MICROSOFT ACCESS

Cada día dispoñemos de máis información, pero para que poida ser consultada
en calquera momento, é preciso que esté almacenada. A finalidade deste
almacenamento é a súa futura consulta e xestión. Débese gardar de forma que se
poida aproveitar do xeito máis rápido e eficaz.

Definición dunha base de datos:

 Conxunto de información almacenada de forma organizada

 Conxunto de información relacionada e agrupada como un todo.

Algunhas das funcións máis importantes que pode desempeñar unha base de
datos:

 Conservar gran cantidade de información.

 Ordear esa información segundo uns criterios determinados.
 Automatizar tarefas.
 Ofrecer a posibilidade de dispoñer desa información para outros
programas, por exemplo unha folla de cálculo.
 Agregar e actualizar datos utilizando Formularios.
 Imprimir informes.
 Realizar diversos tipos de consultas.
 Permitir a outros usuarios que vexan, consulten ou analicen datos.
 Etc.

Unha das posibles clasificacións das bases de datos.

 Base de datos documental, tamén chamada de arquivos simples, que

contén a información nunha soa táboa. Isto significa que a información
común a varios rexistros terá que estar repetida en cada un deles.
 Base de datos relacional: Ao facerse máis complexas as bases de
datos documentais non eran eficaces á hora de almacenar grandes
cantidades de información. Apareceron entón as bases de datos
relacionais, nas que se usan táboas distintas relacionadas ou vinculadas
entre si. Estas relacións permiten introducir información nunha táboa
e vincular eses datos cos doutra.
 ACCESS

Por exemplo. O programa de xestión económica dunha empresa pode ter

distintas táboas (almacén, clientes, proveedores, facturas) estando todas elas
relacionadas entre si de forma que ao realizar unha compra trabállase á vez co
arquivo de clientes, o de facturas e o de almacén.

EXECUTAR MICROSOFT ACCESS

Inicio/Todos os programas/Microsoft Access.

a. Abrir base de datos existente

b. Crear unha base de datos en branco
c. Crear unha base de datos a partir doutra, dunha plantilla, ou utilizando
o asistente.

FIESTRA PRINCIPAL DE ACCESS.

A fiestra da base de datos na que se está traballando inclúese dentro da
fiestra da aplicación. Compónse de:
 Barra de ferramentas
 Barra de obxectos e grupos:
 Táboas: Unha táboa é un conxunto de datos recolleitos en filas
e columnas que constitúen os cimentos da base de datos, xa
que ésta é a información que se utilizará para traballar.
 Formularios: Están pensados sobre todo para manexar os
datos na pantalla. Unha das aplicacións dos formularios é que
se poden introducir datos nas táboas dun xeito cómodo e
sinxelo. Unha vantaxe importante do seu uso é a posibilidade
de traballar con datos de distintas táboas nun único
formulario.
 Informes: Fórmanse mediante datos extraídos das táboas ou
consultas. Deseñar un informe da a posibilidade de imprimir a
información nun formato atractivo e de combinar informacións
procedentes de distintas táboas ou consultas.
 Consultas. Unha vez que se crearon as táboas e introducíronse
os datos nelas, a principal utilidade é a consulta. Mediante as
consultas obtense información da base de datos a través das

2
ACCESS

preguntas que se lle formulan. Hai diferentes tipos de

consultas. Por exemplo: consultas de selección, de
actualización, de parámetros, de táboas de referencias
cruzadas, etc.
 Macros. Son unha especie de pequenos programas que
posibilitan efectuar unha secuencia de operacións repetidas
nun só paso. Axudan a automatizar as tarefas comúns. Por
exemplo, podemos executar unha macro que imprima, abra ou
peche un informe cando o usuario faga clic nun botón de
comando.
 Módulos: Automatizan tarefas nunha base de datos. Defínense
como coleccións de procedementos escritos en linguaxe de
programación Visual Basic para Aplicacións.
 Páxinas: Na base de datos de Access móstranse todos os
accesos directos a páxinas de acceso a datos.
 Opcións do obxecto activo: Dependendo do obxecto que teñamos
seleccionado na Barra de obxectos, despregarase un Menú na parte
dereita.
 Barra de estado: Na parte inferior da pantalla.

SAÍR DE ACCESS

Saír, ou pulsar o botón Pechar da Barra de título da aplicación, ou dobre clic no

Menú de control da Barra de título (a chave símbolo de Access).

CREAR UNHA BASE DE DATOS EN BRANCO

Para que a base de datos poida xestionar a información é necesario deseñala.

En Access deséñanse todos e cada un dos obxectos das bases de datos, incluíndo as
táboas que van conter a información. Logo da fase de deseño utilízanse os distintos
obxectos para introducir a información, editala, realizar consultas e imprimir.

Para crear unha base de datos Access dispón das opcións en Panel de
tarefas: Novo, Novo a partir dun arquivo existente e Novo a partir dunha plantilla
persoal.

3
ACCESS

Unha base de datos en branco non contén táboas, nin formularios, nin
obxectos de ningún tipo. É o usuario o que debe crear todos e cada un dos obxectos
que vaia a necesitar. Para iso hai que seguir estes pasos:

1. CLIK en Novo/Crear base de datos en branco. Ábrese a fiestra Arquivo

nova base de datos.
2. Aceptar.
3. Gardar en: selecciónase a unidade ou cartafol no que se situará a base
de datos nova. (Por defecto gardarase en “Documentos” e con extensión
en función da versión de Access)
4. Nome de arquivo. Asignar o que se desexe.
5. Crear.

CREAR UNHA BASE DE DATOS UTILIZANDO O ASISTENTE.

O asistente guiaranos para crear a base de datos, permitíndonos elixir, entre

outras opcións, un persoal para a base de datos, as táboas, e o estilo da base de
datos e dos informes impresos.

Pasos:

1. Panel de tarefas/Novo a partir dunha plantilla/Plantillas xerais/Bases

de datos/ Seleccionar o asistente facendo clic nel/ Aceptar/Na nova
fiestra elixir ubicación para a nova base e nome.
2. Seleccionar as táboas, o estilo da base e o dos informes impresos, etc.
3. Finalizar. Access creará a base de datos e abrirá a fiestra da
aplicación.

ELIMINAR UNHA BASE DE DATOS

Significa enviar o arquivo á Papelera de reciclaxe.

1. Inicio/Todos os programas/ Access/ Arquivo/ Abrir/Buscar

en../ Tipo de arquivo/Bases de datos de M Access/Localizar a
base a eliminar/ Seleccionala/Eliminar/ Confirmar a eliminación.
2. Tamén se pode realizar localizando a carpeta, dende o
Explorador ou dende O meu Pc.

4
ACCESS

CREAR E UTILIZAR TÁBOAS

Unha táboa é un conxunto de datos, ordeados por filas e columnas, que teñen
relación cun determinado tema. Cada unha destas filas constitúe un Rexistro, e
cada columna, un Campo.

Os rexistros conteñen información sobre algún asunto específico. Por

exemplo, na táboa Clientes cada rexistro presenta información sobre un cliente
determinado. Os campos inclúen as características dun rexistro de forma que os
rexistros están formados por varios campos. Deste xeito un rexistro defínese
como un conxunto de campos relacionados entre si. Algúns exemplos de campos son
o nome do cliente, o seu domicilio, o seu NIF, etc. Se nos fixamos nos rexistros e
nos campos, a táboa confórmase como un bloque compacto de información
homoxénea, en realidade a base de datos son todos os obxectos insertos nela.

Unha vez creada unha base de datos en branco, identificada con un nome e
unha ubicación, aparecerá a súa fiestra. Na parte esquerda están situados os tipos
de obxectos da base de datos. Crear unha táboa en Vista Deseño que consiste en
xerar a táboa especificando os nomes, os datos e as propiedades dos campos.

Crear táboas é unha acción fundamental, polo que a súa boa planificación e
definición resultarán trascendentais para un correcto aproveitamento das funcións
que ofrece Access.

É convinte seguir as regras seguintes á hora de deseñar unha táboa:

 Cada táboa debe conter información sobre un asunto. Ex: Datos dos
clientes nunha, e noutra diferente os pedidos realizados.

 Nunha táboa non pode haber dous campos co mesmo nome.

 Non debe haber duplicados nunha táboa. Para evitalo haberá que
utilizar táboas que deben relacionarse entre si por medio de campos
de unión.

 A clave principal dunha táboa identificará de forma única a cada

rexistro.

 Non é necesario gardar nunha táboa campos calculados, xa que se

poden calcular posteriormente.

5
ACCESS

 Debe ser posible modificar calquera campo na táboa, excepto a clave

principal, sen que lle afecte aos demais datos.

 A finalidade é dispor do máximo número de datos, sen repeticións,

ocupando o mínimo espazo e coa posibilidade de combinalos, obtendo
así múltiple información.

A CLAVE PRINCIPAL

A clave principal é a característica que se engade ao campo dunha táboa para

que Access recoñeza que se trata do campo clave. Os campos clave utilízanse para
establecer as relacións entre as diferentes táboas. A clave principal tamén define a
natureza destas relacións. Mediante os campos clave, Access crea de forma
automática un índice para facilitar e acelerar a procura de valores.

Cal será a clave principal? Evidentemente, un campo que reúna estes

requisitos: que non se repita en ningún dos rexistros e que non adquira un valor
nulo.

Un exemplo de clave principal dunha táboa denominada Cliente pode ser o

Código do Cliente.

Para que un campo adquira a característica de Clave principal, dende a vista

Deseño da táboa hai que seguir estes pasos:

1. Clic sobre o campo correspondente.

2. Clic sobre o botón Crave principal da Barra de Ferramentas (unha
chave). Aparece este símbolo no encabezado de fila do campo.

Por defecto Access utiliza un campo Autonumérico para clave principal.

Veremos que outros tipos de campos creados con determinadas características
poden ser claves principais.

6
ACCESS

VISTAS DUNHA TÁBOA

Unha táboa posúe dúas vistas:

 Vista deseño: utilízase para crear e modificar o deseño

da táboa de datos.
 Vista Folla de datos. Emprégase para visualizar, agregar,
modificar e eliminar os datos da táboa.

CREAR UNHA TÁBOA EN VISTA DESEÑO

Vista Deseño é unha forma de crear táboas na que debemos escribir o nome
de cada campo, indicar o tipo de datos que se van a introducir e escribir,
opcionalmente, unha pequena descrición para persoalizalos.

Pódese seguir un destes camiños:

 Táboas/Crear unha táboa en Vista Deseño.

 Táboas/Novo/Nova táboa/vista Deseño/Aceptar.

Na columna Nome do campo escríbese a denominación dos campos,

preferiblemente sen espazos en branco, corchetes, interrogacións nin acentos. En
Tipo de datos establecerase a tipoloxía dos datos de cada campo, seleccionándoa
dunha lista despregable que aparece ao facer clic na fila do campo correspondente
á columna Tipo de datos. En Descrición escríbese opcionalmente un breve
comentario das características do campo. .

Cando terminemos de introducir os campos, seleccionamos un facendo clic na

cabeceira da súa fila; a continuación, faise clic sobre o botón Clave principal para
indicar que ese campo constitúe a Clave Principal da táboa.

Para rematar, péchase o cadro de diálogo. Aparece unha mensaxe que nos
pregunta se queremos gardar os cambios no deseño establecido. Se optamos por
gardalos, aparece o cadro de diálogo Gardar como, co fin de darlle un nome á táboa.
Aceptamos e a nova táboa aparece na fiestra da base de datos, dentro do obxecto
Táboas.

7
ACCESS

Os campos poden conter estes TIPOS DE DATOS:

 TEXTO: O campo de tipo texto pode recibir datos alfanuméricos con

calquera combinación de caracteres; é dicir, non só letras, senón tamén
números que non requiren cálculos. Exemplos desta clase de campos
son: Nome, Apelidos, Domicilio, Código Postal, etc. O campo Código
Postal non debe ser tipo numérico, xa que algúns códigos postais
comezan por cero e Access eliminaría este número se o tipo de campo
fose numérico. Admite ata 255 carácteres.
 MEMO: Permite almacenar caracteres alfanuméricos tipo texto, pero
diferénciase deste en que a súa capacidade de almacenamento é moito
maior. Un campo de tipo texto admite ata 255 caracteres, o de tipo
Memo admite ata 65535 caracteres en cada campo. Son exemplos
deles: Observacións, Historial médico, etc.
 NUMÉRICO: Permite almacenar calquera cifra coa que se poidan levar
a cabo operacións matemáticas. Recoméndase utilizar sempre esta
clase de datos para almacenar números, pois ocupan menos espazo no
disco que se utilizamos o tipo texto como, por exemplo, estatura,
Prezo, etc.
 DATA/HORA: Utilízase para introducir datas e horas nos rexistros.
Algúns exemplos son: Data nacemento, Data de ingreso, etc.
 MOEDA: Este tipo de dato asígnase aos valores do diñeiro. Ten as
mesmas características que o tipo Número, pero incorpora o detalle de
engadir o símbolo da moeda a calquera cifra que conteña o campo en
cuestión, aínda que depende de cada país. Exemplos: Salario, IVE,
importe, Total, etc.
 AUTONUMÉRICO: Serve para inserir valores numéricos secuenciales
que se incrementan automáticamente en cada novo rexistro. Unha
táboa só pode ter un campo deste tipo. Non se poden modificar
manualmente.
 SI/NON: Utilízase para campos que van conter só un de dous valores
posibles, afirmativos ou negativos, verdadeiros ou falsos, etc., por
exemplo: Casado, Traballa, etc. Non se pode utilizar para indexar.
 Datos anexados e Obxecto OLÉ: Obxecto vinculado ou inserido
nunha táboa de Microsoft Access. Este campo pode conter información
que proveña de otras aplicacións. Utilízase para introducir unha imaxe,

8
ACCESS

foto, gráfico, son, etc. Tamaño variable ata un Giga, limitado polo
espazo do disco. Non se pode indexar.
 HIPERVÍNCULO: Trátase dunha clasificación especializada en conter
vínculos de Internet. Pode ser unha páxina web. Non se utiliza para
indexar.
 ASISTENTE PARA PROCURAS. Permite elixir un valor doutra táboa
ou dunha lista de valores mediante un cadro de lista ou un cadro
combinado. Créase co Asistente. Ao saír do Asistente, Access
establece o tipo de datos baseándose nos valores seleccionados nel.

ABRIR, GARDAR E PECHAR As TÁBOAS

Dentro da fiestra da base de datos correspondente podemos realizar

as seguintes operacións coas táboas.

 Abrir unha táboa: Táboas/Seleccionar a que queremos abrir/abrir.

 Pechar a táboa: Clic no menú de control e Pechar ou Pechar no cadro de
dialogo da táboa.

OPERACIÓNS COAS TÁBOAS

 ELIMINAR CAMPOS: En modo vista deseño seleccionar o rexistro

correspondente e pulsar Supr. Access pídenos confirmación se hai datos no
campo.
 CAMBIAR DE NOME A UNHA TÁBOA: Táboas/seleccionar a
táboa/Edición/Cambiar nome ou directamente Cambiar nome no menú
contextual e escribir o novo nome.
 ELIMINAR UNHA TÁBOA: Seleccionar a táboa e pulsar Supr. Pide
confirmación.
 AGREGAR REXISTROS. Abrir a táboa en vista Folla de datos/situar o cursor
no punto de inserción ao final do último campo existente e pulsar Enter para
pasar a unha liña nova/Escribir os datos do novo rexistro/ cando se pasa ao
seguinte rexistro o anterior queda gravado automáticamente.
 ELIMINAR REXISTROS: Seleccionar o rexistro facendo clic na cabeceira
da fila do rexistro correspondente/ Edición/Eliminar ou tecla Supr. Access
pedirá confirmación. Pódense seleccionar varios á vez e eliminalos.

9
ACCESS

 MODIFICAR UN REXISTRO: Desprazar o punto de inserción ao lugar

correspondente e escribir o valor novo. A modificación gárdase
automáticamente.
 MODIFICAR O ANCHO DUNHA COLUMNA: Situar o punteiro do ratón no
encabezado da columna e, cando cambie a súa forma a unha cruz con dobre
frecha, facer clic e arrastrar o punteiro cara á esquerda ou dereita ata
alcanzar o ancho desexado.
 OCULTAR COLUMNAS: Clic na columna que queremos ocultar/Formato/
Ocultar columnas. A columna non está visible, pero segue existindo. Para
volver mostrala: Formato/ Mostrar columnas.
 INMOBILIZAR COLUMNAS: activar un campo da columna que queremos
inmobilizar/Formato/Inmobilizar columnas. Para anular a orde:
Seleccionala/Formato/Liberar todas as columnas.

ESTABLECER As PROPIEDADES DOS CAMPOS.

Ao abrir unha táboa en Vista deseño na parte inferior do cadro de diálogo,

obsérvanse as propiedades dos campos na ficha Xeral.

Estas propiedades preséntanse cuns valores preestablecidos, pero

susceptibles de ser modificados facendo clic sobre cada propiedade e cambiando os
seus valores. Para iso escribiremos directamente o novo valor da propiedade, ou
elixiremos unha opción dunha lista despregable, ou realizaránse accións ás que se
accede facendo clic en botón de opcións.

As distintas propiedades dos campos poden ser:

 Tamaño do campo. Indica o número máximo de caracteres do campo. Pódese

introducir un valor entre 0 e 255. O valor predeterminado é 50 que podemos
modificar. Esta propiedade só a podemos utilizar nos campos tipo Texto e
Número. Para valores numéricos existe unha lista despregable:

 Byte: Admite únicamente números enteiros comprendidos entre 0 e

255.

 Enteiro: pódense introducir números enteiros comprendidos entre

-32 768 e +32768.

10
ACCESS

 Enteiro longo: únicamente admite números enteiros comprendidos

entre -2 147 483 648 e + 2 147 483 648.

 Simple. Acepta números reais (tanto enteiros como fraccionarios con

decimais)

 Dobre: Sucede o mesmo que co anterior, pero con cantidades

superiores.

 Ide de réplica: Tamén denominado GUID (Global Unique IDentifier,

Identificador global único), é un identificador exclusivo utilizado na
replicación (copias de bases de datos)

 Os máis frecuentes son Dobre e Enteiro longo

 Formato: Permite determinar o formato do campo, é dicir, o deseño de

presentación: cor, formato de número, decimais, etc. Con iso, decídese o
modo en que aparecen os datos na pantalla ou ao imprimilos. Para elixir esta
propiedade existe unha lista despregable específica para cada tipo de campo.
Exemplo campo Número: Moeda, Porcentaxe, Euro, etc.

 Lugares decimais: Permite elixir o número de decimais cando os datos son

Número, Moeda ou Autonumérico. Existe tamén unha lista despregable.

 Máscara de entrada. Con esta opción contrólase a forma de introducir a

información. Modelos estandarizados para datos de este campo, que
controlan os valores que poden introducirse. A vantaxe é que obriga a
introducir os datos nun formato estándar, reducindo desta forma os erros.

 Título. É unha etiqueta que aparecerá en formularios e informes. Hai que

distinguir entre o nome que se aplica a un campo cando se crea e o título que
queremos que despois apareza á hora de presentar a táboa. Por exemplo,
crearemos o campo DNI sen os puntos habituais, e D.N.I. na propiedade
Título.

 Valor predeterminado. É o valor que toma o campo de xeito predeterminado

por defecto cando se introduce un rexistro novo. Access escribirá o valor
aplicado automáticamente no devandito campo ao encher os novos rexistros
da táboa. Se desexamos introducir un valor diferente, escríbese.

11
ACCESS

 Regra de Validación. Expresión que limita os valores que se poden introducir

para o campo. Podemos indicar cales son os valores válidos para o campo e
cales non. A Regra de validación é unha propiedade importante, xa que serve
para censurar os rexistros que non cumpren os requisitos de entrada.

 Texto de validación. É a mensaxe, o texto que aparece cando introducimos

un valor que non cumpre a regra de validación. Informa ao usuario da
información que debe introducir nese campo.

 Requirido. Ao seleccionar Si, Access esixirá que se introduza

obrigatoriamente algún dato neste campo, que nunca quede baleiro. Do
contrario o campo permitirá valores nulos.

 Permitir lonxitude cero. Permite gardar no campo cadeas de lonxitude cero

(cadeas que non teñen ningún carácter, nin sequera espazos en branco) nos
campos de tipo texto ou memo. Non confundir con Nulo.

 Indexado: Acelera a procura e ordenación de datos, así como as consultas

que se fagan neste campo, pero require máis espazo. Permite crear un índice
baseado nun campo ou combinación de campos para facilitar os procesos de
procura, consultas, ordeacións nas táboas a condición de que os valores do
campo ou campos non teñan moitos valores repetidos. Non se poden indexar
os campos Memo, Hipervínculo, Datos anexados ou Obxecto Olé. Funciona
como os índices dos libros. Pódense crear tanto índices como se desexe pero
cada vez que e introducen datos Access debe reorganizar todos os índices e
consume tempo.

Valores que pode conter:

 Non. Non hai índice para ese campo ou borra o que houbese

 Si (con duplicados): crea un índice para este campo e permite

introducir o mesmo dato en múltiples rexistros.

 Si (sen duplicados): crea un índice para ese campo, pero non

permite valores duplicados, é dicir non permite introducir un valor
que coincida con outro existente na táboa de datos. É a opción
utilizada para crear a clave principal, por exemplo o D.N.I.

12
ACCESS

 Compresión Unicode. Unicode é un estándar mundial para as comunicacións

entre ordenadores. Se activamos a opción Si, os datos almacénanse
comprimidos.

A PROPIEDADE MÁSCARA DE ENTRADA:

Os campos de tipo texto, Numérico, Moeda e Data/hora posúen a propiedade

Máscara de entrada que permite indicar a forma en que se introduce a información
neles. Utilízase cando todas as entradas do campo teñen o mesmo formato ou un
moi semellante, por exemplo o número de teléfono, número da conta dun banco,
código postal, matrícula de coches, etc.

Non deben confundirse as propiedades Formato (visualizar os datos) coa

Máscara de entrada (que serve para introducilos).

Facilita a entrada de datos nas táboas. Créase directamente ou co asistente.

Se optamos por creala nós: Carácteres para definir unha máscara de entrada:

SÍMBOLO SIGNIFICADO

0 Introducir obrigatoriamente un díxito (0-9). Os sinos máis e menos

non están permitidos.

9 Opcionalmente un díxito (0-9) ou un espazo. (non permite sinos + e -)

L Obrigatoriamente unha letra (A-Z).

? Opcionalmente unha letra (A-Z).

A Obrigatoriamente unha letra (A-Z) ou un díxito.

a Opcionalmente unha letra (A-Z) ou un díxito.

& Obrigatoriamente calquera caracter ou espazo.

< Converte todos os caracteres en minúsculas.

> Converte todos os caracteres en maiúsculas.

\ Fai que o carácter seguinte móstrese literal.

13
ACCESS

RELACIÓNS ENTRE As TÁBOAS

Unha base está composta xeralmente de varias táboas. Estarán deseñadas de

forma que partindo da información dunha se poida acceder a outra ou outras, co
fin de non duplicar a información e manter os datos actualizados.

Relaciónanse entre si por medio dun campo común, xeralmente co mesmo

nome. Estos campos son a Clave principal (que identifica de forma única a un
rexistro nunha táboa) e unha clave externa (campo que fai referencia á clave
principal) noutra táboa.

As relacións defínense coas táboas pechadas.

TIPOS DE RELACIÓNS

 Un a un: Cando un elemento da táboa1 está relacionado cun só

elemento da táboa2 e viceversa. Exemplo

o Táboa 1 nome das persoas

o Táboa 2 DNI de cada unha das persoas

o A cada persoa correspóndelle un DNI

 Un a varios: Se cada elemento da táboa1 relaciónase con varios

elementos da táboa2; pero cada elemento da táboa2 só está
relacionado cun elemento da táboa1.

o Táboa 1: Clientes

o Táboa 2: Compras.

o Cada Cliente ten un único código que o identifica, aparece unha

única vez na táboa de Clientes. Pero cada Cliente pode realizar
múltiples compras, polo que o seu Código de Cliente aparecerá
igual número de veces como compras realizou na Táboa de
Compras.

 Varios a varios. Cada elemento da táboa1 atópase relacionado con

varios da táboa2 e viceversa.

o Táboa1: títulos de películas

14
ACCESS

o Táboa2: nome de actores.

o Cada película está protagonizada por varios actores, aínda que

cada actor interpreta máis dunha película. Un actor pode actuar
en varias películas. En cada película actúan varios actores.

Access determinará o tipo de relación do seguinte modo:

 Se o campo común en ambas táboas está definido como Clave principal

ou ten índice único, crearase unha relación un a un.

 Cando o campo común só é clave principal ou ten índice único só nunha

das táboas, a relación será un a moitos.

 No caso de que campo común non é clave principal ou non ten índice
común en ningunha das táboas, crearase unha relación non definida

ACCESS permite xestionar relacións entre dúas táboas sempre que conteña un
campo do mesmo tipo.

REGRAS DE INTEGRIDADE REFERENCIAL

Garanten que as relacións entre os rexistros das táboas relacionadas son válidas e
que non modifican ou eliminan accidentalmente datos relacionados.

 Esixir integridade referencial. Ao seleccionar esta opción asegúrase

de que se mantén a correspondencia entre as táboas ao introducir os
datos e traballar coa base de datos. É dicir asegura que non se
eliminan ou cambian os datos.

 Actualizar en cascada os campos relacionados Permite que ao

modificar un dato do campo Clave principal da táboa principal éste se
actualice na táboa relacionada.

 Eliminar en cascada os campos relacionados. Consiste en que ao

borrar un rexistro da táboa principal borraranse na táboa relacionada
todos os registros relacionados con el.

Unha vez establecidas as relacións pódense modificar.

15