Bostoński test do diagnozy

afazji
Podstawy teoretyczne, konstrukcje,
zastosowanie w praktyce klinicznej i
badaniach
 Afazja
„ Mówienie czy też rozumienie mowy, znalezienie
właściwego słowa, czytanie, pisanie, oraz
gestykulowanie jest częścią języka. Jeżeli jako
rezultat urazu mózgu, jeden lub więcej
komponentów języka przestanie funkcjonować
prawidłowo to jest, to zwane afazją.”

Według Mariusza Maruszewskiego afazja to

„spowodowane organicznym uszkodzeniem
odpowiednich struktur mózgowych, częściowe lub
całkowite zaburzenie mechanizmów
programujących czynności mowy człowieka, który
uprzednio opanował te czynności”.
Do najczęstszych przyczyn powodujących
uszkodzenia mózgu należą :

 wszelkiego rodzaju guzy

 udary mózgowe mózgu (glejaki, guzy
 krwotoki mózgowe zapalne, tętniaki)
 zatory mózgowe  choroby degeneracyjne
 urazy czaszki (choroba Alzheimera,
zespoły otępienne,
 wstrząśnienia mózgu
choroba Parkinsona)
 zranienia mózgu
Objawy afazji:

 zaburzenia fluencji słownej

 parafazje
 zaburzenia powtarzania
 zaburzenia rozumienia wypowiedzi
językowych
 Struktury mózgowe
odpowiedzialne za mowę
Przyjmuje się, że za mechanizm mowy odpowiedzialne
są obszary, które obejmują :
* grzbietowo-boczne części lewej półkuli mózgu
rozmieszczone wokół szczeliny Sylwiusza
* tylno-dolne części lewego płata czołowego (dolna
część okolicy przedruchowej płata czołowego), gdzie
znajduje się okolica Broca sterująca czynnością
nadawania mowy oraz odpowiedzialna za ruchy
mięśni artykulacyjnych
* okolica Wernickego (górna część lewego płata
skroniowego) – odpowiedzialna za percepcję
bodźców akustycznych
Klasyfikacje afazji według Szkoły
Bostońskiej
Przy afazji narządy artykulacyjne są w pełni
sprawne, mimo tego z powodu uszkodzeń w
mózgu chory nie może mówić, pisać czy
czytać. W zależności, które struktury mózgowe
zostały zniszczone, to powiązane z nimi
funkcje, będą wyparte. Istnieje też możliwość
uszkodzenia obszaru, odpowiedzialnego za
konkretną opcję, lecz przy tym nie jest
zauważalna, żadna dysfunkcja.
 Bostoński Test do Diagnozy Afazji

*Powstał w latach 60 XX wieku

*Stworzony przez naukowców z Bostońskiego Centrum
Badań nad Afazją (Harold Goodglass, Edith Kaplan)
*Test został stworzony na podstawie modelu korelacyjnego
anatomiczno – klinicznego (analizy chorych po udarze
mózgu)
* Nie istnieje adaptacja polska tego testu. Powstała wersja
eksperymentalna.
Cele badania
 Test ma za zadanie zbadać i ocenić (ocenić rodzaj afazji i
wnioskować o miejscu uszkodzenia) stan pacjenta z
zdiagnozowaną afazją, w aspekcie funkcji językowych
zachowanych, jaki i utraconych. Jest to niezwykle ważne,
by zaobserwować co pacjentowi sprawia problemy i w
odpowiedni sposób ułatwić mu porozumiewanie się z
otoczeniem.
 Test jest przeznaczony dla osób dorosłych
 Istnieje trzecia wersja testu
 Wersja skrócona (ok. 20-40 minut), rozszerzona (nawet
do 120 minut)
 Procedura Badania
Wersja standardowa
I. Rozmowa i opowiadanie
II. Rozumienie
A. Różnicowanie słów
Procedura Badania cd.
B. Rozumienie nazw części ciała
C. Polecenia
D. Złożony materiał językowy

III. Ekspresja oralna

A. Sprawność oralna
1.Niewerbalna
2. Werbalna
B. Ciągi zautomatyzowane
C. Recytacja, śpiewanie, rytm
Procedura Badania cd.

D. Powtarzanie słów
E. Powtarzanie zdań
F. Nazywanie w odpowiedzi na pytania
G. Nazywanie na podstawie obrazków
H. Fluencja słowna – wypowiadanie nazw
zwierząt
Procedura Badania cd.
IV. Czytanie
A. Utożsamianie liter i słów
B. Rozpoznawanie słów
C. Przyporządkowanie nazw desygnatom
D. Czytanie głośne słów
E. Czytanie głośne zdań
F. Czytanie ciche zdań i tekstów
Procedura Badania cd.
V. Pisanie
A. Technika pisania
B. Pisanie ciągów
C. Dyktando elementarne
D. Pisanie słów pod dyktando
E. Pisanie nazw pokazywanych desygnatów
F. Narracja pisemna
G. Pisanie zdań pod dyktando
Bostoński test nazywania (Boston
Naming Test)

 MCI – łagodne zaburzenia poznawcze;

 Ocena funkcji słownych, przez sprawdzenie
zdolności aktualizacji nazw potrzebnych w
danej chwili do użycia.
 Narzędzie składa się z zestawu obrazków,
które pacjent ma jak najszybciej nazwać
 Zalety BDAE
 „Z uzyskanych danych wynika kilka skutków klinicznych oraz
teoretycznych. Po pierwsze, ocenę głębokości afazji za pomocą
wystandaryzowanych metod testowych typu BDAE można uznać
za użyteczny predykat stopnia zaburzeń krążenia mózgowego w
półkuli dominującej dla mowy. Dotyczy to uśrednionego
przepływu zarówno w całej półkuli, jak i w wyodrębnionych
obszarach mózgowych”
 Ograniczony dostęp do metod obrazowania i jego wysokie koszty
w Polsce – BDAE jako łatwa i dostępna alternatywa
 Obserwowalne zróżnicowanie rozległości uszkodzeń
konkretnego typu zaburzeń i ich nasileniu korelacja wyników
metody SPET i BDAE
 Możliwość wykonania testu przy łóżku pacjenta
 Korelacje z innymi testami
 Badanie mózgowego przepływu krwi metodą SPECT
(Tomografia emisyjna pojedynczego fotonu) a objawy
afazji (BDAE)
Rachunek korelacji dokonany za pomocą współczynnika r-
Pearsona wykazał statystycznie istotny związek ujemny
wskaźnika afazji z sumarycznym wskaźnikiem perfuzji
dla całej półkuli
Badanie wykazało zależność, iż spadek krążenia w
regionach lewej półkuli mózgu, oznacza ogólnie większe
nasilenie objawów afatycznych.
Pytania:
1) Główne dwa ośrodki mowy to:
a) obszar Wernickiego i płat czołowy
b) obszar Wernickiego i Brocka
c) płat potyliczny i szczelina Sylwiusza

2) Afazja to:
a) brak wystąpienia mowy od urodzenia
b) utracenie poprzednio opanowanej umiejętności
mowy w skutek uszkodzenia poszczególnych
części mózgu
c) utracenie mowy jako rezultatu silnie stresującego
wydarzenia
3) Bostoński Test Diagnozy Afazji składa się z :
a) 5 podtestów

b) 5 części, w których umieszczone są

podtesty, badające poszczególne aspekty
mowy
c) 5 pytań
https://youtu.be/u09gaosZCVg?t=34s

https://youtu.be/UdZJYvkBs0A?t=3m28s

https://youtu.be/RimmPaXZG0k?t=1m55s
Źródła:
 Monika Knychalska- Zbierańska „Afazja – złodziejka snów;
Studium przypadku”
 http://www.afasie.nl/aphasia/pdf/8/brochure1.pdf
 http://afasystem.info.pl/index.php?route=page&id=7
 Krzysztof Jodzio, Walenty M. Nyka, Piotr Lass, Dariusz Gąsecki
„Tomografia emisyjna pojedynczego fotonu jako metoda oceny
zaburzeń mózgowego przepływu krwi w wybranych zespołach
afazji naczyniowej”
 Eksperymentalna wersja BTDA oparta na II wydaniu BOSTON
DIAGNOSTIC APHASIA EXAMINATION Harold Goodglass, Edith
Kaplan: The Assessment of Aphasia and Related Disorders.
Philadelfia, Lea & Febiger, 1983.
 Joanna Seniów, "Afazja - krótka charakterystyka objawów i terapii"
 Ilona Kłosińska
Kamila Wdowiak