Każdy organizm potrzebuje dwóch

rodzajów węglowodanów, czyli

cukrów- prostych i złożonych, do
prawidłowego funkcjonowania.
Cukry proste, głównie glukoza,
dostarczają energii, a cukry
złożone, glikogen u zwierząt i
skrobia u roślin, magazynują cukry
proste. Cukry proste od razu
trafiają do krwi i szybko się
rozkładają, więc niedługo po ich
zjedzeniu czujemy się głodni. Cukry
złożone natomiast mogą być
przyswojone przez organizm tylko,
gdy rozłożą się do cukrów prostych
podczas długiego procesu zmiany
stężenia glukozy we krwi. Na niskie
stężenie glukozy we krwi nasz mózg
reaguje uczuciem głodu.

Najbogatszym źródłem cukrów prostych są miód, mleko, białe

pieczywo i słodycze. Te dwa ostatnie nie są pełnowartościowe, więc
nie powinno się ich jeść często. Węglowodany proste czasem są
nazywane “złymi cukrami”, ale należy pamiętać, że nie powinno się
ich całkowicie eliminować z diety. Znacznie więcej wartości
odżywczych mają produkty zawierające cukry złożone, takie jak
pokarm pełnoziarnisty. Aby dostarczyć organizmowi cukrów, warto
sięgać po owoce i warzywa. Zawierają one, oprócz węglowodanów,
błonnik pokarmowy, którego nie trawimy, a nasz organizm używa
zawartej w nim celulozy wchłaniającej dużo wody do ułatwiania
przesuwania się pokarmu w jelitach.