NEUROTYCZNE POCZUCIE WINY

W niektórych postaciach nerwicy uczucie to wyrażane jest otwarcie w innych natomiast jest bardziej
ukryte.
OG Niemniej o jego obecności świadczą zachowanie, postawy oraz sposób myślenia i reagowania
ÓLN
neurotyka. Neurotyk uzasadnia swe cierpienia często uważając że nie zasługuje na nic lepszego.
IE
Poczucie to może mieć charakter nieuchwytny i nieokreślony, ale człowiek może je również wiązać z
O
myślami lub zachowaniami społecznie zakazanymi jak masturbacja, kazirodztwo, czy życzenie śmierci
NER
komuś
WI
bliskiemu.
CY
INA W
IEMANI Neurotyk czuje się winny w wielu sytuacjach. Np., jeśli ktoś nie chce się z nim spotkać, przyjaciele
U długo nie dzwonią natychmiast zastanawia się czy przyczyną tego jest jakieś jego przewinienie. Nawet
UROTYKA
jeśli zawinił ktoś inny neurotyk bierze winę na siebie. Jeśli stanie się coś złego uważa że to przez
niego. W konflikcie interesów zawsze zakłada że to inni mają rację.

Innym wskaźnikiem rozlanego poczucia winy jest męczący neurotyka lęk przed zdemaskowaniem/
dezaprobatą. W ROZMOWACH Z ANALITYKIEM MOŻE SIĘ ZACHOWYWAĆ JAK OSKARŻONY WOBEC
SĘDZIEGO.

Należy też wspomnieć o tym że jakieś niepowodzenie czy niepomyślne wydarzenie, może znacznie
POPRAWIĆ SAMOPOCZUCIE NEUROTYKA AŻ DO USTĄPIENIA OBJAWÓW WŁĄCZNIE! :O reakcja ta i
fakt że naurotyk sprawia wrażenie jakby sam tworzył niepomyślne zdarzenia mogą nasunąć
BUDUJĄC
Eprzypuszczenia iż ma on TAK SILNE POCZUCIE WINY ŻE MUSI SIĘ UKARAĆ, ŻEBY POZBYĆ SIĘ TEGO
POCZUCIA
NIEPOW
ODZENIA
?
POCZUCIE WINY NIE JEST DLA NEUROTYKA NIEPOŻĄDANE I NIE MA ON ZAMIRU POZBYWAĆ SIĘ
GO!!!! Przeważnie obstaje przy swojej winie i opiera się próbom uwolnienia się od niej.

Neurotyk unika pokazywania uczucia żalu czy wstydu w obawie przed dezaprobatą.

Samooskarżanie się ma u neurotyka wyraźnie nieracjonalny charakter.

Lek przed dezaprobatą jest jednym z czynników jest jednym z najważniejszych czynników
sprawiających ze dla analityka proces analizy staje się trudny a dla pacjenta bolesny.

JEŚLI ŹRÓDŁEM LĘKU JEST POCZUCIE WINY POWSTAJE PYTANIE DLACZEGO NEUROTYK TAK
BARDZO OBAWIA SIĘ ZDEMASKOWANIA I NEGATYWNEJ OCENY???
GŁÓWNĄ PRZYCZYNĄ LĘKU PRZED DEZAPROBATĄ JEST OGROMNA ROZBIEŻNOŚĆ MIEDZY TWARZĄ
JAKĄ UKAZUJE NEUROTYK A TYM JAKI JEST NAPRAWDĘ .

OSKARŻAJĄC SAM SIEBIE CZŁOWIEK NIE TYLKO POZBYWA SIĘ LĘKU PRZED DEZAPROBATĄ
ALE TEŻ UMOŻLIWIA SOBIE ZDOBYCIE POCZUCIA BEZPIECZEŃSTWA, PROWOKUJĄC
INNYCH DO POCIESZANIA GO I ZAPEWNIANIA JAKI TO NIE JEST SUPER.
NEUROTYCY INTELEKUALIZUJĄ WŁASNE PROBLEMY I SAMOOSKARŻAJĄ SIĘ ! JEST TO ICH SPOSÓB
NIEDOSTRZEGANIA KONIECZNOŚCI ZMIANY SWOJEGO ZACHOWANIA!!!!
PROBLEM MASOCHIZMU, ZNACZENIE CIERPIENIA NEUROTYCZNEGO
1) Tego typu neurotyk - czy to typ psychasteniczny Kępińskiego - sprawia wrażenie jakby miał
utrwaloną potrzebę cierpienia, jakby zawsze udawało mu się znaleźć powód do cierpienia.

2) Może to być przemyślna strategia - w ten sposób neurotyk unika cudzych oskarżeń, a
jednocześnie sam oskarża innych. To sprawia, że osoby z otoczenia takiego neurotyka biorą na siebie
obowiązek spełniania jego pragnień. Sprawia wrażenie, jakby u podłoża jego zachowań leżało
przekonanie, że to inni ponoszą odpowiedzialność za jego życie i ich właśnie należy winić za
niepowodzenie.

3) Jednocześnie czuje, że nikt mu niczego nie daje, że musi innych zmuszać do spełniania własnych
pragnień. W sukurs przychodzi cierpienie: znakomity środek do zdobycia miłości, pomocy, a zarazem
umożliwiający uchylanie się przed spełnianiem jakichkolwiek wymagań, jakie mogliby mu stawiać
inni. Własne cierpienie pozwala oskarżać innych w sposób skuteczny, a jednocześnie ukryty.

XIV. KULTURA, A NERWICA

1) „Miłość - wedle Horney - ulegała w naszej kulturze przewartościowaniu ze względu na pełnione
funkcje. Tak jak i sukces stała się iluzorycznym lekarstwem na wszystkie bolączki.

2) „Miłość sama w sobie nie jest złudzeniem, choć w naszej kulturze służy najczęściej za parawan
dla spełniania pragnień, które nie mają z nią nic wspólnego. Staja się jednak złudzeniem, gdy
oczekuje od niej więcej, niż może nam dać.”

3) „Społeczeństwo „wmawia” człowiekowi, że jest on wolnym i niezależnym panem swego życia; że

‘wielka gra jaką jest życie’ stoi przed nim otworem i może zdobyć, co chce, jeśli wykaże
wystarczającą sprawność i włoży w to odpowiedni wysiłek. W rzeczywistości większość ludzi ma w
tym zakresie bardzo ograniczone możliwości” - Z tego powodu ci, którym się nie powiodło mają
wrażenie, że tak stało się z ich własnej winy, a to nie zawsze jest prawdą.