Napisz opowiadanie twórcze, w którym bohater innej lektury

spotka się z bohaterem/bohaterami epopei Pan Tadeusz Adama

Mickiewicza. Udowodnij, że znasz obie lektury.

A w Soplicowie… Sprawdź,
Czas się zatrzymał. Starszy człowiek przestał dostrzegać wszystko, czy autor pracy
co działo się wokół niego. Nie widział ciemnych chmur, które powoli spełnia wszystkie
rozstępowały się, by zrobić miejsce księżycowi. Nie słyszał krzyku ostatnich warunki zadania, tj.:
spłoszonych mew.
Był teraz w innym miejscu. Przed sobą miał ciemnozielone topole, wykorzystuje co najmniej
zza których bieliły się ściany dworu oświetlane przez promienie sześć z podanych
popołudniowego słońca. Znad pól dochodził zapach skoszonych traw.
elementów:
Z wnętrza dobiegał gwar rozmów.
elementy charakterystyki
-Mówię ci, bracie, Napoleon jest już blisko!- perorował ksiądz Robak,
postaci
stawiając energiczne kroki. Co jakiś czas zatrzymywał się przy obrazach
rozwieszonych na ścianach. wskazanie miejsce akcji
-Ach, jakiż byłbym szczęśliwy, gdybym doczekał wolnego kraju…- Soplica wskazanie czasu akcji
otarł łzę wzruszenia. – Gdyby Tadeusz mógł żyć w niepodległej Polsce! Ale retrospekcję
co trzeba nam czynić? dialog
-Co?!- bernardyn przystanął przy obrazie ukazującym Kościuszkę. – To, co monolog
on zrobił, bracie! Powstanie! opis
- Panowie- Skawiński wszedł do wnętrza, nie zważając na zdumione miny zwrot akcji
gospodarzy. –Powstanie? Ja walczyłem w listopadzie…
puentę
Rzeczywiście, żołnierski los nie był mu obcy. W czasie swojego długiego
punkt kulminacyjny
życia przeszedł służbę nie tylko dla swego kraju. Próbował szczęścia
w rozmaitych zawodach i na różnych kontynentach. Ale wciąż czuł się jak
osierocone dziecko. I wciąż tęsknił za utraconą ojczyzną.  wykazuje się rzeczową
Wejście niespodziewanego gościa zaskoczyło zebranych. Ale tu, wiedzą o świecie poznanym
w Soplicowie, szlachecka tradycja nakazywała gościnność wobec każdego, lektury, jej bohaterach
kto przekraczał próg domu. Sędzia przygładził ręką wąsy, rzucił (podaje fakty, sytuacje,
porozumiewawcze spojrzenie na księdza, po czym wyciągnął rękę w geście nazwiska, itp.)
powitania.
Wtem do dochodzących z dworu odgłosów dołączył jeszcze jeden.
Dziwny, brzmiący niczym wrzask mew lub nerwowe pokrzykiwanie.
stosuje funkcjonalny
-Skawiński!- nad starcem pochylała się sylwetka portowego strażnika. - Nie
podział na akapity,
zapaliłeś latarni! Coś ty zrobił, człowieku!
zachowuje trójdzielną
Rozejrzał się dookoła. Świt nastawał w Aspinwall. Stadko mew wzbiło się
nad padłym ciałem ryby a fale, dość niespokojne o tej porze roku, rozbijały kompozycję
się o przybrzeżne kamienie. Ach, więc to sen! Soplicowski dwór,
podekscytowana twarz Robaka, pełne skupienia słowa Sędziego… Marzenia  stosuje spinacze tekstu
o wolności. To tylko senna wizja…
Starzec podniósł się z miejsca. Jeszcze mocniej przycisnął do piersi  stosuje zróżnicowane
trzymaną w ręku książkę. Gdy strażnik prowadził go do latarni, jego usta konstrukcje zdaniowe
niemal bezgłośnie szeptały jakieś słowa.
-Co mówicie, Skawiński?
 posługuje się bogatym
A ten uśmiechnął się błogo, jakby jakiś ogromny głaz spadł mu z serca i raz
słownictwem (synonimy,
jeszcze wyszeptał:
metafory, frazeologizmy)
-Tak nas powrócisz cudem na ojczyzny łono…