Przepływy Taylora-Couetta z wymianą ciepła

Ewa Tuliszka-Sznitko, Kamil Kiełczewski

Wydział Maszyn Roboczych i Transportu
Typowy przepływ Taylora-Couetta to przepływ lepki pomiędzy
dwoma koncentrycznymi cylindrami (cylinder zewnętrzny jest stacjonarny
wewnętrzny wiruje)

R2 R1 2h

G=2h/(R2-R1)
Rm= (R2+R1)/(R2-R1) G<0.02 torsional Couette flow
B=b(T2-T1) 0.02<G<1 Batchelor flow
Re=(R2-R1) R1 /Wn G>1 Taylor-Couette flow
Opis matematyczny: równanie Naviera-Stokesa, ciągłości
przepływu i równanie energii

V  0
V
  (V  )V  W  (W  R )  2W  V  P  V
t
T
 (V  )T  T
t
Metody numeryczne stosowane do badania przepływów w
konfiguracjach wirujących:

- RANS (Reynolds Averaged Navier Stokes Equations) model

k 

- Direct Numerical Simulation

- DNS/SVV Spectral Vanishing Viscosity

- LES Large Eddy Simulation
Cel prowadzonych badań nad przepływami w konfiguracjach
wirujących

- Badania fundamentalne nad przepływami turbulentnymi i w

obszarze przejścia laminaro-turbulentnego
Przepływ Taylora-Couetta jest przepływem modelowym, powszechnie
stosowanym do badania procesów niestabilnościowych, do badania struktur
przejścia lam.-turb. i przepływów w pełni turbulentnych; obecnie badania
koncentrują się na ustalaniu wpływu dużej liczby parametrów na te procesy.
- Uzyskane wyniki służą to korygowania starych i tworzenia nowych
modeli metody RANS
- Aplikacja techniczna:
a) Przepływów Batcholera i torsionalnego przepływu Couetta:
- Wirujące przestrzenie w silnikach turbogazowych i sprężarkach
osiowych, systemy chłodzenia
- Uszczelnienia labiryntowe w turbinach

Luo i in., 2014, Int J. Heat and Mass Transfer,

Applied Thermal Engineering, cytowali:
E. Tuliszka-Sznitko, A. Zielińnski, W. Majchrowski,
2009, Int. J. Heat and Fluid Flow 30
E. Tuliszka-Sznitko i W. Majchrowski, 2010,
Comput. Metchods Sci. Tech. 16
E. Tuliszka-Sznitko, W. Majchrowski, K.
Kiełczewski,2011, J. Phys. Conf. Ser. 318
-
b) Przepływu Taylora -Couetta:
- Wentylacja, transfuzja krwi, odsalanie i oczyszczenie wody,
wirówki wykorzystywane w przemyśle chemicznym.
- Przewidywanie zjawisk geofizycznych i astrofizycznych
Zmiana struktury przepływu
wraz ze wzrostem liczby Reynoldsa
Re=(R2-R1) R1 /Wn

G=1.04, Rm=2.2

Re=3925 7031 13600

G0.68, Rm=2.2

Re=4690 12900 20000

Ujęcie numeryczne, DNS:
Aproksymacja po przestrzeni
N  / 21 N r 1 N z 1 ik ,  1  r, z  1, 0    2
 (r, , z)    ˆ
  T ( r ) T ( z ) e
nmk n m
k   N  / 2 n 0 m 0

Aproksymacja po czasie:
Równania NS są aproksymowane po czasie schematem o dokładności drugiego
rzędu, który łączy niejawny schemat zastosowany do członów dyfuzyjnych i
jawny Adamsa-Bashfortha zastosowany do członów nieliniowych.
Program sprowadza się do rozwiązania równania Helmholtza
1  2 1  1  2  2
    q  S
L2 r 2 L2 (Rm  r ) r L2 (Rm  r ) 2  2 z 2

  [u p , v p , w p , p p , , ]T
A  B  S
ˆ 
 ˆ (r , z ), S  Ŝijk  Ŝk (ri , z j ),  1  ri , z j  1
ijk k i j
1 ( 2) 1 (1)
 k2 
A ij  Drij  Drij  q i  
L2 L2 (Rm  ri )  L2 (Rm  ri ) 2 

Bij  Dz(ji2)
Ujęcie numeryczne, DNS/SVV
Głównym celem metody SVV jest stabilizacja schematu obliczeniowego przy
zachowaniu spektralnej dokładność. Metoda została zaproponowana w roku
1989 przez Tadmora
N jest amplitudą sztucznej lepkości dla
~ siatki o N węzłach
 N u N   N (Q N u N / x ) / x QN to operator spektralny aktywny tylko
dla wysokich częstotliwości

nSVV u N  nu N    ( N Q N  (u N ))  n(  G N  )u N

1   r Q r / n 0 0  G r 0 0 
 r
N N r   Nr
   
1    Q  / n G 
1
G N  I   NQ N   0 0  0 0 
n  N N   N 
z z
1   z Q z / n  0 z
 0 0 0 G z
 N N   N 
Skala Kołmogorowa:
3
  (n /  )1 / 4
Przepływy Batchelora: przykłady obliczeniowe
Pole temperatur uzyskane dla przekroju wirnika i stojana
G=0.04, Rm=1.8, Re=143000
Przepływy Batchelora: rozkłady parametrów strukturalnych i
korelacyjnych
Przepływy Batchelora z przepływem promieniowym:

u=0.04

15
Przepływy Batchelora z przepływem promieniowym:

Nu=R/l
Przepływy Taylora-Couetta:
Przepływy Taylora-Couetta: kolejne etapy przejścia laminarno-
turbulentnego, G=11.75, Rm=19
TVF –
wiry Taylora

WVF –Falowe
wiry Taylora

MVF-
zmodulowane
wiry Taylora

TTVF –
zturbolizowane
Wiry Taylora
Przepływy Taylora-Couetta:
G=3.76, Rm=2.2

RE=77 128 166 269 281 562 1000

Przepływy Taylora-Couetta:
G=3.76, Rm=2.2

BTU
Cottbus

50obr/min

1obr/min

- metoda PIV (Particle Image Velocimetry)

- Kalliroscope
Przepływy Taylora-Couetta:
G=1.04, Rm=2.2

Re=13500

Re=3925 4579
Przepływy Taylora-Couetta: z wymianą ciepła G=20, Rm=3.0
Sferyczny przepływ Taylora-Couetta:

Niestabilność Rayleigha Benarda

23
Wnioski
Autorzy badają przepływy Taylora-Couetta o różnych
współczynnikach rozciągłości obszaru i krzywiźnie
Badania skoncentrowane są na strukturze przepływu i na profilach
osiowych i promieniowych wielkości statystycznych
Głównym problemem jest duży czas obliczeń. Autorzy postanowili
podjąć próbę użycia do obliczeń komputera Chimera.