67․ Օստեոխոնդրոպաթիաներ

Այս խմբի բնորոշ հատկանիշներն են

1․ մեծամասամբ ախտահարում է դերահասներին
2․առկա է ցավային սինդրոմ
3․ունի բարորակ ընթացք, ինքնուրույն անցնում է
4․ այս խմբի մեջ են մտնում 20ից ավել հիվանդություններ
1․ Շոյերման-Մաուի հիվանդություն-դիտվում է ողերի մարմինների
ապոֆիզների օստեոխոնդրոպաթիա,ողի մարմնի հետին լայնությունը մեծ
է առաջայինից։ Նաև ուղեկցվում է Շմոռլի ճողվածքով։ Բնորոշ է սեփաձև
դեֆորմացիա, առաջային կապանի կրակալում, կիֆոզ։ Պետք է
տարբերակել պատանեկան կիֆոզից, որի ժամանակ սեփաձև
դեֆորմացիա չկա։ Ռ-աբանորեն դիտվում է խիստ արտահայտված կիֆոզ,
սուբխոնդրալ սկլերոզ։ Կոմպրեսիոն տրավմայի ժամանակ առկա է
սեփաձև դեֆորմացիա։
Ասեպտիկ նեկրոզը առավել հաճախ հանդիպում է պատանիների մոտ։
Ասեպտիկ նեկրոզը ներարում է էպիֆիզալ հատվածները, սունխոնդրալ
հատվածը։ Երեխաների մոտ կարող է գնալ Լեգ-Կալվե-Պերտեսի
հիվանդություն՝ ազդրոսկրի գլխիկի օստեոխոնդրոպաթիա է,
մեծամասամբ՝միակոմանի մինչև 14 տարեկան տղաները։ Կարծես թե
անջատվում է էպիֆիզի գլխիկը և զարգանում է ֆրագմենտացիա։
Ի տարբերություն տուբերկուլյոզի պրեարթրիտիկ փուլի այն
ախտահարում է միայն գլխիկը, հոդափոսը ինտակտ է։ Տուբերկուլյոզը
արթրիտիկ փուլում բերում է հոդաճեղքի նեղացման իսկ
խոնդրոպաթիաները՝լայնացման ։
Դիտվում է
1 փուլ՝ազդրոսկրի գլխիկի չափերի փոքրացում
2 փուլ՝դեստրուկցիա, ֆրագմենտացիա
3 փուլ՝ նեկրոզի վերականգնում, որը միշտ չէ որ լիովին է վերականգնվում
և բերում է սնկանման դեֆորմացիայի, գլխիկը կորցնում է իր կլորությունը
և հարթվում է։
2․ Օզգուտ-Շլատերի հիվանդություն-ոլոքի մեծ թմբիկի պոկումային
կոտրվածքն է ծնկային կապանի ախտահարման արդյունքում, առկա է
ոսկրի կնճիթանման փոփոխություն՝գերաճ, բնորոշ է սպորտսմեններին։
3․ Կյոլլերի հիվանդություն-
Կյոլլեր 2-ոտնաթաթի 2-3 նախագարշապարային ոսկրերի
էպիֆիզիոլիզ՝էպիֆիզի կլորությունը հարթվում է։ Շատ դեպքերում
կարող է զարգանալ դեֆորմացնող արթրոզ։
Կյոլլեր 1- նավակաձև ոսկրի օստեոխոնդրոպաթիա, հյուսվածքները
այտուցվում են, բնորոշ է 6-7 տարեկան երեխաներին, ելքը նորմալ
ապաքինումն է։
4․ Կալվեի հիվանդություն-ողի մարմնի օստեոխոնդրոպաթիա,
ախտահարվում է կրծքային հատվածի ոչ հարակից ողերի մարմինները ։ Ի
տարբերություն տուբերկուլյոզի ողերը ոչ հարակից են ախտահարվում և
բացակայում է սառը աբսցեսը։ Կարող ենք ունենալ 2-3 ողի մարմնի
բարձրության կորուստ, բայց թույլ ոչ սեփաձև, կիֆոզ չի լինում ։
5․ Քյոնինգի հիվանդություն-(հոդային մկնիկ ,իսկական մկնիկ)-
առավելապես մեծահասակների մոտ է հանդիպում։ Ազդրոսկրի միջային
կոճի սեկվեստրացիա, որն ընկնում է հոդի մեջ։ Այդ սեկվեստրը ընկնում է 2
ոսկրերի միջև և խանգարում ծնկի ծալմանը և առաջացնում է ցավ։ Այն
պետք է տարբերակել խոնդրոմատոզից (կեղծ մկնիկ) որը աճառային
հյուսվածքի ոսկրացումն է։ Իսկ Քյոնինգի ժամանակ ոսկրային է։
Մեծահասակների մոտ հանդիպում է Պերտեսը որը որպես կանոն
զուգորդվում է դեֆորմացնող արթրոզով։ Հանդիպում է նաև Կյոնինգը։
Մյուսը դաստակի կիսալուսնաձև ոսկրի ասեպտիկ նեկրոզն է՝
դեֆորմացնող արթրոզի զարգացմամբ։
Նույն ասեպտիկ նեկրոզը երեխաների մոտ կոչվում է խոնդրոպաթիա,որը
կարեի է բուժել։ Ունի բարորակ ընթացք՝ առանց դեֆորմացնող արթրոզի։
Իսկ մեծահասակների մոտ դեֆորմացնող արթրոզն է ելքը։

6․ Պեջետի հիվանդություն-պատճառը հայտնի չէ։ Մեծամասամբ հիվանդանում են

տղամարդիկ 40-ից անց տարիքում, ունի ժառանգական
նախատրամադրվածություն։Կարող է ունենալ տնտեսական բնույթ։ Արյան մեջ
բարձրանում է հիմնային ֆոսֆատազան 20 անգամ, իսկ Сa-ը և P-ը նորմա են։
Ոսկրերում գնում է և քայքայում և գերաճներ, որը հանգեցնում է ոսկրի
դեֆորմացիայի։ Ոսկրերը այնքան փխրուն են դառնում որ հեշտությամբ կոտրվում
են , փշրվում։ Բնորոշ է գանգի
տիպիկ Ռենտգեն պատկերը, որը մի փոքր կարելի է նմանացնել
օստեոբլաստիկ մետաստազին։
Պեջետը ուղեկցվում է օստեոսարկոմայով։ Բոլոր տեսակի չարորակ
ուռուցքները առաջացնում են կորտիկալ շերտի քայքայում ։ Պեջետը կոչվում է
դեֆորմացնող օստեոարթրոզ։