บทที่ 5

สรุปผลและข้อเสนอแนะ
สรุปผลการศึกษา

เซิ้งกระติ๊บข้าว เป็ นการละเล่นพื้นเมืองของชาวภูไท ซึ่งเป็ นชาวไทย

เผ่าหนึ่งที่มี เชื้อสาย สืบต่อกันมาช้านานในดินแดนทางภาคอีสาน
ของไทย เช่น ในเขตจังหวัดสกลนคร และจังหวัดข้างเคียง เซิ้งกระ
ติ๊บข้าวนี้ นิยมแสดงกันในโอกาสรื่นเริงวันนักขัตฤกษ์ต่างๆ การ
แสดง จะเริ่มด้วย ชาวภูไทฝ่ ายชายนําเอาเครื่องดนตรีและเครื่อง
ประกอบจังหวะ หลายอย่าง มีแคน (เครื่องดนตรีชนิดหนึ่งใช้ปาก
เป่ าเป็ นทํานองเพลง) กรับ กลองเถิดเทิง กลองเต๊ะ โหม่ง และฉาบ
มาร่วมกันบรรเลงเพลงที่มีทํานองและจังหวะรุกเร้า ต่อจากนั้น
เหล่าสตรีชาวภูไท วัยต่างๆ ซึ่งมีกระติ๊บข้าว (กล่องใส่อาหาร) แขวน
สะพายอยู่ข้างตัว จะออกมาเชิงแสดงอากัปกิริยา ของสตรีชาวภูไท
ขณะเมื่อสะพายกระติ๊บข้าวใส่ข้าว เพื่อนําอาหารไปส่งให้ แก่สามี
และญาติ พี่น้องที่ออกไปทํางานอยู่นอกบ้าน

การแสดงพื้นบ้านเซิ้งกระติบข้าว มีจุดประสงค์การแสดงเพื่อ
ถ่ายทอดเนื้อหาเกี่ยวกับเอกลักษณ์และความเชื่อของ การรำเซิ้ง
กระติบข้าวซึ่งนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปี ที่ 5/8 ได้ทำการแสดงพื้น
เมือง ชุดเซิ้งกระติบข้าว ในวันศุกร์ที่ 16 กุมภาพันธ์ พ.ศ.2567
เวลา 13.00 น. ถึง 15.00 น. ณ หอประชุมผึ้งหลวง โรงเรียน
เดชอุดม ตำบลเมืองเดช อำเภอเดชอุดม จังหวัดอุบลราชธานี และ
เป็ นการสอบแสดงผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนรายวิชาศิลปะ(สาระ
ดนตรี นาฎศิลป์ )

ข้อเสนอแนะ

1.นักแสดงบางคนมีความติดขัดในการจดจำท่ารำ เพราะระยะซ้อม
การแสดงไม่ค่อยมีความสม่ำเสมอทำให้ในการซ้อมไม่พร้อมกันทุก
คน
2.การทำงานยังไม่มีการแบ่งควบคุมหน้าที่กันอย่างชัดเจน ทำให้การ
ตัดสินใจการทำงานไม่เด็ดขาด