Sa kabila ng kahirapan ay tini tiis ko ang pagsabok na hindi ko kailan man ginusto, subalit sa sipag at

tiyaga ng mga magulang ko ay pinagpapawisan ko nalang rin ang pag-aaral upang ma sukli an ang
pangangailangan nila. Ngunnit sa makulimlim na lugar ay nasilayan ko kong anong pakiramdam ng
huling-oras.

Higit 2 taon ng lumipas bago muli ipinagdiwang muli ang YES-O, sa diinaasahang pagkakataon ang inakal
kong saya na mararansan muli ay mauuwi sa madillim na kahinatnan. Nobyembre 16,2024, unang
araw ng patimaplak sa aming paaralan, kung saan ang apat na pangkat ay nagsisimula ng maghanda ng
kanilang mga pangangailangan para sa bawat kampo.

Ako ay nabibilang sa elementong lupa, isang batang handang handa sapag subok na dadating sa
patimapalak na ito. Isang halimbawa dun ay ang pag gising ng ala 5 ng umaga at matulog ng hating gabi
dahilan ng pagkapuyat at pamutla. Subalit kailangan ko ng sapat na lakas para sa sasalihan kong laro,
pero ang kinalabasan ay hindi parin sapat ang tulog ko kung kayat dahan-dahang sumusuko ang aking
katawan pagdating ng gabi.

Ikalawang araw ng patimpalak, gumising ako ng maaga dahil para kumain at maligo ngunit mamutla ang
aking mukha dahilan ng pag ka puyat. Ng matapos na akong maligo ay pumunta na ako at ang pangkat
ko patungong covered court dahil doon idaraos ang laro na aking sinalian. Ng matapos na ang laro ay
pumunta ako sa aming kampo upang makapag pahinga upang mabawi ang aking lakas. Pag dilat ng aking
mga mata ay hindi ko namalayang gabi na pala kung kayat umabot ng hating gabi ay hindi ako naka tulog
ng maayos hanggang sa

Pagsapit ng ala 6 ng Nobyembre 18, ay ang araw na hindi ko kailan man makakalimutan, na sa isang
sulok ng banyo ay lilinisan ako ng hininga at unti-unting nawawalan ng lakas.