CYTRYNA ZWYCZAJNA

Cytryna zwyczajna to drzewo lub krzew owocowy z rodziny rutowatych. Kwestia jej pochodzenia nie
jest jednoznaczna. Uważa się, że pochodzi z południowo-wschodnich Chin – współcześnie nie rośnie
tam ani w stanie dzikim, ani nie jest tam uprawiana – lub jest krzyżówką limy z cytronem. Do Europy
trafiła w czasach średniowiecza.

Uprawa

Jest najbardziej wśród wszystkich gatunków rodzaju cytrus wytrzymała na niskie temperatury.

Dobrze rośnie na stanowisku słonecznym, bezwietrznym i w temperaturze 20–25⁰C. Latem można

wynieść ją na balkon, taras lub do ogrodu. Warto jednak pamiętać, że każda zmiana kąta padania
światła powoduje zrzucanie kwiatów i owoców, które szybko ponownie wyrastają z pędów.

Cytryna wymaga dobrze przepuszczalnej, kwaśnej i lekkiej gleby oraz równomiernego,

umiarkowanego podlewania odstaną wodą. Roślina lepiej znosi krótkotrwałe okresy suszy niż
nadmierną wilgoć. W okresie od marca do września dobrze jest ją nawozić uniwersalnym
biohumusem lub nawozem do cytrusów.

Drzewo owocowe jest uprawiana dla swoich owoców, które zawierają dużo witaminy C i B1 oraz
kwasu cytrynowego. Aby owoce mogły znieść często długotrwały transport na duże odległości,
zrywane są z drzew w stanie niedojrzałym, a następnie przed sprzedażą poddaje się je sztucznemu
dojrzewaniu za pomocą etenu. Największe plantacje znajdują się w Stanach Zjednoczonych, we
Włoszech, Meksyku, Grecji i Hiszpanii. Znajduje się w rejestrze roślin uprawnych Unii Europejskiej

Roślina ozdobna jest uprawiana w ogrodach i parkach w krajach o ciepłym klimacie. Na obszarach o
klimacie umiarkowanym uprawia się ją w szklarniach i palmiarniach, a także w mieszkaniach, jako
roślinę pokojową.

Kraje według produkcji cytryny.

Indie są największym producentem cytryn na świecie, produkującym 3 548 000 ton rocznie.

Meksyk zajmuje drugie miejsce z roczną produkcją 2 983 802,19.

Chiny jest trzecim co do wielkości producentem cytryny.

Turcja, Brazylia, Argentyna, Hiszpania, Stany Zjednoczone Ameryki, Republika Południowej Afryki,
Iran, Kolumbia, Włochy, Egipt

Cechy charakterystyczne:

W stanie naturalnym osiąga 5–10 m wysokości. Ma gałęzie pokryte kolcami oraz jasnozielonymi,
jajowatolancetowatymi liśćmi o lśniącej blaszce i piłkowanych brzegach. Kwiaty cytryny mają średnicę
ok. 30 mm. Są białe, pięciopłatkowe i intensywnie pachną. Roślina kwitnie niemal nieprzerwanie i
wytwarza kwaśne, jadalne, jajowate owoce – cytryny. Owoce zawierają dużo witaminy C i B1 oraz
kwasu cytrynowego. Uprawiana w donicach rośnie na wysokość 1–4 m i nadal obficie kwitnie i
owocuje. Do najciekawszych odmian cytryny zwyczajnej należy Arancino, Berna, Corpaci, Genoa oraz
Italian Pink.