adeusz Zygmunt Jeziorowski (ur. 15 listopada 1908 w Gostomi, zm.

4 września 1939 nad

Widzewem) – harcerz, porucznik pilot Wojska Polskiego, w 1921 najmłodszy odznaczony
Krzyżem Walecznych za męstwo i odwagę w obronie Płocka w wojnie polsko-bolszewickiej.
Kawaler Krzyża Srebrnego Orderu Wojennego Virtuti Militari (pośmiertnie).

Życiorys
Syn Romana i Jadwigi z Kołanowskich[1]. W dniach 18–19 sierpnia 1920, w czasie wojny
polsko-bolszewickiej, jako jedenastoletni uczeń Gimnazjum Małachowskiego wziął udział w
obronie Płocka. Został przydzielony do punktu sanitarno-amunicyjnego, w ogniu walki
dostarczał amunicję na barykady[2]. W niedzielę 10 kwietnia 1921 w Płocku Józef Piłsudski
odznaczył go Krzyżem Walecznych. Następnie kontynuował naukę w Korpusie Kadetów Nr
2 w Modlinie, a zakończył w Korpusie Kadetów Nr 1 we Lwowie. Tam w 1929 zdał
maturę[3].

Uzasadnienie do Krzyża Walecznych wręczonego osobiście przez Józefa Piłsudskiego:

...kiedy wybito obronę barykady koło poczty a ranni żołnierze opuścili barykadę
pozostawiając karabin maszynowy. Ochotnik Tadeusz Jeziorowski porwał i uniósł
wymieniony karabin. Pędzony przez konnych bolszewików w ostatnim momencie ciałem swym
go przykrył...[4]

W latach 1929–1931 był słuchaczem Szkoły Podchorążych Lotnictwa w Dęblinie, którą

ukończył z 38. lokatą[5]. 15 sierpnia 1931 Prezydent RP mianował go podporucznikiem, a
Minister Spraw Wojskowych przydzielił do 3 pułku lotniczego w Poznaniu[6]. W 1934 roku
ukończył kurs pilotażu, a następnie kurs wyższego pilotażu w Lotniczej Szkole Strzelania i
Bombardowania w Grudziądzu uzyskując kwalifikacje pilota myśliwskiego[7]. Na stopień
porucznika awansowany ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1936 i 11. lokatą w korpusie
oficerów aeronautycznych (od 1937 korpus oficerów lotnictwa, grupa liniowa)[8].

15 września 1937 objął dowództwo 133 eskadry myśliwskiej[9], która w październiku została
rozformowana. Został wówczas pierwszym dowódcą 161 eskadry myśliwskiej we Lwowie[10].
31 grudnia 1938 wyznaczony został na stanowisko oficera taktycznego III dywizjonu
myśliwskiego w 6 pułku lotniczym[5][11]. Na tym stanowisku walczył w kampanii wrześniowej.

Poległ 4 września 1939 roku w walce powietrznej nad lotniskiem polowym dywizjonu w
Widzewie-Ksawerowie (zestrzelony podczas startu z lotniska)[12][13]. Pochowany został na
cmentarzu Doły w Łodzi[14]. Jego oraz jego braci imię nosi Szkoła Podstawowa nr 1 w
Płocku[15].

W 2019 roku Instytut Pamięci Narodowej wydał komiks pt. „Waleczny Tadzio”
upamiętniający postać Tadeusza Jeziorowskiego[16], w 2021 roku, w ramach serii
„Bohaterowie Niepodległej”, ukazała się jego biografia[17].

31 marca 2022 roku Rada Miasta Płock jednogłośnie ustanowiła Tadeusza Jeziorowskiego
(najmłodszy kawaler Krzyża Walecznych) patronem skweru znajdującego się na Osiedlu
Międzytorze w płockiej dzielnicy Podolszyce[18].

Ordery i odznaczenia
  Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari (pośmiertnie)
 Krzyż Walecznych – 10 kwietnia 1921 (najmłodszy odznaczony)[4]
 Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 „Polska Swemu Obrońcy”
 Krzyż za Męstwo i Odwagę 206 pułku piechoty Armii Ochotniczej i Obrony Płocka[4]
 Odznaka Ofiarnych O.K.O.P.[4]

Przypisy