• Independence

In January 2011, southern Sudan held a historic referendum where its people
overwhelmingly voted for independence. This marked a significant milestone in the
country’s history, signifying the desire for self-determination among the southern
Sudanese population. Despite this expression of popular will, the path to independence
was fraught with challenges.

One major issue that persisted was the disagreement over the sharing of oil revenues
between the newly independent South Sudan and the remaining Sudan. Oil had long been
a source of contention between the two regions, and establishing a fair arrangement for
revenue sharing was critical for both parties.

Additionally, defining the borders between South Sudan and Sudan posed another
obstacle. Disputed territories along the border led to tensions and occasional violence,
highlighting the need for clear delineation and peaceful resolution of these boundary
disputes.

Furthermore, citizenship laws needed to be addressed, particularly for individuals who

found themselves residing on the “wrong” side of the newly drawn borders. Clarifying
citizenship status was crucial for ensuring the rights and protections of affected
populations.

Despite these challenges, South Sudan officially declared independence on July 9, 2011.
However, the journey towards stability and prosperity was far from over. The new nation
faced immense hurdles, including severe underdevelopment, inadequate infrastructure,
weak governance structures, and deep-seated ethnic divisions.

Overcoming these obstacles required concerted efforts from both domestic and
international stakeholders. It involved building institutions, fostering inclusive governance,
promoting economic development, and fostering reconciliation among various ethnic
groups.

While South Sudan’s independence marked a significant moment of triumph for its people,
the subsequent years have been marred by conflict, instability, and humanitarian crises.
The road to true independence and prosperity remains long and challenging, underscoring
the importance of sustained efforts towards peace, development, and nation-building.

Tagalog
Noong Enero 2011, nagsagawa ng makasaysayang referendum ang southern Sudan kung
saan ang mga tao nito ay labis na bumoto para sa kalayaan. Nagmarka ito ng isang
makabuluhang milestone sa kasaysayan ng bansa, na nagpapahiwatig ng pagnanais para
sa pagpapasya sa sarili sa mga populasyon ng southern Sudanese. Sa kabila ng
pagpapahayag na ito ng popular na kalooban, ang landas tungo sa kalayaan ay puno ng
mga hamon.

Ang isang pangunahing isyu na nagpatuloy ay ang hindi pagkakasundo sa pagbabahagi ng

mga kita sa langis sa pagitan ng bagong independiyenteng South Sudan at ng natitirang
Sudan. Ang langis ay matagal nang pinagmumulan ng pagtatalo sa pagitan ng dalawang
rehiyon, at ang pagtatatag ng patas na pagsasaayos para sa pagbabahagi ng kita ay kritikal
para sa parehong partido.

Bukod pa rito, ang pagtukoy sa mga hangganan sa pagitan ng South Sudan at Sudan ay
nagdulot ng isa pang balakid. Ang mga pinagtatalunang teritoryo sa kahabaan ng
hangganan ay humantong sa mga tensyon at paminsan-minsang karahasan, na nagbibigay-
diin sa pangangailangan para sa malinaw na delineasyon at mapayapang paglutas ng mga
hindi pagkakaunawaan sa hangganan na ito.

Higit pa rito, kailangang tugunan ang mga batas sa pagkamamamayan, partikular para sa
mga indibidwal na natagpuan ang kanilang sarili na naninirahan sa “maling” bahagi ng mga
bagong iginuhit na hangganan. Ang paglilinaw sa katayuan ng pagkamamamayan ay
napakahalaga para matiyak ang mga karapatan at proteksyon ng mga apektadong
populasyon.

Sa kabila ng mga hamon na ito, opisyal na idineklara ng South Sudan ang kalayaan noong
Hulyo 9, 2011. Gayunpaman, ang paglalakbay tungo sa katatagan at kaunlaran ay malayo
pa sa pagtatapos. Ang bagong bansa ay nahaharap sa napakalaking hadlang, kabilang ang
matinding underdevelopment, hindi sapat na imprastraktura, mahinang istruktura ng
pamamahala, at malalim na pagkakahati ng etniko.

Ang pagtagumpayan sa mga hadlang na ito ay nangangailangan ng sama-samang

pagsisikap mula sa lokal at internasyonal na mga stakeholder. Kasangkot dito ang
pagtatayo ng mga institusyon, pagpapaunlad ng inklusibong pamamahala, pagtataguyod
ng pag-unlad ng ekonomiya, at pagpapaunlad ng pagkakasundo sa iba’t ibang grupong
etniko.

Bagama’t ang kalayaan ng South Sudan ay minarkahan ng isang makabuluhang sandali ng

tagumpay para sa mga tao nito, ang mga sumunod na taon ay nabahiran ng tunggalian,
kawalang-tatag, at mga krisis ng humanitarian. Ang daan tungo sa tunay na kalayaan at
kaunlaran ay nananatiling mahaba at mapaghamong, binibigyang-diin ang kahalagahan ng
patuloy na pagsisikap tungo sa kapayapaan, kaunlaran, at pagbuo ng bansa.

Feedback