Chapter 260

VERONICA POV

Sa tulong ng mga bodyguards na nagbuhat kay Rafael maayos itong nakaakyat ng

kanyang kwarto. Mula sa wheelchair kaagad na din itong nagpalipat ng kanyang kama.
Mukhang katulad ko na-miss din yata nito ang kanyang sariling higaan kaya hindi ko
mapigilan ang makaramdam ng tuwa habang pinagmamasdan ito.

Laking pasasalamat ko sa Diyos dahil tuluyan ng natanggal ang halos lahat ng benda
sa katawan nito. Maliban na lang sa kaliwang binti na napuruh talaga dahil sa sa
aksidente.

Gayunpaman masaya ako dahil alam kong babalik din sa dati ang lahat.

Matapang si Rafael at alam kong walang pagsubok ang hindi nito kayang malagpasan.

"Ano nga pala ang gusto mo? Gusto mo bang ikuha kita ng makakain sa kusina para
naman malamnan ang sikmura mo bago ka matulog?" malambing kong tanong sa kanya nang
kaming dalawa na lang ang naiwan dito sa kanyang kwarto.

Abala ang halos lahat ng miymebro ng pamilya sa ibaba. Gustong ipagdiwang nila Tita
Carissa at Tito Gabriel pati na din ng mga kapatid ni Rafael ang kanyang agarang
paglabas sa hospital. Mas mabuti nga iyun para naman magkaroon pa lalo ng
motivation si Rafael na magpagaling.

"Nope! Busog pa ako. How about you? Gusto mo bang kumain? Parang kakaunti lang yata
ang nakain mo kanina sa hospital." sagot nito sa akin. Umiling din ako. Ganito
naman talaga ito palagi, marami or kaunti ang kakainin ko palaging bukang bibig
nito na kaunti lang daw ang kinakain ko. Nasanay na ako sa kanya.

"Kung ganoon siguro kailangan mo ng magprepare para matulog para makapagpahinga ka

bago tayo ulit bababa mamaya. Hinihintay ka din ng mga kapatid mo.. Teka lang,
punasan muna siguro kita at palitan ng damit pantulog. Para naman magiging
kumportable ka." nakangiti kong sagot kanya.

"Kung ayos lang sa iyo why not! Of course, masaya ako na maramdaman ang pag-aalaga
mo sa akin Sunshine ko. Iyun nga lang, hindi ko muna masusuklian ang ginagawa mong
pag aalaga sa akin ngayun. Hindi pa kas. ako makakilos na maayos eh." sagot nito.
Nakakaunawa ko naman itong nginitian.

"Ayos lang iyun. Huwag kang mag- alala, ililista ko lahat ng utang mo sa akin para
masingil kita pagaling mo." pabiro kong sagot habang nakangiti. Kaagad naman itong
tumawa. Hindi ko tuloy maiwasan na titigan ito sa kanyang mukha.

Kahit siguro maghapon kong titigan ang mukha nito hindi ako magsasawa. Lalo kasi
itong gumwapo sa paningin ko. Pakiramdam ko nga napaka-swerte ko sa kanya. Kahit na
nasa ganitong itong sitawasyon hindi pa rin ito nagkulang para iparamdam sa akin
kung gaano ako kahalaga sa kanya.

Lalong naging istrikto sa ibang tao si Rafael pero kapag ako ang kaharap nito
palagi itong nakangiti. Lalo tuloy naramdaman ng puso ko kung gaano ako ka-special
sa kanya. Kaya naman susuklian ko ang pagmamahal na ibinibigay niya sa akin ng
higit pa. Aalagaan ko ito sa abot na aking makakaya.

"Ohhh Sunshine..natulala ka na diyan ah? Matagal ko ng alam na pogi ako kaya huwag
mo akong titigan ng ganyan " tatawa-tawa nitong wika
Mahina pa nitong pinisil ang ilong ko kaya naman hindi ko maiwasan na mapakurap.
Hindi ko man lang namalayan na kanina pa pala ako nakatulala. Nakakahiya tuloy sa
kanya.

"ha? Ahhh! Ehhh! Hehehe! Sorry, ano nga uli iyun Mahal kong Rafael?" nakangiti kong
tanong kahit na ang totoo nakaramdam ako ng kaunting hiya sa kanya. Baka kong anong
isipin nito sa akin. Mabuti na lang at hindi tumulo ang laway ko habang nakatitig
sa kanya kanina.

"Sabi ko, akala ko ba balak mo akong punasan? Bakit ka nakatulala diyan?' nakangiti
nitong tanong. Bakas ang panunudyo sa mga mata nito kaya naman kaagad akong
napaiwas ng tingin. Nagmamadali akong tumayo mula sa pagkakaupo sa kanyang tabi
dito sa kama at nagmamadaling naglakad patungo sa banyo para kumuha ng basang bimpo
at gamitin para pagpunas sa katawan nito.

"ahhh oo nga pala...hehehe! Sorry po... wait lang at kukuha lang ako ng gamit. "
sagot ko at nagmamadaling pumasok sa loob ng banyo. Sobrang lakas ng kabog na
dibdib ko. Hindi ko tuloy maintindihan kung bakit ako nagkakaganito ngayun. Sanay
naman na ako na palaging katabi si Rafael pero iba ang epekto niya sa akin ngayun.
Siguro dahil hindi na kami halos naghihiwalay kaya ganoon.

Mabuti na lang at kumpleto sa mga gamit itong banyo ni Rafael. Lahat yata ng mga
kailangan nito nandito na sa loob kaya naman kaagad akong kumuha ng bimpo at
itinapat sa gripo para basain. Kung may planggana sana mas mabuti pero dahil wala
magtatiyaga na lang ako na magpabalik balik ngayun dito sa banyo.

Pagkalabas ko ng banyo kaagad kong napansin na nakapikit na si Rafael.

Mukhang natagalan yata ang paglabas ko mula banyo at nakatulog na ito. Gayunpaman
nagpasya na muna akong pumunta sa kanyang walk in closet para kumuha ng pantulog na
pwedeng ipamalit sa suot niya ngayun. Pipilitin kong mapunasan ang buo nitong
kaawan para naman makaramdam din siya ng kaginhawaan at makapagpahinga ng maayos.

"Rafael? Tulog ka na ba?" mahina ko pang tawag dito ng muli akong makalapit ng
kama. Unti-unti naman itong dumilat sabay tango.

"Yah...so pupunasan mo na ba ako?" nakangiti nitong tanong. Kaagad akong tumango.

"Oo, pero kailangan muna nating hubarin ang tshirt mo. Papalitan na din kita ng
kasuotan para mas lalo kang maging kumportable." nakangiti kong sagot, sabay kuha
ng remote ng aircon at hininaan ito. Ayaw kong lamigin ito habang giagawa ko ang
proseso ng pagpupunas sa kanyang katawan. Akma naman na babangon ito ng kama pero
kaagad ko itong sinaway.

"Huwag na! ako na ang bahala sa iyo. Relax ka lang at sinabi ng Doctor na hind
dapat mapwersa iyang binti mo. Kailangan gumaling kaagad ang sugat para maumpisahan
na ang therapy mo.: "nakangiti kong awat sa kanya. Hinawakan ako nito sa aking
kamay sabay tango.

"Thank you! Napaka-maalalahanin mo talaga! Hindi ako makapaniwala na sa kabila ng

nangyari sa akin nandito ka pa rin sa tabi ko. Ginagawa mo ang lahat para maalagaan
mo ako ng maayos. Thank you Sunshine ko! Sa totoo lang, takot na takot ako sa
nangyaring ito sa akin. Mabuti na lang at nandito ka palagi sa tabi ko. Palagi mong
ipinaparamdam sa akin na ayos lang kaya naman lalo akong naging matapang para
tulungan ang sarili ko na gumaling kaagad." madamdamin nitong sagot sa akin. Pigil
ko naman ang sarili ko na maluha dahil sa sinabi nito sa akin ngayun.

"Ano ka ba...hindi mo na kailangan pang magpasalamat sa akin Rafael. Masaya ako na

pagsilbihan ka! Kahit na anong mangyari, hindi ako aalis sa tabi mo dahil kahit na
injured ka ngayun ramdam na ramdam ko pa rin ang pag- aalaga mo sa akin." sagot ko.
Kaagad lumamlam ang mga mata nito habang nakatitig sa akin. Hindi ko na napigila
ang sarili ko, kaagad ko siyang niyakap at mabilis na hinalikan sa labi.

"Ipangako mo sa akin, kahit na anong pagsubok na dumating huwag ka basta- bastang

sumuko. Kailangan kita! Kailangang kailangan kita Rafael." halos pabulong kong wika
sa kanya. Kaagad kong naramdaman ang mahigpit na pagyakap nito sa akin.

Hinalikan pa ako nito sa noo bago sumagot.

"Kailangan din kita Sunshine. Promise, gagawin ko ang lahat maging masaya ka lang
sa piling ko." sagot nito

"Presensya mo pa lang masaya na ako eh. Sige na nga, masyadong delayed na ang
pagpupunas kong ito sa iyo. Bitaw na at nang mapalitan na kita ng damit. "malambing
kong wika sa kanya sabay kalas sa pagkakayakap. Masyado pa namang mababaw ang luha
ko nitong mga nakaraang araw at baka maiyak na naman ako. Inabot ko na ang bimpo at
inumpisahan itong punasan sa kanyang mukha.

Nakangiti naman itong hinayaan akong gawin ang trabaho ko. Hindi din ito umaangal
at nagiging cooperative naman hangang sa hubarin ko na ang kanyang suot na tshirt
at inumpisahan ko ng punasan ang kanyang katawan.

"Ohhh I really love it!" narinig ko pang bulong nito. Hindi ko naman maiwasan na
mapangiti.

Patapos ko ng punasan ang katawan nito nang maramdaman ko ang paghawak nito sa
kamay ko. Namumungay ang mga matang tumitig ito sa akin

"Gusto kong punasan mo din ako sa ibaba." wika nito sabay senyas sa ibabang parte
ng katawan. Kaagad naman akong tumango.

Iyun naman talaga ang balak ko. Ang punasan ito mula ulo hangang paa. Kaya lang
masyadong atat itong mahal ko. Tinatantiya ko pa nga kung paano ko gagawin eh.
Kahit naman papaano first time kong gagawin ito sa kanya na hindi siya masasaktan.
Na hindi masasagi ang ilang mga sugat nito na hindi pa masyadong magaling. Sa
hospital kasi hangang mukha, leeg, braso at paa lang ang ginagawa kong pagpunas
dito. Ngayun nagdedemand na sya sa buong katawan.

Kaya ko naman sigurong gawin. Dalawa lang namin kami dito sa kwarto at ilang beses
ko na din naman nasilayan ang hubad nitong katawan.

"Maingat kong hinawakan ang suot nitong cotton shorts at unti-unti iyung ibinababa.
Ramdam ko pa ang panginginig ng aking mga kamay dahil sa ginagawa ko. Kailangan
kong mag- ingat dahil baka masagi ko pa ang kaliwa nitong binti. Hindi pa magaling
iyun at ayaw ko siyang masaktan.

"Hindi ba masakit?" wika ko sa kanya pgkatangal ko ng kanyang shorts. Tumango ito.

Napansin ko pa ang malagkit na pagtitig nito sa akin kaya hindi ko maiwasan na
makaramdam ng pagkailang.

"Hubarin mo din ang brief ko Sunshine. Sobrang sikip na kasi eh.

Hindi na makahinga ang alaga ko." wika nito. Kaagad na dumako ang tingin ko sa
gitnang bahagi ng katawan nito. Partikular sa parte na natatakpan pa ng brief nito
at hindi ko maiwasan na magulat. Kaagad kasing tumampad sa mga mata ko na bumubukol
na iyun. Napalunok pa ako ng makailang ulit bago muling tumingin sa mukha ni
Rafael.
"Ba-bakit ganiyan?" pabulong kong tanong.

"Kanina pa siya ganiyan. Namimmiss ka na talaga siguro eh." sagot nito na may
halong panunudyo ang boses. Hindi ako nakasagot.

"Sige na Sunshine...gusto ko din magpalit ng underware. Ang init na kasi eh."

nakangiti nitong wika. Tumango ako at gamit ang nanginginig kong kamay dahan-dahan
kong hinawakan ang garter ng kanyang brief. Bahala na nga. Maraming beses ko Ng
Makita ang alagaa nitro at hindi ako dapat kabahan Ng ganito.