Qyteti im.. Qyteti im i madhrishm, endrrave t mia gjymtyr prera, pa detin asnjher st kam kuptuar.

St kam kuptuar pa amfiteatrin antik dhe muret e tu prej guri t latuar. ... Ditt e tua t mundimshme kur me valt mrmrisje ledhatuar, u bn klithmat e para t poezis sime, q me shpirtin e zemrs ta kam knduar. Varrosur nn grmadhaat e tua, mbetur jan psheretimat e mia, prej dhimbjesh lnguar. Mbi ller si foshnje mbajtur t kam patur, sa her q trupin tnd kan lnduar. Nn bedenat e Torrs Ilire, prgjumur flen me heshtjen e shpatave dhe kngt e dashurive t mohuara. Ti kurr nuk do t vdessh qyteti im. N zemr t netve t tua kam ndezur poezin dhe mallin tend t pashuar. nokturn i

Un bir i detit dhe i Durrsit tim Thellsve t detit fle i lashti Durrs. Qyteti rilindur, kuror mbi qerpikt e tij. Sarkofagve t gurt rnkojn eshtrat e thyera. Varret, amfora dhe stoli e bukuroshes, q ende dremit nn uj. Aty ku t gjith jemi pagzuar paprjashtim me gjak Ilir. Pulbardha kemi qn n qiellin ton gri. Me krikllima qiellit i kemi brtitur dhe Hyut ton njmij her i kemi thurrur lavdi. Nga varri edhe un me to jam ngritur. Me madheshti rilindjen dhe un kam prjetuar. Por qiellit si Jezusi un nuk i jam ngjitur. Un qiellin forte e kam mbshtjell me keto duar. M sht dashur parajss t takoj etrit e lasht. N ferr t ndjej ende ern e temjanit. si n ritualin e prshpirtjeve t mngjesit. M ka ndodhur q dhe detit tia shkul rrapullit. Damart e thellsive ti prshkoj pash m pash kur m sht dashur t qmtoj mitin pellazgjik per te lidhur magjite e mallkuara te Universit. Bir i detit dhe i Durrsi jam. Askend nuk lejoj te hyj ne labirinthet e te shkaures time. Laguna tek une askush ska per te hapur kurre. I ktij qyteti un jam nj copz det i ngut. pm e tij e lulzuar jam, q rritet npr muzg. Une bir i detit dhe i Durrsit tim, jam.

Nj

Qyteti im me fytyr perndie.

Prej krips grryer jan muret e tu t uritur. Poreve t tua t mbushura plot alga dhe likene pikllueshm t pikon mushti i ardhur i shekujve. pankartash e banderolash t shqyera, bukuroshja e rilindur prej rrezesh perndimi praruar. prthinjur, gjak mpiksur. kndoi Orfeu. Durrsi im - prej valsh fytyrlar, me gjakun e koraleve dhe perlave t detit tnd. trishtim nga lulzimi q dhe vet diellin vret. tn t Sizifit , q ndali rrokullimn n fundin e shekullit te njzet.

Xhveshur je sot me fytyre Durrsi im i diafragma e atdheut tim Knga e fundit q Euridiks i

Thyer Prej gurit e n dysh u nda

Detit tim
3

Ngahere dika forcrisht m rrmben drejt teje. magjishm m thith horizonteve t pafundme. zemra ime, prej valve , kafshuar npr terre. paranoja bredharake ,hapsirave t zhurmshme. Prtej madhshtis tnde, q shpirtit ma gulon. Nn nett e mbushura me gjmime shkeptimash. Ti deti im, me far magjije kaq rnd m prvlon mbi dallgt m prplas me zmrim vettimash.? Dhe un nuk di, prse klithmat e tua dua ti dgjoj. rend pas pshertims s fundit t vajit t koraleve. ku mes heshtjes ulrasin misteret e ngatrruara. krnuese dua ,t varros udht e fateve. Tempull i hyjnive t mija, prej algash e perlash ndrtuar. magjepsur si nj femij, prpara kmbeve t tua falem. t marr prej teje gjithka q dits m ka mungur. afshit tnd, n udhn e prditshme t mos ndalem. Her n nj cop shkmb m shndrrove mes tallazesh. Anteu m ngrite ,prej diellit prbindshm zmruar. si nj zgalem, m mbajte mes dallgve t ashpra. im, prej fuqis s toks,asnjhere s'm ke lshuar.

Dhe Harbon Mbi

Dhe T Atje Thellesive I Pr Prej Si Her Ti deti

Atje n at buzdet Dika

4

m trheq buzdetit , sa her q dallgt shkumbardha prplasen me trbim. Sa her q t thekshmet. tipike t netve detare, ngrihen thellsive me vrik. per te shkulur spirancen time mbrthyer n rrn brigje brigje. Diku, tej mes dallgeve, imazhi yt , si nje nimfe e bukur , me shfaqet si diten qe te kam humbur, Ketu kam mbetur se nje Eskil ne pritshmerin e t pakthyeshmes. As vete nuk e di perse... Perseri te dua kaq shume , dhe pse mendimet mi ke mpire. Si hije te tejzgjatura me ndjekin si dikur hapat dhe zeri yt i trisht. Si nje eremit e kryqezova per ty dashurine aty ne ate buzedet , ku kam mbetur, pa nje alternative tjetre te dyt.

Zra

Mall pr detin
5

Buze detit kam qendruar. Mermer i bardhe ,vetmitar. Me nje vale shpesh meditoj. Une biri yt mergimtar. Tash larg te kam e dot s'te prek. Krelat s'mund t'i ledhatoj. Me mungon aroma jote. E bukura vash qe dashuroj. Me mungon blegerima, zog i bukur maje lisit. Uji i kroit lart ne shpate. Me mungon dhe vlage e plisit.

N pritjen time

Buzdetit jan mbledhur me mijra alga Nj mori guackash me syrin blu m vshtrojn.

E
6

habitshme nuhatja e tyre. e din q un thell dashuris t qndroj? Pas pak, valet, t qeta do t puthin bregun. t mbidhen aty t dashuruarit. time pr ta marr si etalon.

Si vall s tyre dua Do Dashurin

Vetmuar buz detit.

Diku buzedetit, i vetm do t jem. N se aty do vish t m takosh. Un qesh e qaj ve me nj val. Pr ty i thar , i tretur gjer n kock. Shndrruar jam n nj sterkal. Tek nj mollusk i mbyllur do jem fort. nimf t trmbur do jem nn val. pak jet t bukur n kt bot. N nj I etur pr

Eja, merrm det.

Kaq vite kam mbetur me nj bisht cigari n buz. me vjershat e mija shpesh here i zmruar

Dhe Prse nuk

8

deshe t m bje dhe mua,ti shok. tua m l kshtu t vetmuar. Ngaher shprfills me dallgn tnde, q gjmon. merr ti nj knge t hershme prej piratsh. honeve t jets sime, prse ti m tundon. e tu fluturim, sm merr t m prplassh. N kt cop shkmb nj dit dhe ti do t ngurosesh. Me t rndin petk t kaltr hedhur prmbi krah. Fatet e ktij shkmbi, ku s bashku rrnjt kemi mpleskur. t ti lajm ne o det, me shkulma dallgsh t mdha. Trazuar prej nj ndjenje t natyrshme njerzore. Me pshertime t argasim pulbardhat lart n qiell. Eja, t ecim deti im npr shi e mjegull, a gurore. Ve t brishtat mure ti ngrohim me pak diell.

Por brigjeve t Ia O det i Mbi dallgt

Eja

Vals s detit Ti val e qet e detit tim. T puth mngjesit si nj prrock, malit zbret me uturim.

Me dhimbje therse gjer n kock. val e qet ,frymemarrja ime. prlot kta syt t bukur. Ma plas ti zemrn n thrrime. qepallat si nj flutur. Me dallgn-nn dikur jam grindur. Ndaj sot prej syrit m largohet. e shfryn, nuk ka qetsi. vall prse spajtohet? prek, t flas, me ty. Tm bhesh dallg, tm behesh mike. Mikesh moj val tm bhesh ti. dallga -nn tna rris orkide. Ti Kur mi Mi ul

Zhurmon Me mua Ndaj vi t Dhe

Tu ktheva, o det..... Udhve t bots ngado ku u enda. Shkumn e duarve t tua t kaltra dhe imazhin e valve muzgjeve t vona, me lot mergimi prej mallit tend i njoma.
10

Vij sot n shtratin tnd t fjetur. N buzt e tua q zjarrmojn n prvlim, n koralet e zvetnuara dhe rr e njom. T vij, o det, si ylli i heshtur pa shkeqim. E ndjeva zerin tnd, pshertim t trishtuar, si nena q ndjen rnkimin e birit n djep. Petalet e bregut dhe rrn ku kam shkruar. Perjetesish te dua, o i imi det. Me veshje t vjetra emigrant t rropatur. Tu ktheva i lodhur prej mallit t marr. Nj mal me t fshehta t prvuajtura ngarkuar. T solla dhurat ksaj nate t bardh. Jam kthyer djalosh ,i heshtur, i menduar. T gjej perseri gjithka q kam t shtrenjt. Perkedhelit e tua, q shum m kan munguar Dhe thellesit e kristalta ku ngula rrnjt thell.

Mos ma prekni detin.... Un ia ndjej shqetesimin detit, kur idhnueshm n mol dallgt i prplas.
11

Zemrimi tij me t Zeusit me ngjan, q prej Olimpit lshonte zjarrin me maraz. Dhimbshem i'a ndjej detit zemerimin. Kur furishem sterkalat i ngrihen lart mbi re. Me shtohen t thelluarat e rrudhave mbi ball. kaltersin e tij dikush e bn t rrenqeth. Kush detit krkon tia grabis bukurin? Kush vall rrenshm valn doni t'ia grishi? Zhytur mes detit, cili djall fytyrengjell, madheshtin fatale me molusqe qendisi.? Nse preket deti, djalli nuk e di. Trbimi tij qiellit ngrihet si Cunam. I mjere dhe i mallkuarqofte ai, q detin ma prek, atje ku ai m dot smban. Askush m mire se un detin nuk e njeh. Ndaj sot u them fuqishem me nj z. Me detin tim zjarr askush t mos luaj! nj strkal vale tmos e prek n t! Mos m'a prekni detin ! me detin jam rritur dhe jam burrruar. Detin tim t madh t mos e prek askush prjetsisht prej meje dhe prej tij pr t qn ka pr ta psuar.

Kur

Askish Se se ka

Peshkatari

12

Dikur mes dallgeve kish shtpine. I urte ,i heshtur, mjekrrbardh. Ve kaltersi kish syri tij, dhe zemrn, plote strkala, margaritar. Por mbeti nj dit buz detit peshkatari. Mbi vale ra , s'u ngit me kurre. Mes perlash mbeti si pishtari. Keshtu na iku, na shkoi ky burr.

Peshkatari i perlave Vone shpirt vellai i mblodhe rrjetat. bash u ule per nje cigare. deti ne enderrat e tij. Ne Drermiste Ty mendimet te
13

shkonte tek hallet. buzqeshja vllai im. t'ka venitur . grishin, kane zbritur. si fildish i bardhe ndriojne. bredh neper det. thellesi te tij te fton. kenges shtruar. mbi det vozit. i dashuruar. Nuk e mbaj mend se ku kam lere, ku kam kaluar feminine, vetem nje gje une mbaj mend mire, bere dashurine. Zeri neper nate tingellon si kristali, rrjeta i humbet thellesit. ti si degjon vella i dashur, bregu si;dgjon t qarat e fmijve

Te ka humbur Buzet thellimi ashper Rremat shpirtin nisin te ta por ty shpresat thell detit te Mbi varke sterkalat thyhen , Shikimi yt Dhe deti ne Cuditerish ia more vozit varka ime, Peshkatari me detin vdiq

ku kam teksa Por nga

Durresi im N prflakjen e perndimit t von mbi kodrin. Kur pulbardhat vajtueshm mbi vale krakellisin. Ti Durrsi im, si nj dhndrr i urt, si nj nuse e mir, qndron i heshtur me shikimin e ngrire. Tri her i vidhisur, tri her i ringjallur. Shfaqur si sfinks me fytyr madhshtore.
14

Nn bedenat pellazgjike, rrnjt thell ke shtrir. Rrnjt e mpleksura , rrnjt mijra shekullore. Q Hyrija e Detit t kish sjell n prikn e saj. Ne arena t pergjakura gladiatoresh, lote te kristalte ke derdhur me pikellim. Mbi pellgje gjaku dhe male rrenojash eshterat e te reneve ke shkruar lavdine Hyjnite e mermerta si korale te bardha, nder vite mbetur si kurore lulezuar. Me dallget e zhurmeshme, me dallget e te paqeta. Te kalburit damare nga trupi ke shkallmuar. Vershuar kane mbi ty koherat tragjike. perjetesisht mes ererave ke mbetur i rrethuar. Stu drodh asnjher ajo zmr e mire. Ste krisi asnjehere balli prclluar. I mndur pas tej gjith jetn do t mbetem. Pas bukuroshes tnde dhe erosit mbi kal, q Hyrija e Detit t kish sjell n pajn e saj. Pas mureve te lashte dhe torres Ilire . detit te magjishem dhe te brishtave vale. Nje mije here prej teje ne u largofsha Durresi im. Njemije here nga larg do te puth me mall.

Me

Pas

Nje pjese zemre.... Nje pjese zemre.... Te kam ndare pergjysem zemra ime. Ne kete jete keshtu ma solli dhe ky fat njeren detit ia kam hedhur permbi dallge tjetra me rreh e futuron per ne Berat.
15

E artur m rremben kjo pjes zmre. M shtyn n t pikllueshmin trashgim. Atje ku qan nj mal I lart, baba Tomorr. Atje ku Osumi rrjedh i mbushur me trishtim . I lashti, i bukuri, madhshtor ky qytet. Aureola e sokakve mbi krye i shklqen. Pik loti m bhen shpesh her njmije dritaret Prmallshm kur apitem npr ty, Mangalen . Nga muret e prgjakur t kalas shekullore. Kodikt unikal pa fund vajtojn mbi varre. O djep, i lashtsis s gjenezz autoktone. Artkitekt Sinanit cila dor ia mbylli syt n kamare? Sa shum do t dua t kthej n pranver t m ndjesh birin tnd se jam prap i gjall Berat i zmrs sime do dit m qorto, gjer dits q fuqin tnde nga varret ta ringjall.

Errat q m flasin Vala e detit me thote: " M'i perkedhel krelat" Bordur e udhes sime me qorton: Mjafte ndenje ketu, shko bjer e fli.!" Varka m thot:
16

"M s'ti jap rremat, se me i keqi rremetar je ti. Mosmirenjohesi Univers m thot: "Kashten e kumrit ma ke zene t trn" Hygoi mjekrrbardh qan n bibliotek. Shekspiri prej fletesh nxjerr me vrull nj Romeo, pas nj Makbeth, nj Hamlet. Perpeliten Gorki, Petrarka dhe Balzaku, si dallgt e trbuara q shkmbin kafshojn. I uri Bethoven m fton me z te embl " E luajm s bashku kt sinfoni" Pikaso penelin e arte me zgjat e thot: "Pikturoje ,o mik.pikturoje.. Se globi ka mbetur pa gjeni.

Ne muzeun arkeologjik Durres. mendim me sjell ngahere tek keta portike. keto statuja te bardha, qe flesin ve me heshtjen shikim te mberthyer drejt se shkuares, qendroj, me duarte vene ne koke. time rrenimi i nje epoke te hereshme, grryer i nje lumi te nendheshem. sargofagu te vjeter eshterash mbledhur, Nje Tek Me mbeshtetur Ne imagjinaten rrjedh si shtrat i Prane nje rizgjoj te
17

pashkruarat e asaj kohe te larget, pafundemet intriga e dashuri mbretereshash, pergjakeshme me rromaket. largeten kohe , shekujsh te pergjumur, jeten , te artin vezullim t atij lulezuar. pamundesine e botekuptimit here te rikthej serish ne krahte ndegjegjen time te vrare. pergjigjes, qendron gjithmon pezull, n maj. papercaktueshme ndjenjes, nje emer ende te gjalle. demokracine me csy aq bukur e kini pare? Nen vonesen e se njejtes drite, humbur mugetires ku, shume shekujsh ende ndihem i vetmuar, shume udhe akoma per tu rizgjuar, ringritur n lartsit tuaja, kt bot t shkatrruar.

te luftera te Ne te riorganizoj qyteterimi te Stepur ne kerkoj dhe nje e saj te mbyllur, Pertej kufijeve te nje pyetje me si ajeri i vaket Nje pyetje e ne padukshmerine e ne parajsen e vdekur, me - O Ju eter te lashte ,

pas kaq kam kaq pr t

Un kurr nuk t zemrohem deti im....

Prse grindesh me mua deti im ? Prse m shfryn zmrimin e Poseidonit, dallgt e tua si prej ferrit ngritur ? un prej vitesh ti di krkon. nga un, q shpesh i rrebelohet dhe diellit ? e lagsht, buzt e thara bardh kam njomur. shpirtit t prangosur. ujrave t tua

me Nga Ckrkon Prulur n dheun zbardhur prej krips s Gjithka t kam rrfyer prej Si shenjt I prdllyer i kam lar tr plagt e
18

mkatit. tmerrrsisht torturuar, , gjerdant prej rubini t fatit prej Erinyesit) grabitur. Prej tij njmijher i dnuar, tij njmijher i penguar .. humnera mashtrimesh , prej shpirtrave plot terr lind krimi, krkon mbi dhe t nxjerr, e saj, me forc titanike. i madh, domosdoshme, Grindu me mua sa her t duash, deti im. kurr nuk t zmrohem. jam nj z , q edhe n mos sot u dgjofsha, dit doemos prej dikujt do t kujtohem.

Rrebeluar prej vuajtjesh duart drejt teje kam zgjatur pr t marr nga gjoksi yt jetdhns. Prej N ku arsyeja ime si fara embrionin Sepse e bukura, o deti im m sht br po aq e sa dhe nevoja jetike. Un Un nj

Erinyesit - perendia e krimit.

Hyu im Ilir... I mbar pasksh qn Hyu im Ilir kur mbi dy rrahe trupin e shtriu gjr e gjat. Nimfat e detit kndonin kngt e prjetsis. Miseardhjen bekonin tok me korifenjt e lasht. Dhe lindja ime rastesi spaskish qn. I ardhur nuk jam nga ishulli sirenave, ku vdekja vdekjes i nanuriste nat pr nat dhe Posedoni zmruar detit i nginte dallg. Lindur jam un prej brinjve pellazgjike. Nga deti i prgjakur i dhimbjes s tij, q dallgt Epidamusit ia futi thell n shtat.
19

dhe gjaku i ngroht shpejt atij ju b rrasht. Me lott e diellit thar npr trupin e coptuar. Me Hyun Ilir shekujt me mund kam sjell gjer ktu. Por Hyut tim sot nuk di prse i rndon nj qepall, dhe trupit ndjen t mardhur, shndrrruar n nj dru. Si un dhe Hyu pr ty Dyrrah jemi krenar. dhe pse na dhimbsesh kur t shohim kshtu.

Un kam qn gjithmon Ti......

N nj at kolapsi, mbi gurt e lasht t Torrs, i thrrmova nj nga nj mendimet. ndryshoi m pas.... kisha mbetur. patjetrsushem, qyteti im. shikimin tnd t vdekur Mijra vjet duke rrjedhur si ujnaj nndheshme nn mbretrin e Hadit, e tua duke ledhatuar.

Asgj nuk Po ai Sknder Po shpirti yt i Mijra vjet, po me ngulur thell shpirtit tim. e gjymtyrt Vargje thurra
20

prsri pr t varfrit. valet me shklqim diamantesh. perndive t lashta. ngashnjimet, shndrruar n shpirtra t vargjeve. pandalshmen udh, me tingellimn e brilanteve. thot : Skender rrebel." qyteti im. tm dhn qetsi ka shqyer Un kam qn gjithmon Ti qyteti im......

Pr detin dhe Grishjen, trmbur prej Pulbardhat, nett dhe t gjitha i kam Prsri nxitova n t pr tek kngt e harruara Dikur, dielli do pshertij, do " C'dreq poet paske qn i brishte, i heshtur dhe her Un di, se t kam knduar ty dhe kur dielli m ka munguar, pr dhe kur terri i mpreht, gjoksin ma dhe kur drita fytyrn s'ma ka ndriuar.

Fshati im Mes malesh rrethuar, obelisk i zi i etrve te mi, je fshati im. Mes thepisje shtigjesh dhe rrahesh shkmbore, m i bukuri n bot m je ti. Me aureol legjendash t mome biblike, rrethuar je si manushaqja mes drizash t harbuara. M pran qiellit dhe diellit me rreze t praruara, Frymmarrja jote, mushkrive t coptuara, shprthen n miljona zra t ngutsuara.

21

Ndr shekuj jetn ke grisur muzgjeve t prflakur. Rritur prmes thekrrs dhe barutit t that, n varre ke prjell gjakun tnd, mbir si lulkuqja gurve t prgjakur. Hnn ke pritur me heshtje ledhatruar, nn shushrimn e zhurshme t lumit t plakur. Mes krismash ke prcjell prtej maleve, lngatn e atht t mijra brengave , prej polemit t blirit sprkatur. Mes krikllimave t shqiponjave erdhe -ngritur shkmbinjsh mbi maj. Fatet e tua prgjysm i ndave me fluturimet e zogjve mbi pishnaj. Kmbzbathur ke ecur shtigjeve t pashkelura. Etjen e mendjes ke shuar me mushtin e ardhur t agimit.. Krrabn e holl se hoqe kurr nga dora, ashtu sikurse s'hoqe asnjher prej supit tallagann e grisur, ditve t acarta t dimrit. Nn zjarret e hakmarrjes demoni yt prej pabesive t llahtarshme. Njmij her i vdekur. Nj mij her i ringjallur prej plagve t prgjakura, shikimin ngurosur prtej ditve te ardhshme, prjtsisht mbete fshati im, si nj gur i prflakur. shprthyer me

22

T prshndes , o jet

Ne harrese i lash gjithe enderrat e mija. Trupin nga deshirat e xhvesha ne lakuriqesin e diteve. Kish fluturuar koha per diku larg. Teksa une vrapoja te kapja trenin ne nxitim. Ti me the se skemi rruge. Se rruget tona jane tretur ne orbite. Ti me the se udhet nderthurren neper dite humbasun diku ne te pakuptueshme. Po me duhen udhet mua poetit. Endacak ne udhe pa udhe une jam rrit ur.

dhe

Jeten
23

peshe mbi supe hedh. dhe me mendurine time, gjithe boten ne nje ast e bredh. Keshtu te dua , o jete rrebele. Se dhe une nje dite rrebel do te vdes. Ndaj shpesh te them neper agime. -- E hej.. o jete! O jete, te pershendes !.

Anija ime

I kputa cimat e vjetra nga moli. Dhe sperancn nga thellesit e detit e ngrita me vrik. Motorrt ia ndeza anijes s vjetr. Pastaj thirra njeherazi : - He , hej.Ik ,anija ime! N t pafundmit oqeane, a me furi! e paqes vrtiten mbi direk. Dhe bashit lpihen t kaltrtat val.

Pulbardhat

24

E plakura anija ime shkon prmbi stuhit. Si zgalemi q ajrin fuqishm an.

O supet e mia..........

O supet e mia mal rnduara, mal grryera, thrrmuara. mishi, eshtrash dhe gjaku t pampiksur. jetn m mbett si hirushja plot hire. bedena t pathyeshme sa mburojat ilire. shkrepetimash. trbimesh. prplasjesh.

mal Prej Gjith Kshtjell me po aq madhshtore dhe prkrenaret Rrufepritse pr qiej Dallgthyese pr dete Hekurkthyese pr konflikte Zhzhitur prej flaksh.
25

Tkurrur prej hallesh.Tretura prej mallesh. supet e mija q kokn kurr sma ult. Me forc titanike,e gjall mystsia jote. e tua pluguar prej djerss, bn pr t sotshmen s nesrmes.

O Myzavat udht e mija u dhe dritt e

Msueses Nj dit u larguam.. fluturuam si zogj n shtegtime t largta, Puthje dhe lot si gurrat e malit, shprthye prej syve tan asaj dite. Nga shpirti gjithka t bukur nxuarm. U nisem. Konturet e s ardhemes ton pr t prvijuar. Arterieve t atdheut, tu shtonim gjak, gjakut tone t grimuar. larguam saj dite qershori.

prej U
26

Me vete ne muarm vetm buzqeshjen tnde t ngroht. dhe ca copza kujtimesh, ditareve t vegj shkruam. Do t vijm nj dit. Srishmi do t ulemi n kto banga ku gjithka kemi ln. Ku t parat dashuri i lidhem me vargonj dhe ather t heshtur do t pyesim: - Msuesen e dikurshme ku mund ta takojm?

Leter miku tim.

Me mua nj dit je grindur , je shar Mri s't mbajta miku im. T dy prej nj gaku jemi. ngrn t dy n t njjtn tav. Prse t mbajm mri , sna kan ln pr t ndar. Un zbrisja nga mali me arom borige. Nn sqetull shtrngoja nj tuf me poezi. Ti trotuarve shtisje pas pune do mpasdite., dhe i dashuruar token ke qn

Kemi kur asgje

q n
27

t hershmen fmijri. Un vrngr shikoj vetm motin, kur me rrufe m vret lulet mbi lndin. dhe gurra e bardh q femije m ka msuar me mish dhe me shpirt, ta dua un Njerin.

Sot dua t ulras

Shpesh here kam qar, mijra lot duke glltitur. Thell shpirtit i ndezur prej padrejtsh n kt bot. N kthimin e Jezusit n heshtje kam pritur. Si ka pritur me vite Uliksin, e mira Penelop. Sot dua tia heq kryqit gozhdt e ndryshkura, T m mallkojn kryqtart prej mllefit e trishtimit. Jezusit un dua q kmbt tia zbres n tok. Q prjetsisht t mos mbes rob i mashtrimit. Ndaj sot eleshoj t gjat klithmen time. Si oshtima e malit kur fryn e gjmon.
28

Nuk mundem kurresei n heshtje t qndroj. Kur mashtrimi me mbyt dhe shpirtin ma copton. Fshehur si me t padukshmet kmb t gjarperit. N olimpin e kapitaleve ngrihen maskaradat. Mbi eren e gjakut dhe t djerss q gulon. Paturpsisht trumpetohen arritje dhe lvdatat.

M thrrasin shokt

E bardha drite mbi shtrat me zbret. Qyteti i zhurmshem shtrojet m'i ngacmon. Ne shesh shoket jan derdhur si rremet. Dhe sheshi prej tyre si vullkan gjemon. Diku atje tutje mbi pallat Mbi shtratin tend te bardhe Si qyqe e zeze vdekja perpelitet. Vdekja qe dihat skutave te errta. Nxitoj pas shokeve te shkoj diku larg. Atje ku buet thirrja, e verteta.
29

Shpirtin tres mbi nje trup

M ka munguar n vazhdimsi rrezja e art e nj shikimi. M ka munguar mblsi e fjals me tingllim eliku. Prej kohe m ka munguar dhe iltrsi e nj mendimi. Si m ka munguar e ngrohta dor e paste e nj miku. Mangsi e drits s pavarrosur, do dit m ngacmon. N shkallt e mija te ftohta prej hekuri di m vret. Trishtim i ghithkujt derdhur trotuareve te zgjyrosur. Pergenjeshtruar prej ironis s t eturit pr pushtet. I fyer prej idiotsis, q ngr pjell pafundsisht. Sekretet e mija, fshehur errsirs s gjumit t trmbur. Vrtiten forcrisht rreth epiqndrs s padrejtsis.

30

M jepni

M jepni nj deg ulliri. N altarin e kombit pr ta vendosur. T kujtoj gjith eterit e pens . M jepni nj deg dafine. Kurore do ta bj , pr t kujtuar t rnt. M jepni nj fidane bliri. Ta mbjell n kopshtin tim. Q t ndal erozionin. M jepni nj shufr hekuri. Ta skuq gjer n shkrirje. T djeg me t korrupsinin...
31

Fjala ime Fjala ime ,jam une Fjala eshte qenia ime. here plote nure, here e qete, here e ashper dhe here e bute. Fjala eshte magji qe universin shkaterron. Fjala eshte vullkan qe ndergjegjet nga gjumi ,zgjon. Ne ndeshjen tone te perditeshme, o fjale, une nga here kam dal i fituar. Ne lakun tend sme fute kurre ndaj kurre sjam ndjere i poshteruar. Fjala ime, eshte shpirti im i duruar.

32

Une mbret i nates ..........

Une mbret i nates dhe eres se marre. Diten pse e vuaj tmerresisht.? I vdekur jashte kesaj bote doja te isha. Perhumbja me ka mberthyer mizorisht. Dikur dhe une jeten e grabitur, fshehur e lash ne nje basen. Dashurin atje prej kohe kisha zhytur per ta rimarre ne amshim. shurdher me ka mbetur, varur si engeli ne thertore. Kam ndjere lekuren te ma xhveshin dhe ditet te mi ndajn ne sinore. I mendur kam qeshur kur trupin mbi duar ma kane vene. Mes shokeve kam qere dhe shpresuar ringjalljen e krishtit me padurim kam pritur. Vetes nje qellim i vesha si astar. Lirite Universale te jene i vetmi Ideal.

Zeri i

33

Kam vite

Vite kam q fluturimin kam marre mbi krahet e djallit. I mbethyer , kam vite qe ndihem nen kthetera te ngrira. N pritje t kthimit t engjellit tim rropatem. Te engjellit qe renkon e mermerit mbi tehun e buzeve te mpira. Ka vite qe fjalet me jane bere te ngurta. Si toka memece,qe shkeqimin e arte ka humbur. Ka vite qe dua, tua heq vargonjet te bukurave enderra. Me pas te vdes atje ku me pare jam zgjuar

34

Si mundem

Buzmbremja e akullt, peshtjell me mendafshin e muzgut ne dhomen time te pertymbur zbret. Tutje mbi xhade, nje zhurem tretet dhe dy vraga balte nga ikja e nje makine me dy paralele qe spuqen kurre me ngjajn. Me ngjajne me merit e vjetra shekullore. ... .. Nga tavolina turren e librave hidhnushem hedh dhe gris njeheresh te gjitha poezit. I marrosur nuk jam me vetmin time, mizore. I marrosur jam nga padrejtesit. Si mundem ta duroj kur intrigat thurren dhe cthurren ne heshtjen misterioze.? Si mundem ta duroj kur te njeashm degjoj ne TV te flas nje opinionist.

35

Dy vraga qe zgjaten tutje pambarim, Si dy meri te vjetra shekullore

Ditet..

Ditet e mija frymemarrjen time kane. I le te lira kur jane te zakonshme. I qep si nusja pajen, kur te grisura jane. Ditet e mija, zemren time mbajne brenda. I le te rrahin forte kur jane te vrulleshme. Surume u beje, kur te semura jane. Ditet e mija, kembet e mija mbartin. Vrapojn e humbasin ne cdo shteg. I le te bredhin, ...te dirsin udheve papushim. Ne mbreje me uje burimi ze i laj. Ditet e mija, me ftyren time me ngjajne.

36

Hapma udhen

Hapma udhen ti bishe e terbuar! Shtegun hapma te rrok driten. S'me trembim sapak te tuat ulerima. Te pergjakurat dhembe, s'me termbin aspak. Hapma udhen dhe lerme te shkoj . Piketave te gjakut tim , qe urg ka rrjedhur Diellin me keto duar fort ta shterngoj . Dhe yjet ne nje grusht per ti mbledhur

37

Poeti.

Nxiton poeti udhve pa mbarim. Knga e tij, fuqi jete shprthen nga gjoksi. Prej do qelize, muza e tij lind poezi. Ne syte e njerzve tretet me energji te pashtershme. Mbi qerpiket e gjelber te globit frymzim i tij rreh stuhi. N maja shkmbenjsh qellon q bie, coptohet, ngrihet dhe perseri me vrike udheve leshohet. Poetit vrapin krkush sia ndal. Prej copzave t jetes vargu kurr nuk vdes. Vargu i poetit atje mer fuqi. njerve t thjesht bhet i gjall. Vargu i poetit, Univeres.

Mes

38

I lash n kaprcyell t ditve..

Ne kapercyell te diteve vara : te shumeperfoluren buje snobe, te merziteshmet koferenca shtypi, kotesit e emisioneve shterperuese dhe faqosjet e te perditeshmeve. Ne ate kapercyell i lash te gjitha. Me ajrein tim ndertova nje shtepi, qe mban ende arome gerqere, Nje kopeshtin qe rrethova me yje lash nje dere per te hyre te gjithe. Cdo dite fshij pluhurin dhe merrem me punet e mija te shtepise. Tani ajo rrezaton me shume drite....

39

Vrtitur n rrethin tim fatal N mesnatn e ndrrave ndeza zjarrin e shpress pse t ardhmen diku larg e shoh t projektuar mugtirs cfilitse, n shtpin time i kredhur. prse t festoj n kt dit kaq t shnuar I fundit i mohikanve kam mbetur n kt perropi. Prher i vetm duke medituar n terrenin e vuajtjes. Mbytur errsir s paan,pa ndjer nj fije ngrohtsi. pritshmris dhe kurdoher idhtar i papruljes. Pr bashkndryshueshmrin e defekteve t kam thirrur. Qindraher kam dhn dorn e mbshtetjes vllazrore. zhgnjyer kam mbetur nn at buzqeshje t shtirur, trsisht nn ujrat e udhs tnde vjaskullore Ka nj vdekje t gjall, por dhe nj gjallri t vdekur. Kur n do sfer t jets mungon mendimi intelektual nj erek shekulli intelektuali i braktisur ka mbetur. ky shkak si eremit, udht e mrgimit ka marr. Dhe Mes Nuk di

Rob i

I Zhytur

Prej Nga

40

Dicka m bn t ndihem fajtor dhe vetes kurr sia fal Nn prdjersitjet e mundimshme mbytur prej ngrics Prej shprthimit t brengave t jets sime t thepisur. Mijra here t kam mallkuar ty, tyez e ndyr e Katovics. N mbretrine e mbetsave vazhdoj ende t rropatem. Strmundimshm si ifuti shkrettirs pa fund e pa an Mohuar n braktisje si jam lutur shpesh shpirt prvluar. Duke u vrtitur n rrethin fatal t mos integrimit mjeran. Sunduar prej m t zellshmve t antikrishtit dishepuj , pishtarin e drits jetdhnse mbaj ende t pashuar. mbetur bredharak, si jam endur npr shekuj humnerave veten duke e ndjej prher t rrezikuar. q Kam Honeve t

41

E dua jeten Sa her mbasditeve tek kthehem nga puna, gjer ne palce i lodhur, i drrmuar. Tek bar i lagjes me shoket ulem, bisedoj, M pas deri von me ta knges Ia marrim shtruar. Kshtu e marr jetn un puntori i mjer. Si mijra t tjer q trupit i shtrydh gjak. Por jetn un kurr se kem mallkuar. Me jetn time prjetsisht jam br ortak. Me duart e ashpra,si prej kavosh celiku. Jetn mijraher kam mbajtur t mbrthyer. Dhe kur me vdekjen msht dashur t prfytem. fuqive t saj kurr nuk jam zhgnjyer. E dua jetn megjith forcn e shpirtit. Si zog i lire me t dua mbi qiej t fluturoj. Dhe pse shpesh me lidh me te rendit zinxhire. Une jeten gjer ne vdekje nuk di pse dashuroj.

Prej

42

Vndlindja ime sht trishtimi.

Vndlindja ime sht trishtimi. gjurm pikllimi kam shkelur q fmij. pyesni pse vlla u bra un me vargjet ngush, mu b mua rrebelimi. Sekretet e mija ve detit ia kam thn. muzgjeve t vona dashuroja perndimin. nj cak pr mua n dysh u nda bota. prhumbsit e udhve e nisa rrugtimin. Vrazhdsi mbi ball m gdhndi mua koha. shikimin sma prmbysi hn e ngrn. bukurn me puthje mijra here qllova . Madhshtores n shpirt i bra pak vend.

Mbi Mos m Dhe mik i Kur Kur tek N Por T

43

Rinia ime Rinia ime ty t lutem sot. Fluturimin tnd m jep, t ngrihem vrik. Mbi kt bot t mallkuar, q prdhe do dit z rnkon. Rinia ime. Te lutem me jep krahe te fluturoj, drejte endrrash engjellore larte te ngjitem. lirine dhe vdekjen nga kacafytja shekullote ta shpetoje. Ballin te perul ne token e ftohte se dua dhe une qe kete jete ta jetoj. Rinia ime te lutem me jep fuqine tende, babezine e paskrupullt te etur per pushtet, ne pafundesite e njerezimit ta shkallmoj

44

Zbrit qiellin....

E mbylla trishtimin ne nje vazo prej qelqi. Gjith brengat i hodha mbi valt e detit. strka ai m ktheu ve nj pshertim. vetvetes, o njeri, ti je, mbreti. qn e do t mbetesh ,sundimtari im. vetes i thash prej hidhrimesh zgjohu. mushkrit e tua ka ajr pambarim. mjaftofshin udht mbi t cilat ke ecur. pulbardhash zbrit qiellin dhe diellin n agim.

Me I Ke Ndaj Pr N mos Mbi krah

45

Trung im I hershem trungu im, shkon deri ne lashtesi. Me jehone lahute rrenjet ka vaditur. Dhe vallja e shpatave shtatit i dha force. Mbi shkemb e gure flamurin mbajti ngritur. I hershem trungu im, binjak me historine. Supet e renduar perlyer me gjak. Me legjenda kreshnikesh e ngriti lavdine, Shekujsh i perzhitur neper tym dhe flake. I hershem trungu im, aureole e madhestise. Me syte e dhimbjes koherat ka zhbiruar Muzgjeve ka ecur krenar drejte lirise. Me jeten dhe dielli perjetesish i dashuruar

46

Ka qn nj koh.. Ka qn nj koh kur ne luftuam. Ka qn nj koh kur derdhm gjak. Tek shkonim gryks sMezhgoranit. Kshtu m fliste i qet nj plak. Nn urn prej hekuri n Dragot , Vjosa turfullon si nj mushk e trbuar. Turbulacionet e saj marramndse, ndr mend na sjellin at koh t harruar. Dhe plaku ia merr nn z nj knge. Dhmbeli bardh damart tkurr. Ka qn nj koh kur digjej qielli dhe dhimbja, pillte dhimbje n do gur.

47

Mos me harroni! Ktu n mes jush jetoj edhe un. Nj bllok shnimsh mbaj n dor. N t prbalturat udh eci , s'di se ku. Shtpis i kthehem do mbrmje i vonuar. Per ju , o njerz, un shkruaj poezi, jush m merr piknisje frymzimi. prflakura muz mes jush m ka vidhisur. Si livadhit t bukur, freskia, gjelbrimi. Si drit e mekur, prvjedhur n agim. shpirtit tuaj kam mbetur mkatar. pr ju ky shpirti im. madhshti, m vogli ushtar. lutem, M kujtoni.! Se jam dhe une,nje copez jete. Kur buka sofres, sa here i ka mungaur. Nje copez dallge jam dhe une. Prej detit tim, arom lnduar. Qe z oshetij e dot nuk ndalem. Kur shoh mbi ju do padrejtsi. Mos me harroni
48

Prej E

Thell Kndon e sndal Mes tuajs Ndaj sot u

Ne gjithe femijet e botes..

Si zinxhir i hekurt, nga cdo ane te mbledhur. nje ze te forte, mbi glob te fluturoj femijte e botes nje here ju pershendesim. festa jone, nder shekuj te jetoj. Me hapin fluror te yjeve, jetes ti bejme drite. shtigje udhesh, kembet le ti vrasim gjuremeve tuaja , ne ecim per cdo dite, prinder te mire, ne juve duam tu ngjasim . Me libra e fletore, damareve te botes. tona lindur, mbushur cicerima deti, prej maleve bore mbledhur. oqeaneve, te flakerojne si vetetima Na ndodh qe shpesh te biem viktime e varferise , kjo sdo te thote qe do shprese humbasim gjuremeve tuaja ne ecim per cdo dite, prinder te mire ne juve duam tu ngjasim.

Me Ne gjithe E bukura Neper Pas O Enderrat Me ndjesi prej Te rendin por Pas O

49

Makaber... Mish njeriu ke ngren nje dite dhjetori. te gjatet gishterinje ke shqyer nofulla, Me thonje ke nxjerr dhjetera sy ne hendek ke hedhur mijera rrapulli, hidhje mbeturina te nje epoke te vjeter. epshet e tuaj shtazarake ke shfryre ekstaze, kaluar ne cmendurin Ke qene me te vertet nje lubi. gjak te ngrohte je dehur duke ne ekstrem te marrezis. se ke njohur fjalen Meshire, besuar ne Perendi. e trupave Dikush tjeter me to, ngiti nje faltore. vetem ke mbetur si urithi tokes se erret. Limerin tende te ftohte percjell me halucinacionet e tmerrit. Me miljonat qe eren e mykut mbajne, perditeshmen jete te kusarit jeton. shufer te akullt te ka shnedrruar ai pushtet. I frikesh gjithkaje. hija jote te tmerron. ne permendore ajerin tim thith i qete mbremje pershendes perendimin ngjyre alle. Me dhe sikur te Pastaj kaluar ne tende te marre. Me shkuar deri Ishe ti qe kurre qe kurre nuk ke Dikush i mblodhi copezat dhe me to beri nje permendore. Tani i Ne ditet i te N nje Vet Une dhe ne

50

Po vdes.

Nuk me shikoni? Ejani tu them vetem dy tri fjale, me pare se ne varr te me shtini! Nene, doren me jep te ngrihem pak. Ta shoh dhe nje here rrugicen time. Nuk dua nene, lot te me derdhesh, kur ne ajer te tretet fryma ime. Ejani te gjithe me percillni. Bohem, shpirtin e kam pasur. Dhe ju qe do te me mungoni Dergoni te pakten, nje telegram ngushellimi. Po vdes. Por frike nga vdekja kurre nuk kam. Asgje s'me tremb se do te shkoj. Me vdekjen jam ndeshur mijera here. Dhe ajo ve nje here do te fitoj.

51

Nj dit dhe un do t iki Nje dite dhe une do te iki. Do te endem hapsirave qiellore. Duke te pritur po atje do t'me gjesh. Ku njeri tjetrit i falem , te paren puthje dashurore. Nje dite do te iki dhe kjo s'me trishton. Se krenar do te shkoj si nje burre. Qe qelizat si helmova me helm e vrere Dhe ballin nuk dita te ta ulja kurre. Nje dite do te ...iki e di. I lumtur qe munda te te ve nje gure. Te tjere pas meje do te dine si une. Me larte do ta ngeren dhe me te forte do ta bejne kete mur. Nuk dua me vaje te me qash e ligjerime.

52

Edhe sot.... Nga shtrati edhe sot do te ngrihemi me mallin dhe shpresen e pashuar per ardhejen tuaj ne zemer. Ne muzgun e mbremjes edhe sot do trishtohemi prej ethes se pritjes nates se bardhe. Vogelushet me nje pike lot percjellim per ne shkolle. Mesuesja do tu shpjegoje per ate vit fatal. Ngahere ne lindje diellin do ta puthim. Me lutjen : O zot jepu mbaresi dhe nxirri faqenardhe! Me buze te perveluara do psheretijme per djeresn tuaj dhuruar nje padroni ne dhe te huaj. Edhe sot nje trandafil do te vendosim per jetet e atyre, qe andej jane shuar se do

Rozafe e mire
53

Rozafe e mire,Rozaf e gjore.... Murosja thelle shekujve vinte per te puthur thellesite e zemrave te akullta, kafshuar bedenat e pergjakura pa thyeshem qe djepe lisash perkunden neteve te ankthit si nje murmurime, si nje batice hijerende ftohtesi ujerash turbulluese, prishur dhembet kercistesi pervelues jashte Rozafe. keputur. neper tretur me vetetimat e pjerreta. gjiri yt i bardhe, pathare,pike, pike, pikonte ne token e bute, lindur filiza te blerta. Rozafe e gjore.....

neper vinte per te parzmoren e mitit te dhe duarte e tua te bardha me besa e kripa zjarrit Vetem nje gji mbeti Si degez e njome, e Klithmat e vajtojcave jehonin thellesi humnerash te errta, Ndersa Gjiri i per te Rozafe e mire..

54

Faji... I mbshtjell faji me qyrkun e tij t murrm. Varur mbeti n portn e Askushit. Mbytur prej pluhurit t lagsht u tret, mbuluar hirit t ftohur t prrushit. Pa i zgjatur dorn njeri, jetim mbeti faji deri n hapjen e varrit t tij.

Knga e fundit e Peshkatarit... Vone shpirt vellai i mblodhe rrjetat. Ne bash u ule per nje cigare. Drermiste deti ne enderrat e tij.
55

Ty mendimet te shkonte tek hallet. Te ka humbur buzqeshja vllai im. Buzet thellimi ashper te ka venitur . Rremat shpirtin nisin te ta grishin, por ty shpresat tell detit te kane zbritur. Mbi varke sterkalat thyhen , si fildish i bardhe ndriojne. Shikimi yt bredh neper det. Dhe deti ne thellesi te tij te fton. Cuditerish ia more kenges shtruar. vozit varka ime, mbi det vozit. Peshkatari me detin vdiq i dashuruar. Nuk e mbaj mend se ku kam lere, ku kam kaluar feminine, vetem nje gje une mbaj mend mire, ku kam bere dashurine. Zeri neper nate te del si kristali, teksa rrjeta i humbet thellesit. Por ti si degjon vella i dashur, nga bregu si;degjon se si qajne per ty femijet.

Dikur jetonte gjyshi im.

56

Dikur jetonte gjyshi im. Si lis I motem, levoge trash. I bardhe ish si nje cope shkemb. Thatim gjer ne palce Oshetim malesh gjemonte zemre e tij. I lodhur ish, brer nga ligeshtia. Por ra nje dite e su ngrit kurre. Ra, si bile lisi nga stuhia.

N vdekjen e shokut tim

57

Ne nje qivur te hekuert trupi yt i pajete. deg e that rrzuar pems s madhe. Rrugeve ulerin era e lagesht.. tutje nj sirene an ajrin diku teje mbarimit te punes bie. Por ne jemi mbledhur ne shtepin tende te ftohet. Te gjithe rrime ne qetesi. Ne heshtjen e pakuptimte rrime dhe pertypim mendimet per ty. Ne makine tende ku ti punoje tani vdekja dremit. I terbuari tufan ne gjoksin tend ulerin dhe shfryne. Une me gjishterinjte qe me dridhen dheun rremise , per varrin tend te perjetshem, shoku im. Ne dhomen me kondicioner dikush dhembet skermit. dhe per ikjen tende as qe don tia dije. femijet e perlotur ve dy fjale mermerisin - O babi , babi, perse nuk na ktheve ne Shqiperi. Ketu ka qene mire, atje kemi qene bukuri.

Si nj

por

58

Kur te vdes... Kur te vdes Ne pershperimat e funeralit tim dua te degjoj vetem fjalen. Njeri. Se vetem Njeriu di te vdes si Luan me imazhin e tij ne sy. Nuk dua te thone ishte kanarine, kafazi kanarines krahet ia ka mpire dhe ia ka humbur deshiren per fluturim.

N funeral

59

Nje funeral i zakonshen. ne percjelljen tende. bashkqytetaret e ty ne dy vija te gjata horizontale u ndan te percillnin me heshtjen e lotit qe thyhej trotuarit te ftohte Endrrat dhe shpresat e shuara, ne arkivolin e drunjte t'i mblodha. Brenda tij rrije shtrir ti, motovedetja, ditari ty i vogel ,qe gjirin te ngrohte neteve te thella neteve te ftohta Deshmitar i vetem isha une i asaj nate te eger, tragjike. Kur me cimat luftoje dhembe per dhembe. Fari per ty ish teper larg kapedan dhe klithat e engjejve mbrojtes treteshin neper dallge. Detin qetesoi zulmi yt, por ti mes cimave, jeten fike. Ajo nate e gjate me legjenden e kreshnikve me ngjason. Si mundesh valle te rrish ne ate arkivol te bardhe?! Ne te percillnim perdhimbshem per ne detin e pafund te perjetesive... Perse u shove kaq shpejte.. Perse kaq shpejte na ike?

Moa ia mohoni vdekjen... Sheet. Dikush po fle ne shkallet e mija.... Mos e zgjoni.!

Vdekjen
60

mos ia trembeni. mohoni. larget te perskuqur prej dhimbjes. ! prej hamendesive cunguese, frenojini.! Me lakuriqesine e tij ka vdekur. krehte e vdekjes rendojne betejat e tij fuqihumbura elokuenca e neteve te shperfillura. blerte regetijne neper terr. me nen shkalet e mija. mohimit, dhe perseri ne varrin e tij ka zbritur. Ndjekur prej pasigurise vrasese te se nesermes, vetem hija e perthyer ka mbetur. heshtje, nje mendim, nje trill. shkuar ne cicerimen e nje zogu. ia mohoni vdekjen....

Vdekjen mos ia Shihni horizontin e Ajnj fjal per te Ato shperthime mendimesh Ne gjithe dhe Yje te Nuk eshte Pergjakur prej helmit te nga varri eshte ngritur

Nje Tani ka Mos

Gjithmon do jesh mes nesh. At dit t ftoht ne t prisnim.. T vije e veshur si dikur me fustan nusrie. Na mbante ende gjall buzqeshja jote..
61

fjala jote mb... Zri yt i iltr me arom dashurie. Lotin e dhimbjes prcillte zri i shuar i shkurtit. Gjith zmrat nuk rrahn n minutn e zbritjes s avionit. Endej pikllimi pikllimi syve t prlotur.. Si ngrica e bardh, shikimi drejt teje vrtitej. Buzeve t ngrira, fjala,si gjethe vjeshte dridhej. Si na ike...ike...ike... kaq papritur...papritur... Zbardh buzqeshja jote si bozhur mbi bor. Nn qerpik nj lot, derdhur si kuror. Mbyllur syt e bukur nn nj hon t thell. Si ujvar mali prcillje hidhrimin. Vettim e thyer, q shkrep lart n qiell. Tinka.. o motra jon.. S'ta harrojm kujtimin.... Ike...ike..ike.. larg... larg n prjetsi. Ikon pr ne do mbetesh... do mbetesh perndi..

Nj lule n prjetsi...... Mbi gonxhe lulesh heshtja ra dhe vesa ngriu mbi bar t njom. Shteroi burimi tek nj krua. Nj dhimbje shpirti z rnkon. Nga dhimbja syri sa s'pelcet
62

dhe zemra dridhet plote trishtim. O det,o vale me lere te qete. Ne qiell kam ngjitur shpirtin tim. M iku engjll i zms time. Mes lulesh lart diku m'u tret. Nga prjetia me z qiellor. Shpenguar qesh dhe m thrret. E bukura ime zmrbardha Si lule kthemu n agim. Ti puth nj her syte e kristalta. Me zrin tnd, ngroh shpirtin tim. Mes lulesh eja cicro. Aromn tnde mbill ndr male. Me nj tuf librash fluturo. Si ishe bukur si sorkadhe.

Lamtumir Pastori yn i mire. ! Lamtumir!

Nj minut n heshtje qndroni ,o ju kalimtar t rastit.! Ju semafor udhkryqesh, nj minut ndizni t kuqen drit ! Sirenave ju anije t anokruara n mol, u bini me forc! ast ju pem pyllnajash,kraht prdhe lshoni qetsisht ! Lamtumir Pastori yn i mire. ! Lamtumir! T themi ty miku yn, q me t keqen su pajtove asnjhere. s'panove t kesh mndjeje t njjt me t persekutorit. Shpirti yt ,shprfills i ngujimit, pr t mos u br pjes e fajit. Si ngjll lart qiellit u ngrit, me prflakjen verbuese te meteorit.

Nj

Vetdijshm

63

Lamtumir Pastori yn i mire. ! Lamtumir! T prgdhelur prej shnjtris ndshkuese t dhimbjeve. Nn rnkime mbytse, prhapur freskis s ajrit t tetorit. Mes heshtjes prvluese,vargan pas nj arkivoli t drunjt. Pikllueshm ndjekim gjurmt e trandafilit t kputur, t heroit. Lamtumir Pastori yn i mire. ! Lamtumir! Percjell mes denesash, gjmimet e vettimeve pa vettima. Me tharmin e zis, rrjedhur qiellit , ndezin shndane kristali. Teksa t prcjellim prjetsis, nn qindra pshertima. Urrejtshm njeherazi pyesim : kur dorn e tij, krimi do t ndali? Lamtumir Pastori yn i mire. ! Lamtumir! Lindur prej ngacmimit t shpirtit dhe syve tan t prskuqur. Ndjeshmria njerzore hidhrimin copton n muret e muzgjeve. Fantazma e gjakut q mundimshm shkon kenets s t shkuars. Prplitet nn ngrohtsin e ferrit dhe dyerve t ftohta t burgjeve.

Sot sht dita e par pa ty...

Pikllimin hodhi vjeshta syve tan t trisht. e harps, prej fillit t dhimbjes prcjell shtullungat grirore t agut. se lajmin e hidhur t merrja, fundit kishin mbrritur tek un

Vajtimin me Gjakush..para vargjet e tua t si nj tuf

64

borziloku, t ardhura prej Krovs, ulliri kputur n lulzimine tij t eprm. M tepr se nj kujtim, vargjet e tua jan pr mua hambari i nj jete t pashkruar mbushur prej fares s ruajtur, mbjell grunoreve t lartsive rrahur prej errash. Si dshmi e nj kombi t gjymtuar, gjith prej nj balte baltuar, mse nj her, shkuar n zgrip humnerash. e nj zri t padgjuar. npkmbur, duhej ndryshua. nns,padrejtsisht mnjanuar. Gjakush.. ty smundn t ta shuanin zjarrin e shpirtit errat e malit. njomnin dot buzn e zhuritur dbora e kristalt. kish mbetur skllav i vargut t lindur ndrrash t kputura, koordinatash t pafundme, thellsis s nj zbraztire. Gjakush... si mundem t t vij un sonte ty me lotin e coptuar prej hidhrimit mundem t t vij tek ty me kt buqet lotsh ? tnde bujare, mizorish keqtrajtuar, trandafilt e bukur prej kohsh t humbur emrin tend, nna Shqipri, mngjesi t munguar. Un u ula mbi vargjet e tua t thithuer aromn e tyre asaj toke t pclluar. ndiqte gjurmt e murrizave gjelbr t livadheve. t kapnin hijenat q t ndiqnin se dije t kndoje varrosnin fluturoje.

si nj lastar

q Tingllima Ofshama e nj jete,t q domosdoshmrisht Klithma e nj kombi, prej dot Sta Shpirti yt prmes prmes humbur tek Si Toks ti mbolle dhe me hapi syt e nj pr lindur prej Madhshtija jote permes ajrit t Atje ku nuk arinin t pr t detyruar t mohoje Pr s gjalli krkonin t por ti pranove m mire t

65

Jepmi vargjet e tua vlla.! poezin tnde, t mbush zbraztirn, ardhur n Universin tend! dita e par pa ty...

Jepma pr t Sot sht

Naim Frashrit ( Me rastin e 110-t vjetorit t vdekjes )

Nj mngjes t zakonshm ku mjegulla sish shprndar. Vjos e prgjakur vajtonte tej gryks s Mezhgoranit . shal t mushks , t nisn pr diku larg duke qar. bukurin e Frashrit me vete more dhe ndjenjn e mallit. Zosimea sish pr ty, ndaj syri prvuajtshm t lotonte. Ta drithronin zemrn t thekshmit tingujt t Dangllis .

Dhe Mbi Me

66

Nn lott e trishtimit ti rriteshe me krenarin e djalit n gjoks. Si rritet Dhmbelit t bardh, madhshtor dhe i fuqishmi lis. Si nje zogz qiellore q nanuritet papushim degzs s pems. Vargjet e para hodhe pr viset ku omarrok kalove fmijrin. Nn t errtat mbrmje ti flisje me zrin e dhimbshm t ers. Mbytur nn ethet e zjarrta, prej lngats s rnd t robris. Ksisoj njhersh nga gjoksi me mllef t shprthyen rnkimet. Gjith bukurive t vndlindjes i kndove me zjarr t pashuar. Ndr vrsnikt e tu dhe tek t motshmit pleq ti doje t zgjoje. Ndjesin e liris s mmdheut, shpirtit mbajtur prher zgjuar.

Ali Pashait Zbret nj z nga mali, tretet mbi lndin. Tepelen plak, ta kan vrar Alin. Rrjedh e shfryn kjo Vjose , tutje Mezhgoranit. Ali beun e vran! Male, heshtje mbani.! Neper mjegullen fustanbardhe, frymen mban Vasiliqia. Ulerin si nje tufan, dridherohet Shqiperia. Vasilike e bukur, Vasilike e gjore. Se ta prene Aline, Ta vrane me shtat tabor. Ngrihu, o Ali Pasha, po qan nje Delvine. Koka ne Stamboll more ,o trupi ne Janine.
67

Me shikim te ngrire, rri e pret Veziri. Larte permbi kala, deget var ulliri. Gjall Ali Pashaj, toka nuk e tret. Pashallek i mjere, birin e tij pret.

Selam Musait - O kapedani im i madh ! tek shkmbi tej n Drashovic ! Pushkn tnde prskuqur prej barotit, fort e m forte mbshtetja gjoksit ! Mos ta lm kohn t shkoj. M mire ti japim jets son nj or liri, se sa shekuj supeve skllavria tna rndoj. Davaritet tymi qiellit t prflakur. Det i kraharorit tnd, mbushur copza kngsh heroike. mjegulls s prgjakur. gun, zjarrt mitike. M dil

Przhitur Flakron e zera si nj qnie

68

Tutje n Baardha e n Kanin , burra sokllin. - Mblidhe Messe gjith ushtrin dhe hidh detin sa m par! Mos e prek flamurin ton, se kjo tok t bhet varr! Dallndyshet zgjojn pranvern. Vrerosur deti hap dritaret. Mbi varrin tend n Qafe t Kuit. Nj vaj bilbili kurr nuk ndalet.

dyqin

Bekim Femiut Humbur shikimi yt mbi nj tok t djegur. ku e prvuajtura liri padrejtsisht dnuar. ndrrash errsuar, prej shekujsh mbetur, nj ndrr e mekur, przhitur zjarrit t pashuar. pashertima jote thell zemrs s lotit, rnkonte netve t amullta. mykyra tkurrur prej t ftohtit. britm e ndrrave t vagullta. prher t kam pyetur. dhimbja thell syve t prlotur? Odise dhe Circe si Itaka. gjenocidesh, kthyer ish n nj lule t zhuritur. mbi t prdhosurat varre, ttbuar, q kurr sia njohu shpirtin. udhkryqeve mbi trotuare. pr t risjell shklqimin. kishe dashur t luaje, Atje Binj si Mbytur dhimbshm Mbi gjethina t E thkeshmja Largsive t pamata Si mund t deprtoj Kosova jote nuk kish Prej luftrash dhe Mbijetuar syth i saj prej nj bishe t Thyhej brenga jote I grryer mendimesh Ndoshta dika pr t do t n at epilog t ditve
69

t tua t tretura. dikush t kujtonte, pak minuta t mbetura

Mbase do t kishe dashur q se Kosova ishe ti dhe n ato

Boris Pasternak... Shkujdesur vrapoj mbi ndrrat e tua qepallave t dridhura prej tmerrit t zhurmes. duke gelltitur vetetimat e blerta . te shtrydhura egersisht pragjeve te udhes. Mirenjohes te jem per jete ore e ast me sa mundem Atit i lutem te bekofte. perjetesise i mbett pikellimi yt Pasternak dhe heshtja ime varrin ta mbulofte.

70

Eja Bolivar ! Mbi shtratin e Ebros, vajtueshm ngrihet nj piskam. Befas kujtimi Yt, me shfaqet . dritherime topitjen ta nderpreu ? lloj ngacmini ti dha shtyse forces , qe klithmen leshove deri tek une, Bolivar ? mbi detin tim te perhumur , te trazuara, ulen rete ngjyre qumeshti. Trandafilet , te eger jane bere serish. Gjembaet e tyre ne trup te ngulen Ne kete terr nate, zeri Yt gjemon, - Ngrihu ! - me thote, - Ngrihu! Ma njohe forcen e pashtershme , Ma pe zjarrin te ndezur ne damare. Ti, mbi pirgje grmadhash, per gojen e uritur u ngrite, ushtar, Ne truallin e shpirtit tnd, kishe etje t pashuar.
71

Ne trupin tend, kish dhimbje dhe uri, Ne trupin tend, kishte mrekulli, Bolivar. Ndaj sot ngrihesh per te ardhur me mua te thyejme muret e poshterimit, Gjembaet e eger nga rrenjet ti shkulim. Eja Bolivar, o i pavdekshmi i LIRISE, luftetar

Ernesto Guevara

Me foton tnde n gji, dashuris dhe mallit shtrnguar, npr udht e tua t prbaltura. udhve ku shkeli kmba jote e fort. Nxitoj pas ers tnde t ngroht, mendimet t'i shtynte drejt nj tjetr bote. tnd t lir,qe lirise i ngriti madhrishmen prmendore. mbetesh i gjall n miljona zemra. zambak t bardh jane kthyer per ty. shi zie hodhi neper bote. shpresen tende mbuluan gjokseendrrat Hasta La Victoria Siempre!

prej nxitoj Nxitoj q Mendimit te Ernesto, ti Miljona zemra n Tetori i Vallegrandes Ne nje varr te harruar, Por nga plaget e marra ne e tua fluturimin muarren. Hasta
72

La Victoria Siempre! lutem, sekond.

Guevara im, t zgjuar rri pr mua nj

Memorial nje burri... Te shihja cdo mngjes, mbshtjell dy feta buke mbaje nn sqetull. Me nxitimin e prhershem pr t mbrritur tek stacioni i fundit. Mbrmjeve t dimrit, i krrusur prej t ftohtit nga puna ktheheshe. Diteve perveluese te veres, prej zhegut, gjer ne palce i zhuritur. Ne barin tim , nje kafe te shtrydhur. Me ngut rrufisje si zot i fateve te varrosura. I vetmuar buzembremjeve, buzeqeshje plagosur. Shpirti yt helmuar prej skamjeve te marrosura. I mbetur fukara pas perleshjesh te ashpera. Gjithe shpirt i dhene pas jetes se femijeve. Skish kohe zemra jote t'i pergedhelej nje gote. Skish kohe shpirti yt t'u kendonte dashurive.
73

Jeten per te nesermen gjithmone duke kerkuar. Te ngurtesuara deshirat e tua, varrez pshertimash te mbytura. Mbi supe ndjeje dhimbjen e barqeve te pangopura. Ne mendimet e tua ulerinin goje te uritura. Percjell mes denesash, te shkputurat fjalet, permes dshperimesh ngritur, t nesrmen pr t kuptuar. Drejt zotit lutur per te meshiruar te gjallet. Dhe te prditshmen buk pr tua bekuar. Drejt zrit krcenues ngaher vshtruar vrngr, pr t mos mbetur kurr skllav i detyrimit. Ballin mbshtetur mbi fashot e diellit, Ti,shpirti,binjak i zjarrit t prvlimit. Gjuh flaksh kaluar mbi kah t nj ngjlli. Drejt perndimit t prflakur krenar duke shkuar. Si shkonin eterit dhe binin n sheshet e luftimit. Si ngordh maj shkembit nj shqiponj pa lnguar. Pr t fundit here smbaj mend kur te kam pare. Ate dite qe te percollem gjithka ishte mpakur. U perulem te heshtur, ca fjale te thame mbi varre. Dhe po te heshtur shkuam, tej dhimbjen per te flakur

74

Bised me zotin

A nuk me ke then ti, o Zot , se Njeriu zemrak kurdis grindje dhe njeriu idhnak kryen shum mkate ? A nuk me ke thene ti, o Zot, se njerzit e urt e qetsojn zemrimin.? Perse nuk po ndodh keshtu nder ne? Perse kaq te ashper mbetemi me shoqi shoqin Kur do ta kthejme fytyren nga ty dhe ta duam njeri tjetrin? Kur, o zoti im? Kur do te ma thuash? Te ndjen lirimin qe ketu ne toke, Me pas te zbres i paster ne dhomen e amshimit.

75

Bised me skurrjalat.

Trokthi i revanit te nje kali ma prishi gjumin e nates se ftohte. magjike ish per mua ajo nata si perrallat. vringellimat e shapave i lash ne nje hon dhe zbritem te dy per nje bisede me skurrjalat. U drodh dhe hingelliu kali i bardhe, Kapistralin mbertheva nje heresh me vrik. dhe thirra :- ndalu Cezar! Brutin e ke ne tjetren ...ane.! Otello duarte me zgjati si nje frate. Te pergjerohem, me tha: - a e ke pare te bukuren Desdemon? Mi grabiten skurrjalat yzengjit e argjendeta Por kalin e bardhe se preku askush. me mendurin time isha ne ato enderra U zgjova qe sot te jem dikush.

76

Besoj n forcn Epike

Vone e mesuam . kur femijet ne mbermje na kerkonin buke. Se jetea eshte lufte. Dhe lufte e eger tmerresish. Por qe duhet te dish si te luftosh qe triumfator te mbetesh perjetesisht. Ne lufte qellon qe dikush te bjer. Por kjo nuk eshte aspak tragjike Pas nesh do te vijne me mijera te tjere. Une i besoj, o pupuj ,forces tuaj epike Te ulerasim me shpirt, nga dhimbja te bertasim. Ti thyejm gotat me emrin "Mrekulli". Ne veten cdo dite e ndjejme te zhytur ne batak. Ne batakun e flliqur te ketij shekulli

77

Me emrin "Pafund"..... Ne kete pritje, furtun drithruese shtyr drejt nj makthi t papar , I mbetur jam prjetsisht. Ngadhnjimtar i viteve te stuhishme te tjetersuara nen padukshmerit e muzgjeve, lotuar per korrjet e pergjakura , grabitur prej bastardesh moluk. Gladiator i arens s mbijetess, rendur pas ers s buks , krips dhe barutit te thate. Emri m i keq prdorur. Fytyra m e prbaltur. Syri i perlotur veshtrim humbur. Aviator kurs humbur mjegullimash, kam mbetur. Luan i savanave t thara, qe vetem ciklonin e oshetimes se vet degjon. Alpinist i ngrire ne maja bardhesish ndezur akujve flaken time te perditshme ne emer te jetes dhe lirise . Po ky popull kam mbetur, i persekutuar , jete zymte ,
78

qe ditet e mia horizonteve ishty me teper mund. Ditet e askujt, qe rendin drejt hiit. Ditet, qe vuajtjen pagezuan me emrin Pafund

Dhimbja e Motres. Diku nn nj cop qielli t nderur. Mes kumbimesh t thekshmet metalike, t trishtat jehona prcillte errsira. shtllunga t kobshme mjegullash, shkelur mbi pirgje grmadhasht t zishme, rrapllima ogurzez prplasej n rrpira. Nga vdekja n vdekje shkonin stuhit. Nga lufta n luft vraponin mizorit dhe toka e ngrir lotsh t mermert, prskuqej prej flakve t zemrimit, n gulfa derdhur si nj mortje e murrme ardhur udhve t prgjakura t pushtimit. Mbi plagt e tua t hapura. Mbi plagt e tua prej dhimbjesh t mpira. pluhurin e hirt shkundte dhimbja. Mes stuhis s pmotshme, nen tingujt funebr t botes thellsive t toks ngrihej thirrja. Rrasht m rrasht bashku shqiptari. Nder e bes kish thirr i pari. Rrasht m rrasht.. Nder e bes N shtratin e lisit t motshm, t nntat plag, gjakun t pikonin. T ngrohta prej afshit tnd shekullor, t nnta prej prrushit t jets zjarrmonin, krcnuar prej trbimit t verbr mortor,
79

Por dora q plagt e pambyllura ti lidhte, ishte mishi yt, q kurr sdonte t humbiste. shte shpirti yt q, zrin tnd t zmruar e etur e prpinte. Ishte vet e vdekura, q vdekjen t largonte, q jetn n mes krkonte t ta priste. Ishte drita e syve t tu, q drit prrmes errsirs t ndronte.. Ishte fati, q trupit t saj kish veshur zin, qe ish me e zez se vetmija e ishujve, Ne token e shkrifruar t shpirtit t saj prej motre. N varrez pervuajtjesh u ktheve. U ktheve ne kryqin e krahve t tu, munduar prej lngimi. Gjymtyr e saj t palodhshme tu bn vigu. Gjoku i etur p fluturime. Zri i shkrir n pvuajte, tu b dhimbshuria, dshprimi, Prhrit t saj lulzoje, si piramidat, q majat zbardhuese fshikin.. Si m par i vdekur Gjergj Elez Alia. Si m par i gjall prej zjarrit t zmrimit u ngrite kur dhe nj here n pragun tend t gurt, lakuriqsia e nderimit trokiti me prvijimet e valles s prhershme satanike.

80

Diku n nj udhkryq..... Diku ne nje udhkryq te humbur hija ime ka mbetur. Harruar veten kam lene ne nje metro. Ne nje superstrade e kam ln, s'di se ku. Nje reklame butiku kerkon te me josh . Nje tjeter e perudnuar me ngerdheshet. me shikim t vrngr, me kercenon, vetem pse per te jam i huaj. Por rrashtt e mi nuk ka mengene ti shtrengoje. Rrashtt e mi nuk jane hekur, qe kudhra ti shtyp, ti deformoj. Rrashtet e mi nuk jane okullate , pr gojet e buta, qe lehtazi ti bluajn. Ne nje udhkryq, hija ime ka humbur shnderruar i teri jam ne nje skllav te saj..

81

Rendur pas fatit tim.. T krkova ngado fati im, por krkund nuk t gjeta. I harbuar t kam ndjekur npr udht pambarim. Shpirtvrar kam kaprcyer pr ty, me mijra kreshta. Zgjuar prmes ndrrash, t mbrthyera nn trishtim. Shpresave t pashuara trokas, me tendin vegim prjetuar. N zemr t skterrs, nn nj streh tmerrsisht mjerane. Kryqzuar udhkryqesh, vetdijshm kurr st jam nnshtruar. Dhe pse me zemr t fetishizova si nj perndi pagane. Rropatur prej vrapimit, n shtigjet e mbylluara t pyllit. Prposht thellsive, heshtjes ,errsirs, t kam ndjekur. Netve t przishme , nn t errtat deg rrnuara t blirit . I lodhur kam pritur t m vije, si nj vajz e prkdhelur. . Cuditrisht nj her t vetme nuk di pse st preka. Gjer ditn q dielli m foli m zrin e tij madhshtor. O njeri, mos u lodh t krkosh fatin tnd npr bot. Rreth shpirtit dhe mendimit fati yt ,qarkuar ka kuror!

82

Kush i degjon?

Zera nate me vijne si kristali. Te ngritur nga heshtja e varrit te larget. Me vezullime bien e ndizen mbi xham. perzier me trokun e mbytur te nje kali. Cili?... Askush ?.. Jo Po... e mundur eshte. Feksur betim i nje te kalluri me zgjon. Aureolen e mendimit, ne mijevjeare me thyen e therrmon. Dorontine, si munde te hysh ne dhomen time te ftohte.? Nga tavani i dhomes zhurma e kohes kerkon ndjese. Valle, ne kete nate te erret, a, ka vesh qe e degjon?

83

Kohe varresh pa varre ndertuar

Hije , vetem hije kacafyten mbi malet e premtimit. thellesive te vdekjes per ne kohen e ringjallur. harqet e thyer te predikimeve , ideja e krijimit , me kembe te penguar gulon. Nen peshen e krimit te organizuar degradim i personalitetit, tradhtuar prej vetvetes ne pasqyra te krisura reflektim kafkash deformuar. ky lubrifikant sens kthyer, binjak i ndjesise se shkaterrimit , percjell mes krisma djejtim humbur. pushtet vese polemizojne grabitura ankandesh fasade. fshehur nen hirin e zjarrit nuk e ndal. nuk eshte me i fuqishem pushteti i rruges pa fjale,veshtruar prej syve te lodhur te popujve, shikim ngurtesuar mbi artin pamor te diskriminimit konvertual. Kohe varresh pa varre ndertuar. te paret renditur ne panteone ligjveniesh, emer te zotave, ndjere perhere e braktisur.

ardhur Mbi

sheh Korrupsioni, si erozioni, jehone vajesh plumbash Te kater mbi fonde te Asgje, doren e Asnje pushtet se

Zotat. dhe ne urtia njerezore

84

Drejtsi e dshtuar.

Ndryshe mund t them pr kt drjetsi t dshtuar. Mbi letra mendim mund t hedh pr organin e akuzs. Imazh i saj prdhosur sht, prej mostra apostujsh, Nga pacipsit e tyre si prej errave planetare keqtrajtuar. N odn e fajsis, me t akorduarn peshore t diktuar, prej s njjts kupol ku do tingull zri njhersh humbet kilogramt e mkateve rrek njansishm pr t peshuar dhe arsyeja e shndosh prej pafuqishmris vetveten vret, Cmund t them pr drejtsin ,ksaj nate t vetmuar. Kur mbi t, besimin shoh t humbas n syt e miljonave. Me t tejskajshmet manipulime, drejtsia esht kryqzuar. Vidhisur tempulli i saj n gorgat e thella t kohrave. Dremisin t harruara n flett e ngjyrosura t kalendareve, ogurzeza, q memorjen njerzore do dit ngacmojn, fshira prej inkuizitorve, mbulur mes pluhurit t sirtareve. t tjera inkriminime vemjet e pushtetit tinzisht nxitojn. Prej gongut t saj i uditur rizgjohem dhe nj here. zotit them , si mundem t kem mbetur i gjall, mundem t marr frym n kt nat skterr . Prej pafundsis s qelbsirllkut askush smund t dal. datat T N Fal Si

85

Vrapo moj ere.

Vrapo moj ere e marre, gjoksin te ma ngrish, besh lule kallkani. supin tim, gur , Vrapo mbi syte e mi ! Loti kur tme bjere, coptohet stralli . mbi fytyre. Te mi shtoshe rrudhat. Kur te rrok flamur. Ne kembe te ngrihen burrat.

te ma Vrapo mbi te me behesh sa tme ahet xhani. te Ndalmu

86

Toka ime.....

Toka ime, zambak i bardhe. Lirija jote me vargonje lotesh lidhur.... Me lumenje gjaku uitur.... Perzhitur zjarresh te perflakur.... Pishtare te ndezur, per syte e tu te plakur. Rritur buzqeshjesh te deshperuara. Lulezuar cetinave te bleruara. Toka ime, o zambak , i harruar i madheshtise antike. Strukur je nen profilet e perandorive te gurta.

87

Gjithka do te jepja per ty..

Gjithe mishin e trupit do ta shkepus per te mjekuar plaget e tua Atdheu im. Analiza gjaku laboratoreve ... nuk do beja per te dhene gjak nga gjaku im nese do te duhet nje dite. Syte, ne zgaverra do ti kthej per ti dhene ty te shohesh driten e munguar. Kembet do ti pres per ti ngulur thelle, themeleve te tua. Krahet do ti jap te fluturosh mbi kaltersite e mohuara. Une tretem per ty, sepse ti je tretur tek mua. Ne nj te veteme jemi tretur te dy. Atdheu im i mrekulluar.

88

Atdheu im,

Atdheu im, zemren tende ku duhet ta kerkoj? Ne chapsira humbasin damaret e tu? Gjymtyret e tu te coptuar valle kush do ti mjekoj? Fytyren e djegur prej dielli genjeshtar freskuar prej erashkash gabjane kush ka per ta per ta operuar? Atdheu im. Shperfytyrimi i kesaj magazine atrecature, terersisht eklipsuar mesazh i se cilit frymezim je ti sot ? Alkimizmin e injektuar me buzqeshje gruaje te perudnuar, cila dore valle ka per ta sheruar? Une jam ketu atdheu im me rrashta ngulur thelle rrenjeve te tua, zog qe ciceron maje pemes se vetmuar. nje cope gur shkembor prej pikes se shiu shekujsh i patherrmuar. Atdheu im dhe i vdekur ne qofsha diku kam per ta gjetur zemren tende te coptuar, ne mos e gjetesha, zemren time kam per ta dhuruar.

Dashuruar me detin.....
89

Me jehonat kristalore t zemrs, i thurra detit nj kuror freskie. Me penjt e padukshm t dashuris, ia qepa t arat e shpirtit t plagosur. Me dritn e argjnt t hns, i qndisa nj tantell dallgve. Errsirs gjoksin e rrafsh ia kafshova, pr ti hapur udh t kaltrs s valve. Kshtu u martova me detin, pasi i dehur doja t mbetesha prjetsisht prej madhshtis s tij.

Prsri t ndjej

90

Prher i ndjej hapat e tua q ikin, tua kur vijn, ngjiten, hapat e tua mbi asfalt... q rrijn e m presin. ndjej kur e drobitur fle mbi gjoksin tim. kur me natn m ikn t ndjej....

hapat e hapat e tua kur hapat e tua kur zbresin, T Dhe prsri

91

Pas njmij vjetsh.

550-t vjet kam jetuar me frymn e tim eti. vjet po prej frym s tij kam vdekur. vjet do m duhen pr tu ringjallur. tjetr mijvjeari, sdo them se jam plakur.

50-t 50-t Pas nj

92

Nuk mohoj

Nuk kam pse ta mohoj t kaluarn q kam patur. Rreziku i harrimit kurr s'dom tmerroj. kam qn pr ju nj lule, mos m kpusi. nse kam qn, ferri t'm mbuloj.

Nse Gjmba

Tingulli i nates

93

Shtegut t syrit m davaritet vshtrimi. flak qiriri dridhet, m humbet npr nat. shushurin hna e lagshtitur. tingulli t uditshm q lind diku lag. Teksa rrah t shpoj terrin me syt e prhumbur. fytyr t shoh zjarrin q hedh vallen prveluese. mundem t shtrngoj, as mundem t t puth. Nuk di n m je zan, a vrtet m shfaqesh nuse. Un at tingull gjer n vdekje dua ta dgjo. lakun e pasionit prgjithon ta mbrthej. n m je ninf q kaq shum m mundon. shtegu t verbr udhn sdi tia gjej.

Si Piklluarazi Prej nj Mbi Nuk

N Nuk di Q ktij

Kotsi e pritjes

Kotsi e pritjes mes zmrimit dhe mllefit turfullon, kafshimit irritimi shkonte gjer n mnduri. Asgj sdo t marrim nga gjith kemi humbur.

Prej Sdo
94

ti marrim parat, as t vetmen lop t shitur. Sdo ta marrim kurr t shtrenjtn shtpi.. vdekjes s ngurosur q kemi marr n sy. lumenj gjaku u derdhm bulevardeve gri. jav, me muaj, mes thirrjesh t fuqishme. kotsin e boshatisur t nj autostrade t lagshtitur Qndruam rrugicave t populluara nga frika Me ankthin e prhershm t kockave, q trupit na ngi bm nj tjetr pikstop t detyruar. vetdijshm teksa shkojm. udht e porsa shtruar pr t vdekurit. Mesnats nj trokitje, vjen mes klithash t jerrta. dim q mizorira ka pjell ngaher buja errsir. puthim fmijn skemi koh, as me gruan t ndahemi skemi. jasht na prt si pbindsh nj furgon. frymmarrje dshpruse n t na ngjeshin.

Ve Si Me N

T n E T Diku Nn nj

23 Janar 1997

Letr dy miqve t mi poet. Prshndetje miq im! Mirmngjes ! Po ju shkruaj un, i juaji, prej nj qyteti t lasht. Me ndjenjn e nj miku q dika m brengos. Agimin duke pritur prej ksaj nate t strgjat. I frikur po qaj n kt dhom t vetmuar e t ftoht.

95

T prloturit sy dua ti glltis i marrosur. Asgj sdo t kurseja pr vargjet tuaja madhore, kur m shkruanit pr stacionin e vjetr, t braktisur. Pr t kripurit lot q mbrmjes t kan rn, pr pusin q pa uj, prej kohe ka mbetur n oborr dhe pr gurt e kalldrmeve q jan tretur, kuturisur. M plqen se me iltrsi ju i prcjellni lamtumirat. Se si i konceptoni ligjesit dhe t gjitha rregullat. Q larg nuhas miklimin tuaj, pr grykderdhjet, pr fushat e pambjella, nnkalimet dhe brezaret. Pr Gjadrin,ujrat dhe Zadrimn, q dimrit mpihen. Ku e fundit shtullung mjegulle si tymi ngrihet, ahet. N rropullit e ksaj q quhet toka jon, brnda jan miljona kng, prej vitesh ka q sndihen, knduar prej barinjsh t holl, njerz t rrafshins, prej peshkatarsh q gjuaj me anije direk ftohta drejt foleve t vetmive. Ktu gjithka sht m keq nga e ke ln. Ktu ngjyra vetm ngjyres i ngjan e shmbllen. Ktu t tmerron nj brez t ri q vetm imiton. Ktu vetm antiligji n do udh t prshndet. E ai i m t fortit si shpat e Demokleut mbi kok qndron. Ktu forca e pushtetit n do aspekt terrorizon. Ktu nt t dhjetat n kredi e borxhe jan kredhur. e vetm nj e dhjeta q ska ln gj pa vjedhur, I thot Ik pirdhu! jets, se dielli ve pr mua lind e perndon. Ktu dhe i zemeruari e i rraskapituri dhe mjerani, dhe burri i hekurave, dhe i urituri e zhelani. Dhe banditi q shkon e vdes me smirn e rnduar mbi shpine. T gjith me grushtet mbushur me floket e prthinjura, t mbytur ngasherimesh do t donin t nginin dallgt, e t merrnin nj or e m par arratin. Po mundet t afroj miqsia ime juve dy poet? Ve shpirtit dhe nj got rakie sa pr urim.
96

Le t pim dhe ne nj her pr shndetin ton. E m pas t ulrasim pr t gjetur pak shrim.

Rugica ime e fmijris

Rrugic e fmijris t erdha prsri. Une djali apken qe luaja serenata. Me vete kam marre nj trast me poezi. Dhe brengn e thyer t udhve t gjata.

97

Shetitur kam qn mrgimtar npr bot. Prvuajtur si rrezja n muzgun e that. N nj got kristali kam derdhur shum lot. Ditt kam prcjell me rnkime mali. T erdha rrugic, t prek i ngazllyer. Diku larg i lash un kngt memece . Afromi t ti puth syt e gjelbruar. Mallin t shuaj e ti heq kto ngre. T dhimbshmet fragmente t jets endacake. N detin e kalter i mbyta thellsive. t flasim me gjuhn e ngjyrimeve. serenata ty kndojm si dikur dashurive Erdha t rrim tok nn kurorn e rrapit shekullor. Nj vajze t'i shkel syrin, q del e luan n dritare. T'i mrmris ca fjal, nj puthje ti jap me dor. T'i kndoj m t mrekulleshmen kng. ." O moj Korare.." Erdha Dhe

Nen hijen e rrapit............... Nene hijen e rrapit ne oborr me moshen e trete kuvendoj per mengjeset e viteve tona te humbura. Vitet ne kokerra tespiesh numerojme me radhe. Vitet me ere baruti , borziloku perzier.
98

Ata qe shkuan dhe u kthyen, ata qe kurre nuk u kthyen m ata te paket qe kane mbetur permallshem humbasim njeri pas tjerit per ta.... Ne kete dite te bukur marsi. Ku dielli mrekullueshem bie mbi gjethe te reja te rrapit, nje kohe e ngjashme si dikur, ah, dikurdikur..dikur.... Te gjitha rrjedhin brenda nesh dhe pse kemi ndryshuar kaq shume. Nen hijen e rrapit ne oborr. Kokrrat e tespijeve bien ne toke humbasin barit te but, tokes se lagesht teksa ne ende kuvendojme

Sot N harres i lash t gjitha harrimet. Trishtimin e mbyta me trishtimin . N dyzet fije vara ndjesit nave. N t shtatn port u mbusha me besim. N nnt maja malesh ndeza zjarre. Me dymbdhjet lumenj prmbyta vetmin. Si krishti kam qndruar mbi pesqinde e pesedhjete varre.
99

Pr t puthur ve nj here dashurin.

Agimet e mia

Agimet e mia Agimet veshtroje tek iken si hije Mengjeseve treten si zvarritja e kermillit Prej kthetrave te Skifterit shkeputur nga larte papritmas shuhet blegerima e qingjit. Me filxhan kafeje ulur ne ardak cigare tymos dhe rri mendueshem. Teksa flollat e tymit lepihen neper fshat Nje gerdalle ngarkesen terheq pertueshem
100

Lo...jthat krahet shkund ngadale Harabelin kerkon te zgjoj prej gjumi Pas lopes qan me ngasherim nje djal qe shkollen per nje pike qumesht dhe sot e humbi Keto jane rendome agimet e mia Mengjezet e thyera si pema e thate Gjunjet me dridhen kur zbres tek avllia Neset po at` kafe do te pi ne ardak

Loti i engjellit dhe loti i djallit

Loti i engjellit dhe loti i djallit. Nje dite dimerore qiellin gri, frikshem u perplasen . Vetetima, si flaket e Zeusit mbi toke u leshua, per te humbur ne shtratin e boshatisur te saj Si zogj te goditur lotet u shkeputen dhe rane mbi pirgje balte te thate, aty ku dikur bozhuret kishin lulezuar.

ne

101

Dikush i shtypi mesnates se mendurise imagjinate shkaterruar. Dikush i ngjeshi ne thellesi per te mbetur perjetesisht te harruar. Trembur tmerrit te nates se ftohte . zgjuar ne gjumin tim te thelle dicka davaritej mbi ate shtrat te boshatisur. Hamendesuar ne miljona versione perse te ndiqja harbuar , ikone, e xhveshur, pothuajse e tjetersuar. Lotet valle perse nuk i shoh te tretur? Me erdhi mire qe nje dite te pash atje me nje tufe karafilash ne duar ndersa une ne udhen time i vetem bozhuret e djegura.hidhja , shtratit te shkaterruar. Loti i engjellit dhe loti i djallit, rrenjet kane thelle shpirti te trishtuar .

time

nuk di o

Ka mbetur ruga ime. Ne rikonstruksionin e rruges se lagjse sime, nje shirit u pre ne prage fushate. U desh nje nger politik, qe kjo rruge te inagurohej per here te dyte. Me ardhen e nje dergate te huaj iu pre
102

dhe nje shirit i tret. Asgje nuk ka qene per mua me e pafytyre se kjo fryme mashtrimi. Asgje nuk ka qene me e shemtuar se kjo ndjenje poshterimi. Rendome i kam perjetuar me kryet menjanuar, per te shprehur te verteten prej mllefit te zemerimit. Perbrenda me shperthen demoni marrezise, dekurajuar prej kesaj fasade krijuar prej shpirterave te ndryshkur , prej shpirterave te bere pis. Prej vitesh rruga ime mbeti e shkret. Njeqinde here me e shkaterruar. Njeqindehere prej shoferesh dhe kembesoresh e mallkuar. Shnderruar ne nje makine fallciteti, te tilla perandori vese kane pervijuar

Takim miqesh...

U mblodhem nje dite ashtu krejt papritur. Me vetedijen e thjeshte si miq te papare.. Te kembenim ne pak caste ve disa mendime. Kujtimin mbreselenes me vete per te marre. Me shume se gjithkush folen syte e qeshur. Per te munguarit e larget ngritem nje dolli. Si nje nuse e bukur ajo dite ish veshur. Si dhenderri i turpshem ne vallen e tij. Harrur nato caste gjithe brengat e diteve I lam mbi ca vargje te pashkruara poezie. Nje hop i dhame jetes pertej kufirit te viteve.
103

Per tu ngritur mbi vetveten me ndjesi fisnikerie. Nje dite shumfishuar do vijme perseri. Per te pathenat tona do flasim me zjarr. Dikush do jete plakur nga e fismja pleqeri. Dikush nje femije prej dore duke marre. Dhe atehere do kemi me shume cte tregojme. Dhurate me te bukur se libri nuk do kete. Roberuar prej kesaj ndjenje, qe smund ta frenojm Si kolla kronike qe te ndjek vazhdimisht, perjete.

Ka dhe nje pajtim....

Thith ajrin e buzmbrmjes s vjeshts s ftoht. Buz nj udhe t pashkelur, i vetmi kalimtar. Endur n krkim t shpirtit t prdhosur Peng i nj rrebelimi prej nj haku t pamarr. Pa m t voglin shteg pr t gjetur pak qetsi. Baktisur prej t gjithve , ndihem i vetmuar Kjo plage e vjetr, e shkuar gjer n marrzi. Cuditrisht m ka mpir mes nj zemre t coptuar. Degzimet e trungut t shqarrit t egr. M fshikllojn fytyrn e di m mrmrisin. Prej kulls s ngujimit nj jehon thrrmohet. Tutje oshtimat e pyllit. koht n dysh i grisin. Britma e nj prgjegjsie m buet nn gjmim. Mbi kanune m bn t ngrihem marrzisht.
104

Shpirti sm l t rend nga krimi n tjetr krim. Shpirti m thot se n jet, ka dhe nj pajtim.

Pas teje vrapoja

Ve shpirti im e dinte se pr ku po e thyeja misterin e asaj vetmije, sa tmerrake e t ngjeshur, si n nj gufall hapur, t pafundme, zjarrmtare. Me gjoksin e bardh prej Tadeni fluturoja si zog mali, prej pshertims s nj fluture, fort t trembur. Lirishtes s blert, krrusur prej peshs s rnd t mkatit. Turravrap i prvidhesha me nxitim t nagtrruar. Shqetsuar prej nj mndjeje t turbullt e t artisur. I hutuar prej dshirs, duke prfytyruar n pafundsi shmblltyrn tnde prtej ca akujve t krisur. Ti m ndillje dhe trhiqje, si bregu valt e kristalta. E un rrekja t t prekja Brigjeve t ishujve t tu, do t doja q t ndalja
105

e t prehesha asaj mbrmje mndurake. Me nj rnkim t thell, si prej bishe t plagosur, mes shtullungave t fundit t mjegulls,t thrrisja. Zri im i ethshm ngrihej drejt nj vndi, ku tjetr gj ve teje nuk vreja dhe t humburit monopat, diku tutje t prflakur. Nuk di, nse do t mundja t arrija A t rrokja, arratisjen tnde marramnthore, prej ksaj qorrollisjeje t mndur, t pamundur, pr t ndjer pkdhelin , mblake t nj dore. Ti m shfaqeshe si nj yll, q prej qielli bie kputur, q humbet nukdi se ku, npr ca hapsira boshe. Sdoje vetm t qndroje, ashtu si ishe e vuvosur, t rrshqisje prtej bregut , as vet pa ditur t qndroje. Prmbi krifn e gjethinave, shmblltyra jote frenoi t prehet, ndrsa kurmi yt, prsri pr diku larg, rrek e shkonte . N at copz vend, ku vetm dashuria di t shkoj. N at copz vend, ku vetm dashuria sdi t kthehet.

Rrpirave t thepisura t hns

Rrpirave t thepisura t hns rrshqet mendueshm hija ime. N varrin tim t ftoht, flokt q m rriten, syt m'i mbrojn prej gjarprit ukits dhe vetm nj xixllonj i bn drit emrit tim, q si nj shelg vajtues, kalimtart e przishm pret e prcjell, me ca vargje t shkputura prej poezis s dits.

106

Buzmbrmje vjeshte

Buzmbrmje vjeshte: Prej troklims s hapave t mia, drithrohet e hesht dhe vet heshtja. Jam guri i pathyeshm, q di t vdes vetm nn hijen e zambakve.

107

Pshertima e detit

E dgjova pshprimn e detit dhe t bregut. Dgjova dhe pshprimn e muzgut t that. Dika m tha dhe nata me errimin saj t pafundm. T gjitha i harrova kur po binte agu i bardh.

108

Heshtja e lumit

Heshtja e lumit, si zri i humbur i shkerettirs, m ngjalli kureshtjen e kuptimit tnd. Iimazhin e floknajs tnde dredharake. Dhe lumi dhe flokt e ty e dinin se un isha aty, duke pasqyruar hnn n fytyrn time t ngrir. pingul i ngritur mbi nj tok t ar, mbi nj qivur hekuri t ndryshkur.

109

NN vdekjen e shokut tim

NN nj qivur t hekurt trupi yt i pajet. nj deg e that rrzuar pems s strmadhe. Rrugve ulrin nj er e lagsht.. Ndrsa tutje nj siren e mpreht ajrin an, ikjen tnde t papritur. Ne,n shtpin tnde t ftoht jemi mbledhur. T piklluar rrim, prlotur n qetsi. Ne heshtjen e pakuptimte rrime dhe pertypim mendimet per ty. Ne makine tende ku ti punoje tani vdekja dremit. I terbuari tufan ne gjoksin tend ulerin dhe shfryne. Une me gjishterinjte qe me dridhen dheun rremise , per varrin tend te perjetshem, shoku im. Ne dhomen me kondicioner dikush dhembet skermit. dhe per ikjen tende as qe don tia dije. femijet e perlotur ve dy fjale mermerisin - O babi , babi, perse nuk na ktheve ne Shqiperi.

Si pr

110

Ketu ka qene mire, kemi qene bukuri.

por atje

Vendit tim......

TTutje pas malesh dhe detit t trazuar Ku mbrmjeve vala buzqesh me shklqim. Atje ku syri i nns m pret prher zgjuar. Kam varret e etrve dhe gjysmn e trupit tim. Atje m sht toka e rrudhur gjer n palc. Flokthinjura ime, me hire e bukuri. Atje ku dehesh nga era e manxuras. Esht vndi im i vogl, sht nna Shqipri. Sma lebyrin syrin ndrtesat shumkatshe. Ura e gjate sm ngjall krshri. Atje, un kam Bosforin tim t vogl. T kaltrin det,q i falem si nj perndi. Kam ln atje nj mall, nj shok fmirije. Nj vajz q padurimin pr mua po tret. Mbi tavolin kam ln dy strofa poezie. Nj dhimbje toke, q do ast m thrret.

111

........Stamboll 1995............

Zhguni i vjeter E E hoqa nga supet t vjetrin zhgun. Zhgunin q m mbyste do mngjes. Te thith ajerin e paster kam dal ne dritare dhe ju, o njerez, t mbar globit, Perzemersisht tu pershendes. Se di dhe une te them ' tungjatjeta'. Romane te lexoj e te thurr poezi ndaj qetesisht egjern nga thekrra. Pa di te beje mire edhe dashuri. Relike zhgunin ne nje qoshe e lash. Relike te nje kohe te eger, tragjike. Guximin mora ne deren tuaj te trokas. T marr prej jush nje thirrje : - Eja.! Tungjatjeta! .

Te

112

XXhakete e vjeter.. PPrthyhen deget gri te viteve dhe token puthin te perlotur. Diagonale theniesh nderpriten, perplasen tej muzgut, gjymtohen, si kristale thyhen, therrmohen. Ne nje terren pa perpendikulare ku luleverdhat kane vite pa elur gladiatoret dylufimin makaber kane nisur per nje shesh te vdekur. Bulevardet e heshtura dikur parade mbleserish, petkun e zis mbi supe kane hedhur, Tempulli memec i fjales se lire kryqezohet deshirash te shfrenuara. Ne piedestralet e mermerte te kancelarive, kendet pergjysmohen,
113

ngerdheshen. Nga dosjet voluminoze, fijet e letrave shperndahen pertej oqeanit te ngrir te veriut. Une ketu kam mbetur me jaken e xhaketes ngritur. Kam mbetur me po ate xhakete te vjeter.

SSfide e perjeteshme

EE kishe paramenduar ikjen tende, ndaj e le aq rremujshem dhomen tone te varfer. Dhe pse mizor ishe sjell me mua. uditerisht ne percjelljen tende te bujshme, nuk di perse i derdha lotet. Mbase nga qe isha mesuar ti respektoja te vdekurit. Mbase sinfonia e lasht e trishtimit ma trazonte shpirtin. Te nesermen perjetesisht e sfidova shpirtin tend. I vendosur u ngrita te te le ne honin e harrimit.

114

PPavdeksi... KKrahet i a prene meshtekes ne pyllnaj. Levozhgen e bardhe ia xhveshen gjer ne palce. Gjethezemerat ne toke pike-pike zune te pikonin gjak. Nga plazamt e tij toks buiti bari njom, toka e ftohte mori vlage. U drodh dhe gjethezemrat ne yjesi i njiti. Pavdeksi, pavdeksi mermeriti. Tej pyllit te gjymtuar, mbi tela lahute dridhet nj kng e kputur. Knga e malsorit q me hnn ve nj nat ishte puthur. Si ne kohet e nmura, vdekja njmije here e rrezuar. Balladen e deshperimit ne heshtje percjell mal me mal, per meshteknen e blangosur dhe malsorit, qe lahuten kish ba rrasht.

115

Dhe pse plakemi KKoha na i thinji floket , ballin ne brazda ugaresh na e ktheu. me syte e mendjes shohin si treten nje nga nje pasionet tona n hapsira boshe. kur afshi tokes avullon, nj ere e mjegullt ulerine n gjokset tona te brishta . dhe pse plakemi, prane e ndjejme ritmin qe vjen, ritmin, qe shkon shtratit te qete. Ttrishtimi kurre nuk na mberthen. ra me fshesn e saj , kujtimet tona i mbshtjell si nj nn e mir. uditrisht dhe pse nata na kapllen, Syt kurr nuk e humbasin shikimin dhe pse tek ne dika vetvetiu prjashtohet, humbet ne moskthim buzt e holla i ndjem ende t ngrohta e uditshmja nat , si mysafir i larget, i huaj, rreket t trokas. e presim qetsisht . lodhjen kurr nuk e ndjejm. Supet, vitet tona i mbajn mbi petale. me nekrar i prziejn per ti pllenuar n vitet q do vijn . freskia e malit na hedh mbi flok cicrimat e zogjve dhe melodin e ujvarave. dhe pse plakemi. me gjishtrinjet eshtak prej dore e kapim agimin, dhe qetsisht e ulim mbi tryeza
116

me aromen e trandafilit. dhe pse plakemi, malli pr t shkuarn gjithmon n'a rrmben. nuk mrzitemi pr vitet q iken. vitet q vijn mbi duar i peshojm. dhe pse plakemi, gjithmon kemi dika pr t thn.....

RRreth zjarrit Rreth zjarrit tone te bukur bubulak vertitet e vertitet nje qen i zi rojtari i tij pas pylli pergjon here here e ndersen qe te haj nje njeri. Te shkretit qen, si mendja nuk i shkon se me nje dru zjarri une e shkrumboj dhe rojtarit qe pas peme si hije pergjon, ndoshta dhe atij gropen e qenit i tregoj. pas qenit te zi fshihen dhjetera langonj. qe sillen verdall rreth zjarrit tone te bukur bubulak.
117

te mjeret langonj sa here qe qenin nderrojne. te zinje i zgjedhin nga thonjet, koka e gjer ne bark.

Kauza ime shenjte. Tek une rastesisht nuk linde si deshira. Mbi deshirat e mia nje dite u ngrite ti. Kur populli im rreshqiste nen rrepira Dhe Shupragu i kombit mbillte padrejtesi. Ti erdhe tek une mes dimrit te acart. Kur njerezit kundermonin arome pezmatimi I thante moti keq lulet ne dritare Dhe kembanat renkonin mbyteshem prej trishtimi O Kauza ime, ne udhe pa udhe rrugetove ti? Mbi ethet e dallgeve te zotave te eger
118

Kercenuese u ngrite mbi vargjet e mija U ule shtepive te varfera pa buke dhe pa shtreter. Te pamata i bere ti udhet e mia Pertej thellesive te vallezuara muzgjesh. Me hodhe furishem si dallgen suferina. Mbi pirgje vuajtjesh, poshterimi dhe perbuzjesh.

Loti i engjellit dhe loti i djallit

LLoti i engjellit dhe loti i djallit. Nje dite dimerore ne qiellin gri, frikshem u perplasen . Vetetima, si flaket e Zeusit mbi toke u leshua, per te humbur ne shtratin e boshatisur te saj zogj te goditur lotet u shkeputen dhe rane mbi pirgje balte te thate, aty ku dikur bozhuret kishin lulezuar. Dikush i shtypi mesnates se mendurise imagjinate shkaterruar. Dikush i ngjeshi ne thellesi per te mbetur perjetesisht te harruar. Trembur tmerrit te nates se ftohte . zzgjuar ne gjumin tim te thelle dicka davaritej mbi ate shtrat te boshatisur. ne miljona versione harbuar shoh te tretur? dite te pash atje

Si

time

Hamendesuar nuk di perse te ndiqja Lotet valle perse nuk i Me erdhi mire qe nje me nje tufe karafilash
119

ne duar vetem shtratit te shkaterruar. Loti i engjellit dhe loti i djallit, rrenjet kane thelle shpirti te trishtuar .

ndersa une ne udhen time i bozhuret e djegura.hidhja ,

UUliksi UUliksi ne mal i tha Polifemit: - Une jam Askushi.. Dhe une Askushi jam putane me ato buze nazike. Nga une denim mos prit. Po aq i hidhnueshem sa gjithe populli im jam, qe nuk duan te mesojme kurre te tuat kurverite politike. Une jam nje Askush, qe shpirtin s'e shes dhe pazare nuk beje me ndjenja kombesh te pergjumur. Per eter kam hyjnit qe udhen per ne Itaken time do te ma bejene drite, moj mjerania Doris.

moj

120

Sot

N harres i lash t gjitha harrimet. trishtimin e mbyta me trishtimin . N dyzet fije vara ndjesit nave. N t shtatn port u mbusha me besim. N nnt maja malesh ndeza zjarre. Me dymbdhjet lumenj prmbyta vetmin. Si krishti kam qndruar mbi pesqinde e pesedhjete varre. Pr t puthur ve nj here dashurin.

121

Agimet e mia

Agimet e mia Agimet veshtroje tek iken si hije Mengjeseve treten si zvarritja e kermillit Prej kthetrave te Skifterit shkeputur nga larte papritmas shuhet blegerima e qingjit. Me filxhan kafeje ulur ne ardak cigare tymos dhe rri mendueshem. Teksa flollat e tymit lepihen neper fshat Nje gerdalle ngarkesen terheq pertueshem Lo...jthat krahet shkund ngadale Harabelin kerkon te zgjoj prej gjumi Pas lopes qan me ngasherim nje djal qe shkollen per nje pike qumesht dhe sot e humbi Keto jane rendome agimet e mia Mengjezet e thyera si pema e thate Gjunjet me dridhen kur zbres tek avllia Neset po at` kafe do te pi ne ardak

122

Perse bota qendron....

BBota vellezer qendron ne kembe, sepse ngado ka njerez te mire, ne te keqen dine ta luftojne dhe kete e bejne me deshire. Bota vellezer qendron ne kembe, se kudo ka mendje te ftohta, se gjithka e gjykojne me qetesi dhe i shuajne shpejte mendjet e ngrohta. Bota vellezer qendron ne kembe q ka duar te prirura per rindertim. levizin ore e aste pa pushuar dhe ndalin duarte e prirura per shkaterrim. Bota vellezer qendron ne kembe. se ngado ka kembe te etura per nxitim. pas ritmit te kohes vrapojne do sekonde dhe ndalin me force te prirurit per frenim.

123

Te kapim kohen e humbur..... Cdo dite udhetoj me shqetesimin e kohes.. mijerat ore te humbura nuk di ku ti gjej. harresat peshtillen si spirale te padukeshme dhe luspat e diteve humbasim neper qiej O kohe, e humbur, si mundem te te kap? Ne deren tende kam trokitur kaq here. po dyert e tua nje produkt mi ka mbyllur larguar kam mbetur si lylsari i mjere. Nje here ti me prite me degezen e kristalte ish tjeter pranvere me lule e qershi une renda te te kap si henen ne mesnate. Por ne pragun tend gjeta tjeter mbreteri. Me grushte lotesh shpesh here te kam qare perse dhe sot heshteni ,o ju goje te qepura ? Pa ngrihuni me mua kete kohe ta afrojme Te tulatura mos rrini, dhe ju mendje te heshtura !

124

Me hidh ,o djall , ne honet e ferrit me luspa blu vishe trupim tim frymen ti mbama thellesive te detit dhe emrin dergoma larg ne harrim. ... Ndershkuar kam qene shekuj prej nje kurve perbuzur prej mllefit te eger vrastar. Putanat ngahere dhe udhes heqin breket ngjizur e kane turpin ne gjak e damare Ne ardhet dhe nje here kohe e Kastriotit Qe popujve dikushi tu futet ne hak. Osamnet dhembet te kercasin ne Bosfor. te shohim do te beje kjo kurva plak. Une prap ,o djall ne kete toke do te jem. I urte e krenar si zoti me dha jete. Putanat le te irren eger neper bote Shqiponje sia marrin dot qiellin dhe rete.

125

Tik-tak ...ne heshtje, Tak- takn heshtje lehtaz hapat e mia trokasin mbi asfaltin e mrzis. Me shikim mbi pikzat e vess, ti ngas ditt e mija me marshe te nagterruara. kthyer n nj makth m trmb mbush me krshri bukuris tnde pranver. dashurin time perseri.. q muzgu mi treti. fali, qnies sime mbeti. Mrzia ime lotin pikon mbi trotuar. Mbi kraht e hekurt t trishtimit u ngrita, bulevardit pr t ecur. perhumbjen time te heshtur.. - O Ju eter te lashte , demokracine me csy aq bukur e kini pare? Nen vonesen e se njejtes drite, humbur mugerires ku , pas kaq shume shekujsh ende ndihem i vetmuar, kaq shume udhe akoma per tu rizgjuar.

nuk di si Jeta ime e her-her her-her m Un thith nektarin e N mbrmje jam me Me gjysmat e fjalve Nga aq sa jeta me po q s'di se thell

Me

kam

126

Thelle shpirtit dhe lotit I N t pesdhejtekatrin dhjetor t atht, parin z i nxorra jets. triskat e urise e nisa udhn time, mes acareve t ashpra t lufts s ftoht. Ish koha kur bota n dysh ish ndar dhe vringllonin verbueshm bajonetat. Buzdetit mbi shkumbardhat val, lshova t qarn e par, kur atin tim prcolla n prjetsi, Pa ditur se ishte fjala, Varre. ditur se ishte fjala Miresi. Kreshtash t ashpra nisa t msoj, ngjitesha malit n t prpjeta. kur ndjeva zemrn marrezisht t dashuroj, se 'ish jeta, se ishte e vrteta. Plagosur rend prej ajrit t mngjesit. Si zog i borigave t larta t pranvers. nisa vargjet t ecnin prmes dhimbjesh. Mundimshm t rrshqisnin rrepirave t ers. Ne baltovinen e skamjes kembet llapashita. Trandafilat e urrejtjes i shkula me mllef . Mes gureve qiellor t humburat kng rilinda dhe dallget i'a theva detit te thelle. I nisa enderrat ne shtegetim si dallendyshet harrim i lash zerat e kembanave zembytura. Ne t Me

Pa tek Ather kuptova

127

Tokes i'a vodha driten e fshehte, per te ndriuar thelle shpellave te grryera. Bajonetat e dhimbjes gjoksin me shpojn. Thell shpirtit dhe lotit, pashprehuri mendim me bnte t brtas, Frymmarrja m bllokohet n brndsi t gjoksit. ma zbeh, shikimin ma verbon. kere vorbull thllsie, maskarade. prse mbeta i pafati kordhetar ! udhs s nisur, humbur, Cdo dite si bujku plak i s pritshmes, renkoj mbi vargjet e mija ! time te vrare ravijezohen mijera korpuse ngrehinash, plage dhimbje hapur. zemra t thyera, mijra gojve t paushqyera, pr t formuar nj oqean. mbeta kapedan i detrave t trishtimit. thellsive t harrimit. Martir i gurrave t hidhrimit Anten vetmije ku shkarkohen rrufet. zjarrit t prvlimit. q bots mirsi i mbolle, hendek te madh ! flen ne detin e trazuar te trishtimit ! n luginat e udhve t reja, kenge te harrimit.. vetveten gjen e pandalshem mbi pirgjet e shkaterrimit. Krish, o vella, mua prse m trajton si m t madhin mkatar? N montazhe kacafytjesh, dorn e paqes kam, i Zerin Ne Nuk di, N infinit t si eksplorator i i pa kallur ne varr. thekshem Mbi imagjinatn teksa me shoh mijera Shoh mijra Atje , mbi guret e shoh lot brenge sa Nuk di prse Polumbaristi i Rob i fjals s lire. Promethe i O Krisht ! Ti Mbyllma Krisht kete Endrrat mos mi lri t Fluturoi te rizgjuarat Atje ku njeriu ne marshimin -O

128

thjesht, jo se jam nj ushtar gjysm i vrar, i gjalli, q njeh me mir se kushdo, dashurin. Me thonj i jam ngjitur t prpjetave vrastare, i betuar i shkatrrimit. makabrn me shume se kushdo urren tolerancs i dha dimensionet e njerzimit. kam dashur si shnjti biblen nuk kam besuar n fuqin e hiit. etjen e perjeteshme per te qen i vertete deti kapedanet e stuhive farketova vetedijshem per te mbetur nje rrebel poet. vargjet e mija ,ve per me njerezoren shkrova.

por armik Njeriu q dhe Jeten dhe kurr Ushqyer me Mendimin si I Me

129

Ndoshta per te fundit here.... N t pambyllurat plag, shkaktuar prej nje miljon poshterimesh t marra n arenen e nje lufte absurde klasore. Zhuritur permes zjarresh totalitare, perhere nje dhimbje therese kam ndjere. Ne perpjekje per mosbindje pikpamjesh, etjen per te pamunduren kam shuar, duke kerkuar falje prej Ferrit. I mberthyer kam qene ne kurthin e dogmave. Ngaher me eshte dashur per te njejten arsye, mbijeteses, ti jem perulur me perdhosjen e dinjitetit perapra imazhesh te shemtuara.. I dekurajuar prej zellit te dishepujve proverbial, prej Zylosh, Krisht mohuar. Trembur prej britmave te mekura korbash, qiellin kam pare perhere errersuar. Papergjegjshmeria e orakullit euforik shpesh me ka irrituar me cinizmin miklues dhe atehere veten e kam ndjere me te mjere se kurre. Rendome, braktisur prej shokesh, ne vetemine time jam gjendur perball heshatsh kryqezuar. Atehere kur mendova se gjthcka mu pertha. Ne pritjen e gjate te ndezjes se nje pishtari lirie, qe ne ditet e para te rikthimit, pas shtate lekuresh perveluar, nen monstruozitetin e ketij evenimenti, njemije ton poshterimesh perseri mbi mua rane. Mbi majat e kujteses se perdhosur, pertej imagjinates se humbur. turtura ime, ngrihet ne mbrojtje te fuqise se realitetit, I kredhur perseri ne njmije ton poshterimesh kam mbetur. Kam mbetur po ai skllav i perpjekjeve te deshtuara, thekshem duke renkuar. Ne shikimin e perhumbur te syve te mi,
130

vetveten ende pergenjeshtroj per tretjen e pafundesise mizore. Ndoshta per te fundit here thonjet mbijeteses i'a kam ngulur.

Ndoshta i fundit jam...

131

Si dhembet e bishes qe prehun kafshojen koha trupit me copton dalngadale perpelitem dhimbshem hapsirave boshe sirenat e alarmit ne brendesi te vetvetes k...am kohe qe nuk i degjoj i shurdher nuk jam kthyer ne nje statuj te mermerte pse i shurdhet qendroj?. dika duhet te beje....... dika dua te them....... dika dua te marre...... gjithe te papriturat e mundeshme mbledhur jane tek une, si mikesha te paftuara. dikush me therret........ dikush me kerkon........ dikush me pret......... koha trupin me bren, me bren do sekonde. Ne thelb te enderres se argjend Nje dore e meshireshme me shtrihet perpara terur neper nje mjegull te kobeshme. Mbi krye me sillen papushim miljona duar te tilla si avujt e ngrohte qe tokes i ikin mbasditeve dhe rreshqasin siperfaqeve te valezuara te detit. Ku jam ? Ne askund ? Ndoshta i fundit jam ne cmendurin time te bute. Jo nuk jam nje somnambul.

132

O vjeshte , e gjetheve te kalbura O vjeshte , e gjetheve te kalbura. Lumenj makuterie ti derdh mbi mua. Mbi qylimin e trash te marrezise . Leri te ecin ditet e e mija te pergjumura ! Me shkel ti rende ma patkonjet e kalit . Me eren tende marramendese fshikellom M'i trazo mendimet me fshesen e djallit Ne ferr po te duash njemijehere dergome . Une njemijehere nga varri do te ngrijem. Do bertas ne Bruksel dhe Strasburgun e ndyre Se smundem , o vjeshte e gjetheve te kalbyra. Te mbaj perjetesisht zhulin tend mbi fytyre. Jam mesuar qe detit ti bije pash me pash. Ne rrjedhen e Valbones uje te pi Diellin me duar te rrok larte ne Theth . Dhe qumesht ne gjirin e Rozafes te thith. Une jam nje Elibes i rritur ne pishnaje. Jehonen e malit kam mik, shpirt, vella, Te lutem, o vjeshte, e gjetheve te kalbura. Trishtimin tim, me duar te flliqura mos e nga .

133

Ne femijet

Neper bote ngado ku shkon zeri yne si cicerima. Permbi toke nje pokez lot, fekse mbi glob si vetetima. Kenga jone ngado bucet kenge e bukur feminore. femije ngado qe jeni. vallen shekullore Jemi jeta e ksaj toke. Jemi yje ne agim. kesaj bote. lendine. Ju hidhni

Meridian te Jemi lule mbi Jemi jeta e ksaj toke

Ne token e lutjeve te mia. Bjerrur prej zjarrit te zemerimit, Ne token e lutjeve te mia,
134

ndermend me peshtillen perpjekjet e nje ati, Ngritur mbi vlerat e lutjeve, nder shekuj te vleresuara, pas portikut te famullise, doren eshtake mbi Mesharin e tij , drejte shekujve zgjati. Vite qe iken dhe vite qe vijne, ne te ardhemen e larget projektohen pambarim. E tashmja do ta kishte humbur kuptimin e saj pa ate fillim.. Ndaj , te falem, Buzuk ! Te falem ati im ! E pa arritshemja shpesh i pervidhet horizontit. Ajo qe duhet te jete e nesermja per ne kopeshtin e trandafilave nuk eshte vese e sotmja e zbehur prej varferise se mendimit, e larguar prej botes se pasur te ndjenjave, e vidhisur prej plogeshtis se shpirtit. Gure te palevizshem, qe asnjehere si therrmuam. Shtigje neper te cilin kurre nuk kaluam Lartesi te bardha, qe kurre si pushtuam Porta te pahapura, qe kurre pas tyre nuk depertuam per vet shkakun tone. Shkak te cilin asnjehere se mesuam . Ne vitet qe kane shkuar dhe vitet qe do vijne, ndergjgjja jone po e coptuar ka per te kaluar. Une te falem Ty, at Buzuk! Te falem Ty ati im !

Ka mbetur ruga ime. Ne rikonstruksionin e rruges se lagjse sime, nje shirit u pre ne prage fushate. U desh nje nger politik, qe kjo rruge te inagurohej per here te dyte. Me ardhen e nje dergate te huaj iu pre
135

dhe nje shirit i tret. Asgje nuk ka qene per mua me e pafytyre se kjo fryme mashtrimi. Asgje nuk ka qene me e shemtuar se kjo ndjenje poshterimi. Rendome i kam perjetuar me kryet menjanuar, per te shprehur te verteten prej mllefit te zemerimit. Perbrenda me shperthen demoni marrezise, dekurajuar prej kesaj fasade krijuar prej shpirterave te ndryshkur , prej shpirterave te bere pis. Prej vitesh rruga ime mbeti e shkret. Njeqinde here me e shkaterruar. Njeqindehere prej shoferesh dhe kembesoresh e mallkuar. Shnderruar ne nje makine fallciteti, te tilla perandori vese kane pervijuar

Ne sallen e Parlamentit

136

Ne sallen luksoze hijerend per tu perfytur uleni si ujqerit ne dimrat e ftohte, te acarte. Mbi tavolinat e heshtura gjithe shqetesimet e popullit renkojne. Renkojne enderrat e tyre te tretura. Renkojne hallet e dhunuara nga etja. Pushteti kartonit dhembet skermit brenda ketyre mureve te ftohte brenda ketyre mureve te hekurta. ku... klithant e kukuvajkave me intrigat puthen dhe krahet leshojne si te vdekura. Uleni deputet. Uleni dhe perpara altarit faleni si gekerit e lashte Odiseut qe Trojes me kalin e bardhe ia mori dhe ia rrembeu lirin e bardh.

Takim miqesh...

U mblodhem nje dite ashtu krejt papritur. Me vetedijen e thjeshte si miq te papare.. Te kembenim ne pak caste ve disa mendime.
137

Kujtimin mbreselenes me vete per te marre. Me shume se gjithkush folen syte e qeshur. Per te munguarit e larget ngritem nje dolli. Si nje nuse e bukur ajo dite ish veshur. Si dhenderri i turpshem ne vallen e tij. Harrur nato caste gjithe brengat e diteve I lam mbi ca vargje te pashkruara poezie. Nje hop i dhame jetes pertej kufirit te viteve. Per tu ngritur mbi vetveten me ndjesi fisnikerie. Nje dite shumfishuar do vijme perseri. Per te pathenat tona do flasim me zjarr. Dikush do jete plakur nga e fismja pleqeri. Dikush nje femije prej dore duke marre. Dhe atehere do kemi me shume cte tregojme. Dhurate me te bukur se libri nuk do kete. Roberuar prej kesaj ndjenje, qe smund ta frenojm Si kolla kronike qe te ndjek vazhdimisht, perjete.

Ka dhe nje pajtim....

Thith ajrin e buzmbrmjes s vjeshts s ftoht. Buz nj udhe t pashkelur, i vetmi kalimtar. Endur n krkim t shpirtit t prdhosur Peng i nj rrebelimi prej nj haku t pamarr. Pa m t voglin shteg pr t gjetur pak qetsi.
138

Baktisur prej t gjithve , ndihem i vetmuar Kjo plage e vjetr, e shkuar gjer n marrzi. Cuditrisht m ka mpir mes nj zemre t coptuar. Degzimet e trungut t shqarrit t egr. M fshikllojn fytyrn e di m mrmrisin. kulls s ngujimit nj jehon thrrmohet. oshtimat e pyllit. koht n dysh i grisin. prgjegjsie m buet nn gjmim. m bn t ngrihem marrzisht. nga krimi n tjetr krim. dhe nj pajtim

Prej Tutje Britma e nj Mbi kanune Shpirti sm l t rend Shpirti m thot se n jet, ka

Egoizem i shfrenuar.... Ngritur prej varri nj X po m tregonte, se dhe n komunitetin e cmirzinjeve, n njr prej mhallave m t mdha t ferrit, t poshtrit jan ata, q prej cmirs t lindur,

ndr m t urtin
139

kryqzojn, pr ti hapur udh t pandershmit. thellsive t marrosura, sarkazmat e tyre jehojn. zemrash prej ndrgjegjesh t prdhosura , e ngusht nn efektet e degradimit Urtit me dashakeqsi sfumojn, pr ti hedhur tutje, thepisjeve te harrimit. Permes britmash t prcjella udhve te humbura, prher t gremisur prgjat starteve te konkurimit . Kta Idhujt t ngurosur prej pamundsis se vrapimit,rrezuar Nxitojn te egersuaren ego, me te Mbijetesen mberthyer prej ktheterave te poshterimit. Kalbzuar ndergjegjesh,prej mendimesh te cunguara. Nen trysni t uditshme, prej neurozes se prfitimit. Nxitur prej cmires, me shpirtin perbrenda t nxire. bukurn shprfytyruar prej xhelozis s marrosur. Kthyer gjithka n t vetem t tyren per ta quajtur t prsosur Here vjellur vrere, pa me te vogelen meshire. Egoizm i shfrenuar, qe hapin dot se ndal. Cdo dite hap varre, per varrime pa funeral.

Prtej Kalbur shpirtrat zrat e te

Nxitoni, o ju hapa te penguara...

140

Nuk di prse ngjasoj me nje varke mes detit, humbur nats s ftoht, larg, tej bregut, thithur prej dallgeve te terbimit, ku frika prej frikes fshihet dhe tej i bn prit shtegut. horizontin e largt te sakrificave te mija, t ecur udheve te panjohura te rrezimit. e marsit te vonuar nxitoj. akujve ende t pashkrir t dimrit. dbors ngjitem npr nje shpat mali, nevojen pr t arritur diku mes ndjenj s kohs, prpir prej flakve t prvlimit. vet nuk di se far krkoj prej vetes , far m pare ti rizgjoj kujtess. pr t gjetur nj shteg mes reve , jane shifrimet e zemerplasjes kode shekullore te beses. prtej vargmaleve dua t qendroj. shtrohem kmbkryq kullave te ngujimit. Atje ku brenga t dhimbshme thekshm rnkojn, t fshehura prej kaq vitesh, nn pikzn e vess. npr t padukshmen e tretur horizontit, prej rrezes s pare t agimit. mitet dhe legjendat e qmoteshme, fundit tinguj gryksornn prgjumjen e harrimit. m duhet m par te przgje kendin me te pershtateshem te shikimit. ports s larget t diellit t krkoj, mbyllur plagt e shkatrrimit.

N pr N ditet Nxitoj prmes Mes me As se Ndoshta ku varrosur dhe te humburat Ndoshta T Ngjitem t ppir Atje ku lengojn si t Ndoshta dhe Drejt melhemin pr t

N ditt m t errta te jetes sime I ndrydhur ne vetvete prej nj goditjeje fatale. Padrejtsisht i denuar prej nj ndrgjegjeje brutale. Mbrthyer mes zrash prmues t nj degradimi. I flakur mes ndotjesh, ln pa nj shpres ngushllimi.
141

Mes t gjithve m i heshturi ,me heshtjen e mermerit. Thell shpirtit i perveluar prej flakve te ferrit. Zbehur ndjenjash, pa pike m t vogl t dshirs. Prhumbur shikimi mbi buzt e prgjakura t errsirs. Vrerosur si qielli i prpir prej trbimit t reve t nxira. Ne ditet e fundit, ne oret e mbetura, ndr me t vshtirat. Ndjekur prej te ftohtin t paravdekjes, jetn pa parmuar. Varrosur mes yjesh dritshuar dhe vdekjes s afruar. Mbuluar nn terrin e nats mes dhimbjesh duke renkuar. Duart zgjata prtej kufijeve te horizonteve te ngrira. Dhe pse mbetur te pangushelluara gjith lutjet e mija. Hetoja rrokullisjen e diellit me nxitimin e renies se lire. N kufijte e te pamudshmes, djegur prej flakve t mundimit. Mes sakrificave drrmuese dhe ndrrave te zgjimit. Shpresat trhiqja, mbi te pashkelurat udh t rrzimit. Smund te qendroja nn trusnin e nats s pandriuar. Mes qindra plagve, q ve prej meje duheshin shruar. I bra z hovit, n apel thirra gjith fuqit e shteruara. N emr te jets,kontrat me mbijetesn firmosa. Mbi prbaltjen t ngrihem, pa derdhur lot ngashrimi. Si n luft n arm i thirrur, pa nj grham trishtimi. Me gjith m kish mbetur , betejat pr t filluar. Si kapedan i furtunave mbi te lign pr t triumfuar.

Mangesi tolerance. Kohe e perveluar per transformime. Coptuar madhesish pambarimisht te vogela.
142

Prej fatalitetit te mangesis se tolerances, segmenteve te paemertuara te gjallojne ndasit. Lemshenje zjarresh levizin traversave te deformuara, ndonse per te tjera ndryshime syri yt perlotet. Therrmuar zemra prej lindjesh hibride. Keqtrajtuar prej dhunes drita jote mekotet. Ferri serish i rrenqethur prej ulerima vdekjesh. Mbetur zeri yt i mekur prej te tjerave ndeshkime. E shurdhuar prej zhurmes ne podiume vemjesh. Toleranca n sy te te gjitheve tretet ne miljona krime. Pafajsi e djegur mes flakesh perveluese. Jeten zvarrit ne te njejtin lengim. Heshtja perpelitur nen mijera kembe te zbathura, prej honeve te erret ngrihet me te vetemin mallkim. Mangesi e tolerances, qe kesaj kohe i shfaqesh . nen zymtesine e luhurosur te degradimit. akullnaje e mbijeteses shkrire prej mangesise tende. Diteve te shkallmuara, mendimin mbyt prej deshperimit. Pjell e te tmerrshmes mani e persekucionit total. Gjakderdhjen trasheguar ne shekuj, shtyn e vendosur. Vraga thellon nen pameshirshmerine e arrogances. Besimin rrezon, me forcen e eres se marrosur. Mes flakeve te mundimit dhe nje here do te ngrihem. Udheve te humbura me nje lutje te pangushelluar. Prej mungeses se tolerances, qe shteron energjite, Nuk dua perjetesisht te mbetem i denuar

Indiferentizem ekstrem.

Ngadal shkojn makinat me emblemn kfor. t gjelbrta me ushtar t gjelbr, frikshme shtrngojn n duar. indiferente, uditrisht,

Makina q armt e Prej fytyrave tona t habitur ndihen N mimikat e tyre lexoj
143

ngatrrimin me nj destinacion tjetr. Vetm nj dridhje qerpiku flet me mua miqsisht si prgnjeshtrim i harruar, i fjetur. Tmerri i nderur i marsit ka mbetur pas dhe ditt e njollosura me gjak, pas kan mbetur s bashku me vrasjen e qiellit t gjymtuar. Regjizori i heshtur siparin ka ulur ngadal nn duartrokitjen e nj llozheje t vetmuar. Nn qetsin e dits vshtroj nj ushtar, q di krkon ti thot nj fmije. Ndoshta me imazhin e fmijs s tij diku larg, krkon t paralelizoj imitimin. Dgjohen nga larg krisma sporadike . Fmija prpara ushtarit bn ve "pau, pau" pa e prishur prej syrit t vogl shikimin. N rrug ngadal shkojn makinat me emblemn kfor. N rrug shkojn ngadal , sikur t vinin prej ndonj planeti tjetr.

..XX.. N detin e ngrir t mendimeve t mia. vitesh vazhdon tm endet hija e trishtimit. Shpirtit m mblidhen si nj grumbull hedhurinash. T panumrtat dilema,t orientuara ekuilibrit. Prej

144

Nn prgjrime e lutje nnash humbas i helmuar. trumbcaku i grunajs,i pashmangur fluturimit. hapsira vuajtjesh prgjithmon duke medituar. Mbeta m i binduri ushtar i skalionit t pare t sakrifilimit. Cdo dit duke jetuar anormalitetin brnda anormales. bra prues i ideve, q varrosen e prmohen. bindjen pr t arritur atje ku asnjher nuk arrihet. Por q vetm padrejtsisht prej padrejts ndshkohen. Mes krcnimesh kam vrapuar si dallg shprthyese. Shkrettirs s vizionit pa iu prulur nnshtrimit. Si lis i djegur kam mbetur mbi ca rreshta poezie. M i palodhuri luftrar i lufts pr lirin e mendimit.

Si N

U Me

Paprgjegjshmri qytetare

Tej reve t prhimta vngr hedh vshtrimin. Larg qiellit t prgjakur, mes vettimave t blerta. brengat e jets dhe t drrmuar njerzimin. udhkryqeve, prmes darve t hekurta.

Shoh Mbrthyer

145

Rnkojn mbi mua dhimbshm t gjitha tragjedit. luhen mbi kto supe prej plagve t rrnuara. m bren, rnd trupin ma cfilit. Ndr t errtat skenare dramash t degraduara . Kt sinfoni t trishtuar, shprndar mbi det t errt. E bardha Jug si ret e shtyn drejt hapsirave boshe. Ku paprgjegjshmria qytetare e njeriut me pushtet. Shndrruar trsisht sht n mijra trajta amorfe. Mbrthyer nn ethet e zjarrta t pasurimit galopant. T ndyrat duar zgjaten dhe prtej pronave publike . N mpleksje dhe mplekje interesash fitimprurse. Shnjtrim i s padrejts fshihet nn emr t parimeve . Nn nj perandori t dhunshme prej mllefit t ngritur. Lindur prej paprgjegjshmris s ult, t t votuarve. kulmim t dshperimit prplaset menduria ime. Hekurave t drejtsis , ndaj gjith t korruptuarve. Urrejtjen prerazi deklaroj mbi kto padrejtsi shoqrore. Ngarkur me etjen e popujve n luftn pr mbijetes Palkundshmri e mendimit se koha kkon nj zgjidhje. M bn prtej s ardhmes t ngre t vetmen shpres.

Q Ndrgjegjja

Ne jemi pr t ardhmen.

Trazuar prej nj ndjenje t natyrshme zmrimi. T gjymtuar mizorisht q prej viteve t prndjekura. Nn nj marsh pavdeksie ne udhve do t derdhemi. Me protesta masive t rrzojm kaskatat e mykyra.
146

Mbytur nn ethet e zjarrta t pasiguris e t pashpress. nesrmen smund ta lm prgjat errsirs t notoj. shkrumbzim i agimit q shtrihet pertej ne horizont. trandafilit n qielin e pastr t ravijzojm Mbrthyer nn cergat e merimanges s pushteteve. jett smund ti ndrydhim pjetsiht nn vargonj. duam t ndjejm shijet e freskta t mngjeseve ndershmet pun t ndjejm emblsin e djers son Ne duam nj jete m t bukur pr fmij tan t mir. si duam t bukurn, mashshtoren, heroiken. rilindur hapsirave ndryjore t fluturojm. respektuar t ndershmen, dritn, fisniken. Prej ktij kaosi t krijuar n format m prudnuese. Ndaj tr pacipsive t paturpshme q botn e ndotin. ngashrimesh do t ngrihemi, prsri do thrrasim. Popuj. lirit tonat universale, askush t mos na i prloti.!

T Si Gjurmt e Ne Buzve N t Ashtu Prej toks s Gjithnj duke

Mes

Ksaj nate dimri.

Mi thau sot thllimi buzt e prvluara.

147

Dhe duart m dridhen lehtaz si fmij. N nj cep ruge si shqarthi rri e gjuaj. Si xix ti shfaqesh ksaj mbrmjeje gri. N u kthefsha pa ty, turivarur si nj cjap. Mos nguro, trokit e hyr, prej gjumit zgjom. Varur kam n mur nj shpirt si pentagram. Gjer n ag kndo, me zrin tnd mbulom. Nse gjum i vdekjes rnd do m ket zn. E ndrojtur mos qndro,me litar floksh rrihm. E nese duart prej t ftohtit do t m dridhen, Ngrohmi me firomn tnde prej zjarri t prhimt. Me lilka dashurie ti zemrn ma ngjyros. Dhe ndizmi yjet-flak mbi gjoksin tim t vrar. Larg t marrim fluturimin, si cincujt n korie. Buz lumit le t zgjohemi kur t bjer ag i bardh.

148

Bukuri e piklluar.... Bukuri e piklluar si nj pulbardh e przishme q mbi kreshta valsh vrtitet, endesh trishtimit tim t thell. Limazhds s bardh m trheq pr tm kthyer n nj cop akulli t ftoht. Ulur n ishullin tim t vetmis, mbedhur mendimesh t paprcaktura, kurmi yt m thrret pr tm zhytur oqeaneve t pafundeme t mnduris. Nj mij vjet me ty kam jetur dhe njmij vjete do tm duhen q me ty t vdes.

149

Ish e bukur puthja e par. Nuk di nse ta vodha asaj mbrmje t parn puthje nn shelgun vajtues, apo ti ma rrmbeve me buzt shegplasur. N sfon, syri i detit tinz na vshtronte. Trupi yt i papesh u b knga e tij e pafundme. E freskta er e nats, nuk mundte ti ftohte trupat tan. Skish dallg deti, q zjarrin tni i shuante. Prej nesh iknin, fluturonin tutje pulbardhat. Nn pushtetin e puthjes son t par, inatore hynte xhelozia e vals. Atje buz detit, nn shelgun qaraman, shigjeta pr harkun e s ardhmes, farktoi ajo, puthje jon e par.

150

T desha si nj perndi Nj dit t bukur t majit, Si flutur tek qndroje mes mijra ngjyrimeve, Mes petale lulesh nuk di pse t'ngatrroja. Si dikur Afrditn mes miljarda yjsive. Cudi. Sa udi, si s'mundem ta kuptoja. T kish kaq shum plag, t mdha dashuria. I prhumbur npr lule t ndiqja pr t kapur... Ti shpejt m fluturoje..... Mbi petale lulesh m luaje si fmija. Mes dhimbjeve t nats prej nj zri lnduar. Thirrjet e zemrs prej fund-dheut i ngrita. I ngrita ve pr ty, mbi shpirtin e munduar. I arratisur bots, ku s'm ngrohte as drita. Prmes degdisjesh qiellore, prsri un t ndjek. M trheq nj mendim, q smundem ta fashis. Prej thinjash zbardhur gjer n pleqrin e thell. T bukurn flutur maji, un kurr s'do ta braktis. N thellsi t zemrs e gdhnda emrin tnd. Me vete pr ta marr ngado ku tm jesh ti. Se zemra e coptuar, paqe kurr nuk gjen. Se shpirti q jeton, s'mund t vdes pa dashuri.
151

Hapsirave t rregullta nuk di ku t krkoj... Kaq vite kam jetuar me bukurin tnde n sy... Mes miljona gonxheve ve nj portret shikoj. Mbi to imazhi yt , mbetur sht aty. Prtej syrit tim imazhi yt smu tret. Prhumbshm t shtrngoja un forte ty n gji. Gjersa nj dit e dashur mu ktheve prgjithmon. Nga nj flutur e bukur, n nj Ave Mari. N tempullin e dashuris, ndjenjat i bekova. I kryqzova ndrrat mes yjeve t hirt. Pas fluturash mbi petale kurr s'u rrebelova. Ngaher t zgjas dorn, se t desha me gjith shpirt.

152

N nj re bardhoshe...

Fiksuar n qiell si nj re bardhoshe. Nn lastart e pishes do dit ngre njrn dor. Monoliza ime mbi at re q purpuron, shoh syte e tu t mbl, t bukur, qiellor. Profili yt i brisht me vezullime rubini. Me at zjarr t magjishem, prej rrezesh praruar. M trheq n at cop qiell, q mbetet i imi. N drit-hijen tnde t fshehur, t pashuar. Nj dit nj er marroke, ren ma davariti. Por tej atje n qiell, ti mbete e pafshir. Nn pishn e but t vshtroj i prmallur. Nazemadhja ime, si nje engjell i dlir. Mbi detin e pafund t ndjenjave mu hidh. Rrmbama ti shpirtin me ndjenjat flurore. Spirancat tek kjo pish , per un ty do ti lidh. Me shterngojsat e hoveve t mija rinore.

153

Aroma e shprthimit t borzilokut t par

Aroma e shprthimit t borzilokut t par n kryqin e padukshm t dits. tejdukshmrin e ujrave t perndimit, valzimit t qelqt, rridhnin astet ,minutat. Heshtja heshtjen prpinte me dhimbjen e moskthimit. Lamtumira e nj zri t padgjuar n kiin e tragetit dhe puthja e gishtrinjve prej buzve t prvluara, shkundnin pluhurin e lodhjes s humbjes. Nuk do t ket m kthim mbi t shtata ngjyrimet e ylberit. Kthim nuk do t ket m tek borduri i basenit. Dika do ti mungoj shprthimit t borzilokut n ballkon dhe takimit t pare tek stacioni i trenit. Dhe shkumzimi i valve n mol, prej ndarjes, nuk e gjen dot qetesin e tij. Tej ndihet vaji i hekurt i nj kmbane, si syt e shndritshm t nj vajze, dikur. Aroma e shprthimit t borzilokut t pare..

varur N mes

154

Thuaja yllit Polar

Me miljona kilometra larg t kam. E prsri kaq pran nuk di prse t ndjej. Imazhi yt n sy m mbetet. N do cep t globit, fytyren tnde gjej. Eja pra, eja, o bukuri magjiplote ! Shfaqmi ti syt me shklqim margaritar. Nse udhn ke humbur udhve t bots. - Tregoma !, - thuaj, ti yllit Polar.

155

Nj buzqeshje t vetme Sikur nj buzqeshje t vetme t m jepje, me ligjrime do ta bja t fliste trishtimi. Rrugtimet ngaher m t shkurtra do ti bja. Pr ty do shprtheja, miljona tonelata energji. Sikur nj buzqeshje t vetme t m jepje..... Ti do t ishe tek un dhe un pjetsisht tek ty...

156

Syt e tu....

Syt e tu, dy liqenj t kulluar jan oqeane kaltrsie konstelacione yjsie ndrra mbushur pafundsisht dhe miljona grimca pafajsie. N syt e tu shoh reflekse jete , tek ta rrethuar me ngjyrime shoh brnda tyre veten time. N syt e tu t rroj nj or, nj jet jetuar thell zemrs sime.

dy dy me

157

Besoni tek syte e nj gruaje... Prshknditur mes flakve prvluese, syt e nj gruaje, dy rruzuj shkndijash jan. Qndrn e diellit mbajn prher pushtuar. Gravitet i pamohueshem pr forca te pa ekuilibruara. Besojini syve t nj gruaje, kur shfaqen si syt e qiellit me vettima. N ta sht klithja e nj nne dhe orgazma humbur nn pshertima. Syri i nj gruaje sht syri i detit, q kapedanin e mir kurre ska per ta tradhtuar ditve t rrmetit.. Syt e nj gruaje, hon pr butsin e pafundme. Harrim, pr dshirat e shkurtra mizore. Dhimbje dhe rrnim pr largimet e pakthyera. Zjarrr varresh pr perandori pasionesh t shfrenuara. Syt e nj gruaje jan pentagrame, pr gjymtyr dhe puthje t pangopura. Vullkane n shprthime pasionesh dashurie. Lufttar i orve t para t nisjes , t thirrura betejash pr rritjen e nj fmije. Syt e nj gruaje jan etje pr shtegtime. Jehon e pahumbur kmbanash mbetur fluturim hapsirave t qelqta. Bot e pafundme livadhesh t blerta. Kur flasin mbi krah t fort dashurie. Syt e nj gruaje bhen m t kndshm se ujt e burimeve malore. M pikllues se nett e trishta hnore.

158

Besoni syve t nj gruaje, kur n orbita galaktikash enden pafundsish. Ata toks s zhuritur zbresin , pr ti br stint e ftohta, t lulzuara. Zrin t gjall pr ta mbajtur prjetsisht.

159

Te dy. M erdhe papritmas atij muzgu t kaltr Si cicrima e prgjumur e nj zogu t rrall Drithrimat ma mbushn tr shpirtin e pastr M bre t ndihem si nimfa mbi val. N marrzit fluturake t ndrrave t mia. Kur me mushtin e kohs vargjet i mkoja Mi ndave ti ditt , si ret vettima M bre q jetn m shum t dashuroja E ngjyrosm ne jetn me penel dashurie Fisnikris i dham kuptueshmrin e saj Varrosm do syth t imt tradhtie. Dallgve me forc per tiu ngjitur n maj. Prshkuam horizonte t gjra pambarim Dhe mbrritem n kt prag t bardh pleqrie Jeshilleku i brisht i filizave q mbollm Mbeti m e bukura pr ne ndjenj krenarie.

160

Pas puthjes s fundit.. Fundi i puthjes s fundit q m dhe, Ishte fillimi i krijimit t nj vakuumi. Ndr vite nostalgji derdha bnda tij Ndr vite e mbusha me pritjet e mija. N t, treta gjith dhimbjen e shpirtit. Si trupin q dalngada tret vetmija.

161

N t parn buzmbrje pa ty...

N t parn muzmbrmje q ne nuk u pam, ku i humbm ato aste t bukura puthjesh, mbi korie i kaltrti muzg rrshqiste dalngadal. Si i kristalti uj prroi,q rridhte prmes lugjesh. Ishim msuar symbullur ta gjenim njri tjetrin dhe n nett - errsir, nn qiellin pus pa yje. I prvidheshim gjithkaje prej nj qllimi t vetm Pr t shijuar ato t pakta aste dashurie. Nga dritarja e dhomes sime shihja vallzimin q prndimi hidhte mbi gjelbrim t foragjereve. T kapitura ishin gjethet nga shkaku dashuris, si fusha prtej lumit nn heshtjen e grunjrave. Mes litarve t shiut ti shkoje diku larg. E ngritur prej nj gjumi t trazuar,e t trisht. Si merrte dot rrmbimi grryers gjethet tona q ran, prej pems s dashuris son t bukur e t brisht.

162

Endra jote..

N gjumin tnd t thell, me shklqimin e nats. t shfaqet si Zan e prrallave. Kredhur kaltrsis s syve , si siren e detit t paan.. Nn lkurn tnde t bardh, prhapur si parfum i frekt vajzrie. Lodron me tingujt melodioz t Moxartit, si serenat mbrmjesh dashurie., Humbet e tretet npr mjegull, here-her si hije lozanjare, fshehur pas murit t pallatit , Zhdukur n paansin e gjithsis, Me mua ndrra jote , pa u puthur ka nj shekull. e

163

Enigma e nj fjale..

Kur gjethet e fundit hidhte vjeshta Ti t fundmin hap bre larg meje me force ndjeja tik-takun rrahjes s zemres, syve t mi hapat e tua t rregullta, larg me hijen tnde u tretn. Ikja jote ishte si rnia e fundit e gongut. Nj SOS i humbur mes thellsive t detit. Nj fjal t vetme t pathn gjetat shkruar mbi rrn e njom t bregut, si nj copz rubini t varur n skajin e poshtm t nj dege vetmja fjal q m bri ta mbaja pr shum koh engjllin tnd tshtrnguar prmes plagve t shpirtit, mbshtjell me aromn e borzilokut.

M e kur

164

Nj dit, do t m'a ngrohsh zemern. Kaq vite kam jetuar me bukurin tnde n sy. N hapsira t thella vizatoj ve nj portret. Mbi shtrat t dhimbjes hedh mijra poezi. Ndaj imazhi yt , nga syri kurr smu tret. At q s' kam pranuar shpesh e rikujtoj. E uritur m vrtitet monotoni e largsis. I heshtur qndroj n skaj t vshtrimit. Trmbur prej demonit tim t marrezis. Kjo qetsi rrnqethse shpirtin se ma vret. N vakuum t territ hapat do dit mas. Zjarri m ndizet me parandjenja impulsive. I shpenguar do sekond mndjen pr ty vras. N uragan t deshperimit me veten z e grindem. Nj sekond t shoh vdekjen, n rikthimin tnd. I bindur ,o bukuri,e gjall, mbetur n imazh. Se ti heret a von do t ma ngrohsh zemrn.

165

Mu qas edhe nje here ne mbremje. Porsi hena ne agim, m zbret me pamjen e trembur dhe te trisht. Ne dhomen e ftohte mbi libra e letra. Perulesh si prane bregut,vala e brishte. Si ne orbiten e nje ylli te larget ne gjithesi, qe qiellit feks me rezatim verbues me ulesh mbi preher ngadale, e dlire me afshin tend te embel e tundues. Fjala,"Me puth",si ujvare madheshtore. Te doli nga gjoksi e u ndez si zjarre . Mjegullimat e shpirtit magjishem mi hoqe Ne shtratin e bute i ktheve ne varr. Ne dhome,e jotja psheretim humbet e tretet. Si debora pranveres qe malit i shkrin. M'u qas te lutem dhe nje here ne mbremje. Mbi mollet e bardha te derdh poezine. dhjetor 1994

166

kush i degjon? Me tinguj kristali m vijn ca zra natei. Te ngritur nga heshtja e nj varri te larget. Me vezullime bien e ndizen mbi zham, perzier me trokun e mbytur te nje kal. Cili?... Ashuksh ?.. Jo Po... e mundeur eshte. Feksur betim i nje te kalluri me zgjon. Aureolen e mendimit, ne mijevjere me thyen e therrmon. Dorontine,si munde te hysh ne dhomen time te ftohte.? Nga tavani i dhomes zhurma e kohes kerkon djese. Valle, ne kete nate te erret, a, ka vesh qe e degjon?

167

edhe sot... Nga shtrati edhe sot do te ngrihemi me mallin dhe shpresen e pashuar per ardhejen tuaj ne zemer. Ne muzgun e mbremjer edhe sot do trishtohemi prej ethes se pritjes se nates se bardhe. Vogelushet me nje pike lot do percjellim per ne shkolle. Mesuesja do tu shpjegoje per ate vit fatal. Ngahere ne lindje diellin do ta puthim. Me lutjen : O zot jepu mbaresi dhe nxirri faqenardhe! Me buze te perveluara do psheretijme per djeresn tuaj dhuruar nje padroni ne dhe te huaj. Edhe sot nje trandafil do te vendosim per jetet e atyre, qe andej jane shuar.

168

Ne ditarin tim te vjeteruar.. Ne ftohtesin e akullt te dhomes , nje krisje mendimi me rikthen tek ditari vjeteruar. Ne keto aste vegimesh te shprishura, e pergjakur heshtja perpelitet perpara shikimit tim te perlotur Ne fraksion te sekondes , perjetuar kujtimesh mberthyer, duarte nuk i binden mosbindjes sime per rikthimin e asaj kohe rreze perenduar. Nxjerr nje psheretime te fundit , qe tretet honeve te mbreterise absolute te lutjeve. Dikur , mendueshem kam apitur pergjate enigma rrugesh te pashtruara. Dikur i krrusur, rreshtuar ne paraden e te vdekurve, mbreter te pakurorezuar kam nderuar. Dikur, keqperdorur kam qene prej nje klase gjitaresh gjenetikisht te kllonuar. Ne ftohtesine e akullt te dhomes, ne kete ditar te vjeteruar, madhesi pambarimisht te medha, ne limite kohore kane mbetur te gjymtuar. Neper fletezverdhura, mbi pese pikezash loti, ndrion verbimi i neteve te shkuara, nje copez qiell i vrerosur dhe ai grumbuj yjesh padrejtesisht te varrosur. Me duhet te riorganizoj dika ne kete ditar te vjeter, pas jo gjithka qe ka qene hedhur mire, duhet shkaterruar.

169

Se jam djal oban.. Meshtekne bardhoshe qe mes shkurre dridhesh. Te hodhi era malit, deboren permbi floke. Rrahur prej tufanit, ti vazhdon te krihesh. Me e bukura pyllnajes, perse me dukesh sot? Tej permbi korie, prej nje kone ndjekur. Vrapon si e marre, permbi ledhe hidhesh. C'fare te ka brengosur?Kush ty te ka prekur? Pas bishtit te kones, pse kerkon t'me fshihesh? Gjer tek pragu stanit, mbi debore te rene. Pa vij te te marre, t'hedh mbi tallagane. Ndal moj qene vrapin, mos m'i tremb k'to dhene. Do nis te leh balua, te na zgjoj gjithe fshane. Krraben bejme jastek, fyellin psheretime. Gershetat e gjata te t'i beje gjerdan. Do t'a mbushe une gjoksin plote me blegerime. Se jam djal i pashem, se jam djal oban.

Ku po shkojme ?..... Me dalten e mprehte te mendimit thelle shpritit e gdhenda fjalen Njeri Qenesisht per te mbetur i perjeteshem, bashkuedhtar ne rrugen e mundimeshme te tij.
170

Jeta ne cdo hap duke me ndjekur, shpesh prej njerezish tmerresisht me ka lenduar. Ne vazhdimesi pergenjeshtruar kam mbetur, dhe prej te njejtes arsye kurre nuk kam gjetur qetesi. Sa shume ke humbur nga vlerat e tua,o njeri, ndaj sot e kesaj dite vijoj dhimbshem te renkoj. Je ti qe dhembet skermit nder fatkeqesi. Verbuar prej parase, arsyeja te eshte tretur. Virgjerite kurdohere qellimshem ua prish te vertetave Ne thatesira ndjenjash urrejtjen ndaj vetes ke levruar Tmerruar prej nje thirrjeje te eger Udhet per ne vendet e hijeshme ke ngaterruar. Dikur zot i heshtjes, i deterave dhe i lumenjeve te rrembyeshem, sot natyres barbarisht trajtuar , me thonje fytyren ia ke shqyer. Qiellit ia ke vrare yjesit e magjishem dhe tokes zemren gjer ne thellesi ia ke grryer. Lavdin e mekatit ngritur ke mbi piedestrale dhimbjesh. Engjijt e vrare, braktisur ne shkallet e gurta, mbytur lotesh te mekur ngasherimi, qe rrjedhin drejte brigjve te thepisura te trishtimit. O Njerez, ku po shkojm keshtu? Kjo mbetur pa pergjigje me ka bere te kacavjerrem neper shkembenj te brezave te ardhshem. Une,hallke e perjeteshme e jetes, qe perseritet deri ne vdekje. Njeri dua te mbetem.

Ne udhet e mija.... Nen te zbehtat drita te qytetit tim Pergjate rrugeve ku flokesh jam perthinjur.
171

ndej befas t'me perplaset ne fytyre. Si dallge e ashper deti, nje kujtim i hidhur. Kredhur ne mendime, serish vazhdoj te endem. cdo cast. cdo ore, nder muaj papushim. nder vite mbetur, mekatar i deshperuar. Nje varke e mbytur, qe detit s'gjen shpetim. Nje gote kristali si te Gralit mbaj ne duar. Helmin e jetes ne te dua te pi. Ne llumbetirat e pleherave me qellon te zhytem. Si nje lypes i mallkuar, pa shprese ne perendi. Ne udhet e mija shpesh here jam rrezuar. Lodhur syte e mi rrugeve te ngaterrura. Mes rrebeshit te shiut mbetur i pastreh. Si nje shtatore heshtur nen qiell te zemeruar. Mengjeseve te mpira nen vuajtje perveluar. Si bisha jam perleshur per te paketen mbijetese. Prej shuplakes se jetes mijerahere i ndeshkuar. Mes plageve te rihapura kam qare me denese.

Kombit tim. Nuk di se vargje mund te shkruaj per ty.

172

Prej te vertetave te tua, me force piramidash fjalet me coptohen, me thyhen nje nga nje. Ti je nje cope shkmb ball dalgesh me stuhi. Ti je rrezja e drites, humbur permes mjegullash. Je shtrat i perlotur i nje lumi, mbetur ne gjysmehije. Flatera e nje zogu, q qiejt ne permbytje rreh me vrik. Fytyre mengjesore, rene mbi petale lulesh qershie. Thelle, ne ligjesit e qenies tende sdi kerkoj. Pertej syve te perhumbur, nen efekt te dshperimit, vitet e tua rrapalliten pas reve grumbullore. Fshehur shikimi yt nen muzgun e eger te perendimit. Shfaqur kujtimi larget papritmas ne nentet e ftohta, si er e gjalle, q fryne furishm mbi ahishte. N shpirtin tend ngjeshur jan rniet dhe ringjalljet. Hambar i betejave dhe shtegetimeve t largta. T zhytura prej trazimit t errave mitet dhe legjendat, gjurm t pashlyeshme kan ln tek ty ndr kohra. Gjithka t pasur dhe t uditshme ke pritur e percjelle prej rrufeve t kaltra. Me forcen e vullnetit token e pergjakur ke grryer per ta mbjell me afshin e pervelimit. Si vshtrim i perhumbur, degdisur pa shklqim, ti mbete prjetsisht knga me korda zanore te thara. Thellsive t zemres tende askush nuk mud te depertoj. O i braktisuri im prej te gjitheve, me te gjith i prkushtuar. Kryet per toke kurre si ule dhe kur dhimbja e pergjakur damareve te tu me dhemb perpindeshish coptuar. Prej zjarrit i padjegur, etjen ke shuar me gjakun tend te derdhur rrenjeve te thella, te gurve t palatuar. Ti ishe furija e jetes dhe dritherima e nje zeri te humbur shkretetires se mjegulluar ku trete renkimet e fatkeqesive te panumerta, mes korbash egersua. Ti Kombi im me shtrirje rrenjesh thelle lashtesive, pertej portave te renda te luftes, te renet e tu shpresa e diteve t shkuara dhe fryme per ditet e panumeruara. C'vargje mund t thurr pr ty, o shirt, n nj mij copzash i thrrmuar? C'kng mund t kndoj, prej kngve t tua t harruar?
173

Me kujtimin tnd... Kujtimet ,si smeralde, n nj grusht i mblodha. Me mallin e zemrs i ruajta thell n gji. Me yjet e trisht , qiellit shkrova ve nj fjal. At q nuk munda t ta thosha. kur pran t kisha ty.
174

Drit-hijet e tua tmerrsisht m mundonin. E mbusha boshllkun me t dhimbshmen nostalgji Ikja jote, n hapsir t pafundeme m'u kthye, m'u kthye n nj hon me terr n thellsi. Ma grishin pr ty mallin vet dy inicialet q gdhndm n pemn ton t orve t vona Atje ku shkoj shpesh dhe shoh ndrrat e mia t prpeliten, si te goditura prej nj dore dimrore. Atje ku era mbi mua prplaset si e marr. Veten pyes do mbremje. A do te kthehesh nj dit tek mua ti vall?

Paprgjegjshmri qytetare Tej reve t prhimta vngr hedh vshtrimin. Larg qiellit t prgjakur, mes vettimave t blerta. Shoh brengat e jets dhe t drrmuar njerzimin. Mbrthyer udhkryqeve, prmes darve t hekurta. Rnkojn mbi mua dhimbshm t gjitha tragjedit. Q luhen mbi kto supe prej plagve t rrnuara. Ndrgjegjja m bren, rnd trupin ma cfilit.
175

Ndr t errtat skenare dramash t degraduara . Kt sinfoni t trishtuar, shprndar mbi det t errt. E bardha Jug si ret e shtyn drejt hapsirave boshe. Ku paprgjegjshmria qytetare e njeriut me pushtet. Shndrruar trsisht sht n mijra trajta amorfe. Mbrthyer nn ethet e zjarrta t pasurimit galopant. T ndyrat duar zgjaten dhe prtej pronave publike . N mpleksje dhe mplekje interesash fitimprurse. Shnjtrim i s padrejts fshihet nn emr t parimeve . Nn nj perandori t dhunshme prej mllefit t ngritur. Lindur prej paprgjegjshmris s ult, t t votuarve. N kulmim t dshperimit prplaset menduria ime. Hekurave t drejtsis , ndaj gjith t korruptuarve. Urrejtjen prerazi deklaroj mbi kto padrejtsi shoqrore. Ngarkur me etjen e popujve n luftn pr mbijetes. Palkundshmri e mendimit se koha kkon nj zgjidhje. M bn q prtej s ardhmes t ndrtoj t vetmen shpres.

Kur fluturim marr mbi ty, Atdheu im. marr mbi ty, i etur prej dashuris tnde, ringjallem i tri atdheu im, Prmes krahve t tu t gjelbr, marr vrikun e pandalshm drejt hapsirash, si trumba mllenjash mngjezore t Dhmbelit ,derdhur prej lugins s Vjoss s zhurmuar. Kur fluturim

176

Kur fluturimin marr mbi ty, vettimthi prej ndjenjash t gufuara, prgjat pyjeve t tu t harlisur ngjitem, pr t jetuar vitet e tua, q jan nj me vitet e t gjithve. Pr t jetuar jetn tnde, q sht jeta e t gjithve. Kur fluturimin marr mbi ty,

Ejani n kopshtin tim. Un pem dhe lule mbjell n dheun tim t ashpr. N dheun tim t fort ku duart m jan vrar. Me qllimin e vetm, q pema te rris te shendetshem nje frute. Dhe gonxhes se bukur te lules, arome perdite t'i marre. Thell rrnjve t tyre sht brnda njerzorja.
177

N klorofil kam shndrruar virtutet tuaja t mira. Kam qndisur mes petalesh dashurit e pastra. Pr nektar, gjetheve kam hedhur miljona dshira. Prej lartsive blu, mbi to do t zbresin gjith galaktikat. Hutint dhe korbat e prgjumur do ti trmb gjelbrimi. Mes tyre ashpr do t grinden shqiponjat dhe skifteret. M i egrsuari det-varri ka pr t shuar dallgzimin. N kopshtijet e mija ejani pr t kaluar pushimet. Gjith stint e vitit kam zbritur npr vargje. Pa le t vdes un kopshtari m i varfr i bots. Q t keqen m thonj kam futur thell n varre.

Gjithka ishte prmbytje... Pr ku nxiton kshtu njeri i mir? Mes dnesash t prulura, me nj batanie te shqyer hedhur supeve, q kutrbon prej ers s pshurrjes s femijs, pr ku vrapon vettimthi duke prshkuar rrugen e mekatit ? Mes ulrimash t paprmbajtura, hapi yt i rnd shugatur prej tmerrit, dnuar prej fatit, pr ku vrapon? Baltn e padukshme t prmbytjes shkel,
178

veteveten duke mos njohur nn rrezet e ngrira prej pafajsis s braktisjes. Mbetur i trmbur je , i hutuar prej angullimash t trishtme, me shikim t ngrir prtej hapsirave ujore, q hapen me pamjen e tyre m t frikshme si ditve t dhimbshme t prshpirtjes.. Magji e errsirs, vettimthi t pret udhn. St l m tutje t shkosh. N bndsi t mureve te vjetr t vetprmbajtjes, t nguros. Dhe ti n grushtet e pabindur shtrngon lott e pendess, rrjedhur prej shpirtit q t dhmb. Ofshan dhe shfryn me lutjet e t dnuarit, si shprthim i nj vullkani t nndheshm. Si mllef i padeshifruar i t munduarit. Pushtuar prej tmerrit t humbjes s gjithckaje, mendueshm ul syt e puth kryqin e ftoht. M t ftohtin e ksaj mbreterie t uditshme makutrie. A thua gjithka e jotja ishte prmbytje? A thua se gjithka jotja ishte vidhisje mndurie ? Nga gryk e shprthyer e argjinaturs, si prej nj prbindeshi t pavdekshm, t tjera deklarime shtetari, derdhen mbi ty nn moton e nnshtrimit. T tjera deklarime si trashgimi e vetme e mosmirnjohjes ndaj t mirnjohurit turfullojn, si pr ti ndezur m tepr flakt e zemrimit. Katastrofa mjerane,rend permes ulrimash t heshtura, ku t gjith i shmangen, i largohen si djalli temjanit, reflektimit. Nn shprthimin e aorts tnde shekullore t rrebelimit, ti arrin t kuptosh se kjo nuk sht gj tjetr vese nj dhunim i nj forme tjetr e prmimit. Analeve te mbijeteses ka gjetur vend dhe vetshkatrrimi, mbi t cilin si vettima nj dit do t zbres ortek i paprmbajtur i ndshkimit. Qielli rrufe zbraz me tr fuqin e zmrimit, si nj tjetr fatalitet mes kuisjeve t mallkimit.
179

Gjunjzuar prpara fatit tend t mallkuar dhe sa do t qndrosh? Pr sa koh , o njeri i mir do ta vuash denimin e besimit ? Ndrtesat prreth nxijn ngjyrn e mellanit N t shtata koket e dragoit shuar n shprthimet e flakve, ti sheh sot mes ksaj prmbyjeje, fytyrn m t prudnuar t katallanit.

Mbi supet e tu. Sot miku im, mbi baltovinen e supeve te tu t rnduar prej prmbytjes, prgjumen mendimet. Zn e rizgjohen befas mbi to vullnetet. Buz brigjeve t tyre, gjaku i buzqeshjes s mngjezit prplas trishtimin e harabelit t mardhur dhe t njomur prej shiu. Sot miku im , mendimet e tua mbajn peshen e borzilokeve ne vazot e rrebesheve, ku furtuna e lindur prej duarve t mia, ve sa larteson kreshten e solidaritetit. Mbi kt det t turbullt, t trazuar, vetm, krenaria jote lundron mbi lartesite e maleve
180

dhe pse mbi supet e tu peshojn me mijra halle, me ritmin e pandalshem te valleve. Sot miku im, mbi supet e tu vetem un nuk kam pesh. Kam hequr prej vetes gjith kam patur, pr ta sjell diku aty, ku gjmimi yt sht njsh i tretur ma baltn. Sot mbi supet e tu dhe kukuvajka ka derdhur heshjen e saj

Me erdhe bardhesi.............. Bardhesi, sa vite te kam pritur.te me vije, e ngarkuar me bukurine tende te vecante. Ne lakueshmerine e trotuareve te bardhe, te derdhje gjithe ngrohtesine e universit. Te uleshe kembekryq me mua ne nje bar. Dhe bashke te rrembenim aromen e mengjesit. Prej syve q ende rrin e vshtrojn si t ngrir, Prtej iluzioneve t humbura t shpress,te kam pritur. Te kam pritur si prindi, qe prt femijen e tij te pare. Si i dashuruari, qe me paduirim ne pike takim prt dashurine. Mendueshem te kam pritur n dheun ku kam shkelur. Ne dheun tim bujar, ku kam ndrruar prjetsin. Fytyren tende shihja i mahnitur tek shendriste, me butesi ledhatuese prej flakes se platinit. Brenda syve te tu, shembelltyren e vetvetes dhe ngjashmerine doja te shihja qe kishe ti me pikezen e shndritshme te veses se agimit
181

Ti ecje permes shakullima shkndijash te kristalta. E me syt, q t flakrinin me ndiqje pertej udhes. Atje ku te shpinin gjemimet e mendimeve te mia, tutje perbytjeve te llahtareshme te nje lumi.. Me arrite diteve te acarta, kur kembet e mia te zbathura, pllaquriteshin ujerave te ftohta te dimrit. Kembet e mia te holluara, te pergjakura ne rrepira vitesh. Me erdhe me ate zbardhellim dhe dridhje te lehte te fytyres. Me erdhe si era e vakt, qe fryne mbi rruget e argjendta. Me erdhe si aroma e pakapeshme te kajsive dhe luleshtrydhes. Me erdhe si prmbledhja e te gjitha prmbledhjeve. Me erdhe bardhesi , si lngu i lngut,si drita e drites. Me erdhe me e embel se mjalti i mjaltit dhe zemren te teren ma rrembeve, per te ma hedhur humnerave te fatit.

182

O ti, shpirti im.... Fluturuar st kam par nj dit mes kaltrsive. N oaze lulesh t praruara su puthe ve nj here. N vetvete trete tinguj e gjith kngt e dlirsive. Mbi akujt t krisur shugurove udhtimin pr n ferr. Dhe nj here ti ndjen rikthimin e s djeshmes. Dhe nj here ti gjndesh mes zis dhe poshterimit. I damkosur prej turpit t tempullit tend t shpreses. Dhe nj here ti ndihesh i pergjakur prej helmimit. O shpirti im kryqzuar prej mijra mkatesh! O shpirt i grisur prej kthetrash t nxirrosura. Gjithnj e m shpesh t ngacmojn fliqsit. Dhe gjith madhshtit e marrzive t marrosura. Ti shpirti im i vrar, q s gjete kurr ngrohtsi. Lnduar prej padrejtsish t lindura prej verbimit. Pushtuar prej ethesh t dhimbshme si duron? T pafrerin kalors me shpat t mndurimit.

183

Prsri t thrras....... Tej skajeve t errsirs, nn yjet e prgjumur. T zhytur n prhumbjen e nj muzgu ku m le. Aty kam mbetur nn ngjyrimet e nj pylli t trmbur. Si nj kshtjell e vjet, rrnuar trsisht prdhe. Mes fanitjes s papritur t nj kujtimi n ikje. T hollt gishtrinj prmes flokve t lagur. Ende ti ndjej si n t paharrueshmen dit pritjeje. Kur t trin m pshtolle trupit tnd t zhveshur. Ngurtsuar si pikza e shiut, prtej lartsive. I qndroj portretit tnd n nj korniz t thyer. N varrez puthjesh mu ktheve pr buzt e kafshuara. N nj tingull t thekshm, shpirtit tim t grryer. Nuk di prse t dua me mndurin djaloshare. Ndaj shpesh t thrras me zn e ndrrimit. Prej nj tjetr bote me heshtje m prgjigjesh. Duke m zhytur thell labirintheve t zhgnjimit .

184

Etyd. Shpesh her mendueshm t shoh.. Shpesh her t shoh t trishtuar. T lodhurat qepalla t tuat percjellin vetm dhimbje dhe lumturin e diteve t vonuara. Un e kuptoj se si e shohin botn syt e tu. E ndjej se si ti i prjeton agimet e prhumbura. N tokn tnde t t parve mbrthyer t mban fmijria. T mban dashuria me largsin e hijeve t vetmuara.. Tek ty mbijn filizat e lulkuqeve t ardhshme. Tek ty do dit hedhin shtat krcejt e drithrave. Blerojne e marrin jet idet m t vyera t popujve. Tek ty e verteta shklqen me shklqimin e vettimave. Un ti ndjej rahjet e zemres, q t vijn pr njerzit e thjeshte. Pr dhimbjet dhe kngt e tyre t przishme.. Si udha q gjithnj i thith udhtart e saj. Ashtu thithur t ka ty, brenga e tyre e prditshme. Por t tilla jan ditt tona . T tilla jan javt, muajt , pse jo dhe vitet n pritje. Ato shtyhen e shtyhem mes strmundimesh t mdha Dhe thekshm rnkojn prej ngarkesave n rritje.
185

Ku mund ta gjej demonin e arsyes ?..... Si e zeza heshtjegjat e shpellave t lagshta. E egra vdejke rrzuar mbi bulevardin e gurt. Pranvera e trmbur prej dridhjes s qepallave. Prsri e frikur, si hije shtyhet e shtyhet npr muzg. Aty do t mbeten tre gjakra -mpiksur, t pathara. Si prbetim i nj toke q smundet t jap buk. Si nj rnkim i thekshm i mndurive t marra. Prej marrzis s nj klani t vdekur n kolltuk. Pasiguris s hidhur se m trmben t furishmet ndrra. Dhe djalli me ngjllin q flen brndsis s godins sime. Mi vrasin e mi prgjakin mendimet e kthellta. M tmerrsisht se vendimet e ashpra t nj giotine. Ku mundem t ta gjej demomonin e kthjellt te arsyes? Ku mundem t ta gjej prthyeshmrin e rrebelimit tim makabr? Mbi dallg deti kam mbire si nje lulkuqe e prgjakur shtrngatash. Dhe i till dua t vdes mbi dallgzimet e detit tim t kaltr.

186

Nn tingujt e nj knge lamtumire...... Hapsirs humbasin tingujt e nj knge lamtumire. N heshtje i ndjek, tek shkojn , si zogj n fluturim. Prulur i ngrir mbi kt platform t ftoht betoni. Nn nj pritje t papritur ,nn nj makth me rnkim. Mbytur, t pamvarurn liri timen krkoja t shijoja. N tokn brinjkafshuar prej uris s lukunive. T munguarat vite t jets, mes rinis t jetoja. Si e bukura Artemid, bredhur livadheve e pyjeve. T coptuar prej dritash rrezeholla t agimit. Tutje humbasin tingujt e ksaj knge lamtumire. T mbytur jan zrat q kndojn, prej dshprimit. Nn peshn e nj force, q prcjell vetm thirrje. Tmerruar miopis s t prdals bij t Telefases. Shprfillse e gjithaje,afruar prej miqsis s mire. Fluturimthi mbi glob ngre sot pllumbat e mi t paqes. Me fjalt e pathna pa z, t shpreh vet nj dshir.

187

Mbi bulevardin e akullt... Mbi bulevardin e akullt.. Shperruar prej peshs s dhimbjes, djegur prej flaksh t egra t zjarreve, t gjith kalojn ngadal, si rrjedh e nj lumi t przishm, nn heshtjen e rnd t maleve. T gjith shkojn me gjakun e bijve t rn. Me rroben e lasht t mortit e lule npr duar. Si nj mori e piklluar, q dot se prek ngushllimin Si nj kng e pafundosur, q njrin sy mban zgjuar. Mbi bulevardin e akullt. Kalojn lumenjt,liqenet dhe fushat e shkretuara. Traktort e vdekur buz ugareve. Lulkuqet e mbira pranvers s paardhur dhe nj cop det i trazuar, me nj varke direkthyer, mjerane. N bulevardin e trisht kalojn pr t nderuar t pambyllurat plag dhe nj dit me er. Nn vshrim halor t merimangave dhe rnkimin e nj poltroni t vetmuar. N bulevardin e akullt kalojn t gjithe. T gjith me nga nj cops shqiprie me fytyr t trishtuar.
188

Errat q fryjn........ Fryjnfryjnfryjn fryjn Dhe prsri gjithkund fryjn errat e rizgjimit. Mes ulrimash t thekshme vrullshm shfryjn. Mbi globin e rrudhur prej mplakjes s mendimit. N ndarje hapsirash, mes boshllqesh t ngrira. N t pafundmet vakuume prej zjarrit prvluar. T stuhishmet erra meridianeve prdridhen. Planetit i prqeshin qorrollisjen e tij t verbuar. I ndjej dhe un, tyneli i errsirs, i drits s largt. Lvozhgn e ashpr n ngjyrn e errt t ndryshkut. E ndjej dhe shoh nn tkurrjen e tij t vazhdueshme. Pandalshmrin e thrrmimit t likenve dhe myshkut. Fryjn prpara fytyrs s shmtuar t braktisjes. Prmes rrjedhave t thella t ujit t tejdukshm. T rejat erra thyejn makthet e gjata t pritjes. Mbi brigje lotsh ngrihen e bien mallkueshm. Fryjn, rrugve t fundosura mes t gjallve ,t vdekura. Ardhur prej udhsh n t prjetshmen strehz ngjllore. Fryjn mbi t tjerat diktatura, me fyrra t maskuara. Ku zri i uris klithmn se ndal hapsirave qiellore.

189

Lngu i limonit... Pik, pik pikon lngu i limonit. N rrethin tim t dhimbjes hap rrath valsh. Si nj koh e ngurtsuar n nj gur t strmadh. Mes rrathsh, bisqe t harlisur karafilsh priten. Bien si zrat e vrazht, q prgjigjen krkojn. Bien n t njjtt rrath ku asgj spiptin. Syri i honit dridhet prej tmerrit t lngut t gjelbr. Si n nj dimr t mardhur, gjithka para syve t mi shkon prtej imagjinates, ku ve lngu i limonit kurr nuk shteron N at t pakt prhimtsi, q mbrmja m dhuron. Un frym e fundit t shpress mbaj mbi brigje lotsh. Dhe njher mundimshm risillem npr Kto rrath flaksh. Dhe nj her n maj t gishtrinjve do t kridhem n kt det t gjelbr. Pa arritur t kuptoj pavrtetsit e jets. Pa mundur t shpreh at ka kam dashur t them, si vullkan shprthyer prej thellsive t zemres. Pik, pik pikon lngu i limonit n rrethin tim t dhimbjes. N rrethin tim t dhimbjes pikon, pikon. Pik.....Pik pikon.....

190

Ne e urrejm lotin e habitshm t nats M se e uditshme kjo q ndodh me ne. Sa m shum plakemi, e ndjejme nevojn e jets. M shum na rritet pasioni pr tokn, pr dritn, pr frgllimin e gjethit dhe valzimin prgdheltar t detit. Ndjejm nj rizgjim kujtese pr pejsazhet e pamasa. Dhimbje kur lumi yn tkurret deri n pakuptimshmri. Trishtohemi si vjesht korbash gryksore, pr pirgjet e larta mbuluar prej aluvionesh, pr vrugun prvlues kur bie mbi grurore. Dhe pse rreth nesh vrtitet era drithruese e fluturs. Ne kjo sna mrzit. Agimin prher n sy e mbajm zgjuar. Me Hirushen vallzojme nn tiktakun e saj t vrazht, pa u mrzitur aspak pr gjithka, q kohs son i ka munguar. Sna shqetson habia e pakuptimshme e nats. Koha, q mes errash, prgjat fushave me yje, gishtrinjve tan t hajthm dridhet, dhe buzve t holla nai rrmben nektarin e trandafilit. Bari pasionin ton e mban n frgllimn e tij. Nj mij here t zgjuar prej shizave t krmillit. Ne e urrejm lotin e habitshm t nats..

191

"Qielli me yje mbi mua, ligji moral n mua Shpesh i prhumbur udhve mkatare t nats. Imponuar prej ksi tranzicioni t gjat, paradoksal. Ktij epitafit mbi gur-varrin e Kantit shpesh i referohem. Vetvetes kurr pa i krkuar,pendimin tim verbal. Dhe mes imazhezh shprfytyruese,q syve m ngrijn. Teksa i rikthehem si hija ngrehins sime t shkatrruar. Po ktij epitafi i falem, pr udht nga kam ecur. Pr gjith kam brtitur, i ngritur dhe rrzuar. Un jam pr ju Neptuni prmes dallgzimeve t kripura. Anima Mundi, q nga varret ngriti shpirtin e besimit. I irrituari prej poshtrsis s nj kanoniku mjeran. Pr boshllqet e t s prditshmes,i nats zjarr prvlimi. Jam heshtja e zez e shpellave t largta. Taipani helmues, armik i betuar i mshirs, Prbuzja e urryer, prmuese e Guimpenit. Shpirti, q prplitet prej kafshimit t cmirs. Kshtu mbeta un,nj z, nj kng dshprimi. I prditshmi kuant i juaj , q brendsores emeton. Pr ulrimat e ers s vjetr, i paprmbajturi, rrebelimi. Kur ndodh q n emr t popullit,i pandershmi triumfon. Qielli me yje mbi mua, ligji moral n mua.......

192

Mu ktheve n nj Ave Mari Nj dit t bukur t majit. Si flutur tek qndroje mes mijra ngjyrimeve. Ndr petale lulesh nuk di pse t'ngatrroja. Si dikur Afrditn mes miljarda yjesive. Cudi !? Si s'mundej t'a kuptoja, Kaq plag t mdha t hapte dashuria. Mes lulesh i prhumbur t ndiqja pr t kapur. Por ti shpejt fluturoje. Mbi petale lulesh,me mua luaje si fmija. Si era m ikje..M ikje.... m ikje.. Mes dhimbjeve t nats,prej nj zri lnduar. Thirrjet e zemres,fundit t bots i ngrita. I ngrita ve pr ty mbi shpirtin e munduar. Arratisur bots ku s'm ngrohte as drita. Prmes degdisjesh qiellore, prsri un t ndjek. M trheq nj mendim, q s'dua ta fashis. Prej thinjash zbardhur gjer ne pleqerine e thell. T bukurn flutur maji kurr s'do doja t'a braktis. N brndsi t zemrs e gdhnda emrin tnd. Me vete pr ta marr ngado ku t jesh ti. Se zemra e coptuar paqe kurr nuk gjen. se shpirti prvluar s'vdes pa dashuri. N tempullin e dashuris, pr ty kryqzova ndjenjat. Endrrat i fashita prtej yjesh t hirt. Pas fluturash mbi petale kurr s'u rrebelova. Por qetesisht t ndoqa, si i verbri pr pakez drit
193

Hapsirave t rregullta nuk di ku t krkoj... Kaq vite jetuar jam me bukurin tnde n sy... Mbi gonxhe lulesh shoh t njjtin portret. Prtej syrit tim imazhi yt s'mu tret. Teksa befas m'u ktheve nj dit. nga nj flutur e bukur n nj Ave Mari.

Vetm dashuria mbetet e prjetshme.

194

Ku shkuam at dit? M kujtohet vetm frshellima e blirit t blert, nj pellg i ndezur prej ngjyrave, i mbshtjell prej ndrrash t mndafshta. Po.. edhe dy syt e ty, si syt hyjnor t Afrdits, q rrjedhin kristale akulli, tek pulsonin mbi knaqsin e shqisave. Asaj dite,ti portn e blert t pranvers krkoje t hapje me elsin shumgjyresh t luleve ku flinin blett. Syri i hns s mesnats, livadhit ndiqte gjurmt tona t arta. Kashta e prhimt e reve, ethshm digjej pyllnajs. Prmes dnesash, prej flokve t derdhur, grushtet mbushja me pikzat e shiut. Me to trishtimin shuaja n at muzg t prflakur. Aty kishim mbetm si dy gur t nj kshtjelle, gjersa nata n gulsha dbore, yjet e shuar derdhi mbi ne. Ti sdoje ta besoje se un kokrra dllinje kisha mbjellur pr buzt e tua t djegura. Mndsisht nuk isha m aty, por diku larg. Mendoja se ska perandori t prjetshme. E prjetshme nuk mund t jet as toka. Se vetm dashuria mbetet e prjetshme, ushqyer prej nj burimi t prhershm. Tutje, gjurmt e skive kishin mbetur si dy paralele,q humbisnin pafundsis. M pas,vetm ajri i lagsht i agut riprtriu kujtesn ton t ngrir. Ather ti m the se fati im do t ndiqte kngt,letrat, librat dhe poezit. Dhe un q prej asaj kohe,
195

asgj nuk kam lvizur nga fusha ime e betejs.

N koh fushatash zgjedhore

196

N koh fushatash zgjedhore, si n koh korrje shirjesh, mbledhur lmit t qelbur,ndizen e shuhen magjit. Prej hingllimash e troke kuajsh t hazdisur, mes shtresave t pluhurit t ngritur, tutje perndimit shuhen mendimet, thyhen kmbt e prgjakura t shpresave, ndrydhen e zbehen dhe nj here agimet. Ksaj pranvere t pa lulzuar, t atht si shllira ku bukn e prditshme ngjyejm, m askush nuk pyet pr ne se jemi sot. Ndaj ndjekur prej klithma njrzish t ethshm arratit i marrim si zogjt pa kok. Ne, t robruarit prej gjakut t heronjve, q smund ta pranojme kt realitet, damkosur prej humbsish t prjetshm. N koh fushatsh zgjedhore. T nxehtat koka ballin murit t pagdhndur prplasin. Me ulrima mndurake kohn prdhosin demagog bastard, karrikexhinj. Prmes gryks s shqyer t kurtizanes s tyre vdekja skursehet t lexoj serishmi emra t rinj. N koh fushatash zgjedhore dhe pse m t zymta na shfaqen ditt q vijn. Srishmi n apelet kryqthyera thrritemi ne, q mse nj her i jemi prgjigjur zrit t heshtjesh, t bindur si shenjti urtsis s pafajsis. Ne, q shtrnguar fort litarsh ngjisim shkallt e ashpra t jetes. me vuajtjen e paprmbajtur t prroit t egr, q vers s shkuar, e njjta kurtizan ia thau burimin. N koh fushatash zgjedhore dhe nj here prpara kutive na nxjerrin si rrobe t lna garderobit t vjetr.
197

Por ne s jemi t vdekur....... dhe pse t plandosur nn harrim. Prej mizerjes, lutje predikuar prifterinjesh, hoxhallaresh , dervishleresh. Prej zjarrit t vettimave djegur. T rrebeluar skrkojm ngushllim.

Po ktu do t jemi.............. Si nj qiell q luhatet prej njrit horizont n tjetrin. Mbshtjell rrobesh t shqyera, t shtrnguar prej tmerit.
198

Me nj przierje butsie n vetprmbajtjen ton. Nn nj ritm t plogsht, t brejtur shkojm drejt ferrit. Si nj turm robrish fatkeq prej kampesh arratisur. T pazshmet legjenda mes buzplasjesh prvluar. Me jehon malesh lidhur sup m sup przhitur. Nn z mrmrisim prej zemrash copthrrmuar. N fije na sht dashur ti shptohemi asimilimit. T jetuar skajeve t shoqris mbi shkallina guri. M par se gjithka ta rifillonim prej fillimit. I krkuam njri tjetrit ve besn e nj burri. Fal virtytit dhe kodit gjenetik t lindjes dhe rritjes. Pazgjidhmsisht t lidhur me peisazhet e vet jets. Si nj dallg e herpashershme n t njjtin vnd mbrritjeje. Kemi ecur me ndjesin pr t qn kopje e vetvetes Si rrnjt e pems toks son fort i jemi mbajtur. Pr tju shmangur rrokullims vdekjeprurse t humners. Prej kohve t drits deri tek largsit m t mdha. Njherazi i jemi larguar verbris, errsirs dhe skterrs. E nse shpirti ska m shpirt dhe fjala smban m fjal. E nse drita ska m drit dhe zjarri ska m zjarr. Nse koha nn qiej muzgu kuptimin e humbet. Ne prap ktu do t mbetemi, t gjall prmbi t gjall. . E dim mire se toka do t ket prher t ara. Se lule do rimbijne anve t kaltra, kratereve t thepisur. Se do t fryjn prher tufane, udhve t prbaltura. Do t ket prher nj suferin me ngrica t acarta. E dim mire se do t vij patjetr nj koh zjarresh. Prmes frfllima gjethesh dhe ulrima skamjesh. Ather kur do t rihapim prsri nj tjetr kapitull. Me hapsir t mjaftueshme pr nj frymmarrje t lire

199

Kur luanim t dy.. Kur luanim t dy, kishim ve pak fjal Vetm pak.pakpak Un rndesn e fjals peshoja Prmes zrit t nats prfytyroja vetm fjalt.
200

E syrgjynur ulrinte ofsham e shpirtit ton. Mes imazhesh t gjelbrta mrmrimat e mia dhe zhurmat e detit prtypja n heshtje, duke ndjer hapsirn e plot t emocioneve. Posht Currilave,yjet e fjetur binin si shkndija. Mbi kreshta valsh ku hidheshe ti, shuhej dyrrokshi i fjals. Tutje nj serenad e largt ledhatohej mbi flett e pluhurosura t palmave. Ne ende vazhdonim t luanim Luanim t dy.... Luanim mes pshertimash t prjetshme..

Kur thyhej vjeshta Kur thyhej vjeshta, nn nj przierje vaji dhe tingujsh, mes pikzave t fundit t shiut humbiste portreti yt. Lot t dhimbshm i pikonin qiellit zmrak. Si nj pupl imcake mes dbors s par, q kishte nisur t binte, humbisje ti larg mes pyjeve gjethern.
201

N dhomn time heshtjekallur, nj jerrm e dobt ngatrrohej mes librave. Ngatrrohej mes rreshtave. Ngatrrohej mes fletve gjysm t shkruara t poezive. Rrethuar prej unazash korale t diellit. Tehut t mbrmjes i vrtitej hija jote e bardh. Ngurrime rresh vareshin mbi dushknaj. N sfoundin e dikaje t paprcaktuar kridheshin syt e mi dhe krkonin t gjenin Pse-t. Ende nuk mund t kuptoj se si heshtja lviz drejt grykvarresh t errt. Se raport enigmatik ka me jetn, vdekja. Se deri ku zgjatet e zgjatet kufiri i shpress. Di vetm t them se pr aq koh e dashur, ti ishe madhshtia e vet jets .

N ditn botrore t shtypit.... N detin e ngrir t mendimeve t mia. Prej vitesh vazhdon tm endet hija e trishtimit. Shpirtit m mblidhen si nj grumbull hedhurinash. T panumrtat dilema,t orientuara ekuilibrit. Nn prgjrime lutje nnash, humbas i helmuar. Si trumbcaku i grunajs,i pashmangur fluturimit. N hapsira vuajtjesh prgjithmon duke medituar. Mbeta m i binduri ushtar i skalionit t pare t sakrifilimit. Cdo dit duke jetuar anormalitetin brnda anormales. U bra prues i ideve, q varrosen e prmohen. Me bindjen pr t arritur atje ku asnjher nuk arrihet. Por q vetm padrejtsisht prej padrejts ndshkohen. Mes krcnimesh kam vrapuar si dallg shprthyese.
202

Shkrettirs s vizionit pa iu prulur nnshtrimit. Si lis i djegur kam mbetur mbi ca rreshta poezie. M i palodhuri luftrar i lufts pr lirin e mendimit.

Ktu Ktu shpesh jasht do kufiri ndihesh i vetmuar. Ktu shpesh lirin bnda vetes e ndjen t munguar. Ktu n mijra hektar gjaku mes kujesh t prdhosura. Ketu nj asti mund t vritesh prej mndjesh t marrosura. Ktu papritmas ndihesh nga qafa i trhequr prej zinxhiri. Ktu dhe m maskaraj pr interes t prgjrohet si m i miri. Ktu dhe m t shmtuarn pr m t bukurn ta paraqesin. Ktu dhe m t prmuarn me petk madhshtie ta veshin. Ktu jeta ka mbetur nn pamshirshmerin e dhunimit. Ktu njeriu shprfytyrohet i robruar pas shklqimit. Ktu vlerat humbasin si klorofili gjethes s vjeshts. Ktu nprkmbja prlotur zvarritet kmbve t shpress. Ktu sapo mbyllet nj kriz, nj tjetr m e rnd rifillon. Ktu dhe dhunim i vots s lire sht thyer n institucion. Ktu ngjlli dhe djalli flen n t njjtin shtrat t bashkjetess. Ktu n mijra kristale pikzat e lotit mpihen. Ktu do dit e m shum fytyra e popullit nxihen.
203

Ktu dhe udhs njrzit me vetveten bashkbisedojn. Ktu dhe perndit nga pamundsia zn e mallkojn. Ktu

Nj dit..... Nj dit, dritares tnde do ti kthehem. Do ti kthehem dhe blirit plak, ku pr her t par asaj nate ne u puthm, prgjuar prej rreze hns ngjyr gjak. Prsri t njjtat fjal kam pr t thn. Prsri nj grusht valsh kam pr t dhuruar. Me po t njjtn mnduri do ti prskuq buzt. Me po t njjtn forc shpirti, kam pr t shtrnguar. Nj dit do ti kthehem dashuris mndurake. Atje ku 'do gjeth, ku do deg, ku 'do syth m ishe ti. Se ti pr mua ishe ndrra. ishe dita, ishe jeta. Po, po e dashur, ishe ndjenja gjer n marrzi. Dhe i vdekur n qofsha asaj dite. Shpirti im patjetr atje do t t gjej ty.
204

Srishmi...... Srishmi si nj golle rrnimi ndr male, teposht drits s ligur hnore, trupit mu hap plag e pashrimit. Srishmi si frfrim barishtesh mbi varre t rrnuara, jeta rnkoj nn pamshirshmrin e dhunimit. Srishmi gruja prmes kuje dhimbjesh, parreshtur nduk t zinjt flok t saj t thikta dhe fmija rrugsh ngarend i tmerruar, prej pshertima melodish npr tela t elikta. Srishmi rrufe qiellore pezull qndrojn mbi kreshta dallgesh dhe e athta arom e viteve ende vazhdon t grryej thell e m thell rrnjt tona t ndezura prej vlagsh. Srishmi nn rrnoja t ksaj ngrehine pa dyer e dritare, t thrrmuarit gur prej diegies, asknd nuk trazojn. Srishmi nj qyqe karhlagur trarve t przhitur t atis, ku, ku-n e saj t pandrprer nxjerr e prvuajtur dhe tutje perndimit bashka t lagshta resh, tufane shkatrrimtare paralajmrojn. Srishmi lakuriq t frikur,kraht e nderura rrahin nn dritn e mugt e m pas po aq t frikur humbasin pas muresh plot lagshtir e myshqe terrinash. Srishmi dhe srishmi un vuaj n burgun tim t prjetshm. Vuaj mbytur n oazin e qelbur prej kusarish banditeske.
205

Kurr m mbrapsht prej udhs sime pa triumfuar nuk kam pr tu kthyer. Kurr m si Krishti s'do t mbetem prej gozhdsh i mbrthyer. Ndoshta prej ktij mendimi prej shekujsh nj mij here ksaj toke i kam vdekur dhe prej shekujsh po prej t njjtit motive i jam ringjallur pr t mbetur i paprekur. Srishmi dhe srishmi un ktu do t jem, sy hapur varreve t etrrve, eshtra patretur.

Troja ra Nuk ka m Troj.. Troja ra Nuk ka m Troj Kali i drunjt si sfinks i balsamosur shurdhuar prej thirrjesh, ngurosur prej samarosjes, vetdije-humbur i mbeti shkrumbimit. Llahtarshm u rrzuan kullat eliptike. Nn krleshjet e flakve q do gj przhitn, themeleve t prgjakur pirgje hiri vullkanesh, u mblodhn n krthizn e saj t vdekjes. Nn t pamshirshmen rrokullisje zjarresh q shkrumbonte tempujt, kode t lasht digjeshin buzve t nxirosuar t skterrs. Nn krcllimat e elikta zinxhirsh, humnerave tok me t vidhiseshin priftrinjt. Qetsi e rrnqethur prej klithmash t mjerueshme, gojs s shqyer t shkmbit dhmbkrimbur, i mbeti si kock e paprtypur. Troja ra Nuk ka m Troj Gjithka u shndrrua n nj llum t qelbur. As edhe nj i vdekur, rrnojave t saj, prehjen e tij, kurr m nuk kish pr ta gjetur. Lart, syri i verberi i hns,
206

prej tmerrit dhe nj here u kreshperua dhe koha drejtpeshimin humbi pabesueshmrisht shtatoren e saj duke shkallmuar. Troja ra Nuk ka m Troj..

Tek nj bregore e xhveshur.. Net me radh hutueshm nxitoja pas ikjes tnde. Me skeletin tim prej lodhjes e drobitjes t cfilitur. Nuk di se si humbisja prgjat udhve npr mjagull. Pas jehonash dhe oshtima zrash timbr grisur. Npr gur shkmbenjsh gjunjt mu prgjakn. Gjersa fryma m ndali tek bregorja jon e xhveshur. Atje prej magazines s kujtimeve tona t vjetra. I pash prsri dy syt e tu, si dy meteor t djegur . Atje nj qeshje gjeta dhe pak fjal t mbshtjella. Me t ngrohtin hi malli dhe identitet kohshkuar. Mes myshqesh aty gjeta m shum se tri t vrteta. E m t gjalln at, q marrzisht ishim dashuruar. N at bregore, ngurosur kish mbetur zmbrapsja jote. Vajtimi yt, q kngn time n mijra pjes kish ndar. Shtypur prej marrzis tnde si kokrra t kuqe dllinje. Ende nn dnesa prlotej e rnkonde ndjenj e vrar.

207

E imja dashuri.. E imja dashuri, titanikja e akujve t pashkrir. E thella humner dhimbjeje, przhitur npr zjarre. Kraterit t zbrazt t zemrs sime t ngrir, nektarin dehs t netve qumshtore hodhe, pr t thyer vetmin time krenare. E brisht m linde muzgjeve t prflakur. O ti, m e pakufishmja knaqsi e pambarimt, q vrullshm u ngjite ditve t mpastajme me tr mbsin tnde mishtore t shrimit. Un ethshm t ndoqa rrpirave t rrmbyeshme. I prhumbur shpesh her horizonteve t djegura. Prmes frfrims s kallzave t pranvers t thrrita. Gjer dits q t gjeta mes udhve t mia t vdekura. Tu prula gjunjve si nj shpendi i plagosur. E supet ti mbulova me shtrojet e mia t varfra. Pas zjarrit tnd prvlues i tri i marrosur. Mjegulluar prej djersitjes s gjinjve t bardha. E imja dashuri, zjarrmtarja e ditve t lumtura. Qiejve t mi ndrioi drita jote prej ylli fergllues. Ajrin mbushe me shkulma valsh t prgjakuara dhe t paprekshmet errsira t shkretuara mikluese.

208

O vajz e rinis sime t hershme.... O vajz, e ditve t rinis sime t hershme. Cmi afrove sot kaq pran, t panjohurat e tua t akullta? T vdekurat vegime pa varre t buzmbrmjeve. Dhe ngjyrimet e humbura errsirs, dit-netve t amullta. Cmu afrua e jotja brishtsi, q aq shum ta kam dashur. T harruarat udh t shtegut, pr tek shpella ku jetuam. Ato mijra imazhe t rregullt nn prthyeshmri t drits. Kryqet e krahve t mshtekns ku dashurin kurorzuam. Lrm syve t tu t ulem, si zog i gjumit t trazuar. Pak aste t hesht mbi heshtjen tnde t shndritshme. Mbi qetsin e syve t tu, m t qet se vet qetsia. T rri m i heshtur se vet heshtja e prjetshme e yjeve. O vajz, e ditve t rinis sime t hershme. Ti ende jeton n brndsi t paqes sime t but. T mbledhura brnda teje jan dnesat, shprthimet. T fundit pshertima t humbura npr muzg. Oh shqisa ngjllore, burime t puthurash. Oh vezakja e prskuqur buz e kafshuar. Gjithmon e m pran ma sollt etjen time mizore. Dhe t besuarit se me ty,vet vdekja sht harruar.

209

E shtrenjta nna ime... N ninullat e mbremjeve kur djepin m prkundje. Kodin e jets m hidhje mbi fytyr. biro, si pllumb i bardh, si nj yll. shpirtit ballit m'i kndoje. trishtimit, prej rnkimit mekur. ime, veten rnd qortoje, ve pak buk t thekur. Supeve t brisht, rnduar mijra halleve. t zeza, buzqeshja sapo nisur. hapn dhjetra varre. rridhte jet e ngrysur. mendafshi ,si nj vello hedhur. ditve m prcillte. porsi llav derdhur. m digjte. N bebzen e syrit e gjall ti m je ngrir. pse thinjur je, tretur gjer n kock. mbetesh deti, prej dallgsh e prpir. val,a si e vogla prrosk. rritmu - rritu biri im, bmu Ungjijt e Nn ethet e E shtrenjta nna se s'kishe 't m jepje, Veshur me Fatet t kryqzuan, t Nn lotte e ngrir, t Me butesi Fjala jote mbl Ngrohtsi e shpirtit tnd Hap pas hapi nn, trupit se Dhe Pr mua Un nj copz

210

N ditt e marsit t trisht..

Si ndodhi fillimisht se mbaj mnd, Kujtoj nj det t trazuar njerzish n nj mot t trisht. N nj mot pa mot,humbur prjetsis. Kalatat prpinin me zhurmime akualiptike dhe moli i plakur digjte vegimet e pafundsis. Dridheshin gjymtyrve t mija gjith djajt e marrosur. Mbi ca dragonj t mdhenj kndoheshin kng magjike. Mes ulrimash shkonin, nn mrmrimat e kodit t urdhrave t prnatshme. Vidhisur kohrave t hershme biblike. Mes atij deti njerzish lundroja dhe un. Shashtisur prej nj nxehtsi joshse t ferrit, pa prfillur fatkeqesit e tmerrshme . Mes nj reje pluhuri imagjinoja parajsn e kozmosit dhe udh t shtruara me shklqim t mermerit. Pastaj nj Karaka direkthyer, me cima t coptura prej marrzis s largimit. Zhytur thell detit t trazuar me nj stuhi rnkimesh, duke notuar ne ajerin e stuhise, i mbytyr n pusin e thell t braktisjes. Larg, vetm nj drit pulsonte. Si i veti dshmimtar i ditve t rrmetit. fari ngritur mbi kodrn mjerane t qytetit.

Ishte

211

Prill i thyer.

Ne rrinim mbeshtetur n pravaz t ballkonit. T tjer pas xhamave fshihnin fytyrat e vrenjtura. Mbasditja e mbrthyer nn ethet e trishtimit. Prcillte mes pluhurit te horizontit fatkeqesit e tmerrshme. Ne mbeterine e xhungles. prilli kishte thyer njrin krah. T gjitha anijet ishin fundosur n rad, vetm rimokiatori lshon zhurm e tij t mbytur Lufta kishte ulur armt e saj. N ditarin tim vetm dika kisha ln t pashkruar. Dika, q kurr nuk kisha pr ta msuar.

---- Prill 1997 ----

212

Nj sekond, t prulem.

I rikthehem ngahere nje kohe apatike. kohe te ploget, pa nerv , dogmash oqeanike. per kete te sotme poshteruese te mos mbetem skeptik mashtruese. ka munguar sot nuk e di nese do te kem nje here te veteme ndonje pikembrritje.. mendjen vras mbeshtetur e pune sime. thote: Une serish do te kthehem nje dite, gjithe jeni pjella ime. e pafundeme. Amen! Lutja ishte e dlir. gjithshpirteshme. veshtire.

Nje mbushur Por smundem te hesht dhe per nje te ardhme Nese ne te shkuaren me ngahere nje pikenisje, E ndersa ne tavoline Nje ze qiellor vjen e me - Mbushe zemren me durim.. pasi ju te Dhe kjo eshte shpresa Nje sekonde, te perulem. Lutja ishte e E vetme dhe aspak e

Rropatur per qiellit..

213

Rropatem diteve te vetmise se pergjakur. ndez e fike mbi nje tavull te bardhe. mallkuar qe enderrat me ke perflakur. dallge me ke lene ne kete oqean shkatrrimtar Mbytur anija ime pa shprese shpetimi. kokekrisur ne drejtim te pakontrolluar. dhimbjesh prej syrit te permimit Dhimbshem shoh hyjnite e lufterave gjumnjezuar. Diku tej mbi dallget e bardha ,thithur prej nates Shenjterimi perfaqsuar mes luftera intrigash popujve fshin si djerset e vapes zeshem mallkon kete gjyeti te pambarimt shtrigash . Nje ze me shume, nje klithje e gjate, nen britmat e urise. plantacioneve te mendimit zheline e coptuar e lirise.

Cigaret Djall i Nje cope Kapedani Shtrenguar mes

Lotet e dhe Ethshem gjemojne Mbi terrin e mbjell Rrebelohet per qiellit

Zhelani im i vogel Nuk di ku e kalove kt nat dimri. Jasht bnte ftoht. Jasht binte shi.
214

Cila strehez zhelani im i vogel tu b jastk?, Cila rrugic e ngurosur , tu b ati? Frshllima jote mbl , trupin ma ka tkurrur. Kapelja Gavroshjane,lotin syrit ma ka thar. Dritherimat e zemrs sa her m jan prgjakur, nn vshtrimin tnd t heshtur, prbrnda ndezur zjarr. Rremuar kazanve kanace alumini, ditt i ngrysje me thesin hedhur shpine. Me zmr t vrar, pa m t vogln dshir, i rreckosur trupi yt,mbetur bredharak rrugine. Zhelani im i vogl. Barkun me buk, sta pash nje her t ngopur. Ftyurn e hequr, prej njolla lotsh t prskuqur, nje here sta pash t lar. I helmuar shpirti yt prej varferis, cfilitur. Lutjen e prditshme mrmrisje duke qar. Mbetur i helmuar prej varferis ekstreme . Lodrat e moshs sti pash nj here n dor. Buzqeshja buzve mbetur e prangosur dhe syri shikimtretur prej mkatit fmijnor. Si ti mjekoj plagt e tua zhelani im i vogl? Buzt e tua si mundem ti bj t kndojn? Un zrin e t vertetave t tua, ta gozhduar. Ditt e tua smundem ti l m t rnkojn.

skam pr

Ne luften per te mbijetuar.. N at ikje rraskapitse pr n tokn e premtuar. Larguar shpirtit prej territ t nats. I putha duke qare nne e prlotur,
215

kangjellat e ports dhe rrugicn e dashur Putha cimat e ndryshkura t anijes fantazem, ankoruar n molin e vjetr mjekrrbardh. Putha bregun e lagur dhe baltn e tretur t toks , t djegur prej zjarreve t largimit gnjeshtar. Mbi blun e detit mbolla mijera lot , pr t vaditur koralet dhe algat e mrgimit. Udheve t vetemuara pa kaje kthimi . Mbolla gjith brengat shkaktuar prej trishtimit. Mi shqeu marsi egr portat e keshtjells se zemres sime me pamje mesjetare. Hovshm me ngriti mbi udhekryqet e jets, humnerave te mashtrimit pr t njohur veteveten. Shpatullat dhe ballin i mbeshteta mbijeteses Si nje pikez vese u hodha mbi ditet gerqerore. Dhembet ia shtrengova damareve te jetes. Me krenarine e trasheguar burrerore.

Ndarje mes miqesh te vjeter. Vale te kaltera perendimit, mureve te rrenuara perplasen, Renkim i bankinave si puthje te vrara te yjeve te detit fluturuar drejte qiellit.
216

Diku ne hyrje te sheshit te trageteve, rrethuar hekurash burgu te blinduar, nen vezhgimin e qindra syve policesh. doganieresh dhe mashtruesish te korruptuar, na duhet te ndahemi si miq te vjeter. Ne degezime udhesh pa krye, mijera kilometra mbi gjethe te thata vjeshte. Mbi gjethe te ngrira dimerore, si nje re grirore pluskon mendimi, tretur mbi ujera te trazuara te nje deti te trazuar. O ndarje fuqiprerese. O ndarje lotrrjedhese, qe ve dhimbje vershoni brenda nesh. Ne muzg i tretem psheretimat mbytese. Ne nje perlotje syri, qe mallin thith si foshnja gjirin e brisht te nje nene. Vetem krijimet tona ne nje faqe te fb mbeten perjetesisht prane njera tjeteres deshimtare te nje"....lule Shqiperie", Cuditerisht te vetemet qe nuk grinden me heshtjen e tyre. Cuditerisht duke i thene njera tjeteres miresisht miljona fjale dashurie.

...D he une e ngrita shpirtin tim

Si nje libr i vjetr, mbuluar pluhurit t harrimit, ndoshta prej vetdijes s mohimit, dit, Shpirti im.

a t gjeta nj Przier n t njjtin vrer

217

prmimi, dnigrimi. mallkimi. Zhytur n thellesi muzgu t nnvleftsimit. ndjesin e ndjenjes s nj burri, krahet e hekurt t hodha . mendimit , braktisur t pshtolla, reve nj shteg shprese t shuar. t gjetur t zgjuar. kutrbuar ende aromn e shkatrrimi. mbi idiotsit poshtruese t nihilizmit. zez t mosarsyetimit. - O njeri! ndrydh kafazesh prej hekuri te mosperfilljes. shpirtin, mos e shit ne ankandin e verberise makute. Ti shpirtin mos e var ne fije te keputeshme. vetveten ngrihungrihu, ngrihungrihu

Vrar prej t njtit plumb Djegur prej t njejtit zjarr Ndjenjash dhjet fish keqtrajtuar. Me mbi Me ftohtesin e si nje foshnje t pr t hapur mes Nj agim tjetr pr Mbi rrnoja t vjetra t ngrita, T ngrita Mbi mjegullnajn e Te ngrita duke thirrur : Ti shpirtin mos e Ti Ngaher mbi

O mushke xanxare... O mushke xanxare................... Pervjedhur mendimesh ty te ndiqja buzembremjes mbi trotuarin tim gri. me kengen e bulkthit tretej hija ime Kur rrekja te kerkoja, po sdi ku te kerkoja poezi Ah, mushke xanxare, e frikshmja madheshtore. Me bere te kuturisem perhumbshem shtegut te harrimit
218

Endur te mbetem si mergimtari udheve te pakthimit. Muzgut me pluhur sperkatur te ndjej zvarritet e fantazmave nga zemra e braktisura, nga zemrat e pergjakura. Me mendurin time me bere te grindem, poezi, per t'u djegur prej diellit te perflakur. O mushke xanxare, sa here nga vithet e tua te pashtruara pertoke me hodhe? Dhe sa here kur ty te gjeta. Ti si nj e marre me dashurove.

Larguar si djali plangprishes

Larguar hidhnueshem prej se njejtes arsye, Braktisjen zvendesuar teresisht me dhimbje Kacavarur dhe me sy lotuar si plangprishes. Nje dite marsi te lash dhe une, ty vendi im.

219

Ne dremitje asaj dite lash te fjeturit e natyres Valet e detit te mbetura pa freski pranverore. Lash rruginat e shtrenjat te lagjes ku jam rritur Dhe te pangrohurat, shtroje te strehzes aterore. Me vetedijen e ashper si ngricat e janarit. Prej ethesh perveluar si mbyllja dot syte ne gjoks perveluar botes me zgjoi nje dite Mbase e njejta plage mbeti ne trupin tend. muskujsh zeshem sme mallkove. lindur,qe joshjen sma kurseu sime te trembur ma shnedrrove. Humbur parajsa ne galeri te pafundeme kozmetike . Ftohur prej tylit te nates ze shurdhuar. cdo pikezloti ku mbinte nje renkim trishtimi. vendi im me mall te kam kujtuar. Shtrengata e ikjes Banor i mehalleve te Nder vibrime Vdekjen prej bukurise Shembelltyren e enderres

Ne Ty ,

Ne udhet e mija....

Nen te zbehtat drita te qytetit tim Pergjate rrugeve ku flokesh jam perthinjur. befas t'me perplaset ne fytyre. ashper deti, nje kujtim i hidhur.

ndej Si dallge e

220

Kredhur ne mendime, serish vazhdoj te endem. cast. cdo ore, nder muaj papushim. mbetur, mekatar i deshperuar. mbytur, qe detit s'gjen shpetim. Nje gote kristali si te Gralit mbaj ne duar. helmet e jetes sime ne te dua te pi. llumbetirat e qytetit tim me qellon te zhytem. nje lypes i mallkuar, pa shprese ne perendi. Ne udhet e mija shpesh here jam rrezuar. syte e mi rrugeve te ngaterrura. rrebeshit te shiut mbetur i pastreh. shtatore heshtur nen qiell te zemeruar. Mengjeseve te mpira nen vuajtje perveluar. bisha jam perleshur per pak drite e mbijetese. se jetes mijerahere i ndeshkuar. rihapura kam qare me denese.

cdo nder vite Nje varke e Gjithe Ne Si Lodhur Mes Si nje Si Prej shuplakes Mes plageve te

Lugina e lotve t mi... Nxituar verbrisht pas t njjts hije, q ndrrat mi trazoi nj buzmbrmje vere. Teksa dielli prflakej tutje perndimit. Hedhur ndjesite fluide si pa te keq mbi duna rre. Cdo dit i mbyllur prbrnda n vetmi. Mrmris t pashprehurat fjal, tkurrur prej trishtimit . Qndroj atje ku sm sheh e sm flet njeri. Dridhur si purtek nn monolorun e flladit t agimit.
221

Lugina e lotve t mi mjegullueshm mbuluar. Prej ikjes tnde i mbytur dshprimit. Ti lagohem atij stresi skam mundur kurrsesi. Kurrsesi skam mundur ti shptoj lndimit. Jetn gjer n prag varri pr ty kam drguar. Mbrthyer kthetrash dhmb shpirti im. Braktisja,si i prskuquri hekur m ka shoqruar, Zhgnjyese ka mbetur nderr e rikthimit. Lugina e lotve t mi q spatn t shteruar. Lnguar ndr vite si ulkonja brinjsh thyer. Mes britmash t ashpra t dimrit t trazuar. Dhimbjen kam prcjell mes dnesash fuqi grryer. Te rilindurat shpresat m prgjrime i ngroha. Mohuar st kam patur kurr n t vrtet. Dhe pse zemrn si kripa n zjarre ma ke plasur. thn - gjithmon shpreso, n kt jet.!

Shpirtit i kam

N luft me vetveten

Ka dhe luftra t tilla pa zhurm dhe pa buj. njeriu lufton heshturazi prher me vetveten shpirtit i glojn ndjesi krejtsisht t kundrta. Prmes prishje ekuilibrash dhe harmonish pr t drejtn. I ndodhur mes ngrit dhe dilemash t pafundme. Dritn e udhes s tij njeriu, mundimshm krkon t gjej.

Kur Kur thell

222

Drejt s prsosurs,t vrtetn duke krkuar pafundsisht. Mes shpresash t shuara ,jetn e krcnuar krkon t ushqej. N vazhdimsi pr t hapur shtigjet e rrugdaljes. Shmangur prej humbjesh dhe disfatash ,prplasur ashprsisht. Rrzuar e ngritur mes dhimbjesh dhe prbaltjes. i ksaj lufte pr t mbetur prjetsisht. heshtje t tejzgjatur, vargani i mendimeve tunduese. Prtej do pendimi mes shkaqesh dhe pasojash . Ngritur mes trishtimit dhe brengave prvluese. ardhmen ndrtuar mes ngrehinash dhe rrnojash. kt betej t hapur,t lindur prgjat shekujve. konfliktesh t prditshme prher duke u ndeshur. N prgjakje t vazhdueshme mes rilindjeve dhe vdekjeve. Demon i arsyes, patundshmrisht ndr qndrime mbetur. Pa kt luft askush nuk mundet t korigjoj vetveten. Lehltsisht dinamikn e jet n sqetull pr t'a marr. asnj jet m mbrapa nuk mund t rikthehet. Dhe askush pa kt luft, s mund t zbres nj medaljonin t bukur n varr.

Sfidant Nn

T N Prmes

Pasi me

Zhgnjim fatal Nn syt e prlotur,q hapsirash enden, prej kohe t shprfillur Zhgnjim i vazhdueshm, thell tyre mbetur i mbrthyer. prej barbarsh t s njjts skterr, srishmi t rilindur bastardsh konvertual,prej t vetmit qllimi t ushqyer. Shkaktuar Pinjoll

223

Gozhduar prej ers kuterbuese t mkateve t tyre. Grahmat e kohs, q kaher ka humbur koherencn. Ethshm prtypin t varrosurat mistere t jets . trysni t papara dhunimesh, pr t prligjur egzistencn. Mbi dallgzime prpjekjesh,do dit notojn dhe ulrasin. Zrat e mekura t miljonave,nervozuar prej nevojs jetike. T prfytyruarat imazhe t s ardhmes me grushte godasin .Karvant e endacakve, t eksodeve t dhimbshme biblike. Si gjurm t humbura stepash, zri i s drejts prgnjeshtruar Dhimbjen trsore prcjell drejt pavdeksis s shoqris njerzore. Drejtsi e prgojosur n altaret e nderit, robinj e nnshtrimit. E krcnuar mbetur do dit prej krimit dhe makinacioneve djallzore . Mes s humburs pafundsi besimi, thell zemrs q rnkon. Ushtrit e t papunve rropatur prtej kufijve t skamjes. Npr zhurmime udhsh, ndriuar prej rrufesh qiellore. Kryqet e vetdijes ndizen prej rnkimesh, dhe prgjakjes. Zhgnjimi fatal ardhur prej deformimit t pushteteve. djallit me shmblltyrn m t paskrupullt t mitmarrjes. Provokon permanendshm n ndjenjat e brishta t popujve .Dukurin e shprthimit t demonit, prej zjarrit t hakmarrjes.

Nn

Prej

Rizgjim ndergjegjesh.....

Tek nje varrez e vetmuar stepem nn pendim shikimin e diellit zhbiroj thell nn kt varr ulrimash t tmerruara, q vetveten kanosin

Me Mes Kam
224

ardhur t varros kufomen e ndergjegjes s vrar. shesh publik, ndr m t madhin ta vendos. t gjithve ,dika pr trikujtuar bashkjetonim e m s miri prpjestoheshim. mungess s saj, miljona dme shkaktuar perditeshmen udh, te shkelur prej mundimit dallgzime jehonash prej minareve shurdhuese. kryqeve te prthyer prej efektit t mos pendimit predikojne genin e forces s arsyes verbuese deti qndron shpirt robruar prmes qindra poshtrimeve nderuar m rrfen si e ngrat. n nj trup t sakatuar shtyr prej motivesh jetike nn dinakrin e mashtrimit padukeshmes se prditshme zhdukura mbetur prej trishtimit mbrthyer nn dart e krizs shndrrohen n ngjarje ditore vazhdueshme t respektit pr jetn shnderruar n godin piramidash djallzore si kam qn mshirs. shpesh here t arsyes.

N nj Prpara syrit t Se dikur Sot prej Ne te Nn Ppara Dishepujt Perhitur si gum Rikthyer prej ferrit, Pr t vrtetat e Rrnqethur prej plagsh E ringjalla ndrgjegjen, Prej besimit t kercenuar Ropatur n kohe mes se Brejtjet e ndrgjegjes,t N ktbot shtazarake, Ku t jashtzakonshmet Nn mungesn e Njerzimi vet jetn ka Kurajoz gjat jets ngaher T vrtetat drejt syve kam par prtej N apel ndrgjegjen time kam thirrur Pr gjykime t rrepta, nn prvijim

225

Ka dhe nje pajtim....

Thith ajrin e buzmbrmjes s vjeshts s ftoht. Buz nj udhe t pashkelur, i vetmi kalimtar. krkim t shpirtit t prdhosur rrebelimi prej nj haku t pamarr. voglin shteg pr t gjetur pak qetsi. gjithve , ndihem i vetmuar shkuar gjer n marrzi. nj zemre t coptuar. M fshikllojn fytyrn e di m mrmrisin. Prej kulls s ngujimit nj jehon thrrmohet. Tutje oshtimat e pyllit. koht n dysh i grisin. e nj prgjegjsie m buet nn gjmim. m bn t ngrihem marrzisht. rend nga krimi n tjetr krim. thot se n jet, ka dhe nj pajtim.

Endur n Peng i nj Pa m t Baktisur prej t Kjo plage e vjetr, e Cuditrisht m ka mpir mes Degzimet e trungut t shqarrit t egr. Britma Mbi kanune Shpirti sm l t Shpirti m

Hije hipokrizie

Hije , q zgjaten prtej t pamundures. Kacafytur mundimshem mbi malet e premtimit. Hije t prvjedhura kodeve t moralit. hipnozat sugjestionues brisht t gjllit.

Arratisur nn Fshehur nn kraht e Simotr binjake t

226

pafyrshmris dhe djallit. Ecur prgjat udhve mkatare, t errsirs s shpirtit, gjithkund t prndjekin, t lodhura e t rrudhura, mes britmash t heshtura, nn klithmat e mallkimit. Mes lutjesh prulur ,prpara koperturash t koptuara. T shmangur prej trysnis dhe rrezes s ndriimit. Zotat predikojn, tek zotat pa besuarpr t gjetur errsirs, shtegun e Poshtrim i fshehur nn lkur t parfumosur, nn jaka spic dhe kollaresh ngrehrosur. Kto shmtime imazhesh fytyr shprfytyruar, lindur prej shmtimit t vesit prej vesit , tej thellesive te shkatrrimit , dita - dites i afrojne kohes, mundesine e degradimit. Ngritur mbi harqe te prthyera predikimesh, ides s krijimit, gjith duke i hijet hipokrite neperkembur gulcojn, mes dallgeve t disfats, n kulm t dshprimit. Prej t njjts arsye, prtej do limiti, shpesh here e ndjej veten, s teprmi dshpruar, t vrar thell shpirtit, prej do shprese t shuar N kt ves ligshtues,t mbetur t prart, njerzimi ende vazhdon t vegjetoj, pa kuptuar sa vet, se vetveten padashur eshte duke vrar.

Tingujt e harruar.. Tinguj te harruar... Tinguj, q vjedhurazi hyn n dhomn time t zbrazt . Nj cast e uli tonin spikeri n television.. Kanarina e bukur cecrimn ndali.
227

Tik-taku i ors s murit mbetet n sekond. Lulja..Mos m harro mbi vazon blu, gjethet vari e trishtuar. . T mbyllurat plag dika z e mi ngacmon. N dhomn e heshtur, i hutuar. Mbrthyer dilemash kisha mbetur. Pas krahve mjagulla m mbshtjell, e derdh mbi dhom t kaltrin tis. Prej drits ndezur mbi nj raft, prlotet syri ndjeshmris. ! - Nuk jam ketu - doja te thosha me nj z. Mohim i mohimit te gjithkaje isha un. Por tingut e largt, t qet nuk m ln. Tingujt nga dhoma nuk munda t'i prz. Nuk mundem dot, nuk mundem jo, jo T parn dashuri pas dere, si mundem t ta l.?

O dashuri Trandafil i bukur jetdhns, pr shpirtrat e gjakosur, plag. Si pulbardh e bukur ti ulesh mbi syt dhe zemrat e lnduara. Perndimet, me lot dhimbjesh i prflak. Magjia jote - puthja, loti ,dhimbja. Sinfoni e heshtur ,q shekuj ke jehuar, drithrimash dhe fuqish coptuar. mbetur tr

prmes

228

O dashuri ! M ngre flladi yt qiejve t kaltr. bots mi shkrin n nj t vetme. Me ty, trishtimin tres kaq i paqtm. t jet,

Kufijt e gjith pr t mbeturi Mbi barin e gjelbr nj pik ves e pathar.

Nj mbrmje

Mbi fletn e pashkruar nj mesnat m'u ule. Kraht ledhatushm mi hodhe n qaf. Me vlagn prclluese shprthyer npr buz. Petale lulesh mbi trup m shkunde. Nuk di sa shum m foln syt e tu. Drthruar hedh zemra nektar dashurie. I harruar mesnat, mbetur i pagjum. Mbi flet, t shkruar lash dy rreshta poezie.

229

Dashuria ime

Dashuria ime, melankoli dhe pikllim. Shum m ndryshe sot do t doja t m ishe. Vargonjt e dhimbjes ti shkulje me rrmbim dhe mimozat n nj vazo t bukur ti qndisje. T dashuruarit udhve t pafundme le t rendin. Ngritur mbi pirgje trishtimesh t harruara, N dy duar gjith botn le t mbledhin. prej diellit me rreze t praruara. dhe ndalu ti n zemrat rinore !
230

Pgdhelur Ktheu

E ilter , e paster, me t pranvers bukuri. Meridianet pushtoi me flatrat e tua Kaltrsive drgoi ndrrat, e bukura dashuri.

Kur t kthehesh nj dit.. Tani larg ke ikur.... Shum larg nga bota ime. N t ftohtin shtrat , gjumi pse s'me z? Ti rishtaz m shfaqesh ndr vegime. T prehem, t dremis , prse s'm l? Nje dit do kthehesh, un e di. Me nj tuf mimozash do rendsh si e marr. Mbi shtratin tim, kur lehtaz t prkulesh,

231

uditerisht do irresh, do thrrassh : Prse n duar, mimozat m jan thar?

Kur me the t dua At buzmbrmje kur me the te dua. Pa frym dhe pa pesh mbeta nj ast. N pentagramin e madh t hapsirs Valsin e Lumturis, luaja si i marr.

232

E mblodha botn t trn n nj grusht, pshtjell me aromn e dashuris sime. Atje mori trajtn e hapsirs s pafund dhe ngjyrimet vezulluese t miljona yjsive.

Pas ikjes tnde.... N astin kur t vetm m le dhe tej cepit t rrugins ve nj her ktheve kokn. Mbi degzime pemsh, mbrmjes kish rn si polen. heshtjen time drithruese t ndiqja. T ndiqja prtej pafundsis, si nj hije, q ve vetveten tremb. Me ikjen tnde dhe perndimi u shua. Thithi muzgu nj grim mrmrime. E brishta lule (dhe e vetmja n tavolinn ku ti punoje), petalet uli mbi nj flet t pashkruar.

muzgu i Me

233

Cuditrisht , avjoni i vonuar, sikur vetm ty t kish pritur. Ligshtuar si asaj dite, nuk isha ndjer. Ndezur prej shprtit brenga - flak prvluese, horizontit u thye si nj vettim e vetmuar, Gjithka tnden mblodha pr ti ruajtur me jav, me muaj, me vite. N pist su ul m asnj avion. I lodhur prej pritjes s gjat, t gjitha me vete i mora , ditn kur thinjat e mija, brejtur si mjegullin e bardh, dheut t ftoht u lshuan.

kurr

Pendimi. Ma fal ti gabimin ! Dikur e dashur rnd t lndova. T solla makthin si dhurat t pakndshme netve pa dashur t'a shtova pagjumesin. Si pik e ujit shkmbin, zemren ta coptova. N mijra kristale ta thrrmova dashurin. Ma fal ti gabimin ! m fal ! Un jam fytyr, q skuqem n gabime. Un jam syri, q dridhet si nj tingull. Un jam zemra, q gjunjzohet nn prgjrime. Un jam shpirti, q tretet npr mjegull.

dhe

E dashur,ti

234

Ma fal gabimin !, E dashur ti, me fal! Me uj burimi mkatet do ti laj. Buzet do t'i ngroh me dborn n mal N thellsi oqeanesh pafundesisht do t zhytem. Tek ty pr tu rikthyer dhe nj her si kristal.

Puthm si dikur..

Lodhur prej vetmis nn nj breng mallngjimi dhe nj her t thrras, prej dhimbjesh i fashitur. Gjith mallin ta prcjell me nj jehon pikllimi. Nn prvlim i mbetur, thell shpirtit i zhuritur. Ndaj shkallmoje forcrisht koracn e ngurimit dhe merre ti vrapin fluturimithi pr tek un. Gjat t kam pritur, drrmuar prej ngashrimit. Prej vitesh t kam pritur, i heshtur si nj murg. Eja t takohemi atje, atje ku rrinim deri von. N at vnd ku lulkuqet elin prmbi gur. E dashur ti kthehu si nj puhiz e ngroht . Me zjarrin tnd pkdhelm dhe puthm si dikur !

235

Falma nj minut N rrugic mu shfaqe nj mbrmje krejt papritur. T florinjtat flok hedhur prmbi supe. . Ndalu ti moj vajze, falm nj minute. Por Ti se m fshiheshe, tretur npr muzg. Me rrezen e syrit , t ndoqa deri larg. Mu shkrmoqen fjalt , shikimi se mu tret . Mjeri une, i mjeri , mbi debor se mbeta . Si nje dru i that , si nje zog i shkret. Befas nje dallg fati, t ngre nga thellsia. Si nje nimf deti , vjen ma bn me dor. Rreth e qarke veshtroj me shikim t vrar. Era e marrosur minutat mi bn or. Mbi t heshturn rruge , debora fle e qet. Tej nj lot i keputur , prmbi buz te bie. Era npr muzgje, kngt i shtyn leht . Debor e kristalt, mbi qepalla t shkrihet.
236

M e muar se vet jeta.. M t muar se vet jetn t kam patur. Shpirtin i shtrnguar shpesh kam br t hesht. N nj pjes t s panjohures tnde kam jetuar. Pa e ditur as vet nse jetoja n t vrtet. N nj mesazh drguar prej ers m thoshte. Se ti si e marr ngado m ke krkuar. Ndaj sot t kam ardhur me nxitimin e shiut. Q beharit harbohet toks s prvluar. Braktisur prej vetes ku jetuar t kisha ln. Ncrringur tek sofati i shtpis s rrnuar t gjeta. E ngrysur qnia jote si nj vjesht e tret. Atje ku frym njeriu sm prshndeti tunjatjeta. Aty nj llamp vajguri digjte flake t mekura.
237

Prhumbur qetsia jote mbi nj libr t zhubrosur. Pahnike e dashur kishe mbetur si t lash dikur. T shkuarn n tri hapa prjetsisht , varrosur. Nj tuf pllumbash flatruan prej nj dhome. Prej kaq vitesh me ta, kishe br dashuri Ngallitur pas tyre, asnj ast pa m harruar. Si shenjti besuar perndis s tij.

Tek nje bordur e lagsht. Mbshtetur pas shtylla neonesh, si shkulm e thrrmuar e nj vale mbi gur, eci prgjat trotuarit t bulevardit Taulantia pr t mbrritur tek e lagshta ime bordur. Vdekja pak e nga pak po m bren prej nj lloj nostalgjie drithruese. Ulur n karrike baresh, n stola lulishtesh, duke shtitur buzdetit, gjith bashkohsit e mi fytyrvrenjtur, fjalthurrur prej hipokrizis, shoh t m kalojn prpara syve t njtur dhe pse tani sm ka mbetur asnj pike loti p t qar.

238

Tek ajo bordur e lagsht dua t mbrri, trishtimin e saj t shijoj, I etur t thith si foshnja gjin dhe me vete t marr, mbetur nga ajo dashuri. Do t doja q zri i saj tm thrriste. zrin e saj t mbytur, si e lash nn trishtim. Ulur po tek ajo bordure e lagsht dua t mbrri, t mos e bj prsri po t njjtin gabim.

gjith ka

Me

Pulbardh e bukur.. Ve nj ast t lutem , braktise qiellin pr mua. Supeve shkundmi prbaltjet e pathara t ujrave. Rrmbema ti zemrn prej dshprimit coptuar. hidhma t prgjakur mbi kreshtat e dallgve. Nse deti prej saj, i tri, sdo prskuqet. lkura hnore e delfinit t rrall, drejt pr sa m ke mallkuar. paktn dashuri prej teje q kam marr.

Dhe Me t dhe Ather do tjap t Dhe pr t

239

Eja ksaj nate... Kur era t fryj mbi fletzat e flashkta dhe nata e qet t rrshqas mbi kodrin. T lutem m dil tek mshtekna e bardh me penelata puthjesh ta ngjyejm dashurin. Eja t t them se gjithka do jet e jotja. N frymmarrjen time do ngij nj pshertim. Do t lm atje disa aste t ngrohta. Atje do t gdhndim m t bukurin kujtim. Me syt e zemrs ndrroj or e ast. Ndaj t lutem si drenush prvidhju ti ngurimit. N menduri t ojm natn ne yjet ziliqar. T dehur prej llavs s pasionit dhe gzimit. Dhe nj her t lutem, eja magjipolote. Flokt e lshuar t ti krehi me kt freski. bota ksaj nat do te jet e jona. Lrma zjarrin e shpirtit ta shuaj n qetsi. Gjith

240

Kurbatka Pr tridhet qindarka , gjithe endrrat e mija ne nje lokal nate i shite. Ne nje botik u qurrepse per nje copez bluze. Buze nje trotuari minifundin grise, per te joshur dike tjeter. Ti Kurbatk e lig.. pjell e atij zakoni t vjetr. Pr tridhjet qindarka, Me pluhurin e turpit mbulove qoeanet. I zhduke qiejt dhe yllin polar. Gjirizet e errta bre streh. Kurbatk, kurbatk e lig, sa tepr m ke vrar.

241

N syt e tu N jetn time ti hyre kaq papritur. Ditt n dysh i ndava ve pr ty. Nj njrn vura vern me vap t zhuritur. N tjern vjeshtn e zverdhur n sy. Un, zemrn tnde me poezi prgdhela. T djeshmet i mbylla sunduqeve t mykur. Ti shkundim ato si gjethet, q tutje hedh era. Si hedhim prbuzshm nj metal t ndryshkur. M pate thn, si njeri do t dua m shum. N hambar t shpirtit m hyre n thellsi. Rrmbeve prej tij gjithka q kisha un Qerpikve t fjetur ua bre stoli. N syt e tu do dit shuaj mallin. Ti aromn e vuajtjeve, n heshtje ti tret. Nuk di pse koha na ndau, si rrufeja malin. Si muzgu i egr, q buzmbrmjen godet. I qeshm lojes son pr vite me radh.
242

Larguam mallkimin ,q shpirtin e vret. T dashurova marrzisht si engjlli pa faj. Ashtu si di t dashuroj vetm nj poet. N thellsi t syve prher t kam ty. N shikimin e gjelbrt kam ngritur nj ati Ndez zjarrin dhe ngrohem un dimrit t acart. Pranvers me qerpik, ti m bn freski.

Eja dashuri. Dashamiresja dashuri , me flatra fluturake. Mbrmjeve t mija eja plot me drit . Shpalosur agimesh t bukura pranverore. Mbi ftohtsi t zemrs, qndrom ti ve nj dit. T tuat cicrimat, si zogjt e bjeshks ti lshomi. N ultratinguj mi kthe t mijat fjal t pathna. Me kthe buzeqeshjen time t mohuar. dhe ndizmi m t bukurat ndrra. shpirt t kndoj at keng t paknduar. I mndur t thrras : - Dashuri ti ku m je! vezullimeve t dbors eja t lodrojm. syve t tu , syt e mi t bjn fole. Prhumbur le t bredhim ne netve dimrore. Si pllumba t bardh t pushtojm lartsit. Prmbi pirgje guresh ,a nn rrasa shkmore. T ngrem atin ton t dashur prjetsisht.
243

Rizgjomi Me Mes Thell

T desha si nj perndi Nj dit t bukur t majit, si flutur tek qndroje mes mijra ngjyrimeve, mes petale lulesh nuk di pse t'ngatrroja, si dikur Afrditn mes miljarda yjsive. Cudi, si s'mundem ta kuptoja, t kishte kaq shum plag t mdha dashuria. I prhumbur npr lule t ndiqja pr t kapur... Ti shpejt m fluturoje..... Mbi petale lulesh m luaje si fmija. Pr dhimbjet e nats prej nj zri lnduar. Thirrjet e zemrs nga fundi i dheut i ngrita. I ngrita ve pr ty, mbi shpirtin e munduar. I arratisur bots, ku s'm ngrohte as drita. Prmes degdisjesh qiellore, prsri un t ndjek. M trheq nj mendim, q kurr smund ta fashis. Prej thinjash zbardhur gjer n pleqrin e thell. T bukurn flutur maji, un kurr s'do ta braktis. N thellsi t
244

zemrs e gdhnda emrin tnd. Me vete pr ta marr ngado ku tm jesh ti. Se zemra e coptuar paqe kurr nuk gjen. Se shpirti q jeton, s'mund t vdes pa dashuri. Hapsirave t rregullta nuk di ku t krkoj... Kaq vite kam jetuar me bukurin tnde n sy... Mes miljona gonxheve ve nj portret shikoj. Mbi to imazhi yt , mbetur sht aty. Prtej syrit tim imazhi yt smu tret. Prhumbshm t shtrngoja un forte ty n gji. Gjersa nj dit e dashur mu ktheve prgjithmon. Nga nj flutur e bukur, n nj Ave Mari. N tempullin e dashuris, ndjenjat i bekova. I kryqzova ndrrat mes yjeve t hirt. Pas fluturash mbi petale kurr s'u rrebelova. Ngaher t zgjas dorn, se t desha me gjith shpirt.

245

Dikur dhe Tani..... Dikur vargje ke shkruar pr dete e lumenj t kulluar. Tani shkruaj pr mua, q me ty perjetesisht jam dashuruar. Dikur lulet ke prgdhelur me t brishtat duar. Tani prkdhelm mua q pas teje jam marruar. Dikur bregun ke puthur pr t njomur buzet e tua. Tani me buzt e tua puthm pr t njomur t mijat. Dikur kng dashurie ke knduar me zrin gjer tek rete. Tani kndom mua, q marrzish do t t dua prjet Dikur flija e zgjohesha duke u ndjer i vetem si njeri. Tani uditrisht ndihem tjeter p sa t kam pran ty. . Dikur ke luajtur dhe ke qeshur me te brishtat vale. Tani qesh dhe luaj me mua e gjithka tnden m fal. Dikur ke then se do t vdisje pr nj t pastr dashuri. Tani merre dashurin time dhe t shkojme n prjetsi.

246

Me imazhin tnd. Kaq vite kam jetuar me bukurin tnde n sy. mbrthyer mbaj vetm nj porteret. Mbi shtrat t dhimbjes sime hedh mijera poezi. Ndaj imazhi yt , nga syri kurr smu tret. At q s' kam pranuar shpesh e rikujtoj. E uritur m vrtitet monotoni e largesis. I heshtur qndroj n skaj t vshtrimit. Trmbur prej demonit tim t marrzis. Kjo qetesi rrnqethse shpirtin se ma vret. N vakuum t territ hapat do dit mas. Zjarri m ndizet n parandjenja impulsive. I shpenguar do sekond mndjen pr ty vras. N uragan t dshperimit me veten z e grindem. Nj sekond t shoh vdekjen, n rikthimin tnd. I bindur ,o bukuri e gjall, mbetur n imazh. Se ti heret a von do te ma ngrohesh zemrn. Hapsirave

247

Verbuar nga dashuria Ma solli fati t puqem me nj vajz. Ti prgedhel asaj flokt dhe duart leht- leht. Por mjeri un i mjeri, q buzt dot sia gjeja. N vend t tyre nats, puthja syt e blert. Nj kup me ver nga m e vjetra e haurit. M mendi dhe gjakun ma ndezi n damar. Ve dgjuar e kisha se ishte dashuria. Verbuesen hije ,q n e ndjeksh, t iken si e marr. Me akujt e ferrit mbi rrath le tme ngij. Kurora do ti ve un murit t saj. Dy krah do ti jap q lart t fluturoj. Visaret e mija mbi supe ti mbaj.

248

N mbretrin e yjeve N mbretrin e yjeve , n paqe prehen virgjrit dhe endrrat e gjith vajzave. Zemrat e lnduara prej dashurive hipokrite. N nett e mistershme, n netet e vrazhda. Dhe un atje, n mbreterin e yjeve dua t ngjitem. Te martohem me shkelqimin marramendes t saj. Nuk pyese se nga gojet e liga shume do te prflitem. Mjaft q me ndrrat e vrara , nj pjes jete t ndaj.

249

Trokit e dashur....

N portn e zemrs sime, e dashur ti trokit. Kur e ftohta nat udhkryqeve n t znt. N hi t zjarrit tim , ti eja edhe ngrohu. Se kam n kt shpirt ngaher pr ty nj vnd. Ngashrryer lotsh, e vetme ti mos rri. Pa ngurrim n strehzn time, eja bj fole. Kurajoze si t njoh,thuaj shpirtit, dashurohu! Prej zjarrezh prvluar trupin mos e l. N portn e zemrs e dashur ti trokit. Kur muzgu endrrat me vel t ti mbuloj. Do t gjesh tek un t munguarn drit. Dhe ndrrat me shkendija shpirti ti ndrioj. Nuk jam Hyjni n altar i shnjtruar. Buzqeshjen un ul mbi pirgje pikllimi. Frymmarrjen e nxitoj t etur npr bot. Si dritn lozanjare, q maleve hedh agimi.

250

E dashur, sonte dern mos e mbyll. Sonte e dashur ti dern mos e mbyll. Nse von un kthehem nga kjo udh e gjat. Mbi ndrrat e tua, si foshnje dua t mbyll syt. Si gjeth kur te bie e te prehem ne shtrat. E dashur mos me pyet se t bra dhurat. Asgj nuk kam m tepr se ky zjarr n gji. Pra qasmu t puth buzn e ndezur kt nat.. Pastaj n gjumin tend, qetsisht ti bjer e fli.

251

Dashuruar pr t dy. Prej dits q t humba dika prej vetes me ka ikur. N ate boshllk t pambushur prej asnj lloj dashurie. t njjts pritje n vetmi do dit duke vdekur. ngasherimesh nn ndrra mndurie. Mes zjarrit si Kostandini prej varrit jam ngritur. Prtej t panjohurs mes flakve t'kam krkuar. ku varur n vetedijen time t imagjinats. ,si dits s par prej meje ledhatuar. Nishani sa nj pik kallaj mbi buzn e siprme tatuazh n at faqe t djatht. zhdukur ajo shenj prej ndryshku. buz nj tjeter trajt t kish marr. Trmbur prej thrmimit t akullit, kisha frike t t prekja, Nn t vetmin mkat n ndrgjegje duke mkuar. Zvenitur gjer n pragun e paprmbajtur t trishtimit. Ambivalent trsisht i kthyer n ketast t dshpruar. Tradhtuar prej jets, amoral brenda nj honi i ndjer. Grhamat e shpells s prjargur me risjellin n jet. Pas teje kaq mndurisht nuk di prse isha dashuruar, Dashuruar pas atij q prisnim,pr ta kurorezuar si nj mbret. Prej Mbytur

Atje E gjall ishe ti dhe i vogli Nga balli sisht Ve buzeqeshja n

252

Eja dhe nj her n mbrmje.

Zbehur m zbret si hna n agim, me pamjen e trembur dhe t trisht. N dhomn e ftoht mbi libra e letra. M prulesh si bregut, vala e brisht. Si n orbitn e nj ylli t largt n gjithsi, q qiellit feks me rezatim verbues. M ulesh mbi prehr ngadal, e dlir. Me afshin tnd t mbl , prvlues. Fjala,"Me puth",si ujvare madhshtore. Prej thellsis s gjoksit, t doli ndezur zjarr . Mjegullimat e shpirtit magjishem mi hoqi. Ne shtratin e bute mi ktheve n nj parajs. N dhom, pshertimat humbasin e treten. Si dbora pranvers q malit i shkrin. dhe nj her te lutem ti eja n mbrmje. Mbi mollt e bardha t derdh un poezin.

253

T lutem mos ik Mbi krah t marr, t shtrrngoj krahrorit. Dhe pse tani kjo ka shum pak vler. Mbi tndin gjokst bardh loti ngroht pikoi. Mugtirs s qiellit per ti hapur nj der. E brishta ime, fluturake prjetsis. Se shpejti mbi qiej ti lart do fluturosh. Por n trupin tim ti mbetesh do qeliz gjer dits kur n varr me mua t takosh. Mugetirave te mbremjes vetmuar tek rri. Prlotur do sekond me lot ngashrimi. Pr ty e shtrenjta ime, me dridhet do ind. M I hidhur se helmi, m duket trishtimi. Nn z mrmrise si burrat q nuk flasin. Ti rrekesh t m thuash n heshtje ve dy fjal. Buzqeshja t ka ngrir ty buzve si kristali. Teksa lott zn ti njomin jastekt e bardh. Te prgjrohem mos shko, t vetem mos m lr. Si gjinkalla n deg pr ty un do t thahem, Si tumbcaku n maj mali q ngrin mbi bor. Mbi varrin tend do ngrij , mbi mermer do ahem.

254

Nse do t trokasesh nje dite Nse nj dit do t trokassh prsri Un portat e shpirtit pr ty do ti hap Mbi libra do tm gjesh, mbi letra, poezi. Duke t pritur jam , i heshtur , fillikat Do tm shohsh t qullur prej shiut tinzar. T rrahur prej ers s ftoht dhe dinake. Xhepit t zemrs do tm gjesh nj mandat. Besim i fuqishm i thirrjes time hidhnake. Fatkeqsisht anija jone diku larg ka mbetur. Mes dallgve t egra plot mllef e shkum. Atje ku t dyve na perplasi dikur fatkeqsia. I vetmi shptimtar asaj dite pr ty isha un. Srish do kujtojm ato fjal t pamundshme. T dehur do t jemi srish nga dashuria. Shndrruar do t jesh n nj sterkalz blu. Si vela e bardh, shpalosur detrave t mija.

255

Shiu.. Rigon shiu mbi ne , me pikza kristali. Nn degn e pishs, buz nj trotuari, e thajm ne shiun , me avuj dashurie. T bishtin shi vjeshtak, q s'rresht e mbi ne bie.

256

Larg. Tani larg ke ikur.... oh ! sa larg nga bota ime. N t ftohtin shtrat, gjumi pse s'm z? M shfaqesh rishtaz ndr vegime. T prehem, t dremis, prse s'm l? Do vish nje dit e dashur, un e di. Me lule npr duar do t rendsh si e marr. dhomn time bosh, ku sdo ket njeri. brtassh : - Prse n duar sot mimozat m jan thar? N Do irresh, do

257

T dua mbretereshe si perla t praruara kuqet manaferra. gjerdan. pranvera. Nga shpatet i kputa t verdhat gjineshtra. flokt e gshtenjt t thurra kuror mali. bukurin skepter dhurat t ta solla. kisha mbretresh .. Lndins i mblodha dhe varg pr ty i bra t Rreth gushs s holl ti vija si T m dukeshe ti ,m e bukur se Pr M t T

258

Te preka

T preka kur, t gjith t dinin t paprekshme. T vshtrova, kur pr t gjith ishe e padukshme. frymmarrjen, kur pr t tjert ti ishe e vdekur. Nj qeliz, n miljona pjes coptova. ty q nett, n dit t bardha i shndrrova.

ti Ta ndjeva

Pr

N nj re bardhoshe...
259

Fiksuar n qiell si nj re bardhoshe. Nn lastart e pishes do dit ngre njrn dor. Monoliza ime mbi at re q purpuron, shoh syte e tu t mbl, t bukur, qiellor. Profili yt i brisht me vezullime rubini. Me at zjarr t magjishem, prej rrezesh praruar. M trheq n at cop qiell, q mbetet i imi. N drit-hijen tnde t fshehur, t pashuar. Nj dit nj er marroke, ren ma davariti. Por tej atje n qiell, ti mbete e pafshir. Nn pishn e but t vshtroj i prmallur. Nazemadhja ime, si nje engjell i dlir. Mbi detin e pafund t ndjenjave mu hidh. Rrmbama ti shpirtin me ndjenjat flurore. Spirancat tek kjo pish , per un ty do ti lidh. Me shterngojsat e hoveve t mija rinore.

260

Kur theva nj ndrr. N nj udh t pafundme apiste hapi yt. Ndjekur pshertimash t gurta, t acarta. Shikimi t tretej prhumbshm n askund. Buzve t dridheshin ve ca fjal t athta. Nj pikz loti t rrshqiste ngadal nn sy. N vesh t lkundej vath i hns s argjnd. Drit-hijet e shpirtit shfaqur vazhdimisht. Si bulza vese fluskonin toks er rnd. Se kisha besuar kurr ikjen tnde pa kthim. Atij asti e kuptova sa shum t kisha dashur. E nesmja pa ty mu duk e pakuptimt. Si nj direk thyer, mbetur bregut i prplasur. Me iriqet e detit m ngjasonte mrzitia. Thrrmohej lumturia perndimit me re. e ndjeva, sa e rnd ish vetmia. Kur mes pikllimit, n ikjen tnde m le. I ngriva kujtimet e ditve t shkuara. Si koleksione bizhush i mbylla thell n shpirt. Me njmij klithma buzdetit veten e qortova. Jets pr tju kthyer me gjith ndrrat srisht.

Ather

261

N limanin e syve t mi. Si pulebardh u ule limanit t syve t mi. Me ngjyrn e oqeaninit mi ndrite at ast. N hapsirn time brigje - brigje mbete ti. ...Nj anije e bukur, e brisht, velbardh. Ngaher tingellues m mbeti zri yt. Detit tim t errt i ndeze zjarr t ri. Si prrush i pashuar notuar prmbi val. Flakrim e kaltr, i brndshmi vezullim i tij. Rrethit t jets sime nuk m le t vrtitem. Nga ferri m ngrite si m t fortin burr . U bre pr mua ikon e shnjteruar. Bozhur e bukur elur prmbi gur. Mesazh i dashurie m t fuqishme ishe ti ? Nga orbit e shkputur, si nj yll i rrall ? T trin m pushtove me tnden magji. Jets m shndrrove n m t fortin strall

Prtej s prtejshmes...
262

Ti ishe atje, si m e bukura shmblltyr e Xhakons. Mes fosforeshencs s detit nn flakrim t perndimit. Tej horizontit m humbisje, prmes lakuriqsis hnore. Si engjll i arratisur nn zjarrin e etheve t prvlimit. I ndjekur prej klithmave t zogjeve ,t nats s bronct.. Pas teje vrapoja, prhumbur shkrettirs s vetmis. Platitur prej trbimit t ers ,duke rrekur t t prekja., Me mollzat e gishtrinjve, dridhuruar prej dashuris. Prej nj shqetsimi t arratisur, q rnd m mundon. Cmndurisht t thrrisaj me timbrin e ers s trazuar. Mbi dallgzime valsh mesnats s shndritshme. Humbur buzdetit, prej gjyrmve t mija ngatrruar. E hejE hejKu je? Tretur npr mjegull pr ku shkon? lshuar prej nj varke t mbytyr m prplasesh. Mbi luspat hnore t nj peshku me vete m rrmbe! Prtej s prtejshmes, mbi pavdeksin e detit t jetojm. Si val e

Dashuri e prflakur.
263

Trandafil jetdhens je pr shpirtat e plagosur. Pulbardh e bukur , ulur mbi zmrat e lnduara. Perndimet me lot dhimbjesh ke prgjakur. magjin tnde sinfoni, fuqishm ka jehuar. prflakur, Pr mua je vet jeta , je drita m e pastr. je rrezja q m ngroh dhe zbardhllon agimin. Ti je knga e ditve t mija. uragani i hovit t pandalur. Me ty jam ndrra e s nesmes. e lules s porsaelur. Me ty jam gjelbrimi. mbrmjes s pranvers.

Me q shekujsh Dashuri e

Je

Bukuria Aroma e

Gjithmon do t kujtoj...

264

Gjith muret e heshtjes i theva nj nga nj papritmas ksaj nate me erdhe si vegim. kujtoj tani q st kam m mbi veten si mallkim. Harlisej kurmi ty nn putjet e mia prej ers. Prvluar zjarrit pa mundur t lshoja. ark i mbaja ngritur un ditt e shpress. vetmis time, marrzisht t dashuroja. Un isha i yti e dashur, nga maja e kmbve n rrnjn e imt t flokut tim t that pr mua u bre det i dallgzuar, ujrave t tua mbytesha prnat Me lulet e urthit, q ball i bjn vjeshts. patur si me grumbuj strkalash, humbur kurr dashuris tnde t vlagt, mbshtiilte dhe mesit t nats. T kujtoj dhe dridhem si degza prej stuhis. Si fik deti lotoj nn peshn e dhimbjes. paharruarat aste do m ndjekin deri larg. tm rndoj e rnda pesh e pleqris.

Kur Prmallshm t Pendimin duke derdhur

N Humbur gjer ndrsa ti ku Qarkuar t kam pr t mos i q me diell m

T Kur supeve

Verbuar Prher e m shpesh m qllon netve t gjata. Prndjekur ta ndje veten prej nj ndjenje t huaj. Lindur
265

mesnats s qet, kur gjithka sht shuar. shpirtit m trazon dhe rnd m bn t vuaj. Lodhur prej vetmis, nn nj breng mallngjimi. Dhe nj her t thrras, prej dhimbjesh i fashitur Gjith mallin ta prcjell me nj jehon pikllimi. Verbuar gjer n palc, si prej nj varri i ngritur, Ndaj shkallmoje forcrisht koracn e ngurimit vrapin merre fluturimithi pr tek un. kam pritur i mbytur prej ngashrimit. mbyllur, i heshtur si nj murg. Eja t takohemi atje ku rrinim deri von. at vnd ku lulkuqet elin prmbi gur. dashur ti kthehu si nj puhiz e ngroht . zjarrin tnd pkdhelm dhe puthm si dikur !

Thell

Dhe Gjat t Rrethit tim t N E Me

Vira, Vira, Vira..... T vija re buzmbrmjeve kur nxitimthi m shkoje. Me at ecje shprfillse si shkon rndom nj pat. Belit, nj xhokovent meshini tepr e puthitur. krcinjt mbuluar prej nj pal izmeve me jak.

Dhe

266

Qafn tnde t holl parakohe t rrudhosur. qarkonte tej e tej nj gjerdan i lar n ar. shpupuriturat flokt ngjyer n gri, iden t krijonin porsa ngritur prej nj gjumi t rnd, shkatrrimtar. Nuk di prse aq shum m dhimbsuroheshe Vira. Dhe pse tinzisht vshtroje, xhepat e mi t ftoht. - her moskokarse mbrapa ktheje kokn. djemria t thrrisnin : Prapanicat, Vira! ) Vira....moj virane . ke pushtuar gjith botn? N fundin e rrugics u ndeshm nj dit vjeshte. adrn time t mbajta, pr sa koh binte shi. kisha parashikuar t nesrmen Vira. t kisha br , qoft dhe m t mund t bj nj njeri. M than se tek nj dhom moteli t braktisur. shtrir t kishin ln me trupin tnd pa jet. gjak tkish rrjedhur mbi nj araf t flliqur. gjoksi yt prej nj mjeti t mpreht.

E T t

Her Kur - Vira ! Vira, Vira, Prse mendon sikur Nn Sikur ta Nj gj do pamundurn q T Shum Coptuar

Vira. - puntoret e ngarkim shkarkimit e perdorin per..Ngrije.. Vira prapanicat... ngrihi prapanicat...

Pshertima jote Maksimo

Cdo mngjes kur shkoje pr n pun. Gjysm t krrusur t shihja teksa nxitoje. I heshtur tymosje dhe di pshertije. datebasin tnd t ngjeshur kish qindfishime pritash,

267

Kish qindfishime malesh pr t kaprcyer. Kish qindfishime gropash t zbrazta makute, q si n nett e gjata polare, temperaturn ta zbrisnin nn zeron absolute. M dhimbseshe Maksimo. Por dhe un nuk kisha mundsi t t ndihmoja. Nuk kisha mundsi t t zija prej dore. M dhimbseshe kur shihja supet e tu t rn, q shpesh ti rrihte era marroqe me nj przierje shiu dhe dbore. M ka mbetur n mndje ajo pshertim. Ajo pshertim ku ti numroje pagesat e papballueshme. dhe pr shtat dit kam qeran, librat dhe fletoret e Egens, korentin or pa or t ndrprer, uji e ndotur, taksn e pastrimit, taksn e banimit, taksen.taksntaksn. Me kt pshertim i ngrysje ditt Maksimo, gjer at buzmbrmje, kur trokiti dera jote. - Ngirhu! Kemi ardhur pr sekuestro. Ty n buz t ngriu luga me bardhsin e kosit. - Merrmni mua u the Ve shpirtin ma drgoni larg,larg, larg.. Atje ku prjetsin kam ndrruar, prtej kozmosit

Falna , o zot.. Me ngriu buzeqeshjen e dites. Kalerimit i shfrenuar i Sanos. Rrotull tij
268

Kermijet qe vallzojne vallen e trishtimit. Dhe ca hiena qe luajn rrolin e palaos. Si funeber e permotshme me ndjek nga pas. Neper muzg nje murgu me fytyre engjellore, qe tek shkon I zbathur udhes se frikeshme Mermerit I palodhur lutjen shekullore Falna, o zot, buken e perditshme. Falna, o zot, falna o zot. Ozot. Falna, o zot, buken e perditeshme. Retinen ma shkrin nje dhimbje e kobshme. Renkimet e burrave qe ne heshtje qajne Me ngjajne me te harruarat katakonbe. Me ditet boshe qe perjetojme me ngjajne.

Jezusi nuk zbriti per tu kryqezuar...

Fatet si kryqe koha mbertheu. Dhe tokes i frytezoi mallkimin e djallit. Engjejt dergoi misionar ne yje.
269

Nje grusht miresie bleu me mim ankandi - Gjejeni ku eshte fsheur ajo ! U tha nje dite mekatareve. Si grimca rere do te b...ridhni neper bote. Me duart tuaja kini per te hapur miljona varre. Fatin tuaj vuani te mallkuar. Jezusi nga qielli per ju zbriti. Jezusi nuk zbriti per tu kryqezuar !

C'q ky fat baba?

Pranvers mrgimtare, pa lulkuqe elur. Kur yjet e prhimt luanin npr terr.

Ti
270

me linde bir si nj rreze drite . arome lndine buite ne kt der . Se dije biri im, dhe skishe si ta dije, strehza jon e varfr kishte mijra halle. prmes reve me jehon t shuar. tretej npr zjarre . Npr brazda heshtjesh mbolle cicrima. drgoje larg , prap thekshm m thrrijse. mbi pirgje balt shkuar. kish plumba t mallkuar. E gjurmoje jetn t fshehur npr xhungl. her mes flaksh zmrimi. ardhemen e shtrngoje. kmbt e mallkimit. Me duar t przhitura, neteve me hene fshehur nje cope jete dhe nje barre mbi kah. zemre kur gjoksit me peshtillje. ky fat i keq, baba?

Me q Humbur Drit e hns son M Fmijrija jote M shum se sa lodra , Rrzuar qindra Me duart e njoma t Si damart e jetes, nn Me sillje Me pyesje me lot Cqe ky fat per ne?, Cqe

Dikur jetonte gjyshi im.

271

Dikur jetonte gjyshi im. Si lis I motem, levoge trash. I bardhe ish si nje cope shkemb. Thatim gjer ne palce Oshetim malesh gjemonte zemre e tij. I lodhur ish, brer nga ligeshtia. Por ra nje dite e su ngrit kurre. Ra, si bile lisi nga stuhia.

Bisede me metastrazen

Me zgjodhe mua qe mekatar nuk isha. Ne trupin tim mbere fole. Dhe une ne heshtje si mikesh te prita,
272

Packa se nuk te desha te me vije, ashtu si me erdhe hajdutesh, tinzare. Perse dhembet mi skermit metastraz e mallkuar. Sikur te jeshe perendesh, triumfatore. Eja te bejme nje shetitje buze det, si dhendrri me nusen te zene dore per dore. Bashkudhetar te vdekjes jemi qe te dy. Ti trupin tim grryen cdo dite dhe une tallem e qesh i perlotur me ty. Kaq gje se kupton mjerane, kapricioze. Une ne parajse do te shkoj, do te puthem me fuqite hyjnore, Ti ne ferrin e Dantes do perpelitesh, atje ku eshte dhe strehza jote.

Ne enderr isha, nuk e di.

Nuk di, ne enderr isha , a gjetiu. Rrethuar merimangash trupin kisha une. Pickime ndjeja gjer ne dhimbje. dhe dhimbjet i pertypja me ngulm. Te zezat tentakula zgjateshin pafund.
273

drejt fytit shkonin te me mbysnin. - O dreq, - po thosha me vete, si mundet keshtu. Merimangat t'i le te me tresin. Nga trupi merimangat i hoqa nje nga nje. dhe fryme mora i lehtesuar. i zhdervjellet ndihesha si nje selvi, qe rrenjet thelle tokes ka leshuar

Harain do ta marre ne parajse

Largohen pa kthim ditet kapriioze. Nen atite e rrenuara thyhen, pergjunjen. Pas dites qe perendon te gjithe ne vdesim. Qe jetuam nje kohe veten genjuem. Une mbi libra lodhem e tretem cdo nate. Me ta zihem e grindem pa shkak.
274

U kerkoj atyre qe neser te deshmojne. Se skam qene mbi dhe njeri pa gjak. Viteve qe me shkuan su kerkoj dot hara. Dhe veten per ka sbere se gjykoj. Le ta bejne te tjere qe do te vijne me pas. Une harin tim do ta marre ne parajse.

Trungu im i hershem I hershem trungu im, shkon deri ne lashtesi. Me jehone lahute rrenjet ka vaditur. Dhe vallja e shpatave shtatit I dha force. Mbi shkemb e gure flamurin mbajti ngritur. I hershem trungu im, binjak me historine. Supet e renduar perlyer me gjak. Me legjenda kreshnikesh e ngriti lavdine, Shekujsh I perzhitur neper tym dhe flake.
275

I hershem trungu im, aureole e madhestise. Me syte e dhimbjes koherat ka zhbiruar Muzgjeve ka ecur krenar drejte lirise. Me jeten dhe dielli perjetesish I dashuruar

Limfen e rrenjeve te ta bejme te arte. E gjeta nje mengjes token duke qar therrmohej loti mbi guret e bardhe petale nuk kish asnje pikez vese. lisit dhe zogu dukej si i vrare. E rende heshtja tej fushave te perthara. rrudhosur mbi lumin e trisht. gjethina shkund dushknaja perzihet me ajerin e prusht. I Vjollcat ne Ne degen e Bukuria Pikellim mbi Arome e barit

276

Merguan djemeria dherave te huaj. kenget baritore. avujte e ngrohte. kallezat qumeshtore. Per ju , o djem, kjo toke qane cdo dite. kthimin tuaj pret. gjithcka qe ka te mire. jete. Permallshem toka ze e renkon. Pranvere mos u kthefsh ne dimer te acarte. o bije qe gjithka ketu te bleroj. rrenjeve te ta bejme te arte

Andej i kendojne I lane djerrinat me Ne kalbezim i kthyen Ngahere kjo are, Ti merrni tokes suaj Ketu jetes suaj ti jepni cdo dite

Kthehuni, Limfen e

Perpara memorialit te kombit

Perpara memorialit te kombit , o djema , vetem nje cast te qendrojme. Me zjarr ta kendojme hymnin ton Me pas ne udhet tona te shkojme.
277

Torba e vjeter

Nje torbe te vjeter hedhur kam mbi supe. Ngadale apis me te mbi bulevard. Me ndjekin pas te mijat shoje Te mijat shoje gjithe balte. Diku qendroj dhe djersen fshij nga balli dredh dhe pi mendushem nje cigare me pas ja marre nen buze nje laberishte dhe them nen ze . - Eh moj jete...moj lozanjare.

278

Zeri i tokes

Ka vite qe endem botes i pashprese. Por i pashpresi pa shprese nuk mbund te mbes. Nje cope toke me mban ne kembe te gjalle. Nje copez jete me bene qe prap te pres. Ka vite qe endem rruge pa rruge. Po ne udhekryqe sdo te endem pambarim. Nje ze toke nga large me therret. Dhe jeta brenda saj me thote me psheretim: - Ktheu, o bir ! - Ne strehzen tende kthehu, biri, im!

279

Per ty Palestine...... N nj ngrehin t uditshme, prej me dhimbje tretur kallamishteve . tmerrit kreshprohet goja e shqyer e vdekjes. tok t djegur t Palestins, rndom edhe un. pjes t klithjeve t mija. trazuara. poshtruar. Atje ku duar fmijsh krasiten si degza hardhie vajzria sterilizohet pr shterpsin e turpshme, mbjell poezit e mija t pashkruara. balte Ku prej Tej, n at kam jetuar Kam varrosur atje nj Nj mij her ndjenjash t Nj mij her prej vargjeve Mbytur n borxhe t pashlyera, dhe kam Nga kujtesa si
280

ujvar loti i gjakut m rrjedh, zbrazetiren e atht. mbedhur si musht i ardhur ke zemrimin qerpikt e thar. gjaku shndrruar. gjakun e martitve mbi petale kan pikuar. bukuri e pikelluar ! trandafili i pluhurosur, lufts. t paguar poezit e shpirtit pr t shkruar.. ty Palestin e martirizuar..

pikellim qe humbet ne Palestin mortore e rrebelimit t gjall, nn Mbytur n arom dhe mbeturina gzhojash Lulet e tua t porsaelura, Jerusalen, o Kryeqytet i trishtuar, si prej tymit te zjarreve t T rikthehem sot, borxhin pr dhe thellsive t toks tnde t purpurt, Pr

Pranveres..

Ty pranvere gjelberoshe, jetuar kurre s'te kam nje here. Ve ne enderra enderruar, kur flladit permbi korije . Mbi lumenje ulesh zhurmuar Si s'medove moj pranvere qe mikeshe tek une te vije. bashk te canim ne hapsiren. Neper bjeshke ti gjume te flije Moj pranvera gjelberoshe, eja ngjall shpresat e mija.. Se po tretem dhe po plas. Me cfiliti dashuria. E pa hedhur ne me vini nje lule

281

Floke te gjelber

Te gjelberta gjethet e pishes se bardhe. me jashqitjen e vjeshtes. mbi qytetin e vjeter. dheu ne sqepin e elektrovinxhit te krrusura vajtues mbetur. akujt ndaj shtrngoj fort pranvers

lulishtja mbushur e xhveshur kodrina mbi deti shikimin ka ngrir ne buzen e te dhimbeshme kenga e qyqes deget e shelgut Sahati i vjetr prej kohsh ka Pak aste kam q jam ndar nga ngrohtesine e

282

Pranveres se vonuar.

Ty pranver jetuar kurr s't kam. Ve n ndrra - ndrruar, Si flladit ti mbi korije puthur barit gjelbruar. Si s m erdhe ve nj her bashk t rrim ne mbi bokrrima. T shikojm borigat lart. Mbushur plot me cicerima. Eja, ngjall shpresat e mia ! Mos me lere kaq te vetmuar. Se po thahem e po tretem, si zhelani i harruar. Eja zbrit mbi krahte e mi. shkulmi keta litar te eger. Puthem forte ,shterngome ne gji. Pas te leme kohen e vjeter
283

Kohe Hipokrtie Ne sallan e madhe fasha dritash verbuar nje femer kendon muziken e shfrenuar. dikush pran meje gruas duart i fut ne gji Ne tjerin krahe, era e nudos me ngjall neveri, ndaj ngrihem inator. Nuk dua ta shoh me kete concert te mallkuar. Ne udhen per ne askund tek nxitoj. Makjazhi i kohes syte mi lodh. Me veten grindem dhe beje udi. More, keshtu me pate thene vertete.? Apo kjo eshte e gjithe nje hipokrizi?.

284

Aventurier i kohes moderne

Ti ndyresire... Gjahtar virgjerish, ndjenjash t pastra, Me kutin tnd mat kohn,rrugt. shikimin e shqarthit pergjon m tinsisht, prehun e vet fantazma. Aty ktu shafqesh nn nj guack t pudrosur. Skutave vertitesh, prej muzgut deri n taguar, pr t ngopur epshet e shfrenuara. Ti, hija e vetevtes. Satira me e bukur e kohes. Nder mend kurr ste kishte shkuar, se Gjergj Elez Alia nga shtrati do te ngrihej, t nntat plag gjak- kulluar.

vrastar Me se pergjon

me Do t
285

luftonte, pr at, q sra jote e flliqur prej kohsh e kish harruar.

Atje tek ty Atje tek ty sot bie shi. ketu tek une fryn ere e marre. Te falem nene beje pak durim. Perjete sdo mbetem mergimtar. Sa shume te plaku ikja ime. Ne gjumin tend une fle cdo nate. Por shpirti im ofshan, gjemon, per kete menxyre, per kete lengate. te falem nene me ligjerime, dhe dheu kurre ne mos me trest. E kthefash trupin ne therrime. Ne ste ardha neser ne tenden feste.

286

Vajza ime Belbezon vajza ime abetaren. Me dokezat e saj une qesh gjithe gezim. Eterin shperndajne ato neper dhome. Me sjellin pranveren. Me sjellin frymezim. Belbezon vajza ime nje..dy.. tle.. dhe trembet kur hopa e ngre ne tavan. Te vogelat kembe i mbledh nen bark. Me lot ngasherimi ze e qan. Luaj me te e dot nuk ngopem.... Te trembet nga jeta, nuk dua aspak. Si meteor te shkoj dua vetetimthi. Qe jeten t'mos e laj me lot e gjak. Ti se di bija ime dhe ske si ta dish Sa fjale te pathena une kam ne shpirt.

287

N do prvjetor... ( Ads.. vajzz sime me rastin e dits s lindjes )

N do prvjetor ti m mbetesh nj fmij, q gjumin shpesh nats me tinguj ma trazon. N ndrra m shfaqesh si lulja mbi shkmb rrezet e diellit prthyen me tnden mirsi. Mbajmnd se nj here t kam pkdhelur duke qar. Dhe forte ti kam puthur t tuat kaurrela. Prej t parit belbzim asaj dite gjithka kisha marr. S bashku me buzqeshjen tnde t mbl si pranvera. Mes kngve t shiut vjeshtor mu rrite si bozhur. para krenari, q kurr sdo tm prthinjsh. prej nofullave te bardha te dallgeve. shoh si udhve t jets teksa gjitesh. N do prvjetor t mbushur me vezullime dritash. Si m i ndritshmi yll n strehzn fminore do t zbressh. Si puhizat e ngrohta t vers, q detin perkedhelin. Shpirtin me zjarrin tend prej femije do ma ndezesh.

teksa

E Kafshuar I lumtur t

288

Nje dite varferine preka.. Nje dite varferin e preka ne balle, ne shtepine perdhese te nje miku tim ne fund te mehalles. uditerisht vetja mu duk pa peshe. Peshe ma kish ngren etja e skamjes. Miku im me xorri nje gote uje ne vend te rakise, ne ved te mishit dy speca turshi. Ngopje me te madhe s'kisha ndjer ne jeten time, prej me te madhes se tij bujari.... - Shkulma zemren.- me tha qetesisht. - Haje!Nuk vjen era thartire. Eshte zemer e mire.. Ne ate pjese varferie pash shume vaje, qe ate zemer e benin aq te madhe.

289

Hapmu Sazam

Kapluar mendimesh Ne mendurin time te pritjes mbi shpine hodha gurin e pendeses dhe bere rrethrrotullimin e detyrueshem Ne te perskuquren e fytyres prej nje shuplake keqdashese vura shamin e bardhe njomur loteshte trishtuar te se dashures sime Vajtojcat ne male vajin e tyre sperksnin me polem lulesh Per trokitjen ...time nje porten e rende Heshtja e shurdher spazma ne gryke mu be - Hapu Sazam ! - Hapu Sazam! Sazami dhembet skerrmiste ne agonin e tij.

290

Nen hijen e rrapit............... Nene hijen e rrapit ne oborr me moshen e trete kuvendoj per mengjeset e viteve tona te humbura. Vitet ne kokerra tespiesh numerojme me radhe. Vitet me ere baruti , borziloku perzier. Ata qe shkuan dhe u kthyen, ata qe kurre nuk u kthyen m ata te paket qe kane mbetur permallshem humbasim njeri pas tjerit per ta.... Ne kete dite te bukur marsi. Ku dielli mrekullueshem bie mbi gjethe te reja te rrapit, nje kohe e ngjashme si dikur, ah, dikurdikur..dikur.... Te gjitha rrjedhin brenda nesh dhe pse kemi ndryshuar kaq shume. Nen hijen e rrapit ne oborr.
291

Kokrrat e tespijeve bien ne toke humbasin barit te but, tokes se lagesht teksa ne ende kuvendojme

Do te pime nje kafe, patjeter...

Ctis u ka rene syve te tu, Poeti im? Sot nuk ndihesh mire vertete. Te dridhet peneli lehtaz ne dore teksa mbi telajo shkimin thelle e tret Kujtimet e detit ne zemer t jane zvenitur. te tulatura kane mbetur valet ne breg dhe yjet e vone shkelqimin kane fikur. C dreq poeti im, te bene tmos jesh I qet.? Livadheve lulet pa arome kane mbetur. Debora e malit floket ka perthinjur. Eren se ndjen te fryje si me pare. Bilbilit ne peme zeri i eshte ngjirur.

292

Ugareve ku shkonim,ka shterur uji. Rrapi drejt diellit krahet ka shtrire, Sot nuk ndihesh mire, e di. Pas kesaj nate, do te vij nje dite tjeter . Ne bashke do te shkojme ne kafenen tone. Do te pime te dy nje kafe te ngrohte, do ta pime miku im. Ndoshta neser, do ta pime pa tjeter.

Mikeshes sime.... T prshndes me mall mikesha ime. Me syrin e prlotur nga dhimbja, t prshndes mikesh e largt. Nuk di ku i fshehe ti ditt e bukura. Nuk di ku i degdise t mblat fjal. Ke qeshur shum me mua asaj dite. Dhe un qeshja me ty deri n marrzi. N hektart e pluguara t zemrs sime. Miljona jargavan t kuq mbolle ti.

293

Keshtu ndodhi edhe n kt pranver. Shthuren t bardhat fjolla t mjegulls. Dhe tutje humbasin mbi shpatet e maleve. E brishta bardhesi tretet prtej lugins, perroit t thar e mbi gurt e zalleve Kumbon i largt, nj z i zvargur toke. Jehon e shpells s mbetur n harrim. Bilbili i mardhur, sythin i tund pems. Si nj hark i lodhur, q dridhet mbi nj violin. Brejtur prej moles, trungu i lasht. Kalbzimin thell rrnjve nis e nxjerr. Si llava ngroht q mbi siperfaqe t tokes Mkatet e vdekjes mbi lule i hedh.
294

Makbethi nuk ka vdekur... Faniten npr ndrr magjistricat. Dunkani mbret, pabesisht i vrar. Makbethit duart i pikonin gjak. N kopeshitin e frikur prej zjarrit t mkatit.. Psheretin e nemitur nj lule gjethe vyshkur. Makbethi ne ferr u nis qe ne apin e pare. Makbethin nuk e ke vrare Ne ditet e mija shfaqet ore e ast dhe luleblertat kopshtit i jane thare.'

Makdaf,ti

295

Me syt mbi monitor... Fjolla te kaltera buzqeshjesh , hedh mbi monitor. Pulsimet e kuqe pres qetesisht. Imazhi i bukuroshes ne amfiteatrin antik syve me regetin, urimin e pare prej dikujt pres te marre. Verberazi te me shkruaj dy fjale, ngrohtesisht. Ka ne jete dhe nje miqesi, Ne jete ka dhe nje zemer te bardhe. Ka ne jete nje fjale Simpati, q Bukuroshja e Durresit deri ketu e ka prcjell val-val. Nxitoni dhe hyni n damaret e jets. N ditt tona pa ndroje trokisni, S bashku t firmosim mbi kodet ligjsive t ers. Ejani t lvizim shkembenjte misterioz. Ne muzikn e madhe t bots t kndojm ne nga nj not. Nxitoni t krijojm nj mozaik vital. T tregojm se prtej s pandershmes egziton dhe nj mal me bor,

296

nj rrafshnalt e mbushur me iltrsi. Fjolla t kaltra buzqeshjesh hedh mbi ekran, nj prshndetje pres t marr prej miqve t mi..

Mes Jush..... (vargje Naimjane ) Jam mes jush nje gur pagdhendur Jam nje flake qe sdi si djeg. Jam nje dallge qe e tremb bregun. Nje cope plise qe vlage nxjerr. Jam nje kenge e pakenduar, qe rende muzgjeve te mbremjes me nje shpirt te perveluar. Robi i fjales dhe i ndjes. Neper caqet e top-fa...qes. Rrek te kap nje rreze ari. gjej nje tufe manushaqesh, nje lot dhimbje mergimtari. Jam mes jush e do te mbetem gjersa fryma te me tretet Gjalle, moj gjalle, nuk kam ku shkoj. Ne ve zotit qe fle larte te me te me marre, a t'me mallkoj.
297

Dikush. Si dhembet e bishes qe prehun kafshojen trupit tim copton dalngadale dhimbshem hapsirave boshe brendesi te vetvetes dika duhet te beje, dika dua te them, te marre.. e mundheshe si mikesha te paftuara. me therret dikush me pret trupin me bren, bren do sekonde thelb te enderres se argjend nje dore e meshireshme me shtrihet perpara neper nje mjegull te kobeshme. sillen papushim miljona duar te tilla ngrohte te mbasditeve qe rreshqasin te valezuara te detit. jam ? Ne askund ? jam ne cmendurin time te bute. koha perpelitem sirenat e alarmit ne kam kohe qe nuk i degjoj dika dua gjithe te papriturat mbledhur jane tek une, dikush dikush me kerkon.. koha me Ne terur Mbi krye me si avujt e siperfaqeve Ku Ndoshta i fundit

298

Shpresa vdes e fundit

Mbyllur ne brigjet e priteshmeris shterpe permes lutjesh te vazhdueshme netet gelltis, me rrezen e paster te syrit . shumfishuar ndjenjash mendurie ... zerin dergova hapsirave ne copa kometash per te zbritur ndjenjen e pafajesise. Shpresa e larget me buzeqeshte ironine e fatit. I ftova nje nje votim gjithe dashurite shekullore. me tinguj belbetare I lash te heshtura te kalonin nen nje hark triumfi. unanimen vote per dashurin time shpresa pagezoi me thirrje histerike. Sikur ta dinte qe do te vdiste e fundit..

299

Rrugve t mhalles sime Rrugve t mhalls sime, mes shtpive t varfra lngun e hidhur prej prej gjoksit-tmerr t skamjes kam pir.. Shtratit t varfris, t zhytur n mjerim kam zbritur, si minatori thellsive t galeris. ditsh t trishtueshme kam ecur shpresash te thara, pa ditur se ku do t mbrrij nj dit. Rrugve t mhalls sime t varfr, urin, shumzuar n miljona her kam ndeshur. Kam par se si grryhen prej saj zorret e holluara. Tretshmrin e muskujve t fytyrs kam pare me kta sy dhe squlljen e indeve t paformuara. Ndrydhur mendimesh, shuar ndrrash t bukura. mhalls, gjunjt me mijra her kam drrmuar. Mhalls sime, mes shtpive t varfra, urija n miljona her shumzuar m ngacmon. mbrthyer me mban n daren e ngrdheshjes . Ne buzqeshjen e mundimeshme te skamjes prekur kam grryerjen ne shpirtin e lumturise, muskujt qe pritet te rriten, por qe si kalleza fashitur prej eres marramendese t mndurise, mbi plloat e ftoht t rrugicave bien. Me syt e mi i kam prekur qindra duar njerzish te prirura per te br punn e tyre t ndershme. Kam folur me ato mendje qe mbeten te priruara gjithmon per te krijuar m t bukurn. ne funksionin e vetem pt ti sherbyer njeriut. Nga afer i kam pare teksa krijonin nj mur,, teksa ngrinin diku nj ati., kur nga deti ktheheshin pas peshkimit t mundimshm. pas peshkimit t mundimshm. Sokakve t

Mbi supe mes

I
300

kam pare tek skalisnin me dhmb nj gur dhe kur pas pijes beheshin dhe po aq te frikm. Gjthka nga mhalla ime kam marr, prej mundit t tyre ngadal jan rritur. hijen e nj peme me ta kam knduar Dashurin pr kalldrmin ndr breza kan ushqyer. Rrugve t mhalles sime te varfer.. Ky popull i mjere perpara an me verbesin e tij. I rritur mes dashurive, por edhe dashuri n mes duke thyer. Penguar kalldremeve e gurishteve mijera here, ne mijera here shumezuar prej te pakutueshmeve dhimbjeve I eshte ngriutur mbi vuajtjet e mundimeshme Eshte kjo vellezer qe duhet ti kuptojme keta njerez dhe kete mund ta kuptojme tek listat e gjata dyqaneve qe shtohen pambarim. Kur shesheve te tregut minet galopojne dhe keta njerez nuk kane asnje grosh, per te mundur te bjejne dy kokerra ullinje Do t'i kuptojme atehere kur te shohim trupat e perlodhur si dergjen ne pluhurin e ngjinjur me djerse dhe gjak. Keta njerez do te donin te vdisnin vetem per nje ide, sepse kjo cilesi eshte ajo qe e bene njeriun te ndryshoj ne Univers. Duke rrapellitur neper rruget e mehalles sime te varfer kam pare se si nevoja lind domosdoshmerisht nje ide. Mos u tremeni nga idet e ketyre njerezve kur nje dite ato te vihen ne veprim. Mehalles sime, mes ktyre shtepive te varfera. ju vet me syt etu do tdo te lindin gjenit.
301

Nn

302

Kthim i mrgimtarit

I shtrenjti atdhe! E rnd dhe tragjike ishte largimi im. Ditve t lngimit tnd fatal, prej shtetit t rrzuar. Jeta e bjerrur nn rrebeshe t turbullta shirash, ngado kundrmonte arom mbytse hedhurinash dhe njerzish t pezmatuar. Kishte vetm ikje Shum ikje dhe shum braktisje Si anije drejtim humbur prej stuhish oqeanike. Rraskapitur gjer n palc, u enda larg viseve t tua. Prej jets s mohuar u ktheva n zvarranik shkrettire. N titan sfidash,- alpinist i majave t ngrira me dbor. Me shpirt sakrifice munda t prballoja vshtirsit, q thyheshin n qnien time prej shkmbi malor. Un dhe shum t tjer ishim po ata, bij t tokave t tua, nga ku u nism pr t mrguar. Me thesin e prvuajtjeve nn lkur, pr tia prciell si mesazh, pjess s bots s qytetruar, Atdheu im, thatim gjer n kock. Tehut t mpreht t buzve t tua t holla, prflaket ndrra ime, palca jote delikate. Syri zhbirues, q sheh prtej errsirs. Zemra, q rreh si kmban gjelbroshe e madhe, npr udht e qiellit ku humbasin pllumbat. O pikllim i uritur trupash t prar ! Ti ishe hija dhe drita e ujit t tmerrshm t ligats. O shorti i vettims sime t zez, ngurosur n ecjen e pandalshme t kohrave!
303

Oqean i pafundm pikllimi dhe klithmash ke mbetur pr ne, bijt e tu t djegur prmes zjarresh e flaksh. Atdheu im i mpirjeve dhe i ditve t stuhishme. Un lureku yt zhelan, aguli i livadheve t vetmuara Krrusur nn shnjn time t dnimit do t kthehem. Mes prplitjesh dhe vuajtjesh si nj rob i ln n liri. Se brnda meje gjithka e jotja e ngroht m buron e gjithka m shuhet, si uji n shtratin e zhuritur t tij. Dhe nj her mes dhimjesh t pamata do t kthehem. Tokave t prbaltura me arom bari e trfili t njom. Livadheve t buta, prej aroms tnde do t dehem. Si kal i artur do t bredh,fushave ku jonxha lulzon. Dhe nj here prhrit tnd dua kokn t mbshtes. Atje ku prher duart e strzgjatura t ers s egr, varre e llagme hapin pr trupat tan t vdekur. Atje nn zhegun prvlues, buz burimit, frymn time t fundit dua t shuaj e t tre.. Do t kthehem, o dhimbja ime e prmotshme, me ankthin e paduruar t ushtarit t vndrojes. Do t kthehem me pasionin e nj kngtari t verbr. Me mallin dhe prvuajtjen e njeriut t mrguar. Sepse nn hirin tnd t nxeht ka ende thngjij, pr t ndezur prsri zjarret e tu t pashuar.

Atdheu im i martirizuar. Mngjeseve t tu t zymt, si prej honesh t errt, drej shpirtit fluruar, prhapet drita jote verbuese. Prmes mjegullash t egra t prgjumjes tnde, vetmija grryese e ditve t tua, tkurret gjer n dhimbje. O ti, varrez e hapur vuajtjesh ! O ti, mal grmadhash e skeletesh t przhitur. Prej barkut tnd me etjen e prjetshme t bijve
304

pr t jetuar, lindin dhe vdesin iban prostitutatsh. Kusar dhe bandit me instike akenjsh e hienash. Murgj t zhulosur dhe fretr paavure t zinj, q bekojn e predikojn at q as vet se besojn. Fluruar zmrimimi im prej ksi gurgullima daullesh, t zeza, si plor, toks iu fut me marrzi t trbuar. Prandaj thrras me mendim q kurr t mos vdes. T mos vdes un, q me ty prjetsisht jam dashuruar. O atdheu im, ikon e martirizuar! O atdheu im, q prej pafajsis tnde mbete pjetsisht i sakatuar. Shtroma baltn tnde gjer ukave t maleve ! Atje dua t vdes mbi qepallat e luleve t tua. T vdes dhe t varros t gjitha lamtumirat, n shpatet e hajthme, njomur prej ujvarave..

305

YY.........

Q n mbrritje, N aeroportin e ftoht ku frynte suferina. T qart e kisha qllimin tuaj t mbrapsht. Gjersa m vuadht dhe votn, asnj ska m vler. Pas ksaj gjithka mund t bni ju me mua. Ve pshertimn e shpirtit sma kallni dot n ferr.

T dy kaq shum larg..

N prhr t dobsis biem shpesh prej largsis. Ndjenjat na prthyhen kur m nuk jemi pran.

306

Dhe veten t braktisur e ndjejm nga dashuria. Kur asnj dashuri e vdekur sna bhet m e gjall. Bregut t lotve, nn nj zhurmrim t davaritur. Ndjejm zemrs tna rigojn t ftohtat copza malli. Prej nj shiu dinak, t qullur si zogjt krahlidhur. I thrrasim njri tjetrit me zn e nj t marri. N kt bujtin t verbr, pashpres hidhrimi. Humbur mes avujve t fuqive t pashterura. Ne u tretm dhe vdiqm si ujra t nndheshm, q mpleksen me forc prmes rrnjsh t etura. Gjith jets t mbrthyer n detrat e shpirtit. T pangopur i mbetm varrezs s pgdhelimit. T stuhishmet fjal sna zgjojn kurrfar ngrohtsie. Tashm q kaq larg jemi prej syve dhe harrimit. Kshtu nj nga nj na u shuan t vjetrat shpresa. Si varka t braktisura i mbetm limanit n agim. Dhe pse syt na shikojn miljona qnie t kthjellta. Pr ne ve nj bregore mbetet, i vetmi ngushllim

307

Martirizimi i Prometeut............

Kryqzuar maj shkmbit t bardh, ti mes dhimbjesh rriteshe, ndizeshe flakadan. Drithmat e trupit, t prgjakurat gjymtyr toks s lagsht ia prcjellin Mbi qepallat e pagjumta vallen e vdekjes hidhte era. Vetm flokt e tu t gjat, si klithma mes vettimash, putheshin me rrufet q ndiznin detrat. Cbreng shpirtin ta brente Promete! Prej krenarie, zjarri shpirtin ta dogji dhe zogu i mbretris s qiellit, zemrn ta coptoi? Cila flak prvluese shikimin ta ndrioi dhe padurimin ta treti, me pandehmn se zjarrin i pandershmi ta vodhi? Deri n vdekjen tnde t ngadalt, i kryqzuar mbete Promete. Rrebeluar prej padrejtsish. Sulmuar dhe grryer prej hajnish.

Netve n lirishte

M grishte apknllku yt prej vajze lozanjare. Ndaj frymthrrmuar ngado t ndiqja mndurisht.

308

Prej diegies prvluar, pr t patur gjithmon pran. Si pupl e ngjyrosur i vrtitesha ajrit vazhdimisht. Kshtu nisi meduza ime, o tirania e vogl prvlimtare. Viktim i mbeta shikim tnd t heshur, djallzor. Si rob iu dorzova ththitjes s syve t tu prej nazemadheje. Sa m t bukurin tingull t quajta, midis tingujve qiellor. N lirishtn e qet ku ve hna na vshtronte. T dy fillikat, si ngjj t pashks s trandafilt. Prmes lutjesh t pjetshme t burimeve ujore. Nn nj zjarr ngrice, ne shkrinim e tresnim dashurit. Ndodhi q mes flokve t lshuar krahve prmarrishm. Gjer tek gjinjt e ndulkt un t humbisja i prhumbur. Ve nesh n lirisht skish gj tjetr atij asti t magjishm. Dhe krcllims s leht t degve gjethe shkundur. N mnyrn tnde t fsheht e t parrokshme. Kur fytyrat n nj t vetme treteshin m ththisje. Ne ndiheshim t etur e grishur prej t njjts dashuri. Gjersa nata gjithka tonn shndrronte n tmerrisje.

Shpirtin s'ma nnshtroni....

Urremni e m mallkomni sa t doni. Ju t nmurit prej arsyes e vetdijes njerzore. Shpirtin kurrsesi sdo t mund tma nnshtroni. Varrosur e kam mes gjakut e bindjes popullore. Un jam nj copz det prej detit tim t kripur. Prher i mbrthyer prej dallgsh t elikta.

309

Jam shpendi i furtuns, nj val e pabindur. Rritur prej frymemarrjes s tij,teheve t thikta. Jam zog i lindur shkmbit ku lulzojn murrizat. Guri i urrejtjes dhe prita pr lumenjt e turbullt. Jam m e mprehta kos pr barishtet e drizat. Jam shpirti i kngs prej perndimeve t mugt.

T vdessh se ske para..

Drejt spitalit u nise pa ditur do t ndodhte. Kishe dhimbje trupit dhe pak t holla n dor. Ti nuk e dije mimin e lart t shrimit tnd. Q asnj binjake me ty nuk do mund ta prballonte.
310

Nn epikriz e receta duhet t flinin t hollat. Prtej heshtja s syve t mjekut, si kafshama e gjarprit t shkrettirs kish vetm nj parajs, pargun e s cils ti smund ta kaprcej dot. Ajo ishte m e zbeht se e zbehta e ftyrs tnde. M e trishtuar se trishtimi i syve t tu t blert. N udhn e gjat t njeriut, prej ferri n rikthim, fjalt prher e humbin kuptimin e tyre t sinqert. Nj deg shelgu i tundej prhijshm dritares tnde. Dhe mbi gjeth nj pikz vese i prgdhelej agut. Ti rrije pa mundur t thithje nj grim knaqsie. Trupit t rnduar, ndjeje aromn e kripur t gjakut. Rrije mbrthyer prej ngrit t minutave pashpres. Prhumbur hapsirave t mjegullta t kujtimeve. Si gjithmon duke luftuar me luftn tnde heroike, me parandjenjn e prcaktimit t fatit prej ndshkimeve. Vdekja t vinte si nj shtrngat e fort dbore. Si zambaku i pranvers q i hapet ers s marr. - Kur pikza e vess qetsish ti bjer toks ,-thoshe. - Ather ti vdekje, po qetsisht ke pr tm thar.

311

Ah ky brez rinie....

Indiferent e i pashtruar puns ky brez rinie. Dhe uditrisht i knaqur shum prej vetvetes. Tmerrohem kur mendoj se dreq fytyre, dhe far motivi do ti japin kta t nesrmes. I kam ndjekur tek rrin n grupe ndan udhve. Shulluar diellit gjumndjells t prtacis dhe vesit. Me jet t thurrur e t rregullt ngrysin ditt. Nn efekte t ( q smundem ti prmnd, thjesht prej sedre e vrar prej stresit. ) Pika t m bjer q jam m i trishtuar se ata. Dhe ata q m t trishtuar se un nesr do t jen. Ah moj e bardha dbor ! E bukur je, por dimrit mbi ty dhe qent dhjesin.

Esht e trisht...

Drithruese dhe e trisht sht t mendosh. Se egziston nj kupol q dikton mbi gjithka. Si nj anije e plakur piratsh humbur detit. Me vela t shqyera q u bien direkve t kalbur.
312

E trisht sht q mes pyllnajs s prflakur. T shohsh nj lis pa gjeth e pa nj syth. Ku do dit deg t thata prej trungut t tij. I bien si re t zeza toks s vlagur. trisht t mendosh se ka edhe nj moal. fole mushkonjash q thithin do dit gjak. malesh ka pr bishat dhe nj strofull. fshihen lakenjt, q rriten rreth e qark. E trishte sht, shum e trisht..........

Esht e Me Se mes Ku

Kur t kujtova ty

Mbi dallgn e kaltr e ngriva shikimin, prej klithms sime nj re bardhoshe u thrrmua. N mijra copa coptova vetmin time. E drithruar heshtjegjata duarve m ngriu.
313

Me mall kujtimesh,boet e mbarsura t pishs plak rrs s that i rrzova. Gjat prita me zjarrin e Olimpit. Stikat n fjal t pathna mu kthyen. Mbi buz nisi tm luhatej e para puthje. Nj sumbull loti mbi faqen e ashpr t nj molusku mu ngurtsua. Thell zemrs mu derdh malli vjetr dhe nj cop qielli gri mbi gjunj mu rrzua.

314

Rilindje

Ia shtriva dorn e zbardhur valkaltrs. e prej syve t saj mu njomn mollzat. Si luhatja e prjetshme e ers npr muzg, m erdhi rnkimi i degs s thar t palms. Vragave t kohs kishte rrjedhur pjalmi, bashk me pickimin e blets, q n jet m solli. Bova e largt lkundej e przhytyr, pr anijen e zhdukur viteve t shkuara thell thellsive t paaritshme t detit, q bregut m nxorri me frymn e tij t kripur.

Ti vije si nj Orfikane..........

315

Ashtu si ishe e hijeshme dhe e vetme. Si t mbaja mend dikur t papenguar. Larguar prej qytetit t zhurmshm kaotik. Thepash t nats kishe nisur pr tm krkuar. N nj stacion trami ndrrat kisha ln. Q prej dits kur prej marrzis t braktisa dhe t humba si nj cop ashkl e that. Marr e hedhur prej ers, udhve t pista. Ti vije t ngjyrosje tavalecin pis t shpirtit tim. Si nj Orfikane e bukur e kronologjive t lashta. Me nj maj t holl pene, ti lije nj shnim. Statujs sime t hedhur q prej kohsh t largta.

Ata q ikin dhe ata q do t vijn.

316

Ata q ikin dhe ata q do t vijn. Prej fatit t imponuar, npr dhmb coptojn rrashtt e tyre prej vdekjes dhe riprodhimit. Nn tragjedira klithmash mbijetesn kafshojn. Helmet e mbledhura ndr vite ththisin prej zhgnjimit. T goditur egrsisht, rrzuar prdhe, t pa jet. Me sy t prhumbur, ku pasqyrohet dshprimi. Qetsia prher rrnqethet prej krismash t thata. Q drejtim paditur humbasin pa frikn e shpagimit. Ata q ikin dhe ata q do t vijn. Me t pabindshmen port t jets prher prleshur. Duke krkuar pak LIRI nn nj qorrollisje t verbr. Guvave t vdekura t nntoks si ifutt duke u endur. Ata q ikin dhe ata q do t vijn. Kohs s tyre t shkuar dhe kohs q presin t vij. Me t pasigurtat hapa nxitojn e nxitojn parreshtur. Si ngjyrimet e bredhave t zymt, pyllit t ngjyrosur. Tmerruar prej ktij llahtari prjetsisht t ndezur. Ve nj zoti i falen n nj tempull t pa emr. Me ndrra, dshira dhe shpresa t varrosura. Ata q ikin dhe ata q do t vijn. Mes prpjekjesh t grabitura, me nj vendosmri t ftoht. Nga mkati dhe heshtja vijn dhe shkojn.

Dashuri..

317

Ti magjia e ndrrave t mia. Gravitetin m trheq m forcn tnde sunduese. Prthyeshmria e t gjitha tundimeve t mia, q shkojn deri n trbim. Temullit tnd t paemr i falem, si i falem ngjllit shptimtar t jets, deri n prgjrim.

.. dhe fjalt vrslliteshin.

318

Ngritur prej fytyrs tnde si nj ishull me dbor. Nn syrin pish t pems, puthjet n copza i ndam. Me etjen e nj gjarpri ththits, t ththita fort. Me afshin e flakve t zjarrit, q ngrihet mbi vullkan. E thepisura nat, hijet tona t ngatrruara shqyente. Me hnn buzkafshuar i thrrmonin pamshir. Binte pshertima nn shushrima ujrash t ftohta. Si rrzim i pandalur n astet ekstreme e prpir. Me ngjyrat e vet gjetheve nn at heshtje t mugt. Nn t lehtn er vjeshte gjith fjal vrslliteshin. Nn nj buzqeshje shtirse t prdredhur yjore. Dhe gjymtyrt e luleve n livadheve kmbeheshin. Kshtu prcillnim nett e bukura vjeshtrore. Nn dndsin e pemve n nj drit t verdhme. Rrugtonte dashuria pr t mbetur e prjetshme Nn fasha t holla drite, mjegulle dhe reflekse.

319

Mbi gjethe t kalbura shkel..

Mbi gjethe t kalbura shkel, udhve t fshatit tim t murrm. Prej dore mbaj nj fmijn t vogl, fmijn e mijra shekujve t vdekur. Trupi i tij lakuriq shklqen midis gjetheve dhe shtpive t gurta q shmben. Esht era e hapsirave t largta, q kridhet n nj rrjedh uji t tejdukshm, atje ku zrat e bots nuk arrin dot. Ndezur prej nj shkrepje t beft, ret hedhin hijet e tyre vraparake. Un me fmijn prdore shkel. Shkel mbi gjethe t kalbura, teksa mu kujtua pllitja e nj lope.

I gjall kam mbetur.

Me shtat pal gjuh m prgojuat, t mprehtat gjuh t thikta. Me shtat pash hekura m shrnguat, me t rndat, hekura tuaja t elikta. N shtat ton gjaku se m mbytt, N shtat ball det thell se m zhytt. Kur m pat q mbeta gjall, si i gjalli mbi t gjallt, me shtat lumenj se m prmbytt, por shpirtin dot n varr sma kallt.

me

320

Tek endem mbi qytet....

Prej nj copze akulli prher duke u vetasgjsuar. T marr prej mes detit ku rreh e gjmon stuhia. Mbi qerpik t qytetit tim tmerrsisht rndojn. Mes ktij dimri t ngurt dhe troku i hapave t mia. M trishtojn perndimet kur i shoh tek vdesin. Lnduar si ulkonja e pyllnajs ulras npr nat. Tmerruar prej ngurtsimit t dit- orve t ngrira. N kuisje kacafytjesh m kthehen dimrat e acart. I tri kthyer n rnkim t prehut q prplitet. N vetmin e lodhur t muzgut t perndimit. N pafajsin e gjethit t zverdhur q dridhet. Pres ndezjen prej nj shkrepjeje t beft t agimit.
321

Tani nuk di se m ka mbetur

Nuk di m ka mbetur prej gjithkaje q kam patur. Nj pjes m jan larguar, t tjer sakaq kan vdekur. Netve t lagshta, pasqyrs m thyhet buzqeshja. Gjith qnien ma drithron , i zhurituri malltretur. Nuk di se prej flaksh toka m sht djegur. Dhe uji i pusit n oborr, natryrisht sht thar. Gjith muret e shtpis si prej mole jan brejtur. Helmues e brejts gjallojn npr hambar. T ngrats sime mje, fshesa n dor i ka mbetur. dhe e zeza shami, q me droje fsheh ca flok t bardh. Im at duhanin, gzh-gzh me biak, gri do nat. Dhe shtullunga tymi i dridhen fytyrs s vrar.

322

Nuk them Ska m duhet ,e, le t shmbet do gj. Pr mua aty dhe do fije bari sht i shtrenjt. Hakmarrja ime, qarja metalike e nj foshnjeje do t jet. Dhe knga e gjelit pas stuhis mbi t gjelbrtin shelg. Nj dit fmijt do ti mbledh prball dritares. tu tregoj pr xhepaxhinj, makutr, injorant. Prej zrit tim do t dridhen t gjitha marrzit. Kur ngrehinn ta ringe mbi pirgje gursh e mbi balt. Do

N ditarin e vjetr N ditarin e vjetr prej kohe t paprekur. Prej vitesh t ngurosura qndrojn t shkruarat flett gri t jets sime. M rikthen tek to ve nj z i mekur dhe nj tingull i mbl, vocrrak dashurie. N at ditar i ringjallur jam un nn tortur. tejdukshm e t ftoht t a akullit. Prej lotve t lutjes i lagur nn pendes i ngrdheshur. T paimagjinueshmen imagjinoj dhe pse pa nj emr, rreth s cilit do t vrtitesha si nj ikon e xhveshur. Nj pjes zemre kam ln n at ditar t vjetr.
323

Si nn savanin e

I vrar prgjithmon prej s njjts plag. Gjthka m davaritet rreth mendimesh t brengosura. M mjegullohen gjith ndjenjat e keqtrajtuara. Dhe zgjimet e pazgjuara, q kan mbetur t plandosura.

N botn e t vdekurve Ngadal shkoj me nj tuf lulesh t vyshkura n duar. Prmes lotsh i avitem qytetit madhor t nndheshm. Nn terrin e frikshm t nats prek mermert e ftoht. Sot askush nuk mundet t dgjoj zrin tim t thekshm. Mijra kokalla, nn ndriimin e yjeve q terrin pagzojn. Duart e mia prekin, duar e vrara, duart e mia t thara. Si zgjatime vertebrash zgjaten dhe padurueshm presin. Tu tregoj pr t vrtetat e djegura shpellave t mardhura. Tu tregoj pr tokat gjakderdhur pushtuar prej barbarsh. Pr t thinjurin det - nmur q dallgt nn dor ia shitn. Tu tregoj pr nj parlamet ku zihen e buasin vetm kusar. Pr sythe pemsh e zra zogjsh, q bastardt i grabitn. O ti rrezendritura e hns, t lutem terrin sot ndriom! I trishtuar t vshtroj diku tek nj cop vnd i shmbur. N botn e pafundme ku shkruar sht emri i tim eti. Pak aste i heshtur t qndroj n vetmin time t mndur.
324

Egersohen diku tej rrebeshe shirash t rrmbyeshm Thrrmohet e grryhet dheu i bots s t vdekurve. N botn e t gjallve batakillku kudo i pranishm. Bren e shton ndryshkun e hekurit t pastr t shekujve.

Motra jon E gjall dhe e vdekur erdhi.. mes nj lndine bari t thell mbi akuj dbore duke shkelur. Zambak uji vuri mbi katr gota vere dhe iku skajeve t ftoht t ajrit me hijen e nj libri t porsa promovuar. Heshtjes dhe nj her i buzqeshi. Dhe nj her prgdheli mbrmjen e vjeshts, q yjet kish ulur mbi lulet e mermerit. Mbi katr gota kristali, skalitur mbeti shikimin i saj i qeshur. Prsri na iku motra jon e vdekur.....

325

Prpara syve t Dantes

N takimin e par me Danten, lkurn time t zvetnuar prej trupit xhvesha dhe e hodha prdhe mbi nj grumbull gjethesh t mykura. Syri sma kish njohur kurr pendimin. Cvler do t kishte ti dgoja pshprima e fundit nats, kur ende nuk dija nse zoti do m shpallte t pavdekshm apo jo. Vdekja prgjumur u ul prpara kmbve t mia, si nj kone e prgdhelur, e zbutur. Nuk ma thoshte dot mirseardhjen. Prpara syve t Dantes un falenderoja :
326

gjarprin e syve dhe nj tuf shkrimesh, q kam ln pr t mos u harruar.

Im zot m jep pastertin e brndshme t shpirtit ( SOKRATI ) Palltua jote e rndomt, si fluturimi prrallor i Feniksit prej toks s gjelbrt fluturoi, Npr rrugn me nj emr t lasht Athinase, ku vshtrimin prpara teje ngrosnin t rinjt . Prej dors s brisht t humbi jesemini i verbr. Pesh e urrejtjes q zemrn plumb t rndoi, mbi gur t palatuar krisi dhe u thrrmua. Kumbimi i dymbdhjet kmbanave t kobshme, tellsive t detit u tret me ngarkesn e petaleve
327

t trandafilave t vyshkur dhe errimit tnd t pashtershm. Tutje shkuan n nj bot t pafundme, t fsheht, t prligjur ku shfaqen shnjat e njjve. Rratht e padukshm orbital tu vun si kuror. Mbi t prhumburn e padukshme t kohs pik, pikojn ca pika loti njerzor. Hareja e nj zoti t padukshm pr ty Sokrat, n t tjer qiej rilindi n formn e vet jeseminit. Mendimi yt i pashkruar u b pesha specifike, gravitacioni i etiks s mbar njerzimit Nn nj dhimbje t fort trupore, perndit e tua q udht na rrfenin, t heshtura shkuan. Shkuan t prgjunjura prej friks s ekzekutimit, si muzgu q fsheh iluzionet e fundit t lisit. Im zot m jep pastertin e brndshme t shpirtit

Si nj pik vese.

Sot nj pik vese dua t jem. Qetsisht t bie mbi t mbjella. Mbi gjethina lulishtesh t kputem. Njeriut t mir ti tregoj shpresat. Errsirat t poj e pafundsisht t hap horizontet. Trupin t shtri skajeve t blerta. N nj shtpi prdhese dua t bie, ku nj fmij i uritur, prej gjumit ende nuk sht ngritur. Sot nj pik vese dua t jem. T shklqej si shklqen syri i bukur i nj vajze.
328

Mik t bhem me rrezet e praruara. Mbi stacione e metro dua t tretem. T vezulloj n sheshe e parqe t dashuruara.

N ditn e martess... Skish zan m t bukur kur dole n valle. Pik e lotit t ngriu mbi fustanin e bardh. Buzn ta prshkoi nj dridhje gnjeshtare. Nn tingujt kumbues t tretur npr sall. Si gulim uj-kthjellt mbi gurt e lumit. T erdha. Ja tek jam! Dorn t ta marr. Baresh sypafjetur eja t shkojm larg. Ku ndrit mbi gjelbrimin vesa si kristal. Si nj fill i holl pikllimi nis e thyhet. Mbi vahe t dritshm t lumit gjarpror. St ikin kmbt prej rrugics ku u rrite. Prej brumit t ngroh e peshtafit atror.
329

Dshir e mbarsur me largsi t pafundme. Rend shtegut t paprkthyert kreshtave kohore. Tek do tm zhytesh e gjitha ti mua brnda trupit. Gjzat e dshirave do zbrthejm harqeve hnore.

Nisja... Nuk jemi m shum se nj grusht, q presim pr tu nisur. Nj grusht i hallakatur njerzish. A thua se drejt asgjs do t nisemi. Dhe udha nga prej kemi ardhur ka kaluar nga hii. P nisjen e shumpritur presim, pa e ditur se do t mbrrim nj dit. Esht frika n fytyr, gjith 'na ka mbetur. Esht nj pshertim e fikur buzeve q ka ngrir. Vetm ca pika djerse mbulojn ballin e gjr.
330

Dhe nj vshtrim i trmbur, si vettim. T gjith presim orn e nisjes... si atleti startimin n pistn e tij. Nisja jon paska qn nj infinit...

At Gjergj Fishts ( me rastin e 140 vjetorit t lindjes ) E kristalt si uji gurr-malit, fjala jote At. Mes njerzish t mori udh muza, frymzimi. Dhe pr t vdekur me urti msove bijt e tu. Shtigjesh t mprehta t ecin, ku merr udh guximi. Shpirtin drejt qiellit ta ngriti, "Lahut e Malsis". Arom e bjeshkve dhe trifilit t porsaelur. Etja e zemrs pr atdheun asnjher s'tu fashit. E mbajte pr t syrin, si drit ylli t pa tretur. Mbi kod t ndershmris mbshte ballin q t digjte, tek sodisje rrshqanitjen e kryqeve t varrosur. Mbi kalbzime, kur shkelte kmba jote dridhej. Dhe pr harresat qaje me sy t prlotur. Qaje, pr Shqipen dhe shkollimin e breznive.
331

Pr bedenat e kshtjells son t fundosur. Zamadh i mbete kombit si Tirteu i lashtsive. Homer i tragjedive t nj popullli t rreckosur. Klithe at, n do skaj e gjithkund klithe, pr vetdije dhe helmet e pafund t ksaj bote. Pr knetat dhe zullumet e gjith mizorive dhe gurt e pathrrmueshm t k'saj toke.

Endrr Nj magji t paimagjinueshme m imponoi mbrm nata. Veten t zhbja shpejt e shpejt. Me njrn dor t vidhisja universin. Me tjetrn nj satelit t rrmbeja prej t madhit Jupiter. Dikush m imponoj t harroja identitetin, nderin, gjakun dhe besn. Gjithka njerzore q kam, t ciln si Noja n nj vark do ti merrja, pr ti shptuar kaosit t planetit t zhbr.

332

Ikja e manekinave... U thyen n botikt e rrugics son n mbrmje ca xhama vitrine. Manekinat sdi se pr ku, muarrn arratin. prej dyqanit t kpucve, nj e qeshur kristaline shndriste. Manekinat iknin, turravrap, si kapuiont e zinj, pas duke lene nj buzqeshje meskine. Mbrmja e akullt nj nat varreze thrriste. U kthyen n mngjes manekinat, pa at shklqimin e vitrins, kur mbi ne me finese, binin t qeta reflekset e drits.

333

Me kokn time t prer... N duar kam marr kokn time t prer. Nxitoj i prgjakur t gjej gurin e pendimit. Nuk jam nimf, por si dikur nj Promethe. Q vij pran ktij varri gjysm t hapur t ta sjell. Ndezur i tri prej zjarrit t trbimit. Nn prvijime imazhesh t kobshe i pshtjell, I imponuar heshtjes nn shikime t egrsuara. Pr nj tjetr Edip, sfidues t Sfigs s prbindshme. Me kokn time t prer, t mallkoj ty, ish mbret, q sundove mbretrin sit ishe nj Makbeth. Dhe ngrhinn t shkallmuar themelesh ma le. Ma le t veshur me t njjtar rrobe t przishme,

334