Mesih’in çarmıhta son yakarışı

Genellikle gelecek Cuma bizler Kutsal Cuma günün kutluyoruz. Bütün kilise
kocaman bir çarmıhla sokaklara dökülüp Mesih’in Çarmıhta ölüme gidişini
hatırlıyoruz. İsa Mesih çarmıhta asılıyken Baba Tanrı’ya son yakarışını yapıyor.
Markos 15:34 ‘Elohi, elohi, lema şevaktani’ yani Tanrım, Tanrım beni neden
terk ettin? Yüksek sesle Baba Tanrı’ya bağırmak, bu son haykırış Mesih için
çarmıhın ne kadar derin bir karanlık olduğunu gösterir, fakat bu çarmıh aynı
zamanda bizim için ise ışık saçan bir Müjdedir. Çarmıh Mesih için acı dolu derin
bir karanlık bizim için ise ışık saçan bir Müjde.

Bu sabah Markos yazarıyla birlikte Mesih’in çarmıhta ölme sahnesinin

karanlığına inmek istiyorum ama sonra hep birlikte bu sahnenin getirdiği ışığıa
da çıkmak istiyorum.

A. Çarmıhın derin karanlığına bakalım ayet 33 oku

Markos bizlere o anda karanlığın çöktüğünü anlatır. Luka yazarı ise Güneşin
karardığını söyler. Güneş ışığını vermez oldu. Bu karanlık ne anlam taşıyor? Bu
karanlıkla ilgi sizlere 3 nokta önermek isterim:

1. Yaratılışın karanlığı

Mesih’in zamanda çarmıha gerilemek en aşalayıcı, korkunç ve dayanılmaz bir

ölümdü. Romalılar tarafından tasarlanmış bu çarmıhın amacı oraya gerilen
kişilerin büyük bir acı içinde ölmeleri, gerilen klişelerle alay edip onları utanca
boğmaktı. 24-32’ye kadar Markos bu resmi biz çimektedir. Markos’un çarmıha
gerilmekten başka hiçbir şey söylemesine gerek yok. Orijinal okuyucu zaten ne
dediğini iyi anlıyor. Nasıl bir acıdan bahsettiğini herkes bilir.

Çarmıha gerilenler çırılçıplak soyundurulurdu, zaten bu utanç kişilere

yeterliydi. Sonra çarmıha gerilmenin acısı vardı, elleri ayakları çivilerle delinirdi.
Mahkumların bedenleri, yüzleri kan içindeydi. Sinekler onlara yapışırdı. Bunlar
yetmezmiş gibi, bir de halk tarafından hakaretler de vardı, bazı zaman insanlar
bütün gün çarmıhın önünde durup suçlularla alay ederdi.

Aslında Markos bizlere Mesih çarmıhta asılıyken onunla nasıl alay

ettiklerini anlatıyor. En azından 3 defa bunu görüyoruz. Ayet 29’da çarmıhın
önünden geçen insanlar İsa’yla alay ettiler. Ayet 31 Baş kâhinler, dini liderler
İsa’yla alay ettiler. Ve hatta ayet 32 Mesih’le birlikte çarmıha gerilen suçlular
bile onunla alay ettiler. Öyle görünüyor ki en azından insanlar İsa’yla 3 saat alay
edip hakaret ettiler. Öyle bir duruma geldi ki sanki Tanrı yeter dedi.

Eğer ben yüzümü biricik oğlumdan çevirsem sizde artık ona

bakmayacaksınız. Ve Tanrı ışığı kapattı. Karanlık her tarafını sardı. Birdenbire
karanlık çökünce eminim İsa’ya karşı hakaretler de durdu, herkesi derin bir
korku sarmıştır.

Luka bizlere güneş karardı der yani ışığını vermez oldu.

Güneş nasıl kararmasın? Güneşin yaratıcısı ölüyordu. Kardeşler bir

düşünelim çarmıhta kim vardı? Pavlus Koloselilerde 1:15-17 oku sayfa 1502
Aynı zamanda Yuhanna bizlere ‘her şey O’nun aracılıyla var oldu, var olan hiçbir
şey onsuz olmadı’. Yaşam O’ndaydı ve yaşam insanların ışığıydı.

İsa Mesih her insana ışık veren gerçek ışıktır. Güneşin, ışık kaynağı olan İsa
ölüyordu. Yaratılış cevap verdi. Yer sarsıldı güneş ışığını vermez oldu.

2. Yargının karanlığı

Çarmıhın önünde bulunan Romalı askerlerden hariç Kutsal yazıları bilen

Yahudiler bu 3 saatlik karanlığın bir simge olduğunu bilmeleri gerekirdi.
Mısırdan Çıkış 10 bölümde Rabbin Mısırlılara saldığı 10 bela hikayesi var. Ve
Dokuzuncu belada Rab mısırlıları 3 gün karanlığa gömüyor. 10:21-23 oku.

Mısırlılar, İsrail halkına kötülük yaptığı için Tanrı karanlığı kullanarak kendi
yargısını onların üzerine dökmüştü. Ama şimdi Tanrı İsrail halkının Mesih’e
kötülük yaptıklarından ötürü karanlığı kullanarak İsrail halkına hükmünü
veriyor.

Ayrıca Amos böyle bir karanlıktan bahseder 8:9-10 oku sayfa 1136

Öğlen vakti bir karanlık Tanrı’nın hükmü, yargısıydı. Fakat bu yargı kimin
üzerindeydi? Bu karanlığın dehşetinden acı bir yakarış var ayet34 ‘Elohi, elohi,
lema şevaktani’ yani Tanrım, Tanrım beni neden terk ettin?

Çarmıhın etrafında bulunan askerlerin, insanların, dini liderlin üzerine çökülen

fiziksel karanlıktan daha korkunç bir karanlık vardı. Tanrı’nın hükmü çarmıhta
asılı olan Mesih’in üzerindeydi. Kusursuz, mükemmel Tanrı Oğlunun
üzerindeydi. Bu da bizi sonuncu karanlığa yönlendirir

3. Ayrılığın karanlığı

Burada çarmıhın gizemini görebiliyoruz. Şimdiye kadar İsa her türlü fiziksel acıyı
tattı, saatlerce süren utanç ve hakarete dayandı, ama şimdi zaman geldi en
büyük acıyı yaşasın, o da Babası olan Tanrı’dan ayrılma acısı. Sonsuzluktan beri
Baba’yla birlikte olan Oğlu çarmıhta babasından ayrılması gerekecek. Babası
yüzünü ona çevirdi. Babasıyla sonsuzluktan beri mükemmel bir ilişkide olan
Mesih, Babasından ayrı düştü. Babasının varlığından, sevincinden, güneş gibi
parlayan ışığı dışından hiçbir şey bilmeyen Mesih, şimdi Babasının yokluğunun
karanlığına gömülüyor. Bütün bunlara rağmen Mesih sadece Neden diye
bağırabildi.
 İnsanı Tanrıdan ayıran tek bir şey vardır o da günahtır. Yeşaya 59:2-3 oku
sayfa 916

Ama İsa hiçbir günah işlemedi. Vali Pontius Pilatus İsa’nın suçsuz olduğunu
söyledi. ‘Ben bu adamda hiçbir suç görmüyorum’ dedi. Mesih’le çarmıha
gerilen iki suçludan biri Meish’in suçsuz olduğunu söyledi. Eğer İsa suçsuz ise
neden babasından ayrıldı? Bunun cevabı Mesih çarmıhta bizim günahlarımızı
yüklendi. Senin ve benim günahlarımdan ötürü Mesih babasından ayrı kaldı.
Yuhanna İsa için ne dedi ‘İşte dünyanın günahını ortadan kaldıran Tanrı kuzusu’
Pavlus ‘ Tanrı Günah bilmeyen Mesih’i bizim için günah sunusu yaptı. Öyle ki
Mesih sayesinde. Öyle ki Mesih sayesinde Tanrı’nın doğruluğu olalım.

Mesih çarmıhtayken karanlığın en derinliğine girdi. Tanrı’nın günaha

karşı gazabının olduğu yere girdi. Tanrı’yı reddeden kişilerin bulunduğu yere
girdi. Aslında Tanrı’nın hükmü olan yere bizim girmemiz gerekiyordu fakat
Mesih bizim yerimize o korkunç yere girdi.

Mesih’in çarmıhtan bağırması Mezmur 22’den bir alıntıdır. Tanrım, Tanrım beni
neden terk ettin. Mezmur 22 bu cümleyle başlıyor. Ama bu olay bize aynı
zamanda Mezmur 88:6-8 hatırlatıyor oku sayfa 740

İsa çarmıhta insan olarak Tanrı’dan ayrılmanın nasıl bir şey olduğunu anladı. İsa
Mesih cehennemi tattı. Pavlus sleanikilerde Tanrı’nın gelecek yargısından
bahsederken. ‘böyleleri Rab’bin varlığından ve yüce gücünden uzak kalarak
sonsuza dek mahvolma cezasına çarptırılacaktırlar.’ 2 selan 1:9

Cehennem Tanrı’nın varlığından uzak bir yerdir. Ama İsa bizim yerimize oraya
gitti.

Bazı insanlar aaa Tanrısız yaşayabilirim benim için o kadar büyük bir problem
olmadığını düşünüyorum. Hayat zaten gidiyor. Ne fark var ha Tanrıyla
yaşamışım ha yaşamamışım. Kardeşler sakın böyle bir saçmalığa kanmayın. Bazı
zaman imanlı olarak bile Tanrısız yaşayabiliriz diye düşünürüz ama bu demek
değil hayatlarında hiç Tanrı yoktur.

Hayatınızın, sağlığınızın kaynağı sizce kim? Yediğiniz yemeği, içtiğiniz suyu

soluduğunuz havayı size veren Tanrıdır. Tanrı, tüm sevginin, sevincin ve
ilişkilerinizin kaynağıdır. Tanrı, zevk aldığımız tüm güzelliğin, müziğin, doğanın
ve her şeyin kaynağıdır. Hayatınızın Tanrısız olduğunu bir an bile hayal etmeyin.

Ama bir öğrenek olarak hayatınızda gerçekten Tanrı olmasaydı nasıl olurdu?
Tanrı’nun olmadığı yerde sevgi yok, hayat yok, ışık yok, sevinç yok, teşvik edici
ilişkiler yok, barış yok, zevk yok ve umut yok. İşte bu cehennemdir! Ve İsa oraya
bizim için gitti. İsa bu karanlığın derinliğine indi. Bu karanlık onu Tanrı’dan
ayırdı.

İsa bütün bunlara katlandı, ta ki sen ve ben asla böyle bir duruma düşmeyelim.
Öyle ki ona iman eden mahvolmasın, sonsuz yaşama sahip olsun.

Böylece karanlıktan ışığa geçelim.

B. Karanlıktan ışığa

Markos bizlere çarmıhın en derin karanlığından geçirdikten sonra Müjdenin

ışığana geliyoruz.

1. Tanrı’nın yaradılışının ışığı

Saat üçten sonra karanlık sona erdi ve Güneş ışığını yeniden vermeye başladı.
Aslında Güneş Kutsal Kitapta yaratılışın sevincinin sembolüdür. Mezmur 19da
Güneş koşuya çıkacak atlet gibi sevinir der.

O Cuma günü Güneş Mesih ölene kadar kısa bir süre için ışığını verdi. Güneş
Cumartesi günü Mesih mezardayken doğdu ancak 3 gün sonra Pazar günü
Mesih’in ölümden diriltmesiyle birlikte doğacaktı. Tanrı’nın oğlu tüm
ihtişamıyla, görkemiyle gösterilecekti. Pavlus Koloselilerde 1:20’de Mesih’in
çarmıhta akıttığı kan aracılıyla esenliği sağlamış. Yerdeki ve gökteki her şeyi
Mesih’in aracılıyla kendisiyle barıştırama razı oldu.

Yaratılışın kurtuluş başlangıcı Mesih’in ortaya çıkışıyla başladı.

2. Tanrı’nın zafer ışığı

Daha önce de söylediğim gibi, ayet34'teki İsa'nın feryadı Mezmur 22'nin

başlangıcıdır, ancak bu Mezmurun ortasında Tanrı'nın büyük zaferini okuyoruz.
– Yeryüzünün dört bucağı anımsayıp Rabbe dönecek. Ulusların bütün soyları
O’nun önünde yere kapanacak ayet 27. Mezmurun sonunda da Rab yaptı
bunları der.

Tanrı bunu başardı, Tanrı dünyanın kurtuluşu için amaçladığı her şeye ulaşmış
olacak. İsa'nın başında yakardığı Mezmur buydu.

Zafer kazanıldı ve İsa, dünyanın günahını yüklendi, Tanrı'nın yargısını taşıdı, ıssız
bir yere gitmek ve hayatını birçokları için fidye olarak vermek için geldi.
Tanrı’nın tasarladığı planı yerine getirdi.

İsa büyük bir acı içinde öldü, evet öldü ama çaresizlik içinde ölmedi. Tanrı'nın
zaferinin bilgisi içinde öldü.

3. Tanrı’nın varlığının ışığı ayet 38 oku

İnsanları Tanrı'nın huzurundan uzak tutan perde yırtıldı. Yılda bir kez sadece
baş rahip en kutsal yere girebilirdi. Ama Mesih’in ölümünde Tanrı perdeyi
yukarıdan aşağıya doğru yırttı. Artık bir engel kalmadı. Tanrı şimdi dünyayı,
Mesih'in dökülen kanı sayesinde bağışlamanın ve yeni yaşamın ışığına davet
ediyor.

İbraniler 10:19-22 oku sayfa 1544 . Paulin Ephesians, Mesih'in engeli,

düşmanlığı ayıran duvarı yıktığını söyler, böylece hepimiz onun aracılığıyla
Baba'ya erişebiliriz. Harika değil mi?

Mesih’in çarmıhta ölümü insanla Tanrı arasında ki engeli yıktı.

Artık Tanrı’nın huzuruna çıkabiliyoruz. Tanrı’yla kişisel bir paydaşlık

kurabiliyoruz bu mümkündür çünkü Mesih çarmıhta öldü ve bizleri Tanrıyla
barıştırdı.

4. Tanrı’nın Oğlunun ışığı

İsa'nın önünde duran yüzbaşı tüm olaydan sorumlu olduğu biriydi Yüzbaşı
durumun süperviseriydi. Bu adam kaç kişinin çarmıhta öldüğüne tanık oldu?
Kaç kişiyi çarmıha gerdi? Yüzlerce insanın öldüğünü görmüş olmalı. Markos bize
İsa'nın yakarışını duyduğunda ve nasıl öldüğünü gördüğünde bu sert Romalı
askerin yüreğinde bir şeyler değiştiğini anlattır. Yüzlerce ölen adama şahit olan
Romalı yüzbaşı Mesih’in nasıl öldüğünü görünce ‘Bu adam gerçekten Tanrı’nın
Oğluydu’ dedi. Mesih’in ölümü O’nun kim olduğunu gösterdi. Tanrı’nın Oğlu,
dünyanın yaratıcısı.

Yüzbaşı'nın söylediği bu sözleri ne kadar anladığını tam bilemeyiz. Burada bir

tür iman itirafı var mı tam bilmiyoruz. Ama Markos bizlere, İsa hakkında
Tanrı'nın Oğlu olduğu konusunda bir şeyler bilmemizi istiyor.

Gerçek şudur: Dini liderler Tanrı’nın Oğlu olan Mesih’i reddettiler ve Onu
çarmıha gerdiler. Sanırım Markos öğretmek istediği şey Mesih’in Tanrı’nın oğlu
olduğunu anlamak için çarmıha bakmamız gerekecek.
Tanrı’nın Oğlu olarak Mesih hayatını çarmıhta bizim uğrumuza vermek için
geldi. Kurtuluşumuzun bedelini Mesih çarmıhta ödedi..

Markosun amacı aynen Yuhaanna’nın amacı gibidir.. Yuhanna müjdesinin

sonunda 20:31 okuduğunu söyledi