Opowiadanie

Z okazji dnia chłopaka, we wrześniu 2020 pojechaliśmy z klasą na Kaukaz. Wychowawczyni

podzieliła nas na siedem grup i ogłosiła konkurs pod tytułem „Kto jako pierwszy dotrze na szczyt
góry”. W mojej drużynie byli: Martyna, Ania i Bartek.

Wyruszyliśmy inną ścieżką niż pozostałe grupy. Nagle zza skał wyłonił się jeden z tytanów-
Prometeusz. Wszyscy nie dowierzali, więc zacząłem rozmowę:

- Dzień dobry- powiedziałem.

-Witaj- odrzekł heros.

- To ty jesteś osobą, która ulepiła człowieka z gliny i własnych łez?- zapytałem.

-Tak, to ja- odpowiedział.

Byliśmy w szoku i nie wiedzieliśmy, jak się zachować. Prometeusz- dobroczyńca ludzkości: mądry,
odważny tytan, który kochał ludzi, nauczył ich matematyki i rzemiosła. Podarował im ogień kradnąc
go z Olimpu. Za miłość do ludzi ukarany został przez Zeusa przykuciem do skał Kaukazu, gdzie orzeł
wyrywał mu kawałek wątroby, który codziennie odrastał. Uwolnił go Herakles, zabijając orła i
rozrywając kajdany. Teraz bohater stał przed nami. Zapytaliśmy, czy wskaże nam drogę na szczyt
góry. Zgodził się, ale ostrzegł nas, że możemy mieć problemy. Weszliśmy w głęboki las i nie
wiedzieliśmy gdzie jesteśmy. Nagle otoczyło nas stado drapieżnych wilków. Zwierzęta upiornie wyły,
miały ostre wielkie zęby, szare futra, a ich wielkość była imponująca. Widzieliśmy krwawe ślady po
ich polowaniu. Zamarliśmy z przerażenia. Szykowały się do ataku, zaczęły pędzić w naszą stronę.
Prometeusz dostrzegł, że nie mają przywódcy. Zaczął wyć tak głośno, że wilki wzięły go za dowódcę
stada. Mieliśmy czas, żeby wejść na drzewa i uniknąć najgorszego. Zwierzęta odkryły podstęp i rzuciły
się na tytana. Bardzo go okaleczyły, ledwo uszedł z życiem. Poświęcił siebie dla dobra naszej grupy.
Tym sposobem dotarliśmy jako pierwsi na szczyt góry i wygraliśmy gorącą czekoladę.

Spotkanie z Prometeuszem wywarło na mnie wpływ zmieniając moje spojrzenie na świat.

Zrozumiałem znaczenie postawy prometejskiej, którą charakteryzuje poświęcenie jednostki dla dobra
większej ilości osób. Tytan ratując nas z opresji był gotowy na własne cierpienie. Mam nadzieję, że
będę potrafił go naśladować i udzielać innym bezinteresownej pomocy.