Chociaż teoretyczne i empiryczne prace nad tematami związanymi ze znaczeniem i

tworzeniem znaczenia i znaczeniem, nie przeprowadzono dokładnej oceny i integracji tego

obszaru. i integracja tego obszaru. W tym celu niniejszy artykuł ma trzy cele: (a) opracowanie
krytycznych wymiarów znaczenia w odniesieniu do stresujących wydarzeń i warunków
życiowych, (b) rozszerzenie transakcyjnego modelu stresu i radzenia sobie. transakcyjnego
modelu stresu i radzenia sobie, aby uwzględnić te wymiary, oraz (c) zapewnienie ramy dla
zrozumienia obecnych badań i kierunków przyszłych badań w ramach tego rozszerzonego
modelu. Po pierwsze, autorzy przedstawiają ramy dla zrozumienia różnych pojęciowych i
operacyjnych definicji znaczenia poprzez rozróżnienie 2 poziomów znaczenia, określane jako
znaczenie globalne i znaczenie sytuacyjne. Po drugie, autorzy wykorzystują te do przeglądu i
syntezy literatury na temat funkcji znaczenia w procesie w procesie radzenia sobie i
proponują definicję nadawania znaczeń, która podkreśla krytyczną rolę rolę ponownej oceny.
Autorzy określają role atrybucji w całym procesie radzenia sobie i omawiają implikacje dla
przyszłych badań.

Ten artykuł koncentruje się na koncepcjach znaczenia które są istotne dla procesu
radzenia sobie ze stresującymi doświadczeniami. stresującymi doświadczeniami. Opisy
znaczenia różnych aspektów znaczenia w wysiłkach ludzi radzenia sobie z niechcianymi
wydarzeniami życiowymi i awersyjnymi i awersyjnymi warunkami życiowymi (np. (np.
Aldwin, 1994; Epstein, 1991; Janoff-Bulman, 1992; Klinger, 1977; Pearlin, 1991; Schaefer &
Moos, 1992; Taylor, 1983; Thompson, 1991; Wortman & Silver, 1992). Prace te wskazują, że
szereg aspektów znaczenia może mieć kluczowe znaczenie dla przystosowania się ludzi do
stresu. Istnieje jednak duża różnorodność w koncepcyjnym i operacyjnym podejściu do
znaczenia w kontekście radzenia sobie i przystosowania do stresujących wydarzeń życiowych
i stresu i przystosowania do stresujących wydarzeń i warunków życiowych

Pisarze i badacze konceptualizowali znaczenie na wiele różnych sposobów, w tym

jako ogólną orientację życiową (np. życia (np. Antonovsky, 1987; Baumeister, 1991); jako
osobiste znaczenie (np. Lazarus & Folkman, 1984; Leventhal, Diefenbach, & Leventhal,
1992; Pearlin, 1991); jako przyczynowość i proces proces dokonywania atrybucji na temat
tego, dlaczego zdarzenia (np. Bulman i Wortman, Bulman i Wortman, 1977); jako czynności
radzenia sobie, w których jednostka w których jednostka znajduje odkupieńcze lub
transcendentne w zdarzeniu (np. Thompson, 1985); oraz jako wynik procesu radzenia sobie z
traumatycznymi wydarzeniami (np. z traumatycznymi wydarzeniami (np. Mclntosh, Silver, &
Wortman, 1993)
 Ten zakres pojęciowy znajduje odzwierciedlenie w różnych definicjach operacyjnych,
które zostały wykorzystane w badaniach empirycznych nad znaczeniem w kontekście
radzenia sobie. Znaczenie w procesie radzenia sobie zostało ocenione w kategoriach
ponownej oceny zdarzenia jako pozytywnego (np. Thompson, 1985), odpowiedzi na pytanie,
dlaczego zdarzenie miało miejsce (np. Dollinger, 1986; Taylor, 1983) lub pytania "Dlaczego
ja?" (Bulman i Wortman, 1977; Frazier i Schauben, 1994), wyliczając sposoby, w jakie życie
zmieniło się z powodu wydarzenia (np. Collins, Taylor i Skokan, 1990) oraz określając
zakres, w jakim "nadano sens" lub "znaleziono znaczenie" wydarzenia (np. Mclntosh i in.,
1993; Silver, Boon i Stones, 1983).

Ta różnorodność podejść koncepcyjnych i operacyjnych niewątpliwie przyczynia się

do braku jasności w literaturze dotyczącej roli znaczenia w radzeniu sobie z niechcianymi
wydarzeniami życiowymi i awersyjnymi warunkami. Na przykład niektóre badania pokazują,
że nadawanie znaczenia po negatywnych wydarzeniach jest pozytywnie związane z
dostosowaniem się do tego wydarzenia (Affleck z tym wydarzeniem (Affleck, Tennen i
Gershman, 1985; Silver i in., 1983; Taylor, 1983), podczas gdy niektóre badania kwestionują,
czy poszukiwanie znaczenia ma miejsce i czy jest pomocne w dostosowaniu, a jeszcze inne
badania sugerują, że próby nadawania znaczenia mogą być nawet negatywne.Clark, Henry i
Taylor, 1991; Dollinger, 1986; Downey, Silver i Wortman, 1990; Frazier i Schauben, 1994;
Gallagher, Lovett, Hanley-Dunn i Thompson, 1989; Rosenfeld i Mitchell, 1979).

Do tej pory te różne podejścia teoretyczne i empiryczne nie zostały ustalone ani
zsyntetyzowane w ramy integracyjne; literaturę zarówno na poziomie koncepcyjnym, jak i
empirycznym można scharakteryzować jako dysonansową i niespójną.niespójna. Ten brak
solidnej, integrującej teorii i starannie zaprojektowanych badań uniemożliwił zrozumienie
koncepcji znaczenia w jakikolwiek kompleksowy sposób. Tak więc, chociaż istnieją pewne
dowody na to, że znaczenie jest krytycznym aspektem egzystencji ludzi i ich przystosowania
do stresorów życiowych, cały obszar znaczenia jest obecnie słabo rozumiany i nie jest dobrze
zintegrowany z innymi głównymi nurtami podejścia do stresu i radzenia sobie z nim.

W tym artykule przedstawiamy model radzenia sobie z awersyjnymi zdarzeniami i

warunkami, który integruje różne koncepcyjne i operacyjne definicje znaczenia w literaturze.
Proponujemy, aby ramy teoretyczne stresu i radzenia sobie, które podkreślają transakcyjny i
dynamiczny charakter reakcji ludzi na stresujące wydarzenia, stanowiły użyteczną strukturę
dla tej integracji. Co więcej, nasz model wzbogaca teorię stresu i radzenia sobie poprzez
wyraźniejsze podkreślenie roli przekonań i celów oraz funkcji przekonań i celów oraz funkcji
znaczenia w procesach, poprzez które ludzie oceniają i radzą sobie ze stresującymi
wydarzeniami i okolicznościami. Nasz model podkreśla również kluczową rolę ponownej
oceny i znaczenie osiągnięcia zgodności między globalnym znaczeniem jednostki a
ocenianym znaczeniem konkretnego wydarzenia

Słowo "znaczenie" ma wiele definicji, a ta szerokość definicyjna może być jednym z

powodów, dla których znaczenie zostało wykorzystane do opisania zjawisk związanych z
radzeniem sobie. Znaczenie, jak tutaj użyto, odnosi się do postrzegania znaczenia. Nasz
model rozróżnia dwa poziomy znaczenia: znaczenie globalne i znaczenie sytuacyjne.
Globalne znaczenie obejmuje trwałe przekonania i cenione cele danej osoby. Ta definicja jest
podobna do definicji Rekcr i Wong (1988), którzy opisali znaczenie jako "świadomość
porządku, spójności i celu w egzystencji".celu w swoim istnieniu, dążenie do osiągnięcia
wartościowych celów i towarzyszące temu poczucie spełnienia" (s. 221). Definiujemy
znaczenie sytuacyjne jako znaczenie, które powstaje w interakcji między globalnym
znaczeniem osoby a okolicznościami konkretnej transakcji między osobą a środowiskiem.
Znaczenie sytuacyjne obejmuje wstępną ocenę znaczenia zdarzenia i poszukiwanie znaczenia,
jednego lub drugiego. poszukiwanie znaczenia, z których jedno lub oba może z kolei
wpływać na znaczenie globalne. Pod względem sytuacyjnego, znaczenie odnosi się do
znaczenia konkretnego zdarzenia pod względem jego istotności. Zarówno globalne, jak i
sytuacyjne znaczenie w obu przypadkach obejmuje konstrukcje i sposoby rozumienia. Nasz
model został przedstawiony na rysunku 1.

Znaczenie globalne

Globalne znaczenie, w odróżnieniu od znaczenia sytuacyjnego, odnosi się do

najbardziej abstrakcyjnego i uogólnionego poziomu znaczenia: podstawowych celów ludzi i
fundamentalnych założeń, przekonań i oczekiwań dotyczących świata. Globalne znaczenie
wpływa na rozumienie przez ludzi przeszłości i teraźniejszości, a także na ich oczekiwania
dotyczące przyszłości. Zaczynamy od omówienia globalnego znaczenia, ponieważ globalne
znaczenie silnie wpływa na wiele aspektów znaczenia sytuacyjnego.znaczenia sytuacyjnego.

Globalne znaczenie zostało opisane na wiele sposobów. Należą do nich m.in. osobiste
teorie rzeczywistości (np. Epstein, 1990), struktury znaczeniowe (np. Marris, 1986),
domniemane światy (np. Janoff-Bulman, 1989; Parkes, 1975, 1993) i schematy (np. Horowitz,
1991; Mclntosh i in., 1993; Taylor & Crocker, 1981). Treść globalnego znaczenia jest zwykle
opisywana w dwóch wymiarach. Jeden wymiar odnosi się do założeń ludzi dotyczących
porządku, w tym rozkładu zdarzeń negatywnych i pozytywnych. Drugi to wymiar
motywacyjny, który ma związek z celami życiowymi i przeznaczeniem (por. życiowymi (por.
Smith, 1991). Należy zauważyć że są to tylko najczęściej proponowane najczęściej
proponowane i omawiane aspekty globalnego znaczenia że inne aspekty globalnego
znaczenia mogą być ważne.

Porządek

Przekonania dotyczące porządku można zorganizować wokół przekonań na temat

świata, przekonań na temat siebie i przekonań na temat relacji między sobą a światem
(Lazarus, 1991b; Tunis, 1991; por. McCann, Sakheim, & Abrahamson, 1988). Te trzy
kategorie, szeroko zdefiniowane, skutecznie obejmują treść przekonań jednostek.

Przekonania na temat świata

Podstawowe przekonania ludzi na temat świata obejmują szacunki dotyczące tego, jak
życzliwy jest świat (tj. jak często zdarzają się dobre rzeczy) i jak życzliwi są inni ludzie.
Ogólnie rzecz biorąc, ludzie wierzą, że świat jest dobrym miejscem, w którym ludzie i
wydarzenia są życzliwi. w którym ludzie i wydarzenia są życzliwe, a pozytywne wyniki i
szczęście występują częściej niż negatywne wydarzenia i nieszczęścia (Catlin i Epstein, 1992;
Janoff-Bulman, 1989; Taylor i Brown, 1988, 1994; Wortman i Silver, 1992). Innym aspektem
przekonań ludzi na temat świata są przekonania na temat sprawiedliwości i uczciwości.
Koncepcja sprawiedliwości jest często przywoływana w kulturze zachodniej w celu
wyjaśnienia "dlaczego" pozytywnych i negatywnych wydarzeń (np. JanofT-Bulman, 1992;
Pargament & Hahn, 1986; Wortman & Silver, 1992). Zgodnie z powszechnie akceptowanymi
koncepcjami sprawiedliwości, zasada osobistej określa, które zdarzenia mają wpływ na na
które osoby. Z tej perspektywy "dobro" osoby staje się "dobro" danej osoby staje się głównym
czynnikiem, który należy wziąć pod uwagę przy określaniu jej losu w życiu. Tak więc dobra
osoba zasługuje na pozytywne wyniki. Podkreślając znaczenie tej orientacji w życiu ludzi,
Lerner przedstawił teorię sprawiedliwego świata (1970, 1980; Rubin & Peplau, 1975),
zgodnie z którą ludzie mają potrzebę wiary w sprawiedliwy, uczciwy świat, w którym ludzie
dostają to, na co zasługują i zasługują na to, co dostają. Teoria sprawiedliwego świata
podkreśla najwyraźniej silną motywację ludzi do postrzegania wyników jako sprawiedliwie
rozdzielonych. Przekonania o uczciwości i sprawiedliwości świata mają wpływ na
przekonania o stopniu, w jakim świat jest przewidywalny, zrozumiały i być może możliwy do
kontrolowania (Janoff-Bulman, 1989; Janoff-Bulman i Frieze, 1983; Wortman, 1983).
Przekonania na temat samego siebie

Dwie koncepcje są często wymieniane w odniesieniu do globalnych przekonań o

sobie: poczucie własnej wartości i postrzegana kontrola. Poczucie własnej wartości składa się
z oceny własnej zasadniczej dobroci i moralności oraz oceny skuteczności swoich działań (np.
działań (np. Baumeister, 1991; Taylor, 1983). Ogólnie rzecz biorąc, ludzie postrzegają siebie
jako osoby dobre, zdolne i moralne (Janoff-Bulman, 1992; Taylor, 1989; Taylor & Brown,
1988, 1994). Przekonania na własny temat obejmują również przekonania o własnych
kompetencjach i godności miłości (Catlin i Epstein, 1992). Przekonania dotyczące kontroli
odnoszą się do stopnia, w jakim ludzie wierzą, że kontrolują swoje przeznaczenie i ważne
wyniki (np. przeznaczeniem i ważnymi wynikami (np. Langer, 1975; Rothbaum, Weisz, &
Snyder, 1982; Rotter, 1966). Psychologowie od dawna podkreślają tendencję ludzi do
poszukiwania korelacji między ich działaniami a wynikami (np. Bulman & Wortman, 1977;
Kelly, 1955; i zobacz Thompson & Spacapan, 1991, dla przeglądu). Ludzie zazwyczaj mają
iluzję kontroli, przesadne poczucie swojej zdolności do kontrolowania przypadkowych
wyników (Langer, 1975; Taylor & Brown, 1988). Ludzie często zakładają, że mogą
bezpośrednio kontrolować swój świat lub że mogą zminimalizować prawdopodobieństwo
niekorzystnych wyników, angażując się w "odpowiednie zachowania" (Janoff-Bulman, 1992;
Thompson, 1991)

Przekonania o sobie w świecie

Ludzie mogą czerpać inne przekonania o sobie w odniesieniu do świata z ich

rozumienia życzliwości, możliwości kontrolowania i sprawiedliwości świata oraz przekonań
dotyczących własnej wartości (Janoff-Bulman i Frieze, 1983; Norris i Kaniasty, 1991). Na
przykład ludzie, którzy wierzą, że świat jest niezwykle życzliwy i sprawiedliwy oraz że są
dobrymi ludźmi, mają tendencję do minimalizowania przekonań dotyczących
prawdopodobieństwa, że w rzeczywistości mogą im się przydarzyć złe rzeczy (Janoff-
Bulman, 1991, 1992). Inne przekonania wywodzące się ze zrozumienia siebie w świecie,
które są istotne dla znaczenia, obejmują wiarygodność i wartość i wartość intymnych relacji z
innymi (Catlin i Epstein, 1992; McCann i in., 1988) oraz optymizm lub oczekiwania, że
sytuacje ułożą się korzystnie (Scheier i Carver, 1993).

Cel
 Znaczenie opisywane w kategoriach celu odnosi się do przekonań, które organizują,
uzasadniają i kierują dążeniami danej osoby (Antonovsky, 1987; Csikszentmihalyi, 1990).
Badania empiryczne nad tymi motywacyjnymi aspektami znaczenia są zazwyczaj
prowadzone w kategoriach celów. Wielu autorów zaproponowało, że istoty ludzkie są
ukierunkowane na cele i że w rzeczywistości praktycznie wszystkie ludzkie zachowania są
zorientowane na cele (np. Bandura, 1986; Carver & Scheier, 1991). Niektórzy twierdzą
nawet, że sama osobowość składa się z konkretnych celów, które ludzie konstruują dla siebie,
w tym ich zadań życiowych i strategii, które rozwijają, aby realizować te zadania (np. Norem,
1989). Cele ludzi reprezentują ich obecną tożsamość i ich przyszłe idealne ja (Clark i in.,
1991; Higgins, 1987). Cele są z natury hierarchiczne, z niektórymi celami nadrzędnymi i
odległymi, a innymi bardziej specyficznymi dla sytuacji i bliższymi (Carver i Scheier, 1991;
Stein, Trabasso i Liwag, 1993; Vallacher i Wegner, 1987). Ludzie zazwyczaj dążą do
wyraźnych proksymalnych celów cząstkowych, które są instrumentalne w osiąganiu
dystalnych celów nadrzędnych. Dystalne cele nadrzędne mogą obejmowaćprzyjemność,
sukces materialny, osiągnięcia zawodowe, intymność, władza, niezależność, generatywność i
życie w zgodzie z wartościami transcendentnymi (Csikszentmihalyi, 1990; Emmons, 1996;
McAdams, 1994). Cele proksymalne, które są

Cele proksymalne, które są podporządkowane tym celom dystalnym, różnią się

znacznie w zależności od osoby i obejmują wiele czynności życia codziennego. Taka
orientacja na cele daje ludziom poczuciepoczucie celu, nawet jeśli nie zawsze są oni
świadomi swoich celów dystalnych, a nawet proksymalnych (Martin & Tesser, 1989;
Vallacher & Wegner, 1987). To poczucie celu jest uważane za silny predyktor ogólnego
przystosowania życiowego (np. Csikszentmihalyi, 1990; Reker & Wong, 1988; Zika &
Chamberlain, 1992). Pomimo powszechnego uznania, że ludzie są zorientowani na cele, że
cele są centralnym wymiarem tego, jak ludzie definiują siebie i że dążenie do celów prowadzi
do poczucia celu, cele i dążenie do nich rzadko są uwzględniane w konceptualizacjach
globalnego znaczenia i rzadko są rozważane w kontekście konkretnych transakcji radzenia
sobie (Lazarus,1991c; Maes, Levenson i de Ridder, 1996; por. Thompson i Janigian, 1988). W
naszej konceptualizacji nadrzędne cele ludzi i związane z nimi hierarchie celów są
kluczowymi składnikami globalnego znaczenia. Zgodnie z poglądami poglądami wielu
psychologów zorientowanych poznawczo (np. Millar, Tesser, & Millar, 1988; Singer i
Salovey, 1991; Wurf i Markus, 1991), twierdzimy, że cele stanowią centralny element że cele
stanowią centralny element systemu znaczeń danej osoby
Rozwój globalnego znaczenia

Istnieje powszechna zgoda co do tego, że globalne znaczenie jest budowane poprzez

akumulację doświadczeń życiowych (Catlin i Epstein, 1992; Fiske i Taylor, 1991; Singer i
Salovey, 1991). Pogląd dziecka na siebie i świat ma swoje źródło we wczesnych
doświadczeniach niemowlęcia, które koncentrują się na interakcjach z opiekunem. Dziecko
uczy się zaufania, życzliwości, wartości, poczucia własnej wartości i zrozumienia zależności
między osobą a wynikiem (Bowlby, 1969; Greenberg & Mitchell, 1983; Klinger, 1977). Z
biegiem czasu doświadczenie niemowlęcia staje się zintegrowane z organizującą subiektywną
perspektywą poprzez wspomnienia, które integrują różnorodne cechy przeżywanego
doświadczenia. Te najwcześniejsze struktury umysłowe są udoskonalane i upiększane przez
doświadczenie w dzieciństwie i okresie dojrzewania, a zmiany są znacznie mniej
prawdopodobne w wieku dorosłym. (Aby zapoznać się z recenzjami, patrz Heckhausen &
Schulz, 1995; Horowitz, 1991; Janoff-Bulman, 1992; Stern, 1985; oraz Zeanah, Anders,
Seifer i Stern, 1989). Badania empiryczne koncentrujące się na rozwoju niektórych aspektów
globalnego znaczenia są rzadkie (Janoff-Bulman, 1991; Wortman, 1983). Na przykład,
chociaż rosnąca liczba badań empirycznych dokumentuje silny wpływ systemów celów na
życie ludzi, kwestia tego, jak takie systemy powstają, nie została dokładnie zbadana. Więcej
uwagi poświęcono rozwojowi innych aspektów globalnego znaczenia. Na przykład,
Heckhausen i Schulz (1995) dokonali przeglądu szeregu badań dotyczących rozwoju różnych
aspektów kontroli, w tym rozwoju przekonań na temat przyczynowości i sprawczości.

Kilka badań koncentrowało się na rozwoju globalnych przekonań w odniesieniu do

traumatycznych wydarzeń. Retrospektywne badanie porównujące osoby, które doświadczyły i
nie doświadczyły określonych traumatycznych wydarzeń we wczesnych latach życia (Catlin i
Epstein, 1992) wykazało różne wzorce podstawowych przekonań. Globalne przekonania
osób, które doświadczyły odrzucenia, wykorzystywania seksualnego lub brutalnych
przestępstw, różniły się od globalnych przekonań osób, które nie doświadczyły tych
traumatycznych wydarzeń. Osoby, które doświadczyły odrzucenia, miały znacznie niższą
samoocenę, przywiązywały mniejszą wagę do mniejszą wartość w relacjach z innymi i mniej
wierzyły w życzliwość świata. Osoby, które doświadczyły wykorzystywania seksualnego,
miały znacznie niższą samoocenę, uważały się za mniej warte miłości, wierzyły, że świat jest
mniej znaczący i życzliwy, a także przywiązywały mniejszą wagę do relacji z innymi niż
osoby, które nie były wykorzystywane seksualnie. którzy nie byli wykorzystywani seksualnie.
Pozytywne i negatywne wydarzenia miały również łączny wpływ na przekonania. Osoby
zgłaszające więcej pozytywnych i mniej negatywnych wydarzeń miały bardziej pozytywne
globalne przekonania. Podobnie Janoff-Bulman (1989) stwierdziła, że założenia dotyczące
życzliwości świata, znaczenia świata i własnej wartości różniły się między ofiarami i osobami
niebędącymi ofiarami wielu ofiarami wielu różnych traumatycznych doświadczeń, nawet po
wielu latach. Należy zauważyć, że badania te nie są prospektywne i istnieje możliwość, że
może również działać tendencyjne przypominanie (np. Ross, 1989).

Atrybuty globalnego znaczenia

Wiele badań nad tymi nadrzędnymi przekonaniami stanowiącymi globalne znaczenie

koncentrowało się na trzech atrybutach: ich stabilności, ich optymistycznym nastawieniu i ich
osobistym znaczeniu

Stabilność

W codziennym życiu ludzie konfrontują się z ciągłym napływem bodźców.

Fundamentalna ludzka potrzeba stabilności i spójności w ich systemach pojęciowych
prowadzi do tendencji ludzi do dopasowywania nowych danych do istniejących przekonań,
zamiast modyfikowania swoich systemów przekonań w celu dopasowania ich do bodźców
(Epstein, 1980; Fiske & Taylor, 1991; Janoff-Bulman, 1989; Janoff-Bulman & Timko, 1987;
Marris, 1986; Mclntosh, 1991; Nisbert & Ross, 1980; Patterson, 1993; Singer & Salovey,
1991). Ta potrzeba stabilności wymaga, aby poznanie, które utrzymuje przekonania danej
osoby, pozostało elastyczne, aby dostosować się do różnorodnych bodźców napotykanych w
codziennym życiu (McCubbin, Thompson, Thompson i McCubbin, 1993; Mclntosh, 1991;
Park i Cohen, 1992; Thompson i Janigian, 1988; Wortman, 1983). Ludzie utrzymują swoje
przekonania, interpretując sytuacje w sposób, który jest zgodny z ich wcześniejszymi
globalnymi przekonaniami. Elastyczność interpretacji w służbie utrzymania stabilnych
globalnych przekonań została zilustrowana w badaniu sposobów rozumienia przez ludzi
śmierci bliskiego przyjaciela (Park & Cohen, 1992). Ludzie używali atrybucji, aby wyjaśnić
wiele różnych rodzajów śmierci, co z kolei umożliwiło im utrzymanie globalnych przekonań.
Na przykład, aby utrzymać przekonanie o osobistej kontroli i własnej nietykalności, wiele
osób przypisywało odpowiedzialność ofiarom, utrzymując, że ich przyjaciele byli
odpowiedzialni za ich śmierć. że ich przyjaciele byli odpowiedzialni za ich własną śmierć.
śmierć. Przyjaciel jednego z uczestników wyszedł "spacerował, kiedy nie powinien" i został
pijany kierowca, który przeskoczył krawężnik i zabił go na chodniku. i zabił go na chodniku.
Ludzie mają tendencję do poszukiwania doświadczeń, które potwierdzają ich globalne
przekonania, nawet jeśli te doświadczenia potwierdzają przekonania, które są negatywne
(McCann & Pearlman, 1990). Na przykład, badania wskazują, że ludzie dążą do relacji
społecznych, w których ich partnerzy partnerzy postrzegają ich w sposób, który jest z tym, jak
postrzegają samych siebie (Brown, 1993; Swann, 1992).

Optymistyczne nastawienie

Ogólnie rzecz biorąc, globalne przekonania ludzi wydają się być są korzystne lub
optymistycznie tendencyjne. Ludzie mają tendencję do nadmiernie pozytywnej samooceny,
przesadne postrzeganie kontroli lub mistrzostwa, i nierealistyczny optymizm (patrz Taylor &
Brown, 1988, 1994; por. Colvin & Block, 1994). To optymistyczne nastawienie wydaje się
wszechobecne. Globalne przekonania mogą zatem nie być dokładną reprezentacją
historycznych doświadczeń danej osoby (Taylor, 1989; Thompson & Janigian, 1988;
Weinstein, 1987; Weinstein& Klein, 1995).

Znaczenie osobiste

Istotna treść globalnych przekonań ma raczej charakter osobisty i stosunkowo

konkretny niż abstrakcyjny i teoretyczny. Na przykład przekonania na temat tego, w jaki
sposób wydarzenia są rozwiązywane, są bardziej o prawdopodobieństwie, że określone
zdarzenia mogą im się przytrafić, niż zdarzenia mogą im się przytrafić, niż o życzliwości i
sprawiedliwości o życzliwości i sprawiedliwości w całym świecie (Catlin i Epstein (Catlin i
Epstein, 1992; Nurius, 1994). Samoodnoszący się charakter takich przekonań jest
zilustrowany badaniami nad szacunkami ludzi osobistego ryzyka wystąpienia szeregu
negatywnych negatywnych zdarzeń - ludzie zazwyczaj twierdzą, że są są mniej wrażliwi i
mniej zagrożeni niż inni (Eiser, Eiser i in. (Eiser, Eiser, & Pauwels, 1993; Perloff, 1983;
Weinstein, 1987

Przykład globalnego znaczenia: Religia

Autorzy często wskazują na religię jako doskonały przykład systemu wierzeń, który
pozwala zrozumieć cierpienie i stratę (np. Baumeister, 1991; Csikszentmihalyi, 1990;
Kotarba, 1983; Wortman & Silver, 1992). Niektórzy autorzy Mclntosh, 1991; Mclntosh i in.,
1993), chociaż religię prawdopodobnie najlepiej uznać za metaschemat, ponieważ religia
często przenika i wpływa na przekonania w wielu różnych obszarach schematu. Oczywiście
dla wielu ludzi religijność jest ważną orientacją filozoficzną, która wpływa na ich rozumienie
świata i która sprawia, że rzeczywistość i cierpienie są zrozumiałe i możliwe do zniesienia
(np. Wuthnow, Christiano i Kuzlowski, 1980). Religia nadaje globalne znaczenie na wiele
sposobów. Po pierwsze, perspektywa religijna może zapewnić znaczenie na poziomie
osobistego znaczenia, wyjaśnienia przyczynowego, radzenia sobie i wyniku. wyniku. Wielu
autorów wskazuje na (a) centralne miejsce religii w znaczeniu i celu życia wielu ludzi (np.
Baumeister, 1991; Pargament, 1990); (b) dużą wartość wyjaśniającą religii dla zrozumienia
zdarzeń (np. Pargament i Hahn, 1986; Spilka, Hood i Gorsuch, 1985); (c) stosowanie różnych
religijnych strategii radzenia sobie w odpowiedzi na stresujące sytuacje przez wiele osób
(Koenig,George i Siegler, 1988; Pargament i in., 1990); oraz (d) wyniki badań wskazujące, że
ludzie, którzy doświadczają traumatycznych wydarzeń, czasami wydają się dokonywać
długoterminowych zmian w swoich przekonaniach religijnych (np. Cook i Wimberley,1983;
Schwartzberg & Janoff-Bulman, 1991). Po drugie, religia ma zarówno elementy związane z
życiem, jak i motywacyjne. Religia wpływa na przekonania na temat siebie, świata i siebie w
świecie, a tym samym wpływa na oceniane znaczenia stresorów (np. Furlong, 1982),
Przekonania religijne są stosunkowo stabilne; ludzie częściej zmieniają swoje postrzeganie
sytuacji, aby dopasować je do swoich przekonań religijnych, niż zmieniają te przekonania
(Calhoun, Tedeschi i Lincourt, 1992; Pargament, w prasie). Motywacyjne aspekty religii
zostały określone przez Allporta (1966) jako zewnętrzne i wewnętrzne. Tradycyjnie
religijność wewnętrzna była uważana za orientację, w której ludzie uważają religię za swój
główny motyw, ramy, wokół których organizują swoje życie, podczas gdy religijność
zewnętrzna była uważana za orientację, w której religia jest wykorzystywana do osiągnięcia
innych, bardziej ostatecznych celów, takich jak komfort lub wsparcie społeczne (Donahue,
1985; Spilka i in., 1985). Ostatnio Pargament (1992) argumentował, że każda z tych orientacji
odzwierciedla zarówno religijne środki (ścieżki), jak i cele (cele), choć różne ścieżki i cele.
Oznacza to, że zarówno wewnętrzna, jak i zewnętrzna religijność zapewniają długoterminowe
cele i wytyczne dotyczące ich osiągnięcia.

Znaczenie sytuacyjne

Znaczenie sytuacyjne odnosi się do interakcji globalnych przekonań i celów danej

osoby oraz okoliczności konkretnej transakcji między osobą a środowiskiem. Na przykład, w
konfrontacji z faktem śmierci ukochanej osoby, początkowe znaczenie tego wydarzenia i
ostateczne znaczenie tego wydarzenia i ostateczne znaczenia, które jednostka może z niego
wyprowadzić, są pod wpływem globalnego znaczenia ocalałego. Globalne znaczenie pod
względem przekonań i celów dotyczących zmarłego i ich związku, oczekiwań dotyczących
tego, jak i dlaczego rzeczy się zdarzają, postrzegania podatności na takie zdarzenia i tak dalej
wpływają na zrozumienie sytuacji przez ocalałego. Z perspektywy teorii stresu i radzenia
sobie, znaczenie sytuacyjne obejmuje z oceną transakcji osoba-środowisko, co z kolei wpływa
na to, jak ludzie radzą sobie z wymaganiami tych transakcji i ich wynikami (Lazarus i
Folkman, 1984; por. Lazarus, 1993; Patterson, 1993). Znaczenie sytuacyjne składa się z trzech
głównych elementów. Pierwszym z nich jest ocena znaczenia, reprezentowana przez pierwsze
zacienione pole na rysunku 1. Ocena znaczenia odnosi się do wstępnej oceny osobistego
znaczenia konkretnych transakcji między osobą a środowiskiem.a środowiskiem. Drugi
komponent odnosi się do procesów radzenia sobie, w których ludzie poszukują znaczenia,
gdy sytuacja została oceniona jako stresującą i jest reprezentowany przez drugie zacienione
pole na rysunku 1. Trzeci komponent odnosi się do znaczenia, jakie dana osoba nadaje po
zdarzeniu, które określamy jako znaczenie jako wynik; na rysunku 1 znaczenie jako jest
pokazane w drugim zacienionym polu jako potencjalny produkt wysiłków związanych z
radzeniem sobie.

Ocena znaczenia

Pojęcie oceny poznawczej zostało używane do opisania procesu, poprzez który ludzie
oceniają znaczenie konkretnego wydarzenia w odniesieniu do jego osobistego znaczenia
(Frieze, Hymer, & Greenberg, 1987; Lazarus, 1966, 1991b; Lazarus & Folkman, 1984). Na
ocenę osobistego znaczenia zależy od znaczenie wydarzenia dla przekonań i celów danej
osoby, i celów, a także przez opcje dotyczące co można zrobić z daną sytuacją (Langston,
1994; Lazarus & Folkman, 1984; Thompson i Janigian, 1988; Wortman, 1983). Osobisty
charakter ocenianych znaczeń sytuacyjnych znaczeń pomaga wyjaśnić, dlaczego dane
wydarzenie, takie jak jak egzamin lub rozpad związku, może być stresujące dla jednej osoby,
a dla innej nie. a dla innej nie. Na przykład Pearlin (1991) zauważył, że rozwód może
stanowić dla niektórych osób poważne zagrożenie, stratę lub porażkę, podczas gdy dla innych
może stanowić ulgę i wolność od nieszczęśliwego nieszczęśliwego związku. Oceniane
znaczenie sytuacyjne również pomaga również wyjaśnić, dlaczego dane wydarzenie może być
stresujące dla tej samej osoby w jednym momencie, ale nie w innym czasie. Na przykład
znaczenie utraty pracy, gdy dana osoba ma 25 lat, może być zupełnie inne niż być zupełnie
inne niż w wieku 50 lat (Aldwin, 1994). (Aldwin, 1994). Ludzie dokonują szybkiej wstępnej
oceny znaczenia zdarzenia. znaczenia zdarzenia; rozważanie jest niepotrzebne. Wzorce oceny
opierają się na wcześniejszej wiedzy i przekonaniach na temat pewnych warunków i ich
konsekwencji dla dobrostanu i mogą być aktywowane w odpowiedzi na minimalne sygnały
(Lazarus, 1991b; Smith, 1991; Tunis, 1991). Oceniane znaczenie ma również charakter
motywacyjny, ponieważ zachowanie ludzi może być motywowane w bezpośrednim związku
ze znaczeniem przekonań, celów lub zobowiązań, które są zagrożone, zagrożone lub
zakwestionowane w danej sytuacji. Znaczenie może być określone przez stopień, w jakim
zagrożone przekonanie, cel lub zobowiązanie jest powiązane z innymi przekonaniami, celami
i zobowiązaniami (Baumeister, 1991; Folkman & Stein, 1996; Lazarus & Folkman, 1984;
Martin & Tesser, 1989; Stein & Levine, 1990; Stein et al., 1993). W poniższych sekcjach
opisujemy, w jaki sposób oceniane znaczenie jest tworzone poprzez procesy oceny pierwotnej
i wtórnej.

Ocena pierwotna

Ocena pierwotna, która odnosi się do oceny osobistego znaczenia konkretnej transakcji
osoba-środowisko (Lazarus i Folkman, 1984), jest kształtowana przez podstawowe założenia
lub przekonania na temat świecie (Wortman, 1983). Przekonania ludzi na temat ich
kontrolowania zdarzeń wpływają na to, czy potencjalnie stresujące wydarzenia są oceniane
przede wszystkim jako wyzwania czy zagrożenia. Ludzie, którzy wierzą że są skuteczni i
zdolni do przezwyciężania pokonywać przeszkody, są bardziej skłonne do postrzegania
zdarzenia jako jako wyzwanie do pokonania, a nie jako zagrożenie, które zagrożenie
(Bandura, 1977; Brown, 1993). Względnie stabilne filozofie życiowe mogą również wpływać
na ocenę pierwotną (Patterson, 1993). Furlong (1982) zauważył, że silne przekonania religijne
przekonania religijne pozwalają niektórym ludziom postrzegać stresujące sytuacje jako
wyzwania, a nie zagrożenia. Na przykład osoba, która mocno wierzy przekonanie, że
wszystkie rzeczy są częścią większego planu Boga lub że wszystkie rzeczy mają swój cel i
działają może doświadczać mniejszego niepokoju po utracie współmałżonka niż osoba, która
nie ma takiego poglądu (Wortman, 1983; Wortman & Silver, 1992). Przekonanie, że ktoś
zostanie ponownie połączony z ukochaną osobą przez całą wieczność wieczność może
również złagodzić cierpienie (Cook & Wimberley, 1983; Wortman & Silver, 1992). Przez
większość czasu nieoczekiwane zwroty wydarzenia, które charakteryzują współczesne życie
codzienne, mogą być asymilowane przez globalne przekonania danej osoby. Osoba, która
wierzy, że świat jest ogólnie uporządkowany i przewidywalny, prawdopodobnie nie będzie
zmartwiona lub nadmiernie sfrustrowana sporadycznymi wpadkami, takimi jak spóźniony
autobus, awaria komputera, czy nawet nieotrzymanie upragnionego awansu. Wynika to z
faktu, że ogólne przekonania mają tendencję do dostosowywania się do okazjonalnych
nieoczekiwanych lub niechcianych wyników (Baumeister, 1991; Janoff-Bulman i Timko,
1987). Z drugiej strony, traumatyczne wydarzenia są z definicji zbyt żywe i zbyt silne
emocjonalnie, by je zignorować lub łatwo zlekceważyć. aby je zignorować lub łatwo
zlekceważyć. Traumatyczne zdarzenia, takie jak poważne choroby, katastrofy, ciężkie
wypadki wypadki i ofiary przestępstw prowadzą ludzi do kwestionowania żywotności ich
świata i poglądów na siebie (McCann & Pearlman, 1990; Thompson & Janigian, 1988).
Przekonania religijne, na przykład, mogą zostać wstrząśnięte po traumatycznym wydarzeniu,
takim jak nagła śmierć niemowlęcia lub zniszczenie społeczności przez tornado (np. tornado
(np. Sprang, McNeil i Wright, 1989). Traumatyczne doświadczenia dostarczają ludziom
ludziom, że w rzeczywistości są podatni na katastrofę i nie do końca kontrolują swój los
(Affleck & Tennen, 1993; Epstein, 1993; Horowitz, 1982, 1991; Janoff-Bulman & Frieze,
1983; Lifton, 1967; Perloff, 1983, 1987; Taylor, Kemeny, Reed, & Aspinwall, 1991; Wortman,
1983). Na pierwotne oceny wpływa również w jakim stopniu ludzie postrzegają, że ich
wartości, zobowiązania i cele są naruszane przez dane zdarzenie. zdarzenie. Zobowiązania
odnoszą się do tego, co jest ważne dla ludzi i co ma dla nich znaczenie (Lazarus znaczenie
(Lazarus & Folkman, 1984). Spotkania życiowe które podważają ważne zobowiązania są są
prawdopodobnie oceniane jako zagrożenia (Lazarus & DeLongis, 1983; Moos & Schaefer,
1986). Wartości odnoszą się do znaczenia, jakie ludzie przywiązują do różnych działań,
relacji, posiadania, celów i aspiracji. Wydarzenia, które zagrażają wysoko cenionym
obszarom życia ludzi lub obszarom, w których ludzie stawiają na swoją osobistą tożsamość,
zazwyczaj stanowią poważne stresory, podczas gdy wydarzenia, które odnoszą się do mniej
cenionych obszarów, są zwykle oceniane jako mniej stresujące (McCann & Pearlman, 1990;
Pearlin, 1991; Smith, 1991). Cele są wyrazem wartości i zobowiązań danej osoby (Lazarus i
Folkman). wartości i zobowiązań danej osoby (Lazarus & Folkman, 1984). Odnoszą się do
cenionych przedmiotów, zachowań lub stanów, których dana osoba pragnie (Stein i in., 1993)
lub celów, do których dąży (Emmons, 1996). Zdarzenia, które utrudniają lub czynią cenne
cele mogą stanowić wyzwanie dla globalnego systemu znaczeń danej osoby na jego
najbardziej fundamentalnych poziomach. Tego rodzaju wyzwania są wyraźnie widoczne u
osób, których cele są silnie powiązane z z karierą, które nagle stają się nierealne, np. gdy
zawodowy piłkarz doznaje trwałego urazu rdzenia kręgowego. trwały uraz rdzenia
kręgowego. Centralne miejsce celu w systemie znaczeń danej osoby jest jest określana przez
liczbę celów, które obejmuje (Emmons, 1992; Stein & Levine, 1990; Stein et al., 1993). W
przypadku piłkarza, na przykład na przykład, jego cel bycia zawodowym piłkarzem
zawodowym piłkarzem może być powiązany z szeregiem podcelów które obejmują pobicie
wcześniejszych rekordów jego pozycji, zarabianie na reklamach, kupno domu dla rodziców i
bycie bohaterem dla młodzieży. Im bardziej centralny cel, tym im bardziej centralny cel, tym
większe prawdopodobieństwo, że jego na globalny system znaczeń danej osoby poprzez
zmniejszenie poczucie celu i kierunku w życiu (Thompson i Janigian, 1988). i kierunku w
życiu (Thompson i Janigian, 1988), a tym bardziej cierpienie, które nastąpi.

Ocena wtórna

Ocena wtórna odnosi się do oceny zdarzenia przez daną osobę pod kątem tego, co można
zrobić. Ten rodzaj oceny obejmuje ocenę możliwości radzenia sobie i oczekiwania dotyczące
wyników (Bandura, 1982; Lazarus, 1991b; Lazarus & Folkman, 1984). Na te wtórne oceny
wpływają globalne systemy znaczeń ludzi (Lazarus, 1991b; Lazarus i Folkman, 1984).
globalne systemy znaczeń (Lazarus, 1991b; Moos & Schaefer, 1986). Im więcej zasobów
ludzie mogą wykorzystać, aby przeciwdziałać potencjalnie potencjalnie kłopotliwemu
wydarzeniu, tym mniej stresu doświadczają (Lazarus & Folkman, 1984; Terry, 1994). Ludzie
z pozytywnym nastawieniem do samych siebie, przekonania o swojej zdolności do
kontrolowania i optymistyczne nastawienie do przyszłości mają tendencję do optymistycznym
nastawieniem do przyszłości mają tendencję do że posiadają więcej zasobów do radzenia
sobie stresującą sytuacją niż osoby, którym brakuje tych (Brown, 1993; Taylor et al., 1991).
Przekonania - zwłaszcza te o implikacjach egzystencjalnych egzystencjalne, takie jak
sprawiedliwość (Tomaka & Blascovich, 1994) i przekonania religijne (Newman & Pargament,
1990) - wykazano, że wpływają na procesy oceny wtórnej. Na przykład, przekonania, że Bóg
uczestniczy w partnerstwie lub współpracy z jednostkami, mogą zwiększyć ich poczucie
skuteczności radzenia sobie (Pargament i in., 1988).

Porównanie ocenianego znaczenia z globalnym znaczeniem

Niezgodność lub dysonans między interpretacjami zdarzeń przez jednostki (znaczenie

sytuacyjne) a ich globalnym znaczeniem wiąże się z szeregiem stanów awersyjnych, w tym z
nieciągłością, niespójnością, nieprzewidywalnością, brakiem poczucia bezpieczeństwa. i
poczucie utraty lub braku kontroli (Epstein, 1991; Festinger (Epstein, 1991; Festinger, 1957;
Tait & Silver, 1989). Na przykład, dowiedzenie się o śmierci bliskiej osoby jest bolesne dla
niemal każdego. Ale dla osoby posiadające silne przekonania, takie jak "młodzi ludzie nie
umierają", "świat jest uczciwy i sprawiedliwy", "jestem dobrym człowiekiem" i "Bóg mnie
kocha i chroni". Bóg mnie kocha i chroni", dowiedzenie się o śmierci ukochanej osoby może
być niemal przytłaczająco niezrozumiałe. W zakresie, w jakim globalne globalne przekonania
i cele są niezgodne z ocenianym znaczeniem sytuacji, ludzie będą doświadczać niepokoju i
próbować złagodzić ten niepokój lub poradzić sobie.

Nadawanie znaczenia jako radzenie sobie

Poszukiwanie znaczenia jest zwykle omawiane jako część procesu radzenia sobie ze
stresującymi stresującymi sytuacjami, zwłaszcza sytuacjami związanymi ze stratą, takich jak
śmierć członka rodziny, kochanka lub bliskiego przyjaciela (np. bliskiego przyjaciela (np.
Downey i in., 1990) lub wiktymizacja (np. Janoff-Bulman & Frieze, 1983). W kolejnych
sekcjach opisujemy jak jednostki próbują radzić sobie ze stresującymi wydarzeniami poprzez
nadawanie im znaczenia. W szczególności, omawiamy proces nadawania znaczenia, funkcje
funkcje procesów ponownej oceny, zmianę i zmieniające się globalne znaczenie. znaczenie.

Proces tworzenia znaczeń: Ponowna ocena znaczenia

Ludzie zazwyczaj stosują szereg strategii skoncentrowanych na emocjach i problemach aby

poradzić sobie z wydarzeniami, które oceniane jako stresujące (Carver, Scheier, & Weintraub,
1989; Lazarus & Folkman, 1984). Stresujące okoliczności są często podatne na aktywne
aktywne próby rozwiązania problemu lub zmiany sytuacji. Niektóre z najbardziej
uporczywych stresorów są jednak odporne na rozwiązywanie problemów, zniechęcając do
aktywnego radzenia sobie. W okolicznościach, które nie są podatne na rozwiązywania
problemów, stresujący wpływ może być buforowany przez reakcje, które kontrolują
znaczenie problemu. Ten rodzaj radzenia sobie jest jednym z najczęściej stosowanych
(Lazarus & Launier, 1978; Pearlin & Schooler, 1978). Głównym zadaniem w zarządzaniu
znaczeniem jest zmniejszenie niezgodności między ocenianym znaczeniem sytuacji lub
zdarzenia a istniejącym wcześniej globalnym znaczeniem osoby w zakresie przekonań i celów
(Epstein, 1993; Janoff-Bulman, 1992; Mclntosh et al., 1993; Pearlin, 1991; Tait & Silver,
1989; Thompson & Janigian, 1988). Niektórzy autorzy zaproponowali, że podstawową
funkcją świadomości jest w rzeczywistości w rzeczywistości, aby skorygować rozbieżność
między obecną sytuacją a pożądanymi celami (Carver & Scheier, 1981; Mandler, 1992).
Pomysł ten jest spójna z wcześniejszymi pracami nad spójnością poznawczych, takich jak
teoria dysonansu poznawczego dysonansu poznawczego (Festinger, 1957), a także z
koncepcją Kelly'ego (1955) Kelly'ego (1955) dotyczącymi znaczenia utrzymywania znaczenia
utrzymywania roboczych konstrukcji rzeczywistości. W ostatnich teoretycznych i
badawczych, ten wysiłek na rzecz integracji poznawczej integracji poznawczej jest różnie
nazywany (Epstein, 1993), przetwarzaniem poznawczym (McCann poznawcze (McCann i in.,
1988; Mclntosh i in., 1993), tworzeniem kont (Harvey, Orbuch, Chwalisz i Garwood, 1991),
praca aż do ukończenia (Horowitz, 1982, 1991) lub przerabianie (Andreason & Norris, 1977;
Catlin & Epstein, 1992). Horowitz (1982, 1991) opisał na przykład jak zmieniają się globalne
schematy znaczeniowe podczas fazy przepracowywania żałoby. Podczas żałoby ludzie często
doświadczają powtarzających się, niepokojących myśli, które wdzierają się do świadomości.
Te natrętne myśli reprezentują ich wysiłki zmierzające do przetworzenia nowych informacji.
Ludzie przeglądają swoje schematy reprezentacji utraconej osoby i związaną z nią sieć
wspomnień o związku, aby zdecydować, co jest teraz prawdą, a co fantazją (Janoff-Bulman i
Frieze, 1983). Proces ten jest adaptacyjny, ponieważ przygotowuje osobę do podjęcia nowych
zobowiązań po stracie, a ostatecznie do zaakceptowania realistycznego spojrzenia na sytuację.
Ludzie nadal przetwarzają informacje, dopóki sytuacja lub ich globalne przekonania i cele nie
ulegną zmianie, tak aby rzeczywistość i ich modele rzeczywistości osiągnęły zgodność
(McCann i in., 1988). Zgodnie z naszymi ramami, proces nadawania znaczeń jest uważany za
udany, gdy ludzie osiągają pojednanie albo poprzez zmianę ocenianego znaczenia sytuacji,
aby zasymilować ją z wcześniej istniejącym globalnym znaczeniem, albo poprzez zmianę
swoich przekonań lub celów, aby dostosować się do wydarzenia (Janoff-Bulman, 1992; Tait
& Silver, 1989). Jeśli ani jedno, ani drugie nie nastąpi, proces ponownej oceny jest
kontynuowany i może prowadzić do ruminacji (Clark i in., 1991; Horowitz, 1991; Martin,
Tesser i Mclntosh, 1993; Nolen-Hoeksema, 1987; Pennebaker, Colder i Sharp, 1990; Tait i
Silver, 1989; por. koncepcja przetwarzania poznawczego Mclntosha i in [1993]). Większość
operacyjnych definicji nadawania znaczenia jest przedstawiana w kategoriach atrybucji
przyczynowości i postrzeganych korzyści (por. Przyczynowość i postrzegane korzyści (np.
Bulman i Wortman, 1977; Downey i in., 1990; Mclntosh i in., 1993; Thompson, 1985, 1991).
Chociaż atrybucje odgrywają ważną rolę w procesie tworzenia znaczeń, podobnie jak inni
(np. Smith, Haynes, Lazarus i Pope, 1993), twierdzimy, że te atrybucje nie stanowią znaczenia
per se. znaczenia per se. Chociaż atrybucje dotyczące przyczynowości przyczyniają się do
tworzenia znaczenia, nie są synonimem znaczenia (Lazarus, 1991a; Smith i in., 1993).
Znaczenie składa się z czegoś więcej niż oceny przyczynowości. Ponadto proponujemy, aby
nadawanie znaczenia dotyczy procesu, poprzez który ludzie zmniejszają rozbieżności między
sytuacyjnymi a globalnymi znaczeniami. W przeciwieństwie do wielu badań empirycznych,
które wydają się zakładać, że atrybucje dotyczące przyczynowości są dokonywane tylko tylko
raz podczas procesu radzenia sobie, proponujemy że atrybucje mogą być zaangażowane w
cały procesu radzenia sobie, począwszy od początkowej oceny znaczenia potencjalnego
stresora, i kontynuowane w formie ponownych atrybucji, które są dokonywane w ramach
wysiłków ponownej oceny radzenia sobie. Oprócz nadawania znaczenia poprzez ponowne
przypisanie, znaczenie może być również tworzone przez zmianę globalnych przekonań i
generowanie nowych nowe cele. Badania procesów tworzenia znaczeń wpływających na
globalne znaczenie, Catlin i Epstein (1992) oraz Schwartzberg i Janoff-Bulman (1991).
Schwartzberga i Janoff-Bulman (1991), z których oba z których operacyjnie zdefiniowały
nadawanie znaczeń jako zmianę globalnych przekonań na temat siebie, świata i innych w
następstwie traumatycznych wydarzeń. innych po traumatycznych wydarzeniach. Inna,
autorstwa Thompson, Sobolew-Shubin, Galbraith, Schwankovsky, i Cruzen (1993) opisali, w
jaki sposób pacjenci z rakiem utrzymują swoje ogólne przekonania kontroli, modyfikując
skupienie się na swoich celach, aby aby uczynić je bardziej realistycznymi w świetle
zmienione okoliczności. W kolejnych sekcjach opisujemy sposoby, w jakie ludzie zmieniają
znaczenie konkretnych sytuacji lub modyfikują ich globalne znaczenie w próbach nadania
znaczenia w konkretnej stresującej sytuacji. Ważne jest, aby pamiętać, że kładziemy nacisk na
globalne znaczenie, ponieważ jest ono definiowane przez wewnętrzne reprezentacje
przekonań i celów jednostek. Jednakże, globalne znaczenie może być kształtowane przez
interakcje z innymi i środowiskiem. Na przykład rytuały zazwyczaj służą wzmocnieniu
globalnego systemu znaczeń danej osoby. globalny system znaczeń danej osoby; czasami,
rytuały pomagają również ludziom w przekształcaniu ich tożsamości, celów i poglądów na
świat (Pargament, in press; Wolin & Bennett, 1984). Czytanie i rozmawianie z innymi może
również powodować zmiany w reprezentacjach mentalnych ludzi i poznania (Edwards &
Middleton, 1987; Reischer & Hammer, 1994).

Funkcje procesów przewartościowania

Proces radzenia sobie jest stale zapośredniczony przez poznawcze przewartościowania

(Lazarus & Folkman, 1984); te procesy ponownej oceny przekształcają oceniane znaczenie i
znaczenie globalne poprzez modyfikowanie znaczenia zdarzenia, aby było ono spójne z
wcześniej istniejącymi przekonaniami i celami, poprzez modyfikując odpowiednie
przekonania i cele, aby dostosować je do przekonań i celów. Oba procesy pomagają pogodzić
rozbieżności między globalnym znaczeniem a ocenianym znaczeniem konkretnego zdarzenia.
Ponowna ocena może zmniejszyć zagrażające i szkodliwe aspekty i szkodliwe aspekty
ocenianego znaczenia zdarzenia, a czasem nawet wydarzenia, a czasami nawet zwiększyć
jego pozytywne aspekty. Zmniejszenie zagrażających aspektów zdarzenia i zwiększenie jego
pozytywnych aspektów można osiągnąć poprzez szereg specyficznych mechanizmów
przewartościowania, z których niektóre obejmują zmianę znaczenia sytuacji, i inne, które
wiążą się ze zmianą globalnego znaczenia.

Zmiana ocenianego znaczenia

Biorąc pod uwagę stabilną naturę systemów przekonań, ludzie zazwyczaj radzą sobie z
niedopasowaniem zdarzeń i przekonań poprzez proces asymilacji, przedefiniowania lub
ponownej oceny sytuacyjnego znaczenia zdarzeń, a nie poprzez modyfikację ich globalnego
systemu znaczeń (np. Pargament, 1996; Tait & Silver, 1989; Thompson & Janigian, 1988).
Naszą dyskusję na temat zmiany ocenianego znaczenia rozpoczynamy od atrybucji. Ponieważ
atrybucje były tak szeroko omawiane w literaturze dotyczącej nadawania znaczeń, omówimy
dogłębnie rolę atrybucji w ponownej ocenie znaczenia sytuacyjnego.znaczenia sytuacyjnego.
Opisujemy również, w jaki sposób znaczenie sytuacyjne może być modyfikowane poprzez
postrzeganie korzyści i inne poznawcze strategie poznawcze.

Procesy przypisywania

Ponowne przypisania. Poszukiwanie i znajdowanie powodu, dla którego zdarzenie miało

miejsce i kto lub co jest odpowiedzialne za jego wystąpienie, może pomóc ludziom zrozumieć
ich niefortunne i traumatyczne doświadczenia (Baumeister, 1991 traumatycznych
doświadczeń (Baumeister, 1991; Beck, Rush, Shaw, & Emery, 1979; Silver et al., 1983;
Taylor, 1983). Ten rodzaj atrybucji lub atrybucji, jest często pozytywnie powiązany ze
wskaźnikami przystosowania (np. wśród ofiar kazirodztwa, Harvey i in. kazirodztwa, Harvey
et al., 1991; Silver et al., 1983; of raka piersi, Taylor, Lichtman, & Wood, 1984; niedawnej
śmierci rodzica, Schwartzberg & Janoff-Bulman, 1991; bólu związanego z reumatoidalnym
zapaleniem stawów, Tennen, Affleck, Urrows, Higgins, & Mendola, 1992; poronienia,
Tunaley, Slade, & Duncan, 1993; oraz dla rodziców noworodków wrażliwych medycznie,
Affleck, Tennen, & Rowe, 1991). Inne badania wykazują odwrotną zależność między
atrybucjami a przystosowaniem (np. Dollinger, 1986). Wielu autorów argumentowało
znaczenie dokonywania rozróżnień między między różnymi rodzajami atrybucji (Critchlow,
1985; Fincham & Jaspars, 1979; Montada, 1992; Thompson, 1991; Shaver & Drown, 1986;
Vieyra, Tennen, Affleck, Allen, & McCann, 1990). Wyróżnione rodzaje atrybucji obejmują
atrybucje przyczynowe, atrybucje selektywne, i atrybucje odpowiedzialności. Atrybucje
przyczynowe Atrybucje obejmują pytanie: "Dlaczego to wydarzenie się wydarzyło?". Próby
zidentyfikowania przyczyny swojego nieszczęścia nieszczęścia mogą odzwierciedlać
pragnienie danej osoby, aby zrozumienia i kontrolowania sytuacji oraz uniknięcia uniknięcia
powtórzenia się negatywnych wyników. Na przykład, najczęstsze wyjaśnienia przyczynowe,
które pacjenci po udarze mózgu w badaniu Thompsona (1991) Thompsona (1991) były styl
życia i stres, czyli przyczyny, które przynajmniej w pewnym stopniu pod ich własną kontrolą.
kontroli. Selektywne przypisywanie przyczyn wiąże się z pytaniem, "Dlaczego to przydarzyło
się mnie, a nie komuś innemu?". komuś innemu?". Skupienie się na selektywnych
przypadkach może wskazywać na postrzeganie siebie jako bezradną ofiarę sił znajdujących
się poza kontrolą. kontroli. Co więcej, pytanie "Dlaczego ja?" może sugerować porównanie w
górę, w którym ludzie oceniają swoją trudną sytuację w stosunku do innych, którzy nie
doświadczyły tej wiktymizacji. W tym świetle, ludzie mogą postrzegać, że to
niesprawiedliwe, że musieli musieli cierpieć z powodu tego nieszczęścia, podkreślając ich
niezdolność do uniknięcia przeciwności losu (Thompson, 1991). Porównania w górę w takich
okolicznościach prawdopodobnie nie są adaptacyjne, ponieważ mogą prowadzić do bierności
lub bezradności (Brickman & Bulman, 1977; Gibbons & Gerrard, 1991; Wills, 1990).
Atrybucje odpowiedzialności dotyczą tego, kto lub lub co ma być odpowiedzialne za to, co
się wydarzyło. Przypisanie odpowiedzialności zazwyczaj oznacza, że agent jest przyczyną
skutku. Przypisanie odpowiedzialności konkretnemu agentowi opiera się na wielu
czynnikach, w tym przyczynienia się do powstania skutku, świadomość konsekwencji, zamiar
doprowadzenia do o zdarzeniu, a także uznanie moralnej moralnej niewłaściwości podjętego
działania (Shaver & Drown, 1986). Przypisanie odpowiedzialności za negatywne zdarzenie
często implikuje moralną że agent nie powinien był działać w taki sposób, w jaki że agent nie
powinien był działać w taki sposób i że agent może być odpowiedzialny za wyniki. W ten
sposób przypisanie odpowiedzialności często prowadzą do poczucia niesprawiedliwości i
gniewu (Thompson, 1991). Przypisywanie przyczynowości, selektywne występowanie, i
odpowiedzialności wykazują niewielką korelację (Thompson, 1991) i różnią się pod
względem implikacji dla znalezienia znaczenia i dostosowania. Jednak badania często
wykorzystują te trzy typy atrybucji zamiennie, co atrybucji zamiennie, co przyczynia się do
do zamieszania i niespójności w literaturze w literaturze dotyczącej relacji między
atrybucjami, nadawaniem znaczenia i przystosowaniem (zob. Shaver & Drown, 1986, dla
krytyki). Bardziej dokładniejsze określenie rodzajów atrybucji pomogłoby wyjaśnić sprzeczne
ustalenia.Jak zauważyliśmy wcześniej, Smith et al. (1993) zasugerowali, że proces atrybucji
występuje na wczesnym etapie procesu radzenia sobie. Ta sugestia rodzi ważne pytania o to,
w jakim stopniu w jakim stopniu atrybucje są niezbędną częścią procesu radzenia sobie i ich
roli przyczynowej w radzeniu sobie w radzeniu sobie. Downey i wsp. (1990) zmierzyli oceny
rodziców dotyczące częstotliwości oceny częstotliwości przypisywania odpowiedzialności
przez rodziców 2 do 3 tygodni po śmierci ich niemowląt z powodu SIDS i stwierdzili, że
znaczna liczba rodziców nie zgłosiła poszukiwania atrybucji. Zasugerowali, że dla znacznej
mniejszości, kwestie atrybucji są nieistotne. Alternatywnym wyjaśnieniem, w świetle
twierdzenia Smitha i wsp. (1993), jest to, że ludzie dokonują bardzo wczesnych
automatycznych lub nieświadomych ocen przyczyny lub odpowiedzialności za śmierć na
podstawie lub odpowiedzialności za śmierć w oparciu o ich ukryte teorie rzeczywistości i
sposoby rozumienia świata. rozumienia świata. W związku z tym ludzie mogą nie być
świadomi świadomego poszukiwania znaczenia, ale ale te automatyczne atrybucje
wpłynęłyby na wpływ na oceniane znaczenie zdarzenia. W zakresie, w jakim że te
początkowe atrybucje przyczynowości są z globalnymi przekonaniami, dalsze poszukiwanie
odpowiedzi na pytanie "Dlaczego?" byłoby niepotrzebne. odpowiedzi na pytanie "Dlaczego?"
byłoby niepotrzebne. Ponieważ atrybucje pojawiają się na wczesnym etapie początkowym
procesie oceny, wiele z tego, co zostało atrybucji w poprzednich badaniach może być w
rzeczywistości były ponownymi atrybucjami - to znaczy rewizjami atrybucji, które dana
osoba atrybucji, które dana osoba początkowo poczyniła, kontynuując walkę o zrozumienie:
"Dlaczego ja?" lub "Jak jak Bóg, który mnie kocha, mógł na to na to?". Atrybucje i kontrola.
Traumatyczne wydarzenia często naruszają poczucie kontroli ludzi, a późniejsze próby a ich
późniejsze próby odzyskania poczucia kontroli mogą pomóc w zmniejszeniu stresogenności
stresującej sytuacji. Rothbaum i wsp. (1982) zaproponowali że gdy ludzie nie są w stanie
bezpośrednio kontrolować tego, co się z nimi dzieje lub stało, mogą odzyskać poczucie
kontroli, choć pośrednio, poprzez szereg różnych rodzajów atrybucji (na przykład,
przypisując kontrolę Bogu lub potężnym innym, lub poprzez wyjaśnienia post-hoc które
przywracają poczucie przewidywalności). Rothbaum i in. opisali, w jaki sposób ta wtórna
kontrola - "dostosowanie się do istniejącej rzeczywistości i akceptowanie jako niezmiennej
natury sytuacji" (s. 7) - wzrasta w obliczu nieudanych wysiłków nieudanych prób uzyskania
bezpośredniej kontroli pierwotnej (Heckhausen & Schulz, 1995; Patterson, 1993; Taylor,
1983; Tennen et al., 1992; Thompson, Nanni, & Levine, 1994). Na przykład w badaniu
Thompsona i wsp. (1993), wspomnianym wcześniej wcześniej, lepiej przystosowani pacjenci
z rakiem dostosowali się do istniejącej rzeczywistości rzeczywistością swojej choroby,
przenosząc swoją uwagę z rzeczy których nie mogli kontrolować (postęp choroby) do rzeczy,
które mogliby kontrolować (np. zarządzanie objawami). Podsumowując, nasz model sugeruje,
że atrybucje odgrywają szerszą rolę w procesach związanych ze znaczeniem niż uznawali
poprzedni badacze. Ludzie dokonują wczesnych, automatycznych ustaleń przyczynowości,
które mogą być modyfikowane w procesie proces tworzenia znaczenia, aż do akceptowalnego
(tj. zgodnej) wersji znaczenia sytuacyjnego lub globalnego znaczenia. Dostrzeganie korzyści.
W niektórych badaniach znaczenie jest określane operacyjnie jako doświadczanie
pozytywnych zmian lub postrzeganie korzyści w wyniku zdarzenia (np. Taylor, 1983;
Thompson, 1985). Postrzeganie pozytywnych korzyści z negatywnych traum życiowych i
trudnych przejść może być postrzegane jako rodzaj obronnego zaprzeczenia, jako strategia
radzenia sobie lub jako uzasadniony wynik w postaci wzrostu (Lemer i Gignac, 1992).
Gignac, 1992). Pomysł, że postrzeganie pozytywnych korzyści w awersyjnej sytuacji jest
przejawem obronnego zaprzeczania, został obalony przez wielu autorów (np. Affleck i
Tennen, 1993; Lerner i Gignac, 1992; Park i Cohen, 1993; Park, Cohen i Murch, 1996;
Tedeschi i Calhoun, 1995). Na przykład w badaniu porównującym młodsze i starsze próby
społeczności, Folkman, Folkman, Lazarus, Pimley i Novacek (1987) stwierdzili, że starsze
osoby stosowały znacznie więcej pozytywnej oceny niż osoby młodsze. Lerner i Gignac
(1992) opisali, w jaki sposób osoby osoby starsze, które są ofiarami zarówno społeczeństwa,
jak i postępującej degradacji i utraty, często opisują często opisują siebie jako prowadzących i
czują się usatysfakcjonowani. Niektórzy psychologowie utrzymują że te osoby starsze
używają mechanizmów obronnych aby zaprzeczyć lub zniekształcić swój etap w życiu lub
wiktymizacji, ale inni proponują, że ludzie mogą i zmieniają swoje reakcje emocjonalne
poprzez zmieniając swoją perspektywę w sposób, który że czują się lepiej bez zniekształcania
lub zaprzeczania obiektywnie trudnych lub pogarszających się okoliczności (Brandstadter &
Renner, 1990; Gilovich i Medvec, 1995; Heckhausen i Schulz, 1995; Lazarus, 1983; Lerner &
Gignac, 1992). Wiele badań empirycznych potwierdza koncepcję, że pozytywne radzenie
sobie z przewartościowaniem jest związane z dostosowaniem (np. Holahan, Moos, Holahan,
& Brennan, 1995; Menaghan & Merves, 1984; Revenson & Felton, 1989; Schussler, 1992;
Thompson i in., 1994; Upton i Thompson, 1992), zwłaszcza w przypadku niekontrolowanych
stresorów, takich jak choroba i żałoba (Mattlin, Wethington i Kessler, 1990; Moskowitz,
Folkman, Collette i Yittinghoff, 1996). Na przykład Carver i wsp. (1993) odkryli, że
akceptacja i pozytywne przeformułowanie wiązały się z mniejszym stresem w grupie kobiet
poddawanych operacji raka piersi. Affleck, Tennen, Croog i Levine (1987) stwierdzili, że
pacjenci po zawale serca, którzy dostrzegali korzyści wynikające z tego doświadczenia (np.
zacieśnienie relacji rodzinnych, poznanie nowych wartości) zgłaszali mniejszą depresję i
większą satysfakcję z życia, a Moskowitz i wsp. (1996) stwierdzili, że partnerzy opiekuńczy
mężczyzn z AIDS, którzy stosowali pozytywną ocenę, zgłaszali bardziej pozytywny
pozytywny nastrój podczas opieki i po śmierci partnera. Należy jednak zauważyć, że w
badaniach tych badania zazwyczaj operacyjnie definiowały pozytywne pozytywną ocenę jako
szukanie pozytywów w sytuacji. sytuacji. Rzadko kiedy badano, jakich konkretne pozytywne
aspekty, których ludzie szukają. Zwracanie uwagi na indywidualną zmienność w ramach
pozytywnej pozytywnej oceny prawdopodobnie przyniosłoby wgląd w mechanizmy, dzięki
którym ludzie znaczenie. Inne poznawcze strategie przewartościowania. Oprócz oprócz
ponownej oceny przyczyn i odpowiedzialności za negatywne wydarzenia i postrzegania
korzyści, ludzie mogą zmienić znaczenie sytuacji poprzez szereg innych poznawczych
strategii radzenia sobie poznawczych strategii radzenia sobie, w tym kompensacyjnego
wzmacniania siebie, porównywania w dół i rozwijania innego spojrzenia na sytuację. Proces
kompensacyjnego wzmacniania siebie może zminimalizować negatywne implikacje
negatywnego doświadczenia. negatywnego doświadczenia. W tym procesie ludzie
kompensują zagrożenie lub szkody w jednej domenie, koncentrując się lub wyolbrzymiając
swoje możliwości lub zalety w innych, niepowiązanych domenach (Baumeister, 1982; Taylor,
Wood i Lichtman, 1983). Przykładowo, osoby z chorobą nowotworową mogą przyznać, że ich
zdrowie nie jest takie jak kiedyś, ale wierzą, że ich charakter psychologiczny został znacznie
wzmocniony przez ich doświadczenia (Brown, 1993). (Brown, 1993). Inna strategia
ponownej oceny obejmuje procesy procesy porównawcze, w których ludzie oceniają siebie
jako dobrze sytuowanych w porównaniu innych ludzi. Porównania te są dokonywane na
wymiary, które poprawiają sytuację jednostki sytuację w porównaniu do innych, takich jak
ciężkość lub czas trwania choroby (Affleck & Tennen, 1993; Gibbons & Gerrard, 1991;
Taylor et al., 1983; Wills, 1981, 1992). Czasami ludzie porównują się z innymi, którzy
naprawdę są w gorszej sytuacji niż oni sami, ale czasami czasami porównują się do
hipotetycznego lub hipotetycznej sytuacji, która ilustruje, że ich własny stan może być gorszy
(Affleck i Tennen, 1993; Brown, 1993; Taylor et al., 1984; Thompson, 1985). Na przykład Na
przykład, wielu pacjentów chorych na raka że sytuacja mogła być znacznie gorsza i że że było
im znacznie lepiej niż hipotetycznemu hipotetycznych "wielu innych chorych na raka" (np,
Taylor &Lobel, 1989). Innym sposobem na zmniejszenie zagrożenia stwarzanego przez
zdarzenie przez zdarzenie jest próba uzyskania dłuższej perspektywy perspektywę, aby
zobaczyć wydarzenie w kontekście "szerszej perspektywy" (Moos & Schaefer, 1986). Na
przykład Na przykład, ludzie mogą powiedzieć sobie: "Za 5 lat lat nie będę nawet o tym
pamiętać". Podobnie, Podobnie, zachowanie poczucia humoru często zapewnia perspektywę,
która może sprawić, że stresujące doświadczenie stresujące doświadczenie (Carver et al.,
1993; Kurtz, Paulsen, & Ferguson, 1990; Nezu, Nezu, ABlissett, 1988). Innym sposobem, w
jaki ludzie mogą perspektywę i zachować globalne znaczenie w chronicznie stresujących
warunkach jest zapamiętywanie lub skupianie się na wydarzeniach, które wzmacniają ich
istniejące przekonania i cele. Na przykład Na przykład w badaniu partnerów opiekuńczych
mężczyzn z AIDS (Folkman, Moskowitz, Ozer, & Park, in press), mężczyźni zgłaszali
pozytywne, znaczące wydarzenia, które pomogły im poradzić sobie stresem związanym z
opieką i żałobą. Te wydarzenia obejmowały takie okazje jak ceremonie i spotkania
towarzyskie z bliskimi przyjaciółmi, które wzmocniły przekonania i wartości opiekunów
dotyczące bliskich relacji, a także wydarzenia w szpitalach gdzie pomagali w opiece nad
swoim partnerem, co wzmocniło ich przekonania na temat własnej wartości. Tak więc procesy
ponownej oceny, które wzmocniły globalne przekonania i wartości tym ludziom docenić małe
przyjemności, korzystnie interpretować niejednoznaczne sytuacje i znajdować małe
zwycięstwa. Te kreatywne sposoby utrzymania globalnego znaczenia pomogły opiekunom
utrzymać dobre samopoczucie w bardzo stresujących okolicznościach.

Wreszcie, zagrożenia dla globalnego znaczenia można zmniejszyć, zaprzeczając implikacjom

zdarzenia, które zagraża fundamentalnym przekonaniom i wartościom. Breznitz (1983) opisał
dziewięć różnych rodzajów zaprzeczania, z których każdy zmienia znaczenie stresującej
sytuacji w inny sposób, w tym, w kolejności malejącego nasilenia, następujące rodzaje
zaprzeczania zaprzeczanie informacjom, zaprzeczanie informacjom zagrażającym,
zaprzeczanie osobistej znaczenia, zaprzeczenie pilności, zaprzeczenie wrażliwości,
zaprzeczanie odpowiedzialności, zaprzeczanie afektowi i zaprzeczanie istotności tego afektu.
Autor zaproponował, że kiedy ludzie próbują zaangażować się w zniekształcenia
rzeczywistości, mają tendencję do używania najmniej zniekształceń niezbędnych w danym
momencie.

Zmiana globalnego znaczenia

Kiedy pojawia się wielka strata lub inne występuje negatywne wydarzenie, którego
konsekwencje których nie można wystarczająco złagodzić poprzez poznawcze procesy
radzenia sobie, takie jak te, które opisaliśmy, ludzie zmagają się ze zrozumieć, w jaki sposób
wydarzenie i jego konsekwencje pasują do ich wcześniejszych poglądów na świat. Niektóre
zdarzenia, takie jak poważne wiktymizacje, są zbyt awersyjne lub ekstremalne, aby można je
było dopasować do istniejących przekonania, nawet przy szeroko zakrojonej ponownej ocenie
ich sytuacyjnego znaczenia. znaczenia sytuacyjnego. Znalezienie znaczenia w takich
wydarzeniach może obejmować zmianę podstawowych systemów przekonań lub
podstawowych celów, co może pociągać za sobą rozwój nowych modeli świata, drastycznie
drastycznie zmienione hierarchie celów lub konwersje religijne. W zakresie, w jakim zmiany
w podstawowych przekonaniach i celach wiążą się ze stratą, może również wystąpić głębokie
poczucie depresji, beznadziejności i rozpaczy (Carver & Scheier, 1991; Klinger, 1977).
Zmiana przekonań. Według Parkes (1993), poważne przejścia psychospołeczne unieważniają
wiele oczekiwań i założeń w życiu i założeń w życiu danej osoby, w tym wiele rzeczy
uznawanych za za prawdziwe na podstawie wcześniejszych doświadczeń. Czasami, Janoff-
Bulman (1992) argumentowała, że naruszenie wcześniejszych oczekiwań jest tak
ekstremalne, że globalne przekonania danej osoby są że globalne przekonania danej osoby
zostają zniszczone i musi ona rozpocząć długi i i trudny proces ich odbudowy. W kilku
badaniach przeanalizowano wpływ traumatycznych wydarzeń na globalne przekonania. W
przekrojowym badaniu przekrojowym studentów, którzy niedawno doświadczyli śmierci
rodzica, Schwartzberg i Janoff-Bulman (1991) stwierdzili, że grupa że grupa dotknięta żałobą
miała znacznie bardziej negatywne przekonania na temat sprawiedliwości, uczciwości i
przewidywalności w porównaniu z dopasowaną grupą kontrolną. Scheppele i Bart (1983)
stwierdzili, że kobiety, które zostały zgwałcone, częściej postrzegały świat jako zimne i
niebezpieczne miejsce niż kobiety, które zostały zaatakowane, ale uniknęły gwałtu.
Konwersje religijne są kolejnym przykładem zmiany globalnych przekonań jako sposobu
radzenia sobie. Konwersje te często mają miejsce, gdy zwykłe sposoby radzenia sobie
zawodzą. Nowo odkryta religia zapewnia im alternatywne ramy znaczenia i zrozumienia,
które pomagają odpowiedzieć na ich pytania i rozwiązać ich problemy (Pargament, w prasie).
Zmiana celów. Traumatyczne wydarzenia, takie jak rzeczywiste lub zagrażające straty, często
pociągają za sobą zakłócenie podstawowych celów, które kierują dążeniami ludzi (np.
Folkman i Stein, 1996; Klinger, 1977; Thompson i Janigian, 1988). Martin i Tesser (1989)
zaproponowali, że gdy cel jest sfrustrowany, osoba może przejść dalej tylko poprzez
znalezienie odpowiedniego substytutu lub porzucenie go. Zasugerowali, że to zastąpienie lub
porzucenie celu może stanowić subiektywne doświadczenie "znalezienia sensu". Kiedy cele
są udaremnione, ludzie mogą zmienić znaczenie tego, co się wydarzyło lub dzieje poprzez
zmianę swoich starych celów i zastąpienie ich je nowymi celami (Brandstadter & Renner,
1990; Folkman, 1984; Martin & Tesser, 1989; Pearlin, 1991). Wiąże się to z oceną znaczenia
sytuacji pod względem konsekwencji dla życia, w tym konsekwencji dla własnego życia, w
tym przyszłych cele i priorytety (Brown, 1993; Moos & Schaefer, 1986; Thompson et al.,
1993). Na przykład Na przykład wiele osób z rakiem zgłasza, że że zmieniają swoje
priorytety w odpowiedzi na w odpowiedzi na swoją chorobę, decydując na przykład, że czas
spędzony z rodziną jest znacznie ważniejszy niż czas spędzony w pracy (Taylor, 1983).
Żałoba małżeńska stanowi kolejny przykład tego procesu. tego procesu. Śmierć partnera
pociąga za sobą pociąga za sobą wiele strat, w tym ważne cele które mogły obejmować
partnera lub cele, które zależały od zasobów zapewnianych przez tego partnera. Aby
kontynuować swoje życie, osoby pogrążone w żałobie muszą najpierw zmodyfikować swoje
przekonania zgodnie ze zmienioną rzeczywistością. To pozwala im zrzec się celów, które nie
są już możliwe do utrzymania i stworzyć nowe cele, które przywracają poczucie celu w ich
życia (Folkman & Stein, 1996; Millar et al., 1988). Znaczenie jest tworzone w zakresie, w
jakim nowo nowo ocenione sytuacyjne znaczenie zdarzenia oraz globalne przekonania i cele
danej osoby są zgodne (por. Epstein, 1991). Wyrażenia nadać sens lub znaleźć sens (np.
Mclntosh i in., 1993) mogą odnosić się do stopnia, w jakim ludziom udało się pogodzić ich
ocenione (lub ponownie ocenione) znaczenie zdarzenia z ich globalnym znaczeniem
(Thompson i Janigian, 1988). W zakresie, w jakim niedopasowanie utrzymuje się, ludzie
dokonują dalszych ponownych ocen, aby zmniejszyć niezgodność między tym, co
postrzegają, że się wydarzyło, a tym, co ich zdaniem powinno się wydarzyć lub tym, co
chcieli, aby się wydarzyło. powinno się wydarzyć lub co chcieli, aby się wydarzyło. się
wydarzyło. Ludzie, którzy nie są w stanie pogodzić swoich stresujących doświadczeń ze
swoimi globalnymi przekonaniami, wartościami i celami mogą zostać złapane w ciągłym
cyklu ponownej oceny, zmagając się bezskutecznie pogodzić oceniane znaczenia wydarzeń
znaczenia z ich globalnymi przekonaniami i celami w procesie w procesie ruminacji (Nolen-
Hoeksema, 1987; Pennebakeretal., 1990).

Znaczenie jako wynik

Proces, w którym ludzie integrują swoje globalne znaczenie ze znaczeniem konkretnej

sytuacji może skutkować trwałymi zmianami w globalnym znaczeniu, które
konceptualizujemy jako wyniki procesu nadawania znaczeń. Zmiany w przekonaniach
filozoficznych i religijnych są często zgłaszane po poważnych życiowych (np. Lehman i in.,
1993; Schwartzberg i Janoff-Bulman, 1991), podobnie jak zmiany egzystencjalne (Yalom i
Lieber zmiany egzystencjalne (Yalom & Lieberman, 1991). Ludzie którzy pogodzili się z
wielką stratą lub traumą, są często opisywane jako są smutniejsi, ale mądrzejsi (np. Epstein,
1991; Janoff-Bulman & Timko, 1987; Yalom & Lieberman, 1991), co sugeruje, że ich
pozytywne przekonania na temat świata zostały złagodzone.

W obszernym przeglądzie Schaefer i Moos (1992) opisali szereg domen w których może
nastąpić rozwój osobisty w wyniku konfrontacji ze stresującymi doświadczeniami i
skutecznego radzenia sobie z nimi: "Ludzie często wychodzą z kryzysu z nowymi
umiejętnościami radzenia sobie, bliższe relacje z rodziną i przyjaciółmi, szersze priorytety i
bogatsze docenienie życia" (s. 149). życia" (s. 149). Proponują oni 10 głównych rodzajów
pozytywnych rezultatów, mieszczących się w trzech (a) wzmocnione zasoby społeczne (w
tym rozwój relacji zaufania, lepsze relacje z członkami rodziny i przyjaciółmi, tworzenie
nowych sieci wsparcia); (b) (b) wzmocnione zasoby osobiste (w tym i intelektualne
zróżnicowanie, samodzielność i samorozumienie; empatia, altruizm i dojrzałość c) rozwój
nowych umiejętności radzenia sobie (w tym poznawczych umiejętności radzenia sobie,
umiejętności rozwiązywania problemów i poszukiwania pomocy oraz zdolności do
regulowania i kontrolowania afektu). Tego rodzaju pozytywne zmiany nie są rzadkością
(Calhoun & Tedeschi, 1989-1990; Schaefer & Moos, 1992). Przykładowo, w badaniu
przeprowadzonym na studentach, którzy stracili rodzica, Schwartzberg i Janoff-Bulman
(1991) stwierdzili, że 75% studentów zgłosiło zmiany w swoich ogólnych przekonaniach i
światopoglądzie. ich ogólnych przekonaniach i światopoglądzie, z których większość była
pozytywna (np. co jest ważne w ich życiu, posiadanie szersze, głębsze zrozumienie życia).
Ważne jest jednak należy jednak zauważyć, że literatura dotycząca postrzegania korzyści w
niewielkim stopniu rozróżnia między postrzeganiem korzyści jako sposobu radzenia sobie, a
jako wynik radzenia sobie. Pomiary radzenia sobie często zawierają elementy, które mogą być
mogą być traktowane zarówno jako wyniki, jak i radzenie sobie. Na przykład Na przykład
Lista Kontrolna Sposobów Radzenia Sobie (Lazarus i Folkman, 1984) zawiera elementy
oceniające poszukiwanie nowej wiary, rozwój osobisty i przewartościowanie priorytetów. Te
elementy są zazwyczaj uważane za działania związane z radzeniem sobie, teoretycznie
wszystkie te elementy mogą stanowić radzenia sobie; jednak mogą one być również
uzasadnionymi wyniki procesu radzenia sobie. Podejmiemy kwestię pomiaru w sekcji
dotyczącej implikacje. Nie wszystkie wyniki związane ze znaczeniem są pozytywne.
Negatywne zmiany w życiu są również często po stresujących wydarzeniach życiowych
(Collins i in., 1990; Curbow, Somerfield, Baker, Wingard, & Legro, 1993; Lehman et al.,
1993). Niektóre z nich (np. zniszczone cele życiowe; Lehman i in., 1993) mogą być
postrzegane jako porażka, 1993) mogą być postrzegane jako nieosiągnięcie integracji, a nie
jako zmiany w globalnym znaczenia wynikające z nieudanych prób nadania znaczenia. Inne
zmiany, takie jak poczucie bardziej bezbronne i mniej kontrolowane oraz przekonanie, że
przyszłość jest mniej pewna (Collins i wsp., 1990; Lehman i wsp., 1993) są prawdopodobnie
są prawdopodobnie trafnie konceptualizowane jako wyniki radzenia sobie, które obejmują
negatywne zmiany w globalnym znaczeniu.
Proces nadawania znaczenia i Wyniki dostosowania

Stopień, w jakim ludzie są w stanie zintegrować oceniane znaczenie wydarzenia z ich

globalnym znaczeniem, jest związany z ich psychologicznym przystosowaniem do tego
wydarzenia (Thompson i Janigian, 1988). Jest to zgodne z obszerną literaturą łączącą ogólne
poczucie spójności z lepszym przystosowaniem (np. Antonovsky, 1987). Ta integracja
prowadzi do akceptacji i pozwala ludziom iść dalej (Brooks & Matson, 1982; Horowitz,
1991). Niepokój zostaje złagodzony, ponieważ rozbieżność między globalnymi
przekonaniami ludzi a znaczeniem sytuacyjnym została zmniejszona. a znaczeniem
sytuacyjnym została zmniejszona i ponownie ponownie pracują nad osiągnięciem pożądanych
celów. Mclntosh i wsp. (1993) stwierdzili, że w przypadku rodziców zmagających się ze
śmiercią niemowlęcia z powodu SIDS, zwiększone przetwarzanie poznawcze, zdefiniowane
jako próby zintegrowania śmierci z istniejącym schematem, było pozytywnie związane z
długoterminowym dobrostanem. Jak wspomniano wcześniej, osoby, które nie pogodziły
niezgodności między ich globalnym znaczeniem a ich ocenianym znaczeniem wydarzeniem
często wpadają w cykl ruminacji, co wiąże się z gorszym dostosowaniem i depresją
(Lyubomirsky & Nolen-Hoeksema, 1993; Nolen-Hoeksema, 1987; Silver et al., 1983; Tait &
Silver, 1989). Na przykład Na przykład, badania przeprowadzone przez Downey i wsp.
rodziców zmagających się ze śmiercią swoich niemowląt oraz Silver et al. (1983) nad
osobami, które przeżyły kazirodztwo w dzieciństwie kazirodztwa w dzieciństwie wykazały,
że ciągłe poszukiwanie bez znalezienia odpowiedzi było przekrojowo związane z cierpieniem,
współwystępującym w czasie. czasu. W badaniu kobiet, które poroniły, te, które miały
wyjaśnienie swojej straty, miały niższy poziom natrętnych myśli (Tunaley et al., 1993).
Nolen-Hoeksema (1987, 1994) argumentowała, że że ludzie, którzy koncentrują się na
objawach objawach depresji i ruminują o przyczynach i i implikacjami tych objawów mają
dłuższe okresy okresy depresji niż osoby, które podejmują działania i skupiają się na innych
rzeczach. Martin i Tesser (1989) zasugerowali, że depresja i wyuczona bezradność występują,
gdy ludzie nie mogą osiągnąć ważnych celów, ale ich nie porzucają. Jeśli pogodzenie
sytuacyjnego i globalnego i globalnego znaczenia, albo poprzez asymilację, albo akomodację
akomodację, perspektywy dostosowania są lepsze (np. Horowitz, 1991; Silver et al., 1983).
Oczywiste jest jednak, że nie tylko to, czy znaczenie jest poszukiwane lub znajdowane, co
może wpływać na dostosowanie. Treść tego znaczenia będzie również wpływać na
dostosowanie danej osoby. Zmiany w globalnych przekonaniach i celach mogą mieć
korzystny lub niekorzystny wpływ na przystosowanie, w zależności od ich konkretnej treści
(Thompson & Janigian, 1988). Na przykład ofiary brutalnych przestępstw mogą nadać
znaczenie tym doświadczeniom poprzez zmianę ich globalne przekonania dotyczące
sterowalności i wrażliwości w kierunku zwiększonej niekontrolowalności i bezradności
(Epstein, 1991; Peterson & Seligman, 1983). Utrzymanie i przywracanie globalnych
przekonań i iluzji dotyczących kontroli (Thompson i in., 1993), przewidywalności,
zrozumiałości i życzliwości świata (Janoff-Bulman, 1992), jak również a także skupienie się
na nowych, osiągalnych celach (Folkman, 1984; Folkman & Stein, 1996) to wszystkie rodzaje
zmian w globalnym znaczeniu, które są związane z pozytywnym przystosowaniem do
stresujących stresujących wydarzeń życiowych. Kilka badań sugeruje, że postrzeganie
pozytywnych zmian z negatywnego doświadczenia może wpływać na dobre samopoczucie.
Wspomniane wcześniej prospektywne badanie Afflecka i wsp. (1987), wspomniane
wcześniej, wykazało, że że pacjenci z zawałem serca, którzy postrzegali korzyści z ataku
serca byli znacznie mniej mniejsze prawdopodobieństwo nawrotu zawału serca 8 lat później.
8 lat później. Affleck i wsp. spekulowali, że mężczyźni, którzy dostrzegali korzyści, dokonali
rzeczywistych zmian behawioralnych, które zmniejszyły ich ryzyko przyszłych ataków serca,
sugerując, że postrzegane pozytywne wyniki mogą wpływać na przyszłe poprzez ich wpływ
na zmiany w zachowaniach zachowania zdrowotne. Inne badanie ilustrujące postrzegane
korzyści wpływające na późniejszy stan zdrowia wykazało, że dzieci matek, które postrzegały
korzyści z hospitalizacji dziecka na oddziale na oddziale intensywnej terapii noworodków
rozwijały się bardziej optymalnie 2 lata później (Affleck et al., 1991). Z drugiej strony,
niektóre badania sugerują, że że postrzeganie pozytywnych zmian i dostosowanie być
niezależnymi wynikami. Na przykład badanie rodziców dzieci, które zmarły w wyniku
przypadkowych lub SIDS wykazało, że ludzie zgłaszali wiele pozytywnych zmian, chociaż
zmiany nie były związane z poziomem depresji lub pozytywnym morale (Lehman i in., 1993;
zob. także Collins i in., 1990; Curbow i in., 1993).

Chociaż większość ludzi wydaje się być w stanie odbić się od dna po
zakwestionowaniu ich systemów przekonań, inni wydają się wchodzić w negatywną spiralę,
w której negatywne doświadczenie wpływa na ich przekonania tak głęboko, że negatywne
wydarzenie staje się źródłem nowej, bardziej negatywnej tożsamości. Aby utrzymać spójność
systemu pojęciowego, ludzie interpretują i uzyskują nowe informacje w sposób, który
potwierdza centralne negatywne przekonania w systemie (Catlin i Epstein, 1992). Na
przykład, osoba, która osiąga spójne globalne znaczenie po traumie może przyjąć
przekonania, że świat jest złowrogi, a inni są niesprawiedliwi, wrodzy i niegodni zaufania.
Osoba ta może reagować gniewnie i agresywnie wobec innych, a tym samym prowokować
negatywne i wrogie reakcje z ich strony. Epstein (1991) opisał to jako przykład
nieprzystosowawczego rozwiązania stresu pourazowego, przeciwstawiając go adaptacyjnemu
stresu, kontrastując go z adaptacyjnym adaptacyjnym, w którym osoba może rozpoznać świat
i innych ludzi jako potencjalnie i siebie jako wrażliwą, ale w granicach możliwości (Epstein,
1991). Istotą adaptacyjnego jest modyfikacja globalnych przekonań w sposób przekonań w
sposób, który pozwala na realistyczne radzenie sobie i cieszenie się życiem.

Role osobowości w znaczeniu sytuacyjnym i Znaczenie globalne

Jednym z dodatkowych obszarów, którymi należy się zająć w odniesieniu do naszego modelu
jest konceptualny status zmiennych osobowości lub zmiennych dyspozycyjnych. Zmienne
dyspozycyjne są ściśle powiązane z globalnym znaczeniem w zakresie, w jakim wpływają na
indywidualne założenia i przekonania. Niektóre z najczęściej omawianych cech osobowości
obejmują nadzieję, optymizm odporność i poczucie własnej skuteczności. Podobnie jak
religijność, religijność, której użyliśmy jako przykładu wcześniej zmienne dyspozycyjne
wydają się przenikać różne schematy przekonań. schematy przekonań. Na przykład poziom
optymizmu (tendencja do wierzenia, że pozytywne wyniki pozytywnych wyników) powinien
wpływać na przekonania jednostek o sobie, swoich relacjach z innymi i oczekiwane wyniki
ich wysiłków, aby radzenia sobie i osiągania celów. Inne cechy osobowości mogą być mniej
bezpośrednio związane z globalnym znaczeniem jednostki. Jeśli chodzi o znaczenie
sytuacyjne, cechy dyspozycyjne mogą wyraźnie wywierać silny wpływ na oceny sytuacyjne i
sposoby reagowania na te sytuacje w kategoriach reagowania na te sytuacje w kategoriach
radzenia sobie. Na przykład osoby o wyższym poziomie neurotyczności są bardziej skłonne
do oceniania sytuacji jako zagrożenia, a nie wyzwania (np, Martin & Lee, 1992). Takie osoby
mogą również być również mniej skłonne do wdrażania w określonych sytuacjach, w tym
ponownej oceny znaczenia sytuacyjnego i globalnego. I odwrotnie, osoby o wysokim
optymizmie prawdopodobnie oceniać sytuacje jako wyzwania, a nie zagrożenia i częściej
stosują radzenie sobie z przewartościowaniem (Carver i in., 1993). Style radzenia sobie style
radzenia sobie mogą również przyczyniać się do nadawania znaczeń. Na przykład
Lyubomirsky i Nolen-Hoeksema (1993) udokumentowali jak poszczególne osoby różnią się
tendencjami do ruminacji, która podtrzymuje dysforię. Jak dotąd, jednak niewiele badań
empirycznych bezpośrednio bezpośrednio zajmowało się tymi kwestiami.

Podsumowanie i wnioski

Koncepcja znaczenia w stresie i procesie stresie i radzeniu sobie jest teoretycznie

bogata i ważna. Aby ten obszar rozwijał się teoretycznie i i empirycznie, badacze muszą
przyjąć szerszy konceptualne spojrzenie na różne sposoby, w jakie znaczenie może być
zaangażowane w proces radzenia sobie, w proces radzenia sobie, a także muszą być bardziej
modele koncepcyjne leżące u podstaw ich badań. W ten sposób W ten sposób badania
prowadzone przez różnych badaczy powinny być bardziej kompatybilne, a pełniejsze
zrozumienie wymiarów znaczenia można znaczenia. W niniejszym artykule podjęto próbę
przedstawienia integracyjnego modelu poprzez rozszerzenie transakcyjnych transakcyjną, aby
uwzględnić różne aspekty znaczenia. Wśród ważnych rozróżnień, które między znaczeniem
globalnym a znaczeniem znaczeniem sytuacyjnym. Globalne znaczenie odnosi się do
ogólnego znaczenia, w tym przekonań i cele, a znaczenie sytuacyjne odnosi się do
interpretacji globalnego znaczenia ludzi w kontekście konkretnych wydarzeń i zdarzeń. To
rozróżnienie toruje drogę do rozróżnienia między różnymi rodzajami znaczenia sytuacyjnego,
w tym oceniane znaczenie, poszukiwanie znaczenia (radzenie sobie ze znaczeniem) i
znaczenie jako wynik (zmiany w znaczeniu globalnym). My zdefiniowaliśmy tworzenie
znaczeń jako ostateczną integrację znaczenia sytuacyjnego z globalnym znaczenie poprzez
poznawcze ponowne oceny zarówno oceniane znaczenie sytuacji i globalne globalnych
przekonań i celów, a także określiliśmy niektóre z głównych sposobów, w jakie ludzie
osiągają tę integrację. Wyjaśniliśmy literaturę na temat atrybucji związanych ze znaczeniem, a
także wprowadziliśmy koncepcję ponownej atrybucji. Te rozróżnienia powinny pomóc w
przyszłej teorii budowanie teorii i pracę empiryczną.

Implikacje dla badań

Dzięki jaśniejszym konceptualizacjom i definicjom znaczenia, drzwi są otwarte dla

działalności badawczej w wielu obszarach znaczenia i procesu nadawania znaczenia. Wiele
informacji można uzyskać, gdy przyszłe badania osób radzących sobie z traumatycznymi
wydarzeniami i stresującymi okolicznościami będą badać hipotezy wygenerowane przez nasz
model. przez nasz model. Na podstawie naszego modelu przedstawiamy sugestie badawcze
dotyczące domen znaczenia globalnego i znaczenia sytuacyjnego.
Globalne znaczenie - kwestie pomiaru

Na szczęście dla badaczy zainteresowanych znaczeniem w kontekście stresu i radzenia sobie,

opracowano pewne narzędzia do pomiaru globalnego znaczenia. Miary globalnych przekonań
obejmują miary globalnych orientacji, takie jak Skala Założeń Światowych (Janoff-Bulman,
1992) i Skala Założeń Międzykulturowych międzykulturowych (Ibrahim & Kahn, 1987);
narzędzia umiejscowienia kontroli instrumenty, z których niektóre są ogólne, jak np. I-E Scale
(Rotter, 1966), a niektóre z nich dotyczą konkretnych domen, jak np. specyficznych domen,
takich jak Wielowymiarowa Skala Umiejscowienia Kontroli Zdrowia (Wallston, Wallston, &
DeVellis, 1978); różne miary przekonań i orientacji religijnych, takie jak Uniwersalna Skala I-
E dla Wieku (Gorsuch & McPherson, 1989; Gorsuch & Venable, 1983), Skala Ortodoksji
Doktrynalnej (Batson, Schoenrade, & Ventis, 1993); i inne mierzące bardziej specyficzne
rodzaje przekonań (np. Skala Sprawiedliwego Świata Lernera [1970]). Lernera [1970]).
Dostępne są również miary celów życiowych dostępne, ale bardziej jako techniki oceny celów
niż jako konkretne kwestionariusze; techniki te różnią się pod wieloma względami. techniki
różnią się pod wieloma względami, w tym poziom(y) i liczba ocenianych celów oraz zebrane
informacje pomocnicze (np, znaczenie, poczucie poczynionych postępów). Rodzaje celów
rodzaje celów, dla których opracowano techniki oceny oceny obejmują zadania życiowe
Cantora i Kihlstroma Cantora i Kihlstroma (1987), zadania życiowe Emmonsa (1989)
Emmonsa (1989), osobiste dążenia, osobiste projekty Little'a (1983) Little'a (1983) oraz
bieżące obawy Klingera (Klinger, Barta i Maxeiner, 1981). Istnieją miary globalnego
znaczenia zarówno przekonań i celów, ale czy są one adekwatne do zadania? adekwatne?
Wyczerpujące, ale konkretne zdefiniowanie treści globalnego znaczenia jest z pewnością
trudne, a operacjonalizacja tej definicji jest jeszcze trudniejsza. Oczywiście przydatność tych
skal zależy od konceptualizacji globalnego znaczenia stosowanej przez badacza. Przyszły
rozwój miar globalnego znaczenia może być wspomagany przez ramy, które ramy.

Kwestie metodologiczne i merytoryczne

Przeprowadzono zaskakująco niewiele badań na temat tego, jak różne aspekty globalnego
znaczenia, zwłaszcza przekonań i celów, rozwijają się i zmieniają się, a także w jaki sposób te
aspekty znaczenia są dotknięte traumatycznymi wydarzeniami i stresujące okoliczności.
Dostępne badania przekrojowe przekrojowe są problematyczne, ponieważ nie wykluczyć
możliwości stronniczego przywoływania. Potrzebne są projekty są potrzebne, aby pogłębić
naszą wiedzę rozwoju globalnego znaczenia. Ponadto przedstawiliśmy liniową interpretację
naszego modelu modelu, ale w rzeczywistości związek między między znaczeniem
sytuacyjnym a globalnym jest rekurencyjny. Przyszłe badania powinny uwzględniać złożone
interakcję między tymi dwoma poziomami znaczeń. Badania dotyczące przekonań muszą
bardziej skupić się na przekonaniach związanych z dostosowaniem, gdy jednostki napotykają
wysoce stresujące sytuacje, które są sprzeczne z ich przekonaniami. W jakich warunkach
jednostki modyfikują te przekonania? Jaki jest wpływ modyfikowanie (lub nie
modyfikowanie) tych przekonań? tych przekonań? Na przykład optymizm został adaptacyjny
nawet w obliczu ciągłych negatywnych okoliczności. ciągłych negatywnych okoliczności.
Scheier i Carver (1993) twierdzili, że optymiści mają tendencję do mają bardziej
ekspansywne i elastyczne niż osoby mniej optymistyczne. Podobnie, badanie przeprowadzone
przez Litt, Tennen, Affleck i Klock (1992) wykazało, że gdy niepłodne pary miały w obliczu
niepowodzenia procedury zapłodnienia, dyspozycyjny optymizm był związany z korzystnym
dostosowaniem, chociaż optymizm sytuacyjny dla procedury nie był predyktorem
dostosowania. Naukowcy zasugerowali, że optymiści mogą mieć zdolność do pozytywnego
pozytywnie oceniać sytuacje i oczekiwać pozytywnych wyników (patrz Brandstadter i Renner
[1990] dla podobną sugestię). Odkrycia te sugerują że adaptacyjne jest niemodyfikowanie
przekonań na temat optymizmu na poziomie globalnym, o ile jednostki mogą robić wyjątki od
tych przekonań na poziomie sytuacyjnym. Ta sama zasada powinna mieć zastosowanie do
przekonań dotyczących kontroli. Uogólnione przekonania o kontroli okazały się być
adaptacyjne, nawet w pogarszających się sytuacjach (Thompson i in., 1993), ale istotnym
elementem adaptacyjnego elementem adaptacyjnego radzenia sobie jest realistyczna
realistyczna ocena możliwości kontroli na poziomie sytuacyjnym (Folkman (Folkman, 1984;
Folkman & Stein, 1996). być w stanie zrobić wyjątek od globalnych przekonań na temat
kontroli na poziomie sytuacyjnym. Z drugiej strony, mogą istnieć "optymalne poziomy iluzji",
jak zasugerował Baumeister (1991) (patrz także Taylor, Collins, Skokan i Aspinwall, 1989).
Badania nad podstawowymi przekonaniami były również ograniczone, ponieważ zostały
przeprowadzone głównie z białymi przedstawicielami klasy średniej i wyższej. Mogą istnieć
mogą istnieć istotne różnice w podstawowych przekonaniach między grupami i kulturami (np.
Ibrahim, 1991; Ibrahim & Kahn, 1987). Na przykład przekonania dotyczące kontroli osobistej
w innych kulturach w innych kulturach różnią się od tych na Zachodzie, według badań
porównujących przekonania osób mieszkających w Japonii w porównaniu z tymi w Stanach
Zjednoczonych (Weisz, Rothbaum, & Blackburn, 1984) i ludzi w byłych wschodnich i
zachodnich Niemczech (Oettingen, Little Niemczech (Oettingen, Little, Lindenberger, &
Baltes, 1994). W Stanach Zjednoczonych Frieze i wsp. (1987) przytoczyli badania, które
wskazują na wyższe postrzeganie podatności (np. na stanie się ofiarą ofiarami
przypadkowych przestępstw) wśród niektórych grup, w tym Afroamerykanów i osób
starszych. Aby aby te badania były znaczące, oczywiście oczywiście rzeczywiste wskaźniki
bazowe takich zdarzeń należy również wziąć pod uwagę.

Znaczenie sytuacyjne

Uniwersalność znaczenia znajdowania lub nadawania znaczenia jest kluczową kwestią dla
przyszłych badań nad radzeniem sobie. Niektórzy autorzy argumentowali że ludzie różnią się
znacznie pod względem potrzeby sensu awersyjnym wydarzeniom (np. Downey et al., 1990).
W przeciwieństwie do tego, nasza konceptualizacja zakłada że utrzymywanie spójności i
zgodności między swoimi światopoglądami a doświadczeniami jest podstawową cechą
ludzkiego funkcjonowania i adaptacji. Koncepcje poznania społecznego dotyczące centralnej
roli potrzeby utrzymania spójności i konsekwencji (np. Fiske i Taylor, 1991) powinny zostać
włączone do przyszłych badania nad radzeniem sobie.

Kwestie pomiaru

Ponieważ znaczenie sytuacyjne obejmuje początkowe oceny zdarzeń, radzenie sobie z

tworzeniem znaczeń, i wynikające z tego zmiany w znaczeniu globalnym, jego pomiar
wymaga szerokiego zakresu strategii strategii i instrumentów. Wiarygodny i wiarygodny
pomiar znaczenia sytuacyjnego jest wyzwaniem. Badania nad pierwszym składnikiem
znaczenia sytuacyjnego znaczenie - początkowe oceniane znaczenie stresujących wydarzeń -
miały tendencję do stosowania prostych doraźnych miar oceny dla poszczególnych sytuacji
badanych sytuacji, w tym pojedynczych o to, w jakim stopniu zdarzenie jest postrzegane jako
zagrożenie, stratę lub wyzwanie (np. Bjorck & Cohen, 1993). Inni badacze (np. Carver &
Scheier, 1994) zastosowali metodę Folkmana i Folkmana i Lazarusa (1985) do oceny emocji
zakładając, że są one związane z różnymi ocenami (np, zmartwienie i strach jako wskazujące
na zagrożenie, pewność siebie lub chętny jako wskazujący na wyzwanie), a jeszcze inni
polegali na klasyfikacji zdarzeń przez badacza (McCrae, 1984). zdarzenia (McCrae, 1984).
Jeden z instrumentów, który został specjalnie opracowany w celu oceny szeregu wymiarów
oceny pierwotnej i wtórnej jest Skala Oceny Stresu Stresu (SAM; Peacock & Wong, 1990).
Wstępne wyniki sugerują, że wymiary oceny (zagrożenie, wyzwanie, centralność, możliwość
kontrolowania przez siebie, możliwość kontrolowania przez przez innych i możliwość
kontroli przez kogokolwiek) posiadają stosunkowo silne właściwości psychometryczne. Skala
ta skala była do tej pory rzadko używana i wymaga dalszych informacji na temat
psychometrii i przydatności w różnych populacjach uczestników i stresorami (Monroe &
Kelley, 1995). Vitaliano, Russo, Weber i Celum (1993) opublikowali również miarę oceny, ale
również nie była jeszcze szeroko stosowana. Przegląd rozdział autorstwa Monroe i Kelley
(1995) dostarcza aktualne informacje na temat pomiaru początkowych oceny. Drugi składnik
znaczenia sytuacyjnego - radzenie sobie z tworzeniem znaczeń - obejmuje ponowną ocenę
globalnego lub sytuacyjnego znaczenia. Niektóre aspekty ponownej oceny, w szczególności,
ponownej oceny znaczenia sytuacyjnego, można można znaleźć w instrumentach radzenia
sobie, takich jak COPE (Carver, Scheier, & Weintraub, 1989) i Lista Kontrolna Ways of
Coping Checklist (Lazarus & Folkman, 1984). Inne sposoby oceny procesu tworzenia
znaczeń wiążą się z wykorzystaniem miar przetwarzania poznawczego. Na przykład Impact
of Event Scale (Horowitz, Wilner, & Alvarez, 1979) jest konceptualizowana jako miara prób
zintegrowania przez jednostki bieżącego traumatycznego wydarzenia z ich schematami
poznawczymi (Greenberg, 1995). Inne badania wykorzystują pytania specjalnie dostosowane
do ich populacji. Na przykład, w badaniu rodziców niemowląt z SIDS w żałobie SIDS,
Mclntosh i in. (1993) opracowali 19-punktową miarę przetwarzania poznawczego, pytając
respondentów, jak często w ciągu ostatniego tygodnia mieli myśli, wspomnienia lub mentalne
obrazy dziecka, jak żywe i absorbujące były te myśli, jak często i absorbujące, jak często
wydawało im się, że jak często wydawało im się, że widzieli lub słyszeli niemowlę, w jakim
stopniu celowo angażowali się w myślenie o dziecku i jak często jak często chcieli i
faktycznie rozmawiali o dziecku i jego lub jej śmierci (s. 815). Podobnie, Nolen-Hoeksema i
Morrow (1991) opracowali skalę ruminacji dotyczącą trzęsienia ziemi Loma Prieta, pytając
ludzi, jak często często myśleli o różnych aspektach trzęsienia ziemi. Trzeci składnik
znaczenia sytuacyjnego - zmienione znaczenie globalne lub sytuacyjne- stanowi inne
wyzwanie. Pomiar zmian w znaczeniu sytuacyjnym lub globalnym można osiągnąć za
pomocą powtarzanych pomiarów (np, prowadzenie badań podłużnych przy użyciu tej samej z
wykorzystaniem tej samej miary), ale oczywiście badacze muszą operacyjnie zdefiniować
znaczenie globalne i sytuacyjne i sytuacyjne. Na przykład SAM można wykorzystać do
ocenić zmiany w ocenianym znaczeniu, lub Skala Skala Założeń Światowych może być użyta
do zmierzyć zmiany w znaczeniu globalnym. Kilka badaniach wielokrotnie mierzono
przekonania przekonania religijne, na przykład w celu oceny zmian w tych światopoglądów
na przestrzeni czasu (np. Shrimali & Broota, 1987). Fenomenologiczni towarzysze ludzkich
raportów raportów ludzi na temat ich procesów tworzenia znaczeń to kolejny obszar, w
którym badania są nieliczne. Kiedy ludzie są proszeni o zgłoszenie, czy czy nadali lub
znaleźli znaczenie w wydarzeniu, co ludzie rozumieją przez to pytanie? ludzie rozumieją to
pytanie? Kiedy odpowiadają, co mają na myśli? To pytanie jest szczególnie ważne w świetle
badań, które wskazują, że raporty ludzi doświadczeń różnią się w zależności od tego, czy są
odpytywani za pomocą nieustrukturyzowanych wywiadów, ustrukturyzowanych
ustrukturyzowanych wywiadów lub kwestionariuszy (Vieyra et al., 1990). Omówiliśmy już
trudności w próbie oddzielenia miar radzenia sobie od miar od rzeczywistych zmian i
wzrostu. Kwestionariusz sposobów radzenia sobie (Lazarus & Folkman, 1984), na przykład,
zawiera pozycje takie jak "odnalazł nową wiarę" i "odkrył na nowo, co jest ważne w życiu",
które można interpretować jako jako wysiłki radzenia sobie lub wyniki radzenia sobie.
Interpretacja tych Interpretacja tych pozycji zależy od tego, czy czy dana osoba zgłasza, co
zrobiła w danej sytuacji, aby radzić sobie z sytuacją (celowo podejmując wysiłki w celu w
przeciwieństwie do tego, co wydarzyło się jako konsekwencja sytuacji (znaczenie jako
konsekwencją sytuacji (znaczenie jako wynik). Niejednoznaczność dotycząca znaczenia
pozycji można zmniejszyć, jeśli instrukcje dotyczące instrukcje dotyczące sposobu
wypełniania kwestionariusza są precyzyjne. Ta precyzja nie zawsze była osiągana w
poprzednich edycjach kwestionariusza (np, Folkman, Lazarus, Dunkel-Schetter, DeLongis, &
Gruen, 1986).

Kwestie metodologiczne i merytoryczne

Jednym z ważnych obszarów badań nad znaczeniem sytuacyjnym sytuacyjnych są różnice

indywidualne i zmienne i zmiennych dyspozycyjnych. Ludzie różnią się pod względem
stopniu, w jakim ich globalne znaczenie jest podważane przez konkretne wydarzenie, w jaki
sposób początkowo oceniają sytuacje oraz w stopniu świadomości i intencjonalności, z jaką
dążą do spójności między znaczeniami znaczeniami globalnymi i sytuacyjnymi. Znaczenie
celów, często pomijane w badaniach nad w badaniach nad radzeniem sobie (Maes i in., 1996),
powinno być w przyszłych badaniach nad zmaganiami jednostek w radzeniu sobie ze
stresującymi sytuacjami i doświadczeniami. stresującymi sytuacjami i doświadczeniami.
Zarówno cele niższego i cele wyższego rzędu powinny być starannie ocenione i włączone do
tych przyszłych badań. Ważnym obszarem jest adaptacyjna transformacja celów (Carver &
Scheier, 1991; Heckhausen & Schulz, 1995; Stein et al., 1993). Ludzie którzy mają cenne
cele, których nie mogą osiągnąć czasami są w stanie zrezygnować z tych celów i na inne,
mniej wartościowe, ale bardziej osiągalne cele. osiągalne, podczas gdy innym razem wydają
się tego nie robić. nie są w stanie tego zrobić. Ludzie nie mogą skupić się na alternatywnych
celach, podczas gdy wciąż są mocno i zaangażowani w realizację swoich pierwotnych celów
(Clark i in., 1991; Klinger, 1977; Thompson, 1991). Co ułatwia lub utrudnia proces rezygnacji
z nieosiągalnych celów? I co ułatwia lub utrudnia zastąpienie nowych, wartościowych celów?
Inny obszar eksploracji obejmuje rozwojowe aspekty tworzenia znaczeń. Niektóre badania
sugerują, że wraz z wiekiem ludzie mogą w większym stopniu polegać na strategiach radzenia
sobie, które obejmują akceptację i modyfikację celów, a w mniejszym na tych, które obejmują
wytrwałe dążenie do celów i aktywne rozwiązywanie problemów (Brandstadter i Renner,
1990; Folkman i in., 1987; por. Heckhausen & Schulz, 1995). Inne badania sugerują, że próby
radzenia sobie skoncentrowanego na problemie nie zmniejszają się wraz z wiekiem, pomimo
zmniejszającej się wiary w wewnętrzne umiejscowienie kontroli (np. wewnętrznego
umiejscowienia kontroli (np. Aldwin, 1994). Te odkrycia podkreślają potrzebę dalszych prac
nad zmian rozwojowych w sposobie nadawania znaczenia w stresujących wydarzeniach w
ciągu całego życia. Kolejna kwestia dotycząca znaczenia sytuacyjnego, która ma implikacje
zarówno dla teorii, jak i teorii, jak i pracy klinicznej, jest intencjonalność (Greenberg, 1995;
Tennen & Affleck, w druku). To znaczy, czy radzenie sobie z tworzeniem znaczeń jest celowe,
czy też czy też niektóre z procesów integracji poznawczej obejmują automatyczne,
nieświadome procesy? Czy procesy te można przyspieszyć (Pennebaker et al., 1990) lub
ułatwione przez procesy terapeutyczne terapeutyczne lub inne interwencje? Wreszcie, nasz
model określa proces przez który ludzie przekształcają znaczenie wydarzeń. Proces ten ma
wpływ na dostosowanie. Możliwość pozytywnych zmian wynikających z radzenia sobie z
negatywnymi wydarzeniami zasługuje na dokładne zbadanie (Park i in., 1996; Tedeschi &
Calhoun, 1995). Te i inne kwestie sugerowane przez nasze ramy, muszą być systematycznie
badane w przemyślanych badaniach w naturalistycznych naturalistycznych. Ustawienia
laboratoryjne są zbyt ograniczające, aby odpowiedzieć na większość pytań dotyczących
znaczenia, które my i inni. Nasze ramy powinny pomóc badaczom zdefiniować rodzaj
znaczenia, które badają, sugerują hipotezy do przetestowania i ostatecznie przyczynić się do
naszego zrozumienia jak ludzie dostosowują się do tych głęboko stresujących które mogą
podważyć ich rozumienie świata. świata.