Cechy poematu

 obszerny utwó r literacki

 wierszowany
 podział na tematy: filozoficzny, religijny, opisowy
 podział na funkcje: dydaktyczny, komiczny
 podział na rodzaj literacki: epika, liryka

Wedle przekonań zawartych w księgach mądrościowych fundamentem etycznego postępowania człowieka jest
mądrość mająca źró dło w bojaźni Bożej. Mądrym, a zarazem cnotliwym jest ten, kto się boi Boga i postępuje
wedle Jego woli. Hiob zostaje poddany pró bie, podobnie jak Abraham w Księdze Rodzaju. Bohateró w obu
powieści dotyka niezawinione cierpienie. Biblia zawiera więc przekonanie, że los człowieka nie jest zależny od
jego czynó w.

Bó g pozwala szatanowi odebrać wszystkie dobra Hioba, by udowodnić, że pobożność bohatera nie zależy od
jego powodzenia w życiu. Hiob traci więc wszystkie dzieci i całe bogactwo, dotyka go trąd. Pod wpływem
doznanych nieszczęść zaczyna się skarżyć na los. Nie znajduje jednak zrozumienia u przyjació ł. Jeden z nich –
Elifaz – mó wi, że Bó g jest sprawiedliwy, oraz że cierpienie wynika z grzechu, a także zaleca Hiobowi, by ten
modlił się do Boga.

Hiob przeżywa chwile szczęścia. Ma wielodzietną, kochającą się rodzinę. Jest bogaty, posiada liczne stada
trzody. Ma też dobre serce. Pomaga biedniejszym, służy dobrą radą i wsparciem duchowym. Uczy rodzinę
właściwej postawy wobec Boga. Sam zaś jest bogobojny i oddany. Tymczasem w Niebie toczy się narada.
Pojawia się na niej szatan. Kiedy Bó g wymienia nazwisko Hioba, ten kwestionuje jego nieskazitelność. Twierdzi,
że Hiob dlatego jest prawy, bo jest bogaty. Bó g pozwala szatanowi boleśnie doświadczyć swego sługę. Na Hioba
zaczynają spadać liczne nieszczęścia. Jego wielki majątek zagarniają łupieżcze plemiona. Wichura uśmierca
wszystkie dzieci. Pomimo tych ciężkich pró b Hiob nie odwraca się od Boga. Trwa przy Nim nadal. Ale szatan nie
daje za wygraną. Sugeruje Bogu, że Hiob „zmięknie”, kiedy zaczną się choroby jego ciała. Mając zgodę
Najwyższego zsyła trąd na sługę. Ciało Hioba pokrywa się strupami, a skó ra rozchodzi się i pęka. Zaczyna
śmierdzieć. Ż ona i krewni odczuwają wstręt. Małżonka proponuje mu rezygnację z upartego trwania przy Bogu,
ale ten stanowczo odmawia. Pozostaje niezłomny. Zjawiają się przyjaciele Hioba. Są to Elifaz, Bildad i Sofar. Nie
chcą uwierzyć temu, co widzą. Hiob podejmuje z nimi rozmowę. Z jego słó w przebija ogromny bó l
spowodowany nieludzkim cierpieniem. Elifaz sugeruje, iż Hiob cierpi, gdyż Bó g karci go za grzechy. Pociesza
przyjaciela mó wiąc, że jeśli będzie wierny Bogu, to nic złego mu się nie stanie. Powinien wszystko wyznać. Hiob
nie rozumie tego. Przecież każdy w jego sytuacji krzyczałby w niebogłosy z powodu tak wielkiego cierpienia.
Zatem, bardziej potrzebuje wspó łczucia i zrozumienia, a nie kolejnego upominania i pouczania. Bolą go takie
słowa przyjaciela. Następnie swoje argumenty przedstawia Bildad. Radzi zwró cić uwagę na to, co robili
przodkowie. Jego zdaniem człowiek cierpi, bo grzeszyły zaró wno jego dzieci, jak i wszyscy żyjący i nieżyjący
krewni. Hiob coraz bardziej jest zasmucony. Twierdzi, że Bó g nie jest niesprawiedliwy. Nie musi też tłumaczyć
się przed człowiekiem. Bolą go słowa przyjaciela. Do dyskusji włącza się Sofar. Podpowiada, by odrzucił zło,
sugerując, że Hiob nie może być prawy, skoro spotkało go takie nieszczęście. Ten bardzo krytycznie i
jednoznacznie negatywnie ocenia swych przyjació ł. Nie znajduje u nich żadnych przejawó w mądrości.
Ponownie daje wyraz swemu cierpieniu. Opisuje jednak mądrość Bożą wszędzie widoczną. Pragnie odzyskać
dawne zażyłe stosunki z Bogiem i z ludźmi. Tej sytuacji przygląda się Elihu, daleki krewny Abrahama.
Wskazuje, że Hiob jest bardziej zainteresowany usprawiedliwieniem siebie niż Boga. Poucza Hioba, że wbrew
pozorom Bó g nie milczy. Trzeba mieć tylko otwarty umysł na Jego głos. Hiob nie powinien zatem koncentrować
się na cierpieniu, ale raczej spró bować zrozumieć pouczenie, jakie przez cierpienie Bó g chce mu przekazać.
Hiob prosił Boga, by do niego przemó wił. I oto Jahwe w swym majestacie odpowiada mu z wichru. Zadaje
Hiobowi szereg pytań , za pomocą któ rych podkreśla swe dostojeń stwo, wyższość i siłę. Ten całkowicie
pokornieje i przyznaje, że się mylił i mó wił bez rozeznania. Potem Jahwe odmienia stan Hioba i błogosławi mu
w dwó jnasó b. Jego bracia, siostry oraz dawni przyjaciele wracają do niego z darami, a dzięki błogosławień stwu
Bożemu jego stada owiec, wielbłądó w, bydła i oślic są dwa razy liczniejsze niż poprzednio. Znowu ma
dziesięcioro dzieci, przy czym jego trzy có rki są najpiękniejszymi kobietami w całej tej krainie. Ż ycie Hioba
zostaje cudownie przedłużone o 140 lat.