiendo
affinché abbia felice e continuo incremento la sua edificazione,
e si stabilisca sempre più nel mondo la fraternità vera, la
costruttiva e sincera collaborazione, Vassistenza ai popoli in
via di sviluppo, l'operante e fattiva volontà di pace, e tutto nel
nome di Cristo.
Noi siamo certi di trovare in Lei, come già nel suo venerato
e sempre caro predecessore in questo incarico, il Nostro valido
cooperatore, che saprà secondare e appoggiare le Nostre fati-
che, il Nostro quotidiano lavoro, le Nostre ansie apostoliche,
che a nuli'altro mirano se non a rendere testimonianza a Cri-
sto e servizio al suo regno.
Affinché questi voti siano felicemente compiuti, Noi Le
invochiamo l'onnipotente aiuto del Signore sulle sue attività,
a cui di buon animo si accinge, mentre, in attestato di sincera
benevolenza, Le impartiamo la Nostra propiziatrice Apostolica
Benedizione.
Dal Palazzo Apostolico Vaticano, il 2 maggio dell'anno 1969,
sesto del Nostro Pontificato.

PAULUS PP. VI

SEGRETERIA DI STATO
NOMINE
Con Brevi Apostolici il Santo Padre Paolo VI ha nominato:
23 aprile 1969. L'Emo Signor Card. Wrigjit Giovanni Ginseppe, Prefetto
della Sacra Congregazione per il Clero.
» » » S. E. Revma Mons. Righi Lambertini Egano, Arcive-
scovo tit. di Doclea, Nunzio Apostolico in
Francia.
352 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

23 aprile 1969. S. E. Revma Mons. Carboni Romolo, Arcivescovo tit. di


Sidone, Nunzio Apostolico in Italia.
» » » S. E. Revma Mons. Bruniera Alfredo, Arcivescovo tit.
di Claudiopoli di Onoriade, Nunzio Aposto-
lico nel Libano.
» » » S. E. Revma Mons. Enrici Domenico, Arcivescovo tit. di
Ancusa, Delegato Apostolico in Gran Bretagna.
5 maggio » S. E. Revma Mons. Sepinski Agostino, Arcivescovo tit.
di Assura, Nunzio Apostolico in Uruguay.
» » » S. E. Revma Mons. Paro Gino, Arcivescovo tit. di Tor-
cello, Delegato Apostolico in Australia e
Papua-Nuova Guinea.
7 » » L'Emo Signor Card. Bertoli Paolo, Prefetto della Sacra
Congregazione per le Cause dei Santi.
» » » L'Emo Signor Card. Gut Benno, Prefetto della Sacra
Congregazione per il Culto Divino.
» » » S. E. Revma Mons. Antonelli Ferdinando, Arcivescovo
tit. di Idrica, Segretario della Sacra Congre
gazione per le Cause dei Santi.
» » » Il Rev.do Padre Bugnini Annibale, della Congregazione
della Missione, Segretario della Sacra Con-
gregazione per il Culto Divino.
» » » S. E. Revma Mons. Zanini Lino, Arcivescovo tit. di
Adrianopoli di Emimonto, Nunzio Apostolico
in Argentina.
» » » S. E. Revma Mons. Heim Bruno, Arcivescovo tit. di
Xanto, Pro-Nunzio Apostolico nella Repub-
blica Araba Unita.
12 » » Il Rev.do Mons. Pompedda Mario Francesco, Prelato
Uditore del Tribunale della Sacra Romana
Rota.
17 » » S. E. Revma Mons. Zupi Saverio, Arcivescovo tit. di
Serra, Nunzio Apostolico in Malta.
» » » Il Rev.do Mons. Zabkar Giuseppe, Pro-Nunzio Aposto-
lico in Finlandia e Delegato Apostolico in
Scandinavia.
21 » » S. E. Revma Mons. Poggi Luigi, Arcivescovo tit. di Fo-
rontoniana, Nunzio Apostolico nel Perù.
24 » » Il Rev.do Mons. Laghi Pio, Delegato Apostolico in Ge-
rusalemme e Palestina.

Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Paolo VI ha


nominato :
23 aprile 1969. S. E. Revma Mons. Ferrari Toniolo Agostino, Vescovo
tit. di Tarasa di Bizacena, Pro-Presidente del-
la Pontificia Commissione delle Comunicazioni
Sociali.
Diarium Romanae Curiae 353

2 maggio 1969. Gli Emi Signori Cardinali Pelici Pericle e Journet Carlo,
Membri della Sacra Congregazione per la Dot-
trina della Fede.
7 » » S. E. Revma Mons. Pappalardo Salvatore, Arcivescovo tit.
di Mileto, Presidente della Pontificia Acca-
demia Ecclesiastica.
» » » Il Rev.do Mons. Frutaz Amato Pietro, Sotto-Segretario
della Sacra Congregazione per le Cause dei
Santi.
» » » Il Rev.do Mons. Noè Virgilio, Sotto-Segretario della Sacra
Congregazione per il Culto Divino.
8 » » L'Emo Signor Card. Cicognani Amleto Giovanni, Segre-
tario di Stato Emerito.
12 » » Il Rev.do Mons. Stoppini Irvin, Sotto-Segretario del
Supremo Tribunale della Segnatura Aposto-
lica.
» » » L'Emo Signor Card, de Fürstenberg Massimiliano, Pre-
fetto della Sacra Congregazione per le Chiese
Orientali, Membro della Pontificia Commis-
sione per la Redazione del Codice di Diritto
Canonico Orientale.
13 » » L'Emo Signor Card. Saniore Antonio, Prefetto della Sa-
cra Congregazione per la Disciplina dei Sa-
cramenti j Membro della Pontificia Commis-
sione per la Revisione del Codice di Diritto
Canonico.
17 » » Gli Emi Signori Cardinali Wright Giovanni G., Prefetto
della Sacra Congregazione per il Clero, e
Willebrands Giovanni, Presidente del Segre-
tariato per l'Unione dei Cristiani, Membri
della Sacra Congregazione per l'Educazione
Cattolica^

Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre ha nominato


Prelati d'onore di Sua Santità:
22 luglio1968. Monsig. Browne Tommaso (Oakland).
» Monsig. Clogher Giovanni (Oakland).
» Monsig. Francis Giorgio (Oakland).
» Monsig. Harrington David (Oakland).
» Monsig. McGinty Michele (Oakland).
» Monsig. Quinan Agostino (Oakland).
» Monsig. Varni Edoardo (Oakland).
24 Monsig. Ghizzo Mario (Vittorio Veneto).
Monsig. Santin Aldo (Vittorio Veneto).
14 agosto Monsig. Ahaji Marco (Umuahia).
» ». Monsig. Unegbu Edoardo (Umuahia).
27 settembre » Monsig. Piccinno Luigi Vittorio (Gallipoli).
» Monsig. Siciliano Salvatore (Gallipoli).
5 ottobre » Monsig. Pütz Giovanni (Köln).
354 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

5 ottobre 1968. Monsig. Eust Alberto (Köln).


» » » Monsig. Sistig Pietro (Köln).
15 novembre » Monsig. Lopes Antonio Giuseppe (Bragança).
» » » Monsig. Melenas Angelo Olimpio (Bragança).
» » » Monsig. Pires Emanuele Girolamo (Bragança).
» » » Monsig. Gaul Enrico (Essen).
» » » Monsig. Marron Eamonn (Meath).
26 » » Monsig. Pawelczak Ladislao (Poznan).
» » » Monsig. Gawlik Francesco (Tarnòw).
» » » Monsig. Kowalski Ludovico (Tarnòw).
» » » Monsig. Madej Adalberto (Tarnòw).
» » » Monsig. Schabowski Taddeo (Tarnòw).
» » » Monsig. Wójtowski Stanislao (Tarnòw).
27 » » Monsig. Wojtukiewicz Giuseppe (Luck).
» » » Monsig. Jestädt Giovanni (Lwów).
» » » Monsig. Zdanowicz Stanislao (Warmia).
» » » Monsig. Zajkowski Stefano (Warmia).
29 » » Monsig. Dauger Guy (Orano).
7 dicembre » Monsig. Garlato Pietro (Concordia).
9 » » Monsig. Fluck Carlo Giuseppe (Freiburg im Breisgau).
» » » Monsig. Nikolaus Carlo (Freiburg im Breisgau).
» » » Monsig. Schäuble Giulio (Freiburg im Breisgau).
» » » Monsig. Vomstein Guglielmo (Freiburg im Breisgau).
13 » » Monsig. Kastenholz Pietro Eligio (Köln).
20 » » Monsig. El Koury Paolo (Tripoli dei Melchiti).
» » » Monsig. Salillas Carbonell Mariano Isidoro (Zaragoza).
14 gennaio 1969. Monsig. Palmesano Giovanni (Calvi).
» » » Monsig. Varischetti Lino (Como).
» » » Monsig. Sobczynski Giuseppe (Czestóehowa).
24 » » Monsig. De Simone Francesco (Napoli).
13 febbraio » Monsig. Gawedzki Andrea (Lomza).

Camerieri segreti soprannumerari di Sua Santità:


(ora Cappellani di Sua Santità)
24 gennaio 1968. Monsig. Herzig Carlo (San Antonio).
» » » Monsig. Janacek Baldassarre (San Antonio).
» » » Monsig. Lyssy Tommaso (San Antonio).
» » » Monsig. Me Manus Michele (San Antonio).
23 febbraio » Monsig. Garland Roberto Pietro (Pittsburgh).
» » » Monsig. Gladis Alberto Giuseppe (Pittsburgh).
» » » Monsig. Joyce Edoardo Gerardo (Pittsburgh).
» » » Monsig. Knorr Giuseppe Enrico (Pittisburgh).
» » » Monsig. Kraus Donaldo Guglielmo (Pittsburgh).
» » » Monsig. McCarren Giovanni Clarenzio (Pittsburgh).
» » » Monsig. Seli Giovanni Giuseppe (Pittsburgh).
» » » Monsig. Shanahan Giacomo Edoardo (Pittsburgh).
27 marzo » Monsig. Balandiuk Stefano (Stamford degli Ucraini).
» » » Monsig. Crepta Stefano (Stamford degli Ucraini).
» » » Monsig. Feddish Basilio (Stamford degli Ucraini).
Diarium Romanae Curiae 355

27 marzo 1969. Monsig. Iwachrw Paolo (Stamford degli Ucraini).


» » Monsig. Seredowych Basilio (Stamford degli Ucraini).
» » » Monsig. Skrincosky Pietro (Stamford degli Ucraini).
Cappellani di Sua Santità:

Ì4 maggio 1968. Monsig. Dougherty Giovanni (Scranton).


» » » Monsig. Lof tus William (Scranton).
» » » Monsig. O'Brien Giovanni (Scranton).
» » » Monsig. Pakutka William (Scranton).
» » Monsig. Purcell Paolo (Scranton).
31 » » Monsig. Charyna Miroslavo (Philadelphia degli Ucraini).
» » » Monsig. Danylchuck Iaroslavo (Philadelphia degli
Ucraini).
» » » Monsig. Federowich Michèle (Philadelphia degli Ucraini.)
» » » Monsig. Hrynuck Stefano (Philadelphia degli Ucraini).
» » Monsig. Losten Basilio (Philadelphia degli Ucraini).
» » » Monsig. Sulyk Stefano (Philadelphia degli Ucraini).
» » » Monsig. Makuch Basilio (Philadelphia degli Ucraini).
» » » Monsig. Melnyczuk Pietro (Philadelphia degli Ucraini).
26 giugno » Monsig. Marx Enrico (Paderborn).
13 luglio » Monsig. Berghs Giacomo (Köln).
22 » Monsig. Lucid Michele (Oakland).
» » » Monsig. Skillin Giuseppe (Oakland).
24 » Monsig. Bet Vittorio (Vittorio Veneto).
» » Monsig. Brisotto Angelo Pietro (Vittorio Veneto).
» » » Monsig. Capretta Pietro (Vittorio Veneto).
» » Monsig. Martin Pietro Candido (Vittorio Veneto).
» » » Monsig. Miotto Angelo (Vittorio Veneto).
» » » Monsig. Moret Antonio (Vittorio Veneto).
27 » » Monsig. Muzzio Lino (Pavia).
» » » Monsig. Terni Italo (Pavia).
14 agosto Monsig. Nwafo Edoardo (Umuahia).
» » Monsig. Ogbonna Giovanni (Umuahia).
28 » » Monsig. Bai Mariano (Przemyál dei Latini).
» » » Monsig. Lewkowicz Woitéco (Przemyál dei Latini).
» » » Monsig. Sudol Stanislao (Przemyál dei Latini).
» » » Monsig. Tunia Martino (Przemyál dei Latini).
27 settembre » Monsig. Rizzo Gabriele (Gallipoli).
» » » M^onsig. Schirinzi Gaetano (Gallipoli).
5 ottobre » Monsig. Scheffler Giorgio (Münster).
15 » » Monsig. Botticelli Giuliano (Cesena).
15 novembre » Monsig. De Florio Vincenzo (Castellaneta).
» » » Monsig. Bollig Uberto (Essen).
» » » Monsig. Donders Ernesto (Essen).
» » » Monsig. Heinemann Eribèrto (Essen).
» » Monsig. Hanly Giovanni (Meath).
» » » Monsig. Ollari Redentore (Reggio Emilia).
26 » » Monsig- Cieminski Giovanni (Kielce).
» » » Monsig. Czerwinski Ladislao (Kiedce).
356 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

26 novembre 1968. Monsig. Figiel Giuseppe (Kielce).


» » » Monsig. Klocek Stanislao (Kielce).
» » » Monsig. Mucha Stanislao (Kielce).
» » » Monsig. Urbanski Stanislao (Kielce).
» » » Monsig. Wesoìowski Stanislao (Kielce).
» » » Monsig. Gierlinski Giovanni (Poznan).
» » » Monsig. Jezierski Stanislao (Poznan).
» » » Monsig. Michalak Stanislao (Poznan).
» » » Monsig. Smorawinski Miecieslao (Poznan).
» » » Monsig. Sieradzan Giuseppe (Wlocîawek).
27 » » Monsig. Kozminski Edmondo (Warmia).
» » » Monsig. Zolnierkiewicz Giuliano (Warmia).
29 » » Monsig. Herkernrath Ermanno Giuseppe (Köln).
» » » Monsig. Stehle Emilio (Freiburg im Breisgau).
30 » » Monsig. Jakubiec Oeslao (Warszawa).
5 dicembre » Monsig. Brotto Giovanni (Treviso).
» » » Monsig. Quagliaro Leone (Udine).
20 » » Monsig. Duranti Giuseppe (Nepi e Sutri).
» » » Monsig. Anderlini Giancarlo (Nocera Umbra).
» » » Monsig. Anderlini Sesto (Nocera Umbra).
» » » Monsig. Haik Ernesto (lasi).
» » » Monsig. Schuh Paolo (Trier).
10 gennaio 1969. Monsig. Ceslar Luigi (Beograd).
11 » » Monsig. Andolfatto Mario (Luni).
» » » Monsig. Duchini Bruno (Luni).
» » » Monsig. Dalle Carbonare Fabiano (Padova).
» » » Monsig. Dal Santo Eugenio (Padova).
» » » Monsig. Gasparini Luciano (Padova).
» » » Monsig. Merlo Mario (Padova).
» » » Monsig. Zaramella Angelo (Padova).
14 » » Monsig. Babczyñski Stefano (Czçstochowa).
» » » Monsig. Komasa Michele (Czçstochowa).
» » » Monsig. Liszka Edoardo (Czçstochowa).
» » » Monsig. Stasiewicz Edoardo (Czestochowa).
» » » Monsig. Szostek Miecieslao (Czçstocliowa).
» » » Monsig. Salùlini Alfredo (Veroli- Frosinone).
f

» » » Monsig. Goffredo Costantino (Troia).


» » » Monsig. Lasalandra Nicola (Troia).
21 » » Monsig. Etoundi Federico (Yaopndé).
24 » » Monsig. Caso Francesco (Napoli).
» » » Monsig. Cimmino Stefano (Napoli).
» » » Monsig. Galdieri Pasquale (Napoli).
» » » Monsig. Genio Ciro (Napoli).
» » » Monsig. Girasole Carlo (Napoli).
» » » Monsig. Matrone Giuseppe* (Napoli).
» » » Monsig. Nardi Giovanni (Napoli).
» » » Monsig. Vinaccia Paolo (Napoli).
» » » Monsig. Vitale Ciro (Napoli).
» » » Monsig. Turella Gaetano (Verona).
Diarium Romanae Curiae 357

ONORIFICENZE

Con Brevi Apostolici il Santo Padre Paolo VI ha conferito :


La Gran Croce dell'Ordine Piano:

21 gennaio 1969. A Sua Eccellenza il sig. Pietro Devès, Ambasciatore del


Senegal presso la S. Sede.

Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Paolo VI ha


conferito :

La Commenda dell'Ordine Piano:

20 dicembre 1968. Al sig. Chamberlin Michele (Melbourne).

La Commenda con Placca dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile:

18 gennaio 1969. Al sig. Kessler Rainero (Germania).


29 » » Al sig. Mazzinghi Giorgio Adolfo (Argentina).
» » » Al sig. Noguerol Armengol Giuseppe (Argentina).

La Placca dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile:

1.3 gennaio 1969. Al sig. D'Amelio Mario (Roma).


4 febbraio » Al sig. Soto del Corrai Luigi (Colombia).

La Commenda dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile:

2 agosto 1968. Al sig. Gelli Guido (Roma).


23 novembre » Al sig. Balinski-Jundzill Giovanni (Gran Bretagna).
29 » » Al sig. Dos Ghali Giovanni (Alessandria dei Copti).
» » » Al sig. Riad Ghali Boghas (Alessandria dei Copti).
» » » Al sig. Delarocca Crisanti (Athenai).
» » » Al sig. Delenda Nicola (Athenai).
20 dicembre » Al sig. Jacovitti Aldo (L'Aquila).
» » » Al sig. O'Grady Francesco Filippo (Melbourne).
» » » Al sig. Mornane Michele (Melbourne).
» » » Al sig. Billings Giovanni Giacomo (Melbourne).
17 gennaio 1969. Al sig. Cantatrione Alfredo (Roma).
18 » » Al sig. Langseder Luigi (Germania).
» » » Al sig. Schnerr Ernesto (Germania).
25 » » Al sig. Watson Giuseppe Emanuele (Panama).
6 febbraio » Al sig. Taverna Mario (Tortona).

Il Cavalierato dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile:

28 agosto 1968. Al sig. Durand De Fontmagne Pietro (Montpellier).


358 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

15 ottobre 1968. Al sig. Van Kempen Enrico G. ('s-Hertogenbosch).


» » » Al sig. Damen Guglielmo G. A. (Roermond).
7 novembre » Al sig. Bruggeman Guglielmo (Haarlem).
15 » « Al sig. Devlin Michele (Dublin).
11 dicembre » Al sig. Abel Giorgio (Fréjus-Toulon).
20 » » Al sig. Barge Giacomo Enrico (Paris).
» » » Al sig. Lamy Enrico Carlo Paolo (Paris).
» » » Al sig. Morane Giacomo (Paris).
4 febbraio 1969. Al sig. Pinilla Contreras Bellarmino (Colombia).

La Commenda con Placca dell'Ordine di san Silvestro Papa:


18 gennaio 1969. Al sig. Böck Carlo (Germania).
» » » Al sig. Bussler Pietro (Germania).

La Placca dell'Ordine di san Silvestro Papa:


21 gennaio 1969. Al sig. Spinelli Paolo (Bari).
24 » » Al sig. Ricci Cesare (Siena).

La Commenda dell'Ordine di san Silvestro Papa:


29 aprile 1968. Al sig. Sweens Giuseppe ('s-Hertogenbosch).
2 agosto » Al sig. Tabellini Adelmo (Roma).
28 settembre » Al sig. Angelini Onofrio (Gallipoli).
» » » Al sig. Cataldi Salvatore (Gallipoli).
» » » Al sig. Coppola Luigi (Gallipoli).
» » » Al sig. Mantovani Luigi (Venezia).
25 novembre » Al sig. Brugiotti Carlo (Roma).
» » » Al sig. Moretti Domenico (Roma).
29 » » Al sig. Fariek Farah Antonio (Alessandria dei Copti).
» » » Al sig. Naguib Riad (Alessandria dei Copti).
» » » Al sig. Delenda Antonio (Athenai).
» » » Al sig. Mamos Spiridione (Athenai).
» » » Al sig. Prelorenzos Giorgio (Athenai).
» » » Al sig. Veludios Basilio (Athenai).
20 dicembre » Al sig. Capoferri Celestino (Bergamo).
» » » Al sig. Moretti Umberto (Teramo e Atri).
17 gennaio 1969. Al sig. Tornar Federico (Pisa).
» » » Al sig. Rossi Efrem (Reggio Emilia).
18 » » Al sig. Kruis Corrado (Germania).
21 » » Al sig. Brizzi Ilo (Pescia).
» » » Al sig. Argenti Rovilio (Roma).
» » » Al sig. Gobbi Umberto (Roma).
24 » » Al sig. Ducceschi Valentino (Napoli).
» » » Al sig. Perenze Antonio (Napoli).
» » » Al sig, Varelli Carlo (Napoli).
» » » Al sig. Vanni Giovanni (Napoli).
» » » Al sig. Recchi Gianni (Verona).
» » » Al sig. Tiberghien Patrizio (Verona).
3 febbraio » Al sig. De Acutis Sante (Roma).
Diarium Romanae Curiae 359

Il Cavalierato dell'Ordine di san Silvestro Papa:

19 luglio 1967. Al sig. Leuchter Giuseppe (Köln).


22 agosto » A l sig. Schaeben Giacomo (Köln).
23 novembre » Al sig. Köchl Giovanni (München und Freising).
» » » Al sig. Pfanzer Leone (Regensburg).
6 dicembre » Al sig. Uihlein Giovanni (Freiburg im Breisgau).
13 gennaio 1968. Al sig. Fink Emilio (Freiburg im Breisgau).
co

febbraio » A l sig. Braun Ermanno (Regensburg).


8 » » Al sig. Candilli Donato (Roma).
21 » » Al sig. Huber Giovanni Battista (München und Freising).
3 marzo » Al sig. Seymour Aroldo J. (Stati Uniti d'America).
30 aprile » Al sig. Schellman Roberto (Stati Uniti d'America).
» » » Al sig. Gibbons Giacomo J. (Stati Uniti d'America).
7 giugno » Al sig. Domenici Arrigo (Roma).
» » » Al sig. Gamberucci Vittoriano (Roma).
» » Al sig. Barten Pietro ('s-Hertogenbosch).
14 » » Al sig. List Roberto (Austria).
» » » Al sig. Zauner Goffredo (Austria).
»
» » Al sig. Mattei Gino (Pistoia).
20 » » Al sig. Ruys Emmanuele Edoardo (Antwerpen).
» » Al sig. Van Den Heuvel Giuseppe Adriano (Antwerpen).
» » » Al sig. Hislaire Giacomo (Malines-Bruxelles).
» » » Al sig. Duchateau Gerardo (Namur).
» » Al sig. Fabry Giorgio Maria Ghislain (Namur).
» » Al sig. Giorgio Maria Ghislain (Namur).
» » » Al sig. Aelgoet Maurizio (Tournai).
» » » Al sig. Rosart Rogero (Tournai).
» » » Al sig. Vandrome Paolo (Tournai).
26 » » Al sig. Klenkhart Roberto (Graz-Seckau).
» » » Al sig. Kopetyky Giuseppe (Graz-Seckau).
» » » Al sig. Steiner Luigi (Graz-Seckau).
» » » Al sig. Slangen Francesco Giacomo Uberto (Roermond).
» » » Al sig. Thunnissen Enrico Ottavio (Rotterdam).
» » » Al sig. Van Westing Pietro Marino (Utrecht).
13 luglio » Al sig. Parnofiello Enrico (Melfi e Rapolla).
» » » Al sig. Piovano Lorenzo (Mondovì).
» » Al sig. van Bergeijk Giovanni Antonio Enrico ('s-Her-
togenbosch).
22 » » Al sig. Kwanten Carlo Borromeo ('s-Hertogenbosch).
» » » Al sig. Lampe Giovanni Enrico Alfonso Mario (Haarlem).
» » » Al sig. Valladares Marco (Meerut).
» » » Al sig. Evangelisti Mario (Perugia).
» » » Al sig. Ceccarelli Osvaldo (Roma).
14 agosto » Al sig. Okeke Patrizio (Umuahia).
» » » Al sig. Ejeagwu Giorgio (Umuahia).
5 ottobre » Al sig. Havard Roberto (Birmingham).
15 » » Al sig. Schulte Gregorio (Rotterdam).
» » » Al sig. Vrauken Giuseppe (Rotterdam).
360 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

15 novembre 1968. Al sig. Fenaux Amato Lnigi (Brugge).


» » » Al sig. Burgaretta Sebastiano (Noto).
» » » Al sig. Ramini Pier Giorgio (Roma).
23 » » Al sig. Czoch Ladislao (Gran Bretagna).
» » » Al sig. Jarra Eugenio (Gran Bretagna).
» » » Al sig. Podoski Bohdan (Gran Bretagna).
» » » Al sig. Stankiewicz Casimiro (Gran Bretagna).
25 » » Al sig. De Angelis Giuseppe (Roma).
» » » Al sig. Gualdoni Mariano (Roma).
29 » » Al sig. Absi Raimondo (Alessandria dei Copti).
» » » Al sig. Asaad Maurizio (Alessandria dei Copti).
» » » Al sig. Croma Giovanni Battista (Padova).
11 dicembre » Al sig. lecco Tommaso (Roma).
20 » » Al sig. Beckers Gastone (Antwerpen).
17 gennaio 1969. Al sig. Caselli Pietro (Pisa).
» » » Al sig. Orienti Carlo (Reggio Emilia).
» » » Al sig. Scapigliati Ettore (Roma).
» » » Al sig. Schiavetti Chino (Tivoli).
18 » » Al sig. Steininger Giovanni Carlo (Germania).
24 » » Al sig. Piccialli Vincenzo (Napoli).
» » » Al sig. Pedini Giuseppe (Roma).
3 febbraio » Al sig. Tirozzi Luigi (Roma).
6 » » Al sig. Bordini Bruno (Carpi).
» » » Al sig. Brignoli Giovanni (Tortona).
» » » Al sig. Peloso Giovanni Paolo (Tortona).
» » » Al sig. Pleba Giulio (Tortona).

NECROLOGIO

27 aprile 1969. Monsig. Jaramillo Tobón Antonio José, Arcivescovo tit.


di Cotrada.
30 » » Monsig. Muguerza Francisco Felipe, Vescovo di Oran.
4 maggio » Monsig. Mancini Tito, Vescovo tit. di Vartana, Ammini-
statore Apostolico di Nepi e Sutri.
8 » » Monsig. Massé Charles, Vescovo tit. di Fena.
9 » » Monsig. Ferraz Salomäo, Vescovo tit. di Eleuterna.
13 » » Monsig. Fenech Francis Xavier, Vescovo tit. di Muzuca
di Bizacena.
15 » » Monsig. Ruiz y Solórzano Fernando, Arcivescovo di Yu-
catán.
17 » » L'Emo Signor Card. Beran Josef, del Titolo di S. Croce
in Via Flaminia, Arcivescovo di Praga.
19 » » Monsig. Laschi González Julio Benigno, Vescovo tit. di
Abido, Ausiliare di Asunción.
22 » » Monsig. Keogh Thomas, Vescovo tit. di Torre di Tamal-
ieno.
An. et vol. LXI 10 lumi 1969 N. 6

ACTA APOSTOLICAE SEDIS


COMMENTARIUM OFFICIALE

Directio: Palazzo Apostolico - Città del Vaticano — Administratio: Libreria Editrice Vaticana

SACRA CONGREGATIO PRO CLERICIS

DIRECTORIUM GENERALE
PRO MINISTERIO PASTORALI QUOAD « TURISMUM »

DE ECCLESIA ET TURISMO
SEU DE HOMINUM PEREGRINATIONIBUS
ANIMUM RELAXANDI CAUSA INITIS

Peregrinans in terra, Ecclesia ad Evangelium omni creaturae nun-


tiandum (cfr. Me. 16, 15) missa, operi instans Christi, qui « non in
mundum a Patre missus est ut iudicet mundum, sed ut salvetur mun-
dus per ipsum » (Io. 3, 17), vult ministerium suum seu servitium
hominibus praestare in concretis realitatibus, in quibus reapse ipsi
1
hodie versantur et quae hodiernae civilizationis propriae sunt. Ad
2
« novos modos sentiendi, agendi, otioque utendi ) ) , qui de « novi
3
humanismi » instauratione testes nos reddunt, perscrutandos inten-
t a ; in societatis, in qua ipsa vivit, transformatione, una cum eius
4
« expectationibus, appetitionibus et indole » , occupata ; ipsa « totius
mundi varias et pugnantes significationes summa benevolentia ipsa
prosequitur ... et in ipsum sincera fertur admiratione sinceroque pro-
posito movetur non ei dominandi sed serviendi, non eum contemnendi

1
Cfr. Const. past. de Eccl. in mundo huius temporis Gaudium et spes, nn. 2.et 3;
cfr. etiam Pauli VI, Homilia in IV Ss. Conc. Vat. II: A. A. 8. 58 (19Ö6), p. 57.
2
Const. past. de Eccl. in mundo huius temporis Gaudium et spes, n. 54.
3
Const. past. de Eccl. in mundo huius temporis Gaudium et spes, n. 55.
4
Const. past. de Eccl. in mundo huius temporis Gaudium et spes, n. 4.

24 - A. A. S.
362 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

sed dignitatem ipsius augendi, non eum damnandi, sed solacium et


5
salutem ei afferendi ) ) .
Inter has mundi mutationes grandiaque phaenomena socialia certe
(( Turismus » eminet, qui pluribus in nationibus turbarum hominum
(de « masse )>) phaenomenon constituit ; in ceterarum pluribus vel iam
initium capit vel de die in diem succrescit. Ob formas vel modos qui-
0
bus perficitur, Turismus amplitudines « fere immensas » iam iam assu-
mit, omnium hominum civilizationum et religionum mutuas fovendo
coniunctiones.

1.
DE NOVIS PASTORALIS FORMIS SEU MODIS

Ecclesia, huius novae formae temporis liberi usus, qui saepe homi-
num multitudines a propria habitatione movet sive intra suae nationis
fines sive extra, non lucri aut laboris exclusiva causa, amplitudine
7
complexitateque valde anxiatur. H a c de causa ipsa, quatenus ex se
est, operam suam praestare cupit, ut Turismus « a perfectorum recto-
rum numeris ac nobilibus intentionibus sustentus, validum in moderna
formatione culturali elementum, benevolentiae inter populos pacisque
internationalis vinculum, efficiens ad magis ac magis excelsiores ascen-
siones benedicente Dei aspectu prorsus dignas spiritum perducendi signi-
8
ficatio, esse queat ) ) .
A t q u e , conscia de multis problematibus quae hoc phaenomenon,
(( nostrorum temporum signum », in animarum cura exercet, Ecclesia
respuit deprimentia examina (diagnoses) ac remedia proponere vult, ut
hodiernae societatis aspirationes purificet ac benedicat « et Evangelii
nuntium tradat . . . quodammodo eam prosequendo, quae velociter ac
9
continenter mutatur » . Ecclesia valores humanos christianosque non
iudicat moderni Turismi causa p e r i c l i t a n , sed non congruente spirituali

s
Pauli VI, Allocutio, secunda Ss. Concilii Vat. II periodo ineunte: A. A. S.
55 (1963), p. 856.
6
Paulus VI: A. A. S. 59 (1967), p. 429.
7
Praecipuae formae quibus Turismus manifestatur sunt: rusticatio, week end, curae
thermales, turismus religiosus, socialis, culturalis, technicologicus, congressualis, sporti-
A'Us, navigatio oblectationis causa, etc.
8
Paulus VI: A. A. 8. 55 (1963), p. 749.
0
Decl. de educatione christiana Gravissimum educationis, Prooemium; cfr. etiam
Litt. Encycl. Mater et Magistra: A. A. S. 53 (1961), p. 402; cfr. Pauli VI, Homilia in
IV Ss. Conc. Vat. II:A. A. 8. 58 (1966), pp. 54-56.
Sacra Congregatio pro Clericis 363

10
maturati one non solum ipsius turistae (vel omnium qui industriae
turisticae in eius permultis expressionibus inserviunt), sed etiam com-
munitatum e quibus ipse exiit quibusque inseritur.
Ex hoc patet cur Ecclesia, prae oculis etiam certe habenda repu-
gnantes discrepationes oeconomicas ac sociales, quae varios populos an-
gunt, atque non paucis moderni Turismi turbidis formis sollicita, altos
valores ac specifica perfectionabilitatis elementa, quae ipsemet promo-
vere potest, ut novus humanarum relationum ordo instauretur, agno-
scat. Ipsum Concilium Oecumenicum Vaticanum Secundum fideles ut
sano Turismo fruantur, hortatus est : « Otia ad animum relaxandum et
mentis ac corporis sanitatem roborandam rite insumantur, per liberas
industrias et studia, versus alias regiones itinera (turismus), quibus
ingenium hominis expolitur, sed et homines mutua cognitione locuple-
ta ntur, per exercitationes quoque et manifestationes sportivas quae ad
animi aequilibrium, etiam in communitate, servandum necnon ad fra-
ternas relationes inter homines omnium condicionum, nationum, vel
X 1
diversae stirpis statuendas, adiumentum praebent » .
Denique : succrescens Turismi extensio, sua dimensio internationa-
lis, suus dynamismus vehemens, profundae transformatiiones quas
movet, graves interrogationes quas ponit, Ecclesiam sollicitant stimu-
lantque ne sistat « in positionibus traditionalibus, sed novas formas
12
pastorales quaerat » atque ut tempestiva opportunaque remedia paret
tum p r o peregrinantibus tum etiam pro iis, qui a Turismo vitae sub-
sidia laborisque media hauriunt, ut nostrae homines aetatis, qui etiam
huius phaenomeni causa « variis hodie vinculis socialibus, technicis,
culturalibus arctius coniuncti, plenam etiam unitatem in Christo conse-
1 3
quantur ) ) .
Analysis enim linearum evolutionis humanae communitatis praevi-

10
Cfr. Const. past. de Eccl. in mundo huius temporis Gaudium et spes, n. 13: «Deum
tamquam principium suum saepe agnoscere renuens, etiam debitum ordinem ad finem
suum ultimum, simul ac totam suam sive erga seipsum, sive erga alios homines et omnes
res creatas ordinationem disrupit».
11
Const. past. de Eccl. in mundo huius temporis Gaudius et spes, n. 61; cfr. etiam
Ioan. XXIII: A. A. S. 54 (1962), pp. 455-457.
12
Paulus VI, L'Osservatore Romano, 7-6-1964.
13
Const. dogm. de Ecclesia Lumen gentium, n. 1; cfr. etiam Const. past. de Eccl. in
mundo huius temporis Gaudium et spes, n. 4: « . . . de vera sociali et culturali transforma-
tione loqui possumus, quae etiam in vitam religiosam redundat»; ibid., n. 5: « . . . . genus
humanum a notione magis statica ordinis rerum ad notionem magis dynamicam atque
evolutivam transit, unde quam maxime nascitur problematum nova complexio, quae ad
novas analyses et syntheses provocat ».
364 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

dere facit tempus liberum — ideoque Turismum, qui eiusdem validum


est elementum — quo magis solvi poterunt graviores praeoccupationes
oeconomicae, sociales, politicae in variis regionibus, magnum futuri
hominis problema constiturum esse, cum ipse, quamquam varia men-
sura, semper maiore libertate gaudebit : aut p r o ampliore deflexionis
ac donorum Dei fruitionis facultate, aut p r o sua radicaliore dishuma-
nizatione.
Pastores ac prudens christianus munus habent, pro sua quisque
competentia, operam navandi ut tempus liberum fiat tempus supe-
rioris aestimationis affluentium copiarum oeconomicarum, culturalium,
affectivarum, spiritualium, necnon pro Turismi temporis in salutis
aeternae tempus promotione fovenda.

DE RESPONSABILITATE COMMUNITARIA

14
Huius (( eventus socialis » saeculi evangelizatio integro P o p u l o
Dei, Clero Laicisque, pro suo quisque munere, impendit atque novos
15
caritatis limites sollicitudinemque p r o nova Communitatis christia-
nae forma structuraque, ad quam Turismus dynamicizandam, dilatan-
dam atque transformandam confert, manifestare debet.
Responsabilitates, quae ex hac situatione oriuntur, permulta sunt
omnibusque patescunt si, omni praeiudicio remoto, fundamentales mu-
tationes observentur, quas haec forma modernae hominum peregrina-
tionis promovet praesertim in iuvenilium generationum animo insi-
dendo, necnon in locis qui Turismi « terminus a quo et terminus ad
quem » sunt.
Concilium Vaticanum Secundum sacram Hierarchiam hortatus est ut
particularem sollicitudinem pro fidelibus, qui « ob vitae condicionem
ordinaria P a r o c h o r u m cura pastorali non satis frui valent, aut eadem
penitus carent, uti sunt quamplurimi migrantes . . . maritimi . . . aërona-
vigantes, nomades aliique id genus. A p t a e methodi pastorales promo-
veantur ad vitam spiritualem fovendam eorum qui relaxationis causa
ad tempus alias regiones petunt. E p i s c o p o r u m Conferentiae, praesertim
Nationales, urgentioribus quaestionibus ad praedictos spectantibus
sedulo studeant et aptis instrumentis ac institutionibus spiritualibus

14
Paulus VI, L'Osservatore Romano, 17/18-8-1963; cfr. etiam Pius XII, 30-3-1952 et
29-10-1952: Discorsi e Radiomessaggi, Ed. Pol. Vat., vol. XIV, pp. 375-378.
15
Cfr. Circulares Litterae S. Congregationis Concilii, n. 104132, diei 19-3-1966.
Sacra Congregatio pro Clericis 365

eorum curae concordi voluntate viribusque unitis consulant atque fa-


veant, attentis in primis normis ab A p o s t o l i c a Sede statutis vel sta-
tuendis, temporum, locorum et personarum condicionibus apte accom-
1 6
modatis » .
Quatenus ipsimet pertinet, Communitas christiana suam responsa-
bilitatem perpendere debet respectu omnium eorum qui in seipsa, Tu-
rismi causa, inseruntur, quamquam ad breve tempus, quaevis eorum
cultura vel religio sit. Communitas ideo ad eos « actuosae hospitali-
1 7
tatis sensu » , excipiendos, necnon ad eos cohaerens fidei caritatisque
testimonium praebendum, tenetur.
Concilium Vaticanum Secundum insuper ad laicorum mentem non
solum revocavit eorum munus mundi animationem « spiritu christia-
18
no » fovendi, sed etiam c u m ipsimet solacii causa peregrinantur,
1 9
munus sese gerendi quasi « p r a e c o n e s itinerantes Christi».
Id quoque valet pro operatoribus turisticis, qui suis activitatibus
explendis, forte magis quam turistae, cohaerentis fidei testimonii prae-
bendi difficultatem experiuntur.

3.
DE TURISMI VALORIBUS

Praedictae considerationes plene confirmantur iis quae sequuntur.


Populus Dei, etsi diversis mensuris modisque, directe vel indi-
recte particeps Turismi factus, edocendus est ut valores aestimet authen-
ticus, quos phaenomenon secum fert non solum sub stricte spirituali
respectu, sed etiam humano, quatenus ipse est, inter cetera, medium :
— unitatis humanae familiae necnon transformationis elevationis-
que socialis ;
— hominis solidarietatis cetero cum universo;
— humanae personae restaurationis.

16
Decr. de past. Episcopi munere in Ecclesia Christus Dominus, n. 18; cfr. Paulus VI:
« Singulae Auctoritates Ecclesiasticae, quibus a Deo gravis responsio est commissa curam
fidelium spiritualem agendi, qui etiam tantum ad breve tempus in suis territoriis com-
morantur, eam instituendi formis magis idoneis a «complexus» Pastorali hodie requi-
sitis». L'Osservatore Romano, 8-3-1964; cfr. etiam Pauli VI, Allocutio quarta Ss. Con-
cilii periodo ineunte, 14-9-1965: A. A. S. 57 (1965), pp. 794-805.
17
Decr. de apostolatu laicorum Apostolicam actuositatem, n. 11.
18
Const. past. de Eccl. in mundo huius temporis Gaudium et spes, n. 43; cfr. etiam
Decl. de educatione christiana Gravissimum educationis, n. 2.
19
Decr. de apostolatu laicorum Apostolicam actuositatem, n. 14; cfr. etiam Const.
dogm. de Ecclesia Lumen gentium, n. 9.
366 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Magis definite :

a) Turismus, principium unitatis, trans formationis elevationisque so-


cialis fermentum.
Turismus enim, si eo recte fruatur :
— confert ad mutuam hominum cognitionem ac ad hospitalitatis
sensum evolvenda;
2 0
— discidia socialia et <( ratialia », uti aiunt, minuit ;
— populorum segregationem vincit, nocivorum praeiudiciorum vic-
toriam fovendo, variarum civilizationum culturarumque occursu ope;
— stipem oeconomicam conspicuam pro pluribus nationibus consti-
tuit fovetque novos laboris fontes, quibusdam in regionibus emigra-
tionis phaenomenon perstringendo ;
21
— unificationis, ad quam Populus Dei ordinatur, cursum p r o m o v e t .
His similibus modis potest itaque Turismus non solum pacis frater-
nae coniunctionisque inter populos instrumentum fieri, sed etiam faci-
lem, realem validamque reddere conciliationem inter variarum religio-
num credentes, necnon inter non credentes, in occursus oecumenici dia-
22
logique instrumentum conversus, in caritatis ac spei s p i r i t u .

b) De hominis cum universo mundo solidarietate.


Turismus, praesertim in quibusdam suis formis, fovet hominis cum
natura consuetudinem ; ipsiusmet naturae c o p i a r u m aestimationem pro-
movet ; earum mutua ligamina, faciliter a technica discrimini expo-
sita, removet ; pulchritudines, in creato mirabiliter respersas, velut
23
haereditatem toti humanitati communem, conspiciendas p a n d i t .
Quae ligamina in Providentiae, quae creationis operam homini

20
Cfr. Ioannes XXIII: «In praesenti humanorum eventuum cursus, quo hominum
societas novum rerum ordinem ingredi videtur, potius arcana Divinae Providentiae
consilia agnoscenda sunt, quae per tempora succedentia, hominum opera, ac plerumque
praeter eorum expectationem, suum exitum consequuntur, atque omnia, adversos etiam
humanos casus, in Ecclesiae bonum sapienter disponunt». Allocutio in sollemni Ss. Con-
cilii Vat. II inauguratione, die 11-10-1963: A. A. S. 54 (1962), p. 789; cfr. etiam Const.
dogm. de Ecclesia Lumen gentium, n. 1; Pius XII, 30-3-1952: Discorsi e Radiomessaggi,
Ed. Pol. Vat., vol. XIV, pp. 39-45.
21
Cfr. Const. past. de Eccl. in mundo huius temporis Gaudium et spes, nn. 5 et 24;
Const. dogm. de Ecclesia Lumen gentium, n. 1; cfr. etiam Paulus VI: «Ecclesiae catho-
licae nemo extraneus, nemo exclusus, nemo longinquus est ». Homilia in sollemni Ss. Con-
cilii Vat. II conclusione (8-12-1965): A. A. S. 58 (1966), p. 6.
2
* Cfr. Paulus VI, L'Osservatore Romano, 23-1-1969; cfr. etiam Pius XII, 5-6-1952: Di-
scorsi e Radiomessaggi, Ed. Pol. Vat., vol. XIV, pp. 191-194.
23
Cfr. Pius XII, 29-10-1953: id., vol. XV, p. 448.
Sacra Congregatio pro Clericis 367

24
commisit, ordine continentur. In ipso enim homine « ob . . . eius
corporis condicionem ... mundi materialis elementa suum verticem
pertingant vocemque sumunt ad Creatorem in libertate laudandum
2 5
(cfr. Dan. 3, 57-90) » .
Bona legitimaque est humana aspiratio ad rerum fruitionem crea-
tarum, e quibus Turismus fulturam excipit quasque ipse favet. « A
Christo enim redemptus et in Spiritu Sancto nova creatura effectus,
homo ipsas res a D e o creatas amare potest et debet. A D e o enim illas
accipit et quasi de manu Dei fluentes respicit et reveretur. P r o illis
Benefactori gratias agens et in paupertate et libertate spiritus crea-
turas utens ac fruens, in veram mundi possessionem introducitur, tan-
2 6
quam nihil habens et omnia possidens (cfr. 2 Cor. 6, 10) » .

c) De humanae personae restauratione.


Turismus considerari quoque potest velut validum humanae per-
sonae restaurationis elementum. In ipso enim « soma et psyché », labo-
ris ac rhytmici vitae cotidiani intertritura defatigata, reiiciuntur :
homo suam libertatis motusque anxietatem confirmat relationesque
interpersonales in quodam particulari serenitatis contextu, maioris
fiduciae necnon plenioris ad occursum dia.logumque promptitudinis
instaurat.
Turismus, si recte vivatur, etiam autoeducationis ac personalis
suppletionis formam assumit, praesertim vi sui culturalis elementi ;
non est ergo ipse merum effugium vel simplex animi relaxatio tantum-
m o d o ad saepe extenuatoriam operosae vitae monotoniam, sed « pre-
27
tiosum humanum pondus » suppeditare potest.
Ipse autonomiae ac in alios reverentiae sensum promovet, admira-
tionem ac centra, ad quae omnium studia diriguntur, excitat necnon,
spiritus relaxationem fovendo, quaedam personalitatis elementa, quae
28
secus forte laesa remanerent, e x c o l i t . Ad hoc memoretur Concilium
Vaticanum Secundum expressim commendasse ut laborantes « opportu-

24
Cfr. Const. past. de Eccl. in mundo huius temporis Gaudium et spes, n. 12: «... ho-
minem "ad imaginem Dei" creatum esse, capacem suum Creatorem cognoscendi et
amandi, ab eo tanquam dominum super omnes creaturas terrenas constitutum i cf r.
Gen. 1, 26; Sap. 2, 23) ut eas regeret eisque uteretur, glorificans Deum (cfr. Ecoli. 1.7,
3-10)»; cfr. etiam nn. 14 et 57.
25
Const. past. de Eccl. in mundo huius temporis Gaudium et spes, n. 14.
20
Const. past. de Eccl. in mundo huius temporis Gaudium et spes, n. 37.
27
Pius XII, 29-10-1953: Discorsi e Radiomessaggi, Ed. Pol. Vat., vol. XV, p. 449.
28
Cfr. Pius XII, 30-3-1952 et 5-0-1952: id., vol. XIV, pp. 43-44 et pp. 193-194.
368 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

nitatem habeant vires ac potentia s libere evolvendi, quas fortasse in


2 9
labore professionali parum excolere valent » .

# * *

Plerumque Turismus suam formam a spirituali eorum qui illum


prosequuntur formatione sumit.
Evolutionis fit elementum quando h o m o illum redimit vivitque,
restaurationem Christi Domini Resurrectione inceptam prae oculis
30
habendo.
Id procul dubio supponit ut christianus plene educetur ad in
praxim deducendas suas responsabilitates liberis decisionibus atque
ad proprium tempus personaliter ordinandum, praesertim in maioris
autonomiae contextu, qua fruitur quando a suae consuetae commo-
rationis l o c o abest.
Quando, e contra, h o m o sana formatione morali indiget, Turismum
prosequendo, fieri potest diductus, vagus, adventicius festinus, manci-
pium multorum mediorum, quae eidem percrescens progressus praebet,
superficialis humani dialogi incapax, neglegens naturae pulchritudi-
num humanaeque operae divitiarum spectator, inquisitior anhelus vo-
luptatum malartim experientiarum usque ad hospitalitatis, quae eidem
31
obtulitur, a b u s u m .

II
3 2
PRAXIS PASTORALIS

Efficax pastoralis organica phaenomeni turistici perdiligentem coor-


dinationem sequentibus gradibus postulat :

a) S. Congregationis pro Clericis (Sector p r o Ministerio Pastorali


quoad Turismum) ;

29
Const. past. de Eccl. in mundo huius temporis Oaudius et spes, n. 67.
30
Cfr. Const. past. de Eccl. in mundo huius temporis Gaudium et spes, n. 11; Decl.
de educatione christiana Gravissimum educationis, n. 3; Litt. Encycl. Populorum pro-
gressio, n. 1.
S1
Cfr. Pius XII: Nec desunt «qui in exteris regionibus ea sibi concedunt, quae
conscientia in suis consuetae commorationis locis argueret», Discorsi e Radiomessaggi,
Ed. Pol. Vat., vol. XV, p. 449; cfr. etiam Pius XII, 29-10-1952: id., vol. XIV, p. 378.
32
Cum praesens Directorium Generale actionem pastoralem respiciat circa proble-
mata Ecclesiae a Turismo proposita atque reservetur Episcopis quatenus animarum curae
responsabiles sunt, manifestum est quod quae hic proponuntur, ad quaestiones circa
Sacra Congregatio pro Clericis 369

b) Conferentiarum Episcopalium ;
c) Dioecesium.

1.
DE S. CONGREGATIONIS PRO CLERICIS EIUSQUE
PRO MINISTERIO PASTORALI QUOAD TURISMUM SECTORIS OPERA

Constitutionis Apostolicae (( Regimini Ecclesiae Universae » vi, Tu-


rismi Pastoralis inter competentias, responsabilitates et actuositates
definitas pro Sacra Congregatione pro Clericis, quae specialem Secto-
rem, Ufficio Secundo adnexum, p r o Ministerio Pastorali quoad « Turi-
smum » habet, adnumeratur.
Huius Sectoris praecipua sunt munera :
— studere phaenomeni turistici consectariis in fidelium vitam spiri-
33
tualem easque in contextu sociali generali considerare ;
— coordinare « apostolicos conatus ut aequa novis exigentiis tum
iuristarum, tum variarum personarum, quae iisdem servitium praebent,
3 4
responsio tribuatur » ;
— curare relationes c u m S. Sedis organis, quorum p r o particulari
competentia interest, ut problematibus a Turismo positis in universo
35
m u n d o studere, necnon c u m Delegatis vel Commissionibus Confe-
rentiarum Episcopalium pro Turismi P a s t o r a l i ;
— fovere congressus internationales ac nationales p r o eiusdem Tu-
rismi renovanda Pastorali, quin negligantur opportuni occursus c u m
Organizationibus Internationalibus fratrum seiunctorum aut laicorum
intuitu pacificae possibilisque collaborationis, ut Turismi valores spi-
rituales, ad omnes bonae voluntatis homines movendos, diffundantur.

2.
DE CONFERENTIARUM EPISCOPALIUM OPERA

Sicut praevisum est a M o t u P r o p r i o « Ecclesiae Sanctae », I, n. 9,


et ad mentem D e c r . « Christus Dominus », n. 18, necessarium omnino
est ut singulae Conferentiae Episcopales, quibus statuere competit

apostolatum ab eisdem ordinatum essentialiter referuntur. In his variis normis directi-


vis exarandis serio experientiae pastorales iam in multis diversorum Continentium regio-
nibus peractae consideratae sunt.
33
Cfr. Paulus VI : A. A. S. 59 (1967), p. 429.
34
Paulus VI: ibidem.
35
Inde ab anno 1965 S. Sedes Membrum Effectivum est Unionis Internationalis «Or-
ganismes Officiels de Tourisme» (U.I.O.O.T.) habetque suum Delegatum apud tale Ens.
370 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

muneris pastoralis rationes vel condiciones concretas congruentesque,


in suo sinu constituant Commissionem vel saltem Sacerdotem delegent
ad perpendendas Turismi exigentias pastorales locales, statisticas rea-
les prae oculis tenendo, ut conatus omnes Turismi Pastoralem respi-
cientes prout reales necessitates requirunt, coordinantur. Hoc vero
postulat :
a) studium « novarum praesentiae formarum ac Evangelii nuntian-
3 6
di ) ) , tum ut iuristarum christianorum exigentiis spiritualibus provi-
deatur, tum ut omnibus bonae voluntatis turistis opportunitas fraterni
occursus dialogique praebeatur;
b) ordinatio, animatio, renovatio ac coordinatio Pastoralis Turismi
in tota Natione, ope etiam 'conventuum p r o Clero Laicisque, quin ulla
forma propria Turismi negligatur;
c) selectio ac formatio quorundam Sacerdotum, extraneis non
37
exclusis, ad dioecesium in quibus maxime Turismus evolvitur, servi-
tium a d d i c t i s ;
d) p r o m o t i o forte utilis quorundam congressuum internationalium
variarum Conferentiarum Episcopalium, quarum Pastoralis Turismi
interest.
Praedicta Commissio, vel Sacerdos delegatus, non solum Sacerdotibus
recte paratis, sed etiam ac praesertim Laicis in re peritis utantur.
H o s inter novissimos opportunum erit cooptare peritos in re socio-
logica, in generali cultura ac in actuositatibus turisticis; praesertim
repraesentantes auctoritate pollentes praecipuarum Societatum navi-
gantium aëris marisque, magnarum itinerum procurationem (vulgo
(( Agenzie » ) , cauponum, Operator um turisticorum in genere, necnon
eorum qui editiones turísticas curant.
Conferentiae Episcopales insuper invitantur consulere p r o viribus
ut praesertim frequentioris Turismi tempore, facultatem sacras con-
fessiones fidelium excipiendi extendant Sacerdotibus omnibus iam in
sua Dioecesi eadem gaudentes, dum in toto territorio nationali iter
agunt, vel etiam, specificis in casibus, quando exteras regiones peragrant.
Similes normae praevideantur etiam pro sacra praedicatione ac
Eucharistico cultu, salvis tamen Ordinarii loci iuribus.
Foveantur relationes contactusque etiam ope congressuum opportune

36
Card. A. Cicognani, Epistula ad LXXI Congressum « des Œuvres Catholiques »,
Annecy, 8-4-1965; cf. La Documentation Catholique, 1965, col. 891.
37
Cfr. Decr. de past. Episcop. munere in Ecclesia Christum Dominus, nn. 22 et 30.
Sacra Congregatio pro Clericis 371

ordinatorum cum fratribus seiunctis, possibilis intuitu collaborationis


in peramplo Turismi agro, iuxta normas a Secretariatu pro Christia-
norum unitate statutas.

3.
DE DIOECESIUM OPERA

A) Normae generales.
Cum problemata pastoralia Turismum modernum respicientia effi-
caciter solvi singulorum animarum curatorum initiativa nequeant,
actio pastoralis in hoc sectore relinquenda non est singulis cuiusvis
pastoris conatibus, neque exsequi potest nisi coordinata mutuaque
actione.
L o c i Ordinarius, praevia sui Consilii Pastoralis consultatione, actio-
nis rationes (vulgo « programmi ») concretas parare debebit, ut omnes
vires utiles consocientur ad ministerium reapse efficax ordinandum
dialogumque cum turistis in genere instaurandum. Turismi Pastoralis
requirit quoque tum in Dioecesibus, quae sunt terminus ad quem, tum
in illis, quae sunt terminus a quo, mediorum ac remediorum com-
plexum atque eorum coordinationem, quae postulant munus communi-
tarium « ut cura pastoralis in Dioecesi unitate non careat atque effi-
3 8 3 9
cacior reddatur » , securam reddendo ( ( concordem actionem » , atque
efficacem. Turismus enim, ut supra memoratum est, influxum suum
exercet in magna contextus socialis parte, eidemque se admiscet « in
4 0
mentalitate ac moribus nostrae aetatis » . Tale munus ex Dioecesis
parte valorem suum servat etiam si non omnes paroeciae Turismi
41
metae s u n t .

Turismi Pastoralis igitur Pastoralis dioecesanae ordinaria ac essen-


tialis consideranda est, praesertim quem respicit :

a) initiativas pervulgantes valorum notitiam, quos Turismus forte


pro omnibus e x p r i m i t ;
b) praeparationem ac formationem christianorum ad sanam Tu-
rismi fruitionem;
c) fidelium educationem ut expensae quas pro Turismo sustinent,

38
Decr. de past. Episcop. munere in Ecclesia Christus Dominus, n. 30.
30
Decr. de past. Episcop. munere in Ecclesia Christus Dominus, n. 17.
40
Paulus VI, L'Osservatore Romano, 18/19-7-1966.
41
Cfr. Decr. de past. Episcp. munere in Ecclesia Christus Dominus, n. 17; « . . . in
eiusdem peculiaribus regionibus...».
372 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

non in paupertatis iniuriam vertantur, sed, e contra, valorum quos


ipse, si eodem recte utatur, producit p r o singulis ac p r o societate;
d) spiritualem assistentiam turistis atque omnibus Turismi ope-
ratoribus, necnon omnibus personis ab eisdem dependentibus;
4 2
e ) laicorum apostolatus animationem quoad Turismum ;
/) acta proposita ut cultus a fratrum seiunctorum parte, prout
infra notabitur, exercitium foveatur.

Ergo :

1. necessarium est suscitare, praesertim praedicationis et cate-


chesis ope, conscientiam valorum positivorum, tum humanorum tum
christianorum Turismi, ita ut eo ipso fruatur gaudiosa participatione
ac c u m D o m i n i Paschate communione.
2. Ut christianus iuvetur magis personali actuosaque adhaesione
ad sua munera adimplenda praedictorum valorum institutio commen-
detur velut pars integrans educationis scholasticae, necnon communi-
cationis socialis usu. Id humanae christianaeque conscientiae magis
idoneam formationem adiuvabit, ut « tot problemata moralia, quae
tam in vita singulorum quam in sociali consortione exsurgunt, in veri-
43
tate solventur » etiam et tam saepe Turismi causa.
3. Clerus et Laici ita formentur ut, c o g n i t o phaenomeno eiusque
influxu tam positivo quam negativo in animarum cura atque in Com-
munitate, oppetere valeant efficientia ac mediorum c o p i a exigentias
spirituales hodie a Turismo impositas, ut intret — etiam hunc agrum —
44
Ecclesia i n humana consortione servitii spiritu praedita.
4. Christianorum ad Turismum formatio celebratione completur
4 5
Eucharistica, « totius vitae christianae fonte et culmine » . In S S . Eu-
charistia turistae ac industriae turisticae ministri D e o V i c t i m a m Divi-
46
nam offerunt atque una c u m Ipsa seipsos in sui ipsius particulari
condicione gaudii, libertatis, dono creationis fruitionis specialis, aut
p r o fratribus servitii.
Ex Christi Corporis autem communione virtutem hauriunt, qua
47
semper gratiae baptismali ideoque morali adhaerentes idoneique sunt

42
Cfr. Decr. de apostolatu laicorum Apostolicam actuositatem, nn. 5; 13; 14.
43
Const. past. de Eccl. in mundo huius temporis Gaudium et spes, n. 16.
44
Cfr. Const. dogm. de Ecclesia Lumen gentium, n. 9 ; cfr. etiam Decl. de educatione
christiana Gravissimum educationis, n. 3.
45
Const. dogm. de Ecclesia Lumen gentium, n. 11; cfr. etiam n. 3.
46
Cfr. Const. dogm. de Ecclesia Lumen gentium, n. il.
47
Cfr. S. Thom., III, q. 79, aa 1 et 5.
Sacra Congregatio pro Clericis 373

ad apostolatum exercendum quem eisdem Ecclesia committit ab eisdem-


que expectat. Turismus, velut praenuntius unitatis et pacis, axem suum
invenit centralem in Eucharistia quae signum unitatis est et vinculum
4 8
caritatis P o p u l i D e i causaque fontalis illius libertatis, quae tantum
scit bonum operari.
Insuper Eucharistiae participatione, christianus, sicut peregrini
Emmaus (cfr. Lc. 24, 13-32), facilius agnoscere sciet fratres in Christo
homines sibi in Turismo consociatos, vel illos quibus occurrit in sua
peregrinatione, vel quibus ipse inservit.

B) Normae particulares.

H o c Directorium Generale, perspecta necessitate quod Ecclesia suam


methodologiam pastoralem novis temporum exigentiis continuo aptet
49
atque conspiret, ut « sedulo perfectior quaeratur temporalis ordinatio »
c o r a m vitae hodiernae transformationibus utile iudicat quasdam ani-
madversiones in concreto proponere aptandas utique in singulis Dioece-
sibus iuxta Ordinarii prudens iudicium ac iuxta pastorales characte-
risticas quae, logice, variantur — interdum etiam magnopere — in variis
50
regionibus.

ORDINARIO LOCI cura est ut:

a) Quoad cleri formationem in genere:


— provideat lectiones orientativas circa Turismi Pastoralem, etiam
51
opportunis exercitationibus (v. g . itinera culturae acquirendae utilia
promovenda), ut fere manuducantur futuri Sacerdotes ad realem in hoc
5 2
sectore pastoralem ;

48
Cfr. g. August., In Ioannem, Tract. XXVI, n. 13; PL 35, 1613; cfr. etiam 1 Cor.
10, 17; 12, 12; 12, 27; Rom. 12, 5; S. Thom., III, q. 82, a. 7, ad 2; Const. dogm. de
Ecclesia Lumen gentium, nn. 3 et 11.
49
Const. past de Eccl. in mundo huius temporis Gaudium et spes, n. 4; cfr. etiam
Decr. de apostolatu laicorum Apostolicam actuositatem, n. 14.
50
Quaedam animadversiones praeparationem remotam ad Turismi Pastoralem, aliae-
que, proximam respiciunt. Sed cum etiam haec distinctio in concreto a diversis situatio-
nibus singularum Dioecesium propriis dependeat, hic non opportunum visum est earum
tempora distinguere. Notetur insuper quod quae infra Pastoribus proponuntur — ut iam
supra dictum est — experientiarum apostolicarum sunt fructus a multis Delegatis Natio-
nalibus ac Dioecesanibus pro Turismi Pastorali communicatarum respiciuntque praeser-
tim Dioeceses, quae Turismi a terminus ad quem-» sunt.
51
Cfr. Decr. de institutione sacerdotali Optatam totius, n. 21.
52
Cfr. Card. A. Cicognani : « Summus Pontifex exoptat ut institutio theologica pasto-
ralis Turismi suum debitum locum obtineat in formationis ecclesiasticae religiosaeque
374 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

5 3
— faveat linguarum extranearum inter Clerum studium ;
— doceat quod dialogus omissus vel neglectus c u m turistis et ope-
ratoribus turisticis — praesertim c u m his qui minus religionem ser-
vant — minus grave non est quam mediocris hospitalitatis oblatio.

b) Quoad ministerium sacerdotale:

— ordinentur cursus renovationis vel dies studii Pastoralis Turismi


p r o Clero, dioecesano ac regulari, etiam una c u m laicis catholicis tum
ut opportune experientiae comparentur, tum ut auxilia definiantur,
quae Conferentia Episcopalis forte poterit p r o apta assistentia spiri-
54
tuali turistarum etiam extraneorum destinare ;
— quaerantur igitur, si opus fuerit, a Conferentia Episcopali Sacer-
dotes eiusdem nationis, vel extranei ad paroecias iuvandas in locis
turisticis positas, « temporibus » peregrinationum, ne desint « Sacer-
dotes, numero et idoneitate saltem sufficientes, qui praesto sint p r o rite
5 5
pascendo P o p u l o Dei » ;
— reddatur secura effectiva praesentia Cleri localis temporibus
maioris occursus turistici, concedendo tamen cuique Sacerdoti in alio
r>ii
anni tempore congruum requiei spatium ;
— attentis phaenomeni turistici characteristicis internationalibus
atque ut facilis Poenitentiae Sacramenti administratio reddatur, Paro-
chis facultas concedatur Sacerdotes pro tempore in suis paroeciis com-
morantes, delegandi, dummodo iam regularibus facultatibus in propria
Dioecesi gaudeant, ad Confessiones audiendas etiam turistarum extra-
neorum, statutis tamen h o r i s ;
— dirigantur Parochi ut faciliter accedant conditionibus p r o Pa-
storali Turismi a Laicis propositis, sive ipsi paroeciani sint, sive
turistae commorantes, qui per plures anni menses contextui paroeciali
adhaerent ;
— sollicitentur animarum curatores ut directe aut indirecte provi-

Institutis, ad hunc finem etiam maiorem Professorum et Docentium in Universitatibus


Seminariisque collaborationem fovendo ». Epistula ad «Convegno Ital. per i Docenti di
Teologia Pastorale», L'Osservatore Romano, 18-9-1966; cfr. etiam Decr. de institutione
sacerdotali Optatam totius, n. 8 et 19.
ss
Cfr. Decr. de past. Episcop. munere in Ecclesia Christus Dominus, n. 23.
54
Cfr. Decr. de past. Episcop. munere in Ecclesia Christus Dominus, n. 16 ; Decr. de
Presbyt. ministerio et vita Presbyterorum ordinis, n. 19.
iS
Decr. de past. Episcop. munere in Ecclesia Christus Dominus, n. 23.
56
Cfr. Card. A. Cicognani: Epistula ad «2° Conv. Naz. Ital. per Curatori di Anime in
località turistiche », L'Osservatore Romano, 24/25-10-1966.
Sacra Congregatio pro Clericis 375

deant ut opportune maiori quo potis est numero turistarum operato-


rumque turisticorum occurratur, quin qui fidem nostram non profiten-
tur obliviscantur ;
— Sacerdotibus itinerantibus memoretur ut Oleum Sanctum pro
Infirmorum Unctione secumferant.

c) Quoad cultum in locis turisticis:

— oblectatione, quam cultus locus decore servatus in omnes exer-


cet, considerata, semper eiusdem dignitas secura reddatur;
— securae quoque reddantur celebrationes liturgicae in opportunis
horis magnaque c u m cura celebratae, necnon sacra praedicatio spiri-
5 7
tualibus hospitum exigentiis apta ;
— S. Missae in diebus festis celebratio necnon Poenitentiae Sacra-
menti administratio linguis turistis magis notis foveantur, nuntio op-
portuno, intelligentis indicationis (v. g. segnaletica, signalisation) ope,
5 8
etiamque, s i casus ferat, pluribus linguis vulgato ;
— in diebus festis (eorumque vigiliis) S S . Missarum, quas (( vesper-
tinas » vocant, celebratio foveatur, et saltem una Missa ferialis vesper-
tina in locorum turisticorum paroeciis celebretur. Etiam, dum talis
cultus ferialis celebratur, opportunum erit, sicut experientia iam docet,
brevem homiliam d i c e r e ;
— examinetur, effectivis statisticis attente consideratis, opportunitas
S. Missam in diebus festis vel dominicis celebrandi inde a primis vespe-
59
ris dominicae vel v i g i l i a e .
— secura in diebus festis S. Missae celebratio reddatur in tentoriis
(v. campeggi, camping) — opportune electo l o c o — atque, ubi potis
est, « Sacellorum mobilium » (v. cappelle mobili, chapelles mobiles)
ope, necnon coetuum selectorum, ut christianum turistis testimonium
praebeant, praesentia foveatur ;
— secura coordinatio ex parte parochorum, praesertim in diebus
festis, reddatur, ut servitia religiosa Sacerdotibus transeuntibus, vel
pro tempore in sua quisque paroecia commorantibus praebeantur;
— praescribatur in « oratione fidelium » ut, tempore quo Turismus
agitur, mentio fiat tam illorum, qui Turismo fruuntur, ad eos sollicitan-

" Cfr. Instructio de Cultu Mysterii Eucharistici, n. 19; cfr etiam Const. past. de
Eccl. in mundo huius temporis Gaudium et spes, n. 44.
M
Cfr. Litterae Circulares S. Congregationis Concilii, n. 104132, 19-3-1966.
59
Cfr. Instructio de Cultu Mysterii Eucharistici, n. 28; cfr. analogia cum Decr. de
Eccl. Orient. Cath. Orientalium Ecclesiarum, n. 15.
376 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

dos ut christiana officia observent, quam eorum qui eodem Turismo


frui nequeunt, quia pauperes sunt, vel in ipsomet suam operam prae-
stant ;
— cultus l o c a ita disponantur ut integro die patescant ad fidelium
pietatem fovendam atque ad operum arte insignium forte ibi servata-
rum visione f r u e n d u m ;
— provideatur ut oblationum, quae in Ecclesia colliguntur, pars
deferatur pro servitiis animarum curae necessariis, vel dialogo c u m
turisticis f o v e n d o ;
— hortentur monasteria contemplativa ut Ministerio Pastorali quoad
Turismum suarum ferventium precum subsidium praebeant.

d) Quoad turismum religiosum:

— cura habeatur ut magis aestimetur turismus religiosus (pere-


grinationes), eiusdem elementum spirituale vel sacrum dierum festo-
rum traditionalium in l o c o characterem t u t a n d o ;
— aestimatio Sanctuariorum in Dioecesi existentium promoveatur,
tum magna contributione considerata, quam ipsa Sanctuaria admini-
strationi Sacramentorum Poenitentiae ac Eucharistiae conferunt, tum
incitamento perpenso, quod eadem etiam in turistas non observantes
exercent.

e) Quoad populum christianum:

—- memoretur pastoralis actio defutura esse nisi efficax fidelium


collaboratio adsit nisique eorum modus vitam ducendi personalem et
familiarem atque per se ipsum solum validum testimonium constituat;
— non solum provideatur, praesertim in centris turisticis, actio
ad praecavenda mala, sed etiam ad ea medenda ante et postea quam
Turismus suos periodicos cursus incipiat, formando populationes, apud
quas turistae diversantur, ad christianae vitae testimonium praeben-
dum, ad hospitales esse in caritate atque c o r a m mentalitatis morumque
novitate prudentes ;
— ubi possibile est, praesertim in Centris montanis thaermarumque,
comparentur ac apparentur una cum Societatibus turisticis collaboran-
do conferentiae aut occursus culturales-religiosi, etiam extra Ecclesiam,
ad praesertim « longinquos » ((( lontani ))) in suo circulo vel l o c o cap-
60
tandos ; ad hunc finem consequendum pretiosa erit etiam in formatio-

60
Cfr. Card. A. Cicognani: «Numquam satis laudari queunt initiativae culturales-reli-
giosae, iam in quibusdam maioribus centris turisticis experitis, quae miram efficientiam
Sacra Congregatio pro Clericis 377

nis Institutis (Universitatibus, Seminariis, etc. . . . ) Docentium collabo-


ratio ;
— excolatur Pastoralis Turismi elementum missionale, eorum prae-
via aequaque praeparatione, qui regiones non christianas neque cre-
dentes peragraturi sunt, ut validum fidei, caritatis virtutumque civi-
lium testimonium, ipsa suae vitae ratione, praebeant;
— secura firmetur collatio apostolica Associationum laicalium catho-
licarum ad Turismi, praesertim iuvenilis, Pastoralem ;
— foveatur turismus socialis ita ut iuvet evolutionem valorum
61
constitutivorum personae atque verae authenticae vitae socialis ;
— praebeatur directe vel indirecte, « etiam illis qui congruis carent
mediis possibilitas inveniendi requiem et reficiendi vires in domibus
p r o feriis aptis, in peregrinationibus ordinatis, in " coloniis " pro
62
pueris » ;
— iuste aestimentur christianae artis monumenta in Dioecesi exi-
stentia, eorum religiosae significationis perspicuam praesentationem
p r a e b e n d o ; ad hunc finem promoveatur formatio spiritualis ac cultura-
lis mystagogorum vel « auctorum » (v. « Guide » ) , necnon perdiligens
praeparatio mediorum technicorum utilium ad ea monumenta aesti-
63
manda, vel ad vitam christianam illustrandam ;
— curetur ne in locis turisticis stipes fastidiose quaerantur ;
— concurratur, etiam cuisdam diei festi sacram praedicationem
opportunam tradendo, ut recte fideles in christiana viarum disciplina
64
doceantur ne aliorum vita in autovehiculorum ductione periclitetur ;
— foveatur in vehiculis signi S. O. S. diffusio, sicut iam quibusdam
in regionibus utiliter fit, ut facilis, in gravibus variis casibus, spiri-
tualis adsistentia reddatur.

f) Quoad operatores turísticos:

— evolvatur dialogus in caritate cum omnibus operatoribus turisti-


cis quamcumque religionem colant ;

ad animabus remotis occurrendi Deo possibilitatem obtulendam manifestaverunt». Epi-


stula ad « I Conv. Ital. " Turismo e Pastorale " », L'Osservatore Romano, 6-2-1963; cfr.
etiam Paulus VI, L'Osservatore Romano, 8-3-1964.
61
Cfr. Ioannes XXIII: A. A. S. 54 (1962), p. 454; cfr. etiam Decl. de educatione
christiana Gravissimum educationis, n. 2.
62
Paulus VI, L'Osservatore Romano, 7-6-1964.
63
Cfr. Paulus VI, L'Osservatore Romano, 24-1-1969.
64
Cfr. Const. past. de Eccl. in mundo huius temporis Gaudium et spes, n. 30; cfr.
etiam Paulus VI: A. A. S. 57 (1965), pp. 907-909.

25 - A. A. S.
378 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

— curetur spiritualis eorum christianorum catholicorum formatio,


qui in variis industriarum turisticarum sectionibus laborant (v. g. auc-
torum montanorum, ludimagistrorum vulgo (( sci )) nuncupati, mini-
strorum in thermarum institutis, etc. . . . ) atque debito tam cauponibus
6 5
quam personis cauponicis spiritualis adsistentia foveatur ;
— ubi potis, auxilium Sacerdotibus in Turismi apostolatu praestan-
tibus praebeatur ad formationem ethico-professionalem in Turismi Insti-
tutis professionalibus;
— promoveantur occursus c u m operatoribus turisticis, ut eorum
labor spiritu evangelico imbuatur :

X eorum exigentias praesertim spirituales c o g n o s c e n d o ;


X eorum relationes frequentiores c u m Ecclesia r e d d e n d o ;
X eorum officiorum conscientiam quoad Turismi moralitatem illu-
66
minando ;

— suadeatur cauponibus opportunitas in singulis diversorii cubiculis


S. Bibliam, si potis in linguis praecipuarum turmarum turisticarum, id-
que fraterne consentientibus cultus ministris fratrum seiunctorum, sicuti
iam variis in regionibus fit.

g) Quoad Fratres seiunctos:

— Praeter ea, quae in praecedentibus paginis iam memoratum est :


a) praebeantur christianis non catholicis loca cultus iuxta Direc-
67
torii Oecumenici normas ;
b) invitentur animarum curatores ut christianos non catholicos
ad suum ministrum vel l o c u m cultus, si ibi existant, dirigant, in prae-

65
Cfr. Paulus VI: A. A. S. 59 (1967), p. 429. Memoratur etiam quod Summus Pon-
tifex Paulus VI die 7-3-1964, S. Martham cauponum Patronam declaravit. (L'Osservatore
Romano, 8-3-1964).
66
Cfr. Pius XII, 29-10-1953: Discorsi e Radiomessaggi, Ed. Pol. Vat., vol. XV, p. 448.
87
Cfr. A. A. S. 59 (1967), pp. 589-592; a) Pro Orientalibus: n. 52 Directorii: «Quia
"communicatio in sacris functionibus, rebus et locis inter Catholicos et Fratres seiunctos
Orientales iusta de causa permittitur " (Decr. de Eccl. Orient. Cath. Orientalium Eccle-
siarum, n. 28), commendatur ut usus aedificii catholici vel coemeterii vel templi, cum
ceteris rebus necessariis, de licentia Ordinarii loci concedatur Sacerdotibus vel Commu-
nitatibus Orientalium seiunctorum pro eorum ritibus religiosis, si ipsi id petant, cum
careant locis in quibus Sacra rite et digne celebrari possint».
b) Pro ceteris christianis: n. 61 Directorii: «Si Fratribus seiunctis desunt loca in
quibus coerimonias suas religiosas rite et digne celebrent, Ordinarius loci usum aedificii
catholici vel coemeterii vel templi concedere potest».
Sacra Congregatio pro Clericis 379

scriptionum spiritu praedicti Directorii p r o Orientalibus, in nn. 53 et


6 8 69
54, p r o ceteris christianis vero in nn. 62 et 6 3 .

Summatim: l o c i Ordinarius curet ut suus Clerus turistas, cuiuscum-


que nationis, c o n d i c i o n i s , aetatis, religionis sint, velut ad P o p u l u m
D e i ordinatos atque nunquam velut Communitati, cuius animarum
70
curator est et pastor, extraneos c o n s i d e r e t .
71
Ut Ordinarius firmare valeat quae supra ad « idoneae curae spiri-
7 2
tualis f i n e s » , analogice uti debebit, sicut M . P . « Ecclesiae sanctae » ,
I, n. 9 (cfr. num. 15), praevidet, vel Sacerdote vel Commissione ad hoc,
quae laicos in T u r i s m o peritos comprehendet atque relationes regula-
res c u m Delegato vel c u m nationali Commissione p r o Turismi Pastorali
teneat.
Commendatur insuper ut quaedam membra praedictae Commissio-
nis ac praesertim eiusdem Praeses (deficiente vero Commissione, Dele-
gatus supradictus) membra quoque sicut effectiva Consilii tum Presby-
teralis tum Pastoralis dioecesani sint.
Omnes tandem Communitates, et urgentiore m o d o , quarum Turi-
smus interest, suum apostolatum perficere debent iuxta exigentias, quas

88
Cfr. A. A. S., ibidem n. 53: «Curent moderatores scholarum et Institutorum catho-
licorum ut copia detur ministris orientalibus praestandi adiutorium, spirituale et sacra-
mentale, fidelibus ipsorum qui Instituta catholica frequentant. Quod adiutorium, pro
rerum adiunctis et concessa licentia Ordinarii loci, etiam intra aedificium catholicum,
templo non excluso, praeberi potest».
N. 54: «In nosocomiis et aliis institutionibus similibus quae a catholicis reguntur,
curent moderatores ut sacerdotem Ecclesiae Orientalis seiunctae tempestive certiorem
faciant de praesentia fidelium eius atque facultas ei detur aegrotos visitandi necnon
sacramenta digne et reverenter iis administrandi».
69
Cfr. A. A. S., ibidem n. 62: «Curent moderatores scholarum et Institutorum
catholicorum ut facultas detur ministris aliarum Communionum praestandi adiutorium,
spirituale et sacramentale, propriis fidelibus qui Instituta catholica frequentant. Quod
adiutorium, pro rerum adiunctis, etiam intra aedificium catholicum dari potest ad
normam numeri 61.
N. 63 : « In nosocomiis et aliis institutionibus similibus quae a Catholicis reguntur,
curent moderatores ut ministros Communionum seiunctarum tempestive certiores faciant
de praesentia eorum fidelium atque facultas aegrotos visitandi necnon adiumentum spi-
rituale et sacramentale praestandi iisdem detur».
70
Cfr. Decr. de Presbyt. ministerio et vita Presbyterorum ordinis, n. 6: «Commu-
nitas ... localis non suorum dumtaxat fidelium curam fovere, sed etiam zelo missionali
imbuta viam ad Christum omnibus hominibus parare debet».
71
Cfr. Card. A. Cicognani: «Turismi Pastoralis, quatenus Pastoralis "organicae",
quam vocant, pars est, a locorum Ordinariis dependet ab iisdemque providenda est».
(Epistula ad II Congressum Italicum pro animarum Curatoribus in locis turisticis) ;
L'Osservatore Romano, 24/25-10-1966.
72
Cfr. Decr. de past. Episcop. munere in Ecclesia Christus Dominus, n. 23.
380 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

gentium (osmosis) peregrinatio gradatim magis magisque definit : id


quod exigit spiritualem aperitionem formationemque, cuius evolutio et
amplitudo fructus erunt caritatis mensurae, quae reapse eas vivificat
debetque « tendere ut c o r Ecclesiae dilatetur . . . usque ad universalem
7 3
Christi propositi e t caritatis mensuram » .

4.
DE RELIGIOSORUM AUXILIO AD TURISMI PASTORALEM

Religiosi, quatenus « bono totius Ecclesiae p r o sua vocatione et gra-


7 4
tia serviunt ) ) , validam suam operam Turismi Pastorali praebere
possunt vel preces fundendo (cfr. num. 23), vel p r o sua competentia
doctrinam proponendo, vel etiam sua communicationis socialis instru-
menta c o m m o d a n d o . Pastoralis Turismi insuper, qua <( Pastoralis orga-
nicae )) (Pastorale d'insieme, Pastorale d'ensemble) elementum, fidere
75
debet religiosorum Sacerdotum c o o p e r a t i o n e , sicut etiam illa Instituto-
rum Saecularium Religiosarumque.
Praeterea, Sacerdotum religiosorum sicut etiam ceterorum Insti-
tutorum perfectionis apostolatus in coetibus turisticis exercendus legi-
time requiri potest non solum quia religiosi « Corpori E p i s c o p o r u m
7 6
coaptantur » , sicut omnes presbyteri, sed etiam quia eorum ipsa
particularis (( mobilitas », quam saepe Fundatores suis religiosis Com-
munitatibus concessere, speciali m o d o idonea videtur ad hunc « Pa-
storalis complexus » laborem atque m o d o actuali vivoque ad apo-
stolicae vocationis exigentias respondet. Omnes igitur religiosi, salvis
cuiuscumque Instituti indole, fine specifico, sanis traditionibus, interna
disciplina Superiorumque auctoritate, qua E p i s c o p o r u m collaboratores
vocantur ad P o p u l i D e i exigentiis occurrendum, praesertim ubi multi
fideles viis ministerii ordinariis prosequi nequeunt.

Superiores religiosi insuper invitentur :

a) ut praeparent excolantque tales pretiosos collaboratores huius


tam modernae animarum curae, vel aeque institutione in formationis
Pastoralis Turismi Institutis, vel participatione ad Congressus ordi-
natos ut Cleri cultura c i r c a tales apostolatus formas renovetur;

73
Paulus VI, L'Osservatore Romano, 20-1-1966.
74
Const. dogm. de Ecclesia Lumen gentium, n. 28.
75
Cfr. Const. dogm. de Ecclesia Lumen gentium, n. 28; cfr. etiam Decr. de past.
Episcop. munere in Ecclesia Christus Dominus, n. 30.
76
Const. dogm. de Ecclesia Lumen gentium, n. 28.
Sacra Congregatio pro Clericis 381

b) ut collocentur, in paroeciis praesertim religiosis commissis, Sa-


cerdoti religiosi omnimodo formati ad huius phaenomeni spirituales
exigentias satisfaciendas.
Praecipuo m o d o perutile erit auxilium Institutorum Saecularium,
sive ut « servitium », sive ut « christianum testimonium ».
D o m u s religiosae denique, commodatae velut « convictus », vel ut
diverticula in locis turisticis, optimum praebere exemplum debent,
secura indicia quoad religiosa servitia communicando, in singulis cubi-
culis S. Bibliam, vel saltem N o v u m Testamentum collocando atque
super omnia circulum vere fraternum, occursus p r o omnibus obtulendo.

5.
DE DIACONIS IN TURISMI PASTORALI

Ubi Diaconatus permanens a Conferentiis Episcopalibus, S u m m o


Pontifice assentiente (cfr. Sacrum Diaconatus Ordinem, I, 1) restitutus
est, Diaconorum permanentium opera, sub eorum Superiorum ductu,
etiam in Turismi Pastorali exercenda, pretiosa erit. <( Gratia etenim
sacramentali roborati, in diaconia liturgiae, verbi et caritatis, ... in
7 7
communione c u m E p i s c o p o eiusque presbyterio » , validi cooperatores
sunt. Revera ut tales evandant, necesse prorsus est ut Dioeceses ad eorum
specialem formationem etiam in hoc animarum curae sectore provideant.

6.
DE LAICIS MILITANTIBUS AC DE TURISMI PASTORALI

Laicorum apostolatus maximum interest in Turismi Pastorali Ge-


nerali, sive quia praesertim laici sunt qui Turismo indulgent, sive quia
78
industria ac organizatio turistica a laicis dependet.
Ecclesia igitur a Laicis militantibus non solum testimonium, sed
etiam intellegentem ac fervidam collaborationem in variis apostolatus
turistici gradibus expectat.
Evidenter haec collaboratio variabitur prout variae sunt possibili-
tates situationesque singularum personarum, necnon varia earum spe-
cifica erit praeparatio. « Laici vero, qui in tota vita Ecclesiae actuosas

" Const. dogm. de Ecclesia Lumen gentium, n. 29; cfr. etiam Motu Proprio Sacrum
Diaconatus Ordinem, (18-6-1967), nn. 1 et 2.
78
De Laicorum muneribus iam pluries in praesentis Directorii cursu actum est,
referendo etiam quaedam documenta conciliaria, Turismum etiam in hoc sectore, respi-
cientia.
382 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

partes gerendas habent, non solum mundum spiritu christiano imbuere


tenentur, sed etiam ad hoc vocantur ut in omnibus, in media quidem
7 9
humana consortione, Christi sint testes » . Magni quoque momenti
sunt Concilii V a t i c a n i Secundi sequentia verba : (( Colant . . . sensum
dioecesis ... prompti semper, ad invitationem Pastoris sui, suas quoque
vires inceptis dioecesanis adicere . . . eo magis quia crebrescens in dies
migratio p o p u l o r u m , mutuae necessitudinis augmentatio et communi-
cationum facilitas, iam non sinunt ullam partem societatis in se clau-
sam manere. Ita de necessitatibus P o p u l i Dei in toto orbe terrarum di-
80
spersi solliciti sint »; eoque magis quam laici « in c a m p o . . . otii fra-
8 1
tribus adiuvandis aptiores exsistunt » . Revera c u m ipsi sive ad Popu-
82
lum D e i , sive ad societatem civilem pertineant, frequentiores obviaeque
occasiones dialogum c u m ceteris instaurandi habent.
I m m o exoptandum est ut ipsi periti fiant vel ut Directores aut simi-
les in diversis actuositatibus mansionis laborisque a Turismo oblatis,
itaque bonum fermentum in farina reconditum evadant (cfr. Mt. 13, 33).
Optanda quoque est Laicorum militantium insertio in organizationibus
83
turisticis etiam in regionibus non christianis, quas etiam turistae
catholici petunt.

L a i c o r u m collaboratio praesertim consulitur ut foveatur :

a) institutio in omnibus suis gradibus c i r c a temporis liberi ideo-


que Turismi rationalem u s u m ;
b) diffusio cognitionum de Turismi valoribus positivis ope omnium
instrumentorum communicationis s o c i a l i s ;
c) profundior cognitio culturalis c i r c a eiusdem functionem in homi-
nis vita ;
d) institutio spiritualis coetuum professionalium.

70
Const. past. de Eccl. in mundo huius temporis Gaudium et spes, n. 43; cfr. etiam
1 Pi. 2, 9-12; Cal. 4, 19; Const. dogm. de Ecclesia Lumen gentium, nn. 7 et 9; Decl. de
educatione christiana Gravissimum educationis, n. 2.
80
Decr. de apostolatu laicorum Apostolicam actuositatem, n. 10; cfr. etiam Const.
past. de Eccl. in mundo huius temporis Gaudium et spes, n. 5.
81
Decr. de apostolatu laicorum Apostolicam actuositatem, n. 13; cfr. etiam n. 29:
«Ad bonas relationes humanas colendas oportet ut valores vere humani foveantur, im-
primis ars fraternae convivendi atque cooperandi, necnon colloquium instituendi»; cfr.
etiam Const. past. de Eccl. in mundo huius temporis Gaudium et spes, nn. 16 et 72;
cfr. Decr. de Oecumenismo unitatis redintegratio, n. 12; Decr. de activ. mission. Eccle-
siae Ad gentes divinitus, n. 41.
82
Cfr. Decr. de activ. mission. Ecclesiae Ad gentes divinitus, n. 21.
83
Cfr. Decr. de activ. mission. Ecclesiae Ad gentes divinitus, n. 41.
Sacra Congregatio pro Clericis 383

Insuper : Laici, praesertim militantes, sibi persuasum habeant sanum


Turismum exigere coordinatimi non solum singulorum, sed etiam coe-
tuum conatum, quoniam impossibile evadit promovere singulis seiunc-
tisque conatibus humanizationem, quam vocant, huius phaenomeni tam
dynamici irreversibilisque sicuti Turismus est.
Tandem, si Hierarchiae munus est docere ac authentice interpre-
tari principia hac in re tenenda atque promovere necessarias structura-
rum reformatione» (postulatas a ministerio magis sollicito de Turismi
multiplicibus influxibus in animarum curam) ad Laicos praesertim per-
84
tinet, libera sua initiativa, quin passive officia normasque e x p e c t e n t ,
spiritu christiano mentes et mores, Communitatis leges, habitudines-
que imbuere, necnon Turismo habitu vere humano et christiano frui.
Revera, (( Ecclesia non vere fundata est, non plene vivit, nec per-
fectum Christi signum est inter homines nisi, c u m hierarchia, laicatus
8r>
veri nominis exstet et laboret » .
Ideo, hoc Directorium Generale non neglexit commendare ut inter
collaboratores Delegati nationalis vel dioecesani pro Ministerio Pasto-
rali quoad Turismum (aut inter Commissionum pro dicta Pastorali mem-
bra) etiam laici bene praeparati cooptentur, similiter ac Concilium
88
Vaticanum Secundum p r o Commissione Pastorali dioecesana p r a e v i d i t .

CONCLUSIO

In superiore disceptatione perspicue probatum est Turismum, per


se, non solum homini hodierno — magis magisque futuro — occasionem
praebere cognoscendi invisendique totam terram, iam, quodam sensu,
nimis angustam effectam p r o eo, sed etiam et maxime ceteros homines
fraterne obviandi.
H a e c fundamentalis realitas Ecclesiam instat, ut christianos formet
« adultos », qui semper et ubique vivant prout fides exigit.
Pastoralis ergo Turismi, considerata in sua multiplici evolutione
suisque semper novis exigentiis, c u m tandem intime « Pastorali motus ))
uniatur, supra descriptis normis exhauriri nequit. Quoniam vero hor-
tamenta illa experientiarum iam longe lateque confirmatarum fructus
sunt : . . .

84
Cfr. Const. past. de Eccl. in mundo huius temporis Gaudium et spes, n. 43.
85
Decr. de activ. mission. Ecclesiae Ad gentes divinitus, n. 21; cfr. etiam Decr. de
past. Episcop. munere in Ecclesia Christus Dominus, n. 30.
86
Cfr. Decr. de past,. Episcop. munere in Ecclesia Christus Dominus, n. 27.
384 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

— in communi agnitione « progressum humanum verae hominum


87
felicitati inservire posse » ;

— in admissione totius boni, quod in moderno dynamismo invenitur ;

— in praevisione percrebescentis diffusionis Turismi vis quoad loca,


vis quoad varios humanae familiae coetus, d u m m o d o odia bellaque ne
sanguine mundum maculent ;

— in memorando, tandem, Turismum esse elevationis socialis per-


fectorem posseque etiam Oecumenismum necnon inter populos unionis
causam,
... eadem auxilium praebere cupiunt Pastoribus, ut traditiona-
lem animarum curam enovent integrantque quoad novum contextum
socialem Turismi phaenomeno productum.
Huius Directorii Generalis normae, tandem, sibi proposuerunt
fovendi ex fidelium parte, qui Turismo fruuntur vel in Turismo labo-
rant, c u m D e o Caritate communionem,
« a Quo averti, cadere ;
in Quem converti, resurgere ;
in Quo manere, consistere est ;
a Quo exire, emori ;
in Quem redire, reviviscere;
8 8
in Quo habitare, vivere est ) ) .

R o m a e , in Pesto S. Catharinae Senensis, 1969.

I. Card. VILLOT, Praefectus

© P. Palazzini, a Secretis

Praesens Directorium Generale Summus Pontifex Paulus


Papa VI Litteris suae Secretariae Status, n. 128984/SI, die
27 Martii 1969, approbavit et auctoritate sua confirmavit et
publici iuris fieri iussit.

17
Const. past. de Eccl. in mundo huius temporis Gaudium et spes, n. 37.
8
S. Augustinus, Soliloquia, I, 1, 3; PL 32, 870.

i
Sacra Congregatio pro Causis Sanctorum 385

SACRA CONGREGATIO
PRO CAUSIS SANCTORUM

i
TAURINENSIS

Canonizationis Beati Ignatii a Sancta Agatha, Confessoris, sacerdotis


professi Ordinis Fratrum Minorum Capuccinorum.

SUPER DUBIO

An signanda sit commissio reassumptionis Causae in casu et ad effec-


tum de quo agitur.

Solemnis beatificatio Venerabilis Dei Famuli Ignatii a Sancta Aga-


tha, Confessoris, sacerdotis professi Ordinis Fratrum Minorum Capuc-
cinorum, die 17 Aprilis anno 1966 in Basilica Vaticana celebrata, gau-
dium et laetitiam in Pedemontana regione, nec non in universo memo-
rato Ordine excitavit, fidelibus undique confitentibus uberes fructus
percipientibus.
Ex eo tempore non in Italia tantum, sed et in aliis quoque regioni-
bus, christicolae devote beati Ignatii opem implorantes, spirituales ac
temporales gratias eius intercessione obtinuere, quas inter nonnullae
veri miraculi notas praeseferre videntur.
H i s omnibus permoti, sollertissimi A c t o r e s de Causae reassumptio-
ne, ut ad canonizationem iter aggrediatur, cogitare coeperunt.
Ad Apostolicam Sedem interim quidam Patres Cardinales, Archie-
piscopi et Episcopi postulatorias litteras transmiserunt, reassumptio-
nem Causae deposcentes.
H i n c , instante Revmo P. Bernardino a Senis, Ordinis Fratrum Mi-
norum Capuccinorum Postulatore generali, in Congregatione Sacro-
rum Rituum Ordinaria, die 7 Novembris 1967 in aedibus eiusdem
S. Congregationis habita, Emus ac Revmus Dominus Ferdinandus
Cardinalis Cento, memoratae Causae Ponens seu Relator, dubium discu-
tiendum proposuit : An signanda sit commissio reassumptionis Causae
Beati Ignatii a Sancta Agatha, in casu et ad effectum de quo agitur.
386 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Et E m i ac Revmi Patres, sacris tuendis ritibus praepositi, post


relationem ipsius Emi Ponentis, auditis quoque Praelatorum Officia-
lium suffragiis, re diligenti studio perpensa, rescribere censuerunt :
Signandam esse commissionem,, si Sanctissimo placuerit.
F a c t a demum de praefatis Sanctissimo D o m i n o nostro Paulo Pa-
pae VI per infrascriptum S. Rituum Congregationis Secretarium fideli
relatione, Sanctitas Sua, Purpuratorum Patrum responsum probare,
et propria manu commissionem reassumptionis Causae Beati Ignatii a
Sancta Agatha, Confessoris, sacerdotis professi Ordinis Fratrum Mi-
norum Capuccinorum, signare benigne dignata est.
Datum Romae, die 1 Iunii 1968.

BENNO Card. GUT, Praefectus

L. © S.

© Ferdinandus Antonelli, A r c h i e p . tit. Idicren., a Secretis

II
BRUGENSIS

Beatificationis et canonizationis Servi Dei Caroli Mariae Schilling, sa-


cerdotis professi Congregationis Clericorum Regularium S. Pauli, Bar-
nabitarum.
SUPER DUBIO

An constet de virtutibus theologalibus Fide, Spe et Caritate cum in


Deum tum in proximum, necnon de cardinalibus Prudentia, Iustitia,
Temperantia, Fortitudine, earumque adnexis, in gradu heroico, in
casu et ad effectum de quo agitur.

Iucundum est sane egregia memorare gesta virorum, quos seu sin-
gulare ingenium seu praeclarum quoddam opus honestaverit. Potioribus
tamen laudum ornamentis ii sunt prosequendi, qui virtutum suarum
praestantia christianae perfectioni adipiscendae totis incubuere viribus.
Quos inter recensendus est, veluti sidus micans e Norvegiae ortum caelo,
Carolus Maria Schilling, sacerdos Congregationis Clericorum Regula-
rium S. Pauli, quos et Barnabitas vocant.
Is ortum duxit ad arcem cui nomen vulgo Akershus, prope Oslaum,
quod Norvegiae caput est, die 9 Iunii a. 1835, e Christophoro A d o l f o et
Heleonora Berg, qui, censu et probitate conspicui, Lutheranam religio-
nem profitebantur; cuius quidem ritu infans baptismate ablutus est
die 9 mensis Iulii eodem anno, nominibus Carolo Halfdano impositis.
Decem annos natus matre orbatus est puer, et ex tunc animum suum
Sacra Congregatio pro Causis Sanctorum 387

benevolum et pium ad patrem, quem tenero dilexit amore, applicuit.


Quindecim c u m esset annorum procliviorem se ad artes liberales osten-
d i t ; hinc, ut proprium in arte pingendi excoleret ingenium a patre
missus est in urbem Dusseldorpium in Germania, ubi Academiae
adscriptus, sub celebrium disciplina magistrorum, ita profecit ut pictu-
ris nomen sit consecutus. Eadem in urbe hospes fuit cuiusdam catho-
licae familiae, Eitel nomine, cuius religio et pietas ei admirationi
erant, quaeque eumdem in filii l o c o habebat. Cum autem de catholica
fide nedum minus recte, sed etiam absurde sentiret, factum est ut,
anno 1854, c u m Ssmum Sacramentum per urbis vias sollemni duce-
retur pompa, ipse solus cooperto capite atque sine ulla reverentia
subridens staret in via. At quidam adstantes indignati eius pileum
violenter abripuere et proiecere in terram, ingenti c u m ipsius rubore.
H a u d bene sese tum gessisse agnovit C a r o l u s ; atque exinde catholicae
religioni pernoscendae coepit dare operam. Et cum de Paenitentiae sa-
cramento die quodam audiret sermonem, tanti solacii experiundi cu-
pidine motus, in catholicam Ecclesiam ingredi statuit. Die itaque
11 Novembris a. 1854, patre non obsistente, in paroeciali ecclesia
S. Lamberti urbis Dusseldorpii fidem catholicam amplexus est no-
vumque christianae vitae genus in exemplum auspicatus : coepit infir-
mos invisere, egenis stipem, cibum vestesque suppeditare, omniaque
officia, quibus catholicus adstringitur, fideliter persolvere.
A n n o 1860 ineunte, necessarios et amicos visendi causa in patriam
rediit. Erat tunc Oslai in urbe parochus Paulus Stub, Norvegus na-
tione, ad catholicam fidem et ipse traductus, atque Barnabitarum
alumnus, cuius moderamine Famulus Dei perfectionis viam naviter
aggressus est, iugesque in ea progressiones faciens, ad religiosum
statum se vocatum persensit. Petiit igitur ut Clericorum Regularium
S. Pauli seu Barnabitarum Congregationi adscriberetur. A t , ab huius-
modi proposito ut averteretur, iussit pater filium redire d o m u m , ac
deinceps ad fratrem, in longinquam septemtrionalem Norvegiae re-
gionem misit, sperans quoque eum reditur um ad pristinam religionem.
Sed contrarium evenit, nam Famulus Dei magis in dies propositi tenax
fiebat; ut festivae interesset Missae iter, nivibus obrutum, per decem
millia passuum faciebat, atque paschalis adimplendi praecepti causa
peregrinationem trium hebdomadum curru suscepit. Post plures tan-
dem ea in regione annos transactos, anno scilicet 1868, die 28 Iulii
mensis, patre iam non repugnante, ad d o m u m novitiatus Barnabita-
rum apud Aubigny, in Gallia, se contulit, firmo proposito sese penitus
D e o consecrandi. Sed, ob infirmam, qua affectus erat, valetudine, vota
tantum simplicia, quae dicuntur, Oblatorum professus est die 21 N o -
vembris a. 1869. Deinceps tamen, sanitate feliciter recuperata, Fa-
388 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

murus D e i non m o d o , die 18 Decembris a. 1872, vota nuncupavit sol-


lemnia, verum etiam, P i o P a p a IX ita disponente, die 18 Decem-
bris a. 1875 sacerdotio auctus est, atque statim auxiliatricem operam
tironum magistro praebere iussus est.
Eeligiosis autem Institutis anno 1880 in Gallia iniqua lege abolitis
atque etiam Barnabitis expulsis, Dei Famulus Modoetiam, urbem
Italiae, petiit, ubi denuo ut alter magister novitiis exemplo potius
quam auctoritate per septennium praefuit. Tandem anno 1887 Mouscron,
in belgicum o p p i d u m , a Superioribus est missus ubi, in Novitiatus
d o m o , religiosam perfectionem excolens et in p r o x i m o r u m spiritualem
salutem naviter intendens, ad extremum usque diem permansit, qui ei
occurrit die 2 Ianuarii anno 1907, aetatis eius septuagesimo secundo.
F a m u l u s Dei Carolus Maria Schilling, iugi supernaturali spiritu se
gerendo, praeclara per totius religiosae vitae cursum virtutum omnium
specimina praebuit. Laudatur in eo praesertim viva fides, quam potis-
simum in Sacro litando atque in altaris augustissimo Sacramento
adorando pandit. E o s qui eum conveniebant vehementer cohortabatur,
ut crebro — quod tunc in more non erat — ad sacram S y n a x i m acce-
derent, eosque, de profanis rebus studiose devitatis sermonibus, ad
pia exercitia incitabat. Deiparam quoque Virginem suavi colebat
amore, necnon Sanctum Ioseph, A n g e l u m Custodem suique Ordinis
sanctos. E r g a p r o x i m o s eximia caritate flagrabat, erga pauperes prae-
sertim, infirmos, afflictos, pueros atque opifices, quibus p r o viribus
opitulari iugiter satagebat. In confessionibus audiendis cotidie plures
continentes insumebat horas, concurrentibus undique fidelibus et pre-
sbyteris. Corpus suum castigationibus afficiebat animamque Paeniten-
tiae sacramento crebrius mundabat, orationi assidue vacabat et simul
regularis observantiae in suis muneribus obeundis optimum sodalibus
praebebat exemplum.
Sanctitatis fama, qua vivens erat ornatus, post obitum Famuli
Dei in dies percrebruit atque caelestibus signis visa est confirmari.
Quamobrem causa de Beatorum Caelitum honoribus eidem decernendis
agitari coepta est. Instructi itaque sunt in episcopali Curia Brugensi
in Belgio annis 1924-1932, et per rogatorias litteras in Curiis Colo-
niensi, Parisiensi, R o m a n a et Mediolanensi ordinaria potestate pro-
cessus super eadem sanctimoniae fama, necnon super scriptis atque
obtemperatione decretis Urbani Papae V I I I cultum Servis Dei prohi-
bentibus. Qui processus ad sacrorum canonum praescriptum absoluti,
ad Sacram Rituum Congregationem delati sunt, atque die 19 mensis
Maii a. 1938 eadem Sacra Congregatio, scriptis Servo Dei tributis rite
perpensis, nihil obstare quominus ad ulteriora posset procedi edixit.
Excussis deinde processibus, Pius Papa X I I commissionem intro-
Sacra Congregatio pro Causis Sanctorum 389

ductionis causae beatificationis et canonizationis propria manu die


22 Novembris a. 1946 obsignavit. Edito decreto super cultu non prae-
stito die 2 Ianuarii a. 1949, riteque confectis processibus apostolicis,
decretum prodiit de omnium processuum iuridica vi.
Servatis itaque omnibus de iure servandis, de virtutibus theologali-
bus et cardinalibus Servi Dei, prius quidem die 10 Octobris a. 1961
in antepraeparatoria; dein vero in praeparatoria Congregatione die
20 Decembris a. 1966 celebratis disceptatum est. D i e tandem 4 Iulii
huius anni generalis habita est Congregatio in Vaticanis aedibus co-
ram Ssmo D o m i n o nostro Paulo Papa V I , in qua Revmus Cardinalis
Carolus Confalonieri, Causae Ponens seu Relator, sequens dubium
discutiendum proposuit : An constet de virtutibus theologalibus Fide,
Spe et Caritate cum in Deum tum in proximum, necnon de cardinalibus
Prudentia, Iustitia, Temperantia et Fortitudine, earumque adnexis,
in gradu heroico, in casu et ad effectum de quo agitur. Et Revmi Car-
dinales, sacris ritibus, tuendis praepositi, Officiales Praelati Patresque
Consultores, qui aderant, suum quisque suffragium tulerunt. Quae
vota auscultavit libens Beatissimus Pater atque illico haud anceps
iussit decretum apparari super virtutum heroicitate Servi Dei. Quod
cum factum esset, hodierno die sacrosancto Missae sacrificio religiose
litato, Revmos Cardinales causae Ponentem atque infrascriptum S. R. C.
Praefectum, necnon R . P . D . Amatum Petrum Frutaz, Auditorem Gene-
ralem, meque Secretarium arcessivit, iisque adstantibus solemniter pro-
nuntiavit : Constare de virtutibus theologalibus Fide, Spe et Caritate
cum in Deum tum in proximum, necnon de cardinalibus Prudentia, Iusti-
tia, Temperantia, Fortitudine earumque adnexis Servi Dei Caroli
Mariae Schilling, in gradu heroico, in casu et ad effectum de quo
agitur.
H o c autem Decretum rite promulgari et in acta S. Rituum Con-
gregationis referri mandavit.
Datum Romae, die 19 Septembris a. D. 1968.

BENNO Card. GUT, Praefectus

L. m s.
© Ferdinandus Antonelli, A r c h i e p . tit. Idicren., a Secretis
390 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

ACTA TRIBUNALIUM

SACRA ROMANA ROTA

Citatio edictalis

CLEVELANDENSIS
Nullitatis matrimonii (Kwatkowich-Weil)

Cum ignoretur locus actualis commorationis domini Raimundi E.


W e i l , conventi in causa de qua supra, eundem citamus ad comparendum,
aut per se aut per procuratorem legitime constitutum, coram Tribu-
nali S. Romanae Rotae (Piazza delia Cancellería, 1 - R o m a ) , in diem
30 iulii 1969, hora undecima, pro concordatione vel subsignatione
sequentis dubii :

An sententia Rotalis diei 22 octobris .1968 confirmanda vel infir-


manda sit in casu.

Ordinarii locorum, parochi, et fideles, qui notitiam habuerint actua-


lis commorationis praedicti domini Raimundi E. W e i l , curare debent
ut ipse de hac edictali citatione rite moneatur. *

Ovidius Bejan, Ponens

Ex Cancellaria Tribunalis S. R. Rotae, die 28 mensis maii a. 1969.

Orlandus Di J o r i o , Notarius

* Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de M. Raymond E. Weil,


défendeur en cette cause, nous le citons à comparaître, par propre per-
sonne ou par un procureur légitimement constitué, au siège du Tribunal
de la S. Rote Romaine (Roma, Palazzo della Cancelleria) le 30 juillet 1969,
à 11 heures, pour concorder ou souscrire le doute ci-dessous rapporté :
La sentence du Tribunal de la Rote en date du 22 octobre 1968 doit
elle être confirmée ou infirmée, dans le cas?
Les Ordinaires des lieux, les curés, les fidèles ayant connaissance du lieu
de la résidence dudit M. Raymond E. Weil, devront, dans le mesure du
possible, l'avertir de la présente citation.
Diarium Romanae Curiae 391

DIARIUM ROMANAE CURIAE

SEGRETERIA DI STATO

ONORIFICENZE

Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Paolo VI ha


conferito :

La Commenda dell'Ordine di san Silvestro Papa:

7 giugno 1968. Al sig. Magnotti Gaetano (Napoli).


14 » Al sig. Kagerer Norberto (Austria).
» » » Al sig. Wesjak Giovanni (Austria).
19 » » Al sig. Schmitz Giorgio (Köln).
» Al sig. De Souza Agostino (Lisboa).
13 luglio » Al sig. Van Can Matteo Uberto Ludovico fs-Hertogen-
bosch).
22 » » Al sig. Beretta Giovanni (Bergamo).
» Al sig. Van Schaik Teodoro Edgardo Emilio (Utrecht).
» » » Al sig. Walter Antonio Giulio (Wien).
27 » Al sig. Botter Alf eo (Treviso).
» » » Al sig. Chioin Ottorino (Treviso).
» » Al sig. Metelka Renato (Treviso).
» » » Al sig. Urbani Ubaldo (Treviso).
29 Al sig. van den Biesen Enrico Giacomo Giuseppe ('s-Her-
togenbosch).
» Al sig. Pai areti Ettore (Montef eltro).
» » » Al sig. Sferra-Carini Enzo (Roma).
2 agosto » Al sig. Cojuangco Giuseppe (Tarlac).
IO

» Al sig. Amin Fakchry Abdel Nour (Repubblica Araba


Unita).
9 » » Al sig- Di Pasquale Antonio (Palermo).
» » » Al sig. Gennari Alfredo (Piacenza).
13 » » Al sig. Schlatmon Rodolfo Maria Giuseppe Antonio
(Haarlem).
» » » Al sig. San Martino Giuseppe (Italia).
19 » » Al sig. Marrone Luciano (Roma).
27 settembre Al sig. Tutone Ugo (Agrigento).
28 » Al sig. Antonini Fausto (Addis Abeba).
» » » Al sig. Nowak Taddeo (Krakow).
» » » Al sig. Lattuada Carlo (Milano).
» » Al sig. Neve de Merveguies Benedetto (Namur).
5 ottobre » Al sig. Cattaneo Luigi (Bergamo).
» » » Al sig. Passerini Luigi (Grosseto).
» » Al sig. Santoli Engels (Volterra).
392 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

15 ottobre 1968. Al sig. Bottazzi Giovanni (Roma).


22 » » Al sig. Evanguelatos Christes (Turchia).
7 novembre » Al sig. Alvarez Lopez Giovanni (Bilbao).
15 » » Al sig. Cappuccio Umberto (Locri).
22 » » Al sig. Prandi Giacomo Mario (Roma).

Il Cavalierato dell'Ordine di san Silvestro Papa :


2 agosto 1968. Al sig. Schuurman Nico (Haarlem).
» » » Al sig. Calderón Francesco (Tarlac).
» » » Al sig. Ilagan Arturo (Tarlac).
19 » » Al sig. Sultano Alfredo (Malta).
25 settembre » Al sig. Krijnen Paolo Giovanni (s'-Hertogenbosch).
» » » Al sig. Meeuwsen Ermanno G. G. (Haarlem).
» » » Ai sig. Van Dorst Enrico F. G. (Utrecht).
28 » » Al sig. Vanderheynen Giovanni (Malines-Bruxelles).
5 ottobre » Al sig. Fransen Carlo (Malines-Bruxelles).
» » » Al sig. Demay Lattanzio (Tournai).
15 » » Al sig. Vasse Fernando (Arras).
5 dicembre » Al sig. Olandese Antonio Giovanni (Roma).
An. et vol. LXI 12 lutti 1969 N. 7

ACTA APOSTOLICAE SEDIS


COMMENTARIUM OFFICIALE

Directio: Palazzo Apostolico - Città del Vaticano — Administratio: Libreria Editrice Vaticana

A C T A P A U L I P P . V I

S A C R A C O N S I S T O R I A

CONSISTORIUM SECRETUM
Feria secunda, die x x v i n mensis aprilis anno MCMLXIX, in A u l a
consistoriali Palatii Apostolici Vaticani habitum est Consistorium
secretum, cuius acta ex ordine referuntur.

I - CAMERARIUS SACRI COLLEGII

Reverendissimus Cardinalis Iosephus Antonius Ferretto detulit ac


reddidit perulam Sacri Collegii Summo Pontifici, qui eam tradidit
Reverendissimo Cardinali Petro Gregorio Agagianian, novo ipsius Sa-
cri Collegii S. R. E. Cardinalium Camerario.

II - SUMMI PONTIFICIS ALLOCUTIO


ET NOVORUM CARDINALIUM CREATIO

Venerabiles Fratres Nostri,


Magno animi gaudio et solacio est Nobis vester conspectus,
dilectissimi et lectissimo. Sodales Sacri Collegii, dum Consisto-
rium secretum nunc iterum sollemni ritu celebratur; quae qui-
dem congressio esse solet eventus non levis ponderis, immo
memorabilis in historia Ecclesiae per hominum aetates progre-
dientis. Augetur autem hodie oblectamentum Nostrum prop-
terea quod hoc Consistorium singulare obtinet momentum ob
huius ipsius temporis adiuncta.
Etenim vos hodie convocavimus, ut una vobiscum gravia

26 - A. A. S.
394 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

pertractaremus argumenta: id est imprimis creationem novo-


rum Cardinalium; optionem quorundam Sodalium Sacri Col-
legii; promulgationem nominum Episcoporum, sedibus, quas
contigit vacare, praeficiendorum, cum indice Ecclesiarum,
quibus iam provisum est; Causam Canonizationis Beatae Iu-
liae Billiart, Virginis, fundatricis Congregationis Sororum a
Domina Nostra Namurcensi, qua in re vestra expetentur suf-
fragia; ac denique postulationem Palliorum, quae pro novis
Cardinalibus fiet.
Post hoc Consistorium habebitur Consistorium unicum,
publicum scilicet, in quo Pallia pro Fratribus Nostris Archie-
piscopis Metropolitis flagitabuntur et Advocatus Consistoria-
lis memoratam Canonizationem istando deposoet, cui per filium
Nostrum, qui est ab epistulis ad Principes, respondebimus ;
subsequetur deinde Consistorium semipublicum, in quo circa
Canonizationem feruntur suffragia, et ea peragentur, quae
cum hoc negotio secundum morem antiquitus receptum co-
niunguntur.
Ad extremum Nosmet ipsi sermonem habebimus, quo res
magni momenti annuntiabimus, quae praesertim ad Sacram
Liturgiam et ad Sacras Congregationes Rituum et pro Doctrina
Fidei pertinent.
Nunc vero Nos iuvat exponere vobis id, quod in praesenti
hominum animos potissimum tenet, post recens datum, Nostro
quidem iussu, publicum nuntium : creationem dicimus Car-
dinalium, ex omni Natione et continenti terra asci torum, qui
vestro venerabili aggregentur Collegio; quod idcirco numerum
Sodalium attingit, qui in tot saeculorum decursu, quo id
viget, numquam est effectus. Ita denuo affirmatur universa-
litas Ecclesiae Nationum fines supergrediens ; quam quidem
Ecclesiam Ioannes XXIII, Decessor Noster recolendae memo-
riae, cum primos, ex quo ad Pontificatum evectus erat, Cardi-
nales nominaret, in quos et Nos sumus adlecti, appellavit
<( quasi miraculum ante faciem gentium... : hoc est quasi
arborem frondentem, floribus fructibusque uberem, et civita-
tem supra montem positam, ad quam omnes gentes dirigunt
1
oculos n. Ad eam omnes populi terrae pertinent, quoniam voca-

1
Allocut. 15 dec. 1968: A. A. S. 50 (1958), p. 982.
Acta Pauli Pp. VI 395

tio ad fidem et baptisma, quam mandato Divini Conditoris


sui enuntiat, ad cunctos, nullo excepto, spectat secundum
illud : « euntes in mundum universum, praedicate Evangelium
2
omni creaturae » : atque Collegium Patrum Cardinalium, quod
est institutum praestantissimum et aptissimum ad operam
auxiliatricem praebendam Pontifici Maximo in eius muneris
pastoralis et universalis perfunctione, manifestam reddere de-
bet, ratione in dies maiore ac praeclariore, hanc peculiarem et
egregiam indolem.
Hac de causa etiam adauximus numerum Membrorum eius.
ut reapse, quasi latissimo quodam circuitu, Nationes orbis
terrarum complecteretur, sive eas, quae ex vetere traditione
christiano censentur nomine, sive eas, quae, veluti suboles
aetate florens, in conspectum venerunt insignes virium sua-
rum copia, ubertate cultus humani cuique genti proprii, vo-
luntate ad pacem communem conferendi, praecipue vero sin-
gularis exempli fidelitate erga^Christum et Ecclesiam. Episco-
pos ergo, qui apud eas sedibus praecipuis et operositate magis
conspicuis praesunt, in Sacrum Cardinalium Collegium ascrip-
simus. His adduntur Viri, nominis fama valde commendati,
qui egregiam ingenii sui virtutem in ministerium Ecclesiae,
sive in Romana Curia, sive in Pontificiis Legationibus, sive
in doctrinae ecclesiasticae provincia, impenderunt.

Hi sunt:
Archiepiscopus Nanchimensis ;
PAULUS Y Ü PIN,
ALFREDUS VINCENTIUS SCHERER, Archiepiscopus Portalegren-
sis;
Archiepiscopus Caebuanus;
IULIUS ROSALES,
GORDON IOSEPHUS GRAY, Archiepiscopus S. Andreae et Edim-
burgensis ;
PAULUS BERTOLI, Archiepiscopus titulo Nicomediensis ;
SEBASTIANUS BAGGIO, Archiepiscopus titulo Ephesinus;
SILVIUS ODDI, Archiepiscopus titulo Mesembrianus ;
PETRUS THOMAS MCKEEFRY, Archiepiscopus Vellingtonensis ;

2
Me. 16, 15.
396 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

MICHAEL DARIUS MIRANDA ET GÓMEZ, Archiepiscopus Mexi-


canus ;
IOSEPHUS PAUPINI, Archiepiscopus titulo Sebastopolitanus
in Abasgia;
IOSEPHUS PARECATTIL, Archiepiscopus Ernakulamensis;
IOANNES F . DEARDEN, Archiepiscopus Detroitensis;
FRANCISCUS MARTY, Archiepiscopus Parisiensis;
HIERONYMUS RAKOTOMALALA, Archiepiscopus Tananarivensis ;
GEORGIUS BERNARDUS FLAHIFF, Archiepiscopus Vinnipegensis ;
PAULUS GOUYON, Archiepiscopus Rhedonensis;
MARIUS CASARIEGO, Archiepiscopus Guatimalensis ;
VINCENTIUS ENRIQUE ET TARANCÓN, Archiepiscopus Toletanus ;
IOSEPHUS MALULA, Archiepiscopus Kinshasanus;
IACOBUS VIOLARDO, Archiepiscopus titulo Satafensis in Mau-
retania Caesariensi;
PAULUS MUÑOZ VEGA, Archiepiscopus Quitensis;
ANTONIUS POMA, Archiepiscopus Bononiensis;
IOANNES I. CARBERRY, Archiepiscopus S. Ludovici;
TERENTIUS IACOBUS COOKE, Archiepiscopus Neo-Eboracensis;
STEPHANUS SOU HWAN K I M , Archiepiscopus Seulensis;
ARTURUS TABERA ARAOZ, Archiepiscopus Pampilonensis;
EUGENIUS DE ARAÚJO SALES, Archiepiscopus S. Salvatoris
in Brasilia;
Archiepiscopus Coloniensis;
IOSEPHUS HÖFFNER,
IOANNES IOSEPHUS WRIGHT, Episcopus Pittsburgensis ;
IOANNES WILLEBRANDS, Episcopus titulo Maurianensis ;
MARIUS NASALLI ROCCA DI CORNELIANO, Archiepiscopus titulo
Antiatensis ;
SERGIUS GUERRI, Archiepiscopus titulo Trebianus;
IOANNES DANIÉLOU, Archiepiscopus titulo Taurominitanus.

Praeter hos, qui nominati sunt, adlegere in Collegium ve-


strum decrevimus praestantes duos alios viros : quos tamen in
pectore reservamus.
Quid vobis videtur?
Itaque auctoritate Omnipotentis Dei, Sanctorum Apostolo-
Acta Pauli Pp. VI 397

rum Petri et Pauli ac Nostra creamus et publicamus Sanctae


Romanae Ecclesiae Cardinales :

Ex Ordine Presbyterorum:
PAULUM YÜ PIN,
ALFREDUM VINCENTIUM SCHERER,

IULIUM ROSALES,
GORDON IOSEPHUM GRAY,
PETRUM THOMAM MCKEEFRY,
MICHAELEM DARIUM MIRANDA ET GÓMEZ,
IOSEPHUM PARECATTIL, < -

IOANNEM F. DEARDEN,
FRANCISCUM MARTY,
HIERONYMUM RAKOTOMALALA,
GEORGIUM BERNARDUM FLAHIFF,
PAULUM GOUYON,
MARIUM CASARIEGO,
VINCENTIUM ENRIQUE ET TARANCÓN,
IOSEPHUM MALULA,
PAULUM MUÑOZ VEGA,
ANTONIUM POMA,
IOANNEM I. CARBERRY,
TERENTIUM IACOBUM COOKE,
STEPHANUM Sou HWAN K I M ,
ARTURUM TABERA ARAOZ,
EUGENIUM DE ARAÚJO SALES,
IOSEPHUM HÖFFNER,
IOANNEM IOSEPHUM WRIGHT.

EX Ordine Diaconorum:
PAULUM BERTOLI,
SEBASTIANUM BAGGIO,
SILVIUM ODDI,
IOSEPHUM PAUPINI,
398 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

IACOBUM VIOLARDO,
IOANNEM WILLEBRANDS,
MARIUM NASALLI ROCCA DI CORNELIANO,
SERGIUM G-UERRI,
IOANNEM DANLÉLOU.

Item duos alios, ut supra diximus, Cardinales creamus et


in pectore reservamus, quandocumque arbitrio Nostro renun-
tiandos.
Cum dispensationibus, derogationibus, et clausulis neces-
sariis et opportunis. In nomine Pa €B tris et Fi £8 Iii et Spi-
ritus £8 Sancti. Amen.
Reliquum est ut Ecclesiis, suo viduatis Pastore, consulamus.

III - OPTIONES

Postea, Reverendissimus Cardinalis Arcadius Larraona, dimissa


Diaconia Ss. Blasii et Caroli ad Catinarios, optavit ad Ordinem Pre-
sbyterorum eidemque adsignatus est Titulus Sacri Cordis Beatae Ma-
riae Virginis ad F o r u m Euclidis.
Reverendissimus Cardinalis Aloisius Traglia, dimisso Titulo Sancti
Andreae de Valle, optavit Titulum S. Laurentii in Damaso.

IV - PROVISIO ECCLESIARUM

Deinde, Beatissimus Pater sequentes proposuit Ecclesias :


Metropolitanae Ecclesiae Hydruntinae praefecit Exc. P. D. Nico-
laum. Riezzo, hactenus Episcopum Castellanetensem.

Cathedrali Ecclesiae Maceratemi et Tolentinae R. D. Hersilium


Tonini, Seminarii dioecesis Placentinae moderatorem.

Titulari episcopali Ecclesiae Ravellensi R. P. D. Aloisium Dardani,


Vicarium Generalem archidioecesis Bononiensis, quem deputavit Auxi-
liarem E x c m i P. D. Antonii P o m a , Archiepiscopi Bononiensis.

Praeterea Summus Pontifex annuntiavit petitionem communionis


ecclesiasticae accepisse :
Beatitudinis Suae Maximi V Hakim, canonice electi Patriarchae
Antiocheni Melchitarum, in Synodo Episcoporum Melchitarum.

Beatitudinis Suae Ignatii Antonii Hayek, canonice electi Patriar-


chae Antiocheni Syrorum, in Synodo Episcoporum Syrorum.
Acta Pauli Pp. VI 399

Postea, Summus Pontifex Sacrorum Antistites a Se per Apostolicas


sub plumbo Litteras iam renuntiatus publicavit^- videlicet :

ARCHIEPISCOPOS

Smyrnensem, Ioannem Boccella.

Luluaburgensem, Martinum Bakole, iam Episcopum Sullectinum.

Zucchabaritanum, Ecclesia ad Archiepiscopalem pro hac vice evecta,


Nicolaum Vincentium Kinsch, iam Archiepiscopum Kisanganiensem.

Kisanganiensem, Augustinum Fataki.

Bavagalianensem, Ecclesia ad Archiepiscopalem pro hac vice evecta,


Ioannem Baptistam Theunissen, iam Archiepiscopum Blantyrensem,
Administratorem Apostolicum Islandiae.

De Qiru Marcelli, Ecclesia ad Archiepiscopalem pro hac vice evecta,


Antonium Grauls, iam Archiepiscopum Kitegaënsem.

Missuensem, Ecclesia ad Archiepiscopalem pro hac vice evecta,


Ioannem Mariani, Pro-Nuntium Apostolicum in Republica Senegalensi
et Delegatum Apostolicum in Africa Occidentali.

Tredanum, Ecclesia ad Archiepiscopalem pro hac vice evecta, Aloi-


sium A c c o g l i , Pro-Nuntium Apostolicum in Sinis.

Legensem, Ecclesia ad Archiepiscopalem pro hac vice evecta, Pau-


lum Mosconi, Pro-Nuntium Nostrum in Insula Madagascaria.

8eminensem, Ecclesia ad Archiepiscopalem pro hac vice evecta,


Petrum Aloisium Sartorelli, Pro-Nuntium Apostolicum in Kenia et
Delegatum Apostolicum in Africa Orientali.

Yazaritanum Diddensem, Ecclesia ad Archiepiscopalem p r o hac vice


evecta, Laurentium Leonem Graner, iam Archiepiscopum Dacchensem.

Blantyrensem, Iacobum Oiona, iam Episcopum Bacanariensem.

Portus Hispaniae, Gordonium Antonium Pantin.

Aeclanensem, Ecclesia ad Archiepiscopalem pro hac vice evecta, An-


tonium Innocenti, Nuntium Apostolicum in Paraguay.

Darensem, Nicolaum Elko, iam Episcopum Pittsburgensem Ruthe-


norum.

Suensem, Ecclesia ad Archiepiscopalem pro hac vice evecta, Ioannem


Graveiii, Nuntium Apostolicum in Bolivia.
400 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Volturnensem, Ecclesia ad Archiepiscopalem pro hac vice evecta,


Iosephum Schroffer, iam Episcopum Eystettensem.

Thimidorum Regiorum, Ecclesia ad Archiepiscopalem pro hac vice


evecta, Thomam Pothacamury, iam Archiepiscopum Bangalorensem,
nunc vita functum.

Tigisitanum in Numidia, Ecclesia ad Archiepiscopalem pro hac vice


evecta, Michaelem Gasparem Coppenrath, Coadiutorem E x c m i P. D.
Pauli Mazé, Archiepiscopi Papeetensis.

Tucumanensem, Blasium Victorium Conrero.

Succubensem, Ecclesia ad Archiepiscopalem pro hac vice evecta,


Georgium Cabana, iam Archiepiscopum Sherbrookensem.

8. Ludovici, Ioannem I. Carberry, iam Episcopum Columbensem.

Rusellensem, Ecclesia ad Archiepiscopalem p r o hac vice evecta, Lau-


rentium Antonetti, Nuntium Apostolicum in Rebuspublicis Honduriae
et Nicaraguae.

Zuritanum, Ecclesia ad Archiepiscopalem p r o hac vice evecta, Ioan-


nem Jadot, Delegatum Apostolicum in regionibus Thailandensi, Mala-
censi et Singaporensi.

Neo-Eboracensem, Terentium Iacobum Cooke, iam Episcopum Sum-


mensem.

Bullensem Regiorum, Ecclesia ad Archiepiscopalem pro hac vice


evecta, Petrum Martinum Ngô-dinh-Thuc, iam Archiepiscopum Huéen-
sem.

Huéensem, Philippum Nguyen-Kim-Dien, iam Archiepiscopum Pa-


rianum.

Parisiensem, Franciscum Marty, iam Archiepiscopum Remensem.

Lilybaetanum, Ecclesia ad Archiepiscopalem pro hac vice .evecta,


Henricum Hectorem Golland Trindade, iam Archiepiscopum Botuca-
tuensem.

Botucatuensem, Vincentium Marchetti Zioni, iam Episcopum Bau-


ruensem.

Carianensem, Ecclesia ad Archiepiscopalem pro hac vice evecta,


Hannibalem Muñoz Duque, iam Archiepiscopum Neo-Pampilonensem,
Administratorem Apostolicum Bogotensem.
Acta Pauli Pp. VI 401

Neo-Pampilonensem, Alfredum Rubio Diaz, iam Episcopum Son-


sonensem.
Coadiutorem E x c m i P. D. Michaelis Gonzi, Archiepiscopi Meliten-
sis, Emmanuelem Gerada, Episcopum Nomentanum.

Seulensem, Stephanum Kim Sou-Hwam, iam Episcopum Masa-


nensem.
Mimianensem, Ecclesia ad Archiepiscopalem pro hac vice evecta,
Henricum Audrain, iam Archiepiscopum Auxitanum.

Auxitanum, Mauritium Rigaud, iam Episcopum Apamiensem.

Druensem, Ecclesia ad Archiepiscopalem pro hac vice evecta, Em-


manuelem P i o López Estrada, iam Archiepiscopum Jalapensem.

Jalapensem, Aemilium Abascal Salmerón, iam Episcopum Abzi-


ritanum.
Marianopolitanum, Paulum Grégoire, iam Episcopum Ourubitanum.

¡Sherbrookensem, Iosephum L. I. M. Fortier, iam Episcopum Ga-


spesiensem.
Curubitanum, Ecclesia ad Archiepiscopalem pro hac vice evecta,
Eugenium Polge, iam Episcopum Thiavensem, Coadiutorem Excmi
P. D. Iosephi Urtasum, Archiepiscopi Avenionensis.

Miamiensem, dioecesi in archidioecesim evecta, Colemannum F.


Carroll, iam Episcopum eiusdem dioecesis.

Atlantensem, Thomam Andream Donnellan, iam Episcopum Og-


densburgensem.
Remensem, Ioannem Baptistam Maury, iam Archiepiscopum Lao-
dicensem in Phrygia.
Bellicastrensem, Ecclesia ad Archiepiscopalem pro hac vice evecta,
Stefanum Felicissimum Tinivella, iam Archiepiscopum Anconitanum
et Numanensem.
Cabinum, Ecclesia ad Archiepiscopalem pro hac vice evecta, Brya-
num Iosephum McEntegart, iam Archiepiscopum-Episcopum Brukly-
niensem, nunc vita functum.

Bitectensem, Ecclesia ad Archiepiscopalem pro hac vice evecta,


Henricum Delgado et Gómez, iam Archiepiscopum Pampilonensem.

Pampilonensem, Arturum Tabera Araoz, iam Episcopum Albasi-


tensem.
402 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Aquavivensem, Ecclesia ad Archiepiscopalem pro hac vice evecta,


Vincentium Faustinum Zazpe, iam Episcopum Raphaëliensem, Coa-
diutorem E m i P . D . Nicolai S . R . E . Cardinalis Fasolino, Archiepi-
scopi S. Fidei in Argentina.

Anconitanum et Numanensem, Carolum Maccari, iam Archiepisco-


pum-Episcopum Montis Regalis in Pedemonte.

Vulturariensem, Ecclesia pro hac vice ad Archiepiscopalem evecta,


Ioannem Navarrete et Guerrero, iam Archiepiscopum Hermosillensem.

Tiburniensem, Aemilium Benavent Escuin, hactenus Episcopum Ma-


lacitanum, Coadiutorem E x c m i P. D. Raphaelis García et García de
Castro, Archiepiscopi Granatensis.

Lauriacensem, Hieronymum Prigione, Nuntium Apostolicum in


Rebuspublicis Guatimalensi et Salvatoriana.

Kitegaënsem, Andream Makarakiza, iam Episcopum Ngoziensem.

Culusitanum, Ecclesia ad Archiepiscopalem pro hac vice evecta,


Ioachimum Ndayen, Coadiutorem Excmi Iosephi Cucherousset, Ar-
chiepiscopi Banguensis.

Garbensem, Ecclesia ad Archiepiscopalem pro hac vice evecta, Pau-


lum Tarsensem Campos, iam Archiepiscopum Campinensem.

Darnitanum, Raphaelem Baratta, iam Archiepiscopum Perusinum.

Perusinum, Ferdinandum Lambruschini.

Perthensem, Lancellottum Ioannem Goody, iam Episcopum Bum-


buriensem.

S. Salvatoris in Brasilia, Eugenium de Araújo Sales, iam Episcopum


Thibicensem.

Uthinensem, Ecclesia ad Archiepiscopalem pro hac vice evecta, Hen-


ricum Iosephum 0 ' B r i e n , iam Archiepiscopum Hartfortiensem.

Thermitanum seu Himerensem, Ecclesia ad Archiepiscopalem pro


hac vice evecta, Antonium Travia.

Aleœanensem, Ecclesia ad Archiepiscopalem p r o hac vice evecta, Tho-


mam Albertum Clavel Méndez, iam Archiepiscopum Panamensem.

Castrensem in Tuscia, Ecclesia ad Archiepiscopalem pro hac vice eve-


cta, Edgarium Aristidem Maranta, iam Archiepiscopum Daressalaa-
mensem.
Acta Pauli Pp. VI 403

Daressalaamensem, Laureanum S. R. E. Cardinalem Rugambwa, iam


Episcopum Bukobaënsem.

Massalubrensem, Ecclesia ad Archiepiscopalem pro hac vice evecta,


Paulum A i j i r ô Yamaguchi, iam Archiepiscopum Nagasakiensem.

Nagasakiensem, Iosephum Asajiro Satowaki, iam Episcopum Kago-


shimaensem.

Bavagalianensem, Ecclesia ad Archiepiscopalem pro hac vice evecta,


Gabrielem Manek, iam Archiepiscopum Endehenum.

Endehenum, Donatum Djagom.

SchalhoUensem, Ecclesia ad Archiepiscopalem pro hac vice evecta,


Ioannem Baptistam Theunissen, iam Archiepiscopum Bavagalianensem.

Tyndaritanum, Ecclesia ad Archiepiscopalem pro hac vice evecta,


Raimundum Philippum Etteldorf, Delegatum Apostolicum in Nova
Zelandia et in Insulis Oceani Pacifici.

Emmausensem, Ecclesia ad Archiepiscopalem pro hac vice evecta,


Franciscum Costa, iam Episcopum eiusdem Ecclesiae.

Ilartfortiensem, Ioannem F. Whealon, iam Episcopum Eriensem.

Marcellianensem, Ecclesia ad Archiepiscopalem pro hac vice evecta,


Iosephum Petrum Costa, iam Episcopum Caëtitensem, Coadiutorem
Excimi P. D. Alexandri Gonçalves do Amaral, Archiepiscopi Ubera-
bensis.

Aquileiensem, Iosephum Höffner, iam Episcopum Monasteriensem,


Coadiutorem Emi P. D. Iosephi S. R. E. Cardinalis Frings, Archie-
piscopi Coloniensis, cui iam successit.

Vancuveriensem, Iacobum Franciscum Carney, iam Episcopum


Oboritanum.

Civitatensem, Ecclesia ad Archiepiscopalem pro hac vice evecta,


Martinum Michaelem Johnson, iam Archiepiscopum Vancuveriensem.

Arensem in Numidia, Ecclesia ad Archiepiscopalem pro hac vice


evecta, Andream Hamvas, iam Archiepiscopum Colocensem.

Colocensem, Iosephum Ijjas, iam Episcopum Tagaratensem.

Agriensem, Paulum Brézanóczy, iam Episcopum Rotariensem.

Toletanum, Vincentium Enrique et Tarancón, iam Archiepiscopum


Ovetensem.
404 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Tubernueensem, Ecclesia ad Archiepiscopalem pro hac vice evecta,


Iosephum Walsh, iam Archiepiscopum Tuamensem.

Taumensem, Iosephum Cunnane.

Salernitanum et Acernensem, Caietanum Pollio, iam Archiepisco-


pum H y d r u n t i n u m .

Panamensem, Marcum Gregorium McGrath, iam Episcopum S. Ia-


cobi Veraguènsem.

Coadiutorem E m i P. D. Aloisii S. R. E. Cardinalis Concha, Ar-


chiepiscopi Bogotensis, Hannibalem Muñoz Duque, Archiepiscopum
Carianensem et Administratorem Apostolicum eiusdem archidioecesis
Bogotensis.

Gradensem, Iosephum López Ortiz, iam Episcopum Tudensem-


Vicensem, Vicarium Castrensem Hispanicum.

Munhallensem Ruthenorum, dioecesi in archidioecesim evecta, Ste-


fanum I. K o c i s k o , iam Episcopum Pittsburgensem Ruthenorum.

Aquileiensem, Michaelem Cecchini, Pro-Nuntium Apostolicum in


Insula Madagascaria.

Foronovanum, Ecclesia ad Archiepiscopalem pro hac vice evecta,


Caesarem Antonium Mosquera Corral, iam Archiepiscopum Guaya-
quilensem.

Guayaquilensem, Bernardinum Echeverría Ruiz, iam Episcopum


Ambatensem.

Antiatensem, Ecclesia ad Archiepiscopalem pro hac vice evecta,


Marium Nasalli R o c c a a Corneliano.

Trebianum, Ecclesia ad Archiepiscopalem pro hac vice evecta,


Sergium Guerri.

Tauromenitauum, Ecclesia ad Archiepiscopalem pro hac vice evecta,


ioannem Daniélou.

EPISCOPOS

Gingianum, noviter erecta dioecesi, Iosephum Willigers.

Belgaumensem, Ignatium Lobo.

Dorumaënsem, noviter erecta dioecesi, Villelmum Van den Elzen.

Ludovicanum, noviter erecta dioecesi, Bernardum Meis, iam Ar-


Acta Pauli Pp. VI 405

chiepiscopum Luluaburgensem, titulo Archiepiscopi « ad personam »


servato.

Lueboënsem, Franciscum Kabangu.

Keimoesanum, Ioannem Minder.


Tigualensem, Aloysium Iosephum W i l l i n g e r , iam Episcopum Mon-
tereyensem Fresnensem.
Fresnensem, Timotheum Manning, iam Episcopum Lesvitanum.

Moniereyensem in California, noviter erecta dioecesi, Henricum


Anselmum Clinch, iam Episcopum Badiensem.

JSaskatoonensem, I a c o b u m P. Mahoney.

ßimidiccensem, Ioannem Carolum Reiss, Auxiliarem E x c m i P. D.


Georgii Villelmi A h r , Episcopi Trentonensis.

Thunusudensem, Marcum Iosephum Hurley, Auxiliarem Excmi


P. D. Iosephi Thomae McGucken, Archiepiscopi Sancti Francisci in
California.
Thisiduensem, Ioannem Raphaelem Quinn, Auxiliarem Excmi P.
D . Francisci I . Furey, Episcopi Sancti Didaci.

Blandanum, Antonium Zama, Auxiliarem Emi P. D. Conradi


S. R. E. Cardinalis Ursi, Archiepiscopi Neapolitani.

Obbitanum, Franciscum von Streng, iam Episcopum Basileensem


et Luganensem.

Bredanum, Hubertum Cornelium Antonium Ernst.

S. Aloysii de Caceres, Maximum Biennés.

Tubiensem, Iosephum Pletkus, Administratorem Apostolicum, sede


vacante, dioecesis Telsensis et praelaturae Klaipedensis.

Goiasensem, Thomam Balduino, iam Episcopum Pacatensem.

Putiensem in Numidia, Iacobum Richardum H a m Freely, Auxilia-


rem E x c m i P. D. Marii Casariego, Archiepiscopi Guatimalensis.

Teglatensem in Proconsulari, Iosephum Ramiro Pellecer Samayoa,


Auxiliarem E x c m i P. D. Casariego, Archiepiscopi Guatimalensis.

Thuccensem Terebenthinum, Andream Lefebvre, iam Episcopum


Kikuitensem.
Kikuitensem, Alexandrum Mbuka-Nzundu, iam Episcopum Cata-
quensem.
406 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Caliensem, Arturum Franciscum F o x , iam Episcopum Rhinocoru-


ritanum.

Jalpaiguriensem, Franciscum Ekka.

Jhansiensem, Baptistam Mudartha, iam Episcopum Idebessenum.

Gemellensem in Numidia, Georgium Scarso, Auxiliarem Excmi P.


D. Iosephi Andreae Ooimbra, Episcopi Patensis.

Rusubbicarensem, Iosephum de Silva Chaves, Auxiliarem Excmi


P. D. Francisci Prada Carrera, Episcopi Uruassensis.

Sicilibbensem, Robertum Ludovicum Whelan, Coadiutorem Excmi


P. D. Francisci Gleeson, Episcopi de Fairbanks, cui iam successit.

Thamugadensem, Romanum Acevedo R o j a s , Auxiliarem E x c m i P. D.


Aloisii Mariae Altamirano et Bulnes, Archiepiscopi Moreliensis.

Thubursicensem-Bure, Vinnibaldum Menezes, Auxiliarem Emi P.


D. Valeriani S. R. E. Cardinalis Gracias, Archiepiscopi Bombayensis.

Vasitanum, Stanislaum Lenic, Auxiliarem Excmi P. D. Iosephi


Pogacnik, Archiepiscopi Labacensis.

Serteitanum, Aloisium Bambarén Gastelumendi, Auxiliarem Emi


P. D. Ioannis S. R. E. Cardinalis Landázuri Ricketts, Archiepiscopi
Limani.

Megalopolitanum iii Proconsulari, Ernestum Alvarez, Auxiliarem


E x c m i P. D. Caesaris Antonii Mosquera Corral, Archiepiscopi Guaya-
quilensis.

Tigisilanum in Mauretania, Vincentium Cisneros Duran, Auxilia-


rem E x c m i P. D. Caesaris Antonii Mosquera Corral, Archiepiscopi
Guayaquilensis.

Horreoaninicensem, Hieronymum Iosephum Podestà, iam Episco-


pum Avellanediensem.

Vageatensem, Richardum O. Gerow, iam Episcopum Natchetensem-


Jacksoniensem.

Natchetensem-Jacksoniensem, Iosephum B. Brunini, iam Episcopum


Axomitanum.

Vichitensem, Davidem Maloney, iam Episcopum Ruspensem.

Great-Ormensem, Eldonem Bernardum Schuster, iam Episcopum A m -


bladensem.
Acta Pauli Pp. VI 401

Tamallulensem, Antonium Iosephum Emery, Auxiliarem Excmi


P. D. Georgii P. D w y e r , Archiepiscopi Birminghamiensis.

Turrensem, Ioannem Bernard, Auxiliarem E x c m i P. D. Marci Lal-


lier, Archiepiscopi Bisuntini.

Tinisensem in Proconsulari, Geraldum Moverley, Auxiliarem Excmi


P. D. Villelmi Gordon Wheeler, Episcopi Loidensis.

Cephasenum, Cyriacum Kunnacherry, Coadiutorem Excmi P. D.


Thomae Tharayil, Episcopi Kottayamensis.

Huajuapanensem, Iosephum Lopez Lara.

TJnizïbirensem, Pium Bonaventuram Dlamini, iam Episcopum U m -

zimkulensem, Auxiliarem E x c m i P. D. Alfonsi Streit, Episcopi Collis


Mariae seu Mariannhillensis.

Basileensem et Luganensem, Antonium Haenggi.

Coadiutorem E x c m i P. D. Miho Puslc, Archiepiscopi-Episcopi Pha-


rensis, Celestinum Bezmalinovic, Episscopum Hadrumetinum.

Pittsburgensem Ruthenorum, Stephanum Kocisko, iam Episcopum


Passaicensem.

Gerontopolitanum, noviter erecta dioecesi, Hugonem Gerbermann,


iam Episcopum Amathusium in Palaestina.

Yegeselitanum in Byzacena, Alfredum Torres, Auxiliarem Excmi


P. D. Michaelis Darii Miranda et Gómez, Archiepiscopi Mexicani.

Badiensem, Alfredum V i o l a , iam Episcopum Saltensem in U r u g u a y .

Camdensem, Georgium Henricum Guilfoyle, iam Episcopum Mara-


zanensem.

Simitthensem, Iosephum Arturum Papineau, iam Episcopum Joliet-


tensem.

Joliettensem, Renatum Audet, iam Episcopum Chonochoritanum.

Talaptulensem, Thomam Laurentium Noa, iam Episcopum Marquet-


tensem.

Marquettensem, Carolum Alexandrum Salatka, iam Episcopum Ca-


rianensem.
Aquaealbensem in Mauretania, Ignatium Nazarenum Tre jos P i c a d o ,
Auxiliarem E x c m i P. D. Caroli Humberti Rodríguez et Quiros, Archie-
piscopi S. Iosephi in Costarica.
408 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Rusuccurrensem, Dionysium W . Hickey, Auxiliarem E x c m i P . D.


Fultonis J. Sheen, Episcopi Roifensis in A m e r i c a .

Tanudaiensem, Ioannem Edgar McCafïerty, Auxiliarem Excmi P.


D. Fultonis J. Sheen, Episcopi Roffensis in America.

Vanarionensem, Raimundum Iacobum Vonesh, Auxiliarem Excmi


P. D. Romaei R. Blanchette, Episcopi ^Ioliettensis in Illinois.

Tubunensem in Mauretania, Marium Martinez de Lejarza, Auxi-


liarem E x c m i P. D. Marii Casariego, Archiepiscopi Guatimalensis.

Selemselitanum } Michaelem Angelum Machado et Escobar, iam


Episcopum S. Michaelis.

Furnitanum Minorem, Georgium Mercier, iam Episcopum Lagua-


tensem.
Laguatensem, Ioannem Mariam Raimbaud.

Apianum, Pium Taofinu'u.

MaJcurdensem, Donaldum Iosephum Murray.

Moshiensem, Iosephum Sipendi.

Bafiensem, noviter erecta dioecesi, Andream Loucheur.

Veglensem, Carmelum Zazinovic, iam Episcopum Lebessenum.

Putiensem in Byzacena, Michaelem Obando Bravo, Auxiliarem


Excmi P. D. Octavii Iosephi Calderón et Padilla, Episcopi Matagal-
pensis.
ßinnadensem in Mauretania, Vilsonium Laus Schmidt, iam Epi-
scopum Xapecoënsem.

Gemellensem in Byzacena, Ioannem Gay, iam Episcopum Imae


Telluris et Petrirostrensem.

Midensem, Ioannem McCormack.

Tanaramusensem, Petrum Villelmum Bartholome, iam Episcopum


Sancti Clodoaldi.
Copiapoënsem, Carolum Camus Larena.

Yarmuthensem, Augustinum Aemilium Burke.

Vulturiensem, Aloisium Bongianino, Administratorem Apostolicum


Albensem.

Foroflaminiensem, Petrum Gazzoli, Auxiliarem E x c m i P. D. Aloi-


sii Morstabilini, Episcopi Brixiensis.
Acta Pauli Pp. VI 409

Salapinum, Guerinum Grimaldi, Auxiliarem E x c m i P. D. Demetrii


Moscato, Archiepiscopi Salernitani et Administratoris perpetui Acer-
nensis.
Titularium in Numidia, Eliseum Gomes de Oliveira, Auxiliarem
E x c m i P. D. Adelmi Cavalcante Machado, Archiepiscopi Macejensis.

Lesvitanum, Iosephum T. Sánchez, Auxiliarem E x c m i P. D. Theo-


pisti Alberto et Valderrama, Archiepiscopi Cacerensis.

Thimidensem, Benvenutum Tudtud, Auxiliarem E x c m i P. D. Epi-


phanii Surban Belmonte, Episcopi Dumaguetensis.

Suboticanum, Matthiam Zvekanovic, iam Episcopum Burcensem.

Thuburbitanum, Servilium Conti, Praelatum Roraimensem.

Marazanensem, Isidorum Marcum Emanuel, iam Episcopum Spi-


rensem.

Foroclodiensem, Aemilium Baroncelli, iam Episcopum Recine-


tensem.

8. Augustini, Paulum F. Tanner, iam Episcopum Lamasbensem.

Basseinensem, Iosephum Mahn Erie.

Sfasferiensem, Silvium Antonium Zocchetta, Auxiliarem Excmi


P. D. Francisci Venantii Filippini, Episcopi Thinisensis in Numidia
et Vicarii Apostolici Mogadiscioënsis.

Turrensem Botundum, Petrum Bednarczyk, Auxiliarem Excmi P.


D . Georgii Ablewicz, Episcopi Tarnoviensis.

Boronganensem, Godefridum Pedernal.

Uchitanum, Vecoslaum G r m i c , Auxiliarem E x c m i P. D. Maximi-


liani Drzecnik, Episcopi Mariborensis.

Abthugnitanum, Andream Fauvel, iam Episcopum Corisopitensem-


Leonensem.
Gorisopitensem-Leonensem, Franciscum Barbu.

Sancti Ludovici Potosiensis, Stanislaum Alcaraz Figueroa, iam Epi-


scopum Matamorensem.

G-ibbensem, Aemilium Eliam Verhille, iam Episcopum A r c i s Rousset.

Orurensem, Renatum Fernández Apaza.

Sinus Viridis, Aloysium Ioannem Wycislo, iam Episcopum Sta-


diensem.

27 - A. A. S.
410 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Timidanensem, Gualteriuni I. Schoenherr, Auxiliarem E x c m i P. D.


Ioannis F. Dearden, Archiepiscopi Detroitensis.

Ululensem, Thomam J. Gumbleton, Auxiliarem E x c m i P. D. Ioan-


nis F. Dearden, Archiepiscopi Detroitensis.

Vico-Ateriensem, Iacobum I. Sweeney, iam Episcopum Honolu-


luensem.
Honoluluensem, Ioannem Iosephum Scanlan, iam Episcopum Ce-
nensem.
Zachuensem, Iosephum Babana.

Vilmingtoniensem, Thomam J. Mardaga, iam Episcopum Mutu-


gennensem.
Paranaviensem, noviter erecta dioecesi, Beniaminum de Souza Gomes.

Lokossaënsem, noviter erecta dioecesi, Christophorum Adimou.

Capitis uellensis, Felicem Ley, Administratorem Apostolicum Ka-


goshimaënsem.

Bamaccorensem, Marianum Gutiérrez Salazar, Vicarium Aposto-


licum Caronensem.

Tigamibenensem, Beniaminum I. Webster, iam Episcopum Peter-


boroughensem.

Bidensem, Ioannem I. Cassata, Auxiliarem E x c m i P. D. Thomae


Gorman, Episcopi Dallasensis-Arcis Vorthensis.

Pacatensem, Ioannem Ioachimum Degenhardt, Auxiliarem Emi P.


D. Laurentii S. R. E. Cardinalis Jaeger, Archiepiscopi Paderbornensis.

Burcensem et Praelatum Calamensem in Chilia, Orozimbum Fuen-


zalida et Fuenzalida.

Tluejutlensem, Seraphinum Vásquez.

Sufetanum, Ioannem Franciscum Motte, Auxiliarem E x c m i P. D.


Henrici Jenny, Archiepiscopi Cameracensis.

Pupianensem, Ioannem Nowicki.

Itapevensem, noviter erecta dioecesi, Silvium Mariam Dario, iam


Episcopum Oppidonovensem.

Sonsonensem, Alfonsum Uribe Jaramillo, iam Episcopum Aurelio-


politanum in Asia.

Desmoinensem, Mauritium Ioannem Dingman.


Acta Pauli Pp. VI 411

Rusucensem, Timotheum I. Harrington, Auxiliarem Excmi P. D.


Bernardi J. Flanagan, Episcopi Vigorniensis.

Tambeaensem, Franciscum Cruces, Auxiliarem Excmi P. D. Ma-


riani Madriaga, Archiepiscopi Lingayensis-Dagupanensis.

Puppitanum, Michaelem Angelum Alemán, Administratorem Apo-


stolicum Viedmensem.

Siccensem, Iosephum Augustinum Hagendorens, iam Episcopum


Tshumbeensem.

Tshumbeensem, Albertum Yungu.

Pinangensem, Gregorium Yong.

Mananjariensem, noviter erecta dioecesi, Robertum Chapuis.

Igilgilitanum, Edmundum Fernando, Auxiliarem Emi P. D. Tho-


mae S. R. E. Cardinalis Cooray, Archiepiscopi Columbensis in Ceylon.

Muliensem, Osvaldum Gomis, Auxiliarem Emi P. D. Thomae S. R.


E. Cardinalis Cooray, Archiepiscopi Columbensis in Ceylon.

Summensem, Danielem Liston, iam Episcopum Portus Ludovici.

Chiclayensem, Ignatium Mariam De Orbegozo et Goicoechea, iam


Episcopum Ariassensem et Praelatum Yauyosensein.

Youngstoniensem, Iacobum W. Malone, iam Episcopum Alaban-


densem.

Sancti Petri in Florida, noviter erecta dioecesi, Carolum Borro-


maeum McLaughlin, iam Episcopum Risinitanum.

Orlandensem, noviter erecta dioecesi, Villelmum D. Borders.

Paestanum, Alfredum Leonem A b r a m o w i c z , Auxiliarem Emi P. D.


Ioannis Patricii S. R. E. Cardinalis Cody, Archiepiscopi Chicagiensis.

Truentinum, Michaelem R. Dempsey, Auxiliarem Emi P. D. Ioan-


nis Patricii S. R. E. Cardinalis Cody, Archiepiscopi Chicagiensis.

Sulcitanum, Carolum Henricum Iacoby, Auxiliarem Excmi P. D.


Bernardi Stein, Episcopi Trevirensis.

Pausulensem, Alfredum Kleinermeilert, Auxiliarem Excmi P. D.


Bernardi Stein, Episcopi Trevirensis.

Riopretensem, Iosephum de Aquino Pereira, Episcopum Prudenti-


politanum.
412 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Acciensem, Aloisium Rojas, Auxiliarem E x c m i P. D. Lini Aguirre


Garcia, Episcopum Culiacanensis.
Oppidonovensem et Praelatum SS. Incarnationis, Ioannem Bock-
Avinkel.

Buxetinum et Praelatum Paranensem Superiorem, noviter erecta


praelatura, Franciscum Cedzich.

Fordungianum, Andream Rubio, Auxiliarem Excmi P. D. Caroli


Parteli, Archiepiscopi Turrensis in Mauretania, Coadiutoris cum iure
successionis et Administratoris Apostolici Montisvidei.

U sinazensem, Rogerium Alfredum Dispatie, Auxiliarem E x c m i P.


D. Alexandri Caroer, Episcopi S. Mariae Ormensis.

Ausafensem, Georgium Emmanuelem Lopez, Auxiliarem Excmi P.


D. Villelmi Bolatti, Archiepiscopi Rosariensis.

Zabensem in Numidia, Brunonem Desrochers, iam Episcopum


S. Annae Pocatierensis.
Columbensem, Clarentem E. Elwell, iam Episcopum Conensem.

Eystettensem, Aloisium Brems.

Spirensem, Fridericum Wetter.

Apamiensem, Llenricum Lugagne Delpon.

Catulensem, Renatum Luisi, iam Episcopum Neocastrensem.

Benepotensem, Iosephum Cervino Cervino, Auxiliarem E x c m i P. D.


Fernandi S. R. E. Cardinalis Quiroga et Palacios, Archiepiscopi Com-
postellani.
Manensem, noviter erecta dioecesi, Bernardum A g r e .

Coadiutorem E x c m i P. D. Edmundi Peiris, Episcopi Chilavensis,


Franciscum Marcum Fernando, Episcopum Olivensem.

Peterboroughensem, Franciscum Antonium Marrocco, iam Episco-


pum Limmensem.
Egnatiensem, Danielem A. Cronin, Auxiliarem E m i P. D. Richardi
Iacobi S. R. E. Cardinalis Cushing, Archiepiscopi Bostoniensis.

Trisipensem, Villelmum M. Cosgrove, Auxiliarem E x c m i P. D. Cla-


rentii Geargii Issenmann, Episcopi Clevelandensis.

Masbatensem, noviter erecta dioecesi, Porphyrium Iligan.

Maasinensem, noviter erecta dioecesi, Vincentium Ataviado.


Acta Pauli Pp. VI 413

Bictoniensem, Ignatium Phakoe, iam Episcopum Leribensem.

Trecalitanum, Dermotum O'Flanagan, iam Episcopum Junellensem.

Galgariensem, Paulum J. 0'Byrne.

Abancaiensem-, Henricum Pelaeh Feliu.


Cenensem, Ioannem Iosephum Fitzpatrick, Auxiliarem Excmi P.
D. Col emani F. Carroll, Archiepiscopi Miamiensis.

Azoguensem, noviter erecta dioecesi, Gabrielem Diaz Cueva, iam


Episcopum Arensem in Numidia.

Formianum, Carolum Allorio, iam Episcopum Papiensem.

Ruspensem, Horatium Gómez Dávila, iam Episcopum Eiojensem.

Riojensem, Henricum Angelelli Carletti, iam Episcopum Ly-


strensem.
Vico-Ateriensem, M a t t h i a m ' D e f regger, Auxiliarem Emi P. D. Iulii
S. R. E. Cardinalis Döpfner, Archiepiscopi Monacensis et Frisin-
gensis.
Villamagnensem in Proconsulari, Ernestum Tewes, Auxiliarem
Emi P. D. Iulii S. R. E. Cardinalis Döpfner, Archiepiscopi Monacen-
sis et Frisingensis.
Papiensem, Antonium Angioni, iam Episcopum Hipponensem.

Hispellensem, Antonium Nguyen-van-Thien, iam Episcopum Vinh-


longensem.
Vinhlongensem, Iacobum Nguyen-van-Mau.

Lirensem, noviter erecta dioecesi, Caesarem Asili.

BruMyniensem, Franciscum I. Mugavero.


Aguntiensem, Franciscum Iosephum Gossraan, Auxiliarem Emi P.
D. Laurentii Iosephi S. R. E. Cardinalis Shehan, Archiepiscopi Balti-
morensis.
Ocriculensem, Petrum Mamie, Auxiliarem Excmi P. D. Francisci
Charriére, Episcopi Lausannensis, Genevensis et Friburgensis.

Xapecoënsem, Iosephum Gomes, iam Episcopum Bagensem.

Polignanensem, Paulum F. Anderson, Coadiutorem Excmi P. D.


Francisci Iosephi Schenk, episcopi Duluthensis.

Leontinum, Iosephum C. McKinney, Auxiliarem E x c m i P. D. A l -


ienis Iacobi Babcock, Episcopi Grandor mensis.
414 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Santanderiensem, Iosephum Mariam Girarda Lachiondo, iam Epi-


scopum Drusilianensem.

Tirasonensem, Iosephum Méndez Asensio.

Illerdensem, Raimundum Malla Call.

Bacabalensem, noviter erecta dioecesi, Paschasium Rettler.

Pasletanum, Stefanum McGill, iam Episcopum Ergadiensem et


Insularum.

Passaicensem, Michaelem Dudick.

Gamplensem, Iosephum Martinoli, Administratorem Apostolicum


Luganensem.

Avellanediensem, Antonium Quarracino, iam Episcopum Sancti


Dominici Novem Iulii.

Thysdritanum, Raimundum Larose, iam Episcopum Chittagon-


gensem.

Chittagongensem, Ioachimum Rozario.

Masanensem, Iosephum Byeong-Hoa Chang.

Fissianensem, Antonium L. Rajendram, Auxiliarem Excmi P. D.


Hieronymi Aemiliani Pillai, Episcopi Jaffnensis.

Tampicensem, Arturum A. Szymanski Ramírez, iam Episcopum


Sancti Andreae de Tuxtla.

Foropopuliensem, Benvenutum Matteucci, Administratorem Apo-


stolicum « sede plena » Pisanum.

S. Annae Pocatierensis, Carolum Henricum Lévesque, iam Episco-


pum Guzabetensem.

Mutugennensem, Philippum Lussier, iam Episcopum Sancti Pauli


in Alberta.

Ogdensburgensem, Stanislaum J. Brzana, iam Episcopum Cufru-


tensem.

Rockfordiensem, Arturum Iosephum 0'Neill.

Tororoënsem, Iacobum Odongo, iam Episcopum Bahannensem.

Maerianensem Minorem, Artemium G. Casas, iam Episcopum Imu-


sensem, Auxiliarem Emi P. D. Rufini S. R. E. Cardinalis Santos,
Archiepiscopi Manilensis.
Acta Pauli Pp. VI 415

Kibungensem, noviter erecta dioecesi, Iosephum Sibomana, iam


Episcopum Ruhengeriensem.

Muyinganum, noviter erecta dioecesi, Nestorem ß i h o n d a , iam Epi-


scopum Simininensem.

Ruhengeriensem, Phokam Mkwigize.

Abziritanum, Iosephum Obert, iam Episcopum Dinajpurensem.

Dinajpurensem, Michaelem Bozario.

Molegbensem, Iosephum Kesenge.

Ngoziensem, Stanislaum Kaburungu.

Vambaënsem, Gustavum Olombe.

Cululitanum, Ronaldum Augustinum Mulkearns, Coadiutorem


E x c m i P . D . Iacobi Patricii 0 ' C o l l i n s , Episcopi Ballaratensis.

Altavensem, Alfredum B. Leverman, iam Episcopum S. Ioannis


Canadensis.

Altiburitanum, Carolum Flügel, Auxiliarem E x c m i P. D. Rodulfi


Graber, Episcopi Ratisbonensis.

Carinensem, Villelmum Giaquinta, Administratorem Apostolicum


Tiburtinum.

Simininensem, Alfonsum Fresnel, iam Episcopum A r c i s Delphini.

Arcis Delphini, Petrum Zévaco.

Ammoniacensem, Iosephum Grueter, iam Episcopum Umtatanum.

Umtatanum, Ernestum Henricum Karlen.

Taurianensem, Alexandrum Staccioli, Vicarium Apostolicum Luan-


gensem Prabangensem.

Vardimissensem, Brunonen Hippel, iam Episcopum Oudtshoor-


nensem.

Questorianensem, Iosephum A. Carroll, Auxiliarem Excmi P. D.


Ioannis Caroli McQuaid, Archiepiscopi Dublinensis.

Urbis Salviae, Emmanuelem Moll et Salord, iam Episcopum Derto-


sensem.

Gaspesiensem, Aegidium Ouellet.

Aquaenovensem in Numidia, Samuelem Silverio Buitrágo, Auxi-


liarem E x c m i P. D. Arturi Duque Villegas, Archiepiscopi Manizalensis.
416 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Neocastrensem, Ferdinandum Palatucci.

Lamasbensem, Volfangum Grosse, Auxiliarem E x c m i P. D. Francisci


Hengsbach, Episcopi Essendiensis.

Limatensem, Maturinum Blanchet, iam E p i s c o p u m Augustanum.

Augustanum, Ovidium Lari.

Armidalensem, I a c o b u m D a r c y Freeman, iam Episcopum Hermopo-


litanum minorem.

Diebuguensem, noviter erecta dioecesi, Ioannem Baptistam Some.

Reykjavilcensem, noviter erecta dioecesi, Henricum Humbertum


Frehen.

Hierpinianensem, Sanctum Moro Briz, iam Episcopum Abulensem.

Abulensem, Maximinum Romero de Lema, iam Episcopum Hor-


tensem.

Opitergiensem>, Livium Maritano, Auxiliarem Emi P. D. Michaelis


S. R. E. Cardinalis Pellegrino, Archiepiscopi Taurinensis.

Gasamedianensem, Iosephum Capmany Casamitjana, Auxiliarem


E x c m i P. D. Marcelli González Martin, Archiepiscopi Barcinonensis.

Mataritanum in Proconsulari, Raimundum Daumal Serra, Auxi-


liarem E x c m i P. D. Marcelli González Martin, Archiepiscopi Barci-
nonensis.

Sistronianensem, Iosephum Mariam Guix Ferreres, Auxiliarem


E x c m i P. D. Marcelli Gonzales Martin, Archiepiscopi Barcinonensis.

Minerlb mensem, Raimundum Torrella Cascante, Auxiliarem Excmi


P. D. Marcelli González Martin, Archiepiscopi Barcinonensis.

Siedlcensem, Ioannem Mazur, iam Episcopum Bladiensem.

Chullitanum, Marcum Lacroix, iam Episcopum Churchillpolitanum-


Sinus de Hudson.

JJlciniensem, Simonem Conradum Landersdorfer, iam Episcopum


Passaviensem.

Thiavensem, Stephanum Woznicki, iam Episcopum Saginavensem.

Lodzensem, Iosephum Rozwadowski.

Aquaesirensem, Eduardum Materski, Auxiliarem E x c m i P. D. Ioan-


nis Jaroszewicz, Episcopi Kielcensis.
Acta Pauli Pp. VI 417

Medelitanum, Iosephum A. Desmarais, iam Episcopum Amosensem.

Atellanensem, Iosephum R u o t o l o , iam Episcopum TJxentinum-S. Ma-


riae Leucadensis.

Turrensem in Numidia, Salvatorem Di Salvo, Auxiliarem Excmi


P . D . Ioannis Rizzo, Archiepiscopi Rossanensis.

Labieanum, Paulum Carrière, Coadiutorem Excmi P. D. Iacobi


Guilhem, Episcopi Valleguidonensis.

Eipponensem, Arturum Horsthuis, iam Episcopum Ialespolitanum.

Gaeretanum, Hadumarum Esquivel, Auxiliarem E x c m i P. D. Georgii


Manrique Hurtado, Archiepiscopi Pacensis in Bolivia.

Geruntinum, Andream Bernardum Schierhoff, Auxiliarem Excmi


P. D. Georgii Manrique Hurtado, Archiepiscopi Pacensis in Bolivia.

Novensem in Dalmatia, Abelem Costas Montano, Auxiliarem E x c m i


P. D. Iosephi Armandi Gutiérrez Granier, Episcopi Cochabambensis.

Cuiculitanum, Franciscum Gleeson, iam Episcopum de Fairbanks.

S. Sebastiani, Hyacinthum Argaya Goicoechea, iam Episcopum


Mindoniensem-Ferrolensem.

Thuccaborensem, Ioannem Mariam Ogez, iam Episcopum Mbara-


raënsem.

Guzabetensem, Flavianum Ariola, iam Episcopum Legazpiensem.

Sorrensem, Laurentium Bianchi, iam Episcopum Sciiamchia-


mensem.

Madensem, Iosephum Germanum Benavides Morriberón, iam Epi-


scopum Chachapoyasensem, Auxiliarem E x c m i P. D. Leonardi Iosephi
Rodríguez Bailón, Archiepiscopi Arequipensis.

Ergadiensem et Insularum, Colin MacPherson.

Tasaccorensem, Benignum Chiriboga, iam Episcopum Latacun-


gensem.

Lataeungensem, Iosephum Marium Ruiz Navas.

Albasitensem, Irenaeum García Alonso.

Gampitemplensem, noviter erecta dioecesi, Brunonem Wechner,


iam Episcopum Cartennitanum.

Minoricensem, Michaelem Moneadas Noguera.


418 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Saginavensem, Franciscum F. Reh, iam Episcopum Macrianen-


sem in Mauretania.

Dragonariensem, Stephanum W e s o l y , Auxiliarem Emi P. D. Stephani


S. R. E. Cardinalis Wyszynski, Archiepiscopi Gnesnensis.

Turrensem Concordiae, Andream Quelen, Auxiliarem E x c m i P. D.


Henricum Mazerat, Episcopi Andegavensis.

Caprulanum, Georgium Kettel, iam Episcopum Kabindaënsem.

Kabindaënsem, Matthaeum Kanyama.

Litterensem, Ioannem Baptistam Cesana, iam Episcopum Guluensem.

Guluensem, Cyprianum Kihangire, iam Episcopum Hoimanum.

Cataquensem, Iosephum Gray, Auxiliarem Excmi P. D. Georgii


Andreae Beck, Archiepiscopi Liverpolitani.

Tortibulanum, Abraham Than, Auxiliarem Excmi P. D. Ferdi-


nandi Guercilena, Episcopi Kentunghensis.

Vagensem, Iosephum Gucwa, Auxiliarem Excmi P. D. Georgii


Ablewicz, Episcopi Tarnoviensis.

Tadamatensem, Eugenium Ernoult, Auxiliarem Excmi P. D. Mi-


chaelis V i a l , Episcopi Nannetensis.

Hortensem, Paulum C. Marcinkus.

Patensem, Georgium Scarso, iam Episcopum Gemellensem in Nu-


midia.
Cursolensem, Thomam Beniaminum Fulton, Auxiliarem Excmi P.
D. Philippi Francisci P o c o c k , Archiepiscopi Isauropolitani et Coa-
diutoris Emi P. D. Iacobi Caroli S. R. E. Cardinalis McGuigan, Ar-
chiepiscopi Torontini.

Motulensem, Bernardum Iosephum McLaughlin, Auxiliarem Excmi


P. D. Iacobi Aloisii McNulty, Episcopi Buffalensis.

Matamorensem, Sabam Magaña Garcia.

Raphaëlensem, Antonium Alfredum Brasca.

Sullectinum, Iosephum Schoiswohl, iam Episcopum Graecensem-


Seccoviensem.

Bahannensem, Natalem Boucheix, iam Episcopum Portus Novi.

Adriensem, Ioannem Mocellini, iam Episcopum Comaclensem.


Acta Pauli Pp. VI 419

Zertensem, Eduardum Aloisium Pitzgerald, iam Episcopum Vino-


naënsem.

Vinonaënsem, Laurentium Iosephum Watters, iam Episcopum F i d o -


lomensem.

Maxitensem, Camillum Andream Le Blanc, iam Episcopum Bathur-


stensem in Canada.

Fidolomensem, Bernardum Mabula, Auxiliarem E x c m i P. D. Marci


Mihayo, Archiepiscopi Taboraënsis.

Vaciensem, Iosephum Bank, iam Episcopum Materianensem.

Quinque Ecclesiensem, Iosephum Cserhati, iam Episcopum Melzi-


tanum.

Arenensem, Georgium Zemplen, Auxiliarem E x c m i P. D. Emerici


Szabó, Episcopi Thyatireni et Administratoris Apostolici Strigoniensis.

Cartennitanum, Iosephum Vajda, Auxiliarem E x c m i P. D. Iosephi


Bank, Episcopi Vaciensis.

Cufrutensem, Iosephum Kacziba, Administratorem Apostolicum Jua-


rinensem.

Tabborensem, Iosephum Udvardi, Administratorem Apostolicum


Csanadiensem.

Macomadensem Rusticianum, Plorentium Sisinio Vieira, iam Epi-


scopum Amargosensem.

Bagensem, Angelum Mugnol, iam Episcopum Nicivensem.

Coadiutorem E x c m i P. D. Villelmi Iosephi Smith, Episcopi Pem-


brokensis, Iosephum Raimundum W i n d l e , Episcopum Uzitensem.

De EI Oro, noviter erecta dioecesi, Vincentium Maya, iam Episco-


pum Comanensem ponticum.

Drusilianensem, Ismaelem Errázuriz Gandarillas, Auxiliarem Emi


P. D. Radulfi S. R. E. Cardinalis Silva Henriquez, Archiepiscopi
S. Iacobi in Chile.

Bcalensem, Iosephum Alfonsum McNicholas, Auxiliarem E x c m i P.


D. Ioannis I. Carberry, Archiepiscopi S. Ludovici.

Altinensem, Iosephum P. Dougherty, iam Episcopum Yakimensem.

YaMmensem, Cornelium M. Power.


420 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Materianensem, Georgium Hourton, Auxiliarem E x c m i P. D. Alberti


Rencoret D o n o s o , Archiepiscopi Portus Montt.
Portus Ludovici, Ioannem Margéot.

Songeanum, noviter erecta dioecesi, Iacobum K o m b a , iam Episco-


pum Thignicensem.
Thiesinum, noviter erecta dioecesi, Franciscum Dione.

Ficensem, Eduardum Franciscum Kelly, Auxiliarem E x c m i P. D.


Normanni Thomae S. R. E. Cardinalis Gilroy, Archiepiscopi Syd-
neyensis.
Bisicensem, Iacobum Chemello, Auxiliarem Excmi P. D. Antonii
Zattera, Episcopi Pelotensis.
Buduanensem, Victorinum Ligot, Auxiliarem Excmi P. D. Ioan-
nis C. Sison, Archiepiscopi Novae Segobiae.

Sancti Andreae de Tuxtla, Villelmum Ranzahuer.

Sancti Pauli in Alberta, Eduardum Gagnon.

Praesidiensem, Ladislaum Miziolek, Auxiliarem Emi P. D. Ste-


tani S. R. E. Cardinalis Wyszyiiski, Archiepiscopi Varsaviensis.

Túbyzanum, Georgium R. Evans, Auxiliarem E x c m i P. D. Iacobi


Vincentii Casey, Archiepiscopi Denveriensis.

Vinensem, Laurentium P. Graves, Auxiliarem Excmi P. D. Al-


berti L. Fletcher, Episcopi Petriculani.

Imusensem, Felicem Pérez.

Carinolensem, Amatum Paulinum, Auxiliarem Emi P. D. Rufini


S. R. E. Cardinalis Santos, Archiepiscopi Manilensis.

Thimidorum Regionem, Lucianum Pardonne, Auxiliarem Excmi


P. D. Andreae Pailler, Archiepiscopi Rothomagensis.

Bukobaënsem, Gervasium Nkalanga, iam Episcopum Balburensem.

Thignicensem, Ioannem Stefanum Satterthwaite, Coadiutorem Excmi


P. D. Patricii Iosephi Farrelly, Episcopi Lismorensis.

Bumburiensem, Milonem McKeon, iam Episcopum Antipyrgensem.

Membressitanum, Ioannem Aloisium Morgan, Auxiliarem Excmi


P. D. Thomae Vincentii Cahill, Episcopi Camberrensis et Gulburnensis.

Montis Marani, Alexium Colman Obelar, Vicarium Apostolicum Cha-


chensem in Paraquariensi Natione.
Acta Pauli Pp. VI 421

Zicensem, Christophorum Mwoleka, Auxiliarem E x c m i P. D. Alfredi


Lanctôt, Episcopi Rulengensis.

Captatoropolitanum, noviter erecta dioecesi, Orlandum Octacilium


Dotti.
Rivi Australia, noviter erecta dioecesi, Titum Buss.

Albanensem in America, Eduinum B. Broderick, iam Episcopum Thi-


zicensem.

Doliensem, Laurentium Unfried, Auxiliarem E x c m i P. D. Leonardi


Iosephi Rodríguez Bailón, Archiepiscopi Arequipensis.

Mavaniensem, Iesum Calderón Barrueto, Auxiliarem E x c m i P. D.


Alberti Dettman et A r a g ó n , Episcopi Icensis.

Oboritanum, Aloisium Zanzottera, Auxiliarem E x c m i P. D. Theo-


dosii Moreno Quintana, Episcopi Huarazensis.

Sardanensem, Aloisium B a l d o Riva, Auxiliarem Excmi P. D. Caroli


M. Jürgens Byrne, Archiepiscopi Truxillensis.

Melzitanum, Cletum Bellucci, Auxiliarem E x c m i P. D. Villelmi Mo-


tolese, Archiepiscopi Tarentini.

Eriensem, Alfredum M. W a t s o n , iam Episcopum Nationensem.

Rotariensem, Perei val Caza, iam Episcopum Campivallensem.

Plovacensem, Dantem Battaglierin, iam Episcopum Kulnensem.

Parmensem Ruthenorum, noviter erecta dioecesi, Aemilium I. Mi-


halic.
Rivoriensem, Maclovium Vásquez Silos.

Gemellensem in Numidia, Rogerium Etchegaray, Auxiliarem E x c m i


P. D. Franciscum Marty, Archiepiscopi Parisiensis.

Sinnensem, Franciscum Brustia, iam Episcopum Andriensem, Admi-


nistratorem Apostolicum Montis Regalis in Pedemonte.

Andriensem, Iosephum Lanave.

Helmamensem, Alanum Clarke, Auxiliarem Excmi P. D. Caroli


Orant, Episcopi Northantoniensis.
Sutunurcensem, Antonium a B. Maria V. de Monte Carmelo, Auxi-
liarem E x c m i P. D. Aloisii Victoris Sartori, Episcopi S. Mariae.

Sancti Iacobi Veraguensis, Martinum Legarra Tellechea, iam Epi-


scopum Lupercianensem.
422 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Regianensem, Antonium Montero Moreno, Auxiliarem Emi P. D.


Iosephi S. R. E. Cardinalis Bueno et Monreal, Archiepiscopi Hispa-
lensis.
8. Iustae Ioannem Antonium Del V a l Gallo, Auxiliarem Emi P. D.
Iosephi S. B. E. Cardinalis Bueno et Monreal, Archiepiscopi Hispa-
lensis.

8. Ioannis Canadensis, Iosephum N. MacNeil.

Lavellanum, Antonium Deksnys.

Trevicensem, Edmundum Ilcewicz, Auxiliarem Excmi P. D. Petri


K a l w a , Episcopi Lublinensis.

Vianensem, Franciscum Helium Campos.

Othonensem, Bernardum Patricium Wall, iam Episcopum Brent-


voodensem.

8. Leonis, Eugenium Lecrosnier, Auxiliarem E x c m i P. D. Andreae


Bontems, Archiepiscopi Camberiensis, Maurianensis et Tarantasiensis.

Guardiensem, Raimundum Sanahuja et Mareé, iam Episcopum Car-


thaginensem in Hispania.

Oudtshoomensem, Manfredum Gottschalk.

PRAELATOS

Yauyosensem, Aloisium Sánchez-Moreno Lira, Episcopum Nilopo-


litanum.

Missionis Galliae seu Pontiniacensem, Henricum Gufflet, Episcopum


Lemovicensem.
ABBATEM

Beatae Mariae Virginis Maris Stellae, Cassianum Lauterer.

Praeterea Summus Pontifex Suum dixit assensum dedisse electionibus


canonice factis :
— in Synodo Episcoporum Chaldaeorum : R. P. Cyriaci Moussess,
ad Cathedralem Ecclesiam Amadiensem ; R. P. Iosephi Babana, ad
Cathedralem Ecclesiam Zachuensem ;
— in Synodo Episcoporum Syrorum : R. P. Philippi Beilouné, ad
Archiepiscopalem Ecclesiam Aleppensem Syrorum; R. P. Abdalla
Rahal, ad Archiepiscopalem Ecclesiam Damascenam Syrorum ;
Acta Pauli Pp. VI 423

— in Synodo Episcoporum Melchitarum : R. P. Iosephi R a y a , ad


Archiepiscopalem Ecclesiam Ptolemaidensem ; R. P. Pauli Antaki, ad
titularem Archiepiscopalem Ecclesiam Nubiensem, cum munere V i c a r i i
E x c m i P. D. Maximi V Hakim, Patriarchae Antiocheni Melchitarum ;
R. P. Sabae Y o u a k i m , ad titularem Archiepiscopalem Ecclesiam Scy-
thopolitanam, cum munere Auxiliaris Exclmi P. D. Maximi V H a k i m ,
Patriarchae Antiocheni Melchitarum ; R. Petri R a j , ad titularem Ar-
chiepiscopalem Ecclesiam Edessenam in Osrhoëne, cum munere A u x i -
liaris E x c m i P. D. Maximi V Hakim, Patriarchae Antiocheni Mel-
chitarum.
V - RELATIO CAUSAE CANONIZATIONIS

Subinde Revmus P. D. Card. Benno Gut, S. Congregationis Rituum


Praefectus, compendiosa narratione, de vita, virtutibus et miraculis
Beatae Iuliae Billiart, Virginis, fundatricis Instituti Sororum B. Ma-
riae Virg. de JSTamur, rettulit recensuitque acta universa, quae in
Causa canonizationis eiusdem Beatae S. Rituum Congregatio, praevio
accurato examine, admisit et adprobavit.
Relatione expleta, Summus Pontifex Eminentissimorum Patrum
Cardinalium suffragia exquisivit, et singuli Patres, servato ordine, sen-
tentiam suam aperuerunt.

VI - POSTULATIO PALLIORUM

Deinde personaliter Emus P. D. Laureanus Rugambwa sacrum Pal-


lium postulavit pro Metropolitana Ecclesia Daressalaamensi.
Per procuratorem vero postulatio Pallii, nomine novorum Patrum
Cardinalium, facta est pro Metropolitanis Ecclesiis : S. Salvatoris in
Brasilia, Seulensi, Bononiensi (per successionem), Coloniensi (per suc-
cessionem), S. Ludovici, Neo-Eboracensi, Parisiensi, Toletana, Pam-
pilonensi.

CONSISTORIUM UNICUM
(PUBLICUM ET SEMIPUBLICIS)

Consistorio secreto absoluto, statim in eadem A u l a habitum est


Consistorium unicum (loco duorum Consistoriorum, publici et semi-
publici), cuius acta referuntur.
424 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

I - POSTULATIO PALLIORUM

Personaliter sacrum Pallium postulaverunt :


p r o Metropolitanis Ecclesiis : Siracusana (per successionem), E x c .
P . D . Iosephus Bonfiglioli; Jalapensi, E x c . P . D . Aemilius Abascal
S a l m e r ó n ; Miamiensi (per elevationem Sedis), E x c . P. D. Colomannus
F. C a r r o l ; Golocensi, E x c . P. D. Iosephus I j j a s ; Agriensi, E x c . P. D.
Paulus B r e z a n ó c z y ; Salernitana, E x c . P. D. Caietanus P o l l i o ; Mun-
hallensi (per elevationem Sedis), E x c . P. D. Stephanus K o c i s k o ;
p r o Archiepiscopali Ecclesia Anconitana et Numanensi, E x c . P. D.
Carolus Maccari ;
pro Episcopalibus Ecclesiis (ex indulto) : Papiensi, E x c . P. D. An-
tonius A n g i o n i ; Quinque Ecclesiensi, E x c . P. D. Iosephus Cserháti;
Vaciensi, E x c . P. D. Iosephus Bank.
Per procuratorem vero postulatio Pallii facta est p r o Patriarchalibus
Ecclesiis : Antiochena Melchitarum, Antiochena Syrorum; pro Metropo-
litanis Ecclesiis : Smyrnensi, Luluaburgensi, Bellohorizontina (per suc-
cessionem), Dacchensi (per successionem), Portus Hispaniae, Blanty-
rensi, Bangalorensi (per successionem), Tucumanensi, Burdigalensi (per
successionem), Hueensi, Botucatuensi, Neo-Pampilonensi, Auxitana,
Marianopolitana, Sherbrookensi, Atlantensi, Rothomagensi (per succes-
sionem), Hermosillensi (per successionem), Kitegaënsi, Campinensi (per
successionem), Perthensi, Nagasalciensi, Endehena, Hartfortiensi, Van-
cuveriensi, Tuamensi, Panamensi, Hydruntina, Guayaquilensi ; pro Ar-
chiepiscopalibus Ecclesiis : Rabalensi (per successionem), Perusina,
Remensi.

II - PERORATIO CAUSAE CANONIZATIONIS

Inde, D D . Ioannes Torre et Richardus R o m a n o , Sacrae Consistorialis


Aulae A d v o c a t i , pro Beatae Iuliae Billiart de more institerunt.
R. P. D. Hamletus Tondini, ab Epistulis ad Principes, Sanctitatis
Suae nomine hisce verbis respondit :

(( Ea quam p r o munere vestro digne perorastis causam, eiusmodi pro-


fecto est, ut Summi Pontificis mentem ad vobis assentiendum prorsus
recte ac merito commoveat.
Etenim Beata V i r g o , de qua agitis, non m o d o virtutum laudibus
excellit, atque mirabilibus signis per ipsam a D e o patratis refulget, sed
etiam in terrestri suae vitae cursu ei industriae generi insignem dedit
operam, quod c u m nostrorum dierum necessitatibus maxime copulari
Acta Pauli Pp. VI 425

videtur. Nam Beata Iulia Billiart, licet plures annos valetudine uteretur
adversa, fere numquam tamen a gravi difficilique officio sponte suscepto
destitit pueros puellasque docendi et educandi ; cuius rei gratia, provido
sane consilio, etiam Religiosarum V i r g i n u m Ordinem condidit, qui in
huiusmodi navitatis provincia, de Ecclesia bene meruisse putandus est.
Sed quam Beata haec V i r g o pueris tradebat disciplinam, ea certe,
quamvis humanas minime neglegeret vias rationesque, christianas tamen
in primis sequebatur : ex quibus eo spectandum cuique est, ut iuvenum
institutio a vera, a sincera religionis persuasione nusquam disiungatur,
qua sublata, ipsam adulescentis aetatis fortunam et spem labare dicamus
oportet. Quod utinam ii ut tandem sentiant optamus, quos penes est in
litterariis ludis futurae hominum societatis generosa alere et colere
germina !
Cur igitur non excupiat Summus Pontifex, Beatam hanc V i r g i n e m
sanctitudinis diademate decorare, eamque christifidelibus omnibus ad
intuendum, ad imitandum proponere? V u l t tamen ut in re tam gravi,
quae cum catholicae religionis integritate arte cohaeret, tradita a maio-
ribus instituta, nulla ex parte, praetermittantur. Quam ob causam censet
sententiam suam tali de re non ante esse patefaciendam, quam heic
omnes, quibus ea sit permissa facultas, mentem quisque suam ex
ordine aperuerint » .

Tunc singuli Emi D D . Patres Cardinales et Exciiii Praesules, ser-


vato ordine, suam sententiam circa propositam Causam aperuerunt.
Exceptis suffragiis, Beatissimus Pater hunc habuit sermonem.

III - SUMMI PONTIFICIS ALLOCUTIO

Venerabiles Fratres,
Nostrum hoc Consistorium iam est in exitu. Sed, antequam
vos dimittamus, aliae res quaedam supersunt, quas vobis pate-
faciamus. Nam praeterquam quod publicum vobis detulimus
nuntium cum de novis creatis Cardinalibus, tum de Beata
Iulia Billiart in Sanctorum Caelitum album adscribenda, cordi
praeterea Nobis est vobiscum de negotiis magni momenti pau-
cis colloqui: hoc est, primum de promulgatione sive Novi
Ordinis Missae, sive novi Calendarii Romani, sive aliorum
liturgicorum textuum; deinde de partitione Sacrae Rituum
Congregationis in duas seiunctas Congregationes, tum deni-
que de Coetu Theologorum constituendo.

28 - A. A. S.
426 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Uti vobis manifestum est, de potissimis rebus hic agitur,


varia scilicet significantibus. Quas quamvis, ut par esset, per-
sequendi non detur facultas, facere tamen non possumus quin
in medium ponamus, ea omnia tandem ab una praecipua illa
sollicitudine nasci, quae hodie Ecclesiam afficit, de qua in
Litteris Encyclicis Ecclesiam suam primum a Nobis datis hisce
verbis mentionem fecimus : Ecclesia... antequam cuiusvis
quaestionis studium aggrediatur... in praesens seipsam consi-
deret oportet: ut divina consilia sibi ad exitum perducenda
melius dignoscat; ut uberiorem lucem, novum robur auctum-
que gaudium ad sua explenda munera hauriat; ut denique
aptiores inveniat rationes, quibus propius, efficacius ac fructuo-
sius necessitudines habeat cum humana societate, ad quam
quidem et ipsa pertinet, etsi notis propriis et omnino singula-
1
ribus distincta. Hoc nempe quoddam quasi onus Ecclesia sibi
recepit tamquam signum et instrumentum intimae cum Deo
unionis totiusque generis humani unitatis, ut praeclara sen-
2
tentia Concilii Oecumenici Vaticani II continetur; hoc item
summo studio summaque observantia Apostolica haec Sedes
sibi recepit, quae huiusmodi novationibus ideo dat operam,
ut Concilii eiusdem et sensum et praescripta rectius inter-
pretetur.
Catholica Ecclesia, cuius doctrina veluti in unum visa est
redigere cum cetera proposita argumenta tum omnem Concilii
actionem, Nostrarum curarum, sollicitudinum, amoris, studii
certissimus est finis, qui ex aeterni Dei voluntate terrestribus
eius casibus et fortunae regendis praepositi sumus, atque adeo
summi, unius, nullique cernendi eius Capitis vice demisse
fungimur. Ecclesia, cuius haec Apostolica Sedes personam
quodammodo sustinet, non intermittit, neque seipsam intus
renovare, neque ex omni gente homines ad onus vocare, simul
suum regimen, simul suam vitam participandi; quemadmodum
testantur et nunc auctus Patrum Cardinalium numerus, et
nonnulli Episcopi, tamquam Membra, sacris Eomanis Congre-
gationibus additi, et Episcopalis instituta Synodus.
In quas tamen dum incumbit veluti externas suae soller-

1
A. A. S. 66 (1964), p. 615.
2
Const. dogm. de Ecclesia Lumen gentium, n. 1.
Acta Pauli Pp. VI 427

tiae partes, Ecclesia sancta nullo pacto praeterit, quin instru-


menta subsidiaque perficiat, ad munus suum obeundum ne-
cessaria. Quapropter animadvertendum in primis est, Eccle-
siam precari, atque a Christi sacerdotio robur et nutrimentum
sumere, quod in sacerdotio suorum administrorum renovatur
et continuatur, quodque fideles ipsi, licet diversa ratione, par-
ticipant. Quod quidem per sacram liturgiam praesertim fit,
quae mira quaedam est existimanda sanctorum signorum sum-
ma, sive ad Dei cultum, sive ad veram, sinceram, uberemque
fidelium pietatem pertinentium. Ecclesia precatur, atque a
divinis Scripturis, a suis Patribus, a suisque Doctoribus mo-
nita et solacia exhaurit. Ecclesia precatur, atque ab exemplis
Sanctorum suorum opem et incitamentum capit, quod Nos-
metipsi confirmare voluimus hac Nostrarum Litterarum Ency-
clicarum sententia, quas modo commemoravimus : Revera chri-
stianae perfectionis studium nunc etiam uberrimus fons est
habendus, unde Ecclesia suas spirituales vires haurit; itemque
via propria ac ratio ad fructuose excipienda Spiritus Christi
lumina; nativa ac necessaria forma, qua Ecclesiae religiosa
et socialis actio exprimitur; certissimum denique praesidium
et semper reviviscentis roboris causa inter profani huius sae-
3
culi difficultates.
Ecclesia — id hac occasione iterare iuvat — ex precatione
sua vivit atque veluti spiritum ducit: cum sibi persuasum
habeat, in quem locum duo vel tres homines in nomine Christi
4
se congregaverint, ibi Christum ipsum iis adesse praesentem;
cum eam sane non lateat, a Spiritu suam incendi atque inflam-
mari precationem, quod suae infirmitati vehementer auxilietur :
nam quid oremus, sicut oportet, nescimus; sed ipse Spiritus
5
postulat pro nobis gemitibus inenarrabilibus ; cum Ecclesia
exploratum perspectumque habeat, in una precatione spiritua-
lem vim, efficacem et fructuosam pacem, animorumque in
caritate consensionem posita esse, quod inde a suo principio
fuerit perseverans unanimiter in oratione ... cum Maria Matre
Iesu;* cum non ignoret per precationem arcano quasi vitae et

3
A. A. 8. 66 (1964), p. 625.
4
Cfr. Matth. 18, 20.
5
Rom. 8, 26.
6
Cfr. Act. 1, 14.
428 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

meritorum inter se coniungi vinculo triplex, aptissime compo-


situm, innumerabile suorum membrorum agmen, qui vel iam
aeterna gloria potiti sunt, vel adhuc hisce in terris peregri-
nantur, vel piaculari igne expiantur ; cum Ecclesiam neutiquam
praetereat, precationem esse quodammodo putandam sive
palaestram sanctorum, sive proprium sacerdotum munus, a
quibus, cum Petri tum Apostolorum exemplum imitatis, in
7
primis precationi et ministerio verbi danda est opera, sive
praecipuum virorum feminarumve officium Deo devotorum,
tenacem cuiusvis familiae compaginem, puellorum vigorem,
adulescentium gratiam et columen, ingravescentis aetatis spem,
morientium solamen.
Ex hac precandi necessitate, cuius cardo in Eucharistico
Sacrificio consistit, suam originem ducunt velut e perenni
nitidae aquae fonte liturgicae normae, quarum mentionem
supra intulimus. Huc spectat novus Ordo Missae, qui, post
diuturnam laboriosamque operam collatam ad ritus initiales,
Offertorii, Fractionis Panis et Pacis in simpliciorem formam
redigendos, tamquam finis censendus est totius novae Sacri-
ficii Missae ordinationis, quam Patres Concilii Oecumenici
exoptaverunt, eidemque propositum est ut christifideles adiu-
ventur ad Divinum Sacrificium magis magisque conscia actuo-
saque ratione participandum. Hunc ad finem, etiam Canon
Romanus, nonnulla levi emendatione suscepta, maiorem uni
tatem facultatemque ad recitandum assecutus est. Ut probe
nostis, novo Missali aliae Canonis formulae, hoc est « anapho-
rae » adiectae sunt. Itaque mox vobis praesto erunt hic sacer
Altaris liber ceterique libri liturgici, qui, post diligens studium,
a Consilio ad exsequendam Constitutionem de Sacra Liturgia
recogniti sunt.
Ad novum Calendarium Romanum quod attinet, animad-
vertens Annum Liturgicum funditus mutatum non esse, sed
in eo retractando hanc normam servatam esse, ut elementa,
ex quibus singulae temporis liturgici partes constant, melius
in sua luce ponerent mysterium paschale Christi quasi cen-
trum esse totius sacri liturgici cultus. Calendarium praete-
rea, quantum fieri potuit, celebrationem « diei natalis » sin-

7
Cfr ib. 6, 4.
Acta Pauli Pp. VI 429

gulorum Sanctorum Caelitum confirmavit, hac quidem ratio-


ne, ut pro universa Ecclesia ii deligerentur qui, quoad histo-
riam et exemplum, praecipuum momentum habere viderentur,
ceteri vero minus noti cultui Ecclesiae localis relinquerentur,
accurate ad fidem historicam iis revocatis quae cum ipsorum
vita et festo coniunguntur; qui agendi modus eo tendit, ut
manifesto pateat sanctitatem in Ecclesia ad omnes terrarum
regiones ed ad omnia tempora pertinere, itemque omnes
populos omnesque fideles e quovis societatis ordine ad sanc-
titatem adipiscendam vocari, ut graviter Concilium Oecume-
8
nicum docuit Constitutione cui Lumen gentium est index.
Minime dubitamus, quin sacerdotes christifidelesque uni-
versi non solum huius modi immutationes, diu exspectatas,
ultro libenterque excepturi sint, sed etiam novis sacrorum
rituum normis fideliter obtemperare velint, in suae vitae actio-
nem traducentes verissimam illam sententiam: legem orandi,
legem esse credendi, qua fidei, caritatis disciplinaeque unitas
exprimatur. Precationis igitur studium ita in vita Ecclesiae
excellit, ut invicta ipsius virtus illinc proficiscatur.
Ecclesia, nostra praesertim aetate, auctoritate non pollet
quae vel politicum vel terrenum ordinem contingat ; non studio
trahitur autocratiae, neque ipsi est consilium instaurandi aut,
quod peius esset, imponendi externum dominatum. Ut Deces-
sor Noster fel. rec. Pius XII declaravit, cum, id agens quod
tunc inauditum ac novum erat ac futura praesagiebat tempora,
voluit Patres Sacri Collegii ad universas Nationes pertinere:
Ecclesiae munus non est totam hominum societatem compre-
hendere aut quasi complecti immani quodam universali im-
perio. Haec ratio intelligendi Ecclesiam instar terreni Imperii
9
et universalis dominatus, prorsus erroris plena est. Istius-
modi proposita Ecclesia neque habuit umquam, nec habet;
ad sua explenda munera, ipsa, ut Constitutione Pastorali, quae
verbis Gaudium et spes incipit, confirmatur : nulla ambitione
terrestri movetursed unum tantum intendit: nempe, Spi-
ritus Paracliti ductu, opus ipsius continuare Christi, qui in

8
Cfr. nn. 39-42.
9
Allocutio habita die 20 mensis februarii anno 1946; Discorsi e Radiomessaggi,
VII, p. 387.
430 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

mundum venit ut testimonium perhiberet veritati, ut salva-


10
ret, non ut indicaret, ut ministraret, non ut sibi ministraretur.
Ecclesia est Populus Dei, cuius imago in Antiquo Eoedere
iam expressa fuit, idemque in dispensatione plenitudinis tem-
11
poris ex universis terrarum orbis populis collectus est per
Iesu Christi sacrificium, qui tradidit semetipsum, non tantum
pro sua gente, sed ut filios Dei, qui erant dispersi, congregaret
12
in unum.
Ecclesiae publicarum rerum agendarum ratio haec est, ut
hominum animos sanctitudine imbuat; eius summa contentio
ad caelorum Regnum spectat, quo iter dirigit suum, quando-
1 3
quidem manentem civitatem hic non habet ; unum sibi pro-
positum consilium, iam hisce in terris, habet, ut veritatis re-
gnum in mundo constabiliat : veritatem dicimus, cui ipse Chri-
14
stus coram imperii potestate perhibuit testimonium, quamque
Ecclesia denuntiare pergit, aeque atque Ipse mitis, aeque atque
Ipse inermis, aeque atque Ipse vexata. Ecclesiae proprium mu-
nus, quod per saeculorum decursum quam fideliter persequi
15
curavit, id persequitur, ut omnia in Christo instaurentur :
id tamen non minis et vi, sed hominibus persuadendo; non
ambagibus, sed caritate; non potentium auxilio subnixa, sed
ab omnibus, quotquot habet filios, immo ab universis homi-
nibus bonae voluntatis adiutricem operam petens; indefati-
gabilem praestans navitatem, mutuas amicitiae necessitudines
cum omnibus nationibus coniungens, suam rerum intellegen-
tiam suumque usum, iam bis mille annos comparata, homini-
bus nostri temporis, anxii quidem et ancipitis, praebens, ut
iis adiumento sit ad ipsorum angustias superandas et ad recu-
perandam aequabilitatem; sed in primis et ante omnia prae-
sidio confisa illius, qui solus ad incrementum afferendum va-
let, quia Pater est luminum, a quo omne datum optimum et
16
omne donum perfectum descendit.

10
N. 8.
11
Eph. 1, 10.
12
Cf. Io. 11, 52.
13
Cf. Hebr. 13, 14.
14
Cf. Io. 18, 37.
15
Cf. Ephes. 1, 10.
16
Cf. lac. 1, 17.
Acta Pauli Pp. VI 431

Ad grande huiusmodi opus efficiendum, quo Ecclesiae mu-


nus facilius reddatur ad suorum filiorum preces dirigendas at-
que fovendas, ea ratio et voluntas redigitur, quam suscepimus,
Sacrorum Rituum Congregationem in duo singularia Dicaste-
ria dividendi, quae proprio iure propriaque potestate polleant,
quorumque prius circa Cultum Divinum, alterum vero circa
Sanctorum Causas tractandas versetur. Quod nimirum valde
oportere duximus, sive ut praecipuum aliquod instrumentum
in orantis Ecclesiae vitam per terrarum orbem confirmandam
servandamque unice incumberet, postquam Oecumenicum Con-
cilium Vaticanum II sacram Liturgiam in omnibus prorsus
eius campis et finibus tantopere provexit; sive ut alterum
instrumentum, historica nota nominatim distinctum, curam
singulariter intenderet in Sanctorum Causas cognoscendas,
utpote quae multum negotii ac difficultatis habeant. Rationes
sane perpendimus, quae hoc partiendi consilium suaderent,
atque propterea normas, quae ad has condendas duas novas
Congregationes attinebunt, edita Apostolica Constitutione pro-
xime promulgabimus, ut eius describamus naturam, ordine-
mus compositionem, munera partesques definiamus.
Aliud denique restat ut vobis nuntiemus : scilicet Theolo-
gorum Coetum Nos condidisse, eiusque Membrorum nomina
propediem Nos palam esse facturos, quos summa existimatio-
ne et sincera fide complectemur.
Ut res nunc se habent, oportet sane ut Theologiae investi-
gationum studiorumque incremento consulatur, praesertim
quod ad novas attinet quaestiones, quas scientiarum progres-
sio atque praesentis temporis sentiendi ratio rectae divinarum
rerum intellegentiae atque aptiori catholicae doctrinae expo-
si tioni proponunt.
Sedes Apostolica maxima cum contentione huiuscemodi
rerum statum considerat. Hanc ob causam, ut nostrorum tem-
porum necessitatibus in tam gravi materie occursaretur, in-
ter cetera curavimus ut, secundum Oecumenici Concilii pla-
cita, Sacra Congregatio pro Doctrina Fidei magis magisque
ad suum egregium arduumque officium accommodaretur. Qua-
re, praeter novam eius Dicasterii conformationem, quae Lit-
teris Apostolicis Integrae servandae motu proprio datis sta-
tuta est, optatis quoque libenter respondimus primae Episco-
432 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale

porum Synodi, ut nempe penes commemoratam Sacram Con-


gregationem doctorum virorum deligere tur manus, qui merito
praestarent sicut clarissimi sacrarum doctrinarum investiga-
tionum et Theologiae studiosi, atque integro docentis Eccle-
siae magisterio obsequentes essent. Quemadmodum rei gra-
vitas postulabat, post peractam Synodum, amplam habuimus
hosce menses consultationem: et haec sane una causa fuit,
quae usque ad praesentem diem impedivit, quominus suscep-
tum consilium ad effectum adduceretur. Nunc autem id felici-
ter factum est: etenim illis Theologiae cultoribus, quorum
consilio Congregatio pro Doctrina Eidei utitur — quosque gra-
tulatone prosequimur ob peritiam, devovendi se studium at-
que omnis incommodi contemptum, quae ipsi ad illius maximi
momenti Congregationis utilitatem, varias huius temporis
quaestiones considerantes, contulerunt — haec nova sese adiun-
get Commissio. Quam ob rem Apostolica Sedes peculiari ope
uti poterit peritissimorum Theologiae doctorum, e variis ter-
rarum orbis regionibus delectorum, atque adeo magnum per-
cipere fructum ex ampliore studiosorum virorum commercio
atque e maiore divinae scientiae notitia, quam ipsi adepti
sunt: id autem semper fiet ad fidem altius perscrutandam ac
secure tuendam, scilicet ad perscrutandam tuendamque ger-
manam divinitus traditam veritatem, quod etiam in sinceram
spiritualem vitam apud omnes Sanctae Ecclesiae ordines alen-
dam cedet.
En, Venerabiles Fratres, quae nuntia vobiscum communi-
care exoptavimus, hoc in sollemni Consistorio. Nobis, quae-
sumus, in gravissimo apostolico ministerio vestra sapientia
atque rerum experientia adesse pergatis, fusis potissimum
precibus, per quas cum Christo omnes coniungimur; quod
vero ad Nos spectat, laeto animo unicuique vestrum fidelem
recordationem, gratissimam benevolentiam, veramque con-
sensionem testari cupimus, dum Apostolicam Benedictionem
vobis peramanter impertimus, supernorum donorum pignus,
quae in vestram navitatem, ad Sanctae Ecclesiae bonum pro-
curandum unice intentam, uberrima descendant.
Acta Pauli Pp. VI 433

Feria quarta, die x x x mensis aprilis anno MCMLXIX, in A u l a Be-


nedictionum Summus Pontifex Paulus P p . VI Biretum rubrum, « or-
namentum Cardinalatus dignitatis insigne », novensilium Purpura-
torum Patrum capiti sollemni ritu imposuit singulisque Titulum vel
Diaconiam adsignavit, scilicet :

PAULO Y Ü PIN, Titulum Iesu Divini Opificis.


ALFREDO V . SHERER, Titulum Dominae Nostrae a « La Sa-
lette » in Monteviridi.
IULIO EOSALES, Titulum Sacratissimi Cordis Iesu in ago-
niam facti.
GORDONIO GRAY, Titulum Sanctae Clarae ad Vineam Claram.

PETRO T . MCKEEFRY, Titulum Conceptionis Immaculatae


B. Mariae Virginis ad viam Tiburtinam.
MICHAELI D . MIRANDA, Titulum Sanctae Mariae de Gua-
dalupe in Monte Malo.
IOSEPHO PERECATTIL, Titulum Sanctae Mariae Reginae Pa-
cis in Monteviridi.
IOANNI F. DEARDEN, Titulum Sancti Pii X in regione vulgo
« Balduina ».
FRANCISCO MARTY, Titulum Sancti Ludovici Francorum de
Urbe.
HIERONYMO RAKOTOMALALA, Titulum Sanctae Mariae Con-
solatricis in regione vulgo « Casalbertone ».
GEORGIO B . FLAHIFF, Titulum Sanctae Mariae Salutis in re-
gione vulgo « Primavalle ».
PAULO GOUYON, Titulum Nativitatis D. N. Iesu Christi in
via Gallia.
MARIO CASARIEGO, Titulum, « pro hac vice », Sanctae Mariae
in A quiro.
VINCENTIO ENRIQUE ET TARANCÓN, Titulum S. Ioannis Chry-
sostomi in regione vulgo « M onte sacro alto».
IOSEPHO MALULA, Titulum Sanctorum Protomartyrum in
via Aurelia Antiqua.
PAULO MUÑOZ VEGA, Titulum Sancti Roberti Bellarmino ad
forum Hungariae.
434 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Titulum Sancti Lucae ad viam Praenestinam.


ANTONIO POMA,

IOANNI I . CARBERRY, Titulum Sancti Ioannis Baptistae de


Rossi ad viam Latinam.
TERENTIO COOKE, Titulum Sanctorum Ioannis et Pauli.

STEPHANO SOU HWAN K I M , Titulum Sancti Felicis a Canta-


ndo ad Centumcellas.
ARTURO TABERA ARAOZ, Titulum Sancti Petri in Monte Aureo.
EUGENIO DE ARAÚJO SALES, Titulum Sancti Gregorii VII.
IOSEPHO HÖFFNER, Titulum Sancti Andreae Apostoli de Valle.
IOANNI I . WRIGHT, Titulum Iesu Divini Magistri in regione
vulgo «Pineta Sacchetti)).
PAULO BERTOLI, Diaconiam Sancti Hieronymi a Caritate in
via Iulia.
SEBASTIANO B AGGIO, Diaconiam Sanctorum Angelorum Cu-
stodum in regione vulgo « Città Giardino ».
SILVIO ODDI, Diaconiam Sanctae Agathae in Urbe.
IOSEPHO PAUPINI, Diaconiam Omnium Sanctorum in via
Appia Nova.
IACOBO VIOLARDO, Diaconiam Sancti Eustachii.
IOANNI WILLEBRANDS, Diaconiam Sanctorum Cosmae et Da-
miani.
MARIO NASALLI ROCCA A CORNELIANO, Diaconiam Sancti Ioan-
nis Baptistae Decollati.
SERGIO GUERRI, Diaconiam Sanctissimi Nominis Mariae ad
forum Traiani.
IOANNI DANIÉLOU, Diaconiam Sancti Sabae.

Antequam novensilibus Cardinalibus Biretum impositum est, Emus


Pater Paulus Y ü - P i n , primus e Purpuratis Patribus recens creatis,
collegarum etiam nomine grati animi sensus aperuit Beatissimo Patri,
qui postea hanc habuit Allocutionem :

Venerabiles Fratres Nostri,


quos primum, postquam duos abhinc dies in Sacrum Cardi-
nalium Collegium cooptavimus, libentissimo animo hic con-
Acta Pauli Pp. VI 435

gregatos videmus, ut vobis ex tradito more et Biretum impona-


mus et Titulos assignemus, vos, vos inquimus, plurimum sal-
vere iubemus.
Adventum vestrum magnopere gratulamur, qui ex omni
lingua et natione venitis, atque vel a populis venitis, qui, quam-
quam longe a Roma distant, Nostro tamen animo praesentes
adsunt, qui pastorali sollicitudine omnes Ecclesias, omnesque
homines complectimur; adventum vestrum gratulamur ad hoc
catholicae Ecclesiae caput et centrum, quod, officio vobis sa-
cro et egregio collato, vos sibi vel magis coniunctos voluit.
Optaremus sane unumquemque vestrum, ut consuetum est,
salutare; atque magis Ecclesiae quam vobis, recti exempli
christifidelium gratia, titulos commemorare, merita et causas,
ob quas ad Cardinalis dignitatem vos eveximus. Sed temporis
exiguitas vetat, quominus satis non paucas rationes expona-
mus, quibus ducti tres supra triginta Cardinales elegerimus
et nominaverimus.
Quam ob rem exprimere sufficiat, non modo nullum Con-
sistorium, in plurium saeculorum Ecclesiae annalibus, non
exiguum numerum vestrum aequavisse, sed etiam numquam
antehac Sacri Collegii Membra ad centum triginta quattuor
pervenisse. Nonne hoc demonstrat simul Ecclesiam laeta ce-
pisse incrementa, eiusque vim vitalem latius latiusque incre-
bruisse, simul pro temporum necessitate eius nisus et con-
tentionem auxisse, ut in dies aptius munus sibi a Christo tra-
ditum sustineret?
Vester autem numerus, qui nullo igitur pacto immodicam
nimiam ve mensuram praesefert, cum vera et germana soli-
ditate bonorum atque ministeriorum vel aptius congruere vi-
detur, si in eo cogitationem defigimus, unde unusquisque ve-
strum sit ortus. Hoc enim aperte demonstrat, quasi quasdam
magni pretii res, et auctam esse universalitatem, et accre-
visse proprietatem aliorum personam gerendi, et meliorem esse
factam — ut licet, ut oportet — sacri Cardinalium Collegii
potestatem: quae omnia sive Ecclesiae, quod supra memora-
vimus, incrementum, sive gravitas oneris deposcunt, illi im-
positi Viro, qui, Christi Vicarius in terris constitutus, vestro
sane consilio vestroque indiget auxilio.
Quodsi huiusmodi nota, in repraesentando posita, ad ex-
436 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

pletam atque perfectam formam, quam revera exoptamus,


nondum — pro dolor — pervenit, id ea etiam de causa fit, quod
in nonnullis regionibus, ubi Ecclesia praesens adest, immo
vero eximios honores meretur, peculiaria rerum adiuncta in-
terdum impediunt vel dehortantur, ne ea quae sentimus libero
ore patefaciamus.
Equidem Nobis, Cardinales vos renuntiantibus et ita sacri
Collegii conformationem renovantibus, ut inde et unitas et uni-
versitas fidelium communitatis expressiores redderentur, id
potissimum propositum fuit, ut sacri eiusdem Collegii momen-
tum firmaremus atque amplificaremus. Id enim, si in magni-
tudine et plenitudine integrae compagis totiusque ecclesiasti-
cae vitae contuemur, tantum abest ut ab ea inveniatur avul-
sum, ut contra valide vivideque cum ea cohaereat, primario
scilicet munere perfuncturum, quoniam Senatus Romani Pon-
1
tificis est et praecipuas profecto partes, vacante Sede Aposto-
lica, sustinet.
Porro praecellentis huiusce officii biretum proprium est
insigne, idemque potius quam dignitatem, singularem prorsus
necessitudinem ostendit, quae cuique Purpurato Patri cum No-
stra Persona intercedit: eam dicimus necessitudinem, quae
a latere quodammodo appellari potest quaeque ad Urbis Epi-
scopi presbyterium est revocanda, cum Cardinales in ecclesiis
Pontificiae dioecesis pastoralia et liturgica munia obibant;
eam dicimus necessitudinem, quae sensim, pro temporum cur-
su, ad officium assistendi Romano Pontifici in Ecclesia univer-
2
sali regenda provecta est.
Huiusmodi vero adiumentum, quod procul dubio gloriosi
cuiusdam triumphi spiritus minime indicat, neque ad inania
quaedam externa commoda ullo modo redigitur, mutuam con-
spirationem et operam, immo aliquam etiam simul ferendi
oneris conscientiam postulat: idem pariter liberam genero-
samque sui devovendi facultatem atque terrenorum bonorum
suique ipsius iacturam forte faciendam exigit; idque fiat
oportet, sicut significantia innuunt verba, quae dicuntur dum
1
Cfr. can. 230 C. I. C.
2
Cf. can. 230 C. I. C ; Andrieu, L'origine du titre de Cardinal dans l'Eglise
Romaine, in Miscellanea Mercati, Studi e Testi, 125, ed. 1946, pp. 113-144; Hieronymi
Prati, De Cardinalis dignitate et officio, Romae 1836.
Acta Pauli Pp. VI 437

Purpuratis Patribus biretum imponitur, « pro incremento chri-


stianae fidei, pace et quiete populi Dei, libertate et diffusione
sanctae Romanae Ecclesiae ».
Vestrum huiuscemodi munus Episcoporum Synodi locum
haudquaquam obtinet, eadem prorsus ratione, qua Synodi
munus in Sacri Collegii locum minime sufficitur. Haec duo
sunt instrumenta, quae mutuum sibi afferunt complementum,
sive quia omnes Purpurati Patres episcopali dignitate ditan-
tur, sive quia inter Synodi membra plures sunt Patres Cardi-
nales, et contra similiter.
Officia, quae tum ab Episcoporum Synodo tum a sacro
Collegio implentur, in consiliis ferendis suapte natura constant,
quandoquidem utrumque cum supremo Christi Vicarii officio
coniungitur eidemque obnoxium est.
Synodus autem collegialem Episcoporum figuram et ope-
ram circa Sancti Petri Successorem magis directo exprimit, ad
ipsamque id muneris spectat, ut consilia de maximi momenti
conatibus cogitatisque conferat, in quae Ecclesiae actio incum-
bit. In qua Synodo, delecti Pastores, partes Episcopatuum e
diversis terrarum orbis nationibus agentes, atque, cum iisdem
et per eosdem, clerus etiam et omnes locorum communitates
Pontifici Summo praesto sunt, ad generales quaestiones studio
perscrutandas atque perfecte cognoscendas, quae Ecclesiam
universam respiciunt, ut de his omnibus rebus consulta capian-
tur eademque ad effectum perducantur: id tamen Christi Vi-
cario praecipuum Suae auctoritatis potestatisque ius non aufert,
quae est personalis, universalis atque directa, ac semper in
Ecclesiae bonum exercetur.
Quod autem ad Sacri Collegii proprias partes spectat, quae
etiam in consilio ferendo constant, eae praecipuum illud Sum-
mi Pontificis ius, de quo diximus, maiore in luce collocant,
cui magis directo inserviunt, atque Purpurati Patres, utpote
qui omnes in Romanae Curiae Dicasteriis sint, alii alio titulo,
cooptati et allecti, Christi Vicario cotidianam, aut saltem valde
assiduam opem praestant, quam Eiusdem personalis regimi-
nis perpetuitas, necessaria prorsus atque continua, plane po-
stulat. Id vero minime obstat, quominus — salvis tamen iuri-
bus et muneribus, ad Episcoporum Synodum magis proprie
pertinentibus — Summus Pontifex Cardinalium Collegium
438 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

ad munia deputet, quae cum commemoratis Synodi partibus


ratione materiae conveniant et iisdem similia sint, habita
ratione disparis fundamenti, quo utrumque instrumentum
nititur.
Ut plane patet, haec ferendi auxilii via per diligentissimas
necessitudines formatur atque peragitur, eademque conside-
ratissimam aequilibritatem exposcit: viam sane dicimus om-
nino singularem, quae apud civiles institutiones haud con-
gruenter invenitur, quaeque nostris diebus magis perspicue,
quam praeterito tempore, sensim sine sensu definita est. Agi-
tur enim de quadam « institutionali » progressione in Eccle-
sia, quam ab ipso Divino Paracleto instinctam atque inspira-
tam reputari fas est, quoniam ex ipsa Ecclesiae vita fluendo
oritur — ea summa contentione qua Ecclesia nititur, ut suae
nativae formae, in saeculorum historia et ex proprio intimo
ingenio, fideliter semper cohaereat — atque e suo incremento
veluti ex aliquo semine crescit.
Permagni nimirum interest abditas arcanasque virtutes
haud negligere, quae in Ecclesia sancta institutorum progres-
sionem sollicitant atque dirigunt. Christi Evangelium quoddam
quasi semen est putandum. Christus est unicum, summum,
verumque, licet non aspectabile, Ecclesiae Caput. Spiritus
Sanctus eius pariter est fautor, sanctificator, Paracletus, pari-
ter fons est vitalitatis, solacii, fidentis animi, gaudii. Quod
commissum est Nobis munus eo sane pertinet, ut Ecclesiam,
spiritualem eandemque conspicuam, aedificemus, eo moti con-
silio, ut aliis serviamus, ut testimonium Christo tribuamus, ut
Nosmetipsos Ecclesiae impendamus, ut denique, vel in infelici
temporum condicione, et ad confidendum et ad laetandum va-
leamus. Atque pro certo habemus fore ut semper hoc de vobis
confirmare possimus : vos estis, qui permansistis mecum in
3
tentationibus meis.
Nunc autem, Venerabiles Fratres Nostri, ad duplicem nun-
tium delabamur oportet, qui sive ad Nos, sive ad Ecclesiam,
sive praesertim ad Sacrum Collegium quod attinet, magnum
habet momentum. Primum certiores vos facimus Nos ratam

3
Lc. 22, 28.
Acta Pauli Pp. VI 439

habuisse abdicationem, qua dilectissimus Nobis et admodum


venerandus Cardinalis Ioannes Hamletus Cicognani munus
Secretarii Status deposuit. Cuius rei causa non in alia re quae-
renda est, quam in provecta eius aetate; quamquam eius vires
adhuc sunt validae, et diligentissime sive ad Ecclesiae servien-
dum, sive ad operam Nostrae personae navandam conferun-
tur. Eius recensere merita heic praetermittimus, cum eadem
vos saltem ex parte cognita habeatis. Facere tamen non possu-
mus quin publice profiteamur, eum deditissimo animo in mu-
nus incubuisse semper, quo adhuc fungebatur, in aliaque, qui-
bus totam sacerdotalem vitam suam, optimi quidem exempli,
dicavit : cum ex ordine egit Substitutum Sacrae Congregationis
Consistorialis, Adsessorem Sacrae Congregationis pro Eccle-
sia Orientali, multos annos Delegatum Apostolicum in Foede-
ratis Americae Septemtrionalis Civitatibus, ac denique Secre-
tarium a publicis Ecclesiae negotiis, cum apud Decessorem
Nostrum venerabilis memoriae Ioannem XXIII, tum apud Nos-
metipsos. Neque praeterire volumus Nos eum dilectione et
observantia numquam non prosecutus esse iam ab anno mil-
lesimo nongentesimo vicesimo sexto, ex quo scilicet in sacello
S. Ivonis partes Magistri pietatis pro Romani Athenaei alum-
nis suscepit. Aegro igitur animo eximia eius opera carere inci-
pimus; quamquam fore confidimus, ut in posterum etiam eius
consiliis uti eiusque solacio amicitiae frui possimus.
Deinde vobis nuntiamus, Nos in eius locum subdidisse
Cardinalem Ioannem Villot, qui antea Lugdunensis Archie-
piscopus, idemque Galliarum Primas fuit, et nunc Praefectum
Sacrae Congregationis pro Clero agit. De eius laudibus nihil
nunc aliud praedicandum putamus, nisi Nos eum existimare
sive idoneum ad grave munus, quod illi deferimus, sive di-
gnum fiducia, ut Nostra, vestra et Romanae Curiae, ita totius
catholicae Ecclesiae, eorumque omnium, quibus vel causa vel
facultas erit, et cum illo agendi, et in eo virtutes prudentiam-
que perspiciendi, ob quas sincerus insignisque homo Eccle-
siae appellari potest.
Extremum, dum sacri huius ritus causa, simplicis quidem
sed sollemnis, heic congregamur, benignissimus Deus mentes
nostras illustret, et optima nostra consilia confirmet, ut no-
strae mentes et animi omni tempore omnique contentione eius
440 Acta Apostolicae, Sedis - Commentarium Officiale

gloriam hominumque salutem quaerant. Quod ut ad optata


haec nostra fiat, singulari ac propensissima caritate, vobis
Apostolicam Benedictionem impertimus.

Kalendis maiis, in festo S. Ioseph Opificis, Summus Pontifex in


Basilica Vaticana, c u m X X X I I I Emis Cardinalibus, quibus in A u l a
Benedictionum Biretum rubrum pridie sollemni ritu imposuerat,
Sacrum concelebravit, hanc habens post lectum Evangelium Allocu-
tionem :

Ritus sollemnis, quem hic agimus, astante Patrum Cardi-


nalium corona, quos in novissimo Consistorio Secreto degimus
et qui Nobiscum divinum celebrant Sacrificium, opportunita-
tem Nobis praebet de iis meditandi, quae persolvimus. Cum
sit eventus memorabilis in vita Ecclesiae, momentum amplius
et magis mysticum ei tribuimus, huic videlicet celebrationi
indendo significationem omnino sacram, vosque cunctos et
quotquot ope instrumentorum communicationis socialis ei in-
tersunt, quasi in hanc Basilicam vocando, prope sepulchrum
primi Pontificis Romani, ut altare, ubi divina peraguntur my-
steria, circumstetis.
Quae quidem occasio, si intima eius ratio perspicitur, nos
universos hortatur, ut in conscientiae penetralibus paulisper
immoremur ad ipsam plane intellegendam et ad accipiendam
impulsionem, qua moti novo cum studio, cum gaudio impen-
siore, cum vehementiore animi alacritate pergamus ministe-
rium, quod omnibus nobis, licet diverso in loco constitutis,
obeundum est in Ecclesia.
Venerabiles Fratres ac dilecti filii! Hic ritus imprimis ad
communionem pertinet: communionem dicimus animorum,
quae praesentia vestra, scilicet virorum amplissimorum et
lectissimorum, etiam significantior redditur atque apertior et
arctior.
Deinde hic ritus ad celebrationem pertinet: festum enim
est Sancti Ioseph, virginis Sponsi Beatae Mariae semper Vir-
ginis, universae Ecclesiae Patroni, quem veneramur hodie
sicut demissum, minime conspicuum pauperemque Galilaeum
Acta Pauli Pp. VI 441

operarium, at validum atque indefatigabile sacrae Familiae


columen, at splendidam humilemque imaginem providentis-
simi Dei Patris.

Il pensiero, a questo richiamo così suggestivo e suadente,


va spontaneamente alla storia evangelica, inquadrata nel-
l'umile scena di Nazareth, ove il Figlio di Dio viveva sotto-
1
messo, crescendo in sapienza, età e grazia; il pensiero va alla
condizione sociale, in cui Cristo volle essere cittadino della
terra e fratello nostro, in aperto contrasto con la mentalità
corrente, con le nostre pretese insoddisfatte, con Fumana vo-
lontà di potenza : tanto che, come ha sottolineato il testo evan-
gelico di questa Messa, i concittadini « meravigliati si chie-
devano : " Di dove Gli vengono questa sapienza e i miracoli? Non
è costui il figlio del falegname? Sua madre non si chiama
Maria...? Da dove, dunque, gli viene tutto questo? Ed erano
2
scandalizzati di lui » .
Filius f abri: lo scandalo di allora, presagio e preludio dello
3
scandalo della Croce, è divenuto per la Chiesa fonte ine-
sausta di ammirazione e di estasi, di preghiera e di con-
templazione, di esame di coscienza e anche, talora, di rim-
provero. Ma la Chiesa, e con essa i suoi santi e le sue
istituzioni, gli umili e i sofferenti, i fedeli eredi dei « Poveri
di Jahvé » dell'Antico Testamento, è rimasta ed è fedele a
questo Vangelo testuale; essa ne fa oggetto della sua continua
meditazione; e dal Vangelo della povertà e dell'abbassamento
di Cristo trae la sua tradizione, la sua liturgia, le sue opere
caritative, che svolgono, approfondiscono, amplificano gli ele-
menti seminali dell'origine evangelica, senza alterarli, senza
corromperli, senza mutarli, ma portandoli a pieno compimen-
to, e onorandoli col suo amoroso rispetto, come l'albero è il
pieno compimento del seme. La povertà di Nazareth, nella sua
nudità, nel suo spogliamento, nella fatica, ha continuato ad
essere la scuola per i figli autentici della Chiesa, in tutti i secoli :
ha ispirato la generosità dei suoi Pontefici e dei suoi Vescovi,
dei suoi sacerdoti e dei suoi figli, ha fatto sorgere le sue

1
Le. 2, 51.
2
Matth. 13, 54-56.
3
Cfr. Gal. 5, 11.

29 - A. A. S.
442 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

grandi opere benefiche, tuttora caratteristiche e operanti, ha


diffuso con questa coscienza la sua attività missionaria : evan-
gelizare pauperibus misit me, anch'essa, come il suo Fonda-
4
tore, da Lui inviata ad annunziare il lieto annuncio ai poveri.
De ces réflexions que nous venons de faire, surgit un pre-
mier enseignement: le recours continuel à l'Evangile. C'est
notre devoir. C'est notre force. Aujourd'hui spécialement nous
devons nous attacher au mystère de la pauvreté du Christ. Le
Concile en a parlé quand il a dit la nécessité, pour l'Eglise,
toujours sous le souffle de l'Esprit du Christ, de suivre la même
voie qu'a suivie le Christ, c'est-à-dire la voie de la pauvreté,
5
de l'obéissance, du service et du sacrifice de s o i ; cet esprit de
pauvreté et d'amour qui est « la gloire et le signe de l'Eglise
6
du Christ». Nous en avons parlé nous-même, dès notre pre-
mière encyclique Ecclesiam Suam, en insistant sur le devoir
que nous avons « de proposer à la vie ecclésiale ces critères
directifs qui doivent fonder notre confiance plus sur l'aide de
Dieu et sur les biens de l'esprit, que sur les moyens tempo-
7
rels » . Nous avons proposé comme idéal à suivre, dans l'ency-
clique Populorum Progressio, « l'orientation vers l'esprit de
8
pauvreté » . Et de même en parlent ceux qui désirent le renou-
veau de l'Eglise.
Nous devons profiter de ces dispositions, qui sont si favo-
rables à la pauvreté de l'Eglise et à la formation du chrétien
moderne à l'esprit de pauvreté. En un moment où les riches-
ses économiques du monde croissent immensément, nous,
Eglise, redevenons plus fidèlement disciples de la pauvreté du
Christ! Non certes pour contester au monde son progrès, mais
dans un double but : par-dessus tout, pour nous rappeler à
nous-mêmes que c'est seulement dans les forces spirituelles,
dans la grâce, dans l'imitation du Christ, que nous devons
mettre notre confiance, selon l'avertissement de l'Evangile:
« Gardez-vous avec soin de toute cupidité, car au sein même
de l'abondance la vie d'un homme n'est pas assurée par
4
Le. 4, 18; cfr. 7s. 01, 1.
5
Decr. de activ. mission. Ecclesiae Ad gentes divinitus, n. 5.
6
Const. past. de Eccl. in mundo huius temporis Gaudium et spes, n. 88.
7
A. A. S. 56 (1964), p. 634.
8
No. 21, A. A. S. 59 (1967), p. 267.
Acta Pauli Pp. VI 443

9
ses biens » ; en second lieu pour nous employer au bon usage
de la richesse, qui doit être employée pour le pain des pauvres,
pour la meilleure distribution des biens temporels, pour le
service de l'homme: ce qui veut dire, en un mot, selon l'heu-
reuse expression de notre prédécesseur Jean XXIII : « dispo-
sition permanente à donner les uns aux autres le meilleur de
1 0
soi-même » .

Doch der Gedanke weitet sich und wird vielgestaltiger. Im


Verlauf der Weltgeschichte ist die Armut eng mit den Arbeits-
bedingungen verknüpft gewesen, vor allem mit der geringen
und missachteten Arbeit, die der Willkür und dem Missbrauch
preisgegeben war. Es ist ein geheimnisvolles Gesetz, das mit
der Erbsünde zusammenhängt. Durch sie sind körperliche
Anstrengung, mühselige Handarbeit, Schweiss des Angesichtes
sowie geistige und materielle Not in die Welt getreten. Obwohl
Christus der Sohn Gottes ist, wollte er sich nicht diesem Gesetz
entziehen. Auch darin ist er wahrhaft der « Menschensohn »
geworden. In der Schule des heiligen Joseph war Christus
Arbeiter. Er litt und mühte sich im Schweisse seines Ange-
sichtes die dreissig Jahre verborgenen Lebens hindurch. Da-
durch, dass er die Arbeit auf sich genommen hat, wurde der
alte Zustand der Demütigung und Mühsal umgewandelt und
verklärt. Die Arbeit behält zwar ihren zweifachen Wesenszug
des Tätigseinmüssens und der mühevollen Anstrengung, kann
jedoch ihre ursprüngliche Funktion des Zusammenwirkens
11
mit G o t t wiedererlangen, wenn sie im Lichte der neuen Gna-
denordnung gelebt wird. So lässt sie uns auch teilhaben an
der Gesinnung Christi und seinem Beispiel folgen.
Im Lichte Christi und gemäss seiner Lehre sieht daher die
Kirche den wahren, adelnden und auszeichnenden Nutzen der
Arbeit. Die Arbeit ist Beschäftigung, Entfaltung und Erziehung
des Menschen; sie ist aber auch Eroberung und Unterwerfung
der Erde gemäss dem Schöpfungsplan Gottes. Deshalb ehrt die
Kirche die Arbeit, jede Art von Arbeit. Sie sieht darin die
Herrlichkeit des ersten Menschen aufstrahlen, der nach Gottes

9
Lc. 12, 15.
10
Litt. Encycl. Pacem in terris: A. A. S. 55 (1963), p. 266.
11
Vgl. Gen. 1, 28.
444 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Ebenbild geschaffen ist. Sie sieht darin vor allem auch den
verborgenen Abglanz der Sanftmut und Demut Christi. Die
Kirche ehrt die Arbeit : die Handarbeit, aber auch die Tätigkeit
des Handwerkers, des Künstlers, des Technikers und des
Wissenschaftlers. Die Kirche ermutigt und segnet diese Arbeit.
Sie sieht darin das Instrument des Zusammenwirkens aller
Menschen, den sichtbaren Ausdruck gegenseitiger Bande der
Brüderlichkeit und Hilfeleistung. Diese Bande führen die
Menschen zusammen wie in einer einzigen, unendlich weiten
Umarmung. Die Kirche sieht die Arbeit als eine hohe Schule
der Liebe, ja mehr noch: als die Vereinigung aller Menschen
für den gemeinsamen Fortschritt. Deshalb ermutigt die Kirche
zur Arbeit und segnet sie, wobei sie die ernste, männlich herbe
Mahnung des Apostels Paulus wiederholt : « Wer nicht arbeiten
1 2
will, soll auch nicht essen » .

Therefore, all men must be engaged in labour; their functions


are différent, their competencies distinct, and their achieve-
ments are distributed. Unfortunately, the germ of di vision
which was brought into the world by sin continues its harmful
activity, and, especially in this field, often with open iniquity.
From those naturai divisions which, as We have said, should
be a source of balance, of completion, and of mutuai co-operat-
ion, there arise instead, sad to say, painful inequalities : thus,
for example, the various classes, which at one time lived
together in concord, in the sign of vital Christian civilization,
are in opposition one to the other; thus, too, the working class
has become less fortunate, and even, in certam situations, is
oppressed and humiliated. Henee arise those struggles which
have made their mark of deep disturbance on our times, of
which they are characteristic, struggles which, if they have
produced undeniable improvements, yet do often divide men's
minds, to the real détriment of the common good.
In such a state of affairs, the Church has taken up her
position, which is well known: the social Encyclicals of the
Popes of modern times, from Rerum Novarum to the présent,
are there to bear witness to the defence she has always taken,

12
2 Tess. 8, 10.
Acta Pauli Pp. VI 445

and still takes, of the workers, to ensure greater social justice.


This defence of work, however, undertaken in the ñame of
the dignity of the human person, still has need of our help.
The motives for this are well known: today there are too
many peoples who are not yet sufficiently developed; the
working classes are still in large measure excluded from social
well-being and security; economic inequalities which have
already been resolved are again arising, with alarming effect;
man is still sometimes used as a mere tool, according to the
cold calculations of the laws of economy. It is therefore ne-
cessary that we pro vide action, untiringly, without fear and
without remorse, and carried on moreover in nomine Domini
—in the name of the Lord—for it is He Who wills this. As
We pointed out in Our Encyclical Populorum progressio,
development is the new name of peace.

De este conocimiento reflexivo, ante el cual nadie debe


sentirse eximido de un serio examen de conciencia, nacen
los propósitos que la gracia divina, que brota del Sacrificio
Eucaristico, debe suscitar en nuestros corazones como de un
terreno bien preparado.
Debemos amar la pobreza, porque la ha amado Cristo, el
cual « siendo rico se hizo pobre para enriquecernos con su
13
p o b r e z a » . Debemos practicarla, haciéndonos pobres y vacíos
ante Dios, porque él « colma de bienes a los" hambrientes y
1
despide vacíos a los r i c o s » , ' despegándonos de los bienes
15
terrenos y dando lo superfluo a quien está necesitado. Debe-
mos amar a los Pobres, que son en cierto sentido sacramento
de Cristo, porque en ellos — en los hambrientos, en los sedien-
tos, en los lejanos de su patria, en los faltos de vestido, en los
enfermos, en los prisioneros — ha querido El identificarse
1 6
místicamente ; debemos ayudarlos, sufrir con ellos y seguir-
los también porque la pobreza es el camino más seguro para la
plena posesión del Reino de Dios.
Junto a estos propósitos personales, he aquí los que deben

13
2 Gor. 8, 9.
1 4
Cfr. Lc. 1, 53.
15
Cfr. Lc. 11, 41.
16
Cfr. Matth. 25, 31-46.
446 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

surgir de la conciencia de las naciones, en el sentido de res-


ponsabilidad que compromete a todas para el bien y la paz
del mundo : es el deber improrrogable de favorecer a los pue-
blos necesitados de mayor desarrollo. Y esto no con la violen-
cia sino con la mansedumbre evangélica; con la fuerza moral
de la justicia, con el empuje suave del amor.
Sea este programa modernísimo el empeño de la Iglesia
para el tiempo presente; sea éste el empeño de nosotros, per-
sonas, instituciones, pueblos a fin de que el Evangelio sea
verdaderamente anunciado a todas las almas y no encuentre
ostáculos en la ostinación o en la insensibilidad de ninguno,
especialmente de quienes llevan el nombre cristiano.

Sancte Ioseph, qui es Ecclesiae Patronus, qui, Verbo In-


carnato intimus cotidie manibus operabaris, ut victum com-
parares, ab illo deducens robur, quo vitam et fatigationem
sustineres; qui expertus es anxitudinem instantis necessitatis,
amaritudinem paupertatis, precariam opificum condicionem;
qui hodie, cum festum tuum liturgicum colitur, quasi lucem
infundens, exemplum praebes tuae personae, id est viri hu-
milis coram hominibus sed praestantissimi coram Deo : respice
ingentem familiam, quae tuis curis est commissa; benedic
Ecclesiae, adducens eam, ut magis magisque viam teneat
evangelicae fidelitatis; protege Opifices in cotidianae vitae
aspero certamine versantes, arcens eos, ne animis deficiant
neque ad seditiones descendant dissolutrices, neque volupta-
tum illecebris irretiantur; deprecare pro Pauperibus, qui Chri-
sti paupertatem hic in terris tolerare pergunt, locupletiores
incitans fratres, ut iis continenter subveniant; tuere pacem in
mundo, eam videlicet pacem, quae una fovere potest populo-
rum progressionem spemque hominum prorsus explere : ad fa-
miliae bonum promovendum, ad munus Ecclesiae exsequen-
dum, ad gloriam Sanctissimae Trinitatis procurandam feli-
citer cedant. Amen.

Subinde Beatissimus Pater anulum tradidit Emis Purpuratis Patri-


bus recens creatis.
Acta Pauli Pp. VI 447

CONSTITUTIO APOSTOLICA
DAKARENSIS
(THIESINAE)

Quibusdam detractis territoriis ab archidioecesi Dakarensi, nova condi-


tur dioecesis, « Thiesina » nomine.

P A U L U S E P I S C O P U S
SEKVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM

P r o summo, quo in universam Ecclesiam pollemus, apostolici officii


munere, studio omni annitimur ut aptioribus in dies consiliis salutife-
rum Christi Evangelium quam plurimis promulgetur hominibus promul-
gatumque in eorum mentibus altius stabiliatur. Libentissimo propterea
animo sententiam accipiendam esse putavimus Sacrae Congregationis
pro Gentium Evangelizatione seu de Propaganda F i d e , quae, post au-
ditos venerabiles Fratres Ioannem Mariani, Archiepiscopum titulo
Missuensem, eundemque Apostolicum in Senegalensi Republica Pro-
Nuntium atque in Africa Occidentali Delegatum, et Hyacinthum Thian-
d o u m , Archiepiscopum Dakarensem, proposuit ut, certis ab archidioe-
cesi Dakarensi distractis territoriis, nova constitueretur dioecesis. Su-
prema ideo usi Nostra potestate, ab Ecclesiae quam diximus territorio
septemtrionalem partem separamus una cum regione civili vulgo Thiès
nuncupata et cum districtibus civilibus vulgo Thiès, Tivanouane, Diour-
me, Bambey et M'backe, iisque dioecesim constituimus, Thiesinam ap-
pellandam atque metropolitanae Sedi Dakarensi subiciendam. Conditae
dioecesis, quae Sacrae Congregationi pro Gentium Evangelizatione
obnoxia perget esse, sedes Episcopique domicilium in urbe Thiès erunt,
episcopalis vero magisterii cathedra in eiusdem urbis sacra aede prin-
cipe. Decernimus praeterea ut, pro Canonicorum collegio, Consultores
dioecesani deligantur, ad Codicis Iuris Canonici normas. Ea demum
quae praescripsimus ut ad effectum adducantur curet venerabilis Fra-
ter Ioannes Mariani, quem diximus, vel ab eo delegatus sacerdos. Qui
autem negotium perfecerit, congrua documenta exaranda studeat ad
Sacramque Congregationem pro Gentium Evangelizatione mittat, de
more signata sigilloque impressa.
H a n c vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore
v o l u m u s ; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res
est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Cuius Consti-
448 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

tutionis efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta offi-


cere poterunt, cum per eam iisdem derogemus omnibus. Nemini prae-
terea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere
l i c e a t ; quin i m m o huius Constitutionis exemplis et locis, sive typis
impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in eccle-
siastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint
subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae huic haberetur, si
ostenderetur.
D a t u m R o m a e , apud S. Petrum, die sexto mensis februarii, anno
D o m i n i millesimo nongentesimo sexagesimo n o n o , Pontificatus Nostri
sexto.

ALOISIUS Card. TRAGLIA GREGORIUS P. Card. AGAGIANIAN


S. R. E. Cancellarius S. Congr. pro Gentium Evangelizatione
seu de Propaganda Fide Praefectus

Franciscus Tinello
Apostolicam Cancellariam Regens

Eugenius Sevi, Proton. Apost.


Iosephus Massimi, Proton. Apost.
Loco SB Plumbi
In Ap. Cane, tab., vol. CXXX, n. 55.

EPISTULAE

I
Ad E.mum P. D. Iosephum S. R. E. Cardinalem Siri, Archiepiscopum
Ianuensem, quinque condentem lustra ab episcopali suscepta ordinatione.

Tanta in episcopali ordine est dignitas, tanta est in fastigio sacer-


dotii amplitudo, ut haec rite aestimanda esse videatur inter summa
beneficia, quae Ecclesiae suae in terris peregrinanti divinus A u c t o r
et Custos attribuit. H u i u s caelestis benef ac ti secum reputantes gran-
ditatem et pretium, peropportune quidem clerus et christifideles Ianuen-
sis archidioecesis, festiva corona, circumsaepient te, Venerabilis Frater
Noster, qui religiosa cum observantia m o x c u m iis celebrabis vice-
simam quintam anniversariam memoriam illius diei, a te semper sin-
gulari recordatione culti, quo, episcopali ordinatione suscepta, accen-
situs es primoribus et ducibus populi D e i .
Tam faustum eventum, quo mox frueris, nolumus Nos silentio
Acta Pauli Pp. VI
449
praeterire, i m m o vero, gratulantium chorum quasi praeeuntes, c o m -
muni laetitiae Nostram miscentes, flagrantia vota tibi proferimus,
quae scito ex animo profisci et a Datore omnium bonorum quidquid
est prosperum, felix, congruenter optandum et perfectum percupimus.
Magnis vero precationibus ea confirmamus, quae bene ominantibus
verbis, tibi et secundis rebus tuis exoptamus. Simul autem valde
oportet, hanc pulcherrimam nacti occasionem, de pastorali munere
scite et fructuose hactenus gesto tibi gratulemur.
Namque in tam longo emenso itinere, Ianuae primo A u x i l i a r i s
Antistes, postea Archiepiscopus, praeclara ob merita deinceps Purpu-
ratorum Patrum Collegio ascitus, perpetuo religionis studio, a c e r r i m o
ingenio, theologiae et penitioris philosophiae scientia et editis operi-
bus illustris, de Ecclesiae deque christianae humanitatis honore et
incremento egregie meritus es, atque in praesens maiora quoque et
utiliora de viribus tuis in vario discrimine rerum, in quo versamur,
haud fallaci spe spondes.
Nunc autem, quasi in decursae aetatis statione consistens, fac
novam alacritatem, novas vires sumas, proposita digna laude firmius
constabilias, secure fretus multiformi gratia Iesu Christi, summi Sa-
cerdotis, aeternique R e g i s . Q u o c i r c a sollertis pastoris partes agens, ad
instruendum eloquio et exemplis vitae, ad docendum, ad luctandum
pro sanctissima catholicae fidei causa ut magis magisque valeas,
invocato supernae sapientiae radio et auxilio, saepius referre ad te
contende et stude divinorum librorum ignita effata : « Dominus illu-
minatio mea et salus mea : quem timebo? Dominus protector vitae
x
meae : a quo trepidabo? ) ) . Ipse est « exaltans animam, illuminans
2
oculos, dans sanitatem et vitam et benedictionem » . « Mihi autem
adhaerere D e o bonum est, ponere in D o m i n o D e o spem meam, ut
3
annuntiem omnes praedicationes tuas in portis filiae Sion ) ) .
H a e c i m o a pectore ominatis, nihil reliqui denique Nobis est, nisi
ut Tibi, auxiliari tuo, Clero et Christi ovibus, quarum emolumento
vigil prospicis, A p o s t o l i c a m Benedictionem, caritatis Nostrae pignus
et auspicem, libentissime impertiamus.
Ex Aedibus Vaticanis, die x x i mensis A p r i l i s , anno MCMLXIX,,
Pontificatus Nostri sexto.

PAULUS PP. VI
1
Ps. 26, 1.
2
Eccli. 34, 20.
3
Ps. 72, 28.
450 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

II
Ad Exc.mum P. D. Henricum Nicodemo, Archiepiscopum Barensem, stu-
diorum de Ecclesia Graeca in Italia in illa urbe coacto Coetu.

Con gioia profonda guardiamo al Convegno storico interecclesiale


sulla Chiesa Greca in Italia che ha l u o g o in codesta città di Bari, il cui
Santo protettore, N i c o l a di Myra, è ugualmente venerato in Oriente ed
Occidente.
Ci rallegriamo nel vedere come questo Convegno storico, che si
svolge sotto il Patronato del Patriarca ecumenico di Costantinopoli e
Nostro, sia una realizzazione del desiderio comune da N o i espresso in
occasione della visita che Sua Santità Athenagoras Ci fece in questa
Sede A p o s t o l i c a .
A l l o scopo di promuovere le relazioni fraterne tra la Chiesa catto-
lica romana e la Chiesa ortodossa, insieme c o l Patriarca ecumenico,
davamo allora la nostra benedizione ed il nostro appoggio « a qualsiasi
sforzo di collaborazione tra professori cattolici ed ortodossi nel campo
dello studio della storia, delle tradizioni delle Chiese, della Patristica
e della Liturgia ».
In quella occasione dicevamo anche che (( lo spirito che deve animare
questi sforzi è uno spirito di lealtà verso la verità e di comprensione
mutua nel desiderio effettivo di evitare rancori del passato ed ogni
specie di dominazione spirituale e intellettuale ».
Siamo lieti di ravvisare nel programma del Convegno questo spi-
rito, e siamo certi che la ricerca comune nel c a m p o delle questioni
storiche contribuirà efficacemente a facilitare l'incontro di cristiani di
diverse tradizioni per una reciproca comprensione in vista della piena
comunione tra le Chiese. Inoltre una fraterna riflessione sulla Chiesa
greca in Italia, prima e d o p o la rottura dei normali rapporti ecclesia-
stici tra Chiesa cattolica e Chiesa ortodossa, potrà essere molto profìcua
per considerare come sia possibile nella vita della Chiesa una legittima
e feconda varietà di espressioni del comune patrimonio cristiano.
In questo periodo pasquale, che ci ricorda la luminosa e gioiosa vit-
toria di Cristo risorto sulla morte e sulle divisioni che essa comporta,
si rinnova la nostra fede nel Signore che continuamente fa risorgere
c o n Lui la sua Chiesa in novità di vita e di unità per una più fedele
testimonianza di fronte agli uomini del nostro tempo che ancora non
possono credere che Cristo è l'unico Salvatore, il quale continua fino al
suo ritorno la sua opera di salvezza attraverso la sua Chiesa.
Acta Pauli Pp. VI 451

A u g u r i a m o pertanto di cuore un felice successo a questo Convegno


tanto generosamente accolto da Te, diletto Fratello, e Ti preghiamo di
comunicare che ben volentieri Ci uniremo spiritualmente alla preghiera
ecumenica che avrà luogo sulla tomba di San M c o l a per invocare, con
la liturgia orientale, « la prosperità delle sante Chiese di D i o e l'unione
di tutti » e di trasmettere a quanti prenderanno parte al Convegno,
particolarmente ai dotti relatori e ai solleciti organizzatori, la Nostra
Apostolica Benedizione.
D a l Vaticano, 25 aprile 1969.

PAULUS PP. VI

III

Exc.mo P. D. Ioanni Zarefoa, Episcopo titulo Bityliensi et Administratori


Apostolico Vladislaviensi, quarto exacto saeculo a condito post Tridenti-
num Concilium in illa dioecesi Seminario.

PAULUS PP. VI

(( Cor dioecesis » recte meritoque a Concilio Oecumenico V a t i c a n o


1
Secundo appellatum est sacrum Seminarium, cum ibi adulescens cle-
rus in spem Ecclesiae instituatur, et compertum sit populi christiani
salutem non paulum ex iis pendere, qui p r o suscepto munere pabulum
verbi Dei impertiunt ac divina dispensant mysteria.
Ad eiusmodi « cor » in praesenti inflammatus animos intendunt
Vladislaviensis dioecesis Praesules, sacerdotes, sacrorum alumni, chri-
stifideles, siquidem quadringentesimum m o x revolvetur annus, ex quo
provido consilio est conditum. Etenim Stanislaus Karnkowski, eius-
dem Sedis Episcopus, vir in exsequendis decretis Concilii Tridentini
diligentissimus, tantum opus anno MDLXIX prospere exegit.
Quemadmodum autem fieri solet, istud pietatis doctrinaeque domi-
cilium, per hoc diuturnum temporis spatium, res adversas nec paucas
nec leves est perpessum, praesertim saeculo x v i ad finem vergente et
altero bello, quod per orbem terrarum desaeviit, quoque sex profes-
sores et septem alumni, dire vexati, mortem oppetiverunt.
Sed ardua et aspera Seminarium Vladislaviense iugiter evicit.

1
Decr. de institutione sacerdotali Optatam totius, n. 5.
452 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Iuvat etiam efferre merita, quae in sacris disciplinis excolendis sibi


c o l l e g i t ; qua ex parte memorare libet primos in Polonia commentarios
de sacra doctrina inde editos esse multaque auxilia ab eo praebita ca-
tholicae studiorum Universitati Lublinensi, in qua quattuor inde asciti
professores rectoris magnifici munere sint functi.
S u m m u m vero praeconium ei tribuendum esse videtur, quod quasi
virtutis palaestra exstiterit iis, qui in sortem D o m i n i sunt vocati.
Neque ei defuit neque deest largitas divinae bonitatis, quae ex eo
etiam elucet quod magnus numerus sacerdotum inde prodiit et in prae-
senti non pauci ad sacra munera capessenda ibidem se componunt.
Paterno igitur ac benevolo animo hanc veluti altricem adulescentis
cleri respicimus ac, dum expletum temporis spatium et fructuum mes-
sem iam collectam gratulamur, vota suscipimus, ut quae feliciter ade-
pta est servet novisque incrementis locupletet. Itaque altioris doctri-
nae studia iungi pergant comparationi illarum virtutum animique
ornamentorum quibus sacerdotium aetate nostra verum et conspicuum
evadat testimonium Christi et humanam consortionem salubriter at-
tingat. Id etiam curae sit moderatoribus, magistris, discipulis, ut, a
veterum laude nequaquam deflectentes, Magisterio Ecclesiae semper
inconcussa fidelitate inhaereant, fulgidum eius rei exemplum aliis prae-
bentes.
A n i m o igitur sollemnia participare volentes, quae ob iucundum
hanc anniversariam memoriam celebrabuntur, Venerabili Fratri No-
stro Stephano Cardinali W y s z y n s k i , eiusdem Seminarii olim alumno,
professori, rectori, Tibi, Venerabilis Frater, A u x i l i a r i E p i s c o p o , mo-
deratoribus, docentibus ac discentibus et omnibus, qui celebritati
intererunt, Benedictionem A p o s t o l i c a m , caelestium donorum et spiri-
tualis solacii pignus ac propensae voluntatis nostrae testimonium,
libenter impertimus.
D a t u m R o m a e , apud Sanctum Petrum, die ix mensis Maii anno
MCMLXIX, Pontificatus Nostri sexto.

PAULUS PP. VI
Acta Pauli Pp. VI 453

ALLOCUTIONES

I
Ad Excellentissimum Virum Husein Mutahar, Indonesianae Reipublicae
liberis cum mandatis Legatum, Summo Pontifici Litteras concrediti mune-
ris testes tradentem. *

Mister Ambassador,

It is an honour for Us to accept the Letters of Credence, by which


General Suharto, President of the Eepublic of Indonesia, sends
Y o u r Excellency to this H o l y See as Ambassador Extraordinary and
Plenipotentiary. We bid y o u a sincere welcome, and formulate cordial
g o o d wishes for the success of your mission.
We have heard with interest the intentions and programmes of the
Government of Indonesia, and We cherish the hope that they may be
brought to completion and fruition, for the benefit of the people and
for peaceful development in the world.
The Catholic Church has an important contribution to make towards
the constant progress of the Indonesian people, through numerous works
and institutions of éducation, medical care, protection of orphans and the
young. The mission of the Church is spiritual, assisting men to a more
abundant life of the soul and mind ; but she also ministers to physical
needs, because love of God and His service are best demonstrated by the
service of man through ali the works of charity, both spiritual and
temporal. It is always her solicitude to ensure that the Catholics of
Indonesia should be the finest Citizens of the Republic, actively coope-
rating in every project for the betterment of the people.
We ask Y o u r Excellency kindly to convey to the President of Indo-
nesia the assurances of Our high esteem and regard, and of Our
prayerful good wishes for the Government and people, upon all of
whom We gladly invoke G o d ' s choicest blessings and grâces.
To Y o u r Excellency We offer Our whole-hearted collaboration in
the fulfilment of your new duties; and We call down divine favonrs
upon you and your associâtes.

* Die 19 mensis maii a. 1969.


454 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

II
Ad Excellentissimum Virum Iosephum Antonium Calvo Velásquez, Pana-
mensis Reipublicae cum auctoritate Legatum, Summo Pontifici Litteras
commissi muneris testes tradentem. *

Señor Embajador,

A p r e c i a m o s y agradecemos vivamente las deferentes y devotas ex-


presiones que acaba de dirigirnos al presentar las Cartas Credenciales
que lo acreditan c o m o Embajador Extraordinario y Plenipotenciario de
Panamá ante la Santa Sede. Al darle Nuestra cordial benvenida, Nos
complacemos en reiterar el hondo afecto que reservamos a toda su católica
Nación.
Ha querido aludir Vuestra Excelencia a la colaboración que la
Iglesia ha prestado, desde los albores del cristianismo en A m é r i c a ,
a la paz y justicia social en su País. En efecto, muchas obras e inicia-
tivas así lo atestiguan. Pero no puede detenerse en el pasado la Iglesia :
ella, mensajera de equidad, sembradora de c o n c o r d i a , forjadora de
civilización, continúa su misión dinámica de servicio leal y vigilante
a la humanidad. Ella, fiel a sus principios básicos de amor a Dios y
a los hombres, creados y redimidos en un destino común, invita cons-
tantemente a sus hijos y a cuantos tienen buena voluntad — c o m o nos
mismo lo hicimos en nuestro inolvidable viaje al Continente Latino-
americano — a realizar los designios de la Providencia sobre el mundo,
a esforzarse para que cada individuo desarrolle integralmente su perso-
nalidad, sea dentro de la comunidad a que pertenece, sujeto consciente
y respetado en sus legítimas aspiraciones, libertades, derechos y deberes,
y se convierta en elemento válido de progreso civil, moral y espiritual.
La Iglesia, doquiera que se encuentre, contribuirá vitalmente a
esta p r o m o c i ó n que es base y comporta garantía para una convivencia
fraterna en el orden y en la paz, para un disfrute más equilibrado
del bienestar, para que t o d o factor humano converja a la justicia del
bien común.
Pedimos a D i o s que el mensaje cristiano, i n c o r p o r a d o a la historia
de Panamá, vivificador de tales ideales, guíe siempre a cuantos les
incumbe la responsabilidad de hacer más sagrado en sus costumbres,

* Die 29 mensis maii a. 1969.


Acta, Pauli Pp. VI 455

más aunado y. más próspero, en el ámbito familiar y nacional, ese


querido País.
Mientras formulamos votos y le aseguramos, Señor Embajador,
Nuestra benevolencia por el feliz cumplimiento de su alta misión,
invocamos sobre su persona y las supremas Autoridades de su Nación,
así c o m o sobre todo el dilectísimo Pueblo de la República Panameña,
continuas y escogidas bendiciones divinas.

NUNTIUS SCRIPTO DATUS

Universis christifidelibus et bonae voluntatis hominibus die recurrente


recto instrumentorum communicationis socialis usui provehendo per
totum terrarum orbem dicato.

Chers Fils et Frères, et vous tous, hommes de bonne volonté,

La célébration de la Troisième « Journée mondiale » des Communi-


cations Sociales sur le thème : « Communications Sociales et famille »
Nous offre une occasion que Nous saisissons avec joie — comme Nous
Pavons fait lors des « journées )) précédentes — d'inviter à une réflexion
positive et féconde sur ce sujet tous ceux qui y sont intéressés en quel-
que manière. Et qui pourrait aujourd'hui prétendre qu'il n'est pas
concerné par un phénomène aussi universel que l'expansion croissante
de la presse, de la radio, du cinéma et de la télévision, et par la prodi-
gieuse influence qu'ils exercent au sein des familles?
Une constatation, en effet s'impose dès l'abord : ces instruments
de la Communication sociale pénètrent désormais jusqu'au cœur de
l'intimité familiale, imposent leurs horaires, font modifier les habi-
tudes, alimentent largement conversations et discussions ; et surtout
ils affectent — profondément parfois — le psychisme des usagers, tant
sous l'aspect affectif et intellectuel que dans le domaine moral et
même religieux. Il n'est plus d'information ou de question, peut-on
dire, qui, par l'imprimé, par le son ou l'image, ne soit portée au cœur
de la vie familiale, n'y influe sur le comportement de chacun et ne sus-
cite les réactions les plus diverses.
Les avantages de cette nouvelle situation sont indéniables. Il n'est
pas douteux que l'évolution intellectuelle des jeunes n'en soit stimulée,
que leur patrimoine culturel n'en soit enrichi, que leur esprit et leur
cœur ne s'ouvrent ainsi plus facilement aux grands problèmes de la
456 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

communauté humaine : la paix, la justice et le développement. Mais


il est évident aussi que la force de persuasion de ces moyens nouveaux
peut s'exercer en bien et en m a l ; et par ailleurs un abus, même sim-
plement quantitatif, des programmes audio-visuels peut entraîner une
détérioration des valeurs de la vie de famille et avoir pour effet
d'isoler les personnes au lieu de les unir. Il faut donc former les
âmes à faire de ces sources d'enrichissement culturel un usage intel-
ligent et c'est un nouveau chapitre qui vient s'ajouter ainsi à la tâche
traditionnelle des éducateurs. Il est temps que la famille procède sur
ce point à son (( aggiornamento » et qu'avec l'indispensable collabo-
ration de l'école, elle ait de plus en plus le souci d'éduquer les conscien-
ces à porter elles-mêmes des jugements sereins et objectifs qui les amè-
neront à accepter ou à rejeter tels ou tels des programmes proposés.
Mais cette tâche éducative ne suffit pas. Il faut en outre qu'un
dialogue permanent s'institue entre les familles et les responsables
des moyens de communication sociale. Les familles doivent non seule-
ment faire connaître leurs désirs ou leurs critiques, mais montrer
aussi de la compréhension pour ceux qui, au prix souvent de bien des
fatigues, leur fournissent journellement tant d'éléments de culture ou
de divertissement.
A leur tour, les producteurs doivent connaître et respecter les exi-
gences de la famille. Et cela suppose parfois chez eux un grand courage
et toujours un très haut sens de responsabilité. Ils doivent en effet
s'interdire d'une part tout ce qui peut blesser la famille, dans son
existence, sa stabilité, son équilibre, son bonheur : car toute atteinte
aux valeurs fondamentales de la famille — qu'il s'agisse d'érotisme
ou de violence, d'apologie du divorce ou des attitudes antisociales des
jeunes — est une atteinte au vrai bien de l'homme et de la société. Et
il leur incombe d'autre part la tâche difficile d'éduquer le public à
connaître, apprécier, aimer, les valeurs trop souvent ignorées ou mé-
prisées qui sont la force et la gloire d'une société : le don de soi à un
grand idéal, le sens du sacrifice, l'héroïsme obscur des tâches quoti-
diennes.
Nous invitons toutes les familles à collaborer avec les associations
qui, dans un dialogue continu, font connaître aux responsables de la
communication sociale leurs aspirations et leurs justes requêtes. Puisse
cette journée mondiale marquer le début de ce dialogue fécond et
constructif, annonce d'un avenir plus serein dans ce secteur si tour-
menté de la vie moderne,
Acta Pauli Pp. VI 457

Il faut enfin affronter le problème de la présence des chrétiens dans


les professions qui alimentent la communication sociale. S'il est, en effet,
un secteur de la vie moderne où cette présence est particulièrement né-
cessaire et désirable, c'est bien celui-là. Et il ne faut pas que les famil-
les se laissent arrêter par la crainte que pourrait leur inspirer l'accès
d'un des leurs à ces professions. Le mal, qui fait bien souvent plus de
bruit que le bien, n'est pas lié à telle profession plus qu'à telle autre.
Grâce à Dieu, dans le monde des communications sociales comme ail-
leurs, fleurissent de lumineux exemples de vie morale, et il ne manque
pas de journalistes, d'acteurs, de professionnels du cinéma, qui vivent
leur foi en Dieu dans l'exercice serein et consciencieux de leur profes-
sion. L'histoire du christianisme peut même nous enseigner que la force
du levain évangélique, non seulement ne diminue pas à proportion des
difficultés que lui suscite le milieu où il est introduit, mais grandit au
contraire et se développe en le vivifiant et en le transformant. Des jeunes
gens ayant reçu une solide formation morale et religieuse et animés d'un
authentique idéal doivent donc être encouragés à accéder aux diverses
activités des communications sociales.
Il faut se rendre compte de façon réaliste que, bien loin de dimi-
nuer, l'influence de ces nouvelles techniques ne fera que grandir dans
la société de demain. Il faut donc tout mettre en œuvre pour que cette
influence s'exerce de façon positive au sein des familles. Nous souhai-
tons que Notre voix, à l'occasion de cette Journée, arrive dans tous
les Pays, pour y encourager les bons ouvriers des communications
sociales et tous ceux qui entendent les faire servir au bien des famil-
les et contribuer par là à assurer un avenir heureux à toute la grande
famille humaine.
Du Vatican, le 7 A v r i l 1969.

PAULUS PP. VI

30 - A. A. S.
458 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

ACTA SS. CONGREGATIONUM

SACRA CONGREGATIO
PRO GENTIUM EVANGELIZATIONE
SEU DE PROPAGANDA FIDE

NOMINATIONES

Decretis, ut infra datis, Sacra Congregatio p r o Gentium Evange-


lizatione seu de Propaganda F i d e ad suum beneplacitum renunciavit :

die 1 Ianuarii 1969. — E x c . P. D. Bernardinum Gantin, Archiepi-


scopum Cotonuensem, Administratorem Apostolicum dioecesis Portus
Novi.
die 28 Februarii. — R. P. Franciscum Cazzaniga, e Congregatione
Filiorum S. Cordis Iesu, Administratorem Apostolicum vicariatus apo-
stolici de EI Obeid.
die 20 Martii. — E x c . P. D. Theutonium A m a i Ganguly, Archie-
piscopum Dacchensem, Administratorem Apostolicum dioecesis Kul-
nensis.
die 28 Martii. — R. P. Lucretianum Onuphrium González, e Socie-
tate Mariae Montfortana, Praefectum Apostolicum praefecturae apo-
stolicae de Vichada.
die 15 Aprilis. — R. P. Marium Iosephum Banks, ex Ordine Fra-
trum Minorum, Praefectum Apostolicum praefecturae apostolicae
VolJcsrustensis.
Boera Congregatio Rituum 459

SACRA CONGREGATIO RITUUM

i
ROMANA

Beatificationis et canonizationis Servae Dei Augustinae Pietrantoni, Re-


ligiosae professae Instituti Sororum a Caritate.

SUPER DUBIO

An constet de virtutibus theologalibus Fide, Spe et Caritate tum in


Deum cum in proximum, necnon de cardinalibus Prudentia, Iusti-
tia, Temperantia et Fortitudine earumque adnexis, in gradu heroico,
in casu et ad effectum de quo agitur.

A m o e n o s inter Sabinae colles pagus situs est cui vulgare nomen


Pozzaglia, Tiburtinae dioeceseos intra fines, in qua e legitimis c o -
niugibus Francisco Pietrantoni et Catharina Costantini die 27 mar-
tii anni 1864, secunda ex undecim filiis, nata est Dei F a m u l a Soror
Augustina, cui in Sacramento Baptismi Olgae Ulpiae Candidae no-
mina imposita fuere. D i e vero 17 septembris anni 1868 sacro Chrismate
fuit inuncta. Parentes, agrorum culturae operam dantes, honestate
ac religione enitebant. Mitis indole et suavis ab unguiculis, pietati
intenta religionisque studiosa, prima in scholis rudimenta didicit,
aequalibus exemplo semper et aedificationi erat. Fratres, sorores atque
coaetaneos cathechismum assidue docebat. D u o d e c i m circiter annos
nata, ad sacram Synaxim pientissime primum accessit, ac subinde
Eucharisticum Sacramentum devotissime frequentavit.
Paterna in d o m o vespertinis horis Rosarium una cum familiaribus
recitare consueverat, et domesticis agrestibusque laboribus vacans,
pias laudes decantare solebat. Sacro intererat non solum diebus fe-
stis, sed etiam negotiosis, atque quotidie vespertinis horis una c u m
aliis puellis Iesum Eucharisticum in paroeciali ecclesia devote visitabat.
Oblatas nuptias pluries recusavit, nam ad statum religiosum vo-
cationem persentiebat. Aequanimis semper et sedula in suis laboribus
460 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

explendis, modestiam omnino c u s t o d i v i t ; in suis educandis germanis


pietate ac patientia enituit; nullum i m p r o b u m verbum, nullam quae-
relam protulit. Mundanas societates fugiebat, et erga omnes benevo-
lentissimam et afîabilem sese ostendebat.
V o t i tandem c o m p o s facta, Institutum Sororum a Caritate, a sancta
Ioanna A n t i d a Thouret fundatum, die 23 martii 1886, viginti duorum
annorum aetatem agens, ingressa est, sororis Augustinae nomine
suscepto, ac, novitiatu rite expleto, die 29 septembris 1893 religiosam
professionem emisit.
In n o s o c o m i o a Sancto Spiritu R o m a e infirmorum tabe laborantium
cura suscepta, iis omnibus summa caritate praesto erat, et sollicite
fideliterque ministrabat. Cum vero peculiares temporum condiciones
religioni valde obstarent, contumelias, minas, iniurias et quandoque
percussiones patientissime tolerabat. In tubercularem morbum et ipsa
delapsa, Superiorissam humiliter est adprecata ne in suum l o c u m alia
substitueretur, ut contagio ab hac arceretur.
S o r o r u m , medicorum aegrotorumque omnium ob suas eximias vir-
tutes magnam sibi comparavit aestimationem. At vero infirmus qui-
dam Dei Famulae castitatem attentare, uti fertur, ausus est, cui
tamen ipsa forti animo restitit. Cum prava eius indoles et perversitas
notae essent, e nosocomio dimissus f u i t ; nonnullis tamen elapsis die-
bus valetudinarium clam ingressus, sororem Augustinam pluribus pu-
gionis ictibus interfecit, die 15 novembris anni 1894.
Immane scelus universam commovit urbem, eius enim praeclaras
virtutes omnes admirabantur, ac funus, ingenti populi frequentia ce-
lebratum, potius pompae quam maestitiae causa fuit.
De Servae Dei sanctitatis fama, late diffusa et in dies aucta, in
Vicariatu Urbis ordinariae inquisitiones, et in episcopali Curia Tibur-
tina rogatoriales, annis 1938-39 institutae sunt.
Servatis postmodum omnibus de iure servandis, Sacra Rituum Con-
gregatio decrevit super scriptis die 23 maii 1941, ut inoffenso pede ad
ulteriora procedi posset. Die tandem 14 decembris 1945 Commissionem
introductionis Causae Summus Pontifex Pius P a p a X I I , f e. re., sub-
signare benigne dignatus est.
E d i t o decreto super non cultu die 17 novembris 1946, Processus su-
per virtutibus et miraculis in specie eiusdem Servae D e i in Vicariatu
Urbis et episcopali Curia Tiburtina instructus fuit annis 1947-52,
cuius iuridica vis decreto diei 25 novembris 1955 recognita fuit.
Rite his omnibus expletis, in Congregatione antepraeparatoria die
Sacra Congregatio Rituum 461

15 novembris 1961, et in praeparatoria die 15 octobris 1966 quaestio


agitata fuit de virtutibus in gradu heroico exercitis a Dei Famula,
ac tandem in generali coram Sanctissimo Domino nostro Paulo
Papa VI die 4 iulii mensis vertentis anni habita, in qua Revmus Car-
dinalis Benedictus Aloisi Masella, Episcopus titulo Ecclesiae suburbi-
cariae Praenestinae, Causae Ponens seu Relator, dubium discutien-
dum proposuit : An constet de virtutibus theologalibus Fide, Spe et
Caritate tum in Deum cum in proximum, necnon de cardinalibus Pru-
dentia, Iustitia, Temperantia et Fortitudine earumque adnexis, in
gradu heroico, in casu et ad effectum de quo agitur.
E m i Patres Cardinales, Officiales Praelati Patresque Consultores
theologi quotquot aderant, suum quisque votum protulerunt, quod
idem Summus Pontifex attente perpendit mentemque Suam affirmati-
vam statim aperire dignatus est. Iussit autem ut in re tanti momenti
decretum appararetur.
H a n c vero selegit diem in qua, Sacro pientissime litato, ad Se
accitis Emis Cardinalibus Bennone Gut, S. Rituum Congregationis
Praefecto, et Benedicto A l o i s i Masella, Episcopo titulo Ecclesiae
suburbicariae Praenestinae, Causae Ponente seu Relatore, meque sub-
scripto Secretario, ac R e v m o Auditore Generali, edixit : Constare de
virtutibus theologalibus Fide, Spe et Caritate tum in Deum cum in proxi-
mum, necnon de cardinalibus Prudentia, Iustitia, Temperantia et
Fortitudine earumque adnexis, in gradu heroico, Servae Dei Augustinae
Pietrantoni, sororis professae Instituti Sororum a Caritate, in casu et
ad effectum de quo agitur.
H o c autem decretum publici iuris fieri et in A c t a S. Rituum Con-
gregationis referri mandavit.
Datum Romae, die 19 septembris 1968.

BENNO Card. GUT, Praefectus

L . © S.

& Ferdinandus Antonelli, A r c h i e p . tit. Idicren., a Secretis


462 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

II
P A T A V I N A SEU CRACOVIENSIS

Beatificationis et canonizationis Servi Dei Maximiliani Mariae Kolbe,


sacerdotis professi, Ordinis Fratrum Minorum Conventualium.

SUPER DUBIO

An constet de virtutibus theologalibus Fide, Spe et Caritate tum in


Deum cum in proximum, necnon de cardinalibus Prudentia, Iusti-
tia, Temperantia et Fortitudine earumque adnexis, in gradu heroico,
in casu et ad effectum de quo agitur.

Fides quae per caritatem operatur {Cal. 5, 6) totam Servi Dei Maxi-
miliani Mariae K o l b e vitam moderavit. In pago v. Zdzunska-Wola,
dioeceseos Vladislaviensis, die 27 decembris 1893 (iuxta Calendarium
Gregorianum 7 ianuarii 1894) e legitimis coniugibus Iulio et Maria
Dabrovska, divitiarum quidem expertibus, pietate tamen moribusque
praeclaris, natus, eodem die sacris Baptismi undis est renatus, Ray-
mundi nomine imposito. Prima christianae religionis rudimenta inter
domesticas parietes recepit : parentes enim omnes adhibuerunt curas
ad eius animum spiritualiter formandum.
Tredecim annorum aetate, die 18 augusti mensis anni 1907, Confir-
mationis sacramento fuit roboratus. Mense decembri eiusdem anni Leo-
poliense Seminarium Ordinis Fratrum Minorum Conventualium ingres-
sus est, in quo gymnasialia studia absolvit, et, expleto novitiatus anno,
die 5 septembris 1911, professionem religiosam emisit. Sequenti anno
ad Collegium internationale Ordinis R o m a m missus, philosophiae cur-
sum in Pontificia Universitate Gregoriana, theologiae vero in eodem
Ordinis Seminario perfecit, ac doctoris lauream in utraque disciplina
est consecutus. Servatis postea omnibus ecclesiasticis legibus, die 28
aprilis 1918, sacerdotio auctus fuit, ac die sequenti in altari B. M. V.
Immaculatae basilicae S. Andreae v. delle Fratte primum Sacrum litavit.
In patriam reversus, efficacem iniit apostolatum Piae Unionis Mi-
litiae Mariae Immaculatae, quam in Urbe excitaverat, in eum potissi-
mum finem ut conversionem haereticorum, schismaticorum, iudaeorum,
et praesertim massonicae sectae adscriptorum promoveret, nec non et
omnium christifidelium sanctificationem sub protectione B. M. V. Im-
maculatae foveret. Omnia communicationis socialis instrumenta ad hoc
adhibuit, in primis foliorum impressionem transmissionesque radio-
phonicas. Animarum zelo succensus ac Dei amore flagrans, omnibus
Sacra Congregatio Rituum 463

omnia factus est ut animas Christo lucrifaceret. A n n o igitur 1922 im-


pressionem ac diffusionem menstruae ephemeridis curavit, cui titulus
« Rirzecz M e p o k a l a n e j » seu « M i l e s I m m a c u l a t a e » , et anno 1935
cotidiani folii catholici « Maly Dziennik », ut Apostolicae Sedis acta
et doctrinam socialem Ecclesiae divulgaret. Quo autem huiusmodi apo-
stolatus forma explicaretur, biennio post prope Varsaviam oppidulum
excitavit, quod Immaculatae nomine, v. Niepokalanów appellavit, in
quo non solum confratres, sed et saeculares coadunavit, qui incunctanter
propriam sanctificationem assequebantur et impressioni operam dabant
ephemeridum catholicarum, sub protectione B. M. V. Immaculatae.
A n n o 1930 in Iaponiam appulit, ibique, Sanctae Sedis et modera-
torum Ordinis beneplacito, missionem fundavit, ac prope Nagasaki
oppidulum condidit, ubi sex annorum spatio incenso apostolatu missio-
nario quamplures inter autochthonas vocationes religiosas et sacerdo-
tales fovit. In re typographica cooperationem admisit acatholicorum,
prudens quoque colloquium instituit c u m non christianis.
A n n o 1936 in Poloniam reversus, superior conventus v. Niepokalanów
renuntiatus fuit. Per triennium non tantum ad perficiendum opus artis
typographicae sese impendit, sed etiam ad institutionem iuvenum ma-
xime profundae humilitatis oboedientiae et paupertatis exemplo, perenni
quoque adoratione Ssmi Sacramenti.
Novissimo teterrimo bello exorto captus, per varia detentionis loca
peregrinari coactus fuit. Ad d o m u m v. Niepokalanów tandem rever-
sus, per integrum annum refulsit eius caritas erga grassantis belli
victimas, prófugos, vulneratos ac praesertim Iudaeos vexatos. D i e 17
februarii 1941 rursus captus, in carcerem loci v. Pawiak prope Varsa-
viam prius, dein in locum detentionis v. Oswiecim, seu A u s c h w i t z ,
translatus fuit. In carcere mirabiliter excellebat omnibus exercendis
virtutibus, in primis caritatis ac profitendae fidei coram persecuto-
ribus, a quibus gravissimis suppliciis cruciatus est. Concaptivos debi-
les et animo destitutos cotidie sustinebat hortationibus in Virginem
Immaculatam, cuius devotionem late diffundere sategit. Morientium
confessiones excipere ; Missam noctu celebrare et Sanctissimam Eucha-
ristiam concaptivis ministrare, quantum poterat, numquam desiit. Tan-
dem, tot diuturnisque exercitiis caritatis actis, vitam suam ad perfectio-
ris caritatis apicem evectam, militibus spopondit ad salvandum conso-
cium a comminata morte. Per duas integras hebdomadas in mortis l o c o
v. Bunker cum aliis ad mortem damnatis, clausus mansit, ibique eos ad
serenum transitum disposuit. D i e tandem 14 augusti eiusdem anni 1941
occisus fuit et corpus die sequenti combustum.
Relicta singularis sanctitudinis fama, qua demortui virtutes et laudes
in universa Polonia et alicubi celebrantur, actores adduxit ad F a m u l o
464 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Dei honores caelestes assequendos. Iuridicae igitur ordinariae inquisitio-


nes de eadem fama instructae fuerunt, ac R o m a m ad S. R i t u u m Congre-
gationem transmissae.
Servatis deinde omnibus de iure servandis, die 12 maii 1955 decretum
prodiit super scriptis Servi Dei undique collectis et diligenter recognitis,
ut ad ulteriora inoffenso pede procedi posset. Die vero 16 maii 1960 Com-
missionem introductionis Causae Summus Pontifex Ioannes Papa X X I I I
sa. me. propria manu signare benigne dignatus est. De oboedientia prae-
stita legibus Urbani Papae V I I I cultum Servorum Dei prohibentibus
actum fuit per decretum diei 17 martii 1961. A p o s t o l i c i Processus postea
instructi fuerunt super virtutibus et miraculis in specie eiusdem Servi
Dei, quorum vis iuridica decreto diei 6 iunii 1964 recognita fuit.
De iisdem virtutibus heroicis quaestio agitata fuit in Congregatione
antepraeparatoria coram Cardinali A r c a d i o Maria Larraona, Causae P o -
nente seu Relatore, die 6 decembris 1966, quam secuta est Congregatio
Praeparatoria in Palatio A p o s t o l i c o V a t i c a n o habita die 27 februarii
1968, novissime vero die 30 ianuarii huius anni coactus est uni-
versus disceptantium coetus coram Sanctissimo D o m i n o nostro P a u l o
Papa V I , in qua memoratus Cardinalis Ponens seu Relator dubium
discutiendum proposuit : An constet de virtutibus theologalibus Fide,
Spe et Caritate tum in Deum cum in proximum, necnon de cardinalibus
Prudentia, Iustitia, Temperantia et Fortitudine earumque adnexis, in
gradu heroico, in casu et ad effectum de quo agitur.
Qui aderant omnes Revmi Patres Cardinales, Officiales Praelati
Consultoresque theologi suffragia sua dederunt, quae Beatissimus Pater
intento animo prosecutus est, suamque decretoriam sententiam statim
proferre dignatus est : Constare de virtutibus theologalibus Fide, Spe
et Caritate tum in Deum cum in proximum, nec non de cardinalibus
Prudentia, Iustitia, Temperantia et Fortitudine earumque adnexis, in
gradu heroico, Servi Dei Maximiliani Mariae Kolbe, sacerdotis pro-
fessi Ordinis Fratrum Minorum Conventualium, in casu et ad effectum
de quo agitur.
H o c autem decretum publici iuris fieri et in actis S. Rituum Congre-
gationis referri mandavit.
Datum R o m a e , die 30 ianuarii a. D. 1969.

BENNO Card. GUT, Praefectus


L . © S.

© Ferdinandus Antonelli, A r c h i e p . tit. Idicren., a Secretis


Sacra Congregatio Rituum 465

III
AQUISGRANENSIS

Beatificationis et canonizationis Servae Dei Mariae Franciscae Schervier,


e Tertio Ordine S. Francisci, fundatricis Instituti Sororum Pauperum
S. Francisci.

SUPER DUBIO

An constet de virtutibus theologalibus Fide, Spe et Caritate tum in


Deum cum in proximum, et de cardinalibus Prudentia, Iustitia,
Temperantia et Fortitudine earumque adnexis, in gradu heroico,
in casu et ad effectum de quo agitur.

Aquisgrani in urbe, quae perantiqua nobilitate merito gloriatur, die


5 ianuarii anni 1819, e legitimis coniugibus Henrico Gaspare Iosepho et
Maria Aloisia Migeon nata est Dei Famula Maria Francisca Schervier.
A pia matre domi religiose instructa, timore Domini morumque hone-
state una cum septem germanis imbuta est. Decimum aetatis annum
agens, ad sacram Synaxim primum accessit, et Confirmationis Sacra-
mento fuit roborata. Matre rebus humanis erepta, anno 1832 Francisca,
iussu patris, totius familiae regimen suscepit, quod prudentia et alacri-
tate fideliter obi vit. Licet domesticis curis distineretur, opera tamen
caritatis erga pauperes et aerümnosos exercere in deliciis habebat. Num-
quam enim egenorum necessitatibus subvenire, infirmis opitulari pueros-
que christianam catechesim docere praetermisit.
Ut gravissimis malis moralibus ac materialibus medelam afferrent,
quaedam piae mulieres Aquisgranenses ad pueros fidei rudimentis im-
buendos, esurientes alendos, pauperes atque aegrotos in eorum domibus
visitandos ac reficiendos, puellas periclitantes tuendas, lapsas vero e
vitiorum coeno revocandas, auspice et moderante vicario paroeciae
S. Pauli Istas, in societatem coaluere, quibus ultro libenter Francisca
sese adiunxit.
Cum vero D e o se devovere ardenter optaret, die 5 octobris 1845, patre
viam universae carnis ingresso, rebus familiaribus compositis, mundo
valedicere statuit, et una cum quinque sociabus vitam communem instau-
ravit. Antistitae munus, ea obeunte, renuntiata, sorores erga aegrotos
in nosocomiis et in privatis domibus caritatis opera exercenda aggressae
sunt, uberrimosque fructus colligere valuerunt. Regulas pro sororibus
466 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

vitae activae et contemplativae, spirituali afflatu repletas, D e i F a m u l a


conscripsit. D i e tandem 12 augusti 1850, in festo S. Clarae Assisiensis,
F r a n c i s c a et sociae religiosum habitum induerunt, appellatione S oro -
rum Pauperum S. Francisci, ob eximiam devotionem erga sanctum
Pauperem Assisinatem, cuius Tertio Ordini nomen dederat, novae
Congregationis indita. Cardinalis archiepiscopus Coloniensis, in cuius
iurisdictione tunc temporis Aquisgranum situm erat, regulas anno
1851 probavit. Novae domus exinde tam in Germania quam in Civita-
tibus Foederatis Americae Septentrionalis erectae sunt, et Institutum
mirifica incrementa cepit.
A n n o 1866 et 1870 in taeterrimis bellis Germaniae contra Daniam
et Galliam Sorores Pauperes sancti Francisci, gravissimis quoque
spretis periculis, vulneratis militibus caritatis auxilia mirabiliter
praestiterunt. Frangi sed non flecti parata, contra impugnationem
Ecclesiae quae (( Kulturkampf » vocatur, acerrime se gessit, et ini-
micos catholicae Fidei devincere valuit.
Virtutes omnes in ea eluxerunt : firma fides, invicta fortitudo, cari-
tas imprimis in gradu vere heroico exercita. D o n i s caelestibus ditata,
ut omnibus prodesset nullis pepercit laboribus, humillimis non excep-
t i s ; victum p r o pauperibus alendis mendicare non erubuit. Tandem
gravissimo morbo correpta, die 14 decembris anni 1876 Aquisgrani
supremum diem obiit in osculo D o m i n i , Sacramentis Ecclesiae refecta.
Sanctitatis fama, qua late in vita fruita erat, post mortem non
m o d o non defecit, i m m o increvit, ac de ea ordinariae institutiones
canonicae peractae fuerunt ac R o m a m ad S. R i t u u m Congregationem
transmissae. Servatis post omnibus de iure servandis, decreto S. Rituum
Congregationis diei 14 martii 1928, de scriptis Dei Famulae ubique
collectis ac diligenti studio perpensis, edictum est : Nihil obstare quo-
minus ad ulteriora procederetur. Die autem 9 maii 1934 beatificationis
Causa introducta est, et Commissionem introductionis Pius Papa XI
fe. re. Sua manu benigne obsignavit. E d i t o die 16 ianuarii 1935 decreto
super oboedientia sa. me. Urbani Papae V I I I legibus Servorum D e i
cultum prohibentibus praestita, instructisque apostolicis processibus
super virtutibus et miraculis in specie, de quorum validitate constare
decretum est die 17 iulii 1950, deventum est ad disceptationem super
virtutum heroicitatem Servae Dei in Congregatione antepraeparatoria
coram Cardinali Paulo Giobbe, Causae Ponente seu Relatore, die
14 maii 1963, in Praeparatoria die 10 februarii 1967, in Generali demum
c o r a m Sanctissimo D o m i n o nostro P a u l o Papa VI die 30 ianuarii anni
Sacra Congregatio Rituum 467

huius, in qua idem Cardinalis dubium discutiendum proposuit : An


constet de virtutibus theologalibus Fide, Spe et Caritate tum in Deum
cum in proximum, et de cardinalibus Prudentia, Iustitia, Temperantia
et Fortitudine earumque adnexis, in gradu heroico, in casu et ad effectum
de quo agitur.
Revmi Cardinales, Officiales Praelati Patresque Consultores suum
protulere suffragium, quod Beatissimus Pater attente auscultavit, ac
statim suam decretoriam sententiam proferre benigne dignatus est :
Constare de virtutibus theologalibus Fide, Spe et Caritate tum in
Deum cum in proximum necnon de cardinalibus Prudentia, Iustitia,
Temperantia et Fortitudine earumque adnexis, in gradu heroico, Servae
Dei Mariae Franciscae Schervier, fundatricis Instituti Sororum Pau-
perum S. Francisci, in casu et ad effectum de quo agitur.
H o c autem decretum publici iuris fieri et in acta S. Rituum Con-
gregationis referri mandavit.
Datum Romae die 30 ianuarii 1969.

BENNO Card. GUT, Praefectus

L . © S.

83 Ferdinandus Antonelli, A r c h i e p . tit. Idicren., Secretarius


468 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

ACTA TRIBUNALIUM

TRIBUNAL VICARIATUS URBIS

Citatio edictalis

ROMANA
Nullitatis matrimonii (Serafini-Czulowski)

Cum ignoretur locus actualis commorationis domini Czulowski Sta-


nislaw, in causa de qua supra conventi, eundem citamus ad comparen-
dum coram Tribunali Appellationis Vicariatus Urbis (Piazza S. Gio-
vanni in Laterano, 6 - R o m a ) , aut per se aut per procuratorem legitime
constitutum, in diem 6 octobris 1969, hora 12, pro sequentis dubii con-
testatione :

An constet de nullitate matrimonii in casu.

Ordinarii locorum, parochi, fideles quicumque notitiam habentes


actualis commorationis praedicti domini Czulowski Stanislaw, curare
debent ut ipse de hac edictali citatione rite moneatur. *

Philippus Giannini, Y. Officialis

Ex aedibus Tribunalis Vicariatus Urbis, die 18 Iunii 1969.

Antoninus L o n g o , Y. Cancellarius

* Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de M. Stanislaw Czulowski,


défendeur en cette cause, nous le citons à comparaître, par propre personne
ou par un procureur légitimement constitué, au siège du Tribunal du Vicariat
de Rome (Piazza S. Giovanni in Laterano, 6 - Roma), le 6 octobre 1969,
à 12 heures, pour concorder le doute ci-dessous rapporté :

Conste-t-il de la nullité du mariage, dans le cas?

Les Ordinaires des lieux, les curés, les fidèles ayant connaissance du
lieu de la résidence dudit M. Stanislaw Czulowski, devront, dans la mesure
du possible, l'avertir de la présente citation.
Diarium Romanae Curiae 469

DIARIUM ROMANAE CURIAE


Martedì, 6 maggio 1969, il Santo Padre Paolo VI ha rice-
vuto in Udienza Ufficiale Sua Eccellenza il Signor THANT, Se-
gretario Generale dell'Organizzazione delle Nazioni Unite.
Lunedì, 19 maggio 1969, il Santo Padre Paolo VI ha rice-
vuto in solenne Udienza, per la presentazione delle Lettere
Credenziali, Sua Eccellenza il Signor HTJSEIN MTJTAHAR, Amba-
sciatore Straordinario e Plenipotenziario della Repubblica di
Indonesia.
Giovedì, 29 maggio 1969, il Santo Padre Paolo VI ha rice-
vuto in solenne Udienza, per la presentazione delle Lettere
Credenziali, Sua Eccellenza il Signor JOSÉ ANTONIO CALVO V E -
LASQUEZ, Ambasciatore Straordinario e Plenipotenziario del
Panamá.

SACRA CONGREGAZIONE DEI RITI

Martedì, 6 maggio 1969, nel Palazzo delle Congregazioni, alla presenza


del Signor Cardinale Carlo Confalonieri, Ponente o Relatore della Causa
del Servo di Dio Vincenzo Grossi, parroco, fondatore dell'Istituto delle
Suore Figlie dell'Oratorio, si è adunata la S. Congregazione dei Riti ante-
preparatoria, nella quale i Revmi Prelati Officiali e Consultori teologi hanno
discusso sulla eroicità delle virtù del predetto Servo di Dio.

SEGRETERIA DI STATO

NOMINE

Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Paolo VI ha


nominato :
S. E. R. il Sig. Card. Paolo Yü Pin, Membro della S. Congregazione per la
Evangelizzazione dei Popoli e della S. Congregazione per l'Educazione
Cattolica.
S. E. R. il Sig. Card. Alfredo Vicente Scherer, Membro della 8. Congrega-
zione per i Vescovi e della 8. Congregazione per VEvangelizzazione dei
Popoli.
S. E. R. il Sig. Card. Giulio Rosales, Membro della 8. Congregazione per il
Clero e del Segretariato per i non Cristiani.
470 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

S. E. R. il Sig. Card. Gordon G. Gray, Membro della S. Congregazione per


VEvangelizzazione dei Popoli e delia Pontificia Commissione per le Comu-
nicazioni Sociali.
S. E. R. il Sig. Card. Paolo Bertoli, Membro del Consiglio per gli Affari
Pubblici della Chiesa, della S. Congregazione per i Vescovi e della 8. Con-
gregazione per le Chiese Orientali.
S. E. R. il Sig. Card. Sebastiano Baggio, Membro del Consiglio per gli Affari
Pubblici della Chiesa, della 8. Congregazione per i Vescovi e della 8. Con-
gregazione per il Culto divino.
S. E. R. il Sig. Card. Silvio Oddi, Membro del Consiglio per gli Affari Pub-
blici della Chiesa, della 8. Congregazione per i Vescovi e della 8. Congre-
gazione per le Chiese Orientali.
S. E. R. il Sig. Card. Pietro Tommaso McKeefry, Membro della 8. Congre-
gazione per il Clero e della 8. Congregazione per l'Evangelizzazione dei
Popoli.
S. E. R. il Sig. Card. Michele Dario Miranda y Gómez, Membro della 8. Con-
gregazione per la Disciplina dei Sacramenti e della Pontificia Commissione
per la Revisione del Codice di Diritto Canonico.
S. E. R. il Sig. Card. Giuseppe Paupini, Membro del Consiglio per gli Affari
Pubblici della Chiesa, della 8. Congregazione per i Vescovi e della S. Con-
gregazione per le Cause dei Santi.
S. E. R. il Sig. Card. Giuseppe Parecattil, Membro della S. C ong legazione
per le Chiese Orientali e della Pontificia Commissione per la Redazione
del Codice di Diritto Canonico Orientale.
S. E. R. il Sig. Card. Giovanni F. Dearden, Membro della S. Congregazione
per la Disciplina dei Sacramenti e del Segretariato per i non Cristiani.
S. E. R. il Sig. Card. Francesco Marty, Membro della S. Congregazione per
le Chiese Orientali e della 8. Congregazione per il Clero.
S. E. R. il Sig. Card. Girolamo Rakotomalala, Membro della 8. Congrega-
zione per l'Evangelizzazione dei Popoli e del Segretariato per i non Cri-
stiani.
S. E. R. il Sig. Card. Giorgio Bernardo Flahiff, Membro della S. Congrega-
zione per i Religiosi e gli Istituti secolari e della 8. Congregazione per
l'Educazione Cattolica.
S. E. R. il Sig. Card. Paolo Gouyon, Membro della Pontificia Commissione
per le Comunicazioni Sociali e del Segretariato per i non credenti.
S. E. R. il Sig. Card. Mario Casariego, Membro della S. Congregazione per
i Vescovi e della S. Congregazione per le Cause dei Santi.
S. E. R. il Sig. Card. Vincenzo Enrique y Tarancón, Membro della S. Con-
gregazione per i Vescovi e della Pontificia Commissione per la Revisione
del Codice di Diritto Canonico.
S. E. R. il Sig. Card. Giuseppe Malula, Membro della S. Congregazione per
l'Evangelizzazione dei Popoli e del Segretariato per i non Cristiani.
S. E. R. il Sig. Card. Giacomo Violardo, Membro della 8. Congregazione
per le Chiese Orientali, della S. Congregazione per la Disciplina dei Sa-
cramenti e della Pontificia Commissione per la Revisione del Codice di
Diritto Canonico.
S. E. R. il Sig. Card. Paolo Muñoz Vega, Membro della S. Congregazione
per i Religiosi e gli Istituti secolari e della S. Congregazione per l'Edu-
cazione Cattolica.
Diarium Romanae Curiae 471

S. E. R- il Sig. Card. Antonio Poma, Membro della S. Congregazione per il


Clero e delia 8. Congregazione per l'Educazione Cattolica.
S. E. R. il Sig. Card. Giovanni Carberry, Membro della 8. Congregazione
per i Vescovi e delia 8. Congregazione per l'Evangelizzazione dei Popoli.
S. E. R. il Sig. Card. Terenzio G. Cooke, Membro della 8. Congregazione per
i Vescovi e delia 8. Congregazione per le Chiese Orientali.
S. E. R. il Sig. Card. Stefano Sou Hwan Kim, Membro della 8. Congregazione
per l'Evangelizzazione dei Popoli e della Pontificia Commissione per
l'interpretazione dei Decreti del Concilio Vaticano II.
S. E. R. il Sig. Card. Arturo Tabera Araoz, Membro della 8. Congregazione
per i Religiosi e gli Istituti secolari e della Pontificia Commissione per
la Revisione del Codice di Diritto Canonico.
S. E. R. il Sig. Card. Eugenio De Araújo Sales, Membro della 8. Congrega-
zione per il Clero e della Pontificia Commissione per le Comunicazioni
Sociali.
S. E. R. il Sig. Card. Giuseppe Höffner, Membro della 8. Congregazione per
l'Educazione Cattolica e del Segretariato per i non credenti.
S. E. R. il Sig. Card. Giovanni Giuseppe Wright, Membro del Consiglio per
gli Affari Pubblici della Chiesa, della S. Congregazione per i Vescovi e
della S. Congregazione per l'Evangelizzazione dei Popoli.
S. E. R. il Sig. Card. Giovanni Willebrands, Membro della S. Congrega-
zione per la Disciplina dei Sacramenti, della S. Congregazione per
l'Evangelizzazione dei Popoli e della 8. Congregazione per il Culto divino.
S. E. R. il Sig. Card. Mario Nasalli Rocca di Corneliano, Membro della
S. Congregazione per la Disciplina dei Sacramenti, della S. Congrega-
zione per le Cause dei Santi e del Segretariato per i non credenti.
S. E. R. il Sig. Card. Sergio Guerri, Membro della 8. Congregazione per le
Chiese Orientali, della S. Congregazione per l'Evangelizzazione dei Popoli
e della Pontificia Commissione per le Comunicazioni Sociali.
S. E. R. il Sig. Card. Giovanni Daniélou, Membro della 8. Congregazione per
i Religiosi e gli Istituti secolari, della S. Congregazione per l'Educazione
Cattolica e del Segretariato per i non Cristiani.

Con Brevi Apostolici il Santo Padre Paolo VI ha nominato:

30 maggio 1969. S. E. Revma Mons. Lemieux Maria Giuseppe, Arcivescovo


tit. di Salde, Pro-Nunzio Apostolico in India.
» » » Il Rev. Mons. Lemaître Enrico, Delegato Apostolico nel
Viet-Nam e Cambogia.
7 giugno » S. E. Revma Mons. Asta Salvatore, Arcivescovo tit. di
Aureliopoli di Lidia, Pro-Nunzio Apostolico
in Turchia.
11 » » Il Rev. Mons. Barbarito Luigi, Nunzio Apostolico in
Haiti.
14 » » Il Rev. Mons. Mees Giuseppe, Pro-Nunzio Apostolico
in Indonesia.
472 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Paolo VI ha


nominato :
6 giugno 1969. Il Rev. Mons. Marchisano Francesco, Sotto-Segretario
della Sacra Congregazione per l'Educazione
Cattolica.
7 » » Il Rev. Mons. Rovida Edoardo, Osservatore Permanente
della Santa Sede presso l'U.N.E.S.C.O.
11 » » Gli Emi Signori Cardinali Samoré Antonio, Tabera Araoz
Arturo e Violardo Giacomo, Membri del Su-
premo Tribunale della Segnatura Apostolica.
13 » » L'Emo Signor Card. Oddi Silvio, Membro della Sacra
Congregazione per il Clero, Presidente della
Commissione Cardinalizia per i Santuari di
Pompei e di Loreto e Delegato per la Patriar-
cale Basilica di S. Francesco in Assisi.
» » » S. E. Revma Mons. Palazzini Pietro, Segretario della
Sacra Congregazione per il Clero, Segretario
della Commissione Cardinalizia per i Santuari
di Pompei e di Loreto.
» » » L'Emo Signor Card. Wright Giovanni G., Prefetto della
Sacra Congregazione per il Clero, Membro
della Commissione Cardinalizia per i San-
tuari di Pompei e di Loreto.
14 » » U Rev. Mons. Palestro Vittorio, Difensore del Vincolo
del Tribunale della Sacra Romana Rota.
» » » S. E. Revma Mons. Marton Aaron, Vescovo di Alba Julia,
Consultore del Segretariato per i non credenti.
21 » » L'Emo Signor Card. Guerri Sergio, Pro-Presidente della
Pontificia Commissione per lo Stato della Cit-
tà del Vaticano.
» » » Gli Emi Signori Cardinali Beltrami Giuseppe, de Fürsten-
berg Massimiliano, Paupini Giuseppe, Vio-
lardo Giacomo e Wright Giovanni G., Mem-
bri della Pontificia Commissione per lo Stato
della Città del Vaticano.
23 » » S. E. Revma Mons. Foley Brian C, Vescovo di Lancaster,
Membro della Sacra Congregazione per l'Evan-
gelizzazione dei Popoli.

NECROLOGIO
30 maggio 1969. Monsig. Lanctôt Alfred, Vescovo di Rulenge.
11 giugno » Monsig. Wade Thomas J., Vescovo tit. di Barbalisso.
13 » » Monsig. Minali Cesario Alexandre, Vescovo tit. di Achi-
rao e Prelato di Carolina.
» » » Monsig. Mchonde Elias, Vescovo di Mahenge.
29 » » Monsig. Truong-cao-Dai Joseph, Vescovo tit. di Sila.
30 » » Monsig. Atkielski Roman Robert, Vescovo tit. di Stobi,
Ausiliare di Milwaukee.
An. et vol. LXI 8 Angusti 1969 N. 8

ACTA APOSTOLICAE SEDIS


COMMENTARIUM OFFICIALE

Directio: Palazzo Apostolico - Città del Vaticano — Administratio: Libreria Editrice Vaticana

ACTA PAULI PP. VI

LITTERAE APOSTOLICAE
MOTU PROPRIO DATAE

De muneribus Legatorum Romani Pontificis

PAULUS PP. VI
SOLLICITUDO OMNIUM ECCLESIARUM, ad quam gerendam arca-
no Dei consilio vocati sumus, eiusdem rationem aliquando reddi-
turi, id exigit ut, pro Christi legatione, qua universaliter fungi-
mur, in variis orbis partibus congruo modo praesentes adsimus
et statum ac adiuncta uniuscuiusque Ecclesiae comperta ha-
beamus.
Revera, Episcopus Romanus, vi sui muneris, habet in Eccle-
sia plenam, supremam et universalem potestatem, quam semper
1 2
libere exercere valet, cum sit ordinaria et immediata; prae-
terea, ut successor Petri, est unitatis, tum Episcoporum tum
fidelium multitudinis, perpetuum ac visibile principium et
3
fundamentum : has proinde inter praecipuas in Ecclesia habet
4
partes, ut Episcopatum ipsum unum et indivisum reddat. Pa-
1
Conc. Vat. II, Const. dogm. de Ecclesia Lumen gentium, n. 22: A. A. 8. 57 (1965)
p. 26.
2
Cfr. Conc. Vat. I, Const. dogm. de Ecclesia Christi Pastor Aeternus: Denz 1821
(3050 s).
3
Conc. Vat. II, Const. dogm. de Ecclesia Lumen gentium, n. 23: A. A. 8. 57
(1965), p. 27.
* Cfr. Conc. Vat. II, Const, dogm. de Ecclesia Lumen gentium, n. 18: A. A. 8. 57
(1965), p. 22.

31 - A. A. S.
474 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

stor aeternus enim, Vicario suo claves Regni caelorum tradens,


5
eumque petram ac fundamentum Ecclesiae constituens, eidem
6
mandavit ut fratres suos confirmaret, seu moderaretur et ad
unum quoddam, in suo nomine, redigeret, sed et adiuvaret et
solaretur, verbo quidem et ipsa quodammodo praesentia.
Neque silentio praeterire licet officium quo devincimur erga
Pastorem bonum, ad se compelíantem oves, suas quidem, licet
non sint adhuc ex hoc ovili : in eas quoque mentem et pasto-
ralem curam intendimus, ut tandem, secundum Domini opta-
1
tum, fiat unum ovile et unus Pastor. Sane vero Iesus Christus
per Apostolorum eorumque successorum, nempe Episcoporum
cum Petri Successore Capite, fidelem Evangelii praedicationem
sacramentorumque administrationem, et per gubernationem
in dilectione, Spiritu Sancto operante, populum suum crescere
s
vult eiusque communionem perficit in unitate. Sed et caritas
Christi urget Nos, urget divinitus collatum officium propagandi
9
fidem salutemque Christi : debemus quippe annuntiare indesi-
10
nenter Christum, qui est via et veritas et vita.
Ut autem multiplici hoc munere apte perfungamur, oportet
inter Nos et Fratres Nostros in Episcopatu atque Ecclesias
iisdem concreditas crebrae intercedant necessitudinis rationes,
quae non solum per epistolarum commercium haberi possunt,
sed etiam per adventum Episcoporum ad limina Apostolorum
atque per legationem illorum ecclesiasticorum virorum, quos,
personam Nostram gerentes, mittimus, aut peculiare munus
exsecuturos, aut penes variarum Nationum Episcopos stabiliter
mansuros.
Est quidem asseverandum horum temporum progressiones
Nobis provida suppeditare subsidia, quibus Nosmet Ipsos in
longinquas continentes terras conf eramus, ut filios et Fratres
Nostros invisamus, atque adeo operi Nostro apostolico novus

5
Cfr. Matth. 16, 18.
6
Cfr. Lc. 22. 32.
7
Io. 10, 16.
8
Conc. Vat. II, Decr. de Oecumenismo Unitatis redintegratio, n. 2: A. A. 8. 57
(1965), p. 92.
9
Conc. Vat. II, Decr. de activitate missionali Ecclesiae Ad gentes divinitus, n. 5:
A. A. 8. 58 (1966), p.. 952.
10
Conc. Vat. II, Decl. de Ecclesiae habitudine ad religiones non-christianas Nostra
aetate, n. 2: A. A. S. 58 (1966), p. 741.
Acta Pauli Pp. VI 475

quidam agendi modus praebeatur. Sed cum plurima eademque


gravia negotia, quibus in Sede Apostolica detinemur, non ita
saepe concedant Nobis usum hunc praestantissimum, Nobis
propterea persuasum est, summum momentum illis agendi
rationibus tribuendum esse, quas Decessores Nostri adhibue-
runt quasque modo commemoravimus.
Ipsum Concilium Oecumenicum Vaticanum II vim et uti-
litatem eiusdem consuetudinis perspiciens, eam dupliciter con-
firmavit, cum hinc optaret ut sive Episcopi sive Sacerdotes
sive Laici e variis Nationibus oriundi plures in Romana Curia
adessent, illinc vero posceret, ut officium et partes Nostrorum
11
Legatorum pressius definirentur.
Itaque, huic postulationi Ecclesiae satisfacere volentes, Sy-
nodum Episcoporum constituimus, qui, invitationi Nostrae
obsecundantes, Nobis consiliis suis et Fratrum, quorum vice
funguntur, opitularentur, Nosque de statu et adiunctis unius-
1 2
cuiusque Ecclesiae certiores facerent ; hinc exspectationem
Concilii optantes explere, Constitutionem Apostolicam edidi-
mus, ex qua Episcopi variarum orbis terrarum partium stabili
modo participarent consilia Dicasteriorum Officiorumque No-
13
strae Romanae Curiae.
Arbitramur ergo, ad haec quod attinet, Nos spem merito
conceptam a Fratribus Nostris in Episcopatu implere, hasce
Litteras edendo de muneribus Legatorum Nostrorum apud Ec-
clesias variis locis constitutas et apud Civitates, quae sunt in
cunctis orbis partibus. Liquet enim motui ad centrum ac veluti
ad cor Ecclesiae respondere opus esse alium motum, qui a
medio ad extrema feratur atque quadam ratione omnes et
singulas Ecclesias, cunctos et singulos Pastores ac fideles attin-
gat, ita ut ille significetur et ostendatur thesaurus veritatis,
gratiae et unitatis, cuius Christus Dominus ac Redemptor Nos
effecit participes, custodes ac dispensatores.
Per Legatos vero Nostros, qui apud varias degunt Nationes,

11
Cfr. Conc. Vat. II, Decr. de pastorali Episcoporum munere in Ecclesia Christus
Dominus, n. 9: A. A. 8. 58 (1966), pp. 676-677.
12
Cfr. Litterae Apostolicae motu proprio datae Apostolica sollicitudo: A. A. 8. 57
(1965), pp. 775-780.
13
Cfr. Litterae Apostolicae motu proprio datae Pro comperto sane: A. A. S. 59 (1967),
pp. 881-884.
476 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

vitam ipsam filiorum Nostrorum participamus eique veluti


inserimur, atque facilius securius Nobis innotescunt illorum
necessitates et intima desideria.
Revera, officium Pontificii Legati adiumento in primis est
Episcopis, Sacerdotibus, Religiosis et universis christifideli-
bus, qui in eodem officio nanciscuntur praesidium et tutelam,
propterea quod Legatus Pontificius personam gerit superioris
Auctoritatis, ad omnium bonum procurandum natae. Etenim
Legati munus nec superimponitur potestati episcopali, neque
pro illa substituitur, neque eam praepedit; cum e contrario
eam tueatur, ac fraterno prudentique consilio foveat ac roboret.
Nam Apostolicae Sedi sollemne semper fuit in Ecclesiae regi-
mine illud Decessoris Nostri Sancti Gregori Magni servare : Si
sua unicuique Episcopo iurisdictio non servetur, quid aliud
agitur nisi ut per Nos, per quos ecclesiasticus custodiri debuit
14
ordo, confundatur?
Attamen Legatorum Nostrorum partes huiusmodi officio,
quamvis peramplo, apud singulas Ecclesias exsequendo, ne-
quaquam totae explentur. Re enim vera, ob ius inhaerens
in ipso Nostro spirituali munere, faventibus etiam per saeculo-
rum decursum quibusdam historiae eventibus, Legatos Nostros
mittimus ad supremas Auctoritates Rerum Publicarum, in qui-
bus Catholica Ecclesia quasi radices egit aut aliquo saltem
modo praesens adest.
Neque est infitiandum finem Ecclesiae et Rebus Publicis
propositum diversi esse ordinis, atque Ecclesiam et Civitatem,
in suo cuiusque ordine, esse societates perfectas, ac propriis
inde pollere iuribus et mediis, suisque uti legibus, quacumque
uniuscuiusque patet provincia. At verum est etiam utramque
ad communis subiecti utilitatem agere, scilicet hominis, a Deo
vocati ad salutem adipiscendam aeternam, et in terra collocati
ut illam, divina adiutus gratia, sibi comparet opere suo, quo
etiam suae suorumque similium prosperitati consulat, in paci-
fico omnium convictu.
Ex quo consequitur, ut Ecclesia et Civitas eodem quando-
que concurrant, utque ad procurandum bonum sive singulo-
rum hominum, sive communitatum populorum, opus sit illis

1 4
S . GREGORII M . , Registrum Epistolarum, I I , 285.
Acta Pauli Pp. VI en

apertum conserere sermonem et sinceram inire consensionem,


ut scilicet rationes mutuae necessitudinis, consociati operis et
mutuo nexu dispositi efficiantur, foveantur, confirmentur, at-
que, e contrario, vitentur et componantur discidia quae oriri
forsitan contingat; eo quidem consilio ut magna spes homi-
num ad pacem inter Nationes, ad quietem singularum Rerum
Publicarum, ad progressionem denique pertinens, tandem im-
15
pleatur.
Huiusmodi igitur colloquium, dum spectat ad tuendum
liberum exercitium actionis Ecclesiae ita ut ipsa muneri sibi
a Deo credito par evadat, simul certiores Civitatum modera-
tores facit de pacificis fructuosisque Ecclesiae propositis, at-
que efficit, ut ad commune adipiscendum societatis bonum
adhiberi possit illud magni pretii subsidium, quod suis spiri-
tualibus viribus suaque ordinatione atque institutis Ecclesia
offert. Colloquium autem, mutua fiducia innixum, quod insti-
tuitur per illas publicas rationes inter utramque societatem,
quas iuris gentium usus et consuetudines invexerunt, id
profecto dat, ut consilia utilitatis plena iniri possint et incepta
vere omnibus salutaria suscipiantur.
Optatum autem omnium hominum bonae voluntatis, ut
Nationum sit pacificus convictus et populorum progressio
foveatur, nostris hisce diebus declarant etiam Instituta Inter-
nationalia, quae vocantur, quorum scientia, rerum usus, di-
gnitas in promptu sunt omnibus, nulli cum pareant labori ut
pax et progressio populorum in tuto ponantur. Rationes autem
inter Sanctam Sedem et Consilia Internationalia multiplices
sunt, diversamque induunt iuridicam formam. Ad quaedam ex
illis Legatos stabiliter constitutos misimus, ut omnibus demon-
strent sollicitudinem, qua Catholica Ecclesia prosequitur uni-
versaliora civilis convictus argumenta, atque libentissime
eisdem impensum praestat auxilium.
Quare, eo ducti consilio, ut in sua luce poneretur locus,
quem obtinent Legatorum Nostrorum munera inter varia offi-
cia ad Ecclesiae regimen spectantia, utque eorumdem officio-
rum ordinatio aptius nostrorum temporum necessitatibus re-
sponderet, ratione habita etiam muneris pastoralis Episcopo-
15
Cfr. Conc. Vat. II, Const. past. de Ecclesia in mundo huius temporis Gaudium
et spes, nn. 1-3: A. A. 8. 58 (1966), pp. 1025-1027.
478 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

16
rum proprii, has quae sequuntur normas de muneribus Le-
gatorum Pontificiorum edere statuimus, simul abrogantes
praescripta vigentia iisdem normis quomodocumque contraria.

1. Nomine Legatorum Romani Pontificis hic appellantur


viri ecclesiastici, plerumque Episcopali Ordine insignes, qui-
bus Romanus Pontifex officium committit suam stabili modo
gerendi personam in variis terrarum orbis Nationibus vel
Regionibus.
2. Iidem pontificiam legationem exercent vel apud Eccle-
sias locales tantum, vel apud Ecclesias simul et Res Publicas
atque civilia Gubernia. Qui legatione funguntur tantum apud
Ecclesias locales, vocantur Delegati Apostolici; si vero ad hanc
legationem, indolis religiosae atque ecclesialis, accedit etiam
munus publicas fovendi rationes cum Civitatibus et civilibus
Guberniis, tunc Legati proprio titulo nuncupantur vel Nuntii,
vel Pro Nuntii, vel Internuntii, prouti vel ad ordinem perti-
nent « Publicorum Legatorum » cum iure partes gerendi Decani
in Legatorum coetu, vel hoc iure carent, vel recensentur inter
<( Legatos extraordinarios et Administros liberis cum mandatis ».
3. Ob peculiaria adiuncta loci vel temporis, Legatus Pon-
tificius aliis nominibus appellari potest, uti, verbi gratia, « De-
legatus Apostolicus et Missus Sanctae Sedis ad Gubernium».
Fit etiam ut, stabiliter quidem, sed ad Legati munus supplen-
dum, Legationi Pontificiae praeponatur « Regens », aut « Cu-
ram Agens ad Negotia publicis litteris instructus ».

II

1. Personam gerunt Sanctae Sedis ii quoque ecclesiastici


et laici viri, qui, ut praepositi vel membra, in Pontificiam
Missionem cooptantur apud Consilia Internationalia, aut
apud Conferentias et Congressus. Hi vocantur Delegati vel
Observatores, prout Sancta Sedes recensetur aut non recen-

16
Cfr. Conc. Vat. II, Decr. de pastorali Episcoporum munere in Ecclesia Christus
Dominus, n. 9: A. A. S. 58 (1966), pp. 676-677.
Acta Pauli Pp. VI 479

setur inter membra Consiliorum Internationalium, et partem


habet in aliqua Conferentia cum aut sine iure suffragii.
2. Similiter personam Sanctae Sedis gerunt membra illa
Pontificiae Legationis quae, sive deest sive abest ad tempus
eiusdem Legationis praepositus, eius vices supplent tum erga
Ecclesiam localem, tum erga Civitatis Gubernium, appellan-
turque « Curam Agentes ad negotia ad interim ».
3. Normae, quae hoc documento continentur, non respi-
ciunt Delegatos et Observatores Sanctae Sedis, neque « Curam
Agentes ad negotia ad interim», nisi de iisdem expressa
mentio fiat.

III

1. Romano Pontifici ius nativum et independens competit


Legatos suos libere nominandi, mittendi, transferendi et revo-
candi, servatis normis iuris internationalis, quod attinet ad
missionem et revocationem Legatorum apud Res Publicas
constitutorum.
2. Munus Legati Pontificii non exspirat vacante Sede Apo-
stolica; cessat autem expleto mandato, revocatione eidem in-
timata, renuntiatione a Romano Pontifice acceptata.
3. Salvo contrario praescripto Summi Pontificis, pertinet
etiam ad Pontificium Legatum norma statuta in Ordinatione
Generali Romanae Curiae, qua scilicet ad septuagesimum
quintum aetatis annum decernitur eius officium finem habere.

IV

1. Praecipuum ac proprium munus Pontificii Legati est ut


firmiora atque efficaciora in dies reddat unitatis vincula, quae
inter Apostolicam Sedem et Ecclesias locales intercedunt.
2. Ipse praeterea quasi interpres fit sollicitudinis Romani
Pontificis de bono Nationis, in qua legatione fungitur, eique
peculiari modo cordi esse oportet quaestiones ad pacem, ad
progressum et ad consociatam populorum operam spectantes,
eo quidem consilio, ut totius hominum familiae spirituale,
morale atque oeconomicum bonum promoveatur.
480 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

3. Pontificii Legati est etiam apud moderatores Civitatis,


in qua officio suo fungitur, ea quae pertinent ad Ecclesiae et
Apostolicae Sedis missionem, consociata cum Episcopis actio-
ne, tueri. Quod quidem munus spectat insuper ad illos Legatos,
qui non sunt missi ad Civitatum moderatores: iidem igitur
contendant fructuosas necessitudines cum civilibus modera-
toribus fovere.
4. Quatenus personam gerit Supremi Pastoris animorum,
Legatus Pontificius, iuxta mandata et instructiones quae acci-
pit a competentibus Apostolicae Sedis Officiis, et collatis consi-
liis cum Episcopis loci in quo munere suo fungitur, in regio-
nibus quidem orientalibus praesertim cum Patriarchis, foveat
opportuna commercia inter Catholicam Ecclesiam et alios coe-
tus christianos, foveatque rationibus caritate innixis erga Reli-
giones non christianas.
5. Multiplici munere suo Pontificius Legatus fungitur sub
ductu et iuxta mandata Cardinalis Secretarii Status eiusdem-
que Praefecti Consilii pro publicis Ecclesiae negotiis, cui qui-
dem directe rationem reddere debet de perfunctione muneris
sibi a Romano Pontifice collati.

V
1. Pontificius Legatus, pro suo ordinario munere, debet
Apostolicam Sedem certo tempore, ex veritate et aequitate cer-
tiorem facere de condicionibus in quibus versantur Ecclesiae
ad quas missus est, deque omnibus illis quae ipsam vitam Ec-
clesiae et bonum animorum contingunt.
2. Legatus Pontificius, hinc quidem Apostolicae Sedi nun-
tiat Episcoporum, Cleri, Religiosorum laicorumque fidelium
sui territorii consilia et vota; inde vero actorum, documento-
rum, notitiarum mandatorumque, quae ab Apostolica Sede pro-
cedunt, interpres fit apud illos ad quos eadem spectant.
3. Quare singula Dicasteria atque Officia Curiae Romanae
Pontificio Legato captas deliberationes significare non omit-
tent ac plerumque ipsius opera utentur, ut deliberationes ad
eos, quorum interest, perveniant; itidem etiam Legatum Pon-
tificium consulent circa ea negotia ac decreta, quae ad territo-
rium attinent, in quo ipse degit.
Acta Pauli Pp. VI 481

VI

1. Quoad Episcoporum aliorumque Ordinariorum cum Epi-


scopis aequiparatorum nominationem, Legati Pontificii officium
est instruere, de more, processum informativum de promoven-
dis, itemque indicem candidatorum vel singula nomina candi-
datorum idoneorum competentibus Dicasteriis Romanae Curiae
proponere una cum accurata relatione, significatis coram Do-
mino propria sententia ac voto, quis nempe ex candidatis sibi
magis idoneus videatur.
2. In hoc officio explendo Legatus Pontificius: a) libere ac
debita cum cautela viros Ecclesiasticos, immo et prudentes Lai-
cos sententiam rogabit, qui magis idonei videantur ad utiles
fideque dignas notitias praebendas, iisdem officio iniuncto
secreti servandi, quod iubent, uti patet, sive honor iis debitus
qui consuluntur, vel de quibus consultatio fit, sive ipsa
natura huius consultationis; b) aget iuxta normas ab Aposto-
lica Sede statutas de proponendis ad episcopale ministerium
in Ecclesia, et Conferentiae Episcopalis competentiam prae
oculis habebit; c) servabit legitima privilegia concessa vel
iure quaesita, nec non quemlibet specialem procedendi mo-
dum, ab Apostolica Sede approbatum.
3. Semper integram suam vim retinent tum ius vigens apud
Ecclesias Orientales, quoad Episcoporum electionem, tum pra-
xis proponendi candidatos pro iis circumscriptionibus eccle-
siasticis, quae religiosis sodalitatibus sunt concreditae et aucto-
ritati Sacrae Congregationis pro Gentium Evangelizatione sunt
obnoxiae.

VII
Firmis manentibus partibus Conferentiarum Episcopalium
quoad expromenda vota et consilia de erectione, dismembra-
tione et suppressione dioecesium vel provinciarum ecclesiasti-
carum, et salva Ecclesiarum Orientalium disciplina, Legatus
Pontificius harum quaestionum studium, ubi opus sit, ipse pro-
moveat et quid Conferentia Episcopalis de hac re proponat,
una cum proprio voto, competenti Apostolicae Sedis Dicasterio
significet.
482 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

VIII

1. Quod attinet ad rationes habendas cum Episcopis, qui-


bus ex divino mandato animorum cura in singulis dioecesibus
commissa est, Legatus Pontificius, integrum relinquens Epi-
scopis eorum iurisdictionis exercitium, iis opem ferre, con-
silia dare, prompte generoseque suam operam praestare debet,
fraterno consociatae operae spiritu permotus.
2. Ad rationes cum Conferentiis Episcopalibus quod spectat,
Legatus Pontificius meminerit earum munera et officia summi
esse momenti, ac propterea crebras cum illis relationes esse
fovendas, et omnimodam opem praestandam. Quamvis ex iure
membrum Conferentiae non sit, nihilominus ipse primo coetui
cuiusvis sessionis generalis intererit, salvo iure participandi
alios Conferentiae coetus ex ipsorum Episcoporum invitatione
aut ex expresso Apostolicae Sedis mandato ; praeterea ipsi
notae fient tempore utili quaestiones in sessione tractandae,
atque exemplar actorum mittetur, ut ipse de his certior redda-
tur eademque ad Apostolicam Sedem transmittat.

IX

1. Attenta natura iuridica Communitatum Religiosarum


iuris pontificii, atque opportunitate roborandi internam earum
unitatem earumque coniunctionem intra atque extra fines Na-
tionis, ad Legatum Romani Pontificis spectat consilio et opera
adesse Superioribus Maioribus, qui in legationis suae terri-
torio commorantur; eo quidem proposito, ut Religiosorum
Religiosarumque Conferentiae promoveantur et confirmentur,
atque ut apto inter se ordine conectantur varia Institutorum
Religiosorum opera ad actionem pastoralem, ad educationem,
ad auxilia egenis praebenda et ad rem socialem spectantia,
plene servatis tum normis ab Apostolica Sede latis, tum ratio-
nibus cum loci Conferentiis Episcopalibus.
2. Quapropter Legatus Pontificius intererit primo coetui
Conferentiarum Religiosorum Religiosarumque, itemque iis
actibus qui, inito consilio cum Superioribus Maioribus, ipsius
praesentiam postulare videantur; tempore autem utili ipse de
Acta Pauli Pp. VI 48a

quaestionibus in sessione tractandis certior fiet, eidemque


exemplar actorum mittetur, ut ea cognoscat atque ad compe-
tens Romanae Curiae Dicasterium transmittat.
3. Votum Legati Pontificii necessarium est, una cum voto
Episcoporum, quorum intersit, quotiescumque Congregatio re-
ligiosa, cuius Domus Princeps in territorio legationis sita sit,
sibi proponit Apostolicae Sedis approbationem et titulum « iuris
pontificii » consequi.
4. Ad Instituta Saecularia quod attinet, Legatus Pontificius
iisdem muneribus fungitur de quibus in nn. 1, 2, 3, congrua
congruis referendo.

1. Rationes, quae inter Ecclesiam et Civitatem intercedunt,


foventur regulariter a Pontificio Legato, cui munus proprium
ac peculiare committitur agendi nomine et auctoritate Apo-
stolicae Sedis : a) ut promoveat ac foveat necessitudines in-
ter Apostolicam Sedem et Gubernium Nationis apud quam
legationem suam exercet; b) ut quaestiones pertractet quae ad
rationes inter Ecclesiam et Civitatem pertinent; c) ut, denique,
peculiari modo tractet de stipulationibus quae « modus vivendi »
appellantur, de pactis et concordatis, nec non de conventio-
nibus, quae de negotiis agunt ad ius publicum pertinentibus.
2. In his negotiis expediendis, modo ac ratione, quae rerum
adiuncta suadeant, Legatus Pontificius utiliter sententiam et
consilium Episcoporum exquiret, eosque certiores faciet de
negotiorum cursu.

XI

1. Ubi desit Delegatus vel Observator Sanctae Sedis apud


Consilia Internationalia, Legati Pontificii est diligenter per-
sequi agendorum negotiorum rationes ab iisdem Consiliis sta-
tutas. Ipsi praeterea curae erit : a) de his Apostolicam Sedem
statis temporibus certiorem facere; b) collatis consiliis cum
Episcopis frugiferam mutuamque operam fovere inter Instituta
ad auxilium et educationem spectantia ab Ecclesia condita ac
cetera similia Instituta, sive his Gubernia intersunt sive non
484 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

intersunt; c) navitatem Consiliorum Internationalium Catho-


licorum sustinere ac promovere.
2. Delegati et Observatores Sanctae Sedis apud Consilia
Internationalia munus sibi concreditum absolvant, consiliis
initis cum Legato Pontificio Nationis, in qua commorantur.

XII
1. Sedes Legationis pontificiae a iurisdictione Ordinarii loci
exempta est.
2. Legatus Pontificius in Oratorio suae sedis, potest sacerdo-
tibus concedere facultatem excipiendi confessiones, facultates
proprias exercere, ibique actus divini cultus et sacras caeri-
monias peragere, semper tamen congruenter cum normis in
territorio vigentibus et, ubi expediat, certiore facta auctoritate
ecclesiastica, cuius intersit.
3. Legato Pontificio fas est, praemonitis, quantum fieri
poterit, locorum Ordinariis, in omnibus ecclesiis intra fines suae
legationis populo benedicere et officia divina etiam in ponti-
ficalibus peragere.
4. Intra suae legationis fines, Legatus Romani Pontificis
praecedit Archiepiscopos et Episcopos, non autem Sacri Col-
legii Membra, neque Patriarchas Ecclesiarum Orientalium,
vel in proprio territorio degentes, vel alibi sacra proprio ritu
peragentes.
5. Iura et privilegia sive personae sive sedi Pontificii Legati
inhaerentia eo consilio concessa sunt, ut ipse Legatus, iis mo-
derate et prudenter utendo, propriam indolem suae legationis
clarius manifestet et adimplendum sibi ministerium facilius
perficiat.

Quae vero a Nobis hisce Litteris, motu proprio datis, decreta


sunt, ea omnia rata ac firma esse iubemus, contrariis quibus-
libet, etiam specialissima mentione dignis, non obstantibus.
Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die xxiv mensis
Iunii, anno MCMLXIX, Pontificatus Nostri septimo.

PAULUS PP. V I
Acta Pauli Pp. VI 485

CONSTITUTIONES APOSTOLICAE
I
DE EL ORO
(MACHALENSIS)

Praelatura de EI Oro ad dioecesis dignitatem tollitur, « Machalensis »


nomine.
P A U L U S E P I S C O P U S
SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Quem admodum creata omnia quasi insita lege ad suae aetatis per-
fectionem atque consummationem tendunt, ita Ecclesiae, toto orbe ter-
rarum constitutae, postquam conditae fuerint, ac veluti per prima
vitae tempora incesserint, sive caritate crescentes, sive doctrinae soli-
ditate firmatae, sive christianorum numero et frequentia auctae, pau-
latim cum aetate adolescunt, donec, maturitate corroboratae, sensus
mentesque hominum pertractante Spiritu Sancto, laetos omnium virtu-
tum fructus edant. Quod cum feliciter in praelatura de EI Oro factum
esset, in qua praeterea a sua constitutione res haud parum immutatae
sunt, censuit venerabilis Prater Vincentius Maya, Episcopus titulo
Comanensis ponticus atque eius circumscriptionis Praelatus, bene fieri,
si eadem Ecclesia ad dignitatem dioecesis eveheretur : per hoc enim
maiora usque incrementa religiosae rei afferri. Qua re, Nos, venera-
bili Fratre Ioanne Ferrofino sententiam rogato, Archiepiscopo titulo
Zenopolitano in Isauria atque in Republica Aequatoriana A p o s t o l i c o
Nuntio, suprema Nostra auctoritate haec decernimus. Praelaturam
de EI Oro ad gradum dioecesis tollimus, cui nomen erit Machalensis;
cuius quidem Sedes episcopalis urbs erit Máchala, in qua sacer Praesul
domicilium collocabit cathedramque ponet, in templo scilicet Beatae
Mariae Virginis de Mercede, quod in cathedralium templorum numerum
redigimus, factis iuribus iustis. Quam novam dioecesim suffraganeam
constituimus metropolitanae Sedi Conchensi in Aequatore, cuius Me-
tropolitae Episcopus novae Sedis obnoxius erit. Item iubemus ut in ea
Ecclesia Canonicorum collegium condatur, per alias sub p l u m b o Lit-
teras; interea vero Canonicorum l o c o Consultores deligantur, qui Epi-
scopo assint consilio et opera. Ad mensam quod attinet, fiet illa Curiae
emolumentis, fidelium christianorum collationibus, bonis, si qua sunt,
quae hucusque praelaturae pertinuerunt. De sacri Seminarii constitu-
486 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

tione ea fieri iubemus, quae Codex Iuris Canonici statuit, Concilii V a -


ticani II decretum « Optatam totius » suadet, regulae Sacrae Congre-
gationis p r o Institutione Catholica praescribunt. Ex eo autem lecti
iuvenes, suo tempore, R o m a m mittantur, in Collegium Pianum Lati-
num A m e r i c a n u m , philosophia atque theologia imbuendi. V i x atque
nova dioecesis condita fuerit per harum Litterarum effectionem, clerici
et Sacerdotes in ea degentes legitimo d o m i c i l i o , ipsi Ecclesiae accen-
seantur tamquam proprius clerus. Tandem placet venerabilem Fratrem
Vincentium Maya, adhuc E p i s c o p u m titulo Comanensem ponticum, et
eiusdem Ecclesiae Praelatum, priore Sede solutum, E p i s c o p u m Macha-
lensem nominari et creari, dato regimine atque omni administratione
rerum religiosarum atque temporalium b o n o r u m . Ceterum, haec omnia,
quae mandavimus, venerabilis Frater Ioannes Ferrofino ad effectum
adducet, cui omnes facultates facimus, cuilibet, si visum fuerit, dele-
gandas. Re vero peracta, documenta exarentur, quorum exempla sin-
cere conscripta ad Sacram Congregationem p r o Episcopis mittantur,
idque c i t o .
H a n c vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore
volumus ; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res
est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Cuius Consti-
tutionis efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere
poterunt, c u m per eam iisdem derogemus omnibus. Nemini praeterea
haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere l i c e a t ;
quin i m m o huius Constitutionis exemplis et l o c i s , sive typis impressis
sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica digni-
tate constituti simulque ab aliquo p u b l i c o tabellione sint subscripta,
eadem omnino habenda erit fides, quae huic haberetur, si ostenderetur.
Datum R o m a e , apud S. Petrum, die uno et tricesimo mensis ianua-
rii, anno Domini millesimo nongentesimo sexagesimo n o n o , Pontifica-
tus Nostri sexto.

ALOISIUS Card. TRAGLIA CAROLUS Card. CONFALONIERI


S. R. E. Cancellarius S. Congr. Pro Episcopis Praefectus

Franciscus Tinello
Apostolicam Cancellariam Regens

Eugenius Sevi, Proton. Apost.


Iosephus Massimi, Proton. Apost.
Loco © Plumbi
In Ap. Cane, tab., vol. CXXX, n. 29.
Acta Pauli Pp. VI 487

II
PERAMIHOËNSIS
(SONGEANAE)

Abbatia « nullius » Peramihoënsis ad gradum dioecesis extollitur, nomine


« Songeana ».

P A U L U S E P I S C O P U S
SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Quod sancta Christi Ecclesia, D e o favente, fines suos magis magis-


que profert frequentioresque eam populi ac gentes tamquam matrem
amplexantur, tantum Nobis gaudii laetitiaeque parit, ut et Ipsi ea
libentissimo animo ineamus foveamusque incepta, quae ad animorum
bonum assequendum aptius efficaciusque conducant. Quapropter, cum
Sacra Congregatio pro Gentium Evangelizatione seu de Propaganda
F i d e , post auditos venerabiles Fratres Petrum Aloisium Sartorelli, Ar-
chiepiscopum titulo Seminensem et in Tanzania Pro-Nuntium Aposto-
licum, atque Hermannum E. Spiess, Episcopum titulo Cemerinianen-
sem et Abbatem circumscriptionis Peramihoënsis, ab A p o s t o l i c a hac
Sede petierit, ut eadem abbatia ad dioecesis dignitatem eveheretur, p r o
suprema Nostra potestate, qua in universam pollemus Ecclesiam, ab-
batiam nomine Peramihoènsem ad dignitatem dioecesis attollimus,
nomine ßongeanam, atque metropolitanae Sedi Daressalaamensi tam-
quam suffraganeam subicimus, datis iuribus congruis. Praecipimus
insuper, ut Episcopi sedes in urbe vulgo Songea ponatur, eiusque magi-
sterii cathedra in principe eiusdem urbis sacra a e d e ; utque pro Cano-
nicorum collegio, quod Apostolicas alias per Litteras condetur, Consul-
tores dioecesani deligantur, qui sacro Praesuli consilio et opera p r o
opportunitate praesto sint. Mandamus denique ut has Litteras Nostras
ad effectum adducat venerabilis Fratres Petrus Aloisius Sartorelli, quem
diximus, vel ab eo delegatus sacerdos, qui etiam de re acta congrua do-
cumenta exarari curet, ad Sacramque Congregationem pro Gentium
Evangelizatione mittat, de more signata sigilloque impressa.

H a n c vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore


v o l u m u s ; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res
est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Cuius Consti-
tutionis efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta offi-
cere poterunt, cum per eam iisdem derogemus omnibus. Nemini prae-
488 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

terea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere


l i c e a t ; quin i m m o huius Constitutionis exemplis et l o c i s , sive typis
impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in eccle-
siastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint
subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae huic haberetur, si
ostenderetur.
Datum R o m a e , apud S. Petrum, die sexto mensis februarii, anno
D o m i n i millesimo nongentesimo sexagesimo n o n o , Pontificatus Nostri
sexto.

ALOISIUS Card. TRAGLIA GREGORIUS P. Card. AGAGIANIAN


S. R. E. Cancellarius S. Congr. pro Gentium Evangelizatione
seu de Propaganda Fide Praefectus

Franciscus Tinello
Apostolicam Cancellariam Regens

© Iosephus Rossi, E p . tit. Palmyrenus, Proton. Apost.

Iosephus Del T o n , Proton. Apost.


Loco © Plumbi

In Ap. Cane, tab., vol. CXXX, n.

ALLOCUTIONES

I
Ad Delegatos e Consociatione Luterana v. « Lutheran World Fédération »,
a Beatissimo Patre coram admissos. *

Chers Frères en Jésus-Christ,

C'est un honneur et une j o i e pour N o u s , de pouvoir vous accueil-


lir en ce j o u r . Nous aimerions vous exprimer Notre gratitude et Notre
bonheur pour le désir que vous aviez, c o m m e représentants de la Fédé-
ration luthérienne mondiale, de rencontrer des membres du Secréta-
riat pour l'unité des chrétiens et des autres organes de la Curie
afin de discuter certaines questions regardant les rapports entre l'Eglise
catholique romaine et la Fédération luthérienne mondiale.

* Die 31 mensis maii a. 1969.


Acta Pauli Pp. VI 489

V o t r e visite Nous est un signe visible du développement considé-


rable des bonnes relations avec votre Fédération au cours des années
qui suivirent le deuxième Concile du Vatican. Nous gardons un vif
souvenir de la disponibilité avec laquelle la Fédération luthérienne
mondiale a participé au Concile par des représentants de qualité. Un
ensemble de publications témoigne avec quel intérêt et avec quel soin
vos observateurs et d'autres théologiens luthériens ont suivi le Concile
et étudié ses décrets. Nous Nous souvenons particulièrement de la
jjème g e g g i 0 1 1 conciliaire, où le professeur Skydsgaard, représentant de
votre Fédération, prit la parole au nom de tous les observateurs du
Concile et souligna l'importance fondamentale d'une théologie de
l'histoire du salut pour le mouvement œcuménique. Cette tâche sera
assumée tout particulièrement par le nouvel Institut œcuménique de
Jérusalem.
Nous avons constaté avec grand intérêt dans quelle mesure la col-
laboration avec la Fédération luthérienne mondiale s'est intensifiée
après le Concile. Nous pensons surtout au Groupe mixte de travail
entre la Fédération luthérienne mondiale et l'Eglise catholique ro-
maine, qui s'est déjà réuni en 1965 et qui, par la suite, s'est retrouvé
chaque année.
Nous Nous réjouissons de voir que depuis trois ans déjà les pro-
blèmes d'Evangile et Eglise ont été examinés par cette Commission
d'étude luthérienne évangélique :— catholique romaine et Nous sommes
convaincu que cette question est l'une des plus centrales qui se dresse
encore entre nous, et sans solution, depuis la malheureuse rupture du
temps de la Réforme.
A v e c le premier rapport du Groupe mixte de travail luthérien-ca-
tholique, Nous tenons à souligner que « les divergences profondes qui
se sont manifestées entre l'Eglise catholique romaine et les Eglises
luthériennes ne doivent pas être passées sous silence. Qu'elles soient
reconnues ouvertement et qu'elles soient prises en sérieuse considéra-
tion de chaque conviction ». Nous avons d'ailleurs l'espérance que
de nouvelles voies et de nouvelles possibilités de compréhension et de
vision commune s'ouvriront sous l'inspiration de l'Esprit-Saint, à
condition que nous affrontions les difficultés avec patience, sérieux,
loyauté et dans une atmosphère de charité. Plein de confiance en
Pamour du Père pour nous, cet amour qui a trouvé son expression la
plus sublime dans la c r o i x du Christ, nous prions de pouvoir être tous
portés à cette Unité telle que Notre-Seigneur l'a désirée.

32 - A. A. S.
490 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Nous n'ignorons pas que la coopération entre la Fédération luthé-


rienne mondiale et l'Eglise catholique romaine ne s'est pas simple-
ment limitée au domaine théologique, mais qu'elle a donné naissance
à tout un ensemble de contacts œcuméniques au cours des années
écoulées.
V o t r e visite est une cause de joie pour Nous en ce qu'elle ouvre
de nouvelles perspectives de collaboration et de dialogue avec l'Eglise
catholique romaine, afin de réaliser toujours mieux notre unité fonda-
mentale au Christ. Laissez-Nous vous exprimer combien votre sérieux
et votre loyauté envers notre Seigneur c o m m u n — le Christ Jésus —
Nous ont impressionné.
En cette semaine de Pentecôte, où nous commémorons l'effusion de
l'Esprit-Saint, nous reprenons particulièrement conscience combien
l'événement de la réconciliation entre tous les chrétiens dans la seule
et unique Eglise du Christ dépasse nos forces et nos capacités humaines.
C'est pourquoi Nous mettons toute Notre espérance en la prière du
Christ pour son Eglise, en l'amour du Père pour nous, en la force de
l'Esprit-Saint. « E t l'espérance n e déçoit point, parce que l'amour d e
Dieu a été répandu dans nos cœurs par le Saint-Esprit qui nous fut
x
donné » .

II
In aëronavium portu v. « Cointrin » habita, ad Excellentissimum Virum
Ludovicum Von Moos, Foederatarum Helveticarum Civitatum Praesidem,
ad ceterasque Auctoritates, qui Beatissimum Patrem Genavam advenien-
tem comiter exceperunt. *

Monsieur le Président,

Les nobles paroles par lesquelles vous Nous accueillez à Notre


arrivée sur la terre hospitalière de la Suisse Nous touchent profon-
dément. Nous vous en remercions, et Nous avons plaisir à saluer, en
votre personne, l'ensemble des populations de la Confédération Helvéti-
que, chères à Notre cœur depuis bien longtemps et pour de multiples
raisons.
Nous saluons également avec la plus déférente cordialité les Auto-
rités qui vous entourent et qui sont, à divers titres, représentatives
de la V i l l e et du Canton de Genève.

1
Rom. 5, 5; cfr. Décret sur l'Œcuménisme, 24.
* Die 10 mensis iunii a. 1969.
Acta Pauli Pp. VI 491

Un salut tout spécial à vous aussi, Monsieur le Directeur Général


de l'Organisation Internationale du Travail, qui avez voulu Nous
adresser, dès Notre arrivée, des paroles si délicates.
Oui, Notre joie est grande d'avoir pu accepter votre aimable
invitation et venir fêter ici, à Genève, le cinquantième anniversaire de
l'Organisation que vous présidez avec tant de distinction.
Ce bref séjour Nous procurera aussi l'occasion d'autres rencontres,
dont Nous aimons à penser qu'elles pourront être riches d'heureuses
conséquences à bien des égards.
Nous sommes reconnaissant à la Divine Providence, qui a bien
voulu guider Nos pas jusqu'à cette ville célèbre, porteuse de tant de
souvenirs, et siège aujourd'hui de tant de bienfaisantes institutions.
En vous remerciant tous de votre cordial accueil, Nous invoquons sur
ce Pays et en particulier sur ses dignes Représentants et sur tous ceux
qu'il Nous sera donné d ' y rencontrer, l'abondance des divines béné-
dictions.

III

A Beatissimo Patre habita Genavae, in Aedibus Nationum, ad Delegatos


e variis Civitatibus, qui Coetui interfuerunt quinquagesimo anno vol-
vente a condito Instituto quem v. « Organisation Internationale du* Tra-
vail » appellant. *

Monsieur le Président,
Monsieur le Directeur général,
Messieurs,

1. C'est pour Nous un honneur et une joie de participer officielle-


ment à cette Assemblée, à l'heure solennelle où l'Organisation inter-
nationale du travail célèbre le cinquantième anniversaire de sa fonda-
tion. Pourquoi sommes-Nous ici? Nous n'appartenons pas à cet orga-
nisme international. Nous sommes étranger aux questions spécifiques,
qui trouvent ici leurs bureaux d'étude et leurs salles de délibération,
et notre mission spirituelle n'entend pas intervenir en dehors de son
domaine propre. Si Nous sommes ici, c'est, Monsieur le Directeur, pour
répondre à l'invitation que vous Nous avez si aimablement adressée. Et

* Die 10 mensis iunii a. 1969.


492 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Nous sommes heureux de vous en remercier publiquement, de vous dire


combien N o u s avons apprécié cette démarche si courtoise, combien Nous
en mesurons l'importance, et de quel p r i x Nous apparaît sa signi-
fication.

/. Nullement étranger à la grande cause du travail - Mais ami

2. Sans compétence particulière dans les discussions techniques sur


la défense et la promotion du travail humain, Nous ne sommes pourtant
nullement étranger à cette grande cause du travail, qui constitue votre
raison d'être, et à laquelle vous consacrez vos énergies.
3. Dès sa première page, la Bible dont Nous sommes le messager
1
nous présente la création comme issue du travail du Créateur et
livrée au travail de la créature, dont l'effort intelligent doit la mettre
2
en valeur, la parachever pour ainsi dire en l'humanisant, à son service.
Aussi le travail est-il selon la pensée divine, l'activité normale de
3 4
l ' h o m m e , et se réjouir et j o u i r de ses fruits un don de D i e u , puisque
5
chacun est tout naturellement rétribué selon ses œuvres.
4. A travers toutes ces pages de la Bible, le travail apparaît comme
une donnée fondamentale de la condition humaine, au point que, devenu
6
l'un de n o u s , le F i l s de Dieu est devenu aussi en même temps un
travailleur, qu'on désignait tout naturellement dans son entourage par
7
la profession des siens : Jésus est connu c o m m e « le fils du charpentier » .
Le travail de l'homme acquérait par là les plus hautes lettres de noblesse
que l'on pût imaginer, et vous les avez voulu présentes à la place d'hon-
neur, au siège de votre Organisation, par cette admirable fresque de
Maurice Denis consacrée à la dignité du travail, où le Christ apporte
la Bonne Nouvelle aux travailleurs qui l'entourent, fils de Dieu eux
aussi et tous frères.
5. S'il ne Nous appartient pas d'évoquer l'histoire, qui a vu naître
et s'affermir votre Organisation, Nous ne pouvons du moins passer
sous silence, en ce pays hospitalier, l'œuvre de pionniers tels que
M g r Mermillod et l'Union de F r i b o u r g , l'admirable exemple donné

1
Cr. Genèse, 2, 7.
2
Cf. Genèse, 1, 29 et Populorum progressio, 22.
3
Cf. Psaume, 104, 23 et Ecclésiastique 7, 15.
* Cf. Ecclesiaste 5, 18.
5
Cf. Psaume 62, 13 et 128, 2; Matthieu 16, 27; 1 Corinthiens 15, 58; 2 Thessaloni-
ciens 3, 10.
6
Cf. Jean 1, 14.
7
Matthieu 13, 55.
Acta Pauli Pp. VI 493

par l'industriel protestant Daniel Le Grand, et la féconde initiative


du catholique Gaspard Decurtins, premier germe d'une Conférence
internationale sur le t r a v a i l : Comment pourrions-Nous aussi oublier,
ème
Messieurs, que votre premier directeur avait à cœur, pour le 4 0
anniversaire de l'encyclique de Léon X I I I sur les conditions du travail,
de rendre hommage aux « ouvriers tenaces de la justice sociale, entre
8
autres ceux qui se réclament de l'encyclique Rerum Novarum » . Et,
dressant le bilan de Dix ans d'Organisation Internationale du Travail,
les fonctionnaires du Bureau International du Travail, n'hésitaient pas
à le reconnaître : « Le grand mouvement issu, au sein de l'Eglise
9
catholique, de l'encyclique Rerum Novarum, a prouvé sa fécondité ) ) .
6. La sympathie de l'Eglise pour votre Organisation, c o m m e pour
le monde du travail, ne cessait dès lors de se manifester, et tout parti-
1 0
culièrement dans l'encyclique Quadragesimo anno de Pie X I , dans
l'allocution de Pie X I I au Conseil d'administration du Bureau Interna-
11
tional du T r a v a i l , dans l'encyclique Mater et Magistra de Jean X X I I I
exprimant sa « c o r d i a l e estime envers l ' O . I . T . . . . p o u r sa contribution
valide et précieuse à l'instauration dans le monde, d'un ordre écono-
mique et social imprégné de justice et d'humanité, où les requêtes
1 2
légitimes des travailleurs trouvent aussi leur expression » . Nous-
même avions la j o i e , au terme du Concile œcuménique du Vatican, de
promulguer la Constitution pastorale Gaudium et spes élaborée par
les évêques du monde entier. L ' E g l i s e y réaffirme la valeur du « gigan-
tesque effort de l'activité humaine individuelle et collective », tout
c o m m e la prévalence du travail des hommes sur « les autres éléments
de la vie économique, qui n'ont valeur que d'instruments », avec les
13
droits imprescriptibles et les devoirs que requiert un tel p r i n c i p e .
Notre encyclique Populorum Progressio, enfin, s'est employée à faire
prendre conscience de ce que « la question sociale est devenue mon-
diale », avec les conséquences qui en découlent pour le développement
intégral et solidaire des peuples, le développement qui est « la nouveau
1 4
nom d e l a paix » .

8
Cité par A. Le Roy, Catholicisme social et Organisation Internationale du Tra-
vail, Paris, Spes, 1937, p. 16.
9
Dix ans d'Organisation Internationale du Travail, Genève, B.I.T., 1931, p. 461.
10
Encyclique Quadragesimo anno, 15 maii 1931, n. 24.
11
Allocution du 19 novembre 1954.
12
Encyclique Mater et Magistra, 15 maii 1961, n. 103.
13
Constitution pastorale Gaudium et spes, 7 décembre 1965, n. 34 et 67-68.
14
Encyclique Populorum progressio, 26 mars 1967, n. 3 et 76.
494 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

7. C'est vous le dire : Nous sommes un observateur attentif de


l'œuvre que vous accomplissez i c i , bien plus, un admirateur fervent de
l'activité que vous déployez, un collaborateur aussi, heureux d'être
invité à célébrer avec vous l'existence, les fonctions, les réalisations et
les mérites de cette institution mondiale, et de le faire en ami. Et Nous
n'avons garde d'oublier, en cette circonstance solennelle, les autres
institutions internationales genevoises, à commencer par la Croix-Rouge,
toutes institutions méritantes et bien dignes d'éloges, auxquelles Nous
aimons étendre nos salutations respectueuses et nos vœux fervents.
8. P o u r Nous qui appartenons à une institution affrontée depuis
deux millénaires à l'usure du temps, ces cinquante années inlassable-
ment vouées à l'Organisation Internationale du Travail sont la source
de fécondes réflexions. Chacun sait qu'une telle durée est un fait vrai-
ment singulier dans l'histoire de notre siècle. La fatale précarité des
choses humaines, que l'accélération de la civilisation moderne a ren-
due plus évidente et plus dévorante, n'a pas ébranlé votre institution,
à l'idéal de laquelle Nous voulons rendre hommage : « une paix
1 5
universelle e t durable, fondée sur l a justice sociale » . L'épreuve
subie du fait de la disparition de la Société des Nations, à laquelle
elle était liée organiquement, du fait aussi de la naissance de l'Orga-
nisation des Nations Unies sur un autre continent, bien loin de lui
enlever ses raisons d'être, lui a au contraire fourni l'occasion, par la
célèbre Déclaration de Philadelphie, voici 25 ans, de les confirmer et
de les préciser, en les enracinant profondément dans la réalité du
progrès de la société. « T o u s les êtres humains, quels que soient leur
race, leur croyance ou leur sexe, ont le droit de poursuivre leur pro-
grès matériel et leur développement spirituel dans la liberté et la
1 6
dignité, dans la sécurité économique et avec des chances égales » .
9. De tout cœur Nous Nous réjouissons avec vous de la vitalité de
votre cinquantenaire, mais toujours jeune institution, depuis sa nais-
sance en 1919 avec le traité de paix de Versailles. Qui dira les travaux,
les fatigues, les veilles génératrices de tant de décisions courageuses et
bénéfiques pour tous les travailleurs, c o m m e p o u r la vie de l'humanité,
de tous ceux qui, non sans mérite, lui ont consacré avec talent leur
activité? Entre tous, Nous ne pouvons omettre de nommer son premier
directeur, Albert Thomas, et son actuel successeur, David Morse.

15
Constitution de l'O.I.T., Genève, B.I.T., 1968, Préambule, p. 5.
16
Ibid., art. 2, p. 24.
Acta Pauli Pp. VI 495

Nous ne pouvons non plus passer sous silence le fait qu'à leur de-
mande, et presque depuis les origines, un prêtre a toujours été au milieu
de ceux qui ont constitué, construit, soutenu et servi cette insigne
institution. Nous sommes reconnaissant envers tous de l'œuvre accom-
plie, et Nous souhaitons qu'elle poursuive heureusement sa mission
aussi complexe que difficile, mais vraiment providentielle, pour le plus
grand bien de la société moderne.

II. L'OJ.T. au service des travailleurs

10. Des voix mieux informées que la nôtre diront quelle somme
d'activités l'Organisation internationale du Travail a réalisée en cin-
quante années d'existence, et quels résultats elle a atteints avec ses
128 conventions et ses 132 recommandations.
11. Mais comment ne pas souligner le fait primordial et d'une im-
portance capitale que manifeste cette impressionnante documenta-
tion? I c i — et c'est un fait décisif dans l'histoire de la civilisation —,
ici le travail de l'homme est considéré comme digne d'un intérêt fon-
damental. Il n'en fut pas toujours ainsi, on le sait, dans l'histoire
déjà longue de l'humanité. Que l'on songe à la conception antique du
17
travail, au discrédit qui l'entourait, à l'esclavage qu'il entraînait,
cette horrible plaie, dont il faut hélas reconnaître qu'elle n ' a pas
encore entièrement disparu de la face du monde. La conception mo-
derne, dont vous êtes les hérauts et les défenseurs, est tout autre. Elle
est fondée sur un principe fondamental que le christianisme pour sa
part a singulièrement mis en lumière : dans le travail, c'est l'homme
qui est premier. Q u ' i l soit artiste ou artisan, entrepreneur, ouvrier ou
paysan, manuel ou intellectuel, c'est l'homme qui travaille, et c'est
pour l'homme qu'il travaille. C'en est donc fini de la priorité du tra-
vail sur le travailleur, et de la suprématie des exigences techniques et
économiques sur les besoins humains. Jamais plus le travail au-dessus
du travailleur, jamais plus le travail contre le travailleur, mais tou-
jours le travail pour le travailleur, le travail au service de l'homme, de
tout homme et de tout l'homme.
12. Comment l'observateur ne serait-il pas impressionné de voir
que cette conception s'est précisée au moment théoriquement le moins
favorable à cette affirmation du primat du facteur humain sur le
produit du travail, le moment même de l'introduction progressive de

17
Cf., par exemple, Cieéïon, De Officiis 1, 42.
496 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

la machine, qui multiplie jusqu'à la démesure le rendement du tra-


vail, et tend à le remplacer? Selon une vision abstraite des choses,
le travail a c c o m p l i désormais par la machine et ses énergies, fournies
non plus par les bras de l'homme, mais par les formidables forces
secrètes d'une nature domestiquée, aurait dû prévaloir, dans l'esti-
mation du monde moderne, j u s q u ' à faire oublier le travailleur, souvent
libéré du poids exténuant et humiliant d'un effort physique dispro-
portionné avec son trop faible rendement. Or il n ' e n est rien. A l'heure
même du triomphe de la technique et de ses effets gigantesques sur la
production économique, c'est l'homme qui concentre sur lui l'atten-
tion du philosophe, du sociologue et du politique. Car il n'est en défi-
nitive de vraie richesse que de l'homme. Or, qui ne le voit, l'insertion
de la technique dans le processus de l'activité humaine se ferait au
détriment de l'homme, si celui-ci n'en demeurait toujours le maître,
et s'il n'en dominait l'évolution. S'il « faut en toute justice recon-
naître l'apport irremplaçable de l'organisation du travail et du progrès
1 8
industriel à l'œuvre du développement » , vous savez mieux que qui-
conque les méfaits de ce q u ' o n a pu appeler la parcellisation du
19
travail dans la société industrielle c o n t e m p o r a i n e . Au lieu d'aider
l'homme à devenir plus homme, il le déshumanise; au lieu de l'épa-
nouir, il l'étouffé sous une chape d'ennui pesant. Le travail demeure
ambivalent, et son organisation risque de dépersonnaliser celui qui
l'accomplit, si ce dernier, devenu son escleve, y abdique intelligence
20
et liberté, jusqu'à y perdre sa d i g n i t é . Qui ne le sait, le travail,
source de fruits merveilleux quand il est véritablement créateur, peut
21
au c o n t r a i r e , emporté dans le c y c l e de l'arbitraire, de l'injustice,
de la rapacité et de la violence, devenir un véritable fléau social,
c o m m e l'attestent ces camps de travail érigés en institutions, qui ont
été la honte du m o n d e civilisé.
13. Qui dira le drame parfois terrible du travailleur moderne,
écartelé entre son double destin de grandiose réalisateur, en proie
t r o p souvent aux intolérables souffrances d'une condition misérable
et prolétarienne, où le manque de pain se conjugue avec la dégrada-
tion sociale p o u r créer un état de véritable insécurité personnelle et

18
Encyclique Populorum progressio, n. 26.
19
Cf., par exemple, G. Friedmann, Où va le travail humain?; et Le travail en
miettes, Paris, Gallimard, 1950 et 1956.
20
Cf. Encycliques Mater et Magistra, n. 83, et Populorum progressio, n. 28.
2 1
Cf. Ex. 1, 8-14.
Acta Pauli Pp. VI 497

familiale? V o u s l'avez c o m p r i s . C'est le travail, en tant que fait


humain, premier et fondamental, qui constitue la racine vitale de
votre Organisation, et en fait un arbre magnifique, un arbre qui étend
ses rameaux dans le monde entier, par son caractère international,
un arbre qui est un honneur pour notre temps, un arbre dont la racine
toujours fertile le sollicite à une activité continue et organique. C'est
cette même racine qui vous interdit de favoriser des intérêts particu-
liers, mais vous met au service du bien c o m m u n . C'est elle qui cons-
titue votre génie propre et sa f é c o n d i t é ; intervenir partout et tou-
jours pour porter remède aux conflits du travail, les prévenir si pos-
sible, secourir spontanément les accidentés, élaborer de nouvelles pro-
tections contre de nouveaux dangers, améliorer le sort des travailleurs,
en respectant l'équilibre objectif des réelles possibilités économiques,
lutter contre toute ségrégation génératrice d'infériorité, pour quelque
motif que ce soit — esclavage, caste, race, religion, classe —, en un
mot défendre, envers et contre tous, la liberté de tous les travailleurs,
faire prévaloir inlassablement l'idéal de la fraternité entre les hom-
mes, tous égaux en dignité.
14. Telle est votre vocation. V o t r e action ne repose, ni sur la fata-
lité d'une implacable lutte entre ceux qui fournissent le travail et
ceux qui l'exécutent, ni sur la partialité de défenseurs d'intérêts ou
de fonctions. C'est au contraire une participation organique libre-
ment organisée et socialement disciplinée aux responsabilités et aux
profits du travail. Un seul but : ni l'argent, ni le pouvoir, mais le bien
de l'homme. Plus qu'une conception économique, mieux qu'une con-
ception politique, c'est une conception morale, humaine, qui vous ins-
pire : la justice sociale à instaurer, j o u r après jour, librement et d'un
commun a c c o r d . Découvrant toujours mieux tout ce que requiert le bien
des travailleurs, vous en faites prendre peu à peu conscience et vous
le proposez c o m m e idéal. Bien plus, vous le traduisez en de nouvelles
règles de comportement social, qui s'imposent c o m m e des normes de
droit. V o u s assurez ainsi le passage permanent de l'ordre idéal des
principes à l'ordre juridique, c'est-à-dire au droit positif. En un mot
vous affinez peu à peu, vous faites progresser la conscience morale de
l'humanité. Tâche ardue et délicate certes, mais si haute et si néces-
saire, qui appelle la collaboration de tous les vrais amis de l'homme.
Comment ne lui apporterions-Nous pas notre adhésion et notre appui?
15. Sur votre route, les obstacles à écarter et les difficultés à sur-
monter ne manquent pas. Mais vous l'aviez prévu, et c'est pour y
498 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

faire face que vous avez recours à un instrument et à une méthode qui
pourraient suffire à eux seuls pour l'apologie de votre institution.
V o t r e instrument original et organique, c'est de faire conspirer les
trois forces qui sont à l'œuvre dans la dynamique humaine du travail
moderne : les hommes de gouvernement, les employeurs et les travail-
leurs. Et votre méthode — désormais typique paradigme —, c'est
d'harmoniser ces trois forces, de les faire non plus s'opposer, mais
2 2
c o n c o u r i r « dans une collaboration courageuse et féconde ) ) , par un
constant dialogue p o u r l'étude et la solution de problèmes toujours
renaissants et sans cesse renouvelés.
16. Cette conception moderne et excellente est bien digne de rem-
placer définitivement celle qui a malheureusement dominé notre époque :
conception dominée par l'efficacité recherchée à travers des agita-
tions trop souvent génératrices de nouvelles souffrances et de nouvel-
les ruines, risquant ainsi d'annuler, au lieu de les consolider, les résul-
tats obtenus au prix de luttes plus d'une fois dramatiques. Il faut le
proclamer solennellement : les conflits du travail ne sauraient trouver
leur remède dans des dispositions artificiellement imposées, qui pri-
vent frauduleusement le travailleur et toute la communauté sociale
de leur première et inaliénable prérogative humaine, la liberté. Us ne
sauraient pas plus le trouver du reste en des situations qui résultent
du seul et libre jeu — c o m m e on dit — du déterminisme des facteurs
économiques. De tels remèdes peuvent bien avoir les apparences de la
justice, ils n'en ont point l'humaine réalité. C'est seulement en com-
prenant les raisons profondes de ces conflits, et en satisfaisant aux
justes revendications qu'ils expriment, que vous en prévenez l'explo-
sion dramatique et que vous en évitez les conséquences ruineuses.
A v e c Albert Thomas, redisons-le : « Le " social " devra vaincre " l'éco-
nomique ". Il devra le régler et le conduire, pour mieux satisfaire à
2 3
la justice ) ) . C'est pourquoi l'Organisation Internationale du Travail
apparaît aujourd'hui, dans le champ clos du monde moderne où
s'affrontent dangereusement les intérêts et les idéologies, c o m m e une
voie ouverte vers un meilleur avenir de l'humanité. Plus que nulle
autre institution peut-être, vous pouvez y contribuer, tout simplement
en étant activement et inventivement fidèles à votre idéal : la paix
universelle par la justice sociale.

22
Allocution de Pie XII au Conseil d'administration du B.I.T., le 19 novembre 1954.
23
Dix ans d'Organisation Internationale du Travail, Genève, B.I.T., 1931, Préface,
p. XIV.
Acta Pauli Pp. VI 499

///. Vers l'avenir

17. C'est pour cela que Nous sommes venu ici vous donner notre
encouragement et notre accord, vous inviter aussi à persévérer avec
ténacité dans votre mission de justice et de paix, et vous assurer de
notre humble, mais sincère solidarité. Car c'est la paix du monde
qui est en jeu, l'avenir de l'humanité. Cet avenir ne peut se construire
que dans la paix entre toutes les familles humaines au travail, entre
les classes et entre les peuples, une paix qui repose sur une justice
24
toujours plus parfaite entre tous les h o m m e s .
18. En cette heure contrastée de l'histoire de l'humanité, pleine
de périls, mais remplie d'espérance, c'est à vous qu'il appartient,
p o u r une large part, de construire la justice, et par là d'assurer la
paix. N o n , Messieurs, ne croyez pas votre œuvre achevée, elle devient
au contraire chaque jour plus urgente. Que de maux — et quels
maux ! — que de déficiences, d'abus, d'injustices, de souffrances, que
de plaintes s'élèvent encore du monde du travail. Permettez-Nous
d'être devant vous l'interprète de tous ceux qui souffrent injustement,
qui sont indignement exploités, outrageusement bafoués dans leur
corps et dans leur âme, avilis par un travail dégradant systémati-
quement voulu, organisé, imposé. Entendez ee cri de douleur qui con-
tinue à monter de l'humanité souffrante!
19. Courageusement, inlassablement, luttez contre les abus tou-
jours renaissants et les injustices sans cesse renouvelées, contraignez
les intérêts particuliers à se soumettre à la vision plus large du bien
commun, adaptez les anciennes dispositions aux besoins nouveaux,
suscitez-en de nouvelles, engagez les nations à les ratifier, et prenez
les moyens de les faire respecter, car il faut le redire : « il serait
vain de proclamer des droits, si l'on ne mettait en même temps tout
en œuvre pour assurer le devoir de les respecter, par tous, partout, et
25
pour tous )).
20. Osons l'ajouter : c'est contre lui-même qu'il vous faut défendre
l'homme, l'homme menace de n'être plus qu'une partie de lui-même,
26
réduit, comme on l'a dit, à une seule dimension. Il faut à tout prix

24
Cf. Encyclique Pacem in terris, et Populorum progressio, n. 76.
25
Message à la Conférence internationale des droits de l'homme à Téhéran, le 15
avril 1968.
26
Cf., par exemple, H. Marcuse, L'homme unidimensionnel, traduit de l'anglais par
M. Wittig et l'auteur, Paris, Editions de Minuit, 1968.
500 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

l'empêcher de n'être que le pourvoyeur mécanisé d'une machine aveu-


gle, dévoreuse du meilleur de lui-même, ou d'un Etat tenté d'asservir
toutes les énergies à son seul service. C'est l'homme qu'il vous faut
protéger, un homme emporté par les forces formidables qu'il met en
œuvre et c o m m e englouti par le progrès gigantesque de son travail, un
homme entraîné par l'élan irrésistible de ses inventions, et comme
étourdi par le contraste croissant entre la prodigieuse augmentation
des biens mis à sa disposition, et leur répartition si facilement
injuste entre les hommes et entre les peuples. Le mythe de Prométhée
projette son ombre inquiétante sur le drame de notre temps, où la
conscience de l'homme n'arrive pas à se hausser au niveau de son
activité et à assumer ses graves responsabilités, dans la fidélité au
dessein d ' a m o u r de Dieu sur le monde. Aurions-nous perdu la leçon de
la tragique histoire de la tour de Babel, où la conquête de la nature
par l'homme oublieux de Dieu s'accompagne d'une désintégration de
27
l a société humaine?
21. D o m i n a n t toutes les forces dissolvantes de contestation et de
babélisation, c'est la cité des hommes qu'il faut construire, une cité
dont le seul ciment durable est l'amour fraternel, entre les races et
les peuples, c o m m e entre les classes et les générations. A travers les
conflits qui déchirent notre temps, c'est, plus qu'une revendication
28
d'avoir, un désir légitime d'être qui s'affirme toujours davantage.
Vous avez depuis cinquante ans tissé une trame toujours plus serrée
de dispositions juridiques qui protègent le travail des hommes, des
femmes, des jeunes, et lui assurent une rétribution convenable. Il
vous faut maintenant prendre les moyens d'assurer la participation
organique de tous les travailleurs, non seulement aux fruits de leur
travail, mais encore aux responsabilités économiques et sociales dont
29
dépend leur avenir et celui de leurs enfants.
22. Il vous faut aussi assurer la participation de tous les peuples
à la construction du monde, et vous préoccuper dès aujourd'hui des
moins favorisés, tout c o m m e vous aviez hier pour premier souci les
catégories sociales les plus défavorisées. C'est dire que votre œuvre
législative doit se poursuivre hardiment, et s'engager sur des chemins
résolument nouveaux, qui assurent le droit solidaire des peuples à leur
développement intégral, qui permettent singulièrement « à tous les peu-

27
Cf. Genèse 11, 1-9.
2S
Cf. Encyclique Populorum progressio, n. 1 et 8.
29
Const. past. de Ecclesia in mundo huius temporis Gaudium et spes, n. 68.
Acta Pauli Pp. VI 501

3 0
pies de devenir eux-mêmes les artisans de leur destin » . C'est un défi
qui vous est aujourd'hui lancé à l'aube de la seconde décennie du déve-
loppement. Il vous appartient de la relever. Il vous revient de prendre
les décisions qui éviteront la retombée de tant d'espoirs et juguleront
les tentations de la violence destructrice. Il vous faut exprimer dans
des règles de droit la solidarité qui s'affirme toujours plus dans la
conscience des hommes. T o u t comme hier vous avez assuré par votre
législation la protection et la survie du faible contre la puissance du
fort — Lacordaire le disait déjà : « Entre le fort et le faible, c'est la
3 1
liberté qui opprime, et la loi qui affranchit » — , il vous faut désor-
mais maîtriser les droits des peuples forts, et favoriser le développe-
ment des peuples faibles en créant les conditions, non seulement
théoriques, mais pratiques d'un véritable droit international du tra-
vail, à l'échelle des peuples. Comme chaque homme, chaque peuple
doit pouvoir en effet, par son travail, se développer, grandir en
humanité, passer de conditions moins humaines à des conditions plus
32
humaines. Il y faut des conditions et des moyens adaptés, une
volonté commune, dont vos conventions librement élaborées entre gou-
vernements, travailleurs et employeurs, pourraient et devraient fournir
progressivement l'expression. Plusieurs organisations spécialisées tra-
vaillent déjà à construire ce grand' œuvre. C'est sur cette voie qu'il
vous fait progresser.
23. C'est dire que, si les aménagements techniques sont indispensa-
bles, ils ne sauraient porter leurs fruits sans cette conscience du bien
commun universel qui anime et inspire la recherche, et qui soutient
l'effort, sans cet idéal qui porte les uns et les autres à se dépasser dans
la construction d'un monde fraternel. Ce monde de demain, c'est aux
jeunes d'aujourd'hui qu'il appartiendra de le bâtir, mais c'est à vous
qu'il revient de les y préparer. Beaucoup reçoivent une formation insuf-
fisante, n'ont pas la possibilité réelle d'apprendre un métier et de trou-
ver un travail. Beaucoup aussi remplissent des tâches pour eux sans
signification, dont la répétition monotone peut bien leur procurer un
profit, mais ne sufilt pas pour leur donner une raison de vivre et satis-
faire leur légitime aspiration à prendre, en hommes, leur place dans la
société.

30
Encyclique Populorum progressio, n. 65.
31 ème
5 2 Conférence de Notre-Dame, Carême 1848, dans Œuvres du E. P. Lacordaire,
t. IV, Paris, Poussielque, 1872, p. 494.
32
Cf. Encyclique Populorum progressio, n. 15 et 20.
502 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Qui ne saisit, dans les pays riches, leur angoisse devant la techno-
cratie envahissante, leur refus d'une société qui ne réussit pas à les
intégrer, et dans les pays pauvres, leur plainte de ne pouvoir, faute de
préparation suffisante et de moyens adaptés, apporter leur concours
généreux aux tâches qui les sollicitent? D a n s l'actuelle mutation du
monde, leur protestation retentit c o m m e un signal de souffrance et
c o m m e un appel de justice. Au sein de la crise qui ébrande la civilisa-
tion moderne, l'attente des jeunes est anxieuse et impatiente : sachons
leur ouvrir les chemins de l'avenir, leur proposer des tâches utiles et
les y préparer. U y a tant à faire en ce domaine. V o u s êtes bien cons-
cients, d'ailleurs, et Nous vous félicitons d'avoir inscrit à l'ordre du
ème
j o u r de votre 5 3 session l'étude de programmes spéciaux d'emploi et
33
de formation de la jeunesse en vue du d é v e l o p p e m e n t .
24. Vaste programme, Messieurs, bien digne de susciter votre
enthousiasme et de galvaniser toutes vos énergies, dans le service de la
grande cause qui est la vôtre, — qui est aussi la nôtre, — celle de
l'homme. A ce combat pacifique, les disciples du Christ entendent
participer de tout cœur. Car s'il importe que toutes les forces humaines
collaborent p o u r cette promotion de l'homme, il faut mettre l'esprit à
la place qui est la sienne, la première, car l ' E s p r i t est A m o u r . Qui ne
le voit? Cette construction dépasse les seules forces de l ' h o m m e . Mais,
le chrétien le sait, il n'est pas seul avec ses frères dans cette œuvre
d'amour, de justice et de paix, où il voit la préparation et le gage de
la cité éternelle qu'il attend de la grâce de D i e u . L ' h o m m e n'est pas
livré à lui-même dans une foule solitaire. La cité des hommes qu'il
construit est celle d'une famille de frères, d'enfants du même Père,
soutenus dans leur effort par une force qui les anime et les soutient, la
force de l'Esprit, force mystérieuse, mais réelle, ni magique, ni totale-
ment étrangère à notre expérience historique et personnelle, car elle
s'est exprimée en paroles humaines. Et sa voix retentit plus qu'ailleurs
dans cette maison ouverte aux souffrances et aux angoisses des travail-
leurs, comme à ses conquêtes et à ses réalisations prestigieuses, une voix
dont l'écho ineffable, aujourd'hui c o m m e hier, ne cesse et ne cessera
jamais de susciter l'espérance des hommes au travail : « Venez à moi,
vous tous qui peinez et ployez sous le fordeau, et moi je vous soulage-
rai ». (( Heureux ceux qui ont faim et soif de la justice, car ils seront
3 4
rassasiés ».

33
Organisation Internationale du Travail, Rapport VIII (I), Genève, B.I.T., 1968.
34
Matthieu, 28 et 5, 10.
Acta Pauli Pp. VI 503

IV
In Aedibus Consilii Oecumenici Ecclesiarum Genavae habita. *

Monsieur le Secrétaire Général, chers Frères dans le Christ,

Nous apprécions beaucoup vos paroles de bienvenue et Nous ren-


dons grâces à Dieu de Nous donner de faire une visite de fraternité
chrétienne au centre du Conseil œcuménique des Eglises. Qu'est-ce,
en effet, que ce Conseil œcuménique, sinon un merveilleux mouvement
1
de chrétiens, de (( fils de Dieu qui étaient dispersés » et qui sont
maintenant à la recherche d'une recomposition dans l'unité? Et quel
est le sens de notre venue ici, sur le seuil de votre maison, sinon celui
d'une joyeuse obéissance à l'impulsion secrète qui qualifie, par pré-
cepte et miséricorde du Christ, notre ministère et notre mission? Heu-
reuse rencontre, en vérité, moment prophétique, aurore d'un jour
futur et attendu depuis des siècles !
Nous voici donc parmi vous. Notre nom est Pierre. Et l'Ecriture
nous dit quel sens le Christ a voulu attribuer à ce nom, quels devoirs
il Nous impose : les responsabilités de l'apôtre et de ses successeurs.
Mais laissez-Nous vous rappeler aussi d'autres noms que le Seigneur
a voulu donner à Pierre pour signifier d'autres charismes. Pierre est
pêcheur d'hommes. Pierre est pasteur. En ce qui Nous concerne,
Nous sommes convaincu que le Seigneur Nous a donné, sans aucun
mérite de Notre part, un ministère de communion. Et certes ce n'est
pas pour Nous isoler de vous qu'il Nous a donné ce charisme, ni pour
exclure entre nous la compréhension, la collaboration, la fraternité et
finalement la recomposition de l'unité, mais bien pour Nous laisser le
2
précepte et le don de l'amour, dans la vérité et l'humilité. Et le nom
que Nous avons pris, celui de Paul, indique assez l'orientation que
Nous avons voulu donner à notre ministère apostolique.
V o u s avez situé la rencontre de cet après-midi dans l'histoire de
nos relations : Nous aussi Nous voyons dans ce geste un signe mani-
feste de la fraternité chrétienne qui existe déjà entre tous les baptisés
et, pour autant, entre les Eglises membres du Conseil œcuménique et
l'Eglise catholique. La communion existant actuellement entre les
Eglises et communautés chrétiennes n'est, hélas, qu'imparfaite; mais,

* Die 10 mensis iunii a. 1969.


1
Jn 11, 52.
2
Cf. Eph 4, 15; Jn 13, 14.
504 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

c o m m e nous le croyons tous, c'est le Père des miséricordes qui, par


son Esprit, nous conduit et nous inspire. Il guide tous les chrétiens
dans la recherche de la plénitude de l'unité que le Christ veut pour
son Eglise une et unique, afin qu'elle puisse mieux refléter l'ineffable
3
union du Père et du Fils et mieux accomplir sa mission dans ce monde
4
dont Jésus est le Seigneur : « afin que le monde croie » .
C'est ce désir suprême du Christ, c'est l'exigence profonde de l'hu-
manité croyante et rachetée par lui, qui tiennent notre âme dans une
constante tension d'humilité et de regret p o u r les divisions qui existent
entre les disciples du C h r i s t ; de désir et d'espérance pour le rétablis-
sement de l'unité entre tous les chrétiens; de prière et de réflexion
sur le mystère de l'Eglise, engagée, pour elle-même et pour le monde,
à refléter et témoigner la révélation faite par Dieu le Père, par le F i l s
et dans l'Esprit-Saint. V o u s comprendrez comment cette tension at-
teint p o u r nous, en ce moment-ci, un haut degré d'émotion, qui loin
de nous troubler, rend au contraire plus lucide que jamais notre
conscience.
V o u s avez aussi mentionné la visite q u ' a faite à ce centre, en fé-
vrier 1965, le bien-aimé cardinal Bea, et la mise sur pied d'un groupe
mixte de travail. Depuis la création de cette équipe, Nous avons suivi
avec intérêt son activité et Nous désirons dire, sans hésitation, com-
bien Nous apprécions le développement de ces relations entre l'Eglise
catholique et le Conseil œcuménique, deux organismes très différents
par nature, certes, mais dont la collaboration s'est avérée fructueuse.
D ' u n commun accord avec notre Secrétariat pour l'unité, des per-
sonnalités catholiques compétentes ont été invitées à participer à votre
activité à des titres divers. La réflexion théologique sur l'unité de
l'Eglise, la recherche d'une meilleure compréhension de la significa-
tion du culte chrétien, la formation profonde du laïcat, la prise de
conscience de nos communes responsabilités et la coordination de nos
efforts pour le développement social et économique et p o u r la paix
entre les nations, voilà quelques exemples des domaines où cette colla-
boration a commencé à prendre c o r p s . Les possibilités d'une approche
chrétienne commune du phénomène de l'incroyance, des tensions en-
tre les générations, et des relations avec les religions non chrétiennes
ont été également envisagées.
Ces relations témoignent de notre désir de voir progresser les entrepri-
3
Jn 17, 21.
4
Ibid.
Acta Pauli Pp. VI 505

ses actuelles, selon que le permettront nos possibilités en hommes et en


ressources. Un tel développement suppose qu'au niveau local le peuple
chrétien soit préparé au dialogue et à la collaboration œcuménique. N'est-
ce pas pour cela que, dans l'Eglise catholique, la promotion de l'effort
œcuménique a été confiée aux soins diligents et à la prudente direction
5
des évêques, selon les normes établies par le Concile du Vatican et
précisées dans le Directoire œcuménique?
Certes, Notre première préoccupation est davantage la qualité de
cette coopération multiforme que la simple multiplication des acti-
vités. (( Il n ' y a pas de véritable œcuménisme, dit le Décret Conciliaire,
6
sans conversion intérieure. Car c'est du renouveau de l ' â m e , du renon-
cement à soi-même et d'une libre effusion de la charité que partent et
7
mûrissent les désirs d'unité » . La fidélité au Christ et à sa parole,
l'humilité en face du travail de son Esprit en nous, le service de tous
et de chacun, voilà en effet les vertus qui donneront à notre réflexion
et à notre travail sa qualité chrétienne.
A l o r s seulement la collaboration de tous les chrétiens exprimera
vivement l'union déjà existante entre eux et elle mettra en plus lumi-
8
neuse évidence le visage du Christ serviteur.
A cause de cette collaboration croissante en de si nombreux domai-
nes d'intérêt commun, on pose parfois la q u e s t i o n : l ' E g l i s e catholique
doit-elle devenir membre du Conseil œcuménique? Que pourrions-Nous,
en ce moment, répondre à cette question? En toute franchise fraternelle,
Nous ne considérons pas que la question de la participation de l'Eglise
catholique au Conseil œcuménique soit mûre au point que l'on puisse
ou doive donner une réponse positive. La question reste encore dans le
domaine de l'hypothèse. Elle c o m p o r t e de graves implications théolo-
giques et pastorales; elle exige par conséquent des études approfon-
dies, et engage dans un cheminement dont l'honnêteté oblige à recon-
naître qu'il pourrait être long et difficile. Mais cela ne Nous empêche
pas de vous assurer que Nous regardons vers vous avec grand respect
et profonde affection. La volonté qui nous anime et le principe qui
nous dirige seront toujours la poursuite pleine d'espérance et de
réalisme pastoral de l'unité voulue par le Christ.
Monsieur le Secrétaire Général ! Nous prions le Seigneur de nous

s
Cf. Decr. sur l'œcuménisme Unitatis redintegratio, n. 4.
6
Cf. Ephésiens 4, 24.
7
Cf. Decr. sur l'œcuménisme Unitatis redintegratio, n. 7.
8
Cf. ibid., n. 12.

33 - A. A. S.
S06 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

faire progresser dans notre effort d ' a c c o m p l i r ensemble notre commune


vocation à la gloire du Dieu unique, Père, F i l s et Saint Esprit. Lais-
sez-Nous terminer par les paroles mêmes de Jésus qui seront notre
conclusion et notre prière : (( Que tous soient un. Comme toi, Père, tu
es en moi et moi en toi, qu'eux aussi soient un en nous, afin que le
monde croie que tu m'as envoyé. Je leur ai donné la gloire que tu m'as
donnée, p o u r qu'ils soient un comme nous sommes un : moi en eux et
toi en moi, pour qu'ils soient parfaitement un, et que le monde sache
que tu m'as envoyé et que je les ai aimés c o m m e tu m'as aimé . . . Je
leur ai révélé ton n o m et le leur révélerai, pour que l'amour dont tu
9
m'as aimé soit en eux et moi en eux » .

In Municipii Genavensis Aedibus habita, ad Foederatarum Helveticarum


Civitatum Praesidem et Moderatores. *

Monsieur le Président de la Confédération Helvétique,


Monsieur le Président du Conseil d'Etat,
Messieurs,

N o u s avons un plaisir tout particulier à vous remercier de votre


accueil et à saluer en vous les Représentants hautement qualifiés de la
Confédération Helvétique, du Canton et de la V i l l e de Genève.
A vous d'abord, Monsieur le Président, que Nous avions eu l'honneur
de rencontrer jadis à Sächseln, s'adresse Notre salut déférent. C'est
le salut — Nous osons le dire — non seulement de l'hôte d'un j o u r ,
mais de l'admirateur et de l'ami, oui, d'un fervent admirateur et
d'un vieil ami de la Suisse. Que de fois Nous avons séjourné dans ce
P a y s , et bénéficié, c o m m e tous ceux qui y viennent, de l'hospitalité
souriante et généreuse que votre peuple a le secret de réserver à ses
hôtes, et qui lui attire tant de sympathies à travers le m o n d e ! Nous
avons appris ainsi à connaître et à estimer les qualités de ce peuple,
si constantes à travers les diversités ethniques ou linguistiques : son
caractère naturellement laborieux et pacifique, mais qui sait aussi
être fier et fort, comme peuvent en témoigner les fils de votre patrie
qui, depuis plus de quatre siècles — et ce fut jadis parfois au péril
de leur vie — montent la garde auprès du P a p e au Vatican.

' Jn 17, 21-23, 26.


* Die 10 mensis iunii a. 1969.
Acta Pauli Pp, VI 507

Parlant à des Autorités responsables de la Confédération, du Can-


ton et de la V i l l e de Genève, Nous voudrions mentionner aussi deux
traits caractéristiques du mode de vie et de gouvernement de votre
Patrie, deux traits bien dignes de lui attirer la louange de tout ob-
servateur impartial.
Le premier, c'est le principe de la liberté démocratique reconnue
aux citoyens, quelles que soient leurs opinions personnelles, reli-
gieuses ou politiques. Ce qui est devenu peu à peu, grâce à Dieu,
l'usage normal de tous les peuples civilisés, est chez vous une tradi-
tion ancienne, chèrement acquise, fièrement défendue, et qui saura
trouver, Nous n'en doutons pas, toutes les applications requises par
les exigences des temps nouveaux. Cette conception est en effet parti-
culièrement harmonisée à la mentalité de l'homme moderne, si jaloux
de son autonomie, si méfiant contre toute intervention de l'autorité
qui semblerait la menacer ou la limiter.
L ' E g l i s e elle-même sait reconnaître tout ce qu'il y a de positif
et de bienfaisant dans cette notion de liberté humaine, si elle est
entendue dans son sens juste ; et les deux mille Pères du second Concile
du Vatican ont été d'accord pour le reconnaître lorsque, procédant à
un vaste examen de la situation de l'Eglise devant le monde moderne,
ils ont élaboré le texte de la Constitution pastorale Gaudium et spes
et de la Déclaration Dignitatis humanae sur le droit de la personne et
des communautés à la liberté sociale et civile en matière religieuse.
Nous voulons relever une seconde caractéristique qui vaut à la
Confédération Helvétique une place toute spéciale dans le concert
des nations : c'est son attachement à la neutralité. Neutralité qui
n'est pas synonyme d'indifférence, bien loin de l à ; neutralité active,
pourrait-on dire; choix délibéré d'une position par laquelle votre
peuple estime à juste titre pouvoir mieux servir la communauté des
peuples que par une prise de parti en faveur de l'un ou de l'autre.
Cet ilot de paix qu'a constitué la Suisse lors des deux dernières con-
flagrations générales a été, on peut le dire, un bienfait pour les autres
nations.
Par sa neutralité ouvertement proclamée et scrupuleusement appli-
quée, la Suisse s'est acquis en outre un droit à devenir le siège de
plusieurs importantes Organisations internationales; par là aussi, elle
montre son souci de servir, dans une attention toujours en éveil aux
besoins de la communauté humaine. Le Saint-Siège est le premier,
Nous pouvons vous l'assurer, à s'en réjouir et à vous en féliciter.
508 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

V o i l à , Messieurs, les réflexions que Nous a suggérées cette trop


brève rencontre, que Nous ne voulons pas achever sans invoquer de
tout cœur sur vos personnes et sur les responsabilités que vous
assumez, à divers degrés, au service de votre P a y s , l'abondance des
divines bénédictions.

VI
Ad Maiestatem Suam Hailé Selassié, Aethiopiae Imperatorem, qui Genavae
Beatissimum Patrem invisit. *

Majesté,

C'est un grand plaisir pour Nous de rencontrer Votre Majesté


aujourd'hui, en ce célèbre centre d'activités mondiales: activités
ordonnées à l'amélioration du genre humain. Nous sommes heureux
d ' a v o i r eu cette occasion de Nous entretenir avec V o u s sur des problè-
mes d'intérêt c o m m u n , et encore une fois Nous nous sommes trouvés
unis ensemble dans un effort fervent vers les mêmes buts de paix et
d'unité entre les hommes.
La préoccupation de V o t r e Majesté Impériale pour la cause de la
paix est bien connue, et le travail et les efforts accomplis par V o u s
dans ce but ont suscité l'admiration de tous les hommes droits. Parce
que N o u s aussi N o u s désirons ardemment la paix, Nous vous exprimons
Notre sincère gratitude pour vos efforts incessants que Nous avons
soutenus avec enthousiasme.
La paix, d'ailleurs, n'est pas seulement une œuvre négative; la
vraie paix est p o s i t i v e : elle implique unité, charité, compréhension,
tolérance et pardon. Cet aspect positif de la paix ressort précisément de
manière eminente dans les œuvres de V o t r e Majesté Impériale pour le
bien de l'humanité, et spécialement pour cette grande tâche que V o u s
avez assumée et p o u r laquelle vous avez travaillé avec courage : l'union
en Afrique.
Mais toutes les œuvres des hommes bien intentionnés, qui, selon leur
façon personnelle de voir, travailleront pour un monde meilleur, ne
serviront à rien si l ' o n ne tient pas c o m p t e du D i e u Très-Haut et des
destinées les plus élevées de l'homme. A cet égard, V o t r e Majesté Im-
périale s'est mérité l'estime de tous, p o u r le respect manifesté dans
toute son action en faveur de la dignité de la nature humaine, et pour

* Die 10 mensis iunii a. 1969.


Acta Pauli Pp. VI 509

l'exemple de courage personnel et de force d'âme qu'elle a donné, dans


une vie non exempte de sacrifices.
P o u r Nous, Nous désirons continuer à travailler en esprit d'amitié
et de coopération pour les idéaux que nous recherchons ardemment les
uns et les autres, et Nous prions constamment pour que de tels idéaux
puissent être atteints. Nous prions également de façon spéciale pour
que V o t r e Majesté Impériale et tout son peuple si cher puissent rece-
voir l'abondance des Bénédictions divines.

VII
In aeroporto habita ad Excellentissimum Foederatarum Helveticarum
Civitatum Praesidem ceterasque Auctoritates, qui Beatissimum Patrem
salutarunt, antequam aëriam conscendit navem. *

Monsieur le Président,
Monsieur le Directeur Général, et vous tous qui êtes venus assister
à Notre départ,

Nous ne pouvons quitter le sol hospitalier de ce Pays sans vous


adresser à tous un salut cordial et empreint de la plus vive recon-
naissance.
Reconnaissance envers vous, d'abord, Monsieur le Président de la
Confédération Helvétique, pour la courtoisie de l'accueil que les Auto-
rités et le peuple suisse ont bien voulu Nous réserver.
Reconnaissance envers l'Organisation Internationale du Travail et
envers son très digne Directeur Général, dont l'aimable invitation a
été à l'origine de ce voyage.
Reconnaissance envers le Conseil œcuménique des Eglises, qui a
voulu Nous réserver aussi un accueil si déférent et, pour Nous, si
émouvant.
Reconnaissance enfin à Nos chers F i l s catholiques de Suisse, à
leur Hiérarchie, à leurs prêtres, et à tous ceux que la Providence
Nous a permis de rencontrer au cours de cette journée. Un grand
merci à tous du fond du cœur. Que Dieu vous le r e n d e !
Vergelt'es G o t t !
Qu'un Pape ait pu venir à Genève, y avoir des contacts aussi cor-
diaux avec des Autorités internationales, avec dés Représentants
hautement qualifiés de familles religieuses non catholiques: voilà vrai-

* Die 10 mensis innii a. 1969.


510 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

ment, N o u s semble-t-il, un de ces (( Signes des temps » que l'optimisme


chrétien de Notre inoubliable Prédécesseur Jean X X I I I excellait à
découvrir au sein des immenses transformations du monde moderne.
Nous saluons, N o u s aussi, d'un cœur plein d'espérance, l'heureuse
évolution des esprits et des cœurs qui a permis ce voyage et rendu
possibles ces contacts si féconds. T o u t ce qui tend à rapprocher les
hommes, à leur faire surmonter des situations historiques dépassées,
pour collaborer à des tâches positives, tout cela, N o u s semble-t-il, ne
peut manquer d'être béni de D i e u et approuvé par tous les hommes
droits.
Nous formons des vœux p o u r que ces germes d'une plus grande
fraternité, tant au plan temporel qu'au plan religieux, grandissent et
se développent toujours davantage. Et en remerciant le Seigneur de la
journée si féconde qu'il Nous a permis de passer dans ce Pays, Nous
invoquons sur tous ceux qui Nous y ont accueilli — et d'abord sur vous,
Monsieur le Président, et sur vous, Monsieur le Directeur général —
l'abondance des divines bénédictions.

VIII
Ad Excellentissimum Virum Hans Berger, Foederatarum Germaniae Ci-
vitatum liberis cum mandatis Legatum, Summo Pontifici Litteras com-
missi muneris testes tradentem. *

Hochgeehrter Herr Botschafter!

Bei Ihrem ersten offiziellen Besuch im Vatikan als neuer Aus-


serordentlicher und Bevollmächtigter Botschafter der Bundesrepublik
Deutschland beim Heiligen Stuhl entbieten Wir Ihnen Unseren
herzlichen Gruss. W i r danken Ihnen für die freundlichen W o r t e , die
Sie eben an Uns gerichtet haben. Mit der feierlichen Überreichung Ihres
Beglaubigungsscheibens bekräftigen Sie das gute Einvernehmen, das
seit vielen Jahren zwischen dem Heiligen Stuhl und der deutschen Bun-
desregierung besteht.
W i r sind wohl unterrichtet, welch verantwortungsvolle Ä m t e r Euer
Exzellenz in der Vergangenheit innehatten und mit welchem Geschick
Sie die Ihnen anvertrauten Aufgaben zu meistern verstanden. D a r u m
rechnen W i r auf Ihre wertvolle Mitarbeit bei Unserem Bemühen um
die Befriedung der W e l t .

* Die 16 mensis iunii a. 1969.


Acta Pauli Pp. VI 511

Seit Beginn Unseres Pontifìkates war es Unser unermüdliches


Bestreben, die Regierungen und die V ö l k e r unserer aufgewühlten Zeit
auf die einzig möglichen Grundlagen eines dauerhaften und men-
schenwüdigen Friedens hinzuweisen : die Anerkennung der Wahrheit,
die Bejahung der Gerechtigkeit und die Verwirklichung der Liebe.
Diesem brennenden Anliegen der Gegenwart galten und gelten die
verschiedenen Reisen, die W i r bis heute unternommen haben.
D a s deutsche V o l k , Hochgeehrter H e r r Botschafter, hat das Gebot
der Stunde gut erkannt und durch seine hochherzigen Hilfsaktionen
zu Gunsten der Entwicklungsländer einen wichtigen Beitrag zur
Befriedung der W e l t geleistet. Diese Tatsache sichert dem deutschen
V o l k die verdiente Bewunderung und Anerkennung aller, die unvor-
eingenommen urteilen. Denn wirtschaftliche Not und offenkundige
soziale Ungerechtigkeit waren noch immer Krisenherde, die den Frieden
der V ö l k e r ernsthaft bedrohen.
W i e Sie selber eben angedeutet haben, hat sich auch Ihre deutsche
Heimat mit verschiedenen ernsten Problemen auseinanderzusetzen.
W i r verfolgen mit wachem Interesse alle Anstrengungen, die sich für
eine gerechte Lösung aller bestehenden Schwierigkeiten, und damit
für eine Stabilisierung des inneren Freidens bemühen. Diese Tätigkeit
auf politischem und sozialem Gebiet begleiten W i r mit Unseren Gebeten,
denn die bewegte Geschichte auch Ihres Vaterlandes beweist nur allzu
deutlich die Wahrheit des Schriftwortes : « W e n n der Herr das H a u s
x
nicht baut, dann bauen die Bauleute umsonst ) ) . A u s diesem Grunde
begrüssen und forden W i r auch die ökumenische Bewegung, so wie sie
in dem Konzilsdokument über den Ökumenismus dargelegt ist. Denn
sie schafft in einem religiös geteilten V o l k eine starke Grundlage für
den wahren Fortschritt und die innere Einheit.
Hochgeehrter H e r r Botschafter ! Sie treten heute die Nachfolge
eines von Uns sehr geschätzten und befähigten Botschafters an. Seien
Sie versichert, dass W i r Ihnen das gleiche Vertrauen und dieselbe
Wertschätzung entgegenbringen!
F ü r die guten W ü n s c h e , die Sie Uns im Auftrag Seiner Exzellenz
des Herrn Bundespräsidenten übermittelten, danken Wir ergebenst
und ersuchen Sie höflich, diese zu erwidern.
Euer Exzellenz ! D a s Zweite Vatikanische K o n z i l rief alle Laien
auf, v o r allem jene, die für das Gemeinwohl wichtige Ä m t e r bekleiden,
sich kraftvoll für die Verteidigung der für das private und öffentliche
1
Ps. 126, 1.
512 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Leben wesentlichen Güter einzusetzen. So geben W i r dem W u n s c h e


A u s d r u c k , dass Sie auch in Ihrem neuen Wirkungskreis mit Ihren
besten Kräften für diese idealen Ziele erfolgreich eintreten. Dazu
erteilen Wir Ihnen Und Ihren Mitarbeitern als Zeichen Unseres
besonderen W o h l w o l l e n s den Apostolischen Segen.

IX
Ad Excellentissimum Virum Hans Reichmann, Reipublicae Austriacae
cum auctoritate Legatum, Summo Pontifici Litteras concrediti muneris
testes tradentem. *

Hochgeehrter Herr Botschafter!

In diesem feierlichen Augenblick der Überreichung Ihres Beglau-


bigungsschreibens als neuer Botschafter der Republik Österreich beim
Heiligen Stuhl entbieten Wir Ihnen herzlichen Gruss und danken
Ihnen für die freundlichen W o r t e , die Sie eben an Uns gerichtet haben.
Österreich, die Heimat Eurer Exzellenz, erfreut sich grosser Natur-
schönheiten und darf auf eine jahrhundertealte, wertvolle christliche
Tradition zurückblicken. Das Christentum prägte die Geschichte Ihres
Volkes und brachte seine besten Kräfte zur vollen Entfaltung. Ein
beredtes Zeugnis hiervon sind die herrlichen Kathedralen und Stiftskir-
chen Ihrer Heimat, aber auch die unsterblichen Tonschöpfungen der
österreichischen Meister.
Diese reichen natürlichen V o r z ü g e auf kultureller Ebene lenken wie
von selbst den B l i c k zu Gott, von dem alles Gute kommt und der ein
Gott des Friedens ist.
Seit Beginn Unseres Pontifikates ist es Unser unermüdliches
Bestreben, den Frieden unter den V ö l k e r n zu erhalten. Mit Unseren
V o r g ä n g e r n legen W i r den Menschen unseres aufgewühlten Jahrhun-
derts immer wieder nahe, dass es letztlich keine andere Grudlage für
einen echten, menschenwürdigen und dauerhaften Freiden gibt als die
1
Wahrheit, die Gerechtigkeit, die Liebe und die F r e i h e i t .
Es hat in diesem Zusammenhang seine Bedeutung, dass Sie,
Hochgeehrter Herr Botschafter, in Ihrer Ansprache hervorhoben, dass
östereich ein neutrales Land ist. Diese Neutralität bedeutet nicht
Schwäche oder I n t e r e s s e l o s i g k e i t , sondern aktives Eintreten für die

* Die 19 mensis iunii a. 1969.


1
Vgl. « Pacem in terris ».
Acta Pauli Pp. VI 513

Sache des Friedens. Ihre Regierung entschloss sich grundsätzlich für


eine solche Haltung, um so der Gemeischaft der V ö l k e r in ihrem
Bestreben nach Einheit und Entspannung zu dienen. A u f diese W e i s e
erwirbt sich Österreich die Achtung und das Vertrauen der anderen
Nationen.
Hochgeehrter Herr Botschafter ! Seien Sie versichert, dass W i r
Ihnen, so wie Ihrem Herrn Vorgänger, besondere Wertschätzung
entgegenbringen. W i r danken Seiner Exzellenz Ihrem Herrn Bundes-
präsidenten für die guten W ü n s c h e , die Sie u n s in seinem Auftrag
übermittelten, und bitten Sie, diese bestens zu erwidern. Mögen Sie
selber in Ihrem neuen, verantwortungsvollen A m t Ihre grosse Erfahr
rung für die Erhaltung und Vertiefung der guten Beziehungen zwischen
dem Heiligen Stuhl und Ihrer Regierung einsetzen. D a z u erteilen W i r
Ihnen und Ihren Mitarbeitern in väterlichen Wohlwollen Unseren
besonderen Apostolischen Segen.

X
Membris e Consilio Generali Pontificiae Commissionis pro America La-
tina, qui Romae Coetui quinto interfuerunt. *

Venerabiles Fratres ae dilecti filii,

Iubemus vos singulos universos salvere cupimusque fraterno alloquio


propensi ac bene precantis animi Nostri sensus vobis testari. Ut supe-
rioribus annis, ita etiam nunc Consilium hoc vestrum R o m a m con-
venit, ut de rebus tractaret, quae cum futura sorte Ecclesiae, in Ame-
rica Latina constitutae, arctissime coniunguntur. H o c videlicet anno
operam dedistis perpendendae quaestioni, quae ad sacerdotes extra-
neos, in ea terra continenti sacro fungentes munere, spectat. Perscru-
tati estis eiusdem quaestionis partem omnino probandam, id est adiu-
mentum salutare ab iis allatum, atque etiam partem, ut aiunt, nega-
tivam, qua eorum adiutrix opera quodammodo potest minus efticax
r e d d i ; ac disceptavistis de rationibus, quibus eorundem cooperatio
magis fecunda fiat : curandum scilicet erit, ut sacrorum administri
accuratius seligantur, ad munus sibi obeundum melius praeparentur,
ad pastorales necessitates et usus Americae Latinae magis sese accom-
modent.

V o b i s igitur, qui, Ecclesiae utilitatem respicientes, acriter labo-

* Die 21 mensis iunii a. 1969.


514 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

rastis, plaudimus nmltamque gratiam h a b e m u s ; sed, hac oblata occa-


sione, gratum animum Nostrum significare volumus etiam Ecclesiis,
quae sunt in Europa, in Foederatis Civitatibus Americae Septem-
trionalis et in Canadia, quod, homines mittendo ac tribuendo pecu-
niam, valde contulerunt ad profectum religiosum et humanum popu-
lorum, in illa continenti terra degentium.
Notae quidem sunt diflîcultates peculiares, quibus haec urgetur,
et in quibus sacerdotes versantur, quorum est R e g n u m D e i ibidem
stabilire atque propagare. De qua re, condicionem ex veritate aesti-
mans simulque spem bonam fovens, alter egit Coetus Generalis Epi-
scoporum Americae Latinae, quem anno praeterito Nosmet ipsi in
Columbia sumus auspicati. Persuasum sit vobis adiutores extraneos
eatenus efficacitatem sui ministerii assequi, quatenus eo contendant,
ut Ecclesia localis crescat et ad maturitatem perveniat. Itaque eius-
modi auxiliatoribus sedulo erit attendendum, ne opera quam l o c o r u m
Ordinariis praestant, c u m eorum normis discrepet, neve vires eius-
dem Ecclesiae localis impediant vel atténuent, sed potius ut eas adiu-
vent atque amplificent.
Iamvero Ecclesia in A m e r i c a Latina magis magisque munus sibi
p r o p r i u m agnoscit et conscia redditur officii ad unitatem Ecclesiae
universalis sua ipsius adiumenta afferendi. Ad haec igitur quod attinet,
partes Consilii Episcopalis Americae Latinae, quod compendiariis lit-
teris C E L A M appellatur, maximum momentum accipiunt.
E i d e m enim singularem in modum erit annitendum, ut labores
pastorales apto nexu inter se disponat atque veram renovationem
secundum mentem Concilii Oecumenici V a t i c a n i Secundi promoveat.
D e u m omnium bonorum Largitorem humiliter deprecantes, ut haec
proposita ad effectum deducat, ut haec incepta secundet, Benedictio-
nem A p o s t o l i c a m vobis ex animo impertimus.

XI
Eminentissimis Patribus Cardinalibus, Summo Pontifici die nominali
felicia ac fausta ominantibus. *

Signori Cardinali,

Grazie dei vostri auguri. Grazie al S i g n o r Cardinale D e c a n o , che


per tutti se ne rende interprete c o n la sua abituale cortesia e c o n il

* Die 23 mensis iunii a. 1969.


Acta Pauli Pp. VI 515

suo autorevole realismo. L'espressione di sentimenti così nobili e così


ispirati dalla coscienza dell'ufficio apostolico a N o i affidato e da voi
efficacemente coadiuvato nel suo non facile esercizio, mediante la co-
mune comprensione del mistero della Chiesa, dal quale esso deriva,
mediante l'adesione spirituale e pratica alla Nostra quotidiana fatica,
mediante la visione vigilante ed amorosa dei bisogni e delle speranze
del nostro tempo, Ci è di grande c o n f o r t o ; e, mentre sostiene l'animo
Nostro nel compimento dei suoi ardui doveri, Ci obbliga ad una
sincera ed umile riflessione sulla sproporzione fra le Nostre t r o p p o
esigue forze personali e le immense e soverchianti esigenze dei Nostri
doveri, così da apprezzare soprattutto nei voti, che amabilmente Ci
presentate, l'assicurazione delle vostre preghiere per ottenere dal Si-
gnore quell'ausilio, che solo p u ò colmare le Nostre deficienze, dare
efficacia all'opera Nostra, ottenere per N o i e per la Chiesa e l'umanità
intera, che portiamo nel cuore, le grazie di luce e di salvezza proprie
della divina misericordia.
Un più trepido desiderio, un più intrepido proposito di assoluta
fedeltà al Nostro impegno apostolico Ci nascono perciò nel c u o r e , e
sentiamo sorgere in N o i una maggiore fiducia che Colui il Quale
solo regge le sorti della sua Chiesa guiderà il cammino del Nostro
1
pontificato, secondo i suoi misteriosi e sempre amorosi disegni.
Ella, Signor Cardinale, ha accennato ad alcune difficoltà che in
tale cammino Noi oggi incontriamo. Ebbene, sì, esse esistono, e a tutti
sono note. Sono anzi più varie e più numerose che non quelle a cui
Ella si riferisce.
A l c u n e di queste difficoltà Ci sembra nascondano pericoli gravi
per la Chiesa di D i o , e costituiscano pesanti responsabilità per c o l o r o
che ne sono causa ; due maggiori fra le tante. E sono : un minore
senso dell'ortodossia dottrinale verso quel geloso « deposito » della
2
fede, che la Chiesa ha ereditato dalla originaria predicazione aposto-
lica, espressa nella Sacra Scrittura e nella autentica Tradizione, e
che essa ha scrupolosamente meditato e attestato nel suo responsabile
3 4
insegnamento, sotto la guida, promessa da C r i s t o , dello Spirito S a n t o .
E parimente Ci sembra causa di molteplici malanni, che tutti dob-
biamo deplorare se davvero amiamo la Chiesa, una certa diffusa sfi-

1
Cfr. PMI. 1, 6; 1 Petr. 5, 10.
s
Cfr. 1 Tim. 6, 20.
s
Io. 16, 13.
4
Cfr. Cost. dogm. de divina revel. Dei Verbum, n. 8.
516 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

ducia verso l'esercizio del ministero gerarchico che, per mandato di


Cristo, unisce e guida il P o p o l o di D i o ai vari livelli della sua compagi-
ne. Oggi non è facile avere un posto di responsabilità nella Chiesa. N o n
è facile reggere una diòcesi, e ben comprendiamo le condizioni nelle quali
debbono svolgere il loro c o m p i t o i Nostri Fratelli n e l l ' E p i s c o p a t o . N o n
possiamo poi essere insensibili alle critiche, non tutte esatte, e non tutte
giuste, né sempre riguardose e opportune, che da varie parti si rivolgono
verso questa Sede A p o s t o l i c a , sotto l'appellativo più facilmente vulne-
rabile di Curia R o m à n a . Ci sarebbe facile e fors'anche doveroso retti-
ficare certe asserzioni relative a queste dense e conclamate o b i e z i o n i ;
ma pensiamo che il P o p o l o di D i o , informato della verità delle cose,
e illuminato dalla speranza, che procede dalla carità, le potrà fare
facilmente da sé. Noi diremo soltanto che meditiamo serenamente le
rimostranze rivolte verso questa Sede Apostolica, con un duplice
sentimento nell'animo : quello d'umile e sincera obiettività, pronta a
considerare le ragioni plausibili di questi contrastanti atteggiamenti,
disposta a modificare le posizioni puramente giuridiche esistenti, quan-
do risulti ragionevole il farlo, desiderosi come siamo di rinnovare
continuamente ed interiormente lo spirito della legislazione canonica,
per un migliore servizio della Chiesa e per uno sviluppo benefico ed
efficace della sua missione nel m o n d o contemporaneo e parimente c o n
la propensione a comprendere e ad accogliere le buone aspirazioni
particolari di un legittimo pluralismo nell'unità. Prova di questo
Nostro sentimento, anzi di questo proposito, da voi condiviso e da
tutta la Curia R o m a n a , sono la convocazione del S i n o d o straordinario,
e il grande lavoro in corso della revisione del Diritto Canonico me-
diante larghe e molteplici consultazioni; come lo sono i continui atti
da N o i emanati e dai Dicasteri della Curia medesima, quello, ad
esempio, lungamente studiato e d'imminente pubblicazione circa la
funzione delle Rappresentanze Pontificie, in conformità al v o t o del
5
C o n c i l i o ; così diciamo dei numerosi e susseguenti documenti circa la
riforma liturgica, anch'essa voluta dal C o n c i l i o , di cui Noi intendiamo
fedélmente mandare ad esecuzione la volontà. Possiamo anche aggiun-
gere che è Nostro intendimento raccogliere con amorosa attenzione le
varie v o c i , che si sono espresse nella Chiesa, circa il rinnovamento
della vita sacerdotale, per ascoltarne le aspirazioni conformi al vero
concetto del Sacerdozio cattolico e del suo indispensabile ministero,

s
Cfr. Decr. de past. Episcóp. munere in Ecclesia Christus Dominus, n. 9.
Acta Pauli Pp. VI 517

alla sua confacentc preparazione, al suo migliore perfezionamento, alla


sua organica partecipazione alla vita diocesana, al suo più efficace
inserimento nella moderna società.
L ' a l t r o sentimento è quello di una grande fiducia, che non vogliamo
negare a quelle stesse persone, da cui provengono le contestazioni e le
deviazioni, alle quali facevamo cenno, perché vogliamo ammettere in
questi figli della Santa Chiesa una loro intenzionale rettitudine di
f o n d o e vogliamo insieme riconoscere il perpetuo bisogno che le cose
nostre hanno di correggersi e di perfezionarsi; bisogno tanto più
urgente quanto maggiori ¿ono le odierne esigenze di un continuo rin-
novamento ecclesiale. Ma, c o m ' è ovvio, la Nostra maggiore fiducia
p e r la difesa e per l'incremento della Chiesa in quest'ora importante
è nella Chiesa stessa : è nell'Episcopato, è nel Clero, è nei Religiosi,
è nel Laicato cattolico, è nella schiera incalcolabile delle anime buone,
che in silenzio pregano, lavorano, soffrono per la causa del R e g n o di
Cristo. A quanti giunge notizia di questo Nostro affidamento sulla
loro cooperazione sappiano che li abbiamo molto cari, che li esor-
tiamo a crescere nel fervore e nell'operosità, che preghiamo per l o r o
6
e che di cuore li benediciamo.

Ed ora c o n c e d e t e c i qualche altro momento della vostra benevola


ascoltazione.
È ormai abituale in questi Nostri incontri con V o i , Signori Cardi-
nali, spingere il Nostro sguardo all'orizzonte delle Nazioni, vicine e
lontane, tutte prossime al Nostro cuore, ed aprirvi il Nostro animo su
problemi e situazioni che costituiscono motivo di apprensione per
l'umana famiglia ed ostacolo alla tanto auspicata intesa tra i popoli
e ad una più stretta collaborazione tra le Nazioni, nell'interesse su-
premo della pace. Non vi meraviglierete se anche questa volta lo
facciamo, benché, purtroppo, per ripetere sentimenti, angosce, voti
ed esortazioni ben note, più che per confidarvi notizie di risultati, o
di speranze, di realizzazioni già in atto. V a l g a , questo Nostro ripeterli,
almeno a ricordare alla Cristianità e all'umanità — portata talvolta a
non avvertire più, come è doveroso, situazioni che si prolungano
negli anni — dolori e pericoli che esigono di essere risolutamente af-
frontati nell'interesse di chi ne è vittima e del mondo intero.

6
Cfr. PUL 1, 8-11.
518 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Ed il Nostro pensiero corre subito a quel lembo di terra dell'Estre-


mo Oriente, dove tuttora sono in c o r s o aspri combattimenti e vaste
operazioni belliche.
È veramente triste il dover notare c o m e nel Vietnam le nuove
generazioni neppure sappiano che cosa significhi la parola pace. E che
cosa possono pensare bambini e giovani, i quali attorno a sé non
vedono che rovine e distruzioni; non sentono parlare che di azioni
militari, di atti di terrorismo e di s a b o t a g g i o ; non o d o n o , che il cre-
pitio delle mitraglie e lo scoppio assordante di b o m b e , oppure ascol-
tano inviti ad una continua vigilanza per non essere vittime di insi-
diosi pericoli che ovunque li c i r c o n d a n o ?
La Provvidenza, nella sua bontà, ci riserva spesso la possibilità
di incontri con gruppi di Vietnamiti, che a N o i a c c o r r o n o per udire
una parola di incoraggiamento, di sostegno e di speranza. E sentiamo
una stretta al cuore, nello scorgere su quei volti un'ansia ed un
desiderio : l'ansia ed il desiderio di poter finalmente sperimentare
nella l o r o vita che cosa sia la pace, quali frutti c o m p o r t i la pace.
P e r il ritorno della tranquillità, dell'ordine e della pace nel già
tanto provato Vietnam, voi ben lo sapete quanto abbiamo fatto e c i ò
che vorremmo fare.
A n c o r a una volta vogliamo rinnovare a tutte le parti coinvolte nel
conflitto il Nostro pressante ed accorato appello ad affrettare l'av-
vento della p a c e ; quella pace vera che, per essere giusta e duratura,
deve assicurare il rispetto della persona umana e rispondere piena-
mente alle legittime aspirazioni di c o l o r o che a non altro aspirano se
non alla libertà e all'indipendenza della l o r o Patria.
A l l a considerazione p o i di c o l o r o ai quali è stato affidato l'arduo
c o m p i t o di gettare le basi di questa pace, N o i v o r r e m m o richiamare
un problema che per il suo carattere umano merita il Nostro parti-
colare interessamento; il problema cioè di due speciali categorie delle
vittime del conflitto : quella dei profughi, dei derelitti e di quanti
sono costretti ad abbandonare il p r o p r i o focolare, e quella dei prigio-
nieri, per i quali spesso anche l'impossibilità di avere contatti episto-
lari c o n i p r o p r i cari rende ancor più triste e d u r o l'esilio.
Le cronache non danno talvolta il d o v u t o risalto a questa ango-
sciosa realtà del conflitto vietnamita; ma quanto Ci è dato conoscere
basta per rendere vivo il Nostro dolore.
Norme ed ordinamenti internazionali regolano il trattamento che
deve essere riservato ai prigionieri di guerra. N o i facciamo voti nel-
Acta Pauli Pp. VI 519

l'interesse comune che come tali siano considerati quelli caduti in


mano avversaria e convenientemente trattati. Ad ogni m o d o , al di sopra
di c i ò che è formalmente sancito, altre norme esistono non meno vin-
colanti : sono quelle del sentimento umano di rispetto e di compas-
sione, che dovrebbero ispirare l'azione delle A u t o r i t à responsabili
verso questi combattenti ad una magnanimità più grande e più nobile.
Per questa speciale categoria di persone colpite dolorosamente
dalle conseguenze del conflitto, N o i osiamo rinnovare la Nostra pre-
ghiera, perché meno triste e penosa sia resa la l o r o sorte.
A b b i a m o visto con piacere che, tra i vari piani avanzati da parti
interessate, per la soluzione negoziata del conflitto, figura anche quel-
lo relativo ai prigionieri. V o r r e m m o perciò sperare che, conveniente-
mente risolto questo punto, anche il cammino verso la pace divenga
più spedito.

Dèi pari, il Nostro pensiero non può non tornare alle regioni nige-
riane, dove p u r t r o p p o perdura — con le sue atroci conseguenze di
sofferenze e di lutti — l'aspro conflitto fraterno.
Quante volte — anche nei giorni ultimamente passati — abbiamo
fatto appello alle due parti in lotta e a qualsiasi altra Autorità, che
Ci è stato consentito di avvicinare, o di fare avvicinare, perché tutto
il possibile fosse fatto per sostituire le trattative alle armi, nella
ricerca di una soluzione onorevole e soddisfacente per t u t t i !
Il m o n d o sembra talvolta essersi ormai assuefatto a quella dolo-
rosissima vicenda, e manca così al suo dovere di solidarietà umana e
cristiana. È solidarietà 'quella che invia il pane ai bambini e agli
innocenti che muoiono di f a m e ; non è solidarietà quella che alimenta
c o n armi la guerra fratricida; è solidarietà quella che ricerca ed
attua ogni tentativo per indurre le parti a una ragionevole conclu-
sione del conflitto; non è solidarietà quella che se ne disinteressa,
fosse anche soltanto per lo scoraggiamento prodotto dai passi già
invano compiuti.
A b b i a m o fatto sapere e ripetiamo che N o i siamo pronti a fare qual-
siasi cosa, a intraprendere qualsiasi iniziativa in Nostro potere, per
favorire incontri di pace. La Santa Sede non parteggia per nessuna
delle parti in g u e r r a ; non ha propri interessi legati all'una o all'altra
soluzione. Il solo Nostro interesse è l'adempimento del Nostro man-
dato di pace e di carità.

La inquietante situazione nel Medio Oriente poi non p u ò non far


riflettere sul pericolo che la fragile tregua, rotta da frequenti episodi
520 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

bellici, possa degenerare in più ampi conflitti e condurre ad altre irre-


parabili rovine.
Dinanzi all'urgenza del problema e alla gravità delle circostanze,
le quattro Potenze alle quali sono riconosciute maggiori possibilità
d'influsso, anche per la speciale condizione ad esse fatta nel Consiglio
di Sicurezza d e l l ' O N U , hanno iniziato, c o m ' è noto, lo scorso aprile,
conversazioni nel quadro della Risoluzione delle Nazioni Unite, del
22 novembre 1967, e nell'intento di facilitare la missione dell'Inviato
nel Medio Oriente dal Segretario Generale d e l l ' O N U .
Questo fatto ha ravvivato non illegittime speranze di una pros-
sima intesa, per un regolamento c o n c o r d a t o delle varie questioni.
Convinti, come siamo, che i mezzi pacifici sono l'unica via civile
e umana per c o m p o r r e i dissidi tra i p o p o l i , non possiamo non consi-
derare favorevolmente tale iniziativa e auguriamo che un a c c o r d o sia
raggiunto, in m o d o da favorire una soluzione che si presenti onorevole
e duratura per le parti in contrasto.
Sempre è presente nel Nostro animo il pensiero degli interessi
specialissimi, che il m o n d o cattolico e la cristianità intera affermano
a buon diritto per la tutela dei Luoghi Santi, delle istituzioni e delle
genti cristiane in quella Terra benedetta e tormentata; e non Ci ab-
bandona la segreta speranza che la comune fede religiosa monoteista
di quelle popolazioni c o n c o r r a finalmente a stabilire onorevolmente
fra loro la giustizia e la pace.
N o n dimentichiamo perciò mai, nella Nostra preghiera al Signore,
quanti soffrono e quanti si trovano in pericolo, e non abbiamo trala-
sciato occasione, nei Nostri incontri c o n Autorità e persone sulle quali
gravano responsabilità negli affari internazionali, per parlare del
Medio Oriente, e per secondare ogni possibile tentativo e sforzo di
pacificazione, richiamando segnatamente l'importanza del problema
dei rifugiati.
La Santa Sede è sempre disposta a dare tutto l ' a p p o g g i o e l'aiuto
che le sarà possibile ad ogni seria ed utile iniziativa in tale senso.
La Nostra attenzione cordiale e spirituale è altresì attirata verso
altre situazioni, ben differenti da quelle ora accennate e ben diverse
fra l o r o , ma tutte, a vario titolo, ora meritevoli del N o s t r o particolare
interesse, come quelle dell'America Latina, dei Paesi dell'Europa
Orientale e d e l l ' A f r i c a , dove Ci p r o p o n i a m o prossimamente di re-
carci.
S o n o motivo di apprensione per il Nostro cuore di Padre e di
Acta Pauli Pp. VI 521

Pastore, le tensioni che, per un complesso di circostanze, vanno acuen-


dosi in alcuni Paesi. A tali tensioni non è estraneo, Noi pensiamo, il
ritardato riconoscimento di legittime aspirazioni della persona umana,
quali la libertà e la giustizia, maturate nella coscienza contemporanea
e capaci di creare un ambiente di serena ed operante collaborazione tra
le classi sociali.
Noi formuliamo ardenti voti affinché, soprattutto nei Paesi di
antica e radicata tradizione cristiana, i responsabili della cosa pub-
blica si sentano incoraggiati a mettere in atto tutti i mezzi in l o r o
potere per soddisfare quelle ragionevoli aspirazioni ed assicurare ai
loro popoli un quieto e insieme dinamico vivere sociale.

Un pensiero di paterno affetto, non privo di qualche apprensione,


Ci consentirete di rivolgere alla Spagna, a quei nostri venerati Fratelli
nell'Ordine Episcopale, ai figli carissimi fra tutti, che l'Ordine sacro
rende parimente nostri fratelli e collaboratori nel ministero della
salvezza, al m o n d o operaio, ai giovani e al p o p o l o tutto di quella
diletta Nazione.
Certe situazioni non lasciano talvolta quei Nostri figli indifferenti,
e provocano reazioni che non possono certo trovare sufficiente giusti-
ficazione nell'impeto di una giovanile esuberanza, ma possono tutta-
via suggerire almeno una indulgente comprensione.
Noi auspichiamo per quel nobile Paese ordinato e pacifico progresso,
e auguriamo a tale scopo che non venga meno il sapiente coraggio nella
promozione della giustizia sociale, i cui principi la Chiesa ha così
spesso chiaramente delineati.
Ai Vescovi, pertanto, che sappiamo lodevolmente impegnati nel-
l'annuncio fedele del Vangelo, rivolgiamo preghiera di svolgere anche
una infaticabile opera di pace e di distensione, per portare avanti c o n
lungimirante chiaroveggenza l'affermazione del R e g n o di D i o in tutte
le sue dimensioni. La presenza attiva dei Pastori in mezzo al gregge
— e Ci auguriamo possa avvenire con sollecitudine anche per le diocesi
vacanti — e la l o r o opera sempre inconfondibile di uomini di Chiesa
varranno a scongiurare il ripetersi di episodi incresciosi e condurrà
— ne siamo certi — sul retto cammino specialmente le buone aspira-
zioni del Clero, e soprattutto di quello più giovane.
Ai Sacerdoti tutti inviamo una paterna benedicente parola di in-
coraggiamento, di conforto e di augurio, facendo voti che essi abbiano

34 - A. A. S
522 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

sempre davanti a sé nitida la visione dei l o r o primordiali doveri,


operando in stretta nnione con i l o r o V e s c o v i .

Vi sono altre questioni di grande interesse, che non tanto si rife-


riscono a luoghi determinati, quanto piuttosto alle condizioni spiri-
tuali degli uomini del nostro t e m p o ; e prima fra esse è la questione
della gioventù, oggi attraversata da inquietudini strane e pericolose,
e nello stesso tempo aperta a più alte concezioni della vita, che non
quelle d'una società tecnicamente e culturalmente progredita, ma
priva di superiori e sicuri ideali morali e religiosi.
Accenniamo a tutti questi aspetti d e l l ' o r a presente, affinché vogliate
ricordarvi quanto sia grave e insieme impegnativo il c o m p i t o Nostro,
e vogliate esserOi larghi della vostra indulgenza e dell'aiuto dell'opera
vostra e delle vostre preghiere.

Profittiamo infine di quest'occasione per anticipare a voi una no-


tizia, che riguarda un nuovo ed insigne membro del Sacro Collegio, e
t o c c a da vicino gli interessi della Chiesa in Italia e sotto certi aspetti
anche quelli di tutta la Chiesa. A b b i a m o nominato A r c i v e s c o v o di
Cagliari il Signor Cardinale Sebastiano P a g g i o . Siamo convinti d'aver
c o m p i u t o un atto significativo ed importante per due precipui m o t i v i ;
e cioè per immettere nella vita pastorale un Ecclesiastico di grandi
attitudini, da lui egregiamente dimostrate nel servizio diplomatico
della Santa Sede e con grande Nostra soddisfazione. A v r e m m o potuto
e voluto trattenerlo vicino a Noi per l'utilità di qualche Dicastero della
Curia R o m a n a (ch'egli del resto continuerà a servire con la sua esperta
e preziosa collaborazione) ; ma, conoscendo quale preparazione e sim-
patia egli abbia per il ministero giovanile e popolare, abbiamo profit-
tato della sua generosa ed esemplare disponibilità per affidargli un
incarico, che stimiamo molto importante e ben degno d'un Cardinale
di Santa R o m a n a Chiesa. E l'altro motivo di questa deliberazione
si è il desiderio Nostro di onorare la sede arcivescovile di Cagliari e
di dare ad essa, come alla Chiesa di Sardegna, un Pastore per coltura,
per virtù e per zelo quanto mai idoneo all'incremento spirituale del-
l'arcidiocesi e dell'isola intera. Non sarà per il Card. B a g g i o senza
valore di merito e di esempio l'accettazione della missione pastorale
che gli abbiamo offerta, come certo non sarà senza frutto per la gloria
di Cristo e la causa della Chiesa sarda e italiana l'opera sua, che N o i
c o l m i a m o fin d'ora con le Nostre benedizioni.
Acta Pauli Pp. VI 523

E un'ultima parola. Come già accennato sopra, è convocato per il


prossimo ottobre, a R o m a , come è stato annunciato, il Sinodo Episco-
pale straordinario. E c c o davvero un avvenimento importante per il
tema principale che sarà trattato in quella o c c a s i o n e : le Conferenze
Episcopali, nuove e perfezionate strutture nella Chiesa cattolica, che
per le funzioni ad esse riconosciute e conferite, per la fisionomia etnico-
canonica che esse rivestono, per il decentramento e per le relazioni
ch'esse mettono in essere rispetto alla Sede Apostolica, per i rapporti
ch'esse potranno fra loro stabilire, rappresentano un passo significativo
nell'attuazione del Concilio Ecumenico, il quale, se compiuto con sag-
gezza ed equilibrio, potrà valorizzare c o n migliore evidenza e c o n
maggiore funzionalità le due note caratteristiche della Chiesa mede-
sima : la sua cattolicità e la sua unità, secondo il progrediente disegno
di Cristo nella nostra storia pellegrina verso l'incontro finale di L u i ,
nostro Signore e nostro A m o r e .
Grati di questa vostra visita, Signori Cardinali, tutti di cuore vi
benediciamo.

XII
Sodalibus ex Ordine Fratrum Minorum Conventualium, qui Romae Ge-
nerali Coetui religiosae suae communitatis disciplinae renovandae inter-
fuerunt. *

Nunc autem vos alloquimur, dilecti Filii ex Ordine F r a t r u m Mi-


norum Conventualium, qui ex omnibus orbis regionibus R o m a m con-
venistis ad Capitulum Generale speciale celebrandum. Paterna cum
benevolentia vos coram excipimus ac plurimi aestimamus propositum,
quod vos huc hodie adduxit, ut Beati Petri Successori fidem, carita-
tem et observantiam vestram obtestaremini.
Capitulum speciale, sicut ceterae religiosae familiae, indixistis, ut,
Concilii Oecumenici Vaticani II normis obtemperantes, renovationi
consuleretis disciplinae vestrae; atque hac de causa a Nobis verba
quaedam certe exspectatis, quae vos in suscepto opere ducant, illumi-
nent, conforment. Nihil aliud vobis aptius proponere putamus, quam
ut in vestram memoriam revocemus monitum ipsius Concilii, vi cuius
vitae religiosae renovatio complectitur « continuum reditum ad omnis
vitae christianae fontes primigeniamque institutorum inspirationem

* Die 25 mensis iunii a. 1969.


524 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

x
e t aptationem ipsorum a d mutatas t e m p o r u m condiciones » . Quare
operam dantes ut facies externa vestri Ordinis ad nostrorum tempo-
r u m rationem accommodetur, prorsus necesse est, ut ad Legiferum
Patrem vestrum semper intueamini, novasque normas apparetis num-
quam contra, semper vero secundum eius spiritum, qui est spiritus
orationis, austeritatis vitae, paupertatis, ac praesertim incensissimi
amoris erga Iesum Christum et p r o x i m o s . Qua in re, Iesu Christi gra-
tiam ac Sancti Francisci deprecationem certe scitis vobis numquam
fore defuturas.
Haec ut feliciter eveniant, preces Nostras p r o vobis libenter ad
Deum fundimus, et A p o s t o l i c a m Benedictionem vobis impertimus.

1
Decr. de accomm. renov. vitae religiosae Perfectae caritatis, n. 2.
Acta Consilii pro Publicis Ecclesiae Negotiis 525

ACTA CONSILII
PRO PUBLICIS ECCLESIAE NEGOTIIS

RESCRIPTUM EX AUDIENTIA
Ut consilia et optata plurium Conferentiarum Episcopa-
lium de ordinandis rectius coetibus Synodi Episcoporum exci-
perentur et suum obtinerent locum, Summus Pontifex pecu-
liari Commissioni munus attribuit recognoscendi et aptis additis
normis perficiendi « Ordinem Synodi celebrandae » editum die
8 Decembris 1966. Huius vero Commissionis nunc conclusiones
ratas habere Beatissimus Pater dignatus est et iussit praesen-
tem « Ordinem Synodi Episcoporum celebrandae recognitum
et auctum » edi et ab omnibus, quorum interest, religiose
servari.
Datum Romae, die 24 mensis Iunii anno Domini 1969.

J. Card. VILLOT
a publicis Ecclesiae negotiis

ORDO SYNODI EPISCOPORUM


CELEBRANDAE RECOGNITUS ET AUCTUS

PARS PRIMA

DE SUPREMA POTESTATE DEQUE PERSONIS


IN SYNODO EPISCOPORUM PARTEM HABENTIBUS

CAPUT I
De Summo Pontifice

Art. 1
(De Summi Pontificis potestate)

Summi Pontificis unice est :


o
I Convocare Synodum Episcoporum, quotiescumque id ipsi op-
portunum visum erit, l o c o etiam designato ubi coetus habendi e r u n t ;
2° Ratam habere Membrorum seu Sodalium electionem ;
3° Statuere argumenta quaestionum pertractandarum;
526 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

4° Decernere ut materia rerum pertractandarum iis mittatur, qui


harum quaestionum tractationi interesse d e b e a n t ;
5° Statuere ordinem rerum a g e n d a r u m ;
6° Praeesse S y n o d o per se vel per alios ;
7° Synodum ipsam transferre, suspendere, dissolvere, circa eius-
dem vota deliberare.

CAPUT II
De Praeside Delegato

Art. 2
(De Praesidis Delegati nominatione)

§ 1. Praeses Delegatus nomine et auctoritate Summi Pontificis


coetui Synodi Episcoporum praeest.
§ 2. Praeses Delegatus a S u m m o Pontifice nominatur, eiusque mu-
nus cessat post absolutum coetum, p r o quo nominatus est.
§ 3. Si Summus Pontifex plures deputaverit, qui coetui praesint,
hi officio fungentur sibi inter se succedentes, ordine ab ipso S u m m o
Pontifice statuto.

Art. 3
(De Praesidis Delegati muneribus)

Praesidis Delegati est :


1° Moderari Synodi labores, iuxta facultates sibi in litteris dele-
gationis tributas, secundum ordinem rerum agendarum statutum, nec-
non servatis normis procedendi in hoc Ordine praescriptis.
2° Quibusdam Sodalibus, cum opportunitas id suadeat, peculia-
ria munera tribuere, ut coetus aptiore ratione suis vacet laboribus.
3° A c t a coetus subsignare. Quod si Praesides Delegati plures
sint, omnes acta conclusiva coetus subsignant.

CAPUT I I I
De Synodi coetibus

Art. 4
(De singulis Synodi coetibus)

Synodus Episcoporum congregatur :


1° In coetum generalem, si res tractandae, suapte natura ac mo-
mento, doctrinam, prudentiam atque vota totius Catholici orbis Epi-
scopatus exquirenda suadeant;
Acta Consilii pro Publicis Ecclesiae Negotiis 527

2° In coetum extraordinarium, si res, ad bonum quidem Eccle-


siae universae spectantes, expeditam definitionem requirant;
3° In coetum specialem, si maioris momenti negotia respiciant
Ecclesiae bonum, quod ad unam vel plures regiones praesertim per-
tineat.

CAPUT IV
De Membris seu Sodalibus

Art. 5
(De Synodi participibus)

§ 1. Coetui generali S y n o d i intersunt:


o
I a) Patriarchae, Archiepiscopi Maiores et Metropolitae extra
Patriarchatus Ecclesiarum Catholicarum ritus Orientalis;
b) E p i s c o p i electi a singulis Conferentiis Episcopalibus Natio-
nalibus, iuxta art. 6, § 1, 3 ° ;
c) Episcopi electi a Conferentiis Episcopalibus plurium Natio-
num, constitutis scilicet p r o iis Nationibus, quae propriam Conferen-
tiam non habent, ad normam art. 6, § 1, 4 ° ;
d) Decem viri religiosi qui partes agunt Institutorum Religio-
sorum Clericalium, electi ab Unione Superiorum G e n e r a l i u m ;
2° Patres Cardinales Dicasteriis Curiae Romanae praepositi.
§ 2. Coetui extraordinario intersunt :
o
I a) Patriarchae, Archiepiscopi Maiores et Metropolitae extra
Patriarchatus Ecclesiarum Catholicarum ritus Orientalis;
b) Praesides Conferentiarum Episcopalium N a t i o n a l i u m ;
c) Praesides Conferentiarum Episcopalium plurium Nationum,
p r o iis Nationibus constitutarum, quae propriam Conferentiam Episco-
palem non habent;
d) Tres viri religiosi qui partes agunt Institutorum Religioso-
r u m Clericalium, electi ab Unione Superiorum G e n e r a l i u m ;
2° Patres Cardinales Dicasteriis Curiae R o m a n a e praepositi.
o
§ 3. I Coetui speciali intersunt Patriarchae, Archiepiscopi Maiores,
Metropolitae extra Patriarchatus Ecclesiarum Catholicarum ritus Orien-
talis, necnon illi qui partes agunt sive Conferentiarum Episcopalium
unius vel plurium Nationum, sive Institutorum Religiosorum, ut in hoc
articulo § 1, in art. 6, § 1, 4° et quoad numerum Religiosorum, in
art. 6, § 2, 4°, statutum est : qui tamen omnes ad regiones pertineant,
p r o quibus Synodus E p i s c o p o r u m convocata est.
528 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale

2° Coetui speciali intersunt etiam Patres Cardinales Dicasteriis


Curiae Romanae praepositi, quae cum materiis tractandis rationem
habent,
§ 4. Singulis coetibus intersunt quoque Sodales, electi a Summo
Pontifice, ad normam n. X Litt. A p o s t . Apostolica sollicitudo, d. 15
Sept. 1965.

Art. 6
(De Sodalibus eligendis)
o
§ 1. I Episcopi a Conferentiis E p i s c o p o r u m unius vel plurium Natio-
num deputati ii habendi sunt, qui electi fuerint per secreta suffragia a
sua quisque Conferentia in plenaria sessione coadunata.
o
2° H a e electiones fiunt ad normam C. I. C. can. 101 § 1, I . Si
plures eligendi sint, p r o singulis electionibus proprium habeatur scru-
tinium ita ut alter non eligatur nisi postquam prior electus fuerit.
3° E p i s c o p i qui partes agunt singularum Conferentiarum Episco-
palium, ita eliguntur :
a) unus pro unaquaque Conferentia Episcopali Nationali, quae
constet non plus quam 25 membris ;
b) duo pro unaquaque Conferentia Episcopali Nationali, quae
constet non plus quam 50 m e m b r i s ;
c) tres pro unaquaque Conferentia Episcopali Nationali, quae
constet non plus quam 100 m e m b r i s ;
d) quattuor p r o unaquaque Conferentia Episcopali Nationali,
quae constet plus quam 100 membris.
4° Conferentiae Episcopales plurium Nationum eligunt eos, qui
ipsarum partes agunt, secundum easdem normas.
5° In eligendis Episcopis summopere ratio habenda est non solum
ipsorum scientiae et prudentiae generatim, sed etiam cognitionis, ad
theoriam et praxim quod attinet, materiae de qua Synodus pertractabit.
6° Electorum nomina Praesides Conferentiarum Episcopalium
communicabunt Secretario Generali per Summi Pontificis Legatum suae
Nationis, idque saltem duobus mensibus ante inchoandum coetum.
o
§ 2. I Electio virorum religiosorum, de quibus in art. 5 huius Ordi-
nis, fit, congrua congruis referendo, ad normam § 1, 2° huius articuli.
2° In eligendis viris religiosis ratio habeatur non solum ipsorum
scientiae et prudentiae generatim, sed etiam cognitionis, ad theoriam
et praxim quod attinet, materiae de qua Synodus pertractabit.
3° Electorum nomina Praeses Unionis Superiorum Generalium
Acta Consilii pro Publicis Ecclesiae Negotiis 529

communicabit Secretario Generali saltem duobus mensibus ante in-


choandum Synodi coetum.
4° Religiosi Sodales, nec plures quidem quam duo, ad partes
agendas Institutorum Religiosorum in coetu synodali speciali ab Unione
Superiorum Generalium eligentur inter viros peritos, qui sive mate-
riam rerum agendarum sive Regiones, etsi e l o c o non sint, cognoscunt,
pro quibus coetus convocatus est.
§ 3. Episcoporum et Religiosorum, qui electi sint, nomina publici
iuris ne fiant, donec ipsorum electionem Summus Pontifex ratam
habuerit.
Art. 7
(De instrumento deputationis exhibendo)

Ineunte quolibet Synodi coetu Sodales electi exhibebunt Summo Pon-


tifici, per Secretarium Generalem, authenticum suae deputationis instru-
mentum a Praeside necnon a Secretario uniuscuiusque Conferentiae, vel,
si de Religiosis agatur, a Praeside et a Secretario Unionis Superiorum
Generalium subsignatum.

CAPUT V
De Commissionibus studiorum

Art. 8
(De Commissionibus studiorum constituendis)

o
§ 1. I Si res quae in S y n o d o agitur ulteriore enucleatione indigeat,
Praesidis Delegati est, de consensu Summi Pontificis, peculiares inter
Sodales Commissiones studiorum constituere.
2° Uniuscuiusque propterea Commissionis est tantummodo stu-
dere textui argumenti melius forte redigendo aut difficultati propositae
solvendae.
§ 2. Nisi aliter statutum fuerit a Summo Pontifice, singulae Com-
missiones constant ex duodecim membris, in materia peritis, quorum
octo a Coetu eliguntur, quattuor vero nominantur a Summo Pontifice.

Art. 9
(De Sodalibus Commissionum studiorum eligendis)

o
I Electiones Sodalium Commissionum studiorum ad normam C. I. C.
can. 101, § 1, T fiunt.
2° Inter electos vel nominatos Summus Pontifex Praesidem eligit.
530 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

3° In Sodales uniuscuiusque Commissionis eligi potest quilibet e


Patribus, exceptis Praeside Delegato, Secretario Generali et, pro argu-
mento, pro quo constituitur Commissio, eius Relatore.
4° Secretarius Commissionis erit unus ex eius Sodalibus, ab iisdem
Sodalibus electus.
5° - Commissionibus studiorum intererit Secretarius Specialis qui
praesto fuit in discussione argumenti, pro quo Commissio statuta est.

CAPUT VI
De Commissione querelarum

A r t . 10
(De Commissionis querelarum constitutione et munere)

Initio uniuscuiusque coetus constituitur a Summo Pontifice Com-


missio trium Sodalium cuius est porrectas querelas rite examinare et
ad Summum Pontificem deferre.

CAPUT V I I
De Secretario Perpetuo seu Generali

A r t . 11
(De Secretarii Generalis nominatione)

Secretarius Perpetuus seu Generalis a S u m m o Pontifice nominatur,


ad Eiusque nutum munus suum exercet.

A r t . 12
(De Secretarii Generalis muneribus)

§ 1. Secretarii Generalis est iussa seu mandata Summi Pontificis


exsequi Eique communicare omnia quae ad Synodum Episcoporum
spectant.
§ 2. Secretarius Generalis coetus Synodi participat, Secretariam
generalem moderatur eiusque acta subsignat.
§ 3. Ad Secretarium Generalem quoque p e r t i n e t :
o
I Mittere, de mandato Summi Pontificis, epistulas convoca-
tionis et ordinem rerum agendarum uniuscuiusque coetus Synodi Epi-
scoporum, necnon documenta, instructiones et notitias ad eundem coetum
spectantia;
Acta Consilii pro Publiais Ecclesiae Negotiis 531

2° Communicare omnibus, quorum interest, nomina Membrorum


seu Sodalium libere a S u m m o Pontifice designatorum, ad normam N. X
Litt. A p o s t . Apostolica sollicitudo, d. 15 sept. 1965; communicare item
nominationem Secretarii Specialis uniuscuiusque coetus, a Summo
Pontifice factam ;
3° Ordinem uniuscuiusque coetus praeparare, Summo Pontifici
subiciendo res in eo agendas et elenchum Membrorum, quae ratihabitione
indigent;
4° Transmittere processum verbalem uniuscuiusque coetus Pa-
tribus Cardinalibus Dicasteriis Curiae Romanae praepositis, Patriar-
chis, Archiepiscopis Maioribus et Metropolitis extra Patriarchatus
Ecclesiarum Catholicarum ritus Orientalis, Praesidibus Conferentia-
rum Episcopalium, necnon Praesidi Unionis Superiorum Generalium;
5° Exsequi ea quae synodus Episcoporum ipsi mandaverit;
6° Colligere, in ordinem disponere et asservare acta et docu-
menta.
A r t . 13
(De Secretarii Generalis adiutoribus)

§ 1. Adiutores Secretarii Generalis nominantur, approbante Sum-


mo Pontifice, a Secretario Generali ab eoque dependent.
§ 2. Iidem Adiutores eliguntur inter ecclesiasticos viros idoneos et
aptos, scientia et prudentia praeditos.
§ 3. Si res postulet, periti in rebus technicis a Secretario Gene-
rali, approbante Summo Pontifice, eligi possunt.

CAPUT V I I I
De Secretario Speciali

A r t . 14
(De Secretarii Specialis nominatione)

§ 1. Secretarius Specialis nominatur a Summo Pontifice p r o uno-


quoque coetu, in quo res tractatur, cuius ipse sit peritus.
§ 2. Si argumenta in coetu tractanda diversa sunt, p r o unoquoque
argumento Secretarius Specialis nominatur.
§ 3. Si casus ferat, nominantur a Summo Pontifice adiutores Se-
cretarii Specialis.
§ 4. Coetu absoluto, Secretarii Specialis munus cessat.
532 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

A r t . 15
(De Secretarii Specialis muneribus)

§ 1. Secretarius Specialis praesto est Praesidi Delegato, ipsi coetui


et Secretario Generali pro apparandis documentis et relationibus;
p r o explanationibus et notitiis, iis praebendis, qui illas forte petant;
denique pro actis conficiendis.
§ 2. In discussione argumenti fas est cuilibet Patri, de consensu
Praesidis Delegati et ordine ab eo statuto, explicationes et notitias
petere sive a Relatore sive praesertim a Secretario Speciali.

CAPUT IX
De notitiis circa Synodum vulgandis

A r t . 16
(De coetu notitiis circa Synodum vulgandis)

§ 1. Ad dandas notitias de Synodi conventibus et actuositate consti-


tuitur peculiaris coetus, constans ex Secretario Generali, Praeside
Pontificiae Commissionis de Communicationibus Socialibus, duobus
Patribus Synodalibus, a Praeside Delegato designatis, et Secretario
Speciali.
§ 2. Coetus Secretarius erit Officialis, qui notitiis S. Sedis tra-
dendis praepositus est (Direttore della Sala Stampa della Santa Sede).
§ 3. Coetui competit, approbante Praeside Delegato, determinare
rationes et modos, quibus notitiae vulgentur.
§ 4. Per Patres Synodales, a Praeside Delegato designatos, fient
identidem, de singulis argumentis, collationes c u m diurnariis.

P A R S SECUNDA

NORMAE GENERALES

CAPUT I
De Synodo Episcoporum convocanda

A r t . 17
(De ratione Synodi convocandae)

§ 1. Synodus Episcoporum a Summo Pontifice opportuno tempore


opportunisque modis convocatur.
§ 2. Praesidis est proximae congregationis diem et horam necnon
materiam tractandam, iuxta praestitutum ordinem, indicare.
Acta Consilii pro Publicis Ecclesiae Negotiis 533

§ 3. Intimatio singulorum tunc tantum locum habet, cum id Prae-


ses necessarium iudicaverit.
§ 4. Si contingat Summum Pontificem e vita decedere post con-
vocationem coetus Synodi aut durante eius celebratione, coetus eo
ipso suspenditur, donec novus Pontifex ipsum continuari decreverit
aut novum coetum convocaverit.

CAPUT II
De vestibus adhibendis

A r t . 18
(De vestibus in coetu adhibendis)

In coetus congregationibus Sodales, ad quos pertinet, habitum


pianum induunt sine l a c e r n a ; ceteri proprium publicum.

CAPUT I I I
De praecedentia

A r t . 19
(De praecedentiae ordine)

§ 1. Servetur, p r o praecedentia, praescriptum C. I. C. can. 106,


3°, et C. I. O . , De personis, can. 37, 3°.
§ 2. Si qui Sodalis forte extra ordinem sedeat, sententiam proferat
vel alios actus faciat, nullum ius acquirit, ac nemini praeiudicium
affert.

CAPUT IV

De secreto servando

A r t . 20
(De obligatione secreti servandi)

Salvo praescripto art. 16, omnes qui in S y n o d o partem habent vin-


ciuntur secreto quod attinet sive ad actus praeparatorios sive ad la-
bores ipsius coetus, praesertim quod spectat ad singulorum sententias
et suffragia et coetus decisiones et conclusiones.
534 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

CAPUT V
De lingua in Synodo adhibenda

A r t . 21
(De lingua in coetibus et actis adhibenda)

In congregationibus Synodi et in actis conficiendis lingua latina


adhibetur.

CAPUT VI
De colligendis ac distribuendis actis et documentis

A r t . 22
(De ratione colligendi ac distribuendi acta et documenta)

§ 1. Omnia acta et documenta colliguntur et distribuuntur per


Secretarium Generalem.
§ 2. Argumenta, de quibus in coetu Synodi agendum est, transmit-
tuntur sex mensibus, si fieri potest, antequam coetus initium capiat,
ita ut tempus detur ad convocandas Conferentias Episcopales, exqui-
rendae sententiae causa.

CAPUT V I I
De sententia exquirenda a Conferentiis Episcopalibus

A r t . 23
(De ratione sententiae exquirendae)

§ 1. Res, quas pertractandas Summus Pontifex in Synodi convoca-


tione statuerit, ab unaquaque Episcoporum Conferentia vel coetu Epi-
scoporum ritus Orientalis, studiose antea perspiciantur oportet.
§ 2. De earundem rerum definitione unusquisque Episcopatus suam
communem sententiam exprimit aptiore, quae ipsi videbitur, ratione.
§ 3. Huiusmodi sententia a singulis Sodalibus p r o S y n o d o depu-
tatis in Synodi coetu exprimitur.

CAPUT V I I I
De suffragiis

A r t . 24
(De suffragiis ferendis)

Postquam Sodales sententiam, de qua in art. 23, § 3, expresserint,


si Summus Pontifex id constituerit, ad ferenda suffragia proceditur.
Acta Consilii pro Publicis Ecclesiae Negotiis 535

A r t . 25
(De formula et modo ferendi suffragia)

§ 1. Suffragia in Synodo feruntur formula : placet, non placet,


placet iuxta modum, si agitur de schemate approbando, sive integro
sive per partes diviso ; feruntur vero formula : placet, non placet, in
emendationibus seu modis approbandis et in aliis suffragationibus.
§ 2. Qui suffragium dederit formula : placet iuxta modum, tene-
tur modum clare et concinne scripto tradere.
§ 3. Suffragia exprimuntur aptis schedulis, nisi Praeses alium
modum praeceperit, v. gr. surgendo vel sedendo, manum elevando vel
minus.
A r t . 26
(De suffragiorum maioritate)

§ 1. Ad maioritatem suffragiorum constituendam, si agitur de re


approbanda, requiruntur duae tertiae partes suffragiorum Sodalium,
qui suffragia ferunt; si vero de reicienda, eorundem Sodalium maio-
ritas absoluta.
§ 2. Praescriptum § 1 servetur sive consilium praestandum est
Summo Pontifici, sive, obtenta eiusdem Summi Pontificis licentia,
est de re decernendum.
§ 3. Quoties de ratione procedendi quaestio movetur, ea per maio-
ritatem absolutam Sodalium, qui, suffragium ferunt, solvitur.

CAPUT IX
De sodalium absentia

A r t . 27
(De obligatione significandi absentiam)

Qui coetus congregationi interesse nequit, is Praesidi, per Secre-


tarium Generalem, absentiae rationem significare debet.

CAPUT X
De dispensatione ab obligatione residentiae

A r t . 28
(De beneficiorum fructuum perceptione)

Omnes, qui Synodo interesse tenentur vel eidem operam quovis


titulo legitime impendunt, coetu perdurante et donec eidem adsunt vel
inserviunt, ab obligatione residentiae eximuntur et quoslibet suorum
536 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

beneficiorum reditus ac distributiones quotidianas percipere valent,


iis tantum exceptis, quae inter praesentes fieri dicuntur.

PARS TERTIA

DE RATIONE PROCEDENDI

CAPUT I
De ritibus sacris

A r t . 29
(De coetu inaugurando et absolvendo)

§ 1. Coetus Synodi inauguratur celebratione Sacri et cantu solemni


hymni Veni Creator Spiritus.
§ 2. Idem coetus absolvitur celebratione Sacri et solemni cantu
hymni Te Deum.
CAPUT II
De Relatione conficienda

A r t . 30
(De Relatione paranda)

§ 1. Relatio, qua quaestio in S y n o d o agenda exponitur, collustra-


tur et enucleatur, ab illo E p i s c o p o paratur, cui Summus Pontifex, c u m
coetus quilibet convocatur, hoc munus contulerit.
§ 2. Relatori praesto esse debet Secretarius Specialis.

A r t . 31
(De Relatione transmittenda)

Textus Relationis, in S y n o d o dein legendae, saltem triginta diebus


ante inchoandum coetum, perveniat ad Secretarium Generalem, qui
curat exemplaria pro Sodalibus paranda.

CAPUT I I I
De officii possessione a Praeside Delegato capienda

A r t . 32
(De ratione possessionis capiendae a Praeside Delegato)

Ineunte S y n o d o in coetum congregata, si casus ferat, Secretarius


Generalis perlegit pontificium documentum quo deputatur Praeses
Delegatus; iste dein statim officium capit suum.
Acta Consilii pro Publicis Ecclesiae Negotiis 537

CAPUT IV
De ratione procedendi in coetibus Synodi

A r t . 33
(De argumenti propositione et illustratione)
Praeses argumentum disceptandum nuntiat et Relatorem vocat,
qui Relationem iam apparatam et Patribus distributam summatim
exponit et explicat, adiutorio usus, si necesse sit, Secretarii Specialis.

A r t . 34
(De coetibus minoribus)

Relatione absoluta, Praeses, si hoc opportunum iudicaverit, potest


promovere discussionem argumenti in coetibus minoribus. In hisce
coetibus, secundum varias linguas distinguendis, Patres Synodales
moderatorem eligant, et, discussione argumenti absoluta, committant
uni alterive Patri, ut nomine aliorum sententiam proferat in congre-
gatione generali.
A r t . 35
(De argumenti discussione)
o
§ 1. I Praeses, iuxta indicem a Secretario Generali confectum,
ex ordine ad loquendum vocat Sodales, qui pridie nomina sua ad hunc
finem significaverint.
2° Patres, qui loqui postulaverunt, hoc ordine sese succedunt :
p r i m o loquuntur, iuxta ordinem praecedentiae (art. 19), qui nomine
Conferentiarum Episcopalium orationem habent, deinde alii, ex eodem
ordine.
3° Qui Conferentias Episcopales repraesentant, iuxta facul-
tates sibi tributas, illarum nomine loquantur.
4° De uno eodemque argumento, nomine Conferentiae, unus
tantum Pater loquetur.
§ 2. 1° Si multi sint, qui disserendi veniam petierint, rogantur
Patres ne repetant quae alii iam exposuerunt, sed ad ea, quae iam
dicta sint, paucis se referant.
2° E o d e m in casu Praesidis Delegati est coadunare, vel per
seipsum vel per Patrem a se deputatum (art. 3, 2°), in separatis con-
ventibus Patres oratores ad concordandum, salva omnium libertate,
ut pauci nomine omnium, iuxta diversitatem sententiarum, loquantur.
o
§ 3. I Omnes qui facultatem disserendi petierunt, etsi non lo-
quantur, suas animadversiones Secretariae Generali scripto dabunt.

35 - A. A. S.
538 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

2° Qui autem loquuntur orationes suas, spatio temporis, a


Praeside statuto, contineant.

A r t . 36
(De responsionibus)

§ 1. Si qui Sodalis, auditis Sodalium animadversionibus, respon-


dere seu aliquid obicere intendit, hanc facultatem a Praeside petere
potest.
§ 2. Praesidis est facultatem respondendi concedere, et diem sta-
tuere, qua responsio fiat.
§ 3. Die statuta, Praeses, iuxta indicem a Secretario Generali con-
fectum, vocat Patres, qui respondere petierunt.
§ 4. Oratores, nisi tempus ad respondendum Praeses definierit,
brevissimo sermone suas responsiones contineant.
§ 5. Possunt Oratores nomine plurium Sodalium respondere; quod
si faciunt, eos indicare debent, quorum nomine loquuntur.
§ 6. Responsiones scripto Secretario Generali dein tradendae sunt.

A r t . 37
(De Commissionibus studiorum)

§ 1. Si ex habita disceptatione constet argumentum ulteriore enu-


cleatione indigere, potest Praeses Delegatus, de consensu Summi Pon-
tificis et modis ab eodem Summo Pontifice statutis (cfr. art. 8), pecu-
liarem Commissionem constituere, quae in hoc opus incumbat.
§ 2. Interea ad subsequentis argumenti examen proceditur.
§ 3. 1° Cum Commissio studiorum suas conclusiones exhibuerit, eae
a Relatore, per Commissionem designato, Sodalibus illustrantur.
2° Si Sodales postulant, potest Praeses brevissimam discepta-
tionem circa has conclusiones c o n c e d e r e ; quae disceptatio fit iuxta
art. 35.

A r t . 38
(De voto exprimendo)

§ 1. Expleta disceptatione, singuli Sodales mentem suam iuxta


sententiam, de qua in art. 23, § 2, pandunt per votum scripto deinde
Secretario Generali tradendum.
§ 2. Si, ex voluntate Summi Pontificis, suffragatio facienda sit,
haec peragitur ad normam artt. 24-26.
Acta Consilii pro Publicis Ecclesiae Negotiis 539

A r t . 39
(De modis examinandis)

§ 1. Secretarius Specialis expensos modos colligit, in ordinem di-


sponit, et c u m Secretario Generali typis imprimendos curat.
§ 2. Statuto tempore, Sodales, audita Relatione, ad exprimenda suf-
fragia de singulis modis procedunt.
§ 3. Suffragatio modorum fit formula : Placet, non placet.
§ 4. M o d i , qui maioritatem suffragiorum assecuti fuerint, probati
a Patribus habentur.

CAPUT V
De relatione circa peractos labores

A r t . 40
(De Relatione facienda)

Omnibus absolutis, fit per Secretarium Generalem, cui operam prae-


stat Secretarius Specialis, Relatio in qua describuntur labores circa
argumentum vel argumenta examinata peracti, et conclusiones a Soda-
libus deductae exhibentur.

A r t . 41
(De Relatione Summo Pontifici exhibenda)

Relationem, de qua in art. 40, S u m m o Pontifici exhibent Praeses


Delegatus et Secretarius Generalis.
540 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

ACTA SS. CONGREGATIONUM


SACRA CONGREGATIO PRO DOCTRINA FIDEI

S T A T U T A « AD E X P E R I M E N T U M »
COMMISSIONIS THEOLOGICAE

1. Commissio Theologica penes Sacram Congregationem p r o D o -


ctrina F i d e i instituitur, cuius munus est Sanctae Sedi et praecipuum
in m o d u m eidem Sacrae Congregationi auxilium praestare in quae-
stionibus doctrinalibus maioris momenti perpendendis.
2. Munere Praesidis Commissionis Theologicae fungitur Cardinalis
Sacrae Congregationis p r o D o c t r i n a Fidei Praefectus, qui p r o singulis
sessionibus unum e Cardinalibus Membris eiusdem Sacrae Congrega-
tionis delegare potest.
3. Cardinalis Praeses secretarium p r o laboribus technicis Commis-
sionis designat.
4. Commissio Theologica constat theologis e diversis scholis ac Na-
tionibus, qui scientia theologica et fidelitate erga Ecclesiae Magisterium
praestant.
5. Commissionis Theologicae Membra a S u m m o Pontifice, cuius
iudicio proponuntur a Cardinali Sacrae Congregationis p r o Doctrina
Fidei Praefecto post consultationem Conferentiarum Episcopalium,
ad quinquennium nominantur, quo expleto iterum confirmari possunt.
S u m m a Membrorum numerum triginta non superabit.
6. Coetus Plenarius Commissionis Theologicae saltem semel in anno
convocatur.
7. Si studium particularium quaestionum id exigat, Cardinalis Prae-
ses speciales Commissiones e Membris materia peculiariter peritis
instituere potest, quae, studio expleto, munere suo cessant.
8. Commissionis Theologicae Membra etiam scripto consultari pos-
sunt.
9. Quaestiones et argumenta studio subicienda a Commissione quoque
Theologica aut a singulis Membris proponi possunt Sacrae Congrega-
tioni p r o D o c t r i n a F i d e i , quae de opportunitate rei tractandae decernit.
10. Conclusiones, ad quas Commissio Theologica in Conventu Plena-
Sacra Congregatio pro Cultu Divino 541

rio aut in Commissionibus specialibus pervenerit, necnon singula Mem-


brorum vota, Summo Pontifici subicientur atque Sacrae Congregationi
p r o Doctrina Fidei usui tradentur.
11. Membra Commissionis Theologicae, ratione habita de collabora-
tionis necessitudinibus c u m Sacra Congregatione pro Doctrina Fidei,
res Commissionis tractandas ad normam Ordinis servandi Curiae R o -
manae sub secreto pontificio continebunt.

Ss.mus Dominus Noster Paulus Papa VI in Audientia infrascripto


Praefecto Sacrae Congregationis pro Doctrina Fidei die 11 aprilis 1969
concessa, necnon per litteras Secretariae Status N. 181t&2$, diei 2k apri-
lis 1969, Commissionis Theologicae statuta « ad experimentum » ad-
probavit.

Romae, die 12 iulii 1969.

FRANCISCUS Card. SEPER, Praefectus

SACRA CONGREGATIO PRO CULTU DIVINO

i
Instructio, quae sequitur, ad Conferentias Episcopales transmissa,
ut eam profundiore et attento examine perpenderent, publici iuris fit,
quo evidentius omnibus pateat fundamentum et adiuncta quibus ni-
titur ratio agendi Apostolicae Sedis.

INSTRUCTIO
De modo Sanctam Communionem ministrandi

Memoriale Domini celebrans, Ecclesia ipso ritu testatur fidem et


adorationem Christi qui in sacrificio praesens est et iis, qui mensam
Eucharisticam participant, ut cibus datur.
H a c de causa multum interest ipsius, ut Eucharistia m o d o quam
dignissimo maximeque frugifero celebretur ac participetur, inviolate
servando illam ad nos progressione quadam pertingentem traditionem,
cuius divitiae in usum et vitam Ecclesiae sunt transfusae. Historiae
enim documentis probatur modum celebrandi et sumendi Sacram Eu-
542 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

charistiam multiformem fuisse. H i s etiam temporibus nostris in cele-


brationem eiusdem Eucharistiae mutationes nec paucae nec leves, quoad
ritum, sunt inductae, quo magis congrueret hominum nunc viventium
spiritualibus et psychologicis necessitatibus ; atque in ipsam disciplinam,
quae fidelium rationem divini Sacramenti participandi moderatur, ite-
rum, ob quaedam rerum adiuncta, invecta est Communio sub utraque
specie panis et vini, quae olim ritui quoque Latino communis paulatim
in desuetudinem abiit. Qui quidem sic exortus status iam ubique inva-
luit tempore Concilii Tridentini, quod eum dogmatica doctrina com-
1
probavit atque defendit ut condicionibus illius aetatis consentaneum.
H i s vero ipsis modis renovatis signum Convivii Eucharistici et omni-
moda adimpletio mandati Christi magis perspicua et vivida sunt
effecta, simul tamen plenior participatio celebrationis Eucharisticae,
per sacramentalem Communionem significata, hic et illic, per hos pro-
ximos annos desiderium excitavit ad illum redeundi usum, ex quo
panis Eucharisticus in fidelis manu deponitur, qui eum ipse ori suo,
communicando, ingerat.
Quin etiam, in quibusdam communitatibus et locis, eiusmodi ritus
est peractus, quamquam approbatio Sedis Apostolicae antea impe-
trata non erat, atque interdum ita, ut fidelibus opportuna praeparatio
deesset.
Est quidem verum ex vetere usu fidelibus quondam licuisse divinam
hanc alimoniam in manum accipere atque per se ipsos ori inferre, at-
que etiam, aetate antiquissima, e l o c o , ubi sacra fiebant, Sanctissimum
secum portare, propterea potissimum ut, si forte p r o F i d e i confes-
sione iis esset dimicandum, eo tamquam viatico uterentur.
Verumtamen praescripta Ecclesiae Patrumque documenta copiose
testantur maximam reverentiam summamque prudentiam erga sacram
Eucharistiam adhibitam. Etenim « nemo . . . illam carnem manducat,
2
nisi prius adora veri t » , atque in ea sumenda quisque admonetur :
3
« ... illud p e r c i p e ; advigilans ne quid ex ea tibi depereat » : « Corpus
4
enim est Christi » .
Praeterea cura et ministerium Corporis et Sanguinis D o m i n i pecu-
liari prorsus m o d o sacrorum administris vel hominibus ad hoc ipsum

1
Cfr. Conc. Trid., Sess. XXI, Doctrina de communione sub utraque specie et par-
vulorum: Denz. 1726-1727 (930); Sess. XXII, Decretum super petitionem concessionis
calicis: Denz. 1760.
2
Augustini, Enarrationes in Psalmos, 98, 9: PL 37, 1264.
3
Cyrilli Hieros., Catecheses Mystagogicae, V, 21: PG 33, 1126.
4
Hippolyti, Traditio Apostolica, n. 37 : ed. B. Botte, 1963, p. 84.
S aera Congregatio pro Cultu Divino 543

ascitis committebantur : « P o s t q u a m vero is, qui praeest, preces ab-


solvit, et populus omnis acclamavit, qui apud nos dicuntur diaconi
panem et vinum et aquam, in quibus gratiae actae sunt unicuique
s
praesentium participanda distribuunt, et ad absentes perferunt » .
Quare mox sacram Eucharistiam absentibus deferendi munus solis
sacris administris concreditum est, hanc ob causam, ut reverentiae
Corpori Christi debitae, simul ac fidelium necessitati, cautius consu-
leretur. Insequenti tempore, postquam eucharistici mysterii veritas,
eius virtus ac praesentia Christi in eo altius explorata sunt, urgente
sensu sive reverentiae erga hoc Sanctissimum Sacramentum sive humi-
litatis qua illud sumatur oportet, consuetudo inducta est, ut p e r se
minister panis consecrati particulam in lingua Communionem susci-
pientium deponeret.
H i c sanctam Communionem distribuendi modus, hodierno Eccle-
siae statu in universum considerato, servari debet, non solum quia in
tradito plurium saeculorum more innititur, sed praesertim quia Chri-
stifidelium reverentiam erga Eucharistiam significat. Huiusmodi autem
usus nihil de dignitate personae detrahit iis, qui ad tantum Sacramen-
tum accedunt, atque ad eam praeparationem pertinet, quae requiritur,
6
ut Corpus D o m i n i m o d o maxime frugifero percipiatur.
7
H a e c reverentia non « panis et potus communis » , sed Corporis et
Sanguinis D o m i n i communionem significat, vi cuius « populus Dei bona
sacrificii paschalis participat, renovat novum foedus semel in sanguine
Christi a D e o c u m hominibus factum, ac in fide et spe convivium escha-
8
tologicum in regno Patris praefigurat et praevenit ) ) .
Praeterea hac agendi ratione, quae translaticia iam censenda est,
efficacius cavetur, ut sacra Communio qua par est reverentia, decore
atque dignitate distribuatur, ut quodvis periculum arceatur species
eucharisticas profanandi, in quibus « m o d o singulari, adest totus et
9
integer Christus, Deus et h o m o , substantialiter et continenter » , ut
denique diligenter cura servetur, quam de ipsis panis consecrati f rag-
mentis Ecclesia semper commendavit : « Quod enim intercidere patie-
1 0
n s , id tibi tamquam ex propriis membris deminutum puta ) ) .
5
Iustini, Apologia I, 65: PG 6, 427.
6
Cfr. Augustini, Enarrationes in Psalmos, 98, 9 : PL 37, 1264-1265.
7
Cfr. Iustini, Apologia I, 66: PG 6, 427; Cfr. Irenaei, Adversus Haereses, 1. 4, c. 18,
n. 5: PG 7, 1028-1029.
8 a
Sacra Congregatio Rituum, Instructio Eucharisticum Mysterium, n. 3 : A. A. S.
59 (1967), p. 541.
8
Cfr. ibid. n. 9, p. 547.
10
Cyrilli Hieros., Catecheses Mystagogicae, V, 21: PG 33, 1126.
544 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Quapropter, c u m paucae quaedam Conferentiae Episcopales atque


nonnulli singulares E p i s c o p i postulassent, ut in suis territoriis usus
admitteretur consecratum panem in christifidelium manibus ponendi,
Summus Pontifex statuit ut singuli universi Ecclesiae latinae Episcopi
rogarentur quid censerent de opportunitate huiusmodi ritum introdu-
cendi. Mutatio enim in re tanti momenti, quae antiquissima et vene-
randa traditione innititur, praeterquam quod disciplinam pertingit,
pericula etiam secumferre potest, quae timentur forte oritura ex n o v o
m o d o sacram Communionem ministrandi, ne scilicet perveniatur sive
ad minorem erga A u g u s t u m altaris Sacramentum reverentiam, sive ad
eiusdem Sacramenti profanationem, sive ad rectae doctrinae adultera-
tionem.
Quam ob rem Episcopis tres quaestiones propositae sunt, quibus
usque ad diem 12 superioris mensis Martii h o c , qui sequitur, m o d o
responsum est :
1. Videturne exaudiendum votum, ut praeter m o d u m traditum, etiam
ritus recipiendi sacram Communionem in manu permittatur?

P l a c e t : 567
N o n p l a c e t : 1.233
P l . iuxta m o d u m : 315
Suffragia invalida : 20

2. Placetne ut experimenta huius novi ritus in parvis communitatibus


prius fiant, assentiente Ordinario l o c i ?
P l a c e t : 751
Non p l a c e t : 1.215
Suffragia i n v a l i d a : 70

3. Putasne fideles, post praeparationem catecheticam bene ordinatam,


hunc novum ritum libenter esse accepturos?
P l a c e t : 835
Non placet : 1.185
Suffragia i n v a l i d a : 128

Ex redditis igitur responsis patet E p i s c o p o s longe plurimos censere


hodiernam disciplinam haudquaquam esse i m m u t a n d a m ; quae i m m o
si immutetur, id tum sensui tum spirituali cultui eorundem Episco-
p o r u m plurimorumque fidelium offensioni fore.
Itaque, attentis animadversionibus consiliisque eorum, quos « Spi-
11
ritus Sanctus posuit Episcopos regere » E c c l e s i a s , p r o rei gravitate

1 1
Cfr. Act. 20, 28.
Sacra Congregatio pro Cultu Divino 545

et allatorum argumentorum momento, S u m m o Pontifici non est visum


modum iamdiu receptum sacrae Communionis fidelibus ministran-
dae immutare.
Quapropter A p o s t o l i c a Sedes Episcopos et sacerdotes et fideles ve-
hementer hortatur, ut validae iterumque confirmatae legi studiose
obsequantur, sive ad iudicium a maiore catholici Episcopatus parte
latum, sive ad formam qua hodiernus sacrae Liturgiae ritus utitur,
sive denique ad commune ipsius Ecclesiae bonum respicientes.
Sicubi vero contrarius usus, sanctam nempe Communionem in
manibus ponendi, iam invaluerit, eadem A p o s t o l i c a Sedes, ut Episco-
pales adiuvet Conferentias ad pastorale officium implendum, p r o ho-
dierno rerum statu saepe difficilius, iisdem Conferentiis committit
onus ac munus peculiaria adiuncta, si quae sunt, expendendi, dum-
m o d o tamen et quodvis praecaveatur periculum, ne reverentiae defectus
vel falsae de Ssma Eucharistia opiniones irrepant in animos, et alia
etiam incommoda sedulo tollantur.
P o r r o hisce in casibus, ad eiusmodi usum recte ordinandum, Epi-
scopales Conferentiae opportunas, prudenti praemisso examine, deli-
berationes capient, quae secretis suffragiis duabusque e tribus parti-
bus suffragiorum faventibus ferendae sunt; quas quidem deliberatio-
12
nes deinde Sanctae Sedi, necessariae confirmationis c a u s a , propo-
nent, adiecta accurata expositione causarum, quibus ad eas capiendas
impulsi sunt. Sancta Sedes singulos casus accurate perpendet, illius
haud oblita coniunctionis, quae variis l o c o r u m Ecclesiis inter se vel
earum unicuique c u m Ecclesia universa intercedit, ad provehendum
commune bonum communemque aedificationem, atque ad fidei pieta-
tisque incrementum, quod mutuo ab exemplo profluit.

H a e c Instructio, quae de speciali mandato Summi Pontificis Pauli VI


composita est, Apostolicae vi auctoritatis die x x v i n mensis Maii,
anno MCMLXIX, ab Eo est rite approbata, Qui etiam statuit, ut in
sacrorum Antistitum notitiam per Praesides Conferentiarum Episco-
palium perferretur.
Contrariis quibusvis nihil obstantibus.
R o m a e , die x x i x mensis Maii, anno MCMLXIX.

BENNO Card. GUT, Praefectus

H. Bugnini, a Secretis

12
Cfr. Conc. Oecum. Vat. II, Decr. Christus Dominus, n. 38, 4: A. A. S. 58 (1966),
p. 693.
546 Acta Apostolicae Sedis Commentarium Officiale

Instructio completur, in re pastorali, Epistula qua conceditur Con-


ferentiis Episcopalibus indultum distribuendi fidelibus sacram Com-
munionem in manu, cum omnes condiciones requisitae habeantur.

II
REVERENDISSIME *

En réponse à la demande présentée par V o t r e Conférence Episco-


pale sur la permission de distribuer la Communion en déposant l'hos-
tie dans la main des fidèles, je suis en mesure de vous transmettre la
communication suivante :
Tout en rappellant ce qui fait l'objet de l'Instruction ci-jointe, en
date du 29 mai 1969, sur le maintien en vigueur de l'usage tradition-
nel, le Saint-Père a pris en considération les motifs invoqués à l'ap-
pui de V o t r e demande et les résultats du vote qui est intervenu à ce
sujet. Il accorde que, sur le territoire de V o t r e Conférence Episcopale,
chaque Evêque, selon sa prudence et sa conscience, puisse autoriser
dans son diocèse l'introduction du nouveau rite pour distribuer la Com-
munion, à condition que soient évités toute occasion de surprise de la
part des fidèles et tout danger d'irrévérence envers l'Eucharistie.
P o u r cela, on tiendra compte des normes suivantes:
1. La nouvelle manière de communier ne devra pas être imposée
d'une manière qui exclurait l'usage traditionnel. Il importe notam-
ment que chaque fidèle ait la possibilté de recevoir la Communion sur
la langue, là où sera concédé légitimement le nouvel usage et lorsque
viendront communier en même temps d'autres personnes qui recevront
l'hostie dans la main. En effet, les deux manières de communier peu-
vent coexister sans difficulté dans la même action liturgique. Cela, pour
que personne ne trouve dans le nouveau rite une cause de trouble à sa
propre sensibilité spirituelle envers l'Eucharistie et pour que ce Sacre-
ment, de sa nature source et cause d'unité, ne devienne pas une oc-
casion de désaccord entre les fidèles.
2. Le rite de la Communion donnée dans la main du fidèle ne doit
pas être appliqué sans discrétion. En effet, puisqu'il s'agit d'une atti-
tude humaine, elle est liée à la sensibilité et à la préparation de celui
qui la prend. Il convient donc de l'introduire graduellement, en com-
mençant par des groupes et des milieux qualifiés et plus préparés. Il
est nécessaire surtout de faire précéder cette introduction par une ca-

* Hanc Epistulam g. Congregatio pro Cultu Divino sua cuiusque lingua exaratam
Indultum petentibus misit.
Sacra Congregatio pro Cultu Divino 547

téchese adéquate, afin les fidèles comprennent exactement la signi-


fication du geste et accomplissent celui-ci avec le respect dû au Sa-
crement. Le résultat de cette catéchèse doit être d'exclure quelque ap-
parence que ce soit de fléchissement dans la conscience de l'Eglise sur
la foi en la présence eucharistique, et aussi quelque danger que ce soit
ou simplement apparence de danger de profanation.
3. La possibilité offerte au fidèle de recevoir dans la main et de
porter à la bouche le pain eucharistique ne doit pas lui offrir l'occasion
de le considérer c o m m e un pain ordinaire ou une chose sacrée quel-
c o n q u e ; elle doit, au contraire, augmenter en lui le sens de sa dignité
de membre du Corps Mystique du Christ, dans lequel il est inséré
par le Baptême et par la grâce de l'Eucharistie, et aussi accroître sa
foi en la grande réalité du Corps et du Sang du Seigneur q u ' i l touche
de ses mains. Son attitude de respect sera proportionnée à ce q u ' i l ac-
complit.
4. Quant à la manière de faire, on pourra suivre les indications
de la tradition ancienne, qui mettait en relief la fonction ministérielle
du prêtre et du diacre, en faisant déposer l'hostie par ceux-ci dans
la main du communiant. On pourra cependant adopter aussi une ma-
nière plus simple, en laissant le fidèle prendre directement l'hostie
dans le vase sacré. En tout cas, le fidèle devra consommer l'hostie avant
de retourner à sa place, et l'assistance du ministre sera soulignée par
la formule habituelle: « L e Corps du C h r i s t » , à laquelle le fidèle ré-
pondra : « A m e n ».
5. Quelle que soit la forme adoptée, q u ' o n fasse attention à ne
pas laisser tomber ni se disperser des fragments du pain eucharistique,
comme aussi à la propreté convenable des mains et à la bonne tenue des
gestes selon les usages des divers peuples.
6. Dans le cas de la Communion sous les deux espèces distribuée
par intinction, il n'est jamais permis de déposer dans la main du
fidèle l'hostie trempée dans le Sang du Seigneur.
7. Les Evêques qui auront permis l'introduction du nouveau m o d e
de communion sont priés d'envoyer à cette Sacrée Congrégation, d ' i c i
six mois, un rapport sur le résultat de cette concession.
Je profite de l'occasion pour V o u s exprimer, Reverendissime, mes
sentiments de profonde estime.

BENNO Card. GUT, Préfet

A. Bugnini, Secrétaire
548 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

III

DECRETUM

De Ordine Baptismi parvulorum recognito

Ordinem Baptismi parvulorum in Rituali R o m a n o exstantem esse re-


cognoscendum, Sacrosanctum Concilium V a t i c a n u m II edixit, ut ritus
condicioni infantium a c c o m m o d a n t u r ; parentum et patrinorum partes
et officia magis paterent ; opportunae statuerentur aptationes pro ma-
g n o baptizandorum numero aut p r o Baptismo a catechistis, in terris
Missionum, vel ab aliis, absente ministro ordinario, c e l e b r a n d o ; et
O r d o conficeretur quo indiceretur infantem, ritu brevi baptizatum, iam
receptum esse in Ecclesiam (Const. de sacra Liturgia, artt. 67-69).
H a e c recognitio a Consilio ad exsequendam Constitutionem de sa-
c r a Liturgia peracta est. Summus autem Pontifex Paulus VI novum
Ordinem Baptismi parvulorum in l o c u m Ordinis in Rituali R o m a n o
exstantis in posterum adhibendum auctoritate S u a A p o s t o l i c a appro-
bavit et evulgari iussit.
Quapropter haec Sacra Congregatio, de speciali mandato eiusdem
S u m m i Pontificis, illum promulgat, statuens ut a die 8 septembris
1969 adhibeatur.
Contrariis quibuslibet minime obstantibus.
Ex aedibus S. Congregationis p r o Cultu D i v i n o , die 15 maii 1969,
Sollemnitate Ascensionis D o m i n i .

BENNO Card. GUT, Praefectus

H. Bugnini, a Secretis

IV

DECRETUM

De Ordine lectionum Scripturae Sacrae in Missa adhibendo

Ordinem lectionum Scripturae Sacrae in Missa adhibendum, ad nor-


mam Constitutionis de sacra Liturgia, quo ditior mensa verbi Dei para-
retur fidelibus, thesauri biblici largius aperirentur, et, intra praesti-
tutum annorum spatium, praestantior pars Scripturarum Sanctarum
p o p u l o legeretur (art. 51), Consilium ad exsequendam Constitutionem
de sacra Liturgia apparavit, et Summus Pontifex Paulus VI per Con-
Saerß Congregatio pro Cultu Divino 549

stitutionem A p o s t o l i c a m « Missale R o m a n u m », die 3 aprilis 1969 dar


tam, approbavit.
Sacra igitur haec Congregatio p r o Cultu D i v i n o , de speciali man-
dato Summi Pontificis, eundem Ordinem lectionum Missae promulgat,
statuens ut a die 30 novembris, dominica prima Adventus, huius anni
1969 vigere incipiat. Adhibebitur autem p r o x i m o anno liturgico, se-
ries B lectionum dominicalium et series II prioris lectionis in feriis
« per annum ».
Cum autem in praesenti Ordine indicationes tantummodo praebean-
tur p r o singulis lectionibus, curae Conferentiarum Episcopalium c o m -
mittitur ut textus integri apparentur in linguis vernaculis, servatis
normis quae statutae sunt per Instructionem de popularibus interpre-
tationibus conficiendis, datam a Consilio ad exsequendam Constitutio-
nem de sacra Liturgia, die 25 ianuarii 1969. Textus vero populares aut
sumantur e Sacrae Scripturae interpretationibus p r o singulis regioni-
bus iam legitime approbatis et ab A p o s t o l i c a Sede confirmatis, aut, si
ex novo coniiciuntur, confirmationi huius Sacrae Congregationis pro-
ponantur.
Contrariis quibuslibet minime obstantibus.
Ex aedibus S. Congregationis p r o Cultu D i v i n o , die 25 maii 1969,
dominica Pentecostes.

BENNO Card. GUT, Praefectus

H. Bugnini, a Secretis

DECRETUM

De legis vacatione pro novo Ordine Baptismi parvulorum

Petentibus nonnullis Conferentiis E p i s c o p o r u m , ut vacatio legis p r o


novo Ordine Baptismi parvulorum, ad diem 8 septembris huius anni
statuta, ulterius prorogaretur, quo populares interpretationes maiore
c u m tranquillitate confici possent et actio pastoralis opportunius di-
sponi, haec Sacra Congregatio p r o Cultu D i v i n o , de mandato Summi
Pontificis Pauli V I , statuit ut novus Ordo Baptismi parvulorum, die
15 maii 1969 promulgatus, a die 29 martii proximi anni 1970, hoc est
550 Acta Apostolicae Sedis ^ Commentarium Officiale

a D o m i n i c a Resurrectionis D. N. I. Ch., vigere incipiat, ita tamen ut, a


die 8 septembris huius anni, aut novus O r d o aut qui in Rituali vel Pon-
tificali R o m a n o exstat, ad arbitrium usurpari p o s s i t ; a die vero 29 mar-
tii 1970 novus dumtaxat ritus adhibeatur.
Singulis tamen Conferentiis E p i s c o p o r u m , postquam popularem in-
terpretationem paraverint, et ab hac Sacra Congregatione confirma-
tionem acceperint, facultas fit alium diem ante 29 martii 1970, p r o
opportunitate, statuendi, q u o novus O r d o Baptismi parvulorum vigere
incipiat.

Contrariis quibuslibet minime obstantibus.

E Civitate Vaticana, die 10 iulii 1969.

BENNO Card. GUT, Praefectus

H. Bugnini, a Secretis
Pont. Commissio Decretis Concilii Vat. II interpretandis 551

ACTA COMMISSIONUM

PONTIFICIA COMMISSIO
DECRETIS CONCILII VATICANI II
INTERPRETANDIS

Responsum ad propositum dubium

Patres Pontificiae Commissionis Decretis Concilii Vaticani II inter-


pretandis, proposito in plenario coetu quod sequitur dubio, respon-
dendum censuerunt ut infra :

D. - Quaenam sit Auctoritas competens, de qua in Litteris A p o -


stolicis Ecclesiae Sanctae, diei 6 Augusti 1966, I, n. 21, § 3.

R. - Auctoritatem competentem esse, in casu Sanctam Sedem, per


Consilium pro Publicis Ecclesiae Negotiis, si agatur de conventioni-
bus initis inter Apostolicam Sedem et Gubernium civile : esse vero
Episcopum vel, in gradu superiori, Sanctam Sedem, per Dicasterium
competens ad normam Constitutionis Apostolicae Regimini Ecclesiae
Universae, diei 15 Augusti 1967, si agatur de conventionibus initis,
vel iuribus aliis personis physicis vel moralibus quaesitis.

Ssmus Dominus Noster Paulus Pp. VI in Audientia die 3 Iu-


lii 1969 infrascripto impertita supradictam decisionem ratam habuit,
adprobavit et publicari iussit.

PERICLES Card. FELICI, Praeses

L. © S.
552 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

DIARIUM ROMANAE CURIAE

Lunedì, 16 giugno 1969, il Santo Padre Paolo VI ha ricevu-


to in solenne Udienza, per la presentazione delle Lettere Cre-
denziali, Sua Eccellenza il Signor HANS BERGER, Ambasciatore
Straordinario e Plenipotenziario di Germania.

Giovedì, 19 giugno 1969, il Santo Padre Paolo VI ha rice-


vuto in solenne Udienza, per la presentazione delle Lettere Cre-
denziali, Sua Eccellenza il Signor HANS REICHMANN, Amba-
sciatore Straordinario e Plenipotenziario di Austria.

SEGRETERIA DI STATO

NOMINE

Con Brevi Apostolici il Santo Padre Paolo V I , ha nominato:


3 luglio 1969. U Rev. Mons. Calabresi Ubaldo, Delegato Apostolico per
la Regione del Mar Bosso.
7 » » S. E. Revma Mons. Bruniera Alfredo, Arcivescovo tit. di
Claudiopoli di Onoriade, Pro-Nunzio Aposto-
lico nel Kuwait.
9 » » S. E. Revma Mons. Limongi Paolino, Arcivescovo tit. di
Nicea, Pro-Nunzio Apostolico in Iran.
16 » » Il Rev. Mons. Gallina Ernesto, Pro-Nunzio Apostolico
nel Cameroun e nel Gabon e Delegato Aposto-
lico per l'Africa Centrale.
19 » » S. E. Revma Mons. Pedroni Angelo, Arcivescovo tit; di
Novica, Nunzio Apostolico in Costa Bica.

NECROLOGIO

2 luglio 1969. Monsig. Demol Louis Georges. F., Vescovo tit. di Ve-
scera.
16 » » Monsig. Ferrerò di Cavallerleone Carlo Alberto, Arci-
vescovo tit. di Trebisonda, Prelato del Sovra-
no Militare Ordine di Malta.
17 » » Monsig. Swamidoss Pillât David Maryanayagam, Vesco-
vo di Vellore.
26 » » Monsig. Reyes Alfonso, Vescovo di Ciudad Valles.
An. et vol. LXI 30 Septembris 1969 N. 9

ACTA APOSTOLICAE SEDIS


COMMENTARIUM OFFICIALE

Directio: Palazzo Apostolico - Città del Vaticano — Administratio: Libreria Editrice Vaticana

ACTA PAULI PP. VI

LITTERAE APOSTOLICAE
MOTU PROPRIO DATAE

Cardinalis Legatus Patriarchali Basilicae a S. Francisco in urbe


Asisio assignatur.

PAULUS PP. VI

INCLITA TOTO terrarum orbe fama celebratur Patriarchalis


Basilicae a S. Francisco in urbe Asisio, quae religione loci, in-
genti molis amplitudine operibusque exquisita arte perfectis,
cetera sacra monumenta, in honorem Legiferi Patris Asisina-
tis exstructa, facile antecellit. Cuius Basilicae praestantia
atque dignitas non ex eo tantum petenda est, quod mortales
S. Francisci exuvias tuetur ac servat, verum etiam quod Ro-
mani Pontifices saeculorum decursu hoc templum singulari
cura atque sollicitudine semper prosecuti sunt, idemque imme-
diatae Apostolicae Sedis iurisdictioni obnoxium voluerunt. Re
enim vera Decessor Noster fel. rec. Gregorius IX anno MCCXXX
statuit, ut ecclesia ipsa nulli nisi Romano Pontifici esset su-
biecta, et (Franciscalis Ordinis) Caput haberetur et Mater, ac
1
in ea per Fratres eiusdem Ordinis perpetuo serviretur. Quod

i Const. Apost. Is qui Ecclesiam, d. 22 Aprilis- a. 1230, sub plumbo data.

36 - A. A. S.
554 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

privilegium saeculis insequentibus haud semel apostolica Ro-


2
manorum Pontificum auctoritate aperte confirmatum est.
E quibus propensae voluntatis testimoniis erga mirabile hoc
templum a Decessoribus Nostris prolatis, memoratu digna sane
est Apostolica Constitutio a verbis Fidelis Dominus inci-
piens, qua Benedictus XIV sacras has aedes ad Patriarchalis
Basilicae et Pontificiae Cappellae honorem evexit, statuitque
pariter ut Purpurati Patres, qui pro tempore Basilicarum XII
Apostolorum et SS. Marcellini et Petri titulo decoraren tur, si-
mulque Generalis Auditor Causarum ad Curiam Camerae Apo-
stolicae spectantium, eorumque successores, Protectores atque
Summi Pontificis Delegati pro hac Basilica et adiecto Coenobio
nominarentur.
Progressu temporis, cum duo Patres Cardinales, memorata-
rum Basilicarum titulo aucti, saepe officio Archiepiscopi funge-
rentur in sedibus, quae nimis dissitae essent, iidemque propte-
rea prohiberentur quominus munus sibi concreditum apud Asi-
sinatem Basilicam expedite obire possent, Apostolicae huic Sedi
visum est, ut in eorum locum duo e Romana Curia Cardinales
substituerentur, qui, utpote a Sancta Sede Delegati, in eandem
Basilicam ad normam Constitutionis a Benedicto XIV editae,
suas curas impenderent.
Attamen, cum haec agendi norma recentioribus hisce tempo-
ribus intermissa sit, hinc haud paucae ortae sunt difficultates,
ad quas remo vendas necessarium prorsus est, ut quae ad exer-
cendam in Basilica S. Francisci iurisdictionem pontificiam per-
tineant, rite a Nobis definiantur.
Rebus igitur mature perpensis, Nos, exempla imitati Deces-
sorum Nostrorum, qui sive dignitati et decori venerandi huius
templi, sive spirituali bono piarum peregrinantium multitudi-
num sollicite semper prospexerunt, motu proprio decernimus
ac statuimus quae sequuntur:

I. Cardinalis in Urbe commorans, a Nobis deligendus,


tamquam Noster Legatus assignatur Patriarchali Basilicae a

2
Cfr. Const. Apost. Fidelis Dominus, d. 25 Martii a. 1754, sub plumbo data;
Epistula Seraphici Patriarchae a Pio XII ad Rev.mum Ministrum Generalem Ordinis
Fratrum Minorum Conventualium d. 25 Martii, a. 1954, data: A. A. S. 46 (1954), p. 318.
Acta Pauli Pp. VI 555

S. Francisco in urbe Asisio, qui nomine Nostro ordinariam et


immediatam iurisdictionem exerceat.

I I . Cardinali Legato conceditur ut iurisdictionem sibi da-


tam demandare possit Custodi Sacri Coenobii Basilicae adiecti,
qui proinde hac in re Vicarius posthac erit Cardinalis Legati,
salvo et incolumi iure Ministri Generalis Ordinis Fratrum Mi-
norum Conventualium, qui quidem eadem potestate gaudebit,
exercenda tamen per se vel per alium etiam stabiliter consti-
tutum, absente Custode.

I I I . In Basilica vero et in Sacro Coenobio nec non in locis


immediate adiacentibus iurisdictio exercenda praesertim com-
plectitur facultatem verbi Dei praedicandi, assistendi matri-
moniis et confessiones excipiendi, itemque curam de disciplina
ecclesiastica secundum normas Apostolicae Sedis, peculiari
modo quod attinet ad rem liturgicam et ad licentiam Missae
celebrandae sacerdotibus advenis dandam.

IV. Patris Custodis Vicarii erit annuam relationem Cardi-


nali Legato exhibere de concessarum facultatum usu, itemque
matrimonia in Basilica celebrata significare tum Episcopo Asi-
sinati, tum aliis locorum Ordinariis, quorum potestati nubentes
sint obnoxii.

Quae autem hic statuta sunt, ea rata ac firma semper fore


iubemus, contrariis quibuslibet non obstantibus.

Datum Romae, apud S. Petrum, die VIII mensis Augusti,


anno MDCCCCLXIX, Pontificatus Nostri septimo.

PAULUS PP. VI
556 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

NUNTII GRATULATOMI

I
Ad E.mum P. D. Benedictum S. R. E. Card. Aloisi Masella, nonagesimum
diem natalem celebraturum.

Signor Cardinale,

Il prossimo 29 giugno, giorno per Noi tanto caro e significativo, Ella


c o m p i r à il suo novantesimo genetliaco.
Non vogliamo lasciar passare questa occasione senza dirLe, c o l
Nostro particolare e fervidissimo augurio, tutta la Nostra stima, che
risale ad antica data, tutta la Nostra affezione, che Ella ben merita
per le Sue doti umane e sacerdotali, e tutta la Nostra riconoscenza
per quanto Ella ha fatto per la Santa Chiesa, in una vita tutta spesa
al suo servizio.
La ricorderemo in quel giorno nella Nostra preghiera, come affi-
diamo al Suo « memento » le intenzioni e le necessità del Nostro uni-
versale ministero, in quest'ora esaltante della vita della Chiesa, che
l o . rende tanto arduo, e unicamente fiducioso nell'aiuto del Signore.
In pegno delle costanti consolazioni del Cielo, e a conferma della
Nostra benevolenza, di cuore Le impartiamo la particolare Aposto-
lica Benedizione, che estendiamo a quanti con Lei gioiranno nella
fausta ricorrenza del S u o compleanno.
D a l Y a t i c a n o , 24 giugno 1969, anno settimo del Nostro Pontificato.

Peramanter in Domino
PAULUS PP. VI

II
Ad E.mum P. D. Mauritium S. R. E. Card. Feltin, sexagesimo exacto
anno ex quo Sacerdotio est auctus.

De tout cqeur, à l'occasion de votre soixantième anniversaire


d'ordination sacerdotale, Nous rendons grâces avec vous au Seigneur
pour ces années si bien remplies à son service généreux et désinté-
ressé, Nous vous exprimons notre gratitude pour la manière exem-
Acta Pauli Pp. VI 557

plaire, dont vous avez rempli les tâches d'Eglise qui vous ont été
confiées, et Nous Nous unissons à la joie de tous ceux qui vous entou-
rent en cette célébration jubilaire, à commencer par le cher Cardinal
François Marty, les évêques, prêtres, âmes consacrées et fidèles de
Paris, heureux de redire leur affection à leur ancien archevêque, avec
leur reconnaissance, et leur prière à toutes ses intentions.
C'est dans ces sentiments qu'en gage d'abondantes grâces Nous
vous donnons notre affectueuse Bénédiction Apostolique.
Du Vatican, le 26 Juin 1969.

PAULUS PP. VI

ALLOCUTIONES

I
Ad Excellentissimum Virum Ioannem Franciscum Pompei, Reipublicae
Italicae cum auctoritate Legatum, Summo Pontifici Litteras concrediti
muneris testes tradentem. *

Signor Ambasciatore,

Neil'accogliere le Lettere Credenziali, con cui Ella inaugura la sua


missione di Ambasciatore Straordinario e Plenipotenziario della Re-
pubblica Italiana presso la Santa Sede, il Nostro pensiero si rivolge
deferente al Capo dello Stato e all'intera, a Noi sempre vicina e cara,
popolazione d'Italia, dei cui sentimenti di leale e franca devozione
Ella si è fatto interprete così eloquente. Subentrando nel delicato
incarico al suo benemerito predecessore, Ella, d'ora in poi, avrà
l'alto onore di rappresentare la Nazione, dalla quale proviene, ricor-
dandocene, con la sua sola presenza, i vincoli profondi e vitali che
ad essa Ci legano.
Effettivamente l'universalità e la gravità assillante dell'apostolico
ministero non Ci fanno dimenticare, né mai lo potrebbero, i rapporti
unici, personali, storici, di affezione, di stima, di riconoscenza, che
abbiamo verso l'Italia : per il diritto della nascita, per l'eredità degli
esempi familiari e civici, per le circostanze della Nostra formazione

* Die 5 mensis iulii a. 1%9.


558 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

umanistica e sacerdotale. Non possiamo certo soffermarci, in questo


momento, sui singoli motivi che Ce la rendono cara : ma anche con-
siderandone brevemente l'ampio a r c o della sua storia, non possiamo
mai dimenticare la dignità umana, la ricchezza morale, il genio
caratteristico, il patrimonio spirituale della cultura e dell'arte di una
Nazione, singolarmente benedetta dai doni del Creatore; come non Ci
può sfuggire, soprattutto, la fioritura di santità che da essa è sca-
turita, a onore dell'umanità e a edificazione della Chiesa universale,
e si è irradiata nella bontà semplice, generosa, anonima delle varie
generazioni, che hanno custodito il patrimonio della tradizione cat-
tolica, salvaguardando i valori dello spirito, della famiglia, dell'edu-
cazione della gioventù, della integrità del costume.
A queste virtù desideriamo, oggi, rendere testimonianza; e queste
Ella presenta e ricorda al Nostro animo. Gliene siamo grati : e augu-
riamo alla sua nobile azione i risultati che il Capo dello Stato, accre-
ditandoLa presso la Sede A p o s t o l i c a , si ripromette, non meno che N o i
stessi.
Le meditate parole, da Lei testé proferite, Ci offrono al proposito
un motivo di riflessione e di auspicio per una sempre stretta collabo-
razione, per un sempre costruttivo dialogo tra l'Italia e la Santa Sede,
pur tra la diversità fondamentale della l o r o specifica missione, e la
piena indipendenza dei loro rispettivi campi di azione.
Pare a N o i che vada particolarmente valutato nella sua realtà e
nei suoi significati lo stato di cose, che in questi storici decenni si è
maturato nei rapporti tra Italia e Sede A p o s t o l i c a : ricordiamo con
sempre viva ammirazione l'opera dei Nostri Predecessori, di P i o X I , pri-
mo autore della storica conciliazione, di P i o X I I , defensor Civitatis,
e di Giovanni X X I I I , i quali moltiplicarono le l o r o manifestazioni di
affetto e di attenzione verso R o m a e verso l ' I t a l i a ; non abbiamo di-
menticato le frequenti attestazioni di cordialità e di plauso, che il
Capo dello Stato e le A u t o r i t à politiche, militari e civili, hanno dato
ai Nostri Predecessori di v. m . , e a N o i stessi, in numerose circo-
stanze; né possiamo non rilevare come sia stato raggiunto, in questo
c a m p o , un equilibrio, che fa onore tanto all'Italia, come alla Chiesa.
Tale equilibrio, a Nostro avviso, è da conservare lealmente, per i
benefìci che esso, indubbiamente, reca con sé, per lo spirito di fran-
chezza e di cooperazione che lo anima e per la conservazione e l'incre-
mento della pace interiore delle coscienze, come della tranquillità dei
civili rapporti.
Acta Pauli Pp. VI 559

Questo equilibrio tra l'Italia e la Santa Sede è anche da compren-


dere e da approfondire nel susseguirsi delle vicende storiche e sociali :
sia nella rispettiva autonomia delle alte Parti interessate — come già
abbiamo accennato facendo eco alle sue parole, Signor Ambasciatore —,
autonomia intesa come espressione sempre più consapevole della li-
bertà loro propria, del reciproco rispetto e della mutua collaborazione,
per i punti ove si incontrano le rispettive sfere di a z i o n e ; sia nella
l o r o complementarietà storica, culturale, religiosa, che non può non
essere profìcua e per il P o p o l o Italiano come per la Chiesa.
Non Ci nascondiamo peraltro che l'accennato dialogo tra la Santa
Sede e l'Italia è un dialogo delicato : Ella stessa ha accennato a pro-
blemi concernenti le relazioni bilaterali, che attendono di essere risolti
nell'ambito della loro propria sovranità e indipendenza. Al riguardo
Noi abbiamo fatto sapere che non ricusiamo di prendere in esame }a
possibilità e la convenienza di riconsiderare di comune intesa talune
clausole del Concordato, in ordine ad una loro eventuale revisione,
risultante da accordo bilaterale, ferma restando la garanzia costitu-
zionale assicurata ai Patti Lateranensi nell'ambito giuridico dello
Stato Italiano. Noi Ci auguriamo che tale procedimento avvenga in
un costruttivo intento di amichevole cooperazione, assicurando di gran
cuore che l'unico Nostro movente è e sarà sempre quello di provve-
dere al bene spirituale e all'incremento civile e sociale dell'Italia, nel
quadro d'una pace vera e costruttiva.
A questa pace Ella ha fatto riferimento. La Nazione Italiana Ci
ha espresso più volte, per il tramite del suo Presidente, la sua auto-
revole adesione alla Nostra opera di pace nel mondo : voglia il Cielo
assecondarla, con la collaborazione di tutte le Nazioni veramente
sollecite del bene dell'umanità; e tra queste sappiamo quale preziosa
ed effettiva attività svolga l'Italia a livello di organismi e di incontri
internazionali. Noi auspichiamo che, D i o volendo, a tale convergente
azione corrisponda la bontà di felici risultati.
Con questo augurio Le diamo il Nostro benvenuto e siamo lieti di
corrispondere al suo desiderio, inviando al Presidente della Repub-
blica, al Governo e all'intero P o p o l o Italiano la Nostra A p o s t o l i c a
Benedizione.
560 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

II
Ad Excellentissimum Virum Hosea Josias Soko, Zambiae cum auctori-
tate Legatum, qui Summo Pontifici Litteras concrediti muneris fidem
facientes tradidit. *

Mister Ambassador,

Thank y o u very much. indeed for the kind greetings y o u bring Us


from the President and the Government and people of the Republic
of Zambia. We extend to Y o u r Excellency a sincere personal welcome
as third Ambassador of your country to this H o l y See.
We have listened to y o u r message with great interest, and We
very deeply appreciate the sentiments y o u have expressed.
We t o o feel great sorrow at the conflicts which are taking place in
the world to-day, and We grieve at the unnecessary sufferings of so
many human beings — many of them innocent of any participation
in the wars around them.
Y o u r Excellency knows of Our profound and sincere desire for
peace, and of the untiring ceaseless efforts We are making to that end.
Our humanism also confirms the human dignity of man, and gives
Christian values to life. This gives Us great opportunity for collabo-
ration with y o u r country. The présence of the Church in Zambia can
be a really effective force for the attainment of human values. We only
ask for trust and g o o d w i l l , and the facilities for collaboration with
your country in free and honest work for the g o o d of your great people.
We recali with great satisfaction the meetings with your very
esteemed President, His Excellency Doctor Kaunda, here and at
Geneva. We ask Y o u r Excellency to convey to your President Our
greetings and sincere good w i s h e s ; and for him, his Government and
his beloved people, We off er Our prayers for the richest heavenly
grâces and favours.
We wish Y o u r Excellency every success in your important work,
and We assure you of Our finn desire for the closest collaboration.

* Die 7 mensis iulii a. 1969.


Acta Pauli Pp. VI 561

III
Ad Excellentissimum Virum Kidane Mariam Hatte, ab Aethiopiae Impe-
ratore primum apud Sedem Apostolicam liberis cum mandatis Legatum
constitutum, qui Summo Pontifici Litteras commissi muneris testes tra-
didit. *

Signor Ambasciatore,

La ringraziamo per le nobili parole, con cui ha inaugurato la Sua


missione di rappresentante diplomatico dell'Imperatore di Etiopia
presso la Sede Apostolica.
Ella è il primo Ambasciatore Straordinario e Plenipotenziario di
Etiopia, d o p o la recente elevazione della Legazione al grado di Amba-
sciata. Siamo pertanto lieti di riceverLa in cotesta funzione, e di darLe
il Nostro benvenuto, in un'occasione quanto mai gradita, che riveste,
in questo momento, un significato tutto particolare, perché presenta al
Nostro sguardo e la figura del Suo degno Sovrano e l'immagine del
Suo Paese.
Effettivamente, il presente incontro anche a Noi ricorda quello della
sera dello scorso 10 giugno, a Ginevra, quando avemmo l'occasione di
t r o v a r c i a colloquio con Sua Maestà Hailé Selassié I, in una breve
pausa di quella intensa e per Noi indimenticabile giornata. A b b i a m o
visto in lui la figura d'una persona nobile e buona, pensosa del bene del
suo p o p o l o come dell'ordinato e pacifico progresso del continente afri-
cano. Sappiamo che sentimenti umani e religiosi guidano il suo animo
e la sua azione di Uomo di governo : una sincera fiducia in D i o , senza
1
il cui aiuto invano si edifica la casa e si veglia sulla città, e una con-
creta volontà di pace. A questa fiducia e a questa volontà abbiamo
voluto rendere omaggio nelle parole a lui dirette : di qui ancora desi-
deriamo ripetergli la Nostra stima, « pour le respect manifesté dans
toute son action en faveur de la dignité de la nature humaine, et pour
l'exemple de courage personnel et de force d'âme qu'il a donné, dans
2
une vie non exempte de sacrifices ) ) .
In quell'incontro, poi, Ci è apparsa, come ora Ci appare nella felice
circostanza odierna, l'immagine d'un Paese dalle varie e animate vicen-

* Die 8 mensis iulii a. 1969.


1
Cf. Ps. 126, 1.
2
Cf. A. A. 8. 61 (1969), pp. 508-509.
562 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

de storiche e, soprattutto, di antica tradizione cristiana, che risale cer-


tamente ai primi decenni del iv secolo, e forse molto oltre. Come fanno
notare gli storici, è il Cristianesimo che ha dato a l l ' E t i o p i a la sua
individualità storica, e ne ha segnato le tappe di un cammino millena-
rio : e all'impronta cristiana essa è rimasta fedele, ha vissuto e sofferto.
L'essere tuttora profondamente radicata al passato non impedisce alla
nobile Nazione di rivolgersi con sforzo tenace verso il progresso mo-
derno : sicché la sintesi che il Suo Paese Ci offre oggi allo sguardo è
quella di una fedeltà religiosa e storica congiunta a un forte desiderio
di sviluppo, e a un lodevole impegno di intrattenere con i popoli del
mondo, in particolare con le Nazioni d e l l ' A f r i c a , relazioni ampie e
pacifiche.
N o i , pertanto, siamo lieti di ripetere oggi per il Suo tramite, al-
l'Imperatore e a tutta la popolazione etiopica che volentieri alimen-
tiamo con essi i Nostri amichevoli contatti. Tali rapporti, agevolati
quasi da una misteriosa e presaga volontà di mutua conoscenza e di
comprensione, non sono solo di oggi : non sono mancate nei secoli lega-
zioni inviate dai Negus presso i Nostri Predecessori, improntate a
mutuo rispetto e cordialità. Ne restano, in V a t i c a n o , testimonianze
singolari : prima, l'antica chiesa di S. Stefano, dietro la Basilica
Vaticana, che fu già monastero, ove visse nel vi secolo la patrizia ro-
mana Galla, figlia del console Simmaco, passò poi a religiosi, e fu
quindi affidata nel 1481 a monaci etiopici da P a p a Sisto I V , in occasione
della venuta in R o m a di una deputazione etiopica, da cui il suo
nome di S. Stefano dei Mori o degli Abissini, convento nobilitato dalla
3
presenza e dalla virtù di Tespa Sion ; seconda, il Pontificio Collegio
E t i o p i c o per il clero secolare, che si sviluppò da quell'antico mona-
stero, e fu poi trasferito nel nuovo, arioso edificio nei Giardini
Vaticani.
Tutto questo dice che l ' E t i o p i a è di casa in V a t i c a n o , ha vissuto
e vive a fianco a fianco con la vita della Chiesa. E c c o perché la Sede
Apostolica si sente particolarmente disposta, c o m e dicevamo, a intrat-
tenere buoni rapporti : sia per la stretta parentela dei cattolici di
rito etiopico con la Chiesa copta etiopica, che speriamo sia un
giorno in piena comunione con noi, e per la testimonianza, che quella

3
Of. Mauro da Leonessa, S. Stefano Maggiore degli Abissini e le relazioni romano-
etiopiche, Città del Vaticano, 1929 ; 6. Giovannoni, La chiesa vaticana di S. Stefano
Maggiore, in « Mem. Pont. Accad. Rom. di Aren. » 4, 1934.
Acta Pauli Pp. VI 563

stessa Chiesa offre a Cristo e alla Vergine Santissima ; sia per la


presenza leale ed attiva della Chiesa cattolica latina in Etiopia, oggi
messa in luce anche dall'opera efficace e apprezzata che svolgono nel
c a m p o dell'educazione e della cultura le scuole cattoliche, e la nuova
Università cattolica d'Asmara.
Noi auspichiamo che questi contatti preziosi possano divenire
sempre più fruttuosi, e per la Chiesa e per l'Etiopia. E mentre rinno-
viamo i Nostri voti per il progresso civile, l'incremento sociale, le
affermazioni spirituali della Nazione, siamo in dovere di invocare
sull'Imperatore Hailé Selassié, e su tutta l'Etiopia, a Noi tanto
diletta, la continua effusione delle grazie divine.

IV
Ad Excellentissimum Virum Ibrahim Abdul Rahman Al-Dawood, Ira-
quianae Reipublicae liberis cum mandatis Legatum, Summo Pontifici
Litteras commissi muneris testes tradentem. *

Mister Ambassador,

It is with great pleasure that We greet Y o u r Excellency today.


We are honoured to receive y o u and to accept the Letters of Credence
by which the President of the Republic of Iraq, His Excellency
Ahmed Hassan Al-Bahr, has appointed you to be Ambassador Extraor-
dinary and Plenipotentiary to the H o l y See.
In expressing Our very deep gratitude at the land and friendly
words y o u have addressed to Us to-day, We wish to assure y o u of
Our every desire for the closest and friendliest collaboration.
We greatly appreciate y o u r statement about the importance of
the spiritual nature of Man, and the sentiments y o u have expressed
are of valuable encouragement for all who are striving to teach the
higher ideáis of human nature. We are also pleased at what y o u have
said concerning Our efforts for peace — a work that is part of Our
spiritual mission and that We carry on unceasingly for the good of
humanity.
We hold out the hand of friendship to your beloved country. The
Church only Avishes to w o r k in liberty and peace to teach spiritual

* Die 10 mensis iulii a. 1969.


564 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

values and to cooperate, through works of éducation and charity, for


the weif are of the beloved people of Iraq. W i t h this spirit of service,
the H o l y See hopes it may be possible to overeóme any différences that
may exist, especially in the fleld of éducation.
We particularly ask Y o u r Excellency to convey to y o u r President
Our sincere assurances of esteem and regard, and We pray that the
people of Iraq may have an abundance of heavenly blessings.
We extend to y o u , Mister Ambassador, Our g o o d wishes for the suc-
cessful accomplishment of y o u r high mission and We reiterate Our deep
desire for the happiest and friendliest relations between y o u r country
and the H o l y See.

V
Christifidelibus coram admissis Beatissimus Pater, austronautis e Luna
redeuntibus, rationem inter fidem scientiaeque pervestigationes illustrat. *

Diletti figli e figlie,

Si è tanto parlato in questi giorni, e in tutto il mondo, e con tutte


le voci possibili, dell'impresa l u n a r e ; Noi stessi vi abbiamo dedicato
qualche esclamazione ammiratrice, così che sembrerebbe ora cosa
migliore per Noi tacerne che parlarne. Ma, oltre il fatto che p r o p r i o
domani la straordinaria escursione planetaria deve concludersi con
il ritorno, che auguriamo felicissimo, degli astronauti sulla terra,
questo avvenimento penetra talmente nella psicologia della pubblica
opinione da costituire una sorgente di pensieri, di questioni/ di spiri-
tualità, che commetteremmo un peccato di omissione, se non Ci fer-
massimo, anche in questo familiare incontro, a meditarlo un p o ' . È
purtroppo vero che la superficialità è una abitudine di m o d a . Anche
le più forti impressioni, che a noi vengono dall'esperienza della vita
moderna, si cancellano s u b i t o ; o subito sono soverchiate da altre suc-
cessive,, così che spesso manca il tempo, manca la voglia di appro-
fondirle, e di coglierne il significato, la verità, la realtà. Ma in questo
caso il trauma della novità e della meraviglia è così forte, che sarebbe
stoltezza non riflettere su questa, possiamo dire, sovrumana e storica
avventura, alla quale tutti abbiamo, come spettatori esterrefatti, in
qualche m o d o — anche questo meraviglioso — assistito.

* Die 23 mensis iulii a. 1969.


Acta Pauli Pp. VI 565

Ciascuno vi pensi a suo m o d o , purché vi pensi ! L'importanza degli


studi scientifici può essere di per sé oggetto di interminabili conside-
razioni, Ad esempio, quella c i r c a lo sviluppo e il progresso, che que-
sti studi hanno avuto nel tempo nostro, fino a modificare la mentalità
umanistica tradizionale della nostra cultura e della nostra s c u o l a ; il
che vuol poi dire della nostra vita. Il bilancio di questi studi positivi
e scientifici è così attivo, che una grande attrattiva vi polarizza molta
parte delle nuove generazioni, e un ottimismo sognatore sulle l o r o
future conquiste ne fa quasi un'iniziazione profetica. E sia pure.
Il campo scientifico merita ogni interesse.
Ma intanto potremmo, di passaggio osservare come sia fuori l u o g o ,
almeno a questo riguardo, il disfattismo oggi di moda contro la società
e la sua compagine, e in genere contro la vita moderna. Questo disfat-
tismo seduce oggi perfino qualche parte della gioventù, e altri uomini
di pensiero e d ' a z i o n e ; li gratifica di audace progressismo, e sembra
loro conferire una personalità superiore, quando li riempie di istinti
ribelli e di spregiudicato disprezzo verso la nostra età e verso il suo
sforzo creativo. La vita invece è seria; e ce lo insegna la somma im-
mensa di studi, di spese, di fatiche, di ordinamenti, di tentativi, di
rischi, di sacrifici, che una impresa colossale, come quella spaziale,
ha reclamati. Criticare, contestare è f a c i l e ; non così costruire, in
questa iniziativa si c o m p r e n d e ; ma parimente in altre moltissime da
cui risulta la nostra presente civiltà. Perciò Ci sembra che un dovere
di ripensamento e di apprezzamento dei valori della vita moderna ci
sia intimato dall'avvenimento che stiamo celebrando. Noi non neghia-
mo alla critica i suoi diritti, né rimproveriamo al genio dei giovani il
suo istinto di emancipazione e di volontà. Ma riteniamo non degno di
giovani il decadentismo iconoclasta e privo di amore dei contestatori
di mestiere. I giovani devono sentire l'impulso ideale e positivo che
loro è offerto dalla magnifica avventura spaziale. Ed allora ecco
un'altra considerazione. Questo nostro aperto suffragio per la progres-
siva conquista del mondo naturale, per via di studi scientifici, di
sviluppi tecnici e industriali, non è in contrasto con la nostra fede e
c o n la concezione della vita e dell'universo, ch'essa comporta. Basta
1
ricordare quanto insegna a questo riguardo il recente C o n c i l i o .
Qui tocchiamo uno dei punti più delicati della mentalità moderna
rispetto alla nostra religione cattolica, una religione cioè positiva,

1
Const. past. de Eccl. in mundo huius temporis Gaudium et spes, nn. 37, 58, 59, ecc.
566 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

con sue dottrine ben determinate, e ordinate a sistema unitario, incen-


trato in Gesù Cristo, nel suo V a n g e l o , nella sua Chiesa. Ora è facile
riscontrare nella mentalità d e l l ' u o m o odierno, specialmente di quello
dedicato agli studi scientifici, una duplice serie di difficoltà : una di
ordine essenziale, l'altra di ordine storico. Come p u ò , dice oggi lo
studioso, entrare nello schema dogmatico e rituale della vita cattolica
l'immenso patrimonio delle scoperte scientifiche, c o n l'impiego libero
e totale della ragione, e con la concezione che ne risulta sul mondo e
sull'umana esistenza? E come può, insiste lo studioso osservando i
mutamenti continui, rapidi e macroscopici, che avvengono c o l volgere
del tempo nel pensiero e nel costume d e l l ' u o m o moderno, rimanere in-
tatta la religione tradizionale, racchiusa in una mentalità statica e
d'altri tempi?
Occorrerebbero libri interi, sia per formulare queste obiezioni capi-
tali, sia per rispondervi. Non è certo qui, né in questo momento che
10 faremo. Ma ora Ci basti rassicurarvi. La fede cattolica, non solo
non teme questo poderoso confronto della sua umile dottrina con le
meravigliose ricchezze del pensiero scientifico moderno, ,ma lo desi-
dera. Lo desidera, perché la verità, anche se si diversifica in ordini
differenti e se si a p p o g g i a a titoli diversi, è c o n c o r d e con se stessa, è
u n i c a ; e perché è reciproco il vantaggio che da tale confronto può
2
risultare alla fede e alla ricerca e allo studio d'ogni c a m p o cono-
scibile.
È stata questa una delle affermazioni caratteristiche e più docu-
mentate del pensiero cattolico apologetico del secolo scorso e della pri-
ma metà del nostro secolo, con risultati magnifici, dei quali le nostre
Università sono documenti gloriosi.
Adesso si profilano altre tendenze, che suppongono, non smenti-
scono la precedente : quella, che si rifa alla famosa parola di San-
t ' A g o s t i n o , e che possiamo dire psicologica : « T u , (o Signore), ci hai
3
fatti per Te ed è inquieto il nostro cuore, finché non si riposi in Te ) ) .
11 bisogno di D i o è insito nella natura umana, e quanto più essa
progredisce tanto più essa avverte, fino al tormento, fino a certa dram-
matica esperienza, il bisogno di D i o . Ovvero quella che, tanto per
intenderci, potremmo dire la tendenza cosmica : chi studia, chi cerca,
chi pensa non può sottrarsi ad una obiettiva onnipresenza di Dio,

2
Const. past. de Eccl. in mundo huius temporis Gaudium et spes, n. 44.
3
Conf es s. I, 1.
Acta Pauli Pp. VI 567

antica verità, che il Libro sacro sempre ci r i p e t e : « D o v e andrò io


lungi dal T u o spirito (o Signore), e dove fuggirò io dalla T u a fac-
4
cia? ) ) . Impossibile sottrarsi da questa presenza, di cui la materia, la
natura è, per chi lo sa comprendere, un libro di lettura spirituale :
« In Lui (cioè in D i o , dice San Paolo) noi viviamo, ci muoviamo, ed
5
esistiamo ) ) . Il D i o ignoto è sempre lì ; ogni studio delle cose è c o m e
un contatto con un velo dietro il quale si avverte un'infinita palpitante
Presenza.
Ora qui è l'attimo sublime, l'attimo della rivelazione, l'attimo in
cui Cristo apre il velo e appare nella storica e semplice scena del
Vangelo. Chi è Cristo? E c c o la questione decisiva. Risponde San Gio-
vanni, al primo capitolo del suo V a n g e l o : è il V e r b o , è D i o , è Colui
per virtù del Quale tutte le cose furono fatte. E San P a o l o confer-
merà : è Colui che (( è avanti a tutte le cose ; e tutte le cose sussistono
6
per lui » ; ed è Colui che un giorno, il giorno finale (( della restaura-
7
zione di tutte le cose (della « apocatastasi ) ) ) , con la sua potenza
8
(( assoggetterà a sé tutte le cose » . Cioè Cristo è l'alfa e l'omega,
9
il principio e il fine, non solo per i destini dell'uomo, ma per il c o s m o
intero, che in Lui ha il suo punto focale, donde ogni senso, ogni luce,
ogni ordine, ogni pienezza.
N o n temiamo, figli carissimi, che la nostra fede non sappia com-
prendere le esplorazioni e le conquiste, che l ' u o m o va facendo del
creato, e che noi, seguaci di Cristo, siamo esclusi dalla contempla-
zione della terra e del cielo, e dalla gioia della loro progressiva e
meravigliosa scoperta. Se saremo con Cristo, saremo nella via, saremo
nella verità, saremo nella vita. Con la Nostra Benedizione A p o s t o l i c a .

4
Ps. 138, 7.
s
Act. 17, 28.
8
Col. 1, 17.
7
Act. 3, 21.
8
Phil. 3, 21.
9
Cfr. Apoc. 1, 8; 21, 6; 22, 13.
568 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

VI
Ad Excellentissimum Virum Georgium M. Kamba, primum apud Sedem
Apostolicam Reipublicae Ugandensis cum auctoritate Legatum, Summo
Pontifici Litteras concrediti muneris testes tradentem. *

Mister Ambassador,

Sincerely touched by the kind sentiments y o u have expressed, in


presenting Us with your Credential Letters as first Ambassador of the
Republic of Uganda to this H o l y See, We thank y o u for y o u r address,
and bid you a cordial welcome and every success in your new duties.
In a few days, We shall have the great honour of setting foot on
African soil in your beloved country, thus commencing the first visit
0
of a Roman P o n tifi to y o u r great Continent. Our pilgrimage is to the
brave y o u n g Martyrs whom Uganda has given to the Church and to
the whole world, and whose sacrifice has brought such honour to
Africa. Our prayer will be that God may inspire men to labour unselfishly
and unceasingly for that progress of peoples, that development which is
the new name of peace, in favour of every Nation and every family of
the African Continent.
Assuring Y o u r Excellency of Our constant desire to foster happy
and friendly relations between your Nation and the Apostolic See, We
ask y o u kindly to express Our respectful salutation to the President
and Government of the Republic, and We invoke upon Uganda and its
beloved people the richest grâces and blessings of A l m i g h t y G o d .

VII
Christifidelibus coram admissis habita a Beatissimo Patre, pridie quam
in Ugandam iter faceret. **

Diletti figli e figlie,

Domani, a D i o piacendo, come voi sapete, partiremo per l ' A f r i c a .


A n d i a m o a Kampala, nell'Uganda, per la conclusione del « simposio »
dei Vescovi Africani, colà convenuti, per la consacrazione di dodici
nuovi Vescovi indigeni, per onorare i Martiri dell'Uganda, che N o i

* Die 28 mensis iulii a. 1969.


** Die 30 mensis iulii a. .1969.
Acta Pauli Pp. VI 569

abbiamo avuto la fortuna di canonizzare, nel 1964, e che sono ora


onorati dall'erezione d'un santuario alla loro memoria e al loro culto
(è questo il motivo occasionale del Nostro viaggio), e poi per con-
ferire i sacramenti del Battesimo e della Cresima a ventidue nuovi
Cristiani Africani (ventidue in r i c o r d o dei ventidue Martiri) ; avremo
l'onore di i n c o n t r a r c i con parecchi Capi di Stati Africani e con altri
personaggi rappresentativi, sia dell'Uganda, sia di altri Paesi di quel
continente ; visiteremo abitazioni, scuole, ospedali, e altre istituzioni
della Città, avremo anche un incontro ecumenico c o n rappresentanti
e comunità di cristiani, non ancora in comunione con la Chiesa cat-
tolica, ma degni d'una Nostra particolare considerazione, per essere
essi pure decorati del sangue di loro vittime per il nome di Cristo e
a noi Fratelli a causa del comune Battesimo. Vedremo anche altri
autorevoli esponenti di religioni non cristiane; vedremo soprattutto
granài folle di p o p o l o di quella terra, altrettanto radicata nelle più
genuine tradizioni africane, quanto aperta ai rapporti e alle conquiste
del progresso moderno. Un vero contatto con Î ' A f r i c a ; il primo, che
un Papa ha personalmente con quell'immenso continente, pieno di
sue proprie e tanto umane tradizioni e di nuove seducenti promesse,
affrancato, si può dire, dal colonialismo, che tuttavia lo ha risvegliato
alla civiltà moderna, ma che non è più tollerabile alla coscienza di
quei P o p o l i nuovi, senza che essi siano sufficientemente liberati dai
moltissimi e gravissimi bisogni, che caratterizzano il così detto « terzo
mondo ». A n d i a m o in Africa anche per mostrare l'interesse speciale,
disinteressato e amoroso, che la Chiesa nutre per tali gravi, urgenti,
umani bisogni dell'Africa nuova. N o i poi non abbiamo scritto, senza
assumerne le conseguenze da Noi comportabili, l'Enciclica Populorum
progressio ; e intendiamo con questo viaggio onorare la Nostra firma,
posta a quel documento esortatore all'aiuto vario, copioso e positivo,
del quale il (( terzo mondo » ha ora necessità, e al quale un nuovo,
nascente dovere astringe i Popoli e gli Enti dotati di discreta,, o di
copiosa autosufficienza.
A Noi è stata posta una domanda, che arriva come un dardo nel
Nostro spirito : perché il Papa non va anche, e in primo luogo, nelle
regioni dell'Africa dove sono maggiori sofferenze,' e specialmente in
quelle dove da anni è accesa una lotta tremenda che il mondo intero
segue con tanta trepidazione e dove intere popolazioni sono minac-
ciate dalla distruzione delle armi, e specialmente dall'agonia della
fame? Veda il Papa con i suoi occhi come generazioni intere di fan-

37 - A, A. s.
570 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

ciulli, di bambini, di donne sono ridotte a condizioni d'inconcepibili


stenti per orribile carestia di viveri, e di elementare assistenza sanitaria,
e il Papa invochi a gran voce pietà, soccorso, p a c e ! Un V e s c o v o , fra
tanti altri informatori, a questo Ci esortava.
P i g l i carissimi ! quanto è doloroso per Noi cotesto suggerimento !
Credete voi che Noi siamo insensibili davanti a tanta calamità, e
che preferiamo andare dove la situazione appare tranquilla e ordi-
nata, e dove la festa e la letizia della gente Ci accoglieranno? Quante
volte abbiamo ricordato a Noi stessi i due viandanti sui sentieri sco-
scesi da Gerusalemme a Gerico, un sacerdote prima e poi un levita, i
quali, nella parabola evangelica del Samaritano, passano accanto
a l l ' u o m o spogliato e ferito dagli assassini, giacente semivivo ai mar-
gini della strada; passano, guardano e proseguono il l o r o cammino,
senza curarsi di quel disgraziato, che trova poi soccorso nel forestiero
e pietoso Samaritano. Non vorremmo fare Noi pure la triste figura
di quei due ministri del Tempio ! Bensì vorremmo imitare, in qualche
m o d o , Cristo sensibile e provvido nella figura del buon Samaritano !
Ebbene, vi diremo che, quando decidemmo d'intraprendere questo
insolito viaggio, l'intenzione, anzi il desiderio e la speranza di giovare
in qualche misura alla pacificazione di quel conflitto furono nel
Nostro cuore, e ancora lo sono. Nella sofferta e meditata vigilia di
questo Nostro viaggio si sono tuttavia moltiplicati i Nostri sforzi, i
contatti e i tentativi anche sul piano pratico per tentare di aprire una
via ad un onorevole negoziato.
Aggiungeremo che nessuna parzialità politica è nel Nostro animo a
questo riguardo. E nell'opera di soccorso, iniziata nel Natale del 1967,
alle vittime civili del conflitto e alle popolazioni che ne sono sconvolte,
subito anche da Noi promossa, e compiuta con mirabile intrapren-
denza e magnifico c o r a g g i o dalla Nostra « Caritas Internationalis »,
coadiuvata da varie organizzazioni caritative cattoliche di diversi
Paesi, è stato Nostro proposito di offrire i Nostri aiuti tanto all'una
che all'altra parte contendente, senza discriminazione alcuna, con la
sola preferenza per i luoghi dove più grave, più esteso e più urgente
era il bisogno. Quest'attività, che sa veramente di dramma e di eroismo,
Ci ha forse procurato qualche impopolarità nella Nigeria stessa, a
Noi carissima; e forse ha generato il sospetto che i voli degli aerei
della « Caritas » portassero anche armi e notizie : c i ò non è vero.
Pane, medicine, vestiario e conforto, sì ; ma non altro ; e per nessu-
n'altra causa, che quella di salvare vite umane della popolazione
Acta Pauli Pp. VI 571

civile, quelle deboli e innocenti dei bambini in m o d o speciale, e di


predisporre, se possibile, gli animi a soluzioni per via di trattative,
non per via di spargimento di sangue fraterno e di sofferenze per
fame.
Nella regione teatro del conflitto, rimasta isolata per terra e
per mare, l'invio di soccorsi divenne sempre più necessario e sempre
più difficile e dispendioso. Si dovette ricorrere ai trasporti aerei per
evitare che centinaia di migliaia di persone morissero d'inedia. A l l o r a
la (( Caritas Internationalis » ed altre provvide istituzioni cattoliche
si associarono ad altri organismi assistenziali e confessionali per
costituire un vero ponte aereo, assai rischioso e costoso (sono stati
compiuti circa tremila v o l i ) , riuscendo a salvare una grande quantità
di povera gente destinata a morire di fame. Nonostante questo, i soc-
corsi sono assai inferiori alle necessità, non tanto per mancanza di
generi, provenienti anche dalla generosità americana, quanto per im-
possibilità tecniche di trasporto. Si spera sempre che siano finalmente
raggiunti accordi effettivi e relativi al trasporto per via fluviale, e
mediante voli diurni, con i controlli del caso e con garanzia d'inco-
lumità. Noi stessi Ci siamo interessati per agevolare alla Croce Rossa
questo servizio.
Ma la situazione rimane tragica.
Una Nostra visita in quella tormentata regione si prospetta im-
possibile, per difficoltà logistiche, e per le interpretazioni politiche
ch'essa susciterebbe, e che renderebbero ancora più grave la situazione,
togliendo anche quel tanto di speranza che il Nostro imparziale inte-
ressamento può forse ancora consentire.
A b b i a m o tentato altre vie, quelle dell'avvicinamento delle parti in
conflitto, non senza speranza di qualche favorevole risultato, e senza
intralciare l'eventuale azione mediatrice, anzi invocandola, di altri,
ben più di Noi in grado d'esercitare un influsso pacificatore. Ma le tesi
opposte sulle quali si fonda il conflitto sembrano ancora troppo lontane.
Noi continueremo a fare di tutto per convincere i contendenti che
occorre venire ad una tregua, garantita, se occorre, da qualche Po-
tenza africana neutrale ; e che un « compromesso », onorevole per
entrambe le parti, non offende il loro prestigio, non lede i l o r o inte-
ressi, e può accordarsi con le loro legittime pretese rispettive essen-
ziali. A b b i a m o fatto ripetuti passi in questo senso, e in molti sensi ;
e continueremo a farli, dovessero rimanere vani nei risultati, ma
validi a dimostrare la Nostra buona volontà, e a richiamare soprat-
572 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

tutto gli animi degli Africani e l'opinione pubblica mondiale all'unica


idea degna d'essere da tutti professata, quella della pace, nella giustizia
e nella fratellanza.
Ci è giunta ora notizia circa il voto d'una tregua d'armi durante il
Nostro viaggio in A f r i c a . D i o voglia ch'essa sia vera ed efficace, e che
preluda a trattative per l'auspicata soluzione, reclamata per le esigenze
superiori della pace civile e cristiana e per l'esempio che il mondo
attende dalla giovane A f r i c a libera, indipendente e c o n c o r d e .
Questo vi dice, figli carissimi, come il Nostro viaggio in Africa,
ben lungi dal dimenticare la piaga, che la fa sanguinare, riempie
anche il Nostro cuore di acuto e paterno dolore, temperato da sempre
lusinghiere speranze, e sorretto dalle comuni preghiere dei buoni.
Dalle vostre ! Con la Nostra Benedizione A p o s t o l i c a .

VIII
In aëronavium portu v. « Entebbe » habita, ad Excellentissimum Virum
Milton Obote, Ugandensis Reipublicae Praesidem, ad ceterasque Aucto-
ritates, qui Beatissimum Patrem in Africam advenientem comiter exce-
perunt ac salutarunt. *

At this blessed moment, for the first time in history, the Successor
of Peter as V i c a r of Christ sets foot upon the soil of A f r i c a . We give
thanks to G o d for this great favour, and for this new meeting with
the beloved African people, whom We came to know, admire, and
love, during Our visit to this vast Continent while A r c h b i s h o p of
Milan, and also by the visits paid Us in R o m e by African Heads of
State, Ambassadors, Bishops, Priests, and distinguished lay men and
women.
Thanks be to God also for the marvels of H i s grace, poured out
abundantly upon this land, and for the gênerons response of Africa
to the Gospel message. To thèse, We bear witness by Our pilgrimage
to the sanctuary of the Martyrs of Uganda, whose blood bathed the
Cross of Christ planted by the first Missionaries, and brought honour,
renown, and the merit of love's highest testimony all of Africa.
Our prayers today rise to God that Africa may flower forth
with all the riches of its culture and noble traditions, advancing with

* Die 31 mensis iulii a. 1969.


Acta Pauli Pp. VI 573

ever longer strides upon the road of progress, "attracted to adopt


new ways of life, introduced by science and technology The Church,
y o u may be sure, will not remain a passive spectator. Already Church
leaders have exhorted clergy, missionaries, and all Christians, to
collaborate actively in each Nation's efforts towards economie and
social development. F o r Development is the new name of Peace. " To
wage war on misery and to struggle against injustice is to promote,
along with improved conditions, the human and spiritual progress of
2
ali men, and therefore the common good of humanity " .
To all, Christians and non-Christians alike, may Our c o m i n g to
this Continent bear humble witness to Our sincere affection for Africa.
M a y Our présence here, through the intercession of the holy Martyrs
of Uganda, stir up that immense movement of brotherly love, which
can transform the peace and progress of peoples from a difficult ideal
into a glorious reality.
God save Uganda !
God bless A f r i c a !

IX
E.mis Patribus Cardinalibus et Exc.mis Praesulibus, qui « Episcoporum
Symposio » ex universa Africa in urbe Kampala habito interfuerunt. *

Lords Cardinals, Venerable Brothers, members of the Faithful,


and Sons of Africa présent here today,

To all of y o u , Our révèrent and affectionate greeting!


Our greeting is that of a Brother, a Father, a Friend, a Servant,
and at this moment of y o u r Guest: To y o u We express Our greeting
as Bishop of Borne, as Successor of Saint Peter, as V i c a r of Christ,
as Pontiff of the Catholic Church—as finally, We have the good fortune
to be on African soil, the first Pope to do so. A n d in Our greeting is
also included that of the entire Catholic fraternity; with Saint Paul
1
We can say : " A l i the Churches of Christ greet y o u " !
To y o u , first of all, Lords Cardinals of this Continent, this greeting
is addressed. We are happy and honoured to have y o u as members of
the Sacred College, as Our personal counsellors and c o l l a b o r a t o r , as

1
Nuntius scripto datus Africae terrarum, n. 13.
2
Litt. Encycl. Populorum progressio, n. 76.
* Die 31 mensis iulii a. 1969.
1
Rom. .16, 16.
574 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

authoritative représentatives of the African Church in the Offices of


the A p o s t o l i c See. We thank y o u for the démonstration of fealty which
y o u r présence here gives Us. Our gratitude also to y o u , most beloved
Brothers in the E p i s c o p a t e ! We know well y o u r pastoral labours and
y o u r great merits—We embrace and bless y o u , each and every one.
To the Priests, also, to the Men and W o m e n Religious, to the Catechista,
to the Teachers, to all collaborator» in the Catholic Laity, to all of the
Faithful—Our thanks, Our best wishes, and Our Blessings.
At this moment, two sentiments fili Our heart. First, a sentiment
of communion. We give thanks to the Lord W h o grants Us this inef-
fable expérience. A n d We must tell y o u that it was with the desire
for this spiritual expérience that We undertook this voyage : so that
We could be with y o u , could rejoice in our c o m m o n faith and charity,
which unite us in such a way as to demónstrate, even visibly, that we
are all one family, in the Mystical B o d y of Christ, in His Church !
We must tell y o u also how happy We are to repeat here the words
of the Apostle of the G e n t i l e s : We are " o n e body and one spirit . . .
called to the one hope . . . One L o r d , one faith, one baptism, one God
2
and Father of us all " . If this sentiment of communion is shared by
y o u , as We confidently hope, and if it endures as the memory of this
our meeting, then We can say that Our journey has already achieved
a most satisfactory and consoling result.
A second sentiment filis Our heart, beloved Brothers and sons, and
it is that of profound respect for y o u r persons, for your land, for
y o u r culture. We are filled with admiration and dévotion for your
Martyrs, whom We have come here to honour and invoke. We have
no other desire than to foster what you already are : Christians and
Africans. Henee We wish Our présence among y o u to have the
significance of a récognition of your maturity, and of a desire to show
you how that communion which unités us does not suffocate, but rather
nourishes the originality of your personal, ecclesial and even civil
.personality. F r o m the L o r d We implore the grâce of contributing to
your growth, by fertilizing the good seed and stirring up the human
and Christian énergies inhérent in the genius of y o u r vocation to
spiritual and temporal fulfilment. Not Our interests, but yours, are
the object of Our apostolic ministry.
This considération prompts Us to take a rapid and summary glance

2
Eph. 4, 4-6.
Acta Pauli Pp. VI 575

at the questions characteristic of the African Church. We know that


many of thèse questions have been discusseci by y o u , the Bishops of this
Continent ; so that, in their regard, it remains only for Us to appreciate
your studies and encourage y o u r zeal. Y o u have clear and concordant
i d e a s ; so, n o w , go forward methodically and courageously in the
awareness of y o u r great task : that of building up the Church !
F o r n o w , We shall limit Ourself to mentioning some general aspects
of African Catholic life at this particular moment of history.
1. The first of thèse aspects seems to Us to be this : By n o w , y o u
Africans are missionaries to yourselves. The Church of Christ is well
3
and truly planted in this blessed s o i l . One duty, however, remains to be
fulfilled : we must remember those w h o , before y o u , and even today
with y o u , have preached the G o s p e l ; for Sacred Scripture admonishes
us to " R e m e m b e r y o u r leaders, those who spoke to you the w o r d of
4
G o d ; consider the outcome of their l i f e ; and imitate their f a i t h " .
That is a history which we must not f o r g e t ; it confers on the local
Church the mark of its authenticity and nobility, its mark as
" apostolic That history is a drama of charity, heroism and sacrifice,
which makes the African Church great and holy from its very origins.
It is a history which still continues, and must continue for a long
time to corne, even though y o u Africans are n o w assuming its direction.
The help of c o l l a b o r a t o r Coming here from other Churches is still
necessary to y o u today ; cherish that help, honour it, and unite it
wisely with your own pastoral labours.
" Missionaries to yourselves " : in other w o r d s , y o u Africans must
n o w continue, upon this Continent, the building up of the Church.
The two great forces—and how différent and unequal they are !—which
5
Christ established to build up His Church, must work together
with great intensity. They are : The Hierarchy (by which name We
mean the entire social, canonical, responsible, human and visible
structure of the Church, with the Bishops in the front line) ; and then
6
the H o l y Spirit (that is, grâce with ali its charisms). Both must be
at work in the dynamic form which is precisely that suitable to a
y o u n g Church, called upon to offer itself to a culture responsive to
the Gospel, such as is y o u r African Church. There must now be

3
Cf. Decr. de activ. mission. Ecclesiae Ad gentes divinitus, n. 6.
4
Hebr. 13, 7.
s
Cf. Decr. de activ. mission. Ecclesiae Ad gentes divinitus, n. 4.
6
Cf. Congar: Esquisses du mystère de l'Eglise, pp. 129 ss.
576 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

associateci to and following upon the impulse given to the Faith by


the missionary action of foreign countries, an impulse arising from
the heart of Africa itself. The Church, by her very nature, is always
a missionary Church. But, one day, we shall no longer call your
apostolate a " missionary " apostolate in the technical sensé, but rather
a native, indigenous apostolate, all y o u r o w n .
An immense task awaits y o u r pastoral efforts, in particular the
work of training those Christians called to the apostolate—the Clergy,
the Men and W o m e n Religious, the Catechists, the active Lay Men and
Women. F o r , on the training and préparation of thèse local éléments,
thèse choice workers of the People of G o d , will dépend the vitality,
the development, and the future of the African Church. This is quite
clear. It is the plan selected by Christ, that brother must save
brother. But to achieve this evangelical purpose, may truly qualified
brothers be the ministers, the servants, the spreaders of the good
news and of grace and charity, in favour of their other brothers, who
will themselves be called in turn to co-operate in the c o m m o n work of
building up the Church. A l i of this y o u k n o w . We have therefore
only to encourage and bless your resolution.
2. A burning and much-discussed question arises concerning y o u r
evangelizing work, and it is that of the adaptation of the Gospel and
of the Church to African culture. Must the Church be European,
Latin, Orientai... or must she be African? This seems a difficult
problem, and in practice may be so, indeed. But the solution is rapid,
with two replies. First, y o u r Church must be first of ali Catholic.
That is, it must be entirely founded upon the identical, essential,
constitutional patrimony of the self-same teaching of Christ, as pro-
fessed by the authentic and authoritative tradition of the one true
Church. This condition is fundamental and indisputable. We must,
all of us, be both jealous and proud of that Faith of which the Apostles
were the heralds, of which the Martyrs, that is, the Witnesses, were
the champions, of which the Missionaries were scrupulous teachers.
Y o u know that the Church is particularly tenacious, we may even
say conservative, in this regard. To make sure the message of revealed
doctrine cannot be altered, the Church has even set down her treasure
of truth in certain conceptual and verbal formulas. Even when thèse
formulas are, at times, difficult, she obliges us to preserve them textually.
We are not the inventors of our Faith ; we are its custodians. Not
every religious feeling is good; but only that religious sentiment
Acta Pauli Pp. VI 577

which interprets the thought of God, according to the apostolic


teaching authority established by the sole Master, Jesus Ohrist.
Granted this first reply, however, we now c o m e to the second.
The expression, that is, the language and mode of manifesting this
one Faith, may be m a n i f o l d ; henee, it may be original, suited to the
tongue, the style, the character, the genius, and the culture, of the
one who professes this one Faith. F r o m this point of view, a certain
pluralism is not only legitímate, but désirable. An adaptation of the
Christian life in the fields of pastoral, ritual, didactic and spiritual
activities is not only possible, it is even favoured by the Church. The
liturgical renewal is a living example of this. A n d in this sensé y o u
may, and you must, have an African Christianity. Indeed, y o u possess
human values and characteristic forms of culture which can rise up
to perfection such as to find in Christianity, and for Christianity, a
true superior fulness, and prove to be capable of a richness of
expression ail its own, and genuinely African. This may take time.
It will require that your African soul become imbued to its depths
with the secret charisms of Christianity, so that thèse charisms may
then òverflow freely, in beauty and wisdom, in the true African manner.
It will require from y o u r culture that it should not refuse, but rather
eagerly desire, to draw, from the patrimony of the patristic, exeget-
ical, and theological tradition of the Catholic Church, those treasures
of wisdom which can rightly be considered universal, above ail, those
which can be most easily assimilated by the African mind. The
Church of the W e s t did not hesitate to make use of the resources of
African writers, such as Tertulian, Optatus of Milevi, Origen, Cyprian
7
and A u g u s t i n e . Such an exchange of the highest expressions of
Christian thought nourishes, without altering its originality, any
particular culture. It will require an incubation of the Christian
" mystery " in the genius of y o u r people in order that its native voice,
more clearly and frankly, may then be raised harmoniously in the
chorus of the other voices in the Universal Church. Do We need to
remind y o u , in this regard, how useful it will be for the African
Church to possess centres of contemplative and monastic life, centres
of religious studies, centres of pastoral training? If you are able to
avoid the possible dangers of religious pluralism, the danger of making
y o u r Christian profession into a kind of local folklore, or into exclusivist

7
Of. Decr. de institutione sacerdotali Optatam totius, n. 16.
578 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

racism, or into egoistie tribalism or arbitrary separatism, then y o u


will be able to remain sincerely African even in y o u r own interprétation
of the Christian l i f e ; you will be able to formulate Catholicism in
terms congenial to your own c u l t u r e ; y o u will be capable of bringing
to the Catholic Church the precious and original contribution of
" n é g r i t u d e " , Avhich she needs partie ularly in this historie hour.

L ' É g l i s e africaine a devant elle une tâche immense et originale à


réaliser : elle doit s'adresser comme une « mère et educatrice » — Mater
et Magistra — à tous les fils de cette terre du soleil. Elle doit leur
offrir une interprétation traditionnelle et moderne de la vie. Elle doit
former les populations aux formes nouvelles de l'organisation civile,
tout en purifiant et conservant celles si sages de la famille et de la
communauté. Elle doit donner une impulsion pédagogique à vos vertus
individuelles et sociales d'honnêteté, de sobriété, de loyauté. Elle doit
accroître toute activité en faveur du bien public, notamment l'école,
c o m m e aussi l'assistance aux pauvres et aux malades. Elle doit aider
l'Afrique sur la voie du développement, de la concorde, et de la paix.

Indeed, thèse duties are great and always new. We shall speak of
them again ; but for n o w We tell y o u , in the Name of the L o r d , W h o m
we all love and follow together, that you have the strength and the
grâce necessary for this, because you are living members of the
Catholic Church, because you are Christians, and y o u are Africans.
T
To assist you, W e impart to you all Our A p o s t o l i c Blessing.

X
In Aedibus Excellentissimi Viri Ugandensis Reipublicae Praesidis habita. *

Mister President,

We express Our respectful greetings to Y o u r Excellency, the Head


of State of the Republic of Uganda. This Nation is particularly dear
to the Catholic Church, since it has provided the first canonized
African Martyrs, and the first African B i s h o p , of modera times ; and
because a third of its population comprises faithful sons and daughters
of the Church, making this one of the first Christian Nations of Central
Africa.

Y o u r people were already well disposed to receive the Gospel when

* Die 31 mensis iulii a. 196£>.


Acta Pauli Pp. VI 579

it was first preached to them in eighteen hundred and seventy-nine,


because of their deep religious feeling, their rich worship, prayer and
wisdom. The words of Our Message to Africa are especially applica-
ble here : " The Catholic Church has great respect for the moral and
religious values of African tradition. Not only do they have deep
significance in themselves, but they also seem to provide a valuable
foundation for the preaching of the Gospel, and for the érection of a
x
new society in Christ " .
We confidently assure Y o u r Excellency of the staunch loyalty of
Catholic Citizens to Uganda. They wish to be the most faithful, the
most industrious, the most helpful and peaceful members of the
national community, in accordance with their Faith, and their duties
towards the good of their Fatherland.
" The Church in no way desires to inject herself into the government
of the earthly city. She claims no other authority than that of minister-
ing to men, with the help of G o d , in a spirit of charity and faithful
2
service " . By spreading the light of Révélation, the message of L o v e ,
she promotes the dignity of man, training hearts and minds in the
virtues of a just and brotherly social life, for the cultural, moral, and
social progress of the people, in peace, and a common awareness of
the good of ali.
A trait which does great honour to the people of Uganda is their
hospitality, with the harmony they construct out of great diversity.
We are happy to pay high tribue to Y o u r Excellency as Head of
State, and to the Government of Uganda, for the protection and assist-
ance given to refugees. We praise this concrete testimony of your
respect for human life, and for the dignity of every man. We trust
that this admirable example may inspire other countries, far and near,
especially those n o w in conflict. The sense of brotherhood should
prevail over every motive of division. The open heart and hand of
Uganda give your Nation a special qualification to work in favour of
peace in ali A f r i c a .
W i t h this renewed assurance of Our benevolente interest and warm
friendship, We giadly invoke upon Y o u r Excellency, upon the Go-
vernment, and upon the beloved people of the Republic of Uganda,
G o d ' s choicest favours and richest grâces of prosperity, happiness
and peace.

1
Nuntius scripto datus Africae terrarum, n. 14.
2
Decr. de activ. mission. Ecclesiae Ad gentes divinitus, n. 12.
580 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

XI
Ad honorabiles Viros e publico Legumlatorum Coetu Reipublicae Ugan-
densis. *

Gentlemen,

It may be well to begin by introducing each other.


W h o are W e ? Y o u are not, perhaps led astray by the opinion held
of Us by certam contemporaries ; We are a weak and little man like
other men, perhaps more so than other men. H a v e under standing for
Our personal littleness. B u t We make so bold as to présent Ourself
to y o u under a twofold title : one title is Our own—it is the great love
We have for A f r i c a , for y o u , and for the Peoples y o u gövern and repre-
sent; the other title is not Our own—it was conferred upon Us, and it
makes Us humble and bold as We come among y o u : y o u k n o w it
well, it is the title of P o p e , which means F a t h e r ; and We inherited
it from Saint Peter, whose unworthy but authentic successor We are.
It was Saint Peter whom Jesus Christ, Son of the living God,
constituted as the foundation of His Church, which during nearly
twenty centuries has spread throughout the world and also in Uganda.
It is as Pastor of the Catholic Church that We are here. We présent
Ourself to you, and speak, to y o u also, H i s simple and solemn words :
Peace be to y o u !
In saying " t o y o u We recognize who y o u are : Africans, invested
with authority and responsibility, and representing in your persons
and in y o u r office the image, or rather the reality, of the new Africa.
In your pèrsons We salute y o u r A f r i c a , ali of Africa, even those
régions which are not physically represented here today. We do not
conceal from y o u the emotion which this meeting stirs up in Our
mind. W i l l i n g l y do We recognize the singular importance and deep
signifìcance of his moment. Africa, personified by its highest, most
qualified and most cultured exponents, is greeted by the entire
Catholic Church, through the authorized voice of its humble head.
It seems to Us that this is a unique récognition of the new Africa,
emancipated from its past, and ripe for a new era ; and We pray to
G o d that this récognition may be historically and prophetically val-

* Die 1 mensis augusti a. 1969.


Acta Pauli Pp. VI 581

nable for A f r i c a ' » improved future destiny. Permit ITs to express this
wish, rising from Our very heart, and formed by Our lips, in its
füllest and truest meaning : L o n g Live A f r i c a !

Gentlemen,

We avail Ourself of this opportunity also to declare to y o u what


the Catholic Church does, and what she does not do, on this
Continent—and, indeed, whërever she carries on her mission. The
Church thanks y o u for y o u r récognition of her freedom : freedom to
exist, and to fulfil her mission. She appréciâtes this freedom, Avhich
means independence in her proper domain, the religious domain ;
which also means her autonomy in religious matters, together with
respect for the politicai authority. She has no temporal interests of
her own ; she does not engage in politics in the proper sense of the
t e r m ; she renders to Caesar the things that are Caesar 's, and to G o d
1
the things that are G o d ' s ; nor does she intend, while performing
her mission, to impose the particular traits of so called Western
culture, at the expense of the g o o d , human characteristics of African
culture. Have no fear of the C h u r c h ; she honours y o u , she educates
honest and loyal Citizens for y o u , she does not foment rivalries and
divisions, she seeks to promote healthy liberty, social justice, and
peace. If she has any préférence at all, it is for the poor, for the
éducation of little ones and of the people, for the care of the suffering
2
and abandoned. The Church does not make her faithful sons strangers
to civil life and national interests; on the contrary, she trains and
3
engages them in the service of the public g o o d .
There is, however, a programme of the temporal order which the
Church fosters today, not her programme, but your own ; and to it
she intends to give her moral support and also, as far as possible, her
practical support : that is, the programme of the development of
peoples. As y o u know, We have written an Encyclical Letter—that is,
a message to the Church and to the entire world—entitled Populorum
progressio on this very thème ; and We reiterated its purposes in the
message which We addressed directly to Africa, on October the
twenty-ninth, nineteen hundred and sixty-seven, entitled Africae Ter-

Cf. Mt. 22, 21.


1

2
Cf. Litt. Enc. Mater et Magistra, Introd. ; Const. past. de Eccl. in mundo huius
temporis Gaudium et spes, nn. 42, 76, 88, etc.
3
Cf. Const. past. de Eccl. in mundo huius temporis Gaudium et spes, n. 75, etc.
582 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

4
rarum. By thèse documents, We wished to underline the fundamental
aspiration of the Peoples of the Third W o r l d to that justice to which
they have full right, as much as every other Nation ; for development
is truly an indisputable exigency of justice. Neither colonialism nor
neo-colonialism is its thème, but aid and impulse to the African people,
that they may be able to express, in their proper genius and by their
own strength, those politicai, social, economie and cultural structures
which are proportionate to their needs, and coordinated with internat-
ional society and m o d e m civilization. Have no fear of the C h u r c h !
She takes nothing away from y o u ; rather, she brings y o u , together
with her moral and practical support, what we believe to be the only,
the true, the highest interprétation of human life in time, and beyond
time—the Christian interprétation.
It is by the light of that interprétation that the Church observes
your great problems. In Our opinion, thèse problems can be considered
from a twofold point of view : one being the freedom of national terri-
tories, the other being the equality of races. W h a t We mean n o w by
that word of many meanings, " freedom is civil independence,
politicai self-détermination, émancipation from the domination of other
powers extraneous to the African population.
This is an event which dominâtes w o r l d history, and which Our
5
predecessor P o p e John X X I I I defined as a sign of the times. In other
words, it is a fact arising from the greater awareness which men have
acquired of their own dignity, both as individuáis, and as a community of
p e o p l e ; it is a fact which reveáis the irreversible current of history,
corresponding, no doubt, to a providential plan pointing out the right
direction to all those invested with responsibility, above all in the
politicai ñeld.
No one, as that venerated Predecessor of Ours observed, likes to
feel himself subjected to politicai powers wielded from outside his
own national or ethnie community. Therefore the Peoples of Africa
have themselves assumed the responsibility for their own destiny. The
Church greets this event with satisfaction, for there is no doubt that
it marks a decisive step forward on the path of human civilization;
and she greets it with pleasure, because she is convinced that she has,
in the sphère of her proper action, made her contribution, namely,

4
A. A. S. 59 (1967) pp. 1073 ss.
5
Cf. Litt. Enc. Pacem in terris, nn. 40-41.
Acta, Pauli Pp. VI 583

in the sphère of human conscience made more aware by the Gospel


message; for by the light of that message the dignity of the human
person and the dignity of a people are seen more clearly, and the
demands arising from that dignity are recognized. Those demands
have their reflection in every aspect of human life, which is elevated
to the fulness of personal responsibility, and inserted into a collectivity
governed by justice and love.
We are happy to state this, here in Uganda, the land of the
martyrs who shed their blood in célébration of that lofty value of
freedom, of strength, of dignity, deriving from their religious faith ;
thus they affirmed that it is not possible, today less than ever, to have
a well ordered, dignified and fruitiul life in c o m m o n among human
beings, unless it is founded upon the récognition, the protection, and
the promotion of their fundamental rights, precisely in as much as
they are men, and sons of God ; and of their conséquent duties, pre-
cisely in so far as they are members of a society ordained to function
for the good of its Citizens.
These are the fundamental criteria, of the moral order, which shed
light upon the path to be followed, but do not remove the obstacles
which encumber it, especially where these criteria have not yet found
their normal application. Herein, the judgement to be made upon
concrete situations devolves directly upon the responsible authorities
and, in cases of particular gravity, also upon the conscience of the
Citizens. We should here quote long and beautiful passages from the
6
Pastoral Constitution of the recent Ecumenical C o u n c i l .
T o d a y , unfortunately, situations have arisen in the world, and also
in Africa, of such unease and such aversion to peaceful life in
c o m m o n , that renewed and unhappy currency has been given to the
baneful words which signify war, a s . if they expressed an inescapable
necessity. The Church, by her very nature, by her evangelical principie
of " non-violence " cannot adopt this inhuman language ; rather, she
sufiers inwardly because of the causes such language supposes, and
the effects it engenders.
We cannot but remember, among the other victims of these
mournful events, the refugees and their sufferings.
We shall be faithful, unto its uttermost conséquences, to one
programme only—that of " justice and peace "—which is the programme

6
Const. past. de Eccl. in mundo huius temporis Gaudium et spes, nn. 73, 74, 75.
584 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

of Christ. No longer should violence be the means of resolving


disagreements among men, but reason ' a n d love. No longer mair
against man, but man for man, and with man, in brotherhood.
We shall go f arther, although speaking as a simple man. We
believe that, today, conflicts between peoples can be resolved by a
better and more efficacious way than the way of violence. Human
relationships must not be regulated by the confrontation of forces
unleashed for slaughter and destruction, but by reasonable negotiations,
upheld by the international institutions, to which we must give author-
ity, efficiency, and confidence. We express again, on this occasion
also, Our hope for an ever more active efficiency of those institutions.
Moreover, in the question of colonialism and neo-colonialism—still
a burning question in Africa—and both of which can be reproved for
having too often let economic interests prevail unilaterally over human
considérations, it is clear that the interested peoples have the right
to aspire to their own legitímate a u t o n o m y ; nevertheless, in certain
concrete situations, the best method of attaining it will be the
method—perhaps a little slower, but surer—of first preparing men
and institutions capable of true sturdy self-government; and We wish
to believe that such préparation will not only not be impeded, but
will be favoured, with due Order and in collaboration, by the responsible
authorities, during a period of symbiosis between the native populations
and those of foreign origin, in such a way that cultural, civil, and
economic structures may be formed, capable of making préparation,
at every level of society, for responsibility, and for the sense of the
common g o o d , in view of accession to a true sovereignty, so as not to
fall, on the other side, into the snares of other insidious enslavements.
As far as We are concerned, the Church—although under very
différent conditions—already follows this method, by preparing Bishops,
clergy, religious and laity, native to the territory in which she carries
on her mission of faith and charity ; and We are confident that a
beginning can soon be made in instituting a locai Hierarchy in those
other African countries where, up to n o w , this has not been possible.
Another great problem is that of the diversity of races. Even at
the cost of seeming naive, We shall continue to assert that it can be
solved in a very simple way, that is, by Stripping it of its character of
antagonism, rivalry, unequal rights, ethnie hatred, physical dislike.
In a word this is a problem which is solved by reducing it to its lowest
denominator. We do n o t w i s h to conceal the serious practical difficulties
Acta Pauli Pp. VI 585

this présents. There may be free and reasonable measnres of respect


due to the customs, character, and culture of the various ethnie
families; but we, as Christians, can never forget that the Church
condemns " a n y discrimination against men, or harassment of them,
7
because of their race, colour, condition of life, or religion " ; and
the Vatican Council also said : " Since all men possess a rational soul,
and are created in G o d ' s likeness, since they have the same nature and
origin, have been redeemed by Christ, and enjoy the same divine
calling and destiny, the basic equality of all must reeeive increasingly
8
greater récognition " . Even as men, we must al way s remember that
the path of civilization proeeeds towards the récognition of the equality
of men, since, as men, they possess the same fundamental dignity,
and its conséquent rights. F o r this reason, We deplore the fact that,
in certam parts of the world, there persist social situations based upon
racial discrimination, and often willed and sustained by Systems of
thought ; such situations constitute a manifest and inadmissible affront
to the fundamental rights of the human person, and to the laws of
eivilized living. The negative problem of exclusivist racism is resolved
by pluralism, if properly understood.
Y o u Africans have a deep sense of c o m m u n i t y ; it is one of y o u r
most attractive and human characteristics. But the feeling of a
particular community is no longer sufficient; this sense must be
widened out to the feeling of the civil, the national, and even the
international community. Your expérience will have taught you
that independence does not imply either opposition, or isolation,
between African peoples and non-African peoples ; on the contrary,
the new African States will be truly independent to the extent
that they are capable of collaborating freely with other States,
and with the entire, orderly international family of the world.
The great Christian commandment to love our neighbour thus finds
an ever wider a p p l i c a t i o n ; it tends towards a universal love—and in
this respect the Catholic Church can be a good teacher to ali.
It is a magnificent commandment, but it is difficult, because it
requires that we overeóme particular egoisms ; yet, it is the precept
which bear s within itself the great gif t of Peace.
We wish to conclude Our discourse with this word : Peace !

7
Deci. Nostra aetate, n. 5.
8
Const. past. de Eccl. in mundo huius temporis Gaudium et spes, n. 29.

38 - A. A. S.
586 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

It is a painful w o r d , because today—in a région of Africa dear to


Us, since, years ago, We were able to visit and admire it—there still
rages, as y o u k n o w , an agonizing conflict. We have not only sought
to secure food and medical assistance, impartially and by every means
available to Us, but have also tried to apply the remedy of a certain
initial reconciliation. Up to n o w , We have not succeeded, and this
gives Us heartfelt p a i n ; but We are resolved to continue Our modest,
but affectionate and fair efforts of persuasion, to help heal this fatal
dissension.
Peace ! It is a word both human and Christian, and worthy to be
understood and lived by y o u n g Africa which, in peace, can find its
definitive, modern politicai and social adjustment, and its economie
and cultural prosperity, giving to this w o r l d of ours, which seems to
be temptéd anew by the demon of discord, armaments, and rivalries,
the example of a new and truer conception of civilization, that founded
upon effective brotherhood among peoples, between classes, between
parties, between races, between religions, between families.
Peace ! It is the kindest and best word We have in Our heart. We say
it to y o u , Mister President, as a sign of gratitude for the welcome given
Us ; We say it to ali the personages here présent ; and We send it f orth
as a hopeful blessing over this whole Continent—Peace to all A f r i c a .

XII
Excellentissimis Viris e Legatorum Coetu in Ugandensi Republica. *

C'est toujours un honneur et un plaisir pour Nous, Messieurs,


lorsque Nos déplacements Nous amènent dans une Capitale, d ' y ren-
contrer les Chefs de Missions et les Membres du Corps Diplomatique.
Il ne s'agit pas là, soyez-en sûrs, d'un simple souci de politesse pro-
tocolaire. C'est bien plutôt l'effet du désir qui Nous anime de ne
laisser échapper aucune occasion de travailler à faire avancer la cause
de la paix.
V o u s , savez assez combien cette cause Nous tient à cœur, à quel
point l'Eglise Catholique y est intéressée et engagée, et quelle place
tient cette préoccupation, Nous pouvons le dire, dans les motifs qui
Nous poussent à entreprendre Nos voyages. Si en effet Notre but prin-
cipal est toujours et avant tout d'ordre religieux, Nous estimons

* Die 1 mensis augusti a. 1969.


Acta Pauli Pp. VI 587

cependant pouvoir également ainsi aider les hommes à surmonter leurs


divisions et à se sentir davantage frères : et c'est cela le chemin qui
conduit à la paix.
Sur ce chemin, Nous vous rencontrons : vous aussi, par définition,
êtes les artisans de la paix ; vous aussi travaillez à surmonter les divi-
sions qui séparent les nations ; vous aussi voulez aider les hommes à fra-
terniser. Et voilà pourquoi Nous attachons tant de prix à une rencon-
tre, si brève soit-elle, avec les diplomates. Et il Nous semble qu'ici, à
Kampala, au cœur de cet immense continent africain, et en un mo-
ment comme celui que nous traversons, une rencontre de ce genre
acquiert une résonance toute particulière.
Nous ne saurions oublier que le Christ, de qui Nous tenons Notre
mandat, fut salué prophétiquement du titre glorieux de « Prince de
la Paix ». C'est en son nom que Nous vous disons : ne vous lassez
pas de travailler pour cette grande c a u s e ; ne vous laissez pas décou-
rager par les obstacles et difficultés sans cesse renaissantes; ne doutez
pas de l'homme. Car quelles que soient sa faiblesse et parfois sa
méchanceté, ce qu'il y a de meilleur en lui appelle et veut la paix.
Et en travaillant à la faire régner, vous avez avec vous l'immense
majorité du genre humain.
Nous voudrions que cette trop brève rencontre soit pour chacun de
vous, Messieurs, un encouragement et un stimulant à garder bien
vivante la flamme de l'espérance. Dieu est avec vous dans vos efforts
pour faire avancer le monde vers l'unité et la paix, et c'est de grand
cœur que Nous invoquons en terminant, sur vos personnes, sur vos
familles et sur vos patries, l'abondance de ses bénédictions.

XIII
Habita apud urbem Kampala, in loco v. « Namugongo » appellato, ubi
XXII Ugandenses pro Christo gloriosam occubuere mortem, ara exaedi-
fìcandi templi a Beatissimo Patre fausta precatione lustrata. *

Most beloved sons and daughters, Youth o f Uganda!


And you, Venerable Brothers, Bishops and Priests!
Men and Women Religious, Catechistas, Lay Men and Women o f
Catholic Action! Christian Brethren o f every denomination!
You, also, the Civil Authorities présent here today, t o whom We

* Die 2 mensis augusti a. 1969.


588 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

are particularia/ thankful for your courteous welcome and the honour
of your attendateci

Our greetings and Our blessings to all of y o u !


Be assured that We have all of y o u présent in Our prayèr during
this holy rite.
At this moment, it is all of Africa that We consider symbolically
participating in this sacred ceremony, because We intend to oifer it to
Christ for all of Africa, for its prosperity, for its peace, for its
salvation !
A n d to the young men and women, the catechumens, and the children
here présent, Symbols of the new Africa, We n o w address this brief
discourse in a special way.

I ask this question of y o u , beloved sons and daughters :


Why have I come to Africa, to Uganda, and right here to
Namugongo?
I have come to do honour to your Martyrs. Here is being raised
a Sanctuary to the glory of the Lord in their memory; and I
decided to come from R o m e to bless the altar of this Sanctuary.
My intention is to venerate also, by this act, all those other Christians
who have given their lives for the Catholic Faith in Africa, here and
every where.
But, y o u will ask me, why should the Martyrs be honoured?
A n d I answer you : It is because they have performed the most
heroic, and therefore the greatest and most beautiful of ail a c t i o n s ;
they have, as I said, laid down their lives for their Faith, that is, for
their religion and for the freedom of their conscience. Therefore they
are our champions, our héroes, our teachers. They teach us how real
Christians should be. Listen to me n o w : Should a Christian be a
co ward? Should he be afraid? Should he betray his own F a i t h ? No !
Of course not ! Y o u r Martyrs teach us just h o w true Christians should
be, especially young Christians, African Christians. F o r Christians
must be courageous, they must be strong, they must, as Saint Peter
wrote, " be firm in the faith Y o u r Martyrs teach us how much the
Faith is worth !
But, you ask me, is Faith worth more than life?

1 1
1 Pet. 5, 9.
Acta Pauli Pp. VI 589

Y e s , indeed ! Faith is more valuable than our présent life, which


is a mortal life ; whereas Faith is the beginning of the immortal life
of happiness, that is, of the life of G o d in us. Do you know this most
important truth? Y o u ans wer : Y e s ! Because y o u have learned that
Faith is aceepting the W o r d of God ; and whoever accepts the W o r d
of God begins to live of G o d Himself.
N o w , y o u m a y ask me : Is Faith enough, to be living in G o d and
to be saved?
But y o u know your Catechismi Faith is indeed necessary; but it
is not enough. Together with Faith, y o u need grace, y o u need the
H o l y Spirit, y o u need that great Sacrament which makes us Christians,
the Sacrament of B a p t i s m ; and then y o u also need the other Sa-
cr amen ts, which make us live as sons of G o d , as brothers of Christ,
as tabernacles of the H o l y Spirit—which make us good and holy—which
make us members of the Church—which make us meritorious of Heaven.
The Sacrament of the Blessed Eucharist, the most mysterious, but
also the holiest and most life-giving of ali the Sacraments, gives us
Jesus Christ Himself; saçrificing Himself for us, He made Himself
into living bread for our souls.
W e l l , then, y o u may say, it is a fine thing to be Christians !
Yes, indeed, beloved sons and daughters, it is a very fine thing. I
would like this idea to remain deeply impressed in your memory, or
rather, in y o u r conscience, forever : it is a very fine thing to be
Christians ! Pay attention, however—It is a very fine thing, but it is
not always an easy thing. L o o k at your own Martyrs. They had to suffer
for their faithfulness to Christ. One who is a Christian must live
according to his F a i t h ; then it can happen that his attachment to
his Faith demands sacrifice—sometimes, it requires great sacrifices—
but, most of ten, it only demands many little sacrifices made frequently ;
but these sacrifices are precious, full of noble manly v i g o u r ; they
make life strong and virtuous, they keep it pure and honest, they turn
it always towards love : to the love of G o d , which is the first thing
we must d o ; then to the love of other men, especially those nearest
to us, our neighbour, and so to the love of all human beings, good and
bad, near and far.
So then, y o u ask me again, to be Christians is important for our
présent life, since it obliges us to love everyone, and to do good to all
of society?
E x a c t l y so, is my reply. The Christian life is of great importance
590 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

even for our earthly l i f e ; it is of importance for ali human activity,


and f o r all living together in s o c i e t y : for the family, the school, for
w o r k ; for peace between all social classes, between the tribes, between
the nations. Every where, it promotes g o o d , it demands freedom, it
asks for j u s t i c e ; it takes care of the weak, the p o o r , the suffering,
and even of its enemies, and of the dead. F o r the Christian life, when
it truly has Christ in its heart, is like a fountain of goodness and love,
2
overflowing on all sides in g o o d .
Perhaps y o u n o w ask me a final question ; y o u ask :
H o w can we live well our Christian F a i t h ?
Here, then, is how I would summarize all that I w o u l d wish
to say to y o u :
First, Have great love for Jesus C h r i s t ; try to know H i m well,
remain united to H i m , have great Faith and great trust in Him.
Second, be faithful to the Church, pray with her, love her, make her
known, and always be ready, as your Martyrs were, to bear frank
witness to her. Third, be strong and c o u r a g e o u s ; be c o n t e n t ; be
happy and j o y f ul always ! Because, remember this always, the Christian
3
life i s a most beautiful thing !

XIV
Habita in sacra Aede anglicanis Ugandensibus dicata, qui et ipsi mortem
pro Christo oppetiverunt. *

F r o m its earliest planning, it was Our earnest desire that in the


course of this brief visit to Uganda We should come here, to Na-
mugongo. We wished to mett the A n g l i c a n Church which flourishes
in this country. We wished to pay homage to those sons of whom it
is most proud : those who—together with our own Catholic Martyrs—
gave the generous witness of their lives to the Gospel of the L o r d we
have in c o m m o n , Jesus Christ. F o r all of them, there is the same
inspired w o r d of praise : " These all died in faith, not having received
what was promised, but having seen and greeted it from afar, and
having acknowledged that they were strangers and exiles on the
l
earth " .

2
Cf. Io. 4, 14.
3
Of. Phil. 4, 4.
* Die 2 mensis augusti a. 1969.
1
Hebr. 11, 13.
Acta Pauli Pp. VI 591

In the Martyr's spirit of ecumenism, we cannot résolve our


différences „by mere re-consideration of the past, or judgement upon
r
it. Instead, w e must press on in confidence that new light will be
given us, to lead us to our g o a l ; we must trust that new strength will
be granted us, so that, in obédience to our common L o r d , we may all
be able to receive the grâce of unity.
The Uganda martyrs were brought together by suffering, and died
in faithful witness and hope. They now see, as Ave must, much to
thank God for, " since G o d had foreseen something better for us, that
2
apart from us they should not be made perfect " .
A m o n g ecumenical enterprises, the Christian Council in Uganda
is particularly flourishing. Since there can be no growth towards
unity without strong deep local roots, it is Our prayer and, We feel
confident, your prayer also, that the spiritual quality of this association
may increase as collaboration extends into new fields.
Thus, not only in Uganda, but in all the great African continent,
spiritual hunger will intensify to bring healing to that division of
which the Second Vatican Council said that it " openly eontradicts
the will of Christ, scaiidalizes the world, and damages that most holy
3
cause, the preaching of the Gospel to every creature " . May the L o r d
bless the work of the All-Africa Christian Conference, as it bends its
efforts towards the unity of all Christians !
A notable achievement in Christian co-operation is the common
effort among the various confessions to provide readily accessible
translations of Sacred Scripture, that rich source from which the
minds and hearts of men receive the life-giving nourishment of divine
Révélation. As the Council declared, " in the ecumenical dialogue
itself, the Sacred W o r d is a precious instrument in the mighty hand
of G o d , for attaining to that unity which the Saviour holds out to ali
men
This and many other forms of common work in Christ are gathered
up in a single résolve. P o r this is the search we ali pursue together,
for that true, visible and organic unity which Christ so clearly willed,
in order that the world might believe—that consummatum for which,
on the ève of His saving death, He so solemnly prayed to the Father.
In Jesus We express to y o u , Our Christian brethren, heartfelt
greetings and good wishes, in fìrm and lasting hope, in ardent and
sincere charity, invoking rich divine favours and grâces.

2
Hebr. 11, 40.
3
Decr. de Oecumenismo Unitatis redintegratio, n. 1.
4
Ibid. n. 21.
592 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

NUNTIUS RADIOPHONICUS

£ turri speculationis sideribus ad Arcem Gandulfi missus, cum primum


astronautae, per spatia extra-atmosphaerica audaci emenso itinere, in
Lunae solo pedem posuissent. *

Gloria a D i o nell'alto dei cieli e pace in terra agli uomini del buon
volere !
Noi, umili rappresentanti di quel Cristo, che, venendo fra noi dagli
abissi della divinità, ha fatto echeggiare nel firmamento questa voce
beata, oggi vi facciamo eco, ripetendola come inno di festa da parte
di tutto il nostro g l o b o terrestre, non più invalicabile confine dell'uma-
na esistenza, ma soglia aperta all'ampiezza di spazi sconfinati e di
nuovi destini.
Gloria a D i o !
E onore a voi, uomini artefici della grande impresa spaziale!
Onore agli uomini responsabili, agli studiosi, agli ideatori, agli orga-
nizzatori, agli operatori ! Onore a tutti coloro che hanno reso possi-
bile l'audacissimo volo ! A voi tutti onore, che vi siete in qualche modo
impegnati ! Onore a v o i , che, seduti dietro i vostri prodigiosi appa-
recchi, governate, a v o i , che notificate al m o n d o l'opera e l'ora, la
quale allarga alle profondità celesti il dominio sapiente e audace
dell'uomo.
Onore, saluto e benedizione!

Here, from H i s Observatory at Castel Gandolfo, near R o m e , P o p e


Paul the Sixth is speaking to y o u astronauts.
H o n o u r , greetings and blessings to y o u , conquerors of the M o o n ,
pale lamp of our nights and our dreams ! Bring to her, with your
living présence, the voice of the spirit, a hymn to G o d , our Creator
and our Father.
We are close to y o u , with Our good wishes and with Our prayers.
Together with the whole Catholic Church, P o p e Paul the Sixth saintes
you.

•Die 21 mensis iulii a. 1969.


Sacra Congregatio pro Episcopis 593

ACTA SS. CONGREGATIONUM

SACRA CONGREGATIO PRO EPISCOPIS

PROVISIO ECCLESIARUM

Sanctissimus Dominus Noster Paulus Divina Providentia P p . VI,


successivis decretis Sacrae Congregationis pro Episcopis, singulas quae
sequuntur Ecclesias de novo Pastore dignatus est providere, nimirum :

die 14 Aprilis 1969. — Titulari episcopali Ecclesiae Polymartiensi


praefecit E x c . P. D. Isidorum Augustum Oviedo y Reyes, hactenus
Episcopum Leonensem in Nicaragua.
— Titulari episcopali Ecclesiae Civitatis Ducalis R. D. Emmanue-
lem Espinoza Salazar, curionem civitatis vulgo Diriamba in archi-
dioecesi Managuensi, quem constituit Administratorem Apostolicum
dioecesis Leonensis in Nicaragua.
die 22 Aprilis. — Titulari episcopali Ecclesiae Traguriensi Exc.
P. D. Franciscum Iosephum Bruls Canisius, hactenus Episcopum
Villa vicentiensem.
— Cathedrali Ecclesiae Villavicentiensi Exc. P. D. Gregorium
Garavito Jiménez, hactenus Episcopum titularem Cyparissiensem.
die 25 Aprilis. — Cathedrali Ecclesiae Valleduparensi, noviter
erectae, E x c . P. D. Vincentium R o i g y Villalba, hactenus Episcopum
titularem Aradensem.
— Cathedrali Ecclesiae Maganguënsi, noviter erectae, Exc. P. D.
Eligium Tato Lozada, hactenus Episcopum titularem Cardicensem.
— Cathedrali Ecclesiae Sincelejensi, noviter erectae, Exc. P. D.
Felicem Torres Parra, hactenus Episcopum titularem Cellensem.
— Metropolitanae Ecclesiae Barranquillensi, nuper erectae, Exc.
P. D. Germanum Villa Gaviria, hactenus Episcopum Barranquillensem.
— Titulari episcopali Ecclesiae Montis Corbini R. D. Franciscum
Oves Fernández, e clero dioecesis Camagueyensis, quem deputavit
Auxiliarem E x c m i P. D. Alfredi Müller y San Martín, Episcopi Ceii-
tumfocensis.
594 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

die 29 Aprilis. — Titulari episcopali Ecclesiae Satrianensi Exc.


P. D. Raimundum Iglesias Navarri, hactenus Episcopum Urgellensem.
die 30 Aprilis. — Titulari episcopali Ecclesiae Scardonensi E x c .
P. D. Franciscum Iosephum Schenk, hactenus Episcopum Dulutherisem.
— Titulari episcopali Ecclesiae Ourensi R. D. Emmanuelem Sa-
maniego Barriga, e clero archidioecesis Moreliensis, quem deputavit
Auxiliarem E x c m i P. D. Aloisii Guizar Barragán, Episcopi Saltillensis.
die 9 Maii. — Administrationi Apostolicae Izabalensi E x c . P. D.
Gerardum Humbertum Flores Reyes, Episcopum titularem Novacae-
sariensem.
— Praelaturae Escuintlensi, noviter erectae, R. D. Iosephum Iulium
Aguilar García, Canonicum Capituli metropolitani Guatimalensis.
die 17 Maii. — Titulari episcopali Ecclesiae Tagaratensi R. D. An-
tonium González Zumarraga, Cancellarium curiae archiepiscopalis
Quitensis, quem deputavit Auxiliarem E m i P. D. Pauli S. R. E. Car-
dinalis Muñoz V e g a , Archiepiscopi Quitensis.
— Titulari episcopali Ecclesiae Cellensi in Proconsulari R. D.
Ioannem Larrea H o l g u í n , Consiliarium Societatis Sanctae Crucis et
Operis Dei in Aequatoria, quem deputavit Auxiliarem E m i P. D.
Pauli S. R. E. Cardinalis Muñoz V e g a , Archiepiscopi Quitensis.
die 23 Maii. — Cathedrali Ecclesiae Legazpiensi E x c . P. D. Theo-
timum Pacis, hactenus Episcopum Palensem.
die 26 Maii. — Titulari episcopali Ecclesiae Thizicensi R. D. A l -
fonsum Nava Carreón, Cancellarium curiae archiepiscopalis Sucreñ-
sis, quem deputavit Auxiliarem E m i P. D. Iosephi Clementis S. R. E.
Cardinalis Maurer, Archiepiscopi Sucrensis.
die 2 Iunii. — Titulari episcopali Ecclesiae Ceramussensi R. D.
Augustum Aristizábal Ospina, e clero dioecesis Sonsonensis-Rivi Nigri,
quem deputavit Auxiliarem E x c m i P. D. Alberti Uribe Urdaneta, Ar-
chiepiscopi Caliensis.
die 11 Iunii. — Titulari, pro hac vice archiepiscopali, Ecclesiae
Florentinensi R. D. Aloisium Barbarito, e clero dioecesis Abellinensis,
quem deputavit Apostolicum Nuntium in Republica Haitiana.
Sacra Romana Rota 595

ACTA TRIBUNALIUM

SACRA ROMANA ROTA

Citationes edictales

I
INDIANAPOLITANA
Nullitatis matrimonii (Cooper-Stover)

Cum ignoretur locus actualis commorationis domini Glen Earl Sto-


ver, conventi in causa de qua supra, eundem citatus ad comparendum,
aut per se aut per procuratorem legitime constitutum, coram Tribunali
S. Romanae Rotae (Piazza della Cancelleria, 1 - R o m a ) , in diem
7 octobris 1969, hora meridiana, pro concordatione vel subsignatione
sequentis dubii :

An constet de matrimonii nullitate, in casu.

Ordinarii locorum, parochi, et fideles, qui notitiam habuerint actua-


lis commorationis praedicti viri domini Glen Earl Stover, curare de-
bent ut ipse de hac edictali citatione rite moneatur. *

Gerardo Maria Rogers, Ponens

Ex Cancellaria Tribunalis S. R. Rotae, die 11 mensis iulii a. 1969.

Orlandus Di Jorio, Notarius

* Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de M. Glen Earl Stover,


défendeur en cette cause, nous le citons à comparaître, par propre personne
ou par un procureur légitimement constitué, au siège du Tribunal de la
S. Bote Romaine (Roma, Palazzo della Cancelleria), le 7 octobre 1969, à
12 heures, pour concorder ou souscrire le doute ci-dessous rapporté:

Conste-t-il de la nullité dû mariage, dans le cas?

Les Ordinaires des lieux, les curés, les fidèles ayant connaissance du
lieu de la résidence dudit Glen Earl Stover devront, dans la mesure du pos-
sible, l'avertir de .la présente citation.
596 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

II
PLACENTINA seu MUTINENSIS
Nullitatis matrimonii (Cammi-Betti)

Cum ignoretur locus actualis commorationis domini Santi Betti,


conventi in causa de qua supra, eundem citamus ad comparendum,
aut per se aut per procuratorem legitime constitutum, coram Tribu-
nali S. Romanae Rotae (Piazza della Cancelleria, 1 - R o m a ) , in diem
30 octobris 1969, hora decima c u m dimidio, pro concordatione vel sub-
signatione sequentis dubii :

An constet de nullitate matrimonii, in casu.

Ordinarii locorum, parochi, et fideles, qui notitiam habuerint actua-


lis commorationis praedicti domini Santi Betti, curare debent ut ipse
de hac edictali citatione rite moneatur. *

Nicolaus Ferrar o, Ponens

Ex Cancellaria Tribunalis S. R. Rotae, die 12 mensis iulii a. 1969.

Orlandus Di J o r i o , Notarius

* Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de M. Santi Betti, dé-


fendeur en cette cause, nous le citons à comparaître, par propre personne
ou par un procureur légitimement constitué, au siège du Tribunal de la
S. Rote Romaine (Roma, Palazzo della Cancelleria) le 30 octobre 1969, à
1.0 heures 30, pour concorder ou souscrire le doute ci-dessous rapporté :

Conste-t-il de la nullité du mariage, dans le cas?

Les Ordinaires des lieux, les curés, les fidèles ayant connaissance du
lieu de la résidence dudit M. -Santi Betti, devront, dans la mesure du pos-
sible, l'avertir de la présente citation.
Sacra Romana Rota 597

III
ANGELORUM IN CALIFORNIA
Nullitatis matrimonii (Bateman-Fellner —• Bateman Sheets)

Cum ignoretur locus actualis commorationis domini Francisci Fell-


ner et domini Ioannis Sheets Fred, cónventorum in causa de qua supra,
eosdem citamus ad comparendum, aut per se aut per procuratorem
legitime constitutum, coram Tribunali S. R. Rotae (Piazza della Can-
celleria, 1 - R o m a ) in diem 27 octobris 1969, hora decimatertia seu prima
postmeridiana, pro concordatione vel subsignatione sequentis dubii :

An sententia Rotalis diei 8 februarii 1969 confirmanda vel infir-


manda sit, in casu.

Ordinarii locorum parochi et fideles, qui notitiam habuerint actua-


lis commorationis praedictorum dominorum Francisci Fellner et Ioan-
nis Sheets Fred, curare debent ut ipsi de hac edictali citatione rite
moneantur. *

Emmanuel Bonet, Ponens

Ex Cancellaria Tribunalis S. R. Rotae, die 16 mensis iulii a. 1969.

Orlandus Di J o r i o , Notarius

* Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de M. François Fellner et


de M. Jean Sheets Fred, défendeurs en cette cause, nous les citons à com-
paraître, par propre personne ou par un procureur légitimement constitué,
au siège du Tribunal de la S. Rote Romaine (Roma, Palazzo della Cancel-
leria) le 27 octobre 1969, à 13 heures, pour concorder ou souscrire le doute
ci-dessous rapporté :

La sentence du Tribunal de la Rote en date du 8 février 1969 doit-elle


être confirmée ou infirmée, dans le cas?

Les Ordinaires des lieux, les curés, les fidèles ayant connaissance du
lieu de la résidence dudit François Fellner et dudit Jean Sheets Fred, de-
vront, dans la mesure du possible, les avertir de la présente citation.
598 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

IV
"TUNQUENSIS
Nullitatis matrimonii (Avila - Ramírez)

Cum ignoretur locus actualis commorationis dominae Blancae Ra-


mírez Rodríguez, conventae in causa de qua supra, eamdem citamus
ad comparendum, aut per se aut per procuratorem legitime constitu-
tum, coram Tribunali S. Romanae Rotae (Piazza della Cancelleria, 1 -
R o m a ) , in diem 27 octobris 1969, hora undecima, pro concordatione vel
subsignatione sequentis dubii :

An constet de matrimonii nullitate, in casu.

Ordinarii locorum, parochi et fideles, qui notitiam habuerint actua-


lis commorationis praedictae dominae Blancae Ramírez Rodríguez,
curare debent ut ipsa de hac edictali citatione rite moneatur. *

Emmanuel Bonet, Ponens

Ex Cancellaria Tribunalis S. R. Rotae, die 26 mensis iulii a. 1969.

Orlandus Di Jorio, Notarius

* Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de M.me Blanche Ramírez


Rodríguez, défenderesse en cette cause, nous la citons à comparaître, par
propre personne ou par un procureur légitimement constitué, au siège du
Tribunal de la S. Rote Romaine (Roma, Palazzo della Cancelleria) le 27
octobre 1969, à 11 heures, pour concorder ou souscrire le doute ci-dessous
rapporté :

Conste-t-il de la nullité du mariage, dans le cas?

Les Ordinaires des lieux, les curés, les fidèles ayant connaissance du lieu
de la résidence de ladite Blanche Ramírez Rodríguez, devront, dans la
mesure du possible, l'avertir de la présente citation.
Diarium Romanae Curiae 599

DIARIUM ROMANAE CURIAE


Sabato, 5 luglio 1969, il Santo Padre Paolo VI ha ricevuto
in solenne Udienza, per la presentazione delle Lettere Cre-
denziali, Sua Eccellenza il Signor GIAN FRANCO POMPEI, A m -
basciatore Straordinario e Plenipotenziario d'Italia.
Lunedì, 7 luglio 1969, il Santo Padre Paolo VI ha ricevuto
in solenne Udienza, per la presentazione delle Lettere Creden-
ziali, Sua Eccellenza il Signor HOSEA JOSIAS SOKO, Ambascia-
tore Straordinario e Plenipotenziario di Zambia.
Martedì, 8 luglio 1969, il Santo Padre Paolo VI ha ricevuto
in solenne Udienza, per la presentazione delle Lettere Cre-
denziali, Sua Eccellenza il Signor KIDANE MARIAM HAILÉ, Am-
basciatore Straordinario e Plenipotenziario d'Etiopia.
Giovedì, 10 luglio 1969, il Santo Padre Paolo VI ha rice-
vuto in solenne Udienza, per la presentazione delle Lettere
Credenziali, Sua Eccellenza il Signor IBRAHIM ABDUL RAHMAN
AL-DAWOOD, Ambasciatore Straordinario e Plenipotenziario
dell'Irak.
Lunedì, 28 luglio 1969, il Santo Padre Paolo VI ha ricevuto
in solenne Udienza, per la presentazione delle Lettere Creden-
ziali, Sua Eccellenza il Signor GEORGE M. KAMBA, Ambascia-
tore Straordinario e Plenipotenziario di Uganda.

SEGRETERIA DI STATO

NOMINE

Con Brevi Apostolici il Santo Padre Paolo VI ha nominato :

28 agosto 1969. S. E. Mons. Jadot Giovanni, Arcivescovo tit. di Zuri,


Pro-Nunzio Apostolico in Thailandia.

Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Paolo VI ha


nominato :
9 luglio 1969. U Rev. Mons. Luoni Silvio, Osservatore Permanente Ag-
giunto della Santa Sede presso la F.A.O.
10 » » L'Emo Signor Card. Violardo Giacomo, Membro della
Commissione Cardinalizia per la Prefettura de-
gli Affari, Economici della Santa Sede.
600 Acta Apostolicae Sedis -r- Commentarium Officiale

10 luglio 1969. Il Rev. Mons. Giannecchini Mario, Capo della Cancel-


leria del Tribunale della Sacra Romana Rota.
26 » » Gli Illmi Professori Petroncelli Mario e Golzio Silvio,
Membri della Consulta per lo Stato della Città
del Vaticano.
28 » » Gli Emi Signori Cardinali: Gracias Valeriano, Arcive-
scovo di Bombay; Doi Pietro Tatsuo, Arcive-
scovo di Tokyo; Duval Leone Stefano, Arcive-
scovo di Alger ; Darmojuwono Giustino, Arcive-
scovo di Semarang; Yü Pin Paolo, Arcivescovo
di Nanking; Kim Sou Hwan Stefano, Arci-
vescovo di Seoul, Membri del Segretariato per
i non Cristiani.
» » » Il Rev. Sac. Colagiovanni Emilio, Difensore del Vincolo
presso il Tribunale della Sacra Romana Rota.
29 » » Il Rev. Mons. Guardone Emilio, Capo Ufficio della Sacra
Congregazione per le Chiese Orientali.
81 » » S. E. Revma Mons. Herlihy Donai, Vescovo di Feras,
Membro della Sacra Congregazione per i Ve-
scovi.
9 agosto » Le Loro Eccellenze Revme i Monsignori Donnellan Tom-
maso A. e Garda Lahiguera Giuseppe M.,
Membri della Sacra Congregazione per i Re-
ligiosi e gli Istituti Secolari.
23 » » S. E. Revma Mons. Henríquez Jiménez Luigi Edoardo,
Vescovo tit. di Lamdia, Membro della Sacra
Congregazione per la Dottrina della Fede.
5 settembre » S. E. Revma Mons. Roca Cabanellas Michele, Vescovo
di Cartagena (Spagna), Membro della Sacra
Congregazione per la Disciplina dei Sacra-
menti.

NECROLOGIO
3 agosto 1969. Monsig. Sargolini Federigo, Vescovo tit. di Lisiade.
4 » » Monsig. Fied Justin James, Vescovo di Saint George's
in Grenada.
5 » » Monsig. Zoppas Fortunato, Vescovo tit. di Siccenna.
8 » » Monsig. Gaudel Auguste Joseph, Vescovo tit. di Nisiro.
9 » » Monsig. de Campos Antonio, Vescovo tit. di Febiana,
Ausiliare di Lisboa.
13 » » L'Emo Signor Card. Fasolino Nicolás, del Titolo della
B. M. V. Addolorata al Foro Boario, Arcive-
scovo di Santa Fe in Argentina.
25 » » Monsig. Falkowski Czeslaw, Vescovo di Lomza.
13 settembre Monsig. Sheil Bernard James, Arcivescovo tit. di Selge,
Ausiliare di Chicago.
15 » » Monsig. Feeney Daniel Joseph, Vescovo di Portland.
17 » » L'Emo Signor Card. Urbani Giovanni, del Titolo di
S. Marco, Patriarca di Venezia.
An. et vol. LXI 30 Octobris 1969 N. 10

ACTA APOSTOLICAE SEDIS


COMMENTARIUM OFFICIALE

Directio: Palazzo Apostolico — Città del Vaticano — Administratio: Libreria Editrice Vaticana

ACTA PAULI PP. VI

LITTERAE APOSTOLICAE
MOTU PROPRIO DATAE

Novae normae de pastorali migratorum cura statuuntur

PAULUS PP. V I

PASTORALIS MIGRATORUM CURA semper ad se convertit mater-


nas catholicae Ecclesiae sollicitudines, quae quidem, saeculo-
rum decursu, numquam destitit omni ope eos iuvare, qui,
sicut Christus in Aegypto exsul cum Nazarethana Familia,
procul a patria migrare coacti sunt.
Quarum sollicitudinum Ecclesiae testimonium praeclarum
1
exstat Constitutio Apostolica, cui index est Exsul Familia,
a Decessore Nostro ven. rec. Pio XII, die i mensis augusti,
anno MCMLII edita, quae recentioribus hisce temporibus prae-
cipuum Romanorum Pontificum documentum habendum est,
ad huiusmodi quaestiones quod attinet.
Huius rei gravitas atque momentum minime effugit Patres
Concilii Oecumenici Vaticani II, qui consilio permoti aptius
atque efficacius ordinandi spiritualem migratorum curam, hanc
quaestionem omni ex parte expenderunt, praesertim autem
quod spectat ad eius religiosam rationem, utpote quae arcte
1
A. A. 8. XLIV (1952), pp. 649 ss.

39 - A. A. S.
602 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

conectatur cum proprio Ecclesiae fine, qui ad procurandam


animorum salutem praecipue tendit.
Ac revera Concilium Oecumenicum, postquam peculiarem
sollicitudinem commendavit pro fidelibus qui ob vitae condi-
cionem communi ordinaria cura pastorali non satis frui va-
lent aut eadem penitus carent, uti sunt quam plurimi migran-
tes, exsules et profugi, enixe hortatur Episcoporum Conferen-
tias, praesertim nationales, ut urgentioribus quaestionibus ad
praedictos spectantibus sedulo studeant, et aptis instrumentis
ac institutionibus spirituali eorum curae, concordi voluntate
2
viribusque unitis consulant atque faveant. Idem Sacrosanctum
Concilium praeterea haec alia hortamenta Episcopis adhibet:
Erga omnes sollicitos se praebeant cuiuscumque sunt aetatis,
condicionis vel nationis, tum incolas, tum advenas et pere-
z
grinos.
Facile intellegitur, pastoralem hanc curam efficaciter peragi
non posse, nisi congrua habeatur ratio patrimonii spiritualis
nec non animi culturae quae migratorum propria sunt; qua in
re magnum habet momentum patria lingua, cuius ope migra-
tores cogitata sua, suae mentis habitum, suamque religiosam
exprimant vitam. Cavendum tamen est, uti patet, ne huius-
modi diversitates atque ad variarum nationum coetus accom-
modationes, etsi legitimae, in detrimentum vertant illius uni-
tatis, ad quam omnes in Ecclesia advocantur, secundum S. Pauli
monita: Etenim in uno Spiritu omnes nos in unum corpus
baptizati sumus, sive Iudaei sive Gentiles, sive servi sive
4 5
liberi; ' Omnes enim vos unum estis in Christo.
Necessarium igitur erat ut Apostolica Sedes, has Concilii
Oecumenici sollicitudines suas faciens, Episcopis et Conferen-
tiis Episcopalibus opportunitatem praeberet aptius consulendi
spirituali coetuum migratorum curae, qui quidem non solum
ipsorum ministerio pastorali concrediti sunt sicut ceteri fide-
les, sed etiam, propter singularem eorum vitae statum, sedu-
litatem postulant, quae suis necessitatibus respondeat.

2
Decr. Christus Dominus, n. 18.
3
IMA., n. 16.
* 1 Cor. 12, 13-14.
6
Gal. 3, 28.
Acta Pauli Pp. VI 603

Ex altera vero parte, valde immutatae condiciones, in qui-


bus migrationes hodie fieri contingunt, effecerunt, ut magis
in dies necessitas urgeat recognoscendi normas, quae ab hac
Apostolica Sede iam de hac re impertitae sunt, easdemque ad
nova temporum adiuncta accommodandi, scilicet opus est,
ut in novam melioremque rationem redigatur ordinatio atque
structura, quibus innititur opus consulendi spirituali migra-
torum curae, ita quidem, ut ad ipsum opus multiplices iam
habitae experientiae et consociata omnium opera utiliter adhi-
beantur. Quam ad rem Episcopi, pro variis temporum loco-
rumque adiunctis, uti poterunt nonnullis peculiaribus apostola-
tus formis, quas rerum usus iam comprobaverit. Quoniam vero
latissimus pro migratoribus apostolatus campus recta omnium
aestimatione actuosaque virium omnium coniunctione indiget,
necessarium omnino est ut, praeter sacerdotes, qui in huius-
modi ministerium data opera incumbunt, etiam religiosi ac
laici homines in hoc opus consociatis nisibus adlaborent.
Itaque, omnibus mature perpensis, postquam attento ani-
mo vota consideravimus sive variarum Conferentiarum Epi-
scopalium sive Membrorum Sacrae Congregationis pro Epi-
scopis, motu proprio atque Nostra Apostolica auctoritate sta-
tuimus, ut normae pastorales de spirituali migratorum cura,
quae Apostolica Constitutione Exsul Familia continentur, oppor-
tune recognoscantur a Sacra Congregatione pro Episcopis, cui
propterea munus demandamus easdem normas per peculiarem
Instructionem promulgandi.
Contrariis quibuslibet non obstantibus.

Datum Romae, apud Sanctum Petrum, in festo Assumptio-


nis B. M. V . , die XV mensis augusti, anno MCMLXIX, Pontifica-
tus Nostri septimo.

PAULUS PP. V I
604 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

CONSTITUTIONES APOSTOLICAE

I
LAGENSIS
(CAPTATOROPOLITANAE)

Quibusdam detractis territoriis a dioecesi Lagensi, in Brasilia, nova alia


conditur, « Captatoropolitana » nomine.

P A U L U S E P I S C O P U S
SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Ut suorum fidelium necessitatibus quam maxime consulerent, cen-


suerunt sacri provinciae ecclesiasticae Florianopolitanae Ordinarii,
in primisque Episcopus Lagensis, posse suarum territoria circum-
scriptionum aptius disponi novamque ibi l o c o r u m constitui dioecesim,
id p r o certo habentes summoque opere confisi, multiplicatis nempe
christiani populi Praesulibus, uberiores etiam colligi episcopalium
operum laborumque fructus. Cumque ut id fieret ab A p o s t o l i c a Sede
petierit venerabilis Frater Sabastianus B a g g i o , Archiepiscopus titulo
Ephesinus et in Brasilia Apostolicus Nuntius, de sententia venera-
bilium F r a t r u m Nostrorum S. R. E. Cardinalium, qui Sacrae Con-
gregationi pro Episcopis praesunt, sequentia decernimus ac statuimus.
A dioecesi Lagensi territoria separamus municipiorum vulgo Caçador,
Agua D o c e , A r r o i o Trinta, Canoínhas, F r a i b u r g o , Irineópolis, Lebon
Régis, Monte Castelo, Papanduva, Pinheiro Prêto, P o r t o Uniäo, R i o
das Antas, Salto Veloso, Santa Cecilia, Tres Barras, Treze Tilias,
Videira, Major Vieira, Matos Costa, iisque dioecesim constituimus,
Captatoropolitanam appellandam iisdemque circumscribendam finibus
ac simul sumpta territoria, quae diximus, sicut lege civili terminan-
tur. Sedes atque domicilium novae dioecesis E p i s c o p i in urbe Caçador
erunt, eiusque magisterii cathedra in curiali eiusdem urbis templo,
D e o dicato in honorem Sancti Francisci Assisiensis, quod profecto ad
honorem cathedralis evehimus. Captatoropolitanam praeterea dioecesim
suffraganeam facimus metropolitanae Sedi F l o r i a n o p o l i t a n a e ; item
eius Praesul metropolitano Archiepiscopi Florianopolitani iuri. Cano-
nicorum collegium in ea Episcopus condat, post acceptas tamen alias
Apostolicas Litteras ; interea sacerdotes consultores deligat, ad nor-
mam Codicis Iuris Canonici. Mensa episcopalis fiet Curiae emolumen-
tis, fidelium christianorum sponte oblatis pecuniis, bonis denique, quae
ad normas canonis 1500 C. I. C. ad dioecesim Captatoropolitanam per-
tinent. Ad seminarium quod attinet sacrorumque alumnorum institu-
tionem serventur praescripta iuris communis, normae Decreti Concilii
Acta Pauli Pp. VI 605

Vaticani II « optatam totius » atque peculiares leges Sacrae Congre-


gationis p r o Institutione Catholica. Seminarii autem alumni illi, qui
ingenio pietateque praestiterint, R o m a m mittantur, ad Pontificium Col-
legium Pianum Brasilianum, philosophicis theologicisque disciplinis
imbuendi. Dioecesi sic constituta, eo ipso sacerdotes Sedi illi ascribantur,
in cuius territorio beneficium vel officium ecclesiasticum habeant; cete-
ri clerici seminariique tirones ei, in qua legitimo domicilio degant.
A c t a et documenta, conditam dioecesim spectantia, ad eius curiam
transferantur, in tabulario religiose custodienda. A dioecesi tandem
Lagensi integrum territorium separamus municipii vulgo Ponte Ser-
rada, prout in praesens lege civili terminatur, illudque dioecesi Xape-
coënsi annectimus ; a dioecesi autem Xapecoënsi territorii partem sepa-
ramus vulgo Concordia, quae terminatur ad orientem solem munici-
piis vulgo Piratuba, Ipira et Piritiba, ad occidentem solem fluminibus
vulgo R i o Uruguay et R i o R a n c h o Grande, ad meridiem flumine R i o
Uruguay, ad septemtrionem eodem flumine R i o Rancho Grande, eam-
que annectimus dioecesi Lagensi. Haec quae praescripsimus ad effectum
adducenda curet venerabilis Frater Sebastianus B a g g i o , quem dixi-
mus, vel ab eo delegatus sacerdos. Qui autem negotium perfecerit
congrua documenta exaranda studeat ad Sacramque Congregationem
p r o Episcopis mittat, de more signata.
H a n c vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et
fore volumus ; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum
res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Cuius
Constitutionis eflicacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta
officere poterunt, cum per eam iisdem derogemus omnibus. Nemini
praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrum-
pere l i c e a t ; quin i m m o huius Constitutionis exemplis et locis, sive
typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in
ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione
sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae huic haberetur,
si ostenderetur.
Datum R o m a e , apud S. Petrum, die tertio et vicesimo mensis no
vembris, anno Domini millesimo nongentesimo sexagesimo octavo, Pon-
tificatus Nostri sexto.

ALOISIUS Card. TRAGLIA CAROLUS Card. CONFALONIERI


8. R. E. Cancellarius 8. Congr. pro Episcopis Praefectus

Franciscus Tinello
Apostolicam Cancellariam Regens

© Iosephus Rossi, E p . tit. Palmyrenus, Proton. Apost.


Ioannes Calieri, Proton. Apost.
Loco £& Plumbi
In Ap. Cane, tab., vol. CXXXI, n. 58.
606 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

II
P I T T S B U R G E N S E RUTHENORUM
(MUNHALLENSIS RUTHENORUM)

Divisa eparchia Pittsburgensi Ruthenorum, atque Parmensi condita, nova


provincia ecclesiastica constituitur, « Munhallensis » cognominanda.

P A U L U S E P I S C O P U S
SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Quandoquidem Christus, Dei Filius, iam caelos ascensurus, id prae-


cipua cura iussit apostolos suos, ut, mundum universum peragrantes,
Evangelium praedicarent omni creaturae (cf. Me. 16, 15), i d c i r c o Nos,
qui sicut beatissimus Petrus christianorum gregem veritate pascendum
suscepimus, nihil omittimus, quin summopere curemus, ut quae ad
hanc Evangelicam veritatem quoquo m o d o propagandam conducant, aut
faciamus, aut fieri studeamus. Quam ob rem, c u m sanctissimae reli-
gioni nostrae fovendae, hac ipsa die eparchiam Pittsburgensem divi-
serimus ex eaque Parmensem condiderimus, censuimus bene esse, si
ibi loci novam provinciam ecclesiasticam constitueremus, cuius esset
metropolitana Sedes ipsa Pittsburgensis. Quae c u m ita sint, re qua
opus esset consideratione reputata, audito venerabili Fratre in Civita-
tibus Foederatis Americae Septemtrionalis A p o s t o l i c o Delegato, de
sententia venerabilium F r a t r u m Nostrorum S. R. E. Cardinalium
Sacrae Congregationi p r o Ecclesiis Orientalibus praepositorum, haec
decernimus atque iubemus. Eparchiis Pittsburgensi, Passaicensi at-
que Parmensi provinciam ecclesiasticam efficimus, p r o fidelibus Rutheni
Ritus, id simul statuentes ut Ecclesia Pittsburgensis ad gradum atque
dignitatem metropolitanae Sedis evehatur, novo indito nomine Munhal-
lensi Ruthenorum, ab urbe Munhall, factis scilicet iuribus atque privi-
legiis, quae ad Ecclesias huius ordinis earumque Praesules respiciant,
servatis praescriptis et legitimis consuetudinibus Ecclesiis Orientalibus
propriis. Reliquae eparchiae, Passaicensis videlicet atque Parmensis,
erunt, ut patet, Munhallensi suffraganeae. Ceterum, quae per has Litte-
ras iussimus venerabilis Frater Apostolicus Delegatus in Foederatis Civi-
tatibus A m e r i c a e Septemtrionalis effici curabit vel per se ipse, vel per
legatum, quem existimaverit; re vero acta, documenta exarari faciet,
atque sinceris exemplis ad Sacram Congregationem pro Ecclesiis
Orientalibus mittet.
H a n c vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et
fore volumus ; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum
res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Cuius
Constitutionis efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta
officere poterunt, cum per eam iisdem derogemus omnibus. Nemini
Acta Pauli Pp. VI 607

praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrum-


pere l i c e a t ; quin i m m o huius Constitutionis exemplis et locis, sive
typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in
ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione
sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae huic haberetur,
si ostenderetur.
Datum R o m a e , apud S. Petrum, die uno et vicesimo mensis februa-
rii, anno D o m i n i millesimo nongentesimo sexagesimo nono, Pontificatus
Nostri sexto.

ALOISIUS Card. TRAGLIA MAXIMILIANUS Card. DE FURSTENBERG


S. R. E. Cancellarius S. Congr. pro Ecclesiis Orientalibus Praefectus

Franciscus Tinello
Apostolicam Cancellariam Regens

Eugenius Sevi, Proton. Apost.


Iosephus Massimi, Proton. Apost.
Loco EB Plumbi
In Ap. Cane, tab., vol. CXXXI, n. 62.

III
PITTSBURGENSIS RUTHENORUM
(PARMENSIS RUTHENORUM)

Detractis quibusdam territoriis ab eparchia Pittsburgensi, nova quae-


dam eparchia constituitur, « Parmensis Ruthenorum » cognominanda.

P A U L U S E P I S C O P U S
SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Christi Ecclesia c u m semper omnium p o p u l o r u m curam gessit : est


enim in omnium hominum salutem constituta, tum maxime hac nostra
aetate, post scilicet sacrosancti Concilii Oecumenici Vaticani II De-
creta, per quae declaravit veneranda illa patrum E p i s c o p o r u m Sy-
nodus consilium esse sibi lucem caliganti mundo reddere, c u m omni-
busque gentibus christianam veritatem et ea omnia quae a Christo
accepit ita communicare se velle atque c o p i a m facere, ut quae in com-
munem omnium utilitatem et salutem tradita sint, omnibus libéralis-
sime pateant (cfr. Lumen gentium. P r o o e m . ) . Quam ob rem, c u m fide-
lium Rhutenorum coetus, in Foederatis Civitatibus Americae Septem-
trionalis commorantibus, haud minima religiosae rei incrementa cepe-
rit, censuimus bene esse, si divisa eparchia Pittsburgensi, novam
608 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

conderemus. A u d i t o igitur quid A p o s t o l i c u s Delegatus in iis Civita-


tibus hac de re sentiret, atque Sacra Congregatione sententiam rogata
p r o Ecclesiis Orientalibus, haec decernimus atque iubemus. Eparchiam
Pittsburgensem Ruthenorum in duas circumscriptiones dividimus, seu
eparchias, quarum sit alterius Sedes in urbe Pittsburgh, alterius vero
in urbe Parma. H a n c eparchiam constituent, nempe civibus Ruthenis
curandis, hi Status, ut dicunt : Ohio (exceptis Comitatibus vulgo
« Couties » : Ashtabula, Trumbull, Mahoning, Columbiana, Carroll,
Harrison, Guernsey, Noble, Morgan, Athens, Meigs, Gallia, et Law-
rence), Indiana, Michigan, Illinois, W i s c o n s i n , Minnesota, I o w a , Mis-
souri, Kansas, Nebraska, North et South Dakota, Montana, W y o m i n g ,
Colorado, N e w Mexiko, A r i z o n a , Utah, Idaho, W a s h i n g t o n , Oregon,
Nevada, California, H a w a i et Alaska. Novae Ecclesiae cathedrale tem-
plum illud erit, quod est S. Ioanni dicatum, hucusque paroeciale. De-
cernimus etiam ut Seminario Pittsburgensi Eparchus Parmensis uti
possit suis alumnis educandis, facta c u m E p a r c h o illius circumscriptio-
nis conventione. Ceterum, hae Litterae Nostrae ad exitum deducantur
a venerabili Fratre in Civitatibus A m e r i c a e Septemtrionalis Delegato
A p o s t o l i c o vel ab eo quem ipse delegaverit. Re vero acta, documenta
exarentur, quorum sincera exempla ad Sacram Congregationem p r o
Ecclesiis Orientalibus cito mittantur.
H a n c vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et
fore volumus ; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum
res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Cuius
Constitutionis efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta
officere poterunt, c u m per eam iisdem derogemus omnibus. Nemini
praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrum-
pere l i c e a t ; quin immo huius Constitutionis exemplis et locis, sive
typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in
ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione
sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae huic haberetur,
si ostenderetur.
Datum R o m a e , apud S. Petrum, die uno et vicesimo mensis februa-
rii, anno D o m i n i millesimo nongentesimo sexagesimo nono, Pontificatus
Nostri sexto.

ALOISIUS Card. TRAGLIA MAXIMILIANUS Card. DE FURSTENBERG


S. R. E. Cancellarius S. Congr. pro Ecclesiis Orientalibus Praefectus

Franciscus Tinello
Apostolicam Cancellariam Regens

Eugenius Sevi, Proton. Apost.


Iosephus Massimi, Proton. Apost.
Loco £g Plumbi
In Ap. Cane, tab., vol. CXXXI, n. 61.
Acta Pauli Pp. VI 609

LITTERAE APOSTOLICAE

I
Templum S. Mariae Auxiliatricis in Urbe ad dignitatem Basilicae Minoris
evehitur.

PAULUS PP. VI

Ad perpetuam rei memoriam. — D u l c i a Christi verba, hominum


Redemptoris : « Ego, si exaltatus fuero a terra, omnia traham ad
meipsum » (Io., 12, 32) videntur quam aptissime et in eius matrem,
mortalium omnium sanctissimam, cadere posse, cuius ubi imagines,
signa, templa aut posita sunt aut exstiterint, statim gliscente religio-
sissime cultu, homines ad eam cum voluptatis studio trahi, atque, per
ipsam, ad Deum eiusque Christum duci. Cui profecto rei testimonio
est templum « beatae Mariae Auxiliatrici » dicatum, anno MDCCCCXXXVI
a F r a n c i s c o S. R. E. Cardinali Marchetti Selvaggiani, in Urbe V i c a -
rio, auguratum, cuius fuerat primus lapis, bonis caeli auspiciis, anno
MDCCCCXXix in terra collocatus. Quod sane templum, mole ipsa subli-
me, opere nobilissimum, multa ac lauta supellectile instructum, est
nimirum religione quoque sanctissimum ob labores nempe, industriam,
diligentiam omnino singularem Salesianae Familiae, quae munus offi-
ciumque, gravissimum quidem, suscepit et administrandi templi, et
fidei populi alendae, et puerorum educationem promovendi, et prae-
sertim summi Numinis gloriam eiusque beatissimae Matris late per
animos propagandi. Quare, si, quod verum non dubitamus, S. Ioan-
nes Bosco pronuntiavit, futurum esse ut Romae, extra Portam a
S. Ioanne cognominatam, domicilium in honorem Beatae Mariae V i r -
ginis Auxiliatricis oreretur maxime celebratum, divini oraculi sortem
implevisse existimandum est. Templi praeterea laudem atque decus
auget, fuisse illud anno MDCCCCLXVII ad Diaconiae Cardinaliciae digni-
tatem evectum. Cum ergo Salesiana Familia Romana, templi curio
cunctusque populus Tusculanae regionis Urbis, sacrae illius aedis reli-
gionis augendae gratia efflagitaverint ut ad gradum atque dignitatem
Basilicae Minoris eadem perduceretur, Nos persuasum habentes colla-
tam dignitatem sicut erit ornamento ita profectui etiam cedere posse
pietatis, libenter adhibitis precibus accedimus, quibus Noster V i c a -
rius Angelus Cardinalis D e l l ' A c q u a suffragatus est, atque templum pa-
610 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

roeciale S. Mariae Auxiliatricis titulo ac dignitate Basilicae Minoris


decoramus, omnibus datis iuribus factisque concessionibus quae talibus
sacris aedibus fieri solent, servatis tamen iis, quae iuxta Decretum « De
titulo Basilicae Minoris » a Sacra Rituum Congregatione die sexto men-
sis iunii anno MDCCCCLXVIII in lucem editum, servanda sunt. Contra-
riis quibusvis non obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes
praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac per-
manere, suosque effectus plenos atque integros sortiri et obtinere.
Datum R o m a e , apud S. Petrum, sub anulo Piscatoris, die p r i m o
mensis aprilis, anno millesimo nongentesimo sexagesimo nono, Ponti-
ficatus Nostri sexto.

ALOISIUS Card. TRAGLIA, 8. R. E. Cancellarius

Franciscus Tinello
Apostolicam Cancellariam Regens

Eugenius Sevi, Proton. Apost.

Iosephus Massimi, Proton. Apost.


Loco Plumbi
In Ap. Cane, tab., vol. CXXXI, n. 55.

II
In Thailandia Nuntiatura Apostolica conditur, nomine Thailandensis

PAULUS PP. VI

Ad perpetuam rei memoriam. — Instans illa qua urgemur sollicitudo,


ut cunctis p r o munere consulamus hominibus, Nos impellit ut, oppor-
tuna oblata occasione, arctiores c u m civilibus nationum auctoritatibus
consuetudines foveamus, quae non solum sanctae Christi Ecclesiae,
verum etiam nationibus ipsis magnas afferant utilitates. Cuiusmodi con-
suetudines cum in Thailandensi etiam natione instituendae viderentur,
A p o s t o l i c a scilicet Nuntiatura constituta, libenti Nos animo ad illud con-
ficiendum negotium contendere statuimus, id plurimum confisi ut, quae
incepta in religiosarum temporaliumque rerum provincia inita ibi l o c o -
rum adhuc fuerint, vel maiora etiam, D e o iuvante, initum iri. Quae
cum ita sint N o s , motu p r o p r i o , certa scientia ac matura deliberatione,
harum Litterarum vi, Delegatio illa A p o s t o l i c a quae in regionibus Thai-
landensi, Laosiensi, Malacensi et Singaporensi antea exstabat, ita in
Acta Pauli Pp. VI 611

posterum mutabitur ut Nuntiatura A p o s t o l i c a , nomine Thailandensis,


habeatur, atque separatim Delegatio Apostolica in regionibus Laosiensi,
Malacensi et Singaporensi, quarum sedes in urbe vulgo Bangkok esse
pergat. Novae conditae Nuntiaturae omnia deferimus iura, privilegia,
honores, praerogativas, indulta, quae huiusmodi legationum propria
sunt, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces ex-
stare et permanere; suosque plenos atque integros effectus sortiri et
obtinere, ipsique nunc et in posterum plenissime suffragari ; sicque rite
iudicandum esse ac definiendum, irritumque et inane fieri si quidquam
secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter vel ignoranter
attentari contigerit. Contrariis quibusvis nihil obstantibus.
Datum R o m a e , apud S. Petrum, sub anulo Piscatoris, die quinto et
vicesimo mensis aprilis, anno millesimo nongentesimo sexagesimo n o n o ,
Pontificatus Nostri sexto.

ALOISIUS Card. TRAGLIA, S. R. E. Cancellarius

Franciscus Tinello
Apostolicam Cancellariam Regens

Ioannes Calieri, Proton. Apost.

Eugenius Sevi, Proton. Apost.


Loco £g Plumbi

In Ap. Cane, tab., vol. CXXXI, n. 82.

III

Templum S. Mariae Assumptae, Alcami, ad dignitatem Basilicae Minoris


evehitur.

PAULUS PP. VI

Ad perpetuam rei memoriam. — Qui consideret, quamvis cum bre-


vitate et quasi cursim, Alcami urbis historiam, is plane intelleget
quanta laude haec floruerit ac floreat inter omnes Siculae telluris urbes
et loca. Cuius sane et antiquitas, et gloriae litterarum, et monumenta
omne genus celeberrima in civili atque religiosa republica, et templa
sanctissima, quae urbem quasi astra constellant, memoriis Sanctorum,
reliquiis, arte instructa et paene cumulata, fides denique christiana,
tamquam ignis vivax, hae profecto causae sunt, cur illa tum famam
egregiam, tum nomen apud omnes obtinuerit. Quam ob rem, cum vene-
612 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

rabilis Frater Franciscus R i c c e r i , Episcopus Drepanensis, in cuius


dioecesi urbs sita est, sive suo ipsius nomine, sive cleri universi ac
populi, id ab hac A p o s t o l i c a Sede summa prece petierit, ut Alcamensis
ecclesia mater, castissimae V i r g i n i Mariae dicata caelo receptae, at-
que iam inde ab anno MDCCCXXXIX Collegiati templi titulo insignis,
ad dignitatem Basilicae Minoris eveheretur, idque Sacra Congregatio
p r o Cultu D i v i n o , factis a Nobis facultatibus, concesserit, Nos rati
posse hoc non m o d o ecclesiae, cui titulus attribuitur, honori cedere,
sed etiam ad animorum atque sacratissimae religionis Christi utili-
tatem, quae a Sacra Congregatione pro Cultu D i v i n o statuta sunt rata
declaramus, in omnibus confirmantes. Placet ergo templum S. Mariae
Assumptae in urbe A l c a m o situm titulo ac dignitate Basilicae Mino-
ris, cum omnibus iuribus atque liturgicis concessionibus ornare, ser-
vatis tamen quae iuxta Decretum « De titulo Basilicae Minoris », die
sexto mensis iunii anno MDCCCCKXVIII, factum, servanda sunt. Con-
trariis nihil obstantibus. Decernimus, praeterea, has Litteras Nostras
firmas esse oportere, efficaces, integros effectus habere in omne tempus.
Datum R o m a e , apud S. Petrum, sub anulo Piscatoris, die uno et
tricesimo mensis maii, anno D o m i n i millesimo nongentesimo sexagesimo
nono, Pontificatus Nostri sexto.

ALOISIUS Card. TRAGLIA, 8. R. E. Cancellarius

Franciscus Tinello
Apostolicam Cancellariam Regens

£B Iosephus Rossi, E p . tit. Palmyrenus, Proton. Apost.

Iosephus Massimi, Proton. Apost.


Loco ¡33 Plumbi
In Ap. Cane, tab., vol. CXXXI, n. 85.
Sacra Congregatio pro Episcopis 613

ACTA SS. CONGREGATIONUM

SACRA CONGREGATIO PRO EPISCOPIS

I
PROVISIO ECCLESIARUM

Sanctissimus Dominus Noster Paulus Divina Providentia P p . V I ,


successivis decretis Sacrae Congregationis pro Episcopis, singulas quae
sequuntur Ecclesias de novo Pastore dignatus est providere, nimirum :

die 18 Iunii 1969. — Titulari episcopali Ecclesiae Nationensi praefecit


R. P. Franciscum F. Claver, e Societate Iesu, quem constituit Prae-
latum Malaybalayensem.
— Titulari, pro hac vice archiepiscopali, Ecclesiae Castellanae E x c .
P. D. Angelum Pérez Cisneros, hactenus Episcopum Barcinonensem in
Venetiola, quem constituit Coadiutorem cum iure successionis Excíñi
P. D. Iosephi Raphaelis Pulido Méndez, Archiepiscopi Emeritensis in
Venezuela.
— Cathedrali Ecclesiae Margaritensi, noviter erectae, E x c . P. D.
Franciscum de Guruceaga Iturriza, hactenus Episcopum titularem V i l -
laregensem.
die 19 Iulii. — Cathedrali Ecclesiae Sancti Iusti, noviter erectae,
E x c . P. D. Georgium Carolum Carreras, hactenus Episcopum F o r o -
raphaëliensem.
— Cathedrali Ecclesiae S. Dominici Novem Iulii R. D. Alexium
Gilligan, Vicarium Capitularem eiusdem dioecesis.
die 28 Iulii. — Titulari episcopali Ecclesiae Castrensi in Sardinia
R. P. Alfonsum Sánchez, sodalem Congregationis Missionariorum Fi-
liorum Immaculati Cordis B. M. V . , quem constituit Praelatum Si-
nuensem Superiorem.
— Titulari episcopali Ecclesiae Nicivensi E x c . P. D. Villelmum
Escobar Vêlez, hactenus Episcopum Antioquiensem.
— Titulari episcopali Ecclesiae Minturnensi R. D. Ioachimum Gar-
cía Ordoñez, curionem paroeciae S. Vincentii a Paulo Conf. in civitate
Bogotensi, quem constituit Coadiutorem cum iure successionis E x c m i
P. D. Michaelis Angeli Builes, Episcopi S. Rosae de Osos.
die 20 Augusti. — Titulari episcopali Ecclesiae Aquaeflaviensi E x c .
P. D. Linum Aguirre García, hactenus Episcopum Culiacanensem.
— Cathedrali Ecclesiae Culiacanensi E x c . P. D. Aloisium R o j a s ,
hactenus Episcopum titularem Acciensem.
614 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

II
INSTRUCTIO
DE PASTORALI MIGRATORUM CURA

Sacra Congregatio pro Episcopis, eo consilio ducta, ut Sacrorum


Antistitibus et animorum Pastoribus agendi rationes describerentur,
quae cum normis pontificiis, Constitutionibus et Decretis Concilii Oecu-
menici Vaticani II, necnon migrationum huius temporis necessitatibus
1
aptius convenirent, Constitutionem Apostolicam Exsul Familia iis-
dem accommodandam esse censuit.
Ideo, post collata iterum iterumque consilia cum variis Conferentiis
Episcopalibus, hanc Instructionem exaravit, quae a Patribus Sacrae
Congregationis pro Episcopis, in coetu plenario diei 21 novembris 1968
habito, favorabili voto perpensa est.
Summus Pontifex Paulus Pp. VI, audito Cardinali Sacrae Con-
gregationis pro Episcopis Praefecto, praesentem Instructionem Lit-
teris Apostolicis Pastoralis migratorum cura die XV mensis augusti
anni MCMLXIX motu proprio datis probavit, et publici iuris fieri
iussit, pariter statuens, ut normae eiusdem Instructionis die I proximi
mensis octobris vigere inciperent.

CAPUT I
De principiis generalibus

1. Novae migrationum formae.

Nemo est, qui ignoret facultatem hominum in varias nationes se


conferendi faciliorem atque frequentiorem nostris hisce temporibus,
pluribus de causis, evasisse. Citus enim rerum oeconomicarum technicus
progressus, mutuae civium et nationum necessitudines, interdependen-
tiae, quas vocant, iugiter ampliores et frequentiores, effusum in civili
consortione studium fovendi iuridicam et politicam humanae familiae
unitatem, ingens, tandem, communicationis instrumentorum allatum in

1
A. A. S. 44 (1952), pp. 649 et ss.
Sacra Congregatio pro Episcopis 615

praesens incrementum, haec omnia latiora reddiderunt spatia et novas


2
antiquis addiderunt rationes inceptis.
Ac sane non desunt, qui politicis vel oeconomicis compulsi adiunctis,
exteras expetunt plagas : indesinenter tamen plures homines domum et
patriam derelinquunt alibi commoraturi vel industriae acti incremento
et urbanae vitae cupiditate moti : quibus omnibus oeconomica coope-
ratio inter nationes instaurata necnon facilior reddita facultas aliis in
locis laborem quaerendi favent ; addantur oportet feliciter consociata
opera in scientiis et in technicis artibus apud gentes ad progressum
praesertim intentas, et frequentiores effectae ipsius culturae mutuae
rationes, late conditis internationalibus institutis et exteras Studiorum
Universitates adeundi oblata facultate.

2. Humanae familiae unitas.

Ex hoc populorum motu nova exsurgit latiorque causa « conforma-


tionis )) sive populorum omnium, sive orbis terrarum universi, in qua
Spiritus Dei, qui mirabili providentia temporum cursum dirigit et faciem
3
terrae renovat, facile conspicitur.
Migrationes etenim, quippe quae mutuam omnium cognitionem ac
cooperationem foveant et promoveant, humanae familiae unitatem
testantur excoluntque, et inter populos fraternitatis commercium, in
4
quo utraque pars dut simul et accipit, - lucide confirmant.

3. Problemata migrationibus inhaerentia.

Quod si opportunae nunc prolatae agnoscuntur rationes migratoriis


motibus faventes, non est tamen infitiandum multa simul adesse discri-
mina ac difficultates ipsa rei amplitudine persaepe aucta vel saltem
nullo m o d o imminuta. Augentur quidem hodie frequentes sociales
necessitudines, quin tamen congruentem personae maturitatem et ra-
tiones vere personales semper promoveant. Inde oriuntur difficultates
0
et aerumnae multae, quarum ipse homo simul causa est et victima.
Recolantur praesertim animorum curae ob oeconomicas inaequa-
litates, conflictationes ex ingeniorum et traditionum diversitate pro-
cedentes, omnis discriminandi modus in iuribus personae fundamen-

2
Cfr. Const. past. de Eccl. in mundo huius temporis Gaudium et spes, nn. 4, 5, 6,
25, 26; Litt. Encycl. Pacem in terris: A. A. S. 55 (1963), p. 291.
3
Const. past. de Eccl. in mundo huius temporis Gaudium et spes, n. 26.
4
Decr. de apostolatu laicorum Apostolicam actuositatem, III, n. 14.
5
Const. past. de Eccl. in mundo huius temporis Gaudium et spes, n. 8.
616 Acta Apostolicae Sectis — Commentarium Officiale

talibus, sive socialis sive culturalis, ob sexum, stirpem, colorem, so-


6
cialem conditionem, linguam aut religionem, quaeque historica praeiu-
7
dicia respiciunt ac politicam vel ideologicam intolerantiam.

4. Influxus in religiosam vitam.

Quae omnia dum universae societatis ac ipsius familiae structuram


et humanam ipsam personam funditus attingunt, vitae quoque reli-
giosae haud leve detrimentum afferre solent : iis enim in adiunctis
versantes ob ineptam fortasse fidei (( interiorizationem », quam vocant,
christifideles, experientia teste, periculo subiiciuntur vitae christianae
praxim relaxandi et gradatim relinquendi; amitti contingit hactenus
excultae fidei magnum thesaurum : quod vero eo facilius evenire con-
suescit, quo magis humanum et culturale patrimonium, quocum reli-
giosa migratorum fides arcte consociari solet, in discrimen advocatur.
Ac propterea Sancta Mater Ecclesia, ad hoc constituta, ut ... omnes
8
homines salutaris Redemptionis participes efficiat, etiam cum genere
humano eiusque historia se re vera intime coniunctam experitur/ pecu-
liarem iugiter sollicitudinem gerit erga filios, qui ista vel illa de causa,
domum relinquunt aliasque expetunt regiones, ac superno accepto man-
dato fideliter perfungens, non solum religionis solacia migratoribus
omnibus praebere enititur, sed etiam alacriter contendit, ut humanae
personae iura vitaeque etiam spiritualis fundamenta sanciantur ac ser-
10
ventur.

5. De observantia iurium fundamentalium humanae personae.


11
P o r r o homo et quidem unus ac totus, cum corpore et anima pasto-
ralis sollicitudinis Ecclesiae est finis proprius. Cum vero temporum
necessitatibus animorum cura accommodetur oporteat, peropportunum
videtur summa ac fundamentalia humanae personae iura iterum iterum-
que recolere sive ut supremi populorum Moderatores eadem agnoscant
et agnita tutentur, sive ut in civium et communitatis officia migratores
cuncti se sciant insertos et adimplenda munera diligenter considerent.

6
Ibid., n. 29.
7
Cfr. Const. past. de Eccl. in mundo huius temporis Gaudium et spes, n. 4; Litt.
Encycl. Populorum progressio: A. A. S. 59 (1967), p. 249, n. 76.
8
Decr. de apostolatu laicorum Apostolicam actuositatem, Cap. I, n. 2.
9
Const. past. de Eccl. in mundo huius temporis Gaudium et spes, n. 1.
1 0
Const. past. de Eccl. in mundo huius temporis Gaudium et spes, nn. 3 et 63; Litt.
Encycl. Pacem in terris, 1. c, p. 301.
1 1
Const. past. de Eccl. in mundo huius temporis Gaudium et spes, n. 3.
Sacra Congregatio pro Episcopis 617

6. Ius patriae fruendaê.

Ex sociali hominis natura consequitur, ut alicuius Reipublicae ac


Patriae homo sit civis, cui praeterquam stirpis et sanguinis iure, vinculis
12
pariter spiritualibus ac culturalibus devincitur.
Summa autem ac fundamentalia hominum iura tum profecto vio-
lantur, cum sive singuli homines sive ethnici coetus, quoniam vel stirpe
dissimiles vel religione dispares vel alia de causa, sua domo patriaque
privantur.

7. Ius migrandi.

Nativum asseritur hominis ius materialibus ac spiritualibus bonis


utendi, quibus propriam perfectionem plenius atque expeditius con-
1
sequatur. * Ubi vero civitas, quae rerum inopia et magna civium
frequentia laboret, nequeat incolis talium bonorum usum suppeditare,
aut condiciones ponat humanam dignitatem laedentes, migrandi iure
h o m o perfruitur et novam domum in exteris terris seligendi vitaeque
14
condiciones homine (lignas quaerendi.
Neque tantum singulis personis, sed familiis universis hoc plenum
pertinet ius. Ac propterea in migrationibus ordinandis convictus do-
5
mesticus omnino in tuto ponatur/ ratione habita earundem familia-
rum necessitatum quoad habitationem praesertim, puerorum educa-
16
tionem, laboris condicionem, socialem securitatem et tributa.
Publicae Auctoritates ius humanae personae immerito negèrit si
17
vel emigrationi vel immigrationi obstent aut impedimenta a d d u c a n t ,
praeterquam si gravi boni communis ratione ex veritate considerata
18
id requiratur.

8. De servitio boni communis.

Etsi iure migrandi instructi, tenentur cives meminisse suum esse


ius et officium ad verum propriae communitatis progressum pro sua

12
Cfr. Litt. Encycl. Pacem in terris, 1. c,, p. 263.
13
Const. past. de Eccl. in mundo huius temporis Gaudium et spes, n. 26.
14
Cfr. Const. Apost. Exsul Familia, A. A. S. 44 (1952), Tit. I, p. 682; Litt. Encycl.
Pacem in terris, 1. c, pp. 263, 265; Const. past. de Eccl. in mundo huius temporis Gau-
dium et spes, nn. 65, 69.
15 f
Decr. de apostolatu ; laicorum Apostolicam actuositatem, Cap. III, n. 11.
16
Ibid.
17
Cfr. Discorsi e Radiomessaggi di Pio XII, Ed. Vat., vol. VII, pp. 391-393; - A. A. S.
38 (1946) p. 146 ss.
18
Cfr. ibid., vol. IX, p. 317; Litt. Encycl. Pacem in terris, 1. c, p. 285.
40 - A. A. S.
618 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

possibilitate conferre. Praesertim in regionibus oeconomice minus pro-


gressis, ubi omnes opes urgenter adhibendae sunt, bonum commune
19
graviter in discrimen vocant qui, si praecipue mentis viribus pol-
leant et facultatibus sint praediti, migrandi cupiditate et tentatione
alliciantur : ipsi enim communitatem suam subsidiis sive materiali-
20
bus sive spiritualibus privant, quibus illa eget. Huiusmodi boni
communis promotionem in regionibus minus progressis considerare
ne omittant regiones technice evolutae : hac de re praeparationem et
restitutionem in patriam foveant artificum et iuvenum studiis incum-
bentium postquam peritiam in sua quisque disciplina sunt adepti et
congruo diplomate forte sint ornati.

9. De officio auctoritatis publicae opportunitatem operis parandi.

Tali civium officio congruenter, civitatum Moderatores studeant


21
oportet, ut in propriis regionibus fontes laboris creentur. In huius-
modi causis peropportune fieri censemus ut, quoad possit, res operam,
22
non autem opera rem quaerat; migrationes exinde non coactionem,
at liberam humanae personae electionem consequentur.

10. De officiis erga communitatem excipientem.

Quicumque alium populum aditurus est, magni aestimet eius patri-


23
monium et linguas et mores : ideoque excipienti communitati liben-
ter semetipsos accommodent migr atores et sermonem ediscere festinen t
ita ut, si longior producatur vel definitiva evadat commoratio, in novam
societatem facilius inseri valeant : quod tamen valide et efficaciter fiet,
si quacumque coactione vel impedimento seclusis, sponte ac gradatim
evenerit.
M a g n o animi affectu sunt hac in re prosequendi, qui ob ideologica
discidia vel politicas partes patrium l o c u m coacti sunt relinquere, ac
extorres cuncti d o m o depulsi alioque deportati : hi novae, cui adiun-
guntur, societati neque faciliter neque sollicite ex ipsis rerum adiunctis
aptari et conformari assolent.

18
Const past. de'Eccl. in mundo huius temporis Gaudium et spes, n. 65.
2a
Ibid.
21
Ibid., n. 66.
22
Litt. Encycl. Pacem in terris, 1. c, p. 285.
2S
Decr. de activ. mission. Ecclesiae Ad gentes divinitus, n. 26.
Sacra Congregatio pro Episcopis 619

11. Ius nativi sermonis et patrimonii spiritualis servandi.

Suum mentis habitum secum afferunt migratores, suum sermonem,


suam culturam, suamque religionem : quae omnia spirituale quoddam
sententiarum, traditionum ac culturae constituunt patrimonium extra
patriam adhuc permansurum : ubique ergo permagni aestimetur.
N o n ultimas in re sibi vindicat considerationis partes patrius migra-
torum sermo, cuius ope mentis habitum, cogitationum et culturae
24
formas vitaeque spiritualis ipsi proferunt r a t i o n e m .
Quae cum naturale sint medium et via ad hominis intima cogno-
scenda et aperienda, migratorum cura uberiores sane afferet fructus,
si ab iis praestetur, qui haec omnia bene noverint, quique migratorum
linguam, sensu pleniori, recte calleant : patet exinde ac confirmatur
opportunitas curam migratorum exercendi per eiusdem sermonis sacer-
25
dotes et quidem per totum tempus, quod utilitas requirat.

12. Religiosae curae rationes.

Rationes, iuridicae formae ac utilitas temporum, quibus migrato-


rum curae consulatur oportet, in omnibus et singulis casibus apprime
considerentur et ad rerum adiuncta accommodentur.
Quae inter adiuncta nonnulla placet recensere, nempe migrationis
diuturnitatem, accommodationis processum (primae vel sequentium
generationis), civilis cultus differentias (sermonis ac ritus), ipsius
migrationis modum, prout scilicet vel periodica vel stabilis, vel ad
tempus, vel parvo aut magno peregrinante coetu peracta, vel geogra-
phice conglobata, vel disposita s i t ; quamobrem neminem effugere po-
test, quae sit praecipua ratio servitii animis ab Ecclesia praestandi :
ut veris nempe migratorum necessitatibus congrua iugiter evadat et
accommodata perseveret.

13. De « pluralismo », quem vocant, in novo mundo.

Quae omnia ubi ab animarum Pastoribus diligenter animadver-


tantur et fideliter observentur, non m o d o suae condicionis pericula et
damna facilius vitabunt migratores, sed suas conferendi partes in
optata regni Dei dilatatione felix dabitur ac frequens occasio. Ex ipsa
enim vitae consuetudine, sive cum aliarum confessionum fidelibus, sive

24
Cfr. Const. past. de Eccl. in mundo huius temporis Gaudium et spes, n. 29.
25
Cfr. Const. Apost. Exul Familia, 1. c, Tit. II, Cap. I, n. 5. 1'; Cap. IV, nn. 33,
34, 39.
620 Acta Apostolicae Sedis Commentarium Officiale

c u m non christianis, sive demum c u m non credentibus necessitudines


multae et adiuncta procedere solent ; ac praeterea accidere potest, ut in
eadem societate catholicae vel christianae professionis crebriores inse-
rantur alterius religionis sectatores, opifices et iuvenes litterarum vel
inventorum studio dediti, dum ex alia parte, vi mutuae cooperationis
inter nationes, crescit in dies eorum (catholicorum) numerus, qui arte
periti sive a consociationibus vel generalibus vel mutuis, sive a quibus-
dam privatorum consiliis peregre mittuntur, ut terrarum illarum pro-
26
gressiones incitent. Fausta proinde dabitur Ecclesiae facultas — iuxta
Concilii Vaticani Secundi mentem — tum christianorum unitatem pro-
27
movendi, tum si agatur de non christianis et de non credentibus, effi-
ciendi ut testimonio vitae singulorum fidelium et totius communitatis
28
signum sit Christum eis indicans.

14. Universi populi Dei missio.

Implexa quaestionum ac problematum varietas, plures difficultates


exstantes et locorum ac adiunctorum diversitas diuturnam sedulamque
obtinent Episcoporum et Episcopalium Coetuum operam, et populi Dei
fraternam requirunt erga migratores, sive intra, sive extra patriae fines
commorantur, actuositatem. Minime sane dubitandum, quin omnes, qui
humana cohonestantur dignitate, qui praecipue christiano ditantur no-
mine, socia compôsitaque opera id magis magisque moliri velint, ut
omnibus viae patefiant humanioris vitae, in qua unusquisque sicut frater
29
a fratribus diligatur atque adiuvetur.

15. Notio pastoralis migratorum.

Hodiernae migrationes valde celeres per terrarum orbem effectae


variis elementis componuntur : eae enim tam ex operariis quam e con-
d i t o r u m moderatoribus, tam e iuvenibus studiis addictis quam e
technicae artis peritis, tam e voluntariis generosis quam e profugis vel
e patria depulsis constant. Licet huiusmodi hominum ordines haud
parum inter se differant, ii tamen omnes in peculiaribus vitae condicio-
nibus versantur, quae multum dissimiles sunt ab iis, quibus in patria
assiteverant, ita ut adiumento parochorum loci frui haud valeant : qua-
propter Ecclesia materna sollicitudine contendit, ut ipsis opportunam

26
Litt. Encycl. Populorum progressio, 1. c, p. 291, n. 71.
27
Cfr. Decr. de oecumenismo Unitatis redintegratio, Cap. II, nn. 9, 10.
28
Decr. de activ. mission. Ecclesiae Ad gentes divinitus, n. 20.
28
Litt. Enycl. Populorum progressio, 1. c, p. 297, n. 28.
Sacra Congregatio pro Episcopis 621

pastoralem curam adhibeat. Proinde sub hac ratione pastorali, de qua


in praesens agitur, in migratorum numero omnes recensentur, qui quavis
de causa extra patriam aut propriam ethnicam communitatem degunt et
ob veras necessitates peculiari curatione indigent.
Ut huiusmodi curatio provehatur ac facilior reddatur, in capitibus,
quae sequuntur, ipsae normae exhibentur.

CAPUT II

De Sacra Congregatione pro Episcopis

16. § 1. Sacrae Congregationis pro Episcopis est ea omnia moderari,


providere, inter se componere atque provehere, quae ad christifidelium
latini ritus, quocumque migrantium, spiritualem adsistentiam perti-
nent, collatis tamen consiliis cum Sacra Congregatione pro Orienta-
libus Ecclesiis, vel cum Sacra Congregatione p r o Gentium Evangeli-
zatione, si de territoriis agatur alterutri subiectis, et firmis pariter
locorum Ordinarii officiis atque auctoritate in iis, quae animorum
30
curam spectant.
§ 2. Itemque Sacrae Congregationis p r o Episcopis munus est, eadem
promovere ad migratorum utilitatem ex orientalibus ritibus, initis
pariter rationibus cum Sacra Congregatione pro Ecclesiis Orientalibus,
quotiescumque fideles singulorum orientalium rituum loca petant, eidem
Sacrae Congregationi non obnoxia, ubi aliquis proprii ritus sacerdos
desit.
§ 3. Ad normas pariter Litterarum motu proprio datarum, a verbis
Ecclesiae Sanctae incipientium, commemorata Congregatio, auditis
Episcoporum Conferentiis, quarum intersit, aut si aliqua Episcopalis
Conferentia id petierit, ad spiritualem curam praestandam quibusdam
socialibus coetibus, numero frequentibus, erigere potest Praelaturas,
quae constant presbyteris cleri saecularis, peculiari formatione dona-
tis, quaeque sunt sub regimine proprii Praelati et propriis gaudent
sx
statutis.
§ 4. Cum vero Sacrae Congregationi p r o Episcopis adnectantur
Consilia et Secretariatus de Migratione, de Operibus Apostolatus
Maris, Aëris et Nomadum, secundum statuta Apostolicae Constitu-

30
Cfr. Decr. de past. Episcop. munere in Ecclesia Christus Dominus, n. 18.
31
Motu proprio Ecclesiae Sanctae, I, n. 4.
622 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

2
tionis Regimini Ecclesiae universae/ munera, quae in paragrapho
prima explicata sunt, in eandem Congregationem implenda recidunt,
ad eorum utilitatem, qui ad memorata Opera Apostolatus Maris, Aëris
33
et N o m a d u m pertinent.
§ 5. Eidem Sacrae Congregationi, ratione peculiaris finis, Religiosa
Instituta subiciuntur, quae hac ratione condita sunt, ut migratoribus
spiritualis cura adhiberetur; quam ob rem, legitimam potestatem in
ea dumtaxat obtinet, quae sodales horum Institutorum, utpote migra-
torum Cappellanos seu Missionales, sive singulos sive simul sumptos,
respiciunt, firmo tamen iure Sacrae Congregationis p r o Religiosis et
Institutis Saecularibus in ea, quae ad religiosam vitam observandam
attinent.
§ 6. Concilii Vaticani Secundi menti obsecundans, Sacra Congrega-
tio p r o Episcopis curam impendet ut, una c u m Secretariatibus ad Chri-
stianorum Unitatem fovendam, p r o non christianis et p r o non creden-
tibus, iis communibus inceptis intersit, quae cuiusvis fidei migrato-
rum coetui favorabilia videantur.

17. Ad ea omnia perficienda, quae migrationum intersunt, Sacra


Congregatio p r o Episcopis ad adiutricem operam adhibet Officium p r o
Migrationibus et Consilium Superius p r o Migrationibus.

18. § 1. Officio p r o Migrationibus, apud Sacram Congregationem pro


Episcopis iam pridem condito, praeest Delegatus ad Opera p r o Migra-
tionibus, qui congruenti Officialium numero adiuvatur.
§ 2. H u i u s Officii est, iis studere in eaque incumbere, quae potis-
simum spirituale provehunt incrementum christifidelium migratorum,
e quovis sermone, stirpe, natione atque — servatis servandis — r i t u ;
Superiori Consilio p r o Migrationibus adesse eiusque apparare c o e t u s ;
mutuas necessitudines c u m E p i s c o p o r u m Commissionibus f o v e r e ; col-
loquia inire et prosequi cum Sodalitatibus ex omnibus gentibus, qua-
rum aliquomodo migratorum cura intersit, ceteraque omnia provehere
incepta, quae utilia aptata videantur.

3 2
Cfr. art. 52.
33 o
Ipsa Const. Apost. Regimini Ecclesiae universae (art. 69, I ) competentiam tribuit
quaestionum cum peregrinationibus relaxationis causa connexarum (vulgo «turismo»)
S. Congregationi pro Clericis, quamvis huic etiam peregrino adsistentiam spiritualem
praebere potest ipse Cappellanus seu Missionalis migratorum, si in territorio sibi assi-
gnato degat vel eodem transeat.
Sacra Congregatio pro Episcopis 623

19. Superius Consilium pro Migrationibus constat ex :


§ 1. Praeside, cuius munere fungitur Secretarius pro tempore
Sacrae Congregationis pro Episcopis ;
§ 2. Secretario, ad cuius officium eligitur Delegatus ad Opera p r o
Migrationibus, Apostolatus Maris, Aëris et Nomadum.
§ 3. Ad idem Consilium pertinent :
34
a) Praesides et Secretarii Episcopalium Commissionum pro
Migrationibus in singulis nationibus constituti vel, ubi desint, Epi-
scopi Promotores nationales, Officiales Dicasteriorum Romanae Curiae,
quorum aliquomodo migratorum cura interest, nempe Consilii p r o Pu-
blicis Ecclesiae Negotiis, Sacrarum Congregationum pro Ecclesiis Orien-
talibus, pro Clericis, pro Religiosis et Institutis Saecularibus, pro
Institutione Catholica, pro Gentium Evangelizatione, Secretariatuum
ad Unitatem Christianorum fovendam, pro non christianis et non cre-
dentibus, itemque Consilii de Laicis et Pontificiae Commissionis Stu-
diorum « Iustitia et P a x », Delegati e Caritate Internationali, e
Commissione Catholica Internationali pro Migrantibus, e Foedera-
tione Superiorum Institutorum religiosorum virorum ac mulierum ac
demum Superiores generales religiosarum Congregationum pro migra-
toribus;
ö) alii periti ac bene meriti viri, sive ex ecclesiastico sive e laico-
rum ordine, a Sacra Congregatione pro Episcopis selecti ac nominati.
§ 4. Praeses, audito Secretario, aliquos viros e commemorato Con-
silio defigit, quorum nomina Sacrae Congregationi pro Episcopis pro-
banda subicit, ut inde (( Commissio studiorum » constituatur.

20. Consilium Superius pro Migrationibus, utpote Coetus eo spec-


tans, ut consilia capiantur de agendis componendisque rebus, sibi
proponit ut :
§ 1. colligat, perscribat atque perpendat omnium Episcopatuum
vota, et ea pariter, quae per eorum delegatos, veluti eiusdem Supe-
rioris Consilii sodales, suggerentur atque proponantur;
§ 2. penitus perspiciat ea, quae ad migrationes utcumque pertinent
iuxta Oecumenici Concilii Vaticani Secundi decreta, simulque istius-
modi hominum necessitates consideret, quae semper mutant atque
volvuntur ;

§ 3. vota ad Sacram Congregationem pro Episcopis transmittat,

3i
Huiusmodi Secretarii munere Directoris nationalis plerumque simul funguntur.
624 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

quibus cognitis haec Episcoporum Conferentiis normas proponere queat,


quo opera migratoribus tuendis magis efficienter et accommode prove-
hantur.
§ 4. Memoratum Consilium certis temporibus in plenarios coetus
vel, ubi necessitas id postulaverit, in extraordinarios coetus convenit.

21. Studiorum Commissio haec curat :


§ 1. res maioris momenti vel instantioris necessitatis pertractare;
§ 2. opportuna consilia Sacrae Congregationi p r o Episcopis ad
hasce solvendas quaestiones proponere.
§ 3. Haec vero Commissio bis in anno in coetus congregatur.

CAPUT I I I

De Episcoporum Conferentiis Nationalibus

Episcoporum Conferentiae, praesertim Nationales, urgentioribus


quaestionibus ad praedictos (scilicet migratores, exsules et prófugos
etc.) spectantibus, sedulo studeant, et aptis instrumentis ac institutio-
nibus spirituali eorum curae, concordi voluntate viribusque unitis
consulant atque faveant, attentis in primis normis ab Apostolica Sede
statutis vel statuendis, temporum, locorum et personarum condicionibus
35
apte accommodatis.
Rogantur Episcoporum Conferentiae ut, attento magno hodie mi-
grantium et peregrinantium numero, omnia quae ad studium et mode-
rationem eorumdem curae spiritualis spectant, committant sacerdoti
36
ad hoc delegato, aut speciali Commissioni ad hoc constitutae.
Cum necessitates pastorales magis magisque requirant ut quaedam'
pastoralia munia concorditer regantur et promoveantur, expedit ut in
servitium omnium vel plurium dioecesium alicuius determinatae regio-
nis aut nationis nonnulla constituantur officia, quae etiam Episcopis
37
committi possunt.
Ad Conferentias Episcopales pariter pertinet opera instituere et
promovere quibus illi qui laboris et studii causa ex terris missionum
immigrant, fraterne excipiantur et congruenti pastorali cura adiuven-
tur. Per eos enim populi longinqui vicini quodammodo fiunt et com-

38
Decr. de past. Episcop. munere in Ecclesia Christus Dominus, Cap. II, n. 18.
36
Motu proprio Ecclesiae Sanctae, n. 9.
37
Decr. de past. Episcop. munere in Ecclesia Christus Dominus, Cap. III, n. 42.
Sacra Congregatio pro Episcopis 625

munitatibus antiquitus christianis optima occasio offertur cum natio-


nibus, quae Evangelium nondum audierunt, colloquendi et eis in pro-
ss
prio officio amoris et adiumenti genuinum Christi vultum ostendendi.
Ut immigrantes ex terris missionum debite excipiantur et con-
gruenti pastorali cura ab Episcopis nationum antiquitus christianarum
39
adiuventur, necessaria est cooperatio cum Episcopis missionalibus.

22. § 1. In nationibus, ubi numero frequentiores migratores habentur,


Episcoporum Conferentiae propriam Episcopalem Commissionem migra-
tionibus curandis constituant. Haec suum habebit Secretarium, qui
40
Nationalis Directoris munere plerumque perfungatur, idemque prop-
terea in Superius Consilium pro Migrationibus poterit cooptari.
§ 2. Valde convenit, ut in hanc Commissionem etiam sacerdotes, Reli-
giosi utriusque sexus Sodales — et illi praesertim, de quibus in art. 53,
§ 1 agetur — pariterque laici viri, quaestionum de migratione periti,
cooptentur.
§ 3. In aliis vero nationibus, ubi minor est migratorum numerus,
Episcoporum Conferentiae quendam saltem Promotorem E p i s c o p u m ,
ad illorum spiritualem curam provehendam designent.

23. Ad ea perficienda, quae ab Apostolica Sede vel a Sacrosancti


Concilii Decretis in hac rerum provincia statuta sunt, Episcoporum
Conferentiae Nationales, per se ipsae, vel per Nationalem Directorem,
vel per aliam Institutionem, cordi habeant :
§ 1. praecipuis migrationum quaestionibus studere, et, attentis prae-
sertim gentium locorumque adiunctis, accommoda pastoralia inire con-
silia, quibus migratorum animi ad novam vitae condicionem subeun-
dam parentur, iidemque sive in singulis suae patriae regionibus sive
41
in nationibus, quas petunt, rite excipiantur. Impensam quoque
operam coetibus hominum non christianorum provehendis navent,
qui omnibus saepe vel animi vel corporis adiumentis destituti videntur ;
§ 2. sacerdotes deligere atque ad peculiare hoc ministerium in-
struere et Episcoporum Conferentiis aliarum nationum, quarum inter-
est, vel earum Institutionibus commendare, ut ab ipsis, ad normam
art. 36, § 2 veluti migratorum Cappellani vel Missionales accipiantur ;
§ 3. si res ferat, Collegium sacerdotum migrationibus destinan-
38
Decr. de activ. mission. Ecclesiae Ad gentes divinitus, Cap. IV, n. 38.
39
Motu proprio Ecclesiae Sanctae, III, n. 23.
40
Cfr. nota 34.
41
Cfr. Litt. Encycl. Populorum progressio, 1. c, n. 69.
626 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

dorum instituere, aut saltem quaedam eligere Instituta, sacrorum


Seminariorum ope collata, si quae adsint, ad sacerdotii candidatos
e peculiari sermone f o r m a n d o s ; quibus in institutionibus sacerdotes,
sive antequam ad exteras nationes proficiscuntur sive c u m in iis iam
deversantur, peropportunas scholas statis temporibus rite frequen-
tent et insuper, si res id suaserit, novas apostolatus rationes cogno-
scere et condicionum ad oeconomicam socialemque vitam et ad civilem
cultum spectantium notitias sibi comparare c o n t e n d a n t ;
§ 4. Religiosos utriusque sexus sodales pariterque laicos fideles
exstimulare ad huiusmodi incepta participanda, iisdemque sapienter
uti, ut ordinata ratione pastorali, huic causae spirituale atque sociale
4 2
adiumentum quam maximum afferant ;
§ 5. conventus certis temporibus, collatis consiliis c u m Sacra
Congregatione p r o Episcopis, per nationes, i m m o per continentes ter-
ras promovere, eo spectantes, ut pastoralis migratorum cura apte
efïïcienterque componatur et ad unam veluti rationem ubique redu-
catur, donec ipsa peculiaribus cuiusque gentis rerum adiunctis accom-
modetur ;
§ 6. opportuna promovere colloquia c u m Sodalitatibus vel ex
omnibus gentibus vel singularum nationum, c u m R e r u m Publicarum
Institutis et Consociationibus, quo aptiore m o d o migratorum iura,
in re quoque sociali, foveantur, et eorum institutioni scite consulatur,
praesertim in sua addiscenda arte, quae praesentis temporis neces-
4 3
sitatibus sit quam maxime consentanea ;
§ 7. generalem actorum summam ad Sacram Congregationem
p r o Episcopis quotannis mittere, additis etiam nuntiis ad rationaria

4 2
Cfr. Cap. VI et VII.
43
Quod attinet ad migratorum technicam et socialem curam neminem profecto latet
S. P. Pium XII v. m. Commissionem Catholicam Internationalem pro Bmigratione in
Genevensi civitate constituisse, cuius est ubique exstantium consociationum vel comi-
tatuum catholicorum vires unire atque colligare eorumque pro emigrantibus vel profugis
hominibus coepta consilia et opera fovere, confirmare atque componere (Motu proprio
Exsul Familia, 1. c, Tit. I, p. 676).
Impensa ergo Internationalis istius Commissionis opera uti possunt Episcopales Con-
ferentiae non modo in quaestionibus inter Nationes forte exsistentibus, sed etiam in
rebus cuiusque Nationis, eo proposito, ut nationalium ordinationum, migrationem respi-
cientium, coepta et labores perficiantur.
Episcoporum Conferentiis adesse quoque potest Sodalitas, quam vocant Caritas In-
ternationalis, in quam variae nationiales sectiones confluunt ut migratoribus praesto
sint in rebus praesertim temporalibus.
8acm Congregatio pro Episcopis 627

conficienda utilibus, si quae collecta sint, quo difficultates, consilia et


etiam optata plenius cognoscantur iisque facilius respondeatur.

24. § 1. Migrationes omne genus atque coetus omnes hominum, qui


nostro hoc tempore cum frequentioribus per terrarum orbem itineribus
aliquo m o d o conectuntur, ut ii sunt nautarum, aèronavigantium, no-
madum, non m o d o novas pastorales praebent difficultates, sed etiam
inusitatas secum ferunt rationes, ad spiritualem vitam, ad psycholo-
giam, ad rem nummariam atque ad aptam rerum temperationem per-
tinentes, praesertim c u m agitur de exsulibus, de d o m o profugis, vel
de migratoribus, qui regiones relinquunt nimia incolarum frequentia
laborantes et de meliore statu progressioneque adipiscendis adhuc
annitentes.
§ 2. Ad auxilia eo consilio comparanda, ut graves hae quaestiones,
prout vires sinant, aptius solvantur, admodum convenit, ut Episco-
porum Conferentiae locorumque Ordinarii aliquem « Diem migrato-
44
ria )) quotannis i n d i c a n t .
§ 3. Cuius diei celebratio ad haec praecipue intendit : ut scilicet
P o p u l i D e i filii, p r o sua quisque condicione, divinum considerantes
aeternae salutis consilium, propria officia penitus noverint, suasque
partes impleant, ipsis agendas in migrationis rebus fovendis; tum ut
omnes christifideles, precibus ad Deum fusis, superna implorent auxi-
lia ad aptas vocationes impetrandas; deinde ut alacer sacerdotum
apostolatus roboretur, ac denique christiana migratorum fides secura
maneat et viva incrementa suscipiat.
§ 4. Quod vero ad indolis animique difficultates spectat, quas psy-
chologicas vocant, communis labor et opera a christianis hominibus
requiritur, ut cunctae praeiudicatae opiniones atque separationes, e
nationis, stirpis religionisve diversitate manantes, collatis viribus,
superentur, apertiores melioresque necessitudines atque veram inter
45
populos fraterni animi coniunctionem instaurando.
§ 5. Cum Cappellanorum seu Missionalium, socialium adiutorum
omniumque Institutionum migratoribus favendis innumera providaque
incepta, novas easdemque haud leves difficultates E p i s c o p o r u m Con-
ferentiis singulisque locorum Ordinariis afferant — nempe ad rem
nummariam atque ad aptam rerum ordinationem pertinentes — « Dies

44
Cfr. Apost. Exsul Familia, Tit. II, art. 49.
45
Cfr. Litt. Encycl. Populorum progressio, 1. c, pp. 287-289, nn. 62-64.
628 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

migratoris » eo quoque spectat, ut christifideles partes sedulo conside-


rent, quibus tenentur subsidia comparare ad migratorum fratrum
necessitates sublevandas. Quam ob rem Episcoporum Conferentiae
datam huius celebrandi diei facultatem nancisci possunt ad fidelium
studium hac de re magis magisque excitandum, atque ad eos exstimu-
landos, ut liberalem stipem pro necessariis operibus dent.
§ 6. « Dies migratoris » tempore et ratione celebretur, prout loco-
rum adiuncta et civilis societatis postulata suaserint.

CAPUT I V
De locorum Ordinariis

Peculiaris sollicitudo habeatur fidelium, qui ob vitae condicionem


communi ordinaria parochorum cura pastorali non satis frui valent
aut eadem penitus carent, uti sunt quam plurimi migrantes, exsules
et profugi, maritimi sicut abronavigantes, nomades aliique id genus.
Aptae methodi pastorales promoveantur ad vitam spiritualem foven-
dam eorum, qui relaxationis causa ad tempus alias regiones petunt.**
Item, in similibus circumstantiis, diversi sermonis fidelibus provi-
deatur sive per sacerdotes aut paroecias eiusdem sermonis, sive per
Vicarium Episcopalem, sermonem bene callentem et etiam, si casus
ferat, charactere episcopali ornatum, sive denique alia opportuniore
411
ratione.
Vicarii Episcopales in determinata dioecesis parte aut in certo nego-
tiorum genere aut quoad fideles determinati ritus seu coetus persona-
rum, iuxta Episcopi dioecesani nominationem, potestate ordinaria
vicaria gaudent, quam ius commune Vicario Generali tribuit.**

Quod igitur attinet ad varias, quas diuturnus usus probavit, formas


ac rationes spiritualis migratorum institutionis congruenter accu-
randae, l o c o r u m Ordinarii haec, quae sequuntur, prae oculis habeant.

A) Ordinarii locorum, unde fit discessus :


25. Si necessarium vel saltem opportunum videtur, in dioecesana
Curia peculiare Officium p r o migratoribus constituatur recteque ordi-

46
Decr. de past. Episcop. munere in Ecclesia Christus Dominus, n. 18.
47
Ibid., n. 23.
48
Motu proprio Ecclesiae Sanctae, I, n. 14, § 2.
Sacra Congregatio yro Episcopis 629

netur, quod et eorum quaestiones vel negotia pertractet, et alia etiam


coepta, sive ante sive post eorum discessum, provehat.

26. Ordinarii parochos commoneant de gravi, quo tenentur, officio


eam christifidelibus omnibus religiosam institutionem tradendi, qua
facilius, si quando casus ferat, difficultatibus et periculis discedendi
occurrant, novasque necessitudines c u m aliis hominibus inire valeant,
sive aliam in sua patria sedem petunt, sive ad exteram perveniunt
nationem, ubi incolae diversam vel mixtam religionem profitentur. Ita
enim fit, ut migratores, si quando vel ad certum tempus vel perpetuo
domum repetant, p r o explorato habeant parochum semper sibi tam-
quam patrem esse adfuturum.

27. L o c o r u m Ordinarii sacerdotes sive dioecesanos sive religiosos,


qui difficiliori huiusmodi ministerio idonei paresque sint, agnoscendos
et conquirendos curent, eosdemque Episcopalibus Conferentiis rogan-
tibus libenter committant.

28. Unusquisque Ordinarius cum Episcopali Conferentia Nationali


vel c u m eius Institutis necessitudinis habere rationes ne omittat, ut
inde auxilia suae dioecesi expetat ipseque vicissim aliis dioecesibus
afferat ad ea exsequenda, quae ab eodem Episcoporum coetu de pasto-
rali migratorum cura statuta sunt.

B) Ordinarii locorum, quo fit migratio :

29. Si res necessaria videtur, etiam in dioecesibus, quo migratio


fit, peculiare Officium p r o migratoribus exstet apud Curiam Episco-
49
palem constitutum, cui regendo Vicarius Episcopalis aliusve sacer-
dos idoneus praefiniatur.

30. § 1. Omnes christifideles, sive clerici sive laici, sive religiosi


sive religiosae, recte moneantur, ut benevolo animo migratores exci-
piant iisque in magnis necessitatibus, quae vel ab initio obveniunt,
opitulari studeant.
§ 2. Ceteris etiam christianis benigne libenterque succurrant, qui
plena c u m catholica Ecclesia communione non fruuntur? quique sacris
ministris suae Ecclesiae vel communitatis c a r e n t ; neque vero opem
auxilium que hominibus non christianis, si qui ad veniunt, denegent,

" Motu proprio Ecclesiae Sanctae, I, n. 14, § 2.


630 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

iis servatis normis, ad sacrorum communicationem quod attinet, quae


tum Decreto Oecumenici Concilii V a t i c a n i Secundi Unitatis Redinte-
gratio, tum Directorio Oecumenico editae sunt.
§ 3. Spiritualis cura omnium christifidelium, atque adeo migrato-
r u m , in paroeciae finibus degentium, in parochos potissimum recidit,
qui expleti mandati rationem D e o sunt aliquando r e d d i t u r i ; tantum
igitur onus cum Cappellano seu Missionali, si adest, sociare et com-
municare velint.

31. § 1. Collatis consiliis c u m Episcopali Conferentia Nationali vel


c u m eius Institutis, operi migrationis praepositis, sacerdotes conqui-
rantur, qui eiusdem sermonis vel nationis ac migratores sunt.
§ 2. Si vero peculiaria rerum adiuncta, veluti horum sacerdotum
impar numerus, aliter suadent, Ordinarii opera aliorum sacerdotum,
qui migratorum sermonis sunt periti, utantur atque p r o viribus con-
tendant, ut novi sui filii quaevis discrimina et pericula in christiana
vita profitenda effugere possint.
§ 3. Quodsi consulendum est spirituali curae migratorum, quibus
d i versus in sacris est ritus, servatis eorum Hierarchiae iuribus, ratio
50
etiam habeatur Decretorum ad eosdem spectantium.
§ 4. Item, si necesse est, spirituali habeatur cura christianorum,
qui plena communione c u m catholica Ecclesia carent, collatis etiam
consiliis c u m eorum Praepositis vel ministris secundum legitimarum
Congregationum Apostolicae Sedis praescripta.

32. Ne recusent locorum Ordinarii, iuxta Concilii Vaticani Secundi


51
normas, quin in sacram liturgiam usum sermonis, migratorum pro-
prii, p r o quavis eorum natione, admittant.

33. In pastorali cura migratorum agenda, hae, quae sequuntur,


rationes ac viae, accommodandae sane ad l o c o r u m adiuncta seu cir-
cumstantias, ad consuetudines et necessitates eorundem fidelium, plane
experientia et usu comprobantur :
§ 1. Ubi magnus est numerus migratorum, eodem utentium ser-

Decr. de past. Episcop. muñere in Ecclesia Christus Dominus, n. 23; cfr. Decr.
de Eccl. Orient. Cath. Orientalium Ecclesiarum, nn. 4, 12 et ss.: A. A. S. 57 (1965),
p. 76 ss. ; Ad totam Ecclesiam (Directorium Oecumenicum), A. A. S. 59 (1967),
pp. 574-592.
" Cfr. Constitutio de S. Liturgia, Sacrosanctum Concilium, n. 38; Instructio de cultu
mysterii eucharistici, Eucharisticum mysterium, n¿ 19.
Sacra Congregatio pro Episcopis 631

mone, qui illic vel stabiles incolunt vel continuo mutantur, opportuna
potest esse paroeciae personalis erectio, ab Ordinario l o c i apte prae-
52
finienda.
§ 2. Etiam missio c u m cura animarum, cuius fines sunt recte
5 3
circumscribendi, ab E p i s c o p o erigi p o t e r i t iis praesertim l o c i s , ubi
nondum migratores stabiliter incolunt ; huiusmodi missio ad peculiares
hominum coetus pertinet, qui per cuiusvis temporis spatium, quavis
de causa, ibidem commorantur.
§ 3. P r o rerum opportunitate missio c u m cura animarum, intra
unius paroeciae pluriumve etiam paroeciarum fines erecta, alicui
paroeciae territoriali annecti potest, praesertim c u m haec ab eiusdem
religiosae Congregationis sodalibus, qui spiritualem migratorum curam
agunt, regatur.
§ 4. Quoties neque paroeciae personalis neque missionis c u m cura
animarum, sive sui iuris sive alicui paroeciae annexae, erectio oppor-
tuna esse videtur, tum spirituali migratorum curae consulatur per
Cappellanum seu Missionalem eiusdem sermonis, territorio ad mini-
sterium exercendum praefinito.
§ 5. Ubi sat amplus adest migratorum numerus, ut eorum curae
spirituali consulatur, Cappellanus seu Missionalis tamquam Vicarius
cooperator unius paroeciae pluriumve paroeciarum constituit poterit.
§ 6. Denique p r o novis Institutis, nostra hac aetate ad plures
nationes pertinentibus, ne earum sodales, diversis sermonibus utentes,
spirituali cura careant, sacerdotes eligantur, qui et eosdem sermones
noscant et in eorum fidelium bonum ministerium obeant.

34. § 1. Unicuique migratorum Cappellano seu Missionali aliqua


ecclesia aut cappella vel publicum vel semipublicum oratorium,
quatenus fieri possit, ad sacrum ministerium perfungendum attribuatur.

H
Cfr. Decr. de past. Episcop. munere in Ecclesia Christus Dominus, n. 32; Motu
proprio Ecclesiae Sanctae, n. 21, § 3, ubi haec leguntur: Paroecias erigere aut suppri-
mere vel eas quoquo modo innovare Episcopus dioecesanus propria auctoritate, audito
Consilio Presbyterali, potest, ita tamen ut, si sint conventiones inter Apostolicam Se-
dem et Gubernium civile vel iura aliis personis physicis vel moralibus quaesita, cum
iisdem a competenti Auctoritate res apte componantur.
63
Hoc vides in Declaratione a Sacra Congregatione Consistoriali die 21 novembris
1966 edita: Episcopus dioecesanus propria auctoritate in sua dioecesi erigere potest
non solum paroeciam personalem, sed etiam missionem cum cura animarum pro
christifidelibus diversi sermonis seu nationis, ea tamen ratione, ut fines eiusdem mis-
sionis certo apteque statuantur atque cura animarum fidelium migratorum Missionario
migrantium eiusdem sermonis committatur.
632 Acta, Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

§ 2. Sin aliter, loci Ordinarius eas normas edat, quibus eidem


migratorum Cappellano seu Missionali in alia ecclesia, paroeciali non
54
excepta, sacrum munus libere cumulateque explere liceat.
§ 3. Opportunum praeterea videtur exstructas apparari domus,
quas tamquam suas migratores adire possint, ut ibi sui ingenii bona
ac dotes excolant, merita quiete ac relaxatione fruantur, salutaria
subsidia reperiant.

CAPUT V

De migratorum Cappellanis seu Missionalibus


horumque delegatis

Diversi sermonis fidelibus provideatur sive per sacerdotes aut pa-


roecias eiusdem sermonis, sive per Vicarium Episcopalem sermonem
bene callentem et etiam, si casus ferat, charactere episcopali orna-
55
tum, sive denique alia opportuniore ratione.

A) Cappellani seu Missionales

35. Qui sacerdotes ab ecclesiastica auctoritate mandatum agendi


spiritualem curam migratorum, suo utentium sermone, legitime acce-
perunt, ii migratorum Cappellani seu Missionales appellantur.

36. § 1. Sacerdotes spiritualem de migratoribus curam suscipere


cupientes antea debitam ab Ordinariis suis facultatem consequantur ;
postea vero suae Episcopali Conferentiae vel Institutis, operi migra-
tionis praepositis, ad nutum praesto sint.
§ 2. E x c e p t o quod peculiaria adiuncta suadeant, ut nominationis
Rescriptum a Sacra Congregatione p r o Episcopis conficiatur, Confe-
rentiae Episcopalis nationis, unde sacerdotes discedunt, est eos certo
designationis documento munire atque Conferentiae illius nationis,
quo ipsi se conferunt, praesentare. Quae altera Conferentia Cappel -
nos seu Missionales admissos l o c o r u m Ordinariis concredit, qui eosdem
spirituali migratorum curae praeficit.
§ 3. Quod vero ad religiosos sodales attinet, qui huiusmodi migra-
torum curae inserviunt, peculiares normae C a p . VI traduntur.

" Const. Apost. Exsul Familia, Tit. II, art. 37.


55
Decir, de past. Episcop. munere in Ecclesia Christus Dominus, 23, § 3; cfr. huius
Istructionis n. 24.
Sacra Congregatio pro Episcopis 633

§ 4. Spiritualis migratorum cura, quantum fieri potest, sacerdoti


committatur, qui per congruum temporis spatium sit rite institutus
atque virtute, doctrina, sermonum peritia aliisque animi dotibus tanto
56
muneri par esse videatur.

37. § 1. Cappellanus seu Missionalis migratorum suae dioecesi in-


cardinatus manet, quam ideo repetere ei licebit, accedente Modera-
torum, quorum interest, iudicio et consensu. H a n c redeundi faculta-
tem adeptus, Cappellanus omnibus iuribus gaudet, quae haberet, si
57
in dioecesi sacro ministerio addictus fuisset.
§ 2. Cappellanus seu Missionalis migratorum durante munere, tum
in sacro ministerio exercendo, tum in disciplina servanda, Ordinarii
loci iurisdictioni est obnoxius.
§ 3. Quod ad temporalium bonorum administrationem attinet, Cap-
pellani seu Missionales migratorum, antecedente Nationalis Directoris
assensu, obligatione tenentur sibi comparandae Ordinarii loci licentiae
ad quodvis oeconomicum inceptum exsequendum, cuius fidelem rationem
anno exeunte reddent.

58
38. Cappellanus seu Missionalis, cui paroecia personalis collata e s t ,
paroeciali fruitur potestate una c u m omnibus facultatibus et oneribus,
quae ad normam iuris communis parochis propria sunt. Idem praeterea,
quamvis territoriali iurisdictione careat, facultatem habet Confirma-
tionis Sacramentum administrandi subditis, in articulo mortis consti-
59
tutis.

39. § 1. Cappellanus seu Missionalis, c u i missio cum cura animarum


60
concredita e s t , propria fruitur potestate atque, congrua congruis refe-
rendo, p a r o c h o aequiparatur.
§ 2. Huiusmodi potestas est personalis, in personas nempe migrato-
rum eiusdem sermonis, atque intra fines missionis tantummodo exer-
cenda.
§ 3. Eadem vero c u m parochi loci potestate aequo iure cumulata
61
est. Quapropter quivis migrator libera fruitur facultate adeundi in

sa
Cfr. Const. Apost. Exsul Familia, Tit. II, art. 54.
67
Motu proprio Ecclesiae Sanctae, I, n. 3, § 4.
58
Cfr. huius Instructionis art. 33, § 1.
58
Ex Audientia S. P., diei 30 aprilis .1968.
co
Cfr. Const. Apost. Exsul Familia, Tit. II, artt. 34, 35.
61
Cfr. Const. Apost. Exsul Familia, Tit. II, art. 36.

41 - A. A. S.
634 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Sacramentorum celebratione, Matrimonio non excepto, aut Cappellanum


6 2
seu Missionalem sui sermonis, aut P a r o c h u m l o c i .
§ 4. Denique, praeter ea omnia, quae iure c o m m u n i parochis tri-
buuntur, alia etiam iura aliaque onera ad Cappellanum seu Missio-
nalem migratorum spectant.
Quod ad iura attinet, haec sunt recensenda :
a) potestas administrandi subditis, idest fidelibus eiusdem ser-
monis, in articulo mortis constitutis, Confirmationis Sacramentum ad
normam Decreti Spiritus Sancti munera;
b) potestas valide assistendi matrimoniis nupturientium, quorum
alteruter eodem sermone utatur, intra fines commissi territorii, ser-
vatis ceteris de iure servandis, etiam in praescripto C. I. C. circa
63
liceitatem et in normis ad investigationes super statu nupturien-
64
tium p e r a g e n d a s .
Quod ad onera attinet, haec sunt recensenda :
a) eadem officia in exercendo sacro ministerio p r o fidelibus eius
65
sermonis, quae cuiusque Parochi a d normam C . I . C . propria s u n t ;
b) praesertim obligatio :
1) residendi in assignato territorio ad normam sacrorum ca-
66
nonum ;
2) conficiendi secundum normas Codicis Iuris Canonici libros
paroeciales, quorum authenticum exemplar in fine cuiuslibet anni ad
67
P a r o c h u m l o c i transmittet ;
c) non tenetur vero obligatione Missae p r o p o p u l o ad normam
68
iuris communis celebrandae.
§ 5. Sacerdotes ut adiutores assignati Cappellano vel Missionali,
cui concredita est missio c u m cura animarum, officium et facultates,
quae V i c a r i i cooperatoris Parochi sunt propria, congrua congruis
referendo, obtinent.

40. § 1. Ordinarius l o c i , ubi missionem c u m cura animarum non


possit constituere, Cappellano seu Missionali opportunas concedat

12
Ibid., art. 39.
13
C. I. C, can. 1097.
4
Cf. Instructio S. C. de disciplina Sacramentorum, A. A. S. 33 (1941), pp. 297-307.
* C /. C, cann. 467-469.
16
C. I. C, can. 465, § 1.
17
C. /. C, can. 470; Const. Apost. Ewsul Familia, Tit. II, art. 35, § 2.
iS
C. I .C, can. 466.
Sacra Congregatio pro Episcopis 635

facultates, ut migratores eiusdem sermonis, atque in certo quodam


69 70
degentes territorio, sacri ministerii auxiliis valeant f r u i .
§ 2. In huiusmodi rerum adiunctis E p i s c o p i curent, ut iura et
munera Cappellani seu Missionalis migratorum accurate definiantur
et cum Parochorum loci officio componantur.

41. Cappellano seu Missionali migratorum in una vel in pluribus


71
paroeciis V i c a r i i cooperatoris munere legitime f u n g e n t i , ut exoptati
uberes fructus e ministerio ipsis migratoribus obveniant, congrua
concedantur et temporis spatia et auxilia.

42. Cappellani seu Missionales migratorum, quamcumque obtinent


condicionem iuridicam et quodcumque adiutorium loci Ordinarii man-
dato migratoribus praebent, dioecesi, in qua sacrum ministerium obeunt,
animo et opere adhaerere nitantur seseque accommodare c o n t e n d a n t ;
donec ibi commorantur, loci Ordinarium tamquam in proprii Ordi-
72
narii l o c o habeant et colant ; pastorales normas dioecesanas sedulo
observent ; sacerdotibus in dioecesi degentibus, ac maxime Parochis,
fraterna concordia consociati, animarum saluti incumbant ; dioecesa-
nos coetus adeant; collationes de re morali ac liturgica assidue fre-
quentent. Huiusmodi animorum operumque consensio migratoribus
quoque praeclarum aptationis et cooperationis praebeat exemplum.

43. § 1. Cappellanos seu Missionales migratorum summa caritate


prosequantur Ordinarii locorum et Parochi, eosque arduum sane
exercentes ministerium, quod animabus sibi creditis prosit, libenter
adiuvent; curent vero, ut in eorum c o m m o d u m eae condiciones con-
cedantur, quibus ceteri dioecesis sacerdotes fruuntur, eademque iis
tribuantur iura et cautiones ad rem oeconomicam quod attinet.
§ 2. A e q u u m est quosdam e Cappellanis seu Missionalibus migra-
torum etiam Consilii Presbyteralis participes esse.
§ 3. Expedit privilegia et facultates, quae Ordinarii locorum secun-

9
* Cfr. huius Instructionis n. 33, § 4.
70
Hoc in casu, ad errores dubiaque quod attinet circa matrimoniorum delegationem,
prae oculis omnino teneatur praescriptum C. I. C, can. 1096, iuxta quod parochus et
loci Ordinarius generales delegationes ad matrimonia concedere nequeunt, sed tantum
ad determinatum matrimonium delegare possunt.
71
Cfr. n. 33, § 5.
72
Decr. S. C. Concilii Cum plures locorum Ordinarii, A. A. S. 19 (1927), p. 99.
636 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

73
dum Litteras A p o s t o l i c a s Pastorale munus suae quisque dioecesis
sacerdotibus concedere possunt, etiam Cappellanis seu Missionalibus
migratorum, si rerum adiuncta id suadeant, pariter impertiri.
§ 4. Cappellanis seu Missionalibus permittitur per unum mensem
intra annum a missione abesse, d u m m o d o , per sacerdotem ab Ordina-
rio loci approbatum, animarum necessitatibus consulatur.

B) Delegati pro Cappellanis seu Missionalibus

44. § 1. In nationibus, in quibus plures sunt Cappellani seu Mis-


sionales migratorum eiusdem sermonis, optandum est, ut unus Dele-
gatus pro Cappellanis seu Missionalibus constituatur.
§ 2. Delegatus p r o Cappellanis seu Missionalibus eligitur, collatis
cum Conferentiis Episcopalibus, quarum interest, consiliis, a Confe-
rentia nationis, in qua Delegatus ipse ministerio fungatur.

45. Delegatus p r o Cappellanis seu Missionalibus, vi muneris, nulla


iurisdictionis potestate, sive territoriali sive personali pollet.

46. Delegati p r o Cappellanis seu Missionalibus migratorum, Ordi-


nariis l o c o r u m , ad quos pertinet, consultis, est :
1) Rationes inire c u m Episcopis nationis vel dicionis, ubi Cap-
pellani seu Missionales migratorum stabili m o d o commorantur, et
c u m aliis, quos vi muneris adeat oportet, circa ea omnia, quae bonum
spirituale migratorum suae nationis seu sermonis respiciant.
2) Cappellanos seu Missionales, salvo Ordinariorum et Superio-
74
rum religiosorum iure, m o d e r a r i .

47. § 1. Debet igitur Delegatus curare :


a) ut Cappellani seu Missionales vitam ducant ad normam sa-
crorum canonum suisque officiis diligenter satisfaciant;
b) ut decor et nitor ecclesiarum vel cappellarum vel oratoriorum

73
Cfr. A. A. S. 56 (1964), pp. 6-12. Pro migratis a Sancta Sede concessae sunt facul-
tates quarum vi per integrum anni tempus ipsi possunt praecepto paschalis commu-
nionis satisfacere et, datis conditionibus generalibus per novas normas de Indulgentiis
statutis (sacramentalis confessio, communio eucharistica et oratio ad mentem Summi
Pontificis), Indulgentiam plenariam die festo titulari et die 2 augusti vel aliis duobus
diebus ab Ordinario statuendis consequi possunt, si Oratorium seu Cappellani missionis
— cum vel sine cura animarum — pie visitaverint ibique ad mentem Summi Pontificis
orationem dominicam et fidei symbolum recitaverint.
74
Cfr. Const. Apost. Exsul Familia, Tit. II. art. 19-23.
Sacra Congregatio pro Episcopis 637

et sacrae supellectilis, maxime in custodia Sanctissimi Sacramenti et


in Missae celebratione, accurate serventur;
c) ut iidem decreta a Conferentiis Episcopalibus vel ab Ordina-
riis loci lata rite exsequantur;
d) ut sacrae functiones secundum praescripta legum liturgica-
rum ac Decreta Sacrae Congregationis p r o Cultu D i v i n o peragantur;
bona ecclesiastica diligenter administrentur adnexaque iis onera, in
primis Missarum, rite impleantur; recte conscribantur et asserven-
tur libri paroeciales, de quibus ad n. 39, § 4, 6) 2) agitur.
§ 2. De iis omnibus ut certior reddatur, Delegatus debet missiones
crebro invisere.
§ 3. Delegati etiam est Cappellanum seu Missionalem aegrotum
visitare atque operam conferre ne spiritualibus et materialibus auxi-
liis et, si de vita decesserit, honesto funere c a r e a t ; atque curare ne,
eo aegrotante aut decedente, libri, documenta aliaque ad missionem
pertinentia, depereant vel asportentur.
§ 4. Munera in §§ 1-3 recensita c u m potestate competentis Auctori-
tatis loci cumulantur.

48. Delegatus, concordi Auctoritatis competentis consilio, Cappel-


lanos seu Missionales, congruis oblatis occasionibus, convocare poterit,
ut una simul, praesertim spiritualibus exercitiis vacare ac de aptio-
ribus ministerii rationibus ineundis inter se colloqui queant. Quaevis
tamen optata et consilia, antequam ad effectum deducantur, eidem
Auctoritati significentur, ut rite probentur.

49. Expedit ut quoties de nominatione, translatione aut amotione


Cappellanorum seu Missionalium ac de novarum missionum erectione
75
agatur, Delegati consulantur.

50. Conferentiae Episcopales loci et ipsi Episcopi, p r o suae dioe-


cesis territorio, ampliores facultates Delegato poterunt conferre, prouti
rerum adiuncta vel necessitates postulare videantur.

51. Delegatus semel saltem in anno Conferentiae Episcopali tam


loci quam suae nationis per Directorem Nationalem rationem reddat
de apostolatu pro migratoribus, de progressionibus et de impedimentis
referens.

74
Motu proprio Ecclesiae Sanctae, I, n. 19, § 2.
638 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

CAPUT VI
Religiosi ac Religiosae

Praesertim, attentis urgentibus animarum necessitatibus atque cleri


dioecesani penuria, Instituta religiosa, quae vitae mere contemplativae
non addicuntur, ab Episcopis advocari possunt ut in variis ministe-
riis pastoralibus operam adiutricem impendant, inspecta tamen pro-
pria cuiusque Instituti indole; quam operam ut praestent, in paroeciis
76
quoque suscipiendis etiam ad tempus, Superiores pro viribus faveant.

52. Cum Institutis vitae communis sodales persaepe praesto sint e


diversis nationibus et dissitis apostolatus sedibus provenientes, qui
itemque dissimili formatione instructi sunt, cumque propterea sacer-
dotibus vel cooperatoribus peculiari aptaque institutione praeditis
frui possint, ut eos huc vel illuc facilius transferant, pastorali migra-
torum curae m a x i m u m possunt afferre adiumentum.

53. § 1. Magni sane momenti hac in re censendum est opus ab


Institutis praestitum, quae, evangelicis devincta consiliis, apostolatum
pro migratoribus ut finem proprium et peculiarem persequuntur, veluti
Congregatio Missionariorum a Sancto Carolo, qui Scalabriniani nun-
cupantur, Societas Christi pro migratoribus Poloniae, Pia Societas
77
Sancti Pauli p r o migrantibus Melitensibus.
§ 2. Cetera autem Instituta, licet apostolatum pro migratoribus ut
finem proprium sibi non proponant, tamen id genus fidelibus perop-
portune ac laudabiliter spirituales curas adhibebunt, iis peculiari ra-
tione vacando operibus, quae cuiusque naturae et fini aptius conveniant.
§ 3. Si migratorum curam Ordinarius loci cuidam Instituto commit-
tere velit, servatis ceteris de iure servandis, ineatur oportet conventio
78
scripta inter ipsum et Instituti M o d e r a t o r e m , tractata re simul cum
Episcopali Conferentia vel cum Institutis episcopalibus, quae in natione,
unde discessus fit, apostolicam migratorum curam promovent.
§ 4. Licet de Institutis agatur, quae migratorum curam ut pecu-
liarem finem sibi proponunt, tamen opera cuncta et incepta in migra-

76
Decr. de past. Episcop. munere in Ecclesia Christus Dominus, n. 35.
77
Quod ad migratorum curam spectat meminisse placet etiam Instituta religiosa
hunc finem prosequentia praestare posse, quae requiruntur ad erectionem Praelaturae
pro variis coetibus socialibus, de quibus in Motu proprio Ecclesiae Sanctae, I, n. 4.
78
Decr. de past. Episcop. munere in Ecclesia Christus Dominus, n. 35; Motu proprio
Ecclesiae Sanctae, I, nn. 30, 31.
Sacra Congregatio pro Episcopis 639

torum c o m m o d u m Ordinarii l o c i auctoritati et moderationi obnoxia


sunt, firmo iure Superiorum religiosorum invigilandi sodalium vitae
atque etiam, cumulative c u m Ordinario l o c i , munerum ipsis commisso-
79
rum a d i m p l e t i o n i .
§ 5. Quodsi munus pastoralis migratorum curae viro cuidam reli-
gioso committitur, semper praevius habeatur consensus Superioris
praeviaeque fiant scripto conventiones, eadem scilicet ratione, con-
gruis congrua referendo, qua de sacerdotibus dioecesanis statutum
est in art. 36.

54. § 1. Multimoda beneficentiae opera et caritatis plurimae actio-


nes c u m apostolatu inter migratores saepe conectuntur : valde quidem
commendandum hac in re magnique aestimandum est adiutorium a
religiosis mulierum Institutis allatum, ab iis praesertim, quae eius-
modi ministerium ut peculiarem finem sibi proponunt. Quo autem
uberior colligatur fructuum messis, nec spiritualis cura talibus Insti-
tutis, plene eorum iure servato et ratione habita eorum indolis, nec par
materialium subsidiorum copia ullo m o d o desit.
§ 2. Optandum est, ut in religiosis mulierum Institutis peculiaris
hic apostolatus amplius in dies cognoscatur et promoveatur.

55. § 1. Ad Concilii Vaticani Secundi mentem indeficiens coopera-


tio et fraterna concordia, Episcopis et religiosis Superioribus faven-
tibus, inter religiosa virorum et mulierum Instituta, clerum ac dioe-
cesanas et interdiocesanas pias laicorum consociationes promoveantur
80
et f o v e a n t u r .
§ 2. Ad apostolatum inter migratores ceterosque christifideles exer-
cendum quod attinet, religiosi omnes normis Ordinarii l o c i obtem-
81
perare d e b e n t .
§ 3. Si quid, in hoc apostolatu, domus ac religiosae communitatis
ordinem directe vel indirecte respiciat, rationes inter religiosos et
Ordinarios loci ceteraque Instituta operi migrationis praeposita per
82
competentes Superiores ineantur.

79
Motu proprio Ecclesiae Sanctae, I, n. 29, § 2.
80
Decr. de past. Episcop. munere in Ecclesia Christus Dominus, n. 35; Decr. de apo-
stolatu laicorum Apostolicam actuositatem, n. 23 ; Motu proprio Ecclesiae Sanctae, 1, n. 28.
81
Decr. de past. Episcop. munere in Ecclesia Christus Dominus, nn. 33-35; Motu
proprio Ecclesiae Sanctae, I, nn. 25, 26.
M
Decr. de past. Episcop. munere in Ecclesia Christus Dominus, n. 35, 5-6; Motu
proprio Ecclesiae Sanctae, I, nn. 24, 30-36, 39.
640 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

CAPUT V I I

De laicorum participatione

Laicos autem oportet ordinis temporalis instaurationem tamquam


proprium munus assumere et in eo, lumine Evangelii ac mente Eccle-
siae ductos et caritate christiana actos, directo et modo definito agere;
qua cives cum civibus, specifica peritia et propria responsabilitate
cooperari; ubique et in omnibus iustitiam regni Dei quaerere**
Inter signa nostri temporis speciali notatu dignus est crebrescens
ille et ineluctabilis sensus solidarietatis omnium populorum, quem
sollicite promovere et in sincerum et verum fraternitatis affectum con-
vertere apostolatus laicorum munus est. Insuper laici conscii esse
debent campi internationalis et quaestionum ac solutionum, sive doc-
trinalium sive practicarum, quae in illo oriuntur, praesertim quoad
gentes ad progressum nitentes.**

56. H a u d exigua pars quaestionum, ex populorum mobilitate profi-


ciscens, sine laicorum cooperatione solvi nequit. Ecclesia igitur, dum
pastoralibus migratorum necessitatibus occurrere studet, universum
populum D e i , ac praesertim fideles laicos ad apostolatum propensos,
enixe adhortatur, ut suscepti a se officii partes implentes impigro ani-
mo allaborent ad universum mundum renovandum et ad ea, quae
85
veritas, iustitia, caritas postulant, efficienda.

57. Migrationes, sive homines considerantur, qui patriam deserunt,


sive qui alienígenas in patriam recipiunt, novam vivendi c u m ignotis
antea civibus rationem i n d u c u n t ; iam inde munus laicorum exordium
sumit : uti fratres accepti, migratores non mera productionis instru-
86
menta, sed humana dignitate praediti agnoscantur et amplioris novae
humanae consortionis aedificatores.
Cum praeterea aliae c u m migratoribus coniungantur quaestiones,
de habitatione nempe, de opere, de sociali securitate, et eae, quae e
generis, linguae, humani cultus diversitate oriuntur, laici curent, ut
eae secundum caritatis et simul iustitiae et aequitatis rationes solvan-

83
Decr. de apostolatu laicorum Apostolicam actuositatem, n. 7.
8
* Decr. de apostolatu laicorum Apostolicam actuositatem, n. 14.
88
Const. past. de Eccl. in mundo huius temporis Gaudium et spes, n. 26.
86
Ibid., n. 66. .i
Sacra Congregatio pro Episcopis 641

tur, ne, progredientibus cum populorum mobilitate oeconomicis rebus,


vita hominum singulorum eorumque familiarum incerta et precaria
87
fiat. Laicorum est insuper operam dare, ut haec iura, praesertim
88
quod familiae attinet unitatem, etiam in civili legislatione sarta
89
tecta serventur, et quodvis discrimen in hac re sedulo vitetur.

58. Nec minus necessaria ad migratorum evangelizationem foven-


dam est laicorum opera adiutrix : Cappellanis seu Missionalibus opi-
t u l e t u r , ut eorum commercia c u m longinquis vel dispersis migrato-
ribus faciliora reddantur, liturgiam actuose participent, ita ut cultus
divinus alliciat a n i m o s ; oblata autem occasione verbum Dei c u m
variis coetibus ethnicis, secundum modum laicis proprium, commu-
nicare ne neglegant. Quod etiam magis urget, ubi ob longinquam vel
dispersam commorationem aut ob cleri suae nationis vel loci penuriam,
migratores quavis carent cura religiosa; quo in casu eos sedulo quae-
rere studeant, comiter recipere, solari et ad ecclesiam localem ad-
90
ducere.
Apostolicum hoc munus peculiari m o d o ad eos pertinet laicos, qui
in migrationibus, in officiis vel in locis, ubi opus faciunt, coniunctis-
sime vivunt cum non catholicis, cum non christianis vel cum non cre-
dentibus; iuvenibus vero, qui studiorum Universitates frequentant,
potiores sollicitudinis partes serventur. Aptiora enim adiuncta rerum
iis offeruntur, quae Cappellanum seu Missionalem migratorum saepe
fugiunt : vitam scilicet vere catholicam agentes et ipsum profitentes
apostolicum spiritum, qua cives cum civibus, specifica peritia et pro-
91 92
pria responsabilitate id. quod fratribus in sacerdotio deest, effica-
citer possunt supplere.

59. Laici, qui gravioribus officiis publicis funguntur, conscii bene-


ficiorum, quae diversa migratorum ingenii cultura afferantur, operam
dent, ut Eespublicae earumque Moderatores ea omnia agnoscant et
sedulo promoveant, quae ad mutuam operam et una simul existendi
rationem inter ethnicos coetus requiruntur.
Laici vero, quo maiorem vim habent ad communem cogitandi ac

87
Ibid.
88
Cfr. Decr. de apostolatu laicorum Apostolicam actuositatem, n. 11.
89
Cfr. Const. past. de Eccl. in mundo huius temporis Gaudium et spes, n. 66.
90
Cfr. Decr. de apostolatu laicorum Apostolicam actuositatem, nn. 10, 17.
91
Ibid., n. 7.
92
Cfr. ibid., n. 10.
642 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

sentiendi m o d u m , curent ut talis eaque communis conscientia homi-


num formetur, quae ad hunc finem assequendum postulatur.

60. Ubi migratores frequentiores numero sunt, facultate praesertim


donentur participandi consilia pastoralia dioecesana vel paroecialia,
ita ut localis Ecclesiae c o m p a g i reapse inserantur.

61. Eadem profecto ratione atque etiam magis quam singuli homi-
nes, consociationes catholicae impensam curam migratoribus adhi-
beant, qui habitatione, opere, institutione et rebus ad vitam necessa-
riis indigent. Potissimum animadvertatur, quantum referat migra-
toribus opportunitatem praebere, praesertim collata o p e c u m Insti-
tutis, quae iam habeantur, artis formationem perficiendi vel novam
consequendi peritiam. Catholicae consociationes adiutricem operam
navent Officiis p r o migratoribus in Curia dioecesana vel in paroeciis
constitutis.
Migratores omnes invitentur, ut alicui coetui vel consociationi
apostolatus laicorum nomen dent, cooperantibus in re illis, qui ali-
cuius consociationis sodales in patria fuerunt.
Quamvis autem migratores proprias consociationes habere liceat,
tamen quibusdam earum sodalibus opportunitas praebeatur nomen
dandi consociationibus (vel opificum collegiis) illius regionis : inter
varios ethnicos coetus hoc modo veluti pons efficitur utrasque partes
coniungens. Verumtamen non solum singulorum migratorum partici-
patio est promovenda in l o c o r u m consociationibus, sed opportunum
etiam videtur, ut cooperatio coetuum foveatur, qui laicorum aposto-
latum, in regionibus sive originis sive migrationis, provehunt.

Hisce expositis — recognitionem disciplinae migrationes sacerdo-


9 3
tum ad exteras transmarinas regiones eorumque incardinationem
94
in harum regionum dioecesibus respicientis, necnon munerum Cap-
95
pellanorum navigantium eorumque Moderatorum et status Pontificii
96
Collegii Sacerdotum p r o Italis a d externa migrantibus peculiaribus

93
Cfr. Const. Apost. Exsul Familia, Tit. II, Cap. I, art. 3.
94
Ibid.
98
Ibid., art. 5, 8.
98
Ibid., Cap. VI.
Sacra Congregatio pro Episcopis 643

reservantes Instructionibus — bona firmaque spe adducimur fore, ut


spiritualis migratorum adsistentia satius per praesentem Instructio-
nem ordinata et temporis adiunctis accommodata, uberiora in dies,
D e o largiente, animabus afferat c o m m o d a et inter homines, unius
Patris filios dilectissimos, ubique concordiae et fraternitatis sensus
feliciter promoveat.
D a t u m R o m a e , ex Aedibus Sacrae Congregationis p r o E p i s c o p i s ,
die 22 augusti 1969.

CAROLUS Card. CONFALONIERI, Praefectus

& Ernestus Civardi, A r c h i e p . tit. Serdicen., a Secretis

L. • © S.

Iosephus Zágon, Delegatus ad Opera pro Migrationibus


644 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

ACTA TRIBUNALIUM

SACRA ROMANA ROTA

Citationes edictales
I
VATICANA
Nullitatis matrimonii (Faucher - Omrcanin)

Cum ignoretur locus actualis commorationis dominae Lilianae Fau-


cher de NegravaP, conventae in causa de qua supra, eamdem citamus
ad comparendum, aut per se aut per procuratorem legitime consti-
tutum, coram Tribunali S. Romanae Rotae (Piazza della Cancelle-
ria, 1 - R o m a ) , in diem 8 ianuarii 1970, hora undecima, p r o concor-
datione vel subsignatione sequentis dubii :

An constet de matrimonii nullitate, in casu.

Ordinarii l o c o r u m , parochi et fideles, qui notitiam habuerint actua-


lis commorationis praedictae dominae Lilianae Faucher de NegravaP,
curare debent ut ipsa de hac edictali citatione rite moneatur. *

Ioannes Angelus A b b o , Ponens

Ex Cancellaria Tribunalis S. R. Rotae, die 23 mensis iulii a. 1969.

Orlandus Di Jorio, Notarius

* Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de M.me Liliana Faucher


de NegravaP, défenderesse en cette cause, nous la citons à comparaître, par
propre personne ou par un procureur légitimement constitué, au siège du
Tribunal de la S. Rote Romaine (Roma, Palazzo della Cancelleria) le 8 jan-
vier 1970, à 11 heures, pour concorder ou souscrire le doute ci-dessous
rapporté :

Conste-til de la nullité du mariage, dans le cas?


Les Ordinaires des lieux, les curés, les fidèles ayant connaissance du lieu
de la résidence de ladite Liliana Faucher de NegravaP, devront, dans la
mesure du possible, l'avertir de la présente citation.
Sacra Romana Rota 645

II
CHICAGIENSIS
Nullitatis matrimonii (Sargent - Hoover)

Cum ignoretur locus actualis commorationis domini Geraldi H o o v e r ,


conventi in causa de qua supra, eumdem citamus ad comparendum, aut
per se aut per procuratorem legitime constitutum, coram Tribunali
S. Romanae Rotae (Piazza della Cancelleria, 1 - R o m a ) , in diem
17 decembris 1969, hora undecima, p r o concordatione vel subsignatione
sequentis dubii :

An constet de nullitate matrimonii, in casu.

Ordinarii locorum, parochi et fideles, qui notitiam habuerint actualis


commorationis praedicti domini Geraldi H o o v e r , curare debent ut ipse
de hac edictali citatione rite moneatur. *

Salvator Canals, Ponens

Ex Cancellaria Tribunalis R. R. Rotae, die 5 mensis augusti a. 1969.

Orlandus Di Jorio, Notarius

* Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de M. Gerald Hoover,


défendeur en cette cause, nous le citons à comparaître, par propre personne
ou par un procureur légitimement constitué, au siège du Tribunal de la
S. Rote Romaine (Roma, Palazzo della Cancelleria) le 17 décembre 1969,
à 11 heures, pour concorder ou souscrire le doute ci-dessous rapporté:

Conste-t-il de la nullité du mariage, dans le cas?

Les Ordinaires des lieux, les curés, les fidèles ayant connaissance du lieu
de la résidence dudit M. Gerald Hoover, devront, dans la mesure du pos-
sible, l'avertir de la présente citation.
646 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

DIARIUM ROMANAE CURIAE


SEGRETERIA DI STATO
NOMINE
Con Brevi Apostolici il Santo Padre Paolo VI ha nominato:
Assistenti al Soglio Pontificio :
9 agosto 1968. S E. Revma Mons. Davis Giacomo P., Arcivescovo di
Santa Fe (U.S.A.).
8 ottobre » S E. Revma Mons. Aguirre García Lino, Vescovo di
Culiacán.
5 marzo 1969. S E. Revma Mons. Bianchi Lorenzo, Vescovo tit. di
Sorres.
Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Paolo VI ha
nominato :
Protonotari Apostolici soprannumerari :
10 gennaio 1969. Monsig. Pagani Luigi (Milano).
13 febbraio » Monsig. Robledo García Gastone (Avila).
14 marzo » Monsig. Proia Giovanni Battista (Roma).
Prelato Domestico di Sua Santità:
(ora Prelato d'onore di Sua Santità)
10 aprile 1967. Monsig. Eusebietti Antonio (Roma).
Prelati d'onore di Sua Santità:
13 agosto 1968. Monsig. Cummins Cornelio (Stockton).
» » » Monsig. De Groot Giacomo (Stockton).
» » » Monsig. Shea Eugenio (Stockton).
21 settembre » Monsig. Burns Giovanni (Tucson).
» » » Monsig. McHugh Neil (Tucson).
» » » Monsig. Rosettie Federico (Tucson).
5 ottobre » Monsig. Bell Percy Giuseppe (Los Angeles).
» » » Monsig. Carey Patrizio Giuseppe (Los Angeles).
» » » Monsig. Gallagher Giorgio Michele (Los Angeles).
» » » Monsig. Mac Sweeney Eugenio (Los Angeles).
» » » Monsig. O'Connör Michele (Los Angeles).
» » » Monsig. O'Reilly Giacomo Donaldo (Los Angeles).
5 novembre » Monsig. Me Carthy Giuseppe (New York).
» » » Monsig. Sullivan Giovanni (New York).
15 » » Monsig. Hörmann Carlo (Wien).
22 » » Monsig. Dolan Francesco (Boston).
» » » Monsig. Keilty Giovanni (Boston).
» » » Monsig. Mantle Giuseppe (Boston).
» » » Monsig. McCabe Tommaso (Boston).
» » » Monsig. McCall Giuseppe (Boston).
» » » Monsig. Scully Daniele (Boston).
» » » Monsig. Screnci Salvatore (Boston).
» » » Monsig. Nitsche Francesco (Breslavia).
Diarium Romanae Curiae 647

5 dicembre 1968. Monsig. Siener Leone Colombo (Nashville).


» » » Monsig. Walker Theron Giuseppe (Nashville).
» » » Monsig. Bambrick Kevin (Natchez-Jackson).
» » » Monsig. Cratin Edoardo (Natchez-Jackson).
» » » Monsig. Fox Michele (Natchez-Jackson).
» » » Monsig. Harnett Geremia (Natchez-Jackson).
» » » Monsig. Hession Paolo (Natchez-Jackson).
» » » Monsig. McGough Giacomo (Natchez-Jackson).
20 » » Monsig. Gleason Paolo Damiano (Portland).
10 gennaio 1969. Monsig. Bossi Antonio (Milano).
» » » Monsig. Mangini Lino (Milano).
» » » Monsig. Rimoldi Antonio (Milano).
» » » Monsig. Re-Dionigi Giuseppe (Milano).
11 » » Monsig. Bracq Giuseppe (Providence).
» » » Monsig. Dillon Gerardo (Providence).
» » » Monsig. Gadoury Reginaldo (Providence).
» » » Monsig. Lamb Giuseppe (Providence).
» » » Monsig. McConnel Carlo (Providence).
» » Monsig. McNamara Giuseppe (Providence).
14 » » Monsig. Kraus Giuseppe (Bamberg).
» » » Monsig. Neundorfer Ambrogio (Bamberg).
» » Monsig. Nickles Rodolfo (Bamberg).
» » Monsig. Teixeira Sarmento Edoardo Augusto (Viia Real)
21 » » Monsig. Rizzi Mario (Bologna).
» » » Monsig. Mylanyk Giorgio (Przemyál dei Ruteni).
» » » Monsig. Newman Geremia (Limerick).
24 » Monsig. Shields Giovanni Tommaso (Peoria).
31 » » Monsig. Reuss Giuseppe (Würzburg).
13 febbraio » Monsig. García Robledo Teodoro (Avila).
» » » Monsig. Gawedzki Andrea (Lomza).
19 » Monsig. Walczak Mariano (Poznan).
22 » » Monsig. Wolf Giuseppe (Regensburg).
24 » » Monsig. Gutting Ernesto (Speyer).
25 » Monsig. Hermann Francesco (Freiburg).
14 marzo » Monsig. Andriani Giuseppe (Brindisi).

Camerieri segreti soprannumerari di Sua Santità:


(ora Cappellani di Sua Santità)
16 dicembre 1967. Monsig. Marzo Oronzo (Lecce).
27 aprile 1968. Monsig. Leblanc Adriano (Gaspé).

Cappellani di Sua Santità:

13 luglio 1968. Monsig. Foster Edoardo (Burlington).


5 ottobre » Monsig. Barry Guglielmo Giuseppe (Los Angeles).
» » » Monsig. Campbell Giovanni G. (Los Angeles).
» » » Monsig. Cranham Carlo Giorgio (Los Angeles).
» » » Monsig. Gualderon Ernesto Giuseppe (Los Angeles).
» » » Monsig. Hughes Giovanni Carlo (Los Angeles).
» » Monsig. Kiefer Arturo Tommaso (Los Angeles).
648 Acta Apostolicae Sedis— Commentarium Officiale

ottobre1968. Monsig. Parnassus Giorgio Giovanni (Los Angele

Ol
» » » Monsig. Pekarcik Giuseppe Michele (Los Angeles).
» » » Monsig. Reilly Giovanni Giuseppe (Los Angeles).
15 novembre » Monsig. Brynda Geraldo (Tucson).
» » » Monsig. O'Keeffe Riccardo (Tucson).
» » » Monsig. Stapleton Giacomo (Tucson).
» » » Monsig. Oestreicher Carlo (Wien).
22 » » Monsig. Shea Guglielmo (Boston).
» » » Monsig. Gärtner Corrado (Fulda).
» » » Monsig. Hack Uberto (Fulda).
» » Monsig. Degenhardt Ignazio (Fulda).
» » Monsig. Matern Gerardo (Fulda).
» » Monsig. Uthe Paolo (Fulda).
29 » » Monsig. Schmidt Eugenio (Rottenburg).
dicembre Monsig. Law Bernardo (Natchez-Jackson).
Ol

11 » Monsig. Mandi Carlo (Graz-Seckau).


» » » Monsig. Qualitzer Luigi (Graz-Seckau).
10 gennaio 1969. Monsig. Colombo Luigi (Milano).
» » » Monsig. Galli Carlo (Milano).
» » » Monsig. Tarantola Romolo Franco (Milano).
» » Monsig. Tognazzi Egidio (Milano).
11 » » Monsig. Knipschild Francesco (Essen).
» » » Monsig. Nettelbusch Enrico (Essen).
» » » Monsig. Graf Giovanni (Graz-Seckau).
» » » Monsig. Hörmer Luigi Giuseppe (Sankt Pölten).
17 » Monsig. Günther Giovanni (Berlin).
» » » Monsig. Monaci Giuseppe (Montalcino).
21 » Monsig. Marinelli Luigi (Cerignola).
» » » Monsig. McCarthy Giovanni (Helena).
» » » Monsig. Zylis Stanislao (Telslai).
29 » » Monsig. Calleja Filippo (Malta).
31 » Monsig. Rössler Massimiliano (Würzburg).
6 febbraio » Monsig. Parenti Giuseppe (Colle di Val d'Elsa).
» » » Monsig. Salvatici Ezio (Colle di Val d'Elsa).
» » » Monsig. Tassani Alessandro (Forlì).
24 » » Monsig. Grütters Uberto (Essen).
» » » Monsig. Michel Enrico (Paderborn).
25 » » Monsig. Schwer Carlo Alessandro (Freiburg).
28 » » Monsig. Balestrini Fausto (Brescia).
» » » Monsig. Colcerosa Francesco (S. Severino Marche).
» » » Monsig. Pizzi Cesare (S. Severino Marche).
1 marzo » Monsig. Piovano Gianfranco (Torino).
10 » » Monsig. De Simone Raffaele (Lecce).
» » » Monsig. Caporali Luigi (Verona).
» » Monsig. Giuzzi Giustiniano (Verona).
» » » Monsig, Rodella Aleardo (Verona).
18 » » Monsig. Voto Francesco (Anglona e Tursi).
24 » » Monsig. Staffa Antonio (Imola).
25 » » Monsig. Mergen Bruno (Essen).
» » » Monsig. Pelster Varnerio (Essen).
An. et vol. LXI 10 Novembris 1969 N. 11

ACTA APOSTOLICAE SEDIS


COMMENTARIUM OFFICIALE

Directio: Palazzo Apostolico - Città del Vaticano — Administratio: Libreria Editrice Vaticana

ACTA PAULI PP. VI

ADHORTATIO APOSTOLICA

Episcopatus, clerus populosque catholicae Ecclesiae vehementer in-


citantur ad B. Mariae Virginis opem per mensem Octobrem sacro
Rosario implorandam, ut gentium mentibus et animis reconcilians
vera tandem pax mundo affulgeat.

PAULUS PP. V I
VENERABILES FRATRES ET DILECTI FILII
SALUTEM ET APOSTOLICAM BENEDICTIONEM

RECURRENS MENSIS OCTOBER opportunitatem Nobis praebet


universum populum christianum denuo adhortandi, ut illa
precandi forma usitetur, quae, in catholicorum pietate merito
inhaerens, nihil momenti amisit, quod ad difficultates horum
temporum attinet: recitationem dicimus sacri Beatae Mariae
Virginis Rosarii.
Hoc vero anno omnibus filiis eam proponimus intentionem,
quae urgentior et gravior Nobis esse videtur quam umquam
alias, ut scilicet pax inter homines et gentes firmetur.
Quamvis quidam facti sint progressus spesque nonnulla re-
cte affulgeat, perdurant tamen dimicationes internecivae, ite-
rum certi quidam discriminis fomites parantur atque etiam
animos christianorum, qui ad idem provocant Evangelium
amoris, sibi invicem cernimus adversari.

42 - A. A. S.
650 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

In ipso Ecclesiae sinu dissensiones inter fratres exsistunt,


qui se mutuo incusant et condemnant. Quo fit, ut nunc cum
maxime paci operam demus oporteat et pro pace supplicemus.
Anniversaria etiam memoria, plus fiduciae ingerens, Nos
movet, id est quartum expletum saeculum ab editis Apostolicis
Litteris, quae a verbis « Consueverunt Romani Pontifices » in-
1
cipiunt; quibus Litteris Sanctus Pius V, Decessor Noster,
temporibus, quibus Ecclesia et mundus perquam turbabatur,
formam sacri Rosarii cuivis aetati congruentem, definivit.
Sanctam igitur hanc veluti hereditatem, unde populus chri-
stianus vires animique fortitudinem hausit, fideliter tuentes,
clerum populumque christianum cohortamur, ut a Deo, in-
tercessione Beatae Mariae Virginis, pacem et reconciliationem
inter omnes homines et populos perficiendam efflagitent.

I - Cum pax sine dubio sit causa hominum et bonum omni-


bus commune, oportet de ea sint constanter solliciti cuncti, prae-
sertim ii, penes quos est cura Civitatum et communitatis po-
pulorum. Sed quis, pro sua parte, non tenetur officio circa
vitam et pacem familiae, opificum sedis, sodalitatis? Quam-
quam multi sunt bona praediti voluntate, tamen tot hominum
studia inter se repugnant, tot animos sua tantum quaerere
apparet, tot contentiones ingravescunt, tot aemulationes inter
se confligunt. Quis non videt a singulis et a cunctis exigi
actionem eo pertinentem, ut amor discordias vincat et pax in
hominum Civitate instauretur?
Pax est etiam causa Dei : ipse enim animis nostris ardens
desiderium pacis iniecit, ipse nos impellit, ut, pro sua quisque
parte, huic operam navemus, dum ad hoc debiles vires nostras
et nutantes sustinet voluntates. Ipse solus animum pacificum
tribuere potest et conatus nostros pacis stabiliendae penitus
firmiterque prosperare.
Preces ergo, quibus pacis donum postulamus, conferunt,
ac quidem ea ratione, ut nihil pro iis queat substitui, ad
pacem instaurandam. Per Christum enim, cum quo nobis
2
omnia donantur, nos componimus ad pacis munus accipien-
dum. Quomodo ergo in hac re agenda non utamur depreca-
1
Bull. Ord. Praed., tom. V, p. 223, 17 septembris 1569.
2
Cfr. Rom. 8, 32.
Acta Pauli Pp. VI 651

tione inaestimabili Beatae Mariae, Matris eius, quae, ut Evan-


3
gelium docet, invenit gratiam apud Deum?
Humilis quidem Virgo Nazarethana Mater effecta est Prin-
4
cipis pacis, - eius videlicet, qui natus est, cum pax annuntiare-
5
tur, et qui in hominum conspectu proclamavit: Beati pacifici,
6
quoniam filii Dei vocabuntur. In Evangelio declaratur Ma-
riam fuisse propensam ad hominum necessitates perspiciendas
subie vandasque. In pago enim Cana non dubitat deprecatri-
cem se praebere, ut laetitiae consulat vicanorum ad nuptias
7
vocatorum. Quomodo non ad assequendam pacem, tam prae-
celsum donum, intercedat, si corde sincero illam exorabimus?
Concilium Oecumenicum Vaticanum II opportune monuit
pergere Mariam apud suum Natum pro filiis hic in terra pere-
8
grinan tibus deprecari. Ei, quae mente candida et simplici di-
x i t : vinum non habent, Christus magnanimiter est obsecutus.
Quomodo hic non eandem largitatem praestabit, si ita rogatur:
pacem non habent?

II - Quodsi unicuique, quantum vires opesque sinunt/ de


iustitia et pace est annitendum, singulis christianis curae erit
Mariam orare, ut una nobiscum et pro nobis supplicet ea mente,
ut eam, quam mundus non dare potest, pacem Dominus nobis
10
concedat. Praeterea meditantes sacri Rosarii mysteria, ani-
mos pacificos, Mariae exemplo, induere poterimus per com-
mercium familiare et continuum cum Iesu paremque con-
suetudinem mysteriorum vitae eius redemptricis.
Omnes sanctae Ecclesiae filii precentur:
— Pueri atque iuvenes, quorum tempus futurum agitur in
hac rerum commutatione gentes universas quassante, ut suis
parentibus, magistris atque cunctis sacerdotibus cordi curae-
que sit ex sese effingere homines precationi addictos.
— Aegri et senes, quorum animi ob specie inutilem vitam
s
Lc. 1, 30.
4
Is. 9, 5.
s
Cfr. Lc. 2, 14.
6
Mt. 5, 9.
7
Cfr. Io. 2, 15.
8
Cfr. Const. dogm. de Ecclesia Lumen gentium, n. 62: A. A. 8. 57 (1965), p. 63.
9
Cfr. Litt. Encycl. Populorum progressio, n. 75: A. A. S. 59 (1967), p. 294.
10
Cfr. Oratio ex Missa pro pace.
652 Acta Apostolicae Sectis - Commentarium Officiale

interdum percelluntur, ut virtutem denuo experiantur preca-


tionis, atque alios etiam, veluti magnes lapis, suavi alliciant
vi ad pacis originem.
— Adulti, qui dies totos defatigantur labore. Maiores affe-
rent eorum opera fructus e precationis usu et pia vita profe-
11
cta. Cum Maria familiariter viventes melius cognoscent Ie-
sum et diligent : id quod tot nostri maiores, ad fidem quod atti-
net, re experti sunt indeque vegetati.
— Animae Deo sacratae, quarum vitam, secundum exem-
plar Mariae, arcte semper consociari oportebit cum Christi
vita, et quasi fulgore quodam illustrare nuntium eius amoris
et pacis.
— Episcopi et sacerdotes eorum adiutores munere peculiari
funguntur, quo nomine Ecclesiae, pro toto populo sibi com-
12
misso, immo pro universo mundo, Deum deprecantur, Quo-
modo cum eorum intima precatione non concinent supplica-
tiones Mariae?
— In vehementi hoc pacis desiderio, quae est fructus spiri-
13
tus haud secus atque ipsi in Cenáculo congressi Apostoli
inter nos omnes coniungemur in oratione ... cum Maria Matre
14
Iesu.
I I I - Pro iis omnibus precemur qui pacis opus perficiunt
inter homines, minimo in oppido usque ad instituta omnium
gentium maxima. Sibi illi vindicant, praeter confirmationem
animi atque existimationem, preces quoque nostras. Quam
pulchri super montes pedes annuntiantis et praedicantis pa-
cem, annuntiantis bonum, praedicantis salutem}*
— Precemur nos, ut Deo vocante pacis excitentur ubique
opifices, auctores concordiae et hominum populorumque recon-
ciliationis. Precemur, ut ex omnium evellantur cordibus, in
primisque nostris, f actionum studium stirpiumque iactatio,
nequitiae et odia, quae iterum iterumque bella pariunt atque
discidia. Nam si quid valet malum, etiam plus valet gratia.
11
Cfr. Const. dogm. de Ecclesia Lumen gentium, n. 34: A. A. S. 57 (1965), pp. 39-40.
12
Decr. de Presbyt. ministerio et vita Presbyterorum ordinis, n. 5: A. A. S. 58 (1966),
p. 998.
13
Gal. 5, 22.
14
Act. 1, 14.
15
Is. 52, 7.
Acta Pauli Pp. VI 653

— Eum precemur, qui mortuus est pro peccatis nostris, ut


16
filios Dei, qui erant dispersi, congreg et in unum.
— Precemur, ut in filiis Ecclesiae universis observantiae
mutuae animus renovetur et fiduciae, consuetudinis, collocu-
tionis et benevolentiae communis. Ipsi precemur, ut omnes
homines diversos esse conscii inter se conveniant, alii alios
complentes, in veritate et caritate Christi secundum magni
Pauli Apostoli cohortationem : quod ex vobis est, cum omni-
bus pacem habentes, non vosmetipsos dependentes ... Non ergo
amplius invicem iudicemus ... Est enim regnum Dei... iustitia
et pax et gaudium in Spiritu Sancto ... Itaque quae pacis sunt
17
sectemur et quae aedificationis sunt in invicem custodiamus.
Nosmet ipsi, Venerabiles Fratres et carissimi filii, non desi-
nemus agere et precari pacem uti Vicarius Eius, qui est pax
nostra ... interficiens inimicitias in semetipso. Et veniens evan-
18
gelizavit pacem. Cum Apostolo Paulo, sub cuius nomine no-
stram celamus parvitatem, obsecramus vos, ut digne ambuletis
vocatione qua vocati estis, cum omni humilitate et mansuetu-
dine, cum patientia supportantes invicem in caritate; solliciti
19
servare unitatem spiritus in vinculo pacis.
Utinam assidua mysteriorum nostrae salutis contemplatio
vos ad imaginem Christi et exemplum Mariae pacis reddat ef-
fectores. Utinam Mariale Rosarium tam in ea forma, quae tra-
dita est a Sancto Pio V, quam in aliis hodiernae rationi cum
auctoritatis legitimae consensione aptatis id evadat quod bo.
mem. Decessor Noster Ioannes XXIII cupivit: publica atque
universalis precatio pro consuetis atque peculiaribus necessita-
20
tibus Ecclesiae, nationum totiusque orbis.
Nam haec precatoria corona quasi quoddam Evangelii com-
21 22
pendium prae se fert ac proinde formam pietatis Ecclesiae.
Per hanc supplicationem Mariae, Dei sanctissimae Matris et
16
Cfr. Io. 11, 52.
17
Rom. 12, 18 et 14, 13, 17, 19.
18
Eph. 2, 14-15.
19
Ibid. 4, 1-3.
20
Litt. Apost. Il Religioso convegno, 29 sept. 1961: A. A. 8. 53 (1961), p. 646.
21
Card. J. G. Saliège, Voilà ta Mère, pages mariales recueillies et présentées par
Mgr Garrone, Toulouse, Apostolat de la prière, 1958, p. 40.
23
Paulus VI, Allocutio die 23 iulii 1963 habita ad eos, qui tertio interfuerunt Con-
ventui Dominiciano de sacro Rosario: Insegnamenti di Paolo VI, I, 1963, p. 464.
654 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

nostrae, conferemus ad optatum Concilii implendum : Universi


christifideles supplicationes instantes ad Matrem Dei et Ma-
trem hominum effundant, ut Ipsa, quae primitiis Ecclesiae
precibus suis adstitit, nunc quoque in caelo super omnes Beatos
et Angelos exaltata, in omnium Sanctorum Communione apud
Filium suum intercedat, donec cunctae familiae populorum, si-
ve quae christiano nomine decorantur, sive quae Salvatorem
suum adhuc ignorant, cum pace et concordia in unum Populum
Dei feliciter congregentur, ad gloriam Sanctissimae et indivi-
23
duae Trinitatis.
Cum hac ergo voluntate, Venerabiles Fratres ac dilecti filii,
Nostraque adhortatione, ut per hunc mensem Octobrem preces
Marialis Coronae pientissime persolvatis, vobis ex imo largimur
pectore Apostolicam Nostram Benedictionem.
Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die vii mensis
Octobris, anno Domini MCMLXIX, Pontificatus Nostri septimo.

PAULUS PP. V I

CONSTITUTIONES APOSTOLICAE

I
FLORIANOPOLITANAE-JOINVILLENSIS
(RIVI AUSTRALIS)

Quibusdam separatis territoriis ab archidioecesi Florianopolitana et dioe-


cesi Joinvillensi, nova dioecesis conditur, nomine « Rivi Australia ».

P A U L U S E P I S C O P U S
SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Quam maxime animorum saluti prospiciens, censuit venerabilis


Frater Sebastianus B a g g i o , Archiepiscopus titulo Ephesinus et in Bra-
silia Apostolicus Nuntius, post nempe auditos venerabiles Fratres
Alfonsum Niehues, Archiepiscopum Florianopolitanum, atque Gre-

23
Const. dogm. de Ecclesia Lumen Gentium, n. 69: A. A. S. 57 (1965), pp. 66-67.
Acta Pauli Pp. VI 655

gorium W a r m e l i n g , Episcopum Joinvillensem, posse ab Apostolica


Sede peti, ut nova ibi locorum dioecesis constitueretur. Idque cum
haud parum utilitatis allaturum esse Nos quoque existimaverimus, de
sententia venerabilium Fratrum Nostrorum S. R. E. Cardinalium, qui
Sacrae Congregationi pro Episcopis praesunt, apostolica Nostra pote-
state sequentia decernimus ac iubemus. Ab archidioecesi Florianopo-
litana integrum territorium municipiorum separamus, quae vulgo nun-
cupantur Alfredo W a g n e r , Atalanta, Imbuia, Ituporanga, Petrolan-
dia, Presidente Nereu, V i d a l R a m o s , prout scilicet lege civili ad prae-
sens terminantur; a dioecesi autem Joinvillensi integrum territorium
municipiorum vulgo R i o do Sul, Agrolândia, A g r o n o m i c a , Ascurra,
A u r o r a , Benedito N o v o , D o n a E m m a , Ibirama, Laurentino, Lontras,
Pouso R e d o n d o , Presidente Getulio, R i o do Campo, R i o do Oeste,
R o d e i o , Sálete, Taió, T r o m b u d o Gentral, Witmarsum, itemque terri-
torium vulgo Distrito Apiuna, ad municipium Indaial pertinens, et
territorium vulgo Distrito R i o da Prata, ad municipium Itaiópolis
pertinens, iisque novam dioecesim condimus, nomine Rivi Australia
iisdemque terminandam finibus ac simul sumpta territoria quae
diximus. Novae dioecesis Sedes episcopalis in urbe R i o do Sul erit,
episcopalis vero magisterii cathedra in curiali templo eadem in urbe
exstante, D e o dicato in honorem Sancti Ioannis Baptistae, quod ad
sacrarum cathedralium aedium gradum attollimus. Rivi Australis
praeterea Ecclesia suffraganea erit metropolitanae Sedi Florianopo-
litanae, eiusque Episcopus Florianopolitano Metropolitae ad normam
iuris obnoxius. Praecipimus insuper ut Canonicorum collegium con-
datur, per alias sub plumbo Litteras; interea Consultores dioecesani
deligantur, qui E p i s c o p o consilio et auxilio assint. Mensam episcopa-
lem efficient Curiae emolumenta, a fidelibus sponte oblatae pecuniae,
bona quae constitutae dioecesi obvenient ad normam canonis 1500
Codicis Iuris Canonici. Ad Seminarii erectionem quod attinet, ser-
ventur praescripta iuris communis, prae oculis praecipue habitis nor-
mis decreti (( Optatam totius » Concilii Vaticani I I , atque peculiares
regulae Sacrae Congregationis p r o Institutione Catholica. Qui autem
Seminarii alumni ingenii atque animi dotibus emineant, c u m adole-
v e r i t , R o m a m mittantur, in Pontificium Collegium Pianum Brasi-
lianum, philosophicis theologicisque disciplinis imbuendi. H a c Nostra
Constitutione ad effectum adducta, eo ipso sacerdotes Ecclesiae illi ad-
dicantur, in cuius territorio legitimum vel beneficium vel officium
656 Acta Apostolicae Sedis -. Commentarium Officiale

habeant; ceteri vero clerici Seminariique tirones ei, in qua legitime


degant. A c t a denique et documenta dioecesim R i v i Australis respi-
cientia ad eius Curiam mittantur, ut in condendo tabulario religiose
custodiantur. Ea autem quae praescripsimus ad effectum adducenda
curet qui, tempore exsecutionis, A p o s t o l i c i in Brasilia Nuntii partes
agat, vel ab eo delegatus sacerdos. Qui vero negotium perfecerit con-
grua documenta exaranda studeat ad Saeramque Congregationem pro
Episcopis quam primum mittat, de more signata sigilloque impressa.
H a n c vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore
volumus ; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res
est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Cuius Consti-
tutionis efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere
poterunt, c u m per eam iisdem derogemus omnibus. Nemini praeterea
haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere l i c e a t ;
quin i m m o huius Constitutionis exemplis et locis, sive typis impressis
sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica digni-
tate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta,
eadem omnino habenda erit fides, quae huic haberetur, si ostenderetur.
D a t u m R o m a e , apud S. Petrum, die tertio et vicesimo mensis No-
vembris, anno D o m i n i millesimo nongentesimo sexagesimo octavo, Pon-
tificatus Nostri sexto.

ALOISIUS Card. TRAGLIA CAROLUS Card. CONPALONIERI


S. R. E. Cancellarius S. Congr. pro Episcopis Praefectus

Franciscus Tinello
Apostolicam Cancellariam Regens

Ioannes Calieri, Proton. Apost.

Eugenius Sevi, Proton. Apost.


Loco £B Plumbi

In Ap. Cane, tab., vol. CXXXII, n. 23.


Acta Pauli Pp. VI 657

II
WEETEBULAËNSIS

Praefectura apostolica Weetebulaënsis ad dioecesis dignitatem evehitur,


eodem nomine atque finibus.

P A U L U S E P I S C O P U S
SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Qua sollicitudine beatus Paulus Apostolus urgebatur, ut eas Eccle-


sias, quas sudore et labore multo supernam docuerat veritatem, « ad
mensuram aetatis plenitudinis Christi » (Eph. 4, 13) perduceret, eadem
et Nos cotidie stimulamur, quibus universorum hominum salus divinitus
commendatur quaerenda atque tuenda. Cum autem praefectura aposto-
lica Weetebulaënsis, Congregationi Sanctissimi Redemptoris concredita,
sive ob sacerdotum sagacem industriamque sollertiam, sive ob catho-
licorum operum rerumque vigorem uberiora ceperit incrementa et
optime spei dederit fructus, censuit S. Congregatio pro Gentium Evan-
gelizatione seu de Propaganda F i d e bene fieri, si eadem ad dignitatem
dioecesis eveheretur. Qua re Nos, venerabili Fratre Salvatore Pappa-
lardo, Archiepiscopo titulo Milesiensi et A p o s t o l i c o in Indonesia Pro-
Nuntio, sententiam rogato, suprema Nostra auctoritate haec decer-
nimus. Praefecturam apostolicam Weetebulaensem ad gradum dioecesis
tollimus, iisdem finibus et nomine servatis; cuius quidem Sedes epi-
scopalis urbs erit vulgo Weetebula, in qua sacer Praesul domicilium
collocabit cathedramque ponet, in templo scilicet Spiritus Sancti,
quod in cathedralium templorum dignitatem redigimus, factis iuribus
iustis. Quam novam dioecesim suífragañeam constituimus metropoli-
tanae Sedi Endehenae et S. Congregationi pro Gentium Evangeliza-
tione seu de Propaganda F i d e obnoxiam. Item iubemus ut in ea Eccle-
sia Canonicorum collegium condatur, per alias sub plumbo Litteras,
interea vero Canonicorum l o c o Consultores deligantur, qui E p i s c o p o
assint consilio et opera. Quod reliquum est, decernimus ut hasce
Nostras Litteras ad exsecutionem deducat ille qui eo tempore, quo
haec fiant, Apostolicae in Indonesia Pro-Nuntiaturae praeerit, facta
potestate et alium quemlibet ad hanc rem delegandi virum, dum-
modo ecclesiastica dignitate pollentem. Re profecto rite acta, docu-
menta exarari faciet atque sinceris exemplis ad Sacram Congrega-
tionem p r o Gentium Evangelizatione cito mittet.
658 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

H a n c vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore


volumus ; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res
est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Cuius Consti-
tutionis efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere
poterunt, c u m per eam iisdem derogemus omnibus. Nemini praeterea
haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere l i c e a t ;
quin i m m o huius Constitutionis exemplis et l o c i s , sive typis impressis
sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica digni-
tate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta,
eadem omnino habenda erit fides, quae huic haberetur, si ostenderetur.
Datum R o m a e , apud S. Petrum, die sexto mensis Februarii, anno
D o m i n i millesimo nongentesimo sexagesimo n o n o , Pontificatus Nostri
sexto.

ALOISIUS Card. TRAGLIA GREGORIUS P. Card. AGAGIANIAN


S. R. E. Cancellarius S. Congr. pro Gentium Evangelizatione
seu de Propaganda Fide Praefectus

Franciscus Tinello
Apostolicam Cancellariam Regens

>& Iosephus Rossi, E p . tit. Palmyrenus, Proton. Apost.

Iosephus Massimi, Proton. Apost.


Loco £B Plumbi
In Ap. Cane, tab., vol. CXXXII, n. 22.

III
VALLEDUPARENSIS

Vicariatus apostolicus Valleduparensis ad dignitatem dioecesis evehitur

P A U L U S E P I S C O P U S
SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Qui in beatissimi Pauli Apostoli similitudinem instantia illa coti-


diana ac sollicitudine omnium Ecclesiarum paene obruimur (cf. 2 Cor.
11, 28), iidem tamen simul gaudio perfundimur c u m novarum dioece-
sium fundamenta iacere datur : sunt enim novae dioeceses, quasi adul-
tae Ecclesiae, ad saerosanctam religionem Christi intendendam atque
Acta Pauli Pp. VI 659

proferendam aptissima instrumenta. Quam ob rem, cum in vicariatu


apostolico Valleduparensi catholica res magna recens ceperit incrementa,
atque maiora praevideatur esse captura, censuit venerabilis Frater
Iosephus Paupini, Archiepiscopus titulo Sebastopolitanus in Abasgia
atque in Republica Columbiana Apostolicus Nuntius, audita quidem
Conferentia Episcopali, quam dicunt, eius Nationis, bene fieri, si idem
vicariatus ad dignitatem dioecesis tolleretur. Quam ob rem, Nos re
commode reputata, post sententiam rogatum venerabilem Fratrem
Vincentium R o i g et Villalba, Episcopum titulo Aradensem et eiusdem
vicariatus Vicarium, haec statuimus. Vicariatum apostolicum Valle-
duparensem ad gradum dioecesis evehimus, eodem nomine atque fini-
bus. Cuius Sedem in urbe statuimus poni quam populus Valledupar
appellat, cathedram in templo beatissimae Virginis Mariae a Sacratis-
simo Rosario, ibidem. Novam dioecesim metropolitanae Sedi Barran-
quillensi suffraganeam constituimus, hac ipsa die conditae, factis
iustis iuribus, impositis oneribus congruentibus. Episcopus Valle-
duparensis collegium cathedrale Canonicorum condat, ad normas per
alias Litteras dandas. Interim tamen Consultores dioecesanos deli-
gat, quibus loco Canonicorum utatur. Mensam novae dioecesis tum
Curiae emolumenta efficient, tum a p o p u l o oblata pecunia, tum, si
sint, bona quae iuxta canonem 1500 C. I. C. ei advenient. Similiter
regimen, administratio, electio Vicarii Capitularis, Sede vacante, his-
que similia Codice legum ecclesiasticarum temperentur. Quod ad Se-
minarii constitutionem atque clericorum educationem pertinet, ser-
ventur normae iuris communis, regulae a Sacra Congregatione datae
p r o Institutione Catholica, atque decretum « Optatam totius » Con-
cilii Vaticani I I . Cum vero iuvenes eo aetatis venerint, ut philosophia
atque theologia sint imbuendi, qui fuerint meliores R o m a m mittan-
tur in Pontificium Collegium Pianum Latinum Americanum. De clero
autem id statuimus ut, vicariatu in dioecesis formam redacto, eo ipso
eidem assignetur tamquam proprius clerus. Quae autem per has Lit-
teras iussimus fieri, haec omnia Apostolicus Nuntius in Columbia
exsequi curabit, qui, cum res acta fuerit, documenta exarari iubebit
sincerisque exemplis ad Sacram Congregationem pro Episcopis cito
mittet.
H a n c vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et
fore volumus ; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum
res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Cuius
Constitutionis efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta
660 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

officere poterunt, c u m per eam iisdem derogemus omnibus. Nemini


praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrum-
pere l i c e a t ; quin i m m o huius Constitutionis exemplis et locis, sive
typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant iri
ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione
sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae huic haberetur,
si ostenderetur.
Datum R o m a e , apud S. Petrum, die quinto et vicesimo mensis apri-
lis, anno D o m i n i millesimo nongentesimo sexagesimo nono, Pontificatus
Nostri sexto.

ALOISIUS Card. TRAGLIA CAROLUS Card. GONFALONIERI


S. R. E. Cancellarius S. Congr. pro Episcopis Praefectus

Franciscus Tinello
Apostolicam Cancellariam Regens

© Iosephus Rossi, E p . tit. Palmyrenus, Proton. Apost.

Iosephus Massimi, Proton. Apost.


Loco £8 Plumbi
In Ap. Cane, tab., vol. CXXXI, n. 89.

IV
CAGAYANAE
(MALAIBALAIENSIS)

Detractis quibusdam territoriis ab archidioecesi Cagayana, nova condi-


tur praelatura, nomine « Malaibalaiensis ».

P A U L U S E P I S C O P U S
SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Ut c o m m o d i s frequentissimi Cagayanae archidioecesis populi quam


maxime consuleretur, censuit venerabilis Frater Iacobus Thomas Gib-
bons H a y e s , eiusdem Sedis sacer Praesul, post auditum videlicet Coe-
tum E p i s c o p o r u m Insularum Philippinarum, esse territorium suae di-
cionis dividendum novamque ibi locorum ecclesiasticam circumscrip-
tionem constituendam. Quod cum ut fieret ab A p o s t o l i c a Sede ille petie-
rit, cumque opportunum Nobis visum sit, de sententia venerabilis Fra-
Acta Pauli Pp. VI 661

tris Carmeli R o c c o , Archiepiscopi titulo Iustinianopolitani in Galatia et


in Republica Insularum Philippinarum Apostolici Nuntii, iisdem pre-
cibus accedendum, sequentia decernimus ac iubemus. Ab archidioecesi
Cagayana integrum territorium separamus civilis provinciae vulgo Bu-
kidnon, quod complectitur vicariatus Sanctae Theresiae a Iesu Infante,
Sancti Ioseph et Sacri Cordis Iesu, eoque novam praelaturam condi-
mus, Malaibalaiensem appellandam iisdemque circumscribendam finibus
ac civilis provincia, quam diximus. Eam metropolitanae Sedi Cagayanae
suifraganeam facimus, itemque eius Antistes metropolitano eiusdem ar-
chidioecesis Praesulis iuri. Constitutae praelaturae sedes in urbe vulgo
Malaybalay erit, magisterii vero cathedra in curiali templo in eadem
urbe exstante, D e o dicato in honorem Sancti Isidori Opificis, cui qui-
dem honores et privilegia tribuimus praelaticii templi. Mensam, quam
dicunt, constituent Curiae emolumenta, fidelium sponte oblatae pecuniae
atque bonorum pars, quae Malaibalaiensi praelaturae obvenient ad nor-
mam canonis 1500 Codicis Iuris Canonici. Quod autem attinet ad Semi-
narii constitutionem alumnorumque educationem, serventur praescripta
iuris communis in primisque normae decreti « Optatam totius » Concilii
Vaticani I I , atque peculiares leges Sacrae Congregationis pro Institu-
tione Catholica. Cuius Seminarii alumni illi, qui animi simulque ingenii
dotibus praestent, R o m a m mittantur, in Seminarium Pontificium Philip-
pinum, philosophicis theologicisque disciplinis imbuendi. Simul ac haec
quae praescripsimus ad effectum adducta fuerint, eo ipso sacerdotes Ec-
clesiae illi addicantur, in qua beneficium vel officium habeant, ceteri vero
clerici Seminariique tirones ei, in qua legitimo domicilio degant. A c t a
praeterea et documenta novam Sedem respicientia a Cagayana Curia ad
Malaibalaiensem transferantur, in tabulario religiose custodienda. Haec
quae decrevimus ad effectum adducat venerabilis Frater Carmelus
R o c c o , quem diximus, vel ab eo delegatus sacerdos. Qui vero negotium
perfecerit, congrua documenta exaranda curet ad Sacramque Congre-
gationem pro Episcopis quam primum mittat, de more signata sigil-
loque impressa.

H a n c vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et


fore volumus ; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum
res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Cuius
Constitutionis efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta
officere poterunt, c u m per eam iisdem derogemus omnibus. Nemini
praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrum-
pere l i c e a t ; quin immo huius Constitutionis exemplis et locis, sive
662 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in


ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione
sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae huic haberetur,
si ostenderetur.
Datum R o m a e , apud S. Petrum, die quinto et vicesimo mensis Apri-
lis, anno D o m i n i millesimo nongentesimo sexagesimo nono, Pontificatus
Nostri sexto.

ALOISIUS Card. TRAGLIA CAROLUS Card. CONFALONIBRI


S. R. E. Cancellarius S. Congr. pro Episcopis Praefectus

Franciscus Tinello
Apostolicam Cancellariam Regens

83 Iosephus Rossi, E p . tit. Palmyrenus, Proton. Apost.

Ioannes Calieri, Proton. Apost.


Loco £B Plumbi
In Ap. Cane, tab., vol. CXXXI, n. 71.

EPISTULA

Ad E.mum P. D. Antonium S. R. E. Cardinalem Bacci, sexagesimum


exactum annum celebraturum, ex quo Sacerdotio auctus est.

Allatus est Nobis nuntius tibi, Venerabilis Frater Noster, in


medium proximum mensem Augustum fausti eventus recordationis me-
moriam incursuram esse : sexaginta enim feliciter exactos complebis
annos, postquam in Florentina archidioecesi ad sacri presbyteratus
gradum evectus es ac subinde p r i m o litaturus aram Domini scandisti.
Qua es oris morumque modestia a fastu omni alienus, velles pro-
fecto in solitudine et recessu te colligere ac mentis retro acto obtutu
volutare hactenus emensa spatia longae vitae, quam caelestis pietatis
dignatio tot ac tantis beneficiis conspersit.
Attamen multi, quorum voluntates tibi devinxisti omnígeno huma-
nitatis comitatisque genere, amicitia, magisterio, claris nominis fama,
minime patientur hanc praeterlabi occasionem, quin grati et gratula-
bundi publica significatione antiquam in te benevolentiam declarent.
Praesertim tibi perpetuo id honori est, quod in politioribus doctri-
nae studiis versatus a puero Latinas Litteras coluisti, atque constanti
Acta Pauli Pp. VI 663

usu rerum eas eleganter copioseque persecutus es, ita ut communi


iudicio Latinitatis fama excellas.
H o c autem tibi cumulat meritum, quod, ad haec studia te appli-
cans, linguam Latinam augustam augustiori consuetudini, qua nulla
alia praestantior, diu attribuisti, exarandis scilicet R o m a n o r u m Pon-
tificum documentis et praeceptis.
In assensione dignis propositis firmo tibi operosa senectus mitis
sapientiae fulgeat exemplis, novis sucis vivida « in misericordia uberi »,
scilicet quo magis appropinquat D e o , fiat, ut ex fonte uberiore gratiae
et misericordiae aquas hauriat. F e l i x diu vivas in terris, semper in
caelis.
Haec i m o e pectore ominati, nihil Nobis restat, nisi ut tibi, Vene-
rabilis Frater Noster, A p o s t o l i c a m Benedictionem peramanter imper-
tiamur : et hanc ad universos, qui sexagesimum natalem sacerdotii tui
participabunt, libenter volumus pertinere.
Ex Aedibus Vaticanis, die xx mensis Iulii, anno MCMLXIX, Pon-
tificatus Nostri septimo.

PAULUS PP. VI

ALLOCUTIONES

I
Ad Excellentissimum Virum Aloisium Antonium Peñaherrera, Reipu-
blicae Aequatorianae cum auctoritate Legatum, Summo Pontifici Litte-
ras concrediti muneris testes tradentem. *

Señor Embajador,

H e m o s escuchado con ánimo atento las deferentes expresiones que


Vuestra Excelencia acaba de dirigirnos en este acto solemne de pre-
sentación de Credenciales que lo acreditan c o m o Embajador Extraor-
dinario y Plenipotenciario de El Ecuador ante la Santa Sede.
En sus nobles palabras de adhesión a nuestra persona y a los
supremos valores que c o m o meta va persiguiendo nuestro ministerio
apostólico universal, queremos descubrir el eco fiel de los sentimientos
en que abunda el corazón de los hijos de su hidalga Nación, de la que
sois tan digno y merecedor Representante. Al agradeceros, Señor

* Die 16 mensis septembris a. .1969.


664 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Embajador, tan devotos acentos, le damos Nuestra más cordial bien-


venida.
Seguimos con afectuoso interés los redoblados esfuerzos que última-
mente está realizando El Ecuador — País donde todos señalamos el
lugar equidistante entre los Polos opuestos de la Tierra, nuestra
morada común — para lograr esa línea de equilibrio sano y c o n c o r d e
que permita a todas las instituciones rectoras de la Patria discurrir
por rectos cauces de estabilidad, ajenos a la inercia y a la violencia,
encaminados conscientemente hacia un progreso ordenado y pacífico
en el ámbito nacional è internacional.
La Iglesia, Señor Embajador, recoge con gozo íntimo esta constante
preocupación de creciente promoción civil y social en su seno de (( Madre
y Maestra », porque está en perfecta consonancia con la propia mi-
sión de conducir al hombre a su desarrollo integral, depositario de
inviolables derechos y de un destino sobrenatural en cuanto H i j o de
Dios. En este sentido queremos dejar constancia de la coordenada
tarea organizadora y renovadora, que, a la luz de las directrices del
Concilio Vaticano I I , está llevando a cabo el E p i s c o p a d o ecuatoriano,
bien secundado por el Clero, los Religiosos y tantos seglares, por la
ulterior pujanza del espíritu cristiano, fielmente vivido en las concien-
cias, en las familias y en la sociedad. Sepan que les acompañamos con
nuestros mejores votos y plegarias.
Señor E m b a j a d o r ! Al asegurarle nuestra benevolencia para el cum-
plimiento de la alta misión que hoy comienza, invocamos sobre Vuestra
Excelencia, sobre el Excelentísimo Señor Presidente de la República
— c u y o saludo agradecemos profundamente — el Gobierno, sobre
todo el dilectísimo Pueblo de El Ecuador, escogidas y abundantes
bendiciones divinas.

II
Ad Excellentissimum Virum Afzal Iqbal, Pachistanae Reipublicae liberis
cum mandatis Legatum, Summo Pontifici Litteras commissi muneris
testes tradentem. *

Mister Ambassador,

We accept with sincere pleasure the Letters accrediting Your


Excellency as Ambassador Extraordinary and Plenipotentiary of the
Republic of Pakistan to the H o l y See. Iii the performance of your

* Die 18 mensis septembris a. 1969.


Acta Pauli Pp. VI

important duties, We promise you Our understanding and Our col-


laboration.
We also assure Y o u r Excellency, and all your fellow Citizens of
every faith, that We shall constantly persevere in Our efforts to
establish the dignity of the human person, and to promote the continuai
spiritual, moral, intellectual and physica! élévation of mankind. For
the support offered towards these lofty aims, We are cordially
grateful.
The Catholic Church, in fact, teaches that " F a i t h needs to prove
its fruitfulness by penetrating the believer's entire life, including its
worldly dimensions, and by activating him towards justice and love,
especially regarding the needy She also recognizes that " i n the first
place among " those who acknowledge the Creator " there are the
Moslems, who, professing to hold the faith of Abraham, along with
us adore the one and merciful G o d , W h o on the last day will judge
2
mankind " . Henee the Church strives, through this c o m m o n belief,
to foster c o n c o r d and peace among individuáis, families, nations, by
the observance of social and international j u s t i c e ; for the fruit of
justice is peace.
Through your good offices, We send Our deferential greetings to
His Excellency the President of Pakistan, and Our good wishes to the
people of y o u r Nation. Upon all, in pledge of divine favours of prosper -
ity and peace, We invoke the blessings of G o d , the Compassionate,
the Merciful.

NUNTII SCRIPTO DATI

I
Ad Clarissimum Virum Renatum Maheu, Moderatorem Generalem Insti-
tuti Internationalis v. d. U.N.E.S.C.O., ob diem celebrandum litterarum
cognitioni provehendae per totum terrarum orbem dicatum.

Depuis deux ans, la Journée Mondiale de l'Alphabétisation est


célébrée le 8 septembre. U Nous plait d ' y associer une fois de plus
l'Eglise Catholique, en raison d'une part des rapports de plus en plus

1
Const. past. de Eccl. in mundo huius temporis Gaudium et spes, n. 21.
2
Const. dogm. de Ecclesia Lumen gentium, n. 1C>.

43 - A. A. S.
666 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

cordiaux et fréquents qui se sont établis entre elle et les Organisations


internationales et, d'autre part, en raison de l'importance exception-
nelle de l'action à mener dans le monde pour juguler le fléau de l'anal-
phabétisme.
Nous avons déjà eu mainte occasion de déclarer combien Nous
apprécions à cet égard l'action de l ' U N E S C O , tout particulièrement
dans Notre message au Congrès qu'elle organisait, en 1965, à Téhéran
et plus solennellement à la tribune des Nations-Unies à New-York :
« Nous savons avec quelle ardeur, disions-Nous, vous vous employez à
vaincre l'analphabétisme et à répandre la culture dans le monde . . .
tout cela est magnifique et mérite l'éloge et l'appui de tous, y compris
le Nôtre. Nous voudrions Nous aussi donner l'exemple, même si la
petitesse de Nos moyens empêche d'en apprécier la portée pratique et
quantitative )).
Les besoins de tant de millions d'hommes qui sont tenus, du fait
de leur analphabétisme, à l'écart du développement socio-économique
du monde, et leurs pays, victimes d'une discrimination permanente et
condamnés à vivre dans l'ignorance, ne peuvent laisser personne dans
l'indifférence. Aussi avions-Nous eu à cœur d'écrire dans Notre ency-
clique (( P o p u l o r u m Progressio » : « La faim d'instruction n'est pas
moins déprimante que la faim d'aliments : un analphabète est un esprit
sous-alimenté. Savoir lire et écrire, acquérir une formation profes-
sionnelle, c'est reprendre confiance en soi et découvrir que l'on peut
x
progresser avec les autres » .
La présence d'un Observateur permanent du Saint Siège auprès
de votre Organisation manifestait déjà son active préoccupation en ce
domaine, soulignée d'une manière plus évidente encore par l'institu-
tion, près du Saint Siège, de la Commission Pontificale ((Justice et
Paix ». Afin de donner à celle-ci une plus grande efficacité, Nous
avons créé, en son sein, en mars de cette année, le Comité « Promotion
Humaine ». « En assumant cette tâche, disions-Nous, le Comité " Pro-
motion Humaine " a le souci de rendre compte de cette mission huma-
nitaire et morale de l'Eglise. Il rejoint en même temps la préoccupa-
tion de plusieurs organismes spécialisés des Nations-Unies et notam-
ment de l ' U N E S C O dans sa campagne mondiale pour l'élimination de
l'analphabétisme au cours de la prochaine décennie ».
V o u s Nous avez souvent fait état, Monsieur le Directeur Général,

1
N. 35.
Acta Pauli Pp. VI 667

des initiatives nombreuses en faveur de la promotion de l'homme


— spécialement par l'alphabétisation fonctionnelle — qui sont dues
aux membres de l'Eglise Catholique à travers le tiers-monde, et jus-
que dans les pays industrialisés auprès des groupes humains margi-
naux. Nous souhaitons vivement que la célébration de cette Journée
de l'Alphabétisation soit pour tous une occasion nouvelle de mani-
fester leur intérêt actif et d'intensifier leurs efforts, en collaboration
avec vos Commissions locales et nationales, pour l'éradication de
l'analphabétisme.
Aussi est-ce de grand cœur que Nous appelons sur tous ceux qui
s'emploient généreusement à cette tâche primordiale de la lutte contre
l'ignorance, l'abondance des bénédictions divines.
er
Du Vatican, le 1 Septembre 1969.

PAULUS PP. VI

II
Ad Clarissimum Virum Rienzie Rupasinghe, Societatis Christianorum
Iuvenum Opificum Praesidem, quarto ex omnibus nationibus Beryti
coacto Coetu.

Nous Nous réjouissons beaucoup de savoir que ces jours prochains


des Jocistes venus du monde entier vont se réunir à Beyrouth pour
faire le point sur l'action apostolique du mouvement et lui donner un
nouveau départ missionnaire.
Après R o m e , R i o de Janeiro et Bangkok, votre rencontre libanaise
va marquer un temps fort dans votre réflexion fraternelle et préparer
un tremplin pour votre apostolat de demain auprès des jeunes tra-
vailleurs.
Ceux-ci, à travers maintes différences, constituent cependant une
masse compacte, en proie aux mêmes difficultés, habitée par les mêmes
espérances, animée d'une même attente, « anxieuse et impatiente »,
angoissée dans sa recherche d'(( une raison de vivre », soucieuse de satis-
faire une légitime aspiration à prendre sa place dans la société : d'où
cette protestation, Nous le disions à Genève, qui « retentit c o m m e un
1
signal de souffrance et un appel de justice » -

1
Allocution à l'OIT, le 10 juin 1969.
668 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

A ces jeunes de plus en plus méfiants devant les structures et les


institutions traditionnelles, la J O C apporte tout d'abord le don gra-
tuit et désintéressé de son amitié fraternelle. Au sein même des petites
communautés de vie et de travail que les jeunes travailleurs forment
spontanément entre eux, la J O C constitue c o m m e un levain d'Eglise
qui soulève les meilleures aspirations des uns et des autres, et les
conduit jusqu'à la lumière de l'Evangile, qui leur donne leur ultime
signification.
C'est dire que la vocation de la J O C , aujourd'hui comme hier,
demeure l'évangélisation des jeunes travailleurs, au sein même de
leur vie où D i e u agit, se révèle et sauve. Ces valeurs d'ouverture aux
autres, de partage, d'accueil, d'attention, de don de soi, de solidarité
fraternelle, de recherche de la justice, la J O C les assume dans toute
leur profondeur et fait progressivement découvrir aux jeunes leur
dimension divine.
La réflexion chrétienne et l'action éducative de la J O C conduisent
ainsi, à partir des besoins et des aspirations légitimes des jeunes
travailleurs, à la découverte et à la reconnaissance du « ferment évan-
gélique qui a suscité et suscite dans le cœur humain une exigence in-
2
coercible de dignité x>.
L ' E v a n g i l e se révèle par là même progressivement comme la véri-
table Bonne Nouvelle, qui libère totalement tous les hommes écrasés
par les injustices du monde et le péché des hommes. Et les jeunes
travailleurs découvrent émerveillés leur commune dignité de fils de
Dieu, du fait de leur régénération dans le Christ, appelés, dans leur
diversité même, à rendre témoignage de l'admirable dignité du corps
3
du Christ.
Car la J O C ne constitue pas des groupes fermés, elle suscite des
communautés missionnaires : c'est tout un peuple qui se découvre soli-
daire, dans un même mouvement d ' a m o u r p o u r les autres et pour
D i e u , car c'est ( ( l a charité du Christ qui nous appelle tous à parti-
4
ciper en fils à la vie du Dieu vivant, Père de tous les hommes » .
Chers fils, c'est une grande œuvre que vous accomplissez ainsi
ensemble, c'est un grand peuple que vous rassemblez, car c'est l'œuvre
de Dieu, le peuple de Dieu, que vous bâtissez généreusement, enraci-

2
Cont. past. de Eccl. in mundo huius temporis Gaudium et spes, n. 26, 4, repris par
Litt. Encycl. Populorum progressio, n. 32.
3
Cfr. Const. dogm. de Ecclesia Lumen gentium, n. 32.
4
Litt. Encycl. Populorum progressio, n. 21.
Acta Pauli Pp. VI 669

nés dans la foi, vivant dans l'espérance, et débordants de charité. A


travers vous, c'est le mystère du salut qui s'accomplit, c'est l'Eglise
qui manifeste son éternelle jeunesse, sans cesse renaissante, et sans
cesse renouvelée. Chaque équipe jociste, constituée dans le plein vent
de la vie quotidienne, est une véritable cellule d'Eglise, construite sur
la Parole de Dieu, et vivifiée par sa vie même, reçue dans les sacre-
ments de la foi, la vie du Christ ressuscité communiquée par l'Eglise,
qui est son corps mystique.
C'est ainsi que le Père fait grandir son R o y a u m e dans le cœur de
ses fils. Appelés à y travailler, chers Jocistes, sachez qu'en mani-
festant le Christ, vous vivez par le fait même la vérité authentique
de votre condition et de vôtre vocation intégrale, « le Christ étant le
principe et le modèle de cette humanité rénovée, pénétrée d'amour
fraternel, de sincérité, d'esprit pacifique, à laquelle tout le monde
5
aspire )).
Allez donc de l'avant, hardiment et généreusement, en appellant
tous les jeunes travailleurs à constituer avec vous à travers le monde
le peuple de Dieu, dans une communauté d'amour vivante et rayon-
nante. C'est en formant ce vœu que Nous donnons de grand cœur à
tous les Jocistes comme à leurs aumôniers notre paternelle Béné-
diction Apostolique.
Du Vatican, le 19 Septembre 1969.

PAULUS PP. VI

III
Ad Maiestatem Suam Hassan II, Mauritaniae Regem, nuntio accepto,
cum in urbe Rabat principes Mahumedanorum gentium Coetum haberent.
A la veille de la Conférence qui va réunir à Rabat de nombreux Chefs
d'Etat musulmans, V o t r e Majesté a eu l'attention délicate de Nous
envoyer un messager personnel. Nous lui sommes reconnaissant de ce
geste déférent et saisissons volontiers cette occasion pour lui manifester
Nos sentiments en ce qui concerne notre mission de conciliation et de
paix.
Nous tenons à assurer d'abord V o t r e Majesté que Nous avons pris
acte avec joie des assurances de son Envoyé sur les intentions des

5
Decr. de aetiv. mission. Ecclesiae Ad gentes divinitus, n. 8.
670 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

hautes Personnalités qui vont se réunir autour d ' E l l e à Eabat. Nous


apprécions notamment leur p r o p o s de p r o m o u v o i r des méthodes paci-
fiques dans le règlement du pénible conflit qui fournit le motif de
cette réunion, et de s'inspirer de la croyance en D i e u pour trouver une
issue à la situation actuelle dans la justice et dans l'honneur.
Si, en effet, le recours à la violence est partout déplorable, il n'est
peut-être pas d'endroit au monde où il fasse plus injure à D i e u que
sur cette terre bénie de la Palestine, où se trouvent réunis les souvenirs
et les sanctuaires justement chers aux trois grands groupes religieux
professant la c r o y a n c e au D i e u unique et miséricordieux.
Nous pensons d o n c que les représentants des trois religions mono-
théistes devraient s'accorder pour reconnaître le caractère unique et
sacré des « Lieux-Saints » et de Jérusalem en particulier. Le recours
au sentiment religieux, bien loin d'entretenir la division, devrait se
manifester c o m m e un principe d'union, qui permette de surmonter
également les antagonismes d'ordre politique ou militaire et d'amener
à la concorde et à la p a i x .
Ainsi un épisode aussi déplorable que l'incendie de la Mosquée
d ' E l A q s a , en contribuant à réveiller les sentiments religieux et en
stimulant à tout faire p o u r sauvegarder le caractère unique et sacré
de Jérusalem, pourrait faciliter finalement la recherche d'une solu-
tion qui soit à l'honneur de Dieu et des « Lieux-Saints » et qui assure
pour tous l'entente et la paix tant désirées.
C'est le vœu que Nous formons devant Dieu et il Nous est agréable
de penser que Nos intentions rencontrent en cela celles de V o t r e
Majesté. De tout cœur N o u s invoquons sur elle et sur ceux qui vont
participer avec Elle à l'importante réunion de R a b a t les faveurs du
Dieu Tout-Puissant.
Du V a t i c a n , le 21 Septembre 1969.

PAULUS PP. VI
Sacra Congregatio pro Episcopis 671

ACTA SS. CONGREGATIONUM


SACRA CONGREGATIO PRO EPISCOPIS

PROVISIO ECCLESIARUM
Sanctissimus Dominus Noster Paulus Divina Providentia P p . VI,
successivis decretis Sacrae Congregationis pro Episcopis, singulas quae
sequuntur Ecclesias de novo Pastore dignatus est providere, nimirum :

die 21 Maii 1969. — Titulari episcopali Ecclesiae Cosilinae prae-


fecit Exc. P. D. Petrum Antonium Merman, hactenus Episcopum
Groningensem.
— Cathedrali Ecclesiae Groningensi R. D. Ioannem Bernardum
Möller, sacerdotem archidioecesis Ultraiectensis.
die 23 Maii. — Titulari, pro hac vice archiepiscopali, Ecclesiae
Taurominitanae E x c . P . D . Robertum E . Lucey, hactenus Archiepi-
scopum Sancti Antonii.
— Metropolitanae Ecclesiae Sancti Antonii E x c . P. D. Franciscum
I. Furey, hactenus Episcopum S. Didaci.
die 26 Maii. — Titulari, pro hac vice archiepiscopali, Ecclesiae Ca-
pritanae E x c . P. D. Timotheum Manning, hactenus Episcopum Fresnen-
sem, quem deputavit Coadiutorem E m i P. D. Iacobi S. R. E. Cardinalis
M c l n t y r e , Archiepiscopi Angelorum in California.
die 1 Iunii. — Cathedrali Ecclesiae Pittsburgensi E x c . P. D. Vin-
centium M. Leonard, hactenus Episcopum titularem Arsacalitanum.
— Titulari episcopali Ecclesiae Turretamallensi R. P. D. Fran-
ciscum I. Dunn, Cancellarium archidioecesis Dubuquensis, quem de-
putavit Auxiliarem E x c m i P. D. Iacobi I. Byrne, Archiepiscopi Du-
buquensis.
die 6 Iunii. — Cathedrali Ecclesiae Dertosensi R. D. Richardum
Caries G o r d ó , curionem ad Sancti Ferdinandi Regis in archidioecesi
Valentina.
die 9 Iunii. — Cathedrali Ecclesiae Bathurstensi in Canada R. P.
D. Edgarium Godin, Vicarium Capitularem eiusdem dioecesis Ba-
thurstensis in Canada.
die 10 Iunii. — Cathedrali Ecclesiae Graecensi-Seccoviensi R. D.
Ioannem W e b e r , curionem ad S. Andreae in urbe Graecensi.
— Titulari, p r o hac vice archiepiscopali, Ecclesiae Montis Viridis
672 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Exc. P. D. Iosephum Schoiswohl, hactenus Episcopum tit. Sulle-


ctinum.
die 11 Iunii. — Titulari, pro hac vice archiepiscopali, Ecclesiae Ta-
caratensi E x c . P . D . Geraldum T . Bergan, hactenus Archiepiscopum
Omahensem.
— Metropolitanae Ecclesiae Omahensi Exc. P. D. Danielem E.
Sheehan, hactenus Episcopum titularem Capsensem.
die llf Iunii. — Titulari, p r o hac vice archiepiscopali, Ecclesiae
Antiatinae E x c . P . D . Emmanuelem Clarizio, Delegatum Apostolicum
in Dicione Canadensi, hactenus Archiepiscopum titularem Claudia-
nopolitanum in Isauria.
die 30 Iunii. — Titulari, pro hac vice archiepiscopali, Ecclesiae
Vibonensi E x c . P. D. Andream Bohracher, hactenus Archiepiscopum
Salisburgensem.
die 1 Iulii. — Metropolitanae Ecclesiae Valentinae E x c . P. D. Io-
sephum Mariam García Lahiguera, hactenus Episcopum Huelvensem.
die 2 Iulii. — Titulari episcopali Ecclesiae Vicanae R. D. Petrum
Chagüé, e Clero archidioecesis Lugdunensis, curionem in oppido vulgo
Belleville, quem deputavit Auxiliarem E m i P. D. Alexandri Caroli
S. R. E. Cardinalis Renard, Archiepiscopi Lugdunensis.
— Titulari episcopali Ecclesiae Lesinensi Exc. P. D. Iosephum
M. Marling, hactenus Episcopum Civitatis Jeffersoniensis.
Cathedrali Ecclesiae Civitatis Jeffersoniensi R. P. D. Michae-
lem F. McAuliffe, e clero dioecesis Kansanopolitanae-Sancti Josephi,
parochum in civitate Kansanopolitana.
die 3 Iulii. — Titulari, p r o hac vice archiepiscopali, Ecclesiae Aemo-
niensi E x c . P. D. Hugonem Poletti, hactenus Archiepiscopum Spole-
tanum, quem deputavit Vicem Gerentem Vicariatus Urbis.
die 7 Iulii. — Titulari episcopali Ecclesiae Absoritanae R. P. D.
Carolum Moser, Vicarium Generalem archidioecesis Vindobonensis,
quem deputavit Auxiliarem Emi P. D. Francisci S. R. E. Cardinalis
K ö n i g , Archiepiscopi Vindobonensis.
— Cathedrali Ecclesiae Monasteriensi E x c . P. D. Henricum Ten-
humberg, hactenus Episcopum tit. Thuburnicensem.
die 17 Iulii. — Titulari episcopali Ecclesiae Suacinensi E x c . P. D.
Dionysium Moynihan, hactenus Episcopum Kerriensem.
— Cathedrali Ecclesiae Kerriensi R. D. Edmundum Casey, e Clero
dioecesis Limericiensis.
die 19 Iulii. — Titulari, p r o hac vice archiepiscopali, Ecclesiae
Sacra Congregatio pro Episcopis 673

Minorensi E x c . P. D. Carolum I. Alter, hactenus Archiepiscopum


Cincinnatensem.
— Metropolitanae Ecclesiae Cincinnatensi Exc. P. D. Paulum
Leibold, hactenus Episcopum Evansvicensem.
die 22 Augusti. — Titulari episcopali Ecclesiae Pinhelensi E x c .
P. D. Thomam K . Gorman, hactenus Episcopum Dallasensem-Arcis
Vorthensis.
— Cathedrali Ecclesiae Dallasensi E x c . P. D. Thomam A. Tschoepe,
hactenus Episcopum Angelianum.
— Cathedrali Ecclesiae A r c i s Vorthensis, noviter erectae, E x c . P.
D. Ioannem I. Cassata, hactenus Episcopum titularem Bidensem.
— Cathedrali Ecclesiae Sancti D i d a c i E x c . P. D. Leonem I. Maher,
hactenus Episcopum Sanctae Rosae in California.
— Cathedrali Ecclesiae Fresnensi E x c . P. D. Hugonem A. Dono-
hoe, hactenus Episcopum Stocktoniensem.
— Titulari episcopali Ecclesiae Suellensi E x c . P. D. Leonem I.
Brust, Cancellarium archidioecesis Milwaukiensis, quem deputavit
Auxiliarem E x c m i P . D . Villelmi E . Cousins, Archiepiscopi Milwau-
kiensis.
die 25 Augusti. — Titulari episcopali Ecclesiae Pintiensi E x c . P . D .
Bernardum T. Espelage, hactenus Episcopum Gallupiensem.
— Cathedrali Ecclesiae Gallupiensi Exc. P. D. Hieronymum I.
Hastrich, hactenus Episcopum titularem Gurzensem.
— Cathedrali Ecclesiae Phoenicensi, noviter erectae, Exc. P. D.
Eduardum A. McCarthy, hactenus Episcopum titularem Tamasca-
niensem.
die k Septembris. — Titulari episcopali Ecclesiae Lanelvensi E x c .
P . D . Villelmum L . Adrian, hactenus Episcopum Nashvillensem.
— Titulari, p r o hac vice archiepiscopali, Ecclesiae Saelesiensi E x c .
P. D. Eduardum I. Hunkeler, hactenus Archiepiscopum Kansano-
politanum in Kansas.
— Metropolitanae Ecclesiae Kansanopolitanae in Kansas Exc.
P . D . Ignatium I . Strecker, hactenus Episcopum Campifontis-Capitis
Girardeaunensis.
die 11 Septembris. — Titulari episcopali Ecclesiae Rotdonensi E x c .
P . D . Villelmum T . McCarty, hactenus Episcopum Rapidopolitanum.
— Cathedrali Ecclesiae Rapidopolitanae E x c . P. D. Haraldum I.
Dimmerling, e clero dioecesis S. Clodoaldi, Seminarii eiusdem dioece-
sis Moderatorem.
674 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

SACRA CONGREGATIO PRO RELIGIOSIS


ET INSTITUTIS SAECULARIBUS

INSTRUCTIO DE VITA CONTEMPLATIVA


ET DE MONIALIUM CLAUSURA

(( Venite seorsum in desertum l o c u m » (Me. 6, 31). Multi quidem


huiusmodi audierunt invitationem et secuti sunt Christum, in soli-
tudinem abeuntes, ut Patrem ibi adorarent.
1
Quo agebantur Spiritus instinctu, ad instituta ordinanda ducti
sunt uni contemplationi dedita, in quibus monasteria monialium prae-
clarum obtinent l o c u m .
Vigiles maternasque curas Ecclesia semper ei adhibuit, quae (( illu-
2
strior portio gregis Christi » a S. Cypriano est appellata, eo prae-
sertim quod eiusdem a saeculi negotiis seiunctionem, pluribus de clau-
3
sura editis praescriptionibus, est tutata. Concilium quoque Vatica-
4
num I I eodem animum intendit ; cuius opus persequi huic Instructioni
est propositum, normas definiendo, quibus clausura monialium con-
templationi prorsus addictarum in posterum regatur, quibusdam clau-
surae primariis rationibus antea expensis.

Recessus a m u n d o ad impensiorem in solitudine orationis vitam


agendam nihil aliud est quam modus quidam peculiaris vivendi et
exprimendi paschale Christi mysterium, quod mors est propter resur-
rectionem.

1
Cfr. Pachomius, Vies coptes, Cod. Bo. n. 17 (Lefort, p. 91). Const. past. de Eccl. in
mundo huius temporis Gaudium et spes, n. 38, et Mt. 4, 1.
2
Cyprianus, De habitu virginum 3, ML 4, 455.
3
Iam inde a saec. vi: cfr. Caesarius Arel.,Reg. ad Virg. (approb. ab Hormisda Pp.)
1, ML 67, 1107; Conc. Epaonen. (a. 517), c. 38, CC ser. Lat. 148 A, p. 34. Cfr. et Boni-
fatius VIII, Const. Periculoso (1298); Concil. Trident., sess. 25, decr. de Regularibus,
c. 5; C. I . C. cc. 597-603; 2342; Pius XII, Const. Apost. Sponsa Christi; S. Congr. de
Relig., Instructiones Inter praeclara et Inter cetera.
4
Decr. de accomm. renov. vitae religiosae Perfectae caritatis, n. 16; «Clausura
papalis pro monialibus vitae unice contemplativae firma maneat sed iuxta temporum
locorumque condiciones, iisque usibus sublatis qui obsoleti sint, accommodetur, auditis
ipsorum monasteriorum votis».
S.- Congreg, pro Religiosis et Institutis Saecularibus 675

Q u o d quidem mysterium in Sacra Scriptura exhibetur ut transitus


seu exodus; transitus scilicet eventus historiae Israelis potior est
5
effectus, qui fundamentum est fidei eiusdem vitaeque coniunctioris
6
cum Deo, quemque Ecclesia praefigurationem quandam christianae
7
salutis esse profitetur. Neminem profecto latet, quantum sacra Litur-
g i a et P a t r u m traditio — ut iam A p o s t o l i ipsique Evangelistae fece-
rant — biblicis E x o d i argumentis usae sint in mysterio christiano in-
8
tellegendo et enuntiando. I a m in e x o r d i o historiae P o p u l i Dei, Abra-
ham invitari perhibetur, ut egrediatur de terra sua et de cognatione
sua (cfr. Gen. 12, 1 ) , atque Apostolus docet eandem invitationem fuisse
9
initium longi itineris mystici ad patriam, quae non est terrestris.

s
Cfr. Decalogus: «Ego sum Dominus Deus tuus, qui eduxi te de terra Aegypti, de
domo servitutis. Non habebis deos alienos coram me...» (Ex. 20, 2-3). Quoad pactum
autem Sichimis initum: «Absit a nobis ut relinquamus Dominum et serviamus diis
alienis ! Dominus Deus noster ipse eduxit nos et patres nostros de terra Aegypti, de
domo servitutis, fecitque videntibus nobis signa ingentia, et custodivit nos in omni via,
per quam ambulavimus et in cunctis populis per quos transivimus» (Ios. 24, 16-17).
Idololatria secus in eo consistit quod dicatur : « Hi sunt dii tui, Israël, qui te eduxerunt
de terra Aegypti» (Ex. 32, 4), quo sensu crebro enuntiantur formulae.
4
Ita in Israelis oratione, ut ex Psalmis colligitur. Etiam sollemnitates liturgicae
festa anniversaria eventuum Exodi factae sunt. Pactum seu Testamentum in deserto,
cum fieret Exodus, initum est. Inter aerumnas etiam peccatis promeritas, Israel recor-
dabatur mirabilium a Deo peractorum, suamque spem in eis collocabat, quia Deus, qui
non mutat, potens est semper eadem mirabilia renovare. Cfr. Beut. 20, 1; Is. 43, 16-21;
63, 10-14; Bar. 2, 11; Ecl. 36, 5. Sed per desertum purificans iterum transeundum erit
(Os. 2, 16-25): tunc tamen non agetur amplius de inimicis populis externis, sed potius
de peccatorum mancipatu: vera exodus, cordis conversio est.
7
Conc. Vat. II, Decl. de Eccl. hab. ad Relig, non-ehrist. Nostra aetate, n. 4: « (Ec-
clesia) confitetur omnes Christifideles Abrahae filios secundum fidem, in eiusdem Pa-
triarchae vocatione includi et salutem Ecclesiae in populi electi exitu de terra servitutis
mystice praesignari». Cfr. 1 Cor. 10, 11: «Haec omnia in figura contingebant illis;
scripta sunt autem ad correptionem nostram, in quos fines saeculorum devenerunt».
Et Irenaeus: «Universa enim quae ex Aegypto profectito fiebat populi a Deo, typus
et imago fuit profectionis Ecclesiae quae erat futura ex gentibus » (Adv. haer. 4, 30. -
Sources ehret. 100, p. 784).
8
Iuxta Novum Testamentum: A) Christus ad effectum deducit novam exodum: Mt. 2,
15; 4, 4 (cfr. Ex. 16); 4, 7 (cfr. Ex. 17); 4, 10 (cfr. Beut, 32, 48-53); 5, 21-22ss.; 11, 10
(cfr. Mal. 3, 1-2 et Ex. 23, 20); 26, 28 (cfr. Me. 10, 38; Ex. 24, 8; Hebr. 9, 18-28). - Lc. 9,
31; 12, 50(Me. 10, 38; cfr. 1 Cor. 10, 2). - Io. 1, 17; 3, 14; 6, 31-33, 49-50, 58; 7, 37-39
(cfr. Ex. 17, 1-7); 19, 36. B) Vita christiana quatenus nova exodus: 1 Cor. 10, 1-11;
2 Cor. 3, 6-18; Hebr. 4, 1-9; 8, 1-13; 9; 12, 18-24; 1 Pt. 1, 16; 2, 9; Apoc. 1, 6; 2,
17; 15, 3; 21, 2-3 (cfr. Os. 2, 16-25; Ex. 25, 8). Pro testimoniis Patrum et Liturgiae cfr.
R. Le Deaut et J. Lecuyer, Exode, in Dict. de spirit. 4, 1973-1995.
9
Hebr. 11, 13-16: «Iuxta fidem defuncti sunt omnes isti, non acceptis repromissio-
nibus, sed a longe eas aspicientes et salutantes et confitentes quia peregrini et hospites
676 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Quod in A n t i q u o Testamento hoc m o d o erat praefiguratum, id in


Novo Testamento est reapse factum. A Patre exiens et in mundum
veniens (cfr. Io. 16, 28) ad populum erigendum, « qui ambulabat in
tenebris » (Is. 9, 2 ; cfr. Mt. 4, 16), V e r b u m D e i eripuit nos de hac
potestate tenebrarum (cfr. Gol. 1, 13), id est a peccato, et per mortem
suam (cfr. Io. 13, 1; 16, 28 et Hebr. 9, 11-12; 10, 19-20) nos traxit in
motum reditus ad Patrem, qui « nos in Christo conresuscitavit et
consedere fecit in caelestibus in Christo Iesu » (Eph. 2, 6 ; cfr. Gol. 2,
12-13; 3, 1), qua in re paschale Christi et Ecclesiae mysterium vere
proprieque consistit.
Huiusmodi autem Christi mors veram solitudinis rationem postu-
10
lat, quemadmodum una c u m ipso A p o s t o l o nonnulli Ecclesiae Patres
11
vel Doctores persuasum sibi habuerunt. H a n c enim significationem
iidem quibusdam Christi vitae factis tribuerunt, c u m eum contempla-
bantur in solitudinem vel in desertum se recipientem ad pugnandum
1 2
eum (( principe huius m u n d i » (cfr. Mt. 4, 1; Io. 12, 3 1 ; 14, 3 0 ) ,
praecipue vero ad orandum Patrem suum, cuius voluntati se plane
13 14
subiciebat. H o c m o d o solitudinem Passionis suae praesignificavit,
15
quam veluti novam Exodum Evangelistae nobis proponunt.
P r o Christifidelibus igitur in desertum abire idem est ac sese altius
cum Christi Passione coniungere et ratione quadam peculiari paschale

sunt super terram. Qui enim haec dicunt, significant se patriam inquirere. Et si quidem
ipsius meminissent de qua exierunt, habebant utique tempus revertendi; nunc autem
meliorem appetunt, id est coelestem ».
10
Hebr. 13, 12-14: «Iesus ... extra portam passus est. Exeamus igitur ad eum extra
castra, improperium ipsius portantes. Non enim habemus hic manentem civitatem, sed
futuram inquirimus».
11
«Deus meus, Deus meus, ut quid dereliquisti me»? (Mt. 27, 46). «Vere Crux
Christi dicitur eremus, quia a paucis habitatur, et verus eremita Christus Deus a quo
crux baiulatur» (Auctor saec. xra ineuntis, in Arch. d'hist. doet. et litt. du Moyen
Age 31 [1964] 41).
12
Cfr. Origenes, In Matth. 12, 8-9, CGS 10, 200.
Cfr. Mt. 14, 23 (Me. 6, 46); Me. 1, 35; Le. 5, 16; 6, 12; 9, IS. 28 (Mt. 17, 1); 11, 1 ;
33

praesertim Le. 22, 41-44: « Et ipse avulsus est ab eis quantum iactus est lapidis; et
positis genibus, orabat dicens: Pater, si vis, transfer calicem istum a me; verumtamen
non mea voluntas, sed tua fiat... Et factus in agonia, prolixius orabat». - Oratio Moysis
in monte, seiuncti a pugna quae in planitie fiebat (Ex. 17, 8-13), est, iuxta Patres, imago
Christi in Cruce, extra portas Ierusalem. Cfr. Epist. Barnabae 12, 2-4 (Hemmer 74);
Iustinus, Dial, cum Triph. 90, 4-5; 91, 3; 97, 1; 111, 1-2; 112, 2; Irenaeus, Demonstrat. 46.
14
Cfr. Hilarius: «Quod vespere solus est, solitudinem suam in tempore passionis
ostendit», In Matth. 14, 23, ML 9, 1001.
14
Cfr. supra ad n. 8.
S. Congreg, pro Religiosis et Institutis Saecularibus 677

mysterium ac D o m i n i transitum ex hoc m u n d o ad patriam caelestem


participare. H a c quippe de causa monasteria fuerunt constituta, quae
in ipso christiani mysterii sinu sunt posita.
Fidelis quidem ad sequendum Christum in eius Evangelii salutis
praedicatione pariter vocatur, debetque ad terrestris civitatis aedi-
ficationem simul conferre, ut quasi fermentum sit, quo haec in D e i
16
familiam transformetur ; quo sensu Christifidelis in mundo manere
dicitur (cfr. Io. 17, 15). Eiusmodi tamen munere totum Ecclesiae
mysterium non profertur : Ecclesia enim, quae in servitium D e i et
17
hominum est c o n s t i t u t a , eadem etiam, ac quidem potissimum, est
redemptorum omnium coadunatio, eorum videlicet, qui per Baptismum
18
aliaque Sacramenta iam ex hoc mundo ad Patrem transierunt. (( A c t i o -
ne f e r v e n s » est quidem, simul tamen etiam « c o n t e m p l a t i o n i v a c a n s » ,
ea ratione, ut « quod humanum est ordinetur ad divinum eique subor-
dinetur, quod visibile ad invisibile, quod actionis ad contemplatio-
1 9
nem » . Licet ergo atque oportet quosdam Christifideles hanc con-
templativam Ecclesiae notam peculiariter vivendo exprimere in soli-
tudinem reapse se recipientes, utpote eiusmodi gratia a Spiritu S a n c t o
20
donatos, ut « in assidua prece et alacri paenitentia soli D e o vacent »
2 1
(Perfectae caritatis, n. 7).

16
Conc. Vat. II, Const. past. de Eccl. in mundo huius temporis Gaudium et spes,
n. 40: «Ecclesia... tamquam fermentum et veluti anima societatis humanae in Christo
renovandae et in familiam Dei transformandae exsistit» (cfr. et n. 8).
17
In servitium hominum in suis terrestribus muneribus: Conc. Vat. II, Const past.
de Eccl. in mundo huius temporis Gaudium et spes, nn. 3 et 40-45; Decr. de activ. mission.
Ecclesiae Ad gentes divinitus, n. 12: «Nullam aliam auctoritatem sibi vindicat nisi ut,
Deo adiuvante, caritate et fideli servitio hominibus ministret». - Sed praesertim in ser-
vitium salutis aeternae: Cfr. Const. dogm. de Ecclesia Lumen gentium, n. 48: «Chri-
stus... Corpus suum quod est Ecclesia ut universale salutis sacramentum constituit».
Cfr. n. 5.
15
Cfr. Conc. Vat. II, Const. dogm. de Ecclesia Lumen gentium, nn. 2, 7, etc.
19
Cfr. Conc. Vat. II, Const. de S. Liturgia Sacrosanctum Concilium, n. 2.
20
Cfr. Conc Vat. II. Const. past. de Eccl. in mundo huius temporis Gaudium et
spes, n. SS: «Diversa autem sunt Spiritus dona: dum alios vocat ut coelestis habita-
tionis desiderio manifestum testimonium reddant illudque in humana familia vividum
conservent... ».
21
Secundum traditionem Patrum, vita contemplativa peculiariter Iesu orationem
solitariam vel in monte factam manifestat, quae vitam contemplativam praefigurabat.
Cfr. Cassianus: « Secessit tamen solus in monte orare, per hoc scilicet nos instruens
suae secessionis exemplo... ut similiter secedamus » (Coniai. 10, 6, 4, ML 49, 826); Hiero-
nymus: «Et Christum quaeras in solitudine et ores solus in monte cum Iesu» (Ep. ad
Paulinum 58, 4, 2, CSEL 54, 532); Isidorus: «Quod vero in monte orationis studio
pernoctabat, vitam contemplationis significabat» (Différent, lib. 2, 2, 34, ML 83, 91); Ps.
678 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Ceterum perspectum habeatur quendam a m u n d o recessum quan-


damque contemplationem inveniri necesse esse in qualibet christianae
vitae forma, quemadmodum C o n c i l i u m V a t i c a n u m I I , quod attinet ad
22
presbyteros et religiosos apostolicis operibus deditos, asseruit. Re
quidem vera etiam extra monasteria non desunt, qui, Spiritus Sancti
gratia operante, ad contemplationem evehantur, sed h o c de quolibet
Christifideli dici potest eadem ratione, qua cuivis Christi discípulo
(cfr. Lc. 14, 25-27 et 33) aliqua a rebus huius m u n d i seiunctio neces-
saria est, quamvis eandem f o r m a m in desertum secedendi non sequatur.
Monachi tamen et moniales in claustra se recipiendo perfectius magis-
que typice elementum p r i m a r i u m cuiusvis vitae christianae ad usum
d e d u c u n t : « R e l i q u u m est, ut . . . et qui utuntur hoc m u n d o , tamquam
2 3
non u t a n t u r ; praeterit enim figura huius m u n d i » (1 Cor. 7, 29, 3 1 ) .

Hieronymus : « Quando orabat, ostendit theoricam vitam ; quando sedebat, ostendit


actualem vitam ... Exivit in monte orare et exivit ad turbas, ostendit theoricam et
actualem in unum» (ML 30, 571); Valafridus Strabo :«Quando ascendebat in montem,
significabat theorica, id est contemplativa » {Expos, in IV Evang., ML 114, 872); Pascha-
sius Radbertus : « Ut soli Deo in theoria, id est in monte vacemus» (Expos, in Matth.,
ML 120, 522) ; Guillelmus Abbas S. Theodorici : « (Vita solitaria) ab ipso Domino fami-
liarissime celebrata, ab eius discipulis ipso praesente concupita: cuius transfigurationis
gloriam cum vidissent qui cum eo in monte sancto erant, continuo Petrus... optimum
sibi iudicavit in hoc semper esse» (Ad fratres de Monte Dei, I, 1, ML 184, 310); Amadeus
Lausannensis: «Statuens nobis speculam in monte cum Moyse et Elia, quatenus quod
quaerimus revelata facie contemplari possimus » (Horn. 3; Ed. Bavaud, Sources ehret, 72,
90-92); Conc. Vat. II, Const. dogm. de Ecclesia Lumen gentium, n. 46: « Sollicite attendant
religiosi, ut per ipsos Ecclesia revera Christum in dies, sive fidelibus, sive infidelibus,
melius commonstret, vel in monte contemplantem, ... semper autem voluntati Patris qui
eum misit oboedientem».
Exodi argumenta monasticae vitae pariter accommodata sunt a S. Ioanne Climaco
pro Oriente (Scala Paradisi, gr. 1, MO 88, 632-644) et inde a S. Ambrosio pro Occidente
(Ep. 27, 1-3, et 28, 1. 8, ML 16, 1047, 1051, 1053). Cfr. et Hieronymus ad Eustochium:
«Moysen sequaris in eremo et terram repromissionis introeas» (Ep. 22, 24, ML 22,
410, CSEL 54, 177).
22
Cfr. Conc. Vat. II, Const. dogm. de Ecclesia Lumen gentium, n. 41: « (Presbyteri)
nedum apostolicis curis, periculis et aerumnis impediantur, per ea potius ad altiorem
sanctitatem ascendant, ex abundantia contemplationis actionem suam nutriendo et fo-
vendo » ; Decr. de accomm. renov. vitae religiosae Perfectae caritatis, n. 5: « Quapropter
cuiuslibet instituti sodales, Deum prae omnibus et unice quaerentes, contemplationem,
qua ei mente et corde adhaereant, cum amore apostolico... coniungant oportet».
23
Locus affertur in Const. dogm. de Ecclesia Lumen gentium, n. 42. Cfr. ibid., n. 44:
«Cum enim Populus Dei hic manentem civitatem non habeat, sed futuram inquirat...»;
n. 6 : « Dum vero his in terris Ecclesia peregrinatur a Domino, tamquam exsulem se
habet...».
8. Congreg, pro Religiosis et Institutis Saecularibus 679

II

Ad ea, quae in paschali Christi mysterio, prout ab Ecclesia parti-


cipatur, innituntur, argumentum addatur oportet momenti recollectio-
nis et quietis ad occursum c u m D e o in oratione tutiorem facilioremque
24
reddendum. Vitae ratio hominum contemplationi prorsus deditorum,
c u m eo contendat, ut cuncta removeantur, quae animum aliquomodo
possint dividere, facultatem tribuere nititur attingendi plenitudinem
personae, unitatis nota insignis, se D e o , quem inquirit, melius di-
25
candi, perfectius D e o vacandi.
Illa vero D e i inquisitio, ex qua omnibus quae possidet homo renun-
tiare debet (cf. Luc. 14, 33), divinarum Scripturarum lectione et
meditatione (cfr. Perfectae caritatis, n. 6) quam maxime exercetur.
Ideoque orationem comitari debet Sacrae Scripturae lectio « ut fiat
colloquium inter Deum et h o m i n e m ; nam " i l l u m alloquimur, c u m
oramus ; illum audimus, c u m divina legimus oracula " )) (cfr. Const.
Dei Verbum, n. 25 ; Ambrosius, De officiis ministrorum, I, 20, 88 :
ML 16, 50).
Studio vero Sacrae Scripturae, quae est « v e l u t i speculum ... in quo
Ecclesia in terris peregrinans contemplatur D e u m , a quo omnia ac-
cipit )) (Dei Verbum, n. 7 ) . unusquisque « ex dilectione Dei, inarde-
scit ad eius pulchritudinem conspiciendam » ( S . T h o m . A q u . , I I , - I I ,
Q. 180, art. 1, in corpore).

24
Cfr. Os. 2, 16: «Ducam eam in solitudinem et loquar ad cor eius». - Augustinus:
«Difficile est in turba videre Christum: solitudo quaedam necessaria est menti nostrae;
quadam solitudine intentionis videtur Deus. Turba strepitum habet; visio ista secretum
desiderat » (In Io. Tract. 17, 5, ML 35, 1533) ; Guigo Cart. : « Qui et imminentis iam
tempore passionis apostolos reliquit solus exoraturus, isto vel maxime insinuans exemplo
quantum solitudo prosit orationi, quando comitibus, licet apostolis, non vult mixtus
orare» (Consuetudines, 80, 10, ML 153, 758). Juan de la Cruz: «[Para la oración] es
bueno lugar solitario, y aun áspero, para que el espíritu sólida y derechamente suba a
Dios, no impedido ni detenido en las cosas visibles... Por lo cual nuestra Salvador escogía
lugares solitarios para orar y aquellos que no ocupasen mucho los sentidos (para dar
nos ejemplo), sino que levantasen el alma, como eran los montes que se levantaban de la
tierra » (Subida III, 39, 2; cf. Cántico B, 35, 1).
35
Cfr. Paulus VI, AU. d. 24 oct. 1964: «San Benedetto ritorni per aiutarci a ricu-
perare la vita personale, di cui oggi abbiamo brama e affanno, e che lo sviluppo della vita
moderna, a cui si deve il desiderio esasperato dell'essere noi stessi, soffoca mentre lo
risveglia, delude mentre lo fa cosciente... L'eccitazione, il frastuono, la febbrilità, l'este-
riorità, la moltitudine minacciano l'interiorità dell'uomo; gli manca il silenzio con
la sua genuina parola interiore, gli manca l'ordine, gli manca la preghiera, gli manea
la pace, gli manca se stesso» (A. A. 8. 56 [1964], p. 987).
680 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Ita dilectio et contemplatio sibi mutuo opitulantur. « A m o r quippe


Dei ipse intellectus eius est : qui non nisi amatus intelligitur, nec nisi
intellectus amatur, et utique tantum intelligitur quantum amatur,
tantumque amatur quantum intelligitur » (Guillelmus A b b a s S. Theo-
d o r i c i , Expositio in Gant., c. I : ML 180, 499, C ) .
Sic in silentio et solitudine « viris strenuis tam redire in se licet
quam libet et habitare secum, virtutumque germina instanter excolere
atque de paradisi feliciter fructibus vesci. H i c oculus ille conquiritur,
cuius sereno intuitu vulneratur sponsus amore, q u o m u n d o et p u r o
conspicitur D e u s . H i c otium celebratur negotiosum et in quieta pau-
satur actione. H i c p r o certaminis labore repensât Deus athletis suis
mercedem optatam, pacem videlicet quam mundus ignorat et gaudium
in Spiritu S a n c t o . . . H a e c est pars illa o p t i m a quam Maria elegit,
2 6
quae non auferetur » .

III

Non tamen monachi et moniales, eo quod a ceteris hominibus


seiuncti sunt, quasi seclusi et abscissi esse a m u n d o et Ecclesia sunt
2 7
putandi ; quibus, contra, « profundiore m o d o in visceribus Christi ) )
praesentes adsunt, quandoquidem omnes unum in Christo sumus (cfr.
28
1 Cor. 10, 1 7 ; Io. 17, 20-22).

2i
Bruno, Ad Radulphum 6 (Sources ehret. 88, pp. 70-72).
27
Conc. Vat. II, Const. dogm. de Ecclesia Lumen gentium, n. 46. - Cfr. Evagrius:
« Monachus est qui ab omnibus est seiunctus et cum omnibus coniunctus » ( De oratione
124, text. gaii. ap. I. Hausherr, Les leçons d'un contemplatif, p. 158); Petrus Damia-
nus: «Licet remoti procul ab Ecclesia videamur per solitudinem corporum, in ea
tamen praesentissima semper assistimus per unitatis inviolabile sacramentum » (Opuse.
XI, L. qui appellatur Dominus vobiscum, 10, ML 145, 289). Teresa de Jesús: «Oh her-
manas mías en Christo! ayudadme a suplicar esto al Señor, que para esto os juntó aquí
[orar por la paz de las naciones y las necesidades de la Iglesia] ! éste es vuestro llama-
miento; éstos han de ser vuestros negocios, éstos han de ser vuestros deseos; aquí
vuestras lágrimas; éstas vuestras peticiones...» (Camino 1, 5).
28
Cfr. Petrus Damianus: «Si ergo credentes in Christo unum sunt, ubicumque
videatur esse per corporalem speciem membrum, ibi etiam per sacramenti mysterium
totum est corpus... Si ergo omnes unum Christi corpus sumus, et licet per corporalem
speciem videamur abiungi, spiritu tamen ab invicem separari non possumus, qui in
eo manemus» (Opuse. XI, L. gui appellatur Dominus vobiscum, 6, ML 145, 286-23S);
Paulus Pp. VI: «Non siete separate dalla grande comunione della famiglia di Cristo,
siete specializzate; e la vostra specialità è oggi, non meno di ieri, provvida e edificante
per tutta la Chiesa, anzi per tutta la società » (Ali. ad sacrarum virginum Benedictinarum
Antistitas, 28-X-1966, A. A. S. 58 [1966], pp. 1159-1160).
S. Congreg, pro Religiosis et Institutis Saecularibus 681

Praetermisso munere, a maioribus recepto, monasteriorum, quod


ad civilem et socialem pertinet cultum, firmissimis testimoniis constat,
quanto amore homines uni contemplationi dediti anxietates et dolores
omnium hominum suis in cordibus gerant.
Ceterum desertum vel mons seductus fuerunt loca, in quibus Deus
hominibus abscondita revelavit (cfr. Gn. 32, 25-31 ; Ew. 3 ; 24, 1-8 ; 34,
5-9; 1 Bg. 19, 8-13; Lc. 2, 7-9; Mt. 17, 1-8). L o c a scilicet sunt, ubi
caelum et terra quasi inter se occurrunt, ubi, per Christi praesen-
2 9
tiam, mundus e terra arida iterum efficitur paradisus (cfr. Me. 1, 1 3 ) .
Q u o m o d o ergo ab hominum finibus secludantur, si ipsi suam asse-
quuntur plenitudinem?
Quodsi ergo homines contemplativi quasi in corde sunt mundi,
30
multo magis in c o r d e sunt E c c l e s i a e . E o r u m precatio, praesertim
Sacrificii Christi in Eucharistia participatio et Officii divini celebra-
tio, muneris est praecellentissimi exsecutio illius orantium commu-
nitatis, quae est Ecclesia, Dei nempe glorificatio. Precatio illa cultus
est, quo Patri per F i l i u m in Spiritu Sancto redditur (( eximium sacri-
3 1
ficium laudis » ; quo quidem ii, qui huic se dedunt, inducuntur in
mysterium ineffabilis illius colloquii, quod Christus Dominus conti-
nenter habet cum Patre caelesti et in sinu Patris infinitam dilectionem
suam ei profert. Est denique precatio, quo, quasi ad culmen, universa

29
Cfr. Is. 11, 6-9: contra Cen. 9, 2. - Quoad claustrum-paradisum, cfr. Hieronymus:
«Habeto cellulam pro paradiso, varia Scripturarum poma decerpe» (Ep. 125 ad Rusti-
cum 7, ML 22, 1075; CSEL 56, 125); Anselmus, Ep. 3 102, ML 159, 140; Petrus Damianus,
Ep. 6, S, ML 144, 374; Willelmus Malmesburiensis, De gestis Pont. Angliae 4, ML 179,
1612-1613; Bernardus, Sermo de diver. 42, 4, ML 183, 663; Guillelmus Abbas S. Theodorici,
De natura et dignitate amoris 25, ML 184, 396; Petrus uellensis, Ep. 75, ML 202, 522.
Cfr. J. Leclerq, La vie parfaite, Turnhout 1948; G. M. Colombás, Paraíso y vida angélica,
Montserrat 1958.
80
Cfr. Paulus VI : « Vogliamo che queste isole di nascondimento, di penitenza e di
meditazione sappiano... che esse non sono né dimenticate, né staccate dalla comunione
della Chiesa di Dio, che anzi ne costituiscono il cuore, ne alimentano la ricchezza spi-
rituale, ne sublimano la preghiera, ne sostengono la carità, ne condividono le sofferenze,
le fatiche, l'apostolato, le speranze, ne accrescono i meriti» (Ali. d. 2-2-1966, Insegna-
menti di Paolo VI, VI [1966], p. 56).
31
Conc Vat. II, Decr. de accom. renov. vitae religiosae Perfectae caritatis, n. 7. Juan
de la Cruz : « Es más precioso delante de El y del alma un poquito de este amor puro y
más provecho hace a la Iglesia... que todas esas obras juntas. Que por eso María
Magdalena... se escondió en el desierto 30 años para entregarse de veras e este amor ...
por lo mucho que aprovecha e importa a la Iglesia un poquito de este amor... Al fin,
para este fin de amor fuimos criados» (Cántico B, 28, 2-3).

44 - A. A. S.
682 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

32
actio Ecclesiae t e n d i t . S i c intimam Ecclesiae vitam manifestantes
33
contemplativi ad illius praesentiae plenitudinem requiruntur.
Praeterea eiusdem Ecclesiae gradum vitae spiritualis adaugent,
c u m totum Corpus Mysticum fervore caritatis suae vivificent, omne
genus incepta apostolica excitando quae nihil sunt sine caritate (cfr.
1 Cor. 13, 1-3). ( ( I n corde Ecclesiae, matris meae, ego A m o r e r o » :
ita exclamavit illa, quae quamquam numquam monasterii sui saepta
est transgressa, tamen a P i o P p . XI Missionum omnium fuit renuntiata
34
Patrona. Nonne Deus per caritatem suam, quae oblatione F i l i i , us-
que ad mortem in Cruce ducta, manifestata est, homines a peccatis
liberavit? Cum quis ergo in h o c summi amoris D e i et hominum pa-
schale mysterium (cfr. Io. 13, 1; 15, 13) penetrat, salutiferum opus
35
Christi Passionis, omnis apostolatus p r i n c i p i u m , necessario p a r t i c i p a t .
Religiosi denique in una versantes contemplatione per orationem suam
missionale opus Ecclesiae adiuvant, « c u m sit Deus qui rogatus mittit
operarios in messem suam, animos non-christianorum ad audiendum
3 6
Evangelium aperit e t verbum salutis i n eorum cordibus fecundat » .

32
Cfr. Conc. Vat. II, Constitutio de S. Liturgia Sacrosanctum Concilium, n. 10:
«Dei glorificatio, ad quam, uti ad finem, omnia alia Ecclesiae opera contendunt»; cfr. et
Const. past. de Ecclesia in mundo huius temporis Gaudium et spes, n. 76; Decr. de apo-
stolatu laicorum Apostolicam actuositatem, n. 2.
33
Cfr. Conc. Vat. II, Decr. de activ. mission. Ecclesiae Ad gentes divinitus, n. 18:
«Cum enim Tita contemplativa ad plenitudinem praesentiae Ecclesiae pertineat, ubique
instauretur». Cfr. Ioannes XXIII: «La vie contemplative!... Elle constitue une des
structures fondamentales de la Sainte Eglise, elle a été présente à toutes les phases de
son histoire bimillénaire » (Ail. ad Cisterc. strict, obs. 20-X-1960, A. A. S. 52 [1960], p. 896).
34
«La Charité me donna la clef de ma vocation. Je compris que si l'Eglise avait
un corps, composé de différents membres, le plus nécessaire, le plus noble de tous ne
lui manquait pas, je compris que l'Eglise avait un Cœur et ce Cœur était brûlant
d'Amour. Je compris que l'Amour seul faisait agir les membres de l'Eglise, que si
l'Amour venait à s'éteindre, les Apôtres n'annonceraient plus l'Evangile, les Martyrs
refuseraient de verser leur sang... Oui j'ai trouvé ma place dans l'Eglise... dans le
Cœur de l'Eglise, ma Mère, je serai l'Amour» (Manuscrits autobiographiques, ms B,
Lisieux 1957, p. 229).
35
Cfr. Ioannes XXIII: «Apostolatus enim, qui vere proprieque dicitur, in eo
positus est, ut quis salutiferum opus Christi participet, quod fieri nequit nisi precandi
seseque devovendi studio; siquidem Salvator praecipue preces ad Patrem fundendo
seseque immolando genus humanum noxiis vinctum et oppressum redemit. Unde fit,
ut qui intimam hanc rationem salvifici muneris Christi sequi conetur, etiamsi externa
abstineat actione, praecellenti tamen ratione apostolatum exercet» (Ep. Causa prae-
clara, lfcVII-1962, A. A. S. 54 [1962], p. 568).
36
Conc. Vat. II, Decr. de activ. mission. Ecclesiae Ad gentes divinitus, n. 40. Cfr
Const. Umbratilem (A. A. S. 16 [1924], p. 389), et Decr. S. R. C. super tuto pro canoniz.
S. Congreg* pro Religiosis et Institutis Saecularibus 683

In solitudine, ubi orationi vacant, iidem fratrum suorum nequaquam


obliviscuntur. Si a crebro eorum c o m m e r c i o se amoverunt, hoc non
fecerunt ad quietem, sui c o m m o d i causa, exquirendam, sed ad illorum
37
labores, cruciatus, spes universaliore modo participanda.

IV

Tantum igitur est vitae contemplativae mysterium, cuius praecla-


rus in oeconomia salutis locus ex iis, quae supra dicta sunt, elucet,
quodque titulo omni ex parte peculiari apud moniales in claustris
degentes viget. H a e enim feminae, natura sua, mysterium Ecclesiae,
38
«Sponsae Immaculatae Agni Immaculati)), significantius reprae-
sentant, atque, sedentes secus pedes D o m i n i ad audiendum verbum
illius (cfr. L c . 10, 39) in silentio et recessu, quae sursum sunt sapiunt

b. Teresiae Margaritae Redi, 18-II-Ì934: « ... supremo cordis martyrio anima vere cum
Christo confixa cruci, sibi ceterisque uberiores redemptionis fructus acquirit. Porro
hae sunt purissimae atque altissimae in Ecclesia animae, quae patiendo, amando atque
orando, tacito apostolatu omnibus prae primis prosunt» (A. A. S. 26 [1934], p. 106).
37
Cfr. Paulus VI: «Questa reclusione materiale, esteriore, sociale, vi separa dalla
Chiesa? Io vengo a dirvi: guardate che la Chiesa pensa a voi, non siete dimenticate,
e quindi la separazione che sarebbe la più grave (quella spirituale) non esiste. Perché?
perché siete oggetto di una particolare attenzione, d'un ricordo, vogliamo dire di più?
La Chiesa guarda voi, che vi siete date a questo genere di vita per essere a continuo
colloquio col Signore, per essere idonee a capire di più la sua voce, a esprimere questa
nostra povera voce umana con maggior purezza e con maggior intensità: avete fatto
di questo rapporto fra cielo e terra l'unico programma della vostra vita. Voi contem-
plative Vi siete dedicate a questo assorbimento di Dio sopra la vostra anima. Ebbene,
la Chiesa vede in voi l'espressione la più alta di se stessa: voi siete, in una certa
maniera, al vertice» (Ali. ad moniales Camaldulenses Aventini, 23-11-1966, in Vita
monastica, n. 85, p. 68); «Non solo un posto vi è concesso nella Chiesa cattolica, ma
una funzione, come dice il Concilio; non siete separate dalla grande comunione della
famiglia di Cristo, siete specializzate...» (Ali. ad virginum Benedictinarum Antistitas,
28-X-1966, A. A. S. 58 [1966], pp. 1159-1160). Et Concilium Vat. II alte asseruit: «Nec
quisquam aestimet religiosos consecratione sua aut ab hominibus alienos aut inutiles
in civitate terrestri fieri. Nam etsi quandoque coaetaneis suis non directe adsistunt,
profundiore tamen modo eos in visceribus Christi praesentes habent atque eum eis
spiritualiter cooperantur, ut aedificatio terrenae civitatis semper in Domino fundetur
ad ipsumque dirigatur, ne forte in vanum laboraverint qui aedificant eam» (Const.
dogm. de Ecclesia Lumen gentium, n. 46). Teresa de Jesús: «Persuade a las Hermanas
a que se ocupen siempre en suplicar a Dios favorezca a los que trabajan por la Iglesia »
(Camino, título del c. 3). « Si en esto podemos algo con Dios, estando encerradas,
peleamos por El... Y cuando vuestras oraciones y deseos y disciplinas y ayunos no
se emplearen por esto que he dicho, pensad que no hacéis ni cumplís el fin para que
aquí os juntó el Señor» (ibid., nn. 5.10).
38
Conc. Vat. II, Const. dogm. de Ecclesia Lumen gentium, n. 6.
684 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

et quaerunt, ubi vita earum est abscondita c u m Christo in D e o , donec


39
c u m Sponso suo appareant in g l o r i a . Mulieris est verbum excipere
potius quam ad extremos terrae fines perferre, quamvis etiam ad hoc
possit, felici c u m exitu, v o c a r i ; illius videlicet est verbum intra se
pernoscere et fructuosum reddere ratione quadam vivida, dilucida
ipsique propria. Plenam etiam maturitatem adepta, mulier magis per-
sentit id quo alius indiget eiusque necessitates e x p e r i t u r ; apertius
40
Ecclesiae erga Sponsum suum f i d e l i t a t e m e x p r i m i t a c simul altiore
quodam praedita est sensu fecunditatis vitae contemplativae. H a c de
4 1
causa Ecclesia — ut eius testatur Liturgia — peculiari quadam
ratione virginem christianam semper respexit. Divinam aemulationem
42
circa eam significans, eadem Ecclesia ipsius a mundi seiunctionem
43
monasteriorumque clausuram maiore cum sollicitudine est tutata.
Fieri non potest quin hic de Beata Maria V i r g i n e commemoretur,
quae Verbum Dei in semetipsa suscepit, (( fide plena, et Christum
44
prius mente quam ventre )) c o n c i p i e n s , hortus conclusus, fons signa-
tus, porta clausa (cfr. Gant. 4, 1 2 ; Ez. 44, 1-2), « in fide et caritate
45
typus et exemplar spectatissimum » Ecclesiae e x s t a t . V i r g o sanctis-
sima praeclarum vitae contemplativae est exemplum, iureque e vene-
rabili quadam traditione, sive in Oriente sive in Occidente, ad ipsam
haec verba Evangelii in sacra Liturgia accommodantur : <( Maria
46
optimam partem elegit » ( L c . 10, 3 8 - 4 2 ) .

39
Ibid.
40
Cfr. Conc. Vat. II, Const. dogm. de Ecclesia Lumen gentium, n. 6: «Ecclesia...
quam (Christus) sibi foedere indissolubili sociavit... et quam mundatam sibi voluit
coniunctam et in dilectione ac fidelitate subditam».
41
Liturgia occidentalis solum sanctis feminis imagines nuptiales accommodât et
applicat, earum commostrans sanctitatem veluti effusionem earum nuptiarum spiri-
tualium quas cum suo Sponso et Domino inierunt. E contra numquam pro illis — ut
pro viris facit — argumentis utitur novi hominis vel aliis rationem communicandi
cum Christo Sacerdote, Pontifice, Propheta significantibus. Item, inde a saec. iv, femi-
narum religiosa professio caeremonia habetur specialis, ab ea quae a monachis peragi-
tur distincta: velatio virginalis, enim, quae translata esse putanda est a velatione
coniugali puellarum, quae ad nuptias transibant, formam praebet cuiusdam matrimonii.
42
Cfr. Beut. 4, 24; 2 Cor. 11, 2: «Aemulor enim vos Dei aemulatione; despondi
enim vos uni viro virginem castam exhibere Christo».
43
Cfr. locos n. 3 allatos.
44
Cfr. Augustinus, Serm. 215, 4, ML 38, 1074.
45
Conc. Vat. II, Const. dogm. de Ecclesia Lumen gentium, n. 53.
46
Huiusmodi pericopa evangelica ut textus evangelii pro quibusdam sollemnita-
tibus B. Mariae Virginis adhibetur inde a saec. vi, v. g. pro festo Dormitionis vel
Assumptionis, sive in Oriente, sive in Occidente (cfr. B. Capelle, La fête de l'As-
somption dans l'histoire liturgique, in Ephemer, theol. Lovan. 3 [1926], pp. 33-45).
S. Congreg, pro Religiosis et Institutis Saecularibus 685

In h o c vitae contemplativae mysterio etiam aliud extollendum o c -


currit, scilicet momentum signi ac testimonii, quo contemplativi, a
4 7
D e o orationi specialiter deputati, quovis « ministerio verbi ) ) non
privantur, licet de directae praedicationis ministerio non agatur.
In hominum consortione, quae nunc est et quae tam facile D e u m
respuit et negat, virorum et mulierum vita divinis contemplandis
rebus dedita eius exsistentiam et praesentiam aperte profitetur, quan-
doquidem eadem necessitudinem illam amicalem c u m D e o requirit, quae
« testimonium reddit spiritui nostro, quod sumus filii Dei » (Rom. 8,
16). Qui ergo ita vivunt, illos confirmare possunt, qui fide temptantur
quique per errorem in discrimen queunt adducere quamlibet faculta-
48
tem homini oblatam colloquium c u m D e o ineffabili h a b e n d i .
Q u o mirabili c u m D e o c o l l o q u i o , in silentio et solitudine, viri et
mulieres, contemplationi et exercitationi caritatis ceterarumque chri-
stianarum virtutum prorsus dediti, mortem D o m i n i annuntiant, donec
veniat. H a n c quidem etiam eo magis annuntiant, quod tota eorum
vita, propter inquisitionem Dei solam prorsus ac totam, nihil aliud
est quam iter ad caelestem Ierusalem et anticipatio Ecclesiae escha-
tologicae in possidendo et contemplando D e o defixae. Attamen non
solum metam attingendam, id est vitam venturi saeculi, homines con-
templativi mundo praedicant, sed etiam viam, quae eo ducit, de-
monstrant. Si spiritus beatitudinum, qui sequelam Christi vivificat,
49
quamlibet vitae christianae formam debet a n i m a r e , contemplativorum
vita testatur hoc ad usum deduci posse iam in hac terrestri vita.
Q u o d quidem testimonium etiam vehementius homines nostrae aetatis
afilciet, quod testimonium collectivum, seu potius sociale, erit. Non
enim homines, qui nunc sunt, testimonium trahit singulare, sed testi-
monium alicuius communitatis, a vita, quae communiter agitur, pro-
fectum, i m m o testimonium alicuius societatis constitutae, quae con-
tinuitate et vigore suo vim principiorum, quibus innititur, compro-
bat. Huiusmodi sane est testimonium communitatis contemplativae,

" Cfr. Act. 6, 2.4: «Non est aequum nos derelinquere verbum Dei et ministrare
mensis... Nos vero orationi et ministerio verbi instantes erimus».
** Cfr. Message des moines contemplatifs primae Episcoporum Synodo, L'Osservatore
Romano, 12-X-1967.
" Cfr. Conc. Vat. II, Const past. de Eccl. in mundo huius temporis Gaudium et
spes, n. 72.
686 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

quam Paulus P p . VI in Monte Casino adumbravit, de « societate parva


et perfecti exempli » locutus, « in qua amor, oboedientia, innocentia,
libertas a rebus creatis et ars iis recte utendi vigent, ubi spiritus prae-
5 0
ponderat, u t paucis dicamus, ubi pax e t Evangelium dominantur » .

VI

Facile tamen intellegitur certam ac definitam vitae claustralis


obligationem, qua quis se devinciat, non oriri licere et inveniri quodam
fervore, cito transeunte, sed provenire deberé e firma et stabili matu-
ritate, qua quis socialibus quibusdam bonis, quamvis maximi habean-
tur et fiant, renuntiare valeat, ut plena libertate spirituali eligat vitae
formam, ex qua Christo tantum et rebus, quae sursum sunt, in vitae
usu adhaereat. H a c de causa diuturno diligentique studio probandae
sunt vocationes, quae monasteriis monialium offeruntur, ad ea recte
discernenda, quibus moveantur, ut opportune illae arceantur, quae,
:
fortasse inscie, rationibus non ita supernaturalibus atque claris d u
cantur, quae plenam progressionem spiritualem et humanam possint
51
praepedire. Cautiones utiles, quae singulorum Institutorum iure
constitutae sunt, non solum ante postulantium in monasterium ingres-
sum erunt perpendendae, sed etiam, antequam sodales votis perpetuis
obstringantur, considerandae.
Quae in hac Instructione sunt exposita, ad cuncta Instituta perti-
nent, quae contemplationi omni ex parte sunt dedita. Quaelibet tamen
familia religiosa notam sibi propriam suamque indolem habet, saepe
a Fundatore praefinitas, quae fideliter erunt servandae. Neque negatur
novas vitae contemplativae formas Spiritus Sancti instinctu in Ecclesia
posse oriri.
Q u o quidem legitime ea agnoscuntur, quibus Instituta, quasi mira
quadam varietate, inter se differunt, varietate videlicet, quae praecipue
ex momento pendet, quod cuiusvis unius orationi tribuitur aut preca-
tioni liturgicae, quod vitae communiter agendae datur vel vitae eremi-

50
« Una piccola società ideale, dove finalmente regna l'amore, l'obbedienza, l'in-
nocenza, la libertà dalle cose e l'arte di bene usarle, la prevalenza dello spirito, la
pace, in una parola, il Vangelo» (A. A. S. 56 [1964], p< 987). , . • . .
51
Cfr. Conc. Vat. II, Const. dogm. de Ecclesia Lumen gentium, n. 46: « Omnes
tandem perspectum habeant, consiliorum evangelicorum professionem,, quamvis renun-
tiationem secumferat bonorum quae indubie magni aestimanda veniunt, tamen perso-
nae humanae vero profectui non obstare, sed natura sua ei summopere prodesse».
Cfr. et Decr. de accomm. renové vitae religiosae Perfectae caritatis, n. 12.
S. Congreg, pro Religiosis et Institutis Saecularibus 687

ticae elementis, quae compagi monastici Instituti facilius inseruntur.


H o c sine dubio vim habet etiam ad rationem, qua singula Instituta
materialem a mundo per clausuram seiunctionem intellegunt atque
efficiunt.

VII

D u m igitur Concilii Oecumenici Vaticani II confirmantur prae-


scripta de clausura servanda et accommodanda, quippe quae vitae con-
templativae sit probatissimum subsidium, Sacra Congregatio p r o Reli-
giosis et Institutis saecularibus has normas, a Paulo P p . VI die 12
mensis Iulii 1969 probatas, pro monasteriis monialium contemplationi
prorsus addictarum edere curae habuit.

NORMAE DE CLAUSURA PAPALI MONIALIUM

(( Clausura papalis monasteriorum consideranda est tanquam insti-


tutum asceticum quod cum monialium peculiari vocatione singulariter
cohaeret, quippe quae signum, protectio et peculiaris forma exstet earum
secessus a mundo » (Litt. A p . m. p. dat. Ecclesiae sanctae, I I , n. 30).

1 - Clausura, quae monialibus vitae unice contemplativae reservatur


(Perfectae caritatis, n. 16), ideo papalis dicitur quia normae, quibus
regitur, apostolica auctoritate sanciri debent, licet agatur de normis
iure particulari statutis vel statuendis, quibus propria Institutorum
indoles apte exprimitur.

2 - Lege clausurae papalis afficitur tota domus quam moniales'


inhabitant, cum hortis et viridariis accessui monialium reservatis.

3 - Saepta monasterii legi clausurae obnoxia ita constituantur ut


materialem separationem efficiant (Litt. A p . m. p. dat. Ecclesiae sanctae,
I I , n. 31), quae scilicet ingressus et egressus impediat (v. g. muro, sive
alio efficaci m o d o , veluti tabulis ligneis, ferreo reti, densa firmaque
saepe). Ingressus vero et egressus fiant per portas quae clavibus obse-
rantur.

4 - Modus huius efficacis separationis, praesertim quoad chorum


et collocutorium, definiatur in Constitutionibus et in codicibus addi-
ticiis, attenta diversitate sive traditionum singulorum Institutorum,
688 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

sive temporum locorumque condicionum (v. g. cratibus, cancellis, sta-


bili mensa, etc.) ; ad normam vero articuli 1, praedictus separationis
modus praeviae approbationi S. Congregationis p r o Religiosis et Insti-
tutis saecularibus proponatur.

o - Vi legis clausurae moniales, novitiae et postulantes intra mona-


sterii saepta clausura circumscripta vivere debent, neque ex iis egredi
licet, exceptis casibus de quibus iure cautum est (cfr. art. 7 ) .

6 - Item lex clausurae vetat ne intra saepta monasterii clausurae


obnoxia, ullus cuiusvis condicionis, sexus et aetatis ingrediatur, exceptis
casibus de quibus iure cautum est (cfr. art. 8 et 9 ) .

7 - Praeter indulta particularia Sanctae Sedis, egressus e clausura


iis, de quibus in art. 5, permittitur :
a) in casu gravissimi et imminentis p e r i c u l i ;
b) ex licentia Antistitae cum consensu saltem habituali Ordinarii
loci et, si habeatur, Superioris regularis :
1. ad medicos adeundos vel salutem curandam d u m m o d o fiat
in proprio commorationis l o c o vel in v i c i n i a ;
2. ad comitandam, si vera necessitas id postulet, monialem in-
firmam ;
3. ad opus manuale faciendum vel necessariam vigilantiam
exercendam in locis extra clausuram sed intra saepta monasterii sitis ;
4. ad iura civilia e x e r c e n d a ;
5. ad actus administrationis faciendos, qui aliter fieri non possint.
Praeter casus saluti consulendi, si absentia a clausura ultra heb-
domadam protrahi debeat, Antistita praevium consensum Ordinarii
loci et, si habeatur, Superioris regularis obtinere debet.
c) E x t r a casus sub littera ö) descriptos, Antistita licentiam Ordi-
narii loci et, si habeatur, Superioris regularis petere debet, quae
nonnisi vere gravi de causa necnon ad tempus vere necessarium con-
cedi p o t e s t ;
d) Egressus omnes ad normam a), b), et c) huius articuli con-
cessi protrahi non possunt ultra tres menses sine licentia Sanctae Sedis.

8 - Praeter indulta particularia Sanctae Sedis, ingressus in clau-


suram permittitur :
a) S. R. E. Cardinalibus, qui aliquot comites sibi assumere pos-
s u n t ; Nuntiis et Delegatis Apostolicis in locis propriae iurisdictionis;
S. Congreg, pro Religiosis et Institutis Saecularibus 689

b) iis, qui supremum actu tenent p o p u l o r u m principatum, eorum-


que uxoribus c u m comitatu ;
c) Ordinario l o c i et Superiori regulari, iusta de c a u s a ;
d) Visitatoribus canonicis in actu visitationis, dumtaxat inspectio-
nis causa, quos tamen socius comitari debet ;
e) Sacerdoti, una c u m ministris, ad sacramenta infirmis admini-
stranda, vel ad funera exsequenda. Ingressus permittitur etiam sacer-
doti ad assistendum eis quae diuturno vel gravi m o r b o l a b o r a n t ;
/) item sacerdoti, una cum ministris, ad processiones liturgicas
celebrandas, si requiratur ab A n t i s t i t a ;
g) ex licentia Antistitae, sub vigilantia Ordinarii loci et, si habea-
tur, Superioris regularis, medicis ceterisque, quorum opera vel industria
necessaria est ad providendum utilitatibus monasterii ;
h) sororibus externo servitio monasterii addictis, iuxta propria
statuta.

9 - Ius particulare ad normam art. 1 a Sancta Sede probatum, potest


iuxta spiritum et indolem singulorum Institutorum sive severiores
normas clausurae statuere sive de aliis casibus legitimi ingressus et
egressus sancire, quibus monasteriorum necessitatibus vel monialium
bono prospiciatur.

10 - Usus radiophonii et televisionis, in monasteriis monialium


vitae unice contemplativae nonnisi in peculiaribus rerum adiunctis
indolem religiosam habentibus permitti potest.

11 - Oportet ut diaria, commentarii periodici et cetera subsidia


communicationis neque numero nimia sint, neque indistincte admit-
tantur (cfr. Inter mirifica, n. 4). Etenim per illa subsidia spiritus
huius mundi etiam optimas communitates pervadere et perturbare
potest.

12 - Sessiones seu coetus cuiuscumque generis, quae c u m vita


claustrali v i x , vel ne vix quidem, c o m p o n i possunt, prudenter viten-
tur. Si tamen praesentes rerum condiciones id suadere videantur, tunc
c u m debita licentia, poterit quandoque permitti monialibus ut illis
coetibus intersint, qui vere vitam claustralem fovent, d u m m o d o ne
huiusmodi egressus e claustro nimis c r e b r o fieri contingat. Meminerint
Superiores puritatem et fervorem vitae claustralis e stricta observantia
legum clausurae multum pendere. Ideo exitus e saeptis monasterii
exceptio maneat.
690 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

13 - L e x clausurae obligationem gravem conscientiae secumfert, sive


pro monialibus sive p r o extraneis.

14 - In visitatione canonica Visitator materialem clausuram inspi-


cere d e b e t ; Antistita vero debet de normarum clausurae observantia
eidem rationem reddere necnon librum ubi fideliter egressus et ingressus
adnotantur, inspectioni subicere.

15 - Ecclesia, c u m vitam contemplativam claustralem magni faciat,


valde laudat moniales quae, in m o d o aptandi clausuram huic vitae con-
templativae magis consentaneo, secessum a mundo sanctissime servant
(cfr. Perfectae caritatis, n. 7) ; eos vero qui ius et officium habent invi-
gilandi custodiae clausurae, Ordinarium scilicet loci et, si habeatur,
Superiorem regularem, enixe adhortatur, ut omni sollicitudine eam
tueantur et Antistitam, ad quam proxime pertinet huius clausurae
custodia, pro suo munere efficaciter adiuvent.

16 - Poenae in clausuram monialium violantes statutae usque ad


novi Codicis Iuris Canonici promulgationem vigore carent.

17 - Modus procedendi in renovatione, per Litteras Apostolicas Ec-


clesiae Sanctae motu proprio datas statutus, I I , nn. 9, 10, l l j fideliter
servetur. Ad mentem vero n. 6 earundem Litterarum, experimenta con-
tra praescripta praesentium normarum, quae ius commune constituunt,
induci nequeunt nisi obtenta praevia Sanctae Sedis licentia.
Ea vero monasteria, quae in aptanda clausura papali iam quasdam
innovationes ad effectum deduxerunt, obligatione tenentur eas propo-
nendi iudicio Sacrae Congregationis p r o "Religiosis et Institutis saecu-
laribus intra sex menses a die editionis praesentis Instructionis.

Datum R o m a e , die 15 mensis augusti 1969, in festo B. M. V. in caelum


assumptae.

H. Card. ANTONIUTTI, Praefectus

Eduardus Heston, C . S . C , a Secretis


Tribunal Vicariatus urbis 691

ACTA TRIBUNALIUM

TRIBUNAL VICARIATUS URBIS

Citationes edictales
I
ROMANA
Nullitatis matrimonii (Pietropaoli - Compagnoni)

Cum ignoretur locus actualis commorationis domini Çaelestini Com-


pagnoni, in causa de qua supra conventi, eumdem citamus ad compa-
rendum coram Tribunali Primae Instantiae Vicariatus Urbis (Piazza
S. Giovanni in Laterano, 6 - R o m a ) , aut per se aut per procuratorem
legitime constitutum, die 1 decembris 1969, hora decimatertia, pro
concordatione sequentis dubii :

An constet de nullitate matrimonii in casu.

Ordinarii locorum, parochi, fideles quicumque notitiam habentes


actualis commorationis praedicti domini Caelestini Compagnoni, curare
debent ut ipse de hac edictali citatione rite moneatur. *

p. Emmanuel Canzoneri, O. P., Iudex Instructor

Ex Aedibus Tribunalis Vicariatus Urbis, die 30 septembris 1969.

Sac. Romualdus Pasquarelli, v. Cancellarius

* Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de M. Célestin Compa-


gnoni, défendeur en cette cause, nous le citons à comparaître, par propre
personne ou par un procureur légitimement constitué, au siège du Tribunal
er
du Vicariat de Rome (Piazza S. Giovanni in Laterano, 6 - Roma) le 1 décem-
bre 1969, à 13 heures, pour concorder le doute ci-dessous rapporté:
Conste-t-il de la nullité du mariage, dans le cas?
Les Ordinaires des lieux, les curés, les fidèles ayant connaissance du
lieu de la résidence dudit M. Célestin Compagnoni, devront, dans la mesure
du possible, l'avertir de la présente citation.
692 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

II
ROMANA
Nullitatis matrimonii (Chiappi - Monti)

Cum ignoretur locus actualis commorationis dominae Monti Aloisiae,


A r i c i a e die 17-6-1925 natae et in causa de qua supra conventae, eamdem
citamus ad comparendum c o r a m Tribunali Secundae Instantiae V i -
cariatus Urbis (Piazza S. Giovanni in Laterano, 6 - R o m a ) , aut per
se aut per procuratorem legitime constitutum, in diem 3 decem-
bris 1969, hora 12,30, p r o concordatione sequentis dubii :

An constet de nullitate matrimonii in casu.

Ordinarii l o c o r u m , parochi, fideles quicumque notitiam habentes


actualis commorationis praedictae dominae Monti Aloisiae, curare
debent ut ipsa de hac edictali citatione rite moneatur. *

Philippus Giannini, V. Officialis

Ex aedibus Tribunalis Vicariatus Urbis, die 30 septembris 1969.

A . L o n g o , V. Cancellarius

* Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de M.me Louise Monti,


défenderesse en cette cause, nous la citons à comparaître, par propre personne
ou par un procureur légitimement constitué, au siège du Tribunal du Vicariat
de Rome (Piazza S. Giovanni in Laterano, 6 - Roma) le 3 décembre 1969, à
12 heures 30, pour concorder le doute ci-dessous rapporté :

Conste-t-il de la nullité du mariage, dans le cast

Les Ordinaires des lieux, les curés, les fidèles ayant connaissance du lieu
de la résidence de ladite Louise Monti, devront, dans la mesure du possible,
l'avertir de la présente citation.
Diarium Romanae Curiae 693

DIARIUM ROMANAE CURIAE

Martedì, 16 settembre 1969, il Santo Padre Paolo VI ha


ricevuto in solenne Udienza, per la presentazione delle Lettere
Credenziali, Sua Eccellenza il Signor Luis ANTONIO PEÑA-
HERRERA, Ambasciatore Straordinario e Plenipotenziario della
Repubblica dell'Ecuador.

Giovedì, 18 settembre 1969, il Santo Padre Paolo VI ha


ricevuto in solenne Udienza, per la presentazione delle Let-
tere Credenziali, Sua Eccellenza il Signor AFZAL IQBAL, A m -
basciatore Straordinario e Plenipotenziario della Repubblica
del Pakistan.

SEGRETERIA DI STATO

NOMINE

Con Brevi Apostolici il Santo Padre Paolo VI ha nominato:


19 settembre 1969. Il Revmo Mons. Glorieux Achille, Pro-Nunzio Apostolico
nella Repubblica Araba Siriana.
16 ottobre » S. E. Revma Mons. Clarizio Emanuele, Arcivescovo tito-
lare (ii Anzio, Pro-Nunzio Apostolico in
Canada.

Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Paolo VI ha


nominato :

22 settembre 1969. Gli Emi Signori Cardinali : Bertoli Paolo, Prefetto del-
la S. Congregazione per le Cause dei Santi;
Marty Francesco, Arcivescovo di Parigi;
Wright Giovanni Giuseppe, Prefetto della
S. Congregazione per il Clero; Willebrands
Giovanni, Presidente del Segretariato per la
Unione dei Cristiani, Membri della Pontificia
Commissione per la Revisione del Codice di
Diritto Canonico.
25 » » Le Loro Eccellenze Revme i Monsignori : Farah Elia, Ar-
civescovo di Cipro dei Maroniti; Motolese Gu-
694 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

glielmo, Arcivescovo di Taranto; Thiandoum


Giacinto, Arcivescovo di Dakar; Hannan Fi-
lippo M., Arcivescovo di New Orleans; Cantero
Cuadrado Pietro, Arcivescovo di Zaragoza;
Fortier Giovanni M., Arcivescovo di Sher-
brooke; Trevor Picachy Lorenzo, Arcivescovo
di Calcutta ; Kempf Guglielmo, Vescovo di Lim-
burg ; Muldoon, Vescovo Ausiliare di Sydney ;
Jobidon Giovanni Luigi, Vescovo di Mzuzu;
Metzinger Luciano, Prelato « nullius » di Aya-
viri, Membri della Pontificia Commissione per
le Comunicazioni Sociali.
9 ottobre » Gli Emi Signori Cardinali: Traglia Luigi, Parente Pie-
tro, Felici Pericle, Oddi Silvio, Membri della
S. Congregazione per le Cause dei Santi.
15 » » L'Emo Signor Card. Garrone Gabriele Maria, Prefetto
della S. Congregazione per l'Educazione Cat-
tolica, Cran Cancelliere del Pontificio Istitu-
to di Musica Sacra.
17 » » Il Rev. P. Long Giovanni, S.J., Capo ufficio del Se-
gretariato per l'Unione dei Cristiani.

ONORIFICENZE

Con Brevi Apostolici il Santo Padre Paolo VI ha conferito :

Il Collare dell'Ordine Piano :


25 luglio 1969. A S. E. il sig. Milton Obote, Presidente della Repub-
blica di Uganda.

La Oran Croce dell'Ordine Piano :

5 aprile 1969. A S. E. il sig. Frias Pietro (Argentina).


25 luglio » A S. E. il sig. J. K. Babiiha, Vice-Presidente della Re-
pubblica di Uganda.
» » » A S. E. il sig. S. N. Odaka, Ministro degli Affari Este
ri di Uganda.
» » » A S. E. il sig. Narendra Patel, Speaker del Parlamento
di Uganda.
» » » A S. E. il sig. Giorgio Kamba, Ambasciatore di Uganda
presso la Santa Sede.

La Gran Croce dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile :

21 dicembre 1968. A S. E. il sig. Amir Assadollah Alani (Iran).


25 luglio 1969. A S. E. il sig. Basil K. Bataringaya, Ministro dell'In-
terno di Uganda.
Diarium Romanae Curiae 695

La Oran Croce dell'Ordine di san Silvestro Papa :


21 dicembre 1968. A S. E. il sig. Amir Nasser Diba (Iran).
5 aprile 1969. A S. E. il sig. Grondona Mariano (Argentina).
» » » A S. E. il sig. Peltzer Enrico (Argentina).

Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Paolo VI ha


conferito :

La Commenda con Placea dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile :


28 settembre 1968. Al sig. Krannawitter Riccardo (Santa Fe - U.S.A.).
22 ottobre » Al sig. Loebenstein Edwin (Austria).
11 novembre » Al sig. Grosschmid Geza Beniamino (Pittsburgh).
11 dicembre » Al sig. Giosia di Sachsen Coburg e Gotha Filippo (Wien).
» » » Al sig. Heilingsetzer Edoardo (Wien).
» » » Al sig. Krieger Francesco (Wien).
10 marzo 1969. Al sig. Correnti Venerando (Roma).
5 aprile » A S. E. il sig. Carrier Enrico Giorgio (Argentina).
» » » Al sig. Urdapilleta Alessandro (Argentina).

La Placca dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile:


13 gennaio 1969. Al sig. Braidotti Mario (Roma).
10 marzo » Al sig. Vacchini Francesco (Roma).
5 aprile » A S. E. il sig. Katzenstein Carlo (Argentina).

La Commenda dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile:


11 dicembre 1968. Al sig. Van Haren Cornelio Cristiano A. (Rotterdam).
3 febbraio 1969. Al sig. Lambooy Roberto Giuseppe G. fs-Hertogen
bosch).
6 » » Al sig. Deryckiere Enrico (Lille).
» » » Al sig. Delesalle Leone (Paris).
17 » » Al sig. De Mulier y De Ferrer Saverio (Tarragona).
4 marzo » Al sig. Panzer Carlo (Köln).
» » » Al sig. Staderini Aldo (Roma).
» » » Al sig. Staderini Fausto (Roma).
18 » » Al sig. Serri Bruno Guglielmo (Roma).
» » » Al sig. Governatori Liberato (Roma).
21 » » Al sig. D'Erme Mario (Roma).
5 aprile » Al sig. Ballestreros Ettore S. (Argentina).

Il Cavalierato dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile:


14 maggio 1968. Al sig. Drolet Rolando (Scherbrooke).
12 luglio » Al sig. Murphy Michele Guglielmo (Raleigh).
28 settembre » Al sig. Motto Roberto (Davenport).
» » » Al sig. Thom Giacomo (Rockville Centre).
11 novembre » Al sig. Clopet Paolo (Annecy).
» » » Al sig. van den Brink Clemente G. M. (Haarlem).
696 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

5 dicembre 1968 Al sig. Boone Cornelio (Natchez-Jackson).


» Al sig. Canizaro Giacomo (Natchez-Jackson).
» Al sig. Dehmer Giuseppe (Natchez-Jackson).
» Al sig. Dolton Enrico Giuseppe (Natchez-Jackson).
» Al sig. Flautt Giacomo Roberto (Natchez-Jackson).
» Al sig. Koenenn Lino (Natchez-Jackson).
11 Al sig. Van Hoof t Adriano Gerardo (Breda).
Al sig. Frencken Ermanno Giovanni A. (Groningen).
11 gennaio 1969 Al sig. Jansen Marino Antonio (Utrecht).
Al sig. Vermolen Enrico Giovanni (Utrecht).
»
» Al sig. Gammino Michele (Providence).
» Al sig. Powers Guglielmo (Providence).
Al sig. Roberts Tommaso (Providence).
» Al sig. Tally Giuseppe (Providence).
14 Al sig. Dohmen Francesco Stanislao (Roermond).
17 Al sig. Binon Omer (Tournai).
21 Al sig. Labande Edmondo Renato (Poitiers).
» Al sig. Savatier Renato (Poitiers).
» Al sig. Bowen Giovanni (Washington).
29 Al sig. Berkelmans Francesco Martino fs-Hertogenbosch).
» Al sig. De Leeuw Federico Guglielmo D. M. ('s-Herto-
genbosch).
31 » » Al sig. Currom Paolo (Cardili).
3 febbraio » Al sig. Van Helvoort Martino Adriano M. ('s-Hertogen-
bosch).
Al sig. Loerakker Teodoro Giovanni (Utrecht).
13 »
17 » Al sig. Meeus Alfonso (Anvers).
» » Al sig. Paturle Giovanni Camillo (Grenoble).
» » Al sig. Mazza Gaetano (Lodi).
4 marzo Al sig. Busso Marcello Paolo (Grosseto).
17 » Al sig. Sobacchi Pier Fausto (Lodi).
21 Al sig. Balduini Lorenzo (Tarquinia e Civitavecchia).
» Al sig. Brusà Beniamino (Roma).

NECROLOGIO

28 settembre 1969. Monsig. Cagnoni Emiliano, Vescovo di Cefalù.


7 ottobre » Monsig. O'Shea John, Vescovo di Kanchow.
9 » » Monsig. Kavukatt Matthew, Arcivescovo di Changana-
cherry.
19 » » Monsig. MacGinley John B., Vescovo tit. di Croe.
» » » Monsig. Rotolo Salvatore, Vescovo tit. di Nazianzo.
27 » » Monsig. Centoz Luigi, Arcivescovo tit. di Edessa di
Osroene.
28 » » Monsig. Schenk Francis Joseph, Vescovo tit. di Scar-
dona.
31 » » Monsig. Oviedo y Reyes Isidro Augusto, Vescovo tit. di
Bomarzo.
An.|et rol. LXI 10 Decembris 1969 N. 12

ACTA APOSTOLICAE SEDIS


COMMENTARIUM OFFICIALE

Directio: Palazzo Apostolico - Città del Vaticano — Administratio: Libreria Editrice Vaticana

ACTA PAULI PP. VI

CONSTITUTIONES APOSTOLICAE

I
BARRANQUILLENSIS

Nova provincia ecclesiastica conditur, « Barranquillensis » nomine, cuius


erit metropolitana Sedes ipsa Barranquillensis.

P A U L U S E P I S C O P U S
SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Becta rerum dispositio, et ordo, et distributio, quam multum dioe-


cesium causam iuvent ac prosperitatem promoveant, facile quippe in-
tellegi potest, modo vel obiter consideretur saepe per haec et difficultates
vinci facilius, et minui sacrorum Praesulum labores, et sub unius disci-
plinam Antistitis subactis pluribus territoriis, quasi in unum redactis
viribus, plus firmitatis atque roboris absumere sive singulas Ecclesias,
sive ipsam Christi fidem atque religionem. Quam ob rem, cum venera-
bilis Frater Iosephus Paupini, Archiepiscopus titulo Sebastopolitanus
in Abasgia et in Columbiana Republica Apostolicus Nuntius, audito
coetu E p i s c o p o r u m eiusdem nationis, proposuerit ut in eadem nova
excitaretur provincia ecclesiastica, Barranquillensi dioecesi ad digni-
tatem metropolitanae Sedis evecta, Nos re bene reputata atque Ordi-
nariorum E p i s c o p o r u m , quorum res interesset, ante audita sententia,

45 - A. A. S.
698 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

id probantes quod propositum est, haec decernimus. Barranquillensem


dioecesim, de iure metropolitano Ecclesiae Carthaginensis in Columbia
detrahentes, ad gradum et dignitatem Sedis metropolitanae evehimus,
cum iuribus omnibus. Cui adnectimus, tamquam suffraganeas, dioe-
ceses S. Marthae, ab eadem provincia Carthaginensi separandam, atque
Valledurapensem, quam hac ipsa die constituimus. Venerabilem autem
Fratrem Germanum V i l l a Garizia, sacrum Barranquillensem Antisti-
tem, ad dignitatem Archiepiscopi Metropolitae tollimus, factis scilicet
iuribus congruentibus. Ceterum, quae per has Litteras iussimus, venera-
bilis Frater qui eo tempore quo hae Litterae ad effectum deduci debeant
Nuntiaturae Apostolicae in Columbia praeerit, fieri studebit. Qui, re
acta, documenta conscribi faciet atque sinceris exemplis ad Sacram
Congregationem p r o Episcopis cito mitti curabit.
Hanc vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore
volumus ; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res
est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Cuius Consti-
tutionis efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere
poterunt, c u m per eam iisdem derogemus omnibus. Nemini praeterea
haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere l i c e a t ;
quin i m m o huius Constitutionis exemplis et locis, sive typis impressis
sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica digni-
tate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta,
eadem omnino habenda erit fides, quae huic haberetur, si ostenderetur.
D a t u m R o m a e , apud S. Petrum, die quinto et vicesimo mensis
A p r i l i s , anno D o m i n i millesimo nongentesimo sexagesimo nono, Pon-
tificatus Nostri sexto.

ALOISIUS Card. TRAGLIA CAROLUS Card. CONPALONIBRI


S. R. E. Cancellarius S. Congr. pro Episcopis Praefectus

Franciscus Tinello
Apostolicam Cancellariam Regens

© Iosephus Rossi, E p . tit. Palmyrenus, Proton. Apost.

Iosephus Massimi, Proton. Apost.


Loco £g Plumbi

In Ap. Cane, tab., vol. CXXXII, n. 32.


Acta Pauli Pp. VI 699

II
CARTHAGINENSIS IN COLUMBIA - SANCTI GEORGII
(SINCELEJENSIS)

Detractis quibusdam territoriis ab archidioecesi Carthaginensi in Columbia


et a vicariatu apostolico Sancti Georgii, nova conditur dioecesis, « Since-
lejensis » appellanda.

P A U L U S E P I S C O P U S
SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Ad Ecclesiam Christi in dies augendam nemo non videt quantum


conferant apta rerum religiosarum dispositio flniumque dioecesium
idonea temperatio. Quam ob rem, cum venerabilis Frater Iosephus
Paupini, Archiepiscopus titulo Sebastopolitanus in Abasgia et in Re-
publica Columbiana Apostolicus Nuntius, audita Conferentia Episco-
pali Columbiana, ab hac Petri Sede expostulaverit ut, distractis qui-
busdam territoriis ab archidioecesi Carthaginensi in Columbia et a
vicariatu apostolico Sancti Georgii, nova quaedam constitueretur
dioecesis, Nos, sententiam rogatis Ordinariis quorum intersit eorum-
que omnium consensum supplentes qui hac supra re aliquid iuris vel
habeant vel se praesumant habere, ea quae sequuntur, decernimus et
iubemus. Ab archidioecesi Carthaginensi in Columbia territorium se-
paramus quod complectitur municipia vulgo nuncupata Sincelejo, Co-
losó (Ricaurte), Corozal, Morroa, Ovejas, Palmito, Sampués, San Ono-
fre, San Pedro, Sincé et T u l ú ; a vicariatu autem apostolico Sancti
Georgii territorium distrahimus municipiorum quae vulgo appellan-
tur : Caimito, Majagual, S. Benito A b a d , San Marcos, Sucre et Tolú-
v i e j o ; quibus omnibus distractis territoriis novam condimus dioecesim
ßincelejensem appellandam, iisdemque circumscribendam finibus ac
municipia, simul sumpta, quae diximus. Novae dioecesis sedes episco-
palis in urbe vulgo Sincelejo erit, episcopalis vero magisterii cathedra
in curiali sacra aede S. Francisci Assisiensis, quam ad gradum templi
cathedralis tollimus, cum iuribus debitis. E p i s c o p o autem, praeter-
quam quod iura congrua damus, obligationes etiam imponimus, quae
Episcoporum residentium sunt propria. Sincelejensis praeterea Eccle-
sia suffraganea erit metropolitanae Sedi Carthaginensi in C o l u m b i a ;
item sacer eius Antistes metropolitanae iurisdictioni Archiepiscopi
700 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Carthaginensis in Columbia subdetur. Ad Canonicos quod attinet,


cathedrale collegium condatur, post alias tamen Apostolicas datas
Litteras; interea Consultores dioecesani deligantur, ad normas Iuris
Canonici. Quod vero spectat Seminarium, serventur praescripta iuris
communis, prae oculis etiam habitis normis decreti Concilii V a t i c a n i I I ,
a verbis « Optatam totius » incipientis, atque peculiares leges Sacrae
Congregationis p r o Institutione Catholica. Seminarii autem alumni,
et animi et ingenii dotibus prae ceteris insignes, E o m a m , c u m adole-
verit, mittantur, in Pontificium Collegium Pium Latinum Ameri-
canum, philosophicis theologicisque disciplinis imbuendi. Mensa epi-
scopalis, quae dicitur, constabit Curiae e m o l u m e n t i s ; fidelium colla-
tionibus, sponte o b l a t i s ; ea bonorum parte, quae novae dioecesi obve-
niet ad normam canonis 1500 C. I. C. Ad clerum quod attinet, cense-
mus ut, his Litteris ad effectum adductis, eo ipso sacerdotes illi Sedi
ascribantur, in cuius territorio beneficium vel officium habeant; ceteri
vero clerici Seminariique tirones ei Sedi, in qua legitime degant. A c t a
autem et documenta, dioecesim hodie conditam respicientia, e Curiis
episcopalibus Carthaginensi in Columbia et Sancti Georgii ad Curiae
Sincelejensis condendum tabularium rite transmittantur. Ceterum quae
per has Litteras mandavimus exsequenda is curabit qui, eo tempore
quo negotium agendum erit, A p o s t o l i c a m in Columbia Nuntiaturam
regat, vel per se ipse vel per alium, factis ad id necessariis facultatibus.
Re vero acta, documenta exarentur, quorum sincera exempla ad S. Con-
gregationem p r o Episcopis cito mittantur.
H a n c autem Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et
fore volumus, contrariis minime obstantibus, etiam speciali mentione
dignis.
Datum R o m a e apud S. Petrum, die vigesimo quinto mensis A p r i l i s ,
anno D o m i n i millesimo nongentesimo sexagesimo n o n o , Pontificatus
Nostri sexto.

ALOISIUS Card. TRAGLIA CAROLUS Card. CONPALONIBRI


ig. R. E. Cancellarius S. Congr. pro Episcopis Praefectus

Franciscus Tinello
Apostolicam Cancellariam Regens

Ioannes Calieri, Proton. Apost.


Iosephus Del T o n , Proton. Apost.
Loco 83 Plumbi
In Ap. Cane, tab., vol. CXXXII, n. 29.
Acta Pauli Pp. VI 701

III
M O N T E R I E N S I S - S . GEORGII

Detractis quibusdam territoriis ab Ecclesiis Monteriensi et S. Georgii, nova


praelatura conditur, « Sinuensis Superioris » cognominanda.

P A U L U S E P I S C O P U S
SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Ex quo D e o benignissime placuit ut N o s , quamvis ex omni parte vi-


rium impares, Ecclesiae suae universae, suscepto pascendi gregis munere,
praeficeremus, idque sic ut beatus Petrus summo amore, quasi patris,
ageremus, ex eo profecto tempore industriam Nostram omnem et la-
bores, et studia, et sollicitudines in eo collocavimus, ut necessitatibus
Christifidelium inserviremus : vera sunt enim Sancti Augustini verba,
esse, scilicet, documentum amoris pascere dominicum gregem (cfr. In
Io. 21, 15-17). Quam ob rem, cum venerabilis Frater Iosephus Paupini,
Archiepiscopus titulo Sebastopolitanus in Abasgia, atque in Republica
Columbiana Apostolicus Nuntius, audita quidem Conferentia Episco-
pali, quam dicunt, Columbianae nationis, expostulaverit ut ibi loci
nova Praelatura conderetur, Nos auditis quos oporteret, haec decer-
nimus atque iubemus. A dioecesi Monteriensi territorium separamus,
quod complectitur municipium vulgo Tierralta; a vicariatu aposto-
l i c o S. Georgii municipia, quibus nomen : Montelibano, et A y a p e l .
His autem territoriis novam praelaturam constituimus, Sinuensis
Superioris appellatione, cuius erit caput urbs Montelibano, praelati-
cium autem templum quod est Beatae Luciae Virgini et Martyri dica-
tum, factis nempe iuribus talium templorum. Praelatura haec suffra-
ganea erit Sedi metropolitanae Carthaginensi in Columbia, item eius
Praesul Metropolitae. De mensa novae Ecclesiae statuimus ut ea sive
Curiae emolumentis fiat, sive fidelium christianorum collationibus,
sive, si qua sint, bonis quae ei provenient ad normam canonis 1500
C. I. C. Seminarium condatur, in qua re tum ad ius commune respi-
ciatur, tum ad singulares leges Sacrae Congregationis pro Institutione
Catholica, tum ad Decretum Concilii Vaticani II « Optatam totius ».
Cum vero iuvenes eo aetatis pervenerint, ut philosophiae atque sacrae
theologiae incumbere debeant, R o m a m meliores mittantur, in Ponti-
702 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

ficium Collegium Pianum Latinum Amerieanum. Regimen praelaturae,


ceteraque quae ad eius administrationem attinet, iure canonico tem-
perentur. Condita autem nova circumscriptione, qui sacerdotes in eius
territorio officium aut beneficium habeant, eius clero accenseantur;
ceteri clerici atque Seminarii tirones, ei Ecclesiae, in cuius finibus
legitime degant. A c t a praeterea et documenta quae de fidelibus seu
rebus novae praelaturae tractent, ad eius Curiam mittantur atque ibi-
dem religiose custodiantur in tabulario. Ceterum, hae Litterae N o -
strae ad exitum deducantur ab eo qui tempore exsecutionis Apostolicae
Nuntiaturae in Republica Columbiana praesit. Re vero peracta, do-
cumenta exarentur atque sinceris exemplis ad Sacram Congregationem
p r o Episcopis mittantur.
H a n c vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore
v o l u m u s ; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res
est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Cuius Consti-
tutionis efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere
poterunt, cum per eam iisdem derogemus omnibus. Nemini praeterea
haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere l i c e a t ;
quin immo huius Constitutionis exemplis et locis, sive typis impressis
sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica digni-
tate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta,
eadem omnino habenda erit fides, quae huic haberetur, si ostenderetur.
Datum R o m a e , apud S. Petrum, die quinto et vicesimo mensis
Aprilis, anno D o m i n i millesimo nongentesimo sexagesimo nono, Ponti-
ficatus Nostri sexto.

ALOISIUS Card. TRAGLIA CAROLUS Card. GONFALONIERI


/S. R. E. Cancellarius S. Congr. pro Episcopis Praefectus

Rinus Marsiglio
pro Apostolicae Cancellariae Regente

f& Iosephus Rossi, E p . tit. Palmyrenus, Proton. Apost.

Iosephus Massimi, Proton. Apost.


Loco £ß Plumbi

In Ap. Cane, tab., vol. CXXXII, n. 1,1.


Acta Pauli Pp. VI 703

IV
CARTHAGINENSIS IN COLUMBIA - SANCTI GEORGII
(MAGANGUËNSIS)

Quibusdam detractis territoriis ab archidioecesi Carthaginensi in Columbia


et ab apostolico vicariatu Sancti Georgii, nova dioecesis conditur, nomine
« Maganguënsis ».

P A U L U S E P I S C O P U S
SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Recta sapiensque regiminis ratio, quod in universam Christi Ec-


clesiam obtinemus, postulat quandoque ut quarundam ecclesiastica-
rum circumscriptionum diviso territorio, alia constituatur, pleno suo-
que iure regenda. Quam quidem partitionem aptiori fidelium curationi
quam maxime favere nemo non videt. Precibus ideo venerabilis Fra-
tris Iosephi Paupini, Archiepiscopi titulo Sebastopolitani in Abasgia
et in Columbiana Republica Nuntii Apostolici, accedendum esse cen-
suimus, qui, post auditum Columbianae nationis Episcoporum Coetum,
ab Apostolica Sede petiit ut nova ibi l o c o r u m conderetur dioecesis,
deque apostolica Nostra potestate sequentia esse decernenda. Ab ar-
chidioecesi Carthaginensi in Columbia territorium seiungimus, quod
complectitur municipia vulgo nuncupata Maganguè, Córdoba, Margarita,
Mompós, Pinillos, San Fernando et Z a m b r a n o ; a vicariatu apostolico
Sancti Georgii territorium municipiorum, quae appellantur A c h í , Bar-
ranco de Loba, Morales, San Martín de Loba, Simití et San Pablo
iisque dioecesim condimus Maganguënsem appellandam iisdemque cir-
cumscribendam finibus ac simul sumpta municipia quae diximus. Novae
dioecesis sedes Episcopique domicilium in urbe Magangué e r i t ; episco-
palis autem magisterii cathedra in curiali templo, D e o sacro in honorem
Beatae Mariae Virginis vulgo de la Purificación, quod cathedrale de-
hinc habebitur, cum iuribus congruis. Suffraganea praeterea ea erit
metropolitanae Sedi Carthaginensi in Columbia; eius vero Praesul
Metropolitae, ad normam iuris canonici, obnoxius. Mandamus prae-
terea ut Canonicorum collegium eadem in dioecesi constituatur, per
alias tamen sub plumbo Litteras, intereaque Consultores dioecesani ad
iuris normas deligantur, qui E p i s c o p o consilio et ope auxilientur.
Mensa episcopalis efficietur ipsis Curiae emolumentis, fidelium sponte
oblatis pecuniis atque iis bonis quae constitutae dioecesi obvenient, ad
normam canonis 1500 Codicis Iuris Canonici ; item fundus et domus Semi-
narii vulgo San Benito A b a d , in finibus dioecesis Sincelejensis exstantes,
704 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

tamquam bona dioecesis Maganguënsis habeantur. Ad sacrorum alum-


norum institutionem quod attinet, praescripta serventur iuris com-
munis, prae oculis praesertim habito decreto Concilii Vaticani II
« Optatam totius », atque peculiares regulae Sacrae Congregationis
p r o Institutione Catholica. Ex quibus alumnis, qui ingenii acie prae-
stiterint R o m a m mittantur, in Pontificium Collegium Pianum Lati-
num A m e r i c a n u m , philosophicis theologicisque disciplinis imbuendi.
Quod vero spectat dioecesis regimen et administrationem, V i c a r i i Ca-
pitularis electionem idque genus alia, sacrorum canonum praescripta
diligentissime serventur. Simul ac dioecesis Maganguënsis constituta
fuerit, eo ipso sacerdotes Ecclesiae illi censeantur adscripti, in cuius
territorio beneficium vel officium habeant; ceteri autem sacerdotes,
clerici Seminariique tirones ei, in qua legitimo d o m i c i l i o degant. A c t a
denique et documenta novam dioecesim respicientia ad eius Curiam
mittantur, ut in condendo tabulario serventur. Haec omnia quae prae-
scripsimus ut ad effectum adducat curet venerabilis ille Frater, qui
tempore exsecutionis A p o s t o l i c u m Nuntium in Columbiana Republica
agat, vel ab eo delegatus sacerdos. Qui vero negotium perfecerit con-
grua documenta exaranda studeat ad Sacramque Congregationem p r o
Episcopis quam primum mittat, de more signata.
H a n c vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore
v o l u m u s ; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res
est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Cuius Consti-
tutionis efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere
poterunt, c u m per eam iisdem derogemus omnibus. Nemini praeterea
haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere l i c e a t ;
quin i m m o huius Constitutionis exemplis et locis, sive typis impressis
sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica digni-
tate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta,
eadem omnino habenda erit fides, quae huic haberetur, si ostenderetur.
D a t u m R o m a e , apud S. Petrum, die quinto et vicesimo mensis
A p r i l i s , anno D o m i n i millesimo nongentesimo sexagesimo nono, Pon-
tificatus Nostri sexto.

ALOISIUS Card. TRAGLIA CAROLUS Card. CONFALONIERI


S. R. E. Cancellarius S. Congr. pro Episcopis Praefectus

Rinus Marsiglio
pro Apostolicae Cancellariae Regente

© Iosephus Rossi, E p . tit. Palmyrenus, Proton. Apost.

Iosephus Massimi, Proton. Apost.


Loco £B Plumbi
In Ap. Cane, tab., vol. CXXXII¿ n. lfi.
Acta Pauli Pp. VI 705

V
ZOMBAËNSIS
(FORTJOHNSTONENSIS)

Detractis quibusdam territoriis a dioecesi Zombaënsi, nova conditur


praefectura apostolica, nomine « Fortjohnstonensis ».

P A U L U S E P I S C O P U S
SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Quam studiose, sic ut Nostrum postulat Apostolicum munus, con-


tendamus ut aspectabilis hic in terris Ecclesiae fines magis in dies
prolatentur, ex eo etiam apparet toties Nos novas constituere eccle-
siasticas circumscriptiones quoties id requirat animorum utilitas super-
naque eorumdem salus. Sententiae ideo Sacrae Congregationis pro
Gentium Evangelizatione seu de Propaganda F i d e accedi posse visum
est, quae, post auditum venerabilem Fratrem Alfredum Poledrini,
Archiepiscopum titulo Vazaritanum et in Malawi Pro-Nuntium, atque
sacrum cuius intererat Ordinarium, proposuit ut novam, dioecesi
Zombaënsi partita, praefecturam apostolicam in Malawiensi regione
conderemus. Suprema ideo Nostra potestate, a dioecesi Zombaënsi
districtum civilem vulgo F o r t Johnston et maiorem partem districtus
civilis vulgo Kasupe separamus iisque praefecturam apostolicam con-
stituimus, FortJohnstonensem appellandam. Fines autem inter dioe-
cesim Zombaënsem et conditam praefecturam hi erunt : flumen vulgo
Shirè usque ad ostium torrentis vulgo Likwenu, hinc idem torrens
Likwenu usque ad colles vulgo Chikala Hill per latitudinem 15° 10
usque ad fines civiles inter Mocambique et Malawi. Mandamus vero
ut hae Litterae Nostrae ad effectum adducat venerabilis Frater Alfre-
dus Poledrini, quem diximus, vel ab eo delegatus sacerdos; utque ille
qui negotium perfecerit congrua documenta exaranda studeat ad Sa-
cramque Congregationem p r o Gentium Evangelizatione quam primum
mittat, de more signata sigilloque impressa.
H a n c vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore
v o l u m u s ; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res
est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Cuius Consti-
tutionis efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere
poterunt, c u m per eam iisdem derogemus omnibus. Nemini praeterea
706 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat ;


quin i m m o huius Constitutionis exemplis et l o c i s , sive typis impressis
sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica digni-
tate constituti simulque ab aliquo p u b l i c o tabellione sint subscripta,
eadem omnino habenda erit fides, quae huic haberetur, si ostenderetur.
Datum R o m a e , apud S. Petrum, die undetricesimo mensis Maii,
anno D o m i n i millesimo nongentesimo sexagesimo nono, Pontificatus
Nostri sexto.

ALOISIUS Card. TRAGLIA GREGORIUS P. Card. AGAGIANIAN


S. R. E. Cancellarius S. Congr. pro Gentium Evangelizatione
seu de Propaganda Fide Praefectus

Franciscus Tinello
Apostolicam Cancellariam Regens

Ioannes Calieri, Proton. Apost.

Iosephus Del T o n , Proton. Apost.


Loco ££ Plumbi
In Ap. Cane, tab., vol. C XXXII,n. 7.

VI
LIBEROPOLITANAE
(OYEMENSIS)

Detractis quibusdam territoriis ab archidioecesi Liberopolitana, nova


conditur dioecesis, « Oy e men si s » appellanda.

P A U L U S E P I S C O P U S
SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Divini Magistri verba : « Euntes in mundum universum, praedicate


Evangelium omni creaturae » (Me. 16, 15) non m o d o N o s impellunt ut
fecunda religionis semina in omnes gentes et nationes spargamus, verum
etiam singulas Ecclesias ita constituamus et disponamus ut et facilior
fiat usus christianae virtutis credentibus, et suscipiendae veritatis
iis, quos nondum splendida fidei nostrae lux collustraverit. Quam ob
rem, c u m Sacro Consilio Christiano Nomini P r o p a g a n d o visum sit,
archidioecesi Liberopolitana partita, novam dioecesim condere, N o s ,
sententia audita venerabilis Fratris Ludovici Poggi, Archiepiscopi
titulo Forontoniensis et A p o s t o l i c i in Gabone Pro-Nuntii, necnon Or-
Acta Pauli Pp. VI 707

dinarii cuius intersit, haec quae sequuntur decernimus atque iubemus.


E territorio archidioecesis Liberopolitanae partem septentrionalem et
orientalem, quae civiles districtus vulgo (( Oyem » et « Makoku » consti-
tuunt, detrahimus, easque in novae dioecesis formam redigimus, Oy exten-
sis nuncupandae ab urbe principe eiusdem regionis Oyemensis, quam
curis cleri dioecesani committimus et archidioecesi Liberopolitanae
suffraganeam reddimus. Cuius Sedes episcopalis erit in ipsa civitate
Oyemensi, episcopalis vero magisterii cathedra in templo principe ibi
erecto, quod ad gradum cathedralis ecclesiae tollimus, c u m iuribus
debitis. Praesentium autem difficultatum ratione habita, concedimus
ut ad tempus pro Canonicorum collegio Consultores dioecesani deli-
gantur, Episcopum consilio et ope ad normam iuris iuvaturi. H a s vero
Litteras Nostras venerabilis Frater Ludovicus P o g g i exsequi curabit,
vel quem ille delegaverit. Re autem peracta, documenta exarentur
sincerisque exemplis ad Sacram Congregationem pro Gentium Evan-
gelizatione mittantur.
H a n c vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore
volumus ; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res
est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Cuius Consti-
tutionis efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere
poterunt, cum per eam iisdem derogemus omnibus. Nemini praeterea
haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere l i c e a t ;
quin immo huius Constitutionis exemplis et locis, sive typis impressis
sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica digni-
tate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta,
eadem omnino habenda erit fides, quae huic haberetur, si ostenderetur.
D a t u m R o m a e , apud S. Petrum, die undetricesimo mensis Maii,
anno Domini millesimo nongentesimo sexagesimo nono, Pontificatus
Nostri sexto.

ALOISIUS Card. TRAGLIA GREGORIUS P. Card. AGAGIANIAN


S. R. E. Cancellarius 8. Congr. pro Gentium Evangelizatione
seu de Propaganda Fide Praefectus

Franciscus Tinello
Apostolicam Cancellariam Regens

Ioannes Calieri, Proton. Apost.


Iosephus Massimi, Proton. Apost.
Loco £8 Plumbi
In Ap. Cane, tab., vol. CXXXII, n. 63.
708 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

EPISTULA

Ad Sanctitatem Suam Vasken I, omnium Armeniorum Summum « Catho-


licos », ob quaedam celebranda sollemnia.

Très cher Frère dans le Christ,

Au moment où V o t r e Sainteté et ses frères dans l'épiscopat se


réunissent p o u r discuter des affaires de l ' E g l i s e arménienne et pour
procéder à la cérémonie solennelle de la bénédiction du Saint Chrême,
Nous tenons à exprimer à V o t r e Sainteté nos vœux c o r d i a u x dans le
Seigneur et à l'assurer que notre prière demande à l'Esprit Saint de
répandre abondamment sa grâce vivifiante sur cette réunion impor-
tante. Nous Nous sentons aussi très proche de tous ceux qui fêteront
avec V o t r e Sainteté son soixantième anniversaire, en souhaitant que
le Seigneur la comble de ses bénédictions et de sa force spirituelle.
Nous voulons aussi que la participation à ces événements solennels
dans la vie de l'Eglise arménienne, de deux représentants de l'Eglise
Catholique R o m a i n e , — le Très Révérend Père J é r ô m e Hamer, secré-
taire de notre Secrétariat p o u r l'unité des chrétiens, et le Très Révé-
rend Père Pierre D u p r e y , sous-secrétaire du même Secrétariat, — soit
un signe concret de notre amour fraternel envers la personne de V o t r e
Sainteté et de notre estime p o u r l ' E g l i s e arménienne. Sa foi profonde
dans le Christ a été une source d'inspiration de force, de fidélité et
d'attachement à la tradition des Pères au milieu des vicissitudes d'une
longue histoire. Que D i e u , par l'intercession de ses grands saints, in-
tensifie son œuvre sanctifiante dans ce peuple et le bénisse avec le don
de l'amour fraternel et de l'unité avec tous ceux qui portent le nom
du Christ Sauveur.
Spirituellement présent parmi vous, Nous espérons que le Seigneur
Nous donnera un j o u r la grande joie de rencontrer personnellement
V o t r e Sainteté si l'occasion se présente p o u r Elle de venir à R o m e .
Nous redisons à V o t r e Sainteté nos sentiments de sincère et fra-
ternelle charité dans le Christ Jésus.
Du V a t i c a n , le 26 septembre 1969.

PAULUS PP. VI
Acta Pauli Pp. VI 709

ALLOCUTIONES

I
Iuris peritis, qui interfuerunt Coetui decimo internationali de Iure Poena-
rum, Romae habito. *

Chers Messieurs,

Il Nous est très agréable de répondre au désir exprimé par les


organisateurs du dixième Congrès international de droit pénal, et de
vous souhaiter à tous une cordiale bienvenue. En vous recevant dans
notre demeure, Nous voulons vous témoigner notre estime pour vos
personnes et vous assurer en même temps du vif et profond intérêt que
Nous portons à vos travaux.
Si tout ce qui se rapporte à l'ordre juridique international retient
en effet notre attention, l'objet de votre rencontre romaine, bien qu'il
déborde notre compétence propre, attire particulièrement notre ré-
flexion. V o s préoccupations ne rejoignent-elles pas, par plus d'un
aspect, ce qui constitue l'une des tâches de l'Eglise : le relèvement de
l'homme tombé et son amendement en vue de sa progressive réinté-
gration dans une société accueillante où il puisse retrouver sa pleine
dignité?
Au reste, notre prédécesseur Pie X I I ne vous exprimait-il pas, dans
une rencontre mémorable à laquelle plusieurs d'entre vous ont sans
doute participé, tout l'intérêt que porte l'Eglise à vos travaux, et aux
questions fondamentales qu'ils soulèvent : les bases métaphysiques du
droit, et son importance pour la vie pacifique et ordonnée des sociétés
— y compris, en son ordre, l'Eglise — et de la communauté des peu-
1
ples? Quant à Nous, en présence de personnalités si hautement qua-
lifiées, et devant des rapports complexes si techniquement élaborés,
Nous voudrions seulement partager avec vous quelques réflexions qui
Nous paraissent particulièrement actuelles dans le monde d'aujourd'hui.

I - T o u t d'abord, vous contribuez au progrès des sciences juridi-


ques, et par là vous participez d'une manière irremplaçable à l'instau-
ration de ce monde plus juste et plus fraternel que nous appelons tous
de nos vœux. N'est-il pas vrai que, dans toutes les civilisations, cette

* Die 4 mensis octobris a. 1969.


1 È M E
Discours au V I Congrès international de droit pénal, A. A. 8. 45 (1953),
pp. 730-744.
710 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

lente élaboration d'un droit pénal égal pour tous, à la fois de plus en
plus précis et de plus en plus souple, pour tenir compte de tous les
aspects des dommages causés aux personnes c o m m e à l'ordre public,
ainsi que d'une culpabilité personnelle cernée aussi exactement que
possible, n'est-il pas vrai qu'un tel effort est toujours le signe et le
gage d'une progressive maturation humaine, qu'il témoigne en un mot
de plus d'humanité?
Cette œuvre, certes, vous le savez mieux que quiconque, demeure
fragile et vulnérable, et demande toujours à être reprise et perfection-
née, dans une plus grande adaptation requise à la fois par raffinement
des consciences et par les transformations de la société. Qui ne saisit
l'enjeu de ce travail séculaire, devant la tentation toujours renais-
sante, et aujourd'hui plus insidieuse que jamais, de jauger la moralité
à l'aune des mœurs, et d'établir un passage aussi indu que périlleux
du fait au droit? De plus grandes possibilités d'action apparaissent
par ailleurs, et par là même hélas deviennent aussi possibles de nou-
veaux délits qui font peser des menaces plus graves sur les personnes
comme sur la société. Il faut y faire face résolument, si l'on ne veut
pas qu'un prodigieux progrès technique ne soit l'occasion d'une ef-
frayante régression morale. Ne notait-on pas récemment la terrible
progression de la criminalité en milieu urbain, et ceci dans les sociétés
2
considérées c o m m e les plus évoluées?
Tant de questions se posent quant à l'administration même de la
justice, le déroulement des procès, les garanties de la vérité, les modes
d'application des peines. Nous Nous rejouissons de les voir réétudiées,
ne doutant pas qu'un tel réexamen ne favorise plus de justice dans
l'exercice d e « L a J u s t i c e » . L ' E g l i s e elle-même n'essaie-t-elle pas d e
faire le même effort dans la réforme de sa législation canonique, com-
me dans la procédure de ses tribunaux?
Certes, nous le savons tous, Dieu seul « sonde les reins et les
cœurs », et Lui seul est capable de « rendre à chacun selon ses
3
œuvres » , Lui, « le juste J u g e , le défenseur du pauvre, de la veuve,
et de l'orphelin », comme le proclament à l'envi tant de pages de la
4
sainte E c r i t u r e , qui nous le montrent aussi intraitable pour qui pour-
suit le mal ou lui demeure indifférent, que miséricordieux pour qui

2
Cfr. Chronique sociale de France, juillet 1969, Urbanisation et criminalité.
3
Cfr. Jérémie 17, 10.
4
Cfr. Ps. 7, 9-12; 11, 7; 26». 1; 58, 12; 75, 8; 82, 8.
Acta Pauli Pp. VI 711

5
regrette sa faute et s'amende, « plein de tendresse et de pitié » pour
le pécheur repentant. Plus modeste certes, votre rôle n'en est pas
moins indispensable. Il s'agit, pour la justice humaine, de prévenir le
mal, de protéger la société contre toutes les atteintes au bien commun,
et de redresser aussi le coupable, pour autant que faire se peut. Ce
pouvoir de coercition lui-même, exercé à l'encontre d'un frère au nom
de la communauté, comme le pouvoir législatif qui lui correspond,
expriment en effet les exigences d'un droit fondamental.

II - Il est dans votre œuvre un autre point capital. C'est la souve-


garde des droits sacrés de la personne humaine, des droits de l'homme
selon l'expression consacrée, que vous assurez par la protection de
l'ordre public. Et là votre responsabilité est double, et aussi délicate
et grave dans l'une et l'autre de ses composantes : assurer les droits
du coupable, comme ceux de l'innocent.
Nous le disions solennellement dans notre message adressé à la
Conférence organisée par les Nations-Unies à Téhéran, à l'occasion du
ème
20 anniversaire de la déclaration des droits de l'homme : « Il serait
vain de proclamer les droits si l'on ne mettait en même temps tout
en œuvre pour assurer le devoir de les respecter, par tous, partout,
6
et pour tous. Et le Concile œcuménique, dans sa Déclaration Digni-
tatis Humanae, le déclarait sans ambages : « A l'égard de tous, il faut
agir avec justice et humanité selon des normes juridiques confor-
mes à l'ordre moral objectif, requises par l'efficace sauvegarde des
droits de tous les citoyens et de leur pacifique accord, et par un souci
adéquat de cette authentique paix publique qui consiste dans une vie
vécue en commun sur la base d'une vraie justice ainsi que par le
7
maintien, qui se doit, de la moralité publique.
Cette triple exigence marque bien l'ampleur, comme les limites, de
toute législation pénale, dans l'irremplaçable service du bien commun
qu'elle assure. Le délinquant — et à combien plus forte raison le
présumé délinquant — conservent toujours une dignité et des droits
qu'il faut absolument garantir contre tout arbitraire. Bien plus, le
jugement et la peine doivent tendre aussi à la rééducation et à la
réintégration du coupable dans la société, avec son entière dignité

* Exode 34, 6.
6
A. A. 8. 55 (1968), p. 285.
7
N. 7.
712 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

d'homme. Nous vous félicitons de tendre toujours mieux vers cet


objectif humain si important, qui est bien digne de retenir toute votre
attention.

I I I - Un autre aspect de vos travaux est lui aussi à r e l e v e ^ en


raison de ses incidences sur le bien c o m m u n de toute la communauté
des peuples : c'est l'harmonisation des diverses législations nationa-
les, dans la poursuite des délits, et l'obstacle ainsi porté contre les
criminels dans leur recherche de l'impunité par le moyen de la fuite
à l'étranger. Certes les lois pénales, sans être arbitraires, demeurent
nécessairement liées à certaines contingences locales, et ne peuvent
pas ne pas refléter dans leur expression des degrés bien divers selon
l'état des différentes sociétés dont elles cherchent à assurer la sauve-
garde. Et il est, de ce fait, difficile d'en harmoniser les dispositions
par-delà les frontières.
Mais il vous appartient de chercher à déjouer les impudents calculs
des criminels, et de réfléchir aux saines conditions de l'extradition,
en ce qui concerne les crimes de droit c o m m u n . Le problème est en
effet bien différent, quand il s'agit de délits d'ordre politique, avec
les contingences q u ' i l connotent : dans de certaines limites, le droit
d'asile a toujours été reconnu c o m m e un bienfait pour l'humanité.
Au reste, par-delà la punition de tout délit, q u ' i l faut assurer, c'est la
prévention de la criminalité qu'il importe de rechercher par les moyens
les plus adaptés.

IV - Enfin, chers Messieurs, il Nous plaît de penser que la mise en


commun de vos réflexions et de vos suggestions, à partir de vos diverses
expériences, c o m m e la confrontation pacifique des différents systèmes
juridiques dont vous avez la connaissance, favoriseront et renforceront
entre les nations des rapports juridiques plus étroits, qui seront une
source féconde de progrès dans la justice, et par là-même de paix
entre les peuples. Car la paix, Nous ne cessons de le répéter, « se
construit j o u r après j o u r , dans la poursuite d'un ordre voulu de Dieu,
8
qui comporte une justice plus parfaite entre les hommes » .
Il n'est de vraie paix que dans la justice. Et la vraie justice n'est
pas dans un juridisme imposé par les uns ou les autres en raison de
leur position de force dans la société, mais dans le souci d'assurer

* Litt. Encycl. Populorum progressio, n. 76; Cfr. Litt. Encycl. Pacem in terris.
Acta Pauli Pp. VI 713

toujours mieux la protection de ces droits naturels qui ont été inscrits
par le Créateur dans la conscience des hommes. Selon le mot du pro-
phète : « P o u r magistrature, j'instituerai la paix, et comme gouverne-
9
ment la j u s t i c e » . N u l doute qu'avec la grâce du Dieu de justice et
de paix, des dialogues sincères comme ceux que vous menez ne contri-
buent grandement au progrès de toute la société, dans cette recherche
si importante pour tous le hommes.
Aussi est-ce de grand cœur qu'en formant les meilleurs vœux pour
la fécondité de vos travaux Nous vous accordons, pour vous-mêmes, et
pour tous ceux qui vous sont chers, notre Bénédiction Apostolique.

II
Membris Commissionis Theologicae Internationalis, primum plenarium
Coetum habentibus. *

Venerabiles Fratres et dilecti Filii,

« G r a t i a Domini nostri Iesu Christi, et caritas Dei, et communi-


x
catio sancti Spiritus sit cum omnibus vobis ! » .
V o b i s , qui in Ecclesia Dei excelsum absolvitis munus et, quod
vobis prorsus exoptamus, charismate fruimini doctorum « ad consum-
mationem sanctorum in opus ministerii, in aedificationem corporis
2
Christi » : quique propterea iam probe cognita habetis omnia quae
spectant ad naturam, ad momentum et ad propositum huius Commis-
sionis Theologicae Internationalis, ad quam constituendam vos advo-
cavimus : vobis, dicimus, nihil aliud declarare volumus nisi animi
Nostri sensus, quibus vos nunc coram excipimus atque exercitium offi-
ciorum committimus, quae novo hoc condito Instituto vobis deman-
dantur.
In primis gaudio afficimur, quod satisfactum est voto die vicesima
septima, mensis octobris, anno millesimo nongentesimo sexagesimo
septimo, Nobis significato ab Episcoporum Synodo, quae opportuni-
tatem suasit novi huius Instituti ad auxiliatricem praestandam operam
Sanctae Sedi ac praesertim Sacrae Congregationi p r o Doctrina Fidei.
Voluntate permoti voci obsecundandi, quae tanta auctoritate pollet,

» Isaïe 60, 17.


* Die 6 mensis octobris a. 1969.
1
2 Cor. 13, 13.
2
Eph. 4, 12.

46 - A. A. S.
714 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium, Officiale

voci nempe Synodi E p i s c o p o r u m , gaudemus oblata hac uti occasione


ut patefaeiamus propositum Nostrum ad effectum adducendi id quod
a Concilio Oecumenico recens celebrato p r i m a m veramque suam ori-
ginem ducit, itemque reapse adhibendi rectum Nostrorum F r a t r u m in
Episcopatu consilium ad validiorem usque efficacitatem tribuendam
regimini Ecclesiae.
A l i u d est quod Nostrum afficit animum, spes nempe quam alimus,
fore ut vestra auxiliatrice opera adiuvetur gravissimum magisterii
officium, quod successione apostolica Nobis concreditum est. Ac revera
Nos primi omnium pondere premimur potestatis, quae Nobis collata
est; primi omnium Nostrarum virium exiguitatem experimur prae
sapientiae veritatisque plenitudine, quae ad exercendam talem docendi
potestatem postulatur; primi omnium denique humiliter atque orantes
trepidamus, c u m partes apostolici Nostri officii Nos iubent sive talem
potestatem exercere eiusque materiam V e r b o Dei commetiri et c u m
fide Ecclesiae comparare, sive mentem Nostram confirmare piis ac pru-
dentibus virorum doctorum investigationibus, sive denique Nostrorum
in Episcopatu F r a t r u m consensionem postulare. Ut probe nostis, huius
magisterii auctoritas eiusque certa ac tuta ratio in Christo, uno sum-
moque Magistro nostro, innituntur, eademque ad Ecclesiae Dei regi-
men, stabilitatem, pacem unitatemque prorsus sunt necessaria. Qui
hoc magisterium respuit vel negat, is Ecclesiam unicam et veram oppu-
gnat, eius apostolicam virtutem imminuit, favet non iam unitati chri-
stianorum omnium in veritate et caritate instaurandae, sed potius di-
spersioni gregis Christi, ac propterea graviter offendit eorum animas,
qui fidem possident vel inquirunt, atque huius facinoris rationem in
se recipiunt c o r a m D e o .
Verumtamen, si licet sententia uti Sancti Pauli A p o s t o l i : « sermo
meus et praedicatio mea non in persuasibilibus humanae sapientiae
verbis . . . » atque etiam hac : « quae et loquimur non in doctis humanae
3
sapientiae verbis, sed in doctrina Spiritus . . . » , non arbitramur Nos
eximi studio sincero et acri Verbi Dei, neque usu omnium subsidiorum
ad cognitionem aptorum, ut illam Nobis comparemus « scientiam
4
Dei » , quae pars est paedagogiae gratiae, quam dicunt, neque inqui-
sitione eius disciplinae quae hominem idoneum reddit ad docendum in
5
doctrina ; scilicet non solum minime praetermittimus ratiocinationem

3
1 Cor. 2, 4 et 13.
4
Cfr. Col. 1, 10.
6
Cfr. Rom. 12, 7.
Acta Pauli Pp. VI 715

theologicam, sed eam potius putamus esse Magisterii ecclesiastici munus


summi momenti, ei insitum, necessarium.
Quapropter magna spes Nos tenet fore, ut vos, cultores doctrinae
sacrae, quam Theologiam appellamus, firmum auxilium possitis ven-
tisque afferre perfunctioni officii a Christo Apostolis ipsius his verbis
6
commissi : « Euntes ergo docete omnes gentes » ; quod quidem fiet sive
F i d e m studiose perscrutando, sive omnes notiones conquirendo, quibus
ea accuratius, amplius, ratione ad vulgandum magis accommodata
comprehendatur, sive illa suggerendo, quibus arti docendi viae ape-
riantur faciliores, quae nempe aptius ostendant, quid doceatur et
7
quomodo doceatur.
Liceat Nobis tertium animi Nostri sensum quo in praesens afficimur
significare ; exoptamus scilicet vobis, Venerabiles Fratres et F i l i i carissi-
mi, copiose sensus affirmare Nostrae existimationis Nostraeque fiduciae
erga vosmetipsos atque erga vestri gravissimi muneris conscientiam, ad
eam doctrinam quod attinet, qua iure appellamini theologi in Ecclesia
Catholica. Quod cum dicimus, vobis totidem verbis confirmamus Nos
velle omnino agnoscere leges et postulata studiorum vestrorum propria,
tueri nempe eam dicendi libertatem quae scientiae theologicae insit,
eamque pervestigandi facultatem quae huius scientiae progressione
postulatur, quam quidem scimus magnopere cordi esse unicuique ve-
strum. Ad rem quod attinet, volumus ut abiciatis ex animis timorem,
ne officia a vobis flagitata ita circumscribere debeant atque coarctare
amplitudinem studiorum vestrorum, ut legitimae investigationes vel
formulae doctrinae convenientes praepediantur. Nolumus perperam
insidere vestris in animis suspicionem alicuius contentionis inter duos
primatus, hinc scientiae, illinc auctoritatis; etenim quoties divina
agitur doctrina, unus solus viget primatus, primatus scilicet revelatae
veritatis, primatus fidei, cui tam theologia ipsa quam Ecclesiae magi-
sterium patrocinari student unanima consensione, licet ratione diversa.
Estote propterea tam fideles argumento studiorum vestrorum, id
est fidei ipsi, quam spe certa ducti, fieri posse ut inquisitiones illae
secundum propria principia explicentur atque secundum vestrum cuius-
que ingenium nativum. Id declarat, libenti animo Nos concedere pro-
gressionem atque varietatem scientiarum theologicarum, illum « plu-
ralismum )), quem aiunt, qui hodie notare apteque designare videtur

6
Matth. 28, 19.
7
Cfr. Chenu, Les théologiens et le Collège Episcopal: autonomie et service, in
« L'Evêque dans l'Eglise du Christ », pp. 175 ss. ; Desclée de Br.
716 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

nostri temporis cultum et humanitatem; verumtamen non possumus


quin commoneamus prorsus esse necessarium custodire, quemadmodum
semper professa est traditio Ecclesiae, eandem doctrinae catholicae
intimam veritatem, « in eodem scilicet dogmate, eodem sensu, eadem-
8
que sententia », ut probe novistis.
V o t u m denique palam facere velimus : ut mutua illa adiutrix opera,
quam Sanctae Sedis Dicasterio, Doctrinae F i d e i tutandae praeposito,
navaturi estis, maxime provida atque salutaris fiat, non m o d o ad defen-
dendum P o p u l u m D e i a tot, tantis instantibusque erroribus, qui in
divinum invadunt depositum veritatis, a D e o revelatae atque a Catho-
lica Ecclesia cum auctoritate traditae, sed etiam ad duo alia eaque gra-
vissimi momenti proposita assequenda : sive, nempe, ut in nostrae fidei
stabilitate arcana quaedam via ad talis sermonis usum inveniatur, qui
ad suadendum atque instituendum oecumenicum dialogum aptus sit :
dialogum dicimus, qui eo spectet, ut perfecta et felix communio cum
Fratribus a nobis adhuc seiunctis in eandem fidem in eandemque cari-
tatem restituatur; sive ut nostra docendi ars, quam a graeco verbo
kerigmaticam appellant, nostraque facultas Divinae Revelationis huma-
naeque salutis nuntium proferendi corroborentur germana illa fideli-
tate, quae nostri ingenii vires atque adeo huius temporis hominum
cogitandi agendique habilitâtes superat; corroborentur pariter ser-
monis perspicuitate, dicendi generis nitore, ardore caritatis, ita ut
apostolicum Ecclesiae munus in nostrae aetatis m u n d o suum veritatis,
pulchritudinis securaeque constantiae lumen nunc c u m maxime effundat.
Quam ad rem vobis sane non deerunt — id prorsus vobis, Fratres
ac F i l i i , confirmamus — Nostra observantia, Nostrae preces, Nostraque
Apostolica Benedictio.

III
In Aede Sixtina habita a Beatissimo Patre Sacrum concelebrante, ineunte
Extraordinaria Episcoporum Synodo. *

Venerabiles Fratres,

Quemadmodum nostis, Concilium recens celebratum clariore in


luce posuit Ecclesiae indolem socialem communemque, quasi quandam
eius rationem constitutivam atque primariam. Quae quidem ratio, si

s
Cfr. Denz.-Sch. 3020, etc.
* Die 11 mensis octobris a. 1969.
Acta Pauli Pp. VI 717

seorsim ac sola spectetur, plenam notionem Ecclesiae non exhaurit,


utpote quae, si accuratius attenditur, exhibeatur ut Corpus Christi
Mysticum, compaginatum unitate ac distinctis institutis et ministeriis.
Verumtamen in hanc communionem, quae gemino m o d o accipitur ut
communio in Christo c u m D e o et ut communio in Christo c u m creden-
tibus in eum simulque, vi et virtute, c u m toto genere humano, Conci-
lium singularem in modum considerationem intendit, idque praesertim
c u m animadverteret communionem in Episcopatu vigentem. Cum igitur
in mentem revocaret Episcopos legitime Apostolis succedere hosque
peculiare corpus effecisse, a Christo electum et conditum, recte visum
est notionem et verbum collegialis naturae eiusmodi resumere, quatenus
ad ordinem episcopalem pertineret ; ait enim Concilium : « sicut, sta-
tuente D o m i n o , sanctus Petrus et ceteri Apostoli unum Collegium apo-
stolicum constituunt, pari ratione Romanus Pontifex, successor Petri,
1
et Episcopi, successores A p o s t o l o r u m , inter se c o n i u n g u n t u r » .
Itaque commemoratum hoc divinum consilium super munus aposto-
l i c u m , ex quo ad P o p u l u m Dei nuntius fidei defertur, ei mysteria
gratiae impertiuntur, idemque in peregrinatione terrestri ac tempo-
rali dirigitur, gratum officium in Nos transfundit ampliorem et effica-
ciorem vim tribuendi collegiali indoli E p i s c o p a t u s ; qua in re primaria
illa notione fraternitatis ducimur, quae omnes Christi sectatores com-
munione coagmentat et quae maiorem plenitudinem consequitur in
Episcopis, utpote qui quasi hereditario iure iis insignes sint nominibus,
quae Christus ipse electis a se discipulis i n d i d i t ; quos scilicet vocavit
2 3 4 5
A p o s t o l o s , noscentes mysterium regni D e i , amicos s u o s , testes suos,
et quibus praecelsum munus mandavit Evangelium annuntiandi et ad
6 7 8
effectum d e d u c e n d i in spiritu humilitatis et famulatus, « in opus
9
ministerii, i n aedificationem corporis Christi » .
Nosmet iam demonstravisse putamus quantum cuperemus hanc Epi-
scoporum collegialitatem in re ipsa actioneque vitae provehere, sive
ipsam Episcoporum Synodum instituendo, sive Conferentias Episco-

1
Const. dogm. de Ecclesia Lumen gentium, 22.
2
Luc. 6, 13.
3
Marc. 4, 11.
4
Io. 15, 14 et 15.
6
Act. 1, 8.
6
Cfr. Matth. 28, 19.
7
Io. 13, 14.
8
Lue. 22, 26.
• Eph. 4, 12.
718 Acta- Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

pales approbando, sive in propria Curia« Nostrae Romanae ministeria


adlegendo nonnullos in episcopatu Fratres atque animarum Pastores,
in suarum dioecesium finibus degentes. Quodsi opitulabitur Nobis
superna gratia et fraterna concordia Nostras mutuas necessitudines
faciliores reddet, aliis sub formis canonicis huiusce collegialitatis exer-
citatio latius prorogari poterit. Dum ergo Synodus extraordinaria
naturam circumscribet ac definiet potestates Conferentiarum Episco-
palium earumque tam cum hac Apostolica Sede quam inter sese
coniunctionem, illuminare etiam valebit consentaneis regulis canonicis
quae sit et quomodo augescat Episcoporum collegialitas, eodemque
tempore poterit instituta quoque Concilii Vaticani Primi et Secundi
corroborare de Beati Petri Successoris potestate ipsiusque collegii
Episcoporum cum capite Summo Pontifice.
Verumtamen, priusquam instantis suscipiamus labores Synodi, con-
sistamus parumper, Fratres carissimi, in Eucharistici Sacrificii cele-
bratione, quod culmen Corporis Mystici unitatis est, ut non m o d o ante
oculos constituamus iuridicam collegialitatis indolem, vel multiplices
rationes quibus ea prolabente tempore effecta est, ac vel etiam — quod
pluris interest, at iam mentibus infixum esse scimus — voluntatem
ipsius Christi, auctoris eiusdem collegialitatis et conditoris : sed ut
potius cogitemus pondus et momentum morale atque spirituale, quod
unicuique nostrum simulque universis nobis collegialitas habere debet.
A g e n d u m , reputemus animo : exstat inter nos, qui in locum sumus
Apostolorum suffecti, vinculum prorsus singulare, vinculum nempe
collegialitatis. Quid autem aliud est collegialitas, nisi communio quae-
dam, et animorum coniunctio, et fraternitas, et caritas longe uberior
magisque nos devinciens, quam ipsa illa christiani amoris necessi-
tudo inter fideles vel inter Christi sectatores, qui aliis in coetibus con-
gregantur? Collegialitas caritas est. Si participatio Mystici Christi
Corporis Sanctum Paulum ita loquentem inducit : Si quid patitur
unum membrum, componuntur omnia membra; sive gloriatur unum
10
membrum, congaudent omnia membra, quantopere intimis sensibus
permoveri decet eos, qui maioribus in Ecclesia et gravioribus astrin-
gantur officiis, reminiscentes communem inter se hanc sollicitudinem
esse de prosperitate deque universali vel particulari Ecclesiae utili-
tate? Collegialitas est conscia munerum susceptio. Et quod aliud di-
stinctius verorum discipulorum documentum poposcit Dominus ab illis

10
1 Cor. 12, 26.
Acta Pauli Pp. VI 719

Apostolis, novissimae salutationis Cenae adstantibus, quam mutuum


amorem : in hoc cognoscent omnes quia discipuli mei estis, si dilectionem
11
habueritis ad invicem? Collegialitas est perspicua promptaque dilectio,
quam mutuam inter se Episcopi alere debent. Et quoniam ipsa col-
legialitas unumquemque nostrum collocat in compagine quadam apo-
stolica, ad aedificationem Ecclesiae in mundo destinata, nos eadem
ad amoris universalis ofiicium impellit. Caritas collegialis nullis con-
cluditur finibus. Quibus tandem aliis nisi fidelibus Apostolis Christus
Dominus extrema illa monita convertit, sublime precatus in novis-
12
simae Cenae s e r m o n e : Ut unum sint. Collegialitas unitas est.
Et ita — ut Nobis persuasum habemus — cum de mutuis agitur
rationibus inter Episcopos, in novis hisce sodalitatibus pro unoquo-
que territorio congregatos, quae Conferentiae Episcopales appellantur,
itemque de mutuis rationibus, quae iisdem Conferentiis sive cum
Apostolica Sede sive inter sese intercedunt, id unum sane nostris
occurrit mentibus, primarium veluti caput considerandum : caritatem
dicimus, qua hierarchica Ecclesiae communio, in fidei unitate, penitus
conformari oportet.
Quapropter ad duo huiusmodi principia, nempe caritatis et uni-
tatis, praecipuae dirigantur normae, quibus progrediens ecclesiastica
communio, post Concilium Vaticanum Secundum, summum illud fa-
stigium assequatur, Episcoporum collegialitate designatum. Quas vero
diximus normae, duae Nobis esse videntur. Altera enim debito honore
fiduciaque episcopalem Ordinem prosequi studet; atque Nos diligenter
curabimus, ut Nostris in episcopatu Fratribus aequiore ratione agno-
scamus eam privilegiorum et facultatum summam, quam iis tribuunt
hinc sacramentalis character, quo ad pastoralia perfungenda munia
in Ecclesia sunt vocati, hinc eorum germana cum hac Sede Apostolica
communio. Neque huiusmodi norma coerceri vel interscindi poterit, si
pertinens ad ipsam principium « subsidiarietatis », cum in usum de-
ducitur, recte humili ac sapienti prudentia temperabitur, adeo ut
nihil detrimenti commune totius Ecclesiae bonum capiat ex multi-
plicibus nimiisve particularis autonomiae formis, quae quidem unitati
13
et caritati obsunt, qua Ecclesia fieri debet cor unum et anima una,
et favent ambitiosis aemulandi cupiditatibus et immoderatis suarum

11
Io. 13, 35.
12
Io. 17, 23.
13
Act. 4, 32.
720 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

tantum utilitatum studiis. Neque memorata norma ulla refutabitur


negatione, siquidem alterum principium, cui a « pluralismo » nomen,
ita praefiniri oportebit, ut neque fidem offendat, quae ipsum recipere
nequit, neque generalem Ecclesiae disciplinam, quae sane licentiam
et perturbationem respuit, utpote c u m necessarium sensum morumque
concentum in societate Populi Dei, ipsamque collegialitatem, rem
nempe tanti oneris, laedant.
Altera agendi norma — nobis pari studio fideliter sequenda, utpote
quae ex magna existimatione procedat, qua prosequi oportet agnitam
collegialem episcopalis muneris naturam — eo spectat, ut E p i s c o p i
universi aptius partes habeant et arctius inter se coniuncti communia
obire valeant munera in universalis Ecclesiae regimine. F o r e confi-
dimus, ut id reapse contingat, quod c u m gaudio ac spe audimus mul-
torum in optatis esse, ad commune bonum, ad levamen et subsidium
Nostrorum apostolicorum laborum, quorum pondus gravius factum
est, et ad manifestius testimonium exhibendum unicae fidei sincerae-
que caritatis : quae quidem in supremo ecclesiasticae hierarchiae
vertice hodie quam maxime novo splendore maioreque vi refulgere
debent. H a n c viam, ut supra diximus, iam ingressi sumus eademque,
opitulante D e o vobisque faventibus, Venerabiles Fratres, pergere stu-
debimus. Attamen, ad rem quod attinet, exploratum omnibus sit,
regimen Ecclesiae nullo m o d o sumere posse rationes ac normas, quae
humanorum regiminum propriae sunt, quaeque nostra aetate vel
popularibus institutis constant, quae quandoque immoderatius se ge-
runt, vel in tyrannico imperio innituntur, quod personae humanae
dignitati prorsus repugnat. Regimen vero Ecclesiae propriam suam
formam ac rationem habet, eoque spectat ut omnibus suis formis
sapientiam exprimat voluntatemque sui Divini Conditoris. Id Nos
impellit, ut in memoriam revocemus supremas officii Nostri partes,
Nobis voluntate Christi concrediti eo quod Christus Petro tradidit
claves regni caelorum eumque ecclesiastici aedificii fundamentum con-
stituit; ac praeterea ipsi gravissimum charisma commisit confirmandi
14
Fratres ; ab eo celsissimam firmissimamque professionem fidei ex-
15
cepit; ab eoque denique quaesivit illam omnino singularem ac tripli-
cem amoris confessionem, quae in primariam caritatis pastoralis vir-
16
tutem convertenda e r a t .

14
Lc. 22, 32.
15
Matth. 16, 17; Io. 6, 68.
" Io. 21, 15 ss.
Acta Pauli Pp. VI 721

H a s gravissimas Nostri officii partes, sive Sacra Traditio sive Oecu-


menica Concilia ministerio attribuunt, quod ad Nos proprie spectat ut
Christi V i c a r i u m , Apostolici Collegii Caput, universorum hominum
Pastorem atque Servum servorum Dei, eademque circumscribi non
poterunt a vel summa eiusdem Episcopalis Collegii auctoritate, quam
Nos ipsi honore afficere, tueri atque promovere primi percupimus, quae-
que tamen talis minime esset, ubi Nostro destitueretur suffragio.
Caritas atque u n i t a s : hae profecto nobis meditandi materiem sup-
peditaverunt, ineunte Extraordinaria S y n o d o , super quam, Eucharisti-
cum Sacrificium simul celebrantes, Spiritus Sancti lumen atque patro-
cinium invocamus.
Nonne hoc peculiare temporis momentum, collegiali Episcopatus
naturae recogitandae atque confirmandae dicatum, quo die Divina
Mariae Virginis Maternitas festivo ritu recolitur, opportunitatem
nobis praebet, penitus commoto attentoque animo commemorandi A p o -
stolos, in illo cenaculo congregatos, qui, D i v i n o praestolantes Paracleto,
<( erant perseverantes unanimiter in oratione cum ... Maria, Matre
17
Iesu » ? Itemque, hoc peculiaris temporis momento, nonne Romanae
Liturgiae acclamationes ad nos, tali mentium conspiratione simul
coniunctos, referre licet?
« Ubi caritas et amor, Deus ibi est. Congregavit nos in unum Chri-
sti amor. Exsultemus et in Ipso iueundemur. Timeamus et amemus
D e u m vivum, et ex corde diligamus nos sincero)).
Amen. Amen.

IV
Ad Excellentissimum Virum Mwalimu Julium K. Nyerere, Reipublicae
Tanzaniae Praesidem. *

Mister President 3

We are indeed happy to welcome Y o u r Excellency once more here


in Our home, and to extend to y o u Our respectful and heartfelt
greetings.
It gives Us pleasure to recall not only your last visit to Us in the
Vatican, but also Our memorable meetings at K a m p a l a . There We
came into contact with the realities of Africa: its deeply felt
aspirations, its immense potentialities and its present needs.

17
Cfr. Act. 1, 14.
* Die 16 mensis octobris a. 1969.
722 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

We set much store by the integral progress of the peoples of the


great A f r i c a n continent, the worthy object of well founded hopes. We
would see it blessed with peace and security, that its speedy develop-
ment may be guaranted. A n d it is Our heartfelt desire that the
dignity of the human person m a y flourish there, that dignity which
must needs look to material and moral advancement for its strength
and its protection.
The Church's o w n mission is a religious o n e : that of spreading the
message of redemption by Christ. She also willingly offers her moral,
and, where possible, her practical support to the programmes which
the civil power undertakes for the good of all, especially in the fields
of learning, healing, and raising up of the under-privileged.
We know that the Catholics of Tanzania are second to none in
their love of country, in the staunch loyalty they show in their activity,
and in their spirit of cooperation with other religious denominations
that all may live together in order and harmony. The teachings of
their faith, and the virtues of justice and charity which it inculcates,
impel them to make a wholehearted and generous contribution to
their country's welfare.
We express Our hope and wish that Tanzania will always adhere
closely to the principles of freedom and of a concern for society that
draws its inspiration from the higher values of the spirit. By so
doing it will be faithful to A f r i c a ' s traditions, and will ever fulfil the
legitimate expectations of its people.
We would make special mention of the family. The Church holds
this institution most dear, and endeavours to further its fundamental
attributes of unity and indissolubility. A n d within the family, woman
holds a position of particular importance. " T o d a y the African woman
is summoned to become ever more aware of her personal dignity, of
her role as mother, and of her right to take part in the social life and
progress o f modern A f r i c a " /
To Y o u r Excellency, entrusted with the honour and responsibility
of presiding over that great country in years so fraught with significance
for its future, We once again express Our deep respect, Our warm
friendship, and Our prayer that G o d may ever be y o u r guide and y o u r
helper. We gladly impart Our A p o s t o l i c Blessing to y o u and to your
family, and We invoke upon all the people of Tanzania the L o r d ' s
choicest favours of true prosperity and happiness.

1
Message Africae terrarum, art. 36.
Acta Pauli Pp. VI 723

V
Habita in Basilica Liberiana, cum coetus haberentur Extraordinariae Epi-
scoporum coactae Synodi. *

Venerati Fratelli e figli tutti carissimi in Cristo,

Nessuno di noi, certamente, si stupirà di questa nostra (( statio »,


durante il Sinodo Straordinario dei Vescovi, alla Basilica di Santa
Maria Maggiore, a questo storico e venerato Santuario della pietà ma-
riana, tanto caro alla Chiesa di R o m a ; e ciascuno di noi sentirà piut-
tosto rinascere dentro di sé uno spontaneo bisogno di effondere in pie-
nezza la propria devozione alla Madonna, in un momento nel quale la
nostra riflessione sulla nostra vocazione all'appartenenza al Corpo
mistico di Cristo, che è la Chiesa, c'invita alla memoria e alla venera-
zione di Colei che fu del Corpo fisico del F i g l i o di D i o , fattosi F i g l i o
1
dell'uomo, la beatissima M a d r e .
P u ò avvenire talora che anche noi rivestiti del sacerdozio di Cristo,
assorbiti nell'intento di giustificare il culto cattolico dovuto a Maria,
nella controversia e nell'apologia verso c o l o r o che ne impugnano la legit-
timità, o ne attenuano le ragioni, siamo solleciti di addurre i titoli
biblici, teologici, tradizionali, affettivi, con i quali si configura la
devozione alla Vergine, e lasciamo qualche p o c o languire l'espres-
sione vissuta e filiale della nostra pietà verso di lei, trovando forse
oggi meno facile di un tempo la conversazione pia e cordiale c o n Maria,
che per essere Madre di Cristo secondo la carne è pure spiritualmente
Madre nostra, Madre della Chiesa. Ma ecco che noi, radunati nel
Sinodo, o attratti intorno alla sua celebrazione e ai temi che lo rendono
di comune interesse, abbiamo sentito nei nostri animi un impulso felice,
che ora ci guida a concludere l'assemblea sinodale vicino a Maria, sotto
lo sguardo materno di lei.
P e r c i ò , ragionando noi ancora sulla Chiesa, sulla sua essenza di
comunione gerarchica, sul fatto e sul mistero della potestà generatrice
conferita ad alcuni eletti e ministri del P o p o l o di D i o , abbiamo anche
questa volta avvertito il rapporto che corre fra Maria e la Chiesa, e
specialmente fra quelle membra della Chiesa, che nella Chiesa hanno
le funzioni particolari di esprimere c o l ministero della parola il V e r b o

* Die 25 mensis octobris a. 1969.


1
Cfr. S. Agostino, PL 40, 399.
724 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

di D i o , di effondere per via sacramentale lo Spirito vivificante e santi-


ficante, di esercitare autorevolmente il servizio della guida pastorale
dei fedeli nel pellegrinaggio temporale ed escatologico, cioè fra noi,
Sacerdoti e Pastori, e Maria Santissima. A causa di questo rapporto
siamo qui questa sera adunati.
Un rapporto di analogia : Maria è la Madre di Cristo, la Chiesa è la
Madre dei cristiani ; e quanto più questo aspetto della Chiesa si fa evi-
dente, quanto più il mistero dell'Incarnazione dal suo momento epifa-
n i c o , Betlemme, si riflette, nella sua estensione storica, in ogni Chiesa
locale e in questa Chiesa R o m a n a , specialmente in questa Basilica,
2
chiamata « la Betlemme di R o m a » , allora tanto più facile e tanto più
doveroso diventa l'accostamento fra Maria e la Chiesa, il confronto, la
parentela. Qui r i c o r d i a m o tutti un pensiero basilare della teologia e
della devozione mariana, un pensiero antico, che il Concilio ci ha
3
richiamato, quello di S. A m b r o g i o , che definisce Maria il « typus
4 5
Ecclesiae » e ancora : « figura Ecclesiae » , a cui S. A g o s t i n o fa eco :
6
« Ipsa (Maria) figuram in se sanctae Ecclesiae demonstravit )) ; perché
la generazione virginale di Gesù è misticamente riprodotta in quella
materna e soprannaturale della Chiesa rispetto ai fedeli. Parallelismo
questo che ancor più ci avvicina a Maria : tutta la pienezza di grazia
che fece di Maria la tota pulchra, la santissima, l'immacolata, non ha
qualche riscontro nella ricchezza di grazia, c h ' è stata versata sopra di
noi, quando la sacra ordinazione ci ha assimilati a Cristo nei carismi
della santità e della potestà ministeriale? Sarà sempre bello se noi
faremo di Maria il nostro specchio sacerdotale, speculum iustitiae ...
La meditazione si prolunga senza fine, e dalla sfera mistica passa
7
a quella morale. Maria è il modello della Chiesa. Ella « racchiude in
8
eminenza tutte le grazie e le perfezioni » della C h i e s a ; quelle che noi
dovremmo e vorremmo avere. Maria è maestra. È maestra a noi, che
abbiamo l'ufficio d'essere, con la dottrina e c o n l'esempio, maestri del
P o p o l o di D i o . E che cosa c'insegna Maria? Oh ! lo sappiamo : tutto il
Vangelo.

2
Grisar.
* Const. dogm. de Ecclesia Lumen gentium, n. 63.
4
PL 15, 1555.
* PL 16, 326.
8
PL 40, 661.
7
Cfr. Const. dogm. de Ecclesia Lumen gentium, n. 53.
4
Olier.
Acta Pauli Pp. VI 725

Ma a noi, specialmente? oggi?


Lo studio si fa preghiera. Maria ! insegna a noi l'amore ; Maria
ottiene l'amore ; Maria, che ha concepito Cristo per opera dello Spirito
Santo, l ' A m o r e - D i o vivente, presiede alla nascita della Chiesa nel
giorno della Pentecoste, quando il medesimo Spirito Santo invade il
gruppo dei discepoli, primi fra questi gli A p o s t o l i , e vivifica nell'unità
e nella carità il c o r p o mistico e storico dei cristiani, l'umanità redenta.
Siamo qua venuti per implorare, mediante l'intercessione di Maria,
la perenne continuazione dello stesso miracolo, ad attingere da lei,
come da sorgente, un fiume nuovo di Spirito Santo. Perché abbiamo
riscoperto la comunione ecclesiale, che al livello apostolico chiamiamo
collegialità, cioè un'intercomunione di carità e di efficienza apostolica,
che noi vogliamo in questa fatidica età del mondo e della Chiesa meglio
onorare e rendere meglio operante nel sentimento e nell'azione, me-
diante l ' a m o r e ; quell'Amore che diede a Maria la virtù di generare
Cristo, e che imploriamo per noi affinché siamo capaci di compiere la
nostra missione generatrice di Cristo nel m o n d o . E innanzi tutto per
noi lo domandiamo questo A m o r e , che in noi discendendo grazia si
chiama e da noi risalendo in un « fiat », che fa eco a quello di Maria,
è la nostra oblazione, è quella carità che speriamo non mai si estingua
negli anni della vita mortale affinché arda per sempre in quella im-
mortale.
Maria, l'amore chiediamo, l'amore a Cristo, l'amore unico, l'amore
sommo, l'amore totale, l'amore dono, l'amore sacrificio; insegna a noi,
c i ò che già conosciamo e già umilmente e fedelmente professiamo : ad
essere immacolati, come Tu lo sei ; ad essere casti, cioè fedeli a quel tre-
mendo e sublime impegno, c h ' è il nostro sacro c e l i b a t o ; oggi, ch'è così
discusso da molti e incompreso da alcuni. Sappiamo che c o s ' è : è, ancor
più che uno stato, un atto continuo, una fiamma sempre ardente ; è virtù
sovrumana, e perciò bisognosa di soprannaturale sostegno. T u , o Maria,
sempre Vergine, facci ora comprendere non solo la paradossale essenza
di questo stato, proprio del Sacerdozio latino, e per l'ordine episcopale e
lo stato religioso anche delle Chiese d'Oriente, ma il valore : l'eroicità,
la bellezza, la letizia, la forza ; la forza e l'onore d'un ministero senza
riserva, tutto teso alla dedizione e all'immolazione nel servizio degli
9
u o m i n i ; la crocifissione della c a r n e , l'assoluta milizia del regno di
D i o ; Maria, aiutaci a c a p i r e ; a capire di nuovo questa misteriosa

Gal. 5, 24.
726 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale

10
chiamata all'indivisibile sequela di C r i s t o . Aiutaci ad amare così.
E la preghiera continua. A b b i a m o notato c o m e le pagine del Con-
c i l i o , a Te dedicate, o Virgo fidelis, riconoscono in Te una prima virtù ;
la prima virtù, che a D i o ci unisce, la fede. Chi penetra nel profondo
della diagnosi dei bisogni di quest'ora tempestosa nella società, e per
riflesso nella Chiesa di D i o , vede che c i ò che più occorre alla Chiesa
per essere in comunione con Cristo, e quindi con D i o e con gli uomini,
prima d'ogni altra cosa è la fede, la fede soprannaturale, la fede sem-
plice, piena e forte, la fede sincera, attinta alla sua fonte verace, la
Parola di D i o , e al suo canale indefettibile, il magistero istituito e
garantito da Cristo, la fede viva. O T u , « beata che hai creduto
confortaci col tuo esempio, ottienici questo carisma. Come saremmo
seguaci di Cristo, se il dubbio, se la negazione mortificasse la nostra
12
certezza? Come potremmo essere testimoni, come apostoli, se la
verità della fede si oscurasse nei nostri spiriti?
E poi, o Maria, chiederemo al tuo esempio e alla tua intercessione
la speranza. Spes nostra, salve! A n c h e di speranza abbiamo bisogno,
e quanta ! Tu sei, Maria, come conclude il Concilio la sua grande
1 3
lezione sulla Chiesa di D i o , immagine e inizio della Chiesa, la quale
dovrà avere il suo compimento nell'età futura, così sulla terra, risplendi
ora innanzi al P o p o l o di D i o quale segno di certa speranza e di conso-
lazione, o Mater Ecclesiae!

VI
E.mis Patribus Cardinalibus et Exc.mis Praesulibus e Synodo Episcoporum,
laboribus iam ad finem vergentibus. *

Honorati Fratres,

Synodum hanc extraordinariam iamiamque absolventes, pauca Nos,


conclusionis causa, vobismet significare decet.
Gratias imprimis agimus vobis, quod ipsi interfuistis : haud enim
parum Ecclesiae universali prodest, quod hunc tales viri, ut vos estis,
congressi sunt, maximis nempe onerati et gravissimis muneribus cura-
tionis pastoralis ; quodque ipsi adeo intenta ac seria cura in conventus

10
Cfr. Mt. 19, 12.
11
Lc. 1, 45.
1 2
Cfr. Io. 6, 67.
13
Const. dogm. de Ecclesia Lumen gentium, n. 68.
* Die 27 mensis octobris a. 1969.
Acta Pauli Pp. VI 727

huius negotia una simul incubuistis. Praeter vero gratiarum actionem,


laeti fatemur tantopere Nos esse delectatos assiduitate cotidiana vestra,
mentis animique studio, opera atque diligentia alacriter tributa huius
Synodi ponderosis et frugiferis disceptationibus.
Persuasum insuper habemus unam certe remunerationem huius
frequentiae vestrae, veluti fratrum esse hisce diebus inter vos collo-
quium, atque mutuam experimentorum, difficultatum, expectationumque
fraternarum communicationem ; nec dubitamus quin magnum ceperit
incrementum caritas ecclesialis, cum iterum omnes simus experti quam
1
esset « bonum et iucundum habitare fratres in unum » -
(( In limine expeditionis », ut ita dicamus, efferre quoque debemus
naturam omnino peculiarem huius extraordinariae Synodi : etenim id-
c i r c o extraordinaria nuncupatur, quod praeviis destinata est expedien-
dis quaestionibus de futura regiminis ecclesiastici exsecutione, ratio-
nibus videlicet canonicis constituendis quae ex duobus recentis Con-
cilii Vaticani Secundi institutis exstiterunt, collegialitate episcopo-
rum, ab eo tam distincte enuntiata, atque Conferentiis E p i s c o p o r u m
variis in gentibus et locis ab eo studiosius commendatis. Haec autem
indoles peculiaris proinde definitum propositum huius Synodi extraor-
dinariae suapte natura demonstrat alias quoque generales Synodos
posthac congregari oportere, quibus alia argumenta summi momenti,
quae vitam tangant ipsam Ecclesiae, pervestigentur atque pertractentur.
Ad rem quod attinet, significandum vobis censemus, Nostram fore
sedulam curam — quam quidem rem gratam potius quam manifestum
officium putamus — ut maxima habeatur ratio « manifestationum sen-
tentiarum », hoc est suffragiorum, quae vos, Venerabiles Fratres,
hodie mane tulistis et Praesidentiae Synodi tradidistis. Si autem pars
horum suffragiorum « iuxta modum » lata erit, id postulabit a Nobis
diligentem considerationem, cuius conclusio Nobis mature perpendenda
erit c o r a m Christo, in intimo conscientiae Nostrae sacrario, prout
munus requirit Nobis concreditum Pastoris Supremi Ecclesiae Sanctae
Dei : deinde Nostra de hac re sententia vobiscum quam primum com-
municabitur.
Attamen iam nunc Nobis videtur vos certiores fieri posse de Nostro
proposito congruenti cum vestris votis, quod attinet ad convocationem
Synodorum Episcopalium certis temporibus faciendam, modis ac for-
mis iure statutis, nempe coetuum generalium vel extraordinariorum, non

1
Ps. 132, i.
728 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

exclusa etiam convocatione S y n o d o r u m specialium, si id opportunum


videbitur. Placet etiam Nobis consilium vestrum, amplissimis huius
coetus suffragiis c o m p r o b a t u m , eo spectans, ut inde ab hoc anno cele-
bratio S y n o d o r u m Episcopalium ordinarie fiat singulis bienniis, nisi
rerum adiuncta aliud suaserint.
Pariter iam nunc vobis significare possumus Nostrum esse propo-
situm, ut Secretaria Synodi ampliore efficientia donetur. H a n c ad rem
maxima habebitur ratio votorum a vobis prolatorum, quod attinet ad
auxiliatricem operam — quam Nos profecto utilem arbitramur —
legitimis formis opportune statuendam et a Sacris Pastoribus praestan-
dam, qui Episcopatus in toto terrarum orbe diffusi personam g e r a n t ;
per ipsos etiam argumenta significari poterunt, quorum tractatio in
S y n o d o necessaria visa erit.
H i n c vobis pateat fiducia, quam Nos in hoc instituto collocamus,
quod quidem a doctrina et spiritu Concilii Oecumenici recens celebrato
suam originem d u x i t ; hoc autem institutum non eo spectat ut potesta-
tum aemulationem gignat vel difficultates paret efficaci atque recte
ordinato Ecclesiae r e g i m i n i ; spectat vero ut in rem deducatur mutua
R o m a n i Pontificis et E p i s c o p o r u m propensio ad fovendam arctiorem
communionem et sociam operam apte ordinandam.
H a e c omnia, quod ad N o s spectat, efficienda Nobis proponimus,
maxima sane et humanissima observantia prosequendo munera atque
graves partes, in Nostros in episcopatu Fratres recidentia, sive c u m
singuli cogitantur, sive c u m in legitimos canonicos coetus congregati
sunt; neque tamen, id agentes — ut clare patet — illa vicissim
munera Nostra atque graves easque proprias in Nos recidentes partes
in animo habemus Nobis a b i u d i c a r e ; quae munera partesque sive illud
Primatus carisma ab ipso Christo in suam Ecclesiam Petro concre-
ditum, cuius humillimi sed veri sumus successores, sive officium, potius
quam ius, eiusdem Primatus fideliter exercendi Nobis iniungunt. Ete-
nim Summus Pontifex in universa Ecclesia veluti cordi assimulandus
est, cuius munus eo spectat, ut caritas, a c o r d e proficiscens et in c o r
ipsum rediens, sicuti per venas diffundatur ; Ipse pariter aliquod via-
rum compitum dicendus est caritatis, quae omnes complectitur omnes-
que diligit : Petrum, enim, ut Sanctus A m b r o s i u s scribit, Christus
2
(( elevandus in caelum amoris sui nobis velut vicarium relinquebat ) ) .
Itemque animo promptissimo sumus ad omnia legitima optata, quae

2
Exp. sec. Luc. X 175; PL 15, 1942.
Acta Pauli Pp. VI 729

patefiant, ut locorum Ecclesiis pleniorem in modum concedantur ac


probentur propriae notae peculiaresque necessitates et postulata, bene
apteque in rem deducto principio illo (( subsidiarietatis », uti aiunt :
quod sane principium postulat procul dubio ut cogitatione et re penitus
usque intellegatur atque illustretur, Nosque idem in sua praecipua
significatione prorsus admittimus. Attamen haudquaquam fieri potest,
ut hoc principium c u m quadam illius « pluralismi » postulatione con-
fundatur, qui F i d e m , morum legem et primarias Sacramentorum, nec-
non liturgiae et canonicae disciplinae formas laedat, eo potissimum
spectantes ut necessaria unitas in universa Ecclesia servetur.
Nunc autem, iam ad finem vergentibus his diebus, quos precationi
studioque omnes simul dicavimus, Nobis est cordi — neque dubitamus
quin vestrum quoque omnium animum interpretemur — maxima c u m
reverentia omnes Episcopos, per terrarum orbem adlaborantes, et uni-
versam Ecclesiam consalutare ; qua in re praecipue recogitamus sacrum
clerum, cuius opera summi pretii aestimanda est ad totius christiani
populi utilitatem, immo indeclinabilis momenti, ut prorsus assevera-
mus, censenda — ubi sedulo flagrans, ubi fidelis, ubi ordine composita
fuerit — tum ad difficultates evincendas, in quas Ecclesia in hoc mundo
nunc incurrit, tum ad Christi regnum in praesenti aetate confirmandum
atque prolatandum. Sciant profecto dilectissimi sacerdotes nostri, se
a nobis ex i m o pectore intellegi, amari, fulciri, benedictione donari ;
sciant nos secura c u m spe eorum validam adiutricem operam in chri-
stianae salutis ministerio exspectare.
Neque silentio praeterire volumus religiosorum sodalium sacrarum-
que virginum Familias, itemque universos alumnos, qui se praeparant
ad vitam suam Dei et Ecclesiae servitio devovendam, nec non quotquot
e catholicorum laicorum ordine testes et apostolos causae Christi se
gerunt. At in primis sodales quoque utriusque sexus missionales hic
memorare c u p i m u s ; atque, hac temporis occasione, qua corda nostra
in caritate dilatantur, Christianos Fratres, adhuc a nobis seiunctos,
omittere nolumus, continenter orantes atque ominantes, ut dies tan-
dem, neque sero, illucescat, quo perfecta etiam cum illis communio in
unicae Christi Ecclesiae fide caritateque instauretur.
Ad alios quoque hominum coetus nunc cogitatio Nostra convolat :
ad eos, scilicet, qui in variis humani laboris campis operam praestant,
ad iuvenes, ad pauperes, ad aegros : hisce omnibus, ad quos Nostrum
Evangelii ministerium pertinere exoptamus, Nos ex hac Synodo amanter
salutem dicimus beneque precamur. Placet etiam vota proferre Nostra

47 - A. A. S.
73Ö Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

p r o mundi pace Nostraque confirmare proposita eam tutandi ac promo-


vendi in iustitia et concordi incremento communis prosperitatis.
Ita sermonis Nostri sit exitus, in nomine Domini !
Sed antea volumus gratias publice etiam referre istius extraordi-
nariae Synodi sive bene meritissimis Praesidibus, qui tam multum
contulerunt ad labores ordine recteque dirigendos, sive diligenti sedu-
loque Secretario eiusque c o a d i u t o r i b u s ; neque, ut aequum est, aliquod
saltem laudis verbum iis omnibus deesse patimur, qui diurnariis scrip-
toribus praesto fuerunt, et, ut ita dicamus, aliquem effecerunt pontem,
per quem notitiae inter hos reconditos coetus et publicam hominum
opinionem pertransierunt; quorum propterea laude admodum digna
opera fuit.
D u m etiam atque etiam vos singulos universos, hic praesentes, gra-
tulatione Nostra prosequimur, affluentia Dei munera precibus invoca-
mus, ut bonum semen, hos dies abunde sparsum, largiter fecundetur;
atque caelestis huius dignationis pignus, simulque Nostrae semper
impensae amantisque voluntatis testem, Apostolicam Benedictionem
vobis ac vestris cuiusque Nationibus impertimus.

NUNTIUS RADIOPHONICUS

Peruviano populo missus a Beatissimo Patre, ob inauguratam inter Ita-


liam et Peruviam coniunctionem notitiis ope satellitis perferendis. *

¡Hijos carísimos del Perú!

¡ Nos expresamos nuestras felicitaciones por la inauguración de la


Estación del Satélite de Comunicaciones en el Perú !
Nos aprovechamos esta ocasión para dirigir un saludo ferviente a
la dilecta Nación Peruana, queriendo ver, en la institución de este
prodigioso medio de comunicación, el símbolo de la vocación del Pueblo
del Perú hacia la conquista y el empleo de los modernos recursos de
la ciencia y de la técnica, que caracterizan la civilización de nuestra
época.
Nos formulamos votos para que este progreso levante el espíritu de
las nuevas generaciones, por encima de las fronteras del mundo físico,
y lo lleve a un descubrimiento más sublime e insustituible : el de la

* Die 18 mensis octobris a. 1969.


Acta Pauli Pp. VI 731

misteriosa y admirable presencia de D i o s , creador y sapiente, digno


de ser reconocido y celebrado en las maravillas de su obra. ¡ Gloria a
D i o s ! ¡ L o o r al hombre que procede hacia el dominio del cosmos !
Nos formulamos además votos para que el uso de este admirable
instrumento establezca relaciones no sólo más fáciles y más amplias
entre las gentes de este mundo, sino también más amigables y frater-
nas, y contribuya a su prosperidad y a su paz.
Y, mientras nos complacemos con todos aquellos que tienen mérito
en la instauración de esta estación viajera en el espacio, con los cien-
tíficos y técnicos especialmente, con los Empresarios y con cuantos se
ocupan del nuevo servicio, queremos enviar a las Autoridades civiles y
religiosas, a todo el País, en particular a cada una de las Familias, a
los Estudiantes, a los Trabajadores, a los Pobres y a quienes sufren, al
entero y amado Pueblo peruano, nuestra afectuosa Bendición Apostólica.
In nomine Patris et Filii et Spiritus Sancti. Amen.

NUNTIUS SCRIPTO DATUS

Universis sacris Praesulibus et Christifidelibus, ob celebrandum diem rei


missionali provehendae per totum terrarum orbem dicatum.

La nostra parola oggi è questa : procuriamo di rendere chiara e forte


in noi, e intorno a noi, l'idea missionaria. Bisogna fare attenzione all'im-
portanza nuova, che questa idea assume per il P o p o l o di D i o d o p o il
Concilio. È una idea che invade tutti i Fedeli, tutta la Chiesa. Essa entra
nella definizione del cristiano : « Ad ogni discepolo di Cristo, dice il
Concilio, incombe il dovere, per quanto è da lui, di diffondere la fede ».
E ancora : « Tutti i figli della Chiesa devono avere la viva coscienza della
loro responsabilità di fronte al mondo, devono coltivare in se stessi
uno spirito veramente cattolico, devono spendere le loro forze nel-
l'opera di evangelizzazione». È una vocazione per tutti; è un dovere
di tutta la Chiesa : se è cattolica, deve essere, di natura sua, missio-
naria. Lo sapevamo da sempre; fino dai suoi tempi S. Agostino lo
insegnava : (( Se tu vuoi amare Cristo, la tua carità deve abbracciare
il mondo intero ». Ma il Concilio ha messo in evidenza questo dina-
mismo costituzionale della Chiesa.
Tutti siamo sotto questa pressione, questa urgenza della carità
di Cristo, sia come comunità di credenti, sia come singolo Fedele :
732 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

nessuna categoria di cristiani p u ò sottrarsi a questa vocazione apo-


stolica ; essa arriva anche a chi si ritira nella contemplazione ; im-
pegna i Laici : « Il Signore infatti, dice ancora il Concilio, desidera
dilatare il suo regno anche per mezzo dei Laici fedeli ». Questa è la
novità nella coscienza della Chiesa : l'istanza premente ed universale
dell'apostolato.
Che cosa comporta questa istanza? Quella appunto di coordinarci
tutti allo sforzo diffusivo del messaggio di Cristo da parte della Chiesa.
Ripetiamo : non è oggi ammissibile l'indifferenza, l'apatia, l'egocen-
trismo spirituale, come se la causa del V a n g e l o riguardasse soltanto
la Gerarchia, e le organizzazioni propriamente dedicate all'apostolato
e alla evangelizzazione missionaria. Bisogna che ogni cristiano, desi-
deroso d'essere coerente con la sua chiamata alla fede e alla profes-
sione, che essa comporta, apra l'animo al vento di Pentecoste; il soffio
profetico dello Spirito Santo deve invadere ogni figlio e ogni figlia
di D i o , rigenerati nella vita della grazia. Occorre perciò accendere in
tutta la comunità cattolica la persuasione della necessità diffusiva
della f e d e ; occorre rianimare in tutti ed in ciascuno dei membri della
Chiesa il fervore dell'apostolato, lo zelo della missione.

Ma avviene oggi che la parentela etimologica ed essenziale dei due


termini : « apostolato » e « missione » induce spesso ad applicare que-
sta parola « missione » ad ogni forma generica di attività apostolica.
Noi adoperiamo adesso la parola « missione » nel suo significato spe-
cifico e tecnico di attività internazionale concepita e praticamente
organizzata per evangelizzare i popoli non ancora cristiani, mediante
l'opera di persone a c i ò dedicate, scelte, preparate e autorevolmente
mandate, cioè qualificate come « missionarie », le quali, sul sentiero
degli A p o s t o l i , predicano la parola di verità e generano le nuove
Chiese. Cioè parliamo ora delle missioni in senso proprio. L'atten-
zione dei fedeli deve essere concentrata sull'ideale missionario pro-
priamente d e t t o ; sulla natura, sugli scopi, sulle persone, sulle istitu-
zioni delle missioni, quali sono configurate nel Decreto conciliare « Ad
Gentes », sull'attività missionaria della Chiesa. Parliamo in modo
speciale delle Opere missionarie, che fanno c a p o alla Santa Sede, come
quelle che impegnano la nostra primaria responsabilità pastorale;
che hanno davanti a sé l'intero panorama del m o n d o da evangelizzare;
che sono collegate alla rete diffusa in tutta la Chiesa in favore di tutte
le missioni cattoliche; che hanno la sensibilità estesa alla terra intera
Acta Pauli Pp. VI 733

dei bisogni missionari, e che sono amministrate c o n metodo collegiale


e con criterio equanime di giustizia distributiva e di carità vigilante
per ogni urgenza e per ogni opportunità d'intervento soccorritore.
E già da sé questa organizzazione ufficiale e centrale della Chiesa
risponde ad una difficoltà, che è diffusa in certi settori della mentalità
moderna, e che minaccia di rendere stagnante l'operosità missionaria;
ed è quella relativa alla proclamazione conciliare della libertà reli-
giosa, quasi ch'essa favorisca un irenismo agnostico e autorizzi l'in-
differenza nei riguardi della verità religiosa e dell'imperativo aposto-
l i c o , a cui è collegato il piano della salvezza : c i o è , lo sforzo missio-
nario non sarebbe più necessario. L'esistenza di Opere pontifìcie,
espressamente qualificate per promuovere e per sostenere tale sforzo,
dice ancor oggi il contrario, poiché la libertà religiosa, patrocinata
dal Concilio, intende assicurare l'indipendenza della religione dalla
incompetente ingerenza di ogni potestà profana ed esterna alla reli-
gione, ed anche da ogni abusivo esclusivismo sociale, o politico, in
campo religioso ; essa non snerva il dovere apostolico, ma costituisce
piuttosto la condizione civile per l'esercizio dell'attività missionaria,
mentre questa stessa ci obbliga al rispetto delle coscienze nell'annun-
c i o dell'unico vero messaggio della salvezza derivante dalla religione.

ÏC questa una visione sostanzialmente antica nella vera tradizione


della Chiesa, ma che il Concilio ha rinnovata e precisata. E c i ò , Fra-
telli e F i g l i carissimi, ci fa pensare al nostro bisogno di rinverdire su
molti altri punti la nostra coscienza missionaria con le idee nuove,
che l'ora presente offre alla nostra considerazione; e sono molte, come
quella del progresso della solidarietà umana, che moltiplica c o n lo
sviluppo della civiltà i rapporti fra i popoli, e obbliga cittadini e
Governi dei Paesi meglio dotati ad un'assistenza spontanea e disin-
teressata verso i Paesi in via di sviluppo : ne abbiamo parlato nella
nostra Enciclica Populorum progressio; ora, anche l'attività mis-
sionaria si colloca c o n amorosa priorità in questo disegno di umana
e cristiana solidarietà.
Così pure l'atteggiamento del missionario nei riguardi dei Paesi
da evangelizzare è molto evoluto : non è più quello che nella diversità
delle culture vedeva un ostacolo irriducibile alla sua predicazione, ma
quello che scopre valori indigeni meritevoli di rispetto e di ammira-
zione, degni d'essere compresi, favoriti e assunti, e c o n ciò stesso « pu-
rificati, corroborati ed elevati ». Il missionario non è perciò uno stra-
734 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

niero, che c o n la sua fede imponga la sua civiltà, ma è l ' a m i c o , il


fratello, che si assimila al costume onesto dell'ambiente per infon-
dergli il fermento vivificante del V a n g e l o . Questo atteggiamento mis-
sionario « pluralistico », rispetto alle espressioni del genio umano, e
sempre (( unitario », rispetto all'unità della fede e della Chiesa, se fin
dalle origini è stato norma costante dell'evangelizzazione, come già
rilevava Pio XII nell'Enciclica Evangelii praecones, soprattutto al
tempo nostro è particolarmente sentito.

Non vorremmo « strumentalizzare », Fratelli e F i g l i carissimi, que-


ste grandi idee con la raccomandazione consueta, con cui si conclude
il discorso sulle missioni, quella dei bisogni delle missioni stesse e del
dovere, dell'onore di dare l o r o generoso soccorso. Ma così è ; non per
un calcolo utilitario, ma per una necessità funzionale del disegno
divino della evangelizzazione, per una logica della carità : essa ha
bisogno di te, questa causa delle missioni; essa ha bisogno del tuo
obolo : di amore, di preghiera, di offerta. Chi lo vorrebbe negare, quan-
do è la causa di Cristo che si apre il suo misterioso cammino fino alle
estremità della terra, dirige i suoi passi nella storia presente e futura
del m o n d o , solleva i destini dei P o p o l i , si identifica con ogni u o m o ,
senza di Lui derelitto a se stesso, raduna così la sua Chiesa e la guida,
Pastore e Salvatore, all'incontro estremo della beata ed eterna rive-
lazione?
D a l V a t i c a n o , 25 maggio 1969, Festa di Pentecoste.

PAOLO PP. VI
Sacra Congregatio pro Episcopis 735

ACTA SS. C O N G R E G A T I O N U M

SACRA CONGREGATIO PRO EPISCOPIS

I
PROVISIO ECCLESIARUM

Sanctissimus Dominus Noster Paulus Divina Providentia P p . V I ,


successivis decretis Sacrae Congregationis pro Episcopis, singulas quae
sequuntur Ecclesias de novo Pastore dignatus est providere, nimirum :

die 2 Maii 1969. — Titulari, pro hac vice archiepiscopali, Ecclesiae


Risinitanae praefecit E x c . P. D. Paulum Botto, hactenus Archiepisco-
pum Calaritanum.
die 21 Iunii. — Cathedrali Ecclesiae Lucensi E x c . P. D. Alfredum
Obviar y Aranda, hactenus Episcopum tit. Linoënsem.
die 23 Iunii. — Metropolitanae Ecclesiae Calaritanae E m u m P. D.
Sebastianum S. R. E. Cardinalem B a g g i o .
die 27 Iunii. — Titulari episcopali Ecclesiae Valabriensi E x c . P. D.
Laurentium Michaelem Graziano, hactenus Episcopum S. Michaelis.
die 29 Iunii. — Cathedrali Ecclesiae Monopolitanae E x c . P. D. An-
tonium D'Erchia, hactenus Episcopum titularem Podaliensem atque
Praelatum Altamurensem et Aquavivensem.
die k Iulii. — Cathedrali Ecclesiae Ambatensi E x c . P. D. Vincen-
tium R o d r i g u m Cisneros Duran, hactenus Episcopum tit. Tigisitanum
in Mauretania.
die 11 Iulii. — Titulari episcopali Ecclesiae Castellanae Tingitii
Antoninum Nepomuceno, sodalem Congregationis Missionariorum Obla-
torum B. M. V. Immaculatae, quem deputavit Auxiliarem Excmi
P. D. Gerardi Mongeau, Episcopi tit. Dianensis et Praelati Cotaba-
tensis.
die 12 Iulii. — Abbatiali Ecclesiae Claravallensi in Brasilia R. D.
Petrum Iosephum Agostini, e Congregatione Casamariensi Sacri Or-
dinis Cisterciensis.
die 21¡. Augusti. — Titulari, pro hac vice archiepiscopali, Ecclesiae
Febianensi E x c . P. D. Antonium Guizar Valencia, hactenus Archie-
piscopum Chihuahuensem.
736 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

— Metropolitanae Ecclesiae Chihuahuensi E x c . P. D. Adalbertum


Almeida Merino, hactenus E p i s c o p u m Zacatecensem.
die 80 Augusti. — Titulari Ecclesiae Vartanensi R. D. Carolum
Minchiatti, Canonicum Capituli archidioecesani Perusini, quem de-
putavit Auxiliarem E x c m i P. D. Blasii Musto, Episcopi Aquinatensis,
Sorani et Pontiscurvi.
die 6 Septembris. — Titulari episcopali Ecclesiae Marturanensi
R. P. Danielem Mariam a Conchas, sodalem Ordinis Fratrum Minorum
Capuccinorum, saeculo Arnaldum Tomazella, quem deputavit Auxi-
liarem E x c m i P. D. Hugonis Bressane de A r a ú j o , Archiepiscopi-Epi-
scopi Mariliensis.
die 8 Septembris. — Metropolitanae Ecclesiae Yucatanensi Exc.
P. D. Emmanuelem Castro Ruiz, hactenus Episcopum titularem Cin-
caritanum.
die 10 Septembris. — Titulari episcopali Ecclesiae Calabriensi E x c .
P. D. Albertum Overbeke, Praelatum Baymbongensem.
die 29 Septembris. — Titulari, pro hac vice archiepiscopali, Eccle-
siae Glastoniensi E x c . P. D. Thomam I. Toolen, hactenus Archiepi-
scopum-Episcopum Mobiliensem - Birminghamiensem.
— Cathedrali Ecclesiae Mobiliensi E x c . P. D. Ioannem L. May,
hactenus Episcopum titularem Tagarbalensem.
— Cathedrali Ecclesiae Birminghamiensi in Alabama, noviter erectae,
E x c . P. D. Iosephum G. Vath, hactenus Episcopum titularem Nova-
licianensem.
die 8 Octobris. — Titulari, pro hac vice archiepiscopali, Ecclesiae
Astigitanae, E x c . P . D . Umbertum Malchiodi, hactenus Archiepiscopum-
Episcopum Placentinum.
die 4 Octobris. — Cathedrali Ecclesiae Placentinae R. P. D. Henri-
cum Manfredini, praepositum parochum Basilicae Sancti Victoris Mar-
tyris in civitate vulgo Varese in archidioecesi Mediolanensi.
die 6 Octobris. — Titulari, p r o hac vice archiepiscopali, Ecclesiae
Neoportensi E x c . P. D. Fultonium I. Sheen, hactenus Episcopum Rof-
fensem in A m e r i c a .
— Cathedrali Ecclesiae Roffensi in A m e r i c a R. P. D. Iosephum
L. H o g a n , e clero eiusdem dioecesis Roffensis in A m e r i c a , Praelatum
honorarium.
— Cathedrali Ecclesiae Grandormensi E x c . P. D. Iosephum M. Brei-
tenbeck, hactenus E p i s c o p u m Tepeltensem.
Saera Congregatio pro Episcopis 737

die 17 Octobris. — Cathedrali Ecclesiae Campivallensi R. P. D. V i d o -


nem Bélanger, e clero eiusdem dioecesis Campivallensis.
die 20 Octobris. — Cathedrali Ecclesiae Angelianae E x c . P. D. Ste-
phanum A. Leven, hactenus Episcopum titularem Buritanum.
— Titulari episcopali Ecclesiae Satafensi R. P. D. Georgium E.
Lynch, e clero dioecesis Raleighiensis, V i c a r i u m Generalem eiusdem dioe-
cesis, quem deputavit Auxiliarem E x c m i P. D. Vincentii S. Waters,
E p i s c o p i Raleighiensis.
die 4 Novembris. — Titulari episcopali Ecclesiae Florianensi R.
P. D. Bernardum Citterio, ex archidioecesi Mediolanensi, Rectorem
Maiorem Seminariorum Mediolanensium, quem deputavit Auxiliarem
E m i P . D . Ioannis S . R . E . Cardinalis Colombo, Archiepiscopi Me-
diolanensis.

II
DE REGISTRO DO A R A G U A I A

DECRETUM
De mutatione nominis et sedis

Cum urbs Guiratinga vulgo appellata ad praesens, sive incolarum


frequentia, sive commoditate viarum, sive denique opibus commercii
praestet aptiorque ad moderandam praelaturam de Registro do Ara-
guaia evaserit locus, E x c m u s P. D. Camillus Faresin, Episcopus tit.
Bubastitanus et Praelatus de Registro do Araguaia, ab Apostolica
Sede enixe postulavit ut eiusdem praelaturae de Registro do Araguaia
sedes in praedicta urbe Guiratinga statueretur et nomen mutaretur.
H a e c Sacra Congregatio p r o Episcopis, praehabito favorabili voto
E m i P . D . Sebastiani S . R . E . Cardinalis B a g g i o , c u m erat Nuntius
Apostolicus in Brasilia, vigore specialium facultatum sibi a Summo
Pontifice Paulo Divina Providentia Pp. VI tributarum, porrectis
precibus annuendum censuit.
Quapropter, suppleto, quatenus opus sit, eorum interesse haben-
tium vel habere praesumentium consensu, hisce Litteris sedem prae-
laturae de Registro do Araguaia in urbe vulgo nuncupata Guiratinga
statuit templumque paroeciale ibi extans D e o in honorem S. Ioannis
Baptistae dicatum ad gradum et dignitatem ecclesiae praelatitiae
evehit, cui insignia, privilegia iuraque omnia tribuit quibus ceterae
praelatitiae ecclesiae iure communi fruuntur et ornantur.
Praeterea haec Sacra Congregatio decernit ut praelatura de Re-
738 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

gistro do Araguaia posthac Guiratinguensis appelletur, eiusque pro


tempore Praelatus item Guiratinguensis nuncupetur.
Ad haec omnia exsecutioni mandanda S. Congregatio p r o Episco-
pis Pontificium Administrum actu regentem Nuntiaturam A p o s t o l i c a m
in Brasilia deputat, necessarias et opportunas eidem tribuens facul-
tates etiam subdelegandi, ad effectum de quo agitur, quemlibet virum
in ecclesiastica dignitate constitutum, onere imposito ad eandem S. Con-
gregationem p r o Episcopis authenticum exemplar actus peractae exse-
cutionis remittendi.
Quibus super rebus praesens edit Decretum, perinde valiturum ac si
Apostolicae sub plumbo Litterae datae forent.
Contrariis quibuslibet minime obstantibus.
Datum R o m a e , ex Aedibus Sacrae Congregationis p r o Episcopis,
die 27 mensis maii anno 1969.

CAROLUS Card. CONPALONIERI, Praefectus

L. S S.

83 Ernestus Civardi, A r c h i e p . tit. Serdicen., a Secretis

SACRA CONGREGATIO PRO RELIGIOSIS


ET INSTITUTIS SAECULARIBUS

i
DECRETUM
De facultate Supremis Moderatoribus Religionum laicalium delegata so-
dalium votorum temporariorum saecularizationem concedendi.

Cum Superiores Generales Religionum laicalium nonnullas difficul-


tates movissent circa usum facultatis n. 3 Decreti « Religionum laica-
lium » diei 31 Maii 1966 p r o saecularizatione religiosorum sodalium
a votis temporariis, Sacra Congregatio pro Religiosis et Institutis sae-
cularibus, re studio Consultorum commissa votoque Superiorum et
Superiorissarum Generalium exquisito, quaestionem in Coetu Plenario
diebus 8 et 9 Octobris nuper elapsi celebrato examinandam curavit.
S. Congreg, pro Religiosis et Institutis Saecularibus 739

E m . m i ac Rev.mi Patres deliberaverunt sodales vinculo votorum


temporariorum in Institutis laicalibus virorum vel mulierum obstrictos,
id libere petentes, in condicionem saecularem redigi posse, votis ipso
facto solutis.
Summus vero Pontifex, in Audientia infrascripto Cardinali Prae-
fecto die 13 Novembris 1969 concessa, Congregationis Plenariae delibe-
rationem approbavit et publici iuris fieri iussit.
Quapropter, praesentis Decreti tenore, Supremis Moderatoribus Re-
ligionum laicalium virorum et mulierum facultas tribuitur, de consensu
proprii Consilii, sodales vota temporaria professos, id petentes, in sae-
cularem condicionem restituendi. Quo in casu vota temporaria ipso facto
cessabunt.
Contrariis quibuslibet non obstantibus.
Datum R o m a e , die 27 Novembris 1969.

I. Card. ANTONIUTTI, Praefectus

L. © S.

E. Heston, C. S. C, a Secretis

II
DECRETUM
De ratione qua sodales laici regimen Institutorum religiosorum clerica-
lium participare possint.

Clericalia Instituta religiosa, quae fratres conversos, cooperatores


aliove nomine vocatos complectuntur, a Concilio Oecumenico Vati-
cano II monentur ut eos vitae et communitatis operibus arcte coniungant,
eo consilio ut inter omnes sodales intimius sit fraternitatis vinculum
(cfr. « Perfectae caritatis », n. 15).
Summus vero Pontifex Paulus VI per Litteras Apostolicas « Eccle-
siae Sanctae » Motu P r o p r i o datas, statuit ut Capitula Generalia mo-
dum explorent quo iidem sodales non clerici « gradatim in determina-
tis actibus communitatis et in electionibus votum obtineant activum,
et in quibusdam muneribus etiam passivum » (« Ecclesiae sanctae »,
I I , n. 27).
Cum autem in nonnullis clericalibus Institutis quaestio orta esset de
muneribus quae — salva Instituti natura et indole clericali quam Ca-
pitula specialia mutare vetantur (cfr. « Ecclesiae sanctae » I I , n. 6) —
740 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

praedicti fratres obire possent, Sacra Congregatio pro Religiosis et


Institutis saecularibus, postquam votum exquisivit sive Consultorum,
sive Unionis Superiorum Generalium, quaestionem in Coetu Plenario
diebus 8 et 9 Octobris nuper elapsi celebrato, examinandam curavit.
Omnibus mature perpensis E m . m i ac R e v . m i Patres deliberaverunt :
1. Capitula Generalia Institutorum religiosorum clericalium sta-
tuere possunt ut religiosi laici admitti valeant ad munera exercenda
mere administrativa, veluti oeconomi, moderatoris officinae librariae
aliorumque huiusmodi, quae c u m ministerio proprie sacerdotali rela-
tionem directam non habeant.
2. Possunt pariter eisdem concedere vocem activam et passivam
ad Capitula cuiusque gradus, atque ad electiones negotiorumque tracta-
tionem in iisdem Capitulis habendas, secundum mensuram et condicio-
nes tum ipsa rerum natura impositas tum a Capitulo Generali statuendas.
3. Praeterea statuere possunt ut, iisdem limitibus servatis, soda-
les non clerici fungi valeant munere consiliariorum cuiusque gradus.
4. Sodales non clerici vero non poterunt munus Superioris vel
Vicarii gerere sive generalis, sive provincialis, sive localis.
Summus Pontifex, in Audientia infrascripto Cardinali Praefecto
die 13 Novembris 1969 concessa, Congregationis Plenariae deliberatio-
nes approbavit et publici iuris fieri iussit.
Quapropter Sacra Congregatio, praesentis Decreti tenore, Coetus
Plenarii dierum 8 et 9 Octobris 1969 praefatas deliberationes promul-
gandas curavit.
Quae ergo a Capitulis Generalibus intra definitos limites, de qui-
bus supra, concessa sunt, haec eadem Sacra Congregatio rata habet
et approbat.
Praesens Decretum applicari potest etiam Societatibus vitae com-
munis. Nullatenus tamen afficit Instituta « non mere laicalia » de
quibus sermo est in n. 15 Decreti « Perfectae caritatis »; neque quid-
quam derogat iuri particulari quorumdam Institutorum, licet cleri-
calium, quae, peculiari ratione sibi propria, condicioni sodalium non
clericorum, probante A p o s t o l i c a Sede, consuluerunt.
Contrariis quibuslibet non obstantibus.
D a t u m R o m a e , die 27 Novembris 1969.

I. Card. ANTONIUTTI, Praefectus

L . © S.
E. Heston, C. S. C, a Secretis
Sacra Congregatio pro Gentium Evangelizatione 741

SACRA CONGREGATIO
PRO GENTIUM EVANGELIZATIONE
SEU DE PROPAGANDA FIDE

i
PROVISIO ECCLESIARUM

Sanctissimus Dominus Noster Paulus Divina Providentia P p . V I ,


successivis decretis Sacrae Congregationis p r o Gentium Evangelizatione
seu de Propaganda F i d e , singulas quae sequuntur Ecclesias de novo
Pastore dignatus est providere, nimirum :

die 19 Decembris 1968. — Titulari episcopali Ecclesiae Sicilibbensi


praefecit R. D. Mauritium Marie-Sainte, V i c a r i u m Generalem archi-
dioecesis Sancti Petri et A r c i s Gallicae, quem deputavit Auxiliarem
E x c m i P. D. Henrici Mariae V a r i n de la Brunelière, Archiepiscopi
eiusdem archidioecesis.
die 5 Maii 1969. — Titulari, p r o hac vice archiepiscopali, Ecclesiae
Torcellanae i n Venetiis, E x c . P . D . A l o i s i u m P a r o , hactenus Episco-
pum titularem Diocaesariensem in Isauria, quem deputavit Delegatum
A p o s t o l i c u m in Australia et Papuasia-Nova Guinea.
die 17 Maii. — Titulari, p r o hac vice archiepiscopali, Ecclesiae V i -
runensi R. D. Iosephum Zabkar, e clero saeculari archidioecesis Sa-
lisburgensis, Antistitem Urbanum, quem deputavit Pro-Nuntium in
Finlandia et A p o s t o l i c u m Delegatum in Scandia.
die 29 Maii. — Titulari, pro hac vice archiepiscopali, Ecclesiae
Brixellensi E x c . P . D . Ioannem H i e r o n y m u m A d a m , hactenus Archie-
piscopum Liber opolitanum.
— Metropolitanae Ecclesiae Liberopolitanae R. D. Andream Fer-
nandum Anguilé, e clero saeculari dioecesano, V i c a r i u m Generalem
archidioecesis Liberopolitanae.
— Titulari, p r o hac vice archiepiscopali, Ecclesiae Lupercianensi
E x c . P . D . Albertum Vincentium D ' S o u z a , hactenus Archiepiscopum
Calcuttensem.
— Metropolitanae Ecclesiae Calcuttensi Exc. P. D. Laurentium
Trevor Picachy, hactenus E p i s c o p u m Jamshedpurensem.
— Titulari, p r o hac vice archiepiscopali, Ecclesiae Potentinae in
742 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Piceno E x c . P . D . A d a m Kozlowiecki, hactenus Archiepiscopum Lusa-


kensem.
— Metropolitanae Ecclesiae Lusakensi R. D. Emmanuelem Mi-
lingo, sacerdotem Chipatensis dioeceseos.
— Cathedrali Ecclesiae Sciiamchiamensi Exc. P. D. Franciscum
Xaverium Chen-Ping Hsu, hactenus Episcopum titularem Horrensem
atque Administratorem A p o s t o l i c u m Sciiamchiamensis dioeceseos.
— Cathedrali Ecclesiae B o n n e n s i , nuper erectae, R. P. Villelmum
Mahony, Societatis Missionum ad A f r o s , Praefectum Apostolicum olim
praefecturae apostolicae Ilorinensis.
— Cathedrali Ecclesiae Oyemensi, noviter erectae, Exc. P. D.
Franciscum Ndong, hactenus Episcopum titularem Raphaneotanum
atque Auxiliarem E x c m i P . D . Ioannis Hieronymi A d a m , Archiepi-
scopi Liber opolitani.
— Cathedrali Ecclesiae Kabalenae R. D. Barnabam H a l e m ' Imana,
Vicarium Capitularem eiusdem Kabalenae dioecesis.
— Cathedrali Ecclesiae Machakosensi, noviter erectae, R. D. Ra-
phaelem Ndingi, e clero nativo Nairobiensi.
— Cathedrali Ecclesiae Andongensi, noviter erectae, -R. P. Rena-
tum Dupont, Societatis Parisiensis Missionum ad exteras gentes
sodalem.
— Cathedrali Ecclesiae Ijebuodensi, noviter erectae, R. D. Anto-
nium Saliu Sanusi, e clero Lagoseno.
— Cathedrali Ecclesiae Agatsensi, noviter erectae, R. P. Alfonsum
Augustum Sowada, Ordinis Sanctae Crucis, Vicarium Generalem
archidioecesis Meraukensis.
— Titulari episcopali Ecclesiae Muzucensi in Byzacena R. P. Ioan-
nem Pasquier, sodalem Congregationis Missionariorum Oblatorum
B. M. V. Immaculatae, V i c a r i u m Generalem dioecesis Garuensis, quem
deputavit Auxiliarem E x c m i P. D. Ivonis Plumey, Episcopi Garuensis.
— Titulari episcopali Ecclesiae Capsensi R. D. Aemilium Njeru,
e clero dioecesis Eldoretensis, quem deputavit Auxiliarem E x c m i P. D.
Iosephi Brendan Houlihan, Episcopi Eldoretensis.
— Vicarium Apostolicum vicariatus apostolici Sancti Ioseph de
Amazones constituit E x c . P. D. Rodulfum Laurentium Guibord Leves-
que, Episcopum titularem Lemfoctensem.
die 30 Maii. — Titulari, pro hac vice archiepiscopali, Ecclesiae
Tungrensi R. D. H e n r i c u m Lemaìtre, e clero dioecesano Antverpiensi,
Antistitem Urbanum, atque Nuntiaturae Apostolicae in Austria Con-
Sacra Congregatio pro Gentium Evangelizatione 743

siliarium, quem deputavit Delegatum A p o s t o l i c u m in Dicione Vietna-


miensi atque Cambogiensi.
die 6 Iunii. — Titulari episcopali Ecclesiae Menefessitanae Exc.
P. D. Ignatium Doggett, hactenus Episcopum Aitapensem.
die 14 Iunii. — Titulari, pro hac vice archiepiscopali, Ecclesiae
Yprensi R. D. Iosephum Mees, cleri saecularis archidioeceseos Mechli-
niensis-Bruxellensis, Praelatum honorarium Sanctitatis Suae, Nun-
tiaturae Apostolicae Consiliarium, quem deputavit Pro-Nuntium A p o -
stolicum in Indonesia.
die 11 Iunii. — Titulari episcopali Ecclesiae Umbriaticensi E x c . P.
D. Iacobum Vincentium Pardy, hactenus Episcopum Cheongiuensem.
die 26 Iunii. — Titulari, pro hac vice archiepiscopali, Ecclesiae
Troyniensi Exc. P. D. Stephanum Ferrando, hactenus Episcopum
Shillongensem.
— Metropolitanae Ecclesiae Gauhatinae-Shillongensi, nuper erectae,
E x c . P . D . Hubertum D ' R o s a r i o , hactenus Episcopum Dibrugarhensem.
— Titulari episcopali Ecclesiae Arsacalitanae E x c . P. D. Orestem
Marengo, hactenus Episcopum Tezpurensem.
— Cathedrali Ecclesiae Tezpurensi R. D. Iosephum Mittathani, e
clero dioecesano.
— Titulari episcopali Ecclesiae Belalitanae Exc. P. D. Petrum
Magoshiro Matsuoka, hactenus Episcopum Nagoyaënsem.
— Cathedrali Ecclesiae Nagoyaënsi R. D. Aloisium N o b u o Soma,
parochum S. Ioannis Vianney, ex archidioecesi Tokiensi.
— Titulari episcopali Ecclesiae Strongulensi E x c . P. D. Nicolaum
Verhoeven, hactenus Episcopum Manadoënsem.
— Cathedrali Ecclesiae Manadoënsi E x c . P. D. Theodorum Moors,
hactenus Episcopum titularem Chobiensem.
—• Cathedrali Ecclesiae Suratthanensi, noviter erectae, E x c . P. D.
Petrum Carretto, hactenus Episcopum Ratchaburensem.
— Cathedrali Ecclesiae Rulengensi E x c . P. D. Christophorum Mwo-
leka, hactenus Episcopum titularem Zicensem.
— Cathedrali Ecclesiae Mbararaënsi R. D. Ioannem Kakubi, e
clero dioecesano.
— Cathedrali Ecclesiae Ratchaburensi R. D. Robertum Ratna Ba-
rungtrakul, e clero saeculari Ratchaburensi.
— Cathedrali Ecclesiae Silcharinae, nuper erectae, R. D. Denzil
Reginaldum D ' S o u z a , Moderatorem Seminarii Maioris archidioeceseos
Calcuttensis.
744 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

— Cathedrali Ecclesiae Kayanae, noviter erectae, R. D. Constan-


tinum Gnirma, e clero saeculari, V i c a r i u m Generalem archidioeceseos
Uagaduguensis.
— Titulari episcopali Ecclesiae Faleronensi R. D. Petrum Quinn,
V i c a r i u m Generalem archidioecesis Perthensis, quem deputavit A u x i -
liarem E x c m i P . D . Lancellotti Ioannis G o o d y , Archiepiscopi Per-
thensis.
— Titulari episcopali Ecclesiae Muzucensi in Proconsulari R. D.
Serapium Magambo, e clero saeculari, V i c a r i u m Generalem dioecesis
Arcis Portal, quem deputavit Auxiliarem Excmi P. D. Vincentii
Me Cauley, E p i s c o p i A r c i s Portal.
— Titulari episcopali Ecclesiae Ottocensi R. P. Patritium Webster,
Priorem Monasterii Sancti Petri in archidioecesi Sancti Petri et A r c i s
Gallicae, in Martinicensi Insula, quem deputavit Auxiliarem E x c m i
P. D. Iustini Iacobi F i e l d , E p i s c o p i S. Georgii in Insula Grenada.
— Titulari episcopali Ecclesiae Sozusenae in Libya R. P. V i d o n e m
Atilium Previtali, Ordinis Fratrum Minorum, iam Praefectum A p o -
stolicum praefecturae apostolicae Misuratensis atque Administrato-
rem Apostolicum vicariatus apostolici Tripolitani, quem constituit
V i c a r i u m A p o s t o l i c u m Tripolitanum.
die 3 Iulii. — Titulari, p r o hac vice archiepiscopali, Ecclesiae Fun-
danae R. D. Ubaldum Calabresi, e clero saeculari dioecesis Setinae,
Antistitem Urbanum atque Apostolicae Delegationis in Foederatis A m e -
ricae Septentrionalis Civitatibus Consiliarum, quem deputavit Dele-
gatum A p o s t o l i c u m Regionis Maris R u b r i .
die 7 Iulii. — Cathedrali Ecclesiae Hoimanae R. D. Eduardum Ba-
haragate, e clero saeculari Ugandensi.
die 12 Iulii. — Titulari, p r o hac vice archiepiscopali, Ecclesiae Tre-
bianae R. D. Ernestum Gallina, e clero saeculari Verulano-Frusina-
tensi, quem deputavit Pro-Nuntium A p o s t o l i c u m in Cameroun et in
Gabon atque A p o s t o l i c u m Delegatum in A f r i c a Centrali.
die 21f. Iulii. — Metropolitanae Ecclesiae Osakensi, nuper erectae,
E x c . P. D. Paulum Y o s h i g o r o Taguchi, hactenus E p i s c o p u m Osa-
kensem.
— Titulari episcopali Ecclesiae Thuburnicensi R. D. Bartholomaeum
Malunga, e clero nativo, V i c a r i u m Generalem dioecesis Kaminaënsis,
quem deputavit Auxiliarem E x c m i P . D . V i c t o r i s Mariae Keuppens,
E p i s c o p i Kaminaënsis.
Sacra Congregatio pro Gentium Evangelizatione' 745

die 13 Augusti. — Titulari episcopali Ecclesiae Masculitanae E x c .


P. D. Claudium Bayet, hactenus Episcopum Ubonensem.

II
NOMINATIONES

Decretis, ut infra datis, Sacra Congregatio pro Gentium Evan-


gelizatione seu de Propaganda F i d e ad suum beneplacitum renun-
ciavit :

die 2 Maii 1969. — Constituit R. D. Felixbertum Comacho Flores,


e clero nativo dioecesano, Cappellanum Sanctitatis Suae, Admini-
stratorem Apostolicum « sede plena ad nutum Sanctae Sedis, dioe-
cesis Aganiensis.
die 29 Maii. — E x c . P. D. Ioannem Aloisium Morgan, Episcopum
titularem Membressitanum, Vicarium Castrensem in Australia.
— E x c . P. D. Laurentium Trevor Picachy, Archiepiscopum Cal-
cuttensem, Administratorem Apostolicum dioeceseos Jamshedpurensis.
die 9 Iulii. — E x c . P. D. Marcum Mihayo, Archiepiscopum Tabo-
raënsem, Administratorem Apostolicum dioeceseos Mbuluensis.
die 4 Augusti. — E x c . P. D. V i d o n e m Atilium Previtali, Episco-
pum titularem Sozusenum in Lybia atque Vicarium Apostolicum Tri-
politanum, Administratorem Apostolicum praefecturae apostolicae Misu-
ratensis.
die 7 Augusti. — E x c . P. D. Patritium Webster, E p i s c o p u m titu-
larem Ottocensem, Administratorem Apostolicum dioeceseos Sancti
Georgii in Insula Grenada,
die 13 Augusti. — E x c . P. D. Hubertum D ' R o s a r i o , Archiepisco-
pum Gauhatinum-Shillongensem, Administratorem Apostolicum dioe-
ceseos Dibrugarhensis.
die 30 Augusti. — E x c . P. D. Paulum Cheng, E p i s c o p u m Taina-
nensem, Administratorem Apostolicum dioeceseos Kiayensis.
die 16 Septembris. — R. P. Robertum Paradis, e Congregatione
Missionariorum Oblatorum B. M. V. Immaculatae, Administratorem
Apostolicum dioeceseos Churchillpolitanae-Sinus de Hudson.

48 - A. A. S.
746 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

III
CHUNCHEONENSIS - WONIUENSIS

DECRETUM
De mutatione finium

Cum ad disciplinae ecclesiasticae utilitatem expostulatum sit ut


integrum territorium Praefecturae civilis de Hoengseon et partis Prae-
fecturae civilis de Pyeongchang, scilicet Districtus civiles de Pyeong-
changmyeong, Mitamyeong, Daehwamyeong et Bangrimmyeong, in
dioecesi Chuncheonensi situm, dioecesi Woniuensi adscribantur, Sa-
crum hoc Consilium Christiano Nomini P r o p a g a n d o , accepto favorabili
v o t o E x c m i ac Revmi D o m i n i Hippoliti R o t o l i , Archiepiscopi titulo
Thibiucensis et A p o s t o l i c i in Corea Pro-Nuntii, consensu Ordinario-
rum quorum interest prae oculis habito, re mature perpensa, vigore
facultatum sibi a Sanctissimo D o m i n o Nostro Paulo Divina Providen-
tia P a p a VI concessarum, oblatis precibus obsecundare censuit.
Qua de re idem Consilium fines inter memoratas circumscriptiones
ecclesiasticas ita emendare statuit ut territorium praedictarum cir-
cumscriptionum civilium, usque adhuc pertinens ad dioecesim Chun-
cheonensem, ab ipsa separetur atque dioecesi Woniuensi uniatur.
Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis pro Gentium
Evangelizatione seu de Propaganda F i d e , die 1 mensis maii a. D. 1969.

G. P. Card. AGAGIANIAN, Praefectus

L. © S.

83 Sergius Pignedoli, A r c h i e p . tit. I c o n . , a Secretis

IV
CHEONGIUENSIS - WONIUENSIS
DECRETUM
De mutatione finium

Cum ad disciplinae ecclesiasticae utilitatem expostulatum sit ut


integrum territorium Praefecturarum civilium de Jecheon et Danyang,
in dioecesi Cheongiuensi situm, dioecesi W o n i u e n s i adscribantur, Sa-
Sacra Congregatio pro Gentium Evangelizatione 747

eram hoc Consilium Christiano Nomini Propagando, accepto favorabili


voto E x c m i ac Revmi D o m i n i Hippoliti R o t o l i , Archiepiscopi titulo
Thibiucensis et A p o s t o l i c i in Corea Pro-Nuntii, consensu Ordinariorum
quorum interest prae oculis habito, re mature perpensa, vigore facul-
tatum sibi a Sanctissimo D o m i n o Nostro P a u l o Divina Providentia
Papa VI concessarum, oblatis precibus obsecundare censuit.
Qua de re idem Consilium fines inter memoratas circumscriptiones
ecclesiasticas ita emendare statuit ut territorium praedictarum cir-
cumscriptionum civilium, usque adhuc pertinens ad dioecesim Cheon-
giuensem, ab ipsa separetur atque dioecesi Woniuensi uniatur.
Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis pro Gentium
Evangelizatione seu de Propaganda F i d e , die 1 mensis maii a. D. 1969.

G. P. Card. AGAGIANIAN, Praefectus

L. $ S.

83 Sergius Pignedoli, A r c h i e p . tit. I c o n . , a Secretis

V
IHOSIENSIS-FARAFANGANÉNSIS

DECRETUM

De mutatione finium

Quo opus evangelizationis in dioecesibus Farafanganensi et Iho-


siensi in Insula Madagascaria facilius redderetur, E x c m i ac Revmi
D o m i n i Camillus Antonius Chilouet, Episcopus Farafanganensis, et
Aloisius D u s i o , Episcopus Ihosiensis, ab hoc Sacro Consilio Christiano
Nomini Propagando m o d o expostulaverant ut territorium civile vulgo
(( Midongy-sud )) nuncupatum a dioecesi Ihosiensi distraheretur et dioe-
cesi Farafanganensi adnecteretur.
Quas preces haec Sacra Congregatio, audito favorabili voto Nuntia-
turae Apostolicae in Republica Madagascaria, vigore facultatum a
Sanctissimo D o m i n o Nostro Paulo Providentia Divina Papa VI sibi
specialiter concessarum, praesenti Decreto statuit ut supradictum ter-
ritorium civile a dioecesi Ihosiensi distrahitur et dioecesi Farafanga-
nensi adscribatur.
Ad haec perficienda, Sacrum hoc Dicasterium Excûium ac Revmum
748 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

D o m i n u m Michaelem Cecchini, Archiepiscopum titulo Aquileiensem et


A p o s t o l i c u m in Eepublica Madagascaria Pro-Nuntium, deputat, neces-
sarias ei et opportunas tribuens facultates etiam subdelegabiles, onere
insuper imposito ad eandem Sacram Congregationem remittendi authen-
ticum exemplar documenti peractae exsecutionis.
Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis p r o Gentium
Evangelizatione seu de Propaganda F i d e , die 13 mensis iunii a. D. 1969.

G. P. Card. AGAGIANIAN, Praefectus

L . © S.

© Sergius Pignedoli, A r c h i e p . tit. I c o n . , a Secretis

VI
LULUABURGENSIS - LUDOVICANA
DECRETUM
De mutatione finium

Cum ad disciplinae ecclesiasticae utilitatem expòstulatum sit ut limi-


tes inter archidioecesim Luluaburgensem et dioecesim Ludovicanam
melius definiantur, Sacrum Consilium Christiano Nomini Propagando,
accepto favorabili voto Nuntiaturae Apostolicae in C o n g o , consensu
Ordinariorum quorum interest prae oculis habito, re mature perpensa,
vigore specialium facultatum sibi a Sanctissimo D o m i n o Nostro P a u l o
Divina Providentia P a p a V I concessarum, oblatis precibus obsecundare
censuit.
Qua de re idem Consilium limites inter memoratas circumscriptiones
ecclesiasticas eosdem statuit ac limites civilium districtuum quos vocant
Tshishilu et Luisa, usque ad flumen tamen Mbuji-mayi, itemque limites
civilium districtuum quos vocant M b o y i , K a v u l a et Tshitadi, usque ad
flumen Kasai, ceteris finibus immutatis, ac praesens ad rem Decretum
confici iussit.
Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis p r o Gentium
Evangelizatione seu de Propaganda F i d e , die 19 mensis iulii a D. 1969.

G. P. Card. AGAGIANIAN, Praefectus

L. $ S.

© Sergius Pignedoli, A r c h i e p . tit. I c o n . , a Secretis


Sacra Congregatio pro Cultu Divino 749

SACRA CONGREGATIO PRO CULTU DIVINO

INSTRUCTIO

DE CONSTITUTIONE A P O S T O L I C A « M I S S A L E R O M A N U M »
GRADATIM AD EFFECTUM DEDUCENDA

Constitutione Apostolica « Missale Romanum », a Summo Pontifice


Paulo P p . VI die 3 aprilis huius anni emissa, approbatum est novum
Missale R o m a n u m ex decreto Concilii Vaticani II instauratum. Tres
deinde partes eiusdem Missalis usque adhuc prodierunt, nempe (( Insti-
tutio generalis Missalis Romani », atque (( Ordo Missae », decreto diei
6 aprilis 1969 a S. Rituum Congregatione p r o m u l g a t a ; necnon « O r d o
lectionum Missae » ab hac Sacra Congregatione die 25 maii 1969 editus.
Ceterae Missalis Romani partes proxime foras dabuntur.
Praefatis autem documentis, statuitur ut a die 30 novembris, prima
dominica Adventus, huius anni, novi ritus novique textus adhibeantur.
Re quidem vera huius partis instauratae Missae exsecutio non paucas
neque parvas difficultates prae se fert : hinc enim ingens opus requiri-
tur tum ad populares interpretationes tum ad novas librorum editiones
apparandas; hinc accurata et apta institutio est tradenda; hinc sacer-
dotum et fidelium consuetudines sunt congrua ratione mutandae.
Quapropter, plurium E p i s c o p o r u m atque Episcopalium Conferen-
tiarum petitionibus respondens, Sacra haec Congregatio pro Cultu
D i v i n o , approbante S u m m o Pontifice, eas quae sequuntur statuit normas,
quibus Constitutio A p o s t o l i c a « Missale R o m a n u m » paulatim ad rem
adducatur. H a e autem normae eas complent, quae ab hac Sacra Con-
gregatione editae sunt die 25 iulii 1969, de editionibus et de usu novi
1
Ordinis lectionum Missae.

I. De Ordine Missae

1. A die 30 novembris 1969 adhiberi potest textus latinus Ordinis


Missae instaurati.
2. Conferentiae autem Episcopales diem statuant a quo idem Ordo
Missae c u m textibus lingua vernacula exaratis adhiberi possit. Expedit

1
A. A. S. 61 (1969), pp. 548-549.
750 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

tamen populares interpretationes textuum novi Ordinis Missae quam-


primum confici et, rite approbatas, in usum deduci, iam antequam
ceteri textus Missalis R o m a n i in linguam vernaculam convertantur.
3. Populares interpretationes novi Ordinis Missae saltem « ad inte-
rim » approbandae erunt a Conferentia Episcopali (aut a Commissione
liturgica nationali et saltem Consilio, quod praeest Conferentiae Epi-
scopali) ; itemque erunt confirmationi huius Sacrae Congregationis
2
proponendae.
4. Textuum Ordinis Missae una sit popularis interpretatio pro om-
3
nibus regionibus quae eadem lingua utuntur. Idem valet in alias partes
quae directam participationem populi requirunt.
5. Ad Conferentias Episcopales pertinet novos modos approbare
musicos pro partibus lingua vernacula a celebrante et a ministris
4
canendis.
6. Antequam vero ritus et textus novi Ordinis Missae in usum dedu-
cantur, opportuna catechesis, joperam in hanc rem conferentibus et Insti-
tuto liturgico nationali et Commissionibus liturgicis dioecesanis,
suppeditetur atque instrumentis aptioribus (v. g. studiorum coetibus,
congressionibus, scriptis in actis diurnis aut commentariis aliave ratione
vulgandis, commentationibus ope radiophonica et televisifica edendis,
etc.) tradatur, qua sacerdotes et fideles spiritualem vim novarum nor-
marum percipere et penetrare valeant.
7. Singulae autem Conferentiae Episcopales diem quoque consti-
tuant quo Ordinem Missae, praeter casus infra, nn. 19-20 recensitos,
necesse erit usurpare. Ille autem dies ultra diem 28 novembris 1971
reiciendus non erit.
8. Ad Conferentias Episcopales insuper spectat, auxilium ferentibus
Commissionibus Episcopalibus competentibus atque Institutis liturgi-
cis, necessaria decernere, circa ea elementa, quae in Institutione generali
Missalis R o m a n i ipsis committuntur statuenda, nempe :
5
a) gestus et corporis habitus fidelium tempore Missae ;

2
Cfr. Declaratio circa interpretationes textuum liturgicorum «ad interim» paratas:
Notitiae 5 (1969), p. 68.
3
Epistula ad Praesides Conferentiarum Episcopalium « De unica interpretatione li-
turgica populari in linguis pluribus in locis usitatis », die 16 octobris 1964, Notitiae 1
(1965), p. 195; «Instruction sur la traduction des textes liturgiques pour la célébration
avec le peuple», die 25 ianuarii 1969, nn. 41-42: Notitiae 5 (1969) pp. 11-12.
4
Instructio Inter Oecumenici, die 25 septembris 1964, n. 42; Instructio Musicam
Sacram, die 5 martii 1967, n. 57.
5
Cfr. / . G., n. 21.
Sacra Congregatio pro Cultu Divino 751

6
ö) gestus venerationis altaris et libri E v a n g e l i o r u m ;
7
c) gestus ad pacem d a n d a m ;
d) facultas habendi duas tantum lectiones in Missa diebus domi-
8
nicis e t festis d e praecepto ;
e) facultas qua mulieres lectiones biblicas ante Evangelium occur-
9
rentes proferre valeant.

II. De aliis textibus Missalis Romani

9. Textus latinus Missalis Romani, simul atque hoc fuerit in lucem


editum, adhiberi poterit.
10. Singulae autem Conferentiae Episcopales diem statuant a quo
interpretationes populares textuum novi Missalis adhiberi possint. In
hac autem re per gradus procedi potest, interpretationes textuum, ut
primum fuerint approbatae, in usum inducendo successive, nec neces-
sario exspectandum erit donec omnes textus in linguam vernaculam
sint conversi. H a c ratione, in usum induci poterunt, ex. gr. textus ad
P r o p r i u m de tempore spectantes, etsi textus Proprii de Sanctis aut
Communium aut Missarum ad diversa vel votivarum nondum sunt parati.
E x p e d i t tamen huiusmodi novorum textuum partes in liturgiam induci
initio alicuius temporis anni liturgici (ex. gr. Adventus, Quadragesi-
mae, temporis paschalis).
11. Etiam populares interpretationes novorum textuum Missalis R o -
mani approbandae erunt, saltem « ad interim », Conferentiae Episcopali
(aut Commissioni liturgicae nationali et saltem Consilio Praesidentiae
Conferentiae E p i s c o p a l i s ) ; itemque confirmationi huius Sacrae Congre-
10
gationis erunt subiciendae.
12. Conferentiarum Episcopalium est repertorium textuum lingua
vernacula exaratorum apparare, qui pro cantu ad introitum, ad offerto-
11
rium et ad communionem adhibeantur. Huiusmodi autem repertorium
dum approbabit, Conferentia Episcopalis viros peritos simul enixe
cohortabitur ut eum augeant atque perficiant, prae oculis habitis texti-
bus in novo Missali propositis, atque indole et notis peculiaribus unius-
cuiusque linguae.

6
Cfr. L G., n. 232.
7
Cfr. / . G., n. 56 b.
8
Cfr. / . G., n. 318.
9
Cfr. I. G., n. 66.
10
Cfr. supra n. 3.
11
Cfr. / . G., nn. 26, 50, 56 e.
752 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

13. Cum novus Ordo Missae adhibetur, antequam novum Missale


R o m a n u m est evulgatum, textus antiphonarum et orationum e Missali
nunc vigente sumentur, iis quae sequuntur animadversis :
a) si antiphona ad introitum absque cantu profertur, semel tan-
12
tum dicitur, absque versu psalmi et absque Gloria Patri;
15
b) antiphona ad offertorium si non cantatur omittitur ;
c) orationes super oblata et post communionem conclusionem ob-
1 4
tinent breviorem. '
14. Singulae Conferentiae Episcopales diem decernant a quo textus
novi Missalis R o m a n i , exceptis casibus infra, nn. 20-21 recensitis, ad-
hiberi iubebuntur. Praestat huiusmodi temporis spatium non ultra
diem 28 novembris 1971 p r o d u c i .

III. De Ordine lectionum Missae

15. Singulae Conferentiae Episcopales diem statuant a quo novus


O r d o lectionum Missae adhiberi possit aut debeat.
16. D o n e c exspectatur interpretatio atque confirmatio ex parte
huius Sacrae Congregationis textus novarum lectionum, Conferentiae
Episcopales facultatem concedere possunt ut interim una vel plures
usurpentur interpretationes sacrorum Bibliorum rite approbatae. H o c
autem in casu curabunt, ut prae manibus sint sacerdotibus indicationes
biblicae necessariae (idest numeri capitum et versiculorum, « incipit »,
divisiones pericoparum) quae in Ordine lectionum Missae inveniuntur :
quod valet praesertim p r o lectionibus seriei B c y c l i dominicalis, a die
30 novembris 1969 usurpandi.
17. D o n e c habeantur textus novi lectionarii, retineantur lectiones
hodierni Missalis R o m a n i p r o singulis partibus. Item « ad interim »
servari possunt lectionum ordines ad experimentum approbati, qui nunc
in usu habentur p r o feriis, p r o Missis quae c u m aliquorum Sacramen-
torum celebratione conectuntur, p r o Missis defunctorum, p r o quibus-
1 5
d a m Missis votivis, e t c .
18. Ad momentum liturgicum et pastorale psalmi responsorii ser-
vandum, Commissiones nationales competentes indicem ad tempus vi-
gentem psalmorum et versuum conficiant, eos eligendo e repertorio,

1 2
Cfr. / . O., n. 26.
1 3
Cfr. / . O., n. 50.
M
Cfr. / . G., n. 32.
14
Instructio « De editionibus apparandis et de usu novi Ordinis lectionum Missae »,
die 25 iulii 1969, nn. 4-5.
Sacra Congregatio pro Cultu Divino 753

quod nunc in usu habetur, qui textibus Ordinis lectionum aptius respon-
16
deant.
Ne omittant tamen eaedem Commissiones viros peritos impense
hortari ut thesaurum traditum horum textuum earumque melodiarum
augeant atque perficiant, prae oculis habentes textus in novo Ordine
lectionum Missae propositos, atque indolem et notas peculiares unius-
cuiusque linguae.
Eiusdem generis thesaurus componatur etiam pro versibus ante
Evangelium.

IV. De quibusdam casibus peculiaribus

19. Sacerdotes aetate provecti qui Missam sine populo celebrant,


quique graviores forsitan experiantur difficultates in novo Ordine
Missae et novis textibus Missalis R o m a n i et Ordinis lectionum Missae
in usum assumendis, possunt, de consensu sui Ordinarii, ritus et
textus qui nunc sunt in usu retinere.
20. Casus vero peculiares, videlicet sacerdotum infirmorum, aut
aegritudine vel aliis difficultatibus laborantium, huic Sacrae Congre-
gationi proponantur.

Praesentem Instructionem Summus Pontifex Paulus Pp. VI die


18 mensis octobris 1969 approbavit, et publici iuris fieri iussit, ut ab
omnibus ad quos spectat accurate servetur.
Contrariis quibuslibet minime obstantibus.
E Civitate Vaticana, die 20 octobris 1969.

BENNO Card. GUT, Praefectus

L. & S.

H. Bugnini, a Secretis

16
Cfr. etiam textus communes pro cantu psalmi responsorii, nn. 174-175 Ordinis lectio-
num Missae.
754 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

ACTA TRIBUNALIUM

SACRA ROMANA ROTA

Citationes edictales
I
AGENNENSIS
Nullitatis matrimonii (Desplat - Petit)

Cum ignoretur locus actualis commorationis dominae Claudiae Petit,


conventae in causa de qua supra, eamdem citamus ad comparendum,
aut per se aut per procuratorem legitime constitutum, coram Tri-
bunali S. Romanae Rotae (Piazza della Cancelleria, 1 - R o m a ) , in diem
15 ianuarii 1970, hora decima, p r o concordatione vel subsignatione
sequentis dubii :

An constet de matrimonii nullitate, in casu.

Ordinarii locorum, parochi et fideles, qui notitiam habuerint actua-


lis commorationis praedictae dominae Claudiae Petit, curare debent
ut ipsa de hac edictali citatione rite moneatur. *

Nicolaus Ferrar o, Ponens

Ex Cancellaria Tribunalis S. R. Rotae, die 17 mensis novembris


a. 1969.
Raphael Funghini, Notarius

* Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de Mme Claude Petit,


défenderesse en cette cause, nous la citons à comparaître, par propre
personne ou par un procureur légitimement constitué, au siège du Tri-
bunal de la S. Rote Romaine (Roma, Palazzo della Cancelleria) le 15 jan-
vier 1970, à 10 heures, pour concorder ou souscrire le doute ci-dessous
rapporté :

Conste-t-il de la nullité du mariage, dans le cas?


Les Ordinaires des lieux, les curés, les fidèles ayant connaissance du
lieu de la résidence de ladite Claude Petit, devront, dans la mesure du
possible, l'avertir de la présente citation.
Sacra Romana Rota 755

II
VINDOBONENSIS *
Nullitatis matrimonii (Zingarelli - Fluss)

Cum ignoretur locus actualis commorationis dominae Clotildis


Fluss, conventae in causa de qua supra, eamdem citamus ad compa-
rendum, aut per se aut per procuratorem legitime constitutum, coram
Tribunali S. Romanae Rotae (Piazza della Cancelleria, 1 - R o m a ) , in
diem 31 ianuarii 1970, hora undecima, pro concordatione vel subsigna-
tione sequentis dubii :

An constet de matrimonii nullitate, in casu.

Ordinarii locorum, parochi et fideles, qui notitiam habuerint actualis


commorationis praedictae dominae Clotildis Fluss, curare debent ut ipsa
de hac edictali citatione rite moneatur. *

Angelus Di Felice, Ponens

Ex Cancellaria Tribunalis S. R. Rotae, die 19 mensis novembris


a. 1969.
Raphael Funghini, Notarius

* Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de Mme Clotilde Fluss,


défenderesse en cette cause, nous la citons à comparaître, par propre per-
sonne ou par un procureur légitimement constitué, au siège du Tribunal
de la S. Rote Romaine (Roma, Palazzo della Cancelleria) le 31 janvier
1970, à 11 heures, pour concorder ou souscrire le doute ci-dessous rapporté :

Gonste-t-il de la nullité du mariage, dans le cas?

Les Ordinaires des lieux, les curés, les fidèles ayant connaissance du
lieu de la résidence de ladite Clotilde Fluss, devront, dans la mesure du
possible, l'avertir de la présente citation.
756 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

DIARIUM ROMANAE CURIAE


SEGRETERIA DI STATO
NOMINE
Oon Brevi Apostolici il Santo Padre Paolo VI ha nominato :
14 novembre 1969. S. E. Revma Mons. Mo joli Ginseppe, Arcivescovo tit. di
Larissa di Tessalia, Nunzio Apostolico in Malta.
15 » » Il Rev. Sac. Mercieca Giuseppe, Prelato uditore del Tri-
bunale della Sacra Romana Bota.

Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Paolo VI ha


nominato :
27 ottobre
1969. L'Illmo Dott. Argentieri Benedetto, Delegato della Se-
zione Straordinaria dell'Amministrazione del
Patrimonio della Sede Apostolica.
6 novembre » Il Rev. Sac. Eid Emilio, Promotore di Giustizia e Difen-
sore del Vincolo a. i. del Supremo Tribunale
della Segnatura Apostolica.
22 » » L'Emo Signor Card. Conway Guglielmo, Arcivescovo di
Armagh, Membro della Sacra Congregazione
per i Vescovi.
25 » » Il Rev.mo Mons. Storero Luciano, Delegato Apostolico
in Ceylon.

Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Paolo VI ha


nominato :
Protonotario Apostolico « ad instar participantium » :
4 aprile 1967. Monsig. Sewel Guglielmo (Salford).

Protonotari Apostolici soprannumerari:


1 marzo 1969. Monsig. Rast Giovanni (Fribourg).
16 giugno » Monsig. Giraud Giacomo (Port-Louis).
22 settembre » Monsig. Riccardi Ezio (Tortona).

Prelato Domestico di Sua Santità:


(ora Prelato d'onore di Sua Santità)
12 gennaio 1968. Monsig. Mullins Daniele Giuseppe (Cardia!).

Prelati d'onore di Sua Santità:


9 agosto 1968. Monsig. Collingwood Cutberto (Westminster).
25 novembre » Monsig. Jaworowicz Edoardo (Grand Rapids).
» » » Monsig. Quadere Emmeram (Grand Rapids).
13 dicembre » Monsig. Doran Vilfrido (Birmingham).
» » » Monsig. Thomas Francesco (Birmingham).
Diarium Romanae Curiae 757

28 dicembre 1968. Monsig. Niessen Bernardo (Köln).


» » » Monsig. Richter Carlo Giuseppe (Köln).
14 gennaio 1969. Monsig. Cemón Tommaso Martino (Galveston-Houston).
» » » Monsig. Connoly Giovanni Dionisio (Galveston-Houston).
» » » Monsig. Ganter Bernardo Giacomo (Galveston-Houston).
» » » Monsig. Tydlacka Girolamo Giuseppe (Galveston-Hous-
ton).
» » » Monsig. Urbanowski Francesco (Galveston-Houston).
25 » » Monsig. Doms Eriberto (Breslavia).
18 febbraio » Monsig. Fee Giovanni (Philadelphia).
» » » Monsig. Fiatlei Guglielmo (Philadelphia).
» » » Monsig. Gillooley Giuseppe (Philadelphia).
» » » Monsig. Kelly Francesco (Philadelphia).
» » » Monsig. Keul Francesco (Philadelphia).
» » » Monsig. Mazzone Vito (Philadelphia).
» » » Monsig. McCarty Enrico (Philadelphia).
» » » Monsig. McDonough Guglielmo (Philadelphia).
» » » Monsig. McHale Giovanni (Philadelphia).
» » » Monsig. McNelis Francesco (Philadelphia).
» » » Monsig. Moors Federico (Philadelphia).
» » » Monsig. Nace Arturo (Philadelphia).
» » » Monsig. Naja Giovanni (Philadelphia).
» » Monsig. 0'Donnei Guglielmo (Philadelphia).
» » » Monsig. O'Neill Giovanni (Philadelphia).
» » Monsig. Statkus Francesco (Philadelphia).
» » Monsig. Sullivan Eugenio (Philadelphia).
19 » » Monsig. Johnson Edwin Giacomo (Dallas - Fort Worth).
» » » Monsig. Rehkemper Roberto Clarenzio (Dallas - Fort
Worth).
24 » » Monsig. Leonard Daniele (Birmingham).
25 marzo » Monsig. Domanig Francesco (Wien).
» » » Monsig. Neary Tommaso Giuseppe (Monterey in Califor-
n iii.ì
IÍX<AJ J •
17 aprile » Monsig.
Drone Raffaele (Belleville).
» » Monsig. Albert Giovanni (Rochester).
» » Monsig. Prokopovitsh Giovanni (Scranton).
» » Monsig. Wadowicz Giuseppe (Steubenville).
» » Monsig. Lightcap Tommaso (Worcester).
1 maggio » Monsig. Grzeskowiak Edoardo Stefano (Saint Paul and
Minneapolis).
» » » Monsig. Lucker Raimondo Alfonso (Saint Paul and
Minneapolis).
» » » Monsig. Schuck Davide Bernardo (Saint Paul and
Minneapolis).
» » » Monsig. Steiner Clarenzio Giovanni (Saint Paul and
Minneapolis).
» » Monsig. Farrel Patrizio (Seattle).
» » » Monsig. Murphy Giovanni (Seattle).
14 » » Monsig. Cremin Patrizio Francesco (Kerry).
758 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

14 maggio 1969. Monsig. Nolan Guglielmo (Manchester).


» » » Monsig. Alvarez Casimiro (Manila).
» » » Monsig. Borlongan Giorgio C. (Manila).
» » » Monsig. Luague Fabiano (Manila).
» » » Monsig. Encarnación Gorgonio (Manila).
» » » Monsig. Reyes Alfredo (Manila).
» » » Monsig. Caoili Laureano (Manila).
» » » Monsig. Nuguid Michele (Manila).
» » » Monsig. Sobrevifias Emanuele (Manila).
» » » Monsig. Gungon Protasio (Manila).
20 » » Monsig. Glynn Francesco (New York).
» » » Monsig. Lyons Giovanni (New York).
7 giugno » Monsig. Busemeyer demente (Cincinnati).
» » » Monsig. Lunn Giacomo Nelson (Cincinnati).
» » » Monsig. Weis Otmaro (Mainz).
» » » Monsig. Brown Giovanni Luigi (Raleigh).
» » » Monsig. O'Connor Carlo Borromeo G. (Raleigh).
10 » » Monsig. Brown Roberto (Steubenville).
» » » Monsig. Cappelli Angelo (Steubenville).
» » » Monsig. Cornelius Guglielmo (Steubenville).
» » » Monsig. Marshall Giacomo (Steubenville).
» » » Monsig. Punke Roberto (Steubenville).
13 » » Monsig. Sheehy Gerardo (Dublin).
16 » » Monsig. Nagapen Amedeo (Port-Louis).
» » » Monsig. Piekorz Edmondo (Regensburg).
19 » » Monsig. Astorri Angelo (Piacenza).
22 luglio » Monsig. Connell Andrea (Boston).
» » » Monsig. Culhane Guglielmo (Boston).
» » » Monsig. McManus Paolo (Boston).
» » » Monsig. McNamara Eugenio (Boston).
» » » Monsig. Mulcahy Giovanni (Boston).
» » » Monsig. Mulligan Edoardo (Boston).
» » » Monsig. Scully Francesco (Boston).
» » » Monsig. Welch Giovanni (Boston).
» » » Monsig. Dossena Luigi (Crema).
4 agosto » Monsig. Noè Virgilio (Pavia).
7 » » Monsig. Pastor Giovanni (Lucena).
» » » Monsig. Politi Antonio (Ortona e Lanciano).
22 settembre » Monsig. Carenzio Domenico (Tortona).
» » » Monsig. Gatti Luigi (Tortona).
» » » Monsig. Marchesi Angelo (Tortona).
» » » Monsig. Mola Luigi (Tortona).
» » » Monsig. Pulicini Santo (Tortona).
» » » Monsig. Repetto Giuseppe (Tortona).
23 » » Monsig, Orlandazzi Giovanni (Fidenza).
Diarium Romanae Curiae 759

ONORIFICENZE

Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Paolo VI ha


conferito :

La Commenda con Placca dell'Ordine di san Silvestro Papa :

22 ottobre 1968. Al sig. Stein Ottone (Wien).


5 aprile 1969. A S. E. il sig. Figueroa Gustavo (Argentina).
» » » Al sig. Me Gough Guglielmo (Argentina).

La Placca dell'Ordine di san Silvestro Papa:

18 marzo 1969. Al sig. Liguori Antonio (Roma).

La Commenda dell'Ordine di san Silvestro Papa:

22 ottobre 1968. Al sig. Paulitschke Carlo Erardo (Wien).


11 dicembre » Al sig. Steiner Giovanni (Graz-Seckau).
» » » Al sig. Meyer Giovanni (Wien).
» » » Al sig. Resch Leopoldo (Wien).
21 gennaio 1969. Al sig. Tricca Vittorio (Sansepolcro).
29 » » Al sig. Demain Ruggero (Malines-Bruxelles).
6 febbraio » Al sig. Fanti Domenico (Roma).
13 » » Al sig. Cuomo Alfonso (Napoli).
» » » Al sig. Decina Giuseppe (Napoli).
» » » Al sig. Di Pace Vittorio (Napoli).
» » » Al sig. Cardone Mario (San Severo).
14 » » Al sig. Démange Paolo (Principato di Monaco).
19 » » Al sig. Cocchia Antonio (Siena).
24 » » Al sig. Caligo Domenico (Perugia).
» » » Al sig. Franco Nino (Roma).
26 » » Al sig. Capuzzo Mario (Adria).
» » » Al sig. Ferretti Alessandro (Bergamo).
» » » Al sig. Bennati Alessandro (Comacchio).
28 » » Al sig. Morbegno Rosario (Roma).
co

marzo » Al sig. Iorio Alfredo (Roma).


» » » Al sig. Pisani Ettore (Roma).
4 » » Al sig. Lecchini Davide Achille (Pontremoli).
» » » Al sig. Parenti Adami Angiolo (Siena).
10 » » Al sig. Acampora Giovanni (Sorrento).
» » » Al sig. Santoro Michele (Roma).
12 » » Al sig. Bonzanini Mario (Vigevano).
21 » » Al sig. Ricco Gennaro (Cagliari).
» » » Al sig. Rubino Augusto (Udine).
23 » » Al sig. Russo Giovanni (Roma).
25 » » Al sig. Boldoni Attilio (Italia).
28 » Al sig. Minhoto Emanuele (San Francisco - California)
760 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Il Cavalierato dell'Ordine dì san Silvestro Papa:

5 ottobre 1968. Al sig. Gibbs Giuseppe (Saint George's).


11 novembre » Al sig. van den Born Marino Leeudert (Roermond).
22 » Al sig. Salzmann Uberto (Linz).
» » » Al sig. Wibiral Norberto (Linz).
11 dicembre Al sig. Boots Giovanni (Haarlem).
» » » Al sig. De Hoog Giovanni Cornelio M. (Haarlem).
» » » Al sig. Hauser Francesco (Graz-Seckau).
» » » Al sig. Hirsch Rodolfo (Graz-Seckau).
» Al sig. Nieuwenhuys Giovanni Enrico (Utrecht).
» » Al sig. Omtzigt Adriano Enrico (Utrecht).
20 » Al sig. Weis Francesco (Graz-Seckau).
14 gennaio 1969. Al sig. List Rodolfo Antonio (Graz-Seckau).
» » » Al sig. Gustenhoven Ferdinando Gustavo (Haarlem).
» » » Al sig. Cremers Giovanni Pasquale I. (Roermond).
21 » » Al sig. Snijders Pietro Giuseppe (Roermond).
» » » Al sig. Pinna Pio (Roma).
» » » Al sig. Valencia Ibaüez Edmondo (Santa Cruz de la
Sierra).
13 febbraio Al sig. Bischoff Augusto C. (Haarlem).
» » » Al sig. Caiazza Luigi (Napoli).
17 » » Al sig. Santori Antonio (Pescara).
»
co

marzo Al sig. Rus Romano (Roma).


4 » » Al sig. Oriscuoli Giovanni (Roma).
10 » » Al sig. Iodice Vincenzo (Roma).
21 » » Al sig. Fanton Felice (Udine).
» » Al sig. Zedinek Giovanni (Wien).

NECROLOGIO

2 luglio 1969. Monsig. Gori Giuseppe, Vescovo di Nepi e Sutri.


2 novembre » Monsig. Gomes Jardim Serafini, Arcivescovo tit. di Ana-
sarta.
14 » » Monsig. Bonacini Giuseppe, Vescovo di Bertinoro.
24 » » Monsig. da Rocha José Mauricio, Vescovo di Bragança
Paulista.
29 » » Monsig. Dalton Patrick Joseph, Vescovo di Yola.
6 dicembre » Monsig. Zela Stanislav, Vescovo tit. di Arpasa.
An. et vol. LXI 30 Decembris 1969 N. 13

ACTA APOSTOLICAE SEDIS


COMMENTARIUM OFFICIALE

Directio: Palazzo Apostolico — Città del Vaticano — Administratio: Libreria Editrice Vaticana

ACTA PAULI PP. VI

CONSTITUTIONES APOSTOLICAE

I
AUSTRALIAE

Vicariatus Castrensis Australiae erigitur

P A U L U S E P I S C O P U S
SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Summi Pastoris qui munere fungimur, nihil hoc sanctius agitamus


in mente quam ut omnibus populis sacratissimam Christi religionem
tradamus et peculiares fidelium coetus opportunis instruamus spiri-
tualibus auxiliis. Quam ob rem, cum Conferentia Episcopalis Austra-
liana, instante venerabili Fratre T h o m a McCabe, E p i s c o p o V o l l o n -
gensi et adhuc pro spirituali militum australianorum cura « Director »
seu « I n s p e c t o r », enixe postulaverit ut pro christifidelibus exercitus A u -
straliae Vicariatus Castrensis constitueretur, Nos, de sententia Sacri
Consilii Christiano Nomini Propagando, post auditum venerabilem
Fratrem D o m i n i c u m Enrici, Archiepiscopum tit. Ancusensem atque
in Australia et Papuasia-Nova Guinea A p o s t o l i c u m Delegatum, de-
que suprema Nostra potestate haec quae sequuntur decernimus atque
iubemus. Suppleto, quatenus opus sit, eorum interesse habentium vel
habere praesumentium consensu, his praesentibus Nostris Litteris

49 - A. A. S.
762 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Vicariatum Castrensem Australiae erigimus et constituimus; qui con-


stabit : Vicario Castrensi, tribus cappellanis maioribus pro copiis
terrestribus et aëriae ac navalis classis, necnon cappellanis minoribus,
qui militum cappellani nuncupabuntur. Sedes Vicariatus Castrensis
eiusque Curiae Camberrae statuimus; quae ad instar Curiae dioecesa-
nae efformabitur et ad eam pertinebunt : Vicarius Generalis, Cap-
pellani maiores seu V i c a r i i quasi-episcopales, consultores ceterique
administri qui, iudicio Vicarii Castrensis, necessarii videantur. A
causis non ab A p o s t o l i c a Sede reservatis et in prima instantia pertracta-
tis c o r a m i u d i c i o V i c a r i i Castrensis, fiat appellatio ad Metropolitam
seu A r c h i e p i s c o p u m , semel p r o semper electum, praehabita S. C. de
Propaganda F i d e approbatione. V i c a r i o autem Castrensi, a Nobis per
decretum eiusdem Congregationis eligendo et episcopali seu archie-
piscopali dignitate cohonestando, iurisdictio ordinaria erit, persona-
lis, tum fori interni tum fori externi, specialis et cumulativa c u m
iurisdictione Ordinariorum l o c o r u m , ad normam Instructionis « Sol-
lemne semper » seu de « V i c a r i i s Castrensibus » a S. C. Consistoriali,
die vigesimo tertio mensis aprilis, a. D. MCKLI editae. In stationibus
seu praesidiis militaribus p r i m o et principaliter V i c a r i u s Castrensis
iurisdictionem exercet, secundo, quoties scilicet V i c a r i u s Castrensis
eiusque cappellani absint vel desint, etiam extra Australiam, semper
autem iure p r o p r i o , Ordinarius l o c i atque parochus, initis, quatenus
opus erit, consiliis c u m V i c a r i o Castrensi et militum ducibus. Eidem
autem facultatem tribuimus constituendi Vicarium Delegatum seu
pro-Vicarium Castrensem, cui, congrua congruis referendo, munia con-
ferantur quibus C. I. C. V i c a r i u m Generalem instruit. V i c a r i i Ca-
strensis iurisdictioni subdantur : — Sacerdotes saeculares et regulares
qui munus cappellani militum, in bonum animorum, apud Australiae
copias legitime exerceant; — universi christifideles qui in copiis ter-
restribus seu aëriae et navalis classis, Australianae nationis, actu
stipendia f a c i u n t ; omnes pariter fideles qui memoratis copiis addi-
cantur, d u m m o d o legibus p r o iisdem latis adstringantur ; — familiae
eorum qui supra memorantur, seu uxores, liberi, famuli, propinqui et
necessarii qui c u m illis in stationibus militaribus cohabitent vel extra
patriam eosdem c o m i t e n t u r ; — omnes utriusque sexus fideles qui in
nosocomiis, eorumque accessionibus vel scholis militaribus addicti sint
et ibidem c o h a b i t e n t ; — omnes tandem christifideles qui intra copia-
rum stationes habitent; Cappellanos omnes constituet, servatis ser-
Acta Pauli Pp. VI 763

vandis, V i c a r i u s Castrensis; Cappellanos autem maiores necessariis


et opportunis facultatibus pro copiis regendis, ad instar V i c a r i o r u m
Episcopalium instruet. Militum cappellani animorum sibi commis-
sorum curam gerent ad normam memoratae Instructionis « Sollemne
semper ». Cappellani militum sive maiores sive minores, quoad eccle-
siasticam disciplinam V i c a r i o Castrensi omnino subdantur, sed pote-
stati quoque Ordinarii loci, in quo versari contingat, subiciantur. H u i c
ergo in casibus urgentioribus et quoties Vicarius Castrensis providere
non possit, fas est in eos animadvertere etiam canonicis sanctionibus,
si casus ferat, monito confestim V i c a r i o Castrensi. Quoad militum
cappellanos religiosos, si forte adsint, adamussim servetur Instructio
« de Cappellanis militum religiosis » a S. C. Negotiis Religiosorum
Sodalium praeposita, die secundo mensis februarii a. D. MCMLV edita,
nisi in casibus specialibus a S. C. p r o Gentium Evangelizatione aliter
provideatur. Cappellani valide et licite audire poterunt confessiones
quorumlibet ad se accedentium in locis militibus reservatis, et etiam
extra hos l o c o s , nisi Ordinarius loci id iisdem expresse negaverit. Ad
matrimonium quod attinet subditorum Vicariatus Castrensis districte
servetur praescriptum canonis 1097, 2 C.I.C., id est « p r o regula
habeatur ut matrimonium coram sponsae parocho celebretur, nisi
iusta causa excuset », et accurate expleantur actus qui, ad normam
iuris, celebrationem matrimonii praecedere et subsequi solent. In
conficienda Relatione de statu Vicariatus Castrensis quae singulis
quinquenniis Apostolicae Sedi exhibenda est, Vicarius Castrensis quae-
sitis respondeat iuxta ea quae in (( F o r m u l a servanda » praescripta sunt
a S. C. Consistoriali die vigesima mensis octobris, anno Domini
MCMLvi, statuta. Vacante officio V i c a r i i Castrensis, nisi aliter ab A p o -
stolica Sede provisum fuerit, eius munus devolvetur ad pro-Vicarium,
si adfuerit ; secus ad Cappellanum maiorem qui ad normam can. 106, 3
C . I . C . praecedit. Qui autem huiusmodi munus assumpserit facultati-
bus fruatur atque oneribus adstringatur quae ius commune, congrua
congruis referendo, Vicario Capitulari tribuit. Eiusdem praesertim
erit de assumpto officio S. C. de Propaganda F i d e certiorem facere
ab eaque instructiones impetrare. Ceterum haec omnia quae mandavi-
mus ad exitum adducat venerabilis Frater Dominicus Enrici, cuius
meminimus, vel quem ipse delegaverit. Rebus vero factis, documenta
exarentur, quorum sincera exempla ad S. C. de Propaganda F i d e cito
mittantur.
764 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

H a n c autem Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse


volumus, contrariis minime obstantibus.
Datum R o m a e , apud S. Petrum, die sexto mensis martii, anno D o -
mini millesimo nongentesimo sexagesimo n o n o , Pontificatus Nostri
sexto.

ALOISIUS Card. TRAGLIA GREGORIUS P. Card. AGAGIANIAN


S. R. E. Cancellarius S. Congr. pro Gentium Evangelizatione
seu de Propaganda Fide Praefectus

Franciscus Tinello
Apostolicam Cancellariam Regens

Ioannes Calieri, Proton. Apost.

Eugenius Sevi, Proton. Apost.


Loco SB Plumbi
In Ap. Cane. tao. vol. CXXXIII, n. 28.

II
GUATIMALENSIS
(ESCUINTLENSIS)

Quodam separato territorio ab archidioecesi Guatimalensi, nova condi-


tur praelatura, nomine « Escuintlensis ».

P A U L U S E P I S C O P U S
SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM

De animorum bono quam qui maxime sollicitus, putavit venerabilis


Frater Noster Marius S. R. E. Cardinalis Casariego, Archiepiscopus
Guatimalensis, haud parum utilitatis fidelibus suis provenire si, diviso
territorio archidioecesis suae amplissimo, nova ibi l o c o r u m ecclesiastica
circumscriptio constitueretur. Cumque, post auditum hoc super negotio
E p i s c o p o r u m Guatimalensium Coetum, ut votis suis ac precibus acce-
deremus a Nobis petierit, libenti Nos animo sequentia decernimus ac
iubemus, de sententia quidem sive venerabilis Fratris H i e r o n y m i Pri-
gione, A r c h i e p i s c o p i titulo Lauriacensis atque in Republica Guatima-
lensi A p o s t o l i c i Nuntii, sive venerabilium F r a t r u m Nostrorum S. R. E.
Cardinalium, qui Sacrae Congregationi p r o Episcopis praesunt. Ab
Acta Pauli Pp. VI 765

archidioecesi Guatimalensi territorium seiungimus civilis provinciae


seu Departamento vulgo Escuintla, eoque novam praelaturam condi-
mus, Escuintlensem appellandam iisdemque circumscribendam finibus
ac civilis qua constat provincia. Constitutae praelaturae sedem in urbe
Escuintla poni volumus, in eaque quod exstat curiale templum, D e o di-
catum in honorem Beatae Mariae Virginis Immaculatae, tamquam
praelaticium haberi, cum iuribus congruis. Praelatus autem Ordina-
rius praeterquam quod iustis iuribus fruetur, propriis etiam obligatio-
nibus tenebitur, iuxta Codicis Iuris Canonici leges et praescripta.
Escuintlensem praeterea praelaturam suffraganeam metropolitanae Sedi
Guatimalensi facimus, eiusque Praelatum Ordinarium eiusdem Eccle-
siae Archiepiscopi iurisdictioni obnoxium. Mensam praelaticiam, quam
dicunt, efficient Curiae emolumenta, a fidelibus sponte oblatae pecuniae
atque bonorum pars, quae ei obvenient ad normam canonis 1500 Codicis
Iuris Canonici. Ad Seminarii aedificationem quod attinet alumnorumque
sacrorum institutionem serventur normae iuris communis atque decreti
Concilii Vaticani II « Optatam totius », peculiaresque Sacrae Congre-
gationis p r o Institutione Catholica leges. Quod insuper spectat regi-
men et administrationem conditae Ecclesiae, V i c a r i i Capitularis, Sede
vacante, electionem aliaque id genus, religiose quae sacri canones
praescribunt serventur. Simul ac praelatura Escuintlensis constituta
fuerit, eo ipso sacerdotes Ecclesiae illi addicantur, in qua beneficium
vel officium habeant; ceteri autem sacerdotes Seminariique alumni ei,
in qua legitimo domicilio degant. A c t a denique et documenta novam
praelaturam respicientia ad eius Curiam mittantur in tabulario custo-
dienda. Ea tandem quae praescripsimus ut ad effectum adducat curet
venerabilis Frater Hieronymus Prigione, quem diximus, vel ab eo
delegatus sacerdos. Qui vero negotium perfecerit ad Sacram Congre-
gationem pro Episcopis congrua documenta de more exarata mittat,
signata atque sigillo impressa.
H a n c vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et
fore volumus ; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum
res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Cuius
Constitutionis efiicacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta
officere poterunt, cum per eam iisdem derogemus omnibus. Nemini
praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrum-
pere l i c e a t ; quin immo huius Constitutionis exemplis et locis, sive
typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in
ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione
766 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae huic haberetur,
si ostenderetur.
D a t u m R o m a e , apud S. Petrum, die nono mensis maii, anno D o -
mini millesimo nongentesimo sexagesimo nono, Pontificatus Nostri
sexto.

ALOISIUS Card. TRAGLIA CAROLUS Card. GONFALONIERI


S. B. E. Cancellarius S. Congr. pro Episcopis Praefectus

Franciscus Tinello
Apostolicam Cancellariam Regens

© Iosephus Rossi, E p . tit. Palmyrenus, Proton. Apost.

Iosephus Massimi, Proton. Apost.


Loco £B Plumbi
In Ap. Cane, tab., vol. CXXXI, n. 87.

III
REGISTRENSIS ET A L I A R U M
(SANCTI FELICIS)

Quibusdam territoriis separatis a praelaturis Registrensi, Sanctissimae


Conceptionis de Araguaia et Cristalandiensi, nova conditur praelatura,
nomine « Sancti Felicis ».

P A U L U S E P I S C O P U S
SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Q u o commodius suorum fidelium utilitati consulerent, censuerunt


venerabiles Fratres Camillus Faresin, Episcopus titulo Bubastitanus et
Praelatus Registrensis, Iacobus Antonius Schuck, Episcopus titulo Avis-
sensis et Praelatus Cristalandiensis, atque Aloisius Antonius du N o d a y ,
Administrator Apostolicus « sede plena » Sanctissimae Conceptionis de
Araguaia, posse, quibusdam detractis e suis Sedibus territoriis, aliam
praelaturam ibi locorum constitui. Quod c u m Apostolicae huic Sedi pro-
posuerint, libenti Nos animo, audito antea scilicet venerabili Fratre
Sebastiano B a g g i o , A p o s t o l i c o iam in Brasilia Nuntio, deque sententia
venerabilium Fratrum Nostrorum S. R. E. Cardinalium Sacrae Con-
gregationi pro Episcopis praepositorum, sequentia decernimus atque
iubemus. A praelaturis Registrensi et Sanctissimae Conceptionis de
A r a g u a i a integrum territorium seiungimus municipii vulgo Luciara
appellati, ut nunc lege civili terminatur ; a praelatura autem Cristalan-
Acta Pauli Pp. VI 767

diensi integram insulam Bananal appellatam, atque ab eadem praela-


tura Begistrensi partem septemtrionalem municipii vulgo Barra do
Garças, iisque terris praelaturam condimus Sancti Felicis nomine, cuius
hi erunt fines : ad septemtrionem, limites praelaturae Sanctissimae
Conceptionis de Araguaia, qui nunc videlicet civiles status limitant,
vulgo Para et Mato Grosso ; ad orientem solem, limites praelaturae Cri-
stalandiensis et, ad occidentem solem, praelaturae Adamanteae, id est
flumina vulgo Araguaia et X i n g ú ; ad meridiem autem linea quae, pro-
cedens a confluentibus fluminibus Peixe et Araguaia appellatis, pergit
inter occasum et septemtrionem, usque ad confluentes rivos Cururú et
D a s Mortes ; hinc vero via recta usque ad confluentes fluvios Couto de
Magalhaes et Xingu. Novae praelaturae sedes in urbe Sancto Felice
ponetur, cathedra autem praelaticia in curiali sacra aede, D e o dicata in
honorem Sancti Felicis de V a l o i s , quam ad dignitatem templi praela-
ticii attollimus, cum iuribus et privilegiis c o n g r u i s ; Praelatus scilicet,
praeterquam quod debita iura habebit, officiis etiam et obligationibus
tenebitur, ad normam iuris communis. Decernimus praeterea ut eadem
praelatura suffraganea sit metropolitanae Sedi Cuiabensi ; itemque Prae-
latus Ordinarius, eiusdem Sedis A r c h i e p i s c o p o ; ut mensa praelaticia
Curiae emolumentis constituatur, fidelium pecuniis atque bonorum
parte, quae praelaturae Sancti Felicis obvenient, ad normam canonis
1500 Codicis Iuris Canonici ; ut, ad Seminarii aedificationem quod atti-
net alumnorumque educationem, serventur praescripta iuris communis,
in primisque normae decreti Concilii Vaticani II (( Optatam totius »,
atque regulae peculiares Sacrae Congregationis p r o Institutione Catho-
l i c a ; ut Seminarii alumni, qui ingenio simulque virtute excellant,
R o m a m mittantur, in Pontificium Collegium Pianum Brasilianum, phi-
losophicis theologicisque disciplinis i m b u e n d i ; ut demum, his Litteris
ad effectum adductis, sacerdotes Ecclesiae illi addicantur, in cuius ter-
ritorio beneficium vel officium legitime habeant ; ceteri vero clerici Semi-
nariique tirones ei, in qua legitimo domicilio degant. A c t a et documenta
praelaturam conditam respicientia ad eius Curiam cito transferantur,
in tabulario religiose custodienda. Haec quae praescripsimus ad effectum
adducat qui tempore exsecutionis Nuntiaturae Apostolicae in Brasilia
praeerit, vel ab eo delegatus sacerdos ; qui autem negotium perfecerit
congrua documenta exaranda curet ad Sacramque Congregationem pro
Episcopis mittat, de more signata sigilloque impressa.
H a n c vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore
v o l u m u s ; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res
est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Cuius Consti-
tutionis efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta oflîcere
768 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

poterunt, c u m per eam iisdem derogemus omnibus. Nemini praeterea


haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere l i c e a t ;
quin i m m o huius Constitutionis exemplis et l o c i s , sive typis impressis
sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica digni-
tate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta,
eadem omnino habenda erit fides, quae huic haberetur, si ostenderetur.
D a t u m R o m a e , apud S. Petrum, die tertiodecimo mensis maii, anno
Domini millesimo nongentesimo sexagesimo n o n o , Pontificatus Nostri
sexto.

ALOISIUS Card. TRAGLIA CAROLUS Card. CANFALONIERI


S. R. E. Cancellarius S. Congr. pro Episcopis Praefectus

Franciscus Tinello
Apostolicam Cancellariam Regens

Ioannes Calieri, Proton. Apost.

Gaspar Cantagalli, Proton. Apost. s.n.


Loco £B Plumbi
In Ap. Cane, tab., vol. CXXXII, ». 76'.

IV
ILORINENSIS

Praefectura apostolica liorinensis ad gradum dioecesis evehitur, eodem


nomine.

P A U L U S E P I S C O P U S
SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Verba sanctissima* Christi, caelos conscendentis : « Et eritis mihi


testes in Ierusalem, et Iudaea, et in omni Samaria, et usque ad ulti-
mum terrae )) {Act., 1, 8 ) , tum A p o s t o l o r u m ipsorum praedicatione,
tum Christi praeconum industria et labore, tum summorum Pontificum
cura ac sollicitudine tam feliciter cesserunt, ut nullus sit populus,
cui salutis nuntius non illatus fuerit, nulla terrae plaga, in qua
verus Deus non sollemni hostia placetur. Quod etiam in nobilissima
Nigeriae natione factum est. Quin i m m o tam floret ibi sancta Christi
religio, ut Sacrae Congregationi p r o Gentium Evangelizatione seu de
Propaganda Fide visum sit praefecturam apostolicam Ilorinensem
ad gradum atque dignitatem dioecesis esse evehendam. H o c autem
Acta Pauli Pp. VI 769

Sacrae Congregationis consilium probantes, audito quidem quid vene-


rabilis Frater Aloisius Bellotti sentiret, Archiepiscopus titulo V o n c a -
rianensis atque in A f r i c a media et occidentali Apostolicus Delegatus,
ea quae sequuntur statuimus. Praefecturam apostolicam Ilorinensem
ad dignitatem dioecesis tollimus, eodem nomine, metropolitanae Sedi
Kadunaënsi suffraganeae, ac iuris dictioni Sacrae Congregationis p r o
Gentium Evangelizatione obnoxiae. Cuius Sedes episcopalis erit in
urbe vulgo Ilorim, cathedra sacra Antistitis in templo S. Ioseph collo-
cata, cum debitis iuribus. Praesentium autem difficultatum ratione
habita, concedimus ut ad tempus p r o Canonicorum collegio Consul-
tores dioecesani deligantur, Episcopum consilio et ope ad iuris normas
iuvaturi. Cetera omnia, quae Seminarium respiciunt, mensam episco-
palem, dioecesis administrationem, similia, Iure Canonico temperen -
tur. Has vero Litteras Nostras venerabilis Frater Aloisius Bellotti
exsequi curabit, vel quem ille delegaverit. Re autem peracta, docu-
menta exarentur sincerisque exemplis ad Sacram Congregationem p r o
Gentium Evangelizatione mittantur.
H a n c vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore
volumus ; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res
est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Cuius Consti-
tutionis efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere
poterunt, cum per eam iisdem derogemus omnibus. Nemini praeterea
haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere l i c e a t ;
quin i m m o huius Constitutionis exemplis et locis, sive typis impressis
sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica digni-
tate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta,
eadem omnino habenda erit fides, quae huic haberetur, si ostenderetur.
D a t u m R o m a e , apud S. Petrum, die undetricesimo mensis maii,
anno D o m i n i millesimo nongentesimo sexagesimo nono, Pontificatus
Nostri sexto.

ALOISIUS Card. TRAGLIA GREGORIUS P. Card. AGAGIANIAN


S. B. E. Cancellarius 8. Congr. pro Gentium Evangelizatione
seu de Propaganda Fide Praefectus

Franciscus Tinello
Apostolicam Cancellariam Regens

Ioannes Calieri, Proton. Apost.

Eugenius Sevi, Proton. Apost.


loco SB Plumbi

In Ap. Cane, tab., vol. CXXXII, n. 11.


770 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

V
MER AUKENSIS
(AGATSENSIS)

Detractis quibusdam territoriis ab Ecclesia Meraukensi, nova dioecesis


« Agatsensis » conditur.

P A U L U S E P I S C O P U S
SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Prophetae vaticinium : fore ut lapis ille de monte abscissus terram


omnem repleret mons factus (cf. Dan., 3, 35 ss. et 44 ss.), omnibus
regnis atque imperiis comminutis, c o m m o d e potest et in Christi Eccle-
siam cadere, quae humilibus quidem orta initiis, invasit, quasi flam-
ma ignis, in omnes terrae partes. Cum autem Sacra Congregatio p r o
Gentium Evangelizatione seu de Propaganda F i d e , audito ante vene-
rabili Fratre Salvatore Pappalardo, A r c h i e p i s c o p o titulo Milesiensi
atque in Indonesia Pro-Nuntio, item Ordinario l o c i , cuius res interes-
set, proposuerit ut nonnullis territoriis detractis ab archidioecesi Me-
raukensi, nova ibi loci excitaretur dioecesis, N o s re bene reputata, haec
quae sequuntur decernimus. Ab Ecclesia Meraukensi territorium vulgo
Asmat cognominatum ac in quinque civiles districtus, quos dicunt,
distributum, nempe A g a t s , Sawa-Erma, Pririmapone, A t s j et Tjitak
Senggo, separamus atque in novae dioecesis formam redigimus, Agat-
sensis nomine, atque metropoli Meraukensi suffraganeae, quae Sacrae
Congregationi de P r o p a g a n d a F i d e obnoxia adhuc erit. Cuius episco-
palem Sedem in urbe A g a t s statui censemus, in qua, videlicet in tem-
p l o S. Crucis, cathedram episcopalis auctoritatis collocari, quod ad
dignitatem cathedralium templorum evehimus. Canonicorum collegium
c o n d a t u r ; quod si fieri non possit ad praesens, Consultores dioecesani
deligantur, E p i s c o p u m iuvaturi sive consilio sive ope et industria sua.
Cetera quae vel dioecesim ipsam vel incolas respiciant, ad normam
Iuris Canonici regantur. Ceterum haec quae mandavimus, venerabilis
Frater Salvator Pappalardo facienda curet, vel qui Pro-Nuntii munere
fungatur quo tempore hae Litterae ad effectum deduci debeant. Re
vero acta, documenta exarentur, quae sinceris exemplis ad Sacram
Congregationem F i d e i Propagandae cito mittantur.
H a n c vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore
volumus ; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res
est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Cuius Consti-
tutionis efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere
Acta Pauli Pp. VI 771

poterunt, c u m per eam iisdem derogemus omnibus. Nemini praeterea


haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere l i c e a t ;
quin i m m o huius Constitutionis exemplis et locis, sive typis impressis
sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica digni-
tate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta,
eadem omnino habenda erit fides, quae huic haberetur, si ostenderetur.
D a t u m R o m a e , apud S. Petrum, die undetricesimo mensis maii, anno
D o m i n i millesimo nongentesimo sexagesimo nono, Pontificatus Nostri
sexto.

ALOISIUS Card. TRAGLIA GREGORIUS P. Card. AGAGIANIAN


S. B. E. Cancellarius 8. Congr. pro Gentium Evangelizatione
seu de Propaganda Fide Praefectus

Franciscus Tinello
Apostolicam Cancellariam Regens

Ioannes Calieri, Proton. Apost.


Iosephus Massimi, Proton. Apost.
Loco £ß Plumbi
In Ap Cane, tab., vol. CXXXII, n. 26.

VI
TAEGUENSIS - WONIUENSIS
(ANDONGENSIS)

Detractis quibusdam territoriis ab Ecclesiis Taeguensi atque Woniuensi,


alia dioecesis efficitur, cui nomen erit « Andongensis ».

P A U L U S E P I S C O P U S
SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Quae in Actibus A p o s t o l o r u m Christi verba leguntur : « Et eritis


mihi testes in Ierusalem, et in omni Iudaea, et Samaria, et usque ad
ultimum terrae » (1, 5 ) , non m o d o incredibili Apostolorum industria,
studio, labore, eorumque, qui iis in hoc opus subierunt, successorum
ad exitum adducta sunt, sed tali eventu ac fortuna, ut sacratissima
Christi fides et religio cotidie et progressus faciat et in incremento sit.
Quod c u m etiam in nobilissima Coreae Natione factum esset, visum
est Sacrae Congregationi p r o Gentium Evangelizatione seu de Pro-
paganda F i d e bene fieri, si ibi l o c i nova excitaretur dioecesis, non-
nullis divisis. Quam sententiam probantes, Nos, re bene reputata con-
silioque expetito a venerabili Fratre Nostro H i p p o l y t o R o t o l i , Archie-
772 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

p i s c o p o titulo Tibiucensi ac in Corea A p o s t o l i c o Pro-Nuntio, haec fa-


cienda statuimus. Circumscriptiones civiles, vulgari sermone A n d o n g ,
Yecheon, Bonghwa, Y e o n g j u , Yeongdeok, Yeongyang, Cheongsong, Sa-
nju, Munkueong, Euiseóng et Uljin cognominatas, ab Ecclesiis Taeguensi
et Woniuensi detrahimus in novaeque dioecesis formam redigimus, An-
dóngensis appellandae, ac tamquam suffraganeae metropoli Taeguensi
subiciendae. Cuius sane sedes in urbe A n d o n g collocari statuimus,
cathedram vero in templo Beatae Mariae V i r g i n i s Immaculatae, in
eadem urbe, quod i d c i r c o cathedrale erit, c u m debitis iuribus et hono-
ribus. Indulgemus autem ut, si ad praesens Canonicorum collegium
condi nequeat, Consultores dioecesani constituantur, qui Episcopo
consiliis datis atque ope lata assint. Cetera quidem, quae ad dioecesis
administrationem, electionem V i c a r i i Capitularis, Sede vacante, simi-
lia respiciant, Iure Canonico temperentur. Item documenta et acta,
quae novam circumscriptionem ecclesiasticam spectent, ad eius Curiam
mittantur, religiose custodienda. Quae denique his Litteris mandavi-
mus, venerabilis frater Hippolytus R o t o l i effici curabit, vel quem ipse
delegabit. Re vero acta, documenta exarentur, atque fide digna exempla
ad Sacram Congregationem de Propaganda F i d e cito mittantur.
H a n c vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore
volumus ; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res
est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Cuius Consti-
tutionis efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere
poterunt, c u m per eam iisdem derogemus omnibus. Nemini praeterea
haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere l i c e a t ;
quin i m m o huius Constitutionis exemplis et locis, sive typis impressis
sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica digni-
tate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta,
eadem omnino habenda erit fides, quae huic haberetur, si ostenderetur.
D a t u m R o m a e , apud S. Petrum, die undetricesimo mensis maii, anno
D o m i n i millesimo nongentesimo sexagesimo n o n o , Pontificatus Nostri
sexto.

ALOISIUS Card. TRAGLIA GREGORIUS P. Card. AGAGIANIAN


S. R. E. Cancellarius S. Congr. pro Gentium Evangelizatione
seu de Propaganda Fide Praefectus

Franciscus Tinello
Apostolicam Cancellariam Regens

+++ Iosephus Rossi, E p . tit. Palmyrenus, Proton. Apost.


Iosephus Massimi, Proton. Apost.
Loco £B Plumbi
In Ap. Conc. tab., vol. CXXXII,,n. 19.
Acta Pauli Pp. VI 773

ALLOCUTIONES

I
Ad Excellentissimum Virum Victorem Proaño Correa, Peruvianae Rei-
publicae cum auctoritate Legatum, qui Summo Pontifici Litteras concre-
diti muneris fidem facientes tradidit. *

Señor Embajador:

Con viva atención hemos percibido las expresiones que Vuestra


Excelencia acaba de dirigirnos al presentar las Cartas Credenciales que
lo acreditan Embajador Extraordinario y plenipotenciario del Perú
ante la Santa Sede. Esta circunstancia que pone un jalón más, indica-
tivo de las relaciones felizmente existentes entre ambas partes, suscita
en nuestro ánimo sentimientos de cordial bienvenida hacia Vuestra
Excelencia, de renovada estima hacia toda la Nación Peruana a la que
ahora se proyecta nuestro recuerdo, mensajero de afecto y de bendición.
Las alusiones hechas por Vuestra Excelencia a nuestra Encíclica
(( Populorum progressio » no podían dejar indiferente nuestra solicitud
pastoral en la que repercuten gozosamente las iniciativas encaminadas
a la mayor justicia social, al equilibrio durable en las relaciones interna-
cionales, a la convivencia pacífica, dentro del respeto de los derechos
inviolables de cada hombre y de cada pueblo. No podían dejarnos indi-
ferentes porque esos ideales que implican conciencia y amor en su origen
y en su ejecución, no son algo yuxtapuesto sino que pertenecen a la
entraña del mensaje cristiano; porque un catolicismo enmarcado en la
esfera exclusiva personal, no proyectado dinámicamente a la comunión
efectiva con los hombres, sería una antítesis con la doctrina del Divino
Redentor que vino a sublimarlos, a restituirles su dignidad de Hijos
de D i o s , a hermanarlos más, a dar a la equidad y filantropía temporales
la urgencia, el vigor, el mérito de actos superiores que se llaman
justicia, caridad y paz evangélicas.
P o r ello la Iglesia sigue con vigilancia de Madre y Maestra y
fomenta el verdadero desarrollo de los individuos y pueblos ; quiere que
sean ellos mismos, en lo posible, los artífices de su progreso, sin que

* Die 13 mensis novembris a. 1969.


774 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

todo esto se reduzca a un simple crecimiento material ya que (( eco-


nomía y técnica no tienen sentido si no es p o r el hombre a quien deben
1
servir » - El progreso ha de ser integral, personal y comunitario, es
decir, ha de abarcar a todo el hombre y a todos los hombres, promo-
viéndolos y responsabilizándolos en sus cualidades y legítimas aspira-
ciones, valorizándolos no sólo c o m o ciudadanos del mundo sino c o m o
peregrinos hacia un destino eterno puesto que un humanismo cerrado
2
acabaría siendo i n h u m a n o .
H e m o s evocado estos conceptos ante el Representante de un País
activa y lealmente católico en el que su genio nacional, impregnado
de virtudes morales y religiosas, su geografía tachonada de nombres
cristianos, su trayectoria histórica con floración de santos que respon-
den a T o r i b i o de Mogrovejo, a F r a n c i s c o Solano, a Rosa de Lima y
a Martín de Porres, sus preclaras instituciones culturales — ¿ c ó m o
no recordar, ya en vuestros albores de cristianismo, la Universidad
Mayor de San Marcos, la primera de América del Sur, los Colegios de
San Martín y San Felipe? —, tantas otras obras sociales y asistenciales,
son un testimonio de la labor de la Iglesia en la promoción del Perú y
constituyen una garantía de empeño p o r proseguir en este camino. Así
será, bien lo esperamos, porque en esa Nación contamos con amadísimos
Hermanos e Hijos nuestros que son Perú, son Iglesia la cual, sin
ambición terrena alguna <( sólo desea una cosa : continuar, bajo la
guía del Espíritu, la obra misma de Cristo quien vino al mundo para
dar testimonio de la verdad, para salvar y no para iuzgar, para servir
3
y no para ser servido » .
Con nuestros mejores votos y la seguridad de nuestra benevolencia
por el cabal desempeño de la misión que hoy comienza Vuestra Exce-
lencia coronando su larga y experta actividad diplomática, c o n nuestro
saludo agradeciendo el que nos trasmiten el Señor Presidente, el Go-
bierno y el Pueblo del Perú, invocamos sobre todos la continua asisten-
cia de copiosas bendiciones divinas.

1
Litt. Encycl. Populorum progressio, n. 34.
3
Cfr. ib., n. 42.
s
Const. past. de Eccl. in mundo huius temporis Gaudium et spes, n. 3.
Acta Pauli Pp. VI 775

II
Delegatis et Observatoribus qui interfuerunt Coetui XV Romae habito
a Consilio v. d. «Food and Agriculture Organization» (F.A.O.)« *

Monsieur le Président,
Monsieur le Directeur général,
Excellences et chers Messieurs,

Que pouvons-nous faire, nous, Eglise catholique, dans le cadre de


l'immense effort de la F A O ? Telle est ce matin votre et notre question.
1. T o u t d'abord, avec satisfaction, Nous voyons combien vom avez
conscience des grands besoins de la plus grande partie de l'humanité,
qui est sous-développée. La faim dans le m o n d e ! Il s'agit là d'un
phénomène connu, mesuré par les statistiques, inséré dans ses cadres
démographiques, et sur lequel les estimations ne nous manquent pas
pour l'avenir. Ce regard attentif au besoin est déjà un acte d'huma-
nité de très haute valeur, à l'exemple du Christ : « J'ai pitié de cette
1
foule x». Aussi notre première attitude est-elle de louange pour votre
admirable effort.
2. Mais Nous voulons aussi faire nôtre votre appel au monde en
faveur des affamés, et coopérer à votre action par Vexhortation. A
tous, aux peuples, aux riches, aux producteurs, aux responsables de
la politique et de l'économie, aux Jeunes ... Nous adressons notre
2
appel en faveur (( de l'humanité souffrante ) ) .
Malheur à tous ceux qui dissipent leurs biens et leurs revenus pour
des dépenses scandaleuses, qu'il s'agisse du luxe ou de la g u e r r e ;
malheur à ceux qui jouissent égoïstement de leur richesse sans avoir
le moindre souci des pauvres, et ces pauvres ne sont pas seulement
des personnes, mais des familles, des classes sociales, des peuples ! Il
Nous faut reprendre sans nous lasser le cri de notre encyclique Popu-
lorum, progressio : « Quand tant de peuples ont faim tout gaspil-
lage public ou privé, toute dépense d'ostentation nationale ou person-
nelle, toute course épuisante aux armements devient un scandale into-
lérable. Nous Nous devons de le dénoncer. Veuillent les responsables
3
Nous entendre avant qu'il ne soit trop tard » . Nous l'avons demandé

* Die 16 mensis novembris a. 1969.


1
Matthieu 15, 32.
2
Discours à VOIT, le 10 juin 1969, n. 18.
3
N. 53.
776 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

4
à B o m b a y , Nous Pavons redemandé dans notre e n c y c l i q u e , Nous repre-
nons aujourd'hui notre appel pour constituer « un grand Fonds mondial
alimenté par une partie des dépenses militaires pour venir en aide aux
plus déshérités ». Quant à Nous, malgré la faiblesse de nos moyens,
Nous avons voulu créer un F o n d s Populorum progressio, pour manifester
toute l'importance que Nous y attachons et l'urgence qui s'attache à
cette réalisation.
Aussi est-ce de grand cœur que Nous saluons tous les efforts coura-
geux qui se conjuguent en ce sens, toutes les initiatives positives qui
sont prises, toutes les générosités qui sont déjà en acte, et dont Nous
souhaitons qu'elles soient de plus en plus opérantes et contagieuses.
3. La louange et l'exhortation, avons-Nous dit. Mais Nous pouvons
encore vous donner quelque chose qui est davantage nôtre : une parole
d'espérance. Nous savons que ce lendemain de la première décennie
du développement est marqué par un certain désenchantement. C'est
vous dire de combien d'espoirs vous êtes porteurs, et combien lourde
est votre responsabilité. Soyez-en bien persuadés : vous réussirez, si
vous persévérez. Il vous appartient en effet de seconder un dessein
déjà préparé dans la sphère de la destinée humaine, celui de la Provi-
dence, cette intention bienfaisante de Dieu, toujours prompt à répon-
dre à nos sollicitations intelligentes et courageuses. Nous vous le disons
avec force : osez, osez avec sagesse et hardiesse, et vous provoquerez
ainsi l'action de notre Père céleste. Car votre activité ne p e u t se
réduire à quelque chose de p r o f a n e ; elle est aussi, à sa manière, une
5
prière : (( Donne-nous aujourd'hui notre pain de ce jour ... » .
4. Enfin, après la louange, l'exhortation et l'espérance, Nous avons
encore à vous dire une parole puissante et mystérieuse. Tous peut-
être ne peuvent pas la comprendre en elle-même, car il y faut cette
science mystérieuse qui s'appelle la foi. Mais tous peuvent l'apprécier
dans ses conséquences : car c'est une idée-force, une parole qui ébranle
l'homme, une parole qui lui fait voir et servir le Christ dans le pauvre
6
et dans l'affamé : « J'avais faim ... » . Cette parole d'amour est nôtre :
c'est un motif nouveau et transcendant qui s'ajoute à tous ceux que
nous propose la civilitation. C'est la parole qui nous fait prendre sur
nous les fardeaux des autres, qui transforme nos sacrifices en joie.
L'homme se dévoue pour l'homme, parce que l'homme est son frère,

4
N. 51.
6
Matthieu 6, 11.
« Matthieu 25, 42.
Acta Pauli Pp. VI 777

c o m m e lui appelé « à participer en fils à la vie du Dieu vivant, Père de


7
tous les hommes » .
5. Tel est le message dont Nous sommes l'humble dépositaire, et
que N o u s Nous devions de vous redire ce matin en cette basilique
Saint-Pierre. Que le Christ dont il fut le premier V i c a i r e , et dont Nous
sommes à sa suite Factuel représentant, vous aide tous, les uns et les
autres, dans votre tâche, qu'il mette dans vos cœurs son amour
brûlant p o u r chacun de nous, que sa charité anime votre action. Car
la charité, aujourd'hui, se fait internationale.
C'est une œuvre immense qu'il vous faut accomplir, avec lucidité
et générosité. Ce défi qui vous est lancé, il vous appartient de le
relever, avec courage et intrépidité. En formant ce vœu, Nous vous
donnons de grand cœur, pour vous-mêmes et tous ceux qui vous sont
chers, en gage de l'abondance des divines grâces sur les travaux de la
quizième session de la Conférence générale de la F A O , et pour la
fécondité de ses résultats, notre paternelle Bénédiction Apostolique.

III
Christifidelibus in Basilica Vaticana coram admissis de novo proxime
inducendo Ordine Missae Beatissimus Pater loquitur. *

Diletti figli e figlie,

V o g l i a m o richiamare la vostra attenzione sull'avvenimento che sta


per compiersi nella Chiesa cattolica latina, e che avrà la sua applica-
zione obbligatoria nelle diocesi italiane a partire dalla prossima
prima Domenica dell'Avvento, che cade quest'anno il 30 n o v e m b r e ;
e cioè l'introduzione nella Liturgia del nuovo rito della Messa. La
Messa sarà celebrata in una forma alquanto differente da quella che,
da quattro secoli ad o g g i , cioè da S. P i o V, d o p o il Concilio di Trento,
siamo soliti a celebrare.
Il cambiamento ha qualche cosa di sorprendente, di straordinario,
essendo considerata la Messa come espressione tradizionale e intan-
gibile del nostro culto religioso, dell'autenticità della nostra fede.
Vien fatto di domandarci : come mai un tale cambiamento? E in che
cosa consiste questo cambiamento? Quali conseguenze esso c o m p o r t a

7
Litt. Encycl. Populorum progressio, n. 21.
* Die 19 mensis novembris a. 1969.

50 - A. A. S.
778 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

per c o l o r o che assisteranno alla santa Messa? Le risposte a queste


domande, ed a simili provocate da così singolare novità, vi saranno
date e ampiamente ripetute in tutte le Chiese, su tutte le pubblica-
zioni d'indole religiosa, in tutte le scuole, dove s'insegna la dottrina
cristiana. N o i vi esortiamo a farvi attenzione, procurando di precisare
così e di approfondire qualche p o ' la stupenda e misteriosa nozione
della Messa.
Ma intanto, per questo breve ed elementare discorso, cerchiamo
di togliere dalle vostre menti le prime e spontanee difficoltà sollevate
da un tale mutamento, in relazione alle tre domande, che subito esso
ha fatto sorgere nei nostri spiriti.
Come mai tale cambiamento? Risposta : esso è dovuto ad una
volontà espressa dal Concilio E c u m e n i c o , testé celebrato. Il Concilio
dice così : « L'ordinamento rituale della Messa sia riveduto in m o d o
che apparisca più chiaramente la natura specifica delle singole parti
e la l o r o mutua connessione, e sia resa più facile la pia e attiva parte-
cipazione dei fedeli. Per questo, i riti, conservata fedelmente la loro
sostanza, siano resi più s e m p l i c i ; si sopprimano quegli elementi che
c o l passare dei secoli furono duplicati, o meno utilmente aggiunti ;
alcuni elementi invece, che c o l tempo andarono perduti, siano rista-
biliti, secondo la tradizione dei santi Padri, nella misura che sem-
x
brerà opportuna o necessaria » .
La riforma perciò, che sta per essere divulgata, corrisponde ad
un mandato autorevole della Chiesa; è un atto di obbedienza; è un
fatto di coerenza della Chiesa con se stessa; è un passo in avanti della
sua tradizione autentica; è una dimostrazione di fedeltà e di vitalità,
alla quale tutti dobbiamo prontamente aderire. Non è un arbitrio.
N o n è un esperimento c a d u c o o facoltativo. N o n è un'improvvisazione
di qualche dilettante. È una legge pensata da cultóri autorevoli della
sacra Liturgia, a lungo discussa e studiata ; faremo bene ad accoglierla
c o n gioioso interesse e ad applicarla con puntuale ed unanime osser-
vanza. Questa riforma mette fine alle incertezze, alle discussioni, agli
arbitri a b u s i v i ; e ci richiama a quella uniformità di riti e di senti-
menti, ch'è propria della Chiesa cattolica, erede e continuatrice di
quella prima comunità cristiana, ch'era tutta « un cuor solo e una
2
anima sola ) ) . La coralità della preghiera nella Chiesa è uno dei segni

1
Constitutio de S. Liturgia Sacrosanctum Concilium, n. 50.
* Act. 4, 32.
Acta Pauli Pp. VI 779

e una delle forze della sua unità e della sua cattolicità. Il cambia-
mento, che sta per avvenire, non deve rompere, né turbare questa cora-
lità : deve confermarla e farla risuonare con spirito nuovo, c o n respiro
giovane.

A l t r a domanda : in che cosa consiste il cambiamento? Lo vedrete ;


consiste in tante nuove prescrizioni rituali, le quali esigeranno, da
principio specialmente, qualche attenzione e qualche premura. La
devozione personale ed il senso comunitario renderanno facile e grade-
vole l'osservanza di queste nuove prescrizioni. Ma sia ben chiaro :
nulla è mutato nella sostanza della nostra Messa tradizionale. Qualcuno
p u ò forse lasciarsi impressionare da qualche cerimonia particolare,
o da qualche rubrica annessa, come se ciò fosse o nascondesse un'alte-
razione, o una menomazione di verità per sempre acquisite e autore-
volmente sancite della fede cattolica, quasi che l'equazione fra la
legge della preghiera, lex orandi, e la legge della fede, lex credendi, ne
risultasse compromessa.
Ma non è così. Assolutamente. Innanzi tutto perché il rito e la rubrica
relativa non sono di per sé una definizione dogmatica, e sono suscettibili
di una qualificazione teologica di valore diverso a seconda del contesto
liturgico a cui si riferiscono ; sono gesti e termini riferiti ad un'azione
religiosa vissuta e vivente d'un mistero ineffabile di presenza divina, non
sempre realizzata in forma univoca, azione che solo la critica teologica
può analizzare ed esprimere in formule dottrinali logicamente soddisfa-
centi. E poi perché la Messa del nuovo ordinamento è e rimane, se mai
con evidenza accresciuta in certi suoi aspetti, quella di sempre.
L'unità fra la Cena del Signore, il Sacrificio della croce, la rinnova-
zione rappresentativa dell'una e dell'altro nella Messa è inviolabil-
mente affermata e celebrata nel nuovo ordinamento, come nel prece-
dente. La Messa è e rimane la memoria dell'ultima Cena di Cristo,
nella quale il Signore, tramutando il pane ed il vino nel suo Corpo
e nel suo Sangue, istituì il Sacrificio del nuovo Testamento, e volle
che, mediante la virtù del suo Sacerdozio, conferita agli A p o s t o l i ,
fosse rinnovato nella sua identità, solo offerto in m o d o diverso, in
m o d o cioè incruento e sacramentale, in perenne memoria di L u i , fino
al suo ultimo ritorno.*
E se nel nuovo rito troverete collocata in migliore chiarezza la rela-

3
Cfr. De la Taille, Mysterium Fidei, Elucid. IX.
780 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

zione fra la Liturgia della Parola e la Liturgia propriamente Eucari-


4
stica, quasi questa risposta realizzatrice di quella, o se osserverete
quanto sia reclamata alla celebrazione del sacrificio eucaristico l'as-
sistenza dell'assemblea dei fedeli, i quali alla Messa sono e si sentono
pienamente « Chiesa », ovvero vedrete illustrate altre meravigliose
proprietà della nostra Messa, non crediate che c i ò intenda alterarne la
genuina e tradizionale essenza; sappiate piuttosto apprezzare c o m e la
Chiesa, mediante questo nuovo e diffuso linguaggio, desidera dare
maggiore efficacia al suo messaggio liturgico, e voglia in maniera
più diretta e pastorale avvicinarlo a ciascuno dei suoi figli ed a tutto
l'insieme del P o p o l o di D i o .

E rispondiamo così alla terza domanda che ci siamo proposti :


quali conseguenze produrrà l'innovazione, di cui stiamo ragionando?
Le conseguenze previste, o meglio desiderate, sono quelle della più
intelligente, più pratica, più goduta, più santificante partecipazione
dei fedeli al mistero liturgico, cioè all'ascoltazione della Parola di D i o ,
viva e risonante nei secoli e nella storia delle nostre singole anime,
e alla realtà mistica del sacrificio sacramentale e propiziatorio di
Cristo.
Non diciamo dunque « nuova Messa », ma piuttosto « nuova epoca »
della vita della Chiesa. Con la nostra A p o s t o l i c a Benedizione.

IV
Ad Excellentissimum Virum Godefridum González, Venetiolanae Rei-
publicae liberis cum mandatis Legatum, Summo Pontifici Litteras com-
missi muneris testes tradentem. *

Señor Embajador:

En estos momentos en que nos presentáis las Cartas Credenciales


que os acreditan c o m o Embajador Extraordinario y Plenipotenciario
de Venezuela ante la Santa Sede, nuestro ánimo remonta lo externo del
acto oficial para abrirse espontáneamente en sentimientos de cordial
bienvenida a vuestra digna y docta persona, de gratitud por las amables

4
Cfr. Bouyer.
* Die 20 mensis novembris à. 1969.
Acta Pauli Pp. VI 781

expresiones de adhesión a nuestras enseñanzas e iniciativas pastorales,


de recuerdo entrañable a toda la dilectísima Venezuela.
Inequívocamente habéis subrayado una realidad que nos c o l m a de
consuelo : el catolicismo de vuestro País. La fe católica constituye, en
verdad, un elemento básico y aglutinador de vuestra historia y perso-
nalidad p a t r i a s ; ella ha iluminado conciencias e impulsado empresas
y sigue infundiendo vigor y fraternidad en vuestra honrada, pacífica y
laboriosa Nación, tan pródigamente bendecida por la Providencia.
Esa fe es un patrimonio insustituible de vuestros antepasados, hoy
por fortuna rejuvenecido y abrillantado con el empeño entusiasta de
tantos que, en sus ideales y obras, mancomunan su condición de hijos
fieles de la Iglesia y de ciudadanos leales de Venezuela. A todos ellos
los seguimos c o n afectuosa solicitud, c o n nuestro aliento, para que
continúen manteniendo y acrecentando los valores morales y religiosos
que garantizan y subliman la dignidad de cada hombre, fomentan la
convivencia armoniosa, impulsan la cultura extendida a todos los am-
bientes y tutelan los derechos de la familia y del mundo del trabajo.
A este respecto no podemos dejar de relevar gozosamente, c o m o eco
de una constante preocupación de nuestro ministerio, vuestras aseve-
raciones sobre las reformas que han de inspirarse en el espíritu evan-
gélico y sobre el empeño que animan al Pueblo y al Gobierno Vene-
zolanos p o r alcanzar nuevas metas de desarrollo. Venezuela, habéis
dicho, mira con confianza el porvenir. Esa confianza, que también es
nuestra, la avalamos con votos para que vuestro País, encaminado
hacia un constante progreso integral que requiere la colaboración deci-
dida y compacta de toda la comunidad nacional, llegue a ser más
próspero en su bienestar colectivo, más equitativo socialmente, más
aunado civilmente, más nítido en su vivir cristiano, más aportador de
ayuda y de paz en el concierto de los pueblos.
Al expresar estos deseos que convertimos en plegaria a D i o s T o d o -
poderoso c u y o nombre y protección se invocan en el preámbulo de la
Constitución Venezolana, nos complacemos en aseguraros, Señor Em-
bajador, nuestra benevolencia para el feliz cumplimiento de la misión
ahora comenzada. Que las bendiciones divinas desciendan copiosas sobre
vuestra persona, sobre el Excelentísimo Señor Presidente, el Gobierno
y el Pueblo entero de Venezuela.
782 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

V
Ad sacrarum virginum Maiores Antistitas, quae ex omnibus nationibus
interfuerunt Conventui Romae habito. *

A pochi giorni di distanza dall'incontro c o n i Superiori Maggiori


d'Italia, abbiamo la consolazione di ricevere v o i , dilette figlie in Cristo,
Superiore Maggiori di tutte le nazioni, che ci portate c o n la vostra
presenza il segno sensibile e c o m e il simbolo delle innumerevoli schiere
delle vostre Consorelle di ciascuna Congregazione Religiosa, sparse
nel m o n d o , veri sciami di (( apes argumentosae », come chiama la litur-
gia odierna la vergine e martire C e c i l i a ; sciami di anime generose, di
anime belle, di anime forti, che tutto hanno lasciato, per amore del
loro S p o s o , Cristo Gesù, per chinarsi con affetto di sorelle e di madri,
ovunque c ' è chi attenda la l o r o testimonianza di fede, il loro impegno
di carità : bambini, adolescenti, alunne delle scuole di ogni grado e
qualificazione, persone anziane, sofferenti, ammalati, lebbrosi; per
ognuno pronte a riversare la l o r o ricchezza interiore, attinta nella pre-
ghiera, nella contemplazione, nel contatto intimo e beatificante c o l
Signore, vivente nell'Eucaristia, Maestro di vita interiore nelle Divine
Scritture.
A tutte il nostro saluto, la nostra compiacenza, il nostro incoraggia-
mento. V o r r e m m o soffermarci di più in mezzo a voi, se il tempo ce lo
consentisse, per chiedervi come in un colloquio familiare informazioni
e notizie sulle vostre singole Famiglie religiose. In particolare vorrem-
mo chiedervi : c o m e vanno le nostre Suore? Come lavorano? Come si
sentono nel momento presente, nella mentalità di o g g i , che investe
come un vento impetuoso ogni istituzione, anche la più collaudata, per
sottometterla al vaglio di una critica severa, di una revisione totale e
impietosa? Se ne lasciano anch'esse influenzare? E in che senso?
Se questa insoddisfazione generale le porta a una più sentita esi-
genza di vivere autenticamente la propria vocazione, in piena fedeltà
al V a n g e l o e alle R e g o l e primitive delle proprie Congregazioni, ben
venga la revisione totale : la Chiesa non la ostacola, né la scoraggia,
anzi, è cosa notissima, vi ha dato essa stessa l'avvio c o n la chiamata
che il Concilio V a t i c a n o II ha rivolto a tutte le anime consacrate, a
rinnovarsi interiormente, ad aggiornarsi nelle forme esteriori, a ripre-
sentarsi al mondo c o n la fisionomia genuina della l o r o vocazione, sequela

* Die 22 mensis novembris a, 1969.


Acta Pauli Pp. VI 783

autentica di Cristo, segno delle realtà future, vertice della universale


1
vocazione alla santità nella Chiesa.
Il rinnovamento di cui tanto si parla non ha avuto e non ha altro
scopo che quello di presentare al m o n d o , in una immagine la più ravvi-
cinata possibile, l a f i g u r a stessa del Salvatore, « o mentre E g l i è i n
contemplazione sul monte, o annunzia il R e g n o di D i o alle turbe, o
risana i malati e gli infermi e converte i peccatori, o benedice i fan-
ciulli e fa del bene a tutti, e sempre obbedisce alla volontà del Padre
2
che lo ha mandato » . Ben venga questo rinnovamento, dunque, che a
sì alto modello si ispira e tende a sì nobile scopo ! Ma se, d'altra parte,
la ventata di insoddisfazione portasse a cedere alla mentalità mondana,
ad assecondare mode e atteggiamenti effimeri e mutevoli, a mimetiz-
zarsi c o l m o n d o nelle sue forme, senza discernimento e senza criterio,
allora, voi ne siete convinte, il risultato sarebbe veramente deplorevole :
(( Se il sale diventa scipito, non vale più a nulla, serve solo per essere
3
buttato via e calpestato dagli uomini ) ) . La religiosa, come del resto
il sacerdote, il religioso, pur se in altra prospettiva, sono di fronte ad
un terribile dilemma : o essere santi, totalmente, senza compromessi,
per raggiungere la loro piena dimensione, o ridursi a scherzi, a carica-
ture, a esseri malriusciti e, lasciateci dire, abortivi. I pericoli della
secolarizzazione sono evidenti, in tutti i riflessi, e particolarmente per
la povertà, quando si cerchi un'autonomia economica che è in contrasto
con lo spirito di rinuncia proprio del Vangelo e della vita religiosa ; la
tentazione dell'individualismo, oggi così gelosamente sentito d a l l ' u o m o
moderno come sua proprietà intangibile, può intaccare anche le vostre
Comunità, quando si formino piccole (( fraternità », talora anche com-
poste da appartenenti a diverse Congregazioni, col pericolo di un livel-
lamento e di un impoverimento della vita religiosa; l'obbedienza p u ò
essere anche seriamente minacciata quando manchi la dovuta collabora-
zione c o n l ' E p i s c o p a t o e una visione organica d'insieme nei piani di
apostolato.
Sono semplici punti che offriamo alla vostra riflessione, sicuri che
essi, più che da richiamo, vi possono servire di conforto, per avere più
vivida davanti ai vostri occhi la preziosità della vostra vocazione, la
necessità di una qualificazione spirituale e professionale di prim'or-

1
Cfr. Const. dogm. de Ecclesia Lumen gentium, nn. 39-47 ; Decr. de accomm. renov.
vitae religiosae Perfectae caritatis, nn. 2-3 et passim.
2
Const. dogm. de Ecclesia Lumen gentium, n. 46.
3
Matth. 5, 13.
784 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

dine, la ricchezza che il vostro d o n o totale rappresenta per la Santa


Chiesa. O la Chiesa! Guardate ad essa, vivete per essa, donatevi ad
essa, perché ha bisogno di v o i . Siate anime di Cristo e della Chiesa,
affinché, vivendo per Lui, che è il Capo, voi lo possiate servire, senza
pericolo di ingannarvi, nel suo C o r p o Mistico, che, anche per la vostra
collaborazione, consegue misteriosamente e progressivamente il p r o p r i o
4
accrescimento, edificandosi nella carità.
La Chiesa ha bisogno di v o i , fa conto sopra di voi : non deludetene
la speranza, ma rispondetele oltre le sue stesse speranze. L'essere reli-
giose non vi priva del vero progresso della persona umana, né vi estra-
nia dalle necessità e dalle attese della città terrena, ma vi deputa
5
invece espressamente alla sua edificazione, perché i vostri fratelli e
sorelle del mondo hanno bisogno, per salvarsi, dell'esempio di creature
pienamente libere, pienamente votate alla l o r o salvezza, pienamente
spoglie di quanto opprime ansiosamente gli altri, pienamente gioiose
nel loro sacrifìcio, pienamente umane perché inserite in Colui che
dell'uomo è il P r i n c i p i o e la Misura, D i o Padre, che ci salva in Cristo
e ci ha segnati c o l sigillo invisibile e operante del suo Spirito.
Questi siano i criteri per il vostro apostolato, come per il vostro
rapporto di autorità secondo le nuove esigenze, all'interno delle varie
Comunità, e per la scelta delle vocazioni, argomenti di cui avete parlato
in questi giorni. Nel tornare nei vostri Paesi, alle vostre Famiglie reli-
giose, portate a ciascuna delle vostre Consorelle il saluto, il ringrazia-
mento, il plauso del Papa, che tutte le benedice — insieme con v o i , qui
presenti — nel nome e c o n l'amore stesso di Cristo Gesù.

VI
Moderatoribus et alumnis Collegii Aethiopici, decem exacta lustra a
condito Instituto celebrantibus. *

Venerabili Fratelli e diletti figli,

A b b i a m o accolto con gioia l'invito che Ci è stato rivolto da voi e


che rispondeva così bene ai Nostri desideri ; ed eccoci ora qui in mezzo
a v o i , felici di questo contatto diretto c o l vostro Collegio e, attraverso

4
Cfr. Eph. 4, 16.
5
Cfr. Const. dogm. de Ecclesia Lumen gentium, n. 46.
* Die 23 mensis novembris a. 1969.
Acta Pauli Pp. VI 785

di esso, c o l vostro nobilissimo Paese, che, lo sapete bene, Ci è partico-


larmente c a r o .
Celebrando c o n voi il cinquantesimo anniversario della fondazione
del vostro Collegio, ci sembra che questa data costituisca come il felice
coronamento di una lunga tradizione di rapporti che hanno legato
lungo i secoli l ' E t i o p i a alla Chiesa di R o m a . Rapporti, che, sé conob-
bero lunghe pause per ragioni geografiche o per vicende storiche non
sempre dipendenti dal vostro p o p o l o , tuttavia non tardarono a rista-
bilirsi sempre più saldi e frequenti, non appena circostanze favorevoli
lo consentivano.
Comprenderete allora come la presente ricorrenza riporti il Nostro
pensiero ben oltre la fondazione del vostro Collegio ; possiamo dire che
ci riporta alla fondazione della stessa Chiesa Etiopica.
Come, infatti, non ricollegare le origini della Chiesa di Etiopia
alla predicazione di Pietro, dal momento che essa, attraverso il vostro
p r i m o A p o s t o l o S. Frumenzio, si riallaccia alla Chiesa di Alessan-
dria, fondata da Marco Evangelista, discepolo e collaboratore di
Pietro?
Pensiamo altresì ai rapporti della Chiesa di Etiopia con R o m a ,
attraverso quei pellegrini che, specialmente dopo il Concilio Ecume-
nico di Firenze, per lungo tempo affluirono ininterrottamente dal
vostro Paese alla Città Eterna, ed ai quali la generosità dei nostri Pre-
decessori assegnò la chiesa di S. Stefano Maggiore e l'annesso Ospizio
nelle immediate adiacenze della Basilica Vaticana. Affrontando lunghi
e rischiosi viaggi per venerare le tombe dei due grandi Apostoli Pietro
e P a o l o , essi furono la testimonianza viva della fede del vostro p o p o l o ,
che, pur tagliato fuori per secoli da ogni comunicazione c o l m o n d o cri-
stiano, seppe tuttavia conservare il vostro Paese come un'isola di
Cristianesimo in mezzo alla diffusione dell'Islam.
Ma a N o i piace soprattutto ricordare il periodo che segue l'arrivo
nell'Etiopia dei missionari Lazzaristi e Cappuccini nel secolo scorso.
L ' o p e r a da essi iniziata e coraggiosamente proseguita non soltanto
segna una pagina luminosa nella storia delle missioni cattoliche, ma
apre altresì un'epoca di relazioni amichevoli e feconde tra la Santa
Sede e le Autorità della vostra Nazione, di cui abbiamo potuto consta-
tare l'importanza anche recentemente, in occasione dell'incontro da
N o i avuto a Ginevra c o l vostro Imperatore.
Questo insieme di relazioni scambievoli costituiscono una tradi-
786 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

zione e un patrimonio di incomparabile valore civile e religioso, che


noi sentiamo il dovere di conservare e sviluppare più che mai.
Ed e c c o allora un pegno magnifico di tutto questo nell'opera del
vostro Collegio che N o i o g g i abbiamo il piacere di visitare. Il bilancio
veramente lusinghiero di questi suoi c i n q u a n t a n n i di vita è la prova
di quanto esso abbia contribuito alla vitalità del Cattolicesimo nel
vostro Paese e di quanto possa ancora potenziare la sua capacità di
irraggiamento apostolico e missionario.
A questo vostro Collegio, adunque, si indirizzano le nostre felici-
tazioni più cordiali per la sua provvidenziale fondazione e preziosa
attività; e a quelli che hanno bene meritato nei riguardi della sua
prosperità, specialmente al suo degno Rettore, a tutti i Superiori e a
tutti gli alunni di ieri e di oggi, vanno i nostri migliori auguri.
Tanti sacrifici sostenuti per il mantenimento di questa istituzione,
tante speranze in essa riposte, tante cure generosamente prodigate
perché il Collegio sempre più e sempre meglio risponda alle legittime
attese della Chiesa, attirino in abbondanza anche per l'avvenire grazie
celesti, che Noi chiediamo in questo momento su tutti v o i , e in pegno
delle quali vi impartiamo una larga e paterna Benedizione A p o s t o l i c a .

VII
Ad Excellentissimum Virum Abdel Fattah Al-Bochi, Reipublicae Arabae
Syriacae cum auctoritate Legatum, Summo Pontifici Litteras concrediti
muneris testes tradentem. *

Monsieur V Ambassadeur,

C'est pour Nous une joie de vous souhaiter la bienvenue et de rece-


voir de vos mains les Lettres par lesquelles le Chef de l'Etat de la
République A r a b e Syrienne, le Docteur Nureddin El-Atassi, accrédite
Votre Excellence c o m m e Ambassadeur Extraordinaire et Plénipoten-
tiaire auprès du Saint-Siège.
En vous accueillant en cette demeure, Nous éprouvons dès l'abord
le besoin d'exprimer notre estime et notre affection pour la Syrie et
son peuple, qui évoquent pour Nous des souvenirs chers à toute la
chrétienté. N'est-ce pas sur votre sol que se sont développées plusieurs
des premières communautés chrétiennes? N'est-ce pas près de Damas
que l'apôtre saint Paul eut la grâce de recevoir la lumière du Christ,

* Die 27 mensis novembris a. 1969.


Acta Pauli Pp. VI 787

événement maintenant rappelé si heureusement par la restauration du


Mémorial de saint P a u l ? Cette présence de l'Eglise catholique est
aujourd'hui attestée par la vitalité des diverses communautés chré-
tiennes, avec leurs rites propres traditionnels.
Aussi, dans la nomination de V o t r e Excellence, voulons-Nous sur-
tout voir la volonté du Gouvernement syrien — vous le disiez du reste
vous-même à l'instant — de renforcer encore davantage ses relations
d'amitié avec le Saint-Siège. Nous le relevons d'autant plus volontiers
que, en ce qui le concerne, le Saint-Siège a toujours souhaité un tel
rapprochement. Grâce à l'ouverture toujours plus grande qui en résul-
tera, Nous voulons l'espérer, pourront notamment être étudiés et réso-
lus, dans l'intérêt c o m m u n , les problèmes vitaux qui se posent aux
chrétiens de Syrie, et en premier lieu au plan de l'éducation de la
jeunesse.
Nous le réaffirmons en effet volontiers en cette circonstance solen-
nelle : nul n'a rien à craindre de l'éducation donnée dans les écoles
catholiques. Puisant sa force dans les valeurs spirituelles fondamen-
tales, ouverte aux exigences du monde moderne, formatrice de la
liberté et du sens de la justice, cette éducation vise à favoriser le plein
épanouissement de l'homme, de tout l'homme, conformément à son emi-
nente dignité. En même temps elle veut le préparer à s'insérer dans la
société civile, à devenir un collaborateur du progrès social, toujours
respectueux de l'autorité de son pays et loyal envers sa patrie.
Les douloureux événements du Moyen-Orient trouvent en Nous, est-il
besoin de le souligner, un profond écho : avec anxiété Nous formons les
vœux les plus ardents pour que la justice et le droit des gens puissent
enfin trouver leur expression concrète et satisfaisante pour tous.
Et s'il ne Nous appartient certes pas de résoudre directement des
questions qui relèvent de la compétence des Etats intéressés et de
l'Organisation des Nations-Unies, Nous n'avons laissé passer aucune
occasion d ' y apporter notre contribution spécifique et d'encourager la
solution pacifique des différends qui ont surgi et se sont développés
dangereusement. Nous demeurons toujours disposé — est-il besoin de
le redire? — à répondre à tout nouvel appel qui Nous paraîtrait raison-
nable. Là où il Nous a été possible d'exercer une action directe, par
exemple dans l'assistance aux réfugiés palestiniens, Nous avons fait de
notre mieux, et Nous continuerons à leur témoigner, spécialement aux
jeunes, notre affection et notre compréhension pour leur pénible situa-
tion.
788 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

En exprimant, par votre intermédiaire, notre respectueuse saluta-


tion au Chef de l'Etat de la République A r a b e Syrienne, Nous formons
à l'intention de V o t r e Excellence les meilleurs souhaits pour l'accom-
plissement de sa noble mission.
C'est dans ces sentiments que Nous invoquons sur votre personne
et sur tous ceux qui vous sont chers les faveurs du Dieu tout-puissant,
Père de tous les peuples.

VIII
Habita in Auditorio Palatii v. « Pio », cum primum celebraretur exactum
saeculum ab inito Concilio Oecumenico Vaticano I. *

N o i sentiamo l ' o b b l i g o di ringraziare tutti quanti hanno voluto


intervenire a questa commemorazione del centenario dell'apertura
del Concilio E c u m e n i c o V a t i c a n o primo : i Signori Cardinali, i Con-
fratelli nell'Episcopato, i membri della Curia R o m a n a e del Clero
R o m a n o , delle Famiglie Religiose e del Laicato Cattolico, e tutti i pre-
senti, con speciale riguardo alle Autorità Italiane, i Signori Ministri del
Governo, i Rappresentanti della Città di R o m a , ed in particolar modo
i membri del C o r p o D i p l o m a t i c o presso la Santa Sede, il quale ve-
diamo tanto numeroso e degnamente rappresentato, come pure quelli
del C o r p o D i p l o m a t i c o presso il Quirinale. A tutti l'espressione della
nostra riconoscenza.
Ringraziamo p o i l'eminente oratore, il Signor Cardinale Pietro
Parente, per la sua dotta rievocazione dell'avvenimento, commemo-
rato tanto nel suo significato storico, quanto nel suo contenuto dottrinale.
N o i confidiamo che questa celebrazione valga a confermare in noi
tutti il giudizio circa l'importanza di quel primo Concilio V a t i c a n o ;
il secolo che da noi lo separa, lungi dal cancellarne il ricordo e dal
ridurne l'importanza, mette in pieno risalto l'eccezionale singolarità
storica e l'incomparabile rilievo dottrinale di quell'avvenimento. Le
verità, che in tale Concilio sono state affermate, a distanza di tempo,
dimostrano la loro attualità e la l o r o efficacia, sia nel campo del
pensiero filosofico e religioso, sia in quello della dottrina ecclesiolo-
gica ; esse sono, per un verso, l'epilogo di lunghe e laboriose riflessioni
e discussioni, per un altro verso, sono il p r o l o g o di altri sviluppi dot-

* Die 8 mensis decembris a. 1969.


Acta Pauli Pp. VI 789

trinali, che hanno trovato nel recente Concilio Ecumenico Vati-


cano II la loro espressione e il loro coronamento. Lo spontaneo ac-
costamento, che sorge negli animi di tutti, del primo Concilio c o l
secondo, mette in magnifica evidenza la loro connessione e la loro com-
plementarietà ; essi né si contraddicono, né si distaccano a v i c e n d a ;
si integrano piuttosto e si sostengono in un'integrità dottrinale,
della quale toccherà a questa generazione ed alle future fare la sin-
tesi, scoprire l'armonia e godere i vantaggi.
Riconoscendo al Vaticano P r i m o la sua straordinaria e per sempre
valida importanza, noi siamo oggi in migliori condizioni spirituali
di apprezzare, al lume del V a t i c a n o Secondo, non solo la gravità dei
dogmi dei quali quello ci ha lasciato l'eredità, specialmente per
quanto riguarda le somme prerogative del Successore di S. Pietro,
ma la soprannaturale bellezza altresì, e la loro provvidenziale fun-
zione nell'ordinamento dottrinale del cattolicesimo (chi vi parla trema
pensando ai riferimenti concreti, ch'essi hanno con la nostra umilissima
persona, a nostra confusione, ma a tanto maggiore esaltazione della
loro esclusiva derivazione divina e alla loro stupenda sacralità). In mi-
gliori condizioni, diciamo, perché quel turbamento, che la definizione
dogmatica del primato del R o m a n o Pontefice e dell'infallibilità del suo
solenne e qualificato insegnamento produsse allora (avversione, dubbio,
timore, entusiasmo, o altro), si è ora placato e si è invece tradotto
nell'ammirazione di quelle dottrine coordinate nel contesto più organico
e completo della ecclesiologia del V a t i c a n o Secondo, e della verifica,
che l'esperienza di cent'anni ce ne ha data nella moltiplicata vitalità
sia interiore che esteriore della Chiesa, non che nell'innocenza inno-
cua della loro affermazione, allora tanto temuta, rispetto all'indipen-
denza e alla sovranità degli Stati moderni.
A n z i , a distanza d'un secolo, noi siamo ora in grado di constatare
come quelle stesse dottrine, con le esigenze di pensiero e con le strutture
canoniche ch'esse comportano, sfidano l'usura del tempo e offrono al
mondo moderno, ai nostri stessi Fratelli cristiani tuttora separati
dalla nostra comunione cattolica, la testimonianza commovente e su-
blime delle intrinseche proprietà, con cui Cristo concepì e modellò il
suo mistico C o r p o , la Chiesa, vogliamo dire il duplice inestinguibile
carisma della verità e dell'unità.
Possa perciò questa commemorazione di tanta luce, anche se essa
emana dal mistero — ma è mistero rivelato e d i v i n o ! — farci più
pensosi, desiderosi e fedeli.
\ 790 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

NUNTII SCRIPTO DATI

I
Clero et Christifidelibus Vietnamiae

A Nos Vénérables Frères les Archevêques et Evêques du Vietnam,


et à tous Nos Fils les prêtres, religieux, religieuses
et pídeles vietnamiens,
Nous avons béni la Providence qui Nous a permis de rencontrer ré-
cemment le Président et le Vice-Président de votre Conférence Episco-
pale, et de les entendre Nous attester à nouveau le filial et profond
attachement au Vicaire du Christ de tous Nos chers Fils du Vietnam.
Votre Pays, que la gravité et la durée de ses épreuves Nous rend
chaque jour plus cher, est sans cesse présent à Notre prière et à Notre
sollicitude apostolique. Et c'est pour Nous un bien doux réconfort
d'apprendre qu'au milieu des ruines et des souffrances accumulées par
la guerre, les catholiques vietnamiens, sous la conduite de leurs guides
spirituels, s'efforcent de rester généreusement fidèles à leur foi, d'essuyer
les larmes des innocentes victimes du conflit par la pratique d'une
active charité, et de collaborer à toute initiative tendant à rétablir la
bonne entente et la paix entre fils d'une même Patrie.
Le mérite en revient d'abord à vous, Vénérables Frères, et Nous
voulons par cette lettre vous témoigner combien Nous apprécions votre
zèle, votre empressement à suivre les directives du Saint-Siège et votre
dévouement à votre troupeau dans ces circonstances difficiles.
Nous pensons que le bon fonctionnement de votre Conférence Epi-
scopale — cet organisme qui a pour but, aux termes du Décret
1
Christus Dominus, une action conjointe pour mieux promouvoir
le bien que l'Eglise offre aux hommes — vous a été et continuera à vons
être d'un grand secours pour résoudre des problèmes qui sont communs
et appellent par conséquent des solutions communes.
Nous voudrions à ce propos recommander surtout à l'attention pasto-
rale de la Conférence episcopale une organisation qui Nous tient beau-
c o u p à cœur : la Caritas Vietnam. Nous estimons en effet qu'une bonne
coordination de ses initiatives entraînera une participation toujours
plus vivante des fidèles à la charité de l'Eglise et les aidera à être
de bons témoins du Christ dans leurs milieux. Par ses programmes dans
le domaine de l'assistance — et indirectement dans le domaine social — la
Caritas Vietnam Nous semble appelée à exercer une action à grand

1
N. 38.
Acta Pauli Pp. VI 791

rayonnement, et Nous ne saurions trop vous recommander d'en suivre


avec une vigilance attentive l'organisation et les activités, afin d'en
multiplier les fruits.
De grande importance aussi Nous semblent les contacts interconfes-
sionnels au sein du « Conseil des Religions ». Cet organisme, qui avait
accueilli avec grande déférence Notre Message d'octobre 1966, offre de
remarquables possibilités de rapprochement et d'action communes au
service de la patrie, notamment dans le champ de la bienfaisance, de l'as-
sistance et de la culture. L'union des forces spirituelles et morales du
Pays dans ces domaines peut rendre des services inappréciables, en
aidant à l'effort pour surmonter les divisions, au respect mutuel entre
les différentes confessions religieuses et entre les citoyens, et à la défense
des valeurs fondamentales sur lesquelles repose la société humaine. C'est
là en effet la voie qui conduit à la réconciliation et à la paix, conditions
indispensables d'un meilleur avenir pour votre Patrie, tel que Nous
l'avons si souvent appelé de Nos vœux.
Un grand motif d'espoir pour cet avenir Nous vient à la pensée du
nombre remarquable de vocations sacerdotales et religieuses que le
Seigneur suscite dans votre communauté. Nous aimons à y voir, com-
2
me le Concile Nous y invite, la preuve que les catholiques du Vietnam
ont conscience du devoir qui leur incombe, et qu'ils s'en acquittent
par la pratique d'une vie chrétienne intense.
Aussi voudrions-Nous profiter de ce message pour féliciter et exhor-
ter prêtres, religieux et religieuses à persévérer dans l'esprit de foi
et de générosité qui les anime, et dont l'émouvant témoignage Nous
est apporté par certains d'entre eux qui viennent, de temps à autre,
Nous rendre visite au Vatican. Soyez fiers, chers Fils et Filles,
de votre magnifique tradition de fidélité à la vie consacrée et à l'imi-
tation du Christ, auquel vous vous êtes donnés. Que votre confiance
dans vos Evêques et dans vos supérieurs ne se laisse pas ébranler
par certains courants de contestation qui troublent actuellement l ' E -
glise dans d'autres régions, sans grand profit pour le peuple chrétien
ni pour l'avance du R o y a u m e de Dieu dans les âmes. A v e c l ' A p ô t r e
Paul Nous vous dirons : « Ne vous laissez pas emporter à tout vent
de doctrine . . . » mais soyez fermes dans la profession de la vérité « afin
de grandir, par la charité, de toutes manières, en celui qui est le
3
Chef, l e Christ » .
Collaborez généreusement avec V o s Evêques et vos supérieurs en

2
Decr. de Institutione sacerdotali Optatam totius, 2; Decr. de Presbyt. ministerio
et vita Presbyterorum Ordinis, 11.
3
Eph. 4, 14.
792 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

tout ce qui peut favoriser une saine rénovation de l'Eglise dans votre
Pays, selon les exigences de la société moderne. Et pour que cette
collaboration donne tous ses fruits, laissez-vous toujours guider par
un grand esprit de confiance, d'ouverture et de respect envers l ' A u t o -
rité responsable.
Nous adressant maintenant à tous Nos chers F i l s qui constituent
le Peuple chrétien du Vietnam, Nous voulons avant tout les féliciter
de leur foi profonde et solide. Qu'ils ne craignent pas de continuer
à la manifester dans les formes traditionnelles qui caractérisent la
piété catholique, notamment le culte plein de respect et d'amour
pour le Saint-Sacrement, la dévotion à la Très-Sainte Vierge par la
pratique du Rosaire, enfin la docilité filiale aux directives du Vicaire
de Jésus-Christ. Qu'ils ne cessent, par ailleurs, d'approfondir leurs
connaissances en matière religieuse, et s'ils croyaient devoir faire
des suggestions qui leur sembleraient utiles ou opportunes, qu'ils les
soumettent en toute confiance à leurs Evêques et à leurs prêtres.
Nous ne pouvons oublier, en terminant, de mentionner la doulou-
reuse division qui afflige depuis si longtemps votre Pays. Combien
Nous souhaiterions que ce message arrive aussi à Nos fils du Viet-
nam du Nord, leur portant Nos encouragements, Notre bénédiction, et
l'assurance que Nous avons pleine confiance dans leur fidélité au
Christ, à l'Evangile et à l ' E g l i s e !
Malgré la lenteur des négociations entreprises en vue de la cessa-
tion du conflit, Nous ne voulons pas renoncer à l'espoir qu'elles finis-
sent par aboutir à une solution juste et honorable. Nous prions Dieu
d'éclairer les négociateurs, de les rendre sensibles aux souffrances
qu'entraîne la prolongation des pourparlers, et soucieux d'assurer,
par un accord que Nous souhaitons proche, la paix dans la liberté
et dans le respect des droits de la personne humaine et des légitimes
aspirations à l'indépendance et à l'autodétermination des populations
vietnamiennes.
En ces moments qui revêtent une importance particulière pour
l'avenir non seulement de la Nation, mais aussi de l ' E g l i s e au Viet-
nam, Nous voudrions que tous Nos fils catholiques, Vénérables Frè-
res, vous soient unis pour implorer avec vous le don de la paix : une
paix vraie et juste, pour laquelle Nous continuerons pour Notre part,
sans Nous lasser et avec confiance, à adresser Notre appel à tous les
hommes de bonne volonté, à commencer par ceux qui portent la res-
ponsabilité de l'avenir de votre Patrie.
Acta Pauli Pp. VI 793

Dans ces sentiments, Nous vous envoyons à tous, Evêques, Prêtres,


Religieux, Religieuses et fidèles du Vietnam, en gage de la paix tant
désirée et de l'abondance des divins réconforts, une paternelle Béné-
diction Apostolique.
Du Vatican, le 24 novembre 1969.

II
Ad E.mum P. D. Gordon Iosephum Gray, Archiepiscopum S. Andreae et
Edimburgensem, missus ob novum inaugurandum Catholicum Radio-
phonicum ac Televisificum Centrum in Magna Britannia.

W i t h sincere j o y do We greet y o u , Beloved Son, together with the


Hierarchy clergy and faithful of Great Britain, on the happy occasion
of the inauguration at Hatch E n d of the new Catholic R a d i o and
Television Centre.
We are well aware of the numerous sacrifices which the Bishops
and people of England, W a l e s , and Scotland have cheerfully made in
order that this important institute be erected and endowed for the
1
purposes willed by the Fathers of the Second Vatican C o u n c i l . We
know, t o o , that the Centre will not only help in training men and
women from Great Britain in the techniques of radio and television,
but will also, indeed primarily, provide courses for the staffs of
similar centres in missionary countries. Finally, it is Our understanding
that the Centre is a most m o d e m training school, for its zealous director,
Father Agnellus A n d r e w O . F . M . , has secured for it not only the latest
developments in equipment but also the services of highly qualified
professional personnel, so that We are confident the Centre will play a
vital role in the fields of R a d i o and Television in y o u r own country
and in mission lands abroad.
It is a pleasure, therefore, to felicitate all who contributed to this
Centre's inauguration, to pray that its beneficent influence may be
wide—spread and long—lasting, and, in pledge of divine protection,
guidance and favour, to impart to y o u , Beloved Son, to the Most
Reverend Hierarchy and clergy, to the faithful people of y o u r flocks,
and particularly to the past and présent personnel of the new Centre,
Our paternal A p o s t o l i c Blessing.
F r o m the Vatican, November 30, 1969.

PAULUS PP. VI

1
Decr. de instr, communicationis socialis Inter mirifica, nn. 15-21.

51 - A. A. S.
794 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

III
Ad universos homines, praesertim Christifideles, proximis calendis ianua-
riis diem fovendae paci per totum terrarum orbem dicatum celebra-
turos.

Cittadini del mondo,

che vi destate all'alba di questo nuovo anno 1970, pensate un


istante : dove è diretto il cammino dell'umanità? Uno sguardo d'in-
sieme oggi è possibile, uno sguardo profetico.
L'umanità cammina, cioè progredisce verso un dominio sempre mag-
giore del mondo : il pensiero, lo studio, la scienza la guidano a questa
conquista ; il lavoro, lo strumento, la tecnica c o m p i o n o la conquista me-
ravigliosa. E questa a che cosa le serve? A vivere meglio, a vivere
di più. L'umanità cerca la sua pienezza di vita entro l'orizzonte del
t e m p o ; e la ottiene. Ma avverte che questa pienezza non sarebbe tale
se non fosse universale, cioè estesa a tutti gli uomini. Perciò l'uma-
nità tende ad estendere i benefici del progresso a tutti i P o p o l i ; tende
all'unità, tende alla giustizia, tende ad un equilibrio, ad una perfezione,
che chiamiamo la P a c e .
A n c h e quando gli uomini operano contro la Pace, l'umanità tende
x
alla P a c e . « In vista della Pace, anche le guerre si fanno ) ) . La Pace
è il fine l o g i c o del m o n d o presente ; è il destino del progresso ; è l'ordine
2
terminale dei grandi sforzi della civiltà m o d e r n a .
Noi oggi perciò annunciamo ancora una volta la Pace come l'augurio
migliore per il tempo che viene. Pace a v o i , uomini dell'anno '70. Noi
annunciamo la Pace come la concezione dominante della vita cosciente
d e l l ' u o m o , che vuole guardare la prospettiva del suo prossimo e futuro
itinerario. N o i , una volta di più, annunciamo la Pace, perché essa al
tempo stesso, sotto aspetti diversi, è principio e fine del normale e pro-
gressivo svolgimento della società umana. È principio, cioè condizione :
come una macchina non può funzionare bene, se tutte le sue strutture non
corrispondono al disegno secondo il quale la macchina è concepita,
così l'umanità non p u ò svilupparsi in efficienza ed in armonia, se la
P a c e non le conferisce il suo proprio equilibrio iniziale. La Pace è

1
De Civ. Dei, XIX, c. XII; PL 7, 637.
2
Const. dogm. de Ecclesia Lumen Gentium, 36.
Acta Pauli Pp. VI 795

l'idea che presiede al progresso umano ; è la concezione vera e feconda,


donde procede la vita migliore e la storia logica di noi uomini. È fine,
cioè coronamento dello sforzo, spesso laborioso e doloroso, mediante il
quale noi uomini cerchiamo di sottoporre il m o n d o esteriore al nostro
servizio e di organizzare la nostra società secondo un ordine che rispec-
chi giustizia e benessere.
N o i insistiamo : la Pace è la vita reale del quadro ideale del m o n d o
umano. Con questa avvertenza : essa non è propriamente una posizione
statica, che può essere acquistata una volta per sempre ; non è una tran-
quillità immobile. Sarebbe male intesa la celebre definizione agosti-
3
niana, che chiama la Pace « la tranquillità dell'ordine » , se noi aves-
simo dell'ordine un concetto astratto, e non sapessimo che l'ordine
umano è un atto, più che uno stato; dipende dalla coscienza e dalla
volontà di chi lo compone e ne gode, più che dalle circostanze che lo
f a v o r i s c o n o ; e per essere davvero ordine umano è sempre perfettibile,
cioè è costantemente generato ed evoluto ; cioè consiste in un movimento
progressivo, come l'equilibrio del volo dev'essere ad ogni istante so-
stenuto da un dinamismo propulsore.
Perché diciamo questo? Perché il nostro discorso si rivolge special-
mente agli spiriti giovani. Quando parliamo di Pace, non vi propo-
niamo, o amici, un immobilismo mortificante ed egoista. La Pace non
si g o d e ; si crea. La Pace non è un livello ormai raggiunto, è un livello
superiore, a cui sempre tutti e ciascuno dobbiamo aspirare. N o n è una
ideologia soporifera; è una concezione deontologica, che ci rende tutti
responsabili del bene comune, e che ci obbliga ad offrire ogni nostro
sforzo per la sua c a u s a ; la causa vera della umanità.
Chi vorrà penetrare col proprio pensiero in questa convinzione sco-
prirà molte cose. Scoprirà che occorre massimamente riformare le
idee, che guidano il mondo. Scoprirà che tutte queste idee-forze sono
almeno parzialmente false, perché sono particolari, ristrette, egoiste.
Scoprirà che una sola idea è, in fondo, vera e buona ; è quella dell'amore
universale ; cioè quella della Pace. E scoprirà come questa idea sia al
tempo stesso semplicissima e difficilissima ; semplicissima in se stessa :
l'uomo è fatto per l'amore, è fatto per la pace ; difficilissima : c o m e
si può amare? Come si può spingere l'amore alla dignità di prin-
c i p i o universale? Come può l'amore prendere il posto nella mentalità

3
De Civ. Dei, XIX, c. XIII; PL 41, 640.
796 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

dell'uomo moderno, tutta intrisa di lotte, di egoismo, di odio? Chi


p u ò dire di sé d'avere nel cuore l'amore? L ' a m o r e per l'intera umanità?
L ' a m o r e per l'umanità in fieri, l'umanità di domani, l'umanità del pro-
gresso, l'umanità autentica, che non può essere tale se non è unita, non
per forza, non per c a l c o l o interessato, egoista e sfruttatore, ma per
fraterna amorosa c o n c o r d i a ?
Scoprirà allora questo alunno della grande idea della P a c e che oc-
corre o g g i , subito, un'educazione ideologica nuova, l'educazione alla
Pace. Sì, la Pace comincia nell'interno dei c u o r i . P r i m a bisogna c o -
noscerla, riconoscerla, volerla, amarla la P a c e ; poi la esprimeremo,
e la imprimeremo nel costume rinnovato dell'umanità; nella sua filo-
sofia, nella sua sociologia, nella sua politica.
Rendiamoci c o n t o , o Uomini Fratelli, della grandezza di questa vi-
sione avveniristica; e affrontiamo coraggiosamente il p r i m o program-
ma : educarci alla Pace.
Noi siamo coscienti dell'apparenza paradossale di questo program-
m a ; esso pare affermarsi fuori della realtà; fuori d'ogni realtà istin-
tiva, filosofica, sociale, storica ... La lotta è la legge. La lotta è la forza
del successo. Ed anche : la lotta è la giustizia. Legge inesorabile : essa
rinasce ad ogni tappa dell'umano p r o g r e s s o ; anche o g g i , dopo le
spaventose esperienze delle ultime guerre, la lotta, non la P a c e si
impone. Perfino la violenza ritrova i suoi seguaci ed i suoi adulatori.
La rivoluzione dà nome e prestigio ad ogni rivendicazione della giu-
stizia, ad ogni rinnovamento del progresso. È fatale : solo la forza
apre la via ai destini umani. Uomini Fratelli : questa è la grande dif-
ficoltà da considerare e da risolvere. Che la lotta possa essere necessa-
ria, che possa essere l'arma della giustizia, che possa assurgere a do-
vere magnanimo ed eroico noi non neghiamo. Che la lotta possa conse-
guire successi, nessuno può contestare. Ma noi diciamo ch'essa non
p u ò costituire l'idea-luce, di cui l'umanità ha bisogno. D i c i a m o che è
tempo per la civiltà di ispirarsi ad una concezione differente da quella
della lotta, della violenza, della guerra, della sopraffazione, per far cam-
minare il mondo verso una giustizia vera e comune. D i c i a m o che la
Pace non è viltà, non è debolezza i m b e l l e ; la Pace deve gradualmente,
e subito se possibile, sostituire la fortezza morale alla forza brutale;
deve sostituire la ragione, la parola, la grandezza morale all'efficacia
fatale e t r o p p o spesso fallace delle armi e dei mezzi violenti e della
potenza materiale ed economica. La Pace è l ' U o m o , che ha cessato d'es-
Acta Pauli Pp. VI 797

sere lupo per l'altro u o m o , l ' U o m o nella sua invincibile potestà morale.
Questa deve oggi prevalere nel m o n d o .
E prevale. N o i salutiamo con entusiasmo gli sforzi dell'uomo mo-
derno per affermare nel mondo e nella storia attuale la Pace c o m e me-
todo, come istituzione internazionale, come trattativa leale, c o m e au-
todisciplina nelle contese territoriali e sociali, come questione supe-
riore al prestigio della rappresaglia e della vendetta. Grandi questioni
per la vittoria della Pace sono già sul tappeto : il disarmo, dapprima,
la limitazione delle armi nucleari, l'ipotesi del ricorso all'arbitrato,
la sostituzione della collaborazione alla concorrenza, la convivenza
pacifica nella diversità delle ideologie e dei regimi, la speranza che
sia devoluta un'aliquota delle spese militari in soccorso dei P o p o l i in
via di sviluppo. Così ravvisiamo un contributo alla Pace nella deplora-
zione ormai universale del terrorismo, della tortura dei prigionieri,
delle repressioni vendicative su popolazioni innocenti, dei campi di
concentramento di detenuti civili, dell'uccisione di ostaggi, eccetera.
La coscienza del m o n d o non tollera più simili delitti, che ritorcono
la l o r o feroce inumanità in disonore sopra c o l o r o che li c o m p i o n o .
Non è nostro ufficio giudicare le vertenze tuttora in atto fra le
Nazioni, le razze, le tribù, le classi sociali. Ma è nostra missione lan-
ciare la parola « Pace » in mezzo agli uomini in lotta fra l o r o . È no-
stra missione ricordare agli uomini che sono fratelli. È nostra mis-
sione insegnare agli uomini ad amarsi, a riconciliarsi, a educarsi alla
P a c e . Noi perciò esprimiamo il nostro plauso, il nostro incoraggia-
mento, la nostra speranza per quanti si fanno promotori di questa pe-
dagogia della Pace. Noi invitiamo anche per quest'anno le Persone e gli
Enti responsabili, gli organi dell'opinione pubblica, i Pontefei, i Mae-
stri, gli Artisti e specialmente la Gioventù a camminare risolutamente
per questa via della civiltà vera e universale. Bisogna arrivare alla
celebrazione effettiva della profezia biblica : la Giustizia e la Pace si
sono incontrate e baciate.
E a v o i , Fratelli e F i g l i nella medesima fede di Cristo, noi ag-
giungiamo una parola di più sul nostro dovere, come dicevamo, di edu-
care gli uomini ad amarsi, a riconciliarsi, a perdonarsi scambievol-
mente. Noi ne abbiamo preciso insegnamento dal Maestro G e s ù ; ne
abbiamo il suo esempio, ne abbiamo l'impegno, c h ' E g l i capta dalle
nostre labbra quando recitiamo la preghiera al Padre, secondo le pa-
role ben note : « Rimetti a noi i nostri debiti c o m e noi li rimettiamo ai
nostri debitori ». Questo « come » è tremendo ; esso stabilisce un'equa-
798 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

zione, che, realizzata, è la nostra fortuna nell'economia della sal-


4
vezza : non realizzata, p u ò essere la nostra c o n d a n n a .
Predicare il Vangelo del perdono sembra assurdo alla politica umana,
perché nell'economia naturale la giustizia spesso non lo consente.
Ma in un'economia cristiana, cioè sovrumana, assurdo non è. Dif-
fìcile, ma non assurdo. Come finiscono i conflitti nel mondo secolare?
Qual è la Pace, che alla fine essi raggiungono? Nella dialettica
insidiosa e furiosa di questa nostra storia di uomini pieni di passioni,
di o r g o g l i o , di rancori, la P a c e che conclude un conflitto è di solito
un'imposizione, una sopraffazione, un giogo, di cui la parte più
debole e soccombente subisce una forzata tolleranza, c h ' è spesso un
rinvio ad una riscossa futura, e accetta lo statuto protocollare, che
nasconde l'ipocrisia di cuori tuttora nemici. Manca a questa Pace,
troppo spesso fìnta ed instabile, la completa soluzione del conflitto,
cioè il perdono, il sacrifìcio del vincitore a quei vantaggi raggiunti,
che umiliano e rendono il vinto inesorabilmente infelice; e manca al
vinto la forza d'animo della riconciliazione. P a c e senza clemenza,
come può dirsi tale? P a c e satura di spirito di vendetta, come può
essere vera? Da una parte e dall'altra occorre l'appello a quella
superiore giustizia, c h ' è il perdono, il quale cancella le insolubili que-
stioni di prestigio, e rende ancora possibile l'amicizia. Lezione dif-
ficile; ma non è forse magnifica? Non è forse di attualità? Non è
forse cristiana?
A questa scuola superiore della Pace educhiamo noi stessi, per
primi, o Fratelli e F i g l i cristiani; rileggiamo il Discorso della mon-
5
tagna; e poi procuriamo di darne, con l'esempio e con la parola,
l'annuncio al m o n d o .
Con la nostra Apostolica Benedizione.
Dal Vaticano, 30 novembre 1969.

PAULUS PP. VI

4
Cfr. Mt. 18, 21-35.
5
Cfr. Mt. 5, 21-26; 38-48 ; 6, 12, 14-15.
Sacra Congregatio pro Episcopis 799

ACTA SS. CONGREGATIONUM


SACRA CONGREGATIO PRO EPISCOPIS

OSNABRUGENSIS-HILDESIENSIS
DECRETUM
De mutatione finium

Quo aptius christifidelium pastorali curae consuli possit E x c . m u s


P. D. Helmodus Herman nus Wittler, Episcopus Osnabrugensis, et
Exc.mus P. D. Henricus Maria Janssen, Episcopus Hildesiensis, nuper
ab A p o s t o l i c a Sede postulaverunt ut suarum Ecclesiarum fines aliquan-
tulum immutarentur.
Sacra Congregatio pro Episcopis, praehabito favorabili voto E x c . m i
P. D. Conradi Bafile, Archiepiscopi titulo Antiocheni in Pisidia et
apud Foederatam Germanicam Rempublicam Apostolici Nuntii, rata
huiusmodi immutationem christifidelium bono profuturam, vigore spe-
cialium facultatum a Summo Pontifice Paulo Divina Providentia
P P . VI sibi tributarum, oblatas preces accipiendas esse censuit.
Quapropter, suppleto, quatenus opus sit, eorum interesse haben-
tium vel habere praesumentium consensu, hoc Decreto, perinde vali-
turo ac si Apostolicae sub plumbo Litterae datae fuissent, ea quae
sequuntur decernit.
1. A dioecesi Hildesiensi separat atque perpetuo dioecesi Osnabru-
gensi adnectit integrum territorium paroeciae S. Ioseph in Hemelingen,
ita ut totum territorium civitatis Bremensis ad partem meridionalem
fluminis vulgo Lesum situm ad dioecesim Osnabrugensem pertineat;
2. A dioecesi Osnabrugensi vicissim separat atque perpetuo dioecesi
Hildesiensi adnectit integrum territorium paroeciae in Vegesack ita
ut integrum territorium civitatis Bremensis ad partem septentrionalem
fluminis vulgo Lesum situm ad dioecesim Hildesiensem pertineat ;
3. Paroeciam denique S. Mariae in civitate vulgo Bremerhaven a
dioecesi Osnabrugensi separat et dioecesi Hildesiensi perpetuo assi-
gnat, ita ut ista nova circumscriptione peracta tota memorata civitas
ad dioecesim Hildesiensem pertineat.
Quapropter omnia acta et documenta territoriorum, quae supra me-
morata sunt, clericos, fideles et bona temporalia respicientia ad eos
800 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

quos spectat, quam primum fieri poterit, suae cuique Curiae episco-
pali tradantur.
Ad clerum quod attinet, simul ac Decretum ad effectum deductum
fuerit, sacerdotes Ecclesiae illi censeantur adscripti in cuius territorio
beneficium vel ecclesiasticum officium legitime retinent ; ceteri autem
clerici seminariique tirones dioecesi illi incardinati maneant vel incar-
dinentur in cuius territorio legitimum habent domicilium.
Ad haec omnia exsequenda S. Congregatio p r o Episcopis praefatum
E x c . m u m P. D. Conradum Bafile deputat, necessarias et opportunas
eidem tribuens facultates etiam subdelegandi, ad effectum de quo agitur,
quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, onere imposito
ad eandem Sacram Congregationem mittendi, c u m primum fas erit,
authenticum exemplar actus peractae exsecutionis.
Contrariis quibusvis minime obstantibus.
D a t u m R o m a e , ex Aedibus Sacrae Congregationis p r o Episcopis,
die 8 novembris anno 1969.

CAROLUS Card. CONFALONIERI, Praefectus

'© Ernestus Civardi, A r c h i e p . tit. Serdicen., Secretarius

SACRA CONGREGATIO
PRO GENTIUM EVANGELIZATIONE
SEU DE PROPAGANDA FIDE

i
PROVISIO ECCLESIARUM

Sanctissimus Dominus Noster Paulus Divina Providentia P p . V I ,


successivis decretis Sacrae Congregationis pro Gentium Evangelizatione
seu de P r o p a g a n d a F i d e , singulas quae sequuntur Ecclesias de novo
Pastore dignatus est providere, nimirum :
die 2 Octobris 1969. — Cathedrali Ecclesiae Scopiensi-Prisrianensi
praefecit R. D. Ioachimum Herbut, e clero dioecesis Crisiensis, spiritus
in Seminario dioecesano Moderatorem.
— Titulari episcopali Ecclesiae Rufinianensi R. D. Nicolaum Prela,
e clero saeculari Catharensi, quem deputavit Auxiliarem sedi datum
dioeceseos Scopiensis-Prisrianensis, pro fidelibus albanensis linguae.
Sacra Congregatio pro Gentium Evangelizatione 801

— Titulari episcopali Ecclesiae Libertinensi R. P. Martinum J. Cey-


lon, Societatis Iesu sodalem, quem constituit Coadiutorem cum iure
successionis E x c m i P. D. Vincentii Kennally, Episcopi tit. Sassuritani,
Vicarii Apostolici Insularum Carolinensium et de Marshall.
— Titulari episcopali Ecclesiae Fortisventurae R. P. Aloisium Zichem,
Congregationis Sanctissimi Redemptoris sodalem, quem deputavit A u x i -
liarem E x c m i P. D. Stephani Kuijpers, Episcopi Paramariboënsis.
die 23 Octobris. — Cathedrali Ecclesiae Iringaënsi R. D. Marium
Epiphanium Abdallah Mgulunde, e clero saeculari dioecesano.
die 31 Octobris. — Titulari episcopali Ecclesiae Vallispostanae E x c .
P. D. Aloisium La Ravoire M o r r o w , hactenus Episcopum Krishnaga-
rensem.

II
NOMINATIONES

Decretis ut infra datis, Sacra Congregatio de Propaganda Fide ad


suum beneplacitum renunciavit :

die 3 Octobris 1969. — R. P. Alexandrum Assolari, e Societate Mariae


Monfortana, Praefectum Apostolicum nuper erectae praefecturae apo-
stolicae Fortjohnstonensis.
die 18 Octobris. — E x c . P. D. Henricum Iosephum Cornelium M. De
Cocq, Episcopum Rarotonganum, Administratorem Apostolicum « sede
plena » dioeceseos Taiohaënae.
die 4 Novembris. — R. P. Rolandum Ciacci (Damianum a « Castel-
nuovo Abate » in Ordine Fratrum Minorum Capuccinorum), Admini-
stratorem Apostolicum vicariatus apostolici Arabiae.

III
PONDICHERIENSIS ET CUDDALORENSIS
M A D R A P O L I T A N A ET MELIAPORENSIS - VELLORENSIS

DECRETUM
De mutatione finium

Cum in India ad disciplinae activitatisque Ecclesiae c o m m o d u m ,


expostulatum sit ut fines inter archidioeceses Pondicheriensem et Cud-
dalorensem, Madrapolitanam et Meliaporensem, et dioecesim Vello-
rensem, ad hodiernas necessitates illorum locorum aptentur, suadente
Secundo Vaticano Concilio, hoc Sacrum Consilium Christiano Nomini
802 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

P r o p a g a n d o , consensu Ordinariorum quorum interest prae oculis ha-


bito, suppleto, quatenus opus sit, eorum interesse habentium vel
habere praesumentium consensu, accepto favorabili voto Reverendis-
simi D o m i n i Francisci Oolasuonno, Negotiorum Gestore ad interim
Apostolicae in India Nuntiaturae, re mature perpensa, vigore facul-
tatum sibi a Sanctissimo D o m i n o Nostro P a u l o Divina Providentia
P p . VI tributarum, praesenti Decreto, perinde valituro ac si A p o s t o -
licae sub plumbo Litterae datae forent, haec quae sequuntur statuit
atque decernit :
1. Ut « taluke » (civiles subdivisiones districtus) vulgo Maduran -
takam et Kancheepuram (inferior), quae usque nunc ad archidioece-
sim Pondicheriensem et Ouddalorensem pertinent, ab illa seiungantur,
et ad archidioecesim Madrapolitanam et Meliaporensem, adscribantur;
2. Ut « taluk », vulgo Tiruttani, quae hucusque ad dioecesim
Vellorensem pertinet, ab illa seiungatur et in posterum ad archidioe-
cesim Madrapolitanam et Meliaporensem adscribatur ;
3. Ut « taluke » civiles, v u l g o Tiruvannamalai et Chengam, quae
adhuc ad archidioecesim Pondicheriensem et Ouddalorensem perti-
nent, ab illa seiungantur et dioecesi Vellorensi adnectentur.
Ad Clerum vero quod attinet, statuitur ut, simul ac Decretum hoc
ad effectum adductum fuerit, sacerdotes circumscriptioni ecclesiasticae
illi censeantur adscripti in cuius territorio officium legitime retineant;
ceteri autem clerici Seminariique tirones Ecclesiae illi incardinati
maneant vel incardinentur in cuius territorio legitime habeant domi-
cilium.
Ad haec omnia exsecutioni mandanda, idem Sacrum Dicasterium
E x c m u m ac Revmum D o m i n u m Mariam Iosephum Lemieux, Archiepi-
scopum titulo Salditanum atque A p o s t o l i c u m in India Pro-Nuntium
deputat, necessarias et opportunas eidem tribuens facultates etiam
subdelegandi quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum,
onere imposito ad hanc Sacram Congregationem remittendi authen-
ticum exemplar actus peractae exsecutionis. Contrariis quibuslibet
minime obstantibus.
Datum R o m a e , ex Aedibus eiusdem Sacrae Congregationis p r o Gen-
tium Evangelizatione seu de Propaganda Fide, die prima mensis
Septembris anno D o m i n i 1969.

G. P. Card. AGAGIANIAN, Praefectus

L . © S-

& Sergius Pignedoli, A r c h i e p . tit. I c o n . , a Secretis


Sacra Congregatio pro Gentium Evangelizatione 803

IV
SEULENSIS - INCHONENSIS

DECRETUM
De mutatione finium

Cum ad disciplinae activitatisque ecclesiasticae commodum expo-


stulatum sit ut districtus civiles vulgo K y e Y a n g Myeon et Ko-Tchon
Myeon, qui nunc ad archidioecesim Seulensem pertinent, ad dioecesim
Inchonensem adscribantur, Sacrum hoc Consilium Christiano Nomini
Propagando, consensu Ordinariorum quorum interest prae oculis
habito et accepto favorabili voto Conventus Episcoporum Coreae necnon
E x c m i ac Revmi Domini Hippolyti R o t o l i , Archiepiscopi titulo Thi-
biucensi et Apostolici in Corea Pro-Nuntii, re mature perpensa, vigore
facultatum sibi a Sanctissimo D o m i n o Nostro P a u l o Divina Provi-
dentia Papa VI concessarum, oblatis precibus obsecundare censuit.
Qua de re idem Consilium fines inter memoratas circumscriptiones
ecclesiasticas ita emendare statuit ut praedicti districtus civiles, usque
adhuc pertinentes ad archidioecesim Seulensem, ab ipsa separentur
atque dioecesi Inchonensi uniantur.
Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis p r o Gentium
Evangelizatione seu de Propaganda F i d e , die 15 mensis septembris
a. D . 1969.

G. P . Card. A g a g i a n i a n , Praefectus
L. © S.

Eduardus Pecoraio, Subsecretarius

V
SUWONENSIS - INCHONENSIS
DECRETUM
De mutatione finium

Cum ad disciplinae activitatisque profectum expostulatum sit ut


districtus civiles vulgo So-sa E u b , O-jeong Myeon et Sorai Myeon,
quae nunc ad dioecesim Suwonensem pertinent, ad dioecesim Inchonen-
sem adscribantur, Sacrum hoc Consilium Christiano Nomini Propa-
804 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

gando, consensu Ordinariorum quorum interest prae oculis habito et


accepto favorabili v o t o Conventus E p i s c o p o r u m Coreae necnon E x c m i
ac R e v m i D o m i n i H i p p o l y t i R o t o l i , Archiepiscopi titulo Thibiucensi
et A p o s t o l i c i in Corea Pro-Nuntii, re mature perpensa, vigore facul-
tatum sibi a Sanctissimo D o m i n o Nostro P a u l o Divina Providentia
P a p a VI concessarum, oblatis precibus obsecundare censuit.
Qua de re idem Consilium fines inter memoratas circumscriptiones
ecclesiasticas ita emendare statuit ut praedicti districtus civiles, usque
adhuc pertinentes ad dioecesim Suwonensem, ab ipsa separentur atque
dioecesi Inchonensi uniantur.
Datum R o m a e , ex Aedibus Sacrae Congregationis p r o Gentium
Evangelizatione seu de Propaganda F i d e , die 16 mensis septembris
a. D . 1969.

G. P. Card. AGAGIANIAN, Praefectus

L. © S.

Eduardus Pecoraio, Subsecretarius

VI
MADURAIENSIS
DECRETUM
De translatione Cathedrae metropolitanae

Constitutione A p o s t o l i c a « Si inter » a S u m m o Pontifice P i o XI


s. m., die 8 mensis Ianuarii a. D. 1938 data, paroecialis ecclesia Deo
in honorem Beatae Mariae Virginis a Speculo Lapurdensi dicata in
urbe vulgo Madhurai exstans ad Cathedralis ecclesiae dignitatem
evecta fuit ; postea, Constitutione A p o s t o l i c a « Mutant res » a Summo
Pontifice P i o X I I s. m., die 19 mensis Septembris a. D. 1953 data,
eadem Cathedralis ecclesia ad dignitatem metropolitanae ecclesiae
Cathedralis Maduraiensis elevata fuit.
Cum vero templum honori Beatae Mariae Virginis Perdolentis
dicatum, frequentioris populi commoditate aptius, materia solidius
magisque decorum ibidem Archiepiscopo Maduraiensi a Societate
Iesu traditum fuerit, E x c m u s ac Revmus Dominus Iustinus Dira-
viam, Archiepiscopus Maduraiensis, ab A p o s t o l i c a Sede enixe postu-
lavit ut in hoc templum metropolitana Cathedra transferretur.
Sacra Congregatio pro Gentium Evangelizatione 805

P o r r o , Sacrum hoc Consilium Christiano Nomini Propagando, prae-


habito favorabili voto E x c m i ac Revmi D o m i n i Mariae Iosephi Lemieux,
Archiepiscopi titulo Salditani atque A p o s t o l i c i in India Pro-Nuntii,
ratum huiusmodi translationem decori Ecclesiae Maduraiensis atque
Sacrae Liturgiae ibi peragendae felicius cessuram, porrectas preces ex-
cipiendas censuit.
Quapropter, hoc Sacrum Dicasterium, vigore facultatum sibi a Sanc-
tissimo D o m i n o Nostro Paulo Divina Providentia P p . V I tributarum,
suppleto, quatenus opus sit, eorum interesse habentium vel habere
praesumentium consensu, praesenti Decreto, perinde valituro ac si
Apostolicae sub plumbo Litterae datae forent, ab ecclesia B. M. V. a
Speculo Lapurdensi nuncupata ad memoratum templum B. M. V. Per-
dolentis Archiepiscopi atque Metropolitae Cathedram transfert, idque
ad Metropolitanae Cathedralis Maduraiensis dignitatem et gradum
evehit, collatis praerogativis, iuribus et privilegiis quibus ceterae Ca-
thedrales Metropolitanae iure communi decorantur.
Contrariis quibuslibet minime obstantibus.
Datum R o m a e , ex Aedibus Sacrae Congregationis p r o Gentium
Evangelizatione seu de Propaganda F i d e , die quarta mensis Octo-
bris anno D o m i n i 1969.

G. P. Card. AGAGIANIAN, Praefectus

L. © S.

© Sergius Pignedoli, A r c h i e p . tit. I c o n . , a Secretis

VII

KAREMAËNSIS
(SUMBAWANGENSIS)
DECRETUM
De mutatione nominis dioecesis

Cum Excraus ac Revmus Dominus Carolus Msakila, Episcopus


Karemaènsis, proposuisset ut praesens denominatio dioecesis Kare-
maênsis, in Tanzaniae territorio sitae, ita permutaretur ut deinde Sum-
bawangensis, ab urbe principe vulgo Sumbawanga, nuncuparetur, haec
Sacra Congregatio p r o Gentium Evangelizatione seu de Propaganda
806 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

F i d e , omnibus mature perpensis, optatis praedicti Ordinarii Karemaën-


sis inhaerendum esse censuit.
Itaque, eadem Sacra Congregatio, vigore facultatum sibi a Ssmo
D o m i n o Nostro Paulo Divina Providentia Papa VI tributarum, supra-
memoratam propositionem adprobavit ac praesens ad rem Decretum
confici iussit.
D a t u m Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis pro Gentium
Evangelizatione seu de Propaganda F i d e , die 24 mensis Octobris a.
D . 1969.

G. P. Card. AGAGIANIAN, Praefectus

L. © S.
£B Sergius Pignedoli, A r c h i e p . tit. I c o n . , a Secretis

SACRA CONGREGATIO PRO CULTU DIVINO

INSTRUCTIO

DE MISSIS PRO COETIBUS PARTICULARIBUS

A c t i o pastoralis Ecclesiae inter praecipuos fines sibi proponit fide-


lium institutionem, quo arctius communitati ecclesiali intersint, ita
ut celebrationibus, praesertim liturgicis, sedulo consocietur unusquis-
que cum fratribus in Ecclesiae, tum universalis tum localis, commu-
nione.
Coetus enim liturgicus, cui praeest qui populum Dei potestate con-
vocandi, regendi, docendi ac sanctificandi fruitur, signum et instru-
mentum est totius generis humani unitatis, imprimis quidem Ecclesiae
1
c u m Christo.
Quod vere in communi Eucharistiae celebratione efficitur et expri-
mitur, potissimum diebus dominicis et festis, cum circa Episcopum
2
tum in coetu paroeciali, cuius pastor vices gerit E p i s c o p i .

1
Of. Conc. Oec. Vat. II, Const. dogm. de Ecclesia Lumen gentium, n. 1: A. A. S. 57
(1965), p. 5; Const. de S. Liturgia Sacrosanctum Concilium, n. 83: A. A. S. 56 (1964), p. 121.
2
Cf. Conc. Oec. Vat. II, Const. dogm. de Ecclesia Lumen gentium, nn. 26, 28:
A. A. S. 57 (1965), pp. 31-32 et 33-36; Const. de S. Liturgia Sacrosanctum Concilium,
nn. 41-42: A. A. S. 56 (1964), pp. 111-112; S. C. Rituum Instruct. Eucharisticum Myste-
rium, nn. 26-27: A. A. S. 59 (1967), pp. 555-556.
Sacra Congregatio pro Cultu Divino 807

Pastoralis vero cura etiam ad coetus particulares ordinatur et diri-


gitur, non ad fovendam quandam separationem, neque ad parvas eccle-
sias et privilegia constituenda, sed ut peculiaribus fidelium necessi-
tatibus faveatur vel christiana vita altius perspiciatur iuxta eorum
coetuum sodalium necessitates et formationem, omnibus c u m bene-
ficiis quae ex eodem peculiari vinculo spirituali vel apostolico atque
ex mutuae aedificationis studio procedunt.
Quam efficaciter his coetibus peculiares huiusmodi celebrationes
prodesse queant, actio pastoralis experientia satis docet. Nam cum
debite ac sapienter ordinantur et diriguntur, unitati paroeciae non
obsunt, sed eius actioni missionariae favent, quatenus nonnulli fideles
propius attingi valent, quidam vero penitius formari.
Insuper vitalis eorum coetuum vigor ex eo oritur quod studium
christianae veritatis communiter peractum itemque communis animi
intentio propriam vitae rationem ei conformandi, in conventibus ora-
tionis, qui dicuntur, inter se copulantur, qui modis et formulis ipsis
coetui magis consentaneis agantur, ac praesertim Dei Verbi lectione et
meditatione; saepe denique celebratione Eucharistiae, quae ipsos con-
ventus complet et quasi coronat.
Vehemens est nostris diebus in his coetibus desiderium Eucharisti-
cam celebrationem participandi. Qua de causa opportunum visum est
quasdam praebere normas quae hanc celebrationem ordinent, ita ut
semper composite, accurate et graviter peragatur spirituali participan-
tium cum beneficio, atque ratione habita naturae religiosi cultus
propriae.

1. Diligenter consideretur num, omnibus perpensis, in singulis


casibus celebratio eucharistica actioni pastorali revera prosit, an sit
potius alius generis religiosa celebratio suadenda.

2. Inter coetus particulares, in quorum bonum Eucharistia cele-


brari potest, hos recensere licet :
a) Coetus congregatos ad exercitia spiritualia peragenda, ad stu-
dia religiosa vel pastoralia per unum vel plures dies colenda, ad apo-
stolatus laicorum aliusve generis consociationum conventus agendos.
o) Conventus, actionis pastoralis gratia, alicuius partis paroeciae.
c) Coetus fidelium, qui in locis ab ecclesia paroeciali dissitis com-
morantur, et statutis temporibus conveniunt ad religiosam formationem
suam curandam.
808 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

d) Coetus fidelium unius condicionis, qui certis temporibus inter


se conveniunt propter institutionem vel religiosam formationem ipsis
magis congruentem.
e) Coetus familiares c i r c a infirmos aut aetate provectos congre-
gatos, qui d o m o egredi non valent quique numquam celebrationem eucha-
risticam possunt participare. Quibus autem sociantur propinqui aliique
curam eorum gerentes.
/) Coetus familiares, occasione data vigiliae p r o defuncto aliusve
singularis religiosae occasionis.

3. Eucharistica celebratio p r o coetibus particularibus peragatur,


plerumque, in l o c o sacro.

4. Facultas autem concedendi ut eucharistica celebratio p r o coetibus


particularibus peragatur extra locum sacrum reservatur Ordinario loci
et, pro suis domibus, Ordinario r e l i g i o s o ; qui tamen hanc facultatem,
praesertim c u m agitur de celebrationibus in domibus privatis aut insti-
3
tutis, concedant solummodo si locus sit aptus et honestus, exclusis
4
tamen semper c u b i c u l i s .
Caveatur insuper ne postulatio l o c i amplioris ac dignioris eo ducat,
ut quibusdam prae ceteris familiis consulto faveatur, et ita privilegia,
5
quae in Constitutione de sacra Liturgia improbantur, nova quadam
ratione reviviscant.

5. Principia vero primaria, quae Instructione Eucharisticum Myste-


6
rium traduntur, prae oculis habeantur ; haec praesertim :
a) Sacrificium eucharisticum et sacrum Conviviuni ita ad idem
pertinent mysterium, ut artissimo vinculo theologico ac sacramentali
alterum c u m altero cohaereat.
b) Nulla Missa habeatur actio coetus particularis exclusive pro-
pria, sed Ecclesiae celebratio, in qua Sacerdos munere suo fungens toti
actioni liturgicae, ut ipsius Ecclesiae minister, praeest.
c) Omnia ita curentur, ut, tum in loci congrua dispositione, tum in
rerum personarumque habitu, latriae cultus, qui vero D e o debetur,
sanctissimo Eucharistiae Sacramento venerando exhibeatur.

3
Cf. Institutio Generalis Missalis Romani, n. 253.
* Cfr. Litt. Apost, motu proprio datae Pastorale munus, n. 7: A. A. S. 56 (1964),
pp. 5-12; Rescriptum Pontificium Cum admotae, 6 nov. 1964, n. 4.
* N. 32: A. A. S. 56 (1964), p. 108.
6
N. 3: A. A. S. 59 (1967), pp. 540-543.
Sacra Congregatio pro Cultu Divino 809

6. Q u o facilius Eucharistica celebratio evadat rerum personarumque


adiunctis vere consentanea, singulae eius partes apte componantur,
attentis normis generalibus, et, quae sequuntur, principiis :
a) Participatio fidelium quam maxime foveatur, attentis peculia-
ribus adiunctis in quibus fit celebratio et facultate id facilius obtinendi.
6) Tempus aliquod vel meditationi Sacrae Scripturae vel spirituali
instructioni tribuendum, p r o cuiusque coetus qualitate, celebrationem
praecedere poterit.
c) Praeter initialem monitionem, celebrans de Liturgia verbi ante
quam lectiones recitentur, breviter disserere potest atque de Liturgia
eucharistica ante praefationem ; deinde etiam aliquid dicere potest ante
quam fideles dimittat. Ab hoc tamen abstineat durante Prece Euchari-
stica.
d) F i r m o praescripto litteris / et h, quae sequuntur, notato et his
exceptis quae ab aliquo « commentatore » aguntur, fideles sese absti-
neant considerationibus, adhortationibus hisque rebus similibus in ipsa
celebratione.
e) In Liturgia verbi, p r o variis rerum adiunctis, textus peculiari
celebrationi aptiores seligi possunt, dummodo ex approbati Lectionarii
textibus seligantur.
/) Lectiones, quae fiunt ante Evangelium, aliquis ex adstantibus
(vir vel mulier) legere v a l e t ; Evangelium autem a Sacerdote tantum
aut, occasione data, a diacono pronuntietur.
g) In homilia Sacerdos mentionem habeat huius particularis cele-
brationis et rationes illustret inter coetum, qui actu congregatur, et
Ecclesiam localem atque universalem intercedentes.
h) Oratio fidelium peculiaribus adiunctis aptari potest, servata
semper sua religiosa proprietate. Caveatur tamen ne intentiones genera-
les p r o Ecclesia, p r o mundo, p r o fratribus qui necessitates patiuntur et
p r o adstante coetu penitus omittantur. Nihil obstat quo minus ritui qui
intersunt, aliquam specialem intentionem, quam ipsi antea debite para-
verint, adiciant.

7. Perfectior et absolutior participatio eucharisticae celebrationis


sacramentali Communione efficitur.
Quoad vero modum S. Communionis distribuendae usus adhibeatur,
qui in singulis dioecesibus legitime viget. Ad Communionem autem sub
utraque specie quod attinet, ea serventur quae Institutione Generali

52 - A. A. S.
810 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

7
Missalis R o m a n i statuuntur. H u i u s m o d i tamen S. Communionis forma
non permittitur in Missis, quae d o m i celebrantur, nisi agitur de admini-
8
strando V i a t i c o .

8. Ad fovendam fidelium participationem quaedam percipi poterit


utilitas, in quibusdam maxime rerum adiunctis, etiam ex cantu sacro,
quippe qui unanimitatem augeat. Tamen, hac quoque in re serventur
normae de cantu et musica in sacris celebrationibus, iis omnibus remotis
quae ritus sanctitati atque fidelium pietati obsistant.

9. Caveatur insuper ne eaedem aptationes, quae p r o his tantum casi-


bus permittuntur, in celebrationes, quae fiunt in ecclesia pro universa
fidelium congregatione, inducantur.

10. Ad condiciones autem praevias requisitas quod attinet, ut Eucha-


ristia p r o his particularibus coetibus extra l o c u m sacrum, praesertim
vero in domibus privatis, celebrari possit, haec serventur :
a) Facultas de qua in n. 4, exceptis casibus particularibus, non detur
p r o dominicis et diebus festis de praecepto, ne coetus liturgicus paroe-
cialis privetur ministerio sacerdotum et fidelium participatione ad vitam
et unitatem communitatis fovendam.
b) Si sacerdos celebrans non sit ipse parochus, parochum semper
praemoneat. Qui relationem faciat E p i s c o p o de celebrationibus peractis.
c) Normae circa ieiunium eucharisticum serventur, ita ut num-
quam S. Missam aliqua cena vel convivium immediate praecedat. Si
vero haec sequantur, ne eadem mensa in qua Eucharistia celebrata est,
quantum fieri potest, adhibeatur.
d) Panis p r o Eucharistia sit azymus, qui solus in Ecclesia latina
permittitur, eadem forma confectus, quae ex consuetudine in ceteris
Missis adhibetur.
e) Tempus celebrationis non sit nox valde producta.
/) Si agitur de coetibus familiaribus, ne excludantur, qui rationa-
biliter petant ut celebrationem participent.

11. Ad certiorem denique effectum harum celebrationum assequen-


dum earumque spiritualem efficacitatem plenius procurandam, in
iisdem tum parandis tum peragendis dignitas totius actionis sacrae

7
Cf. nn. 240-243.
8
Cf. S. C. Rituum, Instructio Eucharisticum Mysterium, nn. 32, 6 et 41: A. A. S.
59 (1967), pp. 559 et 563.
/Sacra Congregatio pro Cultu Divino 811

semper religiose curetur, eius forma nec non elementa magis apta,
salva liturgiae praeceptorum ratione, opportune seligantur. Quapropter :
a) Textus in S. Missa adhibendi tantummodo e Missali vel ex
approbatis supplementis sumantur. Reprobatur, ut arbitraria, quae-
vis commutatio, salvo praescripto sub n. 6, e).
b) Altaris supellex, vasa sacra et vestimenta numero, forma et
9
qualitate praesentibus legibus congruant.
c) Ad celebrantis gestus et caeremonias, nec non ad adstantium
habitum quod attinet, valent ea, quae pro ordinaria eucharistica
celebratione praescribuntur.

A n i m a r u m igitur pastores enixe invitantur ut harum celebrationum


efficaciam spiritualem ad animos formandos altius perpendant. Tan-
tummodo enim vim suam habent si participantes per eas ad penitius
christianum mysterium cognoscendum, ad divinum cultum fovendum,
ad sese in communitatem ecclesialem inserendos atque fructuosius
inter fratres apostolatum caritatemque exercenda adducantur.
Quamvis his diebus nonnulli sint qui ex rebus novis quandoque
insanis, quas ostendunt, vel ex liturgicarum celebrationum arbitra-
riis formis, quas excogitant, sese existimant esse renovatos, tamen
sacerdotes, saeculares et regulares, vere de fidelium bono solliciti,
compertum habeant actionis pastoralis mansurae et sanctificantis viam
in constanti et magnanima fidelitate erga Ecclesiae voluntatem inve-
niri, quae eius praeceptis, normis et structuris exprimitur.
Quod autem ab huiusmodi ratione abducit, quamvis specie alliciat,
fidelium mentes perturbat atque sacerdotale ministerium languidum
infructuosumque reddit.
Haec Instructio, quam de mandato Summi Pontificis, Sacra Con-
gregatio p r o Cultu Divino confecit, et ipse Summus Pontifex appro-
bavit, omnes Ss. Missarum celebrationes pro coetibus particularibus
posthac ordinabit.
E Civitate Vaticana, die 15 Maii 1969, in Ascensione D o m i n i .

BENNO Card. GUT, Praefectus

L. © S.

H. Bugnini, a Secretis

9
Cf. Institutio Generalis Missalis Romani, nn. 268-270 ; 290-296 ; 297-310.
812 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

SACRA CONGREGATIO
PRO CAUSIS SANCTORUM

TAURINENSIS

Canonizationis Beati Leonardi Murialdo, Confessoris, fundatoris Piae


Societatis Taurinensis a S. Ioseph.

SUPER DUBIO

An et de quibus miraculis, post indultam eidem Beato ab Apostolica


Sede venerationem, constet in casu et ad effectum de quo agitur.

Post solemnem Leonardi Murialdo Beatificationem, die 9 novembris


anno 1963 in Basilica Vaticana celebratam, plures gratiae eius invoca-
tione obtentae ferebantur, quae veluti signa habita sunt eundem Beatum
posse, iuxta traditum morem, catalogo Sanctorum accenseri. Quare, inter
memoratas gratias, duae selectae sunt quae veri miraculi notas prae se
ferre videbantur.
H a r u m prior sanationem respicit Fabritii M i g l i o , pueri decem anno-
rum gravi pericardite staphylococcica laborantis, qui, dum chirurgicus
interventus de medentium consilio parabatur, beati Leonardi interpo-
sito patrocinio, die 17 februarii anno 1964, extemplo sanus repertus est.
Altera sanatio obtigit infantulae Titianae Briccarello, quae gravi
gastro-enterite et encephalopathia correpta, beati Leonardi patrocinio
a parentibus enixe implorato, die 14 februarii eodem anno 1964, praeter
omnium exspectationem perfecte sanata est.
Super his duobus assertis miraculis, iuridicae inquisitiones in Curia
Taurinensi institutae sunt. Consilium autem medicum huius Sacrae Con-
gregationis, scientifico ac diligentissime examine instituto super te-
stium, medicorum a cura aliorumque peritorum depositionibus ac sen-
tentiis, duas praedictas sanationes ultra naturae vires et leges evenisse
plene agnovit et probavit.
H i s peractis, die 7 octobris 1968, Congregatio praeparatoria in Vati-
canis aedibus habita est, in qua Revmus Cardinalis Paulus Giobbe,
Causae Ponens seu Relator, dubium discutiendum proposuit : An et de
quibus miraculis, post indultam eidem Beato ab Apostolica Sede vene-
Sacra Congregatio pro Causis Sanctorum 813

rationem, constet in casu et ad effectum de quo agitur. Et omnes qni


aderant, Revmi Cardinales, Officiales Praelati et Consultores affirma-
tivum suffragium dederunt.
F a c t a deinde de his omnibus Summo Pontifici P a u l o VI ab infra-
scripto Cardinali Praefecto accurata relatione, idem Summus Pontifex
sententiam Patrum Cardinalium confirmavit.
Hoc denique die Sanctitas Sua infrascriptum Cardinalem Prae-
fectum atque Revmum Cardinalem Paulum Giobbe, Causae Relatorem,
meque a Secretis et alios, qui vocari solent, ad Se accivit, iisque adstan-
tibus praesens Decretum promulgavit : Constare de duobus miraculis,
Beato Leonardo Murialdo intercedente, a Deo patratis, scilicet: instan-
taneae perfectaeque sanationis pueri Fabritii Miglio ab.acuta pericar-
dite staphylococcica ullo absque exitu pericarditis adhaesivae-constric-
tivae; et instantaneae perfectaeque sanationis infantis Titianae Bricca-
relio a gastro-enterite et encephalopathia probabilis naturae viralis.
H o c autem Decretum publici iuris fieri et in acta Sacrae p r o Causis
Sanctorum Congregationis referri mandavit.
Datum R o m a e , die 10 novembris 1969.

PAULUS Card. BERTOLI, Praefectus

L. m s.

© Ferdinandus Antonelli, A r c h i e p . tit. Idicren., a Secretis

II
MATRITENSIS

Canonizationis Beatae Mariae Desolatae Torres Acosta, virginis, fun-


datricis Servarunt Mariae Infirmis Ministrantium.

SUPER DUBIO

An et de quibus miraculis, post indultam eidem Beatae ab Apostolica


Sede venerationem, constet in casu et ad effectum de quo agitur.

Ex quo Caelitum honores Beatae Mariae Desolatae Torres A c o s t a


die 5 februarii anno maximi iubilaei 1950 in Petriana Vaticana Basi-
lica decreti sunt, devotio erga eam magnis est aucta incrementis, per-
crebruit et fama de pluribus beneficiis, miraculi speciem praebentibus
814 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

et eius intercessione impetratis, quae veluti superna signa visa sunt ad


Causam usque ad Canonizationem prosequendam.
H i n c factum est ut inter praedicta beneficia duae mirae sanationes
selectae sint et exhibitae ad Beatae Canonizationem obtinendam.
H a r u m sanationum prior infantem respicit Emmanuelem Arribas
Matesanz, e dioecesi Segobiensi in Hispania, qui hernia iugulata ten-
tatus fuit. Cum vero medicus chirurgus nullum prae videret successum
e chirurgica sectione oriturum, cumque pueri decessus immineret, Bea-
tae Mariae Desolatae interposita invocatione, puer confestim convaluit,
die 25 septembris anno 1952.
Altera mira sanatio contigit dominae Petronae Peñaranda de Rei-
naga, Yotalae in Bolivia commoranti, quae dum quintum et trigesimum
annum ageret, mense februario anno 1962, volvulo c u m subsequenti
necrosi ansae sigmoideae correpta, chirurgicam laparatomiam passa
est ; sed in cassum : nam chirurgus infaustam prorsus prognosim
posuit. Invocata autem Beatae intercessione, praeter omnium expecta-
tionem infirma plene convaluit.
Super his duabus sanationibus canonici processus in Curiis Sego-
biensi et Succrensi instituti sunt. Deinde Medicorum Collegium huius
Sacrae Congregationis utriusque sanationis indolem et adiuncta inqui-
sivit, easque, post accuratam scientificam disceptationem, medica
scientia explicari non posse edixit.
Itaque tota res iudicio eiusdem Sacrae Congregationis subiecta est,
R e v m o Cardinali A r c a d i o Maria Larraona, Causae Ponente seu Rela-
tore, in sessione diei 29 octobris 1968, hoc ad discutiendum proponente
dubium : An et de quibus miraculis, post indultam eidem Beatae ab
Apostolica Sede venerationem, constet in casu et ad effectum de quo
agitur. Et omnes qui aderant, Revmi Cardinales, Officiales Praelati
et Consultores affirmativum suffragium singuli dederunt.
P a c t a demum de praefatis omnibus S u m m o Pontifici Paulo VI per
infrascriptum Cardinalem Praefectum accurata relatione, idem Sum-
mus Pontifex sententiam Patrum Cardinalium confirmavit.
H o c denique die Sanctitas Sua infrascriptum Cardinalem Prae-
fectum atque Revmum Cardinalem A r c a d i u m Mariam Larraona, Causae
Relatorem, meque a Secretis et alios, qui vocari solent, ad Se accivit,
iisque adstantibus praesens Decretum promulgavit : Constare de duo-
bus miraculis, Beata Maria Desolata Torres Acosta intercedente, a
Deo patratis, scilicet : instantaneae perfectaeque sanationis cum pueri
Emmanuelis Arribas Matesanz ab hernia inguinali dextera iugulata
Sacra Congregatio pro Causis Sanctorum 815

cum syndrome occlusiva, disìiydratatione ac statu toxico, tum domi-


nae Petronae Peñaranda de Reinaga a volvulo et necrosi ansae sig-
moideae.
H o c autem Decretum publici iuris fieri et in acta Sacrae pro
Causis Sanctorum Congregationis referri mandavit.
Datum Romae, die 10 novembris 1969.

PAULUS Card. BERTOLI, Praefectus

L . © S.

® Ferdinandus Antonelli, A r c h i e p . tit. Idicren., a Secretis

III
LUGDUNENSIS SEU MECHLINIENSIS ET V I V A R I E N S I S

Canonizationis Beatae Victoriae Teresiae Couderc, virginis, fundatricis


Societatis Dominae Nostrae a Recessu Cenaculi.

SUPER DUBIO

An et de quibus miraculis, post indultam eidem Beatae ab Apostolica


Sede venerationem, constet in casu et ad effectum de quo agitur.

Si post alicuius Servi Dei beatificationem pietas fidelium et cultus


erga eum augescit et fama divulgatur eius praesentis apud Deum
intercessionis, Ecclesia consuevit rem considerare, num haec signa
praenuntient Causam ad verticem solemnis canonizationis esse perdu-
cendam.
H o c contigit in Causa Beatae Mariae Victoriae Teresiae Couderc ;
nam, post eius beatificationem, die 4 novembris anno 1951 celebratam,
et cultus fidelium erga eam percrebrescebat et plures gratiae ea in-
tercedente obtentae ferebantur.
Ex huiusmodi gratiis duae sanationes selectae sunt, quarum prior
contigit Sorori Mariae Ioannae F o n d u , religiosae ex Instituto Sororum
Nigritarum Augustinianarum in Belgio, quae ab infantia debilis, et
pulmonaria tabe affecta, anno 1923, aetatis suae 21, otite purulenta
sinistrae auris laborare coepit, quae anno 1940 in otomastoiditem est
mutata. Hoc morbo, frustra adhibitis curis et peractis chirurgicis
sectionibus, continenter laborare perrexit per annos 29, cum die 16 au-
gusti 1952, invocata Beata Maria Teresia, repente sanata est.
816 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Altera vero sanatio respicit Sororem Magdalenam Delattre, quae


25 annos nata m o r b o Pottiano graviter affecta, die 4 februarii 1952,
repente perfectam recuperavit valetudinem.
Canonicis processibus constructis in Curia Mechliniensi circa prio-
rem sanationem, in Curiis vero Versaliensi et Montis Pessulani c i r c a
alteram, servatisque servandis, Consilium medicum huius Sacrae Con-
gregationis diu sciteque de utraque sanatione disceptavit, et conclusit
easdem praeter et ultra naturae vires evenisse.
His peractis, quaestio de utriusque sanationis indole ac natura apud
ipsam Sacram Congregationem sedulo pertractata est, R e v m o Cardi-
nali A r c a d i o Maria Larraona, Causae Ponente seu Relatore, hoc ad
discutiendum, in sessione diei 14 novembris anni 1968, proponente
dubium : An et de quibus miraculis, post indultam eidem Beatae ab
Apostolica Sede venerationem, constet in casu et ad effectum de quo
agitur. E t omnes qui aderant, Revmi Cardinales, Officiales Praelati et
Consultores affirmativum suffragium dederunt.
F a c t a demum de his omnibus S u m m o Pontifici P a u l o VI ab infra-
scripto Cardinali Praefecto accurata relatione, idem Summus Pon-
tifex sententiam Patrum Cardinalium confirmavit.
Hoc denique die Sanctitas Sua infrascriptum Cardinalem Prae-
fectum atque Revmum Cardinalem A r c a d i u m Mariam Larraona, Causae
Relatorem, meque a Secretis et alios, qui vocari solent, ad Se accivit,
iisque adstantibus praesens Decretum promulgavit : Constare de duo-
bus miraculis, Beata Maria Victoria Teresia Condere intercedente, a
Deo patratis, scilicet: instantaneae perfectaeque sanationis Sororis
Mariae Ioannae Fondu a gravi oto-mastoidite chronica per 29 annos
perseverante; et instantaneae perfectaeque sanationis Sororis Mariae
Magdalenae Delattre, ab arthrite cervicali tuberculari seu morbo
Pottiano.
H o c autem Decretum publici iuris fieri et in acta Sacrae pro
Causis Sanctorum Congregationis referri mandavit.
D a t u m R o m a e , die 10 novembris 1969.

PAULUS Card. BERTOLI, Praefectus

L . © S.

© Ferdinandus Antonelli, A r c h i e p . tit. Idicren., a Secretis


Sacra Romana Rota 817

ACTA TRIBUNALIUM

SACRA ROMANA ROTA

Publicatio sententiae per Edictum

ROMANA
Nullitatis matrimonii (De Ghetaldi-Cervini)

Cum ignoretur locus actualis commorationis domini Georgii Cer-


vini, viri conventi in causa de qua supra, eundem citamus ad compa-
rendum coram S. R. Rotae Tribunali (Piazza della Cancelleria, 1 -
R o m a ) , aut per se aut per legitimum procuratorem, in diem 15 februa-
rii 1970, ad legendam sententiam in sua causa latam die 25 iunii 1969
vel ad recipiendum praefatae sententiae authenticum exemplar.
Ordinarii locorum, parochi et fideles, qui notitiam habuerint actua-
lis commorationis praedicti domini Georgii Cervini, curare debent ut
ipse de hac edictali citatione rite moneatur. *

Arturus De J o r i o , Ponens

Ex Cancellaria Tribunalis S. R. Rotae, die 18 mensis novembris


a. 1969.
Raphael Funghini, Notarius

* Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de M. Georges Cervini,


défendeur en cette cause, nous le citons à comparaître, par propre personne
ou par un procureur légitimement constitué, au siège du Tribunal de la
S. Rote Romaine (Rome, Palazzo della Cancelleria), le 15 février 1970, pour
lire la sentence de sa cause prononcée le 25 juin 1969 ou pour recevoir l'exem-
plaire authentique de ladite sentence.
Les Ordinaires des lieux, les curés, les fidèles ayant connaissance du lieu
de la résidence dudit Georges Cervini, devront, dans la mesure du possible,
l'avertir de la présente citation.
818 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

II

Citationes edictales

l
NOVARCENSIS
Nullitatis matrimonii (Scrima - Cooney)

Cum ignoretur locus actualis commorationis dominae Marjorie


Cooney, conventae in causa de qua supra, eamdem citamus ad compa-
rendum, aut per se aut per procuratorem legitime constitutum, coram
Tribunali S. Romanae Rotae (Piazza della Cancelleria, 1 - R o m a ) , in
diem 3 februarii 1970, hora decima, pro concordatione vel subsigna-
tione sequentis dubii :

An Sententia Rotalis diei 18 ianuarii 1969 confirmanda vel infir-


manda sit, in casu.

Ordinarii l o c o r u m , parochi et fideles, qui notitiam habuerint actua-


lis commorationis praedictae dominae Marjorie Cooney, curare debent
ut ipsa de hac edictali citatione rite moneatur. *

Marius F. Pompedda, Ponens

Ex Cancellaria Tribunalis S. R. Rotae, die 22 mensis novembris


a. 1969.
Raphael Funghini, Notarius

* Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de Mme Marjorie Cooney,


défenderesse en cette cause, nous la citons à comparaître, par propre per-
sonne ou par un procureur légitimement constitué, au siège du Tribunal
de la S. Rote Romaine (Roma, Palazzo della Cancelleria) le 3 février 1970, à
lu heures, pour concorder ou souscrire le doute ci-dessous rapporté :

La sentence du Tribunal de la Rote en date du 18 janvier 1969 doit-


elle être confirmée ou infirmée, dans le cas?

Les Ordinaires des lieux, les curés, les fidèles ayant connaissance du lieu
de la résidence de ladite Marjorie Cooney, devront, dans la mesure du
possible, l'avertir de la présente citation.
Sacra Romana Rota 819

YOUNGSTONIENSIS
Nullitatis matrimonii (Igoe - Me Allister)

Cum ignoretur locus actualis commorationis domini Roberti Me A l -


lister (qui etiam vocatur Franciscus Glasgow, aut Franciscus Giaco,
aut Reek G l a s c o w ) , conventi in causa de qua supra, eumdem citamus
ad comparendum, aut per se aut per procuratorem legitime constitu-
tum, coram Tribunali S. Romanae Rotae (Piazza della Cancelleria, 1 -
R o m a ) , in diem 10 februarii 1970, hora undecima, pro concordatione
vel subsignatione sequentis dubii :

An Sententia Rotalis diei 8 martii 1969 confirmanda vel infir-


manda sit, in casu.

Ordinarii locorum, parochi et fideles, qui notitiam habuerint


actualis commorationis praedicti domini Roberti Me Allister, curare
debent ut ipse de hac edictali citatione rite moneatur. *

Renatus Pozzi, Ponens

Ex Cancellaria Tribunalis S . R . Rotae, die 4 mensis decembris a. 1969.

Raphael Funghini, Notarius

* Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de M. Robert Me Allister,


(appelé aussi François Glasgow, ou François Giaco, ou encore Reek Glascow)
défendeur en cette cause, nous le citons à comparaître, par propre personne
ou par un procureur légitimement constitué, au siège du Tribunal de la
S. Rote Romaine (Roma, Palazzo della Cancelleria) le 10 février 1970, à
11 heures, pour concorder ou souscrire le doute ci-dessous rapporté :

La sentence du Tribunal de la Bote en date 8 mars 1969 doit-elle


être confirmée ou infirmée, dans le cas?

Les Ordinaires des lieux, les curés, les fidèles ayant connaissance du lieu
de la résidence dudit M. Robert Me Allister, devront, dans la mesure du pos-
sible, l'avertir de la présente citation.
820 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

DIARIUM ROMANAE CURIAE

Giovedì, 13 novembre 1969, il Santo Padre Paolo VI ha


ricevuto in solenne Udienza, per la presentazione delle Lettere
Credenziali, Sua Eccellenza il Signor VICTOR PROAÑO CORREA,
Ambasciatore Straordinario e Plenipotenziario del Perù.

Giovedì, 20 novembre 1969, il Santo Padre Paolo VI ha


ricevuto in solenne Udienza, per la presentazione delle Lettere
Credenziali, Sua Eccellenza il Signor GODOFREDO GONZÁLEZ, A m -
basciatore Straordinario e Plenipotenziario del Venezuela.

Giovedì, 27 novembre 1969, il Santo Padre Paolo VI ha


ricevuto in solenne Udienza, per la presentazione delle Lettere
Credenziali, Sua Eccellenza il Signor ABDEL FATTAH AL-BOCHI,
Ambasciatore Straordinario e Plenipotenziario della Repub-
blica Araba Siriana.

SEGRETERIA DI STATO
NOMINE

Con Brevi Apostolici il Santo Padre Paolo VI ha nominato :


27 novembre 1969. S. E. Mons. Bellotti Luigi, Arcivescovo tit. di Vonca-
riana, Pro-Nunzio Apostolico in Uganda.
» » » S. E. Mons. Poggi Amelio, Arcivescovo tit. di Cercina,
Delegato Apostolico per l'Africa Centro-Occi-
dentale.
» » » Il Revmo Mons. Carew Guglielmo, Nunzio Apostolico nel
Rwanda e nel Burundi.

Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Paolo VI ha


nominato :
5 dicembre 1969. Le Loro Eccellenze Revme i Monsignori : Sangaré Luca
Augusto, Arcivescovo di Bamako; Khoraiche
Antonio, Vescovo di Saida dei Maroniti; Nezié
Dragutin, Vescovo di Parenzo e Pola; Alberto
y Valderrama Teopisto, Vescovo di Cáceres;
Trujillo Arango Augusto, Vescovo di Jerico;
Graber Rodolfo, Vescovo di Regensburg; Gul-
foyle Giorgio Enrico, Vescovo di Camden,
Membri della Sacra Congregazione per le Cau-
se dei Santi.
Diarium Romanae Curiae 821

9 dicembre 1969. Il Rev. D. Uylembroeck Marcello, Segretario del « Con-


silium de Laicis».
» » » Il Rev. Mons. Rypar Francesco, Capo Ufficio della Sacra
Congregazione per l'Educazione Cattolica.
10 » » Il Rev. Mons. Boncompagni Francesco, Difensore del Vin-
colo presso il Tribunale della Sacra Romana
Rota.
» » » Il Rev. Mons. Ranaudo Arcangelo, Capo Ufficio della Sacra
Congregazione per il Clero.
16 » » Il Rev. Mons. Vitale Salvatore e il Rev. Mons. Vetri
Luigi, Capi Ufficio della Sacra Congregazione
per la Disciplina dei Sacramenti.

Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Paolo VI ha


nominato :
Protonotario Apostolico ad instar participantium :
(ora soprannumerario)
4 aprile 1968. Monsig. Seweil Guglielmo G. (Salford).

Protonotari Apostolici soprannumerari:


17 aprile 1969. Monsig. Caccia Franco (Bergamo).
1 maggio » Monsig. Tornasi Carmelo (Ragusa).
14 » » Monsig. Bonvini Pietro (Lodi).
21 » » Monsig. Zappimbulso Giovanni (Taranto).

Prelati d'onore di Sua Santità:


15 ottobre 1968. Monsig. Hesse Ervino (Wien).
28 » » Monsig. Forster Carlo (München und Freising).
» » » Monsig. Gruber Gerardo (München und Freising).
13 dicembre » Monsig. Doran Vilfrido (Birmingham).
» » » Monsig. Thomas Francesco Gerardo (Birmingham).
24 febbraio 1969. Monsig. Leonard Daniele (Birmingham).
28 » » Monsig. Glatthaar Gustavo (Innsbruck - Feldkirch).
21 marzo » Monsig. McGuinnes Giacomo (Nottingham).
12 aprile » Monsig. Drozdz Ceslao (Czçstochowa).
» » » Monsig. Kumala Mariano (Lwów).
17 » » Monsig. Mucci Salvatore (Larino).
20 » » Monsig. Poloska Miecislao (Kielce).
» » » Monsig. Walorek Mariano (Poznan).
1 maggio » Monsig. Belej Giovanni (Maribor).
» » » Monsig. Jezernik Massimiliano (Maribor).
14 » » Monsig. Giampara Sebastiano (Acireale).
» » » Monsig. Carson Francesco (Canberra-Goulburn).
» » » Monsig. Ryan Giacomo (Canberra-Goulburn).
» » » Monsig. Hamell Patrizio (Killaloe).
14 giugno » Monsig. Daidone Gaetano (Mcosia).
822 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Cappellani di Sua Santità:


28 1968. Monsig.
ottobre Bittenbinder Mattia (München und Freising)
» » Monsig. Feilerer Giovanni (München und Freising).
» » » Monsig. Hempfer Helmut (München und Freising).
» » » Monsig. Seidinger Carlo (München und Freising).
13 dicembre » Monsig. Gavin Tommaso Giuseppe (Birmingham).
11 gennaio 1969. Monsig. De Angelis Paolo (Borna).
19 febbraio » Monsig. Thiel Alessandro (Graz-Seckau).
28 » » Monsig. Hof er Ernesto (Innsbruck - Feldkirch).
10 marzo » Monsig. Harst Alfonso Uberto (Haarlem).
12 » » Monsig. Fiorini Gino (Comacchio).
» » » Monsig. Folegatti Giuseppe (Comacchio).
18 » » Monsig. Kotter Antonio (Osnabrück).
21 » » Monsig. Roorda Toeke Giovanni (Groningen).
27 » Monsig. Botti Duilio (Roma).
12 aprile Monsig. Daca Romano (Lewów).
» » Monsig. Wrobel Adamo (Lewów).
» » » Monsig. Pellegrini Francesco (Montalcino).
» » » Monsig. Ciesla Giuseppe (Tarnòw).
Monsig. Ree Giovanni (Tarnòw).
» » » Monsig. Ryba Bronislao (Tarnòw).
» » Monsig. Sliwa Paolo (Tarnòw).
» » » Monsig. Swies Adalberto (Tarnòw).
17 » Monsig. Fulvi Giulio (Norcia).
22 » Monsig. Tarwacki Romano (Plock).
25 Monsig. Machado Giuseppe Órnelas (Poona).
» » Monsig. Mathias Dionigi Luigi (Poona).
29 » » Monsig. Chiramel Kuriakose (Ernakulam).
» » » Monsig. Kandathil Giuseppe (Ernakulam).
1 maggio » Monsig. Cali Giuseppe (Ragusa).
» » » Monsig. Scrofani Francesco (Ragusa).
14 » Monsig. Cardillo Giuseppe (Acireale).
» » » Monsig. Grasso Sebastiano (Acireale).
» » Monsig. Parisi Domenico (Agrigento).
» » Monsig. Nicolli Giovanni (Bolzano-Bressanone).
» » » Monsig. Wasmer Rodolfo (Freiburg im Brisgau).
20 » » Monsig. Curci Luciano Alessandro (Castellaneta).
27 Monsig. Panerai Bruno (Firenze).
» » Monsig. Pancorbo Marco (Ponce).
31 Monsig. Artico Ernesto (Concordia).
» » Monsig. Boscariol Sante (Concordia).
» » Monsig. Cadore Domenico (Concordia).
» » » Monsig. Cecco Ennio (Concordia).
» » Monsig. Del Fiol Olinto (Concordia).
» » » Monsig. Franceschetto Bruno (Concordia).
» » » Monsig. Marin Giuseppe (Concordia).
» » Monsig. Paties Primo (Concordia).
» » » Monsig. Perin Giovanni (Concordia).
» » Monsig. Romanin Giuseppe (Concordia).
Diarium Romanae Curiae 823

7 giugno 1969. Monsig. Kiesel Emiliano (Freiburg im Breisgau)


» » Monsig. Bello Redento (Udine).
» » » Monsig. Lenna Osvaldo (Udine).
» » » Monsig. Molaro Lino (Udine).
» » Monsig. Murerò Giovanni (Udine).
13 » » Monsig. Fruscoloni Nicola (Cortona).
14 » Monsig. Campagna Vincenzo (Mcosia).
» » Monsig. Di Fini Salvatore (Nicosia).
» » Monsig. Pernicone Benedetto (Nicosia).
» » Monsig. Pernicone Vito (Nicosia).
12 dicembre » Monsig. Grillo Girolamo (Tropea).

ONORIFICENZE

Con Brevi Apostolici il Santo Padre Paolo VI ha conferito :

La Gran Croce dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile :

9 luglio 1969. Al sig. Abs Ermanno (Germania).


18 » » Al sig. Arcaini Giuseppe (Roma).
» » » Al sig. Calieri Edoardo (Roma).
14 agosto » Al sig. Santini Rinaldo (Roma).

La Gran Croce dell'Ordine di san Silvestro Papa:


19 febbraio 1969. Al sig. Kotzina Vincenzo (Austria).

Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Paolo VI ha


conferito :
La Commenda con Placca dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile :
28 settembre 1968. Al sig. Crannawitter Riccardo (Santa Fe - USA).
20 giugno 1969. Al sig. Bruni Mario (L'Aquila).
9 luglio » Al sig. Boccanelli Piero (Italia).
7 agosto » Al sig. Kadri Dicle Yusuf (Turchia).
8 settembre » Al sig. Rico Toro Gualtiero (Bolivia).

La Commenda dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile:


22 novembre 1968. Al sig. Mahon Simone (Liverpool).
29 aprile 1969. Al sig. Salamunovich Paolo (Los Angeles).
8 maggio Al sig. Angelini Luigi (Bergamo).
13 giugno Al sig. Iampieri Modestino (Teramo-Atri).
30 » Al sig. Jiirgenson Federico (Stockholm).
4 agosto Al sig. Faivre Fernando (Besançon).
7 » Al sig. Julienne Gerardo (Francia).
18 Al sig. Barbato Domenico (Tarquinia e Civitavecchia).
30 Al sig. Santori Giacomo (Roma).
4 settembre Al sig. Dupuy Renato Giovanni (Francia).
824 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

La Commenda dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe militare:

19 giugno 1969. Al sig. De Rosa Bruno (Italia).


» » » Al sig. leardi Orazio (Italia).
» » Al sig. Passeri Oesare (Italia).
» » Al sig. Pensato Roberto (Italia).
» » Al sig. Valeriani Michele (Italia).

Il Cavalierato dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile:


30 novembre 1967. Al sig. Doyle Giovanni (Portsmouth).
» » » Al sig. Quinlan Maurizio Antonio (Portsmouth).
» » » Al sig. Wright Ladislao (Portsmouth).
21 marzo 1968. Al sig. Austin Guglielmo Giovanni (Brentwood).
22 giugno » Al sig. Farmer Alberto (Soutwark).
22 luglio » Al sig. Me Kenna Patrizio Giuseppe (Shrewsbury).
22 novembre » Al sig. Cheshire Leonardo (Westminster).
10 gennaio 1969. Al sig. Mitchell Howard (Washington).
17 » Al sig. Menten Tommaso (Manchester).
21 marzo » Al sig. Ohamblee Rolando W. (Fort Wayne - South Bend)
17 aprile » Al sig. Maple Giacomo Paolo (Baker).
» » » Al sig. Libera Paolo (Winona).
14 maggio » Al sig. Cruz Artemio (Manila).
» » » Al sig. Dayrit Aurelio (Manila).
» » » Al sig. de Guzman Prudenzio (Manila).
» » » Al sig. Hannes Arnoldo Emilio (Manila).
» » Al sig. Sánchez Antonio (Manila).
» » Al sig. Tanabe Alessandro (Manila).
27 » » Al sig. Ooopmans Pietro G. M. (Breda).
» » Al sig. Van Mechelen Enrico Giacomo (Breda).
» » » Al sig. Leguevaques Giovanni (Toulouse).
» » Al sig. Kemper Federico (Utrecht).
31 » » Al sig. Van Kuijk Bernardo (Rotterdam).
26 giugno » Al sig. Tonelli Giuseppe P. (New York).
4 agosto Al sig. Petrigliani Giovanni (Matera).
17 settembre Al sig. Mauer Mattia (Germania).

NECROLOGIO

dicembre 1969. Monsig. Rancans Jazeps, Vescovo tit. di Marcopoli.


» » Monsig. Brans Mattia Leonardo T., Vescovo tit. di Corna.
9 » » Monsig. Allorio Carlo, Vescovo tit. di Formia.
10 » » Monsig. Soares Idilio José, Vescovo tit. di Vegesela di
Numidia.
19 » » Monsig. Cesarano Andrea, Arcivescovo di Manfredonia.
26 » » Monsig. Ross John, Vescovo tit. di Tabala.
» » » Monsig. Mekkelholt Henri Martin, Vescovo tit. di Dau-
sara.
An. et vol. LXI 31 Decembris 1969 N. 14

ACTA APOSTOLICAE SEDIS


COMMENTARIUM OFFICIALE

I
INDEX GENERALIS ACTORUM
(AN. ET VOL. L X I )

I - A C T A P A U L I PP. VI 187, 194, 242, 243, 245, 247, 249,


250, 252, 253, 256, 259, 262, 266,
EPISTULA APOSTOLICA, 1 3 7 . 267, 307, 309, 311, 313, 316, 320,
322, 323, 453, 454, 488, 490, 491,
ADHORTATIO APOSTOLICA, 6 4 9 . 503, 506, 508, 509, 510, 512, 513,
514, 523, 557, 560, 561, 563, 564,
SACRA CONSISTORIA, 3 9 3 . 568, 572, 573, 578, 580, 586, 587,
590, 663, 664, 709, 713, 716, 721,
LITTERAE APOSTOLICAE M O T U PROPRIO 723, 726, 773, 775, 777, 780, 782,
DATAE, 1 4 9 , 2 2 2 , 2 2 6 , 4 7 3 , 5 5 3 , 6 0 1 . 784, 786, 788.

CONSTITUTIONES APOSTOLICAE, 5 , 7 , 9 , N U N T I I RADIOPHONICI, 5 3 , 5 8 , 2 7 0 , 3 2 6 ,


11, 12, 14, 16, 18, 20, 21, 23, 24, 328, 592, 730.
73, 75, 154, 155, 157, 217, 227, 229,
231, 233, 297, 447, 485, 487, 604, N U N T I I SCRIPTO D A T I , 6 0 , 9 6 , 3 3 0 , 4 5 5 ,
606, 607, 654, 657, 658, 660, 697, 665, 667, 669, 731, 790, 793, 794.
699, 701, 703, 705, 706, 761, 764,
766, 768, 770, 771.
II - A C T A SECRETARIAE STATUS
LITTERAE APOSTOLICAE, 1 5 8 , 1 5 9 , 1 6 1 ,
SEU PAPALIS
305, 306, 609, 610, 611.
INSTRUCTIO, 3 3 4 .

CONVENTIO, 1 6 3 .
III - A C T A CONSILII P R O PUBLICIS
EPISTULAE, 2 6 , 1 6 9 , 2 3 5 , 2 3 6 , 4 4 8 , 4 5 0 , ECCLESIAE NEGOTIIS
451, 662, 708.
RESCRIPTUM E X AUDIENTIA, 5 2 5 .
N U N T I I GRATULATORII, 7 6 , 7 8 , 7 9 , 1 7 1 ,
172, 556.
I V - A C T A SS. C O N G R E G A T I O N U M
HOMILIA, 2 3 8 .
SACRA CONGREGATIO PRO DOCTRINA F I -
DEI:
ALLOCUTIONES, 2 8 , 2 9 , 3 1 , 3 2 , 3 4 , 4 6 ,
8 0 , 8 4 , 9 1 , 9 5 , 174, 178, 180, 182, Statuta Commiss. Theolog., 5 4 0 .

53 - A. A. s.
826 Index generalis actorum

SACRA CONGREGATIO PRO EPISCOPIS: SACRA CONGREGATIO PRO CAUSIS S A N -


CTORUM:
Decreta, 62, 198, 200, 737, 799.
Decreta, 385, 386, 812, 813, 815.
Instructio, 614.

Provisiones Ecclesiarum, 9 9 , 1 9 6 ,
V - ACTA TRIBUNALIUM
274,593,613,671,735.
SACRA ROMANA ROTA:
SACRA CONGREGATIO PRO CLERICIS:
Citationes edictales, 6 7 , 2 0 5 , 2 0 6 ,
Directorium, 361. 207, 288, 289, 290, 346, 390,595,
596, 597, 598, 644, 645, 754,755,
817,818,819.
SACRA CONGREGATIO PRO EELIGIOSIS ET
INSTITUTIS SAECULARIBUS:
TRIBUNAL VICARIATUS URBIS:
Decreta, 738, 789. Citationes edictales, 134, 135, 347,
Instructiones, 103, 674. 468,691,692.

SACRA CONGREGATIO PRO GENTIUM VI - ACTA COMMISSIONUM


EVANGELIZATIONE SEU DE PROPA-
GANDA F I D E : PONTIFICIA COMMISSIO DECRETIS CON-
CILII VATICANI I I INTERPRETANDIS:
Decreta, 6 5 , 6 6 , 7 4 6 , 7 4 7 , 7 4 8 , 8 0 1 ,
803,804,805. Responsa ad proposita dubia, 3 4 8 ,
551.
Instructiones, 276, 281.

Provisiones Ecclesiarum, 3 4 1 , 7 4 1 , DIARIUM R O M A N A E CURIAE


800.
Audientiae sollemniores, 6 8 , 2 9 1 ,
Nominationes, 63, 458, 745, 801. 349, 469, 552, 599, 693, 820.

SACRA CONGREGATIO RITUUM: SACRA CONGREGATIO RITUUM:

Decreta, 1 2 1 , 1 2 6 , 129, 201, 343, Congregationes, 208, 291, 469.


459, 462, 465.
SECRETARIA STATUS:

SACRA CONGREGATIO PRO CULTU DI- Nominationes*, 68, 136, 208, 292,
VINO: 351, 391, 469, 552, 599, 646, 693,
756, 820.
Decreta, 548, 549.
Necrologia, 7 2 , 1 3 6 , 2 1 6 , 2 9 6 , 360,
Instructiones, 541, 749, 806. 472, 552, 600, 696, 760, 824.

* Ad maius inquirentium commodum haec ponitur distincta recensio:


Officiales renuntiata: in Secretaria Status, 353; in Consilio pro publicis Ecclesiae
negotiis, 293; in S. C. pro Doctrina Fidei, 68, 136, 208, 353; in S. C. pro Episcopis,
209, 293, 756; in S. C. pro Ecclesiis Orientalibus, 209; in S. C de disciplina Sacra-
mentorum, 209, 292, 821; in S. C pro Clericis, 209, 293, 351, 821; in S. C. pro Eeli-
giosis et Institutis Saecularibus, 292; in S. C pro Gentium Evangelizatione, 293;
in S. C. pro Cultu Divino, 352, 353; in S. C. pro Causis Sanctorum, 352, 353, 820,
821; in S. C. pro Institutione Catholica, 293, 353, 821; in Signatura Apostolica, 292,
293, 353, 756; in S. Romana Rota, 136, 352, 756, 821; in Secretariatu ad unitatem
Christianorum fovendam, 292; in Secretariatu pro non-credentibus, 68, 292; in Con-
Index generalis actorum 827

silio de Laicis, 821; in Rev. Camera Apostolica, 208; in Praefectura rebus oeconomicis
S. Sedis pertractandis, 293; in Administratione Patrimonii Sedis Apostolicae, 292,
756; in Pontificali Domo, 292; in Nuntiaturis Apost., 136, 208, 292, 293, 351, 352,
552, 756, 820; in Delegationibus Apost., 352, 552, 756, 820, 879; in Pont. Consilio C.I.C.
recognoscendo, 209, 353; in Pont. Consilio C.I.C. Orientali redigendo, 353; in Pont.
Comm. de Instrumentis Communicationis Socialis, 136, 293, 352; in Pont. Comm.
de Sacra Archaeologia, 293; in Consilio ad exsequendam Constitutionem de S. Li-
turgia, 293; in Pont. Academia Ecclesiastica, 353.
Episcopus adsistens Solio: 209.
Protonotarii Apost, ad instar participantium: 209, 756.
Protonotarii Apost, supra numerum: 210, 293, 756, 821.
Praelati domestici: 210, 294, 756.
Praelati honoris: 210, 294, 353, 756, 821.
Oubieularii intimi supra numerum: 212, 354.
Cappellani 8. 8.: 212, 355, 822.
Ex Ordine Piano: Collare, 294; Gran Croce, 295, 357; Commenda, 69, 214, 357;
Cavalierato, 69.
Ex Ordine 8. Gregorii Magni: G-ran Croce, ci. civ., 214, 295, 823; Commenda con
Placca, ci. civ., 69, 214, 357, 823; Commenda con Placca, cl. mil., 214, 295; Placca,
ci. civ., 69, 214, 295, 357; Commenda, ci. civ., 69, 214, 295, 357, 823; Commenda,
cl. mil., 70, 215, 824; Cavalierato, ci. civ., 70, 215, 296, 357, 824.
Ex Ordine 8. Silvestri Papae: Gran Croce, 69, 214, 295, 823; Commenda con Placca,
71, 216, 296, 358, 759; Placca, 71, 216, 358, 759; Commenda, 71, 216, 296, 358, 391,
759; Cavalierato, 72, 296, 359, 392, 760.
II

INDEX DOCUMENTORUM
CHRONOLOGICO ORDINE DIGESTUS

I - ACTA P A U L I PP. VI

I - EPISTULA APOSTOLICA
PAG.
1969 Febr. 2 Antiquae nobilitatis. - Ad Excmos Praesules, Clerum et
Christifideles Cecoslovachiae: undecimo exeunte sae-
culo ab excessu e terrestri vita S. Cyrilli, eius Gen-
tium Apostoli 137

II - ADHORTATIO APOSTOLICA

1969 Oct. 7 O C T O B E R . - Episcopatus, clerus po-


R E C U R R E N S MENSIS
pulus que catholicae Ecclesiae vehementer incitantur
ad B. Mariae Virginis opem per mensem Octobrem
sacro Rosario implorandam, ut gentium mentibus et
animis reconciliatis vera tandem pax mundo affulgeat 6 4 9

III - SACRA CONSISTORIA

1 9 6 9 Apr. 2 8 Consistorium secretum:


I. Camerarius Sacri Collegii 393
II. Summi Pontificis Allocutio et novorum Cardi-
nalium creatio 393
III. Optiones 398
IV. Provisio Ecclesiarum 398
V. Relatio Causae canonizationis 423
VI. Postulatio Palliorum 423
» » » Consistorium unicum (Publicum et semipublicum):
I. Postulatio Palliorum 4 2 4
II. Peroratio Causae canonizationis 4 2 4
III. Summi Pontificis Allocutio 4 2 5
Summi Pontificis Allocutio in Bireti rubri impositione 4 3 4
Summi Pontificis Allocutio in ritu concelebrationis et
anuli traditione 440

IV - LITTERAE APOSTOLICAE
MOTU PROPRIO DATAE

1 9 6 9 Febr. 1 4 Mysterii paschalis. - Normae universales de anno litur-


gico et novum Calendarium Romanum generale ap-
probantur 222
Index documentorum chronologico ordine digestus 829

PAG.
1969 Mart. 19 Sanctitas clarior. — Processus de Causis beatificationis et
canonizationis aptius ordinantur 149
» Apr. 15 Ad hoc usque tempus. - Iuridicae quaedam Patrum Car-
dinalium rationes definiuntur quoad suos Titulos vel
Diaconias in Urbe 226
» Iun. 24 Sollicitudo omnium Ecclesiarum. - De muneribus Lega-
torum Romani Pontificis 473
» Aug. 8 ínclita toto. — Cardinalis Legatus Patriarchali Basilicae a
S. Francisco in urbe Asisio assignatur 553
» » 15 Pastoralis migratorum cura. - Novae normae de pastorali
migratorum cura statuuntur 601

V - CONSTITUTIONES APOSTOLICAE

1968 Mart. 23 PALENSIS (Maasinensis). Dei Filium. - Detractis quibus-


dam territoriis a dioecesi Palensi, nova conditur
dioecesis, « Maasinensis » appellanda 5
» Apr. 9 F I A N A R A N T S O A Ë N S I S - T A M A T A V E N S I S (Mananjariensis). Per-
petua florere. - Detractis nonnullis territoriis ab archi-
dioecesi Fianarantsoaënsi et a dioecesi Tamatavensi,
nova quaedam dioecesis conditur, « Mananjariensis »
appellanda . . 7
» Maii 11 G T U A X U P E N S I S (Claravallensis in Brasilia). Caelestis urbis.
- Dismembratis a G-uaxupensi dioecesi territoriis, nova
conditur Abbatia nullius, « Claravallensis in Brasilia »
appellanda 9
» Iun. 8 N U A K C H O T T E N S I S . Quod Saera. - Dioecesis Nuakchottensis,
quae in Reipublicae Mauritaniacae finibus exstat, a
metropolitana Sede Dakarensi seiungitur et Apostolicae
Sedi directo obnoxia fit 11
» » » C A L C U T T E N S I S (Balasorensis). Berum condicio. - Quibus-
dam detractis territoriis ex archidioecesi Calcuttensi,
nova constituitur praefectura apostolica, « Balasoren-
sis » nomine 12
» » 10 D U R A N G E N S I S - M A Z A T L A N E N S I S (Saltensis in Mexico). Non
habentibus. - E nonnullis territoriis Ecclesiarum Du-
rangensis et Mazatlanensis nova constituitur praela-
tura, « Saltensis in Mexico » nomine 14
» » 22 S. LUDOVICI IN MARAGNANO - S. I O S E P H I DE G-RAJAU
(Bacabalensis). Visibilis natura. - Distractis quibusdam
territoriis ab archidioecesi S. Ludovici in Maragnano
et a praelatura S. Iosephi de Grajau, nova conditur
dioecesis nomine «Bacabalensis» 16
» Iul. 12 G - U L U E N S i S (Lirensis). Firmissima spe. - Distractis qui-
busdam territoriis e dioecesi G-uluensi, nova conditur
dioecesis, « Lirensis » nomine 18
» » 29 B H O P A L E N S I S (Sagarensis). Quo aptius. - Quibusdam de-
tractis territoriis ex archidioecesi Bhopalensi, novus
conditur exarchatus apostolicus, nomine « Sagarensis » 20
» » » J A B A L P U R E N S I S (Satnensis). In more. - Detractis quibus-
dam territoriis e dioecesi Jabalpurensi, novus exar-
chatus apostolicus conditur, nomine « Satnensis » . . 21
» » » I N D O N E N S I S (Ujjaiensis). Apostolicum munus. - Detractis
quibusdam territoriis a dioecesi Indorensi, novus
exarchatus apostolicus conditur, nomine « Ujjaiensis » 23
» » » GULIELMOPOLITANAE E T PARAMARIBOËNSIS. Si quis. -
Dioeceses Gulielmopolitana et Paramariboënsis, adhuc
Sedi Apostolicae directo subiectae, metropolitanae Sedi
Portus Hispaniae suffraganeae declarantur 24
830 Index documentorum chronologico ordine digestus

PAG.
1968 Sept. 5 N g o z i e n s i s (Muyinganae). Divinum mandatum. - Detractis
quibusdam territoriis ab Ecclesia Ngoziensi, nova dioe-
cesis conditur, « Muyingana » nomine 73
» » » K a b g a y e n s i s (Kibungensis). Ecclesiam sanctam. — Detrac-
tis quibusdam territoriis ab archidioecesi Kabgayensi,
nova dioecesis conditur, « Kibungensis » appellanda . . 75
» Sept. 2 6 L o k o j a k a e (Idahinae). A Iesu Christo. - Detracta a ter-
ritorio dioecesis Lokojanae parte quae sita est ad orien-
tem fluminis Niger, nova praefectura apostolica con-
ditur, cui nomen datur « Idahinae » 154
» » » P h n o m P e n h (Chomponchamensis). Superna voluntate. -
Quibusdam detractis territoriis a vicariatu apostolico
nomine « Phnom Penh », nova conditur praefectura
apostolica « Chomponchamensis » appellanda . . . . 155
» » » P h n o m P e n h (Battambangensis). Qui in Beati. - Distractis
nonnullis territoriis a vicariatu apostolico de Phnom
Penh, nova quaedam apostolica praefectura conditur,
« Battambangensis » nomine 157
» Oct. 1 8 I s l a n d i a e (Reykjavikensis). Cum Ecclesia. - Apostolicus
vicariatus Islandiae ad dioecesis dignitatem evehitur,
nomine « Reykjavikensis » 227
» » » B o b o d i u l a s s e n s i s (Diebuguensis). Evangelicae voces. -
Detractis quibusdam territoriis e dioecesi Bobodiulas-
sensi, nova constituitur dioecesis, « Diebuguensis » ap-
pellanda 229
» Nov. 2 2 L a b a c e n s i s . Quisquis cum animo. - In Iugoslavia nova
provincia ecclesiastica constituitur, cuius sedes me-
tropolitana Labacensis Ecclesia erit 231
» » 2 3 L a g e n s i s (Captatoropolitanae). Ut suorum. - Quibusdam
detractis territoriis a dioecesi Lagensi, in Brasilia, nova
alia conditur, « Captatoropolitana » nomine 604
» » » F l o r i a n o p o l i t a n a e - J o i n v i l l e n s i s (Rivi Australis).
Quam maxime. - Quibusdam separatis territoriis ab
archidioecesi Florianopolitana et dioecesi Joinvillensi,
nova dioecesis conditur, nomine « Rivi Australis » . . 654
» Dec. 8 O e n i p o n t a n a e (Campitemplensis). Christi caritas. - De-
tracta parte a dioecesi Oenipontana, nova dioecesis
conditur, quae «Campitemplensis» nominabitur. . . 233
1 9 6 9 Ian. 3 1 D e E l O r o (Machalensis). Quem admodum. - Praelatura
de EI Oro ad dioecesis dignitatem tollitur, « Machalen-
sis » nomine 485
» Febr. 6 D a k a r e n s i s (Thiesinae). Pro summo. - Quibusdam de-
tractis territoriis ab archidioecesi Dakarensi, nova con-
ditur dioecesis, « Thiesina » nomine 447
» » » P e r a m i h o ë n s i s (Songeanae). Quod sancta. - Abbatia
« nullius » Peramihoënsis ad gradum dioecesis extollitur,
nomine « Songeana » 487
» » » W e e t e b t j l a ë n s i s . Qua sollicitudine. - Praefectura apo-
stolica Weetebulaënsis ad dioecesis dignitatem evehitur,
eodem nomine atque finibus 657
» » 21 P i t t s b u r g e n s e R u t h e n o r u m (Munhallensis Rutheno-
rum). Quandoquidem Christus. - Divisa eparchia Pitts-
burgensi Ruthenorum, atque Parmensi condita, nova
provincia ecclesiastica constituitur, « Munhallensis »
cognominanda 606
» » » P i t t s b u r g e n s e R u t h e n o r u m (Parmensis Ruthenorum).
Christi Ecclesia. - Detractis quibusdam territoriis ab
eparchia Pittsburgensi, nova quaedam eparchia con-
stituitur, « Parmensis Ruthenorum » cognominanda . . 607
Index documentorum chronologico ordine digestus 831

PAG.

1969 Mart. 6 AUSTRALIAE. Summi Pastoris. - Vicariatus Castrensis


Australiae erigitur 761
» Apr. 3 Missale Romanum. - Missale Romanum ex decreto Con-
cilii Oecumenici Vaticani II instauratum promulgatur 217
» » 2 5 V A L L E D U P A R E N S I S . Qui in beatissimi. - Vicariatus aposto-
licus Valleduparensis ad dignitatem dioecesis evehitur 658
» » » C A G A T A N A E (Malaibalaiensis). Ut commodis. - Detractis
quibusdam territoriis ab archidioecesi Cagayana, nova
conditur praelatura, nomine « Malaibalaiensis » . . . 660
» » » B A R R A N Q U I L L E N S I S . Recta rerum. - Nova provincia eccle-
siastica conditur, « Barranquillensis » nomine, cuius
erit metropolitana Sedes ipsa Barranquillensis . . . . 697
» » » C A R T H A G I N E N S I S I N C O L U M B I A - S A N C T I G E O R G I I (Sincele-
jensis). Ad Ecclesiam. - Detractis quibusdam territoriis
ab archidioecesi Carthaginensi in Columbia et a vica-
riatu apostolico Sancti Georgii, nova conditur dioecesis,
« Sincelejensis » appellanda 699
» » » M O N T E R I E N S I S - S. G E O R G I I . Ex quo. - Detractis quibus-
dam territoriis ab Ecclesiis Monteriensi et S. Georgii,
nova praelatura conditur, « Sinuensis Superioris » co-
gnominanda 701
» » » C A R T H A G I N E N S I S I N C O L U M B I A - S A N C T I G E O R G I I (Magan-
guënsis). Recta sapiensque. - Quibusdam detractis ter-
ritoriis ab archidioecesi Carthaginensi in Columbia et
ab apostolico vicariatu Sancti Georgii, nova dioecesis
conditur, nomine « Maganguënsis » 703
» Maii 8 Sacra Rituum. - Sacra Rituum Congregatio in duas Con-
gregationes dividitur, alteram pro Cultu Divino, alte-
ram pro Causis Sanctorum 297
» » 9 G U A T I M A L E N S I S (Escuintlensis). De animorum. - Quodam
separato territorio ab archidioecesi Guatimalensi, nova
conditur praelatura, nomine « Escuintlensis » . . . . 764
» » 13 R E G Í S T R E N S E E T A L I A R U M (Sancti Felicis). Quo commo-
dius. - Quibusdam territoriis separatis a praelaturis
Registrensi, Sanctissimae Conceptionis de Araguaia
et Cristalandiensi, nova conditur praelatura, nomine
« Sancti Felicis » 766
» » 29 I L O R I N E N S I S . Verba sanctissima. - Praefectura apostolica
Ilorinensis ad gradum dioecesis evehitur, eodem no-
mine 768
» » » M E R A U K E N S I S (Agatsensis). Prophetae vaticinium. - De-
tractis quibusdam territoriis ab Ecclesia Meraukensi,
nova dioecesis « Agatsensis » conditur 770
» » » T A E G U E N S I S - W O N I U E N S I S (Andongensis). Quae in Acti-
bus. - Detractis quibusdam territoriis ab Ecclesiis Tae-
guensi atque Woniuensi, alia dioecesis efficitur, cui
nomen erit «Andongensis» 771
» » » Z O M B A E N S I S (FortJohnstonensis). Quam studiose. - De-
tractis quibusdam territoriis a dioecesi Zombaënsi, nova
conditur praefectura apostolica, nomine « Fort Johns-
tonensis » 705
» » » L I B E R O P O L I T A N A E (Oyemensis). Divini Magistri. - De-
tractis quibusdam territoriis ab archidioecesi Libero-
politana, nova conditur dioecesis, « Oyemensis » ap-
pellanda 706
832 Index documentorum chronologico ordine digestus

VI - LITTERAE APOSTOLICAE
PAG.
1 9 6 8 Nov. 1
Cum opportunum. - Delegationi Apostolicae in Australia,
Nova Zelandia et Oceania nova inditur appellatio « in
Australia et Papua-Nova G-uinea » 158
» » » Quo plus. - Nova Delegatio Apostolica erigitur in Nova
Zelandia et Oceano Pacifico 159
» » 4 Maria, mater. - Beata Maria Virgo, « Nuestra Señora de
Copacabana » vulgo appellata, principalis Patrona to-
tius Bolivianae Classis declaratur 161
1969 Febr. 8 K U W A I T E N S I S . Sollicitudo illa. - In Civitate vulgo Kuwait
Nuntiatura Apostolica constituitur 305
» Mart. 8 A E T H I O P I A E . EX quo tempore. - Internuntiatura Aposto-
lica Aethiopiae ad dignitatem et gradum Nuntiaturae
evehitur 306
» Apr. 1 Dulcía Christi. - Templum S. Mariae Auxiliatricis in Urbe
ad dignitatem Basilicae Minoris evehitur 609
» » 25 Instans illa. - In Thailandia Nuntiatura Apostolica con-
ditur, nomine Thailandensis 610
» Maii 31 Qui consideret. - Templum S. Mariae Assumptae, Alcami,
ad dignitatem Basilicae Minoris evehitur 611

VII - CONVENTIO

1968 Oct. 7 Inter Apostolicam Sedem e t Bavaricam Civitatem . . . . 163

VIII - EPISTULAE

1968 Nov. 8 Perquam acceptae. - Ad Excmum P. D. Tullium Botero


Salazar, Archiepiscopum Medellensem, ob celebranda
sollemnia, primo saeculo volvente ab illa archidioecesi
constituta 26
1969 Ian. 10 Ad Revmum P. Rollandum Huot, Congregationis Pre-
sbyterorum a SSmo Sacramento Moderatorem Gene-
ralem, cum proxime Romae de Eucharistico cultu
cogendus esset Coetus 169
» Febr. 10 Communionem, obsequii. - Ad Emum P. D. Iosephum
S. R. E. Card. Frings, Archiepiscopum Coloniensem,
moderatione illius archidioecesis se abdicantem . . . 235
» Mart. 24 Col tratto. - Ad Emum P. D. Franciscum S. R. E. Card.
Roberti, Praefecti Supremi Tribunalis Signaturae Apo-
stolicae munere se abdicantem 236
» Apr. 21 Tanta in episcopali. - Ad Emum P. D. Iosephum S. R. E.
Cardinalem Siri, Archiepiscopum Ianuensem, quinque
condentem lustra ab episcopali suscepta ordinatione . 448
» » 25 Con gioia. - Ad Excmum P. D. Henricum Nicodemo,
Archiepiscopum Barensem, studiorum de Ecclesia
Graeca in Italia in illa urbe coacto Coetu 450
» Maii 9 « Cor dioecesis ». - Excmo P. D. Ioanni Zareba, Episcopo
titulo Bityliensi et Administratori Apostolico VLadi-
slaviensi, quarto exacto saeculo a condito post Triden-
tinum Concilium in illa dioecesi Seminario 451
» Iul. 20 Allatus est. - Ad Emum P. D. Antonium S. R. E. Cardi-
nalem B acci, sexagesimum exactum annum celebra-
turam, ex quo Sacerdotio auctus est 662
» Sept. 26 Au moment. - Ad Sanctitatem Suam Vasken I, omnium
Armeniorum Summum « Catholicos », ob quaedam ce-
lebranda sollemnia 708
Index documentorum chronologico ordine digestus 833

IX - NUNTII GRATULATORII
PAG.
1968 Dec. 12 Ad Emum P. D. Iosephum S. R. E. Card. Beran, Archie-
piscopum Pragensem, octogesimum diem natalem ce-
lebraturam 76
1969 Ian. 8 Ad Emum P. D. Ephraem S. R. E. Card. Forni, octoge-
simum diem natalem celebraturam 78
» » 15 Ad Emum P. D. Iosephum S. R. E. Card. Beltrami, octo-
gesimum diem natalem celebraturum 79
» » 21 Ad Emum P. D. Iosephum S. R. E. Cardinalem Garibi et
Rivera, Archiepiscopum Guadala] arensem, octogesi-
mum diem natalem celebraturam 171
» » » Ad Emum P. D. Antonium S. R. E. Cardinalem Caggiano,
Archiepiscopum Bonaërensem, octogesimum diem na-
talem celebrantem 172
» Iun. 24 Ad Emum P. D. Benedictum S. R. E. Card. Aloisi Ma-
sella, nonagesimum diem natalem celebraturum . . . 556
» » 26 Ad Emum P. D. Mauritium S. R. E. Card. Feltin, sexa-
gesimo exacto anno ex quo Sacerdotio est auctus . . 556

X - HOMILIA

1969 Apr. 3 Habita in patriarchali Archibasilica Lateranensi, feria


quinta « in Coena Domini » Beatissimo Patre Sacrum
pontificali ritu peragente 238

XI - ALLOCUTIONES

1968 Dec. 5 Ad Excellentissimum Virum Necdet Uran, Turcarum Rei-


publicae cum auctoritate Legatum, Summo Pontifici
Litteras commissi muneris testes tradentem . . . . 28
» » 12 Ad Excellentissimum Virum Jussi Mäkinen, Finnicae Rei-
publicae cum auctoritate Legatum, Summo Pontifici
Litteras concrediti muneris testes tradentem . . . . 29
» » 19 Ad Excellentissimum Virum Albertum Hupperts, Belgicae
Nationis liberis cum mandatis Legatum, qui Summo
Pontifici Litteras concrediti muneris fidem facientes
tradidit 31
» » 21 Ad Excellentissimum Virum Eduardum Brazäo, Lusitanae
Reipublicae liberis cum mandatis Legatum, Summo
Pontifici Litteras concrediti muneris testes tradentem 32
» » 23 Ad Emos Patres Cardinales, ad Romanae Curiae Pontifi-
calisque Domus Praelatos, per Emum Sacri Collegii
Decanum Summo Pontifici felicia ac fausta ominatos,
Nativitatis Domini nostri Iesu Christi festo recurrente 34
» » 25 Metallorum opificibus Tarenti habita, nocte Nativitatis
Domini, Beatissimo Patre sacram in ipsa fabrica v.
« Centro Siderurgico » peragente 46
1969 Ian. 1 Habita in Basilica S. Mariae de Aracoeli, Summo Pon-
tifice Sacrum peragente, die per totum terrarum or-
bem fovendae paci inter gentes dicato 80
» » 6 Habita in Vaticana Basilica, in festo Epiphaniae Domini,
Excmis Praesulibus a Beatissimo Patre ad sacrum
Episcopatus Ordinem sollemni ritu assumptis . . . . 84
» » 11 Ad Excellentissimus Viros e Legatorum Coetu apud Se-
dem Apostolicam, novo ineunte anno Beatissimo Patri
fausta omnia ominatos 91
834 Index documentorum chronologico ordine digestus

PAG.
1969 Ian. 16 Ad Excellentissimum Virum Petrum Elliott Trudeau, Con-
silii publicae rei administrandae in Canadensi Natione
Praesidem 95
» » 27 Ad Praelatos Auditores, Officiales et Advocatos Tribu-
nalis Sacrae Eomanae Eotae, novo litibus iudicandis
ineunte anno coram admissos 174
» Febr. 1 Consultoribus coram admissis e Consilio technicis solven-
dis quaestionibus Vaticanae administrandae Civitatis 178
» » 7 Excmis Praesulibus coram admissis, e provinciis ecclesia-
sticis Lagosensi, Kadunaënsi et Onitshaënsi . . . . 180
» » 14 Efño Patri Iosepho Card. Beran, Excmis Praesulibus et
Christifidelibus Cecoslovachis, qui Eomam peregrinati
sunt indictis sollemnitatibus interfuturi, undecimo
exacto saeculo a piissimo S. Cyrilli obitu 182
» » 17 Habita in Aede Sixtina, Eomanae dioecesis curionibus et
quadragesimarii temporis in Urbe oratoribus . . . . 187
» » 22 Iis qui interfuerunt Coetui primo internationali de insti-
tutione artes profitentium in Europa 194
» Mart. 2 Ad Excellentissimum Virum Eichardum Nixon, Foedera-
tarum Americae Septemtrionalis Civitatum Praesidem 242
» » 6 Sodalibus Tertii Ordinis Eegularis S. Francisci, Societatis
Apostolatus Catholici, Ordinis Clericorum Eegularium
Ministrantium Infirmis et Parvi Operis Divinae Pro-
videntiae, qui Coetui generali suae cuiusque Eeligiosae
Familiae interfuerunt 243
» » 15 Moderatoribus, Membris et Consultoribus e Consilio de
Laicis, Eomae quintum Coetum habentibus . . . . . 245
» » » Praesidi Membrisque e Consilio populorum progressioni
provehendae, qui Eomae studiorum coetibus inter-
fuerunt 247
» » 19 In Vaticana Basilica, post Sacrum peractum, Beatissimus
Pater christifidelibus nuntiat Se proxime in Ugandam
peregrinaturum, ut sollemnitatibus praesideat Sanctis
illius regionis honorandis Martyribus 249
» » 20 Membris e Consilio v. d. « Comitato Generale della Pro-
grammazione tra F.A.O. e Industria », qui interfuerunt
coetibus Romae habitis 250
» » 21 Ad Excellentissimum Virum Darium Echandia, Columbia-
nae Reipublicae cum auctoritate Legatum, Summo Pon-
tifici Litteras commissi muneris testes tradentem . . 252
» » 27 Praesidibus Membrisque Commissionum Episcopalium ad
Seminaria spectantium, qui Coetui interfuerunt de
Ratione fundamentali institutionis sacerdotalis, iuxta
placita Concilii Oecumenici Vaticani II 253
» » » Iis qui interfuerunt Symposio Romae habito, auctore
Secretariatu pro non credentibus, proposito argumento:
« The Culture of Unbelief » 256
» » 28 Delegatis e Nationali Consilio Ecclesiarum in Foederatis
Americae Septemtrionalis Civitatibus 259
» » 29 Sodalibus ex Ordine Cisterciensium Eeformatorum, qui
Eomae speciali Coetui generali religiosae suae com-
munitatis interfuerunt 262
» » 31 Ad sodales e Societate Mariae Montfortana et ex Instituto
Fratrum Instructionis Christianae a S. Gabriele, qui ge-
nerali religiosae suae cuiusque communitatis Coetui
interfuerunt 266
» Apr. 2 Habita in Vaticana Basilica christifidelibus coram admissis 267
» » 11 Ad Excellentissimum Virum Nicanorem Costa Méndez,
ab Exteris Negotiis in Argentina Administrum . . . 307
Index documentorum chronologico ordine digestus 835

PAG.
1969 Apr. 16 Christifidelibus coram admissis, post habitum sermonem,
Beatissimus Pater nuntiat Se proximo mense iunio
Genavam iturum, ut sollemnitatibus intersit, quin-
quagesimo anno volvente a constituta v. d. « Organiz-
zazione Internazionale del Lavoro » 309
» » » Iis qui interfuerunt Coetui Internationali Societatum Bi-
blicarum Catholicarum, Romae habito 309
» » 18 Iis habita, qui e « Certamine Vaticano », a Commentariis
qui « Latinitas » inscribuntur duodecimum proposito,
victores abierunt 311
» » 19 Emis Patribus Cardinalibus et Excmis Praesulibus ex
Italico Episcopali Coetu, qui generali Conventui Ro-
mae interfuerunt 313
» » 21 Moderatoribus ac sodalibus Societatis Iesu, qui Romae
Coetui interfuerunt de quaestionibus ad Instituti re-
gimen spectantibus 316
» » 22 Ad Excellentissimum Virum Henricum Renatum Dodds,
Reipublicae Senegalensis cum auctoritate Legatum,
Summo Pontifici Litteras concrediti muneris testes
tradentem 320
» » » Ad Excellentissimum Virum Chen Chih-Mai, Sinensis
Reipublicae liberis cum mandatis Legatum, qui Sum-
mo Pontifici Litteras commissi muneris fidem facien-
tes tradidit 322
» » 26 Emo Patri Card. Gabrieli M. Garrone, S. Congregationis
pro Institutione Catholica Praefecto, delegatisque qui
Coetui interfuerunt Romae habito a Consociatione Ca-
tholicarum Studiorum Universitatum 323
» Maii 19 Ad Excellentissimum Virum Husein Mutahar, Indonesia-
nae Reipublicae liberis cum mandatis Legatum, Sum-
mo Pontifici Litteras concrediti muneris testes tra-
dentem 453
» » 29 Ad Excellentissimum Virum Iosephum Antonium Calvo
Velásquez, Panamensis Reipublicae cum auctoritate
Legatum, Summo Pontifici Litteras commissi muneris
testes tradentem 454
» » 31 Ad Delegatos e Consociatione Luterana v. «Lutheran
World Fédération », a Beatissimo Patre coram admissos 488
» Iun. 10 In aëronavium portu v. « Cointrin » habita, ad Excellen-
tissimum Virum Ludovicum Von Moos, Foederatarum
Helveticarum Civitatum Praesidem, ad ceterasque Auc-
toritates, qui Beatissimum Patrem Gena vam adve-
nientem comiter exceperunt 490
» » » A Beatissimo Patre habita Genavae, in Aedibus Natio-
num, ad Delegatos e variis Civitatibus, qui Coetui in-
terfuerunt quinquagesimo anno volvente a condito
Instituto quem v. « Organisation Internationale du
Travail » appellant 491
» » » In Aedibus Consilii Oecumenici Ecclesiarum Genavae
habita 503
» » » In Municipii Genavensis Aedibus habita, ad Foederatarum
Helveticarum Civitatum Praesidem et Moderatores . . 506
» » » Ad Maiestatem Suam Hailé Selassié, Aethiopiae Impe-
ratorem, qui Genavae Beatissimum Patrem invisit . . 508
» » » In aëroportu habita ad Excellentissimum Foederatarum
Helveticarum Civitatum Praesidem ceterasque Aucto-
ritates, qui Beatissimum Patrem salutarunt, antequam
aëriam conscendit navem 509
» » 16 Ad Excellentissimum Virum Hans Berger, Foederatarum
836 Index documentorum chronologico ordine digestus

PAG.
Germaniae Civitatum liberis cum mandatis Legatum,
Summo Pontifici Litteras commissi muneris testes tra-
dentem 510
1969 Iun. 19 Ad Excellentissimum Virum Hans Reichmann, Reipu-
blicae Austriacae cum auctoritate Legatum, Summo
Pontifici Litteras concrediti muneris testes tradentem 512
» » 21 Membris e Consilio Generali Pontificiae Commissionis pro
America Latina, qui Romae Coetui quinto interfuerunt 513
» » 23 Eminentissimis Patribus Cardinalibus, Summo Pontifici
die nominali felicia ac fausta ominantibus 514
» » 25 Sodalibus ex Ordine Fratrum Minorum Conventualium, qui
Romae Generali Coetui religiosae suae communitatis
disciplinae renovandae interfuerunt 523
» Iul. 5 Ad Excellentissimum Virum Ioannem Franciscum Pompei,
Reipublicae Italicae cum auctoritate Legatum, Sum-
mo Pontifici Litteras concrediti muneris testes tra-
dentem 557
» » 7 Ad Excellentissimum Virum Hosea Josias Soko, Zambiae
cum auctoritate Legatum, qui Summo Pontifici Lit-
teras concrediti muneris fidem facientes tradidit . . . 560
» » 8 Ad Excellentissimum Virum Kidane Mariam H ailé, ab
Aethiopiae Imperatore primum apud Sedem Aposto-
licam liberis cum mandatis Legatum constitutum, qui
Summo Pontifici Litteras commissi muneris testes
tradidit 561
» » 10 Ad Excellentissimum Virum Ibrahim Abdul Rahman Al-
Dawood, Iraquianae Reipublicae liberis cum mandatis
Legatum, Summo Pontifici Litteras commissi muneris
testes tradentem 563
» » 23 Christifidelibus coram admissis Beatissimus Pater, astro-
nautis e Luna redeuntibus, rationem inter fidem scien-
tiaeque pervestigationes illustrat 564
» » 28 Ad Excellentissimum Virum Georgium M. Kamba, pri-
mum apud Sedem Apostolicam Reipublicae Uganden-
sis cum auctoritate Legatum, Summo Pontifici Litteras
concrediti muneris testes tradentem 568
» » 30 Christifidelibus coram admissis habita a Beatissimo Patre,
pridie quam in Ugandam iter faceret 568
» » 31 In aëronavium portu v. « Entebbe » habita, ad Excellen-
tissimum Virum Milton Obote, Ugandensis Reipublicae
Praesidem, ad ceterasque Auctoritates, qui Beatissi-
mum Patrem in Africam advenientem comiter exce-
perunt ac salutarunt 572
» » » Emis Patribus Cardinalibus et Excmis Praesulibus, qui
« Episcoporum Symposio » ex universa Africa in urbe
Kampala habito interfuerunt 573
» » » In Aedibus Excellentissimi Viri Ugandensis Reipublicae
Praesidis habita 578
» Aug. 1 Ad honorabiles Viros e publico Legumlatorum Coetu
Reipublicae Ugandensis 580
» » » Excellentissimis Viris e Legatorum Coetu in Ugandensi
Republica . . 586
» » 2 Habita apud urbem Kampala, in loco v. « Namugongo »
appellato, ubi X X I I Ugan denses pro Christo glorio-
riosam occubuere mortem, ara exaedificandi templi a
Beatissimo Patre fausta precatione lustrata 587
» » » Habita in sacra Aede anglicanis Ugandensibus dicata, qui
et ipsi mortem pro Christo oppetiverunt 590
» Sept. 16 Ad Excellentissimum Virum Aloisium Antonium Peña-
Index documentorum chronologico ordine digestus 837

PAG.

herrera, Reipublicae Aequatorianae cum auctoritate


Legatum, Summo Pontifici Litteras concrediti muneris
testes tradentem 663
1969 Sept. 18 Ad Excellentissimum Virum Afzal Iqbal, Pachistanae
Reipublicae liberis cum mandatis Legatum, Summo
Pontifici Litteras commissi muneris testes tradentem 664
» Oct. 4 Iuris peritis, qui interfuerunt Coetui decimo internationali
de Iure Poenarum, Romae habito 709
» » 6 Membris Commissionis Theologicae Internationalis, pri-
mum plenarium Coetum habentibus 713
» » 11 In Aede Sixtina habita a Beatissimo Patre Sacrum con-
celebrante, ineunte Extraordinaria Episcoporum Sy-
nodo 716
» » 16 Ad Excellentissimum Virum Mwalimu Julium K. Nyerere,
Reipublicae Tanzaniae Praesidem 721
» » 25 Habita in Basilica Liberiana, cum coetus haberentur
Extraordinariae Episcoporum coactae Synodi . . . 723
» » 27 E.mis Patribus Cardinalibus et Exc.mis Praesulibus e
Synodo Episcoporum, laboribus iam ad finem ver-
gentibus 726
» Nov. 13 Ad Excellentissimum Virum Victorem Proaño -Correa,
Peruvianae Reipublicae cum auctoritate Legatum, qui
Summo Pontifici Litteras concrediti muneris fidem
facientes tradidit 773
» » 16 Delegatis et Observatoribus qui interfuerunt Coetui XV
Romae habito a Consilio v. d. « Food and Agriculture
Organization » (F.A.O.) . 775
» » 19 Christifidelibus in Basilica Vaticana coram admissis de
novo inducendo Ordine Missae Beatissimus Pater lo-
quitur 777
» » 20 Ad Excellentissimum Virum G-odefridum G-onzález, Ve-
netiolanae Reipublicae liberis cum mandatis Legatum,
Summo Pontifici Litteras commissi muneris testes tra-
dentem 780
» » 22 Ad sacrarum virginum Maiores Antistitas, quae ex omni-
bus nationibus interfuerunt Conventui Romae habito 782
» » 23 Moderatoribus et alumnis Collegii Aethiopici, decem exacta
lustra a condito Instituto celebrantibus 784
» » 27 Ad Excellentissimum Virum Abdel Fattah Al-Bochi, Rei-
publicae Arabae Syriacae cum auctoritate Legatum,
Summo Pontifici Litteras concrediti muneris testes
tradentem 786
» Dec. 8 Habita in Auditorio Palatii v. « Pio », cum primum cele-
braretur exactum saeculum ab inito Concilio Oecu-
menico Vaticano I 788

XII - NUNTII RADIOPHONICI

1968 Dec. 20 Catholici orbis Christifidelibus cunctisque hominibus, ob


celebranda Nativitatis Domini nostri Iesu Christi sol-
lemnia 53
» » 25 Universis Christifidelibus, die festo Nativitatis Domini
nostri Iesu Christi, antequam ex externo Basilicae
Vaticanae podio Urbi et Orbi Beatissimus Pater Apo-
stolicam impertiit Benedictionem 58
1969 Apr. 6 Universis Urbis et Orbis Christifidelibus cunctisque ho-
minibus, die Paschatis Resurrectionis Domini nostri
Iesu Christi, antequam ex externo Vaticanae Basilicae
838 Index documentorum chronologico ordine digestus

PAG.
podio Beatissimus Pater Apostolicam impertiit Bene-
dictionem 270
1969 Apr. 11 Iis qui interfuerunt Conventui e tota Gallia Argentorati
habito a Consociatione Operum Catholicorum . . . . 326
» » » A Beatissimo Patre missus, ob inaugurandam in Asia
Catholicam Stationem Eadiophonicam, « Radio-Veri-
tas » nuncupatam 328
» Iul. 21 E turri speculandis sideribus ad Arcem Gandulfi missus,
cum primum astronautae, per spatia extra-atmosphae-
rica audaci emenso itinere, in Lunae solo pedem po-
suissent 592
» Oct. 18 Peruviano populo missus a Beatissimo Patre, ob inaur
guratam inter Italiam et Peru viam coniunctionem
notitiis ope satellitis perferendis 730

XIII - NUNTII SCRIPTO DATI

1968 Dec. 4 Ad Excellentissimum Virum Aemilium Arenales Catalan,


cum xxiii Generali Coetui a Consociatis Nationibus
habito praesideret vicesimusque exactus annus a re-
nuntiatio Hominum Iuribus recoleretur 60
1969 Ian. 6 Emo P. D. Francisco Card. König, Archiepiscopo Vindo-
bonensi, Excmis Praesulibus, Clero et Christifidelibus
Austriae, quinto saeculo volvente ab illa dioecesi con-
stituta 96
» Mart. 19 Universis catholicis Christifidelibus cunctoque Clero, ob
diem celebrandum ecclesiasticis iuvandis vocationibus
per totum terrarum orbem dicatum 330
» Apr. 7 Universis Christifidelibus et bonae voluntatis hominibus
die recurrente recto instrumentorum communicationis
socialis usui provehendo per totum terrarum orbem
dicato 455
» Maii 25 Universis sacris Praesulibus et Christifidelibus, ob cele-
brandum diem rei missionali provehendae per totum
terrarum orbem dicatum 731
» Sept. 1 Ad Clarissimum Virum Renatum Maheu, Moderatorem
Generalem Instituti Internationalis v. d. U.N.E.S.C.O.,
ob diem celebrandum litterarum cognitioni provehen-
dae per totum terrarum orbem dicatum 665
» » 19 Ad Clarissimum Virum Rienzie Rupasinghe, Societatis
Christianorum Iuvenum Opificum Praesidem, quarto
ex omnibus nationibus Beryti coacto Coetu . . . . 667
» » 21 Ad Maiestatem Suam Hassan II, Mauritaniae Regem,
nuntio accepto, cum in urbe Rabat principes Mahu-
medanorum gentium Coetum haberent 669
» Nov. 24 Clero et Christifidelibus Vietnamiae 790
» » 30 Ad Emum P. D. Gordon Iosephum Gray, Archiepiscopum
S. Andreae et Edimburgensem, missus ob novum inau-
gurandum Catholicum Radiophonicum ac Televisifi-
cum Centrum in Magna Britannia 793
» » » Ad universos homines, praesertim Christifideles, proximis
calendis ianuariis diem fovendae paci per totum ter-
rarum orbem dicatum celebraturos 794
Index documentorum chronologico ordine digestus 839

II - A C T A SECRETARIAE STATUS SEU PAPALIS

INSTRUCTIO
PAG.
1969 Mart. 31 Circa vestes, titulos et insignia generis Cardinalium, Epi-
scoporum et Praelatorum ordine minorum 334

III - A C T A CONSILII
PRO PUBLICIS ECCLESIAE NEGOTIIS

1969 Iun. 24 Eescriptum ex Audientia: Ordo Synodi Episcoporum ce-


lebrandae recognitus et auctus 525

IV - ACTA SS. CONGREGATIONUM

I - SACRA CONGREGATIO PRO DOCTRINA FIDEI

1969 Iul. 12 Statuta « ad experimentum » Commissionis Theologicae 540

II - SACRA CONGREGATIO PRO EPISCOPIS

1968 Dec. 14 CUSCHENSIS - PORTUS MALDONADI. - Decretum de finium


62
1969 Febr. 15 ELPASENSIS - CIVITATIS JUAREZENSIS. - Decretum de mu-
198
» » 18 CIVITATIS JEFFERSONIENSIS. - Decretum translationis ca-
200
» Maii 27 D E REGISTRO DO ARAGUAIA. Decretum de mutatione
737
» Aug. 22 614
» Nov. 8 OSNABRUGENSIS - HiLDESiENSis. - Decretum de mutatione
799

III - SACRA CONGREGATIO PRO CLERICIS

1969 Mart. 27 Directorium generale pro Ministerio Pastorali quoad


361

IV - SACRA CONGREGATIO PRO RELIGIOSIS ET


INSTITUTIS SAECULARIBUS

1969 Ian. 6 Instructio de accommodata renovatione institutionis ad


103
» Aug. 15 Instructio de vita contemplativa et de monialium clausura 674
» Nov. 27 Decretum de facultate Supremis Moderatoribus Religio-
num laicalium delegata sodalium votorum temporario-
738
» » » Decretum de ratione qua sodales laici regimen Instituto-
rum religiosorum clericalium participare possint . . 739
840 Index documentorum chronologico ordine digestus

V - SACRA CONGREGATIO PRO GENTIUM


EVANGELIZATIONE SEU DE PROPAGANDA FIDE
PAG.
1968 Mart. 22 JESSELTONENSIS (Kotakinabaluensis). - Decretum de mu-
tatione nominis 65
» Sept. 3 M A I D U G U R I E N S Î S - Y O L A Ë N S I S . - Decretum de mutatione
finium 66
1 9 6 9 Febr. 24 De ordinanda cooperatione missionali Episcoporum quoad
Pontificalia Opera Missionalia necnon circa incepta
particularia dioecesium pro Missionibus 276
» » » De quibusdam principiis atque normis circa relationes in
territoriis Missionum inter Ordinarios locorum et In-
stituta Missionalia 281
» Maii 1 C H U N C H E O N E N S I S - W O N I U E N S I S . Decretum de mutatione
finium 746
» » » CHEONGIUENSIS - WONIUENSIS. Decretum de mutatione
finium 746
» Iun. 13 I H O S I E N S I S - F A R A F A N G A N E N S I S . Decretum de mutatione
finium 747
» Iul. 19 L U L U A B U R G E N S I S - L U D O V I C A N A . Decretum de mutatione
finium 748
» Sept. 1 PONDICHERIENSIS E T CUDDALORENSIS - MADRAPOLITANA
E T MELIAPORENSIS - VELLORENSIS. - Decretum de mu-
tatione finium 801
» » 15 S E U L E N S I S - I N C H O N E N S I S . - Decretum de mutatione fi-
nium 803
» » 16 S U W O N E N S I S - I N C H O N E N S I S . Decretum de mutatione fi-
nium 803
» Oct. 4 M A D U R A I E N S I S . - Decretum de translatione Cathedrae
metropolitanae 804
» » 24 K A R E M A Ë N S I S (Sumbawangensis). - Decretum de muta-
tione nominis dioecesis 805

VI - SACRA CONGREGATIO RITUUM

1968 Iun. 1 T A U R I N E N S I S . - Decretum reassumptionis Causae pro ca-


nonizatione Beati Ignatii a Sancta Agatha, Confessoris,
sacerdotis professi Ordinis Fratrum Minorum Capuc-
cinorum 385
» Iul. 4 T R I D E N T I N A . - Decretum de virtutibus pro beatificatione
Venerabilis Servi Dei Ioannis Nepomuceni de Tschi-
derer, Principis et Episcopi Tridentini 121
» » » A D I A C E N S I S S E U N I C E N S I S . - Decretum de virtutibus pro
beatificatione Servi Dei Caroli Dominici Albini, sa-
cerdotis professi Congregationis Missionariorum Obla-
torum B. M. V. Immaculatae . 126
» » » L U G D U N E N S I S . - Decretum de virtutibus pro beatificatione
Servi Dei Francisci Rivat, Moderatoris Generalis Insti-
tuti Parvulorum Fratrum Mariae 129
» » » I A N U E N S I S . - Decretum de virtutibus pro beatificatione
Servae Dei Mariae Repetto, Instituti Filiarum Nostrae
Dominae de Refugio in Monte Calvario, vulgo « Bri-
gnoline » nuncupatarum 201
» Sept. 19 R O M A N A . - Decretum de virtutibus pro beatificatione
Servae Dei Augustinae Pietrantoni, Religiosae pro-
fessae Instituti Sororum a Caritate 459
1969 Ian. 30 N A M U R C E N S I S . - Decretum de miraculis pro canonizatione
Beatae Iuliae Billiart, Virginis, fundatricis Congrega-
tionis Sororum Nostrae Dominae Namurci 343
Index documentorum chronologico ordine digestus 841

PAG.
1969 Ian. 30 PATAVINA S E U CRACOVIENSIS. - Decretum de virtutibus
pro beatificatione Servi Dei Maximiliani Mariae Kolbe,
sacerdotis professi, Ordinis Fratrum Minorum Con-
ventualium 462
» » » A Q U I S G R A N E N S I S . - Decretum de virtutibus pro beatifi-
catione Servae Dei Mariae Franciscae Schervier, e
Tertio Ordine S. Francisci, fundatricis Instituti Soro-
rum Pauperum S. Francisci 465

VII - SACRA CONGREGATIO PRO CULTO DIVINO

1969 Maii 15 Decretum. - De Ordine Baptismi parvulorum recognito . 548


» » » Instructio de Missis pro coetibus particularibus . . . . 806
» » 25 Decretum. - De Ordine lectionum Scripturae Sacrae in
Missa adhibendo 548
» » 29 Instructio. - De modo Sanctam Communionem mini-
strandi 541
» Iul. 10 Decretum. - De legis vacatione pro novo Ordine Bap-
tismi parvulorum 549
» Oct. 20 Instructio. - De Constitutione Apostolica « Missale Ro-
manum » gradatim ad effectum deducenda 749

VIII - SACRA CONGREGATIO PRO CAUSIS SANCTORUM

1968 Sept. 19 B R U G E N S I S . - Decretum de virtutibus pro beatificatione


Servi Dei Caroli Mariae Schilling, sacerdotis professi
Congregationis Clericorum Regularium S. Pauli, Bar-
nabitarum 386
1969 Nov. 10 T A U R I N E N S I S . - Decretum de miraculis pro canonizatione
Beati Leonardi Murialdo, Confessoris, fundatoris Piae
Societatis Taurinensis a S. Ioseph 812
» » » M A T R I T E N S I S . - Decretum de miraculis pro canonizatione
Beatae Mariae Desolatae Torres Acosta, virginis, fun-
datricis Servarum Mariae Infirmis Ministrantium . . 8 1 3
» » » LUGDUNENSIS SEU MECHLINIENSIS ET VIVARIENSIS. -
Decretum de miraculis pro canonizatione Beatae Vic-
toriae Teresiae Couderc, virginis, fundatricis Societatis
Dominae Nostrae a Recessu Cenaculi 815

V - ACTA TRIBUNALIUM

I - SACRA ROMANA ROTA

Citationes edictales:
1969 Ian. 1 5 P I C T A V I E N S I S . - Nullitatis matrimonii (Colas-Saila) . . 67
» Mart. 4 C H I C A G I E N S I S . - Nullitatis matrimonii ( P . J . Burns-Ca-
ruso) 205
» » » B A R C I N O N E N S I S . - Nullitatis matrimonii et dispensationis
(Marcet G-ris - Maia G-uimaraes) 206
» » 6 NICTHERO VENSIS . - Nullitatis matrimonii (Gronçalves-
Correia) 207
» Apr. 1 2 V I N D O B O N E N S I S . Nullitatis matrimonii (Zingarelli-Fluss) 288

54 - A. A. S.
842 Index documentorum chronologico ordine digestus

PAG.
1969 Apr. 16 C L O Y N E N S I S . - Nullitatis matrimonii (Ducey-0'Keefe) . 289
» » » R O M A N A . - Nullitatis matrimonii (Caseiano-Stella) . . . 290
» Maii 14 C L I F T O N I E N S I S . - Nullitatis matrimonii (Betty-Yeo) . . 346
» » 28 C L E V E L A N D E N S I S . - Nullitatis matrimonii (Kwatkowich-
Weil) 390
» Iul. 11 I N D I A N A P O L I T A N A . - Nullitatis matrimonii (Cooper-Sto ver) 595
» » 12 P L A C E N T I N A S E U M U T I N E N S I S . Nullitatis matrimonii (Cam-
mi-Betti) 596
» » 16 A N G E L O R U M I N C A L I F O R N I A . - Nullitatis matrimonii (B a-
teman-Fellner - Bateman Sheets) 597
» » 23 V A T I C A N A . - Nullitatis matrimonii (Faucher-Omroanin) 644
» » 26 T U N Q U E N S I S . - Nullitatis matrimonii (Avila-Ramírez) . 598
» Aug. 5 C H I C A G I E N S I S . - Nullitatis matrimonii (Sargent-Hoover) 645
» Nov. 17 A G E N N E N S I S . Nullitatis matrimonii (Desplat-Petit) . . . 754
» » 19 V I N D O B O N E N S I S . Nullitatis matrimonii (Zingarelli-Fluss) 755
» » 22 N O V A R C E N S I S . - Nullitatis matrimonii (Scrima-Cooney) 818
» Dec. 4 Y O U N G S T O N I E N S I S . - Nullitatis matrimonii (Igoe-McAlli-
ster) 819
Publicatio sententiae per Edictum:
1969 Nov. 18 R O M A N A . - Nullitatis matrimonii (De G-hetaldi-Cervini) 817

II - TRIBUNAL VICARIATUS URBIS

Citationes edictales:
1969 Febr. 24 R O M A N A . - Nullitatis matrimonii (De Angelis-Ruggiero) 134
» » 26 R O M A N A . - Nullitatis matrimonii (Di Fulvio-Falcioni) . . 135
» Maii 22 R O M A N A . - Nullitatis matrimonii (Santippo-Sinclair) . . 347
» Iun. 18 R O M A N A . - Nullitatis matrimonii ( Serafini-Czulowski) . . 468
» Sept. 30 R O M A N A . - Nullitatis matrimonii (Pietropaoli-Compa-
gnoni) 691
» » » R O M A N A . - Nullitatis matrimonii (Chiappi-Monti) . . . 692

VI - ACTA COMMISSIONUM

PONTIFICIA COMMISSIO
DECRETIS CONCILII VATICANI II
INTERPRET ANDIS

1969 Apr. 4 Responsum ad propositum dubium 348


» Iul. 3 Responsum ad propositum dubium 551
i n

INDICES NOMINUM

I - INDEX NOMINUM PERSONARUM


(OMITTUNTUR N O M I N A ACTIS SUBSCRIPTA)

A Altany J., 294. Asaad M., 360.


Alter C, 673. Ashby Brian P., 209.
Abascal Salmerón E., 401, Alvarez C, 758. Asili C, 413.
424. Alvarez E., 406. Assolari A., 801.
Abdallah Mgulunde M., Alvarez Lopez J., 392. Astorri A., 758.
801. Amai Ganguly T., 458. Ataviado V., 412.
Abdel Fattah Al-Bochi, Amann R., 212. f Atkielski R., 472.
786, 820. Amin Fakchry A., 391. Atorn A., 216.
Abel Gr., 358. Amir Assadollah Alam, 694. Audet R., 407.
Abramowicz A., 411. Amir Nasser Diba, 695. Audrain H., 401.
Abs H., 823. Anderlini G., 356. Austin W . , 824.
Absi E., 360. Anderlini S., 356. Avila, 598.
Acampora, G., 759. Anderson P., 413. Aviza J., 210.
Accogli L., 399. Andolfatto M., 356. Ayerbe Chaux G., 295.
Ace vedo Rojas R., 406. Andrew A., 136.
Adam J., 741. Andriani G., 647.
Adimou C, 410. Angelelli Carletti E., 413. B
Adrian W . , 673. Angelilli O., 358.
Adrowitzer A., 71. Angelini L., 823. Babana J., 422.
Aelgoet M., 359. Angelini - De Miccolis F., Babezynski S., 356.
Affronti F., 213. 214. Babiiha J., 694.
Afzal Iqbal, 664, 693. Angerosa D., 213. Bacci Card. A., 662.
Agagianian Card. P., 394. Angioni A., 413, 424. Baert J., 70.
Agostini P., 735. Anguilé A., 741. Baggio Card. S., 395, 434,
Agré B., 412. Anizan, 328. 470, 522, 735.
Agudelo Rios J., 295. Antaki P., 423. Baharagate E., 744.
Aguilar Gorrondona J., 71. Antonelli F., 352. Bakole M., 399.
Aguilar Garcia J., 594. Antonetti L., 400. Bal M., 355.
Aguirre Garcia L., 613, 646. Antonini F., 391. Balandiuk S., 354.
Ahaji M., 353. Antonio G., 68. f Balconi L., 296.
Aijiro Yamaguchi P., 341. Antonioni G., 71. Baldo Riva L., 275, 421.
Albert J., 357. Antonucci Lucidi F., 69. Baldone S., 215.
Alberto y Valderrama T., f Aramburu Z., 296. Balduini L., 696.
820. Arcami G., 823. Balduino T., 405.
Albini C. (S. D.), 126. Arenales Catalan E., 60. Balestrini F., 648.
Albrizzi S., 72. Argaya Goicoechea J., 100, Balinski-Jundzill J., 357.
Alcaraz Figueroa S., 409. 417. Ballestreros E., 695.
Alemán M., 411. Argenti R., 358. B ambaren Gastelumendi L.,
Alfieri N., 214. Argentieri B., 756. 406.
Alibrandi G., 136, 292. Arias Robledo E., 295. Bambrick K., 647.
f Allorio C, 413, 824. Ariola F., 100, 417. Bank J., 196, 419, 424.
Almeida Merino A., 736. Aristizábal Ospina A., 594. Banks M., 458.
Aloisi Masella Card. B., 128, Arribas Matesanz M., 814. Baratta R., 402.
204, 461, 556. Artico E., 822. Barbarito L., 471, 594.
844 Index nominum personarum

Barbato D . , 823. Bertoli Card. P., 352, 295, Boueheix N., 341, 418.
Barbieri A., 71. 434, 470, 693. Boum J., 696.
Barbu F., 409. Bertozzi T., 211. Boxer C, 215.
Barco Vargas V., 295. Bet V., 355. Braco. J., 647.
Bardonne L., 274, 420. Betancur B., 295. Braidotti M., 695.
Baretto N., 213. Betancur Campuzano J., t Brans M., 824.
Barge J., 358. 295. Brasca A., 102, 418.
Barghini G., 213. Betti S., 596. Braun E., 359.
Barnett J., 215. Betty, 346. Brazào E., 32, 68.
Baroncelli E., 409. Bezmalinovic C, 407. Breitenbeck J., 736.
Barreto Melgarejo R., 211. Biagi D . , 71. Brems A., 412.
Barry W . , 647. Bianchi L., 417, 646. Brezanóczy P., 196, 403,
Barten P., 359. Biancotto G., 213. 424.
Bartholome P., 408. Biasi G., 215. Briccarello T., 812.
Bartoccetti V., 208. Biennés M., 405. Brignoli G., 360.
Barvo G., 296. Bihonda N., 415. Brini M., 209.
Bataringaya B., 694. BiUiart J. (B.), 343, 423, Brisotto A., 355.
Bateman, 597. 424. Brizzi I., 358.
Battaglia G., 213. Billings J., 357. Broderick E., 421.
Battaglierin D . , 342, 421. Binon O., 696. Brotto G., 356.
Bauer H., 211. BischofE A., 760. Brown J., 758.
Baum W . , 211. Bittenbinder M., 822. Brown R., 758.
Baur F., 71. Blacet W., 211. Browne T., 353.
Bayet C, 745. ' Blanchet M., 416. Bruggeman W . , 358.
Bea Gard. A., 504. Blanco J., 211. Brugiotti C, 358.
Beckers G., 360. Blom H., 69. Bruis Canisius F., 593.
Bednarczyk P., 409. Boccanelli P., 823. Bruni M., 823.
Beilouné P., 422. Boccella G., 399. Bruno A., 70.
Bélanger G., 737. Böck K., 358. Bruniera A., 352, 552.
Belej J., 821. Bockwinkel J., 412. Brunini J., 406.
Bell M . , 210. Boiron F., 129. f Brunner G., 216.
BeU Percy J., 646. Boldoni A., 759. Brusà B., 696.
Bello R., 823. Bollig U., 355. Brust L., 673.
Bellotti L., 820. t Bonacini G., 760. Brustia F., 275, 421.
Beltrami Card. G., 79, 472. Boncompagni F., 821. Brynda G., 648.
Bellucci C, 275, 421. Bonfiglioli G., 424. Brzana S., 414.
Benavent Escuín E., 402. Bongianino L., 408. Bugnini A., 352.
Benavides Morriberón J., Bonin L., 213. Buise P., 215.
100, 417. Bono L., 213. Buitrago S., 415.
Benelli A., 212. Bon vini P., 821. Burchill W . , 294.
Benelli G., 208. Bonzanini M., 759. Burgaretta S., 360.
Bennati A., 759. Boone C, 696. Burke A., 408.
Bentivoglio A. (S. D.), 291. Boots J., 760. Burns J., 646.
Beran Card. J., 76, 182, Borda Mendoza C, 295. Burns P., 205.
360. Borders W . , 411. Burrus G., 69.
Beretta G., 391. Bordini B., 360. Busemeyer C, 758.
Berg C, 386. Borettini L., 293. Buss T., 274, 421.
Berg E., 386. Borlongan G., 758. Bussler P., 358.
Bergan G., 672. Bosano G., 126. Busso M., 696.
Berkelmans F., 696. Bosano L., 126. Butcher F., 70.
Berger H., 510. Boscariol S., 822. Butelezi P., 63.
Berghs J., 355. Bosco A., 294. Byeong-Hoa Chang J., 414.
Berna S., 214. Bossi A., 647. Byrne H., 210.
Bernal Jaramillo P., 295. Botero Salazar B., 26.
Bernard J., 407. Bottazzi G., 392.
Berntson Terranee W . , 212. Botter A., 391. C
Berrios E., 294. Botti D . , 822.
Bersani S., 211. BotticeUi G., 355. Cabana G., 400.
Bottizer A., 212. Caccia F., 821.
Bersano P., 71.
Botto P., 735. Cadore D., 822.
Bertacchi G., 214.
Index nominum personarum 845

Caggiano CARD. A., 172. Caruso E., 205. Cicone M., 71.
t Cagnoni E., 696. Casariego CARD. M., 396, Cieminski J., 355.
Caiazza L., 760. 433, 470. Ciesla J., 822.
Calabresi U., 552, 744. Casaroli A., 208. Cimatti M. (S. D.), 292.
Calderón F., 392. Casas A., 414. Cimmino S., 356.
Calderón Barrueto J., 275, Casciano, 290. Ciona J., 399.
421. Caselli P., 360. Cirocchi V., 212.
Can G., 822. Casey E., 672. Cisario E., 213.
Caligo D., 759. Caso F., 356. Cisneros Duran V., 406,
Calleja F., 648. Casoria G., 292. 735.
CaUeri E., 823. Cassata J., 410, 673. Citterio B., 737.
Calvitto A., 212. Cassidy J., 212. Clarizio E., 672, 693.
Calvo Velásquez J., 454, Castellucci A., 70. Clark A., 421.
469. Castiglioni L., 69. Clark E., 210.
Camacho Leyva B., 295. Castro G., 296. Clarke D., 211.
Cambiaghi A., 214. Castro Ruiz M., 736. Clavel Méndez T., 102, 402.
Cammi, 596. Cataldi S., 358. Claus A., 72.
Campagna V., 823. Cattaneo L., 391. Claver F., 613.
Campanella G., 213. Cavelier Gaviria G., 295. Clinch EL, 405.
Campbell J., 647. Caza P., 421. Clogher J., 353.
Campos F., 275, 422. Cazzaniga F., 458. Clopet P., 695.
Campos P., 402. Ceccarelli O., 359. Cloynen, 289.
Camus Larena C, 408. Cecchetti G., 214. Cocchia A., 759.
CandiUi D., 359. Cecchini M., 208, 342, 404. Coeck J., 72.
Canizaro G-., 696. Cecco E., 822. Cojuangco J., 391.
Cantatrione A., 357. Cedzich F., 412. Colaço T., 215.
Cantero Cuadrado P., 694. Cemon T., 757. Colas, 67.
Cantuaria Guimaraes A., Cento CARD. F., 385. Colcerosa F., 648.
70. f Centoz L., 696. Collingwood C, 756.
Caoili L., 758. Geraldi F., 213. Collins F., 215.
Capmany Casamitjana J., Ceresa A., 70. CoUins H., 216.
416. Cervini G., 817. Collins J., 70.
Capoferri C, 358. Cervino Cervino J., 412. Colman Obelar A., 420.
Caporali L., 648. Cesana J., 341, 418. Colombo L., 648.
CappeUi A., 758. f Cesarano A., 824. Comacho Flores F., 745.
Cappuccio U., 392. Ceslar L., 356. Compagnoni C, 691.
Capretta P., 355. Chagné P., 672. Confalonieri CARD. C , 389,
Caprio G., 292. Chamberlin M., 357. 469.
Capuzzo M., 759. Chamblee R., 824. Connell A., 758.
Carberry CARD. J., 396, 400, Chapuis R., 411. Connoly J., 757.
434, 471. Chardon J., 70. Conrad A., 69.
Carboni R., 352. Charpenet L., 64. Conrero B., 400.
Cárdenas G., 295. Charyna M., 355. Consiglio S., 213.
Cardillo G., 822. Chemello J., 198, 420. Conti S., 409.
Cardinale I., 293. Chen Chih-Mai, 322, 349. Conway W., 756.
Cardone M., 759. Chen-Ping Hsu F., 742. Cooke CARD. T., 396, 400,
Carenzio D., 758. Chenard J., 216. 434, 471.
Carew W . , 820. Cheng P., 745. Cooper, 595.
Carey M., 210. Cheniche A., 275. Colagiovanni E., 600.
Carey P., 646. Cheshire L., 824. Coopmans P., 824.
Carney J., 102, 403. Chiapparelli G., 214. Coppenrath M., 400.
Carreras J., 613. Chiappi, 692. Coppola L., 358.
Carretto P., 743. Chiodini G., 210. Cordoba Angulo J., 296.
Carrier H., 695. Chioin O., 391. Cornelius W., 758.
Carrière P., 99, 417. Chiramel K., 822. Correia J., 207.
Carrillo S. (S. D.), 291. Chiriboga B., 100, 417. Correnti V., 695.
Carrol C, 424. Choi J., 64. Cosgrove W., 412.
Carrol J., 415. Chopat J., 70. Costa F., 101, 403.
Carrole C, 401. Ciacci R., 801. Costa G., 101, 403.
Carson F., 821. Cicognani CARD. A., 349,353. Costa Méndez N., 307, 349.
846 Index nominum personarum

Costantini C, 459. Daumal Serra R., 416. De Orbegozo y Goicoechea


Costas Montano A., 100, Davis J., 646. L, 411.
417. Dayrit A., 824. De Paolis G., 212.
Costi R., 71. De Acutis S., 358. De Peppo A., 72.
Côté Ph., 64. De Angelis, 134. D'Erchia A., 735.
Couderc V. (B.), 815. De Angelis G., 360. De Rosa B., 824.
Cooney M., 818. De Angelis P., 822. Deryckiere H., 695.
Cox G., 210. De Antoni V., 214. de Silva Chaves J., 406.
Cranham C, 647. De Araújo Sales Gard. E., De Simone F., 354.
Crannawitter B., 823. 396, 402, 434, 471. De Simone G., 212.
Cratin E., 647. Dearden Gard. J., 396, 433, De Simone R., 648.
Cremers J., 760. 470. Desmarais J., 417.
Cremin P., 757. De Azeredo Pervigao J., De Souza A., 391.
Crepta S., 354. 214. De Souza V., 71.
Criseuoli G., 760. de Bernon J., 64. de Souza Gomes B., 410.
Croma G., 360. f de Campos A., 600. Desplat, 754.
Cronin D., 412. Decina G., 759. Desrochers B., 412.
Cruces F., 411. De Clercq C, 209. De Theux de Mont jardin
Cruz A., 824. De Cocq. H., 801. G., 216.
Cserháti J., 196, 419, 424. Decermann B., 214. Devès P., 357.
Csertö A., 136. De Florio V., 355. Devlin M., 358.
Culhane W . , 758. Defregger M., 413. Diaz Cueva G., 413.
Cummins C, 646. Degenhardt I., 648. Di Biagio A., 209.
Cunnane J., 197, 404. Degenhardt J., 410. Dichtel A., 214.
Cuomo A., 759. De Ghetaldi, 817. Di Felice A., 136.
Curci L., 822. De Giovanni di Santa Se- Di Fini S., 823.
Curran H., 212. verina L., 69. Di Fulvio, 135.
Currom P., 696. De Groot F., 72. Dillon G., 647.
Cusick E., 215. De Groot J., 646. Dimmerling H., 673.
Cyrillus (S.), 137, 182. de Guzman P., 824. Dingman M., 410.
Czerwinski L., 355. Dehmer J., 696. Dione F., 342, 420.
Czoch L., 360. De Hommel A., 72. Di Pace V., 759.
Czulov/ski S., 468. De Hoog J., 760. Di Pasquale A., 391.
Dekle L., 215. Di Salvo S., 99, 417.
Deksnys A., 422. Di San Bonifacio M., 214.
D Delarocca C, 357. Di Simone M., 64.
De la Torre A., 296. Dispatie R., 412.
Dabrowska M., 462. Delattre M., 816. Djagom D., 403.
Daca R., 822. De Leeuw F„ 696. Dlamini P., 407.
d'Adda Salvaterra G., 69. Delenda A., 358. Dodds H., 320, 349.
Daidone G., 821. Delenda N., 357. Doggett I., 743.
Dalla Rossa Prati S., 70. Delesalle L., 695. Doherty A., 210.
Dalpane P., 72. de l'Escalopier M., 70. Dohmen F., 696.
Dal Santo E., 356. Dei Fiol O., 822. Doi Gard. P., 600.
Dalle Carbonare F., 356. Delgado y Gómez E., 401. Dolan F., 646.
f Dalton P., 760. Del Guercio O., 71. Dolk H., 215.
D'Ambrosio A., 72. DeUa Porta P., 215. Dois M., 71.
D'Amelio M., 357. Del Val Gallo J., 422. Dolton H., 696.
Damen W., 358. D'Erme M., 695. Domanig F., 757.
Damilano S., 212. Demain R., 759. Domenici A., 359.
Daniélou Gard. J., 396, 404, Démange P., 759. Domingo y Sol M. (S. D.),
434, 471. Demay L., 392. 208.
Danylchuck I., 355. De Milleville G., 63. Doms E., 757.
Dardani L., 398. f Demol L., 552. Donati C. (S. D.), 291.
Dario S., 410. de Moráis Penido G., 209. Donders E., 355.
Darmojuwono Gard. J., Dempsey M., 411. Donohoe H., 673.
600. De Mulier y De Ferrer S., Donnellan T., 401, 600.
t da Rocha J., 760. 695. Doran W . , 756, 821.
Darving C, 69. De Nayer P., 70. Dore G., 216.
Dauger G., 354. Dengers P., 210. Dos Ghali J., 357.
Index nominum personarum 847

Dossena L., 758. Esquivel E L , 100, 417. t Fied J., 600.


Dotti O., 274, 421. Etchegaray R., 421. Fiedler E., 211.
Dougherty J., 355. Etilio Leyva B., 295. Figiel J., 356.
Dougherty J. P., 198, 419. Etoundi F., 356. Figueroa G., 759.
Downey V., 210. Etteldorf R., 403. Fink E., 359.
Doyle F., 210. Eusebietti A., 646. Fiorini G., 822.
Doyle J., 824. Evangelisti M., 359. Fisher C, 212.
Dravecky M., 294. Evanguelatos C., 392. Fitzgerald E., 102, 419.
Drolet R., 695. Evans G., 198, 420. Fitzpatrick J., 413.
Drone R., 757. Flahiff Card. G., 396, 433,
D'Rosario H., 743, 745. F
470.
Drozdz C, 821. Fiatlei W., 757.
D'Souza A., 741. Fabbri F., 211. Flautt J., 696.
D'Souza D., 743. Faccini G., 71. Fleischmann A., 211.
D'Souza F., 212. Fackler G., 216. Flores Reyes G., 594.
Ducceschi V., 358. Faivre F., 823. Fluck C, 354.
Ducey, 289. Fajardo Boada E., 296. Flügel C, 415.
Duchateau G-., 359. Fajardo Saavedra G., 296. Fluss C, 288, 755.
Duchini B., 356. Falcioni de Bravo J., 135. Fogarty E., 210.
Dudiek M., 414. t Falkowski C, 600. Folegatti G., 822.
Duim F., 671. f Fasolino Card. A., 600. Foley Brian C, 472.
Dupont R., 742. Fanti D., 759. Fondu M., 815.
Duprey P., 708. Fanton F., 760. Fonk J., 216.
Dupuy R., 823. Farah E., 693. Fontanella O. (S. D.), 291.
Durand De Fontmagne P., Fares A., 209. Forlani E., 214.
357. Farick Farah A., 358. Forni Card. E., 78.
Duranti G., 356. Farmer A., 824. Fortier J., 401, 694.
Duval Card. L., 600. Farrel P., 757. Foster C, 821.
Farrell J., 210. Foster E., 647.
Fataki A., 399. Fox A., 406.
E
Faucher de Negraval' L., Fox M., 647.
Eehandia D., 291, 252. 644. Franceschetto B., 822.
Echeverría Ruiz B., 275, Fauvel A., 409. Francis G., 353.
404. Feddish B., 354. Franco N., 759.
Edixhoven G., 70. Federowich M., 355. François C., 70.
Ehlinger H., 294. Fee J., 757. Fransen C, 392.
Ehlinger P., 294. t Feeney D., 600. Fransen J., 69.
Eid E., 756. Felici Card. P., 209, 293, Freeman J., 416.
Ejeagwu G., 359. 353, 694. Frehen H., 416.
Ekka F., 406. Feilerer J., 822. Frencken H., 696.
Elko N., 399. Fellner F., 597. Fresnel A., 415.
El Koury P., 354. Feltin Card. M., 556. Frias P., 694.
Elwell C, 412. Fenaux A., 360. Fricker F., 215.
Emanuel L, 409. f Fenech F., 360. Frings Card. J., 235.
Emery A., 407. Fenelon T., 210. Fruscoloni N., 823.
Encarnación G., 758. Fernandos A., 212. Frutaz A., 353.
Endrich E., 212. Fernández Apaza R., 409. Fuenzalida y Fuenzalida
Enrici D., 352. Fernandos Bijos G., 209. O., 410.
Enrique y Tarancón Card. Fernando E., 411. Fuhlrott O., 214.
V., 396, 403, 433, 470. Fernando F., 412. Fulton T., 102, 418.
Ernoult E., 101, 418. Ferrando S., 743. Fulvi G., 822.
Ernst IT., 405. Ferrari Toniolo A., 352. Furey F., 671.
Errázuriz Gandarillas I., Ferraris G., 215. Fürstenberg Card. M., 353,
197, 419. f Ferraz S., 360. 472.
Eschenbrenner P., 214. f Ferrerò di Cavallerleone
Escobar López M., 296. C , 552. G
Escobar Vélez G., 613. Ferretti A., 759.
Espelage B., 673. Ferretti G., 211. Gabriel L., 69.
Espinosa Peña H., 295. Ferretto Card. G., 394. Gadoury R., 647.
Espinoza Salazar M., 593. Ferri M., 71. Gaekwad F., 212.
848 Index nomintim personarum

Gärtner C, 648. Gibbs J., 760. Gray Card. G., 395, 433,
Gaffus J., 212. Gierlinski J., 356. 470, 793.
Gagnon E., 198, 420. Giglio A., 70. Gray J., 101, 418.
Gailhac G., 291. Gildea L., 294. Graziano L., 735.
Galdieri P., 356. Gillain J., 72. Grégoire P., 401.
Gallagher G., 646. Gilligan A., 613. Grillo G., 823.
Gallagher E., 211. Gillooley J., 757. Grimaldi G., 99, 409.
GaUagher T., 211. Giobbe Card. P., 466, 812. Grimard L., 65.
Galles F., 210. Giosia von Sachsen Coburg Grmie V., 409.
GaUi C, 648. . und Gotha P., 695. Grondona M., 695.
GaUina E., 552, 744. Giovanetti M., 121. Grosschmid Geza B., 695.
Gamberucci V., 359. Giraldo C, 296. Grosse W . , 416.
Gambino E., 211. Girasole C, 356. Grossi V. (S. D.), 469.
Gammino M., 696. Giraud J., 756. Gruber G., 821.
Ganter B., 757. Giuzzi G., 648. Grudnick F., 213.
Gantert J., 212. Gladis A., 354. Grueter J., 415.
Gantin B., 458. Glatthar G., 821. Gründemann T., 70.
Gara vito Jiménez G., 593. Gleason P., 647. Grütters H., 648.
García Alonso I., 100, 417. Gleeson F., 417. Grzeskowiak E., 757.
García Lahiguera J., 600, Gleeson M., 215. Gualderon E., 647.
672. Glenn F., 294. Gualdoni M., 360.
García Ordoñez J., 613. Glorieux A., 693. Gucwa J., 101, 418.
García Eobledo T., 647. Glynn F., 758. Günther J., 648.
Garibi y Eivera Card. J., Gobbi U., 358. Guérin T. (S. D.), 291.
171. Godin E., 671. Guerri Card. S., 396, 404,
Garland E., 354. Goffi T., 211. 434, 471, 472.
Garlato P., 354. Goffredo C, 356. t Guerry E., 216.
Garrone Card. G., 323, 694. Golland Trindade H., 400. Gufflet H., 422.
Garvín J., 215. Golzio S., 600. Guibord Leves que E., 742.
Gasparini L., 356. Gomes J., 99, 413. Guilfoyle G., 407, 821.
Gassongo G., 64. Gomes de Oliveira E., 409. Guirma C, 744.
Gatti L., 758. f Gomes Jardim S., 760. Guix Ferreres J., 416.
f Gaudel A., 600. Gómez Dávila H., 413. Guizar Valencia A., 735.
Gaul E., 354. Gomis O., 411. Gumbleton T., 410.
Gavin T., 822. Gonçalves, 207. Gungon P., 758.
Gawedzki A., 354, 647. Gonzales G., 780, 820. Guruceaga Iturriza F., 613.
Gawlik F., 354. Gonzales L., 458. Gustenhoven F., 760.
Gay J., 408. Gordó E., 671. Gut Card. B., 352.
Gazzale T., 202. Gonzales Zumarraga A., Gutiérrez Escobar A., 296.
Gazzoli P., 408. 594. Gutiérrez Salazar M., 410.
Gelamur J., 136. Goody L., 402. Gutting E., 647.
Gelineau L., 210. Gorge D., 70. Guzman Novoa J., 210.
Gerada E., 401. t Gori G., 760.
Gerbermann H., 407. Gorman T., 673.
Gelli G., 357. Gossman F., 413. H
Gendrot M., 266. Gottschalk M., 342, 422.
Genio C, 356. Gouyon Card. P., 396, 433, Hack H., 648.
Gennari A., 391. 470. Haenggi A., 407.
Gerow E., 406. Governatori L., 695. Hagendorens J., 411.
Gertz W . , 210. Graber E., 821. Haik E., 356.
Gestri S., 71. Gracias Card. V., 600. Hailé K., 561, 599.
Geurts L., 72. Graf J., 648. Hailé Selassió (Imperator),
Ghislain G., 359. Granahan L., 294. 508, 561.
Ghizzo M., 353. Graner L., 399. Hakim M., 398.
Giallombardo G., 213. Grasso P., 214. Halem' Imana B., 742.
Giampara S., 821. Grasso S., 822. Ham Freely J., 405.
Giannecchini M., 600. Grauls A., 399. Hamell P., 821.
Giannetti B., 72. Grauzlis A., 294. Hamer J., 708.
Giaquinta G., 415. GraveUi G., 399. Hammond J., 294.
Gibbons J., 359. Graves L., 198, 420. Hamvás A., 196.
Index nominum personarum 849

Hanly J., 355. f Hünermann F., 136. Journet Gard. C, 353.


Hannan P., 694. Hunkeler E., 673. Joyce E., 354.
Haïmes A., 824. Huot R., 169. Julienne G., 823.
Harnett J., 647. Hupperts A., 31, 68. Jürgenson F., 823.
Harper J., 211. Hurley M., 405.
Harrington D., 353.
Harrington J., 211. K
Harrington P., 209. I
Harrington T., 411. Kabangu F., 405.
Harst A., 822. Iacoby C, 411. Kaburungu S., 415.
Harvan M., 294. Iaén Santiago J., 213. Kacziba J., 197, 419.
Hassan II (Bex), 669. Iakubiec C, 213, 356. Kadri Diele Y., 823.
Hastrich J., 673. Iampieri M., 823. Kagerer N., 391.
Hauser F., 760. leardi O., 824. Kakubi J., 743.
Havard R., 359. lecco T., 360. Kamba G., 568, 599, 694.
Hawe P., 215. Ielmini G., 214. Kane F., 294.
Hayek I. A., 398. Iglesias Navarri R., 594. Kanyama M., 418.
Heessels .M., 72. Ignatius a Sancta Agatha Karlen E., 415.
v
Heilingsetzer E., 695. (B.), 385. Kastenholz P., 354.
Helzisouer S., 294. Igoe, 819. Kaufmann C, 211.
Heim B., 352. Ijjás J., 196, 403, 424. Katzenstein C, 695.
Heinemann E., 355. Hagan A., 392. t Kavukatt M., 696.
Hempfer H., 822. Ilcewicz E., 422. Keefer O., 294.
Heneghan T., 211. Iligan P., 412. Keilty J., 646.
Henríquez Jiménez L., 600. Innocenti A., 399. Kelly E., 342, 420.
Herbut J., 800. Intontì V., 71. Kelly F., 757.
Herkernrath H., 356. Ioannes Pp. X X I I I , 138. Kemper F., 824.
Herlihy C, 215. Iodice V., 760. Kempf W . , 694.
Herlihy D., 600. Iorio A., 759. Kenealy W . , 211.
Herlihy T., 211. Iurgens R., 70. Kennedy M., 294.
Hermann F., 647. Iwachiw P., 355. Kenny W . , 212.
Herrmann G-., 216. f Keogh T., 360.
Herzig C, 354. Keohane M., 211.
Hesse E., 821. J Kershaw B., 211.
Hession P., 647. Kesenge J., 415.
Heston E., 292. Jackson C, 210. Kessler R., 357.
Heuberger J., 70. f Jacob G., 72. Kettel G., 418.
Hiekey D., 408. Jacovitti A., 357. Keul F., 757.
Hippel B., 415. Jadot J., 400, 599. Khoraiche A., 820.
Hirsch R., 760. Janacek B., 354. Kiebooms L., 69.
Hislaire J., 359. Janak H., 294. Kiefer A., 647.
Hlouch J., 293. Jansen M., 696. Kiesel E., 823.
Hof er E., 822. f Jaramillo Tobón A., 360. Kihangire C, 341, 418.
Höffner Card. J., 196, 396, Jarawan E., 209. KiU J., 214.
403, 434, 471. Jarra E., 360. Kim Sou Hwan Card. S.,
Hogan J., 736. Javerone M., 216. 600.
Hogan R., 211. Jaworowicz E., 756. Kirne A., 215.
Holla R., 70. Jayetilleke E., 70. Kinsch N., 399.
Hoover Gr., 645. Jeresek J., 215. Kleinermeilert A., 411.
Hörmann C, 646. Jerominek F., 212. Klenkhart R., 359.
Hörmer L., 648. Jestädt J., 354. Klocek S., 356.
Horsthuis A., 99, 417. Jezernik M., 821. Knight T., 294.
Hourton Gr., 197, 420. Jezierski S., 356. Knipschild F., 648.
Hrynuck S., 355. Joachim M., 69. Knorr J., 354.
Hsu Chen-Ping F., 65. Jobidon J., 694. Koch J., 213.
Huber J., 359. Johnson E., 757. Köchl J., 359.
Hubertus B., 209. Johnson M., 102, 403. Kocisko S., 404, 407, 424.
Hughes J., 647. f Joliet O., 136. Koenenn L., 696.
Huhmann J., 211. Jordanek T., 213. Kolbe J., 462.
f Huibers J., 296. Josias Soko H., 560, 599. Kolbe M. (S. D.), 462.
850 Index nominum personarum

Komasa M., 356. f Lazik A., 296. Lucey E., 671.


Komba J., 342, 420. Leblanc A., 647. Lucid M., 355.
König Card. F., 96. Le Blanc C, 102, 419. Lucker E., 757.
Kopetyky J., 359. Lecchini D., 759. Lugagne Delpon H., 412.
Korozyk T., 213. Lecrosnier E., 422. Luisi E., 99, 412.
Kortmann C, 214. Lefébure A., 405. Lumia J., 211.
Kotter A., 822. Legarra Tellechea M., 421. Lunn J., 758.
Kotzina V., 823. Leguevaques J., 824. Luoni S., 599.
Kouwenhoven P., 215. Leibold P., 673. Lupo C, 213.
Kowalski L., 354. Lem P., 70. Lussier P., 414.
Kozlowiecki A., 742. Lemaître H., 471, 742. Lynch G., 737.
Kozminski E., 356. Lemieux M., 471. Lynch J., 210.
Kraemer C, 216. Lenic S., 406. Lyons J., 758.
Krannawitter E., 695. Lenna O., 823. Lyons M., 70.
Kraus J., 647. Leonard D., 757. Lyssy T., 354.
Kraus D., 354. Leonard V., 671.
Krautseheidt J., 293. Lesouëf A., 65.
Krieger F., 695. Leuchter J., 359. M
Krijnen P., 392. Leven S., 737.
Kruis C, 358. Lever L., 214. Mabula B., 342, 419.
Kugler E. (S. D.), 291. Leverman A., 415. MacCabe J., 215.
Kumala M., 821. Lévesque C, 414. Maccari C, 209, 402, 424.
Kunnacherry C, 407. Lewkowicz W . , 355. t Mac Ginley J., 696.
Kwanten K., 359. Ley F., 410. Machado J., 822.
Kwatkowich, 390. Libera P., 824. Machado y Escobar M.,
Lighteap T., 757. 408.
Ligot V., 198, 420. Mac Neil J., 422.
1 Liguori A., 759. Mac Pherson C, 100, 417.
Limongz P., 552. Mac Sweeney E., 646.
Labande E., 696. Lippe A., 210. Madden J., 293.
Lachiondo J., 414. List E., 359. Madej A., 354.
Lacroix M., 416. List E. A., 760. Magambo S., 212, 744.
Laghi P., 352. Liston D., 411. Magaña García S., 102, 418.
Lagiba F., 71. Liszka E., 356. Magnotti G., 391.
Lallier M., 209. Literski Eoy E., 210. Magoshiro Matsuoka P.,
Lamb J., 647. Lleras Eestrepo C, 294. 743.
Lambooy E., 695. Lloyd F., 215. Mäher L., 673.
Lambruschini F., 402. f Loayza Gumiel C, 72. Maheu E., 665.
Lampe J., 359. Lobo I., 404. Mahn Erie J., 409.
Lamy H., 358. Lobodych E., 294. Mahon J. C, 63.
Lana ve G., 275, 421. Loebenstein E., 695. Mahon S., 823.
t Lanctôt A., 472. Loerakker T., 696. Mahoney J., 405.
Landersdorfer S., 99, 416. Lohr W., 69. Mahony W., 742.
Landry E., 266. Long G., 694. Maia Guimaraes E., 206.
Langseder L., 357. Loftus W., 355. Maina G., 213.
La Eavoire Morrow L., 801. Loonen P., 215. Makarakiza A., 402.
Lari O., 416. Lopes A., 354. Mäkinen J., 29, 68.
Larose E., 414. Lopez G., 412. Makuch B., 355.
Larraona Gard. A., 125, López Estrada E., 401. Malchiodi IL, 736.
398, 464, 814, 816. López Lara J., 407. Malia Call E., 414.
Larrea Holguín J., 594. López Michelsen A., 295. Malone J., 411.
Larri ve J., 70. López Ortiz J., 274, 404. Maloney D., 406.
Lasalandra N., 356. Lorenzi A., 212. Malula Gard. J., 396, 433,
f Laschi Gonzales J., 360. Losten B., 355. 470.
Lattuada C, 391. Loucheur A., 408. Malunga B., 744.
f Laudadio N., 296. Lowney J., 294. Mamie P., 413.
Laumans J., 72. Lowry J., 294. Mamos S., 358.
Lauterer C, 422. Luague F., 758. Manastersky E., 294.
Law B., 648. Lucas J., 215. f Mancini T., 360.
Layode L., 211. f Lucas M., 216. Mandl C, 648.
Index nominum personarum 851

Manek G., 341, 403. Matocha J., 294. Me Ñamara J., 647.
Manfredini E., 736. Matousek K., 293. Me Nelis F., 757.
Mangini L., 647. Matrone G., 356. Me Nicholas J., 197, 419.
Manikowski E., 294. Mattei G., 359. Me Nulty J., 210.
Manning T., 405, 671. Matteucci B., 414. Mecca M., 294.
Manrique Alvarez H., 295. Matracci G., 69. Meenan J., 294.
Mantle J., 646. Mauer M., 824. Meert E., 70.
Mantovani L., 358. Mauro A., 292. Meerts L., 72.
Maple J., 824. Maury J., 401. Mees J., 471, 743.
Maranta E., 341, 402. May J., 736. Meeus A., 696.
Marcet Gris, 206. Maya V., 197, 419, 485. Meeuwsen E., 392.
Marchesi A., 758. Mazur J., 416. Mejia Valenzuela A., 295.
Marchesini B. (S. D.), 291. Mazza G., 696. f Mekkelholt H., 824.
Marchetti Zioni V., 400. Mazzarone A., 210. Melenas A., 354.
Marchisano F., 472. Mazzia A., 213. Melnyczuk P., 355.
Marchisio C. (S. D.), 292. Mazzinghi G., 357. Meis B., 404.
Marcie R., 71. Mazzone V., 757. Mercier G., 408.
Marcinkus P., 101, 418. Mazzoni C, 213. Méndez Asensio J., 414.
Marckhgott E., 213. Mbuka-Nzundu A., 405. Menezes W., 406.
Mardaga T., 410. Me Allister R., 819. Mercieca G., 756.
Marengo O., 743. Me Auliffe M., 672. Mergen B., 648.
Margéot J., 342, 420. McCabe J., 212. Merlini U., 71.
Maria Maddalena del S. Cuo- McCabe T., 646. Merlo M., 356.
re di Gesù (S. D.), 291. Me Cafîerty J., 408. Metelka R., 391.
Mariani G., 399. McCall J., 646. Methodius (S.), 139.
Marie-Sainte M., 741. Me Garren J., 354. Metzinger L., 694.
Marin G., 822. McCarthy E., 673. Menten T., 824.
Marinelli L., 648. Me Carthy J., 646. Meyer J., 759.
Marini F., 71. McCarthy J., 648. Miani A., 295.
Marino C, 212. Me Carty H., 757. Micca P., 215.
Maritano L., 416. McCarty W . , 673. Michalak S., 356.
Markiewicz B. (S. D.), 291. McConnel C, 647. Michalec J., 213.
Marling J., 672. McCormack J., 408. Michel H., 648.
Marrocco F., 412. Me Donough J., 294. Michel H. J., 215.
Marron E., 354. Me Donough W., 757. Migeon M., 465.
Marrone L., 391. McEntegart B., 401. Miglio F., 812.
McGill S., 414. Mihalic E., 421.
Marshall J., 758.
McGinty M., 353. Mihayo M., 745.
Martin G., 292.
McGough J., 647, 759. Milingo E., 742.
Martin P., 355.
Me Grath J., 210. Milton O., 694.
Martin Artajo A., 293.
McGrath M., 197, 404. Mims G., 216.
Martinetti D., 72.
Me Gucken J., 209. f Minali C, 472.
Martinez de Lejarza M.,
McGuinnes J., 821. Minchiatti C., 736.
408.
Me Hale J., 757. Minder J., 405.
t Martínez Silva S., 136.
f Mchonde E., 472. Minderop P., 214.
Martino A., 213.
McHugh J., 216. Minhoto E., 759.
Martinoli G., 414.
McHugh N., 646. Miotto A., 355.
Marton A., 472.
Me Kcever J., 211. Miranda y Gómez Gard. M.,
Marton H., 345.
McKeefry Gard. P., 395,
Martorana G., 212. 396, 433, 470.
Marty Gard. F., 396, 400, 433, 470. Mitchell H., 824.
433, 470, 693. Me Kenna P., 824. Mitri A., 128.
Marucei T., 70. McKeon M., 342, 420. Mittathani J., 743.
Marx H., 355. Me Kernan J., 210. Miziolek L., 274, 420.
Marzo O., 647. McKinney J., 413. Mkoba H., 64.
t Massé C, 360. Me Laughlin B., 102, 418. Mocellini G., 418.
Matamoros Da Costa G., McLaughlin C, 411. Mohn H., 212.
295. Me Mahon J., 211. Mojoli G., 208, 756.
Matern G., 648. Me Manus M., 354. Mola L., 758.
Materski E., 416. Me Manus P., 758. Molaro L., 823.
Mathias D., 822. Me Ñamara E., 758. Molina G., 296.
852 Index nominum personarum

Moll y Salord M., 415. Musiko B„ 212. Noè V., 353, 758.
Möller J., 671. Mussari F., 294. Noguerol Armengol J., 357.
Monaci Gr., 648. Mutahar H., 453, 469. Nolan W., 758.
Moneadas Noguera M., 100, Mutti B., 212. Norbertus de S. Maria Hor-
417. Muziano, Fr. (S. D.), 208. ti (S. D.), 291.
Monduzzi D., 292. Muzzio L., 355. Noto A., 210.
Montebelli C, 216. Mwoleka C, 342, 421, 743. Novak R., 71.
Monteiro L., 215. Mylanyk G., 647. Nowak T., 391.
Montero Moreno A., 422. Nowicki J., 410.
Monti L., 692. Nuguid M., 758.
Montorsi O., 215. N Nwafo E., 355.
Moore N., 211. Nyerere M., 721.
Moors F., 757. Nace A., 757.
Moors T., 743. Nagapen A., 758.
Morabito GL, 127. Naguib R., 358. O
Morales Suáres J., 295. Naja J., 757.
Moräne J., 358. Napoli G., 213. Obando Bravo M., 408.
Morapeli A., 64. Nardi G., 356. Obelar Colman A., 342.
Morbegno R., 759. Narick S., 215. Obert J., 415.
Moret A., 355. Nasalli Rocca di Corneliano Obote M., 572.
Moretti D., 358. Card. M., 396, 404, 434, O'Brien H., 216.
Moretti U., 358. 471. O'Brien H. J., 100, 402.
Morgan J., 342, 420, 745. Nava Carreón A., 594. O'Brien J., 355.
Mornane M., 357. Navarrete y Guerrero J., O'Brien T., 211.
Moro Briz S., 416. 402. O'Brien W . , 212.
Mosconi P., 399. Ndayen J., 402. Obviar y Aranda A., 735.
Moser V., 211. Ndingi R., 742. O'Byrne P., 413.
Mosquera Corral C, 274, Ndong F., 742. O'Connor C, 758.
404. Neary T., 757. O'Connor M., 646.
Motolese G., 693. Necdet Uran, 28, 68. Odaka S., 694.
Motte J., 410. Nepomuceno A., 735. Odescalchi L., 70.
Motto R., 695. Nettelbusch H., 648. Oddi dard. S., 395, 434,
Moussess C, 422. Neundorfer A., 647. 470, 472, 694.
Moverley G., 407. Neve de Merveguies B., 391. Odongo J., 414.
Moynihan D., 672. Newman D., 64. O'Donnei W . , 757.
Moynihan N., 215. Newman G., 647. Oestreicher C, 648.
Mozzoni U., 292. Neylon M., 801. O'Farrel J., 212.
Mucci S., 821. Nezic D., 820. O'Flanagan D., 413.
Mucha S., 356. Ngô-Dinh-Thuc P., 209, Ogbonna J., 355.
Mück W . , 71. 400. Ogez J., 417.
Mudartha B., 406. Nguyen-Kim-Dien P., 400. O'Grady F., 357.
Muga vero F., 413. Nguyen-van-Mau J., 413. O'Keefe P., 289.
Mugnol A., 197, 419. Nguyen-van-Thien A., 413. O'Keefîe R., 648.
f Muguerza F., 360. Nicholas J., 216. Okeke P., 359.
Mulcahy J., 758. Nickles R., 647. Olandese A., 392.
Muldoon T., 694. Nicodemo E., 450. Ollari R., 355.
Mulkearns R., 415. Nicolli G., 822. Olombe G., 415.
Mulligan E., 758. Nierman P., 671. Omrcanin, 644.
Mullins D., 756. Niessen B., 757. Omtzigt A., 760.
Muñoz Duque A., 197, 400, Nieto Tenorio J., 296. O'Neill A., 414.
404. Nieuwenhuys J., 760. O'Neill J., 757.
Muñoz Vega Gard. P., 396, Nikolaus C, 354. Onih J., 211.
433, 470. Nikwigize P., 415. Ooms L., 72.
Murerò G., 823. Nitsche F., 646. O'Reilly J., 646.
Muriaido L. (B.), 812. Nixon R., 242, 291. Orienti C, 360.
Murphy C, 210. Njeru E., 742. Orlandazzi G., 758.
Murphy F., 210. Nkalanga G., 342, 420. Ortega Pablo J., 295.
Murphy J., 757. Noa T., 407. f O'Shea J., 696.
Murphy M., 695. Nobuo Nishida, 70. Otcenásek K., 293.
Murray D., 408. Nobuo Soma L., 743. OueUet E., 415.
Index nominum personarum 853

Overbeke A., 736. Peano N., 213. Poggi L., 352.


Oves Fernández F., 593. Pearce G., 65. Poggi P., 72.
f Oviedo y Reyes I., 593, Pearson L., 247. Poggioni A., 71.
696. Peekston J., 215. Potetti U., 672.
Pedernal G., 409. Polge E . , 401.
P Pedini G., 360. Politi A., 758.
Pedroni A., 552. Pollio G., 197, 404, 424.
Pacis T., 594. Pekarcik J., 648. Poloska M., 821.
Padden J., 294. Pélach Feliu E . , 413. Polverari G., 212.
Pagani L., 646. Pollati A., 69. Poma Card. A., 396, 434,
Painblanc F., 72. Pellecer Samayoa J., 405. 471.
Pakutka W . , 355. Pellegrini F., 822. Pompedda M., 352.
Palareti E . , 391. Peloso G., 360. Pompei G., 557, 599.
Palatucci F., 99, 416. Pelster W . , 648. Pompili O., 71.
Palazzini P., 472. Peltzer H., 695. Potbacamury T., 400.
Palestro V., 472. Peñaherrera L., 663, 693. Power C, 198, 419.
Palmas A., 293. Peñaranda de Reinaga P., Powers W . , 696.
Palmesano Gr., 354. 814. Pozzi R., 136.
Palombo A., 213. Pensato R., 824. Prandi G., 392.
Pancorbo M., 822. Pereira J., 411. Pratviel R., 70.
Panerai B., 822. Perenze A., 358. Prela N., 800.
Pangrazio A., 313. Perez A., 216. Prelorenzos G., 358.
Panken F., 72. Pérez F., 274, 420. Pretelt Martínez S., 296.
Pantin Gr., 399. Pérez Cisneros A., 613. Previtali G., 64, 744, 745.
Panzer C, 695. Perin G., 822. Prigione G., 402.
Papierkowski Z., 69. Pernicone V., 823. Prinke F., 214.
Papineau J., 407. Perrone P., 213. Proaño Correa V., 773, 820.
Pappalardo S., 353. Pesca G., 72. Proia G., 646.
Paradis R., 745. Petit C, 754. Prokopovitsh J., 757.
Pardo Uribe E . , 296. Petrigliani G., 824. Pulieini S., 758.
Pardy J., 743. Petroncelli M., 600. Punke R., 758.
Parecattil Card. J., 396, Pfanzer L., 359. Purcell P., 355.
433, 470. Phakoe I., 413. Pütz J., 353.
Parente Gard. P., 788. Piacente D . , 71.
Parenti GL, 648. f Picard de la Vacquérie
Parenti Adami A., 759. R., 216.
Parisi D . , 822. Piccialli V., 360.
Parnassus G., 648. Piccinno L., 353. Quadere E . , 756.
Parnofìello E . , 359. Piekorz E . , 758. Quagliaro L., 356.
Paro G., 352. Pietrantoni A. (S. D.), 459. Qualitzer L., 648.
Paro L., 741. Pietrantoni F., 459. Quarracino A., 414.
Parra Ramírez J., 295. Pietropaoli, 691. Quelen A., 101, 418.
Pasquier J., 742. Pijls H., 70. Quinan A., 353.
Passeri C, 824. Pinilla Contreras B., 296. Quinlan M., 824.
Passerini L., 391. Pinna G., 292. Quinn J., 211.
Pastor J., 758. Pinna P., 760. Quinn J. R., 405.
Pastrana Borrero M., 295. Pinto Gómez J., 136. Quinn P., 744.
Patel N., 694. Pinzón Caicedo G., 295.
Paties P., 822. Piovano G., 648.
Patrizi Naro Montoro P., Piovano L., 359. R
69. Pires E . , 354.
Paturle J., 696. Pisani E . , 759. Rabal A., 422.
Paulino A., 274. Pitzki H., 211. Rabman Al-Dawood I.,
Paulitschke K., 759. Pizzi C, 648. 563, 599.
Paulus (S.), 653. Plaisance G., 216. Raimbaud J., 408.
Paulussen J., 72. Pleba G., 360. Raj P., 423.
Paumgartten Z., 214. Pletkus J., 405. Rajendram A., 414.
Paupini Card. G., 396, 434, Podestà J., 406. Rakotomala Gard. J., 396,
470, 472. Podoski B., 360. 433, 470.
Pawelczak L., 354. Poggi A., 820. Ramini P., 360.
854 Index nominum personarum

Ramírez Rodríguez B., 598. Rodríguez C, 296. Saila R., 67.


f Rancaiis J., 824. Rodríguez R., 296. Salamunovich P., 823.
Ranaudo A., 821. Rodríguez Pérez J., 70. Salatka C, 407.
Ranzahuer W . , 198, 420. Rog V., 213. Saldanha W., 215.
Rast J., 756. Rohracher A., 672. Salillas CarboneU M., 354.
Ratermann D., 210. Roig y Villalba V., 593. Saliu Sanusi A., 742.
Ratna Barungtrakul E., Rojas L., 412, 613. Salulini A., 356.
743. Rojas Baquero J., 296. Salvaggio A., 213.
Raya J., 423. Romanin G., 822. Salvatici E., 648.
Rec J., 822. Rombouts L., 72. Salvatore A., 471.
Recchi G., 358. Romero de Lema M., 416. Salzmann U., 760.
Reckfort F., 210. Roorda Toeke J., 822. Sammaniego Barriga M.,
Re-Dionigi G., 647. Rosales Card. J., 395, 433, 594.
Reghezza G., 71. 469. Sammartino P., 71.
Eeh F., 101, 418. Rosart R., 359. Samoré Card. A., 353, 472.
Rehkemper R., 757. Rosato R., 72. Sanahuja y Mareé R., 422.
Reichmann H., 512. Rosetti A., 212. Sánchez Alf., 613.
Reilly J., 648. Rosettie F., 646. Sánchez Ant., 824.
Reinisch J., 211. Rosner J., 64. Sánchez J., 409.
Reiss J., 405. t Ross J., 824. Sánchez-Moreno Lira L.,
Rendié J., 213. Rossetti G., 70. 422.
Repetto G., 758. Rossi E., 358. Sangaré L., 820.
Repetto G. B., 202. Rössler M., 648. San Martino G., 391.
Repetto M. (S. D.), 201. Roth G., 71. Sansotta S., 69.
Resch L., 759. f Rotolo S., 696. Santarelli B., 69.
Rettler P., 414. Rovida E., 472. Santin A., 353.
Reuss J., 647. Rozario J., 414. Santini R., 823.
f Reyes A., 552. Rozario M., 415. Santippe 347.
Reyes Alfr., 758. Rozwadowski J., 416. Santoli E., 391.
Rezette H., 70. Rubino A., 759. Santori A., 760.
Rhodius H., 344. Rubio A., 412. Santori G., 823.
Ribeiro O., 343. Rubio Diaz A., 401. Santoro M., 759.
Riccardi E., 756. Rugambwa Card. L., 403, Santos A., 296.
Ricci C, 358. 341, 423. Santos Card. R., 329.
Ricco G., 759. Ruggiero V., 134. Sargent, 645.
Rice P., 294. Ruiz Acuña F., 296. t Sargolini F., 600.
Richter K., 757. Ruiz Navas J., 100, 417. Sarli G., 213.
Rico Toro W., 823. f Ruiz y Solorzano H., 360. Sartorelli P., 399.
Riezzo N., 398. Ruotolo G., 99, 417. Satowaki J., 403.
Rigaud M., 401. Rupasinghe R., 667. Satterthwaite J., 342, 420.
Righi Lambertini E., 351. Rus R., 760. Savatier R., 696.
Rigoli R., 71. Russo G., 759. Scanlan J., 410.
Rijkes J., 70. Russo R., 213. Scanneil T., 211.
Rimoldi A., 647. Rust A., 354. Scapigliati E., 360.
Riordan J., 211. Ruys E., 359. Scarso G., 101, 406, 418.
Rios Mesa N., 296. Ryan J., 821. Schabowski T., 354.
Risso-Domínguez F., 214. Ryan J. J., 215. Schaeben J., 359.
Ritschel C, 71. Ryan Colondai J., 214. Schäuble J., 354.
Ritter J., 211. Ryba B., 822. Scheffier G., 355.
Rittner T., 215. Rybak T., 213. Schellman R., 359.
Riva G., 71. Rypar F., 821. t Schenk F., 594, 696.
Rivât F. (S. D.), 129. Scherer Card. A., 395, 433,
Rivât J., 129. 469.
Rizzi M., 209, 647.
S Schervier H., 465.
Rizzo G., 355.
Schervier M. F. (S.D.), 465.
Roberti Card. F., 236, 293.
f S abói a Bandeira de Mello Schiavetti C, 360.
Roberts T., 696.
C , 136. Schierano M., 293.
Robledo García G., 646.
Sacchetti M., 69. Schierhoff A., 100, 417.
Roca Cabanellas M., 600.
Sacco C, 213. Schilling K. (S.D.), 386.
Rodella A., 648.
Sadiku J., 211. Schirinzi G., 355.
Index nominum personarum 855

Schlatmon E., 391. Siri Card. Gr., 448. Sullivan M., 211.
Schlick J., 213. Sistig P., 354. Sultano A., 392.
Schmidt A., 72. Skillin J., 355. Sulyk S., 355.
Schmidt E., 648. Skoupy K., 293. Summers E., 211.
Schmidt W., 408. Skrincosky P., 355. f Swamidoss Pillât D., 552.
Schmitz G-., 391. Slangen F., 359. Sweeney J., 410.
Schmitz J., 210. Sliwa P., 822. Sweens J., 71, 358.
Schnerr E., 357. Smith F., 216. Swies A., 822.
Schoenenberger W., 69. Smorawinski M., 356. Szostek M., 356.
Schoenherr W., 410. Snijders P., 760. Szymanski Bamirez A.,
Schoiber E., 216. t Soares Idilio J„ 824. 414.
Sehoiswohe J., 196, 418, Sobacchi P., 696. Szymecki S., 213.
672. Sobczynski J., 354.
Schroffer J., 400. Sobrado González C, 212.
f Schubert J., 296. Sobreviñas E., 758. T
Schuck D., 757. Sojka F., 294.
Schuh P., 356. Somé J., 416. Tabellini A., 358.
Schulte G-., 359. Soriano J., 211. Tabera Araoz Gard. A., 209,
Schuster E., 406. Soto Del Corral L., 295, 396, 401, 434, 471, 472.
Schuurman N., 392. 357. TaUy J., 696.
Schwer C., 648. Soto Pombo E., 296. Talone E„ 71.
Schwertz F., 210. Sou Hwan Kim Gard. S., Tanabe A., 824.
Screnci S., 646. 396, 401, 434, 471. Tanner L., 215.
Scrofani F., 822. Sowada A., 742. Tanner P., 409.
Scully D., 646. SpaUa F., 70. Taofinu'u P., 408.
Scully F., 758. Spatafora S., 71. Tapias Gómez P., 296.
t Scully W.,.^72. Spinelli P., 358. Tarancón V., 197.
Segala A., 71. Staccioli A., 415. Tarantola E., 648.
Seli J., 354. Staderini A., 695. Tarwacki E., 822.
Seneehal A., 72. Staderini F., 695. Tassani A., 648.
Sentis S., 214. Staffa A., 648. Tato Lozada E., 593.
Sepinski A., 352. Staffa Gard. D., 292. Taverna M., 357.
Serafini, 468. Stammkotter W., 210. Tayler H., 215.
Seredowych B., 355. Stand S., 210. Taylor H., 215.
Scrima, 818. Stankiewcz C, 360. Teixeira Sarmento E., 647.
Seidinger C., 822. Stapleton J., 648. Tenhumberg H., 672.
Serri B., 695. Stasiewiez E„ 356. Tensing E., 210.
Sewel W., 756, 821. Statkus F., 757. Tep Im Sotha Samath P.,
Seymour A., 359. Stehle E., 356. 64.
Sferra-Carini E., 391. Stein O., 759. Terni I., 355.
Sgarioto E., 213. Steiner C, 757. f Testa Gard. G., 216.
Shanahan J., 354. Steiner J., 759. Tewes E., 413.
Shaughnessy J., 294. Steiner L., 359. Thaliath J., 211.
Shea E., 646. Steinfl C, 69. Than A., 341, 418.
Shea W., 648. Steininger J., 360. Thant, U, 469.
Sheehan D., 672. Stella N., 290. Theunissen J., 72.
Sheehy G-., 758. Sterker P., 71. Theunissen J. B., 399, 403.
Sheen F., 736. Stock J., 294. Thiandoum H., 694.
Sheets Fred J., 597. Stoppini I., 353. Thiel A., 822.
f Sheil B., 600. Storero L., 756. Thom J., 695.
Sheridan P., 294. Stover G., 595. Thomann E., 213.
Shields J., 647. Strecker I., 673. Thomas F., 756, 821.
Sibomana J., 415. Struyf A., 72. Thomas Aquinas (S.), 169.
Siciliano S., 353. Strzeszewski C, 69. Thornton W . , 216.
Siener L., 647. Sudduth J., 216. Thunnissen E., 359.
Sieradzan J., 356. Sudol S., 355. Tiberghien P., 358.
Sikorski C, 294. Sulbut V., 72. Tierney B., 215.
Silviotti S., 212. Sullivan D., 211. Tüotta E., 212.
Sinclair J., 347. Sullivan E., 757. TiniveUa S., 401.
Sipendi J., 408. Sullivan J., 646. Tirozzi L., 360.
856 Index nominum personarum

Tischler M., 72. V Vetri L., 821.


Tognazzi E., 648. Vidal Castillo J., 212.
Togni F., 71. Vacchini F., 695. Vieira F., 197, 419.
Tolhurst F., 215. Vadakevetil J., 64. Villa Gaviria G., 593, 698.
Tornasi C, 821. Vajda J., 196, 419. Villaroel Ordosgoitty P., 70.
Tomaso D., 72. Valencia L, 760. Villot Card. J., 349.
Tomazella A., 736. Valencia Paredes A., 296. Viola A., 407.
ToneUi G., 824. Valeriani M., 824. Violardo Card. G., 396, 434,
Tonini E., 398. Valladares M., 359. 470, 472, 599.
Toolen T., 736. Van Bergeijk J., 359. Vinaccia P., 356.
Tornar F., 358. Van Can M., 391. Vitale C, 356.
Torrella Cascante E., 416. Van den Biesen E., 391. Vitale S., 821.
Torres A., 407. Van Den Bogaert M., 72. Vitali Mazza U., 71.
Torres E., 296. Van den Born M., 760. Vivona F., 213.
Torres Acosta M. (B.), 813. Van den Brink C, 695. Vlaminkx J., 72.
Torres Parra F., 593. Van den Elzen W . , 404. Vomstein W., 354.
Tosi G., 70. Van Den Heuvel J., 359. Vonesh E., 408.
Tournier A., 210. Vanderheynen J., 392. Von Moos L., 490.
Traglia Gard. L., 694. Vandewiele M., 72. von Streng F., 405.
Travia A., 101, 402. Van Dorst E., 392. Voto F., 648.
Trejos Picado I., 407. Vandrome P., 359. Vrauken J., 359.
Tre vor Picachy L., 694, Van Eyseren L., 215.
741, 745. Van Haren C, 695.
Tricarico A., 211. Van Helvoort M., 696. W
Tricca V., 759. Van Hoof t A., 696.
Trióla M., 70. Vanhoucke G., 72. f Wade T., 472.
Trochta S., 68. Van Kempen E., 358. Wadowicz J., 757.
Trudeau P., 95. Van Kuijk B., 824. Walczak M., 647.
Trujillo Arango A., 820. Van Laer J., 72. Walker Theron J., 647.
f Truong-cao-Dai J., 472. Van Lier J., 215. Wall B., 422.
Tschiderer J. J., 121. Van Mechelen H., 824. Wallis Legorburu G., 71.
Tschiderer J. N. (S. D.), Vanni G., 358. Walorek M., 821.
121. Van Schaik T., 391. Walsh J., 197, 404.
f Vanuytven C, 216. Walter A., 391.
Tschoepe T., 673.
Van Westing P., 359. Ward J., 210.
Tudtud B., 409.
Van Zuylen M., 215. Wasmer E., 822.
Tunia M., 355.
Varelli C, 358. Watson A., 421.
Turella G., 356.
Varischetti L., 354. Watson J., 357.
Turpel A., 211.
Varni E., 353. Watters L., 102, 419.
Tutone IL, 391.
Var on Valencia A., 295. Weber J., 671.
Tydlacka J., 757.
Vasken I, 708. Webster B., 410.
Vásquez S., 410. Webster P., 744, 745.
Vázquez Silos M., 275, 421. Wechner B., 100, 417.
U Vasse F., 392. Wechs T., 216.
Vasters H., 69. Weil E., 390.
Vath J., 736. Weis F., 760.
Udvardi J., 197, 419. Vattioni F., 213.
TJihlein J., 359. Weis O., 758.
VeUa J., 216. Welch J., 758.
Umbricht V., 250. Veludios B., 358.
Unegbu E., 353. Weniger L., 294.
Venece M., 213. Wesjak J., 391.
Unfried L., 275, 421. Verbruggen P., 70.
t Urbani Card. G., 313, Wesolowski S., 356.
Verde Gard. A., 125. Wesoly S., 101, 418.
600. Vergori G., 212.
Urbani U., 391. Wetter F., 412.
Verhaar L., 72. Whealon J., 101, 403.
Urbanowski F., 757. Verhille E., 409.
Urbanski S., 356. Whelan P., 212.
Verhoeven N., 743. Whelan E., 406.
Urdapilleta A., 695. Veringa A., 215.
Uribe Jaramillo A., 410. Whibbs V., 216.
Vermolen H., 696. Wibiral N., 760.
Urrego Bernal A., 295. Verolino G., 293.
Uthe P., 648. Willebrands Card. J., 292,
Versteeg N., 72. 353, 396, 434, 471, 693.
Uylembroeck M., 821.
Index nominum dioecesium, vicariatuum, etc. 857

Willey D., 216. Ybarra di Vilallonga R. (S. Zaramella A., 356.


Willigers J., 404. D.), 292. Zarate Cáceres J., 212.
Willinger L., 405. Yeo A., 346. Zareba J., 451.
Wilmes L., 210. Yong G., 411. Zauner G-., 359.
Windle J., 197, 419. Yoshigoro Taguchi P., 744. Zazinovié C, 408.
Winter J., 210. Youakim S., 423. Zazpe V., 402.
Wojnar M., 209. Youssef Mohsen Fahmy, Zdanowicz S., 354.
Wójtowski S., 354. 69. Zedinek J., 760.
Wojtukiewicz J., 354. Yü Pin Card. P., 395, 433, Zehrer F., 211.
Wolf J., 647. 469, 600. Zemplén G., 196, 419.
Wols K., 72. t Yuen Ching Ping J., 136. t Zela S., 293, 760.
Wòste W., 210. Yungu A., 411. Zévaeo P., 415.
Woznicki S., 416. Ziadé I., 209.
Wright Card. J., 351, 353, Zichem L., 801.
396, 434, 471, 472, 693. Z Zingarelli, 288, 755.
Wright L., 824. Zirnstein G., 70.
Wrobel A., 822. Zabkar J., 352, 741. Zocchetta S., 409.
Wycislo A., 409. Zama A., 405. Zolnierkiewicz J., 356.
Wyszynski Card. S., 452. Zamboni L., 72. t Zoppas F., 600.
Zampetti B., 71. Zörlein J., 212.
Zanaboni L., 69. Zupi S., 352.
Y Zvekanovié M., 409.
Zanini L., 352.
Yamaguchi P., 403. Zanzottera L., 275, 421. Zwissler B., 64.
Yanchuska S., 294. Zappimbulso G., 821. Zylis S., 648.

II - INDEX NOMINUM DIOECESIUM


VICARIATUUM, ETC.

A Aleppen. Syrorum, 422. 398, 424.


Alexanen., 102, 402. Antiochen. Syrorum, 398,
Abancaien., 413. Altaven., 415. 424.
Absoritan., 672. Altiburitan., 415. Antioquien., 613.
Abthugnitan., 409. Altinen., 198, 419. Antipyrgen., 342, 420.
Abulen., 416. Amadien., 422. Apamien., 401, 412.
Abziritan., 401, 415. Amargosen., 197, 419. Apian., 408.
Aoeien., 412, 613. Amathusia in Palaestina, Aquaealben. in Mauretania,
Acernen., 197. 407. 407.
Adiacen. seu Nicen., 126. Ambaten., 275, 404, 735. Aquaeflavien., 613.
Adrien., 418. Ambladen., 406. Aquaenoven. in Numidia,
Aeclanen., 399. America Latina, 39, 93, 513. 415.
Aemonien., 672. Americae Septentrionalis Ci- Aquaesiren., 416.
Aequatoriana (Resp.), 663, vitates Foederatae, 242, Aquaviven., 402.
693. 259, 291. Aquileien., 196,342,403,404.
Aethiopia, 306,508,561,599. Ammoniacen., 415. Aquinaten. Soran. et Pon-
Africa, 81, 93. Amosen., 417. tiscurvi, 736.
Africa Centralis, 744. Anconitan. et Numanen., Aquisgranen., 465.
Aganien., 65, 745. 401, 402, 424. Arabia, 801.
Agatsen., 742, 770. Andegaven., 101, 418. Arabica Syriaca (Resp.),
Agennen., 754. Andongen., 742, 771. 786, 820.
Agrien., 196, 403, 424. Andrien., 275, 421. Araden., 593.
Aguntien., 413. Angelian., 673, 737. Arcis Delphini, 415.
Aitapen., 743. Angelorum in California, Arcis Portal, 744.
Akershus, 386. 597, 671. Arcis Rousset, 64, 409.
Alaban den., 411. Antiatin., 672. Arcis Vorthen., 673.
Albanen, in America, 421. Antillae (Insulae), 879. Aren, in Numidia, 196, 403,
Albasiten., 100, 401, 417. Antiochen. Melchitarum, 413.

65 - A. A. S.
858 Index nominum dioecesium, vicariatuum, etc.

Arenen., 419. Benepoten., 412. Campitemplen., 100, 233,


Arequipen., 275, 417, 421. Bhopalen., 20, 22, 23. 417.
Argentina, 307, 349. Bictonien., 413. Campivallen., 421, 737.
Ariassen., 411. Biden., 410, 673. Camplen., 414.
Armidalen., 416. Birminghamien., 101, 407. Canadia, 95.
Arsacalitan., 671, 743. Birminghamien. in Alaba- Capitis Cellen., 410.
Asia, 328. ma, 736. Capritan., 671.
Astigitan., 736. Bisicen., 198, 420. Caprulan., 418.
Atellan., 99, 417. Bisuntin., 407. Capsen., 672, 742.
Atlanten., 401, 424. Bitecten., 401. Captatoropolitan., 274, 421,
Augustan., 416. Blandan., 405. 604.
Aureliopolitan. in Asia, 410. Blantyren., 399, 424. Carianen., 400, 407.
Ausafen., 412. Bobodiulassen., 229. Carinen., 415.
Australia, 158, 741, 761. Bogotá, 39. Cardicen., 593.
Austriaca (Resp.), 96, 512. Bogoten., 197, 400, 404. Carinolen., 274, 420.
Auxitan., 401, 424. Bolivia, 161. Caronen., 410.
Avellanedien., 406, 414. Bombayen., 406. Cartennitan., 196, 419.
Axomitan., 406. Bononien., 398, 423. Carthaginen. in Columbia,
Azoguen., 413. Boronganen., 409. 698, 699, 703.
Bostonien., 412. Carthaginen. in Hispania,
Botucatuen., 400, 424. 422.
B Bredan., 405. Casamedianen., 416.
Brentvooden., 422. Castellan., 613.
Baburen., 342. Brixellen., 741. Castellan. Tingitii, 735.
Bacabalen., 16, 414. Brixien., 408. Castellaneten., 398.
Bacanarien., 399. Bruklynien., 401, 413. Castren., 761.
Badien., 405, 407. Brugen., 386. Castren, in Australia, 745.
Bagen., 99, 197, 413, 419. Buduanen., 198, 420. Castren, in Sardinia, 613.
Bagien., 408. Bufíalen., 102, 418. Castren, in Tuscia, 341, 402.
Bahannen., 341, 414, 418. Bukobaën., 341, 342, 403, Catalaunen., 99.
Balasoren., 12, 64. 420. Cataquen., 405, 418.
Balburen., 420. Bullen. Regiorum, 400. Catulen., 99, 412.
Ballaraten., 415. Bumburien., 342, 402, 420. Cecoslovachia, 137, 182.
Baltimoren., 413. Bureen., 409, 410. Cellen. in Proconsulari, 593,
Bamaccoren., 410. Burdigalen., 424. 594.
Bangaloren., 400, 424. Buritan., 737. Cenen., 410, 413.
Banguen., 402. Buxetin., 412. Centumfocen., 593.
Barcinonen., 206, 416. Cephasen., 407.
Barcinonen, in Venetiola, Ceramussen., 594.
613. Chachapoyasen., 100, 417.
Barranquillen., 593, 659, Chachen., 342.
697. Caceren., 409. Chachen, in Paraquariensi
Basileen. et Luganen., 405 ?
Caeretan., 100, 417. natione, 420.
407. Caëtiten., 102, 403. Cheongiuen., 743.
Basseinen., 409. Cagayan., 660. Chicagien., 205, 411, 645.
Bathursten. in Canada, 102, Calabrien., 736. Chiclayen., 411.
419, 671. Calamen. in Chilia, 410. Chihuahuen., 735, 736.
Battambangen., 65, 157. Calaritan., 522, 735. Chilaven., 412.
Baumen., 400. Calcutten., 12, 741. Chittagongen., 414.
Bauzanum, 121. Calgarien., 413. Chobien., 743.
Bavagalianen., 341, 399, Calien., 594. Chomponchamen., 155.
403. Camberren. et Gfulburnen., Chonochoritan., 407.
Bavaria, 163. 342, 420. Chullitan., 416.
Beatae Mariae Virginis Ma- Cambogia, 471, 743. Chuncheonen., 746.
ris Stellae, 422. Camden., 407. Churchillpolitan. - Sinus de
Belgaumen., 404. Cameracen., 410. Hudson, 416, 745.
Belalitan., 743. Cameroun, 744. Cincaritan., 736.
Belgium, 31, 68. Campifontis - Capitis Girar - Cincinnaten., 673.
Bellicastren., 401. deaunen., 673. Civitatem, 102, 403.
Bellohorizontin., 424. Campinen., 402, 424. Civitatis Ducalis, 593.
Index nominum dioecesium, vicariatuum, etc. 859

Civitatis Jeffersonien., 200, de Registro do Aräguaia, Foronovan., 274, 404.


672. 737. Foropopulien., 414.
Claravallen. in Brasilia, 9, Dertosen., 415, 671. Fororaphaëlien., 613.
735. Derwerien., 198, 420. Fortisventürae, 801.
Claudianopolitaii. in Isau- Desmoinen., 410. Fórtjohnstonen., 705, 801.
ria, 672. Detraiten., 410. Fresnen., 405, 671, 673.
Clevelanden., 390, 412. Dibrugärhen., 743, 745. Fundan., 744.
Cliftonien., 346. Diebuguen., 229, 416. Furnitan. minor, 408.
Cochabamben., 100, 417. Dinajpuren., 415.
Collis Mariae seu Marian- Djagom D., 341.
nhillen., 407. Dolien., 274, 421. G
Colocen., 196, 424. Dorumaën., 404.
Colonien., 196, 235, 403, Dragonarien., 101, 418. Grabin., 401.
423. Druen., 401. Gabon, 744.
Columben., 400, 412. Drusilianen., 197, 414, 419. Gallupien., 673.
Columbea, in Ceylon, 411. Dublinen., 415. Garben., 402.
Columbia, 252, 291. Dubuquen., 671. Garúen., 742.
Comaclen., 418. Duluthen., 413, 594. Gaspesien., 401, 415.
Comanen., 197. Dumagneten., 409. Gauhatin. - Shillongen., 743.
Compostellan., 412. Durangen., 14. Gemellen. in Byzacena, 408.
Conchen, in Aequatore, 485. Gemellen. in Numidia, 101,
Conen., 412. 406, 418, 421.
Copiapoën., 408. E Genava, 309.
Corisopiten. - Leonen., 409. Germaniae Civitates Foede-
Cosilin., 671. Edessen. in Osrhoëne, 423. ratae, 510.
Cristalandien., 766. Egnatien., 412. Gerontopolitan., 407.
Cracovien., 462. Eldoreten., 742. Geruntin., 99, 417.
Csanadien., 419. Elpasen. - Civitatis Juare- Gibben., 409.
Cufruten., 197, 414, 419. zen., 198. Gingian., 404.
Cuiculitan., 417. Emeriten. in Venezuela, Glastonien., 736.
Culiacanen., 412, 613. 613. Gnesnen., 101, 418.
Cululitan., 415. Emmausen., 101, 403 Goiasen., 405.
¿
Culusitan., 402. Endehen., 341, 403> 424, Graden., 274, 404.
Cumanen., 419. 657. Graecen. - Seccovien., 196,
Curen., 594. Ergadien. et Insularum, 418, 671.
Cursolen., 102, 418. 100, 414, 417. Granaten., 402.
Curubitan., 401. Erien., 101, 403, 421. Grandormen., 413, 736.
Cuschen., 62. Escuintlen., 594, 764. Great-Ormen., 406.
Cyparissien., 593. Essendien., 416. Groningen., 671.
Evansvicen., 673. Guardien., 422.
Eystetten., 400, 412. Guatimalen., 405, 408, 764.
Guayaquilen., 274, 275/
D 404, 406, 424.
F Guaxupen., 9. .
Dacchen., 399, 424. Guiratinguen., 738.
Dakaren., 11, 447. Faleronen., 744. Gulielmopolitan., 24.
Dallasen., 673. Farafanganen., 747. Guluen., 18, 341, 418.
Dallasen. - Arcis Vorthen., Febianen., 735. Gurzen., 673.
410, 673. Fianarantsoaën., 7. Guzabeten., 100, 414, 417.
Damascen. Syrorum, 422. Ficen., 342, 420.
Daren., 399. Fidolomen., 102, 341, 419.
Daressalaamen., 341, 402, Finlandia, 29, 68, 741. H
403, 423, 487. Fissianen., 414.
Darnitan., 402. Florentinern, 594. Haitiana (Resp.), 471, 594.
de EI Obeid, 458. Florianen., 737. Hartfortien., 100, 101, 402,
de EI Oro, 419, 485. Florianopolitan., 604, 654. 403, 424.
de Fairbanks, 406, 417. Fordungian., 412. Helmamen., 421.
de G-iru Marcelli, 399. Formian., 413. Helvetia, 490.
de Lodwar, 63. Foroclodien., -409. Hermopolitan. minor, 416.
de Pouso Alegre, 9. Foroflaminien., 408. Hermosillen., 402, 424.
860 Index nominum dioecesium, vicariatuum, etc.

Hibernia septentrionalis, Jalpaigurien., 406. Lebessen., 408.


93. Jamshedpuren., 741, 745. Legazpien., 100, 417, 594.
Hierpinianen., 416. Jesseltonen., 65. Legen., 399.
Himeren., 101, 402. Jhansien., 406. Leonen, in Nicaragua, 593.
Hipponen., 99, 413, 417. Joinvillen., 654. Leontin., 413.
Hispalen., 422. Jolietten., 407. Leriben., 64, 413.
Hispania, 521. Jolietten. in Illinois, 408. Lesinen., 672.
Hispellen., 413. •Tunellen., 413. Lesvitan., 405, 409.
Hoiman., 341, 418, 744. Juarinen., 419. Liberopolitan., 706, 741,
Honoluluen., 410. 742.
Horren., 742. Libertinen., 801.
Horreoaninicen., 406. K Lilybaetan., 400.
Horten., 101, 416, 418. Liman., 406.
Huajuapanen., 407. Kabalen., 742. Limaten., 416.
Huarazen., 275. Kabgayen., 75. Limmen., 412.
Huéen., 400, 424. Kabindaën., 418. Lingayen.- Dagupanen.,411.
Huejutlen., 410. Kadunaën., 180, 769. Linoën., 735.
Huelven., 672. Kagoshimaen., 403, 410. Liren., 18, 413.
Hydruntin., 197, 398, 404, Kaminaën., 744. Lismoren., 342, 420.
424. Kampala, 573. Litteren., 341, 418.
Kampalaën., 19. Liverpolitan., 101, 418.
I Kansanopolitan. in Kansas, Lodzen., 416.
673. Loiden., 407.
Ialespolitan., 417. Karemaën., 805. Lokojan., 154.
Ianuen., 201. Kayan., 744. Lokossaën., 410.
Icen., 275, 421. Keimoesan., 405. Luangen. - Prabangen., 415.
Idahin., 65, 154. Kentunghen., 341, 418. Lublinen., 422.
Idebessen., 406. Kerrien., 672. Lucen., 735.
Igilgilitan., 411. Kiayen., 745. Ludovican., 404, 748.
Ihosien., 747. Kibungen., 75, 415. Lueboën., 405.
Ijebuoden., 742. Kielcen., 416. Lugdunen., 129, 672, 815.
Bierden., 414. Kikuiten., 405. Luluaburgen., 399, 405,
Ilorinen., 742, 768. Kisanganien., 399. 424, 748.
Imae Telluris et Petriro- Kitegaën., 399, 402, 424. Lupercianen., 421, 741.
stren., 63, 408. Klaipeden., 405. Lusaken., 742.
Imusen., 274, 414, 420. Kompongchamen., 65. Lusitania, 32, 68.
Inchonen., 803. Kotakinabaluen., 65. Lystren., 413.
India, 471. Kottayamen., 407.
Indianapolitan., 595. Krishnagaren., 801.
Indonesiana (Resp.), 453, Kulnen., 342, 421, 458. M
471, 469, 743. Kuwaiten., 136, 305.
Indoren., 23. Maasinen., 5, 412.
Insularum Carolinen, et de Macejen., 409.
Marshall, 801. L Macer aten, et Tolentin.,
Insularum de Quemoy, 64. 398.
Iraquiana (Resp.), 563, 599. Labacen., 231, 406. Machakosen., 742.
Iringaën., 801. Labican., 99, 417. Machalen., 197, 485.
Isauropolitan., 102. Lagen., 604. Macomaden. Rustician.,197,
Islandiae, 227. Lagosen., 180. 419.
Italica (Resp.), 557, 599. Laguaten., 408. Macrianen, in Mauretania,
Itapeven., 410. Lamasben., 409, 416. 101, 418.
Izabalen., 594. Lanelven., 673. Macrianen, minor, 414.
Laoagen., 198. Madagascaria, 342.
Laodicen. in Phrygia, 401. Maden., 100, 417.
J Latacungen., 100, 417. Madrapolitan. et Meliapo-
Lauriacen., 402. ren., 801.
Jabalpuren., 21. Lausannen., G-eneven. et Maduraien., 804.
Jaffnen., 414. Friburgen., 413. Maganguën., 593, 703.
Jalapen., 401, 424. La Valla, 129. Maidugurien., 66.
Jalespolitan., 99. Lavellan., 422. Maisonnette, 129.
Index nominum dioecesium, vicariatuum, etc. 861

Malacitan., 402. Minturnen., 613. Novacaesarien., 594.


Malaybalayen., 613, 660. Missionis Galliae seu Pon- Novae Segobiae, 198, 420.
Manadoën., 743. tiniacen., 422. Novalicianen., 736.
Mananjarien., 7, 411. Missuen., 399. Novarcen., 818.
Manen., 412. Misuraten., 744, 745. Nova Zelandia, 158, 159.
Manilen., 414, 420. Mobilien. - Birminghamien., Nova Zelandia et Oceanus
Manizalen., 415. 736. Pacificus, 159.
Marazanen., 407, 409. Mogadiscioën., 409. Noven, in Dalmatia, 100,
Marcellianen., 101, 403. Molegben., 415. 417.
Margariten., 613. Monacen, et Frigen., 413. Nuakchotten., 11.
Marianopolitan., 401, 424. Monasterien., 196, 403, 672. Nubien., 423.
Mariboren. - Lavantin., 232, Monopolitan., 735.
409. Montereyen. Fresnen., 405.
Marilien., 736. Montereyen. in California, O
Marquetten., 407. 405.
Maruan. - Mokolen., 64. Monterien., 701. Obbitan., 405.
Marturanen., 736. Montis Corbini, 593. Oboritan., 102, 275, 403.
Masanen., 64, 401, 414. Montis Marani, 342, 420. 421.
Masbaten., 412. Montis Regalis in Pedemon- Oceania, 158.
Maseulitan., 745. te, 275, 402. Oceanus Pacificus, 159.
Makurden., 408. Montisvidei, 412. Ocriculen., 413.
Massalubren., 341, 403. Montis Viridis, 671. Oenipontan., 233.
Matagalpen>, 408. Morelien., 406. Ogdensburgen., 401, 414.
Matamoren., 102, 409, 418. Moshien., 408. Omahen., 672.
Mataritan. in Proconsulari, Motulen., 102, 418. Onitshaën., 180.
416. Mulien., 411. Opitergien., 416.
Materianen., 196, 197, 419. Munhallen. Ruthenorum, Oppidonoven., 410, 412.
Matriten., 813. 404, 424, 606. Oriens Medius, 41, 93, 519.
Maurianen. et Tarantasien., Mutinen., 596. Orlan den., 411.
422. Mutugenne., 410, 414. Oruren., 409.
Mauritania, 669. Muyingan., 73, 415. Osaken., 744.
Mavanien., 421. Muzucen. in Byzacena, 742. Osnabrugen. - Hildesien.,
Maxiten., 102, 419. Muzucen. in Proconsulari, 799.
Mazathanen., 14. 744. Othonen., 422.
Mbararaën., 417, 743. Ottocen., 744.
Mbuluen., 745. N Oudtshoornen., 64, 342,
Mechlinien., 815. 415, 422.
Medelitan., 417. Nagasakien., 341, 403, 424. Oveten., 197, 403.
Modellen., 26. Nagoyaën., 743. Oyemen., 706, 742.
Mediolanen., 737. Nakuren., 64.
Megalopolitan. in Procon- Namugongo, 587.
sulari, 406. Nanneten., 101, 418. P
Meliten., 401. Nashvillen., 673.
Melzitan., 196, 275,419,421. Natcheten. - Jacksonien., Pacaten., 405, 410.
Membressitan., 342, 420. 406. Pacen, in Bolivia, 100, 417.
Menefessitan., 743. Nationen., 421, 613. Pachistania, 664, 693.
Menton, 126. Neapolitan., 405. Paestan., 411.
Merauken., 742, 770. Neocastren., 99, 412, 416. Palaestina, 41, 81, 670.
Merciorum, 101. Neo-Eboracen., 400, 423. Palen., 5, 594.
Mevanien., 275. Neo-Pampilonen., 400, 401, Pampilonen., 401, 423.
Mexican., 407. 424. Panamen., 102, 197, 402,
Miamien., 401, 413, 424. Neoporten., 736. 404, 424.
Miden., 408. Ngozien., 73, 402, 415. Panamensis (Resp.), 454,
Milwaukien., 673. Niciven., 197, 419, 613. 469.
Mimianen., 401. Nictheroyen., 207. Papien., 413, 424.
Mindonien. - Ferrolen., 100, Nigeria, 41, 519. Paramariboën., 24, 801.
417. Njomben., 64. Paranavien., 410.
Minerbinen., 416. Nominis Iesu seu Caebuan., Paranen. Superior, 412.
Minoren., 673. 6. Parian., 400.
Minoricen., 100, 417. Northantonien., 421. Parisien., 400, 421, 423.
862 Index nominum dioecesium, vicariatuum, etc.

Parmen. Ruthenorum, 421, R Sanctae Annae Pocatieren.,


606, 607. 412, 414.
Pasletan., 414. Rabaten., 424. Sanctae Fidei in Argentina,
Passaicen., 407, 414, 606. Raleighien., 737. 402.
Passavien., 99, 416. Ranchien., 13. Sanctae Iustae, 422.
Patavin., 462. Raphaëlien., 102, 402, 418. Sanctae Mariae, 275, 421.
Paten., 101, 406, 418. Kaphaneotan., 742. Sanctae Mariae Ormen.,
Pausulen., 411. Rapidopolitan., 673. 412.
Peloten., 198, 420. Ratchaburen., 743. Sanctae Marthae, 698.
Pembaën., 64. Ratisbonen., 415. Sanctae Rosae de Osos, 613.
Pembroken., 197, 419. Ravellen., 398. Sanctae Rosae in California,
Peramihoën., 487. Recineten., 409. 673.
Perthen., 402, 424, 744. Regianen., 422. Sancti Aloysii de Caceres,
Perusin., 402, 424. Regio Maris Rubri, 744. 405.
Peruviana (Resp.), 730, Registren., 737, 766. Sancti Andreae de Tuxtla,
773, 820. Remen., 400, 401, 424. 198, 414, 420.
Peterboroughen., 410, 412. Reykjaviken., 227, 416. Sancti Antonii, 671.
Petrieulan., 198, 420. Rhedonen., 101. Sancti Augustini, 409.
Pharen., 407. Rhinocoruritan., 406. Sancti Claudii, 274.
Phnom Penh, 155, 157. Riojen., 413. Sancti Clodöäldi, 408.
Phoenicen., 673. Riopreten., 411. Sancti Didaci, 405, 671,
Pictavién., 67. Risinitan., 411, 735. 673.
Pinangen., 411. Rivi Australis, 274, 421, Sancti Dominici Novem Iu-
Pinhelen., 673. 654. lii, 414, 613.
Pintien., 673. Rivorien., 275, 421. Sancti Felicis, 766.
Pisan., 414. Ruspen., 413. Sancti Francisci in Califor-
Pittsburgen., 671. Rockfordien., 414. nia, 405.
Pittsburgen. Ruthenorum, Roffen. in America, 408, Sancti Georgii, 699, 701,
399, 404, 407, 606, 607. 736. 703.
Placentin., 596, 736. Romana, 134, 135, 290, 347, Sancti Georgii in Insula
Plovacen., 342, 421. 459, 468, 691, 692, 817. Grenada, 744, 745.
Podalien., 735. Rosarien., 412. Sancti Iacobi in Chile, 197,
Polignanen., 413. Rossanen., 99, 417. 419.
Polymartien., 593. Rotarien., 197, 403, 421. Sancti Iacobi Veragüen.,
Pondicherien. et Cuddalo- Rotdonen., 673. 197, 404, 421.
ren., 801. Rothomagen., 274, 420, Sancti Ioannis Canadensis,
Portus Hispaniae, 24, 399, 424. 415, 422.
424. Rufinianen., 800. Sancti Joseph de Amazo-
Portus Ludovici, 342, 411, Ruhengerien., 415. nes, 742.
420. Rulengen., 342, 421, 743. Sancti Iosephi de Grajau,
Portus Maldonadi, 62. Rusellen., 400. 16.
Portus Montt, 198, 420. Ruspen., 406. Sancti Iosephi in Costarica,
Portus Novi, 341, 418, 458. Rusubbicaren., 406. 407.
Potentin, in Piceno, 741. Rusuccurren., 408. Sancti Iusti, 613.
Pozzaglia, 459. Rusucen., 411. Sancti Leonis, 422.
Praesidien., 274, 420. Sancti Ludovici, 197, 400,
Ptolemaiden., 423. 419, 423.
Pupianen., 410. S Sancti Ludovici in Mara-
Puppitan., 411. gnano, 16.
Putien. in Byzacena, 408. Saelesien., 673. Sancti Ludovici Potosien.,
Putien. in Numidia, 405. Sagaren., 20. 409.
Saginaven., 101, 416, 418. Sancti Michaelis, 408, 735.
Salapin., 99, 409. Sancti Pauli in Alberta,
Salernitan. et Acernen., 198, 414, 420.
Q 197, 404, 409, 424. Sancti Petri et Arcis Galli-
Salien., 406. cae, 741.
Questorianen., 415. Salisburgen., 672. Sancti Petri in Florida, 411.
Quinque Ecclesien., 196, Saiten, in Mexico, 14. Sancti Salvatoris in Brasi-
419, 424. Salten, in Uruguay, 407. lia, 402, 423.
Quiten., 594. Saltíllen., 594. Sancti Sebastiani, 100, 417.
Index nominum dioecesium, vicariatuum, etc. 863

Sanctissimae Conceptionis Sullectin., 196, 418, 672. Thysdritan., 414.


de Araguaia, 766. Sumbawangen., 805. Tiburnien., 402.
Sanctissimae Incarnationis, Summen., 400, 411. Tiburtin., 459.
412. Suratthanen., 743. Tigamibenen., 410;
Santanderien., 414. Sutunurcen., 275, 421. Tigisitan. in Mauretania,
Sardanen., 275, 421. Suwonen., 803. 406, 735.
Saskatoonen., 405. Sydneyen., 342, 420. Tigisitan. in Numidia, 400.
Satafen., 737. Syracusan., 424. Tigualen., 405.
Satnen., 21. Timidanen., 410.
Satrianen., 594. Tinisen, in Proconsulari,
Scalen., 197, 419. T 407.
Scan dia, 741. Tirasonen., 414.
Scardonen., 594. Tabboren., 197 419.
?
Titulan, in Numidia, 409.
Schalholten., 403. Taboraën., 342, 419. Toletan., 197, 403, 423.
Sciiamchiamen., 65, 417, Tacaraten., 672. Torcellan. in Venetiis, 741.
742. Tadamaten., 101, 418. Torontin., 102, 418.
Scopien. - Prisrianen., 800. Taeguen. - Woniuen., 771. Tororoën., 414.
Sekadauen., 64. Tagaraten., 196, 403, 594. Tortibulan., 341, 418.
Selemselitan., 408. Tagarbalen., 736. Tragurien., 593.
Seminen., 399. Taiohaën., 801. Treban., 399.
Senegalensis (Resp.), 320, Talaptulen., 407. Trebian., 404, 744.
349. Tamallulen., 407. Trecalitan., 413.
Serteitan., 406. Tamascanien., 673. Trentonen., 405.
Seulen., 401, 423, 803. Tamataven., 7. Trevicen., 422.
Sfasferien., 409. Tambeaen., 411. Treviren., 411.
Sherbrooken., 400, 401, 424. Tampicen., 414. Tridentin., 121. ;
Shillongen,, 743. Tanaramusen., 408. Tripolitan., 64, 744.
Siccen., 411. Tanudaien., 408. Trisipen., 412.
Scilibben., 406, 741. Tanzania, 721. Troynien., 743.
Siedlcen., 416. Tarentin., 275, 421. Truentin., 411.
Silcharin., 743. Tarentum, 46. Truxillen., 275, 421.
Simidiccen., 405. Tarnovien., 101, 409, 418. Tshumbeen., 411.
Simininen., 415. Tasaccoren., 100, 417. Tuamen., 197, 424.
Simitthen., 407. Taurianen., 415. Tubernucèn., 197, 404.
Sincelejen., 593, 699. Taurinen., 385, 416, 812. Tubien., 405.
Sinensis (Resp.), 322, 349. Tauromenitan., 404. Tubunen. in Mauretania,
Sinnaden, in Mauretania, Taurominitan., 671. 408.
408. Teglaten. in Proconsulari, Tubyzan., 198, 420.
Sinnen., 275, 421. 405. Tucumanen., 400, 424.
Sinus Viridis, 409. Telsen., 405. Tuden. - Vicen., 274, 404.
Sistronianen., 416. Tezpuren., 743. Tungren., 742.
Smyrnen., 399, 424. Tepelten., 736. Turcarum (Resp.), 28, 68,
Songean., 342, 420, 487. Thailandia, 599, 610. 471.
Sonsonen., 401, 410. Thamugaden., 406. Turren., 407.
Sòrren., 417. Thiaven., 401, 416. Turren. Concordiae, 101,
Sozusen. in Libya, 744. Thibicen., 402. 418.
Spiren., 409, 412. Thiesin., 342, 420, 447. Turren, in Numidia, 99,
Spoletan., 672. Thignicen., 342, 420. 417.
Stadien., 409. Thimiden., 409. Turren. Rotunda, 409.
Stocktonien., 673. Thimidorum Regiorum, 274, Turretamallen., 671.
Strigonien., 196, 419. 400, 420. Tyndaritan., 403.
Strongulen., 743. Thisiduen., 405.
Suacinen., 672. Thizicen., 421, 594.
Subotican., 409. Thuburbitan., 409. U
Succuben., 400. Thuburnicen., 672, 744.
Sucren., 594. Thubursicen. - Bure, 406. Uberaben., 102, 403.
Suen., 399. Thuccaboren., 417. Ubonen., 745.
Suellen., 673. Thuccen. Terebentin., 405. Uchitan., 409.
Sufetan., 410. Tunquen., 598. Uganda, 249, 568, 572, 599,
Sulcitan., 411. Thunusuden., 405. 694.
864 Index nominum religionum

Ujjaien., 23. Vasitan., 406. W


Ulcinien., 99, 416. Vatican., 644.
Ululen., 410. Vazaritan. Didden., 399. Weetebulaën., 657.
Umbriaticen., 743. Vegeselitan. in Byzacena, Woniuen., 746.
Umtatan., 415. 407.
Umzimkulen., 63, 407. Veglen., 408. X
Unizibiren., 407. Velloren., 801.
Urbis Salviae, 415. Venetiolana (Resp.), 780,
Xapecoën., 99, 408, 413,
Urgellen., 594. 820.
605.
Uruassen., 406. Vianen., 275, 422.
Usinazen., 412. Vibonen., 672. Y
Uthinen., 100, 402. Vican., 672.
Uxentin. - S. Mariae Leu- Vicbadaën., 458. Yaguan., 64.
caden., 99, 417. Vichiten., 406. Yakimen., 198, 419.
Vico-Aterien., 410, 413. Yarmutben., 408.
Vietnamia, 41, 81, 93, 471, Yanyosen., 411, 422.
518, 743, 790. Yolaën., 66.
Vigornien., 411. Youngstonien., 411, 819.
V
Villamagnen. in Proconsu- Ypren., 743.
lari, 413. Yucatanen., 736.
Vacien., 196, 419, 424. Villaregen., 613.
Vageaten., 406. Villavicentien., 593.
Vagen., 101, 418. Vilmingtonien., 410. Z
Valabrien., 735. Vindobonen., 96, 288, 672,
Valentin., 672. 755. Zaben. in Numidia, 412.
Valleduparen., 593, 658, Vinen., 198, 420. Zacatecen., 736.
698. Vinnlogen., 413. Zachuen., 410, 422.
Valleguidonen., 99, 417. Vinonaën., 102, 419. Zambia, 560, 599.
Vallispostan., 801. Vir unen., 741. Zanzibaren., 64.
Vambaën., 415. Vi varíen., 815. Zdzunska-Wola, 462.
Vanarionen., 408. Vladislavien., 451, 462. Zerten., 102, 419.
Vancuverien., 102, 403, 424. Volksrusten., 458. Zicen., 342, 421, 743.
Vardimissen., 415. Volturnen., 400. Zombaën., 705.
Varsavien., 274, 420. Vulturarien., 402. Zuccbabaritan., 399.
Vartanen., 736. Vulturien., 408. Zuritan., 400.

III - INDEX NOMINUM RELIGIONUM

Virorum: Conventualium, 523. Mulierum:


Clerici Regulares Ministran- Parvum Opus Divinae Pro- Figlie Povere di S. Giusep-
tes Infirmis, 243. videntiae, 292. pe Calasanzio, 291.
Congregatio Carmelitarum Pia Societas Taurinensis S. Suore dei Poveri di S. Fran-
Mariae Immaculatae, 20. Ioseph, 812. cesco, 465.
Congregatio Missionum, 13. Sacerdoti Operai Diocesani, Suore dei Santi Angeli Cu-
Congregatio Presbyterorum 208. stodi, 292.
a SS.mo Sacramento, 169. Societas Apostolatus Ca- Suore del Sacro Cuore di
Congregatio Sancti Michae- tholici, 243. Maria Vergine Immaco-
lis Archangeli, 291. Societas Iesu, 316. lata, 291.
Filii a Caritate, 328. Societas Mariae Montfor- Suore della Provvidenza di
Fratres Instructionis Chri- tana, 266. S. Maria ad Nemus, 291.
stianae a S. G-abriele, 266. Societas Parisiensis Missio- Suore di Nostra Signora del
Institutum Parvulorum num, 156. Ritiro al Cenacolo, 815.
Fratrum Mariae, 129. Societas S. Francisci Salesii, Suore di Nostra Signora di
Ordo Cisterciensium Refor- 609. Namur, 343, 423.
matorum, 262. Tertius Ordo Regularis S. Suore Figlie dell' Oratorio,
Ordo Fratrum Minorum Francisci, 243. 469.
I V

INDEX RERUM ANALYTICUS

A normae universales ad ordinationem


anni liturgici approbantur, 225.
Abbatiae « nullius »: V. Calendarium Bomanum.
— noviter erectae: Claravallensis in Bra-
silia, 9. Antistitae Maiores.
— in dioecesim evectae: Paramihoensis V. Beligiosae.
(mutato nomine), 487.
— suffraganeae: Claravallensis in Brasilia, Apostolatus. Caute, etsi generose, susci-
metropolitanae Sedi de Pouso Alegre, 9. pienda consilia, necnon metuenda di-
scrimina in renovandis translaticiis apo-
Abdel Fattali Äl-Bochi, Reipublicae Arabae stolatus rationibus, 189 ss.
Syriacae Legatus, Litteras concrediti
muneris testes tradens, a. B. P. salu- Artes profitentes.
tatur, illius excipiens vota, 786 ss. V. Conventus.

Africa. Quosdam Praesules e provinciis Astronautae. Duobus hominibus primum in


ecclesiasticis Lagosensi, Kadunaënsi et Lunae solo pedem ponentibus, B P.
Onitshaënsi B. P. salutat, pacem incolis nuntium mittit, laudans Deum et plau-
illarum regionum exoptans, 180 ss.; B. P. dens incepto, 592; austronautis e Luna
anxia sollicitudo ob conflictationes et redeuntibus, B. P. rationem inter fidem
necessitates quarumdam africanarum scientiaeque pervestigationes illustrat,
regionum, 321, 570 ss.; auxilia allata 564 ss.
indigentibus ab Instituto « Caritas In-
ternationalis », 570 s.; Ecclesiae, Matris B
et Educatricis, partes in Africa, 575 ss.
V. Peregrinationes Pauli VI. Bacci Card. Antonius. B. P. omina profert
illi, sexagesimum exactum annum cele-
bratur©, ex quo Sacerdotio est auctus,
Albini Carolus Dominicus, (8. D.). Decre-
662 s.
tum de virtutibus pro illius beatifica-
tione, 126 ss.
Baptismus. Ordo Baptismi parvulorum re-
cognitus promulgatur, 548; legis vaca-
Al-Dawood Ibrahim Abdul Bahman, Ira- tio pro novo illo Ordine, 549 s.
quianae Reipublicae Legatus, Litteras
commissi muneris testes tradens, B. P.
Basilicae Minores declarantur templa: S.
vota excipit, 563 s.
Mariae Auxiliatricis in Urbe, 609; S.
Mariae Assumptae in urbe Alcamo, 611.
Aloisi Masella Card. Benedictus. B. P. omi-
na ob nonagesimum diem natalem ab Basilica Patriarchalis a 8. Francisco, in
eo celebrandum, 556. urbe Asisio. Cardinalis Legatus Basili-
cae illi adsignatur, 554 ss.
America Latina. Quaestio, in Coetu per-
tractata, quae ad sacerdotes extraneos, Beatificationes.
in ea terra continenti sacro munere V. Processus.
fungentes, spectat, 513 s.
Bellum, in Vietnamia, 518 s., 792; in Nigeria,
Annus liturgicus. Eius recognitio, 222 ss.; 519; in regione Medio-Orientalia 19 s.

56 - A. A. S.
866 Index rerum analyticus

Beltrami Card. Iosephus. Ei scribit B. P., teras commissi muneris tradentem, il-
octogesimum diem natalem celebraturi, lum salutat eique vota fundit, 454 s.
eique vota ac salutares adprecationes
profert, 79. Canonizationis.
V. Processus.
Beran Card. Iosephus, Archiep. Pragensis.
Illi, octogesimum diem natalem cele- Capitulum Generale. Sodales e variis Reli-
bratum, B. P. vota profert eique gra- giosis Familiis, quae hunc Coetum ha-
tulatur de tot nobilibus bene actae buerunt, B. P. coram admittit et al-
vitae gestis datisque exemplis, 76 s. loquitur, 243, 262, 266, 523.

Berger Hans, Foederatarum Germaniae Ci-


Cardinales. Iuridicae quaedam eorum ra-
vitatum Legatus, Litteras concrediti
tiones definiuntur quoad suos Titulos
muneris testes tradens, a B. P. salu-
vel Diaconias in Urbe, 226 s.; novae
tatur, Eius excipiens vota, 510 ss.
statuuntur normae de illorum vesti-
mentis, 335 s.; item, de titulis adhi-
Biblicae Societates Catholicae. Internatio- bendis pro illis, 338 s.; item, de insi-
nalem Coetum habent, cui qui inter-
gnibus, 339; novorum Patrum Cardi-
fuerunt a B. P. coram admittuntur
nalium creatio, 395 ss.,- Cardinales crea-
Eiusque audiunt sermonem, 309 ss.
tos B. P. salutat eisque existimationem
testatur, Bireto rubro imposito Titu-
Billiart Iulia (B.). Decretum de miraculis loque ipsis adsignato, 433 ss.; Sacrum
pro illius canonizatione, 343 ss.; relatio cum illis concelebrat, 440.
et peroratio illius Causae in Sacro Con-
sistorio, 423, 424 s.
Cathedra episcopalis dioec. Civitatis Jeffer-
Botero Solazar Tullius, Archiep. Medellen- soniensis transfertur, 200 s.; archidioec.
sis. Ei scribens, B. P. laudat initum Maduraiensis transfertur, 804 s.
consilium celebrandi eventus, primo
saeculo volvente ab illa constituta ar- Cecoslovachia.
chidioecesi, 26; B. P. recolit initia, in- V. Cyrillus (S.)
crementa resque egregie per hunc tem-
poris spatium aetas in illa archidioe- Centenariae commemorationes:
cesi, 26 s.; vota insuper pandit, 27. — primo saeculo volvente a dioecesi Me-
dellensi constituta, 26 ss.;
Brazäo Eduardus, Lusitanae Beipublicae — quinto saeculo volvente a Vindobonensi
Legatus. Litteras commissi muneris te- dioecesi constituta, 96 ss.;
stes B. P. tradit Illumque audit de — undecimo exeunte saeculo ab excessu
triplici Lusitaniae traditione (historica, e terrestri vita S. Cyrilli, Slavicorum
religiosa, missionali) disserentem, 32 s. populorum apostoli, 137 ss., 182 ss.;
— quarto exacto saeculo a condito post
Tridentinum Concilium Vladislaviensi
C Seminario, 451 s.;
— primo exacto saeculo ab inito Concilio
Caggiano Card. Antonius, Archiep. Bonae- Oecumenico Vaticano I, 788 s.
rensis. B. P. gratulationes accipit ac
vota, octogesimum diem natalem cele- « Certamen Vaticanum ». B. P. coram ad-
braturus, 172 s. mittit et alloquitur eos qui ex illo
certamine, duodecimum proposito, vic-
Calendarium Romanum generale, recogni- tores abierunt, 311; illorum laudat in-
tum approbatur, 224 ss.; Annus tamen ceptum et studia confirmat, ut linguae
Liturgicus funditus non mutatur, 428; latinae cultus nostro etiam tempore
melius vero in sua luce ponitur myste- floreat, 311 s.
rium paschale Christi quasi centrum
esse totius liturgici cultus, 428; Sancto- Chih-Mai Chen, Sinensis Reipublicae Le-
rum Caelitum commemoratio in novo gatus, B. P. Litteras commissi muneris
Calendario, 429. testes tradit, Eius excipiens vota, 322.

Calvo Vélásquez Iosephus Antonius, Pana- Cicognani Card. Ioannes Hamletus. Munus
mensis Reipublicae Legatus..B. P. Lit- Secretarii Status deponit eumque B. P.
Index rerum analyticus 867

publice laudat ob sedulam ab eo na- B. P. Praesules alloquitur, 313; formam


vatam operam, 439. illis effingit Episcopi, iuxta recens acti
Oecumenici Concilii, 314 ss.
Clausura papalis monialium. Normae de
ea eduntur a S. C. pro Religiosis et Congregatio Sacra pro Causis Sanctorum.
Inst. Saecul., 687 ss. Divisa Sacra Rituum Congregatione,
haec nova efficitur, 297 ss.; normae ad
Collegialitas Episcoporum. illam regendam statuuntur, 301 ss.
V. Synodus Episcoporum.
Congregatio Sacra pro Cultu Divino. Divisa
Collegium Aethiopicum. Decem exacta lu- Sacra Rituum Congregatione, haec nova
stra, ex quo conditum est, celebrans, efficitur, 297 ss.; normae ad illam re-
Beatissimum Patrem excipit, qui mo- gendam statuuntur, 299 ss.
deratores et alumnos alloquitur, 784 ss.;
rationes recolit inter Ecclesiam Roma- Congregatio Sacra Bituum. In duas Con-
nam et Aethiopiam, 785 s. gregationes dividitur, alteram pro Cultu
Divino, alteram pro Causis Sanctorum,
Collegium Sacrum Cardinalium. Creatione 297 ss., 431.
novorum Patrum, eius firmatur atque
amplificatur momentum, 436; Episco- Consilium de Laicis. Quintum Coetum
porum Synodi munus a Sacri Collegii habet et B. P. coram admittit illius
munere diversum est, 437 s. Moderatores et Membra, 245; dialogus
inter laicos et Ecclesiae Caput, 245 s.;
Commissio Theologica penes S. Congrega- B. P. hortamenta, 246 s.
tionem pro Doctrina Fidei instituitur,
432, 540; eius statuta « ad experimen- Consilium Oecumenicum Ecclesiarum.
tum » adprobantur, 540 s.; primum ple- V. Peregrinationes Pauli VI.
narium Coetum habet, membrisque B. P.
sui animi sensus declarat, 713; auxi- Consilium Populorum Progressioni Prove-
liatrix illorum opera, 714 s.; existima- hendae. Praesidem et Membra illius
tionem fiduciamque in illos B. P. affir- Consilii, Romae studiorum coetus ha-
mat, 715; votum item pandit de adiu- bentia, B. P. excipit et alloquitur, 247 s.
trice illorum opera, 716.
Consistoria sacra:
Communicationis socialis instrumenta. B. P. — Consistorium secretum, 303 ss.;
nuntium mittit ob celebrandum diem — Consistorium unicum (loco publici et
recto instrumentorum communicationis semipublici), 423 ss.
socialis usui provehendo, 455 ss.; com-
moda quae familiis proveniunt ex illis Consociatio Catholicarum Studiorum Uni-
instrumentis, 455 s.; quae postulat il- versitatum. Romae Coetum habet dele-
lorum usus in mediis familiis, 456; gatosque, qui Coetui interfuerunt, B. P.
adiutrix familiarum opera, 456; interest coram admittit et alloquitur, 323; Oecu-
ut christiani artes colant quae com- menica Synodus ad Catholicas Univer-
munication! sociali inserviunt, 457. sitates quod attinet, 323 s.; Universita-
V. Consociatio Operum Catholicorum. tes Catholicae et hodiernum rerum cul-
tusque discrimen, 324 s.; Ecclesiae ma-
Communio sacra. Indultum Conferentiis gisterium auxilium illis praebet, 325.
Episcopalibus concessum distribuendi
fidelibus in manu Sacram Communio- Consociatio Operum Catholicorum. Conven-
nem, cum omnes condiciones requisi- tum Argentorati habet nuntiumque
tae habeantur, 546 s. B. P. mittit, incepta laudans et vota
V. Instructiones. promens, 326 ss.; momentum instrumen-
torum communicationis socialis recolit,
Concilium Oecumenicum Vaticanum I. Pri- 327; catholicorum munus et officium
mum exactum saeculum ab inita illa ad illa instrumenta quod attinet, 327 s.
Oecumenica Synodo celebratur coram
B. P., qui adstantes alloquitur, 788 s. « Consulta dello S. C. V. ». Consultoribus
coram admissis B. P. grati animi et
Conferentia Italicorum Episcoporum. Ro- existimationis sensus ob navatam ab
mae Conventum generalem habet et illis operam, 178 s.
868 Inde® rerum analyticus

Contemplativa vita. Instructio de illa a S. C. habitus a Societate Christianorum Iu-


pro Religiosis et Inst. Saecul. editur, 674; venum Opificum, 667;
recessus a mundo ad impensiorem in — decimus internationalis, de Iure Poe-
solitudine orationis vitam agendam, narum Romae habitus, 709;
modus quidam peculiaris est vivendi — primus plenarius, a membris Commis-
et exprimendi paschale Christi myste- sionis Theologicae Internationalis ha-
rium, 674 ss.; monachi et moniales, qui bitus, 713;
a ceteris hominibus seiuncti sunt, non — quintus et decimus, Romae habitus a
ideo quasi seclusi et abscissi a mundo Consilio v. d. « Food and Agriculture
et Ecclesia sunt putandi, 680 ss.; mu- Organization » (FAO), 775.
nus monialium in claustris degentium,
683 ss.; momentum signi et testimonii Costa Méndez Nicanor, ab Exteris Negotiis
vitae contemplativae, 685 s.; diuturno in Argentina Administer. A B. P. co-
diligentique studio probandae sunt vo- miter excipitur ac salutatur, 307 s.;
cationes, quae monasteriis monialium B. P. incepta recolit Argentinae Na-
offeruntur, 686. tionis ob progressionem suae gentis et
adiutricem operam ceteris Civitatibus
praestandam, 307 ss.
Conventio inter Apostolicam Sedem et Ba-
varieam Civitatem, ut quaedam an-
Couderc Victoria Teresia (B.). Decretum
teactae Conventionis commutentur,
de miraculis pro illius canonizatione,
163 ss.
815 s.

Conventus: Curia Romana. Nativitatis D. N. I. Ch.


— primus internationalis, de institutione festo recurrente, B. P. felicia ac fausta
artes profitentium in Europa, 194; ominatur, 34; recte ab ea functum
— quintus, a Moderatoribus, Membris et munus B. P. laudat probatque, 34 s.
Consultoribus e Consilio de Laicis Ro-
mae habitus, 245; Cyrillus (S.), Slavicorum populorum apo-
— Romae habitus a Consilio populorum stolus. Undecimo exeunte saeculo ab
progressioni provehendae, 247; eius excessu e terrestri vita, B. P. Clero
— Romae habitus a Membris e Consilio et Christifidelibus Cecoslovachiae eius
v. d. « Comitato Generale della Pro- vitae curriculum, exempla ac monita
grammazione tra F.A.O. e Industria », recolit, 137 ss.; sacrorum alumnos, sa-
250; cerdotes, religiosos ac laicos omnes B. P.
— a Commissionibus Episcopalibus ad Se- enixe hortatur, ut digne sua quisque
minaria spectantibus habitus, de Ra- vocatione ambulent, 144 ss.; S. Cyrilli
tione fundamentali institutionis sacer- sollicitudo ad sacram liturgiam quod
dotalis, iuxta placita Oecumenicae Sy- attinet, 145 s., 183; impensa a SS.
nodi, 253; Cyrillo et Methodio opera in humanita-
— Romae habitus, auctore Secretariatu tis cultum Slavicarum gentium, 146 s,
pro non credentibus, prosito argumento: 184; singulare et ornatissimum S. Cyrilli
«The Culture of TJnbelief », 256; insigne, desiderium scilicet unitatis,
— internationalis, Romae habitus a So- quam B. P. valde Slavicae genti com-
cietatibus Biblicis Catholicis, 309; mendat, 147 s.; Praesules et Christi-
— generalis, Romae habitus a Conferentia fideles, Romam peregrinatos e Ceco-
Italicorum Episcoporum, 313; slovachia, B. P. alloquitur, asserens il-
— Romae habitus a Moderatoribus soda- lorum iter testimonium, promissionem
libusque Societatis Iesu, de quaestio- et spem significare, 182 ss.
nibus ad Instituti regimen spectantibus,
316;
— Romae habitus a Consociatione Catho- D
licarum Studiorum Universitatum, 323;
— e tota Gallia Argentorati habitus a Delegationes Apostolicae:
Consociatione Operum Catholicorum, — Delegatio Apostolica in Australia, No-
326; va Zelandia et Oceania, in posterum
— quintus, Romae habitus a membris e Delegatio Apostolica « in Australia et
Consilio Generali Pont. Commissionis Papua-Nova Guinea» appellabitur, 158s.
pro America Latina, 513; — in Nova Zelandia et Oceano Pacifico
— quartus, ex omnibus nationibus Beryti nova Delegatio Ap. erigitur, 159 s.
Index rerum analyticus 869

— a Delegatione Ap. Thailandensi, Lao- Weetebulaënsis, metrop. Endehenae,


siensi, Malacensi et Singaporensi Thai- 657; Valleduparensis, metrop. Barran-
landiae regio separatur, Nuntiatura Ap. quillensi, 659, 698; S. Marthae, metrop.
ibidem constituta, 610 s. Barranquillensi, 698; Sincelejensis, me-
trop. Carthaginensi in Columbia, 699;
de Tschiderer Ioannes Nepomucenus (S. D.). Maganguënsis, metrop. Carthaginensi in
Decretum de virtutibus pro illius bea- Columbia, 703; Oyemensis, metrop. Li-
tificatione, 121 ss. beropolitanae, 707; Ilorinensis, metrop.
Kadunaënsi, 769; Agatsensis, metrop.
Diaconiae cardinaliciae. Meraukensi, 770; Andongensis, metrop.
V. Cardinales. Taeguensi, 772.
— quarum fines mutantur: Cuschensis, 62;
Dioeceses: Maidaguriensis et Yolaënsis, 66; Elpa-
— noviter erectae: Maasinensis, 6; Mana- sensis et Civitatis Juarezensis, 198;
njarensis, 8; Bacabalensis, 16; Lirensis, Lagensis et Xapecoënsis, 605; Chun-
18; Muyingana, 73; Kibungensis, 75 cheonensis et Woniuensis, 746; Cheon-
Reykjavikensis, 227; Diebuguensis, 229; giuensis et Woniuensis, 746 s.; Ihosien-
Campitemplensis, 233; Thiesina, 447; sis et Farafanganensis, 747 s.; Lulua-
Machalensis, 485; Songeana, 487; Cap- burgensis et Ludovicana, 748; Osna-
tatoropolitana, 604; Eivi Australis, 654; brugensis et Hildesiensis, 799 s.; Pon-
Weetebulaënsis, 657; Valleduparensis, dicheriensis-Cuddalorensis et Madrapo-
658; Sincelejensis, 699; Maganguënsis, litana-Meliaporensis, 802; Vellorensis et
703; Oyemensis, 706; Ilorinensis, 768; Madrapolitana-Meliaporensis, 802; Pon-
Agatsensis, 770; Andongensis, 771. dicheriensis-Cuddalorensis et Velloren-
— metropolitana effecta: Labacensis, 232. sis, 802; Seulensis et Inchonensis, 803;
— dismembratae: Palensis, 6; Fianarant- Suwonensis et Inchonensis, 803.
soaënsis et Tamatavensis, 7; Guaxupen- — cuius nomen mutatur: Karemaënsis, in
sis, 9; Calcuttensis, 12; Durangensis et posterum « Sumbawangensis » nuncu-
Marathanensis, 14; S. Ludovici in Ma- pabatur, 805.
ragnano, 16; G-uluensis, 18; Bhopalensis,
20; Iabalpurensis, 21; Indorensis, 23; Directorium generale, a S. Congreg, pro
Ngoziensis, 73; Kabgayensis, 75; Lo- Clericis editur, pro ministerio pastorali
kojana, 154; Bobodiulassensis, 230; Oe- quoad « Turismum », 361 ss.
nipontana, 233; Dakarensis, 447; La- V. Normae.
gensis, 604; Florianopolitana, Joinvil-
lensis, 654; Cagayana, 660; Carthagi- Dodds Henricus Renatus, Reipublicae Se-
nensis in Columbia, 699, 703; Monte- negalensis Legatus, Litteras concrediti
reiensis, 701; Zombaënsis, 705; Libe- muneris testes tradens, a B. P. comiter
ropolitana, 706; Guatimalensis, 764; salutatur laudes que excipit de suae na-
Meraukensis, 770; Taeguensis, Woniu- tionis Moderatorum opera, 320 s.
ensis, 771.
— suffraganeae: Maasinensis, metropolita-
nae Nominis Iesu seu Caebuanae, 6; E
Mananjariensis, metrop. Fianarantsoa-
ënsi, 8; Bacabalensis, metrop. S. Lu- Ecclesia. Quae varie hac aetate in Ecclesia
dovici in Maragnano, 17; Lirensis, me- agitantur B. P. recolit considerat que,
trop. Kampalaënsi, 19; Gulielmopolita- fiduciam tamen ostendens, 36 s.; ama-
na et Paramariboënsis, metrop. Portus ritudinis etiam causas recolit, 37 s.,
Hispaniae, 24; Muyingana, metrop. Ki- 269 s.; sollicitudo, qua hodie Ecclesia
tegaënsi, 74; Kibungensis, metrop. Ka- afficitur, 426; instrumenta subsidiaque
bgayensi, 75; Diebuguensis, metrop. perficit Ecclesia, ad munus suum obeun-
Uagaduguensi, 230; Mariborensis-La- dum necessaria, 427; Ecclesia precatur
vantina, metrop. Labacensi, 232; Cam- et ex precatione sua vivit atque veluti
pitemplensis, metrop. Salisburgensi, spiritum ducit 427 s.; publicarum re-
233; Thiesina, metrop. Dakarensi, 447; rum agendarum Ecclesiae ratio, 430.
Machalensis, metrop. Conchensi in Ae- V. Societas Iesu.
quatore, 485; Songeana, metrop. Dares-
salaamensi, 487; Captatoropolitana, me- Ecclesiarum Nationale Consilium, in Foed.
trop. Florianopolitanae, 604; Rivi Au- Americae Septentr. Civitatibus. Dele-
stralis, metrop. Florianopolitanae, 655; gatos ex illo Consilio B. P. coram ad-
870 Index rerum analyticus

mittit, salutat eisque gratias agit de na- F


vata opera provehendae unitati, 259 ss.;
momentum recolit S. Pauli Ap. prae- FAO. (« Food and Agriculture Organiza-
cepti: « veritatem facientes in carita- tion ») B. P. alloquitur Consilium v. d.
te », 260. « Comitato Generale della Programma-
zione tra FAO e Industria », Romae
Echandia Darius, Columbianae Reipublicae coetus habentem, 250; laudat illis in-
Legatus, B. P. vota excipit, Litteras Ei cepta populos in via progressionis respi-
tradens commissi muneris testes, 252 s. cientia, 251; Delegatos et Observatores
Coetum habentes B. P. alloquitur, lau-
Eparchiae: dans impensam ab illis operam et reco-
— noviter constituta: Parmensis Ruthe- lens Ecclesiae catholicae partes illorum
norum, 607; fovendis inceptis, 775 s.
— dismembrata: Pittsburgensis, 607;
— suffraganeae: Passaicensis, Parmensis, E eltin Gard. Mauritius. B. P. vota ob se-
metrop. Munhallensi, 606; xagesimum exactum annum ex quo
— cuius nomen mutatur: Pittsburgensis, ille Sacerdotio est auctus, 556 s.
in posterum « Munhallensis Rutheno-
rum » vocabitur, 606. Forni Gard. Ephraem. Illi, octogesimum
diem natalem celebraturo, B. P. omina
Episcopatus Ordo sacer. A B. P. confertur profert, fausti diei laetitiam ex animo
Praesulibus e variis nationibus, quibus participans, 78.
Allocutionem habet, pleniore in luce
collocans Episcopi munus, 84 ss.; heredes Frings Card. Iosephus, Archiep. Coloniensis.
thesauri veritatum revelatarum, Episco- Ei scribit B. P., moderatione concredi-
pi Christum repraesentant, 86; ad servi- tae archidioecesis se abdicanti, 235 s.
tutem totius Ecclesiae vocantur, 86;
discipuli praecipui Revelationis, 86; il-
lorum magisterio iungendum est testi-
monium, cum testimonio vero sociatur
periculum, 87; fides ac sollicitudo pa- G
storalis in Episcopis, 88 ss.
Garibi y Rivera Card. Iosephus, Archiep.
Episcopi. Novae statuuntur normae de Guadalajarensis. Vota ac omina ei pro-
illorum vestimentis, 337; item, de titulis fert B. P., octogesimum diem natalem
pro illis adhibendis, 338 s.; item, de celebraturo, 172 s.
insignibus, 339.
Carroñe Card. Gabriel, S. C. pro Instit.
Eucharistia (SS.ma). De Eucharistico cultu Catholica Praefectus. Cum delegatis,
Romae conventus habetur, 169; cultus qui Coetui interfuerunt a Consociatio-
Eucharisticus, extra Missae Sacrificium, ne Catholicarum Studiorum Universita-
169 s.; praeclarissimum officium Insti- tum habito, B. P. Allocutionem audit,
tutorum et Sodalitatum, quibus munus 323 ss.
est commissum Eucharistiae Sacramen-
to adorationis cultum exhibendi, 170 s;, « Giornata Mondiale dell'Alfabetizzazione ».
in homilia habita feria quinta maioris V. Maheu Renatus.
hebdomadae B. P. de unitate loquitur
inter Christianos fovenda, qui unum « Giornata Mondiale della Face » (Dies pro-
corpus multi sunt, quia de uno pane vehendae paci per totum terrarum
participant, 238 ss.; caritas ac unitas orbem dicatus). In Basilica S. Mariae
colendae, quas alit Eucharistia easque de Aracoeli, Romae secundo celebratur,
inveniat oportet, 241. ubi B. P. sacrum peragit et sermo-
nem habet, 80 ss.; B. P. Nuntius, ter-
Exarehatus apostolici: tium adventante die, fovendae paci per
— noviter erecti: Sagarensis, 20; Satnensis, totum terrarum orbem dicato, 794 ss.
21; Ujjaiensis, 23.
— suffraganei: Sagarensis, metropolitanae González Godefridus, Venetiolanae Reipu-
Sedi Bhopalensi, 20; Satnensis, metrop. blicae Legatus, Litteras tradens com-
Bhopalensi, 22; Ujjaiensis, metrop. Bho- missi muneris testes, a B. P. vota exci-
palensi, 23. pit et salutatur, 780 s.
Index rerum analyticus 871

H Instructiones:
— S. Congregationis pro Religiosis et In-
Hailé Ridane Mariam, Imperii Aethiopici stitutis Saecularibus, de accommodata
Legatus, Litteras concrediti muneris renovatione institutionis ad vitam reli-
testes tradens, a B. P. eomiter excipitur giosam ducendam, 103 ss.;
et salutatur, 561; necessitudinis rationes — S. Congregationis pro G-entium Evange-
inter Sanctam Sedem et Aethiopicam lizatione, de ordinanda cooperatione
gentem B. P. commemorat, 562 s. missionali Episcoporum quoad Ponti-
ficalia Opera Missionalia, necnon circa
Hailé Selassié, Aethiopiae Imperator. incepta particularia dioecesium pro Mis-
V. Peregrinationes Pauli VI. sionibus, 276 ss.;
— S. Congregationis pro Gentium Evan-
Hassan II, Mauritaniae Rex. Nuntium ei gelizatione, de quibusdam principiis
mittit B. P., coacto Coetu a Mahu- atque normis circa rationes in terri-
medanarum gentium principibus, 669 s. toriis Missionum inter Ordinarios lo-
corum et Instituta Missionalia, 281 ss.;
Helvetia. — a Secretaria Status seu Papali edita,
V. Peregrinationes Pauli VI. circa vestes, titulos et insignia generis
Cardinalium, Episcoporum et Praela-
Huot P. Bollandus, Congr. Presbyt. a SS.mo torum ordine minorum, 334 ss.;
Sacramento Moderator Gen. Ei scribit — a S. Congregatione pro Cultu Divino
B. P., Romae de Eucharistico cultu coac- edita, de modo Sanctam Communionem
to Coetu, 169 ss.; B. P. vota, ut in con- ministrandi, 545 ss.;
ventu opportuna susciperentur consilia, — a S. Congregatione pro Episcopis edita,
171. de pastorali migratorum cura, 614 ss.;
— a S. Congregatione pro Religiosis et
Hupperts Albertus, Belgicae Nationis Le- Institutis Saecularibus edita, de vita
gatus, Litteras concrediti muneris testes contemplativa et de Monialium clau-
tradens, vota B. P. excipit, 31 s. sura, 674 ss.;
— a S. Congregatione pro Cultu Divino
edita, de Constitut. Apost. « Missale
I Romanum » gradatim ad effectum de-
ducenda, 749 ss.;
Ignatius a 8. Agatha (B.). Decretum reas- — a S. Congregatione pro Cultu Divino
sumptionis Causae pro illius canoniza- edita, de Missis pro coetibus particu-
tione, 385 ss. laribus, 806 ss.

Insignia. Internuntiaturae Apostolicae: ad Nuntiatu-


V. Instructiones. rae gradum evecta, in Aethiopia, 306 s.
V. Normae.
Institutio sacerdotalis. De illius institutionis Iqbal Afzal, Pachistanae Reipublicae Le-
fundamentali Ratione, iuxta placita Con- gatus, commissi muneris tradens Lit-
cilii Oecumenici, Coetus habetur a Com- teras, a B. P. eomiter salutatur, 664 s.
missionibus Episcopalibus ad Seminaria
spectantibus, 253; B. P. difficultates re- Iura Hominum (« Diritti dell' Uomo »). Vi-
colit his temporibus ortas, quod ad sa- cesimus exactus annus ab his renun-
crorum alumnorum institutionem atti- tiatis Iuribus celebratur et B. P. Con-
net, 254; nova necessitudo inter educato- sociatarum Nationum Consilio nuntium
rem et alumnum, 254 s.; quomodo se ge- mittit, 60 s.; iter adhuc terendum, ut
rat educator oportet, 255; studium ac di- haec iura plene recognoscantur, 83 s.
ligentia quibus apparatur « Ratio fun-
damentalis institutionis sacerdotalis», ad Ius Poenarum. Iuris peritos Coetum ha-
normam Decreti « Optatam totius », 256. bentes B. P. coram admittit suaeque
existimationis sensus illis ostendit, 709;
Institutum Fratrum Instructionis Christia- partes eorum recolit ad progressionem
nae a 8. Gabriele. Sodales, qui religiosae iuris disciplinarum quod attinet, 709 s.;
suae communitatis generali Coetui in- illorum recolit operam ad tuenda « Ho-
terfuerunt, B. P. coram admittit et minis Iura», 711; variarum legis latio-
alloquitur, 266 s. num nationalium provehenda concor-
872 Index rerum analyticus

dia in persequendis delictis, 712; iu- puli ac omnium hominum bonum simul
stitia, pacis fundamentum, 712 s. persequuntur, 92 ss.

Liturgia sacra. De innovationibus liturgicis


J B. P. loquitur in sacri Consistorii Al-
locutione, 428 s.
«Jeunesse Ouvrière Catholique » (J.O.C.).
B. P. nuntium mittit, ex omnibus na- Loca sancta (Palaestinae). B. P. spes et vota
tionibus ab illa Sodalitate coacto Coe- pro recte solvenda de locis sanctis quae-
tu, 667 ss.; partes huius Sodalitatis il- stione, 520, 670.
lustrat, 668; sodales invitat ad operam
navandam, ut iuvenes opifices Christi Luna.
Evangelium colant, 668 s. V. Astronautae.
« Luther an World Fédération ». B. P. De-
K legatos alloquitur ex illa Consociatione,
qui Romam venerunt coetus habituri
Kamba Georgius M., primus Reipublicae cum membris e Secretariatu ad unita-
Ugandensis Legatus, Litteras concrediti tem christianorum fovendam, 488; na-
muneris testes tradens, B. P. vota exci- vatam recolit operam inter Luteranam
pit, 568. illam Consociationem et Ecclesiam ca-
tholicam romanam, 489 s.
Kolbe Maximilianus M. (S. D.). Decretum
de virtutibus pro illius beatificatione,
462 ss. M

König Card. Franciscus, Archiep. Vindo- Maheu Renatus, Moderator Gen. Instituti v.
bonensis, B. P. vota excipit, quinto UNESCO. Nuntium ei mittit B. P. ob
saeculo volvente a Vindobonensi dioe- diem celebrandum litterarum cognitioni
cesi constituta, 96 ss. provehendae per totum terrarum orbem
dicatum, 665 ss.

L Mahumedani.
Labor. V. Hassan II.

V. Peregrinationes Pauli VI. Mäkinen Jussi, Finnicae Reipublicae Le-


gatus, B. P. Litteras concrediti muneris
Laici. testes tradit et comiter excipitur, 29 s.
V. Consilium de Laicis.
Laici sodales Institutorum Religiosorum Maria Virgo (B.). Clerus populusque ca-
clericalium. tholicae Ecclesiae a B. P. enixe invi-
V. Beligiosi. tantur ad B. M. V. opem per mensem
octobrem sacro Rosario implorandam,
Latina lingua. ut vera tandem pax mundo affulgeat,
V. « Certamen Vaticanum ». 649 ss.; Maria « typus » et « figura Ec-
clesiae », 724.
Legati Bomani Pontificis. Personam gerunt V. Synodus Episcoporum.
superioris Auctoritatis, ad omnium bo-
num procurandum natae, 476; eorum Martyres Ugandenses.
munus apud Episcopos et apud supre- V. Peregrinationes Pauli VI.
mas Rerum Publicarum Auctoritates,
476 s.; normae eduntur illorum munus Matahar Husein, Indonesianae Reipublicae
respicientes aptiusque huius aetatis ne- Legatus. Litteras concrediti muneris
cessitatibus respondentes, 477 ss. testes B. P. tradens, comiter excipitur
et salutatur, 453.
Legatorum Coetus apud Sedem Apostolicam.
Novo ineunte anno B. P. fausta ac Matrimonium. Responsum ad propositum
felicia ominatur, 91; quid spectet adiu- dubium quoad validitatem delegationis
trix opera, quam Sancta Sedes et Ci- quae fit Diacono pro assistendo matri-
vitates sibi praestant, 92; cuiusque po- monio, 348.
Index rerum analyticus 873

Medellensis archidioecesis. omina et benedictio Romanis civibus


V. Botero Solazar Tullius. et universis Chistifidelibus, hunc diem
celebrantibus, 58 ss.
Migrati. Novae normae de pastorali illo-
rum cura statuuntur, 601 ss.; proble- Nicodemo Henricus, Archiep. Barensis. Ei
mata migrationibus inhaerentia, 615 s.; scribit B. P., studiorum de Ecclesia
ius migrandi, 617; officia erga commu- Graeca in Italia Barii coacto Coetu,
nitatem exeipientem, 618; ius nativi 450 s.
sermonis et patrimonii spiritualis ser-
vandi, 619; quae S. Congregationem Nixon Bichardus, Foederatarum Americae
pro Episcopis spectant, ad christifide- Septemtrionalis Civitatum Praeses.
les latini ritus, quocumque migrantes, Beatissimum Patrem invisens, eomiter
quod attinet, 621 ss.; quae Conferentias ab Eo salutatur, 242 s.
Nationales Episcoporum spectant, 624
ss.; opera a locorum Ordinariis sollicite Non-credentes. B. P. coram admittit et
praestanda, 628 ss.; munus et officium alloquitur eos qui Symposio interfue-
Cappellanorum seu Missionalium eo- runt a Secretariatu pro non credentibus
rumque delegatorum, qui migratorum Romae ordinato, 256; nostrae aetatis
curam agunt, 632 ss.; Religiosorum ac cultus ac doctrinae, quae ab Ecclesia
Religiosarum opera in migratos, 638 s.; recte aestimantur, non inducunt ad
laicorum participatio in migratorum negationem Dei, 257; neque favet Dei
cura, 640 ss. negatio hominum cultui et felicitati,
257 s.
Missa. Normae eduntur ad ordinandam
celebrationem Missarum pro coetibus Normae:
particularibus, 806 ss. — a S. Congregatione pro Religiosis et
Institutis Saecularibus editae, de ac-
Missale Romanum, ex decreto Concilii Oe-
commodata renovatione institutionis ad
cumenici Vaticani II instauratum, pro-
vitam religiosam ducendam, 103 ss.;
mulgatur, 217 ss.; progressiones in di-
— quibus processus de Causis beatifica-
sciplinis liturgicis factae, quae ad hanc
tionis et canonizationis aptius ordinan-
Missalis renovationem viam munierunt,
tur, 149 ss.;
218 s.; Precatio Eucharistica, Ordo Mis-
— novae iuridicae, quoad Patrum Cardi-
sae et Ordo Lectionum, in novo Missali,
nalium Titulos vel Diaconias in Urbe,
219 ss.; normae de iis gradatim ad ef-
226 s.;
fectum deducendis, quae in constitu-
— a S. Congregatione pro Gentium Evan-
tione Apost. « Missale Romanum » sta-
gelizatione editae, de ordinanda coope-
tuuntur, 749 ss.; casus peculiares, 753.
ratione missionali Episcoporum quoad
Pontificalia Opera Missionalia; necnon
Missiones catholicae. Ob diem celebrandum,
circa incepta particularia dioecesium
per totum orbem catholicum rei mis-
pro Missionibus, 276 ss.;
sionali provehendae dicatum, B. P. nun-
— S. Congregationis pro Gentium Evan-
tium mittit, 731 ss.; apostolatus et mis-
gelizatione, circa rationes, in territoriis
siones, 732; Missionalia Pontificia Ope-
Missionum, inter Ordinarios locorum et
ra, 732 s.
Instituta Missionalia, 281 ss.;
Monachi. — a Secretaria Status seu Papali recogni-
tae et editae, circa titulos, vestes et
V. Contemplativa vita.
insignia generis Cardinalium, Episco-
Moniales. porum et Praelatorum ordine minorum,
V. Contemplativa vita. 334 ss.;
— statutae ad regendas Sacras Congre-
Murialdo Leonardus (B.). Decretum de gationes pro Cultu Divino et pro Causis
miraculis pro illius canonizatione, 812 s. Sanctorum, e divisa S. C. Rituum novi-
ter effectas, 299 ss.;
— a S. Congregatione pro Clericis editae pro
N ministerio pastorali quoad « Turismum»,
361 ss.;
Nativitatis T). N. I. Ch. festum. Spei nun- — de muneribus Legatorum Summi Pon-
tium hominibus affert, in tanta rerum tificis, « Motu Proprio » Pauli Pp. VI
humanarum diffidentia, 53 ss.; B. P. editae, 478 ss.;
874 Index rerum analyticus

— in Episcoporum Synodi coetibus ser- suae Familiae Religiosae interfuerunt,


vandae, recognitae et auctae, 525 ss.; B. P. coram admittit et alloquitur,
— novae a S. Congregatione pro Episcopis 243 ss.
editae, de pastorali migratorum cura,
614 ss.; Ordo Fratrum Minorum Conventualium.
— a S. Congregatione pro Religiosis et Sodales Coetum generalem habentes
Inst. Saec. editae, de clausura papali suae communitatis disciplinae reno-
monialium, 687 ss.; vandae B. P. coram admittit et allo-
— a S. Congregatione pro Cultu Divino quitur, 523 s.
editae, quibus Constitutio Apost. « Mis-
sale Romanum » paulatim ad rem addu- Ordo Lectionum, adhibendarum in Missis,
catur, 749 ss.; ex novo conficitur, 220 s., 548 s.
— a S. Congregatione pro Cultu Divino
editae, quibus Missarum pro coetibus Ordo Missae, instauratur, 218 s., 428; chri-
particularibus celebratio ordinatur, stifidelibus coram admissis B. P. in-
807 ss. staurationem illustrat, 777 ss.

Ordo Synodi Episcoporum celebrandae.


Novitiatus. V. Synodus Episcoporum.
V. Religiosa vita.
« Organisation International du Travail »
Nuntiaturae Apostolicae eriguntur; in Ci- (O.I.T.).
vitate vulgo Kuwait, 305 s.; in Aethio- V. Peregrinationes Pauli VI.
pia (evecta), 306 s.; in Thailandia, 610.

P
N y er er e Mwalimu Iulius K., Reipublicae Pallium.
Tanzaniae Praeses. Beatissimum Patrem V. Postulatio PalUorum.
invisit et ab Eo comiter excipitur ac
salutatur, 721 s. Paroeciae. Responsum ad propositum du-
bium ad illarum erectionem, suppres-
sionem et innovationem quod attinet,
O 551.

Parvum Opus Divinae Providentiae. Soda-


Opifices. Tarenti, nocte Nativitatis D. N. I.
les, qui Coetui generali suae Religiosae
Ch., B. P. metallorum opificibus in ipsa
Familiae interfuerunt, B. P. coram ad-
fabrica sermonem habet explicatque cur
mittit et alloquitur, 243 ss.
inter eos advenerit, 46 ss.; Ecclesiae
sollicitudo in opifices, 51 s.; evangelicus
Pascha Resurrectionis D. N. I. Oh. Beatis-
nuntius haud adversatur opificibus, 52.
simi Patris omina ac benedictio Christi-
V. « Jeunesse Ouvrière Catholique ». fidelibus Urbis et Orbis eo festo die,
V. Peregrinationes Pauli VI. qui nuntium gaudii affert, 270 ss.

Ordo Cisterciensium Reformatorum. Sodales Patrona caelestis declaratur Beata Maria


Coetum generalem suae communitatis Virgo, v. « Nuestra Señora de Copaca-
habentes B. P. coram admittit et allo- bana », totius Bolivianae Classis, 161.
quitur, 262; praeclarum bonum vitae
contemplativae illis recolit, 262 s.; si- Paulus Pp. VI. Res aetas per annum re-
lentii disciplinam, meditatami Sacrae colit, 35 ss.; diem celebrans nomina-
Scripturae lectionem, fructuosam vitae lem, Sacri Collegii fausta excipit omina,
liturgicae participationem, unitatem re- difficultates recolens in apostolico exer-
ligiosae suae Familiae, rem asceticam cendo munere inventas, 514 ss.; suas
illorum propriam et spiritualis vitae insuper anxitudines pandit ob varios
formam illis commendat, 263 ss.; recolit in orbe terrarum conflictus, 517.
insuper quod de re rustica sodales bene V. Pax.
meruerunt, 265 s. V. Peregrinationes Pauli VI.
Paupertas, quam elegit Christus, 441; quam
Ordo Clericorum Regularium Ministrantium discipuli Christi diligant et colant opor-
Infirmis. Sodales, qui Coetui generali tet, 442 ss.
Index rerum analyticus 875

Pax. Sollicitudo ac navata a B. P. opera 508 s.; in aëroportu, antequam aëriam


paci provehendae tuendaeque inter gen- conscendit navem, B. P. publicas Hel-
tes, 40s., 80 ss., 93 s., 321, 499 ss., 517 ss., vetiae Auctoritates salutat, grati animi
787, 792, 794 ss.; dies provehendae pa- sensus ostendens 509 s.;
ci per totum terrarum orbem dicatus, — in Ugandam: Sanctis illius regionis ho-
80 s., 794 ss.; quibus postulationibus norandis Martyribus, iter Christifidelibus
pax bodie respondeat, 81; pax hodie nuntiatur, 249; pridie quam iter suscipiat
omnium respicit causam, 81 s.; praeci- B. P. Christifidelibus coram admissis
puae pacis notae, 82; vitiosae pacis initi consilii causam recolit, 568 ss.; in
notiones, 82; ratio inter pacem et pro- aëronavium portu Ugandensis Reipu-
bata hominum iura, 83; quonam modo blicae Praesidem Auctoritatesque B. P.
Civitates navatae a Sancta Sede operae salutat, 572 s.; Allocutionem habet iis
favere possunt, ad pacem provehendam qui « Episcoporum Symposio » ex uni-
inter gentes, 94; homines pacem per- versa Africa in urbe Kampala inter-
sequuntur, tum etiam cum contra pa- sunt, 573 ss.; Ugandensis Reipublicae
cem agunt, 794; pax est temporis ad- Praesidem in ipsius Aedibus invisit et
venientis felix omen, 794 s.; pax est alloquitur 578 s.; ad Legumlatorum Coe-
creanda, 795; istitutio efficienda ad tum Reipublicae Ugandensis sermo-
pacem, 796 s.; paedagogia pacis, 797; nem habet votaque fundit pro pace,
B. P. exhortatio ad christifideles, 798. 580 ss.; Viros e Legatorum Coetu in
V. Maria B. Virgo. Ugandensi Republica salutat, 586 s.; in
loco v. « Namugongo » xxn Martyrum
Peñaherrera Aloisius Antonius, Reipubli- Ugandensium gloriosam mortem com-
cae Aequatorianae Legatus, Litteras memorat, 587 ss.; item anglicanos Ugan-
concrediti muneris testes tradens, B. P. denses, qui et ipsi mortem pro Christo
vota excipit, 663 s. oppetiverunt, commemorat, 590 s.

Peregrinationes Pauli VI: Peruvia.


— in Helvetiam: ut Genavae sollemnitati- V. Stationes Radiophonicae.
bus intersit, quinquagesimo anno vol-
vente ab O.I.T. constituto, a B. P. Chri- Pietrantoni Augustina (S. D.). Decretum de
stifidelibus nuntiatur iter, 309; in aëro- virtutibus pro illius beatificatione,
navium portu a Foederatarum Helve- 459 ss.
ticarum Civitatum Praeside B. P. ex-
ceptus, illum eomiter salutat, 490 s.; in Pompei Ioannes Franciscus, Reipublicae
Aedibus Nationum, G-enavae Delegatos Italicae Legatus, Litteras concrediti
e variis Civitatibus alloquitur, consen- muneris testes tradens, a B. P. salu-
sum studiumque Ecclesiae recolens in tatur, 557; B. P. recolit publicae ami-
Institutum v. d. « Organisation Inter- citiae rationes quae Sanctae Sedi inter-
nationale du Travail », 493 s.; ratio- cedunt cum Italica Natione, 558 s.;
nem recolit Internationalis huius In- Lateranense pactum conventum mutuo
stituti, quae eo spectat, ut rei publicae consensu renovari possit, 559.
administratores, operarum conductores
et opifices adiutricem praestent operam, Postulatio Palliorum, 423, 424.
mutua officiorum coniunctione, 498;
B. P. audientes hortatur, ut pergant Praefecturae apostolicae:
iustitiae et pacis causam persequi, — noviter constitutae: Balasorensis, 12;
499 s.; in Aedibus Consilii Oecumenici Idahina, 154; Chomponchamensis, 155;
Ecclesiarum B. P. Allocutionem habet, Battambangensis, 157; Fort Johnstonen-
503; spem votumque pandit de redin- sis, 705;
tegranda inter Christianos unitate, 504; — in dioecesim evectae: Weetebulaënsis,
Ecclesia catholica et oecumenismus, 505; 657; Ilorinensis, 768.
Foederatarum Helveticarum Civitatum
Praesidem ac Moderatores alloquitur, Praelati ordine minores. Novae statuuntur
recolens peculiares illius nationis notas, normae de illorum vestimentis, 337 s.;
libertate et neutrarum partium studio item, de titulis pro illis adhibendis,
declaratas, 507; Hailé Selassié, Aethio- 339.
piae Imperator., G-enavae Beatissimum
Patrem invisens, ab Eo salutatur et de Praelaturae:
impensa fovendae paci opera laudatur, — noviter constitutae: Saltensis in Mexico,
876 Index rerum analyticus

14; Malaibalaiensis, 660; Simiensis Su- R


perioris, 701; Eseuintlensis, 764; Sancti
Felicis, 766. Radiophonicum ac Televisificum Centrum
— in dioecesim evecta: de EI Oro (mutato Catholicum in Magna Britannia inau-
nomine), 485. guratur, 793.
— dismembratae: S. Iosephi de Grajau, 16;
Registrensis, Sanctissimae Conceptionis « Radio-Veritas ». In Asia, catholica illa
de Araguaia, Cristalandiensis, 766. radiophonica statio inauguratur nun-
— suffraganeae: Saltensis in Mexico, me- tium que B. P. ob celebrandum eventum
trop. Sedi Durangensi, 14; Malabala- mittit, 328 s.
iensis, metrop. Cagayanae, 661; Sinuen-
sis Superioris, metrop. Carthaginensi in Reichmann Hans, Reipublicae Austriacae
Columbia, 701; Eseuintlensis, metrop. Legatus, Litteras tradens commissi mu-
Guatimalensi, 765; Sancti Felicis, me- neris testes, B. P. vota excipit, 512 s.
trop. Cuiabensi, 767.
— cuius nomen mutatur: de Registro do Religiosae. Maiores Antistitas alloquens, de
Araguaia, in posterum « Guiratinguen- innovanda religiosa vita, iuxta placita
sis » appellabitur, 737 s. Oecumenicae Synodi, B. P. verba habet,
782 ss.
Proaño Correa Victor, Peruvianae Reipu-
blicae Legatus, Litteras concrediti mu- Religiosa vita. Accommodata Institutorum
neris testes tradens, B. P. vota excipit, renovatio et normae canonicae, ad
773 s. structuram et subsidia vitae religiosae
pertinentes, recognoscendae, 103 ss.; au-
Probationis tempus ad vitam religiosam ctus Institutorum numerus eorumque
amplectendam. operum diversitas haud sinunt aptas
V. Religiosa vita. pro omnibus simul sancire normas, 105;
si vita religiosa utiliter renovatur, nul-
Processus de Causis beatificationis et cano- latenus tamen licet asseverari ipsam
nizationis aptius ordinantur, 149 ss.; professionis religiosae naturam esse im-
Episcoporum cum Summo Pontifice mutandam, 106; preparatio ad novitia-
consociata actio in processibus instruen- tum inchoandum, nostra aetate magis
dis, 150 s.; processuum cursus, 151 s.; necessaria, 107; iustitutio in novitiatu
tribunalia ad processum instruendum, tradenda in Societatibus apostolatus
152 s. operibus deditis, ut cohaerens unitas
perficiatur, qua contemplatio et actio
Progressio populorum. Officium Civitatum apostolica inter se copulentur, 108 ss.;
quaestuosas artes (Industria) colentium, quaestio de producendo temporis spa-
erga populos in via progressionis, 251; tio, professionem votorum perpetuorum
B. P. verba de hac progressione ad praecedente, 110; facultas substituendi
Legatum Peruvianae Reipublicae, 773 s pro votis temporariis alius generis li-
V. Consilium populorum progressioni gamina, 110 s., 118 s.; ratio agendi Su-
provehendae. periorum Institutorum quoad difficul-
V. PAO. tates psychologicas sodalium qui vitae
religiosae se accommodant, 111 s.; pe-
Provinciae ecclesiasticae: culiares normae de novitiatu et pro-
— noviter constitutae: Labacensis, 231; bationis tempore, 112 ss.
Munhallensis Ruthenorum, 606; Bar-
ranquillensis, 697. Religiosi. Ratio qua sodales laici regimen
— dismembrata: Carthaginensis in Colum- Institutorum religiosorum clericalium
bia, 698. participare possunt, 739 s.
— quarum fines mutantur: Dakarensis, 11; V. Saecularizatio.
Calcuttensis et Ranchiensis, 13; Portus
Hispaniae, 25. Renovatio. Auctoritas Ecclesiae in reno-
vandis structuris, quas vocant, 192 s.;
Religiosarum Familiarum renovatio,
Q 244 s.

Quadragenarum tempus. Repetto Maria (S.D.). Decretum de vir-


V. Bomanus Clerus. tutibus pro illius beatificatione, 201 ss.
Index rerum, analyticus 877

Rivai Franciscus {S. D.). Decretum de vir- dam sors inter universam catholicam
tutibus pro illius beatificatione, 129 ss. Ecclesiam et hoc Institutum, 317; B. P.
Societatis sodalibus necessitates com-
Roberti Card. Franciscus. Ei scribit B. P., memorat sanctae Ecclesiae, quae nunc
munere Supremi Tribunalis Signaturae tempus transigit singularis momenti,
Apostolicae Praefecti se abdicanti, 236s. 317 ss.; tria demum hortamenta B. P.
sodalibus Societatis tradit, 319 s.
Romanus Clerus. Quadragenario tempore
ineunte, B. P. curiones et oratores in Societas Mariae Montfortana. Sodales, qui
Urbe coram admittit, disserens de sa- religiosae suae communitatis generali
cerdotis forma in hodierna hominum Coetui interfuerunt, B. P. coram ad-
consortione, de perficiendis translaticiis mittit et alloquitur, 266 s.
apostolatus rationibus, de caute susci-
Solco Hosea Josias, Zambiae Legatus, Lit-
piendis consiliis et de metuendis peri-
culis, 187 ss.; unitatem fidei, caritatis teras commissi muneris testés tradens,
et disciplinae B. P. commendat, 193 s. a B. P. salutatur, 560.

Stationes radiophonicae. B. P. nuntius, Pe-


Rosarium sacrum. ruviano populo missus, ob inaugura-
V. Maria Virgo (B.). tala inter Italiam et Peruviam coniunc-
tionem notitiis ope satellitis perferendis,
Rota 8. Romana. 730 s.
V. Tribunal 8. Romanae Rotae. V. « Radio-Veritas ».
Synodus Episcoporum. Ob quam causam
S extraordinaria illius sessio indicta est,
39; Ordo Synodi celebrandae, recognitus
Sacerdos. In hodierna hominum consor- et auctus, adprobatur et editur, 525;
tione, 188 s. suprema potestas et personae in Synodo
partem habentes, 525 ss.; normae gene-
Saecularizatio. Facultas Supremis Modera- rales in coetibus Synodi servandae,
toribus Eeligionum laicalium delegata 532 ss.; ratio procedendi in coetibus
sodalium votorum temporariorum sae- Synodi, 536 ss.; extraordinaria sessio
cularizationem concedendi, 738 s. initium habet Patresque Synodi B. P.
alloquitur, 716; caritatem atque uni-
Schervier Maria Francisca (S. D.). Decre- tatem commendans, praecipuas eas
tum de virtutibus pro illius beatifica- ostendit esse notas collegialitatis Epi-
tione, 465 ss. scoporum, 718 ss.; preces B. Mariae
Virgini funduntur in Liberiana Basilica
Schilling Carolus Maria (8. D.). Decretum et B. P. Allocutio habetur, coacto Epi-
de virtutibus pro illius beatificatione, scoporum Coetu, 723; laboribus Synodi
386 ss. iam ad finem vergentibus, B. P. gratias
agit Patribus, 726; natura peculiaris
Seminaria. huius extraordinariae Synodi, 727; con-
V. Institutio sacerdotalis. vocatio Synodorum Episcopalium certis
temporibus facienda, 727; Secretaria Sy-
Siri Card. Iosephus, Archiep. Ianuensis. nodi ampliore efficientia donanda, 728;
Quinque lustra condenti ab episcopali fiducia a B. P. in Synodo collocata, 728;
suscepta ordinatione, ei B. P. gratula- promptus B. P. animus ad omnia legi-
tur eique flagrantia vota profert, 448 s. tima optata, quae patefiant, 728 s.; ce-
teros Episcopos, per terrarum orbem
Societas Apostolatus Catholici. Sodales, qui adlaborantes, universamque Ecclesiam
Coetui generali suae Religiosae Familiae in Synodi exitu B. P. consalutat, 729 s.
interfuerunt, B. P. coram admittit et
alloquitur, 243 ss.
T
Societas Iesu. Moderatores ac sodales Coe-
tum habentes de sui Instituti regimine Tertius Ordo Regularis S. Francisci. Soda-
B. P. alloquitur, 316; grati animi sensus les, qui Coetui generali suae Religiosae
profert de innumeris operibus et incep- Familiae interfuerunt, B. P. coram ad-
tis Societatis, 316 s.; communis quae- mittit et alloquitur, 243 ss.
878 Index rerum analyticus

Tituli adhibendi. V
V. Instructiones.
V. Normae. VasTcen I, Armeniorum Summus « Catho-
licos ». Ei scribit B. P. ob celebranda
Tituli eardinaUcii. in Armeniorum coetu, 708.
V. Cardinales.
Vestimenta.
Torres Acosta Maria Desolata {B.). De- V. Instructiones.
cretum de miraculis pro illius canoni- V. Normae.
zatione, 813 ss.

Tribunal S. Bomanae Botae. Praelatos Au- Vicariatus apostolici:


ditores, Officiales et Advocatos B. P. — dismembrati: de Phnom Penh, 155, 157;
coram admittit et alloquitur, iudicia- S. Georgii, 699, 701, 703.
riam Ecclesiae potestatem recolens, — ad gradum dioecesis evecti: Islandiae
174 ss.; praecipuae illorum ministerii (mutato nomine), 228; Valleduparensis,
notae, 176 s. 658.
— cuius fines mutantur: Portus Maldo-
Trudeau Petrus Mliott, Consilii publicae nadi, 62.
rei administrandae in Canadia Praeses, — cuius nomen mutatur: Iesseltonensis,
B. P. invisens, ab Eo comiter salutatur in posterum « Kotakinabalnensis » nun-
Eiusque excipit vota pro Canadensi na- cupantur, 65.
tione, 95 s.
Vicariatus castrensis Australiae erigitur,
« Turismus ». Ecclesia et Turismus, 361 s.; 761 ss.
novae pastorales formae, quas succre-
scens Turismi extensio suadet, 363; Vietnamia. Clero et christifidelibus illius
responsabilitates quoad Turismum, a regionis nuntium mittit B. P., 790 ss.;
communitate christiana perpendendae, fiduciam in Vietnamiensium Episcopo-
364 s.; valores Turismi, 365 ss.; opera rum Coetum declarat, 790; « Caritas
S. Congr. pro Clericis pro ministerio Vietnam » commendat, 790 s.; « Con-
pastorali quod spectat ad Turismum, silium Religionum » et cum eo rationes,
369; Conferentiarum Episcopalium ope- 791; populi Vietnamiensis fidem laudat
ra, 369 ss.; dioecesium opera, 371 ss.; B. P., 792; luctuosos recolit eventus in
Ordinariorum loci cura quoad cleri insti- illa regione, pacem auspicans, libertate
tutionem, ministerium sacerdotale et iuribusque hominis servatis, 792.
cultum in locis turisticis, 373 ss.; item
quoad operatores turísticos, 377 s.; Re- Villot Card. Ioannes. A publicis Ecclesiae
ligiosorum auxilium ad Turismi pasto- negotiis et Praeses Consilii nominatur,
ralem, 380 s.; diaconorum opera, 381; 349 ss., 439.
laicorum militantium opera, 381 ss.
Vocationes ecclesiasticae. B. P. nuntius ob
diem celebrandum vocationibus iuvan-
U dis per totum orbem catholicum dica-
Uganda. tum, 330 ss.
V. Peregrinationes Pauli VI.
Vota temporaria.
U.N.E.8.C.O. V. Saecularizatio.
V. Maheu Renatus.
Unitas.
V. Eucharistia (SS.ma). Z
V. Peregrinationes Pauli VI.
Zareba Ioannes, Ep. tit. Bityliensis et
Universitates Studiorum. Apost. Administ. Vladislaviensis. Ei
V. Consociatio Catholicarum Universi- scribit B. P. ob celebranda sollemnia,
tatum. quarto exacto saeculo a condito Vla-
dislaviensi Seminario, 451 s.; expletum
Uran Necdet, Reipublicae Turcarum Le- temporis spatium et iam collectam fru-
gatus. Litteras commissi muneris testes ctuum messem B. P. gratulatur et vota
tradens, a B. P. comiter salutatur, 28 s. ad nova incrementa suscipit, 452.
ADDENDA ET CORRIGENDA

in vol. L X I (1969) Commentarii ACTA APOSTOLICAE SEDIS:

pag. 421, linea vicesima sexta, loco Clarke (Ep. Helmanensis) legatur Clark',
pag. 424, in II cap. (Peroratio Causae Sanctorum), linea secunda, post verba
pro B. Iuliae Billiart addatur verbum canonizatione-,
pag. 564, in titulo, loco austronautis legatur astronautis-,
pag. 594, in ultima linea, post verba Apostolicum Nuntium in Bepubliea
Haitiana addatur et Apostolicum Delegatum in Insulis Antillis;
pag. 669, in titulo, loco Mahumedanorum legatur Mahumedanarum (gentium).
SEXAGESIMUM PEIMUM VOLUMEN
COMMENTARII OFFICIALIS «ACTA APOSTOLICAE SEDIS
ABSOLVITUR DIE X X X I M. DECEMBRIS A. MCMLXIX
TYPIS POLYGLOTTIS VATICANIS
Anno XL Città del Vaticano, giovedì 6 marzo 1969 Num. 1

ACTA APOSTOLICAE SEDIS


SUPPLEMENTO PER LE LEGGI E DISPOSIZIONI
DELLO STATO

D E L L A C I T T A D E L V A T I C A N O

Pontificato di S. S. Paolo VI - Anno VI

N. XL V I I — Ordinanza della Pontificia Commissione per lo Stato


della Città del Vaticano con la quale è autorizzata la emissione
di una serie di francobolli dedicata a celebrare la solennità della
Santa Pasqua.
6 marzo 1969

LA PONTIFICIA COMMISSIONE

PER LO STATO DELLA CITTÀ DEL VATICANO

In virtù dei poteri conferiti dal S o m m o Pontefice P i o X I I alla Pon-


tifìcia Commissione col provvedimento 20 marzo 1939 e confermati dal
S o m m o Pontefice Giovanni X X I I I col provvedimento 7 novembre 1958
e dal regnante Sommo Pontefice P a o l o VI c o l provvedimento 26 giu-
g n o 1963;
Visti gli art. 2 e 20 lett. c n. 5 della legge sulle fonti del diritto,
7 giugno 1929, n. II ;
Udito il parere del Consigliere generale dello Stato;

ORDINA

A r t . 1. - È autorizzata la emissione di una serie di tre franco-


bolli dedicati a celebrare la solennità della Santa Pasqua, da valere
per il pagamento delle tasse relative alle corrispondenze in partenza
dalla Città del Vaticano.
2 Acta Apostolicae Sedis - Supplemento

A r t . 2. - I francobolli di cui all'articolo precedente, stampati in cal-


cografia su carta filigranata recante il disegno delle Chiavi decussate,
hanno le seguenti caratteristiche :
dimensioni : m m . 30 x 40, compresa la dentellatura, formato ver-
ticale ;
valori : L. 20, L. 90, L. 180 ;
soggetto : unico, rappresentante un particolare di un affresco del-
l ' A n g e l i c o , che si trova nel Museo di S. M a r c o a Firenze e che raf-
figura la Resurrezione di N. S. Gesù C r i s t o ;
i tre valori recano sotto al soggetto, su due righe, la scritta, in
lingua latina, « RESURRECTIO D. N. I. CHRISTI » e, in basso a sinistra, il
millesimo « MCMLXIX » ; ancora più in basso, la scritta « POSTE VATI-
CANE », con l'indicazione dei rispettivi valori in cifre arabiche ;
colori : il fondo, giallo ocra, per tutti i valori ; il soggetto, per
il valore da L. 20, rosso ; per il valore da L. 90, verde ; per il valore
da L . 180, blu.
A r t . 3. - I francobolli di cui agli articoli precedenti hanno valore,
agli effetti postali, dalla data di entrata in vigore della presente ordi-
nanza fino al 31 dicembre 1969.
Art. 4. - La presente ordinanza sarà pubblicata, oltre che nei
modi ordinari, mediante affissione nel Cortile di S. Damaso, alla
porta degli Uffici del Governatorato e negli Uffici postali dello Stato,
ed entrerà in vigore il giorno stesso della sua pubblicazione.

Città del Vaticano, sei marzo millenovecentosessantanove.

AMLETO GIOVANNI Card. CICOGNANI, Presidente

GIUSEPPE Card. PIZZARDO

GIUSEPPE Card. FERRETTO

SERGIO GUERRI, Pro-Presidente a. i.

f Primo Principi, Segretario


Anno XL Città del Vaticano, lunedì 28 aprile 1969 Num. 2

ACTA APOSTOLICAE SEDIS


SUPPLEMENTO PER LE LEGGI E DISPOSIZIONI

D E L L O S T A T O

D E L L A C I T T A D E L V A T I C A N O

Pontificato di S. S. Paolo VI - Anno VI

K. XL V I I I — Ordinanza della Pontificia Commissione per lo Stato


della Città del Vaticano con la quale e autorizzata la emissione
di una serie di francobolli dedicata a celebrare il X anniversario
della CEPT.
28 aprile 1969

LA PONTIFICIA COMMISSIONE

FM LO m-LLA-eirvÀ DEL v a t i c a n o

I n virtù dei poteri conferiti dal S o m m o Pontefice P i o X I I alla Pon-


tifìcia Commissione col provvedimento 20 marzo 1939 e confermati dal
S o m m o Pontefice Giovanni X X I I I col provvedimento 7 novembre 1958
e dal regnante S o m m o Pontefice P a o l o VI col provvedimento 26 giu-
gno 1963 ;
Visti gli art. 2 e 20 lett. e n. 5 della legge sulle fonti del diritto,
7 giugno 1929, n. II ;
Udito il parere del Consigliere generale dello Stato ;

ORDINA

A r t . 1. - È autorizzata la emissione di una serie di tre francobolli


dedicati a celebrare il X anniversario della C E P T , da valere per il paga-
mento delle tasse relative alle corrispondenze in partenza dalla Città
del Vaticano.
6 Acta Apostolicae Sedis - Supplemento

A r t . 2. - I francobolli di cui all'articolo precedente, stampati in


r o t o c a l c o su carta filigranata recante il disegno delle Chiavi decussate,
hanno le seguenti caratteristiche :
dimensioni : m m . 30 x 40, compresa la dentellatura, formato oriz-
zontale ;
valori : L. 50, L. 90, L. 130 ;
soggetto : unico, rappresentante una struttura architettonica, il
cui principale elemento è costituito da un colonnato composto dalle
parole « EUROPA CEPT » ;
i tre valori recano in alto, a sinistra, il millesimo « 1959 », e, a
destra, « 1969 » ; in basso, sotto al soggetto, la scritta « POSTE VATICANE »,
preceduta dall'indicazione dei rispettivi valori in cifre arabiche;
colori : il soggetto bruno per tutti e tre i valori ; il fondo, per il
valore da L. 50, g r i g i o ; per il valore da L. 90, r o s s o ; per il valore da
L. 130, verde m a r c i o .
A r t . 3. - I francobolli di cui agli articoli precedenti hanno valore,
agli effetti postali, dalla data di entrata in vigore della presente ordi-
nanza fino al 31 dicembre 1970.
A r t . 4. - La presente ordinanza sarà pubblicata, oltre che nei modi
ordinari, mediante affissione nel Cortile di S. Damaso, alla porta degli
Unici del Governatorato e negli Unici postali dello Stato, ed entrerà
in vigore il giorno stesso della sua pubblicazione.

• ^ i t t l ^ d e j V a t i c a n o , ventotto aprile millenovecentosessantanove.

AMLETO GIOVANNI Card. CICOGNANI, Presidente

SERGIO Card. GUERRI

GIUSEPPE Card. PIZZARDO

GIUSEPPE Card. FERRETTO

f Primo Principi, Segretario


Anno XL Città del Vaticano, venerdì 16 maggio 1969 Num. 3

ACTA APOSTOLICAE SEDIS


S U P P L E M E N T O P E R LE LEGGI E DISPOSIZIONI

D E L L O S T A T O

D E L L A C I T T A D E L V A T I C A N O

Pontificato di S.S. Paolo VI - Anno VI

usi. X L I X — Ordinanza della Pontificia Commissione per lo Stato


della Città del Vaticano con la quale si disciplina Pora estiva
per il 1969.
16 maggio 1969

LA PONTIFICIA COMMISSIONE

P E R LO STATO D E L L A CITTÀ D E L VATICANO

I n v i r t ù dei poteri conferiti d a l S o m m o Pontefice P i o X I I a l l a P o n -


t i f ì c i a C o m m i s s i o n e c o l p r o v v e d i m e n t o 2 0 m a r z o 1939 e c o n f e r m a t i d a l
S o m m o P o n t e f i c e G i o v a n n i X X I I I c o l p r o v v e d i m e n t o 7 n o v e m b r e 1958
e dal regnante S o m m o Pontefice Paolo VI col provvedimento 26 giu-
g n o 1963 ;
V i s t a l a O r d i n a n z a 1 6 m a g g i o 1966, n . X X V I , d e l l a P o n t i f ì c i a C o m -
missione per lo Stato della C i t t à del V a t i c a n o , con la quale si istituisce
l'ora estiva ;
U d i t o il parere del Consigliere generale dello Stato ;

ORDINA

o
A r t . 1. - D a l l e ore zero del I g i u g n o a l l e ore u n a d e l 28 settem-
bre 1969, l'ora normale è anticipata, a tutti gli effetti, di sessanta
minuti primi.
10 Acta Apostolicae Sedis - Supplemento

A r t . 2. - La presente ordinanza sarà pubblicata, oltre che nei modi


ordinari, mediante affissione nel Cortile di S. Damaso, alle porte degli
Uffici del Governatorato e negli Uffici postali dello Stato, ed entrerà in
vigore nel giorno stesso della sua pubblicazione.

Città del V a t i c a n o , sedici maggio millenovecentosessantanove.

GIOVANNI Card. VILLOT, Presidente

SERGIO Card. GUERRI

GIUSEPPE Card. PIZZARDO

GIUSEPPE Card. FERRETTO

f Primo Principi, Segretario


Anno XL Città del Vaticano, sabato 21 giugno 1969 Nam. 4

ACTA APOSTOLICAE SEDIS


SUPPLEMENTO PER LE LEGGI E DISPOSIZIONI

D E L L O S T A T O

D E L L A C I T T A D E L V A T I C A N O

Pontificato di S. S. Paolo VI - Anno VII

N. L - Legge che modifica la legislazione penale e la legislazione


processuale penale.

21 giugno 1969

PAOLO PAPA VI

Di Nostro moto proprio e certa scienza, con la pienezza della


Nostra sovrana autorità, abbiamo ordinato ed ordiniamo quanto
appresso, da osservarsi come legge dello Stato:

CAPO I

ADEGUAMENTO DELLE PENE PECUNIARIE


E DI LIMITI DI VALORE

A r t . 1. - Le multe, le ammende, e le altre pene pecuniarie stabilite


in disposizioni di leggi italiane richiamate in via suppletiva da leggi
emanate per lo Stato della Città del Vaticano sono moltiplicate per
cento o per cinquanta, secondo che la legge italiana sia entrata in vigore
o
in Italia rispettivamente prima del 1920 ovvero tra il I gennaio 1920 e
il 31 dicembre 1947.
Le multe, le ammende, e le altre pene pecuniarie stabilite in leggi
14 Acta Apostolicae Sedis - Supplemento

emanate per lo Stato della Città del V a t i c a n o prima del 31 dicembre 1947
s'ono moltiplicate per trenta.
Le disposizioni di questo articolo non si applicano in caso di pene
pecuniarie proporzionali.

A r t . 2. - I limiti minimo e massimo, stabiliti per la multa nell'arti-


c o l o 19, c o m m a primo, del codice penale, sono portati rispettivamente
a lire mille e un milione.
T limiti minimo e massimo, stabiliti per l'ammenda nell'articolo 24,
c o m m a p r i m o , del c o d i c e penale, sono portati rispettivamente a lire
cinquecento e cinquecentomila.
I limiti massimi stabiliti nell'articolo 75, c o m m a primo, del codice
penale per il caso di concorso di reati, sono portati a lire due milioni
per la multa e a lire un milione per l ' a m m e n d a ; e, qualora siano da
applicare insieme la multa e l'ammenda, il limite massimo complessivo
è di lire due milioni, detraendosi dall'ammenda la parte di pena che
ecceda tale limite.
II limite minimo delle pene pecuniarie, diverse dalla multa e dal-
l'ammenda, è di lire duemila.
Le pene pecuniarie proporzionali non hanno limiti minimo e massimo.

A r t . 3. - A g l i effetti dei due articoli precedenti sono considerate pene


pecuniarie diverse dalla multa e dall'ammenda anche le somme che, a
norma del c o d i c e di procedura penale, devono essere pagate all'erario
dello Stato in c a s o di trasgressioni previste dal medesimo codice o in
caso di rigetto di un'impugnazione o di altra istanza.

A r t . 4. - Nei casi previsti dagli articoli 19, c o m m a secondo, e 24,


c o m m a secondo, del codice penale, e in ogni altro caso in cui, per
qualsiasi effetto giuridico, si deve eseguire un ragguaglio fra pene pecu-
niarie e pene restrittive della libertà personale, il c o m p u t o ha luogo
calcolando cinquemila lire o frazione di cinquemila lire per un g i o r n o
di pena restrittiva della libertà personale.

A r t . 5. - S o n o moltiplicati per cento i limiti di somma previsti negli


articoli 91 n. 5, e 95 n. 4 del c o d i c e penale, e negli articoli 16, 73, 427,
477, 478 e 632 del c o d i c e di procedura penale.
Leggi e disposizioni dello Stato della Città del Vaticano 15

CAPO II

DELLA LIBERAZIONE CONDIZIONALE

A r t . 6. - Il testo dell'articolo 16 del codice penale è sostituito dal


seguente :
« Il condannato ad una pena restrittiva della libertà personale, il
quale abbia scontato metà della pena e abbia tenuto una condotta tale
da far presumere il suo ravvedimento, può ottenere la liberazione con-
dizionale.
La liberazione condizionale può essere disposta in qualunque mo-
mento dell'esecuzione :
1) quando essa possa essere utile ai fini della emenda e della rie-
ducazione del condannato, se questi quando ha commesso il fatto era
minore di e t à ;
2) quando essa possa essere utile per facilitare la guarigione,
almeno parziale, del condannato, se questi è infermo di mente ».

CAPO III

DEL PERDONO GIUDIZIALE

A r t . 7. - Il testo dell'articolo 26 del codice penale è sostituito dal


seguente :
« Se il colpevole non ha riportato alcuna precedente condanna per
delitto, il giudice, qualora ritenga che sarebbe da applicargli una pena
restrittiva della libertà personale non superiore a sei mesi ovvero una
pena pecuniaria, anche se congiunta a detta pena, d o p o avergli rivolto
un ammonimento o un rimprovero, nella forma che ritiene più idonea
a distoglierlo dal commettere ulteriori reati, può pronunciare sen-
tenza di proscioglimento per perdono giudiziale.
Quando il fatto è stato commesso da un minore o da una persona
la cui capacità di intendere e di volere era diminuita a causa di infer-
mità, il limite di pena previsto dal c o m m a precedente è di tre anni.
Il benefìcio previsto dal presente articolo può essere concesso a chi
ne abbia già usufruito altra volta, soltanto se si tratta di una delle
persone indicate nel c o m m a precedente, ovvero se il giudice ritiene che
i provvedimenti amministrativi o disciplinari, applicati al colpevole
dalla competente autorità, siano sufficienti alla punizione del colpevole
stesso e a distoglierlo dal commettere altri reati della stessa indole ».
16 Acta Apostolicae Sedis - Supplemento

A r t . 8. - Il testo dell'articolo 27 del c o d i c e penale è sostituito dal


seguente :
« Salvo che l'imputato sia minore di età o persona la c u i capacità
di intendere e di volere è diminuita a causa di infermità, il giudice p u ò
subordinare l'applicazione del beneficio previsto nell'articolo prece-
dente alla prestazione di una cauzione di buona condotta, da effettuarsi
mediante il deposito di una somma o mediante ipoteca o pegno o me-
diante idonea fideiussione solidale.
Il giudice stabilisce l'ammontare della cauzione e la durata di essa
per un periodo non inferiore a due anni né superiore a dieci.
Qualora nel termine stabilito dal giudice l'imputato non commetta
altro reato nella Città del V a t i c a n o , e non commetta all'estero alcun
fatto che la legge dello Stato della Città del V a t i c a n o preveda come
delitto, il giudice ordina la restituzione della somma depositata o della
cosa data in pegno o la cancellazione dell'ipoteca, o dichiara la estin-
zione della fideiussione; in caso diverso, la somma depositata, o per
la quale fu data garanzia, è devoluta alla Cassa del Governatorato ».

CAPO IV

DELLA SOSPENSIONE CONDIZIONALE


DELL'ESECUZIONE DELLA PENA

A r t . 9. - Il testo dell'articolo 423 del c o d i c e di procedura penale è


sostituito dal seguente :
« Nel pronunciare condanna ad una pena restrittiva della libertà
personale per un tempo non superiore ad un anno, ovvero ad una pena
pecuniaria, anche se congiunta a detta pena, il giudice può ordinare
che l'esecuzione della pena o di taluna delle pene o di tutte rimanga
sospesa per il termine di cinque anni se la condanna è per delitto, ,e
di due anni se la condanna è per contravvenzione.
Il limite massimo della pena restrittiva della libertà personale è
di cinque anni, nel caso di reato commesso da un minore o da una
persona la cui capacità di intendere e di volere era diminuita a causa
di infermità )).

A r t . 10. - Il testo dell'articolo 426 del c o d i c e di procedura penale è


sostituito dal seguente :
« La sospensione condizionale dell'esecuzione della pena non può
essere concessa :
Leggi e disposizioni dello Stato della Città del Vaticano 17

1) a chi ha riportato, per delitto non c o l p o s o , una precedente


condanna ad una pena restrittiva della libertà personale, anche se è
intervenuta la riabilitazione ;
2) a chi, d o p o che gli è stata concessa la sospensione condizionale
dell'esecuzione della pena, ha perduto il benefìcio a norma degli arti-
coli 425 e 585 ».

CAPO V

DELL'OBLAZIONE

A r t . 11. - Il testo dell'articolo 101 del codice penale è sostituito


dal seguente :
« Nei reati perseguibili d'ufficio, per i quali la legge stabilisce sol-
tanto una pena pecuniaria, il colpevole, fino a quando non venga pro-
nunciata alcuna sentenza di condanna, anche non irrevocabile, o de-
creto di condanna, può far cessare il corso dell'azione penale pagando
una somma corrispondente al d o p p i o del minimo della pena stabilita
dalla legge per il reato commesso, oltre le spese del procedimento.
La stessa facoltà spetta al colpevole di un reato perseguibile d'uf-
ficio, per il quale la legge stabilisce una pena pecuniaria alternata con
una pena restrittiva della libertà personale non superiore nel mas-
simo a sei m e s i ; ma in tal caso la somma da pagare, oltre le spese
del procedimento, è la metà del massimo della pena pecuniaria sta-
bilita dalla legge.
La somma da pagare è ridotta alla metà, oltre le spese del procedi-
mento, se il colpevole effettua il pagamento entro cinque giorni da
quando per la prima volta gli è stato contestato il reato.
In caso di pene proporzionali il minimo e il massimo, agli effetti
dell'applicazione dei c o m m i precedenti, sono calcolati tenendo c o n t o
dell'entità del fatto, e non si applica il c o m m a t e r z o ; qualora la pena
pecuniaria sia stabilita in una misura proporzionale fissa, la somma
da pagare è in ogni caso quella stabilita c o m e pena dalla legge, oltre
le spese del procedimento.
Nei casi previsti dagli articoli 78 e 79 del codice penale le disposi-
zioni del presente articolo si applicano distintamente per ciascuna vio-
lazione.
Non è ammessa l'oblazione, se il colpevole ha commesso nei due
anni precedenti altri tre reati della stessa indole, anche se l'azione
penale per questi sia estinta o sia intervenuta riabilitazione.
18 Acta Apostolicae Sedis - Supplemento

Nel caso previsto dal c o m m a precedente le somme che il colpevole


abbia pagato a titolo di oblazione vengono detratte da quelle che egli
deve pagare per l'esecuzione della sentenza o del decreto di condanna,
e quelle eccedenti gli vengono restituite ».

CAPO VI

DELLE PERSONE NON IMPUTABILI


O CON IMPUTABILITÀ DIMINUITA

A r t . 12. - Il testo del primo comma dell'articolo 47 del codice penale


è sostituito dal seguente :
« Chi, nel momento in cui ha commesso il fatto, era, per infermità,
in tale stato di mente da scemare grandemente, senza escluderla, la
capacità di intendere o di volere, è punito secondo le norme seguenti :
1) all'ergastolo è sostituita la reclusione non superiore a quindici
anni ;
2) all'interdizione dai pubblici uffici è sostituita l'interdizione
temporanea;
3) le altre pene sono diminuite di almeno la metà ».

A r t . 13. - Le disposizioni dell'articolo 48 del codice penale si appli-


cano anche a colui che ha commesso il fatto sotto l'azione di sostanze
che tolgano o diminuiscano la capacità di intendere o di volere.

A r t . 14. - Il testo degli articoli da 53 a 56 del codice penale è sosti-


tuito dal seguente :
« Non è punibile chi, nel momento in cui ha commesso il fatto,
non aveva compiuto i sedici anni.
Colui che, nel momento in cui ha commesso il fatto, aveva compiuto
gli anni sedici ma non ancora i ventuno, è punibile, se aveva la capa-
cità di intendere e di v o l e r e ; ma si applicano le diminuzioni di pena
stabilite nell'articolo 47 ».

A r t . 15. - Al testo degli articoli 57 e 58 del codice penale è sosti-


tuito il seguente :
« Non è punibile il sordomuto che, nel momento in cui ha commesso
il fatto, non aveva, per causa della sua infermità, la capacità di
intendere o di volere.
Se la capacità di intendere o di volere era diminuita, ma non esclusa,
si applicano le diminuzioni di pena stabilite nell'articolo 47 ».
Leggi e disposizioni dello Stato della Città del Vaticano 19

A r t . 16. - A l l ' a r t i c o l o 100 del c o d i c e penale è aggiunto il seguente


comma sesto :
(( Per i fatti commessi dai minori i termini previsti nel secondo e
terzo c o m m a sono ridotti ad un terzo, e non si applica la disposizione
del quarto comma. La riabilitazione per i fatti commessi dai minori
fa cessare tutti gli effetti della condanna, salve le limitazioni sta-
bilite per la concessione della sospensione condizionale della pena ».

A r t . 17. - Il giudice in ogni stato e grado del procedimento può


disporre che il minore imputato sia consegnato a chi esercita la patria
potestà su di lui o al tutore o a chi ha obbligo di provvedere alla
sua educazione o assistenza o di vigilare sulla sua condotta, o anche
ad un prossimo congiunto.
Nella sentenza con cui proscioglie il minore perché non imputabile,
o gli applica il perdono giudiziale o la sospensione condizionale del-
l'esecuzione della pena, o nel provvedimento con cui gli concede la
liberazione condizionale, il giudice può anche disporne il ricovero in
un istituto di educazione o di assistenza sociale o in un altro istituto
idoneo, determinandone la durata.
Il giudice può anche in ogni tempo disporre che la custodia preven-
tiva dell'imputato minore o l'esecuzione della pena restrittiva della
libertà personale, che a questi sia stata applicata, abbia l u o g o , per
tutta o parte della sua durata, mediante affidamento alle persone
indicate nel p r i m o c o m m a o ad un istituto di educazione o di assistenza
sociale o ad altro istituto idoneo, ovvero che la custodia preventiva non
abbia l u o g o o che l'esecuzione della pena sia in tutto o in parte diffe-
rita anche fuori dei casi previsti nell'articolo 583 del codice di pro-
cedura penale.
Il giudice pronuncia i provvedimenti previsti nel presente articolo,
se li ritiene utili per facilitare l'emenda e la rieducazione del colpe-
vole o la riparazione del danno cagionato dal reato.
Nel pronunciare i provvedimenti previsti nel presente articolo, il
giudice dà anche le disposizioni necessarie ad assicurare la presenza
dell'imputato ai successivi atti del procedimento e l'esecuzione della
p e n a ; e può aggiungervi prescrizioni e divieti, che siano idonei a
favorire l'emenda e la rieducazione del minore e ad evitargli le occa-
sioni di nuovi reati.

A r t . 18. - Al minore che abbia commesso un delitto prima di aver


compiuto i sedici anni di età, i provvedimenti previsti nei primi due
20 Acta Apostolicae Sedis - Supplemento

c o m m i dell'articolo precedente possono essere applicati dal Tribunale


di prima istanza, su ricorso del promotore di giustizia, anche se non
venga iniziato alcun procedimento penale.

A r t . 19. - Le disposizioni dei due articoli precedenti sono applica-


bili, con gli adattamenti che le circostanze richiedono, anche nei casi
di reato commesso da persona che, per cause diverse dall'età, non era
imputabile, o la cui imputabilità non era completa o, per cause per-
manenti, è successivamente venuta meno o diminuita.
In tali casi i provvedimenti previsti nei medesimi articoli possono
essere pronunciati, oltre che per i fini indicati nel c o m m a quarto del-
l'articolo 17, anche quando il giudice li ritiene utili per facilitare la
guarigione, almeno parziale, del colpevole.

A r t . 20. - I provvedimenti previsti nei tre articoli precedenti sono


immediatamente esecutivi.
Essi possono essere in ogni tempo revocati o modificati dal giudice
dinanzi al quale pende il procedimento, o, d o p o terminato il procedi-
mento, dal giudice che li ha pronunciati o modificati, salvo quanto
dispongono gli articoli da 594 a 597 del codice di procedura penale.

A r t . 21. - I provvedimenti previsti nei quattro articoli precedenti


sono impugnabili mediante appello, o, se sono pronunciati nel giudizio
di appello, mediante ricorso per cassazione, anche se sono contenuti
in una sentenza che per altri capi non sia impugnabile.
Quando sono pronunciati dal giudice istruttore del Tribunale di
prima istanza, l'appello si propone dinanzi al Tribunale.

A r t . 22. - Chiunque trasgredisce le disposizioni date dal giudice a


norma dell'articolo 17, c o m m a quinto, è punito, se il fatto non costi-
tuisce un reato più grave, con l'arresto fino ad un anno e con l'am-
menda non inferiore a lire trentamila.

A r t . 23. - A l l ' a r t i c o l o 373 del codice di procedura penale, d o p o il


comma terzo, sono aggiunti i due c o m m i seguenti :
« In ogni altro caso in cui un imputato, anche se contumace o c o -
munque assente, sia minore di età, il presidente o il giudice unico p u ò
disporre che il dibattimento abbia luogo a porte chiuse.
In ogni caso in cui l'imputato sia minore di età il presidente o il
giudice unico p u ò disporre o consentire che al dibattimento o ad una
Leggi e disposizioni dello Stato della Città del Vaticano 21

parte di esso assistano i genitori del minore o nno di essi o il tutore


o chi ha obbligo di provvedere all'educazione del minore o di vigilare
sulla sua condotta » .

A r t . 24. - Il limite di età previsto nell'articolo 623 n. 4 del c o d i c e


di procedura penale è stabilito in ventuno anni.
I limiti di pena previsti nella medesima disposizione sono così
modificati : sei mesi di reclusione, un anno di detenzione, due anni
di arresto.

A r t . 25. - A l l ' a r t i c o l o 632 del codice di procedura penale è aggiunto


il seguente c o m m a terzo :
« I termini previsti nel primo e nel secondo c o m m a sono ridotti
rispettivamente a cinque e a due anni, se il colpevole era minore di
età al tempo in cui commise il fatto ».

CAPO VII

DELLE CIRCOSTANZE ATTENUANTI GENERICHE

A r t . 26. - Il testo dell'articolo 59 del codice penale è sostituito


dal seguente :
(( Se ricorrono circostanze, non prevedute dalla legge, che giustifi-
chino una diminuzione di pena, il giudice può sostituire all'ergastolo
la reclusione per un tempo non inferiore a otto anni, all'interdizione
perpetua dai pubblici unici l'interdizione temporanea, e diminuire le
altre pene in misura non superiore ai tre quarti.
Le diminuzioni di pena si operano sulla pena che il giudice appli-
cherebbe qualora non ricorressero la circostanza o le circostanze pre-
vedute nel c o m m a precedente » .

CAPO VIII

DISPOSIZIONI RELATIVE ALLA PROCEDURA PENALE

A r t . 27. - Nelle leggi italiane richiamate in via suppletiva dagli


articoli 4 e 7 della legge 7 giugno 1929 n. II s'intendono sostituiti al
pretore il giudice unico, al Tribunale e alla Corte d'Assise il Tribu-
nale di prima istanza.
Le disposizioni relative alla avocazione dell'istruzione alla sezione
d'accusa sono abrogate.
22 Acta Apostolicae Sedis - Supplemento

Negli altri casi in cui le leggi italiane, indicate nel c o m m a primo,


attribuiscono la competenza alla sezione d'accusa, a questa s'intende
sostituito il Presidente della Corte d ' A p p e l l o o un giudice della mede-
sima Corte da lui delegato.
Nei casi previsti dagli articoli 587 e 588 e da 637 a 653 del codice di
procedura penale alla competenza della Corte d ' A p p e l l o e della sezione
d'accusa s'intende sostituita quella del Tribunale di prima istanza, e
alla competenza del procuratore generale presso la Corte d ' A p p e l l o
quella del promotore di giustizia presso il Tribunale di prima istanza.
Il Tribunale di prima istanza è competente a giudicare, su istanza
del promotore di giustizia a cui l'autorità amministrativa ne abbia
fatto richiesta, se un fatto è preveduto come delitto dalla legge dello
Stato della Città del V a t i c a n o e da quella italiana, agli effetti del-
l'articolo 22 del Trattato Lateranense.

A r t . 28. - U giudice, qualora lo ritenga utile per la giustizia o la


celerità del procedimento, può, in deroga alle disposizioni del c o d i c e
di procedura penale :
1) consentire c h e il promotore di giustizia o i difensori, che assi-
stono all'interrogatorio di una parte o all'esame di un teste o di un
perito, facciano essi stessi domande alla persona da interrogare o da
esaminare;
2) autorizzare o disporre, a richiesta dell'imputato o del suo difen-
sore, qualsiasi deroga a disposizioni del codice di procedura penale, che
non siano stabilite a pena di nullità, di inammissibilità o di decadenza ;
3) prorogare a favore dell'imputato qualsiasi termine processuale
o rimettere l'imputato in termine, anche se si tratti di termini pe-
rentori.
Nel caso previsto dal n. 1 del c o m m a precedente, se viene conte-
stata l'ammissibilità delle domande, decide definitivamente, senza for-
malità di deliberazione, il presidente o il giudice singolo, e della
decisione è fatta menzione nel processo verbale.

A r t . 29. - Le disposizioni dell'articolo 113 del codice di procedura


civile si osservano anche nel procedimento penale, salvo quanto dispone
l'articolo 252, comma terzo, del c o d i c e di procedura penale.
La disposizione dell'articolo 395, c o m m a terzo, del codice di proce-
dura penale si osserva quando occorre esaminare come teste nel giu-
dizio penale una delle persone indicate nell'articolo 113 § 2 del c o d i c e
di procedura civile.
Leggi e disposizioni dello Stato della Città del Vaticano 23

A r t . 30. - A l l ' a r t i c o l o 121 del codice di procedura penale è aggiunto


il seguente c o m m a :
« Il termine che scade in giorno festivo o in giorno di ferie giudi-
ziali è prorogato di diritto al primo giorno successivo che non sia né
festivo né di ferie giudiziali ».

A r t . 31. - L'autorità giudiziaria che procede all'istruzione può con-


sentire che i difensori delle parti assistano ad atti dell'istruzione anche
fuori dei casi previsti dall'articolo 198, c o m m a primo, del c o d i c e di
procedura penale.
Qualora ricorrano le circostanze previste dal c o m m a secondo del
medesimo articolo, l'autorità giudiziaria può autorizzare anche l'assi-
stenza dell'imputato e delle altre parti.

A r t . 32. - La condanna mediante decreto può essere pronunciata,


nelle forme e con gli effetti di cui agli articoli 298 e seguenti del codice
di procedura penale, ogniqualvolta il giudice competente in primo grado
ritenga di dover infliggere soltanto pene pecuniarie.
Nell'articolo 301, comma secondo, del medesimo codice la parola
« revoca » è sostituita con le parole (( può revocare ».

A r t . 33. - Durante l'istruzione formale o sommaria il decreto di


condanna può essere pronunciato rispettivamente anche dal giudice
istruttore o dal promotore di giustizia presso il Tribunale di prima
istanza, quando non si tratti della contravvenzione prevista nell'arti-
c o l o 23 della legge 7 giugno 1929 n. I I .
Se l'imputato impugna il decreto di condanna pronunciato dal giu-
dice istruttore o dal promotore di giustizia, il dibattimento ha l u o g o
dinanzi al Tribunale di prima istanza.

A r t . 34. - Gli ufficiali e gli agenti di polizia giudiziaria devono arre-


stare chiunque è c o l t o in flagranza di un reato :
1) se si tratta di un delitto per il quale la legge stabilisce la
pena della reclusione superiore nel massimo a tre anni o l ' e r g a s t o l o ;
2) se il fatto costituisce violazione delle disposizioni relative al-
l'accesso o al soggiorno di persone o di veicoli nella Città del V a t i c a n o ;
3) se è impossibile accertare immediatamente l'identità della per-
sona colta in flagrante.
Negli altri casi previsti dall'articolo 303 del codice di procedura
penale l'arresto in caso di flagranza è facoltativo. Ma anche in tali casi,
24 Acta Apostolicae Sedis - Supplemento

se un ufficiale di polizia giudiziaria invita il colpevole a sottoscrivere


un atto con cui si obbliga, con o senza cauzione o fideiussione, a rima-
nere a disposizione dell'autorità, e il colpevole rifiuta di assumere tale
obbligo o non l'osserva, si procede all'arresto.
È abrogata ogni altra disposizione che preveda l'arresto in caso
di flagranza.
Nel caso previsto dal n. 2 del c o m m a primo l'arresto è mantenuto
per il tempo strettamente necessario a far cessare la violazione.
Nel caso previsto dal n. 3 del c o m m a primo l'arrestato è rilasciato,
anche senza ordine dell'autorità giudiziaria, appena la sua identità è
stata accertata da un ufficiale di polizia giudiziaria, salvo che l'arresto
debba o possa essere mantenuto a norma delle altre disposizioni di
questo articolo o di altre disposizioni di legge.

A r t . 35. - Contro la sentenza che pronuncia uno dei provvedimenti


previsti negli articoli 26 e 27 del codice penale sono ammesse le stesse
impugnazioni che sono ammesse contro le sentenze di condanna alla
pena che il giudice ha considerato applicabile.
Contro la sentenza di condanna o di proscioglimento pronunciata
in primo grado per la contravvenzione prevista nell'articolo 23 della
legge 7 giugno 1929 n. II è sempre ammesso l'appello.

A r t . 36. - In ogni caso di annullamento di ordinanza o sentenza,


fuori dei casi previsti negli articoli 524, 525 e 526 del codice di pro-
cedura penale, la Corte di cassazione può decidere essa stessa la
causa, se ritiene che questa sia matura per la decisione definitiva;
altrimenti la rinvia all'autorità giudiziaria che ha emesso l'ordinanza
o sentenza annullata, pronunciando in ogni caso su tutti i motivi di
ricorso.

A r t . 37. - Il giudice di rinvio deve uniformarsi alla sentenza della


Corte di cassazione per c i ò che concerne ogni questione di diritto da
essa decisa.

CAPO IX

DISPOSIZIONI DI COORDINAMENTO E FINALI

A r t . 38. - Quando nelle leggi e regolamenti italiani, richiamati in


via suppletiva a norma degli articoli 3 e seguenti della legge 7 giugno
1929 n. II è menzionato un organo dello Stato italiano, s'intende ad
Leggi e disposizioni dello Stato della Città del Vaticano 25

esso sostituito Porgano che nello Stato della Città del V a t i c a n o ha


funzioni analoghe.

A r t . 39. - Per gli effetti degli articoli 4 e 7 della legge 7 giugno 1929
n. II non si tiene conto delle leggi e regolamenti entrati in vigore in
Italia d o p o il 31 dicembre 1924, né del codice penale militare e delle
disposizioni che lo hanno modificato o integrato.

A r t . 40. - Il testo del secondo c o m m a dell'articolo 128 del codice


penale è sostituito dal seguente :
« Qualora si tratti di un fatto diretto c o n t r o la vita, l'integrità o
la libertà personale, ovvero di un'offesa, si applicano le pene rispetti-
vamente stabilite negli articoli 117 e 122 ».

A r t . 41. - A l l ' a r t i c o l o 130 del codice penale è aggiunto, d o p o il


primo c o m m a , il seguente comma :
« Si applica la disposizione dell'articolo 128, c o m m a secondo, per
i fatti in essa previsti ».

A r t . 42. - I reati previsti dalle leggi 7 giugno 1929 nn. V e VI e da


altre leggi che a quelle facciano riferimento sono puniti con l'arresto
fino a sei mesi o c o n l'ammenda fino a lire duecentomila, salvo che
le leggi medesime prevedano una pena più lieve. Sono in ogni caso
applicabili le pene accessorie previste nelle leggi vigenti.

A r t . 43. - Il divieto perpetuo o temporaneo di accedere alla Città


del V a t i c a n o può essere disposto, oltre che nei casi previsti nell'arti-
c o l o 21, comma secondo, della legge 7 giugno 1929 n. I I I , anche nei
confronti di chi sia stato prosciolto in applicazione dell'articolo 26
del c o d i c e penale.
Il divieto di accesso alla Città del V a t i c a n o non si estende, salvo
espressa disposizione, alla Piazza e alla Basilica di San Pietro.
In ogni caso in cui la legge prevede la possibilità di disporre il
divieto di accesso alla Città del V a t i c a n o , può essere disposto in l u o g o
di esso il divieto di accedere a determinati luoghi o edifici della Città
medesima.

A r t . 44. - S o n o abrogati :
1) gli articoli 4, c o m m i secondo e terzo, 5, 6, 8, 9 e 10 della legge
7 giugno 1929 n. II;
2) l'articolo 11, c o m m a primo, n. 4, e l'art. 18 del codice penale ;
26 Acta Apostolicae Sedis - Supplemento

3) gli articoli 252, c o m m i p r i m o e secondo, 302, c o m m i secondo


e terzo, 306, c o m m i terzo e quarto, 315, 324, 524, c o m m a quarto, 527,
528, 532, 533, 541, 566, 567, 581, c o m m i primo e terzo, e 598 del codice
di procedura p e n a l e ;
4) l'articolo 695 del c o d i c e di p r o c e d u r a civile ;
5) l'articolo 295, c o m m a secondo, del Regolamento organico e di
disciplina del C o r p o della Gendarmeria Pontifìcia, approvato con de-
creto della Pontifìcia Commissione per lo Stato della Città del Vati-
cano dell'8 dicembre 1946 n. X L .
Il regio decreto-legge italiano 2 ottobre 1921 n. 1320 cessa di essere
applicabile nella Città del V a t i c a n o .

A r t . 45. - La presente legge entrerà in vigore il g i o r n o 1 agosto 1969.

Comandiamo che r originale della presente legge, munito


del sigillo dello Stato, sia depositato nell'Archivio delle leggi
dello Stato della Città del Vaticano, e che il testo corrispon-
dente sia pubblicato nel Supplemento degli Acta Apostolicae
Sedis, mandando a chiunque spetti di osservarla e di farla
osservare.

Data dal Nostro palazzo apostolico V a t i c a n o nel ventuno giugno


millenovecentosessantanove, anno V I I del Nostro Pontificato.

PAOLO PP. VI
Anno XL Città del Vaticano, martedì 24 giugno 1969 Num. 5

ACTA APOSTOLICAE SEDIS


SUPPLEMENTO PER LE LEGGI E DISPOSIZIONI

DELLO STATO

D E L L A C I T T A D E L V A T I C A N O

Pontificato di S. S. Paolo VI - Anno VII

N. LI - Legge sul governo dello Stato della Città del Vaticano.

2Jf giugno 1969

PAOLO PP. VI

Di Nostro moto proprio e certa scienza, colla pienezza della


Nostra sovrana autorità, abbiamo ordinato ed ordiniamo quanto
appresso da osservarsi come legge dello Stato:

Art. 1

Per quanto attiene al governo della Città del Vaticano, il S o m m o


Pontefice, salvo quanto dichiara l'articolo 1 della legge fondamentale
7 giugno 1929, N. I, e ferme le esclusioni di cui agli articoli 2, 3, 4,
della citata legge, esercita i poteri legislativo ed esecutivo per mezzo
di una Commissione di Cardinali, da Lui nominati per un quinquennio.

Art. 2

La Commissione è coadiuvata da un Delegato Speciale, nominato


dal S o m m o Pontefice.
Salvo che la Commissione disponga altrimenti, spetta al Delegato
30 Acta Apostolicae Sedis - Supplemento

Speciale l'esercizio del potere esecutivo, ed in genere ogni attribuzione


che le leggi e i regolamenti vigenti assegnino alla competenza del
Governatore dello Stato, ad eccezione del potere di emanare regola-
menti.
In caso di assenza o di impedimento, il Delegato Speciale è sosti-
tuito dal Segretario Generale del Governatorato.

Art. 3

La Commissione è convocata dal Cardinale Presidente.


A l l e adunanze partecipano anche, con voto consultivo, il Delegato
Speciale e il Consigliere Generale dello Stato. Il Segretario Generale
del Governatorato redige il verbale e ne cura la conservazione in uno
speciale archivio.
Il verbale è sottoscritto dal Cardinale Presidente e dal Segretario
Generale del Governatorato o da chi ne fa le veci.

Art. 4

Nelle materie che richiedano specifiche competenze la Commissione


può udire il parere della Consulta dello Stato della Città del V a t i c a n o ,
istituita con M o t u P r o p r i o del 28 marzo 1968, ferma restando la com-
petenza del Consigliere Generale dello Stato a norma dell'articolo 8
della legge fondamentale 7 giugno 1929 n. I e delle altre disposizioni
attinenti.

Art. 5

Gli Unici e Servizi del Governatorato sono denominati e ripartiti


come segue :

I - SEGRETERIA GENERALE, dalla quale dipendono :

1. Affari Generali e Ufficio Filatelico e Numismatico.


2. Ufficio Legale.
3. Ufficio del Personale e Stato Civile.
Leggi e disposizioni dello Stato della Città del Vaticano 31

4. Ufficio della Ragioneria Centrale.


5. Ufficio delle Poste e del Telegrafo.
6. Ufficio Merci.
7. Tribunale di I Istanza (Personale Amministrativo).

II - DIREZIONE GENERALE DEI MONUMENTI, MUSEI E GALLERIE PONTIFICIE,

dalla quale dipendono :

1. Sovrintendenza artistico-scientifìca.
2. Ispettorati.
3. Laboratori restauro.

I I I - DIREZIONE GENERALE DEI SERVIZI TECNICI, dalla quale dipendono :

1. Servizi Generali.
2. Edilizia.
3. Laboratori e Impianti.
4. Floreria.
5. Servizio d e l l ' A u t o p a r c o .
6. Servizio della Centrale e Rete telefonica.

IV - DIREZIONE GENERALE DELLA RADIO VATICANA, dalla quale dipendono :

1. Direzione tecnica.
2. Direzione dei programmi.
3. Radiogiornale.

V - DIREZIONE DEI SERVIZI ECONOMICI.

VI - DIREZIONE DEI SERVIZI SANITARI.

VII - DIREZIONE DELLA SPECOLA VATICANA.

V I I I - DIREZIONE DEGLI STUDI E RICERCHE ARCHEOLOGICHE.

IX - DIREZIONE DELLE VILLE PONTIFICIE.

X - CORPO DELLA GENDARMERIA.


32 Acta Apostolicae Sedis - Supplemento

Art. 6

La presente legge entrerà in vigore il 1° luglio 1969; nello stesso


giorno entrerà in vigore il Regolamento generale per il personale di
ruolo dipendente dallo Stato della Città del Vaticano, che dovrà
essere emanato con decreto della Pontificia Commissione.

Comandiamo che Voriginale della presente legge, munito del


sigillo dello Stato, sia depositato nelVArchivio delle leggi dello
Stato della Città del Vaticano, e che il testo corrispondente sia
pubblicato nel Supplemento degli Acta Apostolicae Sedis, man-
dando a chiunque spetti di osservarla e di farla osservare.

Data dal Nostro Palazzo Apostolico Vaticano, nel ventiquattro


giugno millenovecentosessantanove, A n n o V I I del Nostro Pontificato.

PAOLO PP. VI
Anno XL Città del Vaticano, martedì 1 luglio 1969 Num. 6

ACTA APOSTOLICAE SEDIS


supplemento p e r le leggi e disposizioni

d e l l o s t a t o

D E L L A C I T T A W M D E L V A T I C A N O

Pontificato di S. S. Paolo VI - Anno VII

N. LII - Decreto della Pontificia Commissione per lo Stato della Cit-


tà del Vaticano con il quale è promulgato il Regolamento gene-
rale per il personale di ruolo dipendente dallo Stato della Città
del Vaticano.
1 luglio 1969

LA PONTIFICIA COMMISSIONE
PER LO STATO DELLA CITTA DEL VATICANO

vista la legge sul governo dello Stato della Città del V a t i c a n o , 24


giugno 1969, n. L I ;
udito il parere del Consigliere Generale dello S t a t o ;
ha emanato il presente decreto con il quale è promulgato il

REGOLAMENTO GENERALE
PER IL PERSONALE DI RUOLO DIPENDENTE
DALLO STATO DELLA CITTÀ DEL V A T I C A N O

TITOLO I

ORDINAMENTO DEGLI UFFICI E SERVIZI

Art. 1

A tenore dell'articolo 5 della legge sul governo dello Stato della


Città del Vaticano, 24 giugno 1969, n. L I , gli Uffici e Servizi del Gover-
natorato sono denominati e ripartiti come segue :
34 Acta Apostolicae Sedis - Supplemento

I - SEGRETERIA GENERALE, dalla quale dipendono i seguenti Uffici :


1. Affari Generali e Ufficio Filatelico e Numismatico.
2. Ufficio Legale.
3. Ufficio del Personale e Stato Civile.
4. Ufficio della Ragioneria centrale.
5. Ufficio delle Poste e del Telegrafo.
6. Ufficio Merci.
7. Tribunale di I Istanza (Personale Amministrativo).

II - DIREZIONE GENERALE DEI MONUMENTI, MUSEI E GALLERIE PONTI-


FICIE, dalla quale dipendono :
1. Sovrintendenza artistico-scientifìca.
2. Ispettorati.
3. Laboratori restauro.

III - DIREZIONE GENERALE DEI SERVIZI TECNICI, dalla quale dipendono


i seguenti Servizi :
1. Servizi Generali.
2. Edilizia.
3. Laboratori e Impianti.
4. Floreria.
5. Servizio d e l l ' A u t o p a r c o .
6. Servizio della Centrale e Rete telefonica.

IV - DIREZIONE GENERALE DELLA RADIO VATICANA, dalla quale dipen-


dono le seguenti Direzioni :
1. Direzione tecnica.
2. Direzione dei programmi.
3. Radiogiornale.

V - DIREZIONE DEI SERVIZI ECONOMICI.

VI - DIREZIONE DEI SERVIZI SANITARI.

VII - DIREZIONE DELLA SPECOLA VATICANA.

V I I I - DIREZIONE DEGLI STUDI E RICERCHE ARCHEOLOGICHE.

IX - DIREZIONE DELLE VILLE PONTIFICIE.

X - CORPO DELLA GENDARMERIA.

Art. 2

Il decreto della Pontifìcia Commissione 7 gennaio 1964, n. V, e la


rispettiva tabella, concernente la ripartizione e la denominazione degli
Uffici e Servizi del Governatorato, sono sostituiti dalle norme del pre-
sente decreto e dalla tabella allegata sotto l a lettera « A » .
Leggi e disposizioni dello Stato della Città del Vaticano 35

TITOLO II
CONSIGLIO DI AMMINISTRAZIONE

Art. 3

È costituito un Consiglio di Amministrazione, che esercita le attri-


buzioni in materia di personale e di coordinamento della attività dei
vari Uffici e Servizi, e di altre questioni sulle quali il Delegato Speciale
ritenga di interpellarlo.
Il Consiglio è presieduto dal Delegato Speciale.

Art. 4

Il Consiglio è composto dal Segretario Generale, dai Direttori Ge-


nerali e Direttori, con l'assistenza del Capo dell'Ufficio legale.

Art. 5

Possono essere chiamati a partecipare ad adunanze del Consiglio,


quando si trattano questioni relative alle rispettive competenze, i Capi
Ufficio o Servizio, e il Ragioniere Capo quando si esaminano le pro-
poste relative alle spese e si preparano i bilanci annuali.

Art. 6

Nelle adunanze del Consiglio funge da segretario un funzionario


della carriera direttiva dell'Ufficio del personale, il quale redige il rela-
tivo verbale, che dovrà essere trascritto su apposito registro e firmato
da lui stesso e dal Delegato Speciale, che lo rimette alla Pontifìcia
Commissione per il debito esame.

TITOLO I I I

DISTINZIONE DEL PERSONALE

Art. 7

Il personale dipendente dallo Stato della Città del Vaticano com-


prende personale ecclesiastico e religioso, e personale laico, iscritto
in ruolo ordinario, o assunto a contratto speciale.

Art. 8

La Pontificia Commissione per lo Stato della Città del Vaticano


provvede c o n sua deliberazione a determinare le modalità che regolano
l'assunzione del personale ecclesiastico e religioso, la sfera della sua
attività, l'orario di servizio, la disciplina, il trattamento economico.
36 Acta Apostolicae Sedis - Supplemento

Il personale ecclesiastico e religioso, salvi i rapporti di servizio con


le rispettive Direzioni, risponde del p r o p r i o operato alla Pontificia
Commissione per lo Stato della Città del V a t i c a n o .

Art. 9

Il Corpo della Gendarmeria dipende dal Cardinale Presidente della


Pontificia Commissione per lo Stato della Città del Vaticano e rimane
sottoposto al proprio regolamento.

A r t . 10

Il personale civile è ripartito, in relazione ai titoli di studio e alle


attribuzioni, nei seguenti ruoli :
— AMMINISTRATIVO
— TECNICO
— ARTISTICO-SCIENTIFICO
L'assegnazione del personale ai diversi ruoli è deliberata dalla Pon-
tifìcia Commissione per lo Stato della Città del V a t i c a n o .

A r t . 11

Le denominazioni (( dipendente », « funzionario », « impiegato » usate


nel presente regolamento comprendono, di regola, il personale di ogni
ruolo e carriera.

TITOLO IV

DEL PERSONALE DI RUOLO ORDINARIO

CAPO I
Distinzione delle carriere, qualifiche ed organico

A r t . 12

Le carriere del personale di ruolo ordinario dipendente dallo Stato


della Città del V a t i c a n o sono distinte in :
— CARRIERA DIRETTIVA
— CARRIERA DI CONCETTO
— CARRIERA ESECUTIVA
— CARRIERA DEL PERSONALE AUSILIARIO
Per il Corpo Sanitario dello Stato della Città del V a t i c a n o e per il
personale di ruolo delle V i l l e Pontifìcie di Castel Gandolfo rimangono
in vigore le norme dei rispettivi regolamenti in quanto compatibili con
quelle del presente regolamento.
Leggi e disposizioni dello Stato della Città del Vaticano 37

A r t . 13

Le qualifiche del personale nelle singole carriere e nei distinti ruoli


(amministrativo, tecnico, artistico-scientifico), sono indicate nella ta-
bella allegata al presente regolamento sotto la lettera « B ».

A r t . 14

L ' o r g a n i c o del personale, ripartito nelle distinte carriere e nei sin-


goli ruoli, è stabilito nelle tabelle allegate al presente regolamento
sotto la lettera « C ».

A r t . 15

La gerarchia fra i dipendenti appartenenti a diverse carriere è


determinata come s e g u e : carriera direttiva, carriera di concetto, car-
riera esecutiva, carriera del personale ausiliario.
La gerarchia fra i dipendenti che appartengono alla stessa car-
riera è determinata dalla qualifica, e, nella stessa qualifica, dall'an-
zianità.
L'anzianità in ciascuna qualifica è determinata dalla data di nomina
alla medesima qualifica ; a parità di tale data, da quella di promozione
o di nomina alla qualifica precedente; a parità di tutte le date, dalle
classificazioni ottenute negli eventuali esami di concorso, negli scru-
tini per merito comparativo e nelle graduatorie di merito ; in mancanza
di tali elementi, dall'età.

CAPO II

Assunzione e nomina del personale

A r t . 16

Per l'assunzione del personale di ogni carriera si richiedono i


seguenti requisiti :
1) età non minore di anni ventuno e non superiore ai trentacin-
que, salvo disposizioni diverse dei regolamenti speciali; congedo illi-
mitato per colui che è soggetto al servizio militare;
2) sana costituzione fisica, accertata dalla Direzione dei Servizi
Sanitari, con visita medica c o l l e g i a l e ;
3) piena capacità g i u r i d i c a ;
4) immunità penale;
5) buona condotta religiosa, morale e civile ;
6) appartenenza a famiglia onesta e religiosa;
7) noii essere iscritto ad associazioni o partiti politici contrari
alla dottrina e alla disciplina della Chiesa;
38 Acta Apostolicae Sedis - Supplemento

8) idoneità riportata nell'eventuale concorso o esame, o prova pra-


tica, secondo le norme che verranno stabilite dalla Pontifìcia Commis-
sione per lo Stato della Città del V a t i c a n o ;
9) adeguati titoli di studio, e cioè :
a) per la carriera direttiva, la laurea in discipline attinenti
alla qualifica e l'abilitazione all'esercizio professionale quando è richie-
sta ; la conoscenza di almeno una lingua moderna, oltre l'italiano ;
b) per la carriera di concetto, il diploma di istruzione secon-
daria di secondo grado corrispondente alla qualifica (licenza liceale,
diploma magistrale, di ragioniere, di geometra, di istituti tecnici in-
dustriali) ;
c) per la carriera esecutiva, il diploma di istruzione di primo
grado e, per le qualifiche del ruolo amministrativo che lo richiedano,
il diploma di stenodattilografìa o di dattilografìa;
d) per il personale ausiliario la licenza della scuola di obbligo,
e per gli specializzati il superamento della prova pratica.
A parità di merito, saranno tenuti particolarmente presenti i can-
didati segnalati per l'attiva partecipazione ad organizzazioni cattoliche.

A r t . 17

Le assunzioni del personale sono deliberate dalla Pontifìcia Com-


missione per lo Stato della Città del Vaticano quando esistano va-
canze di posti di organico e risulti oggettiva esigenza di ricoprirli.
L'assunzione è comunicata per iscritto all'interessato dal Delegato
Speciale.

A r t . 18

È vietata l'assunzione nello stesso Ufficio o Servizio di consangui-


nei in primo e secondo grado e di affini in p r i m o grado, secondo il
computo canonico.
Tale divieto si applica altresì per unici diversi, quando la assun-
zione di consanguinei o di affini sia incompatibile con la natura delle
mansioni da anidar si.

A r t . 19

L'impiegato assunto, che, senza giustificato motivo, non prenda


servizio alla data fissata nella lettera di assunzione, è considerato
rinunziante a tenore dell'articolo 121, lettera a).

A r t . 20

L'impiegato assunto è soggetto a un periodo di prova della durata


di due anni.
Leggi e disposizioni dello Stato della Città del Vaticano 39

A r t . 21

Prima di iniziare il servizio, l'impiegato assunto deve fare, avanti


al Delegato Speciale della Pontificia Commissione per lo Stato della
Città del Vaticano, solenne promessa di fedeltà, di diligenza e di segre-
tezza nei seguenti termini : « Prometto che sarò fedele al regnante
S o m m o Pontefice e ai Suoi legittimi Successori, che adempirò con
diligenza gli obblighi che mi incombono e che serberò rigorosamente
il segreto di ufficio ».

A r t . 22

Durante il periodo di prova, il nuovo assunto può essere dimesso


con provvedimento discrezionale della Pontifìcia Commissione per lo
Stato della Città del Vaticano, da comunicarsi per iscritto all'interes-
sato dal Delegato Speciale mediante lettera raccomandata con rice-
vuta di ritorno.
All'impiegato dimesso durante la prova spetta il rimborso delle
ritenute sulla retribuzione, non computati gli interessi, ed è concessa
una indennità pari a una mensilità di retribuzione per ogni anno di
servizio. La frazione di anno è computata per anno intero.

A r t . 23

Al termine del periodo di prova, il Consiglio di Amministrazione,


esaminato il rapporto del competente Capo Ufficio o Servizio, propone
alla Pontifìcia Commissione per lo Stato della Città del Vaticano la
nomina del dipendente.
La deliberazione della Pontificia Commissione è comunicata per
iscritto all'interessato dal Delegato Speciale.
L'impiegato che ha conseguito la nomina è tenuto a prestare, avanti
al Delegato Speciale della Pontifìcia Commissione per lo Stato della
Città del Vaticano, il giuramento di fedeltà, a tenore dell'articolo 14
della legge sull'ordinamento amministrativo, 7 giugno 1929, n. I V .

A r t . 24

Il periodo di prova è computato agli effetti dell'anzianità di servizio.

A r t . 25

A l l ' a t t o della nomina i dipendenti sono assegnati al ruolo e alla


carriera corrispondente alla rispettiva qualifica.
Il personale ausiliario è inquadrato nella qualifica iniziale del
p r o p r i o ruolo.
40 Acta Apostolicae Sedis - Supplemento

A r t . 26

Per il conferimento dei posti di Capo Ufficio o Servizio, il Consiglio


di Amministrazione esamina i titoli di merito dei funzionari delia
rispettiva carriera direttiva proposti dal Segretario Generale o dal com-
petente Direttore Generale o Direttore, e presenta alla Pontificia Com-
missione per lo Stato della Città del V a t i c a n o la p r o p r i a relazione con
i fascicoli personali e lo stato matricolare degli scrutinati.
La Pontificia Commissione conferisce il posto con scelta discrezio-
nale fra gli scrutinati, tenuto conto delle esigenze del servizio, e previa
approvazione pontifìcia.

A r t . 27

Il Segretario Generale, i Direttori Generali e i Direttori sono nomi-


nati dal S o m m o Pontefice e gli atti relativi alla nomina sono eseguiti
dalla Segreteria di S t a t o ; essi non sono soggetti alle norme del pre-
sente c a p o .

CAPO I I I

Promozioni e trasferimenti

A r t . 28

Ai posti di organico che si rendono vacanti la Pontificia Commis-


sione per lo Stato della Città del Vaticano, tenuta unicamente pre-
sente l'idoneità oggettiva specifica per la qualifica da ricoprire e le
reali esigenze dell'Ufficio o del Servizio, assegna, mediante promozione
per esami o per merito comparativo, dipendenti della medesima car-
riera o della carriera immediatamente inferiore che abbiano conseguito
il titolo di studio e siano in possesso di tutti i requisiti richiesti per
esplicare le funzioni della nuova qualifica.

A r t . 29
\ v

P e r là comparazione del merito si provvede dal Consiglio di Ammi-


nistrazione all'esame dei titoli e alla compilazione di una graduatoria
del personale scrutinabile per la promozione, proposto dal Segretario
Generale e dai Direttori Generali o Direttori competenti, tenendo conto
delle capacità professionali, del rendimento nel lavoro, e, a parità di
merito, della anzianità nella qualifica inferiore.
Leggi e disposizioni dello Stato della Città del Vaticano 41

A r t . 30

Le proposte relative ai candidati scrutinati sono presentate, con i


fascicoli personali e lo stato matricolare, alla Pontifìcia Commissione
per lo Stato della Città del Vaticano per le deliberazioni da adottare.
Il provvedimento della promozione è successivamente comunicato
per iscritto dal Delegato Speciale agli U n i c i competenti e all'interessato.

A r t . 31

Non sono ammessi a promozione gli impiegati che siano stati trat-
tenuti in servizio dopo aver raggiunto il sessantacinquesimo anno di
età, gli impiegati che nel biennio precedente abbiano riportato una delle
sanzioni disciplinari di cui all'articolo 77, lettere ö ) , c) e d), e gli impie-
gati che non siano in attività di servizio.

A r t . 32

L'impiegato, salvi i diritti acquisiti circa l'anzianità, il grado e la


retribuzione, può essere trasferito, per esigenze di servizio, da un ufficio
ad un altro, c o n provvedimento della Pontifìcia Commissione per lo
Stato della Città del Vaticano.
Qualora tale trasferimento importi altresì l'assegnazione dell'impie-
gato ad un ruolo diverso, sono adottati provvedimenti per evitare, agli
effetti dell'avanzamento, ogni pregiudizio agli appartenenti al ruolo
medesimo.

CAPO IV

Attribuzioni e doveri

A r t . 33

Il Segretario Generale, i Direttori Generali e i Direttori coordinano,


secondo le disposizioni della Pontifìcia Commissione per lo Stato della
Città del V a t i c a n o , i vari Servizi dipendenti, sovraintendono alla disci-
plina ed assegnano ai Capi di Servizio o di Ufficio a l o r o sottoposti i
rispettivi compiti, vigilandone l'esecuzione.
Essi redigono ogni anno una relazione riservata circa il comporta-
mento e il rendimento di ciascun dipendente.

A r t . 34

Il Segretario Generale, i Direttori Generali e i Direttori designano,


con provvedimento annuale, uno o più impiegati che li suppliscono in
caso di assenza o di impedimento.
42 Acta Apostolicae Sedis - Supplemento

A r t . 35

I Capi degli Uffici e Servizi coadiuvano rispettivamente il Segretario


Generale o Direttore, rispondono verso di lui della pronta ed esatta
esecuzione dei compiti l o r o affidati; distribuiscono il lavoro di ufficio
al personale dipendente, vigilando sull'attività dei singoli e sull'osser-
vanza dei loro doveri di ufficio.

A r t . 36

L'impiegato deve tenere una ineccepibile condotta religiosa, morale


e civile, sia in servizio che fuori.

A r t . 37

L'impiegato è tenuto a prestare la sua opera per tutto l'orario sta-


bilito, disimpegnando nel miglior m o d o possibile i compiti a lui asse-
gnati ed osservando rigorosamente il segreto d'ufficio.
L'impiegato deve pure attendere a qualsiasi mansione d'ufficio che
gli sia affidata dai Superiori, anche se estranea ai suoi compiti ordinari.
L'impiegato ha l ' o b b l i g o di supplire o coadiuvare gli altri impiegati
nel caso di loro assenza o impedimento, secondo gli ordini del rispet-
tivo Capo di Ufficio o di Servizio.
L'impiegato deve infine aver cura di comunicare all'Ufficio del per-
sonale le variazioni concernenti la composizione della propria famiglia
ed eventuali cambiamenti di residenza.

A r t . 38

È vietato all'impiegato :
a) di attendere in. ufficio ad occupazioni estranee alle sue attri-
buzioni e di allontanarsi dall'ufficio senza il permesso del Capo del-
l'Ufficio o del Servizio;
b) di asportare libri, atti o documenti, ovvero di valersene per
uso estraneo all'ufficio;
e) di percepire compensi di qualsiasi natura in occasione del-
l'esecuzione di atti di ufficio;
d) di percepire provvigioni o percentuali sotto qualsiasi forma
in relazione ad affari riguardanti l ' A m m i n i s t r a z i o n e ;
e) di ingerirsi in affari riguardanti l'Amministrazione nei quali
egli abbia interesse privato, diretto o i n d i r e t t o ;
/) di essere iscritto o comunque partecipare a partiti politici o
associazioni che non corrispondano alla dottrina e alla disciplina della
Chiesa.
Leggi e disposizioni dello Stato della Città del Vaticano 43

A r t . 39

L'impiegato non p u ò , senza preventiva autorizzazione scritta della


Pontifìcia Commissione per lo Stato della Città del Vaticano, eserci-
tare alcuna professione, commercio o industria, nè ritenere od assu-
mere altri impieghi pubblici o privati.

A r t . 40

L'impiegato ammesso alla esenzione dal servizio militare e da altre


prestazioni di carattere personale verso lo Stato di cui è cittadino non
può rinunziarvi.
L'impiegato che non voglia fruire dell'esenzione, o voglia prestare
volontario servizio militare, anche temporaneo, è dichiarato rinun-
z i a r e , a tenore dell'articolo 121, lettera ö ) .

CAPO V

Orario

A r t . 41

L ' o r a r i o normale dei vari Unici e Servizi è stabilito dai regolamenti


speciali, secondo le esigenze rispettive.

A r t . 42

L ' o r a r i o è di complessive trentasei ore settimanali per gli impie-


gati, salvo particolari disposizioni per i dipendenti addetti a deter-
minati servizi di speciale natura e per il personale ausiliario.

A r t . 43

Per gli U n i c i e Servizi che richiedono l'impiego di personale in


giorni festivi sono stabiliti turni di presenza in modo da rendere pos-
sibile a tutto il personale l'adempimento dei doveri religiosi.

A r t . 44

Per gli Unici e Servizi che richiedano un orario di lavoro a carattere


continuativo, la presenza del personale è disciplinata da appositi turni
in modo da assicurare la continuità del servizio e il riposo settimanale.
44 Acta Apostolicae Sedis - Supplemento

CAPO VI

Presenze - Ritardi - Assenze

A r t . 45

Il personale è tenuto, sia all'inizio che al termine dell'orario, ad


apporre ogni giorno la propria firma sul foglio di presenza o sulla
zona dell'orologio registratore.
Non sono tenuti alla firma i Capi d'Ufficio o di Servizio e c o l o r o
che, per motivi di servizio, ne sono dispensati dal rispettivo Direttore.

A r t . 46

La firma sul foglio di presenza o sulla zona d e l l ' o r o l o g i o registra-


tore costituisce, per chi vi è tenuto, la prova esclusiva dell'osservanza
dell'orario di entrata e di uscita.

A r t . 47

P e r gli Unici e Servizi che hanno sede nel palazzo del Governatorato
o in prossimità del medesimo, il ritiro e il controllo del foglio di pre-
senza o della zona d e l l ' o r o l o g i o registratore sono affidati al Capo del-
l'Ufficio del personale.
Per gli Unici e Servizi aventi sede altrove, i rispettivi Capi rimettono
giornalmente all'Ufficio del personale i fogli di presenza o la zona del-
l ' o r o l o g i o registratore, datati e sottoscritti, con le loro eventuali
osservazioni sulle giustificazioni addotte dagli interessati in ordine a
ritardi nell'ingresso, ad anticipi nell'uscita e alle assenze.

A r t . 48

Al dipendente che, senza giustificato motivo, da accertare dal


Capo dell'Ufficio o del Servizio, ritardi il suo ingresso in ufficio o ne
anticipi l'uscita, ovvero si assenti arbitrariamente durante l'orario, si
applica una ritenuta sulla retribuzione in ragione del tempo sottratto
all'orario, computandosi per cinque minuti ogni frazione di tale pe-
riodo di tempo.
Per la ritenuta di cui al c o m m a precedente il c o m p u t o è effettuato
sullo stipendio e sulle eventuali indennità.

A r t . 49

Quando i ritardi suscettibili di sanzione siano, nel corso di un mese,


in numero superiore a tre, si fa luogo alla censura scritta, a termini
dell'articolo 77, lettera b).
Leggi e disposizioni dello Stato della Gitta del Vaticano 45

A r t . 50

Nel caso di malattia o di altro impedimento imprevisto, ogni dipen-


dente è tenuto ad informarne nel giorno stesso il proprio Capo dell'Uf-
ficio o del Servizio.
Questi a sua volta ne dà notizia, corredandola con eventuali osser-
vazioni, al rispettivo Direttore e all'Ufficio del personale, per le debite
annotazioni ed ulteriori provvedimenti.

A r t . 51

Se la malattia si protrae oltre il terzo giorno, deve essere trasmesso


all'Ufficio del personale il relativo certificato medico, a cura e spese
dell'interessato.
L'Ufficio del personale, d'intesa con il Capo dell'Ufficio da cui di-
pende il malato, può procedere in qualsiasi tempo, a mezzo di sanitari
d'ufficio, al relativo controllo.

A r t . 52

Qualora gli eseguiti controlli dimostrino insussistenti o insuffi-


cienti i motivi addotti per giustificare l'assenza, questa è ritenuta
arbitraria.

A r t . 53

L'assenza arbitraria, salvo più gravi sanzioni disciplinari, importa


ritenuta sulla retribuzione nella misura stabilita nell'art. 48.

CAPO V I I

Prestazioni straordinarie

A r t . 54

Il personale è tenuto a prestare l'opera sua anche oltre l'orario


di cui all'articolo 42, quando necessità di servizio lo richiedano.

A r t . 55

Ogni prestazione straordinaria in qualsiasi Ufficio o Servizio deve


essere autorizzata preventivamente dalla Pontifìcia Commissione per
lo Stato della Città del Vaticano.
Nei casi di comprovata urgenza l'autorizzazione può essere data
dal competente Direttore.
46 Acta Apostolicae Sedis - Supplemento

A r t . 56

Le prestazioni straordinarie di cui all'art. 55 sono retribuite con


compensi commisurati alla retribuzione ragguagliata a ore, salvo il
disposto dell'articolo 57.
P e r le prestazioni straordinarie in giorni festivi e di vacanza il
compenso di cui al precedente c o m m a è aumentato del venti per cento.

A r t . 57

I Capi di Ufficio e Servizio e i dipendenti che hanno diretta responsa-


bilità di determinati servizi sono tenuti a prestare l'opera l o r o , quando
il necessario disbrigo delle loro funzioni lo richieda, anche oltre l'ora-
rio normale, senza speciale compenso, salvo che le prestazioni straordi-
narie siano notevoli.

CAPO V I I I

Vacanze - Ferie - Permessi

A r t . 58
Sono giorni di vacanza :
a) le domeniche e le altre feste di p r e c e t t o ;
b) l'anniversario dell'Incoronazione del S o m m o Pontefice;
c) l'onomastico del S o m m o Pontefice;
d) l'anniversario della morte del Suo Predecessore;
e) l'anniversario della istituzione dello Stato della Città del
Vaticano ;
/) la festa di S. Giuseppe A r t i g i a n o ;
g) i tre ultimi giorni della Settimana S a n t a ;
Ti) il lunedì e martedì di Pasqua ;
i) la vigilia e il giorno successivo all'Assunzione di Maria San-
tissima ;
l) la commemorazione dei fedeli defunti;
m) la vigilia e i due giorni successivi al Santo N a t a l e ;
ri) l'ultimo giorno dell'anno.

A r t . 59

Tutto il personale fruisce delle ferie annuali da godersi in uno o


o
due periodi, di regola fra il I giugno e il 31 ottobre, nella misura di
complessivi trenta giorni, senza distinzione di anzianità e di carriera,
o di un trattamento diverso finora in godimento.
Entrano nel c o m p u t o delle ferie i giorni festivi e di vacanza che
vi siano compresi.
Leggi e disposizioni dello Stato della Città del Vaticano 47

A r t . 60

I Capi di Ufficio o Servizio predispongono, entro il mese di aprile,


le tabelle dei turni per le ferie, tenendo conto delle esigenze del servi-
zio, e le sottopongono all'approvazione dei rispettivi Direttori.

A r t . 61

Nel caso che per gravi e urgenti motivi di servizio si richieda la


rinunzia, da parte di un dipendente, a tutte o parte delle ferie an-
nuali, il Direttore competente ne riferisce tempestivamente al Dele-
gato Speciale per l'eventuale autorizzazione e per gli opportuni prov-
vedimenti.

A r t . 62

Le ferie annuali non sono cumulabili con quelle non godute nel-
l'anno solare precedente, nè con quelle dell'anno solare successivo

A r t . 63

I Direttori possono concedere nel corso dell'anno, a richiesta


dell'impiegato e senza pregiudizio dell'andamento dell'ufficio, qualche
giorno di permesso da computarsi nelle ferie annuali.

A r t . 64

È concesso il permesso, da non computarsi nelle ferie annuali :


a) di cinque giorni oltre la durata dell'eventuale viaggio, per
grave malattia o decesso di consanguinei in primo e secondo grado,
o di affini in primo grado secondo il computo c a n o n i c o ;
b) di tre giorni, per trasferimento di abitazione;
c) di quindici giorni, in occasione del matrimonio del dipen-
dente.

CAPO IX

Trattamento economico

A r t . 65

La retribuzione mensile comprende lo stipendio, gli eventuali asse-


gni di famiglia ed eventuali indennità.

A r t . 66

La concessione degli assegni familiari è disposta a favore del per-


sonale dipendente in conformità alle norme emanate dalla Pontifìcia
Commissione.
48 Acta Apostolicae Sedis - Supplemento

A r t . 67

La misura dello stipendio, degli assegni di famiglia e di eventuali


indennità è regolata da apposite disposizioni.

A r t . 68

Le nomine, le promozioni, i collocamenti in aspettativa o a riposo,


ed in genere tutte le disposizioni concernenti la posizione giuridica e
amministrativa del personale hanno effetto dal primo giorno del mese
successivo a quello della comunicazione del provvedimento, salvo di-
versa disposizione.
Per gli impiegati di nuova assunzione, giusta l'articolo 17, la retri-
buzione decorre dal giorno in cui essi iniziano il servizio.

Capo X

Alloggio - Vestiario

A r t . 69

L'assegnazione di un alloggio nella Città del Vaticano, o in edifici


di proprietà della Santa Sede, per l'impiegato le cui funzioni lo pos-
sano esigere, è disposta dalla Pontificia Commissione per lo Stato
della Città del Vaticano.
L'assegnatario, pena la perdita dell'alloggio ed eventuali altri prov-
vedimenti, deve essere prontamente reperibile in qualsiasi giorno ed
è tenuto a prestare l'opera sua anche oltre l'orario normale, senza che
possa spettargli, di regola, speciale compenso.

A r t . 70

La Pontificia Commissione per lo Stato della Città del Vaticano


determina altresì l'appartamento che dovrà essere occupato dall'as-
segnatario di un alloggio e può in ogni tempo disporne, con provvedi-
mento discrezionale, il cambiamento.

A r t . 71

Il godimento dell'alloggio di cui al precedente articolo può essere


gratuito, salvo in ogni caso il rimborso delle spese per l'ordinaria
manutenzione, l'illuminazione, il riscaldamento, l'ascensore, il tele-
fono e simili, nella misura e nel m o d o da stabilirsi dall'Amministra-
zione.
L'assegnatario dell'alloggio deve curare la buona conservazione
dell'appartamento ; all'uopo è redatto un verbale di consegna.
Leggi e disposizioni dello Stato della Città del Vaticano 49

A r t . 72

L'assegnazione dell'alloggio s'intende revocata quando l'impiegato


cessi per qualsiasi causa dal servizio per il quale l'ottenne.
P u ò anche farsi luogo alla revoca per ogni altra giusta causa a
giudizio insindacabile della Pontifìcia Commissione per lo Stato della
Città del V a t i c a n o .

A r t . 73

Qualora abbia luogo la revoca dell'assegnazione dell'alloggio, l'as-


segnatario o i suoi aventi causa sono tenuti a riconsegnare l'apparta-
mento libero e sgombro entro tre mesi dalla revoca.
In caso di ritardo nel rilascio dell'alloggio, salva l'applicabilità
di sanzioni disciplinari, la Pontificia Commissione per lo Stato della
Città del Vaticano può infliggere una penale da determinarsi c o n prov-
vedimento discrezionale.
Il provvedimento di revoca portato a conoscenza o notificato a
tenore dell'articolo 96, ha valore di titolo esecutivo a tutti gli effetti.

A r t . 74

Qualora le esigenze di servizio lo consiglino, la Pontificia Commis-


sione per lo Stato della Città del Vaticano può promuovere la conces-
sione, con particolari facilitazioni, di alloggi in edifìci di proprietà
della Santa Sede siti nelle vicinanze dell' ufficio.
Le relative condizioni sono stabilite volta per volta.

A r t . 75

Il personale ausiliario, al quale, a tenore dei regolamenti speciali,


sono fornite uniformi o abiti di fatica e calzature, ha l'obbligo di curarne
la buona conservazione per il prescritto periodo d'uso.
Al dipendente, al quale si debbano fornire indumenti prima della
prescritta scadenza, è addebitata la quota proporzionale della spesa.

A r t . 76

Il dipendente che si presenti in servizio con l'uniforme lacera o


macchiata, ovvero faccia uso dell'uniforme fuori servizio, incorre nella
sanzione disciplinare prevista dall'articolo 79, ultimo c o m m a .
50 Acta Apostolicae Sedis - Supplemento

CAPO XI

Sanzioni disciplinari

A r t . 77

Le sanzioni disciplinari applicabili agli impiegati, secondo la gra-


vità della mancanza e senza pregiudizio delle eventuali azioni penali,
sono :
a) l'ammonizione orale con o senza m u l t a ;
ö) la censura s c r i t t a ;
c) la riduzione temporanea della retribuzione;
d) la sospensione dall'ufficio con o senza privazione parziale o
totale della retribuzione;
e) l'esonero d a l l ' i m p i e g o ;
/ ) i l licenziamento.

A r t . 78

Le sanzioni disciplinari di cui al precedente articolo 77, lettere b),


c), d), escludono dalla promozione per un periodo di due anni compu-
tati dalla data della m a n c a n z a ; quelle di cui alle lettere c) e d) impli-
cano anche il ritardo dall'aumento periodico di stipendio, per un periodo
di tempo corrispondente alla loro durata.

§ 1 - Ammonizione orale con o senza multa

A r t . 79

L'ammonizione orale è inflitta all'impiegato che abbia commesso


lievi infrazioni alle norme del presente regolamento e comunque :
a) per indisciplina o negligenza nel servizio;
ö) per contegno scorretto o inurbano verso colleghi o dipendenti,
ovvero verso il p u b b l i c o ;
c) per contegno p o c o dignitoso in ufficio o f u o r i ;
d) per infrazioni ai divieti di cui all'articolo 38, lettere a) e o).
Al dipendente che incorra in una delle mancanze previste nel comma
precedente o in quella prevista nell'articolo 76 può essere inflitta, oltre
alla ammonizione orale, una multa non superiore alla metà della retri-
buzione giornaliera.
Leggi e disposizioni dello Stato della Città del Vaticano 51

§ 2 - Censura scritta

A r t . 80

La censura scritta è inflitta in caso di recidiva nelle mancanze di


cui all'articolo precedente, e comunque *
a) per replicata inosservanza dell'orario, fermo il disposto del-
l'articolo 4 8 ;
ö) per assenza arbitraria dall'ufficio, fermo il disposto del-
l'articolo 53.

§ 3 - Riduzione temporanea della retribuzione

A r t . 81

La riduzione temporanea della retribuzione può estendersi da un


quarto alla metà di essa, esclusi gli assegni di famiglia che continuano
ad essere corrisposti per intero, e non può avere durata superiore a
tre mesi.
Essa non esonera l'impiegato dal prestare l'opera sua.

A r t . 82

La riduzione temporanea della retribuzione è inflitta :


a) per recidiva nelle mancanze punite con la censura scritta,
d o p o che questa sia stata applicata due volte nel periodo di un a n n o ;
b) per mancanza di rispetto ai Superiori o per non grave insu-
bordinazione ;
c) per non grave pregiudizio arrecato all'Amministrazione, an-
che soltanto per negligenza;
d) per infrazione ai divieti di cui all'articolo 38 lettere c ) , d), e) ;
e) per violazione colposa del segreto di ufficio;
/) per tolleranza di irregolarità di servizio o di atti di indisci-
plina, di scorretto contegno o di abusi da parte di personale dipen-
dente.

§ 4 - Sospensione dall'ufficio con o senza privazione totale o parziale


della retribuzione

A r t . 83

La sospensione dall'ufficio, senza privazione della retribuzione, può


essere inflitta quando essa sia ritenuta necessaria per accertamenti di
responsabilità da compiersi in ordine a irregolarità emerse nell'anda-
mento di un determinato ufficio o servizio.
52 Acta Apostolicae Sedis - Supplemento

Non appena il risultato delle indagini lo consenta si fa l u o g o o alla


riammissione in servizio, ovvero all'applicazione di adeguato provve-
dimento disciplinare.

A r t . 84

La sospensione dall'ufficio con privazione parziale della retribu-


zione può durare da uno a sei mesi, e importa l'allontanamento dal-
l'ufficio, la riduzione della retribuzione da un quarto alla metà,
esclusi gli assegni di famiglia che continuano ad essere corrisposti per
intero, e la sospensione, per la corrispondente durata, dell'anzianità,
a tutti gli effetti.

A r t . 85

La sospensione dall'ufficio con privazione parziale della retribu-


zione è inflitta :
a) per recidiva nelle mancanze punite, per almeno due volte nel
periodo di un quinquennio, con la riduzione temporanea della retri-
buzione ;
b) per gravi atti non pubblici d'indisciplina o d'insubordina-
zione ;
c) per grave pregiudizio arrecato all'Amministrazione anche sol-
tanto per negligenza;
d) per accettazione di indebito compenso per l'esecuzione di atti
d'ufficio;
e) per colpevole indebitamento o per condotta riprovevole o per
altra irregolarità nei rapporti privati, che rechi pregiudizio al decoro
dell'ufficio.

A r t . 86

Incorre nella sospensione dall'ufficio, con privazione totale della


retribuzione, salvi gli assegni di famiglia, e con la sospensione dell'an-
zianità a tutti gli effetti, l'impiegato sottoposto a procedimento penale,
per un reato o fatto che lo renda indegno, o immeritevole della neces-
saria fiducia, ovvero produca incompatibilità con le mansioni del suo
ufficio.
La sospensione decorre dalla data dell'arresto, o del mandato di
cattura, o del decreto di citazione, o dalla data dell'ordinanza o della
sentenza di rinvio a giudizio, e si protrae fino al passaggio in giudicato
della sentenza di assoluzione o di condanna.

A r t . 87

Qualora il procedimento penale di cui al precedente articolo si


risolva con sentenza di pieno proscioglimento, l'impiegato, salvo quanto
è disposto nel seguente comma, è riammesso in servizio con diritto
Leggi e disposizioni dello Stato della Città del Vaticano 53

alle retribuzioni non percepite, detratto l'assegno alimentare di cui


all'articolo 88 e c o n reintegrazione dell'anzianità.
Quando dagli atti del procedimento penale, o da quant'altro sia a
conoscenza dell'Amministrazione, risultino fatti o circostanze cbe ren-
dano l'impiegato passibile di sanzione disciplinare, si applicano le di-
sposizioni del presente c a p o .

A r t . 88

Durante la sospensione, di cui all'articolo 86, la Pontifìcia Commis-


sione per lo Stato della Città del Vaticano può concedere a favore del
dipendente, o dei congiunti che vivono a suo carico, un assegno ali-
mentare non superiore alla metà della retribuzione.

§ 5 - Esonero dall'impiego

A r t . 89

L'esonero dall'impiego può essere applicato quando il dipendente


si dimostri immeritevole di essere mantenuto in servizio, ovvero abbia
commesso infrazioni che ne rendano incompatibile la permanenza in
servizio senza peraltro doversi far luogo al licenziamento, e comunque :
a) quando dagli atti di un procedimento penale, o da quant'altro
sia a conoscenza dell'Amministrazione, risultino elementi che fanno
ritenere la permanenza in servizio del dipendente incompatibile con la
dignità dell'impiego, salvo quanto dispone l'articolo 91, lettera e) ;
b) quando la condotta del dipendente sia in ufficio che privata
risulti in contrasto con i principi religiosi e morali, ed in particolare
nel caso di violazione del divieto di cui all'articolo 38, lettera /) ;
c) quando il dipendente abbia violato quanto prescritto nel-
l'articolo 39 ;
d) quando il dipendente abbia commesso grave abuso di autorità
ovvero di fiducia;
e) quando il dipendente si dimostri inadatto alle sue mansioni o
sia di scarso rendimento.

A r t . 90

L'esonero dall'impiego non importa perdita del trattamento di


quiescenza.

§ 6 - Licenziamento

A r t . 91

Il licenziamento è inflitto al dipendente :


a) per recidiva nelle mancanze di cui all'articolo 85 o quando esse
presentino carattere di particolare gravità;
54 Acta Apostolicae Sedis - Supplemento

b) per gravi e pubblici atti di indisciplina o di insubordinazione ;


c) per violazione dolosa del segreto d'ufficio;
d) per illecito uso o distrazione di somme o di altri beni di per-
tinenza dell'Amministrazione o comunque amministrati o detenuti
dalla medesima, ovvero per connivenza o complicità in tali abusi ;
e) per qualsiasi condanna penale passata in giudicato, che renda
l'impiegato indegno o immeritevole della necessaria fiducia.

A r t . 92

L'eventuale trattamento di quiescenza che possa competere al dipen-


dente licenziato è disciplinato dall'articolo 24 del regolamento per le
pensioni del 23 dicembre 1963.

§ 7 - Procedimenti per l'applicazione delle sanzioni disciplinari

A r t . 93

L'ammonizione orale e la multa sono inflitte dai Direttori.


Le altre sanzioni disciplinari sono applicate dalla Pontifìcia Com-
missióne per lo Stato della Città del Vaticano, su proposta del Diret-
tore competente e previa comunicazione all'interessato degli addebiti
e della eventuale conseguente sanzione.
Tale comunicazione è fatta dal Delegato Speciale mediante lettera
raccomandata con ricevuta di ritorno.
L'interessato può, entro dieci giorni dal ricevimento della comu-
nicazione, far pervenire al Delegato Speciale le proprie discolpe.

A r t . 94

Il Delegato Speciale, disposti gli opportuni accertamenti, rimette


alla Pontifìcia Commissione per lo Stato della Città del Vaticano gli
atti, corredati di una relazione dell'Ufficio del personale e del parere
dell'Ufficio legale.
A r t . 95

La comunicazione degli addebiti in ordine alla sospensione, all'eso-


nero e al licenziamento importa l'immediato allontanamento dall'ufficio.
In ogni caso in cui la gravità della mancanza disciplinare lo esiga,
la Pontifìcia Commissione per lo Stato della Città del Vaticano può
disporre l'allontanamento del dipendente dall'ufficio a tempo indeter-
minato, anche prima dell'inizio del procedimento disciplinare.

A r t . 96

I provvedimenti disciplinari adottati dalla Pontificia Commissione


per lo Stato della Città del Vaticano sono portati a conoscenza del-
Leggi e disposizioni dello Stato della Città del Vaticano 55

l'interessato dal Delegato Speciale mediante lettera raccomandata con


ricevuta di ritorno o notificati dall'ufficiale giudiziario del Tribunale.
Il rifiuto di accettare la lettera raccomandata o la notificazione
equivale alla ricezione di essa.

A r t . 97

I provvedimenti di esonero dal servizio e di licenziamento possono


essere impugnati mediante il ricorso al S o m m o Pontefice di cui all'ar-
ticolo 16 della legge fondamentale 7 giugno 1929, n. I.
Contro la decisione del S o m m o Pontefice non è ammesso gravame.
La proposizione del ricorso al S o m m o Pontefice ha per effetto l'inam-
missibilità dell'azione giudiziaria.
L'interessato, qualora non proponga il ricorso, può proporre l'azio-
ne giudiziaria di cui all'articolo 15 della medesima legge, solo per
violazione di legge.
Sia il ricorso che l'azione giudiziaria devono proporsi nel termine
di trenta giorni dalla comunicazione o notifica del provvedimento,
eseguita a norma del precedente articolo 96. Essi non hanno effetto
sospensivo.
I provvedimenti che infliggono le sanzioni disciplinari di cui alle
lettere a), b), c) dell'articolo 77 sono impugnabili soltanto mediante
ricorso al Sommo Pontefice a norma del comma primo del presente
articolo, nel termine stabilito dal c o m m a quinto.
Avverso i medesimi provvedimenti non è ammessa l'azione giudi-
ziaria.

CAPO X I I

Collocamento in aspettativa

A r t . 98

L'impiegato può essere collocato in aspettativa con provvedimento


della Pontifìcia Commissione per lo Stato della Città del Vaticano :
a) per infermità;
ö) per motivi di f a m i g l i a ;
c) per servizio militare.
II provvedimento è comunicato dal Delegato Speciale al dipendente,
con lettera raccomandata con ricevuta di ritorno, nella quale sono
indicate la causa, la decorrenza e la durata dell'aspettativa.

A r t . 99

L'impiegato che, senza giustificato motivo, non riprenda servizio


trascorsi i periodi di aspettativa stabiliti, o che non lo riprenda nel
56 Acta Apostolicae Sedis - Supplemento

caso di richiamo dall'aspettativa, è considerato rinunziante a tenore


dell'articolo 121, lettera e).

§ 1 - Aspettativa per infermità

A r t . 100

Il collocamento in aspettativa per infermità può essere concesso su


domanda dell'interessato, in base a certificato medico e previo accer-
tamento e parere della Direzione dei Servizi Sanitari.
Il collocamento in aspettativa per infermità può essere disposto
d'ufficio quando l'impiegato, nel corso di dodici mesi, risulti assente dal
servizio per complessivi centottanta giorni a causa di malattia, previo,
se del caso, l'accertamento per mezzo di visita collegiale e il parere del
Direttore dei Servizi Sanitari.

A r t . 101

Durante l'aspettativa per infermità l'impiegato percepisce la intera


retribuzione.
Se risulti che l'impiegato, durante l'aspettativa per infermità,
abbia esercitato un'attività comunque retribuita, la Pontifìcia Com-
missione per lo Stato della Città del V a t i c a n o può disporre che sia
sospesa parzialmente o per intero la retribuzione.

A r t . 102

Il tempo trascorso in aspettativa per infermità è computato agli


effetti dell'anzianità di servizio.

A r t . 103

L'aspettativa per infermità ha termine cessando la causa per cui


fu disposta. Qualora il periodo o i periodi trascorsi in aspettativa
superino la durata complessiva di un anno nel corso del primo decen-
nio di servizio, ovvero superino la durata complessiva di due anni nel
corso del servizio successivo, l'impiegato che sia inabile per infermità
a riassumere l'ufficio è proposto per la dispensa dal servizio a tenore
dell'articolo 115, lettera a).

§ 2 - Aspettativa per motivi di famiglia

A r t . 104

Il collocamento in aspettativa per motivi di famiglia può essere


disposto a seguito di domanda scritta e motivata, e previo accerta-
mento delle ragioni addotte.
Leggi e disposizioni dello Stato della Città del Vaticano 57

A r t . 105

Durante l'aspettativa per motivi di famiglia non si corrisponde


retribuzione e rimane sospeso il decorso dell'anzianità a tutti gli
effetti.

A r t . 106

L'aspettativa per motivi di famiglia non può durare oltre un anno


continuo o interrotto nel corso del primo decennio di servizio, nè
oltre due anni continui o interrotti, nel corso del periodo successivo.
L'aspettativa per motivi di famiglia può essere sospesa o revocata
in qualsiasi momento per necessità di servizio.
Il relativo provvedimento è comunicato all'interessato con le mo-
dalità di cui all'articolo 93 penultimo c o m m a .

§ 3 - Aspettativa per servizio militare

A r t . 107

Il collocamento in aspettativa per servizio militare è disposto d'uf-


ficio nei confronti dell'impiegato richiamato alle armi.

A r t . 108

L'impiegato richiamato alle armi per istruzioni, per mobilitazione


0 per altro motivo, percepisce l'intera retribuzione per il primo mese,
1 due terzi della retribuzione oltre tale periodo e fino alla durata di sei
m e s i ; qualora il richiamo in servizio militare dovesse prolungarsi
oltre i sei mesi, sarà provveduto con disposizioni speciali.

A r t . 109

Il tempo trascorso in aspettativa per richiamo in servizio militare


è computato agli effetti dell'anzianità di servizio.

C a p o XIII
Collocamento in disponibilità

A r t . 110

Il collocamento in disponibilità del dipendente può essere disposto


dalla Pontifìcia Commissione per lo Stato della Città del V a t i c a n o per
soppressione di ufìicio o per riduzione di posti nelle tabelle organiche.
Il provvedimento è comunicato dal Delegato Speciale all'impiegato
con lettera raccomandata con ricevuta di ritorno, nella quale sono
indicate la causa, la decorrenza e la durata della disponibilità.
58 Acta- Apostolicae Sedis - Supplemento

Art. I I I

Il dipendente c o l l o c a t o in disponibilità percepisce la intera retri-


buzione.

A r t . 112

Il tempo trascorso in disponibilità è computato agli effetti dell'an-


zianità di servizio.

A r t . 113

Nel caso in cui l'impiegato in disponibilità, richiamato in servizio,


anche presso altro ufficio, non lo assuma nel termine prefissogli, è dichia-
rato d'ufficio rinunziante all'impiego a tenore dell'articolo 121, lettera c ) .

CAPO X I V

Dispensa dal servizio

A r t . 114

La dispensa dal servizio del dipendente è deliberata dalla Ponti-


ficia Commissione per lo Stato della Città del V a t i c a n o , su proposta
del Direttore competente, per sopraggiunta inabilità fisica, derivante
o meno da causa di servizio, e salvo il trattamento di quiescenza che
possa spettare.

A r t . 115

Si p u ò far luogo alla dispensa dal servizio per sopraggiunta inabi-


lità fìsica, non derivante da causa di servizio, nei seguenti casi :
a) quando il dipendente, scaduti i periodi massimi di durata del-
l'aspettativa per infermità, risulti ancora i n f e r m o ;
b) quando il dipendente sia riconosciuto permanentemente ina-
bile, per infermità, al disimpegno delle sue mansioni d'ufficio.
In entrambi i casi la infermità è accertata mediante visita medica
collegiale da una Commissione composta di due medici e del Direttore
dei Servizi Sanitari; uno dei due medici p u ò essere scelto dal medesimo
Direttore fuori del Corpo sanitario della Città del V a t i c a n o .
L ' i m p i e g a t o ha diritto di farsi assistere in questa visita da un
sanitario di sua fiducia.

A r t . 116

Il dipendente che abbia contratto infermità o subito infortunio,


per farne accertare la eventuale dipendenza da causa di servizio deve,
entro sei mesi dalla data in cui si è verificato l'evento dannoso o da
Leggi e disposizioni dello Stato della Città del Vaticano 59

quella in cui ha avuto conoscenza della infermità, presentare domanda


scritta alla Pontifìcia Commissione per lo Stato della Città del Va-
ticano, indicando specificatamente la natura della infermità o del-
l'infortunio o c c o r s o , le circostanze che vi concorsero, le cause che li
produssero e, ove possibile, le conseguenze sulla integrità fìsica.
L'Ufficio del personale provvede senza indugio ad effettuare tutte le
indagini ed a raccogliere tutti gli elementi idonei a provare la natura
della infermità, la connessione di questa c o n il servizio, nonché tutte
le altre circostanze che precedettero, accompagnarono e seguirono il
sorgere della infermità.

A r t . 117

Si fa l u o g o alla dispensa dal servizio del dipendente c o l p i t o da


malattia o da infortunio per causa di servizio, appena sia accertata la
sua inabilità a riassumere le proprie funzioni.
L'accertamento della inabilità e della dipendenza di essa da causa
di servizio è effettuato dalla Commissione medica e c o n le modalità
indicate nel precedente articolo 115.
Durante l'assenza dall'ufficio per malattia o infortunio derivanti
da causa di servizio, l'impiegato ha diritto all'intera retribuzione.

A r t . 118

Prima che sia pronunciata la dispensa dal servizio, il Delegato


Speciale comunica all'interessato la proposta con la relativa motiva-
zione, a mezzo di lettera raccomandata con ricevuta di ritorno.
L'impiegato, entro dieci giorni dal ricevimento della comunica-
zione, può far pervenire le proprie deduzioni al Delegato Speciale, che
disporrà l'inoltro alla Pontifìcia Commissione per lo Stato della Città
del Vaticano degli atti corredati con gli accertamenti dovuti e con le
relazioni dell'Ufficio del personale e dell'Ufficio legale.
Il provvedimento di dispensa è notificato all'interessato nei modi
stabiliti dall'articolo 96.

CAPO XV

Rinunzia all'impiego e dichiarazione d'ufficio di rinunzia

A r t . 119

Il dipendente che intenda rinunziare all'impiego deve farne dichia-


razione scritta alla Pontifìcia Commissione per lo Stato della Città
del V a t i c a n o .
60 Acta Apostolicae Sedis - Supplemento

A r t . 120

L'impiegato rinunziante è tenuto a proseguire nell'adempimento


dei suoi doveri di ufficio fino a quando non gli sia stata comunicata
dal Delegato Speciale, mediante lettera raccomandata con ricevuta di
ritorno, l'accettazione della rinunzia.
L'accettazione della rinunzia, qualora sussistano necessità di ser-
vizio o sia in corso procedimento disciplinare a c a r i c o dell'impiegato,
può essere ritardata o negata.

A r t . 121

Si fa luogo alla dichiarazione d'ufficio di rinunzia all'impiego nei


confronti del dipendente che, senza giustificato motivo :
'a)' non assuma servizio entro il termine prefissogli, secondo il
disposto dell'articolo 1 9 ;
b) non intenda fruire della esenzione dal servizio militare o da
altre prestazioni di carattere personale o voglia prestare volontario
servizio militare, come previsto dall'articolo 4 0 ;
c) non riassuma servizio nei casi previsti negli articoli 99 e 113;
d) risulti assente dall'ufficio per oltre cinque giorni consecutivi.
In quest'ultimo caso la dichiarazione d'ufficio di rinunzia all'im-
piego è preceduta dalla ingiunzione a riprendere servizio entro il ter-
mine di cinque giorni dal ricevimento della ingiunzione stessa.
La ingiunzione è fatta dal Delegato Speciale mediante lettera rac-
comandata con ricévuta di ritorno.

A r t . 122

L'accettazione della rinunzia e la dichiarazione d'ufficio di rinunzia


all'impiego sono effettuate con provvedimento della Pontificia Com-
missione per lo Stato della Città del Vaticano, comunicato all'interes-
sato con lettera raccomandata con ricevuta di ritorno.

A r t . 123

Al rinunziante volontario, o nel caso di rinunzia dichiarata d'uf-


ficio, si applicano le disposizioni del regolamento per le pensioni del
23 dicembre 1963.

Art. 124

Le disposizioni del presente capo valgono, in quanto applicabili,


anche per il personale in prova.
Leggi e disposizioni dello Stato della Città del Vaticano 61

CAPO X V I

Cessazione dal servizio e collocamento a riposo

A r t . 125
La cessazione dal servizio ha luogo :
a) per effetto della dimissione durante il periodo di prova a
norma dell'articolo 2 2 ;
b) per effetto dei provvedimenti disciplinari che implicano pri-
vazione dell'impiego, ai sensi degli articoli 89 e seguenti;
c) per effetto della mancata riassunzione in servizio, decorso il
periodo della disponibilità, in conformità dell'articolo 113;
d) per effetto della dispensa dal servizio, di cui agli articoli 114
e seguenti;
e) per effetto della rinunzia all'impiego, di cui agli articoli 119
e seguenti;
/) per raggiunti limiti di età o di servizio, a termine dei suc-
cessivi articoli del presente c a p o .

A r t . 126

La cessazione dal servizio per il raggiunto limite di età e il conse-


guente collocamento a riposo sono deliberati, d'ufficio, dalla Pontifìcia
Commissione per lo Stato della Città del Vaticano nei confronti del-
l'impiegato che abbia compiuto il sessantacinquesimo anno di età.
La Pontifìcia Commissione per lo Stato della Città del V a t i c a n o ,
peraltro, può consentire la permanenza in servizio, anno per anno, e
comunque non oltre il settantesimo anno di età, all'impiegato che,
raggiunto il sessantacinquesimo anno, ne abbia fatto tempestiva do-
manda scritta.
Tale domanda, per ciascuna proroga annuale, deve pervenire, al-
meno un mese prima della scadenza del termine, alla Segreteria Gene-
rale corredata del parere del rispettivo Direttore Generale o Direttore.
La permanenza in servizio fino a che non sia conosciuto l'esito della
domanda di proroga non costituisce presunzione di accoglimento della
domanda stessa.
Il Delegato Speciale rimette alla Pontificia Commissione per lo
Stato della Citta del Vaticano la domanda di permanenza in servizio
corredata degli opportuni accertamenti e di una relazione dell'Ufficio
del personale.
L'accoglimento della domanda, oltre che alla buona condotta e al
normale rendimento, è subordinato a reali esigenze di servizio.
62 Acta Apostolicae Sedis - Supplemento

A r t . 127

Tanto la conferma in servizio quanto il rigetto della domanda di


proroga sono comunicate all'interessato dal Delegato Speciale, me-
diante lettera raccomandata con ricevuta di ritorno.
Qualora nel corso della proroga di servizio l'impiegato dimostri
inidoneità ad assolvere i suoi normali compiti d'ufficio per soprag-
giunta inabilità, accertata dalla Direzione dei Servizi Sanitari, la Pon-
tificia Commissione per lo Stato della Città del V a t i c a n o può disporre
in qualunque tempo la cessazione dal servizio di detto impiegato e il
conseguente collocamento a riposo con il trattamento di quiescenza
che gli compete.

A r t . 128

La cessazione dal servizio per il raggiunto limite di anzianità di


servizio, con il conseguente collocamento a riposo, è deliberata dalla
Pontifìcia Commissione per lo Stato della Città del V a t i c a n o su do-
manda dell'impiegato che abbia compiuto quaranta anni di servizio.
La semplice presentazione della domanda di cessazione dal servizio,
per averne raggiunto il limite, non esonera l'interessato dal continuare
a prestare la sua opera fino a quando non gli sia pervenuta la comu-
nicazione scritta dell'accoglimento della domanda.
Il provvedimento di cessazione dal servizio è portato a conoscenza
dell'interessato dal Delegato Speciale, mediante lettera raccomandata
con ricevuta di ritorno.

TITOLO V

PERSONALE A CONTRATTO SPECIALE

A r t . 129
Per esigenze speciali che richiedono particolari competenze profes-
sionali, tecniche o artistico-scientifiche, la Pontificia Commissione può
conferire incarichi o disporre assunzione di personale a contratto a
termine rinnovabile, anche per esplicare funzioni di qualifiche previste
in posti dell'organico.
Tali rapporti di l a v o r o saranno disciplinati c o n norme da emanare
dalla Pontificia Commissione per lo Stato della Città del V a t i c a n o .
Le prestazioni rese in applicazione del presente articolo non fanno
sorgere, in ogni caso, rapporto di pubblico impiego.
Leggi e disposizioni dello Stato della Città del Vaticano 63

TITOLO V I

DISPOSIZIONI FINALI

A r t . 130

È abrogata qualsiasi disposizione contraria al presente regola-


mento.

A r t . 131

Salvo quanto dispone l'articolo 97, per tutto quanto riguarda il


rapporto d'impiego disciplinato dal presente regolamento l'azione
prevista dall'articolo 15 della legge fondamentale 7 giugno 1929 n, I è
ammessa solo per violazione di legge nel termine di trenta giorni dalla
pubblicazione o notifica del provvedimento, o dal giorno in cui l'inte-
ressato ne ha avuto notizia.

A r t . 132

Il presente regolamento entrerà in vigore il giorno stesso della sua


pubblicazione.

L'originale del presente regolamento, munito del sigillo dello Stato,


sarà depositato nelV'Archivio delle leggi dello Stato della Città del
Vaticano e il testo corrispondente sarà pubblicato nel Supplemento
degli A c t a Apostolicae Sedis, mandandosi a chiunque spetti di osser-
varlo e di farlo osservare.

Città del Vaticano, primo luglio millenovecentosessantanove.

GIOVANNI Card. VILLOT, Presidente


SERGIO Card. GÜERRI, Pro-Presidente
GIUSEPPE Card. BELTRAMI
MASSIMILIANO Card, DE FÜRSTENBERG
GIOVANNI GIUSEPPE Card. WRIGHT
GIUSEPPE Card. PAUPINI
GIACOMO Card. VIOLARDO
Allegato A al decreto della Pontificia Commissione per lo Stato della Città del Vaticano T luglio 1969, n. LII

D E N O M I N A Z I O N E E R I P A R T I Z I O N E DEGLI AFFICI E S E R V I Z I D E L G O V E R N A T O R A T O

II III IV VI VII VIII

DIREZIONE GEN. DIREZIONE DIREZIONE DIREZIONE


SEGRETERIA DIREZIONE GEN. DIREZIONE GEN. DIREZIONE
DEI DELLA DEGLI
GENERALE DEI MONUMENTI DEI DELLA DEI
SERVIZI SPECOLA STUDI
MUSEI SERVIZI TECNICI RADIO VATICANA SERVIZI
SANITARI VATICANA E RICERCHE
E GALLERIE ECONOMICI
ARCHEOLOGICHE
PONTIFICIE

1. Affari genera- 1. Sovrintenden- 1. Servizi gene- 1. Direzione tec-


li e Ufficio fila- za artistico - rali nica
telico e numi- scientifica
smatico 2. Servizio del- 2. Direzione dei
2. Ispettorati l'edilizia programmi
2. Ufficio legale
3. Laboratori re- 3. Servizio dei 3. Direzione del
3. Ufficio del per- stauro laboratori e radiogiornale
sonale e stato impianti
civile
4. Servizio della
4. Ufficio della ra- florería
gioneria cen-
trale 5. Servizio del-
l'autoparco
5. Ufficio dello po-
ste e del tele- 6. Servizio della
grafo centrale e rete
telefonica
6. Ufficio merci

7. Tribunale di
I Istanza (per-
sonale ammi-
nistrativo)

You might also like