Powstał w 1932 r., restytuowany po ostatniej wojnie pod obecną nazwą.

Jest to jeden z dwóch najstarszych parków narodowych w Polsce i jeden z

pierwszych w Europie. Powierzchnia jego wynosi 10 501,9 ha, z czego

pod ochroną ścisłą jest 4 747 ha. Wokół parku utworzono otulinę o

powierzchni 3 224,3 ha. Herbowym zwierzęciem jest żubr. Park

obejmuje część Puszczy Białowieskiej, stanowiącej jedyny w Europie bór

niżowy, zachowany w stanie naturalnym. Największą powierzchnię parku

zajmują lasy dębowo-lipowo-grabowe typu grądu. Z drzew liściastych

dominują dęby, graby, klony, jesiony, olchy, natomiast spośród drzew

iglastych – sosny i świerki. Ze względu na bardzo żyzne gleby drzewa

osiągają tu ogromne rozmiary. Białowieski Park Narodowy wpisany

został na listę Światowego Dziedzictwa UNESCO, uzyskał też status

światowego rezerwatu biosfery.