МЕЃУ ИНТИМНОТО И ПАТРИОТСКОТО ВО ПОЕЗИЈАТА НА МИЛАДИНОВ

Константин Миладинов е најзначајниот раздвижувач на преродбата и на македонската национална

свест кон средината на 19 век. Во поезијата на Константин Миладинов, меѓунитимното и
патриотското се зборуваат преку неговите теми, стил и jaзик. Во неговите дела, може да се
забелеи, љубовта кон родниот крај, кон природата и луѓето. Тој изразува длабока меѓусебност со
својот роден крај, со зборови користи врски со природата, реките, и градовите. Иако нема големо
поетско творештво, неговите песни „Шупелка“, „Бисера“ и „Т’га за југ“ се дел од секоја
антологија на македонската поезија.

Миладиновото користење на македонскиот јазик во своите поезии беше значајно. Тој го подигна и
ја афирмираше вредноста на македонскиот јазик, што беше важно за јазичната идентификација на
македонскиот народ. Во неговите дела се изразува и почит кон традиционалните вредности и
обичаи на македонската култура.
Миладинов беше еден од првите што изразуваа силно чувство на патриотизам во македонската
поезија. Неговите поетски теми ја фокусираат вниманието кон вредностите и идеалите на
македонскиот народ, промовирајќи ја свеста за националниот идентитет и борбата за слобода.

Љубовта кон родниот крај, проткаена со лично доживување на неговите убавини, изразени
длабоко интимно, распослани меѓу интимното и псатриотското им даваат посебна уметничка
вредност на песните „Шупелка“ и „Т’га за југ“.
„Шупељка“ е песна во која ја искажува својата тага за изминатото детство и младост, далеку од
родниот крај. Во копнеж по идиличната среќа, се сеќава како свирел кога бил дете. Ја искажува
својата носталгија, да се врати дома и сам со себе и својата татковина и нејзината убавина, да
свири на шупелката „как ке ме учит срцево“ .
Песната „Т ’га за југ“ и припаѓа на рефлексивната лирика. Мотивот е патриотски и родољубив.
Далеку од својот роден крај, поетот ја заопочнува својата песна со голема носталгичност, чувство
на восклик и силна желба. Лирскиот субјект преку стиховите обоени со топол лиризам го открива
копнежот да е на друго место, дома.
Во последните стихови поетот ја искажува својата последна желба: „Тамо по с’рце в кавал да
свирам, с’нце да зајдвит, ја да умирам“.

Неговата поезија исто така се преплетува со политички и историски аспекти, особено со аспектите
на борбата за слобода и идеалите на Илинденската револуција. Тој ги поддржуваше искушувањата
за ослободување на македонскиот народ.

Преку своите поезии, Константин Миладинов ги изразува темите на љубовта кон родниот крај,
јазикот и традицијата, како и патриотизмот и историската свест. Неговата поезија игра значајна
улога во формирањето и јачањето на македонскиот национален идентитет.
Миладинов не само што ја поетизираше природата и животот во идилска форма, туку и воведе во
поезијата идеи за слобода и борба. Неговите стихови се наситени со чувства на солидарност,
патриотизам и призиви за справување со социјални и политички предизвици.
Еден од најсилните аспекти на Миладиновевата поезија е способноста да ги изразува емоциите и
чувствата на читателите. Со користење на емотивен и изразителен јазик, тој успева да ги пренесе
стравовите, надежите и радостите на македонскиот народ.
Константин Миладинов, преку својата поезија, не само што ја носеше убавината на македонскиот
крај, туку и го акцентираше на значењето на слободата, идентитетот и љубовта кон народот.
Неговата поезија ја постави традицијата на македонската литература и претставува важен дел од
културното и историското наследство на македонскиот народ.