Ang Kwento sa Buhay ni Job na hango sa

bibliya mamatay, ngunit tumanggi si Job, na nagpupumilit na tanggapin ang

kanyang mga kalagayan.

Si Job ay isang mayamang tao na nakatira sa isang lupain na

Tatlo sa mga kaibigan ni Job, sina Eliphaz, Bildad, at Zophar,
tinatawag na Uz kasama ang kanyang malaking pamilya at malawak
ang pumunta sa kaniya, na nakaupong tahimik kasama ni Job sa loob
na kawan. Siya ay "walang kapintasan" at "matuwid," palaging
ng pitong araw bilang paggalang sa kaniyang pagdadalamhati. Sa
maingat upang maiwasan ang paggawa ng masama (1:1). Isang araw,
ikapitong araw, nagsalita si Job, na nagsimula ng isang pag-uusap
si Satanas (“ang Kalaban”) ay nagpakita sa harap ng Diyos sa langit.
kung saan ibinahagi ng bawat isa sa apat na lalaki ang kanyang mga
Ipinagmamalaki ng Diyos kay Satanas ang kabutihan ni Job, ngunit
saloobin sa mga paghihirap ni Job sa mahaba, patula na mga
pinagtatalunan ni Satanas na si Job ay mabuti lamang dahil pinagpala
pahayag.
siya ng Diyos nang sagana. Hinahamon ni Satanas ang Diyos na, kung
bibigyan ng pahintulot na parusahan ang tao, tatalikod si Job at
isumpa ang Diyos. Pinahintulutan ng Diyos si Satanas na pahirapan si
Isinusumpa ni Job ang araw na isinilang siya, na inihambing
Job para subukin ang matapang na pag-aangkin na ito, ngunit
ang buhay at kamatayan sa liwanag at kadiliman. Nais niya na ang
ipinagbawal niya kay Satanas na kitilin ang buhay ni Job sa proseso.
kanyang kapanganakan ay nabalot ng kadiliman at nagnanais na
hindi pa isinilang, pakiramdam na ang liwanag, o buhay, ay
nagpapatindi lamang sa kanyang paghihirap. Sumagot si Eliphaz na si
Sa loob ng isang araw, nakatanggap si Job ng apat na
Job, na umaliw sa ibang tao, ay nagpapakita na hindi niya talaga
mensahe, bawat isa ay may hiwalay na balita na ang kaniyang mga
nauunawaan ang kanilang sakit. Naniniwala si Eliphaz na ang
alagang hayop, mga lingkod, at sampung anak ay namatay na lahat
paghihirap ni Job ay dahil sa ilang kasalanang nagawa ni Job, at
dahil sa mga mananakop na mananakop o natural na mga sakuna.
hinimok niya si Job na humingi ng pabor sa Diyos. Sina Bildad at
Pinunit ni Job ang kanyang damit at inahit ang kanyang ulo sa
Zophar ay sumang-ayon na si Job ay tiyak na nakagawa ng masama
pagdadalamhati, ngunit pinagpapala pa rin niya ang Diyos sa kanyang
upang saktan ang katarungan ng Diyos at nangatuwiran na dapat
mga panalangin. Muling nagpakita si Satanas sa langit, at binigyan
niyang sikaping magpakita ng higit na walang kapintasang paggawi.
siya ng Diyos ng isa pang pagkakataon na subukin si Job. Sa
Inaakala ni Bildad na ang mga anak ni Job ang nagdala ng kanilang
pagkakataong ito, si Job ay dinaranas ng kakila-kilabot na mga sugat
kamatayan sa kanilang sarili. Mas masahol pa, ipinahihiwatig ni
sa balat. Hinikayat siya ng kanyang asawa na sumpain ang Diyos at
Zophar na ang anumang maling nagawa ni Job ay malamang na
sumuko at
karapat-dapat sa mas malaking parusa kaysa sa natanggap niya.
 Tumugon si Job sa bawat pangungusap na ito, na labis na inis naiinip, at natatakot. Nagdadalamhati siya sa kawalang-katarungan
na tinawag niya ang kanyang mga kaibigan na “walang kwentang na hinahayaan ng Diyos na umunlad ang masasamang tao habang
manggagamot” na “pinaputi ang [kanilang payo] ng mga siya at ang di-mabilang na iba pang mga inosenteng tao ay
kasinungalingan” (13:4). Matapos magsumikap na igiit ang kanyang nagdurusa. Nais ni Job na harapin ang Diyos at magreklamo, ngunit
walang kapintasang pagkatao, pinag-isipan ni Job ang kaugnayan ng hindi niya pisikal na mahanap ang Diyos na gagawa nito. Pakiramdam
tao sa Diyos. Nagtataka siya kung bakit hinahatulan ng Diyos ang mga niya ay lingid sa isipan ng tao ang karunungan, ngunit nagpasiya
tao sa pamamagitan ng kanilang mga aksyon kung ang Diyos ay siyang magpatuloy sa paghahangad ng karunungan sa pamamagitan
madaling baguhin o patawarin ang kanilang pag-uugali. Hindi rin ng pagkatakot sa Diyos at pag-iwas sa kasamaan.
malinaw kay Job kung paano mapayapa o mahaharap ng isang tao
ang katarungan ng Diyos. Ang Diyos ay di-nakikita, at ang kanyang
mga paraan ay hindi mawari at hindi nauunawaan ng tao.
Karagdagan pa, hindi posibleng mahikayat ng mga tao ang Diyos sa
pamamagitan ng kanilang mga salita. Hindi malinlang ang Diyos, at
inamin ni Job na hindi man lang niya lubos na nauunawaan ang
kanyang sarili upang mabisang ipagtanggol ang kanyang kaso sa
Diyos. Nais ni Job na may mamagitan sa kaniyang sarili at sa Diyos, o
sa Diyos na ipadala siya sa Sheol, ang malalim na lugar ng mga patay.

Ang mga kaibigan ni Job ay nasaktan dahil hinamak niya ang

kanilang karunungan. Iniisip nila na ang kanyang mga tanong ay tuso
at walang angkop na takot sa Diyos, at gumagamit sila ng maraming
pagkakatulad at talinghaga upang idiin ang kanilang patuloy na punto
na walang mabuting nanggagaling sa kasamaan. Pinananatili ni Job
ang kanyang pagtitiwala sa kabila ng mga kritisismong ito, na
tumutugon na kahit nakagawa siya ng masama, ito ay kanyang
sariling problema. Higit pa rito, naniniwala siya na mayroong isang
"saksi" o isang "Manuubos" sa langit na magpapatunay sa kanyang
kawalang-kasalanan (16:19, 19:25). Pagkaraan ng ilang sandali, labis
na pinatunayan ni Job ang panunuya, at siya ay naging sarkastiko,