I.

Dize:
"Sana büyük caddelerin birinde rastlasam"
Bu dizede, şairin içsel yalnızlığını dış dünya ile ilişkilendirme çabası görülüyor.
Büyük caddeler, kalabalık ve sosyal etkileşim dolu alanları temsil ederken,
şairin "rastlasam" dileği yalnızlık hissinin başkalarıyla buluşma arzusuyla nasıl
çatıştığını gösterir.
II. Dize:
"Elimi uzatsam tutsam götürsem"
Burada şairin içsel boşluğunu doldurma arzusu ve kaybolmuş hissi açıkça ifade
edilir. Başkalarına olan bu özlem, yalnızlıkla dolu bir iç dünyanın yankısıdır.
III. Dize:
"Gözlerine baksam gözlerine konuşmasak Anlasan"
Şair, iletişimin sadece sözcüklerle değil, göz temasıyla da gerçekleşebileceği
arzusunu ifade eder. Anlaşılmak ve anlamak isteme, içsel yalnızlığın ve anlam
arayışının bir yansımasıdır.
IV. Dize:
"Elimi uzatsam tutamasam Olanca sevgimi yalnızlığımı"
Bu dize, şairin sevgi ve yalnızlık arasında sıkışmış hissini yansıtır. Sevgi ve
bağlanma isteğiyle iç içe geçmiş bir şekilde yalnızlık hissi içinde kaybolur.
V. Dize:
"Düşünsem hayır düşünmesem Senin hiç haberin olmasa Senin hiç haberin
olmaz ki Başlar biter kendi kendine o türkü"
Burada şair, içsel yalnızlığın ve anlam arayışının sonsuz bir döngü olduğunu
ifade eder. Sevgi, anlam ve iletişim isteği hiçbir zaman tam olarak tatmin
edilemez, çünkü her şey kendi içinde sona erer.
VI. Dize:
"Yağmur yağar akasyalar ıslanır Bulutlar uçuşur geceleyin"
Doğanın değişimi, insanın içsel dünyasındaki karmaşıklığı temsil eder. Yağmur,
içsel hüzün ve yalnızlıkla, uçuşan bulutlar ise belirsizlik ve anlam arayışıyla
özdeşleştirilir.
VII. Dize:
"Ben yağmura deli buluta deli Bir büyük oyun yaşamak dediğin Beni ya sevmeli
ya öldürmeli"
Şair, içsel yalnızlığına karşı başkalarıyla ilişki kurma arzusunu ifade eder.
Sevilmek ya da öldürülmek, duygusal yoğunluğun ve anlam arayışının bir
sonucu olarak ortaya çıkan aşırı duygusal tepkilerdir.
VIII. Dize:
"Yitirmeli büyük yolların birinde ne varsa Böcekler gibi başlamalı yeniden"
Bu dizede, içsel yalnızlığın ve anlam arayışının insanın kişisel gelişiminde bir
dönüm noktası olarak algılanması yer alır. Yitirilen, yeniden keşfedilmek için
bir fırsattır ve bu süreçte insanın kendi iç dünyasını anlaması ve kabul etmesi
gerekmektedir.
IX. Dize:
"Bu Allahsız bu yağmur işlemez karanlıkta Yan garipliğine yürek yan Gitti
giden"
Burada, içsel yalnızlık ve anlam arayışının derin bir acı ve hüsranla
sonuçlanabileceği gerçeği dile getirilir. Tanrı ya da dışsal güçlerin yokluğu,
insanın içsel yalnızlığına karşı başa çıkmasını daha da zorlaştırır. "Yan
garipliğine yürek yan" ifadesi, içsel çatışmanın ve yalnızlığın neden olduğu
derin acıyı yansıtırken, "Gitti giden" ifadesi ise geçmişteki kayıplara ve yaşanan
acılara bir veda niteliğindedir.
Bu şiirde, içsel yalnızlık duygusu, dış dünyadaki nesneler, doğa olayları ve
ilişkiler üzerinden derin ve duygusal bir şekilde ifade edilir. Şair, insanın içsel
dünyasındaki karmaşıklığı ve anlam arayışını anlatarak, izleyicisine içsel
yalnızlığın ve anlam eksikliğinin evrenselliğini ve insan doğasının
derinliklerindeki bu zorluğu anlatır. Bu analiz, şairin iç dünyasının derinliklerine
doğru bir keşif sunar ve izleyiciyi insanın evrensel içsel mücadeleleriyle
yüzleştirmek için güçlü bir dille yazılmış bir şiirin içine davet eder.