Professional Documents
Culture Documents
w11 Metoda Przemieszczen cz4 10
w11 Metoda Przemieszczen cz4 10
Kamila Jarczewska
na podstawie wykładu prof. dr hab. inż. Wojciecha Glabisza
Wykład nr 11
Przykład 1.
Ramę statycznie niewyznaczalną (SN) o schemacie statycznym jak na rys.1 należy rozwiązać w zakresie
M, T, N, stosując metodę przemieszczeń.
Rys.1.
str. 1
Opracowała: dr inż. Kamila Jarczewska
na podstawie wykładu prof. dr hab. inż. Wojciecha Glabisza
Określenie 𝑛𝜑
Oszacowanie 𝑛𝛿:
𝑛𝛿 ≥ 2𝑤 − 𝑝 − 𝑟
𝑛𝛿 ≥ 0
Analiza kinematyczna:
𝑛𝛿 = 0
WNIOSEK
str. 2
Opracowała: dr inż. Kamila Jarczewska
na podstawie wykładu prof. dr hab. inż. Wojciecha Glabisza
Układ podstawowy
𝐾1 = 𝑘11 𝜑1 + 𝐾1𝐹 = 0
̅ 𝜑1
Wykres momentów brzegowych 𝑀
stan rotacyjny 𝜑1 = 1 𝑟𝑎𝑑
Momenty brzegowe:
str. 3
Opracowała: dr inż. Kamila Jarczewska
na podstawie wykładu prof. dr hab. inż. Wojciecha Glabisza
̅𝐹
Momenty brzegowe 𝑀
Stan wyjściowy F
Momenty brzegowe
̅1𝐵
𝑀 𝐹
= −20𝑘𝑁𝑚 (moment przywęzłowy) ̅𝐵1
𝑀 𝐹
= −10𝑘𝑁𝑚
∑ 𝑴𝟏 = 𝟎
𝜑1 𝜑 𝜑1 𝜑1 2𝐸𝐼 8𝐸𝐼 𝐸𝐼 𝐸𝐼
̅1𝑚
𝑘11 = ∑ 𝑀 ̅1𝐴
+ 𝑅𝑆𝜑1 = 𝑀 ̅1𝐶
+𝑀 + 𝑘𝜑 = + + 10 = 12,2666
3𝑚 5𝑚 𝑚 𝑚
𝑚
∑ 𝑀𝑖 = 0
̅1𝑚
𝐾1𝐹 = ∑ 𝑀 𝐹 ̅1𝐴
− 𝑀1 = 𝑀 𝐹 ̅1𝐶
+𝑀 𝐹 ̅1𝐷
+𝑀 𝐹
− 𝑀1
𝑚
= 45𝑘𝑁𝑚 − 13,333𝑘𝑁𝑚 + 10𝑘𝑁𝑚 − 0𝑘𝑁𝑚 = 41,666𝑘𝑁𝑚
str. 4
Opracowała: dr inż. Kamila Jarczewska
na podstawie wykładu prof. dr hab. inż. Wojciecha Glabisza
𝐸𝐼
12,2666 𝜑 + 41,666𝑘𝑁𝑚 = 0
𝑚 1
𝒌𝑵𝒎𝟐
𝝋𝟏 = −𝟑, 𝟑𝟗𝟔
𝑬𝑰
7. Wyznaczenie sił przekrojowych w układzie zadanym
Momenty zginające
wyznaczono stosując zasadę superpozycji rozwiązań
𝜑 =1
̅𝑖𝑗 1 𝜑1 + 𝑀
̅𝑖𝑗
𝐹
𝑀𝑖𝑗 = 𝑀
2𝐸𝐼 𝒌𝑵𝒎𝟐
𝑀1𝐴 = (−𝟑, 𝟑𝟗𝟔 ) + 45𝑘𝑁𝑚 = 42,726𝑘𝑁𝑚
3𝑚 𝑬𝑰
2𝐸𝐼 𝒌𝑵𝒎𝟐
𝑀𝐴1 = − (−𝟑, 𝟑𝟗𝟔 ) + 15𝑘𝑁𝑚 = 17,264𝑘𝑁𝑚
3𝑚 𝑬𝑰
8𝐸𝐼 𝒌𝑵𝒎𝟐
𝑀1𝐶 = (−𝟑, 𝟑𝟗𝟔 ) − 13,333𝑘𝑁𝑚 = −18,766𝑘𝑁𝑚
5𝑚 𝑬𝑰
4𝐸𝐼 𝒌𝑵𝒎𝟐
𝑀𝐶1 = (−𝟑, 𝟑𝟗𝟔 ) + 13,333𝑘𝑁𝑚 = 10,616𝑘𝑁𝑚
5𝑚 𝑬𝑰
𝑀1𝐷 = 10𝑘𝑁𝑚
𝑀𝐷1 = −10𝑘𝑁𝑚
𝑀1𝐵 = −20𝑘𝑁𝑚
𝑀𝐵1 = −10𝑘𝑁𝑚
Momentu zginającego w przekroju „G” należy wyznaczyć z warunku z równowagi sił w elemencie
prętowym „1-C”:
str. 5
Opracowała: dr inż. Kamila Jarczewska
na podstawie wykładu prof. dr hab. inż. Wojciecha Glabisza
∑ 𝑀𝐶 = 0
Siły tnące
III sposób wyznaczania sił tnących:
Dla wszystkich typów prętów poza sztywno łyżwowym
przyjmuje się schemat belki swobodnie podpartej
obciążonej zadanym obciążeniem jakie występuje na
pręcie (F). Kolejno od obciążenia F wyznacza się w
belce swobodnie podpartej siły tnące 𝑇𝑖𝑗𝑜 , 𝑇𝑗𝑖𝑜 , a
następnie uwzględniając wyliczone wcześniej
brzegowe momenty zginające wartości sił tnących
wylicza się zgodnie z podanymi wzorami, które
wynikają z warunków równowagi.
(−18,766𝑘𝑁𝑚)+10.6162𝑘𝑁𝑚
𝑇1𝐶 = 16𝑘𝑁 − =
5𝑚
17,636𝑘𝑁
(−18,766𝑘𝑁𝑚)+10.6162𝑘𝑁𝑚
𝑇𝐶1 = −16𝑘𝑁 − =
5𝑚
−14,37𝑘𝑁
𝑂 𝑂
𝑇1𝐶 = 16𝑘𝑁 , 𝑇𝐶1 = −16𝑘𝑁
(−10𝑘𝑁𝑚)+0𝑘𝑁𝑚
𝑇1𝐷 = 5𝑘𝑁 − = 6𝑘𝑁
5𝑚
(−10𝑘𝑁𝑚)+0𝑘𝑁𝑚
𝑇𝐷1 = 5𝑘𝑁 − = 6𝑘𝑁
5𝑚
𝑂 𝑂
𝑇1𝐷 = 5𝑘𝑁 , 𝑇𝐷1 = 5𝑘𝑁
Pręt wspornikowy Pręt sztywno łyżwowy
(Siły tnące wyznaczono z warunków równowagi sił) (Siły tnące wyznaczono z warunków równowagi sił)
𝑇1𝐷 = 0𝑘𝑁, 𝑇𝐷1 = 0𝑘𝑁 𝑇1𝐴 = −40 𝑘𝑁, 𝑇𝐴1 = 0 𝑘𝑁
str. 6
Opracowała: dr inż. Kamila Jarczewska
na podstawie wykładu prof. dr hab. inż. Wojciecha Glabisza
Siły osiowe
Wyznaczenie siły osiowej w przekroju 1 w kierunku C ( 𝑁1𝐶 =?)
∑𝜉 = 0
𝑁1𝐶 + 𝑞𝑠 ∗ 5𝑚 = 0
3
𝑵𝟏𝑪 = −𝑊𝑠 = −𝑊𝑐𝑜𝑠𝛼 = −𝑞 ∗ 4𝑚 ∗
5
= −24𝑘𝑁
str. 7
Opracowała: dr inż. Kamila Jarczewska
na podstawie wykładu prof. dr hab. inż. Wojciecha Glabisza
4
𝑇1𝐶𝑥 = 17,66𝑘𝑁 ∗ = 10,596𝑘𝑁
5
3
𝑇1𝐶𝑧 = 17,66𝑘𝑁 ∗ = 14,1328𝑘𝑁
5
4
𝑁1𝐶𝑥 = −24𝑘𝑁 ∗ = −19,2𝑘𝑁
5
3
𝑁1𝐶𝑧 = −24𝑘𝑁 ∗ = −14,4𝑘𝑁
5
4 3
Sin(𝛼) = 5; Cos(𝛼) = 5
3
𝑇1𝐵𝑥 = 6𝑘𝑁 ∗
5
4
𝑇1𝐵𝑧 = 6𝑘𝑁 ∗
5
4
𝑁1𝐵𝑥 = 𝑁1𝐵 ∗
5
3
3
Sin(𝛾) = 5, Cos(𝛾) = 5
4 𝑁1𝐵𝑧 = 𝑁1𝐵 ∗
5
∑𝑋 = 0
3 4
40𝑘𝑁 + 10,596𝑘𝑁 − 19,2𝑘𝑁 − 6𝑘𝑁 ∗ + 𝑁1𝐵 ∗ = 0
5 5
𝑁1𝐵 = −34,745 𝑘𝑁
∑𝑍 = 0
4 3
𝑁1𝐴 + 14,1328𝑘𝑁 + 14,4𝑘𝑁 + 6𝑘𝑁 ∗ + 𝑁1𝐵 ∗ = 0
5 5
𝑁1𝐴 = −12,4858 𝑘𝑁
str. 8
Opracowała: dr inż. Kamila Jarczewska
na podstawie wykładu prof. dr hab. inż. Wojciecha Glabisza
obroty węzłów: 𝜑3 ≠ 0, 𝜑4 ≠ 0
uwzględnione są we wzorach
transformacyjnych przyjętych typów
prętów ( nie są traktowane jako
niewiadome)
niewiadome geometryczną jest obrót
węzła: 𝜑1 =?,
𝒏𝝋 = 𝟏
str. 9
Opracowała: dr inż. Kamila Jarczewska
na podstawie wykładu prof. dr hab. inż. Wojciecha Glabisza
Oszacowanie 𝑛𝛿:
𝑛𝛿 ≥ 2𝑤 − 𝑝 − 𝑟
𝑛𝛿 ≥ 0
Analiza kinematyczna:
Układ podstawowy
str. 10
Opracowała: dr inż. Kamila Jarczewska
na podstawie wykładu prof. dr hab. inż. Wojciecha Glabisza
̅𝐹
Momenty brzegowe 𝑀
Stan wyjściowy F
Momenty brzegowe
̅1𝐵
𝑀 𝐹
= −20𝑘𝑁𝑚 (moment przywęzłowy) ̅𝐵1
𝑀 𝐹
= −10𝑘𝑁𝑚
Wyznacza się reakcję 𝑲𝟏 jako funkcję zmiennej 𝝋𝟏 i przyrównuje sią ją do zera, gdyż podpora
przenosząca reakcję 𝑲𝟏 nie istnieje.
𝑲𝟏 = 𝟎
∑ 𝑴𝟏 = 𝟎
𝐾1 − 𝑀1𝐶 − 𝑀1𝐴 − 𝑀1𝐷 − 𝑅𝑆𝜑 = 0
str. 11
Opracowała: dr inż. Kamila Jarczewska
na podstawie wykładu prof. dr hab. inż. Wojciecha Glabisza
2𝐸𝐼 2𝐸𝐼
𝑀1𝐴 = (𝟏 ∗ 𝜑1 + (−1) ∗ 𝜑𝐴 ) + 45𝑘𝑁𝑚 = (𝟏 ∗ 𝜑1 + (−1) ∗ 0) + 45𝑘𝑁𝑚
3𝑚 5𝑚
2𝐸𝐼
= ∗ 𝜑1 + 45𝑘𝑁𝑚
3𝑚
𝐸𝐼
𝑀1𝐷 = (𝟎 ∗ 𝜑1 + 0 ∗ 𝜑𝐷 ) + 10𝑘𝑁𝑚 = 10𝑘𝑁𝑚
2𝑚
𝐸𝐼
𝑅𝑆𝜑 = 10 ∗ 𝜑1
𝑚
8𝐸𝐼 2𝐸𝐼 𝐸𝐼
𝐾1 = ∗ 𝜑1 − 13,333𝑘𝑁𝑚 + ∗ 𝜑1 + 45𝑘𝑁𝑚 + 10𝑘𝑁𝑚 + 10 ∗ 𝜑1 = 0
5𝑚 3𝑚 𝑚
𝐸𝐼
12,2666 𝜑 + 41,666𝑘𝑁𝑚 = 0
𝑚 1
str. 12
Opracowała: dr inż. Kamila Jarczewska
na podstawie wykładu prof. dr hab. inż. Wojciecha Glabisza
2𝐸𝐼
𝑀𝐶1 = (𝟒 ∗ 𝜑𝑐 + 2 ∗ 𝜑1 ) + 13,333𝑘𝑁𝑚
5𝑚
2𝐸𝐼 𝒌𝑵𝒎𝟐
= (𝟒 ∗ 0 + 2 ∗ (−𝟑, 𝟑𝟗𝟔 )) + 13,333𝑘𝑁𝑚 = 10,616𝑘𝑁𝑚
5𝑚 𝑬𝑰
𝐸𝐼
𝑀1𝐷 = (𝟎 ∗ 𝜑1 + 0 ∗ 𝜑𝐷 ) + 10𝑘𝑁𝑚 = 10𝑘𝑁𝑚
2𝑚
𝐸𝐼
𝑀𝐷1 = (𝟎 ∗ 𝜑𝐷 + 0 ∗ 𝜑1 ) − 10𝑘𝑁𝑚 = −10𝑘𝑁𝑚
2𝑚
𝐸𝐼 𝐸𝐼 𝒌𝑵𝒎𝟐
𝑀1𝐵 = (𝟎 ∗ 𝜑1 + 3 ∗ 𝜑𝐵 ) − 20𝑘𝑁𝑚 = (𝟎 ∗ (−𝟑, 𝟑𝟗𝟔 ) + 3 ∗ 0) − 20𝑘𝑁𝑚
5𝑚 5𝑚 𝑬𝑰
= −20𝑘𝑁𝑚
𝐸𝐼 𝐸𝐼 𝒌𝑵𝒎𝟐
𝑀𝐵1 = (𝟑 ∗ 𝜑𝐵 + 0 ∗ 𝜑1 ) − 10𝑘𝑁𝑚 = (𝟑 ∗ 0 + 0 ∗ (−𝟑, 𝟑𝟗𝟔 )) − 10𝑘𝑁𝑚
5𝑚 5𝑚 𝑬𝑰
= −10𝑘𝑁𝑚
str. 13
Opracowała: dr inż. Kamila Jarczewska
na podstawie wykładu prof. dr hab. inż. Wojciecha Glabisza
Momentu zginającego w przekroju „G” należy wyznaczyć z równowagi sił w elemencie prętowym „1-C”
tak jak pokazano wcześniej.:
𝑀𝐺 = 5,309𝑘𝑁𝑚
*Uwaga: Siły tnące i siły osiowe wyznacza się analogicznie jak w sposobie pośrednim.
_____________________________________________________________________________
Przykład 2.
Dla ramy o schemacie statycznym z rysunku 1. należy wyznaczyć wartości obrotów wszystkich końców
prętów.
Układ zadany
Rys.1. Założenie 𝐸𝐴 = ∞
𝑘𝑁𝑚2
Ramę z rys.1 rozwiązano metodą przemieszczeń wyznaczając kąt obrotu 𝜑1 = −3,396 𝐸𝐼
𝝋𝑪 = 𝟎
𝝋𝑩 = 𝟎
𝝋𝑨 = 𝟎
𝒌𝑵𝒎𝟐
𝝋𝟏𝑪 = 𝝋𝟏𝑨 = 𝝋𝟏𝑫 = 𝝋𝟏 = −𝟑, 𝟑𝟗𝟔
𝑬𝑰
𝝋𝑫 =?
𝝋𝟏𝑩 =?
str. 14
Opracowała: dr inż. Kamila Jarczewska
na podstawie wykładu prof. dr hab. inż. Wojciecha Glabisza
𝑀𝐺 = 5,309𝑘𝑁𝑚
*Rozwiązanie uzyskane metodą przemieszczeń (patrz przykład 1.)
𝑀 ̅ 1 ∙ 𝑆𝑚
𝑆𝑚
̅1
1𝑘𝑁𝑚 ∙ 𝝋𝟏𝑩 = ∑ ( ∫ 𝑀 𝑑𝑥) + ∑
𝑝 𝐸𝐼 𝑝 𝑚 𝑘𝑚
1 5𝑚 𝑘𝑁 2 𝑚3
1𝑘𝑁𝑚 ∙ 𝝋𝟏𝑩 = ∙ [−20𝑘𝑁𝑚 ∙ 1kNm + 4 ∙ (−5)kNm ∙ 0,5kNm + 10kNm ∙ 0kNm] = −25
EI 6 𝐸𝐼
𝑘𝑁𝑚2
Odp.: 𝝋𝟏𝑩 = −25 𝐸𝐼
str. 15
Opracowała: dr inż. Kamila Jarczewska
na podstawie wykładu prof. dr hab. inż. Wojciecha Glabisza
𝑀𝐺 = 5,309𝑘𝑁𝑚
*Rozwiązanie uzyskane metodą przemieszczeń (co przedstawiono w powyższych przykładach)
1
1𝑘𝑁𝑚 ∙ 𝝋𝑫 = 1kNm ∙ 2𝑚 ∙ (−10𝑘𝑁𝑚) + 1kNm ∙ 1.5𝑚 ∙ (−17,266𝑘𝑁𝑚) +
2EI
1,5𝑚
∙ [42,736𝑘𝑁𝑚 ∙ 1kNm + 4 ∙ 12,735kNm ∙ 1kNm + (−17,266kNm) ∙ 1kNm]
6
𝑘𝑁 2 𝑚3
= −36,347
𝐸𝐼
𝑘𝑁𝑚2
Odp.: 𝝋𝟏𝑩 = −36,347 𝐸𝐼
str. 16
Opracowała: dr inż. Kamila Jarczewska
na podstawie wykładu prof. dr hab. inż. Wojciecha Glabisza
Przykład 3.
Przykład 3 przedstawia ramę dwukrotnie geometrycznie niewyznaczalną (𝒏𝒈 = 𝒏𝝋 + 𝒏𝜹 = 2 + 0 = 2),
której rozwiązanie w zakresie sił M, T, N oraz wszystkie kontrole uzyskanych rozwiązań
przedstawiono w pliku o nazwie „Rama-metoda przemieszczeń” w wizytówce K. Jarczewska w
zakładce dydaktyka
str. 17