Teori të tjera Keynesiane

Natyrisht, ka dhe lloje të tjera të mendimit Keynesian dhe Keynesianit te ri përveç atyre të
fokusuara në ngurtesine e çmimeve.
Një nga llojet që gëzoi një popullaritet të konsiderueshëm në vitet '70 dhe '80 ishte ajo e
Tobin, e cila theksoi rëndësinë e rrezikut.
Ai përdori një teori të portofolit për të shpjeguar kërkesën dhe ofertën e pasurive dhe lidhte
investimet e firmave me çmimin e mallrave kapitale (ekzistuese), të pasqyruara në çmimin e
kapitalit neto, i cili u shfaq në ekuilibrin e tregut. Politika monetare ndikoi në këtë çmim dhe
rrjedhimisht në nivel të investimit.
Teoria ka pasur sukses të kufizuar empirik. Një arsye e mundshme është se firmat marrin një
pjesë të vogël nga fondet e tyre për investime nëpërmjet kapitalit.
Kjo teori, si dhe shumica e teorive të tjera kejnsiane, shpjegojnë efektin e politikës monetare
duke parë kërkesën për para nga individët.

Teoritë reale të ciklit të biznesit

Teoria reale e ciklit të biznesit trajton dy nga tre enigmat me të cilat filluam këtë punim duke
mohuar ekzistencën e tyre: mbështetësit e kësaj shkolle mohojnë se ekziston papunësia (e
pavullnetshme) ose se paratë kanë rëndësi.
Kjo shkollë e mendimit fokusohet në problemin e dytë, atë të luhatshmërisë ekonomike dhe
propozon goditjet ekzogjene të teknologjisë si burim të asaj paqëndrueshmërie.
Modeli bazë i firmave dhe bankave që kundërshtojnë rrezikun, së bashku me pagesat dhe
çmimet fleksibël në tregun e punës, mund të shihet si një version i teorisë reale të ciklit të
biznesit por në thelb me parashikime dhe supozime të ndryshme të politikave krahasuar me
versionin standard të teorisë.
Teoritë e reja klasike
Dega e teorisë së re kejnsiane ndan një premisë metodologjike me të paktën disa versione të
teorive të reja klasike: rëndësia e informacionit të pasaktë në shpjegimin e devijimeve të
vëzhguara nga parashikimet e teorisë neoklasike.
Një tjetër përbërës në modelet e reja klasike përpiqet të shpjegojë pse rritjet e papritura të
çmimeve mund të sjellin një prodhim më të madh se normalja.
Ekonomistët e rinj klasikë kanë theksuar gjithashtu rëndësinë e pritshmërive dhe veçanërisht
pritshmërive racionalë. Mendimi mbi pritshmëritë nuk është aspak i ri. Keynes përdori një
sërë supozimesh në lidhje me pritshmëritë, dhe në këtë aspekt, ai thjesht po reflektonte
praktikën e zakonshme të kohës.

Përmbledhje
Fokusi i programit tonë kërkimor ka qenë për të kuptuar pse tregjet dhe institucionet e tjera
sociale ndonjëherë nuk funksionojnë aq mirë sa do të donim. Duke marrë parasysh
kompleksitetin e ekonomisë, askush nuk duhet të presë të gjejë një shpjegim të vetëm për
cilindo nga fenomenet makroekonomike në studim. Por ekonomistët e rinj Keynesianë,
qofshin të llojit të parë apo të dytë siç përshkruhet në këtë punim, bien dakord për dy
propozime të gjera.
Së pari, firmat vendosin çmimet dhe pagat në një mënyrë të pakoordinuar, duke u përballur
me pasiguri të konsiderueshme për pasojat e veprimeve të tyre. Si rezultat, shpeshherë do të
jetë e vërtetë që pagat, çmimet dhe normat e interesit nuk janë në nivelet e pastrimit të tregut
(dhe nuk do të përshtaten shpejt me ato nivele), kështu që pjesë të mëdha të ekonomisë nuk
do të jenë në ekuilibër."
Së dyti, ata pajtohen se problemet e koordinimit të çmimeve dhe pagave thjesht nuk mund të
studiohen në kontekstin e një makroekonomie që përbëhet vetëm nga një agjent përfaqësues i
agreguar.
Shtrirja e literaturës së re Keynesiane përpiqet të zhvendosë fokusin e programit kërkimor në
dy mënyra. Ai argumenton për zhvendosjen e analizës se këtyre çështjeve nga tregu i
produktit në tregjet e kapitalit dhe të punës. Gjithashtu, argumenton për largimin nga ndjekja
e një qëllimi të vetëm për pasojat dhe shkaqet e ngurtësisë së çmimeve në fakt, analiza këtu
sugjeron se fleksibiliteti më i madh i çmimeve mund të përkeqësojë problemin e luhatjeve
ekonomike.