ชีวิตจากนี้ ขอเธอนำทาง – บทที่ 5 สืบถาม

10 มีนาคม 2009

สิบสองนาฬิกาเศษ คนไข้ส่วนใหญ่กำลังรับประทานอาหารกลางวัน หอคนไข้จึงค่อน

ข้างเงียบ ฉันกำลังใช้ไมโครเวฟในห้องแพนทรีทำไข่ตุ๋น จู่ ๆ ก็มีเสียงดังมาจากด้าน
หลัง “สายแล้ว คุณทำอะไรอยู่” เสียงนั้นทำให้ชะงัก ฉันหมุนตัว หมอกู้ยืนอยู่ที่ประตู
เขายังอยู่ในชุดผ่าตัด

“อาจารย์หลินหิว”

“หิว” เขาเลิกคิ้ว “เขาฟื้นตัวได้เร็วขนาดนี้…”

“เพราะพ่อมีผู้ดูแลระดับวีไอพีถึงสองคน”

เขายิ้มและเดินจากไป

––––––––––

หกโมงเย็น ฉันกำลังยกไข่ตุ๋นจากห้องแพนทรีและบังเอิญเจอหมอกู้ที่กำลังจะกลับ
บ้าน

“วันนี้ผมไม่ได้เดินตรวจคนไข้เพราะต้องผ่าตัดทั้งวัน คุณพ่อคุณเป็ นอย่างไรบ้าง”

ฉันรายงานอย่างจริงจัง “มีชีวิตชีวาและสุขภาพดี”

เขาเหลือบมองกล่องอาหารในมือของฉัน “ไข่นกพิราบ?”

ฉันพยักหน้า หมอยิ้มและโคลงศีรษะ “ระดับการดูแลที่อาจารย์หลินได้รับ…”

ฉันเพิ่งรู้ว่าคนเป็ นหมอไม่ได้เคร่งเครียดทุกคน
10 มีนาคม 2009

เส้นเลือดของอาจารย์หลินค่อนข้างบอบบาง โดยเฉพาะเมื่อมีการให้สารละลายที่มี
เนื้อเข้มข้น เช่น การให้ไขมันของนมทางเส้นเลือดดำ หลังมือทั้งสองข้างของพ่อเริ่ม
อักเสบ ฉันไปหาหมอที่ห้องพักเพื่อปรึกษาเรื่องการหยุดให้ยา

“ตอนนี้พ่อของคุณรับประทานอาหารได้จำกัด เราอยากมั่นใจว่าเขาได้รับสารอาหาร
เพียงพอจึงให้ไขมันทางเส้นเลือด”

“เส้นเลือดของเขาทนไม่ค่อยไหว การใช้ผ้าร้อนประคบช่วยได้ไม่มาก”

“รอดูผลตรวจเลือดทางชีวภาพของเขาในวันพรุ่งนี้ ถ้าค่าต่าง ๆ น่าพอใจเราจะหยุด

ให้ยา วันนี้เราจะปรับอัตราให้ช้าลง อาจจะใช้เวลานานขึ้น คุณคงต้องลำบากหน่อย”
หมอก้มหน้าและยิ้ม “ผู้ดูแลระดับวีไอพีทั้งสองของหอผู้ป่ วยเราเริ่มจะดังใหญ่แล้ว”

ฉันรู้สึกเขินจึงเผลอยกมือขึ้นแตะหน้าผาก การฟื้นตัวของอาจารย์หลินเข้าขั้นดีเยี่ยม
พ่อเดินเองได้แล้ว และมักลากขวดน้ำเกลือเดินไปทั่วหอคนไข้เพื่อทำความรู้จักกับผู้
ป่ วยคนอื่น พวกญาติคนไข้จึงแวะเวียนมาปรึกษาแม่ของฉันถึงวิธีการเตรียมอาหาร
บำรุง และถามฉันถึงวิธีการนวดกดจุด

“พวกคุณเอาใจอาจารย์หลินอย่างนี้เสมอหรือครับ”

ฉันมองหมอที่ทำหน้าสงสัยและยิ้ม “ผู้หญิงสองคนกับผู้ชายคนเดียวในบ้าน เขาเป็ น

ของหายากค่ะ”

หมอหัวเราะ “คุณจะดูแลสามีในอนาคตดีอย่างนี้ไหม”

ฉันพยักหน้า “ฉันมีแม่เป็ นแบบอย่างที่ดี”

หลังออกมาจากห้องพักของหมอ ฉันสูดลมหายใจลึก ๆ หยิบโทรศัพท์มาโทรหา

เพื่อนสนิท “ซานซาน ฉันว่าฉันตกหลุมรักหมอเจ้าของไข้พ่อ”
ซานซาน “เพื่อนรัก ในที่สุดเธอก็มีวันนี้เสียที ไปเลย รีบไปจีบเขา ทำให้เขาหลงเธอ
จนโงหัวไม่ขึ้น”

ฉัน “เขาเกิดปี 1981…”

ซานซาน “เราจีบคนมีเจ้าของไม่ได้นะ รีบหยุดตอนที่ยังหยุดทัน บาปกรรม

บาปกรรม”

ฉัน “เขายังไม่ได้เป็ นของใครสักหน่อย เมื่อกี๊ ฉันไปที่ห้องพักของเขา เขายังถามเลย

ว่าฉันจะดีกับสามีในอนาคตหรือเปล่า ใจฉันกระพือปี กบินขึ้นสวรรค์ไปแล้ว”

ซานซาน “ไม่น่าเชื่อ เขาจีบเธอกลับอย่างเปิดเผย ในสถานการณ์แบบนี้ เธอต้องเริ่ม

สืบ ถ้าเขายังไม่มีคนจอง เธอก็ควรลงมือโดยเร็วที่สุด”

ฉัน “สืบจากใคร”

ซานซาน “คิดเอาเองสิ”

ฉันได้แต่ทำใจยอมรับว่า เด็กหญิงที่เรียนวิศวะมักมีความความก้าวร้าวที่อธิบายไม่ได้

ฉัน “ฉัน… ไม่เคยทำอะไรทำนองนี้”

ซานซานตอบอย่างเหลืออด “ยัยโง่ เธอก็เนียนถามเหมือนคุยเรื่องทั่ว ๆ ไป เช่น ลูก

ของคุณอายุเท่าไหร่คะ อะไรแบบนั้น”

ฉันต้องทำใจยอมรับอีกครั้ง เด็กหญิงที่เรียนวิศวะสามารถคิดวิธีที่คุณไม่มีปัญญาคิด
ได้ เหมือนการหาทางสะดวกบนแผนที่อันยุ่งเหยิง นั่นคือจุดแข็งของสายอาชีพพวก
เขา เรื่องนี้ทำให้ฉันรู้สึกละอายในฐานะเด็กธรณีวิทยา

ซานซาน “เร่งมือเข้า เธอน่ะแก่ขึ้นทุกวัน”

ใครแก่กันยะ เธออย่าเที่ยวเร่งอายุคนอื่น ฉันตัดสายโทรศัพท์อย่างเกรี้ยวกราด

วางสายแล้วฉันก็เดินกลับไปที่ห้องพักคนไข้ บังเอิญพบกับปู่ จางที่พักอยู่ห้องถัดไป

ปู่ กำลังจะออกจากโรงพยาบาล ลูกชายและลูกสะใภ้ของเขาจึงยุ่ง หลานชายของปู่
จางเห็นฉันก็ร้องเรียก “น้าเสี่ยวหลิน” ฉันหยิบช็อกโกแลตในกระเป๋ ายื่นให้ แตะศีรษะ
ของเด็กน้อย และเดินเข้าไปช่วยพวกเขา เด็กชายกล่าวขอบคุณแล้วรีบวิ่งอย่างดีใจ
จนชนเข้ากับหมอกู้ที่เพิ่งเดินเข้าห้อง เขาเงยหน้ามองหมอแล้วลนลานวิ่งออกไป

“วิ่งช้า ๆ” หมอกู้ละสายตากลับมา มีรอยยิ้มบาง ๆ อยู่บนใบหน้า เขายกมือขึ้นขยับ

แว่น “ดูเหมือนพวกเด็ก ๆ จะกลัวหมอ” เขาหยิบปากกาจากกระเป๋ า จากนั้นหยิบถุงยา
ที่อยู่บนตู้ข้างเตียงและเขียนปริมาณยาที่ต้องกินพร้อมข้อควรระวัง

ฉันสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ พยายามเก็บอาการ “แล้ว..หมอกู้มีลูกหรือยังคะ”

หมอกู้หยุดและมองหน้าฉัน “ไม่มีครับ ผมไม่มีลูก”

–––––––––––––––––

“โง่จริง เธอไปถามใหม่เลยว่า ‘หมอยังโสดไหมคะ’ ” ซานซานพิมพ์ตอบข้อความฉัน

ฉันเงยหน้ามองฟ้าอย่างสิ้นหวัง ไม่มีลูกไม่ได้แปลว่าเขายังไม่ได้แต่งงานหรือไม่มี
แฟนสักหน่อย..

*****************************************

ข้อความพิเศษ:

หมอ: เด็กโง่ ถ้าผมมีใครแล้วแต่ยังไม่มีลูก ผมจะตอบคุณว่า “ลูกของผมยังไม่เกิด”

(ใครจะไปเข้าใจคำใบ้ของคุณ)