10 Days With My Abductor

READING AGE 18+

Jen Lyn
Romance
ABSTRACT
Sa mundong mas makapangyarihan ang lalaki. At ang tingin sa babae ay isang alipin.
Mapangahas ang babaeng kayang tumibag sa isang lalaking tingin sa sarili ay hari.
Si Sanaya, susuungin ang mundo ng isang Marcus Oliviera. Lahat gagawin mapasama
lamang sa grupo nito. Isang misyong ang magdadala sa kaniya sa bitag nito. Sa
pagkakakulong sa piling nito. Malalasap ang sarap na dulot ng halik at yakap nito.
Magagawa pa kayang pagtagumpayan ang misyon kung sa loob ng maikling panahon ay
bihag na nito ang kaniyang puso at isipan.

Introduction

Ako? Hindi ako undercover agent. Hindi rin dancer o mas lalong hindi prostitute.
Naririto lang naman ako upang alamin kung nasaan ang aking step sister. Hindi rin
ako si Cinderella, mabait ang step sister ko kaya ko nga siya hinahanap dahil bigla
na lamang itong naglaho.
Ako si Sanaya, isang arkitekto sa Dubai. Hindi ko mararating ang buhay na meron ako
kung hindi dahil sa kapatid kong si Sandra kaya gagawin ko ang lahat mahanap lamang
ito. Kahit impyerno kaya kong suungin matagpuan lamang ito at magkaroon ang
kasagutan sa lahat ng aking mga tanong.
Hindi man ako kasing lakas ng taong aking babanggahin. Sisiguraduhin kong
magtatagumpay ako.

Tall, dark, handsome. A Filipino-Brazilian. A perfect man for every women in this
world. Hindi lamang ako nag-iisa dahil kapag nakita niyo ang kakambal kong si Marco
ay tila ako nananalamin. It was fun to have a twin pero mahirap din naman minsan
dahil hindi ka nakakawala sa anino nito. We're twin but rivals. Sa mata kasi ng
aming mga magulang ay ito ang mabait, ito ang mas magaling, ito ang mas matalino.
Marco build his own company but I build my own world. And this is my world. Handa
ka bang pumasok sa aking mundo. Huwag kang pipikit dahil sa mundong ito. Talo ang
mahina. Sa mundong ito, alipin ang mga babae na walang hangad kundi ang pera. At
makasilo ng lalaking may makapal na bulsa.

Chapter 1: Her Target, Her Captor

"Nandiyan na si Boss. Ihelera ang mga bagong dating na babae," sigaw ng punong
tagapangasiwa.

Tila haring pumasok si Marcus sa malaking tarangkahan. Suot ang kaniyang Amerikana.
Kay kisig niyang pagmasdan. Sa taas na anim na talampakan at isang pulgada.
Matangkal siya sa normal na Pilipino, bagay na bagay ang suot na three piece suit.
Para siyang may transaksyong gagawin bilang isang businessman pero iba ang
nakatakda niyang gawin. Iyon ay kilatisin ang mga babaeng handang pasukin ang
kaniyang kaharian.

Sa taglay na kaguwapuhan at kakisigan. Walang kabaro ni Eba ang makakahindi sa

kaniya. Dahilan para mapangisi nang masipat ang mahabang pila ng mga babae.

Umiling siya dahil tiyak na magkakamal na naman siya ng milyon kapag nagkataon.
Magaling pumili ang kaniyang mga tauhan. Sa nakikitang mga babae, hindi lang dibdib
ang matambok.

Sa gitna ng maraming kababaehan, naroroon si Sanaya. Nang makita ang lalaking

pumasok. Napasinghap pa siya. Guwapo at matangkad ngunit hindi siya naroroon para
purihin ito.
"Nice to meet you Mister Marcus Oliviera," bulong sa sarili saka matiim na
pinagmasdan ito.

Lumakad si Marcus at umupo sa upuang naroroon na tila sa hari. Mabilis sumenyas sa

kaniyang mga alagad. Saka inisa-isang tumingin sa mga babaeng nakahelera. Mga
babaeng halos lumuwa ang kaluluwa dahil sa iksi ng mga suot na halos maghanikluhod
sa kaniyang kaguwapuhan.

"Simulan na natin," turan sa kaniyang floor manager. Ito ang tagapangasiwa ng mga
babaeng isasabak nila sa harapan ng kaniyang mga parokyano.

He makes sure that all of his clients are satisfied enough. In return, he
guaranteed every woman will be equally beneficial to the transaction. That's how
his business works.

"Girls, you have your number. One by one, I will call you. Mr. Oliviera is here, so
please cooperate, " malakas na wika ng punong tagapangasiwa.

Hindi maiwasang pasadahan ulit ni Marcus ang helera ng mga babae. Nangingiti dahil
mukhang lahat ay magaganda. Mga babaeng hangad din ang magandang buhay sa piling ng
mga negosyanteng kliyente.

Nakitang nagsimulang umusad ang pila. Tinungo ang kinauupuan ng kaniyang

tagapangasiwa. Sinabi ang gagawin nito saka nakitang lumapit sa kaniya.

Matamis ang ngiti nito. Nanghahalina ang bawat indayog ng balakang. Ngunit, hindi
naman nito nakuhang lubos ang kaniyang pansin. Hahayaan na lamang ang kliyente
niyang kumuha sa babae.

Sumenyas sa dalawang lalaking nasa gilid niya. Mabilis na tinayo ang babaeng
luluhod sana sa kaniyang harapan. Batid na ng dalawa ang nais niya. Agad na kinuha
ang babae at nilabas doon.

Natigilan si Sanaya sa nakita. Bahagyang ngumisi dahil mukhang hari ang lalaki.
Bawat kumpas at galaw ng kamay nito ay may nais ipakahulugan. Malayo pa man ang
kinaroroonan sa pila pero nag-iisip ma siya ng estratihiya upang tuluyang mapukaw
ang pansin nito.

Nakitang muling tumingin ito sa helera nila dahilan para magtama ang kanilang mga
paningin pero agad na nagbawi dahil ayaw niyang mahalata siya nito. Hindi siya
katulad ng ibang babaeng naroroon.

Pinasadahan ang bawat babaeng naroroon. Napangisi si Marcus dahil hindi sila
nauubusan ng babaeng nais pasilong sa kanilang samahan. Mga babaeng nakukuha sa
isang pitik lamang ng kamay niya.

Nagsimulang bumalandra ang iba't ibang babae sa harap. Magaganda ang mga ito at
walang maitulak kabigin. Sa kurba at tindig ng katawan ay pwede nang ipanlaban sa
mga beauty pageant. Nang-aakit ang mga ngiti ng mga ito sa kaniya.

Lumapit ang isang babae. Maganda at maputi. Hubog na hubog ang katawan nito. Halos
lumuwa ang may kalakihan nitong dibdib. Lumapit ito sa kaniya at hinipuan ang
puwetan nito. Mabilog iyon. Mga bagay na gustong-gusto sa babae pero hindi niya
gusto ito. Maganda pero hindi siya nagawang i-arouse man lang. Hahayaan na ang
kliyente ang bahala rito.

Muling sumenyas na alisin na ang babae sa harap. Agad muling tumalima ang dalawang
tauhan sa gilid at inalis ang babae.
Sumunod naman ang babaeng nakasunod sa pila. Napangiti siya dahil magaling gumiling
ang babae. Tiyak niyang masasarapan siya kapag kasama ito sa kama. He likes women
that will dominate him in terms of sex. Subalit kagaya rin ng mga nauna ay hindi
siya nito nagawang patigasin man lang ang kaniyang armas. Muling sumenyas at
pinaalis ang babae sa harap.

Napapangisi si Sanaya. May pag-asa pa siya. Sana ay siya ang mapili nito. May takot
man sa dibdib pero kailangan niyang gawin para sa kaniyang ate Sandra. Pinaikot ang
mata upang pag-aralan ang kinaroroonan. Ganoon din kasi ang ginawa noong pinapasok
sila sa Oliviera Tower. Kailangan niyang alamin ang bawat detalya ng lugar na
kinaroroonan.

Nang ibaling ang tingin sa babaeng nasa harapan ng kaniyang target ay halos
mapalunok siya. Bigla kasi itong naghubad na tila walang tao roon. Mas lalong
nagngitngit ang galit sa lalaki nang makita nito ang paghawak nito sa katawan ng
babae. Mas lalo pa nang pisil-pisilin nito ang dibdib ng babae.

"Oh shit!" bulong sa sarili ni Sanaya. Hindi alam kung ano ang mararamdaman sa
sandaling iyon.

Napatingin sa dalawang lalaking nasa gilid ni Marcus. Mukhang natural na lang sa

kanila ang makakita ng katawan ng babae. Ngunit panaka-naka naman ang paglunok
dahil kahit na sinong lalaki ay mahahalina sa hubad na katawan.

Napailing si Marcus sa kapangahasan ng babaeng nasa harapan ngayon. Nagawa pa

nitong tanggalin ang suot nitong pang-itaas. Napansin napasinghap ang dalawang
alagad na nakatayo sa kaniyang magkabilaang tagiliran. Lalaki ang mga ito at tiyak
nalibugan ang mga ito sa nakikitang alindog ng babaeng naroroon.

Lumapit ang babae na nang-aakit at tila dinuduldol nito sa kaniya ang matatayog
nitong dibdib. Hinawakan iyon at pinisil-pisil. Nakitang na-arouse ang babae.
Ngumiti lang siya saka sumenyas para alisin ito sa kaniyang harapan.

Marami pang sumunod na babae ngunit wala pa rin siyang nagugustuhan sa mga ito.
Hindi naman sa walang silbi ang mga ito dahil ang mga ito ang pagpipilian naman ng
mga businessmen na gustong mag-asawa ng Pinay o kumuha ng makakasama habang nasa
Pilipinas.

That' how his business works. He'll supply them women and they'll give him the
necessary payment.

Tinutulungan naman niya mga babaeng ito na mahanap ang lalaking magpapakasal at
magbibigay ng magandang buhay sa kanila.

Hanggang sa makita ang babaeng susunod. Napatitig siya sa mata nitong nakatingin sa
kaniya. Habang papalapit ito ay hindi maiwasang ma-curious. Kakaiba ang titig nito
sa kaniya. Tila nang-aakit pero sa likod noon ang nag-aapoy na titig nito.

"Number eighteen," tawag ng babaeng kanina pa umaalalay sa kanila.

Hinamig ni Sanaya ang sarili. Siya na ang sasalang sa harapan ni Marcus. Hanggang
sa sandaling iyon ay walang malinaw na gagawin pero gaya ng mga babaeng nauna.
Lahat gagawin niya makapasok lamang siya sa sinasabi nilang grupo sa loob ng The
Gentelman Club.

Mabilis niyang hinubad ang suot na blusa. Nakitang napalunok ang lalaking nasa
magkabilang gilid ni Marcus. Inipon ang lakas ng loob upang gawin iyon. Saka
lumapit sa lalaki at hinila ang necktie nito tila kasi hindi natinag ang lalaki sa
kaniyang alindog. Lumuhod siya sa harap nito na tila ba diyos na niluluhuran.
Hinaplos nito ang harapan nito at naramdaman ang pag-usli nang kung anong bagay sa
hinaharap nito. Napangiti siya nang sa wakas ay nagising nito ang pagkalalaki nito.
Nagsisimula niyang buksan ang paumbok nitong harapan, nakitang nagmamasid lamang
ang lalaki at tila hari na naghihintay na paligayahin niya ito. Pinagpala rin naman
ito, nakitang nakatingin lahat ng susunod na mga babae. Ipapasok na niya ang kamay
niya sa loob ng saplot nito nang pigilan siya nito at bumulong sa alalay nito.

Dinampot siya ng dalawang lalaki. Imbes na matakot at mabahala ay napangisi pa

siya. Akala niya ay nagustuhan siya ng lalaki. Nang mailabas siya ng dalawang
lalaki ay bigla siyang natakot.

"Saan ninyo ako dadalhin?" tanong sa dalawang lalaki. Wala na kasi siyang makitang
tao sa patutunguhan nila. Walang imik ang mga ito hanggang sa ipasok siya sa isang
silid.

Pilit siyang nanlaban sa mga ito pero mas malakas ang mga ito at idagdag pang
dalawa sila kaya isang hila lang sa kaniya ay nakapasok na siya sa loob.

"Anong gagawin niyo sa akin?" muling tanong sa mga ito. Tulad pa rin ng una, walang
tugon mula rito. "Lalabas na ako?" turan saka akmang aalis nang pigilan siya ng mga
ito.

Tikom pa rin ang mga bibig na tila robot. Doon ay mabilis siyang nagpumiglas pero
mabilis din naman siyang binalibag sa malambot na kama. Saka sabay na tumalikod at
lumabas.

Nang iwan siya ng mga ito at isinara ang pintuhan ay doon na siya lalong nabahala.
'Shit! Hindi ako pwedeng makulong rito!' turan saka tinungo ang pintuhan at pinilit
buksan iyon. Mas lalo siyang nainis nang naka-lock iyon sa labas. Ang bintana naman
ang sunod na sinuri ngunit may bakal iyon.

"Tang-in*, hindi maaari ito!" banas na sambit at muling pinilit buksan ang
pintuhan. "Hayop ka Marcus!" gigil na turan pa sa kawalan. Nang mawalan siya ng
pag-asang buksan iyon ay tinigilan na niya at nag-isip kung papaano makakaalis sa
kinaroroonan.

Pasalampak siyang umupo sa kama at nag-isip kung papaano siya kapag kinulong siya
nito. "Lahat ba ng napasok na babae ay kinukulong mo?" tanong sa sarili nang
biglang may sumagot sa kung saan.

"Hindi!" may malakasang tinig na narinig. Agad siyang napaayos ng upo sa kama at
nakita roon ang lalaking dahilan ng kaniyang pagkakabihag.

Nagkatitigan sila nito. Walang nais magbawi ng mga paningin. Matapang na

sinasalubong ang titig ng lalaking papalapit sa kaniya. May takot pero handa siyang
makipaglaban ng patayan kung kinakailangan.

Chapter 2: A Kiss From Her Target

"Hindi ko sila kinukulong, in fact! Tinutulungan ko sila," anitong palapit sa

kaniya. Deretso ang tingin nito sa kaniya. Hindi alam kung sinusuri siya nito o
talagang gusto lang siyang matakot siya rito.

Tumiim rin ang titig niya rito. Gusto niyang iparating rito na hindi siya
natatakot rito. Kung ito ang larong gusto nitong laruin ay makikipaglaro siya.
Ngumisi siya. "Really?" sarkastikong turan at nakita ang pagngalit ng bagang nito
nakatunayang nasaling niya ang ego nito. Masyadong mataas ang tingin nito sa sarili
nito.

Nainis si Marcus sa ginawang iyon ng babae. Never siyang kinausap ng ganoon ng

isang babae. Agad niya itong ni-leeg-an. "Mabait akong tao pero ayaw na ayaw ko
nang sinasagot ako ng pabalang o sarkastiko," aniya sa babae habang nakatingin ito
sa kaniya at sumungaw sa mapupulang labi nito ang ngisi.

Tumiim ang titig rito. Tumawa siya na tila demonyo. Gustong ipakita sa babaeng
kasama na siya ang boss, siya ang nakatataas. "I want you to be my slave!" may
diing wika.

"What?" gilalas na turan ni Sanaya sa sinabing iyon ng lalaki saka tumiim ang titig
dito.

Una pa lamang ay alam na niya ang alituntunin ng pagpasok sa grupo nito. Kailangan
mong pumasa sa paningin nito. Kapag nagustuhan ka niya ay gagawin kang alipin.
Kapag pumasa ka sa tatlong buwang pagiging alipin mo ay depende kung gagawin kang
kawani ng grupo nito kung saan ay hindi na nakakaalis. O 'di kaya ay ibibigay ka
niya sa mga businessmen para maging alipin rin ng mga ito.

Napngisi si Marcus ng makita ang pagkabahala sa mata ng babae matapos bitawan ito.
Halos bumalandra ito sa kama sa lakas ng pagkakabitaw rito.

"Remove all your cloth!" pautos na turan nito sa kaniya. May kabang naahon sa
dibdib pero ayaw niya iyon ang manahan sa kalooban kaya pilit na pinaglabanan.

Imbes na sumunod rito ay umirap lang siya. Ngunit nang makitang mabilis itong
humakbang palapit sa kaniya at akmang hahablutin ang suot na bahagyang nakabukas ay
agad siyang tumalima. Wala siyang magawa kundi ang sumunod rito. Kailangan niyang
pumasa rito upang malaman kung buhay pa ba ang kaniyang step-sister.

Tuluyang nainis si Marcus nang makitang hindi na naman nagalaw ang babae at muli
itong ni-leeg-an at mabilis na hinila palapit sa kaniya. Nagpupumiglas ito pero mas
malakas siya kaya mabilis niya itong nakontrol. Mabilis na sinibasib ng halik.
Nalasahan ang likidong pula pero hindi tumigil sa pagsibasib sa labi ng babae.

"You're my slave kaya sumunod ka sa kung anong gusto ko!" malakas na turan dito.
Muli niyang nilapit ang mukha at sa pagkakataong iyon ay masuyong hinalikan ang
babae.

Nataranta si Sanaya sa masarap na halik na pinapalasap ng lalaking kanina ay tila

tigreng nais siyang lapain. Lalo pa nang maramdaman ang paggalugad ng dila nito na
tila binubukas ang labi niya upang papasukin ito. Halos mapaungol siya sa
sensasyong umahon sa kaniyang kaibuturan sa ginagawang iyon ng lalaki.

Tuluyang pinasok ang dila sa loob ng labi ng babae at halos mapamura siya nang
kagatin iyon nito.

"Shit!" malutong na mura at hinawakan ito sa leeg. Napataas ito nang mukha sa
kaniya at nakita ang pangingilid ng luha nito. "Make it easier to both of us!"
aniya at sinisimulang halikan ito sa punong tainga ng babae. Ngunit mabilis siyang
nasipa sa bandang harapan niya at halos mamilipit siya sa sakit.

"What the f*ck!" bulalas niya kasabay ng pagsidhi ng kirot sa kaniyang harapan.

Agad namang tumakbo si Sanaya patungo sa pintuhan ngunit hindi niya iyon mabuksan.
Ilang beses niyang pilit binuksan iyon pero ayaw pa rin hanggang sa unti-unti ay
natigil na ang lalaking kanina pa nagmumura dahil sa sakit na dulot ng pagkakasipa
nito.

Matapos hamigin ni Marcus ang sarili sa pagkakasipa ng babae sa kaniyang yaman ay

galit na tinungo ang kinaroroonan nito malapit sa kanina pa nito gustong buksan na
pintuhan. Bakas sa mukha nito ang takot sa nakikitang hitsura niya.

Takot na takot si Sanaya dahil tila nasagad na ang lalaki sa kaniya. Agad siya
nitong hinablot at binalibag sa kama. Nahintakutan siya sa nakikitang mukha ng
lalaki lalo pa nang sumampa rin ito sa kamang kinahihigaan matapos siyang ibalibag
doon.

Agad siyang bumangon at napausog sa gilid ng kama. "No please! Nooo!" natatakot na
turan rito.

"You're making it too hard for both of us. Sabagay, gusto iyan para may thrill,"
anito na kinatakot niya. Nagsimula siyang hawakan nito sa paa. Nagtatadyak siya
nang maramdaman ang paggapang ng kuryente sa balat dulot ng pagkakahawak nito.

Mas lalong nainis si Marcus at hinawakan ang dalawa nitong paa sabay hila.

"Please nooo!" iling rito na naiiyak na.

Nainis ng tuluyan si Marcus sa babaeng nasa silid. Akala niya ba ay game ito dahil
halos maghubad ito sa harapan kanina tapos ngayon ay nag-iinarte.

"Alam mo bang ikaw pa lang ang babaeng naririto na ang arte!" singhal nito sa
kaniya na mas lalong kinatakot ni Sanaya. 'Hindi maaari ito,' aniya sa isipan.

Tumiim ang titig ni Marcus sa babaeng nasa harapan. Banas pero may nagtutulak sa
kaniyang angkinin ito kahit kanina pa gustong palabasin sa silid na iyon dahil sa
kaartehan nito.

Natigilan si Sanaya ng makitang tila naubos na ang pasensiya ng lalaki at tumayo na

ito. Nakatingin sa kaniya. 'Sh*t! Hindi ako pwedeng umalis,' agad naman niyang
turan sa isipan nang maalala ang pakay. Ngayon pa ba siya aatras, ngayong isang
dipa lang ang kinatatayuan ng kaniyang pakay.

Napatingin siya sa lalaking nakapamaywang na nakatunghay sa kaniya. Naiinis siya

dahil ilang beses kinundisyon ang sariling ibigay rito pero sa tuwing hahawakan
siya nito ay nais niyang sapakin ito.

Mabilis siyang tumayo at humarang sa harapan ng lalaki na noon ay paalis na sa

silid na kinaroroonan. Napakunot ang noo nito at matiim na tumitig sa kaniya.
Mabilis siya nitong hinawakan sa leeg. "Ang arte mo!" anito saka siya tinabig nito.

Halos bumalandra siya sa sahig sa pagkakatabig nito. Tumingin ito sa kaniya. Akala
niya ay tutulungan siya nito o maaawa ngunit ngumisi lang ito at umalis na.
Paglapat muli ng pintuhan ay sumara iyon. Agad siyang pinihit ang handle ngunit
naka-lock pa rin iyon.

Pagkalabas ni Marcus ay napangisi siya sa babaeng nasa loob ng silid. Mukhang iba
ito sa mga babaeng nais siyang masilo. Matigas pero batid na may kahinaan din. Mas
lalong napangisi nang marinig ang malutong nitong mura nang hindi mabuksan ang
pintuhang nilabasan.

"Sh*t!" bulaslas niya at sinipa ang pintuhan. Inayos niya ang kaniyang damit na
halos mahubaran na siya. Ang suot na maliit na mini-skirt at ang suot na blusa na
kanina na hinubad ay hindi pa rin tuluyang naisusuot ng mabuti. Para tuloy siyang
basang sisiw sa pigura at nanlalambot ang katawang bumalik sa kamang naroroon.

Nahiga sa kama at napayakap sa sarili. Ngayon ay nararamdaman na niya ang walang

kahalagahan ng babae sa loob ng silid na iyon. Ibig sabihin ay pinagdaanan din ng
ate Sandra niya ang lahat ng kaniyang pinagdadaanan.

"Tatagan mo ang loob. Dahil sa mundong papasukin mo ay talo ang mahina. Huwag na
huwag kang magpapatalo kahit kanino. Isipin mong lahat sila ay kaaway mo."

Umuukilkil sa isipan ang sinabing iyon ng kaibigan na siyang inutusan upang alamin
ang tungkol sa grupo ni Marcus Oliveira.

"Hindi ako susuko! Ito ang laban mo, pwes magtutuos tayo!" matiim na sambit niya sa
sarili at humigang muli sa kama matapos umupo.

Sa labas ng silid ay agad siyang sinalubong ng dalawang alagad. "Ibebenta na ba

namin ang babae boss?" tanong ng isa niyang kawani na kanina pa pala naroroon.

Agad niya itong kuwenilyuhan. "May sinabi ba ako! Huwag na huwag kayong papasok sa
silid niya. Kung maghahatid kayo ng pagkain ay hintayin niyo ako at ako ang
maghahatid!" malakas na turan sa mukha nito saka binitiwan.

"O��okay boss!" hintakutang gagad na turan nito matapos bitawan.

Masyado siyang naintriga sa babaeng kaiiwan lamang. Hindi ito katulad ng ibang
babae na halos maghubad sa harapan mapansin lamang niya. Halos sambahin siya ng mga
ito matikman lang ang kaniyang labi. Napasalat pa siya sa labing kinagat niyo.

"Boss, pwede na po kayong pumasok," untag ng kawani. Agad na tinungo ang

kinaroroonan ng ilang babae kung saan inihahanda para sa isang party gathering kung
saan namimili ang mga businessmen na kaniyang parokyano ng babaeng gagawing alipin
sa mga ito. Iba't ibang lahi, may Koreano, Taiwanese, Chinese at mayroon din namang
westerners gaya ng Amerikano.

"Handa na ba sila?" tanong sa punong taga-pangasiwa ng mga ito.

"Yes. Handa na sila bossing," ani ng floor manager niya. Isang magandang biyuda na
maging ito ay nais siyang siluin. Bata pa naman ito sa edad na trenta y dos. Sa
kurba ng katawan ay hindi papahuli sa babaeng naroroon pero ayaw niya ng tira-tira.
Gusto niya iyong birhen.

"Good!" aniya rito at iniwan na.

Nakikitang malaking pera na naman ang papasok sa kaniyang bank account. Siguro
naman kapag nagkataon ay mauungusan na niya ang kaniyang kapatid. Hindi na siya
sisinuhin ng kaniyang mga magulang at hindi na siya iiwan ng babae kagaya ng ginawa
ni Sandra ng makilala ang kaniyang kambal.

Nang maalala ang nakaraan ay muling umahon ang galit sa kaniyang dibdib. Hindi niya
namalayang nahila niya ang isa sa tauhan niya. Sa galit na umahon sa dibdib ay
halos masakal niya ito.

"Bossing huwag po! Bossing!" sumamo nito. Kung hindi pa siya natauhan ay baka
napatay ito sa galit.

Chapter 3: Her Mission, His Lust

Agad na binitawan ang kaniyang tauhan bago pa may magawang hindi maganda rito. Saka
tumigin sa mga tauhang naroroon at matamang nakatingin sa kaniya.

Mabilis siyang lumabas sa silid na iyon at dere-deretso sa silid ng babaeng mga

trenta minutos pa lamang na iniiwan. Mabilis niyang nakita itong nakahiga sa kama.
Payapa itong natutulog kaya magpagkakataon siyang pagmasdan ito. Ang makikinis at
bilugan nitong hita. Ang bilugang puwetan nito. Ang makurbang katawan nito. Hindi
niya napigilang mag-init. Sa nakikitang kagandahan sa kaniyang harapan.

Naalala niya ang sandaling nakilala si Sandra. Maganda, seksi, matalino at mabait.
Bagay na hinangahan dito pero dahil black sheep nga siya sa pamilya. Hindi
nakatapos dahil bulakbol. Walang trabaho kaya nang makilala nito ang kakambal na
mabait, may magandang karera at may pera. Mas pinili niya ito. Halos madurog ang
puso niya noon kaya mula noon, ang kakambal na itinuring na bestfriend noong bata
sila ay siyang mortal niyang kaagaw at kaaway ngayon.

Nag-aapoy ang galit sa dibdib ng maaalala ang lahat ng nakaraan. Tikom ang kamao
habang kinikinita sa balintataw ang masayang mukha nina Sandra at Marco. Mas lalong
nagngalit ang panga sa galit. Napabagsak siyang upo sa kama na kinagulat ng babaeng
nakahiga.

Sa lakas ng pagbagsak sa tabi ay halos malaglag siya sa kama. Ganoon na lamang ang
gulat ng makitang may kasama siya sa loob ng silid. Napalunok si Sanaya ng makitang
naroroon pala ang lalaki at nang makita ang hitsura nito ay umupo siya at hinawakan
ang balikat nito. Mabangis ang tingin nito sa kaniya, bakas ang nag-uumapoy na
damdamin nito. Bigla ay kinabahan si Sanaya kaya naghanda siya.

Pausod siya dahil kakaiba ang titig njto sa kaniya. Muli ay umahon ang kaba sa
dibdib. Naghahalo ang emosyong nakikita sa mga mata nito. Lungkot at galit.

"Kiss me!�� maya-maya ay tila haring utos nito.

Nakatingin lang siya rito. "Kiss me!�� ulit nito pero hindi pa rin siya gumalaw.

Nang bigla nitong hawakan ang leeg niya na tila ba sasakalin siya nito. Wala na
siyang nagawa kundi ang halikan ito. Lalo nang ilapat nito ang mukha sa kaniyang
mukha.

Mabilis na sinibasib ni Marcus ang labi ng babae. Masarap sa pakiramdam kahit tila
tuod ito at hindi man lang nasagot sa halik nito. Ginalugad ang dila ang bibig nito
sa pag-asang tutugon ito ngunit tila humahalik siya sa patay kaya mabilis na
binitawan ito.

Hindi malaman ni Sanaya ang gagawin. Maging ang labi ay hindi alam kung tutugon o
hindi. Ramdam niya ang pagiging eksperto ng lalaki sa paghalik dahil kahit papaano
ay nakaramdam siya. Tutugon na sana siya nang bigla siya nitong bitawan.

"Shit! Para akong humahalik sa patay! Buwisit!" inis na turan sa babae. Mabilis
itong hinawakan sa leeg nito.

Halos masakal si Sanaya sa pagkakahawak ni Marcus sa kaniyang leeg pero ayaw niyang
ipahalata ritong nasasaktan siya at mas lalo nang natatakot siya rito.

Mas lalong nilapit ni Marcus ang mukha ng babae habang hawak pa rin ang leeg nito.
Muling sinibasib ang labi nito ngunit kagaya pa rin kanina. Kaya mabilis na
binitawan.

��Alam mo, kanina pa ako naiinis sa'yo. Baka gusto mong ibenta kita sa iba!��
babala rito. "Kaya kung ayaw mo, umayos ka!�� Padaskol na binalibag ito sa kama.
Saka parang haring nagpamaywang. ��Ayusin mo ang sarili mo dahil mamaya ay dadalhin
kita sa party. Maligo ka at nasa paper bag na iyon ang idadamit mo,�� turan saka
tumayo na si Marcus upang iwan muli ang babae.

Pagkaalis na pagkaalis ng lalaki ay agad siyang napatayo. Gustong magsisi pero

naroroon na siya. Muli ay naisip ang kapatid kaya muling nabuhayan ng loob. ��Ate
Sandra, nasaan ka na ba?�� usal sa kawalan.

Isang malalim na buntong hininga ang pinakawan saka tinungo ang paper bag na
tinutukoy nito. Nakuha buhat roon ang isang sexy na damit. Napangiwi siya. Never pa
siyang nagsuot ng ganoon ka-revealing na saplot. Halos kita ang buong kaluluwa.
Binusisi ang damit at mas lalong nainis dahil mukhang wala siyang maitatago sa liit
ng saplot na iyon.

"Malalaman mo na gusto ni Marcus Oliviera ang isang babae kapag siya lang ang may
karapatan makita at makasama. Kapag sinama niya sa pagdiriwang na tinatawag nilang
'Girl Deal' tiyak hindi ka niya ibibigay kahit bilhin ka pa ng milyon sa kaniya."

Umaalingawngaw na tinig ng kaibigan sa kaniyang isipan. Napangiti siya dahil sa mga

ginagawa nito sa kaniya. "This is it!" aniya sa sarili saka tinungo ang banyong
kanugnog ng silid niya. "Malapit na ako ate Sandra. Maililigtas na kita."

Matapos iwan ni Marcus ang babae ay agad na tinungo ang penthouse ng kaniyang
sariling building upang makapaghanda sa gaganapin nilang party. Tinatawag nila
itong Girl Deal kung saan gagala ang mga babaeng recruit niya sa iba��t ibang
guests niya upang makapamili ang mga ito ng babaeng gusto nila.

Nakatapis pa ng tuwalya ay muling kinamusta ang paghahanda ng mga kawani. Naipaalam

na rin sa kaniya ang pagdating ng ilang bigatin niyang parokyano. Hindi tuloy
maiwasang mapangisi.

"Maayos na ba ang lahat?" tanong sa intercom sa mga tauhan.

"Yes boss,�� tugon naman ng mga alagad. Mabilis na sinuot ang kaniyang tuxedo at
maayos na nilagyan ng gel ang buhok. Nang makontento sa hitsura ay tumayo na siya
at tinungo ang silid na kinalalagyan ng babaeng nakalimutang tanungin kung ano ang
pangalan nito.

Paglabas ay nakita ang tauhan na may dalang tray. Agad siyang napakunot noo. "Boss,
kanina pa po siya baka gutom na,�� turan ng tauhan. Tama ito. Alas onse pa ito
naroroon at wala pang tanghalian. Ngayon ay alas otso na.

"Ako na ang magdadala,�� aniya sa tauhan at kinuha ang tray. Mabilis na binuksan
ang pintuhan nito at nakitang wala sa kama ang babae. Maaaring naliligo pa ito.
Nilapag sa mesang naroroon ang tray at kinatok ang pintuhan. Walang tugon buhat sa
babae kaya pinihit niya iyon. Sadyang walang lock iyon kaya kitang-kita ang hubad
na katawan ng babae sa salaming dingding ng shower area.

Napakaganda ang malulusog nitong dibdib na tumambad kanina sa kaniyang harapan. Ang
magandang kurba ng katawan nito at ang kaniyang hiyas. Bigla ay nag-init ang buong
katawan habang pinapanood ang babae. Napasandal siya sa pintuhan ng banyo habang
pinapanood ang bawat galaw nito.

Nag-iinit ang buong katawan at ramdam ang paninikip ng kaniyang suot na pantalon.
Lalo pa nang makita kung paano nito hagurin ang katawan habang nagsasabon. Para
tuloy siyang nasisilihan at nais nang dakmain ito pero nagpigil siya.

Napatigil ito ng pagsabon sa katawan nito ng tila mapansing may nakamasid rito at
napalingon sa gawi niya. Agad nitong niyakap ang sarili. "Hey! What are you doing?"
gagad nito sa kaniya.
Gulat na gulat si Sanaya ng makita ang lalaking nanunod sa kaniya. Hindi malaman
kung paano itatago ang katawang puno pa ng sabon. Napayakap na lamang siya sa
katawan niya para kahit papaano ay maitago man lang kahit ang dibdib.

Napangiti si Marcus sa nakitang ginawa ng babae. ��Just finished it,�� aniya saka
bumalik sa labas upang matapos na ang babae.

Hindi nga nagtagal ay lumabas din ang babae sa banyo. Matiim ang titig nito sa
kaniya habang kipkip nito ang tuwalya sa kaniyang katawan. "Magbihis ka na at
kumain saglit,�� malamig na tinig rito habang nakaupo sa paanan ng kama nito.
Pinagmamasdan ang bawat kilos nito.

Nainis si Sanaya sa tinging pinupukol ng lalaking kasama. Nakatingin lang ito sa

kaniya pero naiinis pa rin siya kaya napahinto siya sa akmang pagbibihis.

��Ano pang tinitingin-tingin mo diyan? Gusto mo bang bihisan kita?" turan ni Macus
sa babae na saka pa lamang gumalaw. Nakitang sinusuot nito ang panty nito. Maging
ang strapless bra nito. Nang maikabit nito iyon ay saka pa lamang nito hinubad ang
tuwalyang nakapulupot sa katawan nito.

Nanginginig ang mga kamay ni Sanaya habang kinakabit ang hook ng bra. Ngayon lang
siya nagbihis ng may lalaking nanunood sa kaniya. Nang maisuot ang mga panloob na
saplot ay tuluyang hinubad ang nakabalot sa katawan na tuwalya. Ginawa iyon habang
kinukondisyon ang sarili saka tumingin sa lalaking matiim na nakatitig sa kaniya.

"Manunood ka lang ba?" turan rito.

Ngumiti agad si Marcus sa sinabing iyon ng babae. Ang dating kasi sa kaniya ay tila
hinahamon siya nito.

"Huwag mo akong hamunin dahil baka magsisi ka. Dalian mo dahil alas diyes ay
kailangang nasa party na tayo,�� saad dito.

Napangisi si Sanaya. Nagtatalo ang isipan sa gagawin pero nananai ang kagustuhang
dito ibigay ang sarili. Kaya imbes na isuot ang dress ay lumapit siya rito. Mapang-
akit ang mga ngiti rito habang mataman siya nitong pinagmamasdan. Alam niyang
apektado ang lalaki.

��Kailangan ko itong gawin bago kami lumabas sa silid na ito,�� desididong saad sa
sarili. Hindi kasi siya nakakasiguradong babalik siya sa silid na iyon. Kung
mawawala man ang bagay na kinaiingatan ay sa lalaking nasa harap na lamang.

Sa totoo ay guwapo ang lalaki at hindi alam kung ano ang nagtulak ditong gawin ang
bagay na ginagawa nito. Titig na titig siya sa mata nito habang pababa ng pababa
ang kaniyang mukha. Nakaupo kasi ito sa gilid ng kama habang siya naman ay nakatayo
sa harap nito.

Hindi alam ni Marcus kung ano ang nais iparating ng babaeng kasama. Kanina kasi ay
ang arte nito kaya hinintay niya kung ano ang gagawin nito. Hanggang sa hawakan
nito ang kamay niya at igiya dibdib nito. Lalong nag-init ang pakiramdam niya.
Tinignan ang mukha ng babae. Mas lalo tuloy siyang nag-init nang makitang
napapakagat-labi pa ito lalo na nang bigain ang malulusog nitong dibdib.

Chapter 4: Real Deal

Hindi na napigilan pa ni Marcus ang sarili. Agad na sinibasib ng halik ang babae.
Tinanggal ang tuxedo at lahat ng saplot saka mabilis na inihiga ang babae sa kama.
Ito na mismo ang humamon sa kaniya kaya ibibigay niya ang nais nito.

Mabilis siyang nadarang sa init nito. Kakaiba ang babaeng nasa harapan. Hindi siya
katulad ng mga babaeng kinuha lamang ang pagkabirhen ng mga ito. Masuyo ang
paghalik rito na tinutugon naman nito. Dahilan para mas lalong mag-init.
Nakakahalina ang naaamoy niyang halimuyak rito at ang malambot nitong katawan na
tila mas lalong nagpapaningas pa sa kaniyang init. Tila puspurong nasindihah nang
maglapat ang kanilang mga balat.

Bigla ay nais magsisi si Sanaya sa ginawang pang-aakit sa lalaki. Tila kasi ito
kahoy na biglang nagliyab ng gatungan ito. "Ohhhh!" singhap na ungol niya ng
sakupin ng labi nito ang korona ng kaniyang dibdib. Mabilis nitong nakalas ang
sinuot na strapless na bra. Kakaiba ang pakiramdam niya. Tila siya pusporong lalong
dumadarang kapag kinikiskis sa nagbabaga nitong katawan.

"This is what you want huh!" ani ng lalaki na mabilis siyang hinahalikan. Wala
siyang nagawa kundi ang tanggapin ang bawat halik nito.

"Ohh! Uhmmmm!" ungol niya ulit. Mas lalong nahihibang si Marcus sa naririnig na
ungol buhat sa kaulayaw na babae. Hindi ganoon kagaling sa halikan ang babaeng
kahalikan pero matamis ang halik nito at willing siyang turuan rito. Mas lalong
naengganyong pasukin ang labi nito. "Uhmmm!" ungol nito ng maramdaman ang ginawa
niya.

"Okay baby, do you like it this way?" anito na tila pinapanood pa siya habang
napapaungol sa ligayang ginagawa nito sa kaniya. Malayang nilalaro ng daliri nito
ang may panty pang hiyas niya.

Tila siya nagliliyab dahil sa damdaming lumulukob sa kaniya gawa ng maiinit na

palad ng lalaki sa kaniyang kaselanan. Ngayon niya lang naramdaman ang ganoong init
na umaahon sa kaniyang pagkababae. Para siyang mababaliw sa pangangalikot nito sa
kaniyang lagusan. Binubuhay nito ang bawat dugo sa kaliit-liitang ugat niya.
Hanggang sa sundot-sundutin nito ang kuntil na mas lalong nagpahalinghing sa
kaniya.

Ganoon pala ang feeling kapag nabuhay ang pagnanasa sa buong katawan mo. Tila ayaw
mo na tigilan. Dahil tila nawala ang lahat ng inhibisyon sa katawan ni Sanaya at
mabilis na inabot ang labi ng lalaking kaulayaw. Hindi na niya kaya ang sensasyong
umaalipin sa kaniya. Gusto niyang sabihin ditong angkinin na siya nito pero hindi
magawa.

Napangiti si Marcus sa ginawang iyon ng babae. Ramdam niya ang paglalawa ng hiyas
nito katuyang nabuhay na niya ang pagnanasang nakatago sa katawan nito. Pilit
nilayo ang labi pero pilit din nitong inaabot. Hanggang sa tuluyang inangkin ang
labi nito. Pababasa makinis nitong leeg. Sa dibdib na kanina pa pinagpapala ng mga
palad.

Panaka-naka ang mga halinghing nito. Lalo na nang sakupin ng labi ang dunggot ng
dibdib nito. Napakapit pa ito sa kaniyang ulo na animo'y mas lalong dinidiin pa ang
mukha dito. Hanggang sa muling umusad ang labi pababa sa tiyan nito. Napahugot pa
ito ng paghinga ng maramdaman nito ang mukha sa may pusod nito malapit na sa
pinakakatagong hiyas.

Pinagmasdan ang mukha nito. Nakapikit ito pero nakauwang ang labi. Hanggang sa
marating ang mamasa-masang hiwa nito.

Mas lalo pa siyang napaungol nang maging ang hiyas ay kalikutin ng dila nito.
"Uhmmmmm!" pigil na ungol ni Sanaya. Iba na ang init na umaahon sa kaniyang
kalooban. Alam niyang natutuwa ang lalaki dahil nagising nito ang kaniyang
pagnanasa. Hindi kasi maikakatwa iyon sa mga ungol na pumupuno sa loob ng silid na
kinaroroonan. Parang gusto niya itong hilain at sibasibin ng halik pero tila mas
nahihibang sa ginagawang pangangalikot ng dila dito sa kaniyang kaselanan.

Napangiti si Marcus dahil masarap sa pandinig niya ang daing ng babae. Alam niyang
nasasarapan ito kaya muling sinisid ang hiyas nito dahilan upang mapakapit pa ito
ng mahigpit sa kaniyang ulo. Tila patang-pata na ito kaya tinigilan na niya. Muling
inangkin ang labi nito hanggang sa inihanda na ito sa kaniyang pagsalakay.

Naramdaman ni Sanaya ang kahandaan ng lalaki. Ramdam na ramdam nito ang pagkiskis
nito ng pagkalalaki sa kaniyang lagusan. Pumikit siya dahil alam na niya ang
susunod na mangyayari.

"Ohhhhhhkkk!" daing gawa ng tila pagkabiyak ng kaniyang katawan. Napatigil ang

lalaki sa ginagawa. Tila pinagmamasdan siya pero hindi siya dumilat. Ayaw niyang
makitang panalo na ito. Muli itong gumalaw.

Mas lalong tumamis ang ngiti ni Marcus. Birhen ang babaeng kaulayaw. Maingat na
nilabas ang kaniyang sandata at bakas doon ang dugo na tanda ng pagkawala ng
pagkabirhen nito. Kita ang sakit sa nakapikit nitong mukha. Unti-unting umayuda
ulit. Makipot na makipot ang lagusang sinasalakay.

"It's okay, mamaya ay masasarapan ka rin," anito saka patuloy nga sa paggalaw sa
kaniyang ibabaw. Hindi naglaon ay tama ang sinabi nito. Napapawi na ang sakit at
napapalitan ng sarap. Nang maramdaman nitong okay na siya ay bumilis na ang
pagkayod nito. Batid niyang malapit na itong labasan dahil napapaungol na rin ito
habang paulit-ulit ang pagsalakay nito.

"Ohhhh! Aahhhhhhh!" anito nang mapatigil ito sa pagkayod. Saka binunot ang
pagkalalaki nito.

Tumingin sa kaniya at doon lamang siya binalikan ng kaniyang hiya. Napalunok pa

siya ng makita ang kargada nitong kanila lamang ay pumapasok sa kaniya. Nahihiya
siyang pinagdikit ang kaniyang mga hita sabay yakap sa sarili.

Matapos ito ay mabilis na nagpunta sa banyo. Ilang minutos ay lumabas na ito at

nakatupi ng tuwalya. Mabilis nitong sinuot muli ang saplot. "Mag-ayos ka na at
mali-late na tayo," malamig na turan nito.

Pinilit niyang tumayo at tinungo ang banyo. Mabilis na sinuot ang damit at inayos
ang buhok niya. Nakita niyang nakatingin lang sa kaniya ang lalaki.

"Put a bit of make up," anito at tinuro ang drawer. Alumpihit siyang binuksan iyon
at nakita ang mamahaling brand ng make up. Mabilis na naglagay ng foundation. Eye
liner, eye lashes at eyebrow. Sinunod namang ayusin ang labi. Nang makontento sa
hitsura ay lumingon sa kinaroroonan ng lalaki at nahuling nakatingin ito sa kaniya.

"Are you done?" malamig pa ring turan nito sa kaniya kahit nahuli itong nakatitig
sa kaniya. Tumango na lamang siya rito bilang tugon.

"Let's go," anito at binukas nito ang pintuhan. Ilang oras din siyang nakakulong sa
silid na iyon. Naisip niyang may pagkakataon na siyang makatakas.

Paglabas nila ay nakitang pusturang-pustura maging ang mga bantay ng lalaki.

Nakasunod ito sa kaniya habang patungo sila sa elevator. May dalawa pa silang
kasama na tila bodyguard ng lalaki.

'Shit!' Mura sa isipan dahil wala siyang kawala. Sa penthouse lang pala gaganapin
ang party na sinasabi nito ngunit mas napamura pa dahil hindi iyon ordinaryong
party dahil tila bentahan iyon ng babae.

"Stay with me!" pautos na turan ng lalaki sa kaniya. Wala siyang nagawa kundi ang
kumapit sa braso nito. Palingon-lingon siya sa mga babaeng naroroon. Tila ba gusto
naman ng mga ito ang ginagawang pakikipag-flirt sa lalaking naroroon. Kapansin-
paning maraming Chinese at Korean na naroroon.

"Nice to see you again Marcus. Ohhhh! Is she the one?" tanong ng isang lalaking
mala-Edu Manzano ang hitsura. Matanda na pero malakas pa rin ang karisma at kabi-
kabilaan ang babae sa hita nito.

Tumawa lang si Marcus sa tanong ng lalaki. "Bueno! Malaking salapi na naman ito.
Marunong ka talagang mamili ng mga babae," dagdag pa ng lalaking kausap.

"I know you're hungry. Go and get some food," utos nito sa kaniya. Agad naman
siyang tumayo at nakitang sumunod ang tingin ng dalawang babaeng nasa kandungan ng
matanda. Bakas sa mga mata nito ang paghanga kay Marcus.

Habang patungo sa buffet area ay hindi nakaligtas sa pandinig ang sunod na narinig
buhat sa matanda. "Ano? Nakuha mo na ba? Siguro naman ay ibibigay mo na siya para
sa susunod na step sa pagpasok sa elite group ng ating samahan?" tinig nito.

Napahinto siya at luminga-linga. Naghahanap kung saan siya pwedeng makatakas

ngunit sa bawat kanto na mapadako ang mata ay may bantay. "Alam mo ang mga
alituntunin ng ating samahan. Matapos mong gamitin ay ipapagamit mo naman sa ibang
may gusto," tinig pa ng matanda.

'Shit! Kailangan ko na talagang makatakas ngayon,' aniya sa isipan. Tila wala

siyang kawala.

Bawat sulok ng party hall na iyon ay may bantay. Wala siyang nagawa kundi ang
tunguhin ang buffet. Kumuha siya ng pagkain dahil gutom na gutom na siya. Kanina pa
siyang umaga kumain at hindi siya kumain ng tanghalian at hapunan.

Pagbalik sa mesa ay napatingin ang lahat ng ito sa kaniya lalo sa kaniyang dala.
Tumingin si Marcus sa kaniya ngunit hindi nagsalita kaya nagsimula na siyang
kumain. "Mukhang ginutom mo ah," turan ng matandang lalaki. Hindi niya narinig na
tumugon si Marcus.

"Well, kanina pa siyang alas onse hindi kumakain ninong," anito.

Tumawa ang matanda saka pinagpag ang tabako nito. "Ano sa tingin mo. Kaya na ba ang
apat sa kaniya?" tanong ng lalaki.

Nag-angat siya ng tingin at tumingin kay Marcus na nakatingin din pala. Hindi man
maintindihan ang sinasabi nitong apat ay kinabahan siya.

"Bawat napasok sa elite group niya ay daraan sa tinawag nilang gang rape. Kung saan
ay magse-set sila ng set of men depende kung tatlo, apat, lima hanggang sampong
lalaki ang makakasama sa kama. Alam mo Sanaya, ako ang natatakot sa'yo sa gusto
mong pasukin. Huwag mo na kayang ituloy." Umaalingawngaw sa isipang turan ng
kaibigan habang sinasabi sa kaniya ang mga detalye sa grupo ni Marcus.

Hindi siya nagpatalo hanggang sa ibaling ni Marcus ang tingin sa lalaking tinawag
nitong ninong. "Tatlo siguro," turan lang nito saka uminom ng alak na nasa baso
nito. Tumahip ang dibdib niya sa sinagot ng lalaki.
Tumawa ulit ang matanda. "Iyan ang gusto ko sa'yo Marcus. Magaling kang humawak ng
negosyo," papuri pa ng matanda.

Chapter 5: Trap by His Charm

Masigla ang mga babaeng halos maghubad na sa harap ng mga lalaki makuha lamang ang
atensyon ng mga ito. Nang pumatak ang ala una ay halos may kaniya-kaniya partner na
ang mga babae. Nakamasid lang siya dahil wala naman siyang ginagawa dahil abala si
Marcus sa mga kausap nitong lalaki nang biglang may lumapit sa kaniya.

"I like you," ani ng lalaking tantiya niya ay nasa late forties. "I want you to be
my partner," dagdag pa nito. Na nakamasid sa kaniyang mukha, naguguluhan tuloy
siyang napalingon sa kinaroonan ni Marcus. Mas lalo siyang kinabahan ng makitang
wala na doon si Marcus.

Umiling agad siya. "No! I'm not one of them," giit rito ngunit mabilis siyang
hinablot nito upang yakapin. "Noooo," pigil dito nang maya-maya ay tila may kamay
na bakal na bumawi sa kaniya mula sa lalaking humihila sa kaniya.

"Oh Mr. Oliviera, sorry hindi ko alam na sa'yo pala ang babaeng ito," agad na sabad
ng lalaki ng makilala kung sino ang humila sa kaniya.

Sa takot ay napayakap siya sa lalaki. Hindi alam ang gagawin kung pati siya ay
mapahamak. Kailangan niyang manatili sa poder nito.

Mabuti na lamang at saktong napalingon si Marcus sa kinaroroon ng babe nang

makitang may kumapit ritong lalaki. Lalo pa ng makitang tila tipo ng lalaki ito.
Agad na nagpaalam sa kausap upang lapitan ito pero kinausap pa siya ng isang Korean
businessman dahilan para maantala ang paglapit sa mga ito.

Batid niyang natakot ang babae dahil bakas sa galaw nitong nagpumiglas sa akmang
pagyakap ng lalaki. Mabilis itong hinila at doon ay napahinto ang lalaki sa
pamimilit rito.

"If somebody grabs you. Tell them that you're mine!" pasinghal na turan ng lalaki
sa kaniya. Hindi man lang siya nakapagsalita. Nainis man siya na tila ba tinuturing
silang ari-arian ng mga ito.

"Stay where you are, I will just be with Mr. Chua," saad nito at bumalik sa kausap
nito. Nakatingin lang siya sa mga ito. Hanggang sa makaramdam siya ng tawag ng
kalikasan. Agad siyang nagtungo sa kinaroroonan ng isang bantay upang alamin kung
nasaan ang palikuran sa kinaroroonan nilang function room. Magiliw naman nitong
tinuro ang CR kaya mabilis na tingungo iyon.

Nabigla si Marcus ng paglingon sa babaeng iniwan ay wala na roon. Agad na sumenyas

sa bantay na nakitang naroroon. ��Where is she?�� matigas na tanong rito.

��Hindi ko po napansin boss, may dumating kasing ibang parokyano kaya naging abala
ako,�� turan naman nito. Nakapamaywang siyang luminga sa paligid at hindi ito
makita. Kinabahan siyang baka natakasan siya nito.

"Find her!" utos rito. Mabilis naman itong sumunod at hindi pa nakakalayo ang
tauhang inutusan nang maya-maya ay nakitang pabalik ang babae. Mabilis niya itong
sinalubong. "Where have you been?" tanong rito.

"S��sa CR, may masama ba?" balik niya kay Marcus. Nakita niyan na-relax na ang
mukhang kanina ay tense na tense.
Nakahinga ng maluwag si Marcus saka pasimpleng sumenyas sa tauhan na okay na. Muli
ay binalik ang tingin sa babaeng nakatingin rin sa kaniya.

"Wala naman, we're leaving soon!" anito saka bumalik muli sa mga kausap.

��Gentlemen, sorry but I have to leave you. Hope you enjoy the night,�� magiliw na
paalam sa mga parokyano. Pasimple pa nilang sinipat ang kinaroroonan ng babaeng
kanina pa niya binabalik-balikan.

��Well, enjoy your night too Mr. Oliviera, she��s pretty,�� komento ni Mr. Chua na
kinangiti lamang niya.

Nakita ni Sanaya na pabalik na si Marcus. Tila nagpaalam lang ito sa mga kausap at
bumalik na rin. Hinawakan siya nito sa braso at mabilis na bumalik sa silid na
kinaroroonan niya kanina ngunit tila nagbago ang lahat doon. Malinis na iyon.
Napalitan na ang kubre kama at may mini-fridge na sa gilid.

Mapangiwi siya habang inaaral ang silid, mukhang inihahanda na siya para manatili
sa silid na iyon. ��Hindi maaari ito, wala akong balak magtagal kasama ang lalaking
ito!�� maigting na wika sa isipan.

Kita ni Marcus ang pagtiim ng titig ng babaeng kasama. Batid niyang nahulaan na
nito ang magiging kapalaran nito sa pgpasok nito sa kaniyang mundo. Hinarap ito at
mariing tinitigan. Kapwa magkahinang ang kanilang mga mata habang nakapamulsa.

Nakikipagtitigan ang babaeng nasa harapan. Hanggang siya ang unang nagbawi at
ininaling ang tingin. Naglakad patungo sa pintuhan. Nabahala si Sanaya ng makitang
patungo ang lalaki sa pintuhan at tiyak na iiwan siya doon kaya agad siyang
nagsalita. "So, ikukulong mo lang ba ako rito."

Napatigil ito at lumingon sa kaniya. Lumapit ito at hinaplos ang kaniyang pisngi
saka nagtungo ang kamay nito sa zipper ng suot niyang gown. "What are you doing!"
inis niyang tabig sa kamay nito.

Napangisi si Marcus dahil mukhang palaban ang babae. Mabilis na ni-leeg-an ito at
nilapit ang mukha sa kaniya.

"Kanina pa ako nagpipigil na huwag kang hawakan dahil binubuhay mo ang pagnanasa ko
sa��yo. Aalis na ako bago pa kita muling saluhan sa kama mo tapos pipigilan mo
ako,�� anito sabay dila sa kaniyang taenga. Nakiliti siya sa ginawa nito pero hindi
siya nagpahalata.

Napalunok si Sanaya, gustong magsisi na sana ay hinayaan na lamang itong umalis.

Maya-maya ay naramdaman niya ang pagbaba nito ng zipper ng gown niya dahilan para
tumambad rito ang kaniyang kahubdan at tanging stapless bra niya at manipis na
panty ang natira.

Hawak pa rin siya nito sa leeg kaya hindi siya makakilos. Ramdam niya ang paghinga
ng lalaki dahil sa lapit ng mukha nito sa kaniyang mukha. Hanggang sa sibasibin
siya nito ng halik. Marahas pero masarap ang halik nito. Matagal na ginalugad nito
ang labi hanggang sa bitawan siya nito.

��Ohhhh!�� singhap niya ng bitawan nito ang labi niya kasabay ng pagbitaw nito sa
kaniyang leeg.

��Hindi ko alam kung anong meron ka at nagagawa mo akong pag-initin ng sobra,�� ani
ni Marcus saka muli siya ni-leeg-an nito at sinibasib sa labi. Hindi na siya
nagpumiglas, bagkus ay kinalawit ang braso sa leeg nito at ninamnam ang halik nito.
Nawiwili na siya sa tamis at sarap ng halik na pinapalasap nito nang bigla itong
lumuhod sa kaniyang harapan. Niyakap nito ang kaniyang baywang at tumapat sa mukha
nito ang kaniyang kaselanang natatakpan lang ng manipis na saplot. Hinalikhalikan
nito ang kaniyang balakang ngunit hindi nito binababa ang kaniyang panty. Hinaplos
ang kaniyang hita matapos ay tumingala ito at nagtama ang kanilang mga mata.

Sa pagkakataong iyon ay tila naarok niya ang pagkatao nito. Lalaking gustong
paikutin ang lahat sa palad pero hindi pa rin mahanap ang totoong kaligayahan. Sa
mata nito mababanaag ang kalungkutan.

Pabagsak si Sanaya na umupo sa tabi ni Marcus. Carpeted ang sahig kaya hindi iyon
ganoon kasakit. Siya na mismo ang humalik rito. Unti-unting hinubad ang damit nito
habang paulit-ulit na hinahaplos ang buong katawan nito.

Hindi man alam ni Sanaya kung ano ang nagtulak sa kaniyang gawin iyon pero may
bumubulong sa kaniyang halikan ito. Sa totoo lang ay kahit na sinong babae ay
mahuhulog rito. Ang gwapo nito at may matikas ang pangangatawan. Sa pagkakataong
iyon ay tila naguguluhan na si Sanaya. Naroroon siya dahil gusto niyang makita ang
kapatid na si Sandra pero sa halik at yakap ni Marcus ay tila nawawalan siya ng
direksyon.

Mabilis niyang nahubaran si Marcus. Batid niyan gusto nito ang kaniyang ginagawa
dahil naganti na rin sa halos at halik niya. Mas uminit ang haplos nito kay Sanaya.
Hindi malaman kung bakit siya nasabik na muli siyang angkinin nito. Noong
naramdaman niya ang unang pag-angkin nito sa kaniya kanina ay hindi niya mapigilang
asamin ulit iyon.

Maaalab ang ganting halik nito. Tila siya nagliliyab sa init na napupuno sa
kaniyang kaibuturan. Tila siya nalulunod nang muli nitong ibuka ang kaniyang hita.
Napakapit pa siya agad sa ulo nito hanggang sa maramdaman ko ang masarap na hagod
ng dila nito sa kaniyang hiyas. Napaungol siya sabay liyad. Hindi niya alam na ang
bawat ungol niya ay tila gasolinang nagbibigay init kay Marcus. Mabilis siya nitong
pinagko at inihiga sa kama.

May pag-aapura sa kilos ni Marcus na angkinin na tila ba sabik na sabik din sa

babaeng kasiping. Ngayon niya lang ulit naramdaman ang ganoong damdamin, ang
masabik sa babaeng kaulayaw.

Ramdam iyon ni Sanaya. Ramdam niya ang ligayang dulot ng pagniniig nila ng lalaki
at maging ito man ay makailang ulit ding umungol. Mabibilis at malalakas ang
pagbayo nito sa kaniya. Tila sundalong sasabak sa giyera, alerto at mabilis.

Puro ungol nila ang pumupuno sa loob ng silid. Kung may tauhan man ito sa labas
marahil ay maririnig din ang halinhinang ungol nila habang paulit-ulit na
pinapaligaya ang isa't-isa. Hanggang sa kapwa na sila natahimik at nakatingin sa
kesame.

Mainit ang pinagsaluhan nila sa isa��t isa. Hingal at pagal ang katawan. Gusto
sanang tignan ni Sanaya ang mukha ng lalaki pero natakot siya.

Napansin ni Marcus ang pananahimik ng babaeng kasama. Parang gusto niya itong
yakapin pero pinigil ang sarili. Ayaw niyang isipin nitong gusto niya ito. Walang
puwang ang pag-ibig sa kaniya. Katawan lang nito ang gusto kaya niya kasama ito.
Pilit iyong sinisiksik sa isipan. Tama na ang isang Sandra na sumira sa kaniya.

Hindi napigilan ni Sanayang lingunin ang lalaki. Nakatitig pa rin ito sa kesama.
Kita ang pangahan nitong mukha na nagpapatingkad sa masculinity nito. Idagdag pang
bagong ahit ito at tila ang linis-linis nitong tignan. Hanggang sa maalala ang
sinabi ng kaibigan.
"Matinik sa babae si Marcus Oliviera, kapag nagustuhan. Nakukuha, pero kapag
nahulog na ang babae rito ay agad niya itong dinidespatsa. Huwag kang palilinlang
dahil kailangan mong makapasok sa kanilang grupo."

Biglang sumulpot sa aking isipan ang bilin ng aking kaibigang si Zyrus. Ang
inutusang alamin lahat ng baho ni Marcus. Ang tungkol sa sex cult ng mga ito.

Chapter 6: The Naked Show

Mabilis itong bumangon at hinagilap ang sigarilyo nito sa loob ng coat nito. Agad
na kumuha ng stick doon at sisindihan na sana nito ng mabilis itong hablutin ni
Sanaya. Mabagsik ang tingin ni Marcus dito, dahilan para hintakutan si Sanaya.
Mapaurong siya.

"Sorry," nauutal na hinging patawad rito. "Hindi kasi ako pwede��I mean," natatakot
na katwiran sa lalaki. Tumayo na ito at hindi na nag-abalang balutin ang katawan
nito.

Nabigla si Marcus aa ginawang iyon ng babae at matiim itong tinignan. Tila ang
pagbalatay ng takot sa mukha nito.

"I have nasal inflammation kapag nakakasinghap ako ng sigarilyo. Sorry," turan niya
sabay abot rito sa inagaw niyang stick ng sigarilyo. Blangko ang mukha nitong
tumingin sa kaniya saka nagtungo sa banyo.

Naiwan si Sanaya na nakatingin lamang sa pintuhang pinasukan nito. Nasapo nito ang
ulo dahil tila ba may mali sa kaniya. Hindi siya maaaring mahulog kay Marcus. Nasa
ganoon siya nang lumabas si Marcus at nagsimulang isuot ang saplot nito.
Pagkatapos ay tumayo ito at tumingin kay Sanaya.

Kakaiba ang damdaming lumulukob kay Marcus. Ayaw niya ang damdaming iyon dahil baka
muling maulit ang kahapon. Hindi siya makakapayag na muli siyang paglaruan ninuman.
Lalo na ng isang babae.

"Magpahinga ka. Bukas ay darating na ang videographer. Kukunan ka ng video at doon

malalaman kung ilang lalaki ang gustong makasama ka sa kama. Don't worry, kung
marami ay apat lang naman ang sasalo sa'yo sa kama," walang emosyong turan nito.

'Shit, hindi maaari ito,' daing niya sa isipan pero pinipigilan siya ng kagustuhan
niyang makapasok sa elite group ng mga ito. Tiyak kasi niyang naroroon ang kaniyang
kapatid na si Sandra.

Walang emosyong tumitig sa mukha ng lalaki ngunit wala siyang mabakas doon. Umaasa
pa naman siyang sana ay huwag na nitong ituloy kung ano ang binabalak nila sa
kaniya. Ngunit nakita itong naglakad patungo sa pintuhan. Wala na talagang atrasan.
Kailangan niyang sumalang para mapasama sa elite group.

Lahat daw ng nasa elite group ay hindi na nakakalabas dahil mga matataas na tao ang
naroroon at ilan daw ay prime minister o presidente ng isang bansa.

"Sinasabi ko sa'yo Sanaya, hindi madali. You will be live in their site. Lahat sila
ay mapapanood ang katawan mong hubad. Lahat ng manyak na lalaki ay magbi-bid kung
magkano at depende kung ilang lalaki ang papayagan ni Marcus. Sila ang magiging
kasiping mo sa kama. Handa ka ba?" tila may pananakot na turan ng aking kaibigan
pero handa na siya kung ito lang ang paraan upang makita niya ang ate Sandra ko.

Halos hindi siya nakatulog pero kinondisyon na niya ang kaniyang sarili. Wala na
itong atrasan kaya mabilis siyang naligo. Ito na ang unang hakbang niya patungo sa
ate Sandra. Pati dignidad at integridad niya ay itinaya na niya kaya lubos-lubusin
na niya. Sisiguraduhin niyang siya ang panalo sa huli.

Matapos maligo ay binalot na niya ng tuwalya ang katawan saka lumabas ng banyo
ngunit nabigla siya nang makitang nakaupo sa gilid ng kama si Marcus. Very
prominent pa rin ang bihis nito. Suot ang black leather shoes, black pants at long
sleeve white nito. Nagtaas ito ng tingin nang marinig nito ang pagbukas ng
pintuhan.

Nagkatitigan silang dalawa hanggang sa ito ang unang nagbawi. "Nagdala ako ng
breakfast mo. Kain ka na muna bago ka sumalang," malamig nitong wika.

Tinignan ito ngunit kagaya kagabi ay walang emosyong makita sa mukha nito.

Agad siyang dumulog sa maliit na mesang pinatungan nito ng tray ng pagkain na dala.
Nagsimula siyang kumain kahit alam niyang pinagmamasdan siya nito. 'Ito ang gusto
mo, pwes gawin na natin.' hamon niya sa kaniyang isipan.

Magana siyang kinain ang pagkaing dala nito. Nakita niyang nakatingin pa rin ito sa
kaniya. Alam ni Sanaya na kahit papaano ay may nabuhay niya damdamin mula rito.
"Ready na ako," aniya na tila handang-handa sa kaniyang gagawin.

May takot sa dibdib dahil hindi lang isa, dalawa , tatlo o apat ang makakakita sa
katawan niya. Ngunit paulit-ulit na sinisiksik sa isip na kailangan niyang gawin
iyon para sa kapatid.

"Sure. Let's go," anito nang tila nagising sa pagkakatulala nito. Napangiti si
Sanaya. Gagamitin niya ang damdaming nagising dito laban rito. Ikanga nila, alamin
mo angbkahinaan ng iyong kalaban.

Tahimik silang tinalunton ang pasilyo ng mga silid mula ng lubas siya sa kaniyang
silid. Batid na bawat hakbang niya ay nakamasid ang lalaki. Mas lalong iniindayog
ang balakang. Nang marating ang pinakadulong silid ay nakitang binuksan iyon ng
dalawang bantay.

Pinasok nila sa isang silid kung saan walang kagamit-gamit maliban sa isang
kamerang nakatayo roon at isang babae. Tapos isang malaking monitor. Sa gilid ay
may isang swivel chair kung saang umupo si Marcus at sa harap ay isang laptop kung
saan monitor nito ang mga manunuod sa akin at saan ay magbi-bid ang mga lalaking
gusto siyang ikama.

Tumayo sa tapat ng kamera. Saka bumaling sa lalaking kasama. Sumenyas ito kagaya
noong una itong makita. Sa pagkakataong iyon ay walang mga alagad sa tabi nito.

Napalunok siya nang ilang beses siyang utusan nito ang babaeng videographer na
hubaran siya. Hindi na niya ito pinalapit pa bagkus ay siya na mismo ang naghubad.
Nakita niyang napamaang si Marcus sa kaniyang ginawa. Maya-maya ay sumenyas ito sa
babaeng lumabas na at silang dalawa na lamang ang natira.

Matiim siyang tumitig kay Marcus. Ayaw niyang magpatalo rito hanggang sa makitang
muli itong sumenyas.

Unti-unti niyang binaklas ang hook ng bra niya at tinago niya iyon sa kaniyang
braso. Saka tumalikod rito sabay hubad ng kaniyang panty. Mabilis ang pagtahip ng
dibdib dahil sa kaniyang kahubabaran. Isipin pang maraming kalalakihan ang
nakatutok sa kaniya at nanunuod.

Nagsimulang gumulong ang bidding. Batid niyang maraming lalaki na ang nakatingin sa
kaniya at nagnanasa sa kaniyang alindog. Kabado pero kailangan niyang gawin. Matiim
na bumaling sa kinaroroonan ng lalaki.

Nakita niyang napatiimbagang si Marcus habang nakatigin sa monitor. Unti-unting

humarap sa harap ng camera si Sanaya at nakita niyang napakuyom ito ng kamao lalo
pang inartehan ni Sanaya ang pagiging seductive at mapagbigay niyang galaw sa harap
ng kamera. Alam niyang nagwawala na ang mga lalaking nanunood. Sa malaking monitor
sa gilid ay nakita niyang marami ang nagbi-bid at pataasan ang presyong binibigay.
Halos magwala ang mga lalaking nakatitig sa kaniyang alindog, basa pa sa monitor
ang mga salitang noon niya lang halos nabasa. Mga salitang punong-puno nang
pagnanasa sa kaniyang kahubaran.

Muli siyang tumalikod at akmang tutuwad nang biglang tumayo si Marcus. Matiim ang
titig nitong palapit kay Sanaya. Agad na pinatay nito ang camera at namatay pati
ang monitor. Nahintakutan si Sanaya sa hitsura nito hanggang sa mabilis siya nitong
hinila. Napalunok siya hanggang sa mabilis siya nitong sibasibin ng halik.
Nakakalunod ang halik na binibigay nito. Mapagparusa ngunit nilalabanan.

Napangiti siya. She knows, deep inside na nagtagumapay siya sa kaniyang misyon.
Mabilis nitong binuksan ang butones nang suot nitong long sleeve habang
magkasugpong ang mga labi nila. Sinapo ng dalawang palad nito ang kaniyang dibdib
dahilan upang mag-init ang lahat sa kaniyang sarili.

"Ohhhhh!" ungol na kumawala sa kaniya nang himasin nito ang kaniyang kaselanan.
Napayakap na rin siya rito. Walang kama o upuan doon sa kaniyang kinatatayuan kaya
wala walang nagawa nang isandig niya siya nito sa pader.

Ramdam ni Sanaya ang pagnanasa sa mata ni Marcus. Ang pagkabuhay ng pagkalalaki

nito.

Napahawak siya sa pader habang paulit-ulit niya siyang inangkin nito. Ang mga
ganoong eksena ay sa mga pelikula niya lang napapanood. Hindi niya inaasahan na
ipapalasap iyon sa kaniya ng isang Marcus Oliviera. Imbes na mainis o magalit siya
ay tila nagustuhan pa niya ang pagiging marahas nito. Kumapit pa siya lalo sa pader
dahil nakakabaliw ang ligayang dulot ng halik at yakap nito.

Matapos ito sa ginagawa nito ay agad na nagbihis. "Put your clothes, hihintayin
kita sa labas!" pautos nitong turan kay Sanaya. Pagkatalikod nito ay sumungaw ang
isang ngiti sa labi ni Sanaya. Ngiti ng tagumpay.

"Alam kong may kahinaan ka rin Marcus Oliveira at tila batid na niya na kung sino,"
turan niya sa kaniyang sarili.

Nagulat si Marcus ng paglabas ay tila hinihintay na siya ng kaniyang ninong.

Nakangisi ito. Alam niyang naka-monitor din ito at kaya ito naroroon ay upang
alamin kung bakit biglang namatay ang show nila sa kanilang website.

"So, how's the girl?" tanong nito.

Napatigil si Marcus, hindi alam kung ano ang sasabihin sa lalaking nagturo sa
kaniya kung papaano maging matigas sa negosyong pinasok nila. Hindi babae ang
sisira sa kanila pero he break that rule dahil kay Sanaya.

Naramdaman niya ang pagtapik ng matanda sa kaniyang balikat. "Mukhang nag-enjoy ka

naman sa kaniya. So, I guess. Move on ka na kay Sandra?" tinig nito. Agad na
tumingin si Marcus sa mata ng ninong niya.

"Paano niyo��"
Tumawa ang matanda. "I watched you. Got a camera and I saw how you make love to
her," turan ng ninong niya. Sabagay, kung tuso siya ay mas tuso ito kasi ito ang
nagturo sa kaniya. "Don't worry, mukhang nagustuhan naman niya," bulong pa nito
sabay tapik-tapik pa sa balikat ni Marcus.

Bago pa ito umalis ay muling nagsalita. "Good to see you again that way. Forgot
about Sandra," paalam nito.

Natigilan si Sanaya sa akmang paglabas nang marinig ang tinig ng dalawang lalaking
nag-uusap. Mas lalo na nang marinig ang pangalan ng ate Sandra niya. "Forget about
Sandra," ulit niya sa huling sinabi ng lalaki.

Nagkabiglaan pa sila ni Marcus nang akmang pabalik ito sa silid. "Kanina ka pa ba

diyan?" tanong nito. Nalito si Sanaya. Hindi tuloy siya agad nakasagot hanggang sa
hindi niya namalayan ang lumabas sa kaniyang bibig.

"Sino si Sandra?"

Chapter 7: Undeniable Chemistry

Matiim itong tumitig kay Sanaya. "So, you heard us?" matigas na tinig nito.

"Sino si Sandra?" ulit pa ring tanong ni Sanaya. Gusto niyang malaman buhat sa
bibig ng lalaki ang kaugnayan nito sa ate niya at kung nasaan bang talaga ito. Nag-
aapoy ang titig nito pero ayaw niyang magbawi ng tingin.

Napakunot noo ito kasabay ng matatalim na titig. "Huwag mo nang alamin. Let's go!"
Patiuna nito ngunit mabilis na humabol si Sanaya at hinawakan si Marcus sa braso.

"Sino si Sandra?" muling ulit rito. Hindi niya hahayaang palampasin ang pagkakataon
niyang iyon tutal na ungkat na ang tungkol sa step sister.

Tumingin si Marcus sa kaniya at agad siyang ni-leeg-an nito. Nagkatitigan sila,

mata sa mata. Tila inaarok ang kaniyang nasa isipan. "Huwag mong sabihing
nagseselos ka!" anito saka siya nilapit nito sa mukha nito. "Huwag na huwag kang
maiinlove sa akin!" nagngangalit ang bagang na saad nito saka niya ako binitiwan na
halos ikatumba niya.

Tumawa si Sanaya matapos tumayo dahilan para mapatigil ito. May takot man pero
kailangan niyang matalo ito. Kailangan niyang maging matatag. Nakatalikod ang
nalalaking natigilan dahil sa kaniyang pagtawa.

"Walang babaeng mai-in love sa lalaking katulad mo! Mabuti at iniwan ka ni Sandra?"
maang niyang turan upang makakalap pa ng ilang impormasyon tungkol sa ate Sandra
niya.

Mas lalong nagngitngit si Marcus at mabilis na bumalik sa kaniya. Muli siyang

nileeg-an nito. "Hindi mo alam kung ano ang kuwento kaya manahimik ka!" anito sabay
hila kay Sanaya sa pagkakahawak nito sa leeg nito. Halos maubo-ubo si Sanaya sa
pagkakasakal ni Marcus.

"Marcus, anu ba? Nasasaktan ako! Aahhhhhh! Oohhhhoo!" ubo niya upang pigilan ang
lalaki. Binitiwan lang siya nito nang makapasok muli sa kaniyang silid. Halos hindi
siya makahinga sa ginawang iyon ng lalaki. Halos mapamura si Sanaya sa sarili.
Hindi pa niya naranasan ang ganoong pagmamalupit at sa kamay pa talaga ng lalaking
ito.
"Iyan ang napapala ng babaeng hindi marunong��"

"Kahit patayin mo ako ngayon, wala kang respetong mapapala. So, Sandra pala ang
pangalan ng babaeng nang-iwan sa'yo. I wonder, nasaan kaya si Sandra ngayon?"
pangahas na turan ni Sanaya kahit alam niyang galit pa rin ito.

Muli siyang nilapitan nito at ni-leeg-an. Pinaglabanan ang takot sa maaaring gawin
nito sa kaniya makakuha lamang siya ng karagdagang impormasyon tungkol sa kapatid.

"Huwag kang hangal! Ikaw pa lang ang babaeng nakakagawa nito sa akin! Isa ka lang
alipin!" galit na turan nito. Hirap man sa pagkakasakal nito ay tumawa siya.

"Then, congratulates me. Masaya akong ako ang una," aniya na mas lalong kinaasar ng
lalaki at naramdaman niya ang pagdiin ng palad nito sa leeg dahilan upang mapaubo
siya.

"Gusto mong malaman!" anito sabay hawak na ng dalawang palad nito ang leeg ni
Sanaya. "Si Sandra ang babaeng kauna-unahan kong minahal. Akala ko nga siya na ang
babaeng magtutuwid sa baluktot kong paniniwala pero nagkamali ako. Huwag mo nang
alamin kong nasaan siya dahil tiyak na sa impyerno na siya!" ang galit na turan ni
Marcus. 'Kasama ng traydor kong kambal!' dagdag na ngitngit sa kaniyang isipan.

Halos bumalandra siya sa kama sa pagbitaw nito sa kaniya. Saka mabilis na lumabas
na nagpupuyos ng galit.

Matapos siyang bitiwan ng lalaki ay muli siyang napangiti. Ngayong alam na niyang
wala roon ang kapatid ay kailangan na niyang alamin kung saan ba talaga ito. May
kaba konti sa dibdib dahil baka mamaya ay patay na ito. Ngunit sa pagkakasabi
kanina ni Marcus ay mukhang pinagpalit siya nito sa iba.

Pagkalabas ni Marcus ay napasapo siya sa ulo. Hindi niya alam kung bakit kahit
anong galit niya sa babaeng iniwan ay hindi kayang saktan ito. 'Hindi ito maaari.
Hindi ako puwedeng umibig ulit!' giit ng kaniyang isipan.

Mabilis niyang tinungo ang elevator at tinungo ang penthouse kung saan siya
nakatira. Mabilis na nagsalin ng alak. Naiinis sa sarili dahil baka matulad lang
din ang nangyari kay Sandra kung muling isusugal ang puso rito lalo pa at masama
ang pagkakakilala nito sa kaniya. Muling sinapo ang ulo, sana ay hindi sa ganoong
pagkakataon sila nagkakilala ng babae. Maaari sigurong buksan muli ang pinabatong
puso niya gawa ng pagtataksil ni Sandra at panloloko ng kapatid sa kaniya.

Habang si Sanaya naman ay hindi mapakali dahil iniisip niya ang naging reaksyon ni
Marcus kanina habang pinag-uusapan nila ang ate Sandra niya. Ganoon ba ito nasaktan
dahil sa kapatid. Kita ang pag-aapoy ng mga mata nito mabanggit pa lamang niya ang
pangalan nito.

Palakad-lakad siya sa loob ng silid at naglalaro sa isipan ang guwapong mukha ni

Marcus. Ang galit na gumuguhit sa mukha nito sa tuwing mababanggit ang kaniyang ate
Sandra. "Ate, nasaan ka na ba?" hindi mapigilang turan sa kawalan.

Mas lalong naninikip ang dibdib sa kaalamang kaya siguro ganoon ang galit nito ay
dahil ganoon niya rin ito minahal. Hindi niya malaman kung saan nanggaling ang
damdaming sumibol sa kaniyang dibdib. Nagseselos ba siya sa kanyang kapatid? Hindi
siya maaaring umibig sa katulad nito. Lalaking walang gusto kundi ang kumita ng
malaki at tingin sa sarili ay hari.

Muling tinuon ang isipan sa kapatid. Kung totoong wala na nga roon ang kapatid na
si Sandra. Handa ba niyang iwan si Marcus kung unti-unti na siyang nahuhulog rito?
"Hindi! Hindi maaari ito," aniya. Sa naisip na nahuhulog na siya sa lalaking
bumitag sa kaniya sa silid na kinaroroonan. Gulong-gulo siya sa sandaling iyon.
Hindi alam ang gagawin. Hanggang sa padapa na lamang siyang nahiga sa kama at
umidlip. Kahit papaano ay nakaramdam siya ng kapayapaan sa pagkakapikit ng kaniyang
mga mata.

Palalim na ng gabi pero hindi pa rin dalawin ng antok si Marcus. Nakakalahati na

rin niya ang bote ng alak na binuksan. Muling naglalaro sa isipan ang magandang
mukha ng babae sa ibaba. Masakit ang ulo sa kaiisip tungkol rito at sa damdaming
ginigising nito.

Napalalim ang pagtulog ni Sanaya hanggang sa maramdaman niya ang tila mabigat na
bagay na nakadagan sa kaniya. Agad siyang nagdilat ng mata at nakita ang guwapong
mukha ni Marcus. Mahimbing din ang tulog at nakadagan ang hita nito sa kaniyang
baywang. Tatanggalin niya sana ang hita nito ng nag-alangan dahil baka magising
ito. Pinagmasdan na lamang niya ito.

Ang bawat sulok ng mukha nito ay perpekto. Makakapal na kilay na bagay sa isang
promeninting lalaki. Ang matangos nitong ilong, mahahabang pilantik ng mata nito.
Ang manipis nitong labi na kay sarap halik-halikan. Hindi tuloy maiwasang mapangiti
ni Sanaya. Ganito ang lalaking pinapangarap niya noon. Makisig at guwapo.

Masarap pala ang pakiramdam na paggising sa umaga ay katabi mo ang lalaking

sinisigaw ng puso mo. Pero hindi siya pwedeng marahuyo dahil anumang oras ay
mawawala na rin ito. Oras na makita o malaman ang kinaroroonan ang ate Sandra niya
ay tapos na rin ang misyon niya at iyon na rin ang huling makikita ito. Pinigilan
ang pusong tuluyang mahulog sa lalaking kasama.

Muling pinagmasdan ang mukha ng lalaki. Hanggang sa dumilat ito. Mabilis na nag-
iwas ng tingin si Sanaya. Ngunit ngumiti ito saka siya niyakap ng mahigpit nito.
Pagbaling ng tingin ni Sanaya ay tila may napansin siya sa silid na kinaroroonan.
Iba iyon kaya naitulak niya si Marcus sa kabiglaan.

"Nasaan ako?" Gagad na turan.

Sa gulat ay hindi napaghandaan ni Marcus ang pagtulak ni Sanaya. Halos mahulog siya
sa kamang kinahihigaan. Napahilamos siya ng palad sa mukha niya. "Sa silid ko.
Magpahinga na muna tayo. May pupuntahan tayo bukas,�� turan ni Marcus.

Nababaghan kung papaano siya nadala doon ng hindi man lang napapansin o nagising.

"Paano mo ako���� putol na turan at hindi na natapos ang pagtatanong ng sumabad

ito.

"Himbing na himbing ka nang balikan kita. I carry you, ni hindi ka nagising kaya
dinala na kita rito. Don't worry, you're at the same building. Sa penthouse lang
tayo,�� maagap na sagot nito sa tanong niya.

Wala na siyang nagawa kundi ang tumingin sa lalaking nakahiga at bumalik na rin
siya sa pagkakahiga sa tabi nito. Niyakap muli siya nito at hindi alam kung bakit
sa pagyakap ng lalaking iyon ay tila uminit ang kanilang mga katawan.

Patalikod siyang niyakap ng lalaki hanggang sa maramdaman ang mumunti nitong halik
sa kaniyang leeg pababa sa balikat. "Marcus!�� piksi rito.

"What did you say? Say it again!" utos nito na kinagulat niya. Hindi ito galit pero
may diin ang tinig.

"What do you mean?�� maang na turan dito.

"Say it again, please!" nakikiusap pero tila pautos pa ring saad nito.

"It just your name.��

"Yeah, say it again,�� giit nito.

"Marcus! Marcus! Marcus!�� pag-uulit niya. Doon ay mabilis itong pumaibabaw sa

kaniya. "Marcus!�� gulat niyang tawag ulit sa lalaki sa ginawa nito.

Nakita niya ang pagsilay ng ngiti sa labi nito. Hindi malaman kung bakit at para
saan pero nang dumapo ang mainit nitong labi sa labi ay hindi na siya nakapag-isip
pa ng maayos. Tinugon ang maalab nitong halik. Halik na mas lalo pang nagpainit sa
kanilang dalawa.

"Ohhhh!�� singhap niya nang tuluyang tanggalin ni Marcus ang nag-iisang saplot niya
sa katawan. Sa ilalim ng makapal na comforter nito at malamig na silid ay kapwa na
sila hubad. Tuluyang pinalaya ang namuong damdamin sa lalaki.

Naramdaman ni Marcus ang pagtugon ni Sanaya sa bawat halik at haplos niya. Mas
nagpainit iyon sa kaniya bilang lalaki. Napuno ng mga ungol nila ang buong silid
niya. Batid niyang nag-eenjoy si Sanaya sa kaniyang ginagawa. Hindi niya
maipaliwanag ang pagnanasang binubuhay nito sa kaniyang pagkalalaki.

Ang mahigpit na pagyakap ni Sanaya sa kaniya ang simbolo na muling nagniig ang
kanilang mga katawan. Tila siya naiduyan sa ulap sa tuwing inaangkin ang babae kaya
hindi niya kinayang ipaubaya ito sa ibang lalaki gaya ng mga babaeng inangkin
niyang una.

Chapter 8: Falling In Love With Her Captor

Napangiti si Marcus ng marinig ang malalim na paghinga ni Sanaya, katunayang

malalim din ang pagkakatulog nito. Bumangon siya at nagtungo sa kusina. Sinuot ang
pajama niya at topless lamang siya. Naghanda ng makakain nila ng babae. Hindi alam
kung bakit gusto niya itong pagsilbihan imbes na ito ang gumawa noon sa kaniya.

Napasapo ng noo si Sanaya ng maalimpungatan dahil naamoy ang tila masarap na

niluluto ng sinuman. Biglang tuloy siya nakaramdam ng gutom at napaupo sa
pagkakahiga. Hanggang sa muling tumambad ang ibang silid sa kaniya. Agad na
hinagilap ang damit ngunit wala siyang makita maliban sa white long sleeve top ni
Marcus na suot nito noong nagdaang gabi. Sunod na hinanap ang kaniyang panty.
Mabilis na tinungo ang banyo at nag-imis.

Habang naghihilamos ay napatingin siya sa salamin sa kaniyang harapan. Sa loob ng

sampung araw sa kamay ni Marcus ay halos ibang-iba na siya. Tila ba hindi na siya
ang Sanayang umuwi galing ng Dubai upang hanapin ang kaniyang nawawalang step
sister. Larawan ng babaeng in love ang nakikita sa repleksyon. Muli siyang
napahilamos pero ganoon pa rin. Aminin man niya o hindi ay nahuhulog na siya sa
lalaki.

Maya-maya ay nakarinig ng katok buhat sa pintuhan. Mabilis na nagpunas at sinuot

ang puting long sleeve ng lalaki. Nakatupi iyon hanggang siko saka sinara ang
butones. Dalawa pa lamang ang naisasara nang mas malakas pa na katok ng lalaki ang
narinig. Nagmadali siyang binuksan iyon at nakitang matiim na naman ang mukha nito
na tila galit na naman.

��Sorry,�� agad na turan rito saka nagyuko nang makitang tinignan siya nito mula
ulo hanggang paa saka tumalikod. "If you��re hungry, the food is ready,�� anito
saka bumalik sa kusina.

Natigilan man pero mabilis na nakabawi at agad siyang sumunod rito. Agad naupo si
Sanaya sa mesang may nakahatag na pagkain. Talagang gutom na siya kaya hindi na
niya hinintay na alukin siya ng lalaki. Mabilis siyang nagsalin ng sinangag nitong
kanin. Habang nakitang bread naman ang kinuha ng lalaki.

Kumuha siya ng sausage at sunny side up egg. Magana siyang kumain hanggang sa
magawi ang tingin kay Marcus. Nakatingin ito sa kaniya na tila ba may nagawa siyang
mali. Nahihiyang binitiwan niya ang kutsara't tinidor. Maging ang ngununguya ay
hindi makunok-lunok.

"Are you done?" pormal na wika nito.

Napalunok si Sanaya upang tuluyang tanggalin ang nabikig sa kaniyang lalamunan.

Tumango lamang siya. Pagbaling sa lalaki ay pormal pa rin ang mukha. Tila pinag-
aaralan siya nito. Para tuloy may mga dagang nagrarambulan sa dibdib sa lakas ng
kabog ng dibdib.

��Good, you have four hours to rest and prepare for yourself. We're going out
later,�� turan nito saka humigop ng kape nito.

"Going out?" lakas loob na tanong rito. Sa kauna-unahang pagkakataon mula noong
pumasok siya sa building na iyon ay ngayon lang siya makakalabas.

"Yes. May problema ba?" pormal na tinig ni Marcus.

"Wala naman," agad na sabad ni Sanaya. Kukunin sana niya ang pinagkainan upang
ipunta sa lababo nang pigilan siya nito.

"No need. Go to the room and rest for a bit. I know, you��re tired,�� anito.
Tumitig siya rito sa huling sinabi ng lalaki pero tila hindi ito aware sa pagtitig
niya at tinutok nito ang pansin sa binabasang diyaryo.

Doon ay napayuko siya. Nahihiya sa sarili dahil sa isang iglap ay tila sinuko ang
sarili rito maging ang puso. Nandito siya pra hanapin ang kaniyang ate Sandra pero
sa halik at yakap nito ay tila naglalaho ang misyon. Bumuntong-hininga saka bumalik
sa kuwarto.

Lalampasan na niya ito pabalik sa kuwarto nito nang marinig muli ang tinig nito.
"Buksan mo ang closet, you can choose whatever you want to wear,�� anito. Hindi
siya sumagot at pumasok na siya sa kuwarto saka binuksan ang closet. Namangha siya
dahil maraming mga formal and cocktail dresses na naroroon.

Matapos siyasatin ang closet ay sinara niya iyon at pabagsak na humiga sa kama.
Isang ngiti ang pinakawalan dahil mukhang nagtagumpay na siya sa kaniyang misyon.
Nakapasok na siya ng tuluyan sa buhay ni Marcus Oliviera.

Habang nakahiga ay naisip niya ang kaniyang ate Sandra. Sana lang ay nasa maayos
itong sitwasyon. Maya-maya ay bigla siyang napabangon at ginala ang buong paligid.
Tama, nasa silid siya ng lalaki. Malamang ay makakakita siya ng anumang lead kung
nasaan ang kapatid niya.

Mabilis na tinungo ang mga drawers. Maayos ang mga iyon. May ilang gamit pero wala
siyang makitang gamit ng kaniyang kapatid o larawan man lang. Nawawalan na siya ng
pag-asa nang paglingon ay nalingunan ang kabilang side table. Hindi malaman kung
bakit tila biglang nagpantig ang kaniyang dibdib. Mabilis na umikot sa kama at
tinungo ang side table.
Maingat na binuksan ang unang drawer. Gawa ng una ay wala masyadong laman iyon at
maayos na nakalagay lamang doon. Sunod na binuksan ang nasa ilalim na drawer. May
kabigatan ang pagkakahila niya roon at nang mabuksan ay nakita ang ilang envelop.
Pile ng mga larawan at sa ilalim noon ay isang nakataob na frame. Napalunok siya,
hindi pa batid kung ano at sino ang nasa frame na iyon. Bigla ay tila ayaw na
niyang alamin pero dinampot iyon at tinignan.

Napasinghap siya dahil nakita roon ang larawan ng ate Sandra niya habang nakangiti
sa camera yakap si Marcus. Titig na titig siya sa mukha ng dalawang taong naroroon.
Tila kay saya ng lalaki sa larawang iyon, kaiba sa lalaking kasama ngayon.

"Ano sa tingin mo ang ginagawa mo!" dumadagundong na boses ni Marcus sa may

pintuhan. Dahil sa kabiglaan ay nabitawan ang frame at nabasag iyon. Halos hindi
makahinga si Sanaya sa galit na nakikita sa mukha ni Marcus.

Natataranta siya lalo na nang makitang basag ang salamin ng picture frames. Ang
lakas ng tambol ng dibdib sa kaba dahil sa pagkakahuli sa kaniya.

"S��Sorry," agad na turan sabay dampot sa frame nang masugatan siya gawa ng nabasag
na salamin. "Ouchhhh!�� sabay pisil sa nadugong daliri. Muling pupulutin ang frame
nang may kamay na pumigil sa kaniya.

Mas lalong nagngalit ang mukha ng lalaki habang hawak ang kamay niya. Sa kabila
noon ay ramdam niya ang init gawa ng pagkakadikit ng balat nito. Kasing init ng
nakakapaso nitong titig sa kaniya.

"What you think you're doing? Leave it!" pagalit na wika nito. Namalayan na lamang
niya na hawak na nito ang synthetic broom at dust pan upang linisin ang nabasag na
frame at nakitang hindi man lang nito kinuha ang larawan at tinapon iyon sa
basurahan. Gulat man sa mga nangyayari pero kahit papaano ay batid niyang hindi
naman nagalit ng tuluyan si Marcus.

"Iyong la��rawan,�� usal pa ni Sanaya.

"Don't mind, dapat sa kaniya. Tinatapon!" anito na puno ng galit ang tinig nito.

Napaisip tuloy siya. Ano ang kasalanan ng kapatid dito at ganoon na lamang ang
galit ni Marcus rito. Maya-maya ay may dala na itong panlinis sa sugat niya. Muling
kinuha nito ang kamay niya at pinunasan iyon ng wipe na may alcohol.

"Aaaaray!" hindi napigilang palahaw dahil sa hapding naramdaman. Agad siyang

napatingin kay Marcus na pormal pa rin ang hitsura. Maya-maya ay nailang na siya
dahil hawak pa rin nito ang kamay niya. "Okay na ako,�� agad na bawi sa kamay.

Napatuwid naman ng upo si Marcus at tumayo. Kailangan na muna niyang lumayo sa

babae dahil iba na ang nararamdaman rito. Nagtungo sa banyo upang maligo dahil
maya-maya rin naman ay lalabas na sila.

Nabigla si Sanaya nang lumabas sa banyo si Marcus dahil nakatabing lamang ng

tuwalya ang ibabang bahagi ng katawan nito. Basa pa ang buhok nito at naglakad
patungo sa closet. Nanonood lamang siya sa bawat kilos nito.

Hanggang sa tila napansin nitong nakatitig siya rito at tumingin ito sa kaniya.
Nagtama ang kanilang mga paningin. Si Sanaya ang unang nagbawi at tumayo na upang
tunguhin rin ang banyo. Paglabas niya ng banyo ay nakitang bihis na si Marcus at
nakaupo na lamang sa coach nitong nasa gilid ng bintana at tila haring nakaupo
habang nakapikit at naka de-kuwatro pa ng paa.

Mabilis siyang kumilos at tinungo ang closet na binuksan kanina. Hindi siya namili
kanina kaya kinailangan niyang mamili pa. Agad na inabot ang black cocktail dress
at tinapat iyon sa katawan. Saka inabot ang isang black dress din pero may
magandang sequence sa taas. Muli iyong tinapat sa katawan. Nang hindi pa rin
nagustuhan ay inabot naman ang isang navy blue dress na may malaking ruffle sa
kaliwang balikat at hakab ba hakab sa kaniyang katawan at litaw ang makikinis
niyang hita.

Aabot pa sana ulit siya ng ibang dress nang marinig ang tinig ni Marcus. "I think,
that one suits you,�� anito.

Agad siyang napalingon rito at kanina pa pala siya nito pinagmamasdan. Wala na
siyang nagawa kundi ang isuot iyon. May blue high heel shoes din kasi roon. Hindi
na siya naiilang maghubad sa harap ng lalaki, tumalikod siya at agad na sinuot ang
damit. Saktong-sakto nga iyon sa hakab ng katawan niya at lalong lumitaw ang
kaputihan niya.

Maging ang lapat sa katawan niya ay mas lalong nagpatingkad sa kurba niya. May
kalakihan din kais ang dibdib at puwet niya kaya halatang-halata ang maliit niyang
baywang.

Matapos maayos ang suot at mabilis na tinungo ang closet at tinuyo ang buhok saka
mahagyang kinulot kulot konti iyon. At saka mabilis na nagpahid nang make up. Nang
matapos ay napangiti siya sa kaniyang hitsura. Nabigla siya nang makita ang replika
sa salamin dahil nasa likod na niya si Marcus.

"Marcus,�� usal niya. Bigla kasing kumabog ang dibdib sa paglapit nito.

Hinawakan siya nito sa magkabilaang balikat dahilan upang napalunok siya. Hindi
alam kung bakit ganoon na lamang ang dulot ng lalaki sa kaniya lalo na kapag
nahahawakan siya nito at naglalapat ang kanilang mga balat.

Chapter 9:Tempting His Temper

Pinaharap siya nito ng lalaki saka senswal na hinawakan ang baba niya saka nilalaro
nito ang kaniyang mapupulang labi. Mas lalong kumabog ang dibdib. Nang tila
hahalikan siya ng lalaki ay inihanda na ang sarili nang marinig itong magsalita.

"Let��s go," saad lang nito. Saka nagsimulang maglakad papalabas ng silid.
Napamaang na lamang siya habang nakatitig sa likod ng lalaking papalabas.

Pilit pinaglalabanan ni Marcus ang damdamin sa babaeng nasa harapan. Gusto niya
itong muling angkinin pero nagpipigil siya. Ayaw niyang siya ang unang marahuyo
dito.

Humugot siya ng buntong-hininga saka mabilis na sumunod sa lalaki. Paglabas ng

silid ay nakitang may dalawang lalaki itong kausap. Tumingin lang si Marcus sa
kaniya hanggang sa makitang lumapit ito sa kaniya at kumapit sa kaniyang baywang.
Wala siyang nagawa kundi ang umabresiyete rito. Kasunod ng dalawang lalaking naka-
formal dress din. Batid na niyang bodyguard ng lalaki ang dalawa bukod doon ay para
bantayan siya.

Magtatanong sana siya kung saan sila pupunta pero nauunahan siya ng hiya lalo pa at
napakapormal ang mukha ni Marcus. Pinagbuksan sila ng sasakyan ng dalawang lalaki.
Sa backseat silang dalawa habang ang dalawa naman ay sa harapan. Mukhang nagsama pa
talaga ito ng bodyguard para wala siyang kawala.

"We're just having dinner out,�� anito sa kawalan. Marahil ay napansin niya ang
nagtatanong niyang tinig. "Don't dare to escape,�� dagdag pa nito. Doon ay
napatingin siya sa lalaki at kapwa nagkatinginan. Si Sanaya rin naman ang unang
nagbawi dahil tila hindi na niya mapigilang mahulog sa lalaki.

Guwapo talaga ito. Lalaking-lalaki tignan idagdag pa ang foreign look nito. Makisig
at maganda ang pangangatawan na tila kay sarap payakap lagi. Tumikhim ang lalaki
nang muli nitong mapansing nakatitig siya rito. Nahihiya tuloy siyang tumungo.

Nang makarating sa isang five star na hotel sa Makati agad silang pinagbuksan ng
mga lalaki at giniya sa kung saan sila pupunta. Namangha si Sanaya sa ganda at
grandiyoso ng hotel na iyon. Nilibot ang mata at iilang tao lang ang nakikita.
Naramdaman niya ang paghigpit ni Marcus sa kaniyang baywang dahilan pa tumingin
agad siya rito.

"Let��s go!" tipid na turan nito na wala man lang ekspresyon sa mukha nito.

Pagpasok sa main function and dining ng hotel ay mas lalo pang namangha si Sanaya.
Well, she went to some various hotel sa Dubai at masasabing elegante at engrande
rin naman pero iba ngayon. Tila ba lahat ng taong nakikita roon ay talagang may
sinabi sa buhay.

"Have a seat,�� turan ni Marcus ng makarating sila sa mesang laan sa kanila. Sa

gilid ng mata ay nakitang tumayo ang dalawang bodyguard sa may pintuhan.
Sinisigurong wala siyang ligtas kung magtangka man siyang takasan si Marcus.

Magagawa ba niya iyon kung nabihag na nito ang puso niya. Ang paulit-ulit nitong
pag-angkin sa kaniya na tila ba pinanabikan lagi na makasama ito. Tumingin siya kay
Marcus na nakatingin din pala sa kaniya. "Kung may balak kang tumakas. I am
telling, hindi ka magtatagumpay,�� banta nito.

Ngumisi siya upang asarin ito. "Don't worry, hindi ako tatakas,�� aniya sa nilapit
ang mukha rito. "Mahal na yata kita,�� bulong niya. Tila nagdiwang ang kaniyang
isipan ng makita ang reaksyon nito. Doon ay hindi na niya napigilang mapangiti ng
maluwag. Naasar ang lalaki at natahimik. Tila napaisip.

Tumiim ang titig ni Marcus sa sinabi ng babae kasabay ng pagtiim ng kaniyang

bagang. Alam naman niyang inaasar lang siya ng babae dahil kita ang pagngisi nito
pero iba pa rin ang pakiramdam niya sa sinabi nito.

"Don't worry, I'm just kidding. Walang babaeng magmamahal sa'yo. Isa kang���� putol
niyang wika saka hindi na tinuloy. "Never mind,�� aniya saka ngumisi rito. Batid
naman hindi siya masasaktan nito dahil nasa pampubliko silang lugar. Kahit medyo
pribado pero may ilang tao pa rin naman.

Lalong napataimbagang si Marcus ng mapansing pinagti-trip-an siya ni Sanaya. "Isang

ano?" gagad niya dito sabay pasimpleng sakmal sa braso niya. "Wala pang babaeng
nakakagawa nito sa akin!��

Mas lalong ngumisi si Sanaya. "Well, good for me. Ako ang una. Well, gusto mo bang
malaman kung ano ka?" susog pang turan para kas lalo itong asarin.

"Don't dare me Sanaya!" galit na turan ni Marcus habang hinigpitan ang pagkakahawak
sa braso nito.

"I dare you Marcus!" aniya sabay lapit muli sa mukha ng lalaki. Nakita niyang nag-
aapoy na sa galit ang mata nito pero hindi siya nito magawang saktan. Nilapit pa
niya ang mukha at siya mismo ang humalik rito. Ayaw gumalaw ang labi nito kaya
pasimple itong kinagat ng bahagya.
��Ouch!�� angil nito sabay sapo at napatigil ang kamay nito sa ere.

��Do it!�� hamon rito saka tumingin ng matiim rito. Nakitang binaba iyon ng lalaki
dahilan para muling mapangiti ng palihim.

Matapos ng mabilis na paghalik niya sa labi ng lalaki at umayos siya ng upo. Isang
nakapang-asar na ngiti ang binigay sa lalaki. Nakitang nangunot ang noo nito at
tila hindi tanggap na nagawa niyang insultuhin ito. Mabuti na lamang at dumating
ang waitress at binigay nito ang menu kasabay ng paghihintay nito ng kanilang
orders.

��What do you want?�� pormal na tanong nito na tila ayaw ipahalata sa waitress ang
tensiyon namamagitan sa kanila.

��You?�� tipid na turan na nakangiti. Tumitig ito sa kaniya pero nagbaling. Mukhang
pagod na itong patulan ang pang-aasar niya rito. Narinig niyang ito na lamang ang
um-order.

Nang umalis ulit ang waitress ay muling nanumbalik ang tensyon sa pagitan nila.
Kapwa tahimik pero nakitang may natawag sa cellphone ni Marcus na nakalapag sa
gilid ng mesa. He cancel it. Muling tumunog at muli nitong kinansela ang tawag.

"Bakit hindi mo sagutin? Baka emergency," ang hindi mapigilang turan dito.

Tumitig nito sa kaniya. Muling tumawag at doon ay sinagot na ni Marcus. "Hello!"

pagalit na sagot nito. "Don't call me bro! I don't care if nandito ka sa Pilipinas
o saan ka mang lupalop ng mundi dahil nang araw na inahas mo ako. Kinalimutan kong
kapatid kita!" galit na turan nito sabay patay sa tawag nito.

Halos mapanganga si Sanaya sa mga narinig buhat kay Marcus. Ang galit nito at
lalong-lalo na ang sinabi nitong kapatid nito.

"Kapatid mo ang tumawag?" curious na tanong niya. Halos natapik ang bibig nang mas
lalong tumiim ang titig nito. "Sorry, pupunta lang ako sa CR.�� Excuse niya para
makaiwas sa init ng ulo nito.

"Don't dare to escape,�� paalala nito habang hawak nito ang isang braso niya.

"I know! Magbabanyo lang ako! Gusto mong sumama?�� aniya rito. Nakitang nakatingin
lang ito sa kaniya. Kaya tumayo na siya at tinungo ang banyo.

Mabilis na nag-imis sa sarili matapos magbanyo. Naiiling pa siya habang naalala ang
hitsura ni marcus habang nagpipigil ng galit sa kaniya. Nang maalala ang guwapong
mukha nito ay hindi maiwasang mapangiti at agad na bumalik sa mesa nila.

Paglabas niya ng banyo ay saktong nakasalubong si Marcus. Tila ba pupunta rin sa CR

pero nagtaka siya dahil iba ang suot ng lalaking nakakasalubong. Mas lalo siyang
nagtaka ng lampasan siya nito kaya minabuting hintayin ang lalaki. Ilang minuto rin
siyang naghintay ng palabas na ito at saktong tatapat na ito sa kaniya nang
magsalita siya.

"Hey,�� turan niya.

Tumingin ito na tila ba nagtataka sa kaniyang pagsulpot. Hindi tuloy niya naiwasang
mapatawa dahil very strange ang reaksyon ng lalaking nasa harap. Kunot-noo at
sinisino siya.

"Babe,�� tinig na nagpalingon sa kanilang dalawa. Ganoon na lamang siya naestatwa

ng makita ang babaeng tumawag rito ng babe.
"Ate Sandraaaaaa!" gulat at nanlalaki ang mata niya sa nakikita. Muling binalik ang
tingin sa lalaking tinawag nito ng babe. Hindi siya maaaring magkamali, si Marcus
ito pero papaanong iba ang suot nito?

"Sanayaaaaa!�� gulat din nitong wika. "My God! Where have you been? Isang linggo na
kitang hinahanap dahil bigla ka daw nawala sabi ni tita,�� gagad nito sa kaniya
saka siya hinawakan upang yakapin nito.

��Ate, saan ka nagpunta?" maang na tanong rito.

"Ikaw ang dapat kong tanungin niyan? Last time I checked ay nasa Dubai ka pa at����
putol na turan nito nang isang dumadagundong na tinig ang narinig nila.

"What took you so long? Nasa mesa na ang���� putol din na turan ni Marcus nang
tuluyan itong makalapit.

Siya ang nabigla sa nakikita. Bakit kamukha ni Marcus ang lalaking nasa tabi.
"Marcus!" gilalas ng ate Sandra niya ng makilala ito. "Magkakilala ba kayo Sanaya?"
gagad na tinig ng ate niya sa kaniya.

Napalunok si Sanaya. Nagsusukatan ng titig ang tatlong kasama. "Ate?�� Hawak sa ate
Sandra niyang papalapit kay Marcus.

��Hayop ka! Bakit sa kapatid ko, kung gusto mong gumante sa amin? Dapat sa amin, sa
akin!�� Pagsasampal ng ate Sandra niya kay Marcus. Nakitang tumitig lang si Marcus
sa kaniya na walang ekspresyon. Ni hindi man lang nito ipagtanggol ang sarili nito.

"Ate, wala siyang kasalanan.�� Mabilis na pumagitna upang hindi muling masampal ng
ate niya si Marcus.

"Umalis ka riyan Sanaya kung ayaw mong madamay,�� banta pa nito pero hindi siya
umalis.

Umiiling-iling siya. "Wala siyang kasalanan ate," giit niya.

"That��s enough Sandra,�� tinig ng lalaking kamukha ni Marcus. Tila naman natauhan
ang ate Sandra niya.

"Sanaya, sumama ka sa amin,�� anito sabay hila ng ate Sandra niya sa kaniya.

Agad siyang umiling. Maya-maya ay nagdatingan ang dalawang bodyguard ni Marcus.

Maging ang mga ito ay nagulat ng makita ang lalaking kamukha ng amo nila. "Boss,
may problema ba?" tanong ng dalawa. Sumenyas lang si Marcus na okay lang ito.

"Let��s go!�� Pilit na hila ng kapatid. Hindi alam kung bakit gusto niyang huwag
siyang hayaan ni Marcus na makaalis.

"Ate,�� iling rito sabay tingin kay Marcus upang humingi ng tulong na huwag siyang
pabayaang sumama sa kapatid niya.

"Hindi ka pwedeng magmahal sa kaniya. Hindi mo ba alam kung����

"Alam ko ate,�� giit niya. Naiiyak na rin saka tumingin kay Marcus pero nakaiwas ng
tingin ito. ��Marcus,�� tawag pa niya sa pangalan ng lalaki pero hindi ito tumingin
sa kaniya. Parang gusto na talaga niyang umiyak.

Chapter 10: The Angst of the Past

"Tara na Sanaya, huwag ka nang magmatigas pa! Marco, tulungan mo ako,�� anito sa
kasamang lalaki.

Magkabilaan siyang hinawakan ng mga ito at inalis na roon. Tinawag pa niya ang
pangalan ni Marcus pero hindi siya nito pinigilan man lang.

��Marcus, please tulungan mo ako,�� tawag rito pero hindi man lang siya tinignan
nito. Kita ang likod nito at pilit na nagpupumiglas sa pagkakahawak ng kapatid at
sa lalaking kawangis ni Marcus.

"Ano ba Sanaya! Sampung araw ka lang nawala, anong ginawa sa'yo ni Marcus para
magkaganyan ka ha!" turan pa ng ate Sandra niya. Hindi tuloy siya nakaimik hanggang
sa paisakay siya nito sa sasakyan nila.

Samantala, naiwang natitigilan si Marcus. Hindi alam kung bakit hindi man lang
naipakitan kila Sandra at Marco ang galit niya. Masyado yata siyang nabigla sa
kaalamang ang babaeng muling tumibag sa nagyeyelo niyang puso ay kapatid ng babaeng
unang nanakit sa kaniya.

��Boss,�� untag ng isa sa mga bodyguard niya nang makitang mag-isa na lamang siya.

��Iyong babae boss,�� turan naman ng isa. Tinaas lamang niya ang kamay. Upang
awatin ang mga itong sundan ang mga ito.

Nang makabawi ay agad na bumalik sa kaniyang sasakyan kasama ang dalawang

bodyguard. Deretso sa penthouse ng kaniyang building. Agad na hinubad ang damit
sabay balibag sa kung saan. Muling nagbalik ang alaala ng kahapon.

��Sh*t! Bakit! Bakit?!�� malakas na sigaw dahil sa inaakalang maayos na siya dahil
sa pagdating ni Sanaya sa buhay niya pero hindi pala.

Malalaki ang mga hakbang na tinungo ang kaniyang mini bar at binuksan ang bote.
Hindi na siya nag-abalang umabot pa ng baso. Tinungga niya iyon hanggang mabulunan
siya. Halos mapaubo siya sa ginawang paglaklak ng alak sabay bato iyon na lumikha
ng nakakabinging ingay.

��Boss! Okay ka lang po ba?�� tinig ng tauhan sa labas.

��Leave me alone!�� bulyaw rito. Muling hinagis ang mga nakahelerang kopita sa
counter. Saka yumuko roon. ��It��s your fault! It��s my fault! Damn!�� aniya saka
inabot muli ang bote ng alak at nilaklak iyon.

Hanggang sa bumukas ang kaniyang silid. ��Hindi ba��t sinabi kong pabayaan niyo
ako. Umalis kayo!�� maigting ba turan kahit hindi lumingon sa mga ito.

��Is this about Sandra or the other girl?�� tinig buhat sa pintuhan. Doon ay
napabaling siya ng makita roon ang ninong niya. ��Come on Marcus, babae lamang
sila. Tayo ang nagpapaikot sa kanila, hindi sila ang magpapaikot sa atin. Tandaan
mo iyan,�� matiim na turan nito sabay agaw sa hawak niyang alak at tumungga rin
doon.

Sa bahay ng tita Alice nila sila dumeretso. Hindi kasi alam ng tita Alice niya ang
plano niyang paghahanap sa kapatid. Doon ay nakitang may kasama itong bata na
tantiya niya ay tatlong taong gulang. Agad siyang napalingon sa ate Sandra niya.

Ngumiti ito. "Anak namin,�� anito sabay tingin sa lalaking kamukha ni Marcus. "Anak
namin ni Marco,�� dagdag nito.
"Talaga ate, ang cute naman. Hi,�� masayang bungad rito.

"Hello, my name is Sharmaine Angela Mendez Oliviera. And you are?" bibong utal na
turan nito.

"I'm you mom's sister. I'm your aunt,�� magiliw na sagot rito.

"Oh that nice,�� ang nakangiting turan nito. Sabay tingin sa ate Sandra niya na
tila kinukompirma kung tama ang sinabi niya.

"Baby, halika muna sa room mo may ipapakita ako sa'yo,�� agaw ng lalaki.

Nang sila na lamang ng ate Sandra niya at ang tita nila ang naroroon ay nakitang
matiim na nakatitig sa kaniya ang ate Sandra niya. "Ano ang ginawa sa'yo ni
Marcus?" maigting na tanong nito.

"Ate,�� nahihintakutang turan.

"My God Sanaya! Tell me!" gigil nito. "Sinaktan ka ba? Ano?" hindi na mapigilan ang
inis ng kapatid.

"Ate, hindi! Hindi niya ako sinaktan," tarantang sagot rito.

Tila naman ito nakahinga sa sinabi na. "Mabuti kung ganoon,�� saad nito. "Alam mo
bang pinag-alala mo kami. Sinabi ni Tita na bigla ka raw umuwi mula ng sabihin
nitong halos tatlong buwan na akong hindi nakontak kay Tita. Tapos bigla ka rin
nawala. Buti na lamang at kababalik lang namin galing sa trip namin sa Austria nang
mabasa ang mensahe ni Tita. God, Sanaya anong pumasok sa utak mo at umuwi ka na
lamang ng ganoon ganoon na lamang,�� sermon ng ate Sandra niya.

"Sorry ate, nag-alala lang ako sa'yo kaya����

"Kaya sumali ka sa kulto-kulto kunong����

Maya-maya ay napatigil ito at nakapamaywang na tumingin sa kaniya. "Sabihin mo sa

akin Sanaya, may nangyari ba sa inyo ni Marcus?" baling na tanong nito.

Muling dumagundong ang dibdib sa kaba. Paano ba siya makapagsisinungaling rito.

"Ate?�� napapalunok na turan.

"Ginalaw ka ba niya?" mataas na natinig nito.

"Ate?!�� hintakot na turan.

"Ginalaw ka ba ni Marcus? Ginahasa! Ano, Sanaya!�� niyugyog na siya nito at bakas

sa mukha nito ang sobrang galit. "Sagot!"

"O��oo ate, pero hindi naman niya kasalanan.��

"Stop it Sanaya! Ginalaw ka pa rin niya. Makikita niya, alam kong naganti lang siya
sa amin ni Marco,�� anito at galit na rin ang ate Sandra niya. "Mula ngayon ay
hindi ka na makikipagkita kay Marcus. Maliwanag ba!" anito.

"Ate,�� aniya na naiiyak.

"Maliwanag ba Sanaya."

"Opo ate,�� hintakot na sagot rito.

Nasa opisina si Marcus nang bigla siyang tawagan ng mga guard ng building nila. May
babae raw na gusto siyang makausap. Noong una ay inakalang si Sanaya. Mabilis na
binuksan ang camera sa front ng building at nakita si Sandra roon. Napakunot-noo
siya.

"Let her in,�� utos sa nasa intercom.

Ilang minutos ay nasa harap na ang babaeng unang minahal at pinag-alayan ng lahat.
Mabilis siya nitong sinugod ng sampal. "Hayop ka! Bakit ko ginawa iyon sa kapatid
ko!" gigil na turan nito.

Agad na sinapo ang sinampal na pisngi. "Siya ang lumapit sa akin at malay ko bang
kapatid mo siya!" galit na ring sagot sa babae.

"Ang sabihin mo ay hindi mo pa rin tanggap na si Marco ang mahal ko. Ilang ulit ko
bang ipaliwanag sa'yo,�� nanghihinang turan nito.

"Ipaliwanag ang alin? N��na niloko niyo akong dalawa. Ang kapatid at kakambal ko pa
talaga?�� galit na sagot ni Marcus. "Buong akala ko iba ka sa kanila. Hindi ka
katulad ng pamilya ko na puro panghuhusga sa akin pero mas masahol ka pa pala.
Dahil ba mas may pera noon ang kakambal ko?" sumbat pa niya sa babae.

"Wala kang alam!��

"Walang alam? Saan? Kung paano niyo akong pinagplanuhang lokohin?" sabad niya.
Nakitang tila naiiyak na ang babaeng kanina ay tila nais siyang lapain.

"Marcus, hindi ganoon iyon. Darating ang araw na maiintindihan mo rin kami ni
Marco,�� mababang tinig nito.

Ngumisi siya. "Kahit kailan, hindi ko mapapatawad ang panloloko ninyo ng aking
kakambal!" matiim niyang wika rito.

Mabilis na pinahid ni Sandra ang luha nito. "Just leave my sister. Huwag siya ang
singilin mo sa kasalanan ko,�� anito saka umalis na.

Napamaang na lamang si Marcus. Mabilis na nagsalin ng alak at tinungga iyon.

Naalala si Sanaya. Napasapo siya ng ulo. Hindi man aminin ay na-miss niya ito.
Kahit sampung araw lang itong nakasama ay hindi maitatangging tila natibag nito ang
pader na nilagay ni Sandra sa kaniyang puso.

Halos dalawang oras na siyang nakasandal sa swivel chair at nakakalahati na rin

niya ang bote ng alak nang muling tumunog ang intercom niya. "Sir, may babaeng
naghahanap sa'yo rito,�� tinig ulit ng ilang security personel niya.

Isip niya ay baka bumalik si Sandra. "Let her in,�� tinatamad na turan.

Sinandal ang ulo sa sandalan ng swivel chair at nakatingala sa kesame. Narinig

niyang bumukas ang pintuhan.

"Oh bakit ka bumalik? Hindi ka pa rin ba tapos ha. Alam mo, kahit anong gawin niyo
ni Marco. Hindi niyo maikukubling niloko ko niyo akong dalawa!" tinig niya habang
nakatingala sa kesama. Nang hindi sumagot ang pumasok ay napatingin siya rito.

Ganoon na lamang ang gulat nang makita roon si Sanaya.

"Sanaya!" gulat na bulalas rito.

"Nanggaling rito si ate?�� nanulas sa bibig niya ng marinig ang sinabi ni Marcus.

"Anong ginagawa mo rito!" maya-maya ay galit na turan nito.

"I'm asking you? Galing ba dito si ate Sandra?" pagalit na tanong sa lalaki.
Nangunot ang noo nito sa ginawang pagtaas ng boses niya.

"Yes! He came here to warn me to stay away from you! Now, what are you doing here?
�� mataas na ring turan nito.

Lumapit si Sanata sa lalaki. "Well, sinabihan na rin ako ni ate na layuan ka

pero���� may pag-aalinlangang turan. "Pero hindi ko kaya,�� may pagsusumamong saad
dito.

"What do you mean?"

"I don't know, hindi ko alam,�� gulong-gulong saad sa lalaki.

Tumayo si Marcus at napamulsa. Humugot ng malalim na buntong-hininga. "Umalis ka na

Sanaya. Kalimutan mo nang nagkakilala tayo,�� turan nito.

Mabilis na niyakap ni Sanaya ang lalaking nakatalikod sa kaniya. "No, please

Marcus. Don't do this to me,�� aniya sa lalaki.

Mabilis nitong kinalas ang kaniyang pagkakayakap. "Sanaya, umalis ka na!" giit sa
babae.

"No. Hindi ako aalis dito,�� tila batang maktol.

"Give me a reason para hindi ka umalis?�� hamon niya sa babae.

"Mahal kita! Mahal na kita!" tahasang sagot ni Sanaya. Nangunot ang noo ni Marcus.
Umilap ang mata saka muling tumalikod sa babae.

Maya-maya ay tumawa ito ng nakakaloko.

"Infatuation lang iyan. Hindi mo ako mahal. Sampung araw lang tayong nagkasama.
Imposibleng mamahalin mo ako sa ganoon kaiksing panahon. Ang ate mo nga halos
dalawang taon pero nagawa pa rin niya akong iwan!" galit na saad ni Marcus.

Napalunok si Sanaya. "Magkaiba kami ni ate,�� nanginginig na turan dito.

Tumingin na sa kaniya si Marcus. Matiim ang pagkakatitig nito. Napahakbang siya

patalikod ng tila susugurin siya nito. Bigla ay tila natakot dito.

Nang masukol siya rito ay nagkatitigan sila hanggang sa sakupin nito ang labi niya.
Marahas ang paghalik nito. Tila ba nagpaparusa pero lahat ay tinanggap niya maging
ang marahas din nitong pag-angkin sa kaniya sa ibabaw ng mesa nito.

Marahas nitong pinunit ang saplot at tila asong naulol sa laman. Natigil lamang ito
nang masalat ang luha niya. Tila ba natauhan hanggang sa tumigil ito. Napahikbi
siya. Niyakap siya nito.

"I'm sorry,�� tinig nito.

Sa kauna-unahang pagkakataon ay narinig niyang humingi ito ng tawad. Mahigpit

niyang niyakap ang lalaki. Mahal na niya talaga ito. Kahit ano ay kaya na niyang
tanggapin makasama lamang ito.
Chapter 11: The Fall Of His Empire

Pagkauwi ni Sanaya ay nakitang naghihintay ang ate Sandra niya. Masama ang tingin
nito sa kaniya. Batid na niyang galit ito dahil sa hitsura pa lamang nito. "Saan ka
galing?" pagalit na tanong nito.

"Ate, sa��sa��a kaibigan ko po,�� nanginginig na tugon rito. Hindi kasi siya
magaling magsinungaling rito. Buong buhay niya ay ngayon lamang siya
magsisinungaling sa ate Sandra niya dahil kay Marcus.

"You��re lying!�� sigaw nito na hindi naniniwala sa palusot niya. ��Saan ka galing?
�� muling tanong nito.

Nahintakutan si Sanaya dahil sa nakikitang inis at galit sa mukha ng kapatid.

��Totoo po Ate, galing ako sa kaibigan ko,�� aniya na pilit tinuwid ang dila para
hindi halatang nagsisinungaling siya.

Ngumisi ito sa kaniya. ��Kilala kita Sanaya, mula sa dulo ng buhok mo hanggang sa
dulo ng talampakan mo. Alam ko kung kailan at hindi ka nagsasabi ng totoo. Now,
tell me. Saan ka galing,�� madiing turan nito.

Ramdam na ramdam niya ang tensiyong namamagitan sa kanilang magkapatid.

��Ate sinabi ko ng sa kaibigan����

��Sinungangaling!�� malakas na bulyaw nito.

Nahintakutan si Sanaya dahil ngayon niya lang nakitang ganoon kagalit ang kapatid.
��Ate!�� gulat na sabad rito at nakitang tila natauhan naman ito.

Malalim ang buntong-hininga nito. ��Tinawagan ko na ang mga kaibigan mo at hindi ka

raw nagpunta roon. Kaya, uulitin ko! Saan ka galing?�� anito na bakas ang galit
pero hindi katulad kanina. Kinikontrol na nito ang sarili. ��Hindi ba sinabi kong
tigilan mo na ang pakikipagkita mo kay Marcus!"

"Ate, hindi po talaga ako nakipagkita,�� giit niya pero wala talaga siyang kawala
rito.

"Ako ang nagpalaki sa'yo Sanaya kaya kilalang-kilala kita. Ginagawa ko ito para
sa'yo. Wala siyang magagawang mabuti para sa'yo,�� sermon na naman nito.

Natigilan silang magkapatid. Nagyuko si Sanaya ng ulo dahil nahihiya siya sa

kapatid. Dahil lang sa isang lalaki ay nagkakasagutan sila ngayon.

��Hindi man talaga tayo magkadugo pero mula nang ampunin ka ni Papa ay tinuring na
kitang kapatid. Mahal kita Sanaya kaya ko ito ginagawa,�� anito na tila naiiyak na.
Tumingala siya rito. Maging siya ay naiiyak na rin.

��Sorry ate,�� aniya rito.

Maya-maya ay narinig nila ang matitinis na tinig ng anak niti at alam nilang
dumating na ang mag-ama ng kaniyang ate. Papasok na ang mga ito nang saktong mapako
ang pansin nila sa TV na nakabukas.

Breaking News: Sinalakay ng operatiba ang building na ito sa Makati dahil sa

pinaghihinalaang ito ang headquarter ng sinasabing sex cult kung saan nagbibenta ng
mga babae sa loob at labas ng bansa.
Lahat sila ay napatigil ng makita ang building at ilang pinagsanib pwersa ng SWAT
at NBI na nakapaligid sa building. Napasinghap si Sanaya ng makilala ang building
na iyon. Iyon ang pag-aari ni Marcus.

Maging si Marco ay nakatitig sa telebisyon. Agad na tinakpan ng mukha ng anak nila

nang makitang hawak ng ilang opisyal ng NBI si Marcus.

Napatayo si Sanaya ng makitang nakaposas ang lalaki. Hindi makapaniwala sa

napapanood dahil kasama lamang kanina ang lalaki. Para tuloy gusto niyang tumakbo
pabalik sa kinaroroonan nito.

Hawak na ng operatiba ang sinasabing lider ng grupo. Dadalhin siya sa presinto para
sa final investigation. Sa lahat ng mga biktima ay maaring lumantad para po
tuluyang umusad ang kaso. Heto po ang maiinit na isyu sa oras na ito. Ako si Kara
Conception. Magandang hapon.

Pabagsak na napaupo si Sanaya. Saka tumingin sa kaniyang kapatid. Nanginginig ang

katawan sa nasaksihang pagkakaaresto ng lalaking minahal sa loob ng sampung araw.

��Ikaw ba ang nagsumbong?" hindi mapigilang tanong rito.

"What?" gulat na sabad nito. "What do you mean? Sanaya wala akong ginagawa,�� giit
ng ate Sandra niya.

Naguguluhan talaga siya. Paano na si Marcus. Hindi ito pwedeng makulong. Tumitig
siya sa kapatid at inaarok roon kung nagsasabi ba ito ng totoo o hindi. Hindi alam
kung ano ang gagawin kapag nalamang ito ang dahilan kung bakit makukulong ito.

Naging laman ng bawat balita ang pagsasara ng buong building kung saan naroroon ang
kompanya kuno ni Marcus na The Gentlemen kung saan front ng sex cult ng mga ito. Na
naglalayong mag-exploit ng mga babae sa mga mayayamang businessmen sa loob at labas
ng bansa. Panay din ang panghihikayat ng medya na lumitaw na raw ang mga babaeng
biktima.

Hanggang sa kasalukuyan ay hindi pa rin nagsasalita si Marcus Oliviera tungkol sa

kinasasangkutang human trafficking at exploitation. Ayon sa abogado nitong si
Attorney Elfred Fortuna ay baseless ang lahat ng pinupukol sa kliyente nito.
Nahihirapan din ang NBI dahil walang nalitaw na biktima. Ito ang latest news
update, ako po si Kara Conception. Magandang gabi.

Dinig sa telebisyon ni Sanaya. Halos dalawang linggo na noong huling nakita si

Marcus. Ang building ay sarado na rin at patuloy ang ginagawang paglilitis hinggil
sa kinakasangkutan nito.

Hindi na siya mapakali dahil habang tumatagal na hindi ito nakikita ay mas
tumitindi ang reyalisasyon sa kaniyang isipan. Mahal na niya ito. Napakaimposible
pero ikanga nila. Kapag puso ang nagdikta, hahamakin ang lahat nasunod lamang ito.

Nagpasya siyang tuntunin ang condo ng lalaki. Mabuti na lamang dahil narinig niya
minsan na nag-uusap ang ate Sandra at ni Marco tungkol sa condo ng lalaki.
Kailangan niya itong makausap. Alam niyang mahirap ang pinagdadaanan nito lalo pa
at setro ito ng kontrobersiya. Kailangan nito ng taong makakasama at masasandalan,
willing siyang ibigay iyon sa lalaki.

Matapos nang ilang oras na paghahanap ay natunton ang condominium building na

binanggit ng kuya Marco niya. May pangamba man pero kailangan niyang makausap si
Marcus.

"Sana nga nandito siya,�� aniya sa sarili habang nakatitig sa address na agad na
sinulat ng marinig ang usapan nila ate Sandra niya at Marco.

Ilang linggo nang hindi lumalabas si Marcus sa kaniyang condo. Maging ang tawag ng
mga magulang ay hindi sinasagot dahil malamang ay nagsumbong na ang magaling niyang
kakambal sa mga ito kaya panay na ang tawag sa kaniya.

Umiiyak siyang mag-isa sa sinapit niya. Para siya ibong lumipad ng napakataas tapos
sa isang iglap at nabalian ng pakpak dahilan para lumagabog siya at hindi lang sa
lupa siya bumagsak kundi sa isang konkretong gusali.

Matiim na nakatingin sa sarili repleksyon. Kita ang panlalalim ng mga mata. Ang mga
balbas at bigote na natubo na. Nasa ganoon siyang aktuwasyon nang marinig ang
doorbell.

Nakailang doorbell siya ngunit wala pa ring nasagot noon. Bumagsak ang balikat niya
at patalikod na siya ng marinig ang pagbukas noon. Agad siyang lumingon at nakita
ang mukha ni Marcus. Tumubo na ang balbas at bigote nito. Nanlalalim ang mata nito
at tila bumagsak din ang katawan nito.

"Marcus?!�� naluluhang turan sa pangalan nito. Patakbo niya itong niyakap. Nabigla
ang lalaki sa ginawa niya. "Anong nangyari sa'yo?�� aniya nang hawakan ang mukha ng
lalaki.

"Umalis ka na?!�� malamig na wika nito sabay baklas sa pagkakayakap rito.

"No! Hindi ako aalis. I know, kailangan mo ako ngayon." Mabilis niyang iling sabay
yakap muli sa lalaki at ayaw na niyang bumitaw rito.

��Please Sanaya, umalis ka na. Hindi ka nararapat sa tulad kong patapon ang buhay!
�� turan ni Marcus na pinaglalabanan ang pagkasabik sa babaeng nasa harapan.

Agad siyang tumalikod nang muli siyang yakapin nito. ��Marcus please. Mahal kita.
Mahal na mahal, huwag naman ganito oh!�� pagmamakaawa ni Sanaya.

"Sanaya!" sigaw na umalingawngaw sa pasilyo na iyon.

Paglingon niya ay ang ate Sandra niya iyon at si Marco. Hindi alam na nasundan siya
ng dalawa. "Sanaya, umuwi ka na,�� ani ng ate Sandra niya.

"No ate, dito lang ako!" mariing turan rito. Nakipagmatigasan siya ng tingin rito.
Sa kauna-unahang pagkakataon ay susuwayin ito.

"Hindi! Uuwi na tayo. Hindi ba't sinabi kong huwag na huwag ka nang makikipagkita
sa kaniya." Hablot nito sa kaniya. Hindi siya bumitaw kay Marcus. "Marcus, bitawan
mo siya,�� utos nito kay Marcus.

May pagsusumamong tumitig siya kay Marcus. Tila naluha ito ngunit kinukubli nito
iyon saka binaklas ang brasong nakakapit rito.

"No please Marcus, ate! No, Marcus, help me,�� aniya habang hinihila siya ng
kaniyang kapatid papalabas doon nang bigla ay nahimatay siya.

"Ahhhhhhh!�� malakas na tili ni Sandra ng makitang babagsak na sa sahig si Sanaya.

Mabuti at mabilis na nasalo. "Marco, tulungan mo ako. Sanaya! Sanaya,�� tapik sa
mukha ni Sanaya pero tila unconscious ito.

Mabilis na binuhat ni Marco si Sanaya. Si Marcus naman ay naiwang natitigilan.

Gulong-gulo sa mga nangyayari sa buhay niya. Sa unang pagkakataon ay susundin ang
payo ng kakambal sa kaniya. Lilisanin na niya ang bansa upang muling ibangon ang
sarili.

Nang magkamalay si Sanaya ay nasa ospital na siya. Unang nasumpungan ang mukha ng
kapatid. "Ate,�� usal niya. Sabay alala kay Marcus.

��Si Marcus, ate?�� aniya na muli na naman siyang naghihisterikal. Nang awatin diya
nito.

"Shhhh! Sabi ng doktor ay huwag ka masyadong ma-stress lalo pa at masilan ang

kondisyon mo,�� anito upang awatin siya sa akmang paghalaw.

"Anong ibig mong sabihin ate?" naguguluhang tanong dito.

"Buntis ka. Kaya pwede ba huwag ka masyadong maggagagalaw at mas lalong hindi ka
dapat ma-stress,�� ang imporma ng kapatid sa kaniya.

"Bu��buntis ako?" hindi makapaniwalang turan.

Tumango ang ate Sandra niya.

Tuluyan nang aalis sa bansa ngayong hapon ang notorious leader ng isang sex cult.
Ayon sa abogado nito, si Mister Oliviera daw ay pwedeng lumabas ng bansa dahil wala
pa naman daw kasong nakasampa laban dito. At ayon pa kay attorney Furtona ay walang
biktimang lumalabas to testify a said crime. Samantala ay nasa NAIA terminal 3
ngayon ang ateng correspondent na si Diego Zamora para sa detalye.

Nakitang maraming reporter ang gustong kumausap kay Marcus. Naka-sunglasses ito
habang pilit na nagtatago sa mga reporter papasok sa airport.

Agad na napatayo si Sanaya.

"Anong ginagawa mo? Makakasama sa'yo iyan!�� inis na wika ng kapatid.

��Hindi ate, kailangan ko siyang puntahan. Kailangan niyang malaman na magkakaanak

na kami,�� naiiyak niyang wika.

Niyakap siya ng ate Sandra niya. "Sanaya calm down. Let him go. Kami ni Marco ang
nag-advice sa kaniyang lumayo muna at hayaang mag-lie low ang isyu tungkol dito.
Hayaan mo muna siyang hanapin nito ang sarili,�� payo ng kaniyang ate. Tama ito
kaya hindi na siya nagpumilit pa lalo at ayaw niyang mapahamak ang magiging anak.
Ang bunga ng pagmamahal niya kay Marcus.

Chapter 12: The Shocking Revelation

Mabilis na lumipas ang tatlong taon. Tuluyang nakabangon si Marcus. Nagpatuloy sa

pag-aaral at ganap na siyang Psychologist. Maayos na rin ang buhay niya kasama ang
girlfriend na si Adriana Soussa, isang aspiring brazillian model. Isa ito sa mga
dahilan kaya nais ituwid ang kaniyang buhay. Hanggang ngayon ay naka-freeze ang
kaniyang account sa Pilipinas.

Kahit papaano ay kinalimutan na niya ang dating buhay at masaya na siya kung ano
siya. Sa tulong ng mga magulang ay muli niyang naibangon ang sarili. Nilimot ang
mga masasakimuot na pangyayari na nagdala sa kaniya sa magulong mundo na gaya ng
The Gentleman. Iba man ang idolohiya ng iba sa kaniyang pananaw pero para sa
konserbatibong pananaw ng mga Pilipino ay masama.
"Hi! One cappuccino for Mister Marcus,�� tinig ng babaeng naglagay ng kape sa mesa
niya. Pag-angat ng tingin rito ay tila may naalala. Mabilis ding binaling sa iba
ang tingin.

"Thanks,�� sagot na hindi na muling tumingin pa rito. Iba kasi anv pakiramdam niya
ng magtama ang mga mata nila kanina. Ayaw niya ng pakiramdam na iyon dahil malapit
na silang ikasal ng kasintahan.

"You��re moset welcome Sir, enjoy!�� anito saka umalis.

Nang makaalis anb babae ay hidni niya naiwasang mapasulyap sa counter at tinignan
ang babae. Maiksi ang buhok nito at tila brusko gumalaw. Tila naramdaman nito ang
pagtitig niya kaya agad siyang nagbaba ng tingin ng lumingon ito sa kaniya. Hindi
malaman kung saan nakita ang pares ng matang iyon. Pinay ang babae alam niya iyon
pero iba ang mga mata nito. Tila nakita na niya noon pa man.

Mas lalo pang nadadalas ang pagtatagpo nila ng babae. Naka-long sleeve checkered
ito. Maong pants at sneakers. May suot pang bonnet at saka naka-bag pack.
Aksidenteng nagkabanggahan pa sila sa isang book store ng kinailangan niyang
hanapin ang isang libro para sa tinuturuang school.

"Oppssss sorry!" gagad nito nang mahulog ang librong hawak.

"Excuse me Miss. Are you stalking me?" ��di mapigilang tanong rito.

"Excuse me?" gagad ni Sanaya.

Napatigil si Marcus dahil maging ang boses ay tila pamilyar sa kaniya. Mabilis na
tinanggal ang bonnet nito at tinitigan. Hanggang sa rumehistro sa kaniya ang mukha
ng isang babae. Si Sanaya.

Napahugot siya ng malalim na buntong-hininga. Heto na at bumabalik ang nakaraang

nais niyang takasan.

"What are you doing here?�� matabang na turan.

"What do you mean?" maang pa kunong turan ni Sanaya.

"You cut your hair, you act like a tomboy but you forget to change your voice. Now,
what are you doing here Sanaya?" deretsahang turan ni Marcus sa kaniya. Wala na
siyang kawala dahil nakilala na siya nito.

"Okay fine. I came here to���� aniya saka bumuntong-hininga. Nalito kung sasabihin
ba ritong may anak sila at kaya siya naroroon upang pigilan ito sa napipintong
pagpapakasal nito. Kung hindi pa aksidenting narinig ang kapatid at si Marco na
nag-uusap tungkol sa kasal nalalapit nitong kasal ay hindi pa sana malalaman. Kaya
nagpumilit siyang puntahan na ito. Hindi niya hahayaang mawalan ng ama ang anak
niya. Three years is enough para hintayin itong babalik.

��To what?!�� inis na turan nito.

��To see if your fine,�� kaila ni Sanaya.

��I'm fine. So, makakauwi ka na!�� anito at tumalikod na.

Agad na humabol si Sanaya. "Wait Marcus, hindi lang naman ganoon iyon eh!�� Habol
dito kahit panay ang lakad nito.

"I'm fine, Sanaya. Maayos na ang buhay ko. I have good job and I'm getting
married,�� palatak rito.

"Getting married?" natigilang turan rito doon ay tumigil ito. Alam na niya iyon
pero ang marinig sa mismong bibig nito ay tila gustong magwala ang puso niya.

"Yes, you heard it right."

"No!" hindi napigilang sigaw rito. "No! H��hindi ko mapapayagang mawalan ng ama ang
anak ko!" hindi na niya napigilang turan kay Marcus na noon ay nakakunot-noo.

Hanggang sa marinig niya ang malakas na pagtawa nito sa sinabi na tila ba isang
joke lang iyon.

Sa sobrang ini ni Sanaya ay iniwan ito. Masakit mang malaman na hindi naniwala si
Marcus sa sinabi ay hindi siya nawalan ng pag-asa. Batid niyang muli silang
amgkikita ni Marcus.

Pag-uwi ni Marcus ay nadatnan ang magulang at ang kakambal at si Sandra. Kasama ang
anak ng mga ito. Nakita ang isa pang batang kasama nila, inakalang nasundan pa ang
panganay ng mga ito. Maya-maya ay may kumatok. Agad na binuksan ni Sandra at si
Sanaya iyon.

"Mommy,�� salubong ng batang lalaki rito. Nakamata siya sa pagyakap ng batang

lalaki rito. Naguguluhan siya. Paanong magkakaanak sila nito. Muli ay napatitig
siya sa mukha ni Sanaya. Batid niyang siya ang nakauna rito at sa edad ng bata ay
tumutugma ng panahong lisanin ang Pilipinas.

Tumingin si Sanaya sa kaniya. ��Marcus, pwede ba tayong mag-usap-usap?�� agaw ni

Marco sa kakambal nito saka binigay sa magulang ang dalawang bata. Silang apat na
lamang ang naroroon.

"Bakit kayo naririto?" maang na tanong ni Marcus. Napangisi nang maalala ang sinabi
ni Sanaya sa kaniya kanina. "Para sabihing anak ko ang batang iyon?" turo sa
pintuhang pinasukan ng magulang kasama ang mga bata.

"Seriously, alam mong ikaw lang ang gumalaw sa akin. So anak mo si Mark!�� awat ni
Sanaya na naiinis sa reaksyon ng lalaking minahal at hanggang ngayon ay umaasa
siyang mabuo silang pamilya. But looking at Marcus right now ay tila hindi nito
tanggap ang anak nila.

Mas lalong napangisi si Marcus. "Paano ako maniniwala kong alam kong baog ako. Ba-
og ako!" singhal nito sa harap ni Sanaya.

Napaatras si Sanaya. "Hindi! Hindi!�� umiiling na wika.

"Marcus, listen. Ang medical na natanggap mo noon ay���� nanginginig na turan ni

Marco. Tila naiiyak. "Ay akin,�� pag-aamin nito.

"What?!�� gilalas ni Marcus. "Pero may anak kayo���� tigil na turan dito nang ma-
realize na maaaring anak niya ang anak ni Sandra.

"Matagal na kaming magkakilala ni Sandra. We love each other pero hindi ko siya
magawang mahalin ng buo dahil mayroon akong bagay na hindi kayang maibigay sa
kaniya. Hinamon ko siya na akitin ka at hinikayat na kapag may nangyari sa inyo at
magbunga iyon ay aakuhin ko. Dahil mahal na mahal niya ako ay pumayag siya.�� Isang
malakas na suntok ang pinakawalan ni Marcus sa kakambal.

��Marcus, no!�� awat ni Sandra na akmang susuntukin ulit ang kapatid.

��Mga hayop kayo! Pinaglaruan niyo ako? Ginago tapos ganito!�� turan ni Marcus
habang nakatitig sa kakambal na nasa sahig.

Sa kinatatayuan ay naestatwa si Sanaya sa naririnig kay Marco. Hindi niya alam iyon
at wala siyang alam doon. Tumitig siya sa ate Sandra niya na noon ay tahimik na
umiiyak habang hawak ang asawa nito.

"Natatandaan ko noon. We're bestfriends pero mula nang dumating ang resulta ng
aking medical at nalaman kong wala sa akin ang isang bagay para makompleto ako
bilang lalaki. Lahat ginawa ko upang kahit papaano ay makaangat ako sa'yo. Ang loob
nina Mama at Papa. Ang mataas na grades para laging purihin. Ang magandang karera
para ako ang bida pero hindi niyon natakpan ang bagay na kinaiinggitan ko sa'yo,��
mahabang saad ni Marco habang sapo ang putok nitong labi.

"Niloko mo ako!" ni-leeg-an ni Marcus sa kakambal. Agad na sinalo ni Sandra si

Marco. "Isa ka pa! Manloloko kayo!" singhal nito.

Hindi na napigilan ni Sanaya at tila nauupos na kandilang napaupo dahil hindi niya
matanggap na ang anak ng ate niya at ang anak niya ay hindi lamang magpinsan,
magkapatid pa.

"Grabe, dinaig pa ang telenovela ang drama natin. Bakit hindi na lang natin tapusin
ito!�� aniya saka ngumisi ng mapait sa ate Sandra niya sabay patak ng mga luha
habang binalingan si Marcus. ��Akala ko handa na akong harapin ka dahil buo ka na
pero hindi ko akalain na ako pala mismo ay hindi magiging handa dahil naging mas
komplikado pa ang lahat!" masakit na tinig ni Sanaya saka tinungo ang kinaroroonan
ng anak.

Maya-maya ay lumabas din at kinuha ang anak. "Hindi ko kayang tanggapin ang lahat
ng ito. Kung noon ay hinayaan kitang hanapin mo ang sarili mo. Ngayon ay aalis ako
para naman pakaisipin kung kaya ko bang tanggapin na ang lalaking ama ng anak ko ay
ama rin ng anak ng ate ko!" may diin na turan habang nakatitig sa ate Sandra niya.

Mabilis na umalis si Sanaya at nagtungo sa hotel na tinutuluyan. Mabilis na nag-

check out habang nag-book na rin ng flight pabalik sa Pilipinas. Tanging ang anak
na lamang ang tanging kinapitan sa sandaling iyon. Hindi siya sa bahay ng tiyahin
dumeretso dahil tiyak na sasabihin nito sa ate Sandra niya. Sa kaibigang si Zyrus
dumeretso at alam na magiging safe sila roon.

"Whaaaaaaat!" gilalas nito nang ikuwento rito ang buong nangyari at bakit niya ayaw
na malaman ng kapatid kung nasaan sila. Buong akala niya ay maayos na ang lahat,
tinulungan siya ng kapatid na bumangon. Sa tatlong taong pagsasama nila ay hindi pa
pala sapat iyon para malaman ang lahat ng katotohanan. Bakit iyon nilihim ng ate
Sandra niya. Gulong-gulo talaga siya. Masakit isiping, iisa ang ama ng mga anak
nila.

"So anong plano mo ngayon girl? My God, ��di ko kiri itey! Akala ko naman ay okay
na kayo ng Marcus na iyon,�� tili pa ng kaibigan.

"Iyon din ang akala ko. Sakit isipin, ang sakit na ng ulo ko. Si Maria ay anak ni
Marcus,�� halos hindi mabitiwang saad. "Gusto ko munang lumayo dito. Ayaw kong
maapektuhan ang pag-iisip ko dahil lang may utang na loob ako kay ate Sandra,��
turan sa kaibigan.

"Well, legality naman ay anak ni Marco si Maria. Dahil ito ang nasa papers ng bata.
Bakit hindi mo na lang tanggapin. Valid naman ang reason���� putol na turan ng
kaibigan ng sumabad siya.

"Valid reason ang lokohin kaming lahat?" gagad na may diing saad.
"Well, masama ang ginawa nila. I know, pero desperado lang siguro sila at that
time. Tutal ay kambal niya naman ito, inisip sigurong hindi mapapansin. Masaklap
lang dahil nahulog itong si Marcus sa ate mo,�� dagdag pa ng kaibigan na mas lalong
nagpabigat sa dibdib niya.

Chapter 13: Finding His Family

Hindi man aminin ay mas lalo siyang nasasaktan sa katotohanang mas minahal ni
Marcus ang ate niya kaysa sa kaniya. Wala na sigurong pag-asang mabuo silang
pamilya kaya palalakihin na lamang ang anak kahit wala itong ama. Masakit isipin
pero mas mainam na iyon kaysa imulat ang anak sa magulong relasyon nila.

Mabuti na lamang at nangako ang kaibigan na hindi sasabihin sa ate o kaya sa

tiyahin kung nasaan silang mag-ina. Sa probensiya ng pamilya ni Zyrus sila
namalagi. Maganda ang lugar kahit malayo sa kinalakihang mundo. Simple lang ang
buhay, kahit papaano ay mabubuhay naman siguro silang mag-ina sa ipon niya habang
naghahanap pa siya ng magiging trabaho niya.

Lumipas ang buwan at unti-unting nakakasanayan ang buhay probensiya. Mabagal ang
ikot ng pamumuhay pero masaya naman sila ng anak kahit papaano ay may kalaro na
ito. Mabuti at may kamag-anak si Zyrus na gustong makapag-aral ng kolehiyo. Papag-
aralin niya ito basta tulungan lang siya sa bahay at sa pagbabantay kay Mark.

Mabait na bata si Thelma at maaasahan. Nakakuha na rin siya ng trabaho sa

probensiyang iyon. Sa lokal na gobyerno at sa kaniya binibigay ang lahat ng
infrastructure na itatayo ng buong probensiya. Bagay na ipinapasalamat niya dahil
hindi siya nahirapang makapasok.

Dumaan ang dalawang taon at papasok na rin ang anak sa kinder. Napapangiti siya
habang tinitignan ito. Mabuti na lamang at mabilis itong nakapag-adjust. Sabagay ay
bata pa ito noon at wala pang muwang.

"Oh anak, basta huwag na huwag kang makikipag-away doon ah,�� bilin sa anak matapos
itong ihatid sa eskuwelahan nito.

"Opo mommy," anito saka tumakbo papasok. Batid niya ang excitement sa mukha nito.

Mataman siyang nakatingin rito habang papasok. Habang lumalaki ang anak ay nagiging
kawangis ito ng ama. Sa isiping iyon ay naging mapait ang ngiti. Siguro sa
pagkakataong iyon ay may sarili na itong pamilya. Biglang nag-init ang mga mata at
napayuko bago pa maglaglagan ang mga luha nito.

Nilisan ang eskuwelahan at tumawid sa kapitolyo ng bayang kinaroroonan.

Matapos ng apat na oras ay susunduin na ang anak. Mabuti na lamang at ilang metro
lang ang layo ng opisina nila sa eskuwelahan kaya madaling masusundo ito. Maraming
estudyante na ang nag-uuwian. Marami na rin ang sinusundo ng kani-kanilang mga
magulang. Pagbungad sa classroom ng anak ay nakita agad ang guro ng anak.

Wala ng mga bata roon kaya agad siyang nag-alala.

"Ma'am, si Mark po ba? Naku, pwede po bang sa sa office tayo,�� ang turan nito.

Kinabahan siya at agad na sumama rito. Pagtingin sa pintuhan ay nabasa ang office
of the guidance. Napakunot noo siya kung bakit nasa guidance siya. Pagbukas ng
pintuhan ay nakita ang anak habang sa tapat nito ay isa pang bata na malaki at
ginang na tantiya niya ay ina ng bata.
Agad na dinaluhan ang anak na noon ay umiyak na ng makita siya. "Anak, anong
nangyari?" maang na tanong rito.

"Mommy, he bullied me. He said, wala akong tatay. Putok sa buho daw po ako,��
umiiyak ma sumbong ng anak sa kaniya. Agad siyang napatingin sa ginang na kalong
ang isang batang lalaki.

"Pero hindi naman sapat na dahilan na suntukin mo ang anak ko kaya dapat lang na
suntukin ka rin,�� sabad ng ginang sa pagsusumbong ng anak niya.

Sa narinig dito ay nagpintig na rin ang tainga niya at hindi na napigilan ang
sarili. ��Misis, hinay-hinay lang po kayo sa pagsasalita. Kaya pala ganyan ang
ugali ng anak niyo eh nagmana sa'yo!" hindi napigilang turan sa ginang na nasa
harapan.

"Aba't sino ba ang naunang nanuntok. Itong anak mo, bakit tama naman ang sinabi ng
anak ko. Wala siyang tatay,�� pagdidiin pa talaga nito sa harap ng anak niya.

Mas lalong nainis si Sanaya sa babaeng nasa harapan. Okay lang na siya ang pahiyain
ninuman pero kung anak ang pag-uusapan ay makikipagsapakan siya kung kinakailangan.

"Alam mo, mabuti ay may pinag-aralan ako. Dahil kung hindi ay kanina pa kita
sinabunutan,�� pagpipigil na turan niya rito at nakitang nagtaas ito ng kilay na
mukhang naapakan sa sinabi niya.

"So, pinapalabas mo na wala akong pinag-aralan?�� matiim na wika nito at tumayo na

na tila susugurin na siya nang bumukas ang pintuhan at niluwa noon ang bulto ng
malaking lalaki.

Kapwa sila natigilan ng kaalitang ginang. Ngunit mas lalo siyang naestatwa ng
mapagtanto kung sino ang lalaking nasa harapan. Naglakad ito patungo sa harap ng
mesa at umupo roon.

Pumasok na rin ang titser ng anak. "Mga Misis, maghunos-dili muna tayo ha,�� saad
ng guro ng makita ang tensyon sa pagitan nila ng babae. ��Siya po pala ang aming
guidance councilor,�� pakilala nito sa lalaki.

"Guidance councilor?" maang na turan niya sabay tingin kay Marcus na noon ay
nakatingin sa anak nila.

"Ano po bang maipaglilingkod ko sa inyo?" pormal na turan nito.

"Ganito po kasi iyon Sir. Sinabihan lang naman itong anak ko, ang anak niya na
walang tatay. Aba eh sinuntok ng anak niya itong anak ko. Normal po sa nasaktan eh
lumaban itong anak ko,�� mabilis na paliwanag ng ginang.

"Well, for me naman ay dapat kasi ay tinuturuan ng magandang asal ang isang bata.
Gawain ba ng matinong bata ang sabihin ng mga bagay na ganoon sa anak ko,�� hindi
napigilang depensa ni Sanaya habang nakatingin sa ginang.

"Mga bata sila. Ganoon naman ang mga bata ��di ba?" giit naman ng isa.

��Pero kaya natin silang disiplinahin,�� giit niya sa babae at muli na namang
sumiklab ang iringan nila.

Nabigla si Marcus ng makita sa loob ng opisina niya si Sanaya lalo pa at naroroon

din ang anak. Well, naroroon siya dahil nalaman niyang nandodoon ang mag-ina niya
pero hindi ini-expect na sa ganoong tagpo sila magkikita at sa ganoong case.
��Okay, Miss Mendez and Mrs���� putol na baling sa isang ginang.

��Romero,�� saad naman ng ginang.

��Mrs. Romero, we should set a good example sa mga anak ninyo. Hindi iyong pati
kayo ay nag-aaway. Look at them,�� saad sa anak nilang kapwa tahimik. ��Okay,
ganito na lamang. Imbes na mag-away kayo bakit hindi na lang kayo magbati. Ano sa
tingin niyo?" tanong niya sa dalawang bata.

Atubiling nagtinginan ang mga ito. "Una, bawal ang mam-bully. Bawal din ang
manuntok. Bakit hindi na lang kayo maging friends, ��di ba mas maganda iyon?" ani
ni Marcus sa dalawang bata na tila nakikipagkaibigan sa dalawang bata ang tono.

Noong una ay nakakairapan pa pero mamaya ay maayos niya. Nag-fist kiss pa ang mga
ito tanda ng pagkakaibigan ng mga ito. "Mula ngayon, best friend na kayo. Kung sino
ang mang-away alinman sa isa sa inyo ay dapat ipagtanggol ninyo ang isa't isa,��
litanya pa sa mga bata na ngayon ay magkaakbay na. Binalingan ang mga ina ng mga
bata.

Nagtama ang mata nila ni Sanaya at ramdam niya ang mainit nitong titig sa kaniya.
Nang-uusig ang mga mata nito na tila kasalanan niya kung bakit napapahamak ang
anak.

��Okay na ang mga anak ninyo, baka naman pwedeng kayo rin Miss Mendez at Mrs.
Romero,�� baling sa dalawang babae.

Doon ay nabaling si Sanaya sa babae. Kahit papaano ay nakaiwas siya sa nag-aapoy

nitong titig.

Maayos na natapos ang usapan. Nagkasundo rin sila ng ina ng bata. Paalis na sila sa
guidance office nang marinig ang pagtawag ni Marcus.

"Sanaya, can we talk?" may pag-aalinlangang tanong nito.

"Mr. Oliviera, tapos na ang meeting. Wala na po tayong pag-uusapan,�� agap na turan
saka muling naglakad nang pigilan siya sa braso niya.

"Meron Sanaya. Ang anak natin,�� anito.

Napatigil siya at piniksi ang hawak nitong kamay. "Maayos na ang buhay namin na
wala ka!�� inis na baling rito.

"Talaga! Maayos ba iyong napapaaway siya dahil wala siyang ama?" sarkastikong turan
ni Marcus.

Napalunok si Sanaya sa narinig. Mabilis na humarap sa lalaki. "Mommy,�� dinig na

turan ng anak at doon lang naalalang naroroon pala ang anak.

"Hindi rito ang tamang lugar para pag-usapan ito. Marcus, ayaw ko ng magulong
buhay,�� giit dito.

"Sino bang may gusto noon? I give you two years para isipin ang mga bagay-bagay na
nangyari sa atin. Siguro naman ay nag-sink in na sa isipan mo na hindi ko ginusto
ang mga nangyari,�� matigas na turan ni Marcus. Muli nitong hinawakan ang braso
niya kahit umiwas pa siya rito.

"Mommy, hindi pa ba tayo uuwi?" tila bagot na bagot na turan ng anak.

"Ah, saglit na lang ito anak. Kakausapin ko lang muna si sir ah,�� aniya rito. Saka
agad na lumapit kay Marcus. "Aalis na kami at pwede ba? Layuan mo kami!�� banta
niya rito saka piniksi ang kamay nito.

Agad na inaya ang anak at walang lingon na nilisan ang kinaroroonan ni Marcus.
Pagdating sa tinitirhang bahay ay nakitang nag-aabang ang kaibigang si Zyrus na
tila hindi mapakali. Alam na niya kung bakit.

"Oh my God, Sanaya. Dumating si Marcus noong isang araw at pinuntahan niya ako sa
boarding house. Nakakatakot eh, kaya hindi na ako nakapagsinungaling,�� ang tili
nitong saad.

"Bakit naman hindi mo ako tinawagan o ti-next man lang,�� giit niya rito.

"Binantaan ako girl. Alangan naman, grabe siya magalit. Akala ko nga ay ikakadena o
ikukulong ako. My God, ano na?! Nagkita na ba kayo?" ang agad na tanong nito.

Nanlumo siya. "Oo, kanina lang,�� aniya na malungkot.

"Anong sabi?" gagad nitong tanong. "Wait lang, bakit kasi hindi mo pa siya
patawarin. Well, sabi niya ay gusto niyang mabuo ang pamilya niyo kaya sinabi ko
kung���� putol na turan nito na tila na-realize na nabuko ito sa sariling bibig.

"Zyrus naman eh, sabi ko na nga ba at duda ako sa'yo. ��Di ba sabi ko ay huwag na
huwag mong sasabihin kung nasaan kami!�� angil rito.

"Girl, this is for your happiness. Tama na ang dramatic queen mo. Hindi niya
kasalanan ang mga nangyari. As you can see ay biktima lang din siya. Biktima siya
ng pagiging desperado ng kakambal niya. At wala ka namang ikakabahala dahil mahal
ni Marco at Sandra ang isa't isa. Ang bata ay nasa pangalan ni Marco. Isipin mo na
lang na ginawan ni Marcus ang kakambal niya ng pabor,�� mahabang paliwanag ng
kaibigan na pumipilantik pa ang mga daliri nito.

Napaisip siya. Isa lang naman kasi ang kumpirmasyong nais marinig buhat sa lalaki.
Kung mahal ba siya nito.

Chapter 14: Disrupted Scene

Ayaw niya lang kasing maging kaagaw sa puso nito ang kapatid. Batid niyang labis
itong minahal ni Marcus at mahirap paniwalan na ganoon iyon mawawala at ayaw niyang
magsama lang sila nito dahil sa may anak sila.
Matapos nang pagtatagpo nilang iyon ni Marcus ay talagang gumawa siya ng paraan
upang hindi muling magtagpo ang kanilang landas. Nainis lamang siya dahil hindi
mailipat ang anak sa ibang eskuwelahan dahil malayo ang kabilang eskuwelahan at mas
lalo siyang mahihirapan kapag nagkataon.
Palagi na lang tinatanong at pinagsasabihan ang anak na huwag itong makikipag-usap
sa mga taong hindi nito kilala. Mabuti na lamang at masunurin naman ito.
Isang araw ay may activity ang anak sa eskuwela at sakto pa namang ocular
inspection nila sa isang site at hindi siya pwedeng wala roon. Mabuti na lamang at
nakabakasyon ang kaibigang si Zyrus at nakiusap na ito na muna ang sasama sa anak
niya. Buwan ng wika iyon at malaking role ang anak niya. Ayaw niya namang isipin
nitong wala siyang kakampi roon kaya pinadala ang kaibigan.
Batid niyang nagtatampo ang anak dahil sa hindi siya makakapunta aa activity nito.
Proud na proud naman ito dahil main character ito sa kanilang role play para sa
Buwan ng Wika.
"Oh siya, ikaw na ang bahala kay Mark. Basta iuwi mo agad kapag tapos na ang
program,�� paalam sa kaibigan na noon ay sinundo ang anak niya. Mabilis din siyang
naghanda upang magtungo sa trabaho niya.
Mas lalong nainis nang makita ang lugar. ��Ma��am, ayos lang po ba kayo?�� tanong
ng kaniyang tauhan. Marahil ay napansing kanina pa siya inis.
��Yes,�� tipid na turan. Mabuti at hindi na ito nag-usisa pa.
Maputik at masukal ang lugar na kung saan plano ng lokal na pamahalaan paglagyan ng
bagong eskuwelahan. Masyado na kasing masikip ang kinaroroonan ng eskwelahan at
dumarami na ang estudyante. Lalo pa at balak ng Malaca?ang na gawing K to 12 ang
sistema ng curriculum sa Pilipinas.
Gustuhin man niyang dumiretso sa eskuwelahan ng anak para kahit masilip man sana
ito kahit huli na siya. Hindi nagawa dahil sa putik-putik siya at nalublob pa
talaga ang paa nang hindi nakaiwas sa lubak. Nakapaghugas naman siya pero may ilang
tilamsik ng putik sa suot na damit. Kaya minabuting umuwi na lamang at hintayin sa
kanilang bahay ang anak at kaibigan. Sinabihan kasi niya ang kaibigan na gawin ang
lahat upang hindi malungkot ang anak. Kowing her friend, he��ll do everything para
sumaya ito. Baka tumambling at nag-circus pa ito. Tiyak na ito ang pinakamalakas
ang tili at cheers para sa anak.
��Ma��am, sabi pala ni Mayor na bumalik muna sa kapitolyo,�� singit ng isang tauhan
niya. Napakunot-noo siya pero hindi na siya umangal pa.
Naantala tuloy ang planong pag-uwi ng maaga. Marahil ay may ipapahabol ito sa
kanilang sabihin.
Nang makalabas sa opisina ng Mayor ay agad na tinignan ang relos ngunit batid na
tapos na ang programa ng anak sa eskuwela at baka nakauwi na ang mga ito. Kaya
minabuting umuwi na lamang.
Pagbukas ng cellphone ay nakita ang mga mensahe ng kaibigan na malapit na raw
matapos ang programa nila. Ngunit nagpaalam na dadalhin niya ang anak upang kumain
sa labas. Napabuntong-hininga pa siya at napangiti. Tiyak ay tuwang-tuwa na naman
ang anak.
Agad na binalik sa bag ang cellphone at kinapa ang susi ng bahay nila. Pagkabukas
ng bahay ay napainat pa siya pero bigla siyang natigilan ng makita ang taong
nakaupo sa sofa at prenting nakatingin sa kaniya.
"Anong ginagaw mo rito?" gilalas na tanong niya.
����Di ba obvious? Hinihintay ka,�� kalmadong turan.
"What?!" ��di makapaniwalang turan niya. "What I mean is papaaano ka nakapasok sa
bahay ko!" matiim na turan dito.
Tumawa si Marcus. "Well, I assume. Nakalimutan mong isara. You should be thankful
at binantayan ko,�� sarkastikong sagot nito na noon ay tumayo na.
"Nagpapatawa ka ba? Trespassing ka tapos magpapasalamat ako sa'yo! Makakaalis ka
na!" utos rito. Ngunit lumapit lang ito nang lumapit sa kaniya. ��Huwag kang
lumapit!�� banta pa niya kay Marcus.
Muli itong tumawa. "Natatakot ka ba sa akin o natatakot���� pambibitin nito sabay
hakbang papalapit sa kaniya. ��Natatakot kang baka muli kang mahulog sa akin,��
kumpiyansang turan nito.
Isang nakakabinging sampal ang pinakawalan dito. "Dapat iyan sa'yo para magising
ka,�� aniya. Hanggang sa makitang bumangis ang mukha nito. Gaya noong una itong
makita. Bigla ay napaatras siya ngunit mabilis siyang hinablot nito at siniil ng
mapusok na halik. Halos hindi siya makahinga noon. Nagpumiglas siya pero malakas
ito dahilan para mabaliwala ang ginagawang pagpupumiglas.
Wala siyang choice para makawala sa mahigpit nitong pagkakahawak sa kaniyang
balikat at pisngi. Mabilis na kinagat ang labi nito dahilan para mapabitaw ito.
Nang sa wakas ay maitulak ito ay muling umigwas ang kaniyang palad. "I'm sorry. I
just missed you so much,�� hingi nito ng patawad.
"Umalis ka na,�� malumanay na niyang saad dito.
"I came to talk to you. Let��s talk?" mariing turan ni Marcus.
"Hindi pa ba malinaw sa'yo na hindi pwede. Maayos na kami. Okay na ang buhay namin.
Just get lost!" Nahihingal na turan. ��Or go back to your family!�� iwas niya dahil
sa huling sinabi ay muling bumigat ang kaniyang dibdib.
Napabuntong-hininga si Marcus. ��Hindi natuloy ang pagpapakasal namin ni Adriana,��
tinig na wika nito.
Sa narinig ay bahagyang natuwa pero napalis din iyon nang maalala ang ate Sandra
niya.
��Please Sanaya, let��s talk,�� sumamo nito.
��Just leave Marcus. Hindi ka namin kailangan,�� matatag na wika.
"No! I can't do that. I love you Sanaya and I don't want to waste time waiting when
you're ready!" malakas na turan ni Marcus. Hindi talaga niya mahintay pang ito ang
kusang bumalik sa kaniya. Sapat na ang panahong binigay rito, kahit pa nga binalaan
siya ni Marco na baka makulong siya sa pagbabalik sa Pilipinas pero wala siyang
pakialam. Kailangan niyang hanapin ang mag-ina niya at ngayong nahanap na ito ay
hindi mapapayagang basta na lamang lalayo.
Napatigil si Sanaya sa narinig na sinabi nito. Mahal daw siya nito. ��Di ba iyon na
ang hinihintay niyang kumpirmasyon dito. "Ma��mahal mo ako?" hindi makapaniwalang
tanong rito.
Nagpamulsa ito bago sumagot. "Oo,�� tipid na sagot.
"Kailan pa?"
"Mula nang una kitang makita. Noong sayawan mo ako sa aking harapan. Noong unang
may mangyari sa atin? Ewan! Hindi ko alam kung kailan nagsimula basta ang alam ko
mahal na kita,�� turan nito na hindi makatingin sa kaniya.
Kahit papaano ay natuwa ang puso sa inamin ng lalaki ngunit gusto pa rin niyang
makasiguro. "Akala ko ba mahal na mahal mo si ate Sandra?" saad dito.
Tumingin ito ng matiim sa kaniya. "Oo noon pero nagbago ng makilala kita. Mahal
kita at gusto kung bumawi."
"Pero ��di ba dapat ay ikakasal ka na noon?" bawi pa dito.
"Oo pero wala eh. Noong dumating ka noon, nagulo ang lahat. May asawa na siya
ngayon,�� anito tukoy ang kasintahan nito noong dapat ay papakasalan nito.
"Kaya ba, hinanap mo na kami?" giit pa niya. Lumapit si Marcus at nilapit pa ang
mukha nito sa mukha niya dahilan para mapaliyad siya upang maiwasan ito.
Hinawakan ni Marcus ang ilong niya. "Ang kulit mo! Hinanap ko kayo dahil mahal kita
at ang anak natin." Nang makatuwid na si Sanaya ng tayo ay siyang nakaw na nito ng
halik.
Hahalikan na sana siya ulit nito nang salubungin na niya iyon. Tila sila batang
nasabik sa isa't isa. Halos mapigtal ang paghinga nang magbitaw sila. Hanggang sa
lumalim pa ang halikan nila dahilan para tuluyang hindi mapigilan ang mga damdaman.
Nagsimulang maglakbay ang kamay ni Marcus sa buo niyang katawan.
Hindi rin maikakaila kay Sanaya ang pagkasabik sa lalaking nasa harapan. Sumukli
rin siya ng haplos rito. Hanggang sa maramdaman ang unti-unting paglaglag ng suot
na damit. Hindi lang iyon tuluyang nalaglag sa sahig dahil may strap ito.
Maging siya man ay unti-unting binubuksan ang butones ng damit ni Marcus. Kapwa
sabik hanggang sa biglang bumukas ang pintuhan.
"Ahhhhh!�� malakas na tili ang narinig kasabay ng pagsara noon.
Mabilis silang nag-ayos ni Marcus. Batid niyang ang kaibigan na iyon kasama ang
anak nila. Maya-maya ay malalakas na katok sa labas. "Ano na? Tapos na ba?
Kalerkey! Ano ito? ��Di uso ang mag-lock. Buti at tulog itong karga ko,�� tinig ng
kaibigan sa labas.
Mabilis na binuksan iyon. "Sorry,�� salitang nabitawan.
"Sorry! Girl, kung gagawa kayo ng milagro ay sa kuwarto naman. Wala dito ang jowa
ko. Nainggit tuloy ako,�� bawi ng kaibigan na kinangiti niya.
"Oh siya, ibaba mo na si kuwarto si Mark. Mukhang pagod na pagod ah,�� aniya pa
sabay halik sa anak.
"Paanong hindi mapapagod eh active na active sa school kanina." Segunda naman ng
kaibigan. "Oh siya mauuna na ako. Hmmmmm! Sabik lang ang peg mo girl. Simpleng
pakipot naman diyan,�� diga nito sa kaniya saka umalis at umindat pa talaga na tila
nang-aasar dahil naroroon pa rin kasi si Marcus.
"Hindi ka pa ba aalis?" tanong niya rito dahil bumalik ito sa pagkakaupo nito sa
sofa.
Bumalik siya sa silid at binimpuhan si Mark na noon ay mahimbing na. May bahid pa
ng ketchup ang labi nito. "Naku, ilang fries na naman kaya ang pinakain ng ninong
mo sa'yo?" aniya habang tulog ang anak.
Maingat na binihisan ng pajama nito. Matapos bihisan ay tatayo na sana siya mula sa
pagkakaupo sa kama ng malingunan si Marcus. "Oh my God!" gilalas niya. "You scared
me!"
"Sorry,�� hingi nito ng paumanhin. "Can I kisses him goodbye?" tanong nito.
"Sure,�� agad na sagot.
Agad na yumukod ito at hinalikan ang mahimbing na anak. Maya-maya ay tumapat naman
sa kaniya ang mukha nito. Hindi tuloy alam ang gagawan. Nag-iwas siya ng tingin.
"Ahemm!�� tikhim niya.
"Papadilim na baka gabihin ka sa daan,�� basag dito. Ngunit tila nananadya pa si
Marcus at mas lalong nilapit ang mukha nito sa kaniya. "Marcus!" salag dito.
Ngumiti ito saka bumulong. "Nabitin ako eh,�� anito.
Naitulak niya ito. "Ano kaba? Nandito na si Mark oh!�� turo sa anak.
"Tulog naman siya eh,�� anito na tila batang nagmamaktol dahil hindi napagbigyan.
"Marcus, umuwi ka na.�� Pagpipigil niya at tumayo na bago pa kung saan ulit sila
mapunta. Lumabas sila sa silid at sa sala mabilis na binuksan ang pintuhan upang
pagbuksan ang lalaki. Ngunit bagkus na lumabas at umalis ay niyakap siya nito ng
mahigpit. Wala siyang kawala at nagsimula siyang halikan ng marahan sa kaniyang
batok at balikat.

Chapter 15: Unexpected Father��s Day Proposal

Wala na siyang nagawa. Nahuli na ni Marcus ang kaniyang kahinaan. Mainit ang bawat
halik nito sa kaniyang katawan. Nadadala na siya sa halik at haplos nito. Nasasabik
sa bagay na mangyayari sa kanila. Hindi alam kung bakit ganoon ang epekto ni Marcus
sa kaniya.

Sa loob ng sampung araw sa poder nito ay nagawa itong mahalin sa kabila ng pinakita
nito. Mas lalong nag-init ang halikan nila nang magawang ipasok ni Marcus ang palad
sa loob ng suot na damit at kubkubin ang didbibd niya. Nang maalalang hindi pa pala
siya nagbibihis at puro siya putik at pawis kanina ay mabilis na kumalas rito.

"What?" ang nanghihinang tanong nito.

"Hindi pa kasi ako naliligo. Galing kami sa bundok,�� nahihiyang wika rito.

Napangiti si Marcus. "Mabango ka pa rin naman,�� aniya sa babae.

"No! Ayoko. Umuwi ka na at maliligo na ako,�� aniya rito at pinagtutulakan ito sa

may pintuhan pero makapit si Marcus. Ayaw umalis at mas lalo pa itong yumakap sa
kaniya.

����Di maligo ka, gusto mo sabayan pa kita? Please Sanaya, miss na miss na kita,��
sumamo nito sa kaniya. Muli siya nitong hinalikan. Mabilis iyon at nang-aakit. Saka
muli siya nitong hinalikan. Tila sila batang nagtutulakan hanggang sa buhatin siya
nito at tinungo ang pintuhan ng banyo.

"Marcus, ano ba? Ibaba mo ako.�� Pigil pa kay Marcus pero desidido na ito at tuloy-
tuloy sa loob ng banyo. Doon ay naging mas mainit ang mga tagpo. Halos hindi siya
makawala sa maiinit na halik ni Marcus at ilang saglit ay kapwa na sila hubad sa
ilalim ng shower.

"Ohhhh! Ohhhh! Uhmmmmm!�� mga ungol na kumakawala sa kanilang dalawa. Hindi na niya
maitatangi ritong maging siya ay nanabik sa lalaki.

Malamig ang tubig bula sa shower pero tila nagbabaga ang mga katawan nilang
nagkikiskisan.

"I love you,�� bulong ni Marcus sa kaniya ng paulit-ulit. Sa narinig ay mas lalong
nagatungan ang pagnanasang nabuhay kay Sanaya.

Napayakap siya rito nang angkinin na siya rito. "I love u too Marcus,�� aniyang
walang pag-aatubili at sa sinabi ay mas lalong naging mainit pa ang kanilang
pagniniig.

Mabuti na lamang at kapwa na sila nakaligo nang marinig na tila may tumatawag sa
kaniya. "M��om��my!�� ang inaantok na boses ng anak.

Agad siyang lumabas kahit nakatapis pa lamang ng tuwalya sa katawan. Para tuloy
silang magnanakaw ni Marcus na hindi alam ang gagawin. Lalo na nang marinig ang
sinasabi ng anak. Napatingin siya kay Marcus. Paano ito maitagago na hindi nakikita
ng anak dahil tiyak na magtatanong ito lalo at hubad pa si Marcus.

"Mommy pepe! Mommy pepe!" ani ng anak na tila pinipigilan niyang maihi ito. Bigla
tuloy siyang nataranta dahil nasa loob pa ng banyo si Marcus at baka makita at
makilala ito ng bata.

"Mommy pepe!�� ulit ng anak kaya mas lalo siyang nabahala.

"Ah! O��okay baby. Halika,�� aniya rito saka kumatok bilang warning sign kay
Marcus. Pagbukas ay medyo nakahinga siya ng makitang wala roon ang lalaki at
nagtaka na rin pero paglingon ay nakita niyang nagtago pala ito sa likod ng
pintuhan. At maingat na lumabas nang abalang naihi ang anak.

"Mommy, tapos na po ako,�� turan ng anak.

"Okay, hugas na ng kamay baby at makabalik na tayo sa pagtulog,�� wika rito. Agad
na sumunod ito habang hindi maiwasang matawa sa hitsura ni Marcus. Nakatapi rin ito
ng tuwalya habang hawak nito ang mga saplot nitong hinakot mula sa pinaghubaran
kanina.

Paglabas nila ay wala na roon ang lalaki at hindi pa rin maiwasang mapangiti.
Mapangiti dahil kahit papaano ay umamin na rin ito sa kaniya.

Ang mga sumunod na araw ay naging consistent ang pagbisi-bisita ni Marcus sa kanila
at talagang niligawan pa siya nito. Palagi itong may dalang bulaklak, nagtataka na
rin ang anak kung sino raw ba ito. Napag-uusapan na rin nila ni Marcus na sabihin
na sa anak ang totoong papel nito sa buhay nila.

"Hmmmm! Ano na girl? Kayo na ba ni Marcus?" untag ng kaibigang si Zyrus. Habang

nasa likod bahay sila.

"Magtigil ka nga baka marinig ka nila?" turan dito habang nakatanaw kina Marcus at
Mark na naglalaro sa ��di kalayuan.

"Infairness girl. Consistent siya, aba! Malapit na tayong magtayo ng flower shop sa
dami ng bulaklak rito,�� anito na kinatawa nilang dalawa. "Pero totoo bang okay ka
na girl. Tungkol doon sa pagiging sperm donor nito kila ate Sandra mo at kay Marco?
�� dagdag pa nito.

Napahugot siya ng buntong-hininga. "Eksaheradang bakla. Ang lalim noon girl!��

anito nang mahalata ang ginagawa.

Hanggang ngayon kasi ay may kirot pa rin sa kaniya. Hindi sa pagdadamot pero iyong
isiping kinasiping ng kapatid si Marcus ang hindi kayang tanggapin.

"Well, modern day na tayo. Wala namang mangyayari sa akin kung hindi ko iyon
tatanggapin. Move on na silang lahat at masaya na sila Ate at si Marco,�� sagot
rito.

Tumawa ang kaibigan. "Oh siya, oo na. Ikaw na ang pinagpala,�� tawa pa ni Zyrus.
��Well, wala ka namang magagawa. Nangyari na iyon, kung magmamatigas ka. Ikaw din
ang talo,�� anito sa kaniya.

Tama ang kaibigan pero sa mapanghusgang lipunan ngayon. Nag sitwasyon nila ay hindi
ganoon katanggap at malala ay maging tampulan pa sila ng tsismis.

Muli siyang humirit ng malalim na buntong-hininga. Hanggang marinig ang tinig ng

anak.

"Is it ready mommy?" hingal na tanong ng anak sa iniihaw na hotdog nito. Nagba-
barbeque kasi sila habang ang mga ito ay naglalaro naman sa malawak na likuran ng
bahay na naipundar sa pamamalagi roon.

"Ah oo anak, ito oh,�� anya sabay abot rito.

"Kay Tito po,�� sagot naman ng anak.

"Tito?" maang na tanong rito.

"Opo, kay Tito Marcus po,�� ani ng anak.

"Ah��ah, okay. Ito ang kaniya,�� abot pa sa isang stick rito. Saka mabilis na
nagpasalamat at tinungo ang kinatatayuan ng lalaki.

"Hmmmm! Tito daw? Nabigla ka pa girl. Kailan niyo ba sasabihin sa kaniya ha?" diga
pa ni Zyrus sa kaniya.

"Plano namin sa father's day sa school nila,�� turan dito at sa susunod na linggo
na iyon. Doon ay nakita ang pagsilay ng ngiti sa labi ng kaibigan.

��Ahhhhh! Buti naman girl. Aba, ilang ulit na ako ha! Buti kamo at lalaki pa rin
ako manamit kahit pusong babae naman talaga." Namimilantik na mga kamay nito. ��Ay!
Bongga iyan, infairness. Marunong mag-set ng mood iyang si Marcus. Father��s day
talaga ha,�� palatak nitong wika.

"Oo na. Pero salamat ha,�� turan dito.

"Oh siya. You��re welcome, baka maiyak ka pa diyan. Daigin mo na naman si Miss Judy
Ann niyan,�� baling ng kaibigan. "Basta ako, kung saan ka maligaya. Suportahan
taka. Push! Ganoon!��

Kapwa sila nagtawanang dalawa.

Nang dumating ang father's day ng anak sa eskuwelahan nito ay hindi mapakali si
Sanaya. Dapat ay iiwan din ang anak gaya ng nakagawian niyang gawin pero dahil sa
plano nila ay kailangang nasa tabi siya ng anak. Hindi alam kung papaano nito
tatanggapin ang plano nilang ipakilala na si Marcus bilang ama nito. Matutuwa ba
ito o hindi.

Pagdating nila ng anak sa eskuwelahan ay abala ang lahat. Maraming mga estudyante
ang kasa-kasama ang mga ama ng mga ito at kung hindi man ay lolo o tiyuhin ng mga
ito.

"Mommy, bakit hindi si ninong Zyrus ang kasama ko ngayon?" maang na tanong ng anak
na nagtataka dahil kapag ganoong okasyon ay ito ang kasama.

"Anak, ano sa tingin mo kung ang tunay mong Daddy ang makakasama mo?" pahapyaw na
tanong rito. Ayaw niya itong biglain.

"Talaga mommy! Nandito ba siya? Nasaan siya?" mabilis na tanong nito sabay linga-
linga.

"Hindi ka ba magagalit sa amin ng Daddy mo? O kaya sa Daddy mo dahil ngayon lang
siya magpapakita sa'yo?" tanong dito upang malaman ang saloobin ng anak.

"Hindi po. Matutuwa nga po dahil nandito na siya. Wala na pong tutukso sa akin ng
putok sa buho,�� anito. "Nasaan na siya Mommy?" ungot pa nito na kinakitaan ng
pananabik sa mukha nito.

Mabilis na hinanap si Marcus sa napag-usapan nilang lugar. Pagdating doon ay

napakaganda ng ayos ng lugar. Tila ba may malaking party talagang gagawin.
Pinagtataka lamang niya ay father's day pero napakaraming bulaklak doon. Ganoon ba
ka-special at pinaghandaan talaga ng eskuwelahan ang programa.

"Nasaan na ba iyon? Sabi dito kami magkikita?" aniya habang nakikita sa malawak na
auditorium ng eskuwelahan na malapit na magsimula ang programa nila.

"Mommy, wala namang tao rito? Nasaan na ba ang Daddy ko?" Nagsisimula nang
maghinala ang anak na tila ba hindi naniniwalang nadodoon nga ang Daddy nito.

Maya-maya ay biglang tumugtog ng malakas ang speaker buhat sa auditorium at buhat

roon ay pumaibabaw ang tinig ng isang lalaki. Nakilala niya agad iyon kaya
napalingon siya sa ��di kalayuang stage.

"Good morning sa lahat po ng ama, lolo, uncle at sa inang naging haligi ng bahay sa
panahong nawala ang ama. Happy father's day sa inyong lahat. I am Marcus Oliveira.
Ang guidance coucilor ng eskuwelahang ito, nabalot na minsan ng kontrobersya ang
buhay ko pero nagpapasalamat ako at binigyan niyo ako ng rason upang muling
maniwala sa aking sarili. Bago natin simulan ang programa natin ngayong araw, nais
kung gawin ang isang bagay na matagal ko na sanang ginawa. Sana ay bigyan niyo ako
ng konting oras para gawin ang akong plano at salamat sa pamumuan ng paaralang ito
dahil sa oras na binigay nila sa akin. Sa araw na ito, makikilala ako ng aking
anak. For the first time, malalaman niya ako ang Daddy niya pero bago ko gawin iyon
ay nais kong simulan sa babaeng naging simula ng lahat. Sa'yo Miss Sanaya Mendez,��
mahabang saad ni Marcus sabay turo sa kaniyang direksyon dahilan para mapalingon
naman lahat ng naroroon.

Natigilan si Sanaya kasabay ng pagtahip ng dibdib niya. Bumaba si Marcus sa

entablado at tinungo ang kinatatayuan nilang mag-ina. Halos hindi makahinga nang
tuluyang makalapit si Marcus sa kanila. Narinig pa ang bulungan ng mga titser at
ilang naroroon. Marami ring mga tatay na naroroon ang tila binibigyan ito ng lakas
ng loob.

Lumuhod si Marcus sa kanila. "Sanaya, will you marry me?" agad nitong tanong
dahilan para manlaki ang mga mata niya.

Hindi na mahintay pa ni Marcus ang tamang panahon para doon kaya siya na ang gagawa
ng panahon para maisakatuparan ang pangarap para kay Sanaya. Ngunit ilang minutos
ay wala pa rin itong tugon. Tila nakiisa ang lahat ng naroroon at lahat ay tahimik.

��Please marry me?�� usal niya na natatakot na baka i-turn down ni Sanaya ang
kaniyang proposal.

Chapter 16: A Parent Pain

Agad na nilingon ni Sanaya ang anak na si Mark. Nasa mata nito ang pagtatanong kung
ano ang ginagawa ng Tito Marcus nito. "Marcus,�� usal niya.

Nabigla talaga si Sanaya sa ginawang iyon ni Marcus. Hindi tuloy malaman ang
gagawin.

Napansin ni Marcus ang pag-aalinlangan sa mukha ni Sanaya kaya bumaling siya sa

anak nila. "Markus,�� turan sa buong pangalan ng anak nila. "Mark, ��di ba ngayon
mo makikilala ang daddy mo?�� tanong rito. Tumango tango ang bata. "Ako ang daddy
mo. Kaya tayo magkapangalan,�� saad dito at doon ay nanlaki ang bata ng paslit.
Saka mabilis na yumakap sa kaniya habang nakaluhod pa rin siya.

"Mommy, siya ang Daddy ko. Sabi ko na nga ba? Tutuparin ni Papa God ang dalangin
ko,�� masayang turan ng anak niya. Doon ay hindi na napigilan ni Sanaya na umiyak.
Hindi niya inaasahan na ganoon pala ang epekto noon sa anak na halos hilingin niya
ito sa Diyos.

"Mommy, say yes. I want Daddy be with us. Mommy sige na,�� ungot ng anak.

"Sanaya, be my wife,�� tila nagmamakaawa na ni Marcus. Napuno ng takot at agam-agam

ang dibdib na baka hindi talaga tatanggapin ni Sanaya ang proposal niya.

Nang makitang akmang tatayo na si Marcus ay agad na pinahid ang mga luha. "Yes,
Marcus. I will marry you,�� aniya.

Tuwang-tuwa si Marcus at halos mabuhat si Sanaya sa labis na katuwaan. Maya-maya ay

may pamilyar na mukha ang nakita na lumabas sa kung saan. ��Congratulations,��
masayang bati ng mga ito.

"Ate Sandra?" hindi makapaniwalang saad dito. Nakangiti ang mga itong papalapit sa
kinaroroonan nila. Yakap-yakap pa rin siya ni Marcus.

Ang Ate Sandra niya kasama ang asawang si Marco at ang anak ng mga itong si Maria.

"Congrats my little sister,�� anito at niyakap siya nito. Niyakap niya na rin ito
at na-miss niya ng sobra. "Sana ay hindi ka na galit sa akin. Miss na miss na
kita,�� anito na naiyak dahil sa naging tampuhan nila. Ilang taon din silang
nagtikisan dahil sa mga nangyari.

"Miss you too ate," sagot rito. Kahit papaano ay lumuwag ang dibdib niya. Tanggap
na rin niya ang sitwasyon nila. Siguro para sa iba ay hindi pangkariwan pero mabuti
na rin iyon. Nakikita niyang walang nagbago sa pagturing ni Marco sa anak nito
ganoon din naman ang bata. May isip na ito at balang araw ay malalaman nito ang
kanilang sitwasyon.

Natapos ang selebrasyon ng father's day na batid nilang iyon na yata ang
pinakamasayang araw ng kanilang anak ngunit iyon din yata ang pinakamalungkot sa
kanila bilang magulang. Sa sobrang saya ng anak at sa pagiging super active nito ay
bigla itong nawalan ng malay. Mabilis din naman itong nagkamalay pero nababahala na
rin siya dahil laging napapansin ang panghihina ng anak sa tuwing napapagod ng
husto.

"Palagi bang nangyayari sa kaniya ito?" tanong ni Marcus nang maiuwi nila ang anak.
Matapos itong pakainin at paliguan ay pinatulog na niya ito.

"Lately,�� tipid na tugon rito. Noon pa man ay nasasabi na iyon ni Thelma. Ang
malayong pamangkin ni Zyrus na nagbabantay sa anak. Nakakalungkot lang dahil pinili
nitong magtungo sa Manila upang doon maghanap ng trabaho matapos pag-aralin ito ng
dalawang taon sa kolehiya sa kursong Computer Science.

"Pinakonsulta mo na ba?" muling tinig ni Marcus.

Umiling siya. "Well, hindi naman kasi siya nagba-black out. I mean, akala ko normal
lang na ganoon dahil pagod siya. Ngayon nang nangyaring nawalan siya ng malay,��
saad kay Marcus. Feeling niya tuloy ay may pagkukulang siya bilang ina at kasalanan
niya ang nangyari sa anak.

Hindi siya mapakali bagay na napansin ni Marcus. ��Hey! Relax, I��m just asking
you. I��m not blaming you for this,�� awat niya rito.

Naiiyak na si Sanaya. Sa matagal na panahon ay kinaya niyang maging matatag sa anak

pero kung kailan kasama na si Marcus ay tila ngayon pa siya panghihinaan ng loob.

Umupo si Marcus at sinapo ang ulo. "We need to consult him. Baka kung ano na
iyan,�� anito. Tumango na lamang siya. Pagod siya at ayaw niyang makipag-argumento
rito. Tutal ay para sa anak naman iyon.

"Natatakot ako. P-paano kung���� natatakot na turan.

"Shhhhhh! It��s okay. Nandito lamang ako." Agad namang yakap sa kaniya ni Marcus.
Sa loob ng ilang taon na sila lamang ng anak ay ngayon lang siya nakaramdam ng
takot. Takot na baka mawala ito kung kailan ay malapit nang mabuo ang pamilya nila.

Naramdaman ang paghagod ni Marcus sa kaniyang likod. "Sana nga ay napagod lang
siya, bukas na bukas din ay ipapakunsulta natin siya,�� sagdag pa rin ni Marcus.

Walang nagawa si Sanaya kundi ang tumango na lamang. Kahit papaano ay kasama na
niya si Marcus. Hindi na siya kagaya dati na kapag nilagnat ang anak ay tila
natataranta sa kung ano ang gagawin niya.

"Makakaya nating dalawa ito. For now ay magpahinga ka na muna,�� saad ni Marcus.
"Kailangan ko na ring umalis dahil pagabi na,�� dagdag pa.

"Aalis ka?�� nanulas sa labi niya.

Napangiti si Marcus. "Bakit? Ayaw mo ba akong paalisin?" pabirong saad nito para
mawala ang tensiyon sa kanila.

Tinapik ni Sanaya ito. "Okay, alis na!�� balik biro rito. Mas lalong napangiti si
Marcus.

"Sabihin mo lang na ayaw mo akong paalisin. Hindi naman ako aalis?" pamamatol pa
rin nito sa biruan nila.

Napangiti na rin si Sanaya. Marcus never been like that before. Very serious ito at
minu-minuto ay nanakmal. "Oh bakit ganiyan ka makangiti?" tanong rito.

"Wala lang. Ngayon lang kita nakitang ngumiti at nag-joke,�� saad dito.

"Sorry sa mga nangyari noon,�� anito.

"Wala iyon. Oh siya, baka mas lalo ka pang gabihin,�� ngiting turan para mabaling
ang pansin nila.

"Nagbago na isip ko. Gusto ko nang dito matulog,�� anito na kinatawa nilang dalawa.
Nang mapagtantong baka magising ang anak nila ay lumabas sila ng silid. Sa sala ay
nakasandal ang ulo ni Sanaya sa balikat ni Marcus.

Hindi napigilang mapahugot ng malalim na buntong-hininga si Sanaya. "Lalim noon ah?

�� puna ni Marcus.
"Natatakot pa rin ako para sa anak natin,�� aniya na hindi mapigilang mag-alala.

Ginagap pa nito ang kamay at nakita roon ang singsing na kabibigay rito. "Lahat
gagawin natin para sa ating anak." Sabay pisil sa palad nito. Nag-angat ng mukha si
Sanaya at ginawaran ito ng masuyong halik.

Isang linggo matapos ipatingin ang anak sa espisyalista ay nakatanggap na sila ng

tawag mula rito. Ayon rito ay may resulta na ang examination sa blood at sa MRI ng
anak.

Kabado man ay agad silang nagtungo sa ospital upang malaman ang kalagayan at
kondisyon ng kanilang anak. May mga pagbabago na rin silang napapansin rito.
Napakapit si Sanaya sa braso ni Marcus habang hawak ng huli ang kamay ng kanilang
anak.

"Have a seat,�� ang pormal na tinig ng doktor ng anak. "Pasensiya na at medyo

natagalan. Alam niyo naman dito sa probensiya natin, walang gaanong gamit at
kailangan pang ipadala sa Manila ang dugo ng anak ninyo. Naririto na ang result,��
anito na pormal na pormal pa rin ang mukha dahilan upang mas lalong kabahan si
Sanaya.

Naramdaman ang pagpisil ni Marcus sa kamay niya. Ang anak ay abala sa hawak nitong
iPad. Mabuti na iyon para hindi nito malaman ang kanilang pinag-uusapan.

Nakitang nilabas ng doktor ang papeles na nasa loob ng malaking envelop. "Ayon dito
ay���� anito saka tumingin sa kanilang dalawa. Mata sa mata. "May Leukemia ang anak
ninyo. Stage 2.��

"Whaaaaaaaattttttt?!�� gilalas ni Sanaya. Iyon na yata ang pinakamahabang what sa

buhay niya. Si Marcus naman bagaman hindi nakaimik ay napayuko at napahawak ang
dalawang palad sa ulo. "Dok baka naman nagkakamali lang sila,�� aniya pa baka
nagbibiro lang ito o ginu-good time sila.

"You are entitle to seek a second opinion. Alam kong mahirap tanggapin pero ito ang
nasasaad dito,�� malungkot na saad ng doktor kahit pinagdududahan nila ang
kakayahan nito.

��I��m sorry dok,�� naiiyak na turan dahil batid na tila na-offend ito pero hindi
nila mapigilan ang bugso ng damdamin nila.

��I understand, kahit sinong pasyente ay ganiyan din ang reaksyon,�� sabad naman
nito. Malungkot ang balitang sumambulat sa kanila. Buong akala ay kagat lang ng
lamok ang minsanang pamamantal ng anak. Iyon pala ay may makubha na itong
karamdaman.

Parehong laglag ang balikat nila sa balitang iyon. Wala na sila sa ospital pero
tila lutang pa rin ang isipan sa kung papaano nila malalampasan iyon. Well, mayroon
namang survivor ng cancer at hindi alam kung mapapasama ba ang anak sa maliit na
porsiyento ng cancer survivor sa mundo.

"Kaya natin ito," determinadong ani ni Marcus sa kaniya habang pinagmamasdan nila
ang anak na payapang natutulog.

"Natatakot ako, parang ang unfair lang. Kung kailan mabubuo na sana tayo pero heto
at nagbabadyang tila mawawala pa ang tanging nagdudugtong sa atin,�� naiiyak na
wika ni Sanaya.
"Ssshhhhhh! Don't say that. Hindi mawawala ang anak natin. Babalik tayo sa Manila
at doon magpapakonsulta tayo. Kung kinakailangang pumunta tayo sa Amerika gagawin
natin. Gumaling lang siya,�� determinadong saad ni Marcus.

"Pero wala tayong����

"May pera pa ako sa bangko. I still have millions. Sapat na iyon para dugtungan ang
buhay ng anak natin,�� giit ni Marcus. Hindi niya hahayaang mawala na lamang ito.

Napayakap ng mahigpit si Sanaya. Naubos kasi ang lahat ng ipon noong nasa Dubai pa
siya dahil mula noong nabuntis siya at hanggang sa silang dalawa na lamang ng anak
ay doon siya nahugot kapag nagigipit. Mayroon pa namang natitira ngunit kulang
kulang isang daang libo na lamang iyon.

Nakapagpasya na silang bumalik sa Manila at doon ay tuluyang ipagamot ang anak.

Halos madurog ang puso nila ng sa pangalawang resulta ay ganoon pa rin. Leukemia.
Stage 2.

Chapter 17: Going Back to the System

Mula nang malaman nila ang kalagayan ng anak ay hindi na sila nag-atubiling simulan
na ang treatment ng anak. The soonest the better. Bago pa tuluyang kumalat ang
cancer dito at lumala ang kondisyon nito. Ngunit habang dumadaan ang araw ay
nakikita ang tunay na kalagayan nito. Nadudurog ang puso nila. Mabuti at naroroon
ang ate Sandra at si Marco na tumutulong sa kanila kahit man lang sa pagbabantay sa
anak nila.

Lalo pa at may isang bagay pang hindi nasasabi ni Marcus kay Sanaya. Hindi totoong
may milyon pa siyang natitira sa account niya dahil isa sa kasunduan nila noong
panahon ng kontrobersiya na ibibigay sa charity ang kalahati ng pera nila na naka-
freeze sa bangko. They classified it as ill gotten wealth at ilan ay ginamit niya
sa pagbabagong buhay sa Brazil.

Wala siyang nagawa kundi ang kontakin ang ninong niya. Kailangan niya ng malaking
halaga ng pera para maipagpatuloy ang gamutan ng anak. Kung kinakailangan niyang
bumalik sa dating gawain ay gagawin niya.

"Don't worry, kilala ka na nila. You have to personally meet them and check out the
site. It was good," turan ng ninong niya. Panahon na rin siguro para linisin ang
pangalan niya. Batid niyang magagalit si Sanaya sa gagawin pero hindi niya kayang
mawala ang kaniyang anak ng hindi siya lalaban.

Pagkauwi sa condo niya na siyang tinutuluyan nila ni Sanaya ay agad na binuksan ang
site nila. It name the Foreign Affair kung saan pwedeng makahanap ng mga lalaking
gustong makapag-asawa ng ibang lahi na babae. Agad na nabuksan ang site dahil
binigay ng ninong niya ang password. He contacted the admin of the site. They
welcome him to the group. Most of them ay kakilala na niya dahil sa previous
involvement niya.

Mabilis na tumambad sa kaniya ang mga larawan ng mga naggagandahang babae who
advertise themselves to find someone to be with them and marry them. And every
designated country has an agency where those men wants to meet the prospect lady
they will see on the site. New trend of the business. It makes it easier and more
legal in the eye of the public. Just like dating apps.

Nasa ganoon siya nang biglang may tumawag sa kaniyang cellphone. Ang kaniyang
ninong at kinukumusta siya tungkol sa site, kung nakita na ba niya iyon.

Pagod na pagod si Sanaya. Mabuti at dumating ang Tita niya at sinabing siya na muna
ang magbabantay para makapagpahinga siya. Kailangan niya ring matulog at may pasok
pa siya bukas. Kailangan nila ng pera kaya hindi siya pwedeng tumigil. Pagpasok
niya sa condo ay nagulat siya nang makita na nakabukas ang laptop ni Marcus. Halos
nagragasa ang dugo pataas sa kaniyang ulo sa mga nakikita. Mga larawan ng iba't
ibang babae.

Muling nanumbalik ang isipan sa dating grupo nito. Nanginginig ang kamay habang
binabasa ang inbox noon at ilang babae ang nagmi-message sa asawa. Mas lalong
nainis dahil nasa ospital ang anak nila pero nagagawa pa talaga ni Marcus ang
ganitong gawain.

Galit ang umahon sa kaniyang kaibuturan. Paano nito nagagawang gumawa ng ganitong
mga bagay kung ang anak ay nasa ospital at walang kasiguraduhan kung malulunasan ba
ang karamdaman nito.

Nabigla si Marcus ng makitang nasa harap ng laptop niya si Sanaya. Nakita niya ang
panlalaki ng mata nito rito. "Sanaya. Anong ginagawa mo rito?" agad na tawag pansin
rito.

Nag-angat ito ng tingin at tumingin sa kaniya. Nakita niya sa mata nito ang galit.
"So, hindi ka pa rin pala nagbabago?" anito at pilit kinakalma ang sarili.

"Sanaya, let me explain,�� awat rito.

"Explain what?! Marcus, akala ko ba nagbago ka na!" singhal ni Sanaya sabay tingin
ng matalim kay Marcus.

"Yes I do! Pero kailangan natin ng pera ngayon,�� giit niya nito.

Ngumisi si Sanaya. "You said you have million! Sa��sapat na iyon para sa anak
natin!�� sabad niya. ��Hindi ko naman hinihiling ang magandang buhay, mairaos labg
natin si Markus, okay na ako. Please, not like this,�� aniya na doon lang
naramdaman lahat ang pagod, prustrasyon at panlulumo.

Nakita niyang napayuko si Marcus. "Sorry, I lied. Hindi totoong may milyon pa sa
account ko. To be exact, I just have four hundred fifty thousand left. All my
assets are freeze when I got the controversies six years ago,�� nanghihinang amin
rito.

"Kaya bumalik ka sa sex cult na iyan!" mahina pero matigas na wika.

"It��s not what people think. It��s not you think,�� depensa ni Marcus.

"Then what?! Marcus, may sakit ang anak natin at ito? Hindi ito nakakatulong!��
gigil na rin ni Sanaya. Ayaw niyang dumating ulit ito sa puntong baka muli itong
malagay sa alanganing sitwasyon. Gulong-gulo na siya. Ayaw niya itong makulong
dahil sa gusto lang nito ng mabilisang kita ng pera.

Napansin ni Marcus na galit na galit na si Sanaya. Hindi pa niya nakikitang ganoon

ito kaya kumalma na siya. Walang patutunguhan kung pareho silang magpapataasan ng
boses. "I'm doing this para kay Mark, don't worry hindi mangyayari ang nasa isip
mo,�� aniya kay Sanaya.

Tumitig ng matiim si Sanaya sa kaniya. He knows, she's not yet convince pero kahit
anu pa man ay kailangang hindi siya bibitaw sa grupo. Wala silang nilalabag na
batas at kung ito ang paraan para makakita ng malaking pera ay gagawin niya.

"Trust me, Sanaya. Please, gagawin ko ito para sa inyo." Yakap rito. Ramdam ang
paghugot nito ng malalim na paghinga. Batid niyang kinakabahan ito para sa kaniya,
hindi naman siya susugal muli kung alam niyang ikapapahamak niya lalo pa ngayon at
may anak silang umaasa sa kaniya.

"Natatakot lang ako. Hindi ko kaya itong mag-isa kung nawala ka pa,�� tinig ni
Sanaya na nagkukubli ang pag-iyak nito.

"Hinding hindi ako mawawala. Pangako ko iyan sa'yo,�� ani ni Marcus kasabay ng
paghaplos nito sa kaniyang pisngi.

Bakas sa mukha nila ang pag-asa para sa anak nila. "Hinding-hindi kita iiwanan
dahil mahal na mahal kita,�� nulong pa ni Marcus saka sinakop ang labi ni Sanaya.
Naluluhang tinugon iyon at ipinaramdam din kay Marcus na hinding-hindi siya bibitaw
rito anuman ang mangyari.

"Mahal na mahal din kita,�� tugon dito dahilan para maging mas mapusok pa ang
susunod na eksena. Kasabay ng pagbagsak ng mga saplot at ang pagbagsak ng mga
katawan nila sa malambot na sofa.

"Marcus.��

"Yes babe,�� tugon naman ni Marcus sa pagitan ng paghalik sa kaniya.

Muli nilang pinagsaluhan ang langit sa piling ng isa't isa. Masuyo siyang
hinahalikan nito sa kaniyang punong tainga pababa sa kaniyang leeg. Pababa sa
kaniyang dibdib. Napahugot ng paghinga si Sanaya. Binubuhay ng bawat halik ni
Marcus ang pagnanasa sa kaniyang katawan.

"Marcus,�� muling usal rito. Ngunit mas naging mapangahas pa ang lalaki at muling
pinagpatuloy ang paggapang ng labi nito sa kaniyang katawan.

"Ohhhhh!�� ungol ni Sanaya nang maramdaman na pababa na sa pusod niya ang halik ni
Marcus. Muli ay napakapit siya rito. "Marcus,�� usal ulit sa pangalan nito.

"Shhhhhhhh!�� tugon ng lalaki at pinagpatuloy ang ginagawa nito.

"Ohhhhh! Uhmmmm!�� mas lalo siyang napa-ungol nang marating nito ang nais. Kakaiba
ang pakiramdam sa sandaling iyon. Tila nalulunod sa ligayang hatid nang
paglulumikot ni Marcus sa kaniyang hiyas. Wala siyang nagawa kundi ang kumapit
rito.

Nang magsawa ito ay muli itong tumapat sa kaniya. Kapwa nagkatinginan pero walang
nais magsalita. Katawan na ang nagdikta hanggang sa kapwa na sila magkaniig.
Paulit-ulit na pinaligaya ang isa't isa. Kahit sa sandaling iyon ay nawala sa
isipan ang malaking dagok sa kalusugan ng kanilang anak.

"Ohhhh! Oohhhhh!�� kapwa nila ungol ng marating ang rurok ng kaluwalhatian.

Napakapit ng husto si Sanaya sa katawan ni Marcus habang paulit-ulit at pabilis na
pabilis ang pag-angkin nito sa kaniya.

Hanggang sa tumabi ito sa kaniya. Dahil sa pagod ay agad siyang ginupo ng antok.

Agad na napakapa si Sanaya sa kaniyang tabi ngunit walang tao sa tabi niya. Agad
siyang nagdilat ng mata at nakita si Marcus na nag-eempake. Agad siyang umupo at
tinanong ito.

"What are you doing? Aalis ka?" maang na tanong rito. Hindi nito namalayang
nagising siya dahil nakatalikod ito habang inaabot ang mga damit nito sa closet.

Paglingon ni Marcus ay nakita ang nakakunot-noo na mukha ni Sanaya. "Yes. Don't

worry. Five days lang ako sa Australia,�� kaswal na turan nito.

"What?! Wait! A��ano ang gagawin mo sa Australia?" maang pa rin ni Sanaya at hindi
alam kung ano ang ginagawa ni Marcus. "Aalis ka! Iiwan mo akong mag-isa. Marcus,
are you out of your mind! May sakit ang anak natin!" mataas na na tinig ni Sanaya.

Napabuntong-hininga si Marcus. Batid na niyang ganoon ang magiging reaksyon ni

Sanaya. Hinawakan ito sa magkabilaang balikat.

"Relax, I am not leaving. May trabaho lang akong gagawin doon at hahanap na rin ako
ng ospital na pwede nating pag-transfer-an kay Mark. They might have better
facilities,�� mahinang paliwanag nito.

Tumitig lang si Sanaya kay Marcus na tila tinatantiya ang sinasabi nito. "Trust me,
for once Sanaya. I am doing this for our child. Please believe me,�� sumamo niya
rito

Hindi pa rin umiimik si Sanaya. Umupo siya sa tabi nito. "I will do everything para
gumaling ang anak natin. I am doing this for us. Just this one, please trust me.
Habang wala ako, alagaan mo ang anak natin."

"Natatakot ako Marcus, paano kung hindi ka na bumalik? Paano kung may mangyari
sa'yo doong masama?" naiiyak na turan ni Sanaya.

"Shhhhh!�� Yakap ni Marcus. "Nothing happen, this is for business. Kailangan natin
ng pera at hayaan mong gawin ko ito bilang ama ni Mark. Nahihirapan din akong
makita kang kinakaya ang lahat ng ito,�� turan nito.

Wala nang nagawa si Sanaya kundi ang payagan itong umalis. Lalo pa at malaking
halaga ang kakailanganin nila sa patuloy na chemotherapy ng anak.

Chapter 18: Behind The Cult

Isang araw nang nakalipad si Marcus ngunit ni isang tawag ay wala pa ring
natatanggap si Sanaya. Nag-aalala na siya sa kalagayan nito doon. Samo��t sari na
ang naiisip dahil kahit kina kila Ate Sandra at Marco ay wala itong paramdam.

"Relax ka lang Sanaya. Malay mo busy lang siya sa trabaho nito. ��Di ba sabi ay
business meeting,�� pagkakalma ng Ate Sandra niya sa kaniya habang nasa private
room ng anak. Tulog ito dahil nanghihina sa katatapos na chemo nito. Bakas na sa
hitsura ng anak ang hirap na pinagdadananan nito. Unti-unting nalalagas ang buhok
nito gawa ng gamutan nito.

"Pero Ate, kabilin-bilinan ko sa kaniyang tawagan niya ako paglapag na paglapag

niya,�� naiiyak niyang turan sa kapatid.

"Don't worry, kilala ko iyang si Marcus. Walang mangyayaring masama,�� saad naman
ni Marco na kanina pa nakikinig sa kanilang magkapatid. Medyo slang ito managalog
hindi katulad ni Marcus na mas matatas managalog.

Tumingin siya rito. Magkamukha sila ni Marcus pero magkaiba sila ng personalidad at
mas matapang tignan si Marcus habang ito ay mas prim and proper kind of guy.

"Mommy, can I watch TV mommy?" tanong ng anak ng Ate Sandra niya. Tumango ang
kapatid at agad nitong binukas ang TV.

"Welcome to the Current Affairs we're we give you the latest update of the news
today,�� saad ng anchor ng TV news. Narinig nila iyon pero masyado silang tutok sa
pag-iisip ang tungkol kay Marcus. Hanggang agawin sila ng maliit na tinig ni Maria.
"Look daddy. You look like the guy on the TV,�� maliit na tinig ng bata.

Lahat sila ay napatitig sa telebisyon at nakita sa tabi ng anchor si Marcus.

"Marcusss?!�� bulalas ni Sanaya ng makitang si Marcus nga ang nasa TV. Nagtinginan
silang tatlo.

Lahat sila ay nagtataka kung ano ang ginagawa doon ni Marcus. "Can I watch other
show mommy?" untag ng bata sa kanila na tila nabagot sa pinapanood.

"Ah anak, get your iPad and watch on the youtube. Panonoorin lang namin ang Tito
Marcus mo,�� ani ng Ate Sandra niya sa anak at agad naman itong tumalima.

"Welcome to the Current Affair Mr. Oliviera. I heard that you��re the newest big
boss of Foreign Affair. So, tell me about the site? Why, your company doing such
thing of match making, is it legal?" mga tanong ng host.

"Thanks for having me here. Well, this is reality. If one guy wants to marry and he
can't find somebody in his local community. Then why not look around maybe your
partner will be in the other side of the world. Our company offers legit marriage
for single women and men. This is happening to the Sugarbaby in the US. And Marry
Me in Russia or the Arrange Married in Ukraine,�� sagot ni Marcus sa anchor.

"How could you deal about people who opposes this way of knowing someone to marry?
They imply that this is exploitations of women?" turan pa ng host.

"If you don't like then don't go with the site. This site is for people who is
willing to find somebody. This is for two consenting adult. If you say, two
consenting people. You don't force them to marry each other if they don't like each
other. This site is just a guide for them to find their perfect partner not to
exploit somebody,�� tugon naman ni Marcus. ��This like the dating application but I
guarantee, our gentlemen client are real. Most of them are businessmen, I don��t
want to mention anybody. Our company is legit. You have a TV show in your station
caters the same. What you call that, A Hundred Days with My Strange Fianc��e,
isn��t it?�� aniya sa mga host.

Walang nakapagsalita sa mga ito. ��The US, they have lots of the same television
shows then why the FBI or any government agencies take down those television shows
if they think, it��s a form of human exploitation?�� saad pa ni Marcus na printeng
nakaupo sa harap ng host.

Lahat sila ay natitigilan sa mga sagot ni Marcus. All of them is against, but upon
hearing how he explain himself and the business they had in broad manners open up
to them. Tama naman ito, maraming foreign channels ang ganoon, lalo na ang mga
reality TV shows.

"Mr. Oliviera, we heard that you faced some controversies few years ago regarding
the sex cult you owned? Is it true that you're running such business?" personal na
tanong ng host.

He was prepared for that. Once he landed in Australia, he knows what he gonna do.
This guy putting him into a hot seat. It��s for him to make it an advantage or
disadvantage and he rather choose the first one. He wants to clarify and clear
himself to that kind of rumors.

Ngumiti siya sa host. "Well, there is no thing such like sex cult. They just call
it like that but it wasn't. It��s like the Sugarbaby in the US. Rich businessmen
came to us and we find them the perfect sugarbaby they want to be their partners.
We are just helping those ladies who wants to be better in life. Believe me, no one
of those ladies came forward and claimed they are victims because they are in good
hands,�� matatas na sagot ni Marcus. ��I want to clarify, they was no sex cult.��

"Are you planning to rebuild your company in the Philippines?" follow up na tanong
pa nito.

"Filipinos are conservative. Most of them, that��s why there's a lot of rumors
about my previous business. I think they're not yet ready to this kind of business.
For now, I will be working around here and Thailand,�� aniya nang mapansin nito ang
suot niyang singsing.

"Wow! That��s a nice ring. I must say you're engage?" nakangiting tanong ng anchor.

Ngumiti naman siya ng maalala si Sanaya. "Yeah, it��s been a month,�� aniya at
hindi mapagkit ang ngiti sa labi.

"Great! I see in your face you��re so much in love,�� saad nito. Nagtawanan sila
maging ang direktor na naroroon at ilang technical team.

"Yeah, actually I missed them. I met her at my previous business. One of the girls
who want to screwed client but he screwed my heart,�� saad dito.

"Really?" hindi makapaniwalang sabad ng anchor. "Wow! That��s a living testament. I

think, I should sign-in to your site,�� nakatawang saad pa nito. Nasa mukha pa rin
ang disbelief sa sinabi niya.

"Yes you can, since you��re still single,�� sabad naman agad saka sila nagtawanan.

"Thanks for coming to the studio Mister Oliviera."

"My pleasure,�� ani ni Marcus.

Kahit papaano naman siguro ay naipaliwanag na niya ang side niya sa mga
kontrobersiyang pinupukol sa kaniya. Naalala niya tuloy si Sanaya kaya mabilis na
binunot ang cellphone at tinawagan ito matapos ng kaniyang interview.

Kaiiwan lang sa kaniya ng Ate Sandra niya nang mag-ring ang cellphone niya. Agad na
sinagot iyon sa pagbabakasalaking si Marcus na iyon. Kahit nakita sa TV kanina ay
hindi pa rin niya maiwasang mag-alala.

"Hello Marcus?" agad na turan pagkasagot sa tawag.

"Sanaya,�� tinig na naman ni Marcus sa kabilang linya.

Kapwa sila natigilan at hindi alam kung ano ang sasabihin sa isa't isa.

"Ahemmmm!�� untag ni Marcus. "I'm sorry if hindi na kita����

"It��s okay. I saw you in the news awhile ago,�� sabad rito. "Sorry if I judge
you���� aniya naman nang sumabad si Marcus.

"Nothing to sorry. K��kumusta si Mark? Is he okay?" tanong nito. Doon ay napaiyak

na naman siya.

"Yeah, he is weak right now. Katatapos lang ng chemo niya kanina,�� paos na tinig
rito.

Narinig rin niya ang malalalim na paghinga ni Marcus at ramdam din niyang
nahihirapan ito. Nang magsalita na rin ito ay hindi maikakailang naiiyak na rin
ito.

"Kakayanin natin ito, okay. Sorry kung wala ako diyan ngayon. Hindi ko rin gusto
ang malayo pero kailangan,�� garalgal na boses ni Marcus.

"I understand. Mag-iingat ka diyan,�� wika ni Sanaya.

"I will, kayo din diyan and inform me anuman ang mangyari,�� saad ni Marcus saka
nagpaalam na. May meeting kasi siya sa isa sa big boss na naka-base sa Australia.
Gusto niyang malaman ang lahat ng pasikot-sikot ng negosyo nila.

Pagbalik sa hotel na tinutuluyan ay naghihintay na nga ang ka-business meeting

niya.

"Good to meet you Mr. Oliviera.��

"Same here Mr. Walter. I do heard that you��re doing so well here and the business
is booming,�� puri rito.

"Well, I guess because we're too engage to our business and I have a great team,��
nakatawang saad nito.

"That��s great! So glad to be a part of that team soon,�� qniya rito. Inabutan siya
nito ng baso ng alak. Agad naman iyong inabot.

"Well, I heard from Mr. Santos what you��re going through. I do hope that
everything get well for your son,�� anito na puno ng pakikisimpatya ang tinig.

"Thanks man, I really appreciate your concern and sincerity. Yeah, it was hard and
devastating. Looking at your kid in that situation. Anyways, thank,�� malungkot na
saad dito. Tinapik siya nito sa balikat.

"You��re welcome. We're family now. This is not just business but since you are
part of it. You're one of us,�� anito saka nakipag-cheers ito sa inabot nitong
alak.

Kahit papaano ay alam niyang tanggap siya sa panibagong mundong kaniyang tatahakin.
Gagawin niya ang lahat para sa kaniyang mag-ina. He wants his son to get the best
care he needed and to give Sanaya her dream wedding.

"Cheer up man, you're too young to carry all the burden of life. I feel how you
feeling 'cause three years ago. My second daughter died of brain tumor and I blame
myself to that. That��s why, I came to this point. This business give me a security
that tragedy won't happen again. I have all the money to give my family the cares
or treatment they needed,�� kumpiyansang saad ng lalaking kausap.

Kahit papaano ay maswerte pa rin siya rito dahil siya may pagkakataon pang
madugtungan ang buhay ng anak nila ni Sanaya. At kagaya ni Mr. Walter ay hindi niya
hahayaang mawala ito lalo na at may sapat na silang pera para matugunan ang
pangangailangang medikal ng anak.

Chapter 19: A family to Hold On

Matapos ng matagumpay na pakikipag-meeting ni Marcus sa isang big boss sa Australia
ay tuluyan na rin niyang dadalhin doon ang mag-ina. Nakahanap na rin sila ng
ospital na mas matutugunan ang pangangailangang medikal nito. Mas advance ang
kanilang mga kagamitan at tiyak na mas makakasiguro sila para rito. Hindi niya
hahayaang mawala ang anak dahil lamang hindi nila kayang tugunan ang
pangangailangang medikal nito.
Sa grupong kinaaaniban, batid niyang hindi siya nag-iisa. Ramdam pa rin naman niya
ang pagtutol kay Sanaya pero sinisigurado niyang sa pagkakataong ito ay hindi siya
sasabit.

The company the Foreign Affair will carry all their child��s medication. Kaya hindi
sila mahihirapang dalawa. Kahit papaano ay may progress naman sa kondisyon ng anak.
Hindi na masyado itong nanghihina at nakakasama na nila ito.

"How��a my baby boy?" tanong ni Sanaya sa anak nang magising ito.

"I'm big boy na Mommy,�� turan nito kahit nanghihina pa.

Napatawa siya saka ginulo ang buhok nito. "Sige nga kung big boy ka na. Dapat ay
magpagaling ka na,�� saad dito.

"Yes Moommy, magpapagaling po talaga ako. Si Daddy po pala?" tanong nito.

"Nasa work pa si Daddy. Pero kapag magaling ka na, tiyak matutuwa si Daddy dahil sa
bahay na kayo maglalaro,�� turan pa sa anak para mas lumaban ito. Sa kabila ng
pangangalumata nito ay nabakas ang pagliwanag ng mukha nito. Parang gustong tumulo
ang luha sa mga mata sa sandaling nakita ang pagsilay ng ngiti sa labi ng anak. Mga
ngiting ilang araw ding hindi nasilayan.

"Oo Mommy, strong kaya ako. Mana kay Daddy,�� anito.

"Hmmmp! Akala ko ba nagmana ka sa akin?" tila nagtatampong saad dito.

"Ay! Oo nga po pala. Mana pala ako sa'yo,�� bawi naman nito agad.

Napatawa si Marcus na nakikinig lang sa may pintuhan. "Ah ganoon pala ha,�� agaw sa
usapan ng mag-ina niya.

"Dadddyy!�� masiglang turan ng anak na tila na-energize sa pagdating ni Marcus.

"Gising na pala ang big boy namin ah. Sige nga pakita mo kung gaano ka-strong,��
masayang saad sa anak.

Mabilis na nagmuwestra ang anak at pinakita ang maliit nitong muscle sa braso.
Napatawa na lamang siya. "Ang strong nga, katulad ni mommy,�� aniya sabay lingon
kay Sanaya.

Umiling na lamang si Sanaya sa sinabi ni Marcus. Mabilis itong humawak sa baywang

niya at hinalikan siya. "Kumusta ang trabaho mo?" tanong rito.

"Okay naman, we have party tomorrow. Alam mo naman na ��di ba? Katulad noong
dati,�� saad ni Marcus.

Napakunot-noo si Sanaya. Alam niya ang tinutukoy na party ni Marcus. Hindi niya
alam kung papayagan ba ito o hindi. Sa ganoong party ay maraming temptations.
Lalaki ito at baka matukso sa iba lalo pa at tila napapapabayaan na rin niya ang
kaniyang sarili.

Napansin ni Marcus ang pag-aalangan sa mukha ni Sanaya. Batid niyang hindi pa rin
ito kampante sa klase ng trabaho meron siya. "Don't worry, I will be there for
business. Mahal kita, Sanaya and please keep that in your mind,�� paalala rito para
hindi siya nito pagdudahan. Niyakap niya na lamang ito habang pinapanood ang anak
na nilalaro ang kabibigay lang na robot nito.
"Natatakot lang ako. Baka kasi���� putol na turan ni Sanaya.

"Baka maakit ako sa iba? Hinding-hindi,�� anito sabay hawak sa mukha niya.

"Siguraduhin mo lang,�� aniya na tila batang sumimangot. Napangiti si Marcus sabay

halik sa kaniya.

"Oo kaya huwag ka nang mag-alala. You know me kapag ako ang nagmahal,�� saad pa ni
Marcus matapos siyang hagkan sa labi nito. Ngumiti na si Sanaya. Kailangan niyang
magtiwala rito. Siguro ay dapat na rin niyang ayusin ang sarili kahit hirap sila
ngayon sa sitwasyon ng anak ay dapat hindi rin niya makalimutan ang sarili. Ayaw
niyang mawala ang lalaking pinakamamahal. Lalaki pa rin ito at batid niyang may
pangangailingang pisikal.

Mabuti na lamang at sa kauna-unahang pagkakataon mula nang pumunta sila sa

Australia ay pinayagan na ang anak na umuwi. Kataka-taka rin kasi ang mabilisang
pagbabago rito. Kahit papaano ay nagagawa pang patayin ng chemotherapy ang cancer
cell sa dugo nito. Iminungkahi na nga ng doctor ang blood transfusion kung hindi
mag-succeed ang chemotherapy nito pero sa awa ng Diyos ay malaki ang improvement ng
anak sa nakalipas na araw.

"Welcome home anak, ano nagustuhan mo ba ang bagong house natin?" tanong niya rito.
Sa limang buwan kasi nila ay doon ay ngayon pa lamang ito makakauwi roon.

"So nice, Mommy,�� anito at masayang tumalon.

"Oh, huwag ka masyado magpagod anak. Baka hingalin ka,�� paalala rito.

"Opo, Mommy. Good boy po ako para mabilis akong gumaling,�� anito at nilaro ang
bitbit nitong robot na bigay ni Marcus.

Habang masayang nakatingin sa anak ay hindi niya namalayan ang pagyakap sa kaniya
ni Marcus. Tumingin siya rito at nakangiti rin ito dahilan para tugunin din ito ng
ngiti.

Hinalikan siya nito sa labi. Mainit at matagal. "Marcus, baka makita tayo ni Mark?
�� aniya rito. Tumawa lang si Marcus.

"Ano ngayon, wala naman tayong ginagawang masama,�� tugon nito sa kaniya dahilan
para kurutin ito sa may parting tiyan. Napailing ba lamang si Marcus. "I love
you,�� bulong niya kay Sanaya.

Kapwa sila nanunood sa anak nilang naglalaro. "Babe, I have to go to work. Hindi na
rin siguro ako makakauwi mamaya. Dederetso na ako sa party,�� anito.

Tumiim ang titig ni Sanaya. "Ngayon na ba iyon?�� malungkot na tugon rito.

"Oo eh,�� saad ni Marcus. Kaya hinigpitan ang pagkakayakap kay Sanaya.

"Akala ko naman ay makakatabi ka namin ng anak mo sa pagtulog,�� aniya rito.

Muling hinarap ni Marcus si Sanaya. "Don't worry, uuwi ako ng maaga. Kailangan ko
lang gawin ito. Okay?" pagsusumamo rito.

"Ano pa nga ba? Basta umuwi ka ng maaga," aniya rito. Ngumiti si Marcus saka siya
muling ginawaran ng halik. Matapos ay tinungo ang anak nila na naglalaro. Nag-usap
ang mga ito saka nakitang tumango ang anak at hinalikan ito.

"Bye, Daddy. Uwi agad after work,�� paalam pa ng anak nila.

Matapos makaalis si Marcus ay
makakain nilang mag-ina. Mula
nagtrabaho. Doon kasi ay wala
gumagawa. Mula sa pagbabantay
silang binabayaran noong nasa
agad namang nagligpit si Sanaya at naghanda ng
nang malipat sila sa Australia ay hindi na siya
na silang katuwang kaya lahat ay siya na ang
sa anak at sa bahay. Mabuti nga at may caregiver
ospital pa ang anak kapag kapwa sila abala ni Marcus.

Matapos patulugin ang anak ay napangiti siya. Tumayo siya at tinungo ang banyo.
Kailangan niyang maging mabango pagdating ni Marcus. Napapangiti pa siya dahil mula
noong dumating sila sa Australia ay wala silang masyadong oras para sa isa't isa.

Hinanda rin niya ang pinakaseksi niyang nighties para maakit si Marcus sa kaniya.
Hindi niya maiwasang mapangiti habang sinasabon ang buong katawan niya. Nai-excite
sa mga mangyayari sa kanila ni Marcus.

Matapos niyang ma-meet lahat ng big boss na nasa event ay medyo nag-lie low muna si
Marcus. Maraming naggagandahan at nagsiseksihang babaeng gustong pumulupot sa
kaniya pero kapag ganoon at pinapakita ang singsing niya. To show that he��s taken.
Ayaw niyang magloko rito gaya ng pinangako kahit talaga namang nakakaakit ang mga
babaeng naroroon.

Blonde ang buhok, maganda ang hugis ng katawan at may mapang-akit na mukha pero
kapag naaalala na si Sanaya ay umaatras siya. "Hey man!" maya-maya ay pamilyar na
boses. Si Mr. Walter.

"Hey, congratulation man. This party is money!" aniya rito.

Tumawa ito. "Because of you. Since you came here five months ago. It double the
profit. Keep up the good work man,�� anito sabay tapik sa balikat niya gaya ng
ginawa nito noong una silang nagkita.

"Thanks," aniya at nakita ang magandang babaeng kasama nito.

"Why don't you get����

Tinaas niya ang kamay. "Well, if I do that. I might lose everything,�� aniya.

Mas lalong lumakas ang tawa ng lalaking kausap. "That��s what I like about you man.
You're into what you want. You wants money and making it right now. Bring your lady
one time. Want to meet her,�� anito saka paalis na dahil may mga kausap pa itong
kliyente.

"Sure,�� pahabol.

"See yah,�� anito at nag-ikot na.

Maingay at magulo ang kinaroroonan dahil sa dami ng kababaihan na gustong sumilo ng

mga lalaki. Sinipat ang relo at pasado ala una na. Kailangan na niyang umalis tutal
ay may tatlo siyang kasamahang naroroon at patapos na rin naman ang event.

Pagpasok niya sa bahay nila ay nakitang nakaupo si Sanaya sa couch. Nilapitan ito
pero tulog na ito. Nakatulog siguro sa kahihintay sa kaniya. Nilapag ang coat at
tumabi rito.

Naalimpingatan si Sanaya nang tila may mabigat na bagay ang tumabi sa kaniya.
Nakitang si Marcus iyon. Agad siyang yumakap rito. "Buti naman at nandito ka na?��
usal niya kahit nakapikit pa.

"Sana hindi mo na ako hinintay,�� saad naman ni Marcus.

"Na-miss lang kita,�� lambing niya.

"I miss you too,�� ani ni Marcus. Napansin niyang napaka-seksi ni Sanaya sa suot
nito. Kahit may roba ang suot na nighties ay see-throw iyon. Agad na sinakop ang
labi nito at mabilis namang tumugon si Sanaya.

"I miss you more,�� aniya saka nagmamadaling tinanggal ang suot niyang long sleeve
at ang pants niya.

Kapwa sila uhaw sa isa't isa. Napakabilis at ramdam na ramdam ni Sanaya ang
pananabik ni Marcus sa kaniya. Ganoon din naman siya. "Ohhhh! Marcus,�� ungol niya
habang paulit-ulit siyang hinahalikan nito pababa sa kaniyang leeg at dibdib.

Hindi niya maiwasang matakam sa lalaki. Maging siya ay naging mapusok na rin at
siya na ang gumigiya rito. Napapikit siya nang galugarin ni Marcus ang kaniyang
hiyas. Halos hindi alam kung saan kakapit. Sa sofa ba o sa lalaki. Nakailang ungol
din siya hanggang sa itulak ito sa sofa. Napahiga si Marcus at gaya nang
pagpapaligayang ginawa sa kaniya ay ginawa rin dito.

Hindi niya alam na kaya rin niya palang gawin iyon rito. Ilang ungol ang
pinakawalan ni Marcus bago siya pumatong rito. Kakaibang ligaya ang sumanib sa
kanila ng sandaling iyon. Ligaya dulot nang kanilang malabis na pagmamahalan.

Chapter 20: A second Proposal

"I love you Sanaya,�� usal ni Marcus matapos siyang mabilis na binuhat at nagtungo
sa silid nila. Maingat ba inilapag ito roon.

"I love you more Marcus,�� sagot naman ni Sanaya nang maramdaman niya ang pagsayad
ng likod sa malambot na kama. Tumingin si Marcus sa kaniyang mukha at kapwa sila
nagngitian saka siya padamping hinalikan sa labi nito. Masuyo ang bawat halik nito
hindi kaya noon.

Hinaplos nito ang kaniyang mukha pababa sa kaniyang leeg hanggang sa kaniyang
dibdib at minasahe iyon. Halos magragasa ang init ng katawan niya. Napapikit siya
habang ginagawa iyon ni Marcus. "Uhmmm! Oohhhhh!�� hindi mapigilang ungol habang
muli siyang inangkin nito.

��Marcus,�� usal habang paulit-ulit itong umuulos sa kaniyang ibabaw.

Iba ang pag-ibig na binuhay ni Sanaya sa kaniya. Nag-iba ang pananaw sa lahat ng
bagay. Kung noon ay puro negatibo ngayon ay kahit papaano ay masasabi niyang maayos
na siya. Hindi na siya galit sa kakambal dahil alam na niyang may problema rin
itong dinadala.

��Uhmmm!�� ungol nang maramdaman ang kaluwalhatian sa piling ni Sanaya. Mabilis ang
bawat ulos na sinasalubong naman nito sa bawat pag-indayog ng balakang nito.

��Marcus,�� ulit nito wika habang kapit na kapit sa kaniya. Muling hinanap ng labi
ang labi nito. Rinig ang ungol nito kahit pa sakop na ng labi ang labi ni Sanaya.

Napuno nang ungol nila ang apat na sulok ng silid na iyon. Halos mapapikit si
Sanaya sa sayang nararamdaman sa piling ni Marcus.

Pagdilat ng mata niya ay nakita ang namumungay na mata ni Marcus. Hinila ito at
hinalikan sa labi. Hanggang sa maramdaman ang mabilisang pag-ulos nito sa kaniyang
lagusan kasabay nang malalalim nitong paghinga na sinasabayan ng ungol. Napakapit
siya lalo sa likod nito. Ramdam ang kaligayahang dulot ng pagsasanib ng katawan
nila.

"Ohhhhhhh!�� malakas na ungol ni Marcus nang marating nito ang langit. Hapong-hapo
itong bumagsak sa tabi niya. Niyakap siya nito kaya mabilis din siyang yumakap
dito. Hindi man nagsasalita ay ramdam sa bawat paghinga nilang dalawa ang saya sa
tuwing kasama ang isa't isa.

Napatingala siya at tinignan ang mukha nito. Napansin iyon ni Marcus at tumingin
din sa kaniya. Napangiti siya rito nang matamis at hinaplos nito ang mukha niya.
Ibang-iba ang Marcus na kasama ngayon kaysa sa Marcus na unang nakita at nakasama.
Kung noon ay marahas, ngayon ay punong-puno ng pagsuyo. Mas lalong hinigpitan ang
pagkakayakap rito sabay sandig ang ulo sa dibdib nito.

Ilang sandali lamang ay nararamdaman na niya ang mumunting hilik ni Marcus.

Nakatulog na ito gawa marahil sa pagod. Mabilis siyang tumayo at sinuot ang makapal
niyang roba. Mabilis na tinungo ang kabilang silid at nakitang mahimbing pa rin ang
anak nila. Medyo nalihis lang ang kumot nito kaya kinumutan ulit ito.

Hinalikan ito at paglabas ay nakita ang nagkalat na saplot nila ni Marcus. Mabilis
na kinolekta iyon upang hindi makita ang anak kung magising man ito. Matapos ay
bumalik sa kama. Napapangiti na lamang siya habang nakatingin sa guwapong mukha ni
Marcus. Hinaplos iyon at nakita sa daliri ang binigay nitong singsing.

Napangiti siya ulit. Mag-iisang taon na pala mula nang ibigay niya iyon. Hindi na
nila napag-usapan pa muli ang tungkol doon dahil sa dami ng mga nangyari sa kanila.
Hiling niya lamang na hindi iyon makalimutan ni Marcus. Maaaring nagsasama sila na
parang mag-asawa pero mas maganda pa rin kung magagamit niya ang apelyido nito.

Naramdaman ni Marcus ang malambot na palad sa kaniyang pisngi. Napadilat siya ng

mata at nakita ang naiyak na si Sanaya habang hawak nito ang kaniyang pisngi. Agad
niyang niyakap ito. "Bakit ka umiiyak?" bulong na tanong rito kahit inaantok pa.

Nabigla si Sanaya nang biglang humigpit ang yakap ni Marcus at narinig ang tinig
nito. Hindi talaga niya inaasahang magigising ito. "Wala, nagising ba kita?" tugon
naman dito.

"Hindi naman, ayaw ko lang nakikita kang umiiyak." saad pa nito na mas lalong
nagpatulo sa mga luha niya.

"Masaya lang ako dahil kasama ko kayo ng anak natin,�� pagsisinungaling niya.
Napangiti si Marcus.

"Ako rin at wala na akong idinadasal na sana ay gumaling na si Mark para matuloy na
rin ang kasal natin,�� anito na mas lalo pang nagpaiyak sa kaniya. Iyon kasi ang
nasa isip bago ito magising at ngayon ay naaalala pa rin pala nito.

Mas lalong nag-alala naman si Marcus sa nakitang reaksyon ni Sanaya sa sinabi.

��Okay ka lang ba babe?" tanong nito.

Tumango-tango siya saka mahigpit na yumakap rito. Ngayon ay alam niyang hindi pa
rin nakakalimutan ni Marcus ang pinangakong kasal sa kaniya. ��I love you,�� bulong
rito.

��I love you more,�� tugon nito saka hinalikan ang balikat niya. ��Magpahinga na
tayo,�� anito saka yumakap buhat sa kaniyang likuran.

Lumipas ang humigit-kumulang isang taon na pamamalagi sa Australia. Pinasya na

nilang bumalik sa Pilipinas lalo pa at matapos ng lahat ng pinagdaanan ng anak nila
ay tuluyan itong gumaling. Mark loses his hair in the duration of his chemotherapy
at bilang suporta ni Marcus sa anak nila ay nagpakalbo rin si Marcus.

Negative na ang latest biopsy ng anak nila at sana ay magtuloy-tuloy na. Hindi pa
rin nila maiaalis na baka bumalik ang sakit pero sa ngayon ay magsasaya muna sila
sa tagumpay na nakamit nila. Their son is a warrior.

"Thank you Mommy, Daddy,�� ani ng anak sabay yakap sa kanila.

Ngumiti siya sa anak. "Thank you din anak, thank you dahil lumaban ka. Now I know,
nagmana ka nga sa akin. You're strong like me,�� aniya rito.

"Shhhh! Sa akin ka nagmana,�� bulong ni Marcus dito. "Pareho tayong kalbo,�� dagdag
pa na kinatawa nilang dalawa. Tumingin si Sanaya sa mag-ama.

"Anong nakakatawa at may pabulong-bulong ka pa,�� diga kay Marcus.

"Mommy, sabi ni Daddy sa kaniya daw ako nagmana,�� pambubuko ng anak sa sinabi ni
Marcus rito.

"Weeehhhh! Huwag ka maniwala anak. Sa akin ka nagmana,�� giit ni Sanaya. Napangisi

tuloy si Marcus.

"Hindi Mommy, sabi ni Daddy sa kaniya ako nagmana kasi pareho kaming kalbo,��
segundang wika ng anak saka malakas na tumawa.

Tila musika sa kaniyang pandinig ang tawa ng anak. Hindi tuloy niya naiwasang
maiyak. "Oh, bakit ka naiyak?" agad na alo ni Marcus sa kaniya. "Akala ko ba strong
ka?�� dagdag pa nito.

Napatampal tuloy siya sa braso nito. "Ikaw talaga!�� aniya dahil alam niyang
nagbibiro lamang ito. Agad siyang niyakap ni Marcus.

"Ayeeeh si Daddy,�� kinikilig na turan ng anak nila.

Napatawa si Marcus. "Ano anak, itutuloy ba natin ang plano natin?" tanong ni Marcus
sa anak na agad na nag-thumbs up bilang pagsang-ayon.

"Oppssss! Ano na namang plano iyan? Baka mamaya kung anong kalokohan na naman
iyan,�� tanong sa mag-ama.

"Secret,�� sabayang wika ng mga ito.

Napapailing na lamang si Sanaya. Masaya na siya kahit papaano dahil maayos na ang
anak nila. Iniwan na lamang ang mag-ama sa sala dahil mukhang abala naman ang mga
ito sa pagbuo ng lego ni Mark. Tinungo ang kusina upang maghanda ng kanilang
tanghalian.

Habang naggagayat ng pansahog sa lulutuing menudo ay napapatigil siya. Bukas na

bukas kasi ay iiwan na nila ang bahay na iyon na naging tirahan nila ni Marcus sa
pamamalagi roon.

Sa sobrang abala niya ay hindi niya namalayan na may mga dumating sa kanilang
bahay. Nang matapos siyang magluto ay medyo nakarinig siya ng ilang kumusyon. Noong
una ang akala ay naghaharutan lang ang mga ama niya. Pero nang makarinig ng tila
tinig ng babae ay nagtaka na siya. Mabilis na tinanggal ang pot holder sa kamay at
tinungo ang sala nang bumalaga sa kaniya ang salang punong-puno ng talulot ng
bulaklak at mga pula at puti na lobo.

Nakita ang anak na nakatayo habang may hawak na bouquet of flowers. Tanggal ang
bonnet nito na noon ay ayaw niyang patanggal dahil ayaw niyang nakikitang kalbo
ito. Papalapit ang anak habang hawak nito ang bulaklak. Kasabay pa ng pagtugtog ng
paborito niyang kanta. Hindi tuloy niya maiwasang mapaiyak.

Malawak ang ngiti sa labi ng anak. Habang sa likod ng anak ay naroroon si Marcus.
Wala itong hawak na bulaklak pero masaya na siya dahil hindi niya inaasahang may
surpresa pala ang mag-ama sa kaniya. "For you Mommy,�� ani ng anak paabot ng
bulaklak.

"Ano ito? Bakit may ganito? H��hindi ko naman birthday ah, hindi rin mother's day?
�� aniya na umiiyak na. Buhos ang luha dahil sa hindi inaasahang surpresa ng mag-
ama niya. Nang nasa chorus na ang kanta ay lumapit na rin si Marcus. Inabot nito
ang kamay sa kaniya. Hindi man maintindihan kung ano ang ginagawa nila ay inabot na
lamang ang kamay. Doon ay giniya nitong ilagay sa balikat nito saka pinulupot ang
kamay sa kaniyang baywang at sinayaw siya nito.

Naiiyak na natatawa si Sanaya. "Bakit may ganito? ��Di mo ako in-inform para man
lang nag-dress ako ��di ba?" aniya kay Marcus.

"Kung inform kita. ��Di hindi na surpresa,�� tugon nito.

"Nakakainis ka talaga,�� aniya rito kahit sa totoo ay nag-uumapaw ang kaligayahan

niya. Maya-maya ay tumigil si Marcus. Kumalas ito saka lumuhod. Napasilahop ang
dalawang palad sa mukha. Doon niya lang napagtanto na muli pala itong magpo-propose
pero bakit parang may naulinigan siyang boses babae kanina. Ngunit muling naalala
na baka masusunog na ang niluluto niya.

"Sanaya, will you marry me?" tanong ni Marcus nang biglang tumalikod si Sanaya at
bumalik sa kusina.

Mabilis na bumalik si Sanaya sa kusina at agad na pinatay ang kalan. "Thanks God,
hindi ka nasunog,�� aniya sa niluluto.

Halos hindi makatayo si Marcus sa kinaluluhuran nang iwan siya ni Sanaya ng walang
sagot. Walang nagawa ang mga taong in-invite para saksihan sana ang second proposal
niya. Agad siyang dinamayan ng kakambal at asawa nitong si Sandra.

Pagbalik ni Sanaya sa sala ay ganoon na lamang ang gulat niya ng makita roon ang
tiyahin, ang Ate Sadra at anak nito at si Marco. Habang si Marcus ay nakaluhod pa
rin at may butil sa mata nito. Pagtingin sa anak ay malungkot din ito at doon lang
din nag-sink in na may tinatanong si Marcus sa kaniya kanina at sa kamay nito ay
may box ng singsing. Muli ay napasilahop siya ng palad sa bibig.

Agad na lumapit kay Marcus. "Yes! I will marry you,�� aniya sabay kuha sa singsing.
Nakita niyang lumiwanag ang mukha ni Marcus. "Sorry babe, naalala ko kasi ang
niluluto ko,�� aniya rito.

Hagalpak ng Ate Sandra niya ang umibabaw sa buong paligid. "Hindi talaga nagbabago
itong si Sanaya. Masanay ka na Marcus. Ganyan iyan, iyong tipo nang naidlip sa
hapon tapos gigisingin mo akala umaga na tapos bibihis ng uniporme papasok na raw
eh ginigising lang para kumain ng gabihan,�� tawa ng kapatid habang binubuking siya
sa mga epic fail na nagawa dahil sa pagkataranta.

Kahit epic fail ang nangyari sa pangalawang proposal ni Marcus ay masaya pa rin
naman sila. Ngayon siguro ay tamang panahon na para isipin na ang kanilang kasal.

Chapter 21: Wedding Preparation

"Ateeee!�� saway agad niya sa kapatid na mas lalo pa nitong kinatawa. "Bakit kayo
naririto?" panlilihis sa usapan nila bago pa siya tuluyang ibuko ng kapatid.

"Ano pa nga ba? Eh itong si Marcus, nangungulit,�� ani ng Ate Sandra niya na
mukhang maayos na ito. Maging sila man ni Marcus ay maayos na rin. Hindi pa rin
maiaalis sa isipang anak ni Marcus si Maria pero sapat na sigurong panghawakan niya
na mahal siya nito at mahal ng Ate Sandra niya si Marco.

"So, ano? Kasalan na ba ito?" sabad naman ni Marco. ��Wala naman na sigurong
hahadlang pa,�� anito na nakangiti.

Napangiti si Sanaya. "Wala nang atrasan,�� aniya sabay yakap kay Marcus.

Ngumiti rin si Marcus at yumakap rin sa kaniya. ��Dapat lang, isang taon din kaya
akong naghintay,�� masiglang turan naman nito.

��Kung ganoon ay congratulations sa��yo kapatid. Magiging Mrs. Oliviera ka na

rin,�� ani ng kapatid na nakangisi.

Napatitig siya kay Marcus. Humigpit ang pagkakayakap nito.

��Naku! Baka langgamin tayo nito,�� ang biro ni Marco na pilipit pa ring managalog.

��Pakihila mo nga konti ang dila nitong kakambal mo Marcus para tumuwid konti,��
biro naman ni Sandra sa asawa nito. Doon ay niyakap din ni Marco ang kapatid.

Maya-maya ay tinig ng tiyahin ang narinig. Galing sa kusina kasama si Maria.

"Congratulations,�� ang masayang bati ng Tita niya habang papalabas. Mukhang

pinainom si Maria.

Kapwa sila napatingin ni Marcus sa bata. Ngumiti siya nang tumingin ito sa kaniya.
Marahil ay iniisip pa rin nitong hindi niya tanggap ang sitwasyon nilang apat.

Hinaplos ang likod nito upang ipabatid na tanggap na niya ang mga nangyari.

"Congratulation Tita, Tito,�� saad naman ni Maria sa kanila. Agad siyang ngumiti
rito habang si Marcus naman ay niyakap ang bata.

��Thank you,�� saad rin dito saka hinalikan sa noo nito matapos kumalas kay Marcus.

Hindi niya alam kung bakit mayroon pa ring kumukudlit sa kaibuturan niya kahit
tanggap na naman ang sitwasyon. Ganoon ba talaga iyon? Mahirap malaman na ang
batang tinuturing kang Tita ay malaman mong anak ng lalaking magiging asawa mo.
Mayroon pa rin namang sundot sa kaniyang kalooban ngunit pinipilit naiwaglit at
unawain ang relasyong meron silang lahat.

"Kailan pala kayo dumating, Ate?" baling na tanong sa kapatid na noon ay nakaupo na
sa sofa katabi ng anak nito at ni Marco.

"Kahapon ng umaga. Naglibot-libot na muna kami para naman sabay-sabay na tayo bukas
pabalik ng Pilipinas. Ops! may dala nga pala kami,�� paalala ng kapatid sa mga dala
nilang cake at mabuti na lamang din at medyo naparami ang nilutong menudo.

"Ohhh! Gutom na ba kayo? Saglit lang at aayusin ko ang kusina,�� aniya sa mga ito.
Agad namang sumunod ang tiyahin niya upang tulungan siya.

"Tulungan na kita hija, kumusta ka naman dito hija?" tanong nito. Ito na kasi ang
tumayong magulang nila mula nang mamatay ang kanilang mga magulang. Ang Ate Sandra
niya ay anak ng Papa niya sa unang asawa nito habang siya naman ay anak ng Mama
niya sa unang asawa nito. Nang magkakilala ang Mama at Papa ni Ate Sandra niya ay
dalawang taong gulang siya noon habang ang Ate Sandra niya ay pitong taong gulang
na noon. Ang Tita Silvia nila ay kapatid ng ama ni Ate Sandra niya kaya mas malapit
ito kay Ate Sandra niya. Gayun pa man ay itinuring siya naman itong pamangkin pero
hindi pa rin mawawala iyong inggit noong bata siya sa Ate niya lalo kung ito ang
pinapanigan nito.

"Okay naman, Tita. Maayos na po si Mark,�� aniya rito.

"Mabuti kung ganoon. Masaya ako at nalagpasan niyo na ang pagsubok sa inyong
buhay,�� anito na nakangiti.

Yumakap siya rito. "Salamat po Tita, kahit hindi niyo po ako kadugo ay tinanggap
niyo ako,�� aniya rito.

Tinapik-tapik siya nito sa likod. "Huwag na huwag mong iisipin iyan, Sanaya dahil
baka magtampo ang Daddy mo. Mula nang tinanggap ka ni Samuel ay tinuring na rin
kitang pamangkin,�� anito na mas lalong nagpaiyak sa kaniya na siyang pasok ng Ate
Sandra niya.

"Hmmmmm! A��akala ko kusina queen ang madadantnan ko. Bakit may drama dito?" anito
na nakatawa. "Hindi niyo ba ako isasama sa group hug?" himig pagtatampo nito sabay
lapit sa kanila.

"Tutal nandito ka na rin lang, sumama ka na rin hija,�� ani ng Tita nila. Masaya
itong yumakap sa kanilang dalawa.

"Salamat Ate, salamat Tita sa pagtanggap sa akin,�� turan sa dalawa nang kumalas na
ang mga ito.

"Para saan?" maang na tanong ng Ate Sandra niya.

"Para sa lahat,�� aniya na nakangiti. Pinipigil ang luha niya. Higit kaninuman ay
sa Ate Sandra niya siya may malaking utang na loob. Nagawa itong tikisin dahil sa
kakitiran ng isipan pero heto pa rin ito at nakangiting nakaharap sa kaniya.

"Sus, wala iyon. Ano palang niluto mo? At maging proposal ni Marcus ay nakalimutan
mo?�� anito na natatawa dahil biglang iniwan si Marcus dahil naalala ang niluluto.

Agad na lumapit ang Ate Sandra niya at tinignan ang niluto. ��Hmmmm! Mukhang alam
ko na. Naku! Na-miss ko ang luto mo bunso,�� ani pa ng Ate Sandra niya at
tinulungan na silang maghanda ng mesa. Matapos ay masayang tinawag ang lahat upang
makakain na.

Kinabukasan ay tuluyan na nilang iniwan ang bansang naging kanlungan nila ng halos
isang taon. Bansang nagbigay sa kanila ng pag-asa. Bansang kumupkop at nag-aruga sa
kanila sa panahong nakikipaglaban sila sa karamdaman ng anak. Sa pagbabalik sa
Pilipinas ay muling bubuuhin ang matagal nilang pinangarap.

"Girl!�� tili ni Zyrus sa ��di kalayuan.

"Zyrus!" gulat na gulat na turan dito. "Anong ginagawa mo rito?" gagad na tanong sa
kaibigan at may pa-banner pa talaga ang bakla.

"Welcome back, oh my God. Siya na ba si Mark?�� anito ng makita ang anak niya.
Hindi mabatid kung naiiyak ba ito o natatawa ng makita ang anak.
"Tito ninong!�� masayang salubong ng anak rito. Mabilis na nagsalubong ang dalawa
at nagyakapan ng mahigpit. Hindi niya iyon maiaalis lalo pa at ito ang tumayonh ama
sa anak noong panahong nagtatago pa sila dahil hindi pa kayang harapin ang bigat ng
sitwasyon sa pagbubunyag ng Ate Sandra sa tunay na katauhan ni Maria.

"I miss you, na miss mo rin ba ang Tito ninong mo?�� anito sa bata na kinatango
naman niya. "Oh siya, this way, Ma'am, Sir. Naghihintay na po ang sasakyan natin,��
anito na tila tour guide.

"Salamat friend sa pagsundo,�� aniya noong makasakay na sila.

"No problem, basta kayo. Buti na lamang at malaki itong van, kasya tayong lahat,��
namimilantik ang daliring turan.

Masayang-masaya sila sa pagbabalik bansa. Lalo pa at naging abala sila sa

pagsasaayos ng kanilang nalalapit na kasal. Si Zyrus ang naging punong abala sa
lahat. Gustong-gusto naman nito dahil iyon ang hilig nito. Tila mas excited pa nga
ito kaysa sa kaniya at parang walang kapaguran.

"Girl, ito tignan mo ito? Isn't it perfect sa angelic face mo?" anito sabay abot sa
kaniya ang catalogue ng mga wedding gown. Halos lumuwa ang mata sa sinabi nitong
gown.

"Bakla, bagay sa angelic face ko pero ang damit, kita ang kaluluwa ko. Ayoko niyan
bakz! Ano iyan, bold star na bride?�� gagad dito na kinatawa nito.

"Ayaw mo noon, maseselayan nila ang alindog mo?�� anang pa nito dahilan kaya ito
binatukan. "Aray! A��aray naman girl��ahhh! W��wait! How about this one,�� sabay
turo sa isang wedding dress.

Napakunot-noo siya. Maganda ang dress pero para naman siyang sasagala ang style.

��Pwede rin, ikaw lang magsuot!�� aniya rito.

��Hala siya? Choosy ��te?�� anito.

��Hindi noh, I just want to be perfect in my wedding day. Marami pa namang

pagpipilian,�� saad dito. Muli itong bumuklat ng pahina ng catalogue nang mapatigil
ito. ��Hey! Hey! Hey! Nakita ko na ang gown na babagay sa��yo beshy!�� excited na
wika nito sabay lapag sa harapan. Pagtingin niya roon ay napangiti siya.

"That��s perfect!�� aniya saka tinignan ang detalye ng gown.

"See? So, ito na ba? Teka, nasaan ba si Marcus at missing in action yata?" untag pa
ng kaibigan.

"Nasa Thailand ngayon. My business meeting siya doon and besides sabi eh girl thing
daw ito kaya ikaw na ang isasama ko,�� sagot sa kaibigan.

"Okay, ano pa nga ba? So, game ka na rito. Final answer?�� tanong nito na sinagot
ng thumbs up. Nakakapagod man ang preparasyon ay masaya pa rin siya dahil ito na
ang katuparan ng kaniyang pangarap. Hindi lang niya maiwasang isipin at ma-imagine
sa isipan ang nalalapit nilang kasal. Para siyang nasa alapaap.

Habang suot ang maganda at puting traje de boda at naglalakad sa altar, papalapit
sa napakaguwapong asawang si Marcus. Nangingiti siya habang nasa isip ang eksenang
magpapalitan na sila ng vows nang bigla siyang batukan ng kaibigang si Zyrus.

"Giiiirrrrlllll!!!!!" malakas na wika nito at halos mangudngod siya sa mesa sa

lakas ng batok nito.

"Aray ko naman bakla!�� angal rito nang mahimasmasan.

"Girl, ang Prince Charming mo. Papalapit,�� anito dahilan para agad siyang
lumingon. Hindi nga siya namamalikmata dahil naroroon nga si Marcus at papalapit
talaga sa kaniya.

"Hey babe, nakapili ka na ba?" nakangiting tanong nito.

"Akala ko nasa Thailand ka pa? Nakakainis ka!�� aniya rito. Tumawa si Marcus.
Pinilit niya talagang umuwi agad upang surpresahin ito.

"Babe, lahat gagawin ko mapasaya lamang kita. Kanina nang tumawag ako sa'yo.
Katatapos lang ng meeting at papunta na ako sa airport kaya nakarating ako agad,��
anito saka humalik ito sa kaniya.

"Ayyy! Nang-inggit pa talaga. Oh siya tutal ay nandito ka na rin. Doon ka na sa

kabila at susukatan ka na rin. After this ay deretso na tayo sa food testing at sa
hotel kung saan niyo gustong idaos ang reception niyo,�� paalala ni Zyrus sa
kanila. Nagkangitian na lamang silang dalawa sabay yakap.

��Gosh! Kailangan ko ng jowa! Ngayon din,�� tili ni Zyrus na kinatawa nilang

dalawa.

Chapter 22: His Nightmare, Her Dream

Matapos nang halos isang linggo na pag-aayos ng lahat ng kakailangan nila para sa
kanilang nalalapit na kasal ay may dalawang linggo silang natitira upang
magpapahinga. Dahil puspusan ang ginawang preparasyon ay naisipan ni Marcus na
dalhin na muna ang mag-ina sa isang hotel upang marelax naman si Sanaya. Bakas kasi
sa mukha nito ang pagod, hindi man nito sabihin ay alam niyang ginagawa nito ang
lahat para sa dream wedding nito.

They plan for an stay-cation, sa isang sikat na hotel sa Manila upang mag-relax.
Sinama na rin nila ang pamilya ng kakambal na si Marco. Medyo nagkakailangan pa
sila dahil kahit kamukha ito at kakambal ay hindi maiiwasang mailang dahil magkaiba
pa rin sila. Lalo ngayon sa sitwasyon nila. Kapag nakikita ang anak nito na si
Maria, batid niya namang mahal na mahal ito ng kakambal.

Kakaiba man ang sitwasyon nila ay pinipilit iwaksi iyon. Ang mahalaga sa ngayon ay
maayos sila, tanggap na rin ni Sanaya ang lahat.

��Hey, lalim ng iniisip ah. Akala ko nagpunta tayo dito para mag-relax?�� turan ni
Sanaya ng makita si Marchs na nakatingin sa kaniya.

Agad itong ngumiti at niyakap siya buhay sa kaniyang likuran.

Ang Ate Sandra naman niya ay laging kinukuha sa kanila si Mark para daw mas ma-
relax pa silang dalawa ni Marcus. Pero totoo noon ay pinagkakatuwaan lang ang anak
nila dahil bibo itong kausap. Katatapos lang nilang mag-swimming noon at sinabing
iwan na muna nila sa kanila ang anak dahil mag-stay pa sila sa pool.

May tatapusin daw kasing trabaho si Marcus at siya naman ay pagod kaya bumalik na
sila sa silid. Naunang maligo si Marcus at wala pa yatang limang minutos ay lumabas
na ito. Nakatapi lang ng tuwalya at tinutuyo pa ang buhok ngunit mabilis na humarap
sa computer nito habang siya naman ay agad na pumasok sa banyo at naligo rin.

Paglabas ay abalang-abala si Marcus sa computer nito. Nakitang maraming itong tina-

type doon kaya hindi na niya ginambala ito at tinungo ang kama kahit nakaroba pa
lamang siya. Agad siyang ginupo ng antok.

Paglingon ni Marcus kay Sanaya ay tila nakatulog na ito dahil hindi na ito nakilos.
Nahikab din siya pero kailangan niyang ipasa ang report niya kaya pipilitin niyang
tapusin. Matapos ng isa at kalahating oras ay natapos na rin niya. Kaya tumayo siya
at tumabi kay Sanaya.

Dahil sa sobrang pagod ay agad siyang ginupo ng antok hanggang sa maalimpungatan

siya. Hindi siya makagalaw at agad na napatingin sa sarili. Wala na siyang tapis na
tuwalya at pag-angat ng mata ay nakita si Sanaya. Naka-roba pa rin ito habang
nakatayo sa kaniyang paanan. Tatayo sana siya pero nakatali ang magkabilaang kamay
at paa niya sa kama.

"Sanaya, what is this?!" gilalas na turan. Noong una ay inakalang nagbibiro lang si
Sanaya kaya ngumiti pa siya pero nang makitang walang ngiti sa mukha nito ay
kinakabahang siya sa seryosohan ni Sanaya. Lumapit ito sa kaniya sabay hawak sa
kaniyang leeg.

Ganoon na ganoon siya noon dito. Titig na titig siya sa mukha ni Sanaya habang
padiin nang padiin ang palad nito sa kaniyang leeg. Parang kakapusin siya ng
hininga nang marinig ang tinig nito nang itapat ang labi sa kaniyang tainga.

"Welcome to the cult,�� nakakatakot na tinig ni Sanaya.

"Whaaaaat?!" gilalas niya rito. Halos masamid sa sariling laway sa tensyong bumalot
sa kaniyang katawan at muling diniin ni Sanaya ang leeg na nagpaubo sa kaniya. Doon
ay binitiwan siya nito.

"Sanaya, hindi ako nakikipaglokohan sa'yo!" inis na niyang turan dito. Nakita niya
ang pagngisi nito at umakyat sa kama na kinatatalian niya. Dinantay ang makinis
nitong paa sa kaniyang dibdib. Saka bumukaka paupo sa kaniya tiyan. Kahit nasa
ganoong sitwasyon ay hindi maiwasang magising ang pagnanasa para kay Sanaya.

Nakaupo na iyo sa kaniyang puson ay dahan-dahang dumapa sa kaniya. Humahaplos sa

dibdib ang dalawa nitong palad. Nag-iinit na siya nang muli itong marinig.

Nilapit ng babae ang mukha nito sa mukha niya. "Hindi rin ako nakikipaglokohan
sa'yo, Mr. Marcus Oliviera. Welcome to my world,�� anito na paanas sa kaniya sabay
dila sa kaniyang tainga.

Pumalag si Marcus. Nagpupumiglas at gustong makawala sa pagkakatali. Isang malakas

na sampal ang dumapo sa pisngi niya. "Sanaya, pakawalan mo ako!�� saad sa babae.
Noong una ay nagsusumamo. Ngunit ngumisi lang si Sanaya. ��Pakawalan mo ako sabi!��
inis na utos na rito.

Humalakhak pa lalo si Sanaya. Saka muling nilapit ang mukha nito. Sinibasib siya ng
halik ngunit hindi niya binuka ang labi hanggang maramdaman niya ang pagkagat nito
sa labi. ��What the heck!�� gilalas niya nang malasahan ang pulang likido.

"Hinding-hindi Marcus. Ito na ang mundo mo, ang maging alipin ko,�� ang nananakot
na tinig pa nito. "Ang paligayahin ako,�� anito sabay tanggal ang roba nito.

Tumambad sa kaniya ang hubo't hubad na katawan nito. Napalunok siya, kahit inis sa
babae dahil sa pagdu-dominate sa kaniya ay hindi maikakatwang binuhay nito ang
kaniyang sandata. Mabilis pumaibabaw sa kaniya si Sanaya tila naging agresibo ito
at pinupog siya ng halik. "You're so hot babe, you're mine. Only mine,�� weird na
tinig ni Sanaya.
Naging mapangahas ito sa pag-angkin sa kaniyang katawan. Hindi niya maiwasang
mapaigtad nang hawakan ni Sanaya ang kaniyang nakatindig na armas. Napangiti ito
nang makita ang reaksyon niya hanggang sa unti-unti itong pumaibabaw.

Napaliyad pa ito nang tuluyang bumaon ito sa kaniyang lagusan. Kita niya ang sayang
dulot noon sa babae. Tila sarap na sarap at bigay na bigay. Sa totoo ay nasasarapan
din naman siya. Mahal niya si Sanaya at gusto niya ang ginagawa nitong pangangabayo
sa kaniyang ibabaw. "Ohhhh! Uhmmmm!�� ungol niyang hindi niya mapigilan.

"Yes baby! I like it, more. Faster! Ohhhh!�� tila hibang na turan ni Sanaya.
Hanggang sa labasan ito. Matapos noon ay tumayo ito at kinalampag ang pintuhan at
bumukas iyon. Dumating ang sampung babae na tila mga babaeng minsang naging bahagi
ng buhay niya. Mga babaeng ginamit lamang.

Matatalim ang titig ng mga ito. Tila amazonang papasugod sa kaniya. "Tapos na ako.
Sa inyo na siya. Kayo nang bahala,�� rinig na turan ni Sanaya saka papalabas na sa
pintuhan habang papasugod sa kaniya ang sampong babaeng lahat ay hubo't hubad.

"Ahhhhhhh! Sanaya. Don't leave me. Sanayaaaaa,�� malakas na sigaw niya.

Nabigla si Sanaya nang marinig ang pagsigaw ni Marcus sa kaniyang tabi. "Marcus!
Marcus!�� yugyog dito upang gisingin. Nang hindi ito magising ay nasampal niya ito
at doon ay nadilat si Marcus.

Nabungaran ang takot na takot na mukha ni Sanaya. Agad na lumihistro sa isipan na

isa lamang iyong masamang panaginip. Agad na niyakap si Sanaya. Nanginginig pa ang
katawan sa takot at ramdam ang pawis gawa ng nakakatakot niyang panaginip.

"I'm sorry babe. Nasampal kita,�� hinging patawad pa ni Sanaya.

"It��s okay babe. Ang importante ay nandito ka. Got bad dream,�� pag-aamin rito.

Napangiti si Sanaya habang kumakalas sa yakap ni Marcus. "I assume nasa panaginip
mo ako. Lakas kaya ng boses mo. Sanaya, please don��t me,�� nangingiting panggagaya
sa sinabi nito. Napatawa tuloy nang makita ang reaksyon ni Marcus.

"Yeah, alam mo ba ang ginawa mo?" ang nakangiting turan ni Marcus nang makabawi.

"Ano?" himok na tanong.

"Pinaligaya mo ako ng tudo,�� bulong ni Marcus sa kaniya.

Mabilis itong tinulak ni Sanaya. "Ikaw talaga pati panaginip mo! Buti hindi ka
hinabol nang mga babaeng naka��alam mo na!" inis-inisang turan rito.

Natigilan si Marcus. "Actually, it happen. Kaya nga ayaw na kitang pakawalan.

Nagbago na ako mula ng makilala ka. I love you,�� bawi ni Marcus saka muling
yumakap kay Sanaya. "Just don't leave me,�� sumamo rito.

"I will. Mahal na mahal din kita," anito saka sila maghahalikan nang biglang may
kunatok ng malalakas sa may pintuhan.

"Sanaya, ang Ate Sandra mo ito. Si Mark, nandito na. Palitan mo na at nanginginig
na,�� malakas ding tinig ng kaniyang kapatid.

Nagngitian silang dalawa. "Okay, Ate. Nandiyan na,�� aniya saka mabilis na inayos
ang roba saka binuksan ang pintuhan.

"Sorry, naabala ko ba kayo? Hala! Paliguan mo na siya at palitan. Nanginginig na

siya,�� anito tukoy sa anak niya. Agad na tinignan ang anak at nanginginig na nga
ito kahit balot na balot ng tuwalya.

"Salamat, Ate,�� aniya saka mabilis na binuhat ang anak at pinasok sa banyo. Kahit
papaano ay naibsan ang panginginig ng anak.

"Okay ka lang ba anak?" tanong rito.

"Yes, mommy, I enjoyed it!" masigla nitong turan matapos maginhawaan.

"Naku! Next time, huwag masyado magbabad sa tubig. Dali na at magla-lunch na

tayo,�� turan dito saka mabilis na pinaliguhan.

Pagbaba nila sa may restaurant ay naroroon na ang Ate Sandra niya, si Marco at ang
anak nila. Agad silang lumapit sa mga ito. Kahit papaano ay hindi na masyado siya
naiilang pero nag-aalangan pa rin siya kung tatawagin niyang Kuya si Marco dahil
kakambal ito ng kaniyang magiging asawa.

Maya-maya ay nagpaalam ang kani-kanilang partner. Mabuti na lamang din at kahit

papaano ay magkasundo na ang magkambal.

"Oh saan kayo pupunta?" agad na tanong ng Ate niya ng makitang patayo ang mga ito.

"Order na muna kayo, hon. Mag-uusap lang kami nitong si Marcus,�� sagot naman ni
Marco sa Ate niya. Sa kanilang dalawa ni Marcus. Si Marco ang nauna kaya
technically ay ito ang panganay.

Matapos silang um-order ay dumating ang mga ito. Ngunit may napansin si Sanaya nang
tumabi sa kaniya si Marcus. Dahilan para mapatingin siya ng deretso kay Marco na
tumabi naman sa ate niya.

"Oh nandiyan na pala ang order namin. Hon, I order carbonara for you,�� saad ng Ate
Sandra niya sa asawa nito.

Napangiti si Sanaya. "Babe, I order lasag?a for you,�� malambing na turan dito saka
ngumiti patingin kay Marco sa tabi ng Ate niya.

Sa totoo lang ay basang-basa niya si Marcus na noon ay pinagpawisan sa nakitang

pagkain sa harapan.

Chapter 23: Last Date

"Okay fine! I think, we're busted,�� agad na turan ni Marcus na nasa tabi ni
Sandra. Kitang-kita niya kasi ang mapanuring mga mata ni Sanaya. Ayaw niya itong
magselos lalo pa at may nakaraan sila ng kapatid nito. Baka mapurnada pa ang kasal
nila kapag nagtampo na naman ito.

"What do you mean?" gagad naman ni Sandra na wala pa ring kaalam-alam. Sa ginawa
nila ng kakambal. Mukhang hindi pa rin ito nakakahalata.

Tumawa si Sanaya dahilan para makahinga nang maluwag si Marcus. "Ikaw talaga, Ate.
Magtatampo sa'yo asawa mo niyan?" gagad nito.

Nasa mukha pa rin nito ang hindi ma-gets ang ibig nilang sabihin. "They exchange
cloth. I don't know why, but the moment they came back. I know, there is something
wrong,�� saad ni Sanaya. Doon lamang ito nagka-ideya sa ibig nilang sabihin.

Doon ay napatitig sa dalawang lalaki. Doon nga ay napansin na nito ang pagkakaiba.
Tumawa ang Ate Sandra niya. "Sorry hon, ��di ko napansin." Hingi nito ng paumanhin
sa asawa nito.

Tumawa rin naman si Marco saka tumayo. "We're just testing you guys. Tignan lang
kung mapagkamalan niyo kami. But since Sanaya react instantly. Mukhang kilalang-
kilala mo itong kakambal ko. Pagbalik na pagbalik pa lamang namin ay alam kong alam
mo na na hindi ako si Marcus,�� turan ni Marco.

"Well, physically. You look similar but the way you walk and act. We'll bit
difference,�� sagot rito na kinatawa nila. "Besides, I know. Marcus will never eat
carbonara. He doesn't eat with white sauce,�� aniya na mas lalo niyang kinatawa.
Looking at his reaction, nang ilapag ng waiter ang carbonara kanina ay alam na alam
na niya.

��Well, I guess, walang ligtas itong si Marcus. Huli agad kung may babae,��
nakatawang saad ni Marco na pilipit pa ring managalog.

��I don��t have plan, bro,�� gagad naman ni Marcus.

��Dapat lang!�� sabayang turan nina Sandra at Sanaya na kinatawa nilang lahat.

Naging masaya at maayos ang lahat. Maayos na ang pamilya nila. Maayos na sila ni
Marcus at hinihintay na lamang nila ang araw ng kanilang kasal.

Nang gumabi ay kinuha ng Ate Sandra niya ang anak dahil may date sila ni Marcus.
Siguro iyon na ang huling date nila bilang single bago ang kasal nila. Napapangiti
siya sa salamin habang inaayos ang sarili. Si Marcus naman ay kaliligo lamang at
busy pa rin ito sa harap ng laptop nito.

Napapanood sa salamin ang asawa at hindi makapaniwala ang lalaking pinagkamalan

niyang tumangay sa kapatid ay magiging asawa na niya sa susunod na linggo. Mas
lalong tumamis ang ngiti nang makita ang guwapong mukha nito at ang makisig nitong
katawan.

Masyado yatang naglakbay ang diwa dahil hindi niya namalayang nasa likod na niya si
Marcus. Nakangiti ito habang hinahaplos ang kaniyang balikat hanggang sa kaniyang
braso. Mainit ang palad nitong humahaplos sa kaniya. Sensuwal ang bawat dantay sa
kaniyang nakalabas ma balikat sa suot na mini-dress.

"I love you so much babe,�� bulong nito nang lumapit ang mukha nito sa kaniyang
punong-tainga.

"I love you more babe," tugon naman niya.

"Ready?" tanong nito. Napatingin siya sa kaharap na salamin at nakitang nakatingin

din ito doon at sa salamin at nagtama ang mga mata nila.

��Ready for what, babe?�� tanong niya na kinatawa ni Marcus.

Ngumiti si Marcus. Hindi niya alam na marunong na rin mang-akit si Sanaya. Well,
gusto rin naman niya pero baka magulo ang kanina pa nito pinaghandaan. Muling
binaba ang labi sa leeg nito. Hinalikan iyon saka muling bumulong. ��Reserve that
for dessert,�� aniya.

Natahimik si Sanaya. ��Okay, yes. I��m ready,�� excited na tugon rito. Hindi niya
alam kung saan sila pupunta dahil ayaw nitong sabihin sa kaniya.

Masuyo nitong hinawakan ang kamay niya saka giniyang papalabas ng silid nila.
Napakisig pa rin talaga ni Marcus sa suot nito habang siya naman ay napakaganda sa
suot na black lace mini-dress na nagpatingkad sa kaniyang kaputihan.

Hindi inaasahan ni Marcus na ang lalaking pinatigas ng malabis na pag-ibig ay

papalambutin din ng malabis na pagmamahal. Ngayon ay kasama ang babaeng
pinakaiibig. Hindi niya mapigilang hapitin ang baywang ni Sanaya.

Nang maramdaman ang kamay ni Marcus ay napakapit pa lalo si Sanaya sa braso ni

Marcus. Labis ang sayang nadarama dahil sa pinapakitang pagmamahal nito sa kaniya.

Sa rooftop ng hotel building na kinaroroonan nila sila napunta. "Wow!" hindi

mapigila ang paghanga niya ng makita ang over-looking na view ng buong lungsod.
"Ang ganda," manghang turan niya pero hindi pa pala doon nagtatapos dahil sa dulo
ay may helipad at natanaw ang isang helicopter.

"Let��s go,�� yakag ni Marcus sa kaniya dahilan upang mapakunot-noo siya. Mukhang
may iba pa itong surpresa maliban doon. Mas lalo tuloy siyang na-excite.

"Where?" maang na tanong dito sa pagkamangha sa mga nakikita sa buong paligid.

Napangiti si Marcus. Natutuwa sa nakikitang galak sa mukha ni Sanaya. Nilahad ang

kamay sa harapan nito at bakas sa mukha ang pagtatanong kung bakit.

"Sa helicopter, sa kabilang building tayo magdi-date,�� anito na nakangiti. Mas

lalong nangunot ang noo ni Sanaya ngunit natatapan iyon ng saya. Mukhang
pinaghandaan ni Marcus ang surpresa nito sa kaniya dahil may pa-helicopter pa itong
nalalaman.

Ayaw niya namang ma-disappoint ito kaya agad na inilahad ang palad rito. Inalalayan
siya nito. Habang papalapit ay bumukas ang ilaw ng helicopter at nagsimulang umikot
ang elise nito.

"Thanks bro!" ani ni Marcus nang makita si Marco na siyang magpapalipad sa

helicopter.

Sumaludo lang si Marco habang naka-full gear ito sa harap ng helicopter. Maingat
siyang inalalayan ni Marcus.

Nang makapuwesto sila ay naramdaman na niya ang pag-angat ng kinalululanang

helicopter at mas lalo siyang namangha sa mga ilaw sa ibaba. Maya-maya ay
nagsimulang magputukan ng fireworks sa pupuntahang building.

Doon ay hindi na mapigilang mapaiyak si Sanaya. Batid na batid niya kung gaano siya
kamahal ni Marcus dahil sa abala ito sa trabaho ay nagawa pa rin nitong surpresahin
siya ng ganoon ka-bongga.

"Don't cry babe,�� anito.

"I'm just so happy babe,�� bulong niya na hindi mapigilang umiyak.

That experience was spectacular. Hindi niya maiwasang maiyak pa lalo sa pag-aalo ni
Marcus sa kaniya dahil habang paplapit sila sa helipad ng hotel na iyon ay mas lalo
siyang namangha. Idagdag pa ang effort na ginagawa ni Marcus para sa gabing iyon.

Paglapag nila ay kay ganda ng set-up. Ang mga naroroon ay namamangha sa kanila
habang may spotlight pang nakatutok sa kanila habang pababa.

"Paano ba iyan, enjoy your date? Mauna na ako bro,�� ani ni Marco na mukhang
hinatid lang sila. Sumaludo pa ito sa kakambal bago muling pinalipad ang
helicopter. Matapos siyang alalayan ni Marcus pababa.
"Babe, naman eh. Masyado mo yatang ginastusan ito,�� ang hindi makapaniwalang turan
ni Sanaya. Hindi kasi maitago ang kilig, para siyang bumalik sa pagiging teenager
sa nararamdaman sa sandaling iyon.

Tumawa si Marcus saka muli siyang niyakap sa bisig nito. "Babe, lahat ay gagawin at
ibibigay ko mapasaya lamang kita. Well, sa ginastos ko rito. Don't worry dahil
libre ito ng big boss ko,�� anito sabay kindat sa magiging asawa.

Habang naglalakad patungo sa naghihintay na mesa ay nagsimulang tumugtog ang

banduryang laan para sa kanila upang mas lalong maging romantic ang gabing iyon
para sa kanila. Halos hindi makapaniwala si Sanaya sa lahat ng nangyayari sa kaniya
sa sandaling iyon dahil hindi pa man siya nakakaupo ay niyaya na siya ni Marcus na
sumayaw.

"That song is for you, it would be nice if I get this chance to dance with my
lovely fianc��e and soon to be my gorgeous wife,�� nito sabay luhod pa sa kaniyang
kinauupuhan.

Isang napakatamis na ngiti ang binigay rito. "Of course, babe,�� aniya agad na
humawak sa palad nito.

Kanilang-kanila ang gabing iyon, ang rooftop na iyon. Walang ibang maririnig kundi
saliw ng malamyos na musika mula sa bandurya at ang musika ng dalawang pusong
pinag-isa.

Inihilig ni Sanaya ang ulo sa malapad na balikat ng kasintahan. Lahat ay kaya na

niyang ibigay para sa lalaking may hawak ng kaniyang puso at kaya rin niyang gawin
ang lahat huwag lang itong mawala.

Naramdaman ni Marcus ang pagbigat ni Sanaya sa kaniyang balikat. "Babe, mahal na

mahal kita. Kayo ng anak natin.��

"Mahal na mahal din kita babe,�� tugon rito. Saka tuluyang niyakap si Marcus. Nang
maramdaman nito ang panginginig niya ay niyaya na siya nitong umupo. Maya-maya ay
hinubad nito ang suot na top suit at nilagay sa balikat niya. Ramdam na ramdam niya
kasi ang lamig na dumadampi sa kaniyang balikat dagdag pa ang damdaming naiiyak na
naman siya dahil sa sobrang ka-sweet-an na pinapakita ng lalaki.

Maya-maya ay dumating na ang inihandang pagkain para sa kanila. Napangiti siya nang
makita ang paborito niya ang nasa platong nasa harap ngunit may isang bagay na
nakatakip sa gilid. Napatingin siya kay Marcus habang abala ito sa pagkaing
nakahatag sa harapan nito. Nang naramdaman nitong nakatingin siya rito ay nagtaas
ito ng tingin at nagtama ang mga mata nila. Ngumiti ito at muling nagpatuloy sa
pagkain. Mukhang hindi pinansin ang nakatakip na pagkain sa gilid nila.

Nagsawalang kibo na lamang siya at inisip na baka dessert nga iyon. Kaya kumain na
lang din siya at nang matapos na siya ay nakitang natahimik na si Marcus. Tapos na
ito at mukhang hinihintay na lamang siya.

"Are you done?" tanong nito na may excitement sa mata.

Agad na tumango si Sanaya. "Yes babe,�� puno ng sayang tugon.

"Great,�� anito saka bumaling sa nakatakip sa gilid.

May idea na siya sa isip kung ano iyon dahil marami na siyang kaibigan na nakitang
ganoon kung nag-propose ang mga boyfriend nila. Hindi naman na kailangan dahil
nakailang proposal na ito pero she still expect lalo pa at napaka-sweet ang gabing
iyon.

Chapter 24: The Wedding

Ngunit laking dismaya niya ng makitang isang nakatuping panyo ang laman noon.
Awtomatikong napakunot ang noo niya sabay baling kay Marcus na noon ay nakatingin
sa kaniya. Nakita ang simpatikong ngiti sa mukha nito na tila ba natatawa sa
kaniyang dismayadong reaksyon. Mas lalong nakusot ang mukha rito sabay busangot.

"Babeeeee?" saway dito pero mas lalo pa itong tumawa na kinainis niya. At nang
makita siyang naiinis na ay tumigil na ito sabay hawak sa kaniyang palad.

"Sorry babe. Sorry to disappoint you but I want you to get that hanky." Utos ni
Marcus sa kaniya. Mas lalong naguguluhan sa nais nitong gawin niya. Muling tumitig
sa mukha nito at kitang nakangiti lang si Marcus.

Mahinahong kinuha ang panyo at tinitigan iyon. Muling napakunot ang noo niya ng
wala namang nakatagong singsing o anuman roon maliban sa may nakasulat doon. Agad
na binasa iyon.

��I'm free!�� basa sa nasa panyo at sa exclamation ay isang nakaturong arrow sa

ibaba. Agad na tinignan ang patitong kinapatungan ng panyo at nabasa naman doon ang
salitang under.

"Under,�� usal niya. Agad na tumingin kay Marcus na nagkibit-balikat. Wala siyang
nagawa kundi ang tignan ang ilalim ng platito. Agad na tinaas iyon. Sa mesa ay
nakasulat rin ang salitang under. Muling binalik ang tingin kay Marcus. Mukhang ma-
misteryoso ang surpresa nito. Nakitang mas lumawak ang ngiti nito.

��What is this for?�� manghang tanong rito.

��Just follow,�� usal nito. Wala siyang nagawa kundi ang mabilis na yumukod at
tinaas ang laylayan ng mesa at nabigla siya sa nakita. Isang napaka-cute na aso.

"A dog?" aniya at mabilis na tinaas ang mukha upang tumingin kay Marcus na muli ay
simpatikong napangiti.

"Just look at him,�� anito tukoy sa asong nasa ilalim ng mesa. Kaya muli siyang
yumukod. Agad na inamo amo ang aso at habang hinihimas ito ay may nahimas siya sa
may leeg nito. Susi. Agad iyong tinanggal sa leeg ng aso at pinakita kay Marcus.

"Ano ito?" sabay lapag sa susing hawak tapos noon niya lang napansin ang isang
envelop na nasa gilid. Mas lalo siyang naguluhan.

Wala ang envelop na iyon kaya tiyak na nilagay iyon ni Marcus. Natutuwa na siya sa
tila puzzle na ginagawa ng magiging asawa sa kaniya.

Napnsin ni Marcus ang panakaw na ngiti ni Sanaya. Masaya siya dahil sa matagal na
panahong nilimot ang salitang pag-ibig pero ito rin ang naging susi upang muling
maging masaya.

"Susi babe, parang ikaw����

"Ako?" agad namang sabad ni Sanaya.

"Oo, ikaw ang susi dito sa puso,�� corny na turan ni Marcus na agad na sinupalpal
ni Sanaya.

"Ang corny! Hindi bagay sa��yo,�� natatawang turan ni Sanaya. Maya-maya ay

naramdaman ang paghawak ni Marcus sa palad niya. Napatingin siya agad sa mukha nito
at nakitang seryoso na ito. Ngumiti at hinaplos ang palad sabay kintal ng halik
doon.

"Ikaw ang naging susi upang tuluyan ko nang baguhin ang buhay ko,�� seryoso nitong
turan.

"What do you mean?" maang na turan.

Kinuha ni Marcus ang envelop saka nilagay sa kaniyang palad. Mas lalong naguluhan
kung saan nga ba papatungo ang usapan nilang iyon. Mukhang hindi pa doon natatapos
ang surpresa nito sa kaniya.

Ngumiti sa kaniya si Marcus ng matamis. Saka sumenyas na buksan nito ang envelop.
Nang makita ang laman noon ay napamata siya at hindi mapigilang matutop ang bibig
sa nakikita. "What���� naguguluhang panimulang tanong rito.

"Ang susing ito ang bubukas para sa panibagong buhay para sa atin. Ang papeles na
iyan ang magiging tulay para matupad natin ang panibagong buhay na iyon. I find new
job sa California, kumalas na ako sa grupo. I know that it was legal but I want to
start as brand new life with you and our child. I want my kids to remember me as a
good father and provider,�� matamang saad nito.

Tuluyang pumatak muli ang luha ni Sanaya. Hindi niya alam na may malaki pa palang
balak ito para sa kanilang hinaharap. "Handa ka na bang tahakin lahat ng ito kasama
ako?" maya-maya ay tanong ni Marcus. ��Alam kong mahirap magsimula pero ganoon
naman sa simula hindi ba? Gusto ko ng kasiguraduhan para sa aking magiging pamilya.
Gusto kong ibigay sa inyo ang buhay na nararapat, buhay na walang pangamba at buhay
na puno ng pagmamahal. Sanaya, handa ka bang maging tungkod ko upang gawin ang
lahat ng ito?�� naluluhang saad ni Marcus sa kaniya.

Nahilam ng luha ang kaniyang mukha. Ngayon ay handa na siyang maging tungkod at
kasangga nito sa anumang labang haharapin nito. Para sa panibagong buhay na
naghihintay sa kanila. Mabilis na pinahid ang luha saka siya tumingin rito at
walang kaabog-abog na sinagot ang tanong nito.

"Yes! Kahit saan at kailan mo gusto. Basta ikaw ang kasama ko, sasama ako,�� aniya
saka yumakap rito.

Napangiti ng matamis si Marcus habang yakap-yakap ang babaeng bumago sa kaniyang

madilim na nakaraan at nagbigay pag-asa para muling magtiwala at umibig. Mahal na
mahal niya si Sanaya at handa siyang gawin ang lahat huwag lang itong mawala. Sila
ng anak.

Matapos ng mahigpit na yakap niya ay sinilyuhan naman ni Marcus ng isang matamis na

halik para sa pagtatapos ng gabing iyon. Isang gabing hinding-hindi makakalimutan.

Muling nilahad ang palad sa harapan ni Sanaya. Ngumiti ito nang matamis at agad na
nilagay ang palad nito. Giniya muli upang sumayaw. Mabilis itong niyakap at ganoon
din ito. Sa saliw ng malamyos na musika, napahilig ang ulo ni Sanaya sa balikat ni
Marcus. Ramdam ang mainit nitong palad sa kaniyang baywang. Kay sarap ng
pakiramdam. Para tuloy siyang nananabik na muling paangkin rito.

Maya-maya ay nilayo siya nito at hinawakan ang baba niya. Saka siya ginawaran ng
marahan at matamis na halik. Doon ay mabilis na tinugon ang halik nito dahilan
upang maging malalim iyon. Matagal ang halikan nila para sa kanila ang gabing iyon.

Hindi na alam kung paano sila nakabalik. Ang alam lang niya ay nasa bisig siya ni
Marcus. Ang lalaking handang ipagkatiwala ang sarili. Nang sumayad ang katawan sa
malambot na kama ay napaunat siya lalo pa at ramdam ang haplos nito sa kaniyang
kaselanan na mas lalong nagpapainit sa kaniyang pagkababae.

��Ohhh!�� hindi mapigilang ungol. Nakakabaliw ang pinapalasap ni Marcus sa kaniya.

Lalo pa nang gumapang ang maiinit nito labi. Mas lalong nag-init ang katawan kaya
sumasabay na rin ang palad niya sa palad ni Marcus.

Iba ang ligayang hatid nito. ��Marcus,�� usal niya.

��Uhmmmm,�� ungol lang nito habang paulit-ulit na hinahalikan ang korona ng

kaniyang dibdib. Tila batang uhaw at gutom. Tila nawala ang inhibisyon sa katawan
ay mas lalong diniin ang ulo ng lalaki sa dibdib.

Napaliyad siya nang maramdaman ang paggalaw ng palad ni Marcus sa kaniyang kuntil.
��Uhmmmmm!�� mahabang ungol niya dahil hindi na mapaglabanan ang sarap na dulot
noon. Mas lalong nabasa ang kaniyang kaselanan. Pinilit itaas ang mukha ni Marcus
na nakasubsob sa dibdib at walang sawang hinalikan ito. Bigay-tudo.

Hanggang sa mabilis na pumaibabaw ito sa kaniya hudyat na gusto na nitong mapag-isa

ang kanilang mga katawan. Paulit-ulit umulos at sa bawat ulos nito sa kaniyang
ibabaw ay langit sa piling niya. Iba ang sayang hatid ng lalaking kaulayaw. Handa
na siya, handa nang samahan ito sa anumang digmaang haharapin.

��Uhmmmmmm! Ohhhh! Ohhhhh,�� ungol ni Marcus nang malasap ang langit sa piling ni
Sanaya.

Kasabay nang malamyos na tinig ng singer ay napaunat si Marcus. Maganda ang kanta
ng isang na singer at maayos ang pagkakanta ng singer na naroroon.

Hudyat kasi iyon na sa likod ng magarang pintuhan ng simbahan ay naroroon ang

babaeng ihaharap sa dambana, si Sanaya. Kumabog ang dibdib habang nakikitang
nakangiti naman ang kakambal na si Marco. Tinapik nito ang kaniyang balikat upang
maibsan ang kaba sa dibdib niya. Hanggang sa bumukas ang pintuhan ng simbahan at
unang nabungaran ang anak na si Mark. Kasunod ang anak ni Sandra, si Sandra, ilang
abay at si Sanaya kasama ang tiyahin ng mga itong nagpalaki na sa kanila.

Hindi maiwasang mapaluha ni Marcus. Ganoon pala ang pakiramdam kapag handa mo nang
isuko ang lahat para sa babaeng pinili mong makasama habang buhay. ��Hey! It��s
your day,�� untag ni Marco. Agad na binunot ang panyo at nagpunas.

Malayo pa man si Sanaya ay batid niyang umiiyak ito. Aninag niya ang luha nito
ngunit alam niya rin na ang luhang iyon ay tanda ng malabis nitong kaligayahan.

Halos hindi maigalaw ni Sanaya ang kaniyang mga paa. Sa bawat liriko ng kantang
kinakanta ng isang magaling na mang-aawit ay hindi niya mapigilang maluha. This is
it! Ikakasal na siya. At mas lalong napaiyak nang makitang sa daang tinatahak ay
patungo siya sa lalaking bumihag ng puso niya sa kabila ng pagkasuklam rito noon.
Mahiwaga ang pag-ibig at talagang nagawa pang pagdugtungin ang mundo nila ni
Marcus. Mundong pinagtagpo dahil sa isang masamang balakin.

Nang iabot ng kaniyang tiyahin ang kamay kay Marcus ay hindi na niya napigilang
mapayakap sa tiyahin. Nagpasalamat sa lahat ng pag-aaruga nito. Sa magulang ni
Marcus na buong puso siyang tinanggap, niyakap niya ang mga ito saka ngumiting
humarap kay Marcus kahit may luha pa sa mata. Kapwa na sila naglakad patungo sa
altar kung saan naroroon ang paring naghihintay. Agad nitong sinimulan ang
seremonyas at kasabay noon ang pangako nila sa isa't isa.

"Marcus, I remember the first time I saw you. A lit of fire in my eyes, not because
I love you but I hated you the most. I was so thankful, that God made a way to find
you I know it was unusual but I found you. Thanks for the wonderful gift that you
gave to me, our son. He's my angel, my strength and motivation to keep moving. Now,
I am happy to share to you my little world. I am now you wife, and I promise to do
my best to be the best mom, wife, companion and friend to you. I love you so
much,�� mahaba at madamdaming turan ni Sanaya matapos nilang magsumpaan ni Marcus.

Isang matamis na halik ang tinugon naman ni Marcus. Dahilan upang maghiyawan ang
kanilang mga bisita.

Chapter 25: Honeymoon Finale

"Marcus!" gilalas na saad ni Sanaya. Hindi siya makakilos ay hindi alam kung bakit
ibang-iba ang hitsura ni Marcus. "Marcus!" tawag na nito sa asawa. Nakita niya ang
pormal na mukha nito dahilan para kabahan na siya. Ganitong-ganito ang hitsura nito
noong una niyang makita ito.
"Kumusta ka na Sanaya?" ang pabulong nitong turan. Mas lalo siyang nagtaka dahil
hindi na babe ang tawag nito sa kaniya.
"Babe, ano ba ito?" nanginging nang turan dahil tila ba nag-iba ang asawa. Maya-
maya ay nilapit nito ang mukha sa kaniya. Sinibasib siya ng halik nito. Uhaw na
uhaw ang bawat halik nito. Nanggagalugad ang mga dila nito sa loob ng kaniyang
labi. Hindi alam kung tutugunin o hindi pero mas nanaig ang kagustuhang makasama
ang asawa kaya tinugon iyon.
Maalab ang labing tumutugon dito. Maging ang mga palad na nag-aapurahang kumapa sa
katawan nito. Gusto naman niya ang medyo marahas nitong galaw pero masyado lamang
siyang nahihiwagaan.
Nang bitawan nito ang labi niya ay ngumiti ito saka hinila ang buhok niya. Hindi
naman masakit iyon dahil sumunod agad ang katawan dito. Muling nagsanib ang
kanilang mga labi. Ganito ang Marcus na unang inibig. Marahas, magaslaw at mapusok.
Mabilis siyang binuhat nito, pagbalik sa kama ay halos pabalibag siya nitong binaba
roon at mabilis nitong hinubad ang saplot na tila ba nagmamadali. Hindi na nga nito
nagawang tanggalin ng tama ang butones ng suot ang bigla na lamang pinunit iyon.
Gusto niyang pigilan ito ngunit tila hindi naman magpapapigil ang asawa. Mabilis
ang galaw nito ay agad siyang pinaibabawan. Hinawakan ang magkabilang palad at
muling pinagsawaan ang labi niya. Hindi alam kung anong espirito ang sumapi sa
asawa ngunit hinayaan na lamang niyang gawin nito ang nais nitong gawin sa kaniya.
Gumapang ang labi nito sa leeg niya, dumating sa dibdib at nilaro ang dunggot nito
habang ang palad nito ay malayang nilalamas ang kaniyang dibdib. Napapaungol na
lamang siya sa ligayang pinapalasap nito at nang magsawa roon ay tuluyang bumaba
ang labi nito. Nasa pusod na niya ito at batid niya kung saan susugod iyon.
Parang mapipigtal ang paghinga habang pababa nang pababa ang labi nito. Nasa may
baba ng pusos niya at tila mas lalo siyang tinatakam nito. Ramdam na niya ang
pagkabasa ng kaniyang pagkababae dahil sa nararamdamang pagnanasa sa asawa.
Tila nanadya pa dahil tumigil ito doon at ang mainit nitong paghinga ang mas lalong
nagpapainit sa kaniyang pagkababae. Hindi niya naiwasang tignan ito at tumingala
ito dahilan para magtama ang mga mata nila. Bigla ay nahiya sa asawa ay uusod sana
ang katawan nang maramdaman niya ang paggalugad nito sa kaniyang hiyas ay halos
napaliyad siya sa sensasyong umalipin sa kaniya. Napahawak pa siya sa ulo ni
Marcus.
"Ohhhh! Ohhhh!" ungol niya sa ginagawa nitong pagpapaligaya sa kaniya. Napakainit
ang sandaling iyon sa kanila ng asawa.
Parang pinapalasap ng asawa ang langit sa piling nito. Mas lalong na-init ang mga
katawan.
"Do you like it?" tanong ni Marcus.
"Yeah," ang hingal na sagot niya. Nakita niya ang pagngisi ni Marcus at muling
pagsisid sa kaniyang hiyas. Napabaling-baling ang ulo at hindi malaman kung saan
ibabaling sa sidhi ng sensasyong nararamdaman.
Naalimpungatan si Marcus nang marinig ang mga ungol ng asawa sa tabi. Agad na
napadilat at tinignan ang mukha nito. Naiiling siya saka napapangiti hanggang
marinig anv mahaba nitong ungol.
"Ohhhhh" palahaw ni Sanaya. Doon ay agad siyang napadilat ng mata at nakitang
nakatunghay sa kaniya ng asawa. Nasa kama sila, kapwa hubad pero kapwa na sila
natutulog dahil sa pagod sa nagdaang gabi. Nasa hotel sila sa Hong Kong dahil sa
kanilang honeymoon.
Nakitang ngiting-ngiti ang asawa at tila tuwang-tuwa sa kaniya. Tinulak niya ito
dahil nahihiya siya. Agad naman siyang niyakap nito dahilan upang mabuwal silang
dalawa. "Don't tell me, napanaginipan mong nag��" putol nito nang pandilatan niya.
Agad na tumawa si Marcus. Kaya agad itong pinalo ng unan. Tatayo na siya sa kama
dahil hiyang-hiya siya. Nahihiya siyang nahuli pa nitong nananaginip siya ng
maselang eksena. Ngunit hindi pa man siya nakakatayo ay agad siyang hinila ni
Marcus dahilan upang mapaibabaw siya rito. Nagkatinginan siya at aalis sana siya sa
ibabaw nito ngunit ginawaran na siya ng mainit na halik. Muli siyang napalunok at
nag-init.
"It's okay babe, as long as ako ang kasama mo sa panaginip mo pero mas maganda pa
rin kapag gising tayo pareho," bulong ni Marcus sabay halik sa punong-tainga niya.
Gumapang ang bolta-boltaheng kuryente. Hanggang sa muli nilang pinagsaluhan ang
mainit na sandali.
Two years later...
"Ate!" malakas na tawag ni Sanaya matapos makalabas ng paliparan habang nakasunod
sa kaniya ang anak ni si Markus habang si Marcus ay karga ang walong buwan nilang
baby sa baby carrier sa harapan nito. Mabilis na tinulak ang trolley kung saan ang
maleta nila.
Nang makarating sa kinaroroonan ng kapatid ay agad silang nagyakapan. "Sina Marco
at Maria?" tanong rito.
"Bumili lang ng tubig. Pabalik na ang mga iyon?" saad nito at saktong nakita ang
dalawang palapit sa kanila. Dalagita na si Maria at mukhang close na close sila ng
Daddy Marco nito.
Napangiti siya ng matamis nang lumapit ito. "Hello po, Tita," bati nito. Agad itong
niyakap.
"Musta ka na, ang laki-laki mo na," aniya rito. Natawa ito saka bumaling kay Mark.
Napangiti silang magkapatid nang marinig ang batian ng kani-kanilang asawa. Tila
kasi nabaliktad. Kung noon ay si Marco ang pilipit managalog ngayon ay si Marcus
naman. Dito na kasi sila sa Pilipinas nanirahan matapos silang magpunta sa Amerika.
May chain of restaurant silang pinamumuan nilang mag-asawa.
"Ang cute naman nitong baby na 'to," ang agaw-pansin ng kaniyang kapatid sabay
lapit kila Marcus at Marco.
Napangiti si Sanaya. "Oh siya, tara na dahil kanina pa excited si Tita," saad pa ng
Ate Sandra niya. Agad namang kinuha ni Marco ang trolley at hinayaan na lamang
habang masayang tinungo ang kinaroroonan ng van.
Kita niya ang pagyakap bahagya ng asawa kay Maria. Nasa harap pa rin kasi nito ang
kanilang sanggol.
Masayang sinalubong sila ng tiyahin at naroroon din ang kaniyang matalik na
kaibigang si Zyrus. Napangiti pa dahil may pa-banner ulit ito.
"Ayyy! Ang ganda naman ng baby girl namin," anito nang makita ang anak na nasa
harap pa rin ni Marcus. Agad itong lumapit sa asawa na noon ay tinatangkal ang
carrier nang biglang umiyak ang anak.
Agad na kinuha ni Sanaya ang anak kay Marcus. "Akin na muna, babe," aniya sa asawa.
Labis anv tuwang nadarama sa sandaling iyon habang nakatanaw sa kaniyang Ate Sandra
at tiyahin. Mga hindi kadugo pero naging kapamilya niya at tinuring siyang higit pa
sa kadugo.
"Oh beshy, mukhang hindi masaya?" tinig ni Zyrus. Ngumiti siya rito. Bahagya kasing
lumayo sa mga nasa sala dahil pinatulog ang anak.
"Ang saya nga eh, na-miss kita," aniya rito.
"Sus! Ako rin naman," anito na lumungkot din nang muling umingit ang anak.
"Naku, mukhang iyakin itong isang ito," saad nito.
"Hindi kaya naaamoy niyang berde anf dugo mo," aniya rito.
Tumawa ang kaibigan. "Gaga! Masuwerte nga siya, libre salon na siya paglaki,"
anito. Naalalang successful ang tinayo nitong negosyo na hati sila sa kapital. "The
business is doing well," anito nang makitang natigilan siya. "I do hope, okay na
rin kayo," saad nito tukoy kay Marcus.
Noong una ay medyo nahirapan sila noong lumipat sa Amerika pero sa tulong ng asawa
ay nagawa nilang makapag-adjust. Nasa federal government ng Amerika nagtatrabaho si
Marcuw bilang isang Psycologist sa mga Veteran soldier na dumaranas ng PDST o
trauma sa mga labanan sa bansa kung saan sila nadestino.
Maya-maya ay may dumating na panauhin. Naging masaya ang tiyahin sa pagdating ng
bagong panauhin. Ito ang lalaking mapapangasawa ng tiyahin. Kaya sila ngayon
bumalik upang saksihan ang kasal ng taong kumupkop at nag-aruga sa kaniya.
Masayang pinakilala siya ng tiyahin. "Mahal, ito ang isa kong pamangkin si Sanaya
at ito naman ang kakambal ni Marco na asawa ni Sanaya," pakilala sa kanila nito.
Magalang silang binati ng lalaking dumating. Katulad ng tiyahin ay matandang binata
ito. Isang kapitan ng barko na balak nang mapirmi. Kahit papaano ay masaya silang
magkapatid para sa tiyahin. Bakas sa mukha nito ang galak.
Samantala, napapangiti na lamang si Marcus habang nakatingin sa kapatid. Mukhang
gamay na gamay na nito ang buhay sa Pilipinas. May bahagyang inggit minsan sa
nakikitang closeness ng mga ito ng anak na si Maria pero hindi niya iyong
hinahayaang manaig. Tapos na sila sa senaryong iyon at nagpatuloy sa buhay.
Masaya naman siya dahil ang minsang kabiguan ay siyang katuparan ng pangarap ng
kapatid. Nakitang tumingin si Marco sa kaniya. Kita ang tila pagsilid ng luha sa
mata nito. Tinapik niya ito. "You're so lucky, man," anito habang nakatanaw kina
Sanaya na iniihele ang anak nilang si Maria Sabrina.
"You too," aniya at tinignan ang mag-ina nito. Para sa babaeng tulad ni Sandra na
handang gawin ang lahat para rito. Doon pa lamang ay batid na niyang swerte ito.
Napangiti ang kakambal at mabilis na pinahid ang namuong luha rito. Inakbayan ito.
Bagay na hindi nagawa noon.
Hitik sa bulaklak ang bulwagan ng simbahan. Sa loob ay abalang-abala ang kaibigang
si Zyrus habang hinahabol ang ilang dekorasyon at sa pagmamando sa mga tauhang
naroroon. Napangiti siya rito nang maglapat ang mga mata nila.
"Alam mo na man, gusto ko lahat ay perpekto. Kapag ganitong mga bagay ay nabubuhay
ang dugo ko," anito saka mabilis na sinuyod ang buong simbahan. Ang altar ay
naadurnuhan ng puting bulaklak. Maganda at maayos.
Hindi napapalis ang ngiti niya sa labi at dalangin na sana ay matagpuan din ng
kaibigan ang taong laan para dito.
Ilang sandali ay nagdatingan na ang mga bisita. Hanggang sa humimpil sa harapan ng
simbahan ang bridal car.
Lumapit si Marcus sa kaniya habang kalong ang kanilang prinsesa. Habang sa 'di
kalayuan ay naroroon sina Maria at Markus kasama si Marco. Ang Ate Sandra niya ay
kasama ng kanilang tiyahin na ngayon ay pababa sa bridal car.
Nang magsimulang tumugtog ang musiko ay hudyat iyon na magsisimula na ang
seremonyas ng kasal. Unti-unting nagmartsa ang mga abay kasama na sina Maria at
Markus. Napangiti siya nang lapitan siya ni Marcus habang kalong ang kanilang
munting anghel. Nagmartsa papaharap sa altar na tila ba sila ang ikakasal. Puno ng
pag-ibig ang mga mata.
Hanggang sa nakitang nasa bungad ang tiyahin suot ang maganda nitong traje de boda
kaagapay ang Ate Sandra niya habang nasa tabi naman ni Marco ang Tito Richmond
nila, ang lalaking nilaan ng Diyos para sa tiyahin.
Bakas sa mukha ng mga ito ang labis na pagmamahal. Minsan, kay hiwaga anf pag-ibig.
Dumarating sa panahong hindi mo inaasahan at sa taong hindi mo rin inaakala. Ang
tiyahin, huli man niya natagpuan ang lalaking magmamahal sa kaniya. At least, sa
huling sandali ay makasama ang taong nilaan ng Diyos. Ang Ate Sandra niya, handang
hamakin ang lahat para sa lalaking pinakamamahal. Handang magsakripisyo at handang
lumaban. Siya, hindi niya inaasahang kay Marcus niya malalasap ang tamis at sarap
ng pagmamahal. Lalaking inakalang dahilan kung bakit biglang naglaho ang kapatid.
Ngayon ay masaya na siya sa piling nito.
"I do," dinig na sumpaan ng tiyahin at ng Tito Richmond nila.
"I do," bulong ni Marcus sa kaniya sabay halik ng kaniyang noo. Paglingon kila
Marco at Ate Sandra niya ay nasa ganoong posisyon din ang mga ito.
"I do," balik bulong rito. Saka matamis na bumati sa bagong kasal. Tanda ng
panibagong buhay at pag-asa.
"Mabuhay ang bagong kasal!" masigabong bati ng lahat nang biglang pumalahaw ng iyak
ang kanilang prinsesa.
Napatigil ang lahat kasunod nang matatamis na ngiti sa labi ng bawat isa.
����End����