Professional Documents
Culture Documents
Digital Signal Processing Lab3
Digital Signal Processing Lab3
Σχεδίαση Min-Max
Άσκηση 3.1: Στόχος μας είναι να υλοποιήσουμε τον αλγόριθμο Remez για την min-max προσέγγιση
μιας επιθυμητής συνάρτησης ∆(ω) από ένα γραμμικό συνδυασμό των συναρτήσεων ψ1 (ω), . . . , ψK (ω),
χρησιμοποιώντας τη συνάρτηση βάρους W (ω) και για ω ∈ T ⊂ [0, π].
α) Ακολουθείστε τα βήματα που περιγράφονται στον αλγόριθμο Remez, υποθέτοντας ότι ψ1 (ω) = 1,
ψ2 (ω) = 2 cos(ω),…,ψN +1 (ω) = 2 cos(N ω), δηλαδή είμαστε στην περίπτωση της προσέγγισης μιας
πραγματικής ιδανικής απόκρισης όπου K = N + 1. Υπολογίστε τις εν λόγω συναρτήσεις στις συ-
χνότητες δειγματοληψίας ω1 , . . . , ωm και τοποθετείστε τα αποτελέσματα σε μια μήτρα διαστάσεων
m × (N + 1). Υποθέστε επίσης ότι η επιθυμητή συνάρτηση ∆(ω) όπως και η συνάρτηση βάρους
W(ω) έχουν υπολογιστεί στις ίδιες συχνότητες και τα αποτελέσματα βρίσκονται σε δύο διανύσματα μή-
κους m. Με τη χρήση της μήτρας και των δύο διανυσμάτων δημιουργείστε επαναληπτικό αλγόριθμο ο
οποίος να υλοποιεί όλα τα βήματα που περιγράφονται στον αλγόριθμο Remez.
β) Εφαρμόστε τον αλγόριθμό σας στη σχεδίαση ενός κατωπερατού φίλτρου με ζώνη διάβασης [0, 0.4π]
ζώνη αποκοπής [0.5π, π] μέγιστο σφάλμα στη ζώνη διάβασης 2 φορές μεγαλύτερο από ό,τι το μέγιστο
σφάλμα στη ζώνη αποκοπής. Επιλέξτε μήκος φίλτρου L = 51 και διαπιστώστε κατά πόσο ικανοποιείτε
τις προδιαγραφές. Ποιο είναι το min-max σφάλμα που πετύχατε;
Άσκηση 3.2: α) Λύστε το min-max πρόβλημα της Άσκησης 3.1 χρησιμοποιώντας τη μέθοδο που βα-
σίζεται στο Γραμμικό Προγραμματισμό. Θεωρείστε ότι έχετε διαθέσιμες την ίδια μήτρα και τα ίδια
διανύσματα της Άσκησης 3.1 βάσει των οποίων πρέπει να ορίσετε τα απαραίτητα για να εφαρμόσετε τη
μέθοδο του Γραμμικού Προγραμματισμού.
β) Εφαρμόστε τη μέθοδό σας στο σχεδιασμό του ίδιου κατωπερατού φίλτρου της Άσκησης 3.1, Ερώτη-
μα β). Συγκρίνατε τις δύο λύσεις.
Άσκηση 3.3: α) Γενικεύστε τους δύο αλγορίθμους θεωρώντας ότι υπάρχει μια μήτρα A διαστάσεων
ℓ × (N + 1) καθώς και διάνυσμα D μήκους ℓ με τα οποία ορίζουμε γραμμικούς ισοτικούς περιορισμούς
της μορφής AC = D όπου C = [c1 , . . . , cN +1 ]⊺ είναι οι παράμετροι του προβλήματος. Στις σημειώσεις
παρουσιάζονται αναλυτικά οι αλλαγές που πρέπει να γίνουν στους κλασικούς αλγορίθμους προκειμένου
να δέχονται και ισοτικούς περιορισμούς.
β) Σχεδιάστε και με τις δύο μεθόδους το κατωπερατό φίλτρο της Άσκησης 3.1, Ερώτημα β), αλλά με τον
ακόλουθο ισοτικό περιορισμό: Στο μέσο της ζώνης μετάβασης στη συχνότητα 0.45π η προσεγγίζουσα να
πάρει την τιμή 0.5. Συγκρίνατε τα μέγιστα σφάλματα που πετυχαίνετε, με αυτά των δύο προηγούμενων
ασκήσεων όπου δεν υπάρχουν περιορισμοί. Πως εξηγείτε τα αποτελέσματα; Είναι λογική αυτή η αλλαγή
του μέγιστου σφάλματος και γιατί;
1
Παρατηρήσεις
Γ. Μουστακίδης