Цар Едип

Трагедиите опфаќаат мрачни, бурни и тажни појави во животот - премини од

радост во тага, рушење на совршенството и смрт на главните ликови. „Цар Едип“ од
Софокле е безвременска грчка трагедија која ја опишува сложеноста на судбината, а
немилосрдното стремење по вистината разоткрива мрежа од трагични откритија.
Едип, човек со голема доблест и интелигенција, е решен да го спаси градот Теба
од разорна чума. Меѓутоа, во својата потрага по вистината, тој открива дека несвесно
го исполнил пророштвото кое претскажало дека ќе го убие татко му и ќе се ожени со
мајка му. Трагедијата лежи во непоколебливата посветеност на Едип да ја открие
вистината, несвесен дека тој самиот е изворот на неволјите на градот. Пишаното во
судбината наспроти слободната волја зазема главно место во трагедијата бидејќи Едип,
и покрај неговите најдобри намери, станува странец и главен виновник во сопственото
царство. Неговите обиди да го спречи пророштвото служат само за негово
исполнување, покажувајќи ја незапирливата сила на судбината. Трагедијта покренува
длабоки прашања за постоењето на човекот и дали луѓето можат навистина да ги
променат нивните однапред одредени судбини. Покрај тоа, трагедијата навлегува во
темата на слепилото, и буквално и метафорично. Едип, во своето физичко слепило на
крајот од трагедијата, ја симболизира неговата новооткриена свест за вистината и за
последиците од неговите постапки. Ние, читателите сме оставени да размислуваме за
метафоричното слепило на луѓето кои се несвесни за сопствените маани и влијанието
на нивната судбина. „Цар Едип“ и ден денес останува потресно дело за човековата
судбина, борејќи се со истата наспроти слободната волја.
Писателот маестрално ни доловил безвременско дело, посочувајќи ни да
размислуваме за неизбежноста на судбината и последиците од немилосрдното барање
на вистината. Трагичната приказна на Едип служи како предупредувачко дело,
поттикнувајќи нè да се соочиме со сопствените ранливости и да ги препознаеме
границите на човечката сила пред непобедливата судбина.