Tematem mojej rozprawki będzie cytat Santiago z opowiadania Ernesta Hemingway'a

pod tytułem ,,Stary człowiek i morze". Słowa te brzmią: ,,Człowieka można zniszczyć, ale nie
pokonać". Złamać kogoś można psychicznie, poprzez obrażanie lub fizycznie, na przykład
zadając komuś obrażenia cielesne. Pokonanie kogoś wiąże się z czyjąś przegraną, mogą temu
towarzyszyć takie uczucie jak smutek, rozgoryczenie, niskie poczucie własnej wartości i
bezsilność. W życiu przeżywamy wiele porażek, jest to nieodzowny element naszej
egzystencji. Uczymy się na błędach, dlatego czasem trzeba przeżyć złe chwile, by w
przyszłości nie popełniać tych samych pomyłek. Dzięki potyczkom życiowym tworzy się nasza
osobowość i to jacy będziemy w przyszłości. Uważam, że pokonanie kogoś to coś czego nie
jesteśmy w stanie zmienić lecz czy prawdą jest, iż w każdej sytuacji jesteśmy w stanie
odnaleźć jakieś rozwiązanie? Myślę, że tak.
Zgadzam się z wypowiedzią Santiago. W tej rozprawce postaram dowieść na
słuszność tezy ,,Człowieka można złamać, ale nie pokonać". Mam nadzieję, że uda mi się
podać argumenty oraz przykłady, które potwierdzą słuszność tej tezy.
Zacznę od najistotniejszego argumentu, jedna porażka nie oznacza pokonania kogoś.
Każdego dnia popełniamy błędy, jednak to zupełnie normalne. Każda przegrana uczy nas
czegoś nowego. To, że raz nam się nie uda nie oznacza, że nie mamy szansy wygrać w inny
sposób. W końcu życie polega na ciągłych wzlotach i upadkach. Jako przykład posłużę się
wydarzeniami z lektury ,,Stary człowiek i morze". Santiago nie przegrał walki z marlinem.
Owszem nie udało mu się dopłynąć z ciałem rekina do brzegu, ale przede wszystkim udało
mu się go złowić. To była naprawdę ogromna ryba, więc samo uporanie się z nią było wielkim
wyczynem. Ponadto stary Rybak nie umarł i zdołał dopłynąć do brzegu ze szkieletem marlina.
Różne sytuacje, nieudane próby osiągnięcia zwycięstwa mogą zniszczyć nas
psychicznie. Mamy prawo czuć smutek, lecz to nie oznacza, że zostaliśmy pokonani. Zawsze
jest jakieś rozwiązanie danego problemu. Pokonanie człowieka to pewna ostateczność, a w
życiu możemy wiele razy przegrać, jednak jesteśmy niepokonani. Ludzie, zjawiska,
wydarzenia mogą nas wyniszczać od środka, ale zawsze jest jakieś wyjście. Wszyscy wokół
nas mogą myśleć, że ci się nie udało, ale jeśli ty szczerze wiesz, że było inaczej wygrałeś.
Przykładem będzie Atticus Finch z książki ,,Zabić drozda". Był niezwykle tolerancyjnym
człowiekiem. Po mimo, iż nikt w czasie akcji nie szanował czarnoskórych, a wręcz nimi
gardził, Atticus zdecydował się bronić Tom'a w sądzie. Młody mężczyzna niesłusznie został
oskarżony o gwałt białej dziewczyny. Przez brak poszanowania czarnoskórych prawnik
przegrał walkę, jednak w głębi serca wiedział, że bronił niewinnej osoby. Było mu smutno,
czuł bezsilność, ale wiedział, że bronił dobrego człowieka. Patrząc z innej strony adwokat
wygrał, ponieważ miał odwagę, by walczyć mimo, iż znał zakończenie. Czasami warto
próbować, choćby dlatego, aby nie mieć nic na sumieniu. Warto walczyć dla siebie samego.
Ostatnim, lecz równie istotnym argumentem będzie to, że nawet, gdy przegramy
zawsze można spróbować jeszcze raz. Dlatego nie jesteśmy w stanie pokonać drugiego
człowieka. Aż do ostatniej chwili swojego życia mamy szansę coś zmienić, naprawić. Możemy
postanowić się poddać, ale zawsze będzie jeszcze możliwość zmiany zdania. Sądzę, że ważne
jest, aby nigdy się nie tracić nadziei i dążyć do celu. Jako przykład posłużę się ponownie
lekturą szkolną ,,Stary człowiek i morze". Stary Rybak zdecydował się, że musi złowić marlina.
Był to jego wielki cel. Podczas tej ciężkiej podróży zdarzały mu się chwile zwątpienia w swoje
możliwości, brakowało mu pomocy Manolina, był stary i zmęczony. Jednak za każdym razem,
gdy nachodziły go złe myśli odganiał je i nie poddawał się. Udało mu się spełnić marzenie, ale
za to nie udało się dopłynąć z ciałem ryby do brzegu. Niestety akcja utworu kończy się na
pójściu spać przez rybaka i podziwie ludzi co do wielkości szkieletu. Nie zostało napisane czy
Rybak dalej wypływał na morze i łowił ryby, lecz ja sądzę, że tak mogło być. Tym razem mógł
zabrać chłopca do pomocy i znów wypłynąć w morze nie popełniając tych samych błędów, by
tym razem złowić i dopłynąć z wielką rybą do brzegu.
Podsumowując zgadzam się z cytatem Santiago ,,Człowieka można zniszczyć, a nie
pokonać", ponieważ jedna porażka nie oznacza, że przegraliśmy, po części może być tak, że
wygraliśmy. Sytuacje, ludzie, wydarzenia i wspomnienia mogą sprawiać nam przykrość,
jednak to nie definiuje, że ktoś został pokonany. Nawet gdy przegramy walkę zawsze mamy
drugą szansę, do puki nie umrzemy nigdy nie możemy tracić nadziei na wygraną. Nawet, gdy
nasze otoczenie wmawia nam, że zostaliśmy pokonani, jeśli w głębi serca wiemy, że było
inaczej osiągnęliśmy sukces.
Myślę, że udało mi się przekonać o słuszności tezy ,,Człowieka można zniszczyć, a nie
pokonać". W życiu zawsze mamy szansę na wygraną. Nikt nie jest w stanie nas pokonać,
ludzie mogą nas jedynie wyniszczyć, ale zawsze możemy z tego wyjść. Popełniamy błędy i
wiele się dzięki nim uczymy. Ponadto uważam, że ten cytat mógłby nawet zostać czyimś
motto życiowym, jest naprawdę bardzo motywujący. Pokazuje wielką siłę i możliwości
człowieka. Moim zdaniem warto jest znajdować cele i marzenia oraz dążyć do nich. Jest to
niezwykle ważne, ponieważ jeśli nie będziemy mieć żadnych aspiracji w pewnym momencie
możemy zacząć się zastanawiać jaki jest w ogóle cel naszego istnienia. W końcu każdy kiedyś
odejdzie i jeśli będziemy skupiać się tylko na innych, zatracimy samych siebie. W końcu życie
jest tylko jedno i trzeba zrobić wszystko co w naszej mocy, aby uczynić je pięknym i wartym
zapamiętania. Na drodze do spełnienia marzeń może nas spotkać wiele problemów,
przykrych wydarzeń, jednak wychodzę z założenia, że wszystko kończy się dobrze. Życie nie
jest takie łatwe, wciąż przeżywamy wzloty i upadki, jednak myślę, że to wspaniałe. Dojście do
celu jest niezwykle trudne, ale zarazem piękne. Emocje, które nam towarzyszą zmęczenie,
smutek, radość to tworzy cudowną historię, a jej zakończenie zależy tylko i wyłącznie od nas
samych.