მორის დე ვლამინკის ნახატი "ადამიანი ლულას ეწევა", დახატული 1900 წელს, არის

მოწევის აქტით დაკავებული მამაკაცის გამოსახულება. ნახატის თემაა ადამიანი ,

რომელსაც პირში მილი აქვს. მილის კვამლი ცალსახად არ არის გამოსახული, მაგრამ
მაყურებელი მოქმედებას იგებს ნახატის კონტექსტიდან და სათაურიდან .

ვლამინკი იყო ფოვიზმის მოძრაობის ნაწილი, რომელიც ცნობილი იყო ინტენსიური

ფერისა და თამამი ფუნჯების გამოყენებით. მიუხედავად იმისა, რომ ამ კონკრეტული
ნახატისთვის ბევრი დეტალური ანალიზი არ არის ხელმისაწვდომი , ვლამინკის
ნამუშევრების კონტექსტი ვარაუდობს, რომ მისი გაბედული, გამოხატული ფერისა და
ფორმის გამოყენება უფრო ემოციების გადმოცემას ეხებოდა, ვიდრე რეალისტური
გამოსახულების შექმნას. მის ნახატებში ყოველდღიური საგნები, როგორიცაა კაცი ,
რომელიც ლულს ეწევა, გარდაიქმნება ძლიერ, ემოციურად დატვირთულ კომპოზიციებად
(წყარო).

„ადამიანი, რომელიც ლულს ეწევა“, მოწევა წარმოდგენილია როგორც ჩვეულებრივი ,

ყოველდღიური აქტივობა. მამაკაცის მოდუნებული პოზა და შემთხვევითი ქცევა ნახატზე
შეიძლება მიუთითებდეს დასვენების ან ჭვრეტის გრძნობაზე, რომელიც ხშირად
დაკავშირებულია მოწევასთან.

აღსანიშნავია, რომ ნახატში აქცენტი სულაც არ კეთდება მოწევის აქტზე, არამედ მის მიერ
შექმნილ განწყობასა და ატმოსფეროზე. აქცენტი კეთდება საგანზე - კაცზე - და მისი მოწევა
მხოლოდ მისი პერსონაჟისა და სცენის კომპონენტია.