‘’Isang Dipang Langit’’

Ako'y ipiniit ng linsil na puno

hangad palibhasang diwa ko'y piitin,

katawang marupok, aniya'y pagsuko,

damdami'y supil na't mithiin ay supil.

Ikinulong ako sa kutang malupit:

bato, bakal, punlo, balasik ng bantay;

lubos na tiwalag sa buong daigdig

at inaring kahit buhay man ay patay.

Sa munting dungawan, tanging abot-malas

ay sandipang langit na puno ng luha,

maramot na birang ng pusong may sugat,

watawat ng aking pagkapariwara.

Sintalim ng kidlat ang mata ng tanod,

sa pintong may susi't walang makalapit;

ng bilanggo sa katabing moog,

anaki'y atungal ng hayop sa yungib.

 Ang maghapo'y tila isang tanikala

na kala-kaladkad ng paang madugo

ang buong magdamag ay kulambong luksa

ng kabaong waring lungga ng bilanggo.

Kung minsa'y magdaan ang payak na yabag,

kawil ng kadena ang kumakalanding;

sa maputlang araw saglit ibibilad,

sanlibong aninong iniluwa ng dilim.

Kung minsan, ang gabi'y biglang magulantang

sa hudyat - may takas! - at asod ng punlo;

kung minsa'y tumangis ang lumang batingaw,

sa bitayang moog, may naghihingalo.

At ito ang tanging daigdig ko ngayon –

bilangguang mandi'y libingan ng buhay;

sampu, dalawampu, at lahat ng taon ng

buong buhay ko'y dito mapipigtal.

 Nguni't yaring diwa'y walang takot-hirap

at batis pa rin itong aking puso:

piita'y bahagi ng pakikilamas,

mapiit ay tanda ng di pagsuko.

Ang tao't Bathala ay di natutulog

at di habang araw ang api ay api,

tanang paniniil ay may pagtutuos,

habang may Bastilya'y may bayang gaganti.

At bukas, diyan din, aking matatanaw

sa sandipang langit na wala nang luha,

sisikat ang gintong araw ng tagumpay..

. layang sasalubong ako sa paglaya!

 ‘’Manggagawa’’

Bawat palo ng martilyo sa bakal mong pinapanday

alipatong nagtilamsik, alitaptap sa kadimlan;

mga apoy ng pawis mong sa Bakal ay kumikinang

tandang ikaw ang may gawa nitong buong Santinakpan.

Nang tipakin mo ang bato ay natayo ang katedral

nang pukpukin mo ang tanso ay umugong ang batingaw,

nang lutuin mo ang pilak ang salapi ay lumitaw,

si Puhunan ay gawa mo, kaya ngayon'y nagyayabang.

Kung may ilaw na kumisap ay ilaw ng iyong tadyang,

kung may gusaling naangat, tandang ikaw ang pumasan

 mula sa duyan ng bata ay kamao mo ang gumalaw

hanggang hukay ay gawa mo ang krus na nakalagay.

Kaya ikaw ay marapat dakilain at itanghal

pagkat ikaw ang yumari nitong buong Kabihasnan.....

Bawat patak ng pawis mo'y yumayari ka ng dangal,

dinadala mo ang lahi sa luklukan ng tagumpay.

Mabuhay ka nang buhay na walang wakas,

walang hanggan,

at hihinto ang pag-ikot nitong mundo pag namatay.

 ‘’Ang Panday’’

Kaputol na bakal na galing sabundok.

sa dila ng apoy kanyang pinalambot

sa isang pandaya'y matyagang pinukpok

at pinagkahugis sa nasa ng loob.

Walang ano-ano'y naging kagamitan,

araro na pala ang bakal na iyan;

Ang mga bukiri'y payapang binungkal,

nang magtaniman na'y masayang tinamnan.

Nguni't isang araw'y nagkaroon ng gulo

at ang boong bayan ay bulking sumubo,

tanang mamamaya'y nagtayo ng hukbo

pagka't may laban nang nag-aalimpuyo!

 Ang lumang araro'y pinagbagang muli

At saka pinanday nang nagdudumali,

naging tabak namang tila humihingi,

ng paghihiganti ng lahing sinawi!

Kaputol na bakal na kislap ma'y wala,

ang kahalagahan ay di matingkala,

ginawang araro: pangbuhay ng madla

ginawang sandata: pananggol ng bansa!

Pagmasdan ang panday, nasa isang tabi,

bakal na hindi man makapagmalaki;

subali't sa kanyang kamay na marum

ay naryan ang buhay at pagsasarili.

 ‘’Sa Ilalim ng Araw’’

Sa ilalim ng araw, kami’y naglalakad ng tahimik,

Sa init ng araw, sa gawaing aming kinikilala nang malalim.

Sa pabrika’t kalsada kami’y nagbubuwis buhay,

Mga anakpawis, sap ag-aambag ay nagpapatuloy.

Ang aming mga kamay, sa gawaing makina’y nasanay,

Sa pagbubukas ng umaga, kami’y nagpupunyagi nang maingay.

Sa ilalim ng araw , sa gitna ng mga ulap,

Kami’y nagtutulungan, para sa aming pangarap.

Sa bawat oras ng trabaho, at bawat patak ng pawis,

Sa ilalim ng araw, kami’y hindi tumitinag.

Ang sahod na makatarungan, at mga karapatan,

Sa aming puso, ito’y nagpapatuloy na sumiklab.

 Sa ilalim ng araw, kami’y nagmumula’t naglalaban,

Mga anakpawis , sa kalsad’t pulong ay nagtutulungan.

Sa pag-asa ng bukas, kami’y patuloy na naglalakbay,

Sa ilalim ng araw, kami’y nagpapatuloy na sumabay.

"Pag-asa sa Araw"

Sa kabila ng dilim at hirap ng gabi,

Sa buhay na puno ng pag-aalipin at pasakit,
Ipinaninindigan namin ang aming adhika,
Ang pag-asa sa araw ay aming pangarap na bitbit.

Kami, mga manggagawa, sa kalsada't pabrika,

Nagpupunyagi't nagtitiis sa init ng produksyon.

Sa bawat hakbang, kami'y lumalaban nang tahimik,

Ang aming puso, may pag-asa sa araw na maghahari ng liwanag.

Sa unyon at pag-aalsa, kami'y nagkakapit-bisig,

Ang buhay na may katarungan, ito'y aming layunin.
Ang oras ng trabaho't sahod na makatarungan,
Sa pangarap ng pag-asa, kami'y patuloy na nagmumula't naglalaban.

Ang araw na magdadala ng kalayaan,

Ang araw ng katarungan at kapayapaan.
 Ito'y aming inaasam, ito'y aming pangarap,
Ang pag-asa sa araw, kami'y hindi tinitigil na hinihintay.

"Sigaw ng Pag-aalsa"

Sa kakaibang kanta ng gabi,

May mga sigaw na sumusulong.
Mga tinig na tila'y bagong lihim,
Ng pusong naglalakbay sa tadhana.

Sa kalsada ng buhay, ito'y sumisiklab,

Ang galit ng masa, ng pag-aalsa'y sagisag.
Sa mga dala-dala'y karapatan at pag-asa,
Sigaw ng pag-aalsa, sa buong mundo'y umaawit.

Sa dilim ng kawalang-katarungan, Sa init ng

pang-aapi't karahasan.

Ang mga nang-aapi, tandaan ninyo,

Sa sigaw ng pag-aalsa, kami'y hindi tahimik.

Nakalakip sa aming mga pangarap,

Ang buhay na may dignidad at katarungan.
Kaya't sa inyong lahat, aming ipinaaabot,
Sigaw ng pag-aalsa, sa inyong puso'y magpatuloy

"Manggagawa Ka, Hindi Alipin"

Manggagawa ka, hindi alipin,

Lalaban ka sa takot at dilim.

Ipagtatanggol mo ang karapatan,

Sa hirap ng buhay, hindi magpapatalo't papatin.

Sa hukay, sa pabrika, o sa lansangan,

Ang yaman ng bansa'y galing sa iyong kamay.
Hindi ka lamang makina o kagamitan,
Ikaw ang puso ng progreso, sa bawat hakbang na yapak.

Sa pagkakaisa, kayo'y magtutulungan,

Ang manggagawang bayan, magkakapit-bisig.
Ipaglaban ang sahod at karapatan,
Hanggang sa makamit ang katarungan at kalayaan.

Kayo ang lakas, ang tinig, ang lihim,

Ng pag-usbong ng bayan, ng kinabukasan.
Manggagawa ka, hindi alipin,
 Sa pag-asa at laban, magpapatuloy ang buhay.

Ipinagmamalaki ang iyong giting,

Kasama ng mga kapwa manggagawa, walang tigil na lumalaban.
Hindi alipin, kayo ay malayang nilalang,
Sa pag-aambag sa lipunan, kayo ang buhay na pangunahin.

"Tinig ng mga Walang Boses"

Sa dilim ng gabi, kami'y naglalakad,

Mga tinig naming di naririnig, di napapansin.

Sa aming mga pangarap, kami'y umaasa,
Kami, mga walang boses, di nagsasalita.

Sa pabrika't opisina, kami'y nagtatrabaho,

Bawat galaw, bawat oras, kami'y sumusuyo.

Subalit ang boses namin ay parang hangin,
Sa malawak na kagubatan, di rin marinig.

Mga karapatan namin, tila ba'y usisero,

Pero kami'y maninindigan, kami'y lalaban.

Mga tinig naming tahimik, di matitinag,

Sa pag-asa't pagbabago, kami'y magsisilbing ilaw.

 Walang Katarungan sa Trabaho"

Sa aming mga kamay, pawis at dugo'y tulo,

Sa ilalim ng araw, kami'y nagbubukas ng pinto.
Ngunit sa kabila ng hirap at aming pagsisikap,
Walang katarungan sa trabaho, tila ba'y abala't pihik.

Ang mga pinuno, sila'y nakatanggap ng gantimpala,

Habang kami, mga manggagawa, sa kahirapan kumikila.
Pakiramdam namin, parang tayo'y ginagatasan,
Sa aming mga karapatan, tila ba'y kami'y inaapi nang labis.

Ang oras namin, walang halaga't hindi pinapahalagahan,

Kami'y parang mga alipin, sa sistemang walang paki-alam.
Ngunit kami'y hindi susuko, kami'y magmamartsa,
Ipaglalaban ang katarungan, sa aming trabaho't sa buhay na sinta.
 "Sa Kuko ng Kapitalismo"

Sa kuko ng kapitalismo, kami'y nahuhulog,

Pilit na kinakamkam ang aming mga pangarap.

Sa pag-angkin ng yaman, kami'y naiipit,

Sa sistema ng kapitalismo, kami'y nagdurusa .

Ang pag-ibig sa salapi, ang layuning pangunahin,

Sa pagnanakaw ng kaluluwa, tila ba'y naiimpluwensyahan.
Ngunit kami'y babangon, laban sa karahasan, Sa kuko ng
kapitalismo, kami'y maninindigan.

Sa kuko ng kapitalismo, kami'y nahuhulog,

Pilit na kinakamkam ang aming mga pangarap.

Sa pag-angkin ng yaman, kami'y naiipit,

Sa sistema ng kapitalismo, kami'y nagdurusa .

Ang pag-ibig sa salapi, ang layuning pangunahin,

Sa pagnanakaw ng kaluluwa, tila ba'y naiimpluwensyahan.
Ngunit kami'y babangon, laban sa karahasan,
Sa kuko ng kapitalismo, kami'y maninindigan.

Sa kuko ng kapitalismo, kami'y nahuhulog,

Pilit na kinakamkam ang aming mga pangarap.
 Sa pag-angkin ng yaman, kami'y naiipit,

Sa sistema ng kapitalismo, kami'y nagdurusa .

Ang pag-ibig sa salapi, ang layuning pangunahin,

Sa pagnanakaw ng kaluluwa, tila ba'y naiimpluwensyahan.
Ngunit kami'y babangon, laban sa karahasan,

Sa kuko ng kapitalismo, kami'y maninindigan.

Ipaglalaban ang katarungan, pantay-pantay na karapatan,

Sa pag-asa ng pagbabago, kami'y magkakapit-kamay.

Hindi lamang sa kayamanan, buhay ay nagiging makulay,

Sa pag-ibig, pag-aaruga, at tunay na kasiyahan, iyan ang tunay na halaga.