WSTĘP: Miłość jest bardzo popularnym motywem wśród autorów.

Wielu twórców próbowało na przestrzeni lat

uchwycić jej ulotną naturę i zamknąć ją w słowach, by stworzyć wiarygodny obraz tego, jak wygląda to uczucie. W
związku z tym w tekstach można spotkać wiele portretów zakochanych i wyobrażeń na temat tego, jak miłość może
wyglądać. Miłość, jako uczucie, może być rozpatrywana na różnych płaszczyznach. Ma nie tylko romantyczny
charakter, ale również np. macierzyński, przyjacielski, braterski. Wzbudza bardzo silne emocje. Zapewnia bowiem
poczucie bezpieczeństwa, przynależności czy realizacji. Czasem jednak staje się źródłem cierpienia, ponieważ bywa
niespełniona czy tragiczna. Nic więc dziwnego, iż jako ponadczasowe, typowe dla wszystkich ludzi zjawisko, uczucie
to stało się źródłem niewyczerpanej inspiracji dla artystów z różnych epok. Wielu jednak w swych dziełach decydują
się oni na idealizację miłości, czyli ukazanie jej jako czegoś
doskonałego. TEZA:
Obraz miłości w literaturze jest bardzo różnorodny.

ARGUMENT: „Pieśń nad pieśniami” to tekst pochodzący ze Starego Testamentu. Opowiada ona o historii oblubienicy
i oblubieńca i zdaje się przynależeć do gatunku, który dziś zostałby nazwany erotykiem. Utwór ukazuje dwie
płaszczyzny miłości: w znaczeniu dosłownym oraz alegorycznym. W tym pierwszym wspomniana księga Starego
Testamentu staje się opowieścią o uczuciu łączącym pana młodego (Oblubieńca) z panną młodą (Oblubienicy).
Bohaterowie wprost opisują siłę swojej miłości oraz wzajemną fascynację. Przemawia przez nich miłość, ale nie tylko
ta osadzona w emocjach, ale także fizyczna. Miłość zmienia ich postrzeganie świata – staje się on piękniejszy. Dzielą
oni ze sobą coś wyjątkowego.

Z kolei w sensie metaforycznym Pieśń nad pieśniami to alegoria relacji łączącej Chrystusa i Kościół. Uczucie to jest
ze strony Stwórcy bezinteresowne i niezniszczalne, lecz ze strony ludzi jest ono dopiero poznawane, a kiedy
rozkwitnie, stanie się w pełni odwzajemnione. Człowiek poszukuje Stworzyciela tak, jak Oblubienica poszukiwała
Oblubieńca, po drodze napotykając na niebezpieczeństwa i żyjąc w obawie, iż nie uda się jej obiektu uczuć,
odnaleźć. Taka miłość, jaką widać w „Pieśni nad pieśniami”, może dodawać sił, a także sprawiać, że człowiek
wytrzyma każde cierpienie w imię tego uczucia.

W Pieśni miłość jest ukazana jako kluczowa wartość, na co wskazuje stosunek łączący Oblubieńca z wybranką.
Uczucie to, staje się źródłem nieskończonej radości, satysfakcji. Bohaterowie nieustannie odkrywają swoje piękno i
potrafią je docenić. Można więc zauważyć, iż nie kierują się egoizmem czy próżnością, lecz na pierwszym miejscu
stawiają ukochanego człowieka.

Idealizacja miłości przejawia się również w warstwie językowej oraz symbolicznej. W Pieśni nad pieśniami można
bowiem odnaleźć liczne epitety, apostrofy czy porównania. Jednoznacznie wskazują na czułość pary, która
dostrzega swoją wyjątkowość oraz atrakcyjność. Efekt ten wzmacnia również przywołanie symbolicznych elementów
(np. lilii, gołębicy), wywołujących pozytywne skojarzenia. Reprezentują takie wartości jak np. czystość, niewinność,
łagodność.

KONTEKST: Podobny obraz miłości możemy dostrzec w literaturze "Romeo i Julia" Williama Szekspira .Romeo i
Julia, zakochani w sobie nie mogą żyć szczęśliwie razem przez konflikt panujący miedzy ich rodzinami. Sytuacja ta
doprowadza do samobójstwa obojga
zakochanych. PODSUMOWANIE: Literatura ukazuje
więc różne obrazy miłości. Może ona uskrzydlać i dodawać człowiekowi sił. Wtedy jest pięknym stanem, ale w
przypadku niespełnionego uczucia bywa także źródłem ludzkiej klęski i ogromnego cierpienia.