Kodeks Prawny

Data nowelizacji: 28.12.2023

I Odpowiedzialność za przestępstwo

§ 1-1 Odpowiedzialność osób odurzonych za popełnione przestępstwa

Żadne działanie popełnione przez osobę znajdującą się w stanie odurzenia, które nastąpiło
dobrowolnie, nie jest w żaden sposób traktowane jako mniejszy stopień przestępstwa z
powodu stanu tej osoby.

§ 1-2 Wyjątki odpowiedzialności za popełnienie przestępstwa:

Nie podlegają karze:

a) Osoby niepełnosprawne psychicznie / umysłowo, .

b) Osoby, które dopuściły się czynu lub zaniechania (chyba że czyn podlega pod karę
śmierci), działając w obronie dobra wyższej wartości takiego jak zdrowie lub życie
swoje czy osób trzecich.

§ 1-3 Pomoc i podżeganie w przestępstwach:

Odpowiedzialność za przestępstwo ponoszą:

a) Wszystkie osoby zaangażowane w popełnianie przestępstwa, niezależnie czy

bezpośrednio popełniły przestępstwo, czy tylko pomagały lub podżegały do jego
popełnienia,
b) Wszystkie osoby, które podstępnie lub siłą doprowadziły inną osobę do stanu
odurzenia, by taka osoba popełniła przestępstwo,
c) Wszystkie osoby, które groźbami, zastraszaniem lub przymusem zmuszają inną
osobę do popełnienia przestępstwa,

§ 1-4 Pomoc w ukrywaniu sprawcy przestępstwa:

Pomocy w ukrywaniu sprawcy przestępstwa winna jest osoba, która wiedząc o popełnionym
przez sprawcę czynie przestępczym, postawionych oskarżeniach, trwającym procesie lub
nałożonym wyroku, ukrywa lub pomaga sprawcy w ukrywaniu się, by ten uniknął
aresztowania, procesu lub wyroku.

§ 1-5 Nieznajomość prawa

Nieznajomość przepisów niniejszego kodeksu, nie zwalnia z odpowiedzialności za dokonane

czyny.
 II Przekupstwo
§ 2-1 Oferowanie wręczenia łapówki funkcjonariuszowi publicznemu

Każda osoba, która wręcza lub oferuje łapówkę dowolnemu funkcjonariuszowi publicznemu,
z zamiarem wpłynięcia na niego w związku z jakimkolwiek działaniem, decyzją,
głosowaniem, opinią lub innym postępowaniem funkcjonariusza, popełnia przestępstwo.

§ 2-2 Przyjęcie łapówki przez funkcjonariusza publicznego

Każdy urzędnik państwowy, który prosi, przyjmuje lub zgadza się na otrzymanie jakiejkolwiek
łapówki, popełnia przestępstwo niezależnie, czy faktycznie przyjął łapówkę. Ponadto traci
swoje stanowisko i na zawsze zostaje zdyskwalifikowany z zajmowania jakiegokolwiek
urzędu lub posady związanej z organami państwowymi.

§ 2-3 Utrudnianie pracy funkcjonariuszowi publicznemu

a) Osoba, która za pomocą groźby lub przemocy utrudnia lub uniemożliwia

funkcjonariuszowi publicznemu wykonywanie obowiązków nałożonych przez prawo,
popełnia przestępstwo
b) Robienie zdjęć lub nagrywanie interwencji w formie dźwiękowej lub wideo, o ile
funkcjonariusz znajduje się w miejscu publicznym, a osoba nagrywająca znajduje się
w miejscu dozwolonym, nie narusza punktu a).

III Fałszerstwo i podszywanie się pod inną osobę

§ 3-1 Produkcja i sprzedaż dokumentów urzędowych oraz fałszerstwo

Każda osoba, która produkuje, rozpowszechnia lub sprzedaje fałszywe dokumenty

urzędowe, jest winna przestępstwa fałszerstwa.

§ 3-2 Posługiwanie się fałszywymi dokumentami urzędowymi

Każda osoba, która wykorzystuje fałszywe dokumenty urzędowe jest winna przestępstwa.

§ 3-3 Składanie fałszywych podpisów lub pieczęci

Każda osoba, która z zamiarem oszustwa, wiedząc, że nie jest do tego upoważniona,
podpisuje się imieniem innej osoby lub osoby fikcyjnej na którymkolwiek z dokumentów
urzędowych popełnia fałszerstwo.

§ 3-4 Modyfikacja dokumentacji medycznej

Każda osoba, która zmienia lub modyfikuje dokumentację medyczną jakiejkolwiek osoby, z
nieuczciwym zamiarem lub osoba, która z nieuczciwym zamiarem tworzy fałszywą
dokumentację medyczną, jest winna fałszerstwa.
§ 3-5 Obowiązek zgłoszenia utraty lub kradzieży broni palnej

Każda osoba ma obowiązek zgłosić utratę lub kradzież broni palnej, którą posiadała,
organom ścigania, natychmiastowo, nie później niż w ciągu 24h od daty, kiedy dana osoba
dowiedziała się lub powinna była dowiedzieć się, że broń palna została skradziona lub
zagubiona. W przeciwnym wypadku popełnia wykroczenie.

§ 3-6 Składanie fałszywego zawiadomienia o utracie lub kradzieży broni palnej

Nikt nie może zgłaszać organom ścigania, że broń palna została zgubiona lub skradziona,
wiedząc, że zgłoszenie jest fałszywe. Naruszenie tego punktu stanowi przestępstwo.

§ 3-7 Posługiwanie się fałszywymi danymi lub fałszywe reprezentowanie innej osoby.

Każda osoba, która fałszywie reprezentuje lub identyfikuje się jako inna osoba lub osoba
fikcyjna wobec funkcjonariusza Policji, po legalnym zatrzymaniu lub aresztowaniu, w celu
uniknięcia procesu sądowego, albo w celu uniknięcia właściwej identyfikacji osoby przez
funkcjonariusza, jest winna wykroczenia, jeżeli:

a) podaje nieprawdziwe informacje, podczas gdy funkcjonariusz Policji jest w trakcie

pełnienia swoich obowiązków,
b) osoba przekazująca fałszywe informacje wie lub powinna była wiedzieć, że osoba
otrzymująca informacje jest funkcjonariuszem Policji.

§ 3-8 Wysyłanie fałszywych wiadomości

Każda osoba, która świadomie i umyślnie wysyła do organów ścigania sfałszowaną

wiadomość, od jakiejkolwiek innej osoby, a także każda osoba, która dostarcza lub
konspiruje w celu dostarczenia wiadomości, o której wiadomo, że jest sfałszowana, z
zamiarem oszukania organów ścigania, popełnia wykroczenie.

§ 3-9 Klasyfikacja papieru i dokumentów urzędowych

a) Na papierze jakości co najmniej urzędowej wydrukowane muszą być dokumenty

wystawione przez EMS, LSPD, BCSO oraz LSSD.
b) Na papierze jakości co najmniej federalnej wydrukowane muszą być dokumenty
wystawione przez FBI/DOJ w tym legitymacje służbowe EMS, LSPD, BCSO, LSSD
oraz jednostek federalnych.
c) Posiadanie bez wymaganego zezwolenia papieru jakości urzędowej lub federalnej,
pozwalającego na nadruk na nim nowego dokumentu, jest przestępstwem.

IV Krzywoprzysięstwo

§ 4-1 Składanie fałszywych zeznań:

 a) Każda osoba, która świadomie składa fałszywe zeznania przed sądem wiedząc, że
podawane przez nią informacje są błędne, a także osoba poświadczająca
prawdziwość fałszywych zeznań, popełnia przestępstwo.
b) Nie można nałożyć wyroku za składanie fałszywych zeznań, opierając się wyłącznie
na sprzeczności zeznań innej osoby z zeznaniami podejrzanego o to przestępstwo.
Wyrok ten nałożyć można jedynie w oparciu o bezpośrednie lub pośrednie dowody.

§ 4-2 Wywieranie wpływu na zeznania świadków:

Każda osoba, która popełni którykolwiek z poniższych czynów, jest winna przestępstwa:

a) Świadomie i złośliwie uniemożliwia lub stara się uniemożliwić świadkowi albo ofierze
składanie zeznań w dowolnym procesie lub zniechęca go do tego.
b) Jeśli osoba pozwana za to przestępstwo jest członkiem rodziny, który interweniował,
by chronić świadka lub ofiarę, to można wobec niej zastosować okoliczności
łagodzące.

§ 4-3 Oferowanie łapówki lub grożenie świadkom w zamian za zmianę zeznań lub
powstrzymanie się od składania zeznań

a) Każda osoba, która daje, oferuje, lub obiecuje dać, dowolnemu świadkowi lub osobie,
która zamierza przekazać istotne informacje dotyczące przestępstwa
funkcjonariuszom organów ścigania, jakiejkolwiek łapówkę, w zamian za
porozumienie lub zgodę, że wpłynie to na zeznania takiego świadka lub informacje
przekazane przez taką osobę, jest winna przestępstwa.
b) Każda osoba, która próbuje siłą lub groźbą użycia siły lub za pomocą oszustwa,
nakłonić jakąkolwiek osobę do złożenia fałszywego zeznania lub odmówienia
złożenia prawdziwego zeznania lub do podania fałszywych informacji dotyczących
przestępstwa lub do ukrywania prawdziwych istotnych informacji dotyczących
przestępstwa funkcjonariuszom organów ścigania, podlega karze.

§ 4-4 Oferowanie wynagrodzenia w zamian za rezygnację wzięcia udziału w procesie

przez świadka

a) Każda osoba, która daje, oferuje lub obiecuje dać świadkowi lub osobie, która ma
zostać wezwana na świadka, łapówkę po jakimkolwiek porozumieniu, że dana osoba
nie weźmie udziału w procesie lub innym postępowaniu sądowym lub dana osoba
usiłuje za pomocą łapówki odwieść jakąkolwiek osobę od udziału w procesie lub
innym postępowaniu sądowym, jest winna przestępstwa.
b) Każda osoba, która jest świadkiem lub ma zostać wezwana jako świadek, która
przyjmuje lub oferuje przyjęcie jakiejkolwiek łapówki, pod warunkiem, że wpłynie to
na jej zeznania lub że nie weźmie udziału w procesie lub postępowaniu, w którym
wymagane jest jej zeznanie, jest winna przestępstwa.

V Organy ścigania
§ 5-1 Bezpodstawne aresztowanie lub odebranie własności innej osoby
Każdy funkcjonariusz publiczny, który pod pozorem lub pretekstem jakiegokolwiek procesu,
śledztwa lub nakazu prawnego, dokonuje którejkolwiek z poniższych czynności, bez
rzeczywistego procesu, śledztwa lub nakazu zgodnego z prawem, popełnia przestępstwo:

a) Aresztuje dowolną osobę lub zatrzymuje tę osobę wbrew jej woli,

b) Zajmuje lub odbiera jakąkolwiek własność innej osoby.

§ 5-2 Nieludzkość wobec osób zatrzymanych i aresztowanych

Każdy funkcjonariusz, który jest winny umyślnej nieludzkości, agresji lub ucisku wobec
więźnia znajdującego się pod jego opieką lub nadzorem, podlega karze grzywny oraz
usunięciu ze stanowiska.

§ 5-3 Atakowanie obywateli przez funkcjonariusza

Każdy funkcjonariusz publiczny, który, bez uzasadnionej konieczności, atakuje lub bije
dowolną osobę, jest winny przestępstwa.

§ 5-4 Prawo do przeszukania osoby pod kątem posiadania nielegalnej broni

Funkcjonariusz Policji może przeszukać każdą osobę, która została aresztowana z

uzasadnionego powodu, pod kątem posiadania niebezpiecznej broni, ilekroć ma
uzasadnione powody, by sądzić, że dana osoba posiada niebezpieczną broń. Jeśli
funkcjonariusz znajdzie niebezpieczną broń, musi ją skonfiskować i zachować do czasu
zakończenia przesłuchania, kiedy to może ją zwrócić lub aresztować jej posiadacza.
Aresztowanie może dotyczyć nielegalnego posiadania broni.

§ 5-5 Utrudnianie interwencji i stawianie oporu funkcjonariuszom publicznym

a) Każda osoba, która umyślnie opiera się, opóźnia lub utrudnia funkcjonariuszowi
publicznemu lub porządkowemu wykonywanie obowiązków związanych z jego
urzędem lub zatrudnieniem, popełnia przestępstwo.
b) Każda osoba, która świadomie i złośliwie przerywa lub w inny sposób zakłóca
transmisję komunikacji za pomocą częstotliwości radiowej podmiotów publicznych,
popełnia przestępstwo.
c) Każda osoba, która podczas popełnienia przestępstwa opisanego w podsekcji (a),
zabierze jakąkolwiek broń inną niż broń palna, od funkcjonariusza Policji lub jego
bezpośredniej obecności popełnia przestępstwo.
d) Każda osoba, która podczas popełnienia przestępstwa opisanego w podsekcji (a),
zabiera broń palną od funkcjonariusza Policji lub w jego obecności, popełnia
przestępstwo.
e) Fakt, że dana osoba robi zdjęcie lub nagrywa w formie audio lub wideo
funkcjonariusza Policji, podczas gdy funkcjonariusz znajduje się w miejscu
publicznym lub osoba fotografująca lub dokonująca nagrania znajduje się w miejscu,
w którym ma prawo być, nie stanowi naruszenia punktu (a), ani nie stanowi
uzasadnionego powodu do zatrzymania osoby ani uzasadnionej przyczyny
aresztowania tej osoby.
§ 5-6 Obowiązki osoby dokonującej aresztowania

Osoba dokonująca aresztowania musi poinformować osobę, która ma zostać aresztowana, o

zamiarze aresztowania, o przyczynie aresztowania oraz o uprawnieniu do jej aresztowania,
chyba że osoba dokonująca aresztowania ma uzasadnione powody, by sądzić, że osoba
aresztowana jest faktycznie zaangażowana w popełnienie przestępstwa lub próbę
popełnienia przestępstwa, lub osoba, która ma zostać aresztowana, jest ścigana
natychmiast po popełnieniu przestępstwa lub po ucieczce. Osoba dokonująca aresztowania
musi, na wniosek osoby aresztowanej, poinformować ją o przestępstwie, za które została
aresztowana.

Każda osoba dokonująca aresztowania może zabrać osobie aresztowanej wszelką broń i
przedmioty niebezpieczne.

§ 5-7 Zwolnienie osoby aresztowanej

W każdym przypadku, w którym dana osoba jest aresztowana i zostaje zwolniona bez
zarzutów, aktu oskarżenia i kary, wszelkie akty aresztowania tej osoby muszą zawierać zapis
o zwolnieniu. Aresztowanie to nie będzie w takiej sytuacji uważane za aresztowanie, a
jedynie za zatrzymanie.

§ 5-8 Ucieczka przed organami ścigania

Kto nie zatrzymuje się na wezwanie organów ścigania, popełnia przestępstwo.

§ 5-9 Użycie śmiertelnej siły i siły fizycznej przez funkcjonariusza Policji

a) Ustawodawca stwierdza i deklaruje wszystkie następujące kwestie:

1. Władza użycia siły fizycznej, powierzona funkcjonariuszom Policji na mocy
niniejszej sekcji, stanowi poważną odpowiedzialność, którą należy wykonywać
rozsądnie i z poszanowaniem praw człowieka i godności oraz świętości
każdego życia ludzkiego. Ustawodawca ponadto stwierdza i zaświadcza, że
każda osoba ma prawo być wolna od nadmiernego użycia siły przez
funkcjonariuszy działających zgodnie z prawem.
2. Jak przedstawiono poniżej, intencją prawodawcy jest, aby funkcjonariusze
Policji używali śmiertelnej siły tylko wtedy, gdy jest to konieczne w obronie
życia ludzkiego. Przy ustalaniu, czy śmiertelna siła jest konieczna,
funkcjonariusze oceniają każdą sytuację w świetle szczególnych okoliczności
każdej sprawy oraz wykorzystują inne dostępne zasoby i techniki, jeżeli są
wystarczająco bezpieczne i wykonalne w obiektywnej ocenie funkcjonariusza.
3. Decyzja funkcjonariusza Policji o użyciu siły powinna być poddawana
starannej i gruntownej ocenie, w sposób odzwierciedlający wagę tego czynu i
poważne konsekwencje użycia siły przez funkcjonariuszy Policji w celu
zapewnienia, że funkcjonariusze używają siły życie zgodne z prawem.
4. Decyzję funkcjonariusza Policji o użyciu siły ocenia się z perspektywy
rozsądnego funkcjonariusza w tej samej sytuacji, na podstawie całości
okoliczności znanych lub postrzeganych przez funkcjonariusza w tym czasie,
a nie z perspektywy czasu, a całość okoliczności uwzględnia sytuację, w
 której funkcjonariusze Policji mogli zostać zmuszeni do szybkiej oceny
konieczności użycia siły.
5. Każdy funkcjonariusz Policji, który ma uzasadnione powody, by sądzić, że
osoba, która ma zostać aresztowana lub popełniła przestępstwo, może użyć
obiektywnie uzasadnionej siły, aby dokonać aresztowania, zapobiec ucieczce
lub pokonać opór.
6. Funkcjonariusz Policji jest uprawniony do użycia śmiertelnej siły wobec innej
osoby tylko wtedy, gdy funkcjonariusz Policji ma uzasadnione przekonanie, na
podstawie całości okoliczności, że taka siła jest konieczna z jednego z
następujących powodów :
a. Aby bronić się przed bezpośrednim zagrożeniem życia lub poważnych
obrażeń ciała funkcjonariusza Policji lub innej osoby.
b. Zatrzymania uciekającej osoby za jakiekolwiek przestępstwo, które
groziło śmiercią lub poważnymi obrażeniami ciała, jeżeli
funkcjonariusz Policji ma uzasadnione przekonanie, że dana osoba
spowoduje śmierć lub poważne obrażenia ciała u innej osoby, jeżeli
nie zostanie natychmiast zatrzymana. Tam, gdzie jest to wykonalne,
funkcjonariusz Policji przed użyciem siły podejmuje uzasadnione
starania, aby zidentyfikować się jako Funkcjonariusz Policji i ostrzec,
że może użyć śmiertelnej siły, chyba że oficer ma obiektywnie
uzasadnione podstawy, by sądzić, że dana osoba jest świadoma
możliwości użycia takiej siły.
c. Funkcjonariusz Policji nie będzie używał śmiertelnej siły wobec osoby
ze względu na niebezpieczeństwo, jakie osoba ta stwarza dla siebie,
jeżeli funkcjonariusz Policji obiektywnie uzna, że osoba ta nie stwarza
bezpośredniego zagrożenia śmiercią lub poważnym urazem ciała dla
funkcjonariusza Policji lub innej osoby.
b) Funkcjonariusz Policji, który dokonuje aresztowania lub usiłuje dokonać
aresztowania, nie musi się wycofywać ani rezygnować ze swoich działań z powodu
oporu lub grożenia użyciem oporu aresztowanej osoby. Funkcjonariusza Policji nie
uznaje się za agresora ani nie traci on prawa do samoobrony poprzez użycie
obiektywnie uzasadnionej siły w celu dokonania aresztowania lub zapobieżenia
ucieczce lub pokonaniu oporu. Do celów tego punktu „wycofanie się” nie oznacza
taktycznego repozycjonowania ani innych taktyk

§ 5-10 Niewykonywanie poleceń funkcjonariusza

Umyślne zaniedbanie lub odmowa wykonania zgodnego z prawem nakazu lub polecenia
funkcjonariusza Policji, jest przestępstwem, jeżeli ten funkcjonariusz jest na służbie i
wykonuje obowiązki. Nie wykonywaniem poleceń funkcjonariusza jest również niepoddanie
się uzasadnionemu przeszukaniu.

§ 5-11 Fałszywe zgłoszenie o podłożeniu bomby bądź materiału wybuchowego

a) Każda osoba, która zgłasza się do organów ścigania, służb porządkowych lub
mediów, że bomba lub inny materiał wybuchowy został lub zostanie umieszczony w
jakimkolwiek miejscu publicznym lub prywatnym, wiedząc, że zgłoszenie jest
fałszywe, jest winna przestępstwa.
 b) Każda osoba, która złośliwie informuje każdą inną osobę, że bomba lub inny materiał
wybuchowy została lub zostanie umieszczona w jakimkolwiek miejscu publicznym lub
prywatnym, wiedząc, że informacje są fałszywe, jest winna przestępstwa.

§ 5-12 Fałszywe wezwanie pomocy

a) Każda osoba, która zgłasza lub powoduje zgłoszenie do dowolnego funkcjonariusza

publicznego, że istnieje „nagły wypadek”, wiedząc, że zgłoszenie jest fałszywe, jest
winna wykroczenia.
b) Każda osoba, która zgłasza lub powoduje zgłoszenie do dowolnego funkcjonariusza
publicznego, że istnieje „nagły wypadek”, wiedząc, że zgłoszenie jest fałszywe i
wiedząc lub gdy ta osoba powinna wiedzieć, że odpowiedź na zgłoszenie może
spowodować śmierć lub poważne obrażenia ciała, a jakakolwiek osoba w wyniku
fałszywego zgłoszenia poniesie poważne obrażenia ciała lub śmierć jest winna
przestępstwa.

§ 5-13 Kamera nasobna

Każdy funkcjonariusz stanowy zobowiązany jest do posiadania na służbie, działającej oraz

włączonej kamery nasobnej rejestrującej do chmury obraz oraz dźwięk. Kamera musi być
umieszczona na kamizelce taktycznej lub mundurze, z przodu, nie zasłonięta, pokazująca to
co dzieje się przed funkcjonariuszem. Wszystkie nagrania rejestrowane mają być w czasie
rzeczywistym na chmurę do której dostęp ma High Command poszczególnych jednostek
oraz FBI, gdzie federalne biuro ma dostęp do nagrań wszystkich funkcjonariuszy. Nagrania
przechowywane są przez 7 dni od daty nagrania i zabezpieczone są przed manipulacją.

VI Działania przeciwko życiu lub zdrowiu

§ 6-1 Napaść

Napaść to gwałtowny atak na drugą osobę celem grabieży lub pobicia. Osoba, która się
dopuści tego czynu popełnia przestępstwo.

§ 6-2 Pobicie i naruszenie nietykalności cielesnej

Pobicie to umyślne i niezgodne z prawem użycie siły lub przemocy wobec innej osoby. Kto
uderza inną osobę lub w inny sposób narusza jego nietykalność cielesną popełnia
przestępstwo.

§ 6-3 Okaleczanie

Każda osoba, która bezprawnie i złośliwie pozbawia człowieka części jego ciała, okalecza,
oszpeca lub odbiera jej pełną sprawność, jest winna okaleczenia i popełnia przestępstwo.

§ 6-4 Poważne okaleczenie:

Osoba jest winna poważnego okaleczenia, gdy bezprawnie, w okolicznościach
przejawiających skrajną obojętność na fizyczne lub psychiczne samopoczucie innej osoby,
celowo powoduje trwałą niepełnosprawność innego człowieka lub pozbawia go kończyny,
narządu lub części jego ciała, popełnia przestępstwo. Nie jest konieczne udowodnienie
zamiaru zabicia.

§ 6-5 Torturowanie:

Każda osoba, która z zamiarem spowodowania okrutnego lub ekstremalnego bólu i

cierpienia w celu zemsty, wymuszenia, perswazji lub w jakimkolwiek celu sadystycznym,
wyrządza drugiej osobie poważne obrażenia ciała, popełnia przestępstwo.

Przestępstwo związane z torturami nie wymaga żadnego dowodu na to, że ofiara cierpiała z
powodu bólu.

§ 6-6 Napaść z pobiciem

a) Gdy napaść z pobiciem zostanie popełniona przeciwko funkcjonariuszowi

publicznemu lub porządkowemu podczas wykonywania swoich obowiązków
służbowych, a osoba popełniająca przestępstwo wie lub powinna wiedzieć, że ofiara
jest funkcjonariuszem publicznym lub porządkowym, zaangażowanym w
wykonywanie swoich obowiązków, taka napaść z pobiciem jest przestępstwem.
b) Gdy napaść z pobiciem zostanie popełniona przeciwko jakiejkolwiek osobie, a osoba
dozna poważnych obrażeń ciała, taka napaść z pobiciem jest przestępstwem.

§ 6-7 Atak paralizatorem lub mniej śmiercionośną bronią

a) W rozumieniu niniejszej sekcji „paralizator” oznacza każdy przedmiot, który może

tymczasowo unieruchomić osobę przez wytwarzanie ładunku elektrycznego.
b) Każda osoba, która zaatakuje inną osobę paralizatorem lub mniej śmiercionośną
bronią, popełnia wykroczenie.
c) Każda osoba, która dokonuje napadu na osobę pracownika służb publicznych lub
porządkowych przy użyciu paralizatora lub mniej śmiercionośnej broni, która wie lub
powinna wiedzieć, że osoba ta jest pracownikiem służb zaangażowanym w
wykonywanie swoich obowiązków, popełnia wykroczenie

VII Występki
§ 7-1 Spiskowanie

a) Jeżeli dwie lub więcej osób spiskuje:

1. Nad popełnieniem jakiegokolwiek przestępstwa.
2. Nad fałszywym i złośliwym oskarżeniem innej osoby o popełnienie
przestępstwa lub doprowadzeniem do postawienia zarzutów lub aresztowania
innej osoby za jakiekolwiek przestępstwo
3. Nad fałszywym i nieuzasadnionym wznowieniem lub podtrzymaniem
 śledztwa, procesu lub postępowania.
4. Nad oszukaniem jakiejkolwiek osoby za pomocą jakichkolwiek środków
noszących znamiona przestępstwa w celu uzyskania pieniędzy lub mienia na
podstawie fałszywych dowodów lub fałszywych obietnic z nieuczciwą intencją
ich niewykonania.
5. Nad popełnianiem czynów szkodliwych dla zdrowia publicznego, moralności
publicznej lub zaburzania bądź utrudnienia działania organów prawnych i
administracyjnych.
6. Nad popełnieniem przestępstwa przeciwko funkcjonariuszowi publicznemu lub
porządkowemu
b) Działania takie uznawane są za wykroczenie.

§ 7-2 Porwanie

Każda osoba, która siłą lub w jakikolwiek inny sposób wzbudzając strach, porywa, pojmuje,
przetrzymuje lub aresztuje jakąkolwiek osobę i przenosi ją do innego miejsca, popełnia
przestępstwo

§ 7-3 Pozbawienie wolności obywatela

Nieuzasadnione pozbawienie wolności innego obywatela jest niezgodnym z prawem

naruszeniem wolności osobistej innej osoby i jest przestępstwem.

§ 7-4 Zakrywanie twarzy w celu uniknięcia identyfikacji

Nielegalne jest noszenie jakichkolwiek masek, bandan lub jakichkolwiek przebrań

(kompletnych lub częściowych) w celu:

a) Uniknięcia rozpoznania, wykrycia lub identyfikacji w związku z popełnieniem

jakiegokolwiek przestępstwa lub wykroczenia.
b) Ukrywania się lub uniknięcia identyfikacji, gdy osoba została oskarżona, aresztowana
lub skazana za jakiekolwiek przestępstwo lub wykroczenie. Każda osoba naruszająca
którekolwiek z postanowień niniejszego punktu zostanie uznana za winną
przestępstwa.

§ 7-5 Obnażanie się w miejscu publicznym

Każda osoba, która umyślnie:

a) Obnaża się lub ukazuje intymne części swojego ciała w jakimkolwiek miejscu
publicznym lub w każdym miejscu, w którym znajdują się inne osoby, aby je urazić lub
zirytować; lub,
b) Pomaga lub doradza komukolwiek, aby wystawił się na pokaz lub wziął udział w
jakiejkolwiek wystawie artystycznej lub aby w jakikolwiek inny sposób wystawił się na
widok publiczny w celu urażenia jakiejś osoby, bądź naruszenia ich przyzwoitość,
złośliwego podniecenia lub wywołania lubieżnych myśli bądź czynów, jest winna
wykroczenia.

§ 7-6 Nieumyślne wywołanie pożaru

Osoba jest winna nieumyślnego spowodowania pożaru, gdy lekkomyślnie podpala lub
powoduje spalenie jakiejkolwiek konstrukcji, gruntów leśnych lub mienia.

a) Nieumyślne spowodowanie pożaru, który powoduje poważne obrażenia ciała, jest

przestępstwem.
b) Nieumyślne spowodowanie pożaru, które powoduje spalenie zamieszkałej struktury
lub zamieszkałej nieruchomości, jest przestępstwem.
c) Nieumyślne spowodowanie pożaru konstrukcji lub gruntów leśnych jest
przestępstwem.
d) Nieumyślne spowodowanie pożaru mienia jest wykroczeniem.
Do celów niniejszego ustępu nieumyślne spowodowanie pożaru mienia nie obejmuje
spalenia lub spowodowania spalenia jego własnej własności osobistej, chyba że doszło do
narażenia życia innej osoby, spalenia gruntów leśnych lub mienia.

§ 7-7 Usiłowanie popełnienia przestępstwa

Każda osoba, która usiłuje popełnić jakiekolwiek przestępstwo, ale nie udaje jej się go
popełnić lub mu przeszkodzono lub została zatrzymana, zostanie ukarana, jeżeli prawo nie
przewiduje innego karania takiego usiłowania, w następujący sposób:

a) Jeżeli przestępstwo, które usiłowano dokonać podlega karze pozbawienia wolności,

osoba winna usiłowania podlega karze pozbawienia wolności odpowiednio, połowie
kary pozbawienia wolności nałożonej na podstawie wyroku skazującego za usiłowane
przestępstwo. Jednakże, jeśli usiłowanie przestępstwa jest zabójstwem umyślnym,
celowym i z premedytacją, osoba winna tego usiłowania podlega pełnej karze
przewidzianej za to przestępstwo z możliwością zwolnienia warunkowego.
b) Jeżeli usiłowanie przestępstwa podlega karze grzywny, sprawca skazany za próbę
jego popełnienia, zostanie ukarany grzywną nieprzekraczającą połowy najwyższej
grzywny, jaka może zostać nałożona w przypadku skazania za usiłowane
przestępstwo.
c) Jeżeli przestępstwo jest podzielone na stopnie, usiłowanie popełnienia przestępstwa
może mieć dowolny z tych stopni, a kara za usiłowanie zostanie określona zgodnie z
niniejszym paragrafem.
d) Niezależnie od punktu (a), jeśli usiłowanie zabójstwa zostało popełnione na
funkcjonariuszu Policji, strażaku lub funkcjonariuszu publicznym, a osoba, która
popełnia przestępstwo wie lub powinna wiedzieć, że ofiarą miał być funkcjonariusz
Policji, strażak, funkcjonariusz Publiczny, sprawca zamachu podlega karze
pozbawienia wolności dożywotnio z możliwością warunkowego zwolnienia.

Punkt ten ma zastosowanie, jeżeli zostanie udowodnione, że osoba popełniła bezpośredni,

ale nieskuteczny czyn w celu zabicia innej osoby, a osoba dopuszczająca się tego czynu
żywiła wyraźną wcześniejszą złośliwość, a mianowicie szczególny zamiar bezprawnego
zabicia innej osoby.

§ 7-8 Podszywanie się pod inną osobę w internecie

Niezależnie od innych przepisów prawa, każda osoba, która świadomie i bez zgody w
wiarygodny sposób podszywa się pod inną faktyczną osobę za pośrednictwem internetu lub
na stronie internetowej lub za pomocą innych środków elektronicznych w celu wyrządzenia
krzywdy, zastraszenia, grożenia lub oszukiwania innej osoby, jest winna przestępstwa.

§ 7-9 Podszywanie się pod Funkcjonariusza Publicznego

Każda osoba inna niż ta, która z mocy prawa ma uprawnienia funkcjonariusza publicznego,
który umyślnie nosi lub używa autoryzowanego munduru, insygniów, godła, plakietki,
odznaki, certyfikatu, karty lub pisma, mając na celu oszukańcze podszycie się za
Funkcjonariusza Publicznego lub ma na celu wzbudzenie fałszywego przekonania, że jest
ona Funkcjonariuszem Publicznym, popełnia przestępstwo.

§ 7-10 Pobicie funkcjonariusza publicznego

Gdy osoba dopuszcza się napaści lub pobicia wobec funkcjonariusza publicznego lub
porządkowego, podczas gdy osoba ta działa w związku z wykonywaniem swoich
obowiązków, funkcjonariusz Policji może bez nakazu aresztować osobę, która dopuściła się
napaści lub pobicia:

a) Ilekroć Funkcjonariusz Policji ma uzasadnione powody, by sądzić, że osoba, która ma

zostać aresztowana, dopuściła się napaści lub pobicia, chociaż napaść lub pobicie
nie zostały popełnione w obecności funkcjonariusza Policji.
b) Ilekroć Funkcjonariusz Policji ma uzasadnione powody, by sądzić, że osoba, która ma
zostać aresztowana, dopuściła się napaści lub ataku, niezależnie od tego, czy
napaść lub atak zostały potwierdzone, czy nie.

§ 7-11 Zakłócanie porządku publicznego

Popełnia wykroczenie:

a) Każda osoba, która nielegalnie walczy w miejscu publicznym lub rzuca wyzwanie do
walki innej osobie w miejscu publicznym.
b) Każda osoba, która złośliwie i umyślnie przeszkadza innej osobie głośnym i
nieuzasadnionym hałasem.
c) Każda osoba, która używa obraźliwych słów w miejscu publicznym, które ze swojej
natury mogą wywołać agresywną reakcję.

§ 7-12 Nieumyślny uszczerbek na zdrowiu

Kto nieumyślnie i bez intencji skrzywdzenia doprowadza do uszczerbku na zdrowiu innej

osoby, popełnia wykroczenie.

§ 7-13 Obraza funkcjonariusza publicznego

Kto dopuszcza się zniewagi względem funkcjonariusza publicznego lub porządkowego w

trakcie pełnienia przez niego obowiązków służbowych, popełnia:

a) wykroczenie, gdy łączna ilość obraz w jednej sytuacji jest mniejsza lub równa 5,
b) przestępstwo, gdy jest to nagminne, czyli łączna ilość obraz w jednej sytuacji jest
 większa niż 5

§ 7-14 Obowiązek posiadania dokumentu tożsamości

Każdy obywatel zobowiązany jest do posiadania przy sobie aktualnego i czytelnego

dokumentu tożsamości wydanego przez Departament Sprawiedliwości. Osoba nie
posiadająca w.w. dokumentu, popełnia wykroczenie.

VIII Zbrodnie
§ 8-1 Opowiadanie się za zabójstwem lub zranieniem funkcjonariusza publicznego

a) Każda osoba, która opowiada się za umyślnym i niezgodnym z prawem zabiciem lub
zranieniem funkcjonariusza publicznego lub porządkowego, a takie poparcie jest
dokonywane w czasie, miejscu i w okolicznościach, w których czyn może
spowodować bezpośrednie i umyślne zabójstwo lub zranienie funkcjonariusza
publicznego, jest winna:
1. wykroczenia, jeżeli takie poparcie nie powoduje bezprawnego i umyślnego
zabicia lub zranienia pracownika służb,
2. przestępstwa, jeżeli takie poparcie powoduje bezprawne i umyślne zabicie lub
zranienie pracownika służb.
b) Jak użyto w tym paragrafie, „opowiadanie się” oznacza bezpośrednie podżeganie
innych do spowodowania rychłego i bezprawnego zabicia lub zranienia pracownika
służb.

§ 8-2 Ukrywanie śmierci bądź morderstwa

a) Każda osoba, która wiedząc o śmierci jakiejkolwiek osoby, aktywnie uczestniczy w

ukrywaniu tej śmierci lub usiłuje ją ukryć, jest winna przestępstwa.
b) Do celów niniejszej sekcji „aktywne uczestnictwo w ukrywaniu śmierci” oznacza jedno
z poniższych:
1. Ukrycie ciała lub bezpośrednie utrudnianie władzom lub członkom rodziny
odnalezienie ciała.
2. Bezpośrednie niszczenie lub ukrywanie dowodów śmierci, w tym, ale nie
wyłącznie, płynów ustrojowych lub tkanek.

§ 8-3 Przynależność do gangu ulicznego bądź zorganizowanej grupy przestępczej

Każda osoba, która aktywnie uczestniczy w jakimkolwiek gangu ulicznym lub

zorganizowanej grupie przestępczej, posiadając wiedzę, że jego członkowie biorą udział w
działalności przestępczej lub się w nią angażują, i która umyślnie promuje, wspiera lub
pomaga w jakimkolwiek przestępstwie dokonywanym przez członków tego gangu lub grupy
przestepczej, popełnia przestępstwo.

§ 8-4 Umyślne wywołanie pożaru

Osoba jest winna podpalenia, gdy umyślnie i złośliwie podpala lub powoduje spalenie lub
pomaga, doradza lub prowokuje spalanie jakiejkolwiek budowli, gruntów leśnych lub mienia.
 a) Podpalenie, które powoduje poważne obrażenia ciała, jest przestępstwem.
b) Podpalenie, które powoduje spalenie zamieszkałej struktury lub zamieszkałej
nieruchomości, jest przestępstwem.
c) Podpalenie konstrukcji lub gruntów leśnych jest przestępstwem.
d) Podpalenie mienia jest przestępstwem.

Do celów niniejszego ustępu podpalenie mienia nie obejmuje spalenia lub spowodowania
spalenia jego własnej własności osobistej, chyba że istnieje zamiar oszukiwania lub
narażenia na szkodę innej osoby lub nieruchomości innej osoby, gruntów leśnych lub mienia.

§ 8-5 Terroryzm

Zarzut terroryzmu, jako najcięższego przestępstwa federalnego może być postawiony tylko i
wyłącznie przez FBI. Postawienie takiego zarzutu musi być każdorazowo konsultowane i
uzasadnione przez FBI oraz Departament Sprawiedliwości. Wniosek o postawienie zarzutu
musi być potwierdzony przez sędziego federalnego.

IX Morderstwo

§ 9-1 Morderstwo

Morderstwo to bezprawne i umyślne zabicie człowieka lub płodu. Kto dopuszcza się
morderstwa, popełnia przestępstwo.

§ 9-2 Morderstwo za pomocą specjalnej broni lub uczestnictwo w morderstwie

a) Wszelkie morderstwa popełniane za pomocą urządzenia wybuchowego lub materiału

wybuchowego, broni masowego rażenia, świadomego użycia amunicji przeznaczonej
do penetracji metalu lub zbroi, trucizny, tortur lub innego rodzaju umyślnego zabijania
lub popełnienia go w celu popełnienia lub próby popełnienia podpalenia, gwałtu,
kradzieży samochodu, rabunku, włamania, wywołania chaosu, porwania lub innego
czynu podlegającego karze, jest morderstwem pierwszego stopnia.
b) Wszystkie inne rodzaje morderstw są drugiego stopnia.
c) W rozumieniu tej sekcji stosuje się następujące definicje:
d) Aby udowodnić, że zabójstwo było „umyślne i z premedytacją”, nie jest konieczne
udowadnianie oskarżonemu dojrzałej i znaczącej refleksji nad powagą jego czynu.
e) Uczestnik przestępstwa lub próby popełnienia przestępstwa wymienionego w
podsekcji (a), w wyniku którego nastąpiła śmierć, ponosi odpowiedzialność za
morderstwo tylko wtedy, gdy udowodniono jedno z poniższych:
1. Ta osoba była prawdziwym zabójcą.
2. Osoba ta nie była faktycznym zabójcą, ale działała z zamiarem zabicia,
pomocy, wsparcia, porady, rozkazu, nakłaniania, nagabywania, proszenia lub
pomocy faktycznemu zabójcy w popełnieniu morderstwa w pierwszym
stopniu.
3. Osoba ta była głównym uczestnikiem przestępstwa leżącego u podstaw
śmierci i działała z lekkomyślną i obojętnością na ludzkie życie.
 X Groźby karalne
§ 10-1 Groźby karalne

a) Każda osoba, która umyślnie grozi popełnieniem przestępstwa, które doprowadzi do

śmierci lub poważnych obrażeń ciała innej osoby, ze szczególnym zamiarem, aby
oświadczenie złożone ustnie, na piśmie lub za pomocą elektronicznego urządzenia
komunikacyjnego było traktowane jako zagrożenie, nawet jeśli osoba nie ma zamiaru
go faktycznie wykonać, lecz w okolicznościach, w których zostało wykonane, jest tak
jednoznaczne i szczegółowe, a powaga celu i bezpośrednia perspektywa wykonania
groźby powoduje, że osoba zagrożona ma uzasadniony lęk przed własnym
bezpieczeństwem lub bezpieczeństwem swojej najbliższej rodziny, popełnia
przestępstwo.
b) Do celów niniejszego paragrafu „najbliższa rodzina” oznacza każdego małżonka,
partnera, rodzica, dziecko, każdą osobę spokrewnioną lub bliską w drugim stopniu,
lub każdą inną osobę, która regularnie mieszka w gospodarstwie domowym lub
osoba, która w ciągu ostatnich sześciu miesięcy regularnie mieszkała w
gospodarstwie domowym.

§ 10-2 Wpływanie na działania funkcjonariuszy publicznych i urzędników

Każda osoba, która celowo próbuje spowodować lub powoduje, że jakikolwiek urzędnik lub
pracownik jakiejkolwiek publicznej lub prywatnej instytucji zmieni swoje działanie lub
powstrzyma się od działania, wykorzystując groźby karalne, jest winna przestępstwa.

§ 10-3 Groźba zagrożenia życiu wobec urzędnika, sędziego i funkcjonariusza lub ich
rodziny w związku z pełnionymi przez nich obowiązkami

Każda osoba, która świadomie i celowo zagraża życiu lub poważnie szkodzi ciału,
dowolnego urzędnika publicznego, sędziego, funkcjonariusza policji lub najbliższej ich
rodzinie, ze szczególnym zamiarem, aby: oświadczenie traktowane było jako zagrożenie, a
także widoczna była zdolność do wykonania tego zagrożenia w jakikolwiek sposób, jest
winna przestępstwa.

XI Sąd

§ 11-1 Lekceważenie sądu i jego zarządzeń

Osoba winna któregokolwiek z następujących działań popełnionych przed sądem jest winna
wykroczenia:

a) Nieuporządkowane, pogardliwe lub bezczelne zachowanie popełnione podczas

posiedzenia sądu, w bezpośredniej obecności sądu i bezpośrednio zmierzające do
przerwania postępowania lub pogorszenia szacunku lub autorytetu.
b) Zachowanie określone w ust. 1, które zostało popełnione w obecności sędziego,
podczas gdy faktycznie był zaangażowany w rozprawę lub w obecności
jakiegokolwiek ławnika podczas faktycznego posiedzenia na rozprawie w wyniku
 dochodzenia lub innego postępowania dozwolonego przez prawo.
c) Naruszenie spokoju poprzez hałas lub inne zakłócenia bezpośrednio zmierzające do
przerwania postępowania sądowego.
d) Umyślne nieposłuszeństwo warunkom zapisanym w jakimkolwiek postępowaniu lub
nakazie sądowym lub orzeczeniu sądowym, wydanym zgodnie z prawem przez sąd,
w tym nakazów w toku.
e) Opór umyślnie stawiany przez dowolną osobę prawowitemu nakazowi lub procesowi
sądowemu.
f) Niezgodna z prawem odmowa złożenia przysięgi przez świadka lub, w przypadku
takiej przysięgi, odmowa udzielenia odpowiedzi na istotne pytanie.
g) Publikacja fałszywego lub rażąco niedokładnego sprawozdania z postępowania
sądowego.

§ 11-2 Nieuzasadnione wydawanie nakazu przeszukania bądź aresztowania

Każda osoba, która złośliwie i bez uzasadnionej przyczyny wydaje nakaz przeszukania lub
nakaz aresztowania, który ma zostać wykonany, jest winna przestępstwa.

§ 11-3 Federalny nakaz aresztowania

Federalny nakaz aresztowania mogą wystawić tylko i wyłącznie: Dyrektor FBI oraz osoby
przez niego upoważnione na wniosek organów ścigania.

Federalny nakaz aresztowania jest wystawiany w celu doprowadzenia obywatela przed

oblicze organów ścigania lub sądu w wyniku popełnienia przez niego przestępstwa. Nakaz
oznacza natychmiastowe polecenie dla wszystkich jednostek porządkowych do
przeprowadzenia obławy i poszukiwań osoby wskazanej w nakazie, łącznie z
opublikowaniem jej wizerunku. Wraz z nakazem może zostać wystawiony publiczny list
gończy z nagrodą za pomoc w ujęciu. Nakaz może zostać wystawiony tylko w przypadku
posiadania przez organy ścigania dowodów które świadczą o dużym prawdopodobieństwie
popełnienia przez tę osobę czynu zabronionego, oraz po analizie zebranego materiału
dowodowego przez osoby do tego upoważnione w ramach Departamentu Sprawiedliwości
oraz FBI.

Nakaz aresztowania każdorazowo powinien posiadać:

a) datę,
b) miejscowość,
c) dane osoby wystawiającej,
d) dane osoby wnioskującej,
e) dane osoby wobec której nakaz jest wystawiany,
f) przestępstwa o które podejrzana jest osoba wobec której kierowany jest nakaz
aresztowania
g) podpis osoby upoważnionej do wystawiania nakazu.

§ 11-4 Nakaz przeszukania

Nakaz przeszukania mogą wystawić tylko i wyłącznie: Dyrektor FBI oraz osoby przez niego
upoważnione na wniosek organów ścigania.

Nakaz przeszukania jest wystawiany w celu ujawnienia materiału dowodowego,

nielegalnego posiadania broni, substancji lub innych kontrolowanych materiałów przez
obywatela objętego nakazem. Nakaz może zostać wystawiony tylko w przypadku posiadania
przez organy ścigania dowodów które świadczą o dużym prawdopodobieństwie popełnienia
przez tę osobę czynu zabronionego oraz posiadania w.w., oraz po analizie zebranego
materiału dowodowego przez osoby do tego upoważnione w ramach Departamentu
Sprawiedliwości oraz FBI.

Nakaz przeszukania każdorazowo powinien posiadać:

a) datę,
b) miejscowość,
c) dane osoby wystawiającej,
d) dane osoby wnioskującej,
e) dane osoby wobec której nakaz jest wystawiany,
f) przestępstwa o które podejrzana jest osoba wobec której kierowany jest nakaz
aresztowania
g) wykaz ruchomości lub/i nieruchomości objętych przeszukaniem
h) podpis osoby upoważnionej do wystawiania nakazu.

§ 11-5 Zatarcie skazania

Wniosek o zatarcie skazania może złożyć każdy obywatel który w ciągu ostatnich 7 dni od
daty wniosku nie był karany za przestępstwo umyślne. Wniosek jest każdorazowo
analizowany przez osoby do tego uprawnione w ramach Departamentu Sprawiedliwości oraz
FBI a decyzje jest wydawana na podstawie tej analizy. Wymienione jednostki mają
obowiązek odpowiedzieć na wniosek w ciągu 3 dni od daty wpłynięcia wniosku.

§ 11-6 Zatrzymanie lub aresztowanie

Każda osoba podejrzana o dokonanie lub udział w przestępstwie może zostać aresztowana
lub zatrzymana na czas nie dłuższy niż 48h. Przedłużenie zatrzymania powyżej 48h może
nastąpić tylko i wyłącznie na podstawie wniosku skierowanego do FBI/DOJ i decyzji
podpisanej przez dyrektora FBI lub osoby przez niego upoważnione.

§ 11-7 Elektroniczne urządzenie śledzące lokalizację

Decyzję o nałożeniu na obywatela kontroli poprzez elektroniczne urządzenie śledzące

lokalizację do 24H podejmuje High Command jednostki kierującej sprawą na podstawie
własnej oceny sytuacji i zebranego materiału dowodowego. Każdorazowo w przypadku
przedłużenia powyżej 24H, lub kolejnego założenia opaski dla obywatela w przeciągu
tygodnia od ostatniego założenia, podejmują osoby upoważnione przez Zarząd DOJ na
wniosek przedstawicieli jednostki kierującej sprawą na podstawie własnej oceny sytuacji i
zebranego materiału dowodowego. Maksymalny czas na który może być założone
urządzenie wynosi 5 dni.

§ 11-8 Podsłuch

Zgodę na nałożenie podsłuchu na obywatela można wydać tylko w szczególnych

przypadkach i wyłącznie na postawie wniosku skierowanego przez High Command jednostki
kierującej sprawą do FBI/DOJ i decyzji podpisanej przez dyrektora FBI lub osoby przez niego
upoważnione.

§ 11-9 Recydywa

Kto w ciągu 30 dni otrzyma więcej niż 20 wyroków, dopuszcza się recydywy. Wobec każdego
obywatela który dopuszcza sie recydywy, można zastosować wyjątkowe dwukrotne
zwiększenie kary pozbawienia wolności oraz trzykrotne zwiększenie grzywny.

§ 11-10 Odwołanie od wyroku

a) Od wyroków zasądzonych przez funkcjonariuszy LSPD, BSCO, LSSD, FBI

przysługują 3 dni na wniesienie apelacji.
b) Od wyroków zasądzonych przez sąd przysługują 3 dni na zgłoszenie się po odpis
wyroku oraz 7 dni od uzyskania odpisu na odwołanie od wyroku.

§ 11-11 Adopcja

Dopuszcza się adopcję osób poniżej 21 roku życia. Adopcja przebiega na wniosek osoby
adoptującej i za zgodą osoby adoptowanej, odbywa się na zasadzie decyzji wystawionej
przez DOJ.

§ 11-12 Zmiana danych osobowych

Dopuszcza się zmianę danych osobowych na wniosek obywatela po przedstawieniu

argumentacji i/lub dowodów popierających daną zmianę.

XII Przestępstwa majątkowe

§ 12-1 Wielka kradzież

Wielka kradzież to przestępstwo popełnione w jednym z następujących przypadków:

a) Gdy odebrane zostają pieniądze, nieruchomość lub własność mające wartość

przekraczającą 100 000$, z wyjątkiem przypadków określonych w podsekcji
b) Niezależnie od punktu (a), wielka kradzież ma miejsce, gdy odebrany majątek jest
którymkolwiek z poniższych:
1. Pojazd.
2. Broń palna.

§ 12-2 Kradzieże inne niż wymienione w paragrafie 12-1

Kradzieże w innych przypadkach niż wymienione w paragrafie 12-1, są drobnymi
kradzieżami i są wykroczeniami

§ 12-3 Obrót skradzionym mieniem

Każda osoba, która kupuje lub otrzymuje skradzioną lub uzyskaną w jakikolwiek sposób
własność pochodzącą z kradzieży lub wymuszenia, wiedząc, że własność ta została
skradziona lub uzyskana poprzez wymuszenie lub osoba, która ukrywa, sprzedaje lub
pomaga w ukryciu lub sprzedaży, wiedząc, że majątek pochodzi z kradzieży lub
wymuszenia, a także każda osoba, która wydaje zlecenie na kradzież danego przedmiotu,
popełnia przestępstwo. Jeżeli nie jest tego świadoma, popełnia wykroczenie.

Zleceniodawca przy faktycznej kradzieży mienia może zostać skazany zgodnie z niniejszym
rozdziałem. Żadna osoba nie może jednak zostać skazana zarówno na podstawie tego
rozdziału, jak i za kradzież tego samego mienia.

§ 12-4 Defraudacja

Defraudacja to oszukańcze przywłaszczenie mienia przez osobę, której zostało powierzone

okresowo. Każdy kto dopuszcza się defraudacji popełnia przestępstwo.

§ 12-5 Chęć zwrotu przywłaszczonego mienia

Fakt, że oskarżony zamierzał zwrócić przywłaszczone mienie, nie stanowi podstawy do

obrony ani złagodzenia kary, jeżeli mienie nie zostało zwrócone przed złożeniem
zawiadomienia przed organem ścigania lub wydaniem aktu oskarżenia.

§ 12-6 Wymuszenie

Wymuszenie polega na uzyskaniu majątku lub innego mienia od innej osoby, za jej zgodą,
lub uzyskaniu urzędowego aktu od funkcjonariusza publicznego, spowodowanego użyciem
siły lub strachu lub pod pretekstem oficjalnego prawa. Każdy kto dopuszcza się wymuszenia
popełnia przestępstwo.

§ 12-7 Wyłudzanie pieniędzy za pomocą siły

Każda osoba, która wyłudza majątek lub inne mienie od innej osoby, za pomocą siły, w
okolicznościach innych niż rabunek lub kradzież, popełnia przestępstwo.

§ 12-8 Wyłudzanie pieniędzy poprzez zastraszenie

Każda osoba, która próbuje, za pomocą jakiegokolwiek zastraszenia, wyłudzać majątek lub
inne wynagrodzenie od innej osoby, popełnia przestępstwo.

§ 12-9 Włamanie

Każda osoba, która bez zgody właściciela wchodzi siłą lub z użyciem narzędzi do dowolnego
budynku lub pojazdu, popełnia przestępstwo.
§ 12-10 Kradzież sklepowa

a) Kradzież sklepowa jest definiowana jako wejście do lokalu handlowego, podczas gdy
ten zakład jest otwarty w normalnych godzinach pracy, a kwota skradzionych
przedmiotów lub tych, które miały być skradzione, nie przekracza 1000 $. Każde inne
wejście do zakładu handlowego z zamiarem popełnienia kradzieży jest włamaniem.
Kradzieże w sklepach będą karane jako wykroczenia.
b) Wszelkie akty kradzieży w sklepach określone w podsekcji (a) będą liczone jako
kradzieże w sklepach. Żadna osoba oskarżona o kradzież w sklepie nie może być
również oskarżona o włamanie lub kradzież tego samego mienia.

§ 12-11 Kradzież

Kradzież to zabranie własności osobistej we własne posiadanie, należącej do innej osoby

lub w jej bezpośredniej obecności i wbrew jej woli, dokonane za pomocą siły lub strachu.
Każdy kto dopuszcza się kradzieży, popełnia przestępstwo.

§ 12-12 Kradzież pojazdu z napaścią

Kradzież pojazdu z napaścią to przestępstwo polegające na zabraniu pojazdu będącego w

posiadaniu kogoś innego, od tej osoby lub w jej bezpośredniej obecności, albo od osoby
obecnej jako pasażer pojazdu, wbrew jego woli i z zamiarem trwałego lub tymczasowego
pozbawienia właściciela pojazdu jego posiadania, dokonanego za pomocą siły lub strachu.
Każdy kto dopuszcza się kradzieży pojazdu z napaścią popełnia przestępstwo.

§ 12-13 Oznakowana gotówka

Posiadanie oznakowanej gotówki jest przestępstwem i podlega konfiskacie.

§ 12-14 Oszustwo

Oszustwo to świadome wprowadzanie w błąd, wykorzystanie błędu lub niezdolności do

należytego pojmowania przedsiębranego działania, innej osoby bądź instytucji celem
osiągnięcia korzyści osobistych lub majątkowych. Kto dopuszcza się oszustwa popełnia
przestępstwo.

§ 12-15 Zasady prowadzenia biznesów

a) Każdy właściciel zarejestrowanej działalności nadanej przez DOJ nie może być
karany za żadne przestępstwo. W przypadku ujawnienia karalności właściciela, DOJ
ma prawo do odebrania działalności takiej osobie.
b) Każdy właściciel zarejestrowanej działalności zobowiązany jest do uiszczania
cotygodniowej opłaty za przedłużenie licencji na prowadzenie biznesu w wysokości
określonej przez DOJ. Przez pierwsze 2 tygodnie od wydania licencji, właściciel jest
zwolniony z opłaty.

XIII Naruszenie własności prywatnej

§ 13-1 Wyjątki dotyczące paragrafu 13-2

Paragraf 13-2 nie ma zastosowania do jakichkolwiek wejść na teren prywatnej

nieruchomości przez funkcjonariuszy publicznych, w trakcie pełnienia przez nich
obowiązków służbowych, ani nie ma zastosowania do zgodnego z prawem korzystania z
dróg publicznych zgodnie z ustaleniami Kodeksu Drogowego.

§ 13-2 Wchodzenie na teren prywatnej nieruchomości

Wchodzenie na teren jakiejkolwiek prywatnej nieruchomości lub pozostawanie na niej jest

niezgodne z prawem bez pisemnej lub ustnej zgody właściciela, najemcy lub lokatora
będącego w posiadaniu lub kontroli prawnej danego terenu. Każda osoba, która wkracza na
teren nieruchomości lub pozostaje na niej bez takiej pisemnej lub ustnej zgody, jest winna
odrębnego przestępstwa za każdy dzień, podczas którego wchodzi lub pozostaje na terenie
takiej nieruchomości.

§ 13-3 Umieszczanie reklam na nieruchomości bez zgody właściciela

Wykroczeniem jest umieszczenie lub utrzymanie przez jakąkolwiek osobę w odniesieniu do

jakiejkolwiek nieruchomości, co do której nie ma ona własności, ani prawa posiadania,
jakiegokolwiek znaku, obrazu, plakatu lub reklamy, bez zgody właściciela, dzierżawcy lub
osoby posiadającej prawo do własności, zanim taki znak, obraz, plakat lub reklama zostanie
umieszczona na nieruchomości.

§ 13-4 Wandalizm

Każda osoba, która złośliwie popełnia którekolwiek z poniższych działań w odniesieniu do

jakiejkolwiek nieruchomości lub własności innej osoby, jest winna wandalizmu i popełnia
wykroczenie:

a) Spowodowanie zniszczenia poprzez graffiti lub innym pisemnym materiałem,

b) Uszkodzenie,
c) Niszczenie

XIV Obrona przed atakiem i aresztowanie obywatelskie

§ 14-1 Strony, mogące odeprzeć popełnienie przestępstwa

Zgodnie z prawem oprzeć się popełnieniu przestępstwa może:

a) Strona, która ma zostać zraniona;

b) Każda inna strona będąca świadkiem próby popełnienia przestępstwa.

§ 14-2 Odpieranie ataku na osobę

Opór wystarczający do zapobieżenia przestępstwu może zostać podjęty przez stronę, która
ma zostać zraniona:
 a) Aby zapobiec przestępstwu przeciwko jego osobie lub jego rodzinie.
b) Aby zapobiec nielegalnemu usiłowaniu przejęcia lub uszkodzenia mienia
znajdującego się w jego legalnym posiadaniu.

§ 14-3 Siła oporu przed atakiem

Każda inna osoba, w ramach pomocy lub w obronie osoby, która ma zostać ranna, może
podjąć opór wystarczający, aby zapobiec przestępstwu.

§ 14-4 Aresztowanie obywatelskie

Każda osoba może aresztować inną:

a) Za przestępstwo popełnione lub usiłowane w jego obecności.

b) Gdy osoba aresztowana popełniła przestępstwo, nawet nie w jego obecności.
c) Kiedy przestępstwo zostało faktycznie popełnione i ma uzasadnione powody, by
sądzić, że dana osoba je popełniła.

XV Broń palna i materiały wybuchowe

§ 15-1 Posiadanie śmiercionośnej broni z zamiarem użycia

Każda osoba mająca przy sobie jakąkolwiek śmiercionośną broń, mająca zamiar
zaatakować inną osobę, jest winna przestępstwa.

§ 15-2 Wytwarzanie materiałów wybuchowych bez zezwolenia

Każda osoba, która posiada jakąkolwiek substancję, materiał lub dowolną kombinację
substancji lub materiałów, z zamiarem wykonania dowolnego urządzenia wybuchowego lub
dowolnego materiału wybuchowego bez uprzedniego uzyskania ważnego zezwolenia na
stworzenie takiego urządzenia wybuchowego lub materiału wybuchowego, jest winna
przestępstwa.

§ 15-3 Próba wywołania eksplozji materiałów wybuchowych

Każda osoba, która posiada, eksploduje, zapala lub usiłuje eksplodować lub zapalić dowolne
urządzenie wybuchowe lub dowolny materiał wybuchowy z zamiarem zranienia,
zastraszenia lub przerażenia jakiejkolwiek osoby, lub z zamiarem nieuzasadnionego
uszkodzenia lub zniszczenia jakiejkolwiek własności, jest winna przestępstwa.

§ 15-4 Wywołanie eksplozji materiału wybuchowego powodujące śmierć lub obrażenia

ciała

a) Każda osoba, która umyślnie i złośliwie wywołuje eksplozję lub podpala jakiekolwiek
urządzenie wybuchowe lub dowolny materiał wybuchowy, który powoduje śmierć
jakiejkolwiek osoby, jest winna przestępstwa.
b) Każda osoba, która umyślnie i złośliwie wywołuje eksplozję lub podpala jakiekolwiek
urządzenie wybuchowe lub dowolny materiał wybuchowy powodujący obrażenia ciała
 jakiejkolwiek osoby, jest winna przestępstwa.

§ 15-5 Wyłączenie z odpowiedzialności za wykorzystanie broni palnej w miejscu

publicznym:

Z odpowiedzialności za wykorzystanie broni palnej w miejscu publicznym wyłączone są

następujące osoby:

a) Funkcjonariusz organów ścigania,

b) Osoba wezwana przez Funkcjonariusza organów ścigania do pomocy, gdy faktycznie
jest zaangażowana w pomoc funkcjonariuszowi.

§ 15-6 Zakaz używanie broni podczas aresztowania obywatelskiego

Dokonywanie aresztowania obywatelskiego nie uprawnia osoby dokonującej takiego czynu

do wykorzystania broni palnej. Użycie broni w takiej sytuacji jest przestępstwem.

§ 15-7 Nielegalna sprzedaż broni palnej

Każda osoba, korporacja lub firma, która dostarczy, sprzeda lub przekaże w posiadanie lub
pod kontrolę innej nieuprawnionej osoby broń palną, popełnia przestępstwo.

§ 15-8 Użycie broni oraz przemieszczanie się z bronią

a) Kto posiada legalną broń, zobowiązany jest do przenoszenia oraz przemieszczania

jej w sposób niewidoczny dla osób trzecich. Kto przenosi lub przemieszcza legalną
broń w sposób widoczny dla osób trzecich popełnia wykroczenie.
b) Każdorazowe wyciągnięcie i trzymanie broni w dłoni jest traktowane jako jej użycie.
c) Każde użycie broni które nie jest uzasadnione potrzebą obrony dobra wyższej
wartości, treningiem strzeleckim na wyznaczonym terenie lub inną obiektywną
potrzebą jest traktowane jako bezpodstawne użycie broni i jest przestępstwem.
d) Podpunkt a) nie ma zastosowania w stosunku do funkcjonariuszy publicznych w
trakcie pełnienia przez nich obowiązków służbowych

§ 15-9 Posiadanie sprzętu policyjnego

Kto w sposób nieuprawniony posiada jakikolwiek sprzęt policyjny popełnia przestępstwo.

§ 15-10 Posiadanie broni policyjnej

Kto w sposób nieuprawniony posiada jakąkolwiek broń której numery seryjne wskazują na
pochodzenie jej z magazynów policyjnych, popełnia przestępstwo.

§ 15-11 Posiadanie nielegalnej broni palnej

a) Kto posiada broń palną, bez zezwolenia wydanego przez odpowiednie do tego
organy, popełnia przestępstwo.
b) Kto pomimo wydanego zezwolenia, posiada broń palną nie zarejestrowaną lub
zarejestrowaną na innego obywatela, popełnia przestępstwo.
 c) Kto udostępnia broń palną innej osobie, popełnia przestępstwo.

§ 15-12 Broń biała

a) Kto posiada legalną broń białą, zobowiązany jest do przenoszenia oraz

przemieszczania jej w sposób niewidoczny dla osób trzecich. Kto przenosi lub
przemieszcza legalną broń białą w sposób widoczny dla osób trzecich bez
wymaganego zezwolenia wydanego przez uprawniony organ, popełnia wykroczenie.
b) Każdorazowe wyciągnięcie i trzymanie broni białej w dłoni jest traktowane jako jej
użycie.
c) Każde użycie broni białej które nie jest uzasadnione potrzebą obrony dobra wyższej
wartości lub inną obiektywną potrzebą jest traktowane jako bezpodstawne użycie
broni i jest przestępstwem.
d) Podpunkt a) nie ma zastosowania w stosunku do funkcjonariuszy publicznych w
trakcie pełnienia przez nich obowiązków służbowych

§ 15-13 Zezwolenie na posiadanie broni palnej

Jedynym organem uprawnionym do wydawania zezwolenia na posiadanie broni palnej, jest

Departament Sprawiedliwości. Zezwolenie na posiadanie broni palnej ograniczone jest do
maksymalnie trzech sztuk. Posiadanie większej ilości niż dozwolona jest przestępstwem i
traktowane jest jako posiadanie nielegalnej broni palnej.

XVI Środki psychoaktywne

§ 16-1 Definicje dotyczące substancji psychoaktywnych

a) Substancje psychoaktywne w rozumieniu niniejszego kodeksu to zbiór substancji,

które oddziałują na centralny układ nerwowy, powodując zmiany nastroju,
spostrzegania, świadomości i zachowania. Na potrzeby tego kodeksu, substancje
psychoaktywne dzieli się na następujące grupy:
1. Do legalnych środków psychoaktywnych zalicza się: Alkohol, Nikotynę i
Kofeinę i niektóre leki wydawane przez uprawnioną osobę.
2. Do kontrolowanych środków psychoaktywnych zalicza się leki
psychoaktywne, wykorzystywane wyłącznie w celach leczniczych, które
nabywane i podawane mogą być wyłącznie przez uprawnione do tego
instytucje.
3. Do nielegalnych środków psychoaktywnych zalicza się środki odurzające i leki
psychoaktywne w zastosowaniu innym niż opisane w punkcie (2).
b) Środki odurzające (potocznie nazywane narkotykami) w rozumieniu niniejszego
kodeksu to zbiór substancji, których posiadanie, wytwarzanie i obrót są ściśle
kontrolowane przez prawo.
1. Do środków odurzających zaliczamy:
a. Alkohol
b. Opiaty
c. Kanabinole
d. Kokaina i inne substancje psychostymulujące
e. Substancje halucynogenne
 f. Lotne rozpuszczalniki

§ 16-2 Produkcja środków psychoaktywnych

Każda osoba, która bez ważnego zezwolenia wydanego przez Departament

Sprawiedliwości, produkuje nielegalne lub kontrolowane środki psychoaktywne, jest winna
przestępstwa.

§ 16-3 Produkcja środków psychoaktywnych z zamiarem sprzedaży

Każda osoba, która bez ważnego zezwolenia wydanego przez Departament

Sprawiedliwości, produkuje legalne, kontrolowane lub nielegalne środki psychoaktywne z
zamiarem ich rozpowszechniania, sprzedaży lub rozprowadzania, jest winna przestępstwa.

§ 16-4 Sprzedaż środków psychoaktywnych

Każda osoba, która bez ważnego zezwolenia wydanego przez Departament

Sprawiedliwości, sprzedaje, rozpowszechnia lub rozprowadza legalne, kontrolowane lub
nielegalne środki psychoaktywne, jest winna przestępstwa.

§ 16-5 Posiadanie środków psychoaktywnych

a) Każda osoba, która nie jest pracownikiem instytucji, wobec której przez Departament
Sprawiedliwości wydane zostało zezwolenie, posiada kontrolowane środki
psychoaktywne, jest winna wykroczenia.
b) Każda osoba, która przy sobie, w mieszkaniu, w pojeździe lub w jakiejkolwiek
nieruchomości należącej do tej osoby, posiada nielegalne substancje psychoaktywne,
jest winna przestępstwa.
c) Niezależnie od punktu (b), nie popełnia przestępstwa ten, kto posiada przy sobie
mniej niż 10 gram produktu lub 2 jointy lub 1 sztukę ususzonego kwiatostanu konopii
zawierającego kanabinole.

§ 16-6 Posiadanie dużych i hurtowych ilości środków psychoaktywnych

a) Posiadanie narkotyków w ilości od 50g do 249g jest przestępstwem posiadania

dużych ilości narkotyków.
b) Posiadanie narkotyków w ilości od 250g do 999g jest przestępstwem posiadania
hurtowych ilości narkotyków klasy I.
c) Posiadanie narkotyków w ilości od 1000g i więcej jest przestępstwem posiadania
hurtowych ilości narkotyków klasy II.

XVII Ruch drogowy

§ 17-1 Jazda bez uprawnień

Kto bez wymaganego zezwolenia wydanego przez odpowiedni organ, prowadzi pojazd
popełnia wykroczenie.

§ 17-2 Przekraczanie prędkości

Kto prowadząc pojazd przekracza dozwoloną prędkość, popełnia wykroczenie.

a) Ograniczenie prędkości w terenie zabudowanym: do 50 MPH,

b) Ograniczenie prędkości w terenie niezabudowanym: do 70 MPH,
c) Ograniczenie prędkości na autostradzie: do 110 MPH,

§ 17-3 Jazda pod wpływem substancji psychoaktywnych

Kto prowadząc pojazd jest pod wpływem substancji psychoaktywnych popełnia wykroczenie.

§ 17-4 Brawurowa jazda

Kto świadomie i z pogardą dla bezpieczeństwa innych osób i mienia, prowadzi pojazd w
sposób agresywny popełnia wykroczenie.

§ 17-5 Niezatrzymanie pojazdu do kontroli

a) Kto prowadząc pojazd pomimo wezwania przez funkcjonariuszy publicznych, nie

zatrzymuje się do kontroli drogowej, popełnia wykroczenie.
b) Funkcjonariusz publiczny, podczas zatrzymania jest zobowiązany do przedstawienia
powodu kontroli, swojego nazwiska oraz numeru odznaki

§ 17-6 Parkowanie

Parkowanie dozwolone jest tylko w miejscach do tego wyznaczonych. Każde zatrzymanie

pojazdu w miejscu niedozwolonym jest wykroczeniem.

§ 17-7 Zasady dopuszczenia pojazdów do ruchu

Aby pojazd był dopuszczony do ruchu drogowego musi mieć:

a) Tylną tablicę rejestracyjną

b) Sprawne hamulce
c) Sprawne ogumienie
d) Sprawne przynajmniej jedno światło drogowe
e) Podpunktów a) b) c) d) można nie stosować w stosunku do osoby która jest w drodze
do mechanika

§ 17-8 Przejazd na czerwonym świetle oraz jazda niepoprawnym pasem ruchu

a) Kto prowadząc pojazd porusza się po niepoprawnym pasie ruchu, popełnia

wykroczenie.
b) Kto prowadząc pojazd, przejeżdża przez skrzyżowanie na czerwonym świetle,
popełnia wykroczenie.
§ 17-9 Wypadki i kolizje

a) Kolizją jest każde zdarzenie drogowe podczas którego dochodzi do uszkodzenia

mienia.
b) Wypadkiem jest każde zdarzenie drogowe podczas którego dochodzi do uszkodzenia
mienia oraz uszczerbku na zdrowiu.
c) Kto jest sprawcą czynów z podpunktów a) b), popełnia wykroczenie

§ 17-10 Prowokacja do pościgu

Kto świadomie, z premedytacją i złośliwie, prowokuje służby publiczne do pościgu, popełnia

przestępstwo.

§ 17-11 Nielegalne wyścigi

a) Kto świadomie i bez wymaganego zezwolenia bierze udział w wyścigach drogowych,

popełnia przestępstwo,
b) Kto bez wymaganego zezwolenia organizuje wyścigi uliczne, popełnia przestępstwo,
c) Organem uprawnionym do wydania zezwoleń wymienionych w podpunktach a) b) jest
Departament Sprawiedliwości

§ 17-12 Utrata prawa jazdy

Każdemu kto nagminnie łamie przepisy określone w §17-2, §17-3, §17-4, §17-5, §17-7,
§17-8, §17-9, §17-10, §17-11, można na czas między 1 a 7 dni odebrać prawo jazdy.

§ 17-13 Wyjątki

Nie popełnia wykroczenia określonego w przepisach : §17-2, §17-4, §17-6, §17-7, §17-8,
§17-14 funkcjonariusz publiczny, w trakcie prowadzenia pościgu lub interwencji w ramach
pełnienia obowiązków służbowych. W takim przypadku funkcjonariusz zobowiązany jest do
włączenia ostrzegawczej sygnalizacji.

§ 17-14 Lotnictwo

Do obsługi pojazdów latających upoważnione są tylko te osoby które uzyskały licencję

lotniczą na drodze szkolenia w Szkole Latania. Do startowania oraz parkowania pojazdów
latających służą wyznaczone do tego lotniska, lądowiska oraz helipady. Każde lądowanie
poza wyznaczonym miejscem jest stwarzaniem zagrożenia w ruchu i jest traktowane jako
przestępstwo.

XVIII Przepadek mienia

§ 18-1 Przepadek mienia ruchomego

Przepadek mienia może zostać zarządzony przez funkcjonariusza publicznego w przypadku

udowodnienia, że danie mienie posłużyło do popełnienia przestępstwa.
§ 18-2 Czasowy przepadek pojazdu

Czasowy przepadek pojazdu powyżej 24h może zostać zarządzony tylko przez Dyrektora
FBI lub osoby przez niego upoważnione, na wniosek funkcjonariusza publicznego w związku
z wielokrotnym udowodnionym popełnieniem przestępstwa przy użyciu tego pojazdu. Czas
przepadku jest każdorazowo określany przez osobę zarządzającą tak jak i kwota kaucji po
której wpłaceniu pojazd jest natychmiastowo zwracany właścicielowi.

§ 18-3 Wniosek o czasowy przepadek pojazdu

Wniosek o czasowy przepadek pojazdu ponad 24h każdorazowo powinien posiadać:

a) datę,
b) miejscowość,
c) dane osoby wnioskującej,
d) dane osoby wobec której wniosek jest wystawiany,
e) przestępstwa dokonane za pomocą pojazdu o którego przepadek wniosek jest
kierowany,
f) dane pojazdu objętego wnioskiem,
g) podpis wnioskodawcy.

XIX Postanowienia końcowe i inne

§ 19-1 Sprawy nieuregulowane kodeksem

Wszystkie sprawy nieuregulowane niniejszym kodeksem podlegają każdorazowej ocenie

przez Dyrektora FBI i osoby do tego upoważnione z ramienia Departamentu
Sprawiedliwości. Dyrektor FBI oraz osoby upoważnione z ramienia Departamentu
Sprawiedliwości mają możliwość modyfikacji niniejszego kodeksu o czym obywatele muszą
być poinformowani najpóźniej w ciągu 1 dnia od dokonania zmian.

§ 19-2 Prostytucja i sutenerstwo

Świadczenie dobrowolnych płatnych usług seksualnych jest dozwolone. Czerpanie korzyści

majątkowych z usług seksualnych drugiej osoby jest przestępstwem sutenerstwa.