Romulus (Alba Longa, 24 maart 771 v.Chr. - Rome, 5 of 7 juli 716 v.Chr.

) was samen met zijn

tweelingbroer Remus een zoon van Mars en Rhea Silvia (ook Ilia genoemd) én mythische
stichter van Rome.
Voor de mythe over de stichting van Rome, zie Romulus en Remus.

Romulus als koning van Rome[bewerken | brontekst bewerken]

Op de dood van Remus volgden nog meer gevechten waarbij onder meer Romulus' pleegvader
Faustulus gedood werd. Nadat Romulus Remus en Faustulus had begraven, werkte hij verder
aan de uitbouw van zijn stad. De stad zou haar ontstaan gekend hebben op zeven heuvels: de
Palatijn (waar Romulus zijn grenzen getrokken had), de Aventijn (waar Remus begraven lag), de
Capitolijn of het Capitool, de Coelius of Caelius, de Esquilijn, de Quirinaal en de Viminaal.
Vervolgens deelde Romulus het volk in in groepen van 3000 man infanterie en 300 man
cavalerie, welk geheel hij een legioen noemde. De honderd edelste mannen stelde hij aan als
adviesraad: de senaat.
De bloeiende nieuwe stad Rome, vernoemd naar haar stichter - hoewel het intussen duidelijk is
dat de figuur van Romulus jonger is dan de naam "Rome" - , trok ook figuren van bedenkelijk
allooi (door een asielplaats in te stellen, werd iedereen die naar Rome kwam vrijgepleit van
rechtsvervolgingen, met als gevolg veel criminelen in Rome) aan, maar helaas geen vrouwen.
Om aan dit probleem een mouw te passen nodigde Romulus zijn buren, de Sabijnen, uit om met
hen de Consualia - het feest ter ere van Consus - te vieren. Tijdens dit feest schaakten de
Romeinse mannen de Sabijnse maagden, waarop de Sabijnen woedend naar huis gingen,
zinnend op een oplossing voor dit conflict. Intussen huwden de Romeinse mannen de Sabijnse
meisjes en kregen velen van hen een kind.

Oorlog met de Sabijnen[bewerken | brontekst bewerken]

De Sabijnen begonnen onderhandelingen waarbij ze de teruggave van de meisjes eisten. Dit kon
Romulus niet toestaan en hij eiste dat de Sabijnen huwelijken tussen Sabijnen en Romeinen
zouden toelaten. Hierop reageerden de Sabijnen door zich voor te bereiden op oorlog en de
wapens op te nemen tegen Rome.
Terwijl de Sabijnen zich nog aan het voorbereiden waren, vielen enkele steden al Rome aan en
werden in een slag door Romulus' leger overwonnen. Hierop gaven ze zich over aan Romulus,
die hen naar Rome liet voeren en de gronden aan de Romeinse burgers gaf, met uitzondering
van die gronden die behoorden aan de ouders van de geroofde meisjes.
Hierop trokken de Sabijnen onder het opperbevel van Titus Tatius op naar Rome, waar men zich
op het Capitool had teruggetrokken. De burcht viel echter door Tarpeia, de dochter van de
Romeinse bevelhebber en Vestaalse maagd, die de schitterende armbanden gezien had van de
Sabijnen en aan Titus Tatius vroeg om deze aan haar te overhandigen voor haar verraad. Toen
de Sabijnen de burcht waren binnengedrongen beval Titus Tatius dat ze haar moesten bedelven
onder dat wat ze aan hun arm hadden. Tarpeia werd bedolven onder de Sabijnse schilden in
plaats van armbanden en stierf aldus voor haar verraad. Hierop werden de gevechten vervolgd
op het Forum Romanum, maar uiteindelijk kwamen de Sabijnse maagden zelf tussenbeide. Ze
pleiten voor hun ontvoerders, die nu hun mannen waren en schoonzonen van vele van de
Sabijnse krijgers. Ze toonden hun zonen, die zowel Romeins als Sabijns bloed door hun aderen
hadden stromen. Hierop werd er vrede gesloten tussen de Romeinen en Sabijnen, waarbij Titus
Tatius als mederegent van Romulus werd aangesteld en het Romeinse volk verder werd
uitgebreid.
Na vijf jaar coregentschap werd Titus Tatius vermoord door buitenlandse ambassadeurs in Rome
en werd Romulus opnieuw de enige koning te Rome. Romulus deelde nu ook de Romeinen in in
drie tribus: de Ramnites, de Tities en de Luceres. Hij verdeelde hen in tien curiae, die vervolgens
de Comitia curiata vormden. Romulus stelde ook een eigen lijfwacht aan van de driehonderd
beste ruiters, die Celeres werden genoemd, naar Celers, een vriend van Romulus die hem had
bijgestaan in zijn strijd tegen Remus en nu als tribunus Celerum leider van de Celeres en na
Romulus de belangrijkste politieke figuur.