1 Temp-wielkość charakteryzująca stan cieplny i określająca jego potencjał cieplny.

Temp danego ciała jest funkcją współrzędnych (x,y,z) i czasu. T=f(x,y,z,τ) 2 row. Fouriera ma postać dQ=
-λS*(dT/dx)*dτ opisuje ilość ciepła Q przewodzonego przez powierzchnie S prostopadlą do kierunku ruchu ciepła dQdx=-λSdTdτ; λ=dQdx/SdTdτ =[Jm/m^2 sK]=[W/mK] λ współczynnik przewodzenia ciepła,
τ- czas operacji, Q- przewodzenie ciepła, S-powierzchnia przewodzenia; dT/dx- gradient temp .3 Prawo Wiena- iloczyn długości fali promieni o max natężeniu i temp w której to promieniowanie zachodzi
jest wielkością stałą (w miarę wzrostu temp λ max przesuwa się w kierunku fal krótszych). Pr Stefana-Boltzmanna- natężenie promieniowania ciała doskonale czarnego jest wprost proporcjonalne do
czwartej potęgi jego temp Eo=Co(T/100)^4 (równanie to można stosować również do ciał niedoskonale czarnych) Pr Kirchoffa –w stanie równowagi termicznej natężenie promieniowania emisji i absorpcji
energii danego ciała są jednakowe czyli współczynnik emisji i absorpcji są równe A=Σ=E/Eo=C(T/100)^4/Co(T/100)^4; C=ΣTo; E1=A*To 4 Ciało dosk białe energia promienista padająca na ciało może
ulec całkowitemu lub częściowemu odbiciu (miarą tej części energii jest refrakcja R), zmieniając jedynie kierunek promieniowania r =1,a=0,t=0; Cialo czarne- ulega całkowitemu lub częściowemu
pochłonięciu (jej miarą jest absorbancja A), ta część energii ulega zamianie na ciepło r=0,a=1,t=0 Cial. Przeźroczyste- ulega całkowitemu lub częściowemu przejściu przez dane ciało (transmitancja T) t=1
r- współczynnik odbicia, a-wsp absorpcji, t- wsp przeźroczystosci. 5 Kryterialna liczb Prandtla Pr=cη/λ; λ=cη/Pr; Nusselta Nu=alfa*d/λ; ά=Nuλ/d; [(W/mK)*(1/m)]= [W/m^2K] alfa-współczynnik
wnikania[W/m^2K], d- średnica[m], λ-wsp przewodzenia ciepła [W/mK], c- ciepło właściwe płynu[J/kgK], η- lepkość dynamiczna płynu [kg/ms] 6 rown Plancka ma postać (dE/dλ)od T=(c1*λ^5)/ [(e^(c2/λT)-
1] T- temp ciała emitującego energie promienistą o wartości c1=2πhc, h-stała Plancka, c- prędkość światła, c2- stała o wartości c2=ch/k, k-stała Boltzmanna k=R/N, R uniwersalna stała gazowa, N- stała
Avogadro 7 Wzór Nu=0.023Re^0.8*Pr^0.33 opisuje proces wnikania ciepła (konwekcja wymuszona podczas burzliwego ruchu płynów) 8 Konwekcja swobodna w przestrzeni ograniczonej Natężenie
przepływu ciepła obliczamy z równania przewodnictwa ciepła q=λz/σ *SΔT; λz- zastępczy współczynnik przewodzenia ciepła[W/mk]; σ- szerokość komory [m]; S-powierzchnia przekroju przez który
następuje ruch cieplny [m^2]; ΔT- różnica temp przeciwległych ścian komory [K]. Dla Gr*Pr10^3 λz/λ=0.18(Gr*Pr)^0.25 wartość λz oblicza się dla temp średniej pomiędzy temp ściany cieplejszej i
zimniejszej, charakterystycznym wymiarem liniowym w liczbie Grashofa jest szerokość kolumny λz/λ=f(Gr*Pr) gdy Re€(2*10^3,10^4) 9 Ilość ciepla wymienionego w jednostce czasu q=… mowa o
przenikaniu ciepła przez ściankę cylindryczna 11 Dlaczego w rown Nu=0.021Re^0.8 nie wyst kryt Prandtla rów to opisuje konwekcje wymuszona podczas burzliwego ruchu płynów, chodzi tu o cząsteczki
gazów dwuatomowych, które charakteryzują się stałością liczby Prandtla 12 Szczególny przypadek transportu ciepła opisany rów q=… Na czym polega szczególność tego procesu? ((( za A podstaw we
wzorze S)))). Ustalony transport ciepła z płynu jeden do dwa przez ściankę jednodziałową. Przenikanie. 13 Jak oblicza się zastępczą różnicę temp wymienników ciepła? q= k*delta T od e* S; k- współ.
przenikania. Dla małych wartości różnicy temperatur w wejściu i wyjściu wymiennika. Zastępcza różnica temp T od e jest ich średnią arytmetyczną: delta T od e= (delta T we + delta T wyj)/2. Natomiast gdy
różnice temp na wyjściu i wejściu są duże jako zastępczą różnicę temp przyjmuje się: delta T od e= (delta T2-delta T1)/ (ln delta T2- ln delta T1) 15 stężanie roztworu- wstępny etap krystalizacji,
najczęściej w aparatach wyparnych. Bilans materiałowy: b0*L=b*(L-W) => W=L*(1-b0/b), gdzie L- masowe natężenie przepływu roztworu rozcieńczonego[kg/s]; W- masowe natężenie przepływu
odprowadzonego roztworu[kg/s]; b0- stężenie początkowe roztworu[%]; b- stężenie roztworu opuszczającego wyparkę. Bilans ciepła: Ciepło wprowadzone z roztworem rozcieńczonym + ciepło
wprowadzone z para grzejna = ciepło odprowadzone z para wtórną + ciepło odprowadzoe ze stężonym roztworem + ciepło odprowadzone z kondensatorem. L*c2*TG(roztwór rozcięczony)+ G*i’’G(para
grzejna)= W*i’’W(para wtórna)+ T1*(L*cL-W*cW)(stężony roztwór)+ G*i’g(kondensat); gdzie: G- masa pary grzejnej doprowadzonej do wyparki[kg/s]; cL- ciepło właściwe roztworu rozcieńczonego[J/kg*K];
cW- ciepło właściwe roztworu rozpuszczalnika[J/kg*K]; TG- temp roztworu wpływającego do wyparki[K]; T1- temp wrzenia roztworu[K]; i’’W- entalpia pary wtórnej w temp T[J/kg]; i’’G- entalpia nasyconej
pary grzejnej[J/kg]; i’G- entalpia kondensatu[J/kg]