https://www.thenaturalhealthlibrary.

com/blog/general-natural-health-information/the-
healing-thing-3/

Credits to

Terry Chamberlin, B.Sc., C.N.C., Bioanalyst , Nova Scotia, Canada

msibio@yahoo.com , https://www.thenaturalhealthlibrary.com

This is long, but it’s my attempt to fully explain the whole “colloidal silver” topic. The whole
article can also be downloaded from our library: Ακολουθεί μεγάλο κείμενο, αλλά είναι η
προσπάθειά μου να εξηγήσω πλήρως ολόκληρο το θέμα του «κολλοειδούς αργύρου».
Μπορείτε επίσης να κατεβάσετε ολόκληρο το άρθρο από τη βιβλιοθήκη μας.
https://www.thenaturalhealthlibrary.com/blog/general-natural-health-information/the-
healing-thing-3/

It has already been well established that the metal, silver, that you make jewelry out of, has
a somewhat unique property: It kills nearly all pathogens on contact. I say, “nearly all”
because it doesn’t kill absolutely every single pathogen. There are 5 or 6 bacteria that not
only are not killed by silver, they LIKE silver, they EAT it. You will see some of these bacteria,
for example, involved in the tarnish that accrues on the surface of silverware or silver
jewelry (along with oxidation). But none of these bacteria hurt human beings. There are also
some fungi that silver does not readily kill. I have read claims that silver only kills
“unfriendly” bacteria and not “friendly” bacteria, but this is not true. Try to make yogurt
with milk into which you have poured colloidal silver! It won’t work, because the silver killed
the “friendly” acidophilus bacteria. Besides, the labels of “friendly” and “unfriendly” are
defined by these pathogens being convenient or inconvenient to us humans.

Έχει ήδη τεκμηριωθει επαρκώς ότι το μέταλλο, το ασήμι, από το οποίο φτιάχνονται τα
κοσμήματα, έχει μια κάπως μοναδική ιδιότητα: σκοτώνει σχεδόν όλα τα παθογόνα κατά την
επαφή. Λέω, «σχεδόν όλα» γιατί δεν σκοτώνει απολύτως κάθε παθογόνο.

Υπάρχουν 5 ή 6 βακτήρια που όχι μόνο δεν σκοτώνονται από το ασήμι, αλλά τους αρέσει το
ασήμι και το τρώνε. Θα δείτε μερικά από αυτά τα βακτήρια, για παράδειγμα, να
εμπλέκονται στην αμαύρωση που συσσωρεύεται στην επιφάνεια των ασημικών ή των
ασημένιων κοσμημάτων (μαζί με την οξείδωση). Αλλά κανένα από αυτά τα βακτήρια δεν
βλάπτει τον άνθρωπο. Υπάρχουν επίσης μερικοί μύκητες που το ασήμι δεν σκοτώνει
εύκολα. Έχω διαβάσει τους ισχυρισμούς ότι το ασήμι σκοτώνει μόνο τα «μη φιλικά»
βακτήρια και όχι τα «φιλικά» βακτήρια, αλλά αυτό δεν είναι αλήθεια. Δοκιμάστε να
φτιάξετε γιαούρτι με γάλα στο οποίο έχετε ρίξει λιγο κολλοειδές ασήμι! Δεν θα
λειτουργήσει, γιατί το ασήμι σκοτωνει τα «φιλικά» βακτήρια οξεόφιλου. Ας θυμηθουμε
όμως ότι οι ετικέτες «φιλικά» και «μη φιλικά» διδονται στα παθογόνα αναλογα με το αν
μας εξυπηρετουν , αν μας βολευουν ή όχι, εμας τους ανθρώπους .
I read somewhere that there have been references found in ancient Chinese writings of it
being recommended by a Chinese health practitioner that a piece of silver jewelry be
pressed against an infected wound to fight the infection.

Κάπου διάβασα ότι έχουν βρεθεί αναφορές σε αρχαία κινεζικά γραπτά, ότι ένας Κινέζος
επαγγελματίας υγείας, συνέστησε, να τοποθετείται και να πιέζεται ένα ασημένιο κόσμημα
πάνω σε μια μολυσμένη πληγή για να καταπολεμηθεί η μόλυνση.

It is generally believed that the Royal Families in Europe would mechanically grind up silver
into a powder and stir it into wine or water and drink it to protect against sickness.
Obviously, they wouldn’t have known about germs and viruses, but they would have noticed
that those who drank this silver-powder didn’t get sick as often as the non-Royalty common
folks (who couldn’t afford to drink silver-powder). These immensely huge silver particles
(millions or billions of times bigger than anything we make with electricity) would, indeed,
kill pathogens, but would also get caught in the tiny capillaries in the skin and turn dark,
resulting in the royalty being called “Blue-Bloods”. This was in addition to the fact that they
ate off silver plates, drank from silver cups and ate with genuine “silverware”.

Γενικά πιστεύεται ότι οι Βασιλικές Οικογένειες στην Ευρώπη άλεθαν μηχανικά το ασήμι σε
σκόνη και το ανακάτευαν σε κρασί ή νερό και το έπιναν για να προστατευθούν από την
ασθένεια. Προφανώς, δεν θα ήξεραν για τα μικρόβια και τους ιούς, αλλά θα είχαν
παρατηρήσει ότι όσοι έπιναν αυτή την ασημόσκονη δεν αρρώσταιναν τόσο συχνά όσο οι
απλοί άνθρωποι που δεν ήταν μέλη της βασιλικής οικογένειας (που δεν είχαν την
οικονομική δυνατότητα να πίνουν ασήμι- σκόνη). Αυτά τα τεράστια σωματίδια ασημιού
(εκατομμύρια ή δισεκατομμύρια φορές μεγαλύτερα από οτιδήποτε φτιάχνουμε σήμερα με
τον ηλεκτρισμό) θα σκότωναν πράγματι παθογόνους μικροοργανισμούς, αλλά επίσης θα
παγιδεύονταν στα μικροσκοπικά τριχοειδή αγγεία του δέρματος και θα γίνονταν σκούρα
από την οξείδωση, με αποτέλεσμα οι αριστοκράτες να ονομάζονται «Γαλαζοαίματοι». Αυτό
ήταν επιπλέον του γεγονότος, ότι έτρωγαν από ασημένια πιάτα, έπιναν από ασημένια
κύπελλα και έτρωγαν με γνήσια «ασημικά» μαχαιροπίρουνα.

So, let me start at a basic beginning. If you put silver of any type, form or shape into the
presence of and in contact with almost any kind of pathogens, the silver will kill them to one
degree or another. At today’s prices, grinding up silver and drinking it would be quite
expensive. Λοιπόν, επιτρέψτε μου να ξεκινήσω από μια βασική αρχή. Εάν βάλετε ασήμι
οποιουδήποτε τύπου, μορφής ή σχήματος στην παρουσία και σε επαφή σχεδόν με
οποιοδήποτε είδος παθογόνου μικροοργανισμού, το ασήμι θα τους σκοτώσει στον ένα ή
τον άλλο βαθμό. Στις σημερινές τιμές του εμπορίου, το άλεσμα του ασημιού και η
κατανάλωση του θα ήταν αρκετά ακριβή διαδικασία.
So, nowadays, we dissolve silver using electricity, which makes the silver particles quite
small. It’s also possible to break up silver by dissolving it in an acid, but the acid residue is
not a healthy substance, and the silver particles are very unstable, falling out of suspension
easily. So I am only going to discuss here silver preparations made with electricity (electro-
colloidal silver, or ECS).Using electricity and pure water (deionized, steam-distilled or 5-stage
reverse osmosis), there are really only two types of silver preparations: silver suspensions
and silver solutions. Έτσι, στις μέρες μας, διαλύουμε το ασήμι χρησιμοποιώντας
ηλεκτρισμό, γεγονός που κάνει τα σωματίδια του αργύρου αρκετά μικρά. Είναι επίσης
δυνατό να διασπαστεί ο άργυρος διαλύοντάς τον σε ένα οξύ, αλλά το υπόλειμμα οξέος δεν
είναι μια υγιής ουσία και τα σωματίδια αργύρου είναι πολύ ασταθή και πέφτουν εύκολα
από το εναιώρημα. Οπότε θα συζητήσω εδώ μόνο παρασκευάσματα αργύρου που
παρασκευάζονται με ηλεκτρισμό (ηλεκτροκολλοειδές ασήμι ή ΕCS). Χρησιμοποιώντας
ηλεκτρισμό και καθαρό νερό (απιονισμένο, απεσταγμένο με ατμό ή νερο από αντίστροφη
όσμωση 5 σταδίων), παραγονται πραγματικά μόνο δύο τύποι παρακευασματων αργυρου:
τα εναιωρήματα αργύρου και τα διαλύματα αργύρου.

The word “colloidal” is used throughout most of the scientific world (with some exceptions)
to refer to particles of something suspended in some kind of medium. This medium could be
liquid (such as water), oil or gas. “Suspended” means floating around in the medium.
Suspended means that the particle is in contact with the medium but is not a part of it.
“Colloidal Silver” (CS) means silver particles floating around (suspended) in the water
(steam-distilled is common and recommended). The size of these particles range from a
large size to a very small size. If the particle is too big to stay in suspension (if it sinks to the
bottom), it is not colloidal. The most common technique to help keep these particles
suspended is to use DC electricity to produce them, which imbues each particle with a
positive charge. Since all the particles have the same charge, they repel each other like the
two north poles of two magnets would. This helps to keep the particles in suspension for a
much longer time. This, by-the-way, is also called “ionic” silver. The word “ionic” simply
means a particle of something that has a charge (look it up in ANY dictionary, popular,
academic or scientific). All silver preparations made with DC electricity are ionic. It’s not
possible to make non-ionic silver with DC electricity. “Ionic” has nothing to do with the size
of a particle, it merely means it has a charge, whatever size that particle is. As long as the
particles have this repelling charge, they stay in suspension (unless they are too big or they
lose their charge). Η λέξη «κολλοειδής» χρησιμοποιείται στο μεγαλύτερο μέρος του
επιστημονικού κόσμου (με ορισμένες εξαιρέσεις) για να γίνεται αναφορά στα σωματίδια
κάποιου υλικου, που αιωρείται σε κάποιο είδος μέσου. Αυτό το μέσο θα μπορούσε να είναι
υγρό (όπως το νερό), λάδι ή αέριο. "Αιωρηση" σημαίνει επιπλέουν στο μέσο. Σε αιώρηση
σημαίνει ότι το σωματίδιο βρίσκεται σε επαφή με το μέσο αλλά δεν αποτελεί μέρος του.
"Κολλοειδής άργυρος" (CS) σημαίνει σωματίδια αργύρου που επιπλέουν (αιωρούνται) στο
νερό (το απεσταγμενο νερο είναι συνηθισμένο και συνιστάται). Το μέγεθος αυτών των
σωματιδίων κυμαίνεται από μεγάλο έως πολύ μικρό μέγεθος. Εάν το σωματίδιο είναι πολύ
μεγάλο για να παραμείνει σε εναιώρηση (δλδ αν βυθιζεται στον πυθμένα), τοτε δεν είναι
κολλοειδές. Η πιο συνηθισμένη τεχνική για να διατηρηθούν αυτά τα σωματίδια σε αιώρηση
είναι η χρήση ηλεκτρισμού συνεχούς ρεύματος για την παραγωγή τους, η οποία εμποτίζει
κάθε σωματίδιο με ένα θετικό φορτίο. Δεδομένου ότι όλα τα σωματίδια έχουν το ίδιο
φορτίο, απωθούν το ένα το άλλο όπως θα έκαναν οι δύο βόρειοι πόλοι δύο μαγνητών. Αυτό
βοηθά στη διατήρηση των σωματιδίων σε εναιώρηση για πολύ μεγαλύτερο χρονικό
διάστημα. Αυτό, παρεμπιπτόντως, ονομάζεται επίσης "ιονικό" ασήμι. Η λέξη "ιονικό"
σημαίνει απλώς ένα σωματίδιο κάτι που έχει φορτίο (αναζητήστε το σε ΟΠΟΙΟΔΗΠΟΤΕ
λεξικό, δημοφιλές, ακαδημαϊκό ή επιστημονικό). Όλα τα παρασκευάσματα αργύρου που
κατασκευάζονται με ηλεκτρισμό συνεχούς ρεύματος είναι ιοντικά. Δεν είναι δυνατό να
φτιάξετε μη ιοντικό ασήμι με ηλεκτρισμό συνεχούς ρεύματος. Το "Ionic" δεν έχει καμία
σχέση με το μέγεθος ενός σωματιδίου, σημαίνει απλώς ότι έχει φορτίο, όποιο μέγεθος κι αν
είναι αυτό το σωματίδιο. Όσο τα σωματίδια έχουν αυτό το απωθητικό φορτίο, παραμένουν
σε αιώρηση (εκτός αν είναι πολύ μεγάλα ή χάσουν το φορτίο τους).

But it has been noticed that several things affect these ionic colloidal silver particles and
cause them to lose their charge. The most widely-known one is sunlight. If you place ionic,
suspended colloidal silver in the direct sunlight and let it sit there, the sunlight will
increasingly cause the silver particles to lose their charge and be attracted to other nearby
particles, where they will clump together (“aggregate” is the scientific term). As these
clumped particles get bigger from the aggregation of other silver particles that have lost
their charge, eventually they get big enough to refract light, and the colloidal suspension will
obtain a yellow hue. The larger the particles, the darker the hue, from yellow to gold to
brown to purple or grayish-black. This is why it is not uncommon to see colloidal silver
merchants advising their clients to store their CS in a dark place, away from sunlight. If you
freeze CS, when you melt it the silver particles will sink to the bottom of the container and
you will see what looks like a bit of gray dust at the bottom. That’s the silver particles that
have fallen out of suspension. In the case of freezing, the particles don’t aggregate, they
simply fall out of suspension. If you place a container of CS on top of a strong magnet, after
awhile you will see this same gray silver-dust at the bottom of the container. This is not
because silver is magnetic – it isn’t – it’s because the magnetic field causes the silver
particles to lose their charge. They do not become magnetic, nor are they attracted to the
magnet, they simply fall out of suspension. Αλλά έχει παρατηρηθεί ότι πολλά πράγματα
επηρεάζουν αυτά τα ιοντικά κολλοειδή σωματίδια αργύρου και τα αναγκάζουν να χάσουν
το φορτίο τους. Το πιο ευρέως γνωστό είναι το φως του ήλιου. Εάν τοποθετήσετε ιοντικό,
αιωρούμενο κολλοειδές ασήμι στο άμεσο ηλιακό φως και το αφήσετε να καθίσει εκεί, το
φως του ήλιου θα κάνει όλο και περισσότερο τα σωματίδια αργύρου να χάσουν το φορτίο
τους και να έλκονται από άλλα κοντινά σωματίδια, όπου θα συσσωρευτούν
(«συσσωματώματα» είναι η επιστημονική όρος). Καθώς αυτά τα συσσωρευμένα σωματίδια
γίνονται μεγαλύτερα από τη συσσώρευση άλλων σωματιδίων αργύρου που έχουν χάσει το
φορτίο τους, τελικά γίνονται αρκετά μεγάλα ώστε να διαθλούν το φως και το κολλοειδές
εναιώρημα θα αποκτήσει μια κίτρινη απόχρωση. Όσο μεγαλύτερα είναι τα σωματίδια, τόσο
πιο σκούρα είναι η απόχρωση, από κίτρινο έως χρυσό έως καφέ έως μοβ ή γκριζομαύρο.
Αυτός είναι και ο λόγος, για τον οποίο, δεν είναι ασυνήθιστο να δούμε έμπορους
κολλοειδούς αργύρου να συμβουλεύουν τους πελάτες τους να αποθηκεύουν το CS τους σε
σκοτεινό μέρος, μακριά από το φως του ήλιου.
Εάν καταψύξετε το CS, όταν το λιώσετε τον πάγο τότε τα σωματίδια αργύρου θα βυθιστούν
στον πάτο του δοχείου και θα δείτε κάτι που μοιάζει με λίγη γκρίζα σκόνη στο κάτω μέρος.
Αυτά είναι τα σωματίδια αργύρου που έχουν πέσει από το εναιώρημα. Στην περίπτωση
κατάψυξης, τα σωματίδια δεν συσσωματώνονται, απλώς πέφτουν από το εναιώρημα.
Εάν τοποθετήσετε ένα δοχείο CS πάνω από έναν ισχυρό μαγνήτη, μετά από λίγο θα δείτε
την ίδια γκρίζα ασημόσκονη στο κάτω μέρος του δοχείου. Αυτό δεν συμβαίνει επειδή το
ασήμι είναι μαγνητικό - δεν είναι - είναι επειδή το μαγνητικό πεδίο κάνει τα σωματίδια
αργύρου να χάσουν το φορτίο τους. Τα σωματίδια δεν μαγνητίζονται, ούτε έλκονται από
τον μαγνήτη, απλώς πέφτουν από την αιώρηση .

The second type of silver preparation is a silver solution. A colloid is generally defined as
having a maximum size (above which it would be too large to stay in suspension) down to a
minimum size, although the scientific world is not in complete agreement on that minimum
size (and depending on which substance). Some say one micron, some say smaller, but the
point is this: Smaller than this minimum size, the particles are not considered to be
suspended in the medium, they are considered to be DISSOLVED into the medium. If you
were to stir a teaspoon of sugar into a glass of water, you would not say that the sugar is
floating around in the water, you would just have sweet water. The sugar would be a part of
the water, and it would never leave the water and sink to the bottom, because it is
dissolved. Ο δεύτερος τύπος παρασκευής αργύρου είναι το διάλυμα αργύρου. Ένα
κολλοειδές υλικο γενικά ορίζεται ότι έχει ένα μέγιστο μέγεθος (πάνω από το οποίο θα ήταν
πολύ μεγάλο για να παραμείνει σε εναιώρηση) μέχρι ένα ελάχιστο μέγεθος, αν και ο
επιστημονικός κόσμος δεν συμφωνεί πλήρως με αυτό το ελάχιστο μέγεθος (και
προσδιοριζεται το μεγεθος ανάλογα με την ουσία). Κάποιοι λένε, για το μέγεθος, ένα
micron, άλλοι λένε ακομα μικρότερο, αλλά το θέμα είναι το εξής: Μικρότερα από αυτό το
ελάχιστο μέγεθος (δλδ το micron), τα σωματίδια δεν θεωρούνται αιωρούμενα στο μέσο,
θεωρούνται ΔΙΑΛΥΜΕΝΑ στο μέσο. Αν ανακατεύατε ένα κουταλάκι του γλυκού ζάχαρη σε
ένα ποτήρι νερό, δεν θα λέγατε ότι η ζάχαρη επιπλέει στο νερό, θα είχατε απλώς γλυκό
νερό. Η ζάχαρη θα ήταν μέρος του νερού, και δεν θα άφηνε ποτέ το νερό για να βυθιστει
στον πάτο, γιατί είναι διαλυμένη.

A silver preparation that has successfully dissolved silver into water (a silver solution) is
called by the scientists, “Nanosilver”. The properties of dissolved nanosilver are completely
different than suspended colloidal silver. Nanosilver is unaffected by sunlight, magnetic
fields or freezing. Ένα παρασκεύασμα αργύρου που έχει διαλύσει επιτυχώς το ασήμι ΜΕΣΑ
στο νερό (διάλυμα αργύρου) ονομάζεται από τους επιστήμονες, «Nanosilver». Οι ιδιότητες
του διαλυμένου νανοαργυρίου(Nanosilver) είναι εντελώς διαφορετικές από το αιωρούμενο
κολλοειδές άργυρο. Το νανοάργυρο(Nanosilver) δεν επηρεάζεται από το ηλιακό φως, τα
μαγνητικά πεδία ή το πάγωμα.

Dr. Robert Demling is a scientist involved in research concerning the efficacy and safety of
silver preparations. Here are some of his comments:

Ο Δρ. Robert Demling είναι ένας επιστήμονας που ασχολείται με την έρευνα σχετικά με την
αποτελεσματικότητα και την ασφάλεια των παρασκευασμάτων αργύρου. Ακολουθούν
μερικά από τα σχόλιά του:
“Silver has been used for centuries to prevent and treat a variety of diseases, most notably
infections. It has been well documented that silver coins were used in ancient Greece and
Rome as a disinfectant for the storage of water and other liquids. More recently, NASA still
uses silver to maintain water purity on the space shuttle. Silver in solution has been used as
an antimicrobial for wound management for nearly a century. Beginning in the 1920’s, a
small electrical charge was passed through water and silver crystals in order to obtain an
effective silver ion solution [electro-colloidal] to be used topically on wounds. The charged
silver solutions were approved in the 1920’s by the FDA for use as an antimicrobial agent. In
addition to its recognized antimicrobial properties, beginning with the electro-colloidal
elemental form, silver solutions have been reported to improve the healing of “indolent
wounds” and to “regenerate damaged tissue”. The description of decreased rubor
[inflammation] in wounds also reflects an anti-inflammatory property of silver. More recent
information has provided at least a hypothesis as to the mechanism of silver’s pro-healing
and anti-inflammatory effects. Initial literature reports on the use of pure silver, mainly in
the electro-colloidal form, that occurred prior to the 1940’s when pure silver was still being
used. After 1940 a host of systemic antibiotics became prevalent, decreasing the use of silver
except as a topical agent. During this transition, silver was complexed as a salt (e.g. silver
nitrate and silver sulfadiazine) or other compound (e.g. silver protein) to increase the
available silver ion concentration. These silver complexes remain a popular topical
antimicrobial agent for the care of wounds. Silver itself is considered to be non-toxic to
human cells in vivo [inside the body]. The only reported complication is the cosmetic
abnormality argyria caused by precipitation of silver salts in the skin and leading to a blue-
gray color.“ «Το ασήμι έχει χρησιμοποιηθεί για αιώνες για την πρόληψη και τη θεραπεία
ποικίλων ασθενειών, κυρίως λοιμώξεων. Έχει τεκμηριωθεί καλά ότι τα ασημένια νομίσματα
χρησιμοποιούνταν στην αρχαία Ελλάδα και τη Ρώμη ως απολυμαντικό για την αποθήκευση
νερού και άλλων υγρών. Πιο πρόσφατα, η NASA εξακολουθεί να χρησιμοποιεί ασήμι για να
διατηρήσει την καθαρότητα του νερού στο διαστημικό λεωφορείο. Ο άργυρος σε διάλυμα
έχει χρησιμοποιηθεί ως αντιμικροβιακό για τη διαχείριση τραυμάτων για σχεδόν έναν
αιώνα. Ξεκινώντας από τη δεκαετία του 1920, ένα μικρό ηλεκτρικό φορτίο διοχετεύθηκε
μέσω νερού και κρυστάλλων αργύρου για να ληφθεί ένα αποτελεσματικό διάλυμα ιόντων
αργύρου [ηλεκτροκολλοειδές] που θα χρησιμοποιηθεί τοπικά σε πληγές. Τα φορτισμένα
διαλύματα αργύρου εγκρίθηκαν τη δεκαετία του 1920 από τον FDA για χρήση ως
αντιμικροβιακός παράγοντας. Εκτός από τις αναγνωρισμένες αντιμικροβιακές του
ιδιότητες, ξεκινώντας από την ηλεκτροκολλοειδή στοιχειακή μορφή, τα διαλύματα αργύρου
έχουν αναφερθεί ότι βελτιώνουν την επούλωση των «άτονων τραυμάτων» και «αναγεννούν
τον κατεστραμμένο ιστό». Η περιγραφή της μειωμένης ερυθράς [φλεγμονής] στα τραύματα
αντανακλά επίσης μια αντιφλεγμονώδη ιδιότητα του αργύρου. Πιο πρόσφατες
πληροφορίες έχουν παράσχει τουλάχιστον μια υπόθεση ως προς τον μηχανισμό των προ-
θεραπευτικών και αντιφλεγμονωδών επιδράσεων του αργύρου. Η αρχική βιβλιογραφία
αναφέρει τη χρήση καθαρού αργύρου, κυρίως σε ηλεκτροκολλοειδή μορφή, που συνέβη
πριν από τη δεκαετία του 1940, όταν ακόμη χρησιμοποιούταν καθαρό ασήμι. Μετά το 1940
επικράτησε μια σειρά από συστηματικά αντιβιοτικά, μειώνοντας τη χρήση του αργύρου
εκτός από τοπικό παράγοντα. Κατά τη διάρκεια αυτής της μετάβασης, ο άργυρος
συμπλέχθηκε ως άλας (π.χ. νιτρικός άργυρος και σουλφαδιαζίνη αργύρου) ή άλλη ένωση
(π.χ. πρωτεΐνη αργύρου) για να αυξηθεί η διαθέσιμη συγκέντρωση ιόντων αργύρου. Αυτά
τα σύμπλοκα αργύρου παραμένουν ένας δημοφιλής τοπικός αντιμικροβιακός παράγοντας
για τη φροντίδα των πληγών. Ο ίδιος ο άργυρος θεωρείται μη τοξικός για τα ανθρώπινα
κύτταρα in vivo [μέσα στο σώμα]. Η μόνη αναφερόμενη επιπλοκή είναι η κοσμετική
ανωμαλία της αργυρίας που προκαλείται από την καθίζηση αλάτων αργύρου στο δέρμα και
οδηγεί σε ένα μπλε-γκρι χρώμα».

“The property of matter depends on size and many of the chemical and physical
characteristics change significantly when matter is reduced in size. Nanotechnology is a
general term that refers to a relatively new frontier of scientific endeavor. The prefix “nano”
signifies one-billionth. Therefore, a nanometer is one-billionth of a meter, a nanogram is
one-billionth of a gram. Nanotechnology and the ability to deliver silver from a
nanocrystalline structure [electro-colloidal] have and will markedly improve the biologic
value of silver. Silver has extremely potent antimicrobial properties, as only one part per 100
million of elemental silver is an effective antimicrobial in a solution. Free silver ions, or
radicals, are known to be the active antimicrobial agent. In order to achieve a bactericidal
effect, silver ions must be available in solution at the bacterial surface [where the pathogens
are]. Efficacy depends on the aqueous concentration of these ions [silver ions in water].
Silver ions appear to kill micro-organisms instantly by blocking the respiratory enzyme
system (energy production), as well as altering microbe DNA and the cell wall, while having
no toxic effect on human cells in vivo. To date the nanocrystalline silver system kills all
microbes found in a wound including fungi and all current antibiotic resistant strains such as
vancomycin-resistant enterococcus (VRE) and methicillin-resistant Staphylococcus aureus
(MRSA).” «Η ιδιότητα της ύλης εξαρτάται από το μέγεθος της και πολλά από τα χημικά και
φυσικά χαρακτηριστικά της αλλάζουν σημαντικά όταν η ύλη μειώνεται σε μέγεθος. Η
νανοτεχνολογία είναι ένας γενικός όρος που αναφέρεται σε ένα σχετικά νέο σύνορο της
επιστημονικής προσπάθειας. Το πρόθεμα «nano» σημαίνει ένα δισεκατομμύριο. Επομένως,
ένα νανόμετρο είναι ένα δισεκατομμυριοστό του μέτρου, ένα νανογραμμάριο είναι ένα
δισεκατομμυριοστό του γραμμαρίου. Η νανοτεχνολογία και η δυνατοτητα να παραχθει
αργυρος σε νανοκρυσταλλική δομή [ηλεκτροκολλοειδή] έχουν ήδη βελτιωσει σημαντικά τη
βιολογική αξία του αργύρου. Το ασήμι έχει εξαιρετικά ισχυρές αντιμικροβιακές ιδιότητες,
καθώς μόνο ένα μέρος ανά 100 εκατομμύρια στοιχειακού αργύρου δινει ένα
αποτελεσματικό αντιμικροβιακό διάλυμα. Είναι γνωστό ότι τα ελεύθερα ιόντα αργύρου,
είναι ο ενεργός αντιμικροβιακός παράγοντας. Για να επιτευχθεί βακτηριοκτόνο
αποτέλεσμα, τα ιόντα αργύρου πρέπει να είναι διαθέσιμα σε διάλυμα πανω στην
βακτηριακή επιφάνεια [όπου βρίσκονται τα παθογόνα]. Η αποτελεσματικότητα εξαρτάται
από την υδατική συγκέντρωση αυτών των ιόντων [δηλ από την ποσότητα των ιόντων
αργύρου μεσα στο νερό]. Τα ιόντα αργύρου φαίνεται να σκοτώνουν ακαριαία τους
μικροοργανισμούς, μπλοκάροντας το ενζυμικο αναπνευστικό σύστημα τους(παραγωγή
ενέργειας), καθώς και διαλύοντας το μικροβιακό DNA και το κυτταρικό τους τοίχωμα, ενώ
δεν έχουν καμία τοξική επίδραση στα ανθρώπινα κύτταρα in vivo. Μέχρι σήμερα, το
σύστημα νανοκρυσταλλικού αργύρου σκοτώνει όλα τα μικρόβια που βρίσκονται σε μια
πληγή, συμπεριλαμβανομένων των μυκήτων και των σημερινών ανθεκτικών στελεχών
μικροβιων στα αντιβιοτικά, όπως ο ανθεκτικός εντερόκοκκος (VRE) στη
βανκομυκίνη(vancomycin -αντιβιωση) και ο ανθεκτικός Staphylococcus aureus (MRSA) στη
αντιβιωση methicillin (μεθικιλλίνη).

Dr. Demling goes into great detail about the antimicrobial, anti-inflammatory and increased
healing (cell regeneration) of nanosilver. He even highlights an anti-tumor affect. He
discusses the great deficiencies of silver preparations (silver nitrate, silver sulfadiazine, etc.)
that were used by doctors in the past (and actually still are), but which are resolved by the
extremely tiny particle size of “crystalline” electro-colloidal nanosilver. He further discusses
how these crystalline electro-colloidal particles produce “complex metastable silver hydroxyl
anions”, meaning different forms of silver that act differently in our bodies. These “complex
hydroxyls would be metastable and thus have an ability to migrate into the surrounding
environment and interact with it. The rapid kill of bacteria and fungi suggests a rapid route
of uptake of silver from nanocrystalline silver.” Ο Δρ Demling αναφέρεται με μεγάλη
λεπτομέρεια στην αντιμικροβιακή, αντιφλεγμονώδη και αυξημένη επουλωτική
(αναγέννηση κυττάρων) δράση του νανοαργύρου (nanosilver). Υπογραμμίζει ακόμη και την
αντικαρκινική του δράση. Συζητά την «μη δραση» των αλλων παρασκευασμάτων αργύρου
(όπως : νιτρικός άργυρος, σουλφαδιαζίνη αργύρου κ.λπ.) που χρησιμοποιούσαν οι γιατροί
στο παρελθόν (και στην πραγματικότητα εξακολουθούν να χρησιμοποιούνται), αλλά οι
οποίες ανεπάρκειες επιλύονται σημερα από την χρηση του εξαιρετικά μικροσκοπικού
μέγεθους σωματιδίων του «κρυσταλλικού» ηλεκτροκολλοειδούς νανοάργυρο (nanosilver).
Συζητά περαιτέρω, πώς αυτά τα κρυσταλλικά ηλεκτροκολλοειδή σωματίδια παράγουν
«σύνθετα μετασταθερά υδροξυλικά ανιόντα αργύρου», που σημαίνει ότι οι διαφορετικές
μορφές αργύρου δρουν διαφορετικά στο σώμα μας. Αυτά τα «σύνθετα υδροξύλια θα είναι
μετασταθερά και έτσι θα έχουν την ικανότητα να μεταναστεύουν στο περιβάλλον και να
αλληλεπιδρούν με αυτό. Η ταχεία εξόντωση βακτηρίων και μυκήτων υποδηλώνει την
υπαρξη μιας ταχείας οδού πρόσληψης αργύρου, μέσα από την μορφη του
νανοκρυσταλλικού άργυρου».

In essence, he is saying that nanosilver doesn’t just kill pathogens, it migrates through the
body’s cells to kill other pathogens along the way. This would be because the nanosilver
particles are so small they pass through the walls of the cells in the body to get to pathogens
hiding inside the cells. Suspended colloidal silver particles are too large to do this.The
properties of dissolved nanosilver are not present in suspended colloidal silver. One of the
main points of his research is to highlight the unique properties of dissolved nanosilver vs.
suspended colloidal silver. He declares nanosilver to be completely safe, and emphasizes
that it is complexed silver salts that are responsible for Argyria (blue-gray skin) or any other
toxic affects that have been reported in the medical literature. Στην ουσία, λέει ότι το
νανοάργυρο (nanosilver) δεν σκοτώνει απλως τα παθογόνα, αλλά μεταναστεύει διαμέσου
των κυττάρων του σώματος , για να σκοτώσει κι άλλα παθογόνα στην πορεία του. Αυτό
είναι εφικτό , καθώς τα σωματίδια νανοαργύρου είναι τόσο μικρά που περνούν μέσα από
τα τοιχώματα των κυττάρων του σώματος για να φτάσουν στα παθογόνα που κρύβονται
μέσα στα κύτταρα! Τα αιωρούμενα σωματίδια κολλοειδούς αργύρου είναι πολύ μεγάλα για
να το κάνουν αυτό. Οι ιδιότητες του διαλυματος νανοαργυρίου δεν υπάρχουν στον
αιωρημα καλλοειδους αργυρου. Ένα από τα κύρια σημεία της έρευνάς του είναι να
αναδείξει τις μοναδικές ιδιότητες του διαλύματος νανοαργυρου έναντι του αιωρηματος
κολλοειδούς αργύρου. Δηλώνει ότι είναι απολύτως ασφαλές το νανοάργυρο (nanosilver)
και τονίζει ότι είναι τα σύμπλοκα άλατα αργύρου που ευθύνονται για την Αργυρία (μπλε-
γκρίζο δέρμα) ή οποιεσδήποτε άλλες τοξικές επιδράσεις έχουν αναφερθεί στην ιατρική
βιβλιογραφία.
Nanosilver is considered to be more effective than colloidal silver because the silver particles
are small enough to pass through the walls of the body’s cells (what Dr. Demling calls
“metastable”), enabling it to get to the places viruses like to hide. Colloidal silver particles
are too large to do that. Το νανοάργυρο (nanosilver) θεωρείται πιο αποτελεσματικό από το
κολλοειδές ασήμι (CS) επειδή τα σωματίδια του αργύρου είναι αρκετά μικρά ώστε να
περνούν μέσα από τα τοιχώματα των κυττάρων του σώματος (αυτό που ο Δρ. Demling
αποκαλεί «μετα-ασταθή»), επιτρέποντάς του να φτάσει στα μέρη που θέλουν να κρύβονται
οι ιοί. Τα κολλοειδή σωματίδια αργύρου είναι πολύ μεγάλα σε μεγεθος για να το κάνουν
αυτό.

The strength of a silver preparation is measured in what is termed, “ppm”, which stands for
“parts-per-million”. Now, you would get the impression that ppm stood for parts of one
thing in proportion to parts of another thing, but that is not correct. In the scientific world,
the term, “parts-per-million”, actually represents a ratio of one thing to another, not the
number of parts. You could have one lump of silver at the bottom of a container of water
and still have 40 ppm. It is not a unit measurement, it is a ratio/quantity measurement. Η
ισχύς ενός παρασκευάσματος αργύρου μετράται σε αυτό που ονομάζεται "ppm", που
σημαίνει “parts-per-million”, δλδ "μέρη ανά εκατομμύριο". Τώρα, δημιουργείται η
εντύπωση ότι τα ppm αντιπροσωπεύουνε τα μέρη ενός πράγματος σε αναλογία με τα μέρη
ενός άλλου πράγματος, αλλά αυτό δεν είναι σωστό. Στον επιστημονικό κόσμο, ο όρος "μέρη
ανά εκατομμύριο", στην πραγματικότητα αντιπροσωπεύει την αναλογία ενός πράγματος
προς ένα άλλο, και όχι τον ακριβές αριθμό των μερών. Θα μπορούσατε δλδ να έχετε ένα
ατοφιο κομμάτι ασήμι στο κάτω μέρος ενός δοχείου με νερό και να έχετε ακόμα 40 ppm.
Δεν είναι μέτρηση μονάδας, είναι μέτρηση της αναλογίας/ποσότητας.

When brewing colloidal or nanosilver, there is a limit to how much silver can be dissolved
into a quantity of water before it reaches a certain saturation point. After this point, the
silver particles begin to aggregate together because the water is saturated with silver
particles. Although there is disagreement on exactly when this point is reached, it is
generally considered to be at about 15-30 ppm. This saturation limit is affected by things like
water pH, temperature, etc. Silver preparation products that are advertised as being 50, 100,
500 or even 1,000 ppm are not dissolved nanosilver. 20 ppm colloidal silver and 20 ppm
nanosilver have the same amount of silver in them, but the nanosilver has many more
particles of silver, which are just as lethal to microbes as the larger colloidal particles. These
nanometer particles also go places the larger colloidal particles can’t (such as inside the cells
of our bodies where viruses like to hide). Colloidal silver particles will float around in the
blood stream and will kill any pathogens they come in contact with. But viruses like to hide
inside the cells in our bodies, and colloidal silver particles are too big to pass through the
walls of the cells. However, nanosilver particles go wherever the water goes, which includes
inside the cells in our bodies. Όταν παρασκευάζεται το κολλοειδές αιώρημα ή το διάλυμα
του νανοάργυρου(nanosilver), υπάρχει ένα όριο στο πόσο ασήμι μπορεί να διαλυθεί σε μια
ποσότητα νερού πριν φτάσει σε ένα ορισμένο σημείο κορεσμού. Μετά από αυτό το σημείο,
τα σωματίδια αργύρου αρχίζουν να συσσωματώνονται μαζί επειδή το νερό είναι κορεσμένο
με σωματίδια αργύρου. Αν και υπάρχει διαφωνία για το πότε ακριβώς επιτυγχάνεται αυτό
το σημείο, γενικά θεωρείται ότι είναι περίπου 15-30 ppm. Αυτό το όριο κορεσμού
επηρεάζεται από πράγματα όπως το pH του νερού, η θερμοκρασία κ.λπ. Τα προϊόντα
παρασκευής αργύρου που διαφημίζονται ως 50, 100, 500 ή ακόμα και 1.000 ppm δεν είναι
διαλυμενος νανοάργυρος. Το διάλυμα κολλοειδους αργυρου 20 ppm και το διαλυμα
νανοάργυρου 20 ppm έχουν την ίδια ποσότητα αργύρου, αλλά το νανοάργυρο έχει πολλά
περισσότερα σωματίδια αργύρου, τα οποία είναι εξίσου θανατηφόρα για τα μικρόβια με τα
μεγαλύτερα κολλοειδή σωματίδια. Επιπλεον , αυτά τα σωματίδια νανομέτρων πηγαίνουν
σε μέρη που τα μεγαλύτερα σε μεγεθος , κολλοειδή σωματίδια δεν μπορούν (όπως μέσα
στα κύτταρα του σώματός μας όπου οι ιοί θέλουν να κρύβονται). Τα κολλοειδή σωματίδια
αργύρου θα επιπλέουν στην κυκλοφορία του αίματος και θα σκοτώσουν κάθε παθογόνο με
τον οποίο έρχονται σε επαφή. Αλλά στους ιούς αρέσει να κρύβονται μέσα στα κύτταρα του
σώματός μας και τα σωματίδια του κολλοειδούς αργύρου είναι πολύ μεγάλα για να
περάσουν μέσα από τα τοιχώματα των κυττάρων. Ωστόσο, τα σωματίδια νανοαργύρου
πηγαίνουν όπου πηγαίνει το νερό, το οποίο περιλαμβάνει το εσωτερικο των κυττάρων του
σώματός μας.

Here is an important point: Every silver preparation that you buy or anyone brews is a
combination of suspended colloidal silver and dissolved nanosilver, because it is impossible
to make a preparation that is 100% colloidal or 100% nanosilver, and they are ALL ionic. So,
the answer to the question, “Is this colloidal silver or nanosilver or ionic silver?” is: YES. It is
all those things. I know, you will see various silver products being advertised as “colloidal” or
“nano” or “ionic”, but trust me, they are all three. The vendor either doesn’t know what he
is talking about or he is trying to fool you with scientific techno-babble. Μια σημαντική
επισήμανση: Κάθε παρασκεύασμα αργύρου (που αγοράζετε ή οποιοσδήποτε παρασκευάζει
CS) είναι ένας συνδυασμός αιωρούμενου κολλοειδούς αργύρου και διαλύματος
νανοαργυρίου(nanosilver) , καθώς είναι αδύνατο να φτιάξετε ένα παρασκεύασμα που είναι
100% κολλοειδές ή 100% νανοάργυρο και είναι ΟΛΑ ιοντικά. Έτσι, η απάντηση στην
ερώτηση, "Είναι αυτό το κολλοειδές ασήμι ή νανοάργυρο ή ιοντικό ασήμι;" είναι ΝΑΙ είναι.
Είναι όλα αυτά τα πράγματα ταυτόχρονα.
Γνωρίζω ότι θα δείτε διάφορα προϊόντα αργύρου να διαφημίζονται ως "κολλοειδή" ή
"νανο" ή "ιονικά", αλλά πιστέψτε με, είναι και τα τρία. Ο πωλητής είτε δεν ξέρει για τι
πράγμα μιλάει είτε προσπαθεί να σας κοροϊδέψει με επιστημονικοφανή ορολογια.