12 Cü mā de'l-ā ḫ ir sene 1333

Pencşenbe

Cerı̇̄de-i Sū fiyye

Şimdilik on beş gü nde bir neşr olunur.

Ṣ ā ḥ ib-i imtiyā z ve mü dı̇̄r-i mesʾū l Ḥ asan Kā ẓım

Tā rı̇̄ḫ -i teʾsı̇̄s 1327 sene-i hicrı̇̄

Millet-i İslā miyye — ü mmet-i ʿos̱mā niyye içü n mü fı̇̄d olan ā s̱ā ra

Ṣ aḥ ı̇̄felerimiz açıḳ dır derç edilmeyen evrā ḳ iʿā de edilmez.

İstanbul'da bā b-ı ʿā lı̇̄ civā rında Ebu's-Suʿū d cā ddesinde

Necm-i istiḳ bā l maṭbaʿasında idā reḫ ā nemiz aṣḥ ā b-ı

mü rā caʿā ta her sā ʿat açıḳ dır

Senelik iʿtibā rile memā lik-i şā hā ne içü n peşı̇̄n

olaraḳ 40 altı aylığ ı 25 ġ uruş ve memā lik-i

ecnebiyye içü n 12 franḳ dır.

Telefon numerosu : 1097

Numero 110

Taṣavvufı̇̄, dı̇̄nı̇̄, aḫ lā ḳ ı̇̄ edebı̇̄, siyā sı̇̄ cerı̇̄de-i İslā miyyedir.

Kevniyyā t, bir silsile-i ẓuhū rdur. Dā ʾimā ḳ abż u basṭ, maḥ v u is̱bā t

içinde yuvarlanub gidiyor.

Ezel-i ā zā lda maẓā hir-i mü tevā rideye bir ā n ġayr-i mü nḳ asim içinde taʿalluḳ

eden "kü n" emri mü tevā liyyen teẓā hü r-i eşyāyı muḳ tażā ḳ ılmış. O ā n,

bu ā n ... māverā -yı ġaybdan muttaṣılan, işkā l u iʿdā dı ġayr-i ḳ ā bil ḥ aṣr
u aḥ ṣā bunca eşyā -yı mü tekevvine bunca mü kevvenā t-ı mü tenevviʿa aḳ ub geliyor.

vaḳ t-i muḳ adderi ḳ adar ʿavā lim-i inḳ ılā biyyeyi seyr ile bir noḳ ta-i mü ntehāya, bir

merciʿ-i aṣlı̇̄ye ḳ oşub gidiyor. Hı̇̄ç biri de miḥ ver ve mecrā sını

şaşırmıyor.

"Kü n" demiş her şey oluvermiş. "irciʿı̇̄" demiş her şey

ricʿata icā betle aṣlına ḳ avuşmuş...

İşte kā ʾinā t bundan ʿibā ret!

Faḳ aṭ bir şeyde tersi ẓuhū r etmemiş, her şey naṣıl lā zımsa

ö yle yapılmış, daha şu yapılmalıydı denecek bir noḳ ṣā n ḳ almamış

ṣanki bü tü n iḥ tiyā cā t dü şü nü lmü ş, muvā zene-i ḳ uvā vü munā ẓama-i nehy içü n

her şey bir muḳ ā biliyle ḫ alḳ ü ı̇̄cā d edilmişdir.

Nū ra ẓulmet muḳ ā bele ḳ ılmış?

Bu teḳ ā bü l muḳ ā tele ḳ ılmış!

Ḥ aḳ ḳ a bā ṭıl teḳ ā bü l etmişdir

Olacaḳ neyse; olub bitmişdir.

Bu tafṣı̇̄lā tıñ bir icmā li de insā ndır. ʿAvā lim-i mevcū dede ne varsa

Bir mü cmeli de insā nda mevcū ddur. İnsā n, nü sḫ a-ı kü brā -yı kerā metdir.

İnsā n, ḳ uvve-i mü fekkiresiyle her şeyden mü mtā z ve mü kerremdir. Fikir, biẕā tihi

insā nda meknū z bir tecellı̇̄dir ki bu sāyede maẓhar olduğ u mekā rim-i ʿā liyye

insā nı cesed-i ekvā nıñ rū ḥ u ḳ ılmışdır.

İnsā n, yerlerde gö klerde ʿaẓamet-i ḫ ilḳ ati seyr etdikçe bu manẓū me-i

bedāyiʿ içinde yer-i ḫ ā lıḳ iyyet araşdırır.

Bu taḥ assü sü onu dü şü ndü rü r. Bu tefekkü rden ḫ allā ḳ-ı ḥ aḳ ı̇̄ḳ ı̇̄yi bellemek

birlemek ġāyesi doğar. İḳ rā r u tevḥ ı̇̄d kendisini behı̇̄miyyetden ḳ urtarır.

Ā demiyyete iʿlā eder.

Aḥ sen-i taḳ vı̇̄m ü zere yaratdığ ı insā na, Ḥ ażret-i Allā h kü lliyā t-ı

esmāyı taʿlı̇̄m eyledi, gö ñ lü ne de esmā dan mü slime(?) vü ṣū l-ı ʿaşḳ ını ilḳ ā etdi
Bu istiʿdā dıyla insā n hı̇̄ç bir ā n tefekkü rden ḫ ā lı̇̄ ḳ alamaz. Bü tü n

meşhū dā tı kendisine vesı̇̄le-i fikr ü taharrı̇̄ olur. Kā h mü teʾes̱s̱ir olur,

kā h teʾes̱s̱ü rü nde de teleẕẕü ẕü nde de bir vecd ü ṣafā bulur baʿżan

sermest olur, baʿżan da ṣaḥ va gelir. Ā demiyyet, mā hiyyet-i insā niyyedir ki

bu tecelliyā t ile taḥ allı̇̄ etmekdir. Yoḳ sa yalñ ız ekl ü şü rbü nü dü şü nen

bir adam insā n değ ildir. O behmiyyet mā hiyyetiyle ṣıfat-ı insā niyyeyi yü klenmiş

bir ẓalū m u cehū l olmuşdur.

İnsā n bir mü rebbı̇̄-i kā mil elinde terbiyyeye muḥ tā cdır. Feyż-i irşā d ile

irtiḳ ā eder, ʿā rif olur. ʿUrefā ise kendi muḥ ı̇̄ṭlerinde,

kendi ʿā lemlerini temā şā ederler. Tafṣı̇̄lā tdan ṣarf-ı naẓar edü b icmā le

diḳ ḳ at ile bu meẕā ḳ-ı rū ḥ ā nı̇̄yi istiḥ ṣā l ederler.

ʿĀ lem anıñ ḥ ü snü nü ñ şerhinde olmuş bir kitā b

metnin isterseñ niyā zı̇̄ ṣū ret-i insā na baḳ

ġarā ʾib-i taṣavvufiyyedendir ki:

Ṭalebeden biri berāy-ı taḥ ṣı̇̄l bir yere giderken ö ñ ü ne ehl-i dillerden

birisi çıḳ mış....

Nereye ḫ ᵛā ce/hoca efendi?

Oḳ umağa!

Onu oḳ u onu!.......

Dı̇̄ger sene de ʿayn-ı ḥ ā l tekrā r eder, yine o ẕā t:

Beni oḳ u beni!

Ü çü ncü sene yine bö yle:

Seni oḳ u seni!

demişdir. Ḫ ᵛā ce (hoca) bu kelimā t-ı muḫ taṣaradan ʿaşḳ u iştiyā ḳ a dü şerek

Bi'l-ā ḫ are feyż-i irşā d almışdır.

ʿĀ şıḳ lardan biri şu:

Nuḳ ū şu naḳ ş eden naḳ ḳ ā ş yine naḳ şındadır mevcū ddur

odur ʿā şıḳ , odur maʿşū ḳ naẓar ḳ ıl sırr-ı sü bḥ ā na

beyti pek ʿā rifā ne sö ylemişdir.

Len terā nı̇̄ deseler biñ kerre

Yine aç gö zü ñ ü dı̇̄dā re!....

Şeyḫ Saʿdeddı̇̄n Sırrı

Fı̇̄hi mā fı̇̄h Ḥ ażret-i Mevlā nā ḳ uddise sirruh el-Aʿlā ddin

Bir nebze

Ḥ allā c-ı Manṣū r Hażretleriniñ dehā n-i kuds-feşā n-ı lā hū tı̇̄sinden

şeref-rı̇̄z sü nū h olan "Ene'l-Ḥ aḳ ḳ " kelā m-ı meşhū ru ḥ aḳ ḳ ında cenā b-ı ḫ udā -

vendigā rıñ kitā b-ı mü staṭā b "fı̇̄hi mā fı̇̄hinden" ı̇̄n ene'l-Ḥ aḳ ḳ gü ften merdü m

mı̇̄ pendā rend ki daʿvā -i bü zü rgest ne çü nı̇̄n est "ene'l-ʿabd" gü ften

daʿvā -i bü zü rgest zı̇̄rā ki der ene'l-ʿabd gü ften dü hestı̇̄ is̱bā t mı̇̄ kü ned yekı̇̄

ḫ ū d-rā ü yekı̇̄ ḫ udā -rā ammā ene'l-Ḥ aḳ ḳ ki mı̇̄ gū yed ḫ ū d-rā ʿadem kerd yaʿnı̇̄
men
nı̇̄stem heme ū st ilḫ

Tercü me

Bu ene'l-Ḥ aḳ ḳ sö zü ẓann ediliyor ki bü yü klü k daʿvā sıdır. Ḥ ā lbuki

bö yle değ ildir bi'lʿaks ene'l-ʿabd sö zü bü yü klü k daʿvā sıdır çü nki

ene'l-ʿabd sö zü nde iki varlıḳ is̱bā t edilmiş oluyor birisi kendi

varlığ ı yaʿnı̇̄ vü cū d-ı mecā zı̇̄si ve biri de ḫ uda-yı bı̇̄naẓı̇̄r lem-yezelı̇̄. Amma ene'l-
Ḥ aḳ ḳ

sö zü nde ʿabd kendi varlığ ınıñ maʿdū m olduğ unu mü şā hede ediyor [ve kü llü

şeyʾin hā likun illā vechehu1] sırr-ı celı̇̄lı̇̄ bunu mü eyyid bulunduğ unu ve o sırrıñ

maẓharlarına gö re bu sö zü ñ bü yü klü k daʿvā sı olmadığ ını ve Manṣū r-ı

Ḥ allā cı̇̄ ki ene'l-Ḥ aḳ ḳ mı̇̄gü ft.

Ḫ ā k-i heme reh benū k-i mü jgā n mı̇̄rü ft Der kulzum-i nistı̇̄-i ḫ ū d ġavṭı̇̄ ḫ ū red

Ā nki pes ez an dü rr-i ene'l-Ḥ aḳ ḳ mı̇̄ sü ft

1
Kasas suresi 88. ayetten: O'nun zâtından başka her şey yok olacaktır.
ḳ avl-i manẓū m rubā ʿı̇̄-i mevlā nā sınıñ tażammun etdiğ i maʿā nı̇̄ye naẓaran

o gibi merā tib-i muʿallāya ṣā ʿid olan gü rū h-ı ʿā şıḳ ā n-ı kibriyā nıñ ene'l-Ḥ aḳ ḳ

kelā m-ı hikmet ittisā m-ı vecd-engı̇̄zleri daʿvā -i bü zü rgü içü n sö ylenmiş

olmayub mü cerred bu maḳ ṣad-ı muʿallāya mü steniden sö ylediğ ini ve Şeyḫ Ġ ā lib

Ḥ ażretleri de ḥ aḳ āyıḳ-ı mebsuṭayı nağ lumen? zı̇̄rde taḥ rı̇̄r edildiğ i vechile

ḥ ażret mü şā run ileyhden iḳ tibā s buyurduḳ larını cerı̇̄de-i ṣū fiyyemize bir

sebz-berg-i dervı̇̄şā nı̇̄ olmaḳ ü zere tesyā r edildi.

Ey dil ey dil niye bu rü tbede pü r ġamsın sen

Gerçi vı̇̄rā ne iseñ genc-i mutalsamsın sen

Secde fermā -yı melek ẕā t-ı mü kerremsin sen

Bildiğ in gibi değ il cü mleden aḳ vemsin sen

Rū ḥ sun nefḥ a-i Cibrı̇̄lile tevʾemsin sen

Sırr-ı Ḥ aḳ sın mes̱el-i ʿİsı̇̄-i Meryemsin sen

Ḫ oşca baḳ ẕā tıñ a kim zubde-i ʿā lemsin sen.

Merdü m-i dı̇̄de-i ekvā n olan ā demsin sen

Mertebeñ ʿayn-i mü semmā dadır esmā ṣanma

Merciʿiñ Ḫ ā lik-i eşyā dadır eşyā ṣanma

Gö rdü ğ ü ñ emr-i muḥ aḳ ḳ aḳ ları rū ʾyā ṣanma

Başḳ asın kendiñ i sū retle heyū lā ṣanma

Keşfile s̱ā bit olan maʿnı̇̄yi daʿvā ṣanma

Ḥ aḳ ḳ ıñ a sö ylenen evṣā fı mü dā rā ṣanma

Ḫ oşca baḳ ẕā tıñ a kim zubde-i ʿā lemsin sen

Merdü m-i dı̇̄de-i ekvā n olan ā demsin sen

İñ leyü b sırrıñ ı fā ş eyleme ağ yā ra ṣaḳ ın

Dü şme bilmezlik ile varṭa-i inkā ra ṣaḳ ın

Değ mesü n ā hlarıñ kā kü l-i dildā ra ṣaḳ ın

Ṣ oñ ra Manṣū r gibi çıḳ maḳ olur dā ra ṣaḳ ın

ʿArż-ı ʿacz etmeyesin yā reden ol yā re ṣaḳ ın

Bulduğ uñ cevher-i ʿā lı̇̄leri bı̇̄çā re ṣaḳ ın

Ḫ oşca baḳ ẕā tıñ a kim zubde-i ʿā lemsin sen

Merdü m-i dı̇̄de-i ekvā n olan ā demsin sen

Sendedir maḥ zen-i esrā r-ı maḥ abbet sende

Sendedir maʿden-i envā r-ı fü tü vvet sende

Gizli gizli daḫ i vardır nice ḥ ā let sende

Maʿrifet sende hü ner sende ḥ aḳ ı̇̄ḳ at sende

Naẓar etseñ yer ü gö k dū zaḫ u cennet sende

ʿArş u kü rsı̇̄-i melek sendedir elbet sende

Ḫ oşca baḳ ẕā tıñ a kim zubde-i ʿā lemsin sen

Merdü m-i dı̇̄de-i ekvā n olan ā demsin sen

Ḥ ayfdır şā h iken ʿā lemde gedā olmayasıñ

Keder-ā lū de-i ü mmı̇̄d-i ricā olmayasıñ

Vā dı̇̄-i yeʾse dü şü b hı̇̄ç ü hebā olmayasıñ

Yañ ılub reh-rev-i ṣaḥ rā -yı hebā olmayasıñ

Ā deme muttaṣıl ol tā ki cü dā olmayasıñ

Secdeler eyle ki merdū d-ı Ḫ udā olmayasıñ

Ḫ oşca baḳ ẕā tıñ a kim zubde-i ʿā lemsin sen

Merdü m-i dı̇̄de-i ekvā n olan ā demsin sen

Berḳ-i ḫ ā ṭif gibi bu ḳ ayd-ı sivā dan gü ẕer et

Eriş ḫ ā r-ı ḫ asa ā teş-i ʿaşḳ ı siper et

Dā menin ṭutmaya ā s̱ā r-ı ʿalāyıḳ ḥ aẕer et

Şems ve sen? ḫ ᵛā hiş-i munlā ile ʿazm-i sefer et

Ṣ ā f ḳ ıl āyı̇̄neni ḳ ā bil-i ʿaks-i ṣuver et

Hele bir cemʿ-i ḫ avā s eyle de Ġ ā lib naẓar et

Ḫ oşca baḳ ẕā tıñ a kim zubde-i ʿā lemsin sen

Merdü m-i dı̇̄de-i ekvā n olan ā demsin sen

Ḳ ā ḍ ı Şerı̇̄ḥ 'e Ḥ ażret-i Mansū ruñ ene'l-Ḥ aḳ ḳ dediğ i ḫ aber verildikde

cevā ben ene'l-Ḥ aḳ ḳ demeyü b de ene'l-bā ṭıl mı desü nler demişdir.

Ḫ ā dim-i ṭarı̇̄ḳ at-ı celı̇̄le-i Ḥ ażret-i Mevlā nā

ʿAbdu'l-Ḥ alı̇̄m Çelebı̇̄