31-35, 43 Lines

Tagapagsalasay: Si Don Juan ay lunung-lunot gagapang-gapang sa damo. Maga ang buong

Katawan, may piling sa mga tadyang at ang lalong dinaramdam ang gutom at kauhawan.
Pero hindi niya nakalimutan ang Birheng Mahal, lumuluhang nanamnitang tangkilikin kung
mamatay na sinabi ni Don Juan

Don Juan: O Birheng Inang marilag, tanggulan ng nasa hirap, kahabagan di man dapat ang
aliping kapuspalad. Kung wala mang kapalarang humaba pa ang yaring buhay loobin mo
Inang mahal ang ama ko ang mabuhay. Madlang hirap at parusa di ko sasapitin sana, kung
di po sa aking pitang magulang ko’y guminhawa. Ang aking kapatid kami’y iisang tao:
iwasan ang pagtatalo’t hindi gawing maginoo, sila nawa’y patawarin ng Diyos na maawain;
kung ako man ay tinaksil kamtan nila ang magaling

Tagapagsalaysay: pagkatapos niya manalangin nakakita siya ng bituin sa langit at naalala

niya ang kaniyang sinilangan, palasyong kanyang kinalakhan at ang kaniyang ina.

Don Juan: Ina’y kapag na kita ninyo ako ngayon mabilis kang madaramdam, katawan ko ay
bugbog na ang sugat ay natadtad pa maasahan ko pa bang makikita kita? Amang magiliw
sa anak sa gitna ng aking hirap ikaw rin ang nasa hagap danga’t ako ay napahamak
dalangin kong mataimtim kay Bathalang maawain, ang sakit mo ay gumaling datnan kitang
nasa aliw.

Tagapagsalaysay:Si Don Juan ay muli nanalangin sa Inang Mahal sa Birhen, luha ay agos
ang kahambing sa matang nangungulimlim
Tagapagsalaysay: Nakita ng isang ermitanyo si Don Juan, saikalwang pagkakataon ay muli
nitong ginamot ang sugat ng kawawang prinsipe. Matapos gamutin sinabi ito ni Don Juan.

Don Juan: Ang aking buhay ay nakautang na sa inyo ano kaya ang marapat na ganti ng
abang palad?

Ermitanyo:Ito ay isa lamang kawanggawa huwag tayong mamantungan sa ugaling di

mainam, na kaya ka dumaramay ay nang upang madamayan. Lalong banal na tungkulin na
sa dusa ay tangkilikin: sa mundo and buhay natin ay parang nag daraang hangin! Ikaw ay
bumalik na sa iyong kaharian at tulungan ang iyong ama.

Tagapagsalaysay: hindi pa man nag liliwanag ay nagpasya nang lumisan ni Don Juan
sapagkat nabatid na niya ang naging pagkakamali at kailangan niyang magtago. Sa
paggising ng hari agad pumunta sa silid ng Ibong Adarna pero wala ang ibong Adarna sa
kaniyang Hawla. Agad pinatawag ng hari ang tatlong anak pero dalawa lang ang humarap

Ang magkapatid: Ama ewan ang bantay po ay si Don Juan

Haring Fernando: Hanapin ninyo ang inyong bunsong kapatid

Ang magkapatid: opo tatay

Tagapagsalaysay: Hinanap nila ang kanilang kapatid sa lahat bawat tumok ay hinanapan
pero wala pa rin

Ang magkapatid (Don Juan): Siya kaya’y napasaa’t hindi natin matagpuan?

Don Pedro: doon sa kabundukan Armenya tignan natin

Tagapagsalaysay: tama si Don Pedro sa Armenyang kabundukan nila nakita ang kanilang
batang kapatid.