STOSUNEK KONRADA DO LUDZKOŚCI

„Ja kocham cały naród!- objąłem w ramiona Konrad zaopiekuje się ludzkością, jest ona od
Wszystkie przeszłe i przyszłe jego pokolenia…” niego słabsza, on jeden sam z władzą Boską
będzie mógł im pomóc. Jednocześnie
pokazuje miłość do narodu. Utożsamia się z
Polakami, twierdzi, ze współodczuwa jego
cierpienia.
„Samotność- cóż po ludziach, czym śpiewak dla Konrad jest ponad ludzmi, nie uważa, że
ludzi? Gdzie człowiek, co z mej pieśni całą znajdzie się człowiek, który mu dorówna i
myśl wysłucha, obejmie okiem wszystkie zrozumie jego pieśni. Ludzie nie są mu
promienie jej ducha?” potrzebni, jest typowym bohaterem
romantycznym - samotnikiem
„Tylko ludzie skazitelni, Konrad porównuje się do Boga, stawia się na
Marni, ale nieśmiertelni, równi, zakłada, że ludzie nie są tak doskonali
Nie służą mi, nie znają- nie znają nas obu.” jak on. Chce mieć władzę, kontrolę nad
ludzkimi duszami, na razie nie potrafi do
ludzi dotrzeć, więc szuka sposobu. zawiodła.
„Ludzie myślą, nie sercem, składy broni Twej Ludzie mogą dorównać częściowo potędze
wyśledzą’ Boga, ponieważ szukają nowych dróg,
tworzą wynalazki, dzięki czemu mogą
dotknąć mocy stwórczej.
“Depcę was, wszyscy poeci,/ Wszyscy mędrce i Konrad gardzi dotychczasowymi
proroki ? Któych wielbił świat szeroki.” dokonaniami ludzkości, wynosi się ponad
autorytety, nie imponują mu sławni twórcy
czy przywódcy duchowi, kótrzy cieszyli się
popularnością szrokich mas.
"Gdzie człowiek, co z mej pieśni całą myśl Ludzie nie są w stanie docenić geniuszu
wysłucha/ Obejmie okiem wszystkie promienie poety.
jej ducha?/ Nieszczęsny, kto dla ludzi głos i
język trudzi."
“Widzisz, żem pierwszy z ludzi i aniołów Wynosi się ponad ludzkość.
tłumu.”
“”Tę władzę, którą mam nad przyrodzeniem,/ Chciałby mieć wpływ na ludzkość,
Chcę wywrzeć na ludzkie dusze,/ Jak ptaki I jak zawładnąć sercami ludzi, być ich
gwiazdy rządzę mym skinieniem,/ Tak bliźnich prawdziwym przywódcą.
rozrządzać muszę.”
WNIOSKI
Konrad jest niezwykle skomplikowaną postacią. Konrad kocha swój naród, chce opiekować się
ludźmi, jednak tę altruistyczną chęć przysłania jego pycha i poczucie wyższości. Chce zrównać
się z Bogiem, tym samym uważając ludzi za gorszych, zapominając, że jest jednym z nich. Jego
egoistyczna chęć posiadania władzy daje mu swobodę w ocenianiu ludzi. Uważa on, że ludzie
nie potrafią sami o siebie zadbać, są też krótkowzroczni w przeciwieństwie do niego. Chce
działać w imieniu ogółu, ale preferuje walkę w samotności.