Kilka słów od autora

Kochani,
próbowałem spisać, jak ja dokładnie prowadziłem tą kampanię, ale spisałem i... Sam nic z
tego nie zrozumiałem! I porzuciłem ten pomysł. RPG to tworzenie swoich własnych postaci,
własnych motywów i opowieści, dlatego trzymanie się ustalonych ram odpada.

Kapania była wymyślona pod konkretnych bohaterów (łowca, paladyn, bard), stąd zakon
helma, czy kolegium bardowskie. Jednak... Chciałbym, abyście dostosowali ją do swoich
potrzeb i swoich bohaterów.

Nie ma tutaj statystyk oraz stopni trudności. Starałem się również, w miarę możliwości,
odrzeć kampanię z samego D&D. Pewien jestem, że sesje można prowadzić w innych
systemach i nie chciałbym narzucać, jaki to system. Niewielka korekta sprawi iż wszystkie
przygody świetnie odnajdą się np. w Warhammerze, a i na upartego Morderstwa w Lastfort
pasowałyby do Zewu Cthulhu! Zostawiam to Tobie, drogi Mistrzu Gry.

Ten zestaw przygód służyć ma raczej temu, aby was zainspirować. Weźcie z tego co chcecie,
użyjcie jak chcecie i w dowolnej kolejności. Może przyda Ci się jakaś postać? Może opis
miasta? Może mapa? Przepowiednia? ... Cokolwiek?

Dla osób, które nie miały okazji śledzić tej kampanii, na pewno będzie to zagmatwany i
niezrozumiały ciąg przyczynowo skutkowy. Mam tego świadomość i z góry przepraszam.
Pozostaje mi mieć nadzieje, że chociaż w takiej formie może się do czegoś przydać jako po
prostu “podręczny zestaw questów”.

PS.
Jakby były jakieś błędy no to... co poradzisz ?

Pozdrawiam,
Łukasz
 Świątynia
Karczma
Nie chwal dnia...
Lokalne problemy pewnej wioski
Aston to mała wioska otoczona z każdej
strony lasami. Nieliczni decydują się na
zamieszkanie tutaj, a to ze względu na
nieprzychylną pogodę. Zima trwa tu długo,
opady przychodzą niespodziewanie, brak w
pobliżu miejsca, gdzie można by łowić ryby.
Cała wioska znajduje się na terenach zale-
wowych, co utrudnia rolnictwo. Mieszkań-
cy są mili, jednak przygnębieni. Łatwo jest
spotkać osoby silnie bogobojne. Sąsiedzi
często pomagają sobie nawzajem w
naprawianiu kolejnych uszkodzonych
dachów. Jeżeli trafisz do Aston, z pewnością
wiele osób udzieli Ci schronienia, jednak to
kosztować Cię będzie wysłuchiwania ich
narzekań.
Karczma
W Aston znajduje się jedna karczma
“u Marfa”. Miejsce zadbane połowicznie.
Na pierwszy rzut oka jest bardzo schludne,
jednak tylko tam, gdzie sięgają ręce karczmarza.
W miejscach na wyższej wysokości tj.
lampy, poroża zdobiące ściany widać sporo
kurzu. Lada jest schludna, za nią właściciel.
2 3
Kryjówka Goblinów
Sklep
“Panie, czy mógłbyś mi pomóc
z wyciągnięciem mięsa
z lodowni ? Bo tu mie łoomie
i prawym kuulonie....”
–Marf
Marf to osoba starsza, jest zgarbiony, ma
problemy z kolanem i plecami. Jest bardzo
powolny ze względu na swoją kontuzję, w
świątyni nie udało mu się uzyskać pomocy.
Sklep
W Aston najłatwiej dostępnym towarem, jaki
można zakupić, są akcesoria umożliwiające
zabezpieczenie się przed powodzią.
Najlepszy obrót zapewniają narzędzia,
worki, czy łopaty. Mieszkańcy mają pełne
zaufanie do Heregara Asgrima, kapłana
zakonu Helma - wierzą w jego protekcję, jest
strażnikiem i sędzią, stąd nie widzą potrzeby
posiadania broni w swoim domu. W związku
z tym w wiosce brakuje miejsc, gdzie można
zaopatrzeć się w oręż czy amunicję.
Świątynia
Z zewnątrz jest to skromnej wielkości
budynek, zwłaszcza jak na standardy
świątyń zakonu Helma. Dwa piętra, całość z
zimnego błękitnego kamienia. Jedynym
zdobieniem jest symbol Helma nad
wejściem. W środku wielka sala, dywan
prowadzi do posągu w centrum świątyni.
Przedstawia podobiznę mężczyzny, widać
tabliczkę “św. Aston”. Dookoła kilka
wypalonych świeczek. Ściany sali zdobią
obrazy upamiętniające bitwę. Po lewej
stronie drewniane drzwi.
Wiele lat temu na terenach dzisiejszego Aston
miała miejsce bitwa. Wojska południa starły się
z hordami orków. O zwycięstwie przesądził
Paladyn zakonu Helma - Kald Aston. Poległ w
boju, kapłani upamiętnili jednak jego
bohaterską śmierć, budując świątynie.
Heregar Asgrim
Za drewnianymi drzwiami widać schody
prowadzące do góry. Na szczycie kolejne
drzwi. Wewnątrz w oczy rzuca się
zaniedbany pokój. Rozrzucone ubrania,
uzbrojenie, notatki, pergaminy i bandaże
nasiąknięte krwią. Na fotelu widać
mężczyznę. Ma ciężkie rysy i nie budzi
zaufania na pierwszy rzut oka.
“Przybył do mnie posłaniec.
W Lostfort dochodzi do
morderstw... Na zbyt dużą
skalę, aby był to przypadek.
Ofiarami są kobiety, liczba
podobno sięgęła dwudziestu.
Muszę to sprawdzić, jednak
nie jestem w stanie z ranną
nogą.”
–Heregar
Lokalne problemy
Mieszkańcy Aston nie uzyskują od Heregara
żadnej pomocy. Mają go jednak za potężnego
sprzymierzeńca i traktują z szacunkiem.
Wieści o brutalnie mordowanych zwierzętach
docierają do Heregara, ten jednak z obawy
przed siłami natury nie spieszy się do
rozwiązania owej zagadki. Kapłan również
proszony jest o wsparcie - otrzymuje list z
pobliskiego miasteczka dotyczący fali
morderstw, opóźnia swój wyjazd celowo,
mając nadzieję że sprawa sama się rozwiąże.
Kiedy jednak dochodzi do kolejnych
morderstw, Heregar posyła do zakonu
Helma prośbę o wsparcie, oczekuje na
kogoś, kto rozwiąże oba problemy. Oficjalnie
Hereger bagatelizuje problemy próbując
zachować twarz.
“Jeszcze jedna sprawa...
Bardziej tutejsza. Dotarły
do mnie informacje o
martwych zwierzętach, na
które co jakiś czas natrafiają
mieszkańcy Arlin...
Dla jasności - nie mówimy po
prostu o zwierzakach
martwych, mówimy o
brutalnie okaleczonych i
torturowanych...”
–Heregar

Martwe zwierzęta
W pobliskim lesie dochodzi do brutalności
wobec zwierząt. Znaleźć w nim można
martwe sarny, czy króliki jednak widok jest
nieco inny niż zazwyczaj. Zwierzęta są
brutalnie torturowane, wprawne oko
zauważy bardzo szybko, iż sposobem
egzekucji było obdzieranie żywcem ze skóry,
czy wyrywanie konkretnych kończyn. Trop
krwi prowadzi w głąb lasu. Lokalny kapłan
bagatelizuje sprawę, lokalny łowca jednak
zgłosi swoje zaniepokojenie.
Idąc po śladach, znaleźć można kolejne krople
krwi. Odcisk stopy nie wygląda na ludzki. Las
w deszczowej krainie jest dosyć nieprzyjemnym
i chłodnym miejscem. Pod stopami nagle coś
strzela... kości?
4 5
Trop krwii
Z każdym krokiem w głąb lasu łatwo znaleźć
kolejne ślady znęcania się nad leśnymi
zwierzętami. Udany test opieki nad zwierzętami
bądź sztuki przetrwania upewni
poszukiwaczy w przekonaiu, iż polowania
organizowane tutaj nie są humanitarne ani
"ludzkie". Kości zwierząt, ślady krwi,
poroża, fragmenty ciał nie wskazują na
kogoś, kto po prostu potrzebował jedzenia.
Ślady wskazują na obecność Goblinów. Te słyną
ze skłonności do tortur, ich wrodzona
bezwzględność pasują do całej układanki.
Stworzenia należy powstrzymać, poruszają się
stadami. Ich ewentualna ekspansja w stronę
wioski jest zagrożeniem dla mieszkańców.
Gobliny
Wewnątrz lasu widać małą jaskinię. Obok
dwie jeszcze żywe sarny, które przechodzą
katuszę, kiedy dwa gobliny odkrawają
fragmenty ich ciał. W jaskini kolejne dwa
gobliny zdają się ze sobą rozmawiać. Są
zajęte... To dobry moment na atak z
zaskoczenia, jeżeli Gobliny usłyszą kroki,
zaatakują jako pierwsze.
Gobliny napotkane w lesie to niedobitki z
oddziału. Stworzenia próbowały osiedlić się
w lesie, ich skłonności do dręczenia innych
istot jednak nie pozwoliła im zrobić tego bez
zwracania uwagi. Są odpowiedzialne za
okaleczanie zwierząt, w swojej grocie
posiadają skóry, kilka bezwartościowych
rzeczy i broń zrobioną z tego, co znalazły.
“My tu? Nasz oddział
wybity... My w lesie... Ty nie
zabijaj, ja będę służył!”
–Goblin
Konsekwencje
Gobliny nie są stworzeniami godnymi zau-
fania i zdradzą każdego przy pierwszej
możliwej okazji. Pozostawione przy życiu z
pewnością pragnąć będą odwetu.
Powrót
Powrót do świątyni nie zwiastuje
zbliżającego się wydarzenia. Niebo powoli
ciemnieje, ewentualnie napotkani
mieszkańcy są wdzięczni za pomoc z
Goblinami.
W świątyni Panuje półmrok.
W pokoju Heregara jest cicho.
Przy samym oknie widać dwie
sylwetki. Postać, w ciemnej
szacie, z kapturem na głowie,
trzyma wbity półtoraręczny
miecz w ciało kapłana. Zakapturzona postać
po chwili wyciąga miecz z ciała Heregara.
Kapłan ląduje na kolanach, potem pada na
ziemię.
Śmierć Heregara
Morderca Heregara odziany jest w ciemny
płaszcz, ma ze sobą broń i zioła lecznicze.
Na szyi widać symbol koła wpisanego w
kwadrat (zakon Cienia).
Napastnik będzie starał się uciec za wszelką
cenę, nie chce kolejnej ofiary. W razie
potyczki powinien przewyższać siłą
każdego, kto go zaatakuje i nie wykazywać
żadnych emocji. Jego motywacją było
przejęcie wspomnień Heregara oraz zabicie
go po cichu.
Dla Aston śmierć Heregara jest końcem
klątwy pogody. Z każdym dniem ta będzie
się poprawiać, aż po tygodniu zapanują
niespotykane przez wiele lat upały. Wioska
jednak pozostanie bez opiekuna.
Miejsce zbrodni
Na biurku Heregara znajduje się list od
posłańca. Lastfort prosi o pomoc, kolejna
fala morderstw uderza w miasteczko.
W pokoju panuje bałagan. Żadnych tropów
czy wskazówek. Nie wiadomo jak napastnik
wszedł ani kim był. Nikt z miasteczka nie
widział nikogo nowego.

Morderstwa w Lastfort
Smacznego!
Osada Lastfort mieści się na północ od
Arlin, otoczona jest wałem i palisadą,
posiadając tylko jedno wejście. Główna
brama jest zamknięta, przy niej widać gęsto
rozstawionych strażników. Jednym z ich
zadań jest sprawdzenie każdego, kto
wchodzi i wychodzi z Lastfort, sporządzają
szczegółowy raport, spisując imiona,
wygląd i profesję każdej nowej osoby.
Początkowa nieufność napotkanego
strażnika błyskawicznie przerodzi się w
radość i ekscytację, kiedy tylko dowie się, że
przybył ktoś, aby rozwiązać sprawę
morderstw.
6 7
“Tak! Panie zapraszamy!
Przybyliście, aby pomóc
nam z tymi morderstwami,
prawda?”
–Mormir
Osada jest okrągła, wszystkie drogi prowadzą
na targ i rynek, które umiejscowione są w
centrum. W okolicznych domach palą się
świecie, jednak Lastfort wydaje się
wyludnione. Widać tylko patrole złożone z
czterech strażników przechadzających się po
drogach, mieszkańcy nie opuszczają domów.
Strażnicy
Patrole patrzą nieufnie na każdego, kto
postanowi bez uzasadnienia wyjść ze
swojego domu. Będą podążać za każdą
osobą, dając mocno do zrozumienia, że jest
obserwowana. Strażnicy są małomówni,
przejęci swoim zadaniem. Udzielają tylko
podstawowych informacji, wskażą
Gospodę, potwierdzą informacje o serii
morderstw i chętnie zaprowadzą każdego
do Gramdara - naczelnika osady Lastfort.
Nekropolia
Cmentarz usytuowany jest wewnątrz
Lastfort. Codziennie można spotkać osoby
modlące się przy mogiłach. Raz w tygodniu
organizowany jest pogrzeb.
Gramdar
“Mamy kolejną ofiarę. To
zawsze jest młoda kobieta.
Ciężko powiedzieć coś więcej
patrząc na poćwiartowane i
zamrożone fragmenty ciał w
bryłach lodu.”
–Gramdar
Gramdara można spotkać w ratuszu
podczas dnia. Jest on również uczestnikiem
wszystkich pogrzebów w Lastfort. Jest lepiej
ubrany od innych jednak widać po nim
przemęczenie. Jest wyczerpany i senny,
jego oczy są przekrwione.
• Dwadzieścia trzy ofiary.
• Cykliczne morderstwa co tydzień.
• Fragmenty ciał kobiet w bryłach lodu.
• Ciała nie są kompletne.
• Nie ustalono narzędzia.
• Należy brać pod uwagę ingerencję maga.
• Bryły znajdują strażnicy w losowych
miejscach.
• Niektóre ofiary to przyjezdni.
• Spis przyjezdnych prowadzony jest od
kilku tygodni.
• Gramdar nie miesza się do interesów
mieszkańców, jeżeli płacą podatki.
Cień
“Przepowiedzieć przyszłość?”
–Vinnona
Rozwiązaniem sprawy morderstw jest
również zainteresowany Cień.
Wysłanniczka zakonu Vinnona potajemnie
bada sprawę, podszywając się pod wróżkę.
Elfka skrywa swoją twarz fioletową szatą.
Jest zgrabna, wygląda młodo.
Rodziny ofiar
Mieszkańcy żyją skromnie. Ofiary rodzin
nie są chętne do rozmów. Są przybici, nie
widzą nadziei na powstrzymanie serii
morderstw. Dla nich świat się skończył.
Ofiary przed porwaniem zachowywały się
normalnie. Dziewczyny były radosne,
spotykały się ze znajomymi, umawiały się
na randki. Nie były ze sobą powiązane.
Gospoda
Miejsce jest eleganckie, pomimo tego, że nie
ma w środku gości, na stołach stoją
rozpalone świece, w połączeniu z ciemnymi
ścianami i stołami tworzą idealne miejsce na
romantyczne spotkanie. Właściciel Gospody
to około 40-letni mężczyzna. Widać smutek
na jego twarzy, jednak na widok gości
smutek natychmiast zamienia się w radość.
Przedstawi się jako Erol.
Jeżeli wśród gości jest kobieta, Erol będzie
dla niej wyjątkowo miły. Sam zapyta o
nocleg, oferując jej osobny pokój, aby mogła
czuć się komfortowo. Erol poda elegancką i
bardzo smaczną kolację w okazyjnej cenie.
Erol jest poszukiwanym mordercą. W swojej
lodowni posiada były lodu z ciałami kobiet.
Trzyma tam fragmenty ciał z dużą ilością
mięsa, pozostałych pozbywa się, ponieważ
nie są mu potrzebne. Z ciał przygotowuje
swoje dania. Jeżeli jednym z jego gości jest
kobieta, najpewniej jest ona kolejną ofiarą.
Wioska Elfów
Prośba lasu
Arlin to miejsce nazywane wioską Elfów.
Niegdyś tętniące życiem i znane w okolicy z
wyrobów drewnianych, hodowli zwierząt i
spokoju. Pobyt w pobliskim lesie jest kojący.
Okolice rozświetlają kwiaty Aurum.
Na płatkach widoczne są jasne plamki oraz
ciemny pierścień w głębi. Kwiaty są żółte,
jednak z daleka wyglądają, jakby były złote. Są
jadalne, lekko słodkie. Zalewając kilka płatków,
tworzy się napar rozgrzewający.
Pierwsza osoba, która pojawi się w lesie,
zostanie poproszona o przysługę. Pobyt w
lesie co jakiś czas przerywa uczucie bycia
obserwowanym. Na niebie co jakiś czas
można zauważyć krążącego Jastrzębia.
Fannora
“Nie jestem tutaj, aby
oceniać i wnioskować. Jestem
posłańcem lasu, jego głosem
i prośbą”
–Fannora
Wysoka i szczupła elfka, ma długie proste
włosy w kolorze słomy. Jej oczy mają kolor
esencjonalnej zieleni, barwa przypomina
świeżo skoszoną trawę.
8 9
Fannora ma bardzo przenikliwe spojrzenie,
które potrafi wprawić w zakłopotanie
każdego mężczyznę. Jest skromnie ubrana,
odsłaniając swoje ciało. Na rękach ma
niebieskie runy, przypominające barwy
wojenne. Fannora jest druidem - sługą lasu.
Potrafi rozmawiać ze zwierzętami i-jak
sama twierdzi-z samym lasem. Ten zsyła na
nią wizję, czyniąc z niej swego posłannika.
Elfka wierzy w równowagę, jest obrońcą
świętych miejsc, pilnuje dziewiczej
przyrody. Najczęściej przemieszczając się,
przyjmuje formę jastrzębią.
“Las miał swojego
opiekunka, jednak ten zmarł.
Świątynia miasteczka
została skalana ciemnymi
mocami. Kiedy odejdą moce,
las poradzi sobie sam.
Musicie spalić ciała.”
–Fannora
Fannora podczas przygody nie udzieli
wsparcia, jednak zostawi miksturę
leczniczą, po czym zmieni się w Jastębia i
odleci.
Mgła
Z każdym krokiem w głąb lasu czuć wilgoć.
Dookoła pojawia się gęsta mgła, która
utrudnia widoczność i orientację w terenie.
Mgła skrywa ciała elfów, te są pożywieniem
dla licznych Ghuli, te łatwo spotkać na
drodze, jeżeli nie zachowa się ostrożności.
Szepty
Im bliżej wioski, tym bardziej słyszalne
stają się szepty (zwłaszcza dla osób
obdarzonych magicznymi mocami). Jeżeli
ktoś się w nie wsłucha, usłyszy prośby o
pomoc i błagania w języku Elfów. Szepty
nasilają się, w wiosce tworzą wrażenie
pisku w uszach.
Arlin
Osadzona na końcu gaju wioska Arlin była
domem dla elfów i ludzi. Nowe osoby były
mile widziane i chętnie przyjmowane do
społeczności. Dziś wioska to odstraszające,
spowite mgłą ruiny. Na zewnątrz widać
porozrzucane przedmioty codziennego
użytku, unosi się zapach zgnilizny.
Zniszczone domy ułożone są wzdłuż
głównej drogi. Widać jeden duży budynek z
kamienia. W Arlin widać wiele ciał
zmarłych, te są poszarpane do tego stopnia,
że każdy jest w stanie policzyć kości ofiar.
Na twarzach widać grymas bólu,
wskazujący na śmierć w agonii.
Świątynia
Zbudowana z szarego kamienia. Budynek
ma kształt kwadratu, niegdyś otoczony
ogrodem, obecnie zimny i przygniębiający.
Wewnątrz jest ciemno i zimno. Bije mocne
echo. Na suficie widać okrąg narysowany
zieloną substancją. Przypomina znak
runiczny. Symbol jest przekleństwem
wioski. Za jego przyczyną zmarli nie mogą
Złamanie klątwy
odejść. Klątwa wiążę ciała, które rozsiane są
po wiosce, te wstają i atakują każdego, kto Sposobem na zatrzymanie klątwy jest
przebywa w Arlin. przerwanie kręgu, spalenie ciał i
pochówek. Krąg jednak jest odporny na
Fragmenty ciał łączą się w całość, tworząc “powierzchowne zadrapania”. Nadcięcie go
szkielety scalone z niepasujących do siebie mieczem zatrzyma urok, jednak krąg
elementów. Na wielu widać jeszcze fragmenty zasklepi się samoistnie po chwili. Należy
mięśni, ścięgien i skóry. Postaci idą powoli, użyć magii bądź oderwać większy fragment
niemal w równym rytmie. Co jakiś czas runy wraz z podłożem, tak aby krąg nie
podnoszą z ziemi zniszczone kije i zardzewiałą mógł się zasklepić.
broń.
Kiedy krąg zostanie zerwany, ciała upadną,
Szkielety tworzą armię, której każdy jednak dusze mieszkańców nie zaznają
przedstawiciel jest łatwy do pokonania w spokoju, dopóki ich ciała nie zostaną
pojedynkę. Wystarczy uderzyć w postać, aby spalone i pochowane.
straciła swe kończyny, ponowne połączenie
rozpocznie się od razu, jednak trwać będzie Jeżeli klątwa zostanie złamana mgła
na tyle długo, aby nie stanowić zagrożenia. otaczająca wioskę oraz las zniknie. Ghule
przestaną nawiedzać Arlin. W momcinie
Jednak siłą tej armii jest liczba, kilkadziesiąt pochówku szepty w głowie ucichną.
szkieletów, które starają się otoczyć ofiary i Fannora powróci, aby podziękować za
zaatakować równocześnie. pomoc i przekazać wdzięczność lasu.
Północna brama Everhool
Zadanie od zakonu Helma
Miasto Everhool, położone na szczycie
wzgórza, jest domem dla ludzi, elfów oraz
krasnoludów. Mieszkańcy czują się tutaj
bezpiecznie ze względu na wpływ zakonu
Helma. Wioska posiada świątynię, koszary
oraz zbrojownie. Niegdyś bogate miasto
przecinające dwa szlaki handlowe, dzisiaj
jest to raczej fort. Na granicy północnej
pojawili się orkowie, co jakiś czas próbują
wedrzeć się do środka, póki co
nieskutecznie.
W mieście widać wiele kapliczek
poświęconych kapłanom czy paladynom
zakonu Helma, na każdej z nich znajduje się
część zbroi wysadzana kamieniami.
Wchodząc do miasta widać szpital z
rannymi, ci leczeni są przez kapłanów i
medyków. Widać kowala, tartak i dużą ilość
mieszkańców przechadzających się jakby
wojna ich nie dotyczyła. Drogi patrolują
uzbrojeni paladyni.
“Cyrk jest w lewo.”
–Elmorn
10
Elmorn
Pierwszą rzeczą, jaka rzuca się w oczy,
kiedy spotyka się Elmorna, są jego blizny, te
pozostawiają bolesny ciężar jego
przetrwania. Ma czarne włosy, jego
spojrzenie jest pełne nienawiści. Elmorn
ma ciężką zbroję ozdobioną symbolami
Helma, nosi tarczę i miecz.
“Na szacunek musisz zasłużyć.”
–Elmorn
Elmorn jest osobą nieufną i podejrzliwą,
jest niemiły dla każdej nowo poznanej
osoby. Jest odpowiedzialny za utrzymanie
porządku w Everhool. Niedawno stoczył
zwycięską bitwę, prowadząc armię
paladynów przeciwko hordzie orków.
Miasto jest bezpieczne, jednak straty były
liczne i bolesne po obu stronach. Orkowie
wycofali się, niedobitki mogą ukrywać się w
lesie. W skałach wydrążyli jaskinię, ta nie
została zasypana. Atak może nadejść w
każdej chwili. Elmorn pomimo swoich ran i
rozbitego oddziału chciał na własną rękę
sprawdzić teren i zniszczyć przejście,
jednak otrzymał rozkaz wstrzymania się,
odbudowania i wyleczenia oddziału.
Misja zwiadowcza
Do Everhool przybywa Damerel - jeden z
najwyższych kapłanów Helma, członek
rady i zwierzchnik Elmorna. Nakazał
odbudować oddział, jednak chętnie
przyjmie każdego, kto zechce udzielić
pomocy miastu. Poszukuje chętnego na
misję zasypania przejścia w jaskini i
sprawdzenia lasów znajdujących się za
północną granicą Everhool.
“Damerelu, zgłaszam swój
sprzeciw. Nie uważam aby ta
osoba mogła podołać misji.”
–Elmorn
Świątynia Helma
Świątynie zakonu Helma są najczęściej
imponującymi miejscami, zbudowanymi z
rozmachem i przepychem. Widać
zdobienia, te są ciężkie i przytłaczające.
Świątynia pełni funkcję obronną, wewnątrz
spotkać można modlących się wiernych.
Damerel
Kapłan odziany w długą granatową szatę.
Jest osobą starszą, kaptur na jego głowie
odsłania kościstą twarz. Ma łagodne
spojrzenie, sprawia wrażenie ciepłego i
serdecznego człowieka. Na szyi zawieszony
ma symbol Helma, nosi biżuterię na
palcach, podpiera się kijem, który
ozdobiony jest runami.
“Porządny człowiek nie
czyni kroku, nie zyskując
przy tym wrogów.”
–Damerel
Brama północna
“Musisz wysadzić przejście.
Posiadasz umiejętności
magiczne? Jeżeli nie to weź
proch.”
–Damerel
Jeżeli Damerel znajdzie chętnych do
pomocy zaprowadzi śmiałków na bramę
północną. Ze szczytu widok pełen jest krwi i
rzezi. Gleba zmieniła kolor na czerwony.
Widać polanę i las, za nimi skały.
Pole bitwy wchodząc głębiej, jest miejscem
przytłaczającym. Połamane gałęzie, strzały,
bełty, fragmenty ludzkich i orczych kończyn,
zniszczone maczugi i kamienie z proc.
W lesie ukrywają się niedobitki oddziału
orków. Są ranni, jednak nadal groźni.
Bronią skalnej ściany, w której wydrążony
jest tunel. Jeżeli uda się ich pokonać i
zasypać przejście Everhool będzie
bezpieczne.
11
Kolegium Mądrości
W Everhool można spotkać barda o imieniu
Rave. Jest on jednym z założycieli kolegium
bardowskiego, którego celem jest
zdobywanie wiedzy. W siedzibie kolegium
znajdują się księgi z całego świata, spisane
w wielu językach. Znajdują się tam również
księgi zakazane, zawierające plugawą
magię.
Rave jest gościnny i miły. Ubrany jest w
płaszcz z symbolem Kolegium - otwarta
księga, nad nią płomień. Bard udzieli
pomocy każdemu, kto będzie jej
potrzebował, chętnie przygotuje posiłek i
poczęstuje piwem. Rave ma unikalną
pamięć - jeżeli raz coś przeczyta zapamięta
to na zawsze, wiedząc również z jakiej księgi
pochodzi cytat i na której stronie się
znajduje.
“Mam pamięć taką, że wiesz...
raz przeczytam i pamiętam!”
–Rave
Atak na miasto
Jeżeli przejście nie zostanie szybko
zasypane, miasto niebawem zaatakują
Orkowie. Zakon nieświadomie prowadzi
wyścig z czasem, jeżeli nie znajdzie się
osoba, która wyruszy, aby zasypać przejście
w skale. Spokojne życie mieszkańców
zostanie przerwane odgłosem dzwonów,
które zwiastować będą atak na Północną
Bramę.
Everhool po ostatniej bitwie przestało być
miejscem bezpiecznym. Większość
potencjalnych obrońców i strażników jest
ranna.
“Elmornie! Północna brama!
Werbuj kogo się da!”
–Damerel

Ravendale
Wielkie miasto, wielkie kłopoty
Ravendale wydaje się ogromnym miastem.
Ciężko objąć je wzrokiem, a co dopiero
przebyć pieszo. Wejście zdobi herb miasta -
kruk na gałęzi. Dookoła słychać gwar,
pomieszanie różnych dźwięków. Rozmowy,
hałas, konie, tłum ludzi. Na każdej drodze
głównej jest mnóstwo spacerujących, krzy-
czących i biegających osób. Przebrani w
najróżniejsze stroje, od bogato zdobionych
sukni po stare worki. Ravendale nie jest
domem wyłącznie ludzi, wręcz przeciwnie.
Spotkać można tu najróżniejszą mieszankę
ludności, jaka może przyjść do głowy i na
nikim zdaje się nie robić to wrażenia.
Bogaci i biedni żyją obok siebie, jakby się
nie zauważając. W świecie ogromnych kon-
trastów dzieli ich prawie wszystko. Prawie,
bo do każdego w równym stopniu należą
teatrum, port czy targ. Większość budynk-
ów jest z kamienia, niektóre są z drewna, są
kilkupiętrowe, bywa, że jedno piętro jest
biedniejsze od drugiego już na pierwszy
rzut oka.
12
Dzielnica Targowa
Dookoła widać najróżniejszych
wyrobników. Na pierwszy rzut oka
rzemieślnicy to najliczniejsza grupa
dzielnicy. Wszędzie dokoła piekarze, tkacze,
rzeźnicy, krawcy, szewcy, garncarze.
Zakłady rzemieślnicze znajdują się na
parterach kamienic. Bogaci rzemieślnicy
zajmują mieszkania nad swoimi
warsztatami, biedniejsi mieszkają na
strychach.
Bazar Wschodni
Wszystkie drogi prowadzą do bazaru
wschodniego. Tam widać kupców,
odzianych w kosztowne stroje. Wszędzie
znajdują się towary z dalekich stron
rozłożone na kilku stanowiskach. Dookoła
kręci się również kilku drobnych kupców,
którzy sprzedawane towary noszą ze sobą
na plecach.
Kupcy, podróżując od miasta do miasta,
narażali się często na niebezpieczeństwo. Mieszkańcy dzielnicy
Widać ogłoszenia zapraszające na spektakl, Poza sklepami, stoiskami, bazarem w
Dlatego przed wyruszeniem w drogę ostrzegali
pt. “O takim jednym co pobił się z goblinem”. dzielnicy jest sporo osób, które zdają się
się nawzajem, na przykład przed wilkami, gdy
Spektakle zdają się odbywać do kilka dni. tutaj po prostu mieszkać. Dzielnica posiada
droga wiodła przez lasy, albo przed napadami
Całe Ravendale żyje, najróżniejsze osoby wielką drewnianą karczmę, na niej szyld
rozbójników.
niosą najróżniejsze rzeczy: skrzynie z owo- “Czekajka”. Po drodze kilku artystów
cami, wyrobami z gliny, ryby, tarcze, księgi, Sklepy prezentuje swoje prace, kilku grajków
ubrania. przygrywa na instrumentach. Pomimo
W dzielnicy targowej ciężko obojętnie
Droga do Ravendale przejść obok sklepów kupieckich. tego, że tą konkretną okolicę wypełnia z
każdej strony, handel nie jest to jedyna
Wypełnione egzotycznymi towarami
Droga do miasta jest długa. Widać z daleka forma zarobku. Z piętrowych budynków
najróżniejszego przeznaczenia. Okolica
rozsiane na wysokości murów obronnych widać mieszkańców, niektórzy się
tętni dobrami powszechnymi. Oko
baszty. Spora część ludzi mieszka przed podśmiechują, jedni machają nowo
przyciągają piękne suknie i błyszczące
miastem, zajmują biedne domki, rozsiane przybyłym, inni obojętnie wodzą wzrokiem
zbroje. Niedaleko odbywa się prezentacja
po całej okolicy. Widać strażników, analizując wiecznie zatłoczoną okolicę.
koni, kilka osób decyduje się na kupno.
sprawdzają każdego, kto wchodzi i wychodzi
z miasta. W mieście panuje zakaz używania “No nie mogę nic opuścić Teatrum
broni. Przy wejściu stoi ogromne drzewo, na
nim spora liczba wisielców. Przestrzeganie kochanienka... ” Dzielnice oddzielone są od siebie gęsto
wybudowanymi domami. Wszystkie główne
prawa zdaje się być ważne dla króla. –Kupiec
drogi prowadzą do centrum, gdzie znajduje
“Przestępstwo karane jest “Ja? Jestem artystą. Maluję się miejsce spotkań mieszkańców. Tutaj
dochodzi do ogłoszeń królewskich,
utratą kończyny, którą melony. ”
organizowane są spektakle, pokazy
popełniło się przestępstwo.” –Przydrożny malarz kuglarskie i... egzekucje.
–Strażnik przy bramie
13
Dzielnica Portowa
W dzielnicy na pierwszy rzut oka widać
szeregi wątpliwej jakości domków, które
często dosłownie „stoją” jeden na drugim.
Widać ciasne przejścia, na ziemi
porozrzucane zniszczone wozy, worki,
rzeczy codziennego użytku. Mieszkańcy
owej dzielnicy nie wyglądają na osoby
godne zaufania. Z pewnością nie można
powierzyć im... niczego. Łatwo dostrzec
żołnierzy, którzy spacerują, pilnując
porządku. Unosi się zapach ryb. Tutejsi to
zniszczeni życiem ludzie, wśród nich dzieci
w podartych ubraniach. Traktują nieufnie
każdego nowego, bacznie go obserwując.
Dzielnica ubóstwa
Ludzie rozlokowani są na różnej wysokości,
ich domy są niejako jeden na drugim. Aby
dostać się do domu, który jest na górze,
trzeba pokusić się o wymagającą
wspinaczkę. Budynki są tak wysokie, że
dociera tutaj mało światła.
“Ty! Na co się gapisz?”
–Mieszkaniec dzielnicy
Wielu mieszkańców z różnych dzielnic
skupia targ rybny. Słychać okrzyki udanego
handlu. Sprzedawcy prezentują świeżo
złowione Amury, Karpie, Liny i Sandacze. W
oddali słychać jak z jednego ze statków
handlowych krasnolud popędza załogę do
szybszego rozładunku.
Karczmy
Wydaje się, że ludzie żyją tutaj z tego co
ukradną. Są jednak legalne miejsca i
“interesy”, takie jak karczmy. W dzielnicy
portowej znajdują się dwie - Gospoda Pod
Rudą Kitą (na wejściu widnieje podobizna
lisa) oraz Pijalnia (z herbem dwóch kufli
piwa). Zdają się ze sobą nie rywalizować -
mimo położenia - ze względu na
zdecydowanie różną klientelę. Z Pijalni co
jakiś czas wypada pijany marynarz, zaś
Ruda Kita to raczej miejsce dla kupców,
nieco bardziej eleganckich.
“Nie ma nic za darmo, a już na
pewno nie tutaj...”
–Właściciel gospody
Dzielnica Zamkowa
W dzielnicy zamkowej w oczy rzucają się
przede wszystkim liczne patrole żołnierzy.
Spacerują w oddziałach. Dookoła budynki
wojskowe, słychać wyraźnie jak kilku
strażników składa raporty. We wschodniej
części przechadza się wielu mężczyzn
ubranych w zwykłe szaty, żołnierze zdają się
po prostu tutaj mieszkać.
Żołnierze
Opanowanie porządku w tak wielkim
mieście musi być wyzwaniem, dlatego
ciężko znaleźć tutaj kogoś, kto byłby niski
czy wątły. Dzielnica Zamkowa budzi
respekt. Straż i wojsko Ravendale wyróżnia
się dyscypliną od innych znanych miast. To
jedyna dzielnica, w której panuje spokój.
Każdy zna swoje miejsce. Na plecach czuć
wzrok strażników.
Szkółki
Za strefą mieszkalną odbywają się treningi.
Grupy walczą ze sobą, używając prawdziwej
broni. Wszyscy mają zadrapania i rany.
Hagen
Kapitan nagle przerywa trening i podchodzi
do jednego z chłopców. Uderza go, chłopcu
wypada miecz.
“Jesteś bezwartościowym,
łkającym mazgajem. Jeśli
jeszcze raz nie zrobisz uniku
tak jak powinieneś to
wypatroszę Cie jak świnie.”
–Hagen
Bezpieczeństwo
Ze względu na liczbę żołnierzy nikt nawet
nie próbuje kradzieży, czy innych
przestępstw. Stąd Dzielnica Zamkowa jest
idealnym miejscem do mieszkania dla
najbogatszych. W dzielnicy znajdują się
bogate domy, nie jest to częsty widok, na
mieszkanie tutaj pozwolić sobie mogą tylko
nieliczni, majętni. Dzielnica Zamkowa to
miejsce, gdzie znajdziecie wiele kapliczek
poświęconych żołnierzom. Widać symbole
Helma, Torma, czy Tyra. Żołnierze zdają się

portowej
Port
Główne drogi prowadzą do portu. Tam
widok jest nieco inny, słychać głośny gwar.
Rozsiane Zamtuzy. Być może legalne.
Analizując stopień zaniedbania mężczyzn,
którzy obłapiają stojące co kilka metrów
dziewczyny, przychodzi na myśl raczej
współczucie niż pogarda.
Na środku targ rybny, wielu marynarzy.
Liczni mieszkańcy innych dzielnic próbują
swoich sił w targowania się. Kilka statków
sporej wielkości, z których wyładowywane
są towary z całego świata.
“Hmm... Wyglądasz na takiego,
który wie co to dobry towar.
Może świeżego karpika?”
–Sprzedawca ryb
Podziemia
Dzielnica Portowa była niegdyś dzielnicą
handlu niewolnikami. W podziemiach
znajdują się opuszczone lochy. Wejście
znajduje się przy bramie, kamienne schody
prowadzą w dół. Należy jednak otworzyć
kratę, zabezpieczającą wejście.
Każdemu, kto postanowi zejść w dół,
towarzyszyć będzie kamienny chłód, gdzieś
w oddali słychać kapiącą wodę. Pochodnia
pozwala zobaczyć uszkodzone klatki i liczne
narzędzia tortur. Każdy krok odznacza się
echem.
Podziemia Dzielnicy Portowej są domem
dla Kenku, te kradną wszystko, co
wartościowe. Za ich skrytką ze
skradzionymi dobrami znajduje się
zamknięta krata. Ta blokuje przejście do
Dzielnicy Zamkowej - o czym nikt nie ma
pojęcia.
Nieprzerwanie trwają tutaj treningi
łuczników, treningi z końmi, zapasy. Starcie
w pełni rozumieć potrzebę opieki boskiej.
ze strażnikiem Ravendale musi być
wyzwaniem dla każdego, kto chciałby
Czas wolny żołnierze poświęcają głównie na
odpoczynek. Widać kilku spacerujących,
spróbować.
którzy udają się w stronę targu, bądź
właśnie z niego wracają.
“Hej ty, może sprawdzimy się
w walce?” Idąc w stronę murów widać baszty,
–Żołnierz Ravendale żołnierze mają oko na całe miasto. Na
szczycie, towarzystwa dotrzymują im kruki,
W dzielnicy łatwo znaleźć żołnierza, który z
tak samo jak strażnicy, obserwują okolicę.
przyjemnością sprawdzi się w walce. To
jedyna legalna okazja w mieście, aby użyć Podziemia
pięści i nie trafić do aresztu.
Dzielnica zamkowa posiada strzeżone
podziemne przejście. Prowadzi do sieci
Za właściwymi polami treningowymi widać
podziemnych korytarzy i sal,
dokładnie takie samo miejsca, jednak
wykorzystywanych dawniej do treningu
dostosowane wzrostem do młodszych,
aspirujących żołnierzy. Trenują tam dzieci,
oraz przechowywania zapasów. Najdłuższą
drogą, o czym nikt nie wie, można dostać
nie są to treningi, w których ktokolwiek
się na dzielnice Portową. Należy jednak
chciałby brać udział, słychać poganianie i
uważać na niebezpieczeństwa, które mogą
krzyki. Dzieciaki mają łzy w oczach, jednak
zaciskając zęby, robią wszystko co nakazuje
tam spotkać ewentualnych spacerowiczów.

kapitan.
14 15

Dzielnica Magów
W Dzielnicy Magów unosi się niejasna aura
mistycyzmu. Budynki, w rzędach nie
przypominają tych z innych dzielnic.
Przechodzące tutaj osoby, odróżniają się od
mieszkańców pozostałych dzielnic. Ich
szaty zdobią symbole. Widać sklepy
zielarskie i pracownie alchemików. W oczy
rzuca się ogromnej wielkości biblioteka.
Wśród przechodniów łatwo można dostrzec
kapłanów. Wszyscy uprzejmie, acz
badawczo kiwają głową nowoprzybyłym.
Widać grupki dzieci zgromadzone dookoła
wszelkiej maści iluzjonistów. Ci zabawiają
je swoimi czarami, lewitują przedmioty,
tworzą światło w najróżniejszych
odcieniach. Uwagę zwracają na siebie
niespotykane nigdzie indziej sklepy.
Sprzedawcy oferują różdżki, szaty,
magiczne kije.
Wieża magów
Największym i najbardziej unikalnym
budynkiem jest wieża magów. Czuć świeże
powietrze. Nad głową mieni się ogromnej
wielkości błękitny kryształ, osadzony na
szczycie podtrzymującej go wieży.
16
Budynki
Dzielnica zdaje się mieścić budowle z
każdego krańca świata, w najróżniejszych
stylach. Brak tutaj jednoznacznego
kierunku, jednak każde miejsce jest w jakiś
sposób intrygujące. Świątynie, dookoła nich
liczni wierni oddani modlitwom. Świątynia
bogini miłości i piękna Sune, odznacza się
skromnie ubranymi kapłankami, które
modlą się do podobizny pięknej rudowłosej
kobiety. Świątynia Helma błyszczy się z
daleka bogatymi i złotymi zdobieniami.
Hermolt
Opiekunem wieży magów jest Hermolt -
starszy mężczyzna, odziany w białą szatę.
Ma ze sobą kij, którym się podpiera.
Hermolt służy królowi swoją radą i
umiejętnościami. Nie łatwo go spotkać.
“Kryształ na wieży? To żywa
energia. Jeżeli potrafisz
stworzyć płomień, posiadając
mały odłamek kryształu
stworzysz pożar, którego nikt
nie ugasi.”
–Hermolt
Zamek Ravendale
Dookoła zamku widać osiem wąskich,
okrągłych wież. Połączone są one
ogromnymi, grubymi ścianami
wykonanymi z ciemnoszarego kamienia.
Ozdobne okna są rozrzucone wokół ścian w
pozornie idealnej symetrii. Widać otwory
dla łuczników, wielu żołnierzy na patrolu z
każdej strony. Ogromna brama z szerokimi
metalowymi drzwiami i mostem
zwodzonym chroni, jak się wydaje, jedyne
wejście do zamku. Mury, przez swój
rozmiar skąpane są w cieniu, rozświetlone
blaskiem pochodni, które rozstawione są co
kilka metrów. Panuje poważna i doniosła
atmosfera. Przy wejściu stoją budynki
strażników, wieże obserwacyjne, na nich
gdzieniegdzie dostrzec można kruki.
W zamku
Światło, kiedy tylko wychodzi się z
ciemnych murów, nieco ociepla surowy
wizerunek zamku Ravendale. Rozległe
ogrody królewskie, gdzie można dostrzec
spacerujące damy, kontrastują z chłodem
kamiennych ścian. Przed głównym
wejściem widać kilku kupców, którzy na
rozkaz króla przywożą dobra najstaranniej
wyselekcjonowane. W oddali widać katedrę
i budynki militarne. Zamek wewnątrz to
sieć krętych korytarzy.
Toran IV
Audiencja u króla musi zostać wcześniej
zapowiedziana. Król otoczony jest przez
żołnierzy. Zasiada na złotym tronie, wbrew
pozorom jego strój nie jest przesadnie
ozdobiony. Ma granatową szatę, obszytą
białym futrem, widać kilka pozłacanych
symboli. Na głowie korona, na palcu
pierścień. Jego twarz wydaje się zimna,
jakby pozbawiona emocji, ma ciemne
włosy, kilkudniowy zarost. Widać po nim
zmęczenie.
17
Mira
Mira jest córka Króla. Kasztanowe włosy,
orzechowe oczy. Księżniczka nie ma więcej
niż 20 lat, jest bardzo lekkiej budowy. Ma
przyjemne rysy, urodę odziedziczyła
zdecydowanie po swojej matce. Ma
niebieską suknię, gorset z wieloma
zdobieniami, na głowie diadem.
Todd
Starszy, elegancko ubrany mężczyzna o
czarnych, lekko siwawych włosach. Jest
prawą ręką króla. Królowa i książe zostali
porwani, Todd nie uległ panice, stara się
wspierać króla w ciężkiej sytuacji i pomoże
każdemu w odnalezieniu porwanych.
“Panieeenkoo! Etykieta!!!”
–Todd
Gert
Niziołek, kronikarz na zamku. Wszystko
skrupulatnie spisuje i wszystko chce
wiedzieć. Jest jedną z osób, które poszukują
brakującej strony w kronice Ravendale.
Azgord
Krasnolud. Kucharz na zamku. Lubi swoją
pracę mimo zmieniającego się gustu króla.
Arietta
Miła, starsza Pani. Jest pokojówką na
zamku. Pokój jaki otrzymają bohaterowie,
będzie doglądany przez Ariettę. Na
korytarzu strzec będzie go Melivelion - elfi
żołnierz.
“Dobrze, że przybywacie teraz.
Pomożecie nam w pewnej
sprawie. Jutro wieczorem
odbywa się u nas przyjęcie.
Organizujemy je co roku z okazji
zawarcia sojuszu, pomiędzy
sąsiadującymi miastami. Nie
wchodzi w grę przełożenie czy
odwołanie tego spotkania.
18
Na balu będzie moja córka i Pogrzeb królowej Za morderstwem, porwaniem i atakiem stoi
zakon nekromantów, którego jednym z
Na pogrzebie królowej dojdzie do ataku
inne księżniczki oraz ich żywiołaków. Gert rozpozna wydarzenia z
liderów jest Damerel. Heregar za życia
również był jednym z nekromantów,
służki. Musicie się przebrać.” przeszłości opisane w kronikach. Po chwili odpowiada za zniszczenia Arlin, namalował
Toran IV poszukiwać odnajdzie przepowiednie, z symbol i uwięził dusze mieszkańców.
której wynika jasno, iż rozpoczyna się atak
Król poprosi o pomoc przy ochronie balu na miasto. Zakon Cienia
“Szojuszu” organizowanego na zamku.
W wyniku wydarzeń kamień z wieży magów Zakon Cienia, tak samo jak bohaterowie,
Dodatkowo poprosi o pomoc w
odnalezieniu żony i syna. zostaje rozbity i przeteleportowany. Zakon otrzymali od nekromantów połowę ciała
Cienia (podejrzewany o ataki, morderstwo Królowej. Przekonani o winie bohaterów
królowej) to odłam zakonu Helma, który śledzą ich, aby doprowadzić do
“Moja żona Abelia, wraz z sprzeciwił się deprawacji w zakonie. konfrontacji. Są w takim samym stopniu
moim synem Ivenem zostali zwodzeni.
porwani. To wszystko co wiemy.
Za ich bezpieczeństwo
odpowiadał Raiko, udało mi się
ustalić, że ktoś go przekupił.
Ktoś w ciemnej szacie i w
kapturze. Śmieć sprzedał
swoją królową za kilka
złotych monet i należała mu
się bolesna agonia. Wszystko
odbyło się w nocy, przy bramie
na dzielnicy magów. Mało kto
cokolwiek dostrzegł,
Hermolt, opiekun wieży
magów pomógł nam wszystko
zobaczyć. Brak jednak śladów.”
Toran IV
Bal
Bohaterowie, udając się na bal w
przebraniu, będą mieli okazję ochronić
jedną z księżniczek, która ma zostać
porwana. Nie dotyczy to jednak Miry. Po
powrocie znajdą połowę ciała królowej w
swojej komnacie. Melivielion zostanie
zabity, Arietta, Hagen i Hermolt znikają bez
śladu. Król popada w rozpacz i postanawia
zorganizować pogrzeb swojej żony. Traci
nadzieję, na odnalezienie syna.
Nadejdzie dzień, kiedy koronowana głowa trafi do krainy Bogów i
nastanie trzęsienie ziemi. Huk i łomot eksplozji zabierze ze sobą Nie mięliśmy okazji podziękować,
bojowników. Ogień rozpocznie taniec, tedy trawić będzie stal i żelazo.
za to, że byliście z nami podczas
Nim klepsydra odmierzy dwie godziny, powietrze zaśmieje się w twarz rozgrywania tej kampanii. Dla
śmiałków. A wydarzy się to tam, gdzie nieświadomie ludzie karmią się
nim najchętniej. Powietrze uderzy w nieszczęśników Huraganem.
każdego, kto przeżył to razem z
nami wielkie dzięki i niskie
Ta, która daje życie, zacznie je odbierać. Po kolejnych dwóch godzinach ukłony. Wasze komentarze
tsunami uderzy w dolinę kruka. Okręty na zawsze zatoną.
trzymamy głęboko w serduchu.
Klepsydra odmierzy kolejne dwie godziny, tedy ziemia upomni się o Pamiętamy każde miłe słowo, a
swoje. Rozstąpi i pęknie, siejąc zniszczenie w miejscu, które daje życie.
wasze uwagi wiele nas nauczyły.
Z wnętrza pożogi nadejdzie ciemność. Tego dnia zginą ludzie. Tego
dnia oni powrócą. Dorota,
Maciek,
Łukasz
Żywiołak ognia

Pomimo tego, że nie będziemy

kontynuowali wątków z tej
historii, pozostajemy w nadziei, że
Żywiołak ziemi
dacie szansę nowym przygodom na
nowym kanale, na który wraz z
Dawidem serdecznie zapraszamy.
Syn króla

Żywiołak powietrza kontakt.tawerna@gmail.com

Żywiołak wody