Paulina Przewodek

Psychologia

Studia niestacjonarne

Nr indeksu: 158256

Praca Zaliczeniowa

Zasada poufności zawodowej psychologów a obowiązek denuncjacji.

Przedmiot: Podstawy etyki i etyka zawodu psychologa

Prowadząca: dr n. med Iwona Mikołajczyk

 Tajemnica zawodowa jest jedną z immanentnych cech zawodów zaufania
publicznego, a jej podstawowym zadaniem w przypadku szeroko pojętych zawodów
medycznych związanych z ochroną zdrowia psychicznego jest przeprowadzenie
nieskrępowanego procesu diagnostycznego i terapeutycznego. Prostszymi słowy tajemnica
zawodowa jest fundamentem etycznym i prawnym pracy psychologa, mającym na celu
ochronę prywatności i intymności klientów. Jest to kluczowy element budowania zaufania
i komfortu, który umożliwia klientom otwarte dzielenie się swoimi emocjami, przeżyciami
i problemami. Prawo polskie gwarantuje ochronę tajemnicy zawodowej psychologów. To
samo prawo (polski Kodeks karny) narzuca na psychologów obowiązek denucjacji1
w sytuacjach gdy:

1. Poważnie zagrożone jest życie klienta lub innych osób, albo gdy stanowią tak
przepisy innych ustaw.
2. Sąd lub prokurator zwolnią te osoby od obowiązku zachowania tajemnicy, jeżeli
ustawy szczególne nie stanowią inaczej2

Tajemnica zawodowa związana z wykonywaniem zawodu

Tajemnicą związaną z wykonywaniem zawodu jest tajemnica określona

w przepisach szczególnych, które regulują wykonywanie pewnych zawodów (np. psycholog),
a także tajemnica, która może wynikać z przyjętego przez daną osobę zobowiązania do
nieujawniania lub niewykorzystywania informacji, z którą zapoznał się
w związku z wykonywaną pracą (psychoterapeuta).3 Psycholog ma prawo do zachowania
w tajemnicy informacji uzyskanych w związku z wykonywaniem czynności zawodowych.
Wyjątki od tej reguły określają przepisy prawa powszechnego.

Zawód psychologa jest zawodem zaufania publicznego i wykonywany jest w interesie

publicznym i dla jego ochrony. Od osób wykonujących zawód psychologa oczekuje się
jednak zachowania zgodnego z prawem. Wniosek o przynależności zawodu psychologa do
zawodów zaufania publicznego z łatwością wyprowadzić można z art. 17 ust. 1 Konstytucji
i art. 5 ustawy z dnia 8 czerwca 2001 r. o zawodzie psychologa i samorządzie zawodowym
psychologów, która weszła w życie 1 stycznia 2006 r. Zgodnie ze wskazaną regulacją
konstytucyjną: „W drodze ustawy można tworzyć samorządy zawodowe, reprezentujące
osoby wykonujące zawody zaufania publicznego i sprawujące pieczę nad należytym
wykonywaniem tych zawodów w granicach interesu publicznego i dla jego ochrony”.
Zgodnie zaś z art. 5 u.o.p. psychologowie tworzą samorząd zawodowy, którego członkami
z mocy prawa stają się osoby wykonujące zawód psychologa.

“O ile jednak w nauce psychologii i praktyce psychologicznej wypracowano

standardy postępowania w sytuacji etycznego konfliktu wartości o tyle znacznie
1
denuncjacja - definicja, synonimy, przykłady użycia (pwn.pl)
2
Art. 180 § 1 kodeksu postępowania karnego
3
Artykuł 14. Prawo psychologa do zachowania tajemnicy zawodowej

1
poważniejszym problemem są sytuacje, w których psycholog zostaje niemal pozbawiony
możliwości dokonania wyboru, a to wobec prawnego obowiązku ujawnienia tajemnicy
zawodowej. Tak może być postrzegany art. 240 k.k., określany czasem nawet jako
„obowiązek denuncjacji”. W brzmieniu art. 240 k.k. po nowelizacji, obowiązującej od 13
lipca 2017 r. znalazły się niektóre przestępstwa seksualne, m.in.: zgwałcenie zbiorowe, tzw.
pedofilskie i kazirodcze oraz ze szczególnym okrucieństwem (art. 197 § 3 i § 4 k.k.),
seksualne wykorzystanie bezradności (art. 198 k.k.) oraz obcowanie płciowe z małoletnim
poniżej 15. roku życia (art. 200 k.k.).”4

Tajemnica związana z wykonywaniem zawodu a tajemnica lekarska

Z terminem tajemnicy zawodowej z bezpośrednim nawiązaniem do tajemnicy

lekarskiej po raz pierwszy stykamy się w treści przysięgi Hipokratesa: “(...) Jeśli podczas
leczenia lub kiedy nie będę zajmował się leczeniem, dostrzegę coś lub usłyszę, co dotyczy
życia ludzi, a czego nigdy nie należy ujawniać na zewnątrz, przemilczę to uważając, że nie
może być wypowiedziane(...)”5.
Tajemnicę zawodową stanowi wszystko o czym psycholog dowiedział się od
pacjenta, od diagnozy, rokowań w chorobie, przez wyniki badań psychologicznych, wywiad
lekarski, sytuację materialną, obyczajową czy środowiskową pacjenta. Tajemnica zawodowa
obejmuje także psychologa niesprawującego bezpośredniej opieki nad pacjentem, oraz po
śmierci pacjenta. Istotną też kwestią jest obowiązek dochowania tajemnicy niezależnie czy
pacjent jest chory, czy zdrowy, a także w badaniach naukowych oraz danych z nimi
związanych.

Wśród polskich uczonych, psychologów i terapeutów toczy się dyskusja na temat

rozważań czy informacje uzyskane przez psychologa w toku wykonywania przez niego
zawodu psychologa stanowią „tajemnicę związaną z wykonywaniem zawodu”, o której
mowa w art. 180 § 1 k.p.k., czy też „tajemnicę lekarską”, o której mowa w art. 180 § 2 k.p.k.
W słowniku języka polskiego definicja lekarza6 mówi o osobie zajmującej się leczeniem
ludzi lub zwierząt (odwołanie się do definicji lekarza uzasadnione jest faktem, że tajemnica
lekarska to nic innego, jak tylko tajemnica odnosząca się do lekarza). W ten sposób
interpretując definicję lekarza niewątpliwe jest, że mieści się w niej również psycholog
w zakresie, w jakim zajmuje się psychoterapią i udzielaniem pomocy psychologicznej,
ponieważ zajmuje się szeroko pojętym leczeniem człowieka (z naciskiem na jego zdrowie
psychiczne). W ustawie z dnia 15 kwietnia 2011 r.7 o działalności leczniczej wskazuje się
wręcz wprost, że opieka psychologiczna związana jest z prowadzeniem działalności
leczniczej. W kontekście art. 180 § 2 k.p.k. celem ustawodawcy jest wzmocnienie ochrony
tajemnicy w przypadku tych zawodów, dla których funkcjonowania zachowanie tej tajemnicy

4
Pomiędzy zasadą poufności zawodowej a obowiązkiem denuncjacji – czy polskie prawo lekceważy, czy chroni
tajemnicę zawodową psychologa? Maciej Bocheński
5
przekład Przysięgi Hipokratesa z języka greckiego prof. dr hab. Mariana Wesoły
6
lekarz – Słownik języka polskiego PWN
7
Dz. U. 2021 poz. 711

2
traktować należy jako warunek sine qua non8 ich należytego wykonywania. W przypadku zaś
zawodu psychologa zachowanie w tajemnicy informacji uzyskanych w związku z jego
wykonywaniem uznać należy niewątpliwie za taki warunek konieczny (co mogłoby
sugerować konieczność objęcia tajemnicy psychologa zakresem regulacji art. 180 § 2 k.p.k.).
Bocheński w swej pracy twierdzi, że warto byłoby dokonać w tym kontekście zmiany
ustawodawczej wyraźnie włączającej tajemnicę psychologa do grupy tajemnic z art. 180 § 2
k.p.k. Autor mówi: „nierzadko rolą psychologa jest wykonywanie czynności o takim samym
znaczeniu dla zdrowia psychicznego, czym dla zdrowia somatycznego interwencje lekarskie.
Co bardziej istotne, zestawienie przepisów art. 14 ustawy o zawodzie psychologa
z analogicznym przepisem (art. 40) ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty wskazuje,
że prawo w tym drugim przypadku przewiduje szerszy zakres wyjątków od zasady
zawodowej dyskrecji. (...) Wydaje się, że wspomniana okoliczność stanowi wyzwanie dla
środowiska psychologów w Polsce, jako że dwa zawody, które z punktu widzenia celów
i zadań oraz roli w życiu człowieka (ochrona zdrowia) korzystają – w zakresie zasad
profesjonalnej dyskrecji – ze zróżnicowanego poziomu ochrony, przy czym te różnice jawią
się jako nieuzasadnione.”9
R. Kubiak zauważa, że tajemnica lekarska i tajemnica zawodowa psychologa mają
swe podstawy w tych samych koncepcjach zarówno teoretycznych, jak i regulacjach
konstytucyjnych. Niezrozumiałe jest zatem, dlaczego tajemnica zawodowa psychologa
miałaby zasługiwać w postępowaniu karnym na słabszą ochronę.10

Zasada poufności - obowiązek informowania klienta - kontrakt

Jedną z najważniejszych zasad wykonywania zawodu psychologa jest zasada

poufności. Poufność to niezbywalna wartość w pracy każdego psychologa. Zasada poufności
i obowiązek ujawniania informacji w sytuacji zagrożenia życia i zdrowia tworzą dla
psychologa dylemat trudny do rozstrzygnięcia. Ponadto doprowadzają psychologa do
konfliktu lojalności pomiędzy swoimi zobowiązaniami wobec pacjentów (z którymi tworzą
przymierze terapeutyczne) i społeczeństwa, którego członków powinni chronić. Otrzymanie
przez terapeutę oficjalnego pisma urzędowego z pytaniami dotyczącymi jego pacjenta, czy
wezwanie w roli świadka może prowadzić do poważnego dylematu, a brak dokładnie
wytyczonych zasad może wywoływać konsternację. Pamiętać jednak należy, że informacje
w związku z prowadzonym postępowaniem karnym są przekazywane wyłącznie za
postanowieniem sądu.
W przypadku postępowania cywilnego, psycholog powinien odmówić ujawnienia
informacji, powołując się na tajemnicą zawodową, ponieważ w przepisach prawa cywilnego
nie istnieje insytucja zwalniająca z tajemnicy zawodowej. Poparciem tej zasady jest art. 52

8
sine qua non - definicja, synonimy, przykłady użycia (pwn.pl)
9
M. Bocheński, Pomiędzy zasadą poufności zawodowej a obowiązkiem denuncjacji – czy polskie prawo
lekceważy, czy chroni tajemnicę zawodową psychologa?, „Psychologia Wychowawcza” 2018, nr 15, s. 141-142.
10
R. Kubiak, Tajemnica zawodowa psychologa a jego prawny obowiązek denuncjacji oraz występowania w roli
świadka albo biegłego, w: Aktualne problemy prawne w psychologii i medycynie, red. A. Fiutak, T. Gardocka,
D. Jagiełło, Warszawa 2018, s. 26

3
ust.1 ustawy o ochronie zdrowia psychicznego11, który odnosi się do wszystkich
profesjonalistów wykonujących zawody związane z ochroną zdrowia psychicznego.
W związku z ograniczeniem zasady poufności wprowadzony został obowiązek
poinformowania o jej ograniczeniach podczas kontraktu, tak by pacjent miał możliwość
wyrażenia ważnej świadomej zgody.

Do podpisania kontraktu między psychologiem a klientem obliguje go Kodeks

etyczno - zawodowy (PTP, 1991)12 oraz art.3 ust.1 u.o.p. W kontrakcie klient musi być
poinformowany o zasadach tajemnicy zawodowej i granic jej obowiązywania. Psycholog
musi poinformować klienta, żę mogą pojawić się sytuacje, gdy zmuszony zostanie do
ujawnienia informacji, które od niego uzyskał, czyli, że może zostać zmuszony do dokonania
denuncjacji. Informacje te dotyczą zagrożenia życia lub zdrowia klienta i innych osób.
O tym, że kwestia zapewnienia należytej ochrony danych wrażliwych klienta jest kluczowa,
świadczyć może treść art. 14 u.o.p., zgodnie z którym psycholog ma obowiązek zachowania
w tajemnicy informacji związanych z klientem, uzyskanych w związku z wykonywaniem
zawodu, i obowiązek ten nie może być ograniczony w czasie (ustawodawca zastrzega przy
tym, że powyższego nie stosuje się tylko wtedy, gdy poważnie jest zagrożone zdrowie, życie
klienta lub innych osób, a także wtedy, gdy tak stanowią ustawy). Ważne, by klient wiedział,
że zawsze zostanie przez psychologa o tym poinformowany. Poufność obejmuje sam fakt
korzystania z pomocy psychoterapeutycznej. Pozostaje też kwestia dokumentacj prowadzonej
przez psychologa. Podstawowym przepisem normującym tę materię jest art. 13 ustawy
o zawodzie psychologa, zgodnie z którym psycholog informuje klienta o celu postępowania,
jego przebiegu, wynikach i sposobie ich udostępniania oraz uzyskuje akceptację
planowanych czynności. Jeżeli zaś wyniki badań mają służyć nie tylko do informacji klienta,
stosuje się przepisy ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych (art. 13
ust. 2 ustawy). Z przytoczonego przepisu wynika, że ustawodawca pozostawił wybór sposobu
udostępniania wyników procesu psychologicznego do decyzji psychologa. Psycholog przed
podjęciem działań powinien jednak uzyskać zgodę klienta na planowane czynności i zasady
postępowania z ich wynikami. Problem może pojawić się gdy pacjent przebywa w placówce
służby zdrowia, wtedy należy poniformować go, że fakt bycia w terapii i dokumentacja z nią
związana mogą być ujawnione innym specjalistom.
Wyjątkiem również są superwizje. Istotne jest, aby klient zdawał sobie sprawę, że
w celu wykonywania swojej pracy rzetelnie i należycie, psycholog musi odbywać regularne
superwizje, które mu w tym pozwolą, a podczas nich może podzielić się wiedzą na temat
klienta ze starszym, bardziej doświadczonym psychologiem - swoim superwizorem.

Dylematy związane z tajemnicą zawodową

Jak już wspomniałam tajemnica zawodowa psychologa jest kluczowym elementem jego
pracy, mającym na celu ochronę prywatności i zaufania pacjenta. Istnieje jednak kilka
sytuacji, w których psycholog może spotkać się z dylematem:

11
Dziennik Ustaw - rok 2020 poz. 685 - INFOR.PL
12
Kodeks etyczny psychologa - Polskie Towarzystwo Psychologiczne (PTP)

4
 1. Zagrożenie życia lub zdrowia pacjenta: Psycholog może stanąć przed dylematem, gdy
dowiaduje się o planach samobójczych lub innych zagrożeniach dla życia pacjenta.
Chociaż tajemnica zawodowa jest istotna, etyczne zasady mogą wymagać ujawnienia
informacji w celu ochrony życia pacjenta. To może prowadzić do konfliktu między
lojalnością wobec pacjenta a zobowiązaniami do ochrony ich życia.
2. Zgłaszanie przypadków przemocy domowej: Jeśli psycholog dowiaduje się o
przypadkach przemocy domowej, zwłaszcza wobec dzieci, może stanąć przed
dylematem, czy powinien zgłosić te informacje organom ścigania. To również może
naruszyć tajemnicę zawodową, ale jednocześnie ma na celu ochronę bezpieczeństwa
ofiary.
3. Zaufanie pacjenta kontra współpraca z innymi profesjonalistami: Psycholog może
mieć trudności w zachowaniu tajemnicy zawodowej, gdy współpracuje z innymi
specjalistami, takimi jak psychiatrzy, lekarze czy terapeuci. Współpraca ta może
wymagać wymiany informacji na temat pacjenta, co może budzić obawy dotyczące
naruszenia poufności.
4. Przypadki, w których pacjent jest zagrożeniem dla innych: Jeśli psycholog dowiaduje
się, że pacjent stanowi zagrożenie dla innych osób, może stanąć przed dylematem
dotyczącym zgłaszania tych informacji.

Psycholodzy muszą skrupulatnie analizować każdą sytuację, balansując między

tajemnicą zawodową a etycznymi zobowiązaniami do ochrony życia, zapobiegania szkodom
czy współpracy z innymi profesjonalistami. W takich sytuacjach często pomocne jest
konsultowanie się z etyką zawodową, a także zespołem doradczym czy superwizorem.

Tajemnica zawodowa a praca z osobami małoletnimi

W przypadku pracy z nieletnimi zgodnie z postanowieniem punktu 19 Kodeksu

Zawodowego Psychologa, dzieci małoletnie powinny być traktowane w sposób szczególny, a
fundamentem pracy psychologa z tymi osobami jest zasada dobra dziecka. W tym kontekście,
prawa osób małoletnich w relacji z psychologiem nie powinny być mniejsze niż prawa
klientów dorosłych. Kategorycznie stwierdza się, że kontakty z psychologiem nie mogą być
realizowane pod presją instytucji lub osób dorosłych decydujących w imieniu małoletniego.
W przypadku stwierdzenia naruszenia dobra małoletniego przez instytucję lub osoby dorosłe,
psycholog posiada uprawnienie do odmowy współpracy z tymi podmiotami, zgodnie z zasadą
obrony praw małoletniego.

W literaturze przedmiotu podkreśla się, że skuteczność terapii osób małoletnich wymaga

stworzenia atmosfery bezpieczeństwa w relacji z psychologiem. Istotne jest, aby dziecko
miało pewność, że informacje przekazywane podczas sesji terapeutycznych nie będą
udostępniane rodzicom. Z tego wynika, że rodzice nie mają prawa żądać od psychologa
przekazywania wszelkich informacji uzyskanych podczas świadczenia usług
psychologicznych. Informacje udostępniane rodzicom powinny być ograniczone do
wniosków i zaleceń płynących z procesu terapeutycznego dziecka.

5
Dylematy związane z tajemnicą zawodową psychologa w pracy z osobami małoletnimi mogą
być jeszcze bardziej złożone, ponieważ istnieje potrzeba równoważenia ochrony prywatności
maloletniego pacjenta z obowiązkiem zapewnienia jego bezpieczeństwa. Przykładami
potencjalnych dylematów, z jakimi może spotkać się psycholog to:

1. Przemoc domowa lub nadużycie seksualne: Jeśli psycholog dowiaduje się, że nieletni
pacjent jest ofiarą przemocy domowej lub nadużycia seksualnego, może pojawić się
konflikt między tajemnicą zawodową a koniecznością ochrony dziecka. Psycholog
może być prawnie zobowiązany do zgłoszenia takich przypadków organom
odpowiedzialnym za ochronę dzieci.
2. Zgoda rodziców a tajemnica pacjenta: Psycholog może być w sytuacji, gdzie rodzice
chcą uzyskać informacje na temat terapii swojego dziecka, ale dziecko nie wyraża na
to zgody. W takich przypadkach psycholog musi uwzględnić zasady prywatności
nieletniego pacjenta, a jednocześnie utrzymać komunikację z rodzicami w granicach
prawa i etyki.
3. Samookaleczenia lub myśli samobójcze: Jeśli maloletni pacjent wyraża myśli
samobójcze lub się samookalecza, psycholog może stanąć przed dylematem, czy
powinien ujawnić te informacje opiekunom prawnym, aby zapewnić bezpieczeństwo
dziecka.
4. Zgłaszanie nadużyć seksualnych przez innych dorosłych: Psycholog może dowiedzieć
się o nadużyciach seksualnych, których sprawcą jest inny dorosły, na przykład
opiekun dziecka. W takich przypadkach psycholog może być zobowiązany prawnie
do zgłoszenia tych informacji odpowiednim organom, co może naruszać tajemnicę
zawodową.

W pracy z nieletnimi psycholog musi uwzględniać specyficzne potrzeby i ograniczenia,

stosując odpowiednie procedury i zasady etyczne. Regularne konsultacje z zespołem
doradczym czy superwizorem, a także zrozumienie lokalnych przepisów prawa, są kluczowe
w podejmowaniu decyzji w tego rodzaju sytuacjach.

Szczególne rodzaje tajemnicy zawodowej psychologa

Szczególnym zakresem tajemnicy zawodowej psychologa jest wynikający z art. 50 ustawy z

dnia 19 sierpnia 1994 r. o ochronie zdrowia psychicznego obowiązek zachowania w
tajemnicy wszelkich informacji, jakie psycholog uzyskuje w związku z wykonywaniem
czynności przewidzianych w wymienionej ustawie. Dodatkowo, na mocy art. 52 ust. 113 tego
samego aktu prawnego, psycholog zobowiązany jest do zachowania w tajemnicy
okoliczności przyznania się osoby dotkniętej zaburzeniami psychicznymi do popełnienia
czynu zabronionego. Istotnym aspektem tego rodzaju tajemnicy jest jej bezwzględny
charakter, co oznacza, że nie podlega ona zwolnieniu, nawet w przypadku decyzji
prokuratora czy sądu.

13
Dziennik Ustaw - rok 2020 poz. 685 - INFOR.PL

6
W kontekście orzecznictwa, rozumie się, że tajemnica określona w ustawie o ochronie
zdrowia psychicznego obejmuje wszelkie osoby wykonujące czynności związane z ochroną
zdrowia psychicznego, nie wyłączając przedstawicieli innych profesji niż lekarz psychiatra. Z
tej perspektywy psycholog, pełniący role objęte zakresem ustawy o ochronie zdrowia
psychicznego, zobowiązany jest do ściśle przestrzegania tajemnicy we wszystkich sprawach,
które dostrzeże w związku z prowadzeniem wymienionych czynności (por. postanowienie
Sądu Najwyższego z dnia 20 kwietnia 2005 r., sygn. akt I KZP 6/05). Należy podkreślić, że
obowiązek zachowania tajemnicy rozciąga się na wszystkich poddawanych badaniom i
leczeniu w ramach tej ustawy, obejmując nie tylko osoby zdiagnozowane z zaburzeniami
psychicznymi (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 24 stycznia 2008 r., sygn. akt V KK
230/07).

Konsekwencje złamania tajemnicy zawodowej

Niewątpliwie najdotkliwsze konsekwencje dla psychologa wynikają z przepisów

Kodeksu Karnego, które sankcjonują ujawnianie prawnie chronionej tajemnicy zawodowej.
Zgodnie z treścią art. 266 tego kodeksu, jednostka, niezależnie od przepisów ustawy czy
przyjętego zobowiązania, ujawniająca lub wykorzystująca informację nabytą w związku z
wykonywaniem funkcji, pracy, działalności publicznej, społecznej, gospodarczej lub
naukowej, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do 2
lat. Choć ściganie tego czynu wymaga wniosku pokrzywdzonego, psycholog, ujawniając
informacje zdobyte w ramach wykonywanej profesji, eksponuje się na odpowiedzialność
karną.

W kontekście odpowiedzialności cywilno-prawnej, przepisy art. 4 ust. 1 Ustawy o

Ochronie Praw Pacjenta i Rzecznika Praw Pacjenta oraz art. 448 Kodeksu Cywilnego tworzą
kumulatywne roszczenia, które mogą być wzmacniane również przez środki niemajątkowe
ochrony dóbr osobistych przewidziane w art. 24 Kodeksu Cywilnego, zwłaszcza gdy
naruszenie tajemnicy zawodowej zagraża dobru osobistemu. Ponadto, możliwe jest
dochodzenie odszkodowania na podstawie art. 415 Kodeksu Cywilnego w przypadku
poniesienia szkody majątkowej w wyniku nieprzestrzegania rygorów ochrony tajemnic
zawodów medycznych. Jeśli zaś zobowiązanie do zachowania poufności traktowane jest jako
element umowy między klientem a psychologiem, to naruszenie tego zobowiązania może
skutkować również odpowiedzialnością odszkodowawczą na mocy art. 471 Kodeksu
Cywilnego.

Kwestie naruszania zasad tajemnicy zawodowej precyzyjnie regulują Statuty

Polskiego Towarzystwa Psychologicznego, Polskiego Towarzystwa Terapii Poznawczej i
Behawioralnej oraz Regulamin Sądu Koleżeńskiego Polskiego Towarzystwa
Psychologicznego. Tajemnica zawodowa psychologa w Polsce jest również skutecznie
chroniona przez przepisy prawne. Niemniej jednak, ze względu na nieabsolutny charakter
profesjonalnej dyskrecji, psycholog zawsze może napotkać trudności w decydowaniu, czy

7
priorytetem powinna być tajemnica zawodowa czy inna wartość, co stwarza wyzwania w
praktyce zawodowej.

Bibliografia

Literatura
Bocheński, M. (2018) Pomiędzy zasadą poufności zawodowej a obowiązkiem denuncjacji –
czy polskie prawo lekceważy, czy chroni tajemnicę zawodową psychologa?, „Psychologia
Wychowawcza”, nr 15

Brzeziński, J., Chyrowicz, B., Toeplitz Z., Toeplitz - Wiśniewska, M. (2019) Etyka Zawodu
Psychologa, Warszawa, PWN

Burdziak, K. (2018) Prowokacja. Analiza prawnokarna

Burdziak, K., Magdalena Kowalewska-Łukuć (2023) Tajemnica zawodu psychologa a

tajemnica w postępowaniu karnym, PROBACJA, nr 1/2023

Chodoff, P. (1996). Ethical dimensions of psychotherapy: A personal perspective. American

Journal of Psychotherapy

Fiutak, A. (2016) Pomoc psychologiczna. Prawo i etyka w zawodach terapeuty i psychiatry,

Difin

Fiutak, A. (2018) Aktualne problemy prawne w psychologii i medycynie, red. A. Fiutak, T.

Gardocka, D. Jagiełło, Warszawa

Gavaghan, C. (2007). Dangerous patients and duties to warn: a European human rights
perspective. European Journal of Health Law, 14

Gray, A. (2006). Confidentiality: a contribution to the debate. British Journal of

Psychotherapy,

Smith, S.R. (1987) Medical and Psychotherapy Privileges and Confidentiality: On Giving
With One Hand and Removing With the Other

Żukowski, L.J. (2017) Psycholog jako zawód zaufania publicznego – wybrane problemy

Źródła internetowe:
Tajemnica zawodowa psychologa - Polskie Towarzystwo Psychologiczne (PTP)
Kodeks etyczny psychologa - Polskie Towarzystwo Psychologiczne (PTP)
Dziennik ustaw - www.infor.pl

8
PWN Słownik Języka Polskiego

Akty prawne
Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz.U. Nr 78, poz. 483, ze
zm.).
Ustawa z dnia 19 sierpnia 1994 r. o ochronie zdrowia psychicznego (Dz.U. z 2020 r. poz.
685, ze zm.).
Ustawa z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty (Dz.U. z 2021 r. poz.
790, ze zm.).
Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny (Dz.U. z 2020 r. poz. 1444, ze zm.).
Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks postępowania karnego (Dz.U. z 2021 r. poz. 534,
ze zm.).
Ustawa z dnia 8 czerwca 2001 r. o zawodzie psychologa i samorządzie zawodowym
psychologów (Dz.U. z 2019 r. poz. 1026, ze zm.).