ชีวิตจากนี้ ขอเธอนำทาง – บทที่ 11 ความสงสัย

9 เมษายน 2009

หมอกลุ่มใหม่พร้อมด้วยนางพยาบาลเดินตรวจหอผู้ป่ วย เมื่อคนเดินกันเป็ นกลุ่มใหญ่

จะดึงดูดความสนใจเป็ นพิเศษ ใจฉันเต้นเร็วขึ้นทันทีที่ได้ยินเสียงหมอดังมาจากห้อง
ข้าง ๆ เมื่ออาจารย์หมอผลักประตูเข้ามา ฉันก้มหน้าเล็กน้อยตามสัญชาตญาณ

ในห้องพักคนไข้ที่มีคน 20 คน ออกจะอึดอัดไปบ้าง มือของอาจารย์หมอจับมือของ

อาจารย์หลินพลิกไปมา โบกซ้าย โบกขวา สายตาของฉันขยับตาม หมอกู้กำลังก้ม
อ่านเวชระเบียนคนไข้พร้อมรอยยิ้มจาง ๆ สีหน้าแบบนี้ทำให้ฉันนึกถึงตอนเป็ นเด็กฟัง
ย่าเล่าเรื่องพระมหากัสสปะ* ในตอนนั้นเขาอาจมีอะไรบางอย่าง แต่ไม่มีใครมองออก

ภายหลัง หมอบอกกับฉันว่า “ผมไม่ได้พบคุณ 20 วัน หัวใจผมก็สงบดีอยู่ แต่เมื่อได้

พบคุณอีกครั้ง ผมถึงตระหนักว่าผมมีความสุขมากแค่ไหน”

––––––––––

แปดโมงครึ่ง หัวหน้าพยาบาลเข้ามาฉีดยาให้อาจารย์หลิน มีพยาบาลหน้าใหม่ตาม

มาด้วย เธอรูปร่างเล็ก ตาโค้งทุกครั้งที่ยิ้ม มีลักยิ้มสองข้าง พอหัวหน้าพยาบาลแทง
เข็มฉีดยา เธอจะย่อตัว สองมือจับแก้มตัวเอง และจ้องตาไม่กระพริบ มองดูคล้ายเห็ด
ดอกเล็ก ๆ

หนึ่งชั่วโมงต่อมา เห็ดน้อยกลับมาเปลี่ยนขวดน้ำเกลือ อาจารย์หลินมองเธอเขียน

ข้อมูลบนขวด อดไม่ได้ที่จะถามว่า “เด็กเอย หนูอายุเท่าไหร่ เป็ นคนที่ไหน”

“ฉันเป็ นคนเมือง K ฉันอายุ 21 ปี ไม่เด็กแล้วค่ะ”

แม่ “บังเอิญจริง ฉันก็เป็ นคนเมือง K”

สิบนาทีต่อมา ฉันกับอาจารย์หลินมองดูแม่กับเด็กคนนั้นคุยกันด้วยสำเนียงอู๋**ที่น่า
ฟัง

“แถวนี้ไม่ค่อยมีคนจากเมือง K ไม่นึกว่าจะเจอคนบ้านเดียวกันที่นี่” เด็กหญิงเต้นไป

มาอย่างตื่นเต้น ท่าทางอยากจะกอดแม่ของฉัน แต่เห็นว่าไม่เหมาะ เลยถลาเข้าอ้อม
แขนของฉันแทน

‘มีคนสวยที่ชอบส่งตัวเองเข้าอ้อมกอดของคนอื่นอยู่จริง ๆ แฮะ’ ประโยคนี้แว่บเข้ามา

ในหัวฉัน

พักเที่ยง ฉันพบหมอกู้ที่เพิ่งเสร็จจากการตรวจคนไข้ที่คลินิก ฉันคิดจะทักทายเขา

แต่มีคน ๆ หนึ่งโยนตัวเองออกมาจากเคาเตอร์พยาบาล

“อาจารย์กู้ ข้อสอบการกู้ชีพฉุกเฉินขั้นสุดท้าย ต้องตอบว่าทำซีพีอาร์หรือการใช้

เครื่องปั๊ มหัวใจคะ”

ฉันยืนดูเห็ดน้อยเคลื่อนตัวไปรอบ ๆ ตัวหมอกู้อย่างร่าเริง แล้วเธอก็เห็นฉัน “อ้าว พี่

สาวคนบ้านเดียวกัน”

อีกครั้ง เมื่อความงามลอยอยู่ตรงหน้า คนอื่นรอบ ๆ อาจรู้สึกเหมือนตัวเองอยู่นอกวง

ในโรงพยาบาล พยาบาลใหม่มักเรียกพยาบาลอาวุโสว่าอาจารย์ หมอใหม่ก็มักเรียก

หมอรุ่นพี่ว่าอาจารย์ แต่เธอเรียกเขา ‘อาจารย์กู้’ นี่ไม่ถือเป็ นการข้ามอาชีพหรือ

“เพราะเขาเป็ นอาจารย์จริง ๆ” ตอนเห็ดน้อยมาเปลี่ยนขวดน้ำเกลือให้พ่อ เธอพูด

อย่างมีเหตุมีผล “เขาสอน คุมการสอบ และตรวจข้อสอบ”

“ผมไม่ใช่อาจารย์ของเธอ” หมอกู้มาตรวจพ่อ เขาดูจนปัญญา “อาจารย์หมอติด

ประชุม ผมต้องเข้าสอนแทน ข้อสอบของพวกเขาก็ขึ้นกับคอมพิวเตอร์จะสุ่มให้ ผม
แค่บังเอิญช่วยแก้ไขคำถามบางข้อ”
แต่นี่ก็ไม่ได้ทำให้เสียวอวี่หยุดตะโกน “อรุณสวัสดิ์ อาจารย์กู้” “ฮัลโหล อาจารย์กู้”
“ลาก่อนค่ะ อาจารย์กู้”

อาจารย์กู้รู้สึกจิตตก “เด็กเอย อาจารย์ตัวจริงของคุณ นั่งอยู่ในห้อง”

เห็ดน้อยมีชื่อจริงว่า เฉิงอวี่ ตามที่เธอพูด เธอเป็ นคน ‘ง่าย ๆ’ เราพบกันครั้งแรก เธอก็

สั่งอาหารมากินที่ห้องของเรา เล่าถึงเงินเดือนของพ่อและงานของแม่ให้ฉันฟัง เด็กที่
เป็ นกันเองแบบนี้หายาก

เนิ่นนานหลังจากนั้น เสียวอวี่มากอดแขนฉันและพูดว่า “ภรรยาของอาจารย์ ตั้งแต่พบ

กับคุณครั้งแรก ฉันก็รู้ว่าคุณเป็ นคนดี เห็นครั้งที่สอง ฉันก็รู้ว่าคุณต้องรักษาอาจารย์
ได้”

––––––––––

ครั้งนี้ พ่อมาทำคีโมและฉันคุ้นเคยกับพวกพยาบาลมากขึ้น เราจึงคุยเล่นกันเป็ นครั้ง

คราว แต่กับหมอยังเหมือนเดิม หมอกู้จะมาตรวจครั้งละ 5นาที บ่ายสามโมงวันหนึ่ง
ฉันไปเตรียมน้ำแกงปลาให้พ่อที่ห้องแพนทรี่ เขาแวะมาดูพ่อตามปกติ ฉันกลับไปที่
ห้องตอนบ่ายสามโมงครึ่ง แทบไม่เชื่อสายตาตัวเอง เขายังคุยกับอาจารย์หลินอยู่ใน
ห้อง พอเขาเห็นฉันก็พยักหน้าและกล่าวลา ตอนเดินผ่านฉัน เขายิ้มและพูดว่า “น้ำ
แกงปลากลิ่นหอมนะครับ”

ฉันมองตามหลังเขาอย่างสงสัย รู้สึกอะไรบางอย่างแต่อธิบายไม่ถูก เขาไม่ได้ทำตัว

ผิดปกติ แต่กลับทำให้ผู้คนรู้สึกไม่เหมือนเดิม

––––––––––

ตอนค่ำ ฉันล้างจานอยู่ในห้องแพนทรี่ เสียงเรียก “พี่” ทำฉันสะดุ้งจนต้องหันมา

“เสี่ยวตู้”
เด็กชายเพิ่งไปตัดผม เขาดูสดใสขึ้น

“หัวหน้าพยาบาลบอกว่า หมดเดือนนี้นายก็ไม่ต้องมาทำงานที่นี่แล้ว”

“ที่จริง ยังเหลือเวลาอีกสองเดือน หมอกู้บอกว่าผมควรแวะมาทักทายพี่ พวกพี่สอง

คนไปถึงไหนกันแล้ว”

ฉันกลอกตา นี่มันคำถามประเภทไหน

ฉันทำเป็ นหูทวนลม “เตรียมตัวพร้อมแล้วใช่ไหม”

“ไม่รู้สิ คะแนนน้อยไปนิด แต่ก็ไม่น้อยจนเกินไป”

“ไม่เลว หมั่นท้าทายกลยุทธ์ของคู่แข่ง ให้ความสำคัญกับยุทธวิธีของศัตรู”

“ผมอยากเรียนหมอ” เสี่ยวตู่ยกมือขึ้นลูบจมูก

ฉันมองดูเด็กห่ามที่อยู่ตรงหน้าและผงกหัว “ดีมาก”

“แต่มหาวิทยาลัยของหมอกู้คงเกินเอื้อม”

ฉันตบบ่าเขา “ยิ่งอยู่สูง จะมองเห็นอนาคตได้ไกลขึ้นและจะเห็นทางเลือกอื่น ๆ ตอน

นี้อย่าเพิ่งคิดมาก พยายามพาตัวเองไปให้สูงที่สุดก่อน”

ก่อนไป เสี่ยวตู้พูดว่า “พี่รู้ไหมว่าหมอกู้บอกอะไรผม เขาว่า ‘อย่าเพิ่งคิดมาก พยายาม

สอบให้ได้ก่อน ที่เหลือค่อยคิดทีหลัง’ เขายิ้มเจ้าเล่ห์ “พวกพี่นัดกันมาใช่ไหม”

*****************************************

ข้อความพิเศษ:
หมอ: ผมเดาว่า คุณเป็ นคนมีศรัทธาในเยาวชน

*****************************************

*พระมหากัสสปะ เป็ นพระอรหันต์สาวกของพระพุทธเจ้า เป็ นผู้รักสันโดษ และเป็ น

แบบอย่างในด้านการธุดงค์ ครั้งพระพุทธเจ้ายังทรงพระชนม์อยู่นั้น พระมหากัสสปะ
ไม่ใช่พระสาวกที่มีความโดดเด่น แต่ปรากฏเป็ นสาวกองค์สำคัญเมื่อมีการสังคายนา
พระไตรปิฎกครั้งแรกหลังพระพุทธเจ้าทรงปรินิพพานแล้ว

**สำเนียงอู๋ สำเนียงที่ใช้ในมณฑลเจียงซี เช่น เซี่ยงไฮ้ หรือทางตอนใต้ของเจียงซู